Πολυμέτωπα ανοίγματα από τα Εμιράτα: στο επίκεντρο των εξελίξεων Ισραήλ και ΗΑΕ.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/uaeil.jpg"><img height="412" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/uaeil.jpg" width="753" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Όταν ο Εμιρατινός πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ Μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, «ο πιο ισχυρός Άραβας ηγέτης» σύμφωνα με παλαιότερο δημοσίευμα των New York Times, επισκέφθηκε την Τουρκία πίσω στις 24 Νοεμβρίου για να συναντήσει από κοντά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (που αναμένεται να ανταποδώσει την επίσκεψη, μεταβαίνοντας στα Εμιράτα τον ερχόμενο Φεβρουάριο), δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προβληματίστηκαν. <br /><br />Μήπως «τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κινούνται πια με στόχο να αντικαταστήσουν το Κατάρ στη θέση του κορυφαίου εταίρου της Τουρκίας στον Κόλπο;», <a href="https://amwaj.media/article/does-the-uae-want-to-replace-qatar-as-turkey-s-top-gulf-partner">διερωτάτο</a> χαρακτηριστικά ο ιστοχώρος Amwaj.media (που, ειρήσθω εν παρόδω, έχει την έδρα του στο Ηνωμένο Βασίλειο). <br /><br />Το «παιχνίδι» ωστόσο από την πλευρά των Εμιράτων είναι πολύ πιο ευρύ. Δεν περιορίζεται στην Τουρκία (αντιθέτως, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Τουρκία, προς το παρόν τουλάχιστον, αποτελεί μόνο ένα μικρό κομμάτι του) αλλά «απλώνεται» από τη Γαλλία και τα Βαλκάνια έως το Ισραήλ και την Ινδία. <br /><br />Εάν δεχθούμε ότι οι εξελίξεις όντως κινούνται προς μια «post-American Μέση Ανατολή που θα κληθεί να… αυτορυθμιστεί καλύπτοντας εκ των έσω τα όποια “κενά” αφήνει πίσω της η μερική αμερικανική απαγκίστρωση», όπως <a href="https://www.amynanet.gr/oloi-me-olous-sti-mesi-anatoli-pazaria-lykofilies-realpolitik-komvos-ta-emirata">γράφαμε</a> στο Α&Δ πίσω στα τέλη Νοεμβρίου, τότε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εμφανίζονται να πρωταγωνιστούν σε αυτήν τη μετάβαση διαδραματίζοντας κεντρικό ρόλο. <br /><br /><img height="412" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/uaeil2-300x193.jpg" width="640" /><br /><br />«Ιστορικές» επισκέψεις και «πρωτιές» <br /><br />Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ βρέθηκε στο Αμπού Ντάμπι στις 12 Δεκεμβρίου, όπου είχε πολύωρη συνάντηση με τον Εμιρατινό πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ Μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν. Για την ιστορία, αυτή ήταν και η πρώτη στα χρονικά επίσημη επίσκεψη Ισραηλινού πρωθυπουργού στα Εμιράτα, μια ιστορική επίσκεψη που έρχεται πια να διαδεχθεί, ως φυσικό επακόλουθο, και τις επίσης ιστορικές συμφωνίες ομαλοποίησης, τις γνωστές και ως «Συμφωνίες του Αβραάμ», που έχει συνάψει το Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν από το 2020.<br /><br />Υπενθυμίζεται πως πίσω στα τέλη Οκτωβρίου, ο αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων υποπτέραρχος Ιμπραχίμ Νάσερ Μοχάμεντ αλ Αλάουι είχε και εκείνος βρεθεί στο Ισραήλ, με φόντο τότε την στρατιωτική άσκηση BlueFlag2021 στην οποία είχαν πάρει μέρος και αεροπορικές δυνάμεις από την Ινδία.<br /><br />West Asian Quad<br /><br />Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται ωστόσο και η πρώτη στα χρονικά συνάντηση που πρόκειται να έχουν δια ζώσης οι υπουργοί Εξωτερικών της Ινδίας, του Ισραήλ, των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων τον Μάρτιο του 2022 στο περιθώριο της Expo 2020 στο Ντουμπάι. Ο λόγος για μια τετράδα χωρών την οποία πολλοί πια αποκαλούν ατύπως West Asian Quad. <br /><br />Σημειωτέον πως οι ΥΠΕΞ Ινδίας, Ισραήλ, ΗΠΑ, ΗΑΕ είχαν «συναντηθεί» και τον περασμένο Οκτώβριο αλλά στο πλαίσιο τηλεδιάσκεψης – με τον Άντονι Μπλίνκεν μάλιστα τότε να πλέκει το εγκώμιο των ομολόγων του υπογραμμίζοντας τη μεγάλη στρατηγική αξία που έχουν οι χώρες τους για τις ΗΠΑ και τους Ισραηλινούς να μιλούν για μια «ήσυχη επανάσταση» – ενώ Ινδία και Εμιράτα αναπτύσσουν παράλληλα και τους οικονομικούς τους δεσμούς μέσα από τη σύναψη μιας συνολικής συμφωνίας οικονομικής εταιρικής σχέσης (Comprehensive Economic Partnership Agreement-CEPA) που αναμένεται να είναι έτοιμη προς τον Ιανουάριο του 2022.<br /><br />Υπενθυμίζεται πως τον περασμένο Απρίλιο είχαμε και μια πρώτη τετραμερή συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και ΗΑΕ στην Κύπρο. <br /><br />Επενδύσεις και ανοίγματα <br /><br />Οι Εμιρατινοί ωστόσο «απλώνονται» όχι μόνο προς τα ανατολικά (Ινδία) αλλά παράλληλα και προς τα δυτικά. <br /><br />Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Mubadala Petroleum του Αμπού Ντάμπι απέκτησε το 22% του ισραηλινού κοιτάσματος φυσικού αερίου «Ταμάρ» από την ισραηλινή Delek Drilling. Ο λόγος για ένα κοίτασμα στην εκμετάλλευση του οποίου εμπλέκονται και οι Αμερικανοί (Chevron). <br /><br />Πίσω στις αρχές Δεκεμβρίου, οι Εμιρατινοί ανακοίνωσαν και την αγορά… 80 μαχητικών Rafale από τη Γαλλία έναντι 19 δισεκατομμυρίων δολαρίων (σημειωτέον πως τις τελευταίες εβδομάδες ανακοινώθηκαν δύο από τις μεγαλύτερες αγορές μαχητικών αεροσκαφών στα χρονικά, με τα Εμιράτα να αποκτούν 80 γαλλικά Rafale έναντι 19 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και τη Φινλανδία να αποκτά 64 αμερικανικά F-35 έναντι 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων). <br /><br />Κατά τα λοιπά, οι Εμιρατινοί είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον και για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Χάιφα στο Ισραήλ (με την DP World του Ντουμπάι να αποσύρει ωστόσο τελευταία στιγμή την προσφορά της), ενώ παράλληλα έχουν προχωρήσει αρκετά οι συζητήσεις – αν και με πολλές δυσκολίες- για πιθανή επένδυση (μέσω της Symphony Investments του Μοχάμεντ Αλαμπάρ) και στο λιμάνι του Δυρραχίου στην Αλβανία… <div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πολυμέτωπα ανοίγματα από τα Εμιράτα: στο επίκεντρο των εξελίξεων Ισραήλ και ΗΑΕ.

Γιώργος Σκαφιδάς Όταν ο Εμιρατινός πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ Μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, «ο πιο ισχυρός Άραβας ηγέτης» σύμφωνα με παλαιότερο δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα drones και το μέλλον του ανθυποβρυχιακού πολέμου

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-1.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-1.jpg" width="750" /></a><br /><b><br />Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Εάν τα drones είναι «το μέλλον του πολέμου»(«the future of warfare»), όπως κάποιοι επιμένουν να υπογραμμίζουν εδώ και χρόνια, τότε αυτό το μέλλον δείχνει πια να αποκτά βαθύτερες και περισσότερο ποικιλόμορφες ρίζες (βλέπε εφαρμογές) στο παρόν. Ρίζες και εφαρμογές που θέτουν παράλληλα τις βάσεις και για όσα θα πρέπει να αναμένουμε στα πεδία των μαχών -αλλά και ευρύτερα στα πεδία των κρίσεων- τα επόμενα χρόνια.<br /><br />Ηταν Φεβρουάριος του 2001, όταν ένα αμερικανικό μη-επανδρωμένο Predator εξαπέλυσε αντιαρματικό βλήμα Hellfire ενάντια σε δοκιμαστικό στόχο βόρεια του Λας Βέγκας, πραγματοποιώντας έτσι την πρώτη στα χρονικά επιτυχή εκτόξευση πυραύλου από drone. Και ήταν Νοέμβριος του 2020, όταν ένα αμερικανικό MQ-9A Block 5 κατάφερε να εντοπίσει υποβρύχιο στόχο ρίχνοντας στη θάλασσα ηχοσημαντήρες στο πλαίσιο δοκιμής του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, πραγματοποιώντας έτσι την πρώτη στα χρονικά, σύμφωνα με τους άμεσα εμπλεκομένους, επιτυχή «είσοδο» μη-επανδρωμένου αεροσκάφους στο πεδίο του ανθυποβριαχού πολέμου.<br /><br />Εν έτει 2021 πια, τα drones -που είναι ήδη παντού- αυξάνονται, πληθύνονται και εξελίσσονται, αποκτώντας μάλιστα στην πορεία ενισχυμένες δυνατότητες, περισσότερο «ευέλικτα» χαρακτηριστικά και αξιοσημείωτη πολυμορφικότητα.<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-2.jpg"><img height="329" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-2-1024x526.jpg" width="640" /></a><i>Υπό ανθυποβρυχιακό πρίσμα, προσεγγίζονται πλέον και άλλα αμερικανικά μη-επανδρωμένα συστήματα, όπως είναι τα MQ-4 Triton, ScanEagle και το εικονιζόμενο MQ-8C Fire-Scout.</i><div><br />Τύποι για κάθε ανάγκη<br /><br />Διότι όταν λέμε drone μπορεί οι περισσότεροι να εννοούμε μη-επανδρωμένο αεροσκάφος (Unmanned Aerial Vehicle/UAV), πλην όμως ο συγκεκριμένος όρος ταιριάζει πια και σε άλλα μέσα. Όχι μόνο εναέρια (UAVs), αλλά και χερσαία (drone tanks ή Robotic Combat Vehicles/RCVs), θαλάσσια (Unmanned Surface Vessels ή Vehicles/USVs), υποβρύχια (Unmanned Underwater Vehicles/UUVs) ή ακόμη και cross-medium ή transmedium: οχήματα υβριδικά, δηλαδή, που μπορούν να ίπτανται, αλλά και να καταδύονται στη θάλασσα.