Μάικλ Φλιν: «Ο Πούτιν ανέτρεψε τα σχέδια για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που ετοιμάζει το βαθύ κράτος των ΗΠΑ».

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/2022-03-11T110656Z_593380758_RC2B0T95L88F_RTRMADP_5_UKRAINE-CRISIS-RUSSIA-BELARUS.jpg"><img height="436" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/2022-03-11T110656Z_593380758_RC2B0T95L88F_RTRMADP_5_UKRAINE-CRISIS-RUSSIA-BELARUS-1024x698.jpg" width="713" /></a><br /><br />«Η κίνηση του Πούτιν στην Ουκρανία ανέτρεψε τα σχέδια του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, του επικεφαλής του WEF Κλάους Σβαμπ, του Μπιλ Γκέιτς και άλλων που έχουν αναφορικά με την Νέα Τάξη Πραγμάτων που ετοιμάζουν»<br /><br />Ο Μάικλ Φλιν, ο οποίος για πολλούς στις ΗΠΑ εκφράζει μεγάλο μέρους του στρατιωτικού κατεστημένου της χώρας, προκαλεί «τριγμούς» στην Ουάσιγκτον με όσα ανέφερε για τον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, στρατηγός εν αποστρατεία, ανέφερε πως η απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν έβαλε «φρένο» στα σχέδια της επιβολής Νέας Τάξης Πραγμάτων από ισχυρούς επιχειρηματίες και πολιτικούς της χώρας του.<br /><br />«Η κίνηση του Πούτιν στην Ουκρανία ανέτρεψε τα σχέδια του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, του επικεφαλής του WEF Κλάους Σβαμπ, του Μπιλ Γκέιτς και άλλων που έχουν αναφορικά με την Νέα Τάξη Πραγμάτων που ετοιμάζουν», είπε χαρακτηριστικά.<br /><br />«Όλα όσα βλέπουμε στην Ευρώπη σήμερα είναι η ανατροπή μιας ισορροπίας στα σχέδια για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων όπως την θέλουν αυτοί: Όπως την θέλουν άτομα σαν τον Δρ. Χαράρε, τον Κλάους Σβαμπ, τον Μπιλ Γκέιτς» πρόσθεσε.<br /><br />Ο Μάικλ Φλιν είπε ακόμα πως «Πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ανθρώπους πολύ ευφυείς, έχουν πολλά μέσα στη διάθεσή τους και έχουν μια αποκρυσταλλωμένη στρατηγική ιδέα για το πώς θέλουν ο κόσμος να εξελιχθεί. Και ο Θεός και η ψυχή δεν είναι μέρος αυτού του σχεδίου».<br />Δείτε όσα είπε:<br /><div itemprop="articleBody" style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #404040; display: flex; font-family: inherit; font-size: 18px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 10px 0px; max-width: 550px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1503348731189420033" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=in_gr&dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NrZWxldG9uX2xvYWRpbmdfMTMzOTgiOnsiYnVja2V0IjoiY3RhIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19zcGFjZV9jYXJkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1503348731189420033&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.in.gr%2F2022%2F03%2F15%2Fworld%2Fo-poutin-anetrepse-ta-sxedia-gia-ti-nea-taksi-pragmaton-pou-etoimazei-vathy-kratos-ton-ipa%2F&sessionId=1d284e10e6430261fe6eeb441335a482f211d6e9&siteScreenName=in_gr&theme=light&widgetsVersion=2582c61%3A1645036219416&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: inherit; display: block; flex-grow: 1; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 608px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: static; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #404040; font-family: Georgia; font-size: 1.8rem; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 24px; outline: 0px;"></p></div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μάικλ Φλιν: «Ο Πούτιν ανέτρεψε τα σχέδια για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που ετοιμάζει το βαθύ κράτος των ΗΠΑ».

«Η κίνηση του Πούτιν στην Ουκρανία ανέτρεψε τα σχέδια του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, του επικεφαλής του WEF Κλάους Σβαμπ, του Μπιλ Γκέιτς και ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο εχθρός του εχθρού μου...

<img height="303" src="https://media.thecradle.co/wp-content/uploads/2022/02/Unknown-2.jpeg" width="754" /><br /><br /><div>Είναι βαθειά νυχτωμένοι όσοι νομίζουν ότι η Τουρκία ξαφνικά μας συμπάθησε ή ότι ξέχασε τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες της ή ότι έκανε πίσω στις εξωφρενικές διεκδικήσεις της. Αν η Τουρκία ήθελε πραγματικά να αλλάξει στάση και να φερθεί σαν πολιτισμένο κράτος θα ερχόταν ο Ερντογάν στην Αθήνα, και δεν θα περίμενε τον Μητσοτάκη να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία όχι μόνο δεν απέδωσε τίποτα το ουσιαστικό και χειροπιαστό, αλλά κατά μία έννοια νομιμοποίησε όλες τις παρανομίες και αυθαιρεσίες που έχει κάνει η τουρκική πλευρά τα τελευταία χρόνια δείχνοντας ότι η Ελλάδα τις έχει αποδεχθεί de facto.</div><div>  <br />Το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι ακόμα εδώ, οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας και οι υπερπτήσεις των νησιών μας από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και UAV συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, η Αγία Σοφία εξακολουθεί να λειτουργεί ως τζαμί κατά παράβαση των αποφάσεων της UNESCO, ο εποικισμός της Αμμοχώστου προχωρά κατά παράβαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, το casus belli για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων παραμένει σε ισχύ, η επιστολή των Τούρκων στον ΟΗΕ που αμφισβητεί την κυριαρχία δεκάδων ελληνικών νησιών δεν έχει ακυρωθεί, και ο Ερντογάν πρόσφατα δήλωσε με καμάρι ότι περιμένει την παραλαβή του τέταρτου πλωτού γεωτρύπανου για να συνεχίσει να ψάχνει για φυσικό αέριο στις υφαλοκρηπίδες της Ελλάδας και της Κύπρου σαν καλός νοικοκύρης, δίχως να τον εμποδίζει κανείς. </div><div><br /></div><div>Επομένως η επίσκεψη Μητσοτάκη, αν δεν ήταν το άκρον άωτον του στρουθοκαμηλισμού (έφθασε να αποκαλέσει μάλιστα την Τουρκία «σύμμαχο χώρα»!), δεν ήταν παρά ένας πολιτικός ελιγμός για εσωτερική κατανάλωση, προκειμένου να εξασφαλιστεί μία σχετική ηρεμία στο ελληνοτουρκικό μέτωπο τους προσεχείς μήνες ώστε να πάει η κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές.</div><div><br />Σε πολλούς Έλληνες έχει δημιουργηθεί το δίλημμα αν θα πρέπει να υποστηρίξουν τη μία ή την άλλη πλευρά στον πόλεμο της Ουκρανίας. Σε ό,τι με αφορά, λυπάμαι τους Ουκρανούς για αυτά που περνούν και θεωρώ ακραία την επιλογή του Πούτιν να προσφύγει σε προληπτικό πόλεμο για να λύσει το πρόβλημα της ασφάλειας της Ρωσίας, προτιμώ όμως να βλέπω το ζήτημα εντελώς ψυχρά, με γνώμονα καθαρά το εθνικό συμφέρον μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. </div><div><br /></div><div>Τα τελευταία 1.000 χρόνια ο πιο επικίνδυνος, αδιάλλακτος και επίμονος εχθρός του ελληνισμού είναι οι Τούρκοι. Αυτοί μας έχουν προκαλέσει τα μεγαλύτερα δεινά από οποιονδήποτε άλλον εχθρό, και συνεχίζουν να μας απειλούν καθημερινά με συρρίκνωση και εδαφικό ακρωτηριασμό. Νομίζω ότι και ο τελευταίος Έλληνας έχει αντιληφθεί πλέον ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να μπορέσουμε ποτέ να συμφιλιωθούμε με αυτόν τον απολίτιστο λαό που κουβαλήθηκε δίπλα μας από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Το επιχείρησαν (και το πίστεψαν) παλαιότερα σπουδαίοι Έλληνες ηγέτες, όπως ο Βενιζέλος και ο Μεταξάς, αλλά η ιστορική πείρα δείχνει πως ο Τούρκος δεν πιάνεται φίλος, πως κάθε δική μας χειρονομία καλής θέλησης την εκλαμβάνει ως αδυναμία, και πως θεωρεί την Ελλάδα μία αποσχισθείσα επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία οφείλει να καταστεί πειθήνιος δορυφόρος της Άγκυρας.</div><div><br />Επομένως απώτερος και σταθερός στρατηγικός στόχος της Ελλάδας θα πρέπει να είναι η οριστική απαλλαγή της από την τουρκική απειλή, δηλαδή η πλήρης και ολοσχερής διάλυση του τουρκικού κράτους ώστε να πάψει να αποτελεί κίνδυνο για τους γείτονές του. Αν υπάρχει μία χώρα σε όλον τον πλανήτη που έχει τις δυνάμεις και τα κίνητρα όχι μόνο να ψαλιδίσει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας αλλά να τη διαλύσει στα εξ ων συνετέθη και να την εξουδετερώσει δια παντός, αυτή είναι η Ρωσία. Δεν λέω σε καμία περίπτωση πως η Ρωσία θα κάνει κάτι τέτοιο για χάρη της Ελλάδας. Αυτή η σκέψη είναι τουλάχιστον αφελής. </div><div><br /></div><div>Θεωρώ όμως πως η σημερινή λυκοφιλία Ρώσων και Τούρκων είναι καταδικασμένη να λήξει κάποια στιγμή απότομα και επώδυνα για τους Τούρκους, διότι οι χώρες αυτές έχουν αντιτιθέμενα στρατηγικά συμφέροντα, γι’ αυτό και υπήρξαν ανέκαθεν αντίπαλες στη διαδρομή της Ιστορίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την απελευθέρωσή μας από τους Οθωμανούς δεν την κερδίσαμε τελικά με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου αλλά έπειτα από τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-29, όταν στη Συνθήκη της Αδριανούπολης ο σουλτάνος υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των Ελλήνων.<br /><br /></div><div>Θα πρέπει ως Έλληνες να είμαστε έτοιμοι να εκμεταλλευτούμε τη βίαιη ρωσοτουρκική ρήξη, όποτε κι αν αυτή συμβεί, για να εξυπηρετήσουμε τα εθνικά συμφέροντά μας. Άρα ΔΕΝ είναι προς το συμφέρον μας να αποδυναμωθεί ή να περιθωριοποιηθεί η Ρωσία, διότι είναι η μόνη Μεγάλη Δύναμη που μπορεί να μας απαλλάξει οριστικά από την τουρκική μάστιγα. Δεν με ενδιαφέρει για ποιον λόγο θα επιχειρήσουν οι Ρώσοι κάποια στιγμή να καταστρέψουν την Τουρκία. Μπορεί να είναι τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων, ή η νέα Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης που οραματίζεται ο Ερντογάν, ή οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, ή κάτι άλλο που θα θίγει ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Μόσχας. Το θέμα είναι πως οι Ρώσοι είναι οι μόνοι που μπορούν να συντρίψουν τον «εχθρό του Γένους» μας, και συνεπώς συντάσσομαι μαζί τους κυρίως για αυτόν τον λόγο. Ο χειρότερος εφιάλτης του χειρότερου εχθρού μου, επιβάλλεται να είναι φίλος μου – το αντίθετο θα ήταν κουταμάρα.<br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο εχθρός του εχθρού μου...

