Η επανεξέταση των αμυντικών δογμάτων από το Βερολίνο έως το Τόκιο

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/JapanNuclear8.jpg"><img height="333" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/JapanNuclear8.jpg" width="726" /></a><br /><b><br /></b><div><b>Μαργαρίτα Βεργολιά</b><br />Πώς η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανοίγει το δρόμο για τη στρατιωτικοποίηση των δύο μεγάλων ηττημένων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου<br /><br />Οι γεωπολιτικοί κραδασμοί από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλάζουν ήδη άρδην το τοπίο.<br /><br />Με αναπάντητο ακόμη το ερώτημα της επόμενης ημέρας και δεδομένων των αξιώσεων του Κρεμλίνου για επαναχάραξη της αρχιτεκτονικής ασφάλειας στη Γηραιά Ήπειρο, η μία μετά την άλλη κυβερνήσεις επανεξετάζουν το αμυντικό τους δόγμα.<br /><br />Η μεταπολεμική μεταστροφή της Γερμανίας και το εξοπλιστικό πρόγραμμα-«μαμούθ» που ανακοίνωσε ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Σολς είναι έως τώρα μακράν η πιο ηχηρή αλλαγή στην Ευρώπη.<br /><br />Όμως οι αναταράξεις είναι πολύ ευρύτερες, αγγίζοντας όλα τα κρίσιμα σημεία του πλανήτη.<br /><br />Τις εξελίξεις παρακολουθεί στενά η ανερχόμενη υπερδύναμη της Κίνας -αν και τηρώντας αποστάσεις … ασφαλείας από την εξελισσόμενη κρίση.<br /><br />Με το βλέμμα στραμμένο εν τω μεταξύ ανήσυχα στα ανοιχτά μέτωπα της Βόρειας Κορέας και της Ταϊβάν και στις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, η Ιαπωνία (έτερη μεγάλη ηττημένη του B’ Παγκόσμιου Πολέμου, μαζί με τη ναζιστική Γερμανία) αλλάζει και αυτή σταδιακά ρότα…</div><div><br /></div><div>  <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/JapanNuclear5-600x403.jpg" /><br /><br /></div><div>Σπάζοντας τα πυρηνικά «ταμπού»;<br /><br />«Στο ΝΑΤΟ, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Ιταλία φιλοξενούν αμερικανικά πυρηνικά όπλα», τόνισε την περασμένη εβδομάδα σε τηλεοπτική συνέντευξη ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, Σίνζο Άμπε, μεσούντος του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />«Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πώς διατηρείται η παγκόσμια ασφάλεια», τόνισε.<br /><br />«Δεν πρέπει να βάζουμε ταμπού στις συζητήσεις για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε», προσέθεσε, μνημονεύοντας την Ταϊβάν και προτρέποντας τη σημερινή κυβέρνηση του Τόκιο στην υιοθέτηση ανάλογων αποτρεπτικών μέτρων.<br /><br />Η συζήτηση για την απόκτηση πυρηνικών όπλων από τις ΗΠΑ φαντάζει το λιγότερο οξύμωρη στη μοναδική χώρα που έχει έως σήμερα βιώσει στο πετσί της -μεταφορικά και κυριολεκτικά- τη φρίκη από τη χρήση τους, με τις αμερικανικές επιθέσεις στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.<br /><br />Δεν είναι ωστόσο καν η πρώτη φορά που το θέμα απασχολεί μεταπολεμικά τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.<br /><br />Την ιδέα είχε υποστηρίξει στην προεκλογική εκστρατεία του το 2016 ο Αμερικανός πρώην Ντόναλντ Τραμπ, τασσόμενος υπέρ της ανάπτυξης αμερικανικών πυρηνικών όπλων στην Ιαπωνία και στη Νότια Κορέα.<br /><br />Αυτή ήταν πάντως η πρώτη φορά που ένας τόσο υψηλόβαθμος Ιάπωνας που φέρνει το θέμα στο τραπέζι, προκαλώντας άμεσα την έντονη αντίδραση του Πεκίνου, αλλά και διχασμό στο Τόκιο.<br /><br />Το θέμα έσπευσε να κλείσει ο Ιάπωνας νυν πρωθυπουργός, Φούμιο Κισίντα, απορρίπτοντας κατηγορηματικά την ιδέα.<br /><br />Στο Τόκιο, ωστόσο, η δημόσια συζήτηση για τα πυρηνικά όπλα έχει πλέον ανοίξει…</div><div><br /></div><div>  <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/JapanNuclear6-600x398.jpg" /><br /><br /></div><div>Από τον πασιφισμό στον μιλιταρισμό<br /><br />Η Ιαπωνία είναι εδώ και καιρό μέρος της πυρηνικής ομπρέλας των ΗΠΑ.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά, τηρεί απαρέγκλιτα έως σήμερα τις τρεις μη πυρηνικές αρχές της: να μην παράγει, να μην κατέχει και να μην επιτρέπει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στο έδαφός της.<br /><br />Στα τέλη του περασμένου έτους, ωστόσο, η κυβέρνηση Κοσίντα αύξησε τις αμυντικές δαπάνες, θέτοντας ως μεσοπρόθεσμο στόχο το 2% του ΑΕΠ ετησίως.<br /><br />Όπως μάλιστα ανακοίνωσε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, μαζί με την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων, το Τόκιο θα εξετάσει και το ενδεχόμενο να μπορεί να πλήττει εχθρικές βάσεις.<br /><br />Πρόκειται ουσιαστικά για αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος της (συμμαχικής των ΗΠΑ) ασιατικής χώρας, η οποία έχει ούτως ή άλλως απομακρυνθεί εδώ και καιρό από τον μεταπολεμικό πασιφισμό της.<br /><br />Σύμφωνα με το Global Firepower, η Ιαπωνία κατατάσσεται σήμερα στην πέμπτη θέση παγκοσμίως σε συνολική στρατιωτική ισχύ μετά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία (η Ελλάδα είναι στην 27η θέση, ενώ η Τουρκία στη 13η).<br /><br />Ο δε αμυντικός προϋπολογισμός της (περίπου 47,5 δισεκατομμύρια δολάρια) είναι στην έβδομη θέση, επί συνόλου 140 χωρών, για φέτος.<br /><br />Αυτά, ενώ όλα δείχνουν μια ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών στην ευρύτερη περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, μετά και την πρόσφατη υπογραφή του συμφώνου ασφάλειας AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Βρετανία και Αυστραλίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επανεξέταση των αμυντικών δογμάτων από το Βερολίνο έως το Τόκιο

Μαργαρίτα Βεργολιά Πώς η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανοίγει το δρόμο για τη στρατιωτικοποίηση των δύο μεγάλων ηττημένων του Β’ Παγκόσμιου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Ποιος θα είναι ο ειρηνοποιός;

