Η Ελληνική Αιγιαλίτιδα Ζώνη και η Προοπτική Επέκτασής της

<img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/08/171856-22-.jpg" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ελλάδα έχει «και το καρπούζι και το μαχαίρι» στο θέμα της επέκτασης των Χ.Υ. στα 12νμ</span></h3>Του Δρ. <b>Γιώργου Λιμαντζάκη</b>*<br /><br />Τα χωρικά ύδατα ή αιγιαλίτιδα ζώνη αποτελούν την πρώτη θαλάσσια περιοχή στην οποία αναγνωρίστηκε η κυριαρχία του παράκτιου κράτους ήδη από τον 17ο αιώνα. Ο πρώτος που αναφέρθηκε στην κυριαρχία αυτή ήταν ο Hugo Grotius στο βιβλίο του De jure belli ac pacis (Περί του Νόμου του Πολέμου και της Ειρήνης) το 1625, ο οποίος υποστήριξε ότι η κυριαρχία στη θάλασσα αποκτάται όπως και στην ξηρά, αλλά αποδυναμώνεται όσο κανείς απομακρύνεται από αυτήν [1].<br /><br /><img height="640" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/08/1-1-296x300.jpg" width="631" /><div><br /></div><div>Με δεδομένο ότι ο ορισμός αυτός ήταν ασαφής ως προς το καθεστώς και το πλάτος της αιγιαλίτιδας, μεγαλύτερη απήχηση βρήκαν οι ιδέες του Cornelius van Bynkershoek, ο οποίος υποστήριξε στο βιβλίο του De Dominio Maris Dissertatio (Περί της Κυριαρχίας στην Θάλασσα) το 1702 ότι δεν μπορεί να υπάρχει κυριαρχία στην θάλασσα αν δεν φτάνει εκεί η εξουσία (ή βία) της ξηράς, συνδέοντας το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης με αυτό του βεληνεκούς των κανονιών, το οποίο όρισε συμβατικά στα 3 ν. μίλια (παρά το γεγονός ότι το πραγματικό βεληνεκές των κανονιών της εποχής δεν υπερέβαινε το 1,5 μίλι).<br /><br />Παρότι τις επόμενες δεκαετίες φάνηκε να διαμορφώνεται μια συναίνεση μεταξύ των παράκτιων κρατών ως προς το καθεστώς της αιγιαλίτιδας και τα δικαιώματα κυριαρχίας που μπορούσαν να ασκήσουν τα παράκτια κράτη σε αυτήν, δεν υπήρχε συμφωνία ως προς το πλάτος της. Ο κύριος λόγος για αυτό ήταν ότι οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις (ιδίως η Βρετανία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία) ήθελαν να διατηρήσουν αλώβητη την ελευθερία των θαλασσών, ενώ άλλα κράτη ήθελαν να επεκτείνουν την δικαιοδοσία τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει ομοιόμορφη πρακτική μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς άλλα κράτη όριζαν την αιγιαλίτιδα ζώνη τους στα 3 ν. μίλια και άλλα «σε απόσταση ορατότητας γυμνού οφθαλμού», ένας ορισμός φύσει προβληματικός, καθώς η απόσταση διαφέρει ανάλογα με το αν κοιτάζει κανείς το πλοίο από την ακτή ή την ακτή από το πλοίο, ενώ την ορατότητα επηρεάζουν σημαντικά -και ίσως κατά κανόνα στις βόρειες χώρες- οι καιρικές συνθήκες.</div><div><br />Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ<br /><br />Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών έγιναν σοβαρές προσπάθειες να συζητηθεί και να διευθετηθεί το θέμα σε διεθνές επίπεδο. Για τον σκοπό αυτό συγκλήθηκε η Διάσκεψη της Χάγης το 1930, αλλά τα κράτη που συμμετείχαν σε αυτή δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε έναν ορισμό, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσει συμβατική ισχύ ο εθιμικός κανόνας των 3 ν. μιλίων που είχαν υιοθετήσει τα περισσότερα κράτη. Μόλις έναν χρόνο αργότερα, η Ελλάδα ψήφισε τον νόμο 5017/1931 «περί πολιτικής αεροπορίας», ο οποίος όριζε ότι το κράτος ασκεί πλήρη και απόλυτη κυριαρχία στον ατμοσφαιρικό χώρο πάνω από το έδαφός του, στον οποίο «περιλαμβάνονται τα χωρικά ύδατα και ο υπερκείμενος ατμοσφαιρικός αέρας» (άρθρο 1, παρ. 2). Τον ίδιο χρόνο εκδόθηκε Προεδρικό Διάταγμα «περί καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων όσον αφορά τα ζητήματα της Αεροπορίας και της Αστυνομίας αυτής», με το οποίο ορίστηκε ότι το πλάτος της αιγιαλίτιδας που αναφέρεται στο άρθρο 2 του νόμου 5017 είναι 10 ν. μίλια από τις ακτές της επικράτειας.<br /><br />Παρά ταύτα, το βασικό νομοθέτημα που ρύθμισε την έκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης ήταν ο αναγκαστικός νόμος 230/1936, ο οποίος όριζε στο ένα και μοναδικό του άρθρο ότι η έκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης ορίζεται σε έξι ναυτικά μίλια από την ακτή, χωρίς να θίγονται οι διατάξεις σε ισχύ που αφορούν ειδικές περιπτώσεις και σύμφωνα με τις οποίες η αιγιαλίτιδα ζώνη ορίζεται «μείζων ή ελάσσων των εξ ναυτικών μιλίων». Κατά συνέπεια, ο νόμος του 1936 θεωρείται επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 3 ν. μίλια που εφάρμοζε έως τότε εθιμικά η Ελλάδα (και τα περισσότερα κράτη) στα 6 ν. μίλια. Η κίνηση αυτή δεν είχε ως κίνητρο την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου ή της ανατολικής Μεσογείου, αλλά το να αντιμετωπιστούν οι επεκτατικές τάσεις της φασιστικής Ιταλίας, η οποία κατείχε τα Δωδεκάνησα και εγκαθιστούσε στρατιωτικές βάσεις και εποίκους σε αυτά. Η Τουρκία δεν αντέδρασε στην επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας, αλλά αντιθέτως, έδειξε με την στάση της ότι την αποδέχεται.</div><div><br />ΟΙ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ<br /><br />Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα Ηνωμένα Έθνη πήραν νέες πρωτοβουλίες για την κωδικοποίηση του διεθνούς δικαίου ως προς τον θαλάσσιο χώρο. Η πρώτη Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS, United Nations Convention on the Law of the Sea) έγινε στην Γενεύη το 1956 και είχε ως αποτέλεσμα την υπογραφή τεσσάρων σημαντικών συμβάσεων το 1958, αλλά καμία από αυτές δεν όριζε σαφώς το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Το θέμα τέθηκε και πάλι στην δεύτερη Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS II) που έγινε το 1960, αλλά τα κράτη χωρίστηκαν σε δύο κυρίως ομάδες, εκ των οποίων καμία δεν κατάφερε να επικρατήσει. Η τρίτη και πιο αξιόλογη προσπάθεια για την κωδικοποίηση και ομογενοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας ξεκίνησε το 1973, όταν συγκλήθηκε στη Νέα Υόρκη η τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τον σκοπό αυτό (UNCLOS III). Θεωρώντας ότι η διεθνής συγκυρία ήταν ευνοϊκή, η Ελλάδα εξέδωσε το νομοθετικό διάταγμα 187/1973 «περί Κώδικος Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου», σύμφωνα με το οποίο το πλάτος των χωρικών υδάτων ορίστηκε «εις εξ ναυτικά μίλια, δυνάμενον να ορισθεί και διαφόρως διά Προεδρικών Διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει του Υπουργικού Συμβουλίου» (άρθρο 139).<br /><br />Εκτιμώντας -ορθά- ότι οι διαφαινόμενες αλλαγές στο Δίκαιο της Θάλασσας θα ευνοούσαν την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία επιδόθηκε σε μια έντονη διπλωματική προσπάθεια να ακυρώσει την προοπτική αυτή, ή έστω να την περιορίσει. Στο πλαίσιο αυτό, η Άγκυρα υποστήριξε ότι το Αιγαίο είναι μια «ημίκλειστη θάλασσα» που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως «ειδική περίπτωση», με τα όποια προβλήματα καθορισμού της αιγιαλίτιδας και οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας σε αυτό να αντιμετωπίζονται με «ειδικές λύσεις, πέραν των γενικών κανόνων και αρχών που προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες». Προς την κατεύθυνση αυτή η Τουρκία πρότεινε -με την συνεπικουρία της Τυνησίας- την θέσπιση ειδικού νομικού καθεστώτος για τα νησιά που βρίσκονται κοντά στις ακτές ενός κράτους αλλά ανήκουν σε άλλο, ενώ παράλληλα εκδήλωσε την αντίθεσή της στην καθιέρωση γενικού κανόνα που θα επέτρεπε στα παράκτια κράτη να επεκτείνουν την αιγιαλίτιδά τους μέχρι τα 12 ν. μίλια. Οι προτάσεις της ωστόσο δε βρήκαν απήχηση, εξέλιξη που ώθησε την Τουρκία να επιχειρήσει να πείσει παρασκηνιακά τις αντιπροσωπείες των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης ότι η επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας θα είχε δυσμενείς συνέπειες για την ελεύθερη κίνηση των στόλων τους στο Αιγαίο και τον Εύξεινο Πόντο. <br /><br /></div><div>Ενθαρρυμένη από την επιλογή πολλών κρατών να επεκτείνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη τους ενώ η τρίτη Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη, τον Ιούνιο του 1974 η Ελλάδα εκδήλωσε την πρόθεση να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν. μίλια. Η Άγκυρα έσπευσε να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο με απειλές, με τον Τούρκο κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώνει ότι «τυχόν επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας στα 12 ναυτικά μίλια θα συνεπαγόταν ελληνοτουρκικό πόλεμο». Η επιθετική τοποθέτηση της Τουρκίας ερχόταν σε αντίθεση με την καθιερωμένη διεθνή πρακτική, καθώς η επέκταση της αιγιαλίτιδας ήταν και είναι ζήτημα που άπτεται αποκλειστικά της διακριτικής ευχέρειας του παράκτιου κράτους. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο έναν μήνα αργότερα (20 Ιουλίου 1974) οδήγησε τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου, ενώ επηρέασε σημαντικά τις διεθνείς σχέσεις τους και την θέση τους στο ΝΑΤΟ. Το τέλος των επιχειρήσεων στην Κύπρο δεν ευνόησε την αποκατάσταση των σχέσεων, ενώ οι τουρκικές απειλές για την προοπτική επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας επαναλήφθηκαν μερικούς μήνες αργότερα, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ (Süleyman Demirel) δήλωσε στις 15 Απριλίου 1975 ότι «η Τουρκία δε θα αναγνώριζε επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας σε 12 μίλια» και ότι «σε κάθε τετελεσμένο γεγονός η Άγκυρα θα απαντήσει με τετελεσμένο γεγονός».