Είναι βαθειά νυχτωμένοι όσοι νομίζουν ότι η Τουρκία ξαφνικά μας συμπάθησε ή ότι ξέχασε τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες της ή ότι έκανε πίσω στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Πώς θα γίνει ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/c4/c42c5e901add48c8a1d5f5fe6f73e9f7.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="737" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ξυπνάνε τα φαντάσματα του παρελθόντoς! </span></h3>Του <b>Chris Bryant</b><br />Οι ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας είναι "λίγο έως πολύ γυμνές", δήλωσε τον περασμένο μήνα ο ανώτατος ένστολος αξιωματούχος της χώρας, Alfons Mais, ως αντίδραση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. "Οι επιλογές που μπορούμε να προσφέρουμε στους πολιτικούς για να στηρίξουν τη συμμαχία είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Όλοι το βλέπαμε να έρχεται και δεν καταφέραμε να πείσουμε ​​με τα επιχειρήματά μας… Τα πράγματα δεν είναι καλά! Είμαι θυμωμένος!"<br /><br />Αντί να προειδοποιήσει τον Mais ότι θα κατηγορηθεί για απείθεια, η γερμανική κυβέρνηση συμφώνησε στην πραγματικότητα μαζί του. Απευθυνόμενος στην Bundestag τρεις ημέρες αργότερα, ο καγκελάριος Olaf Scholz ανακοίνωσε ένα ταμείο στρατιωτικών επενδύσεων ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ (111 δισεκατομμύρια δολάρια) και δεσμεύθηκε ότι η χώρα θα εκπληρώσει επιτέλους την υποχρέωση της έναντι του ΝΑΤΟ να δαπανά το 2% του ΑΕΠ της για αμυντικούς σκοπούς (αντί του περίπου 1,5% επί του παρόντος).<br /><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/e1/e103c931ff4142aabb9d5740dccb2408.PNG"><img src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/e1/e103c931ff4142aabb9d5740dccb2408.PNG?v=1&maxwidth=650&&watermark=magnify" /></a><div><i>Η μετά το 1990 επανενοποιημένη Γερμανία δαπανούσε σταθερά κάτω από το 2% του ΑΕΠ της για αμυντικούς σκοπούς</i></div><div><br />Ιστορική στροφή<br /><br />Επρόκειτο για μια εκπληκτική στροφή. Η σύγχρονη Γερμανία χρησιμοποιεί για δεκαετίες τη ντροπή δύο - κατακλυσμικών συνεπειών - παγκόσμιων πολέμων για να αποφεύγει την άσκηση σκληρής ισχύος, προτιμώντας αντ' αυτού να περιορίζει τον στρατό της στη διαχείριση διεθνών κρίσεων ή σε ειρηνευτικές αποστολές, όπως στο Αφγανιστάν.<br /><br />Οι ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας, η Bundeswehr, έχουν συρρικνωθεί σε ένα κλάσμα του παλαιού μεγέθους τους από τότε που τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος. Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία καταργήθηκε το 2011. Η έλλειψη χρηματοδότησης ήταν εμφανής: κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής άσκησης του ΝΑΤΟ το 2014, μια γερμανική μονάδα τεθωρακισμένων χρησιμοποίησε βαμμένα σκουπόξυλα ως προσομοίωση πολυβόλων. Οι Σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένου του τέως προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, επέκριναν συχνά τον αποψιλωμένο στρατό της Γερμανίας για την τραγική κατάστασή του.</div><div><br /><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/3d/3d1ec2656ffe421aaff245ef7a3d882c.PNG"><img src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/3d/3d1ec2656ffe421aaff245ef7a3d882c.PNG?v=1&maxwidth=650&&watermark=magnify" /></a></div><div><i>Οι γερμανικές ένοπλες είναι μικρότερες κατά 60% σε μέγεθος σε σχέση με το "απόγειό" τους κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου</i><br /><br />Πλέον, η απεχθής εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία κατέστησε σαφές το πόσο ευάλωτη είναι η ανατολική πτέρυγα της Ευρώπης και ενθάρρυνε μια νέα εκτίμηση στο Βερολίνο για έναν κατάλληλα εξοπλισμένο στρατό για την προστασία της ευημερίας και της ελευθερίας. "Χρειαζόμαστε αεροπλάνα που να πετούν, πλοία που να μπορούν να ανοιχτούν στη θάλασσα και στρατιώτες που να είναι βέλτιστα εξοπλισμένοι για τις αποστολές τους", είπε ο Scholz στο κοινοβούλιο.<br /><br />Η Γερμανία δεν είναι μόνη μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων που δεσμεύεται πλέον να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις της, ωστόσο η ανάγκη της να καλύψει το κενό που έχει δημιουργηθεί είναι μεγαλύτερη - το ίδιο βέβαια και η οικονομική της δύναμη πυρός.</div><div><br />Κάλυψη ελλείψεων<br /><br />Οι ελλείψεις της Bundeswehr δεν θα καλυφθούν εν μία νυκτί. Αν και τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ ακούγονται πολλά χρήματα, τα πολεμικά αεροπλάνα και οι φρεγάτες δεν είναι φθηνός εξοπλισμός. Τα χρήματα απλώς εγγυώνται ότι η Γερμανία θα χρηματοδοτήσει ανειλημμένες δεσμεύσεις της προς συμμάχους στο ΝΑΤΟ, σημειώνει ο Bastian Giegerich, διευθυντής αμυντικής και στρατιωτικής ανάλυσης στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών.<br /><br />Αυτές οι δεσμεύσεις περιλαμβάνουν την παροχή τριών μεραρχιών, αποτελούμενων από οκτώ έως 10 πλήρως επιχειρησιακές ταξιαρχίες, εντός της επόμενης δεκαετίας. "Η διόρθωση πορείας είχε καθυστερήσει πολύ και απαιτούσε κάτι πραγματικά δραματικό", τονίζει.<br /><br />Στη βιασύνη του Βερολίνου να φανεί ότι κινείται, υπάρχει κίνδυνος ορισμένοι από αυτούς τους πόρους να χαθούν. Αμυντικές εταιρείες έχουν ήδη ξεκινήσει να ασκούν πίεση για τα προϊόντα τους, με μία εξ αυτών να ετοιμάζει μια λίστα αγορών 40 δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου αυτή να εξεταστεί από Γερμανούς κρατικούς αξιωματούχους.<br /><br />Είναι σημαντικό οι προσπάθειες της Γερμανίας να συμπληρώνουν εκείνες των εταίρων της στη συμμαχία, αντί να τις επικαλύπτουν. Στο παρελθόν, οι ευρωπαϊκές χώρες ευνοούσαν συχνά την εγχώρια τεχνολογία, εμποδίζοντας τη διαλειτουργικότητα μεταξύ των συμμάχων.</div><div><br />Προκλήσεις<br /><br />Η εξισορρόπηση της οικονομικής στήριξης για κοινά ευρωπαϊκά αμυντικά πρότζεκτ, με παράλληλη διασφάλιση της ταχείας παραλαβής τουλάχιστον μέρους του εξοπλισμού, είναι άλλη μια πρόκληση. Μια επιδεινούμενη διαμάχη μεταξύ της Airbus και της γαλλικής Dassault σχετικά με την ηγεσία ενός μελλοντικού ευρωπαϊκού πρότζεκτ μαχητικών αεροσκαφών δείχνει το είδος των αντίξοων συνθηκών που θα έχει να αντιμετωπίσει η Γερμανία.<br /><br />Σε ορισμένες περιπτώσεις, η Γερμανία θα χρειαστεί να αξιοποιήσει Αμερικανούς προμηθευτές. Το F-35 της Lockheed Martin επιλέχθηκε για να αντικαταστήσει το γερασμένο αεροσκάφος Tornado, το οποίο μεταφέρει αμερικανικά πυρηνικά όπλα τα οποία είναι αποθηκευμένα στη Γερμανία, επιβεβαίωσε τη Δευτέρα το γερμανικό υπουργείο Άμυνας.<br /><br />Η χώρα πρέπει επίσης να έχει ξεκαθαρισμένα κάποια θεμελιώδη ζητήματα.<br /><br />"Πολύ λίγο υλικό, πολύ λίγο προσωπικό, πάρα πολλή γραφειοκρατία", είναι ο τρόπος με τον οποίο η Γερμανίδα κοινοβουλευτική επίτροπος για τις ένοπλες δυνάμεις, Eva Högl, συνόψιζε τα πράγματα πέρυσι, σε μια εξαιρετικά επικριτική έκθεση. Έδινε ιδιαίτερα έμφαση στο πώς η Γερμανία έχει δυσκολευτεί ως προς την προμήθεια μικρών αντικειμένων, όπως στολές για κρύο καιρό, κράνη ή σακίδια.<br /><br />Μεγαλύτερες συμβάσεις αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερα γραφειοκρατικά εμπόδια: οι παραγγελίες οι οποίες ξεπερνούν τα 25 εκατομμύρια ευρώ απαιτούν ειδική έγκριση από κοινοβουλευτική επιτροπή. Η υπουργός Άμυνας Christine Lambrecht σχεδιάζει τώρα να παρακάμψει τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τις κρατικές προμήθειες, ώστε οι στρατιωτικές συμβάσεις να μπορούν να ανατίθενται ταχύτερα.<br /><br />Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι ο εξοπλισμός παίρνει πολύ καιρό να παραδοθεί ή ότι κοστίζει υπέρμετρα. Περισσότερο από το ένα πέμπτο του θεμελιώδους σημασίας εξοπλισμού της Γερμανίας δεν είναι έτοιμος για μάχη και σε ορισμένες σημαντικές κατηγορίες, το ανεκτέλεστο αναβάθμισης και συντήρησης είναι σε πολύ χειρότερα ποσοστιαία ύψη. Μόνο το 40% των γερμανικών στρατιωτικών ελικοπτέρων είναι επί του παρόντος διαθέσιμο για άμεση ανάπτυξη.<br /><br />Υπάρχει επίσης έλλειψη βασικών πυρομαχικών. Επειδή αυτά μπορούν να κατασκευαστούν σχετικά γρήγορα, είναι πιθανό να είναι ένα από τα πρώτα κενά τα οποία θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η Γερμανία. Το εκτιμώμενο κόστος φτάνει τα 20 δισ. ευρώ. Η γερμανική Rheinmetall πρόκειται να είναι μεγάλος ωφελημένος από αυτή τη διαδικασία.</div><div><br />Μέγεθος<br /><br />Πέρα από αυτά, οι ανάγκες του γερμανικού στρατού είναι ευρείες, από ένα νέο βαρύ ελικόπτερο μεταφοράς έως επενδύσεις σε ψηφιακές επικοινωνίες και στην άμυνα στον κυβερνοχώρο. Αφού οι Γερμανοί πολίτες έχουν πια παρακολουθήσει εικόνες από ρωσικές βόμβες να σπέρνουν δυστυχία στην Ουκρανία, η ενίσχυση της αεροπορικής και πυραυλικής άμυνας είναι επίσης πιθανό να αποτελέσει υψηλότερη προτεραιότητα. Εδώ, η MBDA, κοινοπραξία της Airbus, της BAE και της Leonardo, διεκδικεί σημαντικό ρόλο.<br /><br />Η Γερμανία θα πρέπει επίσης να επανεξετάσει το συνολικό μέγεθος των ενόπλων δυνάμεών της. Η επανεισαγωγή της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας μπορεί να είναι ανέφικτη, ωστόσο η ενίσχυση των προσπαθειών για ενίσχυση των προσλήψεων σίγουρα δεν είναι και τόσο. Το Βερολίνο είχε ήδη υποσχεθεί να αυξήσει το μέγεθος της Bundeswehr σε περίπου 203.000 ενεργό στρατιωτικό προσωπικό τα επόμενα χρόνια, ωστόσο είναι ακόμη αρκετά μακριά από εκεί, περίπου στις 184.000.<br /><br />Ένας μεγαλύτερος, καλύτερα εξοπλισμένος γερμανικός στρατός μπορεί να κάνει τον Πούτιν να "μαζευτεί". Αν όχι τώρα, πότε;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg: Πώς θα γίνει ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας.

