Aεροπορική κυριαρχία και με ... T-2Ε έναντι των γαλλικών Alpha Jet!

<center><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA5Large.jpg" imageanchor="1"><img align="middle" alt="Image" border="0" height="406" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA5Large.jpg" title="Image" width="640" /></a></center><br /> <b>Έχουμε ... συνηθίσει η Πoλεμική Αεροπορία να κυριαρχεί με σύγχρονα μαχητικά στις μεγάλες συνασκήσεις του εξωτερικού (Red Flag, TLP κλπ) έναντι των "αντίπαλων" Αεροποριών, αλλά όταν ακόμα και με παλαιά εκπαιδευτικά Τ-2Ε οι ξένοι εντυπωσιάζονται από τις ικανότητες των Ελλήνων πιλότων, τότε σημαίνει ότι η υπεροχή έχει να κάνει πρώτιστα με την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού.</b><br /> Αυτή την φορά "μάρτυρες" των ικανοτήτων των Ελλήνων πιλότων ήταν οι Γάλλοι πιλότοι της εκπαιδευτικής μοίρας 2/8 οι οποίοι από την 1η έως 10η Ιουνίου συνασκήθηκαν με τους Έλληνες στην αεροπορική βάση Καλαμάτας στην 363 Μοίρα Εκπαίδευσης Αέρος <br /> Η γαλλική αποστολή συμμετείχε με τρία αεροσκάφη Alpha Jet, τα οποία πέταξαν στην Καλαμάτα από την έδρα τους στο αεροδρόμιο του Cazaux στην Νότια Γαλλία.<br /> <b>Σκοπός της άσκησης είναι να δειχθεί αν υπάρχει περιθώριος εφαρμογής κοινού αεροπορικού προγράμματος, στο πλαίσιο του Eurotraining, αλλά και της πρότασης να γίνει η Καλαμάτα η βάση για το νότιο σκέλος του Eurotraining. </b><br /> <b>Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Γάλλοι ιπτάμενοι είχαν την ευκαιρία να πετάξουν και με τα δύο αεροσκάφη και να διαπιστώσουν τις επιδόσεις και τις δυνατότητες του κάθε τύπου. Σημειώνουμε ότι παλαιότερα υπήρχε ελληνικό ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά Alhpa Jet. Πραγματοποιήθηκαν αποστολές Βασικών και Προκεχωρημένων Ελιγμών Εναέριας Μάχης (BFM, ACM) καθώς και αποστολές χαμηλής ναυτιλίας με προσβολές στόχων εδάφους (CPM).</b><br /> Στις 7 και 8 Ιουνίου 2011 ο Ακόλουθος Άμυνας της Γαλλίας Σμήναρχος Gerard Gailhouste, επισκέφθηκε την 120ΠΕΑ και συμμετείχε σε πτήση με αεροσκάφος Τ-2Ε με κυβερνήτη τον Διοικητή της 363ΜΕΑ Αντισμήναρχο (Ι) Εμμανουήλ Ζαμπουλάκη.<br /> Οι Γάλλοι έμειναν "άφωνοι" με την σκληρή και επίπονη εκπαίδευση μάχης των Ελλήνων πιλότων, ενώ υπήρξαν και πολύ ευμενή σχόλια για το σύστημα εκπαίδευσης των Τ-6.<br /> <img align="middle" alt="Image" border="0" height="533" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA1Large.jpg" title="Image" width="750" /><br /> <br /> <img align="middle" alt="Image" border="0" height="481" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA2Large.jpg" title="Image" width="733" /><br /> <img align="middle" alt="Image" border="0" height="483" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA3Large.jpg" title="Image" width="731" /><br /> <img align="middle" alt="Image" border="0" height="533" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA4Large.jpg" title="Image" width="750" /><br /> <img align="middle" alt="Image" border="0" height="474" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/120PEA6Large.jpg" title="Image" width="734" /><br /> <b>Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr</b>

Aεροπορική κυριαρχία και με ... T-2Ε έναντι των γαλλικών Alpha Jet!

Έχουμε ... συνηθίσει η Πoλεμική Αεροπορία να κυριαρχεί με σύγχρονα μαχητικά στις μεγάλες συνασκήσεις του εξωτερικού (Red Flag, TLP κλπ) έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία:οι εκλογές τελείωσαν. Ήρθε η ώρα των πράξεων κε Δρούτσα

<center><img height="242" id="il_fi" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirY-tL_B8XYTFurpEMJZGdTVzddJMNbH-QJm9Rw8xmNdtc2cUPrwvimenb1oFl8158tpiw_vie6HOr2FTg6HDPW-CyzEpgfLEcpy-9200_6Awgq_0iV_GyjwKBAmikbrPl71VoV5r7nE0/s400/%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></center><br /> <br /> Οι τουρκικές εκλογές τελείωσαν και επιβεβαιώθηκε το γεγονός ότι ο <b>Ταγίπ Ερντογάν</b> κέρδισε μια ακόμη, την τρίτη, κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αναδεικύοντας το ΑΚΡ το ισχυρότερο κόμμα στην γειτονική χώρα αλλά καθιστώντας παράλληλα, τον ισλαμιστικό χαρακτήρα του κράτους μόνιμο παράγοντα του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι.Οι εκλογές αυτές, ασχέτως ποσοστών, απέδειξαν ότι ο <i>Κεμαλισμός</i> στην Τουρκία έχει ξεπεραστεί και πως τόσο οι Τούρκοι όσο και οι γείτονες τους, φίλοι ή εχθροι, σύμμαχοι ή όχι, θα πρέπει να ζήσουν και ν’ αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα.<br /> Οι τουρκικές εκλογές όμως αποτελούν ορόσημο και για την Ελληνική εξωτερική πολιτική, αν ο υπεύθυνος για τον τομέα αυτό <b>Δ. Δρούτσας</b>, θυμάται τι είχε αναφέρει σχετικά. <br /> <br /> Στις 22 Νοεμβρίου 2010, λοιπόν (για να υπενθυμίσουμε) εκφώνησε ένα λόγο στο Ευρωπαϊκό Κέντρο πολιτικής (<b><i>ECP</i></b>), όπου το συμπέρασμα ήταν πως, <i>αν η Τουρκία μέσα στους πρώτους 6 μήνες του 2011 δεν κάνει τα απαραίτητα βήματα ώστε να συγχρονιστεί με την ΕΕ – κι αυτό περιλαμβάνει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίaς, τα κατοχικά στατεύματα στην Κύπρο και την επίσημη κατάργηση του </i><i>casus</i><i> </i><i>belli</i><i>- δεν θα μπορέσει να συνεχίσει τις ενταξιακές της προσπάθειες στην ΕΕ. Αυτές θα παγώσουν για αόριστο χρόνο. </i><br /> <br /> <i>Μια τελευταία ευκαιρία ίσως της δοθεί, αν συμφωνήσει και η Ουγγρική προεδρία, ώστε η νέα τουρκική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές των αρχών Ιουνίου, αποδεχθεί άμεσα τη συμμετοχή της σε μια νέα συνάντηση κορυφής ΕΕ- Τουρκίας όπου η Αγκυρα θα δεχθεί το ευρωπαίκό κεκτημένο για να της δοθεί νέος χρόνος</i>.<br /> Ήρθε λοιπόν ο χρόνος, να δοκιμαστεί η θέληση της Ελληνικής κυβέρνησης στην τήρηση των σχεδιασμών της στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής.Ορισμένες διαρροές στον ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟ, υποδεικνύουν ότι ο παραπάνω εξαγγελθείς σχεδιασμός έχει μεταβληθεί.<br /> <br /> Όμως οι διαρροές δεν μπορούν ν’ αντικαταστήσουν την επίσημη εξαγγελία πολιτικών αποφάσεων, που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών καθώς, είναι σαφές θα δημουργήσει απολύτως νέα χαρακτηριστικά στην πορεία της Άγκυρας προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.<br /> Η Τουρκία από την πλευρά της «παίζει» τις τελευταίες ημέρες το «χαρτί» της δήθεν σύγκρουσης με τους στρατιωτικούς και το Κεμαλικό κατεστημένο. Αλλά υποτίθεται πως η νέα ισχυρή κυβέρνηση, «<i>θέλει και μπορεί</i>».Θα κληθεί λοιπόν από την Αθήνα, να αποδείξει την θέλησή της για «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» ή θα αφεθεί να κερδήσει νέο χρόνο όπως για παράδειγμα η βρετανική και σουηδική πολιτική επιζητούν;<br /> Φυσικά υπάρχει και η άποψη ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται πλέον για την ΕΕ, επιχειρόντας να παίξει το ρόλο της ισχυρής, ανεξάρτητης και περιφερειακής δύναμης. <br /> <br /> Δεν ήταν τυχαίος άλλωστε, η αναφορά στην προεκλογική εκστρατεία του Ερντογάν που μιλόντας σε προεκλογική συγκέντρωση τόνισε πως «<i>ναι ενδιαφερόμαστε για την ΕΕ αλλά αν δεν μας θέλει, ο κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος</i>».<br /> Η άποψη αυτή είναι όμως στην πραγματικότητα αδύναμη.<br /> <br /> Η Τουρκία ενδιαφέρεται εξαιρετικά για τη συμμετοχή της στην ΕΕ. Όχι μόνο γιατί αυτό θα της δώσει μια ακόμη μεγαλύτερη οικονομική ώθηση αλλά κυρίως, γιατί θ’ αποκτήσει ρόλο στις μεγάλες γεωστρατηγικές αποφάσεις της Ένωσης.<br /> <br /> Η αυξανόμενη επιρροή της ΕΕ, δεν αφήνει αδιάφορη. Γιατί, η πολιτική Νταβούτογλου δεν απέδωσε τα αναμαινόμενα. Στον Αραβικό κόσμο η κρίση της «Αραβικής Άνοιξης» έφερε πλησιέστερα την ΕΕ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες στον Αραβικό κόσμο, εκεί ακριβώς που η Τουρκία απέβλεπε να παίξει κυρίαρχο ρόλο. Έτσι, το ενδιαφέρον της για την ΕΕ είναι αυξημένο.<br /> Το θέμα λοιπόν είναι αν η Αθήνα συνεχίζει να έχει στεθερή άποψη για αποκλεισμό της Τουρκίας από την ΕΕ, στο βαθμό που η τελευταία δεν αναγνωρίζει έμπρακτα και δεν εφαρμόζει σε όλα τα επίπεδα το «ευρωπαϊκό κεκτημένο».<br /> Τι θα έχει να πει για αυτό το θέμα λοιπόν, ο κ. Δρούτσας στο επόμενο Συμβούλιο ΥΠΕΞ της ΕΕ, στις 20 Ιουνίου στο Λουξεμβούργο;<br /> <a href="http://ellinilatris.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Τουρκία:οι εκλογές τελείωσαν. Ήρθε η ώρα των πράξεων κε Δρούτσα

Οι τουρκικές εκλογές τελείωσαν και επιβεβαιώθηκε το γεγονός ότι ο Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε μια ακόμη, την τρίτη, κοινοβουλευτική πλειοψηφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τσαντισμένοι και με τα μυαλά στα κόκκινα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a class="highslide thickbox no_icon" href="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/06/1abc5a.jpg" rel="gallery-106190" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" title="1abc5a"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-106191" height="356" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2011/06/1abc5a.jpg" title="1abc5a" width="600" /></a></div><br /> <i><b>ΓΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΗΔΕΜΙΑΝ ΠΟΛΙΝ ΣΙΝΑΜΩΡΕΕΙΝ ΩΣ ΑΥΤΩΝ ΟΥ ΠΕΡΙΟΨΟΜΕΝΩΝ</b></i><br /> <br /> Αυτή ήταν η απάντηση του Σπαρτιάτη Λακρίνη, του εγκριτώτερου μέλους του πληρώματος μιας Σπαρτιατικής πεντηκοντόρου, που είχε σταλεί σε διπλωματική αποστολή προς τον Βασιλέα Κύρο, λίγο πριν ξεσπάσουν οι Μηδικοί Πόλεμοι.<br /> Να μη βλάψει καμιά ελληνική πόλη, διότι τότε αυτοί, οι Σπαρτιάτες, δεν θα το ανεχθούν…<br /> Το πως εννοούσαν οι Σπαρτιάτες τη μη επίδειξη ανοχής, το έχει καταγράψει η Ιστορία.<br /> Αφορμή για αυτή την ανάρτηση, μου έδωσε το άρθρο του κυρίου <a href="http://www.antinews.gr/2011/06/12/105939/">Μιχάλη Βάρδα, σε σχέση με το Καστελόριζο </a>και η κουβέντα που αναπτύχθηκε εκεί.<br /> Δεν κρύβω ότι με προβλημάτισε. Αλλά δεν έχω σκοπό να μπω σε ανάλυση γεωστρατηγικής ή στρατιωτικής φύσεως.<br /> Δεν την κατέχω άλλωστε την τέχνη αυτή.<br /> Ξέρω όμως κάποια πράγματα, που είναι προφανή.<br /> 1. Η χώρα μας είναι στον οικονομικό αναπνευστήρα και οδηγείται σε αργό οικονομικό, αλλά κυρίως, κοινωνικό και ψυχολογικό – ηθικό θάνατο.<br /> 2. Ο αργός αυτός θάνατος επιδιώκεται να αντιμετωπιστεί και με περικοπές (άκουσον – άκουσον) στους προϋπολογισμούς των Επιτελείων. Αυτό το βαφτίζουν σήμερα εξορθολογισμό των δαπανών!<br /> 3. Το σύστημα ασκήσεως της εξωτερικής μας πολιτικής έναντι της Τουρκίας είναι σκανδαλιστικά φοβικό.<br /> 4. Η Τουρκία εποφθαλμιά την αρπαγή ζωτικού χώρου με κάθε τρόπο, μεταχειριζόμενη την ευθεία απειλή και εκμεταλλευόμενη το φόβο της κρατούσας πολιτικοοικονομικής μας ελίτ.<br /> 5. Τα νησιά μας αυτά, γεωγραφικά βρίσκονται μακριά από τον εθνικό κορμό και εγγύς της Τουρκίας.<br /> 6. Οι Ευρωπαίοι, οι λοιποί εταίροι και οι άλλοι σύμμαχοι, το πιθανότερο είναι να παραπέμψουν στα διεθνή φόρα και στα Ηνωμένα Έθνη.<br /> Και τι μένει λοιπόν;<br /> Μένει ένας Λακρίνης.<br /> Ένας Ηγέτης που θα έχει το ανάστημα να πει στους Ανατολίτες νεοπασάδες και στους Δυτικούς κηδεμόνες, το αυτονότητο.<br /> Μόνο που για να πει το αυτονόητο χρειάζεται αγέρωχο φρόνημα.<br /> Και ο λαός;<br /> Χρειάζεται ένας λαός δυναμικός και σφριγιλός.<br /> Χρειάζεται να δείξουμε εις τους Ανατολίτες και τους της Εσπερίας, ότι όπως οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι, σε αυτή εδώ τη χώρα, ζουν άνθρωποι που πιστεύουν στον εαυτό τους, στη δύναμή τους και δεν λογαριάζουν τους αριθμούς.<br /> Χρειάζεται να εμφανίσουμε καθένας από εμάς τα όμορφα και τόσο ευγενή στοιχεία της ελληνικής συλλογικότητάς μας.<br /> Ψυχική ομόνοια στον λαό, υψηλή πολεμική ετοιμότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις μας, εθνικό όραμα για να υπηρετήσουμε, άδολο πατριωτισμό και ηγεσία, που εμπνέει διά του παραδείγματος και της πολιτείας της.<br /> Ούτως ή άλλως, ποτέ το έθνος μας δεν τα πήγαινε καλά με τους αριθμούς των πολεμίων που αντιμετώπιζε.<br /> Προσωπικά έχω μια ακλόνητη πεποίθηση. Ακόμα και τώρα που ο φόβος για το αύριο και οι δύσκολες συγκυρίες που αντιμετωπίζουμε, μαυρίζουν την ψυχή μας και τα όνειρά μας.<br /> Πιστεύω ότι δεν είμαστε άμοιροι. Και δεν είμαστε πρόβατα.<br /> Είμαστε λιοντάρια.<br /> Και μέσα από την συνειδητοποίηση της φενάκης της σύγχρονης πολιτικής μας εκπροσώπησης, θα αναδειχθούν άνδρες και γυναίκες, ηγέτες και οραματιστές, που θα αναλάβουν να κουβαλήσουν ξανά τα συλλογικά μας οράματα και τις προσδοκίες μας για ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας.<br /> Όσο για αυτούς που προσπαθούν απεγνωσμένα να μας σπάσουν το ηθικό και το φρόνημα εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία, αυτούς που είναι υπηρέτες της κοινωνίας του χυλού και του παγκόσμιου χωριού και επιδιώκουν να μας χώσουν με το ζόρι στην μηχανή του κιμά, ας γνωρίζουν ότι κάθε τους προσπάθεια, κάθε τους απειλή, κάθε τους εκβιασμός, θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούν.<br /> Υποταγή, μετάνοια, έλεγχο, δουλικότητα, αδυναμία, αναμένουν.<br /> Μαχητικότητα, αντίδραση, αντίσταση, κοινωνικοποίηση, συλλογικότητα, σθένος θα βρουν μπροστά τους.<br /> Οι Έλληνες δεν έχουμε να αποδείξουμε κάτι σε κανένα έθνος στον πλανήτη. Είμαστε πολύ παλιοί στη γειτονιά και έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου τους αιώνες της ύπαρξής μας.<br /> Πως το κάναμε αυτό;<br /> Το κάναμε με την κληρονομιά που φέρει καθένας μας. Τα στοιχεία εκείνα που κάνουν τον φίλο, να μας σέβεται και τον εχθρό, να τρέμει την οργή μας.<br /> Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο στρατιωτικός ορθολογισμός και η παράθεση μεγεθών και δυνάμεων θα συνηγορούσε υπέρ της άποψης ότι στρατιωτικά η Τουρκία μπορεί να καταλάβει τα νησιά αυτά, όποτε της καπνίσει. Μπορεί να αιματοκυλήσει τη φρουρά τους και τα εξανδραποδίσει τους λιγοστούς υπερασπιστές τους, όσους άνδρες και υλικό και αν απωλέσει. Ούτε ΑΟΖ θα την εμποδίσει, ούτε συμμαχίες και φιλίες, ούτε υποκλίσεις και γονυκλισίες.<br /> Αυτό το ξέρουν οι Τούρκοι. Διστάζουν όμως.<br /> Γιατί;<br /> Ίσως γιατί έχουν διαβάσει Ιστορία. Και σίγουρα θα έχουν διαβάσει Ηρόδοτο.<br /> Και ενώ οι φανφάρες τους είναι εντυπωσιακές, το ηθικό τους, όταν θα κληθούν να αντιμετωπίσουν αποφασισμένους Έλληνες, ηγέτες και λαό, θα είναι μουδιασμένο.<br /> Διότι αν αποτολμήσουν το απονενοημένο διάβημα, υπάρχει το πολύ σοβαρό ενδεχόμενο, μπρος στα άψυχα κορμιά της Ελληνικής Φρουράς, για την οποία δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα πέσει μέχρις ενός, να ηχήσουν ξανά στα αυτιά τους, τα λόγια του Δημάρατου, προς τον Ξέρξη, λίγο μετά τον τιμητικό θάνατο των 300 Σπαρτιατών και των 700 Θεσπιέων στις Θερμοπύλες.<br /> ΕΣΤΙ ΕΝ ΤΗ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙ ΣΠΑΡΤΗ ΠΟΛΙΣ ΑΝΔΡΩΝ ΟΚΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΥΤΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΙΣΙ ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΙΣΙ ΕΝΘΑΔΕ ΜΑΧΕΣΑΜΕΝΟΙΣΙ<br /> Μετ. «Υπάρχει στη Λακεδαίμονα μια πόλη οκτώ χιλιάδων ανδρών που είναι όλοι όμοιοι με αυτούς που πολέμησαν εδώ.»<br /> Στο χέρι μας είναι να εκπέμψουμε στους Ανατολίτες το μήνυμα.<br /> Για κάθε ένα Καστελόριζο, και κάθε μια Ρω και Στρογγύλη, υπάρχει μια ολόκληρη Ελλάδα από πίσω.<br /> Και για κάθε ένα Έλληνα υπερασπιστή, ακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι.<br /> Τσαντισμένοι και με τα μυαλά τους στα κόκκινα…<br /> <a href="http://www.antinews.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Τσαντισμένοι και με τα μυαλά στα κόκκινα…

ΓΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΗΔΕΜΙΑΝ ΠΟΛΙΝ ΣΙΝΑΜΩΡΕΕΙΝ ΩΣ ΑΥΤΩΝ ΟΥ ΠΕΡΙΟΨΟΜΕΝΩΝ Αυτή ήταν η απάντηση του Σπαρτιάτη Λακρίνη, του εγκριτώτερου μέλους τ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΙΣΡΑΗΛ. Σχέδιο για τη μη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους

<center><img alt="Σχέδιο για τη μη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους " border="0" src="http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20110607/engine/assets_LARGE_t_420_4187219_type12128.jpg" /></center><br /> <b>Συγκεκριμένο σχέδιο για την αποτροπή διεθνούς αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο έχει θέσει σε εφαρμογή το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών, σύμφωνα με έγγραφα τα οποία αποκάλυψε η εφημερίδα "Haaretz".</b><br /> Το έγγραφο περιλαμβάνει τις οδηγίες που έστειλε σε όλες τις ισραηλινές πρεσβείες στο εξωτερικό ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών, Ραφαέλ Μπαράκ, με το οποίο ζητεί συγκεκριμένη δράση, που αφορά τόσο την ενημέρωση και τον επηρεασμό της διεθνούς κοινής γνώμης όσο και κινήσεις για τη δημιουργία ρήγματος στο πλαίσιο των χώρων της ΕΕ και της Δύσης.<br /> Το Τελ Αβίβ ζητεί από τις διπλωματικές αρχές του:<br /> Να επιδιώξουν υψηλού επιπέδου επαφές με αξιωματούχους των χωρών διαπίστευσης. Κινητοποίηση των "πολλαπλασιαστών ισχύος", όπως είναι οι εβραϊκές κοινότητες και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. "Προσέγγιση" των ΜΜΕ των χώρων διαπίστευσης. Και τελικά σύνταξη ολοκληρωμένου και συγκεκριμένου σχεδίου δράσης για κάθε χώρα διαπίστευσης, το οποίο θα υποβληθεί άμεσα στο υπουργείο Εξωτερικών για τη διαμόρφωση ενιαίου πλαισίου δράσης.<br /> Το ισραηλινό ΥΠΕΞ έχει συστήσει και το "Φόρουμ για τον Σεπτέμβριο", τα μέλη του οποίου παρακολουθούν και αναλύουν τα κινήσεις των Παλαιστινίων και διαμορφώνουν το διπλωματικό και επικοινωνιακό σχέδιο δράσης".<br /> Η βασική θέση που προβάλλει το Ισραήλ είναι ότι ενδεχόμενη μονομερής αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από τη ΓΣ του ΟΗΕ θα παραβιάζει τη βασική αρχή πολλών ψηφισμάτων.<br /> <br /> <a href="http://www.ethnos.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΙΣΡΑΗΛ. Σχέδιο για τη μη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους

Συγκεκριμένο σχέδιο για την αποτροπή διεθνούς αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Κόντρα στους Ρεπουμπλικανούς μετά την ήττα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://etypos-media1.lighthouse.gr/contentData/14542/14542_lp_%20%201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="http://etypos-media1.lighthouse.gr/contentData/14542/14542_lp_%20%201.jpg" width="400" /></a></div><br /> Πρώτες «γκρίνιες» μετά την ήττα στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο συνεργασίας με την κυβέρνηση για το νέο Σύνταγμα ο ηγέτης του Κιλιτσντάρογλου. <br /> Άρχισε να εμφανίζεται σιγά-σιγά εσωκομματική γκρίνια στους κόλπους της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, όπου συνεχίζεται ο απόηχος της θριαμβευτικής νίκης του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στις εκλογές της Κυριακής.<br /> <br /> Ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου σε δηλώσεις του που δημοσιεύονται σήμερα στην εφημερίδα «Μιλιέτ» λέει «η πόρτα μας είναι ανοιχτή». Κι αυτό ως απάντηση στην έκκληση του ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για συνεργασία όλων των κομμάτων με σκοπό τη σύνταξη νέου συντάγματος. Ο Κιλιτσντάρογλου θέτει επίσης θέμα ενίσχυσης του κοινοβουλευτικού συστήματος, πράγμα που έρχεται μάλλον σε αντίθεση με την τάση του Ερντογάν να προωθήσει το προεδρικό σύστημα στη χώρα του.<br /> <br /> Παράλληλα όμως έχουν αρχίσει να ακούγονται εντός του ΡΛΚ φωνές αμφισβήτησης εναντίον του Κιλιτσντάρογλου. Πρώην βουλευτές τον καλούν να παραιτηθεί, αφού χαρακτηρίζουν «αποτυχία» το 26% που συγκέντρωσε το κόμμα στις εκλογές της Κυριακής. Ο τουρκικός Τύπος κάνει λόγο για προσπάθεια στελεχών προσκείμενων στον πρώην αρχηγό του κόμματος Ντενίζ Μπαϊκάλ να συγκληθεί έκτακτο συνέδριο.<br /> <br /> Τέτοιες τάσεις έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται και εντός του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος, το οποίο βγήκε από τις εκλογές με ποσοστό 13%.<br /> <br /> Από πλευράς του φιλοκουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το κόμμα θεωρείται «δεύτερος νικητής» αφού εξελέγησαν με την υποστήριξή του, 36 ανεξάρτητοι βουλευτές. Ένας από αυτούς, ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, δηλώνει ότι το κράτος πρέπει να συνομιλήσει με τους ανεξάρτητους σε συνταγματική και πολιτική βάση, αλλά προκειμένου «να τερματιστεί ο πόλεμος, πρέπει να γίνουν συνομιλίες με το ΡΚΚ».<br /> <br /> <a href="http://www.kathimerini.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Τουρκία: Κόντρα στους Ρεπουμπλικανούς μετά την ήττα

Πρώτες «γκρίνιες» μετά την ήττα στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο συνεργασίας με την κυβέρνηση για το νέο Σύντα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το εκλογοδικείο ακυρώνει τη νίκη του Λ. Μπάσα στο δήμο Τιράνων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTemL8A20bkcQX_GlIjKZkPJSyPEq06GDNLvVzfUnB-N4qmCr_Ylh56LJYYpZ8jcgicTXCoem37-Idd7ldtDZing5ns5vCF-ufqXAKhc-SM-BbxJzsTM8w6iTadpdW_24T9-WGEvQ5r7ff/s1600/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF0000000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTemL8A20bkcQX_GlIjKZkPJSyPEq06GDNLvVzfUnB-N4qmCr_Ylh56LJYYpZ8jcgicTXCoem37-Idd7ldtDZing5ns5vCF-ufqXAKhc-SM-BbxJzsTM8w6iTadpdW_24T9-WGEvQ5r7ff/s640/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF0000000.jpg" width="640" /></a></div><br /> Το εκλογοδικείο στα Τίρανα αποφάσισε να αξιολογηθούν και να καταμετρηθούν όλα τα ψηφοδέλτια που βρέθηκαν σε λάθος κάλπες στις δημοτικές εκλογές στην Αλβανία, ακυρώνοντας έτσι τη νίκη του υποψήφιου του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος, Λουλεζίμ Μπάσα που επικράτησε στην αλβανική πρωτεύουσα με διαφορά 81 ψήφων έναντι του απερχόμενου δημάρχου και προέδρου του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλιστικού Κόμματος, Έντι Ράμα.<br /> <br /> Το εκλογοδικείο ζήτησε από την Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή να καταμετρήσει τα «αμφισβητούμενα ψηφοδέλτια στις 1.472 κάλπες στα Τίρανα» .<br /> <br /> Απέρριψε από την άλλη, το αίτημα του Σοσιαλιστικού Κόμματος να εξετάσει την καταγγελία για ύπαρξη μεγαλύτερου αριθμού ψηφοδελτίων από εκείνου των ψηφοφόρων, κάτι που σύμφωνα με τους Σοσιαλιστές αποδεικνύει ότι στις δημοτικές εκλογές της 8ης Μαϊου έγινε νοθεία.<br /> <br /> Η αντιπολίτευση άσκησε έφεση στο εκλογοδικείο μετά την απόφαση της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής χαρακτηρίζοντας παράνομη την αξιολόγηση και την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων που βρέθηκαν σε λάθος κάλπη, αντί της κάλπης που στήνεται για την εκλογή δημάρχου. Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ, στην προκαταρκτική έκθεσή τους είχαν ασκήσει σκληρή κριτική στην Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή για την απόφαση να αξιολογήσει και να καταμετρήσει τα ψηφοδέλτια που είχαν εντοπιστεί σε λάθος κάλπη.<br /> <br /> Η σχετική έκθεση του ΟΑΣΕ αναφέρει πως «στο τέλος της καταμέτρησης, στις 14 Μαΐου, το προκαταρκτικό ανεπίσημο αποτέλεσμα που μας έδωσε η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή έδειχνε τον Έντι Ράμα να έχει προβάδισμα 10 ψήφων» .<br /> <br /> Στην έκθεση αναφέρεται ακόμη ότι «αμέσως μετά (την παραπάνω εξέλιξη), αξιωματούχοι του Δημοκρατικού Κόμματος, ανάμεσα τους ο Σαλί Μπερίσα, ζήτησαν να αξιολογηθούν και να καταμετρηθούν και ψήφοι που βρέθηκαν σε λάθος κάλπες» .<br /> <br /> <a href="http://www.kathimerini.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Το εκλογοδικείο ακυρώνει τη νίκη του Λ. Μπάσα στο δήμο Τιράνων