<br /><br />Οι Κινέζοι εμφανίζονται επί παραδείγματι, σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα σε ΜΜΕ της χώρας, να δοκιμάζουν ένα δικό τους transmedium drone. Κι αυτό, με στόχο να μπορέσουν κάποια στιγμή να αναπτύξουν «πολυμορφικά» οχήματα που θα «απελευθερώνονται» από κινεζικά υποβρύχια και θα εκτελούν επιχειρήσεις υποβρυχίως και στον αέρα, όχι μόνο εντοπίζοντας, αλλά ακόμη και πλήττοντας εχθρικούς στόχους.</div><div><br />Ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις<br /><br />Παράλληλα ωστόσο, πυκνώνουν πια οι «φωνές» διεθνώς που (προ)βλέπουν εξελίξεις και σε ένα άλλο μέτωπο, όπως είναι εκείνο της ανάπτυξης και παραγωγής ανθυποβρυχιακών (ASW) drones ή, πιο ορθά, της μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης «οργανικής» ένταξης των drones. Είτε πρόκειται για μη-επανδρωμένα αεροσκάφη, είτε για μη-επανδρωμένες μονάδες επιφανείας, είτε για τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχια στο πεδίο των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων.<br /><br />Η κεντρική ιδέα προφανώς και «έχει λογική». Διότι όλες εκείνες οι επανδρωμένες μονάδες, που είναι επιφορτισμένες με την αποστολή να «κυνηγούν υποβρύχια», βαρύνονται από περιορισμούς (χρονικούς, γεωγραφικούς κ.ά.) και υψηλά κόστη (πτήσης, συντήρησης). Για του λόγου το αληθές, αρκεί μια ματιά στα «μαθηματικά» επιχειρήσεων, όπως είναι εκείνες που εκτελούνται από -εξοπλισμένα με ηχοσημαντήρες και τορπίλες- ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα MH-60R Seahawk ή ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη Boeing P-8 Poseidon, Lockheed P-3 Orion κ.ά.<br /><br />Δεν θα ήταν προτιμότερο, λοιπόν, εάν μπορούσε μια ναυτική δύναμη να στέλνει σμήνη από σχετικά φθηνά drones στο κατώπι εχθρικών υποβρυχίων; Ειδικά, δε, εάν πρόκειται για drones εφοδιασμένα με εξελιγμένα συστήματα εντοπισμού (ηχοεντοπιστικά, ραντάρ, αισθητήρες κ.ά.) και επικοινωνίας, τα οποία μπορούν να πετούν για πολλές ώρες, χωρίς «διάλειμμα», και να στέλνουν δεδομένα σε πραγματικό χρόνο σε άλλες μονάδες (σε άλλα πλοία επιφανείας, αεροσκάφη, ελικόπτερα, υποβρύχια, κέντρα ελέγχου κ.ά.); Τότε, το εν λόγω ερώτημα καταλήγει να θεωρείται μάλλον ρητορικό.<br /><br />Σε ένα τέτοιο σενάριο, το drone θα μπορούσε, για παράδειγμα, να «ξετρυπώνει» εχθρικά υποβρύχια, εντοπίζοντας τη θέση τους, προκειμένου να τα πλήξουν εν συνεχεία άλλες δυνάμεις (ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα/αεροσκάφη, πλοία κ.ά.) ή ακόμη και το ίδιο το drone, αν και ένα τέτοιο ενδεχόμενο μοιάζει περισσότερο μακρινό.<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-3.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-3.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Όλες οι επανδρωμένες μονάδες, που είναι επιφορτισμένες με την αποστολή να «κυνηγούν υποβρύχια» (από αριστερά προς τα δεξιά, MH-60R Seahawk, Boeing P-8 Poseidon, Lockheed P-3 Orion κ.ά.), βαρύνονται από χρονικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς και υψηλά κόστη πτήσης και συντήρησης.<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-3-%CE%91.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-3-%CE%91-1024x683.jpg" width="640" /></a><br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-3-B.jpg"><img height="281" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-3-B-1024x450.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>SeaGuardian<br /><br />Το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό ήδη κινείται προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης ένταξης των drones στο ανθυποβρυχιακό «μέτωπο». Το MQ-9B SeaGuardian UAV (πρόκειται για παραλλαγή του MQ-9B SkyGuardian) της General Atomics δοκιμάζεται ήδη επί του πεδίου στις ΗΠΑ, αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο.<br /><br />Στις 24 Νοεμβρίου του 2020, ένα MQ-9A Reaper Block 5 UAV της General Atomics Aeronautical Systems (GA-ASI) κατάφερε να εντοπίσει υποβρύχιο στόχο, κάνοντας χρήση ηχοσημαντήρων, στο πλαίσιο δοκιμών που πραγματοποιούσε το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό στον Ειρηνικό. Ένα παρόμοιο ανθυποβρυχιακού τύπου MQ-9B SeaGuardian έκανε μάλιστα ένα «πέρασμα» και από την Ευρώπη (από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία) τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 2021, ενώ MQ-9B με ανθυποβρυχιακά συστήματα αναμένεται σε εξαχθούν το προσεχές διάστημα και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ταϊβάν. Κατά τα λοιπά, υπό ανθυποβρυχιακό πρίσμα, προσεγγίζονται πλέον και άλλα αμερικανικά μη-επανδρωμένα συστήματα, όπως είναι τα MQ-4 Triton, ScanEagle και MQ-8C Fire-Scout.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-4.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-4-1024x683.jpg" width="640" /></a>Η <i>Israel Aerospace Industries (IAI) δοκιμάζει τροποποιήσεις ανθυποβρυχιακής στόχευσης πάνω σε μη-επανδρωμένα αεροσκάφη Heron (αριστερά), ενώ κάτι ανάλογο κάνει και η Elbit Systems σε Hermes 900 (κάτω).</i><br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-4-A.jpg"><img height="292" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-4-A.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Κυνηγοί υποβρυχίων<br /><br />Τα drones θα μπορούσαν, λοιπόν, να αναλάβουν δράση ως «κυνηγοί υποβρυχίων». Η αμερικανική General Atomics Aeronautical Systems παρουσιάζει, μάλιστα, και μια σειρά από λόγους για τους οποίους αυτή η επιλογή θα ήταν περισσότερο συμφέρουσα συγκριτικά με άλλες επανδρωμένες επιχειρήσεις. Κυρίως, από άποψη οικονομίας, χρόνου και κόστους.<br /><br />«Είναι τα drones το μέλλον του ανθυποβρυχιακού πολέμου;», διερωτάτο σε πρόσφατο άρθρο του το αμερικανικό περιοδικό The National Interest, επικαλούμενο μάλιστα μια όχι αμερικανική, αλλά βρετανική έκθεση. Σύμφωνα με την έκθεση, «τα drones που αυξάνονται σε αριθμό και εξελίσσονται στερούν από τα υποβρύχια την «αορατότητά» τους (σ.σ. stealthiness)». Εάν όμως τα πανάκριβα υποβρύχια των πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων αρχίσουν να αντιμετωπίζονται πια ως πιο εύκολα εντοπίσιμα από τον εχθρό από ό,τι στο παρελθόν, τότε αυτομάτως εκείνα χάνουν και πολλά από τα «ατού» τους.<br /><br />Το μέτωπο του ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW) έχει αποκτήσει μεγαλύτερη «βαρύτητα» στα μάτια των μεγαλύτερων ναυτικών δυνάμεων της υφηλίου τα τελευταία χρόνια. Η Ουάσιγκτον παρακολουθεί άλλωστε στενά -και με δημοσίως εκπεφρασμένη ανησυχία- τα αξιοσημείωτα «αθόρυβα», πυρηνοκίνητα (ισχυρότερα από ποτέ άλλοτε) υποβρύχια «ανοίγματα» των Ρώσων και των Κινέζων, όπως γράφαμε και στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου του Α&Δ (στο πλαίσιο άρθρου με τίτλο «Ναυμαχία ΗΠΑ-Κίνας-Ρωσίας θερμαίνει τα νερά της υφηλίου»). Το ανθυποβρυχιακό «μέτωπο» παίρνει τα πάνω του και δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί που επενδύουν προς μια τέτοια κατεύθυνση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-5.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-5-1024x683.jpg" width="640" /></a>Το <i>Βασιλικό Ναυτικό της Αυστραλίας αξιολογεί το Camcopter S-100 της αυστριακής Schiebel το οποίο προορίζεται για αποστολές θαλάσσιας επιτήρησης και, πρόσφατα, δοκιμάστηκε και από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.</i></div><div><i><br /></i>Κινήσεις πολλών χωρών<br /><br />Το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό «τρέχει» ήδη το πρόγραμμα PROTEUS που στόχο έχει να αναπτύξει ένα μη-επανδρωμένο αεροσκάφος με ανθυποβρυχιακές λειτουργίες (rotary winged, για να μπορεί να απογειώνεται και από πλωτά μέσα). Επίσης, η βρετανική Ultra Electronics κάνει τα δικά της ανθυποβρυχιακά «πειράματα», χρησιμοποιώντας μη-επανδρωμένα αμερικανικά ελικόπτερα MQ-8C Fire-Scout εφοδιασμένα με συστήματα ρίψης ηχοσημαντήρων.<br /><br />Το Ισραήλ, από την πλευρά του, πειραματίζεται με την Israel Aerospace Industries (IAI) να δοκιμάζει τροποποιήσεις ανθυποβρυχιακής στόχευσης πάνω σε μη-επανδρωμένα αεροσκάφη Heron, ενώ κάτι ανάλογο κάνει και η Elbit Systems αλλά πάνω σε Hermes 900.<br /><br />Αρκετά πιο μακριά, στην Αυστραλία, το Βασιλικό Ναυτικό αξιολογεί το μη-επανδρωμένο Camcopter S-100 της αυστριακής Schiebel, το οποίο προορίζεται για αποστολές θαλάσσιας επιτήρησης. Ενδεχομένως, θα μπορούσε στο μέλλον να ενσωματώσει και πιο ουσιαστικές ανθυποβρυχιακές λειτουργίες (κυρίως εντοπισμού). Σημειωτέον πως το Camcopter S-100 δοκιμάστηκε πρόσφατα και από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Στη Γηραιά Ήπειρο, στο πλαίσιο του προγράμματος της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας της Ε.