Ξυπνάνε τα φαντάσματα του παρελθόντoς!  Του Chris Bryant Οι ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας είναι "λίγο έως πολύ γυμνές", δήλωσε το...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουδέτερη ζώνη Αιγαίο-Μεσόγειος, ανοικτός διάδρομος μεταφοράς αερίου!

<a href="https://www.rizospastis.gr/image/283473.jpg"><img border="0" height="400" src="https://www.rizospastis.gr/image/283473.jpg" width="729" /></a><div><br /></div><div><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ...</div><div>... χθές τό μεσημέρι τουρκικές καί ελληνικές διαρροές στόν «Σκάι» καί στήν εφημερίδα «Καθημερινή» γιά τό περιεχόμενο τών προτάσεων ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ Αθηνών Άγκυρας γιά τήν μεταφορά δυτικού φυσικού αερίου πρός τήν Ευρώπη οι οποίες δέν απείχαν από τίς επισημάνσεις τής εφημερίδας μας, ότι οι ΗΠΑ μάς θέλουν συνεταίρους στήν Μεσόγειο θυμήθηκα ένα σημείωμα πού είχα γράψει μέσα στήν κορύφωση τής ελληνοτουρκικής κρίσης, τόν Αύγουστο τού 2020. Θεωρώ σκόπιμο υπό τό φώς τών νέων δεδομένων νά τό ανακαλέσω στή μνήμη μας. Πού ξέρετε, μπορεί καί νά βγεί αληθινό! Έγραφα λοιπόν τότε:<br /><br />«Πρίν από ένα περίπου μήνα (Ιούλιος 2020) έγκυρη πηγή μου από τήν άλλη πλευρά τού Ατλαντικού μέ ενημέρωσε σέ χρόνο ανύποπτο δέν είχε κάν υπογραφεί η Συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος-Αιγύπτου γιά τήν εμπιστευτική συνομιλία της μέ υψηλόβαθμο μέλος τού Κογκρέσσου τών ΗΠΑ. Η δοκιμασμένη γιά τήν αξιοπιστία της πηγή μού ανέφερε ότι ο Congressman συνομιλητής της μετέφερε τήν εκτίμηση, πώς κυοφορείται μιά Συμφωνία Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας μέ τήν οποία η Ελλάς θά κληθεί:<br /><br />1. Νά εγκαταλείψει ρητώς μέ διεθνή συνθήκη τό δικαίωμά της γιά επέκταση τών χωρικών της υδάτων στά 12 μίλια στό Αιγαίο. Η διακήρυξη τής Μαδρίτης πού οδήγησε στήν αδρανοποίηση τής άσκησης τού ελληνικού κυριαρχικού δικαιώματος επί 23 χρόνια, δέν αρκεί πλέον. Ζητείται η θεσμοποίησή της. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν μάλιστα πώς καί νά ήταν δυνατή η επέκτασή μας στά 12 μίλια η Ελλάς δέν διαθέτει ικανό αριθμό δυνάμεων γιά νά πραγματοποιεί νηοψίες είτε σέ πολεμικά είτε σέ εμπορικά πλοία (υποβρύχια, πολεμικά πλοία). Άρα άς συμβιβαστεί μέ τήν «επιλεκτική επέκταση» κατά Σημίτη. Αλλού 10, αλλού 8, αλλού 6.<br /><br />2. Θά κληθεί μέ διμερή συμφωνία ή διαιτησία νά αποσύρει τά στρατεύματά της από τά νησιά τού Αιγαίου μέ ταυτόχρονη υποχώρηση καί τής Τέταρτης Στρατιάς από τήν Σμύρνη στά εγγύτερα τής τουρκικής ενδοχώρας.</div><div><br />Στόχος μιάς τέτοιας συμφωνίας θά είναι σύμφωνα μέ τό μέλος τού Κογκρέσσου η δημιουργία μιάς «ουδέτερης ζώνης» δυτικά τών 28 αφοπλισμένων, υποτίθεται, νησιών μας. Ουδέτερης γιά τήν εξυπηρέτηση τής διεθνούς ναυσιπλοΐας μεταξύ Σουέζ καί Δαρδανελλίων. Στήν πραγματικότητα, άν είναι ακριβή όσα μάς μεταφέρονται, τό Αιγαίο δέν συνιστά απλώς ελληνο-τουρκική διαφορά. Αποτελεί πρωτίστως διεθνές γεωπολιτικό ζήτημα εντασσόμενο στήν μάχη γιά τήν διαμόρφωση νέων παγκόσμιων συσχετισμών. Μία νέα θαλάσσια οδός στήν οποία θά πάψουν διά βίου νά συμπλέκονται πολεμικά πλοία στήν θάλασσα καί μαχητικά αεροσκάφη στόν αέρα, θά είναι ασφαλής οδός γιά τήν μεταφορά δυτικών φορτίων πρός βορρά. Είτε νόμιμων (υγροποιημένο φυσικό αέριο γιά νά σπάσει τό ρωσσικό μονοπώλιο) είτε παράνομων (εξοπλισμών, ναρκωτικών κ.λπ.). Ήμουν εξαιρετικά σκεπτικός άν πρέπει νά δημοσιεύσω αυτή τήν εκτίμηση καί αποφάσισα νά περιμένω γιά νά τήν συνεκτιμήσω μέ βάση τά δεδομένα. Τό σενάριο γιά νά γίνουν 28 ελληνικά νησιά ουδέτερη ζώνη (green area) δυστυχώς άρχισε νά κουμπώνει μέ στοιχεία τόσο από τό παρελθόν όσο καί από τό παρόν.<br /><br />Από τό παρελθόν, γιατί υπάρχουν καί άλλα ντοκουμέντα πού δείχνουν πώς η κυβέρνηση Σημίτη συζητούσε ευθέως τόν αφοπλισμό τών νησιών τού Αιγαίου μέ τό επιχείρημα, πώς δέν χρειαζόμαστε στρατό στά νησιά άν συμφωνήσουμε μέ τούς Τούρκους εύρος χωρικών υδάτων καί έκταση εναερίου χώρου! (προσεχώς τά λοιπά)<br /><br />Από τό παρόν, γιατί ο Ακάρ μάς έδειξε προχθές σέ χάρτη επισήμως τά 28 νησιά τών οποίων αιτείται αφοπλισμό, ακόμη καί τήν Θάσο!<br /><br />Γιατί από τά στοιχεία στήν μεγάλη εικόνα διαφαίνεται πώς η αρχική προσέγγιση Τράμπ γιά συμμαχία ΗΠΑ Ρωσσίας Αγγλίας Τουρκίας κατά τού άξονα Ευρώπης Κίνας εγκαταλείπεται εν τή γενέσει της. Ακόμη καί Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες πού έδειξαν συμπάθεια στόν Αμερικανό Πρόεδρο ποντάροντας στό σενάριο αυτό, τώρα εκτίθενται ανοικτά υπέρ τού Μπάιντεν παριστάμενοι στό Συνέδριο τών Δημοκρατικών. Η έκτακτη σύνοδος κορυφής τής ΕΕ γιά τήν Λευκορωσσία η οποία προηγείται τής ελληνοτουρκικής, δείχνει πώς η Δύση διά τής ατλαντίστριας Μέρκελ επιθυμεί τήν ανατροπή τού φιλο-ρώσσου Λουκασένκο καί τήν εγκατάσταση δυνάμεων τού ΝΑΤΟ στήν αυλή τού Πούτιν. Όπως στήν Ουκρανία. Τό ίδιο σχέδιο εφαρμόζεται καί στόν Νότο. Άν δημιουργηθεί ουδέτερη ζώνη στό Αιγαίο καί κατασκευαστεί τό νέο κανάλι τής Κωνσταντινούπολης μέ τό οποίο παρακάμπτεται η Συνθήκη τού Μοντρέ, τά αμερικανικά πλοία εμπορικά καί πολεμικά θά φθάνουν στήν Μαύρη Θάλασσα.</div><div><br /></div><div> Εξ ού καί οι ΗΠΑ διεκδικούν τόν στρατηγικό λιμένα τής Αλεξανδρούπολης. Θέλουν νά κλείσουν πάλι τόν Πούτιν ο οποίος έφθασε στήν Μέση Ανατολή στήν αυλή του. Τό αιώνιο ζήτημα από τήν εποχή τού Καποδίστρια. Η Ελλάδα έκανε ήδη μιά τεράστια αβαρία πρός τήν Δύση μέ τήν Συμφωνία τών Πρεσπών εντάσσοντας τήν βάση Bonsteel στό ΝΑΤΟ. Τώρα τί; Γιά νά ανακοπεί η περαιτέρω ρωσσική κάθοδος στήν Μεσόγειο καί τήν Μέση Ανατολή θά πρέπει νά δεχθούμε νά γίνει γκρίζο τό Καστελόρριζο, ουδέτερο τό Αιγαίο όπως προέβλεψε ο καθηγητής Μάζης τό 1997 σέ άλλες συνθήκες αχνό τό γαλάζιο χρώμα τής κυριαρχίας μας καί νά τεθεί σέ κίνδυνο μέ τόν αφοπλισμό η εδαφική ακεραιότητα τών νησιών-αεροπλανοφόρων; Πολύ βαρύ τίμημα γιά μιά πρόσκαιρη Ειρήνη! Άς τό έχουν υπ όψιν όσοι θέλουν νά μάς επιβάλουν Ελσίνκι 2.»<br /><br /></div><div><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουδέτερη ζώνη Αιγαίο-Μεσόγειος, ανοικτός διάδρομος μεταφοράς αερίου!

