Τουρκία, η κρίσιμη ώρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig4Zg1FeDthjMW-k8M9_tNVWCQ1Zqc4Cf-UmChtFUiXtLm6sQyLlAlx12IhgrIZXYr3gMED_TsD19nptxjufIiTJ59w6XNnAywLdwJA7v7eE-u-KwSE68ftOk2zHBdu5By-GikQZ9tAss/s1600/lira+toyrkias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="740" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig4Zg1FeDthjMW-k8M9_tNVWCQ1Zqc4Cf-UmChtFUiXtLm6sQyLlAlx12IhgrIZXYr3gMED_TsD19nptxjufIiTJ59w6XNnAywLdwJA7v7eE-u-KwSE68ftOk2zHBdu5By-GikQZ9tAss/s640/lira+toyrkias.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η κορύφωση της κρίσης υπολογίζεται προς το τέλος Σεπτεμβρίου, όταν η Τουρκία θα επιχειρήσει να εμποδίσει την γεώτρηση της Αμερικανικής ΕΧΧΟΝ στο τεμάχιο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ ή να εφαρμόσει ναυτικό αποκλεισμό, σε οικόπεδο που θα επιλέξει για γεώτρηση η ίδια.</span></h3> .του <b>Λεωνίδα Κουμάκη</b><br /> <br /> Όλος ο κόσμος παρακολουθεί καθημερινά την Τουρκία να τρεκλίζει επικίνδυνα. Η μεγαλομανία του διεφθαρμένου αρχηγού της «<a href="https://www.huffingtonpost.gr/entry/toerkia-e-familia-erntoyan-edraionetai_gr_5b4995f9e4b0bc69a7876703">Φαμίλιας Ερντογάν</a>» και η ψευδαίσθηση ιδιοκτησίας πάνω σε μια ολόκληρη χώρα, οδηγεί την Τουρκία σε μια συμπεριφορά «υπερδύναμης» – χωρίς φυσικά να είναι. <br /> <br /> Την έχει ήδη οδηγήσει σε ένα εσπευσμένο αλλά εύθραυστο εναγκαλισμό με την Ρωσία και την Περσία, με την προφανή σε όλους τους άλλους πλάνη πως με τον τρόπο αυτό υπηρετούνται αποτελεσματικά οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις της <a href="https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-diktatoria-erntoyan_gr_5b3dceb3e4b09e4a8b2a0e65">Δικτατορίας Ερντογάν</a>. <br /> <br /> Το ενδεχόμενο επιστροφής της Τουρκίας «στο δυτικό μαντρί» με την εξασφάλιση των παραδοσιακά πλούσιων δώρων σε βάρος του Ελληνισμού, αν και ακόμα πιθανό, φαντάζει πλέον ολοένα και πιο ισχνό. Η Τουρκία οδηγείται με ταχύτητα προς την κρίσιμη ώρα αφού σταδιακά έχει «μετατραπεί σε ένα υποκατάστημα του Πούτιν στην περιοχή, παριστάνοντας τον νταή», κατά την εκτίμηση Τούρκου καθηγητή. <br /> <br /> Οι εξελίξεις που σημειώνονται συνεχώς είναι συγκλονιστικές. Μετά τον σαφή διαχωρισμό των «στρατοπέδων» στο ενεργειακό σκάκι Αμερικής και Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, γίνονται συνεχώς νέες κινήσεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ας τις τοποθετήσουμε όμως σε μια χρονολογική σειρά, από την ημέρα ανάρτησης του αμέσως προηγούμενου άρθρου μας (<a href="https://analyst.gr/2018/08/13/i-tourkia-treklizei/">Η Τουρκία τρεκλίζει</a>) μέχρι σήμερα, ώστε να τις αξιολογήσουμε καλύτερα: <br /> <br /> 13 Αυγούστου 2018: «Κατόπιν αιτήματος του Τούρκου πρεσβευτή Σερντάρ Κιλίτς, ο πρεσβευτής Τζον Μπόλτον συναντήθηκε μαζί του στον Λευκό Οίκο. Συζήτησαν σχετικά με τη συνεχιζόμενη κράτηση του πάστορα Άντριου Μπράνσον και για την κατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ – Τουρκίας», δήλωσε η εκπρόσωπος της Αμερικανικής προεδρίας Σάρα Χάκαμπι Σάντερς. Το τι ακριβώς συζητήθηκε μεταξύ τους, παραμένει φυσικά άγνωστο. Γνωστή όμως είναι η δήλωση του Αμερικανού Πρόεδρου Ντόναλντ Τράμπ, όταν υπέγραφε την ίδια μέρα τον αμυντικό προϋπολογισμό του 2019 και ταυτόχρονα την αναστολή παράδοσης μαχητικών F-35 στην Τουρκία: «Οι ΗΠΑ δεν έχουν τίποτε άλλο να διαπραγματευτούν μέχρι να απελευθερωθεί ο πάστορας». Η αποτυχία της συνάντησης φαντάζει παταγώδης, σε περίπτωση που αληθεύουν οι έντονες φήμες που είδαν το φως της δημοσιότητας για «προειδοποίηση» της Τουρκίας πως, σε περίπτωση που η EΧΧΟΝ τοποθετήσει γεωτρύπανο στο τεμάχιο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ, η Τουρκία «θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων με όλα τα μέσα», δηλαδή ακόμα και με επίθεση στο γεωτρύπανο! <br /> <br /> Το νομοσχέδιο για τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ (NDAA) του οικονομικού έτους 2019, ύψους 717 δισεκατομμυρίων δολαρίων το οποίο υπέγραψε ο Αμερικανός Πρόεδρος, εκτός από την αναστολή παράδοσης μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία, ανοίγει εσπευσμένα, με ειδική τροπολογία, και την συζήτηση για την άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Το εμπάργκο όπλων είχε επιβληθεί το 1987 ώστε η μεν Τουρκία να μπορεί να εξοπλίζει ελεύθερα το κατεχόμενο τμήμα του νησιού, η δε Κυπριακή Δημοκρατία να αδυνατεί να εξοπλιστεί! <br /> <br /> Την ίδια ημέρα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έφθασε στην Άγκυρα και ξεκίνησε σειρά συναντήσεων με τον Τούρκο ομόλογο του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Απευθύνθηκε στην σύσκεψη Τούρκων πρεσβευτών και εκπρόσωπων της Τουρκίας σε διεθνείς οργανισμούς και συντόνισε την προετοιμασία μιας συνάντησης κορυφής που προγραμματίζεται για τον Σεπτέμβριο μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας, Γερμανίας και Γαλλίας με αφορμή την Συρία, αλλά και για τα ενεργειακά θέματα της Μεσογείου. Παράλληλα, συζήτησε θέματα «αμοιβαίου ενδιαφέροντος» όπως η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού του Άκκουγιού (η Ρωσία ελέγχει το 51%), του αγωγού Turkish Stream, της Συρίας, της Μέσης Ανατολής, της Ουκρανίας, των περιοχών του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, της Μαύρης Θάλασσας κ.α. <br /> <br /> 14 Αυγούστου 2018: Παραμονή δεκαπενταύγουστου, της μεγάλης γιορτής Κοίμησης της Υπεραγίας Θεοτόκου, στις 7 το απόγευμα, το Τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu μετέδωσε ότι Τουρκικό δικαστήριο άφησε ελεύθερους τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς, Άγγελο Μητρετώδη και Δημήτρη Κούκλατζη οι οποίοι κρατούντο στις φυλακές της Αδριανούπολης από την 1η Μαρτίου 2018 χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμιά κατηγορία. Οι πιθανές αιτίες της αιφνιδιαστικής κίνησης της Τουρκίας δεν έγιναν γνωστές. Είναι πιθανό να οφείλεται στην αντικατάσταση των <a href="https://analyst.gr/2018/08/03/i-elliniki-thraki-sta-xeria-tou-kiriou-pantinkof/">μουφτήδων</a>, μια πάγια απαίτηση της Τουρκίας που αποδέχτηκε η Ελληνική κυβέρνηση ή σε πιθανή «σύσταση» του πολύπειρου Σεργέι Λαβρόφ προς την Τουρκική διπλωματία κατά την ομιλία του στην Άγκυρα ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες στρατιώτες επέστρεψαν τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου 2018, στην Ελλάδα και στις οικογένειες τους. <br /> <br /> Την ίδια μέρα, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου μιλώντας στην ίδια διάσκεψη των Τούρκων πρεσβευτών και εκπρόσωπων της Τουρκίας σε διεθνείς οργανισμούς, υποστήριξε ότι η Ελλάδα «κάνει περίεργα πράγματα παρά το γεγονός ότι η Τουρκία ήταν πάντα δίπλα της στις δύσκολες στιγμές της». Η δήλωση αποτελεί προσπάθεια αποπροσανατολισμού από την υβριδική επιχείρηση της παρακρατικής SADAT σε Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, όπου Τούρκοι παρακρατικοί, υποδυόμενοι τους ψαράδες, πυροβολούν εναντίον Ελλήνων ψαράδων για να τους τρομοκρατήσουν. Αφορμή της αποπροσανατολιστικής δήλωσης Τσαβούσογλου ήταν ένα σοβαρό επεισόδιο υπαλλήλων της SADAT, μεταμφιεσμένων σε ψαράδες, εναντίον Ελλήνων ψαράδων στην Λέρο. <br /> <br /> Τέλος, ο λαλίστατος ψευτο – σουλτάνος της Άγκυρας Ρ. Τ. Ερντογάν προανήγγειλε πομπωδώς Τουρκικά «αντίποινα» εναντίον Αμερικανικών προϊόντων, κηρύσσοντας ταυτόχρονα και μποϊκοτάζ στα… iPhones! Δεν παρέλειψε βέβαια να μοιράσει απλόχερα υποσχέσεις για «σταθεροποίηση της Τουρκικής λίρας και της οικονομίας της χώρας», για «εύρεση νέων αγορών και νέων εταίρων» και άλλα πολλά. <br /> <br /> 15 Αυγούστου 2018: Η Τουρκία ανακοίνωσε την αύξηση από 60 έως 120% των δασμών σε διάφορα εισαγόμενα προϊόντα της Αμερικής (αυτοκίνητα, καπνός, αλκοολούχα κα), ενώ ο εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου Ιμπραήμ Καλίν δήλωσε ότι «Η Τουρκία θα ασκήσει όλα τα δικαιώματά της, αν οι ΗΠΑ δεν παραδώσουν τα μαχητικά αεροσκάφη F-35», διαβεβαιώνοντας τους πάντες για την «βέβαιη» ανάκαμψη της Τουρκικής λίρας. Την ίδια ημέρα, Τουρκικό δικαστήριο απέρριψε νέο αίτημα απελευθέρωσης του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον προκαλώντας την άμεση αντίδραση της αναπληρώτριας εκπροσώπου Τύπου του Λευκού Οίκου Σάρα Χάκαμπι Σάντερς : «Ο πρόεδρος αισθάνεται μεγάλη απογοήτευση για το γεγονός ότι ο πάστορας Μπράνσον δεν έχει απελευθερωθεί, καθώς και για το γεγονός ότι και άλλοι Αμερικανοί πολίτες και εργαζόμενοι σε διπλωματικές υπηρεσίες δεν έχουν αποφυλακιστεί». <br /> <br /> 16 Αυγούστου 2018: Πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι η Κύπρος παραχωρεί λιμάνι το οποίο τίθεται υπό Ισραηλινό έλεγχο. Η «κίνηση» αυτή οφείλεται σε συμφωνία Ισραήλ, Αιγύπτου και Κύπρου με την οποία η υπό μακροχρόνιο Ισραηλινό ναυτικό αποκλεισμό Γάζα θα εφοδιάζεται με εμπορεύματα και ανθρωπιστικό