Ε. (PESCO), εξελίσσεται ένα πρότζεκτ ανθυποβρυχιακού χαρακτήρα: το “Maritime Unmanned Anti-Submarine System” (MUSAS) με τη συμμετοχή της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Σουηδίας.<br /><br />Από την ανθυποβρυχιακή κούρσα δεν θα μπορούσε «φυσικά» να λείπει η Τουρκία. Η Turkish Aerospace Industries (TAI) φέρεται να ενσωματώνει ανθυποβρυχιακές λειτουργίες στο UAV Aksungur.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-6.jpg"><img height="480" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-6-1024x768.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div><i>Στο μέτωπο των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων μπαίνουν πλέον και υποβρύχια drones με ενδεικτικές περιπτώσεις το νοτιοκορεατικό ASWUUV (αριστερά) και το γαλλικό COMET 300 (κάτω).</i><br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-6-A.jpg"><img height="366" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/ANTISUB-6-A-1024x586.jpg" width="640" /></a><br /><br />Όμως και βορειότερα, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, σύμφωνα με την εφημερίδα Izvestia, «εργάζεται» ήδη πάνω στην ανάπτυξη ανθυποβρυχιακών μη-επανδρωμένων αεροσκαφών που θα δρουν σε «σμήνη». Κάποιοι υποστηρίζουν μάλιστα πως μεγάλα σε μέγεθος ρωσικά drones, που δύνανται να μεταφέρουν βαριά φορτία όπως είναι για παράδειγμα το Sukhoi S-70 Okhotnik-B ή το Sokol Altius, θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να αναλάβουν δράση στο πλαίσιο ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων, ρίχνοντας όχι μόνο ηχοσημαντήρες στη θάλασσα αλλά και τορπίλες.<br /><br />Σημειωτέον πως, πέρα από τα UAVs, στη μάχη για τον εντοπισμό και την καταστροφή εχθρικών υποβρυχίων μπαίνουν πλέον και μη-επανδρωμένες μονάδες επιφανείας (Unmanned Surface Vessels/USVs), όπως είναι -για παράδειγμα- το αμερικανικό Sea Hunter και το Seagull της ισραηλινής Elbit Systems (ή τα τουρκικά ULAQ DSH/ASW και NB57 που είναι όμως ακόμη υπό διαμόρφωση). Στο μέτωπο των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων μπαίνουν όμως πλέον και υποβρύχια drones. Ενδεικτικές οι περιπτώσεις του νοτιοκορεατικού ASWUUV και του γαλλικού COMET 300.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα drones και το μέλλον του ανθυποβρυχιακού πολέμου

Γιώργος Σκαφιδάς Εάν τα drones είναι «το μέλλον του πολέμου»(«the future of warfare»), όπως κάποιοι επιμένουν να υπογραμμίζουν εδώ και χρόνι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΕΕ «αδιάφορο» γεωπολιτικό μέγεθος ως σύνολο για τη Ρωσία, επιμέρους κράτη όμως…

<img height="397" src="https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2021/12/rosia_europaiki_enosi-768x476.jpg" width="718" /><br /><br /><b>Λάμπρος Καλαρρύτης </b><br />Πρόσφατα ο γνωστός γεωστρατηγικός αναλυτής και φίλος Θανάσης Δρούγος μου έλεγε ότι σε έκθεση σχετική με την Ουκρανία ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εμφανίζεται να αναφέρεται με απαξιωτικά για την ΕΕ σχετικά με το ειδικό γεωπολιτικό της βάρος.<br /><br />Εν ολίγοις έλεγε ότι οι Ρώσοι δεν υπολογίζουν την ΕΕ στο ουκρανικό, διότι δεν θεωρούν ότι έχει τη δυνατότητα να παρέμβει με καθοριστικό τρόπο στρατιωτικά ή διπλωματικά, και ότι αυτό που τους απασχολεί και λαμβάνουν υπόψιν είναι οι Αμερικανοί και ο θέσεις τους. Λογικό είναι.<br /><br />Η ΕΕ είναι μία ισχυρότατη οικονομική ένωση η οποία δεν έχει καταφέρει να μετουσιώσει το οικονομικό της εκτόπισμα σε αντίστοιχη γεωπολιτική παρουσία. Και αυτό λογικό είναι ως ένα βαθμό. Η ΕΕ δεν είναι ΗΠΑ, δεν είναι ομοσπονδιακή δομή και επιπλέον απαρτίζεται από έθνη-κράτη τα οποία εκτός από ισχυρές εθνικές ρίζες και διακριτή ιστορική πορεία, έχουν και ξεχωριστά συμφέροντα τα οποία άλλοτε συγκλίνουν και σπανίως ταυτίζονται και άλλοτε αποκλίνουν και συχνά συγκρούονται.<div><br /></div><div>  Άρα η διατύπωση κοινής θέσης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι δύσκολη υπόθεση, ενίοτε παντελώς ανέφικτη και αν καταστεί δυνατή σε κάποιο θέμα συνήθως διαμορφώνεται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Ακόμα και έτσι όμως, όποτε γίνεται, ελάχιστες φορές υπηρετείται με συνέπεια απ’ όλους. Με λίγα λόγια στη εξωτερική πολιτική η ΕΕ είναι σκορποχώρι και ουδόλως προσεγγίζει το «ένας για όλους και όλοι για έναν», αντιθέτως ισχύει το «όλοι για τον εαυτό τους και ο καθένας για την πάρτη του».<br /><br />Η Ελλάδα και η Κύπρος το εισπράττουν αυτό διαρκώς με το θέμα της Τουρκίας. «Ένωση» που δεν στηρίζει μέλη της έναντι έμπρακτης παράνομης στρατιωτικής απειλής από τρίτη χώρα και αντιθέτως κράτη-μέλη της μπλοκάρουν τις κυρώσεις εναντίον της και απλώνουν ομπρέλα προστασίας της, δεν έχει καμία πιθανότητα να διαδραματίσει σοβαρό γεωπολιτικό ρόλο ως ενιαία οντότητα. Για τον απλό λόγο ότι σε κάθε θέμα, κυρίως οι δεσπόζουσες δυνάμεις, θα προτάσσουν το στενό εθνικό συμφέρον ακόμα και αν στρέφεται κατά των υπολοίπων μελών.<br />Είναι νωπή ακόμα η πρωτοβουλία της Γερμανίας για τη Λιβύη από την οποία απέκλεισε την Ελλάδα, αλλά κάλεσε τον κατεξοχήν αποσταθεροποιητικό παράγοντα στη λιβυκή κρίση, την Τουρκία.<br /><br />Ο Λαβρόφ έχει δίκιο. Για να λάβει υπ’ όψιν της η Ρωσία τη θέση τής ΕΕ στο ουκρανικό ή σε άλλο ζήτημα, θα πρέπει αφενός να υπάρχει θέση, αφετέρου να έχει τη δυνατότητα να την επιβάλλει. Ούτε το ένα προκύπτει, ούτε το άλλο. Οικονομικές κυρώσεις μπορεί να επιβάλλει και το κάνει, αλλά αυτές δεν είναι ικανές να ανατρέψουν στρατιωτικά τετελεσμένα. Εξάλλου και αυτές υπό αμφισβήτηση είναι διότι πχ οι Γερμανοί βιομήχανοι δεν θέλουν ούτε να ακούν για οικονομικά μέτρα κατά της Ρωσίας η οποία είναι σημαντική αγορά για αυτούς, αντιθέτως πιέζουν τη νέα γερμανική κυβέρνηση να επισπεύσει θεσμικές και επιχειρηματικές συναντήσεις για να ενισχυθούν οι διμερείς οικονομικο-εμπορικές συναλλαγές. <br /><br />Οπότε, ο Λαβρόφ είπε την αλήθεια ότι η Ρωσία δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της την ΕΕ ως σύνολο, αλλά αλήθεια είναι επίσης ότι με τη φίλη και «υπόγεια» σύμμαχο Γερμανία, παρά τις διπλωματικές αψιμαχίες, υπάρχει συνεννόηση και συναντίληψη σε υψηλό επίπεδο. Και τους ενώνουν στενοί δεσμοί. Όπως ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream 2 ας πούμε.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pagenews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ΕΕ «αδιάφορο» γεωπολιτικό μέγεθος ως σύνολο για τη Ρωσία, επιμέρους κράτη όμως…

Λάμπρος Καλαρρύτης  Πρόσφατα ο γνωστός γεωστρατηγικός αναλυτής και φίλος Θανάσης Δρούγος μου έλεγε ότι σε έκθεση σχετική με την Ουκρανία ο Ρ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η ισραηλινή αεροπορία είναι έτοιμη να επιτεθεί στο Ιράν αν διαταχθεί » δηλώνει ο Αρχηγός της

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/09/15/IsraeliAirForce.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/09/15/IsraeliAirForce-696x391.jpg" width="749" /></a><br /><br />Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ βρίσκονται σε ένα «κρίσιμο σταυροδρόμι» σε πολλά ζητήματα ασφαλείας και θα πρέπει να αναπτύξουν κοινή στρατηγική, δήλωσε ο Αμερικανός σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Ναφτάλι Μπένετ στη διάρκεια επίσκεψής του στην Ιερουσαλήμ.<br /><br />Το γραφείο του Μπένετ, το οποίο εξέδωσε βίντεο από τη συνάντηση, ανακοίνωσε ότι οι δύο άνδρες συζήτησαν για το Ιράν και τις προσπάθειες των διεθνών δυνάμεων να αναβιώσουν τη συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.<br /><br />«Όσα συμβαίνουν στη Βιέννη έχουν βαθιές επιπτώσεις για τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και την ασφάλεια του Ισραήλ τα επόμενα χρόνια», δήλωσε ο Μπένετ στον Σάλιβαν, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτή την περίοδο στη Βιέννη μεταξύ της Τεχεράνης και της Δύσης.<br /><br />Το Ισραήλ δεν συμμετέχει σε αυτές τις συνομιλίες. Εδώ και καιρό αφήνει να εννοηθεί ότι αν η διπλωματία καταλήξει σε αδιέξοδο, ενδέχεται να καταφύγει στη στρατιωτική ισχύ για να αποτρέψει το Ιράν να αποκτήσει τα μέσα για να κατασκευάσει ατομική βόμβα.<br /><br />Πρόσφατα ο Μπένετ είχε ζητήσει «τον άμεσο τερματισμό» των διαπραγματεύσεων με το Ιράν, κατηγορώντας την Τεχεράνη για «πυρηνικό εκβιασμό».<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έστειλε τον Σάλιβαν στο Ισραήλ «διότι βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και για τις δύο χώρες σε πολλά ζητήματα ασφαλείας, είναι σημαντικό να κάτσουμε μαζί και να αναπτύξουμε μια κοινή στρατηγική, μια κοινή προοπτική».