Ο SSM απαγορεύει στις τράπεζες να δανείζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ... το χρέος θα εκτιναχθεί στα 2 δισ. Υπάρχει λύση… καταστροφική

<img height="385" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/44950b257934a08fcbfe2bfd18abad51_XL.jpg?v=2" width="697" /><br /><br /><div>Το συνολικό δανειακό χρέος ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λοιπόν θα έχει φθάσει από 1 δισεκ. σε 2 δισεκ. σε 7 χρόνια αυτό δεν λέγεται χρεοκοπία αλλά ιστορικών διαστάσεων αδιέξοδο και αποτυχία<br /><br />Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι δύο χρεοκοπημένα κόμματα, έχουν παγιδευτεί σε ένα καθοδικό σπιράλ προκαλώντας αλγεινή εντύπωση πως επιβιώνουν αυτά τα δύο κόμμα με την νομική έννοια του όρου… όταν η ΝΔ έχει 531 εκατ δάνεια και το ΠΑΣΟΚ 500 εκατ δάνεια…τα οποία δεν πληρώνονται.<br />Θα εστιάσουμε στα δάνεια και όχι στα συνολικά χρέη που περιλαμβάνουν και μη δανειακές υποχρεώσεις και έχει σημασία…<br /><br />Ο SSM απαγορεύει στις τράπεζες να δανείζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ<br /><br />Ο SSM o Μόνιμος Εποπτικός Μηχανισμός των τραπεζών της ΕΚΤ απαγορεύει στις ελληνικές τράπεζες να δανείσουν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί είναι χρεοκοπημένες, πλέον εντάσσονται πλήρως – στην κυριολεξία – στους αφερέγγυους δανειολήπτες.<br />Προσέξτε η ΕΚΤ θεωρεί αφερέγγυα κόμματα την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και μπορεί το 2027 να συνεργαστούν δύο αφερέγγυα κόμματα για να σώσουν την Ελλάδα....<br />(εδώ δεν μπορούν να σώσουν τον εαυτό τους)<br />Είναι ουσιαστικό, συμβολικό, σημειολογικό να θεωρεί ο SSM της ΕΚΤ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παντελώς χρεοκοπημένα κόμματα… τα οποία ασκούν εξουσία…<br /><br />Το χρέος θα εκτιναχθεί στα 2 δισ.<br /><br />Με βάση ορισμένες εκτιμήσεις και αναλύοντας το μοντέλο αύξησης των χρεών προκύπτει ότι η ΝΔ με δάνεια 531 εκατ. αυξάνεται το ανεξόφλητο υπόλοιπο δανείων κατά 55 εκατ ετησίως και στο ΠΑΣΟΚ με δάνεια 500 εκατ αυξάνεται το ανεξόφλητο υπόλοιπο δανείων κατά 55 εκατ ετησίως.<br />Αθροιστικά λοιπόν αυξάνεται το ανεξόφλητο υπόλοιπο δανείων κατά 110 εκατ ευρώ ετησίως…<br />Σε 7 χρόνια το 2032 δηλαδή ως δάνεια balloon (Τι είναι το δάνειο balloon: ένα δάνειο θεωρείται μπαλόνι ότι πληρώνονται τόκοι και το κεφάλαιο θα πληρωθεί ολοσχερώς στην λήξη του εν προκειμένω το 2032).<br />Η πιθανότητα να πληρωθούν τα δάνεια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι μηδενική και αυτό είναι απόλυτο.<br />Ωστόσο οι δανειακές υποχρεώσεις το 2032 με βάση τον ρυθμό αύξησης των υποχρεώσεων λόγω του ότι ενσωματώνονται οι απλήρωτοι τόκοι και κεφαλαιοποιούνται θα ανέρχονται στην μεν ΝΔ 980 εκατ ευρώ και στο ΠΑΣΟΚ σχεδόν 950 εκατ ευρώ.<br />Το συνολικό δανειακό χρέος ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λοιπόν θα έχει φθάσει από 1 δισεκ. σε 2 δισεκ. σε 7 χρόνια αυτό δεν λέγεται χρεοκοπία αλλά ιστορικών διαστάσεων αδιέξοδο και αποτυχία θα γραφεί στο βιβλίο Γκίνες για το τι δεν πρέπει να κάνεις... και από δίπλα θα έχει τα παραδείγματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. <br /><br />Υπάρχει λύση… καταστροφική<br /><br />Υπάρχει λύση για να διευθετηθεί το πρόβλημα αυτό;<br />Ας πάμε λίγο στο παρελθόν.<br />Τα δάνεια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προήλθαν από την παλαιά κρατική Αγροτική και από την Marfin Popular Bank.<br />Όταν ενσωματώθηκαν στην Πειραιώς δόθηκε πρόβλεψη για τα δάνεια αυτά, δηλαδή η Πειραιώς είχε πάρει χρήματα όταν η Αγροτική τράπεζα έσπασε σε καλή και κακή τράπεζα, διενεργήθηκαν προβλέψεις που πλήρωσε το κράτος.<br />Προσέξτε τα χρεοκοπημένα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν δανειστεί και το κράτος δηλαδή τότε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διενήργησαν πρόβλεψη περίπου τότε εκείνη την περίοδο 350 με 370 εκατ ευρώ.<br />Ωστόσο θα χρειαζόταν μια ακόμη κίνηση, τα δάνεια αυτά να διαγραφούν αλλά εάν τα κόμματα διέγραφαν τα δάνεια τους θα προκαλούσαν την μαστιζόμενη κοινωνία το 2012 αυτοκτονούσαν άνθρωποι από τις συνέπειες της κατάρρευσης της οικονομίας.<br />Οι τράπεζες ως γνωστό λαμβάνουν ετήσιες τακτικές χρηματοδοτήσεις οι οποίες αντί να έχουν πλήρως δεσμευτεί για να πληρώνονται τα δάνεια… έχουν αφεθεί… σχεδόν ελεύθερες…αποδεσμευμένες από τα δάνεια…<br /><br />Λύση είναι μόνο μια<br /><br />Να δηλώσουν επίσημα χρεοκοπία ως νομικές οντότητες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κοινώς να κλείσουν τα κόμματα αυτά και όχι να τα διαγράψουν τα δάνεια αλλά να υποστούν ένα μεγάλο κούρεμα… αλλά εάν αυτό συμβεί θα πρέπει το Ελληνικό Κράτος να επιβάλλει οριζόντιο κούρεμα στα προβληματικά δάνεια των τραπεζών που βρίσκονται σήμερα σε funds κόκκινων δανείων για όλους τους Έλληνες.<br />Δεν θα κουρευτούν ή διαγραφούν τα δάνεια των χρεοκοπημένων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και οι έλληνες θα πληρώνουν σαν ηλίθιοι… πρώτα σεβασμός στον πολίτη…<br />Επίσης να σημειωθεί ότι η λύση που εφαρμόστηκε στις τράπεζες με εταιρίες συμμετοχών και θυγατρική την τράπεζα δεν μπορεί να υλοποιηθεί στα κόμματα γιατί στις τράπεζες επιλέγη η λύση αυτή για να εφαρμοστεί το μοντέλο τιτλοποίησης NPEs κόκκινων δανείων του σχεδίου Ηρακλής.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο SSM απαγορεύει στις τράπεζες να δανείζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ... το χρέος θα εκτιναχθεί στα 2 δισ. Υπάρχει λύση… καταστροφική

Το συνολικό δανειακό χρέος ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λοιπόν θα έχει φθάσει από 1 δισεκ. σε 2 δισεκ. σε 7 χρόνια αυτό δεν λέγεται χρεοκοπία αλλά ιστορικών...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ναυμαχία» ΗΠΑ – Κίνας στον Πειραιά.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/11/89e8218a4836d0c368fa4c8b3054bd21_4683646-1-1.jpg"><img height="360" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/11/89e8218a4836d0c368fa4c8b3054bd21_4683646-1-1.jpg.pagespeed.ce.CCOPuwZwNk.jpg" width="698" /></a><br /><br />Του <b>ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ</b><br />Τον εντεινόμενο ανταγωνισμό ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Πεκίνο σχετικά με τις στρατηγικές ελληνικές υποδομές, μάλιστα με το λιμάνι του Πειραιά να βρίσκεται σε κεντρική θέση της αντιπαράθεσης, φέρνει στην επιφάνεια η χθεσινή, έντονη και δημόσια, αντίδραση της κινεζικής πρεσβείας στην Αθήνα με αφορμή την παρότρυνση –σύμφωνα με την κινεζική πλευρά– της πρέσβειρας των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να πωληθεί το λιμάνι προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η κινεζική επιρροή στην περιοχή.<br /><br />Τόσο οι χθεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου της πρεσβείας της Κίνας στην Αθήνα όσο και εκείνες της κ. Γκίλφοϊλ πριν από μία εβδομάδα (τ/σ ΑΝΤ1) μεταφέρουν στην Ελλάδα μια γεύση μόνο του ευρύτερου σινοαμερικανικού ανταγωνισμού και των δύσκολων ισορροπιών που καλούνται να κρατήσουν οι χώρες που αποτελούν πεδίο τους.<br /><br />Η Αθήνα επιχειρεί να τηρήσει αποστάσεις από την αντιπαράθεση, αναδεικνύοντας αφενός τον στρατηγικό χαρακτήρα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, αφετέρου τον σεβασμό των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί, παραπέμποντας, βεβαίως, σε αυτήν της παραχώρησης του ΟΛΠ (αρχική συμφωνία το 2008 και επέκτασή της το 2016).<br /><br />Την αντίδραση της πρεσβείας της Κίνας προκάλεσε η εξής αποστροφή της κ. Γκίλφοϊλ στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στις 13 Νοεμβρίου: «Είναι πολύ σημαντικό το ότι επιθυμούν τόσο πολλά άτομα, όσον αφορά τις υποδομές, να έρθουν αμερικανικές υποδομές εδώ για να στηρίξουν την περιοχή, να βελτιώσουν, ίσως, την απόδοση από άλλα λιμάνια και περιοχές, για να αντισταθμίσουν την κινεζική επιρροή στο λιμάνι του Πειραιά. Δυστυχώς εκείνη την εποχή, όπως είχε αναφέρει ο πρωθυπουργός σας, δεν υπήρχαν άλλοι πλειοδότες».<br /><br />Τότε η κ. Γκίλφοϊλ είχε, επίσης, αναγνωρίσει ότι «είναι ατυχές, αλλά νομίζω πως υπάρχουν τρόποι να παρακαμφθεί, να βρεθεί λύση».<br /><br />«Κακόβουλη συκοφάντηση»<br /><br />Στη γραπτή ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από την κινεζική πρεσβεία γίνεται κατ’ αρχάς λόγος για απάντηση σε ερώτηση «σχετικά με τις εσφαλμένες δηλώσεις της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας στην Ελλάδα για την Κίνα».<br /><br />Ο εκπρόσωπος της πρεσβείας της Κίνας κατηγορεί την κ. Γκίλφοϊλ ότι «εξαπέλυσε αβάσιμες επιθέσεις κατά της επένδυσης και λειτουργίας του λιμανιού του Πειραιά από κινεζικές επιχειρήσεις».<br /><br />Και πρόσθεσε ότι αυτή η κίνηση «συνιστά κακόβουλη συκοφάντηση της φυσιολογικής σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας και σοβαρή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας». Κατά τον εκπρόσωπο της κινεζικής πρεσβείας, «οι σχετικές δηλώσεις, διαποτισμένες με ψυχροπολεμική νοοτροπία και λογική ηγεμονισμού, αποκαλύπτουν πλήρως τη δόλια πρόθεση των ΗΠΑ να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, εκμεταλλευόμενες το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και ακόμη την Ελλάδα».<br /><br />Οπως αναφέρει ο εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας: «Οταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε την κρίση χρέους, η Κίνα έτεινε χείρα βοηθείας, επιτρέποντας στο λιμάνι του Πειραιά να εξελιχθεί σε ένα από τα κορυφαία μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου και της Ευρώπης, δημιουργώντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και προσφέροντας σημαντικά οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα».<br /><br />Εν συνεχεία περιγράφει την επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά ως «υπόδειγμα σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας» και τονίζει ότι «το λιμάνι του Πειραιά ανήκει για πάντα στον ελληνικό λαό· δεν είναι εργαλείο για την υπονόμευση της περιφερειακής ευημερίας και σταθερότητας και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να πέσει θύμα της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης».<br /><br />Η υποκίνηση της Ελλάδας, προσθέτει ο εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας, να τερματίσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και να πουλήσει το λιμάνι «αποτελεί τυπικό παράδειγμα επιβολής της δικής τους σκέψης (σ.σ. των ΗΠΑ) στους άλλους και αποκαλύπτει μια νοοτροπία που αποπειράται να υπονομεύσει τη σταθερότητα».<br /><br />Η ελληνική πλευρά<br /><br />Από την ελληνική πλευρά δεν υπήρξε κάποια επίσημη αντίδραση, και στα δημοσιογραφικά ερωτήματα γινόταν παραπομπή σε δηλώσεις που έκανε προχθές (18.11) η εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών Λάνα Ζωχιού, απαντώντας σε ερώτημα για το λιμάνι του Πειραιά.<br /><br />«Εχει αρκετές φορές τοποθετηθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός γι’ αυτό, ότι το λιμάνι του Πειραιά, το 67% του λιμένος, παραχωρήθηκε στους Κινέζους κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα και ήταν οι μόνοι οι οποίοι κατέθεσαν προσφορά. Δεν τίθεται θέμα ευθυγράμμισης με τις ΗΠΑ ως στρατηγικό εταίρο σε θέματα που αφορούν την προστασία των κοινών μας συμφερόντων», είχε αναφέρει ενδεικτικά, τονίζοντας ότι «η Ελλάδα σέβεται τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί στο παρελθόν».<br /><br />Προεργασία μηνών από Ουάσιγκτον<br /><br />Οι δημόσιες τοποθετήσεις των εκπροσώπων των διπλωματικών αποστολών ΗΠΑ και Κίνας με αφορμή το λιμάνι του Πειραιά φέρνουν στην επιφάνεια μια ένταση η οποία ήταν γνωστή στην Αθήνα εδώ και αρκετούς μήνες. Προτού ακόμη φθάσει η κ. Γκίλφοϊλ στην Αθήνα ήταν γνωστό ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει στο στόχαστρό της λιμενικές και άλλες υποδομές ανά την υφήλιο, που έχουν περάσει σε πλήρη ή μερικό κινεζικό έλεγχο, με πλέον ενδεικτικό παράδειγμα τον Παναμά.<br /><br />Της άφιξης της κ. Γκίλφοϊλ στην Αθήνα προηγήθηκε εκείνη του επιτετραμμένου της πρεσβείας των ΗΠΑ, Τζος Χακ, ενός διπλωμάτη που γνωρίζει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και της Κίνας. Εχει περάσει από πόστα στη Σαγκάη, στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊβάν, ενώ στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει διατελέσει διευθυντής του γραφείου Νοτιοευρωπαϊκών Υποθέσεων, αλλά και στην ομάδα του Γραφείου Κινεζικών και Κορεατικών Υποθέσεων.<br /><br />Σημασία για την όλη υπόθεση του σινοαμερικανικού ανταγωνισμού στο Λεκανοπέδιο έχει και η συμφωνία για την Ελευσίνα που υπεγράφη προχθές και εισήχθη εκτάκτως χθες στη Βουλή για κύρωση, που πρακτικά δίνει στην εταιρεία που διαχειρίζεται τα ναυπηγεία (ΟΝΕΧ) και χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ τη δυνατότητα επέκτασης των δραστηριοτήτων και στο λιμάνι, δημιουργώντας εν ολίγοις έναν ανταγωνιστικό πόλο στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) που διαχειρίζονται οι Κινέζοι στο Πέραμα.<br /><br />Είναι απολύτως σαφές ότι υπάρχει πρόθεση άσκησης περαιτέρω πίεσης προς τον ΣΕΜΠΟ, που με βάση τα στοιχεία της Cosco Shipping Ports έχει κάμψη στην κίνηση εμπορευματοκιβωτίων (κάμψη 20,5% ανάμεσα στον Οκτώβριο του 2024 και τον Οκτώβριο του 2025). Η κάμψη οφείλεται αφενός στον εμπορικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει, αφενός στις μειωμένες αφίξεις μέσω του Σουέζ ελέω Χούθι.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Ναυμαχία» ΗΠΑ – Κίνας στον Πειραιά.

