''Βόμβα'' Αμερικανού Αξιωματούχου: ''Η Γαλλία θα εμπλακεί στρατιωτικά στην Α. Μεσόγειο''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/ellada-gallia-askisi-naytiki.jpg?itok=YH4KC4X9" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Α.Μεσόγειος πεδίο σύγκρουσης Γάλλων-Ελλήνων-Αιγυπτίων-Ισραηλινών με τους Τούρκους.</span></h3>Από σήμερα ως γνωστόν, οι ναυτικές δυνάμεις της Αιγύπτου και της Γαλλίας έχουν ξεκινήσει μια πολυήμερη κοινή ναυτική άσκηση, με την ονομασία "Κλεοπάτρα 2021", στα χωρικά ύδατα της Α.Μεσογείου .<br />Η άσκηση εντάσσεται στο πλαίσιο του σχεδίου των Αιγυπτιακών Ένοπλων Δυνάμεων για κοινή εκπαίδευση με φιλικές και αδελφικές χώρες για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας και την ανταλλαγή εμπειριών κατάρτισης.<br /><br />Οι αιγυπτιακές δυνάμεις συμμετέχουν στην άσκηση με το ελικοπτεροφόρο Mistral, Anwar Sadat, τη φρεγάτα Gowind, Sajm Al-Fateh, την ΤΠΚ Soliman Ezzat, αριθμό μαχητικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων, μαζί με πεζοναύτες. <br /><br />Οι γαλλικές δυνάμεις συμμετέχουν με ελικοπτεροφόρο Mistral, στοιχεία των ειδικών μονάδων του γαλλικού ναυτικού, υλοποιώντας κοινή ναυτική άσκηση που έχει προκαλέσει την οργή της Άγκυρας όπως ήταν φυσικό.<br /><br />Την ίδια στιγμή έχουμε γεωπολιτική “βόμβα” από τον Dov Zakheim, πρώην ανώτερο αξιωματούχο στην κυβέρνηση του προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, για το “χοντρό” παιχνίδι που παίζεται στην Α.Μεσόγειο.<br /><br />Ο αμερικανο-Ισραηλινός ανώτερος σύμβουλος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, ανέφερε ουσιαστικά ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν σκοπό να εμπλακούν στρατιωτικά στην Α.Μεσόγειο, σε αντίθεση με την Γαλλία, η οποία αποφάσισε να δράσει με διαφορετικό τρόπο αφού οι Τούρκοι απειλούν ζωτικά συμφέροντα του Παρισιού, σε Μεσόγειο και Β.Αφρική.<br /><br />Μάλιστα ο ίδιος με αφορμή την πρόσφατη άσκηση με την επωνυμία Noble Dina ανάμεσα σε Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρο κά, ανέφερε ότι το Τελ Αβίβ κινείται και αυτό σε ευθεία σύγκρουση με την Άγκυρα λόγω των σχεδίων του στην Α.Μεσόγειο.<br /><br />ΟΙ Ισραηλινοί αξιωματούχοι την ίδια στιγμή φοβούνται ότι η αυξανόμενη εχθρότητα στην βάση του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος θα εμπόδιζε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να εμπλακεί σε μια ισραηλινή στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία.<br /><br />Πράγματι, όπως δείχνει η πρόσφατη ετήσια έρευνα του Ινστιτούτου Reagan, τουλάχιστον το 30 τοις εκατό των ερωτηθέντων στις ΗΠΑ, δεν βλέπουν το Ισραήλ ως σύμμαχο ενώ το 16 τοις εκατό το θεωρεί ως εχθρό.<br /><br />Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκη αποκαλεί το Ισραήλ ως σημαντικό σύμμαχο, σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί η αξιοπιστία τόσο της δημοσκόπησης του Ινστιτούτου Reagan. όσο και οι ανησυχίες της Ιερουσαλήμ για την αμερικανική αξιοπιστία.<br /><br />“Η Γαλλία αναγνωρίζει ότι παρόλο που η Ουάσινγκτον τη θεωρεί στενό σύμμαχο έχει διαφορετική οπτική ειδικά στην Α.Μεσόγειο.<br /><br />Ο Μπάιντεν συμμερίζεται την επιθυμία των προκατόχων του (Ομπάμα και Τραμπ) να αποφύγουν οποιαδήποτε πρόσθετη στρατιωτική συμμετοχή στη Μέση Ανατολή και Μεσόγειο, ειδικά μετά την ανακοίνωση του περί μη στρατιωτικής εμπλοκής των ΗΠΑ σε διάφορα σημεία του πλανήτη.<br /><br />Αυτό έδωσε το πλήρες δικαίωμα στην Γαλλία να επιδιώξει να καλύψει το αυξανόμενο κενό ισχύος που άφησε η Αμερική στην Μεσόγειο.<br /><br />Είναι, επομένως, πολύ πιθανό ότι σε περίπτωση ακόμη πιο σοβαρής ναυτικής σύγκρουσης μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας, όπως εκείνη που παρολίγον να γίνει το περασμένο καλοκαίρι, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιλέξουν να παραμείνουν στο περιθώριο.<br /><br />Το κατά πόσον οι ΗΠΑ μπορούν πραγματικά να υποβαθμίσουν τη συμμετοχή τους στην περιοχή, είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα.<br /><br />Ωστόσο, η Ουάσιγκτον σαφώς ασχολείται πλέον ολοένα και περισσότερο με την Κίνα και δευτερευόντως με τη Ρωσία.<br /><br />Για αυτόν τον λόγο οι χώρες που συμμετείχαν στην άσκηση Noble Dina δεν έχουν καμία πιθανότητα να λάβουν συμπαράσταση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες θα έχουν πλέον έναν περιθωριακό ρόλο στη νέα ισορροπία δυνάμεων που αρχίζει να αναδύεται στη Μέση Ανατολή”, τονίζει ο Dov S. Zakheim ανώτερος σύμβουλος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών και αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Έρευνας Εξωτερικής Πολιτικής.<br /><br />Υπήρξε υφυπουργός άμυνας (ελεγκτής) και διευθύνων σύμβουλος του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ από το 2001 έως το 2004 και αναπληρωτής υφυπουργός άμυνας από το 1985 έως το 1987.<br /><br />Υπάρχει πλέον η εκτίμηση ότι η υπογραφή μιας αμυντικής συμφωνίας της Ελλάδος με την Γαλλία είναι πολύ σημαντική , ενώ σε συνδυασμό με την συμμετοχή του Ισραήλ και της Αιγύπτου, μπορεί να δημιουργηθεί ένας τρομερός αμυντικός άξονας, αφού οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να επέμβουν ποτένστην Α.Μεσόγειο.<br /><br />Η συμφωνία αυτή ειδικά για την Ελλάδα, θα αφορά αμοιβαία αμυντική συνδρομή που θα είναι βασισμένη στο άρθρο 42 της ευρωπαϊκής συνθήκης που προβλέπει ότι αν κράτος μέλος δεχθεί επίθεση τα άλλα κράτη συνδράμουν με όλα τα μέσα αλλά και στο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ που ορίζει ότι η επίθεση εναντίον ενός συμμάχου σημαίνει επίθεση εναντίον όλων των συμμάχων.<br /><br />Ο Μακρόν είναι πεπεισμένος ότι η νίκη του στις επόμενες γαλλικές εκλογές θα διασφαλιστεί μόνο αν δείξει ότι είναι το απόλυτο αφεντικό στην Ανατολική Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική. Η ελληνογαλλική συμφωνία θα περιλαμβάνει αύξηση των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων και ελλιμενισμό γαλλικών πλοίων σε ελληνικά λιμάνια, αφού μόνο έτσι θα ανακοπούν τα νεο-οθωμανικά σχέδια στην περιοχή.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Βόμβα'' Αμερικανού Αξιωματούχου: ''Η Γαλλία θα εμπλακεί στρατιωτικά στην Α. Μεσόγειο''

Η Α.Μεσόγειος πεδίο σύγκρουσης Γάλλων-Ελλήνων-Αιγυπτίων-Ισραηλινών με τους Τούρκους. Από σήμερα ως γνωστόν, οι ναυτικές δυνάμεις της Αιγύπτο...

Διαβάστε την συνέχεια

Από πού κι ως πού ζητιάνοι επιλέγουν Arleigh Burke; Απίστευτη γκάφα και προσβολή ΑΚΑΜ των ΗΠΑ

<div><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/03/US_Attache_Ambassador_A-GEETHA-790x400.jpg" /><br /><br />Στην κατάρριψη του “αστικού μύθου” που έχει καλλιεργηθεί ως προσδοκία στην Ελλάδα για να γίνει η έκπληξη και τελικά το αμερικανικό Ναυτικό (US Navy) να αποδεσμεύσει αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων Arleigh Burke για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, βοήθησε η ανάρτηση στο Twitter του πρώην Ακολούθου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα, Ρόμπερτ Παλμ (ήταν στον βαθμό του Πλοιάρχου). Ταυτόχρονα, προκύπτει και η “παρασυναγωγή” που υφίσταται στο παρασκήνιο, η οποία φαίνεται πως δεν έχει καμία σχέση με την κυβερνητική ρητορική.<br /><br />Ο κύριος Παλμ που είχε παρασημοφορηθεί από τον πρώην υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο (στη φωτογραφία δίπλα στον Τζέφρι Πάιατ) με τη Διαμνημόνευση Αστέρα Αξίας και Τιμής, προέβη σε μια άκρως ατυχή, για να χρησιμοποιήσουμε τον πλέον επιεική χαρακτηρισμό στο πλαίσιο της… αστικής αλλά και της Συμμαχικής ευγένειας.<br /><br />Αρχικώς, σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο θέμα της προμήθειας των φρεγατών και την αποστολή της LoR στις ΗΠΑ από την ελληνική κυβέρνηση, ανάρτησε ότι “οι ζητιάνοι δεν μπορούν να είναι αυτοί που θα διαλέξουν” (“beggars can’t be choosers“). Όπως ήταν φυσικό προκλήθηκε θύελλα διαμαρτυριών στον εν λόγω ιστοχώρο κοινωνικής δικτύωσης (σ.σ. για λόγους ηθικής τάξεως δεν θα φιλοξενήσουμε απαντήσεις που έλαβε…), με αποτέλεσμα λίγη ώρα αργότερα να “κατέβει” η κατάπτυστη ανάρτηση.<div class="entry-content" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px 30px 0px 0px; vertical-align: baseline;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; display: flex; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 10px 0px; max-width: 550px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1374350074373935106" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1374350074373935106&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.defence-point.gr%2Fnews%2Fapo-poy-ki-os-poy-quot-zitianoi-epilegoyn-arleigh-burke-quot-apisteyti-gkafa-kai-prosvoli-akam-ton-ipa&theme=light&widgetsVersion=e1ffbdb%3A1614796141937&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; display: block; flex-grow: 1; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 860px; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; position: static; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "open sans", sans-serif; font-size: 16px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px 0px 18px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></p>Δαπανήσαμε αρκετή ώρα για να διαπιστώσουμε εάν είχε όντως αναρτηθεί ή υπήρχε κάποια δόλια ενέργεια σε βάρος του (χάκινγκ). Τις απορίες μας τις έλυσε δεύτερη ανάρτηση του ιδίου, με την οποία παραδεχόταν εμμέσως την πρώτη και διευκρίνιζε:<br /><br />“Συγγνώμη σε όλους σας δεν ήθελα να σας προσβάλω -αναφερόμουν στην ενδιάμεση λύση- το ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες DDG 51- (σ.σ. Arleigh Burke) σημαίνει ότι κάτι λιγότερο καλό είναι διαθέσιμο. Απολογούμαι και χαρούμενη διακοσαετία”.<br /><br />Και στα αγγλικά που χρησιμοποίησε: (“Sorry all no offense meant – was referring to interim solution- no DDG 51 available means something less good is what is available. Apologies and happy bicentennial!“). Στο τέλος του κειμένου παρατίθενται σε φωτογραφίες τα επίμαχα μηνύματα.<div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; display: flex; font-family: inherit; font-size: 14px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 10px 0px; max-width: 550px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1374340519745183745" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1374340519745183745&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.defence-point.gr%2Fnews%2Fapo-poy-ki-os-poy-quot-zitianoi-epilegoyn-arleigh-burke-quot-apisteyti-gkafa-kai-prosvoli-akam-ton-ipa&theme=light&widgetsVersion=e1ffbdb%3A1614796141937&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; display: block; flex-grow: 1; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 417px; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; position: static; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "open sans", sans-serif; font-size: 16px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px 0px 18px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></p>Ο παρασημοφορημένος από το ελληνικό κράτος αξιωματικός εν αποστρατεία του αμερικανικού Ναυτικού, αποστρατεύθηκε το καλοκαίρι του 2018 και παρέμεινε στην Ελλάδα που προφανώς του αρέσει. Εντός εξαμήνου δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στη χώρα μας.<br /><br />Από τον Σεπτέμβριο του 2019 διορίστηκε ως αντιπρόεδρος -αν και δηλώνει στο βιογραφικό του ανεξάρτητος σύμβουλος- με αρμοδιότητα την διεθνή επιχειρηματική ανάπτυξη (International Business Development) στην ONEX του Πάνου Ξενοκώστα που φιλοδοξεί να κατασκευάσει τις αμερικανικές φρεγάτες MMSC στην Ελλάδα (Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου και Ελευσίνας). Αυτός είναι και ο τομέας που εργαζόταν ο Παλμ.<br /><br />Πλέον φέρεται να έχει αποχωρήσει από τον προηγούμενο Φεβρουάριο και έχει προχωρήσει στην ίδρυση της συμβουλευτικής εταιρίας για θέματα εξειδικευμένης στρατηγικής επικοινωνίας και επιχειρηματικής ανάπτυξης, RxP International LLC, με έδρα την ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης. Του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία…<br /><br />Παράλληλα, να τον ευχαριστήσουμε που ανοίγει και τα δικά μας μάτια, καθώς όπως φαίνεται από τις αναρτήσεις του DP, διατηρούμε μια ελπίδα αποδέσμευσης των Arleigh Burke από το US Navy, για να αρχίσει να έχει κάποιο νόημα η συζήτηση για τις MMSC.<br /><br />Ένα πλοίο το οποίο στη γνωστή του διαμόρφωση και με τα προβλήματα που έχουν οδηγήσει στην ακύρωση των παραδόσεων στο αμερικανικό Ναυτικό, είναι με διαφορά τελευταίο στη λίστα της επιχειρησιακής καταλληλότητας του Πολεμικού Ναυτικού. Προσέχουμε κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε…<br /><br />Ασχέτως του τι θα γίνει με αυτή την υπόθεση, θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε ξανά που βοηθά την ελληνική κοινωνία να αντιληφθεί το μέγεθος της υποτέλειας του ελληνικού πολιτικού προσωπικού απέναντι στους συμμάχους της χώρας. Καθώς την έννοια της συμμαχίας δεν την αντιλαμβάνονται όπως στον αναπτυγμένο σύγχρονο κόσμο.<br /><br />Πώς αλλιώς θα τολμούσε ακόμα και να διανοηθεί πρώην Ακόλουθος Άμυνας μιας χώρας σας τις ΗΠΑ και μόνο να σκεφτεί να αναρτήσει στα κοινωνικά δίκτυα τέτοια προσβολή. Όποιος θέλει, είναι ελεύθερος να προσφέρει εναλλακτικές ερμηνείες, διότι εμείς δίπλα στο “beggars” διαβάσαμε “Έλληνες“.<br /><br />Κάποιος δημιούργησε αυτή την πεποίθηση στον κύριο Παλμ. Δεν μπορεί να ξύπνησε ένα πρωί στη μπανανία δίπλα στη θάλασσα και απολαμβάνοντας το αεράκι και τη μυρωδιά της αρμύρας να του έφερναν τον καφέ του και τον εξωτικό φυσικό χυμό του κάνοντας τεμενάδες Έλληνες ιθαγενείς.<br /><br />Ή μήπως ο άνθρωπος έχει εμπειρίες που του το θύμισαν, με αποτέλεσμα να είναι φορέας τέτοιων πεποιθήσεων, τις οποίες “η κακιά η ώρα” τις έφερε στο φως της δημοσιότητας; Κι όλα αυτά τη στιγμή που η συζήτηση στη δημοσιογραφική πιάτσα θέλει τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να μην ήρθε για την παρέλαση, όχι λόγω της πανδημίας, αλλά λόγω των φρεγατών.<br /><br />Όσοι είχαν την τύχη και άκουσαν στο σπίτι τους και τον κοινωνικό τους περίγυρο πολλά για την έννοια του “αυτοσεβασμού“, μπορούν να κατανοήσουν ποια είναι η ουσία του προβλήματος της χώρας. Σίγουρα δεν είναι τα τόσο πικρά λόγια του πλοιάρχου Παλμ, αλλά όσα μπορεί κανείς να διακρίνει πίσω από αυτά.<br /><br />Δηλαδή, το ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο μιλούν ισχυροί φίλοι και σύμμαχοι για την Ελλάδα και τον πολιτικό της κόσμο. Απλά, με την πάροδο των ετών, οι τρόποι έχουν καλλιεργηθεί επί το διπλωματικότερο και δεν σου λένε “αυτό θα πάρεις κι αν σου αρέσει“. Μιας που το πήγαμε ευγενικά μέχρι τώρα, είπαμε να μην προσθέσουμε χαρακτηρισμό μέσα στα εισαγωγικά, στην εικαζόμενη… εκτός έδρας διαταγή. Τι να πούμε άλλο…</div></div><div class="entry-content" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px 30px 0px 0px; vertical-align: baseline;"><br /></div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Από πού κι ως πού ζητιάνοι επιλέγουν Arleigh Burke; Απίστευτη γκάφα και προσβολή ΑΚΑΜ των ΗΠΑ