υλικό, μέσω Κύπρου. Όλα θα ελέγχονται από Ισραηλινούς στην Κύπρο και στην συνέχεια θα αποστέλλονται στην Γάζα ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα περνούν όπλα και πυρομαχικά σε περιοχές που ελέγχει η Χαμάς. <br /> <br /> Την ίδια μέρα έγινε γνωστό πως στις 13 Σεπτεμβρίου 2018 θα πραγματοποιηθεί στο Τελ-Αβίβ έκτακτη σύσκεψη των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου με την συμμετοχή του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μ. Νετανιάχου. Αντικείμενο, η απειλή της Τουρκίας να εμποδίσει την γεώτρηση της Αμερικανικής ΕΧΧΟΝ στο τεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Υπενθυμίζεται ότι στο τέλος Ιουλίου 2018, το Ισραήλ και η Αίγυπτος διακήρυξαν μέσω των πρέσβεών τους στη Λευκωσία, ότι εάν απειληθεί η κυπριακή ΑΟΖ από την Τουρκία, θα πολεμήσουν στο πλευρό της Κύπρου. <br /> <br /> Την ίδια ώρα ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν, απείλησε την Τουρκία με νέες κυρώσεις για την συνεχιζόμενη κράτηση του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον. <br /> <br /> Τέλος, Τουρκικό δικαστήριο αποφάσισε την αποφυλάκιση του τοπικού Προέδρου της Διεθνούς Αμνηστίας Τανέρ Κιλίτς ο οποίος φυλακίστηκε πριν από ενάμισι χρόνο με την αόριστη κατηγορία της υποστήριξης του Φετουλάχ Γκιουλέν. <br /> <br /> 17 Αυγούστου 2018: Ο ΥΠΕΘΑ της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ συνοδευόμενος από τον δεύτερο ισχυρότερο άνθρωπο της Τουρκίας και αρχηγό της ΜΙΤ Δρα Φιντάν Χακάν επισκέφτηκαν την Μόσχα για συνάντηση με τον Ρώσο Υπουργό Άμυνας Σεργκέϊ Σόιγκου. Πιθανολογείται ότι εκτός από το θέμα της Συρίας συζητήθηκε και η πρόθεση της Τουρκίας να εμποδίσει το γεωτρύπανο της Αμερικανικής ΕΧΧΟΝ να πλησιάσει το τεμάχιο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ. <br /> <br /> Το σκηνικό της ίδιας ημέρας συνθέτουν οι προτροπές του Michael Rubin, αναλυτή του American Enterprise Institute μέσα από τις στήλες της «Washinghton Post» ότι είναι «Ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι ΝΑΤΟ – Τουρκίας» και, σύμφωνα με το Spiegel, του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Όλαφ Σολτς προς τον Τούρκο ομόλογό του, πως η Τουρκία θα έπρεπε «να επανεξετάσει την αρνητική στάση της στο ενδεχόμενο να απευθυνθεί στο ΔΝΤ για την σταθεροποίηση της Τουρκικής λίρας». <br /> <br /> Την εικόνα της ημέρας συμπλήρωσε η οργισμένη δήλωση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλτ Τράμπ: «Η Τουρκία είναι ένα πρόβλημα εδώ και πολύ καιρό. Δεν έχουν ενεργήσει ως φίλοι. Θα δούμε τι θα συμβεί. Κρατούν ένα υπέροχο χριστιανό πάστορα. Είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος ο πάστορας Μπράνσον. Κατασκεύασαν αυτή τη φαινομενική κατηγορία ότι είναι ένας κατάσκοπος αλλά δεν είναι κατάσκοπος. Περνά μια δίκη αυτή τη στιγμή, αν το ονομάζετε δίκη. Θα έπρεπε να τον έχουν δώσει πίσω εδώ και πολύ καιρό. Και η Τουρκία, κατά τη γνώμη μου, ενήργησε πολύ, πάρα πολύ άσχημα. Έτσι δεν έχουμε δει ακόμα το τέλος της ιστορίας αυτής. Αυτό, δεν πρόκειται να το δεχθούμε με τα χέρια σταυρωμένα. Δεν μπορούν να πάρουν τους ανθρώπους μας. Έτσι θα δείτε τι θα συμβεί». Το αμέσως προηγούμενο βράδυ είχε γράψει στο Twitter: «Δεν θα πληρώσουμε τίποτα για την απελευθέρωση ενός αθώου ανθρώπου, όμως περιορίζουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία!». <br /> <br /> 18 Αυγούστου 2018: Οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s και Standar & Poor’s, προχώρησαν σε νέα, ταυτόχρονη υποβάθμιση του αξιόχρεου της Τουρκίας. Μεταξύ των αιτίων των νέων υποβαθμίσεων αναφέρονται «επικείμενη ύφεση τον επόμενο χρόνο, πρόβλεψη αύξησης του πληθωρισμού στο 22% τους επόμενους μήνες, απώλεια της αξίας του Τουρκικού νομίσματος κατά 40% από την αρχή του χρόνου μέχρι τώρα, επιδείνωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ» και άλλα. <br /> <br /> Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν με σχεδόν καθημερινές, εμπρηστικές ομιλίες του, καλλιεργεί συστηματικά ένα οξύτατο αντιαμερικανικό κλίμα μέσα στην Τουρκία. Σε ομιλία του στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος δεν παρέλειψε να απευθυνθεί σε συγκεντρωμένο πλήθος: «Μην ανησυχείτε, δεν μπορούν να μας κάνουν να καταρρεύσουμε. Εάν έχουν τα δολάριά τους, εμείς έχουμε τον Θεό μας. Θα προχωρήσουμε μπροστά στο μέλλον μαζί με σταθερά βήματα». Μέσα στο συνέδριο φυσικά είπε πολύ περισσότερα: «Δεν παραδοθήκαμε και δεν θα παραδοθούμε σε εκείνους που συμπεριφέρονται σαν στρατηγικοί εταίροι αλλά μας καθιστούν στρατηγικό στόχο… Σήμερα κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να μας απειλήσουν μέσω της οικονομίας, μέσω των επιτοκίων, του συναλλάγματος, των επενδύσεων και του πληθωρισμού. Εμείς τους λέμε: είδαμε τα παιχνίδια σας και σας προκαλούμε»! Όσον αφορά το «μέτωπο» της Συρίας, ο Ερντογάν διαβεβαίωσε τους συνέδρους πως «Οι επιχειρήσεις του Τουρκικού στρατού σε Τζαραμπλούς, ΑλΜπαμπ και Αφρίν θα επεκταθούν και σε άλλες περιοχές της Συρίας, μέχρι τα ιρακινά σύνορα»! <br /> <br /> Τέλος, τα ελεγχόμενα Τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια και τα υπόλοιπα ΜΜΕ πλημμυρίζουν από «αγανακτισμένους Τούρκους» που κόβουν με μπαλτά δολάρια ή τα καίνε, σπάνε τα (ήδη καλοπληρωμένα) κινητά τους τηλέφωνα, επειδή είναι αμερικανικής προέλευσης και από άλλες, «αυθόρμητες» εκδηλώσεις! <br /> <br /> 19 Αυγούστου 2018: Σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu, ο Ρ. Τ. Ερντογάν διακήρυξε πως «Βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο των προετοιμασιών για την αύξηση του αριθμού των περιφερειών στη Συρία, όπου θα εξασφαλίζουμε την σταθερότητα μέσω των επιχειρήσεων «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελιάς». Με τη βοήθεια του Θεού, θα απελευθερώσουμε στο άμεσο μέλλον νέες περιοχές και θα φέρουμε ασφάλεια και εκεί»! <br /> <br /> Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Όλες οι μέχρι στιγμής ενδείξεις συγκλίνουν στην μετωπική πορεία της Τουρκίας προς την κρίσιμη ώρα. Η κορύφωση της κρίσης υπολογίζεται προς το τέλος Σεπτεμβρίου, όταν η Τουρκία θα επιχειρήσει να εμποδίσει την γεώτρηση της Αμερικανικής ΕΧΧΟΝ στο τεμάχιο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ ή να εφαρμόσει ναυτικό αποκλεισμό, σε οικόπεδο που θα επιλέξει για γεώτρηση η ίδια. Είναι μάλιστα πιθανό η Τουρκία να απελευθερώσει τον Αμερικανό πάστορα την ίδια ακριβώς περίοδο ώστε να μειώσει την πίεση της Αμερικής και να εμφανιστεί στο εσωτερικό της ότι το πλοίο «Fatih» (Πορθητής) διεκδικεί υπερήφανα και αποφασιστικά ενεργειακό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας. <br /> <br /> Ταυτόχρονα θα δοκιμαστούν στην πράξη όχι μόνο η μέχρι σήμερα Τουρκική εισβολή και κατοχή Συριακού εδάφους, αλλά και οι βλέψεις των νέο- οθωμανών της Άγκυρας να «απελευθερώσουν» και άλλες περιοχές της Συρίας! <br /> <br /> Όλα αυτά βέβαια εάν δεν σημειωθούν μέχρι τότε άλλες, σημαντικές ή πολύ σοβαρές εξελίξεις. <br /> <br /> Οι ΗΠΑ πάντως δεν φαίνονται καθόλου διατεθειμένες να παρέχουν στην Τουρκία πολύτιμο χρόνο, αυξάνοντας κατακόρυφα την οικονομική πίεση με συνεχείς, νέες κυρώσεις. <br /> <br /> Η κρίσιμη ώρα στο ενεργειακό σκάκι Αμερικής – Ρωσίας, με την Τουρκία να επιμένει σε ρόλο «υπερδύναμης», πλησιάζει ταχύτατα…<br /> <br /> <a href="https://analyst.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκία, η κρίσιμη ώρα

Η κορύφωση της κρίσης υπολογίζεται προς το τέλος Σεπτεμβρίου, όταν η Τουρκία θα επιχειρήσει να εμποδίσει την γεώτρηση της Αμερικανικής ΕΧ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρθρο γνώμης στη Washington Post: Οι ΗΠΑ να πιέσουν Τουρκία να αποσύρει στρατό από Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf8eZxrVbltW3q0zwdEpb5iWFOKpqR2vymOPQGc3JxHq0adsDIj0ZJxyK_xfmaGkVsjz3U9TSGCKcyJquzTkmWmNLRm-7R5kGNFVWzXtgjsxF2tIS2Rw6X5hYmdtTPDVhYbEeRVWb4eMc/s1600/Erdogan_Trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf8eZxrVbltW3q0zwdEpb5iWFOKpqR2vymOPQGc3JxHq0adsDIj0ZJxyK_xfmaGkVsjz3U9TSGCKcyJquzTkmWmNLRm-7R5kGNFVWzXtgjsxF2tIS2Rw6X5hYmdtTPDVhYbEeRVWb4eMc/s640/Erdogan_Trump.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Για ευκαιρία να πιεστεί η Τουρκία από τις ΗΠΑ να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο με αφορμή και την κρίση στην σχέση Άγκυρας Ουάσιγκτον κάνει λόγο η<a href="https://www.washingtonpost.com/opinions/the-us-should-press-turkey-to-withdraw-from-cyprus/2018/08/20/28d60730-a3c8-11e8-ad6f-080770dcddc2_story.html?noredirect=on&utm_term=.71631131af32"> <b>εφημερίδα Washington Post</b></a> υπογράφει ο δικηγόρος James Marketos. <br /> <br /> Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου<br /> <br /> Αν εξετάζουμε τρόπους για να αυξήσουμε την πίεση των ΗΠΑ έναντι του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γιατί να μην ζητήσουμε δημοσίως να απομακρύνει όλες τις τουρκικές δυνάμεις από την Κύπρο; Η κατοχή του ενός τρίτου της Κύπρου από το 1974 από περίπου 30.000 τακτικά τουρκικά στρατεύματα υπήρξε ένα επίμονο εμπόδιο για την επίλυση του ακανθώδους κυπριακού προβλήματος.<br /> <br /> Επιπλέον, η συνεχιζόμενη διαίρεση του νησιού έχει δώσει στην Τουρκία αδικαιολόγητα προσχήματα για να εμποδίσει τις αμερικανικές εταιρείες να διερευνήσουν και να πραγματοποιήσουν γεωτρήσεις στα χωρικά ύδατα της Κύπρου. <br /> <br /> Ούτε μια φορά από το 1974, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες σκόπιμα έστρεφαν το κεφάλι τους προς αλλού, καθώς ο τουρκικός στρατός εισέβαλε και άρπαξε το ένα τρίτο του νησιού, οι Ηνωμένες Πολιτείες απαίτησαν δημοσίως την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Κάτι τέτοιο τώρα όχι μόνο θα επιδιορθώσει το ότι οι ΗΠΑ ευθύνονται για την διαίρεση της Κύπρου, αλλά θα εκθέσει επίσης την αδικία της πρόσφατης παρέμβασης της Τουρκίας στα εμπορικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αυξήσουν τη δύναμή τους έναντι του κ. Ερντογάν ανακοινώνοντας δημοσίως ότι είναι καιρός ο τουρκικός στρατός να εγκαταλείψει την Κύπρο. <br /> <b>Σημερινή</b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Άρθρο γνώμης στη Washington Post: Οι ΗΠΑ να πιέσουν Τουρκία να αποσύρει στρατό από Κύπρο

