Σχέδιο ειρήνης για Ουκρανία φέρνει η Κίνα. Οι δύο όροι της Ρωσίας, οι κόκκινες γραμμές των Ουκρανών.

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/d5a74ce6966eb2d6da5d999eb35e0166_XL.jpg" width="749" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ηχηρές αποχές από το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την άμεση αποχώρηση των Ρώσων από την Ουκρανία.</span></h3>Την πρόθεση της να παρουσιάσει - πιθανότατα ακόμα και εντός της εβδομάδας - ένα ειρηνευτικό σχέδιο, μια «πολιτική πρόταση» για την Ουκρανία έχει διατυπώσει η Κίνα, τη στιγμή που το Κίεβο υποστηρίζει πως δεν είχε καμία διαβούλευση με το Πεκίνο και η Μόσχα διαμηνύει πως είναι πάντα ανοικτή σε συνομιλίες και διαπραγματεύσεις, εφόσον αυτές λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας.<br />Είναι πολύ πιθανό ο κορυφαίος Κινέζος διπλωμάτης, Wang Yi, ο οποίος βρέθηκε αυτήν την εβδομάδα τόσο στην Ευρώπη καθώς συμμετείχε στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου όσο και στη Ρωσία όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Vladimir Putin αλλά και με τον Ρώσο ΥΠΕΞ, Sergei Lavrov, να παρουσίασε τις βασικές πτυχές του κινεζικού ειρηνευτικού σχεδίου και στις δύο πλευρές.<br /><br />Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι πριν από λίγα 24ωρα, η Κίνα έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο της για την Παγκόσμια Πρωτοβουλία για την Ασφάλεια, το οποίο περιλαμβάνει έξι βασικές Αρχές για τη διατήρηση της παγκόσμιας ασφάλειας και την αποτροπή διεθνών συγκρούσεων.<br /><br />Ουκρανία: Δεν είχαμε καμία διαβούλευση με την Κίνα<br /><br />Πάντως, το Κίεβο διαμηνύει πως δεν είχε καμία διαβούλευση με την Κίνα όσον αφορά την «πολιτική πρόταση» και το ειρηνευτικό της σχέδιο για την Ουκρανία.<br />«Η Κίνα δεν διαβουλεύτηκε μαζί μας όσον αφορά το ειρηνευτικό της σχέδιο για το τέλος του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία» ανέφερε κορυφαίος Ουκρανός αξιωματούχος, τη στιγμή πάντως που ο Ουκρανός ΥΠΕΞ, Dmytro Kuleba υποστήριξε πως ο Wang Yi του παρουσίασε κάποια «βασικά χαρακτηριστικά του ειρηνευτικού σχεδίου» κατά τη συνάντηση τους στη Γερμανία στις αρχές της εβδομάδας στο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Ασφάλεια που έγινε στο Μόναχο.<br />«Ανυπομονούμε να λάβουμε το κείμενο της πρότασης επειδή δεν μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα μόνο από αυτά που ακούμε» υποστήριξε ο Kuleba, ο οποίος στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τόνισε ότι η Ουκρανία είναι ανοιχτή σε συνομιλίες.<br /><br />Οι κόκκινες γραμμές<br /><br />«Είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε με όσους έχουν ιδέες που μπορούν να μας βοηθήσουν να πετύχουμε αυτόν τον στόχο» τόνισε ο Kuleba, ο οποίος ωστόσο προειδοποίησε πως καμία ειρηνευτική πρόταση δεν θα πρέπει να παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» που έχει θέσει η Ουκρανία.<br />«Οι κόκκινες γραμμές είναι οι αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που περιλαμβάνουν το σεβασμό στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας.<br />Δεν θα υπάρξει καμία διαπραγμάτευση για τα ουκρανικά εδάφη.<br />Ο πρόεδρος Zelensky το έχει ήδη πει ξεκάθαρα» υπογράμμισε ο Ουκρανός ΥΠΕΞ.<br /><br />Ρωσία: Δύο όροι<br /><br />Από την πλευρά της και η Ρωσία δηλώνει έτοιμη για συνομιλίες και διαπραγματεύσεις, εφόσον πάντα λαμβάνονται υπόψη τα ρωσικά συμφέροντα.<br />Αν και μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάποιο επίσημο σχόλιο από τη ρωσική πλευρά σχετικά με το σχέδιο που φέρεται να είναι έτοιμη να προτείνει η Κίνα, Ρώσοι αξιωματούχοι τονίζουν ότι η Μόσχα ήταν και παραμένει έτοιμη για συνομιλίες.<br />Σε δηλώσεις του ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Mikhail Galuzin υποστήριξε πως μπορούν να γίνουν διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία, εφόσον τα δυτικά κράτη και το καθεστώς του Κιέβου παραδώσουν τα όπλα τους και σταματήσουν να βομβαρδίζουν ρωσικές πόλεις.<br />«Εάν η Δύση και το Κίεβο θέλουν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα πρέπει, πάνω απ' όλα, να σταματήσουν να βομβαρδίζουν ρωσικές πόλεις και να καταθέσουν τα όπλα.<br />Μετά από αυτό, θα είναι δυνατή η διεξαγωγή μιας συζήτησης βασισμένης στις νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες» τόνισε ο Galuzin.<br /><br />Διαπραγματεύσεις με ΗΠΑ, όχι με Ουκρανία<br /><br />Πάντως ο Ρώσος πρέσβης στον ΟΗΕ, Vasily Nebeznya υποστήριξε ότι οι διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης θα πρέπει να γίνουν στην Ουάσιγκτον και όχι στο Κίεβο, τονίζοντας πως η Μόσχα είναι έτοιμη για συνομιλίες.<br />«Η προσπάθεια επίλυσης όλης αυτής της κατάστασης που θα είναι γεμάτη με τις πιο αρνητικές συνέπειες για ολόκληρη την ανθρωπότητα σε περίπτωση άμεσης σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, δεν πρέπει πλέον να διεξάγεται μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά μεταξύ της Ρωσίας και της συλλογικής Δύσης, καθώς η Ουάσιγκτον βρίσκεται πίσω από το καθεστώς του Κιέβου.<br />Είμαστε έτοιμοι να αναζητήσουμε μια σοβαρή και μακροπρόθεσμη διπλωματική λύση σε αυτή την κρίση και το έχουμε επανειλημμένα δηλώσει αυτό» υπογράμμισε ο Ρώσος πρέσβης.<br />Όπως είπε, τα «ειρηνευτικά σχέδια» της Δύσης και της Ουκρανίας που έχουν δει έως σήμερα το φως της δημοσιότητας, αποσκοπούν στη συνθηκολόγηση της Ρωσίας.<br />«Οποιοδήποτε «ειρηνευτικό σχέδιο» ρίχνεται στον χώρο των μέσων ενημέρωσης από το Κίεβο ή από τους δυτικούς διαχειριστές του, στην πραγματικότητα καταλήγει στη συνθηκολόγηση της Ρωσίας.<br />Έχει γίνει ήδη προφανές σε όλους εδώ και πολύ καιρό, καθώς η πραγματική στάση του καθεστώτος του Κιέβου στις διαπραγματεύσεις αποδεικνύεται έντονα από ένα διάταγμα που ψηφίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο από τον Ουκρανό Πρόεδρο που απαγορεύει οποιεσδήποτε συνομιλίες με τη ρωσική ηγεσία» ανέφερε ο Ρώσος πρέσβης.<br /><br />Ψήφισμα στον ΟΗΕ με ηχηρές αποχές<br /><br />Εν τω μεταξύ, σήμερα Πέμπτη 23/2 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αναμένεται να υιοθετήσει ψήφισμα, με το οποίο θα ζητείται η άμεση και άνευ όρων αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία.<br />Το ψήφισμα εκτιμάται ότι θα περάσει με μεγάλη πλειοψηφία, αν και πάλι κράτη με τεράστια ισχύ, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Νότια Αφρική και άλλες χώρες του παγκόσμιου Νότου και της Ανατολής αναμένεται να απόσχουν από την ψηφοφορία, διατυπώνοντας και πάλι με ηχηρό τρόπο την αποστασιοποίηση τους από αυτό που θεωρούν ως πόλεμο της Δύσης.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σχέδιο ειρήνης για Ουκρανία φέρνει η Κίνα. Οι δύο όροι της Ρωσίας, οι κόκκινες γραμμές των Ουκρανών.

Ηχηρές αποχές από το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την άμεση αποχώρηση των Ρώσων από την Ουκρανία. Την πρόθεση της να παρουσιάσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμος logistics στην Ουκρανία. Παραδοχή ΝΑΤΟ: Αδυνατούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των Ουκρανών.

<img height="442" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/b4011966952a6039b9845d5f90aead99_XL.jpg" width="736" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στο απώτατο μέλλον παρέπεμψε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.</span></h3>Για πόλεμο logistics στην Ουκρανία κάνει λόγο ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, ο οποίος παραδέχεται πως η σημερινή προμήθεια οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών στον ουκρανικό στρατό από τη Δύση δεν είναι βιώσιμη, καθώς οι Ουκρανοί στρατιώτες καταναλώνουν πολύ περισσότερα πυρομαχικά από όσα μπορούν να τους προμηθεύσουν οι συμμαχικές δυνάμεις.<br />Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που ο Stoltenberg παραδέχεται πως τα πυρομαχικά της Δύσης δεν επαρκούν για τις ανάγκες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων - ενώ δεν έχουν λείψει και οι παραινέσεις προς τους Ουκρανούς στρατιώτες να μάθουν να χρησιμοποιούν με φειδώ τα πυρομαχικά -, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τοποθέτηση του γ.γ. του ΝΑΤΟ ότι πλέον η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ένας «πόλεμος logistics».<br /><br />Κρίσιμη παράμετρος<br /><br />Αυτό άλλωστε επισημαίνουν και πολλοί αναλυτές και στρατιωτικοί ειδικοί, όταν ερωτώνται για το τι είναι αυτό που μπορεί να κρίνει την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία.<br />Συγκεκριμένα, εκτιμούν ότι ο πόλεμος θα διαρκέσει χρόνια και άρα η έκβαση του θα κριθεί από το ποια από τις δύο πλευρές θα καταφέρει να αντέξει, να «κρατήσει» και να μην εξασθενήσει πρώτη.<br /><br />Στο σωστό δρόμο<br /><br />Όπως είπε ο Stoltenberg μιλώντας στο βρετανικό SKY News, οι Σύμμαχοι πρέπει να αυξήσουν την παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού και πυρομαχικών.<br />«Ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουμε την υποστήριξή μας στην Ουκρανία είναι να κάνουμε αυτό που έχουμε αρχίσει να κάνουμε τώρα, και αυτό είναι να συνεργαστούμε με την αμυντική βιομηχανία για να βεβαιωθούμε ότι οι σύμμαχοι υπογράφουν μακροπρόθεσμα συμβόλαια» υποστήριξε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο οποίος πάντως έσπευσε να διαβεβαιώσει πως το ΝΑΤΟ θα παραμείνει στο πλευρό της Ουκρανίας «για όσο χρειαστεί».<br /><br />Να μην επιτρέψουμε νίκη του Putin<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό ο Stoltenberg επανέλαβε το μόνιμο αφήγημα της Δύσης και του ΝΑΤΟ ότι δεν πρέπει να επιτραπεί μια νίκη στον Putin.<br />«Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον Putin να κερδίσει στην Ουκρανία.<br />Αυτό θα είναι τραγωδία για τους Ουκρανούς, αλλά θα είναι επικίνδυνο και για εμάς» υποστηρίζει ο Stoltenberg, ο οποίος όμως δεν φαίνεται να έχει απάντηση για το τι μπορεί να σημάνει για τη Ρωσία μια «ήττα στην Ουκρανία» και για το ποια θα μπορεί να είναι η απάντηση μιας πυρηνικής υπερδύναμης, εάν αυτή νιώσει ότι απειλείται να χάσει σε μια στρατιωτική σύγκρουση.<br />Υπενθυμίζεται πως σε δηλώσεις του ο Dmitry Medvedev, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, υποστήριξε ότι εάν οι ΗΠΑ επιμείνουν στη θέση και στη στάση τους να επιφέρουν μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία, τότε θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια παγκόσμια πυρηνική σύγκρουση.<br /><br />Ένταξη Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ;<br /><br />Ερωτηθείς για το εάν θα επιτραπεί στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ο Stolternberg επέλεξε τα γνωστά ήξεις – αφήξεις της Δύσης.<br />«Η θέση του ΝΑΤΟ είναι αμετάβλητη.<br />Η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά το ενδιαφέρον τώρα εστιάζει στο να διασφαλιστεί ότι η Ουκρανία μπορεί να επικρατήσει ως κυρίαρχο, ανεξάρτητο έθνος στην Ευρώπη» είπε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ παραπέμποντας στο απώτατο μέλλον.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πόλεμος logistics στην Ουκρανία. Παραδοχή ΝΑΤΟ: Αδυνατούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των Ουκρανών.

Στο απώτατο μέλλον παρέπεμψε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Για πόλεμο logistics στην Ου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένα ψέμα που είπε ο Biden στον Zelensky πρόδωσε αυτό που έρχεται. Αλλάζει επίπεδο ο πόλεμος με Ρωσία.

