To εκλογικό colpo grosso του Erdogan με τη Συρία και πώς συνδέεται η Ουκρανία. ΗΠΑ και Δύση θα βρεθούν προ εκπλήξεων.

<img height="317" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/1195a2073b2cf3e078c75c8efd380083_XL.jpg" width="752" /><br />Οι εξελίξεις στη Συρία είναι σημαντικές και θα καθορίσουν τις εξελίξεις και στην ευρύτερη γεωπολιτική κόντρα - Κομβικός ο ρόλος Erdogan<br />Η προσοχή όλων είναι στραμμένη στην Ουκρανία αλλά πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι εξελίξεις στη Συρία και γενικότερα στη Μεσόγειο.<br />Τις προηγούμενες μέρες πραγματοποιήθηκε η συνάντηση μεταξύ των υπουργών Άμυνας Ρωσίας – Τουρκίας, όπου όλοι περιέγραψαν τις συνομιλίες ως «εποικοδομητικές» για την επίλυση πολλών εκκρεμών ζητημάτων όπως το προσφυγικό και η τρομοκρατία.<br /><br />Αυτή η συνάντηση δρομολογήθηκε από τον Τούρκο Πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan όπως σημειώνει το άρθρο των Moscow Times: Τον Νοέμβριο, ο Erdogan είπε ότι μια συνάντηση με τον Σύρο ηγέτη Bashar al Assad είναι πιθανή, μετά τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Δαμασκό καθ' όλη τη διάρκεια της 11χρονης σύγκρουσης, γράφει σε άρθρο του ο αναλυτής Tom Luongo.<br /><br />Η συνάντηση με Assad<br /><br />Στα μέσα Δεκεμβρίου, δήλωσε ότι θα μπορούσε να συναντηθεί με τον Assad μετά τη συνάντηση των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών των δύο χωρών.<br />«Θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα ως Συρία, Τουρκία και Ρωσία», είπε τότε.<br />Τα θέματα που συζητήθηκαν είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τον Erdogan, καθώς ο παρατεταμένος πόλεμος μειώνει τη δημοτικότητά του στο εσωτερικό ενόψει μιας συνεχιζόμενης απομάκρυνσης από τη Δύση και τη λίρα να περνάει από αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως υπερπληθωρισμός από το 2018.<br />Με τις εκλογές στον ορίζοντα και τη θέση του Erdogan δυσχερή για πρώτη φορά στην πολιτική του καριέρα, πρέπει να γίνουν τώρα κινήσεις για τη βελτίωση των πραγμάτων.<br /><br />Σχέδιο με εκλογικά οφέλη<br /><br />Το να επιτραπεί στα εκατομμύρια των Σύρων προσφύγων να πάνε στα σπίτια τους θα ήταν μια μεγάλη νίκη για τον Erdogan πολιτικά.<br />Στο ζήτημα αυτό εμπλέκεται και ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergey Shoigu, ο οποίος πλέον δεν είναι υπεύθυνος για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία.<br />Πιθανώς να ακολουθήσουν οι συνομιλίες των υπουργών Εξωτερικών Τουρκίας – Συρίας και μετά από ο Erdogan με τον Assad.<br />Θα συναντηθούν με τους Ρώσους ως διαπραγματευτές για να δώσουν ένα επίσημο τέλος στην εμπλοκή της Τουρκίας στον συριακό πόλεμο που ξεκίνησε πριν από περισσότερο από μια δεκαετία.<br /><br />Ναυαγεί το δυτικό σχέδιο εξουθένωσης της Ρωσίας<br /><br />Χωρίς την ανάμειξη της Τουρκίας στη Συρία, ο στόχος της Δύσης να στραγγαλίσει τη Ρωσία με τις εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη δεν πραγματοποιείται ποτέ.<br />Αυτή ήταν αρχικά η κύρια ώθηση πίσω από τον πόλεμο της Συρίας.<br />Για να εμπλακεί ο Erdogan έπρεπε να «δωροδοκηθεί» με την κτήση εδαφών.<br />Αλλά όταν δεν έκανε αρκετά για να ξεκινήσει έναν πόλεμο με τη Ρωσία τον Νοέμβριο του 2015, αφού η Τουρκία υποτίθεται ότι κατέρριψε ένα ρωσικό SU-24, «ανταμείφθηκε» με μια απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του υπό την ηγεσία της CIA και του αμερικανικού στρατού από την αεροπορική βάση Incerlik, σημειώνει ο Luongo.<br />Σώθηκε, προφανώς, από μια έγκαιρη προειδοποίηση από τον Putin και στη συνέχεια έκανε την επιτυχημένη αντεπίθεσή του.<br /><br />Τέλος η σχέση με το ΝΑΤΟ<br /><br />Αυτή ήταν η αρχή του τέλους της σχέσης της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Ο δρόμος μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας μέχρι αυτό το σημείο ήταν απίστευτα κακοτράχαλος.<br />Ο Erdogan είναι ένας γεωπολιτικός παίκτης, που παίζει και με τα μαύρα και με άσπρα στο σκάκι.<br />Σήμερα η ατζέντα του έχει σχεδόν ολοκληρωθεί: μια ανεξάρτητη και κομβική Τουρκία.<br />Σε αυτό το σημείο η προσέγγισή του με τη Συρία είναι μία βραδυφλεγής βόμβα στα σχέδια ΗΠΑ – Δύσης να εξουθενώσουν τη Ρωσία.<br />Υπενθυμίζεται, πως ο Erdogan στο εσωτερικό αντιμετωπίζει σκληρή μάχη στις δημοσκοπήσεις, υπερπληθωρισμό, αναταραχή στο εσωτερικό και εκλογές αργότερα το 2023.<br /><br />Ο τερματισμός του πολέμου<br /><br />Ο τερματισμός του πολέμου στη Συρία είναι εκ των ουκ άνευ για τον Τούρκο πρόεδρο.<br />Η Δύση είναι τόσο επικεντρωμένη στη Ρωσία και στα αποτελέσματα εναντίον της που μπορούν έτσι να απομακρύνουν από κοντά έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στον κόσμο και μία χώρα με τεράστια γεωστρατηγική σημασία.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

To εκλογικό colpo grosso του Erdogan με τη Συρία και πώς συνδέεται η Ουκρανία. ΗΠΑ και Δύση θα βρεθούν προ εκπλήξεων.