Το εκλογοδικείο στα Τίρανα αποφάσισε να αξιολογηθούν και να καταμετρηθούν όλα τα ψηφοδέλτια που βρέθηκαν σε λάθος κάλπες στις δημοτικές εκλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Συρία, το καζάνι που «βράζει», και το πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ στη Μαύρη Θάλασσα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ-Q5l_L-jRd07tHpvhvuyR0r8bRWK9qQq7Mb4kdeD5KBRQOV9UiRJ8N23qIqvyXrVWhKvrf44o9JYDVTwwIYvzUClEcVxojurUSBUQwPFIAusEgEBq_VBv0hwoOG-0-KEQtV9FiZGIGzx/s1600/mer+noire.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ-Q5l_L-jRd07tHpvhvuyR0r8bRWK9qQq7Mb4kdeD5KBRQOV9UiRJ8N23qIqvyXrVWhKvrf44o9JYDVTwwIYvzUClEcVxojurUSBUQwPFIAusEgEBq_VBv0hwoOG-0-KEQtV9FiZGIGzx/s400/mer+noire.jpg" width="400" /></a></div><br /> -Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ΗΠΑ εντατικοποιούν τη πίεση τους κατά του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Η πρόκληση των ΗΠΑ πραγματοποιείται με φόντο τις αναταραχές στη Συρία. Η Ρωσία πεισματικά έχει μπλοκάρει τις ΗΠΑ να επιχειρήσουν μια επέμβαση στη Συρία σαν αυτή στην Λιβύη. Η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι ένας σημαντικός λόγος για τις ΗΠΑ να πιέσει για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία είναι να βάλει υπό εκκαθάριση τη ρωσική ναυτική βάση στη χώρα αυτή.<br /> <br /> Σπάνια επιλέγει μια Κυριακή το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας να εκδώσει μια επίσημη δήλωση. Προφανώς, κάτι εξαιρετικά σοβαρό προέκυψε για τη Μόσχα για να μιλήσει τόσο εσπευσμένα. Η πρόκληση ήταν η εμφάνιση στη Μαύρη Θάλασσα του καταδρομικού των Ηνωμένων Πολιτειών με κατευθυνόμενους πυραύλους για ναυτικά γυμνάσια με την Ουκρανία. Το καταδρομικό USS Μοντερέι εξοπλισμένο με το αντιπυραυλικό σύστημα Aegis συμμετέχει στις κοινές ασκήσεις Ουκρανίας-ΗΠΑ, Sea Breeze 2011.<br /> <br /> Δεν υπάρχει τίποτα το εξαιρετικό με την κοινή αμερικανοουκρανική ναυτική άσκηση. Πέρυσι, επίσης, έλαβε χώρα μια τέτοια κοινή επιχείρηση. Αλλά, όπως το θέτει η Μόσχα, «Αν και αφήνοντας κατά μέρος το μη-λυμένο θέμα μιας ενδεχόμενης ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας, η Ρωσία θα ήθελε να γνωρίζει, σύμφωνα με τις σχέσεις Ρωσίας-ΝΑΤΟ βάσει των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της Λισαβόνας, ποια ‘επιδείνωση’ επικαλείται η στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ για τη μετακίνηση αυτής της βασικής απειλητικής μονάδας της περιφερειακής ομάδας της πυραυλικής άμυνας που διαμορφώνεται από το ΝΑΤΟ στην περιοχή, από τη Μεσόγειο προς την Ανατολή;».<br /> Το Υπουργείο Εξωτερικών σε συνέχεια έδωσε τη δική του εξήγηση ότι το Μοντερέι εστάλη σε ευρωπαϊκά ύδατα ως μέρος της σταδιακής προσαρμοστικής προσέγγισης της αμερικανικής κυβέρνησης στην οικοδόμηση του ευρωπαϊκού τμήματος της παγκόσμιας πυραυλικής ασπίδας. Η πρώτη φάση του προγράμματος προβλέπει την ανάπτυξη μιας ομάδας πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ στην Αδριατική, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο για την προστασία της Νότιας Ευρώπης από πιθανές απειλές πυραύλων. Ο ρόλος των πυραύλων του πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ στις αντιπειρατικές ασκήσεις Sea Breeze 2011 δεν είναι επίσης καθαρός, ανέφερε η δήλωση.<br /> <br /> «Πρέπει να δηλώσω ότι οι ανησυχίες μας συνεχίζουν να αγνοούνται και υπό το πρόσχημα των συνομιλιών για την ευρωπαϊκή συνεργασία για την αντιπυραυλική ασπίδα, καταβάλλονται προσπάθειες για να οικοδομήσουν μια αντιπυραυλική ασπίδα της οποίας οι συνέπειες είναι επικίνδυνες και για τις οποίες έχουμε ενημερώσει επανειλημμένα τους συνεταίρους μας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε η ρωσική δήλωση.<br /> <br /> Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι αυτή είναι μια ναυτική άσκηση ρουτίνας. Από την άλλη, το ρωσικό ΥΠΕΞ αναρωτιέται επίσης εάν πρόκειται για «συνηθισμένη επίσκεψη σ’ αυτήν την εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή, τότε γιατί επιλέχθηκε πλοίο με αυτόν τον εξοπλισμό;» <br /> <br /> Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ΗΠΑ εντατικοποιούν τη πίεση τους κατά του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Η πρόκληση των ΗΠΑ πραγματοποιείται με φόντο την αναταραχή στη Συρία. Η Ρωσία πεισματικά έχει μπλοκάρει τις ΗΠΑ να επιχειρήσουν μια επέμβαση στη Συρία σαν αυτή στην Λιβύη. Η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι ένας σημαντικός λόγος για τις ΗΠΑ να πιέσει για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία είναι να βάλει υπό εκκαθάριση τη ρωσική ναυτική βάση στη χώρα αυτή.<br /> <br /> Η συριακή βάση είναι η μοναδική της Ρωσίας στην περιοχή της Μεσογείου. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας χρειάζεται τη συριακή βάση για τη διατήρηση αποτελεσματικής παρουσίας του ρωσικού ναυτικού στη Μεσόγειο. Με την ίδρυση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Ρουμανία και την εμφάνιση του πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, το τόξο της περικύκλωσης της Ρωσίας από τις ΗΠΑ γίνεται σφικτότερο.<br /> <br /> Το καθεστώς με επικεφαλής τον Μπασάρ αλ Ασαντ είναι επιδεικτικά κατασταλτικό δεδομένου ότι σχεδόν καθημερινές αναφορές καταγγέλλουν ότι περισσότερη αιματοχυσία έλαβε χώρα. Αλλά οι Δυτικές αναφορές είναι εντελώς σιωπηρές για την βοήθεια που λαμβάνει η συριακή αντιπολίτευση από το εξωτερικό. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να εμβαθύνει ή να αναρωτηθεί, για παράδειγμα, τις συνθήκες, με τις οποίες 120 Σύριοι του προσωπικού ασφαλείας πυροβολήθηκαν και σκοτωθήκαν σε ένα και μόνο «συμβάν».<br /> <br /> Η δυτική, σαουδαραβική, ισραηλινή και τουρκική συμμετοχή στις αναταραχές της Συρίας είναι πεντακάθαρη, αλλά αυτό το θέμα είναι πέρα ​​από το άρθρο μας «Η Συρία, το καζάνι που «βράζει». Με λίγα λόγια, η Ρωσία έχει χάσει τον πόλεμο πληροφοριών και μυστικών υπηρεσιών στη Συρία. Στο εξής, το πρόβλημα της θα είναι ότι θα θεωρηθεί ως παρακώλυση και παράλογη όταν μια αξιέπαινη διαδικασία εκδημοκρατισμού εκτυλίσσεται στη Συρία ενώ η «αραβική άνοιξη» είναι το φίλτρο της εμφάνισης της.<br /> <br /> Η Μόσχα έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα εγκρίνει κανένα ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία, άσχετα με τη διατύπωση του η το περιεχόμενό του. Επίσης, ψήφισε εναντίον της δυτικής πρωτοβουλίας στον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), την περασμένη εβδομάδα, για το άνοιγμα του συριακού πυρηνικού φάκελου - παρόμοιο με το φάκελο του Ιράν - στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.<br /> <br /> Το δίλημμα της Μόσχας είναι ότι δεν μπορεί να εκθέσει ανοιχτά την επιχειρηματολογία της για τη γεωπολιτική ατζέντα των ΗΠΑ στη Συρία. Οποιαδήποτε τέτοια εξήγηση θα εκτίθετο το κενό του σύμφωνου ΗΠΑ-Ρωσίας, για το οποίο το Κρεμλίνο υπό τον πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ εργάστηκε επιμελώς. Αλλά η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να αφήσει τη Ρωσία έξω από το αγκίστρι. Είναι βέβαιο ότι θα σφίξουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό του Άσαντ.<br /> <br /> Εν ολίγοις, οι ΗΠΑ θέλουν τη Ρωσία να αφήσει τη Συρία μόνο για τη Δύση. Αλλά η Ρωσία γνωρίζει ότι σαν συνέπεια που θα ακολουθήσει θα είναι το κλείσιμο της ρωσικής ναυτικής βάσης από ένα διάδοχο φιλοδυτικό καθεστώς στη Δαμασκό μετά τον Άσαντ.<br /> <br /> Το διακύβευμα είναι πολύ ψηλό. Πέρυσι, ο αναπληρωτής επικεφαλής των ρωσικών στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών σκοτώθηκε με μυστηριώδεις συνθήκες, ενώ επιθεωρούσε τη ναυτική βάση στη Συρία. Το σώμα του βρέθηκε να επιπλέει στη Μεσόγειο στα ανοικτά των τουρκικών ακτών. Για να λέμε τα σύκα-σύκα, πολλές υπηρεσίες πληροφοριών βρίσκονται βαθιά μπλεγμένες στο συριακό ζωμό.<br /> <br /> <br /> Πρώτα απ 'όλα, μια αλλαγή καθεστώτος στη Συρία έχει καταστεί απολύτως κρίσιμης σημασίας για το σπάσιμο της περιφερειακής απομόνωσης του Ισραήλ. Η ελπίδα των ΗΠΑ-Ισραήλ είναι ότι η πλάτη της Χεζμπολάχ μπορεί να σπάσει μόνο αν ανατραπεί το καθεστώς του Ασαντ στη Δαμασκό και με τη λήξη της συμμαχίας Συρίας-Ιράν. Μια αλλαγή καθεστώτος στη Συρία θα αναγκάσει επίσης την ηγεσία της Χαμάς να εγκαταλείψει τη Δαμασκό. Ο αρχηγός της Χαμάς Χαλίντ Μεσάαλ ζει στη Δαμασκό υπό την προστασία του Ασαντ για αρκετά χρόνια.<br /> <br /> Η επιβολή της ειρηνευτική διαδικασίας μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης με τους ισραηλινούς όρους θα είναι δυνατή μόνον αν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ σπάζουν το σκληρό συριακό καρύδι. Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ έχουν προσπαθήσει να πείσουν τη Ρωσία να ευθυγραμμιστεί και να αποδεχθεί την «ήττα» της στη Συρία. Αλλά η Μόσχα επιμένει. Και τώρα με την αποστολή του πολεμικού πλοίου στη Μαύρη Θάλασσα, οι ΗΠΑ έχουν σημάνει ότι η Ρωσία θα πρέπει να πληρώσει κάποιο κόστος για την ισχυρογνωμοσύνη και αξιώσεις της ως δύναμη στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.<br /> <br /> Το αποτέλεσμα των κοινοβουλευτικών εκλογών στην Τουρκία, εξασφαλίζοντας έναν άλλο γύρο για την κυβέρνηση του «ισλαμιστικού» κόμματος AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης), ενισχύει σημαντικά τη θέση των ΗΠΑ για τη Συρία. Η Άγκυρα έχει σκληρύνει τη στάση της με τον Άσαντ και άρχισε να τον επικρίνει ανοιχτά. Αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες ένα πιο πιεστικό τουρκικό ρόλο στην αποσταθεροποίηση του Άσαντ για θα επιβληθεί η αλλαγή του καθεστώτος στη Δαμασκό. Κατά ειρωνικό τρόπο, η Τουρκία ελέγχει επίσης τα Στενά του Βοσπόρου.<br /> <br /> Με τη βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία κατά την τελευταία δεκαετία, η Μόσχα είχε την ελπίδα ότι η Άγκυρα θα μπορούσε σταδιακά θα κινηθεί προς μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Η προσδοκία του Κρεμλίνου ήταν ότι οι δύο χώρες θα μπορούσαν να αποφασίσουν μαζί να δημιουργήσουν μια συγκυριαρχία πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά, όπως εξελίσσονται τα γεγονότα, γίνεται σαφές ότι η Άγκυρα έχει επανέλθει στις προηγούμενες προτεραιότητές της, ως χώρα του ΝΑΤΟ και κατ 'εξοχήν συνεταίρα των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Άγκυρα δεν μπορεί να χρεοκοπήσει: έκανε μια ψυχρή αξιολόγηση και τον ισολογισμό, με συμπέρασμα ότι τα συμφέροντά της εξυπηρετούνται καλύτερα με την ταύτιση της με τις χώρες της Δύσης για την πραγματοποίηση της αλλαγής του καθεστώτος στη Συρία.<br /> <br /> Επιπλέον, η Άγκυρα θεωρεί κερδοφόρη τη ταύτιση της με τη σαουδική προσέγγιση για τις αναταραχές στη Μέση Ανατολή. Οι πλούσιοι Άραβες στα πλούσια σε πετρέλαιο κράτη του Περσικού Κόλπου είναι πρόθυμοι να στείλουν το «πράσινο χρήμα» τους στην Τουρκία. Η Άγκυρα συμμερίζεται επίσης τις σαουδικές ανησυχίες για την άνοδο του Ιράν ως περιφερειακής δύναμης.<br /> <br /> Συμπεριληπτικά, οι ΗΠΑ παίρνουν αργά αλλά σταθερά το πάνω χέρι για την εφαρμογή της ημερήσιας διάταξής τους για μια αλλαγή καθεστώτος στη Συρία. Το αν η Μόσχα θα υποχωρήσει σε αυτή τη τεράστια πίεση και θα δεχτεί την επανατοποθέτηση της επιρροής της στη Συρία είναι το μεγάλο ερώτημα. Η Μόσχα απειλεί ότι θα συνεργαστεί με το Πεκίνο και έχει υιοθετήσει μια κοινή στάση στο θέμα της Συρίας. Αλλά η ικανότητα της Μόσχας να αντιμετωπίσει τον αμερικανικό κολοσσό στη Συρία εξασθενήσει μέρα με τη μέρα.<br /> <br /> Η πορεία των γεγονότων στη Συρία είναι βέβαιο ότι θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην επαναφορά των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας. Η κυβέρνηση Ομπάμα φαίνεται να έχει πάρει τις αποφάσεις της και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αξίζει να κινδυνέψει για το καλό της διασφάλισης της ασφάλειας του Ισραήλ. Το πολεμικό πλοίο που πλέει στον Εύξεινο Πόντο, μεταφέρει ένα απερίφραστο μήνυμα προς τη Ρωσία να αποδεχθεί ότι έμεινε πια μια απλή χλωμή σκιά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης... <br /> <br /> Ο Πρέσβης MK Bhadrakumar ήταν διπλωμάτης καριέρας στον Ινδικό Υπουργείο Εξωτερικών. Οι διπλωματικές αποστολές του συμπεριλαμβάνουν: τη Σοβιετική Ένωση, τη Νότια Κορέα, Σρι Λάνκα, τη Γερμανία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κουβέιτ και την Τουρκία.<br /> του <b>Πρέσβη MK Bhadrakumar Global Research, June 13, 2011 Asia Times</b><br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Η Συρία, το καζάνι που «βράζει», και το πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ στη Μαύρη Θάλασσα

-Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ΗΠΑ εντατικοποιούν τη πίεση τους κατά του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Η πρόκληση των ΗΠΑ πραγματοπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι παραστρατιωτικές ομάδες (αλ-Σαμπίχα) στη Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.cemmis.edu.gr/images/points_of_view/shabiha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.cemmis.edu.gr/images/points_of_view/shabiha.jpg" /></a></div>Στο πλαίσιο των αραβικών εξεγέρσεων κυκλοφόρησαν νέοι όροι σε κάθε τοπική κοινωνία, όπως οι λέξεις<b> </b>σαμπίχα, μπαλτατζία και ζοεράν,  που χρησιμοποιούνται από τους διαδηλωτές, για να εκφράσουν κυρίως την χρησιμοποίηση εγκληματικών ομάδων για την στήριξη των καθεστώτων.Άρεφ Αλομπέιντ<br /> <br /> <div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο όρος αλ<b>-</b>Σαμπίχα προέρχεται από τη λέξη «σάμπαχ» που σημαίνει το φάντασμα, κάποιος που δρα χωρίς να γίνεται ορατός από τρίτους. Η λέξη σαμπίχα αντιστοιχεί με τον όρο μπαλτατζία στην Αίγυπτο που δηλώνει φιλοκαθεστωτικές συμμορίες. Ορισμένοι αντικαθεστωτικοί θεωρούν την αλ<b>-</b>Σαμπίχα φαινόμενο ανάλογο της ιταλικής μαφίας, που μάλιστα αναλαμβάνει δράση με άμεση κάλυψη του συριακού καθεστώτος.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πολλές είναι οι έννοιες της λέξης αλ-Σαμπίχα στη Συρία. Η πολιτική έννοια της σημαίνει την άσκηση καταχρηστικής εξουσίας από μέρους παράνομων ομάδων εις βάρος των πολιτικών διαφωνούντων και των μελών της αντιπολίτευσης με παράνομο εγκλεισμό τους σε φυλακές, με την παραπομπή τους σε έκτακτα δικαστήρια εκτός του πλαισίου της έννομης τάξης, την απαγόρευση της εξόδου τους από τη χώρα ή ακόμα και με απειλή κατά της ζωής τους. Η οικονομική διάσταση της λέξης αλ-Σαμπίχα αναφέρεται στην κυριαρχία των μαφιόζικων ομάδων, που στηρίζονται από την εξουσία, σε μια σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων και «φιλέτων» της χώρας με μονοπωλιακό τρόπο, παράνομα και βέβαια εκτός των αρχών του ελεύθερου και ισότιμου ανταγωνισμού. Στα «καθήκοντα» των ομάδων αυτών συμπεριλαμβάνονται επίσης η προστασία της διαφθοράς και των διεφθαρμένων, που προωθούνται σε θέσεις κρατικών οργάνων<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn1" name="_ftnref1"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[1]</span></a>. Σύμφωνα με Σύριους αντικαθεστωτικούς η διείσδυση της διαφθοράς σε όλους τους βραχίονες του κράτους συνέβαλε σημαντικά στην επέκταση του φαινομένου της αλ-Σαμπίχα ακόμη και στον χώρο της δικαιοσύνης χρησιμοποιώντας την για τον εκβιασμό των πολιτών, ακόμα και για την εξαγορά της ελευθερίας τους και των έννομων δικαιωμάτων τους. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η αλ-Σαμπίχα αποτελείται από ένοπλες ομάδες, που εδρεύουν στις παραλιακές κυρίως περιοχές της Συρίας<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn2" name="_ftnref2"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[2]</span></a>, Λατάκια, Ταρτούς και Αλ-Καρντάχα, γενέτειρας πόλης της οικογένειας Άσαντ. Οι ομάδες αυτές δεν έχουν οργανωμένη δομή και είναι δύσκολο να υπολογιστεί ο αριθμός των μελών τους, αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις ο αριθμός τους κυμαίνεται γύρω στις 5000 με 10000<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn3" name="_ftnref3"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[3]</span></a>. Οι συμμορίες αλ-Σαμπίχα φέρεται ότι ιδρύθηκαν το 1975 από τον Μαλίκ αλ-Άσαντ, γιο του Τζαμίλ αλ-Άσαντ, θείου του προέδρου της χώρας, Μπασάρ αλ-Άσαντ. Η δημιουργία τους σχετίστηκε με την είσοδο των συριακών δυνάμεων στο Λίβανο<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn4" name="_ftnref4"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[4]</span></a>.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα μέλη των ομάδων της αλ-Σαμπίχα επιλέγονται με πολύ προσεκτικό τρόπο από την κοινότητα των Αλαουιτών<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn5" name="_ftnref5"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[5]</span></a>. Βασικά χαρακτηριστικά των επιλεγομένων είναι το χαμηλό συνήθως μορφωτικό επίπεδο σε συνδυασμό με την φυσική ρώμη και την άριστη πολεμική εκπαίδευση. Πληροφορίες αναφέρουν ότι αρκετοί από αυτούς είναι πρώην καταζητούμενοι ή εγκληματίες, που αφήνονται ελεύθεροι με αντάλλαγμα την αφοσίωσή τους στον αρχηγό ή στον ηγέτη της συμμορίας, γνωστό στην ιδιόλεκτο τους ως «αλ-Μουαλέμ» (ο δάσκαλος). </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Εκμεταλλευόμενοι τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Συρία, όπως το εμπάργκο που επιβλήθηκε στην χώρα κατά τη δεκαετία του 1980, οι ομάδες αυτές αναπτύχθηκαν  αρκετά, ώστε να θεωρούν τον εαυτό τους υπεράνω του νόμου, και κατάφεραν να ελέγξουν ένα μέρος του βασικού λιμανιού της χώρας και να κυριαρχήσουν στο λαθρεμπόριο. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990 κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο παράνομου εμπορίου μεταξύ Λιβάνου, Συρίας, Κύπρου και Τουρκίας.  Η διευρυμένη επιρροή τους τότε κατέληξε να είναι απειλή για το νεαρό πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, ο οποίος, για να τους επιβληθεί, διέταξε τις δυνάμεις ασφαλείας να επιτεθούν στην έδρα τους, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες από αυτούς. Σήμερα, ηγετικό ρόλο στις ομάδες αυτές φέρεται ότι παίζει ο Νουμέιρ αλ-Άσαντ, εξάδελφος του προέδρου της χώρας. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το συριακό καθεστώς, βλέποντας την εξάπλωση της εξέγερσης σε όλη σχεδόν την χώρα, προσέφυγ</span><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;"><img src="http://www.cemmis.edu.gr/images/points_of_view/shabiha1.jpg" style="float: right;" width="400" /></span><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">ε στις ομάδες αυτές για την καταστολή της <a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn6" name="_ftnref6"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[6]</span></a>. Μετατράπηκαν σε παραστρατιωτικές ομάδες που δραστηριοποιούνται δίπλα στα σώματα των μυστικών υπηρεσιών και των σωμάτων ασφαλείας με σκοπό την καταστολή των διαδηλωτών. Σήμερα, η εξόντωση κάθε αντικαθεστωτικού εξεγερμένου σε όλα τα μέρη της Συρίας θεωρείται μέρος της «αποστολής» των συμμοριών αλ-Σαμπίχα<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn7" name="_ftnref7"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[7]</span></a>. Μεγάλο μέρος της συριακής κοινωνίας γνωρίζει πια ότι οι ομάδες αλ-Σαμπίχα δεν διστάζουν να αντιμετωπίζουν με εγκληματικά μέσα οποιονδήποτε αμφισβητεί το καθεστώς ή υποστηρίζει την αντιπολίτευση<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn8" name="_ftnref8"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[8]</span></a>. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα επίσημα μέσα μαζικής ενημέρωσης του καθεστώτος, προκειμένου να δικαιολογήσουν την στρατιωτική βία και την εγκληματική δράση της αλ-Σαμπίχα κατά των αντικαθεστωτικών, χρησιμοποίησαν έναν άλλο όρο, τη λέξη <i>μουντασίν </i>για τους εξεγερμένους διαδηλωτές, περιγράφοντάς τους δηλαδή ως καταστροφείς που υποκινούνται από ξένη συνωμοσία.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κατά τη διάρκεια της σημερινής εξέγερσης, οι ομάδες αλ-Σαμπίχα κατηγορήθηκαν για πυροβολισμό αθώων διαδηλωτών, σωρεία βίαιων πράξεων και σκληρά εγκλήματα σε αρκετές περιφέρειες, όπως Μπανιάς, Λατάκια, Χομς και Νταραά<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn9" name="_ftnref9"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[9]</span></a>. Τέλος, η άποψη που κυριαρχεί στην συριακή κοινωνία ότι τα μέλη των ομάδων αλ-Σαμπίχα προέρχονται από την κοινότητα των Αλαουϊτών εγκυμονεί έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο: την μετατροπή της διένεξης ανάμεσα στους καθεστωτικούς και αντικαθεστωτικούς σε διένεξη μεταξύ Αλαουϊτών και Σουνιτών<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=256%3A2011-06-13-01-45-16&catid=76%3Agnomes&Itemid=95&lang=el#_ftn10" name="_ftnref10"><span style="font-family: "Verdana","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">[10]</span></a>,  δηλαδή  σε εμφύ</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">λιο εθνοθρησκευτικό πόλεμο. </span></div><br /> <a href="http://www.cemmis.edu.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οι παραστρατιωτικές ομάδες (αλ-Σαμπίχα) στη Συρία

Στο πλαίσιο των αραβικών εξεγέρσεων κυκλοφόρησαν νέοι όροι σε κάθε τοπική κοινωνία, όπως οι λέξεις σαμπίχα, μπαλτατζία και ζοεράν,  που χρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουδέν Νεώτερον από το Ισραηλινο-Παλαιστινιακό Μέτωπον