<br /><br />Η ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth κυκλοφόρησε σήμερα με μια συνέντευξη του νέου επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, ο οποίος ρωτήθηκε αν το σώμα του είναι έτοιμο να επιτεθεί «αύριο» στο Ιράν, αν χρειαστεί. «Ναι», απάντησε ο υποστράτηγος Τομέρ Μπαρ.<br /><br />ια του Ισραήλ τα επόμενα χρόνια», δήλωσε ο Μπένετ στον Σάλιβαν, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτή την περίοδο στη Βιέννη μεταξύ της Τεχεράνης και της Δύσης.<br /><br />Το Ισραήλ δεν συμμετέχει σε αυτές τις συνομιλίες. Εδώ και καιρό αφήνει να εννοηθεί ότι αν η διπλωματία καταλήξει σε αδιέξοδο, ενδέχεται να καταφύγει στη στρατιωτική ισχύ για να αποτρέψει το Ιράν να αποκτήσει τα μέσα για να κατασκευάσει ατομική βόμβα.<br /><br />Πρόσφατα ο Μπένετ είχε ζητήσει «τον άμεσο τερματισμό» των διαπραγματεύσεων με το Ιράν, κατηγορώντας την Τεχεράνη για «πυρηνικό εκβιασμό».<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έστειλε τον Σάλιβαν στο Ισραήλ «διότι βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και για τις δύο χώρες σε πολλά ζητήματα ασφαλείας, είναι σημαντικό να κάτσουμε μαζί και να αναπτύξουμε μια κοινή στρατηγική, μια κοινή προοπτική».<br /><br />Η ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth κυκλοφόρησε σήμερα με μια συνέντευξη του νέου επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, ο οποίος ρωτήθηκε αν το σώμα του είναι έτοιμο να επιτεθεί «αύριο» στο Ιράν, αν χρειαστεί. «Ναι», απάντησε ο υποστράτηγος Τομέρ Μπαρ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η ισραηλινή αεροπορία είναι έτοιμη να επιτεθεί στο Ιράν αν διαταχθεί » δηλώνει ο Αρχηγός της

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ βρίσκονται σε ένα «κρίσιμο σταυροδρόμι» σε πολλά ζητήματα ασφαλείας και θα πρέπει να αναπτύξουν κοινή στρατηγική, δήλωσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άντε γεια! Οι εκλογές στη Λιβύη αναβάλλονται επ' αόριστον. Ένας νέος κύκλος βίας στα πρόθυρα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/libya_2_1.jpg?itok=TlXqIGO9" width="640" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Σε άρθρο μας 4 εβδομάδες περίπου νωρίτερα με τίτλο, "Κινούμενη άμμος το τοπίο στη Λιβύη -Η αναβολή των εκλογών φαντάζει πιο πιθανή από ποτέ! Τι ρόλο έπαιξε η παραίτηση του επικεφαλής της UNSMIL Γιαν Κούμπις", κάναμε την εκτίμησή μας ότι οι Προεδρικές εκλογές στη Λιβύη θα αναβληθούν, η οποία σήμερα επαληθεύεται πήρως<br /><br />Συγκεκριμένα το Rrutres αναφέρει σε άρθρο του ότι " οι εκλογές στη Λιβύη καταρρέουν χωρίς να υπάρχει σχέδιο εξόδου από την κρίση"<br /><br />Το κοινοβούλιο της Λιβύης δήλωσε ότι οι προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές της Παρασκευής δεν θα διεξαχθούν και δεν όρισε νέα ημερομηνία, αφήνοντας την διεθνώς υποστηριζόμενη ειρηνευτική διαδικασία σε χάος και την τύχη της προσωρινής κυβέρνησης αμφίβολη.<br /><br />Η δήλωση της εκλογικής επιτροπής του κοινοβουλίου ήταν η πρώτη επίσημη ανακοίνωση αναβολής διεξαγωγής των εκλογών, η οποία ήταν ευρέως αναμενόμενη εν μέσω συνεχιζόμενων διαφωνιών σχετικά με τους κανόνες, συμπεριλαμβανομένης της επιλεξιμότητας αρκετών διχαστικών σημαντικών υποψηφίων.<br /><br />Διακυβεύεται μια ειρηνευτική διαδικασία που είχε θεωρηθεί ως η καλύτερη ελπίδα εδώ και χρόνια που έθεσε ένα τέλος στη δεκαετία του χάους και της βίας που έχει κατακλύσει τη Λιβύη από τότε που μια εξέγερση με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ ανέτρεψε τον Μουαμάρ Καντάφι το 2011.<br /><br />Πολύ μεγάλος αριθμός Λιβύων είχαν ήδη εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους προκειμένου να μετέχει στις εκλογές, κάτι που λένε οι πολιτικοί από όλες τις πλευρές στη Λιβύη ότι αποτελεί ένδειξη έντονης λαϊκής επιθυμίας για έξοδο της χώρας από την κρίση.<br /><br />Ωστόσο, με τις κινητοποιήσεις στην Τρίπολη και σε άλλες δυτικές περιοχές από ένοπλες ομάδες, η κατάρρευση της εκλογικής διαδικασίας κινδυνεύει να επιδεινώσει τις τοπικές διαμάχες και να πυροδοτήσει έναν νέο γύρο μαχών.<br /><br />Οι διαφωνίες για την πορεία προς τα εμπρός θα μπορούσαν επίσης να αναιρέσουν την ευρύτερη ειρηνευτική διαδικασία που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ μεταξύ των κύριων ανατολικών και δυτικών στρατοπέδων της Λιβύης που διατήρησαν την κατάπαυση του πυρός από πέρυσι.<br /><br />Ορισμένα στοιχεία στα ανατολικά έχουν προειδοποιήσει για μια νέα αποσχισθείσα κυβέρνηση που θα επαναφέρει τη Λιβύη στη διαίρεση μεταξύ αντιμαχόμενων διοικήσεων που διήρκεσε από τις τελευταίες εκλογές του 2014 μέχρι την εγκατάσταση της τρέχουσας προσωρινής κυβέρνησης.<br /><br />Φατρίες, υποψήφιοι και ξένες δυνάμεις συζητούν στα παρασκήνια για το εάν οι εκλογές μπορούν να διεξαχθούν με μικρή καθυστέρηση ή εάν απαιτείται μεγαλύτερη αναβολή για να επιτευχθεί συμφωνία σχετικά με τη νομική βάση της ψηφοφορίας.<br /><br />Η ειδική σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών Στέφανι Γουίλιαμς είπε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι συνάντησε μέλη του πολιτικού φόρουμ που δρομολόγησε την εκλογική διαδικασία πέρυσι και επανέλαβε την ανάγκη για «ελεύθερες, δίκαιες και αξιόπιστες εκλογές».<br /><br />Εν τω μεταξύ, το καθεστώς της προσωρινής κυβέρνησης που εγκαταστάθηκε τον Μάρτιο ως μέρος της ίδιας ειρηνευτικής διαδικασίας βρίσκεται επίσης σε κίνδυνο, με το κοινοβούλιο με έδρα την ανατολική πλευρά να έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς τον τουρκόφιλο Πρωθυπουργό της μεταβατικής κυβέρνησης, από τον Σεπτέμβριο.<br /><br />ΔΙΑΦΟΡΕΣ<br /><br />Η ανακοίνωση της εκλογικής επιτροπής την Τετάρτη προσέθεσε ότι η εντολή της κυβέρνησης θα λήξει την Παρασκευή. Ωστόσο, άλλες κύριες φατρίες και πολιτικοί θεσμοί ενδέχεται να ζητήσουν την παραμονή της κυβέρνησης, η οποία αναγνωρίζεται επίσης από τα Ηνωμένα Έθνη.<br /><br />Οι εκλογές προκηρύχθηκαν αρχικά μέσω ενός οδικού χάρτη με την υποστήριξη του ΟΗΕ, ο οποίος προέβλεπε ταυτόχρονες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές στις 24 Δεκεμβρίου ,την ημέρα εθνικής επετείου της Λιβύης.<br /><br />Ωστόσο, δεν υπήρξε συμφωνία για τη συνταγματική βάση των εκλογών ή για τους κανόνες μεταξύ των κατακερματισμένων πολιτικών θεσμών της χώρας.<br /><br />Τον Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου Aguila Saleh, ο ίδιος υποψήφιος για την προεδρία, εξέδωσε έναν νόμο που οι επικριτές του είπαν ότι δεν ψηφίστηκε σωστά από την αίθουσα, παρέκκλινε από τον οδικό χάρτη και σχεδιάστηκε για να ωφελήσει τον ίδιο και τους συμμάχους του.<br /><br />Αυτός ο νόμος, ο οποίος διαχώρισε τις προεδρικές εκλογές από τις μεταγενέστερες κοινοβουλευτικές, αποτέλεσε τη βάση της εκλογικής διαδικασίας, αν και ισχυρές παρατάξεις και κορυφαίοι υποψήφιοι τον απέρριψαν.<br /><br />Με ελάχιστη συμφωνία σχετικά με τους κανόνες, ή σχετικά με το ποιος θα τους επιβάλει ή θα εκδικάσει διαφορές, η είσοδος υποψηφίων που διχάζουν έντονα την προεδρική κούρσα προκάλεσε την κατάρρευση της διαδικασίας.<br /><br />Οι τρεις πιο εξέχοντες υποψήφιοι που προκάλεσαν έντονο διχασμό ήταν, ο ανατολικός διοικητής Στρατηγός Khalifa Haftar, ο γιος του πρώην δικτάτορα Saif al-Islam Gaddafi και του μεταβατικού πρωθυπουργού Abdulhamid al-Dbeibah.<br /><br />Ο Χάφταρ ήταν μισητός από πολλούς στη δυτική Λιβύη μετά την επίθεσή του το 2019-20 στην Τρίπολη που κατέστρεψε τμήματα της πρωτεύουσας. Ο Καντάφι καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου από δικαστήριο της Τρίπολης και είναι απεχθής από πολλούς από αυτούς που πολέμησαν στην εξέγερση του 2011.<br /><br />Ο Ντμπέιμπα αν και είχε υποσχεθεί όταν διορίστηκε πρωθυπουργός ότι δεν θα κατέβαινε σε εκλογές, τελικά καταπάτησε την υπόσχεσή του, ενώ ως πρωθυπουργός ενόψει της ψηφοφορίας πήρε κάποια μέτρα προκειμένου να προσποριστεί ψήφους από μερίδες της Λιβυκής κοινωνίας τις οποίες ευνόησε με αυτά.<div><br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο βασικά συμπεράσματα.<br />To πρώτο είναι ότι το πολιτικό κλίμα είναι εξαιρετικά πολωμένο και το δεύτερο ότι οι ξένοι μισθοφόροι και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις παραμένουν στη Λιβύη ακόμη.<br /><br />Και τα δύο παραπάνω έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν την επανάληψη των εχθροπραξιών στη Λιβύη, μετά την ματαίωση των Προεδρικών εκλογών.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άντε γεια! Οι εκλογές στη Λιβύη αναβάλλονται επ' αόριστον. Ένας νέος κύκλος βίας στα πρόθυρα.