Για ευκαιρία να πιεστεί η Τουρκία από τις ΗΠΑ να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο με αφορμή και την κρίση στην σχέση Άγκυρας Ου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάλυση: Το επικίνδυνο παιχνίδι χρέους του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg7eqAnsdJVMuCiDMewdIvcURrxJcQFV697ZUngbr5P-viuVO4N088fn3V26ruPQamKp1khy9MMjdyv-LtahsOffc13B_MY47PMHrQaFao0Z4rFG-5knCp975UURihS9Gsr2E6Ov4BLOI/s1600/turkish_lira.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="417" data-original-width="630" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg7eqAnsdJVMuCiDMewdIvcURrxJcQFV697ZUngbr5P-viuVO4N088fn3V26ruPQamKp1khy9MMjdyv-LtahsOffc13B_MY47PMHrQaFao0Z4rFG-5knCp975UURihS9Gsr2E6Ov4BLOI/s640/turkish_lira.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Χένρικ Μιλερ</b><br />Η ιστορία λέγεται γρήγορα. Δύο αυτοαποκαλούμενοι ισχυροί άνδρες εμπλέκονται σε μια διαμάχη. Κανείς από αυτούς δεν ήθελε να εμπλακεί. Ο ένας, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ, επέβαλε κυρώσεις σε μια χώρα με την οποία η Αμερική έχει διατηρήσει μια στρατηγική συνεργασία στο ΝΑΤΟ για επτά δεκαετίες. <br /> <br /> Ο άλλος, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καλεί το λαό του σε πατριωτική δράση για να αποτρέψουν μια οξεία οικονομική και νομισματική κρίση: «Μην αγοράζετε το iPhone», λέει στους συμπατριώτες του και αναζητά νέους συνεργάτες. <br /> <br /> Το τέλος αυτής της ιστορίας δεν έχει γραφτεί ακόμα. Είναι όμως πιθανό η ζημιά να είναι μεγάλη και μόνιμη - για τον τουρκικό λαό, αλλά και για τον γεωπολιτικό ρόλο των ΗΠΑ και την ασφάλεια της Ευρώπης. <br /> <br /> Η ιστορία των δύο πεισματάρηδων ηγετών δεν είναι λάθος. Αλλά κρύβει άλλες, βαθύτερες αιτίες. Διότι στην οικονομική κρίση για το Βόσπορο είναι επίσης εμφανείς οι θεμελιώδεις ανεπάρκειες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. <br /> <br /> Είναι αλήθεια: η τρέχουσα κλιμάκωση - η ταχεία υποχώρηση του νομίσματος, η απότομη αύξηση του πληθωρισμού - προκλήθηκε από τη σύγκρουση μεταξύ δύο κορυφαίων εθνικιστών ηγετών. Αλλά τα πραγματικά αίτια είναι βαθύτερα. Τα προβλήματα της Τουρκίας δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά ένα σύμπτωμα. <br /> <br /> Η σημερινή κρίση εγείρει δύο μεγάλα ερωτήματα: <br /> <br /> α) Πώς γίνεται η τουρκική οικονομία να έχει συσσωρεύσει συνεχώς ένα αυξανόμενο χρέος εδώ και χρόνια;<br /> <br /> β) Και γιατί οι διεθνείς επενδυτές ήταν ακόμη πρόθυμοι να δανείσουν αυτά τα γιγαντιαία ποσά;<br /><br /> Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι βασικά πράγματα πήγαιναν στραβά. Ήδη το καλοκαίρι του 2013 υπήρξαν μαζικές πωλήσεις στα χρηματιστήρια των διαφόρων αναδυόμενων αγορών. <br /> <br /> Το καλοκαίρι του 2014, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) στη Βασιλεία προειδοποίησε και πάλι για την ταχεία συσσώρευση χρεών στις αναδυόμενες αγορές. Και δεν ήταν τα κράτη ή οι ιδιώτες πολίτες που δανείστηκαν σε μεγάλη κλίμακα, αλλά οι εταιρείες. Ήδη εκείνη την εποχή, το BIS προειδοποιούσε για τις εξελίξεις στην Τουρκία. <br /> <br /> Ο κίνδυνος δεν ήταν μόνο το ποσό του χρέους, αλλά και η σύνθεσή του. Στις ΗΠΑ, στην Ευρωζώνη, την Ιαπωνία και άλλες πλούσιες χώρες, τα επιτόκια ήταν πολύ χαμηλά - οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες αντλούσαν τεράστια χρήματα στις αγορές, και το κάνουν αυτό εν μέρει μέχρι σήμερα -, οι επιχειρήσεις δανείζονταν στην Τουρκία και άλλες αναδυόμενες αγορές, δολάρια και ευρώ. <br /> <br /> Περισσότερο από το 90% των διεθνών ομολόγων και πάνω από το 80% των διεθνών τραπεζικών δανείων που δίνονταν σε εταιρείες στις αναδυόμενες αγορές ήταν εκφρασμένα σε ξένο νόμισμα, ανακοίνωσε η BIS το 2014. <br /> <br /> Οι εταιρείες δανείζονταν χρήματα σε δολάρια ή σε ευρώ, αλλά το εισόδημά τους ήταν κυρίως εγχώριο. Ένα επικίνδυνο παιχνίδι: Σε περίπτωση υποτίμησης, θα ήταν πολύ πιο ακριβό για τις υπερχρεωμένες εταιρείες να εξυπηρετήσουν το χρέος τους σε ξένο νόμισμα. Επίσης, η λήψη νέων δανείων θα ήταν πιο δύσκολη και δαπανηρή - οι χρεοκοπίες δεν θα αποκλείονταν αργότερα. <br /> <br /> Αυτοί οι κίνδυνοι ήταν γνωστοί, οι προειδοποιήσεις δεν μπορούσαν να αγνοηθούν. Παρ 'όλα αυτά, το παιχνίδι χρέους συνεχίστηκε. <br /> <br /> Οι συνέπειες είναι αρκετά δραματικές. Από το 2008, ο όγκος του δανεισμού σε δολάρια στις αναδυόμενες αγορές έχει υπερδιπλασιαστεί, φθάνοντας τα 3,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. <br /> <br /> Πολλοί οφειλέτες τώρα απειλούν να βυθιστούν στην παγίδα του χρέους. Επειδή το δολάριο έχει γίνει πολύ ισχυρότερο τους τελευταίους μήνες. Και με τα επιτόκια στις ΗΠΑ να αυξάνονται, η χρηματοδότηση που ακολουθεί τείνει να γίνει ακόμα πιο ακριβή - εάν είναι διαθέσιμη φυσικά! <br /> <br /> Η Τουρκία δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά ένα ιδιαίτερα αβέβαιο παράδειγμα της παγκόσμιας μανίας χρέους, το οποίο μεταφέρθηκε από τις δυτικές οικονομίες στις αναδυόμενες αγορές μετά την οικονομική κρίση του 2008. <br /> <br /> Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), οι τουρκικές τράπεζες πήραν στα χρόνια του δανεισμού σημαντικά περισσότερα ποσά σε ξένα νομίσματα παρά σε λίρα. Συνολικά, το ένα τέταρτο του ανεξόφλητου χρέους εκφράζεται σε ευρώ, δολάρια και γιεν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. <br /> <br /> Η ταχεία υποτίμηση της λίρας είναι τόσο εκρηκτική, κυρίως επειδή η Τουρκία στηρίζεται σε σταθερές εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό: το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι 5% του ΑΕΠ. <br /> <br /> Ο πληθωρισμός αυξάνεται, θέτοντας το νόμισμα υπό πίεση και επιδεινώνοντας περαιτέρω την κατάσταση. Επίσης, επηρεάζονται οι τράπεζες της Ευρωζώνης, οι οποίες ίσως χρειαστεί να διαγράψουν μέρος των δανείων τους στην Τουρκία. <br /> <br /> Άλλες αναδυόμενες οικονομίες όπως η Ινδία, η Βραζιλία ή η Νότια Αφρική απειλούν να βρεθούν σε αυτόν τον κύκλο δυσπιστίας, ακόμα κι αν οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες. <br />Στο τέλος, το ερώτημα είναι: ποιος φταίει; <br /> <br /> Μυωπία, υπερηφάνεια και άλλες παθήσεις! <br /> <br /> Το γεγονός ότι τα τρέχοντα προβλήματα χρέους των αναδυόμενων οικονομιών έχουν μακρά και σαφή ορατότητα αποκαλύπτουν μια αξιοσημείωτη μυωπία σε συνδυασμό με μια μεγάλη ευκαιρία οπορτουνισμού. <br /> <br /> Από την άποψη των δανειοληπτών, τα επιτόκια ήταν τόσο χαμηλά: γιατί να μην χρησιμοποιήσετε τους φανταστικούς όρους χρηματοδότησης; <br /> <br /> Οι πιστωτές αναζητούσαν απεγνωσμένα επενδυτικές ευκαιρίες που υπερέβαιναν τις παραδοσιακές επιστροφές στη Δύση: Γιατί να μην πάρουμε τον ένα ή τον άλλο κίνδυνο; <br /> <br /> Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες στις αναδυόμενες αγορές, όπως η Τουρκία, δεν μπορούσαν να σταματήσουν την έκρηξη: γιατί άφησαν την ευκαιρία να περάσει όταν υπήρχε υψηλότερο επίπεδο ευημερίας; <br /> <br /> Οι δυτικές κεντρικές τράπεζες αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τις παγκόσμιες παρενέργειες της άνευ προηγουμένου πλημμύρας χρήματος. <br /> <br /> Φυσικά σήμερα υπάρχει ο Πρόεδρος Ερντογάν, του οποίου η απαίτηση για παντοδυναμία, ακόμη και σε νομισματικά θέματα, υπονομεύει την οικονομική αξιοπιστία της χώρας του. <br /> <br /> Όλα αυτά δείχνουν ότι ο παγκόσμιος οικονομικός καπιταλισμός χρειάζεται αυστηρούς παγκόσμιους κανόνες. Δεν είναι αρκετό να βασιστεί κανείς στον αυτοέλεγχο των μεμονωμένων παραγόντων.<br /> <br /> Είναι ακριβώς το είδος της παγκόσμιας δημοσιονομικής πολιτικής που οι εθνο—λαϊκιστές, όπως ο Ερντογάν και ο Τραμπ, απορρίπτουν με υπερηφάνεια.<br /><br /><a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ανάλυση: Το επικίνδυνο παιχνίδι χρέους του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού

Του Χένρικ Μιλερ Η ιστορία λέγεται γρήγορα. Δύο αυτοαποκαλούμενοι ισχυροί άνδρες εμπλέκονται σε μια διαμάχη. Κανείς από αυτούς δεν ήθελε ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq08AMDwJffl3HtTACwwjNqEJZGm4kQ0vOfULSO8ihelCA7zVdu9QwIBD9muON2ouagCEc0k02WIKI902RUYZA-2kptU5kvP3dmDIINXp68fYWCPRSPMb1nqRvdK1N2o_ep76FKuTolOM/s1600/erdogan_simaies_greece_turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq08AMDwJffl3HtTACwwjNqEJZGm4kQ0vOfULSO8ihelCA7zVdu9QwIBD9muON2ouagCEc0k02WIKI902RUYZA-2kptU5kvP3dmDIINXp68fYWCPRSPMb1nqRvdK1N2o_ep76FKuTolOM/s640/erdogan_simaies_greece_turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Άγγελου Μ. Συρίγου*</b><br />Μ​​ετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα και τον εμβολισμό του λιμενικού πλοίου «Γαύδος», οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε βαρύ χειμώνα. Θα μπορούσε η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών να τις βελτιώσει;<br /> <br /> Ενδεχομένως. Το 1999, οι διμερείς σχέσεις είχαν «παγώσει» μετά τη σύλληψη του Κούρδου αρχηγού του ΠΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στην Κένυα έξω από την ελληνική πρεσβεία. Επί μήνες η μοναδική επικοινωνία των δύο πλευρών ήταν τυπική διά μέσου των εκατέρωθεν διπλωματικών αντιπροσωπειών. Η ελληνική πλευρά κατέστρωσε νέα στρατηγική έναντι της Τουρκίας. Αφορμή για την εκτύλιξή της απετέλεσε το κύμα συμπάθειας που κατέκλυσε την ελληνική κοινωνία μετά τον πολύνεκρο σεισμό του Αυγούστου του 1999 στην Τουρκία. Ακολούθησε η προσέγγιση που ξεκίνησε από αυτό που έκτοτε αποκαλείται «διπλωματία των σεισμών». Γεγονότα που δεν συνδέονται με την καρδιά των προβλημάτων μπορούν να μετατραπούν σε αφορμές προσεγγίσεως.<br /> <br /> Η προσέγγιση που γίνεται απλώς και μόνον για την προσέγγιση δεν είναι κάτι κακό. Δεδομένου του όγκου και της εντάσεως των ελληνοτουρκικών προβλημάτων όμως, απαιτείται να υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο. Το 1999 είχε επιδιωχθεί συνολική επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που περιελάμβανε και το Κυπριακό. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκε και το Σχέδιο Ανάν. Ασχέτως των εξαιρετικά σοβαρών ενστάσεων για πολλές από τις επιλογές που έγιναν τότε, υπήρχε μία συγκροτημένη στρατηγική. Είχε ως άξονα την «εξημέρωση του θηρίου» μέσα από τη μετεξέλιξη της Τουρκίας σε (σχετικώς) σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. <br /> <br /> Η Τουρκία σήμερα δεν πιστεύει στην ένταξή της στην Ε.Ε. Ενδιαφέρεται, όμως, να αποκαταστήσει την επαφή με την Ευρώπη, ως αντίβαρο στις άθλιες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Δεν είναι διόλου βέβαιον το μακροπρόθεσμο της τουρκικής επιλογής. Ο Ερντογάν κρατιέται κοντά στη Δύση διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εάν, όμως, επιδιώξει βελτίωση των ευρωτουρκικών σχέσεων, η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει χώρα-κλειδί.<br /> <br /> Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται να εκπονήσουμε ένα νέο σχεδιασμό, όπως κάναμε και στο Κυπριακό. Λόγω της ελληνικής παρεμβάσεως ετέθη για πρώτη φορά θέμα καταργήσεως των παρωχημένων εγγυήσεων. Κατά τα λοιπά, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δείχνουν ότι συνεχίζουν να κινούνται στον αυτόματο πιλότο του 1999: υποστηρίζουμε γενικώς την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να ενταχθεί στην Ε.Ε. ή ότι το Brexit έχει κλείσει οριστικά αυτή την πιθανότητα, περνά απαρατήρητο. Με τα υπάρχοντα δεδομένα, ο νέος σχεδιασμός δείχνει ότι πρέπει να κινηθεί γύρω από την ειδική σχέση Ε.Ε.-Τουρκίας που είναι ατύπως υπό διαμόρφωση.<br /> <br /> Ολα αυτά πρέπει να γίνουν ασχέτως της απελευθερώσεως των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Υπάρχει βεβαίως και η αμείλικτη πραγματικότητα. Συνομιλητής μας είναι ο Ερντογάν. Εδώ και χρόνια το ενδιαφέρον του εντοπίζεται στον μελλοντικό μας ρόλο δίπλα στη νέα οθωμανική Τουρκία. Στη χειρότερη περίπτωση διεκδικεί αλλαγή συνόρων. Στην καλύτερη μάς αντιμετωπίζει ως μετεξέλιξη του εγκλωβισμένου στα σύνορα της Μελούνας ελληνικού βασιλείου: υπαρκτό για να ενοχλεί αλλά πολύ μικρό για να δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.<br /> <br /> Επιπλέον, τους επόμενους μήνες οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα δοκιμαστούν πολύ στην Ανατολική Μεσόγειο. Τυχόν ανακάλυψη νέων υδρογονανθράκων απειλεί μακροχρόνιες επιλογές της Τουρκίας ως προς την Κύπρο αλλά και τη μεταφορά αερίου προς την Ευρώπη. Η Αγκυρα σίγουρα θα αντιδράσει. Τέλος, οι σημαντικές εξελίξεις που θα καθορίσουν την επόμενη ημέρα στην περιοχή (και τη μελλοντική στρατηγική μας) συνδέονται με τις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας. Το θέμα είναι ακόμη εκκρεμές.<br /> <br /><b><i> * Ο κ. Αγγελος Μ. Συρίγος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο</i></b>.<br /><br /><a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Θα βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Του Άγγελου Μ. Συρίγου* Μ​​ετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα και τον εμβολισμό του λιμενικού πλοίου «Γαύδος», οι ελληνοτουρκικές σχέσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απουσία της ΑΟΖ στην τραγωδία των ψαράδων μας που τους τρομοκρατούν οι Τούρκοι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwijDFUW42eI_ql6yL6bGi87VHCzl2hr1T0mbCodf32A9czaZJaPUSrerTyDYr8GM5aF5Wg4uxrE3LA5HURdC27H6kY1ugnAKRmCYycvQB8yp_3RcUKWrBxT2Qlm1P62gtZjyWpeVVA3g/s1600/aigaio-aoz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="740" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwijDFUW42eI_ql6yL6bGi87VHCzl2hr1T0mbCodf32A9czaZJaPUSrerTyDYr8GM5aF5Wg4uxrE3LA5HURdC27H6kY1ugnAKRmCYycvQB8yp_3RcUKWrBxT2Qlm1P62gtZjyWpeVVA3g/s640/aigaio-aoz.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Θεόδωρου Καρυώτη </b><br /> Από την στιγμή που οι Τούρκοι αποφάσισαν να παριστάνουν τους Κινέζους στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να λύσουμε τις θαλάσσιες διαφορές μας μαζί τους.<br /> Κάποτε ήλπιζα ότι πηγαίνοντας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα σέβονταν την απόφαση του Δικαστηρίου. Τώρα πιστεύω ότι θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια την απόφαση της Χάγης, εάν ποτέ προσφύγουν εκεί, ενεργώντας όπως οι Κινέζοι στην Σινική Θάλασσα, μια και η Τουρκία αποτελεί την μεγαλύτερη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> Πολλοί με αγνόησαν, πριν 35 χρόνια, όταν έγραψα ότι ο κύριος λόγος της απόρριψης της ΑΟΖ από την Τουρκία ήταν το θέμα της Αλιείας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι, σήμερα, θέλουν να ανοίξουν ένα μεγαλύτερο μέτωπο αυξάνοντας τις απειλές τους προς τους ψαράδες μας στο Αιγαίο.<br /> Δυστυχώς, οι Κύπριοι και οι Έλληνες ασχολούνται αποκλειστικά με τους υδρογονάνθρακες και δεν βλέπουν την μεγαλύτερη εικόνα που αφορά όλα τα προβλήματα στις σχέσεις μας με τους Τούρκους και όχι μόνο τους υδρογονάνθρακες.<br /> Έτσι, ο Μιχάλης Ιγνατίου γράφει:<br /> <br /> «Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, εκτοξεύει πάλι απειλές εναντίον της κυπριακής ΑΟΖ και δεν βλέπει τα χάλια του. Περιέργως σιώπησε για το Αιγαίο, εκτός αν μας επιφυλάσσει το «θερμό καλοκαίρι» στο τέλος του μήνα. Ως γνωστόν είναι άβυσσος η ψυχή του. Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να "χτυπήσει" την Ελλάδα, καθώς η τουρκική οικονομία οδηγείται στα τάρταρα... Απειλεί μονίμως την Κύπρο, επειδή θεωρεί ότι εκεί είναι ο αδύνατος κρίκος του Ελληνισμού. Υπάρχει, όμως, και μία άλλη εξήγηση. Τρέχει να προλάβει «τετελεσμένα» από τις διεθνείς εταιρείες που ετοιμάζουν τα τρυπάνια τους για τις γεωτρήσεις.»<br /> <br /> Αυτά είναι απολύτως σωστά αλλά συνεχίζουμε να επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο στους υδρογονάνθρακες και την βραχυπρόθεσμη πολιτική της Τουρκίας. Είμαι πεπεισμένος ότι η Τουρκία, δρα πλέον, με ένα μακροχρόνιο σχέδιο, που περιλαμβάνει τα πάντα. Δηλαδή τα χωρικά ύδατα, την ΑΟΖ, πολλά από τα νησιά μας, τους υδρογονάνθρακες, αλλά και τα ψάρια μας! Και το πιο σημαντικό, ακολουθώντας την Κίνα, στο τέλος θα απαιτήσει την συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και αλιευμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. <br /> <br /> Το μεγάλο μυστικό της Τουρκίας ήταν ότι πολέμησε κυρίως το θέμα της ΑΟΖ και των νησιών όλα τα εννιά χρόνια της Τρίτης Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), γιατί γνώριζε ότι τα άρθρα της ΑΟΖ που ασχολούνται διεξοδικά με τα θέματα της αλιείας ευνοούσαν τα νησιά του Αιγαίου πελάγους.