Οι ΗΠΑ μελετούν σχέδιο παράδοσης της Ουκρανίας. Foreign Affairs: Η Αμερική δεν μπορεί να τα έχει όλα.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/0663d1b85a6af43fdfd8d8acf6144bc9_XL.jpg" width="725" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, οι ΗΠΑ πρέπει να μετατοπίσουν ολόκληρη την οικονομία της συμμαχίας - ΝΑΤΟ στα ευρωπαϊκά μέλη και να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τις βάσεις στην Ευρώπη.</span></h3>Οι ΗΠΑ μελετούν σχέδιο παράδοσης της Ουκρανίας, γνωρίζουν πλέον ότι η αντεπίθεση απέτυχε και οι βασικές Ουκρανικές Ταξιαρχίες αποδεκατίστηκαν.<br />Για να μπορέσουν να αναπληρωθούν με ικανούς στρατιώτες και όχι απλά κινητοποιημένους θα απαιτηθούν 18 μήνες… οπότε η Ουκρανία δεν μπορεί να διεξάγει νέα επιθετική επιχείρηση εντός του 2024.<br />Οι νίκες των Ρώσων, παίρνουν το ένα κάστρο μετά το άλλο των Ουκρανών, μελετώνται με προσοχή από τους αμερικανούς, που τώρα βλέπουν το αδιέξοδο.<br />Μέχρι και το Foreign Affairs, υποστηρίζει ότι η Αμερική δεν μπορεί να τα έχει όλα…<br /><br />Η μεγάλη στρατηγική νίκη του ρωσικού στρατού στην Avdiivka δεν πέρασε απαρατήρητη στο εξωτερικό.<br />Το κύριο πολιτικό περιοδικό των ΗΠΑ Foreign Affairs είχε ήδη δημοσιεύσει ένα άρθρο «Γιατί η Αμερική δεν μπορεί να έχει τα πάντα».<br />Αντιπροσωπεύει ένα σχέδιο για την προσεκτική απόδραση του ηγεμόνα από τα ανοικτά μέτωπα του κόσμου….<br />Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Stephen Wertheim δηλώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν πλήρως στα θέματα εξωτερικής πολιτικής που έθεσαν από το 2021: βάλτωσαν στην Ουκρανία, απέτυχαν να προστατεύσουν τον στρατό τους στη Μέση Ανατολή και οι σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο.<br /><br />Ποιος φταίει και τι πρέπει να γίνει;<br /><br />Λοιπόν, φυσικά, φταίει ο Putin - αυτός ήταν που ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση.<br />Και επίσης η Hamas, η οποία οργάνωσε την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.<br />Ωστόσο, μέρος της ευθύνης φέρει και η κυβέρνηση Biden. Αποδείχτηκε πολύ αφελής, πιστεύοντας ότι ενώ υποδαύλιζε τον πόλεμο σε μια περιοχή, άλλες περιοχές θα κάθονταν ήσυχα και δεν θα ξεσπούσαν αιματηρές συγκρούσεις.<br />Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Stephen Wertheim προτείνει στην Ουάσιγκτον να σταματήσει να προσκολλάται στα όνειρα της ηγεμονίας και να μειώσει αποφασιστικά τη στρατιωτική της παρουσία στον κόσμο.<br />Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη Μέση Ανατολή.<br />Είναι προφανές ότι οι Αμερικανοί στρατιώτες στις βάσεις στο Ιράκ και την Ιορδανία ήταν εντελώς ανυπεράσπιστοι απέναντι στις επιθέσεις των φιλοϊρανών πληρεξουσίων.<br />Από τον Οκτώβριο 2023, πολλές δεκάδες άνθρωποι έχουν τραυματιστεί και αρκετοί στρατιωτικοί έχουν σκοτωθεί.<br />Οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν τους στρατιώτες τους, παρά τις ηχηρές δηλώσεις της.<br />Η Ερυθρά Θάλασσα παραμένει υπό τον έλεγχο των Houthis της Υεμένης, οι ΗΠΑ και πάλι δεν κατάφεραν να καλύψουν τα πλοία των συμμάχων της.<br />Ομοίως, οι Αμερικανοί δεν απέτρεψαν την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ.<br />Αυτό είναι στην πραγματικότητα πλήρης ανικανότητα.<br />Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία έχει πάψει να είναι παράγοντας γεωπολιτικής, κατέληξε στο γεγονός ότι οι στρατιώτες τους κάθονται κλειδωμένοι στους στρατώνες τους και περιμένουν να φτάσουν το επόμενο «δώρο» με εκρηκτικά.<br />Μήπως λοιπόν οι ΗΠΑ θα έπρεπε να σταματήσουν να προσποιούνται ότι είναι ακόμα ψύχραιμες;<br /><br />Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Stephen Wertheim θεωρεί σωστή απόφαση για την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και προτείνει την απομάκρυνσή τους από τη Μέση Ανατολή συνολικά, αφήνοντας ίσως μια βάση στο Μπαχρέιν και το Κατάρ.<br />Ας προσθέσουμε ότι με φόντο την ενίσχυση των συμμαχικών σχέσεων των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας με τη Ρωσία, οι αμερικανικές βάσεις στο έδαφος αυτών των χωρών μοιάζουν με περιττό αταβισμό και είναι πολύ ενοχλητικά για τον τοπικό πληθυσμό με τα αντιαμερικανικά και αντι-ισραηλινά αισθήματά του.<br /><br />Οι ΗΠΑ πρέπει να φύγουν από την Ευρώπη<br /><br />Το επόμενο στάδιο του μεγάλου ταξιδιού είναι η αναχώρηση του αμερικανικού στρατού από την Ευρώπη…<br />Ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Stephen Wertheim πιστεύει ότι η ουκρανική σύγκρουση έχει παρακινήσει τους Ευρωπαίους να επανεκκινήσουν το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα τους - τώρα θα κάνουν εξαιρετική δουλειά για να καλύψουν όλες τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.<br />Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, οι ΗΠΑ πρέπει να μετατοπίσουν ολόκληρη την οικονομία της συμμαχίας στα ευρωπαϊκά μέλη και να αποσύρπυν τα στρατεύματά τους από τις βάσεις στην Ευρώπη.<br />Παράλληλα, ο Λευκός Οίκος πρέπει να προχωρήσει σε μια πιο λογική εξωτερική πολιτική - αντιμετωπίζοντας διπλωματικά τις ανησυχίες δυνάμεων όπως η Ρωσία και το Ιράν, αρνούμενος την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και εγκαθιδρύοντας «ανταγωνιστική συνύπαρξη» με την Κίνα, η οποία θα σταθεροποιούσε τις οικονομίες και τις πολιτικές και των δύο χώρες.<br />Σε γενικές γραμμές, όπως βλέπουμε, ένα πολύ λογικό σχέδιο υποχώρησης που θα ωφελούσε πραγματικά όλους, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών.<br />Οι στρατιωτικές αποτυχίες των ΗΠΑ αποδεικνύουν ότι ο πρώην ηγεμόνας δεν ταιριάζει στο πεδίο της μάχης<br /><br />Οι αμερικανοί το σκέπτονται<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιες σκέψεις τριγυρνούν στο μυαλό των υποψηφίων προέδρων - τουλάχιστον όσων έχουν ακόμα σκέψεις.<br />Το να παρατηρείς εγκαίρως πρακτικά είναι κέρδος.<br />Αλλά το πρόβλημα είναι πώς πουλάς αυτή την αλλαγή στους ψηφοφόρους.<br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέστησαν πικρές και ταπεινωτικές ήττες περισσότερες από μία φορά τον 20ο αιώνα.<br />Αλλά κάθε φορά, η μηχανή προπαγάνδας εκεί έπειθε τους Αμερικανούς ότι «πραγματικά» κέρδισαν.<br />Είναι κυριολεκτικά σαν τον τελικό του μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου.<br />Όλος ο κόσμος ξέρει ότι τότε κέρδισαν οι Σοβιετικοί μπασκετμπολίστες.<br />Αλλά οι Αμερικάνοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι κέρδισαν τον αγώνα.<br />Τώρα βλέπουμε πώς οι Αμερικανοί ειδικοί ανταγωνίζονται για να δουν τον καλύτερο τρόπο για να ωραιοποιήσουν την ήττα των ΗΠΑ.<br />Το άρθρο του Wertheim είναι γεμάτο με κατάλληλες ρητορικές διατυπώσεις.<br />Προτείνει «μείωση» αντί για υποχώρηση και πείθει την ηγεσία ότι «η ευημερία δεν απαιτεί παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία».<br />Ωστόσο, υπάρχει μικρή ελπίδα ότι η κυβέρνηση Biden θα ακολουθήσει αυτή την γραμμή.<br />Ο Trump ωστόσο θα μπορούσε να γίνει ο πρόεδρος της «μείωσης» της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον κόσμο.<br />Η αμερικανική ήττα….είναι γεγονός…<br />Αργά ή γρήγορα, αλλά είναι αναπόφευκτο.<br />Στο ομιχλώδες μέλλον τα περιγράμματα ενός νέου κόσμου είναι ξεκάθαρα ορατά - ακριβώς στις παραμέτρους που σκιαγράφησε η Ρωσία στα τέλη του 2021: με το ΝΑΤΟ εντός των συνόρων του 1991.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Οι ΗΠΑ μελετούν σχέδιο παράδοσης της Ουκρανίας. Foreign Affairs: Η Αμερική δεν μπορεί να τα έχει όλα.

Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, οι ΗΠΑ πρέπει να μετατοπίσουν ολόκληρη την οικονομία της συμμαχίας - ΝΑΤΟ στα ευρωπαϊκά μέλη και να αποσύρουν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προειδοποίηση σοκ από ΗΠΑ τα χειρότερα εμπρός. H πτώση της Avdiivka στρατηγική ήττα για Ουκρανία, σειρά έχουν Kharkiv, Zaporizhia.