<img height="426" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/3ec6cc3f7ed6f61f9631d3674cdbd731_XL.jpg" width="765" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί ο Biden προσπαθεί να ενισχύσει λεκτικά τους Ουκρανούς χρησιμοποιώντας ανέντιμη ρητορική;</span></h3>Κατά την πρόσφατη αιφνιδιαστική επίσκεψή του στην Ουκρανία, ο Joe Biden βγήκε μπροστά στις κάμερες με τον Volodymyr Zelensky, υπό τον ήχο μάλιστα σειρήνων αεροπορικής επιδρομής, και δήλωσε τη συνεχή υποστήριξη των ΗΠΑ στις πολεμικές προσπάθειες της χώρας.<br />Η εμφάνιση του Biden συντονίστηκε με την ανακοίνωση ενός πακέτου όπλων ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, του 30ού τέτοιου πακέτου τον τελευταίο χρόνο.<br />Ωστόσο, αυτό που δεν αναφέρθηκε είναι ότι το ΝΑΤΟ έχει στραφεί σε παλαιότερα τεθωρακισμένα οχήματα, όπως τα MRAPS, και έχει μειώσει τις πολύτιμες προμήθειες αντιαρματικών όπλων όπως το Javelin.<br /><br />Μειώνονται οι αποστολές στρατιωτικού υλικού<br /><br />Σύμφωνα με τα αποθέματα πολλών χωρών του ΝΑΤΟ, υπήρξε στην πραγματικότητα μείωση των αποστολών, καθώς οι προμήθειες περιορίζονται.<br />Οι ανησυχίες αυξάνονται μεταξύ των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ ότι δεν θα είναι σε θέση να συνεχίσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία διατηρώντας παράλληλα και τη δική τους ετοιμότητα, αλλά η κυβέρνηση Biden φαίνεται να έχει την πρόθεση να δώσει τουλάχιστον την εντύπωση ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ είναι ισχυρότερη από ποτέ.<br />Κάποια σύγχυση επικρατεί σχετικά με τους πραγματικούς στόχους των δυνάμεων της Ουκρανίας που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ, καθώς οι αξιωματούχοι μιλούν όχι μόνο για την ανάκτηση του Ντονμπάς, αλλά και για την ανάκτηση της Κριμαίας, η οποία βρίσκεται στα χέρια της Ρωσίας από το 2014.<br />Επομένως οι δηλώσεις Biden μπορεί να ακούγονται σαν αισιόδοξη ρητορική που έχει σχεδιαστεί για να εμπνεύσει, αλλά σίγουρα δεν είναι ρεαλιστικές, δεδομένου του ευρέος φάσματος αμυντικών συστημάτων που εγκαθιστά η Ρωσία για να ανακόψει οποιαδήποτε προσέγγιση.<br />Για να μην συνυπολογιστούν και οι αναφορές για αντιδράσεις στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ δείχνουν ότι οι Ρώσοι στοχεύουν με επιτυχία τις ουκρανικές μονάδες - Ακόμα και ο Zelensky παραδέχθηκε ανοιχτά ότι η κατάσταση στο Ντονέτσκ ήταν "πολύ δύσκολη".<br /><br />Η παρουσία στην Πολωνία<br /><br />Μετά την εμφάνιση του στην Ουκρανία, ο Biden συνέχισε στη Βαρσοβία της Πολωνίας για να δώσει ομιλία σχετικά με την εξελισσόμενη σύγκρουση.<br />Μία από τις δηλώσεις του ειδικότερα αξίζει περαιτέρω ανάλυσης.<br />Ο Biden διακηρύσσει με υπερηφάνεια ότι ουκρανικές σημαίες κυματίζουν πάνω από τα σπίτια σε μικρές και μεγάλες πόλεις σε όλη την Αμερική, υπονοώντας ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών υποστηρίζει πλήρως αυτό που πολλοί πλέον αντιλαμβάνονται ως πόλεμο δι' αντιπροσώπων.<br />Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η υποστήριξη της αμερικανικής κοινής γνώμης για τη βοήθεια προς την Ουκρανία φθίνει, με τους συντηρητικούς να χάνουν κάθε πίστη στο σχέδιο.<br />Η ιστορία με τις ουκρανικές σημαίες που κυματίζουν σε όλες τις ΗΠΑ είναι απλά ψευδής.<br />Σε γενικές γραμμές, είναι πολύ πιο πιθανό να δεί κανείς μια σημαία "Let's Go Brandon" πάνω από την εξώπορτα ενός αμερικανικού σπιτιού παρά μια ουκρανική σημαία.<br /><br />Που στοχεύει ο Biden;<br /><br />Αλλά γιατί ο Biden προσπαθεί να ενισχύσει λεκτικά τους Ουκρανούς χρησιμοποιώντας ανέντιμη ρητορική;<br />Η αιφνιδιαστική εμφάνιση του και το πακέτο όπλων που ανακοινώθηκε μοιάζει περισσότερο με μια ύστατη προσπάθεια να συσπειρώσει την Ουκρανία ενάντια σε μια επικείμενη επίθεση που γνωρίζει ότι έρχεται σύντομα.<br />Είτε αυτό, είτε πρόκειται για μια προσπάθεια επίδειξης στον Putin ότι το ΝΑΤΟ είναι ακόμα πολύ μέσα στο παιχνίδι και να αποσπάσει την προσοχή από την πραγματικότητα ότι οι προμήθειες όπλων παραπαίουν.<br />Το σχόλιο για τη σημαία θα μπορούσε επίσης να αποσκοπεί στο να δώσει στους Ουκρανούς την εσφαλμένη εντύπωση ότι οι Αμερικανοί θα υποστηρίξουν τελικά την άμεση ανάπτυξη στρατευμάτων στην περιοχή, κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητο, εκτός εάν τα ερείσματα της Ουκρανίας στον πόλεμο δεν είναι τόσο ισχυρά όσο έχει υποστηριχθεί.<br />Μπορεί να είναι αλήθεια ότι υπάρχουν Αμερικανοί σύμβουλοι και ίσως ακόμη και ειδικές δυνάμεις επί τόπου στην Ουκρανία, αλλά η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών είναι σθεναρά αντίθετη σε ανοιχτό πόλεμο με τη Ρωσία.<br />Κατά βάθος, η επίσκεψη του Biden στην περιοχή και οι περίεργοι ισχυρισμοί του στην Πολωνία σηματοδοτούν μια επερχόμενη αλλαγή στον πόλεμο που δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ένα ψέμα που είπε ο Biden στον Zelensky πρόδωσε αυτό που έρχεται. Αλλάζει επίπεδο ο πόλεμος με Ρωσία.

Γιατί ο Biden προσπαθεί να ενισχύσει λεκτικά τους Ουκρανούς χρησιμοποιώντας ανέντιμη ρητορική; Κατά την πρόσφατη αιφνιδιαστική επίσκεψή του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία απορροφά τον στρατό της Ολλανδίας.

<a href="https://www.geoeurope.org/wp-content/uploads/2023/02/germany-gfa0f7ff74_640-1.jpg"><img height="351" src="https://www.geoeurope.org/wp-content/uploads/2023/02/germany-gfa0f7ff74_640-1.jpg" width="752" /></a><br /><br /><b>Βαγγέλης Χωραφάς</b><br />Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στον Τύπο μια είδηση στην οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία. Η Ολλανδία ετοιμάζεται να ενσωματώσει τις υπόλοιπες μάχιμες ταξιαρχίες της στον γερμανικό στρατό, καθώς οι δύο σύμμαχοι ενώνουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους εν μέσω αυξανόμενων απειλών για την ασφάλεια στην περιοχή μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.<br /><br />Οι δύο σύμμαχοι εργάζονται τώρα για την ενσωμάτωση της 13ης Ελαφράς Ταξιαρχίας των Κάτω Χωρών στη 10η Μεραρχία Πάντσερ του Γερμανικού Στρατού. Μεγάλο μέρος του ολλανδικού στρατού έχει συγχωνευτεί με τον γερμανικό, μια διαδικασία που έχει ξεκινήσει από το 2014 και συνεχίζεται. Δύο από τις τρεις μάχιμες ολλανδικές ταξιαρχίες έχουν ήδη ενωθεί με τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις.<br /><br />Η 11η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία έχει περάσει υπό γερμανική διοίκηση από το 2014. Στις 17 Μαρτίου 2016, η 43η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία έγινε και επίσημα μέρος της 1ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Με την ενσωμάτωση και της 13ης Ταξιαρχίας, ο ολλανδικός στρατός θα έχει πλέον υπό τον έλεγχό του μόνο τις ειδικές δυνάμεις, το υποστηρικτικό προσωπικό και τα αρχηγεία.<br /><br />Αυτή είναι μια επαναστατική αλλαγή όχι μόνο για την Ολλανδία, αλλά και για την Ευρώπη και, ίσως, τον κόσμο ολόκληρο. Έχει ανοίξει, ουσιαστικά, τον δρόμο για μια νέα στρατιωτική δύναμη υπό γερμανική διοίκηση.<br /><br />Η συγχώνευση της τελευταίας ταξιαρχίας των 3.000 στρατιωτών μπορεί να γίνει ήδη από τον Απρίλιο, αλλά η ολλανδική κυβέρνηση δεν έχει λάβει ακόμη την τελική της απόφαση, δήλωσε ο Van de Beek, εκπρόσωπος του Βασιλικού Στρατού των Κάτω Χωρών, στο Bloomberg. Το ολλανδικό υπουργικό συμβούλιο «διερευνά» την πιθανή ενσωμάτωση, δήλωσε η υπουργός Άμυνας Kajsa Ollongren σε επιστολή του Σεπτεμβρίου 2022 προς το κοινοβούλιο.<br /><br />Το σχέδιο θα οδηγήσει σε μια κοινή δύναμη περίπου 50.000 στρατιωτικών, με περίπου 8.000 στρατιώτες να προέρχονται από την Ολλανδία, σύμφωνα με την ολλανδική εφημερίδα NRC.<br /><br />Μιλώντας για τα οφέλη της ολοκλήρωσης για τη Γερμανία, τα μέσα ενημέρωσης σημειώνουν ότι λόγω της αυξανόμενης «απειλής από την Ανατολή», η ευρωπαϊκή στρατιωτική ατζέντα έχει επιστρέψει στη συλλογική άμυνα και για αυτό οι χώρες χρειάζονται μεγάλες ομάδες στρατού, όπως μεραρχίες. Η Bundeswehr εξακολουθεί να έχει μια μεραρχιακή δομή, αλλά λόγω της χρόνιας έλλειψης προσωπικού, οι τρεις γερμανικές μεραρχίες έχουν πλέον σοβαρή υποστελέχωση. Ως εκ τούτου, η ενίσχυσή τους από τις ολλανδικές ταξιαρχίες θεωρείται ως η κατάλληλη κίνηση.<br /><br />Η συγχώνευση ήταν μέρος του προγράμματος Common Army Vision, μιας εμπιστευτικής συμφωνίας μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών, που υπογράφηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022 σε συνάντηση στη Δρέσδη μεταξύ του διοικητή των ολλανδικών χερσαίων δυνάμεων, Martin Weinen, και του Γερμανού ομολόγου του Alfons Meis, γράφει η NRC.<br /><br />Από τον Φεβρουάριο 2022, ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς έχει δηλώσει ότι η Γερμανία θα έχει σύντομα «τον μεγαλύτερο παραδοσιακό στρατό στην Ευρώπη» μεταξύ των χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Υποστήριξε λοιπόν από τη Βουλή τη νομική βάση για ένα ειδικό ταμείο για την Bundeswehr ύψους 107 δις ευρώ. Αυτό θα επιτρέψει στο Βερολίνο να επιτύχει τον στόχο του 2% του ΑΕΠ που διατίθεται για την άμυνα, ο οποίος είναι υποχρεωτικός για τις χώρες του ΝΑΤΟ, ασχέτως αν η πλειοψηφία των μελών τον παραβιάζει.<br /><br />Επειδή δεν ακούγονται φωνές εναντίον της συμφωνίας στο Βερολίνο και το Άμστερνταμ, εκτιμάται η εν λογω συμφωνία θα ολοκληρωθεί. Ταυτόχρονα, η επέκταση των εξουσιών της διοίκησης της Bundeswehr στην Ολλανδία δεν θα περιοριστεί σε δύο χώρες. Ήδη, εκπρόσωποι του γερμανικού υπουργείου Άμυνας εργάζονται στη Φινλανδία, ενώ παλιότερα και η Τσεχία είχε εκδηλώσει παρόμοιο ενδιαφέρον.<br />Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ-ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ<br /><br />Το ΝΑΤΟ μπορεί να θέλει να δείξει ότι κρατά μια ενιαία στάση απέναντι στη Ρωσία, αν και η Τουρκία το διαψεύδει, αλλά κανένας δεν ξέρει πόσο μονολιθικά θα αντιδράσει η συμμαχία εάν αρχίσουν πραγματικές εχθροπραξίες πλήρους κλίμακας στην Ευρώπη. Μπορεί αυτή η προοπτική να είναι σχεδόν απίθανη, αλλά τα στρατιωτικά επιτελεία δεν λειτουργούν με αυτή τη λογική.<br /><br />Με τα δεδομένα αυτά μπορεί να αναμένεται και μια άλλη στρατιωτική διακρατική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, που αφορά την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής. Επιπλέον, στο μέλλον, αυτές οι συσπειρώσεις ενδέχεται να γίνουν ανταγωνιστικές, δεδομένων των αξιώσεων της Βαρσοβίας για αποζημιώσεις από το Βερολίνο. Αλλά αυτό δεν θα ενοχλήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, που θεωρούν ότι μπορούν να το διαχειριστούν.<br /><br />Γενικά, όλα όσα συμβαίνουν είναι παρόμοια με τη δημιουργία εντός του ΝΑΤΟ στρατιωτικών κύκλων με τα δικά τους πολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα. Προφανώς, η συμμαχία πιστεύει ότι μια τέτοια διαχείριση θα είναι πιο βολική για μια άμεση απάντηση στον ρωσικό κίνδυνο. Ταυτόχρονα, η κοινή δομή διοίκησης και επιτελών του ΝΑΤΟ θα διατηρηθεί πάνω από τις διακρατικές δομές που θα προκύψουν. Η «πρωτοβουλία Ραμστάιν», είναι ενδεικτική της λογικής που κυριαρχεί στις χώρες της Δύσης.<br /><br />Η βάση του Ραμστάιν φιλοξένησε στις 20 Ιανουαρίου την όγδοη συνάντηση της Ομάδας Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας, την τρίτη σε αυτή τη στρατιωτική εγκατάσταση. Μετά την πρώτη σύνοδο κορυφής όλων των φιλο-ουκρανικών χωρών στις 26 Απριλίου 2022, στην οποία εμφανίστηκε ξεκάθαρα η ηγετική ομάδα χωρών που επιθυμούσαν να υποστηρίξουν το Κίεβο, οι συνομιλίες με αυτή τη μορφή, επαναλήφθηκαν την 8η Σεπτεμβρίου.<br /><br />Στην πρώτη κοινή συνάντηση, συγκεκριμένα το Ηνωμένο Βασίλειο με επικεφαλής τον Μπόρις Τζόνσον και εκπροσωπούμενο από τον υπουργό Άμυνας Μπεν Γουάλας πίεσε να παράσχει όλα τα είδη όπλων και υποστήριξη πληροφοριών στο Κίεβο. Κοντά στη γραμμή του Λονδίνου βρέθηκε επίσης η Πολωνία, ακολουθούμενη από τις χώρες της Βαλτικής. Με το πέρασμα των μηνών, χώρες εκτός ΝΑΤΟ προστέθηκαν στη πρωτοβουλία Ραμστάιν. Αυτές περιλαμβάνουν το τετράπλευρο Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία-Ιαπωνία-Νότια Κορέα, που υποστηρίζει το Κίεβο από τον Ειρηνικό ή χώρες κοντά στη Δύση όπως το Ισραήλ, το Κατάρ και το Μαρόκο.<br /><br />Πρόκειται για βήματα προς τη διαμόρφωση μιας νέας «συμμαχίας των προθύμων» που υπερβαίνει τα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Ή, όπως επιμένουν κάποιοι πολιτικοί και ειδικοί, για τα πρώτα βήματα για την δημιουργία του «Παγκόσμιου ΝΑΤΟ».<br /><br />Η τρίτη συνάντηση στο Ραμστάιν στις 20 Ιανουαρίου 2023, είχε έναν διαφορετικό στόχο. Την ανάδειξη του Ατλαντισμού ως στρατηγικής ενάντια στις φιλοδοξίες της Ρωσίας και, ταυτόχρονα, το τέλος των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών για στρατιωτική αυτονομία. Οι κινήσεις υπαγορεύονται από τον αγγλοσαξονικό άξονα Ουάσιγκτον-Λονδίνο. Το Ραμστάιν είναι για την Ουάσιγκτον, ακόμα και συμβολικά, η «στρατιωτική πρωτεύουσα» της Δύσης, η οποία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και μελλοντικά, της Κίνας.<br /><br />Το Ραμστάιν μπορεί να λειτουργήσει ως στρατιωτικό υποκατάστατο των Βρυξελλών, της επίσημης έδρας του ΝΑΤΟ, επειδή είναι μια τεράστια αμερικανική βάση και όχι ένα αρχηγείο υπεράνω των κρατών-μελών, όπως είναι οι Βρυξέλλες. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, οι διακρατικές στρατιωτικές ολοκληρώσεις, όπως αυτή μεταξύ Γερμανίας και Ολλανδίας είναι ευπρόσδεκτες, ιδίως αν λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος.<div><br /></div><div><a href="https://www.geoeurope.org/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Γερμανία απορροφά τον στρατό της Ολλανδίας.

