Κάτι σοβαρό γίνεται με τον Ερντογάν – Πυρά από το Bloomberg

<br /><img height="394" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/04/EzmOFbKWUAA4mRE.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Bloomberg: Ερντογάν, πού είναι τα 128 δισ. δολάρια;</span></h3>Του <b>Bobby Ghosh</b><br />“Πού είναι τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια;”. Το ερώτημα, το οποίο μετατράπηκε σε πολιτικό σύνθημα από το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης της Τουρκίας και επικολλήθηκε ως αφίσα και σε πινακίδες στην Κωνσταντινούπολη, επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, γνωστό με το τουρκικό ακρωνύμιό του, CHP, αναφέρει ότι η κυβέρνηση διοχέτευσε 128 δισεκατομμύρια δολάρια συναλλαγματικών αποθεμάτων μέσα σε περισσότερο από δύο χρόνια – περίοδο που συμπίπτει με την περίοδο που ο γαμπρός του Ερντογάν Μπεράτ Αλμπάιρακ ήταν υπουργός Οικονομικών – σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να στηριχθεί η τουρκική λίρα. Ορισμένοι επικριτές θέτουν το ποσό υψηλότερα, στα 140 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Goldman Sachs εκτιμά ότι ξεπέρασε τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο για το 2020.<div><br />Γραμμή άμυνας<br /><br />Σε μια σίγουρη ένδειξη ότι η εκστρατεία του CHP πέτυχε τον σκοπό της, ο Ερντογάν ξεκίνησε αντεπίθεση, αναφέροντας σε ομιλία του την Τετάρτη ότι το ποσό ήταν στην πραγματικότητα 165 δισεκατομμύρια δολάρια και προσθέτοντας προκλητικά ότι τα αποθεματικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν “ξανά όταν χρειαστεί”. Η συγκεκριμένη δήλωση ήρθε μετά από εβδομάδες οργισμένων αρνήσεων από τον πρόεδρο, τον Albayrak και άλλους ανώτερους αξιωματούχους και μετά από μια αδέξια προσπάθεια να απομακρυνθεί το ίδιο το σύνθημα από τη δημόσια σφαίρα.<br /><br />Πέρα από τις πολιτικές “μανούβρες”, η κυβέρνηση αναγνώρισε τελικώς ότι το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί. Σε τηλεοπτική του συνέντευξη τη Δευτέρα, ο διάδοχος του Albayrak, Lütfi Elvan, δήλωσε ότι θα ήταν “επωφελές” η κεντρική τράπεζα της χώρας να δημοσιεύσει τα στοιχεία για τις συναλλαγές συναλλάγματος το 2019 και το 2020.<br /><br />Εάν αυτός είναι ένας έμμεσος τρόπος αναγνώρισης ότι η διαδικασία ήταν αδιαφανής, είναι μια ευπρόσδεκτη παραδοχή από μια κυβέρνηση που σπάνια αναγνωρίζει τα λάθη της. Είναι επίσης ένδειξη ότι ο Ερντογάν είναι πλέον ευάλωτος σε πολιτικές πιέσεις.<br /><br />Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί τα αποθέματά της για να ενισχύει το νόμισμά της, ωστόσο η κλίμακα της κίνησης ήταν εντυπωσιακή: τα καθαρά συναλλαγματικά αποθέματά της μειώθηκαν κατά περισσότερο από 75% από τις αρχές του περασμένου έτους σε μόλις 10 δισεκατομμύρια δολάρια τον Απρίλιο. Ταυτόχρονα, ο δανεισμός από τράπεζες με βραχυπρόθεσμες συμβάσεις ανταλλαγής ανήλθε σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Εάν αφαιρεθούν τα χρήματα που έχει δανειστεί το κράτος από εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα μέσω swaps, τα καθαρά συναλλαγματικά αποθέματα της Τουρκίας πέφτουν κάτω από το μηδέν, σύμφωνα με υπολογισμούς του Bloomberg.</div><div><br />Η κεντρική τράπεζα και ο προεδρικός γαμπρός<br /><br />Οι ισχυρισμοί της αντιπολίτευσης έχουν δύο σκέλη: πρώτον, ότι η πολιτική πώλησης συναλλαγματικών αποθεμάτων για την ενίσχυση της λίρας ακολουθήθηκε για μεγάλο διάστημα αφότου η κυβέρνηση γνώριζε πια ότι δεν λειτουργούσε, οδηγώντας σε σπατάλη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δεύτερον, ότι τα συναλλαγματικά αποθέματα πωλήθηκαν σε τιμές χαμηλότερες από τις τιμές της αγοράς σε πρόσωπα με πολιτικές διασυνδέσεις.<br /><br />Ο Elvan αρνήθηκε ότι έχει συμβεί οποιαδήποτε παρατυπία και είπε ότι η πώληση αποθεμάτων ήταν “απολύτως νόμιμη”, υποστηρίζοντας τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας, Sahap Kavcioglu, ο οποίος τόνισε στο κρατικό πρακτορείο Anadolu ότι πρωτόκολλο του 2017 έδινε στο Υπουργείο Οικονομικών την άδεια να χρησιμοποιεί τα αποθεματικά για την πρόληψη “ανθυγιεινής διαμόρφωσης τιμών” και τη διατήρηση της ισορροπίας προσφοράς-ζήτησης στις χρηματοπιστωτικές αγορές.<br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Οικονομικών εκτίμησε ότι η δημοσίευση των στοιχείων “θα αποτρέψει να χρησιμοποιούνται ως πολιτικό υλικό και θα απαλλάξει τη χώρα από την πληροφοριακή ρύπανση”.<br /><br />Εάν η κυβέρνηση ακολουθήσει αυτήν την υπόσχεση διαφάνειας, τα στοιχεία θα αναλυθούν όχι μόνο από τους αντιπάλους της εντός Τουρκίας, αλλά και από ξένους επενδυτές οι οποίοι προσπαθούν να κατανοήσουν τον χειρισμό της τουρκικής οικονομίας από τον Ερντογάν – και πιο ειδικά, από τους θεσμούς που έχουν την ευθύνη να την διαχειρίζονται άμεσα.<br /><br />Η ξαφνική αποχώρηση του Albayrak τον Νοέμβριο ήρθε μία ημέρα αφότου ο πρόεδρος απέλυσε τον Murat Uysal από διοικητή της κεντρικής τράπεζας. Οι δύο άνδρες είχαν εποπτεύσει την “εξάτμιση” των συναλλαγματικών αποθεμάτων, με ελάχιστες εξηγήσεις και ακόμη λιγότερα αποτελέσματα: η λίρα βυθίστηκε σε ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου, υποχωρώντας στις 8,58 λίρες ανά δολάριο τον περασμένο Νοέμβριο. (Παραμένει άνω των 8 λιρών, πολύ μακριά από τις 5,2 λίρες των αρχών του 2019).<br /><br />Ο διάδοχος του Uysal, Naci Agbal, αύξησε τα επιτόκια και επέστρεψε κάποια χαμένη αξία στο νόμισμα, ωστόσο απολύθηκε πέντε μήνες αργότερα. Η γενική πεποίηθηση ήταν ότι έπεσε θύμα των ανορθόδοξων απόψεων του Ερντογάν σχετικά με τα επιτόκια. Ωστόσο, το Reuters ανέφερε ότι ο πρόεδρος είχε επίσης αναστατωθεί από την απόφαση του Agbal να ξεκινήσει επίσημη επανεξέταση της πώλησης συναλλαγματικών αποθεμάτων κατά την εποχή των Albayrak-Uysal.</div><div><br />Εξάτμιση<br /><br />Ορισμένοι αξιωματούχοι έχουν εκφράσει την άποψη ότι η πώληση ήταν απαραίτητη για την προστασία του τουρκικού νομίσματος από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας. Οι επικριτές, αντίθετα, επισημαίνουν ότι η διαδικασία ξεκίνησε πολύ πριν ο κορονοϊός δείξει την αποκρουστική δυναμική του. Στην τηλεοπτική του συνέντευξη, o Elvan σημείωσε ότι η κεντρική τράπεζα δεν έχει πουλήσει συναλλαγματικά αποθέματα από τον Νοέμβριο του 2020.<br /><br />Τον Φεβρουάριο, όταν το CHP άρχισε να θέτει το ερώτημα περί των 128 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο Albayrak απείλησε να μηνύσει τους επικριτές του για συκοφαντική δυσφήμιση. “Δεν υπάρχει πιθανότητα να εξαφανιστούν, να εξατμιστούν ή να μεταφερθούν πόροι της κεντρικής τράπεζας σε ξένο νόμισμα ή σε λίρα”, ανέφερε ο δικηγόρος του σε γραπτή δήλωση.<br /><br />Ο Ερντογάν υπερασπίστηκε τον Albayrak, λέγοντας ότι τον δεχόταν πλήγματα επειδή τυγχάνει να είναι γαμπρός του προέδρου. “Δεν υπάρχει κανένα συνάλλαγμα που να εξατμίζεται ή συναλλαγές που να είναι παράνομες ή ανήθικες”, είπε.<br /><br />Όμως αυτό δεν κατασίγασε καθόλου τους επικριτές, όπως ο πολιτικός της αντιπολίτευσης Ibrahim Turhan, πρώην υποδιοικητής της κεντρικής τράπεζας και πρώην πρόεδρος του χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης (Borsa Istanbul), ο οποίος έγραψε στο Twitter: “Αν ξοδέψει κανείς τα αποθέματά του για να ελέγξει τη συναλλαγματική ισοτιμία, αλλά τελικώς εκείνη ανέβει στο 8,5 από το 5, τότε τα αποθέματα έχουν εξατμιστεί”.<br /><br />Τούρκοι και ξένοι επενδυτές θα ήθελαν πολύ να μάθουν πώς ακριβώς συνέβη αυτό.</div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κάτι σοβαρό γίνεται με τον Ερντογάν – Πυρά από το Bloomberg

Bloomberg: Ερντογάν, πού είναι τα 128 δισ. δολάρια; Του Bobby Ghosh “Πού είναι τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια;”. Το ερώτημα, το οποίο μετατρά...