Οι εξελίξεις στη Συρία είναι σημαντικές και θα καθορίσουν τις εξελίξεις και στην ευρύτερη γεωπολιτική κόντρα - Κομβικός ο ρόλος Erdogan Η π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποια κρίση με την Τουρκία. Kalin (εκπρ. Εrdogan): Στη μυστική συνάντηση με την Ελλάδα στις Βρυξέλλες λάβαμε... αποφάσεις.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/e92600347a8c1da84b32269c2ae9dc2e_XL.jpg" width="741" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Για μυστική διπλωματία και λήψη αποφάσεων στη μυστική συνάντηση των Βρυξελλών κάνει λόγο ο εκπρόσωπος του Erdogan.</span></h3>Τα θέματα της άμυνας αξιοποιούνται προφανέστατα για προεκλογικούς σκοπούς ενώ η τεχνητή κρίση με την Τουρκία βρίσκεται στο απόγειο και με πηχυαίους τίτλους τα φιλοκυβερνητικά μέσα, προβάλλουν συνεχώς την εικόνα ενός επικείμενου θερμού επεισοδίου.<br />Ωστόσο ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου, Tayyip Erdogan, Ibrahim Kalin, προβάλλει μία εντελώς διαφορετική εικόνα.<br />Προβάλλει την εικόνα της μυστικής διπλωματίας και αναφέρεται στη μυστική συνάντηση των Βρυξελλών, την οποία είχαν επιβεβαιώσει και ελληνικές πηγές.<br /><br />Σύμφωνα με τον Kalin υπήρξαν μυστικές συνομιλίες που έχει κάνει η ελληνική κυβέρνηση με την τουρκική υπό γερμανική εποπτεία.<br /><br />«Ελήφθησαν αποφάσεις»<br /><br />Μάλιστα ο Τούρκος πολιτικός υποστηρίζει, πως δεν τηρούνται τα συμφωνηθέντα στη συνάντηση που έγινε πρόσφατα στις Βρυξέλλες με Έλληνες αξιωματούχους!<br />Υπενθυμίζεται, πως ο Kalin είχε συνάντηση με τη σύμβουλο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Άννα Μαρία Μπούρα, παρουσία Γερμανών αξιωματούχων στις Βρυξέλλες.<br />«Τον περασμένο μήνα είχα συνάντηση με την Ελληνίδα ομόλογό μου στις Βρυξέλλες, και ο Γερμανός ομόλογός μου ήταν σε αυτή τη συνάντηση.<br />Προτιμούμε να ελαχιστοποιήσουμε αυτές τις εντάσεις και συγκρούσεις προχωρώντας στο πλαίσιο των αποφάσεων που πήραμε εκεί και να επίλυση των ζητημάτων και μείωση των εντάσεων μέσω ειρήνης και διαπραγματεύσεων», σημείωσε με νόημα ο Τούρκος αξιωματούχος και προσθέτει:<br />«Αλλά όταν υπάρχει παραβίαση δικαιωμάτων, παραβίαση συνόρων ή παρενόχληση κατά της Τουρκίας, η Τουρκία δεν διστάζει να απαντήσει σε αυτές».<br /><br />Ποιες αποφάσεις ελήφθησαν;<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι, η δήλωση Kalin συμπίπτει χρονικά με δήλωση του υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου «να πάρει η Τουρκία τα F-16 – Η κυβέρνηση το θέλει».<br />Η κυβέρνηση μένει έκθετη και απαιτούνται απαντήσεις για τη θεματολογία και τα συμφωνηθέντα στη μυστική συνάντηση του Βερολίνου.<br /><br />Η μυστική συνάντηση<br /><br />Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές η συνάντηση έγινε την Παρασκευή (16/12/2022) στα γραφεία της γερμανικής αντιπροσωπείας, παρουσία του διπλωματικού συμβούλου του Γερμανού καγκελαρίου, με αφορμή την παρουσία τους στην πρωτεύουσα του Βελγίου για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Πέμπτης.<br />Στόχος της συνάντησης, όπως λέγεται επισήμως, ήταν να αποκατασταθεί ο δίαυλος επικοινωνίας σε επίπεδο διπλωματικών συμβούλων, ο οποίος είχε ατονήσει τους τελευταίους μήνες.<br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός το τελευταίο διάστημα επανειλημμένα είχε δηλώσει, πως οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία σε όλα τα επίπεδα πρέπει να παραμείνουν ανοικτοί.<br /><br />…και η μυστική συνάντηση των Αθηνών<br /><br />Λίγο πριν την εκπνοή του 2022 δημοσίευμα της εφημερίδας Εστία είχε αναφερθεί σε συναντήσεις του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη με τον Τούρκο πρέσβη σε οικία των Αθηνών με παρέμβαση του Geoffrey Pyatt, νυν υφυπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ και πρώην πρεσβευτή στη χώρα μας.<br />«Η παρέμβαση Pyatt υπέρ του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας για τη συνεκμετάλλευση με «συλλογικότητα και εταιρική δυναμική», με στόχο τη σύσταση διεθνούς εταιρείας για τους πόρους του Αιγαίου», αναφέρει το δημοσίευμα, ενώ στη συνέχεια κάνει λόγο ακόμα και για σκηνοθετημένη ένταση ενόψει των εκλογών στις δύο χώρες.<br /><br /><img height="309" src="https://www.bankingnews.gr/image/diaylos.JPG" width="673" /><br /><br /><div><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποια κρίση με την Τουρκία. Kalin (εκπρ. Εrdogan): Στη μυστική συνάντηση με την Ελλάδα στις Βρυξέλλες λάβαμε... αποφάσεις.

Για μυστική διπλωματία και λήψη αποφάσεων στη μυστική συνάντηση των Βρυξελλών κάνει λόγο ο εκπρόσωπος του Erdogan. Τα θέματα της άμυνας αξιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Valdai Club: Το τέλος της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε.Η σύγκρουση της Ρωσίας με την Δύση θα διαρκέσει πολλά χρόνια.

<img height="375" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9f575b3be6825a0f1f35de43767b4d2d_XL.jpg" width="725" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η σύγκρουση Ρωσίας – Δύσης θα κρατήσει πολλά χρόνια</span></h3>Ο πλανήτης επέστρεψε στις συγκρούσεις μεταξύ «μεγάλων δυνάμεων» μετά από μια περίοδο σχετικής ηρεμίας, ξεκινάει μια νέα περίοδος όπου η ιστορία θα ξαναγραφτεί αναφέρει σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του ο Ivan Timofeev, Διευθυντής του Προγράμματος Valdai Club και ένας από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας.<br /><br />Το 1989, ο «σύντομος 20ός αιώνας» ολοκληρώθηκε με το «τέλος της ιστορίας» – τη νίκη του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου επί του σοβιετικού σοσιαλιστικού σχεδίου.<br />Εκείνη την εποχή, δεν είχε απομείνει ούτε μια χώρα ή κοινότητα στον κόσμο που να προσφέρει μια ρεαλιστική εναλλακτική στην καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ άποψη για την οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.<br /><br />Το σοβιετικό μπλοκ αυτοδιαλύθηκε.<div><br />Ένα μεγάλο μέρος του ενσωματώθηκε γρήγορα στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />Άλλοι μεγάλοι παγκόσμιοι παίκτες είχαν αρχίσει να ενσωματώνονται οργανικά στο δυτικοκεντρικό παγκόσμιο σύστημα πολύ πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.