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.cemmis.edu.gr/images/policy_papers/palestine4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.cemmis.edu.gr/images/policy_papers/palestine4.jpg" /></a></div>Η ισραηλινό-παλαιστινιακή διαμάχη έχει τη μαγική ιδιότητα να προσελκύει αυτόματα την προσοχή σε κάθε φαινομενική αναμόχλευση, παρά τα επαναλαμβανόμενα αποτυχημένα μοτίβα της. Και σε αυτή τη περίπτωση, όμως, η νέα “συμφιλίωση” Φατάχ-Χαμάς, οι ομιλίες του Ομπάμα και του Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον, δεν φαίνεται να αποτελούν τίποτα παρά επιτόπιους ελιγμούς. Ωστόσο, αυτοί οι “άσκοποι ελιγμοί” γίνονται εν μέσω “Αραβικής Άνοιξης” και τα “νέα” από το εδώ και αρκετά χρόνια στάσιμο περιφερειακό μέτωπο “μαθαίνονται” στο Ισραηλινο-Παλαιστινιακό. <br /> <div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="font-size: 12pt;"><br /> </span></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Οι κεντρικοί πρωταγωνιστές της παλαιστινο-ισραηλινής διαμάχης βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο απέναντι στην περιφερειακές εξελίξεις. Μη μπορώντας να τις αγνοήσουν αλλά και αδυνατώντας ή μη θέλοντας να τις εκμεταλλευτούν, κατέφυγαν σε συμβολικούς επιτόπιους ελιγμούς. Ο Μαχμούντ Αμπάς, εν όψει της προγραμματισμένης για τον Σεπτέμβριο προσφυγής στον ΟΗΕ για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, βρέθηκε αντιμέτωπος εσωτερικά με μία αυξανόμενη κοινωνική δυσφορία και περιφερειακά με την απώλεια ενός βασικού συμμάχου, του Χόσνι Μουμπάρακ.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Η κοινωνική δυσαρέσκεια σε αυτή την περίπτωση, όμως, είχε άλλη μορφή. Το ένα σκέλος αφορούσε την έλλειψη ενδο-παλαιστινιακής ενότητας και εκφράστηκε δυναμικά στην κινητοποίηση της 15^ης Μαρτίου υπό το σύνθημα “τέλος στον διχασμό”. Απέναντι σε αυτή τη πίεση ο Αμπάς δεν μπορούσε να περιμένει στήριξη από τους ηγέτες των “μετριοπαθών καθεστώτων” που ή αντιμετωπίζουν ή έπεσαν ήδη θύματα εσωτερικών προκλήσεων. Επίσης, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα της ειρηνευτικής διαδικασίας καθώς αυτή πλέον δεν ήταν απλώς “όλο διαδικασία και καθόλου ειρήνη” αλλά και “καθόλου διαδικασία” λόγω της αντίθεσης του Ισραήλ ακόμα και στο πάγωμα των εποικισμών. Η απογοητευτική κατάσταση της ειρηνευτικής διαδικασίας αποτελεί το δεύτερο σκέλος της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Εξάλλου, και η εικόνα της <span lang="EN-US">PLO</span> ως ικανής και αρμόδιας για την διεξαγωγή των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων είχε πληγεί από την υπόθεση των “παλαιστινιακών <span lang="EN-US">WikiLeaks</span>” (<span lang="EN-US">Al</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Jazeera</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Palestine</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Papers</span>)<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn1" name="_ftnref1"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></a>. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Σε συνέντευξη του στο <span lang="EN-US">Newsweek</span> τον Απρίλιο, ο Αμπάς ήταν απρόσμενα δηκτικός απέναντι στο Ισραήλ και την απραξία της κυβέρνησης Ομπάμα, λέγοντας χαρακτηριστικά: “<i>Ο Ομπάμα πρότεινε το πάγωμα των εποικισμών… Είπα</i><i> </i><i>εντάξει</i><i><span lang="EN-US">, </span></i><i>δέχομαι</i><i><span lang="EN-US">. </span></i><i>Και οι δύο ανεβήκαμε στο δέντρο. Μετά, αυτός κατέβηκε με μία σκάλα και μετακίνησε τη σκάλα και μου είπε, πήδα. Τρεις φορές το έκανε</i>.”<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn2" name="_ftnref2"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></a> Ο Αμπάς γνώριζε ότι μόνο μία σοβαρή πρωτοβουλία των ΗΠΑ θα ταρακουνούσε το Ισραήλ και ταυτόχρονα φοβόταν ότι ο Ομπάμα θα τον απογοητεύσει για μία ακόμα φορά στην τοποθέτησή του για τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Έτσι θεώρησε ότι η “συμφιλίωση” με την Χαμάς θα μπορούσε να έχει πολλαπλά οφέλη. Αφενός θα κατεύναζε την κοινωνική οργή και αφετέρου θα αποτελούσε τον τελευταίο μοχλό πίεσης στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Ακόμα και στην περίπτωση που ο ελιγμός δεν ήταν αποτελεσματικός, όπως και έγινε, η συμφωνία θα λειτουργήσει για κάποιο διάστημα ως ανάχωμα στη δυσαρέσκεια που θα δημιουργηθεί όταν θα γίνεται  πλέον ξεκάθαρο ότι και το τελευταίο διπλωματικό παλαιστινιακό χαρτί, η προσφυγή στον ΟΗΕ, δεν αποδίδει.<span style="text-decoration: line-through;"><span style="color: red;"> </span></span></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Για την Χαμάς, η ανακήρυξη κράτους δεν είναι βασική προτεραιότητα, παρ’ όλο που μοιράζεται με τη Φατάχ αρκετούς από τους λόγους για συμφιλίωση. Η Χαμάς αντιμετώπισε το δικό της μερίδιο κοινωνικής δυσαρέσκειας στη Γάζα, που έγινε οξύτερο λόγω της εγγύτητας με την Αίγυπτο και την παρουσία ένοπλων ομάδων. Επιπλέον, αντιμετωπίζει ανάλογη με τη Φατάχ περιφερειακή πρόκληση, με τη δική της σύμμαχό στην περιοχή, τη Συρία. Το καθεστώς Ασσάντ δεν έχει πέσει ακόμα και μάλιστα επιδεικνύει “επιδεξιότητα” αντάξια του Χαφέζ αλ-Ασσάντ (πατέρα του σημερινού προέδρου) όσον αφορά την καταστολή εσωτερικών εξεγέρσεων και την επιστράτευση του παλαιστινιακού παράγοντα.<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn3" name="_ftnref3"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></a> Ωστόσο, η παρατεταμένη αιματοχυσία στη Συρία θέτει τη Χαμάς στην πολιτικά δύσκολη θέση να διαλέξει πλευρά. Αντίθετα με τη Φατάχ, όμως, η Χαμάς έχει και μία θετική περιφερειακή εξέλιξη, την μερική “επανέναρξη” της σχέσης της με την Αίγυπτο. Η επιθυμία της να επαναπροσεγγίσει το Κάιρο και η αιγυπτιακή προσφορά να ανοίξει μόνιμα το συνοριακό πέρασμα της Ράφα<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn4" name="_ftnref4"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></a>, αποτελούν ίσως τους σημαντικότερους λόγους πίσω από την απόφαση της Χαμάς να υπογράψει τη συμφωνία.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Ταυτόχρονα, όμως, η Χαμάς βρισκόταν και σε ένα επιχειρησιακό αδιέξοδο στη σχέση της με το Ισραήλ. Τον Απρίλιο, η Γάζα βρισκόταν εν μέσω ενός ακόμα κύκλου κλιμάκωσης της σύγκρουσης με το Ισραήλ. Σε συνδυασμό με την αιγυπτιακή κρίση, αυτό δυναμίτιζε τις σχέσεις μεταξύ του πολιτικού και του στρατιωτικού βραχίονα της Χαμάς, αλλά και μεταξύ της Χαμάς και των άλλων ένοπλων οργανώσεων. Ενόσω η Χαμάς προσπαθούσε να διαχειριστεί την κλιμάκωση, βρέθηκε αντιμέτωπη με “δυσάρεστες εκπλήξεις” και στο βασικό της στρατιωτικό πλεονέκτημα απέναντι στο Ισραήλ: τη δυνατότητά της να πλήττει με πυραύλους κατοικημένες ζώνες του Ισραήλ. Η απρόσμενα καλή επίδοση του νέου ισραηλινού αντιπυραυλικού συστήματος “<span lang="EN-US">Iron</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Dome</span>” στους πυραύλους μέσης εμβέλειας (και μερικές επιτυχίες στους μικρής εμβέλειας), απέκλειε για τη Χαμάς το ενδεχόμενο περαιτέρω κλιμάκωσης. Την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι ανεπιβεβαίωτες ακόμα πληροφορίες για σημαντικές απώλειες στον επιχειρησιακό βραχίονα της Χαμάς, με σημαντικότερη ίσως την υπόθεση του Dirar Abu-Sisi, ο οποίος φέρεται να απήχθη από Ισραηλινούς πράκτορες στην Ουκρανία, με την κατηγορία ότι πρόκειται για τον “πατέρα του πυραυλικού προγράμματος στη Γάζα”<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn5" name="_ftnref5"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></a>. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Συνεπώς, η Χαμάς βρίσκεται αντιμέτωπη με ορισμένα νέα πολιτικο-διπλωματικά και στρατιωτικά δεδομένα και έχει ανάγκη από χρόνο για να τα αξιολογήσει και να τα διαχειριστεί. Η συμφωνία συμφιλίωσης προσφέρει στην Χαμάς τον απαραίτητο αυτό χρόνο σε μία περίοδο που δύσκολα κάποιος θα απέδιδε στη Χαμάς την αρνητική στάση του Ισραήλ και των ΗΠΑ στην ειρηνευτική διαδικασία. Για την Χαμάς το φιάσκο στην Ουάσιγκτον ήταν αναμενόμενο και “καλοδεχούμενο”.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><br /> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><b>“Φόβος και παράνοια” στην Ουάσιγκτον</b></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Η αναμέτρηση Ομπάμα-Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον απεδείχθη θεαματικότερη του προσδοκώμενου και επιβεβαίωσε τους φόβους του Αμπάς. Ο Ομπάμα με την ομιλία του στις 19 Μαΐου, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο <span lang="EN-US">Aaron</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">David</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Miller<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn6" name="_ftnref6"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">[6]</span></a></span>, προσπάθησε απλώς να συγκαλύψει την έλλειψη πολιτικής. Το σχέδιό του συνίστατο στην προσπάθεια του να δώσει, τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο, στον Αμπάς την απαιτούμενη ισχύ και στον Νετανιάχου την απαιτούμενη θέληση για την επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας. Προσπάθησε να το κάνει μέσω μιας “ισορροπημένης ομιλίας”<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn7" name="_ftnref7"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></a> που θα συμμεριζόταν αιτήματα και των δύο πλευρών ακόμα και αν κάποια ήταν αλληλο-αποκλειόμενα. Προς όφελος της παλαιστινιακής πλευράς έκανε σαφή αναφορά στους ισραηλινούς εποικισμούς ως εμπόδιο για την ειρήνη, έκανε λόγο για λύση των δύο κρατών στις “γραμμές του 1967” με συμφωνημένες ανταλλαγές εδαφών<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn8" name="_ftnref8"><span style="line-height: 115%;">[8]</span></a>, ήταν σχετικά συγκρατημένος στην καταδίκη της συμφωνίας συμφιλίωσης Φατάχ-Χαμάς και, το σημαντικότερο, μίλησε για κυρίαρχο και με εδαφική συνέχεια παλαιστινιακό κράτος.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Υπέρ της ισραηλινής πλευράς ο Ομπάμα ήταν περισσότερο γενναιόδωρος και έτσι επανέλαβε την ακλόνητη δέσμευση των ΗΠΑ στην ασφάλεια του Ισραήλ, αποδοκίμασε κάθε προσπάθεια απονομιμοποίησης και απομόνωσης του Ισραήλ και δήλωσε ότι οι ΗΠΑ “<i>θα σταθούν απέναντι σε προσπάθειες να γίνουν διακρίσεις εις βάρος του Ισραήλ σε διεθνή </i><i><span lang="EN-GB">fora</span></i><i>”</i> αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι θα ασκήσουν βέτο τον Σεπτέμβριο. Επίσης, υποστήριξε τις “εύλογες και νόμιμες ανησυχίες του Ισραήλ” στο ζήτημα της ασφάλειας, τονίζοντας τη σημασία των μόνιμων και ασφαλών συνόρων και των μέτρων κατά του ενδεχομένου “αναβίωσης της τρομοκρατίας”. Πιο συγκεκριμένα, τάχθηκε υπέρ της αποστρατικοποίησης του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους και της σταδιακής αποχώρησης του ισραηλινού στρατού από τα παλαιστινιακά εδάφη στα πλαίσια μίας μεταβατικής περιόδου, η διάρκεια της οποίας θα συμφωνηθεί από τις δύο πλευρές. Ο Ομπάμα μάλιστα προέκρινε την πολλάκις αποτυχημένη “διαδικασία φάσεων”, όπου θα αποφασίζονταν αρχικά τα ζητήματα των συνόρων και της ασφάλειας και σε μεταγενέστερη φάση αυτά της Ιερουσαλήμ και των προσφύγων. Τέλος, έκανε σαφή αναφορά στο Ισραήλ ως “εβραϊκό κράτος”.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Σύμφωνα με το σχέδιο του Ομπάμα, η ομιλία του στο συνέδριο της <span lang="EN-US">AIPAC</span> τρεις μέρες αργότερα θα προλάμβανε και θα καθησύχαζε τις όποιες αντιδράσεις ανέκυπταν από τον ίδιο τον Νετανιάχου και από φιλο-Ισραηλινούς μέσα στις ΗΠΑ. Ο Νετανιάχου όμως ερχόταν έτοιμος για σύγκρουση, με αποτέλεσμα το “διπλωματικό επεισόδιο” να ξεκινήσει πριν καν ανέβει ο Ομπάμα στο βήμα<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn9" name="_ftnref9"><span style="line-height: 115%;">[9]</span></a>. Τελικά, ο Ομπάμα αναγκάστηκε να υποχωρήσει και, έτσι, στην ομιλία του στο συνέδριο του <span lang="EN-US">AIPAC<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn10" name="_ftnref10"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">[10]</span></a></span> έκανε λόγο για παρερμηνεία των λεγόμενών του και εξέφρασε περισσότερο φιλο-ισραηλινές θέσεις: χρησιμοποίησε βαρύτερους χαρακτηρισμούς για τη Χαμάς αποκαλώντας την τρομοκρατική οργάνωση και υπενθυμίζοντας την κράτηση του <span lang="EN-US">Gilad</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Shalit</span> και επίσης αποδοκίμασε πιο έντονα τη συμφωνία συμφιλίωσης λέγοντας ότι αποτελεί “μεγάλο εμπόδιο για την ειρήνη”. Όσον αφορά την εναπομείνασα ελλιπή παραχώρηση προς τους Παλαιστινίους, δηλαδή το θέμα των συνόρων του 1967, διαβεβαίωσε το κοινό του ότι “<i>τα σύνορα θα είναι διαφορετικά από εκείνα που υπήρχαν την 4^η Ιουνίου του 1967</i> [την ημέρα πριν την έναρξη του πολέμου των έξι ημερών] …[και θα] <i>λαμβάνουν υπόψη τις αλλαγές, συμπεριλαμβανομένου της νέας δημογραφικής πραγματικότητας”</i>.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Ο Νετανιάχου, ωστόσο, δεν ικανοποιήθηκε. Πιθανόν τίποτα δε θα μπορούσε να τον μεταπείσει από έναν θρίαμβο στο Κογκρέσο. Για<img src="http://www.cemmis.edu.gr/images/policy_papers/palestine3.jpg" style="float: right;" /> τον Νετανιάχου, η ομιλία του μπροστά από το σύνολο του σώματος του Κογκρέσου, Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς, αποτελούσε επίδειξη ισχύος που στόχο είχε τον Ομπάμα και τους πολιτικούς αντιπάλους του στο Ισραήλ (από την αριστερά και την δεξιά). Οι Παλαιστίνιοι ήταν μάλλον ένα δευτερεύον ακροατήριο. Το Κογκρέσο δεν τον απογοήτευσε. Του χάρισε την αποθέωση 29 φορές<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn11" name="_ftnref11"><span style="line-height: 115%;">[11]</span></a>. Θα γνώριζε ίσως την ίδια αποθέωση αν διάβαζε τον τηλεφωνικό κατάλογο του Ma’ale Adumim στα εβραϊκά.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Στο δεύτερο μισό της 45λεπτης ομιλίας του<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn12" name="_ftnref12"><span style="line-height: 115%;">[12]</span></a>, ο Νετανιάχου επανέλαβε τα “θετικά σημεία” της ομιλίας Ομπάμα (π.χ. Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος, αποστρατικοποιημένο παλαιστινιακό κράτος). Επιπλέον, “ξεκαθάρισε τα θολά σημεία” της ομιλίας Ομπάμα: “<i>Η Ιερουσαλήμ δεν θα πρέπει ποτέ ξανά να διαιρεθεί… πρέπει να παραμείνει η ενωμένη πρωτεύουσα του Ισραήλ… </i>[επίσης] <i>το παλαιστινιακό προσφυγικό πρόβλημα θα πρέπει να επιλυθεί εκτός των συνόρων του Ισραήλ... </i>[την ίδια στιγμή που οι έποικοι της Δυτικής Όχθης σύμφωνα με τον Νετανιάχου]<i> δεν αποτελούν ξένη κατοχική δύναμη”</i>. Στην πραγματικότητα, το μόνο που ο Νετανιάχου ήταν πρόθυμος να προσφέρει για το καλό της ειρήνης είναι οι καλύτερες οικονομικές συνθήκες για τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης ή και της Γάζας, μόνο εφόσον απομακρυνθούν από την “παλαιστινιακή εκδοχή της αλ-Κάιντα”, την Χαμάς.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><br /> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><b>Επιβιώνοντας στη Γη της Επαγγελίας</b></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Η “επώδυνη παραχώρηση”, όμως, που προκάλεσε την μεγαλύτερη συζήτηση μέσα στο Ισραήλ ήταν η αναγνώριση εκ μέρους του Νετανιάχου ότι θα χρειαστεί για χάρη της ειρήνης “<i>να εγκαταλειφτούν τμήματα της προγονικής Εβραϊκής πατρίδας</i>… [με αποτέλεσμα] <i>κάποιοι εποικισμοί να καταλήξουν εκτός των συνόρων του Ισραήλ”</i>. Ωστόσο, ο Νετανιάχου συμπλήρωσε ότι αν και “<i>ο ακριβής καθορισμός των συνόρων θα πρέπει να είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων …το Ισραήλ δεν θα γυρίσει στα ευάλωτα σύνορα του 1967</i> …[και θα κρατήσει] <i>σθεναρή στάση για το που θα είναι τα σύνορά …που θα αντανακλούν τις δραματικές δημογραφικές αλλαγές που έχουν παρουσιαστεί από το 196<span style="font-style: normal;">7”</span></i>, προεξοφλώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την προσάρτηση εποικισμών, τουλάχιστον όσων βρίσκονται πλησίον των συνόρων του 1967 (κυρίως στην Ιερουσαλήμ).</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Εν τέλει, ίσως, ο Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον πράγματι εξέφραζε “κεντρώες θέσεις”, όπως υποστήριξε σε άρθρο του ο  Efraim Inbar<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn13" name="_ftnref13"><span style="line-height: 115%;">[13]</span></a>.  Ο Νετανιάχου δεν δέχτηκε μόνο την αναμενόμενη επίθεση από το <span lang="EN-US">Yisrael</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Beiteinu</span> και τα άλλα ακροδεξιά και θρησκευτικά κόμματα, αλλά και μέσα από το κόμμα του, το Λικούντ. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, <span lang="EN-US">Silvan</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Shalom</span> (Λικούντ), δήλωσε ότι “<i>η εγκατάλειψη Εβραίων κατοίκων της Ιουδαίας και Σαμάριας (Δυτική Όχθη) υπό τον παλαιστινιακό έλεγχο δεν εκφράζει την δική μου άποψη και την πολιτική του Λικούντ”</i> και πρότεινε την προσάρτηση της Χεβρώνας σε μία ενδεχόμενη συμφωνία με τους Παλαιστίνιους<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn14" name="_ftnref14"><span style="line-height: 115%;">[14]</span></a>. Ο <span lang="EN-US">Silvan</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Shalom</span> εξέφραζε μάλλον την “κεντροδεξιά” του Ισραήλ. Ο βουλευτής Ariyeh Eldad (<span lang="EN-GB">National</span><span lang="EN-GB"> </span><span lang="EN-GB">Union</span><span lang="EN-GB"> </span><span lang="EN-GB">Party</span>), είπε ότι “<i>δεν υπήρχε καμία πραγματική ανάγκη ο Νετανιάχου να δηλώσει ότι ήταν έτοιμος να δώσει στους Άραβες μεγάλα τμήματα της πατρίδας, και τίποτα πέρα από αδυναμία και ηττοπάθεια δεν υποδηλώνει η δήλωση ότι σε μια συμφωνία ειρήνης θα εγκατέλειπε εβραϊκές πόλεις έξω από τα σύνορα του κράτους”</i><a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn15" name="_ftnref15"><span style="line-height: 115%;">[15]</span></a>. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Η ομιλία του Νετανιάχου σηματοδοτεί την μετατόπιση του πολιτικού άξονα στο Ισραήλ προς τα δεξιά, σε επίπεδο κοινής γνώμης και πολιτικής αντιπροσώπευσης. Ο Νετανιάχου μπορεί να μη διαθέτει τη θέληση για ειρήνη αλλά σίγουρα διαθέτει τη θέληση -και την ικανότητα- για πολιτική επιβίωση. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να συστήσει έναν κεντρώο συνασπισμό με το Καντίμα και το Εργατικό Κόμμα, ο Νετανιάχου κατέληξε δύο χρόνια μετά να ηγείται μίας κυβέρνησης με 2 αναπληρωτές πρωθυπουργούς και 4 <img src="http://www.cemmis.edu.gr/images/policy_papers/palestine2.jpg" style="float: left;" />αντιπροέδρους, εξαρτημένος από τους συμμάχους του στα δεξιά (π.χ. τον Υπουργό Εξωτερικών <span lang="EN-US">Avigdor</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Lieberman</span><span lang="EN-US"> </span>και το κόμμα του Israel Beiteinu).<span style="color: red;"> </span>Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να ξεπεράσει το προσδόκιμο ζωής των ισραηλινών κυβερνήσεων και μάλιστα εν μέσω ανήσυχων καιρών. Το αντίτιμο ήταν να απουσιάζει διακριτικά όταν καθόλα ρατσιστικοί νόμοι<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn16" name="_ftnref16"><span style="line-height: 115%;">[16]</span></a> προτείνονται, συζητιούνται και ψηφίζονται στην Κνέσετ<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn17" name="_ftnref17"><span style="line-height: 115%;">[17]</span></a>.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι ελιγμοί του Νετανιάχου έχουν αποτέλεσμα. Αυτό δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν μετά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn18" name="_ftnref18"><span style="line-height: 115%;">[18]</span></a>. Η επιβίωση του Νετανιάχου, ωστόσο, επισφραγίζει πολιτικά την κατεύθυνση του Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί έδειξαν ότι για την αντιμετώπιση της ανασφάλειάς τους επιλέγουν την “νοοτροπία του φρουρίου” και την περιχαράκωση: αφενός, τη συνεχή επιβεβαίωση της ικανότητας αποτροπής (είτε πρόκειται για τον στολίσκο στη Γάζα είτε για τις επιθέσεις με πυραύλους στο νότο) και αφετέρου, την εγκατάλειψη των όποιων προσπαθειών για περιφερειακές συμμαχίες. Τις υπό κατάρρευση σχέσεις με την Τουρκία, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, θα αντικαταστήσουν σχέσεις με εξωτερικές (στη διαμάχη) χώρες, είτε στο εγγύς μη μεσανατολικό περιβάλλον είτε με υπερπόντιους φίλους όπως ο Καναδάς<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn19" name="_ftnref19"><span style="line-height: 115%;">[19]</span></a>, αλλά κυρίως μία ολοένα μεγαλύτερη προσκόλληση πάνω στις ΗΠΑ. Για την ειδική αυτή σχέση με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ δεν θα διστάσει να έρθει ξανά σε απευθείας σύγκρουση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ (που μέχρι πρόσφατα θεωρείτο η κόκκινη γραμμή για την εκάστοτε ισραηλινή ηγεσία στη σχέση της με τις ΗΠΑ). </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Με αυτά τα στοιχεία περιχαράκωσης, το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει επίσης το θέμα της παλαιστινιακής συμφωνίας συμφιλίωσης και την προσφυγή στον ΟΗΕ το Σεπτέμβριο. Αν και υπήρξαν κάποιες διαλλακτικές απόψεις, ο Νετανιάχου δήλωσε ότι η Παλαιστινιακή Αρχή πρέπει να επιλέξει μεταξύ ενότητας (με τη Χαμάς) και ειρήνης με το Ισραήλ. Λίγες μέρες αργότερα, ο Υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ δήλωσε ότι, για όσο η συμφωνία είναι εν ισχύ, δεν θα προχωρήσουν στην απόδοση 89 εκατομμυρίων δολαρίων σε φόρους και δασμούς που συλλέγει το Ισραήλ για λογαριασμό της Παλαιστινιακής Αρχής. Το Ισραήλ επίσης αναμένεται να πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση και το αμερικανικό Κογκρέσο που ήδη εξετάζει το ενδεχόμενο να περισταλεί η ετήσια βοήθεια ύψους 400 εκατομμυρίων προς την Παλαιστινιακή Αρχή. Δεδομένη είναι και η εναπόθεση της παλαιστινιακής προσφυγής στον ΟΗΕ πάνω στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη άσκηση βέτο στο ψήφισμα κατά της συνεχιζόμενης επέκτασης των εποικισμών. Στη συνεδρίαση αυτή η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξηγήσει γιατί οι ΗΠΑ ασκούν βέτο στο πάγωμα των εποικισμών που οι ίδιες φαινομενικά ασπάζονται<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn20" name="_ftnref20"><span style="line-height: 115%;">[20]</span></a>.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Το Ισραήλ δε θα χρειαστεί τον Σεπτέμβριο “να προσαρτήσει τη Δυτική Όχθη”, όπως πρότεινε ο βουλευτής του Λικούντ, <span lang="EN-US">Danny</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Danon</span><a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn21" name="_ftnref21"><span style="line-height: 115%;">[21]</span></a>. Με το αμερικανικό βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας δεδομένο, η είσοδος της Παλαιστίνης ως κανονικό κράτος-μέλος στον ΟΗΕ είναι αδύνατη<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn22" name="_ftnref22"><span style="line-height: 115%;">[22]</span></a> και, ως εκ τούτου, η συζήτηση για το κατά πόσο διαθέτει τα νομικά χαρακτηριστικά για να χαρακτηριστεί κράτος, είναι ανεδαφική. Η διαδικασία δε θα φτάσει στο σημείο να αξιολογήσει το διετές πρόγραμμα οικοδόμησης κρατικών θεσμών της κυβέρνησης <span lang="EN-US">Fayyad</span>, που ολοκληρώνεται φέτος. Τελικά η Παλαιστινιακή Αρχή θα πρέπει να αρκεστεί σε ένα μη δεσμευτικό ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης υπέρ της αναγνώρισης και μερικές θερμές ομιλίες των κρατών-μελών. Η κίνηση αυτή ενδεχομένως θα δώσει κάποια ώθηση στο κύμα διμερών αναγνωρίσεων, κυρίως στη Λατινική Αμερική<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn23" name="_ftnref23"><span style="line-height: 115%;">[23]</span></a>. Ωστόσο, δε θα έχει καμία θετική επίπτωση στην καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων που αντίθετα μάλλον θα δυσκολέψει λόγω του ισραηλινο-αμερικανικού οικονομικού εμπάργκο, ιδιαίτερα αν οι παρακρατημένοι οικονομικοί πόροι δεν αντισταθμιστούν από αραβικούς και ευρωπαϊκούς<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn24" name="_ftnref24"><span style="line-height: 115%;">[24]</span></a>. Η εικόνα αυτή του “παλαιστινιακού ζητήματος”, μετά από 20 χρόνια ειρηνευτικής διαδικασίας, είναι αναπόφευκτο ότι θα δημιουργήσει μεγάλες τριβές που θα εκθέσουν τα σαθρά θεμέλια της συμφωνίας συμφιλίωσης και θα επηρεάσουν τις σχέσεις με το Ισραήλ.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><br /> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"> </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><b>Βήμα σημειωτόν ή άλμα προς τα μπρος;</b></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Η συμφωνία μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς που υπεγράφη στις 3 Μαΐου<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn25" name="_ftnref25"><span style="line-height: 115%;">[25]</span></a> δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα παραπάνω από μία δέσμευση των δύο μερών να προσπαθήσουν μέσα στον επόμενο χρόνο να συμφωνήσουν στον τρόπο διεξαγωγής τριών ξεχωριστών εκλογών (προεδρικές, βουλευτικές και για το Συμβούλιο της <span lang="EN-US">PLO</span>) και στη διαδικασία ενοποίησης των δυνάμεων ασφαλείας των δύο παρατάξεων. Αφού βέβαια πρώτα συναινέσουν στη σύσταση των αρμόδιων επιτροπών και συμφωνήσουν για το αν “υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στη Δυτική Όχθη”<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn26" name="_ftnref26"><span style="line-height: 115%;">[26]</span></a>. Εγχείρημα σχεδόν ακατόρθωτο, αν λάβουμε υπόψη ότι οι εντάσεις ξεκίνησαν από την τελετή υπογραφής, η οποία καθυστέρησε δύο ώρες λόγω διαφωνιών για τις θέσεις και τον αριθμό των ομιλιών<a href="http://www.cemmis.edu.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=257%3A2011-06-13-01-58-45&catid=36%3Apolicy-papers&Itemid=65&lang=el#_ftn27" name="_ftnref27"><span style="line-height: 115%;">[27]</span></a>. Επιπλέον, δε διαφαίνεται κάποια πρόοδος στο πρώτο στόχο της συμφωνίας, τον σχηματισμό κοινά αποδεκτής τεχνοκρατικής κυβέρνησης.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Όλες αυτές οι δυσκολίες δεν θα λαμβάνουν χώρα εν κενώ, αλλά υπό τη συνεχή παρουσία του παράγοντα Ισραήλ. Δεδομένης της<img src="http://www.cemmis.edu.gr/images/policy_papers/palestine1.jpg" style="float: right;" /> μηδαμινής πιθανότητας για ειρηνευτικές συνομιλίες, είναι περιορισμένης πρακτικής σημασίας η επιμονή του Αμπάς ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, η <span lang="EN-US">PLO</span> παραμένει η μοναδική αρμόδια για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων, όπως επίσης και η πλέον αρκετά συχνή αναφορά της Χαμάς στα σύνορα του 1967. Εντωμεταξύ οι δύο οργανώσεις θα πρέπει να διαχειριστούν τη σχέση τους με το Ισραήλ τόσο ως παλαιστινιακή κυβέρνηση ενότητας, όσο και ως <span lang="EN-US">de</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">facto</span> τοπικές κυβερνήσεις στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα αντίστοιχα και να την αιτιολογήσουν τόσο απέναντι στις άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις όσο και στο σύνολο του παλαιστινιακού πληθυσμού.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;">Είναι “παράδοση” οι αναλύσεις για το ισραηλινο-παλαιστινιακό ζήτημα να τελειώνουν με μία πρόβλεψη για την επόμενη Ιντιφάντα, ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν. Εντούτοις, υπό το φως των περιφερειακών ανακατατάξεων ο πειρασμός για κάτι τέτοιο είναι μεγάλος. Από τη μία πλευρά, ο τακτικός αιφνιδιασμός στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ τη “μέρα της Νάκμπα”, την στιγμή που στα παλαιστινιακά εδάφη η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη λόγω του συντονισμού με την ΠΑ στην Δυτική Όχθη και της «συγκρατημένης μικρο-διαχείρισης» από τη Χαμάς στη Γάζα. Από την άλλη πλευρά, το «άνοιγμα» της αιγυπτιακής δυνατότητας, όσον αφορά τη Γάζα αλλά και το ευρύτερο παλαιστινιακό ζήτημα. Τα ανοικτά περιφερειακά μέτωπα τροφοδοτούν με νέα ενέργεια το ισραηλινο-παλαιστινιακό μέτωπο. Δεδομένης της πολυπλοκότητας του τελευταίου, τα νέα δε θα είναι ευχάριστα από την άποψη του ανθρώπινου κόστους αλλά θα είναι επιτέλους νέα. </span></div><br /> <a href="http://www.cemmis.edu.gr/i">ΠΗΓΗ</a>