 <a href="https://www.topontiki.gr/2022/03/08/oukrania-pios-tha-ine-o-irinopios/"><img src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2022/03/ukraine-2-new-1-1024x412.jpg" /></a><br /><br />Στην… κούρσα των υποψηφίων για διαμεσολάβηση μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων έχουν μπει πολλοί. Ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει το επόμενο Νόμπελ Ειρήνης;<br /><br />Κάθε κρίση δημιουργεί ευκαιρίες για να αναδειχθούν προσωπικότητες με θετικό πρόσημο μέσα από τις στάχτες. Έτσι και η ουκρανική. Σε κάποιους δίνει την ευκαιρία να παίξουν το δικό τους πολιτικό παιχνίδι, για να κερδίσουν πόντους στη διεθνή σκακιέρα.<br /><br />Το ερώτημα που απασχολεί εκείνους που εξακολουθούν να προσεγγίζουν με ψυχραιμία τις εξελίξεις είναι πως θα βρεθεί η άκρη του Μίτου της Αριάδνης που θα οδηγήσει τους εμπλεκόμενους (άμεσα και έμμεσα) στην έξοδο από τον Λαβύρινθο του πολέμου. Ή ακόμα καλύτερα ποιος θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο της «Αριάδνης», που θα δώσει τον Μίτο σε όσους έχουν εγκλωβιστεί σε αυτόν τον παραλογισμό.<br /><br />Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είναι παγιδευμένος στη δίνη των δικών του επιλογών, εξαπολύοντας έναν πόλεμο μέχρι τέλους, για τον οποίον (πρέπει να) γνωρίζει ότι ή θα οδηγήσει στην καταστροφή της Ουκρανίας, ή στη δική του πολιτική καταστροφή.<br /><br />Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην διακηρυγμένη θέση του ότι δεν θα εμπλέξει χερσαίες δυνάμεις των ΗΠΑ σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να πάρει διαστάσεις παγκόσμιας σύρραξης και στις εκκλήσεις του Κιέβου για την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Ο Μπάιντεν ξέρει ότι αν αναλάβει το ΝΑΤΟ τέτοιο ρόλο τότε η κλιμάκωση είναι αναπόφευκτη. Παράλληλα ο Μπάιντεν, ενόψει των κρίσιμων ενδιάμεσων εκλογών για την Γερουσία, διαβάζει τις δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ που δείχνουν ότι η αμερικανική κοινή γνώμη είναι παγερά αδιάφορη για μία κρίση σε μια γωνιά του πλανήτη που ούτε στον χάρτη δεν μπορούν να την βρουν.<div><br />Ποιοι θα διεκδικήσουν<br /><br />Μέχρι τώρα πολλοί έχουν επιχειρήσει να παίξουν τον ρόλο της Αριάδνης. Όμως ελάχιστοι έχουν πιθανότητες να επιτύχουν τον ρόλο του ειρηνοποιού.<br /><br />Ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, ενδιαφέρεται σφόδρα για τον τιμητικό τίτλο του «ειρηνοποιού». Έχει περάσει πολλές ώρες συνομιλώντας με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά μέχρι τώρα έχει εισπράξει μόνο διαβεβαιώσεις που δεν έχουν επιφέρει κάποιο πρακτικό αντίκρισμα. Ο Μακρόν θα ήθελε να διακηρύξει ότι χάρη σε δική του πρωτοβουλία θα βρεθεί μία διπλωματική λύση και με μία τέτοια επιτυχία στη φαρέτρα του να διεκδικήσει την επανεκλογή του στη γαλλική προεδρία. Όμως είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί και τον βηματισμό των Ευρωπαίων εταίρων και κυρίως της Γερμανίας, σε μία περίοδο που η ΕΕ φιλοδοξεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον αντιρωσικό κλοιό.<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν, θα ήθελε να πιστωθεί τον ρόλο του ειρηνοποιού, έχοντας παίξει μέχρι τώρα με επιτυχία τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου». Το μόνο που έχει καταφέρει είναι να εξαργυρώσει τις καλές σχέσεις που διατηρεί με όλους –Ρώσους, Ουκρανούς, Αμερικανούς και Ευρωπαίους– με την φιλοξενία, στην Αττάλεια, του σημαντικού ραντεβού Λαβρόφ-Κουλέμπα. Ο Ερντογάν θα ήθελε κάτι περισσότερο, είναι μεθοδικός και εξακολουθεί να εργάζεται για την οικοδόμηση του προφίλ του αποτελεσματικού επιτήδειου ουδέτερου, που θα μπορούσε να τον βοηθήσει για να ανακόψει την φθορά που έχει υποστεί στην εσωτερική πολιτική αρένα. Αλλά όσο κι αν θέλει να δείχνει πως ο λόγος του περνάει, ο Ερντογάν δεν μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο από ένας χρήσιμος εταίρος για ρόλους περιορισμένης εμβέλειας. Ούτε η Ρωσία, ούτε οι ΗΠΑ θα ήθελαν να του δώσουν μεγαλύτερο ρόλο.<br /><br />Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Ναφτάλι Μπένετ, με τον διαμεσολαβητικό μαραθώνιο που ανέλαβε το περασμένο Σάββατο δείχνει να ξαναβάζει τη χώρα του στη διεθνή πολιτική σκακιέρα ως δύναμη ειρήνης και σταθερότητας (παρά τα όσα έχει διαπράξει σε βάρος των Παλαιστινίων). Ο Μπένετ είναι ένας άνθρωπος μεθοδικός, φιλόδοξος, χαίρει της εμπιστοσύνης των Αμερικανών και των Ουκρανών, φρόντισε να μην διαταράξει ούτε κατ΄ ελάχιστο τις καλές σχέσεις του με την Ρωσία και ως εκ τούτου φαντάζει ως ένας πιθανός ειρηνοποιός. Αλλά σίγουρα δεν έχει την πολιτική βαρύτητα στη διεθνή σκηνή, που θα τον βοηθούσε να φέρει σε πέρας μία τέτοια αποστολή. Ή μήπως ακριβώς επειδή έχει χαμηλό προφίλ μπορεί να τα καταφέρει;<br /><br />Ακούστηκε πως την τελευταία στιγμή θα βγει μπροστά η Άγκελα Μέρκελ. Δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι γνωστές οι σχέσεις που έχει με την Μόσχα και ας μην ξεχνούμε πως ηγήθηκε μιας χώρας που ξέρει να κερδίζει έστω και στις καθυστερήσεις. Με ποδοσφαιρικούς όρους, το περιέγραψε ο Γκάρι Λίνεκερ: «το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από 22 ανθρώπους που τρέχουν τριγύρω, κλωτσάνε την μπάλα, με έναν διαιτητή που κάνει μερικά λάθη και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί»… Θα επιβεβαιωθεί και στην πολιτική η γνώμη του Λίνεκερ και τους Γερμανούς και το ποδόσφαιρο; Θα ήθελε η Μέρκελ να κερδίσει στις καθυστερήσεις; Μα βέβαια, εξάλλου το Νόμπελ Ειρήνης είναι πάντα ένα πολύ λαμπερό βραβείο…<br /><br />Εντούτοις, ο Ουίλιαμ Χέιγκ, ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας στην κυβέρνηση Κάμερον, ο οποίος διετέλεσε ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος και εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλής στη χώρα του, ρίχνει το φως σε έναν άλλον ηγέτη. «Μόνο ένα άτομο στον κόσμο έχει τη δύναμη να σταματήσει την αιματοχυσία στην Ουκρανία», γράφει ο Ουίλιαμ Χέιγκ στους λονδρέζικους Times, «και αυτό είναι ο (Κινέζος πρόεδρος) Σι (Ζινπινγκ)».</div><div><br />Το κινεζικό δόγμα για την παγκόσμια διακυβέρνηση<br /><br />Την ώρα που στο Λονδίνο οι αναγνώστες των Times διάβαζαν το άρθρο του Χέιγκ, στο Πεκίνο ο υπουργός Εξωτερικών Ουάνγκ Γι απαντούσε σε μια σειρά ερωτήσεων για την κινεζική διπλωματία και τις διεθνείς σχέσεις. Ο επικεφαλής της κινεζικής διπλωματίας είπε πως είναι καιρός να αποδείξει η χώρα του σε όλο τον κόσμο την ιδιαίτερη βαρύτητα που έχει ως μεγάλη δύναμη και στον τομέα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της διαχείρισης περιφερειακών ζητημάτων, όπως τώρα η ουκρανική κρίση. Η προσέγγιση της Κίνας είναι ισορροπημένη, με στόχο το αμοιβαίο κέρδος όλων, βασισμένη στην αποτελεσματικότητα, είπε ο Ουάνγκ Γι και πρόσθεσε: «Η Κίνα πιστεύει ότι όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση, τόσο σημαντικότερες είναι οι συνομιλίες. Όσο μεγαλύτερη η διαφωνία, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη να καθίσεις κάτω και να διαπραγματευτείς».<br /><br />Οι Κινέζοι είναι πρακτικοί άνθρωποι και δεν έχουν ενδοιασμό να βοηθήσουν κάποιον τρίτο, αρκεί αυτό να αποφέρει όφελος και για τους ίδιους. Η φιλία της Κίνας με τη Ρωσία είναι «ισχυρή σαν βράχος» και οι προοπτικές διμερούς συνεργασίας πολύ ευρείες, διακήρυξε ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Ουάνγκ Γι. Ένα σαφές μήνυμα που προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις. Μήπως, λοιπόν, ο Ουίλιαμ Χέιγκ, δίνει το στίγμα; Ο Ναφτάλι Μπένετ έκανε μια καλή αρχή ως μεσολαβητής, κάποια βήματα έγιναν στον τρίτο γύρο των διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε Ουκρανούς και Ρώσους και οι Κινέζοι περιμένουν στη γωνία για να έρθει η ώρα τους να παρέμβουν ως ειρηνοποιοί. Θα τους προλάβει η Μέρκελ για να δικαιώσει τον Γκάρι Λίνεκερ;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία: Ποιος θα είναι ο ειρηνοποιός;

  Στην… κούρσα των υποψηφίων για διαμεσολάβηση μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων έχουν μπει πολλοί. Ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδί...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς το ρωσικό πετρέλαιο ορίζει τις δυτικές οικονομίες. Το σοκ στις αγορές αν ο Πούτιν κλείσει τις στρόφιγγες

