NEWSWEEK: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία προ των πυλών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/06/newsweek3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/06/newsweek3.jpg" width="640" /></a></div><br /> Αν συμφωνούν σε κάτι οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ είναι στη μείωση της στρατιωτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. <b>Στο ερώτημα ποια χώρα θα αντικαταστήσει τις ΗΠΑ στη περίπτωση που αποχωρήσουν εντελώς από τη Μέση Ανατολή, οι απαντήσεις είναι τρεις.</b><br /> <b>Η πρώτη</b> είναι το καλό σενάριο. Μια άλλη Δυτική χώρα.<br /> <b>Η δεύτερη</b> είναι το εφιαλτικό σενάριο. Εμφύλιοι πόλεμοι ή Ισλαμική επανάσταση.<br /> <b>Η τρίτη</b> είναι ένα νέο πιθανό σενάριο που σιγά-σιγά εξελίσσεται. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /> <b>Η Τουρκία μέχρι το 2003 είχε το βλέμμα της στραμμένο αταλάντευτα προς τη Δύση βασισμένη στο Κεμαλικό δόγμα.</b> Από τότε που ο Ερντογάν καθιερώθηκε στην εξουσία πολλά άλλαξαν. Ο Ερντογάν δεν το κρύβει.<br /> Σκοπός του είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όποιος δεν θέλει ας κατέβει απλά από το άρμα που οδηγεί ο ίδιος προς τα εκεί.<br /> <a href="http://www.tsantiri.gr/">ΠΗΓΗ</a>

NEWSWEEK: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία προ των πυλών

Αν συμφωνούν σε κάτι οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ είναι στη μείωση της στρατιωτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή της Μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δήλωση αγωνίας για Ελλάδα από Β.Πούτιν: “Να βρεθεί άμεση λύση”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-83175" height="332" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2011/06/putin.jpg?w=389&h=332" title="putin" width="389" /><b> </b></div><br /> <br /> <b>Ξαφνική παρέμβαση της Ρωσίας στην ελληνική οικονομική κρίση και μάλιστα δια χειλέων Βλάντιμιρ Πούτιν, ο οποίος από το Παρίσι, όπου βρίσκεται απαντώντας σε σχετική ερώτηση δήλωσε ότι “<i>Πρέπει να βρεθεί άμεση λύση για την Ελλάδα. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση με την οικονομία της χώρας. Πρέπει επειγόντως να βρεθεί βιώσιμη λύση”.</i></b><br /> <h3 style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Είναι η πρώτη φορά μετάτο ταξίδι του Γίώργου Παπανδρέου στη Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2010, που η Ρωσία παρεμβαίνει στην ελληνική κρίση. Τότε είχαν κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις από πλευράς Ρωσίας για να βοηθηθεί η Αθήνα να ξεπεράσει την κρίση, αλλά είχαν απορριφθεί από τον Γιώργο Παπανδρέου, αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές από την Μόσχα.</span></h3><h3 style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Από τότε η Ρωσία είχε αποστασιοποιηθεί από την ελληνική κρίση, με την περίφημη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Σ.Λαβρόφ, ότι “Δεν ανακατεύεται η Ρωσία σε περιοχές που δεν έχει αρμοδιότητα”, θέλοντας να δείξει ότι η Ελλάδα είχε μπει σε μία εποχή “δυτικόστροφη” 100%. Η δήλωση είχε γίνει προκειμένου να επιτιμηθεί ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών που είχε μιλήσει για κινδύνοτυς πτώχευσης της χώρας”. </span></h3><h3 style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Η δήλωση του Ρώσου πρωθυπουργού (και κατά πάσα πιθανότητα προέδρου της Ρωσίας στις εκλογές του Μαρτίου) είναι πολύ σημαντική για δύο λόγους: Πρώτον δείχνει ότι η Ελλάδα ξαναμπαίνει μετά από δύο χρόνια στην ρωσική αντζέντα γεωπολιτικών προτεραιοτήτων και δεύτερον αποτελεί και ένα σήμα προς το εσωτερικό της Ρωσίας σε ότι αφορά πιθανές επενδύσεις επί ελληνικού εδάφους.</span></h3><h3 style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Σε παράλληλη δήλωσή του τόνισε την στήριξη της Ρωσίας στην Κριστίν Λαγκάρντ για την θέση του επικεφαλής του ΔΝΤ: ”Είναι πολύ ικανή και θα γίνει καλή διευθύντρια του ΔΝΤ” δήλωσε.</span></h3><b>Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr</b>

Δήλωση αγωνίας για Ελλάδα από Β.Πούτιν: “Να βρεθεί άμεση λύση”

  Ξαφνική παρέμβαση της Ρωσίας στην ελληνική οικονομική κρίση και μάλιστα δια χειλέων Βλάντιμιρ Πούτιν, ο οποίος από το Παρίσι, όπου βρί...

Διαβάστε την συνέχεια

«Εξυπνη» άμυνα λόγω λιτότητας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/676242B5F929A43C553CC8FF69EBDE30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="«Εξυπνη» άμυνα λόγω λιτότητας" border="0" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/676242B5F929A43C553CC8FF69EBDE30.jpg" /></a></div><br /> <b>Η ελληνοτουρκική ισορροπία στο Αιγαίο έχει ανατραπεί προ πολλού και εξαιτίας της κρίσης η Αθήνα είναι υποχρεωμένη να παίξει «κατενάτσιο» έναντι της γείτονος</b><br /> <div class="article_photo" id="videos"></div><br /> Μπορεί η Ελλάδα να παίξει «έξυπνη» άμυνα απέναντι στην Τουρκία; Αυτό το ερώτημα απασχολεί κορυφαίους επιτελείς του Πενταγώνου σε μια χρονική συγκυρία που η Αθήνα, πιεζόμενη από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση, υποχρεώνεται να συμπιέσει τον αμυντικό προϋπολογισμό της. Στρατιωτικές πηγές εξηγούν στο «Βήμα της Κυριακής» ότι η περίοδος όπου η ελληνοτουρκική ισορροπία στο Αιγαίο μετριόταν μόνο σε απόλυτους αριθμούς έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. <br /> <br /> Για αυτό και η μόνη λύση είναι τα «έξυπνα συστήματα» και η έμφαση σε εναέρια μέσα. <i>«Δεν υπάρχουν περιθώρια για μεγάλες</i> <i>προμήθειες,διότι δεν οδηγούν </i> <i>και πουθενά.Αν δεν υπήρχε η τρόικα, </i> <i>θα έπρεπε κατά κάποιον τρόπο να την </i> <i>εφεύρουμε» </i>σχολιάζουν χαρακτηριστικά. Προσθέτουν μάλιστα ότι τα δύο ατυχήματα που συνέβησαν αυτή την εβδομάδα στην Πολεμική Αεροπορία, με ένα F-16 Βlock 52+ να πιάνει φωτιά στον αέρα και ένα Μirage 2000 να πέφτει στη θάλασσα από βλάβη στον κινητήρα, δείχνουν ότι το πρώτο μέλημα πρέπει να είναι η σωστή συντήρηση των συστημάτων που υπάρχουν και όχι η αγορά νέων. <br /> <b></b><br /> <b></b> Ως σήμερα η κατάρτιση των εξοπλιστικών προγραμμάτων <i>«είχε τη λογική</i> <i>σουπερμάρκετ» </i>κατά την έκφραση κορυφαίου στελέχους του Πενταγώνου. Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Εξοπλισμών της επόμενης 15ετίας πάντως έχει μειωθεί δραματικά στα 14,5 δισ. ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι ετησίως το ποσό προς δαπάνη δεν ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ. Και η έμφαση δίνεται πλέον στην προμήθεια ανταλλακτικών, πυρομαχικών, ακόμη και καυσίμων. <br /> <br /> Στο θέμα των ανταλλακτικών η πρώτη κίνηση ήταν η παραγγελία κινητήρων για τα μαχητικά F-16. Οσον αφορά τα πυρομαχικά, το πλέον καυτό ζήτημα είναι αυτό των βλημάτων 120 χιλιοστών των 170 πανάκριβων Leopard που αγοράστηκαν... άσφαιρα. Γερμανοί, Αμερικανοί και Ισραηλινοί ερίζουν για την προμήθεια περίπου 12.000 βλημάτων σε πρώτη φάση. Την ίδια στιγμή, η αγορά όπλων μετατίθεται στις ελληνικές καλένδες - με την εξαίρεση της κατασκευής των δύο νέων υποβρυχίων 214 που και αυτά, για ορισμένους, αποτελούν πολυτέλεια. Το «πρώτο αίμα» που χύθηκε στο πεδίο αυτό ήταν η ματαίωση της προμήθειας των περίπου 450 τεθωρακισμένων οχημάτων ΒΜΡ3ΗΕL από τη Ρωσία, κατάλοιπο της διακυβέρνησης Καραμανλή. <br /> <br /> Το μεγάλο παιχνίδι αυτή τη στιγμή όμως γίνεται γύρω από την προμήθεια των γαλλικών φρεγατών FRΕΜΜ. Παρά τις αρχικές- προφορικές- δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για αγορά 4+2 σκαφών και τις ασφυκτικές πιέσεις της κυβέρνησης Σαρκοζί ακόμη και πριν από λίγες εβδομάδες, στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας έχει αρχίσει να σχηματοποιείται η άποψη ότι αυτή η προμήθεια δεν πρέπει να προχωρήσει. Και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, λόγω του υψηλότατου κόστους (κατά ορισμένους άνω των 5 δισ. ευρώ). Δεύτερον, λόγω του ότι το περιβάλλον του Αιγαίου απαιτεί πιο ευέλικτα σκάφη, όπως, για παράδειγμα, κορβέτες. Αλλωστε, η Τουρκία έχει ήδη ξεκινήσει μεγάλο πρόγραμμα ναυπήγησης κορβετών. <br /> <br /> Το ισοζύγιο ισχύος στην αεροπορία πάντως έχει γείρει πολύ υπέρ της Αγκυρας. Μπορεί η Ελλάδα να έχει 300 αεροσκάφη, ο αριθμός αυτός όμως υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Τα 43 Α-7 είναι αεροσκάφη άλλης εποχής, με τεράστιο κόστος συντήρησης, και η απόσυρσή τους πλησιάζει. Ο κορμός είναι τα περίπου 160 F-16 και τα 45 Μirage που προσφέρουν και συγκριτικό πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά. Για τη διατήρηση ισορροπίας, η προμήθεια τουλάχιστον 60 νέων αεροσκαφών κρίνεται απαραίτητη αλλά στην παρούσα συγκυρία οποιαδήποτε δέσμευση θα ήταν παρακινδυνευμένη. Από την πλευρά της η Τουρκία σχεδιάζει την προμήθεια τουλάχιστον 100 F-35 JSF, τύπου Stealth, από το 2014, και ίσως αγοράσει και 30 F-16 ως τότε. <b>Ευέλικτες δομές και </b> <b>«έξυπνα» συστήματα</b><br /> <div style="text-align: justify;">Η νέα Δομή Δυνάμεων δεν έφτασε «το μαχαίρι στο κόκαλο», παρά τις διακηρύξεις. Σε όλη την επικράτεια υπάρχουν περίπου 800 στρατόπεδα και μονάδες, αλλά δεν περικόπηκαν δραστικά ώστε να εξοικονομηθούν πόροι (από τη λογιστική υποστήριξη ως την εκμετάλλευση της «χακί» ακίνητης περιουσίας), να δημιουργηθούν στη θέση τους καλύτερα επανδρωμένες μονάδες κυρίως στα ανατολικά της χώρας και να καταργηθούν άχρηστα οπλικά συστήματα. Τεράστιο εμπόδιο όρθωσαν τόσο οι τοπικοί βουλευτές όσο και τα Γενικά Επιτελεία. <i>«Είναι </i> <i>δυνατόν να έχουμε τέσσερα Σώματα </i> <i>Στρατού για να συντηρούμε αστέρια;» </i> αναρωτιούνται πολλοί. Το πρόβλημα επιτείνεται από τη «λειψανδρία» λόγω της ανοργάνωτης μείωσης της στρατιωτικής θητείας, με αποτέλεσμα προωθημένες μονάδες, ακόμη και στον Εβρο, να μην είναι επαρκώς επανδρωμένες και οι οροφές προσωπικού να είναι παραπλανητικές. <br /> <br /> Λόγω οικονομικών συνθηκών, όμως, <i>«η Ελλάδα πρέπει να παίξει </i> <i>άμυνα στην... άμυνα για τρία-τέσσερα</i> <i>χρόνια» </i>τονίζει στρατιωτική πηγή. Αυτό σημαίνει έμφαση στη συντήρηση των υπαρχόντων συστημάτων, καλύτερη εκπαίδευση και έξυπνο σχεδιασμό. <br /> <br /> Οι γνωρίζοντες λένε ότι μια από τις βασικές προτεραιότητες πρέπει να είναι η προμήθεια μεταφορικών ελικοπτέρων ώστε να αυξηθεί η ταχύτητα μεταφοράς μονάδων- κυρίως στα νησιά- αλλά και ελικοπτέρων για έρευνα και διάσωση. Πρόσφατα, ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας <b>Βετσντί Γκιονούλ </b>ανακοίνωσε την προμήθεια 109 μεταφορικών ελικοπτέρων, κόστους περίπου 4 δισ. δολαρίων. Χρειάζονται επίσης ταχύπλοα σκάφη. Η διασπορά νησιών και βραχονησίδων μετατρέπει άλλωστε το Αιγαίο στο κύριο θέατρο επιχειρήσεων, όπου ένα επεισόδιο τύπου Ιμια δεν μπορεί να αποκλειστεί. <br /> <br /> Η ταχύτητα εξασφαλίζεται όταν έχεις σωστές πληροφορίες. Η απόκτηση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UΑVs) είναι λοιπόν προτιμότερη από την αγορά φρεγατών, όπως επίσης η προμήθεια όπλων που δεν διαθέτει ο αντίπαλος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι γαλλικοί πύραυλοι Scalp Νaval (τοποθετούνται σε πλοία και αεροσκάφη) και το σύστημα Spice που μας προσφέρουν οι Ισραηλινοί για μεγαλύτερο βεληνεκές και ακρίβεια βομβών. Εμφαση έχει αποφασιστεί επίσης να δοθεί στους δορυφόρους, όπως αποδεικνύει η συμμετοχή μας στα προγράμματα Ηelios και ΜUSΙS. </div><br /> <a href="http://www.tovima.gr/">ΠΗΓΗ</a>

