O Erdogan θα επιστρέψει τους S - 400 στη Ρωσία. Θα υποκύψει σε Trump, δεν θα τα... χαλάσει με Putin.

<img height="356" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/64da85f3a0a2857d36bf9923dbb1bee9_XL.jpg?v=2" width="701" /><br /><br /><div>Ο Τούρκος πρόεδρος λέει ότι δεν υπάρχει... καμία επιστροφή του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος στη Ρωσία, αλλά πολλοί αναλυτές έχουν διαφορετική εικόνα...<br /><br />Στην εκτίμηση ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Recep Tayip Erdogan, πιθανότατα θα επιστρέψει το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα S-400 στη Ρωσία λόγω της αυξανόμενης εξάρτησης από τις ΗΠΑ διατυπώνει ο πολιτικός αναλυτής και πρώην εμπορικός αντιπρόσωπος της Τουρκίας στη Μόσχα, Aydın Sezer.<br />Συγκεκριμένα, ο ειδικός τόνισε ότι ο Τούρκος ηγέτης προσπαθεί να αποκαταστήσει την τουρκική οικονομία πριν τις επόμενες προεδρικές εκλογές, στις οποίες η θέση του Erdogan μπορεί να είναι ασταθής.<br />Γι' αυτόν τον λόγο, όπως ανέφερε, «δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει στις απαιτήσεις του Αμερικανού Προέδρου Donald Trump», κάτι που μπορεί να οδηγήσει στη διακοπή των συμβολαίων με τη Ρωσία.<br /><br />Υποχώρηση<br /><br />Φαίνεται πως η Τουρκία σκοπεύει να υποχωρήσει σε αυτό το ζήτημα.<br />Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως αλλαγή στην πολιτική του Erdogan.<br />Η Άγκυρα έχει επίσης ανάγκη από αμερικανική εξωτερική βοήθεια και άμεσες ξένες επενδύσεις λόγω της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει.<br />Στις 17 Δεκεμβρίου, το πρακτορείο Bloomberg, επικαλούμενο πηγές, ανέφερε ότι η Τουρκία εξετάζει την επιστροφή των S-400 για να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.<br />Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι τα ρωσικά συστήματα ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τον αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλισμό.<br />Σε αντάλλαγμα, η Ουάσινγκτον υποσχέθηκε στην Τουρκία την αποκατάσταση της στρατιωτικής συνεργασίας εντός του ΝΑΤΟ.<br /><br />Γιατί οι ΗΠΑ και η Τουρκία διαφωνούν για τους S-400 της Ρωσίας;<br /><br />Ο Sezer υπενθύμισε ότι η διαμάχη Τουρκίας-ΗΠΑ για τους S-400 διαρκεί ήδη 8 χρόνια, από την παράδοση των συστημάτων στην Τουρκία το 2017.<br />Οι ΗΠΑ δεν αναγνώρισαν αυτή τη συμφωνία και αντέδρασαν με αυστηρά μέτρα.<br />Το πιο σοβαρό ζήτημα ήταν τα αμερικανικά μαχητικά F-35, μερικά από τα οποία βρίσκονται σε τουρκικές αποθήκες, αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω των περιορισμών των ΗΠΑ.<br /><br />Η ένταση με την Ελλάδα<br /><br />Οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις και κατάφεραν να αποκλείσουν την Τουρκία από το πρόγραμμα παραγωγής των F-35.<br />Η Τουρκία ήταν όχι μόνο πελάτης του F-35, αλλά και σημαντικός παίκτης στην αλυσίδα παραγωγής.<br />Έτσι, η απομάκρυνση από το πρόγραμμα παραγωγής των F-35 έγινε το κύριο πρόβλημα στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις.<br />Ο Sezer πρόσθεσε ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει επείγουσα ανάγκη για την απόκτηση των F-35, λόγω των εντάσεων με την Ελλάδα και της αδυναμίας των τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων.<br />Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό λόγω της αποδυνάμωσης των εθνικών αεροπορικών δυνάμεων.<br /><br />Δεν υπάρχει επιστροφή…<br /><br />«Οι ΗΠΑ απαιτούν από την Τουρκία να αποδεσμευτεί άμεσα από τους S-400, είτε να τους αφήσει στην αμερικανική βάση του Incirlik είτε να τους επιστρέψει στη Ρωσία.<br />Ωστόσο, ο Erdogan εξακολουθεί να δείχνει αποφασιστικότητα σε αυτό το ζήτημα.<br />Έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει επιστροφή, υποστηρίζοντας ότι οι S-400 είναι τώρα μέρος του τουρκικού συστήματος άμυνας» επισήμανε ο ειδικός.<br /><br />Πώς θα επηρεάσει την Τουρκία μια πιθανή επιστροφή των S-400 στη Ρωσία;<br /><br />Ο Sezer τόνισε ότι μια πιθανή επιστροφή των ρωσικών συστημάτων S-400 δεν θα επηρεάσει σημαντικά τις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας.<br />Αυτό οφείλεται στη στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.<br />Σε κάθε περίπτωση, η αξία της συμφωνίας δεν είναι τεράστια, αν λάβουμε υπόψη τον τεράστιο όγκο εμπορίου μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.<br />Επιπλέον, ο πρώην εμπορικός αντιπρόσωπος υπενθύμισε ότι η Ρωσία συνδέεται με πιο σημαντικά έργα, όπως η προμήθεια φυσικού αερίου και η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου «Akkuyu»<br />«Επομένως, η Ρωσία δεν επιθυμεί να απομονώσει την Τουρκία.<br />Νομίζω ότι το Κρεμλίνο θα δείξει ευελιξία σε αυτό το ζήτημα» είπε ο Sezer.<br />Ωστόσο, ο Sezer παραδέχθηκε ότι στον τομέα της στρατιωτικής τεχνολογίας δεν αναμένονται σημαντικές εξελίξεις.<br />Αυτό συμβαίνει γιατί η Τουρκία πρέπει να συμμορφώνεται με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τεχνολογίες από τη Δύση.<br />«Επομένως, δεν προβλέπω θετικές εξελίξεις στη στρατιωτική βιομηχανία στις σχέσεις με τη Ρωσία στο άμεσο μέλλον» υπογράμμισε ο ειδικός.<br /><br />Αγορά 2,5 δισ δολαρίων<br /><br />Στο ζήτημα αναφέρεται σε δημοσίευμα του και το περιοδικό Time, το οποίο σε μια εξαιρετικά επικριτική ανάλυση του κατά του Τούρκου προέδρου, επισημαίνει ότι χρειάζεται ένας ιδιαίτερος τύπος ηγέτη για να ξοδέψει 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια για ένα σύστημα όπλων, να μην το χρησιμοποιήσει ποτέ, να αποξενώσει τους πιο σημαντικούς του συμμάχους, να τον αποκλείσουν από το πιο προηγμένο πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών στον κόσμο, να υποστεί χρόνια κυρώσεων — και μετά να ζητήσει από τον πωλητή να του επιστρέψει τα χρήματα.<br />Και όμως, εδώ βρισκόμαστε.<br />Σύμφωνα με το Time o Erdgoan, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400 κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Vladimir Putin στο Τουρκμενιστάν την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με το Bloomberg.<br />Το Κρεμλίνο αρνήθηκε ότι έγινε τέτοιο αίτημα, κάτι που μας λέει πολλά για το πώς βλέπει η Μόσχα την εικόνα αυτής της διπλωματικής αναδίπλωσης.<br /><br />Μνημείο κακής κρίσης<br /><br />Η δύσκολη κατάσταση του Τούρκου ηγέτη είναι ένα μάθημα για τους κινδύνους του να επιτρέπει κανείς τις εγχώριες πολιτικές σκοπιμότητες — και τις προσωπικές του πίκρες — να επισκιάζουν την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια.<br />Η υπόθεση των S-400 ήταν, από την αρχή μέχρι το τέλος, ένα μνημείο κακής κρίσης.<br />Και τώρα, ο λογαριασμός έρχεται, αναφέρει το Time.<br /><br />Πίσω στο 2017<br /><br />Ας γυρίσουμε στο 2017, όταν ο Erdogan υπέγραψε τη συμφωνία με τη Μόσχα.<br />Η Τουρκία βρισκόταν υπό την επίδραση της παρανοϊκής ατμόσφαιρας μετά το πραξικόπημα, με τον πρόεδρο να κατηγορεί τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ - κυρίως τους Αμερικανούς - ότι υποστήριξαν τους συνωμότες της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος του 2016 για να τον ανατρέψουν.<br />Οι κατηγορίες εξυπηρετούσαν τους εσωτερικούς του σκοπούς, ενισχύοντας το εθνικιστικό αίσθημα και δικαιολογώντας την στροφή του προς τη Μόσχα.<br />Οι σχέσεις με την Ουάσιγκτον είχαν επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της προεδρίας Obama και ο Erdogan είχε ιδιαίτερη πικρία για την αποτυχία του να εξασφαλίσει πυραύλους Patriot με όρους που θεωρούσε αποδεκτούς.<br /><br /></div><div>Αντί για Patriot... S - 400<br /><br />Η αγορά του S-400 ήταν η απάντησή του: ένα προκλητικό μεσαίο ... δάκτυλο προς τη Δυτική Συμμαχία.<br />Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία το γιόρτασαν ως δήλωση κυριαρχίας, αποδεικνύοντας ότι η Άγκυρα δεν δέχεται υπαγορεύσεις από την Ουάσιγκτον.<br />Οι εθνικιστικές εκλογικές περιφέρειες, των οποίων την υποστήριξη χρειαζόταν ο Erdogan για να διατηρήσει την εξουσία του, το αποδέχθηκαν με ενθουσιασμό.<br />Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το ρωσικό σύστημα ήταν ασύμβατο με την ενοποιημένη αεράμυνα του ΝΑΤΟ.<br />Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι δεν μπορούσε πραγματικά να καλύψει τα κενά της αεράμυνας της Τουρκίας.<br />Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι θα κόστιζε στην Τουρκία τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα F-35, στο οποίο οι τουρκικές εταιρείες κατασκεύαζαν περισσότερα από 900 εξαρτήματα και θα είχαν κερδίσει πάνω από 9 δισεκατομμύρια δολάρια καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πενταγώνου.<br /><br />Αχρησιμοποίητοι οι S-400<br /><br />Το σύμβολο ήταν αυτό που είχε σημασία.<br />Και τα σύμβολα, όπως ξέρει κάθε φοιτητής της τουρκικής πολιτικής, είναι το εμπόρευμα του Erdogan.<br />Το πρόβλημα με τα σύμβολα είναι ότι αποτελούν κακά στρατηγικά πλεονεκτήματα.<br />Οι S-400 έφτασαν το 2019 και παραμένουν στην πλειονότητά τους αχρησιμοποίητοι από τότε. <br />Η Τουρκία πραγματοποίησε μία μόνο δοκιμαστική βολή κοντά στη Σινώπη το 2020 και μετά σιωπηλά έθεσε το σύστημα σε αχρηστία.<br />Δεν έχει ποτέ αναπτυχθεί επιχειρησιακά.<br />Η κυριαρχία που αγόρασε ο Erdogan έχει εκδηλωθεί σε αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια ρωσικού εξοπλισμού που σκονίζονται.<br /><br />Εξαιρετικά υψηλό το κόστος<br /><br />Σύμφωνα με το Time, το κόστος έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ακριβό.<br />Το 2019, η Ουάσιγκτον απέβαλε την Τουρκία από το πρόγραμμα F-35, σταματώντας την παράδοση αεροσκαφών για τα οποία η Άγκυρα είχε ήδη πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια.<br />Τον Δεκέμβριο του 2020, η κυβέρνηση Trump επέβαλε κυρώσεις στην Τουρκία, αποκλείοντας τον οργανισμό προμηθειών άμυνας της από τις αμερικανικές χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, στρατιωτικό εξοπλισμό και ευαίσθητη τεχνολογία.<br />Οι τουρκικές αμυντικές εταιρείες που ήταν κρίσιμες για την αλυσίδα εφοδιασμού του F-35 βρέθηκαν αποκλεισμένες.<br />Για έξι χρόνια, ο Erdogan προσπαθούσε να τα έχει και τα δύο - να κρατήσει τους ρωσικούς πυραύλους ενώ ταυτόχρονα να κάνει λόμπινγκ για να επιστρέψει στις καλές σχέσεις με την Αμερική.<br />Μόλις τον Σεπτέμβριο, Τούρκοι αξιωματούχοι ανέφεραν την ιδέα ενός τεχνικού στρατιωτικού μηχανισμού για να επιβλέπει τους S-400 με κάποιο ελεγχόμενο τρόπο, ελπίζοντας ότι ο Trump θα μπορούσε να βρει κάποιο νομοθετικό παραθυράκι για να τους επιτρέψει να κρατήσουν τον εξοπλισμό και να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στο F-35.<br /><br />Το μήνυμα των ΗΠΑ<br /><br />Η Ουάσιγκτον δεν το αγόρασε.<br />Ο πρέσβης Tom Barrack, στενός σύμμαχος του Trump, ξεκαθάρισε αυτόν τον μήνα ότι η Τουρκία πρέπει να εγκαταλείψει πλήρως τους S-400 αν θέλει να επιστρέψει στην οικογένεια των F-35.<br />Το μήνυμα φαίνεται τελικά να έχει περάσει: δεν υπάρχει έξυπνος τρόπος να το ξεπεράσει κανείς, καμία λύση που να επιτρέπει να διασωθεί η εικόνα.<br />Ο Erdogan πρέπει είτε να ... μασήσει τα λόγια του ή να εγκαταλείψει οποιαδήποτε ελπίδα για απόκτηση των πιο προηγμένων αεροσκαφών stealth στον κόσμο.<br />Και έτσι, ο άνθρωπος που κάποτε κρατούσε τους S-400 ως απόδειξη της τουρκικής ανεξαρτησίας, τώρα βρίσκεται να παρακαλά τον Putin να πάρει τους πυραύλους πίσω - και, σύμφωνα με το Bloomberg News, ζητάει και τα χρήματά του πίσω, ίσως μέσω εκπτώσεων στην πληρωμή της Τουρκίας για το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.<br /><br />Στην πυρά της αντιπολίτευσης<br /><br />Οι εσωτερικές πολιτικές συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές.<br />Η ίδια εθνικιστική αφήγηση που έκανε αδύνατο για τον Erdogan να υποχωρήσει το 2017, τώρα απειλεί να πλαισιώσει οποιαδήποτε ανατροπή ως υποταγή.<br />Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης θα έχουν γιορτή.<br />Να, ένας πρόεδρος που θυσίασε δισεκατομμύρια δολάρια, τη θέση της Τουρκίας στο πιο σημαντικό αμυντικό πρόγραμμα της Δυτικής Συμμαχίας και χρόνια παραγωγικών σχέσεων με το ΝΑΤΟ — όλα για ένα σύστημα όπλων που ποτέ δεν χρησιμοποίησε, το οποίο τώρα απεγνωσμένα θέλει να επιστρέψει και μπορεί να μην πάρει καν επιστροφή χρημάτων.<br /><br />Η στρατηγική Erdogan<br /><br />Ο Erdogan θα προσπαθήσει φυσικά να το παρουσιάσει διαφορετικά.<br />Η πτώση του Bashar al Assad στη Συρία και η θέση της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη μεσολαβητή μπορεί να προσφέρουν κάποια εθνικιστική κάλυψη.<br />Μπορεί να αναφέρει τις σχέσεις του με τον Trump και τον Putin ως απόδειξη διπλωματικής ευχέρειας.<br />Αν κάποιος μπορεί να παρουσιάσει μια ταπεινωτική υποχώρηση ως στρατηγική κίνηση, αυτός είναι ο Erdogan.<br />Τα γεγονότα, όμως, είναι αμετάκλητα.<br />Η αγορά των S-400 καθοδηγήθηκε από πληγωμένο εγωισμό και εσωτερικούς πολιτικούς υπολογισμούς, όχι από στρατηγική λογική.<br />Κόστισε στην Τουρκία ακριβά σε χρήματα, σε συμμαχίες και σε πρόσβαση σε κρίσιμη στρατιωτική τεχνολογία.<br />Και αν ο Erdogan καταφέρει τώρα να επιστρέψει το σύστημα, θα έχει αποδείξει οριστικά ότι ολόκληρο το επεισόδιο ήταν ένα ιστορικό λάθος - ένα λάθος που ένας πιο σοφός ηγέτης δεν θα είχε κάνει ποτέ.<br />Η τουρκική αντιπολίτευση δεν θα αφήσει τους ψηφοφόρους να το ξεχάσουν.<br />Ούτε θα πρέπει να το ξεχάσει κανείς που παρακολουθεί την εξωτερική πολιτική ενός υπερήφανου έθνους να κρατείται όμηρος από τον εγωισμό ενός μόνο ανθρώπου.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