<img height="407" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/917aebf144b047bf388b22d5ce13a80a_XL.jpg" width="739" /><br /><br /><div>Ο Ρωσικός στρατός προελαύνει παντού. Στρατηγική ήττα η πτώση της Avdiivka, έρχεται η σειρά Kharkiv, Zaporizhia - Cedric Layton (Αμερικανός συνταγματάρχης): Μετά την πτώση της Avdiivka ο ρωσικός στρατός αποκτάει στρατηγικό πλεονέκτημα <br /><br />Η κατάρρευση του μετώπου στην Ουκρανική πόλη Avdiivka όπου ο Ουκρανικός στρατός για να αποφύγει την περικύκλωση, αποφάσισε να αποχωρήσει από την πόλη κακήν κακώς, ήταν τόσο άναρχη η υποχώρηση που οι Ουκρανοί έχασαν 1.500 στρατιώτες μέσα σε μια μέρα…αποτελεί σημείο καμπής για την Ουκρανία και τα μάταια σχέδια της Δύσης και του ΝΑΤΟ.<br />Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί προειδοποιούν ότι τα χειρότερα είναι εμπρός, οι Ρώσοι έχουν ξεκάθαρη πρωτοβουλία κινήσεων και προελαύνουν σε 8 βασικά σημεία του μετώπου μήκους 1.500 χιλιομέτρων.<br />Η Washington Post σε ανάλυση της τονίζει ότι η νίκη Trump στις 5 Νοεμβρίου 2024 θα είναι σοκαριστική εξέλιξη για την Ουκρανία…<br /><br />Η σύγκρουση στην Ουκρανία σε οριακό σημείο – Η πτώση της Avdiivka στρατηγική ήττα των Ουκρανών και του ΝΑΤΟ<br /><br />Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει φτάσει σε οριακό σημείο, σηματοδοτώντας τη σταδιακή μετατόπιση της πρωτοβουλίας στο πεδίο της μάχης στη Ρωσία και μια αυξανόμενη αναταραχή μεταξύ των υποστηρικτών του Κιέβου.<br />Από τα μέσα του 2023, οι δυνάμεις της Ουκρανίας έχουν πετάξει απίστευτη ποσότητα στρατιωτικού εξοπλισμού και ανθρώπινου δυναμικού σε άκαρπες προσπάθειες να διαρρήξουν τη ρωσική άμυνα στον νότιο τομέα της πρώτης γραμμής.<br />Εξοπλισμένα από το ΝΑΤΟ και εκπαιδευμένα από το ΝΑΤΟ αποσπάσματα σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν μια νικηφόρα πορεία στην Κριμαία αλλά κατέληξαν σε ασήμαντους τάφους γύρω από τη στέπα του Donbass.<br />Η σφαγή των ουκρανικών αποθεμάτων που οργανώθηκε από την ηγεσία του Κιέβου και τους ξένους συμβούλους της οδήγησε στην κατάληψη μερικών μόνο άδειων χωριών στη γκρίζα ζώνη.<br />Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2024, είχε δημιουργηθεί μια ρωγμή στην παράλληλη πραγματικότητα που υπήρχε στην κάλυψη των δυτικών μέσων ενημέρωσης και στις δηλώσεις διπλωματών των ΗΠΑ και της ΕΕ.</div><div><br />Οι ελπίδες των χορηγών του Κιέβου να ξεφορτωθούν την αφρόκρεμα από τη ρωσική «ήττα στο πεδίο της μάχης» και την «κατάρρευση του κράτους του» καταστράφηκαν.<br />Το κόστος της σύγκρουσης αυξάνεται μέρα με τη μέρα.<br />Με τη σειρά της, η ρωσική οικονομία που ήθελαν να την καταστρέψουν φαίνεται να τα πηγαίνει πολύ καλύτερα από ότι οι περισσότερες χώρες της Δύσης.<br />Η κυβέρνηση Biden δυσκολεύεται να προωθήσει το νέο πακέτο «βοήθειας» στον Zelensky.<br />Η προσήλωση της Ομάδας Biden στην Ουκρανία, έχει μειώσει το ενδιαφέρον στις εσωτερικές οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις και αυτό βέβαια είναι προς όφελος του Trump στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.<br />Από το χρήσιμο εργαλείο στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η Ουκρανία έγινε διαπραγματευτικό χαρτί στα εσωτερικά πολιτικά παιχνίδια.<br />Τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι θα ήταν πρόθυμοι να απομακρυνθούν από αυτήν την κατάσταση επιρρίπτοντας την ευθύνη για την αποτυχία στους αντιπάλους τους.<br />Οι Ευρωπαίοι μαριονέτες της Ουάσιγκτον βρίσκονται σε μια ακόμη πιο περίπλοκη κατάσταση.<br />Έχουν ήδη υπονομεύσει τις δικές τους οικονομικές δυνατότητες και έχουν κάψει πολλές γέφυρες με τη Ρωσία.</div><div><br />Αυτά υπογραμμίζονται από την κατάρρευση των προσπαθειών της Ουκρανίας να διατηρήσουν τον έλεγχο της Avdiivka, η οποία βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία κοντά στην πόλη του Donetsk. Τις τελευταίες 24 ώρες, οι ρωσικές μονάδες κατάφεραν να χωρίσουν τις υπόλοιπες ουκρανικές δυνάμεις σε δύο απομονωμένες ομάδες από τη βορειοανατολική κατεύθυνση.<br />Ρωσικές μονάδες ανέλαβαν τον έλεγχο της οχυρωμένης περιοχής «Zenit», στο έδαφος της πρώην βάσης αεράμυνας, καθώς και εισήλθαν στα λεγόμενα Brev no, Vinogradniki και Cheburashka. Τμήματα των στρατευμάτων του Κιέβου που αναπτύσσονται εκεί εγκαταλείπουν τις θέσεις τους ή παραδίδονται στους Ρώσους.<br />Εν τω μεταξύ, ο στρατηγός Aleksandr Tarnavksy, επικεφαλής της επιχειρησιακής-στρατηγικής ομάδας των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων που δραστηριοποιείται στην Avdiivka, ισχυρίστηκε ότι όλα είναι υπό έλεγχο και οι δυνάμεις του απλώς πραγματοποιούν έναν «ελιγμό».<br />Προφανώς, το επόμενο στάδιο θα είναι να ισχυριστεί κανείς ότι κανείς δεν ήθελε καν να ελέγξει αυτή την ασήμαντη πόλη και η όλη κατάσταση ήταν μια επική επιτυχία.<br />Δεν αποτελεί έκπληξη, ακόμη και οι πιο αφοσιωμένοι υποστηρικτές του Κιέβου έχουν αμφιβολίες για τις προοπτικές του καθεστώτος.<br /><br />Ο Ρωσικός στρατός προελαύνει παντού. Στρατηγική ήττα η πτώση της Avdiivka, έρχεται η σειρά Kharkiv, Zaporizhia<br /><br />Οι καθυστερήσεις στη δυτική βοήθεια για την ασφάλεια στην Ουκρανία πιθανότατα βοηθούν τη Ρωσία να ξεκινήσει ευκαιριακές επιθετικές επιχειρήσεις κατά μήκος αρκετών τομέων της πρώτης γραμμής προκειμένου να ασκήσει πίεση στις ουκρανικές δυνάμεις. Οι ρωσικές δυνάμεις πραγματοποιούν επί του παρόντος τουλάχιστον τρεις επιθετικές προσπάθειες—κατά μήκος των συνόρων της Περιφέρειας Kharkiv, ιδιαίτερα προς τις κατευθύνσεις Kupyansk και Lyman, μέσα και γύρω από την Avdiivka και κοντά στο Robotyne στη δυτική περιφέρεια Zaporizhia.<br />Μετά την κατάρρευση και απόσυρση των ουκρανικών δυνάμεων από την Avdiivka και την επακόλουθη ρωσική νίκη στην Avdiivka, εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο Ουκρανικός στρατός είναι σε πολύ μειονεκτική θέση…<br />Οι κρίσιμες ελλείψεις στην Ουκρανία σε εξοπλισμό που παρείχε η Δύση και οι φόβοι για την πλήρη παύση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ ανάγκασαν τα ουκρανικά στρατεύματα να υποχωρήσουν σε όλο το μέτωπο, γεγονός που πιθανότατα ενθάρρυνε τις ρωσικές δυνάμεις να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να ξεκινήσουν περιορισμένες επιθετικές επιχειρήσεις έξω από την περιοχή Avdiivka, που έχουν κάνει κατά μήκος της συνοριακής περιοχής Kharkiv-Luhansk από τις αρχές Ιανουαρίου 2024 και στη δυτική Zaporizhia τις τελευταίες 48 ώρες.</div><div><br />Αυτές οι ρωσικές επιθετικές προσπάθειες πιθανότατα θα εμποδίσουν τις ουκρανικές δυνάμεις να προετοιμάσουν προσωπικό και υλικό για ανανεωμένες αντεπιτιθέμενες επιχειρήσεις, τονίζοντας τα επιχειρησιακά μειονεκτήματα που θα υποστεί η Ουκρανία εάν απλώς σκάψει και επιχειρήσει να αμυνθεί για το υπόλοιπο του 2024, όπως υποστηρίζουν ορισμένα δυτικά κράτη και αναλυτές.<br />Οι ρωσικές δυνάμεις πιθανότατα επιδιώκουν να επωφεληθούν από δύο παράθυρα ευκαιριών με την πρόσφατη έναρξη των ταυτόχρονων επιθετικών επιχειρήσεων τους - την περίοδο πριν από την επερχόμενη εαρινή περίοδο και τη διαφοροποιημένη δυναμική της παροχής δυτικής βοήθειας.<br />Η Ουκρανία οδεύει προς την εποχή της rasputitsa, την περίοδο της Άνοιξης κατά την οποία το παγωμένο έδαφος του χειμώνα ξεπαγώνει και κάνει τις μηχανοκίνητες μονάδες πιο δύσκολη σε όλο το θέατρο, επιβραδύνοντας έτσι (αλλά κυρίως όχι εντελώς) τις επιθετικές επιχειρήσεις κατά μήκος της πρώτης γραμμής.</div><div><br />Ορισμένοι Ρώσοι μ αναφέρουν ήδη ότι η λάσπη στη νότια Ουκρανία εμποδίζει τις ουκρανικές δυνάμεις να φέρουν νέες εφεδρείες στην περιφέρεια Zaporizhia για να ενισχύσουν τις ρωσικές επιθετικές προσπάθειες, και αυτές οι συνθήκες πιθανότατα θα επιβραδύνουν επίσης τη ρωσική επιθετική ορμή καθώς ο καιρός συνεχίζει να αλλάζει….<br />Οι ρωσικές δυνάμεις πιθανότατα προσπαθούν να εξασφαλίσουν τακτική προέλαση σε όλο το θέατρο, ενώ το έδαφος και ο καιρός γενικά ευνοούν την επιθετική κίνηση για να εξαντλήσουν τις αμυντικές δυνάμεις της Ουκρανίας καθώς και να εξασφαλίσουν ευνοϊκές θέσεις για μελλοντικές επιχειρήσεις πριν ξεκινήσει σοβαρά η rasputitsa.<br />Η ρωσική στρατιωτική διοίκηση, επιπλέον, πιθανότατα συνειδητοποιεί ότι η βοήθεια ασφαλείας από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ουκρανίας, ιδιαίτερα τις υποσχεθείσες ευρωπαϊκές παραδόσεις πυρομαχικών πυροβολικού, θα αρχίσει να έχει αποτελέσματα μεσοπρόθεσμα, πιθανότατα πριν από το φθινόπωρο του 2024.</div><div><br />Η ενδεχόμενη παροχή περισσότερης ευρωπαϊκής βοήθειας για την ασφάλεια στην Ουκρανία, ωστόσο, δεν θα καλύψει το κενό στον κρίσιμο εξοπλισμό που θα δημιουργούσε η πλήρης παύση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ, ιδιαίτερα με προηγμένα συστήματα αεράμυνας όπως οι πύραυλοι εδάφους-αέρος Patriot. Η κλιμάκωση της ευρωπαϊκής βοήθειας για την ασφάλεια είναι απαραίτητη αλλά όχι επαρκής για να σταθεροποιήσουν οι ουκρανικές δυνάμεις το μέτωπο, πόσο μάλλον να ανακτήσουν την πρωτοβουλία σε περιοχές όπου οι ρωσικές δυνάμεις πιέζουν.<br />Η ρωσική κατάληψη της Avdiivka μετά από τέσσερις μήνες εντατικών επιθετικών επιχειρήσεων αποτελεί παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι ρωσικές δυνάμεις επιδιώκουν επιθετικές επιχειρήσεις που δεν θέτουν απαραίτητα όρους για ευρύτερα επιχειρησιακά οφέλη, αλλά εξακολουθούν να αναγκάζουν την Ουκρανία να δεσμεύσει ανθρώπινο δυναμικό και υλικό σε αμυντικές επιχειρήσεις.<br />Οι ρωσικές δυνάμεις μάχονται κοντά στην Avdiivka για το μεγαλύτερο μέρος της εισβολής πλήρους κλίμακας μέχρι στιγμής και ενέτειναν τις επιχειρήσεις για την κατάληψη της πόλης στα μέσα Οκτωβρίου 2023</div><div><br />Στους επόμενους τέσσερις μήνες από τον Οκτώβριο, οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν να προχωρήσουν σχεδόν 9 χιλιόμετρα στην Avdiivka σύμφωνα με ρωσικές εκτιμήσεις<br />Ο Διοικητής της Ουκρανικής Ομάδας Δυνάμεων Tavriisk, Ταξίαρχος Oleksandr Tarnavskyi δήλωσε στις 18 Φεβρουαρίου ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των τεσσάρων μηνών, οι ρωσικές δυνάμεις έχασαν 364 άρματα μάχης, 248 συστήματα πυροβολικού.<br />Οι ρώσοι όλο αυτό το διάστημα έχασαν 16.000 στρατιώτες στην κατεύθυνση Avdiivka από τον Οκτώβριο του 2023.<br />Οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν να τραβήξουν τις ουκρανικές δυνάμεις στην Avdiivka και μακριά από άλλες περιοχές του μετώπου και να αναγκάσουν τους Ουκρανούς να χρησιμοποιήσουν ήδη περιορισμένες ουκρανικές αποθήκες κρίσιμου εξοπλισμού, αλλά το έκαναν χωρίς να εξασφαλίσουν σημαντικά επιχειρησιακά οφέλη. Αυτό το αποτέλεσμα είναι πιθανό να επαναληφθεί σε συνεχιζόμενες επιθετικές επιχειρήσεις στη συνοριακή γραμμή Kharkiv-Luhansk και στη δυτική Zaporizhia.<br /><br />Ο ουκρανικός στρατός έχασε 1.500 στρατιώτες μέσα σε 24 ώρες λόγω της άναρχης υποχώρησης από την πόλη Avdiivka<br /><br />Οι Ουκρανικές δυνάμεις έχασαν περισσότερους από 1.500 στρατιώτες κατά την αποχώρηση από τη στρατηγική πόλη Avdiivka στο Donetsk τις τελευταίες 24 ώρες, ανακοίνωσε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας στις 18 Φεβρουαρίου.<br />Νωρίτερα, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergey Shoigu ανέφερε στον Putin την πλήρη απελευθέρωση της Avdiivka από την Ομάδα Δυνάμεων Tsentr.<br />Σύμφωνα με το υπουργείο, ως αποτέλεσμα της επιτυχημένης ρωσικής επιχείρησης απελευθερώθηκε μια περιοχή 31,75 τετραγωνικών χιλιομέτρων, συμπεριλαμβανομένης της Avdiivka.<br />Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας, δήλωσε ότι η εντολή του Ουκρανού Ανώτατου Διοικητή Alexander Syrsky να εγκαταλείψει την Avdiivka δόθηκε μόλις 24 ώρες αφότου τα ουκρανικά στρατεύματα άρχισαν την ανεξέλεγκτη απόσυρσή τους από την πόλη.<br />«Η εντολή του Ουκρανού αρχιστράτηγου Syrsky να εγκαταλείψει την πόλη εκδόθηκε μόνο μία ημέρα μετά την έναρξη της ανεξέλεγκτης φυγής των ουκρανικών στρατευμάτων από την Avdiivka».<br />Μόνο μερικές διάσπαρτες μονάδες ουκρανικών στρατευμάτων κατάφεραν να εγκαταλείψουν την Avdiivka κάτω από τα πυρά των ρωσικών στρατευμάτων, εγκαταλείποντας τα όπλα τους, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου άμυνας.</div><div><br />«Προς το παρόν, λαμβάνονται μέτρα για την οριστική εκκαθάριση της πόλης από τους μαχητές, για τον αποκλεισμό των ουκρανικών μονάδων που έφυγαν από την πόλη και εδραιώθηκαν στο εργοστάσιο οπτάνθρακα και χημικών στην Avdiivka».<br />Τα ρωσικά στρατεύματα συνέχισαν να αναπτύσσονται στην Avdiivka.<br />Στιγμιότυπα που δείχνουν χτυπήματα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη FPV σε ουκρανικά στρατεύματα που προσπαθούσαν να φύγουν από την πόλη με τα πόδια αναρτήθηκαν επίσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Προειδοποίηση σοκ από ΗΠΑ τα χειρότερα εμπρός. H πτώση της Avdiivka στρατηγική ήττα για Ουκρανία, σειρά έχουν Kharkiv, Zaporizhia.