Στην κατάρριψη του “αστικού μύθου” που έχει καλλιεργηθεί ως προσδοκία στην Ελλάδα για να γίνει η έκπληξη και τελικά το αμερικανικό Ναυτικό (...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Ερντογάν έπαιξε (ξανά) στα ζάρια την τουρκική λίρα

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/03/erd0123-870x418121-1.png"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/03/erd0123-870x418121-1-696x391.png" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η επιστροφή στον νομισματικό λαϊκισμό και ο τριπλός, πολιτικός και οικονομικός, κίνδυνος για την Τουρκία</span></h3><div>Της <b>Νικόλ Λειβαδάρη</b><br />Η τουρκική λίρα από χθες αιμορραγεί με απώλειες 15%, το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης κατέρρευσε, η Societe Generale καλεί τους ξένους επενδυτές να εγκαταλείψουν την Τουρκια, και η σκιά των capital controls πλανάται ήδη πάνω από την χώρα.<br /><br />Στις 9 Φεβρουαρίου ο Σαχάπ Καβτσίογλου, ο καθηγητής τραπεζικής του Πανεπιστημίου του Μαρμαρά και από προχθές νέος κεντρικός τραπεζίτης της Τουρκίας, έγραφε στην Yeni Safak ότι η πολιτική αύξησης των επιτοκίων που ακολουθούσε ο τότε διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Τουρκιας Νατζί Αγκμπάλ «στρώνουν τον δρόμο για άνοδο του πληθωρισμού».<br /><br />Είναι η άποψη που μπορεί να φέρει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης τις αγορές, να κάνει εκατοντάδες συναδέλφους του κ. Καβτσίογλου στα αμφιθέατρα της Δύσης να σκίζουν τα πτυχία τους, και να ωθεί το Bloomberg και το Reuters σε πηχαίους τίτλους περί νομισματικού λαϊκισμού.<br />Η επιστροφή στον νομισματικό λαϊκισμό<br /><br />Είναι επίσης η θέση που οδήγησε την Τουρκία στο χείλος διπλής, συναλλαγματική και χρηματοπιστωτικής κρίσης τον περασμένο Νοέμβριο, που αποστράγγιξε επίσης τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας – είναι όμως και η θέση του Ταγίπ Ερντογάν: Η βάση των «erdonomics» και του πιο ανορθόδοξου ίσως οικονομικού και νομισματικού manual του πλανήτη, που ορίζει τα υψηλά επιτόκια ως την πηγή της ανόδου του πληθωρισμού.<br /><br />Αυτό το manual ο Σαχάπ Καβτσίογλου το απογείωσε την περασμένη εβδομάδα. Οταν ο Αγκμπάλ πήγε στο άλλο άκρο, κι αιφνιδίασε ακόμη και τους γκουρού του παγκόσμιου φιλελευθερισμού αυξάνοντας τα επιτόκια της λίρας κατά 200 μονάδες βάσης και εκτοξεύοντάς τα στο 19%, ο καθηγητής Καβτσίογλου ξεσπάθωσε. Εγραψε, ξανά στην φιλοκυβερνητική Yeni Safak, ότι “αυτή η πολιτική υπηρετεί εκείνους που διαθέτουν ζεστό χρήμα κι έχουν έδρα το Λονδίνο, και όχι τα 83 εκατομμύρια των Τούρκων πολιτών».</div><div><br />Ο Ερντογάν ως “πατερούλης του έθνους”<br /><br />Τα υπόλοιπα ήταν προδιαγεγραμμένα και ήρθαν ακαριαία. Ο Νατζί Αγκμπάλ μετά από μόλις τέσσερις μήνες θητείας εκπαραθυρώθηκε (όπως είχε εκπαραθυρωθεί και ο προκάτοχός του) ξημερώματα Σαββάτου, ο Σαχάπ Καβτσίογλου ανέλαβε τα ηνία της κεντρικής τράπεζας, και ο Ταγίπ Ερντογάν έπαιξε για ακόμη μια φορά την τύχη και της λίρας και της τουρκικής οικονομίας στα ζάρια, ακολουθώντας το πολιτικό του ένστικτο: Πέταξε το άβολο κοστούμι του μεταρρυθμιστή ηγέτη και ξαναφόρεσε εκείνο του «πατερούλη του έθνους» – του πολιτικού που πάει κόντρα στις νόρμες των αγορών για να δώσει (επίπλαστο έστω) πλούτο στον λαό του.<br /><br />Γνώριζε το τίμημα και το πληρώνει ήδη: Η τουρκική λίρα από χθες αιμορραγεί με απώλειες 15%, το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης κατέρρευσε, η Societe Generale καλεί τους ξένους επενδυτές να εγκαταλείψουν την Τουρκια, και η σκιά των capital controls πλανάται ήδη πάνω από την χώρα.<br />Ο τούρκος πρόεδρος όμως θεωρεί ότι το στοίχημα θα του βγει και αυτή την φορά.<br /><br />Ποντάρει στην εκρηκτική δυναμική που δείχνει η τουρκική οικονομία στον δρόμο εξόδου από την πανδημία – ο ΟΟΣΑ της δίνει πρόβλεψη ανάπτυξης 5,9% εφέτος και την κατατάσσει στην κορυφή των αναπτυσσόμενων αγορών παγκοσμίως – βασίζεται στο χαμηλό δημόσιο χρέος κρύβοντας κάτω από το χαλί την τεράστια πιστωτική φοιύσκα του ιδιωτικού τομέα, και έχει πιστέψει στο γεωπολιτικό ατού: Θεωρεί ότι η Τουρκία είναι «too big to fail» – ή, τουλάχιστον, ότι κρατά σφιγμένη γερά την θηλιά στον λαιμό της Ευρώπης.</div><div><br />Στα 102 δις τα ανοίγματα των ευρωπαϊκών τραπεζών στην Τουρκία<br /><br />Με τις ευρωπαϊκές τράπεζες, και με πρώτες τις ισπανικές, να έχουν ανοίγματα 102 δις ευρώ στην Τουρκία, ελπίζει βασίμως ότι η Ευρώπη δεν θα τον αφήσει να πέσει παίρνοντάς την μαζί του. Ακόμη κι εάν χρειαστεί να εγκατασταθεί, για μια ακόμη φορά, στην Αγκυρα μόνιμη αντιιπροσωπεία του ΔΝΤ.<br /><br />Για τον Ταγίπ Ερντογάν άλλωστε, τέσσερις μήνες νομισματικής ορθοδοξίας ήταν μάλλον πολύ μεγάλο διάστημα, όπως έγραψε και ο Ντάνιελ Μος στο Bloomberg.<br /><br />Παρά ταύτα, το ρίσκο παραμένει ανοιχτό και είναι διπλό – γεωπολιτικό και οικονομικό. Στο πρώτο σκέλος οι αναλυτές επισημαίνουν ότι ο Ερντογάν ξανατζογάρει με την τουρκική οικονομία σε μια συγκυρία με μείζονα ανοιχτά γεωπολιτικά μέτωπα για την Τουρκία. Κι όπως γράφει στο ίδιο άρθρο ο Μος, ακόμη κι εάν ο Νατζί Αγκμπάλ πήγε την αύξηση των τουρκικών επιτοκίων σε επίπεδα που καμιά πολιτική ηγεσία στον κόσμο δεν μπορεί να αντέξει, η εκπαραθύρωσή του και η συνολική πολιτική διαχείριση από τον Ερντογάν κινούνται εκτός κάθε, στοιχειώδους έστω, συστημικού πλαισίου.<br />“Ετσι συμπεριφέρονται οι μπανανίες, όχι τα κράτη της G20”<br /><br />«Η θέση του κεντρικού τραπεζίτη της Τουρκίας έχει γίνει πια η πιο επικίνδυνη δουλειά στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα», γράφει χαρακτηριστικά το Bloomberg και προσθέτει: «Ετσι συμπεριφέρονται μόνον στις μπανανίες και όχι σε κράτη-μέλη της G20 και του ΟΟΣΑ».<br /><br />Αυτό το μοντέλο «μπανανίας», ως κενό αξιοπιστίας, μπορεί να το βρει μπροστά του ο Ερντογάν στην πολλαπλή ανοιχτή του διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.<br /><br />Κι εκείνο που σίγουρα θα βρει μπροστά του, και καλείται τώρα να υπερβεί, είναι ο τριπλός και άμεσος κίνδυνος για την οικονομία της Τουρκίας που υποδεικνύουν ήδη όλοι οι αναλυτές.</div><div><br />Το τριπλό οικονομικό ρίσκο<br /><br />Σύμφωνα με την Capital Economics, είναι ο κίνδυνος που συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο:<br />Βίαιο sell-off για την λίρα , το οποίο μοιάζει αναπόδραστο με την πολιτική μείωσης των επιτοκίων που θεωρείται ότι θα ακολουθήσει πλέον η κεντρική τράπεζα.<br />Ισχυρή πιθανότητα να οδηγηθεί η Τουρκία σε άτακτη κρίση του ισοζυγίου πληρωμών. Με το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών περίπου στο 5% του ΑΕΠ και με τα συναλλαγματικά αποθέματα σε λιγότερο από 11 δισ. δολάρια, η εικόνα του ισοζυγίου πληρωμών παραπέμπει σε ρώσικη ρουλέτα.<br />Χρηματοπιστωτική κρίση και «σκάσιμο» τουρκικών τραπεζών, που ήδη αντιμετωπίζουν τεράστια χρέη σε συνάλλαγμα υπό το βάρος της δολαριοποίησης της οικονομίας.<br /><br />Οι πρώτες απαντήσεις επ’ αυτού του τριπλού κινδύνου αναμένονται από τον νέο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας. Ο όποιος ωστόσο δεν έχει και πολλές εναλλακτικές – διότι όποιος κάθεται σ’ αυτή την θέση, όπως γράφει επίσης το Bloomberg, αντιμετωπίζει πάντοτε περίπου το ίδιο δίλημμα: Είτε θα χάσει την λίρα, είτε θα χάσει τον Ερντογάν…</div><div><br /><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ο Ερντογάν έπαιξε (ξανά) στα ζάρια την τουρκική λίρα