O Erdogan θα επιστρέψει τους S - 400 στη Ρωσία. Θα υποκύψει σε Trump, δεν θα τα... χαλάσει με Putin.

Ο Τούρκος πρόεδρος λέει ότι δεν υπάρχει... καμία επιστροφή του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος στη Ρωσία, αλλά πολλοί αναλυτές έχουν διαφο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιστορικό τέλος… βυθίζεται το made in Germany μαζί με τον Merz. Μπήκε ταπεινωτική ταφόπλακα στην Ευρώπη.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/444e5ebb76d025255d708cdcef14f912_XL.jpg?v=2" width="706" /><br /><br /><div>Διαλύεται η ψευδαίσθηση της Γερμανίας… βουλιάζει στο χρέος - Ο Merz ταπεινώνεται, η οικονομία σε ελεύθερη πτώση<br /><br />Το 2025 τελειώνει για τον Καγκελάριο της Γερμανίας, Friedrich Merz, με μια ηχηρή αποτυχία στις Βρυξέλλες.<br />Μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων μέσω της Euroclear, το Βερολίνο στρέφει την προσοχή του στην πολυπόθητη ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας.<br />Ωστόσο, και εδώ αναμένει την επόμενη πικρή συνειδητοποίηση για τους αφελείς στατιστικούς: ο πλούτος δεν μπορεί να δημιουργηθεί μέσω του χρέους.<br />Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ο Καγκελάριος βρίσκει κάποιο νόημα ή χαρά στη δουλειά του.<br />Δεν είναι ότι ο Merz, με τις συνεχείς πολιτικές κωλοτούμπες του, έχει διατηρήσει κάποιο δικαίωμα σε επαγγελματική ευτυχία.<br />Και παρόλα αυτά, παραμένει μια απορία: ποιο μπορεί να είναι το ψυχικό προφίλ ενός ανθρώπου που για σχεδόν οκτώ μήνες έχει οδηγηθεί από κοινωνικοδημοκρατικούς πολιτικούς, όπως ο Lars Klingbeil και η Bärbel Bas, εκτεθειμένος, ταπεινωμένος και επανειλημμένα γελοιοποιημένος;<br /><br />Πορεία προς την Κεντρική Οικονομία<br /><br />Οι μεγάλες υποσχέσεις του Merz για μείωση της γραφειοκρατίας, απελευθέρωση της οικονομίας μέσω μιας σειράς μεταρρυθμίσεων και η παράξενη οικονομική πατριωτική του προσέγγιση με το σύνθημα “Made for Germany” εξατμίζονται με την παραμικρή αντίσταση εντός της κυβέρνησης.<br />Διαβάζεται σαν μια αφελής κωμωδία: η CDU και η SPD καλύπτουν τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές, μόνο για να οδηγήσουν το κεντρικό σχέδιο για την μετατροπή της κοινωνίας και της οικονομίας σε μια πράσινη κεντρική οικονομία με στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα μέσα από όλο και πιο ταραγμένα νερά σε ένα ασφαλές λιμάνι.<br />Ο καλός παλιός Ερίχ – τι θα σκεφτόταν για το τι έχει γίνει η παλιά “ΟΔΓ”;<br />Η συνεχιζόμενη δημόσια ταπείνωση του πρώην διευθυντή του BlackRock, Merz, έφτασε στο αποκορύφωμά της την Παρασκευή στις Βρυξέλλες.<br />Στη σύνοδο της ΕΕ, δέχτηκε μια ηχηρή ήττα από τη μικρή συμμαχία του Visegrád, υπό την ηγεσία του Ούγγρου Πρωθυπουργού Viktor Orban, εμποδίζοντας τελικά την απαλλοτρίωση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων μέσω της Euroclear.<br />Για όσους κατανοούν τη σημασία της Euroclear και έστω και λίγο αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να βλάψεις έναν πυλώνα της εμπιστοσύνης στην διεθνή αρχιτεκτονική των χρηματοπιστωτικών αγορών, μια ανάσα ανακούφισης ήταν αναπόφευκτη.<br />Αυτό που απειλούνταν εδώ ήταν τίποτα λιγότερο από μια αμελέτητη κίνηση κατά των θεμελίων ενός συστήματος – είτε από άγνοια, πολιτική ανικανότητα, είτε από σχεδόν μαζική άρνηση της πραγματικότητας όσον αφορά τον εδώ και καιρό χαμένο πόλεμο στην Ουκρανία.<br />Ο πανικός αντικαθιστά τη λογική, η ΕΕ-Ευρώπη σκάβει πιο βαθιά στην σπείρα χρέους και ύφεσης, με την επιτάχυνση αυτής της σπείρας να ανυψώνει πόλεις όπως η Στουτγκάρδη και η Βόλφσμπουργκ από τα οικονομικά τους «θεμέλια».<br />Στις Βρυξέλλες, ο Merz και οι σύμμαχοί του δέχτηκαν ένα όριο – αδιαμφισβήτητο.<br />Έτσι, ο κύκλος κλείνει για έναν ενοχλητικό χρόνο 2025 για τον Merz.<br />Και όλα δείχνουν ότι το επόμενο έτος θα προσφέρει λίγες ελπίδες για αισιοδοξία.<br /><br />Προς το... Ηλιοβασίλεμα<br /><br />Η γερμανική οικονομία μόνη της εξασφαλίζει ότι το 2026 θα συνεχίσει απρόσκοπτα την καταστροφή του 2025.<br />Μια ειλικρινής οικονομική εκτίμηση απαιτεί τη διάθεση για μια ειλικρινή καταγραφή.<br />Το μερίδιο του κράτους στο γερμανικό ΑΕΠ έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό το μαγικό όριο του 50%.<br />Η νέα δανειοδότηση του επόμενου έτους – προσαρμοσμένη στις λογιστικές τεχνικές του ομοσπονδιακού κράτους – θα ανέλθει στο περίπου 5,6%.<br />Ο αδιάκοπος αγώνας του Merz κατά του “φρένου χρέους” αναγκάζει ακόμη και τους οικονομολόγους της Bundesbank σε μια νηφάλια εκτίμηση.<br />Για το επόμενο έτος, προβλέπουν ένα επίσημο έλλειμμα προϋπολογισμού 4,8%, ένα νούμερο που επιβεβαιώνει έμμεσα την εκτίμησή μας για τη νέα δανειοδότηση.<br />Αν δει κανείς το κράτος ως έναν καταναλωτή που γεμίζει τα ελλείμματά του με ένα «εκτυπωτή χρέους», τότε η στατιστικά αναφερόμενη μηδενική ανάπτυξη δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το ότι η ιδιωτική οικονομία – που παράγει αγαθά και υπηρεσίες για πραγματικούς καταναλωτές – συρρικνώνεται δραματικά.<br /><br />Η επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας<br /><br />Για να αντισταθμίσει αυτή την οικονομική διάβρωση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, εκτός από τον ήδη υπερβολικά ελλειμματικό προϋπολογισμό της, κατευθύνει ειδικά κονδύλια σε δύο τεχνητές οικονομίες: την πράσινη καταστροφική οικονομία και τον φρέσκο αναζωογονημένο τομέα του πολέμου.<br />Πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο δανείζονται από την αγορά πιστώσεων για αυτόν τον σκοπό.<br />Αυτή η μίξη οικονομικής άγνοιας, ιστορικής λήθης και σχεδόν παιδικής πίστης σε θαύματα αφήνει κάποιον άφωνο.<br />Μπορεί κανείς με ασφάλεια να υποθέσει ότι κανένας υπουργός δεν κατανοεί ότι μόνο το κεφάλαιο που εξοικονομείται από τη διαδικασία της οικονομίας και μετατρέπεται σε επενδύσεις στην ελεύθερη αγορά δημιουργεί πλούτο. Το δίδυμο Merz– Klingbeil χτίζει μια φουσκωμένη οικονομία, ιδεολογικά δεσμευμένη στην πράσινη μετάβαση και γεωπολιτικά ακολουθώντας μια ιστορικά καταστροφική ιδέα: την ανάπτυξη μιας πολεμικής οικονομίας.<br /><br />Η σιωπηλή διάβρωση<br /><br />Αυτή η πολιτική ενδέχεται να διογκώσει περαιτέρω τον δημόσιο τομέα.<br />Απλώς η διανομή αυτών των τεράστιων χρεών και πιστωτικών προγραμμάτων βάζει δεκάδες χιλιάδες άτομα να εργάζονται εις βάρος του παραγωγικού πληθυσμού.<br />Ο υψηλός ρυθμός ρύθμισης στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο έχει αναγκάσει την γερμανική οικονομία να δημιουργήσει περίπου 325.000 νέες διοικητικές θέσεις τα τελευταία τρία χρόνια – μόνο για να χειριστεί τη πλημμύρα της γραφειοκρατίας και των κανονιστικών απαιτήσεων.<br />Συσσωρεύονται χαρτιά, προκύπτει γραφειοκρατική παράνοια και οικονομική καταστροφή.<br />Το κράτος ουσιαστικά εξωτερικεύει τη δική του γραφειοκρατία και παραμορφώνει τα στατιστικά σε πολλαπλά επίπεδα.<br />Ενώ οι διοικητικοί μηχανισμοί αυξάνονται, εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στη βιομηχανία έχουν ήδη χαθεί.<br />Η εκτιμώμενη ανάπτυξη για το 2026, μόλις 1%, είναι η πραγματική καταστροφή που πρέπει να καταπιεί το Βερολίνο.<br /><br />Η καμπή<br /><br />Για τον Merz, αυτή η οικονομική καταστροφή δεν είναι πια απλά μια εσωτερική πολιτική βόμβα.<br />Αν η καθοδική πορεία συνεχιστεί, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι τελετουργικές επιθέσεις στους επιχειρηματίες, ο κενός πατριωτισμός και τα ατέλειωτα συνθήματα «επιμονή» δεν θα είναι αρκετά για να εξηγήσουν στους πολίτες γιατί η απομύζησή τους μέσω φόρων και της αγοράς εργασίας συνεχίζεται ενώ κανείς δεν ασχολείται με τα αίτια.<br />Στην ουσία, η κρίση αφορά τη διόρθωση δύο θεμελιωδών ιδεολογικών παρανοήσεων.<br />Η στιγμή θα έρθει όταν η Γερμανία θα πρέπει να εγκαταλείψει την αριστερή ψευδαίσθηση ότι θα ενεργεί μόνιμα ως το κοινωνικό γραφείο του κόσμου.<br />Αυτή η αλλαγή θα συμπέσει με το τέλος του καταστροφικού κλιματικού σοσιαλισμού, ο οποίος είτε χρεοκοπεί τη γερμανική βιομηχανία, είτε την οδηγεί στην αγκαλιά λογικά διαχειριζόμενων τοποθεσιών.<br />Η ομάδα του Βιζεγκράντ παρέδωσε μια αποδεικτική κλωτσιά στα πόδια του Merz.<br />Αλλά οι πραγματικές δυναμικές εκτείνονται πιο μακριά: σχηματίζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση συντηρητικών κομμάτων και κυβερνήσεων – από την Ουγγαρία, την Τσεχία, τη Σλοβακία και την Ιταλία.<br />Αυτοί τελικά θα αποκεφαλίσουν τη κλιματική-σοσιαλιστική Μέδουσα των κεντρικών σχεδιαστών.<br />Ωστόσο, δεδομένων των ισχυρών ανέμων αντίστασης από τον πυρήνα των Βρυξελλών, η γέννηση του απελευθερωτικού Ευρωπαϊκού Περσέα μπορεί να είναι μια μακρά και δύσκολη διαδικασία.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ιστορικό τέλος… βυθίζεται το made in Germany μαζί με τον Merz. Μπήκε ταπεινωτική ταφόπλακα στην Ευρώπη.