Ο Ρωσικός στρατός προελαύνει παντού. Στρατηγική ήττα η πτώση της Avdiivka, έρχεται η σειρά Kharkiv, Zaporizhia - Cedric Layton (Αμερικανός σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από την Ουκρανία ως το Αιγαίο: Μύθοι, πόθοι και άβολες αλήθειες.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/02/2242711394.png"><img height="345" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/02/2242711394.png" width="740" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Σύμφωνα με όσα γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζούλιαν Μπαρνς (και όχι κάποιος Ρώσος ή φιλορώσος) στους (κάθε άλλο παρά φιλικούς απέναντι στον Πούτιν) New York Times, τα ρεαλιστικά σενάρια που διανοίγονται πια γύρω από την πιθανή έκβαση του πολέμου την Ουκρανία είναι δύο και όλα τους περιλαμβάνουν απώλειες ουκρανικών εδαφών.<br /><br />Στη χειρότερη περίπτωση, η Ουκρανία χάνει τα ήδη χαμένα και βλέπει τις ευρωατλαντικές της φιλοδοξίες να εκτροχιάζονται. Στην «καλύτερη» περίπτωση, ανακτά μέρος των χαμένων εδαφών και παραμένει σε τροχιά ευρωατλαντικής ένταξης. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, η Ουκρανία κάτι χάνει από εκείνα που ήταν δικά της πριν από τη ρωσική εισβολή του 2022, μια εισβολή από την οποία σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται δύο χρόνια. Στην ανάλυσή του, ο Μπαρνς ουσιαστικά ψέγει τους Ρεπουμπλικανούς και την πλευρά Τραμπ, καλώντας τους να ξεμπλοκάρουν την αμερικανική βοήθεια των 60 δισ. δολ. για την Ουκρανία που έχει κολλήσει στο Κογκρέσο, προκειμένου έτσι να αποφευχθεί το χειρότερο σενάριο.<br /><br />Ο Στίβεν Γουόλτ, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, έχει ωστόσο κάπως διαφορετική άποψη. Σύμφωνα με όσα έγραφε προ εβδομάδων στον ιστοχώρο του περιοδικού Foreign Policy, η αμερικανική κυβέρνηση που θα αναδειχθεί μέσα από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, είτε αυτή είναι μια κυβέρνηση Ρεπουμπλικανών (υπό τον Τραμπ;) είτε μια κυβέρνηση Δημοκρατικών (υπό τον Μπάιντεν;), «θα επιχειρήσει να διαπραγματευτεί το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία μετά τον Ιανουάριο του 2025 και η συμφωνία που θα προκύψει είναι πιθανό να είναι πολύ πιο κοντά στους στόχους της Ρωσίας παρά του Κιέβου». «Η πλάστιγγα του πολέμου έγειρε σε βάρος της Ουκρανίας το 2023 και παρόλο που οι υποστηρικτές της συνεχίζουν να σκαρφίζονται αισιόδοξα σχέδια για την απελευθέρωση των περιοχών που η Ρωσία έχει καταλάβει και παράνομα προσαρτήσει, οι ελπίδες τους είναι σχεδόν σίγουρα απατηλές και το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας πιθανότατα το γνωρίζει. Η διοίκηση Μπάιντεν δεν πρόκειται να το παραδεχτεί αυτό πριν από τις εκλογές (σ.σ. τις αμερικανικές προεδρικές που αναμένονται τον Νοέμβριο του 2024), διότι έτσι θα ήταν σαν να αμφισβητεί τους δικούς μέχρι τώρα χειρισμούς. Εάν παραμείνει στον Λευκό Οίκο ωστόσο, είναι πιθανό να πιέσει το Κίεβο να υιοθετήσει πιο ρεαλιστικούς στόχους και να προχωρήσει σε μια διευθέτηση (σ.σ. settlement). Η διαφορά του Μπάιντεν από τον Τραμπ είναι ότι ο Μπάιντεν θα το έκανε αυτό με μετρημένο τρόπο σε μια προσπάθεια να βοηθήσει το Κίεβο να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή συμφωνία», γράφει ο Γουόλτ, επιχειρώντας μια πρόβλεψη αναφορικά με όσα θα πρέπει να περιμένουμε από τον Ιανουάριο του 2025, οπότε ξεκινά η νέα προεδρική θητεία στις ΗΠΑ, και έπειτα.<br /><br />Αλλά και στο πεδίο των ελληνοτουρκικών, παρά το καλό (ή, πιο ορθά, το όχι κακό) κλίμα της φάσης στην οποία έχουμε πια εισέλθει με φόντο τη «Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας», διπλωματικές πηγές αναγκάστηκαν να παραδεχθούν προ ημερών ότι «υπάρχουν σοβαρά διαφορετικές απόψεις σε συγκεκριμένα θέματα». Νωρίτερα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν είχε φροντίσει να μας υπενθυμίσει κάποιες από αυτές τις σοβαρές διαφορές μέσα από δηλώσεις που έκανε στα τουρκικά μίντια (Α Haber), δηλώσεις που επανέφεραν τις κατά την Τουρκία γκρίζες ζώνες της αμφισβητούμενης κυριαρχίας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, την τουρκική αξίωση περί αποστρατιωτικοποίησης πολλών ελληνικών νησιών, την απειλή του casus belli σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν των 6 ν.μ. στο Αιγαίο, την (θεωρητική και επί της αρχής, καθώς οι παραβιάσεις έχουν το τελευταίο διάστημα περιοριστεί σημαντικά) υπεράσπιση της πρακτικής των τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου στη βάση της αναντιστοιχίας μεταξύ ελληνικού εναέριου χώρου (10 ν.μ.) και χωρικών υδάτων (6 ν.μ.), την εκ νέου έγερση «μειονοτικού» ζητήματος… Κι όλα αυτά, χωρίς να μπαίνει καν πια στη συζήτηση το Κυπριακό…<br /><br />Ειρήσθω εν παρόδω, διερωτάται κανείς εάν αυτές οι δηλώσεις του Φιντάν και οι επίμονες/επαναλαμβανόμενες αναφορές του ιδίου του Ερντογάν στο επεκτατικό όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» συνάδουν με το σημείο «OP2» της Διακήρυξης των Αθηνών. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με το εν λόγω σημείο, «τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους».<br /><br />Αλλά και στο μέτωπο των σχέσεων με τις ΗΠΑ, η ροή των εξελίξεων που δείχνουν να δρομολογούνται (βλ. F-35 στην Ελλάδα, F-16 στην Τουρκία και η Σουηδία στο ΝΑΤΟ) δεν θα έπρεπε να δημιουργεί αυταπάτες περί ελληνικής «νίκης» και/ή τουρκικής «ήττας».<br /><br />Οι ΗΠΑ «δεν είναι διατεθειμένες να χάσουν την Τουρκία. Θέλουν να την κρατήσουν μέσα στη δυτική συμμαχία. Ούτε είναι διατεθειμένες να στοιχηθούν με την Ελλάδα στη διαμάχη μας με την Τουρκία», γράφει χαρακτηριστικά ο ακαδημαϊκός και βουλευτής της ΝΔ, Αγγελος Συρίγος, στην «Καθημερινή». Η Aμερικανίδα υφυπουργός Eξωτερικών, Βικτόρια Νούλαντ, διεμήνυσε πρόσφατα ότι εάν η Άγκυρα καταφέρει να «τακτοποιήσει» πρακτικά το θέμα των S-400 που έχει αγοράσει από τη Ρωσία, τότε οι ΗΠΑ μπορεί «να την δεχτούν πίσω στην οικογένεια των F-35» από την οποία εκείνη εκδιώχθηκε το 2019. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, ο Ίαν Λέσερ του German Marshall Fund of the United States παρουσιάζεται, μάλιστα, να θεωρεί «πιθανή» μια τέτοια «επίλυση» του ζητήματος των S-400 και, ως εκ τούτου, όχι απίθανη ακόμη και την επιστροφή της Τουρκίας στο κλειστό κλαμπ των F-35 (σ.σ. «some resolution of the question of Ankara’s purchase of S-400 missile systems from Russia is possible, and this would be a prerequisite for Türkiye’s return to the US F-35 fighter jet program», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά, στο πλαίσιο άρθρου που δημοσιεύτηκε στις 02 Φεβρουαρίου)…<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Από την Ουκρανία ως το Αιγαίο: Μύθοι, πόθοι και άβολες αλήθειες.