Παναγιώτης Νάστος Σε άρθρο μας 4 εβδομάδες περίπου νωρίτερα με τίτλο, "Κινούμενη άμμος το τοπίο στη Λιβύη -Η αναβολή των εκλογών φαντά...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο μεγάλη απειλή για την Ελλάδα είναι οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι της SAT

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/SAT.jpg" /><br /><br /><a href="https://slpress.gr/author/e.tsiliopoulos"><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b></a><br />Η Διοίκηση Ομάδας Υποβρύχιας Επίθεσης (Sualtı Taarruz Grup Komutanlığı), ή SAT, είναι η μοναδική μονάδα δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων του Τουρκικού Ναυτικού, δηλαδή οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι. Υπάγονται απευθείας στη Διεύθυνση Επιχειρήσεων Ναυτικών Δυνάμεων και αποτελούνται από στρατιώτες υψηλής εξειδίκευσης που επιλέγονται μεταξύ των αξιωματικών και των υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Το Τουρκικό Ναυτικό έχει μια ακόμη μονάδα αυτοδυτών, την Διοίκηση Ομάδας Υποβρύχιας Άμυνας (Sualtı Savunma Grup Komutanlığı, SAS), η οποία όμως ασχολείται με θέματα άμυνας τουρκικών λιμένων και εγκαταστάσεων, ανέλκυση ναυαγίων, επισκευές υφάλων πλοίων, κλπ. Υπάγεται στη Διοίκηση Διάσωσης και Υποβρυχίων Αποστολών. Η Διοίκηση Υποβρύχιας Επίθεσης, δηλαδή οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι, εκτελεί τρία κύρια καθήκοντα στο πλαίσιο των Ειδικών Επιχειρήσεων:<br />Πρώτον, άμεσες Δράσεις που περιλαμβάνουν επιδρομές, δολιοφθορές, σήμανση στόχων, καταδρομές και διεισδύσεις.<br />Δεύτερον, ειδική αναγνώριση και συλλογή πληροφοριών σε εχθρικό έδαφος.<br />Τρίτον, στρατιωτική υποστήριξη σε συμμάχους, που αποτελείται από δραστηριότητες εκπαίδευσης, βοήθειας και υποστήριξης.<br /><br />Οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι πραγματοποιούν αιφνιδιαστικές επιθέσεις, δολιοφθορές και επιδρομές σε κρίσιμες εγκαταστάσεις και πλωτές πλατφόρμες του εχθρού κάτω από το νερό, επί της επιφανείας, επί γης ή από αέρος σε καιρό πολέμου. Στο πλαίσιο αμφιβίων επιχειρήσεων-αποβάσεων, συμμετέχουν στην υποθαλάσσια εξερεύνηση της προς απόβαση ακτής, στην κατάρτιση του σχεδίου της ακτής και στην παροχή ελέγχου σε λιμάνια εκτός Τουρκίας.<br /><br />Το πρώτο σχολείο Υποβρύχιας Επίθεσης λειτούργησε το 1962 στην Αλεξανδρέττα. Οι πρώτοι εκπαιδευόμενοι αποφοίτησαν το 1963. Η αρχική ονομασία ήταν Su Altı Komando (υποβρύχιοι κομάντο) και υπάγονταν στη Διοίκηση Διάσωσης και Υποβρυχίων Αποστολών. Το 1974 η εν λόγω μονάδα υπήχθη στη Γενική Διοίκηση του Τουρκικού Ναυτικού και συμμετείχε στην απόβαση στην Κύπρο. Τμήματά της εκτέλεσαν την αποστολή αναγνώρισης της παραλίας πριν από την απόβαση των Τούρκων στην παραλία Πενταμίλι κοντά στην Κερύνεια (20 Ιουλίου 1974). Το απόσπασμα που αποβιβάστηκε στην αφύλακτη Ίμια το 1996 ανήκε στη μονάδα Υποβρύχιας Επίθεσης.<div><br />Συμμετοχή σε επιχειρήσεις<br /><br />Το 1993 οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι πραγματοποίησαν επιχείρηση στο πλοίο Lucky-S στα ανοιχτά της Μεσογείου και κατάσχεσαν 14 τόνους ναρκωτικών. Παρενέβησαν, επίσης, στο πορθμείο Eurasia, το οποίο είχαν καταλάβει Τσετσένοι τρομοκράτες το 1996. Συμμετείχαν, επίσης, στη διάσωση 253 πολιτών που είχαν εγκλωβιστεί στα Τίρανα ως αποτέλεσμα του χάους που είχε προκαλέσει η εξέγερση στην Αλβανία το 1997.<br /><br />Ομάδα βατραχανθρώπων συμμετείχε στην επιχείρηση διάσωσης των ομήρων στο θαλάσσιο λεωφορείο Kartepe, το οποίο είχε καταληφθεί από Κούρδους μαχητές το 2011. Η ομάδα είχε εισχωρήσει κρυφά στο κατειλημμένο πλοίο, εξουδετέρωσε το άτομο που θα πυροδοτούσε τον εκρηκτικό μηχανισμό και ολοκλήρωσε επιτυχώς την αποστολή χωρίς απώλειες πολιτών.<br /><br />Το 2012 συμμετείχαν στην επιχείρηση Ocean Shield του ΝΑΤΟ κατά της πειρατείας και διέσωσαν επτά ναυτικούς από την Υεμένη. Συμμετείχαν, επίσης, στην επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” και “Κλάδος Ελαίας” στη βόρεια Συρία, καθώς και στις επιχειρήσεις παρενόχλησης ερευνητικών πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ. Τέλος, Οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι συμμετείχαν στην επιχείρηση θαλάσσιας μεταφοράς οπλισμού στη Λιβύη.<br /><br /></div><div>Εκπαίδευση 50 εβδομάδων<br /><br />Για να παρακολουθήσει κάποιος την εκπαίδευση και να ενταχθεί στη μονάδα Υποβρύχιας Επίθεσης πρέπει να είναι αξιωματικός ή υπαξιωματικός του Τουρκικού Ναυτικού και να το έχει ζητήσει εθελοντικά. Προϋπόθεση είναι να έχει κατάλληλη σωματική διάπλαση, άριστη υγεία, να είναι 19-28 ετών και να έχει ολοκληρώσει τη δοκιμής σε θάλαμο πίεσης. Η διάρκεια της εκπαίδευσης είναι 50 εβδομάδες.<br /><br />Αυτή περιλαμβάνει πρόγραμμα ανάπτυξης φυσικής αγωγής (οκτώ εβδομάδες), στη συνέχεια σχολείο βατραχανθρώπων διάρκειας άλλων οκτώ εβδομάδων. Εκεί το προσωπικό λαμβάνει βασική εκπαίδευση σε κολύμβηση, σε διείσδυση, ναυτικές επιχειρήσεις και καταδύσεις μάχης. Ακολουθεί το σχολείο μάχης (άλλες οκτώ εβδομάδες). Σ’ αυτή τη φάση χερσαίας μάχης, οι υποψήφιοι διδάσκονται τη χρήση βασικών όπλων, εκρηκτικών, χάραξη χερσαίας πορείας, περιπολία, χρήση σχοινιού, σκοπευτική ικανότητα, τακτικές πεζικού και τακτικές μικρών μονάδων. Διδάσκονται επίσης πώς να συλλέγουν και να επεξεργάζονται πληροφορίες. Μετά από αυτό το σχολείο ο ρυθμός επιταχύνεται.<br /><br />Η διαβολοβδομάδα ξεκινά αιφνίδια με ξαφνική επιδρομή, ενώ το προσωπικό εκπαιδεύεται. Είναι μια 5ήμερη έντονη εκπαίδευση, στην οποία εφαρμόζεται ένα πολεμικό σενάριο, όπου το υποψήφιο προσωπικό μπορεί να κοιμάται το πολύ δύο ώρες την ημέρα και εκπαιδεύεται σε ξηρά και θάλασσα υπό ακραία ψυχολογική ένταση. Ακολουθεί η εβδομάδα ορεινής μάχης.<br />Το προσωπικό μένει σε ένα βουνό για μια εβδομάδα και προσπαθεί να επιβιώσει μόνο με ό,τι βρίσκει στο πεδίο.<br /><br />Στη συνέχεια, είναι η τεχνική και ατομική εκπαίδευση για 20 εβδομάδες, οπότε οι βατραχάνθρωποι εκπαιδεύονται πως να κάνουν καταστροφές, σε κανόνες πολέμου, αποστολές ελικοπτέρων, σχεδίαση αποστολών και διοίκηση. Ακολουθεί η εκπαίδευση σε τακτικές για 12 εβδομάδες. Το σχολείο εκπαιδεύει πλήρως σε επιχειρήσεις υποβρυχίων επιθέσεων, καθώς και σε μάχη σώμα με σώμα, κατάληψη πλοίου, αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, επιδρομές, δολιοφθορές, προηγμένες επιθετικές τακτικές, προστασία VIP κλπ.<br /><br />Οι κομάντο του Τουρκικού Ναυτικού ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους, πραγματοποιώντας άλματα με αλεξίπτωτο από ύψος περίπου τριών χιλιομέτρων. Τα μαθήματα ολοκληρώνονται στην βάση Uzunada στη Σμύρνη. Οι νέοι βατραχάνθρωποι τοποθετούνται σε δύο μονάδες στην Κωνσταντινούπολη, στο Anadolu Kavağı (Βόρεια Διοίκηση Ομάδας SAΤ) ή στην Uzun Ada (Νότια Διοίκηση Ομάδας SAT).