Βαγγέλης Χωραφάς Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στον Τύπο μια είδηση στην οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία. Η Ολλανδία ετοιμάζεται να ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Σ. Ουλγκέν: Αλλαγή κυβέρνησης στην Τουρκία θα επιταχύνει την επαναπροσέγγιση με την Ελλάδα.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/00/0056eb4d2d4a427cb1f802d2845394e5.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="744" /><br /><br /><div>Του <b>Πέτρου Κράνια</b><br />Ο διευθυντής του τουρκικού think tank EDAM (Κέντρο Ερευνών Οικονομικής και Εξωτερικής Πολιτικής) και πρώην διπλωμάτης Σινάν Ουλγκέν μιλά στο Capital.gr για την οικονομική κατάσταση των Τούρκων πολιτών, το ενδεχόμενο αλλαγής κυβέρνησης στην Τουρκία, το νέο εκλογικό σκηνικό που πιθανώς να διαμορφωθεί, τη στάση της τουρκικής αντιπολίτευσης, τις σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, αλλά και την επόμενη μέρα στα ελληνοτουρκικά.<br /><br />Τουρκία και Δύση<br /><br />"Ναι πιστεύω ότι η Τουρκία αποστασιοποιείται από τη Δύση", λέει ο Τούρκος, πολύπειρος πρώην διπλωμάτης Σινάν Ουλγκέν, και υπογραμμίζει ότι αυτό δεν το θεωρεί "ατύχημα" αλλά "δομικό θέμα" του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Αναλύοντας τη θέση του επί του θέματος ο κ. Ουλγκέν αναφέρει πως "αυτό που έχουμε δει επί διακυβέρνησης ΑΚΡ είναι μία εκ νέου εννοιολόγηση της θέσης της Τουρκίας στον κόσμο. Προηγουμένως δεν ετίθεντο τέτοια ερωτήματα. Υπό προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ετίθετο ερώτημα ως προς το πού θα έπρεπε να ανήκει η Τουρκία. Ήταν θέσφατο ότι η Τουρκία είναι μέρος της Δύσης και ότι θα έπρεπε να επιστρατεύσεις τους πόρους της στον σκοπό της ενδυνάμωσης της παρουσίας της στη Δύση. Με το ΑΚΡ αυτό άλλαξε. Το νέο αφήγημα θέλει την Τουρκία να μην είναι απαραιτήτως μέλος της Δύσης, μιας και έχει διαφορετική κληρονομιά, διαφορετική παράδοση και θα έπρεπε να επιδιώκει μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία. Αυτό ενδυναμώθηκε από το επιχείρημα πως η δυτική συμμαχία φθίνει, ότι η ισχύς μεταστρέφεται προς την Ασία και ως αποτέλεσμα αυτών η Τουρκία θα πρέπει να επανεκτιμήσει τη θέση της στον κόσμο και να επικεντρώσει τις δυνάμεις στη γεωγραφική περιοχή που περιλαμβανόταν στον οθωμανικό κόσμο, αυτό που ονομάζουμε νεο-οθωμανισμό, ιδεολογία που ήταν ιδιαιτέρως ισχυρή κατά την περίοδο που ήταν υπουργός Εξωτερικών ο Αχμέτ Νταβούτογλου".<br /><br />Ωστόσο επισημαίνει ότι η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη: "Αυτό μπορεί να αλλάξει αν αλλάξει η κυβέρνηση στην Τουρκία, όπως ανακοίνωσαν (τα κόμματα της αντιπολίτευσης) μέσω του μανιφέστο τους. Αλλά ο βαθμός στον οποίο αυτή η προσέγγιση θα είναι επιτυχής εξαρτάται επίσης από το πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη στην προοπτική πολιτικής αλλαγής στην Τουρκία, δηλαδή αν θα μπορέσει να ανταποδώσει τις κινήσεις της Τουρκίας ώστε για να ενισχύσει αυτή τη σημαντική σχέση".<br /><br />Το αν βέβαια η Τουρκία είναι πιο κοντά ή πιο μακριά από τη Δύση τον τελευταίο καιρό, ερώτημα που έχει γιγαντωθεί αφότου η χώρα και ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άρχισαν όλο και πιο εμφανώς να τηρούν μία σχέση ίσων αποστάσεων απέναντι στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ, οδηγεί πολλές φορές στο ερώτημα αν η Τουρκία θα έπρεπε να αποβληθεί από τη Συμμαχία. Ο κ. Ουλγκέν αντιτίθεται επ' αυτού και προκρίνει τους δύο κύριους λόγους που καθορίζουν τη στάση του: "Προφανώς αυτό δεν είναι ρεαλιστικό και πιστεύω ότι το επιχείρημα δεν στηρίζεται στη σωστή βάση. Πρώτον δεν είναι ρεαλιστικό διότι δεν υπάρχει μηχανισμός για να αποβληθεί μία χώρα από τη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Και δεύτερον είναι άνευ σωστής βάσης, διότι ναι, η Τουρκία μπορεί να έχει διαφορετική οπτική γωνία σε κάποια θέματα, όπως θέματα ασφαλείας και ναι η σχέση με τη Ρωσία θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί με τρόπο που να μην επηρεάζει ή να μην υποσκάπτει τις σχέση με τη Δύση. Παρ' όλα αυτά, αν κοιτάξουμε πιο ανοιχτά την εικόνα της ευρωπαϊκής ασφάλειας, η Τουρκία παραμένει ένας πολύτιμος σύμμαχος. Η Τουρκία έχει, πρωτίστως, τη δυνατότητα να συνεισφέρει στους στόχους ασφαλείας του ΝΑΤΟ, έχει τη στρατιωτική δυνατότητα, τη χρηματική δυνατότητα, έχει έμπειρο στρατιωτικό προσωπικό, έχει επίσης παρουσία σε μία γεωγραφική περιοχή που έχει σημασία για το ΝΑΤΟ. Οπως είδαμε και στον πόλεμο στην Ουκρανία, η Τουρκία συνεχίζει να προσφέρει στις αποστολές του ΝΑΤΟ. Έτσι, οι πολιτικές δυσκολίες μπορούν να επιλυθούν και δεν συνιστούν βάση για το επιχείρημα πως η Τουρκία θα πρέπει να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ".<br /><br />Η σχέση με τη Ρωσία<br /><br />Ο διπλωμάτης εκφράζει την άποψη πως η Τουρκία θα πρέπει να τηρεί μία στάση εξισορρόπησης, λόγω και της γεωγραφικής της θέσης, όμως υπογραμμίζει ότι αυτό θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να μην τίθεται εν αμφιβόλω ο δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας: "Πιστεύω ότι η Τουρκία θα πρέπει να επιδιώκει μία εξωτερική πολιτική εξισορρόπησης, δεδομένης και της γεωγραφικής της θέσης και των θεμάτων ασφαλείας που αντιμετωπίζει εξαιτίας αυτής ακριβώς της γεωγραφικής θέσης. Μιλάω για τη Μέση Ανατολή, μιλάω για τον Καύκασο, μιλάω για τον νότο της, τα σύνορα με το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, όπου άλλοι παράγοντες αντί των συμμάχων της Τουρκίας είναι ενεργοί, ιδιαιτέρως η Ρωσία. Έτσι η Τουρκία πρέπει να έχει καλές και επικοδομητικές σχέσεις με τη Ρωσία. Μολαταύτα, και εδώ έγκειται η δυσμενής κριτική που εξαπολύει η αντιπολίτευση εναντίον της κυβέρνησης, ότι αυτό θα έπρεπε να συμβαίνει χωρίς να δημιουργούνται αμφιβολίες ως προς το σε ποια πλευρά είναι αφοσιωμένη η Τουρκία.<br /><br />Με άλλα λόγια, αυτή η πολιτική εξισορρόπησης θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί με πιο έξυπνο τρόπο με περισσότερο τακτ και η Τουρκία έτσι θα μπορούσε να είχε εξηγήσει την κατάσταση στους συμμάχους της στη Δύση. Γιατί εκ των πραγμάτων η Τουρκία χρειάζεται τη Ρωσία σε αυτές τις περιοχές. Ωστόσο, αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει με τρόπο που να προκαλεί αμφιβολίες σχετικά με τον στρατηγικό προσανατολισμό της Τουρκίας. Ιδιαιτέρως η απόκτηση του αντιπυραυλικού συστήματος S-400 ήταν λανθασμένη απόφαση. Αυτό αποτέλεσε ορόσημο στην προσπάθεια της Τουρκίας να προσεγγίσει τη Ρωσία. Υπάρχουν κι άλλα θέματα, όπως το ότι αποδέχτηκε το σύστημα πληρωμών Mir, για Ρώσους τουρίστες".<br /><br />Οι δέκα πληγές της οικονομίας<br /><br />Με τις εκλογές στην Τουρκία να πλησιάζουν η εύλογη ερώτηση που ακολουθεί αφορά τα οικονομικά και τα δεινά που έχουν υποστεί και υπομένουν οι Τούρκοι πολίτες. Όπως σχολιάζει ο Ουλγκέν "αποτέλεσμα τούτου ήταν να διαβρωθεί η αγοραστική δύναμη των Τούρκων. Κατά τους τελευταίους μήνες του 2022 και κατά την έναρξη αυτής της χρονιάς, η κυβέρνηση υιοθέτησε λαϊκιστικά μέτρα που στόχο έχουν να βελτιώσουν το εισόδημα των πολιτών". Όπως λέει ο πρώην διπλωμάτης μπορεί μεν τα μέτρα του Ερντογάν να βοήθησαν με μια πρώτη ματιά τα νοικοκυριά, όμως "η θεμελιώδης μακροοικονομική τρωτότητα παραμένει. Δεν υπάρχει καθολική στάση απέναντι στον πληθωρισμό, ο οποίος συνεχίζει ραγδαίως να αυξάνεται, παρά την επίδραση βάσης, που οδήγησε σε φαινομενική μείωση. Αυτό έχει επιφέρει σημαντική μείωση της δημοτικότητας της κυβέρνησης (ΑΚΡ - ΜΗΡ)".