<br />Η Κίνα διατήρησε υψηλό επίπεδο κυριαρχίας όσον αφορά την εσωτερική της τάξη, αλλά γρήγορα μεταπήδησε σε μια καπιταλιστική οικονομία, ξεκινώντας εμπορικές συναλλαγές με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τον υπόλοιπο κόσμο.<br /><br />Η Κίνα, εν τω μεταξύ, απέφυγε να προωθήσει το σοσιαλιστικό σχέδιο στο εξωτερικό.<br />Η Ινδία είχε αποφύγει να διεκδικήσει δικά της παγκόσμια έργα, αν και μέχρι σήμερα έχει διατηρήσει επίσης υψηλό επίπεδο ταυτότητας στο πολιτικό της σύστημα και μέχρι στιγμής απέφυγε να ενταχθεί σε μπλοκ και συμμαχίες.<br />Άλλοι σημαντικοί παίκτες παρέμειναν επίσης εντός των κανόνων του παιχνιδιού της «φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης», αποφεύγοντας τις προσπάθειες αμφισβήτησής του.<br /><br />Μεμονωμένοι αντάρτες, όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, δεν αποτελούσαν μεγάλη απειλή, αν και προκάλεσαν ανησυχίες με την πεισματική αντίστασή τους, την επίμονη προώθηση των πυρηνικών προγραμμάτων, την επιτυχή προσαρμογή στις κυρώσεις.<br />Για μια σύντομη περίοδο, φαινόταν ότι η παγκόσμια πρόκληση μπορεί να προέρχεται από τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό.<br />Δεν μπορούσε όμως να κλονίσει ούτε την υπάρχουσα τάξη.<br /><br />Οι αρχικά θεαματικές στρατιωτικές εκστρατείες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν απέτυχαν να εκδημοκρατίσουν τον ισλαμικό κόσμο.<br />Αλλά ούτε αυτό έφερε μια παγκόσμια αλλαγή του παιχνιδιού. Επιπλέον, η καταπολέμηση του ριζοσπαστικού ισλαμισμού ενίσχυσε ακόμη και την ταυτότητα του δυτικού κόσμου ως θεματοφύλακα του κοσμικού και του ορθολογικού, σε αντίθεση με τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό του Ισλάμ.<br /><br />Η Ρωσία είχε, με την πρώτη ματιά, βρει τη θέση της στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.<br />Η Ρωσία είχε γίνει μια περιφερειακή οικονομία εξειδικευμένη στην προμήθεια πρώτων υλών.<br />Η αγορά της εκμεταλλεύτηκε με ανυπομονησία παγκόσμιες δυτικές εταιρείες.<br />Η μεγάλη αστική τάξη της έγινε μέρος της παγκόσμιας ελίτ.<br />Η βιομηχανία της είτε υποβαθμίστηκε είτε ενσωματώθηκε σε παγκόσμιες αλυσίδες.<br />Το ανθρώπινο κεφάλαιο συρρικνώθηκε σταδιακά.<br />Συνολικά, η Ρωσία θεωρήθηκε από τους δυτικούς εταίρους ως μια παρηκμασμένη, αλλά αρκετά προβλέψιμη, δύναμη.<br />Οι περιστασιακές εκρήξεις αγανάκτησής της για τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στο Ιράκ ή τις επαναστάσεις στον μετασοβιετικό χώρο εξομαλύνθηκαν κατά κάποιο τρόπο και δεν θεωρήθηκαν μεγάλο πρόβλημα.<br /><br />Συνεσταλμένες προσπάθειες Ρώσων επιχειρηματιών να αγοράσουν εταιρείες όπως η Opel ή η Airbus ή να αποκτήσουν περιουσιακά στοιχεία σε άλλους τομείς – με άλλα λόγια, να δημιουργήσουν ελαφρώς πιο ισότιμες και αλληλεξαρτώμενες οικονομικές σχέσεις – απέτυχαν.<br />Στην Ρωσία διατυπώθηκαν ανησυχίες της για τη στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης στον μετασοβιετικό χώρο.<br /><br />Συνολικά, στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και ακόμη και στη δεκαετία του 2010, ήταν δυνατό να μιλήσουμε για έναν αρκετά υψηλό βαθμό βιωσιμότητας της τάξης που είχε καθιερωθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.<br />Ωστόσο, το 2022, έγινε τελικά σαφές ότι το «τέλος της ιστορίας» είναι γεγονός.<br />Ο κόσμος έχει τώρα ξαναρχίσει τη συνηθισμένη του πορεία παγκόσμιας αναταραχής, τον αγώνα για επιβίωση και τον σκληρό ανταγωνισμό.<br /><br />Προκειμένου να αξιολογηθεί επαρκώς αυτή η νέα φάση, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το νόημα της ιδέας του «τέλους της ιστορίας».<br />Η ταύτισή του με τη γνωστή ιδέα του Francis Fukuyama παρέχει μόνο μια επιφανειακή κατανόηση, έχει πολύ βαθύτερες κανονιστικές και πολιτικοφιλοσοφικές ρίζες.<br />Αυτά μπορούν να βρεθούν κυρίως σε δύο μοντερνιστικές πολιτικές θεωρίες – τον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό.<br />Και τα δύο βασίζονται στην πίστη στην απεριόριστη δύναμη και την κανονιστική αξία του νου.<br />Είναι ο νους που δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να πάρει τον έλεγχο των δυνάμεων της φύσης καθώς και – των στοιχειωδών δυνάμεων, και των πιο σκοτεινών πλευρών της ανθρώπινης φύσης και κοινωνίας.<br /><br />Στις ΗΠΑ, ο φιλελευθερισμός και ο ρεαλισμός συνυπάρχουν εδώ και δεκαετίες.<br />Ο πρώτος εκπληρώνει έναν ιδεολογικό και δογματικό ρόλο.<br />Ο ρεαλισμός βρίσκεται κάπως πίσω από μια οθόνη, αντισταθμίζοντας τα ιδεολογικά πρότυπα με πραγματισμό και κοινή λογική.<br />Εξ ου και η συχνά επικρινόμενη αμερικανική «πολιτική διπλών προτύπων».<br /><br />Στην ΕΣΣΔ, κάτω από τις τσιμεντένιες πλάκες της σοσιαλιστικής πίστης, υπήρχε και η δική της εκδοχή του ρεαλισμού.<br />Δεν ήταν αστο βαθμό που θα μπορούσε να είναι στην Αμερική, αλλά αναπτύχθηκε σιωπηρά μεταξύ της ακαδημαϊκής επιστήμης, της διπλωματίας και της νοημοσύνης.<br />Η ύπαρξη αυτού του στρώματος (η εικόνα του αργότερα έγινε ο Evgeny Primakov) επέτρεψε στη Ρωσία να αποκτήσει μάλλον γρήγορα μια πραγματιστική βάση για την εξωτερική της πολιτική μετά από αρκετά χρόνια ιδεαλισμού στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990.<br />Μέχρι τη δεκαετία του 2000, η ρωσική εξωτερική πολιτική ήταν τελικά σε ρεαλιστικό δρόμο.<br />Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Ρωσία δεν είχε ιδεολογική προοπτική και δεν ήθελε να την έχει, έχοντας χορτάσει με τέτοιες εμμονές κατά τη σοβιετική περίοδο.<br />Στις ΗΠΑ και στη Δύση συνολικά, η ιδεολογική συνιστώσα επέζησε, επιβεβαιώνοντας περαιτέρω τη σημασία της στο πλαίσιο της νίκης στον Ψυχρό Πόλεμο.<br /><br />Ο δυϊσμός ιδεολογίας και πραγματισμού όμως έχει τη δική του παγίδα.<br />Η ιδεολογία είναι ικανή να είναι η ίδια η αυτοσυντηρούμενη αξία που μπορεί να καταστήσει την κοινωνική δράση αξιακή και όχι λογική.