Ουδέν Νεώτερον από το Ισραηλινο-Παλαιστινιακό Μέτωπον

Η ισραηλινό-παλαιστινιακή διαμάχη έχει τη μαγική ιδιότητα να προσελκύει αυτόματα την προσοχή σε κάθε φαινομενική αναμόχλευση, παρά τα επα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο στρατός εμπόδισε τον Νετανιάχου να βομβαρδίσει το Ιράν

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td style="text-align: center;"><img alt="Ο στρατός εμπόδισε τον Νετανιάχου να βομβαρδίσει το Ιράν" border="0" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/5D8E0C281FE905FD0B5AE83B57D21310.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" /></td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Φωτογραφία από αέρος των εγκαταστάσεων «βαρέος ύδατος» στο Αράκ, 190 χλμ. νοτιοδυτικά της Τεχεράνης.</td></tr> </tbody></table><center></center><br /> <br /> <b>Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ήθελε «να κάνει σκόνη» τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης</b><br /> Ο ισραηλινός πρωθυπουργός <b>Βενιαμίν Νετανιάχου</b> ήθελε να βομβαρδιστούν οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, αλλά προσέκρουσε στην άρνηση της μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ και του αρχηγού του στρατού, παρόλο που είχε πλήρη υποστήριξη από τον υπουργό Αμυνας <b>Εχούντ Μπάρακ</b>, αποκαλύπτουν διπλωματικές και άλλες πηγές στο Λονδίνο.<br /> <div>Η σύγκρουση του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της Μοσάντ <b>Μέιρ Ντάγκαν</b> σημειώθηκε πέρυσι τέτοια εποχή, αναφέρουν οι πηγές. Ο κ. Νετανιάχου συγκάλεσε σε σύσκεψη τον υπουργό Αμυνας, τον κ. Ντάγκαν, τον αρχηγό του στρατού <b>Γκάμπι Ασχενάζι</b>, τον αρχηγό της υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας Σιν Μπετ και τον αρχηγό της στρατιωτικής υπηρεσίας Πληροφοριών <b>Αμος Γιάντλιν</b>. <br /> <br /> Οι σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι την συζήτηση άνοιξε ο υπουργός κ. Μπάρακ δηλώνοντας ότι "έφθασε η ώρα" για επίθεση από ξηράς και αέρος κατά του Ιράν, μάλιστα τόνισε "τώρα η ποτέ". Ο κ. Νετανιάχου βεβαίωσε ότι το Ιράν "κατασκευάζει πυρηνικά όπλα", γεγονός που παραδέχθηκαν όλοι και συντάχθηκε με το "τώρα η ποτέ" του υπουργού του.</div><div><br /> Στην Ιερουσαλήμ κυβερνητική πηγή χαρακτήρισε τις αποκαλύψεις, οι οποίες δημοσιεύονται στον Τύπο και απασχολούν πολιτικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους από αρκετές ήμερες, "ανοησίες" και "κατασκευάσματα". Ισραηλινή (ανώνυμη) πηγή, η οποία έχει "πλήρη γνώση" των όσων συζητηθήκαν στη σύσκεψη, δίνει και τις έξης πληροφορίες: Οι κ.κ. Νετανιάχου και Μπάρακ ήταν της γνώμης ότι οι ειδικές δυνάμεις καταδρομών του ισραηλινού στρατού, σε συνδυασμένη επιχείρηση από ξηράς και αέρος, θα μπορούσαν να καταστρέψουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και "να τις κάνουν κυριολεκτικά σκόνη". <br /> <br /> Υπήρξαν όμως αντιδράσεις. Ο στρατηγός Ασχενάζι δήλωσε απερίφραστα "όσο είμαι εγώ αρχηγός του στρατού δεν πρόκειται να απογειωθεί αεροπλάνο με στόχο το Ιράν". Ο πτέραρχος Γιάντλιν τάχθηκε εναντίον κάθε μορφής επιχείρησης εναντίον του Ιράν και δήλωσε πως θα ήταν καλύτερο να αφήσουμε το Ιράν να καταρρεύσει εσωτερικά. (Το Bulletin της CIA για τον Γιάντλιν αναφέρει ότι ήταν ένας από τους οκτώ πιλότους του σμήνους που κατέστρεψαν πριν 30 χρόνια περίπου τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράκ).</div><div>Η σύσκεψη τερματίστηκε χωρίς να ληφθεί απόφαση. Είναι ενδιαφέρον ότι ο ένας μετά τον άλλον από εκείνους που διαφώνησαν με τους Νετανιάχου - Μπάρακ αντικαταστάθηκαν στους αμέσως επομένους μήνες. Διπλωματικές και άλλες πηγές στην Ουάσιγκτον και την Ιερουσαλήμ επιμένουν ότι "το Ισραήλ δεν εγκατέλειψε την ιδέα" του βομβαρδισμού των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. <br /> <br /> Σημειώνεται συγκεκριμένα ότι ο υπουργός Αμυνας Εχούντ Μπάρακ "ενημέρωσε" τον αμερικανό πρόεδρο <b>Μπαράκ Ομπάμα</b> ότι το Ισραήλ "είναι αποφασισμένο να επιτεθεί στο Ιράν όταν θα έρθει η ώρα". Η στάση της Ουάσιγκτον, όπως δηλώθηκε από τον αμερικανό πρόεδρο και την υπουργό Εξωτερικών <b>Χίλαρι Κλίντον</b>, "ήταν και παραμένει αντίθετη".</div><div>Μετά τη σύσκεψη ο στρατηγός Ασχενάζι έσπευσε και ενημέρωσε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας <b>Σιμόν Πέρες</b>, στον οποίον τόνισε ότι μια επίθεση εναντίον του Ιράν πιθανότατα θα εξελιχθεί σε πόλεμο μεγάλων διαστάσεων στην Μέση Ανατολή και με πολεμικά μέσα νεότατης τεχνολογίας, που οπωσδήποτε θα έχουν καταστρεπτικές συνέπειες για το Ισραήλ. Ενημερώθηκε επίσης η αρχηγός της Αντιπολίτευσης <b>Τζίπι Λίβνι</b> η οποία "προειδοποίησε τον κ. Νετανιάχου για τις συνέπειες μιας επίθεσης κατά του Ιράν", βεβαιώνουν πρόσωπα του περιβάλλοντος της.</div><br /> <a href="http://www.tovima.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ο στρατός εμπόδισε τον Νετανιάχου να βομβαρδίσει το Ιράν