<br /><br /></div><div>Οι δίδυμοι σεισμοί που ήρθαν να σκορπίσουν τον θάνατο στις επαρχίες της νότιας Τουρκίας, θα παίξουν μεγάλο ρόλο στην οικονομία κατά τον κ. Ουλγκέν: "Η επίπτωση του σεισμού θα είναι δριμεία. Υπάρχει ήδη αντίκτυπος στην κυβέρνηση, αλλά και στο οικονομικό πεδίο ο σεισμός θα έχει σημαντικές επιπτώσεις. Δεν ξέρουμε ακόμα τον αριθμό, αλλά θα είναι μεγάλος, κάτι που θα τον κατατάξει στους πέντε πολύνεκρους της ιστορίας. Αυτό ίσως αλλάξει τα σχέδια για κάποια άλλα μέτρα που πιθανώς να λαμβάνονταν ώστε να αυξήσουν τα εισοδήματα και να προκαλέσουν αύξηση κίνησης του χρήματος, ώστε αυτά τα κονδύλια να τεθούν στη διάθεση των πληγέντων".<br /><br />Αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό<br /><br />Ο κ. Ουλγκέν αναμένει αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό ακόμα κι αν εκλεγεί ο Ερντογάν. Όπως λέει "σήμερα, ο Ερντογάν έχει συγκεντρώσει έναν σημαντικό βαθμό δύναμης, αλλά αυτό τελεσφόρησε κυρίως διότι ήταν σε θέση να ελέγξει το κοινοβούλιο. Και το κοινοβούλιο δεν δρα πλέον ως μηχανισμός ελέγχου και εξισορρόπησης του συνταγματικού συστήματος". Όπως αναλύει "είναι πιθανό, ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, να καταφέρουν να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Τα μη κυβερνητικά κόμματα θα έχουν πλειοψηφία, αλλά αυτό σε συνδυασμό με το ποσοστό του κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP)". Αν αυτό συμβεί "το κοινοβούλιο θα μπορεί να δρα ως φορέας ελέγχου και εξισορρόπησης, όπως σχεδιάστηκε να είναι στο Σύνταγμα και η Τουρκία θα συστηθεί εκ νέου" με τις δυνάμεις της βουλής. Με τη σειρά του αυτό θα αποτελέσει μεγάλη πρόκληση για τον Ερντογάν καθώς: "αυτό το σενάριο θα φέρει τον Ερντογάν σε σημείο να πρέπει να συνεργαστεί με το κοινοβούλιο, κάτι που θα αποτελεί κάτι νέο, ουσιαστικά θα είναι "αχαρτογράφητα νερά" για την τουρκική πολιτική. Θα μπορούσε ενδεχομένως να προκαλέσει συστημικό κώλυμα, αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει τον Ερντογάν να προσαρμοστεί σε αυτή την αλλαγή". Μπορεί να μην αλλάξουν οι επιδιώξεις του Τούρκου προέδρου επί της ουσίας, όμως κατά τον Ουλγκέν "αυτό θα εξισσοροπηθεί σε ένα βαθμό από το γεγονός ότι η βουλή δεν θα είναι υπό τον έλεγχο του προέδρου. Αυτό θα αναγκάσει κάποιες από αυτές τις πολιτικές να τύχουν διαπραγμάτευσης, με το υπόλοιπο πολιτικό σώμα, πράγμα που σημαίνει ότι η κατάληξη θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό σκηνικό".<br /><br />Οι απειλές Ερντογάν, η πιθανότητα επεισοδίου και η διπλωματία των σεισμών<br /><br />Ο Ουλγκέν διαφωνεί και με το πόση σημασία δίνεται στους λεονταρισμούς του Ερντογάν (προ σεισμού). Ως προς την επιθετική ρητορική ο Ουλγκέν επισημαίνει πως "πολλά από αυτά, τα οποία φοβόμαστε για τον Ερντογάν αυτές τις μέρες είναι μέρος της προεκλογικής πολιτικής. Αυτό περιλαμβάνει και τη ρητορική για την Ελλάδα". Αν και τονίζει ότι ο Ερντογάν δεν είναι ο μόνος καθώς "υπάρχει ομοφωνία ευρέως στην Τουρκία, αναφορικά με το ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική του κράτους. Αυτές οι διαφορές δεν σχετίζονται μόνο με τον Ερντογάν και το κόμμα του. Παρ' όλα αυτά ο Ερντογάν έχει υιοθετήσει μια πιο επιθετική ρητορική όσον αφορά αυτές τις απόψεις, κυρίως στο πλαίσιο του πολιτικού προεκλογικού αγώνα στην Τουρκία, ως μέσο για να ελέγξει την υποστήριξη από το εθνικιστικό μπλοκ και να προκαλέσει το φαινόμενο της συσπείρωσης γύρω από τη σημαία".<br /><br />Ίσως οι σεισμοί παίξουν ρόλο στη "σύσφιξη των σχέσεων" εκτιμά ο πρώην διπλωμάτης: "Η τραγωδία του σεισμού, θα μπορούσε να επιταχύνει την επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Ελλάδας. Είναι παρόμοιοι με αυτό που είδαμε το 1999, όταν η Ελλάδα χτυπήθηκε από σεισμό και η Τουρκία προσέφερε βοήθεια και στη συνέχεια στον σεισμό του Μαρμαρά η Ελλάδα έσπευσε σε βοήθεια και αυτό δημιούργησε σταθερές βάσεις για επαναπροσέγγιση μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας των τότε πρωθυπουργών Ισμαΐλ Τζεμ και Γιώργου Παπανδρέου".<br /><br />Πάνω σε αυτό ο Ουλγκέν υπογράμμισε πως "δεν αποτελεί ρεαλιστική προσέγγιση το να φοβόμαστε ότι θα υπάρξει μεγάλης κλίμακας σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ και αυτό θα ήταν εξαιρετικά αποσταθεροποιητικό, όχι μόνο για τις δύο χώρες αλλά και για την ίδια τη Συμμαχία". Δεν αποκλείει βεβαίως ότι μπορεί να υπάρξει κάποιο συμβάν, όμως όπως αναλύει, κατά την άποψή του, αν κάτι τέτοιο συμβεί, στη χειρότερη περίπτωση "αυτό του οποίου θα μπορούσαμε να γίνουμε μάρτυρες είναι ένα γεγονός όπως τα Ίμια το 1996, όπου οι δύο χώρες ήρθαν μία ανάσα από τη στρατιωτική αντιπαράθεση" και συμπληρώνει πως "ακόμα και κάτι τέτοιο να συμβεί θα είναι περιορισμένης κλίμακας". [iEpikaira: Αυτό είναι κάτι που εύχεται ή είναι κάτι που εικάζει με βάσει τις εκτιμήσεις του;]<br /><br />Αλλαγή κυβέρνησης στην Τουρκία<br /><br />Όμως κατά τον Σινάν Ουλγκέν, θετικό αντίκτυπο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα μπορούσε να έχει και μία αλλαγή κυβέρνησης στην Τουρκία. Αφού αρχικώς επισημαίνει πως "πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι δεν υπάρχουν διαφορές ως προς το πώς βλέπει η αντιπολίτευση τις διαμάχες της Τουρκίας με την Ελλάδα, από το πώς τις βλέπει η κυβέρνηση", ο Ουλγκέν επικαλείται το μανιφέστο που δημοσίευσε το "Τραπέζι των Έξι" της αντιπολίτευσης: "Η αντιπολίτευση τονίζει ότι η Τουρκία χρειάζεται καλές σχέσεις με την ΕΕ, με τους γείτονές της και ότι θα εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτή η προσέγγιση θα καθοριστεί από το τι θα κάνουν εντός συνόρων, δηλαδή δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, αναδόμηση του Κράτους Δικαίου, ενίσχυση θεμελιωδών ελευθεριών. Μια τέτοια ατμόσφαιρα θα αποφέρει περισσότερους καρπούς στο θέμα με τις διαμάχες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και εδώ μπορούμε να βασιστούμε στην πρόσφατη διπλωματική μας ιστορία. Όντως έχουμε δει τα πάνω και τα κάτω στην πορεία των διμερών σχέσεων, είδαμε πώς το 1996 με την κρίση στα Ίμια, έφτασαν οι δύο χώρες κοντά στην πολεμική σύρραξη και τρία χρόνια μετά, μετά τους σεισμούς, πώς άρχισαν οι δύο χώρες να συνεργάζονται. Νομίζω ότι όντως θα πρέπει να περιμένουμε μία νέα περίοδο ανανεωμένης προσέγγισης, μετά τις εκλογές". <br /><br />Αν και υπάρχει η άποψη ότι το εν λόγω μανιφέστο θα μπορούσε να είναι προεκλογικό πυροτέχνημα, ο Ουλγκέν διαφωνεί: "πιστεύω ότι η αντιπολίτευση θα παραμείνει πιστή στο μανιφέστο που δημοσιεύθηκε στις 30 Ιανουαρίου και το οποίο προβλέπει στενότερες σχέσεις με τη Δύση, αλλά αυτό στη βάση του είναι μια πολιτική που επικρίνει τις επί σειρά ετών πολιτικές του ΑΚΡ, υπογραμμίζοντας ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν μια σειρά από δυσκολίες που δημιούργησαν την αίσθηση εκτός συνόρων ότι η Τουρκία έχει χάσει τον στρατηγικό της προσανατολισμό και θέλει να έχει στρατηγική αυτονομία αποστασιοποιούμενη από τη Δύση. Κατά την αντιπολίτευση αυτό είναι λάθος και η Τουρκία πρέπει να επιδιώξει εκ νέου την προσέγγιση με τη Δύση, ότι ανήκει στο δυτικό άρμα ακόμα κι αν επιδιώκει καλύτερες σχέσεις με χώρες της περιοχής όπως η Ρωσία ή ακόμη και με την Κίνα".<br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σ. Ουλγκέν: Αλλαγή κυβέρνησης στην Τουρκία θα επιταχύνει την επαναπροσέγγιση με την Ελλάδα.