«Εξυπνη» άμυνα λόγω λιτότητας

Η ελληνοτουρκική ισορροπία στο Αιγαίο έχει ανατραπεί προ πολλού και εξαιτίας της κρίσης η Αθήνα είναι υποχρεωμένη να παίξει «κατενάτσιο» έν...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ελληνικό χρέος και η ιστορία του...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-NT_wAlhyHYA/TaBfYWtRZcI/AAAAAAAADn0/rAC0_Yznze0/s1600/greek_debt.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-NT_wAlhyHYA/TaBfYWtRZcI/AAAAAAAADn0/rAC0_Yznze0/s1600/greek_debt.jpg" /></a></div><br /> <br /> Προπολεμικά Δάνεια<br /> <br /> H ιστορία δανεισμού της χώρας μας από τις «ξένες δυνάμεις» αρχίζει, πριν καν την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, με δύο γνωστά βρετανικά «δάνεια της Ανεξαρτησίας» το 1824 και το 1825 για τις ανάγκες της Επανά­στασης. Αναγκαστήκαμε δυστυχώς να προπληρώσουμε ένα μεγάλο ποσόν από αυτά για τόκους και προμήθειες και παραγγελίες πολεμικού υλικού που ουδέποτε έφτασε στη χώρα μας. Ένα ακόμα μέρος του δανείου κα­ταναλώθηκε για τις εμφύλιες αναμετρήσεις μας, με απο­τέλεσμα ένα πολύ μικρό μόνο μέρος αυτών των χρημά­των να χρησιμοποιηθεί τελικά για τους ουσιαστικούς σκοπούς της Επανάστασης. Τα ληστρικά αυτά δάνεια επέβαλαν σαν υποθήκη την εθνική κτηματική περιου­σία.<br /> <br /> Το 1827 ο Καποδίστριας ζήτησε καινούριο δάνειο από τους Ευρωπαίους για να μπορέσει να ανταποκριθεί στην αποπληρωμή ενός μέρους των προηγούμενων δανείων και για να βοηθήσει την ανόρθωση της ελληνικής οικο­νομίας. Το αίτημά του όμως δεν έγινε αποδεκτό, με απο­τέλεσμα η ελληνική διοίκηση να αναγκαστεί να κηρύξει τον ίδιο χρόνο πτώχευση.<br /> <br /> Το επόμενο δάνειο που συνήψε η χώρα μας ήταν το 1832, μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους (1830) και την επιβολή του Βαυαρού Όθωνα (1832) σα βασιλιά των Ελλήνων. Από το δάνειο αυτό των «προστάτιδων δυνά­μεων» ύψους 60 εκατ. γαλλικών φράγκων δόθηκαν μό­νον οι δύο πρώτες δόσεις, που ουσιαστικά χρησιμοποι­ήθηκαν για αποπληρωμή των δύο προηγούμενων βρε­τανικών δανείων και το υπόλοιπο για το στρατό και τη βαυαρική γραφειοκρατία. Η μη ανάκαμψη, έτσι, της οι­κονομίας προκάλεσε την άρνηση καταβολής της τρίτης δόσης του δανείου. Τελικά ο Όθωνας αναγκάστηκε να κηρύξει πτώχευση, ζητώντας νέα δάνεια.<br /> <br /> Οι «προστάτες» μας όρισαν τότε μια επιτροπή ελέγ­χου της οικονομίας μας επιβάλλοντας συγχρόνως τη χρη­σιμοποίηση όλων των εθνικών πόρων για την αποπλη­ρωμή των δανείων τους. Στις επόμενες δεκαετίες, παρά τη σχετική ανάπτυξη της ναυτιλίας και βιομηχανίας, το δημόσιο χρέος συνέχιζε να μεγαλώνει. Επιβαρύνθηκε επίσης από τις αποζημιώσεις που πληρώσαμε στους Τούρκους για την παραχώρηση της Θεσσαλίας και της Άρτας. Όλοι οι κρατικοί υπολογισμοί αυτής της περιό­δου ήταν ελλειμματικοί με αποτέλεσμα ο Χαρίλαος Τρι­κούπης να αναφωνήσει στις 30 Οκτωβρίου 1893 στη Βουλή το ιστορικό «Δυστυχώς, κύριοι επτωχεύσαμεν». Ήταν η τρίτη διαδοχικά πτώχευση της Ελλάδας.<br /> <br /> Το δημόσιο χρέος της χώρας διογκώθηκε στη συνέ­χεια από τα έξι ληστρικά δάνεια του Τρικούπη για την ανάκαμψη της χώρας και την εξυπηρέτηση των προ­ηγουμένων δανείων, και από την πολεμική αποζημίωση που αναγκαστήκαμε να καταβάλουμε στους Τούρκους μετά την ελληνική στρατιωτική πανωλεθρία το 1897.<br /> <br /> Τον επόμενο αιώνα ο Βενιζέλος, παρά τις επιτυχίες της εξωτερικής του πολιτικής, συνέχισε τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος της. Τελικά, μετά και από το κτύπημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1929, αναγκάστηκε να ανακοινώσει το 1932 την τέταρτη κατά σειρά πτώ­χευση της Ελλάδας, της οποίας το δημόσιο χρέος ανερ­χόταν τότε στα 2868,1 εκατ. χρυσά φράγκα!<br /> <br /> Το 1936, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος προς τη βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η βελγική κυβέρνηση προ­σέφυγε τότε στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου ζητών­τας την ικανοποίηση των νομίμων δικαιωμάτων της Τράπεζας της. Η ελληνική κυβέρνηση επικαλέστηκε την οικτρή οικονομική κατάσταση του λαού και της χώρας, ενώ ο νομικός της εκπρόσωπος κατέθεσε το 1938 στο Δικαστήριο το ακόλουθο υπόμνημα:<br /> <br /> «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώ­σουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτό­χρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δύο καθή­κοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό; Ή θεωρία αναγνωρίζει σ' αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφα­λίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.... Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».<br /> <br /> Ο δικτάτορας Μεταξάς τόλμησε να κάνει αυτό που δεν τόλμησε να κάνει η σημερινή «σοσιαλιστική» κυβέρ­νηση... Ας σημειωθεί ότι το διεθνές Δικαστήριο αποδέ­χτηκε το σκεπτικό της Ελλάδας και τη δικαίωσε, δημι­ουργώντας συγχρόνως ένα νομικό προηγούμενο που εκ­μεταλλεύτηκαν αργότερα αρκετές άλλες χώρες, όπως η Αργεντινή και ο Ισημερινός, που επίσης αρνήθηκαν να πληρώσουν τα επαχθή χρέη τους.<br /> <br /> Ειδικότερα, ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κο­ρέα, συνέστησε το 2007 μια διεθνή «Επιτροπή Λογιστι­κού Ελέγχου» του δημόσιου χρέους της χώρας του, τα συμπεράσματα της οποίας του επέτρεψαν να αρνηθεί το 70% εξ αυτού! Ανάλογα η κυβέρνηση του Νέστορ Κίχνερ, στην Αργεντινή, διέγραψε το 2003 μονομερώς το μεγα­λύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας του.<br /> <br /> Μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρόλη την οι­κτρή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά και τη μεγάλη προσφορά της στον αντιφασιστικό αγώνα, οι δα­νειστές μας συνέχισαν να απαιτούν τα προπολεμικά χρέη μας και να τα χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.<br /> <br /> Ο Σπύρος Μαρκεζίνης έκανε το 1953 έναν διακανονι­σμό όλων αυτών των προπολεμικών χρεών. Ακολούθη­σαν και άλλες ρυθμίσεις την περίοδο 1962-64.<br /> <br /> H τελευταία, αρκετά δυσμενής για τη χώρα μας, ρύθ­μιση, έγινε το 1964 επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπαν­δρέου με υπουργό οικονομικών τον Κ. Μητσοτάκη. Η μεγάλη πάντως ανάπτυξη και ο αυστηρός έλεγχος των δαπανών τη δεκαετία 1955-1965 βοήθησαν στη σταδιακή αποπληρωμή του επαχθούς αυτού προπολεμικού χρέ­ους, η οποία ολοκληρώθηκε το 1967.<br /> <br /> Μεταπολίτευση...<br /> <br /> Η χούντα των συνταγματαρχών άφησε ένα, ομολογου­μένως, διαχειρίσιμο χρέος το 1974 στον Κων. Καρα­μανλή. Μέσα σε μια επταετία ο «εθνάρχης» το διόγκωσε αρκετά με συνεχή δανεισμό, ενώ ο υπουργός του τότε Συντονισμού, Κ. Μητσοτάκης, υπερηφανευόταν ότι «όλοι θέλουν να μας δανείσουν!». Επιπλέον ο Καραμαν­λής έκανε το κόλπο να βάλει τις Τράπεζες και τις δημό­σιες επιχειρήσεις να δανείζονται αντί για την κυβέρνηση, χρεώνοντας τις ίδιες και παρουσιάζοντας έτσι έναν μι­κρότερο δημόσιο δανεισμό.<br /> <br /> Ο δημοφιλής Ανδρέας Παπανδρέου, που αντικατέ­στησε τον Καραμανλή το 1981 προώθησε το «σοσιαλιαστικό μετασχηματισμό» της κοινωνίας με ξένα δανεικά. Άφθονο χρήμα από τις Τράπεζες του Ροκφέλερ γέμισε τότε, «εδώ και τώρα», τη «σοσιαλιστική» αγορά, προσφέ­ροντας μια χιμαιρική αίσθηση ευφορίας στους παραπλανημένους Έλληνες. Ο Ξενοφών Ζολώτας μάς πλη­ροφορεί πάντως, πως εκείνη την περίοδο το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν το τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο «άρχισε να διογκώνεται από το 1982 και ξεπέρασε τα 31000 δισ. δρχ. και τα τοκοχρεολύσια τα 7.100 δισ. δρχ., ενώ τα έσοδα του προϋπολογι­σμού ήταν 8.200 δισ. δρχ.».<br /> <br /> Ο ίδιος ο Ανδρέας ομολόγησε το 1983 στην 9η Σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχει κίνδυνος «αν η οικο­νομία σου κριθεί αφερέγγυα», να αναγκαστείς να κτυ­πήσεις την πόρτα του ΔΝΤ. Και τότε αυτοί θα σου δώ­σουν τα χρήματα που χρειάζεσαι, αλλά υπό τον όρο ότι «αυτοί θα επιβάλουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησής σου και αυτό σημαίνει: Τέρμα το σοσιαλιστικό πείραμα».<br /> <br /> Σίγουρα το «σοσιαλιστικό πείραμα» του άφρονος υπερδανεισμού -με την πελατειακή διόγκωση συγχρό­νως του δημόσιου τομέα και τη διατήρηση, για ψηφο­θηρικούς πάλι λόγους, των προβληματικών δημόσιων επιχειρήσεων που κληρονόμησε το ΠΑΣΟΚ από τον «εθνάρχη»- έμελλε να αποτύχει οικτρά και να οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια μπροστά στη μισητή πόρτα του ΔΝΤ. Προς το παρόν πάντως ο λαός απολάμβανε το σο­σιαλιστικό πάρτι, ζητωκραύγαζε τον Ανδρέα και αδια­φορούσε απερίσκεπτα για το μέλλον του.<br /> <br /> Παρότι «ΕΟΚ και NATO» ήταν για το ΠΑΣΟΚ «το ίδιο Συνδικάτο» και η ΕΟΚ «ο λάκος των λεόντων», ο Αν­δρέας παρέμεινε και στα δύο... Διαπραγματεύτηκε πάν­τως με την ΕΟΚ και κέρδισε τα Μεσογειακά Ολοκλη­ρωμένα Προγράμματα, τα χρήματα των οποίων χρησι­μοποιήθηκαν ως επί το πλείστον για τον εκμαυλισμό και τη διαφθορά των αγροτών με επιδοτήσεις χωρίς αντί­κρισμα για να μη φωνάζουν για τα αδιάθετα προϊόντα τους.<br /> <br /> Εν τω μεταξύ το δημόσιο χρέος συνέχιζε να αυξάνεται αλματωδώς με λαμβανόμενα διαρκώς νέα δάνεια, το 75% των οποίων χρησιμοποιόταν για την εξυπηρέτηση των παλαιότερων δανείων. Σύμφωνα με ένα άρθρο του ακα­δημαϊκού Αγγέλου Αγγελόπουλου, στο BHMA, στις 15 Σεπτεμβρίου 1985, ήταν πολύ αμφίβολο «αν θα μπο­ρούσε η Ελλάδα να δανειστεί τα επόμενα έτη σημαντικά ποσά χωρίς την παρέμβαση διεθνών οργανισμών, χωρίς δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και χωρίς υποθή­κευση του οικονομικού μέλλοντος της χώρας».<br /> <br /> Πράγματι το 1986 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπό­ρεσε να δανειστεί από το εξωτερικό και κατέφυγε στην ΕΟΚ. H οποία αποφάσισε να της δώσει ένα δάνειο 1,75 δισ. Ευρωπαϊκών Νομισματικών Μονάδων, σε δύο δό­σεις, μετά από εξέταση όμως από το ΔΝΤ της πορείας της οικονομίας της χώρας.<br /> <br /> Το αποτυχημένο πλέον σοσιαλιστικό πείραμα και γλέντι με ξένα λεφτά έφερνε για πρώτη φορά το ΔΝΤ στη χώρα μας. H επόμενη φορά, αργότερα, όταν στην ηγεσία της κυβέρνησης θα βρισκόταν ο γιος του Ανδρέα, θα σηματοδοτούσε την τελειωτική αποτυχία του «σο­σιαλιστικού πειράματος» με όλες τις εκρηκτικές, αντι­λαϊκές συνέπειες του.<br /> <br /> >Μετά το «βρώμικο '89», την παραπομπή του Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο και την προσωρινή οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, ο Μητσοτάκης προσπάθησε να μει­ώσει με διορθωτικές αλλαγές το δημόσιο τομέα, προκα­λώντας όμως την έντονη αντίδραση των «σοσιαλιστών» και των συνδικαλιστών. Προώθησε επίσης την ιδιωτι­κοποίηση των προβληματικών δημόσιων επιχειρήσεων που είχε διατηρήσει για «φιλολαϊκούς» λόγους ο Αν­δρέας. Η θεωρούμενη ως «άκρως νεοφιλελεύθερη» πο­λιτική του προκάλεσε την έντονη αντίδραση της «σοσια­λιστικής» αντιπολίτευσης<br /> <br /> H "αποστασία" του Αντώνη Σαμαρά το 1993 έριξε την κυβέρνηση του παλαιότερα («αποστάτη» επίσης) Μητσοτάκη κι επανέφερε το 1994 στην Κυβέρνηση της χώ­ρας τον, δικαιωμένο πια από το Ειδικό Δικαστήριο, «σο­σιαλιστή» Ανδρέα, που βάλθηκε αμέσως να εκδικηθεί με τη σειρά του τον Μητσοτάκη, παραπέμποντας τον στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για το -υπαρκτό- σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών<br /> <br /> Υπαναχώρησε όμως το 1995 και το 1996 παραιτήθηκε για λόγους υγείας, αντικαθιστάμενος από τον «εκσυγ­χρονιστή» Κ. Σημίτη που ανέλαβε να υλοποιήσει τις «υποδείξεις» του ΔΝΤ για μια σταθερή νομισματική και οικονομική πολιτική. Η άποψή του ήταν πως η διόγ­κωση του εξωτερικού χρέους της χώρας οφειλόταν στη «βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών», μιλών­τας ευφημιστικά για το σοσιαλιστικό πάρτι του Ανδρέα. Η διορθωτική, «εκσυγχρονιστική» πολιτική του Σημίτη περιελάμβανε μια αυστηρή λιτότητα, άνοιγμα των αγο­ρών, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Τα δημόσια ελλείμματα πάν­τως συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα να συνεχιστεί και ο δανεισμός και η αύξηση του δημόσιου χρέους της χώ­ρας.<br /> <br /> Swap ή «Δημιουργική Λογιστική» της Goldman Sachs<br /> <br /> Από το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη έθεσε σα βασική της επιδίωξη την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική'Ενωση (ΟΝΕ). Σύμφωνα όμως με τα κριτήρια της αυστηρής οικονομικής πολιτικής που επέβαλε η Συνθήκη του Μάαστριχτ έπρεπε το ετήσιο δημόσιο έλ­λειμμα της χώρας να μην υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ και το συνολικό δημόσιο χρέος το 60% του ΑΕΠ. Αυτά τα νούμερα όμως δεν έβγαιναν με τίποτα για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Σημίτη, αντί να περιορίσει την παραοικονο­μία και τη διαφθορά, προτίμησε να αποκρύψει με... «δη­μιουργική λογιστική» ένα μέρος του χρέους της χώρας, με τη βοήθεια της διαβόητης αμερικανικής επενδυτικής Τράπεζας, Goldman Sachs.<br /> <br /> Η κυβέρνηση είχε το 2001 ένα δάνειο 10 δις ευρώ σε γεν που ήθελε να παρουσιάσει μικρότερο για να μην φα­νεί το συνολικό δημόσιο χρέος. Η «δημιουργική» πρό­ταση της Goldman Sachs ήταν να μετατραπεί το δάνειο αυτό από γεν σε ευρώ, με βάση όχι τις τρέχουσες ισοτι­μίες όπως έπρεπε, αλλά με κάποιες παλιότερες ισοτιμίες που το εμφάνιζαν μειωμένο κατά 2,8 δισ. ευρώ. H δια­φορά αυτών των 2,8 δισ. θα ήταν ένα έμμεσο δάνειο της Goldman Sachs στην Ελλάδα, σαν ένα ακόμα swap, το οποίο όμως δε θα φαινόταν στο συνολικό χρέος της Ελ­λάδας. Οι ετήσιες δόσεις αυτού του swap προς την Gold­man Sachs ορίστηκαν στα 360 εκατ. ευρώ, συν τον πλη­θωρισμό, με χρονολογία αποπληρωμής το 2019.<br /> <br /> Μετά το τρομοκρατικό όμως κτύπημα της 11ης Σε­πτεμβρίου τα επιτόκια έπεσαν και αυξήθηκε η λογιστική αξία του δημόσιου χρέους μας λόγω αυτού του swap. Οι εμπνευστές του τότε δικαιολογήθηκαν πως ό,τι έκαναν το έκαναν από ένα... όραμα για την Ελλάδα και δεν μπο­ρούσαν να φανταστούν την κατοπινή αυτή πτώση των επιτοκίων. Ο οίκος αξιολόγησης Moody's πάντως κά­λυψε τη δημιουργική λογιστική της Goldman Sachs, αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα! Οι ίδιες πρακτικές συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μέχρι τις αρχές του 2009.<br /> <br /> Μετά το σκάνδαλο και τη χρεωκοπία της εταιρίας En­ron στις ΗΠΑ, η αμερικανική κυβέρνηση άρχισε ελέγ­χους στις αμερικανικές Τράπεζες για λογιστικά μαγει­ρέματα σαν αυτά που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αυτή η εταιρία. Φοβούμενη η Goldman Sachs θέλησε να ξεφορτωθεί το ελληνικό swap και ζήτησε το 2005 από την ελληνική κυβέρνηση να το πάρει πίσω. Ο υπουργός οικονομικών τότε της Ν.