Διαλύεται η ψευδαίσθηση της Γερμανίας… βουλιάζει στο χρέος - Ο Merz ταπεινώνεται, η οικονομία σε ελεύθερη πτώση Το 2025 τελειώνει για τον Κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Απίστευτη επίθεση Τούρκων κατά Νετανιάχου: ”Ο Γενοκτόνος συναντήθηκε με Μητσοτάκη-Χριστοδουλίδη”. Φόβος στην Άγκυρα.

<img height="426" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/12/3fb7ea72630a447abcf1-2212202504672c3a.webp" width="717" /><br /><br />Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, υποστηρικτής των πολιτικών γενοκτονίας, απάντησε σε ερώτηση σχετικά με την Τουρκία σε κοινή συνέντευξη Τύπου μετά από τριμερή σύνοδο κορυφής με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον ηγέτη της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης (GCA), Νίκο Χριστοδουλίδη, λέγοντας: «Δεν επιδιώκουμε σύγκρουση με κανέναν. Μπορώ να μιλήσω εκ μέρους του Ισραήλ και μπορώ να πω το εξής εκ μέρους των δύο εταίρων μου εδώ: κανείς δεν θέλει σύγκρουση».<br /><br /><a href="https://www.star.com.tr/dunya/soykirimcidan-geri-vites-turkiye-ile-catisma-istemiyoruz-haber-1985431/">Τι αναφέρει τουρκικό ΜΜΕ:</a><br />Ο ηγέτης της γενοκτονίας Νετανιάχου, αναφερόμενος στις οικονομικές σχέσεις και τις επενδύσεις με την Κύπρο και την Ελλάδα, δήλωσε ότι υπάρχουν 186 πτήσεις την εβδομάδα μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου, κάτι που χαρακτήρισε απίστευτο. Ο Νετανιάχου δήλωσε: «Απλώς κάντε τους υπολογισμούς, πόσες πτήσεις την ημέρα είναι αυτό; Όσο για την Ελλάδα, δεν γνωρίζω πολλούς Ισραηλινούς επενδυτές που δεν έχουν επισκεφθεί την Ελλάδα ή δεν έχουν επενδύσει εκεί. Ένας αυξανόμενος αριθμός αναπτύσσει τις επιχειρήσεις του εκεί».<br /><br />Ο Νετανιάχου, ο ηγέτης της γενοκτονίας, ο οποίος δήλωσε ότι ήθελαν να διευρύνουν τον κύκλο συνεργασίας μεταξύ του κατοχικού Ισραήλ και του αραβικού κόσμου, δήλωσε ότι στη συνάντησή του με τους Έλληνες και Κύπριους ηγέτες, επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ. Ο Νετανιάχου πρόσθεσε: «Εκφράσαμε επίσης την υποστήριξή μας για την κυριαρχία του Λιβάνου και ένα μέλλον όπου νόμιμοι κρατικοί θεσμοί, όχι πολιτοφυλακές, θα κατέχουν την εξουσία και τη στρατιωτική δύναμη».<br /><br />Ο γενοκτόνος Νετανιάχου, δηλώνοντας ότι συμφώνησαν να εμβαθύνουν τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας, δήλωσε: «Οι απειλές που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές. Υπερασπιζόμαστε όχι μόνο τις δικές μας χώρες, αλλά και τις ζωτικές θαλάσσιες οδούς και τις κρίσιμες υποδομές από τις οποίες εξαρτάται η παγκόσμια οικονομία». Ο Νετανιάχου συνέχισε: «Σε όσους φαντάζονται ότι μπορούν να αποκαταστήσουν αυτοκρατορίες και να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στα εδάφη μας, λέω: ξεχάστε το. Δεν θα συμβεί. Μην το σκέφτεστε καν. Είμαστε αποφασισμένοι να αμυνθούμε και είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Η συνεργασία μας ενισχύει περαιτέρω αυτή την ικανότητα. Ως τρεις αληθινές δημοκρατίες στην Ανατολική Μεσόγειο, μαζί θα προωθήσουμε την ασφάλεια, την ευημερία και την ελευθερία».<br /><br />«ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ».<br /><br />Απαντώντας σε ερώτηση σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με το μήνυμά του για την Τουρκία, ο γενοκτόνος Νετανιάχου δήλωσε: «Δεν επιδιώκουμε σύγκρουση με κανέναν. Μπορώ να μιλήσω εκ μέρους του Ισραήλ και εκ μέρους των δύο εταίρων μου εδώ. Κανείς δεν θέλει σύγκρουση. Αντίθετα, όπως έχουμε δηλώσει όλοι, επιδιώκουμε σταθερότητα, ευημερία και ειρήνη. Φυσικά, ο καθένας μας είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τη χώρα του. Ταυτόχρονα, είμαστε επίσης αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τις θαλάσσιες οδούς και άλλα στοιχεία που είναι κοινά στο πλαίσιο των διεθνών κανόνων. Νομίζω ότι αυτό είναι σαφές. Επομένως, πρόκειται για έναν συνασπισμό που ιδρύθηκε για κανόνες και σταθερότητα και ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί να δοκιμαστεί».<br /><br />Η ΤΡΙΜΕΡΕΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΦΕΡΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΡΟΣ».<br /><br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός Μητσοτάκης δήλωσε ότι αυτή ήταν η 10η τριμερής σύνοδος κορυφής μεταξύ Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας και του κατοχικού Ισραήλ, προσθέτοντας: «Η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική όταν συναντηθήκαμε τελευταία φορά το 2023. Τώρα έχουμε εισέλθει σε μια νέα γεωπολιτική φάση». Ενώ αυτό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, παρουσιάζει επίσης ένα σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας για τη διαμόρφωση μιας περιφερειακής αρχιτεκτονικής ασφάλειας και τη δημιουργία ενός πλαισίου που θα διασφαλίσει την ειρήνη και την ευημερία. Σε αυτό το πλαίσιο, η τριμερής μας συνεργασία έχει ακόμη μεγαλύτερο στρατηγικό βάρος.<br /><br />Μιλώντας για τις συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν σήμερα σχετικά με τα βήματα που πρέπει να ληφθούν στη Γάζα, ο Μητσοτάκης δήλωσε: «Πιστεύω ότι έχει προκύψει μια νέα ευκαιρία μετά την προσωπική δέσμευση του Προέδρου Τραμπ μετά από δύο χρόνια πολέμου. Η προώθηση του ειρηνευτικού σχεδίου των 20 σημείων και η μετάβαση στη δεύτερη φάση μιας συμφωνίας θα πρέπει να αποτελεί κοινή ευθύνη.<br /><br />Ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι η υποστήριξη για τη σταθερότητα του Λιβάνου επιβεβαιώθηκε και ότι συζήτησαν επίσης για τη Συρία, λέγοντας: «Ένα χρόνο μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, τονίσαμε τη σημασία της αποκατάστασης της ασφάλειας και της σταθερότητας, καθώς και του πλήρους σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των θρησκευτικών και εθνοτικών κοινοτήτων». Ο Μητσοτάκης πρόσθεσε ότι η προστασία των χριστιανικών ορθόδοξων κοινοτήτων στη Συρία και τη Μέση Ανατολή θα πρέπει να αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο για μια διαρκή πολιτική λύση.<br /><br />Ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι η γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας που συνδέει την Ελλάδα, την Κυπριακή Δημοκρατία και το κατεχόμενο Ισραήλ παραμένει κοινή προτεραιότητα. Ο Έλληνας ηγέτης δήλωσε επίσης ότι ο διάδρομος IMEC προσφέρει μεγάλη αξία στη σύνδεση της Ινδίας, της Μέσης Ανατολής, του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ευρώπης, προσθέτοντας ότι βλέπουν μεγάλες δυνατότητες σε αυτό το έργο.”<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Απίστευτη επίθεση Τούρκων κατά Νετανιάχου: ”Ο Γενοκτόνος συναντήθηκε με Μητσοτάκη-Χριστοδουλίδη”. Φόβος στην Άγκυρα.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, υποστηρικτής των πολιτικών γενοκτονίας, απάντησε σε ερώτηση σχετικά με την Τουρκία σε κοινή ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «Συμμαχία 3+1» επιστρέφει: Ενέργεια, γεωπολιτική και ο νέος χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου

<div><a href="https://aspeniaonline.it/wp-content/uploads/2020/10/east-med-pipeline.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="581" data-original-width="1124" height="331" src="https://aspeniaonline.it/wp-content/uploads/2020/10/east-med-pipeline.png" width="692" /></a></div><br />Η αναβίωση της «Συμμαχίας 3+1» ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες, που ενεργοποιήθηκε εκ νέου στην Αθήνα στις 6 Νοεμβρίου στο πλαίσιο της P-TEC, σηματοδοτεί την προσπάθεια των τεσσάρων πλευρών να μορφοποιήσουν εκ νέου τα πεδία στρατηγικής συνεργασίας τους.<br /><br />Στον πυρήνα αυτής της επανεκκίνησης βρίσκεται η ενέργεια, η ασφάλεια εφοδιασμού και η γεωπολιτική σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου, σε μια περίοδο έντονων ανακατατάξεων.<br /><br />Οι υπουργοί Ενέργειας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, μετά από σχεδόν έξι χρόνια αδράνειας του σχήματος, επανέφεραν στο προσκήνιο τη συμμαχία με σαφή στόχο τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών και διαδρομών. Η ενεργότερη εμπλοκή των ΗΠΑ – τόσο πολιτικά όσο και μέσω αμερικανικών ενεργειακών κολοσσών – προσδίδει στο εγχείρημα χαρακτήρα ευρύτερης γεωστρατηγικής αρχιτεκτονικής, συνδεδεμένης με τον διάδρομο IMEC (Ινδία – Μέση Ανατολή – Ευρώπη) και τη μεταφορά LNG προς την Ευρώπη.<div><br />Σύνοδος Κορυφής στην Ιερουσαλήμ και πολιτική στήριξη κρίσιμων έργων<br /><br />Η Σύνοδος Κορυφής που πραγματοποιείται σήμερα, 22 Δεκεμβρίου, στην Ιερουσαλήμ ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Νίκο Χριστοδουλίδη και τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, αναμένεται – σύμφωνα με πληροφορίες – να επικεντρωθεί στο πολιτικό πλαίσιο στήριξης συγκεκριμένων ενεργειακών έργων στρατηγικής σημασίας. Στην κορυφή της ατζέντας βρίσκεται η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, το έργο που φιλοδοξεί να αποτελέσει τον ενεργειακό «σπονδυλικό άξονα» της Ανατολικής Μεσογείου.</div><div><br />Ο Great Sea Interconnector στο επίκεντρο της «Συμμαχίας 3+1»<br /><br />Ο Great Sea Interconnector (GSI), το πολυθρύλητο έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης των τριών χωρών, επανέρχεται δυναμικά στο τραπέζι των ηγετών. Η κυπριακή Βουλή άναψε πρόσφατα το «πράσινο φως» για τη χρηματοδότηση του τμήματος που αφορά τη Λευκωσία, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξακολουθεί να το κατατάσσει στα έργα στρατηγικής σημασίας, στο πλαίσιο και του «Πακέτου για τα Δίκτυα».<br /><br />Το έργο προβλέπει τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Ελλάδα και την ευρωπαϊκή αγορά προς την Κύπρο και το Ισραήλ, ενισχύοντας την ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής. Το συνολικό μήκος της διασύνδεσης φτάνει τα 1.208 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 898 χιλιόμετρα αφορούν το απαιτητικό τμήμα Κρήτης – Κύπρου. Η μεταφορική ισχύς ανέρχεται στα 1.000 MW, η τάση στα 500 kV, ενώ το μέγιστο βάθος πόντισης των καλωδίων αγγίζει τα 3.000 μέτρα. Ο εκτιμώμενος προϋπολογισμός φτάνει τα 1,9 δισ. ευρώ.<br /><br />Η πιθανή συμμετοχή αμερικανικών κεφαλαίων στο έργο δεν έχει μόνο χρηματοοικονομική διάσταση. Κινητοποιεί και τον αμερικανικό παράγοντα ως προς την παροχή γεωπολιτικών εγγυήσεων ασφάλειας, σε μια περιοχή όπου οι ενεργειακές υποδομές αποτελούν δυνητικούς στόχους.</div><div><br />Η στάση Ελλάδας και Ισραήλ: Επανεκκίνηση και ενεργειακή ασφάλεια<br /><br />Η Αθήνα πιέζει για την επανεκκίνηση των εργασιών, με τις συζητήσεις να έχουν ήδη ανοίξει για τη συμμετοχή διεθνών funds. Το Ισραήλ έχει τοποθετηθεί επανειλημμένα υπέρ του GSI, βλέποντας στην ηλεκτρική διασύνδεση ένα κρίσιμο εργαλείο διαφοροποίησης του ενεργειακού του μείγματος και περιορισμού της εξάρτησης από το φυσικό αέριο.</div><div><br />Από τον «παλιό» EastMed στον νέο ενεργειακό χάρτη<br /><br />Όταν η «Συμμαχία 3+1» συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το 2019, βασικός της στόχος ήταν και η προώθηση του αγωγού φυσικού αερίου EastMed. Το φαραωνικό έργο, μήκους περίπου 1.900 χιλιομέτρων, σχεδιάστηκε για να μεταφέρει αέριο από τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Αφροδίτη προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, το 2022 οι ΗΠΑ έκριναν το project μη βιώσιμο, οδηγώντας το ουσιαστικά στο «πάγωμα».<br /><br />Παρά το ναυάγιο του αρχικού σχεδίου, η ιδέα του EastMed δεν εγκαταλείφθηκε. Έχει απλώς μεταλλαχθεί. Μικρότεροι διασυνδετήριοι αγωγοί, υποδομές LNG και περιφερειακές συμφωνίες συνθέτουν πλέον τον «νέο EastMed», με τον αμερικανικό παράγοντα να παραμένει καταλύτης των εξελίξεων. Αυτή η νέα εκδοχή αναμένεται να απασχολήσει τη Σύνοδο Μητσοτάκη – Χριστοδουλίδη – Νετανιάχου.</div><div><br />Ισραήλ – Αίγυπτος: Ο ρόλος της Chevron και οι ροές αερίου<br /><br />Ήδη, Ισραήλ και Αίγυπτος έχουν συμφωνήσει για τη μεταφορά ποσοτήτων φυσικού αερίου από το κοίτασμα Λεβιάθαν προς τη Βόρεια Αφρική. Κομβικός είναι ο ρόλος της Chevron, που ελέγχει το κοίτασμα, καθώς θα αναπτύξει νέες υποδομές και θα αυξήσει τη χωρητικότητα του υφιστάμενου αγωγού Ισραήλ – Αιγύπτου.<br /><br />Παράλληλα, θυγατρική της Energean στο Ισραήλ έχει συμφωνήσει για τη μεταφορά περίπου 1 δισ. κυβικών μέτρων αερίου ετησίως μέσω του υπό κατασκευή αγωγού Nitzana.</div><div><br />Το deal της Energean και ο ρόλος της Κύπρου<br /><br />Η Energean προχωρά και σε εξαγωγές αερίου προς την Κύπρο, έχοντας υπογράψει προσύμφωνο με τον όμιλο Cyfield. Το σχέδιο προβλέπει την κατασκευή νέου υποθαλάσσιου αγωγού μήκους περίπου 200 χιλιομέτρων, που θα συνδέει το FPSO Energean Power – το οποίο παράγει από τα κοιτάσματα Karish και Karish North – με τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής του ομίλου Cyfield στο Μαρί Λάρνακας. Ήδη έχει υπογραφεί Επιστολή Πρόθεσης για τη μεταφορά 0,3 δισ. κυβικών μέτρων αερίου ετησίως.<br />Κυπριακό αέριο, αιγυπτιακά LNG και η Ελλάδα ως κόμβος<br /><br />Την ίδια ώρα, η Κύπρος έχει συμφωνήσει με την Αίγυπτο για την εξαγωγή φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα «Αφροδίτη» και «Κρόνος» προς τους τερματικούς σταθμούς LNG Ίντκου και Νταμιέτα. Το «Αφροδίτη» ελέγχεται από Chevron, Shell και NewMed, ενώ ο «Κρόνος» από Eni και TotalEnergies.<br /><br />Στην πράξη, το αέριο Ισραήλ και Κύπρου θα κατευθύνεται στην Αίγυπτο και από εκεί, σε μορφή LNG, θα διοχετεύεται στην ευρωπαϊκή αγορά. Κεντρικός κόμβος σε αυτή την αλυσίδα αναδεικνύεται η Ελλάδα, η οποία μέσω της Ρεβυθούσας και του FSRU Αλεξανδρούπολης θα προωθεί ποσότητες προς την Ανατολική Ευρώπη. Σε αυτό το πλέγμα προστίθεται και το αμερικανικό LNG, ενισχύοντας τον ρόλο της χώρας ως βασικής ενεργειακής πύλης της Ευρώπης.<br /><br />Η «Συμμαχία 3+1», λοιπόν, επιστρέφει όχι ως μια απλή διπλωματική φόρμουλα, αλλά ως ο μηχανισμός πάνω στον οποίο επιχειρείται να οικοδομηθεί ο νέος ενεργειακός και γεωπολιτικός χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.anatropinews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div><br /><br />

Η «Συμμαχία 3+1» επιστρέφει: Ενέργεια, γεωπολιτική και ο νέος χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου

Η αναβίωση της «Συμμαχίας 3+1» ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες, που ενεργοποιήθηκε εκ νέου στην Αθήνα στις 6 Νοεμβρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο «ράφι» το Κυπριακό χάριν της συνεκμετάλλευσης;

<a href="https://www.estianews.gr/wp-content/uploads/2025/12/est171251.jpg"><img border="0" height="367" src="https://www.estianews.gr/wp-content/uploads/2025/12/est171251.jpg" width="697" /></a> <br /><br /><div>Τις εντολές Μπάρακ υλοποιεί ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος μίλησε για «πάγο», για «δύο κράτη» και για «πολιτική ενότητα» αργότερα<br /><br />Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι μπορεί να υποβόσκει μια μυστική διπλωματία που αντίκειται προς την δεδηλωμένη πολιτική της χώρας. Ότι μπορεί η Κυβέρνησις να απεργάζεται οριοθετήσεις και συνεκμεταλλεύσεις θαλασσίων ζωνών χωρίς την εφαρμογή των στοιχειωδών διατάξεων του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης, για την εφαρμογή του οποίου έχουμε δεσμευθεί.<br /><br />Ως συνήθως, τα νέα τα μαθαίνουμε εξ ανατολών και στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε τον Χακάν Φιντάν, το Τούρκο υπουργό Εξωτερικών να προαναγγέλλει «πάγωμα» του Κυπριακού προκειμένου να προχωρήσουν τα «άλλα ζητήματα», δηλαδή η συνεκμετάλλευσις. Να σημειωθεί ότι κάτι ανάλογο, χωρίς να χρησιμοποιήσει την λέξη «πάγωμα», είχε δηλώσει ο πρέσβυς των ΗΠΑ στην Άγκυρα Τομ Μπάρακ. Είχε χαρακτηρίσει το Κυπριακό «απόστημα» υποδεικνύοντας ευθέως πως η Ελλάς και η Τουρκία θα πρέπει να προχωρήσουν σε διευθετήσεις, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν την κατάσταση στην Μεγαλόνησο. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Χακάν Φιντάν εφαρμόζει τις εντολές του Τομ Μπάρακ, με την ελληνική πλευρά να τηρεί αιδήμονα σιγή.<br /><br />Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός ότι οι δηλώσεις του Φιντάν συμπίπτουν με τις πληροφορίες περί αναβολής θαλασσίων γεωλογικών ερευνών, οι οποίες επρόκειτο να αρχίσουν χθες! Όμως χθες ακυρώθηκαν.<br /><br />«Πάγωσαν» και αυτές. Θυσιάσθηκαν άραγε στον βωμό των «ηρέμων νερών» και της συνεκμεταλλεύσεως;<br /><br />Και αν αναρωτηθεί κανείς τι κερδίζει η Ελλάς από τέτοιες υποχωρήσεις, θα απαντήσουμε ξεκινώντας από το γεγονός ότι η Τουρκία δεν χάνει τίποτε. Επιβάλλει την βούλησή της χωρίς να υποχωρεί ούτε χιλιοστό στις αξιώσεις. «Παγώνει» μεν το Κυπριακό, αλλά στην απαίτησή της για λύση δύο κρατών μένει αμετακίνητη. Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις του Χακάν Φιντάν, ο οποίος είπε: «Ας παγώσουμε το πολιτικό πρόβλημα και ας απολαύσουμε την οικονομική συνεργασία, την ανάπτυξη της περιοχής». Διά του όρου «πολιτικό πρόβλημα» εννοεί το Κυπριακό και δυστυχώς υπάρχουν πρόσωπα στην Αθήνα και στην Λευκωσία που ακολουθούν την φρασεολογία αυτή, για ένα εθνικό θέμα που είναι ξεκάθαρα πρόβλημα εισβολής και κατοχής.<br /><br />Για να μην έχει κανείς αμφιβολίες, παραθέτουμε τις δηλώσεις Φιντάν: «Η σημερινή γενιά έχει κληρονομήσει το πρόβλημα, αλλά δεν θέλει να το αφήσει άλυτο για τις επόμενες γενεές. Υπάρχει η πραγματικότητα στο νησί. Η λύση των δυό κρατών είναι η μόνη ρεαλιστική λύση στο νησί κι όλοι το γνωρίζουν αυτό. Εμείς ως Τουρκία πήραμε θετική στάση στο Σχέδιο Αννάν στο Κραν Μοντανά και οι Τουρκοκύπριοι υπερψήφισαν το σχέδιο του ΟΗΕ. Όμως οι Ελληνοκύπριοι το απέρριψαν και δεν αποδέχθηκαν την ίση κατανομή πολιτικής ισχύος, κατανομής πλούτου και εξουσιών στην Κύπρο. Εκείνοι το ξέρουν, το γνωρίζουμε κι εμείς, αλλά και οι Ευρωπαίοι το γνωρίζουν.<br /><br />Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ποια είναι η εναλλακτική σε αυτό; Η ρεαλιστική λύση λοιπόν είναι τα δυό κράτη. Μπορούμε να κάνουμε αυτό. Αργότερα μπορούν να δημιουργήσουν μια εναλλακτική συνεργασία για πολιτική ενότητα, αυτό εξαρτάται από αυτούς. Αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να αδράξουμε τη στιγμή έτσι ώστε να βρούμε κάθε ευκαιρία να μετατρέψουμε την Κύπρο σε παράδεισο. Καθώς άλλες χώρες της περιοχής Μεσογείου κάνουν μεγάλες επενδύσεις στον τουρισμό, στην βιομηχανία, στην οικονομία. Ας σταματήσει η απομόνωση των Τουρκοκυπρίων, ας ξεκινήσει η ποιοτική συνεργασία. Βάζοντας σε πάγο το πολιτικό πρόβλημα, μπορούμε να απολαύσουμε την οικονομική συνεργασία, την ανάπτυξη της περιοχής, την εκμετάλλευση της ενέργειας, της βιομηχανίας, της οικονομίας. Όλοι μαζί».<br /><br />Θα προβούμε σε μια μόνον επισήμανση. Ο Χακάν Φιντάν κόπτεται ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν εδέχθησαν ίση κατανομή ισχύος. Δεν εδέχθησαν δηλαδή να εξομοιωθεί το 80% του πληθυσμού της Κύπρου με το 20% που (συμφώνως ακόμη και με το Σχέδιο Αννάν) είναι οι Τουρκοκύπριοι. Ομοίως τώρα θέλει συνεκμετάλλευση των θαλασσών που είναι σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν ελληνικές. Και αυτός μεν μπορεί να θέλει. Στην Αθήνα, στην ελληνική Κυβέρνηση, από που και έως που το συζητούν;<br /><br /><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a> <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div><div><br /></div>

Στο «ράφι» το Κυπριακό χάριν της συνεκμετάλλευσης;

Τις εντολές Μπάρακ υλοποιεί ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος μίλησε για «πάγο», για «δύο κράτη» και για «πολιτική ενότη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν χρεώνει αποτυχία στον Φιντάν και «ψωνίζει» διάδοχο από την ΜΙΤ.

