Ψήφισαν οι Ελληνοαμερικανοί με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLQm32E0impjEZweBtvR6UoYXHINdoGdpUMH-pc0vx4Fj3BapdoLiXVI7vs7xl7R3Bp5L_l8w0yCksAQ9yqrgt07poObJb-LGu9hMlY3d-nkUpjFcc087AN_QMWw2B3lUpC95T14EhoHI/s758/ellines-usa-ameriki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLQm32E0impjEZweBtvR6UoYXHINdoGdpUMH-pc0vx4Fj3BapdoLiXVI7vs7xl7R3Bp5L_l8w0yCksAQ9yqrgt07poObJb-LGu9hMlY3d-nkUpjFcc087AN_QMWw2B3lUpC95T14EhoHI/w640-h338/ellines-usa-ameriki.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Γεωργίου Βαγγέλης</b><br />Πριν πολλά χρόνια, ο Έλληνας πρέσβης στις ΗΠΑ, Γιώργος Παπούλιας είχε στείλει ένα πολύ δυσάρεστο μήνυμα στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια συζήτησης το 1985 στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων για την αμερικανική βοήθεια που θα προσφερόταν στην Ελλάδα, οι Έλληνες ομογενείς βουλευτές σιώπησαν! «Το δυσάρεστο είναι ότι βουλευτές που μέχρι τώρα ήταν δεδηλωμένοι φίλοι μας μεταστράφηκαν εναντίον μας» προσέθετε απογοητευμένα για άλλους ο Παπούλιας. Πως συνδέεται εκείνο το γεγονός με τις σημερινές αμερικανικές εκλογές όμως;<br /><br />Λίγο πριν τις αμερικανικές εκλογές ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών για τον Απόδημο Ελληνισμό Αντώνης Διαματάρης είχε υποστηρίξει ότι «εάν η φωνή της Ελληνικής Διασποράς προς υποστήριξη της Ελλάδας και της Κύπρου ήταν πάντα αποτελεσματική και χρήσιμη, τώρα είναι η ώρα να ακουστεί». Ωστόσο, μάλλον απέχει από την αλήθεια.<br /><br />Στην Καθημερινή διαβάζαμε «οι αμερικανικές εκλογές αφορούν προφανώς την ίδια την Αμερική και η εστίαση του κάθε υποψηφίου είναι κατανοητή σε εσωτερικά θέματα. Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται τόσο για τις εξωτερικές υποθέσεις, οπότε αυτό δεν κατατάσσεται επίσης στα προεκλογικά προγράμματα. Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι ζωτικής σημασίας για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανομένης της ελληνοαμερικανικής κοινότητας. Δεν πρόκειται μόνο για τις ψήφους και την οικονομική υποστήριξη που θα δώσουν στους υποψηφίους, αλλά και για την κατάσταση όσον αφορά τη γεωπολιτική».<br /><br />Ο τρόπος που ψηφίσαν οι Ελληνοαμερικανοί συμπυκνώνεται στα λόγια της Ρεπουμπικάνας Νικόλ Μαλιωτάκη που δήλωσε ότι «αυτός ο εκλογικός αγώνας ήταν πάντα για τον εργατικό της Νέας Υόρκης που υπακούει στον νόμο, πληρώνει τους φόρους του και σηκώνεται κάθε πρωί και πηγαίνει στη δουλειά. Η κοινότητά μου ψάχνει για κάποιον που θα σβήσει αυτές τις ριζοσπαστικές πολιτικές που μας έχουν κάνει λιγότερο ασφαλείς. Πυροβολισμοί, δολοφονίες, διαρρήξεις, κλοπές αυτοκινήτων, έχουν εκτοξευθεί όλα τα τελευταία χρόνια». Η Μαλιωτάκη λοιπόν ενδιαφέρται να επιστρέψει «στη δεκαετία του 1980 και πρέπει να αποκαταστήσουμε τον νόμο και την τάξη στους δρόμους αυτής της πόλης».<br /><br />Η ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ φαίνεται να στηρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ έλεγε ο κ. Διαματάρης. «Ο Τραμπ διατηρεί αξιοζήλευτη υποστήριξη από εμάς, η οποία πιθανότατα θα παραμείνει σταθερή από το 2016 - εάν δεν αυξηθεί».<br /><br />Το γεγονός ότι εκλέχτηκε μια βουλευτής, όπως η δημοκρατική <a href="https://usa.greekreporter.com/2020/11/04/dina-titus-the-only-greek-american-woman-in-congress-reelected-in-nevada/">Ντίνα Τίτους</a>, που ο πατέρας της ήταν Έλληνας, ότι εκείνη είναι χριστιανή Ορθόδοξη και ότι είναι γυναίκα δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα καλό για την Ελλάδα. Οι ατζέντες τους είναι αδιάφορες των εθνικών ζητημάτων.<div><br />Από τις εκλογές του 1920 στο 1985<br /><br />Όταν η ελληνικής καταγωγής πανίσχυρη Ρεπουμπλικάνα γερουσιαστίνα Ολυμπία Σνόου άκουγε τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Caspar Weinberger και τον Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγό Τζον Γουίλιαμ "Τζακ" Ο Βέσεϊ Τζούνιορ να καταθέτουν ουσιαστικά εναντίον της Ελλάδας στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων το 1985, δεν έβγαλε τσιμουδιά! Είναι η ίδια, εξάλλου, που ήταν φανατικά υπέρ των αμερικανικών στρατιωτικών επεμβάσεων τις δεκαετίες του 1990-2000. Η πανίσχυρη γερουσιαστής Ολυμπία Σνόου, στο Μακεδονικό ήταν από εκείνες που υποστήριζαν σθεναρά το "<a href="https://usa.greekreporter.com/2020/11/04/dina-titus-the-only-greek-american-woman-in-congress-reelected-in-nevada/">Βόρεια Μακεδονία</a>". Βέβαια, για το τελευταίο, για να είμαστε δίκαιοι, δεν σημαίνει απαραίτητα υιοθέτηση ανθελληνικής στάσης καθώς πολλοί και στην Ελλάδα το υποστήριξαν ενώ ελληνική κυβέρνηση το υλοποίησε.<br /><br />Μπορεί ο ελληνικής καταγωγής Gus Yatron, -το Κωνσταντίνος έγινε "Γκας"- να στήριξε την ελληνική πλευρά κατά την τουρκική εισβολή του 1974, αλλά ήταν επίσης από εκείνους τους ομογενείς που σιώπησε στη συζήτηση 7:10 Ελλάδας-Τουρκίας που προαναφέραμε.<br /><br />Μα ακόμα και αν πάμε πιο πίσω, δεν υπήρχε εκείνη η συμπαγής στήριξη από πλευράς Ελληνοαμερικανών που θα μπορούσε κεφαλαιοποιηθεί εθνικά. Μετά τις εκλογές του 1920, οι απογοητευμένοι φιλοβενιζελικοί Ελληνοαμερικανοί δεν καλοέβλεπαν την οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας από τους Συμμάχους διότι έτσι θα επιδοκιμαζόταν η νέα κυβέρνηση των Βασιλοφρόνων.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της επταετίας 1967-1974, το χουντικό καθεστώς απολάμβανε ισχυρά ερείσματα στην ελληνική ομογένεια στις ΗΠΑ. Ενδεικτικά, η Εκκλησία της Αμερικής διέκειτο μάλλον ευμενώς προς το καθεστώς, όπως έχει σημειώσει ο Μπάμπης Μαρκέτος, εκδότης του Εθνικού Κύρηκα.