<br /> <br /> Το άρθρο της Σύμβασης της UNCLOS, που «έκοψε τα πόδια» των Τούρκων αναφέρει:<br /> Άρθρο 56 Δικαιώματα, δικαιοδοσίες και υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους στην αποκλειστική οικονομική ζώνη <br /> 1. Στην αποκλειστική οικονομική ζώνη το παράκτιο κράτος έχει:<br /> α) κυριαρχικά δικαιώματα που αποσκοπούν στην εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων, ζωντανών ή μη, των υπερκειμένων του βυθού της θάλασσας υδάτων, του βυθού της θάλασσας και του υπεδάφους αυτού, ως επίσης και με άλλες δραστηριότητες για την οικονομική εκμετάλλευση και εξερεύνηση της ζώνης, όπως η παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τους ανέμους<br /> Οι Κινέζοι βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη θέση, διότι πρωτοστάτησαν στην δημιουργία της ΑΟΖ, υπέγραψαν και επικύρωσαν την UNCLOS και τώρα παρά την καταδίκη τους από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης παραβιάσουν τις διατάξεις του με ένα εντελώς προκλητικό, και πολλές φορές, ειρωνικό ύφος.<br /> Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της UNCLOS (1973-1982) στο θέμα της αλιείας πρωτοστάτησαν τα κράτη της Λατινικής Αμερικής, από τα οποία προήλθε και η ιδέα της δημιουργίας της ΑΟΖ, διότι ήθελαν να προστατέψουν την αλιεία τους. Το κύριο άρθρο του UNCLOS που αναφέρεται στην αλιεία είναι το άρθρο 61, το οποίο περιλαμβάνει τα κύρια σημεία για τους ζώντες πόρους των θαλασσών και των ωκεανών.<br /> <br /> Άρθρο 61: Διατήρηση των ζώντων πόρων<br /> <br /> <br /> <ul> <li>1. Το παράκτιο κράτος καθορίζει το επιτρεπτό όριο αλίευσης των ζωντανών πόρων στην αποκλειστική οικονομική ζώνη.</li> <li>2. Το παράκτιο κράτος, λαμβάνοντας υπόψη τα πλέον αξιόπιστα επιστημονικά δεδομένα που έχει στη διάθεσή του, διασφαλίζει, με κατάλληλα μέτρα προστασίας και διαχείρισης, ότι η διατήρηση των ζωντανών πόρων μέσα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη τους δεν κινδυνεύει από την υπερεκμετάλλευση. Το παράκτιο κράτος και οι αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί, υποπεριφερειακοί, περιφερειακοί ή παγκόσμιοι, συνεργάζονται προς αυτόν τον σκοπό κατά τον πλέον αρμόζοντα τρόπο.</li> <li>3. Τα μέτρα αυτά αποσκοπούν επίσης στη διατήρηση και στην αποκατάσταση των πληθυσμών των αλιευμάτων σε επίπεδα που να καθιστούν δυνατή τη μέγιστη διαρκή απόδοση, λαμβάνοντας υπόψη τους σχετικούς περιβαλλοντικούς και οικονομικούς παράγοντες, περιλαμβανομένων των οικονομικών αναγκών των παράκτιων αλιευτικών κοινοτήτων και των ειδικών αναγκών των αναπτυσσόμενων κρατών, και λαμβάνοντας επίσης υπόψη τις αλιευτικές μεθόδους, την αλληλεξάρτηση των αποθεμάτων και τις τυχόν γενικώς προτεινόμενες διεθνείς ελάχιστες προδιαγραφές, υποπεριφερειακού, περιφερειακού ή παγκόσμιου χαρακτήρα.</li> <li>4. Κατά τη λήψη των μέτρων αυτών το παράκτιο κράτος θα λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις σε είδη που συνδέονται ή εξαρτώνται από τα αλιευόμενα είδη, με σκοπό τη διατήρηση ή αποκατάσταση των πληθυσμών αυτών σε επίπεδα που να μην κινδυνεύει σοβαρά η αναπαραγωγή τους.</li> <li>5. Διαθέσιμες επιστημονικές πληροφορίες, στατιστικά στοιχεία που αφορούν τον όγκο των αλιευμάτων και την αλιευτική δραστηριότητα, καθώς και άλλα στοιχεία σχετικά με τη διατήρηση των αποθεμάτων ιχθύων παρέχονται και ανταλλάσσονται σε τακτική βάση μέσω των αρμόδιων διεθνών οργανισμών, υποπεριφερειακών, περιφερειακών ή παγκοσμίων, όπου αρμόζει σχετικά, και με τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων κρατών, συμπεριλαμβανομένων των κρατών των οποίων οι υπήκοοι δικαιούνται να αλιεύουν στην αποκλειστική οικονομική ζώνη.</li> </ul> <br /> Η Ελληνική Αλιεία<br /> <br /> Η αλιεία στην Ελλάδα έχει μια πολύ αρχαία παράδοση. Διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα και κείμενα έχουν βρεθεί στην Κρήτη και αλλού, καθώς και περιγραφές από διάσημους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως είναι ο Αισχύλος, ο Ησίοδος και ο Ξενοκράτης, που δείχνουν ότι η αλιεία έχει παίξει έναν σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ελλήνων, τουλάχιστον από το 2000 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της Ομηρικής περιόδου η ελληνική αλιεία είχε σχεδόν εξαφανιστεί, διότι οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την αλιεία κατώτερη και χωρίς αξία δραστηριότητα. Ο Πλάτωνας είχε ισχυριστεί ότι η αλιευτική δραστηριότητα είναι μια απασχόληση ανάξια ευγενών ανδρών, διότι χρησιμοποιεί κατεργαριά αντί δεξιοτεχνίας, και επομένως δεν παράσχει στους νέους την ευκαιρία να εξασκήσουν τα κορμιά τους, όπως θα έκαναν εάν κυνηγούσαν άγρια ζώα<br /> <br /> Οι Έλληνες ψαράδες μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ήταν πολύ λίγοι και χρησιμοποιούσαν απαρχαιωμένες μεθόδους ψαρέματος, με μοναδικό σκοπό να προμηθεύσουν τροφή στις οικογένειές τους. Το πρώτο βασιλικό διάταγμα, το 1834, επέτρεπε το ψάρεμα σαρδελών (sardines) όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά και από τους ψαράδες άλλων κρατών. Η Ελλάδα σε ολόκληρη την ιστορία της υπήρξε ένα μεγάλο θαλάσσιο κράτος, αλλά πάντα ήταν φημισμένη για τον εμπορικό της στόλο και όχι για την αλιεία<br /> <br /> Η Τουρκική Αλιεία<br /> <br /> Η Τουρκία, αντίθετα από την Ελλάδα, δίνει ιδιαίτερη σημασία στον τομέα της αλιείας. Το κοινωνικό και οικονομικό σχέδιο με τίτλο «Vision 2023» προβλέπει ότι η Τουρκία θα γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός αλιείας στην ΕΕ όταν η Τουρκία γίνει πλήρες μέλος της, κάτι που σήμερα είναι εκτός πραγματικότητας. Οι Τούρκοι αρνούνται να προσχωρήσουν στην UNCLOS που αποτελεί έναν από τους όρους για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ. Όταν συζητείτο το θέμα της ΑΟΖ στον ΟΗΕ, η Τουρκία κατάλαβε πολύ νωρίς ότι αυτή η έννοια εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Ελλάδας στα θέματα αλιείας στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος. Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, πίστευε, λανθασμένα, ότι το πρόβλημα της Τουρκίας ήταν το θέμα των υδρογονανθράκων στην περιοχή.<br /> <br /> Η Αδιαφορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελληνική Αλιεία.<br /> <br /> Η ΕΕ, η οποία είχε μια ενεργή παρουσία στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982), αντιλήφθηκε ότι η ΑΟΖ θα βοηθήσει στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής θαλάσσιας πολιτικής. Βέβαια αυτή η θαλάσσια πολιτική είχε ξεκινήσει πριν καν υπάρξει ΑΟΖ, αλλά μετά το 1982 δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα που αφορούν τις θάλασσες της ΕΕ και ιδιαίτερα στα θέματα της αλιείας. Η ΕΕ των 28 κρατών εκτείνεται από τη Βόρεια θάλασσα και τη Βαλτική θάλασσα στον βορρά, την Ιρλανδική θάλασσα και τον Ατλαντικό ωκεανό στη δύση και στη Μεσόγειο θάλασσα, και τη Μαύρη θάλασσα στον νότο και στην ανατολή. Είκοσι τρία από τα είκοσι οχτώ κράτη είναι παράκτια και έτσι οι ακτές της καλύπτουν πάνω 67.000 χλμ.<br /> <br /> Βέβαια ο κύριος λόγος της συμμετοχής της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας στη διάσκεψη ήταν το γεγονός ότι τα κράτη-μέλη της είχαν μεταβιβάσει ορισμένες αρμοδιότητες σ' αυτήν. Οι αρμοδιότητες αυτές αφορούσαν βασικά τα θέματα της αλιείας, της εμπορικής πολιτικής και της διατήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 η Ευρωπαϊκή Κοινότητα αντιλήφθηκε ότι μια ΑΟΖ 200 ν.μ. σύντομα θα εξαπλωθεί σε όλες τις ηπείρους, αποφάσισε να μελετήσει το θέμα, για να διαπιστώσει αν πρέπει και η ίδια να αποκτήσει μια τέτοια ζώνη.<br /> Έτσι η ΕΕ (τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα), έχοντας αναλύσει το όφελος/κόστος από μια ΑΟΖ 200 ν.μ., έκανε ένα πολύ βασικό βήμα τον Νοέμβριο του 1976, συμφωνώντας σε τρεις βασικές αρχές:<br /> <br /> <ul> <li>1. Στην επέκταση των αλιευτικών ζωνών όλων των κρατών-μελών της στα 200 ν.μ., αλλά εξαιρούντο τα κράτη της Μεσογείου.</li> <li>2. Στη μεταβίβαση στην Κοινότητα της αποκλειστικής αρμοδιότητας για τις διαπραγματεύσεις για αλιευτικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με κράτη μη μέλη της.</li> <li>3. Η Κοινότητα συμφώνησε σε ορισμένες αρχές για τη μελλοντική της πολιτική σε θέματα διαχείρισης και διατήρησης των αλιευτικών πόρων.</li> </ul> <br /> Αλλά η πιο σημαντική απόφαση ελήφθη στις 25 Ιανουαρίου 1983 (Council Resolution No. 170/83) όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε από όλα τα παράκτια κράτη της να δημιουργήσουν μια αλιευτική ζώνη 12 ν.μ. ανεξάρτητα εάν δίέθεταν χωρικά ύδατα 6 ή 12 ν.μ. που άρχιζε την 1η Ιανουαρίου 1993. Δυστυχώς, η ΕΕ προχώρησε σε αναβολή αυτής της απόφασης μετακινώντας την έναρξη ισχύος της για δέκα χρόνια αργότερα, δηλαδή το έτος 2002.