Του Πέτρου Κράνια Ο διευθυντής του τουρκικού think tank EDAM (Κέντρο Ερευνών Οικονομικής και Εξωτερικής Πολιτικής) και πρώην διπλωμάτης Σινά...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα σχέδια ενσωμάτωσης της Λευκορωσίας στη Ρωσία και οι αλήθειες για τη σχέση των δύο χωρών

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/12/12eb6f2f5b234406a61cc28ddbc369e1.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="733" /><br /><br />Του Κώστα Ράπτη<br />Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung τα κανάλια NDR και WDR και άλλα 14 μέσα, κυρίως ανατολικοευρωπαϊκά, δημοσιοποίησαν από κοινού μυστικό έγγραφο με τίτλο "Στρατηγικοί στόχοι της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς τη λευκορωσική κατεύθυνση”, το οποίο εκπονήθηκε το 2021 από τη Διεύθυνση Διασυνοριακής Συνεργασίας της ρωσικής προεδρίας, σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες FSB και SVR και το Γενικό Επιτελείο των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />Το επιφυλακτικό προς τη δημοσιογραφία των διαρροών Eurointelligence, σημειώνει ότι στην πλειοψηφία των αντίστοιχων περιπτώσεων δεν βλέπουμε τόσο το αποτέλεσμα ερευνητικού ρεπορτάζ όσο τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης από κυβερνήσεις για δικούς τους σκοπούς. Προσθέτει, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμφισβητηθεί η γνησιότητα του συγκεκριμένου εγγράφου.<br /><br />Το έγγραφο, περιγράφει ένα σχέδιο σταδιακής (με τρεις βασικούς σταθμούς το 2022, το 2025 και το 2030) ενσωμάτωσης επί της ουσίας της Λευκορωσίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, μέχρι τέλους της δεκαετίας.<br /><br />Μεταξύ άλλων προβλέπεται η αξιοποίηση της συνταγματικής αναθεώρησης που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση Λουκασένκο στη Λευκορωσία, ώστε να εξασφαλιστεί η υπεροχή της ρωσικής γλώσσας έναντι της λευκορωσικής, να διευκολυνθεί η χορήγηση ρωσικών διαβατηρίων στους Λευκορώσους με απλουστευμένη διαδικασία, να προσελκυσθούν φοιτητές με το άνοιγμα ειδικών εξεταστικών κέντρων, να απομακρυνθούν τα εμπόδια στο διμερές εμπόριο, να ενταχθεί ο μοναδικός πυρηνικός σταθμός της Λευκορωσίας στο ρωσικό δίκτυο διανομής ηλεκτρισμού, να μεταφερθούν οι εξαγωγές/εισαγωγές που εξυπηρετούνται από λιμάνια των Βαλτικών Δημοκρατιών σε ρωσικά λιμάνια, να ενταθεί συνολικά η επιρροή της Ρωσίας στην οικονομία, την κοινωνία και το επικοινωνιακό τοπίο του μικρότερου γείτονά της, με αποκορύφωμα την προοπτική ενοποίησης των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών και ενδεχομένως νομισματικής ενοποίησης.<br /><br />Η διαδικασία αυτή (που σύμφωνα με δυτικές μυστικές υπηρεσίες θα μπορούσε να αντιγραφεί και στις περιπτώσεις των αυτοανακηρυχθεισών Δημοκρατιών της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας) θα τελεί υπό την κάλυψη του οργανισμού Rosotrudnitsestvo ("Ρωσική Συνεργασία”).<br /><br />Το περιγραφόμενο σχέδιο είναι προφανές ότι έχει καθυστερήσει ως προς την υλοποίηση των άμεσων στόχων του, προφανώς λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ το ίδιο το έγγραφο καταγράφει προβλήματα που μπορούν να ανακύψουν από εσωτερικές αντιδράσεις στη Λευκορωσία. Από την άλλη πλευρά, ακριβώς το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία και η έμμεση συμμετοχή της Λευκορωσίας στις επιχειρήσεις με τη διάθεση του εδάφους της στις ρωσικές δυνάμεις διέλυσε τις αμφιβολίες για τον πραγματικό προσανατολισμό της κυβέρνησης Λουκασένκο και ενέτεινε την απομόνωση της χώρας από τη Δύση. Αρκεί να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των δυτικών κυρώσεων έχουν μπλοκαριστεί λευκορωσικές εξαγωγές αξίας 18 δισ. δολαρίων, οι οποίες έκτοτε ανακατευθύνθηκαν προς τη Ρωσία και την Κίνα.<br /><br />Ωστόσο, ό,τι παρουσιάζεται ως εντυπωσιακή αποκάλυψη θα πρέπει να σχετικοποιηθεί για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι το γεγονός ότι ήδη από το 1999 η Ρωσία και η Λευκορωσία έχουν συγκροτήσει στα χαρτιά ενωτικό υπερκράτος με προοπτική ολοένα και στενότερης ένωσης. Και ο δεύτερος είναι το ότι η επιτάχυνση αυτής της διαδικασίας προέκυψε από κινήσεις της ίδιας της Δύσης.<br /><br />Η Λευκορωσία, της οποίας ο Λουκασένκο ηγείται αδιαλείπτως από το 1994, υπήρξε το μόνο μετασοβιετικό κράτος που φάνηκε απρόθυμο να "αποσοβιετοποιηθεί” (ακόμη και οι μυστικές υπηρεσίες εξακολουθούν να φέρουν υπερηφάνως το όνομα KGB). Σημαντικό τμήμα τομέων της οικονομίας παραμένει υπό κρατική ιδιοκτησία, ενώ το γεγονός ότι αποφεύχθηκαν διαλυτικά φαινόμενα στην κοινωνία (σε αντίθεση με ό,τι ίσχυσε στο μεγαλύτερο τμήμα του μετασοβιετικού χώρου τη δεκαετία του '90) αποτελεί το κύριο στοιχείο που αποφέρει λαϊκή νομιμοποίηση στον κατά τα λοιπά αυταρχικό Λουκασένκο.<br /><br />Όμως ο Λουκασένκο (ακριβώς επειδή πριν από οτιδήποτε άλλο υπερασπίζεται τη διαιώνιση της προσωπικής του εξουσίας) δεν υπήρξε ποτέ εύκολος συνομιλητής για τον Πούτιν και διεκδικούσε την αυτοτέλειά του. Αυτό πήρε την προηγούμενη δεκαετία τη μορφή καλλιέργειας των σχέσεων με τη Δύση, υπό τύπον εξισορρόπησης της αντικειμενικής (λόγω της κληρονομημένης από τη Σοβιετική Ένωση διασύνδεσης των οικονομιών) εξάρτησης από τη Μόσχα. Ήταν τότε η εποχή που άρθηκαν προηγούμενες κυρώσεις της Ε.Ε. κατά της Λευκορωσίας και άρχισε να περιγράφεται η χώρα στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως πολλά υποσχόμενη. Άλλωστε οι Συμφωνίες του Μινσκ για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης υπογράφηκαν στη λευκορωσική πρωτεύουσα ακριβώς διότι ο Λουκασένκο εμφανιζόταν να τηρεί ίσες αποστάσεις και είχε την αποδοχή και των δύο πλευρών.<br /><br />Όλα αυτά ανατράπηκαν με το κύμα διαδηλώσεων του 2020 κατά του Λουκασένκο και την υιοθέτηση από τη Δύση της "εξόριστης κυβέρνησης” της Σβετλάνα Τσιχανούσκαγια. Ο Λουκασένκο δεν δυσκολεύθηκε να διακρίνει την απειλή μιας "έγχρωμης επανάστασης”, την οποία κατήγγειλε ως έξωθεν υποκινούμενη, και να μεταστραφεί, μετά την καταστολή της, από μία πολιτική περίπλοκων ισορροπιών στην αποκλειστική πρόσδεση στη Μόσχα. Οι διαπραγματευτικοί ελιγμοί απέναντι στον Πούτιν δεν θα εξαφανισθούν, αλλά τα πραγματικά περιθώρια αυτονομίας του Λουκασένκο έχουν πλέον συρρικνωθεί.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα σχέδια ενσωμάτωσης της Λευκορωσίας στη Ρωσία και οι αλήθειες για τη σχέση των δύο χωρών

Του Κώστα Ράπτη Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung τα κανάλια NDR και WDR και άλλα 14 μέσα, κυρίως ανατολικοευρωπαϊκά, δημοσιοποίησαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ελληνική πρωτοτυπία που εντυπωσιάζει και τις ΗΠΑ: Δεν ζητά βιομηχανική συνεργασία στο πρόγραμμα των F-35

<img height="424" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/07/220702034815_F-35-ITALY-ITALIA02-1024x679.jpg" width="744" /><br /><br />Οι Αμερικανοί παράγοντες έχουν προβληματιστεί σοβαρά με μια ελληνική πρωτοτυπία. Μιλάμε για την υπόθεση της προμήθειας των F-35 και την αμφιταλάντευση των Ελλήνων αξιωματούχων να ζητήσουν, για την ακρίβεια απαιτήσουν, βιομηχανική συνεργασία για το πρόγραμμα αυτό. Όλες μα όλες οι χώρες το απαιτούν, είτε συμμετέχουν στο πρόγραμμα, είτε είναι απλοί πελάτες.<br /><br />Εκτός από τις εύκολες περιπτώσεις, όπου κάποιες χώρες όπως η Ιταλία (εταίρος) ή η Φινλανδία, η Ελβετία και η Γερμανία (πελάτες σαν την Ελλάδα), όπου οι διαδικασίες προχωρούν αβίαστα λόγω της καλής υποδομής και βιομηχανικής πολιτικής των κρατών αυτών, προσφάτως έχουν να κάνουν και με πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπως η Πολωνία που έχει επενδύσει ήδη τα μέγιστα στην αμυντική της βιομηχανία (κατασκευάζει ελικόπτερα Sikorsky!!) έχουν τρομάξει να τους πείσουν να πάρουν άλλα βιομηχανικά έργα / συνεργασία που ΔΕΝ αφορούν στα F-35. Μάλιστα οι Πολωνοί επιμένουν μέσω κρατικών εταιριών τους να πάρουν και επιπλέον κυρίως έργο για τα F-35 επενδύοντας επιπλέον 400 εκ. δολλάρια επιπρόσθετα στα δις που έχουν ήδη επενδύσει σε υποδομές και στην αμυντική τους βιομηχανία για συνεργασία με τις ΗΠΑ.<br /><br />Και ενώ αντιμετωπίζουν όλα αυτά, έχουν εκπλαγεί με την περίεργη αντίδραση των Ελλήνων. Και έχουν προβληματιστεί διότι η μη δήλωση συμμετοχής μέσω SSI (προγράμματα ασφαλείας και βιομηχανικής συνεργασίας) θα στερήσει τις ανάλογες υποδομές και τη δημιουργία του απαραίτητου βιομηχανικού οικοσυστήματος, ώστε ασφαλώς να προσγειωθούν και μετέπειτα προφυλαχθούν τα αόρατα αεροσκάφη.<br /><br />Καμιά Πολεμική Αεροπορία στο δυτικό κόσμο δεν έχει καταφέρει να σηκώσει το βάρος μόνη της χωρίς αυτό το οικοσύστημα. Από ότι φαίνεται η δίκη μας Πολεμική Αεροπορία (Π.Α.) έχει άλλη άποψη αγνοώντας ταυτόχρονα και την αμυντική βιομηχανία.<br /><br />Ίσως επειδή η ΕΑΒ την έχει απογοητεύσει στο παρελθόν, αλλά η έλλειψη παρουσίας της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας θα στοιχήσει δυστυχώς στην Π.Α. τα μέγιστα στην πορεία και όταν θα την χρειαστεί σε καιρό ανάγκης ή κρίσης.<br /><br />Περαιτέρω υπάρχουν δυο άλλοι σοβαρότατοι παράγοντες που προβληματίζουν την Washington:<br /><br />α) Το αεροσκάφος αυτό δεν αξιοποιείται απλά επειδή είναι αόρατο. Όλες οι χώρες το αξιοποιούν συνδέοντας το με το υπόλοιπο αμυντικό τους σύστημα διότι αυτό είναι κυρίως το έργο του και όχι απλά να είναι αόρατο και να εξαπολύει εκ του ασφαλούς βλήματα κατά των αντιπάλων του. Χρειάζεται πλήρη διασύνδεση με την αεράμυνα, τα κέντρα διοίκησης, τα υπόλοιπα αεροσκάφη, τα πλοία, ακόμα και τις χερσαίες δυνάμεις. Επιπλέον, απαιτεί εξελιγμένο σύστημα διαχείρισης της αποστολής, σχεδιασμού της επιχείρησης αλλά και διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας και συντήρησης. Αυτές οι απαιτήσεις είναι πρωτόγνωρες για την Πολεμική μας Αεροπορία μιας και δεν διαθέτει αντίστοιχο σύστημα τέτοιας αρχιτεκτονικής το οποίο μάλιστα να είναι πλήρως ανθεκτικό σε κυβερνοεπιθέσεις. Για την πιο αποτελεσματική διαχείριση όλων αυτών είναι αναγκαία η εμπλοκή της αμερικανικής κατασκευάστριας εταιρίας, αλλά και της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας.<br /><br />β) Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις θέλουν καθημερινό πότισμα και ενδυνάμωση όπου πέρα των κοινών ασκήσεων, λόγω κυρίως της αμερικανικής παρουσίας στη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη, είναι απαραίτητη η βιομηχανική συνεργασία όπως της ΕΑΒ με τη Lockheed Martin, αλλά και μεταξύ άλλων εταιριών της αμυντικής βιομηχανίας και υποκατακευαστών της στην πλατφόρμα αυτή που λέγεται F-35. Αυτό, και οφείλουμε να το πούμε, έχει συντελεσθεί με επιτυχία διότι οι αμερικανικές εταιρείες τηρούν σχολαστικά τις υποσχέσεις τους και ενεργούν με βάση τις συμφωνίες (they mean business), εν αντιθέσει δυστυχώς με τις ευρωπαϊκές που ενίοτε ή πολύ συχνά αποφεύγουν την εμπλοκή των τοπικών εταιριών (ευνοώντας την αυξημένη παρουσία των εταιριών των χωρών τους στην εφοδιαστική τους αλυσίδα σε ποσοστό άνω του 50%).<br /><br />Τρανό παράδειγμα η επιτυχημένη πορεία βιομηχανικά της Lockheed Martin. Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την στήριξη της ΕΑΒ από την Lockheed Martin και του πραγματικού ενδιαφέροντος για την ιδιωτικοποίησή της; Μάλιστα υπήρξε η πρώτη που όχι μόνο εκδήλωσε το επίσημο ενδιαφέρον της, αλλά διατηρούσε εδώ και καιρό διαύλους επικοινωνίας με την κυβέρνηση για το θέμα. Ή μήπως να αναφερθούμε στη στήριξη της Raytheon στην άλλη αξιόλογη εταιρεία της αμυντικής βιομηχανίας, την Intracom Defence Electronics; Μήπως να αναφερθούμε στο ότι η Lockheed Martin έχει αναδείξει εξαγωγικούς πρωταθλητές μέσα στη υπόλοιπη αμυντική βιοπμηχανία;<br /><br />Όλα αυτά έχουν τσιμεντώσει τις Ελληνοαμερικανικές σχέσεις και δημιουργούν βήμα-βήμα άλλο κοινό αφήγημα. Θα είχαν γίνει όλα αυτά εάν δεν υπήρχε η εκατέρωθεν δέσμευση για βιομηχανική συνεργασία; Και βέβαια όχι.<br /><br />Ίδιες πηγές από την Washington σημειώνουν χαρακτηριστικά ότι οι πιθανές εξαγωγές εφόσον γίνει η απαραίτητη επένδυση που έτσι κι αλλιώς οφείλει να γίνει για να μπορέσουμε να παραλάβουμε και να αξιοποιήσουμε την βιομηχανική πλατφόρμα/υπερόπλο του αέρα, είναι της τάξης των 500 εκ με ένα δισ. δολάρια στη διάρκεια του προγράμματος αυτού δηλαδή 10 χρόνια, ήτοι 50-100 εκ εξαγωγές ετησίως. Και αυτό δεν αποτελεί ουτοπία, αλλά ένα πλήρως ρεαλιστικό σενάριο καθώς σήμερα η αμυντική βιομηχανία ήδη εξάγει ετησίως (ή αντίστοιχα υποκαθιστά εισαγωγές) της τάξεως των 250-300 εκ ευρώ ετησίως.<br /><br />Αλήθεια ποσό μη ρεαλιστικό είναι ότι αφού γίνει μια σχετικά μικρή επένδυση, οι πανάξιοι μας μηχανικοί της αμυντικής βιομηχανίας, θα μπορέσουν να υποστηρίξουν και τις άλλες χώρες πελάτες των F-35; Καμία Πολεμική Αεροπορία πελάτης δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το φορτίο από μόνη της και για το λόγο αυτό το F-35 είναι εν τη γενέσει του ένα πρόγραμμα βιομηχανικής συνεργασίας αφού οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν στη σχεδίαση και βιομηχανοποίηση του F-35 με άλλες χώρες, συμμάχους.<br /><br />Και προς απόδειξη αυτών, ως είδηση που ίσως πέρασε στα ψιλά, η Γερμανία απαίτησε και πήρε την κατασκευή μεγάλου τμήματος της ατράκτου του αεροσκάφους αντικαθιστώντας την τουρκική εταιρία που είχε αναλάβει το αντίστοιχο έργο, καθώς η Τουρκία αποβλήθηκε από το πρόγραμμα του F-35.<br /><br />Τελικά είμαστε σύμμαχοι των ΗΠΑ και στηρίζουμε τη συμμαχία μας σε όλους τους τομείς έξυπνα ή κάνουμε επιλογές για να εξυπηρετήσουμε τους εισαγωγείς που όταν λείπει η αμυντική βιομηχανία τρέχουν με το αζημίωτο να εξυπηρετήσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις;<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ελληνική πρωτοτυπία που εντυπωσιάζει και τις ΗΠΑ: Δεν ζητά βιομηχανική συνεργασία στο πρόγραμμα των F-35