<a href="https://www.topontiki.gr/2022/03/08/oukrania-apo-tin-trela-tou-polemou-sta-adiexoda-tis-ikonomias-photos/"><img height="346" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2022/03/oil-1-1024x554.jpg" width="750" /></a><br /><br /><b>Χρίστος Καλουντζόγλου</b><br />Τα αδιέξοδα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας αναδεικνύονται με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία. Αδιέξοδα στα οποία βρίσκονται οι πολιτικοί ηγέτες που πρέπει να ισορροπήσουν ανάμεσα στην πολιτική λογική και τους οικονομικούς δείκτες.<br /><br />Οι συμπληγάδες του Μπάιντεν<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, δέχεται εισηγήσεις να απαγορεύσει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου. «Γιατί να πληρώνουμε ρωσικό πετρέλαιο και να δίνουμε χρήματα που τροφοδοτούν την ρωσική στρατιωτική μηχανή;» αναρωτιούνται οι εισηγητές αυτών των προτάσεων. Ακούγεται λογικό- τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής διακυβέρνησης στο επίπεδο μίας υπερδύναμης.<br /><br />Αν όμως ο Μπάιντεν πάρει μια τέτοια απόφαση τότε οι τιμές των καυσίμων θα ανέβουν σε δυσθεώρητα ύψη, οι Αμερικανοί θα πληρώνουν «χρυσή» την βενζίνη, το κόστος των μεταφορών θα αυξήσει και τις τιμές βασικών αγαθών, θα τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό και ο μέσος Αμερικανός θα πάει στις κάλπες τον Νοέμβριο έχοντας κατά νου ότι πληρώνει ακριβά έναν πόλεμο που γίνεται πολύ μακριά από το σπίτι του.<br /><br />Το γνωρίζει αυτό ο πρόεδρος Μπάιντεν, που βρίσκεται στις συμπληγάδες των κομματικών συμφερόντων, της πολιτικής διαχείρισης μίας μείζονος κρίσης και της λογικής της αγοράς.<br /><br />Κι αν οι ΗΠΑ «κόψουν» το ρωσικό πετρέλαιο μήπως πρέπει να στραφούν στη Βενεζουέλα, δηλαδή να πέσουν στην ανάγκη του… Μαδούρο; Πως θα δικαιολογηθεί αυτή η στροφή; Πολιτικά τουλάχιστον, είναι αδύνατο. Εκτός κι αν παραδεχτεί ο πρόεδρος Μπάιντεν ότι τον τελικό λόγο τον έχουν οι αγορές…<div><br />Τα γερμανικά διλήμματα<br /><br />Αντίστοιχα είναι τα διλήμματα στην Γερμανία. Θέλει να απεξαρτηθεί από το ρωσικό πετρέλαιο και κυρίως από το φυσικό αέριο, αλλά χρειάζεται χρόνος.<br /><br />Στο μεταξύ η Γερμανία πρέπει να επιδείξει αποφασιστικότητα απέναντι στην Ρωσία. Μπορεί να το αντέξει η γερμανική οικονομία, που ορκίζεται πίστη στην αέναη οικονομική ανάπτυξη και στην δημοσιονομική αυστηρότητα;<br /><br />Είναι εύκολη η επίκριση της πολιτικής Μέρκελ που οδήγησε στην ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας από την Ρωσία, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος: Αυτή η ενεργειακή πολιτική εδραίωσε την οικονομική ευρωστία της Γερμανίας.<br /><br />Το βρετανικό παράδοξο<br /><br />Η σκέψη και μόνο ότι οι ΗΠΑ μπορεί να απαγορεύσουν τις ρωσικές εισαγωγές πετρελαίου οδήγησε το πετρέλαιο τύπου Μπρεντ στις υψηλότερες τιμές από το 2008.<br /><br />Το πετρέλαιο τύπου Μπρεντ είναι βρετανικό προϊόν, άρα οι βρετανικές εταιρίες επωφελούνται από την κρίση. Γιατί, λοιπόν, να μην τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση ο Μπόρις Τζόνσον; Είναι σαφές ότι η βρετανική πετρελαϊκή βιομηχανία βγαίνει κερδισμένη. Είναι όμως αυτός λόγος να «επενδύει» στην συνέχιση της κρίσης;<br /><br />Ο ρωσικός εκβιασμός<br /><br />Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αργού πετρελαίου και πετρελαϊκών προϊόντων, με περίπου 7 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Αν το ρωσικό πετρέλαιο λείψει από την αγορά θα δούμε τιμές που δεν τις έχουμε φανταστεί, κάτι που θα προκαλέσει ένα πληθωριστικό σοκ στην δυτική οικονομία. Το γνωρίζει αυτό ο Βλαντίμιρ Πούτιν και εκβιάζει.<br /><br />Η JP Morgan εκτιμά ότι το πετρέλαιο μπορεί να φτάσει στα 185 δολάρια το βαρέλι μέχρι το τέλος του χρόνου. Ακόμα και ως σενάριο εργασίας αυτή η εκτίμηση είναι εφιαλτική.<br />Το πληθωριστικό σοκ στις δυτικές οικονομίες<br /><br />Με τις τιμές του φυσικού αερίου να ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, η αύξηση του ενεργειακού κόστους θα οδηγήσει τον πληθωρισμό πάνω από το 7% και στις δύο ακτές του Ατλαντικού, επηρεάζοντας τον προϋπολογισμό των νοικοκυριών σε όλες τις χώρες.<br /><br />Ο κανόνας είναι απλός- κάθε φορά που αυξάνεται κατά 10% η τιμή του πετρελαίου, αυξάνεται και ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη κατά 0,1-0,2%. Η επιβάρυνση στον αμερικανικό πληθωρισμό είναι 0,2% για κάθε 10 δολάρια που ανεβαίνει η τιμή του βαρελιού.<br /><br />Πέρα από την ενεργειακή αγορά η Ρωσία είναι κυρίαρχη και σε άλλους τομείς: Είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιτηρών και λιπασμάτων, ο μεγαλύτερος παραγωγός αλουμινίου, νικελίου και άνθρακα.<br /><br />Γίνεται αντιληπτό ότι ο αποκλεισμός της από την παγκόσμια αγορά πλήττει την βιομηχανική παραγωγή σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων και η διατροφική αλυσίδα.<br /><br />Αφαιρώντας από την παραγωγή βασικών ειδών διατροφής τα ρωσικά σιτηρά, δηλαδή σχεδόν το 1/3 των αλεύρων, προκαλείται τόσο μεγάλη έλλειψη, που υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμα και για διπλασιασμό της τιμής του ψωμιού!</div><div><br /></div><div><img height="333" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2022/03/wheat-g045cba5c0_1920-1024x683.jpg" width="671" /><br /><br />Με την ζήτηση ορυκτών καυσίμων να αυξάνεται μετά την πανδημία και τον φόβο αποκλεισμού της Ρωσίας από την ενεργειακή αγορά, οι πολιτικοί ηγέτες δέχονται πιέσεις να αφήσουν τα σχέδια για πράσινη ενέργεια για καλύτερες μέρες.<br /><br />Κάτι που πλήττει τις χώρες που έχουν επενδύσει σε αυτή την πολιτική. Μεταξύ αυτών τα κράτη της ΕΕ, όπου ούτως ή άλλως η αύξηση της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές είναι μεσο-μακροπρόθεσμη προοπτική.<br /><br />Η εξίσωση πολιτικής και οικονομίας με παρονομαστή την παγκοσμιοποιημένη αγορά είναι δύσκολη. Κι αυτό το γνωρίζουν οι πρωταγωνιστές αυτής της κρίσης, που μας οδηγεί σε μια διαφορετική κούρσα ανταγωνισμού, που τελικό στόχο έχει την αέναη ανάπτυξη –όπως αυτή νοείται στη φιλελεύθερη οικονομία. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς το ρωσικό πετρέλαιο ορίζει τις δυτικές οικονομίες. Το σοκ στις αγορές αν ο Πούτιν κλείσει τις στρόφιγγες

Χρίστος Καλουντζόγλου Τα αδιέξοδα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας αναδεικνύονται με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία. Αδιέξοδα στα οποία βρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Σ. Καραβίδας: Αναγωγή τουρκικής εισβολής στην Κύπρο με Ουκρανία.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="392" src="https://www.youtube.com/embed/sug4LDcK-8A" width="683" youtube-src-id="sug4LDcK-8A"></iframe></div><br /><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Σ. Καραβίδας: Αναγωγή τουρκικής εισβολής στην Κύπρο με Ουκρανία.

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Θα στήσουν "πίσω πόρτα"; Μετά το τηλεφώνημα Ρώσου-Τούρκου προέδρου η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/DOC-20220307-23676343-768x480.jpg?itok=Lq7y6i9g" width="763" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πιθανή οικονομική συνεργασία Τουρκίας-Ελλάδος για να κινηθούν εμπορεύματα από και προς την Ρωσία μέσω Τουρκίας;</span></h3><div>Μεγάλο και ύποπτο παρασκήνιο έχουμε ανάμεσα σε Ερντογάν και Πούτιν, μετά την μυστική τηλεφωνική συνομιλία τους, η οποία οδήγησε εσπευσμένα τον Τούρκο πρόεδρο να συναντήσει σε ...γεύμα τον Έλληνα πρωθυπουργό Κ.Μητσοτάκη στις 13 Μαρτίου 2022 στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα.<br /><br />Οικονόμου: O Μητσοτάκης αποδέχθηκε πρόσκληση Ερντογάν για γεύμα στην Κωνσταντινούπολη<br /><br />Το τετ α τετ Μητσοτάκη - Ερντογάν την ερχόμενη Κυριακή, στην Κωνσταντινούπολη, επιβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών. Όπως είπε, ο πρωθυπουργός δέχθηκε και αποδέχθηκε πρόσκληση από τον Τούρκο πρόεδρο και θα έχουν γεύμα την Κυριακή. Ο κ.Μητσοτάκης, σημειώνεται, θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, για να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, στο Φανάρι. <br /><br /><a href="https://www.aydinlik.com.tr/haber/cumhurbaskani-erdogan-ile-putin-gorusmesinin-perde-arkasi-ortaya-cikti-30-gemi-icin-talimat-verilecek-mi-304549">Τουρκικές πηγές </a>ανέφεραν ότι “αποκαλύφθηκαν τα παρασκήνια της συνάντησης του προέδρου Ερντογάν με τον Πούτιν, αναφέροντας κάποιο “οικονομικό κοινό σχέδιο” Τουρκίας και Ρωσίας.<br /><br />Ερντογάν και Πούτιν μίλησαν για εμπόριο σε εθνικά νομίσματα και την κατάσταση των πλοίων που μεταφέρουν πετρέλαιο και σιτάρι στην Αζοφική Θάλασσα.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος θα στείλει 30 πλοία φορτωμένα με ηλιέλαιο και σιτάρι στην Τουρκία, τα οποία ευρίσκονται τώρα στην Αζοφική Θάλασσα.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πρότεινε την συναλλαγή σε ρούβλι και γιουάν, καθώς και χρυσό, στο εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Οι Πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας δήλωσαν τη σημασία της διατήρησης επαφών μεταξύ των διπλωματικών και στρατιωτικών τμημάτων των δύο χωρών".<br /><br />Δηλαδή θα έχουμε σε ανοικτή επικοινωνία τα γενικά επιτελεία Τουρκίας και Ρωσίας συνεχώς, για οποιαδήποτε θέμα προκύψει από τα Στενά του Βοσπόρου έως περιστατικό στην Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Επίσης <a href="http://kremlin.ru/events/president/news/67917">το Κρεμλίνο</a> ανακοίνωσε ότι, "ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε “μια κριτική αποτίμηση για την “ξέφρενη” εκστρατεία κατά του ρωσικού πολιτισμού και των μορφών του, που κερδίζει δυναμική σε μια σειρά από δυτικά κράτη, ενώ σμφωνήθηκε να διατηρηθούν στενές επαφές σε διάφορα επίπεδα”.<br /><br />Από όλα αυτά που διαβάζουμε, κατανοούμε βαθιά ότι Τούρκοι και Ρώσοι θα συμπορευτούν πολύ στενά το επόμενο διάστημα σε όλους τους τομείς, (και στον αμυντικό), για όλα τα θέματα.<br />Την ίδια ακριβώς στιγμή, ο παμπόνηρος Τούρκος ηγέτης ζητά συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, με δείπνο, πριν το οποίο θα συζητηθούν μεταξύ τους πολλά και κυρίως φλέγοντα ζητήματα.<br /><br />Ένα σενάριο για όλα αυτά, αφορά μια πιθανή οικονομική συνεργασία Τουρκίας-Ελλάδος για να κινηθούν εμπορεύματα από και προς την Ρωσία μέσω Τουρκίας, αφού και οι δύο χώρες θα επωφελούνταν από μια τέτοια συνεργασία σε μια τρομερά δύσκολη περίοδο.<br /><br />Δεύτερον, θα μπορούσε να έχουμε μια ελληνοτουρκική συνεννόηση που θα αφορά πιθανόν την ελληνική εμπορική ναυτιλία, και τις τεράστιες δυνατότητες της για μεταφορά εμπορευμάτων για λογαριασμό Μόσχας και Άγκυρας, αφού τα Στενά του Βοσπόρου είναι κλειστά για τα ρωσικά πλοία.<br /><br />Η ουσία όμως σε οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια προσέγγισης της Ελλάδος, θα ήταν όμως, να τεθούν στο τραπέζι απαράδεκτα ζητήματα από την Τουρκία, για Αιγαίο ( έρευνες-εξορύξεις) και κυρίως η προκλητική απαίτηση της αποστρατικοποιήσεως των νησιών μας.<br /><br />Οι Τούρκοι έχουν αποστασιοποιηθεί εδώ και καιρό από ΝΑΤΟ, δύση, ΗΠΑ, και παίζουν το δικό τους ανεξάρτητο παιχνίδι με Ρωσία και Κίνα, και αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο για την χώρα μας.<br /><br />Όπως και να έχει η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, αυτήν την δεδομένη περίοδο, μόνο ερωτηματικά προκαλεί, ενώ στην όλη τουρκική πρόσκληση, υπάρχει πιθανότατα κάποιο ρωσικό σχέδιο από πίσω, το οποίο θα αφορά οικονομικό διέξοδο των Ρώσων με παράλληλο τουρκικό σχέδιο σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο.<br /><br />Δεν νομίζουμε πάντως ότι καμία περίπτωση θα συμφωνήσει σε όλα αυτά η ελληνική πλευρά. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Θα στήσουν "πίσω πόρτα"; Μετά το τηλεφώνημα Ρώσου-Τούρκου προέδρου η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν.

Πιθανή οικονομική συνεργασία Τουρκίας-Ελλάδος για να κινηθούν εμπορεύματα από και προς την Ρωσία μέσω Τουρκίας; Μεγάλο και ύποπτο παρασκήνιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς τα καταφέρνουμε και είμαστε πάντα χαμένοι.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/mitsotakis-anastasiadis.jpg" width="749" /><br /><br /><a href="https://slpress.gr/author/k.venizelos"><b>Βενιζέλος Κώστας</b></a><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται: Προέλαση των ρωσικών δυνάμεων εισβολής, νεκροί, πρόσφυγες, καταστροφές. Οι εικόνες που παρακολουθούμε, τουλάχιστον εμάς στην Κύπρο, μας ταξιδεύουν 48 χρόνια πριν, όταν εισέβαλε στη χώρα μας η Τουρκία. Και παραμένει μέχρι σήμερα κατέχοντας τμήμα του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για αυτό και τα αντανακλαστικά ξύπνησαν με τη ρωσική εισβολή.<br /><br />Την ίδια ώρα, στο ρωσοουκρανικό μέτωπο, υπάρχουν και διπλωματικές κινήσεις χαμηλών πτήσεων. Μέχρι να υλοποιήσει πλήρως τους σχεδιασμούς του επί ουκρανικού εδάφους ο πρόεδρος Πούτιν, η διπλωματία θα κινείται μεν, αλλά δεν προβλέπεται ότι θα έχει αποτέλεσμα. Αυτό που παρακολουθούμε επί της ουσίας σήμερα, είναι μια ακινησία στο πεδίο αυτό. Μέχρι, λοιπόν, να φθάσει η ώρα της διπλωματίας και των πρωτοβουλιών, ενδεχομένως και των διαπραγματεύσεων ειρήνευσης, θα πρέπει να συντηρείται μιας μορφής κινητικότητα. Να παραμένουν εν πολλοίς “αναμμένες οι μηχανές”.<br /><br />Παρακολουθούμε, παράλληλα, τις χώρες, που διεκδικούν κάποιο ρόλο από τώρα, επενδύοντας για τη συνέχεια. Είναι κράτη, τα συμφέροντα των οποίων επηρεάζονται ή και που αναζητούν ένα ενεργό ρόλο, που θα διευκολύνει τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Όπως είναι η Τουρκία, η οποία επιστρατεύοντας τη γνωστή πολιτική του “επιτήδειου ουδέτερου” παρεμβαίνει για να “μεσολαβήσει”. Ένας στόχος, ο οποίος φαντάζει σήμερα μακρινός και ανέφικτος. Είναι και με τους Ουκρανούς, είναι και με τους Ρώσους, έχει όμως σχέδιο να είναι μέρος της κρίσης, στην πλευρά ωστόσο εκείνων που θα έχουν τα κέρδη.<div><br />Η Τουρκία “μαθαίνει” από την εισβολή<br /><br />Η Τουρκία έχει ένα ταλέντο, να κερδίζει από τις κρίσεις. Από το πουθενά εμφανίζεται και εμπλέκεται χωρίς να έχει κόστος (Συρία, Λιβύη, Καύκασος). Εμείς, αν και τα μεγέθη δεν συγκρίνονται, έχουμε ταλέντο να χάνουμε. Μπορούσε η Κύπρος να αναλάβει πρωτοβουλίες διαμεσολάβησης; Όχι. Μπορεί, όμως, να υιοθετήσει την πολιτική της ενεργούς διπλωματίας. Να κινείται συνεχώς. Να τηρεί στάση αρχών, που συνάδουν και με τα δικά της συμφέροντα, αλλά ταυτόχρονα να μην είναι χειροκροτητής των αποφάσεων, που λαμβάνονται στη βάση συμφερόντων τρίτων. Να σταματήσει να έχει λογική του οπαδού, που υποστηρίζει δογματικά και με παρωπίδες μια προσέγγιση.<br /><br />Στην ενεργή διπλωματία- κι αυτή είναι η διαφορά της με την υπνώττουσα και την υποτακτικά προσαρμοστική- είναι πως αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες, που αφορούν και την επόμενη ημέρα του τέλους του πολέμου. Η Κύπρος, εάν και εφόσον βλέπει κινδύνους, θα μπορούσε να κινηθεί δραστήρια στην περιφέρεια των εξελίξεων. Η Ανατολική Μεσόγειος αποκτά νέα γεωπολιτική αξία. Το μαρτυρούν τα αεροπλανοφόρα και τα άλλα πολεμικά πλοία που οργώνουν τη θάλασσα γύρω μας τα αεροπλάνα που καιροφυλακτούν στις βάσεις της περιοχής ή κατοπτεύουν από ψηλά.<br /><br />Ο πόλεμος διεξάγεται κοντά μας. Η Ρωσία δεν είναι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στη Συρία. Είναι κατάλληλος καιρός, ενεργοποιώντας τις τριμερείς, να θέσουμε επιτακτικά τα ζητήματα άμυνας και ασφάλειας των κρατών της περιοχής. Γιατί βρισκόμαστε ενώπιον της προέλασης αναθεωρητικών πολιτικών. Κυρίως από την κατοχική Τουρκία, η οποία “βλέπει και μαθαίνει” από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους σχεδιασμούς του Πούτιν.</div><div><br />Εμείς πάντα χαμένοι<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα, εάν δεν έσπευδε να στείλει όπλα στους Ουκρανούς, θα μπορούσε να έχει αναλάβει κάποιο ρόλο γεφυροποιού. Έχει Ελληνισμό τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία κι αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάνε στην Αθήνα. Η προστασία του Ελληνισμού και στις δυο χώρες, στην προκειμένη περίπτωση, στην Ουκρανία, όπου και το θέατρο του πολέμου, θα έπρεπε είχε προταχθεί. Αλλά είναι ψιλά γράμματα αυτά για τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του, που βλέπει στη Δύση ξεχνώντας την Ανατολή.<br /><br />Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, επισκέφθηκε τη Μόσχα. Έγινε δεκτός από τον Πούτιν. Το Ισραήλ δεν είναι μακριά. Άλλωστε έχει ένα τεράστιο αριθμό Ρωσοεβραίων. Είναι πολύ κοντά και υπό την έννοια ότι με τις εξελίξεις, κυρίως εάν επεκταθούν πέραν από το μέτωπο της Ουκρανίας, θα βρεθεί μπροστά σε νέα δεδομένα. Θα επηρεασθούν, ενδεχομένως, ζωτικά του συμφέροντα. Κινήθηκε προληπτικά, αλλά με βάση ένα σχέδιο, το οποίο προφανώς και δεν βασίζεται μόνο στο σήμερα, αλλά πρωτίστως στις επερχόμενες εξελίξεις.<br /><br />Είναι σαφές πως τον πρώτο λόγο τον έχουν οι μεγάλοι και ισχυροί. Οι μικροί, όμως, δεν μπορούν να παρακολουθούν μοιρολατρικά τις εξελίξεις. Η Κύπρος έχει απέναντι της την κατοχική Τουρκία, που επιχειρεί να κερδίσει πόντους και μια πιο ισχυρή θέση στο διεθνές γίγνεσθαι. Μπορεί οι δυνατότητες να είναι περιορισμένες, θα πρέπει όμως, να αξιοποιηθούν. Να μην είμαστε απλοί θεατές, οπαδοί και πρωτίστως μονίμως χαμένοι.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς τα καταφέρνουμε και είμαστε πάντα χαμένοι.