Η επιστροφή στον νομισματικό λαϊκισμό και ο τριπλός, πολιτικός και οικονομικός, κίνδυνος για την Τουρκία Της Νικόλ Λειβαδάρη Η τουρκική λίρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μέλλον του Εθνικού χώρου του Ελληνισμού στην Ελλάδα και την Κύπρο

<a href="https://cityportal.gr/wp-content/uploads/2021/03/foto-eurokinissi.jpg"><img src="https://cityportal.gr/wp-content/uploads/2021/03/foto-eurokinissi-696x392.jpg" /></a><br /><br />του <b>Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου *</b><br />Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται αυτήν την περίοδο μπροστά σε καθοριστικές αποφάσεις και κινήσεις στην διπλωματική και την στρατηγική «σκακιέρα», τόσο για την κατοχύρωση και προσδιορισμό των απειλούμενων θαλασσίων δικαιωμάτων τους, όσο και για το τραγικά διαιωνιζόμενο θέμα της κατοχής και διχοτόμησης της Κύπρου.<br /><br />Οι κινήσεις που θα γίνουν και οι αποφάσεις που θα ληφθούν το επόμενο διάστημα θα θα καθορίσουν πιθανότητα τα «λιμνάζοντα» θέματα της εθνικής μας πορείας οριστικά ή για απροσδιόριστα μεγάλο διάστημα στο μέλλον. Τόσο στη θαλάσσια δικαιοδοσία και κυριαρχία μας, όσο και στο μείζον θέμα του Κυπριακού.<br /><br />Μετά από μακρά περίοδο ακινησίας, ατολμίας και φοβικού συνδρόμου, που τελμάτωσε την επίλυση ή την πρόοδο των δύο παραπάνω ζητημάτων, δίνοντας την πρωτοβουλία κινήσεων στην Τουρκία, αναγκασθήκαμε να προβούμε πρόσφατα σε κάποιες κινήσεις μικρής ή μέσης εμβέλειας, υπό το κράτος των τετελεσμένων που επιχειρεί να επιβάλει ο τουρκικός αναθωρητισμός, με την σύγχρονη εκδοχή του νεο-Οθωμανισμού!<br /><br />Η Ελλάδα υπέγραψε την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 και την επικύρωσε (αργοπορημένα) το 1995. Η Κύπρος επικύρωσε το 1988! Η χώρα μας ενεπλάκη το 2002, έως το 2016, σε 14 χρόνια ατελέσφορων «διερευνητικών συνομιλιών» με την Τουρκία, υπό το κράτος του αδιανόητου και απολύτως παράνομου casus belli (απειλής πολέμου) της Τουρκίας (1995) και ενός συνακόλουθου «φοβικού συνδρόμου» που αυτό δημιούργησε.<br /><br />Έτσι, η Ελλάδα παρέμεινε στην τελευταία θέση (149η) όλων των παράκτιων χωρών της υφηλίου, ως προς τα θαλάσσια δικαιώματά της! Αντίθετα η Κύπρος το 2004 κήρυξε την ΑΟΖ της και την οριοθέτησε το 2003 με την Αίγυπτο, το 2007 με τον Λίβανο και το 2010 με το Ισραήλ. Στη συνέχεια δε άρχισε σταδιακά τον καθορισμό θαλασσίων «οικοπέδων» και την προκήρυξη διαγωνισμών, με μεγάλη διεθνή συμμετοχή των μεγαλύτερων πετρελαϊκών εταιριών, για έρευνες και εκμετάλλευση. Εντοπίσθηκαν δε, τουλάχιστον τρία σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου.<br /><br />Η Ελλάδα το 2004-2005 προσπάθησε να μεταφέρει την επίλυση της οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, στο Ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά στη συνέχεια, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η ίδια η Τουρκία, έπαυσαν να ενδιαφέρονται για την πρόοδο της ενταξιακής πορείας της γείτονος, υπό το φως της Ευρωπαϊκής διεύρυνσης με 12 χώρες, το 2004 και 2007, αλλά και της απροθυμίας της Τουρκίας να εναρμονισθεί με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο (μέσα στο οποίο βέβαια ανήκει η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας), αλλά και λόγω των δύο αρνητικών δημοψηφισμάτων (Γαλλία, Ολλανδία) για την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, που θεωρήθηκαν και ως αποδοκιμασία ενδεχόμενης τουρκικής ένταξης.<br /><br />Το 2011 η Ελλάδα, με τον Νόμο 4001 διεκδίκησε για πρώτη φορά όλες τις Θαλάσσιες Ζώνες της χώρας σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, μέχρι την μέση γραμμή με τις γειτονικές κατά θάλασσα χώρες, ενώ την περίοδο 2012-2014 επανήλθε με ανάλογη διεθνή ενημέρωση (ΟΗΕ, κ.λπ.), καθώς και προκήρυξη διεθνών διαγωνισμών ερευνών στην Υφαλοκρηπίδα του Ιονίου και νοτίως της Κρήτης μέχρι το ανατολικότερο άκρο της. Έρευνες διεξήχθησαν από την Νορβηγική εταιρεία PGS με πολύ αισιόδοξα αποτελέσματα σε πολλές περιοχές.<br /><br />Παραταύτα, η Ελλάδα δεν προχώρησε στην θέσπιση όλων των θαλασσίων ζωνών και άλλων συναφών ρυθμίσεων, τις οποίες η ίδια επικαλείται από τότε που επικύρωσε την Σύμβαση του 1982, ίσως γιατί διεξάγονταν οι διαβόητες πλέον άτυπες διερευνητικές συνομιλίες, που το 2016 με ευθύνη της Τουρκίας διεκόπησαν, ενώ είχαν συμπληρωθεί 60 γύροι συναντήσεων επί 14 χρόνια, χωρίς κανένα τελικό αποτέλεσμα. Και μάλιστα μολονότι, καθ’ υπέρβαση της αρχικής θεματικής των άτυπων συζητήσεων που θα αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας, οι συζητήσεις καταχρηστικά επεκτάθηκαν για μεγάλα διαστήματα και στο κυριαρχικό και μονομερώς ασκούμενο δικαίωμα επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της χώρας μας (προφανώς και της Τουρκίας) στα 12 ν.μ., τόσο στο Αιγαίο όσο και στις άλλες παρακείμενες θάλασσες.<br /><br />Η Ελλάδα παρέμεινε λοιπόν, μέχρι το 2020 μόνο με τα 6 ν.μ. Αιγιαλίτιδας Ζώνης και ήταν η τελευταία παγκοσμίως, καθώς οι άλλες 148 παράκτιες χώρες είχαν θεσπίσει το όριο των 12 ν.μ., ενώ 138 χώρες έχουν καθιερώσει και την ΑΟΖ των 200 μιλίων! Μεταξύ αυτών και η Τουρκία, η οποία από το 1964 έχει Αιγιαλίτιδα 12 ν.μ. στη Μαύρη Θάλασσα και στιες νότιες Μεσογειακές ακτές της και ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα!<br /><br />Αν λοιπόν διαρκέσουν για μεγάλο διάστημα και πάλι οι διερευνητικές, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει οπωσδήποτε στην αναμόρφωση των θαλάσσιων δικαιωμάτων της<br />με την επέκταση της Αιγιαλίτιδάς της στα 12 ν.μ., και στο Αιγαίο,<br />με την χάραξη ευθειών γραμμών βάσης και κλείσιμο των κόλπων στα 24 ν.μ. (και όχι στα 10 ν.μ. όπως μέχρι τώρα),<br />με την καθιέρωση Συνορεύουσας Ζώνης μέχρι 24 ν.μ.<br />και με υπολειπόμενη μόνο εκκρεμότητα την οριοθέτηση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο (συμπεριλαμβανομένου του Καστελλορίζου, 62 ν.μ. στα Ανατολικά της Ρόδου, που είναι τμήμα της Δωδεκανήσου).<br /><br />Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες κατά τις διερευνητικές της περιόδου 2002-2016, η Τουρκία φαίνεται να είχε αποδεχθεί (προσωρινά) διαφοροποιημένα πλάτη επέκτασης της ελληνικής Αιγιαλίτιδας στο Αιγαίο από 6 έως 12 ν.μ. κατά περιοχή. Στη συνέχεια όμως υπανεχώρησε! Αυτό είναι και το κύριο πρόβλημα: η αφερεγγυότητα της Τουρκίας η οποία καθιστά έωλη ακόμη και την εφαρμογή στη πράξη αποφάσων που ήδη θα έχουν ληφθεί και θα είναι οριστικές!<br /><br />Το σοβαρό λάθος της ελληνικής πλευράς όμως, στην διαδικασία των διερευνητικών, είναι ότι εισήλθε σε πολυετείς συζητήσεις με την Τουρκία για ένα δικαίωμα πλήρους κυριαρχίας της Ελλάδος (εύρος της ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης) που η χώρα μας δικαιούται να θεσπίσει μονομερώς, εφόσον δεν ξεπερνά το όριο των 12 ν.μ. που θέτει το Διεθνές Δίκαιο. Εάν η Ελλάδα αποφάσιζε να επιδείξει ευελιξία και, π.χ., να επεκτείνει μόνο στα 10 ν.μ. το όριο της Αιγιαλίτιδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αυτό έπρεπε να το αποφασίσει αυτοβούλως, μόνη της, σταθμίζοντας την συνολική στάση της Τουρκίας γι’ αυτήν την ελληνική υποχώρηση, απαιτώντας όμως προηγουμένως την άρση του διεθνώς παράνομου και αδιανόητου casus belli της Τουρκίας. Αλλιώς θα φαινόταν ότι υποκύπτει στην απειλή πολέμου από την γείτονα!<br /><br />Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πάντως ότι η Τουρκία απαντώντας στην αυτοσυγκράτηση της Ελλάδας στα θέματα των Θαλάσσιων Ζωνών, αλλά και στις επιτυχείς κινήσεις της Κύπρου (κήρυξη ΑΟΖ, οριοθετήσεις με γειτονικά κράτη και έρευνες με εντοπισμό τριών και περισσότερων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων), όχι μόνο δεν θέλησε να δείξει καλόπιστη και διαλλακτική στάση, αλλά αντίθετα προέβη σε μία σειρά από αναβαθμισμένες ενέργειες παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και όχι μόνο.<br /><br />Έτσι, ευθύνεται για:<br />Παράνομη και καταχρηστική οριοθέτηση Θαλασσίων Ζωνών μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένων της Βόρειας Κύπρου.<br />Άρνηση των Θαλασσίων Ζωνών των νησιών, πλην 6 ν.μ. Αιγιαλίτιδας, ακόμη και για μεγάλα νησιά: Ρόδο, Κρήτη, Κύπρο, κ.λπ.<br />Διακήρυξη της επεκτατικής και παράνομης θεωρίας της «Γαλάζιας Πατρίδας», 465.000 τ.χλμ. έκτασης.<br />Το ανυπόστατο και παράνομο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο οριοθέτησης ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας (Νοέμβριος 2019), που επιχειρεί να αφήσει χωρίς Θαλάσσιες Ζώνες μεγάλα ελληνικά νησιά και οριοθετεί την ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης χωρίς να γειτονεύει άμεσα η Τουρκία με την Λιβύη, μία χώρα διηρημένη, σε εμφύλιο πόλεμο, χωρίς αντιπροσωπευτική κυβέρνηση και με ξένα (και τουρκικά) στρατεύματα στο εσωτερικό της.<br />Παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και έρευνες στην ελληνική Υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο.<br />Διεκδίκηση, από το 1996 και μετά, μέχρι και 152 νησιών και νησίδων, κατοικημένων και μη, του Αιγαίου που ανήκουν στην Ελλάδα κατά τις Διεθνείς Συνθήκες (μέχρι και νοτίως της Κρήτης!).<br />Απαίτηση αφοπλισμού των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που έχουν αμυντική μόνο οργάνωση, απέναντι στις τουρκικές απειλές κατάληψής τους (με τη δημιουργία της 4ης Τουρκικής Στρατιάς) στη Σμύρνη με εκατοντάδες αποβατικών σκαφών.<br />Διεκδίκηση παρανόμως (σε σχέση με Διεθνείς Κανονισμούς) του μισού FIR (Περιοχής Πληροφοριών Πτήσεων) Αθηνών και της αντίστοιχης Ζώνης Έρευνας και Διάσωσης, που ανήκουν στην Ελλάδα.<br />Άρνηση και συνεχείς παραβιάσεις των 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου που ισχύει από το 1931 και παραβάσεις του FIR Αθηνών.<br />Άρνηση του Δικαίου της Θάλασσας και απαίτηση πολιτικών διαπραγματεύσεων και εξωδικαιϊκής λύσης για τις Θαλάσσιες Ζώνες, με την Ελλάδα.<br />Γιγάντιοι και μη αναγκαίοι αμυντικά εξοπλισμοί, που με την απειλή χρήσης βίας, επιδιώκουν να εξαναγκάσουν την Ελλάδα (αλλά και άλλες γειτονικές της Τουρκίας χώρες) να ενδώσουν στις τουρκικές αναθεωρητικές απαιτήσεις και να αποδεχθούν παράνομες μειώσεις και εκχωρήσεις εδαφικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων τους.<br /><br />Πρόκειται για μία μιλιταριστική, επεκτατική πολιτική απέναντι στην οποία η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να αντιτάξουν ενιαία και ισχυρή άμυνα και αποτροπή, για την διαφύλαξη της ειρήνης, της ασφάλειας και της κυριαρχίας τους, ταυτόχρονα με την δημιουργία πλέγματος συμμαχιών και συμπράξεων με χώρες της ευρύτερης περιοχής που απειλούνται και αυτές από την Τουρκία ή δεν έχουν φιλικές σχέσεις μαζί της. Η Ελλάδα, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στο ΝΑΤΟ, οφείλει να αξιοποιήσει το δικαίωμα veto που διαθέτει για να αναγκάσει την Τουρκία να σεβαστεί την διεθνή νομιμότητα. Επίσης, να ενημερώσει η χώρα μας τον λαό της αλλά και την Διεθνή Κοινότητα για τις τουρκικές αυθαιρεσίες και παρανομίες, διαχρονικά, κατά του ελληνισμού και άλλων λαών. Πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί τεκμηριωμένα ο «πόλεμος» της ενημέρωσης. Τη στιγμή που η Τουρκία δαπανά πολλά κεφάλαιά της για τον εξωραϊσμό του προφίλ της διεθνώς.<br /><br />Η χώρα μας οφείλει να συνεχίσει τις αρχικές κινήσεις που έκανε για τον εκσυγχρονισμό των θαλασσίων δικαιωμάτων της, με ολοκλήρωση του προβλεπόμενου διεθνώς θεσμικού πλαισίου για τις Θαλάσσιες Ζώνες και να τις οριοθετήσει.<br /><br />Ήδη τον Ιούνιο του 2020 έγινε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, στα ίδια θαλάσσια όρια με την Υφαλοκρηπίδα, που είχε προηγηθεί το 1977. Τον Αύγουστο του 2020 έγινε μερική οριοθέτηση ΑΟΖ (από τον 26ο έως τον 28ο Μεσημβρινό) με την Αίγυπτο, υπό το κράτος της πίεσης για την αντιμετώπιση του παράνομου Τουρκολυβικού μνημονίου οριοθέτησης. Αυτό επιτεύχθηκε όμως με παραχώρηση τμήματος ελληνικής ΑΟΖ προς την Αίγυπτο και με αντίστοιχη μείωση της επήρειας της ΑΟΖ της Κρήτης, της Καρπάθου και της Ρόδου. Το θετικό ήταν ότι μεγάλο μέρος της τουρκικής ΑΟΖ, που προέβλεπε το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, περιήλθε με την συναίνεση της Αιγύπτου πλέον στην ελληνική ΑΟΖ.<br /><br />Το ακανθώδες ζήτημα της υπόλοιπης οριοθέτησης με την Αίγυπτο αφέθηκε ανεπίλυτο στο μέλλον, καθώς σχετίζεται με την ΑΟΖ της Τουρκίας και η Αίγυπτος δίστασε να το αγγίξει. Προτεραιότητα αποτελεί η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος, που πρέπει να γίνει προφανώς χωρίς συμμετοχή της Τουρκίας, η οποία αρνείται τα δικαιώματα μεγάλων και μικρών νησιών, παρανόμως, αγνοώντας έτσι τη σαφή διάταξη του άρθρου 121 §2 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (1982) για ισότιμα δικαιώματα των ηπειρωτικών με τις νησιωτικές ακτές ως προς τις Θαλάσσιες Ζώνες.<br /><br />Η Ελλάδα επίσης επεξέτεινε στα 12 ν.μ. την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της μόνο στο Ιόνιο (μέχρι το νοτιότερο άκρο της Δυτικής Πελοποννήσου). Τέλος, αναγγέλθηκε Συμφωνία Ελλάδος-Αλβανίας για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών μεταξύ τους στο Βόρειο Ιόνιο, μετά την μη ολοκλήρωση, με ευθύνη της Αλβανίας, της διμερούς Συμφωνίας οριοθέτησης πολλαπλών χρήσεων, του 2009, που είχε υπογραφεί αλλά ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας.<br /><br />Τέλος, πρέπει να οριοθετηθεί και η ΑΟΖ με την Λιβύη, αφού όμως κηρυχθεί η Ελληνική ΑΟΖ σε όλες τις παρακείμενες θάλασσές μας και αφού επεκταθεί περιμετρικά της Κρήτης η Αιγιαλίτιδα Ζώνη στα 12 ν.μ. Η Τουρκία θα αναγκασθεί να αποδεχθεί την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, που αποτελεί τμήμα του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, αν προχωρήσει η ενταξιακή σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τότε θα ανοίξει ο δρόμος για μία δικαστική διευθέτηση (Διεθνές Δικαστήριο Χάγης) οριοθέτησης της ελληνοτουρκικής διαφοράς για ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα. Πριν όμως συμβεί αυτό, η Ελλάδα πρέπει να θεσπίσει την Αιγιαλίτιδα Ζώνη 12 ν.μ. και όλες τις άλλες Ζώνες που της χορηγεί το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br /><b><i>* Διεθνολόγος, Λέκτορας Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.<br />Πρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας</i></b><div><br /></div><div><a href="https://cityportal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το μέλλον του Εθνικού χώρου του Ελληνισμού στην Ελλάδα και την Κύπρο

του Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου * Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται αυτήν την περίοδο μπροστά σε καθοριστικές αποφάσεις και κινήσεις στην δι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ας «εξοργιστεί» ο Κάιζερ ας «θυμώσει» και η Μέρκελ: Το γερμανικό παιχνίδι δεν ταιριάζει στα ελληνικά συμφέροντα…