<br /><br />Διώξεις και αφαίμαξη<br /><br />Είναι προφανές ότι η εν λόγω τουρκική μονάδα είναι αντίστοιχη της ελληνικής Διεύθυνσης Υποβρυχίων Καταστροφών με παρόμοιες αποστολές και καθήκοντα, καθώς και οι δύο έλκουν την καταγωγή του από τους Αμερικανούς SEALS. Πρέπει να υποθέσουμε ότι κάποιοι Τούρκοι βατραχάνθρωποι έχουν κατά καιρούς πραγματοποιήσει περιορισμένες αποστολές αναγνώρισης επί ελληνικού εδάφους, κυρίως σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Αλλά αυτά, αν γίνονταν, γίνονταν πριν το αμφιλεγόμενο πραξικόπημα του 2016. Έκτοτε, το καθεστώς Ερντογάν αμφιβάλει για τη νομιμοφροσύνη στελεχών της εν λόγω μονάδας.<br /><br />Αναφορές για παρουσία “κόκκινων μπερέδων” του τουρκικού Στρατού σε φρεγάτες του Τουρκικού Ναυτικού είναι μία ένδειξη για έλλειψη προσωπικού στην μονάδα Υποβρύχιας Επίθεσης. Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση, επειδή πολλά στελέχη της υπέστησαν βασανισμούς, φυλακίσεις και ποικίλες διώξεις για συμμετοχή στο πραξικόπημα. Τότε η μονάδα είχε διαταχθεί να αποστείλει μικρές ομάδες βατραχανθρώπων σε διάφορες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και κρίσιμες υποδομές της Τουρκίας για να τις «προφυλάξει από πιθανούς πραξικοπηματίες». Αυτοί μετά κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στο πραξικόπημα, ενώ η βάση τους κοντά στην Κωνσταντινούπολη έγινε το κολαστήριό τους.<br /><br />Κάποια στοιχεία βγήκαν στην επιφάνεια από ρεπορτάζ του Nordic Monitor, το οποίο αποκάλυψε έγγραφα από την δίκη ενός αρχιλοχία των βατραχανθρώπων, ο οποίος υπέστη βασανισμούς μέσα στη βάση και έγινε μάρτυρας και άλλων βασανισμών συναδέλφων του. Οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι διατηρούσαν συχνές επαφές με συναδέλφους τους από χώρες του ΝΑΤΟ και ιδίως Αμερικανούς. Γι’ αυτό και θεωρούνταν επιρρεπείς σε δυτικότροπα πρότυπα και άρα καθίσταντο ύποπτοι, όπως έχει συμβεί κατά κόρο συνολικά με τις τουρκικές ειδικές δυνάμεις μετά το πραξικόπημα.</div><div><br />Πως θα δράσει η SAT κατά της Ελλάδας<br /><br />Παράδοξο είναι η συμμετοχή βατραχανθρώπων στις τουρκικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία και στο Ιράκ. Κι αυτό, επειδή η παρουσία τους εκεί ήταν μάλλον περιττή, λόγω της εκπαίδευσής και της αποστολής τους. Σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης και εφόσον η μονάδα Υποβρύχιας Επίθεσης SAT θα είναι επαρκώς στελεχωμένη και θα έχει την εμπιστοσύνη της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας, θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι θα αποτελέσουν τον προπομπό των όποιων επιχειρήσεων στο Αιγαίο.<br /><br />Αν απλά πρόκειται για μεμονωμένο θερμό επεισόδιο στυλ Ιμίων, οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι αναμένεται να παίξουν τον πρωτεύοντα ρόλο ως προς την κατάληψη κάποιας βραχονησίδας, είτε εξορμώντας από κάποιο τουρκικό πολεμικό πλοίο, είτε χρησιμοποιώντας ίδια πλωτά μέσα (σκάφη ανορθοδόξου πολέμου), είτε μεταφερόμενοι στην όποια νησίδα έχει επιλεγεί με ελικόπτερα.<br /><br />Σε γενικότερη σύρραξη, οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι αναμένεται να προηγηθούν οποιασδήποτε αποβατικής ενέργειας για την εκκαθάριση της ακτής από εμπόδια και την εξουδετέρωση Ελλήνων φρουρών, ακόμη και περαστικών που θα μπορούσαν να ειδοποιήσουν για την άφιξη τους. Η αναγνώριση των ακτών και μια αποτίμηση του βυθού και της καταλληλόλητας για απόβαση αναμένεται να έχει προηγηθεί μέρες πριν από βατραχάνθρωπους της SAT που μπορεί να έχουν φτάσει στην επιλεγμένη ακόμα και σαν τουρίστες.<br /><br />Στελέχη της μονάδας πιθανότατα να προχωρήσουν σε κάποιες δολιοφθορές ή παγιδεύσεις, αλλά σε περιορισμένο βαθμό. Άλλοι ίσως προωθηθούν σε θέσεις απόκρυψης, ώστε με καταδείκτες να υποδείξουν στις επιτιθέμενες τουρκικές δυνάμεις θέσεις των ελληνικών δυνάμεων που υπερασπίζονται την περιοχή. Ο μικρός αριθμός των στελεχών της SAT σημαίνει ότι η χρήση τους πρέπει να είναι μάλλον φειδωλή, ακόμη και αν η μονάδα βρίσκεται σε πλήρη στελέχωση κάτι που σίγουρα δεν συμβαίνει τώρα.<br /><br />Στο Τουρκικό Ναυτικό, όμως, υπάγεται και η Ταξιαρχία Αμφιβίων Πεζοναυτών (Amfibi Deniz Piyade Tugayı), που εδρεύει στη Φώκαια (Foça), στις τουρκικές ακτές στο Αιγαίο. Η εν λόγω ταξιαρχία αποτελείται από τρία τάγματα αμφίβιων επιχειρήσεων, ένα τάγμα MBT, ένα τάγμα πυροβολικού, ένα τάγμα υποστήριξης κι άλλες μονάδες μεγέθους λόχου. Αυτή, όμως, θα μας απασχολήσει σε μελλοντικό άρθρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο μεγάλη απειλή για την Ελλάδα είναι οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι της SAT

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Η Διοίκηση Ομάδας Υποβρύχιας Επίθεσης (Sualtı Taarruz Grup Komutanlığı), ή SAT, είναι η μοναδική μονάδα δυνάμεων ειδικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έπιασε δουλειά το γεωτρύπανο! Βίντεο από τη στιγμή που εισέρχεται στον κυπριακό βυθό για να φτάσει στο κοίτασμα Γλαύκος.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/cache_846x3000_Analog_medium_899564_283323_22122021.png?itok=oqxaNC7E" width="743" /><br /><br />Βίντεο έδωσε στη δημοσιότητα η υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Νατάσα Πηλείδου<br /><br />Tο γεωτρύπανο Stena Forth έπιασε δουλειά για την επιβεβαιωτική γεώτρηση στο «Γλαύκος-2».<br /><br />Τνη ίδια στιγμή  πλησιάζει στην Ανατολική Μεσόγειο το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Χάρι Τρούμαν» , και θα κάνει και Πρωτοχρονιά στα Χανιά, ενώ στην ευρύτερη περιοχή κινείται η ρωσική φρεγάτα «Ναύαρχος Γκριγκοροβιτς» με το οργανικό της ελικόπτερο, το περιπολικό ανοικτής θαλάσσης «Ντμίτρι Ρογκατσιοφ» και το ρυμουλκό στόλου SB-742.<br /><br />Κρίσιμο το επόμενο δίμηνο καθώς το αποτέλεσμα της επιβεβαιωτικής γεώτρησης θα καθορίσει και το μέλλον του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέχρι τον Μάρτη αναμένονται να γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα της γεώτρησης. <br /><br />Βίντεο από τη στιγμή που το τρυπάνι του Stena Forth εισέρχεται στον κυπριακό βυθό για να φτάσει στο κοίτασμα Γλαύκος, έδωσε στη δημοσιότητα η υπουργός Ενέργειας Νατάσα Πηλείδου. <br /><br />Με ανάρτηση της στο twitter η υπουργός, σημειώνει πως με τη γεώτρηση αξιολόγησης του «Γλαύκου» επαναρχίζει το γεωτρητικό πρόγραμμα στην ΑΟΖ. <br /><br />«Μαζί με τους αδειούχους μας εργαστήκαμε για να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των δραστηριοτήτων τους εν μέσω πανδημίας», έγραψε η κα. Πηλείδου, ενώ την ίδια ώρα ευχαρίστησε τις εταιρείες Exxon Mobil και Qatar Petroleum για το βίντεο από την έναρξη της γεώτρησης χθες.<div><br /></div><div><div class="article__body" style="box-sizing: border-box; height: auto !important; line-height: 2.2rem; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 1.6rem; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1473593132109418497" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1473593132109418497&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fkypros%2F7058379_epiase-doyleia-geotrypano-binteo-apo-ti-stigmi-poy-eiserhetai-ston&sessionId=7e7777b57b22c4585bea610ba5ef73d3a0ebacb7&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 674px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έπιασε δουλειά το γεωτρύπανο! Βίντεο από τη στιγμή που εισέρχεται στον κυπριακό βυθό για να φτάσει στο κοίτασμα Γλαύκος.