<br />Η προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής με όρους εκδημοκρατισμού ή του βαθμού ανάμειξης στην παγκόσμια οικονομία της αγοράς είναι ένα παράδειγμα της επιρροής της ιδεολογίας στην αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής και στη διαμόρφωση των στόχων της εξωτερικής πολιτικής.<br />Η προσπάθεια εκδημοκρατισμού του Αφγανιστάν μπορεί να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό, αλλά στις ΗΠΑ υπήρχε ένας σημαντικός αριθμός ειλικρινών υποστηρικτών της ιδέας.<br /><br />Τόσο ο δογματισμός της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ όσο και ο ρεαλισμός της αποδείχθηκαν κρίσιμοι για τη σύντομη έννοια του «τέλους της ιστορίας».<br />Αυτό το μείγμα οδήγησε σε μη βιώσιμες πολιτικές όπως η προαναφερθείσα περιπέτεια στο Αφγανιστάν αφενός και αποκλίσεις από τον «κανόνα», που εκφράζεται με δύο μέτρα και σταθμά και την πιεστική προώθηση συμφερόντων, από την άλλη. Το πρώτο οδήγησε σε σπατάλη πόρων και διάβρωση της πίστης στην παντοδυναμία του ηγεμόνα (η αφγανική αντίσταση κατάφερε να απαλλαγεί όχι μόνο από την «αναποτελεσματική ΕΣΣΔ», αλλά και από τις «αποτελεσματικές ΗΠΑ» με όλους τους συμμάχους της).<br /><br />Το δεύτερο ήταν η διάβρωση της εμπιστοσύνης και ο αυξανόμενος σκεπτικισμός από την πλευρά άλλων μεγάλων παραγόντων.<br />Η Ρωσία ήταν η πρώτη και μετά η Κίνα άρχισαν να συμπλέουν. Στη Ρωσία, αυτό άρχισε να εμφανίζεται εν μέσω της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά στον μετασοβιετικό χώρο.<br />Στην Κίνα, αυτό συνέβη αργότερα, όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Trump εξαπέλυσε μια επίθεση με τη μορφή ενός πολέμου εμπορίου και κυρώσεων.<br />Ωστόσο, η Ρωσία και η Κίνα απάντησαν διαφορετικά.<br />Η Ρωσία χτύπησε τη γροθιά της στο τραπέζι το 2014 και στη συνέχεια ανέτρεψε το τραπέζι… με τον πόλεμο στην Ουκρανία.<br />Η Κίνα έχει αρχίσει να προετοιμάζεται σκληρά για ένα χειρότερο σενάριο, χωρίς ακόμη να αμφισβητήσει ανοιχτά τις ΗΠΑ.<br />Αλλά ακόμη και αν δεν υπάρξει μια τέτοια πρόκληση, θεωρείται στις ΗΠΑ ως πιο επικίνδυνος μακροπρόθεσμος αντίπαλος, περισσότερο από την Ρωσία.<br /><br />Το 2022… το τέλος της ιστορίας<br /><br />Το 2022, τα απομεινάρια της εποχής του «τέλους της ιστορίας» έγιναν τελικά παρελθόν.<br />Ωστόσο, ούτε στον Ψυχρό Πόλεμο υπήρξε επιστροφή.<br />Η ρωσική πολιτική ενδιαφέρεται κυρίως για συμφέροντα ασφαλείας. Δεν προέρχεται από την ιδεολογία, αν και περιλαμβάνει στοιχεία της ταυτότητας του «ρωσικού κόσμου», καθώς και ιστορικά κίνητρα απέναντι στον ναζισμό.<br />Η Ρωσία δεν προσφέρει μια παγκόσμια ιδεολογική εναλλακτική λύση συγκρίσιμη με τον φιλελευθερισμό – ούτε η Κίνα έχει λάβει ακόμη τέτοιες πρωτοβουλίες.<br /><br />Το τέλος του «τέλους της ιστορίας» είναι αξιοσημείωτο για πολλές άλλες λεπτομέρειες.<br /><br />Πρώτον, μια μεγάλη δύναμη κινδύνευσε να εγκαταλείψει τα οφέλη του «παγκόσμιου κόσμου» εν μία νυκτί.<br />Οι ιστορικοί θα διαφωνήσουν για το αν η Ρωσία περίμενε τόσο σκληρές κυρώσεις και την αποχώρηση εκατοντάδων ξένων εταιρειών τόσο γρήγορα.<br />Ωστόσο, είναι σαφές ότι η Ρωσία προσαρμόζεται δυναμικά στη νέα πραγματικότητα και δεν βιάζεται να επιστρέψει στην παγκοσμιοποίηση με επίκεντρο τις ΗΠΑ.<br /><br />Δεύτερον, οι δυτικές χώρες έχουν ξεκινήσει μια πολύ σκληρή «εκκαθάριση» ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό. Εν μία νυκτί, οι δικαιοδοσίες τους έπαψαν να είναι «ασφαλείς παράδεισοι» όπου τηρείται το «κράτος δικαίου».<br />Τώρα η πολιτική είναι αυτή που καθορίζει τι είναι «δίκαιο» και η Ρωσία είναι το μόνο λιμάνι στο οποίο οι πολίτες της μπορούν να επιστρέψουν σε σχετική ειρήνη.<br />Τα στερεότυπα για τη «σταθερότητα και ασφάλεια» της Δύσης καταρρέουν.<br />Φυσικά, είναι απίθανο να ξεκινήσουν μια παρόμοια εκκαθάριση άλλων περιουσιακών στοιχείων εκεί.<br />Αλλά κοιτάζοντας τους Ρώσους, οι εξωτερικοί επενδυτές αναρωτιούνται εάν πρέπει να αντισταθμίσουν τους κινδύνους τους.<br /><br />Τρίτον, αποδείχθηκε ότι στη Δύση, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν όχι μόνο αφαίρεση περιουσιακών στοιχείων, αλλά και άμεσες διακρίσεις λόγω εθνικότητας.<br />Χιλιάδες Ρώσοι που «φεύγουν» από το «αιματοβαμμένο καθεστώς» αντιμετώπισαν ξαφνικά την απόρριψη και την περιφρόνηση.<br />Άλλοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι ακόμη μεγαλύτεροι «ρωσόφοβοι» από τις χώρες στις οποίες κατέφυγαν τρέχουν μπροστά από το τρένο της αντιρωσικής προπαγάνδας.<br />Ωστόσο, αυτό δεν εγγυάται ότι θα γίνουν αποδεκτοί…<br /><br />Η σύγκρουση Ρωσίας – Δύσης θα κρατήσει πολλά χρόνια<br /><br />Η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης είναι πιθανό να διαρκέσει για δεκαετίες, ανεξάρτητα από το πώς θα τελειώσει η σύγκρουση στην Ουκρανία.<br />Στην Ευρώπη, η Ρωσία θα παίξει το ρόλο της Βόρειας Κορέας, ενώ θα διαθέτει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες.<br />Το αν η Ουκρανία έχει τη δύναμη, τη θέληση και τους πόρους να γίνει ευρωπαϊκή Νότια Κορέα είναι ένα μεγάλο ερώτημα.<br />Η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης θα οδηγήσει σε ενίσχυση του ρόλου της Κίνας ως εναλλακτικού χρηματοοικονομικού κέντρου και πηγής εκσυγχρονισμού.<br />Μια ισχυρότερη Κίνα θα επιταχύνει τον ανταγωνισμό της με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.<br />Το «τέλος της ιστορίας» τελείωσε με την επιστροφή στη συνηθισμένη του πορεία.<br /><br />Ένα από αυτά είναι η κατάρρευση της παγκόσμιας τάξης ως αποτέλεσμα μεγάλης κλίμακας συγκρούσεων μεταξύ κέντρων εξουσίας.<br />Μένει να δούμε αν ο επόμενος κύκλος δεν θα είναι ο τελευταίος για την ανθρωπότητα, δεδομένων των κινδύνων μιας ανοιχτής στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων με επακόλουθη κλιμάκωση σε πυρηνική σύγκρουση πλήρους κλίμακας.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Valdai Club: Το τέλος της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε.Η σύγκρουση της Ρωσίας με την Δύση θα διαρκέσει πολλά χρόνια.

Η σύγκρουση Ρωσίας – Δύσης θα κρατήσει πολλά χρόνια Ο πλανήτης επέστρεψε στις συγκρούσεις μεταξύ «μεγάλων δυνάμεων» μετά από μια περίοδο σχε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς μπορεί να επιλυθεί η κρίση της Ουκρανίας.

