Προκλήσεις Φιντάν για «τουρκική μειονότητα» στην Θράκη. Αποκαλύψεις για μυστική διπλωματία του Μαξίμου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.parapolitika.gr//files/2024-10-18/fidan_tourkia_meionotita.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="590" data-original-width="990" height="381" src="https://www.parapolitika.gr//files/2024-10-18/fidan_tourkia_meionotita.jpg" width="701" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ζήτησε από την Ελλάδα(!) να απέχει από προκλήσεις</span></h3>Προκλητικός και αποκαλυπτικός επανήλθε την Πέμπτη ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Ο Χακάν Φιντάν σχολίασε τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις που είναι σε εξέλιξη, μετά και την επίσκεψή του στην Αθήνα την 8η Νοεμβρίου, και επανέλαβε την ρητορική περί «τουρκικής μειονότητας» στην Θράκη. Μιλώντας στην κοινοβουλευτική επιτροπή για τον προϋπολογισμό ζήτησε από την Ελλάδα(!) να απέχει από προκλήσεις. <br /><br />«Στις συναντήσεις υψηλού επιπέδου με την Ελλάδα εντείναμε τις προσπάθειες για την ανάπτυξη της θετικής ατζέντας και καταστήσαμε πιο λειτουργικούς τους μηχανισμούς διαλόγου μας. Με βάση την Διακήρυξη των Αθηνών για τις Φιλικές σχέσεις και την Καλή γειτονία, θέτουμε υπόψη της ελληνικής πλευράς την προσδοκία μας η Ελλάδα να απέχει από προκλήσεις» ανέφερε ο Φιντάν και πρόσθεσε:<br /><br />«Η “Τουρκική Μειονότητα” της “Δυτικής Θράκης” και οι “ομοεθνείς μας” που ζουν στα Δωδεκάνησα είναι ένα από τα θέματα που θέτουμε ως προτεραιότητα στις σχέσεις μας με την Ελλάδα. Παρακολουθούμε την επίλυση των προβλημάτων της “Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης”, με τους εκπροσώπους της οποίας συναντηθήκαμε πρόσφατα. Από την άλλη πλευρά, συνεχίζουμε να προστατεύουμε με προσοχή τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Κατά την τελευταία μας επίσκεψη στην Αθήνα επίσης, επιδείξαμε την αποφασιστική μας στάση στο θέμα αυτό».<br /><br />Ο Τούρκος ΥΠΕΞ συνέχισε λέγοντας: «Κατά την επίσκεψή μας, στις 8 Νοεμβρίου, στην Ελλάδα, έγιναν συγκεκριμένα βήματα για στενές διαβουλεύσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Η 6η συνεδρίαση του Συμβουλίου Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου, που θα πραγματοποιηθεί στην Άγκυρα αρχές του 2025, και οι συνεδριάσεις για τον Πολιτικό Διάλογο και το Κοινό Σχέδιο Δράσης της Θετικής Ατζέντας, που θα διεξαχθούν τον Δεκέμβριο, θα ενισχύσουν περαιτέρω την θεσμική βάση των σχέσεών μας».<br /><br />Ο Φιντάν αποκάλυψε, επίσης, ότι ο ουσιαστικός διάλογος με την Ελλάδα, κυρίως για τα φλέγοντα ζητήματα του Αιγαίου, έχει ξεκινήσει και σε θεσμικό και διπλωματικό βάθος.<br /><br />Τι απαντά το Μαξίμου στον Τούρκο «φίλο»;<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Προκλήσεις Φιντάν για «τουρκική μειονότητα» στην Θράκη. Αποκαλύψεις για μυστική διπλωματία του Μαξίμου.

Ζήτησε από την Ελλάδα(!) να απέχει από προκλήσεις Προκλητικός και αποκαλυπτικός επανήλθε την Πέμπτη ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Ο Χα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο κύκλος της Φλόριντα και οι λομπίστες.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/11/f6cbed941a71519b8c9ef9bcc954461f_master-pnp-stereo-1s10000-1s11000-1s11900-1s11925u-1.jpg"><img height="333" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/11/f6cbed941a71519b8c9ef9bcc954461f_master-pnp-stereo-1s10000-1s11000-1s11900-1s11925u-1.jpg" width="724" /></a><br /><br />Του <b>ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ</b><br />Προτού συμπληρώσει έξι μήνες στην πρώτη πρωθυπουργική θητεία του, τον Ιανουάριο του 2020, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στο Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριντα, όπου ζει μια από τις μεγαλύτερες κοινότητες Ελλήνων ομογενών στις ΗΠΑ. Επρόκειτο και για ένα τρόπον τινά προσκύνημα σε έναν τόπο όπου σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα (τον Ιανουάριο του 1922) είχε βρεθεί και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.<br /><br />Λίγα χρόνια αργότερα, και ενώ ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με τον τρόπο διαχείρισης της νέας πολιτικής κατάστασης στην Αμερική, η Φλόριντα έρχεται ξανά στο προσκήνιο, μάλιστα με τρόπο δυναμικό.<br /><br />Πέρα από το γεγονός ότι εκεί βρίσκεται το στρατηγείο του Ντόναλντ Τραμπ στο Μαρ-α-Λάγκο, η ομάδα της Φλόριντα φαίνεται να βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμόρφωσης των αποφάσεων που θα αφορούν την εξωτερική πολιτική τα επόμενα χρόνια.<br /><br />Ο Μάρκο Ρούμπιο προτείνεται από τον κ. Τραμπ ως υπουργός Εξωτερικών, ο Μάικ Γουόλτς ως σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, ενώ στη 12η περιφέρεια της Φλόριντα εκλέγεται και ο Γκας Μπιλιράκης, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων και ένας από τους πιο ενεργητικούς υπερασπιστές των ελληνικών απόψεων για την Ανατολική Μεσόγειο στο Κογκρέσο.<br /><br />Ο Μπιλιράκης<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούν κάποιες εκτιμήσεις σχετικά με την πιθανή αξιοποίηση του κ. Μπιλιράκη, ακόμη και για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα.<br /><br />Ωστόσο, όπως αναφέρουν έμπειροι διπλωματικοί, δύο μήνες πριν από την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων από τον κ. Τραμπ, είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένη οποιαδήποτε πρόβλεψη, όπως άλλωστε ακόμη και για άλλα πρόσωπα.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση ο κ. Μπιλιράκης αποτελεί για την Αθήνα έναν αποδεδειγμένο φίλο και χρήσιμο σύμμαχο στο Κογκρέσο. Πέρα από τη Φλόριντα, πάντως, οι Ελληνοαμερικανοί ψήφισαν υπέρ του Τραμπ σε όλες τις ΗΠΑ…<br /><br />Ως προς την ανάλυση της υψηλής στρατηγικής που ενδεχομένως ακολουθήσει μια κυβέρνηση Τραμπ, εκτιμάται ότι η ομάδα που διαχειρίζεται τις διεθνείς σχέσεις γύρω από τον εκλεγμένο πρόεδρο έχει απόψεις, έως τώρα, φιλικές για την Αθήνα. Στην Αθήνα κατανοούν ότι η Ελλάδα γίνεται αντιληπτή και στο στρατόπεδο Τραμπ ως μια διακριτή περίπτωση από την υπόλοιπη Ε.Ε.<br /><br />Η γεωγραφία και, στην παρούσα φάση, η κρίση στη Μέση Ανατολή έχουν μετατρέψει την Ελλάδα (και, βεβαίως, και την Κυπριακή Δημοκρατία) σε σημαντικό παράγοντα σταθερότητας με κομβικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Το επιτελείο Τραμπ αντιμετωπίζει, αντιθέτως, την Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη (κυρίως Πολωνία, Βαλτικές Δημοκρατίες, Σκανδιναβία και Γερμανία) ως περιοχές που δεν αφορούν παρά παρεμπιπτόντως τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα, και εκφράζει μια επιθυμία απεμπλοκής.<br /><br />Στην τρέχουσα φάση αποδεικνύεται, επίσης, η ορθότητα της απόφασης της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προχωρήσει το 2021 στην υπογραφή Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) πολυετούς διάρκειας (πέντε έτη με αυτόματη ανανέωση αν δεν την καταγγείλει η μία από τις δύο πλευρές), η οποία επί της ουσίας δεσμεύει και την κυβέρνηση Τραμπ.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο της MDCA, πέρα από τη Σούδα, έχει διασφαλιστεί η παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στη Λάρισα και στην Αλεξανδρούπολη.<br /><br />Υπό ένα πρίσμα γεωπολιτικού ρεαλισμού και επαφής με τα διεθνή δεδομένα του 21ου αιώνα είναι σαφές ότι οι αντιλήψεις των Ρεπουμπλικανών σε αυτή τη φάση είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα σε σύγκριση με τις ψυχροπολεμικές απόψεις των Δημοκρατικών.<br /><br />Αυτή η γενική αρχή δεν συγκρούεται κατ’ ανάγκην με τα ελληνικά συμφέροντα. Ωστόσο, για την Ελλάδα είναι επιτακτική η ανάγκη να προσαρμοστεί το αφήγημα εξωτερικής πολιτικής στη νέα πραγματικότητα.<br /><br />Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, το Μέγαρο Μαξίμου αποφάσισε να προχωρήσει και στη διερεύνηση της αγοράς των εταιρειών που ειδικεύονται στο λόμπινγκ στην Ουάσιγκτον. Μάλιστα έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στις εξής τρεις: Miller Strategies, American Global Strategies και Mayer Brown. Η αλλαγή αφηγήματος προϋποθέτει, εν ολίγοις, στενή παρακολούθηση όλων των εξελίξεων στην Ουάσιγκτον με όρους αμερικανικούς.<br /><br />Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθούν οι πολύ καλές σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ, που –παρά τους κραδασμούς των τελευταίων μηνών λόγω του πολέμου στη Γάζα– μπορούν να χαρακτηριστούν στρατηγικά στέρεες. Πέρα από τις καλές σχέσεις του ελληνοαμερικανικού λόμπι με το κραταιό εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ, η επιλογή της Ελλάδας να μετατρέψει την αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ σε προτιμητέο εταίρο για την προμήθεια και παραγωγή οπλικών συστημάτων τεχνολογίας αιχμής (κατευθυνόμενα βλήματα, anti-UAV συστήματα, αντιαεροπορική ομπρέλα) δείχνει τον στρατηγικό ορίζοντα των επαφών.<br /><br />Η σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με το Ισραήλ και η επιθετικότητα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εναντίον της κυβέρνησης Νετανιάχου αποτελεί έναν παράγοντα που συνυπολογίζεται από την Αθήνα, μόνο υπό την έννοια των ευρύτερων περιφερειακών ισορροπιών. Ως προς τα ελληνοτουρκικά, στην Αθήνα δεν υπάρχει η εκτίμηση ότι η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα κινηθεί ακραία υπέρ του κ. Ερντογάν, λόγω της γνωστής καλής σχέσης του με τον κ. Τραμπ. Στην κυβέρνηση φαίνεται να εκτιμούν ότι και ο κ. Τραμπ θα κινηθεί στη λογική της ενθάρρυνσης για επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και δεν θα εντείνει την αντιπαλότητα στο Αιγαίο.<br /><br />Η αποστολή του Νοεμβρίου<br /><br />Στην Αθήνα σημειώνουν ότι είναι σημαντικό το γεγονός πως ο κ. Μητσοτάκης μίλησε σχετικά γρήγορα με τον κ. Τραμπ (δεν ήταν ούτε ο πρώτος, ούτε όμως και από τους τελευταίους ηγέτες που συνομίλησαν με τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ), ενώ διαθέτει και την εμπειρία της προηγούμενης συνάντησής τους.<br /><br />Επιπλέον ο κ. Μητσοτάκης είχε συναντηθεί τότε με τον γαμπρό του, Τζάρεντ Κούσνερ, ενώ σημειώνεται ότι –πέρα από τον ίδιο τον κ. Τραμπ– λάτρης της Ελλάδας είναι και η κόρη του Ιβάνκα Τραμπ που πρόσφατα έκανε διακοπές στη χώρα μας. Καθαρά λόγω σχεδιασμού που συνδέεται με την επικείμενη έναρξη της περιόδου συμμετοχής της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ως μη μόνιμο μέλος, θα βρεθεί στις ΗΠΑ μεταξύ 22 και 25 Νοεμβρίου η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η οποία, πέρα από τις επαφές που θα έχει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα συναντηθεί και με Ρεπουμπλικανούς τους οποίους γνωρίζει χρόνια.<br /><br />Κεντρική φωτό: Φωτογραφία από τα τέλη της δεκαετίας του 1920, που απεικονίζει Ελληνα σφουγγαρά στο Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριντα. Το ομοίωμα του σκάφους φέρει το όνομα «Βενιζέλος». Ο εθνάρχης το 1922 είχε επισκεφθεί την ομογενειακή κοινότητα, η οποία απαρτιζόταν κυρίως από Δωδεκανήσιους. Ενενήντα οκτώ χρόνια μετά, την επισκέφθηκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο κύκλος της Φλόριντα και οι λομπίστες.