<br /><br />Παρότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις παρέμειναν τεταμένες για καιρό, οι εργασίες της τρίτης Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας ολοκληρώθηκαν απρόσκοπτα και το τελικό κείμενο υιοθετήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 30 Απριλίου 1982. Το αποτέλεσμα ήταν η ομώνυμη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία υπογράφηκε από εκπροσώπους 120 κρατών στο Μοντέγκο Μπέι της Τζαμάικα στις 10 Δεκεμβρίου 1982. Ιδιαίτερα σημαντικό για τα ελληνικά συμφέροντα ήταν το άρθρο 3 της Σύμβασης, το οποίο ορίζει ότι «Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης του. Το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης δεν υπερβαίνει τα 12 ν. μίλια και μετριέται από τις γραμμές βάσης που καθορίζονται σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση». Σε εφαρμογή της Σύμβασης, από το 1982 έως σήμερα 148 από τα 152 παράκτια κράτη στον κόσμο έχουν υιοθετήσει αιγιαλίτιδα πλάτους 12 ν. μιλίων. Η μεγάλη πλειονότητα αυτών είναι συμβαλλόμενα μέρη στην Σύμβαση, αν και υπάρχουν τρία συμβαλλόμενα κράτη που διεκδικούν αιγιαλίτιδα διπλάσια ή και πολλαπλάσια αυτής που προβλέπει η Σύμβαση.<br /><br /></div><div>ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΚΤΟΤΕ<br /><br />Η αποτυχία της Άγκυρας να επιβάλει την άποψη ότι το καθεστώς των 12 ν. μιλίων δεν μπορούσε να την δεσμεύει την ώθησε σε δύο σπασμωδικές ενέργειες: Η πρώτη από αυτές ήταν η απόφαση να μην υπογράψει την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας μαζί με την συντριπτική πλειονότητα των κρατών της διεθνούς κοινότητας, παρότι εφάρμοσε ορισμένες από τις διατάξεις της στη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο. Η δεύτερη ήταν ότι εξέδωσε νόμο με βάση τον οποίο η οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων της θα γίνεται με βάση την αρχή της ευθυδικίας (equity) και όχι με βάση τη μέση γραμμή (median line)  Με την έκδοση αυτού του νόμου δημιούργησε συνειδητά ένα πρόσθετο πρόβλημα στις -ήδη επιβαρυμένες- ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς η υιοθέτηση της αρχής της ευθυδικίας δεν επηρεάζει μόνο τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας (που ήταν το κύριο αίτιο τριβής την εποχή εκείνη), αλλά δημιουργεί σημαντικά προβλήματα και στον καθορισμό του συνόρου μεταξύ των αιγιαλίτιδων της Ελλάδας και της Τουρκίας στο βορειοανατολικό Αιγαίο, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αμφισβητήσει και το θαλάσσιο σύνορο που συμφωνήθηκε μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας το 1932 ως προς τα Δωδεκάνησα και την απέναντι μικρασιατική ακτή.<br /><br />Παρά τις αντιδράσεις της Τουρκίας, η Ελλάδα κύρωσε την Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας με το νόμο 2321/1995, το άρθρο 2 του οποίου ορίζει ότι «η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 3 της κυρούμενης Συμβάσεως να επεκτείνει σε οποιονδήποτε χρόνο το εύρος της χωρικής της θάλασσας μέχρι αποστάσεως 12 ν. μιλίων». Ως αντίδραση στην κίνηση αυτή, τον Ιούνιο του 1995 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση εξέδωσε ένα ψήφισμα που ανέφερε ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει την «ισορροπία» που είχε δημιουργηθεί με την Συνθήκη της Λωζάνης (1923) όταν επέκτεινε την ελληνική αιγιαλίτιδα στα 6 ν. μίλια το 1936. Θέλοντας να αποτρέψει την πλήρη ανατροπή της «ισορροπίας» αυτής, η Εθνοσυνέλευση δήλωσε ότι η Τουρκία «δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα διεξάγει την θαλάσσια επικοινωνία της με τις ανοιχτές θάλασσες και τους ωκεανούς διαμέσου των ελληνικών χωρικών υδάτων, καθώς έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο». Στο πλαίσιο αυτό, «η Τουρκική Εθνοσυνέλευση αποφάσισε να εκχωρήσει στην τουρκική κυβέρνηση όλες τις αρμοδιότητες να λάβει μέτρα, ακόμη και στρατιωτικά, για την διατήρηση και υπεράσπιση των ζωτικών συμφερόντων της χώρας μας». Η απειλή λήψης στρατιωτικών μέτρων αποτελεί ευθεία παραβίαση του άρθρου 2.4. του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με τον οποίο η απειλή χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις απαγορεύεται όσο και η ίδια η χρήση της. Είναι δε αξιοπρόσεκτο ότι η τουρκική απειλή πολέμου δεν αφορά παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, αλλά την περίπτωση όπου ένα κράτος ασκεί δικαιώματα που προβλέπει το συμβατικό και εθιμικό διεθνές δίκαιο. Παρά ταύτα, η Άγκυρα εξακολουθεί να υποστηρίζει έως σήμερα ότι τυχόν επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων αποτελεί για την ίδια αιτία πολέμου (casus belli).<br /><br />Η Τουρκία υποστηρίζει ότι η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας είναι κατ’ αυτήν res inter alios pacta (αντικείμενο συμφωνίας τρίτων), κατά συνέπεια δεν μπορεί να την δεσμεύει επειδή δεν την έχει υπογράψει. Ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί, επειδή η Σύμβαση κωδικοποίησε εθιμικό δίκαιο που βρισκόταν ήδη σε ισχύ, ενώ η υπογραφή και επικύρωσή της από την συντριπτική πλειονότητα των κρατών του πλανήτη τής προσέδωσε και συμβατική ισχύ, ανεξάρτητα από τις δηλώσεις και επιθυμίες της Άγκυρας. Το διεθνές δίκαιο δέχεται ότι ένας κανόνας δικαίου μπορεί να μη δεσμεύει ένα κράτος όταν αυτό έχει εκδηλώσει με συνέπεια και συνέχεια την αντίθεσή του στο στάδιο του σχηματισμού του, μέσω της πρακτικής του, της συμπεριφοράς του και των δηλώσεων των εκπροσώπων του, περίπτωση κατά την οποία θεωρείται «επίμονος αντιρρησίας». Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Τουρκίας, καθώς η όψιμη αντίθεσή της στον κανόνα των 12 ν. μιλίων έρχεται σε αντίθεση με την αποδοχή του ίδιου κανόνα κατά την Διάσκεψη της Γενεύης το 1956, όταν ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ δήλωσε ότι «το όριο των 12 ν. μιλίων έχει ήδη γίνει αρκούντως αποδεκτό στην πρακτική, για να μπορεί να θεωρηθεί κανόνας του διεθνούς δικαίου». <br /><br /><img height="640" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/08/10-276x300.jpg" width="589" /><br /><i>Χωρικά ύδατα στα 10 ναυτικά μίλια.</i><br /><br />Ο τρόπος που η Τουρκία ερμηνεύει το διεθνές δίκαιο δεν είναι μόνο ασυνεχής, αλλά και επιλεκτικός, αφού σύμφωνα με το Πρωτόκολλο που υπογράφτηκε μεταξύ της Τουρκίας και της Σοβιετικής Ένωσης στις 17 Απριλίου 1973 οι δύο χώρες όρισαν την αιγιαλίτιδα ζώνη τους στον Εύξεινο Πόντο στα 12 ν. μίλια. Λίγο αργότερα η Άγκυρα επέκτεινε την αιγιαλίτιδα των μεσογειακών ακτών της στα 12 ν. μίλια, ενώ το 1981 έστειλε διάβημα στην Συρία ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει διεύρυνση της αιγιαλίτιδάς της πέρα από τα 12 ν. μίλια. Οι πράξεις αυτές αποδεικνύουν ότι η Τουρκία έχει όχι μόνο αποδεχθεί ρηματικά τον κανόνα των 12 ν. μιλίων, αλλά έχει προχωρήσει και στην εφαρμογή του (και μάλιστα ως προς το μεγαλύτερο μέρος των ακτών της). Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να αρνείται σε μια άλλη χώρα -γείτονα ή μη- να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που έχει ασκήσει και η ίδια. Θέλοντας να διατηρήσει μια στοιχειώδη αξιοπιστία, η Άγκυρα δεν προχώρησε στην επέκταση της αιγιαλίτιδας των ακτών της που βρίσκονται απέναντι από την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να διατηρεί αιγιαλίτιδα πλάτους 6 ν. μιλίων στο Αιγαίο. Το αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό στο είδος του (sui generis) θαλάσσιο καθεστώς, το οποίο είναι σε αρκετά σημεία αντίθετο με την διεθνή πρακτική και το διεθνές δίκαιο. Η ύπαρξη και μόνο αυτού του καθεστώτος επιβεβαιώνει ότι η απόπειρα της Τουρκίας να αμφισβητήσει το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει την δική της αιγιαλίτιδα δεν έχει νομική ή ηθική βάση, αλλά εξυπηρετεί αποκλειστικά την σκοπιμότητα της μη επέκτασης της ελληνικής κυριαρχίας σε μεγάλο μέρος του Αιγαίου.</div><div><br />ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΚΥΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑΣ;<br /><br />Με δεδομένη την ιδιαίτερη σπουδή της Τουρκίας να αποτρέψει την επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας, οφείλουμε να εξετάσουμε τι θα άλλαζε σε μια τέτοια περίπτωση. Σήμερα, τα ελληνικά χωρικά ύδατα αποτελούν το 43,68% του Αιγαίου, τα τουρκικά το 7,47% και τα διεθνή ύδατα το 48,85%. Σε περίπτωση που οι δύο χώρες επεκτείνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη τους στα 12 ν. μίλια, τα ποσοστά αυτά θα αλλάξουν σε 73%, 8,76% και 15% αντίστοιχα [22]. Από την αναφορά αυτών των ποσοστών και μόνο γίνεται σαφές ότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα σχεδόν θα διπλασιαστούν (θέτοντας ένα επιπλέον 29,32% του Αιγαίου υπό ελληνική κυριαρχία), ενώ τα τουρκικά θα γνωρίσουν μια οριακή αύξηση (κατά 1,29% του συνόλου).<br /><br />Η Άγκυρα υποστηρίζει ότι σε αυτή την περίπτωση το Αιγαίο θα γίνει μια «ελληνική λίμνη», ενώ θα περιοριστεί σημαντικά η ελεύθερη ναυσιπλοΐα από και προς τις τουρκικές ακτές στο Αιγαίο, από όπου διεξάγεται περισσότερο από το 80% του εξωτερικού εμπορίου της Τουρκίας. Η ερμηνεία αυτή είναι -και πάλι- καταχρηστική, καθώς η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ορίζει με τρόπο απόλυτα σαφή ότι «τα πλοία όλων των κρατών απολαμβάνουν δικαίωμα αβλαβούς διελεύσεως, ήτοι της ναυσιπλοΐας δια της χωρικής θαλάσσης ενός παράκτιου κράτους με το σκοπό απλής, αδιακόπου και άνευ παρεκκλίσεων διελεύσεως» (άρθρο 17), υπό την προϋπόθεση ότι «η διέλευση αυτή δεν προκαλεί κινδύνους δια την ειρήνη, την ασφάλεια και την έννομη τάξη του παράκτιου κράτους» (άρθρο 19). Εφόσον ο όρος αυτός τηρείται, ο τουρκικός εμπορικός στόλος δεν μπορεί να εμποδιστεί από το να διαπλέει το Αιγαίο, ακόμη και αν η Ελλάδα επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στο απώτατο προβλεπόμενο όριο.