<br /> <br /> Η Τουρκία αντέδρασε και ζήτησε από την ΕΕ να μην υλοποιήσει αυτή τη ζώνη στην Μεσόγειο. Έτσι το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, στις 25 Οκτωβρίου 1990, κάλεσε στην Άγκυρα όλους τους πρέσβεις των κρατών μελών της ΕΕ εκτός από τον Έλληνα πρέσβη, για να διαμαρτυρηθεί για αυτή την απόφαση και να ζητήσει να μην ισχύει για την Μεσόγειο! <br /> <br /> Δυστυχώς, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όχι μόνο δεν παραπονέθηκε για τον αποκλεισμό του Έλληνα πρέσβη αλλά ούτε αντέδρασε στη θέση της Τουρκίας που έθιγε κυριαρχικά μας εθνικά δικαιώματα στο Αιγαίο. <br /> Έτσι η ΕΕ αποδέχτηκε τα αίτημα της Τουρκίας και σήμερα βλέπουμε ξεκάθαρα τα τραγικά λάθη μας και την τεράστια ταλαιπωρία των ψαράδων μας. <br /> <br /> Από την πλευρά της, η Ε.Ε. όχι μόνο υπέγραψε την UNCLOS του 1982, αλλά και το επικύρωσε την 1η Ιανουαρίου 1998, γεγονός που ενίσχυσε την αρμοδιότητά της σε όλους τους τομείς στους οποίους το Μέρος V της Σύμβασης παρέχει δικαιώματα και υποχρεώσεις στα παράκτια κράτη. <br /> Έτσι, σήμερα η Κυπριακή ΑΟΖ είναι στην ουσία, επίσης, ΑΟΖ της Ε.Ε. Είναι, επομένως, υποχρέωση της Ε.Ε. να υπερασπιστεί σήμερα την ΑΟΖ ενός κράτους- μέλους της. Βέβαια, γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί στην ΕΕ, αυτό φαίνεται ως όνειρο θερινής νυκτός. <br /> <br /> Αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η ικανότητα της ΕΕ να δρα ως γεωπολιτικός παίκτης, που αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις της εποχής, αλλά δυστυχώς η ουσιαστική έλλειψη κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της Ευρώπης.<br /> <br /> Όπως έγραψε ο Πέτρος Μηλιαράκης:<br /> «Μια ψύχραιμη παρατήρηση των τελευταίων γεγονότων δείχνει, ότι όταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν... «αναπολεί» τα τετραγωνικά χιλιόμετρα εδαφών που είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν εκδηλώνει τίποτα ολιγότερο παρά τη βουλιμία της Τουρκίας να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη μιας εποχής που παρήλθε, παρήκμασε και ηττήθηκε οριστικώς και αμετακλήτως!».<br /> Εκείνο πάντως που εμείς πρέπει, οπωσδήποτε, να αντιληφθούμε είναι ότι η βουλιμία της Τουρκίας θα υπάρχει και μετά τον Ερντογάν και πρέπει να κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια υποστήριξης των θαλασσών μας.<br /> <br /> Ασχολούμεθα καθημερινά με τις χιλιάδες παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας από το 1973 μέχρι σήμερα, αλλά αγνοούμαι τις χιλιάδες παραβιάσεις των αλιευτικών σκαφών μας. Μεγάλα και μικρά παράκτια κράτη όταν παραβιάζονται οι θάλασσές τους, από παράνομες ενέργειες ψαράδων άλλων κρατών, δεν διστάζουν να βουλιάξουν αυτά τα αλιευτικά σκάφη.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η απουσία της ΑΟΖ στην τραγωδία των ψαράδων μας που τους τρομοκρατούν οι Τούρκοι

Του Θεόδωρου Καρυώτη Από την στιγμή που οι Τούρκοι αποφάσισαν να παριστάνουν τους Κινέζους στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν υπάρχει καμία ελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάτι σημαντικό συμβαίνει στην Κασπία και μας αφορά…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilfJVuG9q4gtFYLmVly4nJOjNE-Bojhs1eMq_W_P6wh_-WhRczZgLZ_CmIEQAKT0dmAJ3Tij4JHmRU-sSLkjsjPa_teF9VyMSYThnjhfS9zgPqfBQmM8H9pZg03NvA-my4Rxp8x17Dn9I/s1600/nomiko+kathestos+stin+kaspia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="625" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilfJVuG9q4gtFYLmVly4nJOjNE-Bojhs1eMq_W_P6wh_-WhRczZgLZ_CmIEQAKT0dmAJ3Tij4JHmRU-sSLkjsjPa_teF9VyMSYThnjhfS9zgPqfBQmM8H9pZg03NvA-my4Rxp8x17Dn9I/s640/nomiko+kathestos+stin+kaspia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Βασίλη Κοψαχείλη* </b><br /> Ο κόσμος γύρω μας κινείται και αναδιατάσσεται ραγδαία και δυστυχώς στη χώρα μας ο χρόνος δείχνει σαν να έχει παγώσει, με την ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων προβλημάτων συνεχώς… <br /> <br /> Λίγο μας ενδιαφέρει τι συμβαίνει έξω από τη γειτονιά μας και πολύ λιγότερο προβληματιζόμαστε για το πώς οι εξελίξεις σε μια άλλη περιοχή μπορούν να επηρεάσουν τα δικά μας συμφέροντα. <br /> <br /> Μια τέτοια περίπτωση είναι η πρόσφατη, ιστορικής σημασίας εξέλιξη, που είχαμε με την υπογραφή από τα πέντε παράκτια κράτη της Κασπίας (Αζερμπαϊτζάν, Ιράν, Καζακστάν, Ρωσική Ομοσπονδία και Τουρκμενιστάν) της Συνθήκης επί του Νομικού Καθεστώτος της Κασπίας. Μία Συνθήκη που προσπαθούσαν να συνομολογήσουν επί 20 χρόνια περίπου και που αντικαθιστά τις παλιές Ιρανο-Σοβιετικές Συνθήκες του 1921 και του 1940. <br /> <br /> Η υπογραφή της Συνθήκης αυτής ξεκλειδώνει εξελίξεις για ολόκληρη την Ευρασία. Και μην εκπλαγούμε αν αυτό που συνέβη στην περίπτωση της Κασπίας το δούμε να επαναλαμβάνεται στην περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας, με ότι αυτό συνεπάγεται για το τρίγωνο συμφερόντων Ρωσία – Τουρκία – Ευρωατλαντικός άξονας. <br /> <br /> Ένας νέος άξονας σταθερότητας; <br /> <br /> Οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει την Κασπία με τα πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπάρχουν στον πυθμένα της και την καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα ενεργειακά κέντρα του πλανήτη. <br /> <br /> Στην πραγματικότητα ωστόσο η ευρύτερη περιοχή της Κασπίας σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα – περιλαμβάνει τόσο θέματα υψηλής πολιτικής όσο και θέματα ιδιωτικής οικονομικής ανάπτυξης και περιφερειακής ολοκλήρωσης. <br /> <br /> Διαβάζοντας κανείς την ομιλία του Ρώσου Προέδρου Πούτιν αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας στις αρχές Αυγούστου στο Καζακστάν, καταλαβαίνει όλο το εύρος και τη σημασία αυτής της εξέλιξης. <br /> <br /> Στόχος τους είναι να καταστήσουν την Κασπία έναν άξονα συνεργασίας και σταθερότητας. <br /> <br /> Θέλω να σταθώ ωστόσο στο σημείο εκείνο που κανείς δεν πρόκειται ευθέως να θίξει, αλλά έχει ίσως τη μεγαλύτερη σημασία και οι προεκτάσεις του εκτιμώ ότι μας αφορούν. <br /> <br /> Η παγκόσμια αγορά αυτή την ώρα βρίσκεται θα λέγαμε σε απόγνωση. Αντίθετα από ότι συμβαίνει με τα δημόσια οικονομικά των περισσότερων κρατών που διψούν για ρευστότητα, στην αγορά υπάρχει υπερπροσφορά ιδιωτικών κεφαλαίων διαθέσιμων για επενδύσεις που όμως δεν επενδύονται πουθενά – στην κυριολεξία μένουν στάσιμα – είτε γιατί γενικώς δεν υπάρχει ιδιαίτερο επενδυτικό ενδιαφέρον (κίνητρα), είτε γιατί είναι επικίνδυνα υψηλό το πολιτικό ρίσκο σε αρκετά επενδυτικά projects. <br /> <br /> Η Συμφωνία επί του Νομικού Καθεστώτος της Κασπίας ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα και ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο ευκαιρίας για την δημιουργία ενός σημαντικού άξονα σταθερότητας και συνεργασίας σε μια περιοχή που διψά για επενδύσεις και κεφάλαια. Πρόκειται για μια περιοχή που εκτός από το Αζερμπαϊτζάν, τα υπόλοιπα κράτη για δεκαετίες παραμένουν χωρίς επενδύσεις. Χρειάζονται σχεδόν τα πάντα και είναι ακόμα πολύ φθηνά (βλέπε κίνητρα)! <br /> <br /> Στόχος τους λοιπόν είναι να προσελκύσουν χρήμα! Χρήμα που θα φανεί στις εθνικές τους οικονομίες, στις τσέπες των πολιτών τους, χρήμα που θα δημιουργήσει σταθερότητα και προοπτικές! Τουλάχιστο για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα… μέχρι το νέο «land grab» να οδηγήσει σε νέους ανταγωνισμούς και συγκρούσεις, ανάλογης σημασίας με εκείνους στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αφρική. <br /> <br /> Παράλληλα, η Ρωσία για πολλούς λόγους διεκδικεί συνεργατικά ηγεμονικό ρόλο και το Ιράν απαντά στις κυρώσεις των ΗΠΑ βάζοντας σε δίλημμα τα συμφέροντα των αγορών…! <br /> <br /> Lesson learned για τη Μαύρη Θάλασσα; <br /> <br /> Μην εκπλαγούμε αν δούμε μέσα στους επόμενους μήνες αυτό που συνέβη στην Κασπία να πέφτει στο τραπέζι σαν ιδέα για τα παράκτια κράτη της Μαύρης Θάλασσας! <br /> <br /> Ρωσία και Τουρκία φαίνεται ότι έχουν πολύ φιλόδοξα σχέδια στη Μαύρη Θάλασσα και φαίνεται επίσης ότι έχουν την διάθεση να διασκεδάσουν με την έλλειψη φαντασίας που χαρακτηρίζει πλέον την Ευρωατλαντική σκέψη. <br /> <br /> Μόλις πριν λίγες μέρες η Τουρκία ουσιαστικά αναγνώρισε τη νέα πραγματικότητα στην Κριμαία και προχωρά σε συνεργασίες με τη Ρωσία στην περιοχή. <br /> <br /> Αν πέσει στο τραπέζι μια τέτοια ιδέα, ενός ευρύτερου συνεταιρισμού των χωρών της Μαύρης Θάλασσας, αλήθεια πως θα τοποθετηθούν η Γεωργία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία ή η Ουκρανία; <br /> <br /> Ας μην βιαστούμε να απαντήσουμε, και κυρίως μην αναζητήσουμε θεσμικές δεσμεύσεις ή άλλους παράγοντες για να δώσουμε απαντήσεις βάσει των πεποιθήσεών μας. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην προτελευταία φάση μιας Εποχής ιστορικών αναδιατάξεων… και μην ξεχνάμε πως η συμμετοχή στις Ευρωατλαντικές δομές, δεν συνοδεύεται πλέον από γενναιόδωρα πακέτα επενδύσεων, αμυντικών συνεισφορών και χρηματοδότησης φίλων! Αντίθετα, υπό την νέα Αμερικανική Προεδρία, η συμμετοχή επιβάλλει υποχρεώσεις, πολλές φορές πάνω από τις δυνάμεις ή τις προτεραιότητες των μελών. <br /> <br /> Πως θα αντιδράσουν λοιπόν, τα κράτη της Μαύρης Θάλασσας σε μια ιδέα που θα φέρει χρήμα και επενδύσεις; Ακόμη και αν απορρίψουν την ιδέα, η ιδέα θα επιβιώσει με λιγότερους, οι οποίοι θα μοιραστούν το ζεστό χρήμα και θα χαιρετούν τους υπόλοιπους που θα έχουν να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο εσωτερικό τους. <br /> <br /> Τα λέω αυτά κυρίως για να κατανοήσουν ορισμένοι πόσο σύνθετος και πολύπλοκος έχει γίνει ο σύγχρονος κόσμος μας… <br /> <br /> Μέσα από μία τέτοια πρωτοβουλία ο Ερντογάν θα κέρδιζε πολύ χρόνο και χρήμα. Θα διεύρυνε την πίτα ακόμα περισσότερο ως προς το κομμάτι των άμεσων ξένων επενδύσεων, θα έφερνε νέο ζεστό χρήμα και κυρίως συνάλλαγμα στη χώρα, και θα βελτίωνε τους οικονομικούς του δείκτες, ενώ παράλληλα θα συνέδεε βαθύτερα της οικονομία του με την παγκόσμια οικονομία. <br /> <br /> Αυτές οι προοπτικές, καλό είναι να μας προβληματίσουν σε Ευρωατλαντικό επίπεδο… <br /> <br /> <b><i>* Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κάτι σημαντικό συμβαίνει στην Κασπία και μας αφορά…