Διαβάστε την συνέχεια

Γενοκτονία Αρμενίων: Η φρικαστική εξόντωση ενός έθνους που η Τουρκία θέλει να ξεχάσουμε [βίντεο]

<img height="342" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/04/210423121500_sfagi-2.jpg" width="640" /><br /><br />Το 1915, παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην παρακμάζουσα οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχαν δυο εκατομμύρια Αρμένιοι. Επτά χρόνια αργότερα, το 1922 είχαν απομείνει μόλις 400.00 ή και λιγότεροι.<br /><br />Το υπόλοιπο 1.5 εκατομμύριο εξολοθρεύθηκε σε μία επιχείρηση που διαπρεπείς ιστορικοί έχουν προ πολλού αποκαλέσει «γενοκτονία».<br /><br />Ο David Fromkin στην έγκυρη ιστορία του για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (A Peace to End All Peace) γράφει: «Βιασμοί και ξυλοδαρμοί ήταν κοινός τόπος. Και όσοι δεν σκοτώθηκαν επί τόπου, οδηγήθηκαν μέσα από βουνά και ερήμους χωρίς νερό, φαγητό και καταφύγιο. Εκατοντάδες χιλιάδες Αρμενίων εν τέλει υπέκυψαν ή σκοτώθηκαν».<br /><br />Όμως για τους Τούρκους, ό, τι συνέβη το 1915 δεν ήταν παρά το άτακτο αποτέλεσμα ενός εντελώς ατάκτου πολέμου. Ακόμη και σήμερα, συνιστά «προσβολή στην τουρκικότητά» τους» ακόμη και να το θέτει κανείς θέμα για τι συνέβη στους Αρμενίους….<div><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/DEC26dgJSDw" width="680" youtube-src-id="DEC26dgJSDw"></iframe><br /><br /><div>Απορρίπτουν τα συμπεράσματα των ιστορικών λέγοντας ότι δεν υπήρχε εκ προμελέτης σχέδιο για θανατώσεις, ότι δεν υπήρχε συστηματική προσπάθεια να καταστραφούν ζωές.<br /><br />Εντός οθωμανικής αυτοκρατορίας, θρησκευτικές μειονότητες όπως οι Χριστιανοί Αρμένιοι, μπορούσαν να διατηρούν τις θρησκευτικές, κοινωνικές και νομικές τους δομές αν και συχνά υπέφεραν από επιπλέον φόρους και άλλα μέτρα.<br /><br />Συγκεντρωμένοι κυρίως στις ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, οι Αρμένιοι, πολλοί από τους οποίους έμποροι και βιοτέχνες, τα κατάφερναν πολύ καλύτερα από κάθε άποψη από τους Τούρκους γείτονές τους, που ως επί το πλείστον ήταν χωρικοί ή κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και στρατιώτες.<br /><br />To 1914, οι Νεότουρκοι που έχουν ήδη από το 1908 καταλάβει την εξουσία με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του μεγάλου ασθενούς, μπαίνουν στο πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών. Επιτίθενται στα ανατολικά ελπίζοντας να καταλάβουν το Μπακού σε μία επιχείρηση που στόχευε να καταστρέψει τις δυνάμεις των Ρώσων στον Καύκασο.<br /><br /><br />Η ήττα τους στη μάχη του Σαρίκαμις ήταν βροντώδης.<br /><br />Οι Αρμένιοι της περιοχής κατηγορούνται ότι υπεστήριζαν τους Ρώσους και οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν να τους περιγράφουν σαν Πέμπτη Φάλαγγα και απειλή για το κράτος. Και υπήρχαν όντως κάποιοι Αρμένιοι εθνικιστές που δρούσαν σαν αντάρτες και συνεργάζονταν με τους Ρώσους.<br /><br />Η 24η Απριλίου<br /><br />Η ημερομηνία – κλειδί για την έναρξη της σφαγής είναι η 24ης Απριλίου 1915. Εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι συλλαμβάνονται και αργότερα θανατώνονται σε μία επιχείρηση που τελικά διήρκεσε έως το 1917. Σφαγές Αρμενίων βεβαίως υπήρξαν και το 1894, το 1895, το 1896, το 1909, καθώς και μία νέα έξαρση μεταξύ 1920 και 1923.<br /><br />Οι Νεότουρκοι ψήφισαν αμέσως δέσμη μέτρων κατά των Αρμενίων. Δίνουν το δικαίωμα στον στρατό και την κυβέρνηση να εκτοπίζει οποιονδήποτε δημιουργούσε αίσθηση απειλής για την ασφάλεια.<br /><br />Άλλος νόμος επέτρεπε τη δήμευση της εγκαταλελειμμένης περιουσίας των Αρμενίων οι οποίοι διατάχθηκαν να επιστρέψουν τα όπλα τους στις αρχές.<div><br /><img height="352" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/04/210423121522_sfagh.jpg" width="640" /><br /><br />Μαζικοί τάφοι<br /><br />Υπήρξαν εκτελέσεις και μαζικοί τάφοι. Και πορείες θανάτων με άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μέσα από τη συριακή έρημο προς στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με πολλούς να πεθαίνουν στη διάρκεια της διαδρομής από πείνα και εξάντληση.<br /><br />Το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και συγκεκριμένα το Κέντρο Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του, έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία βάσει των οποίων το 1914 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρχαν 2.133.190 Αρμένιοι ενώ το 1922 είχαν απομείνει μόλις 387.800.<br />Η σιωπή που έγινε φρίκη<br /><br />Δυτικοί διπλωμάτες κατέγραψαν με μεγάλη ακρίβεια τα γεγονότα προκαλώντας κατακραυγή κατά των Τούρκων στη Δύση, αν και η σύμμαχος των Τούρκων, η Γερμανία, παρέμεινε σιωπηλή εκείνα τα χρόνια. Αργότερα όμως ντοκουμέντα αναδύθηκαν από υψηλόβαθμους Γερμανούς διπλωμάτες και στρατιωτικούς αξιωματούχους που εξέφραζαν φρίκη για το τι συνέβαινε.<br /><br />Υπάρχουν μερικοί ιστορικοί ωστόσο που αν και αναγνωρίζουν το εύρος των θανατώσεων, λένε πως ό,τι συνέβη δεν συνάδει «τεχνικά» με τον όρο «γενοκτονία», κυρίως επειδή νιώθουν ότι δεν αποδεικνύεται το εκ προμελέτης σχέδιο.<br /><br />Το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και συγκεκριμένα το Κέντρο Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του, έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία βάσει των οποίων το 1914 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρχαν 2.133.190 Αρμένιοι ενώ το 1922 είχαν απομείνει μόλις 387.800.<br /><br />Ευτυχώς για τη μνήμη των θυμάτων και για την ιστορική δικαιοσύνη, το 1915 υπήρχαν εφημερίδες: Μόνο οι New York Times που κάλυψαν ευρύτατα το θέμα, δημοσίευσαν 145 άρθρα για μία και μόνη χρονιά (1915) με τίτλους όπως:<br /><br />«Έκκληση στην Τουρκία να σταματήσει τις σφαγές».<br /><br />Οι Times της εποχής περιγράφουν τις δράσεις κατά των Αρμενίων ως «συστηματικές», εγκεκριμένες από την εξουσία και οργανωμένες από την κυβέρνηση.<br />Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να το αποκρύψουν<br /><br />Και ευτυχώς επίσης υπήρξε αυτή η μεγάλη μορφή, ο Αμερικανός Πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, ο αείμνηστος Henry Morgenthau που μίλησε ανοιχτά και κατέκλυσε την Ουάσινγκτον με αναφορές. Στα απομνημονεύματά του αναφέρει: «Όταν οι τουρκικές αρχές έδιναν τις εντολές γι’ αυτές τις απελάσεις , έδιναν ουσιαστικά και ένταλμα εκτέλεσης σε μία ολόκληρη φυλή. Το καταλάβαινα καλά. Και στις συζητήσεις τους μαζί μου (Οι Τούρκοι) δεν έκαναν καμία προσπάθεια να το αποκρύψουν…<br /><br />Και το 1919 θα γράψει: «Είμαι πεπεισμένος ότι ολόκληρη η ιστορία του ανθρωπίνου γένους δεν περιλαμβάνει τέτοιο φρικιαστικό επεισόδιο σαν αυτό. Οι μεγάλες σφαγές και οι διωγμοί του παρελθόντος δείχνουν σχεδόν ασήμαντες όταν συγκρίνονται με τα πάθη των Αρμενίων το 1915».<br />Επιμύθιο<br /><br />Το πρωινό της Τρίτης 15 Μαρτίου του 1921, ο Ταλαάτ Πασάς, ο Τούρκος πολιτικός που μαζί με τους Ενβέρ και Τζεμάλ αποτελούσε την τριανδρία των Πασάδων, ή του τουρκικού κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων από το 1908 μέχρι το 1918, βγήκε από το σπίτι του στο Βερολίνο, στη Χάντεμπεργκστράσε 4.<div><br /></div><div><img height="380" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/04/210423122054_CNA_T17ee6bb3726c40459c73cc6b19c5b74e-Copy.jpg" width="640" /><i>Προσκύνημα στο Μουσείο Εθνικού Πολιτισμού της Αρμενίας, στην αρμενική Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας, το 2015. EPA/SERGEI ILNITSKY</i><br /><br />Ενας 24χρονος Αρμένιος, ο Σογομόν Τεχλιριάν τον πλησίασε, τον κοίταξε στα μάτια και τον σκότωσε. Ο Ταλαάτ ήταν 47 ετών. Σύμφωνα με τον Πίτερ Μπαλακιάν, συγγραφέα του «Ο Τίγρης φλέγεται. Η Αρμενική Γενοκτονία και η ολιγωρία της Δύσης» (εκδ. Καστανιώτη, 2006), ο δολοφόνος «είχε παρακολουθήσει τις αδελφές του να βιάζονται, τον αδελφό του να αποκεφαλίζεται, τους γονείς του να δολοφονούνται κατά τη διάρκεια μιας πορείας θανάτου στο Ερζερούμ το 1915». Ο δε Ταλαάτ υπήρξε εμπνευστής της εξόντωσης ενός και πλέον εκατομμυρίου Αρμενίων.<br /><br />Ο Αμερικανός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Χένρι Μόργκενταου, ο οποίος είχε πολλές κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τον Ταλαάτ, προσπαθώντας να τον πείσει να σταματήσει τις σφαγές των Αρμενίων, θα πει αργότερα ότι πίσω από το ευγενικό χαμόγελο κρυβόταν ένας αδίστακτος, κυνικός άνθρωπος, ο οποίος καυχιόταν πως «μέσα σε τρεις μήνες κατάφερε με τους Αρμένιους όσα δεν μπόρεσε ο Χαμίντ σε δεκαετίες».</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div></div></div></div>