Του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ Τον εντεινόμενο ανταγωνισμό ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Πεκίνο σχετικά με τις στρατηγικές ελληνικές υποδομές, μάλιστα με το λ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ρώσοι χλευάζουν το Ελληνικό deal με LNG ΗΠΑ σε Ουκρανία, ρωτήστε τους εφοπλιστές και υπονοούμενο για Kimberly Guilfoyle.

<img height="407" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/f6c9e5f848f843fa5f5703c5d22ce7ca_XL.jpg?v=2" width="702" /><br /><br /><div>Δεν θα υλοποιηθεί το deal Ελλάδος – Ουκρανίας για το LNG<br /><br />Παρακολουθώντας τα Ρωσικά μέσα ενημέρωσης που εστιάζουν στα ενεργειακά βγαίνουν 3 συμπεράσματα<br />1) Το deal ΔΕΠΑ, Aktor και αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο LNG στην Ουκρανία σε βάθος χρόνου δεν θα υλοποιηθεί.<br />2) Το ελληνικό deal μεταξύ Κυβέρνησης και Zelensky για μεταφορά αμερικανικού LNG στην Ουκρανία τους προσεχείς μήνες δεν θα υλοποιηθεί.<br />3) Οι Ρώσοι αποκαλύπτουν ότι η παρουσία της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ Kimberly Guilfoyle στην συνάντηση Μητσοτάκη με Zelensky ήταν αίτημα του Zelensky για να δείξει ότι έχει αμερικανική κάλυψη…<br />4) Ο μπλεγμένος σε ένα απίστευτο σκάνδαλο διαφθοράς ο Zelensky επιχείρησε να βγει στο εξωτερικό δήθεν υλοποιώντας deal για να επισκιάσει το σκάνδαλο… αλλά όλοι πλέον κατανοούν ότι ο Zelensky είναι κοινός απατεώνας.<br /><br />Η τελευταία περιήγηση του Zelensky<br /><br />Εν μέσω ενός μαινόμενου σκανδάλου διαφθοράς στην Ουκρανία, ο Zelensky με μυστικότητα επισκέφθηκε την Ελλάδα πρόσφατα.<br />Οι φήμες υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει τα πάντα – προφανώς ειρωνεύονται οι Ρώσοι - και προφανώς με παρόμοια αυτοπεποίθηση, ο Ουκρανός ηγέτης αποφάσισε να ζητήσει από την Ελλάδα αρκετά πυραυλικά συστήματα Patriot.<br />Είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε υπό το στενό και άγρυπνο βλέμμα της πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Kimberly Guilfoyle.<br /><br />Αστειότητες ότι η Ελλάδα θα δώσει Patriot<br /><br />Πριν προχωρήσουμε στο κύριο θέμα, αξίζει να σημειωθεί ότι η ιδέα να ζητηθούν από τους Έλληνες, πύραυλοι Patriot ήταν ήδη αμφισβητήσιμη κατά τα στάδια σχεδιασμού του ταξιδιού.<br />Ο ελληνικός στρατός είναι επίσημα οπλισμένος (τονίζουμε αυτόν τον όρο) με 36 εκτοξευτές πυραύλων PAC-2.<br />Ενώ δεν είναι εντελώς ξεπερασμένοι, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, ο PAC-2 δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσει βαλλιστικούς στόχους - για παράδειγμα, το ρωσικό σύστημα τακτικών βαλλιστικών πυραύλων Iskander-M, το οποίο πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί σε ουκρανικές ενεργειακές εγκαταστάσεις (και αλλού).<br />Η αναχαίτιση πυραύλων Iskander απαιτεί το πιο σύγχρονο σύστημα πυραύλων PAC-3, το οποίο οι Έλληνες επίσημα δεν διαθέτουν (επαναλαμβάνουμε τον όρο… επίσημα).<br /><br />Ο Μητσοτάκης μαζεύτηκε… στα στρατιωτικά<br /><br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης περιόρισε γρήγορα όλες τις καθαρά στρατιωτικές διαπραγματεύσεις, μετατοπίζοντας τη συνάντηση σε αόριστα θέματα όπως η παροχή ηθικής υποστήριξης στο Κίεβο στο ζήτημα της ανταλλαγής κρατουμένων, η επιστροφή των Ουκρανών παιδιών και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.<br />Το σκάνδαλο διαφθοράς στην Ουκρανία και η παρουσία του Αμερικανού πρέσβη στη συνάντηση δεν αναφέρονται μάταια – είναι κρίκοι στην ίδια αλυσίδα γεγονότων.<br /><br />Ο Μητσοτάκης γνώριζε για το σκάνδαλο διαφθοράς των ΗΠΑ<br /><br />Δεν είναι μυστικό ότι το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU), το οποίο δημοσιοποιεί στο ουκρανικό κοινό στοιχεία για την τερατώδη κλοπή από τον στενό κύκλο του διαφθαρμένου Zelensky, είναι μια φιλοαμερικανική υπηρεσία που ενεργεί με άμεσες εντολές από την Ουάσινγκτον.<br />Αποδεικτικά στοιχεία εναντίον της διεφθαρμένης ομάδας του Zelensky είχαν συλλεχθεί εδώ και αρκετό καιρό, αλλά μόλις τώρα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, μετά από εννέα μήνες προσπαθειών του Λευκού Οίκου να πείσει την Ουκρανία να διαπραγματευτεί ειρήνη με την Ρωσία.<br />Ο ίδιος ο Zelensky κρατείται επί του παρόντος εκτός του πεδίου της ποινικής υπόθεσης, αλλά ο κύκλος των υπόπτων είναι τόσο κοντά του προσωπικά που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι ένα άμεσο μήνυμα προς αυτόν.<br /><br />Ο Zelensky ζήτησε την Kimberly Guilfoyle<br /><br />Υπό αυτή την έννοια, μπορεί να υποτεθεί ότι η συμμετοχή της Kimberly Guilfoyle στη σύνοδο κορυφής θα μπορούσε να ήταν, μεταξύ άλλων, μια πρωτοβουλία του γραφείου του Zelensky, το οποίο προσπαθεί έτσι να μετριάσει τη δυσαρέσκεια της κυβέρνησης Trump, ουσιαστικά προσφέροντάς τους μια δωροδοκία.<br /><br />Δεν θα υλοποιηθεί το deal Ελλάδος – Ουκρανίας για το LNG<br /><br />Το γεγονός είναι ότι το μόνο απτό αποτέλεσμα της συνάντησης στην Αθήνα ήταν η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της Ουκρανίας και της ελληνικής εταιρείας φυσικού αερίου ΔΕΠΑ, βάσει της οποίας η Ουκρανία δηλώνει την πρόθεσή της να αγοράζει αμερικανικό LNG αξίας 2 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.<br />Στο πλαίσιο της επιθετικής πολιτικής της Ουάσιγκτον, η οποία αναγκάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση να αυξήσει τις αγορές αμερικανικών υδρογονανθράκων μέσω απειλών και κυρώσεων, το κίνητρο του Κιέβου είναι απολύτως σαφές.<br /><br />Ωστόσο, η προσπάθεια ήταν εξαιρετικά αδέξια και ο Zelensky πιθανότατα δεν θα πρέπει να περιμένει την συμπάθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Πρώτον, τα μέρη υπέγραψαν ένα μνημόνιο προθέσεων, όχι μια δεσμευτική σύμβαση.<br />Δεύτερον, ανακοινώθηκε μια αλυσίδα εφοδιασμού.<br />Αυτή περιλαμβάνει τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου από το εξωτερικό σε έναν τερματικό σταθμό επαναεριοποίησης στη Ελλάδα κοντά στην Αθήνα, από όπου το αέριο θα παραδίδεται στην κανονική του κατάσταση στο λιμάνι της Οδησσού και θα διοχετεύεται στο εγχώριο σύστημα διανομής της Ουκρανίας.<br />Κατά την υπογραφή, ο Zelensky τόνισε ότι οι αμερικανικές προμήθειες φυσικού αερίου μέσω του ελληνικού θαλάσσιου διαδρόμου θα βοηθήσουν στην εξισορρόπηση του ενεργειακού συστήματος της Ουκρανίας και θα αντικαταστήσουν τους όγκους εγχώριας παραγωγής που χάθηκαν (και εξακολουθούν να μειώνονται) μετά τους βομβαρδισμούς από ρωσικούς πυραύλους και drones.<br /><br />Το «εκρηκτικό φορτίο» από την Ελλάδα<br /><br />Αυτό είναι ουσιαστικά αλήθεια, αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το Κίεβο έχει επανειλημμένα πει ψέματα σχετικά με την κρισιμότητα της ζημιάς στις δικές του ενεργειακές εγκαταστάσεις, επομένως ο πραγματικός όγκος της εγχώριας παραγωγής που χάθηκε από τα 19 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα παραμένει ανοιχτό ερώτημα.<br />Για λόγους πληρότητας, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι το 2024, η Ουκρανία εισήγαγε 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, με την Πολωνία να αποτελεί τον κύριο προμηθευτή, μεταπωλώντας το ίδιο αμερικανικό LNG.<br />Ωστόσο, η Πολωνία συνορεύει με την Ουκρανία και χρησιμοποιούνται τρεις διασυνδέσεις για τη μεταφορά, ενώ το «εκρηκτικό φορτίο» από την Ελλάδα θα πρέπει να μεταφερθεί δια θαλάσσης υπό το άγρυπνο βλέμμα των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων και του Ναυτικού.<br />Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ένα πλοίο μεταφοράς φυσικού αερίου εκεί, που μετέφερε 7.000 τόνους φυσικού αερίου στην περιοχή της Οδησσού, τυλίχτηκε στις φλόγες μετά από αεροπορική επιδρομή.<br /><br />Η ΔΕΠΑ θα κάνει πίσω όπως και… οι εφοπλιστές<br /><br />Το κατά πόσον η ΔΕΠΑ και οι έλληνες εφοπλιστές είναι πρόθυμοι να αναλάβουν το ρίσκο και το κόστος ασφάλισης για κάθε ταξίδι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα αλλά μάλλον θα κάνουν πίσω.<br />Η εφοδιαστική αλυσίδα βρίσκεται πάντα στον πυρήνα της τιμολόγησης και μπορεί να κάνει οποιοδήποτε αγαθό απαγορευτικά ακριβό.<br />Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει μόνο έναν τερματικό σταθμό LNG, με χωρητικότητα 5,3 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως.<br />Μόνο το 2024, η χωρητικότητά της τριπλασιάστηκε - από 107 σε 273 πλοία μεταφοράς LNG.<br />Το περιεχόμενο των αμπαριών τους χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη των ελλείψεων πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ίδιας της Ελλάδας, όπου η κατανάλωση φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 12% σε ετήσια βάση.<br />Δεν είναι σαφές πόσο περαιτέρω μπορεί να αυξηθεί η ικανότητα μεταφόρτωσης, όπως δεν είναι σαφές εάν η ΕΕ θα δώσει στην Ουκρανία αυτό το ζωτικό καύσιμο, ειδικά επειδή το Κίεβο σκοπεύει να το πληρώσει με κεφάλαια από ευρωπαϊκές δόσεις.<br /><br />Αδέξια υπόκλιση<br /><br />Συνολικά, η προσπάθεια να κατευναστεί ο Trump αγοράζοντας αμερικανικό LNG μοιάζει περισσότερο με μια αδέξια υπόκλιση.<br />Και αν ο Zelensky δεν καταδεχτεί να ξεκινήσει ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις (ευτυχώς, η κατάσταση στο μέτωπο είναι εξαιρετικά ευνοϊκή για την Ρωσία), μια βόμβα μπορεί να προσγειωθεί σε αυτό το διαρκώς περιοδεύον θίασο… κοινώς οι Αμερικανοί να τελειώσουν τον Zelensky.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι Ρώσοι χλευάζουν το Ελληνικό deal με LNG ΗΠΑ σε Ουκρανία, ρωτήστε τους εφοπλιστές και υπονοούμενο για Kimberly Guilfoyle.