<br />Δεν υπάρχει ταύτιση συμφερόντων<br /><br />Οι Έλληνες ομογενείς ψηφίζουν με γνώμονα καθαρά την πολιτική τους καθημερινότητα και όχι τα εθνικά συμφέροντα της ολοένα και πιο μακρινής τους πατρίδας, την οποία πολλοί εξαυτών δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους. Φαίνεται να αδιαφορούν για τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Τραμπ με τον Ερντογάν και ότι ο «Ο Τραμπ δεν θεώρησε την αγορά των S-400 "αιτία πολέμου", κυρίως επειδή βλέπει διαφορετικά τη Ρωσία, ως δυνάμει συνοδοιπόρο των ΗΠΑ στην προσπάθεια περικύκλωσης και ανάσχεσης του κινεζικού "Δράκου"». Συγκριτικά, οι αμερικανοεβραίοι δεν στήριζαν προέδρους οι οποίοι δεν τα πήγαιναν πολύ καλά με ισραηλινές κυβερνήσεις. Οι Κάρτερ, Μπους ο πρεσβύτερος και Ομπάμα δεν συγκέντρωσαν πολλές εβραϊκές ψήφους λόγω της ταραχώδους σχέσεις τους με το Τελ Αβίβ.<br /><br />Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι βλέπουμε ότι Ελληνοαμερικανοί υποστηρικτές του Τραμπ –και αντίστοιχα εκείνοι των Δημοκρατικών– προσπαθούν να παρουσιάζουν την πολιτική Τραμπ ότι ταυτίζεται απόλυτα με την Ελλάδα. Επιχειρούν, δηλαδή, να πείσουν ότι η επιλογή τους στις εκλογές –που στηρίζεται σε οικονομικά/κοινωνικά κριτήρια– είναι αυτόματα και επωφελής για τους Έλληνες της Καλαμάτας, του Καστελόριζου και της Ηπείρου, δηλαδή για την Ελλάδα.<br /><br />Ο Πρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ιωνάθαν Κωνσταντίνου δήλωσε σε ελληνικό ραδιόφωνο ότι η επανεκλογή Τραμπ αποτελεί ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα καθώς ο Τραμπ έχει σκοπό να δώσει στην Ελλάδα "ηγετικό ρόλο" ενώ αυτά που κάνει με τον Ερντογάν είναι απλά στο πλαίσιο της "διπλωματικής αβροφροσύνης".<br />Πολιτική ιδεολογία και εθνικά συμφέροντα<br /><br />Ο δε κ. Διαματάρης, που τον είχε υπουργοποιήσει ο κ. Μητσοτάκης, είναι πεπεισμένος ότι τα συμφέροντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι ίδια με τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου. Πως είναι δυνατόν να εξυπηρετούνται τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα όταν ισχυρά μέλη της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ εκφράζουν τέτοιες θέσεις που απέχουν από την πραγματικότητα; H υποστήριξη του ελληνικής καταγωγής ναυάρχου Τζέημς Σταυρίδη προς τον Ερντογάν πως είναι δυνατόν να εναρμονίζεται με τα ελληνικά συμφέροντα; Ο συγκεκριμένος Αμερικανός αξιωματούχος έχει βραβευτεί μάλιστα από μέλη της ελληνικής κοινότητας.<br /><br />Οι Ελληνοαμερικανοί δεν βλέπουν βέβαια εχθρικά ή αντίθετα τα συμφέροντα της Ελλάδας. Μεγάλο τμήμα εξ αυτών νιώθουν νοσταλγία και στηρίζουν έμπρακτα την πρώτη πατρίδα τους. Ωστόσο, οι ανάγκες και η καθημερινότητά τους δεν τους επιτρέπει να υιοθετήσουν συχνά φιλελληνικές θέσεις στην κάλπη. Ωστόσο, εκατομμύρια Έλληνες του εξωτερικού μπορούν να διαμορφώνουν εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα, και έτσι οι διαμένοντες στην Ελλάδα Έλληνες να δέχονται τις συνέπειες και των πολιτικών επιλογών των απόδημων χάρη στη διπλή τους υπηκοότητα.<br /><br />Δυστυχώς, η ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ δεν έχει τις οργανωτικές δομές της εβραϊκής ή του αντίστοιχου λόμπι της, χωρίς να σημαίνει ότι και αυτή δεν έχει ζητήματα. Έχει, λοιπόν, υιοθετήσει πολιτικές που κάποιες φορές αντιστρατεύονται τα συμφέροντα της μητέρας πατρίδας. Είναι διαφορετικό η θεμιτή υποστήριξη ενός υποψήφιου που ανταποκρίνεται στις εσωτερικές προσδοκίες από το παραπλανητικό καμουφλάζ της ατζέντας του εκάστοτε υποψήφιου με τη γαλανόλευκη από μέλη της ελληνικής ομογένειας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ψήφισαν οι Ελληνοαμερικανοί με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα;

Γεωργίου Βαγγέλης Πριν πολλά χρόνια, ο Έλληνας πρέσβης στις ΗΠΑ, Γιώργος Παπούλιας είχε στείλει ένα πολύ δυσάρεστο μήνυμα στην Αθήνα. Κατά τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καλή η διπλωματία αλλά μήπως απαιτείται και “υβριδική” αντεπίθεση;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVzrUsjvbh2X6X-GqlDVnNimml3b1HANqae1RXyM3Ctv70sOa5WPoSkkFfdQAJGFV_j0s3M9lSvTFmxnLjKj-6DB_-YoxM1-JTZd7RIwyhbZW2HnQ0jIuYtlBB2LXqSqFdJblCaGYYdxc/s780/Shipping.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="780" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVzrUsjvbh2X6X-GqlDVnNimml3b1HANqae1RXyM3Ctv70sOa5WPoSkkFfdQAJGFV_j0s3M9lSvTFmxnLjKj-6DB_-YoxM1-JTZd7RIwyhbZW2HnQ0jIuYtlBB2LXqSqFdJblCaGYYdxc/w640-h386/Shipping.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Η Τουρκία λοιπόν συνεχίζει.<br />Αναμενόμενο για όσους παρακολουθούν την εξέλιξη της ελληνοτουρκικής κρίσεως και υπάρχει στοιχειώδης αντίληψη των κεντρικών επιλογών κάθε πλευράς και κυρίως της Τουρκίας.<br /><br />Συνοπτικώς, η Αθήνα κατάφερε αρχικώς να εκμεταλλευθεί το ενδιαφέρον της Γερμανίας για μεσολάβηση ως προεδρεύουσα χώρα στην ΕΕ, οδηγώντας την Τουρκία σε αποδοχή επαναλήψεως των διερευνητικών επαφών με μόνο θέμα συζητήσεως την οριοθέτηση ΑΟΖ και θαλασσίων ζωνών. Επειδή αυτό σήμαινε ελληνική νίκη, δεδομένου ότι η Τουρκία δεσμευόταν να μην προβεί σε έρευνες διά του ORUÇ REİS, συνεπώς περιοριζόταν η έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδος, ο Ερντογάν αναζήτησε την πρώτη ευκαιρία αποδεσμεύσεως από την συμφωνία. Με πρόφαση την δήθεν “πρόκληση” της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας για μερική οριοθέτηση των ΑΟΖ, ο Ερντογάν “κρέμασε” την Γερμανία και έβγαλε το ORUÇ REİS.