Βίντεο έδωσε στη δημοσιότητα η υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Νατάσα Πηλείδου Tο γεωτρύπανο Stena Forth έπιασε δουλειά για την επιβεβαιωτική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο νεοοθωμανικός ηγεμονισμός φοβάται την Ελλάδα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/01/erdogan-slpress.gr_.png" width="719" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Στην Αθήνα είναι διαδεδομένη η άποψη ότι ο σε βάρος μας νεοοθωμανικός ηγεμονισμός θα αναχαιτιστεί από τη Δύση, ότι η Άγκυρα βρίσκεται σε “απομόνωση” χάρη και στις ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ΕΕ. Το πρόβλημα αυτών των αντιλήψεων δεν είναι ότι είναι ακραία αισιόδοξες. Το πραγματικό πρόβλημα θα προκύψει αν πράγματι έχουν (εν μέρει) δίκιο.<br /><br />Αν δηλαδή όντως υπάρχει μια διάθεση στήριξης της Ελλάδας από πλευράς της ΕΕ και καταδίκης της Τουρκίας. Κι αυτό γιατί μπορεί να προκαλέσει μια επικίνδυνη αίσθηση ασφάλειας στην Ελλάδα, η οποία θα βασίζεται σε σαθρά θεμέλια. Και τα θεμέλια αυτά θα είναι σαθρά γιατί η ΕΕ εν συνόλω αλλά και τα επιμέρους ευρωπαϊκά κράτη, ούτε θέλουν αλλά ούτε και μπορούν να στηρίξουν στην πράξη την Ελλάδα.<br /><br />Συνακόλουθα, η όποια στήριξή τους θα είναι αναιμική και απλά θα προσφέρει μια ακόμη ευκαιρία στην Άγκυρα να περάσει στο επόμενο στάδιο της προσπάθειάς της να εξελιχθεί, παρά τα οξύτατα οικονομικά προβλήματά της, σε μια αυτόνομη ευρασιατική δύναμη σε έναν πολυπολικό κόσμο. Όπως ο υπογράφων έχει επιχειρηματολογήσει και σε άλλα κείμενά του, η Τουρκία επιδιώκει μια “λελογισμένη” ρήξη με τον Δυτικό Κόσμο, έτσι ώστε να διατρανώσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν αποτελεί μέρος της δυτικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής. Τουναντίον, θέλει να περάσει το μήνυμα ότι λειτουργεί ως ένας ανεξάρτητος πόλος ισχύος μέσα σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.<div><br />“Προβολή απειθαρχίας”<br /><br />Αυτή η στρατηγικού χαρακτήρα “προβολή απειθαρχίας” ήταν και ένας βασικός λόγος που η Άγκυρα προχώρησε στην αγορά του υψηλών συμβολισμών ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400 και εξηγεί τον επιδεικτικό τρόπο που επέλεξε να το παραλάβει το καλοκαίρι του 2019. Σε αυτή τη στρατηγική αυτονόμησης της Τουρκίας από τη δυτική αρχιτεκτονική, αποφασιστική κίνηση είναι ότι επί της ουσίας αψηφά τις αμελητέες “κυρώσεις” και τις λεκτικές “καταδίκες” που προκύπτουν από τις Βρυξέλλες, από κάποιες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και εν μέρει από την Ουάσινγκτον. Στην πραγματικότητα η Άγκυρα, μέσω των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεών της με σημαντικές χώρες-μέλη φροντίζει ώστε η ευρωπαϊκή πίεση να υπερβαίνει το ρητορικό όριο.<br /><br />Η κλιμάκωση της τουρκικής αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων συνιστά και τέτοια κίνηση-διακήρυξη αυτονόμησης από τη Δύση. Οι προσπάθειες της ελληνικής διπλωματίας, βέβαια, δεν είναι μάταιες. Αντιθέτως, αποτελούν θετικές ενέργειες, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν τη βάση έδρασης μιας συστημικής δομής κρατών που θα επιτρέψει και στην Ελλάδα να εξελιχθεί σε μια ρυθμιστική αυτόφωτη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι αυτή η συστημική δομή θα στηρίζεται στην ελληνική αποτρεπτική ισχύ και δεν θα προσπαθεί να λειτουργεί ως υποκατάστατό της. Σε μία τέτοια περίπτωση θα ήταν επικίνδυνη.<br /><br />Πρέπει κάποια στιγμή να κατανοήσουμε ότι η Τουρκία, αυτήν τη στιγμή δεν φοβάται ούτε την ΕΕ εν συνόλω, ούτε κάποια ευρωπαϊκά κράτη, ούτε τις ΗΠΑ, ούτε τη Ρωσία, ούτε το Ισραήλ. Και δεν τους φοβάται γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι το μείγμα συνεργιών και ανταγωνισμών που έχει με όλους αυτούς καθιστά εξαιρετικά απίθανο ενδεχόμενο την ολοκληρωτική ρήξη μαζί τους.</div><div><br />Ο νεοοθωμανικός ηγεμονισμός<br /><br />Η μόνη χώρα που πραγματικά φοβάται ακόμη και αποτελεί το κύριο εμπόδιο στους γεωστρατηγικούς της σχεδιασμούς και φιλοδοξίες είναι η Ελλάδα, επειδή με αυτήν μπορεί να προκύψει ολοκληρωτική ρήξη. Αυτή είναι η πραγματικότητα σε αντίθεση με τις μηδενιστικά ηττοπαθείς αντιλήψεις που τείνουν να κυριαρχήσουν στην ελληνική κοινή γνώμη και που σε σημαντικό βαθμό προωθούνται συστηματικά από την Άγκυρα στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου που ήδη έχει εξαπολύσει εναντίον της χώρας μας.<br /><br />Με πολύ απλά λόγια, η Άγκυρα γνωρίζει ότι μάλλον “θα τα βρει” με όλους τους υπόλοιπους αν καταφέρει να αδρανοποιήσει το εμπόδιο “Ελλάδα”. Άρα, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι είναι δική μας ευθύνη, υποχρέωση και προνόμιο να υπερασπίσουμε τον Ελληνισμό και να αναχαιτίσουμε τον τουρκικό ηγεμονισμό. Και για να το επιτύχουμε αυτό οφείλουμε να επαναδιεκδικήσουμε τον εαυτό μας.<br /><br />Να λειτουργήσουμε ως αυτόνομο, ανεξάρτητο και αυτόφωτο γεωπολιτικό μέγεθος. Αν αποδεχθούμε αυτόν τον ρόλο τότε θα δούμε ότι ο ανταγωνισμός με την Τουρκία δεν έχει μόνο κινδύνους, αλλά προσφέρει και ευκαιρίες για την Ελλάδα, ώστε να αναδειχθεί σε παράγοντα των διεθνών εξελίξεων και να ξεπεράσει δια της γεωπολιτικής υπέρβασης τα προβλήματα που την ταλανίζουν σήμερα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ο νεοοθωμανικός ηγεμονισμός φοβάται την Ελλάδα

Γρίβας Κώστας Στην Αθήνα είναι διαδεδομένη η άποψη ότι ο σε βάρος μας νεοοθωμανικός ηγεμονισμός θα αναχαιτιστεί από τη Δύση, ότι η Άγκυρα βρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Belh@rra/Gowind: Επίσκεψη στην Lorient και το ναυπηγείο Naval Group σε γεμίζει πικρές σκέψεις…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/Lorient-Group-Naval-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br /><div>Κορβέτες για το Πολεμικό Ναυτικό – Γιατί η λειτουργία ναυπηγείων είναι στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία και άμυνα. Οι εποχές της ακμής των ελληνικών ναυπηγείων, όπως και των ευρωπαϊκών, έχει περάσει προ πολλού… Αιτία φυσικά υπήρξε ο ασιατικός ανταγωνισμός που συνδυάζει χαμηλό εργατικό κόστος με προηγμένες τεχνικές ναυπήγησης και ενσωμάτωση – απορρόφηση νέων τεχνολογιών. Στην Ελλάδα έγινε η απόπειρα παραμονής των ναυπηγείων Ελευσίνας και Σκαραμαγκά σε ενέργεια, υπό κρατικό έλεγχο. Ήταν ένα μοτίβο που υιοθετήθηκε και στην Ευρώπη πριν από πολλές δεκαετίες. Αλλού λειτούργησε και αλλού όχι. Στη χώρα μας η υλοποίηση προγραμμάτων ναυπήγησης πολεμικών σκαφών αξιοποιήθηκε σε συνδυασμό με άλλες ανάγκες (κατασκευή σιδηροδρομικού εξοπλισμού) για να συντηρηθούν τα δύο μεγάλα ναυπηγεία. Με ημερομηνία λήξης όμως…<br /><br />Η κακή διαχείριση και ο κακός νοούμενος συνδικαλισμός, δεν ήταν οι μόνοι λόγοι μαρασμού των ελληνικών ναυπηγείων. Στην απαξίωση τους και την χρεοκοπία τους συντέλεσαν και άλλοι λόγοι με σημαντικότερο τον ανταγωνισμό. Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Τα μεγάλα ευρωπαϊκά ναυπηγεία πέρασαν υπό κρατική διαχείριση ή στην ιδιοκτησία μεγάλων εταιρειών – βιομηχανιών αμυντικού υλικού, αναλαμβάνοντας την κάλυψη των αναγκών των ναυτικών τους δυνάμεων σε συνδυασμό με την εξέλιξη νέων σχεδιάσεων που προορίζονταν και προορίζονται για εξαγωγές.<br /><br />Μία σημαντική διαφορά επομένως των γερμανικών, των ολλανδικών, των ιταλικών και των ισπανικών ναυπηγείων, αλλά και των σκανδιναβικών (Σουηδία, Νορβηγία), σε σχέση με τα ελληνικά, εντοπίζεται στο ότι διατηρούσαν και διατηρούν ενεργά σχεδιαστικά τμήματα που “παράγουν” νέα προϊόντα. Προϊόντα που απευθύνονται όχι μόνο στην εγχώρια αγορά που μπορεί να είναι μικρή, αλλά και στην διεθνή…<br /><br />Άνθρωπος με εμπλοκή στο ναυπηγικό χώρο μας είχε εξηγήσει ότι το “κλειδί” για την επιβίωση μίας ναυπηγικής μονάδας είναι αυτό ακριβώς… Το τμήμα σχεδίασης και εξέλιξης νέων προϊόντων που διαθέτει και οι δυνατότητές του έναντι του ανταγωνισμού. Από εκεί ξεκινούν και καταλήγουν όλα και από εκεί κρίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η επιτυχία ενός νέου πλοίου ως προϊόν. Το κόστος της εργατοώρας δε, σε ένα τμήμα σχεδίασης, είναι τριπλάσιο ή και τετραπλάσιο από το αντίστοιχο όσων εργάζονται στη ναυπηγική κλίνη!<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/belh-rra-amp-gowind-i-episkepsi-stin-lorient-kai-to-naypigeio-tis-naval-group-genna-pikres-skepseis/gowind-uae"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/Gowind-UAE-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><i>Γαλλική κορβέτα Gowind που ναυπηγήθηκε για λογαριασμό των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων<br /></i><br />Η Naval Group μπορεί να τελεί υπό κρατική διαχείριση στη Γαλλία λοιπόν, αλλά επιβιώνει γιατί έχει προϊόντα να επιδείξει και να προτείνει στη διεθνή αγορά. Δεν εμπλέκεται στη σχεδίαση και τη ναυπήγηση εμπορικών πλοίων, όπως δεν εμπλέκονται οι ΒAE Systems και Babcock στη Βρετανία, η SAAB και η Kockums στη Σουηδία, ή η HDW στη Γερμανία και η Damen Group στην Ολλανδία. Η Ελλάδα απέχει σημαντικά από το επίπεδο των σχεδιαστικών, ερευνητικών και αναπτυξιακών δυνατοτήτων αυτών των εταιρειών – ναυπηγείων.