Πως η Ισπανία παγιδεύεται στο βρώμικο γεωπολιτικό παίγνιο της Τουρκίας.

<a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/11/20/erdogan-sanchez.jpg"><img border="0" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/11/20/erdogan-sanchez.jpg" /></a><div><br /></div><div>του<b> Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Οι συμφωνίες για την συμπαραγωγή και την πώληση Ισπανικών οπλικών συστημάτων στην Τουρκία, ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ένα απλό διακρατικό deal…<br /><br />Είναι πολλές και κρίσιμες οι ιδιαιτερότητες που αφορούν στο συγκεκριμένο «πακέτο», γι’ αυτό και επιβάλλεται να αναδειχτούν στις πραγματικές διαστάσεις τους, αφού ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια ακόμη και μιας ηθικά απαράδεκτης στρατηγικής συμφωνίας μεταξύ των δύο μερών…<br /><br />Για την Ισπανική κυβέρνηση…<br /><br />Η Τουρκία αντιμετωπίζεται ως μια ενδιαφέρουσα χρηματοοικονομική πιάτσα, που εξασφαλίζει σημαντικές ευκαιρίες επέκτασης – μέσω και εξαγορών – του Ισπανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, ο όγκος των παραγγελιών που δέχεται η Ισπανική πολεμική βιομηχανία, πιστοποιεί ότι η Τουρκία αναδεικνύεται ΚΑΙ στον εξοπλιστικό τομέα, ως ένας πολύ σημαντικός πελάτης – εταίρος, για όποιον επιχειρήσει να αποτιμήσει αυτήν την σχέση με όρους εμπορικούς. Έτσι, η Ισπανία αδυνατώντας να «δραπετεύσει» από την παραδοσιακή κακοδαιμονία των Ευρωενωσιακών χαρτογιακάδων, εγκλωβίζεται στην λαγνεία των μεγάλων εμπορικών συμφωνιών, με αποτέλεσμα να αποσυνδέει τους οικονομικούς της σχεδιασμούς από την υποτιθέμενα κοινή Ευρωπαϊκή στρατηγική ατζέντα, να προκαλεί σοβαρά ρήγματα στην ενιαία της έκφραση και εν τέλει να μετατρέπεται σε απροκάλυπτο διπλωματικό σύμμαχο (βλέπε μακρύ χέρι) της Άγκυρας, που μαζί με την Γερμανία ακυρώνουν στην ουσία κρίσιμες αποφάσεις της ΕΕ, απέναντι στον Τουρκικό επιθετικό αναθεωρητισμό.<br /><br />Για την Τουρκική πολιτική ηγεσία…<br /><br />Οι έξι εξοπλιστικές συμφωνίες που υπεγράφησαν κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Ισπανού πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ στην Τουρκία, δεν είναι απλώς μια επιτυχημένη εκδοχή της εξοπλιστικής διπλωματίας στην οποία επιδίδονται συστηματικά οι Τούρκοι επιτελείς. Είναι πρωτίστως μια έξυπνη κίνηση με ευρύτερο γεωπολιτικό αποτύπωμα αφού συνδυάζει την εξυπηρέτηση πολύ συγκεκριμένων εξοπλιστικών αναγκών, με την ταυτόχρονη προώθηση των διαχρονικών νεο-οθωμανικών της επιδιώξεων. Ας γίνουμε συγκεκριμένοι…<br /><br />Η Τουρκία χρειάζεται εναγωνίως μια πλατφόρμα που θα λειτουργήσει ουσιαστικά ως ένα κέντρο επιχειρήσεων που θα της επιτρέψει να συντονίσει πληρέστερα τις δυνάμεις της στο ευρύ δίκτυο στρατιωτικών εγκαταστάσεων που διατηρεί σε Κατάρ, Σομαλία, Αυλώνα, Κύπρο, Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Σουδάν κλπ στο πλαίσιο της επιδίωξής της να εξασφαλίσει τον έλεγχο του Περσικού, της Μεσογείου, της Μ. Ανατολής, της Αφρικής και φυσικά του Αιγαίου. Το αεροπλανοφόρο – ελικοπτεροφόρο “ANADOLU” είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται δηλαδή και αυτό της το προσφέρει η εξοπλιστική συμφωνία με την Ισπανία.<br /><br />Η Τουρκία επίσης προσβλέπει να ενσωματώσει στο οπλοστάσιο της τα υπό αντικατάσταση Ισπανικά F-16 (ενδεχομένως και με την σιωπηρή συγκατάθεση των ΗΠΑ) βελτιώνοντας έτσι την αεροναυτική επιχειρησιακή της δυνατότητα.<br /><br />Η Τουρκία έχοντας προσυπογράψει ένα πακέτο συμφωνιών με παρόντα τον Ισπανό πρωθυπουργό και το μισό Ισπανικό Υπουργικό Συμβούλιο, επιδιώκει τρόπον τινά να εξασφαλίσει την «σοσιαλιστική» νομιμοποίηση της εγκληματικής της δράσης και εμμέσως πλην σαφώς την σιωπηλή συγκατάβαση έως ανοχή της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στους επικίνδυνους γεωπολιτικούς της ακροβατισμούς.<br /><br />Η Ισπανική Σοσιαλδημοκρατία με την σειρά της, παραμυθιάζεται θεωρώντας ότι η Ισπανοτουρκική συμφωνία μπορεί να σηματοδοτήσει και την γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ισπανίας αναφορικά με τα διαδραματιζόμενα στην Μεσόγειο, ενώ ονειρεύεται να πλασαριστεί ως σοβαρό αντιστάθμισμα στην στρατηγική περιφερειακή ενδυνάμωση της Γαλλίας.<br /><br />Κι εδώ ακριβώς είναι που αρχίζουν τα δύσκολα…<br /><br />Η Ισπανία παγιδεύεται στο Τουρκικό γεωπολιτικό παίγνιο, οραματιζόμενη γεωπολιτικά και άλλα μεγαλεία, αδυνατώντας όμως να συνειδητοποιήσει τους πραγματικούς κινδύνους που ελλοχεύουν στην επόμενη στροφή. Η Τουρκία με όχημα την Ισπανία…<br />Υπονομεύειέτι περαιτέρω την έτσι κι αλλιώς διαρραγείσα Ευρωπαϊκή συνοχή…<br />Ναρκοθετείμε τον τρόπο της την Ισπανική Οικονομία με εργαλείο τα Καταριανά κεφάλαια τα οποία, μετά την εκτεταμένη εισβολή που έχουν πραγματοποιήσει στο Ισπανικό ποδόσφαιρο, θεωρείται πάρα πολύ πιθανόν ότι θα αλώσουν και την ισπανική πολεμική βιομηχανία με όχημα την Τουρκική συμμετοχή στις Ισπανοτουρκικές συμπαραγωγές… Και κυρίως…<br /><br />Η Τουρκία, έχοντας την σταθερή και διακηρυγμένη της επιδίωξη να εξασφαλίσει τον έλεγχο ολόκληρης της Μεσογείου μέχρι και την έξοδο του Γιβραλτάρ, είναι πάρα πολύ πιθανόν να χορογραφήσει (δι’ αντιπροσώπων) την αποσταθεροποίηση της αφελούς Ισπανίας, η οποία ξεχνά ότι στο μαλακό της υπογάστριο, δεν βρίσκεται το Λουξεμβούργο και το Βατικανό αλλά το Μαρόκο και η Αλγερία.<br /><br />Εννοείται ότι στην αξιολόγηση του συνολικού «πακέτου» των εξελίξεων, θα πρέπει να παραμένουμε ανήσυχοι για την δόλια προσπάθεια με την οποία επιχειρεί η Άγκυρα να επαναπροσεγγίσει το Ισραήλ, αλλά και για την επιρρέπεια που φαίνεται να επιδεικνύει σε αυτές τις επιθέσεις συγκατάβασης η νέα Ισραηλινή κυβέρνηση του κ. Μπένετ.<br /><br />Ο Δένδιας φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται το βρώμικο σκηνικό…<br /><br />Επομένως, η αντίδραση που επιδεικνύεται από την μεριά του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, είναι κάτι που θα πρέπει να καταγραφεί τα θετικά αυτής της υπόθεσης, στο βαθμό που επιβεβαιώνει ότι ο επικεφαλής της Ελληνικής Διπλωματίας, μπόρεσε να δει το πραγματικό παρασκήνιο πέρα από τις δηλώσεις και τα ταρατατζούμ και αντιδρά με την πρέπουσα σοβαρότητα. Αν και κατά την γνώμη του γράφοντος, θα πρέπει να καταγραφεί το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει ενεργοποιηθεί ήδη στο επίπεδο των ομολόγων του.<br /><br />Ενθαρρυντική επίσης είναι και η αντίδραση του Πάμπλο Κασάδο από το Λαϊκό κόμμα της Ισπανίας, η οποία αντίδραση, αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι υπάρχουν αντιστάσεις μέσα στην χώρα, από δυνάμεις που δεν αποδέχονται τις προσχηματικές αιτιάσεις των Σοσιαλιστών και κυρίως από δυνάμεις που συνειδητοποιούν το βρώμικο σχέδιο και οι οποίες αντιστάσεις, υπό προϋποθέσεις ενδέχεται να προσλάβουν και διάσταση πανευρωπαϊκή.