Δ., Γ. Αλογοσκούφης, έβαλε την Εθνική Τράπεζα να το αγοράσει στην πολύ μεγαλύτερη τιμή των 5,5 δισ. ευρώ. H ΝΔ υποστήριξε πως το έκανε αυτό για να επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής του μέ­χρι το 2039, μειώνοντας την ετήσια δόση του στα 320 εκατ. ευρώ<br /> <br /> Το χρέος συνέχισε έτσι να είναι κρυφό, αλλά τώρα προς την Εθνική Τράπεζα. Αποκαλύφτηκε ωστόσο το 2010 από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και συνέβαλε στην αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας με τις γνωστές σε όλους συνέπειες. Στις 10 Ιανουαρίου 2011 διαβιβάστηκε στην Ελληνική Βουλή από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου η μηνυτήρια αναφορά του Αυστρια­κού οικονομολόγου Φαγιάντ Μουλά Καλί, ο οποίος υπο­στήριζε ότι με το swap του 2001 διαπράχθηκε ένα αδί­κημα εξαπάτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελ­λάδα και την Goldman Sachs, που έκρυψαν ένα μέρος του ελληνικού χρέους.<br /> <br /> <br /> Αντίστοιχα το πρακτορείο Bloomberg προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ζητώντας τη δημοσίευση των εκθέσεων για το πώς έκρυψε η Ελλάδα τα ελλείμματά της με τα swaps. Ο πρόεδρος της Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, αρνήθηκε να το κάνει, υποστηρίζοντας ότι οι αποκαλύψεις αυτές «θα μπορούσαν να πλήξουν την εμπιστοσύνη της Κοινής Γνώμης». Ένα αντίστοιχο άρθρο της Ελευθεροτυπίας στις 23 Ιανουαρίου 2011 μιλούσε για «ένα swap με μπλε και πράσινους κόκκους»...<br /> <br /> Ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Όλι Ρεν, δή­λωσε πάντως πως τα swaps δεν είναι πάντα παράνομα, εφόσον είναι συμβατά με τα επιτόκια της αγοράς. Το δικό μας όμως, όπως είπαμε, δεν ήταν, αλλά είχε τρο­ποποιηθεί σε άλλα παλαιότερα, βολικά επιτόκια.<br /> <br /> Η έκθεση της Eurostat τον Νοέμβριο του 2009 απο­κάλυψε πως η Ελλάδα είχε πραγματοποιήσει πολλές μυστικές ανταλλαγές χρέους (swaps) από το 2001 έως τα τέλη του 2007, οι οποίες οδήγησαν έτσι στην αύξηση του εθνικού χρέους της. Ένα ακόμα λογιστικό κόλπο που έκανε η Goldman Sachs επί κυβέρνησης ΝΔ ήταν να μει­ώσει λογιστικά το δημόσιο χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ, προεξοφλώντας μελλοντικά έσοδα των αεροδρομίων της χώρας! Μπόρεσε έτσι να «αμειφθεί» για τις υπηρεσίες της, 300 εκατ. ευρώ.<br /> <br /> Ένα βασικό ερώτημα είναι εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας γνώριζαν τη «δημιουργική» μας λογιστική κι έκαναν απλώς τα στραβά μάτια, ή αν τους είχαμε πραγματικά ξεγελάσει, μέχρι την αποκάλυψη της. Η απάντηση -τεκ­μηριωμένη από πολλούς ξένους οικονομολόγους- είναι πως, ναι, γνώριζαν, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μια βιομηχανική χώρα και ανταγωνί­στρια της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά μια καλή αγορά γι' αυτές για να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της...<br /> <br /> Αφενός μάς δάνειζαν τοκογλυφικά με αρκετά μεγα­λύτερο τόκο απ' ό,τι οι ίδιες δανείζονται και αφετέρου καταλάμβαναν με τις πολυεθνικές εταιρίες τους την εγ­χώρια αγορά μας. Από την άλλη μεριά φρόντιζαν πάντα να διατηρείται η αντιπαράθεσή μας με την Τουρκία, για να συνεχίζουν να πουλούν πολεμικό υλικό και στα δυο εμπλεκόμενα μέρη! Ούτε λόγος βέβαια να αποδεχτούν τα ανατολικά μας σύνορα ως σύνορα της Ευρώπης ή να επιτιμήσουν ποτέ την Τουρκία για τις συνεχείς προκλή­σεις της εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώ­ρας μας...<br /> <br /> Τέλος, «μιζάροντας» τις διεφθαρμένες ελληνικές επι­χειρήσεις (βλέπε Siemens) μπορούσαν να κερδίζουν με υπερτιμολογήσεις ακόμα περισσότερα και να πουλούν με εξωφρενικές τιμές είτε «υποβρύχια που γέρνουν» είτε «σιφοράι» της... συμφοράς.<br /> <br /> Η δε ΕΚΤ έχει παραδεχτεί πως το ελληνικό swap διόγ­κωσε το εθνικό χρέος της χώρας, αλλά κρατάει χαμηλούς τόνους γιατί κατηγορείται και η ίδια ότι έκανε τα στραβά μάτια.<br /> <br /> Το Σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου<br /> <br /> H Κυβέρνηση Σημίτη κατηγορείται επίσης ότι προ­έτρεψε και ενθάρρυνε τη δημιουργία της φούσκας του ελληνικού Χρηματιστηρίου, το 1999, που στοίχισε σε ενά­μισι εκατομμύριο επενδυτές μικρών και μεσαίων εισο­δημάτων πάνω από 30 τρισεκατομμύρια δραχμές!<br /> <br /> Το προεκλογικό ΠΑΣΟΚ διακήρυσσε, κατά την προ­εκλογική εκστρατεία του 1999, πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε μετατρέψει το Χρηματιστήριο από «έναν περιθωριακό οικονομικό θεσμό σε ένα μοχλό της οικο­νομικής ανάπτυξης της χώρας» και πως «ένα εκατομ­μύριο επενδυτές σήμερα, όπως και όλοι οι Ελληνες, ξέ­ρουν ότι οι μετοχές στο Χρηματιστήριο έχουν αξία» ή ακόμα ότι «οι επενδυτές θέλουν ένα σταθερό πλαίσιο αναφοράς, με συνέχεια, με συνέπεια και διασφαλί­σεις. .. Τα διλήμματα είναι υπαρκτά για όλους τους Ελ­ληνες. Είναι υπαρκτά και για τους επενδυτές... όλοι γνω­ρίζουν σ' αυτές τις εκλογές τι διακυβεύεται... H συντρι­πτική πλειοψηφία του ενός εκατομμυρίου επενδυτών... λέει ΝΑΙ στη σταθερότητα, στην ασφάλεια, στην ανά­πτυξη...»<br /> <br /> Το προεκλογικό ΠΑΣΟΚ αυτοπροσδιοριζόταν σαν ο υπέρμαχος υποστηρικτής και φρουρός της... φούσκας, που αναμενόταν να σκάσει παταγωδώς στα μούτρα των μικροεπενδυτών. Ο κόσμος παραπλανήθηκε, ξαναψή­φισε ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης υποστήριξε στη συνέντευξη Τύπου, τον Σεπτέμβριο του 1999 στη ΔΕΘ, πως «ο τζί­ρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώ­σει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει» και πως «το Χρη­ματιστήριο είναι ένας θεσμός σημαντικός για την πρό­οδο της οικονομίας... είναι ένας θεσμός, ο οποίος εξυ­πηρετεί την οικονομία...»<br /> <br /> Ανάλογα ευφορικές ήταν και οι δηλώσεις του υπουρ­γού Οικονομίας, Γιάννου Παπαντωνίου. Ο φτωχός κό­σμος παρασύρθηκε και βλέποντας τις μετοχές να φου­σκώνουν και όλοι να κερδίζουν, αποφάσισε να μη μείνει για μια ακόμη φορά στο περιθώριο, αλλά να πλουτίσει και αυτός. Χωρίς να ξέρει τι του γίνεται για μετοχές και χρηματιστήριο, μάζεψε τις οικονομίες του και άρχισε να επενδύει ανόητα και αλόγιστα, παρασυρόμενος από τις σκόπιμες φήμες που διέδιδαν τα «παπαγαλάκια» ή ακόμα και τα ΜΜΕ.<br /> <br /> Οι παίκτες διαρκώς πλήθαιναν και επένδυαν όλο και περισσότερα κεφάλαια, προσδοκώντας όλο και μεγαλύ­τερα κέρδη. Ο δείκτης του ελληνικού χρηματιστηρίου είχε ξεπεράσει αυτόν του Λονδίνου και έφθανε την Wall Street! Όλοι, ακόμα και οι πιο άσχετοι, ήθελαν να κάνουν μια καλή αρπαχτή. Γρήγορα οι πλασματικές τιμές των μετοχών εκσφενδονίστηκαν στα ύψη, μπήκε περισσό­τερος αέρας και η φούσκα φούσκωσε ακόμα πιο πολύ. Οι περισσότεροι αγόραζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, παρασυρόμενοι από τις σκόπιμες φήμες, ακόμα και με­τοχές εταιριών-φαντασμάτων. Δεν υπήρχαν ελεγκτικοί μηχανισμοί και, κυρίως, κανείς δεν ήξερε πότε να στα­ματήσει.<br /> <br /> Οι «θεσμικοί» κερδοσκόποι και απατεώνες όμως ήξε­ραν καλά πότε να σταματήσουν, πότε να εγκαταλείψουν το παιχνίδι, πουλώντας τις υπερτιμημένες μετοχές τους στους επόμενους, αδαείς παίκτες που έμπαιναν στο παι­χνίδι. Έφυγαν με χοντρά λεφτά στη τσέπη, αφήνοντας τους υπόλοιπους με άχρηστα χαρτιά, χωρίς αντίκρισμα. Η κάθοδος είναι η μοιραία συνέπεια της ανόδου, μετά το στόμωμα της «πυραμίδας» στην κορυφή. H αρχική υπερ­βολική ευφορία και αύξηση της ζήτησης οδήγησε σε υπερτιμημένες μετοχές-φούσκες που κάποια στιγμή έσκασαν και οι τιμές κατάρρευσαν γρήγορα και βίαια στα φυσιολογικά τους επίπεδα.<br /> <br /> Δέκα χρόνια μετά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου Αθηνών, η ελληνική Δικαιοσύνη παρενέβη και παρέ­πεμψε τον Σεπτέμβριο του 2009 εξήντα επτά άτομα, με­ταξύ των οποίων χρηματιστές, τραπεζίτες, επιχειρημα­τίες, επενδυτές κ.λπ., για τα αδικήματα της απάτης, της άμεσης συνέργειας σε απάτη, της υπεξαίρεσης και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.<br /> <br /> Η εποχή του Κώστα Καραμανλή<br /> <br /> Ο Σημίτης παραιτήθηκε από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις 7 Ιανουαρίου 2004 και τον διαδέχθηκε στις 8 Φεβρουαρίου ο Γιώργος Παπανδρέου. Στις βουλευ­τικές εκλογές του Μαρτίου του ίδιου έτους ανακηρύχ­θηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών ο νέος πρό­εδρος της ΝΔ και ανιψιός του «εθνάρχη», Κώστας Κα­ραμανλής.<br /> <br /> Ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε την επανίδρυση του κράτους και την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών. Παρότι υποσχέθηκε επίσης τη μείωση του κράτους, επι­βάρυνε τον ήδη βεβαρημένο δημόσιο τομέα με νέες άχρηστες, κομματικές προσλήψεις, ακυρώνοντας ου­σιαστικά πλήρως τον προηγούμενο Νόμο Πεπονή, που προσπαθούσε να θέσει έναν έλεγχο στο πελατειακό κρά­τος.<br /> <br /> Ο Καραμανλής δημιούργησε επίσης 700 νέους δημό­σιους οργανισμούς με ετήσιες δαπάνες 200 εκατ. ευρώ. Τελικά, παρότι γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της οικονομίας και ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, φο­βήθηκε το πολιτικό κόστος, δεν έκανε απολύτως τίποτα ή μάλλον επιδείνωσε κατά πολύ την κατάσταση και πα­ρέδωσε, πριν τελειώσει τη θητεία του, την έτοιμη να εκραγεί βόμβα της ελληνικής οικονομίας στην επόμενη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, για να σκάσει καλύτερα στα χέρια του.<br /> <br /> H περίοδος του Κώστα Καραμανλή (2004 - 2009) χα­ρακτηρίστηκε επίσης από πολλά σκάνδαλα διαφθοράς, όπως του Βατοπεδίου, των δομημένων ομολόγων, της Siemens κ.α. H κυβέρνησή του επίσης κατηγορήθηκε για το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής τον Μάιο του 2009, μια κίνηση που οδήγησε στην παραγραφή όλων των εκκρεμουσών υποθέσων για την περίοδο της πρώ­της διακυβέρνησης της, που, σύμφωνα με την αντιπολί­τευση, έγινε για να συγκαλύψει τα σκάνδαλα εκείνης της περιόδου.<br /> <br /> H αρχική απογραφή που είχε κάνει ο νέος υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης προσδιόρισε το έλλειμμα του 2004 στα 2,95% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με το 1,2% που είχε προϋπολογήσει ο προηγούμενος υπουργός οι- κονομικοίν του ΠΑΣΟΚ, Ν. Χριστοδουλάκης. Μετά από χρόνια η Eurostat έδειξε πως αυτό ήταν 7,5%, καθώς ο Χριστοδουλάκης είχε κρύψει διάφορες δαπάνες των Ολυμπιακών Αγώνων.<br /> <br /> Τα ελλείμματα της ΝΔ για τα έτη 2005, 2006, 2007 και 2008 ήσαν αντίστοιχα 5,2%, 2,9%, 3,7% και 7,7% . Όσο για το έλλειμμα του 2009, αυτό είχε μια μυθιστορηματική εξέλιξη. Στην αρχή, η κυβέρνηση της ΝΔ μιλούσε για έλ­λειμμα 4% και αργότερα για ένα έλλειμμα 6%. Στη συ­νέχεια ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προ- βόπουλος, μίλησε για έλλειμμα 8 ή 9% που θα αύξανε κάθε μήνα κατά 1 μονάδα και ενημέρωσε, όπως βεβαί­ωσε αργότερα, γι' αυτό τον Καραμανλή και τον Παπαν­δρέου.<br /> <br /> Η κατοπινή κυβέρνηση Παπανδρέου μίλησε για έλ­λειμμα 12,7%, το οποίο η Eurostat ανέβασε, μετά από έλεγχο, στα 13,6% και τελικά στα 15,4%! Ήταν το υψηλό­τερο έλλειμμα του 2009 απ' όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης! H ΝΔ είχε παραποιήσει τα στατιστικά στοι­χεία και είχε παρουσιάσει ένα πολύ μικρότερο έλλειμμα. Το δημόσιο χρέος για το 2009 ανήλθε τελικά στα 126,8% του ΑΕΠ. <br /> <br /> Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε το 2004 ένα χρέος 185 δισ. ευρώ (108% ΑΕΠ.) και το παρέδωσε στο τέλος της θητείας της στα 298 δισ. ευρώ (126%)!<br /> <br /> Τελικά η μόνη θετική ενέργειά της ήταν η συμφωνία που έκλεισε με τη Ρωσία για τον Αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης. Οπουδήποτε αλλού είχε αποτύχει πα­ταγωδώς...<br /> <br /> <br /> Οικονομική Κρίση 2007 - Μια Ακόμα Φούσκα του Καπιταλισμού<br /> <br /> Μετά το τρομοκρατικό κτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου επικρατούσε φόβος και αστάθεια στις χρηματιστικές αγορές. Για να αποφευχθεί η κρίση, οι ΗΠΑ μείωσαν τα επιτόκια και χαλάρωσαν την πίστη, ενθαρρύνοντας τον δανεισμό των πολιτών. Οι Τράπεζες άδραξαν την ευκαιρία και άρχισαν να προσφέρουν ελκυστικά στεγαστικά δάνεια, αρχικά πιο προσεκτικά, εξετάζοντας την αξιοπι­στία των δανειοληπτών και αργότερα πιο επιθετικά, χω­ρίς ιδιαίτερες εγγυήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να προ­σφέρουν τελικά ενυπόθηκα δάνειο χαμηλής αξιοπιστίας, τα περιβόητα subprimes. Τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού έτρεξαν να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές αυ­τές συνθήκες για να αγοράσουν σπίτι. H αγορά των επι­σφαλών αυτών στεγαστικών δανείων γρήγορα ανήλθε από το 8% το 2001, στο 20% το 2007 του συνολικού πο­σού των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ.<br /> <br /> Για να εξασφαλιστούν οι Τράπεζες καλύτερα από τον πιστωτικό και επιτοκιακό κίνδυνο αυτών των δανείων, τα χρησιμοποίησαν σαν περιουσιακά στοιχεία, που εγγυούνταν την αποπληρωμή των δόσεων τους στον κά­τοχο τους. Τα μετέτρεψαν δηλαδή σε εμπορεύσιμους εγ­γυητικούς τίτλους. Διάφοροι ανεξάρτητοι «φορείς αξιο­λόγησης» αποτιμούσαν στη συνέχεια «επιστημονικά» την αξιοπιστία αυτών των τίτλων. Συνήθως δέχονταν πιέσεις από τις μεγάλες Τράπεζες πελάτες τους και απο­τιμούσαν με τον καλύτερο βαθμό, χωρίς καμιά διερεύ­νηση, αυτούς τους τίτλους. Η αγορά των επισφαλών αυ­τών παραγώγων ανήλθε την περίοδο 2001-2006 στα 11,5 τρισ. δολάρια. Γρήγορα αυτά διασκορπίστηκαν στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς όλου του κόσμου.<br /> <br /> Η αλόγιστη χρήση αυτών των παράγωγων, που εξαρτώνταν από τη δυνατότητα αποπληρωμής δανείων χα­μηλής αξιοπιστίας, δημιούργησε μια μεγάλη φούσκα που δεν άργησε να σκάσει. Όταν η κεντρική Τράπεζα των ΜΠΑ ανέβασε σταδιακά τα επιτόκια στο 5,25%, με­γάλες ομάδες πληθυσμών βρέθηκαν σε αδυναμία πλη­ρωμής των δόσεων των δανείων τους και ο αριθμός τους συνεχώς μεγάλωνε. H φούσκα έσκασε τελικά τον Αύγουστο του 2007 και οι Τράπεζες άρχισαν να καταρ­ρέουν η μία μετά την άλλη, όχι μόνον από την εξάλειψη της πίστης, αλλά και από τις φημολογίες και τις μαζικές αναλήψεις χρημάτων από τους καταθέτες τους που φο­βούνταν μήπως πτωχεύσουν και χάσουν τα χρήματα τους. Πολλές αμερικανικές Τράπεζες τότε πτώχευσαν, άλλες συγχωνεύθηκαν για να γλιτώσουν, άλλες πουλή­θηκαν σε εξευτελιστικές τιμές και άλλες κρατικοποι­ήθηκαν!<br /> <br /> Η κρίση κορυφώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2008 και μεταδόθηκε γρήγορα σαν ντόμινο στις ευρωπαϊκές Τρά­πεζες που είχαν επενδύσει σε αυτά τα «τοξικά ομόλογα», όπως ονομάστηκαν, τα οποία ήταν πια... αέρας κοπανι­στός, χωρίς κανένα αντίκρισμα!<br /> <br /> H μεγάλη αυτή χρηματοπιστωτική φούσκα μόλυνε τε­λικά όλο το σύστημα μέσα από μια αναπόφευκτη αλυσι­δωτή αντίδραση. Στην προσπάθειά τους να ελέγξουν την κρίση και να διασώσουν το χρηματοοικονομικό σύστημα οι κεντρικές Τράπεζες άρχισαν να αγοράζουν τοξικά ομόλογα αναζωογονώντας τις Τράπεζες που ασφυκτι­ούσαν από έλλειψη ρευστότητας. Η κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ λ.χ. χρησιμοποίησε για τη διάσωση των Τρα­πεζών πληθωριστικό χρήμα ύψους 1,8 τρισ. δολλαρίων, επιβαρύνοντας το ήδη κολοσσιαίο από τις δαπάνες του πολέμου δημόσιο χρέος της χώρας και τον κρατικό προ­ϋπολογισμό. Με ένα έλλειμμα επίσης 800 δισ. δολάρια ετησίως και με την απροθυμία όλο και περισσότερων πια χωρών να στηρίξουν το δολάριο σαν ένα διεθνές αποθε­ματικό νόμισμα, η οικονομική παντοδυναμία και ηγεμο­νία των ΗΠΑ αμφισβητείται πλέον έντονα παγκοσμίως.