Το οικονομικό-γεωπολιτικό δούναι και λαβείν Τουρκίας-Κατάρ

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/11/katar.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ο υπουργός Οικονομικών του Κατάρ, Ali Shareef Al-Emadi, ο οποίος συνελήφθη για υπεξαίρεση, κατάχρηση εξουσίας και για άλλα εγκλήματα, έπαιξε κεντρικό ρόλο στις οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία. Είχε συνοδεύσει τον Εμίρη του Κατάρ Σέιχ Ταμίμ Μπιν Χάμετ Αλ Σάνι σε δύο επίσημες επισκέψεις στην Άγκυρα το 2018 και το 2020. Ο Emadi ήταν επικεφαλής του εκτελεστικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας του Κατάρ (QNB), η οποία κατέχει την QNB Finansbank, την θυγατρική της QNB στην Τουρκία.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του 2018, ο Αλ Σάνι ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα επενδύσει 15 δισ. δολάρια στην Τουρκία. Τον περασμένο Νοέμβριο οι δύο χώρες υπέγραψαν δέκα συμφωνίες. Μεταξύ αυτών ήταν η πώληση του 10% του χρηματιστηρίου Borsa Istanbul στο Κατάρ, μεριδίου στο Istinye Park, ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Τουρκίας και η αγορά του λιμένα της Αττάλειας από την καταριανή QTerminals W.L.L. Με τις συμφωνίες αυτές το Κατάρ έγινε ο τρίτος μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στην Τουρκία.<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης είχε αγοράσει στο παρελθόν το 10% του Χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης, αλλά το εκχώρησε το 2019, ενοχλημένη από το διορισμό του Χακάν Ατίλα στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου. Υπενθυμίζουμε ότι ο εν λόγω Τούρκος τραπεζίτης διώχθηκε στις ΗΠΑ, επειδή βοήθησε το Ιράν να αποφύγει τις αμερικανικές κυρώσεις.<br /><br />Το Κατάρ ήρθε πιο κοντά στην Τουρκία όταν το 2017 η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και η Αίγυπτος το είχαν κατηγορήσει ότι υποστηρίζει την (ισλαμική) τρομοκρατία. Τότε είχαν διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις και του είχαν επιβάλει οικονομικό αποκλεισμό. Κατάρ και Τουρκία συνεργάστηκαν στενά σε θέματα περιφερειακής εξωτερικής πολιτικής, όπως τα μέτωπα στη Συρία και στη Λιβύη.<div><br />Τί λένε τα νούμερα<br /><br />Προσπαθώντας να προσελκύσει ξένους επενδυτές για να αντιμετωπίσει τη νομισματική κρίση, η κυβέρνηση Ερντογάν στράφηκε και πριν μερικές ημέρες στο Κατάρ. Οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν νέες συμφωνίες, μεταξύ των οποίων είναι και άλλες εξαγορές τουρκικών περιουσιακών στοιχείων από το Κατάρ. Οι διμερείς εμπορικές συναλλαγές δεν υπερβαίνουν τα 1,5 δισ. δολάρια, αλλά ο Ερντογάν επιδιώκει να αντλήσει ρευστότητα από το πλεόνασμα του πλούσιου εμιράτου.<br /><br />Η αντιπολίτευση στην Τουρκία κατηγορεί την κυβέρνηση ότι οι συναλλαγές με τη μοναρχία του Κόλπου έχουν πολιτικά κίνητρα και είναι αδιαφανείς. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζει τις καταριανές επενδύσεις τουλάχιστον με καχυποψία. Για την ακρίβεια, κατηγορεί την κυβέρνηση για κακοδιαχείριση της οικονομίας και ότι “ξεπουλάει τα πάντα στο Κατάρ”. Είναι όμως έτσι; Ποια είναι η πραγματική κλίμακα των επενδύσεων του Κατάρ στην Τουρκία;<br /><br />Παρόλο που η έκταση και ο πληθυσμός του Κατάρ είναι ελάχιστες σε σύγκριση με την έκταση (1,5%) και τον πληθυσμό (3,5%) της Τουρκίας, το εμιράτο διαθέτει κατά κεφαλήν εισόδημα άνω των 80.000 δολαρίων, σε σύγκριση με τα περίπου 9.000 δολάρια στην Τουρκία, η οποία παρουσιάζει έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών 25-30 δισ. δολάρια ετησίως. Αντίθετα, το πλούσιο σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο Κατάρ έχει πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών έως και 25 δισ. δολάρια, γεγονός που του επιτρέπει να επενδύει αφειδώς στο εξωτερικό, κυρίως μέσω της Αρχής Επενδύσεων του Κατάρ. Σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Yavuz Selim Kiran, περίπου 170 καταριανές εταιρείες λειτουργούσαν στην Τουρκία στις αρχές του 2021.<br /><br />Το απόθεμα άμεσων ξένων επενδύσεων (FDI) στην Τουρκία ανέρχεται σε περίπου 150 δισ. δολάρια, με το μεγαλύτερο μέρος (101 δισ. δολάρια) να ανήκει σε Ευρωπαίους επενδυτές, σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας. Η Ολλανδία είναι στην κορυφή με περίπου 33 δισ., ακολουθούμενη από το Κατάρ με περίπου 22 δισ. Η διαφορά είναι ότι οι ολλανδικές επενδύσεις, που εκπροσωπούνται από γίγαντες όπως η Unilever, η Shell, η Philips και η ING Bank, χρονολογούνται ακόμα από τη δεκαετία του 1940, ενώ οι καταριανές επενδύσεις έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια.<br /><br />Αύξηση επενδύσεων<br /><br />Σ’ αυτήν την περίοδο σημειώθηκε και η πολιτική προσέγγιση μεταξύ της Άγκυρας και της Ντόχα, που σφραγίστηκε και με τη δημιουργία τουρκικής βάσης στο εμιράτο πριν και μετά τον αποκλεισμό που επέβαλαν οι άλλες χώρες του Κόλπου στο Κατάρ το 2017. Ωστόσο, η Τουρκία δεν είναι ο κορυφαίος προορισμός των καταριανών επενδύσεων. Σύμφωνα με την Αρχή Προγραμματισμού και Στατιστικής του Κατάρ, το χαρτοφυλάκιο επενδύσεων του εμιράτου στο εξωτερικό ανήλθαν σε περίπου 117 δισ. δολάρια το 2019. Οι δε άμεσες επενδύσεις ανήλθαν σε 44 δισ., ή 38% του συνόλου.<br /><br />Σύμφωνα με τουρκικά στοιχεία, οι μισές από αυτές έγιναν στην Τουρκία, αλλά τα στοιχεία του Κατάρ δίνουν άλλη εικόνα. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι έχουμε μια απότομη αύξηση των άμεσων καταριανών επενδύσεων στην Τουρκία. Το 2015, ανήλθαν σε λιγότερο από ένα δισ. δολάρια, το 2016 σε περίπου πέντε δισ., το 2017 σχεδόν σε έξι δισ. και το 2018 σε 6,2 δισ. Το πώς έφτασαν τα 22 δισ. το 2019 είναι ένα ερώτημα.<br /><br />Μια πιθανή εξήγηση είναι η εξαιρετική αύξηση της αγοραίας αξίας της QNB Finansbank που ανήκει στο Κατάρ. Ενώ λιγότερο από το 1% των μετοχών της τράπεζας διαπραγματεύεται δημόσια, η κεφαλαιοποίησή της έχει υπερβεί τα 40 δισ. δολάρια, φτάνοντας περίπου στο 20% της συνολικής κεφαλαιοποίησης του χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης. Τέτοιες ακραίες αυξήσεις θεωρούνται ανθυγιεινές.</div><div><br />ΜΜΕ και αμυντική βιομηχανία<br /><br />Άλλες σημαντικές εξαγορές από το Κατάρ στην Τουρκία περιλαμβάνουν την ABank και την Digiturk, τη μεγαλύτερη εταιρεία συνδρομητικής τηλεόρασης της χώρας. Το Κατάρ μπήκε στον τομέα των μέσων ενημέρωσης οκτώ χρόνια νωρίτερα, όταν η Lusail International, θυγατρική του Ταμ, συνεργάστηκε με την Calik Holding για να αγοράσει τον όμιλο πολυμέσων Sabah-ATV για 1,1 δισ. δολάρια. Εκείνη την εποχή, η Calik Holding είχε επικεφαλής τον γαμπρό του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαράκ, ο οποίος έγινε υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας. Η Lusail πούλησε αργότερα το 25% της συμμετοχής της.<br /><br />Ωστόσο, είναι το αυξανόμενο μερίδιο του Κατάρ στον αμυντικό κλάδο που προκάλεσε τις περισσότερες αντιπαραθέσεις στην Τουρκία, η οποία προσπάθησε να μειώσει την εξάρτησή της από ξένα οπλικά συστήματα τα τελευταία χρόνια. Το Κατάρ, λοιπόν, εξαγόρασε πέρυσι την εταιρεία κατασκευής τεθωρακισμένων οχημάτων και αρμάτων μάχης BMC. Τα 25ετή δικαιώματα του εργοστασίου στη βορειοδυτική επαρχία Sakarya μεταβιβάστηκαν με προεδρικό διάταγμα στη BMC, η οποία πλέον είναι κοινή επιχείρηση της Επιτροπής Βιομηχανίας Ένοπλων Δυνάμεων του Κατάρ και Τούρκου επιχειρηματία που έχει στενές σχέσεις με τον Ερντογάν.<br /><br />Οι άμεσες επενδύσεις του Κατάρ περιλαμβάνουν επίσης εξαγορά της εταιρείας πουλερικών Boyner, εξαγορές ξενοδοχείων στην Μαρμαρίδα και αγορές ακινήτων, αρκετά εκ των οποίων είναι αρχοντικά στις όχθες του Βοσπόρου. Η μητέρα του εμίρη, Sheikha Moza bint Nasser, μάλιστα, αγόρασε μεγάλες εκτάσεις στη διαδρομή του Canal Istanbul, τη τεχνητή διώρυγα που θα συνδέσει τη Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά. Εκτός από τις άμεσες επενδύσεις, οι Καταριανοί έχουν επενδύσει σε μετοχές και κρατικά ομόλογα στην Τουρκία, αλλά δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία.</div><div><br />Δούναι και λαβείν<br /><br />Το πιο σημαντικό είναι ότι το Κατάρ έσπευσε να βοηθήσει την Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας, προσφέροντας ένα σωσίβιο ανταλλαγής νομισμάτων για να ενισχύσει τα εξαντλημένα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής τράπεζας και να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της τουρκικής λίρας. Τον Μάιο, το Κατάρ τριπλασίασε το όριο της συμφωνίας ανταλλαγής στο ισοδύναμο των 15 δισ. δολαρίων. Αν και η συμφωνία δεν θεραπεύει το πρόβλημα της Τουρκίας, έχει δώσει σημαντικές ανάσες στην Κεντρική Τράπεζα.<br /><br />Η προθυμία του Κατάρ να στέκεται οικονομικά στο πλευρό της Τουρκίας με ποικίλους τρόπους πηγάζει από την ανάγκη του να βρει πολιτική και στρατιωτική στήριξη, προκειμένου να εξισορροπήσει την ασφυκτική πίεση που δέχθηκε από τον συνασπισμό των αραβικών χωρών του Κόλπου που τελεί υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας. Παραχωρώντας στην Τουρκία στρατιωτική βάση στο έδαφός της, το εμιράτο έλαβε εγγύηση προστασίας από την Άγκυρα.<br /><br />Οι επενδύσεις του, λοιπόν, στην τουρκική οικονομία, όπως και η χρηματοδοτική συνδρομή του, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό το αντάλλαγμα για την γεωστρατηγική προστασία που εξασφάλισε. Με άλλα λόγια, πρόκειται για κλασική περίπτωση δούναι και λαβείν, όπου το οικονομικό στοιχείο διαπλέκεται με το γεωπολιτικό. Το εάν η Τουρκία μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί την ασφάλεια του Κατάρ απέναντι στους γείτονές του είναι άλλο ζήτημα, το οποίο συνδέεται και με τον παράγοντα Ιράν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το οικονομικό-γεωπολιτικό δούναι και λαβείν Τουρκίας-Κατάρ