Γιώργος Σκαφιδάς Σύμφωνα με όσα γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζούλιαν Μπαρνς (και όχι κάποιος Ρώσος ή φιλορώσος) στους (κάθε άλλο παρά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συμμαχικά άρθρα περί συλλογικής άμυνας και η ερμηνεία τους: «Θα πολεμήσουμε μόνοι μας;»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/02/2242911422.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="429" data-original-width="800" height="343" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/02/2242911422.png" width="712" /></a></div><div><br /></div><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Υπάρχουν Άρθρα πολυθρύλητα, όπως τα υπ’ αριθμόν 5, 42 (7) και 51 – του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών αντίστοιχα – που μιλούν για συλλογική νόμιμη άμυνα και εγγυήσεις ασφαλείας… Δυτικοί αναλυτές έρχονται να μας υπενθυμίσουν ωστόσο, εν τη ρύμη του λόγου κι ενώ συζητούν για άλλα θέματα, ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις που να ενεργοποιούνται «αυτόματα».<br /><br />Κατά μία (επικρατούσα ομολογουμένως) άποψη, εάν η Ουκρανία ήταν ήδη μέλος του ΝΑΤΟ όταν δέχθηκε επιθέσεις από τη Ρωσία (2014, 2022…), τότε οι υπόλοιποι νατοϊκοί θα είχαν σπεύσει να πολεμήσουν στο πλευρό της.<br /><br />Το Άρθρο 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου είναι, ως προς αυτό, (φαινομενικώς) σαφές.<br /><br />ΝΑΤΟ, Άρθρο 5: «Τα Συμβαλλόμενα Μέρη συμφωνούν ότι, ένοπλος επίθεσις εναντίον ενός ή πλειόνων εξ αυτών εν Ευρώπη ή Βορείω Αμερική θέλει θεωρηθεί επίθεσις εναντίον απάντων και, συνεπώς, συμφωνούν ότι, εν περιπτώσει τοιαύτης ενόπλου επιθέσεως, έκαστον εξ αυτών, εν τη ασκήσει του υπό του άρθρου 51 του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών αναγνωριζομένου δικαιώματος της ατομικής ή συλλογικής αυτοαμύνης, θα συνδράμη τα υφιστάμενα την επίθεσιν εν ή πλείονα Μέρη δια της αμέσου λήψεως, τόσον ατομικώς όσον και από συμφώνου μετά των ετέρων Μερών, των μέτρων άτινα θεωρεί αναγκαία περιλαμβανομένης της χρήσεως ενόπλου βίας προς αποκατάστασιν και διατήρησιν της ασφαλείας της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού. Πάσα τοιαύτη ένοπλος επίθεσις ως και παν μέτρον λαμβανόμενον συνεπεία ταύτης θα φέρωνται αμέσως εις γνώσιν του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τα μέτρα ταύτα θα λήξουν όταν το Συμβούλιον Ασφαλείας θα έχη λάβει τα αναγκαία μέτρα προς αποκατάστασιν και διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.»<br /><br />Μιας και αναφέρεται παραπάνω, υπενθυμίζουμε και το περιεχόμενο του Άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών<br /><br />ΟΗΕ, Άρθρο 51: «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα Μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Τα μέτρα που θα παίρνουν τα Μέλη των Ηνωμένων Εθνών κατά την άσκηση αυτού του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας θα ανακοινώνονται αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και σε καμία περίπτωση δε θα θίγουν την εξουσία και την υποχρέωση που έχει το Συμβούλιο Ασφαλείας, σύμφωνα μí αυτόν το Χάρτη, να αναλαμβάνει οποτεδήποτε τη δράση που κρίνει αναγκαία για τη διατήρηση ή για την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.»<br /><br />Σύμφωνα, λοιπόν, με το νατοϊκό Άρθρο 5, η ένοπλη επίθεση εναντίον ενός θεωρείται επίθεση εναντίον όλων και όλοι συμφωνούν ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα αναλάβουν δράση άμεσα.<br /><br />Μήπως, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι;<br /><br />«Οι εγγυήσεις ασφαλείας του νατοϊκού Άρθρου 5 δεν είναι αυτόματες. Στην τελική, εξαρτώνται από την πολιτική συναίνεση εντός της Συμμαχίας», γράφει ο Ίαν Λέσερ στον ιστοχώρο του German Marshall Fund of the United States (GMF), στο πλαίσιο άρθρου για το μέλλον των αμερικανοτουρκικών σχέσεων (What Next for Türkiye and the United States?).<br /><br />«Νομικά, οι ΗΠΑ (ή οποιοδήποτε άλλο μέλος του ΝΑΤΟ) είναι απλώς υποχρεωμένες να αναλάβουν “δράση την οποία θεωρούν αναγκαία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ένοπλης ισχύος, για την αποκατάσταση και διατήρηση της ασφαλείας στην περιοχή του Βορείου Ατλαντικού”. Με άλλα λόγια, κάθε μέλος αφήνεται να αποφασίσει για τον εαυτό του αν και πώς θα ενεργήσει σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης σε έναν σύμμαχο. Και ακόμη και αυτή η διάταξη, στο Άρθρο 5, καθίσταται δεσμευτική μόνον αφότου όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ συμφωνήσουν να επικαλεστούν τη συγκεκριμένη δέσμευση», γράφει ο Ίβο Ντάλντερ, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, σε πρόσφατο άρθρο του στο Politico («What another Trump presidency would mean for NATO»).<br /><br />Κατά μία άλλη άποψη λοιπόν, όλα ήταν, είναι και θα είναι θέμα πολιτικής βούλησης…<br /><br />Όπως σημειώνεται άλλωστε και στο Άρθρο 42 (7) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη (σ.σ. της ΕΕ) οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους» χωρίς όμως αυτό να επηρεάζει τον «ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών μελών».<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συμμαχικά άρθρα περί συλλογικής άμυνας και η ερμηνεία τους: «Θα πολεμήσουμε μόνοι μας;»

Γιώργος Σκαφιδάς Υπάρχουν Άρθρα πολυθρύλητα, όπως τα υπ’ αριθμόν 5, 42 (7) και 51 – του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών αντίστοιχα – που...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική πατέντα και γερμανική πολιτική.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3OJtXNQ7ZiEnEQA7j2MwWaRWU4TS_rfoqogI1e3Vjd6OgS1xNNM1gwsf1DjPaKk7dSnYn_OBHqb6wIhXj8EN03T-XOLf2snsyHY3JiPzctgBigfQ8tqQuOA-IXrFVZxKRBWMdkSwMT3W3MWqI3htaiFJ32CWOxDXOeQnLtZv6WxIUM1BGkLP04Brmux4/s640/50.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3OJtXNQ7ZiEnEQA7j2MwWaRWU4TS_rfoqogI1e3Vjd6OgS1xNNM1gwsf1DjPaKk7dSnYn_OBHqb6wIhXj8EN03T-XOLf2snsyHY3JiPzctgBigfQ8tqQuOA-IXrFVZxKRBWMdkSwMT3W3MWqI3htaiFJ32CWOxDXOeQnLtZv6WxIUM1BGkLP04Brmux4/w640-h400/50.jpg" width="640" /></a><br /><br /><div>του <b>Παντελή Σαββίδη</b><br />Ο Ρόναλντ Μαϊνάρτους είναι Γερμανός σχολιαστής ο οποίος στο παρελθόν διετέλεσε και διευθυντής της Deutsche Welle στα ελληνικά. Έχει ασχοληθεί, δηλαδή, με την Ελλάδα. Είναι και συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.<br /><br />Σε μια προσπάθειά του να παρουσιάσει εξισορροπημένη την γερμανική πολιτική απέναντι στην Τουρκία και την Ελλάδα αναφέρεται σε δύο σύγχρονες περιπτώσεις. Τις κρίσεις του 20 και του 22 και σημειώνει τον διπλωματικό ρόλο που διαδραμάτισε η Γερμανία για την εκτόνωσή τους.<br /><br />Δεν θα διαφωνήσω. Υπήρξε ένας τέτοιος ρόλος του Βερολίνου. [iEpikaira: Με ποιό τίμημα όμως και ποιόν απώτερο σκοπό; Το Γερμανικό δίλημμα, κατά τον Μαϊνάρτους είναι αν θα υποστηριχθεί η συμμετέχουσα στην ΕΕ Ελλάδα ή αν το Βερολίνο θα κρατήσει μια ουδέτερη στάση για να μπορεί να μεσολαβήσει.<br /><br />Ιστορικά η πολιτική του Βερολίνου ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η γενοκτονία που διέπραξαν οι Τούρκοι κατά των χριστιανικών λαών της ανατολής ήταν γερμανικής εμπνεύσεως και καθοδηγήσεως. Αλλά δεν ήταν, μόνο, αυτή η γερμανική υπονόμευση της Ελλάδας. Νωρίτερα, η ταυτόχρονα, το Βερολίνο όπως και η Ρώμη (χειρότερη και ύπουλη η ιταλική πολιτική) ήταν αντίθετες με την παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Χρειάστηκε η διπλωματική δεινότητα ενός Βενιζέλου, όπως αποκαλύπτεται στο σημερινό άρθρο του Δημήτρη Κόντη το οποίο δημοσιεύουν οι Ανιχνεύσεις) για να παραχωρηθούν τα Δωδεκάνησα, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελόριζου στην Ελλάδα. Δυστυχώς, με τίμημα τη Βόρειο Ήπειρο. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Μόνο στα αθηναϊκά καφέ η παρακμιακή αθηναϊκή πιάτσα που τρομάζει με το σπάσιμο ενός λάστιχου αυτοκινήτου θεωρεί πως όλα ήταν δυνατά. Και επιτίθεται με περισπούδαστη ασχετοσύνη εναντίον του.<br /><br />Το ζήτημα, όμως, είναι άλλο. Ο Μαϊνάρτους θεωρεί ότι η δήλωση της Αναλένα Μπέρμποκ, υπουργού εξωτερικών της Γερμανίας, ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα ελληνικά νησιά είναι ελληνικά έδωσε αφορμή στην Τουρκία να αμφισβητήσει την ουδετερότητα της Γερμανίας, επομένως και την δυνατότητά της να διαδραματίσει μεσολαβητικό ρόλο. Και εδώ είναι το ενδιαφέρον που εστιάζω.<br /><br />Κανείς άνθρωπος που κινείται με τη στοιχειώδη λογική δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ελληνικότητα των νησιών.<br /><br />Το κάνει η Τουρκία. Και όποιος επικαλεστεί την κοινή λογική με βάση τις συμφωνίες και τα πραγματικά δεδομένα, η Άγκυρα θεωρεί ότι παίρνει το μέρος της Ελλάδας, άρα, δεν είναι αντικειμενικός και ουδέτερος για διαμεσολάβηση.<br /><br />Δηλαδή, για να γίνω σαφέστερος, η Τουρκία δημιουργεί ένα αφήγημα αμφισβήτησης κάποιας ελληνικής κυριαρχίας και ζητά από τη διεθνή κοινότητα να πάρει «αντικειμενική» θέση. Δηλαδή, να αμφισβητήσει και αυτή την ελληνική κυριαρχία και να αποδεχθεί τη λογική win win.Αμφισβητεί κάτι δεδομένο του άλλου και ζητά τον διαμοιρασμό του!!!<br /><br />Απέναντι σε έναν τέτοιο αντίπαλο ο οποίος κάνει άλματα στην παραγωγή δικών του εξοπλιστικών μέσων (κάτι που του παρέχει βαθμούς αυτονομίας σε έναν πόλεμο), στην Αθήνα ασχολούνται με το πως θα περνούν καλά το βράδυ στο κρεβάτι τους.<br /><br />Το αν μια μέρα εμφανιστούν οι Οθωμανοί δεν τους πολυαπασχολεί. Ίσως, να το βλέπουν και με ενδιαφέρον.<br /><br />Η Γερμανία, από την άλλη, για να είναι ουδέτερη και αντικειμενική απέρριψε κατά την κορύφωση της κρίσης το αίτημα της Αθήνας για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία (τα 6 υποβρύχια) και αποκλείει την Ελλάδα από συναντήσεις για τη Λιβύη ή μερικές φορές και για τα Βαλκάνια.<br /><br /></div><div><a href="https://www.anixneuseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τουρκική πατέντα και γερμανική πολιτική.