Βενιζέλος Κώστας Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται: Προέλαση των ρωσικών δυνάμεων εισβολής, νεκροί, πρόσφυγες, καταστροφές. Οι εικόνες που πα...

Διαβάστε την συνέχεια

Να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις – Το δίδαγμα της Ουκρανίας.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/papandreou-karamanlis.jpg" width="751" /><br /><br />Γράφει ο <b>Γιώργος Αναγνωστόπουλος </b><br />Για όποιον γνωρίζει ιστορία ή πιστεύει ακόμα στις δυνατότητες της Ελλάδας, η θέση της κυβέρνησης στον πόλεμο της Ουκρανίας μόνο ντροπή προκαλεί. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ ανέλαβε μία δυναμική πρωτοβουλία για την επίλυση της κρίσης. Πήγε στη Μόσχα, συναντήθηκε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, συνομίλησε τηλεφωνικά με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και συνεχίζει με Όλαφ Σολτς, Εμμανουέλ Μακρόν και φυσικά με τον Αμερικανό πρόεδρο.<br /><br />Στο ταξίδι του στη Μόσχα μάλιστα, τον Μπένετ συνόδευε ο υπουργός Στέγασης Ζέεβ Έλκιν που έχει γεννηθεί στην Ουκρανία. Ο Έλκιν συνόδευε και τον πρώην πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου, τον οποίο βοηθούσε και ως διερμηνέας στις συναντήσεις του με τον Ρώσο πρόεδρο. Βλέπετε οι Ισραηλινοί αξιοποιούν την ομογένεια-μειονότητα σαν πολιτική γέφυρα. Τα ίδια βέβαια πράττει και ο Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Αντίθετα, εδώ η κυβέρνηση δεν συγκάλεσε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών ως όφειλε, ανέλαβε μόνη της την ευθύνη για αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού, εγκατέλειψε τον Ελληνισμό της περιοχής, “σέρνεται” διεθνώς, ενώ μερίδα της Αντιπολίτευσης αναλώθηκε σε ασήμαντες κινητοποιήσεις και ύβρεις χαμηλού επιπέδου κατά και των δύο αντιμαχόμενων ηγετών. Απαιτείται πλέον ειδική μελέτη για το τι συμβαίνει με αρκετά μέλη του πολιτικού προσωπικού.<div><br />Το παράδειγμα του Ανδρέα Παπανδρέου<br /><br />Ο Ανδρέας Παπανδρέου το Νοέμβριο του 1984, καθώς είχε ξεσπάσει σφοδρός πόλεμος στο Τσαντ μεταξύ Λιβύης και Γαλλίας, αναλαμβάνει μία πρωτόγνωρη δράση. Με ευελιξία και αποφασιστικότητα ανάλογη του Μπένετ, υποδέχεται τον Μουαμάρ Καντάφι και τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν στην Ελούντα της Κρήτης. Τον ιδιόρρυθμο Καντάφι μάλιστα τον συνόδευαν 80 γυναίκες της Προεδρικής Φρουράς.<br /><br />Τότε, ο Ανδρέας καταφέρνει το απίστευτο, τη “συμφωνία της Ελούντας”, με την οποία λήγει η σύρραξη. Και δεν είναι μόνον αυτό. Εντάσσει την Ελλάδα στην “Πρωτοβουλία των Έξι” για την ειρήνη και τον διεθνή αφοπλισμό και προχωρεί σε σοβαρές παρεμβάσεις στο Μεσανατολικό, στο Κουρδικό, σε όλη την υφήλιο.<br /><br />Στους “Έξι” μετείχαν και οι Πρωθυπουργοί της Σουηδίας Ούλοφ Πάλμε, της Ινδίας Ίντιρα Γκάντι και οι πρόεδροι του Μεξικού Μικέλ Ντε Λα Μαντρίτ, της Αργεντινής Ραούλ Αλφονσίν και της Τανζανίας Τζούλιο Νιερέρε. Οι ΗΠΑ απέρριψαν αυτή την Κίνηση, θεωρώντας ότι στήριζε τη Σοβιετική Ένωση. Οι σημερινοί ανιστόρητοι κυβερνώντες αγνοούν, ωστόσο, όχι μόνο το δυναμικό πατριωτισμό του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και αυτόν του Κωνσταντίνου Καραμανλή.<br /><br />Το 1976, ο κατά πολλούς αριστερούς και νεοφιλελεύθερους “εθνικιστής” Ανδρέας, μετά από ανεπίσημη, όπως λέγεται, συνεννόηση με τον Καραμανλή, ζήτησε να βυθιστεί το τουρκικό ερευνητικό σκάφος “Χόρα”. Η πολιτική πυγμής ακολουθήθηκε και στη σοβαρή κρίση του 1987. Είχε προηγηθεί η απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για αποχώρηση εν μέσω Ψυχρού Πολέμου από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ήταν Αύγουστος του 1974, μετά από τον Αττίλα-2 των Τούρκων. Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει ότι «το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του».<br />Να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις <br /><br />Δεν θα μπω στο πειρασμό να αναφέρω αναλυτικά τι έπραξαν οι δύο ηγέτες και αργότερα στο Μακεδονικό με τις δύο περίφημες φράσεις τους που έμειναν στην ιστορία. Που βρισκόμαστε σήμερα; Μικρύναμε. Ελαττωθήκαμε από κύρος, σθένος, δυναμική, αίγλη. Κυριάρχησαν αξιοθρήνητες απόψεις, χωρίς αρχές και αξίες. Η Ελλάδα αλώθηκε από το νεοφιλελευθερισμό, τον πλαστό διεθνισμό της Αριστεράς, την αλλοτρίωση του νεοπλουτισμού. Κυριάρχησε η αφελής ταύτιση των κοινών ευρωπαϊκών ηθικών και πολιτιστικών αξιών με τη χίμαιρα, το μύθο και την προσδοκία κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής που είναι κάτι τελείως διαφορετικό.<br /><br />Αυτή η τελευταία που ευελπιστούμε ότι θα υλοποιηθεί λόγω της κρίσης, φοβούμαι ότι ή θα πραγματοποιηθεί στρεβλά ως υποταγή στο γερμανικό άξονα, ή δεν θα υπάρξει ποτέ, ωσάν εκείνη την ανεκπλήρωτη ελπίδα του “ξανθού γένους” που θα απελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη. Οι μύθοι, όμως, το βόλεμα σε ξένες πλάτες, η ελαστική εθνική συνείδηση, η τυφλή “ευρωπροσήλωση”, το δημογραφικό πρόβλημα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό του Ελληνισμού. Το τέλος θα καταστεί αναπόφευκτο. Μοναδική ελπίδα είναι να αφυπνιστούμε και να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις – Το δίδαγμα της Ουκρανίας.

Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος  Για όποιον γνωρίζει ιστορία ή πιστεύει ακόμα στις δυνατότητες της Ελλάδας, η θέση της κυβέρνησης στον πόλε...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Δύση επιδιώκει την ανατροπή του Πούτιν – Η άλλη όψη

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/putin_russia_kremlino_slpress.jpg" width="773" /><br /><br /><b>Γεννηματάς Παναγιώτης</b><br />Οι σχέσεις της γεωφυσικής επικράτειας που ονομάζεται Ουκρανία με την υπερκείμενη ευρασιατική περιοχή που αποτελεί τον κύριο όγκο της Ρωσίας διατελούν για πάνω από χίλια χρόνια σε μια συνεχή ένταση. Στην εποχή μας, η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία. Στόχος της είναι η ανατροπή του Πούτιν, ώστε να καταστεί δυνατή η είσοδος του δυτικού κεφαλαίου στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας.<br /><br />Η πόλη του Κιέβου έχει αποτελέσει από τον 9ο μ.Χ. αιώνα την πρώτη πρωτεύουσα της σλαβικής εθνότητας που οι Βυζαντινοί εγνώρισαν με την ονομασία Ρως. Η Ρωσία του Κιέβου ίσχυσε ως πρώτη ρωσική πολιτική ενότητα μέχρι το 1240, όταν η πόλη κατεστράφη από τους Μογγόλους. Από τότε το εθνικό κέντρο των Ρωσοβαράγγων μετακινήθηκε βορειότερα, στο Νοβγκορόντ πρώτα (1300-1480), μέχρις ότου ο Ιβάν ο Γ’ ο Τρομερός εκδιώξει τους Τατάρους από την καρδιά του ρωσικού χώρου και ανακηρύξει το 1480 τη Μόσχα –πρωτεύουσα ως τότε του Μεγάλου Δουκάτου της Μόσχας– ως πρωτεύουσα του διευρυμένου βασιλείου του.<br /><br />Στο μεταξύ διάστημα ο ουκρανικός γεωφυσικός και γεωπολιτικός χώρος, πανάρχαιος διάδρομος διέλευσης φύλων κινούμενων από την κεντρική Ασία προς την Ευρώπη, είχε καταστεί διεκδικήσιμο έδαφος πολλών γειτονικών και διερχόμενων εθνοτήτων (Χαζάρων, Ρώσων, Τατάρων, Μογγόλων, Τούρκων), κατάλοιπα των οποίων διασώζονται ως σήμερα στην ευρεία εθνοφυλετική φασμάτωση του ουκρανικού νεοεθνικού μείγματος.<br /><br />Η Ουκρανία αποτελούσε μέχρι το 1917 μέρος της μεγάλης Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η αδιαφανής γενναιοδωρία του Λένιν προς τις εθνότητες την αυτονόμησε ως ανεξάρτητη Λαϊκή Δημοκρατία, για να την επανεντάξει στην μεγάλη σοβιετική αυτοκρατορία με τα ιδεολογικά δεσμά της κομμουνιστικής κομματικής ενότητας, η οποία συνέδεε τις επί μέρους ομόσπονδες Δημοκρατίες στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ένωσης.<div><br />Ρωσία και πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες<br /><br />Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το καλοκαίρι του 1991 η Ουκρανία ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη, παράλληλα με την ανεξαρτητοποίηση των άλλων ομόσπονδων Δημοκρατιών που χειραφετήθηκαν πολιτικά από τον κεντρικό έλεγχο της Μόσχας. Από τότε οι σχέσεις όλων των ανεξαρτήτων πρώην ομόσπονδων Δημοκρατιών διατελούν σε μια κυμαινόμενη ένταση σχέσεων προς την Ρωσία. Ο βαθμός έντασης αυτών των πολιτικοοικονομικών σχέσεων εξαρτάται από τις αποκεντρωτικές (ενδογενείς-εξωγενείς) επιρροές που υφίστανται τα νέα ανεξάρτητα πλέον κράτη και από τη στρατηγική βούληση της Μόσχας που εννοεί να τα διατηρεί υπό έντονη γεωοικονομική και γεωπολιτική εξάρτηση.<br /><br /><br />Με το τέλος της δεκαετίας του 1990 έκλεισε ο φαύλος (κυριολεκτικά) κύκλος της ατελούς μετάβασης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σε καθεστώς ανοιχτής αγοράς και φιλελεύθερης δημοκρατίας δυτικού τύπου. Η αποτυχία του Μπόρις Γιέλτσιν να συνδυάσει τον εσωτερικό εκσυγχρονισμό του πρώην κομμουνιστικού συστήματος με μια ισορροπημένη σχέση με τη Δύση σε θέματα οικονομίας και ασφάλειας, οδήγησε τη Ρωσία σε μια ανασυγκρότηση των επιζώντων στοιχείων του παλαιού κομμουνιστικού καθεστώτος σε μια προκομμουνιστική εθνική σύνθεση. Η ανασύνθεση αυτή πήρε τη μορφή μιας εθνικιστικά οχυρωμένης προστατευτικής οικονομίας με περιορισμένες επιλεκτικές ανταλλαγές με τη Δύση.<br /><br />Κατά την περίοδο της ταραχώδους προεδρίας Γιέλτσιν (1991-1999), η μετάβαση της ρωσικής οικονομίας σε καθεστώς αγοράς προσέλαβε τη μορφή της διανομής των ερειπωμένων οικονομικών ιματίων της σοβιετικής οικονομίας από μια κλειστή ομάδα πρώην λειτουργών του παλαιού καθεστώτος. Αυτοί επωφελήθησαν έντεχνα και προνομιακά από την κλειστή διαδικασία “ιδιωτικοποίησης” που επεχείρησε η ομάδα του μέθυσου προέδρου.</div><div><br />Το συμβόλαιο Πούτιν-ολιγαρχών<br /><br />Η νέα κάστα επικαρπωτών-“ολιγαρχών” που ιδιοποιήθηκαν τα ιμάτια της σοβιετικής οικονομίας και διαμοιράστηκαν τον αναξιοποίητο από το προηγούμενο “σοσιαλιστικό καθεστώς” άφθονο πλούτο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, συνέπραξε πολιτικά με έναν εκ των ευνοουμένων του προέδρου Γιέλτσιν, τον Βλαδίμηρο Πούτιν. Ο Πούτιν κατά το 1999 κατείχε το αξίωμα του αναπληρωτή πρωθυπουργού της Ρωσίας, με πρωθυπουργό τον ιεραρχικά προηγούμενο στην πολιτική επετηρίδα Γεβγένι Πριμακώφ (1929-2015).<br /><br />Ο πολιτικός συμβιβασμός νεοολιγαρχών-Πούτιν, που σταθεροποιήθηκε ικανοποιητικά το 2004, μετά από μια σκληρή εσωτερική εκκαθάριση πολιτικοοικονομικών λογαριασμών, επέφερε την αναδιατύπωση της πολιτικής συναίνεσης του 1999, η οποία εξαρχής είχε οργανωθεί γύρω από τον θεμελιακό και συμπληρωματικό άξονα της θωράκισης των κεκτημένων των νεοολιγαρχών απέναντι στη βουλιμία του καιροφυλακτούντος δυτικού κεφαλαίου, Το αντάλλαγμα είναι η πλήρης πολιτική στήριξη στην αυταρχική συγκεντρωτική πολιτική εξουσία με κέντρο τον Πούτιν.<br /><br />Η πολιτική αυτή ομερτά διαρκεί σταθερά μέχρι σήμερα, κρατώντας τη ρωσική οικονομία μακρυά από τους ανέμους της παγκοσμιοποίησης, που από το 1995 σαρώνουν ανεξέλεγκτα την παγκόσμια οικονομία. Από τη συγκεκριμένη πολιτική εικόνα απουσιάζει εμφανώς η ενεργός λαϊκή παρουσία και ο συμφυής προς αυτήν πολιτικός προσανατολισμός του καθεστώτος στην κατεύθυνση αύξουσας ικανοποίησης των λαϊκών βιοτικών αναγκών. Τουλάχιστον με τα κριτήρια που αντιστοιχούν στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες.</div><div><br />Η Δύση θέλει ανατροπή του Πούτιν<br /><br />Η κατάρρευση, λοιπόν, της σοβιετικής αυτοκρατορίας κατέληξε σε ένα κλειστό εθνικιστικό καθεστώς προστατευόμενης οικονομίας, αποστειρωμένης από τους κινδύνους κεφαλαιακής αλλοτρίωσης που συνεπάγεται η παγκοσμιοποίηση, αλλά και χωρίς τα συνδεόμενα με αυτή κοινωνικοπολιτικά ευεργετήματα για τους λαούς. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί από το 1999 κάρφος στους οφθαλμούς των δυτικών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και γι’ αυτό επιδιώκουν την ανατροπή του Πούτιν.<br /><br />Το απαραβίαστο της ρωσικής οικονομίας και ο ισχυρός εθνικός έλεγχος επί των απέραντων πλουτοπαραγωγικών πόρων της πρώην σοβιετικής αυτοκρατορίας συνιστά για τις ηγετικές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης μια τεράστια πολιτική και οικονομική αποτυχία, όχι ολιγότερον ίσως οδυνηρή από την επανάσταση του 1917. Οι ελπίδες οικονομικής λεηλασίας του ως τότε αποκλεισμένου σοβιετικού οικονομικού χώρου, τις οποίες εξέθρεψε η ελπιδοφόρα περίοδος Γκορμπατσώφ (1984-1991) και εν συνεχεία η περίοδος Γιέλτσιν (1991-1999), διαψεύστηκαν απογοητευτικά.<br /><br />Η στρατηγική Ρήγκαν για την παραβίαση του σοβιετικού οχυρού, η οποία, με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού καθεστώτος, θα προσέδιδε άπειρο νέο ζωτικό οικονομικό χώρο στα δυτικά καπιταλιστικά συμφέροντα, δεν στέφτηκε με την προσδοκώμενη επιτυχία. Εύλογο επομένως έκτοτε τα επιτελεία του δυτικού καπιταλισμού να απεργάζονται συνεχείς απόπειρες διάβρωσης και υπονόμευσης της μονολιθικότητας που παρουσιάζει η ρωσική εκτροπή από τους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει καθυποτάξει όλο τον πλανήτη. Γι’ αυτό και στόχος; τους είναι η ανατροπή του Πούτιν, ο οποίος είναι ο αδιαπραγμάτευτος εγγυητής της στρατηγικής που θέλει τη Ρωσία προστατευμένη από τους ανέμους της παγκοσμιοποίησης.</div><div><br />Δυτική υπονόμευση μέσω Ουκρανίας<br /><br />Στις υποχθόνιες δυτικές μεθοδεύσεις, η κοινωνικοπολιτικά περισσότερο εύθραυστη πολυεθνική Ουκρανία έχει αποτελέσει από το 1991 το μαλακό υπογάστριο της περίκλειστης ρωσικής οικονομικής και πολιτικής άμυνας. Η δυτική, όμως, στρατηγική δεν έχει κατορθώσει μέχρι στιγμής να διανοίξει σταθεροποιημένους διαδρόμους αποφασιστικής πολιτικής διείσδυσης, ούτε πολύ περισσότερο να κάνει βήμα για την ανατροπή του Πούτιν. Στις επιδιώξεις αυτές που εμπνέονται περισσότερο από υπερατλαντικές και ολιγότερον από ευρωπαϊκές προσβλέψεις, σοβαρό μέχρι σήμερα ανασχετικό παράγοντα έχει αποτελέσει η μακροχρόνια πολιτική παρουσία της Άνγκελα Μέρκελ.<br /><br />Η αυξημένη ευαισθητοποίησή της στα ανατολικά συμφέροντα της χώρας της, όπως και ο άψογος πολιτικός της συντονισμός με τον προκάτοχό της καγκελάριο Γκέρχαντ Σρέντερ σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα ενεργειακής ασφάλειας της Γερμανίας, είχαν δυσχεράνει μέχρι πρότινος την αποτελεσματική ανάπτυξη των υπερατλαντικών πολιτικών σχεδιασμών. Η αλλαγή κυβέρνησης στη Γερμανία φαινομενικά άνοιξε μια χαραμάδα στενότερης ευρωατλαντικής συνεργασίας σε θέματα “ανατολικής” πολιτικής.<br /><br />Υπό το φως των μακροπολιτικών αυτών ιχνογραφήσεων αντιλαμβάνεται ίσως κανείς ευκολότερα το απώτερο νόημα της ασύμμετρης πολεμικής παρέμβασης που έχει αποτολμήσει ο πρόεδρος Πούτιν στην Ουκρανία. Είναι σαφές ότι η στρατιωτική εισβολή σε χώρο, που η Ρωσία θεωρεί εκ προοιμίου εθνικό ζωτικό της χώρο, επιδιώκει γεωστρατηγικές διευθετήσεις συνόρων και εγγυήσεων ασφαλείας που συρρικνώνουν το περιθώριο των εν δυνάμει δυτικών παρεμβάσεων στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Επιπλέον, επιδιώκει την ενίσχυση εγγυήσεων για αποτροπή απειλών που “τεχνικά” ανησυχούν τη ρωσική εθνική ασφάλεια. Στο εύρος αυτών των διευθετήσεων συγκεντρώνεται το ενδιαφέρον έκβασης αυτής της από καιρό αναμενόμενης και προαγγελμένης πολεμικής εμπλοκής</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div>