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ο υπουργός Οικονομικών του Κατάρ, Ali Shareef Al-Emadi, ο οποίος συνελήφθη για υπεξαίρεση, κατάχρηση εξουσίας και για ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καιροσκοπικά ανοίγματα από Τουρκία – Σφήνα στις σχέσεις της Ελλάδας με Άραβες και Ισραήλ

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/05/TRfd.jpeg"><img height="463" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/05/TRfd.jpeg" width="640" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />«Καινοτόμος διπλωματία: Νέα εποχή, Νέες προσεγγίσεις» (“Innovative diplomacy: New Era, New Approaches”) είναι ο θεματικός τίτλος του «διπλωματικού φόρουμ» που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Αττάλεια της Τουρκίας από τις 18 έως και τις 20 Ιουνίου… λίγο μετά δηλαδή από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (14 Ιουνίου) και λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (24-25 Ιουνίου). Αποστολή του “Antalya Diplomacy Forum” (σύμφωνα με τους διοργανωτές του που δεν είναι άλλοι από το καθεστώς Ερντογάν): να αγγίξει τα διεθνή και περιφερειακά προβλήματα μέσα από προσεγγίσεις τύπου «έξω από τα καθιερωμένα» (“outside the box”) που θα στοχεύουν όμως στο κατά περίπτωση «εφικτό». <br /><br />Ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ, Γιουβάλ Στάινιτς, έχει ήδη – σύμφωνα με δημοσιεύματα – προσκληθεί να πάρει μέρος στο εν λόγω φόρουμ στην Αττάλεια. Εάν το πράξει, θα είναι ο πρώτος Ισραηλινός υπουργός που επισκέπτεται την Τουρκία έπειτα από χρόνια. Ενώ πρόσκληση έχει λάβει, μεταξύ άλλων, και η υπουργός Εξωτερικών της μεταβατικής κυβέρνησης της Λιβύης, Νάιλα αλ Μανγκούς, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατά την τελευταία του επίσκεψη στη Λιβύη στις 3 Μαΐου. <br /><br />Ο τίτλος του φετινού “Antalya Diplomacy Forum”, με τις αναφορές στο «νέο» («νέα εποχή», «νέες προσεγγίσεις»), έρχεται επί της ουσίας να αποτυπώσει και τις διαθέσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής κατά την τρέχουσα μεταβατική διεθνοπολιτική συγκυρία όπως την αντιλαμβάνεται η Άγκυρα. <br /><br />Τουρκία – Αίγυπτος – Σαουδική Αραβία <br /><br />Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επιδοθεί, εδώ και μήνες, σε μια προφανή κούρσα αποκατάστασης των δεσμών της με χώρες όπως είναι η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. <br /><br />Αντιπροσωπείες των υπουργείων Εξωτερικών Αιγύπτου και Τουρκίας είχαν τις πρώτες έπειτα από οχτώ χρόνια μεταξύ τους διερευνητικές επαφές το διήμερο 5 και 6 Μαΐου στο Κάιρο, με την τουρκική πλευρά να εκπροσωπείται από τους γνωστούς στα καθ’ ημάς Σεντάτ Ονάλ και Τσαγατάι Ερτσιγές. Βάσει όσων θα ανακοινώνονταν επισήμως εκ των υστέρων, οι συνομιλίες, οι οποίες αναμένεται να έχουν συνέχεια, ήταν «ειλικρινείς» και «σε βάθος»… όπερ σημαίνει ότι οι δύο πλευρές συνέχισαν μεν να διαφωνούν αλλά με την προοπτική να τα ξαναπούν κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον. <br /><br />Οι επαφές φαίνεται να έχουν πυκνώσει όμως το τελευταίο διάστημα και το μέτωπο Τουρκίας-Σαουδικής Αραβίας έπειτα από τις δύο τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε ο Ερντογάν με τον Σαουδάραβα βασιλιά Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ μέσα σε διάστημα μόλις ενός μήνα (στις 14 Απριλίου και στις 4 Μαΐου). Στον απόηχο αυτών των τηλεφωνημάτων, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ετοιμάζεται πλέον να επισκεφθεί το Ριάντ στις 11 Μαΐου, ενώ μια ημέρα μετά, στις 12 Μαΐου, ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας πετάει προς Μόσχα συνοδευόμενος από τον Τούρκο υπουργό Υγείας. <br /><br />Η επικείμενη επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ στη Σαουδική Αραβία θα είναι η πρώτη έπειτα από τέσσερα χρόνια, ενώ προ εβδομάδων, στις 22 Απριλίου, είχαμε και την πρώτη έπειτα από πέντε χρόνια τηλεφωνική συνομιλία του Μεβλούτ Τσαβούσογλου με τον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Αμπντουλάχ Μπιν Ζαγιέντ. <br /><br />Αξίζει να σημειωθεί πως Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ισραήλ έχουν ενισχύσει σημαντικά τους δεσμούς τους με την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, μέσα από οργανισμούς (EMGF), fora (Philia), διμερή-πολυμερή σχήματα συνεργασίας και μεμονωμένες συμφωνίες, γεγονός για το οποίο η τουρκική ηγεσία έχει κατ’ επανάληψη εκφράσει την ενόχλησή της και μάλιστα δημόσια. <br /><br />Η Τουρκία τρέχει λοιπόν πια από την πλευρά της να αποκαταστήσει τις γέφυρες με γείτονες και περιφερειακούς παίχτες. Δεν θα είναι εύκολο να το επιτύχει μέσα σε συνθήκες καχυποψίας και με δεδομένα όσα επεισοδιακά έχουν προηγηθεί. Η τουρκική ηγεσία έχει αποδείξει, ωστόσο, πως μπορεί να προχωρά σε καιροσκοπικές στροφές 180 μοιρών όποτε κρίνει σκόπιμο. Για να τα έχει καλά με το Πεκίνο, το καθεστώς Ερντογάν «άδειασε» τους Ουιγούρους για τους οποίους υποτίθεται πως ενδιαφερόταν. Κατά ανάλογο τρόπο, θα μπορούσε ενδεχομένως να «αδειάσει» και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (για να τα «ξαναβρεί» με τον Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι) αλλά και τη Χαμάς (για να τα «ξαναβρεί» με το Ισραήλ), αν και στις εν λόγω περιπτώσεις το όποιο «άδειασμα» θα είναι μάλλον μερικό και ελεγχόμενο. <br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο, θα μπορούσε να κάνει ξαφνικά πως «ξεχνά» και την υπόθεση Κασόγκι εάν αυτό πρόκειται να συμβάλει στη βελτίωση των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία. Ο Τούρκος προεδρικός εκπρόσωπος Ιμπραχίμ Καλίν έκανε ήδη στροφή πίσω στα τέλη Απριλίου, όταν δήλωσε πως η Τουρκία «σέβεται» και «καλωσορίζει» τον τρόπο με τον οποίο το σουνιτικό βασίλειο χειρίστηκε δικαστικά την υπόθεση της δολοφονίας του Σαουδάραβα δημοσιογράφου… Ήταν η ίδια όμως η τουρκική ηγεσία που κατηγορούσε έως και σχετικά πρόσφατα τους Σαουδάραβες (και κυρίως τον πρίγκιπα-διάδοχο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν) πως επιχειρούν να συγκαλύψουν την υπόθεση της δολοφονίας του Τζαμάλ Κασόγκι που είχε αφήσει την τελευταία του πνοή μέσα στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη το 2018…<br /><br />Οικονομικοί οι στόχοι<br /><br />Το διεθνές τοπίο πλέον αναδιαμορφώνεται με φόντο την εκλογή του Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ, αλλά και στη σκιά της πανδημίας του κορονοϊού που έχει προκαλέσει οικονομική «αιμορραγία» διεθνώς. Εν τω μεταξύ, έχουν όμως συμβεί και άλλα πολλά και σημαντικά: με τους Σαουδάραβες να αποκαθιστούν τους δεσμούς τους με το Κατάρ και τους Άραβες (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν κ.ά.) να αναγνωρίζουν το Ισραήλ. <br /><br />Για την Άγκυρα πάντως, το ζητούμενο της αποκατάστασης των δεσμών με τους «έξω» έχει εκτός των άλλων και οικονομική διάσταση. Οι τουρκικές εξαγωγές με προορισμό τη Σαουδική Αραβία «κατακρημνίστηκαν» (υποχωρώντας κατά πάνω από 92% τους πρώτους μήνες του 2021 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2020) λόγω του ανεπίσημου σαουδαραβικού εμπάργκο στα τουρκικά προϊόντα. Ενώ και οι διμερείς εμπορικές συναλλαγές της Τουρκίας με την Αίγυπτο, που παρέμειναν μεν ψηλά (κοντά στα 4,9 δισ. δολ. ετησίως για το 2020) παρά τη κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών, θα μπορούσαν και εκείνες να αυξηθούν ακόμη περισσότερο, όπως άλλωστε προσδοκά ο Τούρκος υπουργός Εμπορίου Μεχμέτ Μους. <br /><br />Το ζητούμενο της οικονομικής ανάκαμψης και της τόνωσης των οικονομικών-εμπορικών δεσμών βρέθηκε στο επίκεντρο των επισκέψεων που πραγματοποίησε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου το τελευταίο διάστημα σε Γερμανία (5-6 Μαΐου), Βοσνία Ερζεγοβίνη (4-5 Μαΐου), Σλοβενία (4 Μαΐου) και Λιβύη (3 Μαΐου). <br /><br />Ρώσοι τουρίστες<br /><br />Όσο για το θέμα των Ρώσων τουριστών που παραμένουν αποκλεισμένοι από την Τουρκία, αυτό πρόκειται να συζητηθεί κατά την επίσκεψη που αναμένεται να πραγματοποιήσουν οι Τούρκοι υπουργοί Εξωτερικών και Υγείας στη Μόσχα στις 12 Μαΐου. Το καλύτερο δυνατό σενάριο για την Άγκυρα θα είναι εάν τα κρούσματα κορονοϊού εντός των τουρκικών συνόρων υποχωρήσουν σε λιγότερα από 5.000 ημερησίως έως τα τέλη Μαΐου και η τουριστική αγορά ανοίξει πριν από τον Ιούλιο. Οι χώρες που στέλνουν τους περισσότερους τουρίστες στην Τουρκία είναι η Ρωσία, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Βουλγαρία και το Ιράν. Ρωσικές πηγές εκτιμούν ωστόσο, μιλώντας στο Reuters, ότι οι Ρώσοι τουρίστες μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν έως και τον… Αύγουστο προτού αρχίσουν να επισκέπτονται και πάλι την Τουρκία. <br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η Μόσχα έχει ήδη επιβάλει περιορισμούς στις πτήσεις από Ρωσία προς Τουρκία για το δεύτερο μισό του Απριλίου και ολόκληρο τον μήνα Μάιο, περιορισμούς τους οποίους άλλοι αποδίδουν στον κορονοϊό και άλλοι στην… κοινή τουρκο-ουκρανική διακήρυξη των Ερντογάν και Ζελένσκι της 10ης Απριλίου… <div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καιροσκοπικά ανοίγματα από Τουρκία – Σφήνα στις σχέσεις της Ελλάδας με Άραβες και Ισραήλ