<br /><br />Η συνέχεια μέχρι σήμερα, με τις συνεχείς παρατάσεις των ερευνών από την Άγκυρα, έχει αποκαλύψει και στον πλέον δύσπιστο ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί κανέναν διάλογο, παρά μόνο διάλογο ηττημένου προς υποταγή στους δικούς της όρους. Σε πολιτικό επίπεδο, αυτό ενισχύει σε Ευρωπαίους και Αμερικανούς την αντίληψη ότι η Τουρκία είναι αναξιόπιστη, απέχει όμως ακόμη η πλήρης εμπέδωση αυτής της πραγματικότητος, ως επόμενο στάδιο.<br /><br />Μόνο όταν εδραιωθεί πλέον απολύτως η άποψη ότι η Τουρκία είναι πραγματική απειλή, μπορεί να επιβληθούν σοβαρές κυρώσεις από την ΕΕ. Προς αυτή την κατεύθυνση, λειτουργεί υποβοηθητικώς η αμετροεπής στάση Ερντογάν έναντι της Γαλλίας και του προέδρου Μακρόν προσωπικώς, όσο και η άτυπη κήρυξη Τζιχάντ με αυτόν σημαιοφόρο, εναντίον της Δύσεως.<br /><br />Η Αθήνα προσπαθεί να αποκομίσει κέρδη σε πολιτικό – διπλωματικό επίπεδο, αναπτύσσοντας αξιέπαινη δραστηριότητα διά του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια, ο οποίος μετά την ανοικτή κοροϊδία από τον Λίβυο ομόλογό του τον Σεπτέμβριο του 2019 και το κάζο του τουρκολιβυκού μνημονίου που ακολούθησε, αφυπνίσθηκε και έθεσε σε εγρήγορση το Διπλωματικό Σώμα. Η κυβέρνηση δείχνει να τελεί σε πλήρη κινητοποίηση, όχι μόνο στρατιωτική αλλά και διπλωματική.<br /><br /><img height="480" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/33427335065_3c24eb163f_b.jpg" width="640" /><br /><br />Κανείς δεν είχε αυταπάτες ότι η επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ στην Τουρκία θα ήταν εύκολη υπόθεση. Καλώς λοιπόν συνεχίζονται οι προσπάθειες της ελληνικής κυβερνήσεως, που πλέον από τα χείλη του πρωθυπουργού εστιάζονται στην συμφωνία τελωνειακής ενώσεως και την επιβολή εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων. Ανεξαρτήτως του τελικού βαθμού επιτυχίας, εξαιτίας των γνωστών δυσκολιών “πολυφωνίας” στην ΕΕ, το ζητούμενο είναι να τεθούν αυτά τα μείζονα ζητήματα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού διαλόγου. Όμως θα απαιτηθεί χρόνος για να υπάρξουν, εάν υπάρξουν, απτά αποτελέσματα.<br /><br />Πόσος χρόνος, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Υποτίθεται ότι το εξάμηνο της γερμανικής προεδρίας, όπως και οι εκλογές στις ΗΠΑ, οριοθετούσαν ένα χρονικό πλαίσιο στο οποίο ο Ερντογάν θα μπορούσε να “ξεφύγει” σε προκλητικές κινήσεις. Αυτό είναι κάτι που ήδη συμβαίνει αλλά ακόμη φαίνεται να απέχουμε αρκετά από ουσιαστικά μέτρα – κυρώσεις της ΕΕ προς την Τουρκία. Ανεξαρτήτως όμως του κατά πόσο θα επιβληθούν οικονομικά μέτρα, το ζήτημα είναι ότι ο Ερντογάν δείχνει πλήρη περιφρόνηση στα καλέσματα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο που ζητεί η Αθήνα. Συνεχίζοντας δε αναίμακτες ενέργειες “επί του πεδίου” με το ORUÇ REİS, θεωρεί πως κατοχυρώνει δικαιώματα ή τουλάχιστον βάζει υποθήκη στα νερά νοτίως του Συγκροτήματος Μεγίστης.<br /><br />Απαιτείται λοιπόν από την Αθήνα, η έντονη δραστηριότητα σε διπλωματικό επίπεδο, να συνοδευτεί και από επιχειρησιακούς χειρισμούς “επί του πεδίου”, διότι διαφορετικά δεν μπορεί να επέλθει πραγματική εξισορρόπηση. Πρέπει δηλαδή ο αντίπαλος, να αρχίσει να αισθάνεται “κόστος” και στο πεδίο που θεωρεί ότι είναι προνομιακό γι’ αυτόν, δηλαδή στις αναίμακτες προκλήσεις με το ORUÇ REİS και τα συνοδά τουρκικά πολεμικά.<br /><br />Το Πολεμικό Ναυτικό και οι Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα, πράττουν ότι προβλέπουν οι πολιτικές εντολές, προασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντα. Είναι σαφές ότι ούτε η Αθήνα, ούτε η Τουρκία θέλουν να είναι αυτός που θα ανοίξει πυρ, οδηγώντας σε πολεμική αναμέτρηση. Αλλά η Τουρκία με τις βόλτες του ORUÇ REİS στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, “πυροβολεί” με αβολίδοτα και ο θόρυβος που προκαλεί, αφήνει την εντύπωση στους πάντες ότι “κερδίζει”, επειδή δεν υπάρχει ανάλογη απάντηση. <br /><br />Αυτή η κατάσταση αδικεί τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη από κάθε άποψη. Πρέπει να σχεδιαστούν αντίμετρα “επί του πεδίου”, ίδια ποιοτικώς ή και πιο “υβριδικά”, ώστε να κλονιστεί ο αντίπαλος, να χάσει την ισορροπία του και να βελτιωθούν οι προϋποθέσεις επιστροφής σε έναν ουσιαστικό διάλογο των δύο μερών όπως σκέφτεται όλος ο πολιτισμένος κόσμος, δηλαδή ως ίσος προς ίσο και όχι με τους όρους που φαντασιώνονται οι Τούρκοι.<br /><br />Το προφανέστερο που μπορεί να γίνει, είναι και η Ελλάδα να ανακοινώσει διεξαγωγή παρόμοιας ερευνητικής δραστηριότητος στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η Τουρκία δεν μπορεί παρά να αντιδράσει όπως σήμερα η Ελλάδα, περιερχόμενη και αυτή στην ίδια εικονική “μειονεκτική” θέση. Όλοι έχουν προσέξει ότι ενώ η Ελλάδα αντιδρά διαμαρτυρόμενη, δεν πραγματοποιεί έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Αφήνει έτσι χώρο, τον οποίο πολύ απλά έχει εκμεταλλευθεί ο Ερντογάν για να κερδίσει εντυπώσεις. Αυτή η επιλογή της Αθήνας προέκυπτε από την συντηρητική αντίληψη σε επίπεδο διπλωματίας, ότι επειδή θεωρείται δεδομένη η αντίδραση της Τουρκίας, δεν χρειάζεται να αναλάβεις μια πρωτοβουλία η οποία θα εκληφθεί ως “πρόκληση”, που θα ξεσηκώσει ένταση. Τώρα όμως, αφενός ο αντίπαλος έχει αναλάβει αυτός την πρωτοβουλία δημιουργώντας ένταση, αφετέρου η ελληνική διπλωματία δείχνει να αλλάζει αντίληψη και παρουσιάζεται πιο ενεργητική.