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση πάντως, η απολογητική έως φοβική αντίδραση του Ισπανού ΥΠΕΞ στην πρόκληση Δένδια, αποδεικνύει ότι το παρασκήνιο είναι πολύ βρώμικο και ότι κανένας απολύτως εφησυχασμός δεν θα πρέπει να υπάρξει.<br /><br />Τι κάνουμε…<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να θέσει στο επίκεντρο της διπλωματικοπολιτικής και επιχειρησιακής της διαχείρισης, ένα αδιαπραγμάτευτο τρίπτυχο: Αποφασιστικότητα… Επιθετική στρατηγική… Ισχυρή θέληση.<br /><br />Η Τουρκική Διπλωματία επιδιώκει να ανακόψει τις περιφερειακές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, στο πλαίσιο των οποίων η πατρίδα μας έχει, ή επιχειρεί να αναβαθμίσει περαιτέρω, τον δικό της ιδιαίτερο ρόλο. Η κλιμάκωση των Τουρκικών προσπαθειών, ενεργοποιεί αντιθέσεις, υγιείς αντιδράσεις, ισχυρούς ανταγωνισμούς αλλά και ένα πλήθος καινούριων ευκαιριών τις οποίες η Ελληνογαλλική στρατηγική συμμαχία έχει την δυνατότητα να εργαλειοποιήσει προκειμένου να ακυρωθεί στην πράξη το Τουρκικό αφήγημα.<br /><br />Η ακύρωση στην πράξη του Τουρκικού αφηγήματος, θα «κλειδώσει» την στιγμή που η Τουρκία και το Βρετανικό δεκανίκι της θα καταγράψουν μια διακριτή ήττα στην περιφερειακή σκακιέρα και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να σχεδιάσουν οι Έλληνες και οι Γάλλοι επιτελείς.<br /><br />Αυτή η ήττα εκτός από διακριτή, θα μπορεί υπό προϋποθέσεις για την Τουρκία και το νεο-οθωμανικό της αφήγημα να είναι επιπροσθέτως ΚΑΙ συντριπτική και όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, η διαμόρφωση των κινήτρων που θα βαθύνουν τον στρατηγικό χαρακτήρα των περιφερειακών συνευρέσεων στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας, αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ευόδωση αυτού του σχεδιασμού και την εδραίωση μιας διαφορετικής Αρχιτεκτονικής ισχύος και περιφερειακής ασφαλείας.<br /><br />Εμείς θα επανέλθουμε… Οι επιτελείς οφείλουν να σκεφτούν με όρους που τροποποιούν οριστικά και αμετάκλητα τους κανόνες…<br /><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως η Ισπανία παγιδεύεται στο βρώμικο γεωπολιτικό παίγνιο της Τουρκίας.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Οι συμφωνίες για την συμπαραγωγή και την πώληση Ισπανικών οπλικών συστημάτων στην Τουρκία, ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ θα πρέπει...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ποιος θέλει πόλεμο με την Τουρκία»;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/10/10/war_game.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/10/10/war_game-696x439.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Διάφορες «ιδέες» διαδίδονται μέσω ΜΜΕ και media. Αν αυτές κάποτε πραγματοποιηθούν δεν θα υπάρξουν νικητές σε μια τέτοια αναμέτρηση.</span></h3>Του <b>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου</b><br />Τα τελευταία χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί στην Ελλάδα οι φωνές που ζητάνε πότε «δυναμική» αντιμετώπιση της Άγκυρας, πότε επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, πότε ανακήρυξη ΑΟΖ, ενώ το τελευταίο διάστημα έχουν προστεθεί και άλλες φανταιζί ιδέες, όπως ο προληπτικός πόλεμος κατά της Τουρκίας και η ανακατάληψη των κατεχομένων κυπριακών εδαφών! Οι «ιδέες» αυτές διαδίδονται δια των μέσων ενημέρωσης, κυρίως όμως διαδίδονται συστηματικά μέσω των social media, που είναι πιο αποτελεσματικά, ιδίως σε περιπτώσεις κρίσεων. Το αποδεικνύουν καθημερινά οι ασθενείς που προτιμούν να πεθάνουν παρά να εισαχθούν σε εντατική.<br /><br />Αν αυτά κάποτε πραγματοποιηθούν, θα αυξήσουν κατακόρυφα τις πιθανότητες σύγκρουσης με την Τουρκία, που, εξελισσόμενη, θα προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές και στις δύο χώρες, όπως και στην Κύπρο. Δεν θα υπάρξουν νικητές σε μια τέτοια αναμέτρηση.<br /><br />Για την Ελλάδα και για την Κύπρο μια σύγκρουση με την Τουρκία είναι ο συντομότερος τρόπος να αυτοκτονήσουν. Όμως, για διεθνή κέντρα που θέλουν να δώσουν ένα μάθημα στο παρόν τουρκικό καθεστώς, προκαλώντας «αλλαγή καθεστώτος» στην Άγκυρα, όπως αυτή που έκαναν σε μια πληθώρα χωρών της Μέσης Ανατολής και της πρώην ΕΣΣΔ, αυτούς που οργάνωσαν το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Ερντογάν το 2016, μπορεί να είναι και ένα από τα σενάρια που μπορεί να τους εξυπηρετούν (όπως μπορεί να εξυπηρετήσει και διάφορες διεθνείς στρατηγικές του χάους και του «πολέμου όλων εναντίον όλων»). Απειλούν δηλαδή ή και χτυπάνε την Τουρκία, ή την προκαλούν να χτυπήσει αυτή, το κόστος όμως το πληρώνουμε εμείς. Αν υπάρχουν τέτοια σενάρια, είναι τα σενάρια της εξτρεμιστικής, αντίπαλης προς τον Μπάιντεν, ομάδας στην ηγεσία του δυτικού συστήματος (Πομπέο, Πενς, Τραμπ, Νετανιάχου, Ζεμμούρ, Μπόρις Τζόνσον κλπ.).<br /><br />Αλλά και μη πραγματοποιούμενες, οι ιδέες αυτές έχουν ήδη συμβάλλει σημαντικά στην κατακόρυφη αύξηση της έντασης με την Τουρκία, έχουν επιβεβαιώσει στα μάτια της τουρκικής ελίτ ότι η Ελλάδα έχει γίνει τυφλό όργανο εχθρικών προς αυτή δυνάμεων και έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου είναι πολύ ευκολότερη μια σύρραξη από λάθος υπολογισμό ή από διεθνή προβοκάτσια. Μια τέτοια προβοκάτσια θα χρησιμοποιήσει τα στηρίγματα που έχουν αυτές οι δυνάμεις στα πολιτικο-στρατιωτικά συστήματα των δύο κρατών, ώστε να τα εγκλωβίσει σε τροχιές που οποιαδήποτε υποχώρηση θα θεωρηθεί απαράδεκτη. Φτάσαμε ήδη κοντά σε αυτό το σημείο το καλοκαίρι του 2020.<br /><br />Επιπλέον τροφοδοτούν έναν ανταγωνισμό εξοπλισμών, που μακροχρόνια, αν όχι βραχυχρόνια, επίσης θα μας καταστρέψει. Πάρτυ ετοιμάζονται να κάνουν τώρα, βιάζοντας ξανά το σώμα της ρημαγμένης Ελλάδας, οι δυτικές πολεμικές βιομηχανίας.<br /><br />Να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό, ότι η Μικρασιατική Καταστροφή συνέβη επειδή οι Άγγλοι και οι Γάλλοι ήθελαν να εμποδίσουν τον Κεμάλ να πάρει τα πετρέλαια της Μοσούλης. Τον εμπόδισαν βέβαια, αλλά κατεστράφη ο μικρασιατικός ελληνισμός. Όσο για την Κυπριακή Καταστροφή συνέβη επειδή τα όργανα των ΗΠΑ και όχι μόνο πίστεψαν αυτά που τους έλεγαν τα αφεντικά τους. Από τη δεκαετία του 1950 Έλληνες και Τούρκοι «υπερπατριώτες», δρώντες αμφότεροι υπό τη διεύθυνση ενός ενιαίου κέντρου, του ΝΑΤΟϊκού Gladio, εργάσθηκαν συστηματικά για να προκαλέσουν αυτό που προκάλεσαν τελικά, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη διχοτόμηση του νησιού. Και θα είχαν διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αν δεν είχαν επιβιώσει ο Μακάριος και ο Λυσσαρίδης και αν, η πραγματικά πολύπλευρη εξωτερική τους πολιτική, δεν είχε περιβάλλει την Κυπριακή Δημοκρατία με ένα παγκόσμιο κύρος αντιστρόφως ανάλογο του μεγέθους και του πληθυσμού της.