<img height="412" src="https://nationalinterest.org/sites/default/files/styles/hero-320w/public/main_images/ukraine_72.jpg?itok=09AWGq0E" width="741" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ήρθε η ώρα για την Ουάσιγκτον να εξετάσει τις άμεσες διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα.</span></h3><b>Κρίστιαν Γουίτον</b><br />Για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία στο εγγύς μέλλον, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να διαπραγματευτεί απευθείας με τη Μόσχα. Όσο πιο γρήγορα το κάνει, τόσο το καλύτερο. Και αν η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν είναι πρόθυμη να κάνει αυτό το βήμα, ίσως οι Ρεπουμπλικάνοι μπορούν επιτέλους να χαράξουν μια εξωτερική πολιτική διαφοροποιημένη από εκείνη των Δημοκρατικών.<br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν πιστεύει ότι η Ουκρανία ήταν ένα καλό ζήτημα για αυτήν, βοηθώντας να συσκοτιστεί η ταπείνωση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και άλλες απογοητεύσεις σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, αυτή η σύγκρουση παραμένει, για να δανειστώ ένα απόσπασμα από τον στρατηγό Omar Bradley, «Ο λάθος πόλεμος, στο λάθος μέρος, στη λάθος στιγμή και με τον λάθος εχθρό».<br /><br /><div>Η Αμερική βρίσκεται σε μια κρίσιμη αναμέτρηση με την Κίνα, η οποία επιδιώκει να κυριαρχήσει σε έναν κόσμο που θα αναγκαστεί να ακολουθήσει το μοντέλο της τυραννίας υψηλής τεχνολογίας. Ο πόλεμος της Ουκρανίας κατέδειξε τα όρια της συμβατικής στρατιωτικής ισχύος της Ρωσίας και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν θα χρηματοδοτήσουν ποτέ επαρκώς την άμυνά τους εάν περιμένουν από την Αμερική να παρέμβει με όπλα και δανεικά χρήματα.<br /><br />Ουκρανία δεν είναι διατεθειμένη να διαπραγματευτεί σοβαρά μόνη της. Παρόλο που ο πρόεδρός της είπε σε κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου ότι η Ουκρανία είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί και η Μόσχα όχι, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Καμία από τις δύο πλευρές δεν φαίνεται έτοιμη να προβεί σε εδαφικές παραχωρήσεις, χωρίς τις οποίες μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων φαίνεται απίθανη. Ενώ η θέση της Ουκρανίας βασίζεται σε μια ισχυρή ηθική υπόθεση, το Κίεβο έχει μικρή ικανότητα να συνεχίσει να πολεμά έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας - πολύ λιγότερο να ανακτήσει χαμένα εδάφη - χωρίς ουσιαστική και συνεχή βοήθεια των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων αμερικανικών όπλων, πυρομαχικών, πληροφοριών, επιχειρησιακών συμβουλών και χρημάτων.<br /><br />Ο Ζελένσκι δεν ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης εν καιρώ πολέμου που εξαρτιόταν εξ ολοκλήρου από την υποστήριξη των ΗΠΑ για να απευθυνθεί στο Κογκρέσο. Ο Ιρακινός ηγέτης Νούρι αλ-Μαλίκι το έκανε το 2006. Ο Αφγανός πρωθυπουργός Χαμίντ Καρζάι το έκανε το 2004. Και οι δύο αντιμετώπισαν de facto ή de jure αλλαγή καθεστώτος –το Ιράκ στην ιρανική κυριαρχία και το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν– αφού το αμερικανικό κοινό και τελικά το Κογκρέσο κουράστηκε από ανοιχτές, ανεπιτυχείς δεσμεύσεις.<br /><br />Το μεγαλύτερο θύμα της κατάρας ήταν ο πρόεδρος του Νότιου Βιετνάμ Ngo Dinh Diem, ο οποίος απευθύνθηκε σε ένα θαυμαστικό Κογκρέσο το 1957 κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Eisenhower. Ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου, Τζον Φ. Κένεντι, έγνεψε καταφατικά σε ένα πραξικόπημα που έληξε τυχαία με τη δολοφονία του Diem. Η στρατιωτική δέσμευση των ΗΠΑ στον δύσκολο σκοπό διήρκεσε τραγικά μιάμιση δεκαετία ακόμη, αλλά τελικά σημαδεύτηκε.<br /><br />Η απαραίτητη έξοδος της Αμερικής από το Βιετνάμ αξίζει να εξεταστεί κατά τον καθορισμό της πολιτικής των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Μέχρι τη στιγμή που ο υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ ξεκίνησε αυτό που τελικά θα οδηγούσε στις Συμφωνίες του Παρισιού και την αποχώρηση των ΗΠΑ, γινόταν σαφές ότι η Σαϊγκόν ήταν απρόθυμη να διαπραγματευτεί με το Ανόι με όρους που θα μπορούσε να δεχτεί, επιμένοντας σε μη ρεαλιστικές παραχωρήσεις που είχε αποτύχει να κερδίσει στο πεδίο της μάχης. Ο Κίσινγκερ διεξήγαγε αυτό που ήταν ουσιαστικά μια διμερής διαπραγμάτευση με το Ανόι, ενώ παρέσυρε την κυβέρνηση του Νότιου Βιετνάμ. Αυτό δεν ήταν όμορφο – ο τερματισμός των πολέμων συχνά δεν είναι – αλλά το βήμα ήταν απαραίτητο δεδομένης της δημόσιας αντίθεσης στη συνέχιση του πολέμου και της συνειδητοποίησης από τον Πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον και τον Κίσινγκερ ότι ο πόλεμος αποσπούσε την προσοχή των Ηνωμένων Πολιτειών από άλλα και πιο σημαντικά πεδία ανταγωνισμού με τη Σοβιετική Ένωση. Σήμερα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να προχωρήσει με παρόμοιο τρόπο με την κυβέρνηση της Ουκρανίας.<br /><br />Γιατί? Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και η κυβέρνησή του φαίνονται πρόθυμοι να πολεμήσουν στην Ουκρανία μακροπρόθεσμα. Η Ρωσία έχει αποδείξει ότι αισθάνεται άνετα με «παγωμένες συγκρούσεις». Οι φήμες ότι ο Πούτιν είναι άρρωστος ή πρόκειται να καθαιρεθεί έχουν αποδειχθεί επανειλημμένα λανθασμένες τον τελευταίο χρόνο. Η ρωσική οικονομία μπερδεύεται μια χαρά, με μια από τις πιο επιδέξιες κεντρικές τραπεζίτες, την Ελβίρα Ναμπιουλίνα, στο τιμόνι της. Η Μόσχα έχει ισχυρά κίνητρα να συνεχίσει τον πόλεμο έναν ακόμη χρόνο μέσα στον επόμενο χειμώνα, όταν η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση από ό,τι σήμερα. Ο Πούτιν ελπίζει ότι οι υψηλές τιμές της ενέργειας και οι διακοπές ρεύματος θα κατακερματίσουν τη γενικά ενιαία θέση της Ευρώπης υπέρ της Ουκρανίας.<br /><br />Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τέσσερις λόγους για να επιδιώξουν μια συμφωνία τώρα:<br /><br />Πρώτον, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αποτροπή της Κίνας και επί του παρόντος δεν μπορεί να το κάνει αυτό επαρκώς. Για παράδειγμα, τα όπλα που αγόρασε η Ταϊβάν έχουν εκτραπεί στην Ουκρανία. Τα <a href="https://www.cnbc.com/2022/12/24/us-house-approves-ukraine-aid-including-arms-after-zelenskyy-visit.html">100 δισεκατομμύρια δολάρια</a> που έχει προσφέρει η Ουάσιγκτον στην Ουκρανία θα μπορούσαν να έχουν προχωρήσει πολύ στον Ειρηνικό.<br /><br />Δεύτερον, χωρίς κάποιου είδους επίλυση, αυτή η σύγκρουση θα μπορούσε να εμποδίσει την Ουάσιγκτον να αναπροσανατολιστεί προς την Κίνα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφήνοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους με συρρικνωμένα ναυτικά και αεροπορικά μέσα στον Ειρηνικό και έναν στρατό πολύ επικεντρωμένο στη μάχη στη Μέση Ανατολή όπως η Συρία και ευρωπαϊκά περιβάλλοντα όπως η Ουκρανία. Δεν υπάρχει μεγάλο μέρος αυτής της τεχνογνωσίας για την αποτροπή μιας έντονης ναυτικής, αερομεταφερόμενης και διαστημικής μάχης με έναν ομότιμο ανταγωνιστή όπως η Κίνα.<br /><br />Τρίτον, όταν ο αμερικανικός λαός και το Κογκρέσο κουραστούν από αυτήν την τελευταία δέσμευση, η κυβέρνηση Μπάιντεν ή ο διάδοχός της θα αποκόψουν την Ουκρανία και το Κίεβο θα μπορούσε να χάσει πολύ περισσότερα από τη Ρωσία από ό,τι θα έχανε αν ξεκινούσαν τώρα οι διαπραγματεύσεις.<br /><br />Τέταρτον, ένα τέτοιο αποτέλεσμα, το οποίο θα έμοιαζε με αποτυχίες στο Βιετνάμ, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, θα ήταν πολύ πιο επιζήμιο για την αξιοπιστία των ΗΠΑ από μια καλά διαπραγματευμένη συμφωνία.<br /><br />Μπορεί η κυβέρνηση Μπάιντεν να αναλάβει απευθείας διαπραγματεύσεις; Κάποιες μουρμούρες από στελέχη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας που σηματοδοτούν την επιθυμία του Κιέβου να διαπραγματευτεί με τη Μόσχα θα μπορούσαν να είναι μια αρχή. Αλλά η κυβέρνηση έχει κάνει λίγα βήματα για να επιχειρήσει πολλή διπλωματία με τη Ρωσία. Υπάρχουν λιγότερες σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών τώρα από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο από την κυβέρνηση Κένεντι.<br /><br />Εάν οι αξιωματούχοι του Μπάιντεν δεν αναλάβουν ηγετικό ρόλο, οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου και οι προεδρικοί υποψήφιοι θα μπορούσαν να ζητήσουν ειρήνη και να βάλουν πρώτα τα δικά μας εθνικά συμφέροντα, εστιάζοντας εκ νέου τον στρατό στην παραμελημένη αποστολή της αποτροπής της Κίνας στον Ειρηνικό και της μείωσης των τιμών της ενέργειας, η οποία, είτε αρέσει είτε όχι, θα απαιτήσει περισσότερο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη διεθνή αγορά.Ή οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν ανεξήγητα να διατηρήσουν την ίδια de facto εξωτερική πολιτική «πρώτα η Ευρώπη» των Δημοκρατικών και των μέσων ενημέρωσης και να δουν πώς αντιδρούν οι ψηφοφόροι με τέλεια ιστορία κουρασμού να πολεμούν πολέμους άλλων ανθρώπων.<div><br /></div><div><a href="https://nationalinterest.org/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Πώς μπορεί να επιλυθεί η κρίση της Ουκρανίας.