Φωτογραφία από αέρος των εγκαταστάσεων «βαρέος ύδατος» στο Αράκ, 190 χλμ. νοτιοδυτικά της Τεχεράνης. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ήθελε «ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η νέα Τουρκία, η Ελλάδα και η Δύση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ1IZD3bL-AVpT9xSnIbGkwUI0PlmplzkvuDvpF3ejafp1xbo35&t=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="295" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ1IZD3bL-AVpT9xSnIbGkwUI0PlmplzkvuDvpF3ejafp1xbo35&t=1" width="400" /></a></div><b>Η τροχιά που διανύει η Τουρκία των τελευταίων ετών είναι η αντίθετη από αυτήν που ακολουθεί η Ελλάδα. Εχει όμως καταστεί «γκρίζα ζώνη»…</b><br /> <br /> Μια νέα εποχή ξεκινά για την Τουρκία, μετά τον εκλογικό θρίαμβο του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, που συγκέντρωσε ποσοστό 49,9% του εκλογικού σώματος των 50 εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Αρχίζει την τρίτη θητεία του καταλαμβάνοντας 325 έδρες στην τουρκική εθνοσυνέλευση, με κορυφαίο πολιτικό του στόχο τη συναινετική, όπως είπε, αναθεώρηση του συντάγματος, για την οποία, πάντως, απαιτούνται οι 330 από τις 550 έδρες του κοινοβουλίου.<br /> Στοιχειώδης αντικειμενικότητα και καθαρότητα αντίληψης επιβάλλει να δει κανείς ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός συγκαταλέγεται σήμερα μεταξύ των πιο σημαντικών ηγετών στον κόσμο. Τα ως τώρα επιτεύγματά του είναι πρωτοφανή: όχι μόνον άλωσε το άλλοτε πανίσχυρο κατεστημένο κεμαλικό κράτος και υπέταξε τα μεγάλα εσωτερικά μέτωπα, αλλά, με τους ρυθμούς ανάπτυξης που έφερε στην Τουρκία, που αγγίζουν το 9% ετησίως, μετέτρεψε τη χώρα του σε μία από τις πιο δυναμικές μεγάλης κλίμακας οικονομίες στον κόσμο. <br /> Ο Ερντογάν αντέστρεψε πολύ γρήγορα την πορεία παρακμής της τουρκικής οικονομίας την οποία παρέλαβε. Αφησε πολύ γρήγορα πίσω του την περιπέτεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έγινε άμεσος συνομιλητής των σημαντικότερων ομολόγων του στον κόσμο και κατέστησε την Τουρκία «παίκτη» στη διεθνή σκηνή, προσελκύοντας αποτελεσματικά το έμπρακτο ενδιαφέρον των διεθνών επενδυτών αλλά και προκαλώντας κάποιες δυσκολίες σε όσους στην Ευρώπη είχαν διαφωνίες με την τουρκική ένταξη, αφού τους έβγαλε από τον «ανταγωνισμό» στην τουρκική αγορά.<br /> Με λίγα λόγια, η τροχιά την οποία διανύει η Τουρκία των τελευταίων ετών είναι η ακριβώς αντίθετη από αυτή που ακολουθεί η Ελλάδα.<br /> Ταυτόχρονα, μαζί με την πολιτική και την οικονομική ισχύ, ο τούρκος πρωθυπουργός χτίζει και τη στρατιωτική ισχύ της χώρας του, κάτι που, πάντως, ενώ συμβαίνει, η κυβέρνησή του φροντίζει να μη το διαφημίζει όσο θα μπορούσε. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται σε πορεία αντίστοιχης ανάπτυξης με εκείνη της οικονομίας, φιλοδοξώντας να διαδραματίσουν ρόλο στα επόμενα χρόνια. <br /> Αξίζει να υπενθυμίσει κανείς τα βασικά: ένας εξαιρετικά μεγάλος, για τα σημερινά διεθνή δεδομένα, στρατός ξηράς, μια πολεμική αεροπορία με περισσότερα από 100 αεροσκάφη πέμπτης γενιάς τύπου JSF και περισσότερα από 230 πλήρως αναβαθμισμένα F 16, σημαντικός αριθμός ελικοπτέρων και αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και μεγάλος αριθμός νέων φρεγατών και κορβετών, μεταξύ άλλων θαλασσίων μονάδων, θα συνθέτουν την εικόνα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε λίγα χρόνια από σήμερα, όταν ολοκληρωθούν όλα αυτά τα προγράμματα, που βρίσκονται από καιρό σε εξέλιξη και αποτελούν το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της τουρκικής ιστορίας. Και τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα.<br /> Είναι η εικόνα μιας περίπου αυτοκρατορικής πολεμικής μηχανής, που, όμοιά της, η Τουρκία δεν διέθετε ποτέ μέχρι σήμερα και που αν μπορεί με κάτι, τηρουμένων των αναλογιών, να συγκριθεί στην ιστορία της χώρας, ίσως αυτό να είναι μόνον το οπλοστάσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα χρόνια της ακμής της. <br /> Αλλωστε, το χτίσιμο αυτών των ενόπλων δυνάμεων είναι και ένα βασικό εργαλείο με το οποίο ο Ερντογάν πέτυχε να υποτάξει το λεγόμενο κεμαλικό «βαθύ κράτος», το οποίο, ταυτόχρονα, αλώνει από μέσα, με τις νέες γενιές δικών του αξιωματικών που ανέρχονται συστηματικά στην ιεραρχία: γιατί του δίνει πλέον τα μέσα που εκείνο ως τώρα ουδέποτε διέθετε και, μαζί με αυτά, και την υπόσχεση ενός ευρύτερου ρόλου πέρα από τα τουρκικά σύνορα. Ρόλος που αντικαθιστά σταδιακά τον παλιό του ρόλο εντός των συνόρων, με τρόπο που όλοι είναι, κατά κάποιον τρόπο, κερδισμένοι: η λογική της ανάπτυξης επικράτησε κι εδώ όπως και στην οικονομική πολιτική του. <br /> Ομως, για τον κύριο Ερντογάν, υπάρχει μία «αχίλλειος πτέρνα». Κι αυτή είναι η θέση της Τουρκίας στο διεθνές περιβάλλον. Γιατί ενώ έχει με μεγάλη αποτελεσματικότητα δρομολογήσει μέχρι σήμερα αυτήν την πορεία, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο το πώς επιθυμεί να την αξιοποιήσει στη διεθνή σκηνή. Ουδείς γνωρίζει ποιοι είναι οι στόχοι που θέλει να υπηρετήσει. Και όσο μεγαλύτερη είναι η ισχύς που διαθέτει η Αγκυρα, από την ώρα που παραμένει λίαν αμφίβολη η λογική αξιοποίησής της, τόσο μεγαλύτερο είναι και το πρόβλημα που δημιουργείται. Ετσι, το κεντρικό ερώτημα είναι ένα: οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση και, ιδίως, μέσα από το πρίσμα της προσέγγισής της με το Ιράν.<br /> Μετά το επεισόδιο με το τουρκικό σκάφος που χτύπησαν οι Ισραηλινοί, οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ έχουν φτάσει και παραμένουν στο ναδίρ. Την ίδια στιγμή, αν και καμία πλευρά δεν επιθυμεί να το «φωνάζει», όλο και πιο προβληματικές καθίστανται και οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. <br /> Το τελευταίο διάστημα οι ΗΠΑ δεν πλειοδοτούν σε πίεση προς την Ευρώπη να εντάξει την  Τουρκία, όπως έκαναν παλιότερα – παρά το γεγονός ο Μπαράκ Ομπάμα είχε κάνει εκεί το πρώτο του διμερές ταξίδι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. <br /> Η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί να ερεθίσει την Αγκυρα, αλλά οι μεταξύ τους σχέσεις κάθε άλλο παρά σχέσεις εμπιστοσύνης είναι.  Η κοινή εκτίμηση είναι ότι η Τουρκία, ειδικά μετά τον θρίαμβο Ερντογάν, δεν είναι καθόλου απίθανο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να «γύρει» προς το Ιράν, ή τουλάχιστον, να τηρήσει τη γνωστή στάση του «Επιτήδειου ουδέτερου» που τόσο καλά διδάχθηκε ο Ερντογάν από τον Κεμάλ. Ετσι, δεν είναι απίθανο, να συμβεί και κάτι που σήμερα φαντάζει μακρινό: οι ΗΠΑ να εγείρουν, τελικά, θέματα σχετικά με την εξαγωγή στην Τουρκία ορισμένων από τα οπλικά συστήματα που ήδη κατασκευάζονται γι' αυτήν. <br /> Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία αποτελεί πλέον μια όλο και μεγαλύτερη «γκρίζα ζώνη» για τα συμφέροντα της Δύσης στην περιοχή. Και αυτό, αυτομάτως, οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση της σημασίας της Ελλάδας, για την οποία τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και το Ισραήλ δείχνουν το τελευταίο διάστημα πολύ θερμό ενδιαφέρον – η στάση του Μπαράκ Ομπάμα κατά την επίσκεψη Μέρκελ στην Ουάσιγκτον τα λέει όλα και ασφαλώς δεν έχει να κάνει μόνον με τους κινδύνους που υποτίθεται ότι διατρέχει η ευρωζώνη από ενδεχόμενη ελληνική πτώχευση: την ίδια στιγμή, για πρώτη φορά εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες σιωπηρά, έχουν αρχίσει να εξοπλίζουν εθελοντικά και δωρεάν την Ελλάδα με μια σειρά μέσων, κάτι που ουδεμία σχέση έχει με το μέλλον του ευρώ…<br /> «Σήμερα νίκησαν για μία ακόμη φορά η δημοκρατία και η εθνική θέληση», είπε ο Τούρκος πρωθυπουργός μετά τον θρίαμβό του. Ομως, ενώ τη δημοκρατία όλοι την αντιλαμβάνονται, δεν διευκρίνισε τι εννοεί με αυτή την «εθνική θέληση».<br /> Αυτό το ερώτημα, απασχολεί πλέον πολλούς. Πρέπει να μας απασχολήσει κι εμάς πάρα πολύ σοβαρά γιατί μας αφορά άμεσα – η Τουρκία δεν το κρύβει, το δείχνει σχεδόν καθημερινά. Και, αν αποφασίσουμε επιτέλους να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στην πραγματικότητα, θα δούμε ότι έχουμε ισχυρούς συμμάχους με τους οποίους τα συμφέροντά μας ταυτίζονται και μπορούμε να δώσουμε από κοινού τις απαντήσεις που θα εγγυηθούν όχι μόνον την αποφυγή της πτώχευσης, αλλά και την ασφάλεια της Ελλάδας απέναντι σε μια όλο και πιο επιθετική, όλο και ισχυρότερη Τουρκία. <br /> Σήμερα, η Ελλάδα αν και βρίσκεται ήδη σε καθεστώς επικίνδυνα μειωμένης ισχύος έναντι της Τουρκίας, καθίσταται πλέον απαραίτητη για τη Δύση, όσο κι η Δύση για την Ελλάδα – άσχετα με το αν το αντιλαμβάνονται οι Γερμανοί κι αν τους ενδιαφέρει ή όχι. Και αυτό είναι το μεγάλο της όπλο. Αρκεί να θελήσει να το αξιοποιήσει.<br /> <b>Γεώργιος Π. Μαλούχος</b><br /> <a href="http://www.tovima.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η νέα Τουρκία, η Ελλάδα και η Δύση

Η τροχιά που διανύει η Τουρκία των τελευταίων ετών είναι η αντίθετη από αυτήν που ακολουθεί η Ελλάδα. Εχει όμως καταστεί «γκρίζα ζώνη»… Μι...

Διαβάστε την συνέχεια

Στοιχήµατα και παγίδες µετά τον θρίαµβο του Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://images.tanea.gr/assetservice/Image.ashx?c=18830712&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=800&h=" rel="lightbox[fotos]" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" title="Ο τούρκος πρωθυπουργός (εδώ µε τη σύζυγό του Εµινέ) χαιρετά τους οπαδούς του κόµµατός του την Κυριακή στο αρχηγείο του ΑΚΡ στην Αγκυρα "><img alt="Ο τούρκος πρωθυπουργός (εδώ µε τη σύζυγό του Εµινέ) χαιρετά τους οπαδούς του κόµµατός του την Κυριακή στο αρχηγείο του ΑΚΡ στην Αγκυρα " border="0" height="237" src="http://images.tanea.gr/assetservice/Image.ashx?c=18830712&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=232&h=250" width="400" /></a></div><b>Κυρίαρχος, αλλά όχι παντοδύναµος, καθώς θα χρειαστεί τη συναίνεση της αντιπολίτευσης για τις θεσµικές αλλαγές </b><br /> <div class="thumb"></div>«Μάστορας της κάλπης» χαρακτηρίζεται ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν ύστερα από το 50% που εξασφάλισε στις εκλογές της Κυριακής. Επειδή όµως δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τις 330 έδρες που απαιτούνται για την αλλαγή του Συντάγµατος, θα χρειαστεί να χτυπήσει τις πόρτες των άλλων κοµµάτων και να κάνει συµβιβασµούς. <br /> <br /> Οι δύο µεγάλοι νικητές των εκλογών της 12ης Ιουνίου είναι ο πρωθυπουργός και το φιλοκουρδικό Κόµµα Ειρήνης και ∆ηµοκρατίας (BDP). Ο Ερντογάν ανέλαβε το βάρος ολόκληρης της προεκλογικής εκστρατείας επιτυγχάνοντας τοακατόρθωτο. <br /> <br /> Εσπασε ακόµη και το ρεκόρ του Αντνάν Μεντερές,ο οποίος είχε κερδίσει τρεις συνεχόµενες περιόδους τις εκλογές, αλλά την τελευταία περίοδο την κέρδισε µε µείωση των ποσοστών του. <br /> <br /> Αντίθετα, ο Ερντογάν ξεκίνησε το 2002 µε 36%, αύξησε το ποσοστό του το 2007 στο 46% και τώρα στο 50%. Κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του ακόµη και σε περιοχές που ήταν προπύργια του Ρεπουπλικανικού Λαϊκού Κόµµατος (CHP). Εφτασε µέχρι και τα παράλια της Τουρκίας, παίρνοντας την πρωτιά ακόµη και στην Αττάλεια και το Τσανάκαλε. <br /> <br /> Απέτυχε να λάβει τις 330 έδρες επειδή δεν κατάφερε να αποκλείσει το ακροδεξιό Κόµµα Εθνικής ∆ράσης (MHP). <br /> <br /> «Το νέο Σύνταγµα απαιτεί συναίνεση και διάλογο µε τα άλλα κόµµατα και την ευρύτερη κοινωνία», επισηµαίνει ο Τσενγκίζ Ακτάρ, καθηγητής στο Πανεπιστήµιο Μπαχτσεσεχίρ της Κωνσταντινούπολης. «Θα δούµε αν ο Ερντογάν είναι έτοιµος γι’ αυτά ή θα θελήσει να επιβάλει τις απόψεις του στην Τουρκία». <br /> <br /> Ο δεύτερος µεγάλος νικητής, το BDP, σάρωσε στη Νοτιοανατολική Τουρκία αφήνοντας πίσω το AKP, το οποίο είχε απώλειες ανάµεσα στους Κούρδους λόγω της τακτικής του Ερντογάν προεκλογικά, πουείχε στόχο να χτυπήσει το MHP. Το BDP αύξησε τους βουλευτές του από 25 σε 35, επιτυγχάνοντας µια ισχυρή παρουσία στη νέα Νουλή. Τώρα αναµένεται να διεκδικήσει πιο δυναµικά τα δικαιώµατα των Κούρδων και να επαναφέρει το ζήτηµα της αυτοκυριαρχίας σε τοπικό επίπεδο. <br /> <br /> Νικητής θεωρείται και ο ηγέτης του CHP Κεµάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του κόµµατός του από 21% που ήταν το 2007 σε 26%. «Είµαστε πιο δυνατοί, αυξήσαµε τις ψήφους µας κατά 3,5 εκατ.», δήλωσε τοβράδυ των εκλογών. Ασφαλώς το σηµαντικότερο είναι ότι τώρα ο Κιλιτσντάρογλου εδραίωσε τη θέση του στο κόµµα και έγινε αποδεκτός πλέον ως ηγέτης µετά την αποχώρηση του Ντενίς Μπαϊκάλ. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει απογοήτευση στο κόµµα της αντιπολίτευσης επειδή δεν κατάφερε να φτάσει τον στόχο του 30%-35%. Περίµεναν πολύ µεγαλύτερο ποσοστό από το 26%. <br /> <br /> <b>ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ. </b>Οσο για το MHP, παρότι δεν αύξησε τα ποσοστά του ούτε τις έδρες του, κατάφερε – παρά τα χτυπήµατα κάτω απότη µέση µε τις ροζ ταινίες –να ξεπεράσει το 10% και να µπει στη Βουλή. Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί εδραίωσε και αυτός τη θέση του µετά τις προσωπικές επιθέσεις που δέχθηκε πριν τις εκλογές, οι οποίες είχαν στόχο την αποµάκρυνσή του από την ηγεσία του κόµµατος. Μεγάλοι χαµένοι των εκλογών ασφαλώς ήταν τα µικρά κόµµατα, τα οποία εξαφανίστηκαν από τον χάρτη. <br /> <br /> Πρώτο µέληµα του Ερντογάν είναι τώρα η αντιµετώπιση της αναταραχής στη Συρία, που έχει οδηγήσει 7.000 σύρους πρόσφυγες στην Τουρκία. Οπως επισηµαίνουν όµωςοι αναλυτές, ο τούρκος πρωθυπουργός πρέπει επίσης να βρει τρόπους να κάµψει τις αντιρρήσεις των Γάλλων και των Γερµανών για την ένταξη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ενωση. <br /> <b>ΑΝΝΑ ΑΝ∆ΡΕΟΥ </b><br /> <a href="http://www.tanea.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Στοιχήµατα και παγίδες µετά τον θρίαµβο του Ερντογάν