<br /><br />Ένα κλίμα έντασης με την Τουρκία, και πολύ περισσότερο μια σύγκρουση Ελλάδας και Τουρκίας, μπορεί ενδεχομένως να εξυπηρετεί ξένα κέντρα αποφάσεων, όχι όμως τα ελληνικά και κυπριακά εθνικά συμφέροντα. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι «ιδέες» αυτές, με πρώτη την ιδέα της μονομερούς ανακήρυξης ΑΟΖ από την Ελλάδα, πρωτοεμφανίσθηκαν στην αρχή της μνημονιακής δεκαετίας, όταν δηλαδή Ελλάδα και Κύπρος δέχτηκαν ισχυρό πολιτικο-οικονομικό πόλεμο από τους «συμμάχους και εταίρους», περιλαμβανομένων των ΗΠΑ (δια της καθοριστικής επιρροής τους στην τότε κυβέρνηση Παπανδρέου και, βεβαίως, δια της συγκατάθεσής τους στην έγκριση των μνημονιακών προγραμμάτων από το ΔΝΤ, κατά παράβαση μάλιστα του καταστατικού του). Σε αυτούς τους «συμμάχους και εταίρους» θα στηριχτούμε εναντίον της Τουρκίας;<br /><br />Αυτές οι ιδέες και όσοι τις διακινούν έχουν τελείως δυσανάλογη παρουσία στα μέσα ενημέρωσης και ιδίως στα social media, ουδείς μπαίνει στον κόπο να τους απαντήσει, ενώ συνοδεύουν τις απόψεις τους και με συστηματική χρήση ψευδών ειδήσεων. Η εμφάνισή των ιδεών αυτών στην ελληνική δημόσια και πολιτική ζωή συνέπεσε με την έναρξη μιας περιόδου σύγκρουσης της Τουρκίας με τη Δύση και ιδίως το Ισραήλ, και η κλιμάκωσή τους συνόδευσε την κλιμάκωση αυτής της σύγκρουσης μετά το 2015. Τώρα πλέον δεν έχουμε μόνο ΑΟΖ, πολλοί και διάφοροι προτείνουν 12 μίλια και διαφόρων ειδών προληπτικούς πολέμους… Τα άρθρα τους μεταφράζονται και δημοσιεύονται μετά μανίας στα τούρκικα, τροφοδοτώντας με τη σειρά τους τα τουρκικά εθνικιστικά ρεύματα και τις Γαλάζιες Πατρίδες.<br /><br />Αρκετοί από τους αρθρογράφους αυτούς κινούνται από ειλικρινή κίνητρα («πρέπει επιτέλους να κάνουμε κάτι με την Τουρκία») αλλά εσφαλμένη ανάλυση της πραγματικής κατάστασης. Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία όμως όσων υποστηρίζουν τέτοιες «υπερπατριωτικές» και εξαιρετικά επικίνδυνες απόψεις, κατά τρόπο αρκετά περίεργο, έλαμψαν δια της απουσίας τους όταν η κυβέρνηση Σημίτη αποπειράθηκε τη διάλυση του κυπριακού κράτους με το σχέδιο Ανάν, όταν παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία, όταν αποποιήθηκε του δικαιώματος μονομερούς επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στη Μαδρίτη, αναγνωρίζοντας στην Τουρκία ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο και όταν αφόπλισε την Κύπρο μεταφέροντας στην Κρήτη τους S300. Ούτε είπαν τίποτα όταν διαδοχικές ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις άναβαν, ουσιαστικά άνευ όρων, το πράσινο φως στην ενταξιακή πορεία της Άγκυρας ή όταν η κυρία Βικτώρια Νούλαντ επιχειρούσε πραξικοπηματική κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την απερίγραπτη αποικιακή διάσκεψη της Γενεύης. Τώρα τι έπαθαν; Μύγα “υπερπατριωτισμού” τους τσίμπησε; Και που βρισκόταν αυτή η μύγα προ του 2010; Και πως είναι δυνατό, οι ίδιοι, να μη βγάζουν κιχ για την απαράδεκτη παραχώρηση όλης της ελληνικής επικράτειας, των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, των ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών, της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στην δύναμη που έβαλε τους Τούρκους στην Κύπρο και τους συμμάχους της;<br /><br />Δεν πρότειναν να επεκταθούν τα ελληνικά χωρικά ύδατα το 1995, όταν η Ελλάδα ήταν απείρως ισχυρότερη από σήμερα και το προτείνουν τώρα, που έχει ανατραπεί πλήρως ο συσχετισμός δυνάμεων με την Τουρκία. Και έχει ανατραπεί εξαιτίας μιας πολιτικής ακραίας υποτέλειας και πρωτοφανούς εξάρτησης από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Γερμανία, που ακολούθησαν και εξακολουθούν οι ελληνικές ελίτ, ιδίως μετά το 2009.<br /><br />Η ελληνική εξωτερική πολιτική έναν δρόμο έχει. Να αποφύγει όσο είναι δυνατόν την ένταση με την Τουρκία, χωρίς να κάνει καμία παραχώρηση κυριαρχίας, ούτε προς την Άγκυρα, ούτε προς τρίτους, τόσο στη μητροπολιτική Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο.<br /><br />Φυσικά η Ελλάδα πρέπει να πάει σε πόλεμο με την Τουρκία αν δεχθεί επίθεση στο έδαφός της ή αν η Τουρκία προελάσει νοτίως της γραμμής εκεχειρίας στην Κύπρο. (Στην πραγματικότητα – όχι σύμφωνα με πληροφορίες «συμμαχικών» υπηρεσιών). Και τα δύο αυτά είναι εξαιρετικά απίθανα ενδεχόμενα. Όχι όμως να πάει σε πόλεμο, για να υπερασπιστεί τα πετρέλαια της Exxon ή αγωγούς που δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα να γίνουν ή τους σχεδιασμούς Αμερικανών και Ισραηλινών εξτρεμιστών. Όσο για ήσσονες, εν σχέσει με αυτές που περιγράψαμε, τουρκικές προκλήσεις, αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια πληθώρα μη στρατιωτικών μέσων που διαθέτει η χώρα.<br /><br />Πρέπει να σταματήσουμε να ταλαντευόμαστε μεταξύ γελοίων και επικίνδυνων ιδεών, που μας τις πλασάρουν διεθνείς προβοκάτορες, όπως ο EastMed, που δεν είχε και δεν έχει καμία πιθανότητα πραγματοποίησης και των εξίσου εξωφρενικών ιδεών να θέσουμε υπό την κρίση της Αμερικής ή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου και το δικαίωμα της άμυνάς τους ή της διαρκούς συζήτησης επί της δεκάτης ή της εικοστής εκδοχής διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με μία παραλλαγή του σχεδίου Ανάν και της “διζωνικής-δικοινοτικής” δήθεν ομοσπονδίας.<br /><br />Και πρέπει να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στην ανόρθωση του παραπαίοντος Εθνικού Συστήματος Υγείας, στο τι θα κάνουμε με τη φοβερή οικονομική κρίση που πιθανότατα έρχεται, με τη δημογραφική κατάρρευση του ελληνισμού (ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών που συνεχίζονται επί μία δεκαετία) και με τους μεγάλους κινδύνους και την απειλή για την ασφάλεια του μισού ελληνικού πληθυσμού, εξαιτίας της υποβάθμισης, σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής, του φυσικού περιβάλλοντος του λεκανοπεδίου της Αττικής. Με το μέλλον δηλαδή της χώρας μας και της Κύπρου.<br /><br />Εκεί φαίνεται και ο αληθινός πατριωτισμός.<br /><br />Υ.Γ.: Δεν ήταν το θέμα μας εδώ και δεν εξετάσαμε μια άλλη εξίσου σημαντική πτυχή του προβλήματος και αυτή είναι της αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε τυχόν επικίνδυνες εξελίξεις στις διεθνείς σχέσεις της χώρας και ενδεχομένων σεναρίων επιβολής στην Ελλάδα (το ιδανικό μέρος όπως φαίνεται κάθε είδους πειραμάτων) ενός σκληρού αυταρχικού καθεστώτος με μανδύα δήθεν εθνικόφρονα, «αντι-τουρκικό», μετά από μια εθνική κρίση ή από μείζονες εθνικές παραχωρήσεις, δηλαδή ένα «1974 από την ανάποδη». Αυτά τα σχέδια δεν είναι τώρα στην ημερήσια διάταξη, προετοιμάζονται όμως με μακροχρόνια στόχευση και μπορεί να γίνουν επίκαιρα στην επόμενη μεγάλη κοινωνική ή εθνική κρίση στην Ελλάδα και αν μεταβληθούν βασικά δεδομένα της τωρινής διεθνούς κατάστασης.<br /><br /><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ποιος θέλει πόλεμο με την Τουρκία»;