<br /> <br /> Ανάλογες ενέσεις ρευστότητας πρόσφερε στις ευρω­παϊκές Τράπεζες η ΕΚΤ, φορτώνοντας και αυτή τη ζη­μιά στους λαούς και όχι στους τραπεζίτες που έπαιξαν κερδοσκοπικά εις βάρους των απλών πολιτών και έχα­σαν. Οι διασωθείσες στη συνέχεια Τράπεζες θα κερδο­σκοπούσαν πάλι εις βάρος του λαού που τις έσωσε. Οι ελληνικές πάντως Τράπεζες επλήγησαν στην αρχή λι­γότερο, γιατί δεν είχαν επενδύσει σε μεγάλη έκταση πάνω σε αυτά τα τοξικά παράγωγα ή σε άλλα ανάλογα χρηματιστικά προϊόντα που απαξιώθηκαν, με εξαίρεση το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και ορισμένα αμοιβαία κε­φάλαια της Εθνικής Τράπεζας και της Alpha Bank. Λόγω της διασύνδεσης πάντως και αλληλεξάρτησης του παγ­κόσμιου τραπεζικού συστήματος δοκίμασαν και αυτές τελικά μια κρίση ρευστότητας. Απλά απέφυγαν την κα­τάρρευση.<br /> <br /> Η Βρετανία, παρότι διέθετε μεγάλα χρηματικά απο­θέματα, ακολούθησε γρήγορα την Αμερική και ήταν από τις πρώτες Ευρωπαϊκές χώρες που επλήγησαν από την κρίση. Πολλές τότε Τράπεζες κρατικοποιήθηκαν και άλ­λες συγχωνεύθηκαν.<br /> <br /> Το μεγαλύτερο πάντως χτύπημα στην Ευρώπη το δέ­χτηκε η Ισλανδία, οι Τράπεζες της οποίας είχαν αγοράσει πολλά τοξικά ομόλογα και κατάρρευσαν το 2008. Μεταξύ αυτών ήταν και η διαδικτυακή Τράπεζα lcesave στην οποία είχαν καταθέσεις επίσης Βρετανοί και Ολλανδοί. Οι καταθέτες αυτοί αποζημιώθηκαν από τις κυβερνή­σεις τους, οι οποίες συμφώνησαν με την κυβέρνηση της Ισλανδίας να τους αποπληρώσει το χρέος των 3,8 δισ. ευρώ μέχρι το 2024, Κάτω από έντονη λαϊκή πίεση η Ισ­λανδική κυβέρνηση αναγκάστηκε να διεξάγει δημοψή­φισμα για την αποδοχή ή όχι, αυτής της συμφωνίας. Η συμφωνία απερρίφθη τελικά από το 93% των πολιτών! Αυτό για να καταλάβουμε πώς αντιδρούν ορισμένοι λαοί στις μεγάλες αδικίες που απεργάζονται οι κυβερνήσεις τους εις βάρος τους.<br /> <br /> Μερικοί αποδίδουν την κρίση στη μεγάλη απληστία ολίγων διεθνών τραπεζιτών και προτείνουν περισσότερη διαφάνεια, παρεμβάσεις, ρυθμιστικά μέτρα, ελέγχους και συντονισμό σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Στην πραγματικότητα όμως οι οικονομικές κρίσεις είναι έμ­φυτες στο καπιταλιστικό σύστημα.<br /> <br /> Για να γίνει κατανοητό πόσο φούσκες είναι όλα αυτά τα χρηματιστηριακά προϊόντα, αρκεί να σημειωθεί ότι ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ υπολογίζεται περίπου 50 τρισ. δολάρια, η χρηματιστηριακή αγορά μετοχών, ομολόγων και τραπεζικών καταθέσεων είναι τριπλάσια (150 τρισ.) και η χρηματιστική αγορά παραγώγων Μπλάσια (700 τρισ. δολάρια).<br /> <br /> Υπάρχει δηλαδή μια τεράστια ψαλίδα μεταξύ του πραγματικού παραγόμενου πλούτου και των πλασματι­κών δομημένων «παραγώγων» του διεθνούς χρηματο­πιστωτικού συστήματος. Ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία στηρίζεται σε μια σειρά από τέτοιες φούσκες. Απλά μια από αυτές έσκασε στις μέρες μας...<br /> <br /> <br /> Η περίοδος Γ. Παπανδρέου και η... Διάσωση μέσω Μνημονίου<br /> <br /> Τα ασύστολα ψέματα, οι μυστικές συμφωνίες, η σκό­πιμη μετάθεση ευθυνών, η στείρα προπαγάνδα, ο εκφο­βισμός, η παράλυση -και χειραγώγηση τελικά- του λαού, μαζί με τη βοήθεια των ΜΜΕ, βοήθησαν την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, που διαδέχθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2009 την κυβέρνηση Καραμανλή, να επιβάλει τις προειλημ­μένες αποφάσεις της για προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ.<br /> <br /> Ο Γ. Παπανδρέου έκανε ό,τι μπορούσε για να πείσει το λαό πως η προσφυγή αυτή ήταν μια αναπόφευκτη οι­κονομική αναγκαιότητα, ενώ ουσιαστικά επρόκειτο για μια πολιτική του απόφαση, πριν ακόμα κι από τις εκλο­γές! Όπως αποκάλυψε ο υφυπουργός Οικονομικών, Φί­λιππος Σαχινίδης, σε μια συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση στις 5 Μαΐου 2010 «όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Τόνισε μάλιστα ότι η προ­σφυγή αυτή ήταν η πρώτη και μοναδική επιλογή αμέ­σως μετά την 5η Οκτωβρίου. Το ίδιο άλλωστε αποκά­λυψε τελευταία ο Γάλλος δημοσιογράφος Νικολά Εσκουλάν στη συνέντευξη με τον Ντομινίκ Στρος Καν (<a href="http://xesemesa.blogspot.com/2011/02/blog-post_7139.html">βλ. και εδώ</a>).<br /> <br /> Μπορεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να διαμήνυσε ανερυθρίαστα προεκλογικά στο λαό πως «λεφτά υπάρχουν», αλλά όπως αποδείχτηκε γνώριζε ήδη την οικονομική κα­τάσταση της χώρας, έχοντας ενημερωθεί γι' αυτήν τόσο από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλο, όσο και από τον τέως υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, σοσιαλδημοκράτη Πέερ Στάινμπρικ. Ο τε­λευταίος αποκάλυψε σε ένα πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του ότι είχε ενημερώσει πλήρως τον Γ. Παπανδρέου για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας από τον Ιανουάριο του 2009, πολύ πριν από τις βουλευ­τικές εκλογές του Οκτωβρίου. Υποστηρίζει μάλιστα ότι μετά από αυτήν την ενημέρωση ο Παπανδρέου φάνηκε προβληματισμένος και εξέφρασε τον ενδοιασμό του αν θα έπρεπε να κερδίσει ή όχι τις εκλογές κάτω από αυτές τις συνθήκες.<br /> <br /> Και ο Γ. Παπανδρέου επομένως ήξερε πολύ καλά τι ακριβώς συνέβαινε, πολύ πριν τις εκλογές, όπως και οι Ευρωπαίοι. Ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, έχει ήδη ομολογήσει δημόσια πως οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης γνώριζαν ήδη από δεκαετίες την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια, επειδή η Γερμανία και η Γαλλία επωφελούνταν τα μέγιστα από τις εξαγωγές τους στη χώρα μας!<br /> <br /> Όλες οι πληροφορίες συμβάλλουν στο ένα και μονα­δικό γεγονός πως ο Γ. Παπανδρέου είπε ψέματα, όταν έταζε προεκλογικά στο λαό ότι «λεφτά υπάρχουν» και όταν ισχυριζόταν πως δεν ήξερε τίποτα για την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας και το έμαθε δήθεν όταν έγινε πρωθυπουργός!<br /> <br /> Ακόμα και η «ανακάλυψη» και αποκάλυψη στο πανελ­λήνιο, αλλά και διεθνώς, της στατιστικής μαγειρικής που χρησιμοποίησε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ για να αποκρύψει το πραγματικό ύψος των ελλειμμάτων της, το 2009, φαίνεται να ήταν μέρος της ήδη προαποφασισθείσας και προχαραχθείσας στρατηγικής του επι­τελείου του ΠΑΣΟΚ για τις αιτιολογίες, ψυχολογικές πιέσεις και τα μέσα που θα χρησιμοποιούσε για να κα­θοδηγήσει τον κόσμο στο να αποδεχτεί τελικό, χωρίς πολλές αντιδράσεις, τη «μία και μοναδική» λύση του Μνημονίου.<br /> <br /> Ο «σοσιαλιστής» ηγέτης αρνήθηκε να δανειστεί τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο του 2009, όταν τα επιτόκια ήταν χαμηλά. Αντ' αυτού έκανε ό,τι μπορούσε για να εκθέσει διεθνώς την άσχημη οικονο­μική κατάσταση της χώρας, τρομοκρατώντας τις «αγο­ρές», που άρχισαν να ανεβάζουν επικίνδυνα τα επιτόκια δανεισμού. Πρόβαλε με «ειλικρίνεια» τα υψηλά δημο­σιονομικά ελλείμματα της ΝΔ και το υπέρογκο δημόσιο χρέος, διακηρύσσοντας συγχρόνως ότι κυβερνά μια εν­τελώς διεφθαρμένη χώρα. Άλλοι υπουργοί του διαμή­νυαν πως «δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία» και ότι η ελ­ληνική οικονομία ήταν σαν τον Τιτανικό, έτοιμη να βου­λιάξει! H κυβέρνηση πρόβαλε σκόπιμα και όχι από ανι­κανότητα την αρνητική αυτή εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό.<br /> <br /> Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ περιελάμβανε την έμπρα­κτη «απόδειξη» της μη δυνατότητας δανεισμού της χώ­ρας μας και τον πλήρη αποκλεισμό αυτού του ενδεχο­μένου, ώστε να παραμείνουν μόνον τα δύο άλλα δυνατά ενδεχόμενα: η χρεωκοπία και η προσφυγή στο ΔΝΤ. H πρώτη δαιμονοποιήθηκε στο έπακρον και ταυτίστηκε με την κατάρρευση του δημοσίου και την καταστροφή της χώρας. Ήταν με απλά λόγια «παράλογη» κι επομένως δεν έμενε παρά η λύση του ΔΝΤ, όσο οδυνηρή και να ήταν αρχικά. Γρήγορα, το πολύ σε 2-3 χρόνια, θα έφερνε την ανάκαμψη και ευημερία. Ένα ακόμα μεγάλο ψέμα!<br /> <br /> Ο Σαμαράς έχει απόλυτα δίκιο όταν κατηγορεί το ΠΑ­ΣΟΚ ότι μετέτρεψε ένα πρόβλημα ελλείμματος σε μια κρίση δανεισμού. Αφήνει όμως να εννοηθεί πως το έκανε από ανικανότητα, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι το έκανε σκόπιμα και συνειδητά!<br /> <br /> Η Γερμανία αντέδρασε αρχικά στην ιδέα του μηχανι­σμού στήριξης και ανέβασε ακόμα περισσότερο τα spreads. Αναρωτιέται κανείς μήπως ήταν και αυτή, όπως και η Γαλλία, από την αρχή μέσα στο κόλπο... Το γερμανικό περιοδικό Focus μας έδειξε στο εξώφυλλο του τη γυμνή Αφροδίτη με ανυψωμένο το μεσαίο της δάκτυλο... H επί­θεση των κερδοσκόπων που στοιχημάτιζαν σε CDS υπέρ της χρεωκοπίας της Ελλάδας κλιμακώθηκε, ανε­βάζοντας ακόμα περισσότερο τα spreads. Ο δανεισμός φαινόταν πρακτικά αδύνατος και η χώρα οδηγείτο ανα­πόφευκτα στη χρεοκοπία... εκτός αν προσέφευγε στο ΔΝΤ ή αν δημιουργόταν ένας «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης»... Όλα απολύτως λογικά και προσχεδιασμένα!<br /> <br /> Τα CDS (credit default swaps) ή «ασφάλιστρα αντι­στάθμισης κινδύνου έναντι χρεοκοπίας» είναι ασφάλι­στρα που πληρώνονται στην περίπτωση μη αποπληρω­μής ενός χρέους. Μια Τράπεζα που αγοράζει ομόλογα από ένα κράτος, π.χ. από την Ελλάδα, ασφαλίζει τα λε­φτά που έδωσε στην Ελλάδα σε μια άλλη Τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτά τα ασφάλι­στρα όταν αυτό το κράτος χρεοκοπήσει. Προφανώς όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώ­ρας, τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η Τρά­πεζα που ασφαλίζει το χρέος.<br /> <br /> Τρεις Τράπεζες ελέγχουν διεθνώς σε συντριπτική πλειοψηφία την χρηματιστηριακή αγορά των CDS: η Goldman Sachs, η J. P. Morgan και η γερμανική Deutsche Bank. Υποστηρίζεται πως ο ιδιοκτήτης του γερμανικού Focus, Hubert Burda, είναι σύμβουλος αυτών των Τρα­πεζών και ότι τον συνέφερε επομένως η χρεωκοπία της χώρας μας και η μη εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα δα­νεισμού.<br /> <br /> Σημειώνουμε εδώ ότι τις ισχυρότερες κερδοσκοπικές επιθέσεις «για την αποσταθεροποίηση», όπως λέγανε της Ευρωζώνης, δεν τις έκαναν, όπως θα περίμενε ίσως κα­νείς, αμερικανικά ή κινεζικά χρηματιστικά κεφάλαια, αλλά Τράπεζες της ίδιας της Ευρωζώνης!<br /> <br /> Στις 25 Ιανουαρίου 2010 η Ελλάδα δοκίμασε να δανει­στεί, αφού οι αγορές είχαν λάβει ήδη τα μηνύματά της... Μπόρεσε να δανειστεί τελικά 8 δισ. ευρώ, αλλά με ένα πανάκριβο επιτόκιο 6,2%. Φαινόταν καθαρά και πρα­κτικά πως δεν μπορούσε να συνεχίσει να δανείζεται με τέτοιες τοκογλυφικές τιμές. Παρότι η Goldman Sachs έχει χαρακτηριστεί σαν ένα «βαμπίρ που ρουφά διαρκώς το αίμα της ανθρωπότητας», στην προκειμένη περί­πτωση ήταν κατά την άποψή μας σε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση και μέσα στο κόλπο. Είχε προηγη­θεί άλλωστε μια συνάντηση του Γ. Παπανδρέου, ένα μήνα μετά την εκλογή του, στο ξενοδοχείο «Πεντελικό» στην Κηφισιά, με προσωπικότητες από την Ελλάδα και τον πρόεδρο της Goldman Sachs, Gary Cohn. Τι να συ­ζήτησαν άραγε;<br /> <br /> Πιστεύουμε πως επρόκειτο για μια συμφωνία κυρίων, να συμφωνήσει δηλαδή η Goldman Sachs να μας επιτε­θεί σκόπιμα, ώστε πολλοί παίκτες να παίξουν σε CDS υπέρ της χρεωκοπίας μας και να ανεβάσουν έτσι στα ύψη τα spreads. H Goldman Sachs ήξερε πως δε θα χρεωκοπούσαμε και κέρδισε χοντρό χρήμα από το όλο παι­χνίδι, τόσο εξ αιτίας των εσωτερικών πληροφοριών που διέθετε από την ίδια την κυβέρνηση Παπανδρέου, όσο και από κανένα επιπλέον «δωράκι» που μπορεί να έλαβε από αυτήν, σαν αυτά που της είχαν δοθεί παλαιότερα για το swap. Αποκλείεται να χρεωκοπούσαμε με αυτό τον τρόπο. Ήταν απλά το μέσο για να οδηγηθούμε γρήγορα στο μηχανισμό στήριξης και στο Μνημόνιο.<br /> <br /> Οι όροι που θα επέβαλε τελικά το ΔΝΤ ήταν ιδιαίτερα επαχθείς και αντιλαϊκοί και δε θα έπρεπε με τίποτα να φανεί ότι το είχε καλέσει ο ίδιος. Ο πρόεδρος όμως του ΔΝΤ, Στρος Καν, μας βεβαιώνει πως το Ταμείο ήλθε γιατί το κάλεσε η κυβέρνηση!<br /> <br /> Στις 2 Μαΐου 2010 αποφασίστηκε η λήψη του πακέτου στήριξης, ύψους 110 δισ. ευρώ έως το 2012. 80 δισ. ευρώ θα λαμβάναμε από την Ευρωζώνη με επιτόκιο περίπου 5% και τα υπόλοιπα από το ΔΝΤ με μικρότερο επιτόκιο. H δανειακή αυτή σύμβαση έχει καθαρά αποικιοκρατικό χαρακτήρα. Εφαρμόζει αυθαίρετα το αγγλικό δίκαιο, πα­ρότι κανένας από τους συμβαλλομένους δεν είναι Άγ­γλος και αυτό γιατί το αγγλικό δίκαιο είναι ιδιαίτερα σκληρό απέναντι στον οφειλέτη, υπερασπιζόμενο κυ­ρίως τα δικαιώματα του δανειστή.<br /> <br /> H Ελλάδα δεσμεύθηκε από τη σύμβαση να μη συνά­ψει άλλο δάνειο από καμιά άλλη χώρα, μέχρι να αποπλη­ρώσει το συγκεκριμένο. Να καταβάλλει επίσης ανελλι­πώς όχι μόνο τις δόσεις αυτού του δανείου, αλλά και τις δόσεις όλων των δανείων που έχει πάρει στο παρελθόν και λήγουν στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Απαγο­ρεύεται δηλαδή να κηρύξει στάση πληρωμών ή να αρ­νηθεί οποιοδήποτε μέρος από το παλιό χρέος της. Της απαγορεύεται επίσης να αμφισβητήσει οποιαδήποτε στιγμή νομικά αυτή τη σύμβαση. Τέλος της επιβάλλεται να παραιτηθεί «αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά την ίδια ή τα περιουσιακά της στοιχεία». Με απλά λόγια το δάνειο αυτό είναι ενυπόθηκο, καλυμμένο με την εγ­γύηση της εθνικής περιουσίας!<br /> <br /> Πρέπει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ από αυτά τα 110 δις! Όπως παραλαμβάνονται, τα στέλνει αμέσως στους κατόχους των ελληνικών ομο­λόγων που λήγουν. Το επιτόκιο του δανείου είναι τοκο­γλυφικό. Ας μην ξεχνούμε πως η Γερμανία δανείζεται από τις αγορές με επιτόκιο 3% και οι Τράπεζες από την ΕΚΤ με επιτόκιο μόνον 1%. H Γερμανία έτσι, η Γαλλία, αλλά και άλλα κράτη της Ευρωζώνης βγάζουν χοντρά λε­φτά από τη «βοήθεια» που μας προσφέρουν.<br /> <br /> H Ευρωπαϊκή Ένωση δε θα άφηνε ποτέ την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, γιατί το κόστος για την ίδια και το παγκόσμιο σύστημα θα ήταν τρομακτικό. Παρότι το γνώριζε αυτό η κυβέρνηση, δεν έπαιξε αυτό το ισχυρό χαρτί που διέθετε, να απειλήσει πως «θα πεθάνει μετά των αλλοφύλων»... Δεν αρνήθηκε το επαχθές μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας, δεν προσποιήθηκε τουλάχιστον πως είναι έτοιμη να κάνει στάση πληρωμών και να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους. Αντί να εκφοβίσει τους τοκογλύφους, επί χρόνια δανειστές κι εκμεταλλευτές μας, έκανε ό,τι μπορούσε για να τους προστατέψει και να τρομοκρατήσει αντίθετα τους πολίτες της. Ακόμα και τώρα αρνείται τη λέξη «αναδιάρθρωση» στο λεξιλόγιο της, ίσως επειδή αυτή συνδέεται συνήθως με τη χρεωκοπία. Θέλει απλά χρόνο, θέλει «επιμήκυνση» (πράγμα που πέτυχε μαζί με την παράλληλη μείωση κατά 1 μονάδα του επιτοκίου δανεισμού μας). Θέλει να ξεπληρώσει πλήρως όλα όσα τις επιβάλλουν οι τοκογλύφοι. Όλα τα πανωτόκια, όλο το επαχθές χρέος, μέχρι και την τελευταία δεκάρα!<br /> <br /> <br /> <a href="http://logioshermes.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Το ελληνικό χρέος και η ιστορία του...