<img src="https://www.naftemporiki.gr/wp-content/uploads/2025/05/fidan_synomilies_oykranias_rosias-696x464.jpg" /><br /><br />Η φημολογούμενη μετακίνηση του Ιμπραήμ Καλίν στο Υπουργείο Εξωτερικών ερμηνεύεται από τουρκικά μέσα (Sabah, Yeni Şafak) ως επιλογή «απόλυτης εμπιστοσύνης», ως πρόσωπο που κατανοεί πλήρως το όραμα του Ερντογάν<br /><br />Στο πρόσωπο ενός πιο «σκληρού» εκφραστή για το χαρτοφυλάκιο της τουρκικής διπλωματίας φαίνεται να προσανατολίζεται ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Σύμφωνα με τουρκικά μέσα, ο Ταγίπ Ερντογάν «φλερτάρει» με ανασχηματισμό με στόχο να απομακρύνει τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν και να τοποθετήσει στη θέση του τον πρώην εκπρόσωπο της τουρκικής Προεδρίας και νυν επικεφαλής των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών (MΙΤ), Ιμπραχήμ Καλίν.<br /><br />Τούρκοι αναλυτές, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει προς ώρας επίσημη διάψευση ή επιβεβαίωση, αναφέρουν ότι ο Χακάν Φιντάν δεν έχει καταφέρει να δώσει σαφή στρατηγική κατεύθυνση στη διπλωματία, παρά τη μεγάλη εμπειρία του στον χώρο των πληροφοριών (πρώην επικεφαλής της ΜΙΤ).<br /><br />Σύμφωνα με τους ίδιους, το πρόβλημα δεν αφορά προσωπική αποτυχία του Χακάν Φιντάν, αλλά το γεγονός ότι η εξωτερική πολιτική παραμένει «σπορ» και πεδίο δράσης σχεδόν αποκλειστικά από τον ίδιο τον Ερντογάν.<br />Τούτο διότι ο Φιντάν δεν λειτούργησε ως αυτόνομος Υπουργός Εξωτερικών αλλά πιο πολύ ως εκτελεστικός βραχίονας των επιλογών του Ερντογάν, κάτι που αποτυπώθηκε αρνητικά στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.<div><br />Φθίνει η τουρκική διπλωματία<br /><br />Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο (Gudenmar) αποτυπώθηκε η απογοήτευση των Τούρκων πολιτών.<br /><br />Από τη μία πλευρά, μεγάλο μέρος των πολιτών στηρίζει μια «ανεξάρτητη και ισχυρή Τουρκία» που δεν υπακούει στη Δύση, ενώ από την άλλη, αυξάνεται η ανησυχία για το κόστος αυτής της πολιτικής: οικονομικές πιέσεις, απομόνωση και αβεβαιότητα στις διεθνείς σχέσεις.<br /><br />Καταγράφεται, επίσης, η άποψη ότι η εξωτερική πολιτική έχει γίνει εργαλείο εσωτερικής κατανάλωσης, χωρίς απτά οφέλη για την καθημερινότητα των πολιτών, για τη θέση της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς, με το 56% να δηλώνει ότι ο ρόλος της σε οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι ανεπαρκής.<br /><br />Για τον πόλεμο στη Γάζα, που έχει ρίξει όλο το βάρος της η Τουρκία, το 83% δήλωσε ότι τάσσεται με την Παλαιστίνη και μόλις το 6% με το Ισραήλ.<br /><br />Την ίδια στιγμή οι απόψεις για την επίθεση της Χαμάς ήταν διχασμένες. Το 44% δήλωσε ότι ήταν δικαιολογημένη ενώ το 32% διαφώνησε.<br /><br />Οι συμμετέχοντες ήταν επίσης επικριτικοί ως προς τη στάση της Άγκυρας με το 42% να την χαρακτηρίζει αναποτελεσματική και μόνο το 23% ισχυρή και συνεπή.<br /><br />Ως προς τη Συρία που απασχολεί ιδιαίτερα του Τούρκους πολίτες η δημοσκόπηση αποκάλυψε τη δημόσια ανησυχία για την παρουσία εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων.<br /><br />Ειδικότερα το 56% δήλωσε ότι όλοι οι Σύροι πρέπει να επιστρέψουν και το 25% υποστήριξε ότι πρέπει να μείνουν μόνο οι επιλέξιμοι.<br /><br />Αρνητικά αξιολόγησαν συνολικά την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας με το 52% να χαρακτηρίζει τη διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων ως ανεπιτυχή και το 40% ως επιτυχημένη, ενώ εξίσου σημαντικά είναι τα αποτελέσματα για το παγκόσμιο status της Τουρκίας με μόνο 32% να την βλέπουν ως περιφερειακή δύναμη, το 24% ως μεσαίου μεγέθους κράτος με περιορισμένη επιρροή και 20% ως παγκόσμια δύναμη.<br /><br />Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας αναλυτές επισημαίνουν πως το αφήγημα της Άγκυρας περί περιφερειακής δύναμης και ρυθμιστή των θεμάτων στην περιοχή δεν απέδωσε απτά αποτελέσματα όχι μόνο για του Τούρκους πολίτες αλλά και για τη διεθνή κοινότητα.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό και σε ό,τι αφορά τον ελληνοτουρκικό διάλογο, παρά το γεγονός ότι ο Χακάν Φιντάν είχε βρει το «modus operandi» -χωρίς να κάνει βήμα πίσω από τις πάγιες θέσεις της Άγκυρας- φαίνεται ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει άλλες.. διαθέσεις.<br /><br />Έτσι, η φημολογούμενη μετακίνηση του Ιμπραήμ Καλίν στο Υπουργείο Εξωτερικών ερμηνεύεται από τουρκικά μέσα (Sabah, Yeni Şafak) ως επιλογή «απόλυτης εμπιστοσύνης», ως πρόσωπο που κατανοεί πλήρως το όραμα του Ερντογάν, που μπορεί να το επικοινωνήσει διεθνώς και να διαχειριστεί καλύτερα το αφήγημα της Τουρκίας στο εξωτερικό, ειδικά σε μια περίοδο που η τουρκική εξωτερική πολιτική αμφισβητείται τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές πεδίο.<br />Ο Καλίν και τα ελληνοτουρκικά<br /><br />Ο προσανατολισμός Ερντογάν στον Καλίν δεν είναι καθόλου τυχαίος, άλλωστε πως μπορεί να είναι καθώς υπήρξε επί χρόνια εκπρόσωπος τύπου και βασικός σύμβουλος του Τούρκου Προέδρου για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας.<br /><br />Στο θέμα της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου που αφορά άμεσα την Αθήνα είχε επανειλημμένα μιλήσει για την ανάγκη διαπραγματεύσεων και προώθησης του τουρκικού «σχεδίου», τόνιζε ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει στρατιωτικές εντάσεις ή κρίσεις, αλλά διαπραγματεύσεις με βάση το διεθνές δίκαιο για θέματα όπως η υφαλοκρηπίδα και οι θαλάσσιες ζώνες, καλώντας για δίκαιη διαδικασία διαλόγου με την Ελλάδα.<br /><br />Παράλληλα, έχει καταγγείλει συγκεκριμένες ενέργειες της Ελλάδας ως «υπερβολικές» και «αντίθετες στη λογική και στη γεωγραφία», ειδικά σε σχέση με την αξιοποίηση ενεργειακών πόρων και ερευνητικές δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο και προειδοποιήσει για πιθανές σοβαρές συνέπειες σε περίπτωση που η Ελλάδα προχωρήσει μονομερώς σε επέκταση των χωρικών υδάτων της στην Κρήτη, υπογραμμίζοντας ότι τέτοια βήματα δεν θα γίνουν αποδεκτά από την Άγκυρα και θα απαντηθούν διπλωματικά ή πολιτικά.<br />Η επόμενη μέρα<br /><br />Συμπερασματικά, εφόσον επιβεβαιωθεί η τοποθέτηση Καλίν στη θέση του Χακάν Φιντάν, η Τουρκία θα συνεχίσει να ασκεί σκληρή, στρατηγικά μεθοδευμένη και με διάθεση διαλόγου υπό τους όρους της Άγκυρας, εξωτερική πολιτική ειδικά σε χρόνο που προγραμματίζονται οι επόμενες συναντήσεις Ελλάδας – Τουρκίας για τον Πολιτικό Διάλογο και τη Θετική Ατζέντα (20-21/01/2026) αλλά και η επικείμενη συνάντηση Κυριάκου Μητσοτάκη – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Ακόμα και σε περίπτωση που, όπως εκτιμούν Έλληνες με γνώση επί των ελληνοτουρκικών σχέσεων, διεκδικήσει ο Ερντογάν και άλλη θητεία τον οποίο χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα σκληρό και απρόβλεπτο απέναντι στην Αθήνα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Ερντογάν χρεώνει αποτυχία στον Φιντάν και «ψωνίζει» διάδοχο από την ΜΙΤ.

Η φημολογούμενη μετακίνηση του Ιμπραήμ Καλίν στο Υπουργείο Εξωτερικών ερμηνεύεται από τουρκικά μέσα (Sabah, Yeni Şafak) ως επιλογή «απόλυτης...