Διάφορες «ιδέες» διαδίδονται μέσω ΜΜΕ και media. Αν αυτές κάποτε πραγματοποιηθούν δεν θα υπάρξουν νικητές σε μια τέτοια αναμέτρηση. Του Δημή...

Διαβάστε την συνέχεια

«Δεν είσαι αφεντικό μου» είπε ο Τσαβούσογλου και τα τίναξε όλα στον αέρα

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2017/07/tsavousoglu.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2017/07/tsavousoglu-696x391.jpg" /></a><br /><br />«Για το θέμα των (τουρκικών) στρατευμάτων, ο Γενικός Γραμματέας (Αντόνιο Γκουτέρες) σημείωσε ότι «Μηδέν στρατοί, Μηδέν εγγυήσεις» ήταν κόκκινη γραμμή για την Τουρκία, ενώ μακράς διάρκειας παραμονή τουρκικών στρατευμάτων παραμένει κόκκινη γραμμή για την Ελληνοκυπριακή πλευρά. Τα παραπάνω σημειώνει η πρακτικογράφος του ΟΗΕ, Σίλια Ρίτσαρσον, στο αυστηρώς εμπιστευτικό έγγραφο για το περίφημο Δείπνο στο Κραν Μοντάνα, την τελευταία ημέρα των διαπραγματεύσεων για τη λύση του Κυπριακού.<br /><br />Σημειώνει ότι (ο Γ.Γ. του ΟΗΕ) «δεν βλέπει προοπτική για περαιτέρω μετακινήσεις σε αυτό το θέμα από κανένα μέρος και κατέληξε ως αυτή είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει σε ανώτερο επίπεδο (π.χ. με εμπλεκομένους τους Πρωθυπουργούς Ελλάδας και Τουρκίας).<div><br />Τι αποκαλύπτει εμπιστευτικό έγγγραφο<br /><br />Σύμφωνα με τον <a href="https://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/1336569/kran-montana-tin-ora-tis-krisis-o-mebloyt-ta-tinaxe-ola-ston-aera">Φιλελεύθερο Κύπρου</a>, το έγγραφο αναφέρει: «Ο Γενικός Γραμματέας ρώτησε εάν η Τουρκία θα μπορούσε να σκεφτεί επανεξέταση της παρουσίας των στρατευμάτων και ο κ. Τσαβούσογλου απάντησε ότι δεν έχει ένσταση αυτό να συζητηθεί σε επίπεδο Πρωθυπουργών.<br /><br /><a href="https://www.philenews.com/temp/images/726x510/cache_726x510_Crop_medium_1336562_1050674_20112021.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="726" height="510" src="https://www.philenews.com/temp/images/726x510/cache_726x510_Crop_medium_1336562_1050674_20112021.JPG" width="726" /></a><br />Η εκτίμηση του Γενικού Γραμματέα ήταν πως αυτό το θέμα μπορούσε, αληθώς, να συζητηθεί σε επίπεδο Πρωθυπουργών αλλά δεν υπήρχε καμία εγγύηση για ένα τέτοιο αποτέλεσμα».<br /><br />Από το έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά το ανάρμοστο παιγνίδι που έπαιζε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, ο οποίος -σύμφωνα και με άλλες πληροφορίες- ήταν εκνευρισμένος και ερειστικός. Σε κάποια στιγμή, απευθυνόμενος προς τον Έλληνα ομόλογό του, Νίκο Κοτζιά, που ζήτησε να παρουσιαστούν γραπτώς οι θέσεις της Τουρκίας, απάντησε θυμωμένος (σημειώνουμε ότι δεν περιλαμβάνεται σε αυτά τα πρακτικά):<br /><br />«Δεν είμαι υποχρεωμένος να σου δώσω τίποτα γραπτώς. Δεν είσαι το αφεντικό μου. Θα μοιραστώ (μαζί σας) ό,τι θέλω. Θα μοιραστώ ό,τι δίνει εντολή ο πρωθυπουργός μου και ο πρόεδρός μου. Δεν είσαι το αφεντικό μου. Ο πρωθυπουργός σου δεν είναι το αφεντικό μου και δεν μπορεί κανένας να μου ζητήσει γραπτό έγγραφο. Εντάξει; Μοιράστηκα τη γνώμη μου, είτε σας αρέσει είτε όχι, είτε τη δέχεστε είτε όχι. Χωρίς την εφαρμογή της συμφωνίας, πώς θα σας δώσω το δικαίωμα της επέμβασης. Δεν θα το δώσω αυτό», είπε αφήνοντας άφωνους τους παρευρισκόμενους.<br /><br />Σύμφωνα με τα πρακτικά του ΟΗΕ: «Ο κ. Τσαβούσογλου είπε πως η δήλωση του Γενικού Γραμματέα με την οποία το Μονομερές Δικαίωμα Επέμβασης παρουσιάζεται ως “μη βιώσιμο” έχει σημειωθεί καλά. Επίσης, σημειώθηκε η δήλωση του Γενικού Γραμματέα ότι τα στρατεύματα θα μπορούσαν να μείνουν. Επανέλαβε ότι «Μηδέν στρατεύματα, μηδέν εγγυήσεις» δεν είναι σημείο αφετηρίας για την Τουρκία. Μοιράστηκε, είπε, μια πρόταση με τον Γενικό Γραμματέα, που αφορά και τη Συνθήκη Εγγυήσεων και τη Συνθήκη Συμμαχίας. Έδειξε, είπε, περισσότερη ευελιξία και προσθέτοντας ένα καινούργιο στοιχείο, εισηγείται όπως το Μονομερές Δικαίωμα της Επέμβασης θα μπορούσε να επανεξεταστεί υπό την προϋπόθεση συμφωνίας επί άλλων θεμάτων».<br /><br />Είναι φανερό, ότι ο Τούρκος υπουργός δεν προσφέρει τίποτα στον κ. Αναστασιάδη στα βασικά θέματα της παραμονής των κατοχικών στρατευμάτων, των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων. Αντίθετα, απαιτεί να πάρει από πριν ό,τι ζητά, για να δει αν θα μπορεί να δείξει ευελιξία στα παραπάνω θέματα.<br /><br />Περαιτέρω, είναι σαφές από το Πλαίσιο Παρακολούθησης και Εφαρμογής πως δεν περιλαμβάνεται οποιαδήποτε αναφορά για το θέμα των Εγγυήσεων και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης.<br /><br />Οι συζητήσεις ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης ημέρας διαβουλεύσεων και διμερών συναντήσεων μεταξύ του Γενικού Γραμματέα και όλων των αντιπροσωπειών. Οι αντιπροσωπείες επικεντρώθηκαν στο θέμα για το μέλλον της Συνθήκης Εγγυήσεων καθώς και στο θέμα της παρουσίας ξένων στρατευμάτων. Στο τέλος, ο Γενικός Γραμματέας, βάσει της εκτίμησης του, θεώρησε καλύτερο να κλείσει τη Διάσκεψη, λέγοντας ότι τα απαραίτητα στοιχεία για λύση δεν μπορούν να επιτευχθούν. Λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα γύρω από το τραπέζι, ο Γενικός Γραμματέας δήλωσε ότι μια λιτή δήλωση χρειάζεται να εκδοθεί για να εξηγεί πως η Διάσκεψη έκλεισε αφότου δεν επιτεύχθηκε συμφωνία.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

«Δεν είσαι αφεντικό μου» είπε ο Τσαβούσογλου και τα τίναξε όλα στον αέρα

«Για το θέμα των (τουρκικών) στρατευμάτων, ο Γενικός Γραμματέας (Αντόνιο Γκουτέρες) σημείωσε ότι «Μηδέν στρατοί, Μηδέν εγγυήσεις» ήταν κόκκι...

Διαβάστε την συνέχεια

Α. Συρίγος - Γ. Φίλης: Η πραγματικότητα στην σημερινή Τουρκία του προέδρου Ερντογάν

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/erdogan.jpg?itok=a6j-0gsi" width="787" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία θα περάσει σε μια νέα εποχή μετά τις επόμενες εκλογές</span></h3>Ο καθηγητής διεθνούς δικαίου και υφυπουργός παιδείας Άγγελος Συρίγος και ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Γιώργος Φίλης μιλούν για την κατάσταση στην σημερινή Τουρκία του προέδρου Ερντογάν τις ψευδαισθήσεις για την διάδοχη κατάσταση και τον ρόλο σημαντικών παικτών στην περιοχή μας.<br /><br />Επίσης για τον ρόλο που προσδίδουν τα Ελληνικά ΜΜΕ στον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και την στάση αναμονής ΗΠΑ και Ισραήλ που βασίζεται κυρίως στην , λανθασμένη, εκτίμηση ότι η Τουρκία θα περάσει σε μια νέα εποχή μετά τις επόμενες εκλογές<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="369" src="https://www.youtube.com/embed/B-FBzK8MFkM" width="699" youtube-src-id="B-FBzK8MFkM"></iframe></div><br /><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Α. Συρίγος - Γ. Φίλης: Η πραγματικότητα στην σημερινή Τουρκία του προέδρου Ερντογάν