Γενοκτονία Αρμενίων: Η φρικαστική εξόντωση ενός έθνους που η Τουρκία θέλει να ξεχάσουμε [βίντεο]

Το 1915, παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην παρακμάζουσα οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχαν δυο εκατομμύρια Αρμένιοι. Επτά χρόνια αργότερ...

Διαβάστε την συνέχεια

“H Ελλάς αυτοκτονούσα δεν ενδιαφέρεται για πετρέλαιο και αέριο”; Οι δηλώσεις Δένδια

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/05/aoz_cyprus.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/05/aoz_cyprus-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Εθνική υποχώρηση σάλπισε ο κ. Δένδιας: η Ελλάς αυτοκτονούσα δεν ενδιαφέρεται για πετρέλαιο και αέριο</span></h3>Γράφει ο <b>Γιώργος Ρωμανός*</b><br />Πριν καν στεγνώσει το μελάνι από τα μεγάλα «λόγια της Άγκυρας» ο κ. Δένδιας κινήθηκε προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Οι δηλώσεις του στην Σαουδική Αραβία έχουν περιληπτικώς ως εξής: «η Ελλάς δεν θα σκάψει στον βυθό της Μεσογείου για πετρέλαιο και αέριο. Το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος. »<br /><br />Τα ερωτήματα και τα πολιτικά συμπεράσματα είναι κυριολεκτικά μοιραία:<br /><br />1.Δικαιώνεται ο γράφων που ήταν εκ των ολίγων που είδε με ελάχιστα θετικό μάτι τα «λόγια της Άγκυρας» και έγραψε πως: Τα «λόγια» Δένδια απαιτούν και πράξεις προς την Τουρκία. <br /><br />2. Η Ελλάδα αυτοκτονούσα λοιπόν διακηρύσσει ότι δεν ενδιαφέρεται για την ΑΟΖ της και ανοίγει δρόμο στην κατακτητική Τουρκία. Η άρνηση της ΑΟΖ σημαίνει άρνηση εθνικής κυριαρχίας. Έτσι σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα για τον κ. Ερντογάν και την Τουρκία. <br /><br />3. Στη χώρα μας, αρέσει δεν αρέσει, το μόνο παραγωγικό κοίτασμα που έχει και το οποίο διαρκώς αποδίδει ξεπερνώντας όλες τις προβλέψεις, είναι αυτό που ανέδειξε η δικτατορία των Συνταγματαρχών, το Πρίνος 1 (1971-1974, Φεβρουάριος), στη Θάσο. Αντίθετα, 48 χρόνια μετά η πολιτική τάξη της χώρας, δημοκρατικά διαπλεκόμενη ανθελληνικά, δεν έδωσε στη χώρα μας ούτε ένα, έστω ανάλογο κοίτασμα, από τον άφθονο ενεργειακό της πλούτο. <br /><br />4. Η τεράστια κυβίστηση Δένδια απέδειξε πόση σημασία είχε η επίσκεψη Πάιατ στο γραφείο του πριν το ταξίδι του στην Άγκυρα.<br /><br />5. Οι ανανεώσιμες πηγές δεν εξασφαλίζουν στο άμεσο μέλλον την εθνική επιβίωση της Ελλάδος. Σήμερα η Ελλάδα έχει ενεργειακή εξάρτηση από το εξωτερικό που φτάνει σε τεράστιο ποσοστό. <br /><br />6. Η χώρα μας παραιτούμενη από τον ενεργειακό της πλούτο γίνεται και τυπικά προτεκτοράτο, καθώς προωθείται το σχέδιο των ημέτερων τουρκόφιλων για τυπική ένταξη της χώρας μας στην Τουρκία. Ή ακόμη και στα Σκόπια, μέσω της σχεδιαζόμενης πρωτίστως από τη Γερμανία «Μεγάλη Μακεδονία του Αιγαίου», πράγμα που μπορεί να υλοποιηθεί βάσει της επαχθούς και διεθνώς παράνομης «Συμφωνίας των Πρεσπών». Ανάλογοι σχεδιασμοί υπάρχουν και για την ελληνική Θράκη η οποία σχεδιάζεται να γίνει απόλυτος δορυφόρος της Τουρκίας. Αυτό που θέλουν να απομείνει είναι δύο-τρεις «Ζώνες Ελεύθερου Εμπορίου» σε Θεσσαλία, Νησιά, Πελοπόννησο-Κρήτη, πράγμα που εντάσσεται στα ψηφισμένα (για να μη ξεχνιόμαστε…) σχέδια της ΕΕ. <br /><br />7. Υπάρχουν ελίτ πέριξ του γνωστού ελληνώνυμου τουρκόφιλου Ιδρύματος, το οποίο δρα σαν μαχαίρι καρφωμένο στα σπλάχνα της Ελλάδος, που θέλουν την άνευ όρων αυτό-εξάλειψη της Ελλάδος υπέρ της Τουρκίας, μέσω της εθελοντικής παραίτησής της από την ενέργεια και την εξίσου αυτοκτονική μη χάραξη της δικής της ΑΟΖ, όπως και την πλήρη εγκατάλειψη της Κύπρου! <br /><br />8. Ο σκόπιμος παραλογισμός για δήθεν πράσινη ανάπτυξη οδηγεί σε εθνική ήττα στο εγγύς μέλλον. Αν δεν παράγει η Ελλάς ενέργεια, έστω και με μικρή συμμετοχή της στις εταιρείες παραγωγής, ανοίγει τον δρόμο σε άλλους να το κάνουν, δηλαδή τους Τούρκους. Αυτοί απέδειξαν ότι ήδη «σκάβουν» στην εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ, γιατί δεν έχουν ως εθνική πολιτική, αυτήν των ημέτερων εθελόδουλων που λέει ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια». <br /><br />9. Ενδιαφέρον για να «σκάψει» έχει ακόμη και η Αλβανία(!), όπως και οι: Γαλλία, Ιταλία, Μάλτα, Λιβύη, Αίγυπτος, Ισραήλ, Λίβανος, Συρία και φυσικά η Τουρκία. Δηλαδή όλοι στη Μεσόγειο. Στην Ελλάδα θα απομείνουν οι αγωγοί που προβλέπει η επαχθής «Συμφωνία Πρεσπών», με αποτέλεσμα όλοι πλην της χώρας μας να μπορούν να παράγουν/εξάγουν αέριο στην Ευρώπη. Όλοι!<br /><br />10. Γεωπολιτικά, η Ελλάδα ως μη ενδιαφερόμενη για παραγωγή/εξαγωγή πετρελαίου – αερίου ΔΕΝ έχει καμία αξία ως χώρα ούτε βαρύτητα στις συμμαχίες που έχει ήδη συνάψει, αφού ΟΛΕΣ έχουν ενεργειακό υπόβαθρο.<br /><br />Η πολιτική της εθνικής αυτοκτονίας πρέπει να διορθωθεί αμέσως με ΠΡΑΞΕΙΣ. Η σταθερή σταδιακή υποχώρηση προς ικανοποίηση της Τουρκίας δεν κρύβεται!<div><br /></div><div><span style="background-color: white; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px;"><b><i>*Συγγραφέας – Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής</i></b></span></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“H Ελλάς αυτοκτονούσα δεν ενδιαφέρεται για πετρέλαιο και αέριο”; Οι δηλώσεις Δένδια

Εθνική υποχώρηση σάλπισε ο κ. Δένδιας: η Ελλάς αυτοκτονούσα δεν ενδιαφέρεται για πετρέλαιο και αέριο Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός* Πριν καν στεγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «τσουνάμι» από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας

<img height="459" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=genoktonia.jpg" width="640" /><br /><b><br /></b><div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Σε μετωπική σύγκρουση η οποία θα επανακαθορίσει το πλαίσιο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, θα οδηγήσει η αναγνώριση από τον Πρόεδρο Μπάιντεν της Γενοκτονίας των Αρμενίων, την οποία προαναγγέλλουν ήδη τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ και έρχεται ως το τελευταίο ενός μπαράζ «κτυπημάτων» της νέας αμερικανικής κυβέρνησης εναντίον της Ερντογανικής Τουρκίας.<br /><br />Ο Λευκός Οίκος παραπέμπει στο Σάββατο όπου τιμάται η επέτειος των 106 ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πλέον στο μήνυμα του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, καθώς ο ίδιος πολλές φορές είχε υποστηρίξει στο παρελθόν το αίτημα των Αρμενίων.<br /><br />Το 2019 η Γερουσία είχε εγκρίνει ψήφισμα για την «Γενοκτονία» των Αρμενίων, όμως ο Πρόεδρος Τραμπ αρνήθηκε να υιοθετήσει αυτή την ορολογία για να μην διαταράξει τις σχέσεις με την Άγκυρα.<br /><br />Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον Πρόεδρο Μπάιντεν θα είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας γεγονότων και πρωτοβουλιών που έχουν προκαλέσει βαθύ ρήγμα στις σχέσεις Ουάσινγκτον και Άγκυρας και αναδεικνύουν το μέγεθος της καχυποψίας, δυσπιστίας και εχθρότητας που υπάρχει σε ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού κατεστημένου για το καθεστώς Ερντογάν.<br /><br />Η υπόθεση των S400 ήταν καταλυτική, καθώς οι Αμερικανοί «τεστάρισαν» και έδωσαν μάλιστα πολλά περιθώρια στον κ. Ερντογάν για να αλλάξει στάση. Όμως η Άγκυρα και ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος αψήφησαν τις προειδοποιήσεις των Αμερικανών και πίστεψαν ότι μπορούν να «κοροϊδέψουν» τις ΗΠΑ.<br /><br />Και έτσι χωρίς να ενοχληθεί ο κ. Πούτιν και χωρίς να διαταραχθεί η πολύτιμη σχέση με την Ρωσία, η Ουάσινγκτον θα υποχρεώνονταν να αποδεχθεί μια τέτοια ειδική σχέση με την Τουρκία. Από την οποία η Τουρκία απλώς θα αποκόμιζε οφέλη από όλες τις πλευρές.<br /><br />Αυτή η υπερβολική αυτοπεποίθηση, στα όρια της αλαζονείας, του κ. Ερντογάν τον οδήγησε σε λάθος υπολογισμούς και σε λάθος κινήσεις που έχουν διαμορφώσει έτσι ένα εντελώς αρνητικό, σχεδόν εκρηκτικό κλίμα στις σχέσεις με τις ΗΠΑ.<br /><br />Εφόσον ο κ. Μπάιντεν προχωρήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, δεν θα είναι απλώς μια κίνηση που ανταποκρίνεται στις δικές του πεποιθήσεις και δεσμεύσεις, αλλά είναι μια πρωτοβουλία που στέλνει το μήνυμα στην Άγκυρα, ότι ο επανακαθορισμός των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας με την νέα Διοίκηση, θα γίνει όχι με τους όρους και υπό τους εκβιασμούς του κ. Ερντογάν, αλλά με τους όρους που θέτει ο νέος Αμερικανός πρόεδρος.<br /><br />Τα μηνύματα έχουν έρθει εδώ και καιρό, ακόμη και από την προηγούμενη κυβέρνηση που ο κ.Τραμπ προσπαθούσε να κρατήσει τις ισορροπίες απέναντι σε ένα εχθρικό προς την Τουρκία κατεστημένο, αλλά και έναντι του ίδιου του υπουργού εξωτερικών Μ. Πομπέο.<br /><br />Η υπόθεση των S400 ήταν από την αρχή η κορυφή του παγόβουνου ,αλλά ίσως η Άγκυρα πίστεψε ότι θα μπορέσει να κάμψει τις αντιδράσεις με επιχειρήματα ,όπως η μη ενεργοποίηση των πυραύλων, που δεν έπεισαν όμως τους Αμερικανούς, που ήθελαν ρητά και με απόλυτο τρόπο, η Τουρκία να ακυρώσει την παραγγελία ώστε να σηματοδοτηθεί η διακοπή της προνομιακής σχέσης ενός νατοϊκού συμμάχου με την Ρωσία.<br /><br />Στα παραπάνω προστίθενται, η έντονη αντίθεση των ΗΠΑ στις τουρκικές επιχειρήσεις στη Βόρειο Συρία, με την «πλάτη» της Ρωσίας που είχαν στόχο και τους Κούρδους του SDF, η συνεχιζόμενη «συμμαχία» των ΗΠΑ με τους Κούρδους, αυτούς που η Τουρκία θεωρεί τρομοκράτες, η απόρριψη από τις ΗΠΑ των πιέσεων να χαρακτηρίσουν ως τρομοκρατική οργάνωση το κίνημα του Φ. Γκιουλέν και να εκδώσουν τον ιμάμη στην Τουρκία.<br /><br />Πριν λίγες ημέρες η ενεργοποίηση των κυρώσεων που προβλέπει η νομοθεσία CAATSA εις βάρος της Διεύθυνσης Πολεμικής Βιομηχανίας που υπάγεται απευθείας στην Προεδρία της Δημοκρατίας της Τουρκίας ταρακούνησε την τουρκική κυβέρνηση.<br /><br />Όπως επίσης το γεγονός ότι κάθε κόντρα με την Ουάσινγκτον είχε αντίκτυπο στο χρηματιστήριο αλλά και στην ισοτιμία της λίρας σε μία περίοδο που ο Ερντογάν επιχειρεί να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους μοιράζοντας τσουβάλια με πατάτες.<br /><br />Οι ΗΠΑ την Τετάρτη ενημέρωσαν την Άγκυρα ότι πλέον όχι μόνο δεν θα πάρει F35 αλλά ότι αποβάλλεται πλήρως από το πρόγραμμα συμπαραγωγής, όπου η Τουρκία πίστευε ότι δεν θα συμβεί, θεωρώντας ότι οι ΗΠΑ δεν θα θελήσουν να προκαλέσουν τόσο μεγάλη αναταραχή στο πρόγραμμα παραγωγής των μαχητικών, όπου τουρκικές εταιρίες κατασκεύαζαν περίπου 1000 εξαρτήματα. Και σε αυτή την εκτίμηση έπεσαν έξω.<br /><br />Και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προχθές εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία για την Τουρκία όχι μόνο λόγω της έξαρσης του κορονοϊού, αλλά και λόγω απειλών τρομοκρατίας και του κινδύνου παράνομων συλλήψεων, με την επισήμανση ότι και Αμερικανοί πολίτες έχουν συλληφθεί χωρίς επαρκή στοιχεία, ενώ σε άλλους Αμερικανούς πολίτες έχει απαγορευθεί η έξοδος από την Τουρκία, ενώ προειδοποιούνται οι Αμερικανοί πολίτες ότι ακόμη και η κριτική στην κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει σε σύλληψη.<br /><br />Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Ουάσιγκτον αποτελεί καίριο πλήγμα στην Τουρκία και στον Τ. Ερντογάν, έρχεται μάλιστα λίγους μήνες μετά την στρατιωτική ήττα της Αρμενίας από το Αζερμπαϊτζάν που οφείλεται κυρίως στην τουρκική εμπλοκή. Μια σύγκρουση η οποία αποκατέστησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ρωσίας στην περιοχή του Καυκάσου και προσέφερε ρόλο στην Τουρκία.<br /><br />Και επίσης πλήττει την εικόνα της Οθωμανικής Τουρκίας, από την οποία εμπνέεται ο κ. Ερντογάν.<br /><br />Η σύγκρουση Άγκυρας - Ουάσινγκτον και ο επανακαθορισμός των αμερικανοτουρκικών σχέσεων δεν είναι άσχετα με τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Και προσφέρουν επιχειρήματα στην Ελλάδα όταν δηλώνει ότι η σταθερότητα και η ασφάλεια σε αυτή την κρίσιμη περιοχή του κόσμου, απαιτεί την εγκατάλειψη αλαζονικών επιθετικών συμπεριφορών και πολιτικών που θέτουν σε αμφισβήτηση τις ισορροπίες και την ασφάλεια στην περιοχή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το «τσουνάμι» από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας

Νίκος Μελέτης Σε μετωπική σύγκρουση η οποία θα επανακαθορίσει το πλαίσιο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, θα οδηγήσει η αναγνώριση από τον Πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κίσινγκερ: Modus vivendi ΗΠΑ-Κίνας για να αποφευχθεί ο πόλεμος