Μανώλης Κοττάκης ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ... ... χθές τό μεσημέρι τουρκικές καί ελληνικές διαρροές στόν «Σκάι» καί στήν εφημερίδα «Καθημερινή» γιά τό περ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί επιδιώκει η Δύση παρατείνοντας τον πόλεμο στην Ουκρανία.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/sec4.jpg" width="738" /><br /><br /><b>Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία</b><br />Η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία δημιουργεί εύλογα το ερώτημα του “τί επιδιώκει η Δύση” μέσω αυτής. Και τούτο, διότι, ενώ δεν έχουν επισήμως αναμιχθεί στις εχθροπραξίες τρίτες χώρες, εκτός της Ρωσίας και της Ουκρανίας, η πολύπλευρη αποστολή πολεμικού υλικού προς την Ουκρανία παραπέμπει, ουσιαστικά, σε σκιώδη συμμετοχή της Δύσης στον πόλεμο – και της Ελλάδας βέβαια.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η υπόθεση ότι ο καταστρεπτικός αυτός πόλεμος θα είχε ήδη πιθανότατα περατωθεί, αν η βοήθεια της Δύσης ήταν απλώς ανθρωπιστική και θα είχαν έτσι αποφευχθεί οι εκατόμβες νεκρών, το δράμα των χιλιάδων προσφύγων και οι καταστροφές πόλεων, φαίνεται βάσιμη καταρχήν. Γι’ αυτό και ερωτάται, τί μπορεί ακριβώς να επιδιώκει η Δύση, παρατείνοντάς αυτόν τον πόλεμο, παρότι ο Μπάιντεν δήλωσε ότι «η Δύση δεν θα αναμιχθεί σε αυτόν». Οπωσδήποτε, όμως, η ιστορία διδάσκει ότι αρκεί ένας σπινθήρας για τη γενίκευση περιφερειακών πολέμων.<br /><br />Αν, λοιπόν, αποκλειστεί η πιθανότητα στρατιωτικής ήττας του Πούτιν, είναι δύσκολο στη συνέχεια να μην εκληφθεί από τη Δύση, η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία, ως μέσον διαπόμπευσης του Ρώσου προέδρου, ο οποίος εμφανίζεται σαν «νέος Χίτλερ». Υπόνοια που, άλλωστε, ενισχύεται και από το πλήθος των fake news, τα οποία αφού προκαλέσουν για λίγο τις εκάστοτε επιθυμητές εντυπώσεις, αποκαλύπτονται εκ των υστέρων ως ψεύτικες ειδήσεις<div>.<br />Τί επιδιώκει η Δύση<br /><br />Αν, όντως, η φθορά του Πούτιν αποτελεί στόχο της Δύσης και επιδιώκεται με την παράταση αυτού του πολέμου, είναι πιθανόν να ελπίζουν οι Δυτικοί επιπλέον ότι εξαιτίας της θα επιτευχθεί η ανατροπή του εντός της Ρωσίας, από τον λαό. Στην ανατροπή αυτή εξάλλου αναμένεται να βοηθήσουν και οι κυρώσεις, που στρέφονται ευθέως εναντίον του λαού της Ρωσίας. Αν αυτή θα ήταν η εξέλιξη, η Δύση θα μπορούσε στη συνέχεια να υποδείξει-εγκαταστήσει στη Ρωσία ηγέτη φιλοδυτικό.<br /><br />Παρότι, ουδέν μπορεί να αποκλειστεί, σε περιόδους τόσο ανώμαλες όπως η παρούσα, μια τέτοια εξέλιξη φαίνεται εξαιρετικά απίθανη, και τούτο για δύο λόγους που ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Πρώτον, διότι η Ρωσία επιθυμούσε διακαώς να αποτελέσει τμήμα της Δύσης, αλλά απορρίφθηκε από αυτήν με τρόπους προσβλητικούς, που έφεραν επιπλέον χροιά ρατσισμού. Αν, όμως, η Ρωσία ήταν στη Δύση, η τελευταία θα είχε τώρα να αντιμετωπίσει μόνο έναν σημαντικό αντίπαλο, την Κίνα. Δεύτερον, αναφορικά με το ρωσικό λαό, ο οποίος ελπίζεται ότι θα ανατρέψει τον Πούτιν, αν εντατικοποιηθεί η εμφάνισή του σαν «νέο Χίτλερ», η προσδοκία φαίνεται να είναι εκτός πραγματικότητας.<br /><br />Και τούτο, επειδή ο μέσος Ρώσος πολίτης αγαπά τη χώρα του, είναι υπερήφανος γι’ αυτήν και ικανοποιημένος που ο Πούτιν κατόρθωσε να την επιβάλλει ως μεγάλη δύναμη. Με εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, που διατηρήθηκε και σε όλες σχεδόν τις πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης, οι Ρώσοι έχουν δεχθεί στο πετσί τους, χωρίς λογική αιτιολογία, μετά το τέλος του κομμουνισμού, την περιφρόνηση και τον εξευτελισμό τους από τη Δύση. Και έχοντας μελετήσει την ιστορία τους, που στη Ρωσία δεν έχει υποστεί τις απαράδεκτες περικοπές (όπως συμβαίνει στην Ελλάδα), οι Ρώσοι εμφανίζονται δικαίως εξοργισμένοι, όταν εξισώνονται με τον Χίτλερ, ενώ γνωρίζουν –όπως άλλωστε και όλοι εμείς– ότι η συμβολή της Ρωσίας στη νίκη εναντίον του ναζιστικού Άξονα, υπήρξε καταλυτικής σημασίας.</div><div><br />Καταδικάζουμε κάθε εισβολή<br /><br />Τελειώνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα, και ενόψει των εξημμένων πνευμάτων και της επιπόλαιης προθυμίας να εκτοξεύονται κατηγορίες εναντίον κάθε αντικειμενικής άποψης για τον πόλεμο αυτόν, ίσως είναι απαραίτητο να δηλώσω ότι δεν αισθάνομαι να είμαι για τη Ρωσία περισσότερο φιλική, από όσο για κάθε χώρα, που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω. Ανάμεσα, λοιπόν, στις πολυάριθμες διαλέξεις και στα συνέδρια, που προσκλήθηκα στη μακρά ακαδημαϊκή μου ζωή, ανά την υφήλιο, υπάρχουν και αρκετές προσκλήσεις, από ρωσικά Πανεπιστήμια.<br /><br />Από τα πέντε επίτιμα διδακτορικά, με τα οποία τιμήθηκα, το ένα από αυτά προέρχεται από το Πανεπιστήμιο Barnaoul-Altai της ρωσικής Σιβηρίας, το οποίο επιπλέον μετάφρασε στα ρωσικά ένα από τα βιβλία μου, με τίτλο “Συνωμοτική Παγκοσμιοποίηση”. Αυτά για να προσθέσω ότι το δόγμα “ανήκομεν εις τη Δύσιν” δεν επιτρέπεται να δικαιολογεί απώλεια στοιχειώδους αντικειμενικότητας, ούτε υιοθέτηση ρατσιστικών συμπεριφορών.<br /><br />Σε προηγούμενα άρθρα μου για τον πόλεμο στην Ουκρανία, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, καταδίκασα απερίφραστα κάθε εισβολή σε κυρίαρχη χώρα. Ασφαλώς είναι καταδικαστέα και αυτή στην Ουκρανία. Αλλά, όχι μόνον αυτή! Για εμάς τους Έλληνες, η σχετική καταδίκη οφείλει να αρχίσει με την Κύπρο, για την οποίαν δεν ακούστηκε καταδίκη από τη Δύση, παρότι συνεχίζεται και εντείνεται η τουρκική εισβολή από το 1974! Στη συνέχεια, δεν άκουσα καταδίκη από τη Δύση, ούτε για τους ανελέητους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, ούτε για τον πόλεμο του Ιράκ, του Αφγανιστάν κλπ. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Καταδικάζω, λοιπόν, χωρίς δισταγμό, κάθε καταπάτηση και συμφωνώ ότι οφείλει να δέχεται κυρώσεις. Αλλά, όμως, ταυτόχρονα καταδικάζω και τα πολλά μέτρα και σταθμά, που με τέτοια ευκολία υιοθετούνται εν προκειμένω.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί επιδιώκει η Δύση παρατείνοντας τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία Η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία δημιουργεί εύλογα το ερώτημα του “τί επιδιώκει η Δύση” μέσω αυτής. Και τούτο,...