Προπολεμικά Δάνεια H ιστορία δανεισμού της χώρας μας από τις «ξένες δυνάμεις» αρχίζει, πριν καν την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, με δύο...

Διαβάστε την συνέχεια

Μία λαμπάδα ίσα με το… μπόι μας!

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-18902" height="457" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/06/ddce3ca215a9d218ab8e38e941a9bc0f.jpg?w=700&h=500" title="DDCE3CA215A9D218AB8E38E941A9BC0F" width="640" /></center><br /> <br /> <b>Ποιος μας λέει ότι δεν τα έχουν βρει μεταξύ τους για να χορεύουμε την Ευρώπη στο ταψί…</b><br /> <br /> Γκρινιάζουμε, αμφισβητούμε, θυμώνουμε, ενθουσιαζόμαστε. Αλλά έτσι μας αρέσει! Θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον Τρίτση. Μόλις πάτησε το πόδι του στο νησί (ένα είναι το νησί), ξέσπασε ένας τρικούβερτος καυγάς! Τους άκουσε ο Άγιος και έφριξε! Το βράδυ και οι δύο πλευρές ήταν εκεί στο καπηλειό, τραγουδούσαν και κερνούσε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να ΄χουμε χίλια κακά. Αλλά τη ζωή την βλέπουμε με τα δικά μας μάτια. Ίσως γι’ αυτό δεν τους είναι εύκολο να μας συγχωρέσουν…<br /> Θα την βρούμε σύντροφοι την άκρη. Δεν το λέμε για να περάσουμε ένα κλίμα εφησυχασμού. Μακριά από μας τέτοιες αποκοτιές. Αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα το περάσουμε κι αυτό το ποταμάκι κι ας μας μοιάζει αυτή τη στιγμή με ωκεανό.<br /> <br /> Η αισιοδοξία μας δεν ξεκινάει από τις ικανότητες των ημετέρων. Αλλά από την αγωνία των άλλων μην τυχόν και τους πάρουμε μαζί μας. Ζητούν συναίνεση, τους λέμε ότι εδώ είναι Βαλκάνια και «καθαρίζουμε». Έτσι απλά, πάνε περίπατο οι απειλές τους και στέλνουν χρήματα. Κι όχι μόνο αυτά που είχαν συμφωνήσει στην αρχή, αλλά κι άλλα. Όσα χρειάζονται, τέλος πάντων, για να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών.<br /> Κι ελάτε τώρα εσείς που είστε έξυπνοι άνθρωποι και πέστε μου! Ποιος θα μας πείσει ότι οι καυγάδες μεταξύ των πολιτικών αρχηγών δεν είναι στημένοι; Ότι δεν τα έχουν βρει μεταξύ τους για να χορεύουμε την Ευρώπη στο ταψί. Εδώ ακούμε ότι ακόμη και να μην ψηφίσουμε το μεσοπρόθεσμο, εκείνοι θα δώσουν πάλι τα λεφτά! Τι επιμονή είναι αυτή μαζί μας. Τέτοιος έρωτας, δεν έχει υπάρξει άλλη φορά…<br /> Ως πότε, αναρωτιούνται –ορθώς– κάποιοι καχύποπτοι. Φίλοι και φίλες! Μπορεί αυτό να διαρκέσει έναν μήνα ακόμη, μπορεί δύο ή τρεις, μπορεί και παραπάνω. Όταν θα πάψουν να μας φοβούνται, θα πάψει και η σίτισή μας. Αλλά σας ρωτάω, θα είχε νόημα να έχουμε κηρύξει από μόνοι μας στάση πληρωμών; Άντε και το ΄χαμε κάνει. Θα είχαμε φτάσει στο σημείο μηδέν μία ώρα αρχύτερα. Ενώ τώρα, παίρνουμε τα λεφτά και κερδίζουμε χρόνο. Και ποιος ξέρει, μπορεί αύριο μεθαύριο να γίνει κάτι και να σωθούμε όλοι. Έλληνες, Γάλλοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Βέλγοι, Ιρλανδοί. Όλος ο ντουνιάς!<br /> Πονηροί αυτοί οι Έλληνες. Άλλα σκέφτονται, άλλα λένε και άλλα κάνουν. Είναι το διαβατήριο επιβίωσης του μικρού. Ο μεγάλος πάει με τη δύναμή του. Ο μικρός πρέπει να πείσει το σύμπαν ότι αξίζει μία ευκαιρία. Είναι ένας μαραθώνιος. Ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης ενός μικρού λαού που θέλει να επιβιώσει και θα επιβιώσει. Θα φρίξουν οι Άγιοι με αυτά που γίνονται, αλλά τους κλείνουμε το μάτι: «Κάντε εσείς το θαύμα σας και πείστε τον Θεό της Ελλάδας να ρίξει μια ματιά και κατά δω κι εμείς θα σας ανάψουμε στο πανηγύρι μία λαμπάδα ίσα με το… μπόι μας».<br /> <b>Θανάσης Μαυρίδης</b><br /> www.capital.gr <br /> <br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Μία λαμπάδα ίσα με το… μπόι μας!

Ποιος μας λέει ότι δεν τα έχουν βρει μεταξύ τους για να χορεύουμε την Ευρώπη στο ταψί… Γκρινιάζουμε, αμφισβητούμε, θυμώνουμε, ενθουσιαζό...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ιούνιος 2011: Η ΕΕ αλλάζει τροχιά»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/03/%CE%95%CE%95.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="385" src="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/03/%CE%95%CE%95.jpg" width="400" /></a></div><br /> Στη θέση της συζήτησης, που άρχισε στις 25 /3/2010, με σκοπό τον αμείλικτο μηχανισμό εποπτείας που είχε από τότε στο μυαλό της η γερμανίδα Καγκελάριος, ‘εμφυτεύτηκε’ στις 25 Μαρτίου του 2011 ένα μάλλον χλιαρό κείμενο, το γνωστό πια ως «Σύμφωνο για το Ευρώ+». Κατά το νέο Σύμφωνο η Επιτροπή, το Συμβούλιο και η Ευρωζώνη, θα ελέγχουν κάθε χρονιά τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν τα κράτη μέσω εθνικών σχεδίων δράσης, σε θέματα μισθολογικών πολιτικών, αγοράς της εργασίας, συνταξιοδοτήσεων, ανταγωνιστικότητας κλπ.<br /> Στο θέμα αυτό θα επανέλθει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 23-24 Ιουνίου του 2011, αφού τα όσα πρόκειται να υιοθετηθούν τότε, θα προτείνουν τελικά ένα νέο σύνολο διαδικασιών, που θα συμπαρασύρουν τις όποιες χαλαρές δεσμεύσεις εισάγονται μέσω του εν λόγω Συμφώνου, που σχετίζονται με τα προαναφερθέντα. <br /> Τι θα γίνει τον Ιούνιο του 2011: Θα οδηγηθούμε ένα βήμα παραπάνω στη λεγόμενη <i>οικονομική διακυβέρνηση</i> μέσω έξι προτάσεων νομοθετικού πλέον χαρακτήρα (δηλαδή δεσμεύσεων, που θα δοθούν με 5 Κανονισμούς και 1 Οδηγία).<br /> Από το σύνολο των ανωτέρω έξι νομοθετημάτων δυο προτάσεις Κανονισμών (που θα υιοθετηθούν με τη διαδικασία της <i>συναπόφασης </i>Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωπαϊκού Συμβουλίου), παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πρώτη πρόταση εισάγει μια <span style="text-decoration: underline;">νέα μορφή εποπτείας</span>, όταν διαπιστώνεται η ύπαρξη υπερβολικών μακροοικονομικών ανισορροπιών. Ειδικότερα τονίζει ότι η «εποπτεία των οικονομικών πολιτικών των κρατών μελών πρέπει να είναι <b><span style="text-decoration: underline;">πέραν της δημοσιονομικής εποπτείας</span></b> προκειμένου να προλαμβάνονται οι υπερβολικές μακροοικονομικές ανισορροπίες…».<br /> Έτσι, επιδιώκεται <b><span style="text-decoration: underline;">η ένταξη</span></b> ενός συνόλου εθνικών πολιτικών με θέμα <b>την μισθολογική πολιτική, τις αγορές εργασίας, τις πολιτικές των συντάξεων </b>κ.ά., στο πλαίσιο κοινής εποπτείας εκ μέρους της ΕΕ.<br /> Η πρόταση αυτή εισάγει επίσης ένα «μηχανισμό επαγρύπνησης για τον έγκαιρο εντοπισμό των νεοεμφανιζόμενων μακροοικονομικών ανισορροπιών…».<br /> Προτείνει ειδικότερα, τη χρήση μιας περιορισμένης σειράς από οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς δείκτες, που θα οδηγούν στον εντοπισμό των εν λόγω μακροοικονομικών ανισορροπιών με τη βοήθεια διαφόρων κατωφλίων (ανώτατων ή κατώτατων). Οπότε, σύμφωνα με τη λογική αυτή, η ΕΕ δε θα επιτάσσει τι πρέπει να κάνουν τα ‘άταχτα’ κράτη μέλη σε θέματα μισθών, συντάξεων κ.λπ, αλλά τι δεν πρέπει να κάνουν (!!!).<br /> Η δεύτερη πρόταση Κανονισμού αναφέρεται στις κυρώσεις που προβλέπονται στην περίπτωση παραβάσεων των ανωτέρω κατωφλίων. Εδώ εισάγεται μια ιδιαίτερα σημαντική νέα διαδικασία λήψης αποφάσεων: Κατά τα γραφόμενα στο σχέδιο του Κανονισμού «<span style="text-decoration: underline;">H απόφαση (για τις κυρώσεις που ανέρχεται σε πρόστιμο 0,1% του ΑΕΠ), θεωρείται ότι έχει εγκριθεί από το Συμβούλιο εκτός αν αυτό έχει αποφασίσει με ειδική πλειοψηφία να απορρίψει την πρόταση (της Επιτροπής) μέσα σε δέκα ημέρες από την έγκριση της από την Επιτροπή</span>». Με την πρόταση αυτή ισχυροποιείται ο ρόλος της Επιτροπής σε ζητήματα επιβολής κυρώσεων, καθώς υποκαθιστά εμμέσως το Συμβούλιο. <b>Αποτελεί πρωτόγνωρη καινοτομία στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στους κόλπους της ΕΕ. </b><br /> Τα προαναφερθέντα στους δυο επίμαχους προς ψήφιση Κανονισμούς, αφορούν λοιπόν σε <span style="text-decoration: underline;">διαδικασίες, στόχους και κυρώσεις, που με τη σειρά τους θα οριοθετούν σε στενά πλαίσια, τις ‘αυτόνομες’ εθνικές πολιτικές για μισθούς, όρια συνταξιοδότησης</span> κ.λπ.<br /> Αποτελώντας οι εν λόγω ρυθμίσεις κοινοτικό δίκαιο, είναι εύλογο ότι θα δέσουν σφικτά τα όσα προβλέφθηκαν στο «Σύμφωνο για το ευρώ+», κυκλώνοντας τα τελευταία με ένα ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο. Αν και οι προς εξέταση ρυθμίσεις, βρίσκονται εκτός των αρμοδιοτήτων της ΕΕ και κατ΄ επέκταση εκτός των κοινών πολιτικών της, τελικά με τον τρόπο που μεθοδεύονται, θα γίνουν μέρος των τελευταίων.<br /> Ως προς το ευρωομόλογο…σιγή ιχθύος!<br /> <a href="http://www.anixneuseis.gr/">ΠΗΓΗ</a>

«Ιούνιος 2011: Η ΕΕ αλλάζει τροχιά»

Στη θέση της συζήτησης, που άρχισε στις 25 /3/2010, με σκοπό τον αμείλικτο μηχανισμό εποπτείας που είχε από τότε στο μυαλό της η γερμανίδα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έτσι είναι αν έτσι σας αρέσει: Οι ελληνoαμερικανικές σχέσεις χωρίς διμερή προβλήματα;