Ήρθε η ώρα για την Ουάσιγκτον να εξετάσει τις άμεσες διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα. Κρίστιαν Γουίτον Για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκραν...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πολυπλόκαμο δίκτυο του Ερντογάν στη Γερμανία.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/01/keimeno-stoilopoulou-SLpress-1.jpg" width="713" /><br /><br /><b>Στοϊλόπουλος Βασίλης</b><br />Για την “σκοτεινή” του Τούρκου προέδρου στην Γερμανία κάνει λόγο το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ του καναλιού ZDF με τίτλο: “Το μακρύ χέρι του Ερντογάν”, υποστηρίζοντας πως ένα πολυπλόκαμο δίκτυο που έχει συγκροτήσει το τουρκικό κράτος επιχειρεί τον έλεγχο της τουρκικής κοινότητας στην Γερμανία. Το ντοκιμαντέρ μιλά για την εμπλοκή των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών (MIT) ακόμα και του οργανωμένου εγκλήματος της γείτονος. <br /><br />Περιστατικά, όπως η σύλληψη ενός ένοπλου Τούρκου στο Ντίσελντορφ που φέρεται να σχεδίαζε την δολοφονία πολιτικών αντιπάλων του Ερντογάν και ο ξυλοδαρμός του αντιφρονούντα Τούρκου δημοσιογράφου Ερκ Ατσαρέκ από άτομα συνδεόμενα με την MIT έχουν θορυβήσει τις γερμανικές αρχές. Σε κείμενό μου που υπάρχει στο συλλογικό έργο “Η Τουρκία του Ερντογάν – Νεοοθωμανισμός, Ισλαμικός Ολοκληρωτικός και Ελλάδα” (Εναλλακτικές Εκδόσεις) μπορεί να βρει κάποιος πολλά στοιχεία για το δίκτυο που έχει στήσει ο Ερντογάν στην Γερμανία.<br /><br />Στην πλειονότητά τους πρόκειται για πολλές εκατοντάδες πολιτιστικά κέντρα, ενώσεις τζαμιών, αθλητικούς συλλόγους, συνενώσεις επιχειρηματιών, γονέων και φοιτητών κ.α. Ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός των οργανώσεων αυτών ως προς τους πραγματικούς τους στόχους, τον ιδεολογικό προσανατολισμό και τις δραστηριότητές τους είναι σχεδόν αδύνατος. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι μετά το τέλος της δεκαετίας του ’80, στο επίκεντρο του δημόσιου διάλογου της Γερμανίας, αναφορικά με τις οργανώσεις αυτές, βρέθηκε κυρίως η θρησκευτική τους διάσταση και λιγότερο στο αν ανήκουν στο δεξιό ή στο αριστερό πολιτικό φάσμα.<br /><br />Στο κείμενό μου στο συλλογικό έργο που προανέφερα μπορεί να βρει κάποιος πολλά στοιχεία για την Ditib (“Diyanet İşleri Türk İslam Birliği”/ “Τουρκοϊσλαμική Ένωση του Ιδρύματος για τη Θρησκεία”), τη σημαντικότερη από όλες τις τουρκικές οργανώσεις, με έδρα την Κολωνία και 130.000 μέλη σε όλη τη Γερμανία. Μια οργάνωση που ελέγχει 860 κοινότητες τζαμιών και οίκων προσευχής σουνιτικού δόγματος και που τουλάχιστον για τους επικριτές της είναι “προκεχωρημένο φυλάκιο του τουρκισμού”, ένας “Δούρειος Ίππος” που με “ήπιο” τρόπο και πάντα “σε ρόλο θύματος”, προωθεί συστηματικά “την ισλαμοποίηση της Γερμανίας”.<br /><br />Η Ditib συνεργάζεται με τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Επίσης, η οργάνωση αυτή πρωτοστατεί στη δημιουργία τουρκικών “παράλληλων κοινωνιών” μέσα σε γερμανικές μεγαλουπόλεις και μάλιστα με τέτοιες δομές “ανάπτυξης” που μελλοντικά μπορεί να συμπεριλαμβάνουν έναν πολυπληθέστερο “τουρκικό κόσμο”. Από τον Σεπτέμβριο του 2018 η Υπηρεσία Συντάγματος της Γερμανίας εξετάζει αν η “Ditib” θα τεθεί υπό παρακολούθηση.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/oi-pithanes-esties-anaflexis-to-2023/"> </a><br /><div>Υπερεθνικιστικές οργανώσεις<br /><br />Μια άλλη ιδιαιτερότητα έχουν και οι λεγόμενοι τουρκικοί “σύλλογοι των ιδεαλιστών”. Το αγαπημένο τους σλόγκαν είναι «Γίνε Γερμανός, παρέμεινε Τούρκος». Μια προτροπή που εκφράζει απόλυτα την ερντογανική πολιτική για την εξάπλωση του Ισλάμ στην Ευρώπη και στην στήριξη του τουρκικού εθνικισμού. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η οργάνωση των “Γκρίζων Λύκων” (κίνημα Ülkücü) που αριθμεί συνολικά 18.000 μέλη, τέσσερις φορές περισσότερα από ότι το νεοναζιστικό κόμμα της Γερμανίας NDP. Το τελευταίο διάστημα εξετάζεται η απαγόρευση των Γκρίζων Λύκων στην Γερμανία, κατά το πρότυπο της Γαλλίας.<br /><br />Τα προσφιλή θέματα τέτοιων “υπερεθνικιστικών” οργανώσεων στη Γερμανία είναι ο υπερτονισμός της παντοδυναμίας του τουρκικού λαού και η υπεροχή των ισλαμικών αξιών και η υπερεκτίμηση του τουρκικού έθνους. Επιπρόσθετα στο προφίλ τους καταγράφονται η εχθρική στάση συνολικά απέναντι στη Δύση και ο αντικομουνισμός, αλλά και άλλα χαρακτηριστικά, όπως : ρατσισμός, σεξισμός, αντισημιτισμός, αυταρχισμός, αποδοχή της βίας, εκθειασμός του αρχηγού κλπ.<br /><br />Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι συγκριτικά με άλλες μεγάλες μεταναστευτικές κοινότητες της Γερμανίας, η τουρκική, αν και πολυπληθέστερη, είναι η λιγότερο ενσωματωμένη, αλλά και η φτωχότερη απ’ όλες τις άλλες, καθώς περισσότερο από το ένα τρίτο ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η τουρκική κοινότητα παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, όπως και το χαμηλότερο, κατά μέσο όρο, μηνιαίο εισόδημα (1.242 ευρώ, όταν για τους Γερμανούς είναι 1.730). Για αυτό και ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινότητας καταφεύγει, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μειονότητα, στο γερμανικό κράτος πρόνοιας (πολύτεκνοι, μακροχρόνια ανεργία, κ.α.) .</div><div><br />Περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα<br /><br />Επιπλέον, οι Τούρκοι της Γερμανίας θεωρούνται σαν τη πιο περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό αιτιολογείται από την ατελή γνώση της γερμανικής γλώσσας σε σημαντικό μέρος της τουρκικής κοινότητας, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, και τις συστηματικές προσπάθειες πολλών τουρκικών οργανώσεων που εναντιώνονται στην ενσωμάτωσή τους.