Διαβάστε την συνέχεια

Η σύγκρουση Ρωσίας-Δύσης και η 4η Βιομηχανική Επανάσταση

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/tetarti-biomhxaniki-epanastasi.jpg" width="737" /><br /><br /><b>Τοπαλίδης Χάρης</b><br />Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (καταδικαστέα ως προς την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και την ανθρωπιστική διάσταση) και η κλίμακα της αντίδρασης της Δύσης σε αυτήν φαίνεται ότι δεν ήταν κεραυνός σε έναν αίθριο ουρανό, όπως υποδηλώνει η έκταση της ετοιμότητας των δύο πλευρών, της Ρωσίας, για να αναλάβει ένα πολεμικό εγχείρημα τέτοιου μεγέθους, και της Δύσης, για να εκδηλώσει συσπειρωμένα και άμεσα -σαν έτοιμη από καιρό- ένα χωρίς προηγούμενο γενικευμένο και σαρωτικό κύμα κυρώσεων στην πρώτη.<br /><br />Από μια πρώτη ανάγνωση, γεωπολιτική, το έδαφος για μια αντιπαράθεση τέτοιας κλίμακας είχε επιμελώς καλλιεργηθεί και λιπανθεί από τις διαδοχικές προσβολές και κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από τους εμπλεκόμενους και ιδίως από τους Δυτικούς εταίρους που είχε ως αποτέλεσμα την υπονόμευση της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων και στην Ευρώπη.<br /><br />Ειδικότερα, η μετασοβιετική πρόκληση της δημιουργίας μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη για την συμπερίληψη σε αυτήν των χωρών που προέκυψαν από τη διάλυσή της, αντιμετωπίστηκε από τη Δύση με το δόγμα της φιλελεύθερης ηγεμονίας στον κόσμο, που μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης υπαγόρευε την ένταξή τους στις βορειοατλαντικές δομές στο πλαίσιο μιας μονοπολικής προσέγγισης για την παγκόσμια κυριαρχία.<br /><br />Από την άποψη αυτή, η εν εξελίξει σύγκρουση ενδεχόμενα υποδηλώνει το τέλος του 30-ετή κύκλου της φιλελεύθερης ηγεμονίας, ως δόγματος μονοπολικής παγκόσμιας κυριαρχίας της Δύσης και την επίσημη είσοδο σε μια νέα εποχή Ψυχρού Πολέμου και πολυπολικής κυριαρχίας. Εντούτοις σε μια δεύτερη ανάγνωση, ο ολοκληρωτικός χαρακτήρας που έχει προσλάβει η σύγκρουση, καθώς μόνο τυπικά δεν είναι πολεμική λόγω του άμεσου κινδύνου να μετατραπεί σε πυρηνική σύρραξη, υποδηλώνει ως θρυαλλίδα της την υποβόσκουσα οικονομική και ειδικότερα την ενεργειακή διάσταση της ασφάλειας.<div><br />Οι νέες τεχνολογίες<br /><br />Το ερώτημα που τίθεται από την άποψη αυτή, από τη σκοπιά της γεωπολιτικής, είναι ποια ριζοσπαστική αλλαγή έχει επέλθει στη σημασία της γεωγραφίας ώστε η επίδρασή της στη διεθνή πολιτική και στις διεθνείς σχέσεις να οδηγεί σε τέτοια ρήξη και σύγκρουση; Πως έχει διαφοροποιηθεί η φύση των στρατηγικών συμφερόντων των χωρών ώστε, η μεν Ρωσία να προκρίνει τώρα την υπεράσπισή τους, ακόμη και με πολεμικό τίμημα και σε βάρος του διεθνούς δικαίου, η δε Δύση να αντιδρά με τη λήψη τόσο σφοδρών οικονομικών μέτρων που πλήττουν καίρια ακόμη και την δικής της έμπνευσης παγκοσμιοποίηση των αγορών χρήματος και κεφαλαίου;<br /><br />Η σημασία των γεωγραφικών παραγόντων και η φύση των στρατηγικών συμφερόντων των χωρών που απορρέουν από αυτούς, έχει πράγματι αλλάξει σε σχέση με τη μεταπολεμική συγκυρία, κυρίως λόγω της έλευσης της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Οι τεχνολογικές επαναστάσεις επανακαθορίζουν πάντα με ένα θεμελιώδη τρόπο το φάσμα των διαθέσιμων φυσικών πόρων και το μίγμα της αποδοτικής αξιοποίησής τους στην οικονομία. Για το λόγο αυτό οι συνέπειές τους επιδρούν πάντοτε καταλυτικά στις διεθνείς σχέσεις και στις ιστορικές εξελίξεις.<br /><br />Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση ειδικότερα, με την εμφάνιση των νέων τεχνολογιών βελτίωσης της αποδοτικότητας των μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων τόσο ως προς τις εκπομπές επιβλαβών αερίων της παραγωγής στο περιβάλλον, όσο και ως προς την ποσοτική συμβολή τους στην παραγωγική διαδικασία, επιτρέπει την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα σε ένα βάθος χρόνου. Αναδιατάσσεται έτσι η οικονομική σημασία των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πόρων μιας χώρας, όπως π.χ. το απόθεμά της σε μη ανανεώσιμους φυσικούς πόρους, και κατά συνέπεια η ανταγωνιστική θέση της στη διεθνή οικονομία.<br /><br />Οι τεχνολογίες αυτές επιτρέπουν την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως π.χ. ο άνεμος και ο ήλιος. Εντούτοις αυτές οι νέες πηγές ενέργειας, αφενός, είναι έντασης κεφαλαίου και απαιτούν μεγάλα κεφάλαια για την ανάπτυξή τους. Αφετέρου, δεν επαρκούν από μόνες τους για την κάλυψη των παραγωγικών αναγκών ακόμη και στη σημερινή τους διάσταση. Έτσι διαγράφεται ευδιάκριτα η προοπτική οι χώρες που είχαν φυσικό συγκριτικό πλεονέκτημα (όπως π.χ. η Ρωσία) ως πλούσιες σε μη ανανεώσιμους φυσικούς πόρους (π.χ. πετρέλαιο) να το απωλέσουν σταδιακά υπέρ των πλούσιων σε κεφάλαια και τεχνογνωσία(π.χ. των βιομηχανικών χωρών της Δύσης).<br /><br />Πράσινη οικονομία και 4η Βιομηχανική Επανάσταση<br /><br />Η προοπτική αυτή είναι ισχυρά θεμελιωμένη στον ευρύτερο καρπό που απέφερε η 4η Βιομηχανική Επανάσταση: την οικονομία της γνώσης. Μια νέα ριζοσπαστικά καινοτομική παραγωγική πρακτική έντασης γνώσης που αναδύεται και παίρνει τη θέση της βιομηχανικής ως η πιο προηγμένη. Το νέο μοντέλο ανάπτυξης στηρίζεται στις τεχνολογίες της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, θεωρούμενων τώρα ως κύριου πυλώνα της μεγέθυνσης, και αποσκοπεί στην εδραίωση της πράσινης οικονομίας, μέσω ενός επιχειρούμενου μεγάλου μετασχηματισμού της βιομηχανικής οικονομίας.<br /><br />Η πράσινη οικονομία επιφέρει μείζονες αλλαγές στη σημασία που έχουν οι παραγωγικοί συντελεστές για την ανάπτυξη, αναβαθμίζοντας το κεφάλαιο έναντι της εργασίας και την τεχνολογική γνώση έναντι των μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων. Κάθε τέτοια ιστορικών διαστάσεων μετατόπιση στη βαρύτητα που έχουν οι παραγωγικοί συντελεστές για την αναπτυξιακή διαδικασία, έχοντας καθοριστική επίδραση στα παραδοσιακά συγκριτικά πλεονεκτήματα και την οικονομική οργάνωση των χωρών, αλλάζει δραματικά τις υφιστάμενες ισορροπίες ισχύος και τους συσχετισμούς στη διεθνή οικονομία και στη συγκεκριμένη περίπτωση στο πεδίο της ενέργειας.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, η πολιτική της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, στη διαδικασία της μετάβασης στο νέο πράσινο ενεργειακό μοντέλο που έχει ήδη ξεκινήσει στη Δύση, καθιστά την ενέργεια σπάνιο παραγωγικό πόρο, όπως εύγλωττα υποδηλώνει ο πυρετός και η έκρηξη των τιμών στις διεθνείς ενεργειακές αγορές. Με την έννοια αυτή η παραγωγή και η εξόρυξη ενέργειας που θεωρείται πράσινη (κατά την ΕΕ και η πυρηνική και το φυσικό αέριο) αλλά και ο έλεγχος της διέλευσής της από αγωγούς μέσω των χωρών, αποκτά μια αναβαθμισμένη σημασία για την ενεργειακή τους ασφάλεια και είναι κρίσιμη για τη θέση τους στο υπό διαμόρφωση νέο διεθνές οικονομικό σύστημα.<br /><br />Συνεπώς, οι παρατηρούμενες σήμερα διεθνώς τάσεις αναθεωρητισμού των μεταπολεμικών συνθηκών και συνόρων έχουν κατά κύριο λόγο ως υπόβαθρο τις γεωγραφικές συνέπειες που επιφέρει η ριζοσπαστική ενεργειακή αναδιάταξη σε παγκόσμια κλίμακα, όπως υπαγορεύεται από την 4η Βιομηχανική επανάσταση. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να αναζητηθεί η θεμελιώδης αιτία, για την τρέχουσα διαφοροποίηση των στρατηγικών συμφερόντων της Ρωσίας που επιβάλλει τον αναθεωρητισμό της (παρεμπιπτόντως όπως και στην περίπτωση της Τουρκίας) όπως και για την αναπτυσσόμενη, ως αντίδραση σε αυτόν, ακόμη και γεωγραφική αναζωογόνηση του ΝΑΤΟ.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η σύγκρουση Ρωσίας-Δύσης και η 4η Βιομηχανική Επανάσταση

Τοπαλίδης Χάρης Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (καταδικαστέα ως προς την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και την ανθρωπιστική...