Δεν θα υλοποιηθεί το deal Ελλάδος – Ουκρανίας για το LNG Παρακολουθώντας τα Ρωσικά μέσα ενημέρωσης που εστιάζουν στα ενεργειακά βγαίνουν 3 σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολιτική κρίση στο Κίεβο. Βουλευτές του Ζελένσκι ζητούν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/11/oukrania-bouli-poroshensko-zelesnki-skandalo-diathfora-russia-SLpress-825x600.jpg" width="702" /><br /><b><br /></b><div><b>ΜΑΥΡΟΥ ΟΛΓΑ</b><br />Αναταραχή στην ουκρανική κυβέρνηση, με αρκετούς βουλευτές από το κόμμα του προέδρου Ζελένσκι να ζητούν να σχηματισθεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με την συμμετοχή όλων των κομμάτων και να ελεγχθούν υψηλά ιστάμενοι για ανάμιξη στα σκάνδαλα διαφθοράς – με στόχο κυρίως το “δεξί χέρι” του προέδρου, τον Αντρίι Γέρμακ.<br /><br />Παράλληλα, ο Ποροσένκο διέκοψε συνεδρίαση της Βουλής με πλακάτ και ζήτησε να πέσει όλη η κυβέρνηση, λέγοντας ότι το αίτημα του υπογράφουν και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Την ίδια ώρα οι Αμερικανοί διακριτικά παίρνουν ακόμα μεγαλύτερη απόσταση από τους ανθρώπους του Ζελένσκι, καθώς ο ειδικός απεσταλμένος τους Στιβ Γουίκτκοφ, ακύρωσε το ραντεβού που είχε προγραμματιστεί με τον Γέρμακ και τον Ζελένσκι στην Τουρκία. Μέσα σε όλα, εξακολουθεί να “αγνοείται” ο πρώην υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας.<br /><br /><a href="https://www.politico.eu/article/volodymyr-zelenskyy-faces-pressure-fire-top-aide-yermak-amid-corruption-scandal/">Το Politico γράφει</a> σήμερα ότι οι βουλευτές του κόμματος “Υπηρέτης του Λαού”, ζητούν ουσιαστικά να “θυσιαστεί” ο Γέρμακ ως αποδιοπομπαίος τράγος και ότι ο λόγος που όλοι υποψιάζονται ότι έπαιξε ρόλο στο σκάνδαλο, είναι ότι εκείνος είχε πιέσει να αφοπλισθεί η Αρχή Καταπολέμησης της Διαφθοράς προ τετραμήνου. Θεωρούν ότι ο Γέρμακ ήθελε να σταματήσει η έρευνα για τα σκάνδαλα με μίζες στον ενεργειακό τομέα.<br /><br />Εν τω μεταξύ, μέλη της παράταξης Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη του πρώην προέδρου της Ουκρανίας επιχειρηματία και καναλάρχη Πέτρο Ποροσένκο απαίτησαν την παραίτηση όλου του υπουργικού συμβουλίου, διακόπτοντας τη συνεδρίαση με πλακάτ, και συντάχθηκαν μαζί τους κάποιοι βουλευτές του “Υπηρέτη του λαού”, αλλά και βουλευτές της Τιμοσένκο. Το θέμα μπορεί να θεωρηθεί show, καθώς και ο Ποροσένκο και η Τιμοσένκο έχουν διωχθεί για διαφθορά έως και προδοσία, όμως είναι σημαντικό ότι σήμερα πλέον το ίδιο το κόμμα του Ζελένσκι του ζητεί με νόημα “να μη μείνει κανείς στο απυρόβλητο”.<br /><br />Μετά την ανάρτηση βουλευτών του κόμματος “Υπηρέτης του Λαού”, εκπρόσωπος των οποίων ζητούσε ουσιαστικά κάθαρση και κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με τη συνεργασία όλων των κομμάτων, άλλος βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, διέψευσε ότι η σχετική ανακοίνωση (κατωτέρω) αντιπροσωπεύει όλη την παράταξη. «Πρόκειται για διάφορους βουλευτές του κόμματος που έχουν δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους, αλλά δεν εκπροσωπούν όλο το κόμμα», έγραψε σε ανάρτησή του ο Δαβίδ Αραχάμια.</div><div><br />Ο Ουμέροφ στις ΗΠΑ<br /><br />Παράλληλα, οι ΗΠΑ φανερά αποσύρουν πλέον την στήριξή τους προς τον Ζελένσκι, ενώ κατά σύμπτωση (;) αγνοείται η τύχη και του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας και πρώην υπουργού Άμυνας Ρουστέμ Ουμέροφ, Ουζμπέκου στην καταγωγή, μουσουλμάνου και κεντροδεξιού – δεν προέρχεται από το κόμμα του Ζελένσκι. Ο Ουμέροφ είχε διαχειριστεί για μεγάλο διάστημα και τα οικονομικά της χώρας.<br /><br />Ορισμένα μέσα, ουκρανικά και δυτικοευρωπαϊκά, αναφέρουν ότι πρόκειται για fake news και υποστηρίζουν ότι βρίσκεται στις ΗΠΑ για οικονομικές συνομιλίες, όμως η τελευταία δική του ανάρτηση ανέφερε στις 11 Νοεμβρίου ότι είναι στην Τουρκία για συνομιλίες. Γιατί από εκεί πήγε κατ’ ευθείαν στις ΗΠΑ, χωρίς να “περάσει” από το Κίεβο;<br /><br />Ορισμένα μέσα επίσης ουκρανικά δίνουν δύο εκδοχές: Η μια είναι ότι εμπλέκεται στο σκάνδαλο και η άλλη για απόπειρα κατά του Ρώσου πρώην υπουργού Άμυνας που απετράπη και κρύβεται επειδή φοβάται αντίποινα των Ρώσων. Πάντως ήδη στις ΗΠΑ ζει η οικογένειά του και εκεί φέρεται να διαθέτει σημαντική ακίνητη περιουσία. Ο ίδιος έχει πει ότι σε ένα διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη ζει η σύζυγος και τα παιδιά του, και ότι ο αδελφός του και ο πατέρας του ζουν σε δύο άλλα διαμερίσματα που δεν είναι στο όνομά του.<br /><br />Οι σύμμαχοι αδειάζουν τον Ζελένσκι<br /><br />Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ζελένσκι είναι ότι αντιμετωπίζει εξαιρετικά σοβαρό οικονομικό έλλειμμα τη στιγμή που πλέον όλοι οι Δυτικοί έχουν χολωθεί με το σκάνδαλο διαφθοράς – το πολλοστό, που όμως τώρα αγγίζει πλέον πολλούς πολιτικούς. Οι μεγάλοι σύμμαχοί του στην Ευρώπη, αλλά και οι ΗΠΑ, θεωρούν πλέον τον Ζελένσκι ανίκανο να διαχειριστεί την κατάσταση στον οικονομικό τομέα – τομέας που τους “καίει”, διότι οι Ευρωπαίοι έχουν δεσμευτεί να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χρεοκοπημένης Ουκρανίας.<br /><br />Η κυβέρνηση Τραμπ φέρεται ήδη να συνεργάζεται μυστικά με τη Ρωσία για να συντάξει ένα νέο σχέδιο για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, δήλωσαν Αμερικανοί και Ρώσοι αξιωματούχοι στο Axios (ενημερωτικό μέσο από πολιτικούς συντάκτες που αποχώρησαν από το “Μπαϊντενικό” Politico). Παρότι το δημοσίευμα διαψεύστηκε από το Κρεμλίνο, δεν άργησε να ακολουθήσει δεύτερο, από το Reuters, που αναφέρεται σε αμερικανική πρόταση, η οποία δεν περιλαμβάνει μόνο παραχώρηση εδαφών, αλλά και την μείωση των δυνάμεων του ουκρανικού στρατού και την παράδοση ορισμένων όπλων.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πολιτική κρίση στο Κίεβο. Βουλευτές του Ζελένσκι ζητούν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.

ΜΑΥΡΟΥ ΟΛΓΑ Αναταραχή στην ουκρανική κυβέρνηση, με αρκετούς βουλευτές από το κόμμα του προέδρου Ζελένσκι να ζητούν να σχηματισθεί κυβέρνηση ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε πολεμικό μήκος κύματος οι ρωσογερμανικές σχέσεις.