<img height="428" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/03/210322061840_MERKEL-BERLIN-GERMANY03-1024x684.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ</b><br /><i>«Δεν ημπορούμεν να φέρωμεν Γερμανούς. Ο βασιλεύς ανησυχεί ότι θα εξοργισθεί ο Κάιζερ. Αλλά επιτέλους ας θυμώσει!»*</i>, αναφώνησε εν έτει 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι η φωνή του δείχνει να σκίζει το χρόνο και να φτάνει μέχρι σήμερα.<br /><br />Οξυδερκής πολιτικός ων, που τον δικαίωσε η Ιστορία, απέρριπτε την προοπτική μαγειρέματος μιας «σούπας» στην Εγγύς Ανατολή υπό την εποπτεία του Βερολίνου, το οποίο ήδη χειραγωγούσε την Τουρκία και πολύ ήθελε να θέσει υπό τον έλεγχό του και την Ελλάδα στη λογική ότι δεν πρέπει οι δυο «καλοί» γείτονες να μαλώνουν.<br /><br />Και λογική ήταν η επιμονή του, καθώς δεν είχε παρά μόνο να χάσει η χώρα από μια τέτοια επιλογή, η οποία αποσκοπούσε στη διατήρηση του στάτους κβο στην περιοχή με μια μεγάλη Οθωμανική Αυτοκρατορία και δίπλα της μια κακόμοιρη και παραιτημένη από τα δίκαιά της Ελλάδα.<br />Στην ανατολή της νέας εποχής που χάραζε, πεποίθησή του ήταν η ακλόνητα προσανατολισμένη πολιτική συνεργασίας με τις δυνάμεις της Συνεννόησης (Entente) για πολλαπλά κέρδη.<br /><br />«Επιτέλους ας θυμώσει και η Μέρκελ», θα έλεγε σήμερα και θα έκοβε με το μαχαίρι τα κανακέματα του ιδιότυπου ελληνοτουρκικού διαλόγου, τον οποίο ευλογούν οι Γερμανοί και η δική τους ΕΕ χάριν ιδίων (σταθερών και παραδοσιακών) οικονομικών συμφερόντων που αναπτύσσουν στη χώρα του κακότροπου ξεπεσμένου γείτονα.<br /><br />Έγινε ο,τι έγινε τον περασμένο χειμώνα στον Έβρο, έγινε ο,τι έγινε το καλοκαίρι και μέχρι προχτές στο Αιγαίο και τη Ν. Α. Μεσόγειο από τον γυρολόγο ταραξία, αλλά τίποτα το παράνομο δεν βλέπει η γερμανική τυφλόμυγα κι ας έχει ξεσκίσει η Άγκυρα κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας.<br /><br />Μέχρι τη Ραφήνα παραλίγο να φτάσει το «Τσεσμέ» προκειμένου να διευρύνει όσο το δυνατό περισσότερο το χώρο διεκδικήσεων των εντολέων του. Ψευτοπαλληκαράδες πάντα με ξένες πλάτες δεν ποντάρουν στην ανύπαρκτη ναυτοσύνη τους και γενικώς στο δήθεν αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεών τους αλλά μόνο στη στήριξη που απολαμβάνουν από έναν ισχυρό συνδυασμό ξεχωριστών συμφερόντων δύο παιχτών, έναν στη Δύση, τη Γερμανία, κι έναν στην Ανατολή, τη Ρωσία.<br /><br />Επικίνδυνο ένα τέτοιο ρίσκο, γιατί όπως στις αρχές του 20ου αιώνα έτσι και στις αρχές του 21ου απειλούνται οι παγκόσμιες ισορροπίες κι όποιος δίνει πλάτες στον ταραξία, θα εισπράξει τις συνέπειες που συνοδεύουν τις επιλογές του.<br /><br />Παρά ταύτα ο Νίκος Δένδιας αποδέχεται την πρόταση του Μεσούτ Τσαβούσογλου να μεταβεί στη γείτονα για ουσιαστικές πλέον και όχι τεχνοκρατικής φύσης «διερευνητικές συνομιλίες», όπως αυτές που είχαν οι επιτροπές εμπειρογνωμόνων Ελλάδας και Τουρκίας τις τελευταίες εβδομάδες. Τι θετικό προέκυψε από αυτές τις «διερευνήσεις» για να αναβαθμίσει η Αθήνα την προσέγγισή της με την Άγκυρα, δεν μπήκε μέχρι στιγμής στον κόπο να μας εξηγήσει ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας.<br /><br />«Δεν μπορεί να δοθεί λευκή επιταγή στην Τουρκία, όπως δεν δίνεται σε καμία χώρα», λέει στην πρόσφατη συνέντευξή του στα «Νέα», προφανώς για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ωστόσο όταν δεν αιτιολογεί με πειστικότητα τις κινήσεις του είναι σα να ρίχνει «λευκή πετσέτα» στον πάγκο.<br /><br />Το λογικότερο θα ήταν να αξιοποιήσει περισσότερο τα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η νέα ηγεσία του Λευκού Οίκου, η οποία πλέει σε εντελώς διαφορετική ρότα από αυτήν που είχε χαράξει ο απερίγραπτος Τραμπ, και να αναπροσανατολίσει την πολιτική του, αλλά δεν το κάνει επαρκώς τουλάχιστον.<br /><br />Γι’ αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι στην Αθήνα που ανησυχούν και προβληματίζονται, με κορυφαίο τον πρώην πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος βλέπει τις προοπτικές των συνομιλιών αυτών «μάλλον δυσοίωνες, αν αναλογισθεί κανείς αφενός την όλη, καταδήλως προκλητική, στάση της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, ιδίως κατά την διάρκεια του 2020, με τις χωρίς ίχνος ενδοιασμού παραβιάσεις, εκ μέρους της, του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου», όπως επισημαίνει σε πρόσφατο μακροσκελές άρθρο του στην ιστοσελίδα «i-eidiseis.gr».<br /><br />Κρούει ευθέως τον κώδωνα του κινδύνου στην Αθήνα ο πρώην πρόεδρος, αλλά όπως φαίνεται δεν απευθύνεται σε ώτα ακουόντων.<br /><br />Δυστυχώς η φωνή του έρχεται να συμπληρωθεί σε εκείνες πολιτικών παρατηρητών που διαπιστώνουν ότι γενικώς το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν είναι έτοιμο να χειριστεί τα συμφέροντά του μπροστά στις νέες προκλήσεις, όπως δεν δείχνει την πρέπουσα επάρκεια στη διαχείριση κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων που συσσωρεύει η κρίση της πανδημίας του κορονοϊού.<br /><i><br />*Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΔ, σελίδα 278.</i><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ας «εξοργιστεί» ο Κάιζερ ας «θυμώσει» και η Μέρκελ: Το γερμανικό παιχνίδι δεν ταιριάζει στα ελληνικά συμφέροντα…

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ «Δεν ημπορούμεν να φέρωμεν Γερμανούς. Ο βασιλεύς ανησυχεί ότι θα εξοργισθεί ο Κάιζερ. Αλλά επιτέλους ας θυμώσει!»* , αν...

Διαβάστε την συνέχεια

“Αγοράστε φρεγάτες με επιχειρησιακά κριτήρια και ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής”! 55 προσωπικότητες υπογράφουν