του Παντελή Σαββίδη Ο Ρόναλντ Μαϊνάρτους είναι Γερμανός σχολιαστής ο οποίος στο παρελθόν διετέλεσε και διευθυντής της Deutsche Welle στα ελλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοβουλγαρικό τόξο κατά Βοσπόρου. Οι ΗΠΑ δημιουργούν βάση για 2000 στρατιώτες στην Βουλγαρία σε ευθεία γραμμή από την Αλεξ/πολη.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-02/GettyImages-1241758892.jpg?itok=gHHvLY9t" width="731" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Όλο το παιχνίδι για την Ελλάδα στην Δυτική Θράκη παίζεται στις υποδομές ( σιδηρόδρομους , λιμάνια , δρόμους)</span></h3>Το ΝΑΤΟ ετοιμάζει την κατασκευή στρατιωτικών υποδομών και στρατώνων στο Καμπίλε για να φιλοξενηθούν 2.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ μαζί με τον εξοπλισμό τους, δημιουργώντας νέα βάση στην Βουλγαρία μετά το Νόβο Σέλο.<br /><br />Φαίνεται ότι ο σιδηροδρομικός, οδικός και ενεργειακός άξονας Αλεξανδρούπολης Βουλγαρίας-Ρουμανίας έως την Βαλτική, αποτελεί πλέον έργο προτεραιότητας για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, για αυτό στήνονται στην πορεία του στρατιωτικές βάσεις της συμμαχίας.<br /><br />Η σημασία για Ελλάδα και Βουλγαρία είναι τεράστιες, από οικονομικούς, ενεργειακούς και γεωστρατηγικούς λόγους, ενώ παρακάμπτονται και τα Στενά του Βοσπόρου, κάτι που έχει την δική τους σημειολογική σημασία για την Τουρκία. <br /><br />Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αποκτά πλέον τεράστια σημασία, τόσο από ενεργειακής όσο και από στρατιωτικής πλευράς, αφού από αυτό θα μεταφέρονται τα πάντα προς Βουλγαρία μέχρι την Βαλτική.<br /><br />Επίσης το σχέδιο της Σιδηροδρομικής Εγνατίας (νέα γραμμή Θεσαλονίκη-Καβάλα-Τοξότες Ξάνθης, ύψους €1,3 δισ.), που θα συνδέσει τα 3 λιμάνια της Β. Ελλάδας, περιλαμβάνει την διασύνδεση με τις πόλεις Μπουργκάς και Βάρνα στο βουλγαρικό έδαφος.<br /><br />Δεν πρόκειται απλώς για ένα ένα μεγάλο σιδηροδρομικό έργο της νέας γραμμής Θεσσαλονίκης-Καβάλας-Ξάνθης συνολικού μήκους 205χλμ, τμήμα της λεγόμενης και Ανατολικής Σιδηροδρομικής Εγνατίας, το οποίο θα συνδεθεί με την βουλγαρ<br /><br />ική πλευρά, αλλά για ένα τεράστιο γεωπολιτικό σχέδιο της Δύσης για παράκαμψη των Στενών και της κηδεμονίας της Τουρκίας σε αυτά.<br /><br />Φυσικό αέριο, στρατεύματα, αγαθά, και πολλά άλλα θα διακινούνται από την Δυτική Θράκη μέχρι την Βόρεια Ευρώπη σε λίγα χρόνια και αυτό δεν αλλάζει. <br />Αντιδρούν οι κάτοικοι της περιοχής-Στην Βουλγαρία επέκταση των υποδομών για την παρουσία επιπλέον 2000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ<br /><br />Ο Δήμαρχος της Βουλγαρικής πόλης ξεκινά δημοψήφισμα εν μέσω σχεδίων για επέκταση υποδομών υποδοχής στρατευμάτων του ΝΑΤΟ.<br /><br />Σε μια κίνηση που υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της εξελισσόμενης αμυντικής στρατηγικής της Βουλγαρίας, ο δήμαρχος της πόλης Γιαμπόλ Βαλεντίν Ρεβάνσκι ανακοίνωσε σχέδια για διεξαγωγή τοπικού δημοψηφίσματος σχετικά με την προτεινόμενη επέκταση της περιοχής των στρατώνων στο Καμπίλε για να φιλοξενήσουν 2.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ.<br /><br />Η απόφαση έρχεται μετά από συνάντηση μεταξύ του Ρεβάνσκι και του Αρχηγού Άμυνας των ΕΔ της Βουλγαρίας, Ναύαρχο Εμίλ Εφτίμοφ, όπου οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν στα σχέδια του Υπουργείου Άμυνας για διεύρυνση της περιοχής των στρατώνων του Καμπίλε.<br /><br />Ο Εφτίμοφ διευκρίνισε ότι ενώ η επέκταση στοχεύει στην ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Βουλγαρίας, θα παραμείνει αποκλειστικά βουλγαρικό έδαφος, διαφορετικής κυριότητας από την βουλγαρο-αμερικανική βάση στο Νόβο Σέλο.<br /><br />Ο Εμίλ Εφτίμοφ, τόνισε τη στρατηγική σημασία της τοποθεσίας του Καμπίλε, αναφέροντας την εγγύτητά της σε ζωτικής σημασίας υποδομές όπως αεροδρόμια, λιμάνια και γήπεδα εκπαίδευσης.<br /><br />Οι προγραμματισμένες αναβαθμίσεις περιλαμβάνουν επισκευές σε υπάρχουσες δομές, νέες εγκαταστάσεις για επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και βελτιώσεις στις υποδομές μεταφορών, με χρηματοδότηση τόσο από τον κρατικό προϋπολογισμό όσο και από τις χορηγήσεις του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο Βούλγαρος Αρχηγός Άμυνας τόνισε επίσης τα οικονομικά οφέλη από τη φιλοξενία συμμαχικών σχηματισμών, επισημαίνοντας πιθανές ευκαιρίες για τις τοπικές επιχειρήσεις στον τομέα των κατασκευών και των υπηρεσιών.<br />Ωστόσο, ο Δήμαρχος της πόλης εξέφρασε ανησυχίες για την εγγύτητα του στρατώνα σε αστικές περιοχές, τονίζοντας τη σημασία της ευημερίας των πολιτών.<br /><br />Αναγνωρίζοντας την ανάγκη συμμετοχής της τοπικής κοινότητας, ο Ρεβάνσκι δεσμεύτηκε να διατηρήσει τη δέσμευσή του στις δημοκρατικές αρχές ξεκινώντας μια ψηφοφορία ή ένα τοπικό δημοψήφισμα.<br /><br />Υπογράμμισε τη σημασία της προσέλκυσης απόψεων των κατοίκων για σημαντικά ζητήματα, όπως η ίδρυση κέντρων μεταναστών και βάσεων του ΝΑΤΟ.<br /><br />“Η απόφαση να διεξαχθεί δημοψήφισμα υπογραμμίζει τις προσπάθειες για να διασφαλιστεί ότι οι κάτοικοι είναι καλά ενημερωμένοι πριν λάβουν απόφαση για την επέκταση του στρατώνα”, αναφέρει σχετική ανακοίνωση.<br /><br />Καθώς οι συζητήσεις μεταξύ των τοπικών αρχών και του Υπουργείου Άμυνας συνεχίζονται, το δημοψήφισμα θα προσφέρει στους κατοίκους μια πλατφόρμα για να εκφράσουν τις απόψεις τους και να διαμορφώσουν το μέλλον της αμυντικής υποδομής του Γιαμπόλ.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελληνοβουλγαρικό τόξο κατά Βοσπόρου. Οι ΗΠΑ δημιουργούν βάση για 2000 στρατιώτες στην Βουλγαρία σε ευθεία γραμμή από την Αλεξ/πολη.

Όλο το παιχνίδι για την Ελλάδα στην Δυτική Θράκη παίζεται στις υποδομές ( σιδηρόδρομους , λιμάνια , δρόμους) Το ΝΑΤΟ ετοιμάζει την κατασκευή...