<br /><br />Μια άλλη σημαντική επίπτωση της επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας είναι ότι θα περιοριστεί σε βαθμό ανάλογο με τα διεθνή ύδατα και η υφαλοκρηπίδα για την οποία ερίζουν οι δύο χώρες από το 1973. Η προοπτική αυτή ανησυχεί ιδιαίτερα την Τουρκία, καθώς -με βάση το διεθνές εθιμικό και συμβατικό δίκαιο που η Άγκυρα αμφισβητεί- η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να προχωρήσει ανά πάσα στιγμή σε επέκταση των χωρικών υδάτων της, υπάγοντας άμεσα μεγάλο μέρος του αμφισβητούμενου βυθού όχι απλά υπό ελληνικό έλεγχο (καθώς ο θεσμός της υφαλοκρηπίδας αφορά συγκεκριμένα κυριαρχικά δικαιώματα), αλλά υπό ελληνική κυριαρχία, αντίστοιχη με αυτή που ένα κράτος έχει στην χερσαία επικράτειά του και στα εσωτερικά του ύδατα (λίμνες και ποταμούς)</div><div>.<br />ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΚΗΣ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥΣ<br /><br />Παρότι η Ελλάδα έχει λοιπόν «και το καρπούζι και το μαχαίρι» ως προς την διευθέτηση των ζητημάτων αυτών -ή τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό- η ελληνική πλευρά επέλεξε να συζητήσει την προοπτική επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας σε διμερές επίπεδο το 2002, στο πλαίσιο των λεγόμενων «διερευνητικών συνομιλιών» με την Τουρκία. Τον Νοέμβριο του 2003, οι δύο πλευρές έφτασαν πολύ κοντά στην επίτευξη μιας συμφωνίας, η οποία -σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία- θα είχε τα εξής χαρακτηριστικά: Η ελληνική πλευρά θα προέβαινε αρχικά στην επέκταση της αιγιαλίτιδας των ηπειρωτικών ακτών (συμπεριλαμβανομένης της Εύβοιας) στα 12 ν. μίλια, και στην συνέχεια σε μια «περιορισμένη» ή «τμηματική επέκταση» της αιγιαλίτιδας των νησιωτικών ακτών μέχρι τα 8, τα 9 ή τα 10 ν. μίλια, χωρίς να είναι σαφές αν το πλάτος αυτό θα αφορούσε όλα τα νησιά (ή αν θα ήταν λιγότερο για τα πιο κοντινά στην Τουρκία). Ακολούθως, η Ελλάδα θα επέκτεινε ή θα περιόριζε τον εναέριο χώρο ώστε να ταυτίζεται με το πλάτος των χωρικών υδάτων, ενώ οι περιοχές που θα έμεναν εκτός των ελληνικών και τουρκικών χωρικών υδάτων θα ήταν αυτές για τις οποίες τα δύο κράτη θα προχωρούσαν σε έναν δεύτερο κύκλο συνομιλιών (με σκοπό την οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας), και σε περίπτωση μη συμφωνίας θα προσέφευγαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε άλλο διαιτητικό όργανο.<br /><br />Η Τουρκία φαίνεται ότι είχε συμφωνήσει κατ’ αρχήν σε αυτή την βάση, αλλά η συμφωνία δεν οριστικοποιήθηκε επειδή ο τότε πρωθυπουργός έκρινε ότι θα ήταν δύσκολο να ψηφιστεί από την Βουλή. Μια δεύτερη προσπάθεια στο ίδιο πνεύμα έγινε το 2010, αλλά υπήρξε επίσης άκαρπη.<br /><br />Σε περίπτωση που η συμφωνία αυτή εφαρμοζόταν, θα προσέφερε «λύση» σε τουλάχιστον δύο από τις διαφορές που ταλανίζουν τις σχέσεις των δύο χωρών εδώ και δεκαετίες (πλάτος αιγιαλίτιδας, πλάτος εναερίου χώρου), ενώ θα περιόριζε το διακύβευμα και θα διευκόλυνε την διευθέτηση μιας τρίτης διαφοράς (αυτής της υφαλοκρηπίδας). Από την άλλη, τόσο το γεγονός ότι έγινε τέτοια διαπραγμάτευση όσο και το αποτέλεσμά της είναι ιδιαίτερα προβληματικά για τουλάχιστον δύο λόγους.<br /><br />Ο πρώτος και σημαντικότερος είναι ότι η Ελλάδα φάνηκε διατεθειμένη να έρθει σε συνεννόηση με την Τουρκία για να ασκήσει ένα δικαίωμα που το διεθνές δίκαιο προβλέπει ότι μπορεί να ασκήσει μονομερώς, όποτε επιλέξει. Η ενημέρωση και η παροχή διευκολύνσεων στα κράτη που ενδιαφέρονται και έχουν έννομο συμφέρον για την διενέργεια της διεθνούς ναυσιπλοΐας σε διεθνή στενά (όπως αυτά που σχηματίζονται στο Αιγαίο) είναι ένα ζήτημα, και η διμερής διαπραγμάτευση με στόχο την συναίνεση ή την συμφωνία της Τουρκίας για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων είναι ένα άλλο.<br /><br />Ο δεύτερος -και ίσως εξίσου σημαντικός- λόγος είναι ότι η ελληνική πλευρά φάνηκε διατεθειμένη να προχωρήσει σε διάκριση των εδαφών της επικράτειας σε ηπειρωτικά και νησιωτικά, αποδεχόμενη -σε αντίθεση με όσα προβλέπει το διεθνές εθιμικό και συμβατικό δίκαιο και όσα η Ελλάδα υποστηρίζει επίσημα εδώ και δεκαετίες- ότι τα νησιωτικά εδάφη μπορεί να έχουν μειωμένη επήρεια σε σχέση με τα ηπειρωτικά. Η διάκριση αυτή έγινε προφανώς με σκοπό να ικανοποιήσει την Τουρκία και να λειτουργήσει ως «αντάλλαγμα», αλλά τυχόν επικύρωση και εφαρμογή της θα δημιουργούσε ένα ιδιαίτερα αρνητικό προηγούμενο για την διευθέτηση των άλλων διμερών διαφορών -είτε σε διμερή βάση, είτε με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο ή άλλο διαιτητικό όργανο. Με άλλα λόγια, πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να ζητήσει από το Διεθνές Δικαστήριο να αποδώσει πλήρη επήρεια στα νησιά του Αιγαίου -και δη στα πιο «απομονωμένα»- ως προς την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, όταν η ίδια θα είχε δεχτεί κάτι διαφορετικό ως προς τον εναέριο χώρο και την αιγιαλίτιδα;<br />ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ;<br /><br />Συνεπεία των παραπάνω, φαίνεται ότι η διεθνής πρακτική και η διεθνής νομολογία δεν έχουν πείσει την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική βουλή να προχωρήσουν σε επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας έως σήμερα. Η Άγκυρα είναι σίγουρα αντίθετη σε μια τέτοια κίνηση και το τουρκικό casus belli του 1995 παραμένει θεωρητικά σε ισχύ, αλλά από την στιγμή που η απειλή χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις είναι -και οφείλει να αντιμετωπίζεται ως- παράνομη, η πολιτική της Ελλάδας δεν μπορεί να στηρίζεται στην αποδοχή των παράνομων πράξεων ή απειλών της άλλης πλευράς (όπως γίνεται και στην περίπτωση της Κύπρου). Αφού θεωρούμε ότι η νομική θέση της χώρας μας είναι ισχυρή -και είναι, γιατί με αυτήν συνάδει η διεθνής πρακτική και το διεθνές δίκαιο που έχει διαμορφωθεί μέσα από την συμπεριφορά και αναγνώριση της μεγάλης πλειονότητας των κρατών του πλανήτη- η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα δείξει έμπρακτα ότι οι τουρκικές απειλές δεν έχουν θέση και ισχύ στις διμερείς μας σχέσεις και στην διεθνή πολιτική, ενώ θα απεγκλωβιστεί από την «θλιβερή μοναξιά» στην οποία βρίσκεται εδώ και δεκαετίες και θα αξιοποιήσει τους πόρους και τις δυνατότητες όπως και όπου προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο. <br /><br /><img height="640" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/08/12-276x300.jpg" width="589" /><br /><i>Χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια</i><br /><br />Ως προς το πώς θα συμβεί αυτό, θεωρώ ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας από τα 6 στα 10 ν. μίλια (χωρίς περιορισμούς ή διαφοροποιήσεις οποιουδήποτε είδους), ώστε αυτή να έχει το ίδιο πλάτος με τον ελληνικό εναέριο χώρο. Η επέκταση αυτή θα «υπενθύμιζε» στην Τουρκία ότι η άσκηση του σχετικού δικαιώματος είναι θέμα αποκλειστικής δικαιοδοσίας της Ελλάδας, ενώ η ταύτιση του πλάτους της αιγιαλίτιδας με το πλάτος του εναερίου χώρου θα εξάλειφε έμπρακτα την τουρκική αμφισβήτηση του τελευταίου.<br /><br />Προφανώς, μια τέτοια επέκταση θα ανάγκαζε την τουρκική ηγεσία να ερμηνεύσει το casus belli και να αποφασίσει αν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε επιθετική ενέργεια κατά της Ελλάδας για μια περιορισμένη επέκταση των χωρικών υδάτων της (κίνηση που εκτός απροόπτου θα αποθάρρυνε και θα καταδίκαζε σύσσωμη η διεθνής κοινότητα) ή να ανακαλέσει ή παραφράσει το casus belli, υποστηρίζοντας π.χ. ότι αναφερόταν μόνο στο ενδεχόμενο επέκτασης στα 12 ν. μίλια. Στην τελευταία περίπτωση, θα μπορούσε να προκύψει ένα ευνοϊκό κλίμα για συνομιλίες με αντικείμενο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, χωρίς αυτό να αποκλείει την προσφυγή των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο ή σε άλλο διαιτητικό όργανο. Υπό την έννοια αυτή, η επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας στα 10 ν. μίλια θα βελτίωνε σημαντικά την ελληνική διαπραγματευτική θέση, καθώς η διαπραγμάτευση θα ξεκινούσε με δεδομένο τα 10 ν. μίλια και όχι τα 6 που είναι σήμερα. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα θα διατηρούσε το δικαίωμα να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα και τον εναέριο χώρο της στα 12 ν. μίλια, προοπτική που θα ανάγκαζε την Άγκυρα είτε να διαπραγματευτεί σοβαρά, είτε να αναζητήσει άλλους τρόπους ανάσχεσης.<br /><br />Αν η Τουρκία αποφασίσει να συνεργαστεί για την δίκαιη και αποτελεσματική διευθέτηση των εκκρεμών ζητημάτων, το όφελος θα είναι σίγουρα σημαντικό -πολιτικά και οικονομικά- και για τις δύο πλευρές. Αν όχι, η Ελλάδα οφείλει να επαγρυπνά και να δείξει ότι έχει κι αυτή «κόκκινες γραμμές», ώστε η διάθεσή της να διατηρήσει ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας να μην παρερμηνεύεται. Φυσικά, για να συμβεί αυτό η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να δεχτεί να καταστούν ξανά αντικείμενο διαπραγμάτευσης τα κεκτημένα ή τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο δικαιώματά της.</div><div><br /></div><b><i>*Ο Δρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΜΑΝΤΖΑΚΗΣ είναι τουρκολόγος, διεθνολόγος, ιστορικός.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελληνική Αιγιαλίτιδα Ζώνη και η Προοπτική Επέκτασής της

Η Ελλάδα έχει «και το καρπούζι και το μαχαίρι» στο θέμα της επέκτασης των Χ.Υ. στα 12νμ Του Δρ. Γιώργου Λιμαντζάκη * Τα χωρικά ύδατα ή αιγια...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία απέκτησε και πολεμικό drone - Ξεσαλώνει ο Ερντογάν: «Πρέπει να μας ρωτούν και πέτρα να θέλουν να μετακινήσουν»

<img height="360" src="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-08-30/erdogan_drone_xr.jpg" width="640" /><br /><br />Μεγαλοϊδεατισμός από τον Τούρκο πρόεδρο: Είμαστε στο top 3 του πλανήτη στην αμυντική βιομηχανία – Μίλησε για τις επιχειρήσεις της Τουρκίας σε Μέση Ανατολή και Λιβύη - Δείτε βίντεο<br />Για τις δυνατότητες της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και συγκεκριμένα στην κατασκευή drones μίλησε ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογαν ο οποίος με νέες προκλητικές δηλώσεις του, κατέταξε την χώρα του ανάμεσα στις τρεις καλύτερες χώρες στον πλανήτη στον συγκεκριμένο τομέα.<br /><br />Κατά την τελετή παρουσίασης του νέου μαχητικού drone, Bayraktar Akinci, το οποίο και παράγει εταιρεία του γαμπρού του Ερντογάν, ο Τούρκος πρόεδρος αποκάλυψε πως επιθυμεί η Τουρκία να μπορεί να συμμετάσχει με τον στόλο από drone που διαθέτει και θα αναβαθμίσει, σε επιχειρήσεις στο εξωτερικό όπως σημειώνει το <a href="https://www.trtworld.com/turkey/erdogan-turkey-among-top-3-countries-in-combat-drone-technology-49554">trtworld.com</a>.<br /><br /><img height="489" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-30/erdogan-tourkia-drone-546.jpg" width="640" /><br /><br />Ωστόσο ο Τούρκος πρόεδρος επιδεικνύοντας μεγαλοϊδεατισμό δεν σταμάτησε εκεί αφού αναφερόμενος στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής έφτασε στο σημείο να πει πως οποιοσδήποτε θέλει να κάνει κάποιο «βήμα» θα πρέπει πρώτα να ρωτήσει την Τουρκία. Η θέση αυτή η οποία δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται απηχεί στο σύνολο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας η οποία παρεμβαίνει στις υποθέσεις της ανατολικής Μεσογείου ακόμα και με ψευδεπίγραφες συμφωνίες όπως αυτή με την Λιβύη.<br /><br /><img height="439" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-30/erdogan-drone-1.jpg" width="640" /><br /><br />«Όποιος θέλει να μετακινήσει έστω και μια πέτρα στην περιοχή μας, θα ζητήσει τη συγκατάθεση της Τουρκίας. Όποιος σκοπεύει να επιχειρήσει στην περιοχή μας, θα λάβει υπόψη την προσέγγιση της Τουρκίας που βασίζεται στην ειρήνη και τη σταθερότητα», είπε χαρακτηριστικά ο Τούρκος πρόεδρος.<br /><br />«Η αμυντική μας βιομηχανία έπαιξε τον ηγετικό ρόλο στην ιστορία επιτυχίας που έγραψε η Τουρκία τα τελευταία 19 χρόνια. Το επίπεδο που έχουμε φτάσει στις τεχνολογίες UAV συμβολίζει την επιτυχία των δυνατοτήτων μας στην αμυντική βιομηχανία, την οποία αναγνωρίζει ολόκληρος ο κόσμος », υπογράμμισε ο Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br /><img height="433" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-08-30/erdogan-tourkia-drone-5.jpg" width="640" /><br /><br />Συνεχίζοντας ο Τούρκος πρόεδρος τόνισε πως η Άγκυρα έχει ως αρχή να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία που αναπτύσσει προς όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας. «Οι ανθρωπιστικές τραγωδίες που έχουμε αποτρέψει στη Συρία, τη Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν είναι αποτέλεσμα αυτής της κατανόησης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα τουρκικά στρατεύματα πατούν σε κάθε έδαφος και ο ουρανός που πετούν τα τουρκικά UAV και τα UCAV (σ.σ drones) βρίσκουν ηρεμία. Όσοι επιβουλεύονται τα συμφέροντα των ντόπιων σε κάθε περιοχή που πηγαίνουν από τη Νότια Ασία στη Βόρεια Αφρική, από τη Μέση Ανατολή στα Βαλκάνια, σίγουρα δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτό. Αυτοί, που πάντα προσπαθούσαν να κλέψουν από άλλους ανθρώπους και να εργαστούν για τα προσωπικά τους συμφέροντα, δεν χαιρετίζουν αυτήν την εικόνα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθούν να διευρύνουν τον κύκλο των πυρών στην περιοχή μας για να συμπεριλάβουν την Τουρκία» τόνισε.<div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία απέκτησε και πολεμικό drone - Ξεσαλώνει ο Ερντογάν: «Πρέπει να μας ρωτούν και πέτρα να θέλουν να μετακινήσουν»

Μεγαλοϊδεατισμός από τον Τούρκο πρόεδρο: Είμαστε στο top 3 του πλανήτη στην αμυντική βιομηχανία – Μίλησε για τις επιχειρήσεις της Τουρκίας σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν το Γείλ και το Χάρβαρντ ηττώνται από το Σχολείο Βατραχανθρώπων- Υπόθεση Αποστολάκη

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/apostolakis_floros.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/apostolakis_floros.jpg" /></a><br /><br />Η απόπειρα υπουργοποίησης του πρώην ΥΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη και η απόφαση του να μην αποδεχτεί τελικά την πρόταση που του έγινε, αποτελούν ασφαλώς το κυρίαρχο θέμα της πολιτικής επικαιρότητας από χθες. Αυτά τα γεγονότα ακύρωσαν την προσπάθεια του πρωθυπουργού για αλλαγή κλίματος με την αποστολή “μηνύματος συναίνεσης. Ένα μήνυμα που έτσι κι αλλιώς για όσους δεν έχουν κοντή κομματική μνήμη δεν θα είχε και μεγάλη ισχύ.<br /><br />Ο σημερινός πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε αποκαλέσει τον κ.Αποστολάκη “Σπαντιδάκη” ! Αφορμή η επιλογή του Ναυάρχου Αποστολάκη, Α/ΓΕΕΘΑ τότε, να αποδεχτεί την υπουργοποίηση του και να γίνει ΥΕΘΑ. <br /><br />Η κουβέντα ήταν πολύ βαριά και μάλλον ο κ.Μητσοτάκης δεν το είχε καταλάβει όταν το είπε.<div><br /><div class="td-pb-row" style="box-sizing: border-box; margin-left: -24px; margin-right: -24px; position: relative;"><div class="td-pb-span8 td-main-content" role="main" style="box-sizing: border-box; float: left; min-height: 1px; padding-left: 24px; padding-right: 24px; position: relative; width: 744px;"><div class="td-ss-main-content" style="box-sizing: border-box;"><div class="td-post-content" style="box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin-top: 0px; padding-bottom: 16px;"> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; height: 0px; padding-bottom: 383.5px; position: relative; width: 696px;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" class="lazyloaded" data-ll-status="loaded" data-rocket-lazyload="fitvidscompatible" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://streamable.com/e/sl35h8" style="box-sizing: border-box; height: 383.5px; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 696px;" width="100%"></iframe></div><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; height: 0px; padding-bottom: 374.337px; position: relative; width: 696px;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" class="lazyloaded" data-ll-status="loaded" data-rocket-lazyload="fitvidscompatible" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://streamable.com/e/x72a6y" style="box-sizing: border-box; height: 374.337px; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 696px;" width="100%"></iframe></div><br />O Ευάγγελος Αποστολάκης προς στιγμή βεβαίως έβαλε στην άκρη το “δεν ξεχνώ” για τη βαριά κουβέντα που είχε πει ο κ.Μητσοτάκης. Ο πρώην ΥΕΘΑ από την ημέρα που αποχώρησε από τη θέση του έχει προσπαθήσει με εμμονή να διατηρήσει ένα “υπερκομματικό προφίλ” παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές του καταβολές ,αλλά και η σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα είναι γνωστές. Αυτή την άποψη και την προσπάθεια του να παραμείνει στην κατηγορία των προσώπων που μπορούν να επιλεγούν για συγκεκριμένες θέσεις και “αποστολές”, θέλησαν να εκμεταλλευθούν από το Μαξίμου οι επιτελείς με τις περγαμηνές από τα ακριβά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μόνο που τους διαφεύγει ότι “εδώ είναι Βαλκάνια” και όχι …ο Λευκός Οίκος.<br />Ακούστηκαν πολλά και γράφονται πολλά τις τελευταίες ώρες για την υπόθεση Αποστολάκη που ξεκίνησε λίγο πριν το μεσημέρι χθες , ως “κίνηση ματ της κυβέρνησης” , για να καταλήξει πολύ γρήγορα σε φιάσκο που τραυμάτισε ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση.<br />Όλες οι απόψεις που έχουν εκφραστεί σεβαστές και προς συζήτηση. Εμείς θα καταθέσουμε την άποψη ενός ανθρώπου που έχει πολιτική σκέψη και ταυτόχρονα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα και το “σύστημα Μαξίμου”, αλλά και τον “βάτραχο” Αποστολάκη. Όχι τον Α/ΓΕΕΘΑ και τον υπουργό, αλλά τον βατραχάνθρωπο Αποστολάκη. Η ανάλυση του νομίζουμε ότι είναι ενδιαφέρουσα και εξηγεί πολλά απ΄ όσα ζήσαμε τις τελευταίες ώρες:<br /><br />“ Οι σύμβουλοι του Μαξίμου, σπουδαγμένοι στο Γέιλ και στο Χάρβαρντ, έχουν την αίσθηση ότι στην Ελλάδα μπορεί να ασκείται πολιτική όπως και στις ΗΠΑ. Εκεί που οι Ρεπουμπλικανοί χρησιμοποιούν έναν Δημοκρατικό ή το αντίστροφο. Εδώ είναι Βαλκάνια κι αυτό θα ΄πρεπε να το ΄χουν καταλάβει. Επιπλέον δεν μέτρησαν ότι απέναντι τους δεν είχαν έναν καθαρόαιμο πολιτικό , αλλά έναν “βάτραχο”. Από τη φύση της δουλειάς και της εκπαίδευσης τους, μαθαίνουν να “ζυγίζουν” γρήγορα τα κέρδη και τις ζημίες κάθε απόφασης που πρέπει να πάρουν. Αυτό το βίωμα λειτούργησε και στον Αποστολάκη ο οποίος μπορεί να πίστεψε τη θεωρία της συναίνεσης μέσω της οποίας τον προσέγγισαν αλλά όταν κατάλαβε ότι δεν τηρούνται όσα είχαν συμφωνηθεί και “μέτρησε” τις επιπτώσεις δε δίστασε να λειτουργήσει ως “βάτραχος” κι όχι ως πολιτικός. Με λίγα λόγια τα Γέιλ και τα Χάρβαρντ ηττήθηκαν από το Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών”. <br /><br />Το ποιος κέρδισε και ποιος έχασε από τις εξελίξεις είναι σαφές και το εξέφρασαν με σαφήνεια πολιτικοί σχολιαστές που μόνο εχθρικοί προς την κυβέρνηση δεν είναι.</div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div></div>

Όταν το Γείλ και το Χάρβαρντ ηττώνται από το Σχολείο Βατραχανθρώπων- Υπόθεση Αποστολάκη