<img height="428" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/11/budenspang-germania-ukrania-russia-zelensky-polemos-SLpress-825x600.jpg" width="694" /><br /><br /><b>ΜΕΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ</b><br />Πολύ πριν οι σχέσεις Γερμανίας-Ρωσίας καταστούν ψυχροπολεμικές, με το Βερολίνο να καλεί την ΕΕ να προετοιμαστεί για πόλεμο – και πριν από το πρώτο ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης το 2013 – οι σχέσεις Βερολίνου-Μόσχας αποτελούσαν πρώτιστο μέλημα της γερμανικής διπλωματίας, για γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς λόγους. Εξάλλου, η Ανατολική Ευρώπη είναι ο χώρος, με την πορεία του οποίου η Γερμανία έχει συνδέσει εδώ και δέκα αιώνες την ιστορική της ύπαρξη.<br /><br />Στον χώρο αυτό δοκιμάστηκαν όλες οι γεωπολιτικές θεωρίες περί ζωτικού χώρου που εκπονήθηκαν από τους Γερμανούς διαμορφωτές στρατηγικής. Για το Βερολίνο οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αναγκαιότητες, αλλά και η μελέτη της Ιστορίας, μαρτυρούσε ότι τα ζωτικά-εθνικά συμφέροντα της υπαγόρευαν να διατηρεί καλό το επίπεδο στις ρωσογερμανικές σχέσεις. Με αυτήν την πυξίδα πορευθέντες, ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας, ο πρώτος Καγκελάριος της ενοποιημένης Γερμανίας Όθων φον Βίσμαρκ, οι Καγκελάριοι Βίλλυ Μπραντ και Χέλμουτ Σμιτ, αλλά και ο πρώτος Καγκελάριος της επανενωθείσης Γερμανίας Χέλμουτ Κολ επέτυχαν σημαντικά αποτελέσματα.<br /><br />Οσάκις εγκαταλείφθηκε η πορεία αυτή, η Γερμανία στο μέσον της Ευρώπης γνώρισε μεν πρόσκαιρους ρωμαϊκούς θριάμβους, αλλά υπέστη τελικώς μεγάλα δεινά. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επήλθε βαθύ ρήγμα ανάμεσα στην Ομοσπονδιακή Γερμανία και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και μετέπειτα διακρίνουμε τις ακόλουθες περιόδους της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής:Η πρώτη αφορά στην περίοδο 1945-1955. Η εξωτερική πολιτική του νέου κράτους ήταν έτσι απολύτως ετεροκαθοριζόμενη μέχρι το 1955, χρονιά που απέκτησε με τις δυτικές συμφωνίες την ανεξαρτησία της (Westvertrage).<br />Η δεύτερη ταυτίστηκε με την εξωτερική πολιτική του καγκελάριου Αντενάουερ (1949-1963), και καλύπτει την περίοδο 1955-1969. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε προσκόλληση στη Δύση. Η στρατηγική του Αντενάουερ (Westintegration) για ένταξη της χώρας στους διάφορους δυτικούς οργανισμούς και στις διαδικασίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία ακολουθήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε εθνοκεντρικό χαρακτήρα.<br />Η τρίτη ταυτίζεται με την περίοδο της Ostpolitik των καγκελαρίων Μπραντ και Σμιτ (1969-1980 περίπου).<br /><br />Η εξωτερική πολιτική του Μπραντ από το 1969 και μετά βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις αντιλήψεις της Westintegration, καθώς εδραζόταν στην πεποίθηση ότι μια νέα πραγματικότητα είχε διαμορφωθεί τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ευρώπη και δεν ήταν δυνατό να αγνοηθεί. Αναφορικά με την Ανατολική Γερμανία, η πραγματικότητα αυτή αφορούσε στην ύπαρξη δύο κρατών στα εδάφη της Γερμανίας. Το βραχυπρόθεσμο όφελος της πολιτικής αυτής ήταν η οικονομική διείσδυση της Γερμανίας στον χώρο αυτό (το διαχρονικό ενδιαφέρον των Γερμανών συγκέντρωναν τα μεγάλα κοιτάσματα πρώτων υλών της Ρωσίας).<br /><br />Η τέταρτη εντοπίζεται χρονικά στη δεκαετία του 1980, μέχρι και την πτώση των καθεστώτων του Ανατολικού Συνασπισμού και την ενοποίηση της Γερμανίας.<br /><br />Πρόκειται για μια περίοδο δημιουργίας στενών πολιτικών και οικονομικών επαφών με τις χώρες αυτές και συνεργασίας στο πλαίσιο διεθνών οργανισμών για την εμπέδωση της πολιτικής της ύφεσης. Το γεγονός ότι σήμερα η Γερμανία αποτελεί τον σημαντικότερο εμπορικό εταίρο των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης αποδίδεται στη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου εκεί κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Περίπου το 1/3 των εισαγωγών που πραγματοποιούσαν τα κράτη αυτά, πριν την αλλαγή, προερχόταν από την Γερμανία.<br /><br />Η πέμπτη περίοδος αρχίζει με το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης το 2013, με τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν που οδήγησαν στην ανατροπή του φιλορώσου Γιανουκόβιτς…<br /><br />Το πρώτο αγκάθι στις ρωσογερμανικές σχέσεις<br /><br />Η έκτη περίοδος ξεκίνησε με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, όπου έχουμε την ρήξη στις σχέσεις Βερολίνου-Μόσχας. Και αν η κυβέρνηση Σολτς είχε κρατήσει ορισμένες ισορροπίες – για παράδειγμα με τη μη παράδοση Taurus στο Κίεβο και με τον τότε καγκελάριο να επιλέγει να τηλεφωνήσει στον Πούτιν – η κυβέρνηση Μερτς επιλέγει να σπάσει κάθε ταμπού στις ρωσογερμανικές σχέσεις, καλλιεργώντας κλίμα επικείμενης ρωσικής εισβολής και φιλοδοξώντας να επανεξοπλίσει την Γερμανία, υπερβαίνοντας κάθε ιστορικό προηγούμενο.<br /><br />Όμως, πολύ πριν την ρωσική εισβολή, η ουκρανική κρίση φαίνονταν να είχε μετατραπεί στο πρώτο σοβαρό αγκάθι των ρωσογερμανικών σχέσεων. Ήταν η περίοδος που η Άγκελα Μέρκελ είχε καταστήσει σαφές στις γερμανικές επιχειρήσεις (και στα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ) ότι πρέπει να αποδεχτούν τις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας για την προσάρτηση της Κριμαίας. Το επιχείρημά της ήταν ότι η προσάρτηση της Κριμαίας και ο ασύμμετρος πόλεμος στην Ανατολική Ουκρανία υποσκάπτουν την ευρωπαϊκή ειρήνη.<br /><br />Ομάδες συμφερόντων, όπως η Ομοσπονδία των Γερμανικών Επιχειρήσεων [Federation of German Industries (BDI)] καθώς και η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων με την Ανατολική Ευρώπη [Committee on Eastern European Economic Relations (Ostausschuss)] δέχτηκαν (κατ’ αρχάς) αυτή τη στροφή. Ήταν η περίοδος που στις γερμανορωσικές σχέσεις πήγαν να αποκτήσουν το πάνω χέρι τα πολιτικά συμφέροντα, αντί των οικονομικών.<br /><br />Το γεγονός ότι η Γερμανία είχε υποστηρίξει ενεργά τις αντιπολιτευόμενες ομάδες στην Ουκρανία και μάλιστα χωρίς να υφίστανται επιτακτικές στρατηγικές αναγκαιότητες για κάτι τέτοιο, ήταν ένα σημάδι πως κάτι άρχιζε να αλλάζει στις αντιλήψεις του Βερολίνου απέναντι στη Ρωσία. Βέβαια, η Γερμανία μετέπειτα δεν επέλεξε την οδό της σύγκρουσης με την Μόσχα, όπως έδειξε η πορεία υλοποίησης του Nord Stream και οι γενικότερες οικονομικές και ενεργειακές σχέσεις που εξακολουθούσε να διατηρεί με την Ρωσία. Σε αυτές έβαλε τέλος η απόλυτη στοίχιση του Βερολίνου υπό την Ουάσιγκτον, μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Παγίως οι γερμανορωσικές σχέσεις βασίζονταν σε μια σχέση win-win, με συνεχή ανάπτυξη της εμπιστοσύνης και του αμοιβαίου συμφέροντος, κάτι που μεταβλήθηκε με την ουκρανική κρίση (ήδη από το 2013) όπου οι γερμανικές ηγεσίες θα έπρεπε να συνηθίσουν σε καταστάσεις, όπου κυριαρχούσαν οι πολιτικοί σκοποί, δηλαδή σκοποί κυριαρχίας. Μάλιστα με ένα παίκτη, ο οποίος είναι συνηθισμένος σε παρόμοια παίγνια και αποφασισμένος να τα οδηγήσει στα όρια τους, με ό,τι και αν αυτό σήμαινε για τα συμφέροντα των γερμανικών βιομηχανικών και ενεργειακών εταιρειών, καθώς και όλων εκείνων γενικώς των εταιρειών που είχαν επιλέξει να επενδύσουν στην Ρωσία (όπως οδυνηρά διαπιστώθηκε μετά την ρωσική εισβολή).<br /><br />Αναφέρουμε παραδειγματικά: Το 2014 οι γερμανικές εξαγωγές στη Ρωσία, ήταν αξίας 29,3 δισ ευρώ και οι εισαγωγές από τη Ρωσία 38,5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για σημαντικό εταίρο και ποσοτικά αλλά κυρίως ποιοτικά, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος των γερμανικών εισαγωγών από τη Ρωσία αφορά σε ενέργεια. Παράλληλα μεγάλο ύψος γερμανικών κεφαλαίων επενδύθηκαν στη Ρωσία και αντιστρόφως ρωσικά κεφάλαια στην Γερμανία, προωθώντας την αλληλεξάρτηση των δύο χωρών. Το 2016 αντίστοιχα οι γερμανικές εξαγωγές μειώθηκαν σε 21, 5 δισ. ευρώ και οι εισαγωγές σε 26,5 δισ. ευρώ.<br />Αβέβαιο το μέλλον στις ρωσογερμανικές σχέσεις<br /><br />Η γερμανική πολιτική προς την Ρωσία προωθούσε πολιτικές αλλαγές, μέσω εμβάθυνσης των οικονομικών σχέσεων. Η εν λόγω πολιτική, όμως, είχε προ πολλού αποτύχει. Άλλωστε αυτές οι εξελίξεις αποτελούν κάτι το αναμενόμενο για όσους έχουν στέρεη γνώση της ιστορίας και δεν παρασύρονται από ανιστόρητα φληναφήματα. Ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής εμφανίζεται με μεγαλοπρέπεια και παρασύρει τις όποιες οικονομικές δεσμεύσεις.<br /><br />Την ίδια στιγμή, από την οικονομική κρίση και έπειτα άρχισε να επανέρχεται στο προσκήνιο το διαχρονικό γερμανικό ζήτημα που συνδέεται με τα παραδοσιακά γεωπολιτικά θέματα της Machtpolitik και του ζωτικού χώρου (καλυπτόμενα βέβαια από την οικονομική εξάπλωση). Τα θέματα αυτά υποτίθεται ότι είχαν βρει μια λύση με την ένταξη της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ και στο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης.<br /><br />Η πορεία των πραγμάτων απέδειξε ότι τα κράτη στον προσδιορισμό των εθνικών συμφερόντων, μπορούν να αγνοήσουν ή να υποτιμήσουν τις άτεγκτες γεωπολιτικές αναγκαιότητες επί χρόνια, επί δεκαετίες, πλην όχι εσαεί. Ειδικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – όπου σε συνδυασμό και με τις έντονες αμερικανικές πιέσεις, η Γερμανία πλέον δίνει προτεραιότητα στα γεωπολιτικά συμφραζόμενα – με την επί χρόνια εξαρτημένη στην φτηνή ρωσική ενέργεια γερμανική οικονομία να πληρώνει, βεβαίως, βαρύ τίμημα και να έχει μετατραπεί στον “μεγάλο ασθενή” της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, η γερμανική κυβέρνηση και ΜΜΕ συντηρούν σενάρια πολέμου!<div><br />Η στρατηγική μεταστροφή <br /><br />Όπως ήδη έχουμε αναφέρει από το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου κι έπειτα, η Γερμανία επεδίωξε μια σχετικά ήρεμη εξωτερική πολιτική. Από την εκδήλωση της κρίσης στην Ουκρανία το 2013 (ίσως και νωρίτερα) το Βερολίνο φαίνεται πως είχε αρχίσει να αναγνωρίζει ανάγκη για μια αλλαγή. Το Βερολίνο, ήδη από την περίοδο που είχε συνταχθεί ανοιχτά με την τότε αντιπολίτευση της Ουκρανίας, είχε αποπειραθεί να βάλει ένα νέο πλαίσιο, αντίθετο προς την αυτοσυγκράτηση που παραδοσιακά επιδείκνυε, επιχειρώντας να αναλάβει μεγαλύτερο διεθνή ρόλο και να ενεργοποιηθεί περισσότερο πολιτικά και στρατιωτικά.<br /><br />Να σημειωθεί πως παγίως η Γερμανία απέφευγε να προβάλει μια ισχυρή εξωτερική πολιτική και την ανοιχτή προώθηση των εθνικών συμφερόντων της, ώστε να μην αναβιώσουν οι φόβοι περί γερμανικού εθνικισμού. Οι Γερμανοί είχαν προ ετών αποφασίσει ότι αυτή η θέση είναι πλέον ξεπερασμένη και ότι η προώθηση των εθνικών συμφερόντων τους δεν ενέχει τους κινδύνους που ενείχε κάποτε, με την ρωσική εισβολή να λειτουργεί ως καταλύτης τάσεων που προϋπήρχαν…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σε πολεμικό μήκος κύματος οι ρωσογερμανικές σχέσεις.

ΜΕΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ Πολύ πριν οι σχέσεις Γερμανίας-Ρωσίας καταστούν ψυχροπολεμικές, με το Βερολίνο να καλεί την ΕΕ να προετοιμαστεί για πόλεμο – κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατιωτική Σένγκεν μέχρι το 2027, η Ευρώπη πάει για πόλεμο.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/11/war-930x550.png" width="694" /><br /><br />Military Schengen: Το σχέδιο της Κομισιόν για στρατιωτική κινητικότητα ως το 2027<br /><br />Χτες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε το νέο πακέτο «Military Mobility 2.0» για τη δημιουργία ενός πραγματικού «στρατιωτικού Σένγκεν» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Κομισιόν στόχος είναι έως το 2027 να υπάρχει ένα ενιαίο, λειτουργικό πλαίσιο που θα επιτρέπει στις ευρωπαϊκές δυνάμεις να μετακινούνται γρήγορα και απρόσκοπτα σε όλη την Ένωση, με διαδικασίες που δεν θα ξεπερνούν τις 72 ώρες.<br /><br />Η πρωτοβουλία αυτή περιλαμβάνει μέτρα για την απλοποίηση τελωνειακών και διοικητικών εγκρίσεων, κοινά πρωτόκολλα για τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού και τη δημιουργία ενός μηχανισμού ταχείας αντίδρασης του European Military Mobility Enhanced Response System (EMERS) που θα μπορεί να ενεργοποιείται τόσο στο πλαίσιο επιχειρήσεων της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ, σηματοδοτώντας για πρώτη φορά τόσο στενή διασύνδεση των δύο οργανισμών στο πεδίο της κινητικότητας.<br /><br />Κεντρικό στοιχείο του σχεδίου είναι η αναβάθμιση υποδομών που θεωρούνται κρίσιμες για στρατιωτικές μετακινήσεις: λιμάνια, σιδηροδρομικοί άξονες, γέφυρες, αεροδρόμια και οδικές αρτηρίες θα πρέπει να μπορούν να υποστηρίξουν βαρέα οπλικά συστήματα και μεγάλους όγκους μεταφορικών επιχειρήσεων και η χρηματοδότηση των έργων θα προέλθει από ευρωπαϊκά προγράμματα.<br /><br />Στο πακέτο περιλαμβάνεται και ένα νέο ψηφιακό εργαλείο (το Digital Military Mobility Information System), που θα προσφέρει σε πραγματικό χρόνο πληροφορίες για τη διαθεσιμότητα και τις επιχειρησιακές δυνατότητες κρίσιμων υποδομών. Παράλληλα ένα επιπλέον πακέτο εργαλείων θα εντοπίζει κινδύνους σε ενεργειακά δίκτυα, υποθαλάσσια καλώδια, τηλεπικοινωνίες και συστήματα μεταφορών, με στόχο την προστασία τους από υβριδικές απειλές.<br /><br />Το επόμενο βήμα είναι το πακέτο Military Mobility 2.0 να περάσει στη φάση διαπραγμάτευσης με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, με τις τελικές αποφάσεις για τους άξονες και τις υποδομές να αναμένονται εντός του 2026, ώστε να εφαρμοστεί πλήρως στις αρχές του 2027.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στρατιωτική Σένγκεν μέχρι το 2027, η Ευρώπη πάει για πόλεμο.

Military Schengen: Το σχέδιο της Κομισιόν για στρατιωτική κινητικότητα ως το 2027 Χτες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε το νέο πακέτο «Milita...

Διαβάστε την συνέχεια

«Eάν η Γερμανία επιμείνει στον δρόμο του πολέμου, δεν θα υπάρξει άλλη Γερμανία, ποτέ».

<img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/11/karaganof.jpg" /><br /><br />Ο Ρώσος πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός Σεργκέι Καραγκάνοφ, ο οποίος εργάζεται ως σύμβουλος της πολιτικής ελίτ της Ρωσίας εδώ και δεκαετίες, θεωρεί ότι ένα περιορισμένο πυρηνικό χτύπημα κατά της Δύσης είναι η έσχατη λύση για να αποτρέψει τους αντιπάλους της Ρωσίας και έτσι να αποτρέψει έναν πλήρους κλίμακας Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Ο Καραγκάνοφ είναι γνωστός πέρα από τα σύνορα της Ρωσίας για δηλώσεις που θεωρούνται εξαιρετικά απειλητικές, όχι μόνο προς τη Δύση. Υποστηρίζει την ενίσχυση της πυρηνικής αποτροπής για την αποφυγή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμη και μέσω ενός «περιορισμένου» πυρηνικού πρώτου χτυπήματος κατά μιας χώρας του ΝΑΤΟ, όπως είχε εξηγήσει ήδη τον Σεπτέμβριο του 2024. Σύμφωνα με την εκτίμησή του, ένα τέτοιο χτύπημα, ως «τελευταία προειδοποίηση», δεν θα πυροδοτούσε απαραίτητα έναν πλήρη πυρηνικό πόλεμο, αλλά θα τον απέτρεπε.<br /><br />Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Multipolar, ο Καραγκάνοφ επιβεβαίωσε την άποψή του, αναφέροντας ότι περίπου το 90% των Ρώσων υποστηρίζει αυτή τη θέση, η οποία περιλαμβάνει κριτική και προς τον πρόεδρο Πούτιν, τον οποίο κατηγορεί για δειλία στον πόλεμο της Ουκρανίας και στη σύγκρουση με τη Δύση.<br /><br />Ο ίδιος εκτιμά ότι ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου είναι τόσο υψηλός όσο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και συνεχίζει να αυξάνεται. Ένας λόγος είναι ότι ο ευρωπαϊκός πληθυσμός έχει χάσει «τον φόβο του πολέμου, ειδικά του πυρηνικού πολέμου», κάτι που υπήρξε σταθεροποιητικός παράγοντας για 70 χρόνια. Για τον Καραγκάνοφ, η «αναβίωση του φόβου του πολέμου» είναι βασική για να επαναφέρουν οι Ευρωπαίοι τη «γεωπολιτική τους ευθύνη».<br /><br />Αντιτιθέμενος σε ειδικούς όπως ο Αμερικανός Theodore Postol, που προειδοποιούν ότι ακόμη και περιορισμένη χρήση πυρηνικών όπλων θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, ο Καραγκάνοφ δηλώνει ότι «ο μύθος της ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης είναι μόνο ένας θρύλος». Παράλληλα χαρακτηρίζει τη χρήση πυρηνικών όπλων ως «βαρύ ηθικό αμάρτημα» και εύχεται να μην χρησιμοποιηθούν ποτέ.<br /><br />Απαντώντας στις αντιρρήσεις ότι οι δηλώσεις του «ερμηνεύονται στη Δύση ως άμεση απειλή», ο 73χρονος είπε ότι πρόκειται για «απολύτως τρελούς ανθρώπους», ειδικά στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον ιστορικό, η ευρωπαϊκή ηγεσία έχει «εκφυλιστεί», και ο διάλογος μαζί της είναι άσκοπος· «Πρέπει να φοβούνται μόνο ένα πράγμα τον σωματικό πόνο».<br /><br />Ο Καραγκάνοφ τονίζει ότι η Ρωσία βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα: είτε να δείξει την αποτελεσματική αποτροπή της, είτε να εξαντληθεί από τις κυρώσεις. Κατακρίνει την ηγεσία του για αναποφασιστικότητα, αλλά θεωρεί ότι τα λόγια του θα ακουστούν. Αν υπάρξει οικονομικός πόλεμος, η απάντηση πρέπει να είναι στρατιωτική. Οι κυρώσεις πρέπει να απαντώνται με «στρατιωτικά πλήγματα», προσεκτικά σταθμισμένα σε κάθε περίπτωση.<br /><br />Σύμφωνα με τον Καραγκάνοφ, η ανάγκη για προληπτικά ή πυρηνικά αντίποινα έχει πλέον γίνει επικρατούσα άποψη στη Ρωσία, με ευρεία συναίνεση τόσο στον πληθυσμό όσο και στην στρατιωτικοπολιτική ελίτ. Παρότι η χρήση πυρηνικών όπλων παραμένει «σοβαρή ηθική απόφαση και μεγάλη αμαρτία», σε ακραίες καταστάσεις θεωρείται μέσο για να «φέρουν τους τρελούς στα συγκαλά τους».<br /><br />Ο ίδιος δηλώνει ότι η Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, «προετοιμάζεται για πόλεμο» και ότι οι ενέργειές της είναι άμεση προετοιμασία για σύγκρουση. Προειδοποιεί ότι «εάν η Γερμανία επιμείνει στον δρόμο του πολέμου, δεν θα υπάρξει άλλη Γερμανία, ποτέ». Καταλήγει λέγοντας ότι η Γερμανία έχει ήδη προκαλέσει τεράστια ζημιά στην Ευρώπη, την ανθρωπότητα και τον εαυτό της, και ότι η καταστροφή της θεωρείται αναγκαία σε περίπτωση νέας αντιπαράθεσης<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Eάν η Γερμανία επιμείνει στον δρόμο του πολέμου, δεν θα υπάρξει άλλη Γερμανία, ποτέ».

Ο Ρώσος πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός Σεργκέι Καραγκάνοφ, ο οποίος εργάζεται ως σύμβουλος της πολιτικής ελίτ της Ρωσίας εδώ και δεκαετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελευσίνα αλλάζει τον χάρτη: Το νέο λιμάνι, αντίβαρο στον Πειραιά και το αμερικανικό αποτύπωμα .