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/KISSINGER_1.jpg" /><br /><br /><b>Ηλιόπουλος Γιώργος</b><br />Σε μία από τις σπάνιες πλέον συνεντεύξεις του στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου, ο παλαίμαχος διπλωμάτης Χένρι Κίσινγκερ προειδοποιεί σε δραματικούς τόνους τον Λευκό Οίκο πως ή θα αποδεχθεί ένα νέο διεθνές σύστημα ισορροπιών ή θα συνεχίσει να κλιμακώνει τις εντάσεις με την Κίνα και την Ρωσία, με συνέπεια να αναδυθεί μία επικίνδυνη κατάσταση, ανάλογη με την αντίστοιχη που είχε προηγηθεί της έκρηξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.<br /><br />Ο γνωστός και μη εξαιρετέος πολιτικός εμφανίζεται σε διαδικτυακό διάλογο που οργανώνεται από το Chatham House, με συνομιλητή του τον πρώην έμπειρο Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Jeremy Hunt, καλώντας την νέα αμερικανική κυβέρνηση να αναλάβει την πρωτοβουλία για την δημιουργία ισορροπιών μεταξύ των υπαρχόντων διεθνών δυνάμεων. Εάν κάποιος αναλογισθεί ότι ο κόσμος αναλώνεται σε έναν ατέρμονα ανταγωνισμό, με δεδομένο το ποιoς έχει την προσωρινή υπεροχή, τότε η κατάρρευση της παγκόσμιας τάξης είναι αναπόφευκτη και θα ενσκήψουν τρομακτικά καταστροφικές συνέπειες.<br /><br />Ο αναμφίβολα χαρισματικός Αμερικανός διπλωμάτης προειδοποιεί τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου πως κάθε πρόβλημα δεν έχει τελική λύση και τονίζει πως εάν δεν προκύψει ένα καθεστώς αμοιβαίας κατανόησης με την Κίνα στο σημείο αυτό, τότε θα προκύψει μία εξέλιξη ανάλογη με την κατάσταση που επικρατούσε πριν από την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.<br /><br />Τότε σε ετήσια βάση κάποιες αντιπαραθέσεις κλιμακώνονταν σε αναφλέξεις και κατασιγάζονταν με πυροσβεστικά κυρίως μέσα, αλλά μία στα Βαλκάνια προκάλεσε μία από τις καταστροφικότερες συρράξεις του προηγούμενου αιώνα. Όμως, η ιδέα της αποδοχής μίας νέας πολιτικής με βασικό κριτήριο την αποτροπή της τακτικής της επιβολής των επιθυμιών των ΗΠΑ σε όποιον κρίνεται σκόπιμο, δεν πρόκειται να επικρατήσει χωρίς τρομερές αντιδράσεις στην Washington.<div><br />Αναδυόμενος πολυπολισμός<br /><br />Ούτως ή άλλως, ο νέος πρόεδρος Joe Biden υιοθετεί από τις πρώτες σχεδόν ημέρες της προεδρίας του μία ρητορική που στρέφεται εναντίον των Vladimir Putin και Xi Jinping. Μάλιστα στις 18 Μαρτίου στην Αλάσκα, ο ανώτατος Κινέζος αξιωματούχος Yang Jiechi τονίζει στον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Anthony Blinken, πως οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν πλέον τα προαπαιτούμενα για να διαχειρίζονται από θέση ισχύος τις σχέσεις τους με την Κίνα.<br /><br />Ένα τετραήμερο αργότερα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov και ο Κινέζος ομόλογός του Wang Yi, δηλώνουν με τόλμη πως θα υπερασπισθούν τις πολυμερείς σχέσεις, θα διατηρήσουν τις ισορροπίες του διεθνούς συστήματος με πυρήνα τον ΟΗΕ, θα αντισταθούν σταθερά στις μονομερείς επιβολές κυρώσεων, όπως και ότι θα αποτρέψουν κάθε απόπειρα εμπλοκής άλλων δυνάμεων στις εσωτερικές υποθέσεις τρίτων χωρών.<br /><br />Αν μη τι άλλο η σταδιοδρομία του Kissinger έχει να επιδείξει εμπλοκές σε αιματηρές αναμετρήσεις όπως του Πακιστάν, στην εξέγερση για την ανεξαρτησία του Μπανγκλαντές με κορυφή του παγόβουνου τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τους μαζικούς βιασμούς. Παράλληλα παραμένουν οι μνήμες της έμμεσης ανάμειξης των Αμερικανών στην ανατροπή του Allende στην Χιλή και της υποστήριξής τους προς τον δικτάτορα Pinochet.<br /><br />Υποστηρίζουν σιωπηρά την Ινδονησία στην σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων στο εξεγερμένο Ανατολικό Τιμόρ και καθαγιάζουν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο που μεταξύ των άλλων προκαλεί και την δημιουργία ενός κύματος τουλάχιστον 200.000 προσφύγων. Όμως ο άνθρωπος αυτός (97 πλέον ετών) διατυπώνει μία ώριμη και σοβαρή πρόταση που προσφέρει πολλές δυνατότητες εδραίωσης και προαγωγής των ειρηνικών σχέσεων σε διεθνές επίπεδο. Εάν η νέα κυβέρνηση Biden κινηθεί προς την κατεύθυνση αυτή, αποδεχόμενη τις συμβουλές του, συνεπάγεται πως αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι η παγκόσμια τάξη μεταβάλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.<br /><br />Ισορροπία ισχύος<br /><br />Πάντως οι κύκλοι και οι ομάδες εξουσίας στην αμερικανική πρωτεύουσα δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την πολιτική της μονομερούς εφαρμογής, είτε της σκληρής, είτε της ήπιας προβολής ισχύος και της υιοθέτησης επιθετικών κινήσεων, κυρίως λόγω του ότι έχουν αποδεχθεί πως διαθέτουν την δυνατότητα συντήρησης μίας μονοπολικής παγκόσμιας τάξης, όπως κατά την διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών.<br /><br />Η άποψή τους μάλλον πρόκειται να αποδειχθεί λανθασμένη, κυρίως λόγω του ότι ιστορικά οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν επιθυμούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι ο κόσμος μεταβάλλεται και ειδικά όταν οι μεταβολές δεν εξελίσσονται προς όφελός τους. Η συμπεριφορά της κυβέρνησης Biden φαινομενικά εμφανίζεται απειλητική με ρητορική που μερικές φορές αποκλίνει από την συνηθισμένη διπλωματική πρακτική, με συνέπεια να δίδεται η εντύπωση πως αγνοεί ότι αναδύεται ένας πολυπολικός κόσμος, με την Κίνα και την Ρωσία να εντείνουν συνεχώς τις προσπάθειες για την εδραίωσή του.<br /><br />Η προσφυγή σε προσβλητικές εκφράσεις εναντίον των προέδρων Vladimir Putin και Xi Jinping, προδίδει μία τάση αμερικανικής ανικανότητας, εάν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι στο απόγειο της ισχύος τους οι ΗΠΑ ποτέ δεν καταφεύγουν σε ρητορική αυτής της μορφής. Οι εσωτερικοί κυβερνητικοί μηχανισμοί αντιλαμβάνονται πως η πρωτοκαθεδρία της χώρας απειλείται σοβαρά, αλλά και πως οι ανταγωνιστές της σε διεθνές επίπεδο δεν προτίθενται να ενδώσουν σε επιθετικές πιέσεις, δεδομένο που στοιχειοθετείται και από την πρόσφατη συνάντηση της Αλάσκας, κατά την διάρκεια της οποίας οι Κινέζοι αντιπρόσωποι δηλώνουν ευθαρσώς πως δεν ανέχονται πλέον την επιθετική ρητορική των ομολόγων τους.<br /><br />Ένα πρόσθετο πρόβλημα για τις ΗΠΑ πηγάζει από το εάν και κατά πόσον οι σύμμαχοί τους, θα αποδεχθούν την πιθανότητα να τραυματίσουν ανεπανόρθωτα τις σχέσεις τους με την Ρωσία και την Κίνα, ειδικά μάλιστα σε περίοδο τρομακτικής οικονομικής κρίσης, όπως και εάν θα κινητοποιηθούν με προθυμία σε περιπτώσεις ένοπλων αναφλέξεων σε διάφορα επικίνδυνα σημεία της υδρογείου.<br /><br />Η προσέγγιση της Ρωσίας<br /><br />Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που απορρέουν από το ζήτημα του αγωγού Nord Stream 2, όπου οι αμερικανικές απόπειρες να αποτρέψουν την κατασκευή του, συναντούν σοβαρές αντιστάσεις στην ΕΕ, με εξαίρεση κάποια κράτη-μέλη, όπως η Λιθουανία και η Πολωνία που επιμένουν στην διακοπή του προγράμματος κατασκευής. Ο πρώην διευθυντής της CIA και υπουργός Άμυνας Robert Gates παραδέχεται σε πρόσφατη συνέντευξή του στην γνωστή εφημερίδα Washington Post, πως οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας δεν ωφελούν ιδιαίτερα τις ΗΠΑ.<br /><br />Στην επίσης γνωστή συντηρητική διμηνιαία έκδοση που καλύπτει θέματα διεθνούς πολιτικής The National Interest, ο εξαιρετικά έμπειρος στον τομέα των αναλύσεων της εξωτερικής πολιτικής Robert Kaplan περιγράφει την Ρωσία με την μορφή ενός δαιμονικού προβλήματος, κυρίως λόγω του ότι δεν υποκύπτει σε πιέσεις που ασκούνται με ήπια ισχύ. Κατά τον Kaplan, οι Αμερικανοί οφείλουν να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην απαγκίστρωση της Ρωσίας από την Κίνα και να εξισορροπήσουν τις σχέσεις τους με την Μόσχα.<br /><br />Η πολιτική της τελευταίας πενταετίας με λανθασμένες επιθετικές κινήσεις και στόχο την επιβίωση ενός μονοπολικού κόσμου, λειτουργεί τελικά σε όφελος της Κίνας και της Ρωσίας, ειδικά στον τομέα της επιτάχυνσης των πάσης φύσεως συνεργασιών τους. Ο δυτικός κόσμος δεν έχει πλέον την δυνατότητα να περιορίσει δραστικά την οικονομική ισχύ της Κίνας, ούτε την ανάλογη αμυντική της Ρωσίας, με τους στρατηγικούς αναλυτές να αντιλαμβάνονται πως δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπισθεί και να αντισταθμισθεί το σινο-ρωσικό δίπολο.</div><div><br />Κισινγκερ και… γεωμετρία<br /><br />Η πρόταση του Kissinger προς την κατεύθυνση της αναζήτησης ισορροπιών, με αποδοχή της πραγματικότητας των πολλαπλών πόλων, εμφανίζεται περισσότερο ορθολογική, αν και μέλλει να αποδειχθεί το εάν η νέα αμερικανική κυβέρνηση προτίθεται να την ακολουθήσει. Το γεωπολιτικό πεντάγωνο του Henry Kissinger.<br /><br /><img height="600" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/pentagono-1024x960.jpg" width="640" /><br /><br />Από τις 10 πιθανές τριγωνικές σχέσεις, καθίσταται προφανές πως όχι μόνον το τρίγωνο ΗΠΑ-ΕΕ-Κίνας είναι το ισχυρότερο και ικανότερο για να περιορίσει ασφυκτικά την τότε σοβιετική Ρωσία, αλλά αποκαλύπτει και την διορατικότητα του Kissinger, αφού με την πάροδο του χρόνου η γεωοικονομική ισχύς των δύο από τους τρείς εταίρους (ΕΕ- Κίνα) αυξάνεται εκθετικά, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα του σχεδιασμού του (H. J. Spiro, INTERDEPENDENCE: A THIRD OPTION BETWEEN SOVEREIGNITY AND SUPRANATIONAL INTEGRATION in G. Ionescu, Editor, BETWEEN SOVEREIGNITY AND INTEGRATION, Groom Helm, 1974).<br /><br />Στα προβλήματα αυτά ο Kissinger απαντά το 1973 με το πρότυπο ενός πενταγωνικού παγκόσμιου γεωπολιτικού σχηματισμού, στο οποίο οι ΗΠΑ συνιστούν απλώς μία από τις πέντε κορυφές του, απεμπολώντας το δικαίωμα της πρωτοκαθεδρίας. Ο έμπειρος και οξυδερκής διπλωμάτης, αντιλαμβάνεται πως μετά την κρίση του πετρελαίου και τον άγριο νομισματικό πόλεμο που επικρατεί και έχει καταποντίσει ολόκληρες χώρες την μία κατόπιν της άλλης (έως το 1987 χρεωκοπούν 12 χώρες της Λατινικής Αμερικής, 8 της Αφρικής, 2 της Ασίας και 2 της Ευρώπης), παραμένουν πλέον ελάχιστα απόλυτα σταθερές θέσεις στην γεωπολιτική κονίστρα, με την ρευστότητα των γεωπολιτικών συνθηκών ανά τον κόσμο, να δημιουργεί ένα σχετικιστικό πλαίσιο, που επιβάλλει άλλες λύσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κίσινγκερ: Modus vivendi ΗΠΑ-Κίνας για να αποφευχθεί ο πόλεμος

Ηλιόπουλος Γιώργος Σε μία από τις σπάνιες πλέον συνεντεύξεις του στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου, ο παλαίμαχος διπλωμάτης Χένρι Κίσινγκερ π...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η επέκταση των χωρικών υδάτων δεν παραπέμπεται στη Χάγη

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/chagi-dikastirio.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιώτης Χάρης</b><br />Η συζήτηση που έχει ανάψει κυρίως τον τελευταίο χρόνο με αποκορύφωμα την πρόσφατη κόντρα Σημίτη-Καραμανλή για την υπαγωγή των διαφορών με την Τουρκία στην δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαιοσύνης στη Χάγη, περιλαμβάνει και το ερώτημα εάν θα πρέπει να υπαγάγουμε στο Δικαστήριο και την διαφορά μας για το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης (χωρικών υδάτων ή χωρικής θάλασσας).<br /><br />Το ερώτημα ανακύπτει λόγω της αμφίσημης τοποθέτησης του Πρωθυπουργού ότι δέχεται την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου μόνο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Στις θαλάσσιες ζώνες ανήκει και η αιγιαλίτιδα ζώνη. Το θέμα της υπαγωγής της οριοθέτησης της ΑΟΖ (και της υφαλοκρηπίδας που περιέχεται στην ΑΟΖ) δεν αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ όσων προκρίνουν την δικαστική οδό. Αμφισβήτηση υπάρχει για την αιγιαλίτιδα ζώνη. Πριν εξετάσουμε την σκοπιμότητα της παραπομπής για το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης στη Χάγη, ας εξετάσουμε εάν αυτό το ζήτημα μπορεί να υπαχθεί στην δικαιοδοσία της.<br /><br />Το ζήτημα του εύρους των χωρικών υδάτων ρυθμίζεται κατά το Διεθνές Δίκαιο από το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 που ορίζει ότι «κάθε Κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα 12 ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση».<br /><br />Ο καθορισμός λοιπόν του εύρους των χωρικής θάλασσας αποτελεί κατά την διάταξη αυτή της Σύμβασης καταρχήν κυριαρχικό δικαίωμα του παράκτιου κράτους, το οποίο ασκεί με μονομερή δικαιοπραξία (unilateral act of State) κατά το Διεθνές Δίκαιο σύμφωνα με την εσωτερική του νομοθεσία, χωρίς να απαιτείται η έγκριση ή συναίνεση τρίτων κρατών, ακόμη και γειτονικών, ή διεθνών οργανισμών. Η επέκταση μέχρι τα 12 μίλια αποτελεί δικαίωμα και όχι ex conventione υποχρέωση. Αυτό σημαίνει ότι το παράκτιο κράτος μπορεί να ορίσει την αιγιαλίτιδα ζώνη σε μικρότερο εύρος, δεν μπορεί, όμως, να υπερβεί τα 12 μίλια. Η επέκταση μπορεί να γίνει και τμηματικά, ή να αφορά ορισμένα μόνο τμήματα της θαλάσσιας επικράτειας.<div><br />Η Χάγη και η οριοθέτηση χωρικών υδάτων<br /><br />Ο καθορισμός του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης με διεθνοδικαϊκή μονομερή δικαιοπραξία δεν αποκλείει τον καθορισμό του με διεθνή σύμβαση, κυρίως στην περίπτωση οριοθέτησης με ένα ή περισσότερα άλλα γειτονικά κράτη που έχουν παρακείμενες ή αντικείμενες ακτές σύμφωνα με το άρθρο 15 της Σύμβασης. Το εν λόγω άρθρο ορίζει σχετικά: «Στην περίπτωση που οι ακτές δύο Κρατών κείνται έναντι αλλήλων ή συνορεύουν, κανένα από τα δύο Κράτη δεν δικαιούται, ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους, να εκτείνει την χωρική του θάλασσα πέραν της μέσης γραμμής, της οποίας όλα τα σημεία βρίσκονται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεως από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας καθενός από τα δύο Κράτη. Η παραπάνω διάταξη δεν εφαρμόζεται, όμως, όπου λόγω ιστορικού τίτλου ή άλλων ειδικών περιστάσεων παρίσταται ανάγκη να οριοθετηθούν οι χωρικές θάλασσες των δύο Κρατών κατά διαφορετικό τρόπο».<br /><br />Τι μας λέει λοιπόν η διάταξη αυτή; Το άρθρο 15 της Σύμβασης είναι διαρθρωμένο σε δύο εδάφια, όπου το μεν εδάφιο α’ αφορά τον κανόνα (μέση γραμμή) και το εδάφιο β’ τις εξαιρέσεις (ιστορικοί τίτλοι και ιδιαίτερες περιστάσεις). Η διάταξη βρίσκει εφαρμογή σε περιπτώσεις μεταξύ δύο (ή και περισσοτέρων) όμορων κρατών με αντικείμενες ή γειτονικές ακτές. Σύμφωνα όμως με το εδάφιο α’ για να εφαρμοσθεί η διάταξη αυτή και βέβαια και το εδάφιο β’, θα πρέπει η απόσταση μεταξύ των αντικείμενων ή γειτονικών ακτών να είναι μικρότερη των 24 (12+12) μιλίων, ούτως ώστε να υπάρχει περιθώριο εφαρμογής κατ’ αρχήν της μέσης γραμμής.<br /><br />Διαφορετικά όταν η απόσταση είναι μεγαλύτερη των 24 μιλίων δεν τίθεται θέμα εφαρμογής της. Το εδάφιο β’ αποτελεί απόκλιση από το εδάφιο α’ του άρθρου 15, δηλαδή από τον κανόνα της μέσης γραμμής σε περίπτωση αντικείμενων ή παρακείμενων ακτών, και όχι του άρθρου 3, που προβλέπει τον καθορισμό των χωρικών υδάτων με μονομερή δικαιοπραξία. Άρα ειδικές περιστάσεις και ιστορικοί τίτλοι δεν αφορούν την περίπτωση του μονομερούς καθορισμού του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης, όταν δεν υπάρχουν αντικείμενες ή γειτονικές ακτές μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών.<br /><br />Βέβαια, μπορεί να υπάρξει συμβατική ρύθμιση της αιγιαλίτιδας ζώνης και πέραν των όρων του άρθρου 15 της Σύμβασης και τα μέρη να δεχθούν τον καθορισμό της αιγιαλίτιδας ζώνης σε εύρος μικρότερο των 12 μιλίων. Στην περίπτωση αυτή θα αυτοπεριορίσουν για λόγους δικούς τους ένα δικαίωμα που τους παρέχει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Τέλος, η άσκηση του δικαιώματος αυτού δεν υπόκειται σε αποσβεστική προθεσμία και ασκείται χωρίς χρονικούς περιορισμούς, υπόκειται όμως στους περιορισμούς της τήρησης των αρχών της καλής πίστης και της απαγόρευσης κατάχρησης του δικαιώματος, όπως ορίζει το άρθρο 300.<br /><br />Το Δίκαιο της Θάλασσας στο Αιγαίο<br /><br />Πώς εφαρμόζονται τα παραπάνω στο Αιγαίο; Περίπτωση αντικείμενων ή παρακείμενων ακτών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπάρχουν στην ανατολική πλευρά των νησιών του ανατολικού Αιγαίου που βλέπουν στις τουρκικές ακτές και στις εκβολές του Έβρου. Στα σημεία αυτά η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων έχει γίνει με βάση τον κανόνα της μέσης γραμμής και δεν αμφισβητείται από κανέναν. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία παραβιάζει τα χωρικά μας ύδατα εκεί δεν οφείλεται σε αμφισβήτηση του εύρους τους αλλά για δύο άλλους λόγους: Πρώτον με την αμφισβήτηση της κυριαρχίας νησιών με βάση την θεωρία των “γκρίζων ζωνών”. Δεύτερον, για να κάνει ψυχολογικό πόλεμο στην Ελλάδα, γεγονός άσχετο με την οριοθέτηση.<br /><br />Κατά συνέπεια τόσο στις ελληνικές ηπειρωτικές ακτές (ανατολική Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Εύβοια, Θεσσαλία, Μακεδονία) όσο και στην δυτική πλευρά των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, όπως και στην Κρήτη περιμετρικά δεν υπάρχει θέμα εφαρμογής της μέσης γραμμής γιατί η απόσταση μεταξύ των ελληνικών και των τουρκικών ακτών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από τα 24 μίλια.<br /><br />Συνεπώς δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 15. Η Τουρκία δεν μπορεί να επικαλείται ειδικές περιστάσεις εφόσον η διάταξη, που τις επικαλείται ως λόγο οριοθέτησης που θα αποκλίνει από τον κανόνα της μέσης γραμμής, δεν εφαρμόζεται στις παραπάνω περιπτώσεις, για τους λόγους που εξετέθησαν. Συνακόλουθα, δεν τίθεται θέμα παραπομπής του ζητήματος της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Αιγαίο στο Διεθνές Δικαστήριο ή σε οποιοδήποτε άλλο δικαιοδοτικό ή διαιτητικό όργανο.<br /><br />Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε θεωρητικά να τεθεί θέμα δικαστικής ή διαιτητικής διευθέτησης της επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο θα ήταν να αποφανθεί το Δικαστήριο εάν η επέκταση στο Αιγαίο αντίκειται στην αρχή της καλής πίστης και της απαγόρευσης κατάχρησης δικαιώματος του άρθρου 300. Κάτι που σχεδόν καθόλου δεν γίνεται δεκτό στην διεθνή έννομη τάξη και η Τουρκία βέβαια δεν θα δεχόταν μία τέτοια περιορισμένου βεληνεκούς παραπομπή.<br /><br />Κατά συνέπεια, το ζήτημα εάν η οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης ως θαλάσσιας ζώνης μπορεί να γίνει με δικαστική ή διαιτητική απόφαση πρέπει να εκλείψει από την δημόσια συζήτηση. Ως εκ τούτου, η πρωθυπουργική ρήση περί οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών να θεωρηθεί ότι δεν μπορεί να αφορά την αιγιαλίτιδα ζώνη και άρα περιορίζεται στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η επέκταση των χωρικών υδάτων δεν παραπέμπεται στη Χάγη

