του Κώστα Σαρικά
Η Αθήνα και το Τελ Αβίβ έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τη «συγκυριακή σύμπλευση» σε σχέση στρατηγικού βάθους, με ανοικτά διπλωματικά κανάλια, πυκνές στρατιωτικές επαφές, κοινές ασκήσεις και ανταλλαγή πληροφοριών. Στον πυρήνα υπάρχει κοινή ανάγνωση της απειλής στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Τουρκία να παραμένει ο σταθερός παρονομαστής.
Το Ισραήλ έχει καθημερινή εμπειρία από επιθέσεις κορεσμού με ρουκέτες, UAV και πυραυλικά πλήγματα, ενώ η Ελλάδα «βλέπει» την ίδια λογική μαζικότητας να μεταφέρεται στο Αιγαίο και στη Θράκη, με την Άγκυρα να επενδύει σε drones, πυραύλους, ηλεκτρονικό πόλεμο και δικτυοκεντρικές δυνατότητες.
Σε αυτό το περιβάλλον, τα ισραηλινά συστήματα που αποκτά ή συζητά η Ελλάδα δεν είναι απλώς νέες προμήθειες. Είναι κομμάτια ενός πλέγματος αποτροπής, με στόχο να αντιμετωπιστεί η απειλή χαμηλού κόστους και υψηλής μαζικότητας και να κλείσει ο κύκλος «εντοπισμός–στοχοποίηση–προσβολή–εκτίμηση αποτελέσματος» σε νησιωτικό και χερσαίο πεδίο.
Η «γραμμή» των τελευταίων μηνών: από τις παραλαβές στη δομή πλέγματος
Η εικόνα διαμορφώνεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορά συστήματα ακριβείας που ήδη μπαίνουν στην επιχειρησιακή καθημερινότητα, με αιχμή τους Spike NLOS σε συνδυασμό με οργανικούς αισθητήρες UAV. Ο δεύτερος αφορά μεγάλα προγράμματα που ωριμάζουν προς συμφωνία, όπως η ενίσχυση πυρών ξηράς με PULS και η πολυεπίπεδη αντιαεροπορική–αντιdrone ομπρέλα.
Το «νήμα» που ενώνει τα πάντα είναι η στροφή σε λύσεις που αντέχουν κορεσμό, επιτρέπουν ταχύτατη στοχοποίηση και δίνουν επιλογές οικονομίας πυρός, ώστε η άμυνα να μη «καίει» ακριβούς αναχαιτιστές απέναντι σε φθηνούς στόχους.
Πολυεπίπεδη αεράμυνα: ο ελληνικός «θόλος» με ισραηλινή σχολή
Η ανάγκη δεν είναι απλώς να προστεθούν νέα βλήματα. Είναι να χτιστεί αρχιτεκτονική αεράμυνας με στρώματα, διασύνδεση αισθητήρων και ενιαία εικόνα αεράμυνας. Στο πλαίσιο αυτό, το σενάριο τριών στρωμάτων αφορά τα ισραηλινά συστήματα SPYDER, BARAK MX και David’s Sling.
SPYDER: το χαμηλό–μεσαίο στρώμα για UAV και αιφνιδιασμό
Το SPYDER είναι τυπικά σύστημα μικρών και μεσαίων αποστάσεων με έμφαση στον μικρό χρόνο αντίδρασης, κατάλληλο για σενάρια όπου ο στόχος εμφανίζεται χαμηλά και «αργά» ή χαμηλά και «γρήγορα».
– Τεχνικά στοιχεία που έχουν επιχειρησιακή αξία Χρήση πυραύλων αεροπορικής προέλευσης σε επίγειο ρόλο, συνήθως Python-5 και Derby, άρα δυνατότητα high off-boresight εμπλοκών και ταχείας μετάβασης σε στόχους.
Διαμόρφωση «shoot and scoot» με κινητές μονάδες, κρίσιμη για αποφυγή πρώτου πλήγματος και για κάλυψη νησιωτικών τομέων.
Ικανότητα εμπλοκής πολλαπλών στόχων, με έμφαση σε UAV, loitering munitions και χαμηλά ιπτάμενα μέσα.
Ρόλος σημειακής προστασίας κρίσιμων υποδομών και σχηματισμών, με δυνατότητα γρήγορης μετακίνησης.
BARAK MX: αεράμυνα περιοχής και διασύνδεση σε δίκτυο
Το BARAK MX παρουσιάζεται ως οικογένεια, όχι ως «μία» λύση. Η λογική είναι να έχεις διαφορετικούς αναχαιτιστές ανάλογα με το επίπεδο απειλής, σε κοινή αρχιτεκτονική διοίκησης και ελέγχου.
– Τεχνικά στοιχεία με αποτρεπτικό αποτύπωμαΟικογένεια αναχαιτιστών με διαφορετικά βεληνεκή, ώστε να χτίζεται κλιμάκωση από μέση έως μεγαλύτερη ακτίνα κάλυψης.
Ικανότητα αεράμυνας περιοχής, άρα δημιουργία «ζωνών άρνησης» και όχι μόνο σημειακής προστασίας.
Διασύνδεση με αισθητήρες και C2, ώστε να λειτουργεί ως κόμβος σε ενοποιημένη αεράμυνα, κρίσιμο σε περιβάλλον ηλεκτρονικού πολέμου.
Έμφαση σε ταυτόχρονες εμπλοκές, που είναι κλειδί απέναντι σε κύματα UAV και cruise.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου