Η ήττα του Ερντογάν νεκρανάστησε το χάρτη της Συνθήκης των Σεβρών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPRXQtGTPLpVy42oOkg8dpWmWbII6mXNuSwXhBsWCzDKl_D6V1tNDuKEMhCr0lpPP4sEegj0VYbu1dJtfEY1v2K2Jy-jTVeLZJ336U3YWmdKFcKFEv8jqMvnfqj6BAdHaaqxAgQR0W1OYg/s1600/%25CE%2597+%25CE%25AE%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2587%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPRXQtGTPLpVy42oOkg8dpWmWbII6mXNuSwXhBsWCzDKl_D6V1tNDuKEMhCr0lpPP4sEegj0VYbu1dJtfEY1v2K2Jy-jTVeLZJ336U3YWmdKFcKFEv8jqMvnfqj6BAdHaaqxAgQR0W1OYg/s640/%25CE%2597+%25CE%25AE%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2587%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του Σάββα Καλεντερίδη.<br /><br />Μπορεί να πέρασαν οι αλλαγές των 18 άρθρων του συντάγματος, όμως το αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος αποτέλεσε την πρώτη και μάλιστα καθοριστικής σημασίας ήττα για τον Ερντογάν από τότε που συμμετέχει σε εκλογικές διαδικασίες, δηλαδή από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οπότε εξελέγη δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Χάνοντας τους μεγαλύτερους δήμους της Τουρκίας, ανάμεσα στους οποίους η πρωτεύουσα Άγκυρα, η εμβληματική Κωνσταντινούπολη, η επίσης εμβληματική Σμύρνη, η Αττάλεια, η Μερσίνα, τα Άδανα, το Βαν και η οιονεί πρωτεύουσα των Κούρδων, το Ντιγιάρμπακιρ, ο Ερντογάν κατόρθωσε να νεκραναστήσει το χάρτη της Συνθήκης των Σεβρών!<br /><br />Όσο και να έχουν αλλάξει οι συνθήκες, ο επανασχηματισμός του συγκεκριμένου χάρτη στη γεωγραφία της Ανατολίας έχει τη δική του σημασία.<br /><br />Ειδικά κάτω από τις γεωπολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή αλλά και κάτω από το πολιτικό περιβάλλον που δημιουργείται στη διχασμένη ή μάλλον τριχοτομημένη τουρκική κοινωνία.<br /><br /><img height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi_gswjsVA-4HllbKETDxj7NG-w3e4P3Ibp_DXnkVK2HuiI1Yiijywls1uRj19RZIDpuku-Y5a21tn2hwhH4ndWRoBXruVKwo8hXqD8K2KGyMAMYqfuPWef8I13PvI6JWUONM_eK7U7SenmIvVJYpML2r0FqBcFmKEE3nUWQ1GvphcUFLRbChk-wMqBvREpNkKv0hWZGX818WJL_Q=" width="640" /><br /><i>Υποστηρικτές του Ερντογάν πανηγυρίζουν για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έξω από το προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα (φωτ.: EPA / Tumay Berkin)</i><br /><br />Συντηρητικοί μουσουλμάνοι της κεντρικής Ανατολίας και του Πόντου, προοδευτικοί πολίτες των μεγαλουπόλεων της Τουρκίας, μαζί με κεμαλιστές, και τέλος οι Κούρδοι, είναι οι τρεις βασικοί πόλοι που σχηματοποιήθηκαν και συγκροτήθηκαν μετά το δημοψήφισμα και θα παίξουν όλοι τους ρόλο τα επόμενα χρόνια στη διαμόρφωση της Τουρκίας.<br /><br />Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και οι στόχοι του<br /><br />Θα έχουμε χρόνο να δούμε και να αναλύσουμε τα παραπάνω, προς το παρόν ας δούμε ποια θα είναι τα βήματα του Ερντογάν, μια που και θεσμικά πλέον αυτός θα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.<br /><br />Η πλήρης εφαρμογή των προβλέψεων του νέου συντάγματος θα ολοκληρωθεί το 2019, και θα γίνει σε δύο φάσεις.<br /><br />Η πρώτη φάση θα αρχίσει με την άμεση εφαρμογή δύο άρθρων:<br />Το πρώτο άρθρο είναι εκείνο που θα επιτρέψει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι μέλος κόμματος. Άρα, το ταχύτερο δυνατόν θα επιτραπεί στον Ερντογάν να υποβάλει αίτημα για να γίνει μέλος του AKP. Θα ακολουθήσει έκτακτο συνέδριο, όπου θα ξαναγίνει ο Ερντογάν πρόεδρος του κόμματος. <br /><br /><img height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgXJFSWBOnCQsberhyQUmQsmavpQx_-N98LjOrDxUO0Sc8N8a8pvXL1mowQJ4mtXN-IH8hOe2Y_Nc7b1HdwKs3D2MVfn8-bsX0qdKfEiC1NR6wDZ8c0xu34kVRzyZ-4WP-uUwt5vBr9CLgnezPfwfTwxr2JZ1YRA0V5npM_HT3JQlTU6axPHprzg3-zIexJp2dJSCTXGSM=" width="640" /><br /><i>Πολίτες στην Κωνσταντινούπολη διαμαρτύρονται για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία (φωτ.: EPA / Sedat Suna)</i><div> <br /></div> <div> Το δεύτερο αφορά τη διοίκηση της Δικαιοσύνης. Το Ανώτατο Συμβούλιο Δικαστών και Εισαγγελέων (HSYK – Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu) θα αλλάξει. Θα απαληφθεί το «Ανώτατο» και θα αλλάξει η δομή και ο τρόπος εκλογής των μελών του. Με το παρόν σύστημα τα μέλη του HSYK εκλέγονταν από δικαστές και εισαγγελείς. Με το νέο σύστημα που θα ισχύσει, από τα 13 μέλη του νέου Δικαστικού Συμβουλίου, τα τέσσερα θα τα τοποθετεί ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα άλλα επτά θα τα εκλέγει η Βουλή. Τα εναπομείναντα δύο θα είναι ο υπουργός και ο υφυπουργός Δικαιοσύνης. Όμως επειδή τα δύο αυτά άτομα θα τοποθετούνται στη θέση τους από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην ουσία εκείνος θα τοποθετεί τα 6 από 7 μέλη της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Επίσης, με την ισχύ του συγκεκριμένου άρθρου, θα διαλυθεί και η στρατιωτική δικαιοσύνη, που προστάτευε τους στρατιωτικούς και ελεγχόταν από την στρατιωτική ηγεσία. <br /><br />Η ανασφάλεια μπορεί να επιταχύνει την εφαρμογή πριν από το 2019<br /><br />Σε δεύτερη φάση, το 2019, θα εφαρμοστούν τα υπόλοιπα άρθρα με την ψήφιση των σχετικών νόμων. Τα άρθρα μεταξύ άλλων προβλέπουν την κατάργηση της θέσης του πρωθυπουργού και τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας.<br /><br />Τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα που στήριξαν το «Ναι», το AKP και το MHP, έχουν συμφωνήσει να τεθούν σε εφαρμογή οι αλλαγές τον Νοέμβριο του 2019. Όμως το κλίμα ανασφάλειας που δημιουργήθηκε από την απρόσμενα χαμηλή υποστήριξη του κόσμου στο εγχείρημα, το οποίο συγκέντρωσε μόλις το 51,41 % του συνόλου των ψήφων, με όλα τα «εργαλεία» στα χέρια της κυβέρνησης και ανοικτά αρκετά θέματα βίας και νοθείας, ίσως να οδηγήσει τους δύο συνεταίρους να επιταχύνουν την ψήφιση των νόμων και την εφαρμογή τους πριν από το 2019, για να μην τους προλάβουν δυσάρεστες εκπλήξεις.<br /><br />Αν επιλεγεί αυτός ο δρόμος, τότε θα ψηφιστούν οι νόμοι, θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, ο Ερντογάν θα παραιτηθεί από το αξίωμά του και θα γίνουν μαζί εκλογές και για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για εκλογή βουλευτών.<br /><br />Έτσι, θα περάσουμε στην εφαρμογή του νέου συστήματος.<br /><br />Οι βασικές αλλαγές</div> <div> <br /><ul> <li>Κατάργηση της θέσης του πρωθυπουργού. </li> <li>Αύξηση των βουλευτών από 550 σε 600. </li> <li>Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αποκτήσει την αρμοδιότητα να εγκρίνει τους νόμους που θα ψηφίζει το Κοινοβούλιο, να συντάσσει τον προϋπολογισμό και να διορίζει τους υπουργούς. </li> <li>Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αποκτήσει την αρμοδιότητα να διορίζει όλους τους διοικητές οργανισμών και υπηρεσιών του κράτους και να παρεμβαίνει στο σύνολο της δομής του κράτους.</li> </ul> <ul> </ul> <a href="http://www.pontos-news.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.pontos-news.gr%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fvol2%2Fturkey_referendum_erdogan_supporters.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi_gswjsVA-4HllbKETDxj7NG-w3e4P3Ibp_DXnkVK2HuiI1Yiijywls1uRj19RZIDpuku-Y5a21tn2hwhH4ndWRoBXruVKwo8hXqD8K2KGyMAMYqfuPWef8I13PvI6JWUONM_eK7U7SenmIvVJYpML2r0FqBcFmKEE3nUWQ1GvphcUFLRbChk-wMqBvREpNkKv0hWZGX818WJL_Q=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.pontos-news.gr%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fvol2%2Fturkey_referendum_rally_against.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgXJFSWBOnCQsberhyQUmQsmavpQx_-N98LjOrDxUO0Sc8N8a8pvXL1mowQJ4mtXN-IH8hOe2Y_Nc7b1HdwKs3D2MVfn8-bsX0qdKfEiC1NR6wDZ8c0xu34kVRzyZ-4WP-uUwt5vBr9CLgnezPfwfTwxr2JZ1YRA0V5npM_HT3JQlTU6axPHprzg3-zIexJp2dJSCTXGSM=" -->

Η ήττα του Ερντογάν νεκρανάστησε το χάρτη της Συνθήκης των Σεβρών

Του Σάββα Καλεντερίδη. Μπορεί να πέρασαν οι αλλαγές των 18 άρθρων του συντάγματος, όμως το αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος αποτέλε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο “απρόβλεπτος” Ερντογάν και η φερόμενη ατζέντα του: Μόνο στην Κύπρο τον φοβούνται…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG6c_XIv79926j0MfDx3YqViwkgvyQNZcEBQtYf1C_o-1qS4TR62HaMDQwSS-HnjB07r2PIonXdB4MHyOGyamBCiaNPSb4PFTnE8jSFkydXSdjq-HPa34PlMAHdJ_iPvxPU-q_QA_f6zlT/s1600/%25CE%259F+%25E2%2580%259C%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582%25E2%2580%259D+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD%25C2%25A0%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2586%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG6c_XIv79926j0MfDx3YqViwkgvyQNZcEBQtYf1C_o-1qS4TR62HaMDQwSS-HnjB07r2PIonXdB4MHyOGyamBCiaNPSb4PFTnE8jSFkydXSdjq-HPa34PlMAHdJ_iPvxPU-q_QA_f6zlT/s640/%25CE%259F+%25E2%2580%259C%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582%25E2%2580%259D+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD%25C2%25A0%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2586%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ<br /><br />Αναφορικά με τον Ερντογάν, ένας πολιτικός μύθος που έχει κυριαρχήσει παντού είναι πως ο ισλαμιστής ηγέτης είναι, τάχατες, “απρόβλεπτος” και πως όλοι μας πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας το γεγονός αυτό και να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας έναντι του ανάλογα, ώστε να αποφύγουμε τα “χειρότερα”.<br /><br />Ο πολιτικός αυτός μύθος είναι ευρύτερος και μας παραπέμπει σε “απρόβλεπτους” ηγέτες και “απρόβλεπτα” κράτη και συμπεριφορές. Σε ένα άλλο επίπεδο η θέση αυτή αποτελεί ένα από τα προσφιλή θεωρητικά ζητήματα συζήτησης σε ακαδημαϊκούς κύκλους, κυρίως στην Αμερική.<br /><br />Στην πράξη όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Και το όλο ζήτημα της “απροβελψιμότητας” είναι μια πολιτικά εσκεμμένη κατασκευή που βασίζεται στη μπλόφα για να φέρει αποτελέσματα που δεν μπορούν να κερδηθούν με άλλο τρόπο διότι αυτός που επιδιώκει το όφελος δεν έχει την δύναμη να το κερδίσει αλλιώς. Βασίζεται λοιπόν στο φόβο τρίτων που υποκύπτουν στην μπλόφα του, μην τυχόν και πάθουν χειρότερα από τον “απρόβλεπτο” ηγέτη.<br /><br />Υπάρχει ένα εξαιρετικό και διδακτικό προηγούμενο στο ζήτημα αυτό που δεν είναι και καθόλου τυχαίο. Κατά ακριβεία είναι το παράδειγμα αυτό που έχει πυροδοτήσει την όλη σύγχρονη συζήτηση γύρω από το ζήτημα της “απροβλεψιμότητας” ηγετών, ή αν θέλετε για να το θέσω και στα λαϊκά, στην “πελλάρα” δηλαδή την “τρέλλα” του ηγέτη.<br /><br />Η αναφορά εδώ είναι στη συμπεριφορά του αμερικανού Προέδρου Νίξον, όπως μας τη μεταφέρει από πρώτο χέρι ο Σύμβουλος Ασφαλείας του, ο Χένρι Κίσσινγκερ. Στη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, ο Νίξον άρχισε να χάνει τη υπομονή του και να εκνευρίζεται με το Βόρειο Βιετμάν σε τέτοιο βαθμό που το αποκαλούσε μια “σκατένια” χώρα (a shit country) και που απειλούσε να την “εξαφανίσει” από το χάρτη. Συμφώνησε λοιπόν με τον Κίσσινγκερ να αρχίσει ο τελευταίος να μεταφέρει διακριτικά σε διπλωματικούς κύκλους, σε δημοσιογράφους και στο Κονγκρέσο πως ο Πρόεδρος “τα έχει πάρει στο κρανίο”, πως έχει τάχα τρελαθεί και πως αν δεν αλλάξει η συμπεριφορά του Βορείου Βιετνάμ τότε μπορεί και να του ρίξει και καμια πυρηνική βόμβα.<br /><br />Βέβαια του Νίξον δεν του βγήκε διότι οι Βιετναμέζοι, που πολεμούσαν για τη ελευθερία τους από το 1925, δεν έτρωγαν κουτόχορτο κα δεν ήταν ούτε ευρωπαίοι, ούτε Ελλαδίτες ούτε και κύπριοι ώστε να τρομοκρατηθούν με τις ανοητολογίες του Νίξον. Το 1975 εξήλθαν νικητές ταπεινώνοντας τους Αμερικανούς όσο ποτέ στην ιστορία τους.<br /><br />Τα κράτη είναι ορθολογικοί δρώντες πάνω απ´όλα. Το ίδιο ισχύει και για τους ηγέτες τους. Κύριο μέλημα κρατών και ηγετών είναι η ασφάλεια τους και η διατήρηση της εξουσίας. Αν υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας για κάθε θεσμό, οργανισμό και κυβέρνηση είναι η “αρπαγή” της εξουσίας, δημοκρατικά ή μή, και η διατήρησή της. Αυτό είναι το πρώτιστο μέλημά τους. Αφού “βουτήξουν” την εξουσία η μόνη τους έγνοια είναι πως να τη διατηρήσουν επ´όριστο, με τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα.<br /><br />Κανένα κράτος ή ηγέτης δεν δρά ανορθολογιστικά στο ζήτημα αυτό στη διεθνή σκηνή. Κυρίως δεν λαμβάνονται ρίσκα που να αυξάνουν τις πιθανότητες ανατροπής τους. Όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι βαθειά νυχτωμένος ως προς το πως δουλεύει το διακρατικό σύστημα και τα συστήματα εξουσίας παντού, ακόμη και σε ένα μικρό χωριουδάκι.<br /><br />Γιατί ο Νίξον δεν έριξε πυρηνική βόμβα στο “σκατόκρατος” του Βιετνάμ, αφού ήταν τρελλός και απρόβλεπτος; Διότι ούτε το ένα ήταν, ούτε το άλλο. Γι αυτό! Και διότι γνώριζε ως “ορθολογιστικός” ηγέτης, πως η χώρα του δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί τη ρίψη πυρηνικής βόμβας σε μια οποιαδήποτε χώρα. Το στίγμα και μόνο του πυρηνικού επιδρομέα στη μεταπολεμική εποχή θα τη συνόδευε για πάντα.<br /><br />Ο Νίξον απλά μπλόφαρε χωρίς ρίσκο μήπως και η άλλη πλευρά πανικοβάλλονταν και υποχωρούσε. Οι Βιετναμέζοι όμως δεν ήταν πολιτικά ψώνια για να τους πάει περίπατο ο όποιος Νίξον, όπως απέδειξαν και με το σύντομο πόλεμο του 1978-79 εναντίον της Κίνας και από τον οποίο εξήλθαν, μάλιστα, και νικητές.<br /><br />Έτσι και στην περίπτωση του νεο-σουλτάνου Ερντογάν. Ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα. Και έχει βρεί τα κατάλληλα ψώνια, αν παρακολουθήσει κανείς τις αντιδράσεις των επισήμων και των ΜΜΕ, κυρίως σε Ευρώπη, Ελλάδα και Κύπρο.<br /><br />Εγώ στοιχηματίζω, για παράδειγμα, πως ούτε το ζήτημα της θανατικής ποινής θα επαναφέρει ο ισλαμιστής ηγέτης, ούτε θα λάβει πρωτοβουλίες για να τερματίσει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, και ούτε θα ανοίξει τα σύνορά του και να πλημμυρήσει την ΕΕ με πρόσφυγες, όπως απειλεί αν δεν δοθεί βίζα σε Τούρκους πολίτες. Και ούτε θα ρισκάρει σοβαρή κρίση με την Έλλαδα η οποία δεν είναι ούτε Συρία ούτε οι ξεβράκωτοι του Ισλαμικού κράτους. (Στη Κύπρο θα ρισκάρει κυρίως με το ζήτημα του αερίου διότι εκεί, δυστυχώς, η πολιτική ηγεσία-κυρίως των Δησύ και Ακέλ- έχει προ καιρό αυτοευνουχηστεί πολιτικά).<br /><br />Ο Ισλαμιστής ηγέτης γνωρίζει καλύτερα από τον οποιοδήποτε πως σε τέτοιας μορφής πολιτικών κινήσεων ενυπάρχουν μεγάλα πολιτικά ρίσκα -αρχίζοντας με την οικονομία- τις συνέπειες των οποίων δεν μπορεί να διαχειριστεί. Και λειτουργώντας ορθολογιστικά και με γνώμονα τη διατήρηση της εξουσίας θα πράξει ό,τι απαιτείται για να συνεχίσει να διαφεντεύει την Τουρκία.<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο “απρόβλεπτος” Ερντογάν και η φερόμενη ατζέντα του: Μόνο στην Κύπρο τον φοβούνται…

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Αναφορικά με τον Ερντογάν, ένας πολιτικός μύθος που έχει κυριαρχήσει παντού είναι πως ο ισλαμιστής ηγέτης είναι, τά...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τηλεφώνημα Trump, ο Erdogan και η Realpolitik

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAmiEwY5smKciFQyvwdOiAuoqE1QWj4qQNKwTrNKHB38HzXnARyxUbB-v1ZwV0MtX9QId0MWeGBCcSJz4yKLXpFkL8uzX5es082zs1NA4NRKXouEAwWmHfdH373yNu7QX651BGDrQTRGdz/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1+Trump%252C+%25CE%25BF+Erdogan+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+Realpolitik.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAmiEwY5smKciFQyvwdOiAuoqE1QWj4qQNKwTrNKHB38HzXnARyxUbB-v1ZwV0MtX9QId0MWeGBCcSJz4yKLXpFkL8uzX5es082zs1NA4NRKXouEAwWmHfdH373yNu7QX651BGDrQTRGdz/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1+Trump%252C+%25CE%25BF+Erdogan+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+Realpolitik.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δημήτρη Γ. Απόκη*</b> <br /><br /><b>Realpolitik</b>, η ορολογία για την ρεαλιστική πολιτική στα γερμανικά. Δηλαδή, η διπλωματία που βασίζεται πάνω από όλα σε εκτιμήσεις και δεδομένα και παράγοντες, παρά σε ρητές ιδεολογικές αντιλήψεις ή ηθικές προϋποθέσεις. Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιώ τον όρο στα γερμανικά με δεδομένη τον σεβασμό που επικρατεί ευρύτερα στη χώρα για την γερμανική Ευρώπη.<br /><br />Καταθέτοντας αυτό τον κανόνα που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες στις διεθνείς σχέσεις θα ήθελα να παραθέσω μια ψύχραιμη και καθόλα ρεαλιστική ανάλυση του τηλεφωνήματος συγχαρητηρίων του Αμερικανού Προέδρου, Donald Trump, στον Τούρκο Πρόεδρο, Tayyip Erdogan, για τη «νίκη» του στο δημοψήφισμα της Κυριακής.<br /><br />Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπήρχε σοβαρός αναλυτής που περίμενε ότι το καθεστώς Erdogan στη γειτονική χώρα θα διεξήγαγε ένα δημοψήφισμα βασισμένο στους κανόνες, τις αρχές, και τις αξίες μιας western liberal democracy. Όποιος είχε τέτοια άποψη δυστυχώς έχει απολέσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και ζει σε έναν κόσμο virtual reality.<br /><br />Δεν κρύβω, επίσης, να παραδεχτώ, ότι με εξέπληξε και το γεγονός της οριακής νίκης του Erdogan, ενισχύοντας στην ουσία την άποψη ότι το πιθανότερο είναι ότι έστω και οριακά στην πραγματικότητα ηττήθηκε. Και εδώ είναι που τελειώνει ο ρομαντισμός.<br /><br />Πολλοί έτρεξαν να ασκήσουν κριτική στον Αμερικανό Πρόεδρο, Erdogan, για το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος ηγέτης επικοινώνησε και συνεχάρη τον Erdogan, για τη «νίκη» του στο δημοψήφισμα.<br /><br />Για χάρη μιας ψυχρά ρεαλιστικής ανάλυσης, ας βάλουμε στην άκρη το όνομα Donald Trump, και ας τοποθετήσουμε στη θέση του, απόλυτα ουδέτερα, τον τίτλο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Μόλις λίγες ημέρες πριν ο Αμερικανός Πρόεδρος, προχώρησε, με αφορμή την επίθεση με χημικά όπλα εναντίον αμάχων από το καθεστώς Άσαντ, σε επίθεση εναντίον αεροπορικής βάσης του καθεστώτος στη Συρία. Μιας βάσης στην οποία στεγάζονταν και στρατιωτικό προσωπικό της Ρωσίας.<br /><br />Η Ουάσιγκτον με αυτή την ξαφνική και πολύ δυναμική επιχείρηση, έστειλε σαφές μήνυμα σε πολλαπλούς αποδέκτες. Στον Άσαντ, στον Putin και τη Ρωσία, στην Βόρεια Κορέα και το καθεστώς Kim, στον Ιράν, στην ευρύτερη περιοχή, ακόμη και στην Κίνα.<br /><br />Την ίδια στιγμή, στα αμέσως επόμενα, από την επίθεση εικοσιτετράωρα, και προς απόλυτη επιβεβαίωση της αναξιοπιστίας αυτών που προέβλεπαν, τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και εμπλοκή των ΗΠΑ στη Συρία, η ιδιαίτερα οξυδερκής και μεγάλου ειδικού βάρους ομάδα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ, ξεκαθάρισε ότι δεν υφίσταται τέτοιο ενδεχόμενο και πρωταρχικός στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον και της κυβέρνησης Trump, ήταν, είναι, και παραμένει η εξάλειψη του ISIS. Και εδώ είναι που έρχεται το συγχαρητήριο τηλεφώνημα.<br /><br />Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει την πολυτέλεια να ασχοληθεί με το δέντρο και να χάσει το δάσος. Εάν μάλιστα διαβάσει κανείς με προσοχή το readout του Λευκού Οίκου για την τηλεφωνική επικοινωνία, θα αντιληφθεί ότι τα συγχαρητήρια ήταν απλώς μια φράση. Σχεδόν το σύνολο της συνομιλίας καταναλώθηκε στο θέμα της στενής συνεργασίας για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους και της τρομοκρατίας.<br /><br />Με δεδομένο το ποιος είναι ο Tayyip Erdogan και το καθεστώς του, η Ουάσιγκτον δεν έχει αυταπάτες. Αυτή τη στιγμή το μόνο που δεν χρειάζεται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, είναι μια αποσταθεροποιημένη Τουρκία. Και δυστυχώς, μια ακύρωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, το βέβαιο αποτέλεσμα θα ήταν η αποσταθεροποίηση από τον ίδιο τον Erdogan.<br /><br />Η Συρία είναι διαλυμένη, η Αίγυπτος στέκεται με το όπλο παραπόδα, το Ιράκ αντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα σταθερότητας και στα βόρεια το πρόβλημα των Τζιχαντιστών, η Τεχεράνη είναι ένα πρόβλημα που βράζει και έρχεται, η Ιορδανία δέχεται πιέσεις, και στο Μεσανατολικό η αμερικανική κυβέρνηση είναι έτοιμη να δρομολογήσει σημαντικές εξελίξεις. Είναι δυνατόν με αυτό τον χάρτη να θέλει να δει ανάφλεξη στην Τουρκία;<br /><br />Βέβαια, αυτό σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει λευκή επιταγής στον Erdogan. Εδώ είναι που έρχεται η αντίδραση του εκπροσώπου του State Department στο δημοψήφισμα. Το Foggy Bottom, ανέλαβε να δώσει το πικρό χάπι στον ηγέτη της Τουρκίας μέσω των σχολίων του εκπροσώπου, Mark Toner, σε μήνυμα προς τους δημοσιογράφους. Παραθέτοντας στην ουσία όλα αυτά που καταγράφουν παρατηρητές για το δημοψήφισμα, αναφερόμενος στην ελευθερία του τύπου, κα τις δημοκρατικές ελευθερίες, και επιφυλασσόμενος να εκφέρει συνολική γνώμη όταν θα ολοκληρωθεί και θα επιδοθεί επίσημα η έκθεση των παρατηρητών, έστειλε σαφές μήνυμα στον Τούρκο Πρόεδρο και το καθεστώς του.<br /><br />Είμαι από αυτούς που πιστεύω ότι στο μέλλον οι επιδιώξεις του Erdogan και της Ουάσιγκτον θα βρεθούν σε διαφορετικές πλευρές του ποταμού και τότε θα έρθει η ώρα αποδόμησης του Tayyip Erdogan. H παρούσα συγκυρία δεν είναι η κατάλληλη.<br /><br />Και για αυτούς που εδώ στην Ελλάδα σκίζουν τα ρούχα τους εναντίον του Αμερικανού Προέδρου και της Ουάσιγκτον, ας καθίσουν ψύχραιμα να σκεφθούν. Τι πραγματικά επιθυμούν; Μια αποσταθεροποιημένη Τουρκία ή τον Tayyip Erdogan Προέδρο με ενισχυμένες εξουσίες;<br /><br />Άλλωστε, για όσους δεν έχουν απώλεια ιστορικής μνήμης την κρίση των Ιμίων, όταν Ελλάδα και Τουρκία έφθασαν στα πρόθυρα του πολέμου την προκάλεσε η Κεμαλικής παράδοσης κυβέρνηση της Ciller. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Και ακόμη και σήμερα, γιατί κάποιοι ξεχνούν την υπερθεμάτιση της ηγεσίας της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, σε σχέση με τις προκλητικές δηλώσεις του Erdogan έναντι της Ελλάδας.<br /><br />Όσο για αυτούς που ανέμεναν και αναμένουν αλλαγές στην πολιτική του Erdogan λόγω των εξελίξεων στο δημοψήφισμα, πλανώνται πλάνην οικτρά. Καμία αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει.<br /><br />Οπότε καλύτερα ρεαλιστής παρά ρομαντικός ανόητος.<br /><b><i><br />Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος.</i></b><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το τηλεφώνημα Trump, ο Erdogan και η Realpolitik

Του Δημήτρη Γ. Απόκη* Realpolitik , η ορολογία για την ρεαλιστική πολιτική στα γερμανικά. Δηλαδή, η διπλωματία που βασίζεται πάνω από όλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Foreign Policy: «Αναπαύσου εν ειρήνη Τουρκία, 1921-2017»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOCn7ToMrjuYoIwxHFiJ0b8nOI_32Nen53uIk9B9AGAT8_j279LWtwgp-4mcNUILehyQvdSXk2yRgspLYaCd-6UmIZi0m3aHKp3gbLrEcf2eOz0qludtbmZPUSKWk5LDMWzl5dslvcyhHv/s1600/Foreign+Policy.+%25C2%25AB%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+1921-2017%25C2%25BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOCn7ToMrjuYoIwxHFiJ0b8nOI_32Nen53uIk9B9AGAT8_j279LWtwgp-4mcNUILehyQvdSXk2yRgspLYaCd-6UmIZi0m3aHKp3gbLrEcf2eOz0qludtbmZPUSKWk5LDMWzl5dslvcyhHv/s640/Foreign+Policy.+%25C2%25AB%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+1921-2017%25C2%25BB.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν κέρδισε μόνο το συνταγματικό δημοψήφισμα: έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της χώρας του, σχολιάζει ο Steven A. Cook.<br /><br />Στις 20 Ιανουαρίου 1921, η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση πέρασε τον Teşkilât-ı Esasîye kanunu, ή το Νόμο για τη Θεμελιώδη Οργάνωση. Σχεδόν τρία χρόνια μετά ο Μουσταφά Κεμάλ - ευρύτερα γνωστός ως Ατατούρκ, ή "Πατέρας των Τούρκων"- διακήρυξε τη Δημοκρατία της Τουρκίας, αλλά η νομοθεσία ήταν ένας κρίσιμος δείκτης της νέας τάξης που διαμορφώνονταν στην Ανατολία.<br /><br /> Η νέα χώρα που ονομάστηκε Τουρκία, σε αντίθεση αρκετά με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν διαρθρωμένη σε μοντέρνες γραμμές. Θα διοικούνταν από εκτελεστικούς και νομοθετικούς κλάδους, καθώς και το Υπουργικό Συμβούλιο που αποτελούνταν από εκλεγμένους εκπροσώπους του κοινοβουλίου. Αυτό που κάποτε ήταν η αρχή του σουλτάνου, ο οποίος κυβέρνησε μόνος του με την πολιτική και την εκκλησιαστική νομιμότητα, πέρασε στα χέρια των βουλευτών, οι οποίοι εκπροσωπούσαν την κυριαρχία του λαού.<br /><br /> Περισσότερο από κάθε άλλη μεταρρύθμιση, ο Νόμος για τη Θεμελιώδη Οργάνωση αντιπροσώπευε μια διαδρομή από τη δυναστική ηγεμονία στη σύγχρονη εποχή. Και ήταν αυτή η αλλαγή που διακυβεύθηκε στο δημοψήφισμα της Τουρκίας. Ένα μεγάλο μέρος της προσοχής στις εκλογές της Κυριακής επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι ήταν ένα δημοψήφισμα σχετικά με την ισχύ της τουρκικής προεδρίας και τον πολωτικό πολιτικό που καταλαμβάνει αυτό το αξίωμα, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ωστόσο, ήταν στην πραγματικότητα πολύ περισσότερα.<br /> <br /> Είτε το κατάλαβαν είτε όχι, όταν οι Τούρκοι ψήφισαν "ναι" έδωσαν την εγγραφή αντίθεσή τους στον Νόμο για τη Θεμελιώδη Οργάνωση και την έκδοση της νεωτερικότητας που φαντάστηκε και εκπροσώπησε ο Ατατούρκ. Αν και η αντιπολίτευση συνεχίζει να αμφισβητεί την τελική ψηφοφορία, ο τουρκικός λαός φαίνεται να έδωσε στον Ερντογάν και το ΑΚΡ άδεια για να αναδιοργανώσει το τουρκικό κράτος και στη διαδικασία να ισοπεδώσει τις αξίες πάνω στις οποίες χτίστηκε. Παρότι η ήττα τους αποθάρρυνε, το έργο του Ερντογάν θα προκαλέσει σημαντική αντίσταση μεταξύ των διαφόρων στρατοπέδων του "όχι". Το προβλέψιμο αποτέλεσμα θα είναι η συνέχιση της κάθαρσης που έχει αρχίσει πολύ πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου, συμπεριλαμβανομένων περισσοτέρων συλλήψεων και της επιπλέον απονομιμοποίησης της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης του Ερντογάν. Όλα αυτά θα αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω την τουρκική πολιτική.<br /> <br /> Οι Ισλαμιστές της Τουρκίας εδώ και καιρό τιμούσαν την οθωμανική περίοδο. Με αυτό τον τρόπο, εξέφρασαν σιωπηρά την ελαφρώς καλυμμένη περιφρόνηση για την Τουρκική Δημοκρατία. Για τον Νετσμετίν Ερμπακάν, ο οποίος ηγήθηκε του κινήματος από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως την εμφάνιση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) τον Αύγουστο του 2001, η Δημοκρατία εκπροσωπεί την πολιτιστική αυταπάρνηση και την κατασταλτική εκκοσμίκευση στην υπηρεσία αυτού που πίστευε ότι ήταν κακοσχεδιασμένες ιδέες του Ατατούρκ, σχετικά με το ότι η χώρα θα μπορούσε να γίνει Δυτική και η Δύση να την αποδεχθεί. Αντίθετα, είδε τη φυσική θέση της Τουρκίας όχι στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, αλλά ως ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου, της οποίας οι εταίροι θα πρέπει να είναι το Πακιστάν, η Μαλαισία, η Αίγυπτος, το Ιράν και η Ινδονησία.<br /> Όταν οι προστατευόμενοι του Ερμπακάν -μεταξύ των οποίων ο Ερντογάν και ο πρώην πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ- μάλωσαν μαζί του και δημιούργησαν το ΑΚΡ, αποχωρίστηκαν την αντι-δυτική ρητορική της παλιάς φρουράς, δεσμεύτηκαν για την προώθηση της υποψηφιότητας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και συνειδητά δημιούργησαν μια εικόνα του εαυτού τους ως το μουσουλμανικό ανάλογο των Χριστιανοδημοκρατών της Ευρώπης. Ακόμα κι έτσι, διατήρησαν τις παραδοσιακές ισλαμιστικές ιδέες για το ρόλο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και τον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο.<br /> <br /> Οι στοχαστές εντός του ΑΚΡ - κυρίως ο πρώην πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου- έτρεφαν επιφυλάξεις σχετικά με τη συμβατότητα των δυτικών πολιτικών και κοινωνικών θεσμών με την κατά κύριο λόγο μουσουλμανική κοινωνία τους. Αλλά η ηγεσία του AKP ποτέ δεν ενήργησε βάσει αυτής της ιδέας, επιλέγοντας αντ' αυτού να υπονομεύσει τις πτυχές της κληρονομιάς του Ατατούρκ στο πλαίσιο της δημοκρατίας. Αυτό δεν ισχύει πλέον.<br /> Το ΑΚΡ και οι υποστηρικτές του "ναι" υποστηρίζουν ότι η κριτική στις συνταγματικές τροποποιήσεις ήταν άδικη. Επισημαίνουν ότι οι αλλαγές δεν υπονομεύουν το εκλεγμένο από το λαό κοινοβούλιο και τον πρόεδρο, καθώς και το ανεξάρτητο (τουλάχιστον επισήμως) δικαστικό σώμα. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι επίσης μία εξαιρετικά περιορισμένη περιγραφή του πολιτικού συστήματος που οραματίζεται ο Ερντογάν. Αντίθετα, οι εξουσίες που θα προστεθούν στην εκτελεστική προεδρία είναι τεράστιες, όπως είναι η ικανότητα να διορίζει δικαστές χωρίς εμπλοκή του κοινοβουλίου, να επιβάλει διατάγματα με ισχύ νόμου, και να διαλύσει το κοινοβούλιο. Ο πρόεδρος θα έχει επίσης το αποκλειστικό δικαίωμα σε όλους τους διορισμούς της γραφειοκρατίας και θα ασκεί τον αποκλειστικό έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων. Οι τροποποιήσεις καθιστούν περιττή την ανάγκη για τη θέση του πρωθυπουργού, η οποία θα πρέπει να καταργηθεί. Η Εθνοσυνέλευση δεν διατηρεί κάποια εποπτεία και νομοθετική εξουσία, αλλά αν ο πρόεδρος και η πλειοψηφία είναι από το ίδιο πολιτικό κόμμα, η δύναμη της Προεδρίας θα είναι χωρίς περιορισμούς.<br /> <br /> Με μαζικές ανισορροπίες και σχεδόν καθόλου ελέγχους στον αρχηγό του κράτους, ο οποίος θα πρέπει τώρα να είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης, οι συνταγματικές τροποποιήσεις καθιστούν το Νόμο για τη Θεμελιώδη Οργάνωση και όλες τις επόμενες προσπάθειες να μιμηθούν τις οργανωτικές αρχές ενός σύγχρονου κράτους αμφισβητήσιμες. Αποδεικνύεται ότι ο Ερντογάν, ο οποίος θα ασκεί εξουσία όπως κανένας άλλος τούρκος ηγέτης στο παρελθόν, από την εποχή των σουλτάνων, είναι στην πραγματικότητα νεο-οθωμανός.<br /> Η φιλοδοξία του Ερντογάν βοήθησε την Τουρκία να φτάσει σε αυτό το σημείο. Αλλά σε αντίθεση με την καρικατούρα ενός ανθρώπου που αναζητά εξουσία για χάρη της εξουσίας, ο Τούρκος ηγέτης έχει στην πραγματικότητα ένα όραμα για την μετατροπή της Τουρκίας στο οποίο η χώρα είναι πιο ευημερούσα, πιο ισχυρή και πιο μουσουλμανική, που σημαίνει συντηρητικές και θρησκευτικές αξίες θα διαμορφώσουν τη συμπεριφορά και τις προσδοκίες των Τούρκων, καθώς προχωρούν στην καθημερινότητά τους. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ερντογάν είναι πεπεισμένος ότι αυτός είναι ο μόνος με τις πολιτικές ικανότητες, την ηθική πειθώ και το ανάστημα να το πραγματοποιήσει. Κατά συνέπεια, χρειάζεται να διοικήσει το κράτος και την πολιτική σκηνή με τρόπους που οι τούρκοι πρόεδροι, οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι ουδέτεροι και παραδοσιακά αναμένεται να εκτελούν τις περιορισμένες αλλά σημαντικές εξουσίες τους, με εξουσίες που οι άλλοι ηγέτες δεν είχαν ποτέ. Επειδή όλες οι πολιτικές επιτυχίες του Ερντογάν, που σφυρηλατούσαν την "εκτελεστική προεδρία" που επιδιώκει, ήταν άχρηστες μέχρι τώρα.<br /> <br /> Τον Οκτώβριο του 2011, ανακοίνωσε ότι η Τουρκία θα έχει ένα νέο σύνταγμα μέσα σε ένα χρόνο. Μέχρι το 2013, η διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή που επιφορτίστηκε με την σύνταξη του νέου εγγράφου βρέθηκε σε αδιέξοδο, οπότε ο Ερντογάν παρουσίασε τις θέσεις του σε ένα Σύνταγμα που γράφτηκε από το ΑΚΡ. Για να το περάσει, ωστόσο, χρειαζόταν να ενισχυθεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του. Όταν, σε δύο γενικές εκλογές το 2015, δεν έλαβε τις 367 έδρες (από τις 550) που απαιτούνται για να γράψει και να επικυρώσει ένα σύνταγμα χωρίς τη συμβολή του λαού, ο πρόεδρος της Τουρκίας αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τις συνταγματικές τροποποιήσεις και το δημοψήφισμα της Κυριακής.<br /> Για να ενισχύσει την υποστήριξη στην εκτελεστική προεδρία, ο Ερντογάν έθεσε το φάσμα της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, όταν μια σειρά από κυβερνήσεις συνασπισμού αποδείχθηκαν αρκετά ανίκανες και διεφθαρμένες για να διαχειριστούν τις προκλήσεις της Τουρκίας. Πολλοί Τούρκοι δικαίως θεωρούν εκείνη την εποχή, μια εποχή χαμένων ευκαιριών και θα προτιμούσαν να μην επαναληφθεί. Το κύμα των τρομοκρατικών επιθέσεων από Κούρδους αντάρτες που σκότωσαν πολλούς μεταξύ του καλοκαιριού του 2015 και του τέλους του 2016 πρόσθεσαν έναν επείγοντα χαρακτήρα στο μήνυμα του Ερντογάν σχετικά με τη σοφία ενός αμιγώς προεδρικού συστήματος.<br /> <br /> Ο αυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας προσπάθησε επίσης να καθαρίσει το πεδίο από πραγματικούς και θεωρητικούς αντιπάλους, με την καθοδήγηση και την εμβάθυνση του αυταρχισμού της Τουρκίας. Το σύστημα γραφειοκρατίας έχει εκκαθαριστεί, μια διαδικασία που ξεκίνησε πριν ακόμα από το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου, το κίνημα του Γκιουλέν έχει διαλυθεί, οι δημοσιογράφοι έχουν σιωπήσει περνώντας χρόνο στη φυλακή και δεχόμενοι απειλές για τη ζωή τους και οι υπερασπιστές της εκστρατείας του "όχι" έχουν διωχθεί. Για να χτίσει την υποστήριξη στο "ναι", ο Ερντογάν εκμεταλλεύθηκε το εθνικιστικό συναίσθημα και κατασκεύασε κρίσεις με τις ολλανδικές και γερμανικές κυβερνήσεις σχετικά με τις φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις στις χώρες τους.<br /> Δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Ερντογάν αφαίρεσε όλα τα εμπόδια για την άσκηση των συνταγματικών τροποποιήσεων. Εξάλλου, αλλάζουν την οργάνωση του τουρκικού κράτους με θεμελιώδεις τρόπους και στη διαδικασία καταργούν τους ελέγχους και τις ισορροπίες στο σύστημα. Κατ' αρχάς, οι εν λόγω περιορισμοί στην εκτελεστική εξουσία δεν ήταν ποτέ ισχυροί και ο Ερντογάν ήδη τους απείλησε στην πράξη. Τώρα, ο ίδιος επιδιώκει να νομιμοποιήσει αυτή την αλλαγή με συνταγματικές αρχές. Γιατί;<br /> Εκτός από το γεγονός ότι οι αυταρχικοί θέλουν να τοποθετούν τις μη δημοκρατικές πρακτικές τους σε νομικά συστήματα, έτσι ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν ένα "κράτος δικαίου", ο Ερντογάν χρειάζεται και την νομική κάλυψη για να ακολουθήσει την ευρύτερη μετασχηματιστική ατζέντα του. Και ο μόνος τρόπος που φαίνεται ότι μπορεί να το επιτύχει αυτό είναι κάνοντας τον εαυτό του κάτι που μοιάζει με σουλτάνο.<br /> <br /> Ο Ερντογάν είναι ένας αυταρχικός, όπως εκείνοι που συναντάμε σε όλο τον κόσμο. Αλλά εμπνέεται επίσης από την οθωμανική ιστορία, και υπάρχουν πτυχές της διακυβέρνησής του που θυμίζουν αυτή την εποχή. Καθώς ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει φτάσει να βασίζεται σε μία ολοένα και μικρότερη ομάδα συμβούλων, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της οικογένειάς του, το Λευκό Παλάτι - το προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα το οποίο έχτισε σε γη που κάποτε ανήκε στον Ατατούρκ- κατέληξε να μοιάζει, όχι μόνο σε μεγαλείο, στα παλάτια των Οθωμανών σουλτάνων.<br /> <br /> Ωστόσο, η προσπάθειά του να εξασφαλίσει την εκτελεστική προεδρία πηγαίνει πολύ βαθύτερα. Ο Ερντογάν θέλει να γκρεμίσει την δημοκρατία, επειδή τόσο ο ίδιος όσο και οι άνθρωποι που εκπροσωπεί έχουν υποφέρει στα χέρια εκείνων που την οδήγησαν σε αυτή και την υπερασπίστηκαν. Θα ήταν ανέφικτο και αδύνατο να δημιουργήσει εκ νέου τις διοικητικές δομές του οθωμανικού κράτους, αλλά στην τουρκικο-ισλαμική φαντασία, η εποχή των Οθωμανών δεν ήταν μόνο η αποθέωση του τουρκικού πολιτισμού και η δύναμη, αλλά και μια ανεκτική και προοδευτική εποχή. Για τη βάση των ψηφοφόρων του Ερντογάν, ιδίως, η εποχή του ΑΚΡ ήταν μια χρυσή εποχή, μια σύγχρονη εποχή ανάλογη με αυτή του κατασκευασμένου παρελθόντος. Αυτοί οι κυρίως ευσεβείς Τούρκοι της μεσαίας τάξης απολαμβάνουν προσωπικές και πολιτικές ελευθερίες που κάποτε τους τις αρνήθηκαν. Απολαμβάνουν, επίσης, ανοδική οικονομική και κοινωνική κινητικότητα. Χορηγώντας στον Ερντογάν την πολυπόθητη εκτελεστική προεδρία, προσβλέπουν σε ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα. Φυσικά, υπάρχουν και τα εκατομμύρια των Τούρκων που ψήφισαν "όχι" και φοβούνται την εδραίωση του αυταρχισμού και που θεωρούν ότι το κράτος και οι κεμαλικές ιδέες που αντιπροσωπεύει είναι ιερές και απαραβίαστες.<br /><br /> Η Τουρκική Δημοκρατία έχει αναμφισβήτητα μια περίπλοκη ιστορία. Πρόκειται για ένα τεράστιο επίτευγμα. Σε διάστημα σχεδόν ενός αιώνα, ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής κοινωνίας που είχε καταστραφεί από τον πόλεμο μετατράπηκε σε μια ευημερούσα δύναμη που ασκεί επιρροή στη δική της περιοχή και όχι μόνο. Την ίδια στιγμή, η ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας υπήρξε επίσης αντιδημοκρατική, κατασταλτική και μερικές φορές βίαιη. Έτσι, είναι απολύτως κατανοητό πολιτικά ο Ερντογάν να θέλει να αλλάξει την Τουρκία ενδυναμώνοντας την προεδρία και με αυτόν τον τρόπο να κλείνει το ενδεχόμενο μια για πάντα ότι άνθρωποι σαν αυτόν θα είναι θύματα της δημοκρατίας.<br /> <br /> Τελικά, ο Ερντογάν απλά αντικαθιστά μία μορφή αυταρχισμού με μία άλλη. Ο Νόμος για τη Θεμελιώδη Οργάνωση και η δημοκρατία που ακολούθησε ήταν εκφράσεις της νεωτερικότητας. Η Τουρκική Δημοκρατία υπήρξε πάντα ατελής, αλλά περιείχε πάντα την προσδοκία ότι -ενάντια στο σκηνικό των αρχών στις οποίες διαδοχικά συντάγματα απαίτησαν πίστη- θα μπορούσε να γίνει μια δημοκρατία. Η νέα Τουρκία του Ερντογάν έδωσε τέλος σε αυτήν την προοπτική.<div> <br /><a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Foreign Policy: «Αναπαύσου εν ειρήνη Τουρκία, 1921-2017»

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν κέρδισε μόνο το συνταγματικό δημοψήφισμα: έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της χώρας του, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιβεβαιώνεται η λυκοφιλία στις ρωσοτουρκικές σχέσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYcXGv1LspKSYjMz1kA58p8mZBUxn5ZLGEJ1qcPGs-K3972PFyMAymwkKDq9YNoW099Z5aayGQ-xmne5tZuav7O1aU5YRaJEVtxiohOEt0vP-MoAXK-FbBFyRPl52leifq0qDTEVa6LkkR/s1600/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B5%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYcXGv1LspKSYjMz1kA58p8mZBUxn5ZLGEJ1qcPGs-K3972PFyMAymwkKDq9YNoW099Z5aayGQ-xmne5tZuav7O1aU5YRaJEVtxiohOEt0vP-MoAXK-FbBFyRPl52leifq0qDTEVa6LkkR/s640/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B5%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Είναι σαφές πώς ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Τούρκοι σχεδιάζουν για μακρόχρονη φιλία, καθώς οι σφαίρες επιρροής βρίσκονται πάντα σε ισχύ.<br /><br /> Είναι βέβαιο πως ο κάθε θεατής των μεταβολών στις ρωσοτουρκικές σχέσεις δεν προφταίνει να μετρά τις μεταβολές τους, οι οποίες σημειώνονται με ταχύτατους ρυθμούς. Τις διακηρύξεις φιλίας και συνεργασίας διαδέχονται η αμφιβολία και η ψυχρότητα.<br /><br />Η μόνη διαφορά στις εναλλαγές θέρμης και ψύχους είναι μόνον ως προς την ταχύτητα των μεταβολών. Ως προς την ουσία, είναι σαφές πως ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Τούρκοι σχεδιάζουν για μακρόχρονη, φιλία, όχι μόνον επειδή δεν εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, αλλά φαίνεται πως οι σφαίρες επιρροής βρίσκονται πάντα σε ισχύ, με τις ΗΠΑ φυσικά να έχουν τον πρώτο λόγο.<br /><br />Όπως συμβαίνει και με την Ελλάδα, η Τουρκία και να θέλει δεν θα αφεθεί έξω από το δυτικό στρατόπεδο. Η γεωστρατηγική της θέση, είναι τόσο χρήσιμη για την Δύση, ώστε αν όντως επιθυμεί να διαρρήξει οριστικώς την σχέση της με τους Δυτικούς, υπάρχουν πολλοί τρόποι -τους οποίους γνωρίσαμε καλά κατά τα τελευταία χρόνια- που δεν θα της το επιτρέψουν.<br /><br />Βεβαίως, η Ρωσία δεν το αγνοεί αυτό, αλλά και την παραμικρή ψύχρανση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων θα την εκμεταλλευτεί. Τα οικονομικά συμφέροντα -αποκλειομένων των γεωπολιτικών- είναι μεγάλα, και για τις δύο χώρες, μόνον που ο Ερντογάν ελάχιστα ενδιαφέρεται για την οικονομική ζημία που υφίσταται η χώρα του.<br /><br />Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές -κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί σε λίγες ώρες- οι ρωσοτουρκικές σχέσεις είναι πάλι τεταμένες, με την Τουρκία να σπεύδει να υποστηρίξει τον αμερικανικό βομβαρδισμό του συριακού αεροδρομίου, θεωρώντας πως πρέπει να υπάρξει ενεργότερη συμμετοχή των ΗΠΑ στην αντιμετώπιση του Άσαντ (για τζιχαντιστές, ούτε λέξη). Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις όποιες συνεννοήσεις με τους Ρώσους, μόλις διέρρευσε ότι οι ΗΠΑ εξετάζουν στρατιωτικές επιλογές για το μέτωπο της Συρίας, λόγω της επίθεσης με χημικά την οποία καταλογίζουν στις δυνάμεις του Άσαντ, ο Ερντογάν έσπευσε να δηλώσει ότι η χώρα του θα τις στηρίξει, αναφέροντας μάλιστα ότι ελπίζει οι Αμερικανοί να μη μείνουν ξανά στα λόγια.<br /><br />Είναι βέβαιο ότι οι αναφορές αυτές έχουν προκαλέσει οργή στη Μόσχα και πρόκειται για ένα περιστατικό που έρχεται να προστεθεί στους δασμούς σε κομβικά ρωσικά προϊόντα στην τουρκική αγορά και τη σύγκρουση των δυο μερών με αντικείμενο τους Κούρδους στη βόρεια Συρία. Φαίνεται πως ξεκίνησαν και έμμεσα αντίποινα της Ρωσίας κατά της Τουρκίας.<br /><br />Οι ρωσικές αεροπορικές εταιρείες έλαβαν έγγραφη προειδοποίηση από την Ρωσική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας για το ενδεχόμενο να ανασταλούν οι πτήσεις τσάρτερ που πραγματοποιούν ρωσικές αεροπορικές με προορισμό την Τουρκία, μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Tass επικαλούμενο πηγή προσκείμενη στην διοίκηση αεροπορικής εταιρείας. Οι τουριστικοί πράκτορες, αξιολογούν την επιστολή της ρωσικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, ως προειδοποίηση για αποφυγή προβλημάτων με τις ταραχές στο εσωτερικό της Τουρκίας.<br /><br />Θυμίζω, πως η Τουρκία προηγουμένως, είχε εφαρμόσει κι αυτή αντίποινα στην συνεχιζόμενη υποστήριξη των Ρώσων της Συρίας, τους οποίους όμως υποστηρίζουν και οι Αμερικανοί, αλλά προς αυτούς δεν χωρούν αντίποινα παρά μόνον φραστικές πομφόλυγες. Απέκλεισε τα σιτηρά των Ρώσων από την τουρκική αγορά. Η Τουρκία, απρόσμενα, αποφάσισε να εξαιρέσει τα ρωσικά σιτηρά από τον κατάλογο των εισαγωγών άνευ δασμών, γεγονός που δημιούργησε προβλήματα στις ρωσικές εξαγωγές σιτηρών, καθώς η Τουρκία είναι ο δεύτερος μετά την Αίγυπτο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρωσικών σιτηρών.<br /><br />Αξίζει να σημειώσω την ύπαρξη μιας ρωσικής αφίσας που ειρωνεύεται τους Τούρκους, αναρτημένη στην Πρεσβεία της Άγκυρας, αλλά και σε tweet της ρωσικής Πρεσβείας. Όλως τυχαίως, η αφίσα απεικονίζει έναν Ρώσο στρατιώτη να γελά ενώ κάθεται πάνω σε ένα τύμπανο, που πήρε από έναν μικροσκοπικό Τούρκο στρατιώτη. Εμφανής αφορμή για να υπενθυμίσει η ρωσική Πρεσβεία αυτή τη στιγμή τα 100 χρόνια από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /> <br /> <a href="http://voria.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Επιβεβαιώνεται η λυκοφιλία στις ρωσοτουρκικές σχέσεις

