Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Επισκόπηση στην Μέση Ανατολή για το 2012

Επισκόπηση στην Μέση Ανατολή για το 2012

Έπισκόπηση των σημαντικότερων εξελίξεων στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής κατά τη διάρκεια του 2012. video πηγή

4 Τούρκοι αξιωματικοί της ΤΗΚ συνελήφθησαν στο Χαλέπι σε αποστολή στοχοποίησης

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, Τουρκία 19:43

<center>
<img border="0" height="290" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/turkishpilotsL.jpg" width="460" /></center>
 
Τέσσερις Τουρκοι στελέχη-αξιωματικοί της τουρκικης Αεροπορίας, συνελήφθησαν ενώ προέβαιναν σε στοχοποίηση στο αεροδρόμιο του Χαλεπίου, σύμφωνα με δηλώσεις Ρώσου αξιωματούχου στο RIA NOVOSTI. 
Όπως αναφέρεται οι τέσσερις συνελήφθησαν πριν λίγες ώρες, τη νύχτα της 31 ης Δεκεμβρίου από μονάδα προστασίας του αεροδρομίου ενώ είχαν πλησιάσει την περίμετρο, προφανώς εκτελώντας αποστολές στοχοποίησης. 
Την είδηση μεταδίδει και η συριακή εφημερίδα Αλ Βατάν όπως επίσης και το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, καθώς και το Voice of Russia. 
Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με δηλώσεις στους στη Χουριέτ δεν επιβεβαιώνουν την πληροφορία ότι στις 31 Δεκεμβρίου συνελήφθησαν από τις συριακές αρχές τέσσερις τούρκοι αξιωματικοί ενώ προσπαθούσαν να διεισδύσουν σε στρατιωτικό αεροδρόμιο της Συρίας και συγκεκριμένα στο Χαλέπι αναφέρει Hurriet daily news. 
Οι Σύριοι υποστηρίζουν ότι οι Τούρκοι είχανε ταχθεί σε ειδική ομάδα των ισλαμιστών ανταρτών, η οποία είχε αναλάβει να καταστρέψει το αεροδρόμιο του Χαλεπίου ή τουλάχιστον να το απενεργοποιήσει ώστε να μην είναι δυνατή η χρήση του από την συριακή Αεροπορία. 
Η συριακή Αεροπορία είναι ο κρίσιμος παράγων που μέχρι στιγμής κάνει την διαφορά της μάχης υπέρ του καθεστώτος, και μέχρι τώρα έχει είτε αποτρέψει ήττες κυβερνητικών είτε έχει βοηθήσει τα μέγιστα στις επιτυχίες του συριακου στρατού, και για αυτό το λόγο οι βάσεις τους αποτελούν κύριο στόχο των ισλαμιστών ανταρτών και των μισθοφόρων. 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

4 Τούρκοι αξιωματικοί της ΤΗΚ συνελήφθησαν στο Χαλέπι σε αποστολή στοχοποίησης

Τέσσερις Τουρκοι στελέχη-αξιωματικοί της τουρκικης Αεροπορίας, συνελήφθησαν ενώ προέβαιναν σε στοχοποίηση στο αεροδρόμιο του Χαλεπίου, σύ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνική ... Φεουδαρχία! Τo αίσχος του Πολιτικού Συστήματος Εν Ελλάδι !!!

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πολιτική 10:40

<center><img align="middle" alt="" border="0" height="290" src="http://www.aegeantimes.gr/images/58914.jpg" width="460" /></center> 
<h4>O Ελληνικός Διαφωτισμός του 21ου αιώνα “κοιμάται”, τώρα που ο τόπος τον έχει ανάγκη!!!</h4> 
Η θεσμοθετημένη ασυδοσία των ηγετών του φέουδου το οποίο ονομάζεται Ελλάδα, από το παρόν και προϋπάρχον “πολιτικό σύστημα εξουσίας”, μεταφέρθηκε και έγινε Συνταγματικός κανόνας, με θράσος, αναίδεια και χωρίς κανέναν σεβασμό στον Ελληνικό λαό, τον οποίον επικαλούνται πολλάκις χωρίς την παραμικρή “τσίπα”, στο Ελληνικό Σύνταγμα και στους εκτελεστικούς του νόμους. 
 
Η Ελλάδα από της ιδρύσεώς της ως κράτος το 1830, έως σήμερα αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς της, τα τσιράκια τους και την άρχουσα τάξη της, ως ένα “φέουδο” επί του οποίου έχουν δικαίωμα “ζωής και θανάτου” οι εκάστοτε φεουδάρχες. 
 
Προκαλεί το αίσθημα περί δικαίου κάθε πολίτη και είναι ανήκουστο σε ένα κράτος της ΕΕ, τον εικοστό πρώτο αιώνα, να νομιμοποιείται η προστασία της ασυδοσίας, της παρανομίας, της "προδοσίας", μίας ομάδας “πολιτικών” ή μεμονωμένων “πολιτικών”, οι οποίοι έτυχε συγκυριακά να “εξαπατήσουν” το εκλογικό σώμα και να τεθούν επικεφαλής της διακυβέρνησης της χώρας. 
 
Σύνταγμα της Ελλάδος (Όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 27 Μαΐου 2008 της Η’ Αναθεωρητικής Bουλής των Ελλήνων). 
 
`Αρθρο 86: (Δίωξη κατά μελών της Κυβέρνησης, Ειδικό Δικαστήριο) 
1. Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων. 
 
2. Δίωξη, ανάκριση, προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση κατά των προσώπων και για τα αδικήματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής κατά την παράγραφο 3. 
 
Αν στο πλαίσιο άλλης ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα πρόσωπα και τα αδικήματα της προηγούμενης παραγράφου, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση. 
 
3. Πρόταση άσκησης δίωξης υποβάλλεται από τριάντα τουλάχιστον βουλευτές. Η Βουλή, με απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, συγκροτεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, διαφορετικά, η πρόταση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Το πόρισμα της επιτροπής του προηγούμενου εδαφίου εισάγεται στην Oλομέλεια της Βουλής η οποία αποφασίζει για την άσκηση ή μη δίωξης. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. 
 
Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. 
 
Με τη διαδικασία και την πλειοψηφία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου αυτής η Βουλή μπορεί οποτεδήποτε να ανακαλεί την απόφασή της ή να αναστέλλει τη δίωξη, την προδικασία ή την κύρια διαδικασία. 
 