<CENTER><img alt="" class="alignleft size-thumbnail wp-image-9694" height="400" src="http://anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2011/06/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-150x150.jpg" title="ελληνοαμερικανικές σχέσεις" width="400" /></CENTER><br /> <br />  Πώς, αλήθεια, μοιάζουν να είναι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις χωρίς τα χρόνια και ακανθώδη διμερή προβλήματα που επί δεκαετίες επιβάρυναν την ουσία τους και επηρέαζαν, με κυκλικές διακυμάνσεις βέβαια, το κλίμα τους; Η κατάργηση της υποχρεωτικής θεώρησης (βίζας) για τους Έλληνες που επισκέπτονται τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ισχύει εδώ και περίπου ένα χρόνο, αποτέλεσε σίγουρα θετική εξέλιξη. Η κατάργησή της, στην τελευταία, κρίσιμη φάση κατά την επίσκεψη του κ. πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον στις 8-10 Μαρτίου 2010, ήταν πολιτική απόφαση που προήλθε από τον Λευκό Οίκο.<br /> Αυτό δεν σημαίνει ότι στο πλέγμα των σχέσεων Αθήνας-Ουάσινγκτον δεν υπάρχουν αποκλίσεις θέσεων, προφανώς δε και συγκρούσεις συμφερόντων. Ακόμη κι αυτά που θα μπορούσαν να περιληφθούν στον γενικό τίτλο «εθνικά θέματα», όπως έχουμε συνηθίσει να τα ορίζουμε στην Ελλάδα (Κυπριακό, Αιγαίο).<br /> Έναυσμα για αυτό το σημείωμα έδωσαν οι δηλώσεις του προέδρου Ομπάμα για την Ελλάδα κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με την καγκελάριο Μέρκελ στις 7 Ιουνίου στον Λευκό Οίκο. Για μια ακόμη φορά ο Αμερικανός πρόεδρος σημείωσε τη σημασία της στήριξης της Ελλάδας από τους εταίρους της στην Ευρωζώνη για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους. Μάλιστα ο πρόεδρος Ομπάμα προχώρησε ακόμη περισσότερο, υπογραμμίζοντας ότι εάν η κρίση του ελληνικού χρέους δεν αντιμετωπιστεί με το κατάλληλο φάρμακο «θα γονατίσει την παγκόσμια οικονομία». Έφτασε μέχρι του σημείου να σημειώσει ότι «η αμερικανική οικονομική ανάπτυξη εξαρτάται από την ορθολογική αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος».<br /> Διάβασα με προσοχή ορισμένα σχόλια που, σε γενικές γραμμές, έδειχναν απορία, δυσπιστία, ακόμη και ειρωνεία για τον τόνο που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο Αμερικανός πρόεδρος. Στο ερώτημα εάν αυτά λέχθηκαν μόνο από συμπάθεια προς την Ελλάδα, παρουσία της κ. Μέρκελ, η απάντηση είναι ασφαλώς αρνητική. Στο ερώτημα εάν ο πρόεδρος Ομπάμα χρησιμοποίησε αυτές τις διατυπώσεις για να τονίσει το συμφέρον της Ουάσινγκτον η απάντηση είναι καταφατική. Στο ερώτημα κατά πόσο η στήριξη –με το αζημίωτο– της Ελλάδας από τους εταίρους της στην Ε.Ε. εξυπηρετεί και τα συμφέροντα –οικονομικά και πολιτικά– των Ηνωμένων Πολιτειών η απάντηση είναι επίσης θετική. Εάν ο συλλογισμός αυτός ισχύει, τότε ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τους λόγους για τους οποίους η διαπίστωση αυτή είναι εξ ορισμού αρνητική.<br /> Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο τόσο των δημόσιων τοποθετήσεων των Ομπάμα-Μπάιντεν, κυρίως όμως από το περιεχόμενο των συνομιλιών του πρωθυπουργού με τους προαναφερθέντες, καθώς επίσης και με τη Χίλαρι Κλίντον, είναι καθαρό ότι στη συγκεκριμένη φάση της «ελληνικής δυστυχίας» –προτιμώ την οικεία σ’ εμάς διατύπωση από τις περί Τιτανικού κτλ. εκφράσεις– υπάρχει σύγκλιση επιδιώξεων.<br /> Η τυχόν διαπίστωση σύγκλισης επιδιώξεων και συμφερόντων αποτελεί ισχυρότερη παράμετρο και παρονομαστή στις διμερείς σχέσεις, κατ’ αντιδιαστολή με τις σχέσεις που στηρίζονται σε δήθεν προσωπικές «συμπάθειες». Δεν υποτιμώ, διόλου μάλιστα, τη σημασία των προσωπικών σχέσεων, η σύγχρονη όμως ιστορία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων περιλαμβάνει επεισόδια εκδήλωσης συγκεκριμένων ενεργειών της Ουάσινγκτον οι οποίες δεν έλαβαν υπόψη τα συμφέροντα της Ελλάδας. Τούτο, δε, ανεξαρτήτως των καλών προσωπικών σχέσεων των κυβερνητών της χώρας μας με διαδοχικές διοικήσεις των ΗΠΑ.<br /> Θα αναφερθώ συνειδητά αποσπασματικά σε ορισμένα θέματα.<br /> <b>1. Αποδυνάμωση της ελληνικής παρουσίας στην Ουάσινγκτον</b><br /> Δυστυχώς, η διοίκηση του υπουργείου Εξωτερικών –ελπίζω όχι συνειδητά– αλλά και προσωπικά ο υπουργός Οικονομικών δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται την ανάγκη της στήριξης και παροχής των αναγκαίων μέσων στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον, καθώς και στις προξενικές μας αρχές. Δεν αποτελεί βέβαια εντελώς νέα εξέλιξη ο εκάστοτε πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον να «αποδομείται» από συγκεκριμένα πρόσωπα στην Αθήνα. <br /> Για να κατακτήσεις και να διατηρήσεις ένα ικανοποιητικό μερίδιο της εξοντωτικής διπλωματικής αγοράς στην Ουάσινγκτον χρειάζονται εξωστρέφεια και μέσα. Χρειάζεται διαρκής και δραστήρια δημόσια διπλωματία και παρουσία στα κέντρα εξουσίας και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, στην κυβέρνηση, το Κογκρέσο, τα ΜΜΕ, τις δεξαμενές σκέψης. Χρειάζονται πόροι και μέσα.<br /> Την στιγμή αυτή, δυστυχώς, η πρεσβεία μας έχει απογυμνωθεί. Ο πρέσβης κ. Κασκαρέλλης και το διπλωματικό και διοικητικό στελεχιακό δυναμικό της πρεσβείας που έχει παραμείνει μοχθούν χωρίς στήριξη και μέσα. Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο δυσάρεστη κι αν είναι.<br /> Μια παρατήρηση: το κενό που αφήνεις στην Ουάσινγκτον πολύ δύσκολα μπορείς να το επανακτήσεις. Όταν, δε, χρειαστεί –όπως στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει ανάγκη– να κινητοποιηθείς προβάλλοντας τις θέσεις σου για συγκεκριμένο ζήτημα και στηρίζοντας τα συμφέροντά σου, θα απαιτηθούν πολλαπλάσια μέσα, περισσότερος χρόνος και περισσότεροι ανθρώπινοι πόροι.<br /> Η Ελλάδα τη στιγμή αυτή είναι μεταξύ των ελάχιστων χωρών που δεν συνεργάζονται με οιασδήποτε μορφής εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Ούτε καν για την ενημέρωση του Κογκρέσου. Απορίας, όμως, άξιον είναι το πώς εμφανίζονται διάφοροι άγνωστοι ως εντεταλμένοι «δημοσιοσχεσίστες», κυρίως κατά τη διάρκεια επίσημων επισκέψεων. <br /> <b>2. Αναβάθμιση σημασίας Σούδας και ελλαδικού χώρου</b><br /> Δυστυχώς, παρά τους ισχυρούς διαύλους επικοινωνίας του πρωθυπουργού με τη διοίκηση Ομπάμα-Μπάιντεν, η Αθήνα δεν δείχνει να έχει τη διάθεση να προβεί στη στρατηγική θεώρηση ενός νέου πλαισίου συνεργειών με τις ΗΠΑ . Η ανατροπή του status quo στη Βόρεια Αφρική και σταδιακά σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, που βρίσκεται εν εξελίξει, παρέχει στην Ελλάδα ένα μεσο-μακροπρόθεσμο πλαίσιο εντοπισμού δυνατοτήτων συνεργασίας. Ορθά τονίζουμε δημοσίως τη σημασία της Κρήτης. Καλό είναι, ιδιαιτέρα στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, να αναλύουμε χωρίς τα γνωστά φοβικά και ανασταλτικά σύνδρομά μας τη σημασία της Σούδας, που είναι η σημαντικότερη βάση των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> Εκτιμώ δε ότι η ρευστότητα και η αβεβαιότητα που επικρατούν στην ευρύτερη περιοχή και που θα εξακολουθήσουν να υφίστανται για ικανό χρονικό διάστημα μας παρέχουν το δικαίωμα –βεβαίως και την υποχρέωση– να υπενθυμίζουμε την ασύγκριτη σπουδαιότητά της δημόσια, όπου και όταν χρειάζεται. Και όχι να διακατεχόμαστε από ανασφάλεια μήπως το εύρος των διευκολύνσεων που παρέχουμε διαρρεύσει στον Τύπο…<br /> Μάλιστα αυτή ήταν η απάντηση που μου είχε δοθεί από τον πλέον αρμόδιο όταν πριν από τρία χρόνια ως πρέσβης στην Ουάσινγκτον είχα ζητήσει στοιχεία αναλυτικά για τη χρήση της Σούδας από τις αμερικανικές δυνάμεις που επιχειρούν στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Μου τα προώθησαν τελικά, με παρέμβαση της υπουργού Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη, με επανειλημμένες νουθεσίες του αρμοδίου να μην τύχουν ευρείας κοινοποίησης στην αμερικανική κυβέρνηση κτλ.<br /> Με άλλα λόγια, παρέχουμε, εξυπηρετούμε, αλλά δεν αξιοποιούμε. Όπως έπραξα και σε άλλες περιπτώσεις, δεν συμμορφώθηκα με τις υποδείξεις… Το εν λόγω κείμενο, με επουσιώδεις παραλλαγές, έτυχε ευρύτατης διανομής στο Κογκρέσο, think tanks και έγκριτους Αμερικανούς σχολιαστές. Η στρατηγική σημασία της Σούδας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτικο-στρατιωτικά διαπραγματευτικά χαρτιά που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα. <br /> <b>3. Χάραξη νέου στρατηγικού πλαισίου σχέσεων</b><br /> Η αντιμετώπιση της δεινής οικονομικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα και η σημασία αποφυγής μιας γενικευμένης, αλυσιδωτής κρίσης στην Ευρωζώνη οριοθετούν ένα κοινό σημείο σύμπτωσης επιδιώξεων των κυβερνήσεων της Ελλάδας και των ΗΠΑ, όπως τουλάχιστον προκύπτει από συνεχείς δημόσιες τοποθετήσεις του προέδρου Ομπάμα. Εντούτοις, οι διμερείς ελληνοαμερικανικές σχέσεις στην παρούσα φάση και συγκυρία φαίνεται να είναι «παράπλευρη απώλεια» ακριβώς αυτής της ολοκληρωτικής απορρόφησης της ελληνικής κυβέρνησης με την οικονομική κρίση.<br /> Θα ήταν παρά ταύτα σκόπιμο και χρήσιμο να γίνει μια προσπάθεια και από τις δύο πλευρές για οριοθέτηση του νέου πλαισίου διμερών σχέσεων και συνεργειών μέσα σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον νοτίως και ανατολικά του ευρωπαϊκού Νότου. Από τις βορειοαφρικανικές ακτές του Ατλαντικού μέχρι και πέραν της Μέσης και Εγγύς Ανατολής.<br /> Επανειλημμένα η Ελλάδα έχει δείξει ότι, στο πλαίσιο των πραγματικών της δυνατοτήτων, μπορεί να φέρει εις πέρας με επιτυχία συγκεκριμένες αποστολές. Η γνώση του χώρου μάς δίνει δυνατότητες δράσης. Χωρίς να υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας, για παράδειγμα, στην έναρξη της λιβυκής κρίσης η προσέγγιση Αθηνών και Ουάσινγκτον είχε κοινά στοιχεία.<br /> Το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε συνεργασία με έγκυρη και έγκριτη δεξαμενή σκέψης των ΗΠΑ, θα μπορούσε να συμβάλει ουσιαστικά στην πρόταση-μελέτη για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις για την επόμενη εικοσαετία, απουσία πλέον των ακανθωδών διμερών προβλημάτων που μας ταλαιπώρησαν. Παρά τη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ είναι πολύ σημαντικές για να αφεθούν κι αυτές σε πλοήγηση με αυτόματο πιλότο.<br /> Του πρέσβη κ. <b>Αλέξανδρο</b><b>υ Μ</b><b>αλλιά, </b>ειδικού σύμβουλου του ΕΛΙΑΜΕΠ. Διατέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον από το Σεπτέμβριο του 2005 έως τον Ιούνιο του 2009.<br /> <a href="http://www.anixneuseis.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Έτσι είναι αν έτσι σας αρέσει: Οι ελληνoαμερικανικές σχέσεις χωρίς διμερή προβλήματα;

 Πώς, αλήθεια, μοιάζουν να είναι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις χωρίς τα χρόνια και ακανθώδη διμερή προβλήματα που επί δεκαετίες επιβάρυναν...

Διαβάστε την συνέχεια

Και Αμερικανοί στον «στόλο της ειρήνης» για τη Γάζα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/GAZA_audacity-of-hope-ship.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-13114" height="265" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/GAZA_audacity-of-hope-ship-300x199.jpg" title="GAZA_audacity-of-hope-ship" width="400" /></a></div><br /> Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Ζαμάν», στην επικείμενη αποστολή στη Γάζα θα συμμετάσχουν και Αμερικανοί πολίτες.<br /> Συγκεκριμένα, η εφημερίδα αναφέρει ότι 36 Αμερικανοί πολίτες, μερικοί μάλιστα ισραηλινής καταγωγής (!), θα συμμετέχουν στον πλου του «στόλου της ελευθερίας» προς τη Γάζα, με σκοπό την άρση του ισραηλινού αποκλεισμού της πόλης. <br /> Οι Αμερικανοί, πάντα σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, θα πλεύσουν με το πλοίο με το μάλλον προκλητικό όνομα «The Audacity of Hope» (η απερισκεψία της ελπίδας), που είναι και ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Αμερικανού προέδρου Μπαρακ Ομπάμα. Και μόνο η επιλογή του ονόματος είναι δυνατόν να προκαλέσει νέους τριγμούς στις σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Ισραήλ.<br /> Ενδιαφέρον θα έχει να ακούσουμε την απάντηση που θα δώσει ο Μπάρακ Ομπάμα, αφού θεωρείται βέβαιο ότι θα ρωτηθεί, εάν στηρίζει την αποστολή του πλοίου, αφού είναι προφανές ότι το να φαίνεται ο ίδιος ως έμπνευση ονοματοδοσίας του καραβιού, τον εμπλέκει άμεσα… <br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Και Αμερικανοί στον «στόλο της ειρήνης» για τη Γάζα;

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Ζαμάν», στην επικείμενη αποστολή στη Γάζα θα συμμετάσχουν και Αμερικανοί πολίτες. Συγκεκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απαγωγή γιού Τούρκου δημάρχου του AKP από το ΡKΚ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/PKK_fighters.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-13111" height="271" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/PKK_fighters.jpg" title="PKK_fighters" width="400" /></a></div><br /> Αλυσιδωτές αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην Τουρκία η απόφαση του προσκείμενου στο κόμμα του Ταγίπ Ερνογάν, δημάρχου της πόλης Χάζρο Φεχτουλάχ Μεχμέτογλου να παραιτηθεί από μέλος του κόμματος, υποκύπτοντας στους όρους των Κούρδων μαχητών του ΡΚΚ που θεωρούνται από τις τουρκικές αρχές, υπεύθυνοι για την απαγωγή του γιου του. <br /> Ο δήμαρχος δήλωσε πάντως ότι παραιτείται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την έλλειψη αρωγής από την τουρκική κυβέρνηση, όπως δήλωσε στους δημοσιογράφους. Δήλωσε ότι το κόμμα του, το οποίο υπηρέτησε πιστά για χρόνια, αδυνατεί να προστατέψει τους πολίτες. Μαζί του δε παραιτήθηκαν και όλοι οι δημοτικοί του σύμβουλοι. <br /> Από την πλευρά του ο Τ. Ερντογάν δημόσια εξέφρασε την αγανάκτησή του για το γεγονός ότι το ΡΚΚ πριν τις εκλογές της 12ης Ιουνίου, επιτέθηκε σε δεκάδες στελέχη του κόμματός του στην περιοχή. <br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Απαγωγή γιού Τούρκου δημάρχου του AKP από το ΡKΚ

Αλυσιδωτές αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην Τουρκία η απόφαση του προσκείμενου στο κόμμα του Ταγίπ Ερνογάν, δημάρχου της πόλης Χάζρο Φεχτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μυστικές διαπραγματεύσεις Ισραήλ-Τουρκίας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/syria_turkey_israel_map.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13175" height="385" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/syria_turkey_israel_map.gif" title="syria_turkey_israel_map" width="490" /></a></div><br /> <br /> Μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραηλινών και Τούρκων διπλωματών με στόχο την άμβλυνση της οξύτητας στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών αποκαλύπτει η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz σε σημερινό της δημοσίευμα. <br /> Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται υπό αμερικανική «ομπρέλα». Όπως είναι γνωστό οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας είχαν επικίνδυνα επιδεινωθεί και μετά και το περυσινό επεισόδιο του στολίσκου βοήθειας προς τη Γάζα. <br /> Ωστόσο, λόγω και των τεκταινομένων στην Συρία, οι ΗΠΑ πιέζουν και τις δύο πλευρές να βρουν ένα mundus vivendi μεταξύ τους, ώστε να περιοριστεί η ένταση μεταξύ τους. Παρά τις πιέσεις πάντως στα ηγετικά κλιμάκια το κοινό αίσθημα τόσο στο Ισραήλ και πολύ περισσότερο στη Τουρκία είναι αρνητικά διακείμενο στις κινήσεις προσέγγισης. <br /> <b>Εκ πρώτης όψεως το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση το έχουν οι Τούρκοι και όχι οι Ισραηλινοί, αφού οι δεύτεροι πέραν του ότι διαχρονικά υποστηρίζουν συγκεκαλυμμένα το κουρδικό στοιχείο (κυρίως στο Βόρειο Ιράκ), δείχνουν να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν οι δυνητικοί τους αντίπαλοι βρίσκονται να αντιμετωπίζουν προβλήματα καθεστωτικής επιβίωσης, η απειλή στρατιωτικής επίθεσης μειώνεται δραματικά. </b><br /> <b> </b><b>Η εκτίμηση αυτή πήρε τη θέση της αρχικής αμηχανίας και αβεβαιότητας για τις εξελίξεις, αφού τόσο το καθεστώς της Αιγύπτου όσο και ο Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία θεωρούνταν ως προβλέψιμοι σε μεγάλο βαθμό, κάτι που εξασφάλιζε την ισορροπία. Οι συνολικότερες όμως γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή επέβαλαν μια διαφορετική ματιά στις εξελίξεις, αλλά και την τήρηση αυστηρής ουδετερότητας και αποφυγή κάθε ανάμιξης από την πλευρά του Ισραήλ. </b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Μυστικές διαπραγματεύσεις Ισραήλ-Τουρκίας;

Μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραηλινών και Τούρκων διπλωματών με στόχο την άμβλυνση της οξύτητας στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία-Τουρκία: Οι Στρατοί αντιμέτωποι στη μεθόριο

<center><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/Turkey_Syria.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-12351" height="358" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/Turkey_Syria-300x168.jpg" title="Turkey_Syria" width="640" /></a></div></center><br /> <br /> Η κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών κλιμακώνεται αφού συριακά στρατεύματα επιχειρούν σε απόσταση αναπνοής από την τουρκική μεθόριο την στιγμή που η Άγκυρα απειλεί πλέον ανοιχτά την Δαμασκό με εισβολή.<br /> Είναι σαφές πως η ένταση μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού βαίνει αυξανόμενη αφού ενώ από την μία η Τουρκία έχει αρχίσει να απειλεί ανοιχτά την Δαμασκό με εισβολή και δημιουργία ζώνης ελέγχου μέσα σε συριακό έδαφος για την «ανακούφιση των προσφύγων», από την άλλη η Δαμασκός μετακινεί στρατεύματα προς την συρο-τουρκική μεθόριο σε μία προσπάθεια ελέγχου των διασυνοριακών μετακινήσεων. <br /> Τουλάχιστον 10.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους και βρίσκονται σε τρία ειδικά διαμορφωμένα στρατόπεδα προσφύγων στην τουρκική επικράτεια ενώ άλλοι 5.000 Σύροι βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή έτοιμοι να εισέλθουν και οι ίδιοι στο τουρκικό έδαφος.<br /> Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο η Μεγάλη Βρετανία δια του υπουργού Εξωτερικών Ουίλιαμ Χέιγκ, παρακίνησε την Τουρκία να εξασκήσει την επιρροή της στην Συρία έτσι ώστε η Δαμασκός να προχωρήσει στις αναγκαίες κινήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να εκτονώσουν την κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα ο Μπασάρ Αλ Άσαντ θα πρέπει να υιοθετήσει ένα μεγάλο πακέτο μεταρρυθμίσεων ή θα η εναλλακτική θα ήταν να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή της χώρας, χωρίς περεταίρω χρονοτριβή και αποφεύγοντας μία μεγαλύτερη αιματοχυσία η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμφύλιο, του τύπου της Λιβύης.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/Syria_crackdown.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12037" height="224" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/Syria_crackdown.jpg" title="Syria_crackdown" width="397" /></a><br /> Για την ώρα η κρίση μεταξύ των δύο χωρών έχει κάνει να ξεχαστούν οι σχέσεις «επικυρίαρχου» και «βαστάζου» μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού αντιστοίχως, αφού η δημιουργία του Οθωμανικού παραδείσου φαίνεται πως αναβάλλεται για πιο ευτυχείς εποχές. Σήμερα η Δαμασκός στην προσπάθειά της να επιβιώσει της εσωτερικής σύγκρουσης δεν φαίνεται να δέχεται υποδείξεις από τον «μεγάλο αδελφό», χωρίς βέβαια αυτό να αποκλείεται να λάβει χώρα στο άμεσο μέλλον, λόγω ανάγκης βέβαια. <br /> Η κατάσταση εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους, αφού κάθε τυχαίο γεγονός στη μεθόριο, από το να χτυπηθεί κατά λάθος τουρκικό έδαφος έως το να προκληθούν ανθρώπινες απώλειες, θα μπορούσε να εκληφθεί ως κλιμάκωση με αποτέλεσμα οι συνέπειες να είναι απρόβλεπτες. Αρκεί να σκεφτούμε πως η Τουρκία δεν φημίζεται για την… υπομονή της σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Με άλλα λόγια δεν το έχει σε πολύ να προχωρήσει σε μία νέα «ειρηνευτική επιχείρηση» τύπου Αττίλα 1 και 2 στην Συρία.<br /> Όσο για τους φίλους μας τους Σύρους, η σοφή ρήση «όπως στρώνει ο καθείς κοιμάται» ταιριάζει απολύτως στην περίπτωσή τους.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Συρία-Τουρκία: Οι Στρατοί αντιμέτωποι στη μεθόριο