Είναι σαφές πώς ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Τούρκοι σχεδιάζουν για μακρόχρονη φιλία, καθώς οι σφαίρες επιρροής βρίσκονται πάντα σε ισχύ. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα πρέπει να παίξει ρόλο σήμερα στην ΠΓΔΜ…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyq59eP0dhteLpkQGooSdj1l4F5qtzkInwag35qlMaocmweIaCy-1xyEanHgyROPkTa4PguXQQHFlr19hRbRdk7Grwnd8z6UhWBq_tXj-wMwnBApzXlFA_71H0DOKU0jTyE_gOB0ejyd1K/s1600/%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25BF+%25CF%2583%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A0%25CE%2593%25CE%2594%25CE%259C%25E2%2580%25A6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyq59eP0dhteLpkQGooSdj1l4F5qtzkInwag35qlMaocmweIaCy-1xyEanHgyROPkTa4PguXQQHFlr19hRbRdk7Grwnd8z6UhWBq_tXj-wMwnBApzXlFA_71H0DOKU0jTyE_gOB0ejyd1K/s640/%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25BF+%25CF%2583%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A0%25CE%2593%25CE%2594%25CE%259C%25E2%2580%25A6.jpg" width="640" /></a></div> <br />Στην Τουρκία υπάρχει ο όρος «ο φίλος της μαύρης ημέρας». Πρόκειται για εκείνον που την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σου (τη μαύρη σου ημέρα) θα σου συμπαρασταθεί και θα σε στηρίξει. Η ΠΓΔΜ, το γειτονικό μας κράτος, περνά αυτή την περίοδο τη δική της μαύρη ημέρα.<br /><br />Γράφει ο <b>Άγγελος Μ. Συρίγος*</b><br />ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ<br /><br />Οι σχέσεις Ελλάδος-ΠΓΔΜ ξεκίνησαν άσχημα από την αρχή. Από τη φύση του το νέο κράτος έφερε μέσα του τον αλυτρωτισμό που στόχευε στα εδάφη της ιστορικής Μακεδονίας. Ο συμβιβασμός που επετεύχθη διά της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, αποκατέστησε τις διμερείς σχέσεις και περιόρισε την επίσημη έκφραση του αλυτρωτισμού. Στην πράξη, όμως, λειτούργησε ως οριστική συμφωνία, καθότι η Ελλάδα είχε παραδώσει όλα τα όπλα που διέθετε για να πιέσει τα Σκόπια να αποδεχθούν λύση στο θέμα του ονόματος.<br /><br />Ακολούθησε μια περίοδος ανθηρών οικονομικών σχέσεων. Έκτοτε η Ελλάδα είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της γειτονικής χώρας. Η οικονομική εξάρτηση της ΠΓΔΜ από την Ελλάδα δεν επέτρεψε στην τελευταία να πείσει (πολλώ δε μάλλον να πειθαναγκάσει) την ηγεσία των Σκοπίων να αλλάξει τη στάση της στο θέμα της ονομασίας. Αντιθέτως, επί πρωθυπουργίας Γκρούεφσκι (2006-2016) η χώρα διολίσθησε στην παράνοια του σφετερισμού περιόδων της ελληνικής Ιστορίας για τη δημιουργία ενός τεχνητού ένδοξου παρελθόντος.<br /><br />Εδώ και τρία χρόνια η χώρα βρίσκεται σε περιδίνηση. Ξεκίνησε ως πολιτική κρίση με τον αυταρχισμό της περιόδου Γκρούεφσκι. Τείνει να εξελιχθεί σε υπαρξιακή κρίση του κράτους λόγω της αρνήσεως του Σλαβομακεδόνα προέδρου Ιβανόφ να επιτρέψει στην αντιπολίτευση να σχηματίσει κυβέρνηση.<br /><br />Ο λόγος είναι ότι στον υπό εκκόλαψη κυβερνητικό σχηματισμό γύρω από την αντιπολίτευση, συμμετέχουν και τα αλβανικά κόμματα της χώρας. Με την καθοδήγηση του Αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα, έχουν υιοθετήσει από τον Δεκέμβριο του 2016 τη λεγόμενη «αλβανική πλατφόρμα» που στοχεύει, μεταξύ άλλων, να καταστήσει την αλβανική δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας.<br /><br />Αυτό φέρνει στην επιφάνεια το μακροπρόθεσμο πρόβλημα των δυτικών Βαλκανίων: τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό. Από την επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο το 1999 και εντεύθεν οι Αλβανοί ζουν τον θρίαμβο του εθνικισμού τους. Τείνουν να πραγματώσουν το όνειρο των δυόμισι Αλβανιών (Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο και οι δυτικές περιοχές της ΠΓΔΜ).<br /><br />Ο επιθετικός τρόπος που το επιδιώκουν και η παράλληλη σύγκρουσή τους με τον επίσης επιθετικό (αλλά ταπεινωμένο) σερβικό εθνικισμό, δυναμιτίζουν τη σταθερότητα στην περιοχή. Το σημείο αποσταθεροποιήσεως δείχνει πλέον ότι θα είναι η ΠΓΔΜ. Το χειρότερο είναι ότι στη διαμάχη εμπλέκονται ευθέως Ρωσία και Ε.Ε. με εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις.<br /><br />Έως σήμερα το θέμα των σχέσεων Ελλάδος-ΠΓΔΜ είχε δύο διαστάσεις. Σε πρώτο επίπεδο είναι ένα κράτος που μας δυσκόλεψε πολύ στις διεθνείς σχέσεις και μας στέρησε πολύτιμες δυνάμεις από άλλα διπλωματικά μέτωπα, με κύριο αυτό των ελληνοτουρκικών. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όλη αυτή η ιστορία κατέστησε την Ελλάδα μέρος της βαλκανικής κρίσεως.<br /><br />Τα πράγματα τώρα αλλάζουν. Περαιτέρω αποσταθεροποίηση των Σκοπίων οδηγεί στη διάλυσή τους και σε αποσταθεροποίηση όλων των Βαλκανίων. Κάτι τέτοιο θα φέρει τις ταραχές και τον πόλεμο στην πόρτα μας. Επιπλέον, η Ελλάδα ενδιαφέρεται για την ύπαρξη της ΠΓΔΜ διότι με αυτό τον τρόπο εμποδίζεται η δημιουργία μεγάλης Βουλγαρίας και μεγάλης Αλβανίας, που θα σπεύσουν να καλύψουν το κενό που θα δημιουργηθεί σε περίπτωση διαλύσεως της ΠΓΔΜ.<br /><br />Ειδικώς με τη Βουλγαρία έχουμε εδώ και 40 χρόνια εξαιρετικές σχέσεις παρά την επί αιώνες αιματοχυσία των δύο λαών μας. Ας μη θεωρούμε βέβαιον ότι θα συνεχιστούν οι καλές σχέσεις εάν η Βουλγαρία βρεθεί να γειτνιάζει με τις ευαίσθητες εθνικά περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας.<br /><br />Η ΠΓΔΜ βιώνει τη δική της «μαύρη ημέρα». Η Ελλάδα πρέπει να φερθεί ως ο φίλος που θα τη στηρίξει για τη συνέχιση της αυτόνομης υπάρξεώς της. Άλλωστε, είμαστε το μοναδικό κράτος με το οποίο συνορεύει που δεν έχουμε εδαφικές βλέψεις. Πρέπει να μεσολαβήσουμε για να βρεθεί πολιτική λύση. <br /><br />Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ως η πλέον σταθερή χώρα της περιοχής, οφείλουμε να έχουμε και επιχειρήματα και ιδέες για την εικόνα των νέων Βαλκανίων. Μόνον έτσι μπορούμε να διατηρήσουμε την ειρήνη στα Βαλκάνια και να ξαναχτίσουμε σε βάθος χρόνου την αξιοπιστία μας.<br /><br /><b><i>* Ο κ. Αγγελος Μ. Συρίγος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.</i></b><div> <b><i><br /></i></b><a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η Ελλάδα πρέπει να παίξει ρόλο σήμερα στην ΠΓΔΜ…

Στην Τουρκία υπάρχει ο όρος «ο φίλος της μαύρης ημέρας». Πρόκειται για εκείνον που την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σου (τη μαύρη σου ημέρα...

Διαβάστε την συνέχεια