4. Αρμόδιο για την εκδίκαση των σχετικών υποθέσεων σε πρώτο και τελευταίο βαθμό είναι, ως ανώτατο δικαστήριο, Ειδικό Δικαστήριο που συγκροτείται για κάθε υπόθεση από έξι μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας και επτά μέλη του Αρείου Πάγου. Τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου κληρώνονται, μετά την άσκηση δίωξης, από τον Πρόεδρο της Βουλής σε δημόσια συνεδρίαση της Βουλής, μεταξύ των μελών των δύο ανώτατων αυτών δικαστηρίων, που έχουν διορισθεί ή προαχθεί στο βαθμό που κατέχουν πριν από την υποβολή πρότασης για άσκηση δίωξης. Του Ειδικού Δικαστηρίου προεδρεύει ο ανώτερος σε βαθμό από τα μέλη του Αρείου Πάγου που κληρώθηκαν και μεταξύ ομοιόβαθμων ο αρχαιότερος. 
 
Στο πλαίσιο του Ειδικού Δικαστηρίου της παραγράφου αυτής λειτουργεί Δικαστικό Συμβούλιο που συγκροτείται για κάθε υπόθεση από δύο μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας και τρία μέλη του Αρείου Πάγου. Τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου δεν μπορεί να είναι και μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου. Με απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου ορίζεται ένα από τα μέλη του που ανήκει στον Άρειο Πάγο ως ανακριτής. Η προδικασία λήγει με την έκδοση βουλεύματος. 
 
Καθήκοντα εισαγγελέα στο Ειδικό Δικαστήριο και στο Δικαστικό Συμβούλιο της παραγράφου αυτής ασκεί μέλος της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου που κληρώνεται μαζί με τον αναπληρωτή του. Το δεύτερο και τρίτο εδάφιο της παραγράφου αυτής εφαρμόζονται και για τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου ενώ το δεύτερο εδάφιο και για τον εισαγγελέα. 
 
Σε περίπτωση παραπομπής προσώπου που είναι ή διετέλεσε μέλος της Κυβέρνησης ή Υφυπουργός, ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου συμπαραπέμπονται και οι τυχόν συμμέτοχοι, όπως νόμος ορίζει. 
 
5. Αν για οποιονδήποτε άλλο λόγο, στον οποίο περιλαμβάνεται και η παραγραφή, δεν περατωθεί η διαδικασία που αφορά δίωξη κατά προσώπου που είναι ή διετέλεσε μέλος της Κυβέρνησης ή Υφυπουργός, η Βουλή μπορεί, ύστερα από αίτηση του ίδιου ή των κληρονόμων του, να συστήσει ειδική επιτροπή στην οποία μπορούν να μετέχουν και ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί για τον έλεγχο της κατηγορίας. 
 
O νέος νόμος περί ευθύνης(!) Υπουργών παραμένει πλατωνικό κείμενο δεδομένου ότι για να έχει ουσιαστική ισχύ χρειάζεται αναθεώρηση των άρθρων 62 και 63 του Συντάγματος. Οι βασικές ρυθμίσεις του έχουν ως εξής : 
 
Ο νόμος 3126/2003 και οι τροποποιήσεις του, ο οποίος αφορά στην ποινική ευθύνη των Υπουργών έχει εκδοθεί ως εκτελεστικός του άρθρου 86 του Συντάγματος, το οποίο και σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει το περιεχόμενό του. 
 
Το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευτεί να προτείνει την τροποποίηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, αμέσως μόλις αυτό είναι εφικτό (!!!), προκειμένου να διευκολυνθεί η άσκηση ποινικών διώξεων σε βάρος επίορκων Υπουργών και Υφυπουργών, οι οποίοι ζημιώνουν το κράτος καταχωμένοι της εμπιστοσύνης των πολιτών. 
 
Με τον ισχύοντα νόμο απαγορεύεται η βίαιη προσαγωγή, σύλληψη, προσωρινή κράτηση και επιβολή περιοριστικών όρων σε βάρος Υπουργών. 
 
Ο βουλευτής κατά τη διάρκεια της θητείας του περιβάλλεται από δύο κλασικές θεσμικές εγγυήσεις, οι οποίες συνδέονται με την ιστορική εξέλιξη και τη θεσμική διαμόρφωση του κοινοβουλευτισμού, πρόκειται για το ανεύθυνο και το ακαταδίωκτο του βουλευτή, τα οποία συνθέτουν το νομικό καθεστώς της βουλευτικής ασυλίας. 
 
Ειδικότερα, το ανεύθυνο του βουλευτή κατά την άσκηση του λειτουργήματός του διασφαλίζεται από το συνδυασμό των άρθρων 60 παρ. 1 και 61 παρ. 1 & 2 του Συντάγματος. 
 
Το ακαταδίωκτο του βουλευτή ρυθμίζεται στο άρθρο 62 παρ. 1 του Συντάγματος. 
 
Το λεγόμενο ακαταδίωκτο του βουλευτή (Immunität, inviolabilitē parlementaire), προβλέπεται, δηλαδή μία ειδική προστασία του βουλευτή, από ποινικές διώξεις οι οποίες θα ήταν δυνατόν να ασκηθούν εναντίον του. 
 
Οι διατάξεις αναφέρονται σε δραστηριότητα του βουλευτή η οποία δεν σχετίζεται με την άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων, γιατί τότε θα εφαρμόζονταν οι διατάξεις του άρθρου 61 το οποίο, θεσπίζει το ανεύθυνο του βουλευτή. 
 
Είναι προφανές ότι, εν όψει και της θεμελιώδους συνταγματικής αρχής της διάκρισης των εξουσιών (άρθρο 26 του Συντάγματος), η Βουλή δεν καλείται, κατά την συζήτηση για την άρση της βουλευτικής ασυλίας συγκεκριμένου βουλευτή, να εξετάσει “κατ’ ουσίαν” το έγκλημα το οποίο αναφέρεται στην αίτηση του εισαγγελέα, τις περιστάσεις υπό τις οποίες αυτό φέρεται ότι τελέσθηκε και το εάν ο εγκαλούμενος βουλευτής είναι πράγματι ένοχος ή όχι. 
 
Η Βουλή αρκείται στο να ελέγξει αν η άδεια ζητείται για “πολιτικούς” λόγους, οπότε η σχετική αίτηση μπορεί να απορριφθεί. 
 
Παρατηρούμε ότι οι εγγυήσεις του άρθρου 62 του Συντάγματος έχουν θεσπισθεί με σκοπό την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του Κοινοβουλίου και την απρόσκοπτη άσκηση του βουλευτικού λειτουργήματος. 
 
Δεν αποτελούν έτσι δικαίωμα του βουλευτή, από το οποίο μπορεί αυτός οικειοθελώς να παραιτηθεί, αλλά αντιθέτως συνιστούν προνόμιο της Βουλής ως πολιτειακού οργάνου, από το οποίο δεν χωρεί παραίτηση. 
 