<br /><br />Έχει όμως ένα Πολεμικό Ναυτικό με διαχρονικά μεγάλες επιχειρησιακές ανάγκες. Οι οποίες, επίσης διαχρονικά, δεν καλύπτονται για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν υπάρχει συνέχεια και συνέπεια σχεδιασμού. Δεν υπάρχει σήμερα και δεν υπήρξε και στο παρελθόν. Αυτό είναι και το πρώτο που πρέπει να αλλάξει ως προϋπόθεση για την ύπαρξη και λειτουργία ελληνικών ναυπηγείων στο μέλλον. Οι ναυπηγήσεις πλοίων δηλαδή για το Πολεμικό Ναυτικό θα πρέπει να είναι μία διαδικασία η οποία θα είναι μονίμως σε εξέλιξη. Έστω και με χαμηλούς ρυθμούς, όταν κάτι τέτοιο απαιτηθεί…<br /><br />Η δύσκολη εξίσωση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος</div><div><br />Η επανενεργοποίηση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζονται, είναι μία πολύ καλή προοπτική για την ελληνική οικονομία. Στο χώρο της άμυνας το πρόβλημα παραμένει όμως με τη μορφή των, υπερχρεωμένων, ναυπηγείων Ελευσίνας. Το “πρόγραμμα” των κορβετών του Πολεμικού Ναυτικού, σε συνδυασμό με την δεδηλωμένη πρόθεσή του να αποκτήσει μέχρι 15 νέες μονάδες επιφανείας εντός των επόμενων ετών, επιχειρείται να αξιοποιηθεί από την ελληνική πλευρά και για την αναβίωση των ναυπηγείων Ελευσίνας.<br /><br />Η Ελλάδα συμμετέχει και στο πρόγραμμα της ευρωκορβέτας (EPC – European Patrol Corvette), το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί συνδυαστικά προς αυτή την κατεύθυνση και στο οποίο αξίζει μία συνοπτική αναφορά, πριν πάμε στο ζήτημα της ιδιοκτησίας των ελληνικών ναυπηγείων. Που θα μπορούσαν φυσικά να αναλάβουν κατασκευαστικό έργο, όπως και στο παρελθόν, σε συνεργασία με ξένες εταιρείες. Το πρόγραμμα της ευρωκορβέτας, είναι πρωτοβουλία και δημιούργημα του ευρωπαϊκού νότου, καθώς σε αυτό συμμετέχουν η Ιταλία (που έχει και συντονιστικό ρόλο), η Γαλλία, η Ισπανία και η Ελλάδα.<br /><br />Σε δεύτερο χρόνο προσχώρησαν η Δανία και η Νορβηγία, ενώ η Κροατία και η Πορτογαλία έχουν ρόλο παρατηρητή προς το παρόν. Δεδομένου ότι βασικός στόχος είναι η κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών όλων των ναυτικών δυνάμεων των εμπλεκόμενων χωρών, είναι βέβαιο ότι θα προκύψει σημαντικό κατασκευαστικό έργο και για τις βιομηχανίες τους. Φυσικά θα δοθεί μεγάλη μάχη για το ποιος θα αποσπάσει ποια κομμάτια του έργου και σε ποιο ποσοστό της συνολικής συμμετοχής.<br /><br />Βαρύνοντα ρόλο σε αυτή τη διαδικασία έχουν οι ανάγκες των ναυτικών δυνάμεων των χωρών – εταίρων βέβαια. Εφόσον η Ελλάδα ενταχθεί στο πρόγραμμα με επιβεβαιωμένη ανάγκη ναυπήγησης έξι τουλάχιστον μονάδων για λογαριασμό του Πολεμικού Ναυτικού, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι αποκτά ισότιμο ρόλο με τη Γαλλία και την Ισπανία. Που έχουν από την πλευρά τους εκδηλώσει ενδιαφέρον – απαίτηση για τη ναυπήγηση έξι πλοίων (η κάθε μία), με την Ιταλία να προηγείται με οκτώ.<br /><br />Φυσικά κάθε μία από τις τρεις αυτές χώρες θα διεκδικήσει το μεγαλύτερο δυνατό κατασκευαστικό έργο. Επειδή και οι τρεις έχουν σημαντικές ναυπηγικές μονάδες τις οποίες επιθυμούν “παντί τρόπω” να συντηρήσουν, μαζί με τις χιλιάδες θέσεις εργασίας και την συμβολή τους στην εκάστοτε οικονομία, μέσω των εξαγωγών.<br /><br />Η ναυπήγηση σκαφών ακόμη και τάξης μεγέθους κορβέτας, δεν παρουσιάζει την παραμικρή ομοιότητα με την συναρμολόγηση αεροσκαφών. Για να εξηγήσουμε τι εννοούμε, δεν είναι δυνατό, ή/και δεν είναι οικονομικά εφικτό να μεταφέρονται τμήματα πλοίων (έστω και μικρών όπως είναι οι κορβέτες) από ένα ναυπηγείο σε ένα άλλο. Ακόμη και αν βρίσκονται κοντά, δηλαδή τα χωρίζουν μικρές αποστάσεις.<br /><br />Μπορεί η Airbus για παράδειγμα να λειτουργεί αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, μεταφέροντας τμήματα ατράκτων ή σετ πτερύγων πολιτικών αεροσκαφών από τη μία εγκατάστασή της σε μία άλλη σε άλλη χώρα, όπου βρίσκεται και η γραμμή τελικής συναρμολόγησης. Η διαδικασία αυτή είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτή και αποδοτική, αλλά το ίδιο concept δεν μπορεί να λειτουργήσει, για ευνόητους λόγους, στη ναυπηγική βιομηχανία.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/belh-rra-amp-gowind-i-episkepsi-stin-lorient-kai-to-naypigeio-tis-naval-group-genna-pikres-skepseis/belh-rra-lorient"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/Belh@rra-Lorient-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><br />Κατά συνέπεια το πιο πιθανό (μάλλον βέβαιο…) σενάριο, είναι ότι κάθε χώρα θα ναυπηγεί τις δικές της EPC, στα δικά της ναυπηγεία. Και κάπου εδώ ερχόμαστε στο δια ταύτα… Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ναυπηγική βιομηχανία. Και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν μπορεί να υπάρξει και στο μέλλον υπό κρατικό έλεγχο και ιδιοκτησία. Για πληθώρα λόγων που έχουν αναγνωριστεί και καταγραφεί μεν τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, αλλά δεν έχουν αντιμετωπιστεί από καμία κυβέρνηση.<br /><br />Άποψή μας είναι ότι όποια (κυβέρνηση…) ήθελε, θα μπορούσε να κάνει πολλά. Επομένως, σε πρώτη φάση, εάν τελικά τα ναυπηγεία Ελευσίνας υπάρξει η προοπτική να επαναλειτουργήσουν υπό την ιδιοκτησία ξένων εταιρειών, είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί και να αποφασιστεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Δεν μπορεί το θέμα αυτό να συνεχίσει να σέρνεται… Χωρίς αυτό να διασφαλίζει βέβαια επίλυση του προβλήματος στο διηνεκές.<br /><br />Η αλήθεια είναι ότι με μεγάλο μερίδιο ευθύνης των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών, η εμπλοκή ξένων εταιρειών και επενδυτών στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, εξελίχθηκε καταστροφικά. Τεχνογνωσία σοβαρή δεν απέσπασαν, καθώς τα ναυπηγεία συνήθως ανελάμβαναν να συγκολλούν λαμαρίνες.Και τώρα που επιχειρούμε μετά από 15 χρόνια αδιαφορίας να ασχοληθούμε με τις Ένοπλες Δυνάμεις, χρόνος δεν υπάρχει. Αυτό χρησιμοποιείται ως -βολική άραγε;- δικαιολογία μη τήρησης των διαδικασιών που οι ίδιοι ψηφίσαμε, αλλά και παραβιάζουμε κάθε ίχνος λογικής στη διαπραγματευτική στρατηγική, θεωρώντας ότι οι ελληνική αμυντική βιομηχανία θα αναλάβει έργο μετά την υπογραφή των συμβάσεων. Και δεν αστειευόμαστε…<br /><br />Επιπρόσθετα δε, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι και οι επιλογές του Πολεμικού Ναυτικού στο μέλλον δεν μπορεί να συμπίπτουν (ή να επιβάλλεται να συμπίπτουν…) με τα συμφέροντα των εταιρειών που τυχόν θα αναλάβουν τα ναυπηγεία Ελευσίνας. Η λογική κατά συνέπεια επιβάλλει την υιοθέτηση ενός διαφορετικού μοντέλου. Το πέρασμα των ναυπηγείων στην ιδιοκτησία μίας εταιρείας, ή ενός ιδιώτη με δραστηριοποίηση σε καθαρά εμπορικούς τομείς.<br /><br />Η διατήρηση δυνατότητας ναυπήγησης πολεμικών πλοίων θα είναι παράλληλη, οπότε κατά τον τρόπο αυτό θα είναι δυνατή η, κατά περίπτωση, συνεργασία με ξένους οίκους, των οποίων τα πλοία θα επιλέξει ενδεχομένως στο μέλλον το Πολεμικό Ναυτικό για την κάλυψη των επιχειρησιακών του αναγκών. Υπό αυτό το σκεπτικό ίσως θα έπρεπε η επένδυση του εφοπλιστή Γ. Προκοπίου στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, να επεκταθεί και στα ναυπηγεία Ελευσίνας. Με πρωτοβουλία και προτροπή της ελληνικής κυβέρνησης βέβαια. Με ποια αξιοπιστία και εγγυήσεις ενός δεδομένου για πολλά χρόνια πλαισίου λειτουργίας, να το ζητήσει το ελληνικό κράτος στον επιτυχημένο Έλληνα μεγιστάνα όμως;<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/belh-rra-amp-gowind-i-episkepsi-stin-lorient-kai-to-naypigeio-tis-naval-group-genna-pikres-skepseis/lorient-ships"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/Lorient-ships-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><i>Τα πλοία που έχουν ναυπηγηθεί στα ναυπηγεία της Lorient. Από το 1913 μέχρι σήμερα…</i><br /><br />Κατά τα φαινόμενα πρόκειται για την μόνη βιώσιμη διέξοδο σε ένα χρόνιο πρόβλημα. Οι “επενδύσεις” ξένων εταιρειών ή ναυπηγικών οίκων, είναι πασιφανές και λογικό ότι αποκοπούν στο να εξασφαλίζουν προγράμματα κατ’ αποκλειστικότητα στο μέλλον, στρεφόμενες φυσικά ακόμη και ενάντια σε ενδεχόμενες επιλογές του Πολεμικού Ναυτικού. Εγκαταλείπονται (οι επενδύσεις…) δε, όταν αυτά τα προγράμματα πάψουν να υφίστανται.<br /><br />Για να αποφύγουμε συνεπώς μία επανάληψη της ιστορίας με τα αποτυχημένα επιχειρηματικά μοντέλα του παρελθόντος για Σκαραμαγκά και Ελευσίνα, τα οποία βασίστηκαν αποκλειστικά και μόνο στις παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού και ελάχιστων ελληνικών ΔΕΚΟ όπως ο ΟΣΕ, ως μόνη εφικτή λύση διαφαίνεται η ιδιωτική πρωτοβουλία με προτεραιότητα την εμπορική ναυτιλία και δευτερεύουσα – συμπληρωματική δραστηριότητα, τη ναυπήγηση πολεμικών σκαφών.<br /><br />Ο εφοπλιστικός κόσμος δεν μπορεί να βγει χαμένος από μία τέτοια εξέλιξη. Εάν συνασπιστεί και επιβάλλει συγκεκριμένους όρους εξυγίανσης της λειτουργίας τους. Χωρίς συνδικαλιστές “νονούς” και όλη την παθογένεια που σέρνει η χώρα πίσω της εδώ και δεκαετίες. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό επομένως, έστω και με πολλές προϋποθέσεις…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Belh@rra/Gowind: Επίσκεψη στην Lorient και το ναυπηγείο Naval Group σε γεμίζει πικρές σκέψεις…

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Κορβέτες για το Πολεμικό Ναυτικό – Γιατί η λειτουργία ναυπηγείων είναι στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικον...

Διαβάστε την συνέχεια