Διαβάστε την συνέχεια

Ακροβατώντας ανάμεσα στις μυλόπετρες των εμπολέμων και την Τουρκία

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan_mitsotakis-scaled.jpg"><img height="372" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan_mitsotakis-696x464.jpg" width="776" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ένα είναι βέβαιο. Ότι η ”πτωχή πλην τιμία Ελλάς”, υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα επίδειξης φιλοαμερικανισμού δια των αντιρωσικών κεραυνών του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν απέχει πολύ για να πέσει στις μυλόπετρες της πολεμικής σύρραξης στην Ουκρανία εάν γενικευθεί ο πόλεμος, εφόσον θα ”σημαδεύουμε” τους Ρώσους του Πούτιν απ’ την αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης.</span></h3>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Με φόντο τα τεκταινόμενα στην πρώην Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, στέκομαι με σκεπτικισμό στην επιλογή Μητσοτάκη να καταδικάσει ευθέως (και καλώς) τη ρωσική εισβολή σε ανεξάρτητη χώρα, προβαίνοντας όμως στη συνέχεια (πολύ κακώς) σε επιθετικές αναφορές που τον εμφάνισαν ως πρωθυπουργό αποικίας των ΗΠΑ, αφού έβαλε με απίστευτο μένος κατά της Ρωσίας ως βασιλικότερος του βασιλέως… Τζο Μπάιντεν.<br /><br /> Φευ!.. Αυτοί που συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό και του γράφουν τις ομιλίες του δεν γνωρίζουν καλά Ιστορία ή, τουλάχιστον, διπλωματική. Γι’ αυτό και τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα πείθοντάς τον πότε ότι είναι μαξιμαλιστική (”μεγαλοϊδεατική”) η δικαιωματική επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ (κατοχυρωμένη από τη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, 1982- Montego Bay, Τζαμάικα) και πότε ότι είναι προτιμητέα η ακύρωση των προγραμμάτων έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στη χερσαία και θαλάσσια ελληνική επικράτεια.<br /><br /> Ακύρωση που έγινε προς χάριν δήθεν της περιβαλλοντικής ευαισθησίας, αν και πίσω απ’ την κλιματική υποκρισία του πρωθυπουργού και του συμβουλευτικού επιτελείου του κρύβεται ο… αιώνιος ξένος παράγων που είναι ιδιαίτερα ευήκοος στα αιτήματα της Τουρκίας.<br /><br /> Αυτός που, αν και έχει πάρει ΓΗ και ΥΔΩΡ από μας, υποχωρεί στα ”θέλω” και τους εκβιασμούς της. Αυτός που κρύβεται πίσω απ’ τις εθνικά ασύμφορες αποφάσεις του πρωθυπουργού (για να μην προκληθεί η Τουρκία), όπως αυτή της αποποίησης του υποθαλάσσιου φυσικού πλούτου μας, ενώ είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι είναι κάτι παραπάνω από κερδοφόρος.<br /><br /> Όμως εμείς είμαστε υπεράνω της εθνικής κερδοφορίας. Γι’ αυτό και πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων τα αποτελέσματα ερευνών για τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου στο Καστελόριζο και την Κρήτη.<br /><br /> Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που η Τουρκία — επωφελούμενη της δικής μας πολιτικής μυωπίας — προετοιμάζει την έξοδο στο Αιγαίο του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου L-400 TCG Anadolu, για να επιδείξει την γεωπολιτική κυριαρχία της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br /> Ναι, οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού και οι λογογράφοι του δεν πρέπει να ξέρουν καλά Ιστορία. Αλλιώς θα τον είχαν συμβουλέψει να αποφύγει την φορτωμένη με μένος επίθεση στη Ρωσία (την οποία χρειαζόμαστε στο πλευρό μας στα θέματα διεκδίκησης των εθνικών μας δικαίων) και να περιοριστεί στην υπενθύμιση προς όσους επιχειρούν εισβολές ή διαμορφώνουν υβριδικές συνθήκες υπονόμευσης των αντιπάλων τους ότι σε περίπτωση σύρραξης όλοι οι πρωταγωνιστές (μπροστά και πίσω απ’ τα παρασκήνια) βγαίνουν τελικά ζημιωμένοι.<br /><br /> Και βγαίνουν ζημιωμένοι γιατί πόλεμος σημαίνει αμφίπλευρες απώλειες, θανάτους και ακρωτηριασμούς, ισοπέδωση πόλεων και χωριών, φρίκη, παραλογισμό, κατάρα για τον ανθρώπινο πολιτισμό που προκαλεί χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια ξεριζωμένους.<br /><br /> Οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού δεν γνωρίζουν από Ιστορία και για έναν ακόμα λόγο που τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα εκθέτοντας και τον εαυτό τους ταυτόχρονα ως αντιγραφείς του πολάκειου ”κόπι πάστε”.<br /><br /> Του σύστησαν να πει στη Βουλή και να επαναλάβει την ίδια μέρα (2-3-’22) στο υπουργικό συμβούλιο το… διεθνές πλέον κλισέ (προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα) το οποίο ανέφερε σε ομιλία του πολύ νωρίτερα — μιλώντας στην Μπούντεσταγκ (Ομοσπονδιακή Βουλή) — ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς (”… Εμείς, ως δημοκράτισσες και δημοκράτες, ως Ευρωπαίες και Ευρωπαίοι, στεκόμαστε στο πλευρό τους [των Ουκρανών], στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας…”).<br /><br /> ”Στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας” επανέλαβε και ο πρωθυπουργός μας αναφερόμενος στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας αγνοώντας προφανώς ότι πριν απ’ αυτόν το είπαν οι Κλίντον και Ομπάμα (υπαίτιοι των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ σε Γιουγκοσλαβία το 1999 και Αφγανιστάν 2011) για λογαριασμό των Αμερικανών.<br /><br /> Το είπε — τι τραγική ειρωνεία!!! — και το 2018 ο προκάτοχός του πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με αφορμή την επιζήμια ”Συμφωνία των Πρεσπών” (”… είμαι πεπεισμένος ότι εγώ και ο Ζόραν Ζάεφ βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας…”).<br /><br /> Ωστόσο ο Έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε με πειθώ τη φράση αυτή, σαν να την έκανε κτήμα του, εφεύρημα δικό του.<br /><br /> ”Ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας εμείς οι Έλληνες”, είπε, λες και η πλευρά που δικαιώθηκε απ’ την Ιστορία είναι εύκολο να προσδιοριστεί…<br /><br /> Σίγουρα, θα μου πουν οι περισσότεροι ότι δικαιώθηκε η πλευρά που εννοεί ο πρωθυπουργός στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για λογαριασμό της Ελλάδας. Μόνο που ξεχνούν και εκείνος κι αυτοί ότι προϋπήρξε η αδικαίωτη μικρασιατική εκστρατεία που οδήγησε στην Μικρασιατική Καταστροφή (1922), ο αδελφοκτόνος πόλεμος του 1946-’49 (απ’ τον οποίο βγήκαμε διχασμένοι), όπως και η κυπριακή τραγωδία που ακολούθησε το 1974…<br /><br /> Έπειτα, στην παρούσα περίπτωση που αντιμετωπίζουμε, η χρήση ενός όρου που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα κατά τον Εθνικό Διχασμό του 1915-1920 και στη συνέχεια κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την μετεμφυλιακή περίοδο η οποία έκλεισε με την ένταξη της Ελλάδας στο δυτικό στρατόπεδο, είναι — κατά τη γνώμη μου — ατυχής, γιατί αναμοχλεύει πικρίες και πάθη του παρελθόντος.<br /><br /> Πικρίες, πάθη και λάθη στα οποία επικάθηνται οι τελευταίες δηλώσεις έντονης κυβερνητικής ρητορικής εναντίον της Ρωσίας δίνοντας ”γραμμή” για απόλυτη ευθυγράμμιση και συμπαράταξη με το δυτικό παράγοντα εναντίον της με βάση την επιλεκτική επίκληση του Διεθνούς Δικαίου. Κι αυτό δε θα μας βγει σε καλό σε εθνικό επίπεδο.<br /><br /> Και δε θα μας βγει σε καλό όχι μόνο γιατί κάναμε — χωρίς λόγο — εχθρά τη Ρωσία την οποία χρειαζόμαστε στο πλευρό μας και όχι απέναντι, αλλά γιατί δε συμφέρει στην Ελλάδα το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ευθυγραμμίστηκε απόλυτα στην ουκρανική κρίση με τον κύριο εκπρόσωπο της Δύσης και όχι με το Δίκαιο. Το Δίκαιο που απαιτεί καταδίκη κάθε εισβολής από όποιον κι αν επιχειρείται.<br /><br /> Κάτι που θα του έδινε την αφορμή να υπενθυμίσει στους ξένους ότι παραμένει ατιμώρητος ο τρις εισβολέας σε ανεξάρτητες χώρες (Κύπρο, Συρία, Ιράκ) Τούρκος. Όμως δεν το έκανε. Έτσι, άφησε να αιωρείται το συμφιλιωτικό πνεύμα της προ διετίας κυβερνητική διακήρυξης-πρόθεσης ότι ”οι κυρώσεις στην Τουρκία δεν είναι αυτοσκοπός της Ελλάδας”.<br /><br /> Κι αυτή η κυβερνητική αφέλεια, προσαρμοσμένη στα τωρινά δεδομένα, είχε σαν αποτέλεσμα να ”κλέψει” την ευκαιρία και τις εντυπώσεις ο Ταγίπ Ερντογάν (που ξέρει να βρίσκεται πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας) και, με αναπτερωμένο το ηθικό απ’ την αποφυγή των κυρώσεων, να παρουσιαστεί ως διαμεσολαβητής-ειρηνοποιός στο Ουκρανικό θέμα.<br /><br /> Για να καταληξω συμπερασματικά, εκτιμώ ότι η δήλωση του πρωθυπουργού ότι είμαστε στη ”σωστή πλευρά της Ιστορίας” (με την έννοια της επιλογής στρατοπέδου) δεν είναι προς εφησυχασμό μας όσο η διεθνής κοινότητα και ειδικά η Ευρώπη αρνούνται να δεχθούν ότι η Τουρκία είναι με το ένα πόδι έξω απ’ το ΝΑΤΟ για συμφεροντολογικούς λόγους (το δίπορτο είναι διαχρονικά η βάση της πολιτικής της) και συνεχίζουν, με περισσή υποκρισία, να εναγκαλίζονται τον ”επιτήδειο ουδέτερο”.<br /><br /> Εναγκαλίζονται τον τρις εισβολέα Τούρκο, για να μη τους φύγει. Κι αυτό πολλαπλασιάζει τους φόβους μας για επιλογή της χειρότερης λύσης στο Κυπριακό (βλ. διχοτόμηση), ήτοι της μετατροπής της Κύπρου σε ”Ιφιγένειας” στον βωμό της αποκλιμάκωσης της έντασης της Δύσης με την Τουρκία.<br /><br /> Κατά τα άλλα, η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών καλά κρατεί στην Ελλάδα. Μόλις πέρσι, κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, εκπαιδεύσαμε Ουκρανούς κομάντος στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και φέτος η ουκρανική πρεσβεία ζητάει να δρέψει τις ”δάφνες” των κόπων μας καλώντας ”εθελοντές μαχητές” από την Ελλάδα.<br /><br /> Και μόνο η σκέψη του τι θα γινόταν αν ζητούσε κάτι παρόμοιο η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα, με κάνει να ανατριχιάζω. Για… καλή μας τύχη ωστόσο, δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας, οι Τούρκοι συνομιλητές μας και όλα τα θέματα ανοιχτά, με πρώτα αυτά της αποστρατιωτικοποίησης των εληνικών νησιών (αίτημα της Τουρκίας που στηρίζουν ΗΠΑ και Γερμανία, Σεπτέμβριος 2020, με την πρώτη να μας πιέζει για κλείσμο τώρα του Αιγαίο και του Κυπριακού) και της καζάν-καζάν ”συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου (για την οποία… αδημονούσε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνος Ντόκος (Οκτώβριος 2020).<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ακροβατώντας ανάμεσα στις μυλόπετρες των εμπολέμων και την Τουρκία