Έχει δικαίωμα άραγε ένα μέλος πολιτειακού οργάνου (ένας υπουργός, ένας βουλευτής, κτλ) να παρανομεί, να είναι ασύδοτος, να λειτουργεί ενάντια στο “δίκαιο”, όπως αυτό προσδιορίζεται από το δικονομικό καθεστώς ενός ευνομούμενου κράτους και να διαφεύγει της κρίσης του “φυσικού” του δικαστή στην βάση της διάκρισης των εξουσιών του άρθρου 26 του Συντάγματος ;;; 
 
Το πολιτικό έγκλημα αποτελεί αντικείμενο εις το οποίο, ο συντακτικός νομοθέτης, διακρίνει έναν ακόμη τύπο εγκλήματος, κατά του οποίου θωρακίζει έτι περαιτέρω τον βουλευτή. 
 
Το περιεχόμενο του ακαταδίωκτου συνοψίζεται στην απαγόρευση δίωξης, σύλληψης ή περιορισμού του βουλευτή με οποιοδήποτε τρόπο αναφέρεται αποκλειστικά στο πρόσωπό του και καλύπτει όχι μόνο την κύρια ποινική διαδικασία, αλλά και την προδικασία. 
 
Απαγορεύεται η προφυλάκιση ή η προσωρινή κράτηση του βουλευτή, καθώς και η επιβολή κάθε άλλου περιοριστικού μέτρου, όπως, για παράδειγμα, η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα. 
 
Η διάρκεια του ακαταδίωκτου του βουλευτή ταυτίζεται με τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, όπως ρητώς ορίζεται στο άρθρο 62 του Συντάγματος. 
 
Η ειδική αυτή προστασία του βουλευτή, η οποία θεσπίζεται με το ακαταδίωκτο, ισχύει για όλη τη βουλευτική περίοδο και μόνον για αυτήν. 
 
Τα πολιτικά εγκλήματα διακρίνονται σε απλά, αμιγή και σύνθετα. Από τη γενική διατύπωση της διάταξης, η οποία δεν κάνει τη διάκριση αυτή των πολιτικών εγκλημάτων, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι απαγορεύει την δίωξη του βουλευτή για όλα τα τελεσθέντα πολιτικά εγκλήματα. 
 
Όμως η ειδική προστασία του προσώπου του βουλευτή, το ακαταδίωκτο αυτού, δεν επεκτείνεται κατά το Σύνταγμα –άρθρο 62 εδάφιο δ΄– στα επ’ αυτοφώρω κακουργήματα. 
 
Η διάταξη δεν καθορίζει την έννοια των όρων «αυτόφωρα» κακουργήματα, καταλείποντας τη ρύθμιση του θέματος στον κοινό νομοθέτη. Την έννοια του “κακουργήματος” καθορίζει η διάταξη του άρθρου 18 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα, κατά την οποία, “κακούργημα” είναι «κάθε πράξη η οποία τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ή της κάθειρξης». 
 
Εξάλλου, την έννοια του αυτόφωρου εγκλήματος γενικά καθορίζουν οι διατάξεις του άρθρου 242 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. 
 
Από το 1974 έως σήμερα υπεβλήθησαν στη Βουλή περίπου 700 αιτήσεις για την άρση της ασυλίας βουλευτών, εκ των οποίων τρεις μόνο έγιναν δεκτές. 
 
Σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο (1945-2012), η Βουλή συναίνεσε στην άρση της ασυλίας βουλευτών σε 10 συνολικά περιπτώσεις. 
 
Παρ’ότι το ακαταδίωκτο των βουλευτών αποτελεί «προνόμιο» του Κοινοβουλίου και όχι ατομικό «προνόμιο» του βουλευτή, δυστυχώς η “διαχείρισή” του από το κοινοβούλιο αποτελεί “σκάνδαλο” συντεχνιασμού των Εθνοπατέρων. 
 
Το “κλείσιμο” ή το “άνοιγμα” της Βουλής αποτελεί “μέσον” εξαγνισμού, την “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” του πολιτικού συστήματος, την δεξαμενή καθαγιασμού και κάθαρσης των μελών των εκάστοτε κυβερνήσεων και των μελών του κοινοβουλίου, απο τις άνομες πράξεις των. 
 
Και εμείς οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούμε άναυδοι και άφωνοι αυτό το αίσχος της απόλυτης ασυδοσίας των εκπροσώπων της Μοναρχίας στον τόπο μας, ενδεδυμένοι με τον μανδύα της “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ”. 
 
Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ήταν η κοινωνική επανάσταση η οποία κατήργησε την απόλυτη μοναρχία στην Γαλλία, γκρεμίζοντας το φεουδαρχικό σύστημα αντικαθιστώντας το με το καπιταλιστικό. 
 
Η Γαλλική Επανάσταση ενέπνευσε τους λαούς όλης της Ευρώπης στο να παλέψουν ενάντια στην εκμετάλλευση και την απολυταρχική μοναρχία, αποτελώντας το έναυσμα για τον ξεσηκωμό στην Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα. 
 
Η επανάσταση οργανώθηκε από την ανερχόμενη αστική τάξη, η οποία εμπνευσμένη από τα κηρύγματα των Διαφωτιστών και με κεντρικό σύνθημα το τρίπτυχο «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», θέλησε να βελτιώσει την υπάρχουσα μοναρχία μετατρέποντάς την σε συνταγματική μοναρχία και όχι να την καταργήσει. 
 
Στην πορεία όμως, η μοναρχία καταργήθηκε και μετά από περιόδους τρομοκρατίας αλλά και οργάνωσης δίκαιου κράτους, εγκαθιδρύθηκε η νεοσύστατη Δημοκρατία η οποία και καταλύθηκε από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. 
 
Ο Διαφωτισμός αποτελεί σημαντικό πνευματικό κίνημα, το οποίο τοποθετείται στα τέλη του 17ου αιώνα και αρχές του 18ου, τον οποίο οι ίδιοι οι Γάλλοι Διαφωτιστές απεκάλεσαν «Siècle des lumières», θεωρώντας εαυτούς ως φωτοδότες του Γαλλικού Έθνους. 
 
Ο Ελληνικός Διαφωτισμός του 21ου αιώνα “κοιμάται”, τώρα που ο τόπος τον έχει ανάγκη.!!! 
 
 
<a href="http://www.aegeantimes.gr/">πηγή</a>

Ελληνική ... Φεουδαρχία! Τo αίσχος του Πολιτικού Συστήματος Εν Ελλάδι !!!

O Ελληνικός Διαφωτισμός του 21ου αιώνα “κοιμάται”, τώρα που ο τόπος τον έχει ανάγκη!!! Η θεσμοθετημένη ασυδοσία των ηγετών του φέουδου το...

Διαβάστε την συνέχεια

Eρχεται κατάπαυση του πυρός Τουρκίας-PKK;

Ellada simera 0 Κουρδικό, Τουρκία 10:34

<center><img alt="" height="340" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIKESNEWSPAPERS/hurriyet%20otuzbir%20aralik.jpg" width="450" /></center> 
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ 
 
Με τον πιο επίσημο τρόπο φαίνεται πως ξεκίνησε ο διάλογος ανάμεσα στο PKK και την Άγκυρα. Στελέχη της ΜΙΤ την προηγούμενη εβδομάδα επισκέφθηκαν τον Αμτουλάχ Οτζαλάν και συνομίλησαν για περίπου 4 ώρες τη «φόρμουλα» επίλυσης του Κουρδικού ζητήματος. 
Η τουρκική εφημερίδα Hürriyet που αποκαλύπτει το θέμα αναφέρει πως Ο Οτζαλάν ζήτησε να του επιτραπεί άμεσα κάποιος τρόπος για να μπορεί να έχει ανοιχτούς διάυλους επικοινωνίας με στελέχη του PKK και να τερματιστεί η απομόνωση του. 
Η φόρμουλά προβλέπει πως το Α’ τρίμηνο του έτους εφ’οσον επιτευχθεί συμφωνία κάποιο σημαντικό στέλεχος των Κούρδων ίσως και ο Οτζαλάν θα στείλει μήνυμα στους Κούρδους για να σταματήσουν τον ένοπλο αγώνα. Την άνοιξη το PKK θα αφήσει τα όπλα. Σημαντικά ονόματα της Κουρδικής οργάνωσης ενδέχεται να λάβουν ασυλία και να τους επιτραπεί να ζουν σε ουδέτερη χώρα όπως στην Αυστραλία. 
Η ξεκάθαρη αναφορά της τουρκικής εφημερίδας σε λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων της <a href="http://www.onalert.gr/tags/%CE%9C%CE%99%CE%A4">ΜΙΤ</a> με τον Οτζαλάν δείχνει πως κάτι σημαντικό γίνεται για το Κουρδικό. 
 
<a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

Eρχεται κατάπαυση του πυρός Τουρκίας-PKK;

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ Με τον πιο επίσημο τρόπο φαίνεται πως ξεκίνησε ο διάλογος ανάμεσα στο PKK και την Άγκυρα. Στελέχη της ΜΙΤ την προηγούμε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως θα είναι ο κόσμος μέχρι το 2030 ,η ύστατη πρόσκληση για την Ευρώπη και η Ελλάδα

Ellada simera 1 Ελλάδα, Ευρώπη 09:49

<center>
<img alt="" height="290" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/ECONOMY/cache/krisi_617_355-630x362.jpg" width="460" /></center>
 
Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ 
 
 Μετά τη κρίση, όταν και εάν η ΕΕ θα βρει τον βηματισμό της, ως  Ομόσπονδη  Δημοκρατική Πολιτεία, τότε, μεταξύ πολλών άλλων, θα προκύψει και το πρόβλημα της εξωτερικής και  αμυντικής της πολιτικής, όπως έχουμε ξαναγράψει . !  
    Παράλληλα,  το ΝΑΤΟ,  θα πρέπει εύλογα να εξελιχτεί, εκ των πραγμάτων του   Π/Υ και του τεράστιου  χρέους των ΗΠΑ (110% του Π/Υ. ή 16.5 τρις δολ.), σε ένα καθαρά πολιτικό οργανισμό Παγκόσμιας Ασφάλειας, για την ασφαλή προώθηση και εμπέδωση του προγράμματος Παγκοσμιοποίησης,  του νέου αιώνα !  Ήδη οι ΗΠΑ, για πρώτη φορά στην ιστορία τους,  προχώρησαν πρόσφατα, στη σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών (ΕΥΠ), ενός ανώτατου θεσμικού οργάνου,  για το συντονισμό 16(!) Υπηρεσιών Πληροφοριών(CIA, NSA, DIA κ.ά) και την, ούτω πως, αντιμετώπιση των καθημερινά αυξανόμενων αναγκών  on time  «ποιοτικών» πληροφοριών, στα πλαίσια του προγράμματος αυτού ! 
   Μία τελευταία έκθεση, 140 σελίδων(!),  του νεοσύστατου αυτού Συμβουλίου Πληροφοριών, σχετικά με τη πορεία της ανθρωπότητας, μέχρι το 2030 («Καθημερινή», 22-23/12/12),  προβλέπει την ραγδαία άνοδο της Κίνας στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη  οικονομία (και μόνο) του Πλανήτη, με ακολουθούσα την Ινδία, με προϋποθέσεις, αφενός  τον έλεγχο του παγκόσμιου στάτους ενεργείας, από τις αμερικανικές πολυεθνικές και αφετέρου, την απροσέγγιστη  στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, ως αδιαμφισβήτητης  ηγεμονικής δύναμης του κόσμου  ! 
 Για την «αρτιότητα» της πρώτης κρίσιμης προϋπόθεσης, το «σενάριο» εύλογα θα πρέπει να προβλέπει την ολοκλήρωση του πρώτου «κύκλου» της Αραβικής «άνοιξης», ως εισαγωγή της,  με τη Συριακή «έκρηξη» να  «πυροδοτεί», όπως τα πράγματα δείχνουν,  το δεύτερο «κύκλο» «υψηλής» έντασης, ως κύριο θέμα της,  με «άνοιγμα» του Κουρδικού και «κλείσιμο» του Παλαιστινιακού,  για την επαναχάραξη των συνόρων στη κρίσιμη αυτή περιοχή(Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Συρία)  και τη δημοκρατική «μεταλλαγή» των κρατικών μονάδων που θα προκύψουν, στις απαιτήσεις εκμετάλλευσης των αμερικανικών πολυεθνικών ενέργειας  και των ΗΠΑ ! 
 Στο «σενάριο» αυτό προβλέπεται και ιδιαίτερο «κεφάλαιο» για το μέλλον της ΕΕ, σύμφωνα με το οποίο  οι Ευρωπαίοι ηγέτες(;) θα αναγκαστούν, κάτω απ΄ την απειλή της «αβύσσου» που αποκάλυψε η κρίση, ως διάλυση της ΕΕ και που θα ενταθεί εύλογα,  κάτω από ακραίες  συνθήκες ρευστότητας στη Μ. Ανατολή,  να συμφωνήσουν στο τόλμημα ενός ομοσπονδιακού «άλματος»  !  Και το «άλμα» αυτό,.. για να μη πέσει στο κενό, προϋποθέτει με τη σειρά του, τη δυναμική επανεκκίνηση της ανάπτυξης της ΕΕ,  στα ποιοτικά και απαιτητικά δεδομένα των νέων τεχνολογιών, υποστηριζόμενη ανάλογα,  με τον οικονομικότερο, αλλά και οικολογικότερο τρόπο, στη βάση του νέου ενεργειακού στάτους, που οι εξελίξεις αυτές θα  ορίσουν ! 
   Κάτι τέτοιο βέβαια, προϋποθέτει τη στήριξή του «σεναρίου» αυτού, απ' τους λαούς της Ευρώπης, που βιώνουν καθημερινά, με αυξανόμενη  την επιδείνωση των συνθηκών ζωής τους, τον κίνδυνο της «αβύσσου»(διάλυση της ΕΕ), που συνεπάγεται εύλογα η συντήρηση του πολυδιεφθαρμένου  «εθνοκρατικού» τους «στάτους κβο»  ! 
 Κοντολογίς, πρόκειται  για μία  «επικαιροποιημένη» εκτίμηση της πορείας της ΕΕ,  μετά τη μείζονα  κρίση που διέρχεται, γνωστή ως «Νέα Αναγέννηση» !  Ένα αισιόδοξο  «σενάριο», βασισμένο στην ίδια την ιστορία και τα βιώματα των λαών της Ευρώπης, που στις μεγάλες «καμπές» της ιστορίας τους,  ξεκινούν, σύμφωνα με την έκθεση, πάντα απ' το «χείλος»  κάποιας «αβύσσου» ! Στη προκειμένη περίπτωση «αβύσσου», που αποκάλυψε η κρίση, ως μείζων πρόκληση ηγεσιών και  λαών της Ευρώπης, η αναμενόμενη απάντηση, ενός επιτυχούς Ευρωπαϊκού φεντεραλισμού,  θα πρέπει να  στηριχτεί, εκ των πραγμάτων της κουλτούρας τους,  σε ενισχυμένα στοιχεία  Δημοκρατίας, σε κάθε τομέα της ζωής τους ! Αυτό σημαίνει, στήριξη (Ευρωπαϊκή νομοθεσία) της αυξημένης (εξατομικευμένης) «μετοχής» ευθύνης του Ευρωπαίου Πολίτη, στα ευρωπαϊκά,  εθνικά,  περιφερειακά και δημοτικά  δρώμενα,  για τον αναγκαίο συλλογικό  έλεγχο στήριξης της κοινωνικής  βάσης του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος ! 
  Εάν αυτό ευοδωθεί, αυτονόητα θα  αυξηθεί  η  (ηθική, καταρχήν) επιρροή της ΕΕ, ως το νέο  πρότυπο ομοσπονδιακής Δημοκρατίας,  σε παγκόσμιο επίπεδο και κατά  προέκταση, η Ελλάδα, η «μελανή» αυτή οικονομική  «κηλίδα» στο επίκεντρο  της Ευρωπαϊκής  κρίσης, θα πρέπει να αποκατασταθεί ανάλογα, ως η ιστορική αφετηρία της  Δημοκρατίας και συνακόλουθα του Δυτικού πολιτισμού  ! 
 Και αυτό,  είναι κάτι που ζητάει η εξέλιξη των πραγμάτων της ίδιας της παγκοσμιοποίησης, μιας και η ηγεμονική της Δύναμη  (ΗΠΑ), που τη «χρεώθηκε» μεταπολεμικά,  έχει απολέσει πλέον τα ηθικά ερείσματα επιρροής της,  από το τρόπο  άσκησης της παγκόσμιας  εξουσίας της, ως  πρότυπο της αντιπροσωπευτικής  δημοκρατίας, ..που επέβαλε, για τις αδήριτες  ανάγκες κερδοσκοπίας του παγκοσμιοποιημένου  κεφαλαίου της ! 
 Μία ψευδεπίγραφη, στην ουσία της, δημοκρατία, που το «σκανδαλώδες» κερδοσκοπικό της  «περιεχόμενο» αποκάλυψε η κρίση, ως το χαοτικό στοιχείο  της καπιταλιστικής  «αβύσσου» !  Ένα  ωμό «περιεχόμενο», όπου η κατοχύρωση της  ελευθερίας και του αξιοπρεπούς βίου των πολιτών, «μεταφράζεται» ιταμά, σε εξασφάλιση της ανεξέλεγκτης διακίνησης των κερδοσκοπικών και μη παραγωγικών, χρηματιστικών κεφαλαίων, ως «ελεύθερη αγορά» !  
 Το 13ο - 14ο αιώνα και αφού κατακάθισε ο «κουρνιαχτός» των ανατολικών  ορδών, το επίκεντρο της Ευρωπαϊκής τότε «αβύσσου» σημειώθηκε στο «σπαρασσόμενο» κέντρο της ηπείρου, από τους  συνεχείς φεουδαλικούς πολέμους  που ανέκυψαν,  για κυριαρχία πολύτιμης γεωργικής γης ! 
 Η «λύση», ως επιτυχής  απάντηση στην πρόκληση της «αβύσσου» εκείνης,  θα δοθεί τότε στον Ευρωπαϊκό βορά(εμπορικές ανεξάρτητες πόλεις-δημοκρατίες της λίγκα του βορά) και στο Νότο( Ιταλικές ανεξάρτητες εμπορικές πόλεις-δημοκρατίες). Η αργή σχετικά, εξέλιξη των Ευρωπαϊκών πραγμάτων,. στο ρυθμό του αλόγου και της γεωργίας, θα φτάσει το 18ο αιώνα  στο Διαφωτισμό, και στις συνεπακόλουθες «εκρήξεις» των Μεγάλων  Επαναστάσεων (Αμερικανική, Γαλλική, Βιομηχανική), που θα άλλαζαν νομοτελειακά  τη ροή των πραγμάτων του κόσμου της γεωργίας ! Ο κόσμος αυτός  θα καλούνταν τότε, να παραδώσει τη «σκυτάλη» στο ραγδαία επερχόμενα κόσμο της βιομηχανίας ! 
   Σήμερα, μετά τρεις περίπου αιώνες, με την είσοδο των νέων τεχνολογιών στη ζωή των βιομηχανικών κοινωνιών, ο κόσμος της βιομηχανίας καλείται, με τη σειρά του, να παραδώσει τη «σκυτάλη» στο κόσμο της «πληροφορίας και της γνώσης», που «καλεί»,  με συνταρακτικό τρόπο, η παγκόσμια κρίση, που ξεκίνησε το  2008 στις ΗΠΑ ! 
    Οι ΗΠΑ, ως  ο βασικός  φορέας εισαγωγής των νέων τεχνολογιών σε παγκόσμιο επίπεδο, για την εξυπηρέτηση και μόνο,  των κερδοσκοπικών  αναγκών του απελευθερωμένου  χρηματιστικού κεφαλαίου της (πώληση του χρέους της με τη μορφή ομολόγων της και των άθλια απατηλών  παραγώγων τους, γνωστά ως «φούσκες» ) θα φθαρεί σοβαρά, ως ηγέτιδα δύναμη, για να  καταλήξει σήμερα,  αρνητικό πρότυπο δημοκρατικού  κράτους,. σπρωγμένο απ' το χρηματιστικό του κεφάλαιο, στα όρια της χρεοκοπίας του, στο «χείλος» της δικής του «αβύσσου» ! 
   Εδώ λοιπόν  προκύπτει ο σωστικός ρόλος  της  ΕΕ,.. μετά  από αποφασιστική  «ανάκρουση πρύμναν» προ της «αβύσσου» της (διάλυση ΕΕ), στο «χείλος» της οποίας  βρίσκεται απειλητικά  καθηλωμένη, απ' τη κρίση του «πολυκέφαλου» χρέους της  και τις φυγόκεντρες διασπαστικές δυνάμεις, που το συντηρούν !  Να αποτρέψει δηλαδή, στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, με απειλητικά αλληλοεξαρτώμενες τις εθνικές  οικονομίες,  το «γκρέμισμα» των ΗΠΑ στο χάος  της δικής του εθνικής «αβύσσου», πράγμα που θα σήμαινε,  μια τιτανίων διαστάσεων  καταστροφή της παγκόσμιας οικονομίας και εφιαλτικές συνθήκες  χάους των εξαρτημένων απ' αυτή κοινωνιών ! 
  Την ώρα λοιπόν, της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Απόφασης για τις πληττόμενα σκληρά Ευρωπαϊκές κοινωνίες,  απ' τη κρίση  πολλαπλής  χρεοκοπίας των κρατών τους (δημοσιονομική, τραπεζική, δημοκρατική), με την  ΕΕ, στο «χείλος»  της «αβύσσου» τους, αναπτύσσονται ανακλαστικά και σχεδόν μηχανιστικά, «εθνικιστικές δυνάμεις» στους συντηρητικούς πολιτικούς  χώρους τους, ... ως «σωστικές»,  που υπόσχονται υποκριτικά  τη «κατά μόνας» αποτροπή πτώσης στην «άβυσσο» και τη συνέχιση της ζωής στα  (αμαρτωλά) δεδομένα του χτες,.που μας οδήγησαν αναπότρεπτα  σ' αυτή ! 
  Η ανάδυση τέτοιων και μάλιστα ακραίων πολιτικών δυνάμεων, που στοχεύουν ύπουλα, με ανάλογη συνθηματολογία, στην «ομηρεία» του αισθήματος  πατριωτισμού και της «εθνικής» και καλά, αλληλεγγύης  άγρια χειμαζόμενων  ανθρώπων,..πέραν της παρηγορητικής  εθνοκρατικής παραμυθίας τους, συντηρούν  τη κατάσταση καθήλωσης των Ευρωπαϊκών κοινωνιών στο «χείλος» της «αβύσσου» τους, με το ανάλογο βέβαια σπεκουλάρισμα των γνωστών κύκλων της «εθνικής»  ρεμούλας και της διαπλοκής, αλλά και των  διεθνών «καρχαριοειδών»  κερδοσκόπων  (hedge funds) 
  Όμως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» ! Το να βγεις «ζωντανός»  απ' αυτή τη μείζονα  κρίση  «μόνος» σου (ως έθνος-κράτος),  είναι πρακτικά αδύνατο, αλλά και αν υποθετικά αυτό συνέβαινε, ως ο «δόκιμος» τρόπος «εξόδου» των εμπεπλεγμένων σ' αυτή, αυτό πρακτικά   σήμαινε την  επαναφορά στον «αγγελικό» κόσμο του νεοφιλελευθερισμού,. που μας έσπρωξε αναίσχυντα  στην «άβυσσο» αυτή  και μάλιστα στη πιο άγρια  μορφή του !   Και αυτό,  προκειμένου  να ανακάμψει, το ταχύτερο, το βαριά πληγωμένο απ' τη κρίση «τέρας» του,  ο γνωστός μας «μινώταυρος» και να ξαναλάμψει το «ανάκτορό» του, στη Wall Street, με  φρεσκαρισμένες, για νέα «παιγνίδια», τις «θεραπαινίδες» του, τις πέντε(;) μείζονες δηλαδή, συστημικές επενδυτικές τράπεζες του «αγγελικού» αυτού κόσμου  ! 
  Φτάσαμε λοιπόν «κατά μόνας», ως Ευρωπαϊκά ανεξάρτητα  έθνη-κράτη, στο «χείλος» της «αβύσσου»(διάλυση της ΕΕ),. για να «αναστρέψουμε» δυναμικά  και  ενωμένοι, ως Ευρωπαίοι Πολίτες μιας αναπτυγμένης δημοκρατικά,  Ομόσπονδης Πολιτείας του 21ου αιώνα..  ή  για να αφεθούμε, ένας- ένας χωριστά, στο χάος της  και  στα αζήτητα της ιστορίας του  ; 
 