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Ο κόσμος γύρω μας κινείται και αναδιατάσσεται ραγδαία και δυστυχώς στη χώρα μας ο χρόνος δείχνει σαν να έχει παγώσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο πολύ «μίκρυνε» η ανεξαρτησία της Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxQ3ZpTVmCSGBNvm1iAflbmkT99jjx8kZ60iXl1nBJzgx1vJDngDGgY-d5DrZDNb__5y26AtaEfzrJ8zGtJ5HbnQfvkVlf594mjUmUaIqyugGH_-0C81146vBHSEe33UOuafC_CPtUnRI/s1600/ellada-anexartisia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxQ3ZpTVmCSGBNvm1iAflbmkT99jjx8kZ60iXl1nBJzgx1vJDngDGgY-d5DrZDNb__5y26AtaEfzrJ8zGtJ5HbnQfvkVlf594mjUmUaIqyugGH_-0C81146vBHSEe33UOuafC_CPtUnRI/s640/ellada-anexartisia.jpg" width="640" /></a></div>  <i>   MarianVejcik via Getty Images</i><br /> <br /> <b>Μανώλης Αναστόπουλος </b><br /> Ανεξαρτησία! Μια λέξη που η μετάφρασή της σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων - εδώ και αρκετά χρόνια – επιδέχεται σχετικής μόνο ερμηνείας και όχι απόλυτης. Ιδιαίτερα στο καθεστώς της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας – κοινωνίας περισσότερο αναφερόμαστε στο βαθμό εξάρτησης μιας χώρας από άλλη / ες παρά στην ύπαρξη ή όχι εξάρτησης μια και η τελευταία θεωρείται δεδομένη. <br /> <br /> Και βέβαια οι πάντα επίκαιροι - αν και γραμμένοι πριν 150 χρόνια - στίχοι του Γεωργίου Σουρή «Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ΄όλη τη γη μοναδικό, εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;» έρχονται να μας θυμίσουν το βασικό λόγο που χρωστάμε στις μέρες μας περίπου το 180 % αυτού που παράγουμε (Είναι βιώσιμο το Ελληνικό χρέος) <br /> <br /> Ασφαλώς αυτός ο υπερδανεισμός (σε σχέση με την αξία της παραγωγής) της χώρας αύξησε τον ήδη υπάρχοντα βαθμό οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης από τους δανειστές της στο σήμερα αλλά ατυχώς και για πολλά από τα επόμενα χρόνια. <br /> <br /> Έχουμε αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο (Ανόρθωση της Ελλάδος και σε επίπεδο αυτοσεβασμού) ότι ο μέσος Έλληνας βιώνει όχι μόνο οικονομική συρρίκνωση αλλά και αντίστοιχη σμίκρυνση της προσωπικότητάς του σε επίπεδο αυτοεκτίμησης ή πιο απλά περηφάνιας. <br /> <br /> Στο πολύ πρόσφατο παρόν γίναμε θεατές (χωρίς δυνατότητα παρέμβασης ή αποχώρησης) των τραγικών γεγονότων που προκάλεσε η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι της Αττικής, της αποποίησης ευθυνών αλλά και της προκλητικής συμπεριφοράς, της προσπάθειας εμπορευματοποίησης του πόνου, της απαράδεκτης φρασεολογίας δημοσίων προσώπων και της ξύλινης παλαιάς λογικής αντιπαράθεσης άλλων. <br /> <br /> Προσπαθώντας να «προχωρήσουμε» (μια και η ζωή το επιβάλλει) έρχεται ο τίτλος «Αποστολή εξετελέσθη. Η Ελλάδα πεθαίνει» του Γερμανικού περιοδικού Der Spiegel του οποίου την ακριβή μετάφραση, όχι των λέξεων αλλά των εννοιών που βρίσκονται πίσω από αυτές, δυσκολευόμαστε αφάνταστα να κατανοήσουμε. <br /> <br /> Ποιά είναι η αποστολή που εξετελέσθη; Υπάρχει κάποιος που σχεδίασε κάποια αποστολή και χρησιμοποίησε κατάλληλους τρόπους για την επιτυχή έκβασή της; <br /> <br /> Η Ελλάδα πεθαίνει τι ακριβώς σημαίνει; Αυτή η κατάληξη του τίτλου σχετίζεται με το πρώτο μέρος του; <br /> <br /> Σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη ο «απίστευτος» αυτός τίτλος επιδέχεται αρκετές ερμηνείες και περιμέναμε οι διευκρινήσεις να έχουν ήδη δοθεί από τους μεν ή να έχουν ζητηθεί (απαιτηθεί) από τους δε. <br /> <br /> Το γεγονός ότι τίποτα από τα δύο δεν έχει συμβεί δεν μας αφήνει περιθώρια να αμφισβητήσουμε τις σκέψεις που περιγράφονται στον δικό μας σημερινό τίτλο «Πόσο πολύ μίκρυνε η ανεξαρτησία της Ελλάδας». <br /> <br /> Δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από την αρθρογραφία μας θα «θίξουμε» την αναγκαιότητα συλλογικής προσπάθειας με μια νέα, χωρίς μικροκομματικές λογικές, πολιτική κουλτούρα απαραίτητη για την αναστήλωση της χώρας μας.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πόσο πολύ «μίκρυνε» η ανεξαρτησία της Ελλάδας

    MarianVejcik via Getty Images Μανώλης Αναστόπουλος Ανεξαρτησία! Μια λέξη που η μετάφρασή της σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων - εδώ ...

Διαβάστε την συνέχεια

Περί ιστορικών στιγμών...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxFWb_i1w-Oq02y5CKOy9MLc-Q6uRw6Zceb8F7iAfap1vcTaZSeJxiSXvbw3v-bmHK23vnAbKwbnhBkD1SpIqjYhhy37F4ItwXr9ro7Iy-xUMkOi8PterC3pLAvQy9YAqZ3c6ovRVAjwo/s1600/akropoli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxFWb_i1w-Oq02y5CKOy9MLc-Q6uRw6Zceb8F7iAfap1vcTaZSeJxiSXvbw3v-bmHK23vnAbKwbnhBkD1SpIqjYhhy37F4ItwXr9ro7Iy-xUMkOi8PterC3pLAvQy9YAqZ3c6ovRVAjwo/s640/akropoli.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Χρήστος Λουτράδης*</b><br /> Για να παραφράσουμε μια παροιμία της καθομιλουμένης, όπου ακούς περί ιστορικών στιγμών κρατά μικρό καλάθι. Η πατρίδα μας και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι το πολιτικό μας σύστημα έχει επενδύσει πολιτικά εδώ και δεκαετίες στην κατασκευή «ιστορικών» στιγμών που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων λειτουργούν απλά ως επιβεβαίωση της έλλειψης οράματος, στρατηγικού σχεδιασμού και κυρίως την επικίνδυνη διαχειριστική τους ανεπάρκεια. Αν η χώρα μας είχε τις μισές από τις διακηρυγμένες ιστορικές στιγμές σήμερα θα μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική χώρα. <br /> <br /> Αυτή την περίοδο των “ιστορικών στιγμών» διανύουμε και αυτό το καλοκαίρι με την πολυδιαφημισμένη έξοδο από την μνημονιακή επιτροπεία. Σαφέστατα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για μια στιγμή κομβικής σημασίας που εμπεριέχει βαρύ και σαφή συμβολισμό. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η χώρα μας αφήνει πίσω της μια περίοδο οκτώ ετών που επωμίστηκε ένα κατά βάση τιμωρητικό πρόγραμμα προσαρμογής που δεν υπολόγισε τις κοινωνικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της κοινωνίας μας. Ένα πρόγραμμα που δεν προσπάθησε να αντιμετωπίσει τις δομικές παθογένειες του οικονομικού μας μοντέλου αλλά εξάντλησε την αυστηρότητα του σε λογιστικού χαρακτήρα μέτρα. <br /> <br /> Η φιλοσοφία όμως του προγράμματος δεν αναιρεί τις ευθύνες του πολιτικού μας συστήματος που δεν κατάφερε να προχωρήσει σε σχεδόν καμία διαρθρωτική μεταρρύθμιση ουσίας που θα άλλαζε την εικόνα της δημόσιας διοίκησης και θα εστίασε σε αλλαγές νοοτροπίας και φιλοσοφίας διοίκησης με έναν κρατικό μηχανισμό πραγματικό υπηρέτη του πολίτη και δει του καταφρονεμένου και του ανέστιου. Θα προσανατόλιζε τις προσπάθειες του στην προσέλκυση επενδύσεων με γνώμονα την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας και όχι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της δημιουργίας εργασιακών συνθηκών χώρας του πρώην ανατολικού μπλοκ. <br /> <br /> Αυτό όμως το πραγματικά ιστορικό δεν πραγματοποιήθηκε στο βαθμό τουλάχιστον που θα περίμενε κανείς. Δεν πραγματοποίηθηκαν ιστορικές αλλαγές αλλά ιστορικές θυσίες από έναν λαό που αποτελούσε διαχρονικά το εύκολο φορολογικό υποζύγιο. <br /> <br /> Και αυτή η ευθύνη είναι διττή. Των θεσμών που ασχολήθηκαν με την προώθηση ενός νέο προτεσταντικού μοντέλου διαχείρισης και των εκάστοτε κυβερνήσεων που βολεύτηκαν πίσω από τον σχεδόν αληθή μύθο των κακών ξένων. <br /> <br /> Ας σηματοδοτήσει η εβδομάδα αυτή όχι το τέλος των μνημονίων αλλά την απαρχή που οι λέξεις θα αποκτούν το νόημα που τους αξίζει. Θα είναι το πρώτο βήμα για την συλλογική ενηλικίωση και αυτογνωσία.<br /> <br /> <b><i>* Αρθρογράφος/ πρώην συνεργάτης στη Hurriyet Daily News </i></b><br /> <div> <b><i><br /> </i></b><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Περί ιστορικών στιγμών...