Διαβάστε την συνέχεια

Αγορές μαχητικών και LNG: Πώς η βοήθεια στην Ουκρανία επιστρέφει στις... ΗΠΑ.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-02/Screenshot-2023-12-28-174341-1024x635.jpg?itok=ZK7B6kaU" width="726" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">O πόλεμος στην Ευρώπη στηρίζει την οικονομία στις ΗΠΑ</span></h3>Όσοι ζητούν από το Κογκρέσο να ανάψει το πράσινο φως για νέα οικονομική στήριξη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία, επικαλούνται συνήθως λόγους γεωπολιτικής. Μία ήττα των Ουκρανών θα ήταν συνολικά ήττα της Δύσης, υποστηρίζουν, ενώ προειδοποιούν πως θα έδινε το κίνητρο στον Βλαντίμιρ Πούτιν να επιτεθεί και σε άλλη χώρα.<br /><br />Ωστόσο το τελευταίο διάστημα επικαλούνται και έναν ακόμη λόγο, που ίσως να συγκινεί περισσότερο τους Ρεπουμπλικάνους και ευρύτερα όσους δεν πείθονται ότι η Ρωσία συνιστά απειλή εθνικής ασφαλείας που πρέπει να απασχολεί τις ΗΠΑ: Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι καλός για την οικονομία, τονίζουν.<br /><br />Στα δύο χρόνια από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ γνώρισε μια έκρηξη στις παραγγελίες για όπλα και πυρομαχικά. Οι πελάτες τους είναι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι που προσπαθούν να αναπτύξουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες καθώς και το Πεντάγωνο, το οποίο αγοράζει νέο εξοπλισμό και αναπληρώνει τα στρατιωτικά αποθέματα που εξαντλούνται από τις παραδόσεις στην Ουκρανία.<br /><br />Η βιομηχανική παραγωγή στην αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 17,5% από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την πλήρη εισβολή της στην Ουκρανία πριν από δύο χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve, που επικαλείται η Wall Street Journal.<br />To 64% της βοήθειας επιστρέφει στις ΗΠΑ<br /><br />Αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν λένε ότι από τα 60,7 δισεκατομμύρια δολάρια που προορίζονται για την Ουκρανία σε ένα συμπληρωματικό αμυντικό νομοσχέδιο 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το 64% στην πραγματικότητα θα επιστρέψει στην αμυντική βιομηχανική βάση των ΗΠΑ.<br /><br />«Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που παρεξηγούνται… πόσο σημαντική είναι αυτή η χρηματοδότηση για την απασχόληση και την παραγωγή σε όλη τη χώρα», δήλωσε στη WSJ ο Λάελ Μπρέιναρντ, διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου. Ενώ ο πόλεμος έχει συχνά οικονομικές παρενέργειες, αυτές συμβαίνουν χωρίς οι ΗΠΑ να δίνουν ουσιαστικά καμία από τις μάχες.<br /><br />Οι πρόσφατες δαπάνες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ και άλλο στρατιωτικό υλικό αντιπροσωπεύουν «μια επένδυση ολόκληρης γενιάς. Τα τελευταία χρόνια έχουν δαπανηθεί όσα τα προηγούμενα 20 χρόνια», εξήγησε ο Myles Walton, αναλυτής στρατιωτικής βιομηχανίας στη Wolfe Research.<br /><br />Ενώ το πακέτο βοήθειας 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο περιλαμβάνει επίσης κεφάλαια για το Ισραήλ και την Ταϊβάν, πέρασε από τη Γερουσία στις 13 Φεβρουαρίου, η μοίρα του είναι αβέβαιη στη Βουλή, όπου αντιτίθεται οι Ρεπουμπλικάνοι συμμάχους του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, πρωτοπόρου για το χρίσμα του κόμματος στις προεδρικές εκλογές. Τι υποστηρίζουν; Οι ΗΠΑ δεν έχουν την πολυτέλεια να υποστηρίξουν το Κίεβο καθώς τα δημοσιονομικά ελλείμματα αυξάνονται, η Ρωσία θα επικρατήσει ούτως ή άλλως και η χώρα πρέπει να θωρακίσει καλύτερα τα σύνορά της πριν παράσχει περισσότερη βοήθεια στο εξωτερικό.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι αγοράζουν αμερικανικά μαχητικά<br /><br />Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είπε πρόσφατα ότι οι ΗΠΑ έκλεισαν εξοπλιστικές συμφωνίες άνω των 80 δισ. δολαρίων κατά τη διάρκεια του έτους έως τον Σεπτέμβριο, εκ των οποίων περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια προήλθαν από Ευρωπαίους συμμάχους – περισσότερο από πέντε φορές τον ιστορικό κανόνα, είπε ο Γουόλτον.<br /><br />Η Πολωνία έχει κάνει παραγγελίες αξίας περίπου 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων για ελικόπτερα Apache, συστήματα πυραύλων πυροβολικού υψηλής κινητικότητας ή Himars, άρματα μάχης M1A1 Abrams και άλλο υλικό, σύμφωνα με τη WSJ. Η Γερμανία ξόδεψε 8,5 δισεκατομμύρια δολάρια για ελικόπτερα Chinook και σχετικό εξοπλισμό, ενώ η Τσεχική Δημοκρατία αγόρασε 5,6 δισεκατομμύρια δολάρια τζετ F-35 και πυρομαχικά.<div><br />Αλλά και αμερικανικό LNG<br /><br />Η ώθηση στην αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ είναι μόνο ένας τρόπος με τον οποίο οι γεωπολιτικές εντάσεις πιέζουν την Ευρώπη και ευνοούν την Αμερική. Η διακοπή της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου οδήγησε σε απότομη άνοδο των τιμών της ενέργειας και του πληθωρισμού στην Ευρώπη, ενώ ενίσχυσε την ευρωπαϊκή ζήτηση για υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ.<br /><br />Οι ΗΠΑ έγιναν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας LNG στον κόσμο πέρυσι και οι εξαγωγές αμερικανικού LNG αναμένεται να διπλασιαστούν σχεδόν μέχρι το 2030. Περίπου τα δύο τρίτα αυτών των εξαγωγών πηγαίνουν στην Ευρώπη.<br /><br />Πέντε νέα έργα LNG προωθούνται στις ΗΠΑ, που αντιπροσωπεύουν επενδύσεις περίπου 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων συνολικά, δήλωσε ο Alex Munton, διευθυντής παγκόσμιας έρευνας φυσικού αερίου και LNG στο Rapidan Energy Group. Τα περισσότερα από αυτά τα έργα άρχισαν να κατασκευάζονται μόνο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, είπε, καθώς η διακοπή στον εφοδιασμό με φυσικό αέριο της Ευρώπης απέδειξε την αξία του LNG.<br />Άλμα στις επενδύσεις<br /><br />Οι άμεσες ξένες επενδύσεις στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά σχεδόν 50% μεταξύ των 12 μηνών έως τον Ιούνιο του 2021 και της ίδιας περιόδου του 2023, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.<br /><br />Η βρετανική αμυντική εταιρεία BAE Systems σχεδιάζει να δημιουργήσει 500 θέσεις εργασίας επεκτείνοντας τις εγκαταστάσεις στη Μινεσότα, ενώ η General Dynamics θα δημιουργήσει περίπου 120 θέσεις σε ένα νέο εργοστάσιο στο Τέξας, σύμφωνα με τον Cook.<br /><br />Αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν λένε ότι η χρηματοδότηση που διατίθεται για την Ουκρανία είναι η ανοικοδόμηση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης της Αμερικής, η εκκίνηση και η επέκταση των γραμμών παραγωγής όπλων και πυρομαχικών και η υποστήριξη θέσεων εργασίας σε 40 πολιτείες.<br /><br />Η κυβέρνηση μπορεί επίσης να ελπίζει σε πολιτικά οφέλη σημειώνοντας τον αντίκτυπο στους εργοδότες σε εκλογικές πολιτείες όπως η Πενσυλβάνια και η Αριζόνα, καθεμία από τις οποίες θα λάβει περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αγορές μαχητικών και LNG: Πώς η βοήθεια στην Ουκρανία επιστρέφει στις... ΗΠΑ.

O πόλεμος στην Ευρώπη στηρίζει την οικονομία στις ΗΠΑ Όσοι ζητούν από το Κογκρέσο να ανάψει το πράσινο φως για νέα οικονομική στήριξη πολλών...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα F-35 και η πλάνη του «κυρίαρχου αφηγήματος».

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/03/F_35-930x550.jpeg" width="705" /><br /><br /><b>Στέφανος Καραβίδας</b><br />*Επισμηναγός (Ι) ε.α <div><br />Σε πρόσφατο άρθρο, επιχειρήθηκε να αποτυπωθεί το Αεροπορικό ισοζύγιο στο τέλος της δεκαετίας. Εάν τα όσα έως τώρα γνωρίζουμε, υλοποιηθούν και από τις δύο πλευρές, η Τουρκία θα διαθέτει έναν σχετικά ομοιογενή στόλο 271 αεροσκαφών F-16, με σαφές αριθμητικό πλεονέκτημα σε ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (119 αμερικανικής παραγωγής στα Viper και 36 εγχώριας στα Blk30) και υπέρτερες δικτυοκεντρικές δυνατότητες συνολικά. Αντίστοιχα η Ελλάδα, στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας θα διαθέτει 201 αεροσκάφη F-16 Blk30/50/Viper, RAFALE και Μ2000-5, από τα οποία δικτυοκεντρικές δυνατότητες και ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης, θα διαθέτουν μόνο τα 107 (83 Viper και 24 Rafale). Προκύπτει λοιπόν ένα αριθμητικό ανισοζύγιο, που αφορά απόλυτους αριθμούς (70 αεροσκάφη), όσο και ποιοτικά χαρακτηριστικά του αεροπορικού στόλου των δύο χωρών.<br /><br />Πρόθεση της Τουρκίας με βάση δηλώσεις επίσημων αξιωματούχων, είναι και τα εναπομείναντα 116 F-16 Blk40/50 να αποκτήσουν το τουρκικής σχεδίασης (συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες) ραντάρ της εταιρίας ASELSAN, στο πλαίσιο του προγράμματος OZGUR, με την αξιοπιστία όμως του όλου εγχειρήματος, να μέλλει να αποδειχθεί. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο διεθνή και τουρκικό τύπο, η Τουρκία απέκτησε «δυνατότητα επέμβασης στον πηγαίο κώδικα» των F-16Blk30. H πιθανότητα αυτή σχετίζεται με τη συγκατάθεση της Τουρκίας στα τέλη του 2011, για την εγκατάσταση ενός ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης στη νοτιοανατολική Τουρκία, ως μέρος του αμερικανικού σχεδίου για την υπό Νατοϊκό μανδύα αντιβαλλιστική άμυνα της Ευρώπης. Υπάρχει βάσιμη ανησυχία ότι το πρόσφατο τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, ενδεχομένως να συμπαρασύρει ανάλογη συμφωνία με την αμερικανική πλευρά, που να αφορά τον πηγαίο κώδικα και των 116 F-16Blk40/50.<br /><br />Με τις διαρροές να αναφέρουν ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται αρχικά για έναν αριθμό 12-14 αεροσκαφών F-35, o προβληματισμός που απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη, σχετίζεται με το κατά πόσο η σταδιακή απόκτηση έως 40 αεροσκαφών F-35 από την Ελλάδα χωρίς αντίστοιχη απάντηση από την Τουρκία, θα αποτρέψει την ανατροπή του αεροπορικού ισοζυγίου εις βάρος μας. Το ερώτημα λοιπόν αυτό, αποτελεί ένα ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ερώτημα, καθώς παραβλέποντας σημαντικούς δείκτες της Αεροπορικής Ισχύος, παγιδεύει την κοινή γνώμη στη βάση πολιτικών σκοπιμοτήτων, στην αξιολόγηση μόνο των πλατφορμών, δηλαδή των αεροσκαφών.<br /><br />Αγνοεί δηλαδή το οπλοστάσιο τους σε όπλα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, στο οποίο η Ελλάδα καταφανώς θα υστερεί, τα διαθέσιμα ατρακτίδια σκόπευσης και αναζήτησης/παρακολούθησης της υπέρυθρης ακτινοβολίας (Infra Red Search and Track/IRST), τα σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου/αυτοπροστασίας και κυρίως την αλματώδη πρόοδο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας στην παραγωγή συστημάτων που επηρεάζουν τη συνισταμένη τάση Ισχύος. Τέτοια είναι τα τουρκικής σχεδίασης/παραγωγής αντιαεροπορικά, τα οποία δημιουργούν μία πολυστρωματική αντιαεροπορική ομπρέλα πλήρως δικτυοκεντρική μέσω εγχώριων δικτύων αλλά και Link-16, τα βαλλιστικά βλήματα που φιλοδοξούν να στοχοποιήσουν στρατιωτικές εγκαταστάσεις αλλά και στρατηγικές υποδομές στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα περιφερόμενα πυρομαχικά, τα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΑΝΚΑ, BAYRAKTAR, AKINCI, AKSUNGUR) και τέλος τα όπλα αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους τουρκικής σχεδίασης/κατασκευής, τα οποία συν τω χρόνω αποκτούν (θεωρητικά) πρωτόγνωρες δυνατότητες.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/02/siper.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/02/siper.png" /></a><br /><br />Εικόνα από το τουρκικής κατασκευής πλήρως δικτυοκεντρικό αντιαεροπορικό σύστημα SIPER<br /><br />Το τεράστιο αυτό οπλοστάσιο δύναται να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο από τα F-16, αλλά και από τα εκατοντάδες(!) τουρκικά Μη Επανδρωμένα (δυνατότητα παραγωγής 230 BAYRAKTAR και 72 AKINCI ετησίως!). Σε συνδυασμό μάλιστα με τα βαλλιστικά βλήματα και τις δυνατότητες του τουρκικού πυροβολικού, θα παρέχουν μία ασύλληπτη δυνατότητα προβολής ισχύος στην Τουρκία. Τα F-35 τα οποία σε διαμόρφωση stealth είναι ικανά να φέρουν εσωτερικά μόνο 2 βόμβες των 2000 λιβρών ή 8 των 250 λιβρών, τις οποίες όμως δε διαθέτουμε(GBU-39) και μόνο 2 βλήματα αέρος-αέρος για αυτοπροστασία, δε θα μπορούν να δώσουν ισοδύναμη απάντηση. Να σημειωθεί ότι προκειμένου να γίνει εξαπόλυση των βλημάτων αέρος-αέρος ΑΙΜ-120, τα F-35 θα πρέπει να ενεργοποιήσουν το ραντάρ τους, κάτι που θα τα κάνει ανιχνεύσιμα μέσω της εκπομπής τους στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, ενώ τα αντίπαλα αεροσκάφη αξιοποιώντας το σύστημα αυτοπροστασίας τους, μπορούν με αυξημένες πιθανότητες αντιδρώντας, να αποφύγουν το βλήμα.<br /><br />Στη μεγάλη εικόνα, η Τουρκία φαίνεται να υιοθετεί στο δόγμα στοχοποίησης πρώτιστα τη λογική του «countervalue» και δευτερευόντως του «counterforce», δηλαδή την προτεραιότητα στοχοποίησης σημαντικών πολιτικών εγκαταστάσεων του αντιπάλου που έχουν αξία αλλά δεν αποτελούν στην πραγματικότητα στρατιωτική απειλή, απειλώντας άμεσα με παράπλευρες απώλειες αμάχων πλησίον ή και εντός αστικού ιστού. Άλλωστε τα βαλλιστικά βλήματα, παρά τις εγχώριες «αναλύσεις» που αγνοούν την Επιστήμη της Στοχοποίησης και της Τρωτότητας Στόχων, λόγω τεχνικών περιορισμών που επηρεάζουν την ακρίβειά τους και κατ’ επέκταση την επίτευξη του επιθυμητού κριτηρίου ζημιάς ενός προστατευμένου στρατιωτικού στόχου, αποτελούν κατ’ εξοχήν «countervalue» όπλα. Η χρήση τους δηλαδή, αποσκοπεί στο να πλήξουν το ηθικό των πολιτών και κατ’ επέκταση τη προσήλωση συνολικά του κράτους τους να πολεμήσει και να αντισταθεί.<br /><br />Η Τουρκική ηγεσία εκτιμάται ότι θα υιοθετήσει την προσέγγιση του Ιταλού Gioulio Douhet, πρωτοπόρου θεωρητικού της Αεροπορικής Ισχύος, ο οποίος στο έργο του «The Command of the Air» (1920), υποστήριξε τους «μαζικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς των εχθρικών βιομηχανικών και πολιτικών κέντρων ως μέσο για την εξάλειψης της ικανότητας του εχθρού να διεξάγει πόλεμο, καθώς οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί των εχθρικών πόλεων θα πανικοβάλουν και θα καταρρακώσουν το ηθικό του πληθυσμού, εξαναγκάζοντας καταληκτικά ένα έθνος να παραδοθεί». Πίστευε δηλαδή ότι η καταστροφή που θα προκαλούσαν οι μαζικοί βομβαρδισμοί, θα μπορούσε να επιβάλει τη γρήγορη επίλυση των συγκρούσεων, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη για παρατεταμένες χερσαίες εκστρατείες.<br /><br />Τα παραπάνω πρέπει να μας προβληματίσουν σε σχέση με την προετοιμασία μας να αντεπεξέλθουμε σε ένα μαζικό πρώτο πλήγμα της Τουρκίας. Παρότι τα τουρκικά βαλλιστικά βλήματα αλλά και ο πύραυλος SOM (αντίστοιχος των ελληνικών SCALP), με βάση την ονομαστική τους εμβέλεια, θεωρητικά μπορούν να πλήξουν μεγάλα αστικά κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας, τον κύριο και συντριπτικό όγκο πυρός θα δεχθούν τα νησιά, η Θράκη και η Κύπρος, από ομοβροντία έξυπνων όπλων αέρος-εδάφους (αμερικανικής, τουρκικής και ισραηλινής κατασκευής) με εμβέλεια 100+ χλμ., τα οποία μπορούν τα βληθούν χωρίς ρίσκο από τα τουρκικά Μη Επανδρωμένα, άνωθεν της μικρασιατικής ενδοχώρας.<br /><br />Δίνεται έτσι το πλεονέκτημα στην τουρκική αεροπορία, να αξιοποιήσει το σύνολο των μαχητικών της για την επίτευξη εναέριας υπεροχής εις βάρος της ΠΑ, η οποία θα δυσκολευτεί να δεσμεύσει μαχητικά, για την άφεση των περιορισμένων «έξυπνων όπλων» μακρού πλήγματος που διαθέτουμε. Η συνέργεια 270 τουρκικών μαχητικών με τα 950 AIM-120C8 (αντίστοιχο του METEOR) και τα 600+ ΑΙΜ-9Χ (μπορούν να εγκλωβίσουν στο υπέρυθρο φάσμα τα F-35 που παθητικά θα τους έχουν καταδείξει τα ατρακτίδια IRST), εκτιμάται ότι με έναν αποδεκτό αριθμό απωλειών από την τουρκική πλευρά, μπορεί να αμφισβητήσει το όποιο «ποιοτικό πλεονέκτημα» ευελπιστούμε ότι θα μας παρέχουν τα F-35. Η τουρκική απειλή λοιπόν κρίνεται πολύ πιο σοβαρή από ότι το «κυρίαρχο αφήγημα» επιτρέπει στην κοινή γνώμη να αντιληφθεί και απαιτεί μία πολύ πιο ολιστική και αποφασιστική αντιμετώπιση. Ευχή να μην το αντιληφθούμε αργά, μετά από μία ακόμη εθνική καταστροφή.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τα F-35 και η πλάνη του «κυρίαρχου αφηγήματος».