Γιώργος Σκαφιδάς «Καινοτόμος διπλωματία: Νέα εποχή, Νέες προσεγγίσεις» (“Innovative diplomacy: New Era, New Approaches”) είναι ο θεματικός τ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Σούδα η Αλεξανδρούπολη”! Ο Χ.Καπούτσης γράφει για τις “διευκολύνσεις” στις ΗΠΑ

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/panagiotopoulos_pyatt.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/panagiotopoulos_pyatt-696x392.jpg" width="640" /></a><br /><br />ΤΟΥ <b>ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ</b><br />Σε στρατηγικής σημασίας, για τα αμερικανικά πολιτικοστρατιωτικά σχέδια, εξελίσσεται η Αλεξανδρούπολη, αναλόγου, αν όχι και μεγαλύτερης βαρύτητας, με την αεροναυτική βάση της Σούδας στην Κρήτη. Κοινό χαρακτηριστικό, ο απόλυτος έλεγχος, διοικητικά και επιχειρησιακά, από τους Αμερικανούς. Ουσιαστικά, οι στρατιωτικές βάσεις επί ελληνικού εδάφους, έχουν εκχωρηθεί στις ΗΠΑ, μέσω διμερών αμυντικών συμφωνιών, που εξυπηρετούν απολύτως, τα Στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ. Αμυντικές συμφωνίες σαφώς ετεροβαρείς, αφού στα συμφωνηθέντα κείμενα, δεν υπάρχει, όχι ρήτρα, αλλά ούτε καν η «υποψία» στρατιωτικής συνδρομής, στην περίπτωση που η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, τεθεί υπό στρατιωτική τουρκική αμφισβήτηση.<br /><br />Η Σούδα, είναι η προκεχωρημένη στρατιωτική βάση των αμερικανών στην Μεσόγειο , άνευ της οποίας, στρατιωτικές επιχειρήσεις των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή είναι απλά αδιανόητες.<br /><br />Αναλόγου βαρύτητας, με την Σούδα, είναι και η Αλεξανδρούπολη, που εξελίσσεται σε «επίνειο» της τεράστιας αμερικανικής βάσης στο Ουρόσεβατς (Κόσσοβο). Χωρίς την Αλεξανδρούπολη, στρατιωτικές επιχειρήσεις των αμερικανών στα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα και στην Ευρασία , στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας ( Αζοφική, Ουκρανία, Αρμενία, Γεωργία), είναι, επίσης στρατιωτικά – επιχειρησιακά, αδιανόητες. Πανόμοια αναμένεται η εξέλιξη και στις στρατιωτικές βάσεις στο Στεφανοβίκειο, στη Λάρισα, την Ανδραβίδα, την Καλαμάτα , το Καστέλι στην Κρήτη, όπου μέσω των ελληνοαμερικανικών αμυντικών συμφωνιών, θα επικυρωθεί η αμερικανική επικυριαρχία.<br /><br />Στην Αλεξανδρούπολή λοιπόν, θα διεξαχθεί από τις 17 Μαΐου έως τις 2 Ιουνίου υπό την ηγεσία του Αμερικανικού Στρατού, η στρατιωτική Άσκηση «Defender Europe 21», « …με Αντικειμενικό Σκοπό την αποτροπή της επιθετικότητας(!!) και την οικοδόμηση επιχειρησιακής ετοιμότητας του ΝΑΤΟ με τους Συμμάχους και τους εταίρους του στην περιοχή…», σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση. Χρήζει μάλλον περαιτέρω αναλύσεως, το στρατιωτικό δόγμα «αποτροπής της επιθετικότητας», διότι προκύπτει το εύλογο ερώτημα, αν δηλαδή, οι αμερικανοί επιτελείς, διαβλέπουν πιθανή επίθεση στα αμερικανικά στρατεύματα ή στα συμμαχικά, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Μαύρης και Αζοφικής θάλασσας και της Ευρασίας …<br /><br />Στην επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας διαβάζουμε: «Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Νικόλαος Παναγιωτόπουλος που παρέστη σήμερα, Παρασκευή 7 Μαΐου 2021, στην Ημέρα Διακεκριμένων Επισκεπτών της πολυεθνικής ασκήσεως “DEFENDER Europe 21” που πραγματοποιήθηκε στο Λιμένα Αλεξανδρουπόλεως, αποδεχόμενος σχετική πρόσκληση από τον Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Τζέφρυ Πάιατ (Geoffrey Pyatt)….). Μάλιστα, ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας, πήγε στη ναυτική βάση στην Αλεξανδρούπολη, όχι αυτοβούλως (για ελληνικό έδαφος μιλάμε) , αλλά κατόπιν προσκλήσεως του αμερικανού πρέσβη!! Μάλιστα ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος δήλωσε περιχαρής: «Η Άσκηση “Defender Europe 21” προστίθεται σε μία μεγάλη σειρά δραστηριοτήτων στον τομέα της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδος και ΗΠΑ, συνεργασία στρατηγικού χαρακτήρα και αμοιβαίως επωφελή, η οποία διαπνέεται από την επιθυμία των δύο χωρών να συνεισφέρουν, ουσιαστικά, στην ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία της ευρύτερης περιοχής μας».<br /><br /> Στην Αλεξανδρούπολη προκειμένου να ενημερωθεί για την αμερικανική άσκηση και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, επίσης προσκεκλημένος του αμερικανού πρέσβη. Στον χαιρετισμό του ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κ. Φλώρος, ευχαρίστησε τους διοργανωτές για την εξαιρετική εκδήλωση και φιλοξενία, επισήμανε τον κομβικό ρόλο και την σπουδαιότητα των διευκολύνσεων που παρέχει η Ελλάδα μέσω του Λιμένα της Αλεξανδρούπολης για την ομαλή και ασφαλή διεξαγωγή της «DEFENDER EUROPE 21» και τόνισε την διαχρονική φιλία των δύο χωρών που το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει μετεξελιχθεί σε ιδιαίτερα στενή σχέση στο πλαίσιο της πρόσφατης αναβάθμισης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας [Mutual Defense Cooperation Agreement (MDCA)].<br /><br />Επίσης, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, αναφέρθηκε στις στρατιωτικές σχέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ και στα πολλά και σημαντικά βήματα του τελευταίου έτους με πιο χαρακτηριστικό την ανάπτυξη της 101 Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας στην Ευρώπη για την «ATLANTIC RESOLVE 20», όπου και χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι υποδομές του Λιμένα της Αλεξανδρούπολης για την υποδοχή τους, καθώς και στη μεταστάθμευση 12 μαχητικών αεροσκαφών F-15 στην 110 Πτέρυγα Μάχης στην Λάρισα για συνεκπαίδευση με την επωνυμία «EARLY BIRD», παράλληλα με την συμμετοχή τους στην άσκηση «ASTRAL KNIGHT 21» της «DEFENDER EUROPE 21».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Σούδα η Αλεξανδρούπολη”! Ο Χ.Καπούτσης γράφει για τις “διευκολύνσεις” στις ΗΠΑ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ Σε στρατηγικής σημασίας, για τα αμερικανικά πολιτικοστρατιωτικά σχέδια, εξελίσσεται η Αλεξανδρούπολη, αναλόγου, αν όχι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η βαθιά γεωπολιτική σύγκρουση Γαλλίας-Τουρκίας και η ελληνική “τύφλωση”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/08/06/hellas_france_6.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/08/06/hellas_france_6-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><br />Πολλοί περιμένουν πολλά από την στάση των ΗΠΑ επί Μπάϊντεν ,έναντι της Τουρκίας. Οι ανακοινώσεις για αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 και η δήλωση Μπάϊντεν για τη γενοκτονία των Αρμενίων, έχουν προκαλέσει κλίμα προσμονής. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε σε καμία περίπτωση ότι η κυρίαρχη αντίληψη στις ΗΠΑ είναι μία: “Η Τουρκία δεν πρέπει να χαθεί”… Αυτό θα καθορίσει την πολιτική της Ουάσινγκτον , όσο κι αν η αντιπαράθεση δείχνει δύσκολο να ξεπεραστεί.<br /><br />Συνεπώς στην Ελλάδα καλό θα ΄ναι να κρατάμε μικρό καλάθι για την αμερικανική στάση. Και ακόμη καλύτερο είναι να σταματήσουμε να ανεχόμαστε το “σανό” που συστηματικά το τελευταίο διάστημα κάποιοι προσπαθούν να “ταίσουν” τον κόσμο , προσπαθώντας να επιβάλλουν συγκεκριμένες αγορές δισεκατομμυρίων από τις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το “αμερικανικό αποτύπωμα” στην περιοχή. Να το δούμε πρώτα….<br /><br />Το πιο παράδοξο όμως είναι ότι η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο ούτε να συρθεί αυτοκαταστροφική γερμανική “συνταγή” που επέβαλε συνομιλίες με την Τουρκία, ούτε να αναμένει την αμερικανική παρέμβαση. Η γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μεσόγειο ήταν ευνοϊκότατες για να προχωρήσει σε στενή και ουσιαστική στρατιωτική συνεργασία με την ισχυρότερη στρατιωτικά χώρα της Ευρώπης: τη Γαλλία.<br /><br />Η <a href="https://www.coursera.org/instructor/~16608276"><b>Jana Jabbour</b></a> σε μία πολύ καλή ανάλυση (<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/jabbour_france_vs_turkey_eastmed_2021.pdf"><b>διαβάστε τη όλη ΕΔΩ</b></a>) εξηγεί πόσο βαθιά είναι η σύγκρουση Γαλλίας-Τουρκίας και η ανάλυση της προκαλεί το ερώτημα: είναι τόσο τυφλοί στην ελληνική κυβέρνηση που δεν μπορούν να δουν τα αυτονόητα; Τόσο επιπόλαιοι που πιστεύουν στ΄ αλήθεια ότι οι στρατηγικές συνεργασίες χτίζονται με τη λογική “αφού δε θα πάρουμε τις φρεγάτες να αγοράσουμε αεροσκάφη”; Αυτό έγινε με τα Rafale…<br /><br />Η ανάλυση την οποία επικαλούμαστε επισημαίνει ότι “η γαλλο-τουρκική αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι μία γεωπολιτική διαμάχη για την εξουσία σε πολλά μέτωπα: Λιβύη, Συρία, Λίβανος.<br /><br />…Οι ηγεμονικές της φιλοδοξίες της Τουρκίας έρχονται σε αντίθεση με το όραμα της Γαλλίας για τη Μεσόγειο και τον ορισμό των συμφερόντων της στην περιοχή”, γράφει και προσθέτει η Jana Jabbour: “Αυτό που ξεκίνησε ως προσωπική εχθρότητα μεταξύ Macron και Erdogan σταδιακά μετατρέπεται σε μια μεγάλη γεωπολιτική αντιπαλότητα, όπου η Γαλλία ενεργεί ως υπερασπιστής της παλιά περιφερειακή τάξη και η Τουρκία ως διεκδικητής”.<br /><br />Ο αμυντικός αναλυτής και Απόστρατος Αξιωματικός Παναγιώτης Θεοδωρακίδης στη συνέντευξη του στο <a href="http://militaire.gr/">Militaire.gr</a> μίλησε για το τι θα μπορούσε να είχε συμφωνήσει η Ελλάδα με τη Γαλλία σε στρατιωτικό επίπεδο ,προκειμένου η γαλλική παρουσία στην περιοχή να είναι διαρκής και να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα σε κάθε ακραία τουρκική κίνηση. Η Αθήνα δεν επέλεξε αυτή την προφανή λύση μέσω μιας αμυντικής στρατηγικής συνεργασίας αλλά προτίμησε να περιμένει …ημερομηνίες διερευνητικών καθ’ υπόδειξη των Γερμανών! Ποιος έχει ξεχάσει ότι ο τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο τον Ιούλιο με τον Γερμανό ΥΠΕΞ Χ.Μάας να βρίσκεται στην Αθήνα; <br /><br />Όλα αυτά όπως φαίνεται θα τα βρούμε μπροστά μας. Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά μπορεί να μην προβάλλονται αλλά τρέχουν. Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι δεν θα ΄ναι ευχάριστα. Αν η πρόβλεψη επαληθευτεί κάποιοι θα πρέπει να εξηγήσουν τις επιλογές τους…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η βαθιά γεωπολιτική σύγκρουση Γαλλίας-Τουρκίας και η ελληνική “τύφλωση”

Πολλοί περιμένουν πολλά από την στάση των ΗΠΑ επί Μπάϊντεν ,έναντι της Τουρκίας. Οι ανακοινώσεις για αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F...

Διαβάστε την συνέχεια

Βία στην Ιερουσαλήμ: Γιατί τώρα και πόσο θα διαρκέσει

<div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-05/Disabled%20Palestinian%20uses%20a%20sling%20to%20hurl%20stones%20at%20Israeli%20troops%20during%20a%20protest%20at%20the%20Israel-Gaza%20border%20fence%20east%20of%20Gaza%20City.jpg?itok=jS4JKfzf" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-05/Disabled%20Palestinian%20uses%20a%20sling%20to%20hurl%20stones%20at%20Israeli%20troops%20during%20a%20protest%20at%20the%20Israel-Gaza%20border%20fence%20east%20of%20Gaza%20City.jpg?itok=jS4JKfzf" width="640" /></a></div><br /><b>Άγγελος Ρούσσος</b><br />Η τρέχουσα κλιμάκωση είναι ένα άλλο κεφάλαιο στη μακρά ιστορία βίας που περιβάλλει το Όρος του Ναού / Χαράμ αλ Σαρίφ<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες στη χειρότερη κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων εδώ και χρόνια, η οποία πυροδοτήθηκε από τα βίαια επεισόδια που σημειώνονται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.<br /><br />Γιατί κλιμακώθηκε τώρα η βία;<br /><br />Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι κάτοικοι της περιοχής της Ανατολικής Ιερουσαλήμ του Σέιχ Τζαράχ αντιδικού με εβραίους εποίκους για γη και σπίτια στο δικαστήριο. Η απειλή εξώσεων περικρέμεται σαν Δαμόκλειος σπάθη. Η ακρόαση του δικαστηρίου είχε ανακοινωθεί για τη Δευτέρα, αλλά αναβλήθηκε ως απάντηση στις διαμαρτυρίες.<br /><br />Η συνοικία έχει συμβολικό νόημα και, στα μάτια πολλών Παλαιστινίων, είναι τώρα αντιπροσωπευτική όλης της Ιερουσαλήμ, και το ντόμινο συνεχίζεται με την Ιερουσαλήμ να είναι εκπρόσωπος της Παλαιστίνης ή ακόμη και ολόκληρου του αραβικού κόσμου. Ειδικά στο Ραμαζάνι, τέτοιες αναφορές σχετικά με την καταπίεση και τη δικαιοσύνη παρακινούν πολλούς Παλαιστίνιους νέους να ενεργήσουν μερικές φορές ειρηνικά, μερικές φορές βίαια.<br /><br />Οι διαδηλώσεις από ακτιβιστές είχαν κινητοποιήσει όλο και περισσότερους τις τελευταίες εβδομάδες και κατέληγαν αρκετές φορές σε οδομαχίες με την αστυνομία. "Από την αρχή του Ραμαζανιού και τις συγκρούσεις μεταξύ Αράβων και Εβραίων στην παλιά πόλη, έχουμε δει μια σταθερή αύξηση των εντάσεων", αναφέρει ο Δρ. Michael Milshtein, επικεφαλής του Φόρουμ για τις Παλαιστινιακές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ.<br /><br />Η τρέχουσα κλιμάκωση είναι ένα άλλο κεφάλαιο στη μακρά ιστορία βίας που περιβάλλει το Όρος του Ναού / Χαράμ αλ Σαρίφ: οι ημερομηνίες σταθμοί είναι 1990, 1996, 2000, 2017 και σήμερα.<br /><br />Άλλοι λόγοι, όπως η απογοήτευση των Παλαιστινίων με την οικονομική κατάσταση και οι αναβαλλόμενες εκλογές για τις 22 Μαΐου, θα έπαιζαν έναν επιπλέον, δευτερεύοντα ρόλο, σύμφωνα με τον Milshtein.<div><br />Ποια είναι η παλαιστινιακή πολιτική σχετικά με τις διαμαρτυρίες;<br /><br />Η Παλαιστινιακή Αυτόνομη Διοίκηση υπό την ηγεσία της Φατάχ παρέχει πολιτική υποστήριξη στις διαμαρτυρίες. Ο Χουσεΐν αλ-Σέιχ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Φατάχ, χαρακτήρισε τις ενέργειες των Ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας τη Δευτέρα «φρικτή επίθεση».<br /><br />Για τον εμπειρογνώμονα Milshtein, ωστόσο, η αρχή αυτονομίας είναι δεσμευμένη: "Είναι μια κατάσταση 22" (Το catch-22 είναι μια παράδοξη κατάσταση από την οποία ένα άτομο δεν μπορεί να δραπετεύσει λόγω αντιφατικών κανόνων ή περιορισμών. Ο όρος επινοήθηκε από τον Joseph Heller)<br /><br />Η κλιμάκωση βοηθά να κατευθύνει την απογοήτευση του κοινού για τις αναβαλλόμενες εκλογές στο Ισραήλ. Αντίθετα, είναι μια ευκαιρία για την αντίπαλη Χαμάς , να χτίσει νέα δυναμική σε ολόκληρη την παλαιστινιακή επικράτεια Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς υποστήριξε τις διαμαρτυρίες, αλλά ταυτόχρονα ήθελε να διασφαλίσει ότι δεν θα διαδοθούν σε άλλες περιοχές.<br /><br />"Η Χαμάς έχει το σαφές κίνητρο να προκαλέσει βία προκειμένου να ενισχύσει την αντίσταση στη Δυτική Όχθη. Aπέτυχε για μια δεκαετία", δήλωσε ο Milshtein.<br /> <br />Τι θα συμβεί τις επόμενες μέρες;<br /><br />Ο μήνας νηστείας του Ραμαζανιού τελειώνει αυτήν την εβδομάδα με τον εορτασμό του διαλείμματος της νηστείας την Τετάρτη και την Πέμπτη. Το Σάββατο, πολλοί Παλαιστίνιοι θυμούνται τις απελάσεις ως αποτέλεσμα του αραβο-ισραηλινού πολέμου από το 1947 έως το 1949 την ημέρα της Νάκμπα.<br /><br />Oι ερχόμενες μέρες προσφέρουν αιτία για περαιτέρω βίαιες διαμαρτυρίες, κι ο ειδικός Milshtein μετά κα ιτα χθεσινοβραδινά επεισόδια δήλωσε: “Φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε μια κλιμάκωση μέχρι τουλάχιστον την Πέμπτη αλλά δεν θα εκπλαγώ αν διαρκέσει περισσότερο”.<br /><br />"Το Ισραήλ πρέπει να αποδείξει το αποτρεπτικό του αποτέλεσμα επί της Χαμάς", καταλήγει ο Milshtein, ο οποίος μέχρι το 2018 ηγήθηκε του τμήματος Παλαιστινιακών Υποθέσεων της ισραηλινής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Aman, περιγράφοντας τη νέα κατάσταση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Βία στην Ιερουσαλήμ: Γιατί τώρα και πόσο θα διαρκέσει

Άγγελος Ρούσσος Η τρέχουσα κλιμάκωση είναι ένα άλλο κεφάλαιο στη μακρά ιστορία βίας που περιβάλλει το Όρος του Ναού / Χαράμ αλ Σαρίφ Τις τελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεωστρατηγικός έλεγχος Νότιου Διαδρόμου Εμπορίου από τη Δύση