Χρήστος Λουτράδης* Για να παραφράσουμε μια παροιμία της καθομιλουμένης, όπου ακούς περί ιστορικών στιγμών κρατά μικρό καλάθι. Η πατρίδα...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι AKP-Ισλαμιστές Τούρκοι… θα το τινάξουν μόνοι τους το “μαγαζί” στον αέρα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOROOWtoH9jLyA-9dkmalMkFYdAeuvLVbcwzsCq6e7hSSaO86eI4mUhqTP5uWY7RXvmXmR6eNUKZRwx0SRAOj3o2whqqrJ0bItEADqzBTsgZOPd4EAx5E8hyej76jBPzNiGciEcUgkGdo/s1600/Erdogan-menomenos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="720" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOROOWtoH9jLyA-9dkmalMkFYdAeuvLVbcwzsCq6e7hSSaO86eI4mUhqTP5uWY7RXvmXmR6eNUKZRwx0SRAOj3o2whqqrJ0bItEADqzBTsgZOPd4EAx5E8hyej76jBPzNiGciEcUgkGdo/s640/Erdogan-menomenos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία θα σπάσει την οικονομική πολιορκία που δέχεται από τις ΗΠΑ με ένα νέο… αντιπραξικόπημα. Αυτό αναφέρει ένα από καλά παιδιά του Ερντογάν, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ιμπραήμ Καραγκιούλ, αρχισυντάκτης της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Γενί Σαφάκ», ο οποίος σε άρθρο του προ διημέρου στην ουσία προειδοποιεί με σταλινικού τύπου εσωτερικές εκκαθαρίσεις, σε έναν μεταμοντέρνο εμφύλιο. Για το αποτέλεσμα δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος. <br /> <br /> «Πρόκειται για τον τέταρτο πόλεμο ανεξαρτησίας της Τουρκίας τα τελευταία πέντε χρόνια», γράφει και απειλεί με νέες εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό μετά την νέα «τουρκική νίκη» και κάνει λόγο για ενίσχυση των επιχειρηματιών που αντιστάθηκαν εθνικά και αποδυνάμωση των «συμμάχων» των ξένω, αλλά και για αλλαγές στο όλο οικονομικό εποικοδόμημα. <br /> <br /> Βέβαιος για την νίκη του πάτρωνά του Ερντογάν ο Καραγκιούλ ομιλεί για κάθαρση. Κατ’ αυτόν η πρώτη επίθεση κατά της Τουρκίας αφορά τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί και που τις οργάνωσαν ΗΠΑ και Ευρώπη με στόχο την ανατροπή Ερντογάν. Όμως το τουρκικό κράτος νίκησε και κατέστη και ισχυρότερο, κατά τον ίδιο και έλαβαν χώρα οι πρώτες εκκαθαρίσεις. <br /> <br /> Η δεύτερη επίθεση αφορά το «οικονομικό πραξικόπημα» της 17ης -25ης Δεκεμβρίου 2013 που πάλι οργάνωσαν οι κακοί Αμερικάνοι μαζί με τον αθλιότερο Γκιουλέν, που όμως μέχρι τότε, σχεδόν, ήταν φίλος του Ερντογάν… <br /> <br /> Τότε ο πάναγνος Ερντογάν κατηγορήθηκε για διαφθορά… Ποίος ο εκλεκτός του «προφήτη» στη Γη; Είναι να μην εξεγείρεται ένα ευρύ πνεύμα όπως αυτό του Καραγκιούλ; Το «πραξικόπημα» έληξε με νίκη Ερντογάν και νέες εκκαθαρίσεις. <br /> <br /> Ακολούθησε το «πραγματικό» πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 όταν η «δημοκρατία» αλά Ερντογάν νίκησε και πάλι άρχισε ένα κύμα διώξεων που ακόμα δεν έχει τελειώσει. Και τότε όμως ο «μέγας» σουλτάνος νίκησε και ο Γκιουλέν, το ΡΚΚ και οι ΗΠΑ, ομού, ενικήθησαν και εταπεινώθησαν σφόδρα από τον φωστήρα της οικουμένης. <br /> <br /> Ευτυχώς όμως που έγινε τελικά το «πραξικόπημα», ισχυρίζεται ο Καραγκιούλ διότι έτσι δόθηκε η ευκαιρία για εκκαθάριση ενόπλων δυνάμεων και κρατικού μηχανισμού. Τι λες ρε Ιμπραήμ, αλήθεια; Αυτό το «πραξικόπημα», κάνει κάποιους κακεντρεχείς να ισχυρίζονται ότι γελάνε και οι σαρδέλες του Αιγαίου. Οι άλλοι, όχι εμείς, να εξηγούμαστε. Εμείς μαζί σου είμαστε. <br /> <br /> Για τον Ιμπραήμ της καρδιάς μας όμως το «πραξικόπημα» έλυσε όλα τα προβλήματα και προπάντων έλυσε τα χέρια του ηγέτη Ταγίπ. Χωρίς αυτό το ΡΚΚ θα συνέχιζε να χτυπά σκληρά, η Τουρκία δεν θα εισέβαλε στην Συρία, οι Γκιουλενιστές θα αλώνιζαν ανενόχλητοι. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/ekapse-ton-egkefalo-o-symvoulos-tou-erntogan-i-ekteli-diatetagmeni/yeni-safak-and-tvnet-editor-in-chief-ibrahim-karagul"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2017/11/Yeni-%C5%9Eafak-and-TVNET-Editor-In-Chief-%C4%B0brahim-Karag%C3%BCl.jpg" /></a> <br /> <br /> Όμως το πραξικόπημα έδωσε την ευκαιρία στο τουρκικό κράτος, το οποίο ως γνήσιος φασίστας ταυτίζει με το καθεστώς Ερντογάν, να γίνει ισχυρότερο. Τώρα, μας λέει ο Ιμπραήμ, η Τουρκία δέχεται νέα επίθεση αλλά ο οικονομικός πόλεμος θα τελειώσει σύντομα με νικητή – ποιόν άλλο; – τον πεφωτισμένο, παρά την «ανήθικη» επίθεση των ΗΠΑ με δασμούς, κυρώσεις, απειλές που έχει σκοπό να προκαλέσει εσωτερική αναταραχή στην Τουρκία. <br /> <br /> Ο «κατάσκοπος» Μπράνσον δεν είναι το πρόβλημα, κατά τον Καραγκιούλ. Ούτε το δολάριο είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η τέταρτη μεγάλη επίθεση κατά της τίμιας κόρης Τουρκίας. <br /> <br /> Όμως η Τουρκία δεν είναι μόνη, λέει. Την στηρίζει η Ρωσία, η Κίνα, η Γερμανία, χώρες της Ασίας. Ένα παγκόσμιο μέτωπο δημιουργείται κατά της κυβέρνησης Τραμπ για χάρη της Τουρκίας, υποστηρίζει ο οπαδός του πεφωτισμένου και όσο να ναι ΄χων λάβει κάτι από τη χάρη του ηγέτη, Καραγκιούλ. <br /> <br /> Και ερχόμαστε στο ζουμί που δεν είναι άλλο από τις ανοικτές απειλές κατά κάθε πιθανού ή απίθανου αντιθέτου και η προειδοποίηση πως της νέας νίκης θα ακολουθήσουν καρατομήσεις. <br /> <br /> «Πρόκειται για έναν νέο πόλεμο ανεξαρτησίας κατά της οικονομικής πολιορκίας και των επιθέσεων. Το τουρκικό κράτος είναι ισχυρό. Δεν υπάρχει η Τουρκία που ικέτευε για βοήθεια και ζητούσε έλεος. Ο πόλεμος θα κερδηθεί και η νίκη θα είναι διπλή», γράφει. <br /> <br /> Καθώς εκκαθαρίσεις έγιναν μετά τις τρεις πρώτες επιθέσεις μια νέα περίοδο εκκαθαρίσεων θα ακολουθήσει. Η οικονομική επίθεση θα είναι η ευκαιρία για εθνικοποίηση της οικονομίας, πολύ σοβαρές εκκαθαρίσεις και ξεκαθάρισμα. Θα υπάρξουν σοβαρές αλλαγές στην κεφαλαιακή αγορά και όσοι είχαν συναλλαγές με τους κύκλους της παρέμβασης θα αποδυναμωθούν. <br /> <br /> Εθνικές εταιρείες και κεφαλαιούχοι που στηρίζουν τον Ερντογάν θα βοηθηθούν. Είναι ευκαιρία αλλαγής της τουρκικής εθνικής οικονομίας, καταλήγει ο Ιμπραήμ. Άντε παιδιά με το καλό, συνεχίστε έτσι, φτιάξτε μια χώρα που δεν χωρά κανείς άλλος… όπως κάποτε, κάποιοι, ψηλούς, ξανθούς και Άρειους! <br /> <br /> Μόνο που θα έχετε ίδιο τέλος, άσε που δεν θα επανέρθετε όπως επανήλαν οι άλλοι, οι οποίοι αν μη τι άλλο ήταν ένα, εσείς άνω από 100 κομμάτια, τσάμπα προσπαθείτε να τα ενώσετε.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι AKP-Ισλαμιστές Τούρκοι… θα το τινάξουν μόνοι τους το “μαγαζί” στον αέρα.

Η Τουρκία θα σπάσει την οικονομική πολιορκία που δέχεται από τις ΗΠΑ με ένα νέο… αντιπραξικόπημα. Αυτό αναφέρει ένα από καλά παιδιά του Ε...

Διαβάστε την συνέχεια