Οι Αμερικανοί παράγοντες έχουν προβληματιστεί σοβαρά με μια ελληνική πρωτοτυπία. Μιλάμε για την υπόθεση της προμήθειας των F-35 και την αμφι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η SADAT του Ερντογάν απειλεί! Δημιουργούμε ένα υπερισλαμικό κράτος που θα περιλαμβάνει δεκάδες μουσουλμανικές χώρες.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-02/%CE%91.jpg?itok=ruODCfes" width="742" /><br /><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Η SADAT συνεργάζεται με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT και συντονίζει τις ενέργειες με Τούρκους διπλωμάτες και αξιωματούχους της άμυνας<br /><br />Ηπαραστρατιωτική μονάδα SADAT πιστή στον πρόεδρο της Τουρκίας, διακινεί θεωρίες συνωμοσίας υποστηρίζοντας ότι οι ΗΠΑ μπορεί να βρίσκονται πίσω από τους φονικούς σεισμούς που έπληξαν την Τουρκία, νωρίτερα αυτό το μήνα και ότι, μια δυτική αντι-ισλαμική/αντιτουρκική εκστρατεία, στοχεύει στην ανατροπή του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Έχουμε αναφέρει ότι ορισμένες υπερεθνικιστικές και ισλαμιστικές ομάδες που υποστηρίζονται από την ισλαμιστική κυβέρνηση, προσπάθησαν να δυσφημήσουν τις προσπάθειες ανθρωπιστικής βοήθειας από ξένες χώρες με μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.<br /><br />Σύμφωνα με έγκριτο μέσο ενημέρωσης, ο Ali Coşar, συνταξιούχος συνταγματάρχης και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της SADAT, έγραψε άρθρα και δημοσιεύθηκαν από το προπαγανδιστικό σκέλος της παραστρατιωτικής ομάδας, ASSAM (Association of Justice Defenders Strategic Studies Center), ισχυριζόμενος ότι οι ΗΠΑ απειλούσαν την Τουρκία εδώ και αρκετό καιρό και ότι δεν ήταν σύμπτωση ότι, οι σεισμοί σημειώθηκαν αμέσως μετά την επίσκεψη ενός αμερικανικού πολεμικού πλοίου στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Ο Coşar υποστήριξε επίσης ότι, η Δύση έχει ξεκινήσει μια αντι-ισλαμική/αντιτουρκική εκστρατεία λόγω των φόβων για την άνοδο της Τουρκίας και του στόχου της SADAT να δημιουργήσει ένα ισχυρό, υπερισλαμικό κράτος που θα περιλαμβάνει δεκάδες μουσουλμανικές χώρες. Είπε επίσης ότι, η εκστρατεία κατά της Τουρκίας εντάθηκε μετά την παρεμπόδιση της Τουρκίας στις προσπάθειες ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. <br /><br />Η SADAT απολαμβάνει σημαντική επιρροή στο γραφείο του Τούρκου προέδρου και βοηθά στη διαμόρφωση εξωτερικής, στρατιωτικής και πολιτικής ασφάλειας στην Τουρκία και στο εξωτερικό. Η SADAT, συντομογραφία του Uluslararası Savunma Danışmanlık İnşaat Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi, μια κερδοσκοπική εταιρεία, ιδρύθηκε από τον συνταξιούχο στρατηγό Adnan Tanrıverdi και τους συνεργάτες του στις 22 Φεβρουαρίου 2012. Ο Tanrıverdi είχε υπηρετήσει ως Τούρκος στρατιωτικός πρώην αρχηγός και εξακολουθεί να συμβουλεύει τον Ερντογάν, αν και ανεπίσημα, για στρατιωτικά θέματα και θέματα ασφάλειας.<br /><br />Σύμφωνα με την παραστρατιωτική ομάδα SADAT η οποία έχει εμπλακεί στον οπλισμό, την εκπαίδευση και τη χορηγία τζιχαντιστών στη Συρία και τη Λιβύη, ο απώτερος στόχος της Δύσης είναι να εκδιώξει τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν από την εξουσία και να εμποδίσει την υλοποίηση της συμμαχίας των ισλαμικών χωρών.<br /><br />Το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της SADAT, Ali Coşar, υποστηρίζει ότι η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα, τη Συρία και τη Μεσόγειο είναι μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου πολιορκίας που εκτέλεσε η Ουάσιγκτον κατά της Τουρκίας και το χαρακτηρίζει ως υπαρξιακή απειλή για το μέλλον της χώρας.<br /><br />«Παίρνοντας ένα πρόσφατο άρθρο για την Τουρκία του Αμερικανού ακαδημαϊκού Χένρι Μπάρκι, ο Coşar είπε ότι τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και η Τουρκία απειλήθηκαν από τον Μπάρκι, τον οποίο απεικόνισε ως εχθρό των Τούρκων. Κατηγόρησε τον Μπάρκι ότι προέτρεψε την αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση στις επερχόμενες τουρκικές εκλογές, αν και το άρθρο δεν ανέφερε καθόλου μια τέτοια πιθανότητα», αναφέρει το έγκριτο μέσο.<br /><br />Προκαλώντας και πάλι αντισημιτικές συνωμοσίες, ο Coşar ισχυρίστηκε ότι κορυφαία αμερικανικά έντυπα όπως οι New York Times, η Wall Street Journal και η Washington Post και η βρετανική έκδοση The Economist ανήκαν σε Εβραίους, που στοχεύουν την Τουρκία και τον Ερντογάν. <br /><br />Ωστόσο, είπε ότι όλες αυτές οι προσπάθειες θα ήταν μάταιες, αφού ο Αλλάχ θα τελειοποιήσει το θείο φως του - μια έκφραση δανεισμένη από το Κοράνι - μέσω της Τουρκίας και θα δημιουργήσει τα Συνομοσπονδιακά Κράτη της Ισλαμικής Ένωσης που σκοπεύει να ιδρύσει η SADAT.<br /><br />Να αναφέρουμε ότι, η SADAT συνεργάζεται με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT και συντονίζει τις ενέργειες με Τούρκους διπλωμάτες και αξιωματούχους της άμυνας, σύμφωνα με τον Ali Kamil Melih Tanrıverdi, τον διευθύνοντα σύμβουλο της SADAT και τον Adnan.<br /><br />Ο Adnan ανακοίνωσε κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Ισλαμικής Ένωσης του 2019 ότι, η οργάνωσή του εργαζόταν για να ανοίξει το δρόμο για τον πολυαναμενόμενο μάχντι (προφήτης λυτρωτής του Ισλάμ), τον οποίο περιμένει ολόκληρος ο μουσουλμανικός κόσμος. <br /><br />Το υπονοούμενο ήταν ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν… είναι ο αναμενόμενος ηγέτης και μάχντι!<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η SADAT του Ερντογάν απειλεί! Δημιουργούμε ένα υπερισλαμικό κράτος που θα περιλαμβάνει δεκάδες μουσουλμανικές χώρες.

Ιωάννης Χάρχαρης Η SADAT συνεργάζεται με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT και συντονίζει τις ενέργειες με Τούρκους διπλωμάτες και αξιωμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρέχει με φόρα ο ΑΡΧΥΤΑΣ.Συνεργασία Ελλάδος-Γαλλίας στην κατασκευή UAV με κυψελίδες υδρογόνου.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-02/QP530-eVTOL_long-range-vtol-uav.png?itok=_sxx5ALu" width="727" /><br /><br />Η χώρα μας σε συνεργασία με Γάλλους και Κροάτες αναζητά να καλύψει το χαμένο έδαφος<br /><br />Είδηση έβγαλε απάντηση του ΥΠΕΘΑ σχετικά με ερώτηση του Βουλευτή κ. Κυριάκου Βελόπουλου, με θέμα «Προβληματισμοί σχετικά με την υλοποίηση του πολύ-προβεβλημμένου προγράμματος ανάπτυξης UAV Αρχύτας».<br /><br />Η απάντηση του υπουργείου Άμυνας ανέφερε ότι η χώρα μας συμμετέχει στο Πρόγραμμα HYBRID για τη σχεδίαση και ανάπτυξη ενός μη επανδρωμένου UAV, μεγάλης αυτονομίας, προωθούμενο με κινητήρα κυψελίδων υδρογόνου.<br /><br />Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι, “το ΥΠΕΘΑ έχει δηλώσει υποστήριξη, από κοινού με τη Γαλλία και την Κροατία, στο ΔΟΠΕΑΣ “HYBRID”, το οποίο ξεκίνησε πρόσφατα να υλοποιείται στο -2- πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας (EDF), με συντονιστή της κοινοπραξίας τη γαλλική εταιρεία DELAIR και συμμετοχή της ελληνικής εταιρίας ISD.<br /><br />Το συγκεκριμένο ΔΟΠΕΑΣ, με χρονοδιάγραμμα υλοποίησης 36 μηνών, έχει ως στόχο τη σχεδίαση και ανάπτυξη ενός καινοτόμου, μη επανδρωμένου Α/Φ, μακράς αυτονομίας, προωθούμενο με ηλεκτρικό κινητήρα κυψελίδων υδρογόνου. Το πρωτότυπο UAV θα είναι αθόρυβο και θα έχει τη δυνατότητα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης (VTOL architecture) σε μικρή επιφάνεια.<br /><br />Ο δε συνολικός Π/Υ του προγράμματος ανέρχεται στα 3.356.586€, με χρηματοδότηση σε ποσοστό 94,25%<br />(3.163.714€) από την ΕΕ, ενώ οι απαιτήσεις χρηματοδότησης από πλευράς ΥΠΕΘΑ αναμένεται να μην υπερβαίνουν τα 70.000€.<br /><br />Τέλος, αναφορικά με το πρόγραμμα ‘‘Αρχύτας’’, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΑΒ, το αναπτυσσόμενο αερόχημα, το οποίο προορίζεται για την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο λεπτομερούς σχεδίασης,ενώ το πρώτο προβιομηχανικό πρωτότυπο προγραμματίζεται να κατασκευαστεί εντός του τρέχοντος έτους, με τη γραμμή βιομηχανικής παραγωγής να τίθεται σε λειτουργία εντός του πρώτου τριμήνου του έτους”.<br />Ποιες είναι οι απαιτήσεις της χώρας μας στον τομέα αυτόν<br /><br />Οι απαιτήσεις της χώρας μας στον τομέα των μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων είναι ως γνωστόν τεράστια, και η συνεργασία με την Γαλλία, είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα επιταχύνει κατά πολύ τις εξελίξεις και σε αυτόν τον τομέα.<br /><br />Για το θέμα αυτό έχουμε εξελίξεις τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.<br /><br />Η χώρα μας έχει ανακοινώσει το πρώτο της, εγχώριας κατασκευής, πολεμικό drone, ΓΡΥΠΑΣ, με το αρχικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος να αναμένεται μέχρι το 2025.<br /><br />Το drone ΓΡΥΠΑΣ, που ανακοινώθηκε στις 13 Ιανουαρίου, είναι η δεύτερη πλατφόρμα που γεννήθηκε από αυτή την κοινή παραγωγή.<br /><br />Ενώ η ανάπτυξη του drone θα ακολουθήσει ένα πολύ παρόμοιο μοτίβο με το drone ΑΡΧΥΤΑΣ, ο σχεδιασμός του θα βασίζεται σε μια διαφορετική ιδέα λειτουργιών για να ανταποκρίνεται σε διαφορετικές απαιτήσεις μάχιμων αποστολών.<br /><br />Ενώ το ΑΡΧΥΤΑΣ προορίζεται για αναγνώριση και επιτήρηση πάνω από ελληνικά νησιά, το drone ΓΡΥΠΑΣ θα χρησιμεύσει ως σύστημα πολλαπλών χρήσεων εξοπλισμένο για μάχιμες αποστολές.<br /><br />Την ίδια περίοδο οι Τούρκοι έχουν επιδοθεί σε μια κούρσα κατασκευής επιθετικών μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων, αλλά και άλλων τύπων, με έναν μόνο σκοπό σε πιθανή περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, αυτής της στοχοποιήσεως κρίσιμων ελληνικών εγκαταστάσεων, χωρίς τον “βραχνά” της ισχυρής ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας ( αν αυτό βέβαια θα ήταν για αυτούς εφικτό). <br /><br />Ο στόλος των τουρκικών μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων θα έχει πολύ πιθανόν, την κύρια αποστολή "καταστροφής κρίσιμων για την χώρα μας υποδομών", σε κάθε σενάριο που θα πρέπει να εξετάσουμε στο Αιγαίο, για αυτό και οι πληροφορίες για ελληνικό πλέγμα ηλεκτρονικού πολέμου θα πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα, μαζί με την κατασκευή σε ικανό αριθμό ελληνικών UCAV, που θα μα λύσουν τα χέρια σίγουρα.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τρέχει με φόρα ο ΑΡΧΥΤΑΣ.Συνεργασία Ελλάδος-Γαλλίας στην κατασκευή UAV με κυψελίδες υδρογόνου.