<img height="475" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=anatolikimesogeios.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Θρασύβουλος Μαρκέτος*</b><br />Η σημασία διηπειρωτικών ηλεκτρικών διασυνδέσεων Ευρώπης-Ασίας/Αφρικής<br /><br />Το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο (International Chamber of Shipping) στην έκθεση του έτους 2018, εκτιμά ότι το διεθνές θαλάσσιο εμπόριο καλύπτει το 90 τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορίου, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη ιδίως της Ασίας.<br /><br />Η δε Υπηρεσία Εμπορίου και Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNCTAD) διαπιστώνει ότι το θαλάσσιο εμπόριο αυξήθηκε από 4.008 εκατ. τόνους το 1990 σε 10.702 εκατ. τόνους το 2017, σε αντίθεση με το διεθνές αεροπορικό εμπόριο που αποτελεί μόνο το 35 τοις εκατό του διεθνούς εμπορίου (IATA-2016).<br /><br />Δεν αποτελεί συνεπώς παράδοξο ότι, οι ναυτικές δυνάμεις (Αγγλο-Σαξονικός κόσμος/ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία, Καναδάς, Ν. Ζηλανδία), αφού κερδίζουν από το 1588 έως σήμερα την πρωτοκαθεδρία στον διεθνή καταμερισμό ισχύος και σε όλους τους σημαντικούς πολέμους -περιλαμβανομένου του Ψυχρού Πολέμου (1948-1991)-, έχουν το έλεγχο των ροών του παγκόσμιου εμπορίου, την μέσω τραπεζών ροή του χρήματος, των βιομηχανικών πρώτων υλών και της ενέργειας, άρα του παγκόσμιου πλούτου.<br /><br />Η ανάδειξη των Ηνωμένων Πολιτειών σε ηγεμονική δύναμη του μετα-ψυχροπολεμικού κόσμου (1992-2010) διασφάλιζε την πιστή τήρηση του ως άνω καθεστώτος.<br /><br />Έκτοτε, η σταδιακή ανάρρηση ενός πολύ-πολικού νέου διεθνούς συστήματος, όπου μια των χερσαίων δυνάμεων, η Κίνα, εν αγαστή συνεργασία με την Ρωσία, θέτει σε κίνδυνο τον έλεγχο του Νότιου Διαύλου του διεθνούς θαλάσσιου εμπορίου από τις ναυτικές δυνάμεις, ήτοι αυτού όπου ένα πλοίο από λιμάνι της Ασίας, μέσω της Νότιας Σινικής Θάλασσας, των στενών της Μάλακα, του Ινδικού Ωκεανού, του στενού του Άντεν, της Ερυθράς Θάλασσας, του Σουέζ, της Μεσογείου και του στενού του Γιβραλτάρ, μπορεί να καταλήξει σε λιμένα της Δυτικής Ευρώπης. Η θαλάσσια διαδρομή αυτή -21.000 χλμ., 48 ημέρες-, είναι κυρίαρχη του διεθνούς εμπορίου.<br /><br />Δεδομένης όμως της κλιματικής αλλαγής και της συναφούς τήξης των πάγων του Αρκτικού Ωκεανού, ο Βόρειος Δίαυλος του διεθνούς θαλάσσιου εμπορίου -από λιμάνι της Ασίας, μέσω του Βερίγκιου πορθμού (Barring), Σιβηρίας, Αρχαγγέλου, προς λιμένα της Δυτικής Ευρώπης (12.800 χλμ./35 ημέρες)-, εκτιμάται ότι μέχρι το έτος 2050 θα καταστεί περισσότερο ελκυστικός για το παγκόσμιο σύστημα εμπορίου. Ενδεικτικώς, από το 2013 έως το 2020 ο συγκεκριμένος δίαυλος χρησιμοποιήθηκε από υπερδιπλάσια πλοία.<br /><br />Εκ παραλλήλου, η ολοένα εντεινόμενη ανάπτυξη από πλευράς Κίνας και Ρωσίας των σιδηροδρομικών, οδικών -άρα χερσαίων- και αεροπορικών δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων (χερσαίοι δίαυλοι του νέου Δρόμου του Μεταξιού, πρωτοβουλία Κίνας «Μία Ζώνη-Ένας Δρόμος/OBOR», με στόχο την αύξηση των τελευταίων έναντι των ναυτικών μεταφορών, ενδέχεται να επιφέρει μεγαλύτερο έλεγχο του διεθνούς εμπορίου -άρα και πλούτου- από τις χερσαίες δυνάμεις, και συνακολούθως για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία μείωση της επιρροής των ναυτικών δυνάμεων στο διεθνές εμπόριο.<br /><br /><img height="418" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/indikos%20wkeanos.PNG" width="640" /><br /><i>Χάρτης 1. : «Ο Ινδικός Ωκεανός, το νέο κέντρο του κόσμου;». Το επίμαχο τμήμα του Νότιου Διαύλου θαλάσσιου εμπορίου και ο ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων προς έλεγχο αυτού, <a href="https://www.diploweb.com/">www.diploweb.com</a>.</i><br /><br />Δεδομένων των ανωτέρω, επικρατεί έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των πόλων ισχύος ΗΠΑ και Κίνας-Ρωσίας -μεγαλύτερος της περιόδου του «Ψυχρού Πολέμου»-, καθώς οι χερσαίες δυνάμεις (Κίνα, Ρωσία) προκειμένου να ελέγξουν τον Νότιο Δίαυλο του διεθνούς εμπορίου, δημιουργούν αστάθεια κατά μήκος αυτού, στην Ανατολική Μεσόγειο, στον Ινδικό-Ειρηνικό Ωκεανό, στον Περσικό Κόλπο-Άντεν και στην Ερυθρά Θάλασσα.<br /><br />Λόγω της μερικής αποχώρησης των ΗΠΑ από την Ανατολική Μεσόγειο (από την δεύτερη προεδρία Ομπάμα, 2014-2015), η Ρωσία -μέσω της ανάπτυξης των αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 σε Τουρκία, Συρία και Κριμαία, και ενδεχόμενης στάθμευσης ρωσικών ναυτικών δυνάμεων πέραν της Συρίας και στην Τουρκία-, σε κάποιο βαθμό ελέγχει την περιοχή. Τυχόν λοιπόν σύγκρουση Ελλάδος-Τουρκίας, θα επιφέρει αλλαγή της Συνθηκών Λωζάννης και Μοντρέ επιτρέποντας συνακολούθως έξοδο της Ρωσίας στην Μεσόγειο.<br /><br />Συντονιζόμενη η Κίνα, ασκεί πιέσεις σε Ιράν και Τουρκία μέσω δελεαστικών οικονομικών συμφωνιών, ώστε να αποφεύγουν τον Νότιο Δίαυλο.<br /><br />Προς αντίκρουση του ανωτέρω στρατηγικού σχεδίου Κίνας-Ρωσίας, από δεκαετίας αναπτύσσονται από πλευράς ναυτικών δυνάμεων οι συνέργειες ΗΠΑ-Ελλάδος-Ισραήλ-Κύπρου και Ελλάδος-Αιγύπτου-Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων-Σαουδικής Αραβίας, ώστε υπό την κάλυψη Γαλλίας και Ινδίας να διασφαλίσουν τον έλεγχο του Νότιου Διαύλου από τις ναυτικές δυνάμεις (Δύση).