Διαβάστε την συνέχεια

Η παράδοξη αποστολή Μητσοτάκη στη Ραμάλα και οι επικίνδυνες ασυμμετρίες Ελλάδας -Ισραήλ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.zougla.gr/Uploads/2025/12/22/Mitsotakis_Ampas_22_12-782x440.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="782" height="360" src="https://www.zougla.gr/Uploads/2025/12/22/Mitsotakis_Ampas_22_12-782x440.jpg" width="679" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Στράτου Βαλτινού</b><br />Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Ραμάλα προετοιμάζονταν εδώ και πολύ καιρό. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που είχε στη διάθεσή του το Μέγαρο Μαξίμου, ένα συντριπτικό ποσοστό του ελληνικού λαού, ήταν έντονα επικριτικό κατά της κυβερνητικής πολιτικής στο παλαιστινιακό και στην άρνηση του πρωθυπουργού να χαρακτηρίσει ως γενοκτονία τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα. Τελικά και με την παρότρυνση των ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Αμπού Αμπάς στη Ραμάλα την Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου, καθώς βόλευε η τριμερής Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ.<br /><br />Η κίνηση αυτή εντάσσεται στην πολιτική της Δύσης που αφορίζει την Χαμάς και αποδέχεται τον Αμπάς, γιατί με κάποιον πρέπει και να συζητά. Ωστόσο, τα όσα αποσιώπησε ο Έλληνας πρωθυπουργός, είναι πολύ πιο σημαντικά απ όσα είπε. Ο Αμπάς ζήτησε την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής, ενώ ο Μητσοτάκης σιώπησε. Δεν είναι περίεργο, αυτός είναι η ρόλος και η αποστολή του. Πέραν αυτού, καταγράφεται πλέον μια στρατηγικού τύπου ασυμμετρία. Το Ισραήλ έχει στρατηγικό σχέδιο, ο Έλληνας πρωθυπουργός όχι. Αν αυτά συνδυαστούν με τις φήμες για Δύναμη Ταχείας Επέμβασης, τότε έχουμε ένα πρώτου μεγέθους εθνικό ζήτημα ιδιαίτερα επικίνδυνο …<div><br />Πρόβες πολέμου;<br /><br />Το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ιερουσαλήμ συνοδεύθηκε από φήμες ότι η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ ετοιμάζουν μια Δύναμη Ταχείας Επέμβασης. Αυτό δεν επιβεβαιώθηκε, ούτε θα επιβεβαιωθεί. Ακόμη και αν υπάρχουν ψήγματα αλήθειας , η διαρροή προκαλεί έντονο προβληματισμό. Γιατί η μόνη χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και δεκαετίες είναι το Ισραήλ και κατά τα φαινόμενα θα συνεχίσει να πολεμά. Άρα μια τέτοια δύναμη, απλά θα έτρεχε να πολεμήσει στο πλευρό του Ισραήλ . Θα ήταν ένα τέλειο δώρο για τον Νετανιάχου και αποτελεί άλλοθι για τα εγκλήματά του μια εικόνα διεθνούς συμμαχίας. Είναι βέβαια γνωστό ότι οι ΗΠΑ πολεμούν υπέρ του Ισραήλ, αλλά οι ΗΠΑ δεν απειλούνται από χώρα της Μέσης Ανατολής , ούτε από την Τουρκία. <br /><br />Αλλά προς το παρόν το ζήτημα είναι άλλο. Αν υπάρξει μια τέτοια δύναμη, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί εκ των προτέρων και εγγράφως η αποστολή της. Αν αποστολή της θα είναι η κοινή άμυνα των τριών χωρών που την υπογράφουν θα έχει έναν λόγο ύπαρξης. Αν όμως η αποστολή της θα είναι να κάνει επιθετικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή , τότε η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά πολέμου , όχι με μία αλλά με πολλές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, μέχρι τις παρυφές της Ασίας. Θα είναι μια εθνικά επικίνδυνη εξέλιξη που πρέπει να αποτραπεί πριν υπάρξει εμπλοκή. <br /><br />Η λογική των υποστηρικτών μιας τέτοιας δύναμης επικαλείται την απειλή της Τουρκίας. Όμως , αν η Ελλάδα θέλει να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή μπορεί να υπογράψει ένα επίσημο, διακρατικό και με υπογραφές σύμφωνο άμυνας και ασφάλειας που να προβλέπει την αμοιβαία συνδρομή, μόνο για αμυντικούς σκοπούς, αλλά και πάλι μια τέτοια συμφωνία θα είναι αμφιλεγόμενη. Αυτό γιατί, η έννοια της Άμυνας και της Ασφάλειας είναι πολύ ρευστές. Οπότε, καλό θα ήταν όσοι το σκέπτονται να το σκεφθούν πολλές φορές. Γιατί το Ισραήλ είναι κράτος -τρομοκράτης, όχι μόνο του , γιατί μόνο του δεν μπορεί και πραγματοποιεί επιθετικούς πολέμους , τους οποίους ονομάζει είτε προληπτικούς , είτε για την ασφάλειά του. <br /><br />Ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα συνεχίζεται με άλλους τρόπους. Αρρώστιες, ανέχεια, ελλείψεις σε βασικά είδη ανάγκης, αποκλεισμοί, προτροπές για εκκένωση της περιοχής κ.α. συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό. <br />Η θέση του Έλληνα πρωθυπουργού κατά την συνάντηση με τον Αμπάς υπέρ των δύο κρατών, είναι θέση και όλης της Δύσης, οπότε δεν διεκδικεί δάφνες. Η πρόταση για συμμετοχή της Ελλάδας στην ανοικοδόμηση της Γάζας είναι για τα ΜΜΕ, γιατί την ανοικοδόμηση θα την αναλάβουν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και ορισμένες άλλες μεγάλες δυτικές χώρες, όπως και της Ουκρανίας. Ο΄,τι μπορεί η Ελλάδα να πάρει θα είναι το ελάχιστο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ ο Αμπάς ζήτησε την απόσυρση των δυνάμεων κατοχής από τη Γάζα, ενώ ο Μητσοτάκης σιώπησε.<br />Υπό αυτή την έννοια, ο Μητσοτάκης ήθελε απλά να κλείσει ένα μέτωπο που του στοιχίζει στην Ελλάδα, όπου εμφανίζεται ως υποτελής στο Ισραήλ , ήθελε επίσης να διορθώσει την διεθνή εικόνα του και τελικά παρατηρούμε ότι οι σχέσεις της Αθήνας με το Τελ Αβίβ γίνονται όλο και πιο σύνθετες, αλλά χωρίς μέχρις στιγμής να υπάρχουν απτά αποτελέσματα. <br />Το κεφάλαιο αυτό παραμένει ανοιχτό σε δυσάρεστες εκπλήξεις, αν δεν αποσαφηνιστεί το ολοκληρωμένο πλαίσιο συνεργασίας των δύο χωρών. Το Ισραήλ έχει σχέδιο και στρατηγική, η Ελλάδα όχι. Αυτή η ασυμμετρία είναι πηγή κινδύνων. </div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η παράδοξη αποστολή Μητσοτάκη στη Ραμάλα και οι επικίνδυνες ασυμμετρίες Ελλάδας -Ισραήλ.

Του Στράτου Βαλτινού Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Ραμάλα προετοιμάζονταν εδώ και πολύ καιρό. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που είχε στη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «ισραηλινό αποτύπωμα» στην ελληνική αποτροπή: Οι συμφωνίες που αλλάζουν τα δεδομένα σε Αιγαίο, Θράκη και Ανατολική Μεσόγειο.

<img height="320" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/12/SPIKE-NLOS-2-1-750x375.jpeg" width="701" /><br /><br />του <b>Κώστα Σαρικά</b><br />Η Αθήνα και το Τελ Αβίβ έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τη «συγκυριακή σύμπλευση» σε σχέση στρατηγικού βάθους, με ανοικτά διπλωματικά κανάλια, πυκνές στρατιωτικές επαφές, κοινές ασκήσεις και ανταλλαγή πληροφοριών. Στον πυρήνα υπάρχει κοινή ανάγνωση της απειλής στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Τουρκία να παραμένει ο σταθερός παρονομαστής.<br /><br />Το Ισραήλ έχει καθημερινή εμπειρία από επιθέσεις κορεσμού με ρουκέτες, UAV και πυραυλικά πλήγματα, ενώ η Ελλάδα «βλέπει» την ίδια λογική μαζικότητας να μεταφέρεται στο Αιγαίο και στη Θράκη, με την Άγκυρα να επενδύει σε drones, πυραύλους, ηλεκτρονικό πόλεμο και δικτυοκεντρικές δυνατότητες.<br /><br />Σε αυτό το περιβάλλον, τα ισραηλινά συστήματα που αποκτά ή συζητά η Ελλάδα δεν είναι απλώς νέες προμήθειες. Είναι κομμάτια ενός πλέγματος αποτροπής, με στόχο να αντιμετωπιστεί η απειλή χαμηλού κόστους και υψηλής μαζικότητας και να κλείσει ο κύκλος «εντοπισμός–στοχοποίηση–προσβολή–εκτίμηση αποτελέσματος» σε νησιωτικό και χερσαίο πεδίο.<div><br />Η «γραμμή» των τελευταίων μηνών: από τις παραλαβές στη δομή πλέγματος<br /><br />Η εικόνα διαμορφώνεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορά συστήματα ακριβείας που ήδη μπαίνουν στην επιχειρησιακή καθημερινότητα, με αιχμή τους Spike NLOS σε συνδυασμό με οργανικούς αισθητήρες UAV. Ο δεύτερος αφορά μεγάλα προγράμματα που ωριμάζουν προς συμφωνία, όπως η ενίσχυση πυρών ξηράς με PULS και η πολυεπίπεδη αντιαεροπορική–αντιdrone ομπρέλα.<br /><br />Το «νήμα» που ενώνει τα πάντα είναι η στροφή σε λύσεις που αντέχουν κορεσμό, επιτρέπουν ταχύτατη στοχοποίηση και δίνουν επιλογές οικονομίας πυρός, ώστε η άμυνα να μη «καίει» ακριβούς αναχαιτιστές απέναντι σε φθηνούς στόχους.</div><div><br />Πολυεπίπεδη αεράμυνα: ο ελληνικός «θόλος» με ισραηλινή σχολή<br /><br />Η ανάγκη δεν είναι απλώς να προστεθούν νέα βλήματα. Είναι να χτιστεί αρχιτεκτονική αεράμυνας με στρώματα, διασύνδεση αισθητήρων και ενιαία εικόνα αεράμυνας. Στο πλαίσιο αυτό, το σενάριο τριών στρωμάτων αφορά τα ισραηλινά συστήματα SPYDER, BARAK MX και David’s Sling.<br />SPYDER: το χαμηλό–μεσαίο στρώμα για UAV και αιφνιδιασμό<br /><br />Το SPYDER είναι τυπικά σύστημα μικρών και μεσαίων αποστάσεων με έμφαση στον μικρό χρόνο αντίδρασης, κατάλληλο για σενάρια όπου ο στόχος εμφανίζεται χαμηλά και «αργά» ή χαμηλά και «γρήγορα».<br /><br />– Τεχνικά στοιχεία που έχουν επιχειρησιακή αξία Χρήση πυραύλων αεροπορικής προέλευσης σε επίγειο ρόλο, συνήθως Python-5 και Derby, άρα δυνατότητα high off-boresight εμπλοκών και ταχείας μετάβασης σε στόχους.<br />Διαμόρφωση «shoot and scoot» με κινητές μονάδες, κρίσιμη για αποφυγή πρώτου πλήγματος και για κάλυψη νησιωτικών τομέων.<br />Ικανότητα εμπλοκής πολλαπλών στόχων, με έμφαση σε UAV, loitering munitions και χαμηλά ιπτάμενα μέσα.<br />Ρόλος σημειακής προστασίας κρίσιμων υποδομών και σχηματισμών, με δυνατότητα γρήγορης μετακίνησης.<br />BARAK MX: αεράμυνα περιοχής και διασύνδεση σε δίκτυο<br /><br />Το BARAK MX παρουσιάζεται ως οικογένεια, όχι ως «μία» λύση. Η λογική είναι να έχεις διαφορετικούς αναχαιτιστές ανάλογα με το επίπεδο απειλής, σε κοινή αρχιτεκτονική διοίκησης και ελέγχου.<br /><br />– Τεχνικά στοιχεία με αποτρεπτικό αποτύπωμαΟικογένεια αναχαιτιστών με διαφορετικά βεληνεκή, ώστε να χτίζεται κλιμάκωση από μέση έως μεγαλύτερη ακτίνα κάλυψης.<br />Ικανότητα αεράμυνας περιοχής, άρα δημιουργία «ζωνών άρνησης» και όχι μόνο σημειακής προστασίας.<br />Διασύνδεση με αισθητήρες και C2, ώστε να λειτουργεί ως κόμβος σε ενοποιημένη αεράμυνα, κρίσιμο σε περιβάλλον ηλεκτρονικού πολέμου.<br />Έμφαση σε ταυτόχρονες εμπλοκές, που είναι κλειδί απέναντι σε κύματα UAV και cruise.</div><div><a href="https://www.onalert.gr/eksoplismoi/to-israilino-apotypoma-stin-elliniki-apotropi-oi-symfonies-poy-allazoyn-ta-dedomena-se-aigaio-thraki-kai-anatoliki-mesogeio/653151/"><b>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ</b></a></div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το «ισραηλινό αποτύπωμα» στην ελληνική αποτροπή: Οι συμφωνίες που αλλάζουν τα δεδομένα σε Αιγαίο, Θράκη και Ανατολική Μεσόγειο.