Η απόπειρα υπουργοποίησης του πρώην ΥΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη και η απόφαση του να μην αποδεχτεί τελικά την πρόταση που του έγινε, αποτελούν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η χαμένη μας αξιοπιστία στο φράχτη του αεροδρομίου της Καμπούλ.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/kabul_baby.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/kabul_baby-696x464.jpg" /></a><br /><br />Άρθρο του<b> Χρήστου Καπούτση </b><br />Ένα κράτος, πρέπει να διαθέτει αξιοπιστία και κύρος, ώστε να γίνεται αποδεκτό με σεβασμό, από τα άλλα κράτη και γενικά από την διεθνή κοινότητα. Και κρίνεται η αξιοπιστία του, όχι μόνο στα μεγάλα, αλλά και σε μικρότερης σημασίας ζητήματα. Ανθρωπισμός, κοινωνική ευαισθησία, συμμετοχή στις διεθνείς εξελίξεις ως εκ των πρωταγωνιστών και όχι ως παρίας και φυσικά, ο απόλυτος σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον, είναι πλέον τα αξιολογικά κριτήρια, που μαζί με την οικονομία και την στρατιωτική ισχύ, τοποθετούν ένα κράτος στην βαθμίδα των ισχυρών κρατών ή στα κράτη αποικίες … <br /><br />Δεν «έδρεψε δάφνες» το Ελληνικό κράτος για την εν γένει συμπεριφορά του, προς τους Αφγανούς διερμηνείς. Πολίτες του Αφγανιστάν ελληνικού ενδιαφέροντος, κατά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, παραμένουν εγκλωβισμένοι λίγα μέτρα από την περίφραξη του αεροδρομίου της Καμπούλ. Πρόκειται για δυο διερμηνείς , Αφγανούς πολίτες, με τις οικογένειές τους και τα εφτά ανήλικα παιδιά τους, συνολικά 11 άτομα.<br /><br />Το κυβερνητικό αεροσκάφος, που έστειλε η Ελλάδα στην Καμπούλ, για να μεταφέρει στην Ελλάδα Αφγανούς “ελληνικού ενδιαφέροντος” (διερμηνείς κ.α.), δεν κατόρθωσε τελικά να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Προσγειώθηκε για ανεφοδιασμό στο Ισλαμαμπάντ και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα, άπραγο!! <br /><br />Μέχρι τώρα, οι προσδοκίες των Αφγανών, συνεργατών των ελλήνων στρατιωτικών που μετείχαν σε αποστολές του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ότι θα έλθουν στην Ελλάδα μαζί με τις οικογένειές του , όπως τους είχαν υποσχεθεί ΟΛΟΙ οι έλληνες αξιωματούχοι, δεν ευοδώθηκαν, καθώς έληξε η προθεσμία αποχώρησης των ξένων αποστολών από το Αφγανιστάν (31 Αυγούστου). Να διευκρινίσουμε ότι οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ, που είχαν στείλει στρατιωτικές αποστολές στο Αφγανιστάν , διέσωσαν τους Αφγανούς με τους οποίους συνεργάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ μοιράστηκαν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφικό στιγμιότυπο στο οποίο εικονίζεται ο τελευταίος αμερικανός στρατιωτικός που έφυγε χθες από την Καμπούλ. <br /><br />Ο υποστράτηγος Κρις Ντόναχιου, διοικητής της 82ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας, εικονίζεται καθώς επιβιβάζεται στην τελευταία πτήση που αναχώρησε, το βράδυ της Δευτέρας, από το διεθνές αεροδρόμιο Χαμίντ Καρζάι της αφγανικής πρωτεύουσας. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μέσα από διόπτρα νυχτερινής όρασης. <br /><br />Για το θέμα των Αφγανών διερμηνέων έκανε δήλωση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννη Οικονόμου «Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έκανε και εξακολουθεί να κάνει ότι είναι δυνατόν ώστε να βρεθούν εκτός χώρας οι άνθρωποι αυτοί. Η προσπάθεια δεν εγκαταλείπεται και συνεχίζεται». Ωστόσο, θα πρέπει από το Υπουργείο Εξωτερικών να δοθούν περισσότερες εξηγήσεις, ώστε το θέμα των Αφγανών διερμηνέων, να μην είναι ένα φιάσκο για την ελληνική διπλωματία….<br /><br />Να συνυπολογίσουμε στα παραπάνω και την αναβαθμισμένη θέση της Τουρκίας, που ευνοείται από τις εξελίξεις. <br /><br />Η Τουρκία, που μετείχε στη Νατοϊκή αποστολή στο Αφγανιστάν, είχε την ευθύνη για την ασφάλεια του αεροδρομίου της Καμπούλ τα τελευταία έξι χρόνια. Η λειτουργία του αεροδρομίου μετά την παράδοσή του στους Ταλιμπάν, είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για να διατηρήσει το Αφγανιστάν τη σύνδεσή του με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και για την εισαγωγή αναγκαίας ανθρωπιστικής βοήθειας. Η Τουρκική Κυβέρνηση, είναι σε διαρκείς διαβουλεύσεις με την ηγεσία των Ταλιμπάν, ώστε να εξακολουθήσει να έχει τον έλεγχο του αεροδρομίου της Καμπούλ. Η Τουρκία όπως όλα δείχνουν, αναλαμβάνει διαμεσολαβητικό ρόλο, ανάμεσα στους Ταλιμπάν και τη Δύση (ΗΠΑ και Ε.Ε.), αφού θα έχει τον έλεγχο της βοήθειας που θα φτάνει στο Αφγανιστάν, αλλά και τη διαχείριση του κύματος των προσφύγων, που με αφετηρία το Αφγανιστάν και τις γειτονικές χώρες όπως το Ιράν, θα κατευθυνθούν προς την Ευρώπη. Ήδη δυο εκατομμύρια Αφγανών, περιφέρονται άστεγοι στα σύνορα της χώρας τους με το Ιράν και το Τατζικιστάν. Ο άξονας ΙΡΑΝ- ΤΟΥΡΚΊΑ- ΕΛΛΆΔΑ, είναι σχεδόν μονόδρομος για τους Αφγανούς πρόσφυγες, που έχουν προορισμό τα κράτη της Ευρώπης, με την Τουρκία να έχει «τον πρώτο λόγο» . Εκ των πραγμάτων λοιπόν, αναγνωρίζεται διεθνώς ο αναβαθμισμένος ρόλος της Τουρκίας. Αναμφίβολα, αυτή η αναβάθμιση της γεωστρατηγικής θέσης της Τουρκίας, θα έχει έμμεσες και άμεσες συνέπειες και επιπτώσεις, στο φάσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και κυρίως στο νέο προσφυγικό πρόβλημα, που ήδη βρίσκεται, προ των πυλών και έχει σημάνει συναγερμό στις ελληνικές αρχές.<br /><br />Επιπλέον, στο ζωτικό χώρο της γεωπολιτικής, δεν αποκλείεται να δούμε και μια εντυπωσιακή αλλαγή. Δηλαδή, αμερικανούς πεζοναύτες ή πράκτορες της CIA, να συνεργάζονταν με τους Ταλιμπάν!! Oι δύο εμπόλεμες πλευρές και σφοδροί αντίπαλοι μέχρι πρότινος (αμερικανοί – Ταλιμπάν), να συνεργάζονται, για να εξουδετερώσουν την απειλή, που προέρχεται από το Ισλαμικό Κράτος, τον ISIS, που θεώρει το Αφγανιστάν χώρο της πολιτικής επιρροής του και της τρομοκρατικής δράσης του, αλλά φαίνεται, ότι διαφωνούν οι ομόθρησκοι τους ΤΑΛΙΜΠΑΝ και αυτή η όντως θεαματική εξέλιξη, είναι που απασχολεί εντόνως τα πολιτικά και διπλωματικά επιτελεία της Δύσης.<br /><br /> Επιπροσθέτως, αν μελετήσουμε πιο προσεχτικά τις δηλώσεις των τελευταίων ημερών του προέδρου της Τουρκίας Τ. Ερντογάν για το νέο καθεστώς της Καμπούλ, θα αντιληφθούμε ότι στόχος της Τουρκίας είναι να γίνει ο τοποτηρητής της Δύσης στο Αφγανιστάν και μάλιστα με την συναίνεση των ΗΠΑ , της Ρωσίας, άλλα και των Ταλιμπάν! Ουσιαστικά δηλαδή να αποκτήσει η Τουρκία έναν οιονεί θεσμικό ρόλο …. Σημαντική εξέλιξη με γεωπολιτικούς όρους, που θα πρέπει να προβληματίσει την Ελληνική Κυβέρνηση, αφού εκ των πραγμάτων θα έχουμε μεταβολή των γεωπολιτικών σταθερών και αναταράξεις στις συμμαχικές ισορροπίες. <div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η χαμένη μας αξιοπιστία στο φράχτη του αεροδρομίου της Καμπούλ.