<br /><br />Στόχος αυτών των συνεργειών, πέραν του ελέγχου του διεθνούς θαλάσσιου μεταφορικού εμπορίου και συναφών οδών επικοινωνίας (SLOCs), είναι η εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων φυσικού αερίου και σχιστολιθικού φυσικού αερίου σε θαλάσσιες ζώνες από υδρίτες μεθανίου, σπάνιων γαιών και ευρύτερων ενεργειακών δικτύων, μέρος των οποίων αποτελούν και οι διηπειρωτικοί ηλεκτρικοί διάδρομοι Ευρώπης-Ασίας και Ευρώπης-Αφρικής, διερχόμενοι μέσω Ισραήλ και Αιγύπτου αντιστοίχως (Euro-Asia, Euro-Africa Interconnectors).<br /><br />Ο Ηλεκτρικός Διάδρομος Ευρώπης-Ασίας (Euro-Asia Interconnector), καλώδιο ισχύος 1.000-2.000 megawatt, μήκους περίπου 1.500 χλμ (540 ν.μ.) και βυθιζόμενο μέχρι τα 2.700 μέτρα, με την περάτωση κατασκευής του το 2024 θα αποτελεί το μακρύτερο και βαθύτερο ηλεκτρικό καλώδιο που έχει ποτέ κατασκευασθεί.<br /><br />Θα συνδέει το Ισραήλ με την Κύπρο (310χιλ) και την Κρήτη (900χιλ), όπου θα συναντά την διασύνδεση Κρήτης-Πελοποννήσου (310χιλ, πέρας κατασκευής από τον ΑΔΜΗΕ 2023), επιτυγχάνοντας έτσι ενεργειακή σύνδεση γεωστατικής σημασίας του Ισραήλ με το ηλεκτρικό δίκτυο της ΕΕ. Αναμένεται να κοστίσει περίπου 1.5 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 500 εκατ. ευρώ θα είναι το κόστος της σύνδεσης Ισραήλ–Κύπρου.<br /><br /><img height="232" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/eurasia.PNG" width="640" /><br /><i>Χάρτης 2: Διασυνδετήριο Ηλεκτρικό Καλώδιο Ευρώπης-Ασίας (Euro-Asia Interconnector),<a href="https://www.wikipedia.org/"> www.wikipedia.org</a>.</i><br /><br />Η αρχική συμφωνία Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (Λευκωσία, 2021) προβλέπει πίστωση 900 εκατ. δολαρίων, και θα παρέχει στο Ισραηλινό κράτος εναλλακτική πηγή ηλεκτρικής ενέργειας σε περίπτωση ανάγκης, ενώ θα ανατρέψει την άρση της ενεργειακής απομόνωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και συνακόλουθη εξάρτησή της από βαρέα καύσιμα.<br /><br />Η «ταχείας κυκλοφορίας οδός 2.000 mega-watt” όπως ονομάσθηκε, χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως ‘Σχέδιο Κοινού Ενδιαφέροντος’ (PCI) και αναμένεται να περατωθεί εντός του 2025.<br /><br />Το ανάλογης γεωστρατηγικής σημασίας Διηπειρωτικό Ηλεκτρικό Καλώδιο Ευρώπης-Αφρικής (Euro-Africa Interconnector), επίσης μεταφορικής ισχύος 2.000 mega-watt, θα συνδέει από το 2024 τα δίκτυα Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου και θα έχει ετήσια χωρητικότητα μετάδοσης 17,5 TWh, πολύ μεγαλύτερη από την ετήσια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας του φράγματος του Ασουάν στην Αίγυπτο.<br /><br /><img height="248" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/eurafrica.PNG" width="640" /><br /><i>Χάρτης 3: Διηπειρωτικό Ηλεκτρικό Καλώδιο Ευρώπης-Αφρικής (Euro-Africa Interconnector),<a href="https://www.wikipedia.org/"> www.wikipedia.org</a>.</i><br /><br />Οι ανωτέρω ηλεκτρικές υποδομές, συνδυαζόμενες με τον σχεδιαζόμενο αγωγό φυσικού αερίου EastMed (Ισραήλ –ίσως Αίγυπτος- Κύπρος-Ελλάς-Ιταλία– ή εναλλακτικώς ως προς την κατάληξη Βουλγαρία και Σερβία), τον Κάθετο Διάδρομο (Vertical Corridor) μεταφοράς φυσικού αερίου Βουλγαρίας-Πολωνίας και κυρίως με την λειτουργία του διεθνή οργανισμού «Φόρουμ Φυσικού Αερίου Ανατολικής Μεσογείου» (EMGF), αλλά και τους υπό διαμόρφωση Δια-μεσογειακούς γεωστρατηγικούς άξονες εμπορίου και ενέργειας της Αφρικής με αφετηρία την Αίγυπτο ή την Λιβύη (Γαλλικού ή Ιταλικού/Τουρκικού ενδιαφέροντος αντιστοίχως), σχεδιάζονται ώστε να διασφαλίσουν την σύνδεση του προαναφερθέντος Νότιου Διαδρόμου εμπορίου και ενέργειας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Ο όλος σχεδιασμός αποβλέπει στην αποφυγή ελέγχου του Νότιου Διαδρόμου από τις χερσαίες δυνάμεις (Κίνα και Ρωσία με την αμφιταλαντευόμενη Τουρκία). Σημειωτέον ότι οι ευρασιατικοί αυτοί κολοσσοί σχεδιάζουν στο μέλλον λειτουργία εναλλακτικού του υπάρχοντος διεθνούς οικονομικού συστήματος.<br /><br />Ο ρόλος της Γαλλίας και της Ελλάδος στο ως άνω στρατηγικό σχέδιο της Δύσης και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί στην Αν. Μεσόγειο, Λιβύη, Αφρική και Κέρας της Αφρικής, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το σχέδιο δια-μεσογειακού μεταφορικού δικτύου εμπορίου και ενέργειας της Ιταλίας και της Τουρκίας.<br /><br />Στόχος η δημιουργία μιας νέας τάξεως πραγμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο και συντελείται μέσω διενέργειας ερευνών φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή. Το σχέδιο αυτό εδράζεται στην επιρροή Ρώμης και Άγκυρας στην Μέση Ανατολή, στην μειούμενη τουρκική ενεργειακή εξάρτηση από την Ρωσία και στην άνοδο της στρατιωτικής βιομηχανίας της Άγκυρας.<br /><br /><b><i>* Ο Δρ. Θρασύβουλος Ν. Μαρκέτος είναι Νομικός-Διεθνολόγος, Αναλυτής Γεωστρατηγικής της Ενέργειας, Επιστημονικός Συνεργάτης Γεωστρατηγικής-Γεωοικονομίας/Επισκέπτης Καθηγητής, Τμήμα Οικονομίας, Σχολή Οικονομίας και Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Αναλυτής Εμπειρογνώμων στο Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας.</i></b><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γεωστρατηγικός έλεγχος Νότιου Διαδρόμου Εμπορίου από τη Δύση

Θρασύβουλος Μαρκέτος* Η σημασία διηπειρωτικών ηλεκτρικών διασυνδέσεων Ευρώπης-Ασίας/Αφρικής Το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο (Internationa...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιβύη: Οι δυσκολίες στον δρόμο της ομαλοποίησης και η Ελλάδα