Η χώρα μας σε συνεργασία με Γάλλους και Κροάτες αναζητά να καλύψει το χαμένο έδαφος Είδηση έβγαλε απάντηση του ΥΠΕΘΑ σχετικά με ερώτηση του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένας χρόνος πολέμου: Σενάριο ανακωχής τύπου Κορέας;

<a href="https://static.liberal.gr/2023-02/1677135639901_kina-polemos-oukrania.jpg?VersionId=qOgk_C21mVfXJM7Zfku0XDFugJdI.vUn" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="466" data-original-width="800" height="373" src="https://static.liberal.gr/2023-02/1677135639901_kina-polemos-oukrania.jpg?VersionId=qOgk_C21mVfXJM7Zfku0XDFugJdI.vUn" width="718" /></a><br /><br /><b>Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*</b><br />Συμπληρώνεται αύριο 24 Φεβρουαρίου ένας χρόνος από τη στρατιωτική εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία και την έναρξη ενός ακήρυκτου πολέμου για τον οποίο πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να αποτραπεί. Ένας πόλεμος ο οποίος αναμφίλεκτα μετέβαλε δραματικά την Ευρωατλαντική Αρχιτεκτονική Ασφαλείας όπως αυτή δομήθηκε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και έσπειρε θάνατο και καταστροφή στην περιοχή όπου διεξάγεται δημιουργώντας την πιο μεγάλη ανθρωπιστική κρίση στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. <br /><br />Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι χωρίς την τεράστια υποστήριξη (στρατιωτική, οικονομική και ανθρωπιστική) αυτής την οποία αποκαλούμε Δύση δεν θα υπήρχε σήμερα Ουκρανία, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε. Το τριπλό ερώτημα που προκύπτει πλέον τώρα, μετά από έναν χρόνο πολέμου είναι πού βρισκόμαστε σήμερα, πώς αυτός εκτιμάται ότι θα εξελιχθεί από εδώ και πέρα και πότε/πως θα μπορούσε να τερματιστεί.<br /><br />Με δύο, στην κυριολεξία, λόγια θα λέγαμε ότι σήμερα στην Ουκρανία έχουμε ένα επιχειρησιακό τέλμα καθόσον δεν διεξάγονται μείζονες επιχειρήσεις με ένα μέτωπο «παγωμένο» και φυσικά ένα πολιτικό αδιέξοδο. Ο Πούτιν λόγω κακών υπολογισμών και με υπερτίμηση των ρωσικών δυνατοτήτων και υποτίμηση των ουκρανικών, δεν διεξήγαγε όπως επεδίωκε έναν πλήρως νικηφόρο, σύντομο και χωρίς μεγάλο κόστος πόλεμο αλλά η αλήθεια όμως είναι ότι δεν έχει χάσει. Ακόμα…<br /><br />Ο πόλεμος συνεχίζεται με μεγάλο κόστος και για τη Ρωσία και παρά τον σκληρό αγώνα των Ουκρανών, κατέχει σήμερα το 20% της συνολικής επικράτειας της Ουκρανίας, το οποίο συμπεριλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς και μία ευρεία εδαφική παραθαλάσσια ζώνη που συνδέει χερσαία την Κριμαία μέσω Μαριούπολης και Ντονμπάς με τη Ρωσία, στερώντας ταυτόχρονα την Ουκρανία από τη Θάλασσα του Αζόφ. Παράλληλα συνεχίζει τον πόλεμο κατατριβής με συνεχείς περιοδικές πυραυλικές προσβολές αλλά και με επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροχήματα με σκοπό να μειώσει την ανθεκτικότητα (resilience) της χώρας και να κάμψει τη θέληση της ουκρανικής πολιτικής ηγεσίας και του ίδιου του ουκρανικού λαού για περαιτέρω αντίσταση.<br /><br />Θα μπορέσει στον δεύτερο χρόνο του πολέμου κάποια πλευρά να φθάσει στην επίτευξη αποφασιστικής νίκης; Για τη Μόσχα αυτό σημαίνει σταθεροποίηση αν όχι και επαύξηση των ήδη κατεχομένων εδαφών και εξαναγκασμό του Κιέβου να αποδεχθεί κάτι τέτοιο ενώ για το Κίεβο η ανακατάληψη των κατεχομένων από τους Ρώσους εδαφών και η απώθηση τους πέρα από τα σύνορα. Θα επαναλάβω όμως ότι οι Ουκρανοί κάνουν έναν δίκαιο αγώνα για την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας τους αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετούν και τους στρατηγικούς σκοπούς των ΗΠΑ οι οποίες επιδιώκουν τη σημαντική εξασθένηση της Ρωσίας όπως μας είπε τον περασμένο Απρίλιο ο Αμερικανό ΥΠΑΜ Λόιντ Όστιν.<br /><br />Εκτιμάται ότι η Ρωσία έχοντας ολοκληρώσει την επιστράτευση, την αναπλήρωση απωλειών σε προσωπικό και μέσα και την αναδιάταξη των δυνάμεων της έχει πλέον τις δυνατότητες να διενεργήσει μείζονα επιθετική επιχείρηση. Δεν αμφισβητείται ότι έχει ακόμα πολύ μεγάλες στρατιωτικές δυνατότητες και είναι μία πυρηνική υπερδύναμη. Το ενεργειακό, οικονομικό και πληθυσμιακό της δυναμικό είναι τεράστιο ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τη φράση που αποδίδεται στον Στάλιν «Η ποσότητα έχει μια δική της ποιότητα». Το ερώτημα όμως που καταθέτουμε είναι αν και κατά πόσο η Μόσχα έχει διδαχθεί από τα σημαντικά λάθη που έγιναν σε στρατηγικό και επιχειρησιακό-τακτικό επίπεδο και αν οι διοικήσεις και οι σχηματισμοί της είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν έξυπνους επιθετικούς ελιγμούς.<br /><br />Είναι βέβαια ότι ο πόλεμος αυτός στη «νέα του χρονιά» θα είναι διαφορετικός, καθόλου γραμμικός και με συχνή εναλλαγή καταστάσεων. Η πλευρά που θα δημιουργήσει ικανότερες και καλύτερα εκπαιδευμένες δυνάμεις, άρτια εξοπλισμένες και άριστη επιμελητεία θα έχει το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που θα της επιτρέψει να διαμορφώσει την κατάσταση στο πεδίο. Οι επόμενοι μήνες μέχρι το καλοκαίρι θα είναι η πιο αποφασιστική περίοδος του δευτέρου έτους του πολέμου.<br /><br />Η Δύση θα συνεχίζει την προσεκτική, για να αποφευχθεί κλιμάκωση, πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη υποστήριξή της, αλλά οι διθύραμβοι των δυτικών ΜΜΕ σχετικά με την αναγγελθείσα παραχώρηση αρμάτων μάχης στην Ουκρανία και την τελική νίκη κατά της Ρωσίας δεν έχουν βάση όπως αναλύσαμε σε άρθρο μας στο Liberal την 30 Ιανουαρίου (Ουκρανία: Θα αλλάξει η ροή του πολέμου με τα δυτικά άρματα μάχης;). Δυστυχώς όμως εκτός από την έλλειψη αποθεμάτων πυρομαχικών λόγω υπερκατανάλωσης η Ουκρανική Διοίκηση αντιμετωπίζει και το πρόβλημα στελέχωσης των Μονάδων καθόσον οι διαδοχικές επιστρατεύσεις που έχει κάνει το Κίεβο δεν έχουν αποδώσει και οι «εθελοντές» που έρχονται από άλλες χώρες έχουν μειωθεί σημαντικά. Οι απώλειες και στην ουκρανική πλευρά είναι πάρα πολύ μεγάλες.<br /><br />Στο πολιτικό πεδίο τώρα. Η με τεράστιο συμβολισμό αιφνιδιαστική επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Μπάιντεν τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου στο Κίεβο, η οποία σημειωτέον έγινε μετά από ενημέρωση της Μόσχας, επιχείρησε να επαναβεβαιώσει τη συνέχιση της υποστήριξης των ΗΠΑ «για όσο χρειαστεί». Υπάρχουν όμως και άλλες αναγνώσεις πλην του μηνύματος αποφασιστικότητας που βλέπουμε ότι στέλνει προς το Κρεμλίνο. Μία πρώτη ανάγνωση ίσως να σχετίζεται με την έμμεση προτροπή αν όχι πίεση προς τους Ευρωπαίους συμμάχους και υποστηρικτές της Ουκρανίας να συνεχίσουν «αγόγγυστα» τη βοήθεια τους ενώ μία άλλη θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η συζήτηση πίσω από τις κλειστές πόρτες για την αναγκαιότητα αναζήτησης στρατηγικής εξόδου παράλληλα με το μήνυμα της ισχυρής στήριξης του Κιέβου.<br /><br />Ως απάντηση στην επίσκεψη Μπάιντεν στο Κίεβο, ο Ρώσος Πρόεδρος απευθυνόμενος το μεσημέρι της Τρίτης στο Ρωσικό Κοινοβούλιο (Δούμα) και στους αξιωματούχους του Κρεμλίνου, σκλήρυνε σημαντικά τη στάση του απέναντι στη Δύση και στο Κίεβο και ανακοίνωσε την αναστολή (όχι απόσυρση) από τη νέα συμφωνία START (Πράγα 2010) για τον περιορισμό του στρατηγικού πυρηνικού οπλοστασίου ίσως για να προετοιμάσει μία πυρηνική δοκιμή. Το τι σημαίνει αυτό αναλυτικά αναπτύχθηκε χθες στον ιστότοπο μας από τον Επίτιμο ΑΓΕΣ Στρατηγό Γκίνη (Τι σημαίνει ο «πάγος» Πούτιν στη συμφωνία για τα πυρηνικά). Με τα όσα είπε ο Πούτιν αποσκοπούσε να συσπειρώσει τον ρωσικό λαό και ταυτόχρονα να υπογραμμίσει ότι και αυτός θα συνεχίσει τον πόλεμο για όσο χρειαστεί για να εξασφαλίσει τα ρωσικά συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας του με κάθε μέσο. Κατά την άποψή μας το χθεσινό μήνυμα του Πούτιν προς όλους ήταν ότι η νίκη θα είναι της Ρωσίας και ότι η Μόσχα κερδίζει πάντα έστω και αν καταβάλει πολύ μεγάλο κόστος.<br /><br />Επίσης δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και σε ένα γεγονός στο οποίο δεν δόθηκε η πρέπουσα κατά την άποψη μας σημασία και ίσως να συνδέεται με την όλη κατάσταση. Στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ο επικεφαλής της κινεζικής διπλωματίας Γουάνγκ Γι (Επικεφαλής του Γραφείου Εξωτερικών Υποθέσεων της Κεντρικής Επιτροπής) ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα υποβάλει μετά από επαφές που είχε με ομολόγους του δυτικών κυβερνήσεων και τον Αμερικανό ΥΠΕΞ ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία το οποίο θα βασίζεται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και θα λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας. <br /><br />Όμως όλοι οι πόλεμοι δεν τελειώνουν με πολιτικό διακανονισμό ή μόνιμη ειρήνη και συχνά παραμένουν ως «παγωμένες συγκρούσεις» και γι' αυτό μία παύση των εχθροπραξιών, ίσως μία «ανακωχή τύπου Κορέας» μπορεί να είναι το κατ’ αρχήν ζητούμενο. Σε κάθε περίπτωση στο τέλος αυτού του πολέμου, όποτε έλθει αυτό, όλοι θα είναι χαμένοι, ακόμα και αυτός που θα θεωρείται ότι «νίκησε». <br /><br />Ένας πόλεμος τελειώνει βασικά είτε όταν η μία πλευρά επιτυγχάνει αποφασιστική νίκη κατά της άλλης οπότε επιβάλει και την πολιτική της θέληση, είτε όταν και οι δύο εμπόλεμοι αντιλαμβάνονται ότι η συνέχιση του πολέμου έχει πλέον πολύ μεγαλύτερο κόστος από οποιεσδήποτε παραχωρήσεις και δεν υπάρχει προοπτική επωφελέστερης έκβασης. Δεν γνωρίζουμε αν η στρατιωτική ισχυροποίησή της σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένης Ουκρανίας θα εμποδίσει μία ενδεχόμενη ρωσική αποφασιστική νίκη όπως πολλοί στο Κίεβο και στη Δύση απεύχονται. Αυτό όμως που τουλάχιστον για φέτος εκτιμάται ιδιαίτερα, από τους Αμερικανούς, είναι ότι μία ουκρανική στρατηγική νίκη που θα απωθούσε τους Ρώσους από τα ουκρανικά εδάφη δεν είναι ορατή. Το τι χρειάζεται η Ουκρανία για αυτήν τη νίκη έχει αναλυθεί σε άρθρο μας εδώ στο Liberal την 9 Ιανουαρίου. (Τι στα αλήθεια χρειάζεται η Ουκρανία για μία στρατηγική νίκη) και για να είμαστε ειλικρινείς αυτές οι βασικές προϋποθέσεις δεν υφίστανται ακόμα. <br /><br />Ολοκληρώνοντας το άρθρο αυτό θα επισημάνουμε ότι για μία φορά ακόμα επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι ένας πόλεμος αρχίζει εύκολα αλλά πολύ δύσκολα τερματίζεται, ιδιαίτερα όταν μάλιστα αυτός είναι η αντανάκλαση της επανεμφάνισης του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων. Η Αμερική αρέσει δεν αρέσει είναι εμπλεκόμενο μέρος, και παράλληλα με την ενίσχυση της Ουκρανίας θα πρέπει να αναζητήσει μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους στρατηγική εξόδου, το ίδιο θα πρέπει χωρίς μαξιμαλισμούς να κάνει πρωτίστως η Ρωσία ως επιτιθέμενη χώρα κατανοώντας το αδιέξοδο που δημιουργεί, διαφορετικά είναι πολύ πιθανόν και του χρόνου τέτοιες ημέρες να λέμε τα ίδια πράγματα για το 2024 με ότι σημαίνει αυτό.<br /><br /><b><i>* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ένας χρόνος πολέμου: Σενάριο ανακωχής τύπου Κορέας;