<a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

Πως θα είναι ο κόσμος μέχρι το 2030 ,η ύστατη πρόσκληση για την Ευρώπη και η Ελλάδα

Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ Μετά τη κρίση, όταν και εάν η ΕΕ θα βρει τον βηματισμό της, ως Ομόσπονδη Δημοκρατική Πολιτεία, τότε, με...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αυταρχισμός του "ημίαιμου" ισλαμικού κόμματος Ερντογάν.

Ellada simera 0 Τουρκία 09:44

<center>
<img alt="" height="290" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TURKISH/ERDOGAN/cache/GIOULERDOGANORAIO-630x396.jpg" width="460" /></center>
 
Του Χρήστου Μηνάγια 
 
Μετά τις γενικές εκλογές της 12 Ιουνίου 2011, η τουρκική επικαιρότητα επικεντρώθηκε στις συζητήσεις για τη δημιουργία ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος. Όμως, μετά την παρέλευση ενάμιση έτους, διαπιστώνεται ότι το κύριο ερώτημα που απασχολεί την τουρκική κοινή γνώμη αφορά στην αλλαγή ή όχι του πολιτεύματος της χώρας σε μια μορφή προεδρικής ή ημιπροεδρικής δημοκρατίας. Το κυριότερο δε που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι, οι συζητήσεις δεν εστιάζονται στην ουσία του χαρακτήρα του πολιτεύματος, αλλά επιχειρείται από το «βαθύ» τουρκο-ισλαμικό μηχανισμό η αποδοχή του Ερντογάν από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της χώρας. Τούτο τυγχάνει αρνητικών σχολίων από έγκριτους Τούρκους αρθρογράφους, οι οποίοι επισημαίνουν ότι ένας πρόεδρος ή ένας πρωθυπουργός είναι προσωρινός, ενώ ένα έθνος, ένα κράτος και η μορφή του πολιτεύματος έχουν διαχρονική ισχύ. 
 