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση Ένα κράτος, πρέπει να διαθέτει αξιοπιστία και κύρος, ώστε να γίνεται αποδεκτό με σεβασμό, από τα άλλα κράτη και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αποτυχημένος προεκλογικός ανασχηματισμός.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/08/mitsotakis.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/08/mitsotakis-696x464.jpg" /></a><br /><br />Της <b>Κύρας Αδάμ</b><br />Ο χθεσινός ανασχηματισμός , πολυδιαφημισμένος από τα συστημικά ΜΜΕ ωσάν τρέιλερ του BIG BROTHER, βούλιαξε μαζί με την ανακοίνωση του και φυσικά ουδόλως εξυπηρέτησε τους επικοινωνιακούς στόχους του πρωθυπουργού Κ Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της ΝΔ.<br />Ο κραυγαλέα αποτυχημένος ανασχηματισμός είχε στόχο την επικοινωνιακή αναβάθμιση του πρωθυπουργού, ο οποίος θέλησε να επιβεβαιώσει την εικόνα του «απόλυτου μονάρχη», υπεράνω πολιτικών ευθυνών για την πρόσφατη αναποτελεσματική αντιμετώπιση των πυρκαγιών και της πανδημίας , και μοναδικού χειριστή των δύο αυτών μεγάλων και ανοιχτών μετώπων κρίσης, που ήδη έχουν «κοντύνει» δημοσκοπικά το κόμμα της ΝΔ.<div><br />Η συνταγή φαινόταν εύκολη και απολύτως δοκιμασμένη στο παρελθόν: Δημιουργία ενός τοίχους προστασίας του πρωθυπουργού από πολιτικές ευθύνες, με καρατομήσεις αρμοδίων υπουργών, που «κουράστηκαν» ,ή «τα έκαναν μαντάρα» γιατί δεν ακολούθησαν κατά γράμμα τις ανύπαρκτες ή και κούφιες πρωθυπουργικές εντολές.</div><div><br />Η απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη ήταν δεδομένη και χωρίς πολιτικό ή κομματικό κόστος. Ελεύθερος πολιτικός σκοπευτής ο κ Χρυσοχοΐδης εξυπηρέτησε τα μάλα και τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά και την επιθυμία του κ. Μητσοτάκη να δείξει ότι αυτός και η προσωπική πολιτική του διαπερνούν εύκολα τις τάξεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης- (πρόσφατο παράδειγμα ο κ Μπένος, που με μεγάλη ευκολία πίστεψε ότι θα επαναλάβει στην Εύβοια το «θαύμα της Καλαμάτας» υπηρετώντας την πολιτική Μητσοτάκη , που τώρα αναγκαστικώς θα μάθει).</div><div><br />Επομένως, το κενό από την απομάκρυνση του μη νεοδημοκράτη Χρυσοχοΐδη έπρεπε να καλυφθεί από άλλον πρόθυμο, ελεύθερο σκοπευτή της ευρύτερης αντιπολίτευσης. Αυτός ο ελεύθερος σκοπευτής βρέθηκε εύκολα στο πρόσωπο του Ευαγ. Αποστολάκη, πρώην ΑΓΕΝ,ΑΓΕΕΘΑ, πρώην υπουργού Άμυνας επί ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι προσφάτως μυστικοσύμβουλου επί των εθνικών θεμάτων του Α Τσίπρα και μάλιστα με ισχύ, αφού έβαζε βέτο σε πρόσωπα που θα μπορούσαν να στελεχώσουν το επιτελείο Τσίπρα.</div><div><br />Ο κ Μητσοτάκης νόμισε ότι πέτυχε διάνα, αφού με τον κ Αποστολάκη θα διεμβόλιζε κανονικά τον «σκληρό, κλειστό πυρήνα» του επιτελείου Τσίπρα και θα αποδείκνυε ότι η «γοητευτική πολιτική» του πείθει ακόμα και τους «σκληρούς» αντιπάλους του.</div><div><br />Αποτελεί ακόμα λογικό μυστήριο πως πλανεύτηκε τόσο εύκολα και γρήγορα ο πρώην ανώτατος στρατιωτικός και νυν νεοσύλλεκτος πολιτικός Ευαγ Αποστολάκης από την μητσοτακική πολιτική γοητεία. Όχι μόνον αποδέχθηκε την πρόταση Μητσοτάκη για υπουργοποίηση του , αλλά «απαίτησε» μάλιστα να ηγηθεί υπουργείου Πολιτικής Προστασίας –που δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί- ύστερα από διακομματική συναίνεση. Σε όλες τις «απαιτήσεις» του ο κ Αποστολάκης βρήκε το μητσοτακικό δρόμο ανοιχτό , μόνο που ως νεοσύλλεκτος πολιτικός δεν κατάλαβε ή αψήφησε τις παγίδες στις οποίες έπεσε μέσα. Και τούτο διότι έδειξε απολύτως πρόθυμος να φορτωθεί τη μητσοτακική πολιτική ενός υπουργείου που δεν υπάρχει και πολύ περισσότερο να βρεθεί αντιμέτωπος με την βαθιά διαχρονική διαπλοκή στον τομέα της πυρόσβεσης, την οποία παντελώς αγνοεί μεν , πρόθυμος ήταν να την φορτωθεί δε. Ομοίως νόμισε ότι στο πρόσωπο του θα εκφραζόταν η «διακομματική συναίνεση» την οποία ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε, ούτε ο ίδιος φρόντισε να εξασφαλίσει προηγουμένως. Η δικαιολογημένη οργή Τσίπρα άνοιξε την οδό για άτακτη υποχώρηση του κ Αποστολάκη και γελοιοποίηση του πολυδιαφημισμένου ανασχηματισμού, με την καυτή πατάτα της Πολιτικής Προστασίας , εν όψη χειμώνα μάλιστα, να επιστρέφει ακέραια στα χέρια του πρωθυπουργού.<br />Πρόκειται για πολιτική ήττα, που δεν αναστρέφεται εύκολα.</div><div><br />Ο τομέας της Υγείας και το δυσεπίλυτο πρόβλημα της πανδημίας είχε την δική του κομματική Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Ο πρώτος σε δημοφιλία μέχρι πρότινος, υπουργός Υγείας Κικίλιας αποκεφαλίστηκε, καθώς το θέμα της πανδημίας παίρνει μορφή κοινωνικών αποκλεισμών και σοβαρών οικονομικών κυρώσεων για τους «απείθαρχους», ενώ η πανδημία βγάζει ήδη την γλώσσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους πριν την επέλαση του χειμώνα. Η τοποθέτηση του Θ Πλεύρη, νέου πολιτικού, γνωστού στο ευρύ κοινό για το κομματικό παρελθόν του ουδόλως για το συναινετικό προφίλ του, στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Υγείας , μπορεί ενδεχομένως να «παραδειγματίσει» κάποιους παλιούς συντρόφους του , αλλά σε καμμία περίπτωση το πρόσωπο αυτό δεν εγγυάται την πολιτική συναίνεση που απαιτείται για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την συγκράτηση της άμεσης κομματικοποίησης της.</div><div><br />Μένει ένα πρόσωπο ακόμα, που επανέρχεται στο προσκήνιο, τόσο ξαφνικά, όσο ξαφνικά απομακρύνθηκε: Ο πρώην πολυμορφικός και νυν διπολικός Τ. Θεοδωρικάκος.</div><div><br />Ο πρωθυπουργός Κ Μητσοτάκης αυτή τη φορά επικοινώνησε με τον γ γραμματέα του ΚΚΕ Δ Κουτσούμπα για να του ανακοινώσει «συναινετικά» ότι θα χρησιμοποιήσει στην κυβέρνηση «τον από το ΚΚΕ προερχόμενο» Τ. Θεοδωρικάκο, ευελπιστώντας ότι αν χρειαστεί θα χρήσει υπουργό και άλλον, προερχόμενο από το ΚΚΕ.Ο κ Κουτσούμπας ξέφυγε, λέγοντας ότι είναι «πρώην δικός του», αλλά σύμφωνα με τη μητσοτακική λογική, «πρώην δικός σου – νυν δικός μου – δηλαδή δικός μας- άρα συναίνεση.</div><div><br />Η επαναχρησιμοποίηση του κ Θεοδωρικάκου στην κυβέρνηση οδηγεί την σκέψη στις εκλογές , δεδομένου ότι ο διπολικός εξωκομματικός υπουργός είναι αυτός που οδήγησε το άρμα Μητσοτάκη στις προηγούμενες εκλογές.<br />Όμως το θαύμα δεν γίνεται δύο φορές , εκτός και αν η επόμενη κάλπη αποδειχθεί…διπολική ή και τριπολική.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο αποτυχημένος προεκλογικός ανασχηματισμός.

Της Κύρας Αδάμ Ο χθεσινός ανασχηματισμός , πολυδιαφημισμένος από τα συστημικά ΜΜΕ ωσάν τρέιλερ του BIG BROTHER, βούλιαξε μαζί με την ανακοίν...