Του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ Προτού συμπληρώσει έξι μήνες στην πρώτη πρωθυπουργική θητεία του, τον Ιανουάριο του 2020, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στο...

Διαβάστε την συνέχεια

Χάρτης Νέας Μέσης Ανατολής: Κούρδοι, με πετρέλαια & έξοδο στην Μεσόγειο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="403" src="https://www.youtube.com/embed/6fktPAE82JY" width="769" youtube-src-id="6fktPAE82JY"></iframe></div><div><br /></div><a href="https://esxatianasxesi.blogspot.com/">πηγή</a> <div><br /></div><div>Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera. </div>

Χάρτης Νέας Μέσης Ανατολής: Κούρδοι, με πετρέλαια & έξοδο στην Μεσόγειο.

πηγή   Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Διαβάστε την συνέχεια

Όσα πανάκριβα όπλα κι αν αγοράσουμε, στα χέρια της παρούσης πολιτικής ηγεσίας δεν προσφέρουν εγγυήσεις...

<img height="379" src="https://radar.gr/wp-content/uploads/2023/12/231221085919_anasximatismos.jpeg" width="710" /><br /><br /><div>...Δυστυχώς για εμάς, δεν είναι τα όπλα αυτά που μας λείπουν για να αποκτήσουμε την αναγκαία στρατιωτική ισχύ ώστε να αποκρούσουμε τις ιταμές αξιώσεις της Τουρκίας. Μας λείπει πρώτα και κύρια η πολιτική βούληση να υπερασπιστούμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, όπως μπορεί να το διαπιστώσει κανείς πολύ εύκολα, αρκεί να παρακολουθήσει την καθημερινή επικαιρότητα και τον τρόπο με τον οποίο (δεν) αντιδρούμε στις όλο και θρασύτερες τουρκικές προκλήσεις. </div><div><br /></div><div>Επομένως όσα πανάκριβα όπλα κι αν αγοράσουμε, αυτά δεν αποτελούν καμία εγγύηση ότι θα μείνει άθικτη η εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εφόσον απουσιάζει η πολιτική βούληση να χρησιμοποιηθούν όπως πρέπει και όταν πρέπει. Η Τουρκία, σαν ύαινα που είναι, ξέρει να οσμίζεται πολύ καλά τα ψοφίμια. Βλέπει την αδυναμία, τη δειλία και την ατολμία της πολιτικής μας ηγεσίας και ξέρει ότι οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Δεν είναι ηλίθιοι οι Τούρκοι. </div><div><br /></div><div>Αυτά που μπορεί να δει στον στρατό μας, στο ναυτικό μας και στην αεροπορία μας οποιοσδήποτε καταλαβαίνει τι βλέπει, τα βλέπουν και οι Τούρκοι. Και η πικρή αλήθεια είναι (για να το πω όσο πιο κομψά μπορώ) ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα, δεν μοιάζουν καθόλου με εκείνες τις ένοπλες δυνάμεις που κερδίζουν πολέμους. Αντιθέτως, έχουν σχεδόν όλες τις παθογένειες εκείνων των ενόπλων δυνάμεων που χάνουν πολέμους.</div><div><br />Η περίφημη μεταρρυθμιστική «Ατζέντα 2030» που διατυμπανίζει ο Δένδιας για να παίρνει πόντους δημοφιλίας στις δημοσκοπήσεις και να χτίζει το πολιτικό του μέλλον, δεν είναι παρά κουταμάρες, προχειροδουλειές και ημίμετρα που χρησιμεύουν μόνο ως επικοινωνιακό τρυκ για την εξαπάτηση των αδαών δεξιών ψηφοφόρων.</div><div><br /></div><div> Ο Δένδιας και οι συν αυτώ ΟΥΤΕ ΞΕΡΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΘΕΛΟΥΝ να θεραπεύσουν τις πραγματικά καίριες αδυναμίες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Και οι αδυναμίες αυτές δεν είναι βεβαίως ούτε η έλλειψη όπλων (αν και στον τομέα των εναέριων και θαλάσσιων drones έχουμε μείνει τραγικά πίσω από τους Τούρκους), ούτε ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός στρατοπέδων που έχουμε (τώρα το θυμήθηκαν πολιτικοί και στρατιωτικοί αυτό που έβλεπε και ο τελευταίος στρατιώτης εδώ και δεκαετίες;), ούτε η ανύπαρκτη αεράμυνα που έχουμε απέναντι σε εχθρικά drones και βαλλιστικούς πυραύλους, ούτε το μισθολογικό του στρατιωτικού προσωπικού. Είναι η ανικανότητα των ενόπλων μας δυνάμεων να διεξάγουν επιχειρήσεις λόγω του απηρχαιωμένου επιχειρησιακού δόγματος που έχουν, της απουσίας στρατιωτικής σκέψης, της παντελούς έλλειψης πολεμικής εμπειρίας, της αδυναμίας τους να αφομοιώσουν τα διδάγματα των σύγχρονων πολέμων, και του εντελώς ξεπερασμένου και στρεβλού μοντέλου διοίκησης και ελέγχου που έχουν υιοθετήσει, από το οποίο δεν δείχνουν να σκοπεύουν να μετακινηθούν ούτε χιλιοστό.</div><div><br />Έτσι όπως είμαστε οργανωμένοι τώρα, ουσιαστικά ο ΜΟΝΟΣ Έλληνας αξιωματικός που έχει τη δυνατότητα να διεξάγει διακλαδικές επιχειρήσεις είναι ο Α/ΓΕΕΘΑ και ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ. Ο ρόλος όμως του εκάστοτε Α/ΓΕΕΘΑ ΔΕΝ είναι να διεξάγει επιχειρήσεις αλλά να μεριμνά για να είναι έτοιμες και ικανές οι ένοπλες δυνάμεις να πολεμήσουν υπό την κατάλληλη αλυσίδα διοίκησης. Τα σοβαρά κράτη έχουν καταλάβει αυτό το ζωτικής σημασίας λεπτό σημείο εδώ και μερικές δεκαετίες (οι Αμερικανοί από το 1986 οπότε και πέρασαν τον περίφημο Νόμο Goldwater-Nichols), αλλά εμείς δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τίποτα και νομίζουμε ότι βρισκόμαστε ακόμα στο 1940. </div><div><br /></div><div>Από άποψη διοίκησης και ελέγχου στο Αιγαίο τα έχουμε κάνει ουσιαστικά σαλάτα, και το μοντέλο που έχουμε σήμερα είναι μία τραγική καταστροφή που απλώς περιμένει να συμβεί. Και δυστυχώς δεν θα μας γλιτώσουν από την ήττα ούτε τα Rafale, ούτε τα F-35, ούτε οι Belh@rra ούτε ο αντι-drone θόλος που νομίζουμε βλακωδώς ότι μπορούμε να στήσουμε. Από στρατιωτική άποψη, είμαστε απελπιστικά νυχτωμένοι. Και οι άνθρωποι που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου δεν είναι «πατριδέμποροι»... αλλά απλοί ανιδιοτελείς πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον της πατρίδας τους και των παιδιών τους, και θλίβονται παρακολουθώντας τα καραγκιοζιλίκια της ανίκανης κυβέρνησης Μητσοτάκη και των αργυρώνητων ΜΜΕ...<br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/forum/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Όσα πανάκριβα όπλα κι αν αγοράσουμε, στα χέρια της παρούσης πολιτικής ηγεσίας δεν προσφέρουν εγγυήσεις...

...Δυστυχώς για εμάς, δεν είναι τα όπλα αυτά που μας λείπουν για να αποκτήσουμε την αναγκαία στρατιωτική ισχύ ώστε να αποκρούσουμε τις ιταμέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θύελλα διαμαρτυριών των Εργατικών στην Βρετανία: Που πάτε να μας μπλέξετε σε πυρηνικό πόλεμο με την Ρωσία.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-11/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%202%20.jpg?itok=wQCSXIn0" width="714" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Εγκρίθηκε η αποστολή storm shadow στην Ουκρανία χωρίς να περάσει από την βρετανική Βουλή.</span></h3>Θύελλα διαμαρτυριών των Εργατικών στην Βρετανία<br /><br />Στην Βρετανία τώρα, έχει ξεσπάσει μεγάλη διαμάχη για την εμπλοκή της χώρας σε επιθέσεις βαθιά στο ρωσικό έδαφος, και με βρετανικούς πυραύλους Κρουζ. <br /><br />Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, πρώην ηγέτης του κυβερνώντος βρετανικού Εργατικού Κόμματος, ζήτησε από τον πρωθυπουργό Κ. Στάρμερ να ξεκαθαρίσει αμέσως την κατάσταση γύρω από τους πυραύλους Storm Shadow του Ηνωμένου Βασιλείου.<br /><br />Ο Κόρμπιν πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει τα μέλη του κοινοβουλίου εάν χρησιμοποιήθηκαν όπλα μεγάλης εμβέλειας του Ηνωμένου Βασιλείου για χτυπήματα βαθιά σε ρωσικό έδαφος.<br /><br />«Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να κάνει μια δήλωση στο Κοινοβούλιο αμέσως, για να επιβεβαιώσει εάν πύραυλοι του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν εκτοξευθεί στη Ρωσία.<br /><br />Πρέπει να πει στο βρετανικό κοινό, αν αυτό σημαίνει αν τώρα βρισκόμαστε σε πόλεμο με μια πυρηνική δύναμη, τι κίνδυνο ενέχει αυτό για τους ανθρώπους στην Βρετανία και γιατί αυτή η ενέργεια ελήφθη χωρίς καμία έγκριση από το Κοινοβούλιο», έγραψε ο Κόρμπιν στο κοινωνικό δίκτυο X.<br /><br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><iframe frameborder="0" height="" id="telegram-post-leblorikzov-121136" scrolling="no" src="https://t.me/leblorikzov/121136?embed=1" style="border-style: none; border-width: initial; box-sizing: border-box; color-scheme: light dark; height: 573px; margin: 0px; min-width: 320px; overflow: hidden; padding: 0px;" width="100%"></iframe></div><div><br /></div><br />Ο Νάιτζελ Φάρατζ επικρίνει την απόφαση της Βρετανίας να επιτρέψει στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους Storm Shadow για να επιτεθεί στη Ρωσία, αφού όπως λέει, απλώς παρατείνει την ήττα του Κιέβου.<br /><br />«Αναρωτιέμαι, αυτή τη στιγμή, αν είναι το σοφό αυτό που κάνουμε. Νομίζω ότι η ιδέα που θα κερδίσει η Ουκρανία, ειλικρινά, είναι παρανοική», τόνισε ο ίδιος.<br /><br />Την Τετάρτη, το Bloomberg, και στη συνέχεια ορισμένα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, ανέφεραν, επικαλούμενοι δικές τους πηγές, ότι η πρώτη περίπτωση βρετανικών πυραύλων Storm Shadow χρησιμοποιήθηκαν για να χτυπήσουν βαθιά σε ρωσικό έδαφος.<br /><br />Το γραφείο του Βρετανού πρωθυπουργού στο 10 της Downing Street αρνήθηκε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει αυτές τις πληροφορίες "για επιχειρησιακούς λόγους".<br />Η Στρατηγική Διοίκηση των ΗΠΑ εφαρμόζει νέα σχέδια για πιθανή πυρηνική επίθεση στη Ρωσία<br /><br />Ο Αμερικανός αντιναύαρχος Τόμας Μπιούκαναν, εκπρόσωπος της Στρατηγικής Διοίκησης των ΗΠΑ, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον εξετάζει ένα σενάριο πυρηνικής σύγκρουσης στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες, διατηρούν μέρος του οπλοστασίου τους για να αποτρέψουν άλλους πιθανούς αντιπάλους.<br /><br />Αυτό ανακοίνωσε ο ίδιος κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) στην Ουάσιγκτον.<br /><br />«Στόχος μας είναι να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους, αλλά εάν μια πυρηνική ανταλλαγή καταστεί αναπόφευκτη, δεσμευόμαστε να το κάνουμε με όρους που είναι πιο αποδεκτοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες», είπε ο Μπιούκαναν.<br /><br />Σύμφωνα με τον ίδιο, η Αμερική προσπαθεί να αποτρέψει την εξέλιξη των γεγονότων σε ένα τέτοιο σενάριο, αλλά προετοιμάζεται για πιθανές απειλές προκειμένου να διατηρήσει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα.<br /><br /><div>Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τέτοιες δηλώσεις συνδέονται με την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, καθώς και με την αύξηση των παγκόσμιων απειλών που συνδέονται με την επέκταση των πυρηνικών οπλοστασίων.<br /><br />Τα σχόλια του Αμερικανού Αντιναυάρχου υπογραμμίζουν τη δέσμευση της Ουάσιγκτον να διατηρήσει τον ρόλο της ως βασικός παράγοντας στην πυρηνική αποτροπή.<br /><br />Με τη σειρά τους, οι ξένοι αναλυτές προειδοποιούν ότι τέτοιες δηλώσεις θα μπορούσαν να αυξήσουν τις εντάσεις στις διεθνείς σχέσεις, ειδικά όταν η Ρωσία έχει επανειλημμένα τονίσει ότι θεωρεί τα πυρηνικά όπλα αποκλειστικά ως μέσο άμυνας και αποτροπής.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θύελλα διαμαρτυριών των Εργατικών στην Βρετανία: Που πάτε να μας μπλέξετε σε πυρηνικό πόλεμο με την Ρωσία.