<br /><br /><img height="421" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/Shipping-17.jpg" width="640" /><br /><br />Μια άλλη “υβριδική” ανταπόκριση στην τουρκική προκλητική δραστηριότητα, είναι η συγκέντρωση μιας ομάδος 4-5 εμπορικών πλοίων που θα εμποδίζει τις κινήσεις του κάθε τουρκικού ερευνητικού όταν εισέρχεται σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, προσεγγίζοντας, χειρίζοντας και απαγορεύοντας σταθερή πορεία, άπλωμα καλωδίων κ.λπ. Συνοδευόμενα από πολεμικά πλοία, μια τέτοια ανορθόδοξη δραστηριότητα, μπορεί να οδηγήσει τον αντίπαλο σε παράλυση και να μηδενίσει το γινόμενο της εξισώσεως “επί του πεδίου”.<br /><br />Οι επιτελείς είναι οι πλέον ειδικοί, να εισηγηθούν. Τέτοιες ενδεικτικές πρωτοβουλίες μπορούν να επιδιωχθούν πλέον και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, με την διάθεση πλοίων και μέσων, διερευνώντας και εκμεταλλευόμενη η Αθήνα την ευρύτερη δυσφορία, προκειμένου να είναι απολύτως διευκρινισμένο ότι υπάρχει ευρωπαϊκή αντίδραση στην πράξη. Είναι ένας τρόπος κεφαλαιοποιήσεως των κερδών σε διπλωματικό επίπεδο. Η Τουρκία υπολογίζει μόνο πράξεις. Χλευάζει όσους προσφέρουν “καρότα” αλλά διστάζουν στο “μαστίγιο”. Και η Ελλάδα, όπως και οι άλλοι Ευρωπαίοι, απειλούν αλλά δεν δίνουν “μαστίγιο”. Έτσι όμως, δεν κερδίζεται ο σεβασμός εκ μέρους της Τουρκίας, όπως ζήτησε προ ημερών δημοσίως ο πρόεδρος Μακρόν.<br /><br /><img height="360" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/20190727_EUD000_0-1024x576.jpg" width="640" /><br /><br />Η Ελλάδα εξασφάλισε κέρδη “επί του πεδίου”, στην περίπτωση της επιθέσεως στον Έβρο και κερδίζει εμποδίζοντας τις ροές λαθρομεταναστών στο Αιγαίο. Στην υφαλοκρηπίδα της όμως, όπως και στην περίπτωση των παραβιάσεων της ΑΟΖ της Κύπρου από την Τουρκία, υστερεί σε εντυπώσεις λόγω της διαρκούς παρουσίας του ORUÇ REİS και στο τελικό μήνυμα που εκπέμπεται. Για τον λόγο αυτό, η Τουρκία δεν αλλάζει στάση και αδιαφορεί για διαπραγματεύσεις. Πρέπει λοιπόν, καθώς όλα δείχνουν ότι η υπόθεση θα διαρκέσει, να σχεδιαστούν και “υβριδικές” ενέργειες “επί του πεδίου”, ώστε να μπορούν να ξεδιπλωθούν στις αρχές του επομένου έτους. Iδίως από την στιγμή που η Τουρκία έχει απειλήσει ευθέως ότι θα στείλει σε λίγο και πλοία γεωτρήσεων. <div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καλή η διπλωματία αλλά μήπως απαιτείται και “υβριδική” αντεπίθεση;

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Η Τουρκία λοιπόν συνεχίζει. Αναμενόμενο για όσους παρακολουθούν την εξέλιξη της ελληνοτουρκικής κρίσεως και υπάρχει στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς θα σταματήσει η δημιουργία μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPIDE8AcprasdBscWk76XTzuNJx2MeyXgcDLOlKqFTpc4vAFufHLMkiNrdh4OIZ_mAvYxzip4eg1XsqOdPX0E1PEOVlS00PhkD6vjN8b1bHdxZk7WRG_qNMyO6Z7J6I-lx1t2T8Afxz9I/s512/image.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="512" height="546" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPIDE8AcprasdBscWk76XTzuNJx2MeyXgcDLOlKqFTpc4vAFufHLMkiNrdh4OIZ_mAvYxzip4eg1XsqOdPX0E1PEOVlS00PhkD6vjN8b1bHdxZk7WRG_qNMyO6Z7J6I-lx1t2T8Afxz9I/w640-h546/image.png" width="640" /></a></div><div><br /></div>του <a href="https://vz.ru/world/2020/10/8/1064416.html">Gevorg Mirzayan</a>*<br />Τα γεγονότα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια. Ο πρόεδρος της χώρας, ο Ερντογάν, καθιστά σαφές ότι προωθεί συγκεκριμένα σχέδια για να αυξήσει δραματικά την πολιτική επιρροή της χώρας του - και να αποκτήσει ίσως και εδαφικά κέρδη. Τι μπορεί να εμποδίσει την πραγματοποίηση αυτών των σχεδίων; […]<br /><br />Ο Ερντογάν είναι εξαιρετικός στα κόλπα. Λέει στον λαό της Τουρκίας - ένα περιφερειακό κράτος του οποίου οι πόροι είναι πολύ περιορισμένοι - παραμύθια για το πως θα επιτευχθεί το παγκόσμιο μεγαλείο με τη βοήθεια του Ισλάμ, των όπλων, της ιστορικής κληρονομιάς και της επιθετικότητας.<br /><br />Σε όλα τα μέτωπα<br /><br />Το σχήμα αυτού του μεγαλείου είναι γνωστό. Το minimum πρόγραμμα είναι να μετατραπεί η Τουρκία σε ηγέτη, ή μάλλον, αφέντη του ενοποιημένου «τουρκικού κόσμου». Μια τεράστια έκταση, που συμπεριλαμβάνει τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (Κριμαία, Βόρειος Καύκασος, την περιοχή Βόλγα, την Σιβηρία). Το maximum πρόγραμμα είναι να προσθέσει στον τουρκικό κόσμο το χώρο της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή τη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Το maximum πρόγραμμα του Ερντογάν (και οι προσωπικές του φιλοδοξίες του έχουν ένα ταβάνι) είναι να επιτύχει το καθεστώς του Χαλίφη του 21ου αιώνα - του ηγέτη ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου<br /><br />Και δεν μιλά μόνο για το μεγαλείο της Τουρκίας, αλλά ακολουθεί την πορεία της επίτευξής της, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει βία για να αναδιαμορφώσει το έδαφος κάποιου άλλου σε δικό του. Αρκεί να κοιτάξετε τον χάρτη και να δείτε ότι το τουρκικό ίχνος είναι ορατό σε όλες τις συγκρούσεις από το Μαρόκο έως το Κιργιζιστάν και από τη Γεωργία έως τη Σομαλία. Για να εργαστεί εκεί, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί μια ολόκληρη σειρά διαφορετικών μεθόδων: στρατιωτική, ιδεολογική, οικονομική, πολιτική, ακόμη και τρομοκρατική.<br /><br />Και όχι μόνον μιλά για το μεγαλείο της Τουρκίας αλλά κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, μη φειδόμενος της χρήσης βίας για να αναδιαμορφώσει ξένα εδάφη σε δικά του. Αρκεί να κοιτάξετε τον χάρτη και να δείτε ότι το τουρκικό ίχνος είναι ορατό σε όλες τις συγκρούσεις από το Μαρόκο έως το Κιργιστάν και από τη Γεωργία έως τη Σομαλία. Για να εργαστεί εκεί, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί μια ολόκληρη σειρά διαφορετικών μεθόδων: στρατιωτικές, ιδεολογικές, οικονομικές, πολιτικές, ακόμη και τρομοκρατικές.