Η επίκληση του ισλαμισμού, οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, ο πλήρης έλεγχος του κρατικού μηχανισμού και η απομάκρυνση της πλειοψηφίας της τουρκικής κοινωνίας από τη στρατοκρατία είχαν σαν αποτέλεσμα την ισχυροποίηση του Ερντογάν και την εδραίωση του κόμματός του. Ωστόσο, εάν κάποιος εξετάσει τη συμπεριφορά του Τούρκου πρωθυπουργού, η εικόνα που προκύπτει είναι σαφής: δηλαδή, η απλουστευμένη μορφή δημοκρατίας που τυγχάνει ιδιαίτερης προβολής, έχει λάβει τη μορφή μιας μετακεμαλικής ολιγαρχίας στηριζόμενης στην αυταρχικότητα και τον ολοκληρωτισμό. Σημειωτέον ότι, η κατάσταση αυτή, προς το παρόν, είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατον να ανατραπεί διότι στηρίζεται: πρώτον, από το λαό λόγω της δημοκρατικής νομιμότητάς της. Δεύτερον, από τους θρησκευόμενους μουσουλμάνους, λόγω των συχνών αναφορών στο Ισλάμ. Και τρίτον, στον τουρκικό κρατικό μηχανισμό (δικαιοσύνη-φορείς ασφαλείας) λόγω της ισχύος του να επιβάλλει τις κυρώσεις που επιθυμεί. 
 
Υπάρχει η άποψη ότι το ΑΚΡ είναι ένα ισλαμικό κόμμα. Όμως, η ταυτότητά του, οι δηλώσεις της ηγετικής του ομάδας και οι ισλαμικές-εθνικιστικές-«δημοκρατικές» αρχές που συνθέτουν την πολιτική του, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα «ημίαιμο» κόμμα (σ.σ. δεν κρίνεται σκόπιμο να χρησιμοποιήσουμε το συνώνυμο της λέξης ημίαιμος). Συνεπώς, το ΑΚΡ δεν αποτελεί μια ομοιογενή πολιτική κίνηση, αλλά ένα συνασπισμό φιλελεύθερων, θρησκευόμενων, συντηρητικών, εθνικιστικών και αριστερών τάσεων, των οποίων οι κόκκινες γραμμές υπερβαίνουν την εξάρτησή τους από τα πολιτικά κόμματα. Υπό τις συνθήκες δε αυτές, εάν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του συνόλου των συνιστωσών του ΑΚΡ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο, στη μετά Ερντογάν περίοδο, το κόμμα αυτό να έχει την τύχη του προηγούμενου ισλαμικού κόμματος Refah Partisi (Κόμμα Ευημερίας του Νετζμετίν Ερμπακάν). (σ.σ. Ο Ερμπακάν ήταν ο ηγέτης του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία και πολιτικός μέντορας του Ταγίπ Ερντογάν). 
 
Τα τελευταία χρόνια η αντιπολίτευση βιώνει μια πολύ βαθειά κρίση και παρά την αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά του Ερντογάν προς όλους τους επικριτές του, αυτή δεν φαίνεται ότι μπορεί να ανακάμψει. Συνακόλουθα δε, η πτώση των περισσότερων προπυργίων του κεμαλικού καθεστώτος είχε σαν αποτέλεσμα την αδυναμία δημιουργίας ενός νέου κόμματος με προοπτική ανάληψης της εξουσίας της χώρας. Τούτο οφείλεται σε δύο λόγους: πρώτον, στην αναποτελεσματικότητα αντιμετώπισης του κουρδικού προβλήματος λόγω των εθνικιστικών, στρατιωτικών και κρατικιστικών αντιλήψεων και δεύτερον, στη μεγάλη δημοτικότητα του επικοινωνιακού πρωθυπουργού Ερντογάν, ο οποίος με τις αναφορές του στο Ισλάμ και την οθωμανική κληρονομιά ενεργοποίησε τις θρησκευτικές, εθνικιστικές και επεκτατικές ευαισθησίες των Τούρκων πολιτών. Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρωθυπουργός, προκειμένου να δικαιολογήσει την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική πόλωση που δημιουργήθηκε από την αυταρχική συμπεριφορά του, επικαλείται τη δράση του βαθέως κράτους που προσπαθεί να φέρει τους κρατικούς φορείς απέναντι στο έθνος. 
 
Εξίσου σημαντικό είναι ότι οι προσπάθειες της Άγκυρας για τουρκοποίηση των Κούρδων δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι, παρά τις πολιτικο-θρησκευτικο-ιδεολογικές επιθέσεις και τα στρατιωτικά μέτρα που χρησιμοποίησαν όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις, ο κουρδικός λαός όχι μόνο δεν απώλεσε την εθνική του ταυτότητα αλλά επέφερε σοβαρά πλήγματα στους τουρκο-ισλαμικούς σχεδιασμούς. Ας σημειωθεί ακόμη πως «Οι Κούρδοι της Τουρκίας» και «Το Κουρδιστάν της Τουρκίας» αποτελούν δύο πολιτικές ορολογίες που έχουν ως κοινή συνισταμένη το κουρδικό πρόβλημα. Αν βέβαια το εν λόγω πρόβλημα επιλυθεί έγκαιρα, εκτιμάται ότι αυτό θα περιορισθεί στους Κούρδους της Τουρκίας, ενώ σε αντίθετη περίπτωση η Άγκυρα θα κληθεί να αντιμετωπίσει το Κουρδιστάν της Τουρκίας. 
 
Ως γνωστόν, περίπου το 40% των Κούρδων της Τουρκίας κατοικεί σε περιοχές εκτός των διοικητικών ορίων του τουρκικού Κουρδιστάν (βόρειο Κουρδιστάν) και συγκεκριμένα: το ¼ του πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης είναι Κούρδοι, ενώ σημαντική είναι η παρουσία του κουρδικού παράγοντα στις πόλεις Άδανα, Μερσίνη, Bursa, Σμύρνη και Αττάλεια. Για το λόγο αυτό, η στρατηγική της Άγκυρας εστιάζεται στο διαχωρισμό του κουρδικού προβλήματος από το πρόβλημα του Κουρδιστάν, δεδομένου ότι οι εσωτερικοί Κούρδοι μετανάστες που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την τουρκική επικράτεια αντιμετωπίζουν διαφορετικά προβλήματα από τους ομοεθνείς τους που κατοικούν στις νοτιοανατολικές περιοχές. Ωστόσο, η στρατηγική αυτή προσκρούει στις ιδεοληψίες και τα συμφέροντα των πολιτικο-θρησκευτικών συνιστωσών που στηρίζουν τον Ερντογάν. Από τη μια πλευρά ο φιλελεύθερος πυρήνας του κυβερνώντος κόμματος υποστηρίζει την εν μέρει αναγνώριση των ατομικών ελευθεριών των Κούρδων, σε αντίθεση με τους συντηρητικούς-εθνικιστές οι οποίοι είναι υπέρμαχοι της προάσπισης αυτών που είναι ήδη δεδομένα, αφομοιωμένα και δεν δημιουργούν κινδύνους και κραδασμούς στο κατεστημένο, και κυρίως δεν χρειάζονται ριζικές αλλαγές. 
 