Η Τουρκία θα περάσει σε μια νέα εποχή μετά τις επόμενες εκλογές Ο καθηγητής διεθνούς δικαίου και υφυπουργός παιδείας Άγγελος Συρίγος και ο κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αφιέρωμα στις εκλογές της Λιβύης: Σήκω Καντάφι για να δεις τα παιδιά της ΑΛΛΑΓΗΣ.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/untitled-1%20%283%29.jpg?itok=6tKccfTC" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι υποψηφιότητες για την προεδρία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον Στρατάρχη Khalifa Haftar, τον σημερινό πρωθυπουργό Abdul Hamid Dbeibe και τον γιο του πρώην ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι, Σαΐφ αλ-Ισλάμ</span></h3>Του <b>Χρήστου Τζώτζη</b><br /><br />Από τότε που η Εκλογική Επιτροπή της Λιβύης ανακοίνωσε την έναρξη της περιόδου εγγραφής για τις επερχόμενες εκλογές, αρκετοί εξέχοντες υποψήφιοι υπέβαλαν την υποψηφιότητά τους. Οι εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου, είναι οι πρώτες που θα διεξαχθούν στη Λιβύη μετά την ανεξαρτησία από την Ιταλία το 1951. Θα μπορούσαν επίσης να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή στην χώρα, η οποία έχει βυθιστεί στο χάος από την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι το 2011. Από εκείνη τη χρονιά, η λιβυκή κοινωνία δεν γνώρισε τίποτα άλλο παρά μόνο βία και ανασφάλεια. Ομοίως, ο άμαχος πληθυσμός έχει δει πώς η χώρα του έχει μετατραπεί σε «σκακιέρα» για ορισμένες διεθνείς δυνάμεις που προσπαθούν να αυξήσουν την επιρροή τους στην περιοχή. Από αυτή την άποψη, είναι αξιοσημείωτος ο μεγάλος αριθμός ξένων μισθοφόρων στη Λιβύη, ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση.<br /><br />Ωστόσο, εν μέσω αυτής της χαοτικής κατάστασης, τον Οκτώβριο του 2020 έλαβε χώρα ένα γεγονός που έδωσε ελπίδα στον πληθυσμό της Λιβύης. Η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) και ο Εθνικός Στρατός (LNA), με επικεφαλής τον Στρατάρχη Khalifa Haftar, συμφώνησαν σε μόνιμη κατάπαυση του πυρός. Ο ΟΗΕ θεώρησε αυτή την εξέλιξη ως «θεμελιώδες βήμα προς την ειρήνη και τη σταθερότητα». Τώρα, με τις επερχόμενες εκλογές τον Δεκέμβριο, η Λιβύη ελπίζει να συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο προς την αρμονία και την ασφάλεια.<br /><br />Πιο πρόσφατα, διεθνείς ηγέτες και διπλωμάτες συναντήθηκαν στο Παρίσι την προηγούμενη εβδομάδα, συζήτησαν την κατάσταση στη Λιβύη και αποφάσισαν ότι η πλούσια σε πετρέλαιο βορειοαφρικανική χώρα θα πρέπει να τηρήσει το σχέδιο του ΟΗΕ για προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές τον επόμενο μήνα. «Τονίζουμε τη σημασία όλων των συμμετεχόντων στη Λιβύη να κινητοποιηθούν αποφασιστικά υπέρ της διοργάνωσης ελεύθερων, δίκαιων, χωρίς αποκλεισμούς και αξιόπιστων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στις 24 Δεκεμβρίου», επιβεβαίωσε η επίσημη δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα μετά τη συνάντηση, καλώντας παράλληλα σε απόσυρση όλων των ξένων μισθοφορικών δυνάμεων. <br /><br />Τουρκία και Ρωσία, γνωρίζοντας ότι η Διάσκεψη θα στόχευε κυρίως τα δικά τους συμφέροντα, συμμετείχαν με μικρή αντιπροσωπεία χαμηλόβαθμων αξιωματούχων.<br /><br />Λίγες μέρες μετά την Διεθνή Διάσκεψη, το κλίμα στην χώρα πολώθηκε ακόμα περισσότερο, με την αποπομπή της Λίβυας υπουργού Εξωτερικών Najla El Mangoush με απόφαση του τουρκόφιλου Προεδρικού Συμβουλίου. Στην απόφαση αναφέρθηκε ότι η Λίβυα υπουργός Εξωτερικών, τέθηκε σε αναστολή λόγω «αντίθετων με τις αποφάσεις του Λιβυκού Πολιτικού Φόρουμ ενεργειών της, και επειδή ενεργούσε χωρίς συντονισμό με το Προεδρικό Συμβούλιο για θέματα εξωτερικής πολιτικής», υπονοώντας προφανώς τις στενότερες σχέσεις που ανέπτυξε με την Γαλλία, αλλά και την Ελλάδα. <br /><br />Οι υποψήφιοι<br /><br />Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα, η χώρα οδεύει προς τις πρώτες εκλογές της ιστορίας της. Μεταξύ των υποψηφίων είναι βασικά πρόσωπα της πολιτικής σκηνής της Λιβύης. Υπάρχουν διεκδικητές και από τις δύο πλευρές και ακόμη και το πρώην καθεστώς Καντάφι είναι παρών μέσω του γιου του.<div><br /></div><div>Χαλίφα Χάφταρ<br /><br />Ο Λίβυος στρατάρχης και ηγέτης του LNA παραιτήθηκε από τη στρατιωτική του θέση τον περασμένο Σεπτέμβριο προκειμένου να κατέβει στις εκλογές. Σύμφωνα με νόμο που πέρασε από τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου Aguilah Saleh, ο οποίος είναι επίσης υποψήφιος στις εκλογές, οι υποψήφιοι πρέπει να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους τρεις μήνες πριν από τις εκλογές. Εάν τελικά δεν καταφέρουν να κερδίσουν τις απαραίτητες ψήφους για να εκλεγούν στην θέση του Προέδρου, θα μπορούν να επιστρέψουν στις αντίστοιχες θέσεις τους.<br /><br />Παρά την ανακοίνωση της παραίτησής του τον Σεπτέμβριο, ο Χάφταρ υπέβαλε επίσημα την υποψηφιότητά του στις 16 Νοεμβρίου. Μιλώντας σε τηλεοπτικό πρόγραμμα, ο στρατάρχης είπε ότι έτρεχε για να «οδηγήσει τον λαό μας στη δόξα, την πρόοδο και την ευημερία». Ο Χάφταρ είπε ότι δεν «κυνηγάει την εξουσία». Ο στρατάρχης είναι ο μόνος ικανός να οδηγήσει τη Λιβύη έξω από την κρίση που έχει τυλίξει τη χώρα μετά τις εξεγέρσεις που ανέτρεψαν τον Καντάφι.<br /><br />Ο 78χρονος στρατιωτικός από την Ajdabiya (Κυρηναϊκή) ήταν παρών σε αρκετές καίριες στιγμές της ιστορίας της Λιβύης. Υποστήριξε τον Καντάφι κατά τη διάρκεια της Πράσινης Επανάστασης του 1969 εναντίον του βασιλιά Ίντρις Α', αλλά έζησε και το τέλος του πρώην ηγέτη της Λιβύης.<br /><br />Μετά την ανατροπή του Idris I, ο Καντάφι διόρισε τον Haftar ως Αρχηγό του Επιτελείου Στρατού. Ο Στρατάρχης αποφοίτησε από την Ακαδημία του Στρατιωτικού Πανεπιστημίου της Βεγγάζης το 1966, αν και εκπαιδεύτηκε επίσης στη Σοβιετική Ένωση. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης Λιβύης-Τσαντ μεταξύ 1978 και 1987, ήταν ο διοικητής των εθνικών δυνάμεων.<br /><br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/elecciones-libia%2520%25282%2529.jpg"><img height="440" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/elecciones-libia%2520%25282%2529.jpg?itok=JbEN_Al_" width="640" /></a><br /><br />Ωστόσο, αυτός ο πόλεμος έφερε και την πτώση του. Ο Χάφταρ ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε από τις δυνάμεις του Τσαντ που υποστηρίζονταν από τη Γαλλία. Εκτός από αιχμάλωτος πολέμου, ο στρατάρχης κατηγορήθηκε για προδοσία από τη χώρα του επειδή εγκατέλειψε τα στρατεύματα. Μετά από αρκετά χρόνια στη φυλακή, αποφυλακίστηκε το 1990 και εξορίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα στην πολιτεία της Βιρτζίνια, κοντά στη CIA στο Langley. Για το λόγο αυτό, αναλυτές και ειδικοί ισχυρίστηκαν ότι ο Χάφταρ άρχισε να συνεργάζεται με την υπηρεσία πληροφοριών για την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι.<br /><br />Ο στρατάρχης αποφάσισε να επιστρέψει στη χώρα του μέσω της Αιγύπτου το 2011, όταν ξεκίνησαν οι εξεγέρσεις που θα έφερναν το τέλος του Καντάφι. Μετά την πτώση του Λίβυου ηγέτη, τα ίχνη του Χάφταρ χάθηκαν για μερικά χρόνια, μέχρι το 2014, όταν ανακοίνωσε το σχέδιό του να «σώσει το έθνος». Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε την Επιχείρηση Dignity στην ανατολική πόλη της Βεγγάζης κατά των Ισλαμιστών και ομάδων που συνδέονται με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Στόχος του Χάφταρ ήταν «να τερματίσει τον έλεγχο του κράτους από τους ισλαμιστές». Ο LNA πέτυχε να τους εκδιώξει από την πόλη και άλλα βασικά προπύργια το 2016. Στο πλαίσιο αυτής της σύγκρουσης, ο Χάφταρ έχει λάβει υποστήριξη από πολλές χώρες, όπως η Ρωσία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία, η Αίγυπτος και η Γαλλία.<br /><br />Έχοντας νικήσει πολλές από τις ισλαμιστικές φατρίες στη χώρα, ο Χάφταρ φιλοδοξεί τώρα να γίνει πρόεδρος. «Καλώ όλους τους Λίβυους να πάρουν τη σωστή απόφαση, για την οποία δεν θα μετανιώσουν», είπε μετά την παρουσίαση της υποψηφιότητάς του.</div><div><br />Abdul Hamid Dbeibeh<br /><br />Ο νυν πρωθυπουργός του GNA επέλεξε επίσης να κατέβει στις εκλογές, παρά τα νομικά εμπόδια. Όπως σημειώθηκε παραπάνω, οι υποψήφιοι πρέπει να παραιτηθούν τρεις μήνες πριν από τις εκλογές, ωστόσο ο Dbeibeh παραμένει στη θέση του.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/elecciones-libia%2520%25286%2529.jpg"><img height="440" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/elecciones-libia%2520%25286%2529.jpg?itok=cz2deMqY" width="640" /></a><br /><br />Ο 62χρονος επιχειρηματίας και μηχανικός κατάγεται από πλούσια οικογένεια στην παραθαλάσσια πόλη Misrata. Ο Dbeibeh σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο του Καναδά και πριν από την πτώση του Καντάφι διηύθυνε μια σειρά από επιχειρήσεις που σχετίζονται με το πετρέλαιο, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο. Ήταν επίσης υπεύθυνος της Εταιρείας Ανάπτυξης και Επενδύσεων και επέβλεπε κατασκευαστικά έργα σε μέρη όπως η Al Jufrah και η γενέτειρα του Καντάφι, η Σύρτη.<br /><br />Μετά τον θρίαμβο της επανάστασης εναντίον του Καντάφι το 2011, ο Dbeibeh αποφάσισε να στραφεί στην πολιτική. Αυτή η καριέρα τον οδήγησε να γίνει πρωθυπουργός το 2021 για μια περίοδο 10 μηνών, μέχρι να γίνουν εκλογές.