Η κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών κλιμακώνεται αφού συριακά στρατεύματα επιχειρούν σε απόσταση αναπνοής από την τουρκική μεθόριο την στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι επιχειρηματίες της Ε.Ε. και η «εποχή των κανονιοφόρων»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/euro2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-13163" height="302" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/euro2.jpg" title="euro2" width="400" /></a></div><br /> Η κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, με – σημερινό – επίκεντρο την Ελλάδα, είναι κρίση χρέους, όχι του ευρώ, επισηµαίνουν ανώτατα στελέχη 48 γαλλικών και γερµανικών επιχειρήσεων µε κοινό άρθρο που δηµοσιεύτηκε στη γαλλική «Le Monde» και τη γερµανική «Handelsblatt». <br /> «<b>Ως Γάλλοι και Γερµανοί βιοµήχανοι, με κύκλο εργασιών 1,5 τρισεκατοµµυρίου ευρώ και πέντε εκατοµµύρια εργαζοµένους σε όλο τον κόσµο, ανησυχούµε για το µέλλον του ευρώ και της οικονοµικής και νοµισµατικής ένωσης</b>», αναφέρεται στο άρθρο. «Η ιστορία του ευρώ είναι µια πραγµατική επιτυχία. Ποιος θα το σκεφτόταν, όταν εγκαινιάστηκε το ευρώ πριν από 12 χρόνια, ότι θα ήταν σήµερα <b>ισχυρότερο από το δολάριο</b> και τόσα άλλα νοµίσµατα;», συνεχίζει το άρθρο – παρέμβαση. <br /> <b>Μεταξύ αυτών που υπογράφουν είναι ανώτατα στελέχη της Air France – KLM, της France Telecom, της Peugeot Citroen, της Total, της Michelin, της Deutsche Bank, της Deutsche Post, της BMW, της Vivendi και της Siemens. </b><br /> Το ενδιαφέρον είναι ότι στην ανάλυση της κατάστασης που ακολουθεί, τ<b>α διευθυντικά στελέχη αποφεύγουν τον λαϊκισμό που έχει «χτυπήσει» τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, οι οποίες έχουν προ πολλού ξεφύγει από τα όρια της αποδεκτής κριτικής για τις αναμφισβήτητες ελληνικές ευθύνες</b>. <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/eu-flags.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13164" height="218" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/eu-flags.jpg" title="eu-flags" width="338" /></a><br /> Επισημαίνουν, ότι <b>η επιβράδυνση της παγκόσµιας οικονοµίας «οδήγησε ορισµένες χώρες της νοµισµατικής ένωσης να χρεωθούν ακόµη περισσότερο. Βραχυπρόθεσµα, οι χώρες αυτές πρέπει να βοηθηθούν ώστε να ανακτήσουν την οικονοµική τους ανεξαρτησία και να δηµιουργηθούν οι συνθήκες ενός καλύτερου µέλλοντος για τους πληθυσµούς τους. Σε αντάλλαγµα, πρέπει να τεθούν σε ισχύ αποτελεσµατικά µέτρα</b>. Η επιστροφή σε µια σταθερή οικονοµική κατάσταση θα στοιχίσει πολλά δισεκατοµµύρια ευρώ, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κοινό µας νόµισµα το αξίζουν». <br /> Λύσεις όπως <b>ο αποκλεισµός χωρών-µελών της ευρωζώνης ή η διαίρεση ανάµεσα σε µια Ένωση του Βορρά και µια Ένωση του Νότου δεν είναι οι ενδεικνυόμενες, υποστηρίζουν και καταλήγουν ότι «τέτοιες δηµαγωγικές προτάσεις δεν ανταποκρίνονται στη σοβαρότητα της κατάστασης</b>». Όπως φαίνεται οι επιχειρηματίες που είναι και η «ψυχή» της Ευρωζώνης ακολουθούν τη λογική και όχι τη δημαγωγία που έχει επικρατήσει ακόμα και σε παραδοσιακά «ψύχραιμες» κοινωνίες. Ποιες είναι όμως οι επιπτώσεις αυτής της δημαγωγίας:<br /> Οι «φίλοι και εταίροι» επανέρχονται στην σκληρή, εκβιαστική θα λέγαμε γραμμή, στην ΕΕ σχετικά με την χορήγηση ή όχι της 5ης δόσης του περιβόητου δανείου προς την Ελλάδα. Ωστόσο, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να επισημάνει ότι, αν και τις προηγούμενες ημέρες, όταν η ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν σε κρίση πανικού, υπό την πίεση της πλατείας, οι Ευρωπαίοι είχαν «μαλακώσει» τη στάση τους και δεν εξαρτούσαν την χορήγηση της δόσης από την ψήφιση ή όχι του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος. <br /> Ακολούθησε ο ανασχηματισμός της ελληνικής κυβέρνησης και η τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου ως νέου «τσάρου» της οικονομίας, μια εξέλιξη που γέννησε κάποιες ελπίδες. Τις ελπίδες όμως ακολούθησε η απότομη σκλήρυνση της ευρωπαϊκής στάσης. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται στο σημείο στο οποίο οφείλουμε να εστιαστούμε, συνδυάζοντας την αλλαγή της ευρωπαϊκής στάσης με την ψηφοφορία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ίσως είμαστε καχύποπτοι, αλλά αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε μήπως τελικά το αποτέλεσμα της δημαγωγίας να είναι ότι θυσιάζεται η Ελλάδα στον βωμό αφενός του εσωκομματικού παιχνιδιού ισορροπίας εντός του κυβερνώντος κόμματος, με τους Ευρωπαίους να ενεργούν ως «προστάτες» μιας κυβέρνησης που εκτιμούν ότι τους λέει και θα συνεχίσει «ναι σε όλα», απορρίπτοντας παράλληλα κάθε άλλη πρόταση, πέραν αυτής που θεωρούν ότι τους συμφέρει…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/euro.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13165" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/euro.jpg" title="euro" width="400" /></a><br /> <b>Η τουλάχιστον άκομψη παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, ενίοτε και με τις κυβερνητικές ευλογίες, αν όχι παρακλήσεις, θυμίζει πραγματικά άλλες εποχές της περιόδου των κανονιοφόρων, όταν οι τότε μεγάλες δυνάμεις απέκλειαν τα ελληνικά παράλια και καταδίκαζαν χιλιάδες Έλληνες σε θάνατο από την πείνα. Θυμίζει την περίοδο του διχασμού (1915-17), όταν οι δυνάμεις επέβαλαν την κυβέρνηση της αρεσκείας τους στην Ελλάδα, αφού πρώτα άφησαν τους Έλληνες να λιμοκτονήσουν, ώστε να δεχτούν την «σωτηρία» που τους προσέφεραν. </b><br /> Θεωρούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση παίζει πολύ επικίνδυνα παιχνίδια, αφού αντί να στηριχτεί άμεσα και να αξιοποιήσει την φωνή της λογικής όταν αυτή ακούγεται από την Ευρώπη διεκδικώντας τα αυτονόητα, εκχωρεί χωρίς να εξαντλήσει όλα τα «όπλα» εθνική κυριαρχία, επαναφέροντας νομοτελειακά την Ελλάδα στην περίοδο της «ψωροκώσταινας», όπου Βρετανοί, Γάλλοι και Ρώσοι κυβερνούσαν την Ελλάδα μέσω κυβερνήσεων μαριονετών.<br /> <b>Τι πρέπει να διεκδικήσει; Ότι για να συρρικνωθεί απότομα και αποφασιστικά το κράτος, κάτι που απαιτεί – ας μην κοροϊδευόμαστε – την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων θα προκληθούν μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που θα επιλυθούν, διαιωνίζοντας το αδιέξοδο και τροφοδοτώντας τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία.</b><br /> <b> Κατά συνέπεια, θα πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος αναδιάρθρωσης της δομής του κράτους και πάνω από όλα η υποστήριξη όσων απολέσουν τη δουλειά τους, όχι μόνο με επιδόματα, αλλά και με ένα σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων για την απορρόφηση του εκρηκτικού προβλήματος της ανεργίας. Διότι σε περιόδους όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, το να αφήνεις στο δρόμο – κυριολεκτικά – οικογένειες χωρίς μάλιστα να υπάρχει «φως στο τούνελ», ισοδυναμεί με αυτοχειριασμό, ο οποίος, έστω κι αν δεν το κατανοούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες επαρκώς, είναι θέμα χρόνου να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα απειλήσουν και τη δική τους ευμάρεια, η οποία δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι σε μεγάλο βαθμό επίπλαστη, αφού ναι μεν η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, όμως αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. <br /> </b><b>Τα πραγματικά εφιαλτικά προβλήματα θα εμφανιστούν όταν άλλες υπερχρεωμένες χώρες – και είναι πολλές – αντιμετωπίσουν πρόβλημα, διότι τότε τα απόλυτα νούμερα θα είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα από αυτά της Ελλάδας και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα θα τρίζει συθέμελα. Τότε θα δούμε τι θα βρουν να πουν οι διάφοροι μεγαλοσχήμονες που σήμερα ασχημονούν σε βάρος του εύκολου στόχου που είναι η Ελλάδα, μιλώντας για τεμπέληδες Έλληνες συλλήβδην, τη στιγμή που η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων εργαζομένων, ιδιαιτέρως των νέων, έχουν ξεχάσει πως είναι το σπίτι τους υπό το φως της ημέρας. Και το αστείο είναι ότι αυτά τα λένε συχνά άνθρωποι οι οποίοι με τα στάνταρ της ελληνικής αγοράς εργασίας θα θεωρούνταν μετριοπαθώς ως ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ. </b><br /> Παντελής Καρύκας<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οι επιχειρηματίες της Ε.Ε. και η «εποχή των κανονιοφόρων»