Κυρίαρχος, αλλά όχι παντοδύναµος, καθώς θα χρειαστεί τη συναίνεση της αντιπολίτευσης για τις θεσµικές αλλαγές «Μάστορας της κάλπης» χαρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βλέπουν «σκοπέλους» στο Αιγαίο. Στάση αναµονής για τις προθέσεις Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά κρατάει η Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://images.tanea.gr/assetservice/Image.ashx?c=18830846&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=800&h=" rel="lightbox[fotos]" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" title="Εργαζόµενη στο χρηµατιστήριο της Κωνσταντινούπολης ενηµερώνεται για την εκλογική νίκη του ΑΚΡ. Αν κρίνει κανείς από το πορτρέτο του Κεµάλ στον υπολογιστή της, µάλλον δεν ψήφισε τον Ερντογάν... "><img alt="Εργαζόµενη στο χρηµατιστήριο της Κωνσταντινούπολης ενηµερώνεται για την εκλογική νίκη του ΑΚΡ. Αν κρίνει κανείς από το πορτρέτο του Κεµάλ στον υπολογιστή της, µάλλον δεν ψήφισε τον Ερντογάν... " border="0" height="321" src="http://images.tanea.gr/assetservice/Image.ashx?c=18830846&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=232&h=250" width="640" /></a></div><br /> Ικανοποιηµένη αλλά και έντονα προβληµατισµένη είναι η Αθήνα από την ευρεία νίκη του κόµµατος των ισλαµιστών (ΑΚΡ). Περιµένει να δει αν ο Ταγίπ Ερντογάν ελέω της αναθεώρησης του Συντάγµατος θα κάνει υποχωρήσεις στους εθνικιστές, καθώς και αν τα ελληνοτουρκικά θα αποτελέσουν µια από τις προτεραιότητές του. <br /> <br /> ∆ιπλωµατικοί κύκλοι σηµείωναν πως είναι θετικό ότι υπάρχει µια νέα σταθερή κυβέρνηση µε ισχυρή νοµιµοποίηση στη γειτονική χώρα. Ωστόσο, και «παρότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις» για την ουσιαστική εξοµάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, έλεγαν οι ίδιες πηγές, το Αιγαίο και η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας δεν φαίνεται ότι θα είναι προτεραιότητες της κυβέρνησης των ισλαµιστών. ∆ιπλωµατικές πηγές έλεγαν ότι ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν έχει θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την αναθεώρηση του Συντάγµατος, όµως οι έδρες που έλαβε δεν του δίνουν το περιθώριο να προχωρήσει στις αλλαγές που θέλει µονοµερώς. «Αυτό σηµαίνει πως θα πρέπει να αναζητήσει συµµαχίες και να δώσει ανταλλάγµατα µε ο, τι αυτό συνεπάγεται και σε άλλα µέτωπα, όπως σ’ αυτό των ελληνοτουρκικών», έλεγαν οι ίδιες πηγές. Και υπογράµµιζαν ότι το µεν κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης CHP αύξησε τη δύναµή του, το δε εθνικιστικό κόµµα ΜΗΡ δεν τέθηκε εκτός Βουλής, όπως ήλπιζε ο Ερντογάν, γεγονός που σηµαίνει ότι ο νέος πρωθυπουργός δεν µπορεί να αγνοήσει αυτές τις δύο δυνάµεις. <br /> <br /> Την ίδια ώρα δεν έχει διαφύγει από την προσοχή της Αθήνας τοότι ο τούρκος πρωθυπουργός ποντάρει στις εξελίξεις στον αραβικό κόσµο και στην άµεση γειτονία της Τουρκίας προκειµένου να ενισχύσει το προφίλ του µουσουλµάνου υπερηγέτη της περιοχής. «Αυτό φάνηκε και στην πανηγυρική του οµιλία, καθώς θέλησε να κάνει σαφές ότι θέτει ως άµεση προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής του τις αραβικές χώρες», έλεγαν οι ίδιες πηγές. Ταυτόχρονα, η Αθήνα εκτιµά ότι το Κουρδικό θα είναι η καυτή πατάτα στα χέρια του Ερντογάν και απ’ αυτό θα εξαρτηθούν πολλά και στο µέτωπο του ουσιαστικού εκδηµοκρατισµού της Τουρκίας στην πορεία προς την Ε. Ε. Προβληµατισµός επικρατεί και για την ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος, η οποία επί της ουσίας έχει παγώσει, χωρίς να είναι σαφές ούτε από την πλευρά της Αγκυρας ούτε από την πλευρά των Βρυξελλών ποια θα είναι η επόµενη µέρα. Ενδεικτικό είναι το ότι η ευρωπαϊκή πορεία δεν αποτέλεσε αντικείµενο της προεκλογικής αντιπαράθεσης ούτε υπήρξε γι’ αυτήν αναφορά στην κυριακάτικη οµιλία του. <br /> <br /> Κι ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, πληθαίνουν οι φωνές ότι ο τούρκος πρωθυπουργός προχώρησε µόνο στις µεταρρυθµίσεις που τον βόλευαν για να εδραιώσει την ηγεµονία του. «Τίθεται πια θέµα και επαναπροσδιορισµού της σχέσης µε την Ε. Ε. Θέλει η Τουρκία να είναι µουσουλµανική χώρα µε φιλοδοξίες στον αραβικό κόσµο, ή µουσουλµανική χώρα µε προσανατολισµό στη ∆ύση; », σηµείωναν αρµόδιες πηγές. <br /> <br /> <b>Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. </b>Σε αυτό το πλαίσιο δεν πρέπει να θεωρούνται τυχαίες οι χθεσινές δηλώσεις τόσο του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου Χέρµαν Βαν Ρόµπαϊ όσο και του προέδρου της Κοµισιόν Ζοζέ Μπαρόζο, οι οποίοι συνεχάρησαν τον τούρκο πρωθυπουργό και του έστειλαν το µήνυµα να προχωρήσει στις απαιτούµενες µεταρρυθµίσεις.<br /> <br /> ΡΕΠΟΡΤΑΖ: <b>ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑΣ ΠΕΛΩΝΗ</b><br /> <a href="http://www.tanea.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Βλέπουν «σκοπέλους» στο Αιγαίο. Στάση αναµονής για τις προθέσεις Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά κρατάει η Αθήνα

Ικανοποιηµένη αλλά και έντονα προβληµατισµένη είναι η Αθήνα από την ευρεία νίκη του κόµµατος των ισλαµιστών (ΑΚΡ). Περιµένει να δει αν ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι οικονομικές "τεκτονικές πλάκες" ΗΠΑ και Ευρώπης και στη μέση η Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/US_EUflags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/US_EUflags.jpg" width="640" /></a></div>Πλέον είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η Ελλάδα είναι στην μέση μιας σύγκρουσης δύο τεκτονικών πλακών στην παγκόσμια οικονομία, των ΗΠΑ και της Ευρώπης και συνθλίβεται: Ενώ στην Ευρώπη ετοιμάζουν τη νέα βοήθεια ύψους 100-120 δισεκατομμυρίων ευρώ, στις ΗΠΑ οι αιχμές του δόρατος της παγκόσμιας αμερικανικής οικονoμικής κυριαρχίας, οι οίκοι αξιολόγησης έριξαν πριν λίγο νέα "ομοβροντία" κατά της Ελλάδας:<br /> Νέα υποβάθμιση από την Standard & Poor's, η οποία προχώρησε σε υποβάθμιση - την 3η από ξένο οίκο μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα - ρίχοντας την αξιολόγηση του ελληνικού χρέους σε CCC, από Β έως τώρα, και κάνοντας λόγο για πιθανή αναδιάρθρωση που θα έχει ως αποτέλεσμα "μία ή περισσότερες χρεοκοπίες, με βάση τα κριτήριά μας". <br /> <div></div><div><b>Οι οίκοι έxουν ποντάρει στην χρεοκοπία μας, στον χαρακτηρισμό ως "πιστωτικού γεγονότος" οποιασδήποτε κίνησης, ακόμα και επιμήκυνσης του χρέους και κάνουν ότι μπορούν για να εισπράξουν το στοίχημα. </b></div><div></div><div><b>Δεν έχει σχέση ούτε με την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ούτε με τα μέτρα που (μας) παίρνουν, παρά μόνο με το παγκόσμιο οικονομικό στοίχημα που ξεκίνησε να παίζεται το 2009 με την εκλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία έπαιξε το ρόλο που όλοι ξέρουν πλέον ότι έχει παίξει για να πάνε τα spreads από τις 140 μονάδες, πάνω από τις 1400... </b></div><div></div><div><b>Χαρακτηριστικό είναι αυτό που συνέβη πριν λίγο: Μ</b><b>ε επιστολή τους προς τον Μπάρακ Ομπάμα δύο ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές δηλώνουν "Οι ΗΠΑ θα πρέπει να πιέσουν με κάθε τρόπο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να μη δοθεί άλλο δάνειο στην Ελλάδα"! </b> </div>Σύμφωνα με τους γερουσιαστές John Cornyn και David Vitter η καταβολή ενός νέου δανείου προς την Ελλάδα έρχεται σε αντίθεση με τις καταστατικές αρχές του ΔΝΤ και τις συμφωνίες των κρατών-μελών του, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα πρέπει να δίνονται δάνεια σε χώρες που αδυνατούν να τα αποπληρώσουν. <br /> "Οι συμφωνίες αυτές, των ΗΠΑ με το ΔΝΤ, αποτελούν ομοσπονδιακούς νόμους, που δεν πρέπει να παραβιάσουμε", λένε σε άλλο σημείο της επιστολής τους.<br /> <div><b>Στην άλλη πλευρά η Ευρώπη, βασικά ο γαλλογερμανικός άξονας που ξέρει ότι αν συμβεί αυτό πάνω απ'όλα θα πληγεί καίρια το ευρώ και μέσα σε μια μέρα θα χαρούν δέκα φορές περισσότερα απ'ότι είναι το νυν χρέος όλων των χωρών της ευρωζώνης λόγω κατάρρευσης του ευρώ. </b></div><div></div><div><b>Δεν μας ... συμπαθούν, για την ακρίβεια προτιμούν να μας δούν ... νεκρούς, αλλά αναγκαστικά πληρώνουν για να αποφύγουν τα χειρότερα. Να δούμε ποιος θα βγει νικητής μέσα απ'όλο αυτό το χαμό...</b></div><div><br /> </div><div>Η εξέλιξη έρχεται μία μέρα μετά την έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup για το ελληνικό πρόβλημα και αποτελεί μία ακόμη απόδειξη του πλήρους εκτροχιασμού της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται και την οποία η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συνεχίσει μέσα από το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο με ακόμη πιο οδυνηρά μέτρα σε περικοπές αποδοχών και επιβολές ή αυξήσεις φόρων. </div><div><b>Πιο αναλυτικά, η Standard & Poor’s υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε «CCC» από «Β», που είναι η χαμηλότερη στον κόσμο, ενώ διατήρησε τη βραχυπρόθεσμη πιστοληπτική αξιολόγηση σε «C».</b></div><div>«Η υποβάθμιση αντανακλά την άποψή μας ότι υπάρχει σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα μίας ή περισσότερων χρεοκοπιών, όπως ορίζεται από τα κριτήριά μας για πλήρη και έγκαιρη αποπληρωμή, σε σχέση με τις προσπάθειες των πιστωτών να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η S&P.</div><div><b>Το εν λόγω χρηματοδοτικό κενό έχει δημιουργηθεί εν μέρει, καθώς είναι απίθανο να ανακτήσει η χώρα πρόσβαση στις αγορές το 2012, ίσως και αργότερα, όπως προβλέπεται από το υφιστάμενο πρόγραμμα των Ε.Ε./ΔΝΤ, συνεχίζει.</b></div><div>Οι κίνδυνοι εφαρμογής που σχετίζονται με τα σχέδια κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών αυξάνονται, εκτιμά η S&P, δεδομένων των οικονομικών προβλημάτων της χώρας και των αυξανόμενων πολιτικών εντάσεων.</div><div>Ενώ η S&P θεωρεί ότι οι πιστωτές της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ενδεχομένως θα παρέχουν περαιτέρω χρηματοδοτήσεις για να βοηθήσουν τη χώρα να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό, σημειώνει ότι βάσει των όσων αναφέρει η γερμανική κυβέρνηση ενόψει της συνόδου του Eurogroup, ορισμένοι πιστωτές θα θέσουν ως προϋπόθεση την αναδιάρθρωση χρέους και για τους ιδιώτες επενδυτές.</div><div>Ο Marko Mrsnik, διευθυντής του τμήματος κρατικών αξιολογήσεων της S&P, δήλωσε στο Dow Jones Newswires, ότι «θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο σε αυτή τη φάση» να σκεφτούμε ένα σενάριο κατά το οποίο η Ελλάδα θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση του χρέους της, ενώ θα απέφευγε τη χρεοκοπία, βάσει των κριτηρίων των οίκων αξιολόγησης.</div><div>Η πιθανότητα ενεργοποίησης των CDS δεν είναι κάτι που η S&P εξετάζει όταν αξιολογεί το χρέος μίας χώρας ή όταν ορίζει τη χρεοκοπία, τόνισε ο Mrsnik.</div><div>Τα ελληνικά ομόλογα έχουν πλέον τη χαμηλότερη αξιολόγηση μεταξύ των χωρών που καλύπτει η S&P, μετά την υποβάθμιση κατά τρεις βαθμίδες σε «CCC». <b>Χαρακτηριστικό είναι ότι το ελληνικό χρέος έχει αυτή τη στιμγή χαμηλότερη αξιολόγηση από αυτό του Πακιστάν και της Μογγολίας.</b> <b>Επίσης, το ελληνικό χρέος έχει τη δεύτερη χαμηλότερη αξιολόγηση από τον οίκο Moody’s, μαζί με την Κούβα, ενώ είναι υψηλότερα μόνο από τον Ισημερινό.</b></div><div><b>Το ΥΠΟΙΚ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι ο οίκος επέλεξε να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση «εν μέσω έντονων φημολογιών και δηλώσεων από εκπροσώπους της ΕΕ και της ΕΚΤ» και κατηγορεί τον οίκο πως «παραβλέπει τις έντονες διαβουλεύσεις εντός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την εύρεση μιας βιώσιμης λύσης, που επιτρέπει τη συνεχιζόμενη χρηματοδότηση της χώρας μας και την κάλυψη των δανειακών της αναγκών τα επόμενα χρόνια». </b></div><div><div><br /> </div><div>Τονίζει επίσης πως η S&P δεν έλαβε υπόψη τις κινήσεις της Κυβέρνησης ώστε «να αποφευχθούν οποιαδήποτε προβλήματα σε σχέση με τις συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας, καθώς και την βούληση όλων των Ελλήνων να σχεδιάζουμε το μέλλον μας μέσα στην Ευρωζώνη».</div><div><br /> </div><div>Και η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών καταλήγει με τη δέσμευση πως «παραμένει αταλάντευτη στο δρόμο που έχει χαράξει για τη σωτηρία της χώρας» ...</div></div><div></div><div><b>Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr</b></div>

Οι οικονομικές "τεκτονικές πλάκες" ΗΠΑ και Ευρώπης και στη μέση η Ελλάδα

Πλέον είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η Ελλάδα είναι στην μέση μιας σύγκρουσης δύο τεκτονικών πλακών στην παγκόσμια οικονομία, των ΗΠΑ κ...

Διαβάστε την συνέχεια