Γιατί η Δύση επιδιώκει την ανατροπή του Πούτιν – Η άλλη όψη

Γεννηματάς Παναγιώτης Οι σχέσεις της γεωφυσικής επικράτειας που ονομάζεται Ουκρανία με την υπερκείμενη ευρασιατική περιοχή που αποτελεί τον ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μενού του γεύματος Μητσοτάκη-Ερντογάν περιλαμβάνει την Ελλάδα! Γιατί πρέπει να γίνει;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/07/mitsotakis_erdogan2.jpg"><img height="384" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/07/mitsotakis_erdogan2-696x418.jpg" width="724" /></a><br /><br />Αν όσα δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του κόμματος Ερντογάν (AKP) για το μενού του γεύματος Μητσοτάκη-Ερντογάν την ερχόμενη Κυριακή, δημιουργείτε εύλογα το ερώτημα: γιατί πάει ο Έλληνας πρωθυπουργός έχοντας μάλιστα και την υποστήριξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης;<br /><br />Πρέπει να γίνει η συνάντηση επειδή μας το ζητάει κάποιος τρίτος;<br /><br />Σύμφωνα με τον Τσελίκ ο Ερντογάν θα θέσει προς συζήτηση τα πάντα!<br /><br /><i>Είπε συγκεκριμένα σύμφωνα με όσα μετέδωσε η Μαρία Ζαχαράκη, ανταποκρίτρια του Open στην Τουρκία:<br /><br />«Ο φάκελος της Ελλάδας είναι περιεκτικός, είναι μεγάλος φάκελος. Υπάρχουν πολλά ζητήματα, από τις έρευνες φυσικού αερίου μέχρι το θέμα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου…Τελευταία η Ελλάδα βλέπουμε ότι προσπαθεί τα διμερή ζητήματα που χρήζουν επίλυσης να τα αναγάγει σε τουρκο-ευρωπαϊκά θέματα, αλλά είναι εξαιρετικά λάθος αυτή η προσέγγιση. Η Ελλάδα πρέπει να το καταλάβει αυτό. Είμαστε γείτονες, ζούμε μαζί και αυτά τα ζητήματα εμείς μπορούμε να τα λύσουμε…Η ευαισθησία που έχει η Τουρκία για τη Γαλάζια Πατρίδα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ή να επικριθεί.<br /><br />Ο φάκελος περιλαμβάνει από το θέμα της υφαλοκρηπίδας μέχρι και τη στρατιωτικοποίηση των νησιών εκ μέρους της Ελλάδας και όλα αυτά θα συζητηθούν φυσικά. <br /><br />Φυσικά υπάρχει το ζήτημα της ΤΔΒΚ και το άνοιγμα των Βαρωσίων. Η Ελλάδα και Ε/Κ πλευρά συνεχίζουν την απέλπιδα εκστρατεία<br /><br />Η ΤΔΒΚ είναι κυρίαρχο κράτος και πρέπει να επιδεικνύουν σεβασμό. Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να γίνουν στη βάση των δύο κρατών.<br /><br />Τρυπάει βάρκες μεταναστών/προσφύγων από τη Συρία, από την Ανατολική Μεσόγειο, τους υποβάλει σε βασανιστήρια.<br /><br />Κι αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια του κόσμου. Πρέπει να σταματήσει να θέτει υπό αμφισβήτηση τα δικαιώματα της Τουρκίας στη Γαλάζια Πατρίδα.<br /><br />Όπως είπα είναι μεγάλος ο φάκελος, υπάρχουν μηχανισμοί που λειτουργούν αλλά δεν χρειάζεται να κρύβουμε τις διαφορές μας πλέον, γι’ αυτό το λόγο όλα αυτά τα ζητήματα θα συζητηθούν αναλυτικά σε αυτή τη συνάντηση που θα γίνει.<br /><br />Ο πρόεδρός μας φυσικά εδώ και καιρό δίνει ηχηρά μηνύματα σε αυτό το θέμα. Η πολιτική μας θα εξηγηθεί για άλλη μια φορά στον Έλληνα πρωθυπουργό», σημείωσε ο Ομέρ Τσελίκ».</i><br /><br />Ακόμη και κάποια από αυτά τα θέματα να τεθούν από τον Ερντογάν, υπάρχει θέμα! Θέμα για την ξαφνική επιθυμία του πρωθυπουργού να δει τον Ερντογάν! Θέμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν αντιτίθεται αρκεί όπως λέει να γίνει ουσιαστική συζήτηση:<br /><br />«Η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο, ειδικά σε μια περίοδο παγκόσμιας αποσταθεροποίησης, είναι επιβεβλημένη και ως εκ τούτου, εάν επιβεβαιωθεί, αποτελεί θετική εξέλιξη», αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, σύμφωνα με ανακοίνωση του Γραφείο Τύπου.<br /><br />«Ας ελπίσουμε ότι θα αποτελέσει και μια ευκαιρία για ουσιαστικό διάλογο, με σαφείς κόκκινες γραμμές, με άμεσο στόχο τη μείωση της έντασης και απώτερο σκοπό την προσφυγή στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ» αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ.<br /><br />Μα δε θα συζητηθεί ένα θέμα όπως προκύπτει από τις δηλώσεις Τσελίκ, δηλώσεις που προφανώς δεν έγιναν χωρίς την έγκριση Ερντογάν.<br /><br />Υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα με την ξαφνική επιθυμία να δούμε τον Ερντογάν. Η συνάντηση γίνεται την περίοδο που η Αθήνα έχει ταυτίσει τον αναθεωρητισμό του Πούτιν με αυτόν του Ερντογάν. Είναι σα να φοβόμαστε ότι «κάτι θα μας κάνει η Τουρκία»! Κι αυτό είναι το χειρότερο μήνυμα που μπορούμε να στείλουμε αυτή την περίοδο στον Ερντογάν.<br /><br />Ο καθηγητής Κώστας Λάβδας που είναι υπέρ των ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με την Τουρκία, είπε στη συνέντευξη του στο Militaire.gr ότι στην Ουκρανία «η αποτροπή δεν λειτούργησε» και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα. Αν επιμένουμε να κάνουμε συγκρίσεις με όσα συμβαίνουν μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ας κρατήσουμε αυτό το μάθημα κι όχι να βάζουμε στη θέση της Ρωσίας την Τουρκία!<br /><br />Η Ελλάδα δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν, ειδικά στους «συμμάχους» της που πολλάκις έχουν δείξει ότι δε δίνουν δεκάρα για όσα υφίσταται η Ελλάδα από την τουρκική επιθετικότητα. Δεν είναι υποχρεωμένη πολύ περισσότερο να παριστάνει το «υπάκουο κολεγιόπαιδο» που κάνει πάντα ότι του λένε «οι μεγάλοι». Η συμπεριφορά της Τουρκίας είναι απαράδεκτη , εχθρική , επιθετική. Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο ακόμη και να συζητά με ένα τέτοιο κράτος πόσο μάλλον να …γευματίζει μαζί του! Είναι πολύ πιθανό το μενού να περιλαμβάνει την Ελλάδα!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το μενού του γεύματος Μητσοτάκη-Ερντογάν περιλαμβάνει την Ελλάδα! Γιατί πρέπει να γίνει;