Εγκρίθηκε η αποστολή storm shadow στην Ουκρανία χωρίς να περάσει από την βρετανική Βουλή. Θύελλα διαμαρτυριών των Εργατικών στην Βρετανία Στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άφαντος ο Ζελένσκυ μετά την ρωσική επίθεση με βαλλιστικό πύραυλο αφού κατάλαβε ότι η Μόσχα δεν μπλοφάρει πλέον.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-11/%CE%B6%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%BA%CF%85%20.jpg?itok=vPskVRMn" width="737" /><br />Απάντηση των Πολωνών στις απειλές της Ζαχάροβα-Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών ζητά να αγνοηθεί η ρωσική πυρηνική απειλή και να συνεχίσουν τα ουκρανικά βαλλιστικά χτυπήματα σε ρωσικό έδαφος<br /><br />Σοκ και δέος επικρατεί στο Κίεβο, μετά την ρωσική βαλλιστική επίθεση με πύραυλο ICBM, ενώ σύσσωμη η ουκρανική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, βρίσκεται σε μεγάλη ταραχή.<br /><br /><div class="adv" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; float: right; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 0; margin: 0px 0px 30px 20px; padding: 0px; text-align: center;"><div class="adv__inner" id="in_article_1" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; z-index: 1;"></div></div><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 560px; padding: 0px; width: 560px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1859520043794485514" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1859520043794485514&lang=el&maxWidth=560px&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7276778_afantos-o-zelensky-meta-tin-rosiki-epithesi-me-ballistiko-pyraylo&sessionId=5e5447d5628bae8112f04b2d8b0c0f2a886f3c33&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 743px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div><br />Ο λόγος είναι ότι η Μόσχα και ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, έδειξαν ότι δεν μπλοφάρουν, και παρόλη την επίθεση και σήμερα ουρανικών πυραύλων Κρουζ, ξέρουν ότι τα ρωσικά αντίποινα θα είναι μεγάλα και σοβαρά. <br /><br /> Τεράστια ανησυχία στο Κίεβο αυτή τη στιγμή αναφέρουν κοινωνικά δίκτυα, ενώ ο Ζελένσκι δεν έχει εμφανιστεί δημόσια σήμερα το πρωί αφού η Ρωσία μόλις εκτόξευσε το πρώτο της ICBM (μη πυρηνικό ακόμη) προς την Ουκρανία.<br /><br />Ο Πούτιν δεν μπλοφάρει πια, η Δύση μόλις ξεσηκώθηκε.<br /><br />Το τι θα πράξει η Ουκρανία, θα είναι μετά από διαβουλεύσεις με τους Αμερικανούς κυρίως, ειδικά με τους στρατιωτικούς συμβούλους των ΗΠΑ που βρίσκονται στην χώρα.<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος Β.Ζελένσκυ ανέφερε ότι η χερσόνησος της Κριμαίας, πρέπει να γίνει εκ νέου μέρος της επικράτειας της Ουκρανίας μέσω της διπλωματίας.<br /><br />Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Fox News, που προτιμά η αμερικανική δεξιά, την οποία παραχώρησε μέσα σε τρένο κάπου στην Ουκρανία και μεταδόθηκε ολόκληρη χθες Τετάρτη, ο κ. Ζελένσκι εξήγησε πως η χώρα δεν αντέχει να χάσει τον αριθμό των ζωών που θα απαιτείτο για να ανακαταληφθεί με στρατιωτικές επιχειρήσεις η στρατηγικής σημασίας χερσόνησος στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Ωστόσο απέρριψε για ακόμη μια φορά την ιδέα πως θα πρέπει να εκχωρηθούν εδάφη που έχουν κυριεύσει οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.<br /><br />Με την διπλωματία επιχειρεί και η Κύπρος να διώξει τους Τούρκους από το νησί εδώ και 50 χρόνια, χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. <br /><br />Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών ζητά να αγνοηθεί η ρωσική πυρηνική απειλή<br /><br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 560px; padding: 0px; width: 560px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1859533610921099638" frameborder="0" id="twitter-widget-3" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-3&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1859533610921099638&lang=el&maxWidth=560px&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7276778_afantos-o-zelensky-meta-tin-rosiki-epithesi-me-ballistiko-pyraylo&sessionId=5e5447d5628bae8112f04b2d8b0c0f2a886f3c33&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 316px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 560px;" title="X Post"></iframe></div></div><br />Εν τω μεταξύ, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Jean-Noël Barrot απαιτεί να μην ληφθούν σοβαρά υπόψη οι πυρηνικές απειλές της Ρωσίας και να συνεχίσουν να χτυπούν.<br /><br />“Αυτή είναι μια πυρηνική ρητορική που ο Βλαντιμίρ Πούτιν χρησιμοποιεί τα τελευταία 2,5 χρόνια για να προκαλέσει ανησυχία. Και αυτό δεν είναι εντελώς απροσδόκητο, αφού ο ίδιος είχε ήδη ανακοινώσει μια αλλαγή στο δόγμα πριν από μερικές εβδομάδες.<br /><br />Ας μην φοβόμαστε λοιπόν. Όπως είπε χθες ο πρόεδρος Μακρόν, η Ρωσία πρέπει να επιστρέψει στην κοινή λογική και την ευθύνη, και αφορά την ευθύνη μιας χώρας που έχει πυρηνικά όπλα και που είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ", τόνισε ο ίδιος.<br /><br />Η Ουκρανία δεν έχει υποστεί πλήγμα ICBM από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο του 2022, με τον ρωσικό στρατό να αναπτύσσει μικρότερους, πιο αργούς πυραύλους Iskander και δεκάδες υπερηχητικά βλήματα Kinzhal μαζί με εκατοντάδες εκατοντάδες επιθετικά drones.<br /><br />Η εφημερίδα Ukrainska Pravda, ένα μέσο ενημέρωσης με έδρα το Κίεβο, επικαλέστηκε ανώνυμες πηγές λέγοντας ότι ο ρωσικός πύραυλος ήταν πράγματι ένα RS-26 «Frontier», ένας ICBM με στερεό καύσιμο που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά με επιτυχία το 2012.<br /><br />Η ρωσική επίθεση σήμερα το πρωί είχε στόχο επιχειρήσεις και υποδομές ζωτικής σημασίας, ανακοίνωσε η Πολεμική Αεροπορία της Ουκρανίας, σε μια περίοδο κλιμάκωσης των κινήσεων στον πόλεμο που διαρκεί 33 μήνες.<br /><br />Το Κρεμλίνο ανέπτυξε στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-95MS για να εκτοξεύσει πυραύλους Κρουζ και μαχητικά MiG-31K για να εκτοξεύσει υπερηχητικούς πυραύλους Kinzhal σε μια υπολογισμένη προσπάθεια να βυθίσει την Ουκρανία στο σκοτάδι καθώς πλησιάζει ο άγριος χειμώνας.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, ορισμένοι ρωσικοί πύραυλοι έπληξαν τις πόλεις Κρεμεντσούκ και Μυρχορόντ, ενώ οι περιοχές του Κιέβου, της Οδησσού και του Σούμι, υπέστησαν μπλακ άουτ καθώς το ηλεκτρικό δίκτυο έπεσε.<br /><br />Το ΝΑΤΟ σήκωσε πολεμικά αεροσκάφη F-16 πάνω από τη γειτονική Πολωνία, ενώ τα επίγεια συστήματα αεράμυνας και ραντάρ τέθηκαν στην «υψηλότερη κατάσταση ετοιμότητας» εν μέσω της ρωσικής επίθεσης.<br /><br />Απαντώντας στις δηλώσεις της Ζαχάροβα για το άνοιγμα της βάσης αεράμυνας Redzikowo, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Πολωνίας επεσήμανε ότι δεν υπήρχαν πυρηνικοί πύραυλοι στην εγκατάσταση και ότι είναι καθαρά αμυντικού χαρακτήρα.<br /><br />«Τέτοιες απειλές σίγουρα θα χρησιμεύσουν ως επιχείρημα για την ενίσχυση της αεροπορικής άμυνας της Πολωνίας και του ΝΑΤΟ, και θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη από τις Ηνωμένες Πολιτείες», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος, Pawel Wronski.<br /><br />Το σύστημα αεράμυνας Aegis Ashore του ΝΑΤΟ αποτελεί ένα δίκτυο βάσεων που χρησιμοποιούν συστήματα παρακολούθησης ραντάρ από τα πολεμικά πλοία Aegis του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ για τον εντοπισμό και την κατάρριψη επερχόμενων βαλλιστικών πυραύλων με αμερικανικούς πυραύλους SM-3.<br /><br />Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν δύο ιστότοποι στο διαδίκτυο, ένας στη Ρουμανία και ένας στην Πολωνία, ενισχυμένοι από ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που βασίζεται στην Τουρκία και σε πλοία του αμερικανικού ναυτικού στην Ισπανία.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Άφαντος ο Ζελένσκυ μετά την ρωσική επίθεση με βαλλιστικό πύραυλο αφού κατάλαβε ότι η Μόσχα δεν μπλοφάρει πλέον.

Απάντηση των Πολωνών στις απειλές της Ζαχάροβα-Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών ζητά να αγνοηθεί η ρωσική πυρηνική απειλή και να συνεχίσουν τα ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “βαθύ κράτος” από την Τουρκία στις ΗΠΑ.

