ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ποιός θα είναι ο επόμενος στόχος του παρακράτους;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://info-war.gr/wp-content/themes/editorial/functions/thumb.php?src=wp-content/uploads/2012/11/Police_golden-1024x572.jpg&w=606&h=&zc=1&q=90" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://info-war.gr/wp-content/themes/editorial/functions/thumb.php?src=wp-content/uploads/2012/11/Police_golden-1024x572.jpg&w=606&h=&zc=1&q=90" /></a></div>
 
Γενικά και αόριστα ακούγονται διάφορα, εικασίες , θεωρίες, αμπελοφιλοσοφίες, διάφορες προσεγγίσεις, που κυρίως έχουν ως στόχο να δώσουν απάντηση στο …..γιατί, στον λόγο που φτάσαμε σήμερα να έχουμε ήδη τρεις νεκρούς Έλληνες, σε μια κοινωνία που «σιγοβράζει» από την επίθεση που κάνουν στους οικονομικούς θησαυρούς της. Θα προσθέσω και εγώ μία άλλη εκδοχή: 
 
Θεωρώ πως όλες οι προσεγγίσεις έχουν θετικό παρανομαστή. Θεωρώ πως η κατά αρχήν ενασχόληση με το γεγονός για αρχή τουλάχιστον προβληματίζει, τουλάχιστον ξυπνά τον νεοέλληνα από τον λήθαργο που του έχει επιβληθεί από το 2009! Αν στον δρόμο αυτόν υπάρχει και η συνειδητή επιλογή του αποπροσανατολισμού του Λαού, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. 
 
Αυτές της δύσκολες ώρες που βιώνουμε σαν κοινωνία, με δεδομένη την ικανότητα μας να κοιτάμε μόνο ενδοσκοπικά, ξεχνάμε μάλλον τον ανοιχτό πόλεμο που γίνεται και στην περιοχή μας για την ουσιαστική επικράτηση των δύο μεγάλων παικτών του πλανήτη. Είναι τόσο οφθαλμοφανές πως ζούμε μια αναβίωση του πολέμου των κατασκόπων των μεγάλων του πλανήτη. Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να μην βλέπουμε πως η ενεργειακή πολιτική που ουσιαστικά διαμορφώνεται στην Χώρα από το 2008, είναι το κυρίαρχο στοιχείο στην καθημερινότητα της Χώρας διεθνώς. Σήμερα που ουσιαστικά η ρήση του Ευαγγελίου «διαμερίσατε τα ιμάτια μου και έβαλον επ’ αυτών κλήρο» έχει εφαρμογή στην Χώρα μας, με την σαφή διανομή των πλουτοπαραγωγικών στοιχείων της , είναι δεδομένο πως κάποιοι θέλουν να επιτύχουν να πάρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μερίδα από τον εθνικό πλούτο! Η αλλαγή της πορείας της ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή, προς άλλους διεθνής παίκτες, εκτός από τους παραδοσιακούς , την μόνιμη αγκίστρωση μας σαν Χώρα στον αγγλοσαξονικό παράγοντα, όταν η αμερικανική οικονομία κλονιζόταν από το εσωτερικό της πρόβλημα της lee man-brother, ήταν η απαρχή της κατάστασης που ζούμε. Το μοίρασμα αυτό, η σαφής στόχευση στους νέους αναδυόμενους παγκόσμιους παίκτες της οικονομικοκοινωνικής σκακιέρας του πλανήτη, Κίνα και Ρωσία, θορύβησε το οικονομικό λόμπυ των …..παντοτινών προστατών μας! Έτσι είχαμε την άτσαλη έως και σπασμωδική αντίδραση τους με την απόφαση τους για την άμεση …..αντικατάσταση του απρόβλεπτου Καραμανλή με τον yes-men Ζαβό της κ. Τσαντ! Αυτή ήταν αντίδραση του αγγλοσαξονικού παράγοντα, που ήταν τόσο έντονη που έφτασε στον σχεδιασμό μέχρι και την φυσική εξόντωση του Καραμανλή με το σχέδιο Πυθία! 
 
Φθάνουμε λοιπόν στο σήμερα. Σήμερα που όλα πουλιόνται από τους πρόθυμους πολιτικούς στην ρευστοποίηση της εθνική περιουσίας, υπάρχει ενδιαφέρον από παντού. Υπάρχει ενδιαφέρον από την μεγάλη προστάτιδα δύναμη που μέσω του προτεκτοράτου της, την Γερμανία προσπαθεί να πάρει τα πάντα, υπάρχει η Ρωσική πλευρά με ζεστό χρήμα, υπάρχει η κινέζικη πλευρά που ήδη δραστηριοποιείτε εντός των «τειχών». Είναι δεδομένο πως το χρήμα, ο πλούτος, το βραβείο είναι πολύ μεγάλο. Από το ενεργειαB1βείο είναι πολύ μεγάλο. Από το ενεργειακό, και τα πετρέλαια της Χώρας, ως την εκμετάλλευση των μεταφορών , η των τηλεπικοινωνιών. Χρήμα ζεστό που λόγω της ….οικονομικής κρίσης αλλά και της υποδούλωσης μας στην αποικιοκρατία της τρόικας είναι σε τιμή ευκαιρίας. Σε αυτό το ράλι των παγκόσμιων οικονομικών μεγαθηρίων, χρησιμοποιούν όλα τα όπλα που έχουν . Ήδη η Ρωσία μετρά μια σοβαρή ήττα από την ιστορία της δεφα. Παρ’ όλη την οικονομική προσφορά της , που ήταν και πιο ικανή από όλες τις άλλες ΔΕΝ πήρε το έργο! Οι λόγοι βέβαια είναι φανεροί. Με την επίσκεψη του κ. Λαβρώφ στην Χώρα μέχρι πριν από λίγες ημέρες , έγινε και επίσημα γνωστό η πρόθεση της Ρωσίας για την απόκτηση του μονοπωλίου των μεταφορών της ΟΣΕ. 
 
Αυτή την φορά όμως είχαμε τυχαίως όμως και διαρροές πιο σημαντικών στοιχείων από την υπόθεση «πυθία» Ακούμπησε το δεξί χέρι του Ζαβού, τον γραμματέα του κόμματος, επί κυβέρνησης Ζαβού, τον Καρχιμάκη! Τον περιβόητο αρχάγγελο στο κυνήγι των …….σκανδάλων Καραμανλή.! Διαρροές για σύνδεση του παρακράτους με ονόματα τρανταχτά στο παγκόσμιο πόλεμο των υπηρεσιών, όπως ο Alex, ο χασάπης της Γεωργίας! Διασυνδέσεις των μυστικών υπηρεσιών που έφτασαν σε ……πιθανή σύνδεση του παρακράτους , ως και την δολοφονία Καραμανλή, του πρωθυπουργού της Χώρας! Τυχαίο; ……..Ίσως! Από πού βγαίνουν αυτά τα στοιχεία; Μπορεί από ξένους κύκλους που ίσως να θέλουν δείξουν τα ….δόντια τους, ώστε να μην χαθεί και αυτή η …….λεία. Μπορεί, ίσως! 
Τότε και πάλι έρχεται η σπασμωδική αντίδραση. Χειρουργικό χτύπημα της …….τρομοκρατίας εις βάρος τριών παιδιών, εξαιρετικά βίαιο, εξαιρετικά τρομακτικό, που παγώνει την κοινωνία του ….καναπέ. Ξεχνιούνται τόσο πολύ εύκολα τα πάντα που προϋπήρχαν, αυτής της κίνησης! Υπάρχει μόνο αυτό, μόνο αυτή η τρεμάμενη φωνή γεμάτη φόβο, τρόμο και απόγνωση που επικαλείται την Παναγία, τον Θεό, έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής και η εικόνα των νέων παιδιών που κείτονταν νεκρά στην άκρη του δρόμου! Τίποτα άλλο. Τόσο έντονο, τόσο μοναδικό που τα πάντα ….σβήνουν. Το αδηφάγο και συνάμα ηλίθιο τηλεοπτικό κοινό κοιτά παγωμένο μόνο αυτό το γεγονός. Τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα, έτσι απλά χάνονται! Τρία απλά παιδιά, σαν τα δικά μας παιδιά, νεκρά, σιωπηρά, ακούνητα, παράπλευρες απώλειες στον οικονομικό πόλεμο! Τρία παιδιά που χάθηκαν έτσι , απλά, με πολιτική ταυτότητα χρυσαυγήτη κιόλας! Το τέλειο! Διαχωρισμός, βεντέτα, πολιτικές ίντριγκες και πάθη που είναι τόσο κοινά στον Λαό μας. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια λέει ο λαός μας. Και αποπροσανατολισμός αλλά και διχόνοια! Και μήνυμα στους αντιπάλους πως εδώ το …….χωράφι είναι δικό μας, και τους γηγενείς σε απόλυτο διχασμό! 
 
Τολμώ να ριψοκινδυνεύσω την επιλογή του επόμενου στόχου της ……τρομοκρατίας! Στέλεχος του ΚΚΕ ή του ΠΑΜΕ. Μια πολιτική ομάδα κλειστή, με δύναμη, και κυρίως πολιτικό υπόβαθρο , που είναι ανέγγιχτη μέχρι σήμερα. Ομάδα που είναι μελλοντικά και η κυρίαρχη στον χώρο της αριστεράς, όταν θα ξεφουσκώσει το fake αριστερό του σύριζα! 
 
Μόνο όταν θα τελειώσει το μοίρασμα, το κομμάτιασμα θα ηρεμήσουν όλα. Θυμίζει έντονα τα έργα και ημέρες της Βυρηττού την δεκαετία του 1970. Σήμερα βιώνουμε την εποχή της απροσχημάτιστης, στυγνής, επιβολής της Ξενοκρατίας στην Χώρα. Τραγικές συνέπιες του πολέμου οικονομικών κρατικών συμφερόντων, που μοιράζουν τα πάντα. Μάχες μυστικών υπηρεσιών, για την επικράτηση του ενός! Μια έκρηξη των πάντων, με την κοινωνία να κοιτά απαθέστατα από τον καναπέ της. Με επιλογές λάθους που ξεκίνησαν από τις εθνικές εκλογές του 2009, συνεχίστηκαν και στις επόμενες με το έκτρωμα σαμαρά-βενιζέλου. Ας το καταλάβουμε πως ΔΕΝ έχουμε φτάσει στο τέλος! Το τέλος θα είναι η κατάλυση της αστικής Δημοκρατίας, όταν όλα πια θα έχουν ξεφτίσει, όταν όλα πια θα έχουν απλά χρεοκοπήσει! 
Δεν αργεί, έρχεται! 
 
ΥΓ. Μακάρι να κάνω λάθος, μακάρι όλα αυτά να μην στέκουν, μακάρι η Ελλάς να βαδίσει σε δρόμο ανάπτυξης, και εθνικής υπερηφάνειας. Μακάρι να διαψευσθώ στο ακέραιο, και να μην ζήσουν τα παιδιά μας ημέρες 44 που φαίνεται να έρχονται! Ας ελπίσουμε πως ο γνωστός ……Έλληνας Θεός θα βάλει το χέρι του! Μοιρολατρικό, το γνωρίζω, αλλά μπορούμε να ελπίζουμε πουθενά αλλού; 
<a href="http://olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ποιός θα είναι ο επόμενος στόχος του παρακράτους;

Γενικά και αόριστα ακούγονται διάφορα, εικασίες , θεωρίες, αμπελοφιλοσοφίες, διάφορες προσεγγίσεις, που κυρίως έχουν ως στόχο να δώσουν α...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού έκανε λάθος η Αμερική

Ellada simera 0 Τουρκία 12:27

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/cache/Erdogan4_644_355-630x347.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/cache/Erdogan4_644_355-630x347.jpg" /></a></div>
 
Στο <a href="http://elladasimera.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6214.html" target="_blank">άρθρο</a> μας της Παρασκευής κάνουμε μια αναφορά στο καθεστώς της δημοκρατικοφανούς σουνιτικής απολυταρχίας που εγκαθιδρύει βήμα προς βήμα ο Ερντογάν, δημιουργώντας συνθήκες δουλείας για τους μη τουρκικούς και μη σουνιτικούς πληθυσμούς της Τουρκίας. 
 
Το θέμα, όμως, είναι ότι το καθεστώς αυτό έχει τάσεις επέκτασης της κυριαρχίας του με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους σε πληθυσμούς και χώρες εκτός των συνόρων της σημερινής Τουρκίας, στο πλαίσιο του δόγματος του νεοοθωμανισμού. Να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με κύκλους του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού αλλά και του Εθνικιστικού Κόμματος, ο Ερντογάν, για να προχωρήσει στην εγκαθίδρυση του απολυταρχικού καθεστώτος και στην επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στα όρια της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επωφελήθηκε από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν στον ίδιο και στην Τουρκία ρόλο πυλώνα για την πολιτική που ασκεί η Ουάσινγκτον στο πλαίσιο του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής. 
 
Ισως το πού έκαναν λάθος να αναζητούν οι σοβαρότεροι αναλυτές των ΗΠΑ στο 60σέλιδο πόνημα με τίτλο «Από τη Ρητορική στην Πραγματικότητα: Επαναπροσδιορίζοντας την Πολιτική των ΗΠΑ για την Τουρκία» («From Rhetoric to Reality: Reframing U.S. Turkey Policy»), που υποβλήθηκε στην κυβέρνηση Ομπάμα από το διακομματικό Bipartisan Policy Center, στο οποίο συμπροεδρεύουν οι κ. Αμπράμοβιτς και Εντελμαν, και οι δύο διατελέσαντες πρέσβεις των ΗΠΑ στην Αγκυρα. Ο μεν πρώτος, του Δημοκρατικού Κόμματος, πολιτικός υποστηρικτής και μέντορας του Ερντογάν, ο δε δεύτερος, Ρεπουμπλικανός, από εκείνους που έβλεπαν πάντα με καχυποψία τον Τούρκο πρωθυπουργό, λόγω των ισλαμικών του εμμονών, όπως αποδεικνύεται από τις αναφορές που υπέγραφε ο ίδιος και διέρρευσαν μέσω Wikileaks! 
 
Ενώ λοιπόν κάποιοι στην Ουάσινγκτον προσπαθούν να δουν τι πήγε λάθος στην πολιτική τους στην Τουρκία και κάποιοι στην Αγκυρα μελετούν την ως άνω έκθεση και προσπαθούν να βρουν τρόπους να συνεχίσουν να δουλεύουν για άλλη μία πενταετία τα «αμερικανάκια», υπάρχουν εξελίξεις στο Κουρδικό που οδηγούν σε ανατροπές το σκηνικό που έχει στηθεί μέχρι στιγμής, πάντα υπό την καθοδήγηση της Ουάσινγκτον. 
 
Να ξαναθυμίσουμε στους αναγνώστες μας το σκηνικό: Η Τουρκία έχει μεταβάλει την πολιτική της και έχει αναγνωρίσει ντε φάκτο το κουρδικό κράτος στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), ο Μπαρζανί, που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, έχει κάνει όλα όσα έπρεπε για να προσδεθεί το αυτόνομο Κουρδιστάν και να δεχτεί τον θανάσιμο εναγκαλισμό της Αγκυρας, ενώ το ΡΚΚ έχει δεχτεί ασφυκτικές πιέσεις για να προσαρμόσει την πολιτική του ούτως ώστε να μην υπάρχει σκηνικό κρίσης και ένοπλης σύγκρουσης στην περιοχή. 
 
Ταυτοχρόνως, όλο αυτό το διάστημα, στο αυτόνομο Κουρδιστάν εταιρίες τουρκικών συμφερόντων, πέραν του ότι κερδίζουν πολύ περισσότερα από 10 δισ. δολάρια τον χρόνο, στηρίζοντας την τουρκική οικονομία, δραστηριοποιούνται ΚΑΙ στον τομέα της εξόρυξης - μεταφοράς πετρελαίου, με προοπτικές που μιλούν για κέρδη περίπου 30 δισ. δολαρίων για την τουρκική οικονομία. Μάλιστα, οι κακές γλώσσες μιλούν για εμπλοκή του υιού Ερντογάν αλλά και ισχυρών οικογενειών του Νοτίου Κουρδιστάν στις επίμαχες και χρυσοφόρες συμμαχίες, με μερίδια δισεκατομμυρίων δολαρίων!!! 
 
Ενώ, λοιπόν, το σκηνικό έχει στηθεί όπως εν περιλήψει έχουμε περιγράψει ανωτέρω, οι Κούρδοι της Συρίας και συγκεκριμένα οι Δυνάμεις Λαϊκής Αμυνας (YPG), που είναι η ένοπλη πτέρυγα του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), το οποίο αποτελεί ιδεολογικό και οργανωτικό κλώνο του ΡΚΚ, με τη μαχητικότητά τους έρχονται να δημιουργήσουν συνθήκες που τείνουν να αλλάξουν τα δεδομένα και να χαλάσουν τις ισορροπίες. 
 
Εως σήμερα η Τουρκία τούς πολεμούσε μέσω των τρομοκρατών της Αλ Νούσρα/Αλ Κάιντα, ενώ οι δυνάμεις του Μπαρζανί, ενοχλημένες από την ενδυνάμωση του ΡΚΚ, είχαν εφαρμόσει ένα άτυπο εμπάργκο και παράλληλα προσπαθούσαν να συνενώσουν διάφορα κόμματα του Δυτικού Κουρδιστάν, για να περιορίσουν την επιρροή του PYD. 
 
Μάλιστα, οι Αρχές της αυτόνομης διοίκησης του Κουρδιστάν απαγόρευσαν τη διέλευση από τη συνοριακή πύλη του συμπροεδρεύοντος του PYD Σαλίχ Μουσλίμ, ο οποίος ήθελε να μεταβεί στην Ουάσινγκτον μέσω Ερμπίλ, για να συμμετέχει σε ημερίδα που διοργάνωσαν οι Κούρδοι του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, ελπίζουμε στο πλαίσιο κάποιου επανακαθορισμού της στάσης των ΗΠΑ απέναντί τους! 
 
Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά (26 Οκτωβρίου), οι μαχητές του YPG, αφού συνέτριψαν τις δυνάμεις της Αλ Κάιντα, καταλάμβαναν τη στρατηγικής σημασίας συνοριακή πύλη Τιλ Κοτσέρ (Αλ Γιαρούμπια), που βρίσκεται στον ιστορικό δρόμο του μεταξιού και οδηγεί μέσω Μοσούλης στη Βαγδάτη. Ετσι έσπασε ο αποκλεισμός των Κούρδων της Ροζάβα, ενώ ο πρωθυπουργός Μαλίκι υποδεχόταν με χαρά την ήττα των σουνιτών της Αλ Κάιντα και δήλωνε ότι ευχαρίστως θα συνεργαζόταν για το άνοιγμα του τελωνείου και της συνοριακής πύλης! 
 
Επειτα από όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό, εμφανίστηκαν κάποιες κρίσεις πανικού σε Αγκυρα και Ερμπίλ! 
 
Σάββας Καλεντερίδης 
<a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πού έκανε λάθος η Αμερική

Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάνουμε μια αναφορά στο καθεστώς της δημοκρατικοφανούς σουνιτικής απολυταρχίας που εγκαθιδρύει βήμα προς βή...

Διαβάστε την συνέχεια

Η θαλάσσια διασυνοριακή διαφορά Ισραήλ-Λιβάνου και η Κύπρος

Ellada simera 0 ΑΟΖ, Ελλάδα, κυπρος 12:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="Lebanon-Israel-Maritime01-03november2013" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="330" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/11/Lebanon-Israel-Maritime01-03november2013.gif" width="600" /></div>
 
 
 
Του Χρήστου Ιακώβου 
Προσφάτως η Ισραηλινή κυβέρνηση απέρριψε αμερικανική συμβιβαστική πρόταση για επίλυση της διαφοράς σχετικά με την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με το Λίβανο. 
Η αμερικανική διαμεσολάβηση προέκυψε μετά που ο Λίβανος υπέβαλε αίτημα στον ΟΗΕ απαιτώντας εξέταση του θέματος, υποστηρίζοντας ότι το Ισραήλ επεμβαίνει παράνομα στη δική του ΑΟΖ. Το θέμα αυτό σχετίζεται και με την Κυπριακή Δημοκρατία αφού ο Λίβανος υποστηρίζει ότι η διακρατική συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου το 2010 στηρίζεται στην ισραηλινή θέση αφού η βόρεια γραμμή των θαλασσίων συνόρων του Ισραήλ δεν χαράχθηκε με βάση τον τρόπο που ο Λίβανος εκλαμβάνει την οριοθέτηση.  
Ο Λίβανος έχει ήδη προχωρήσει σε προκήρυξη προσφορών για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου στην δική του ΑΟΖ στην οποία το νότιο τεμάχιο με αριθμό 9 παρουσιάζεται επί της νότιας γραμμής που επιδιώκει ο Λίβανος και όχι επί εκείνης που το Ισραήλ συμφώνησε με την Κύπρο. 
Το θέμα αυτό υπομιμνήσκει ότι πέραν των ελληνοτουρκικών διαφορών που επισκιάζουν το θέμα ανακήρυξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχουν και οι μακρές αραβοϊσραηλινές διαφορές, που εισήλθαν, έστω και έμμεσα στο πεδίο της κυπριακής διπλωματίας.  
Η απροθυμία του Λιβάνου να επικυρώσει τη συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Ζώνης με την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία υπεγράφη το 2007, πέραν του ότι αποτελεί, θεωρητικώς τουλάχιστον, αρνητική εξέλιξη στην προσπάθεια επέκτασης του πεδίου έρευνας για ανεύρεσης υποθαλασσίου πλούτου, εμπλέκει εμμέσως την Κύπρο στο μανιχαϊστικό πλαίσιο του Μεσανατολικού Ζητήματος.    
Τα θαλάσσια σύνορα της Συρίας, του Λιβάνου και της Παλαιστίνης καθορίστηκαν μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πιο συγκεκριμένα, το 1920, αφού η Συρία και ο Λίβανος περιήλθαν υπό την κυριότητα της Γαλλίας καθώς επίσης η Παλαιστίνη και η Μεσοποταμία (Υπεριορδανία, Ιράκ) υπό την κυριότητα της Μ. Βρετανίας, με τη μορφή της Εντολής (mandate) της Κοινωνίας των Εθνών, οι δύο αποικιοκρατικές δυνάμεις υπέγραψαν στο Παρίσι τη Γαλλο-Βρετανική Συμφωνία Συνόρων, η οποία αποτελείται από 9 άρθρα (Franco-British Convention on Certain Points Connected with the Mandates for Syria and the Lebanon, Palestine and Mesopotamia). 
Η Συμφωνία προνοούσε τη δημιουργία μιας Γαλλοβρετανικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων με σκοπό να καθορίσει με ακρίβεια λεπτομέρειες στον προσδιορισμό των συνόρων. Η συγκεκριμένη επιτροπή υπέβαλε την τελική της έκθεση τον Φεβρουάριο του 1922 και η έκθεση, τελικώς, επεκυρώθη με κάποιες μικρές αλλαγές από αμφότερες τις πλευρές, το Μάρτιο του 1923.   
Όταν η κυβέρνηση του Λιβάνου προχώρησε σε Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, το 2007, δεν ηγέρθη οποιαδήποτε ένσταση. Απ’ εκεί και πέρα, η λιβανική κυβέρνηση, εντός δύο μηνών, όφειλε να προχωρήσει σε επικύρωση της συμφωνίας από το κοινοβούλιό της. Αντ’ αυτού, παρατηρήθηκε καθυστέρηση και το 2011, μετά τη Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ, μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, η λιβανική διπλωματική αντιπροσωπεία στον ΟΙΗΕ κυκλοφόρησε εγκύκλιο, σύμφωνα με την οποία προειδοποιούσε τον διεθνή οργανισμό ότι η βόρεια γραμμή της ΑΟΖ του Ισραήλ, όπως καθορίστηκε κατά την οριοθέτηση με την Κυπριακή Δημοκρατία, «απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια, παραβιάζοντας τα δικαιώματα του Λιβάνου». 
Ο Λίβανος θεωρεί ότι με βάση τη Γαλλο-Βρετανική Συμφωνία του 1923, το Ισραήλ, με τη γραμμή που χάραξε, του υποκλέπτει θαλάσσια περιοχή περίπου 860 τετραγωνικών χιλιομέτρων, και κατ’ επέκταση θαλάσσιο πλούτο πολλών εκατομμυρίων ευρώ.   
Σε σχέση μόνο με την Κυπριακή Δημοκρατία, αν αναλύσουμε τη διπλωματική συμπεριφορά της κυβέρνησης του Λιβάνου, μπορούμε να εξαγάγουμε κάποια συμπεράσματα: α) ο Λίβανος δεν αμφισβητεί τίποτα από την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά από αυτήν του Ισραήλ, β) από τη στιγμή που δεν υπάρχει σήμερα τριεθνές σημείο στο οποίο να συναντώνται οι ΑΟΖ της Κύπρου, του Ισραήλ και του Λιβάνου, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επηρεάζεται από τη διαφορά μεταξύ των δύο άλλων χωρών και γ) η καθυστέρηση εκ μέρους του Λιβάνου για επικύρωση της Συμφωνίας, έχει να κάνει στην ουσία με πιέσεις που άσκησε η Τουρκία στο Λίβανο, μέσω της Χιζμπολλάχ, στην προσπάθεια της Άγκυρας να εμποδίσει την Κύπρο από του να κατοχυρώσει, με διακρατικές συμφωνίες, τα δικαιώματά της στο θαλάσσιο χώρο.  
Συνεπώς, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί  να προχωρήσει σε έρευνες στην ΑΟΖ που καθόρισε με συμφωνία με το Λίβανο, έστω και αν ο Λίβανος δεν επικύρωσε ακόμη τη Συμφωνία του 2007, με δεδομένο πάντοτε το γεγονός ότι ο Λίβανος δεν έθεσε οτιδήποτε σε αμφισβήτηση από την ΑΟΖ της Κύπρου. Η διαφορά που προέκυψε δεν αφορά την Κύπρο αλλά, αποκλειστικώς, το Λίβανο και το Ισραήλ. Βεβαίως, το ιδεατό θα ήταν να προέκυπτε μία Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει προς το παρόν διότι ο Λίβανος δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ ως κράτος.  Επομένως, το πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι μία απλή, τεχνικής φύσεως, οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων αλλά στην ουσία του πολιτικό.   
Εν κατακλείδι, η παρούσα κατάσταση δεν εμποδίζει την Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει σε έρευνες στην ΑΟZ που συμφώνησε με το Λίβανο και ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί, από καμία κυβέρνηση, ως δικαιολογία για καθυστέρηση. Επίσης, θα ήταν καλύτερα για την Κυπριακή Δημοκρατία να αποφύγει οποιαδήποτε εμπλοκή στη διαφορά Λιβάνου – Ισραήλ γιατί είναι μάταιο και ριψοκίνδυνο, αφού η ήδη υπάρχουσα συμφωνία με το Ισραήλ και η εξέλιξη των Κυπροϊσραηλινών σχέσεων τα τελευταία χρόνια μπορεί , έστω και έμμεσα να εμπλέξει την Κύπρο στο φαύλο κύκλο του Μεσανατολικού Ζητήματος. 
Ο Χρήστος Ιακώβου είναι Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η θαλάσσια διασυνοριακή διαφορά Ισραήλ-Λιβάνου και η Κύπρος

Του Χρήστου Ιακώβου Προσφάτως η Ισραηλινή κυβέρνηση απέρριψε αμερικανική συμβιβαστική πρόταση για επίλυση της διαφοράς σχετικά με...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανδρέας Παπανδρέου σε στιγμή ειλικρίνειας για την Ευρώπη και την Ελλάδα - ΒΙΝΤΕΟ

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πολιτική 12:16

<center>
<img alt="" height="330" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/HISTORY/andreas.jpg" width="600" /></center>
 
Κάννες 27 Ιουνίου 1995. Σύνοδος Κορυφής των Καννών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε μίλησε οργισμένα για την Ευρώπη. 
 
“Βρίσκω ότι πάμε σ ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης αλλά όχι στο βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στο βωμο των κρισεων και των συμφεροντων. 
Δεν θέλω ν” αποκαλύψω ονόματα. 
Σας λεγω ομως οτι, εδώ υπαρχει σαφες σχεδιο για τη μηδενοποιηση των εθνικων κυβερνησεων οι οποιες δεν θα μπορουν να παιξουν δημοκρατικα αποτελεσματικο ρολο, αλλα θα υποκεινται στις κατευθυνσεις που μας δινει το διευθυντηριο…” 
Όλα αυτά το 1995. Κι εκείνος βέβαια πίστευε στον ευρωπαϊκό μονόδρομο όπως θ΄ ακούσετε. Που σήμερα μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. 
 
  <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="http://www.youtube.com/embed/_R9xwXcyXok" width="640"></iframe> 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ανδρέας Παπανδρέου σε στιγμή ειλικρίνειας για την Ευρώπη και την Ελλάδα - ΒΙΝΤΕΟ

Κάννες 27 Ιουνίου 1995. Σύνοδος Κορυφής των Καννών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε μίλησε οργισμένα για την Ευρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το NATO του «να κρατά τους Γερμανούς κάτω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Ρώσους έξω», τελείωσε

Ellada simera 0 κόσμος 12:13

<center>
<img alt="" height="330" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WAR_GENIKOS/cache/aeroskafos_shilouette-630x406.jpg" width="600" /></center>
 
Μέσα στον ορυμαγδό της οικονομικής κρίσης θέματα εξαιρετικά σοβαρά που αφορούν τη χώρα εξελίσσονται. Η Ελλάδα θα πρέπει να έχει άποψη ,θέση και στρατηγική γι΄ αυτά αφού είναι δεδομένο ότι θα μας επηρεάσουν άμεσα. Ένα απ΄ αυτά είναι το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Άμυνας και Ασφάλειας. Θα έπρεπε να είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα μας. Το γιατί εξηγεί με άρθρο της στο Onalert η Ευρωβουλευτής και Πανεπιστημικός Μαριλένα Κοππά. 
 
Γράφει η Μαριλένα Κοππά 
Ευρωβουλευτής 
 
Ευρωπαϊκή Άμυνα: τι τελικά μας αφορά; 
 
Η συζήτηση περί Ευρωπαϊκής Άμυνας και Ασφάλειας δε φαίνεται να αγγίζει το μέσο πολίτη. Αυτό ίσως ν’ αλλάξει σύντομα. 
Η Ευρώπη, όπως γνωρίζουμε, είναι εδώ και πολλές δεκαετίες «καταναλωτής» ασφαλείας. Οι ΗΠΑ προσφέρουν «ευρωπαϊκή ασφάλεια» και αντλούν διπλωματικά, στρατιωτικά και οικονομικά οφέλη. Στην Ευρώπη, όταν μιλάμε για ασφάλεια, μιλάμε για «εθνική ασφάλεια», που δεν παρέχουν οι ΗΠΑ. Αναφερόμαστε σε δυνητικές απειλές από συμμαχικές χώρες (βλ. Τουρκία), μια εθνική αμυντική βιομηχανία ή το status μιας Μεγάλης Δύναμης (Αγγλία, Γαλλία). Όλα αυτά είναι εθνικές υποθέσεις. Τα ευρωπαϊκά κράτη συνεισφέρουν στην Ευρωπαϊκή άμυνα, αλλά η πολιτική σύνθεση, οι περισσότεροι πόροι και υποδομές, προέρχονται από τη Ουάσιγκτον. Όμως, κάτι αλλάζει. 
 
Αλλάζουν οι ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ μετατοπίζουν το στρατηγικό τους κέντρο βάρους από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό. Και προειδοποιούν την Ευρώπη να ετοιμάζεται, διότι όχι απλά πλησιάζει ο καιρός της αυτάρκειας, αλλά και ο καιρός παροχής ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, από την Μέση Ανατολή έως τον Καύκασο. Παρεμπιπτόντως, το 2011, για πρώτη φορά από το 1948, οι ΗΠΑ εξήγαγαν περισσότερη ενέργεια απ’ όση εισήγαγαν. Άρα, ποιος τώρα χρειάζεται περισσότερο τη Μέση Ανατολή; Με άλλα λόγια, εάν κάποιος ευχόταν να απογαλακτιστεί η Ευρώπη από τις ΗΠΑ, τώρα πρέπει να αναλογιστεί τι ακριβώς ευχόταν. 
 
Ας πάμε πίσω στην περίφημη ρήση του Λόρδου Ισμαί περί της σημασίας του ΝΑΤΟ: «να κρατά τους Γερμανούς κάτω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Ρώσους έξω». Ίσως, όλες αυτές οι βεβαιότητες, να έχουν ήδη τελειώσει. Σε μια Ευρώπη χωρίς βεβαιότητες, που δοκιμάζεται από μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες ενός απογαλακτισμού που πολλοί κάποτε ευχηθήκαμε. Αυτό το Δεκέμβριο, η Σύνοδος Κορυφής των 28 αρχηγών κρατών καλείται να συζητήσει την Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας, για πρώτη φορά από το 2003. Από τότε μέχρι σήμερα, οι βεβαιότητές μας εκφράζονται μόνο με «δεν»: η Γερμανία δεν είναι κάτω, η Ρωσία δεν είναι απόλυτα έξω και οι ΗΠΑ δεν είναι απόλυτα μέσα. 
 
 
Στη συζήτηση με πολλά «δεν» και λίγα «πρέπει» συμμετέχει και το Ευρωκοινοβούλιο, με μια Έκθεση που έχω την τιμή να είμαι η εισηγήτρια. Η έκθεση ξεκινά από τη διαπίστωση, που δεν είναι προφανής, αλλά έγινε αποδεκτή με μεγάλη πλειοψηφία, ότι «μαζί» είμαστε περισσότερο ασφαλείς απ’ ότι ο καθένας ξεχωριστά. Με αφετηρία την κοινή αγορά, απ’ όπου ξεκινά κάθε συζήτηση στις Βρυξέλλες, προτάσσεται ένα επιχείρημα οικονομίας κλίμακας, αφού σε μια οικονομία που δοκιμάζεται, η έλλειψη αλληλοεπικαλύψεων, οι συνέργειες σε επίπεδο υποδομών και η κατανομή αρμοδιοτήτων σημαίνει τελικά ποιοτικότερη ασφάλεια με λιγότερους πόρους. Βέβαια, η μετάβαση από την άθροιση στη λειτουργική σύνθεση μιας ευρωπαϊκής βιομηχανίας σημαίνει εμπιςτοςύνη, σκληρή και επίπονη διαπραγμάτευση, στον τομέα της έρευνας και της καινοτομίας, στην κατανομή χιλιάδων θέσεων εργασίας. Μέχρι εδώ είμαστε σε γνώριμο αλλά δύσκολο έδαφος: θέσεις εργασίας, ανταγωνιστικότητα, κ.ο.κ. 
 
Ξέρουμε πώς αλλά όχι που θέλουμε να πάμε. Η συναίσθηση ότι έχουμε κοινούς κινδύνους υφίσταται, αλλά δεν έχει εμπεδωθεί το γεγονός ότι οι κοινωνίες μας έχουν φτάσει σ’ ένα επίπεδο όσμωσης όπου η έννοια της εθνικής (μη ευρωπαϊκής) απειλής δεν υφίσταται. Εκεί η έκθεση αγγίζει πολλά θέματα (και) «εθνικού» ενδιαφέροντος: την ανάγκη να αποκτήσουν αξιοπιστία οι Συνθήκες περί αμοιβαίας συνδρομής και αλληλεγγύης σε περίπτωση επίθεσης, την ανάγκη ανάπτυξης μιας Ευρωπαϊκής Θαλάσσιας Στρατηγικής, εδρασμένης στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (που δεν έχει υπογράψει η Τουρκία), την ανάγκη προστασίας κρίσιμων ενεργειακών  υποδομών, και τη συνεργασίας ΕΕ-ΝΑΤΟ (που η Τουρκία παρεμποδίζει επικαλούμενη το Κυπριακό). Ότι εκεί θέλουμε να πάμε, το συνομολογεί η πλειοψηφία που υιοθέτησε την έκθεση. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
 
Τι σημαίνει όμως αυτή η «υιοθέτηση» πρακτικά; Όπως και σε κάθε διάσταση ευρωπαϊκής πολιτικής, συνομολογούμε ευρωπαϊκά συμφέροντα, αλλά διαθέτουμε εθνικούς πόρους. Όσοι πληρώνουν, θέλουν εθνικές θέσεις εργασίας και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Όμως, το πρόβλημα παραμένει επιτακτικά ευρωπαϊκό. Εάν η πολωνική ασφάλεια είναι πολωνικό πρόβλημα, ή η ελληνική ελληνικό, τότε ποιος μπορεί να επιβάλει ομογένεια και συμπληρωματικότητα σε λειτουργίες και υποδομές; Εάν η Ευρώπη δεν είναι μια «κοινότητα» ασφάλειας, τότε ο καθένας φροντίζει για τον εαυτό του, όπως το 1914 και το 1939. Τώρα τι να ευχηθούμε; 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>