Στέφανος Καραβίδας *Επισμηναγός (Ι) ε.α  Σε πρόσφατο άρθρο, επιχειρήθηκε να αποτυπωθεί το Αεροπορικό ισοζύγιο στο τέλος της δεκαετίας. Εάν τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φουλ για συμφωνία με την Αίγυπτο πάει ο Ερντογάν και άρχισε τα χατήρια στον Σίσι.

<img height="441" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/02/erdogan_sisi2024-02-14-misir-042.jpg" width="712" /><br /><br />Μετά την επίσκεψη Ερντογάν..στο Καιρο η Τουρκία αφαιρεί την υπηκοότητα από τον επιτετραμμενο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.<br /><br />Πηγές τηςAl <a href="http://arabiya.net/">Arabiya.net</a>: Ο Μαχμούντ Χουσεΐν, ο επιτετραμμένος οδηγός, έμαθε ότι η εθνικότητα του είχε αφαιρεθεί και το προσωπικό του διαβατήριο ακυρώθηκε<br /><br />Με μεγάλη έκπληξη, μετά την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αίγυπτο, πηγές αποκάλυψαν την ύπαρξη τουρκικής απόφασης για αφαίρεση της υπηκοότητας από τον Μαχμούντ Χουσεΐν, τον επιτετραμμένο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που κατοικεί στην Κωνσταντινούπολη.<div><br />Πηγές αποκάλυψαν στο Al Arabiya.net ότι ο Μαχμούντ Χουσεΐν, έμαθε για την αφαίρεση της ιθαγένειάς του και την ακύρωση του προσωπικού του διαβατηρίου, τις τελευταίες ημέρες, προσθέτοντας ότι οι τουρκικές αρχές δεν του εξήγησαν τον λόγο της ανάκλησης της ιθαγένειας και του ζήτησε να ορίσει δικηγόρο για να επικοινωνήσει με τις αρμόδιες αρχές και να μάθει τον πραγματικό λόγο.<br />Το Al Arabiya.net πληροφορήθηκε ότι ο Χουσεΐν πούλησε ένα διαμέρισμα που είχε στην Κωνσταντινούπολη και αυτή τη στιγμή μελετά με τους αξιωματούχους της Αδελφότητας τη θέση του, εάν θα μείνει για να λύσει το πρόβλημα με τις τουρκικές αρχές ή θα αναζητήσει άλλη χώρα στην οποία θα διαμένει.</div><div><br />Σε ένα σχετικό πλαίσιο, οι ηγέτες της Αδελφότητας άρχισαν να εγκαταλείπουν το τουρκικό έδαφος μετά την επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στην Αίγυπτο, συμπεριλαμβανομένων μελών μέσων ενημέρωσης και μελών του Κινήματος Hasm της Αδελφότητας, καθώς και ακαδημαϊκών μελών που εργάζονταν σε τουρκικά πανεπιστήμια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περιορίστηκαν.<br />Οι διαιρέσεις είχαν επιδεινωθεί εντός της Αδελφότητας πριν από 3 χρόνια και χωρίστηκε σε δύο μέτωπα αφού το Μέτωπο της Κωνσταντινούπολης αποφάσισε να διορίσει τον Μαχμούντ Χουσεΐν ως επιτετραμμένο δράσης της ομάδας, διαδεχόμενος τον Ιμπραήμ Μουνίρ, ο οποίος πέθανε στις 4 Νοεμβρίου, ενώ το Μέτωπο του Λονδίνου αποφάσισε να διορίσει τον Δρ. Ο Salah Abdel Haq ως θεωρητικό σύμβουλο του γκρουπ.</div><div><br />Μήνες πριν μετά την επίσημη ανακοίνωση της αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ της Αιγύπτου και της Τουρκίας και την αναβάθμιση των διπλωματικών τους σχέσεων σε επίπεδο πρεσβευτών, η Τουρκία επέβαλε νέους περιορισμούς στις δραστηριότητες της Αδελφότητας και των μελών της που κατοικούν στην τουρκική επικράτεια.</div><div><br />Οι τουρκικές αρχές ξεκίνησαν μια μεγάλης κλίμακας εκστρατεία επιδρομών σε μέλη της Αδελφότητας που διαμένουν στη χώρα, συλλαμβάνοντας όσους δεν έχουν ταυτότητα, κατοικία ή εθνικότητα. Ζήτησαν επίσης από δύο μέλη της ομάδας, τον Musab Al-Samaliji και τον Islam Ashraf, να εγκαταλείψει την επικράτειά της.<br /><br />Οι πηγές επιβεβαίωσαν ότι οι τουρκικές αρχές επέβαλαν αυστηρούς περιορισμούς στα μέλη της ομάδας και απαίτησαν να μην δημοσιεύουν προσβλητικές ειδήσεις, αναρτήσεις ιστολογίου ή tweets που επικρίνουν το καθεστώς στην Αίγυπτο ή τον Αιγύπτιο πρόεδρο Abdel Fattah al-Sisi και απείλησαν όσους παραβίασαν τις οδηγίες θα φύγουν αμέσως και θα απελαθούν από τη χώρα.<br />Επισήμανε ότι οι τουρκικές αρχές επέβαλαν επίσης αυστηρούς περιορισμούς στις μετακινήσεις μελών που καταδικάστηκαν σε θάνατο και συνδέονται με την ομάδα ή είναι πιστά σε αυτήν, όπως οι Nasr al-Din Faraj al-Ghazlani, Majdi Salem, Muhammad Abd al-Maqsoud, Ισλάμ. al-Ghamri και Mustafa al-Badri και αρνήθηκαν να χορηγήσουν υπηκοότητα στους δύο τελευταίους. Αρνήθηκε επίσης να χορηγήσει υπηκοότητα σε άλλο μέλος της Αδελφότητας, τον Δρ. Μοχάμεντ Ελχάμι, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση ενός κέντρου που συνδέεται με την ομάδα και την τεκμηρίωση και την ιστορία της.</div><div><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε την Αίγυπτο την περασμένη Τετάρτη για πρώτη φορά μετά από ένα διάλειμμα που διήρκεσε περισσότερα από 11 χρόνια και υπέγραψε συμφωνίες και μνημόνια κατανόησης με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Abdel Fattah El-Sisi. Αποφασίστηκε επίσης η αναδιάρθρωση των συναντήσεων των ανώτατων -Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας σε επίπεδο μεταξύ των δύο χωρών.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Φουλ για συμφωνία με την Αίγυπτο πάει ο Ερντογάν και άρχισε τα χατήρια στον Σίσι.