<img height="394" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/11/tourkia-bathi-kratos-SLpress-825x600.jpg" width="720" /><div><br /></div><div><b>ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ</b><br />Ο όρος “Βαθύ Κράτος” εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά σε κείμενα σχετικά με τις ανά τον πλανήτη μας πολιτικές εξελίξεις. Καλό, συνεπώς, είναι να δούμε τι ακριβώς αυτό σημαίνει και πώς επηρεάζει τον ῥοῦν τῆς Ἱστορίας.<br /><br /></div><div>Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η πατρότητα τού όρου “βαθύ κράτος” είναι τουρκική. Ο Κεμάλ Ατατούρκ, μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου των ετών 1919-1922, αποδύθηκε στην προσπάθεια βαθύτατου εκσυγχρονισμού της τουρκικής κοινωνίας. Ο ίδιος όχι απλώς αποστρεφόταν, αλλά μισούσε το Ισλάμ. “Αλήστου μνήμης” παραμένει σκηνή της οποίας υπήρξε πρωταγωνιστής…<br /><br />Μέσα στην Εθνοσυνέλευση της χώρας του, άρπαξε αντίτυπο του Κορανίου και το πέταξε στην άλλη άκρη της αίθουσας κραυγάζοντας: «Δεν θέλω καμιά σχέση με τις ανοησίες αυτού του Άραβα σεΐχη». Εννοούσε, φυσικά, τον Μωάμεθ, όχι απλώς Προφήτη μα, σύμφωνα με το δόγμα του Ισλάμ, “Απόστολο του Θεού”. Στο ακροατήριό του βεβαίως συμπεριλαμβάνονταν Μουσουλμάνοι ιεροδιδάσκαλοι. Κανένας τους όμως δεν τόλμησε να κουνηθεί, δεδομένου ότι οπαδοί του Κεμάλ είχαν ήδη βγάλει πιστόλια τα οποία απειλητικώς έστρεφαν κατά των επίδοξων/δυνάμει “φορέων αντιλογίας”.<br /><br />Πέρα όμως από αυτό, γνωστό παραμένει ότι ο <a href="https://cognoscoteam.gr/archives/18012">Κεμάλ</a> αντιπαθούσε τον εναρμονισμένο με το Ισλάμ τρόπο ζωής. Προτιμούσε να διασκεδάζει σε ελληνικές ταβέρνες και, ακόμη, έπινε τόσο μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος, που – ως γνωστόν! – τελικώς πέθανε στα 58 του χρόνια από κίρρωση του ήπατος. Έχοντας λοιπόν αυτά κανείς κατά νουν καταλαβαίνει το πολύ ισχυρό κίνητρο το οποίο τον ώθησε να εκσυγχρονίσει την τουρκική γλώσσα, να απαγορεύσει την αραβική γραφή, ριζικώς να αλλάξει την ενδυμασία και γενικώς την εμφάνιση των ομοεθνών του κ.ο.κ.<br /><br />Το θέμα όμως ήταν το ότι οι Τούρκοι παρέμεναν -στα εσώψυχά τους- Μουσουλμάνοι. Σέβονταν σε βαθμό λατρείας τον Ατατούρκ (= Πατέρα των Τούρκων) και ορισμένοι στις ανώτερες βαθμίδες του κρατικού μηχανισμού πλήρως υιοθετούσαν τις εν προκειμένω απόψεις του. Ο Ισμέτ Ινονού π.χ., το alter ego του Κεμάλ, δεν παρέλειπε, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με φίλους του, να διευκρινίζει ότι ο ίδιος «ποτέ του δεν είχε πατήσει το πόδι του σε τζαμί». Επιπλέον, τα μουσουλμανικά τεμένη τελούσαν υπό σχεδόν διαρκή αστυνομική επιχείρηση και όποιος στρατιωτικός ή δημόσιος υπάλληλος “μπαινοέβγαινε” τακτικώς σε αυτά έχανε κάθε ελπίδα προαγωγής του. Ήδη όμως μέγα ζήτημα αναδυόταν στον πολιτικό ορίζοντα της γειτονικής μας χώρας: Τι θα γινόταν μετά τον θάνατο του Ινονού; Έτσι, το 1960 επισήμως ιδρύθηκε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, που ορθώς θεωρήθηκε ως θεσμική μορφή του “Βαθέος Κράτους” (Derin Devlet στα τουρκικά).</div><div><br />Το τουρκικό “Βαθύ Κράτος”<br /><br />Ο Ινονού πέθανε το 1973. Ήδη όμως το “Βαθύ Κράτος” είχε δυναμικώς εκδηλωθεί μέσω της θανάτωσης, το 1961, του Αντνάν Μεντερές. Όσο και αν αυτό ηχεί περίεργο στην Ελλάδα – και σύμφωνα τουλάχιστον με τα έως τώρα γνωστά στοιχεία – οι ταραχές του 1955 στην Κωνσταντινούπολη υπήρξαν πρόσχημα και όχι αιτία της καταδίκης του. Ο Μεντερές, τον οποίο ο Χάρολντ Μακμίλαν θεωρούσε ως ελληνικής καταγωγής, συνδεόταν φιλικώς με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και δεν είχε συμφέρον να υποκινήσει διωγμό του ελληνικού στοιχείου στην Κωνσταντινούπολη. Είχε όμως επιχειρήσει να «άρει» τον Κεμαλισμό και να αναζωογονήσει την τουρκική εκδοχή του Ισλάμ… Συνακολούθως απαγχονίστηκε! Ορθώς λοιπόν ο Ερντογάν τον θεωρεί ως πρόδρομό του.<br /><br />Κατά συνέπεια, η σύγκρουση του τωρινού ηγέτη της Τουρκίας με το “Derin Devlet” ήτανε αναπόφευκτη. Αυτή άρχισε στη δεκαετία του 1990 και στη συνέχεια κορυφώθηκε με τη σύλληψη, στο πλαίσιο της υπόθεσης Ergenekon, όλων σχεδόν των ηγητόρων του Τουρκικού Στρατού. Μετά πάντως, η οιονεί απόσχιση από τον κορμό των φανερά ή μη αντικεμαλιστών τού Φετχουλλάχ Γκιουλέν, επέφερε μορφή συνεννόησης του Ερντογάν με τους στρατιωτικούς τού – αποδυναμωμένου πια – “Βαθέος Κράτους”. Το μέχρι πού θα φτάσει η εν λόγω συνεννόηση και τι επιπτώσεις αυτή θα έχει στο όλο πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων παραμένει ασαφές…</div><div><br />Το Deep State της Αμερικής<br /><br />Συνιστά σφάλμα βαρύτατο το να πιστεύει κανείς ότι δομές “Βαθέος Κράτους” υπάρχουνε μόνο στην Τουρκία. Η ύπαρξη αυτών των τελευταίων ας θεωρηθεί δεδομένη οπουδήποτε επικρατεί μορφή “δημοκρατικής διακυβέρνησης”. Και – δυστυχώς! – δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Κατά τον περίφημο αφορισμό του Ερνέστου Ρενάν (1823-1892), «ο μέσος άνθρωπος μόνο για πρακτικά πράγματα ενδιαφέρεται». Και δεδομένου ότι «πρακτικά πράγματα» κατά κανόνα σημαίνουνε την καθημερινότητά τού (μέσου ανθρώπου), έρχονται – κατά την προσφυά φοιτητική έκφραση – “καπάκι” τα ακόλουθα αξιώματα του Όσκαρ Ουάιλντ:<br /><br />«Πρώτο σου χρέος στη ζωή [είναι το] να είσαι όσο το δυνατόν περισσότερο υποκριτής. Το δεύτερο δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί.»<br />«Το κοινό διαθέτει μια αχόρταγη περιέργεια να μάθει τα πάντα – εκτός από ό,τι πραγματικά αξίζει να μάθει.»<br /><br />Η αλήθεια των ανωτέρω αφορισμών των Ρενάν και Όσκαρ Ουάιλντ παραμένει αυταπόδεικτη. Να λοιπόν το πού εδράζεται η ανάγκη ύπαρξης “Βαθέος Κράτους”. Εξυπακούεται, βέβαια, το ότι η επιτροχάδην έστω εξέταση όλων των δομών που έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν κείται πολύ πέρα από τη γνωστική εμβέλεια του αρθρογράφου σας. Ας περιοριστούμε λοιπόν (αποφασιστικώς παραβλέποντας το 2ο αξίωμα του Όσκαρ Ουάιλντ) στο “Βαθύ Κράτος” (Deep State) των ΗΠΑ, το ενδιαφέρον για το οποίο αισθητώς αναζωπυρώνεται λόγω της εκλογικής νίκης του Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Από τους Τροτσκιστές στον Τραμπ<br /><br />Στο βαθμό όπου κανείς σήμερα πια μπορεί να γνωρίζει, το αμερικανικό “Βαθύ Κράτος” συναποτελούν διάφορες οργανώσεις, κλειστές μεν αλλά καθόλου μυστικές, ο συλλογικός χαρακτηρισμός των οποίων έχει στη χώρα μας διατυπωθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως “στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο”. Ο όρος αυτός είναι εύληπτος, αλλά η ακρίβειά του πια αμφισβητείται. Ας ακολουθήσουμε λοιπόν τη εν προκειμένω ανάλυση του Αλεξάντρ Ντούγκιν.<br /><br />Ο Ρώσος αναλυτής εντοπίζει σε δύο φορείς τη στις μέρες μας πραγματική ισχύ του Deep State των ΗΠΑ – συγκεκριμένα στο Council of Foreign Relations/CFR (=Συμβούλιο [επί] των Διεθνών Σχέσεων» και στους Neo Conservatives (= Νεοσυντηρητικούς). Το πρώτο ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1920 και προωθεί την ιδέα τού Γούντροου Ουίλσων/Woodrow Wilson, Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1913 μέχρι το 1921, τη σχετική με την καθιέρωση μιας “Παγκόσμιας Κυβέρνησης”. Οι Νεοσυντηρητικοί είναι μεταγενέστερο φαινόμενο. Απόγειο της ισχύος τους, πράγματι, θεωρείται η κατά τα έτη 1981-1989 διακυβέρνηση της Αμερικής από τον Ρόναλντ Ρήγκαν/Ronald Reagan.<br /><br />Μέχρις εδώ, τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Προσφάτως όμως αποκαλύφθηκε κάτι που στην ουσία ανατρέπει τα πάντα: Οι Νεοσυντηρητικοί αποτελούν εξέλιξη πρώην Τροτσκιστών! Κατά συνέπεια, άλλα επαγγέλλονται και άλλα πιστεύουν. Εμβληματική, συνεπώς, μορφή τους υπήρξε ο Μπάρρυ Γκολντγουότερ/Barry Goldwater (1909-1998), στον οποίο γενικώς αποδίδεται η εκλογή ως Προέδρου τού Ρόναλντ Ρήγκαν.<br /><br />Ο Γκολντγουότερ όμως εμφάνιζε ένα -σκόπιμο!- ιδεολογικό διχασμό. Προωθούσε τον Ρήγκαν, αλλά μισούσε τον Ρίτσαρντ Νίξον. Και εδώ οφείλει να επισημάνει κανείς ότι ο «συντηρητισμός» του Ρήγκαν υπήρξε «αβλαβής», ενώ, αντιθέτως, εκείνος του Νίξον σαφής και αποτελεσματικός. Το προς τον Νίξον όμως μίσος του Γκολντγουότερ δεν ήταν παρά η «κορυφή του παγόβουνου». Ενόσω αυτός ο τελευταίος κατείχε δημόσια αξιώματα, μιλούσε μεν “συντηρητικώς”, αλλά ενεργούσε «προοδευτικώς» – και μάλιστα πολύ “προοδευτικώς”. Ένα και μόνο χαρακτηριστικό του παρέμενε σταθερώς απροκάλυπτο: η εχθρότητά του προς τη Ρωσία! Και για να έρθουμε στα δικά μας, μέσω της όλης στάσης του Μπάρρυ Γκολντγουότερ μπορεί κανείς να καταλάβει τον Μιχάλη Ράπτη/Pablo, ηγετική μορφή των Τροτσκιστών, ο οποίος διακήρυξε πως “Πατρίδα της Επανάστασης” δεν είναι η Ρωσία αλλά οι ΗΠΑ.<br /><br />Και νά που τώρα επιτέλλει το μέγα ερώτημα: Ο Τραμπ είναι νεοσυντηρητικός ή γνήσιος/πραγματικός συντηρητικός; Και εάν αποδειχτεί ότι είναι το δεύτερο, πώς θα αντιδράσει το Deep State των ΗΠΑ; Το μέλλον θα δείξει…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το “βαθύ κράτος” από την Τουρκία στις ΗΠΑ.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ο όρος “Βαθύ Κράτος” εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά σε κείμενα σχετικά με τις ανά τον πλανήτη μας πολιτικές εξελίξει...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ώρα του Καραμανλή στη ΝΔ. Τι θα πει για την διαγραφή Σαμαρά.