Τσιλιώτης Χάρης Η συζήτηση που έχει ανάψει κυρίως τον τελευταίο χρόνο με αποκορύφωμα την πρόσφατη κόντρα Σημίτη-Καραμανλή για την υπαγωγή τω...

Διαβάστε την συνέχεια

Εάν οι Τούρκοι καταλάβουν ελληνική νησίδα – Ίμια και ισοδύναμο τετελεσμένο

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/aigaio.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Τον Ιανουάριο του 1996, δεν είχε καλά καλά αναλάβει καθήκοντα η κυβέρνηση Σημίτη και οδήγησε την Ελλάδα σε μια ήττα στα Ίμια που πλανάται ντροπιαστικά πάνω από το ελληνικό έθνος, εντείνοντας και το φοβικό σύνδρομο των επόμενων κυβερνήσεων. Από τις αρχές του 2020 ο Ερντογάν εναλλάσσει την υφή, αλλά και το θέατρο των απειλών του. Το “γκριζάρισμα” δεν έφυγε ποτέ από το τραπέζι.<br /><br />Τον Σεπτέμβριο 2020, ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ επανέφερε τη λίστα EGAYDAAK, αρκτικόλεξο που σημαίνει “νησιά, νησίδες και βραχονησίδες των οποίων η κυριότητα δεν παραχωρήθηκε στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες”. Η τουρκική λίστα αφορά 152 νησίδες και βραχονησίδες. Ουσιαστικά, η Τουρκία δεν έκλεισε ποτέ την πόρτα στο να επαναλάβει μια επιθετική ενέργεια τύπου Ιμίων. Συνεπώς, μόνο απίθανο δεν είναι αυτό το ενδεχόμενο. Ως εκ τούτου, το ελληνικό κράτος οφείλει να έχει έτοιμα επιτελικά σχέδια στρατιωτικού, διπλωματικού και επικοινωνιακού χαρακτήρα για το πως θα αντιμετωπίσει κάθε παρόμοια πρόκληση που αναπόφευκτα θα προκαλέσει κρίση.<br /><br />Το καλοκαίρι του 2020 ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος είχε αναφέρει σε δημοσιογράφους πως «όποιος πατήσει τα πόδια του στο έδαφός μας, πρώτα θα τον κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι». Το πρώτο κρίσιμο ερώτημα είναι εάν αυτή η δήλωση αποτελεί νέο δόγμα, το οποίο εξαγγέλθηκε, αφού προηγουμένως υπήρξε συμφωνία με την κυβέρνηση. Μακάρι η δήλωση να έχει αντίκρισμα, δηλαδή να έχει ήδη ληφθεί η σχετική απόφαση και να έχουν εκπονηθεί τα αντίστοιχα επιτελικά σχέδια. Γιατί εάν δεν συμβαίνει αυτό, η δήλωση μπορεί να γυρίσει μπούμεραγκ.<br />Το δόγμα “πρώτα βομβαρδίζω”<br /><br />Το δόγμα Φλώρου, πάντως, δεν είναι εφαρμόσιμο σε κάθε σενάριο. Αν π.χ. βρεθούν άτομα σε μία ελληνική βραχονησίδα που δεν είναι εμφανώς Τούρκοι κομάντος, θα τους βομβαρδίσεις; Υπενθυμίζουμε ότι στα Ίμια πρώτα είχαν ανεβεί Τούρκοι δημοσιογράφοι-προβοκάτορες. Τί θα πράξει η Ελλάδα σε μία τέτοια περίπτωση; Λογικό είναι να στείλει το Λιμενικό να τους συλλάβει. Εάν, όμως, γύρω από τη συγκεκριμένη βραχονησίδα πλεύσουν τουρκικές ναυτικές μονάδες που εμποδίσουν το σκάφος του Λιμενικού; Θα σταλούν και ελληνικές ναυτικές μονάδες για να κάνουν τί ακριβώς; Να λοιπόν πως μπορεί όλο αυτό να πυροδοτήσει μία γενική κρίση.<br /><br />Το πιθανότερο είναι ότι οι Τούρκοι δεν θα καταλάβουν κατοικημένη νησίδα. Αλλά εάν συμβεί αυτό, ακόμα και εάν η Αθήνα ήταν αποφασισμένη, πώς θα βομβαρδίσει τη νησίδα, όταν εκεί θα βρίσκονται και Έλληνες; Σε μία τέτοια περίπτωση καθίσταται πρόβλημα ακόμη και η ανακατάληψη με καταδρομή, καθώς σίγουρα θα υπάρξουν και θύματα μεταξύ των αμάχων Ελλήνων, εκτός κι αν πιστεύουμε σε θαύματα.<br /><br />Αυτά τα παραδείγματα μας υποχρεώνουν να επανέλθουμε στο “δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου”, το οποίο είχε πρωτοδιατυπωθεί από τον Σταύρο Λυγερό την επαύριο της κρίσης στα Ίμια, ως απάντηση στην τουρκική επεκτατική τακτική. Στη συνέχεια έγινε αντικείμενο επεξεργασίας από το Γενικό Επιτελείο, ώστε να καταστεί από στρατιωτικής απόψεως λειτουργικό.<br /><br />Σύμφωνα με το εν λόγω δόγμα, εάν τουρκικές δυνάμεις καταλάβουν ελληνική βραχονησίδα, οι ελληνικές δυνάμεις πρέπει να είναι έτοιμες να απαντήσουν με κατάληψη τουρκικής βραχονησίδας, έτσι, ώστε να προκύψει ισοδύναμο αποτέλεσμα στρατιωτικά-πολιτικά. Αυτό θα επέτρεπε και οι διαπραγματεύσεις που αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν να εκκινήσουν από την ίδια βάση, χωρίς τετελεσμένο εις βάρος της Ελλάδας, όπως επιδιώκουν οι Τούρκοι.<br /><br /><div>Καστελλόριζο και κατοικημένες νησίδες<br /><br />Το δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου έχει εφαρμογή για το πιθανότερο σενάριο, δηλαδή οι Τούρκοι να αποφύγουν μία στρατιωτική επίθεση, που θα τους απομόνωνε διεθνώς, περιοριζόμενοι στην κατάληψη μίας αφύλαχτης βραχονησίδας, από τις πολλές που άλλοτε ονόμαζαν “γκρίζες ζώνες” και τώρα τις αποκαλούν “τουρκικές νησίδες υπό ελληνική κατοχή”!<br /><br />Τα πράγματα θα είναι ποιοτικά διαφορετικά εάν οι Τούρκοι αποτολμήσουν να καταλάβουν με αποβατική επιχείρηση κατοικημένο νησί. Σ’ αυτή την περίπτωση ο πιθανότερος στόχος είναι το Καστελλόριζο για δύο λόγους: Πρώτον, λόγω του ότι είναι μικρό και απομονωμένο (σχετικά μακριά από τη Ρόδο) και ως εκ τούτου πιο ευάλωτο από άλλα νησιά. Δεύτερον, λόγω της μεγάλης σημασίας που έχει στην κατανομή της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και άρα στην εκμετάλλευση των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που υπάρχουν εκεί.<br /><br />Είναι προφανές πως σε μία τέτοια περίπτωση δεν μπορεί να ισχύσει το δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου, γιατί –όπως είχε γράψει ο Σταύρος Λυγερός– το πρόβλημα είναι ποιοτικά διαφορετικό. Το Καστελλόριζο, όπως και όλα τα μικρά κατοικημένα νησιά δεν τα προστατεύουν μόνο οι εκ των πραγμάτων λίγες στρατιωτικές δυνάμεις που υπάρχουν εκεί. Τα προστατεύει πάνω απ’ όλα η συνολική αμυντική ομπρέλα της Ελλάδα. Με απλά λόγια, τουρκική εισβολή σε κατοικημένο νησί σημαίνει αυτομάτως γενικευμένη ελληνοτουρκική σύρραξη με ό,τι καταστροφικό αυτή συνεπάγεται και για τις δύο χώρες.