Ένα είναι βέβαιο. Ότι η ”πτωχή πλην τιμία Ελλάς”, υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα επίδειξης φιλοαμερικανισμού δια των αντιρωσικών κεραυνών του Κυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως θα κλείσει η «ρωσική τρύπα» στο ελληνικό οπλοστάσιο; Ποια τα «ανατολικά» όπλα που χάνουμε!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/s_300.jpeg"><img height="320" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/s_300-696x348.jpeg" width="714" /></a><br /><br />Έχει ειπωθεί από πολλούς η επιπόλαια και ενδεχομένως εξωθεσμική απόφαση αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Δεν έχει καμία σημασία το πόσο σπουδαία ή όχι ήταν τα όπλα, δεν έχει σημασία από πού και πως αποκτήθηκαν τα συγκεκριμένα όπλα. Σημασία έχει ότι προμηθεύσαμε πολεμικό υλικό σε μία εμπόλεμη χώρα προφανώς για να τα χρησιμοποιήσει κατά μίας άλλης χώρας που 24ωρα πριν ο Υπουργός εξωτερικών της χώρας μας είχε επισκεφθεί στα πλαίσια εδραίωσης των φιλικών δεσμών. Σημασία δεν έχει τόσο το πόσο στερηθήκαμε τα όπλα αυτά καθ΄ αυτά αλλά οι συνέπειες από την κίνηση αυτή για το οπλοστάσιο μας. Γι αυτό και η απόφαση χαρακτηρίζεται «μονομερής» γιατί δεν έλαβε υπ΄ όψη τα άλλα μέρη που βέβαια δεν θα αποφάσιζαν αλλά θα ενημέρωναν για τις συνέπειες του να ενισχύσουμε, έστω στοιχειωδώς, για πρώτη φορά εάν δεν κάνουμε λάθος, την μία πλευρά δύο αντιμαχομένων.<br /><br />Εαν η απόφαση αυτή δεν ήταν «στο πόδι» και είχε ζητηθεί η γνώμη των Γενικών Επιτελείων, τότε ο κ. Πρωθυπουργός ίσως θα ενημερωνόταν για τις προφανείς συνέπειες της αποκοπής υποστηρικτικής ροής ανταλλακτικών και υπηρεσιών από τον Ρωσική αμυντική βιομηχανία που βέβαια, όπως είναι φυσικό, ελέγχεται απόλυτα από το «χολωμένη» έναντι της Ελλάδας, κυβέρνηση της Ρωσίας. <br /><br />Εάν ζητούσε σχετική ενημέρωση ο κ Πρωθυπουργός τότε θα αντιλαμβανόταν ότι η αντιαρματική και αντιαεροπορική άμυνά μας σε πολύ μεγάλο βαθμό βασίζεται σε μέσα του «ανατολικού μπλοκ ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις δυνατότητες ταχείας μεταφοράς με ναυτικές δυνάμεις.<br /><br />Συγκεκριμένα θα τον ενημέρωναν μεταξύ άλλων ότι: <br /><br />-Μετά από μια πολύμηνη διαδικασία είμαστε έτοιμοι να κάνουμε την τελική διαπραγμάτευση για κάποιες εκατοντάδες αντιαρματικών βλημάτων δεύτερης γενιάς, KORNET<br /><br />– Είναι στα πρόθυρα υπογραφής σύμβασης συνέχισης της υποστήριξης τόσο των αντιαεροπορικών συστημάτων TOR-M1, ενός συστήματος παντός καιρού, για την αντιμετώπιση αεροπλάνων, ελικοπτέρων, πυραύλων κρουζ, κατευθυνομένων βλημάτων, UAV κλπ όσο και των OSA-AKM παραπλήσιων δυνατοτήτων<br /><br />-Για τα παραπάνω συστήματα βρίσκεται σε εξέλιξη ενεργή σύμβαση και έχει τεθεί ήδη παραγγελία υλικών που επίκειται η παράδοση τους όπως επίκειται και η επιστροφή διαφόρων υλικών που εστάλησαν στην κατασκευάστρια χώρα για επισκευή<br /><br />-Κάποια από τα βλήματα/ρουκέτες των παραπάνω συστημάτων βρίσκονται στο τέλος του ορίου ζωής των και είναι σε εξέλιξη ενέργειες για την επέκταση του ορίου ζωής των <br /><br />– Και βέβαια η απαίτηση για την συνέχιση υποστήριξης των S-300 μια και η σύμβαση αυτή έχει την κατά περιόδους απαίτηση ανανέωσης<br /><br />-Στο ναυτικό κομμάτι η ταχύτητα μεταφοράς ενισχύσεων δια θαλάσσης στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο γνωστά ZUBR, σκάφη με ιδιαιτερότητες που μόνο οι κατασκευαστές τους μπορούν να υποστηρίξουν και υπάρχει συνεχής απαίτηση γι αυτό<br /><br />Εκτός από το αμιγώς στρατιωτικό υλικό δεν πρέπει οι παρούσες κλιματολογικές συνθήκες να μας ξεγελάνε και να μην προετοιμαζόμαστε έγκαιρα για την αντιμετώπιση των θερινών δασικών πυρκαγιών. Πέρυσι το καλοκαίρι όλοι εναγωνίως ψάχνανε να βρουν που είναι το Ρωσικό Berliev όταν είχαμε τις μεγάλες πυρκαγιές γιατί αναγνωρίστηκε η αξία του, λόγω του όγκου του νερού αλλά και με την ταχύτητα που το μετέφερε. Γνωρίζουμε ότι το προηγούμενο φθινόπωρο ο τότε αρμόδιος κ. Χαρδαλιάς μετέβη στην Μόσχα και συζήτησε για την διαθεσιμότητα 1-2 Berliev για χρήση το φετινό καλοκαίρι χωρίς να υπογραφεί βέβαια κάποια σύμβαση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το αεροσκάφος αυτό είναι μοναδικό παγκοσμίως. Κάτι ανάλογο από πλευρά ποσότητας νερού (όχι όμως jet) είναι το Ιαπωνικό SU2 που η χώρα μας, παρά τις προ ετών προσπάθειες δεν το υιοθέτησε σαν λύση.<br /><br />Εκτός από το Berliev τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται για κατάσβεση και αριθμός ρωσικών ελικοπτέρων (πέρα των 10 την προηγούμενη χρονιά.<br /><br />Επισημαίνεται ότι είμαστε η μοναδική, από ετών, χώρα του ΝΑΤΟ (πέρα της περίπτωσης των S400 της Τουρκίας) που βασικοί τομείς της άμυνας μας στηρίζονται σε υλικό ανατολικού τύπου και για το οποίο δεν υφίσταται εναλλακτική πηγή υποστήριξης ενώ συγχρόνως από τις λίγες που ενίσχυσαν την Ουκρανία με πολεμικό υλικό.<br /><br />Για όλους αυτούς τους λόγους η απόφαση αποστολής πολεμικού υλικού μάλλον επιπόλαια μπορεί να χαρακτηριστεί και πρέπει σύντομα η Κυβέρνηση να δει πως θα γεφυρωθεί το χάσμα έλλειψης υποστήριξης στα συγκεκριμένα μέσα που η ίδια δημιούργησε.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως θα κλείσει η «ρωσική τρύπα» στο ελληνικό οπλοστάσιο; Ποια τα «ανατολικά» όπλα που χάνουμε!

Έχει ειπωθεί από πολλούς η επιπόλαια και ενδεχομένως εξωθεσμική απόφαση αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Δεν έχει καμία σημασία το πόσο σπουδαί...

Διαβάστε την συνέχεια

“Κόκκινο Μήλο”: Ένα νέο τουρκικό αερόχημα κρούσης ως απειλή για το Αιγαίο

<img height="385" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/RED-APPLE-Supersonic-Stealth-UCAV-turkey.jpg" width="735" /><br /><br />Η τουρκική Baykar Defense ανακοίνωσε πως ξεκινά την παραγωγή του χαμηλής ορατότητας, υπερηχητικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους Kizilelma, η “κόκκινου μήλου”. Η ονομασία δεν είναι τυχαία. Τι “κόκκινο μήλο”, είναι όραμα του Παντουρκισμού και συμβολίζει την επανένωση των Τούρκων από τον Καύκασο, τα Βαλκάνια, την Κεντρική Ασία, έως την Μέση Ανατολή…<br /><br />Αν υπάρχει κάτι που μπορούμε χωρίς δυσκολία να παραδεχτούμε για τους ανατολικούς μας γείτονες είναι η μεθοδικότητα και η επιμονή τους να αποκτήσουν μια όσο το δυνατό ανεξάρτητη από τρίτους αμυντική βιομηχανία. Ένα ακόμη παράδειγμα αυτής της συστηματικής προσπάθειας που ξεκίνησε το 1984 είναι το πρόγραμμα MIUS (Muharip Insansiz Ucak Sistemi – Unmanned Combat Aircraft System), το οποίο αφορά την κατασκευή ενός αεροχήματος κρούσης με κινητήρα Turbofan.<br /><br />Το πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από 9 χρόνια με τις πρώτες μελέτες να ολοκληρώνονται το 2013 από τους μηχανικούς της εταιρείας του γαμπρού του προέδρου Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, ενώ το πρόγραμμα επίσημα ξεκίνησε στα μέσα του 2018. Σήμερα μετά από σχεδόν μια δεκαετία, όσο χρονικό διάστημα θα χρειαζόταν για να ξεχαστεί ένα ανάλογο ελληνικό πρόγραμμα, η τουρκική εταιρεία παρουσίασε ανεπίσημα το πρόπλασμα του αεροχήματος στις εγκαταστάσεις της.<br /><br />Μπορεί η οικονομική κρίση να δοκιμάζει την Τουρκία, η αμυντική βιομηχανία της όμως, προς απογοήτευση των Ελλήνων “πασιφιστών” δεν σταματά να αναπτύσσει και να παράγει νέα οπλικά συστήματα τα οποία στο μέλλον θα στραφούν κατά της Ελλάδας. Το αερόχημα κρούσης «KIZILELMA» που σημαίνει «Κόκκινο Μήλο», (με συμβολική αναφορά φυσικά στην τουρκική μυθολογία όπως υποδηλώνει το όνομα) αποτελεί το επιστέγασμα των προσπαθειών του προεδρικού γαμπρού, αφού φιλοδοξεί με το αερόχημα αυτό να βάλει την Τουρκία στη λίστα των λίγων χωρών που διαθέτουν την τεχνολογία να αναπτύξουν και να κατασκευάσουν αεροχήματα κρούσης σημαντικής εμβέλειας και αυτονομίας με κινητήρα Turbofan.<br /><br />Το αερόχημα κρούσης «KIZILELMA» θα έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 5,5 τόνους, καύσιμο 500 κιλά και 1 τόνο μεταφερόμενο πολεμικό φορτίο τόσο εντός της ατράκτου του αεροχήματος, όσο και κάτω από τις πτέρυγές του. Το τουρκικό αερόχημα θα μπορεί να ίπταται στα 35.000 πόδια θα έχει αυτονομία 5 ώρες πτήσης, και ταχύτητα πλεύσης Mach 0.6. Το τουρκικό αερόχημα επρόκειτο να εξοπλιστεί με ένα κινητήρα τύπου AI-322F Turbofan ή εναλλακτικά τύπου AI-25TLT Turbofan της ουκρανικής Ivchenko Progress, όμως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θέτει σε αμφιβολία την υλοποίηση αυτής της συνεργασίας.<br /><br />Το αερόχημα θα διαθέτει δορυφορική κεραία ώστε να μπορεί να επιχειρεί σε μεγάλες αποστάσεις από την βάση του. Επιπλέον το τουρκικό αερόχημα κρούσης θα μπορεί να φέρει τον πύραυλο cruise SOM-J ο οποίος αναπτύχθηκε από την τουρκική αμυντική βιομηχανία για το μαχητικό F-35 καθώς και το σύνολο των αερομεταφερόμενων κατευθυνόμενων πυρομαχικών που η Τουρκία έχει αναπτύξει η αναπτύσσει αυτή την περίοδο.<br /><br />Το τουρκικό αερόχημα κρούσης θα είναι εξοπλισμένο με ραντάρ AESA, θα έχει χαμηλό ηλεκτρομαγντικό ίχνος, πτερύγια canards και κάθετες ουραίες πτέρυγες σε σχήμα ανοικτού V. Το συγκεκριμένο αερόχημα είχε αρχικά παρουσιαστεί από τα διεθνή ΜΜΕ ως σχέδιο το καλοκαίρι του 2021 ως η εναλλακτική λύση του επίσης υπό ανάπτυξη αεροχήματος κρούσης TB3 Bayraktar UCAV. Και τα δύο αεροχήματα προορίζονται βασικά για το νέο τουρκικό ελαφρύ αεροπλανοφόρο TCG Anadolu το οποίο τελικά δεν θα εξοπλιστεί με τα μαχητικά F-35B όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί λόγω του γνωστού εμπάργκο της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην Τουρκία για το συγκεκριμένο αεροσκάφος.<br /><br />Με βάση τα νέα δεδομένα ο Selcuk Bayraktar άρπαξε την ευκαιρία και προχώρησε στην παράλληλη ανάπτυξη δύο αεροχημάτων τα οποία θα μπορούσαν να επιχειρούν από το TCG Anadolu αξιοποιώντας την τεχνογνωσία από την ανάπτυξη του TB2 Bayraktar και την από παλαιά εκφρασμένη φιλοδοξία της Τουρκίας να αναπτύξει ένα αερόχημα κρούσης με κινητήρα Turbofan.<br /><br />Σύμφωνα με την τουρκική εταιρεία το «KIZILELMA» θα πρέπει να επιχειρεί από το TCG Anadolu μια πρόκληση αρκετά μεγάλη για την τουρκική αμυντική βιομηχανία η οποία δεν διαθέτει ανάλογη εμπειρία με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την συγκεκριμένη έκδοση του αεροχήματος. Αυτό φυσικά δεν επηρεάζει διόλου την ανάπτυξη της έκδοσης του αεροχήματος που θα επιχειρεί από αεροπορικές βάσεις και αεροδρόμια. Η πρώτη πτήση του νέου αεροχήματος κρούσης υπολογίζεται να πραγματοποιηθεί το 2023 το έτος που η Τουρκική Δημοκρατία θα εορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της από τον Κεμάλ Ατατούρκ.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="406" src="https://www.youtube.com/embed/FTRvAG82ycI" width="734" youtube-src-id="FTRvAG82ycI"></iframe><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