<br /><br />Μία σημαντική έρευνα το 2016 είχε καταδείξει ότι ήδη από το 2012 παρατηρείται μεταξύ των πολιτών τουρκικής καταγωγής μια αυξανόμενη τάση, ιδιαίτερα της νεολαίας, προσανατολισμού προς την Τουρκία. Ένα 85% των Τούρκων της Γερμανίας είχε δηλώσει ότι αισθάνεται ισχυρή έως και πολύ ισχυρή προσήλωση προς την Τουρκία, ενώ εντύπωση προκαλεί και η διαπίστωση ότι η δεύτερη και τρίτη γενιά είχε δηλώσει πως έχει πιο αναπτυγμένο αίσθημα θρησκευτικότητας από την πρώτη, σε ποσοστό 72% προς 62%.<br /><br />Αυτά και πολλά άλλα ευρήματα δείχνουν ότι ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές προβάλλουν επιδεκτικά την ομολογία της ιδιαίτερης πολιτιστικής τους καταγωγής. Πολύ περισσότερο, που το 51% των ερωτηθέντων είχε δηλώσει πως αισθάνεται στη Γερμανία ως πολίτης δεύτερης κατηγορίας, πιστεύοντας ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία που δέχεται επίθεση και που πρέπει να προστατευθεί από προσβολές, ύβρεις, προκαταλήψεις και ενοχοποιήσεις. Προφανώς οι απόψεις αυτές επικρατούν και στις μέρες μας και όχι μόνο στην <a href="https://www.huffingtonpost.gr/entry/yermania-toerkike-koinoteta-kai-ekloyes_gr_614092f1e4b0628d09607420">τουρκική κοινότητα της Γερμανίας</a>, αλλά και άλλων ευρωπαϊκών χωρών (Ολλανδία, Αυστρία κτλ).</div><div><br />Απτά αποτελέσματα στη Γερμανία<br /><br />Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που ο Ερντογάν είχε δείξει τις πραγματικές του προθέσεις για τις τουρκικές μειονότητες που ζουν εκτός Τουρκίας λέγοντας το αμίμητο: «Η δημοκρατία είναι μόνο το τραίνο στο οποίο επιβιβαζόμαστε μέχρι να φτάσουμε στο στόχο μας. Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας και οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας».<br /><br />Και απ’ ότι φαίνεται, οι προθέσεις Ερντογάν παραμένουν ακόμα σε ισχύ, καταγράφοντας μάλιστα απτά αποτελέσματα και στη Γερμανία. Κι αυτό παρά τις όποιες “παραφωνίες” και “παρεξηγήσεις” που έχουν προκύψει μεταξύ “φίλων”, όπως για παράδειγμα οι παρακολουθήσεις αντιφρονούντων Τούρκων της Γερμανίας από την Ditib.<br /><br />Η γερμανική ελίτ γνωρίζοντας τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω εξακολουθεί να είναι ακόμη πολύ ανεκτική, όχι μόνο στο θέμα των επιδομάτων και της καρκινοβατούσας ενσωμάτωσης, αλλά και στον θρησκευτικό ριζοσπαστισμό μεγάλου μέρους της τουρκικής μειονότητας, ιδιαίτερα της νεολαίας, υποβαθμίζοντας συστηματικά τους κινδύνους από μια τέτοια κλιμακούμενη ριζοσπαστικοποίηση.<br /><br />Γεγονός είναι πάντως ως οι διακρατικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας παραμένουν διαχρονικά σταθερές και στενές, ασχέτων αν η πλειονότητα των Γερμανών πολιτικών δεν θεωρούν την Τουρκία αξιόπιστο εταίρο, ενώ πολλαπλασιάζονται οι επικρίσεις κατά της γείτονος από Γερμανούς πολιτικούς. Για αυτό, κατά βάση, πρέπει να βλέπουμε αυτή τη σχέση ότι είναι πρώτα απ’ όλα “συμφεροντολογική” και ίσως λιγότερο “αδελφική” απ’ ότι ήταν την εποχή του τελευταίου Κάιζερ και την “γερμανοτουρκική αδελφότητα των όπλων” του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πολυπλόκαμο δίκτυο του Ερντογάν στη Γερμανία.

Στοϊλόπουλος Βασίλης Για την “σκοτεινή” του Τούρκου προέδρου στην Γερμανία κάνει λόγο το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ του καναλιού ZDF με τίτλο:...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν: “Το κουτσαβάκι του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου”

<img height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/erdogan_slpress.jpg" width="717" /><br /><br />ΤΟΥ<b> ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ</b><br />Όρους κηδεμονίας της Ελλάδας που θα επιβληθούν υπό την απειλή των όπλων ονειρεύεται ο Τούρκος ηγέτης Ταγίπ Ερντογάν καταφεύγοντας σε φρασεολογία και πρακτικές που παραπέμπουν στην χιτλερική Γερμανία και στον τωρινό συνομιλητή του Β. Πούτιν. Αυτό που θα μπορούσε να ακούγεται ως μια «λογική» φράση έστω και σε επίπεδο κουτσαβακισμού «μην μπλέκεστε μαζί μας και εμείς δεν θα ασχοληθούμε μαζί σας» κρύβει κάτι εντελώς διαφορετικό καθώς έχει σημασία να εντοπίσουμε τι ακριβώς εννοεί ο κ. Ερντογάν με το «μην μπλέκεστε με εμάς».<br /><br />Την ίδια προσέγγιση ακούμε για δεύτερη φορά τις τελευταίες ημέρες από τον Τούρκο πρόεδρο, προβάλλοντας ως πιθανή αντίδραση της Τουρκίας ακόμη και τη χρήση του υπό κατασκευή τουρκικού βαλλιστικού πυραύλου εναντίον και της ίδιας της Αθήνας, ενώ με όλο και πιο σαφή τρόπο διατυπώνουν αυτό το τελεσίγραφο, γιατί περί αυτού πρόκειται, σε συγχορδία οι κ. Τσαβουσογλου, Ακάρ και Οκτάϊ.<br /><br />Ο αντιπρόεδρος μάλιστα της τουρκικής κυβέρνησης κ. Οκτάι έφθασε χθες στο σημείο να απειλήσει με ανάληψη δράσης ώστε όπως είπε «να μην ξαναδούμε τέτοιες φωτογραφίες», όπως αυτές από την επίσκεψη του ΑΓΕΕΘΑ στρατηγού Κ.Φλώρου πριν λίγες ημέρες στην Ψέριμο. Η τουρκική ηγεσία είναι σαφές ότι απαιτεί από την Ελλάδα την πλήρη αποχή από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της και μετατροπή της σε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας και αυτό θέτει ως όρο προκειμένου να μην χρησιμοποιήσει τους πυραύλους του κ. Ερντογάν, να κάνει «διάλογο» και να αποκαταστήσει τις σχέσεις.<br /><br />Η Άγκυρα απαιτεί να έχει λόγο για την άσκηση κυριαρχίας της Ελλάδας, όπως είναι το θέμα των 12 ν.μ. παρά το γεγονός ότι κάθε τέτοια απόφαση επέκτασης των χωρικών υδάτων είναι μονομερής ενέργεια που γίνεται βάσει του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.<br /><br /><div>Η Τουρκία επικαλείται το επιχείρημα ότι μια επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων θα την «αποκλείσει» από την έξοδο στην Μεσόγειο και θα περιορίσει σημαντικά την προς διανομή υφαλοκρηπίδα. Έτσι με το casus belli η Τουρκία επιχειρεί να ακυρώσει την άσκηση δικαιωμάτων της Ελλάδας και να επιβάλει μια οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και έναν διαμοιρασμό με όρους ισχύος και εκβιασμών.