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/11/belharra.jpg"><img height="540" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/10/11/belharra-696x854.jpg" width="640" /></a><br /><br />Λίγες ώρες πριν δημοσιοποιηθεί από το Militaire.gr η αποστολή LoR στις ΗΠΑ για τις φρεγάτες που θέλει να μας πουλήσει η Lockheed Martin, 55 προσωπικότητες έδιναν στη δημοσιότητα κείμενο με το οποίο ζητούν η επιλογή των νέων φρεγατών να γίνει με αυστηρά επιχειρησιακά κριτήρια και υπογραφή Συμφώνου με ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής.<br /><br />Αναλυτικά η επιστολή:<br /><br />Εορτάζουμε φέτος τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και την εθνική μας παλιγγενεσία. Επέτειος πού φέρει στη μνήμη μας τα όσα πετύχαμε ως εθνικό κράτος και τις δοκιμασίες πού αντιμετωπίσαμε, αντλώντας πολύτιμα διδάγματα. Επέτειος πού μας παροτρύνει ειδικότερα να στρέφουμε την προσοχή μας στις προκλήσεις και στους κινδύνους, πού διέρχεται σήμερα η χώρα μας και που μπορούν να απειλήσουν την εθνική της ακεραιότητα και ασφάλεια.<br /><br />Διαπιστώνουμε με ανησυχία τη συνεχιζόμενη αύξηση του Τουρκικού κινδύνου , που εκπορεύεται από ένα δεδηλωμένο επεκτατισμό και ηγεμονισμό και έχει ως ιδεολογικό υπόβαθρο μια σύνθεση φανατικού Ισλαμισμού και Τουρκικού εθνικισμού και φιλόδοξο στόχο την παλινόρθωση, με μια νέα σύγχρονη μορφή, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Είναι φανερό ότι η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει σήμερα πολύ μεγαλύτερες προσπάθειες για να αναπληρώσει την αδράνεια του παρελθόντος, ενισχύοντας τάχιστα την άμυνά της, με στόχο τη διασφάλιση, κατ’ εξοχήν, της αεροναυτικής ισορροπίας με την Τουρκία, με τη βοήθεια νέων καινοτόμων όπλων τεχνολογικής αιχμής και υπεροχής. Στο πνεύμα αυτό, ήταν σωστή κίνηση για την Πολεμική Αεροπορία η αναβάθμιση των αεροσκαφών F16 και η εσπευσμένη αγορά 18 Γαλλικών αεροσκαφών Ραφάλ.<br /><br />Αντιθέτως, είναι ακατανόητη, στο ίδιο πνεύμα, η μη υπογραφή από Ελληνικής πλευράς, πριν από μερικούς μήνες, του Ελληνο – Γαλλικού συμφώνου, με ρήτρα αμυντικής συνδρομής. Τούτο ενδέχεται να συνδέεται με την παράταση της εκκρεμότητας στο θέμα της προμήθειας των νέων φρεγατών. Η Ελληνο – Γαλλική στρατηγική σχέση είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ασφαλή αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής. Στο πλαίσιο αυτό είναι αυτονόητο ότι η Ελληνο – Γαλλική στρατηγική σχέση πρέπει να ολοκληρωθεί με την υπογραφή Ελληνο – Γαλλικού Συμφώνου, με ρήτρα αμυντικής συνδρομής. Η στρατηγική αυτή συμφωνία, με τη δεδηλωμένη θέση της Γαλλίας να το υπογράψει, είναι μονόδρομος για την εθνική μας ασφάλεια και την αποτελεσματική αποτροπή οποιασδήποτε απειλής στο μέλλον. Το γεγονός επίσης ότι η Γαλλία είναι χώρα- μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΝΑΤΟ προσδίδει σ΄αυτήν χαρακτήρα συμπληρωματικό και δεν θίγει τις άλλες συμμαχίες, στις οποίες ανήκει η Ελλάδα και τον διεθνή προσανατολισμό της .<br /><br />Μετά την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας, επείγει η τάχιστη δυνατή ενίσχυση και ανανέωση του Πολεμικού Ναυτικού. Η επιλογή των νέων φρεγατών πρέπει να γίνει με βάση τα επιχειρησιακά κριτήρια που έθεσε το Πολεμικό Ναυτικό, τα βασικότερα των οποίων καθορίστηκαν, άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια. Ανησυχούμε για τις πιέσεις που ασκούνται για την παράκαμψη των κριτηρίων αυτών. Η επιλογή των νέων φρεγατών πρέπει να γίνει με συνεκτίμηση επίσης της στρατηγικής συμμαχίας που συνεπιφέρει για την αναχαίτιση και αποτροπή της Τουρκικής απειλής. Η στρατηγική σύγκλιση είναι απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει γι’ αυτό να προχωρήσει τάχιστα στην επιλογή των νέων φρεγατών, που καλύπτουν τα επιχειρησιακά κριτήρια του Πολεμικού Ναυτικού, με ενδιάμεση λύση που να διασφαλίζει τις άμεσες επιχειρησιακές ανάγκες και στην υπογραφή Συμφώνου, με ρήτρα αμυντικής- στρατιωτικής συνδρομής.<br /><br />Η υπογραφή του είναι εχέγγυο ασφάλειας και ειρήνης.<br /><br />Λουκάς Χριστοφόρου, Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών<br /><br />Αντώνης Ρεγκάκος, Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών<br /><br />Χρήστος Ζερεφός, Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών<br /><br />Αντώνης Κουνάδης,Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών<br /><br />Γεώργιος Κοντόπουλος, Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας<br /><br />Νικόλαος Κονομής , Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών<br /><br />Δημήτρης Σκαρβέλης, Ακαδημαϊκός, Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ<br /><br />Σταμάτης Κριμιζής, Ακαδημαϊκός<br /><br />Εμμανουήλ Ε. Γδούτος, Ακαδημαϊκός<br /><br />Ευάγγελος Μουτσόπουλος, Ακαδημαϊκός<br /><br />Αθανάσιος Βαλτινός, Ακαδημαϊκός<br /><br />Γιάννης Παρμακέλης, Ακαδημαϊκός<br /><br />Φράγκος Φραγκούλης, Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας<br /><br />Κωνσταντίνος Ζιάζιας, Στρατηγός ε.α. , Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ<br /><br />Κοσμάς Χρηστίδης, Ναύαρχος ε. α. , Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ<br /><br />Νίκος Σακελλαρίου, Επίτιμος Πρόεδρος ΣτΕ.<br /><br />Πέτρος Παραράς, Επίτιμος Αντιπρόεδρος ΣτΕ<br /><br />Λέανδρος Ρακιντζής, πρώην Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης<br /><br />Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, πρώην Πρύτανης ΕΜΠ, πρώην Υφυπουργός Δημοσίων ΄Εργων<br /><br />Ανδρέας Ανδρεόπουλος, πρώην Πρύτανης ΕΜΠ<br /><br />Θεμιστοκλής Ρασιάς , Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ<br /><br />Στάθης Θεοτόκογλου, Καθηγητής ΕΜΠ<br /><br />Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος, Καθηγητής ΕΜΠ<br /><br />Ιωάννης Μάζης ,Καθηγητής Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ )<br /><br />Κώστας Γρίβας, Καθηγητής Σχολής Ευελπίδων<br /><br />Δημοσθένης Δαβέττας, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Σορβόννης<br /><br />Μανώλης Γούναρης, Πρεσβευτής ε. τ.<br /><br />Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε. τ.<br /><br />Γιώργος Πουκαμισάς, Πρέσβυς ε. τ.<br /><br />Κωνσταντίνος Νιάρχος, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών<br /><br />Χριστόφορος Χαραλαμπάκης , Γλωσσολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )<br /><br />Ιωάννης Πατσαντάρας. Αντιπτέραρχος ε.α., επίτιμος Αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας<br /><br />Ιωάννης Μπαλτζώης, Αντιστράτηγος ε.α. και Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών ( ΕΛΙΣΜΕ )<br /><br />Βασίλειος Μαρτζούκος, Αντιναύραχος ε.α και Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών ( ΕΛΙΣΜΕ )<br /><br />Θεόδωρος Γιαννιτσόπουλος, . Αντιπτέραρχος ε.α.<br /><br />Χρήστος Μουστάκης, Αντιστράτηγος ε. α.<br /><br />Μάριος Μπουρδάκος , Αντιστράτηγος ε. α.<br /><br />Σπύρος Μπελεγράτης, Αντιστράτηγος ε. α.<br /><br />Κωνσταντίνος Ιατρίδης ,Πτέραρχος ε. α. , Επίτιμος Διοικητής ΔΑΥ<br /><br />Δημήτρης Ηλιόπουλος, Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ )<br /><br />Γεώργιος Ανδρούτσος, Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ }<br /><br />Γαβριήλ Καρατζάς, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )<br /><br />Δημήτριος Ζαχαρούλης, Καθηγητής Χειρουργικής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )<br /><br />Γιώργος Χαρβαλιάς , Δημοσιογράφος<br /><br />Αριστέα Τόλια , Ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου<br /><br />Κωνσταντίνος Ασκούνης, πρώην Δήμαρχος Καλλιθέας και πρώην Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος ( ΚΕΔΕ )<br /><br />Αδάμ Αδάμ, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )<br /><br />Σάββας Καλεντερίδης, Συνταγματάρχης ε.α. Ιδρυτής των εκδόσεων και του ιστοτόπου ” Ινφογνώμων “<br /><br />Χρήστος Πουγκιάλης , Υποπτέραρχος ε. α.<br /><br />Ανδρέας Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ<br /><br />Ιωάννης Κατσικαβέλης, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ<br /><br />Καραμάνου Μαριάννα ,Καθηγήτρια Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )<br /><br />Ρωμανός Γιώργος, Συγγραφέας , Ιστορικός Ερευνητής<br /><br />Κουκουλομμάτης Κυριάκος, Σμήναρχος ε.α. Πρόεδρος της Αθηναϊκής Λέσχης<br /><br />Νίκος Παπαποστόλου , Επιχειρηματίας<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Αγοράστε φρεγάτες με επιχειρησιακά κριτήρια και ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής”! 55 προσωπικότητες υπογράφουν

Λίγες ώρες πριν δημοσιοποιηθεί από το Militaire.gr η αποστολή LoR στις ΗΠΑ για τις φρεγάτες που θέλει να μας πουλήσει η Lockheed Martin, 55 ...

Διαβάστε την συνέχεια

''Kαρφί'' για κατάρρευση ο Ερντογάν - Αναλυτές: ''Τα χειρότερα είναι μπροστά στην Τουρκία''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/lira%20toyrkias.jpeg?itok=jAGK1ro2" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Μαύρη Δευτέρα» η χθεσινή </span></h3>Aντιμέτωπη με μια σοβαρότατη κρίση είναι η οικονομία της Τουρκίας, έπειτα από την αποπομπή του διοικητή της κεντρικής τράπεζας της χώρας από τον πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η τουρκική λίρα και το χρηματιστήριο<a href="https://www.ethnos.gr/hrimatistirio"> </a>καταρρέουν, ενώ οι διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν πως τα χειρότερα δεν έχουν ακόμα έρθει για την οικονομία της χώρας. <br /><br />Προκειμένου ο καθένας να αντιληφθεί το μέγεθος της ζημιάς που προκλήθηκε στην οικονομία της γείτονος σε λιγότερο από 24 ώρες, αξίζει να σημειωθεί ότι η λίρα έχασε 8%, αν και οι απώλειες ήταν πολύ μεγαλύτερες και έφτασαν μέχρι και το 17,5% έναντι του δολαρίου.<br /><br />Την ίδια στιγμή, το κόστος δανεισμού της Τουρκίας εκτινάχθηκε μέσα σε λίγες ώρες κατά 38%. Την Παρασκευή το τουρκικό Δημόσιο μπορούσε να δανειστεί με επιτόκιο 13,6% για 10 χρόνια και πλέον πρέπει να πληρώσει το απίστευτο επιτόκιο του 18,8%, που όπως είναι φυσικό είναι από τα υψηλότερα αν όχι το υψηλότερο στον πλανήτη. <br /><br />Όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Παρασκευή ότι ο Τούρκος Πρόεδρος αποφάσισε να απομακρύνει μετά από θητεία μόλις 4,5 μηνών, τον πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας Νατζί Αγμπάλ. <br /><br />Στη θέση του διόρισε έναν πρώην βουλευτή του κόμματός του, τον Σαχάπ Καβτζίογλου, ο οποίος για πολλά χρόνια είχε εργαστεί στην Halkbank.<br /><br />Τους τελευταίους 20 μήνες αυτή είναι η 4η αλλαγή προέδρου της ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας κι όλες φέρουν την υπογραφή του Ερντογάν.<br /><br />Ο πρώην πλέον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας ο Ν. Αγμπάλ, από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα, προσπάθησε να δώσει μία αίσθηση νοικοκυρέματος της οικονομίας και της νομισματικής πολιτικής, έχοντας ως εργαλείο την αύξηση των επιτοκίων. Η στάση του έγινε αποδεκτή από τις αγορές, αφού εξέπεμπε ένα κλίμα αξιοπιστίας, που τόσο ανάγκη είχε και έχει η οικονομία της Τουρκίας.<br /><br />Από την ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του τα επιτόκια αυξήθηκαν από το 10.25% στο 19% και η ισοτιμία της λίρας σταθεροποιήθηκε σε σχέση με την υποτίμηση της το 2020. Την Πέμπτη η Κεντρική Τράπεζα είχε ανακοινώσει την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού κατά 200 μονάδες βάσης, γεγονός που η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak είχε επικρίνει έντονα και είχε στοχοποιήσει τον Αγμπάλ.<br /><br />O νέος πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας Σαχάπ Καβτζίογλου με άρθρα του σε τουρκικές εφημερίδες είχε επικρίνει την αύξηση των επιτοκίων και τόνιζε πως δεν είναι απαραίτητη ενέργεια, καθώς στις αγορές υπάρχει αυξημένη ρευστότητα και προειδοποιούσε για περισσότερη αύξηση των επιτοκίων.<br /><br />Τα δύσκολα είναι πλέον μπροστά για την γείτονα. Ο Απρίλιος και ο Μάιος είναι δύο καθοριστικοί μήνες, για το μέλλον της τουρκικής οικονομίας. Οι τουρκικές τράπεζες θα κληθούν να αποπληρώσουν δάνεια σε ξένο νόμισμα ύψους άνω των 7 δισ. δολαρίων (88 δισ. στο σύνολο του 2021), κάτι που σημαίνει ότι τα πάντα κρέμονται από μία κλωστή.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να προχωρήσει σε μειώσεις επιτοκίων προκαλώντας σοκ στην οικονομία και έκρηξη ανάπτυξης. Το αν ο στόχος του, είναι εφικτός μέσα σε ένα κλίμα αμφισβήτησης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό είναι ένα άλλο θέμα.<br /><br />Το μόνο σίγουρο είναι ότι Σουλτάνος παίζει με την φωτιά και οι αγορές δυσπιστούν απέναντί του και μάλλον δεν ακούνε τους πύρινους λόγους και τις απειλές του, θεωρώντας προφανώς και μάλλον έχουν απόλυτο δίκαιο ότι δεν τις αφορούν.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Kαρφί'' για κατάρρευση ο Ερντογάν - Αναλυτές: ''Τα χειρότερα είναι μπροστά στην Τουρκία''