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος* Συμπληρώνεται αύριο 24 Φεβρουαρίου ένας χρόνος από τη στρατιωτική εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία και τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη μάχη ΗΠΑ - Κίνας για τις σπάνιες γαίες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/rare-earth-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/rare-earth-790x400.jpg" width="780" /></a></div><div><br /></div><b>Σπύρος Αλεξόπουλος</b><br />ΗMP Materials Corporation (MP NYSE) μπήκε στο αμερικανικό χρηματιστήριο στο τέλος του 2020, καθώς απορροφήθηκε από μία εταιρεία τύπου SPAC. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως είναι άγνωστη στους επενδυτές και την Wall Street. Το πιο βασικό περιουσιακό της στοιχείο, ένα ορυχείο πλούσιο σε σπάνιες γαίες στην πολιτεία της Καλιφόρνιας, ανήκε παλαιότερα στην εταιρεία Molycorp, η οποία διαπραγματευόταν με το σύμβολο MOLY στο αμερικανικό χρηματιστήριο.<br /><br />Πριν την τελική πτώχευση της Molycorp το 2015, η ενασχόλησή της με τις σπάνιες γαίες είχε εξάψει τη φαντασία πολλών επενδυτών, οι οποίοι όμως ζημιώθηκαν πολύ από αυτήν. Τα πράγματα τώρα έχουν αλλάξει. Η MP Materials έχει θέσει σε λειτουργία το ορυχείο Mountain Pass και αποτελεί την μοναδική αμερικανική εταιρεία εξόρυξης σπανίων γαιών στις ΗΠΑ.<br /><br />Οι πωλήσεις της αυξάνονται σταθερά και αναμένεται να ξεπεράσουν τα 500 εκατομμύρια δολάρια για την εταιρική χρήση του 2022 και να συνοδευτούν και από ικανοποιητική κερδοφορία. Τα οικονομικά αποτελέσματα για το 2022 θα τα μάθουμε σήμερα το βράδυ μετά το πέρας της χρηματιστηριακής συνεδρίασης των αμερικανικών χρηματιστηρίων, αλλά δεν είναι αυτά που θα μας απασχολήσουν σήμερα. <br /><br />Αυτό που θα μας απασχολήσει είναι το γεγονός πως η MP Materials αποτελεί αυτή την στιγμή την αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια των ΗΠΑ να απειλήσουν την κινεζική κυριαρχία στον τομέα των σπανίων γαιών. Σύμφωνα με την εταιρεία και τις πληροφορίες των μέσων ενημέρωσης, το ορυχείο της MP Materials στο Mountain Pass είναι αυτή την το μοναδικό αξιόλογο στις ΗΠΑ και η μεγαλύτερη πηγή σπανίων γαιών σε όλο το δυτικό ημισφαίριο.<br /><br />Η παραγωγή της MP Materials αντιστοιχεί περίπου στο 15% της παγκόσμιας παραγωγής σπανίων γαιών και ο στόχος της είναι να δημιουργήσει μία πλήρη εφοδιαστική αλυσίδα με πρώτη ύλη γαίες μέσα στις ΗΠΑ. Η εταιρεία ήδη ετοιμάζει το δεύτερο στάδιο της αλυσίδας (το πρώτο είναι το ορυχείο), δηλαδή τις εγκαταστάσεις διαχωρισμού των ορυκτών που εξορύσσονται και έχει ξεκινήσει και τις εργασίες για το τρίτο και τελικό στάδιο της αλυσίδας.<br /><br />Αυτό είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής διαφόρων κραμάτων και μαγνητών με πρώτη ύλη σπάνιες γαίες. Η MP Materials έχει ήδη έτοιμο έναν μεγάλο πελάτη για το εργοστάσιο αυτό, την αυτοκινητοβιομηχανία General Motors (GM NYSE), με την οποία έχει υπογράψει σχετική συμφωνία από το τέλος του 2021. Όπως τονίζει στις παρουσιάσεις της προς τους επενδυτές η MP Materials, οι μαγνήτες που θα κατασκευάζονται στο εργοστάσιό της είναι εξαιρετικά απαραίτητοι, κρίσιμοι θα λέγαμε, για πολλούς βιομηχανικούς κλάδους.<br /><br />Είναι από τα βασικά στοιχεία των κινητήρων των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, χρησιμοποιούνται ευρύτατα στις τουρμπίνες των ανεμογεννητριών και των αεροπλάνων, βρίσκονται μέσα στα smartphones και έχουν και αρκετές εφαρμογές στην αμυντική βιομηχανία. Οι τέσσερις σπάνιες γαίες στις οποίες δίνει ιδιαίτερη έμφαση η αμερικανική εταιρεία είναι το Πρασεοδύμιο (Pr Praseodymium), το Νεοδύμιο (Nd Neodymium), το Τέρβιο (Tb Terbium) και το Δυσπρόσιο (Dy Dysprosium), καθώς χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των μαγνητών που προαναφέραμε. <br /><br />Το εργοστάσιο κατασκευής μαγνητών αναμένεται να ξεκινήσει την λειτουργία του προς το 2025 αλλά η MP Materials και η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία χρηματοδοτεί μέρος των επενδύσεων της επιχείρησης δεν πρόκειται να περιμένουν μέχρι τότε για να χτυπήσουν την κινεζική κυριαρχία στον τομέα των σπανίων γαιών.<br /><br />Όπως περίπου συμβαίνει και με το λίθιο, η συντριπτική πλειοψηφία των εγκαταστάσεων επεξεργασίας των σπανίων γαιών βρίσκεται στην Κίνα. Εκεί καταλήγουν μέχρι τώρα τα ορυκτά και μέταλλα που εξορύσσονται στο ορυχείο Mountain Pass. Αφού τα επεξεργαστούν οι κινεζικές επιχειρήσεις στην συνέχεια τα πουλάνε στους βιομηχανικούς πελάτες τους ανά τον κόσμο. Η είδηση που ακούσαμε προχθές καθιστά σαφή την πρόθεση της MP Materials να σταματήσει την κινεζική κυριαρχία.<br /><br />Όπως ανακοίνωσε η αμερικανική εταιρεία από κοινού με τον ιαπωνικό εμπορικό κολοσσό Sumitomo, οι δύο εταιρείες συμφώνησαν πως η Sumitomo θα γίνει ο αποκλειστικός διανομέας των οξειδίων NdPr που θα βγαίνουν από τις εγκαταστάσεις διαχωρισμού της MP Materials στους Ιάπωνες πελάτες της. Μέχρι σήμερα οι Ιαπωνικές επιχειρήσεις αγόραζαν αυτά τα οξείδια από τους Κινέζους, καθώς η MP Materials δεν μπορούσε να κάνει μόνη της τον διαχωρισμό των υλικών. Από την στιγμή που θα τεθούν σε λειτουργία οι εγκαταστάσεις διαχωρισμού, η Sumitomo θα αγοράζει τα διαχωρισμένα ορυκτά και θα τα διανέμει κατ’ ευθείαν στην Ιαπωνία βγάζοντας την Κίνα εκτός της εφοδιαστικής αλυσίδας. <br /><br />Η κίνηση της MP Materials δεν είναι αποκομμένη από την στρατηγική που ακολουθούν οι ΗΠΑ στον συγκεκριμένο τομέα, το αντίθετο μάλιστα. Σύμφωνα με πληροφορίες του Bloomberg, η αμερικανική κυβέρνηση βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση με σκοπό την σύναψη εξειδικευμένων συμφωνιών με πολύ «στενό» αντικείμενο.<br /><br />Στην ουσία θα πρόκειται περί εμπορικών συμφωνιών με αντικείμενο κρίσιμα ορυκτά και μέταλλα, μέσω των οποίων θα δημιουργηθεί ένα κλειστό κλαμπ αγοραστών που θα εξασφαλίζουν την ασφαλή πρόσβαση των μελών του κλαμπ σε κρίσιμα ορυκτά και μέταλλα, όπως το λίθιο, το κοβάλτιο και πολλές σπάνιες γαίες. Αυτό το κλαμπ θα προσπαθεί να εξασφαλίσει συμφωνίες προμήθειας υλικών από τρίτες χώρες προσφέροντας συμφέροντες όρους σε αυτές.<br /><br />Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, πριν δύο εβδομάδες έγιναν διερευνητικές ανεπίσημες συζητήσεις μεταξύ εκπροσώπων χωρών που αναμένεται να είναι μέλη του κλαμπ και εκπροσώπων αφρικανικών κρατών. Σύμφωνα με το διεθνές πρακτορείο, σκοπός του προέδρου Μπάιντεν, ο οποίος είναι ο αρχιτέκτονας του σχεδίου, είναι να μειωθεί η εξάρτηση του δυτικού κόσμου από την Κίνα σε ό,τι αφορά την προμήθεια και την επεξεργασία κρίσιμων υλικών και να γίνουν πιο ανθεκτικές και ασφαλείς οι σχετικές εφοδιαστικές αλυσίδες. <br /><br />Το ενδιαφέρον εδώ δεν μόνο είναι οι προθέσεις του Τζο Μπάιντεν και των ΗΠΑ αλλά και ο τρόπος με τον οποίο φαίνεται πως θα προσπαθήσει να πείσει τις υπόλοιπες δυτικές χώρες να ακολουθήσουν τα σχέδιά του. Από το ίδιο ρεπορτάζ μαθαίνουμε πως η αμερικανική πλευρά σκοπεύει να προσφέρει ένα πολύ σημαντικό κίνητρο στις χώρες που θα στελεχώσουν αυτό το κλαμπ αγοραστών κρίσιμων υλικών: την επέκταση των επιδοτήσεων που προβλέπει ο περίφημος πια νόμος Inflation Reduction Act (IRA) και στα κράτη που θα συνεργαστούν με τις ΗΠΑ στον τομέα της προμήθειας αυτών των κρίσιμων υλικών.<br /><br />Αν καταφέρει κάτι τέτοιο, θα πρόκειται για μεγάλη επιτυχία και θα παίξει σημαντικό ρόλο στην επαναπροσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, καθώς οι ευρωπαϊκή πλευρά παραπονέθηκε για την υπερβολική στήριξη που προβλέπει ο IRA για όσες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ στον τομέα της πράσινης μετάβασης. Αν κρίνουμε από την αντίδραση του Γερμανού υπουργού οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφων της τηλεόρασης του Bloomberg, οι πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου Μπάιντεν δεν είναι αμελητέες. Ο Χάμπεκ είπε πως μία πιθανή συμφωνία για την οργάνωση της αγοράς κρίσιμων υλικών είναι ένας από τους πλέον υποσχόμενους δρόμους για να πάμε μπροστά. <br /><br />Η προσπάθεια των ΗΠΑ να περιορίσουν την επιρροή και την δύναμη της Κίνας σε όσους τομείς θεωρούν κρίσιμους είναι ξεκάθαρη εδώ και πολύ καιρό και τα «πεδία μάχης» γίνονται όλο και περισσότερα. Θα είμαστε αφελείς αν πιστέψουμε πως αυτές οι μάχες θα κριθούν σύντομα.<br /><br />Η μάχη των σπανίων γαιών μπορεί να αποδειχθεί μία από τις πιο σκληρές, καθώς η Κίνα δεν έχει δεσπόζουσα θέση μόνο στην επεξεργασία τους, όπως συμβαίνει με το λίθιο, αλλά και στην εξόρυξή τους. Θα την παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον και θα περιμένουμε να δούμε ποιος θα είναι ο επόμενος τομέας στον οποίον θα επεκταθεί η αντιπαλότητα των δύο μεγάλων δυνάμεων της εποχής.<div><br /></div><div> <a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μεγάλη μάχη ΗΠΑ - Κίνας για τις σπάνιες γαίες

Σπύρος Αλεξόπουλος ΗMP Materials Corporation (MP NYSE) μπήκε στο αμερικανικό χρηματιστήριο στο τέλος του 2020, καθώς απορροφήθηκε από μία ετ...

Διαβάστε την συνέχεια