Διαβάστε την συνέχεια

Όπου βρεθούν εκτός Ελλάδας οι Έλληνες δημιουργούν…

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/australia_ellines_diasporas_slpress.jpg" /><br /><br /><div><b>Ελέας Δημήτρης</b><br />Ίσως δεν υπάρχει αρκετό μελάνι για να γραφεί η ιστορία των Ελλήνων μεταναστών της Αμερικής. Οι Έλληνες έφυγαν από την Ελλάδα πάμφτωχοι, με όλες τις πιθανότητες εναντίον τους, και όμως τα κατάφεραν. Και όπου βρεθούν Έλληνες, είναι μέσα στο DNA τους να δημιουργούν, ακόμη και αν ξεκινούν από τα πιάτα.<br /><br />Αποταμίευσαν χρήματα, πρώτα αγόρασαν σπίτια, μετά άνοιξαν μαγαζιά και κατόπιν έχτισαν εκκλησίες, και δίπλα στις εκκλησίες έχτισαν ελληνικά σχολειά! Και σήμερα είναι ισχυροί και οικονομικά και κοινωνικά. Τί έγινε ακριβώς μέσα στα χρόνια που πέρασαν; Καθώς δυνάμωνε η Αμερική και εξελισσόταν σε παγκόσμια δύναμη, μήπως δυνάμωναν και οι Ελληνοαμερικανοί;<br /><br />Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε «Υou never burn the bridges behind you» (Δεν καις ποτέ τις γέφυρες που αφήνεις πίσω σου), και οι Έλληνες μετανάστες δεν ξέχασαν ποτέ την Ελλάδα. Είτε ταξιδεύοντας συχνά, είτε προσκαλώντας συγγενείς τους, για να αναζητήσουν και αυτοί την τύχη τους στη “Γη της Επαγγελίας”, είτε στέλνοντας συνάλλαγμα πίσω. Σε πολλά σπίτια στη Νέα Υόρκη, αλλά και σε άλλες πόλεις και πολιτείες, αντικρίζεις δύο σημαίες να κυματίζουν μπροστά στον δρόμο, η μία είναι η αστερόεσσα και η άλλη είναι η ελληνική! Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, μία μόνο, κι αυτή να είναι η γαλανόλευκη. Και η σημαία σημαίνει κάτι, έτσι δεν είναι;</div><div><br />Αγωνιστικό ελληνικό πνεύμα<br /><br />Παντού έβαλαν το αγωνιστικό τους πνεύμα οι Έλληνες. Αλλού να κάνουν ένα βήμα πίσω αν έβλεπαν τον κίνδυνο, αλλού να προχωρούν μπροστά ολοταχώς. Έλληνας ανέλαβε, πριν πολλά χρόνια, να βάψει τη Verrazano-Narrows Bridge στη Νέα Υόρκη, για πολλά εκατομμύρια, και στο τέλος τα παράτησε κάτω από την πίεση της Μαφίας. Η μεγαλύτερη αλυσίδα μαγαζιών με τα παγωτά Carvel έχει από πίσω της έναν Έλληνα, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Πίσω από τα σπορ αθλητικά είδη New Balance είναι Έλληνες. Πολλοί ξεκινούσαν ως υπάλληλοι και μια μέρα αγόραζαν την επιχείρηση και το κτίριο ολόκληρο.<br /><br />Γνώρισα Έλληνα στη Νέα Υόρκη που ξεκίνησε από σερβιτόρος και τώρα έχει 2.000 ακίνητα, δηλαδή μια σοβαρή κτηματομεσιτική εταιρεία. To “estiatorio Milos” έγινε ο άτυπος πρεσβευτής της Ελλάδας στο Μανχάταν και στην Αμερική! Επίσης, έμαθα για το εστιατόριο Jimmy’s Famous Seafood στη Βαλτιμόρη, του οποίου οι πελάτες προσγειώνονται σε κοντινά ελικοδρόμια για να απολαύσουν τις γεύσεις που θυμίζουν Ελλάδα.<br /><br />Οι πατέρας και γιός, Denny και Dino, στο Brooklyn έχουν αλυσίδα με καφέ. Έλληνες ανελίχθηκαν επίσης όχι μόνο σε “σοβαρά επαγγέλματα” γιατρών και δικηγόρων, αλλά και μέσα στους διαδρόμους της πολιτικής, των επιχειρήσεων, της τέχνης και της πανεπιστημιακής διδασκαλίας. Πώς έγιναν όλα αυτά; Σαφώς οι Έλληνες της Αμερικής –που εν καιρώ απέκτησαν όλα τα δικαιώματα και κέρδισαν τον θαυμασμό όλων– είχαν ένα άριστο πεδίο να δράσουν για να πετύχουν.<br /><br />Πόθησαν χρήματα, απόκτησαν χρήματα. Και, αν “Ο Νονός” στην περίφημη ταινία του Coppola έλεγε στους Ιταλούς ότι πρέπει να πάνε στα κολλέγια για να μορφωθούν, οι “δικοί μας” ήξεραν από ένστικτο ότι τα παιδιά τους πρέπει να μορφωθούν. Και είναι διάνοιες στο να μετατρέπουν τον μόχθο τους σε μόρφωση των τέκνων τους. Οι Έλληνες στη Νέα Υόρκη είδαν και τους Εβραίους, που πιστεύουν στη δύναμη, και όποιος έχει δύναμη-μόρφωση πάντα νικά, και τους “αντέγραψαν”.<br /><br />Υπάρχει βέβαια και ένα μικρό ποσοστό των Ελλήνων της Αμερικής που δεν έχει προκόψει. Είναι οι άνθρωποι που έτρεχαν πίσω από τις γυναίκες και τις χαρτοπαιχτικές λέσχες, και δεν τα σταμάτησαν εγκαίρως. Είναι επίσης άτομα που πιστεύουν πως μπροστά στο ελληνικό φιλότιμο τα δολάρια δεν έχουν αξία. Αλλά στην Αμερική το μόνο που μετρά είναι το χρήμα και αυτή η αντίληψη –είναι λανθασμένη– δυναμώνει την κοινωνία, η οποία παράγει συνέχεια πλούτο, τρέχει και καινοτομεί.<br /><br />Δικαίωμα ψήφου ομογένειας<br /><br />Προσωπικά, παρατήρησα ότι στην Ευρώπη για είκοσι χρόνια δεν θυμάμαι να στραμπούλησα το πόδι μου. Στη Νέα Υόρκη μέσα στην ίδια εβδομάδα το στραμπούλησα δύο φορές. Γιατί αυτό; Ένας φίλος, ο Nick, όταν τον ρώτησα ρητορικά, απάντησε: «Στην Αμερική όλοι τρέχουν, ακόμη και τα ποντίκια τρέχουν. Οι ρυθμοί εδώ είναι φρενήρεις. Η συνεχής βιασύνη και η πολυτιμότητα του χρόνου είναι ο ορισμός αυτού που αποκαλείται New York minute».<br /><br />Εν κατακλείδι, στην Αμερική υπάρχει μια δεύτερη Ελλάδα, η οποία προχωρά στο μέλλον και θριαμβεύει. Οι Έλληνες εν Ελλάδι, όταν έβλεπαν τους πρώην συμπατριώτες τους να επιστρέφουν, μετά από χρόνια, “καλοντυμένοι και με πράσινα λεφτά”, έκαναν διάφορες εικασίες και τους αποκαλούσαν “Μπρούκληδες” (έμεναν στο Brooklyn, εκεί άλλωστε έμενε και η περιβόητη Μαφία).Οι Έλληνες της Νέας Υόρκης και της Αμερικής γενικά έχουν καλή καρδιά, καλό μυαλό και μεγάλη εμπειρία. Τα στοιχεία αυτά είναι χρήσιμα για τη μητροπολιτική Ελλάδα, που έχει γονατίσει. Μακάρι να βρεθούν σοβαροί τρόποι, ώστε οι Έλληνες της πιο ισχυρής χώρας του κόσμου να βοηθήσουν την πατρίδα τους. Η απόκτηση δικαιώματος ψήφου εκ μέρους της Oμογένειας –ένα αυτονόητο δικαίωμα– θα ήταν μια καλή αρχή, ιδίως μετά το brain drain των τελευταίων χρόνων της κρίσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όπου βρεθούν εκτός Ελλάδας οι Έλληνες δημιουργούν…

Ελέας Δημήτρης Ίσως δεν υπάρχει αρκετό μελάνι για να γραφεί η ιστορία των Ελλήνων μεταναστών της Αμερικής. Οι Έλληνες έφυγαν από την Ελλάδα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μακαρία Ελλάς και η τουρκική διείσδυση ως το Αφγανιστάν… μαζί το Κατάρ

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/12/Turkey_Qatar.jpg" /><br /><br /><div>του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Η απόφαση των ΗΠΑ για αποχώρηση από το Αφγανιστάν, παρά τις ενστάσεις για τη χαοτική εκτέλεσή της, είναι ουσιαστικά εδραιωμένη πάνω σε μια κοινή θέση που διατρέχει το μεγαλύτερο τμήμα της αμερικανικής κοινωνίας. Είκοσι χρόνια μετά την εισβολή του 2001, αντίδραση τότε της κυβέρνησης Μπους στην τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, η αμερικανική κοινωνία εμφανίζεται κουρασμένη από έναν πόλεμο με πραγματικά θύματα. <br /><br />Κυρίως όμως, διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ, διαισθανόμενες την πίεση που εκ των πραγμάτων δημιουργεί η υπερ-επέκταση της αμερικανικής ισχύος ανά την Ευρασία, έχουν καταλήξει ότι έχει έλθει η ώρα της επιλογής μετώπων, τα οποία μπορεί να εξυπηρετούν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους. Εβδομήντα και πλέον χρόνια μετά την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων στη νότια Κορέα, ουδέποτε υπήρξε συζήτηση αν η παρουσία τους είναι αναγκαία εκεί.<br /><br />Αυτή η επιλογή φαίνεται ότι συμπαρασύρει γενικότερα τον σχεδιασμό των ΗΠΑ. Η Μέση Ανατολή αφήνεται σε επιλεγμένους συμμάχους, ενώ ανοίγει ο δρόμος και για την –λελογισμένη– ομαλοποίηση των σχέσεων της Δύσης με το Ιράν. Οι πρώτοι προφανέστατοι κερδισμένοι είναι το Κατάρ αλλά και η Τουρκία. Η μικροσκοπική χώρα του Κόλπου ήταν ο κόμβος για την εκκένωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων από το αεροδρόμιο της Καμπούλ, κάτι για το οποίο οι Αμερικανοί εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους στο ανώτατο επίπεδο. Το δίδυμο Κατάρ – Τουρκία δεν είναι τυχαίο. Το Κατάρ αποτελεί εδώ και μήνες τον βασικό αιμοδότη της κυβέρνησης Ερντογάν, γεγονός που έχει εκφραστεί ποικιλοτρόπως.<br /><br />Μπροστά σε αυτές τις νέες ισορροπίες τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έσπευσαν να τοποθετηθούν ταχέως, με την επίσκεψη του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας της χώρας στην Άγκυρα, ενώ είναι δεδομένο ότι και το Ισραήλ παρακολουθεί όλα όσα συμβαίνουν με ενδιαφέρον. Περιττό να τονιστεί ότι ήδη και οι Γερμανοί –για λόγους που συνδέονται κυρίως με το προσφυγικό– έχουν σπεύσει να συνεννοηθούν με τους Τούρκους. Η γενικότερη ευρωπαϊκή κατάσταση αποτελεί, επίσης, έναν παράγοντα πρόσθετης ανησυχίας.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν χρειάζεται τίποτε άλλο, πέρα από το να ανασυρθεί στη σκέψη ενός εκάστου η a priori γεωπολιτική αξία της Τουρκίας. Κατά τα λοιπά, στην Αθήνα (της σημερινής, αυριανής, μεθαυριανής κυβέρνησης, κοινώς αυτό αφορά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων), θα πρέπει να σχεδιαστεί μια μακροπρόθεσμη στρατηγική που δεν θα έχει ως βάση τους ευσεβείς πόθους για τον ρόλο της Ελλάδας σε μια περιοχή η οποία έχει πλέον αναπόδραστα εισέλθει σε περίοδο τεκτονικών αλλαγών, αλλά τις πραγματικές δυνατότητές της. Διαφορετικά η Αθήνα κινδυνεύει να βρεθεί στο μέσον εξελίξεων τις οποίες δεν θα μπορεί να επηρεάσει με κανένα τρόπο.<br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μακαρία Ελλάς και η τουρκική διείσδυση ως το Αφγανιστάν… μαζί το Κατάρ

του Βασίλη Νέδου Η απόφαση των ΗΠΑ για αποχώρηση από το Αφγανιστάν, παρά τις ενστάσεις για τη χαοτική εκτέλεσή της, είναι ουσιαστικά εδραιωμ...

Διαβάστε την συνέχεια