«Μαύρη Δευτέρα» η χθεσινή  Aντιμέτωπη με μια σοβαρότατη κρίση είναι η οικονομία της Τουρκίας, έπειτα από την αποπομπή του διοικητή της κεντρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς μπορείτε κ. Δένδια να αποκαλείτε τον Τσαβούσογλου φίλο σας;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/o-dendias-kai-tsavousoglu.jpg" /><br /><br /><b>Καρακωστάνογλου Βενιαμίν</b><br />Προ ολίγων ημερών ο κ. Δένδιας ανακοίνωσε την επίσκεψή του στην Άγκυρα στις 14 Απριλίου για να συναντηθεί με τον ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου, τον οποίο μάλιστα αποκάλεσε “φίλο” του! Ουσιαστικά λοιπόν, εκτός από τις άτυπες διερευνητικές επαφές (η Τουρκία τις αποκαλεί επίσημα πολιτικές διαβουλεύσεις), εγκαινιάζεται πλέον και απευθείας υψηλού επιπέδου διάλογος μεταξύ των πολιτικών προϊσταμένων της διπλωματίας των δύο χωρών, με ενδεχόμενο στόχο, μάλιστα –όπως δήλωσε ο κ. Δένδιας– και προσεχή συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη-Ερντογάν. Εφόσον βέβαια θα το επιτρέψει το κλίμα που θα έχει δημιουργηθεί μέχρι τότε.<br /><br />Στις 21 Μαρτίου, δημοσιεύτηκαν δηλώσεις του κ. Βαρβιτσιώτη, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε: «Πιστεύουμε ότι μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος και να δοθεί η διπλωματική λύση που επιζητούμε, μέσα στο θεσμικό χώρο που εδώ και 40 χρόνια θωρακίζει την γεωπολιτική μας ασφάλεια. Μένει να δούμε αν θα ανταποκριθεί και η Τουρκία σε αυτό το κάλεσμα».<br /><br />Νωρίτερα βέβαια (για λόγους ισορροπίας προφανώς) είχε τονίσει: «Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η επανάληψη των διερευνητικών επαφών δεν μπορεί να αποτελεί μία ευκαιρία απλού κατευνασμού της Ελλάδας εν όψει της Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου (25-26.03.2021) ούτε μπορεί να διαγράψει την πολεμική ρητορική των τελευταίων μηνών… Η Τουρκία πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί τον δρόμο της διπλωματίας και να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο».<br />Τσαβούσογλου και προκλητικές έρευνες <br /><br />Είναι να απορεί κανείς προς τι είναι όλα αυτά. Πρώτον, όταν επίκεται η Σύνοδος Κορυφής, που υποτίθεται θα εξετάσει την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία και είναι γνωστό ότι, επί μήνες μέχρι τον Ιανουάριο, το ερευνητικό Oruc Reis διεξήγαγε έρευνες στην διεκδικούμενη από την Ελλάδα υφαλοκρηπίδα, ανατολικά της Ρόδου και νοτίως του Καστελλορίζου, ενώ τα τουρκικά γεωτρητικά σκάφη “αλώνιζαν” στην κυπριακή ΑΟΖ. Κυρώσεις που αναβλήθηκαν τον Οκτώβριο και Δεκέμβριο του 2020.<br /><br />Δεύτερον, όταν, μέχρι τις αρχές Μαρτίου 2021, με παράνομη NAVTEX, το υδρογραφικό Τσεσμέ, σε μία αποστολή στα διεθνή ύδατα μεν, αλλά με υψηλό συμβολισμό αμφισβήτησης, εντός της δυνητικής ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης των 12 ναυτικών μιλίων και της ελληνικής μελλοντικής ΑΟΖ, διεξήγαγε έρευνες με εντελώς προκλητικό τρόπο, συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά.<br /><br />Τρίτον, όταν το σύνολο των μονάδων του τουρκικού πολεμικού στόλου (87 σκάφη) με πολλά αεροσκάφη και ελικόπτερα, διεξήγαγε την μεγαλύτερη ετήσια άσκηση σε όλες τις παρακείμενες θάλασσες της Τουρκίας. Και μάλιστα διαλαλώντας την διαβόητη θεωρία της επεκτατικής και παράνομης Mavi Vatan (Γαλάζιας Πατρίδας), ενώ αναμενόταν η καθυστερημένη απάντηση της Άγκυρας για την 62η συνάντηση των διερευνητικών (16.03.2021).<br /><br />Τέταρτον, όταν τέτοιες μέρες, τον περσινό Μάρτιο (2020), εξελίχθηκε η ενορχηστρωμένη από την Τουρκία επίθεση των “αμάχων” στα σύνορα του Έβρου, η οποία αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς από τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας, τους Εθνοφύλακες και τους ηρωικούς ακρίτες Εβρίτες. Αφού είχε προηγηθεί για αρκετά χρόνια παρόμοια επιχείρηση εισβολής στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων!<br /><br />Πέμπτον, όταν τέλος (αν υπάρχει τέλος βέβαια) η ρητορεία του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου, του Ακάρ και άλλων Τούρκων αξιωματούχων, τεκμηριώνει τον τουρκικό επεκτατισμό στο Αιγαίο. Όταν αρνούνται αυτονόητα νόμιμα ελληνικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες των νησιών γύρω από την πατρίδα μας, φθάνουν τις αδιανόητες διεκδικήσεις τους μέχρι τη Λιβύη(!) και καθυβρίζουν τους νεκρούς και γενοκτονημένους της Μικρασιατικής καταστροφής και των άλλων τουρκικών γενοκτονιών των Ελλήνων που προηγήθηκαν, στον Πόντο, στην Ανατολική Θράκη και την Μικρά Ασία-Ιωνία.<br /><br />Αντιφατικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής<br /><br />Αυτός λοιπόν είναι ο “φίλος” του κ. Δένδια με τον οποίο θα συζητήσει στην Άγκυρα; Καμία διπλωματική αβρότητα δεν επιβάλλει τέτοια ηττοπάθεια! Μήπως έχουν αρθεί όλες οι τουρκικές προκλήσεις (κατοχή Κύπρου, τουρκολιβυκό μνημόνιο “οριοθέτησης”, “Γαλάζια Πατρίδα”, “γκρίζες ζώνες”, πλήρης άρνηση του Δικαίου της Θάλασσας με κορωνίδα τα δικαιώματα των νησιών, κ.λπ.), ώστε να γίνουν ξανά επαφές και πολιτικές διαβουλεύσεις υψηλού επιπέδου Ελλάδας-Τουρκίας;<br /><br />Άρα, γιατί χρειάζονται οι άτυπες διερευνητικές; Ή μήπως δεν είναι απόλυτα αντιφατικό να επιζητούμε οικονομικές κυρώσεις, πάγωμα της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας και εμπάργκο πωλήσεων όπλων; Δεν είναι αντιφατικό και να δίνουμε με τη στάση μας κάθε δικαιολογία στους Τούρκους και στους “συμπαραστάτες” τους στην Ευρώπη, ώστε να παρακάμψουν τέτοια ελληνικά αιτήματα, άμεσα ή στο προσεχές μέλλον, μετά την βέβαιη επάνοδο της τουρκικής προκλητικότητας;<br /><br />Γιατί δεν διδάσκονται οι ταγοί μας από τα 100 χρόνια ισχύος και τουρκικών παραβιάσεων της Συνθήκης της Λωζάνης; Από την κωνσταντινουπολίτικη ομογένεια (κατασχέσεις, απελάσεις, πογκρόμ, τους φόρους βαρλίκ), το Πατριαρχείο, την Ίμβρο, την Τένεδο (αυτοδιοίκηση), τον Αττίλα (ιδίως τον δεύτερο) και τόσες άλλες παρασπονδίες και τη συνολική αφερεγγυότητα της Τουρκίας;<br /><br />Πώς θα προστρέξει η ελληνική ηγεσία στο μέλλον και πάλι στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ, ζητώντας στρατιωτική αρωγή και διπλωματική υποστήριξη, όταν σήμερα η ίδια ηγεσία παρέχει προσχήματα στους Τούρκους και τους υποστηρικτές τους; Εκτός αν μας πείθουν οι αποσύρσεις της τελευταίας στιγμής των τουρκικών προκλήσεων, για να περάσει ο σκόπελος της Συνόδου Κορυφής (25.03.2021) ή για να εξευμενισθεί η υπερδύναμη των ΗΠΑ και να αναβάλει ή να μετριάσει τις κυρώσεις που προβλέπει η νομοθεσία της κατά της Τουρκίας λόγω των αντι-συμμαχικών ενεργειών της!<br /><br />Η αντιφατικότητα της εξωτερικής πολιτικής μας την καθιστά αναποτελεσματική, σε εχθρούς και φίλους! Κανείς πλέον δεν θα μας πιστεύει όταν θα δραματοποιήσουμε δίκαια τον τουρκικό κίνδυνο στο μέλλον. Γιατί εμείς θα είμαστε τελικά αναξιόπιστοι…<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς μπορείτε κ. Δένδια να αποκαλείτε τον Τσαβούσογλου φίλο σας;

Καρακωστάνογλου Βενιαμίν Προ ολίγων ημερών ο κ. Δένδιας ανακοίνωσε την επίσκεψή του στην Άγκυρα στις 14 Απριλίου για να συναντηθεί με τον ομ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνισμός και Ρωσία: Από τον Λένιν στον Πούτιν