<img height="423" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/11/a6b44b9376ce0540f20afafa6698c9bc_XL-825x645.jpg" width="694" /><div><br /></div><div><b>ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ</b></div><div>Δεν είναι υπερβολή ότι η όλη ΝΔ κρέμεται από τα χείλη του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος αύριο, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά στην Πάτρα, «Γιαβόλ, Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια», θα τοποθετηθεί για τις πρόσφατες εξελίξεις στο κόμμα που ίδρυσε ο θείος του και του οποίου υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος.<br /><br />Το ότι ο Κώστας Καραμανλής θα επαναλάβει τις θέσεις του για την εξωτερική πολιτική και ενδεχομένως για την ανάγκη σεβασμού των δημοκρατικών θεσμών και την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, είναι δεδομένο. Επίσης θα αποδοκιμάσει την διαγραφή Σαμαρά. Το ερώτημα είναι πόσο καθαρή θέση θα πάρει όπως επίσης σε τι τόνους θα εκφράσει την αποδοκιμασία του στον Κυριάκο Μητσοτάκη. <br /><br />Ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματος έχει την δυνατότητα να διαγράφει οποιονδήποτε, ωστόσο δεν είναι σύνηθες να διαγράφονται πρώην πρόεδροι και πρωθυπουργοί. Ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε διαγράψει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, παρότι η κριτική και η υπονόμευση που του ασκούσε στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του στη ΝΔ, ήταν πολύ πιο έντονη από την αντίστοιχη κριτική του Αντώνη Σαμαρά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είχε βάλλει τότε τον εκπρόσωπό του, Άρη Σπηλιωτόπουλο, να δηλώσει ότι οι πρώην πρωθυπουργοί έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους καθώς επίσης ότι «επίτιμος είναι πέρα και πάνω από τα κόμματα». Και αυτό παρότι μετά το 2000 ήταν πανίσχυρος και δεχόταν από πολλές πλευρές εισηγήσεις και παραινέσεις «να τελειώνει οριστικά με την οικογένεια Μητσοτάκη». Η θέση αυτή ανατράπηκε με την διαγραφή Σαμαρά από τον νυν πρωθυπουργό. <br /><br />Από το 1981 και μετά, η κυρίαρχη αντίθεση στο εσωτερικό της ΝΔ ήταν μεταξύ καραμανλικών και μητσοτακικών. Η παλιά καραμανλική φρουρά δεν έπαψε ποτέ, μέχρι και σήμερα να βλέπει την οικογένεια Μητσοτάκη σαν ξένο σώμα στη ΝΔ. <br /><br />Ο Κώστας Καραμανλής δεν ανταπέδωσε την υπονόμευση που είχε δεχθεί από την οικογένεια Μητσοτάκη. Από το 2009 που παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και για μακρό χρονικό διάστημα, απέφυγε κάθε κριτική στους διαδόχους του και στον νυν πρωθυπουργό, μένοντας πιστός στο δόγμα ότι “αυτόν εξέλεξαν οι ψηφοφόροι έχει δικαίωμα να κυβερνήσει”.<br /><br />Αυτό μέχρι τις υποκλοπές του 2022. Οι παρακολουθήσεις μελών της κυβέρνησης, βουλευτών, επιχειρηματιών, δικαστικών, στρατιωτικών ήταν πολύ βαριά υπόθεση για να την αποδεχθεί δίχως να αντιδράσει. Σπάζοντας ουσιαστικά την σιωπή του έκανε μία πολύ σκληρή ομιλία κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη τον Αύγουστο του 2022, μιλώντας στον μνημόσυνο του Γιάννη Κεφαλογιάννη. Έκτοτε άρχισε και την προσέγγιση με τον Αντώνη Σαμαρά. Μετά την αποχώρησή του από τον κοινοβουλευτικό βίο τον Ιούνιο του 2023, απελευθερώθηκε και έκτοτε ασκεί σκληρή κριτική στον πρωθυπουργό με αποκορύφωμα την από κοινού εμφάνιση με τον Αντώνη Σαμαρά στο Πολεμικό Μουσείο. Στις δύο τελευταίες εμφανίσεις του – η πιο πρόσφατη στην Θεσσαλονίκη– έχει απαξιώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την ανικανότητα του να αντιληφθεί το κοινωνικό κλίμα και για τον τρόπο με τον οποίο απαντά στην κοινωνική δυσαρέσκεια περιφρονώντας τους πολίτες. <br /><br />Ο Καραμανλής και η Προεδρία της Δημοκρατίας <br /><br />Στην τελευταία του συνέντευξη ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε τον Κώστα Καραμανλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Συνομιλητές του λένε ότι ο Καραμανλής δεν ενδιαφέρεται για έναν θεσμό απογυμνωμένο από ουσιαστικές αρμοδιότητες και με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι πιθανό να βάλλει τέλος στην συζήτηση που άνοιξε.<br /><br />Η ΝΔ βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή, η διαγραφή Σαμαρά μπορεί να εξελιχθεί σε μείζονα διάσπαση με σημαντικές απώλειες στο στελεχιακό δυναμικό και στην εκλογική βάση. Η διεθνής και ευρωπαϊκή τάση είναι προς τα δεξιά και αυτή την τάση την εκφράζει σε επίπεδο θέσεων ο Αντώνης Σαμαράς και όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος σταδιακά επιφέρει την μετάλλαξη στη ΝΔ. Προς αυτή την κατεύθυνση δείχνει και η έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση που επίσης ενισχύει το δεξιό φάσμα του πολιτικού συστήματος. <br /><br />Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ενεργοποιήσει τον μηχανισμό του προκειμένου να απαξιώσει και να εμφανίσει απομονωμένο και δίχως ερείσματα τον Αντώνη Σαμαρά. Επίσης ο μηχανισμός του προβάλλει ότι δεν υπάρχει άξονας Καραμανλή – Σαμαρά. Ο πρώην πρωθυπουργός από την πλευρά του περιορίστηκε σε μία συμπληρωματική δήλωση από την Αμερική όπου βρίσκεται, ότι “η διαγραφή του ήταν προαποφασισμένη”. Οι δικοί του βουλευτές αποφεύγουν να τοποθετηθούν με δημόσιες δηλώσεις αποδοκιμάζοντας την πράξη διαγραφής. <br /><br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η τοποθέτηση του Κώστα Καραμανλή αποκτά βαρύνουσα σημασία. <br /><br />Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκη κερδίσει αυτόν τον γύρο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης θα ολοκληρώσει την μετάλλαξη της ΝΔ. Ακόμη και σε ενδεχόμενη αποχώρησή του θα συμβάλλει στο να παραμείνει στην νεοφιλελεύθερη τροχιά πιο κοντά στον σημιτικό εκσυγχρονισμό παρά στις δεξιές παρακαταθήκες του κόμματος. Και φυσικά θα ευνοήσει και τον κατάλληλο διάδοχο. Εάν πάλι πάρει μία καθαρή θέση αποδοκιμασίας θα αποσταθεροποιήσει περισσότερο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και θα δώσει σήμα στους καραμανλικού βουλευτές να κινηθούν αναλόγως. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος να ευνοήσει μία πορεία διάσπασης της ΝΔ. Φυσικά μπορεί να κινηθεί με την γνώριμη καραμανλική τακτική και να εκδώσει κάποιον χρησμό τον οποίο θα ερμηνεύσουν όλοι όπως επιθυμούν. </div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η ώρα του Καραμανλή στη ΝΔ. Τι θα πει για την διαγραφή Σαμαρά.

ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ Δεν είναι υπερβολή ότι η όλη ΝΔ κρέμεται από τα χείλη του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος αύριο, στην παρουσίαση του βιβλίου του...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς θα απαντήσει η Ρωσία στην κλιμάκωση. Θα κάνει ο Μπάιντεν επόμενο βήμα;