Αν όσα δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του κόμματος Ερντογάν (AKP) για το μενού του γεύματος Μητσοτάκη-Ερντογάν την ερχόμενη Κυριακή, δημιουργείτε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα τα “βρουν” Ισραήλ και Τουρκία… Η κρίσιμη συνάντηση Χέρτζογκ-Ερντογάν

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/ISRAEL-TURKEY-FLAGS-790x400.jpg" width="783" /><br /><br />Η Τουρκία και το Ισραήλ θα επιδιώξουν να βάλουν τέλος σε μία πολυετή σχέση εχθρότητας και αντιπαράθεσης κατά την συνάντηση των δύο προέδρων τους αυτήν την εβδομάδα για πρώτη φορά εδώ και μία δεκαετία, συνάντηση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της πρόσφατης επίθεσης γοητείας που έχει ξεκινήσει η Άγκυρα προς τους περιφερειακούς αντιπάλους της. Τουρκία και Ισραήλ έχουν ανταλλάξει κατηγορίες για την ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και την υποστήριξη της Άγκυρας προς την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς που διοικεί την Λωρίδα της Γάζας. Οι διπλωματικές σχέσεις τους έφθασαν στο χαμηλότερο σημείο τους το 2018 με την απέλαση των πρεσβευτών τους.<br /><br />Οι προσπάθειες της Τουρκίας για την επανόρθωση των κλονισμένων σχέσεων της Αγκυρας στην Μέση Ανατολή οδήγησαν τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν να ανακοινώσει τον Ιανουάριο ότι απηύθυνε πρόσκληση προς τον ισραηλινό πρόεδρο Ισαάκ Χέρτζογκ για τις συνομιλίες της Τετάρτης. Και οι δύο πλευρές έχουν δηλώσει ότι θα χρησιμοποιήσουν αυτήν την συνάντηση για να διερευνήσουν τρόπους εμβάθυνσης της συνεργασίας τους. Ο Ερντογάν έχει δηλώσει ότι η επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ θα εγκαινιάσει μία «νέα εποχή» και ότι οι δύο χώρες μπορούν να συνεργασθούν για την μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, αναβιώνοντας μία ιδέα που είχε συζητηθεί πριν από 20 χρόνια.<br /><br />Ο Γιόσι Αμπου, διευθύνων σύμβουλος της NewMed Energy, της ισραηλινής εταιρείας άντλησης φυσικού αερίου από τεράστιο ισραηλινό κοίτασμα στην ανατολική Μεσόγειο, δήλωσε ότι η εταιρεία του μπορεί να τροφοδοτήσει την Τουρκία, αν η Άγκυρα προσφέρει την υποδομή, ωστόσο δεν σχολίασε την φιλόδοξη ιδέα του Ερντογάν για την μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. «Η θέση μας υπήρξε πάντα ξεκάθαρη. Αν θέλετε φυσικό αέριο, περίφημα!. Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε. Κατασκευάζετε το αγωγό μέχρι εμάς και εμείς θα προμηθεύσουμε το φυσικό αέριο», είχε δηλώσει πριν από δύο εβδομάδες ο Γιόσι Αμπου κατά την διάρκεια διάσκεψης επενδυτών.<br /><br /><div>Τεταμένη δεκαετία<br /><br /></div><div>Αν και ο πρόεδρος του Ισραήλ δεν έχει ουσιαστικές πολιτικές εξουσίες και οποιεσδήποτε κινήσεις προς μία προσέγγιση θα απαιτήσουν την έγκριση του ισραηλινού πρωθυπουργού Ναφτάλι Μπένετ, η επίσκεψη του Ισαάκ Χέρτζογκ σηματοδοτεί μία σημαντική αναθέρμανση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων. Στα μέσα του Νοεμβρίου, ο Ταγίπ Ερντογάν συνομίλησε με τον πρόεδρο Ισαάκ Χέρτζογκ και τον ισραηλινό πρωθυπουργό Ναφτάλι Μπένετ – στην πρώτη συνομιλία ανάμεσα σε έναν πρωθυπουργό του Ισραήλ και τον Ταγίπ Ερντογάν από το 2013, λίγες ώρες μετά την απελευθέρωση και την επιστροφή στην χώρα τους του ζεύγους των ισραηλινών τουριστών που είχαν συλληφθεί στην Τουρκία κατηγορούμενοι για κατασκοπεία.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Οι σχέσεις ανάμεσα στην Άγκυρα και το Ισραήλ υπήρξαν τεταμένες από την υπόθεση του Μαβί Μάρμαρα το 2010, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις επέδραμαν κατά του τουρκικού πλοίου που προσπαθούσε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια προς τον παλαιστινιακό θύλακα. Οι δύο χώρες ανακάλεσαν τους πρεσβευτές τους το 2018 μετά τον θάνατο παλαιστίνιων διαδηλωτών στην Γάζα. Η τελευταία επίσκεψη ισραηλινού προέδρου στην Τουρκία πραγματοποιήθηκε το 2007 και η τελευταία επίσκεψη ισραηλινού πρωθυπουργού το 2008. Παρά τα χρόνια της έντασης, Τουρκία και Ισραήλ διατήρησαν εμπορικές σχέσεις, ύψους 6,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2021, έναντι 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2020, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα τα “βρουν” Ισραήλ και Τουρκία… Η κρίσιμη συνάντηση Χέρτζογκ-Ερντογάν

Η Τουρκία και το Ισραήλ θα επιδιώξουν να βάλουν τέλος σε μία πολυετή σχέση εχθρότητας και αντιπαράθεσης κατά την συνάντηση των δύο προέδρων ...

Διαβάστε την συνέχεια