Μετά την επίσκεψη Ερντογάν..στο Καιρο η Τουρκία αφαιρεί την υπηκοότητα από τον επιτετραμμενο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Πηγές τηςAl Ara...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Παζάρι και για το νέο γραμματέα του ΝΑΤΟ… στόχοι Ελλάς-Κύπρος

<img height="337" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/03/Greece-Turkey-NATO-759x400.jpg" width="708" /><br /><br />Η Άγκυρα στηρίζει τον Μαρκ Ρούτε με την προϋπόθεση ότι «δεν θα ενδώσει στις πιέσεις ορισμένων κρατών μελών της ΕΕ, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος». Η πρόθεση της Άγκυρας να ζητήσει κάτι «σε αντάλλαγμα» για να συμφωνήσει με την υποψηφιότητα του Ολλανδού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε για τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας προκαλεί «ενόχληση» αλλά όχι έκπληξη στους κύκλους του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το Bloomberg. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα σημειώνει ότι η Τουρκία «προτίθεται να ζητήσει διαβεβαιώσεις ότι είτε ο Ρούτε είτε οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος θα είναι αμερόληπτος έναντι των συμμάχων ευρωπαϊκών μελών και, κυρίως, ότι δεν θα υποκύψει στις πιέσεις από ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Ελλάδα ή Κύπρος ( παρά το γεγονός ότι η Κύπρος δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ)».<br /><br />Επιπλέον, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Τουρκία θέλει ο νέος Γενικός Γραμματέας να επιτρέψει στην Άγκυρα να συμμετάσχει στις συνεργασίες ΝΑΤΟ-ΕΕ και να δώσει διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξουν περιορισμοί στις εξαγωγές αμυντικού εξοπλισμού μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Η Ολλανδία έχει ήδη άρει τους περιορισμούς στις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία από τον Ιούλιο, που επιβλήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της στρατιωτικής εισβολής της Άγκυρας στη βόρεια Συρία, καθώς ο Ερντογάν είπε ναι στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ σε μια συνάντηση στο Βίλνιους.<br /><br />Σχολιάζοντας το θέμα και η “Καθημερινή”, πηγή του ΝΑΤΟ είπε ότι οι παραπάνω πληροφορίες μπορεί να έχουν πραγματική βάση, καθώς η Ολλανδία κατέχει την «πρωτοπορία» στη μόνιμη δομημένη αμυντική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, της PESCO, όπου η Τουρκία φιλοδοξεί εδώ και καιρό να εισέλθει. Δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη η πρόθεση της Άγκυρας να «παζαρεύει» το θέμα της υποψηφιότητας για τη θέση του «διαδόχου» του Γενς Στόλτενμπεργκ, αφού τα τελευταία δύο χρόνια επιδόθηκε στην ίδια τακτική και στην περίπτωση της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Τουρκία: Παζάρι και για το νέο γραμματέα του ΝΑΤΟ… στόχοι Ελλάς-Κύπρος

Η Άγκυρα στηρίζει τον Μαρκ Ρούτε με την προϋπόθεση ότι «δεν θα ενδώσει στις πιέσεις ορισμένων κρατών μελών της ΕΕ, όπως η Ελλάδα και η Κύπρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Φ/Γ ΥΔΡΑ, “Επιχείρηση ΑΣΠΙΔΕΣ”, επίδομα Στόλου και παραιτήσεις.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://hellenicnavy.gr/wp-content/uploads/2022/11/YDRA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="800" height="365" src="https://hellenicnavy.gr/wp-content/uploads/2022/11/YDRA.jpg" width="738" /></a></div><br /><div>Του <b>ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ</b></div>«Δεν χρειάστηκε καν να φτάσουμε στην 19η Φεβρουαρίου για την επικύρωση της επιχείρησης που φέρει το ελληνοπρεπές όνομα ΑΣΠΙΔΕΣ, καθώς η απόφαση έχει ήδη δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και παράλληλα συμφωνήθηκαν κι όλοι οι επιχειρησιακοί κανόνες».<br /><br />Αυτό επισήμαναν κύκλοι του υπουργείου Εθνικής άμυνας καθώς εξηγούσαν πως βρισκόμαστε κατ’ ουσία περίπου στο 98% της υλοποίησης της Ευρωπαϊκής επιχείρησης.Η Σύνοδος των υπουργών άμυνας του ΝΑΤΟ στις 15 Φεβρουαρίου ήταν καθοριστικής σημασίας και για την επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ», παρά το γεγονός ότι πρόκειται για έναν άξονα του αμυντικού βραχίωνα της Ευρώπης.<br />Αμέσως μετά τη Σύνοδο, στο Μόναχο αναπτύχθηκαν μια σειρά ζητημάτων, τα οποία αναμένεται πως θα βρεθούν, όχι μόνο σε επίπεδο Συμμαχίας, αλλά και προ των πυλών της Ευρώπης, κυρίως σ’ ότι έχει να κάνει με την «αναγόμωση» της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, όπου η Αθήνα ήδη έχει δείξει τι είδους προθέσεις έχει…<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στο Μόναχο το θέμα της καυτής ζώνης στην Ερυθρά Θάλασσα ήταν κάτι που απασχόλησε και συζητήθηκε, τόσο στον δημόσιο διάλογο, όσο και στα πολιτικά «πηγαδάκια».<br /><br />Την Δευτέρα πάντως, στις 19 Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες, αναμένεται ότι θα μεταβεί η υφυπουργός Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, για τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ένωσης. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο γεγονός πως απομένουν ελάχιστες, ίσως και τυπικές εκκρεμότητες, πριν ο επίτροπος εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, προχωρήσει στις ανακοινώσεις που αφορούν τη συμφωνία που διέπει την επιχείρηση ΑΣΠΙΔΕΣ.Τα ουσιαστικά κομμάτια των ανακοινώσεων αφορούν, πρώτον ότι το χερσαίο στρατηγείο είναι αυτό της Λάρισας, το οποίο έχει ενεργοποιηθεί και το δεύτερο ότι την εν πλω διοίκηση αναλαμβάνει η Ιταλία, όπου ο τακτικός διοικητής θα βρίσκεται πάνω στο ισχυρό αντιτορπιλικό «Caio Duilio».<br /><br />Από την πλευρά της Ελλάδας, ο επικεφαλής Αρχιπλοίαρχος έχει ήδη αναλάβει τα καθήκοντά του κι έχει στελεχώσει το Στρατηγείο της Λάρισας, ενώ τις επόμενες ημέρες η ελληνική αποστολή αναμένει την άφιξη των συμμαχικών, ευρωπαϊκών δυνάμεων που θα βρεθούν κι εκείνοι στη Θεσσαλική πρωτεύουσα, ώστε όλοι μαζί να συντονίζουν και να σχεδιάζουν τις ευρωπαϊκές «ΑΣΠΙΔΕΣ».<br />Crash test για την “ΥΔΡΑ” και «διαρροές» από το ΠΝ…<br /><br />Σ’ ότι έχει να κάνει με τον απόπλου των πολεμικών πλοίων, που αρχικά θα είναι τέσσερα από ισάριθμες χώρες της Ευρώπης, κάποια βρίσκονται στις τελικές διαδικασίες πριν τον απόπλου κι άλλα είναι ήδη στην «καυτή» ζώνη της Ερυθράς Θάλασσας.<br />Η γαλλική φρεγάτα «Languedoc», είναι ήδη στο δύσκολο πεδίο, απέναντι στους αντάρτες Χούθι της Υεμένης, ενώ από μέρα σε μέρα η μια μετά την άλλη μονάδα θα λύνει κάβους.<br /><br />Οι «Prosperity Guardian» και «ΑΣΠΙΔΕΣ», είναι οι δυο διαφορετικές επιχειρήσεις που θ’ αλληλοκαλύπτει η μια την άλλη, τόσο σε επιχειρησιακό επίπεδο, όσο και σε διοικητικό.Η φρεγάτα ΎΔΡΑ, η ελληνική ΜΕΚΟ 200ΗΝ, μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα καλείται η ίδια και το ιδιαίτερα έμπειρο πλήρωμα που βρίσκεται πάνω σε αυτή, να περάσουν όλα τα απαιτητικά test που θα τους δώσουν το πράσινο φως για τον απόπλου προς την Ερυθρά Θάλασσα.<br /><br />Το ταξίδι είναι ιδιαίτερα μεγάλο και εκείνο που απασχολεί το πλήρωμα και τους επιτελείς στον στόλο, αφορά την διαρκή λειτουργία των κινητήρων του πλοίου επί 3 μήνες. Και εκεί ακριβώς εστιάζουν τα στελέχη του ναυτικού ώστε η φρεγάτα, τουλάχιστον μηχανολογικά να μην αντιμετωπίσει προβλήματα, διότι τα λιμάνια που μπορεί να εξυπηρετηθεί είναι πολύ συγκεκριμένα και σε ιδιαίτερα μεγάλες αποστάσεις.<br /><br />Οι Ένοπλες Δυνάμεις πάντως σχεδίασαν απαιτητικά σενάρια αντιμετώπισης κάθε μορφής απειλής για το πλήρωμα της φρεγάτας και ασκούνται πάνω σε αυτά.<br />Σενάρια αντιαεροπορικά, με μαχητικά να προσομοιώνουν βαλλιστικούς πυραύλους, σενάρια αντιμετώπισης Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών, όπου δοκιμάζεται και το νέο anti- drone σύστημα που εφαρμόστηκε στην φρεγάτα, σενάρια αντιμετώπισης πειρατείας με πλωτά μέσα, που εκεί είναι μια υπόθεση του τμήματος ειδικών επιχειρήσεων, κ.α.Την ίδια στιγμή πάντως οι «διαρροές» που καταγράφονται στο πολεμικό ναυτικό δεν σταματούν κι αυτό είναι το μείζον θέμα που καλείται ν’ αντιμετωπίσει ουσιαστικά η φυσική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής άμυνας. Στην τελευταία Κοινή Υπουργική Απόφαση που αφορά την αύξηση του επιδόματος στα 120 ευρώ για όλο το πλήρωμα, ενώ για όλους όσοι κατέχουν θέση ευθύνης φτάνει έως και τα 143, δεν έχει καταγραφεί πουθενά το αφορολόγητο.<br /><br />Και αυτό εκ νέου λειτουργεί αποτρεπτικά για πολλούς, ακόμη και τώρα που βρισκόμαστε με τους κάβους στα χέρια για να λυθούν. Κύκλοι του Πολεμικού Ναυτικού επισημαίνουν ότι θα υπάρξει εκ νέου διόρθωση μέσα στις επόμενες εβδομάδες, ενώ από την πλευρά του υπουργείου επισημαίνεται ότι οι διαβουλεύσεις με το υπουργείο Οικονομικών συνεχίζονται με στόχο την δικαίωση των στελεχών του ΠΝ.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Φ/Γ ΥΔΡΑ, “Επιχείρηση ΑΣΠΙΔΕΣ”, επίδομα Στόλου και παραιτήσεις.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ «Δεν χρειάστηκε καν να φτάσουμε στην 19η Φεβρουαρίου για την επικύρωση της επιχείρησης που φέρει το ελληνοπρεπές όνομα ΑΣ...

Διαβάστε την συνέχεια