<div><img height="371" src="https://www.newmoney.gr/wp-content/uploads/2025/11/theotorikakos-gilfoil.jpg" width="700" /></div><div><br /></div><b>ΜΗΝΑΣ ΤΣΑΜΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΟΡΦΙΔΗΣ</b><div>Κυβέρνηση, ΗΠΑ και ONEX διαμορφώνουν έναν νέο γεωοικονομικό άξονα<br />Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις γύρω από το λιμάνι της Ελευσίνας, το οποίο, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, μπαίνει πλέον σε τροχιά ώστε να αποτελέσει έναν δεύτερο μεγάλο εθνικό πόλο, ικανό να λειτουργήσει παράλληλα και σε ορισμένους τομείς ανταγωνιστικά προς το λιμάνι του Πειραιά.<br /><br />Το σχέδιο επιταχύνεται μετά τη χθεσινή συνάντηση του υπουργού Ανάπτυξης Τάκη Θεοδωρικάκου με την πρέσβη των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκιλφόιλ, όπου δρομολογήθηκαν νομοθετικές πρωτοβουλίες και νέες επενδυτικές κινήσεις με τη συμμετοχή της αμερικανικής κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας DFC.<br /><br />Η Ελευσίνα μπαίνει στο γεωπολιτικό παιχνίδι: Το σχέδιο για νέο λιμάνι 400 στρεμμάτων, με αμερικανική χρηματοδοτική στήριξη και σιδηροδρομική πρόσβαση, δρομολογείται με ρύθμιση που αλλάζει το καθεστώς λειτουργίας των ναυπηγείων και επιτρέπει τη δημιουργία ενός εμπορικού, ενεργειακού και διαμετακομιστικού κόμβου στρατηγικής σημασίας. Για τις ΗΠΑ, το project λειτουργεί ως αντίβαρο στον “κινεζικό” Πειραιά και ως κρίσιμος κρίκος στην αρχιτεκτονική ενεργειακής και αμυντικής ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Για το project, σύμφωνα με πληροφορίες θα παραχωρηθούν περίπου 400 στρέμματα της χερσαίας ζώνης, που γειτνιάζουν με τα ναυπηγεία. Έκταση που μπορεί να μετατραπεί σε πολυλειτουργικό λιμάνι με δυνατότητες εμπορευματικών ροών, χύδην φορτίων, ενεργειακών εγκαταστάσεων και τεχνικών–βιομηχανικών δραστηριοτήτων. Η γεωγραφική θέση της Ελευσίνας, στο κέντρο του Θριασίου Πεδίου και δίπλα στο μεγαλύτερο βιομηχανικό cluster της χώρας, καθιστά το έργο κατάλληλο για τη δημιουργία ενός ισχυρού logistics hub με πρόσβαση σε όλες τις βασικές μεταφορικές αρτηρίες της Δυτικής Αττικής.<br /><br />Η ρύθμιση που θα ενταχθει στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για τη νέα Αρχή Εποπτείας της Αγοράς και αναμένεται να ψηφιστεί ως το τέλος του μήνα επιτρέπει στην ONEX να επεκτείνει το αντικείμενό της πέρα από τη ναυπηγοεπισκευαστική δραστηριότητα και να αναπτύξει εμπορικές, λιμενικές, ενεργειακές και αμυντικές υποδομές. Πρόκειται για το θεσμικό βήμα που απαιτείται για να προχωρήσει το έργο και να μετασχηματιστούν τα ναυπηγεία σε πολυλειτουργική λιμενική εγκατάσταση.<br /><br />Κεντρικό στοιχείο του σχεδίου αποτελεί η σιδηροδρομική σύνδεση του νέου λιμανιού με το εθνικό δίκτυο και το Θριάσιο Πεδίο. Η σύνδεση αυτή επιτρέπει τη διακίνηση φορτίων προς τον ΠΑΘΕ και τη Βόρεια Ελλάδα, μειώνει τον χρόνο μεταφορών και ενισχύει τη δυνατότητα της Ελευσίνας να λειτουργήσει ως intermodal κόμβος. Η ONEX είχε εντάξει τη σιδηροδρομική διάσταση στο αρχικό της masterplan, υπογραμμίζοντας ότι αποτελεί κρίσιμο πολλαπλασιαστή της αξίας του έργου.<br /><br />Το αναπτυξιακό σχέδιο της ONEX για τα ναυπηγεία Ελευσίνας είχε διαμορφωθεί ήδη από τα προηγούμενα χρόνια και περιλάμβανε τη δημιουργία ενός ενιαίου logistics–ενεργειακού–τεχνολογικού cluster. Σε αυτό εντάσσονται υποδομές LNG, εγκαταστάσεις για offshore και nearshore ενεργειακά έργα, τεχνική υποστήριξη θαλάσσιων αιολικών πάρκων, τεχνολογίες νέας πρόωσης και ένα ολοκληρωμένο σύστημα logistics για Βαλκάνια και Ανατολική Ευρώπη. Στο πλαίσιο της προηγούμενης εξυγίανσης, η DFC έχει ήδη χρηματοδοτήσει τα ναυπηγεία με περίπου 125–126 εκατ. δολάρια, δημιουργώντας το υπόβαθρο για το μεγαλύτερο λιμενικό project που σχεδιάζεται σήμερα.<br /><br />Σε γεωπολιτικό επίπεδο, οι ΗΠΑ βλέπουν την Ελευσίνα ως κρίσιμο κόμβο που ενισχύει την αρχιτεκτονική ενεργειακής και αμυντικής ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συμμετοχή της DFC εντάσσεται στη στρατηγική ενίσχυσης κρίσιμων υποδομών και διαφοροποίησης των εμπορικών και ενεργειακών οδών, με στόχο τη δημιουργία εναλλακτικών κόμβων έναντι της κινεζικής παρουσίας στον Πειραιά. Για την Ουάσιγκτον, το έργο στην Ελευσίνα αποτελεί κομβικό στοιχείο σε ένα ευρύτερο πλέγμα συνεργασιών με την Ελλάδα.<br /><br />Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν την ψήφιση της ρύθμισης, την οριστικοποίηση του μοντέλου διαχείρισης του νέου λιμανιού και την εκκίνηση των τεχνικών μελετών για τις λιμενικές, ενεργειακές και σιδηροδρομικές υποδομές.<br /><br />Στόχος είναι η μετατροπή των Ναυπηγείων Ελευσίνας και της ευρύτερης λιμενικής ζώνης σε πολυλειτουργικό συγκρότημα: εμπορικό κέντρο logistics, ενεργειακό κόμβο, σημείο διαμετακόμισης φορτίων, ακόμη και βάση εξυπηρέτησης πολεμικών πλοίων.<br /><br />Με νέο νομοσχέδιο που αναμένεται να κατατεθεί άμεσα, η ONEX θα αποκτήσει δυνατότητα δραστηριοποίησης όχι μόνο στη ναυπηγική βιομηχανία αλλά και:<br /><br />– στον εμπορικό και διαμετακομιστικό τομέα<br /><br />– στον λιμενικό και ενεργειακό κλάδο<br /><br />– στον αμυντικό τομέα<br /><br />Η ONEX, η οποία έχει ήδη λάβει 125 εκατ. δολάρια χρηματοδότησης από την DFC, ετοιμάζεται να αναπτύξει νέες εγκαταστάσεις σε συνολική έκταση που θα φτάσει τα 400 στρέμματα, επεκτείνοντας τις λειτουργίες των ναυπηγείων προς την πλευρά του κύριου λιμανιού της πόλης.<br /><br />Το σχεδιαζόμενο λιμάνι Ελευσίνας προβλέπεται να εξυπηρετεί:<br /><br />– πολεμικά πλοία,<br /><br />– εμπορικά πλοία,<br /><br />– φορτία χύδην,<br /><br />– κοντέινερς,<br /><br />– ενεργειακές υποδομές, σε άμεση διασύνδεση με το Θριάσιο Εμπορευματικό Κέντρο.<br /><br />Έτσι, δημιουργείται μια νέα εφοδιαστική αλυσίδα υψηλής στρατηγικής σημασίας, η οποία – σύμφωνα με κυβερνητικούς και αμερικανικούς αξιωματούχους – μπορεί να λειτουργήσει ως πραγματική εναλλακτική στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο εδώ και χρόνια τελεί υπό κινεζική διοίκηση.<br /><br />Ο υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος, μετά τη συνάντησή του με την πρέσβη των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκιλφόιλ, υπογράμμισε ότι με το νέο πλαίσιο συνεργασίας με τις ΗΠΑ «η Ελλάδα δεν καθίσταται μόνο ενεργειακός κόμβος, αλλά ενισχύεται ακόμη περισσότερο η στρατηγική του παραγωγικού μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας, του νέου παραγωγικού προτύπου, με νέες σημαντικές επενδύσεις, νέες υποδομές, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σημαντικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας και χιλιάδες ποιοτικές θέσεις εργασίας».<br /><br />–Η πρέσβης των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκιλφόιλ ήταν απολύτως σαφής: η Ουάσιγκτον βλέπει την Ελευσίνα ως κρίσιμο κόμβο για την ευρύτερη περιοχή και στηρίζει ενεργά το σχέδιο. Τόνισε ότι η ενεργειακή ασφάλεια αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και ότι η Ελλάδα είναι πλέον «ισχυρός εταίρος» σε θέματα ενέργειας και ναυπηγικής, το λιμάνι της Ελευσίνας μπορεί να αποτελέσει στρατηγικό logistics hub για όλη την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η ίδια χαρακτήρισε τις ανακοινώσεις ως «μόνο την αρχή» μιας ακόμη μεγαλύτερης ελληνοαμερικανικής συνεργασίας.<br /><br />Τη σημασία του έργου ανέδειξε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος σε τηλεοπτική του συνέντευξη επεσήμανε ότι «η Ελευσίνα έχει λιμάνι, και υπάρχει και χώρος, από όσο αντιλαμβάνομαι, δίπλα στο ναυπηγείο για να υπάρξει άλλο λιμάνι». «Η χώρα μας δεν μπορεί να αποκρούει προτάσεις», σημείωσε εμφατικά ο Κ. Χατζηδάκης και προσέθεσε:<br /><br />«Άλλωστε η πρόταση αυτή, η ιδέα αυτή, είναι σωρευτική. Δεν αποκλείει το ένα λιμάνι τις δραστηριότητες του άλλου». Εξ άλλου, συμπλήρωσε, «και τώρα έχουμε ανταγωνισμό, γιατί έχουμε το λιμάνι του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, του Ηρακλείου, της Ηγουμενίτσας. Ωστόσο, ο Πειραιάς είναι ένα λιμάνι για κοντέινερς σε πολύ μεγάλο βαθμό». Αντιθέτως, όπως είπε, «η ιδέα για την Ελευσίνα αφορά περισσότερο τα λεγόμενα χύδην φορτία, έτσι ώστε να υπάρξει εξειδίκευση και σε ένα άλλο τομέα. Άρα το ένα δεν αποκλείει το άλλο».<br /><br />Εξέλιξη την οποία επικαλέσθηκε ακολούθως για να υπογραμμίσει τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας μας, λόγω και των συμφωνιών με την Chevron και την Exxon. Εκ των πραγμάτων η Ελλάδα καθίσταται «όχι απόληξη της εμπορίας ρωσικού πετρελαίου, αλλά πύλη εισόδου του αμερικανικού φυσικού αερίου». Και με αυτόν τον τρόπο, «αναβαθμίζεται γεωστρατηγικά η χώρα και η Αμερική έχει κάθε λόγο να είναι ακόμα πιο κοντά στην Ελλάδα».<div><br /></div><div><a href="https://www.newmoney.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Η Ελευσίνα αλλάζει τον χάρτη: Το νέο λιμάνι, αντίβαρο στον Πειραιά και το αμερικανικό αποτύπωμα .

ΜΗΝΑΣ ΤΣΑΜΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΟΡΦΙΔΗΣ Κυβέρνηση, ΗΠΑ και ONEX διαμορφώνουν έναν νέο γεωοικονομικό άξονα Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις γύρω από ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυβέρνηση -Εξεταστική: κολλημένη στον βούρκο της.

<img height="336" src="https://omegapress.gr/images/EXETASTIKH.jpg" width="705" /><div><br /></div><div>Του <b>Στράτου Βαλτινού</b><br />Προφανώς ο “φραπές” έχει ράμματα για πολλούς στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για να συμπεριφέρεται ως μεγαλοπαράγοντας υπεράνω όλων. Διαφορετικά δεν εξηγείται η απόφασή του να επικαλεστεί το δικαίωμα της σιωπής και να στείλει υπόμνημα στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ώστε να αποφύγει το σφυροκόπημα των βουλευτών. Και η κυβέρνηση, μαζί και η ΝΔ σαν έτοιμες από καιρό, οδήγησαν τα πράγματα εκεί που ήθελαν. Να καλύψει ουσιαστικά την άρνηση του “φραπέ”, καθώς δεν απέρριψε την πρόταση για βίαιη προσαγωγή και να παραπέμψει την άρνηση στον εισαγγελέα.<br /><br />Να θυμίσουμε τις βαρύγδουπες και μάλλον επιθετικές δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της βουλής που σηκώνοντας το δάχτυλο στην αντιπολίτευση ωρύονταν: “Θα έρθει στην Εξεταστική, όποιος θέλετε. Η κυβέρνηση δεν θα σταθεί εμπόδιο σε κανέναν». Αξίζει τίποτα ο λόγος του πρωθυπουργού; τίποτα. Ή μάλλον αξίζει , όσο και ο λόγος του “φραπέ”. Αλλά υπάρχει και συνέχεια…<br /><br />Όποιος παρακολουθεί σε γενικές γραμμές τις εργασίες της Εξεταστικής είναι βέβαιος ότι δεν θα προκύψει τίποτα απολύτως για την ουσία του σκανδάλου, ακριβώς επειδή είναι σκάνδαλο της κυβέρνησης με κινητήρια δύναμη τον ίδιο τον πρωθυπουργό και υπουργούς του. Η κουλτούρα της συγκάλυψης , είτε μέσω των Εξεταστικών Επιτροπών, είτε μέσω της Δικαιοσύνης είναι τρόπος διακυβέρνησης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Άλλωστε σε μια κρίση ειλικρίνειας , δεν ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός που παραδέχθηκε ότι η Εξεταστική για τα Τέμπη δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή του Κοινοβουλίου; μετά από καιρό ίσως ξανακάνει δήλωση αυτή τη φορά για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και κάπως έτσι η ΝΔ κλείνει τους λογαριασμούς της με τα σκάνδαλα και το κράτος δικαίου.</div><div>  <br />Τι ακολουθεί; παρελκυστική τακτική, αποσιώπηση, συγκάλυψη και ενίοτε λεκτικές επιθέσεις και ένταση για να αποφεύγει την ενοχοποίησή της. <br />Και πράγματι μπορεί στην Εξεταστική να την βγάλει καθαρή, δεν ξέρουμε ακόμη αν θυσιαστούν, ο “φραπές” και ο “χασάπης” ή αν αυτοί νοιώθουν ασφαλείς όσο δεν μιλάνε, αλλά στην κοινωνία είναι ήδη χαμένη η κυβέρνηση. Όσο προκαλεί την κοινωνία, τόσο θα μεγαλώνει και η αποστροφή του κόσμου. Άλλωστε Μητσοτάκης και Δικαιοσύνη δεν συγκλίνουν πουθενά...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /> Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Κυβέρνηση -Εξεταστική: κολλημένη στον βούρκο της.