Η κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, με – σημερινό – επίκεντρο την Ελλάδα, είναι κρίση χρέους, όχι του ευρώ, επισηµαίνουν ανώτατα στελέχη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σενάριο για το Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο: Οι κίνδυνοι ενός πυρηνικού πολέμου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyIdHzz-nUsJ4kz0fgpFAr8WCmKznDQjsuglOUynNtf-zjuYbEJJqpW7-Sfmhrl1aqZK1lXBx9szFYng7y7-q_-GVB92kcOuqHWTE7dkBrYY6fnK4rsJ-OWPx8A9ipw1p5VEPoH2bKZ6ny/s1600/capitole.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyIdHzz-nUsJ4kz0fgpFAr8WCmKznDQjsuglOUynNtf-zjuYbEJJqpW7-Sfmhrl1aqZK1lXBx9szFYng7y7-q_-GVB92kcOuqHWTE7dkBrYY6fnK4rsJ-OWPx8A9ipw1p5VEPoH2bKZ6ny/s400/capitole.jpg" width="400" /></a></div><br /> <br /> Ο Michel Chossudovsky είναι βραβευμένος συγγραφέας, ομότιμος Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα. Είναι ο ιδρυτής και Διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση (CRG) στο Μόντρεαλ και συντάκτης της ιστοσελίδας globalresearch.ca. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων «Παγκοσμιοποίηση της φτώχειας και η Νέα Παγκόσμια Τάξη» (2003) και «Πόλεμος των ΗΠΑ κατά της Τρομοκρατίας» (2005). Συμβάλλει επίσης στην σύνταξη της εγκυκλοπαίδειας Britannica. Τα έργα του έχουν δημοσιευθεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.<br /> <br /> Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η καταστροφή της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία έχει φέρει στο προσκήνιο τους κινδύνους της πυρηνικής ακτινοβολίας σε όλο τον κόσμο. <br /> <br /> Συμπίπτοντας με την έναρξη της πυρηνικής κρίσης στην Ιαπωνία, ένα νέο περιφερειακό πολεμικό θέατρο άνοιξε στη Βόρεια Αφρική, μια «ανθρωπιστική επιχείρηση» υπό τη αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών με την εντολή της «προστασίας της ζωής των αμάχων».<br /> <br /> Αυτά τα δύο φαινομενικά άσχετα γεγονότα είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση τόσο του πυρηνικού ζητήματος, καθώς και του τρέχοντος πολέμου με τη χορηγία των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ο οποίος έχει επεκταθεί τώρα στην Λιβύη. <br /> <br /> Η κρίση στην Ιαπωνία περιγράφτηκε σαν «πυρηνικός πόλεμος χωρίς πόλεμο». Οι πιθανές επιπτώσεις της, που δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί πλήρως, είναι πολύ πιο σοβαρές από την καταστροφή του Τσερνομπίλ, όπως αναγνωρίζεται από πολλούς επιστήμονες.<br /> <br /> Η κρίση στην Ιαπωνία έφερε επίσης στο φως την σιωπηρή σχέση μεταξύ της πυρηνικής ενέργειας και του πυρηνικού πόλεμου. <br /> <br /> Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι μια πολιτική οικονομική δραστηριότητα. Είναι ένα εξάρτημα της βιομηχανίας πυρηνικών όπλων η οποία ελέγχεται από τους λεγόμενους εργολάβους της αμυντικής βιομηχανίας. <br /> <br /> Τα συμφέροντα του ισχυρού συμπλέγματος πίσω από την πυρηνική ενέργεια και των πυρηνικών όπλων αλληλεπικαλύπτονται. <br /> <br /> Στην Ιαπωνία, στη κορυφή της καταστροφής, «η πυρηνική βιομηχανία και οι κρατικοί φορείς κρύφτηκαν για να εμποδίσουν την ανακάλυψη των ερευνητικών εγκαταστάσεων για ατομική βόμβα κρυμμένες μέσα στις πολιτικές πυρηνικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής της Ιαπωνίας». [1] <br /> <br /> Η συναίνεση των μέσων ενημέρωσης σε αυτή τη κρίση έστειλε το μήνυμα ότι ελέγχονται τα πέντε πυρηνικά εργοστάσια της Φουκουσίμα. Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική. Η ιαπωνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει ότι «ο βαθμός αξιολόγησης της σοβαρότητας της πυρηνικής κρίσης... ταιριάζει με αυτόν της καταστροφής του Τσερνομπίλ το 1986». <br /> <br /> Επιπλέον, το άδειασμα μεγάλης ποσότητας υδάτων με υψηλά επιβαρυμένα ραδιενεργά υλικά στον Ειρηνικό Ωκεανό συνιστά δυνητικό έναυσμα για μια διαδικασία παγκόσμιας ραδιενεργής μόλυνσης. Ραδιενεργά στοιχεία, βρέθηκαν όχι και μόνο στην τροφική αλυσίδα στην Ιαπωνία, αλλά ραδιενεργό νερό καταγράφηκε στις βροχές στην Καλιφόρνια:<br /> <br /> "Επικίνδυνα ραδιενεργά στοιχεία που ελευθερωθήκαν στη θάλασσα και στον αέρα γύρω από το Φουκουσίμα συσσωρεύονται σε κάθε στάδιο των διαφόρων τροφικών αλυσίδων (για παράδειγμα σε φύκια, οστρακοειδή, μικρά ψάρια, μεγαλύτερα ψάρια, και έπειτα στους ανθρώπους, η στο έδαφος, στο γρασίδι, στο αγελαδινό γάλα και κρέας, και στη συνέχεια στον άνθρωπο). Μπαίνοντας στο σώμα, τα στοιχεία αυτά –που ονομάζονται εσωτερικοί πομποί - μεταναστεύουν σε συγκεκριμένα όργανα, όπως τον θυρεοειδή, το ήπαρ, τα οστά, και τον εγκέφαλο, ακτινοβολώντας συνεχώς προς τα κύτταρα μικρές ποσότητες με υψηλές δόσεις ακτινοβολίας άλφα, βήτα ή γάμμα, που με προκαλούν συχνά καρκίνο». [2]<br /> <br /> Νέο θέατρο πολέμου στη Βόρεια Αφρική<br /> <br /> Ο πόλεμος κατά της Λιβύης ξεκίνησε στις ημέρες της καταστροφής της Φουκουσίμα. <br /> <br /> Όπως πάει, εξελίσσεται μια επικίνδυνη διαδικασία στρατιωτικής κλιμάκωσης. <br /> <br /> Τα πολεμικά αεροσκάφη του ΝΑΤΟ χτυπούν πολιτικούς στόχους στη Λιβύη, συμπεριλαμβανομένων κατοικημένων περιοχών και κυβερνητικών κτιρίων, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.<br /> <br /> Ο πόλεμος κατά της Λιβύης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης στρατιωτικής ατζέντας στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία που μέχρι πρόσφατα αποτελείτο από τρεις ξεχωριστές περιοχές συγκρούσεων: το Αφγανιστάν και Πακιστάν (ο Πόλεμος AfPak), το Ιράκ και την Παλαιστίνη. <br /> <br /> Ένα τέταρτο θέατρο πολέμου άνοιξε στη Βόρεια Αφρική, ο οποίος θέτει το θέμα της κλιμάκωσης σε μια απέραντη γεωγραφική έκταση. <br /> <br /> Αυτά τα τέσσερα θέατρα πολέμου είναι αλληλένδετα. <br /> <br /> Αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης περιοχής συγκρούσεων, η οποία εκτείνεται από τη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, καταπίνοντας ένα μεγάλο μέρος της λεκάνης της Μεσογείου, προς τα σύνορα της Δυτικής Κίνας με το Αφγανιστάν, και του Βόρειου Πακιστάν.<br /> <br /> Πώς ο πόλεμος κατά της Λιβύης σχετίζεται με αυτή την ευρύτερη στρατιωτική ατζέντα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ;<br /> <br /> Εκτυλίσσεται ένα σενάριο για το Γ 'Παγκόσμιο Πόλεμο;<br /> <br /> Προβλέπεται χρήση των πυρηνικών όπλων στη Βόρεια Αφρική;<br /> <br /> Όσον αφορά το πυρηνικό δόγμα, η έννοια της προληπτικής πυρηνικής επίθεσης με τη υποστήριξη των ΗΠΑ ισχύει για ορισμένες χώρες ή «τα κράτη παρειάς» συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης. Ο ολοκληρωτικός πόλεμος ενάντια στο καθεστώς Καντάφι έχει σχεδιαστεί από το Πεντάγωνο για περισσότερα από 20 χρόνια. Επιπλέον, η Λιβύη ήταν η πρώτη χώρα όπου τοποθετήθηκε η πινακίδα προτίμησης για επίθεση με τακτικά πυρηνικά όπλα. [3] <br /> <br /> Το σχέδιο της διοίκησης Κλίντον να εξοντώσει τη Λιβύη είχε ανακοινωθεί με ξεκάθαρους όρους το 1996 σε συνέντευξη τύπου του Υπουργείου Άμυνας:<br /> <br /> «Η Πολεμική Αεροπορία θα χρησιμοποιήσει το B61-11 (πυρηνικό όπλο) κατά των –δήθεν- υπόγειων εργοστασίων χημικών όπλων της Λιβύης στο Tarhunah αν ο Πρόεδρος αποφασίσει ότι το εργοστάσιο πρέπει να καταστραφεί». «Δεν θα μπορούσαμε να καταστρέψουμε το Tarhunah με χρήση αυστηρά συμβατικών όπλων», δήλωσε ο Smith στο Associated Press. «Το Β61-11 είναι το πυρηνικό όπλο που επιλέχτηκε», έλεγε ο Βοηθός Υπουργός Άμυνας Χάρολντ Π. Σμιθ στο Jane Defence Weekly [4].<br /> <br /> Ο Υπουργός Άμυνας του Κλίντον William Perry είχε επιβεβαιώσει σε μία δήλωση στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας ότι «οι ΗΠΑ διατηρούν τη δυνατότητα χρήσης πυρηνικών όπλων εναντίον χωρών [π.χ. Λιβύη] οπλισμένων με χημικά και βιολογικά όπλα». [5] <br /> <br /> Στόχος του Υπουργείου Άμυνας ήταν να παρακολουθήσει γρήγορα μια «δοκιμή» της πυρηνικής βόμβας B61-11 σε ένα υφιστάμενο κράτος και αυτή η χώρα ήταν η Λιβύη: «Ακόμη και πριν το Β61 τεθεί σε λειτουργία, η Λιβύη είχε επισημανθεί ως δυνητικός στόχος» [6]<br /> <br /> Ενώ το σχέδιο του 1996 να βομβαρδίσουν την Λιβύη με χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων μπήκε στη συνέχεια στο αρχείο, η Λιβύη δεν αφαιρέθηκε από την «μαύρη λίστα»: «Το καθεστώς Καντάφι» παραμένει μέχρι σήμερα μια χώρα-στόχος για μια προληπτική «αμυντική» πυρηνική επίθεση». Όπως αποκαλύπτεται από τον William Arkin στις αρχές του 2002, «Η κυβέρνηση Μπους, σε μια μυστική αναθεώρηση της πολιτικής της διέταξε το Πεντάγωνο να καταρτίσει σχέδια έκτακτης ανάγκης για τη χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον τουλάχιστον επτά χωρών, ονομάζοντας όχι μόνο τη Ρωσία και τον «άξονα του κακού», Ιράκ, Ιράν και Βόρεια Κορέα, αλλά και την Κίνα, τη Λιβύη και τη Συρία [7].<br /> <br /> Επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας». Πυρηνικά όπλα κατά της Λιβύης; Πόσο πραγματική είναι η απειλή;<br /> <br /> Εγκαταλείφθηκε οριστικά το σχέδιο εξόντωσης της Λιβύης ή εξακολουθεί η Λιβύη να μελετάται ως πιθανός στόχος για μια πυρηνική επίθεση; (Αυτή η εισαγωγή χρησιμεύει ως μια ενημέρωση σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους ενός πυρηνικού πολέμου εναντίον ανυπεράσπιστων μη πυρηνικών κρατών). <br /> <br /> Η αεροπορική εκστρατεία κατά της Λιβύης άρχισε στις 19 Μαρτίου 2011. <br /> <br /> Η Αμερική ανάπτυσσε τα Bat-shaped B-2 Spirit αόρατα βομβαρδιστικά της από τη βάση Whiteman Air Force Base στο Μισούρι. <br /> <br /> Το Β-2 «θανάσιμο και αποτελεσματικό» χρησιμοποιήθηκε σαν μέσο μιας «ανθρωπιστικής επέμβασης».<br /> <br /> Μόλις δύο εβδομάδες μετά την έναρξη του πολέμου, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε τη δοκιμή της πυρηνικής βόμβας Β61-11 με τη χρήση των αόρατων βομβαρδιστικών Stealth Β-2 που είχαν χρησιμοποιηθεί εξαρχής στη Λιβύη από την αρχή της επιχείρησης «Αυγή της Οδύσσειας». <br /> <br /> Το αόρατο βομβαρδιστικό αεροπλάνο B-2 Spirit Stealth επιλέχτηκε σαν «μεταφορέας» της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για την ρήψη της πυρηνικής βόμβας B61-11.<br /> <br /> Οι δοκιμές αφορούσαν την εγκατάσταση του εξοπλισμού, τη λειτουργικότητα και τα οπλικά εξαρτήματα της πυρηνικής βόμβας B61-11. <br /> <br /> Οι δοκιμές έγιναν με τα βομβαρδιστικά Β-2 και διεξήχθησαν στην βάση της Πολεμικής Αεροπορίας, από την οποία ξεκίνησε ο βομβαρδισμός της Λιβύη με τα Β-2. [8].<br /> <br /> Σχετίζεται το χρονοδιάγραμμα των δοκιμών αυτών με οποιοδήποτε τρόπο με τη χρονολογία της εκστρατείας βομβαρδισμού της Λιβύης;<br /> <br /> Η Διοίκηση της Παγκόσμιας Επιθετικής Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ ήταν υπεύθυνη τόσο για τις δοκιμές JTA της Β61-11, όσο και για την ανάπτυξη των τριών αόρατων βομβαρδιστικών B-2 στη Λιβύη στις 19 Μαρτίου στο πλαίσιο της επιχείρησης «Αυγή της Οδύσσειας». Τόσο η ανάπτυξη των Β-2 στο θέατρο του πολέμου στη Λιβύη, όσο και οι δοκιμές του εξοπλισμού της βόμβας Β61-11 (με το Β-2 βομβαρδιστικό για ρήψη) ήταν συντονισμένες από την αεροπορική βάση Whiteman.<br /> <br /> Ο διαρκής πόλεμος της Αμερικής: Η Παγκόσμια Στρατιωτική Ατζέντα.<br /> <br /> Οι ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει μια στρατιωτική περιπέτεια, «ένας μακρύς πόλεμος», ο οποίος απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας. <br /> <br /> Τα δύο πρώτα κεφάλαια του παρόντος ηλεκτρονικού βιβλίου επικεντρώνονται στην «λατρεία του θανάτου και της καταστροφής», υπογραμμίζοντας αυτήν την παγκόσμια στρατιωτική ατζέντα. <br /> <br /> Τα όπλα μαζικής καταστροφής των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ απεικονίζονται ως όργανα ειρήνης. <br /> <br /> Οι μίνι-πυρηνικές βόμβες δηλώνονται ως «αβλαβείς για τον γύρω άμαχο πληθυσμό».<br /> <br /> Ο προληπτικός πυρηνικός πόλεμος περιγράφεται ως «ανθρωπιστική αποστολή». <br /> <br /> Ο πυρηνικός πόλεμος έγινε μια επιχείρηση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, που γεμίζει τις τσέπες των πολεμικών εργολάβων των ΗΠΑ. Αυτό που διακυβεύεται είναι η ολοκληρωτική «ιδιωτικοποίηση του πυρηνικού πολέμου».<br /> <br /> Το αμερικάνικο πυρηνικό δόγμα είναι στενά συνδεδεμένο με τον «Πόλεμο της Αμερικής κατά της τρομοκρατίας» και την υποτιθέμενη απειλή της Αλ Κάιντα, η οποία, πικρή ειρωνεία, θεωρείται ως μια επερχόμενη πυρηνική δύναμη. <br /> <br /> Σύμφωνα με την κυβέρνηση Ομπάμα, οι ισλαμιστές τρομοκράτες φέρονται να ετοιμάζουν επιθέσεις κατά πόλεων των ΗΠΑ. Η διάδοση συμπίπτει σιωπηρά με την «πυρηνική τρομοκρατία». Το πυρηνικό δόγμα του Ομπάμα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη «πυρηνική τρομοκρατία» και στα εικαζόμενα σχέδια της Αλ Κάιντα για την ανάπτυξη και τη χρήση πυρηνικών όπλων.<br /> <br /> Το Κεφάλαιο Γ’ επικεντρώνεται στην Ιερή Σταυροφορία της Αμερικής και τη μάχη για το πετρέλαιο. <br /> <br /> Ο «παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» απαιτεί να τη χρήση προηγμένων οπλικών συστημάτων. <br /> <br /> Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ παρουσιάζει μια προληπτική θρησκευτική σταυροφορία εναντίον του κακού, η οποία επιστρατεύεται για να συγκαλύπτονται οι πραγματικοί στόχοι της στρατιωτικής δράσης. Στην συνείδηση ​​των Αμερικανών, οι επιθέσεις της ενδέκατης Σεπτεμβρίου 2001 δικαιολογούν τις πολεμικές πράξεις και τις επιδρομές κατά των κακών. <br /> <br /> Ο Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας παρουσιάζεται σαν μια «σύγκρουση πολιτισμών», ένας πόλεμος μεταξύ ανταγωνιστικών αξιών και θρησκειών, όταν στην πραγματικότητα είναι ένας ολοκληρωτικός κατακτητικός πόλεμος, που καθοδηγείται από στρατηγικούς και οικονομικούς στόχους. <br /> <br /> Τα ψέματα πίσω από την 9 / 11 είναι γνωστά και τεκμηριωμένα. <br /> <br /> Η αποδοχή αυτής της σταυροφορίας ενάντια στο κακό από τον αμερικανικό λαό δεν στηρίζεται σε καμία λογική κατανόηση και ανάλυση των πραγματικών περιστατικών. <br /> <br /> «Η Αμερικανική Ιερά Εξέταση» φιλοδοξεί να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής της Ουάσιγκτον. Η στρατιωτική επέμβαση δικαιολογείται στο πλαίσιο μιας διεθνούς εκστρατείας εναντίον των «ισλαμιστών τρομοκρατών». Απώτερος σκοπός της, που ποτέ δεν αναφέρεται σε δημοσιεύματα του τύπου, είναι η εδαφική κατάκτηση και ο έλεγχος των στρατηγικών πόρων. <br /> <br /> Κατά ειρωνικό τρόπο, στο πλαίσιο του παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας, αυτά τα κατακτητικά σχέδια οργανώνονται μέσω συγκεκαλυμμένης υποστήριξης ισλαμικών παραστρατιωτικών ομάδων, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για την αποσταθεροποίηση μη συμμορφούμενων κυβερνήσεων και επιβάλλουν τα δυτικά πρότυπα «διακυβέρνησης» και «δημοκρατίας».<br /> <br /> Σενάριο για Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBuxuMOV8DFOiEFb_-wRbLRxp-8OjasO5UVzCo83XbsbLmhdMjIeAEA69ZARtnxBre5syT0EfNFN0K0iOmDQvK8CLnOHKBWvTZE1c03DKwlfjLQ05PJjSWbzAZ6ua7fS_C2uaFqz3bOC8o/s1600/guerre+mondiale+3.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBuxuMOV8DFOiEFb_-wRbLRxp-8OjasO5UVzCo83XbsbLmhdMjIeAEA69ZARtnxBre5syT0EfNFN0K0iOmDQvK8CLnOHKBWvTZE1c03DKwlfjLQ05PJjSWbzAZ6ua7fS_C2uaFqz3bOC8o/s1600/guerre+mondiale+3.jpg" /></a><br /> <br /> Το περίγραμμα ενός σεναρίου για Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξετάζεται στο κεφάλαιο IV. <br /> <br /> Ο παγκόσμιος στρατιωτικός σχεδιασμός του Πενταγώνου είναι η κατάκτηση του κόσμου. Η στρατιωτική ανάπτυξη των δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ έχει οργανωθεί σε διάφορες περιοχές του κόσμου ταυτόχρονα. Η στρατοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο οργανώθηκε με ενιαία διοικητική δομή του στρατού των ΗΠΑ: ολόκληρος ο πλανήτης χωρίζεται σε γεωγραφικές μαχητικές διοικήσεις υπό τον έλεγχο του Πενταγώνου. <br /> <br /> Σύμφωνα με το πρώην Διοικητή του ΝΑΤΟ Στρατηγό Wesley Clark, ο στρατιωτικός χάρτης του Πενταγώνου αποτελείται από μια σειρά θεάτρων πολέμου: «Το πενταετές σχέδιο εκστρατείας περιλαμβάνει (...) συνολικά επτά χώρες, αρχής γενομένης με το Ιράκ, στη συνέχεια, τη Συρία, τον Λίβανος, την Λιβύη, το Ιράν, τη Σομαλία και το Σουδάν».<br /> <br /> Το Κεφάλαιο V επικεντρώνεται στις πολεμικές προετοιμασίες που αφορούν το Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της έναρξης μιας προληπτικής πυρηνικής επίθεσης κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας. <br /> <br /> Ενώ το Ιράν παραμένει στο σχεδιαστήριο του Πενταγώνου, μια θεμελιώδης αλλαγή στην ιεράρχηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων έχει συμβεί. <br /> <br /> Η συμμαχία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ συνειδητοποιεί ότι το Ιράν έχει σημαντικές δυνατότητες να ανταποκριθεί και να προβεί σε αντίποινα. <br /> <br /> Με την έναρξη του πολέμου στη Βόρεια Αφρική από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της επέλεξαν να διεξάγουν πόλεμο στις χώρες με μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες. <br /> <br /> Αυτός ο παράγοντας από μόνος του έχει καθοριστική σημασία για την απόφαση των ΗΠΑ και των σύμμαχων της να θέσουν «την επιχείρηση Ιράν» σε αναμονή, ενώ ξεκίνησαν ένα «ανθρωπιστικό πόλεμο» στη Λιβύη.<br /> <br /> <br /> Πώς να αντιστρέψουμε το παλιρροιακό ρεύμα του πολέμου;<br /> <br /> Το Κεφάλαιο VI επικεντρώνεται σε αντιπολεμικές δράσεις κατά αυτής της διαβολικής στρατιωτικής ατζέντας. <br /> <br /> Το κεντρικό θέμα για την αποδοχή του πολέμου από το κοινό είναι η εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης τα οποία παρέχουν την νομιμότητα στα μάτια της κοινής γνώμης. <br /> <br /> Επικρατεί μια καλή διχοτόμηση του καλού έναντι του κακού. <br /> <br /> Oι δημιουργοί του πολέμου παρουσιάζονται ως θύματα. <br /> <br /> Η κοινή γνώμη παραπλανάται: «Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στο κακό σε όλες τις μορφές του, για να διατηρήσουμε το δυτικό τρόπο ζωής». Σπάζοντας το «μεγάλο ψέμα» που υποστηρίζει τον πόλεμο ως μια ανθρωπιστική επιχείρηση, σημαίνει να εμποδίσουμε το εγκληματικό σχέδιο της παγκόσμιας καταστροφής, στο οποίο η αναζήτηση του κέρδους είναι η κινητήρια δύναμη. Αυτή η στρατιωτική ατζέντα βασισμένη στο κέρδος καταστρέφει τις ανθρώπινες αξίες και μετατρέπει τους ανθρώπους σε ασυνείδητα ζόμπι.<br /> <br /> Η διεξαγωγή μαζικών διαδηλώσεων και οι αντιπολεμικές διαμαρτυρίες δεν είναι αρκετές. Αυτό που απαιτείται είναι η ανάπτυξη ενός πλατύ και καλά οργανωμένου λαϊκού αντιπολεμικού δικτύου, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, σε όλη τη γη, το οποίο να αμφισβητεί τις δομές της δύναμης και εξουσίας. <br /> <br /> Οι άνθρωποι πρέπει να κινητοποιηθούν όχι μόνο εναντίον του στρατιωτικού προγράμματος, θα πρέπει επίσης να αμφισβητηθεί η εξουσία του κράτους και των επισήμων του. Αυτός ο πόλεμος μπορεί να αποφευχθεί εάν οι άνθρωποι αντιμετωπίσουν δυναμικά τις κυβερνήσεις τους, πιέζουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους σε τοπικό επίπεδο, πόλεις, χωριά και δήμους, να διαδώσουν το σύνθημα, να ενημερώσουν τους συμπολίτες τους ως προς τις επιπτώσεις ενός πυρηνικού πολέμου, να πάρουν την πρωτοβουλία για συζητήσεις και εντός των ενόπλων δυνάμεων.<br /> <br /> Το αντικείμενο του παρόντος ηλεκτρονικού βιβλίου είναι να αντιστρέψει αποφασιστικά το παλιρροιακό ρεύμα του πολέμου, να αμφισβητήσει τους εγκληματίες πολέμου με υψηλό αξίωμα και τις ισχυρές επαγγελματικές ομάδες συμφερόντων που τους υποστηρίζουν.<br /> <br /> Σπάστε την Αμερικάνικη Ιερά Εξέταση.<br /> <br /> Υπονομεύσετε την στρατιωτική σταυροφορία των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ.<br /> <br /> Κλείστε τα εργοστάσια όπλων και τις στρατιωτικές βάσεις.<br /> <br /> Τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων θα πρέπει να παρακούσουν τις εντολές και να αρνηθούν να συμμετάσχουν σε εγκληματικό πόλεμο.<br /> <br /> Φέρτε πίσω στα σπίτια τους τα στρατεύματα.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Σενάριο για το Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο: Οι κίνδυνοι ενός πυρηνικού πολέμου

Ο Michel Chossudovsky είναι βραβευμένος συγγραφέας, ομότιμος Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα. Είναι ο ιδρυτής και Διευθυν...

Διαβάστε την συνέχεια