“Κόκκινο Μήλο”: Ένα νέο τουρκικό αερόχημα κρούσης ως απειλή για το Αιγαίο

Η τουρκική Baykar Defense ανακοίνωσε πως ξεκινά την παραγωγή του χαμηλής ορατότητας, υπερηχητικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους Kizilelma, η “...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας;

<img height="360" src="https://lawandorder.gr/wp-content/uploads/2022/03/Kyriakos-Mitsotakis-Tayip-Erdogan-13-3-2022-1024x576.jpg" width="737" /><br /><br />Στην συνάντηση του Τούρκου Πρόεδρου, Ταγίπ Ερντογάν και του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε συγκατάνευση ότι οι τόνοι ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να πέσουν και πως δεν υπάρχει λόγος να προστίθενται προβλήματα και εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Το ερώτημα που ανακύπτει είναι πολύ συγκεκριμένο: Αρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία για να δρομολογήσει την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου;<br /><br />Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θέτει ζητήματα περιφερειακής, κι όχι μόνο, ασφάλειας. Όσον αφορά δε τις κυρώσεις, πέραν του μέσου πίεσης προς τη ρωσική πλευρά, συνιστούν αγγλοσαξονικές αξιώσεις για ατλαντικές ευθυγραμμίσεις για το σύνολο των κρατών της ΕΕ και των μελών του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία καταδίκασε μεν τη ρωσική εισβολή, κλείνοντας τα Στενά για τα ρωσικά πολεμικά πλοία, αλλά αρνήθηκε να υιοθετήσει περαιτέρω οικονομικές κυρώσεις έναντι της Μόσχας και να επωμιστεί το ανάλογο οικονομικό και διπλωματικό κόστος.<br /><br />Αντιθέτως, η Ελλάδα πρωτοστάτησε στις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας αναλαμβάνοντας σημαντικό διπλωματικό και οικονομικό κόστος, καθώς και απροσδιόριστο ρίσκο σχετικά με την ασφάλεια των Ελλήνων/δων της Ουκρανίας, τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και μετά. Το αναμενόμενο θα ήταν να ήμασταν διπλωματικά πιο φειδωλοί σε χώρες που δεν ομονόησαν με την αποφασιστική στάση του δυτικού κόσμου έναντι της Ρωσίας. Επιγραμματικά, η Ελλάδα αναλαμβάνει σημαντικό κόστος από τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Τουρκία σαφώς λιγότερο και η εν λόγω συνάντηση το μετριάζει έτι περαιτέρω.<div><br />Η Τουρκία θα επιδιώξει να επιβάλει μέρος των αναθεωρητικών της στόχων.<br /><br />Προφανώς οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας ορθώς υπάρχουν, αλλά οφείλουν να λειτουργούν αμφίδρομα, αναλόγως το ύφος και το περιεχόμενο των εκατέρωθεν δηλώσεων και πράξεων. Διαχρονικά παρατηρείται το φαινόμενο ότι, μετά από κάθε νέα προσπάθεια μετριασμού της εκάστοτε έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η τουρκική ηγεσία επιλέγει να αυξήσει κατά το δοκούν το επίπεδο της αντιπαράθεσης στις διμερές σχέσεις, είτε λεκτικά είτε στο πεδίο, χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια. Η συγκεκριμένη πρακτική καταδεικνύει μια προβληματική λειτουργία σε βάθος τεσσάρων δεκαετιών.<br /><br />Η αντίληψη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα οδηγήσει σε νέους ατλαντικούς πειθαναγκασμούς -ανάλογους της ψυχροπολεμικής περιόδου- και για τις δύο χώρες και πρακτικά θα αναιρέσει τους αναθεωρητικούς στόχους της Άγκυρας συνιστά περισσότερο ελληνικό ευσεβή πόθο παρά βάσιμη υπόθεση. Ήδη η Τουρκία, εν μέσω του πολέμου στην Ουρανία και πολύ πιο αποφασιστικά μετά την κατάπαυση των εχθροπραξίων θα επιδιώξει να επιβάλει μέρος των αναθεωρητικών της στόχων στην νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας της περιοχής κι όχι να αναδιπλωθεί, προσαρμοζόμενη στις ατλαντικές και ευρωπαϊκές επιλογές.<br /><br />Επομένως, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν να διαχειριστούν στρατηγικά τον τουρκικό ηγεμονισμό υπό συνθήκες αναδιανομής του παγκόσμιου και περιφερειακού καταμερισμού ισχύος, κατάσταση που επηρεάζει ήδη την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και των ευρωπαϊκών κρατών.<br /><br />Σχετικά με την απόφαση για την ενεργοποίηση των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), η τριακονταετής πρακτική κατέδειξε ότι δεν εφαρμόζονται στη βάση της αμοιβαιότητας, αλλά κατά κανόνα παραβιάζονται από την Τουρκία, χωρίς ουσιαστικές συνέπειες, ούτε κατά την διάρκεια της παραβίασής τους, ούτε μετέπειτα. Εν γένει και προς αποφυγή παρανοήσεων τα ΜΟΕ αποτελούν εργαλείο που επιδρά θετικά στην πρόληψη κρίσεων, μόνο όταν ισχύουν αμοιβαίως, διαφορετικά λειτουργούν ετεροβαρώς και συνιστούν αυτοπεριορισμό της μίας πλευράς.<br /><br />Προφανώς, η τήρηση των ΜΟΕ οφείλει να είναι πρόκριμα για την σύναψη νέων και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτρέψουν μια ειλημμένη απόφαση κλιμάκωσης, αλλά αποτρέπουν μόνο ένα ατυχές περιστατικό. Εκτός κι αν διαπραγματευόμαστε για την σύναψη νέων διευρυμένων ΜΟΕ, ενώ δεν τηρούνται τα συμφωνημένα. Αν συμβεί αυτό θα συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να τηρήσει τη δέσμευσή της προς την κοινωνία και την αποφασιστικότητά της προς συμμάχους και εταίρους, ότι συνομιλεί μόνον για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική εξωτερική πολιτική σκοπό έχει την εξυπηρέτηση των προσδιορισμένων συμφερόντων της κοινωνίας μέσω της υιοθέτησης μίας στρατηγικής που θα μετατρέψει τα δυνάμει δικαιώματα σε εφαρμοστέα πολιτική.<br /><br />Η Ελλάδα και η Κύπρος λοιπόν οφείλουν να αποτρέψουν την Τουρκία να επιτύχει τους ηγεμονικούς της σχεδιασμούς τώρα και μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, με ή χωρίς τον Ερντογάν. Μια κεμαλική παλινόρθωση δεν θα τερματίσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό και πιθανόν να ανατρέψει τις παρούσες αντιτουρκικές συσπειρώσεις.<div><br />Συγκυριακή αναδίπλωση<br /><br />Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε ότι η Τουρκία έχει επιδοθεί σε μία εργώδη προσπάθεια αποκατάστασης των διμερών της σχέσεων με χώρες της ευρύτερης περιοχής: Ισραήλ, Αίγυπτος, και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ενδεχομένως η ελληνική ζέση προσέγγισης της Τουρκίας να τις διευκολύνει.<br /><br />Η τουρκική αναδίπλωση είναι μάλλον συγκυριακή και δεν αποτελεί απαρχή της στρατηγικής υποχώρησης της Τουρκίας και παύση των τουρκικών ηγεμονικών φιλοδοξιών. Κοντολογίς, η όποια διαδικασία εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων προϋποθέτει επαρκή αποτρεπτική ισχύ. Άλλες στρατηγικές έναντι της Τουρκίας, όπως η στρατηγική «μεταφοράς βαρών» σύμφωνα με την τυπολογία του J. Mearsheimer, έχουν περιορισμένες δυνατότητες εφαρμογής.<br /><br />Η εν λόγω στρατηγική βασίζεται στην υπόθεση ότι ένας τρίτος δρών θα εξισορροπήσει την αναθεωρητική Τουρκία. Η γεωγραφική εγγύτητα και η εκ των πραγμάτων εκδίπλωση του τουρκικού ηγεμονισμού σε ζώνες κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου, κάνει πιθανότερο το σενάριο να γίνουμε στόχος στρατηγικής «μεταφοράς βαρών» από όμορα κράτη, παρά να κάνουμε χρήση της. Η συνάντηση της Κωνσταντινούπολης δημιουργεί προσδοκίες εξομάλυνσης στο μέλλον, ενώ υποσκάπτει τις διμερείς συνεργασίες στον τομέα της ασφάλειας που είχε δρομολογήσει το προηγούμενο διάστημα η Ελλάδα.<br /><br />Εν γένει θωρήσεις, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό αυτοεξαιρούν την Ελλάδα από το σωφρονισμό της Άγκυρας, αποτελούν τις λογικές απολήξεις μιας στρεβλής πρόσληψης της έννοιας και του περιεχομένου της στρατηγικής, ενισχύοντας τον κίνδυνο να προσδιοριστεί από τρίτα κράτη ως γεωπολιτικός «τζαμπατζής».<br /><br />Η συνάντηση του Τούρκου Πρόεδρου, Ταγίπ Ερντογάν και του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη δημιουργεί προσδοκίες μίας ανέφελης – σύντομης- περιόδου για τις διμερείς σχέσεις, χρήσιμη για αμφότερα τα κράτη. Υπό αυτό το πρίσμα είναι κατανοητή. Μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, η Τουρκία – ερντογανική ή μη- θα επανακάμψει επί του πεδίου, μακάρι η σχετική θέση της Ελλάδας τότε να είναι ενισχυμένη.<br /><br /><b><i>*Διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Παν/μιου Αιγαίου και εντεταλμένος Λέκτορας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://lawandorder.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div>

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας;

Στην συνάντηση του Τούρκου Πρόεδρου, Ταγίπ Ερντογάν και του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε συγκατάνευσ...

Διαβάστε την συνέχεια