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/rosos-proedros-putin.jpg" /><br /><br /><b>Καραμπελιάς Γιώργος</b><br />Για είκοσι περίπου χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η σοβιετική πλέον Ρωσία, θα αντιμετωπίζει την Ελλάδα και τους Έλληνες μάλλον εχθρικά, επιμένοντας, στο Μακεδονικό, υπέρ των Βουλγάρων και τη συμμαχία με τα σλαβικά έθνη, ενώ σταδιακώς θα καταπέσουν οι συμμαχικοί δεσμοί της με τους Τούρκους, οι οποίοι θα στραφούν εκ νέου προς τη Δύση και τη Γερμανία.<br /><br />Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες θα βρεθούν σύμμαχοι με την ΕΣΣΔ, αλλά και με τους Δυτικούς ταυτόχρονα, ενώ η ενίσχυση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ κατά τη διάρκεια της κατοχής θα αναθερμάνει και πάλι τα φιλορωσικά αισθήματα των Ελλήνων. Η Ρωσία θα ξαναμπεί στην ελληνική πολιτική ζωή, μιας και ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού και κατά τεκμήριο το πλέον δραστήριο, εκείνο της ενισχυμένης ελληνικής Αριστεράς, θα μεταβάλει τη Ρωσία, στη σοβιετική της εκδοχή, όχι μόνο σε πολιτισμικό αλλά και σε πολιτειακό πρότυπό του.<br /><br />Στη διάρκεια των δεκαετιών 1950 και 1960, οι Έλληνες θα χωρίζονται σε φιλορώσους και φιλοαμερικανούς, σε πρωτοφανή κλίμακα. Εξάλλου, η θετική στάση της σοβιετικής Ρωσίας απέναντι στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων, καθώς όχι απλώς στρεφόταν εναντίον δυτικής χώρας (Βρετανίας), αλλά και υπονόμευε τη συνοχή του ΝΑΤΟ, θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα φιλορωσικά αισθήματα των Ελλήνων.<br /><br />Όμως, οι Ρώσοι δεν θα συνταχθούν ποτέ με το αίτημα της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και θα στηρίξουν όλες εκείνες τις δυνάμεις που στην Κύπρο και την Ελλάδα θα προκρίνουν την πολιτική μιας “ανεξάρτητης Κύπρου”. Πολιτική που όχι μόνο ακολουθεί το ΑΚΕΛ στην Κύπρο και σταδιακώς η ΕΔΑ στην Ελλάδα μετά το 1965, αλλά και βρίσκεται πίσω από τη στήριξη στις ανεξαρτησιακές τάσεις του Μακαρίου, όπως και στη σιωπηρή συναίνεση της Σοβιετικής Ένωσης στη τουρκική εισβολή, καθώς το νησί απειλούνταν με “ΝΑΤΟποίηση” σε περίπτωση ένωσης με την Ελλάδα. Βεβαίως, η αντίθεση της Μόσχας με την Άγκυρα ήταν προφανής, μια και η Τουρκία, όχι μόνο είχε εισέλθει στο ΝΑΤΟ, αλλά αποτελούσε και την κατεξοχήν βάση των αμερικανικών πυραύλων και των πυρηνικών όπλων που στρέφονταν εναντίον της.<div><br />Στη μεταπολιτευτική περίοδο<br /><br />Στη μεταπολίτευση, με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η Ρωσία, τόσο στη σοβιετική περίοδό της, όσο και μετά από αυτήν, για ένα μεγάλο διάστημα είναι αντίπαλος της Τουρκίας. Στο Κυπριακό η ρωσική πολιτική υποστηρίζει σταθερά τη διατήρηση μιας ανεξάρτητης Κύπρου, όπως έχει φανεί από τη στάση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, γεγονός που θα ενισχύει τα φιλορωσικά αισθήματα των Ελλήνων στην Κύπρο και την Ελλάδα. Παράλληλα, θα διατηρεί και σταθερή αντίθεση με τους Τούρκους, εξαιτίας της ανάπτυξης του ισλαμισμού στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία γενικότερα, περιοχή η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με την Τουρκία.<br /><br />Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία απομακρύνεται σταδιακώς από την ταύτιση με τις αμερικανικές και ισραηλινές επιδιώξεις και μέσω του ισλαμισμού παρεμβαίνει πλέον όλο και ενεργητικότερα στα ζητήματα της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Σε αυτό το νέο πλαίσιο η ρωσική πολιτική όχι μόνο προωθεί την ανάπτυξη των εμπορικών και ευρύτερα οικονομικών σχέσεών της με την Τουρκία, αλλά κάνει τα πάντα για να την αποσπάσει από τη Δύση. Ει δυνατόν να προκαλέσει μία μείζονα κρίση στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα μετά την ουκρανική περιπέτεια.<br /><br />Το ζήτημα της Ουκρανίας υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για τη ρωσική πολιτική. Η προσπάθεια της Δύσης και κατεξοχήν των Αμερικανών να αποκόψουν την Ουκρανία από τη Ρωσία (το Κίεβο θεωρείται η αρχική κοιτίδα των Ρώσων), στοχεύει σε μία γεωπολιτική ανατροπή, της οποίας δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει το μέγεθος και τις διαστάσεις. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την αποκοπή της Ρωσίας από την Ευρώπη, για να διατηρούν τον έλεγχο της Ευρώπης. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν το ζήτημα της Ουκρανίας, με αυξανόμενη ένταση επί προεδρίας Μπάιντεν. Εάν το επιτύχουν θα πρόκειται για μεγάλης κλίμακας πολιτική ανατροπή.<br /><br /></div><div>Η μετασοβιετική Ρωσία<br /><br />Η Ρωσία, κατά τη μετά Γκορμπατσόφ περίοδο, στρεφόταν σε μία πολιτική ενσωμάτωσης στους υπό δυτικό έλεγχο διεθνείς οργανισμούς και προς μια τουλάχιστον οικονομικής διάστασης συμμαχία με την Ευρώπη και κατεξοχήν τη Γερμανία. Προσπαθούσε έτσι να συμπράξει σε έναν ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, όπου αυτή θα λειτουργούσε ως η πηγή ενέργειας και πρώτων υλών για ολόκληρη την ήπειρο και έτσι θα έδινε τη δυνατότητα για μια αυτόνομη ευρωπαϊκή πολιτική έναντι των ΗΠΑ.<br /><br />Η Αμερική, από τη πλευρά της, προσπάθησε να κάνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να αποκόψει τη Ρωσία από την Ευρώπη. Προς αυτή την κατεύθυνση έκανε τα αδύνατα δυνατά για να ενσωματωθούν οι χώρες τις Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και προπαντός να αποκόψει την Ουκρανία (από τη Μόσχα), που αποτελεί τη γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας.<br /><br />Γνωρίζουμε ότι έκτοτε επιδεινώθηκαν δραματικά οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση. Εξεδιώχθη από τους G-8 και επιστρέψαμε σε ένα είδος νέου Ψυχρού Πολέμου, ο οποίος επί προεδρία Τραμπ διατηρείτο σε ένα επίπεδο, αλλά επί προεδρία Μπάιντεν προσλαμβάνει εκρηκτικό χαρακτήρα. Απέναντι σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα, η Ρωσία αναπροσαρμόζει συνολικά τη στρατηγική της.<br /><br />Επιστρέφει στη Μέση Ανατολή, όπως συνέβη με την εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας και στρέφει συνολικά την πολιτική της προς την Ανατολή. Ενισχύει τη σχέση της με την Κίνα, παρ’ ότι γνωρίζει τον υπαρκτό κίνδυνο δορυφοροποίησής της από αυτήν σε βάθος χρόνου. Ταυτόχρονα, εγκαινιάζει και δύο νέες συμμαχίες, με το Ιράν και την Τουρκία του Ερντογάν. Δηλαδή, η ρωσική εξωτερική πολιτική “ανατολικοποιείται”.</div><div><br />Φανατικοί αντιρώσοι και άκριτοι φιλορώσοι<br /><br />Επρόκειτο για μια εξέλιξη απολύτως αρνητική για την Ελλάδα, διότι τείνει να την περιορίσει σε μία πολιτική στραμμένη αποκλειστικά προς τη Δύση (και προς το Ισραήλ), ενώ βαθαίνει το χάσμα με τη Ρωσία και δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να γίνει πολύ πιο επιθετική, έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα της από τον βορρά. Επαναλαμβάνεται κατά κάποιον τρόπο, επί τα χείρω, αυτό που είχε συμβεί στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821.<br /><br />Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν και μία σειρά από άλλοι παράγοντες, όπως το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με τον Βαρθολομαίο να παίζει το παιχνίδι των Αμερικανών συγκρουόμενος με το Πατριαρχείο της Μόσχας και αποδυναμώνοντας έτσι την πολιτισμική παράμετρο του δεσμού των Ελλήνων με τους Ρώσους. Για να μη μιλήσουμε για τις αρνητικές συνέπειες που έχει η ρωσική πολιτική για τους Κούρδους που παραμένουν οι σταθερός αντιτουρκικός παράγοντας στην περιοχή, αποτελώντας μόνιμο αγκάθι για την Τουρκία.<br /><br />Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, το πολιτικό σύστημα και ένα μεγάλο μέρος των ελίτ της Ελλάδας προωθεί μια άκριτη πολιτική απόλυτης ταύτισης με τη Δύση, προσδοκώντας ότι αυτή θα μας προστατεύσει από την Τουρκία. Από την άλλη πλευρά, εξίσου άκριτα, ένα “ρωσόφιλο” τμήμα επιμένει σε μία πολιτική ταύτισης με τον Πούτιν, αγνοώντας τις πραγματικότητες που προαναφέραμε. Πολλοί μάλιστα, στη γνωστή λογική του ραγιαδισμού, φτάνουν να υποτιμούν τον κίνδυνο της Τουρκίας, επειδή αυτή έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία του Πούτιν!<br /><br />Και οι δύο αυτές οπτικές είναι βαθύτατα λανθασμένες διότι, από τη μια πλευρά υποτιμούν την πολιτισμική και γεωπολιτική πραγματικότητα της χώρας, που δεν της επιτρέπει την απόλυτη ταύτιση με τη Δύση και τους Αμερικανούς. Η Ελλάδα ναι μεν “ανήκει στη Δύση” από την άποψη της ένταξής της στους οργανισμούς της, αλλά δεν είναι τυπική “δυτική χώρα” από την άποψη της γεωπολιτικής και του πολιτισμού.<br /><br />Είναι μία χώρα των συνόρων, και σαν τέτοια είναι υποχρεωμένη να διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία και να ενισχύει τους πολιτισμικούς δεσμούς της με τον ρωσικό λαό. Ενώ, βέβαια, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να αγνοεί το γεγονός, πως σε ό,τι αφορά την Τουρκία ή ακόμα και τα Σκόπια, τα ρωσικά συμφέροντα δεν ταυτίζονται με τα δικά μας και κάποτε είναι και ανταγωνιστικά. Πρόκειται για κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, που κινείται στην κόψη του ξυραφιού. Ποια θα μπορούσε να είναι άραγε η ελληνική πολιτική;</div><div><br />Ρωσία-Ευρώπη<br /><br />Για την Ελλάδα έχει αποφασιστική σημασία η επανασύνδεση της Ρωσίας με την Ευρώπη. Αυτό όχι μόνο θα μείωνε τους κινδύνους αναφλέξεων, αλλά και θα αναπροσανατόλιζε τη ρωσική πολιτική πέρα από μία “επιστροφή” στο “μογγολικό παρελθόν” (δηλαδή αποκλειστική συμμαχία με μουσουλμανικές και μη δυτικές χώρες). Είναι προς το συμφέρον μας να ανασυνδεθεί η Ρωσία με την Ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία κι αυτό αποτελεί σε βάθος χρόνου συμφέρον για ολόκληρη την Ευρώπη, που διαφορετικά θα μένει γεωπολιτικά εξαρτημένη από τις ΗΠΑ.<br /><br />Η Ελλάδα, με όση φωνή διαθέτει, οφείλει να αντιστρατεύεται το νέο Ψυχρό Πόλεμο. Παράλληλα, πρέπει να αναπτύξει κατά το δυνατόν τους πολιτισμικούς δεσμούς με τον ρωσικό λαό, πιέζοντας και για αλλαγή της πολιτικής του Πατριαρχείου. Έτσι, θα ενισχυθούν εκείνες οι δυνάμεις που στο εσωτερικό της Ρωσίας, ακόμα και στους κυβερνητικούς κύκλους της, δεν βλέπουν με καλό μάτι την προσέγγιση με τον ισλαμοφασισμό του Ερντογάν.<br /><br />Στόχος μας πρέπει να είναι σε βάθος χρόνου η ενοποίηση της Ευρώπης (με τη Ρωσία) κι όχι η στροφή της Ρωσίας σε συμμαχίες με το Ισλάμ και την “Ανατολή” γενικότερα. Χαρακτηριστική ως προς αυτό και απόλυτα αρνητική, είναι η στροφή του Ντούγκιν, από τη συμμαχία μεταξύ Ρώσων και Ελλήνων ορθοδόξων, στη συμμαχία της ρωσικής ορθοδοξίας με το τουρκικό Ισλάμ. Στο μεταξύ βέβαια είμαστε υποχρεωμένοι να συνάπτουμε συμμαχίες με όλους εκείνους των οποίων τα συμφέροντα αντιπαρατίθενται με τον τουρκικό επεκτατισμό. Ει δυνατόν, να κινητοποιήσουμε τη Γαλλία προς μία τέτοια κατεύθυνση και να ενισχύσουμε κατά το δυνατόν τη στρατιωτική συγκρότηση της Ευρώπης έξω και πέρα από το ΝΑΤΟ.<br /><br />Εν κατακλείδι, συνεχίζουμε να είμαστε “σχισμένοι” ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση της Ευρώπης, ανάμεσα στα άμεσα συμφέροντά μας και τη πολιτισμική μας ταυτότητα. Αυτό το σχίσιμο δεν μπορεί να αρθεί όσο η Ευρώπη θα παραμένει διαιρεμένη. Στο μεταξύ, πρέπει να παραμένουμε σταθερά προσκολλημένοι στα εθνικά μας συμφέροντα και να απορρίπτουμε τόσο τις αμερικανόφιλες ψυχροπολεμικές σειρήνες, όσο και τους άκριτους υπερασπιστές της ρεάλ πολιτίκ του Πούτιν. Επειδή είμαστε πλέον ένα μικρό έθνος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, το πρώτο και αποφασιστικό στοιχείο για τον Ελληνισμό είναι η συνειδητοποίηση αυτής της ιδιαιτερότητας και η διαμόρφωσης μιας στρατηγικής ανεξάρτητης για να μπορεί να είναι πολυδιάστατη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνισμός και Ρωσία: Από τον Λένιν στον Πούτιν

Καραμπελιάς Γιώργος Για είκοσι περίπου χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η σοβιετική πλέον Ρωσία, θα...

Διαβάστε την συνέχεια