<br /><br />Όπως και το LNA, η κυβέρνηση του Dbeibeh(GNA) έχει λάβει ξένη υποστήριξη. Στην προκειμένη περίπτωση κυρίως από Τουρκία και Κατάρ. Ο νυν πρωθυπουργός έχει καλές σχέσεις με την Άγκυρα, την οποία έχει χαρακτηρίσει «σύμμαχο της χώρας μας». «Η Τουρκία είναι σύμμαχος, φίλος και αδελφό κράτος και έχει τεράστιες δυνατότητες να βοηθήσει τους Λίβυους να επιτύχουν τους πραγματικούς τους στόχους», είπε σε συνέντευξή του στο τουρκικό πρακτορείο Anadolu τον Φεβρουάριο. Ο Dbeibeh υπενθύμισε επίσης ότι η Τουρκία «ήταν η μόνη χώρα όπου οι Λίβυοι μπορούσαν να ταξιδεύουν ελεύθερα κατά τη διάρκεια του πολέμου». Ζήτησε επίσης οικονομική και εμπορική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, ο Dbeibeh δήλωσε τον Αύγουστο ότι δεν είχε αντίρρηση να συναντηθεί με τον αντίπαλο του, Χάφταρ, εφόσον ο στρατάρχης τον αναγνωρίζει ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, όπως αναφέρει το Europa Press. Σχετικά με τον Σαΐφ αλ-Ισλάμ Καντάφι, ο Ντμπέιντε είπε ότι «είναι Λίβυος πολίτης και γιος μιας σημαντικής φυλής στη Λιβύη». Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «δεν έχει αντίρρηση για την υποψηφιότητα οποιουδήποτε πολίτη που δεν έχει νομικά προβλήματα» κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο Libya Observer. Ο γιος του Καντάφι κατηγορείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.</div><div><br />Σαΐφ αλ-Ισλάμ Καντάφι<br /><br />Οι εικασίες για την πιθανή υποψηφιότητα του γιου του πρώην ηγέτη της Λιβύης ξεκίνησαν τον Ιούλιο, μετά από συνέντευξη στους New York Times. Κατά τη συνομιλία με την αμερικανική εφημερίδα, παρουσιάστηκε ως «ο σωτήρας της χώρας» και κατηγόρησε τους Λίβυους πολιτικούς ότι «μόνο φέρνουν δυστυχία». Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Σαΐφ αλ-Ισλάμ παρουσίασε την υποψηφιότητά του στο Εκλογικό Γραφείο Διαχείρισης στη Σαμπά, στα νότια της χώρας. Η Σαμπά θεωρείται το προπύργιο της φυλής Καντάφα, η οποία συνδέεται με την οικογένεια του Καντάφι.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/elecciones-libia%2520%25281%2529.jpg"><img height="440" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/elecciones-libia%2520%25281%2529.jpg?itok=ki2aV-iM" width="640" /></a><br /><br />Ο Saif al-Islam γεννήθηκε το 1972 και σπούδασε στο διάσημο London School of Economics. Όταν ξεκίνησε η επανάσταση κατά του Καντάφι, συμμετείχε στην εκστρατεία για την καταστολή των διαδηλώσεων, παρόλο που ήταν γνωστός εκείνη την εποχή για τις μεταρρυθμιστικές του απόψεις.<br /><br />Αυτή η υποψηφιότητα έχει δημιουργήσει διαμάχη λόγω των νομικών υποθέσεων πίσω από την πλάτη του Saif al-Islam. Ο γιος του Καντάφι καταδικάστηκε σε θάνατο το 2015 για «δολοφονία διαδηλωτών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Λιβύης», αν και γλίτωσε επειδή οι πολιτοφυλακές που τον συνέλαβαν τον παρέδωσαν στον Χάφταρ. Στη συνέχεια, πιο πρόσφατες υποθέσεις περιλαμβάνουν εντάλματα σύλληψης από την Εισαγγελία της Λιβύης για φερόμενη σχέση με Ρώσους μισθοφόρους. Αρκετές αμερικανικές αναφορές έχουν κατηγορήσει τη Ρωσία ότι υποστηρίζει τον Σαΐφ αλ-Ισλάμ.<br /><br />Εκτός από τις εγχώριες υποθέσεις, από το 2011 έχει και ένταλμα σύλληψής του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο(ΔΠΔ) για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτό το ένταλμα παραμένει σε ισχύ παρά την υποψηφιότητά του για εκλογές, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΔΠΔ.</div><div><br />Aguilah Saleh<br /><br />Από το 2014 ο Σάλεχ είναι ο πρώτος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης. Ο δικηγόρος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Βεγγάζης, έγινε γενικός εισαγγελέας το 1974. Στη συνέχεια, το 1999 έγινε επικεφαλής του τμήματος δικαστικής επιθεώρησης στο Εφετείο στην ανατολική παράκτια πόλη Derna. Μετά τις εξεγέρσεις του 2011 εντάχθηκε στην Επιτροπή Δικαιοσύνης για να διερευνήσει υποθέσεις διαφθοράς κατά την εποχή του Καντάφι, μέχρι που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/elecciones-libia%2520%25284%2529.jpg"><img height="440" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/elecciones-libia%2520%25284%2529.jpg?itok=P4l8GFbX" width="640" /></a><br /><br />Ο Σάλεχ υποστηρίζει τον Στρατάρχη Χάφταρ, αν και υπάρχουν φήμες για πιθανές διαφορές μεταξύ τους. Η Αίγυπτος ενήργησε ως μεσολαβητής μεταξύ των δύο οργανώνοντας πολλές συνεδριάσεις για να φέρει πιο κοντά τις απόψεις τους. Μεταξύ αυτών των συναντήσεων, η πιο σημαντική έλαβε χώρα τον περασμένο Ιούλιο και χαρακτηρίστηκε ως συνάντηση "αιφνίδιας συμφιλίωσης".</div><div><br />Fathi Bashagha<br /><br />Ο Bashagha, ο οποίος κατάγεται από τη Misrata, διορίστηκε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Fayez al-Sarraj το 2019. Πριν από την καριέρα του στην πολιτική, διορίστηκε ως εκπαιδευτής πιλότων, αν και έχει επίσης εργαστεί στον εμπορικό τομέα με εταιρείες όπως η International Trading Company.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/elecciones-libia%2520%25285%2529.jpg"><img height="440" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/elecciones-libia%2520%25285%2529.jpg?itok=4tgurt3E" width="640" /></a><br /><br />Ο Fathi Bashagha υπέβαλε τα έγγραφα της υποψηφιότητάς του στην πρωτεύουσα της Τρίπολης και δήλωσε ότι η πολιτική του πλατφόρμα προβλέπει «μια νέα Λιβύη» που θα βασίζεται στη δικαιοσύνη, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια οικονομία της αγοράς.<br /><br />Ο Bashagha ήταν ο πρώτος υποψήφιος που κατέβηκε επίσημα στις προεδρικές εκλογές της Λιβύης, που έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου.<br /><br />Ο πρώην υπουργός επέζησε από απόπειρα δολοφονίας τον Φεβρουάριο του 2021 στην Τρίπολη. Nωρίτερα στη θητεία του, συνελήφθη τον Αύγουστο του 2020 με την κατηγορία της βίαιης καταστολής των συνεχιζόμενων διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα.</div><div><br />Aref Ali Nayed<br /><br />Ο πρώην πρεσβευτής της Λιβύης στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του μέσω της σελίδας του στο Facebook τον περασμένο Οκτώβριο. Ο Nayed ήταν στο Άμπου Ντάμπι από το 2011 έως το 2016 και είναι υποστηρικτής του Χάφταρ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/elecciones-libia%2520%25283%2529.jpg"><img height="440" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/elecciones-libia%2520%25283%2529.jpg?itok=i92T45RC" width="640" /></a><br /><br />Ο γεννημένος στη Βεγγάζη διπλωμάτης έχει μεγάλη διεθνή εμπειρία. Σπούδασε ισλαμική φιλοσοφία, θεολογία και θρησκεία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και στο Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Στην ιταλική πρωτεύουσα και στα ΗΑΕ δίδαξε επίσης ισλαμική φιλοσοφία και θεολογία. Συμμετείχε επίσης στο Πρόγραμμα Διαθρησκειακού Διαλόγου στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.</div><div><br />Το μέλλον της χώρας μετά τις εκλογές<br /><br />Πολλοί στη Λιβύη πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα των εκλογών δεν θα γίνουν σεβαστά εάν προχωρήσουν εν απουσία του συντάγματος και εν μέσω των συνεχιζόμενων διχασμών στη χώρα. Η πραγματική συμφιλίωση που θα τερματίσει πλήρως το χάος, τη βία, τις διαιρέσεις και τις συγκρούσεις στη χώρα θα πρέπει να βασίζεται σε εκλογές που χρειάζονται σύνταγμα και σαφείς νόμους για να είναι ελεύθερες, δίκαιες και διαφανείς.<br /><br />«Όλοι γνωρίζουμε ότι ο δρόμος προς τη συμφιλίωση είναι μακρύς και επίπονος και για να φτάσουμε στο τέλος, η εφαρμογή της μεταβατικής δικαιοσύνης, της αλήθειας, της διαφάνειας, η αναγνώριση των αδικιών του παρελθόντος, οι αποζημιώσεις και ο εντοπισμός των αγνοουμένων είναι όλα απαραίτητα. Μόνο με αυτά τα βήματα μπορούμε να προχωρήσουμε προς μια επιτυχημένη γνήσια εθνική συμφιλίωση» αναφέρουν Λίβυοι αξιωματούχοι.<br /><br />Όσον αφορά την χώρα μας και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το προσεχές διάστημα να δούμε επικαιροποίηση του μνημονίου Σάρατζ- Ερντογάν με μια υπογραφή μεταξύ Ερντογάν-Dbeibeh, προκειμένου να υποθηκευθεί για τα καλά η απόφαση της επόμενης Λιβυκής κυβέρνησης και του Προέδρου.<br /><br />Με την επικαιροποίηση του τουκολιβυκού συμφώνου από τον Dbeibeh, η Τουρκία θα ισχυριστεί ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της μέχρι τις εκλογές μένουν νόμιμα στη Λιβύη, αποφεύγοντας και κυρώσεις από τον ΟΗΕ.<br /><br />Το τουρκικό σχέδιο είναι απλό και εδράζεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση Σάρατζ ήταν αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ ως νόμιμη, όπως και η νυν μεταβατική κυβέρνηση Dbeibeh. Με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα προσπαθεί να θέσει το ζήτημα του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου σε σε διμερές θέμα.<br /><br />Από την άλλη, ΗΠΑ-Ισραήλ υποστηρίζουν την εκλογή του Στρατάρχη Χαφτάρ στην Προεδρία της χώρας, γεγονός που θα σημαίνει σε περίπτωση εκλογής του (που σημειωτέον μοιάζει πολύ πιθανή), καταστροφή για την Τουρκία και πέταγμα στα σκουπίδια του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου Ερντογάν-Σάρατζ, με συνέπεια την ακύρωση στην πράξη της "Γαλάζιας Πατρίδας".</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αφιέρωμα στις εκλογές της Λιβύης: Σήκω Καντάφι για να δεις τα παιδιά της ΑΛΛΑΓΗΣ.