<img height="410" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/11/pyroboliko-ukrainia-ruusia-SLpress--825x600.jpg" width="728" /><br /><div><br /><b>ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ</b><br />Μετά τους αμερικανικούς ATACMS ήρθε η σειρά των βρετανικών Storm Shadow να πλήξουν στόχους στη ρωσική επικράτεια. Η Μόσχα δεν έχει ακόμα απαντήσει, αλλά ήδη δυτικές πρεσβείες ή κλείνουν ή περιορίζουν δραστικά τη λειτουργία τους, φοβούμενες ότι θα γίνουν στόχος ρωσικής πυραυλικής επίθεσης. Εάν –όπως όλα δείχνουν– η Δύση συνεχίσει τις πυραυλικές επιθέσεις, το Κρεμλίνο δεν έχει άλλη επιλογή από το να διατάξει αντίποινα.<br /><br />Το ποια θα είναι αυτά θα φανεί προσεχώς. Μάλλον θα είναι μετρημένα. Ο Πούτιν θα αποφύγει μία περαιτέρω κλιμάκωση, ως απάντηση στην κλιμάκωση του Μπάιντεν, επειδή θέλει να αφήσει χώρο στην ειρηνευτική διπλωματία που έχει προαναγγείλει ο Τραμπ και την οποία εκ των πραγμάτων επιχειρεί να τορπιλίσει η απόφαση του Μπάιντεν. Ωστόσο, για προφανείς πολιτικούς λόγους, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα περιοριστεί μόνο σε αμυντικά μέτρα.<br /><br />Η ρωσική αεράμυνα γνωρίζει καλά τους δυτικούς πυραύλους αυτού του τύπου, τους οποίους αντιμετωπίζει εδώ και καιρό στην Κριμαία και στις άλλες κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία μόνο ένα 10-15% τρυπάει τη ρωσική αεράμυνα κι αυτό όταν εκτοξεύονται ταυτοχρόνως 5-6 τέτοιοι πύραυλοι μαζί για να προκαλέσουν κορεσμό. Αλλά κι αυτό το ποσοστό είναι ικανό να προκαλέσει μεγάλες ζημιές, έστω κι αν δεν είναι ικανό να επηρεάσει την πορεία του πολέμου, όπως ομολογεί και το αμερικανικό Πεντάγωνο.<br /><br />Ως εκ τούτου, το ερώτημα είναι ο χαρακτήρας και η ένταση των ρωσικών αντιποίνων. Ένα σενάριο είναι η Μόσχα να αντιγράψει την Ουάσινγκτον. Να παραδώσει στο Ιράν πυραύλους ακριβείας και δορυφορική καθοδήγησή τους, με σκοπό η Τεχεράνη να τους παραδώσει με τη σειρά της π.χ. στους Χούθι. Με τέτοιους πυραύλους αυτοί θα είναι σε θέση να βυθίσουν και δυτικά πολεμικά πλοία που περιπολούν στην περιοχή τους. Με άλλα λόγια, να πλήξει τη Δύση μέσω αντιπροσώπων, όπως η Δύση πλήττει τη Ρωσία μέσω του Κιέβου.<br /><br />Ένα δεύτερο σενάριο είναι η Μόσχα να πλήξει δυτικά πολεμικά πλοία ή αεροσκάφη στη Μαύρη Θάλασσα, δυτικές πρεσβείες στο Κίεβο, αλλά και εγκαταστάσεις στην Ουκρανία που φιλοξενούν δυτικούς στρατιωτικούς. Σε μία πιο ακραία εκδοχή να πλήξει στρατιωτικά κέντρα που υποστηρίζουν την Ουκρανία στις γειτονικές της χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία. Αυτό που πρέπει να θεωρείται σίγουρο είναι ότι θα ενταθούν τα πλήγματα εναντίον του ουκρανικού δικτύου παραγωγής και διανομής ηλεκτρισμού, κυβερνητικών κτηρίων, γεφυρών στο Δνείπερο κ.α.</div><div><br />Τί θέλει η Ρωσία<br /><br />Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως επιχειρησιακό. Στη Δύση έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο και πιέζουν τον Ζελένσκι να διαπραγματευτεί, αποδεχόμενος εδαφικές απώλειες. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι τα σχετικά σενάρια απέχουν πολύ από τους ρωσικούς στόχους. Αυτό ισχύει και για τα σενάρια που προέρχονται από το περιβάλλον του Τραμπ, όπως αυτό που δημοσίευσε η Wall Street Journal.<br /><br />Το Κρεμλίνο έχει ξεκαθαρίσει ότι θεωρεί αδιαπραγμάτευτες ορισμένες απαιτήσεις: Η πρώτη και σχετικά εύκολη είναι η αποχώρηση των Ουκρανών από την περιοχή του Κουρσκ. Η δεύτερη είναι η Ουκρανία να δεσμευτεί με τον πιο ισχυρό συνταγματικό και άλλο τρόπο ότι θα ξεχάσει το ΝΑΤΟ (και την ΕΕ) κι ότι θα παραμείνει ουδέτερη και σε φιλική σχέση με τη Μόσχα. Ως εκ τούτου, δυτικές προτάσεις, όπως ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα αναβληθεί για 20 χρόνια, είναι εκ προοιμίου απορριπτέες.<br /><br />Οι Ρώσοι κερδίζουν τον πόλεμο και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να “πουλήσουν φτηνά” την ειρήνη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν αορίστου χρόνου κατάπαυση του πυρός, δηλαδή πάγωμα του πολέμου. Θα σταματήσουν οριστικά τις πολεμικές επιχειρήσεις μόνο εάν υπογραφεί διεθνής συμφωνία ειρήνευσης κι όχι ένα διάλειμμα. Στο πλαίσιο μίας τέτοιας συμφωνίας θα επιμείνουν και σε μερική αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, με σκοπό να μην μπορεί πλέον να μετατραπεί σε δυτικό προγεφύρωμα και απειλή κατά της Ρωσίας.<br /><br />Αναφορικά με τις εδαφικές διευθετήσεις, παρότι οι επαρχίες Ντονιέτσκ, Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνας έχουν προσαρτηθεί στη ρωσική επικράτεια, το Κρεμλίνο ενδεχομένως να δείξει ευελιξία, εγκαταλείποντας στις διαπραγματεύσεις την απαίτησή του να του παραδοθούν και οι περιοχές αυτών των επαρχιών που σήμερα βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Κιέβου. Θα απαιτήσει, όμως, την περιθωριοποίηση των ακραίων εθνικιστικών οργανώσεων («αποναζιστικοποίηση») και την θεσμική κατοχύρωση του σεβασμό της ρωσικής γλώσσας και πολιτισμού.<br /><br />Η Μόσχα θα απαιτήσει και την άρση των δυτικών κυρώσεων, χωρίς να είναι προς το παρόν σαφές εάν θα επιμείνει μέχρι τέλους σ’ αυτό. Ο Πούτιν θα επιθυμούσε η συμφωνία για το Ουκρανικό να επεκταθεί και σε μία ευρύτερη συμφωνία με τη Δύση για μία νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη, αλλά αυτό είναι αμφίβολο εάν θα του το δώσει. Τέλος, δεν πρόκειται να συζητήσει ιδέες για αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη μεταξύ των εμπολέμων μήκους 800 χλμ, η οποία θα ελέγχεται από ευρωπαϊκά και άλλα στρατεύματα, όπως είχε προτείνει ο Βανς, ο αντιπρόεδρος του Τραμπ.</div><div><br />Αρκούν τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς;<br /><br />Αυτό που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν οι Δυτικοί είναι ότι το πρωτεύον κίνητρο του Κρεμλίνου είναι η εθνική ασφάλεια της Ρωσίας και το δευτερεύον η προσάρτηση ουκρανικών εδαφών. Στην ομιλία του στη Λέσχη Valdai (7-11-2024), ο Πούτιν είπε ότι χωρίς την ουδετερότητα της Ουκρανίας δεν υπάρχει συμφωνία. Το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί των Ρώσων είναι ότι όσο συνεχίζεται ο πόλεμος τόσο κατακτούν πρόσθετα εδάφη και μάλιστα με ταχύτερο ρυθμό, ο οποίος μπορεί να γίνει πολύ ταχύς εάν καταρρεύσουν οι παραπαίουσες ουκρανικές άμυνες. Στην πραγματικότητα, κάνουν αυτό που κάνουν οι νικητές: υπαγορεύουν τους όρους της ειρήνης. Εάν η Δύση είχε καταφέρει, όπως προσδοκούσε, να γονατίσει τη Ρωσία στο ουκρανικό μέτωπο, κατά πάσα πιθανότητα όχι μόνο θα είχε αλλάξει καθεστώς, αλλά και θα την είχε κατακερματίσει στο όνομα της “αποαποικιοποίησης”!<br /><br />Ο μόνος τρόπος που η Δύση μπορεί να εξισορροπήσει το πλεονέκτημα που έχει αποκτήσει η Μόσχα στα πολεμικά μέτωπα είναι το ΝΑΤΟ να στείλει μαζικά στρατεύματα στην Ουκρανία για να ανασχέσουν τις επιταχυνόμενες ρωσικές προωθήσεις. Αυτό, όμως, είναι η συνταγή για να μεταλλαγεί ο σημερινός πόλεμος σε πυρηνική σύγκρουση. Γι’ αυτό και ο Μπάιντεν είχε αποκλείσει κατηγορηματικά ένα τέτοια ενδεχόμενο. Ούτε το “κόμμα του πολέμου” στη Δύση δεν το έχει προτείνει. Η απόγνωση, όμως, από τη διαφαινόμενη ήττα της Ουκρανίας –και πολιτική ήττα των Δυτικών– μπορεί να τους εξωθήσει ακόμα και σε έναν τέτοιο ή παρόμοιο τυχοδιωκτισμό.<br /><br />Σκοπός τους θα είναι να εγκλωβίσουν πλήρως τον Τραμπ με το επιχείρημα ότι τον εμποδίζουν να εγκαταλείψει την Ουκρανία και να οδηγήσει και τη Δύση σε ήττα. Εάν ο Τραμπ τον Ιανουάριο βρεθεί αντιμέτωπος με τέτοιου χαρακτήρα τετελεσμένα ή θα πρέπει να συνεχίσει στην πολιτική που τον εγκλώβισαν, ή να κάνει στροφή 180 μοιρών, κινδυνεύοντας να κατηγορηθεί ότι υπονομεύει την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Προς το παρόν, όμως, είχαμε την επικοινωνία Σολτς-Πούτιν, μετά από τρία σχεδόν χρόνια δαιμονοποίησης και προσπάθεια περιθωριοποίησης του δεύτερου. Η πρωτοβουλία του καγκελάριου δείχνει ότι γίνονται –έστω και με καθυστέρηση– δεύτερες σκέψεις και στην Ευρώπη. Η διπλωματική απομόνωση της Ρωσίας διεθνώς έχει αποτύχει, όπως έδειξε και η σύνοδος των BRICS+, αλλά τώρα ρηγματώνεται και από την πλευρά της Δύσης, εξού και η οξύτατη αντίδραση του Ζελένσκι.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς θα απαντήσει η Ρωσία στην κλιμάκωση. Θα κάνει ο Μπάιντεν επόμενο βήμα;

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Μετά τους αμερικανικούς ATACMS ήρθε η σειρά των βρετανικών Storm Shadow να πλήξουν στόχους στη ρωσική επικράτεια. Η Μόσχα δε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντίθεση ή συμπαιγνία Τραμπ και Μπάιντεν η «κλιμάκωση για την αποκλιμάκωση».