<br /><br /><img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1640832955.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*</b><br />Αφού για περίπου 10 χρόνια είχαμε μείνει… «μακριά» από τη γειτονική μας Λιβύη, μετά τον αδικαιολόγητο στρατηγικό αιφνιδιασμό του Τουρκολιβυκού Μνημονίου που υποστήκαμε τον Νοέμβριο 2019, την κατάσταση που δημιούργησε και ότι έχει επακολουθήσει μέχρι σήμερα, στρεφόμαστε πάντα με ενδιαφέρον σε κάθε είδηση που αφορά σε αυτήν.<br /><br />Εύλογοι οι προβληματισμοί μας λοιπόν, για το πως βαδίζει η απέναντι μας Βορειοαφρικανική αυτή χώρα στον δρόμο της ομαλοποίησης, μετά από τα γεγονότα που συνέβησαν τις δύο τελευταίες εβδομάδες και ιδιαίτερα τον τριήμερο που μας πέρασε.<br /><br />Είναι μεγάλο λάθος να προσπαθούμε να καταλάβουμε τη Λιβύη, διαβάζοντας την με τα «δυτικά μας γυαλιά». Χρειάζεται επισταμένη μελέτη όλων των σημαντικών ιδιαιτεροτήτων της που αφορούν στην εθνολογική και φυλετική της δομή, τη διάσταση της ενέργειας, της ιστορίας της και οπωσδήποτε της γεωγραφικής της διαμερισμάτωσης.<br /><br />Αναμφίλεκτα η ομαλοποίηση της κατάστασης στην Λιβύη μετά από δέκα χρόνια εμφύλιας διαμάχης και χάους ευνοεί την ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή και φυσικά τα συμφέροντα της χώρας μας.<br /><br />Στην Ελλάδα βλέπουμε τις εξελίξεις αναπόδραστα μέσα από το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο» και φυσικά μας ανησυχεί η ισχυρή πολιτική και στρατιωτική παρουσία και συνεπώς η επιρροή που ασκεί η Τουρκία στη Λιβύη, κομβικός παράγοντας για τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της στην Ανατολική Μεσόγειο και ακόμα πιο πέρα.<br /><br />Η Τουρκία πάτησε στη Λιβύη, επιδιώκει μόνιμη πλέον παρουσία και δεν πρόκειται να επιτρέψει πολιτική ομαλοποίηση αν δεν «εξασφαλιστεί» και στην «αυριανή ημέρα». Πρέπει εμείς να δούμε την κατάσταση εκεί χωρίς «ευσεβοποθισμούς» και να την αντιμετωπίσουμε όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.<br /><br />Η πραγματικότητα δυστυχώς επί του παρόντος δεν ευνοεί τα συμφέροντα μας. Έχουμε όμως και ένα σημαντικό «όπλο» που θα μιλήσουμε παρακάτω για αυτό.<br /><br />Όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά τη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον λεγόμενο μεταβατικό πρωθυπουργό της Κυβέρνησης Εθνική Ενότητας (ΝGU) Νταμπέιμπα την 6 Απριλίου από αυτόν, απέδειξαν ότι Μνημόνιο παραμένει και δεν ακυρώνεται.<br /><br />Ανέδειξαν ταυτόχρονα τις αστειότητες κάποιων στην Αθήνα περί… «ελληνικής σφήνας» στην εκεί τουρκική επιρροή. Κάποιοι βέβαια χρησιμοποιούν το καθησυχαστικό επιχείρημα ότι η κυβέρνηση της Λιβύης είναι μεταβατική και δεν μπορεί να προχωρήσει σε τέτοιου είδους νομικές διευθετήσεις.<br /><br />Ας έχουν αυτοί λοιπόν υπόψη τους ότι έξι μόνο ημέρες μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στη Λιβύη και την πρόσθετη νομιμοποίηση που έδωσε στον Νταμπέιμπα ακόμα ένας πρωθυπουργός της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς αυτός να «δώσει κάτι» πίσω στην Ελλάδα, ο Λίβυος πρωθυπουργός πήγε στην Άγκυρα επικεφαλής σχεδόν όλου του… Υπουργικού του Συμβουλίου και υπέγραψε 6 νέες σημαντικές Συμφωνίες που παγιώνουν την τουρκική επιρροή στη Λιβύη.<br /><br />Για τις σχέσεις του πάμπλουτου και σκοτεινού Νταμπέιμπα με τον Ερντογάν και την Άγκυρα αλλά και πολλά άλλα που βοηθούν τον αναγνώστη στην κατανόηση της κατάστασης στη Λιβύη, έχουμε ήδη αναφερθεί σε ανάλυση μας στο Liberal την 22 Μαρτίου με τίτλο «Αποκωδικοποιώντας την κατάσταση στη Λιβύη και πως αυτή επηρεάζει την Ελλάδα».<br /><br />Ο Νταμπέιμπα μέχρι σήμερα δεν χάνει ευκαιρία να επιβεβαιώνει την δέσμευση της χώρας του στο Μνημόνιο υποστηρίζοντας ότι είναι μία Συμφωνία που ευνοεί τα συμφέροντα της Λιβύης, κάτι που δήλωσε εμφατικά και μπροστά στον Έλληνα Πρωθυπουργό.<br /><br />Το άλλο κρίσιμο στοιχείο που επηρεάζει ευνοϊκά την κατάσταση υπέρ της Τουρκίας και συνεπώς είναι δυσμενές για εμάς είναι πέρα από την πολιτική επιρροή που ασκεί η Άγκυρα στους πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους η ισχυρή της στρατιωτική της παρουσία.<br /><br />Μπορεί η Διεθνής Κοινότητα ουσιαστικά να αδιαφορεί για το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο», αλλά ανησυχεί και θεωρεί επιβεβλημένη μαζί με άλλες διευθετήσεις και την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων προκειμένου να εξελιχθεί απρόσκοπτα ο δρόμος προς την ομαλοποίηση και τις εκλογές.<br /><br />Αυτό δείχνει εξ άλλου και η κοινή δήλωση των πρεσβευτών των ΗΠΑ, της Γαλλίας, Ιταλίας, Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου της 6 Μαΐου για πλήρη συμμόρφωση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, της Βουλής των Αντιπρόσωπων και όλων των σχετικών θεσμών της Λιβύης με το Ψήφισμα 2570 του ΣΑ/ΟΗΕ που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων.<br /><br />Η κυβέρνηση Νταμπέιμπα επιδιώκει την παραμονή των μισθοφόρων που έφερε η Τουρκία από την Συρία αλλά και των Τούρκων Στρατιωτικών που βρίσκονται για να ισχυροποιεί την θέση της, και να διευκολύνεται στις μεθοδεύσεις της για διαμόρφωση του «αύριο» προς όφελος αυτής και των «αφεντικών» της στην Άγκυρα.<br /><br />Από κοινού με τους Τούρκους υποστηρίζει ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί (αοριστία για τους Σύρους μισθοφόρους) βρίσκονται εκεί μετά από Συμφωνία με τη νόμιμη κυβέρνηση του Σάρατζ.<br /><br />Εδώ παρενθετικά να αναφέρουμε ότι πρόκειται για συμβούλους, εκπαιδευτές, χειριστές Α/Α Όπλων και UAVs, προσωπικό υποστήριξης της Αεροπορικής Βάσης Αλ Ουατίγια και της Ναυτικής Βάσης στην Μισράτα που εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 800.<br /><br />Στις ΗΠΑ το «πουλούν» ως αντιστάθμισμα των Ρώσων της Wagner που βρίσκονται κυρίως στην Σύρτη,<br /><br />Όμως υπάρχουν και πολιτικά κόμματα μέσα στη Λιβύη αλλά και η ίδια η υπουργός Εξωτερικών, η αμερικανοσπουδασμένη Νατζίλα Μανγκούς θέτουν ως επιτακτική ανάγκη την αποχώρηση αυτών δυσαρεστώντας πρωτίστως την Τουρκία και τους εντολοδόχους της μέσα στη χώρα.<br /><br />Για την πολεμική που ασκείται στην Λίβυα ΥΠΕΞ μέσα και έξω από την Λιβύη καθώς επίσης για την προσπάθεια ενόπλων να εισέλθουν στον ξενοδοχείο Κορίνθια την νύχτα Παρασκευής προς Σάββατου και τις προσπάθειες της Άγκυρας για τον έλεγχο της καταστάσεως στη Λιβύη έγραψε στο Liberal το Σάββατο ο διπλωματικός συντάκτης Νίκος Μελέτης.<br />Γεννάει όμως απορίες η σιωπή μέχρι αυτή την στιγμή που συντάσσεται το άρθρο αυτό της Αποστολής του ΟΗΕ στην χώρα (UNSMIL) όπως και η έντονη καταδίκη της ΕΕ και φυσικά η υποβάθμιση αυτού του επεισοδίου από το Τριμελές Προεδρείο της Λιβύης.<br /><br />Αξίζει όμως να πούμε δυο λόγια παραπάνω για την ΥΠΕΞ της Λιβύης Νατζίλα Μαγκνούς η οποία ουδόλως ήταν επιλογή του Νταμπέιμπα καθώς ο ίδιος αρχικά τοποθέτησε την Λάμια Αμπουσεντρά του ριζοσπαστικού κόμματος Αλ Ουατάν του οποίου ο αρχηγός Αμπτελχακίμ Μπελχάτζ είναι Ισλαμιστής και πρώην Στρατιωτικός Διοικητής της Ισλαμικής Ομάδος Μάχης με την οποία συνδέεται ο Μεγάλος Μουφτής της Λιβύης ισλαμιστής Σαντίκ αλ Γκαχαριάνι που δαιμονοποίησε την Μανγκούς χαρακτηρίζοντας την ποταπή και όργανο του σιωνισμού!<br /><br />Ο Νταμπέιμπα σιωπά στις επιθέσεις εναντίον της… υπουργού του που γίνονται από τον φιλικό του Τύπο στην Τρίπολη, όπως επίσης και ο Πρόεδρος Αλ Μένφι.<br /><br />Η κ. Μανγκούς έχει αφήσει θετικές εντυπώσεις μέχρι σήμερα σε διεθνές επίπεδο και ευτυχώς ένας από τους δημόσιους υπερασπιστές της είναι ο Αμερικανός Πρέσβης στην Λιβύη κ. Νόρλαντ με ότι αυτό σημαίνει.<br /><br />Αξίζει να πούμε ότι την Παρασκευή πήγε στη Φεζάν (το τρίτο εδαφικό διαμέρισμα της χώρας στον Νότο όπου κυριαρχούν οι φυλές Τουαρέγκ και Τούμπου), σε μεγάλο βαθμό κράτος εν κράτει και συναντήθηκε με τους αρχηγούς των εκεί φατριών στην πόλη Σέμπχα και στην Κατρούν και μετά μετέβη στη... μεθόριο (καταχρηστικά η λέξη) με τον Νίγηρα και στο Γκαχατ όπου διακινούνται παράνομοι μετανάστες. Τόλμησε κάτι που κανείς ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος είχε κάνει από το 2010.<br /><br />Ούτε ο πολύ «κούλογλης» (απόγονος Οθωμανών) Σάρατζ, αλλά ούτε ο τωρινός πρωθυπουργός Νταμπέιμπα. Παρεμπιπτόντως ο Νταμπέιμπα ούτε στην Βεγγάζη είναι σε θέση να πάει με τους όρους που βάζει ο κυρίαρχος της Κυρηναϊκής Χαλίφα Χάφταρ ο οποίος συνεχίζει να είναι βασικός παίκτης, ιδιαίτερα μετά την επαναπροσέγγιση του με τον Πρόεδρο της Βουλής Αγκίλα Σάλεχ.<br /><br />Από μέρους μας απαιτείται να είμαστε διαρκώς παρόντες στη Λιβύη και να παρακολουθούμε με την δέουσα προσοχή τις εξελίξεις. Δεν ξέρουμε πόσο «μεταβατική» θα είναι η κυβέρνηση αυτή και αν τελικά διεξαχθούν οι εκλογές την 24 Δεκεμβρίου κάτι που θα χαροποιούσε την Άγκυρα.<br /><br />Η Ελλάδα θα πρέπει να τονίσει εμφατικά στην κυβέρνηση της Λιβύης και προσωπικά τόσο τον πρωθυπουργό Νταμπέιμπα όσο και τον επικεφαλής του Προεδρικού Συμβουλίου Αλ Μένφι ότι αν συνεχίσει να συντηρεί και να επιβεβαιώνει όλες τις εχθρικές ενέργειες που θίγουν τα ελληνικά συμφέροντα και το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, οποιαδήποτε συνδρομή της ΕΕ προς την Λιβύη θα μπλοκαριστεί από αυτήν.<br /><br />Άλλωστε αυτή ήταν η εξ αρχής δέσμευση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και δυστυχώς δεν την ακούσαμε ως σαφή προειδοποίηση στην επίσκεψη του στην Τρίπολη.<br /><br /><b><i>* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Λιβύη: Οι δυσκολίες στον δρόμο της ομαλοποίησης και η Ελλάδα

