Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάνουμε μια αναφορά στο καθεστώς της δημοκρατικοφανούς σουνιτικής απολυταρχίας που εγκαθιδρύει βήμα προς βήμα ο Ερντογάν, δημιουργώντας συνθήκες δουλείας για τους μη τουρκικούς και μη σουνιτικούς πληθυσμούς της Τουρκίας.
Το θέμα, όμως, είναι ότι το καθεστώς αυτό έχει τάσεις επέκτασης της κυριαρχίας του με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους σε πληθυσμούς και χώρες εκτός των συνόρων της σημερινής Τουρκίας, στο πλαίσιο του δόγματος του νεοοθωμανισμού. Να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με κύκλους του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού αλλά και του Εθνικιστικού Κόμματος, ο Ερντογάν, για να προχωρήσει στην εγκαθίδρυση του απολυταρχικού καθεστώτος και στην επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στα όρια της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επωφελήθηκε από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν στον ίδιο και στην Τουρκία ρόλο πυλώνα για την πολιτική που ασκεί η Ουάσινγκτον στο πλαίσιο του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής.
Ισως το πού έκαναν λάθος να αναζητούν οι σοβαρότεροι αναλυτές των ΗΠΑ στο 60σέλιδο πόνημα με τίτλο «Από τη Ρητορική στην Πραγματικότητα: Επαναπροσδιορίζοντας την Πολιτική των ΗΠΑ για την Τουρκία» («From Rhetoric to Reality: Reframing U.S. Turkey Policy»), που υποβλήθηκε στην κυβέρνηση Ομπάμα από το διακομματικό Bipartisan Policy Center, στο οποίο συμπροεδρεύουν οι κ. Αμπράμοβιτς και Εντελμαν, και οι δύο διατελέσαντες πρέσβεις των ΗΠΑ στην Αγκυρα. Ο μεν πρώτος, του Δημοκρατικού Κόμματος, πολιτικός υποστηρικτής και μέντορας του Ερντογάν, ο δε δεύτερος, Ρεπουμπλικανός, από εκείνους που έβλεπαν πάντα με καχυποψία τον Τούρκο πρωθυπουργό, λόγω των ισλαμικών του εμμονών, όπως αποδεικνύεται από τις αναφορές που υπέγραφε ο ίδιος και διέρρευσαν μέσω Wikileaks!
Ενώ λοιπόν κάποιοι στην Ουάσινγκτον προσπαθούν να δουν τι πήγε λάθος στην πολιτική τους στην Τουρκία και κάποιοι στην Αγκυρα μελετούν την ως άνω έκθεση και προσπαθούν να βρουν τρόπους να συνεχίσουν να δουλεύουν για άλλη μία πενταετία τα «αμερικανάκια», υπάρχουν εξελίξεις στο Κουρδικό που οδηγούν σε ανατροπές το σκηνικό που έχει στηθεί μέχρι στιγμής, πάντα υπό την καθοδήγηση της Ουάσινγκτον.
Να ξαναθυμίσουμε στους αναγνώστες μας το σκηνικό: Η Τουρκία έχει μεταβάλει την πολιτική της και έχει αναγνωρίσει ντε φάκτο το κουρδικό κράτος στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), ο Μπαρζανί, που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, έχει κάνει όλα όσα έπρεπε για να προσδεθεί το αυτόνομο Κουρδιστάν και να δεχτεί τον θανάσιμο εναγκαλισμό της Αγκυρας, ενώ το ΡΚΚ έχει δεχτεί ασφυκτικές πιέσεις για να προσαρμόσει την πολιτική του ούτως ώστε να μην υπάρχει σκηνικό κρίσης και ένοπλης σύγκρουσης στην περιοχή.
Ταυτοχρόνως, όλο αυτό το διάστημα, στο αυτόνομο Κουρδιστάν εταιρίες τουρκικών συμφερόντων, πέραν του ότι κερδίζουν πολύ περισσότερα από 10 δισ. δολάρια τον χρόνο, στηρίζοντας την τουρκική οικονομία, δραστηριοποιούνται ΚΑΙ στον τομέα της εξόρυξης - μεταφοράς πετρελαίου, με προοπτικές που μιλούν για κέρδη περίπου 30 δισ. δολαρίων για την τουρκική οικονομία. Μάλιστα, οι κακές γλώσσες μιλούν για εμπλοκή του υιού Ερντογάν αλλά και ισχυρών οικογενειών του Νοτίου Κουρδιστάν στις επίμαχες και χρυσοφόρες συμμαχίες, με μερίδια δισεκατομμυρίων δολαρίων!!!
Ενώ, λοιπόν, το σκηνικό έχει στηθεί όπως εν περιλήψει έχουμε περιγράψει ανωτέρω, οι Κούρδοι της Συρίας και συγκεκριμένα οι Δυνάμεις Λαϊκής Αμυνας (YPG), που είναι η ένοπλη πτέρυγα του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), το οποίο αποτελεί ιδεολογικό και οργανωτικό κλώνο του ΡΚΚ, με τη μαχητικότητά τους έρχονται να δημιουργήσουν συνθήκες που τείνουν να αλλάξουν τα δεδομένα και να χαλάσουν τις ισορροπίες.
Εως σήμερα η Τουρκία τούς πολεμούσε μέσω των τρομοκρατών της Αλ Νούσρα/Αλ Κάιντα, ενώ οι δυνάμεις του Μπαρζανί, ενοχλημένες από την ενδυνάμωση του ΡΚΚ, είχαν εφαρμόσει ένα άτυπο εμπάργκο και παράλληλα προσπαθούσαν να συνενώσουν διάφορα κόμματα του Δυτικού Κουρδιστάν, για να περιορίσουν την επιρροή του PYD.
Μάλιστα, οι Αρχές της αυτόνομης διοίκησης του Κουρδιστάν απαγόρευσαν τη διέλευση από τη συνοριακή πύλη του συμπροεδρεύοντος του PYD Σαλίχ Μουσλίμ, ο οποίος ήθελε να μεταβεί στην Ουάσινγκτον μέσω Ερμπίλ, για να συμμετέχει σε ημερίδα που διοργάνωσαν οι Κούρδοι του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, ελπίζουμε στο πλαίσιο κάποιου επανακαθορισμού της στάσης των ΗΠΑ απέναντί τους!
Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά (26 Οκτωβρίου), οι μαχητές του YPG, αφού συνέτριψαν τις δυνάμεις της Αλ Κάιντα, καταλάμβαναν τη στρατηγικής σημασίας συνοριακή πύλη Τιλ Κοτσέρ (Αλ Γιαρούμπια), που βρίσκεται στον ιστορικό δρόμο του μεταξιού και οδηγεί μέσω Μοσούλης στη Βαγδάτη. Ετσι έσπασε ο αποκλεισμός των Κούρδων της Ροζάβα, ενώ ο πρωθυπουργός Μαλίκι υποδεχόταν με χαρά την ήττα των σουνιτών της Αλ Κάιντα και δήλωνε ότι ευχαρίστως θα συνεργαζόταν για το άνοιγμα του τελωνείου και της συνοριακής πύλης!
Επειτα από όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό, εμφανίστηκαν κάποιες κρίσεις πανικού σε Αγκυρα και Ερμπίλ!
Σάββας Καλεντερίδης
πηγή
Δημοσίευση σχολίου