Οι υποψηφιότητες για την προεδρία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον Στρατάρχη Khalifa Haftar, τον σημερινό πρωθυπουργό Abdul Hamid Dbeibe και τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποια όπλα εξουδετερώνουν τα τουρκικά drones στο Αιγαίο

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/skyknight.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Η έμφαση που η Τουρκία έχει προσδώσει στην κατασκευή αεροχημάτων και η πρόοδος που έχει επιτελέσει σ’ αυτόν τον τομέα, την τοποθετεί στην πρώτη γραμμή παγκοσμίως. Είναι φυσικό, λοιπόν, η Ελλάδα να ενδιαφέρεται για συστήματα που αντιμετωπίζουν την απειλή από τα τουρκικά drones. Το SkyKnight είναι πύραυλος εξοπλισμένος με ραντάρ που κατασκευάστηκε από την εταιρεία Halati, η οποία θα ενσωματωθεί στο γερμανικό σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας Oerlikon, κατασκευασμένο από τη Rheinmetall.<br /><br />Το SkyKnight είναι το πρώτο σύστημα πυραύλων που μπορεί να αντιμετωπίσει διάφορες απειλές και έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί στα Εμιράτα. Το σύστημα αντι-drone έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσει αεροσκάφη περιστροφικής πτέρυγας, drones, πυραύλους, βλήματα πυροβολικού, όλμους κονιάματα και αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας σε εμβέλεια έως 10 χλμ. Τα Εμιράτα έχουν ήδη δεσμευτεί να αγοράσουν το SkyKnight, αλλά το σύστημα θέλει ακόμα τέσσερα χρόνια για να ολοκληρώσει τις δοκιμές εναντίον στόχων.<br /><br />Υπάρχει ένα πρωτότυπο σύστημα συστημάτων, το οποίο διαθέτει ραντάρ στην κορυφή και τεχνολογία ηλεκτρονικού πολέμου, μεταξύ άλλων δυνατοτήτων. Η πλατφόρμα είναι ένα ισραηλινό σύστημα αντι-drone που κατασκευάζεται από τη Skylock, θυγατρική του Avnon Group. Υπάρχει και το τοποθετημένο σε όχημα μάχης πεζικού Rabdan 8×8 Σύστημα Όπλων Λέιζερ υψηλής ενέργειας της αμερικανικής Raytheon Technologies. Το σύστημα μπορεί να στοχεύσει πολύ μικρά drones με ηλεκτρο-οπτικούς αισθητήρες και αλγόριθμους παρακολούθησης. Ο χειριστής μπορεί να μεγεθύνει έναν στόχο και να πυροδοτήσει μια αθόρυβη ακτίνα λέιζερ για να το καταστρέψει με ακρίβεια.<br /><br />«Η Raytheon έχει ενημερώσει τους αλγόριθμους παρακολούθησης και το προηγμένο σύστημα ηλεκτρο-οπτικής στόχευσης που βοηθά στον εντοπισμό των drones, με αποτέλεσμα το σύστημα να έχει δυνατότητα απεριόριστου αριθμού βολών. Το κόστος ανά βολή είναι αυτό που μπορούν να πληρώσουν δύο άτομα για ένα φλιτζάνι καφέ, εξ ου και τα πλεονεκτήματα για τους πελάτες που πρόκειται να στοχεύσουν πολύ μικρά, φθηνά αεροσκάφη», έχει δηλώσει ο Τζεφ Νιούσομ, διευθυντής της Raytheon για συστήματα λέιζερ υψηλής ενέργειας.<div><br />Συστήματα κατά σμήνους drones<br /><br />Ο ρωσικός κρατικός κατασκευαστής Rosoboronexport έχει κατασκευάσει σειρά συστημάτων αντι-drone. Ίσως το πιο σημαντικό είναι το ηλεκτρονικό σύστημα πολέμου Repellent-Patrol, το οποίο η εταιρεία ισχυρίζεται ότι είναι σε θέση να παρακολουθεί και να μπλοκάρει τα ηλεκτρονικά σήματα εισερχόμενων μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων από απόσταση έως και 20 χλμ.<br /><br />Άλλα ρωσικά συστήματα αντι-drone είναι τα Kupol και Rubezh-Avtomatika, που αναπτύχθηκαν από την Avtomatika Concern, μια άλλη θυγατρική της Rostec State Corporation, όπως είναι και η Rosoboronexport. Η Rosoboronexport ισχυρίζεται ότι τα εξαιρετικά ευκίνητα, εύκολα αναπτυσσόμενα συστήματα μπορούν να δημιουργήσουν «ένα αδιαπέραστο φράγμα ικανό να απωθήσει τις επιθέσεις όχι μόνο από μεμονωμένα αεροσκάφη, αλλά και τη μαζική χρήση τους από διαφορετικές κατευθύνσεις και υψόμετρα σε ακτίνα τουλάχιστον τριών χλμ.»<br /><br />Υπάρχει και το ηλεκτρομαγνητικό όπλο Pishchal, που ζυγίζει μόλις 3,5 κιλά. Ο κατασκευαστής του ισχυρίζεται ότι είναι ικανό να μπλοκάρει ηλεκτρονικά σήματα drones από απόσταση δύο χλμ. Τα μη στρατιωτικά drones είναι εύκολο να αγοραστούν και να χρησιμοποιηθούν για να πετάξουν σε αστικές και απομακρυσμένες περιοχές. Τα κλασικά συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας είναι ακριβά και προορίζονται να αντιμετωπίσουν διαφορετικές απειλές. Το Pishchal προσφέρει την δυνατότητα να προστατευτούν διάφορες δομές ή συγκεντρώσεις από ασύμμετρες απειλές με μικρά φτηνά drones.</div><div><br />Τουρκικά drones και αντι-drone στο Αιγαίο<br /><br />Παρόμοιο είναι και το γαλλικό σύστημα “Χίμαιρα”, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να ανιχνεύει drones που βρίσκονται σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου και να μπλοκάρει το σήμα τους. Μπορεί να φορεθεί απλώς στον ώμο, επιτρέποντας στον χρήστη να συνεχίσει άλλες εργασίες, ενώ σαρώνει τον ουρανό. Η τεχνολογία αντι-drone “Χίμαιρα”, που κοστίζει 100.000 ευρώ, σαρώνει τον ουρανό, χρησιμοποιώντας κεραίες για τυχόν ραδιοσυχνότητες που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ότι ένα drone στέλνει πίσω δεδομένα στη βάση του. Όταν εντοπιστεί κάποιο σήμα, ο χειριστής λαμβάνει ηχητική και οπτική ειδοποίηση στο σύστημα. Το εχθρικό drone μπορεί στη συνέχεια να εξουδετερωθεί, μπλοκάροντας το σήμα του στον χειριστή και αναγκάζοντάς το να πέσει στο έδαφος.<br /><br />Όλα τα παραπάνω έχουν κρίσιμη σημασία για την ελληνική άμυνα, δεδομένου –όπως προαναφέραμε– ότι η Τουρκία έχει κάνει μεγάλα βήματα στην κατασκευή και στρατιωτική χρήση drones, με αποτέλεσμα να έχει αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι της Ελλάδας, η οποία έχει μείνει πίσω. Το γεγονός αυτό εκ των πραγμάτων είναι ισχυρός λόγος να ωθήσει τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να δώσουν έμφαση στα συστήματα αντι-drone, ώστε να εξουδετερώσουν το τουρκικό πλεονέκτημα.<br /><br />Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως δεν πρέπει να παράλληλα να καλύψουν και την απόσταση στη χρήση drones. Το οπλικό αυτό σύστημα, άλλωστε, έχει για τα καλά μπει στο οπλοστάσιο όλων των σύγχρονων Ενόπλων Δυνάμεων. Επιπροσθέτως, προσφέρεται για στρατιωτική χρήση σε μία θαλάσσια περιοχή γεμάτη νησιά, όπως το Αιγαίο. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για τα συστήματα αντι-drone.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποια όπλα εξουδετερώνουν τα τουρκικά drones στο Αιγαίο

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Η έμφαση που η Τουρκία έχει προσδώσει στην κατασκευή αεροχημάτων και η πρόοδος που έχει επιτελέσει σ’ αυτόν τον τομέα,...