<br /><br />Η Τουρκία έχει από το 1996 βάλει στο τραπέζι την θεωρία των «γκρίζων ζωνών» που επιδιώκει να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία και ενώ αρχικά είχε θεωρηθεί ότι επρόκειτο περί ενός διαπραγματευτικού εργαλείου, διαπιστώνεται ότι επρόκειτο για το πρώτο βήμα της γενικευμένης αμφισβήτησης του status quo στο Αιγαίο.<br /><br />Συγχρόνως η Τουρκία έχει αναγάγει σε επίσημη πλέον πολιτική της τη θεωρία η οποία είναι σε πλήρη αντίθεση με το Δίκαιο της Θάλασσας ότι τα νησιά ανεξαρτήτως μεγέθους και οικονομικής δραστηριότητας επ αυτών, δεν δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες. Και συνεπώς τα νησιά δεν μπορούν να έχουν δικαιώματα πέραν των χωρικών υδάτων τους τα οποία, με το casus belli η Τουρκία αυθαίρετα περιορίζει στα 6 ν.μ.<br /><br />Από το 2019 η Τουρκία επιχείρησε να επιβάλει με τετελεσμένα τη θεωρία της στην Ανατολική Μεσόγειο με το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο εξαφανίζοντας κάθε επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες πέραν των 6 ν.μ. , ανατολικά όλου του τόξου των νησιών Καστελόριζου – Ρόδου – Κάσου – Κάρπαθου αλλά και της ίδιας της Κρήτης. Από το 2021 απαιτεί τη διακοπή κάθε μέτρου που λαμβάνεται για την άμυνα των νησιών επικαλούμενη τις Συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων, θέτοντας συγχρόνως και θέμα ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά εφόσον δεν γίνει αποδεκτή η απαίτηση της.<br /><br />Η Τουρκία και με τις τελευταίες δηλώσεις της ηγεσίας της δηλώνει πολύ απλά και με καθαρό τρόπο, ότι κάθε κίνηση της Ελλάδας που δεν θα συμμορφώνεται προς τις «υποδείξεις» της αυτές, θα είναι σαν να «θέλει να μπλέξει σε καυγά» με την Τουρκία όπως δηλώνει ο κ. Ερντογάν. Ότι κάθε κίνηση άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων βάσει του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας, το οποίο δεν έχει την έγκριση της «Υψηλής Πύλης» θα συνιστά «νόμιμο λόγο» ακόμη και στρατιωτικής παρέμβασης της Τουρκίας.<br /><br />Όσο κι αν θέλει να προβάλει υποκριτικά στην διεθνή κοινότητα η Τουρκία ότι είναι έτοιμη για διάλογο με τη χώρα μας, είναι σαφές τι επιδιώκει και είναι ακόμη πιο σαφές ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί η Ελλάδα μια διαδικασία που θα οδηγεί σε άνευ όρων υποταγή της χώρας στην Τουρκία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν: “Το κουτσαβάκι του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου”

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ Όρους κηδεμονίας της Ελλάδας που θα επιβληθούν υπό την απειλή των όπλων ονειρεύεται ο Τούρκος ηγέτης Ταγίπ Ερντογάν καταφε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ναυαγούν τα σχέδια των “μακεδόνων” στη Φλώρινα… Παρέμβαση εισαγγελέα.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/06/VMRO-BANNER-720x400.jpg" /><br /><br />ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ<br />Ανακοπή κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, με την οποία αναγνωρίστηκε το σωματείο με την επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», άσκησε στις 29/12/2022 η εισαγγελέας Πρωτοδικών Φλώρινας. Το Πρωτοδικείο Φλώρινας με απόφαση στις 27/7/2022 είχε εγκρίνει την ίδρυση σωματείου που είχε στόχο τη «διατήρηση και καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα» και την «υποστήριξη της εισαγωγής της μακεδονικής γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια στην Ελλάδα».<br /><br />Η εισαγγελέας Πρωτοδικών Φλώρινας Αναστασία Καλαϊτζή υποστηρίζει ότι η απόφαση αναγνώρισης του σωματείου παραβιάζει τη διεθνή συμφωνία των Πρεσπών, ενώ κάνει λόγο για προσπάθεια δημιουργίας μειονότητας. Η εισαγγελέας Φλώρινας κατά της αναγνώρισης του «Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα». Σύμφωνα με το σκεπτικό της, το καταστατικό του σωματείου θεωρεί δεδομένη την αυθαίρετη θέση «ότι υφίσταται στα όρια της ελληνικής επικράτειας ως ομιλούμενη μια ξένη γλώσσα, η “μακεδονική”, οποία “ομιλείται ιδίως στις Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας”».<br /><br />Oπως διευκρινίζει η δικαστικός, ως «μακεδονική» αναγνωρίζεται η γλώσσα μόνο των πολιτών του κράτους της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. «Ο προσδιορισμός της γλώσσας “μακεδονική”, που αναφέρεται στη συμφωνία των Πρεσπών, μόνο περιγραφική ομοιότητα ενέχει με τη γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας, που αποτελεί ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο με αυτήν, ως σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο, κατά κάποιους, ομιλούνταν στα γεωγραφικά όρια της Μακεδονικής Περιφέρειας της Ελληνικής Δημοκρατίας (…)<br /><br />Αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “Μακεδόνες” πολίτες, που ομιλούν αυτή τη γλώσσα, αλλά Eλληνες πολίτες, που ομιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι πρόδηλο ότι οι ως άνω σκοποί του αναγνωρισθέντος σωματείου δεν είναι διόλου σαφείς, καθώς το καταστατικό του είναι αντικειμενικά πρόσφορο να δημιουργήσει παραπλανητική εικόνα και την εντύπωση ότι το αναγνωρισθέν σωματείο ενδεχομένως να επιδιώκει την προώθηση άλλου γλωσσικού ιδιώματος υπό τον τίτλο μακεδονική γλώσσα, μη υπαρκτού στην Ελλάδα…».<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Επιπλέον, όπως υποστηρίζει, από τη σκοπούμενη συστηματική καλλιέργεια σε βάθος χρόνου στον πληθυσμό της Μακεδονίας και της Θράκης μιας άλλης, ξένης γλώσσας που αναγνωρίζεται από την ελληνική πολιτεία ως γλώσσα ενός ξένου κράτους που συνορεύει με την ελληνική επικράτεια, προκύπτει αντίθεση του σκοπού του σωματείου με την ελληνική τάξη και ασφάλεια. Η δικάσιμος ορίστηκε για τις 2/2/2023.<br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ναυαγούν τα σχέδια των “μακεδόνων” στη Φλώρινα… Παρέμβαση εισαγγελέα.

ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ Ανακοπή κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, με την οποία αναγνωρίστηκε το σωματείο με την επωνυμία «Κέντρο Μακ...

Διαβάστε την συνέχεια