Επιπρόσθετα δε, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η Τουρκία ποτέ δεν παραιτήθηκε και δεν πρόκειται να παραιτηθεί από το τουρκο-ισλαμικό όραμα της, δηλαδή ανάδειξη του τουρκισμού μέσω του Ισλάμ και διείσδυση στις περιοχές ενδιαφέροντος και επιρροής της. Μάλιστα, μερικά αποτελέσματα της καθοδηγούμενης από την Άγκυρα στρατηγικής τουρκοποίησης παρατίθενται ακολούθως: 
 
 Οι Laz (Λαζοί) υπέστησαν σοβαρότατη εθνική και εθνοτική διάβρωση. 
 Σημαντικό τμήμα των νέων γενιών των χωρών του Καυκάσου και των Βαλκανίων δεν γνωρίζουν ούτε καν τους προγόνους τους και έχουν εγκλωβιστεί στην τουρκική ιδεολογία, δεδομένου ότι η μνήμη τους διαβρώθηκε από τον τουρκισμό. 
 Οι Αρμένιοι δεν πέτυχαν να αναγνωρίσουν στον επιθυμητό βαθμό τη γενοκτονία που υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τους Τούρκους. 
 Ένα μεγάλο μέρος της θρησκευτικής και πολιτιστικής μειονότητας των Αλεβήδων (Αλεβιτών) εντάχθηκε στην κεμαλική ιδεολογία. 
 Οι Έλληνες εκτοπίσθηκαν από την Τουρκία (Πόντος, Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία κ.λπ.) και αναγκάσθηκαν να βρουν προστασία στην Ελλάδα. 
 
Τέλος καθίσταται σαφές, ότι από τη διαχρονική εξέταση της τουρκικής πραγματικότητας προκύπτει το συμπέρασμα ότι, ούτε τα σύμβολα, ούτε οι ηγετικές παρουσίες δεν έφεραν τη δημοκρατία στη χώρα και ούτε πρόκειται ποτέ να τη φέρουν. 
 
www.geostrategy.gr 
<a href="http://www.onalert.gr/s">πηγή</a>

Ο αυταρχισμός του "ημίαιμου" ισλαμικού κόμματος Ερντογάν.

Του Χρήστου Μηνάγια Μετά τις γενικές εκλογές της 12 Ιουνίου 2011, η τουρκική επικαιρότητα επικεντρώθηκε στις συζητήσεις για τη δημιουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συριακά άρματα μάχης εισέβαλαν στην Ιορδανία με την κάλυψη επιθετικών ελικοπτέρων

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 09:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://chivethebrigade.files.wordpress.com/2012/07/abrams-tank-920-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="http://chivethebrigade.files.wordpress.com/2012/07/abrams-tank-920-6.jpg" width="460" /></a></div> 
Εξάωρη μάχη μεταξύ του ιορδανικού Στρατού και συριακών μονάδων με την εμπλοκή επιθετικών ελικοπτέρων Mil Mi-24 Hind , εξοπλισμένων Μil Mi-8 στην οποία ενεπλάκη και μία ιορδανική ταξιαρχία αρμάτων μάχης διεξήχθη στα σύνορα των δύο χωρών την περασμένη νύχτα. 
Το αιματηρό επεισόδιο ξεκίνησε αργά χθες τη νύχτα όταν βλήματα από την πλευρά της Συρίας, έπεσαν στο έδαφος της Ιορδανίας. Οι Ιορδανοί ανταπέδωσαν με βολές αυτοκινούμενων πυροβόλων Μ109, αλλά αντίθετα με άλλες περιπτώσεις το συριακό πυροβολικό δεν σίγησε, αλλά επέμεινε και άρχισε μια ανταλλαγή πυροβολικού την οποια ακολούθησε βολές από μονάδες πεζικού των Σύρων οι οποίοι ήταν σαφές ότι προσπαθούσαν να εμπλέξουν τους Ιορδανούς σε μείζονα απάντηση. 
Τότε ξεκίνησαν βολές ρουκετών από την πλευρά της Συρίας και κατά της Ιορδανίας και άρματα μάχης Τ-72 του συριακού ρυθμού πέρασαν στο έδαφος της Ιορδανίας και πολιόρκησαν μια περιοχή όπου βρίσκονταν στρατόπεδο ισλαμιστών και μισθοφόρων. Μάλιστα αναφέρεται και μία περίπτωση αρματομαχία μεταξλυ συριακών και ιορδανικών αρμάτων. 
Κάτοικοι της πόλης Ramtha στην Ιορδανία  που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Συρίας, δήλωσαν στην εφημερίδα της Ιορδανίας As-Sabeel ότι πολίτες κατέφυγαν στις στέγες των σπιτιών τους για να δουν  το σφοδρή σύγκρουση με ανταλλαγή πυρών κοντά στα σύνορα της πόλης τους τα ξημερώματα της Κυριακής. 
Η ισραηλινή ιστοσελίδα timesofisrael.com γράφει ότι η ένταση της μάχης στα σύνορα των τριών χωρων ήταν τέτοια που για πρώτη φορά κινήθηκε μια ταξιαρχία αρμάτων μάχης M60A1 της βόρειας διοίκησης κινήθηκε κατά των Σύρων και έβαλλε δεκάδες βλήματα εναντίον τους., 
Το πρακτορείο  Al-Jazeera ανέφερε ότι δεκάδες σπίτια γκρεμίστηκαν από τις βολές των συριακών πυροβόλων στην ιορδανική μεθόριο και οι πληροφορίες αναφέρουν νεκρούς και τραυματίες, χωρίς να έχει γίνει γνωστός ο αριθμός τους. 
Από την εξέλιξη του επεισοδίου είναι βέβαιο ότι το συριακό καθεστώς είναι αποφασισμένο να εμπλέξει τους πάντες στην σύγκρουση που διεξάγεται στο έδαφός του και ειδικά την Ιορδανία που έχει γίνει η κύρια βάση όχι απλά των ισλαμιστών, αλλά των ειδικών δυνάμεων των δυτικών χωρών που έχουν εμπλακεί στην σύγκρουση. 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>