Διαβάστε την συνέχεια

Συμβόλαια–μαμούθ για εξοπλισμούς “ανοίγουν δρόμο” στα ΗΑΕ – επιρροή και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/11/F-35A-790x400.jpg" /><br /><br />Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – Ανεξάρτητη ατζέντα εξωτερικής πολιτικής μέσω συμβολαίων – μαμούθ για την αγορά οπλικών συστημάτων. Η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών, με την έκθεση αμυντικών συστημάτων Dubai Air Show στο διεθνές αεροδρόμιο της ομώνυμης πόλης, είναι καταιγιστική. Ο ρόλος και ο τρόπος λειτουργίας των ΗΑΕ αναφορικά με τα εξοπλιστικά του προγράμματα, είναι συγκεκριμένος και εξόχως αποτελεσματικός. Από πλευράς προβολής στρατιωτικής ισχύος, ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας και άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Γι’ αυτό και πάντα, εκτός από τα φώτα της δημοσιότητας, προσελκύει και το ενδιαφέρον των μεγάλων παγκόσμιων κατασκευαστών αμυντικών συστημάτων και των κυβερνήσεών τους.<br /><br />Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη<div><br />Η ενδεχόμενη αγορά μαχητικών Rafale και μάλιστα της υπό ανάπτυξη διαμόρφωσης F4, δεν είναι παρά άλλη μία επιβεβαίωση της πάγιας εξοπλιστικής τακτικής των ΗΑΕ. Τα εξοπλιστικά προγράμματα εκτός από το ρόλο του μοχλού ανάπτυξης και του διαπραγματευτικού χαρτιού, αξιοποιούνται επιπρόσθετα και για την ανάδειξη της μικρής χώρας σε καθοριστικό παράγοντα στα δρώμενα στη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και όχι μόνο.<br /><br />Η βαρύτητα του ρόλου που έχουν αποκτήσει τα ΗΑΕ μέσα από τη διαδικασία που θα περιγράψουμε παρακάτω, είναι προφανώς αυτή που αναγκάζει το Ισραήλ να διατηρεί επιφυλάξεις ιδίως όσον αφορά την περαιτέρω ισχυροποίηση των ενόπλων δυνάμεων της μικρής (σε έκταση…) αραβικής χώρας. Ας διευκρινίσουμε όμως εδώ τι εννοούμε, ποιους συνειρμούς πρέπει να κάνουμε, όταν αναφερόμαστε στα ΗΑΕ και τα εξοπλιστικά τους προγράμματα.<br /><br />Στη δεκαετία του ‘80, κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια μετά την ίδρυση των ΗΑΕ ως κράτος (Δεκέμβριος 1971), υπογράφηκε η παραγγελία των πρώτων μαχητικών για την Αεροπορία του. Ήταν 36 συνολικά Mirage 2000EAD/RAD/DAD. 22 μονοθέσια –EAD, οκτώ επίσης μονοθέσια –RAD, ειδικά διαμορφωμένα για την εκτέλεση και αποστολών φωτογραφικής και ηλεκτρονικής αναγνώρισης και έξι διθέσια -DAD.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />To 1998 λιγότερο από δέκα χρόνια από την ολοκλήρωση της διαδικασίας παραλαβής τους (1989), τα ΗΑΕ υπέγραψαν συμφωνία ύψους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό αστρονομικό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, για την αγορά 30 ακόμη καινούριων Mirage 2000-9 και την αναβάθμιση των 33 εναπομεινάντων –EAD/-RAD/-DAD, στο ίδιο επίπεδο. Στην πραγματικότητα εκείνη η παραγγελία – μαμούθ στη Γαλλία, που καθόρισε και την μελλοντική πολιτική των ΗΑΕ στα εξοπλιστικά, ξεπέρασε τα πέντε (!) δισεκατομμύρια δολάρια…<br /><br />Γιατί πέρα από την αγορά των αεροπλάνων και τον εκσυγχρονισμό των παλιότερων, δαπανήθηκαν κονδύλια και για την κάλυψη του κόστους ανάπτυξης του -9, που λίγο αργότερα απέκτησε και η Ελλάδα ως Mirage 2000 – 5Mk.2. Επίσης καλύφθηκε και το μεγαλύτερο μέρος του κόστους ανάπτυξης του ατρακτιδίου στοχοποίησης νέας γενιάς (τότε..) Damocles, καθώς και η αγορά πλειάδας αερομεταφερόμενων όπλων για κάθε ρόλο, για τον στόλο των Mirage 2000-9.<br /><br />Την ίδια χρονιά που παραγγέλθηκαν τα -9 και τα όπλα τους, σχεδόν ταυτόχρονα δηλαδή, εντός του 1998, τα ΗΑΕ κατέληξαν σε συμφωνία συνολικού ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τις ΗΠΑ, για την αγορά 80 (55 μονοθέσια -Ε και 25 διθέσια -F) μαχητικών F-16E/F Block 60 Desert Falcon. Τρία δισεκατομμύρια δολάρια κοστολογήθηκε μόνο η ανάπτυξη της νέας έκδοσης.<br /><br />Το ποσό καταβλήθηκε από τα ΗΑΕ και από την ημέρα που πέταξε το πρώτο πρωτότυπο το 2003 μέχρι και σήμερα, 19 σχεδόν χρόνια μετά, θεωρείται η κορυφαία έκδοση του τύπου παγκοσμίως! Τα δε Εμιράτα που απέσπασαν και πρόσβαση στους πηγαίους κώδικες του μαχητικού, θα εισπράξουν χρήματα σε περίπτωση που η συγκεκριμένη διαμόρφωση αγοραστεί και από άλλες χώρες.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/symvolaia-mamoyth-gia-exoplismoys-quot-anoigoyn-dromo-quot-sta-iae-epirroi-kai-anexartiti-exoteriki-politiki/desert-falcon"><img height="512" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/11/Desert-Falcon.jpg" width="640" /></a><br /><br />Βέβαια οι Αμερικανοί ανέπτυξαν το Block 70/72 με βάση το Block 60 αργότερα, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ότι όταν ένα μικρό κράτος σε χρονικό διάστημα ενός μόλις έτους, αποφασίζει την επένδυση τέτοιων ποσών (15 δις δολαρίων πριν από 23 χρόνια…), μόνο για την Αεροπορία του, αντιλαμβάνεται κανείς τον αντίκτυπο στις τάξεις των κατασκευαστών και το εύρος της κινητοποίησης των κυβερνήσεων τους.<br /><br />Αυξάνει δε την επιρροή του όχι μόνο ως χώρα – αγοραστής, αλλά και ως χώρα με τη δική της ατζέντα και τη δική της αυτόνομη και ανεξάρτητη εξωτερική και ενεργειακή πολιτική. Οι οποίες ναι μεν δεν μπορούν να ξεφύγουν από συγκεκριμένα, ευρύτερα πλαίσια, αλλά είναι ανεξάρτητες.<br /><br />Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν οι πρόσφατες εξελίξεις. Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει καθυστερήσει την υπογραφή των σχετικών συμβολαίων (το ίδιο είχε γίνει και το 1998…) για την αγορά αμυντικού υλικού και συστημάτων από τα ΗΑΕ, συνολικού ύψους 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων!<br /><br />Η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση υπό την προεδρία του Ντ. Τραμπ υπέγραψε την τελευταία ημέρα της θητείας της την έγκριση της πώλησης 50 μαχητικών F-35A στα ΗΑΕ μεταξύ άλλων. Την έγκριση αυτή η προεδρία Μπάιντεν δεν την πήρε ποτέ πίσω. Δεν την αναίρεσε ποτέ δηλαδή αλλά καθυστερεί την υλοποίησή της, με την αιτιολογία ότι διερευνά τη χρήση αμερικανικών όπλων στην Υεμένη, μετά από καταγγελίες για θανάτους αμάχων.<br /><br />Μέσω δηλώσεων αξιωματούχων της, η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ διαμηνύει ότι παραμένει πιστή στη συνεργασία της με τα ΗΑΕ στο πλαίσιο του προγράμματος πώλησης των F-35A, αποδίδοντας τις καθυστερήσεις στην ανάγκη επιβεβαίωσης ότι τα αμερικανικά όπλα και συστήματα αξιοποιούνται με τρόπο που προάγουν την ασφάλεια των ΗΠΑ. Μέσω της προσπάθειας αποτροπής απωλειών μεταξύ αμάχων σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Υεμένη.<br /><br />Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι πίσω από τις καθυστερήσεις και την διστακτικότητα των ΗΠΑ, ακόμη και μπροστά στο, αστρονομικό για άλλη μία φορά, ποσό των 23 δισ. δολαρίων, κρύβεται η αντίδραση του Ισραήλ. Ιδίως σε ότι αφορά την απόκτηση του F-35A από τα ΗΑΕ.<br /><br />Είτε αυτό έχει βάση είτε όχι, υλοποιώντας τη δική τους αυτόνομη εξωτερική πολιτική οι Εμιρατινοί στράφηκαν ξανά προς τη Γαλλία. Επενδύοντας στην ίδια τακτική. Δηλαδή όχι μόνο την προμήθεια του Rafale, αλλά και τη συμμετοχή τους στη διαδικασία -μέσω χρηματοδότησης- ανάπτυξης της νέας διαμόρφωσης F4.<br /><br />To μικρό αραβικό κράτος βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία για την αγορά 60 μαχητικών Rafale πριν από δέκα χρόνια. Δεν κατέληξαν τότε στην υπογραφή συμφωνίας. Αν αυτό γίνει τώρα, ως εξέλιξη φυσικά θα επηρεάσει, ή πρέπει να επηρεάσει, και την Ελλάδα. Στο ζήτημα του εξοπλισμού της Πολεμικής Αεροπορίας. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συμβόλαια–μαμούθ για εξοπλισμούς “ανοίγουν δρόμο” στα ΗΑΕ – επιρροή και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – Ανεξάρτητη ατζέντα εξωτερικής πολιτικής μέσω συμβολαίων – μαμούθ για την αγορά οπλικών συστημάτων. Η ειδησεογραφία...

Διαβάστε την συνέχεια