<br /><br />Έτσι, η Άγκυρα χρησιμοποιεί τη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να εκδιώξει όλες τις τρίτες δυνάμεις από τον Καύκασο. Πρώτα, να απομακρύνει τις δυτικές χώρες, όπως τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες (γι’ αυτό ο Ερντογάν προτείνει στη Ρωσία να λύσει τα θέματα Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο η Μόσχα και η Άγκυρα διευθετούν την κατάσταση στο Ιντλίμπ) και στη συνέχεια να απομακρύνει και τη Ρωσία με το Ιράν.<br /><br />Μέρος της Συρίας εξακολουθεί να βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή - και είναι γενικά ασαφές πώς και υπό ποιες συνθήκες θα εγκαταλείψουν οι Τούρκοι το συριακό έδαφος. Αλλά είναι λίγα τα συριακά εδάφη για την Άγκυρα - η Τουρκία συμπιέζει τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας και επιβουλεύεται ακόμη και τα ελληνικά νησιά. Όχι για χάρη μόνον των εδαφών, αλλά για τον έλεγχο ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου και την αποκοπή της από τη Δύση με τη βοήθεια της Λιβύης (με την οποία υπάρχει συμφωνία για τη διαίρεση των θαλασσίων ζωνών).<br /><br />Στην ίδια την Λιβύη, η Τουρκία επιβάλλει ένα υποτελές καθεστώς, θεωρώντας τη χώρα αυτή ως πηγή υδρογονανθράκων και πύλη για τους Αφρικανούς μετανάστες στην Ευρώπη (που μπορεί να ανοίγει ή να κλείνει ανάλογα με τις επιθυμίες της Άγκυρας). Η Τουρκία διεισδύει επίσης σε άλλες χώρες της Δυτικής Αφρικής (κυρίως μουσουλμανικές), από όπου εκτοπίζει τη Γαλλία και ακόμη και την πανταχού παρούσα Κίνα. Στην άλλη πλευρά της Μαύρης ηπείρου - στη Σομαλία, που βρίσκεται δίπλα στις πιο σημαντικές οδούς του εμπορίου πετρελαίου - υπάρχει εκεί και μια τουρκική στρατιωτική βάση.<br /><br />Ο τουρκικός στρατός είναι επίσης παρών στο Κατάρ, απειλώντας τη Σαουδική Αραβία και προστατεύοντας τα τουρκικά συμφέροντα στον Περσικό Κόλπο. Και η υποστήριξη προς τη Χαμάς και άλλες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις όχι μόνο απειλεί την ασφάλεια του Ισραήλ, αλλά κερδίζει και τη συμπάθεια των απλών Αράβων για την Τουρκία.<br /><br />Τέλος, η Τουρκία εδραιώνεται στην Κεντρική Ασία. Μέσω επενδύσεων και τηλεοπτικών σειρών (προώθηση τουρκικών ιδεών και πολιτιστικών προτύπων) και των ισλαμιστών, ασκεί σοβαρή πίεση στην Κίνα και στη Ρωσία.<br /><br />Ένας «εφιάλτης των συνασπισμών»;<br /><br />Οι θεωρητικοί των διεθνών σχέσεων μπορεί να πιστεύουν ότι ο Ρετζέπ Ερντογάν διαπράττει δύο σοβαρά λάθη στην πολιτική τζιχάντ που ακολουθεί για την ηγεμονία.<br /><br />Πρώτον, αγωνίζεται σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, διασκορπίζοντας τους περιορισμένους πόρους της χώρας του.<br /><br />Δεύτερον, κάνει πολλούς εχθρούς. Και δεν μιλάμε για μικρά κράτη όπως η Αρμενία, η Κύπρος ή και η Ελλάδα, των οποίων η γνώμη μπορεί να αγνοηθεί.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει στρέψει εναντίον του ηγετικές περιφερειακές δυνάμεις (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ιράν), καθώς και μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις όπως η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και εν μέρει η Κίνα. Ως αποτέλεσμα, μπροστά στον μεγάλο παίκτη του 21ου αιώνα, μπορεί να υλοποιηθεί ένα σενάριο, το οποίο ο μεγάλος παίκτης του 19ου αιώνα, ο καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας Otto von Bismarck, ονόμασε «le cauchemar des coalitions». Ο ηγέτης της μεγαλύτερης δύναμης της εποχής, ο Μπίσμαρκ γνώριζε καλά ότι η γερμανική επιθετικότητα θα μπορούσε να συσπειρώσει τον κόσμο ενάντια στο Βερολίνο, και τότε ακόμη και η μεγάλη Γερμανία θα καταρρεύσει. Αυτό, παρεμπιπτόντως, συνέβη όταν η επιθετική συμπεριφορά των κληρονόμων του "σιδερένιου καγκελάριου" συσπείρωσε άλλες μεγάλες δυνάμεις ενάντια στην αυτοκρατορία.<br /><br />Οι πρακτικοί ωστόσο θα αντιταχθούν στους θεωρητικούς. Θα δείξουν ότι ναι, υπάρχουν εστίες αντίστασης. Οι Γάλλοι στέλνουν στρατό για να βοηθήσουν την Ελλάδα, η Σαουδική Αραβία επιβάλλει εμπάργκο στα τουρκικά προϊόντα. Ωστόσο, αυτές οι εστίες δεν ενώνονται και δεν προκύπτει ο «εφιάλτης του συνασπισμού». Ίσως επειδή οι Μπίσμαρκ δεν αντιπαρατίθενται στον Ερντογάν. Οι ελίτ των περισσότερων κρατών, στις πολιτικές των οποίων αντιτίθεται ο Ερντογάν, είναι τόσο χαμηλής ποιότητας που δεν μπορούν καν να συνειδητοποιήσουν τον πλήρη κίνδυνο της τουρκικής απειλής.<br /><br />Η Τουρκία επιτίθεται στην Ελλάδα - και η Γερμανία θέλει να διαπραγματευτεί μαζί της. Το Παρίσι συμμαχεί με την Αθήνα - αλλά αντί να δημιουργήσει ένα κοινό αντι-τουρκικό μέτωπο με τη Μόσχα, καλεί ολόκληρη την Ευρώπη να εγκρίνει αντιρωσικές κυρώσεις για την στημένη υπόθεση του Ναβάλνι. Και οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τις ενέργειες του Ερντογάν εναντίον της Ρωσίας, της Κίνας και της Ευρώπης - και δεν καταλαβαίνουν ότι η ενοποίηση του ισλαμικού κόσμου υπό την τουρκική κυριαρχία θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκδίωξη των Αμερικανών από τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, τη Βόρεια Αφρική και, ενδεχομένως, ακόμη και από την Ευρώπη.<br /><br />Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ελίτ όλων αυτών των χωρών υποχωρούν στην τουρκική θρασύτητα, επιθετικότητα και στο παιχνίδι του διπλωματικού πόκερ (όταν η Τουρκία αυξάνει απότομα τα στοιχήματα και φθάνουμε στα ύψη της υστερίας, αναγκάζει τον αντίπαλο να πάει πάσο).