Του Στράτου Βαλτινού Προφανώς ο “φραπές” έχει ράμματα για πολλούς στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για να συμπεριφέρεται ως μεγαλοπαράγοντας υπεράνω...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα ανάλυση «καρφώνει» τον Ερντογάν: Ήρθε η ώρα η Ευρώπη να εγκαταλείψει την Τουρκία.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/Erdogan.jpg"><img height="426" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/Erdogan-696x463.jpg" width="703" /></a><br /><br />Κάλεσμα στην Ευρώπη να ανοίξει τα μάτια της και να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια συνεννόησης με την Τουρκία του Ερντογάν απευθύνει μέσω <a href="https://nationalinterest.org/blog/middle-east-watch/why-hasnt-the-eu-given-up-on-turkey">άρθρου του στο National Interest</a> ο αναλυτής Ρόμπερτ Έλις, πρώην σύμβουλος της Ομάδας Αξιολόγησης της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.<br /><br />Στο άρθρο του ο Έλις επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν όρια στο βαθμό που ορισμένοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να φτάσουν για να διατηρήσουν την εξουσία. Αυτό είναι πιο εμφανές σε ένα αυταρχικό σύστημα παρά σε ένα δημοκρατικό. Η διατήρηση της εξουσίας του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν εξαρτάται από την έκβαση του πολέμου του στην Ουκρανία, και οι νέοι πυρηνικοί πύραυλοι κρουζ Burevestnik και τα drone Poseidon είναι ενδεικτικά στοιχεία.<br /><br />Στην Τουρκία, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και τώρα ανακοίνωσε «μια νέα συγκυρία» στην ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους. Για τους έμπειρους παρατηρητές της τουρκικής σκηνής, αυτό είναι παλιό κρασί σε καινούργιο μπουκάλι. Οι Κούρδοι της Τουρκίας έγιναν για πρώτη φορά πρόβλημα με την εξέγερση του Σεΐχη Σαΐντ το 1925. Ο Σαΐντ ήταν επικεφαλής μιας θρησκευτικής τάξης, και οι κοσμικές μεταρρυθμίσεις του Μουσταφά Κεμάλ (η κατάργηση του χαλιφάτου και η κατάργηση του νόμου της Σαρία) μείωσαν τη δύναμή τους.<br /><br />Το «κουρδικό πρόβλημα»<br /><br />Η Συνθήκη των Σεβρών το 1920 διαίρεσε την Τουρκία και οδήγησε στη δημιουργία ενός αυτόνομου Κουρδιστάν. Ωστόσο, μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, αυτή αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, η οποία καθόρισε τα σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας. Ο Σαΐντ ζήτησε ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν και την αποκατάσταση του Χαλιφάτου, αλλά ο αρχικός κουρδικός εθνικισμός εδραίωσε τις κεμαλικές μεταρρυθμίσεις και τον τουρκικό εθνικισμό. Το PKK (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα), που ιδρύθηκε το 1978, υποστηρίζει ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν και ηγήθηκε ένοπλου αγώνα κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Ο ιδρυτής του, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, συνελήφθη το 1999.<br /><br />Το 2005, ο Ερντογάν πραγματοποίησε μια σημαντική ομιλία στο Ντιγιάρμπακιρ, την περιφερειακή πρωτεύουσα της κυρίως κουρδικής νοτιοανατολικής Τουρκίας, όπου παραδέχτηκε ότι η Τουρκία είχε ένα «κουρδικό πρόβλημα» που έπρεπε να αντιμετωπιστεί, ο πρώτος Τούρκος πρωθυπουργός που το έκανε. Αυτή η ομιλία θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως έκκληση για υποστήριξη από την κουρδική διασπορά. Πίσω από τα παρασκήνια, για παράδειγμα, στην «διαδικασία του Όσλο», που έλαβε χώρα κρυφά μεταξύ 2008 και 2011, επιτεύχθηκε εκεχειρία το 2013.<div><br />Η σύλληψη Ντεμιρτάς και η φυλάκιση Ιμάμογλου<br /><br />Στα τέλη Φεβρουαρίου 2015, ένα σχέδιο ειρήνης 10 σημείων, η Συμφωνία του Ντολμαμπαχτσέ, διαπραγματεύτηκε μεταξύ της κυβέρνησης του AKP και του φιλοκουρδικού HDP (Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα), ανοίγοντας το δρόμο για μια συμφωνία. Ωστόσο, τον Μάρτιο, ο συν-πρόεδρος του κόμματος, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, δήλωσε ότι δεν θα έκαναν τον Ερντογάν πρόεδρο. Μετά την επιτυχία του HDP στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, όπου κέρδισε 80 από τις 550 έδρες του κοινοβουλίου και το AKP έχασε την πλειοψηφία, ο Ερντογάν γύρισε την πλάτη του στη συμφωνία. Τον Ιούλιο, σε μια συμφωνία «απάτη», ο Ερντογάν πρόσφερε στον Ομπάμα την αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ και, σε αντάλλαγμα, αναζωπύρωσε τον πόλεμο εναντίον των Κούρδων.<br /><br />Ο Ντεμιρτάς συνελήφθη το 2016 με κατηγορίες σχετικές με τρομοκρατία και αργότερα καταδικάστηκε σε 42 χρόνια φυλάκισης. Ο Ερντογάν έχει δηλώσει ότι δεν θα αφεθεί ποτέ ελεύθερος όσο είναι πρόεδρος. Το ιστορικό του Ερντογάν ως δεσμοφύλακα είναι εντυπωσιακό. Τώρα όχι μόνο έχει φυλακίσει τον κύριο αντίπαλό του για την προεδρία, τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμαμογλού, αλλά και ασχολείται με την εξουδετέρωση της κύριας αντιπολίτευσης, του CHP, που ιδρύθηκε από τον Ατατούρκ, φυλακίζοντας τους δημάρχους του και αντικαθιστώντας τους με διορισμένους από την κυβέρνηση διαχειριστές.</div><div><br />Σουρεαλισμός<br /><br />Τώρα η κατάσταση έχει γίνει σουρεαλιστική. Ο εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης έχει υποβάλει κατηγορητήριο σχεδόν 4.000 σελίδων εναντίον του Ιμαμόγλου, με ποινή φυλάκισης 2.342 ετών. Τον Οκτώβριο, ένα δικαστήριο της Άγκυρας έκρινε ότι η απόπειρα απομάκρυνσης του Οζγκιούρ Οζέλ, ο οποίος είχε εκλεγεί ηγέτης του CHP τον Νοέμβριο του 2023, «δεν είχε καμία βάση». Ωστόσο, η κυβέρνηση του AKP συνεχίζει τις προσπάθειές της να καταστείλει την αντιπολίτευση. Τώρα, το τουρκικό κοινοβούλιο έχει ξεκινήσει διαδικασία για την άρση της κοινοβουλευτικής ασυλίας 12 βουλευτών, μεταξύ των οποίων και ο Οζέλ, ως πρώτο βήμα για την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τους.<br /><br />Ο Ερντογάν καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να χειραγωγήσει το τουρκικό κοινοβούλιο, προκειμένου να συγκεντρώσει αρκετή υποστήριξη για να αλλάξει το σύνταγμα και να έχει νέα θητεία ως πρόεδρος. Το πρώτο βήμα προς την προσέγγιση με το DEM (Κόμμα Ισότητας και Δημοκρατίας των Λαών), διάδοχο του HDP, έγινε κατά την έναρξη της κοινοβουλευτικής συνόδου τον Οκτώβριο του 2024. Ο σύμμαχος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι, ηγέτης του ακροδεξιού MHP, πέρασε στην άλλη πλευρά της αίθουσας και έσφιξε το χέρι του συμπροέδρου του DEM.<br /><br />Ερωτήματα προς το DEM<br /><br />Ανοίγματα έγιναν και στον Οτζαλάν και αντιπροσωπείες του DEM τον συνάντησαν στο νησί-φυλακή Ιμράλι. Ο Μπαχτσέλι κάλεσε τον Οτζαλάν να παροτρύνει το PKK να καταθέσει τα όπλα και τον Φεβρουάριο ο Οτζαλάν το έκανε, δηλώνοντας ότι η κουρδική ταυτότητα δεν αμφισβητείται πλέον και ότι έχουν σημειωθεί βελτιώσεις στην ελευθερία της έκφρασης. Πώς αυτό συνάδει με την απομάκρυνση των νόμιμα εκλεγμένων δημάρχων τους και την καταστολή της κουρδικής κουλτούρας είναι κάτι που οι βουλευτές του DEM πρέπει να εξηγήσουν αν υποστηρίζουν την φιλοδοξία του Ερντογάν για τρίτη θητεία.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά, τον Ιούλιο, τριάντα μαχητές του PKK κατέστρεψαν τα όπλα τους σε μια συμβολική τελετή στο ιρακινό Κουρδιστάν. Ο Ερντογάν χαιρέτισε αυτό το γεγονός ως την αυγή μιας «Τουρκίας χωρίς τρομοκρατία». Η «νέα συγκυρία», όπως δήλωσε ο Ερντογάν σε συνεδρίαση του AKP, συνίστατο στην πιθανή άδεια σε κοινοβουλευτική επιτροπή να συναντηθεί με τον Οτζαλάν και στη συμφωνία για την αποφυλάκιση του Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Το ΕΔΔΑ απέρριψε την έφεση της Τουρκίας σε αυτή την υπόθεση, και ο Ντεβλέτ Μπαχτσέλι θεωρεί την αποφυλάκισή του «ευεργετική για την Τουρκία».<br />Business as usual…<br /><br />Εν τω μεταξύ, στην Τουρκία τα πράγματα συνεχίζουν ως συνήθως. Η κυβέρνηση συνεχίζει να καταστέλλει τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και, τον Σεπτέμβριο, κατέσχεσε τρία τηλεοπτικά κανάλια. Η οργάνωση «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» (RSF) σηματοδότησε την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Ατιμωρησίας για Εγκλήματα κατά Δημοσιογράφων, αποκαλύπτοντας τα προφίλ 34 «θηρευτών της ελευθερίας του Τύπου» που επιτέθηκαν σε δημοσιογράφους και στο δικαίωμα στην ενημέρωση το 2025. Στην λίστα συμπεριλήφθηκε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν, καθώς και το θανατηφόρο όπλο του, η κατηγορία της «προσβολής του Προέδρου».<br /><br />Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Τουρκία είναι υποψήφια χώρα και έχει ως στρατηγικό στόχο την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει περίεργα αδιάφορη. Ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα, επέκρινε την κατάσταση του κράτους δικαίου στην Τουρκία, αλλά δήλωσε ότι η Γερμανία επιθυμεί να δει την Τουρκία στην ΕΕ. Η Γερμανία ενέκρινε την πώληση αεροσκαφών Eurofighter Typhoon στην Τουρκία και ο Μερτς δήλωσε: «Συμφωνούμε σε ένα σημείο: αυτά τα αεροσκάφη θα εξυπηρετήσουν την κοινή μας ασφάλεια».<br />«Η υποκρισία των κυρώσεων»<br /><br />Ωστόσο, ο Μερτς αγνοεί ή παραβλέπει το γεγονός ότι η Τουρκία (ως χώρα που δεν έχει επιβάλει κυρώσεις) εισάγει ρωσικό αργό πετρέλαιο και, μέσω των τριών διυλιστηρίων της, εξάγει προϊόντα πετρελαίου σε χώρες του G7+. Μια έκθεση του CSD (Κέντρο Μελέτης της Δημοκρατίας) και του CREA (Κέντρο Έρευνας για την Ενέργεια και τον Καθαρό Αέρα), με τίτλο «Η υποκρισία των κυρώσεων», διαπίστωσε ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του 2024, η Τουρκία ανέβηκε από τη 14η θέση των μεγαλύτερων αγοραστών ρωσικού αργού πετρελαίου πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στην 3η θέση (μετά την Κίνα και την Ινδία).<br /><br />Την ίδια περίοδο, τρία τουρκικά διυλιστήρια χρησιμοποίησαν ρωσικό αργό πετρέλαιο αξίας 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την παραγωγή πετρελαϊκών προϊόντων που εξήχθησαν σε χώρες του G7+. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν δήλωσε επίσης ότι η Τουρκία θα ήθελε να συμμετάσχει στην αναδυόμενη δομή ασφάλειας της Ευρώπης και ελπίζει στη βοήθεια της Γερμανίας για την πρόσβαση σε ευρωπαϊκά αμυντικά κονδύλια. Ωστόσο, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σημείωσε τον Απρίλιο ότι η Τουρκία έχει ζητήσει να ενταχθεί στο BRICS+ και εξετάζει το ενδεχόμενο να ενταχθεί στον SCO (Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης). Η Τουρκία έχει επίσης τις ευθύνες της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.<br /><br />Κατά συνέπεια, εξέφρασε την ανησυχία της για την τάση της Τουρκίας να χρησιμοποιεί αυτή την πολυδιάστατη προσέγγιση για να προωθήσει τα συμφέροντά της χωρίς να δεσμεύεται για πλήρη συνεργασία με καμία από αυτές τις συμμαχίες.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νέα ανάλυση «καρφώνει» τον Ερντογάν: Ήρθε η ώρα η Ευρώπη να εγκαταλείψει την Τουρκία.