του Κώστα Σαρικά Η Αθήνα και το Τελ Αβίβ έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τη «συγκυριακή σύμπλευση» σε σχέση στρατηγικού βάθους, με ανο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “τριμερής” είναι η θεσμική απάντηση της Ανατολικής Μεσογείου στον Ερντογάν.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/12/mitsotakis-netaniaaxou-xristodoulidis-e1766445777114.webp"><img height="459" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/12/mitsotakis-netaniaaxou-xristodoulidis-e1766445777114-696x543.webp" width="701" /></a><br /><br />Η τριμερής Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ είχε πολλά επίπεδα: ενέργεια, άμυνα, συνδεσιμότητα, γεωπολιτική αρχιτεκτονική. Όμως, για όποιον διάβασε προσεκτικά το ρεπορτάζ του Economico, ένα ήταν το σαφές και κεντρικό μήνυμα: η Τουρκία δεν βρίσκεται πια στο επίκεντρο των εξελίξεων που αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο — βρίσκεται απέναντί τους.<br /><br />Η «ξηρή» και ασυνήθιστα ευθεία δήλωση του Μπένιαμιν Νετανιάχου, παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Χριστοδουλίδη, δεν ήταν διπλωματική υπερβολή. Ήταν πολιτική τοποθέτηση με αποδέκτη την Άγκυρα και προσωπικά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν:<br />όσοι φαντασιώνονται επιστροφή σε «αυτοκρατορικούς ρόλους», θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα πλέγμα δημοκρατικών κρατών που συνεργάζονται θεσμικά, όχι ευκαιριακά.<br /><br />Το μήνυμα έχει σημασία γιατί δεν εκφέρεται πια μόνο από την Αθήνα ή τη Λευκωσία. Εκφέρεται από ένα τριμερές σχήμα με στρατιωτικό βάθος, ενεργειακή βαρύτητα, αμερικανική σύνδεση (3+1) και πλέον σαφή αναφορά στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Με άλλα λόγια: η Τουρκία δεν αποκλείεται ρητορικά — αποκλείεται λειτουργικά, όσο επιμένει σε αναθεωρητικές αφηγήσεις.<br /><br />Το ρεπορτάζ φωτίζει και κάτι ακόμη: ενώ η Άγκυρα επιλέγει να μιλά για «Μεγάλες Πύλες» και ιστορικές αποστολές, το περιβάλλον της περιοχής κινείται προς συγκεκριμένα έργα. LNG διάδρομοι, ηλεκτρικές διασυνδέσεις, IMEC, Great Sea Interconnector, κοινές ασκήσεις θαλάσσιας ασφάλειας. Η γεωπολιτική δεν παίζεται πια σε χάρτες ρητορικής, αλλά σε υποδομές, συμβόλαια και θεσμούς.<br /><br />Η Τουρκία θα μπορούσε να είναι μέρος αυτού του σχήματος — εάν αποδεχόταν κανόνες, ΑΟΖ, και το διεθνές δίκαιο. Επιλέγει όμως, μέχρι στιγμής, να τοποθετείται απέναντι. Και αυτή η επιλογή έχει κόστος: απομόνωση από τα νέα δίκτυα σταθερότητας που χτίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br /><div>Το συμπέρασμα της τριμερούς, όπως αποτυπώνεται καθαρά στο ρεπορτάζ, δεν είναι πολεμικό. Είναι πιο ανησυχητικό για την Άγκυρα: η περιοχή προχωρά χωρίς αυτήν</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η “τριμερής” είναι η θεσμική απάντηση της Ανατολικής Μεσογείου στον Ερντογάν.

Η τριμερής Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ είχε πολλά επίπεδα: ενέργεια, άμυνα, συνδεσιμότητα, γεωπολιτική αρχιτεκτονική. Όμως, για όπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Το τζιχαντιστικό καθεστώς της Δαμασκού επιτέθηκε στους Κούρδους στο Χαλέπι.

<img height="369" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/12/ALEPPO-630x400.jpg" width="726" /><br /><br />Οι δυνάμεις των υπό κουρδική διοίκηση Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) τελούν υπό αναμονή για την «ώρα μηδέν» και τις σχετικές εντολές της ηγεσίας τους, προκειμένου να εξαπολύσουν έφοδο σε περιοχές που κατέχονται από τρομοκράτες της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), εφόσον συνεχιστούν οι επιθέσεις στο Χαλέπι.<br /><br />«Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στη Δαμασκό εντός ωρών», προειδοποιούν οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).<br /><br />Οι SDF ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ότι πέντε πολίτες, ανάμεσά τους και ένα παιδί, τραυματίστηκαν μετά από βομβαρδισμούς στις συνοικίες Σεΐχ Μακσούντ και Ασραφίγια της πόλης του Χαλεπίου, εν μέσω αναζωπύρωσης της έντασης στην περιοχή.<br /><br /><img src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/01/aleppo.jpg" /><br /><i>Το Χαλέπι. Με κίτρινο χρώμα οι κουρδικές συνοικίες.</i><br /><br />Σε επίσημη δήλωση για τις εξελίξεις, οι SDF ανέφεραν ότι «πέντε πολίτες, συμπεριλαμβανομένου ενός παιδιού, τραυματίστηκαν ως αποτέλεσμα επίθεσης με βαρέα όπλα και όλμους από παρατάξεις που πρόσκεινται στην κυβέρνηση της Δαμασκού κατά των συνοικιών Σεΐχ Μακσούντ και Ασραφίγια».<br /><br />Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις πρόσθεσαν ότι οι βομβαρδισμοί προκάλεσαν υλικές ζημιές σε περιουσίες πολιτών, χωρίς ωστόσο να δώσουν περαιτέρω λεπτομέρειες για την έκταση των καταστροφών ή την κατάσταση της υγείας των τραυματιών.<div><br />Κλιμάκωση της έντασης και επιθέσεις σε σημεία ελέγχου<br /><br />Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η κλιμάκωση ακολούθησε ένα προγενέστερο περιστατικό στον κυκλικό κόμβο Σιχανς, όπου στοχοποιήθηκε σημείο ελέγχου των SDF.<br /><br />Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό μελών των κουρδικών Δυνάμεων Εσωτερικής Ασφάλειας (Ασαγίς), πυροδοτώντας έντονη ανησυχία στις γύρω περιοχές.<br /><br />Νωρίτερα τη Δευτέρα 22/12, οι Ασαγίς στο Χαλέπι ανέφεραν ότι ένα κοινό σημείο ελέγχου που διαχειρίζονται μαζί με τις Δυνάμεις Γενικής Ασφάλειας στον κόμβο Σιχανς δέχθηκε ένοπλη επίθεση.<br /><br />Στην ολιγόλογη δήλωσή τους, οι Ασαγίς σημείωσαν ότι δύο μέλη τους τραυματίστηκαν φέροντας τραύματα διαφόρων βαθμών σοβαρότητας.<br /><br />Παράλληλα, οι Δυνάμεις Εσωτερικής Ασφάλειας στις συνοικίες Σεΐχ Μακσούντ και Ασραφίγια ανακοίνωσαν ότι ένοπλες ομάδες που υπάγονται στο Υπουργείο Άμυνας της Συριακής Μεταβατικής Κυβέρνησης επιτέθηκαν στο σημείο ελέγχου στη διασταύρωση Σιχάν τη Δευτέρα 22/12.<br /><br />Το συγκεκριμένο σημείο ελέγχου τελεί υπό τον κοινό έλεγχο των Δυνάμεων Εσωτερικής Ασφάλειας του Χαλεπίου και των δυνάμεων της Μεταβατικής Κυβέρνησης.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίθεση συνέπεσε χρονικά με την επίσκεψη των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Τουρκίας στη Δαμασκό.</div><div><br />Θύματα μεταξύ των αμάχων<br /><br />Από τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν ένοπλες ομάδες προσκείμενες στη Συριακή Μεταβατική Κυβέρνηση στο Χαλέπι, μια 57χρονη γυναίκα, η Φεντούα Μιχεμέντ Ελ Κουρντί, έχασε τη ζωή της, ενώ ο αριθμός των τραυματιών ανήλθε στους έξι.<br /><br />Η εκλιπούσα ανήκε στην αραβική κοινότητα, ενώ κατά την ίδια επίθεση στις συνοικίες Σεΐχ Μακσούντ και Ασραφίγια τραυματίστηκε και ένας 18χρονος, ο Εμπντουρεχμάν Χορό.<br /><br />Αναφορές υπογραμμίζουν ότι οι επιθέσεις από ομάδες που συνδέονται με τη Συριακή Μεταβατική Κυβέρνηση εναντίον των δύο συνοικιών παραμένουν σε εξέλιξη.<br />Καμπουρίδης: Ο ρόλος της Άγκυρας στην ανάφλεξη του Χαλεπίου – «Τουρκική προβοκάτσια πίσω από τις συγκρούσεις»<br /><br />Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης υπογραμμίζει τον καταλυτικό ρόλο της Τουρκίας στις τελευταίες ένοπλες συγκρούσεις που ξέσπασαν στο Χαλέπι της Συρίας.<br /><br />Σύμφωνα με την ανάλυση του κ. Καμπουρίδη, η χρονική συγκυρία των γεγονότων δεν είναι τυχαία.<br /><br />Επισημαίνει ότι η επίσκεψη στη Δαμασκό τη Δευτέρα 22/12 της κορυφαίας ηγεσίας της τουρκικής ασφάλειας και διπλωματίας –του Υπουργού Εξωτερικών Χ. Φιντάν, του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Γ. Γκιουλέρ και του Αρχηγού της ΜΙΤ Ι. Καλίν– και η συνάντησή τους με τον Τζολάνι (Γκολάνι), αποτέλεσαν το προοίμιο της κλιμάκωσης.<br /><br />Ο Αντιστράτηγος παρατηρεί ότι αμέσως μετά την επαφή αυτή, ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις των δυνάμεων του Τζολάνι κατά των κουρδικών δυνάμεων (SDF) στο Χαλέπι.<br /><br />Ο ίδιος αποδίδει την εξέλιξη αυτή σε μια καλοστημένη τουρκική προβοκάτσια, σημειώνοντας ότι τουρκικές πηγές επιχειρούν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, ισχυριζόμενες ότι οι κουρδικές δυνάμεις ήταν εκείνες που έστησαν ενέδρα στις δυνάμεις του Τζολάνι.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συρία: Το τζιχαντιστικό καθεστώς της Δαμασκού επιτέθηκε στους Κούρδους στο Χαλέπι.

Οι δυνάμεις των υπό κουρδική διοίκηση Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) τελούν υπό αναμονή για την «ώρα μηδέν» και τις σχετικές εντολές τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι φέρνει το Mega ενεργειακό deal Ισραήλ-Αιγύπτου; (vid.)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="358" src="https://www.youtube.com/embed/lxLqbkJhM10" width="701" youtube-src-id="lxLqbkJhM10"></iframe></div><div><br /></div>Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Ενεργειακής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας Δρ. Θεόδωρος Τσακίρης σχολιάζει και αναλύει τις ενεργειακές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή Ανατολικής Μεσογείου-Μέσης Ανατολής με αφορμή την μεγάλη ενεργειακή συμφωνία Ισραήλ-Αιγύπτου<div><br /></div><div><a href="https://www.youtube.com/watch?v=lxLqbkJhM10">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι φέρνει το Mega ενεργειακό deal Ισραήλ-Αιγύπτου; (vid.)

Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Ενεργειακής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας Δρ. Θεόδωρος Τσακίρης σχολιάζει και αναλύει τις ενεργειακές ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αθέατη όψη της Τριμερούς με Κύπρο & Ισραήλ…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/12/xristodoulidis-bibi-netaniaxou-mitsotakis-SLpress.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="362" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/12/xristodoulidis-bibi-netaniaxou-mitsotakis-SLpress.jpg" width="704" /></a></div><div><br /></div><b>Ζαχαρίας Μίχας</b> <br />«Σε όσους φαντασιώνονται ότι μπορούν να επανιδρύσουν αυτοκρατορίες και να επιβάλουν την κυριαρχία τους στις πατρίδες μας, λέω το εξής: ξεχάστε το. Δεν πρόκειται να συμβεί. Ούτε να το σκέφτεστε»! Αυτή η αποστροφή των δηλώσεων του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπενιαμίν Νετανιάχου, έχοντας δίπλα του τον πρόεδρο της Κυπριακή Δημοκρατίας, Νίκο Χριστοδουλίδη και τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, αποτελεί το κεντρικό θέμα στα μέσα ενημέρωσης Ελλάδας και Τουρκίας. Λογικό…<br /><br />Ο Νετανιάχου πάντως πρόσθεσε: «Δεν αναζητούμε αντιπαράθεση με κανέναν. Και οι δύο εταίροι μου εδώ δεν αναζητούν αντιπαράθεση. Αυτό που αναζητούμε είναι σταθερότητα και ειρήνη. Είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τις χώρες μας» προειδοποιώντας όμως ότι ελπίζει «να μην τεσταριστεί η Συμμαχία μας … Μαζί, φέρνουμε σταθερότητα μέσω της ισχύος, ευημερία μέσω της ισχύος και, το σημαντικότερο, ειρήνη μέσω της ισχύος».<br /><br />Οι δηλώσεις αυτές συνιστούν ένα σαφές μήνυμα αποτροπής των σχεδίων του Τούρκου προέδρου Ερντογάν που επικεντρώνονται στα περί «Γαλάζιας Πατρίδας» (Mavi Vatan). Ένας οραματισμός που είναι λογικό να παραπέμπει σε ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όσο κι αν στην εξίσωση υπεισέρχονται παράγοντες όπως οι ανάγκες του Ερντογάν στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, ο μεγαλοϊδεατισμός που αποπνέει είναι αυτονόητο ότι προβληματίζει και κινητοποιεί πολλές περισσότερες χώρες από την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /><br />Παρόλο που με την αυθαίρετη -αλά Τούρκα- ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, με την προσαρμογή του στις τουρκικές επιδιώξεις, αντί να συμβεί το αντίστροφο, δεν προκαλεί απλά περιφερειακές αντισυσπειρώσεις, αλλά και υπονομεύει κάτι δυνατότητα συνεννόησης με βάση κάποια από τις μεθόδους που υποδεικνύει ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών για την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών. Ποιος θα δεχόταν μια τέτοια διαδικασία η οποία δεν θα διέπεται από το… πραγματικό διεθνές δίκαιο και θα συμβιβαζόταν με την τουρκική επιδίωξη για την εφαρμογή του «δικαίου του ισχυρού»;<br /><br />Ας μην ξεχνάμε, ότι η περίπτωση του Τουρκολιβυκού Μνημονίου είναι μια κραυγαλέα περίπτωση παραβίασης του διεθνούς δικαίου, της αυθαίρετης, βολικής και ιδιοτελούς ερμηνείας του. Τα ίδια ισχύουν και για την απόπειρα αποστέρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Κυπριακή Δημοκρατία. Σε αυτή την ερμηνεία όμως στηρίζεται η διακηρυκτική πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν εν συνόλω, σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι η σύγχρονη Τουρκία είναι μια νομιμόφρονα Δημοκρατία και όχι μια χώρα στο όριο του κλασικού παρία των διεθνών σχέσεων, η οποία αποσταθεροποιεί την ευρύτερη περιοχή και υπονομεύει τις προσπάθειες δημιουργίας μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας.<br /><br />Γεωγραφία…<br /><br />Παρατηρώντας όμως τα τελευταία χρόνια αυτή τη συμπεριφορά οι Ισραηλινοί, έχουν πλέον οριστικά αντιληφθεί ότι τα δυο κράτη του Ελληνισμού, που είναι παράλληλα μέλη των δυτικών θεσμών οικονομικής συνεργασίας και ασφάλειας (ΕΕ και ΝΑΤΟ), είναι η τελευταία ζώνη άμυνας προτού επικεντρωθεί η τουρκική στρατηγική στο εβραϊκό κράτος. Η δε σχέση Τουρκίας – Ισραήλ είναι στην πραγματικότητα πιο φορτισμένη και από τα ελληνοτουρκικά, τόσο στην ιστορική όσο και στην πιο σύγχρονή της διάσταση.<br /><br />Ο μεγαλοϊδεατισμός των Τούρκων που έχει αγγίξει την άκρως ευαίσθητη θρησκευτική διάσταση, με τη χώρα του Ερντογάν να προσθέτει στον εθνικισμό της και τη διάσταση της προστασίας των απανταχού Μουσουλμάνων, με ιδιαίτερη… προτίμηση την περιοχή που συνορεύει με το Ισραήλ. Μοχλεύοντας το Παλαιστινιακό, αναζωπυρώνει τη ρητορική με την οποία προαναγγέλλει επιστροφή των Τούρκων στην Ιερουσαλήμ!<br /><br />Εν ολίγοις, το δίπολο Ισραήλ-Τουρκίας εκπέμπει εξαιρετικά ανησυχητικά σημάδια, χωρίς καν τις επικοινωνιακού χαρακτήρα διμερείς επαφές και τη ρητορική περί συνεργασίας, συν το τμήμα της ελληνικής ελίτ και της κοινωνίας, που έχει ενστερνιστεί την προσεκτικά καλλιεργούμενη -αφελέστατη- αντίληψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και κατά βάθος οι λαοί τους… αγαπιούνται περισσότερο από όσο έχουν αντιληφθεί!<br /><br />Άτυπο μέτωπο<br /><br />Κι όπως το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο έρχεται να επιδιώξει την επιβολή τετελεσμένων με τον πιο κραυγαλέα παράνομο τρόπο, η ισραηλινή εμπειρία έχει καταγράψει την τουρκική ανάμιξη στη Συρία και την προσπάθεια χειραγώγησης και αξιοποίησης δυνάμεων που κάποτε συνεργάστηκαν στενά με το αποκαλούμενο ως Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και τις σφαγές που διαπράχθηκαν στον συριακό εμφύλιο.<br /><br />Προφανώς βέβαια, από την όλη εξίσωση δεν μπορεί να λείπει η εξέταση της παραμέτρου που θέλει αρχική σύμπτωση συμφερόντων ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ για την ανατροπή του Μπααθικού καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Εν συνεχεία βέβαια, η σκληρή κόντρα για την εξασφάλιση επιρροής -ή και ελέγχου- στο γεωγραφικό χώρο που καταλαμβάνει η Συρία, καθώς δεν είναι σαφές εάν θα συνεχίσει στο μέλλον να αποτελεί ενιαίο κράτος, μετέτρεψε τη χώρα σε ένα άτυπο τουρκοϊσραηλινό μέτωπο. Το Ισραήλ προστατεύει τους Κούρδους και τους Δρούζους, ενώ η Τουρκία ποντάρει στο ισλαμιστικό στοιχείο ηγεσίας και πληθυσμού.<br /><br />Η Ιερουσαλήμ έχει αποδείξει στην πράξη, ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει σκληρή στρατιωτική ισχύ -προς το παρόν αποκλειστικά αεροπορική- για να διασφαλιστεί ότι η Συρία δεν πρόκειται να ελεγχθεί από μη φιλικές στο Ισραήλ δυνάμεις. Μετά την 7η Οκτωβρίου 2023, το εβραϊκό κράτος έχει εμπλακεί σε έναν συνολικό πόλεμο διαμόρφωσης του περιφερειακού περιβάλλοντος με όρους λιγότερο απειλητικούς και δεν δείχνει διατεθειμένο να κάνει πίσω, τουλάχιστον όσο συνεχίζει να βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τραμπ.<div><br />Ασφάλεια… γενικώς<br /><br />Τούτων λεχθέντων, γίνεται εύκολα κατανοητό το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σκεπτικό πίσω από την προωθημένη συνεργασία Ιερουσαλήμ, Λευκωσίας και Αθηνών. Μια συνεργασία που είναι λογικό να συμπεριλάβει και μάλιστα σε περίοπτη θέση, τον ευρύτερο τομέα της ασφάλειας, της άμυνας συμπεριλαμβανομένης. Και οργανικό τμήμα της, είναι και η ενεργειακή ασφάλεια. Μια διάσταση που καθιστά την Τριμερή κρίσιμη για πολλές περισσότερες από τις τρεις συμμετέχουσες στο σχήμα…<br /><br />Οι Ισραηλινοί έχουν κατανοήσει ότι τα δυο κράτη του Ελληνισμού τους προσδίδουν ταυτόχρονα στρατηγικό βάθος και λειτουργούν ως γεωγραφικό γεφύρωμα με τον σκληρό πυρήνα της Δύσης, στην οποία πάντα διακήρυτταν ότι ανήκουν. Στην πραγματικότητα, είχαν πλήρη συνείδηση εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες. Οπότε μάλλον τα κράτη του Ελληνισμού κατανόησαν τη σημασία του Ισραήλ για την ασφάλειά τους.<br /><br />Η τρέχουσα μεταβατική στο επίπεδο των γεωπολιτικών ισορροπιών περίοδος, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει μεγαλύτερη ευκαιρία. Ο δε αμυντικός τομέας, δίνει την ευκαιρία στρατιωτικής διασύνδεσης της περιοχής με έμφαση στον τομέα της επιτήρησης και της έγκαιρης προειδοποίησης. Από το Ισραήλ στην Κρήτη και από εκεί στον Έβρο. Οι αποδεδειγμένες ικανότητες στον τομέα των πληροφοριών (intelligence), αποτελούν πολλαπλασιαστή ισχύος και ενίσχυσης της αξιοπιστίας του αποτρεπτικού μηνύματος που εκπέμπει η Τριμερής. Η δε σημασία της, δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο τοπικό-περιφερειακό επίπεδο:<br /><br />«Αναγνωρίζουμε ότι η περιοχή μας βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή, με την ευκαιρία να εγκαινιάσει μια εποχή σταθερότητας, ευημερίας και συνεργασίας που εκτείνεται από την Ινδία, μέσω της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, έως την Ευρώπη. Αυτό το κοινό όραμα για πρόοδο, ασφάλεια, σταθερότητα και ειρήνη θεμελιώνεται στον σεβασμό της ιστορικής κληρονομιάς των λαών που τους συνδέει, στα κοινά τους συμφέροντα και στις κοινές τους αξίες», ανέφερε ο Νετανιάχου.<br /><br />Σε μια περίοδο εκ νέου διαμόρφωσης των παγκόσμιων ισορροπιών, όπου επιδιώκεται η διασύνδεση -εμπορική και όχι μόνο- γεωπολιτικών περιφερειών του πλανήτη, η ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς εκπροσωπεί μια δυνητική οδό, τη στιγμή που υπάρχουν ανταγωνιστικά σχέδια γι’ αυτές τις διασυνδέσεις. Οι πολύ ισχυρές πιέσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα σε συλλογικό -αποφεύγοντας το διμερές- επίπεδο. Στόχος κάθε δρώντα είναι η προαγωγή του εθνικού συμφέροντος. Άρα, η κοινότητα συμφερόντων και απειλών, χτίζει τη σχέση Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας σε ισχυρά θεμέλια.<br /><br />Οι συνήθεις υπερβολές<br /><br />Ωστόσο, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν ιδέες που διακινούνται περί κοινών στρατιωτικών δυνάμεων σε διάφορα επίπεδα, βοηθούν ή δυσχεραίνουν την ορθολογική και ασφαλή προώθηση αυτής της συνεργασίας. Όταν βάζεις τον πήχη πολύ ψηλά, αυξάνεις τον κίνδυνο, την κρίσιμη στιγμή να περάσεις από κάτω… Ένα παράδειγμα: Θα έπρεπε η ίδρυση οποιασδήποτε δύναμης να συμπεριλάβει, για παράδειγμα, την κοινή δράση στη Συρία; Μια επιπόλαια ενέργεια στο επίπεδο του… αρχιτεκτονικού σχεδιασμού θα μπορούσε να ακυρώσει την κατασκευή του κτιρίου, που φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε περιφερειακό «μέγαρο αναφοράς». Κατανοητό;<br /><br />Όσα ακούγονται και προβάλλονται ως ειδήσεις, μπορεί να αποτελούν ιδέες που έχουν πέσει στο τραπέζι των γεωπολιτικών διαβουλεύσεων, δεν αποτελούν όμως ειδήσεις. και η προέκταση της φαντασίας του καθενός με διάφορα κίνητρα, δημιουργεί ένα επικίνδυνο πλαίσιο: Η καλλιέργεια ανεδαφικών στην παρούσα συγκυρία προσδοκιών, υπονομεύει τη μεθοδική δημιουργία συνθηκών που θα καταστήσουν μια εξέλιξη ως αυτονόητη, κινητοποιώντας αντιδράσεις των όποιων διαφωνούντων.<br /><br />Καταληκτικά, το λιγότερα λόγια και περισσότερα έργα αποτελεί για μια ακόμη φορά τον χρυσό κανόνα. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα μας βοηθήσει στην Ελλάδα να υπερβούμε… τη φύση μας και να εξετάσουμε τη νέα κατάσταση ψύχραιμα, μακριά από τη συνήθεια υπερβολικού ενθουσιασμού και υπερβολικής απογοήτευσης. Αυτή η νοοτροπία θα θωράκιζε την Τριμερή.<br /><br />Κάπου εκεί όμως υπεισέρχεται και η συνήθης στην Ελλάδα χειραγώγηση της κατάστασης από ενδιαφερόμενους για την προώθηση εξοπλιστικών προγραμμάτων με τη συνήθη μέθοδο των τελευταίων ετών. Δηλαδή, την αξιοποίηση της γεωπολιτικής σκοπιμότητας ως μανδύα για την κάλυψη αλλότριων κινήτρων. Μπορεί να μη φαίνεται τώρα, όμως η εμπειρία αποδεικνύει ότι τίποτε δε μένει κρυφό και όταν οι λεπτομέρειες αποκαλυφθούν, η ζημιά που μπορεί να προκληθεί είναι μεγάλη.<br /><br />Εν κατακλείδι, για να μετεξελιχθεί η Τριμερής σε πραγματική συμμαχία, θα πρέπει να ενταφιαστεί οριστικά η νοοτροπία ελλαδικών και κυπριακών ελίτ να αναζητούν, μέσα από τις πρωτοβουλίες εξωτερικής πολιτικής, «προστασία». Διότι τέτοια νοοτροπία θα θέσει όρια στα περιθώρια συνδρομής από την πλευρά του -πανίσχυρου στρατιωτικά- εβραϊκού κράτους. Το πρόβλημα είναι εάν μια ανταγωνιστική σχέση με κάποιον περιφερειακό δρώντα, ξεφύγει από το επίπεδο της αποτρεπτικής λειτουργίας…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η αθέατη όψη της Τριμερούς με Κύπρο & Ισραήλ…

Ζαχαρίας Μίχας   «Σε όσους φαντασιώνονται ότι μπορούν να επανιδρύσουν αυτοκρατορίες και να επιβάλουν την κυριαρχία τους στις πατρίδες μας, λ...

Διαβάστε την συνέχεια