<br /><br /> <br /><br />Πύργος από τραπουλόχαρτα<br /><br />Άρα κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον Ερντογάν; Ο ίδιος ο Τούρκος ηγέτης είναι σίγουρος για αυτό, αλλά κάνει λάθος. Ναι, οι ελίτ των περισσότερων χωρών δεν είναι αετοί, αλλά κάποιοι από αυτούς γίνονται υπέροχοι γύπες. Μπορεί να ταπεινωθούν μπροστά σέ έναν ανατολίτη δικτάτορα, όπως έγινε με τον Καντάφι, ο οποίος έστησε μια σκηνή κοντά στο Élysée Palace στο Παρίσι. Αλλά όταν αυτός ο δικτάτορας βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση, απλά τον εξοντώνουν και τον καταβροχθίζουν.<br /><br />Θα καταβροχθίσουν και τον Ερντογάν. Σε τελική ανάλυση, ολόκληρη η στρατηγική του Τούρκου Akela (ο μοναχικός λύκος στο μυθιστόρημα του Κίπλινγκ «Το βιβλίο της Ζούγκλας»), που είναι βέβαιος για τη δική του δύναμη και συμπεριφέρεται κάθε φορά όλο και πιο επιθετικά και ριψοκίνδυνα, μπορεί να καταρρεύσει μετά το πρώτο λάθος.<br /><br />Αυτό το λάθος μπορεί να είναι μια κατάσταση όπου οποιαδήποτε μία και μοναδική δύναμη θα αντεπιτεθεί και θα επιδείξει σε ολόκληρο τον κόσμο (καθώς και στον τουρκικό πληθυσμό, που ανέχεται τον Ερντογάν, και λόγω των νικών του), τα εξαιρετικά μέτρια όρια των τουρκικών δυνατοτήτων.<br /><br />Μπορούμε να κάνουμε λόγο για το κτύπημα μιας μεγάλης δύναμης - για παράδειγμα, της Ρωσίας, η οποία θα αποφασίσει να χρησιμοποιήσει όπλα υψηλής ακρίβειας για να εξουδετερώσει τους Τούρκους «βασιβουζούκους» (Σύριους μισθοφόρους τρομοκράτες) που έχουν εδραιωθεί στο Αζερμπαϊτζάν και απειλούν τον ρωσικό Βόρειο Καύκασο. Μπορεί να κτυπήσει και μια ενισχυμένη περιφερειακή δύναμη - το ίδιο Ισραήλ, το οποίο δεν είναι συνηθισμένο να κρατά τους τύπους με τους χορηγούς της τρομοκρατίας. Τέλος, μπορεί να απαντήσει ακόμη και μια μικρή χώρα, η οποία θα στριμώξει στη γωνία τον Ερντογάν και την ασυγκράτητη επιθετικότητα του .<br /><br />Και μόλις ο Ερντογάν αποτύχει να απαντήσει (μια μπλόφα είναι καλή μόνο όσο οι λέξεις δεν μετατρέπονται σε ενέργειες) και υποχωρήσει, οι γύπες θα του επιτεθούν αμέσως απ’ όλες τις πλευρές - για να τον τελειώσουν και να τον ροκανίσουν. Μετά από αυτό, η εσωτερική αντιπολίτευση της Τουρκίας θα κινητοποιηθεί ενεργά για να συσπειρώσει τους Τούρκους κατά του «αποτυχημένου προέδρου».<br /><br />Το αποτέλεσμα θα είναι ολόκληρος ο πύργος από τραπουλόχαρτα της πολιτικής του Ερντογάν να καταρρεύσει …<div><br /><b><i>*Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, Οικονομικό Πανεπιστήμιο υπό την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας</i></b><br /> <br /><br /><a href="https://sotiriosdemopoulos.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς θα σταματήσει η δημιουργία μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

του Gevorg Mirzayan * Τα γεγονότα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας...

Διαβάστε την συνέχεια

Financial Times.Ο Πούτιν θα δοκιμάσει πρώτος τα όρια του Ερντογάν

<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk3WIe7TG9HydoFOMMZbEGmQNTDEF8IO_l4sV3szOrdrBxCv1b1SgUBCsQB6QfhaOPkdKDZjVtZc3O_HeY_cWQY76U2lCoq1-MLMxnFX79ftiqEtEBvFtEfAEFaCm3RwfnIuLvUHAodkE/s400/Erdogan-poutin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="238" data-original-width="400" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk3WIe7TG9HydoFOMMZbEGmQNTDEF8IO_l4sV3szOrdrBxCv1b1SgUBCsQB6QfhaOPkdKDZjVtZc3O_HeY_cWQY76U2lCoq1-MLMxnFX79ftiqEtEBvFtEfAEFaCm3RwfnIuLvUHAodkE/w640-h380/Erdogan-poutin.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο καβγάς του Τούρκου προέδρου Ερντογάν με τον πρόεδρο της Γαλλίας Μακρόν βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα. Όμως, η μεγαλύτερη απειλή είναι η αντιπαλότητά του με τη Ρωσία. Τα «αντίποινα» της Μόσχας στη Συρία για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ</span>.</h3>του <b>David Gardner</b><br />Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορεί να σταματήσει να καβγαδίζει. Αμφισβητεί τη νοητική κατάσταση του Εμανουέλ Μακρόν, προέδρου της Γαλλίας, μιας συμμάχου χώρας στο ΝΑΤΟ με την οποία έχει ήδη συγκρουστεί στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ξεκινάει άνετα μια βεντέτα με τους Σουνίτες Άραβες ηγέτες στον Κόλπο, όπου προσπαθεί να αποκτήσει περιφερειακή υπεροχή. Και προκαλεί τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ -που μέχρι τώρα προστάτευε την Τουρκία από τις αμερικανικές κυρώσεις για την παραβίαση του εμπάργκο στο Ιράν και την αγορά ρωσικών όπλων- να του επιβάλει όποιες κυρώσεις θέλει. Και, ως αποκορύφωμα, ο Ερντογάν και ο έτερος αυταρχικός ηγέτης, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, φυσούν πολύ δυνατά τα κάρβουνα του πολέμου, που παρά τρίχα απέφυγαν η Τουρκία με τη Ρωσία τον Φεβρουάριο στη βορειοδυτική Συρία. Οι φωτιές έχουν το κακό συνήθειο να εξαπλώνονται.<br /><br />Η τελευταία φάση της εχθρότητας του κ. Ερντογάν προς τον κ. Μακρόν πυροδοτήθηκε από την ασυμβίβαστη αντίδραση του δεύτερου στον αποκεφαλισμό ενός Γάλλου δάσκαλου Ιστορίας από έναν νεαρό Τσετσένο ισλαμιστή. Πρόκειται για συνέχεια της τζιχαντιστικής επίθεσης στο περιοδικό Charlie Hebdo το 2015, για τη δημοσιοποίηση σατιρικών σκίτσων του προφήτη Μωάμεθ. Ο Σαμουέλ Πατί, ο δολοφονημένος δάσκαλος, είχε δείξει τα σκίτσα στους μαθητές του, και ο κ. Μακρόν το υπερασπίστηκε αυτό ως ελευθερία της έκφρασης σε μια δημοκρατία που πολιορκείται από τον ισλαμιστικό αυτονομισμό.