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/07/trump_biden-930x550.png" width="789" /><br /><br />Του <b>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου</b><br />Σχεδόν όλη η ομάδα των συνεργατών και ο γιος του Ντόναλντ Τραμπ (αν και όχι ο νεοδιορισθείς Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο) αποδοκίμασε την απόφαση Μπάιντεν να επιτραπεί στην Ουκρανία να πλήξει στόχους βαθιά στο ρωσικό έδαφος. ‘Όμως, ο εκπρόσωπος τύπου του νεοεκλεγέντος Αμερικανού Προέδρου εμμέσως πλην σαφώς τους αποδοκίμασε, λέγοντας ότι “μόνο επίσημες δηλώσεις για αυτό θέμα θα έλθουν απευθείας από τον Πρόεδρο Τραμπ ή εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους του» (“Only official statements on this matter will come directly from President Trump or his authorized spokespeople”). Ούτε ο Τραμπ, ούτε ο εκπρόσωπός του εξάλλου σχολίασαν την απόφαση Μπάιντεν, που θα ήταν πολύ παράξενο και αντίθετο με κάθε δεοντολογία να μην έχει ενημερώσει τον διάδοχό του για το τι επρόκειτο να κάνει στην κατ΄ ιδίαν συνάντησή τους την περασμένη εβδομάδα. Πόσο μάλλον που και οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις είχαν ταχθεί εναντίον μιας τέτοιας απόφασης προ μηνός μόλις. Και όπως δείχνει η άρνηση της εκπροσώπου τύπου του Πενταγώνου να σχολιάσει το ζήτημα, μάλλον εξακολουθούν να διαφωνούν<br /><br />Τα γεγονότα αυτά μάλλον συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι πρόκειται μάλλον περί συμπαιγνίας Μπάιντεν και Τραμπ παρά περί μονομερούς απόφασης του απερχόμενοι Αμερικανού Προέδρου, όπως υποστηρίξαμε σε προηγούμενο άρθρο μας για το θέμα Τυχοδιωκτισμός χωρίς όρια-Παίζουν στα ζάρια την ύπαρξη του ανθρώπινου γένους…<br /><br />Αλλωστε, η (ανόητη) ιδέα της «κλιμάκωσης για αποκλιμάκωση», περιλαμβανομένης και της χρήσης πληγμάτων βαθειά στη Ρωσία έχει περιγραφεί σε μετεκλογική συνέντευξη από τον ίδιο τον νεοδιορισθέντα από τον Τραμπ νέο Σύμβουλο Ασφαλείας του Mike Walz. Είναι μάλιστα εντελώς χαρακτηριστικός και ο τρόπος με τον οποίο μιλάει o νέος Σύμβουλος για τη Ρωσία, επιδεικνύοντας, εκτός των άλλων, κραυγαλέα άγνοια της ρωσικής ιστορίας και πραγματικότητας και αντιρωσικό ρατσισμό: “Πριν από όλα, θα πρέπει να ενισχυθούν οι τωρινές κυρώσεις ενέργειας στη Ρωσία. Η Ρωσία είναι ουσιαστικά ένα βενζινάδικο με πυρηνικά όπλα”. Δεν δείχνει να τον έχει επηρεάσει κατά τα φαινόμενα καθόλου το ότι με τέτοιες απόψεις και πολιτικές της Δύσης έχει ηττηθεί η Ουκρανία και έχει απομονωθεί η ίδια η Δύση!<br /><br />Το σημερινό δυτικό πολιτικό αλλά και τεχνικό προσωπικό έχει εξαιρετικά περιορισμένη πολιτική και γενική μόρφωση, έχει διαπαιδαγωγηθεί στην εποχή της πλήρους αμερικανικής παντοδυναμίας και έχει δώσει μάχες μόνο από θέση συντριπτικής υπεροχής (και ούτε σε αυτές δεν τα κατάφερε πολύ καλά). Δεν έχει (θελήσει να) αντιληφθεί τη σοβιετική κατάρρευση παρά ως απόδειξη πλήρους αδυναμίας της Ρωσίας και παντοδυναμίας, κατ΄αντιδιαστολή, της Δύσης. Δεν αντελήφθησαν ότι η σοβιετική κατάρρευση προέκυψε όχι εξαιτίας της όποιας αδυναμίας και των σοβαρών προβλημάτων της ΕΣΣΔ, που ασφαλώς υπήρχαν, αλλά υπήρξε εν πολλοίς και κυρίως το αποτέλεσμα της προσχώρησης των σοβιετικών ελίτ και μεγάλου μέρους της κοινωνίας στο δυτικό αφήγημα. Η προσχώρηση αυτή είχε τραγικές συνέπειες και για τις κοινωνίες της πρώην ΕΣΣΔ και για τη διεθνή θέση της Ρωσίας και για τη θέση των 25 εκατομμυρίων Ρώσων που άφησε εκτός Ρωσίας η διάλυση της ΕΣΣΔ, χωρίς να ληφθεί υπόψιν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Η ανάδυση του καθεστώτος Πούτιν, είτε του αρέσει κάποιου, είτε δεν του αρέσει αυτό το καθεστώς, και η στροφή του σε μια όλο και πιο μαχητική αμφισβήτηση των δυτικών πολιτικών δεν είναι παρά η αναπόφευκτη αντίδραση ενός ιστορικού έθνους και όχι βέβαια μια παράξενη «ανωμαλία», προορισμένη να εκλείψει με λίγη βοήθεια απέξω, όπως θέλουν να τη βλέπουν οι Δυτικοί.<br /><br />Αυτή η έλλειψη ρεαλισμού και βαθειάς κατανόησης της ρωσικής και παγκόσμιας κατάστασης είναι που οδήγησε στην εμμονή να αρπάξουν, ακόμα και με μεθόδους πραξικοπημάτων, ένα κομμάτι της πρώην ΕΣΣΔ, και μάλιστα τόσο καίριο όσο η Ουκρανία, καθιστώντας το δικτατορία, δυτικό προτεκτοράτο και ένοπλο αντιρωσικό προγεφύρωμα και βάζοντάς το στο ΝΑΤΟ. Και στη συνέχεια να κάνουν ότι μπορούν για να προκαλέσουν μια σύγκρουση με τη Ρωσία, με την ελπίδα να ανατρέψουν το καθεστώς της και να διαλύσουν τη χώρα.<br /><br />Τώρα δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έπαιξαν και έχασαν, κι ας τους είχε προειδοποιήσει ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της δυτικής γεωπολιτικής, ο Ζμπίγκνιου Μπρζενζίσκι, στα τελευταία γραπτά του, ότι το «παράθυρο ευκαιρίας» για την παγκόσμια αμερικανική «μονοκρατορία» έκλεισε στα 15 χρόνια από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ κι ότι αυτό το δεδομένο θα έπρεπε να ληφθεί υπόψιν στη χάραξη πολιτικής.<br /><br />Στον πανικό τους και μη έχοντας κάποια συγκροτημένη στρατηγική στο κεφάλι τους, οι Αμερικανοί «στρατηγιστές» ανασύρουν ότι ιδέα έχουν από την παράδοση της αμερικανικής πολιτικής και τη μεταφέρουν χωρίς σκέψη στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο Ιγκνάτιους, αναφερόμενος στον Μπρζεζίνσκι, υποστήριζε το 2021 ότι ένας πόλεμος στην Ουκρανία θα έκανε στη Ρωσία ότι έκανε ο πόλεμος του Αφγανιστάν στην ΕΣΣΔ, δηλαδή θα την διέλυε. Ανοησία ολκής, πρώτον γιατί το Αφγανιστάν δεν έπαιξε κανένα κύριο ρόλο στη σοβιετική κατάρρευση και δεύτερο και κυριότερο γιατί δεν μπορεί να συγκριθεί μια σύγκρουση στο Αφγανιστάν με μια σύγκρουση στο κέντρο της Ευρώπης και της πρώην ΕΣΣΔ. Τώρα ο Walzθέλει να «κλιμακώσει για να αποκλιμακώσει», μιμούμενος την πολιτική Κέννεντι απέναντι στο Βιετνάμ (και κάπως τις ιδέες που ενέπνευσαν την τυχοδιωκτική στρατηγική της «ευέλικτης απάντησης» του ΝΑΤΟ, ξεχνώντας όμως ότι πρώτον η πολιτική Κίσσινγκερ απέτυχε, το μόνο που κατάφερε ήταν να παρατείνει τον πόλεμο στο Βιετνάμ και δεύτερον ότι δεν μπορεί να συγκριθεί το Βιετνάμ με μια πυρηνική και τεχνολογική υπερδύναμη όπως η Ρωσία.<br /><br />Οι κλιμακώσεις οδηγούν σε κλιμακώσεις και όχι σε αποκλιμακώσεις. Είναι πολιτικές απελπισίας, όχι στρατηγικές νίκης.<br /><br />Ακόμα και τώρα όμως, που αντιμετωπίζουν το φάσμα μιας στρατηγικής ήττας, ή ακριβώς λόγω του πανικού που τους προκαλεί, λόγω ίσως κξαι του φόβου τους ότι η Ουκρανία μπορεί εύκολα πια να καταρρεύσει, δυσκολεύονται να βρουν την γενναιότητα και τον ορθολογισμό να σταματήσουν μια σύγκρουση, αποδεχόμενοι ένα καθεστώς ουδετερότητας για την Ουκρανία, ακόμα κι αν είναι πια αδιανόητο το ενδεχόμενο μιας νίκης επί της Ρωσίας και, αντίθετα, όλο και μεγαλύτερες, όλο και πιο ορατές οι καταστροφές που θα έρθουν από μια περαιτέρω κλιμάκωση.<br /><br />Νομίζουν ότι θα συνεννοηθούν με τη Ρωσία εξαπολύοντας πυραύλους και όχι συνομιλώντας μαζί της!<br /><br />Παρόλο που φαίνεται πιθανό ότι ο Τραμπ έχει εγκρίνει την απόφαση Μπάιντεν, και παρά το γεγονός ότι έχει ήδη διορίσει μια σειρά από τα πιο επικίνδυνα νεοσυντηρητικά γεράκια στην κυβέρνησή του, ελπίζει κανείς ότι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος θα βρει κάποια στιγμή το θάρρος να σταματήσει την κάθοδο στον Αρμαγγεδώνα, τηρώντας και τις προεκλογικές υποσχέσεις του, δυστυχώς όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο. Είναι απλώς μια ελπίδα σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.<br /><br />Αυτό που είναι όμως εξαιρετικά λυπηρό είναι ότι δέχεται τόσο μικρή πίεση να το κάνει από την κοινή γνώμη, τους διανοούμενους, τις πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς, σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η αριστερά ιδιαίτερα παραπονείται πολύ για την άνοδο της ‘Ακρας Δεξιάς διεθνώς, δεν έχει όμως ακόμα αντιληφθεί ότι η ταύτιση μεγάλου μέρους της, ευτυχώς όχι όλης, με τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και με τον δυτικό ιμπεριαλισμό στο σύνολό του, ή, στην καλύτερη περίπτωση η δειλία της να τον καταδικάσει, την ακυρώνει ουσιαστικά ως πολιτική δύναμη με εναλλακτικό σχέδιο στο κατεστημένο και συμβάλλει σημαντικά στην άνοδο της άκρας δεξιάς. ‘Όπως η υποταγή της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας στον Κάιζερ το 1914 δεν εμπόδισε, αλλά βοήθησε την άνοδο του Χίτλερ το 1933.<br /><br />Η Ευρώπη ήδη υφίσταται οικονομική κρίση εξαιτίας της πολιτικής της στην Ουκρανία. ‘Εχουμε αυξήσει την παραγωγή αερίου θερμοκηπίου καταναλώνοντας αμερικανικό LNG αντί για ρωσικό φυσικό αέριο. Η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση έχει γίνει παράρτημα των ΗΠΑ και στρατιωτικοποιείται, λες και η πιο επείγουσα ανάγκη μας είναι τώρα όχι τα δραματικά κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα, αλλά η αγορά και η ανάπτυξη νέων όπλων. Και το κερασάκι στην τούρτα, απειλούμεθα με πυρηνικό ολοκαύτωμα!<br /><br />Πόσο θα συνεχίζουμε χωρίς αντίδραση αυτή την πολιτική; Πόσο κοντά στην πυρηνική καταστροφή της ανθρωπότητας πρέπει να φτάσουμε για να κινητοποιηθούν οι κοινωνίες μας, οι πολιτικές δυνάμεις μας, τα συνδικάτα, οι διανοούμενοι;<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αντίθεση ή συμπαιγνία Τραμπ και Μπάιντεν η «κλιμάκωση για την αποκλιμάκωση».

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Σχεδόν όλη η ομάδα των συνεργατών και ο γιος του Ντόναλντ Τραμπ (αν και όχι ο νεοδιορισθείς Υπουργός Εξωτερικώ...

Διαβάστε την συνέχεια

RS-26 Rubezh ο ρωσικός ICBM που έπληξε την Ουκρανία.

<img height="400" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/11/RS-26-Rubezh-icbm-russia-650x400.jpg" width="720" /><br /><br />Ο ρωσικός διηπειρωτικός πύραυλος, που η Ουκρανία λέει πως εκτοξεύθηκε σήμερα προς την πόλη Ντνίπρο, ήταν ένας RS-26 Rubezh, ανέφερε το ουκρανικό μέσο ενημέρωσης Ukrainska Pravda, επικαλούμενο ανώνυμες πηγές.<br /><br />Σύμφωνα με την Ένωση Ελέγχου των Εξοπλισμών, ο RS-26 έχει βεληνεκές 5.800 χιλιομέτρων. Η ουκρανική Πολεμική Αεροπορία είχε ανακοινώσει νωρίτερα σήμερα ότι η Ρωσία εκτόξευσε έναν διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο προς το Ντνίπρο, χωρίς να διευκρινίσει τον τύπο του πυραύλου.<br /><br />Επίθεση της Ρωσίας προκάλεσε ζημιές σε βιομηχανική επιχείρηση και δύο πυρκαγιές στην πόλη, ανακοίνωσαν οι περιφερειακές αρχές. Ο περιφερειάρχης της Ντνιπροπετρόφσκ Σέρχιι Λίσακ διευκρίνισε ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες συνεχίζουν τις προσπάθειες για να εντοπίσουν τις συνέπειες της επίθεσης που σημειώθηκε αφού η Πολεμική Αεροπορία της Ουκρανίας προειδοποίησε τους κατοίκους για απειλή πυραυλικής επίθεσης γύρω στις 07:00 τοπική ώρα (και ώρα Ελλάδος).<br /><br />Ο δήμαρχος της Ντνίπρο Μπόρις Φιλάτοφ δήλωσε παράλληλα ότι από την επίθεση προκλήθηκαν ζημιές σε κέντρο αποκατάστασης, στο οποίο έσπασαν τα τζάμια και καταστράφηκε λεβητοστάσιο. Το μεγαλύτερο ιδιωτικό δίκτυο παραγωγής και παροχής ηλεκτρικού ρεύματος της Ουκρανίας DTEK ανακοίνωσε έκτακτες διακοπές ρεύματος στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας Κίεβο, όπως και στις περιφέρειες της Οδησσού, της Ντνιπροπετρόφσκ και του Ντονέτσκ ύστερα από συναγερμό για αεροπορική επίθεση. Οι δημοτικές αρχές του Κιέβου ανακοίνωσαν ότι προγραμματίζουν να ακυρώσουν τις διακοπές ρεύματος που προγραμματίζονταν για σήμερα το πρωί στα νοικοκυριά.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

RS-26 Rubezh ο ρωσικός ICBM που έπληξε την Ουκρανία.

Ο ρωσικός διηπειρωτικός πύραυλος, που η Ουκρανία λέει πως εκτοξεύθηκε σήμερα προς την πόλη Ντνίπρο, ήταν ένας RS-26 Rubezh, ανέφερε το ουκρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκλειστικά για “ΜΗ ΑΦΕΛΕΙΣ”… Ό,τι μπορείς να υπερασπίσεις θα εξασφαλίσεις.