Κάλεσμα στην Ευρώπη να ανοίξει τα μάτια της και να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια συνεννόησης με την Τουρκία του Ερντογάν απευθύνει μέσω άρθρο...

Διαβάστε την συνέχεια

ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ για τη “Γαλάζια Πατρίδα” πίσω από το… “Sahil-NET Deniz” της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSl2RJsfTEb7AxoCtLT1AO1LBoVDjq2CQYfxg&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSl2RJsfTEb7AxoCtLT1AO1LBoVDjq2CQYfxg&s" width="680" /></a></div><br /><div><b>Ρούλα Κουτρομάνου</b></div>Η Τουρκία υλοποιεί μια εκτεταμένη εργασία διεύρυνσης για την ενίσχυση της ικανότητας διοίκησης και ελέγχου του έργου Sahil-NET Deniz στη Θάλασσα του Μαρμαρά, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Στο πλαίσιο του έργου, αναμένεται να εγκατασταθούν νέα συστήματα σε ένα κέντρο, τέσσερις σταθμούς και δέκα πλατφόρμες.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στην <a href="https://www.turkiyegazetesi.com.tr/">εφημερίδα Türkiye</a>, με την ενίσχυση των υποδομών η επικοινωνία μεταξύ ναυτικών-ναυτικών και ναυτικών-χερσαίων μονάδων θα υποστηρίζεται με μεγαλύτερο εύρος ζώνης, πιο ασφαλή πρωτόκολλα και ταχύτερη ροή διοίκησης. Έτσι, θα επιτευχθεί πιο αποτελεσματική παρακολούθηση της κατάστασης και επιχειρησιακός συντονισμός σε κρίσιμες θαλάσσιες περιοχές.<br /><br />Στόχος είναι η δημιουργία μιας κοινής υποδομής διαμοιρασμού δεδομένων, στην οποία θα έχουν πρόσβαση όλοι οι φορείς που συμμετέχουν στο έργο, ώστε να διασφαλιστεί η ακεραιότητα των δεδομένων. Με αυτόν τον τρόπο, η επιχειρησιακή εικόνα της κατάστασης θα μπορεί να παρακολουθείται ταυτόχρονα από όλους τους εμπλεκόμενους.<br /><br />Το έργο αναμένεται να υλοποιηθεί με τον συντονισμό του Υπουργείου Εσωτερικών, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας και των άλλων σχετικών δημόσιων φορέων. Η Τουρκία, στο πλαίσιο της στρατηγικής προστασίας των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της στη «Γαλάζια Πατρίδα», συνεχίζει να ενισχύει τις δυνατότητες θαλάσσιας επιτήρησης και διοίκησης-ελέγχου με εγχώρια συστήματα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.<br /><br />Υπό τον συντονισμό της Προεδρίας Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB) και της Προεδρίας της Τουρκικής Δημοκρατίας, ολοκληρώθηκε ένα από τα σημαντικά στάδια του έργου SahilNET, για το οποίο υπεγράφη σύμβαση μεταξύ της Διοίκησης Ακτοφυλακής και της HAVELSAN στις 15 Σεπτεμβρίου 2021, κατά τη διάρκεια της έκθεσης IDEF.<br /><br />Πραγματοποιήθηκε η τελετή εγκαινίων του Κέντρου Δεδομένων, το οποίο σχεδιάστηκε εγχώρια από την HAVELSAN για τη Διοίκηση Ακτοφυλακής. Στο πλαίσιο του έργου SahilNET, στόχος είναι η εγκατάσταση ανάλογων υποδομών κέντρων δεδομένων/αιθουσών διακομιστών και στις περιφερειακές μονάδες της Διοίκησης Ακτοφυλακής εκτός της έδρας, αξιοποιώντας την εμπειρία που αποκτήθηκε από το αρχικό έργο.<br /><br />Ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του έργου<br /><br />Ο Διοικητής της τουρκικής Ακτοφυλακής, Αντιναύαρχος Ahmet Kendir, δήλωσε στην τελετή εγκαινίων ότι η Διοίκηση έχει αναπτυχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, γεγονός που δημιούργησε νέες τεχνολογικές ανάγκες, και υπογράμμισε ότι το νέο Κέντρο Δεδομένων Αρχηγείου αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό βήμα.<br /><br />Ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας, Mustafa Murat Şeker, ανέφερε ότι η Διεύθυνση είναι πάντα έτοιμη να υποστηρίξει τις τεχνολογικές ανάγκες της Ακτοφυλακής και δήλωσε ότι είναι ικανοποιημένοι από την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του έργου SahilNET.<br /><br />Ο Γενικός Διευθυντής της HAVELSAN, Mehmet Akif Nacar, σημείωσε ότι παρέχουν υπηρεσίες σε διάφορους τομείς με στόχο τον εξοπλισμό της Διοίκησης Ακτοφυλακής με τεχνολογίες νέας γενιάς και ότι με το έργο SahilNET στοχεύουν στη δημιουργία ενός πλήρους και ολοκληρωμένου μοντέλου διαχείρισης δεδομένων μεταξύ των συστημάτων.<br />Στο έργο SahilNET, εκτός από τα κέντρα δεδομένων, θα χρησιμοποιηθούν πολλά εγχώρια λογισμικά.<div><br /></div><div> Μεταξύ αυτών είναι τα:<br /><br />EVRAKA (σύστημα διαχείρισης εγγράφων),<br />KOVAN (σύστημα διαχείρισης εταιρικών πόρων νέας γενιάς),<br />LİMAN (σύστημα διαχείρισης λογαριασμών),<br />KÂŞİF (γεωγραφικό πληροφοριακό σύστημα),<br />DATA PLATO (λογισμικό επιχειρηματικής ευφυΐας),<br />DATAFLOWX (προϊόν data diode, ειδικά κατασκευασμένο υλισμικό [hardware] που για λόγους ασφάλειας επιβάλλει μονόδρομη μεταφορά δεδομένων μεταξύ τμηματοποιημένων δικτύων), καθώς και το τηλεφωνικό κέντρο VOIP της KAREL.<br /><br />Στο πλαίσιο του έργου SahilNET, το οποίο προβλέπεται να περιλαμβάνει την ανάπτυξη 2,5 εκατομμυρίων γραμμών κώδικα, θα δημιουργηθεί λογισμικό αποτελούμενο από 35 υπομονάδες, ανεξάρτητη δικτυακή υποδομή, και ένα μεγάλο σύστημα που θα αποτελείται από υλικό, λογισμικό και κέντρα δεδομένων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ για τη “Γαλάζια Πατρίδα” πίσω από το… “Sahil-NET Deniz” της Τουρκίας

Ρούλα Κουτρομάνου Η Τουρκία υλοποιεί μια εκτεταμένη εργασία διεύρυνσης για την ενίσχυση της ικανότητας διοίκησης και ελέγχου του έργου Sahil...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα ασχοληθούμε με τη Διασπορά; Το παράδειγμα του Ισραήλ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.athinorama.gr/Content/ImagesDatabase/p/750x422/cu608x336/4,0,603,336/crop/both/cd/cd88a3c0ec4d4092802288ebf7288d56.jpg?quality=81&404=default&v=4" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="750" height="360" src="https://www.athinorama.gr/Content/ImagesDatabase/p/750x422/cu608x336/4,0,603,336/crop/both/cd/cd88a3c0ec4d4092802288ebf7288d56.jpg?quality=81&404=default&v=4" width="688" /></a></div><br /><div>ΤΟΥ <b>ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ</b></div>Είναι πολύ σημαντικό να φέρουμε τη Διασπορά πιο κοντά στην Ελλάδα. Το έχουμε ανάγκη. Πρέπει όμως να σκεφθούμε πρακτικά και να λειτουργήσουμε με σχέδιο. Και η Διασπορά και εμείς έχουμε χορτάσει από τα μεγάλα λόγια κάθε κυβέρνησης, που σπανίως καταλήγουν σε απτό αποτέλεσμα.<br /><br />Πριν από λίγο καιρό, Έλληνες φίλοι στη Βοστώνη μου θύμισαν την ύπαρξη ενός σημαντικού προγράμματος που έχει συνεισφέρει πολλά στη σύσφιγξη των δεσμών του Ισραήλ με την εβραϊκή Διασπορά, κυρίως της Αμερικής αλλά και πάρα πολλών άλλων χωρών. Ονομάζεται Birthright και έχει ως στόχο να φέρνει κάθε χρόνο στο Ισραήλ για δέκα ημέρες αρκετές χιλιάδες νέους ηλικίας 18 έως 26 ετών.<br /><br />Το ταξίδι παρέχεται δωρεάν χάρη στη συνεισφορά σημαντικών χορηγών από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και του κράτους. Τα τελευταία 30 χρόνια που λειτουργεί το πρόγραμμα, 900.000 νέοι εβραϊκού θρησκεύματος έχουν επισκεφθεί με αυτόν τον τρόπο το Ισραήλ.<br /><br />Επισκέπτονται ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, πηγαίνουν σε διάφορες πόλεις και –το κυριότερο– περνούν πολύ χρόνο με συνομηλίκους τους, είτε στο πλαίσιο κάποιων στρατιωτικών μονάδων είτε στα πανεπιστήμια. Το Birthright θεωρείται γενικά ένας εξαιρετικά επιτυχημένος θεσμός, σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά και ο πιο κρίσιμος κρίκος ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Διασπορά του.<br /><br />Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε κάτι αντίστοιχο για νέους ελληνικής καταγωγής; Ασφαλώς. Εύποροι Έλληνες και ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα να το στηρίξουν οικονομικά. Η πολιτική μας ηγεσία, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, θα το στήριζε. Η Ελλάδα είναι μια πολύ ελκυστική χώρα που έχει την ικανότητα να μαγεύει τους πάντες, ιδιαίτερα όμως όσους νιώθουν –σε κάποιο βαθμό– Έλληνες.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θα ασχοληθούμε με τη Διασπορά; Το παράδειγμα του Ισραήλ.

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ Είναι πολύ σημαντικό να φέρουμε τη Διασπορά πιο κοντά στην Ελλάδα. Το έχουμε ανάγκη. Πρέπει όμως να σκεφθούμε πρακτικά κα...

Διαβάστε την συνέχεια