<br /><br />Ο κ. Ερντογάν το εξέλαβε αυτό ως επίθεση εναντίον όλων των μουσουλμάνων, στην οποία αυτός, ως ο υποθετικός τους ηγέτης, πρέπει να απαντήσει. Η απόφαση του Charlie Hebdo να σατιρίσει αυτόν προσωπικά, αναμφίβολα θα επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητά του. Ωστόσο, είτε εκ πεποιθήσεως είτε λόγω οπορτουνισμού -ή ενός συνδυασμού και των δύο-, ο κ. Ερντογάν έχει διαλέξει ένα γερό ξύλο για να χτυπήσει τον κ. Μακρόν.<br /><br />Είναι αδύνατον οι μουσουλμάνοι ηγέτες, όσο και αν απεχθάνονται τον Τούρκο πρόεδρο, να εμφανιστούν ως υπερασπιστές του Γάλλου, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τη λαϊκή οργή εναντίον της εκλαμβανόμενης προσβολής του Προφήτη.<br /><br />Οι ηγέτες της Δύσης δεν μπορούν να στηρίξουν τον κ. Ερντογάν, και όχι μόνο επειδή ο πεισματάρικος τυχοδιωκτισμός του έρχεται διαρκώς σε σύγκρουση με τα συμφέροντά τους από το Αιγαίο μέχρι τη Μεσόγειο και από τη Βόρεια Αφρική μέχρι την Εγγύς Ανατολή. Η στήριξη που παρέχει και η εξάρτησή του από τους ισλαμιστές μαχητές στη βόρεια Συρία, στη Λιβύη και, σύμφωνα με αναφορές, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, θεωρείται ευρύτερα ως «φλερτ» του Ερντογάν με επικίνδυνους εξστρεμιστές, σε μια περίοδο που ο τζιχαντισμός θεωρείται ως η κορυφαία απειλή για την ασφάλεια παγκοσμίως.<br /><br />Ωστόσο, ενώ ο καβγάς του Μακρόν απασχολεί τα πρωτοσέλιδα, η μεγαλύτερη απειλή είναι η ανανεωμένη αντιπαλότητα της Τουρκίας με τη Ρωσία στη βόρεια Συρία.<br /><br />Οι πρόεδροι Ερντογάν και Πούτιν σε γενικές γραμμές μπόρεσαν να διαχειριστούν το γεγονός ότι βρίσκονται σε αντίπαλες πλευρές στους εμφύλιους πολέμους της Συρίας και της Λιβύης, για να μεγιστοποιήσουν τα αμοιβαία τους συμφέροντα. Η Ρωσία, ως η κυρίαρχη δύναμη στη Συρία πίσω από το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, έβλεπε ευγενικά τις τουρκικές εισβολές στη βόρεια Συρία το 2016, 2018 και 2019, προκειμένου να απομακρυνθούν οι Κούρδοι αντάρτες από τα τουρκικά σύνορα και από τους Κούρδους αντάρτες της Τουρκίας. Ως αντάλλαγμα, η Τουρκία αγόρασε το ρωσικό σύστημα πυραυλικής άμυνας S-400, θέτοντας εν αμφιβόλω τη συνέχιση της παραμονής της ως μέλους του ΝΑΤΟ -που θα ήταν ένα «δωράκι» για τον κ. Πούτιν.<br /><br />Αλλά η επιθυμία της Τουρκίας για στρατηγικό βάθος και η αποφασιστικότητα της Ρωσίας να ανακτήσει όλη τη Συρία για λογαριασμό του καθεστώτος Άσαντ, συγκρούστηκαν βίαια τον Φεβρουάριο, με βαριές απώλειες και για τις δυο πλευρές στην Ιντλίμπ, το τελευταίο οχυρό των ανταρτών στη βορειοδυτική Συρία, όπου η Άγκυρα είχε αναπτύξει τον στρατό της και τους Σύρους «αντιπροσώπους» της.<br /><br />Αυτή την εβδομάδα, η πολεμική αεροπορία της Ρωσίας βομβάρδισε έναν από αυτούς τους αντιπροσώπους, σκοτώνοντας όπως υπολογίζεται 78 μαχητές, αν και ο τουρκικός στρατός είχε αποσυρθεί την περασμένη εβδομάδα από οκτώ φυλάκια στην επαρχία, προς θέσεις που μπορούσαν να υποστηριχθούν ευκολότερα.<br /><br />Αλλά η επανάληψη των εχθροπραξιών στην Ιντλίμπ μοιάζει με ρωσικά αντίποινα για την επέμβαση της Τουρκίας για στήριξη του Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουσή του με την Αρμενία για τον αρμενικό θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ο κ. Πούτιν φαίνεται πως απέσυρε τη συγκατάθεσή του στη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στη βόρεια Συρία.<br /><br />Ήταν οπωσδήποτε θέμα χρόνου κάποιος να δοκιμάσει το μείγμα της υπερέκτασης και της ευαλωτότητας του κ. Ερντογάν. Ο πρώτος που το κάνει είναι ο ευκαιριακός του σύμμαχος, ο κ. Πούτιν. Ωστόσο, ενώ τα συμφέροντα της Τουρκίας ήταν πάντα δύσκολα να εναρμονιστούν με τα ρωσικά, στην πραγματικότητα δεν ευθυγραμμίζονται με κανέναν στη Μέση Ανατολή εκτός από το Κατάρ, το «ατίθασο» και πλούσιο σε αέριο εμιράτο στο οποίο έχουν επιβάλει εμπάργκο οι πάλαι ποτέ σύμμαχοί του στον Κόλπο από το 2017.<br /><br />Εκείνη η συμμαχία -που πρόσφατα παρουσιάστηκε από τον υπουργό Άμυνας της Τουρκίας ως «μια καρδιά, μια γροθιά»- θα μπορούσε να εξατμιστεί καθώς οι ΗΠΑ εργάζονται εντατικά για να διορθώσουν το ρήγμα του Κατάρ με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, των οποίων η έχθρα έναντι του κ. Ερντογάν είναι ακόμα μεγαλύτερη.<br /><br />Επιπλέον, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια οικονομία που αποδυναμώνεται και ένα νόμισμα του οποίου η αξία συρρικνώνεται. Οι εντάσεις αυξάνονται όχι μόνο με την Ευρώπη και τη Ρωσία, αλλά και με τις ΗΠΑ, μετά τη δοκιμή των ρωσικών πυραύλων ως πρελούδιο ανάπτυξής τους, κάτι που εάν ο κ. Τραμπ χάσει στις εκλογές από τον Δημοκρατικό Τζο Μπάιντεν, θα είναι ακόμα πιθανότερο να θεωρηθεί ως «κόκκινη γραμμή».<br /><br />Είναι πολλά τα προειδοποιητικά λαμπάκια που έχουν ανάψει.<div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Financial Times.Ο Πούτιν θα δοκιμάσει πρώτος τα όρια του Ερντογάν