</div><div><br />Το ισοδύναμο τετελεσμένο στον Έβρο<br /><br />Το δόγμα για το ισοδύναμο τετελεσμένο είναι κατάλληλο να εφαρμοστεί και στον Έβρο. Πρώτον, με κατάληψη αντίστοιχου τουρκικού εδάφους στην περιοχή του Έβρου, με σκοπό να εξισορροπηθεί κατάληψη από Τούρκους ελληνικής βραχονησίδας. Δεύτερον, με σκοπό να εξισορροπηθεί κατάληψη ελληνικού εδάφους στην ίδια περιοχή, στον Έβρο. Η προεξέχουσα του Κάραγατς, μάλιστα, προσφερόταν για τέτοιου είδους κινήσεις, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν εκεί γίνει οχυρωματικά έργα, υπόγειες εγκαταστάσεις ακόμη και με τάφρος πλάτους 50 μέτρων.<br /><br />Οι αλλαγές που επέφερε η υβριδική επίθεση (μέσω μεταναστών) στον Έβρο τον Μάρτιο 2020, έκαναν ακόμη πιο δύσκολη ενδεχόμενη τουρκική επιθετικό τετελεσμένο στον Έβρο. Αντίθετα το ελληνικό Δ’ Σώμα Στρατού διατηρεί το πλεονέκτημα εκεί, με την έννοια ότι του είναι πιο εύκολο να δημιουργήσει ισοδύναμο τετελεσμένο σε περίπτωση που οι Τούρκοι καταλάβουν ελληνική βραχονησίδα.<br /><br />Αν το τουρκικό τετελεσμένο αφορά και κατάληψη μικρού κατοικημένου νησιού και για διάφορους λόγους δεν επιλεγεί το δόγμα της κλιμάκωσης, η ισοδύναμη ελληνική απάντηση μπορεί να αφορά την κατάληψη χωριών πέριξ της Αδριανουπόλεως. Με αυτό τον τρόπο δεν θα είναι η ελληνική πλευρά που θα πυροδοτήσει μία ολοκληρωτική σύρραξη, αλλά η τουρκική, εκτός κι αν προτιμήσει τη λογική λύση να διαπραγματευθεί αμοιβαία απαγκίστρωση.</div><div><br />Οι Λαγούσες νήσοι<br /><br />Παρόλο που το ισοδύναμο τετελεσμένο θα ήταν προτιμότερο να αφορά ομοειδή εδάφη και παρόμοιες καταστάσεις, οι ελληνικές δυνάμεις δεν μπορούν πάντα να δημιουργήσουν ισοδύναμο τετελεσμένο σε τουρκική νησίδα, επειδή η Τουρκία έχει ελάχιστα νησιά και όλα εντός 3 μιλίων από τις ακτές τους. Υπάρχουν όμως τρεις εξαιρέσεις που, δημόσια τουλάχιστον, κανείς δεν εξετάζει. Αυτές είναι: Η Ίμβρος, η Τένεδος και το σύμπλεγμα των Λαγουσών νησίδων.<br /><br />Οι Λαγούσες ή Μαυρυές (τουρκικά: Tavşan adaları ή Karayer adaları) είναι συστάδα μικρών ακατοίκητων νησιών στο βόρειο Αιγαίο. Βρίσκονται περίπου 7 χλμ από την ακτή του Τσανάκκαλε, 10 χλμ βόρεια της Τενέδου και 13 χλμ νοτιοδυτικά της εισόδου του Ελλησπόντου. Η μεγαλύτερη νησίδα (Μαύρο ή Λαγούσα) έχει μήκος περίπου 2 χλμ. και πλάτος 600 μέτρων. Νότιά της υπάρχουν τρεις μικρές βραχονησίδες, το Πράσο, το Δράπανο και το Φιδονήσι.<br /><br />Οι Λαγούσες απέκτησαν πολιτική και στρατηγική σημασία στις αρχές του 20ού αιώνα, επειδή τα χωρικά τους ύδατα είναι σημαντικά για τον έλεγχο του Ελλησπόντου. Παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τη Συνθήκη της Λωζάννης, όπου αναφέρονται (άρθρο 12) μαζί με την Τένεδο και την Ίμβρο ως τα μόνα νησιά που παραμένουν στην Τουρκία και τα οποία είναι πάνω από 3 μίλια (4,8 χλμ) από τις μικρασιατικές ακτές.<br /><br />Το γεγονός ότι είναι ακατοίκητα τα καθιστά καλό στόχο σε περίπτωση που οι Τούρκοι επιχειρήσουν κατάληψη ελληνικής βραχονησίδας. Τα βασικά προβλήματα είναι η εγγύτητα των μικρασιατικών παραλίων. Η έλλειψη καταλλήλων ακτών για αποβατικές ενέργειες δεν είναι μεγάλο πρόβλημα, επειδή δεν φυλάσσονται. Η έλλειψη εδαφικών εξάρσεων και χλωρίδας, πάντως, δεν επιτρέπουν κάλυψη και απόκρυψη σε περίπτωση μάχης. Μία τέτοια επιχείρηση μπορεί να γίνει αιφνιδιαστικά με μεταφορά κομάντος με ελικόπτερα, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει αεροπορική και ναυτική κάλυψη, ώστε να εξισορροπήσει το μειονέκτημα ότι είναι κοντά στις τουρκικές ακτές.</div><div><br />Τένεδος και Ίμβρος<br /><br />Σε περίπτωση που η Τουρκία επιτεθεί σε κατοικημένο ελληνικό νησί, η ελληνική απάντηση μπορεί να είναι μία αντίστοιχη ελληνική επίθεση στην Τένεδο ή ακόμα και στην μεγαλύτερη Ίμβρο. Η Τένεδος, όμως, δεν προσφέρεται για άμεση αποβατική ενέργεια λόγω αποστάσεων και εγγύτητας στα μικρασιατικά παράλια. Η Ίμβρος είναι λίγο διαφορετική περίπτωση. Βρίσκεται 18 χλμ από την είσοδο των Στενών, περίπου ανάμεσα στη Λήμνο και στη Σαμοθράκη.<br /><br />Παρότι οι μικρές αποστάσεις από Λήμνο και Σαμοθράκη επιτρέπουν την παροχή υποστηρικτών πυρών και αντιαεροπορικής κάλυψης σε όποιες ελληνικές δυνάμεις επιχειρήσουν στην περιοχή, η κατάληψη ενός τέτοιου νησιού απαιτεί μεγάλη πολυκλαδική επιχείρηση. Δεν καταλαμβάνεται με καταδρομική ενέργεια. Αντίθετα, με καταδρομική ενέργεια μπορεί να καταστραφεί το μόνο κοντινό πορθμείο στο Καμπάτεπε στην δυτική ακτή της χερσονήσου της Καλλίπολης.<br /><br />Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η Τένεδος και η Ίμβρος δεν πολύ προσφέρονται για την εφαρμογή του δόγματος του ισοδύναμου τετελεσμένου, παρότι περιορίζουν την σύγκρουση στον χώρο. Ένα άλλο πλεονέκτημά τους είναι ότι η εγγύτητά τους με τα Στενά εκ των πραγμάτων θα δημιουργήσει προβλήματα στη διεθνή ναυσιπλοΐα, γεγονός που θα ωθήσει τα τρίτα κράτη και διεθνείς οργανισμούς να πιέσουν ασφυκτικά για αμοιβαία αποκλιμάκωση, ώστε να δοθεί λύση.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εάν οι Τούρκοι καταλάβουν ελληνική νησίδα – Ίμια και ισοδύναμο τετελεσμένο

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Τον Ιανουάριο του 1996, δεν είχε καλά καλά αναλάβει καθήκοντα η κυβέρνηση Σημίτη και οδήγησε την Ελλάδα σε μια ήττα στ...

Διαβάστε την συνέχεια