<img height="410" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/06/Greece_sat.jpg" width="742" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Ο νεοελληνικός μας συστημικός μικρόκοσμος επιτέλους αφυπνίστηκε και ανακάλυψε το θέμα της επιδείνωσης του κλίματος ανάμεσα στις δυο χώρες. Ένα κλίμα που κρατείται τεχνηέντως σε ύφεση και διαταράσσεται κάθε φορά που έρχεται στη δημοσιότητα, κάτι το οποίο κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από το πλούσιο αναθεωρητικό της πακέτο.<br /><br />Δεν μπορεί παρά να υπενθυμιστεί ότι το DP έχει εγκαίρως προειδοποιήσει με την αρθρογραφία που φιλοξενεί για τις εξελίξεις. Ξεκαθάριζε ότι τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο έχουν ημερομηνία λήξης και ότι είναι θέμα χρόνου η ολική επαναφορά στην ιδιότυπη «κανονικότητα» της περιοχής. Υποστήριζε επίσης, ότι μοναδικός τρόπος να αποκτήσει νόημα η πολιτική των ήρεμων υδάτων, είναι να χρησιμοποιηθεί το διάστημα αυτό, ώστε στον επόμενο γύρο αντιπαράθεσης, η χώρα να εμφανιστεί πιο έτοιμη στρατιωτικά.<br /><br />Να υπογραμμιστεί βέβαια εμφατικά, ότι η αφύπνιση των Μίντια, κάποια εκ των οποίων κάνουν λόγο και για εκνευρισμό της Αθήνας, δεν σημαίνει ότι η διάσταση του προβλήματος έχει επανέλθει στα δεδομένα άλλων εποχών. Προς το παρόν, οι Τούρκοι δεν έχουν αλλάξει ουσιωδώς το υπόδειγμα των τελευταίων μηνών. Σε μια προσπάθεια προειδοποίησης της ελληνικής πλευράς, έχουν αυξήσει -περιστασιακά προς το παρόν- τις παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας και εισήγαγαν στην εξίσωση μαχητικά αεροσκάφη.<br /><br />Ας περιμένουμε όμως. Καλό είναι η πολιτική ηγεσία να μην άγεται και φέρεται από την τακτική συγκυρία. Οφείλει αν έχει μια ξεκάθαρη και ρεαλιστική στρατηγική θεώρηση των πραγμάτων. Αυτό το «δεν είμαστε αφελείς» που χρησιμοποιείται συχνά πυκνά τελευταία, απάντηση έχει ότι ουδείς εχέφρων το υποστηρίζει. Διότι δεν πρόκειται περί αφέλειας, αλλά για βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις. Καταλήγουν στο ότι ένας… ελληνικός αυτοπεριορισμός μπορεί να φέρει την ειρήνη. Συνήθως συνοδεύεται από το αφήγημα της αμοιβαίας οικονομικής ανάπτυξης… Εξαιρετικά απλουστευτικό, άρα εξ ορισμού προβληματικό σχήμα.<div><br />«Κατοχή» νήσων<br /><br />Η Τουρκία έχει αρχίσει στο εσωτερικό της να συζητά εκ νέου τα περί «ελληνικής κατοχής» νήσων του ανατολικού κυρίως Αιγαίου. Ασφαλώς πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια ανοίγματος ενός ζητήματος προς αξιοποίηση και ταυτόχρονα βραχυκύκλωσης κάθε προσπάθειας παραπομπής της ουσίας της διαφοράς που αφορά στην ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, σε κάποιον διεθνώς αποδεκτό δικαιοδοτικό μηχανισμό. Η Άγκυρα παριστάνει ότι αποδέχεται παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αρκεί εκεί να παραπεμφθούν και ζητήματα κυριαρχίας που έχουν ρητώς εξαιρεθεί, όπως άλλωστε θα έκανε κάθε σοβαρή χώρα στον κόσμο.<br /><br />Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ελληνική κυβέρνηση που θα δεχόταν την παραπομπή ζητήματος κυριαρχίας της χώρας σε οποιονδήποτε διεθνή δικαιοδοτικό μηχανισμό. Το ερώτημα που εγείρεται είναι διπλό. Πρώτον, πόσο λογικό είναι να δημιουργείται συνειδητά μια αίσθηση αποκλιμάκωσης όταν από τουρκικής πλευράς έχουμε πλέον έχουμε και αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας; Δεύτερον, μήπως η ελληνική στάση συνιστά απόδειξη ότι όσοι εγείρουν ενστάσεις για την ακολουθούμενη πολιτική έχουν δίκιο;<br /><br />Διότι εφόσον η Τουρκία παραμένει σταθερή στη στάση της ό,τι και να λέγεται, προφανώς αντικείμενο των -έστω διερευνητικών- συνομιλιών είναι η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας. Δηλαδή, η ελληνική πλευρά συζητά με την Τουρκία την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της και την τουρκική επιθυμία παραπομπής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τέτοιων ζητημάτων, επισήμως, μέσω του συνυποσχετικού που θα πρέπει να συνταχθεί! Έστω κι αν λέει στην Τουρκία συνεχώς όχι. Αυτό είναι από μόνο του ένα σοβαρό ζήτημα.</div><div><br />Θα απολογηθούμε για τη γεωγραφία;<br /><br />Η Τουρκία έχει τις τελευταίες μέρες «επαναστατήσει», διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει χάρτες στους οποίους τα χωρικά ύδατα των νήσων του Αιγαίου έχουν οριστεί στα 12 ναυτικά μίλια, με αποτέλεσμα το Αιγαίο να εμφανίζεται ως ελληνικός χώρος («λίμνη» όπως αποκαλείται) και στην Τουρκία να επικρατεί παράκρουση. Καταλογίζεται στην Ελλάδα, όχι στη γεωγραφία και το διεθνές δίκαιο, πρόθεση περιορισμού της Τουρκίας σε μια πολύ στενή θαλάσσια λωρίδα στα παράλια της Μικράς Ασίας, αναλόγως της απόστασης των ελληνικών νήσων του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Τα ίδια ισχύουν και για την περιοχή της Μεσογείου, με την Τουρκία να επικεντρώνει στο ότι το μικροσκοπικό Καστελόριζο εμποδίζει την πρόσβαση της Τουρκίας στην ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) της περιοχής. Παραλείπει ασφαλώς να αναφέρει, ότι η σύγκριση της μεγάλης τουρκικής ακτογραμμής με το Καστελόριζο είναι αστεία. Το ελληνικό νησί έχει επήρεια επί των θαλασσίων ζωνών ανάλογη της έκτασής του!<br /><br />Για τον ίδιο λόγο, η Τουρκία αρνείται στην Κύπρο το δικαίωμα ΑΟΖ, όπως άλλωστε κάνει και στο Αιγαίο! Επειδή όμως η Τουρκία «ασφυκτιά» και παραλογίζεται κατασκευάζοντας δικές της θεωρίες με τις οποίες «ερμηνεύει» κατά το δοκούν το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, επειδή δεν την εξυπηρετεί, η ελληνική πλευρά δεν έχει κανέναν λόγο να απολογείται για τη γεωγραφία, η οποία έχει καθοριστεί με διεθνείς συνθήκες.<br /><br />Κάπου εκεί οι Τούρκοι ανοίγουν θέματα σε μια προσπάθεια να σπάσουν αυτό που βλέπουν ως «αποκλεισμό», καταλογίζοντας όμως ευθύνη όχι στη γεωγραφία, αλλά σε σκοπιμότητα της ελληνικής πλευράς! Το ερώτημα είναι εάν η Ελλάδα προσερχόμενη στο τραπέζι των συζητήσεων με αυτό το περιεχόμενο, νομιμοποιεί την καταφανώς παράλογη τουρκική αξίωση και επικουρεί την προσπάθεια της Άγκυρας να τη νομιμοποιήσει και επισήμως.<br /><br />Είναι καταφανές ότι περιθώριο ουσιαστικής αντιμετώπισης τέτοιων θεμάτων που θέτει η Τουρκία δεν υπάρχει. Εκτός κι αν η Ελλάδα είναι φορέας της ψευδαίσθησης, ότι θα κάνει μεγάλες παραχωρήσεις εξασφαλίζοντας τα «ήρεμα νερά». Εάν ισχύει, ας τους διαβεβαιώσουμε ότι στο τέλος δεν θα πετύχουν ούτε αυτό. Εάν η Τουρκία κατοχυρώσει κάτι από όλα αυτά, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα επανέλθει με κάποια νέα διεκδικητική αιτίαση και το παιχνίδι θα ξεκινήσει από την αρχή…</div><div><br />Ό,τι μπορείς να υπερασπίσεις…<br /><br />Όσοι αναφέρουν ότι ο δυναμικός χαρακτήρας του διεθνούς δικαίου μετατρέπει σταδιακά ακόμα και την ΑΟΖ, πέραν των χωρικών υδάτων, σε χώρους άσκησης κυριαρχίας, έχουν δίκιο. Άλλο τόσο ισχύει όμως, το ότι στην πορεία των αιώνων, αυτό που έπαιζε ρόλο ήταν η ικανότητα υπεράσπισης ενός χώρου. Αυτό κατοχύρωνε την άσκηση κυριαρχίας, με σημερινούς όρους. Πολύ λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Γι’ αυτό η Τουρκία υπερεξοπλίζεται, ευελπιστώντας να εξασφαλίσει περισσότερα από όσα προβλέπει γι’ αυτήν το ισχύον διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί στρατιωτικό καταναγκασμό.<br /><br />Εάν κάνει ό,τι και η Ρωσία στην Ουκρανία, θα επαναλάβει όσα συνέβησαν το 1974 στην Κύπρο. Τόσα χρόνια μετά και τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής δεν έχουν επισήμως νομιμοποιηθεί. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι όμως και απίθανο. Απόλυτο έλεγχο επί τους εδάφους ασκεί. Η χρονική συγκυρία όμως του πολέμου στην Ουκρανία, βοηθά την ελληνική αποτροπή. Κανονικά, η Ελλάδα έπρεπε να έχει εξ αρχής συνδέσει τη «δυναμικότητα» της στάσης της στο θέμα, με την επιδίωξη να αναγνωριστεί η αναλογία με την Κύπρο…<br /><br />Πού καταλήγει όμως αυτό; Στο ότι πρέπει να ζυγίσουμε πολύ καλά όσα μπορούμε να διεκδικήσουμε στο διεθνές περιβάλλον, με τα μέσα υπεράσπισης που διαθέτουμε και την πραγματική τους ισχύ. Κάποιοι βασικοί κανόνες που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις ανά τους αιώνες δεν έχουν αλλάξει. Ο βασικότερος είναι, ότι πολύ δύσκολα θα βρεις οποιονδήποτε να υπερασπίσει το όποιο δίκιο σου, εάν δεν είσαι πανέτοιμος να το πράξεις μόνος σου.<br /><br />Η ουσία όμως της στρατιωτικής ισχύος, πιστέψτε μας, πάει πολύ πιο μακριά από εύπεπτα αφηγήματα προμηθειών οπλικών συστημάτων τεχνολογίας αιχμής. Εξάλλου, εάν δεν ήταν έτσι, η Τουρκία θα κατανοούσε από μόνη της τα όρια. Σε συνδυασμό πάντα με την ετοιμότητα και τη βούληση που θα επιδεικνύαμε για την υπεράσπιση των νομίμων δικαιωμάτων.<br /><br />Η δε εικόνα που προσλαμβάνει η Τουρκία από την ελληνική προθυμία να συζητήσει επί παντός, δεν είναι αυτή ενός φιλειρηνικού κράτους (προς εκμετάλλευση). Αδυναμία εκπέμπουμε. Το ζητούμενο είναι να κατανοήσουμε επακριβώς τους στόχους και τα μέσα στη διάθεσή μας. Διότι όσο δεν το κάνουμε, οι όποιες διακηρύξεις των δυο άκρων στερούνται νοήματος. Παν μέτρον άριστον. Ας σκεφτούμε λίγο το πως διαμορφώθηκαν τα σημερινά σύνορα της χώρας. Τι είπαμε; Ό,τι μπορείς να υπερασπίσεις…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αποκλειστικά για “ΜΗ ΑΦΕΛΕΙΣ”… Ό,τι μπορείς να υπερασπίσεις θα εξασφαλίσεις.

Του  Ζαχαρία Μίχα Ο νεοελληνικός μας συστημικός μικρόκοσμος επιτέλους αφυπνίστηκε και ανακάλυψε το θέμα της επιδείνωσης του κλίματος ανάμεσα...

Διαβάστε την συνέχεια