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος* Αφού για περίπου 10 χρόνια είχαμε μείνει… «μακριά» από τη γειτονική μας Λιβύη, μετά τον αδικαιολόγητο στρατηγικό α...

Διαβάστε την συνέχεια

Η εκμετάλλευση της κρίσης της Ιερουσαλήμ από την Άγκυρα

<img height="360" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=tasop.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Ηλίας Τασόπουλος</b><br />Η πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η Τουρκία την έχει αναγκάσει να αλλάξει την προσέγγιση απέναντι στους γείτονες της. Η αναδίπλωση της στον αραβικό κόσμο είχε συνοδευτεί από την αλλαγή στάσης απέναντι και στο Ισραήλ.<br /><br />Από τη συνάντηση με ηγετικά στελέχη της ισλαμικής οργάνωσης Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη το προηγούμενο καλοκαίρι, άλλαξαν αρκετά.<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογαν μετρίασε σημαντικά τη ρητορική του απέναντι στο Ισραήλ ενώ το φθινόπωρο, δήλωνε δημόσια πως υφίσταται συνεργασία με το Ισραήλ σε ζητήματα ασφάλειας και πληροφοριών. Ουσιαστικά, δοκίμαζε κατά πόσο το Ισραήλ ήταν έτοιμο να επανεκκινήσει τις σχέσεις με την Τουρκία.<br /><br />Με βάση την αλλαγή των συσχετισμών στην Ουάσιγκτον και την αποχώρηση του Ντόναλντ Τραμπ, ο Ερντογάν θεωρούσε πως μία αναθέρμανση των σχέσεων με το Ισραήλ θα λειτουργούσε ευεργετικά για τη βελτίωση των δεσμών με τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, από το Νοέμβριο έδειξε διάθεση να ορίσει νέο απεσταλμένο στο Ισραήλ, προτείνοντας στο Ισραήλ να αναβαθμίσουν τις σχέσεις τους, ανταλλάσσοντας πρέσβεις, μετά τη διακοπή των σχέσεων τους το 2018. Οι Ισραηλινοί ωστόσο ήταν πολύ επιφυλακτικοί απέναντι του.<br /><br />Κατ’ αρχάς, η Τουρκία δεν είναι τόσο σημαντική πλέον για το Ισραήλ. Ακόμα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, είναι πιο σημαντικά από την Τουρκία, ως μέλος του αραβικού κόσμου, στην προσπάθεια ομαλοποίησης των σχέσεων.<br /><br />Επιπρόσθετα, η θρησκευτική ατζέντα που ο Ερντογάν έχει υιοθετήσει ανησυχεί ιδιαίτερα τους Ισραηλινούς, όσο κι αν ο ίδιος δεν το επιδεικνύει όπως παλαιοτέρα. Οι πράξεις και οι δηλώσεις του παρελθόντος όμως διατηρούν τη σημασία τους.<br /><br />Για παράδειγμα, μετά από την ανακοίνωση της απαράδεκτης μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τέμενος, η τουρκική προεδρία ανέβασε μία αναφορά στο Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ, στην αραβική μετάφραση της ομιλίας του Ερντογάν, την οποία οι Ισραηλινοί ερμήνευσαν ως μία απειλή για την κυριαρχία τους στην πόλη.<br /><br />Η σύνδεση της αναγέννησης του Ισλάμ μέσω της σύνδεσης Αγιάς Σοφιάς και Ιερουσαλήμ, φτάνοντας μέχρι και την Ανδαλουσία της Ισπανίας, σε συνδυασμό με τις σχέσεις του με τις ισλαμικές οργανώσεις ήταν βασικοί λόγοι για την παγερή υποδοχή που βρήκε η «επίθεση φιλίας» της Τουρκίας προς το Ισραήλ.<br /><br />Με αφορμή την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στην Ιερουσαλήμ, οι επιθέσεις του Ερντογάν στο Ισραήλ φανερώνουν πως έχασε την υπομονή του στις συνεχείς προσπάθειες για επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ.<br /><br />Ταυτόχρονα, ο ίδιος προσπαθεί να αναβαπτίσει την Τουρκία στον αραβικό κόσμο, διαπιστώνοντας την επιφυλακτικότητα των Αράβων στην πρόσφατη μετριοπαθή του στάση.<br /><br />Πλέον ο Ερντογάν διαπιστώνει πως ο ρόλος του δεν είναι πρωταγωνιστικός, έχοντας προσφέρει ελάχιστα, αν όχι το παραμικρό, στο παλαιστινιακό ζήτημα.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η εκμετάλλευση της κρίσης της Ιερουσαλήμ από την Άγκυρα

Ηλίας Τασόπουλος Η πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η Τουρκία την έχει αναγκάσει να αλλάξει την προσέγγιση απέναντι στους γείτονες της. Η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φίλης: Χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα η νέα σύγκρουση Ισραήλ – Τουρκίας (vid.)

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/09/turkey-israel-758x400.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/09/turkey-israel-758x400.jpg" width="640" /></a><br /><br /><div>“Λυπάμαι τους Τούρκους που έχουν τέτοιο ηγέτη που τους οδηγεί στην καταστροφή”, ανέφερε σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο διδάκτωρ γεωπολιτικής και καθηγητής γεωστρατηγικής στην Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ) Δρ. Γιώργος Φίλης μιλώντας στο Kontra News 10 και τον Κωνσταντίνο Μαραβελίδη.<br /><br />“Ο Ερντογάν θα θερίσει τις θύελλες τις οποίες έσπειρε, ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ θεωρούν ως επόμενο αντίπαλο την Τουρκία”, τόνισε ο κ. Φίλης και τόνισε ότι “η Τουρκία προσπαθεί να ενταχθεί στην νέα ιντιφάντα” στο Ισραήλ. “Η Ελλάδα έχει χρυσή ευκαιρία να δείξει αποφασιστικότητα και να πάψει να δίνει συγχωροχάρτι στην Τουρκία”, είπε και σημείωσε πως “ο Ερντογάν χάνει τους 4 πυλώνες στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό”, ενώ προέβλεψε “πολύ θερμό επεισόδιο σε Ελλάδα ή Κύπρο ώστε να πιέσει την Δύση να του επιτρέψει να επιβιώσει, όμως θα κάνει τεράστιο λάθος αν επιχειρήσει κάτι εναντίον της Ελλάδας”.<br />Τέλος αναφερόμενος στην “ανταρσία” των Γάλλων στρατιωτικών είπε πως “οι στρατιωτικοί στην Γαλλία στρέφουν την ατζέντα σε πιο εθνικοκεντρικό μοντέλο”.</div><div><br /><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/MJ2PEQ3O5KI" title="YouTube video player" width="640"></iframe></center><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Φίλης: Χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα η νέα σύγκρουση Ισραήλ – Τουρκίας (vid.)

“Λυπάμαι τους Τούρκους που έχουν τέτοιο ηγέτη που τους οδηγεί στην καταστροφή”, ανέφερε σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο διδάκτωρ γεωπολιτικής...

Διαβάστε την συνέχεια