Ο καβγάς του Τούρκου προέδρου Ερντογάν με τον πρόεδρο της Γαλλίας Μακρόν βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα. Όμως, η μεγαλύτερη απειλή είναι η αντιπα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απόλυτη αποδόμηση της “αμερικανικής πρότασης” των 5 δις για το ΠΝ που “μπάζει από παντού”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAQpNAcJHOypspb5wP9FUnZhh5pgk0pVcIWAf-vgVy4Xvjr0c44wG5N3T-yFEDFOCEaguxi3akHlN9k6G4GblqEtxDYM0lFY1XccYH7Lr3j9PiZqFfY9qycOcG_S1HIWg48ZwLhatoo-k/s1280/mmcs_ship.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1280" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAQpNAcJHOypspb5wP9FUnZhh5pgk0pVcIWAf-vgVy4Xvjr0c44wG5N3T-yFEDFOCEaguxi3akHlN9k6G4GblqEtxDYM0lFY1XccYH7Lr3j9PiZqFfY9qycOcG_S1HIWg48ZwLhatoo-k/w640-h376/mmcs_ship.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ποιος ή ποιοι θέλουν να επιβάλλουν στο Πολεμικό Ναυτικό που ποτέ μέχρι τώρα δεν εξετάστηκαν σοβαρά και είχαν αποκλειστεί με ισχυρά επιχειρήματα;</span></h3>Ποιος ή ποιοι βάζουν στην άκρη τις πραγματικές επιχειρησιακές ανάγκες του Στόλου για να πουλήσουν “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” ότι δήθεν έχουν βρει τις ιδανικές λύσεις για να “σώσουν” τα ναυπηγεία, συνδέοντας τη “σωτηρία” τους με το συγκεκριμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα; Για τα “φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες” θα επανέλθουμε. Προς το παρόν ας παραμείνουμε στην πολύ εύκολη αποδόμηση της “αμερικανικής πρότασης για το ΠΝ” που ούτε λίγο ,ούτε πολύ θα μας κοστίσει αν “περάσει”, 5 δις! Κι αν ικανοποιούσε τις ανάγκες του ΠΝ πιθανότατα ουδείς θα είχε κάτι να πει πέραν ότι είναι μια ακριβή πρόταση.<br /><br />Ας τα βάλουμε σε μια σειρά:<br /><br />Η πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου για το πρόγραμμα φρεγατών του ΠΝ δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και σκέψεις.<br />Συγκεκριμένα το ΑΝΣ αποφάσισε να αναθέσει χωρίς διαγωνισμό στο Αμερικανικό Ναυτικό τα ακόλουθα:<br /><br />Προμήθεια 4 Φρεγατών (Φ/Γ) MMSC (Multi Mission Surface Combatant)<br />Πρόγραμμα αναβάθμισης των υφιστάμενων γερμανικών φρεγατών ΜΕΚΟ<br />Πλοία ενδιάμεσης λύσης<br />Αρχική πρόθεση συμμετοχής στο πρόγραμμα ανάπτυξης των FFG(X)<br /><br />Γιατί το πρόγραμμα κρίνεται ανεπαρκές για να καλύψει τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού;<br /><br />Το ΠΝ διαχρονικά στην αναζήτηση νέας σχεδίασης φρεγάτας είχε περιγράψει την απαίτηση για δυνατότητα «Άμυνας περιοχής» επιπλέον της όποιας απαίτησης για «Άμυνα σημείου» και «τελικής Τερματικής γραμμής Αμύνης», δηλαδή μία σειρά από 3 διαδοχικούς «κύκλους» για την μεγιστοποίηση της επιβιωσιμότητας του πλοίου φορέα των όπλων καθώς και την αντίστοιχη προστασία φίλιων μονάδων (ΠΑ και σχηματισμών του ΣΞ).<br /><br />Η δεδομένη απαίτηση για «Άμυνα περιοχής» ήταν και η οδηγός δύναμη για την αναζήτηση λύσεως με απευθείας ανάθεση τόσο για τις FREMM το 2009 όσο και για τις Belhara πρόσφατα. Για τον ίδιο λόγο, διαδοχικές ηγεσίες του ΠΝ (συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής) ζητούσαν επισταμένα από την εκάστοτε Αμερικανική κυβέρνηση την αποδέσμευση μεταχειρισμένων πλοίων τύπου Arleigh Burke.<br /><br />Σήμερα η απαίτηση αυτή με δεδομένο τις πολλαπλές δυνατότητες Stand off Weapons του αντιπάλου γίνεται ακόμα πιο επιτακτική και παράλληλα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται συνολικά στις απαιτήσεις «Άμυνας περιοχής» όλων των Ενόπλων Δυνάμεων. Δηλαδή, η όποια νέα Φ/Γ θα πρέπει να θεωρείται ως ένας «πλωτός» φορέας αεράμυνας που θα μπορεί να καλύψει ολόκληρες περιοχές όχι μόνο προς ίδιον όφελος αλλά και προς όφελος περιοχών ενδιαφέροντος ΠΑ και ΣΞ.<br /><br />Τα πλοία που ζητά σήμερα το ΠΝ, δεν έχουν κανένα από τα ανωτέρω χαρακτηριστικά και είχαν χαρακτηρισθεί από προηγούμενες ηγεσίες του όπλου (πιθανότατα και από την σημερινή, μέχρι να αλλάξει γνώμη για άγνωστους λόγους), ως ακατάλληλα για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου και διακυβεύονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.<br /><br />Πλατφόρμα MMSC και Ενδιάμεση Λύση<br /><br />Η πλατφόρμα MMSC στηρίζεται στην αντίστοιχη LCS FREEDOM του Αμερικανικού Ναυτικού. Η συγκεκριμένη πλατφόρμα είναι σύμφωνα και με το Αμερικανικό Ναυτικό αλλά και το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ένα αποτυχημένο εγχείρημα για την κατασκευή και επιχειρησιακή λειτουργία ενός παράκτιου πλοίου και φυσικά όχι φρεγάτας.<br /><br />Το αρχικό πρόγραμμα προέβλεπε την κατασκευή 355 πλοίων εντός των επόμενων δεκαετιών, αλλά τελικά το πρόγραμμα διακόπηκε από το 2014 όταν και ο τελικός αριθμός των πλοίων ορίσθηκε στα 40 και κατέληξε σήμερα σε 16. Οι πολύ μεγάλες υπερβάσεις του κόστους αλλά και τα μέχρι σήμερα αξεπέραστα τεχνικά προβλήματα, ανάγκασαν το Αμερικανικό Ναυτικό να ακυρώσει το πρόγραμμα.<br /><br />Πέραν τούτου, τα συγκεκριμένα πλοία δεν προσέφεραν στο Αμερικανικό ναυτικό καμία πρόσθετη επιχειρησιακή δυνατότητα, ούτε για παράκτιες επιχειρήσεις. Αντιθέτως σε όλες τις μέχρι σήμερα επιχειρήσεις τους χρειάζονταν την συνοδεία μεγαλύτερων και καλύτερων πλοίων (φρεγάτες, αντιτορπιλικά και καταδρομικά), προκειμένου να εξασφαλισθεί η επιβιωσιμότητα τους στο πεδίο της μάχης.<br /><br />Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η Αμερικανική κυβέρνηση από το 2014 έχει παραδεχθεί ότι η διαθεσιμότητα των LCS είναι 35% εν πλω και 65% στον ναύσταθμο για εργασίες συντήρησης, με υπολογιζόμενο μάλιστα ετήσιο κόστος συντήρησης τα $79 εκατομμύρια (νούμερο που προσεγγίζει ή υπερβαίνει πλοία μεγαλύτερου μεγέθους και παλιότερης σχεδίασης και κατασκευής).<br /><br />Επιπρόσθετα, το Αμερικανικό Ναυτικό έχει προχωρήσει ήδη στην απόσυρση των 4 πρώτων πλοίων LCS, αφού ακόμα και η οιαδήποτε αναβάθμιση τους θεωρήθηκε ασύμφορη και ακριβότερη από το να κατασκευάσουν νέα πλοία. Είναι πολύ πιθανόν η ενδιάμεση λύση που ζητά το ΠΝ να ικανοποιηθεί με κάποια από αυτά τα παρωχημένα πλοία, με ότι συνεπάγεται αυτό στο επιχειρησιακό πεδίο του Αιγαίου. Πέραν τούτου, το κόστος συντήρησης<br /><br />Είναι δε χαρακτηριστικό ότι για τα πλοία MMSC, το Αμερικανικό ναυτικό δεν έχει ενδιαφερθεί, αλλά ούτε πρόκειται στο μέλλον. Το Αμερικανικό Ναυτικό αναγνωρίζοντας το λάθος με τις LCS, προχωρά ήδη από το 2017 στην σχεδίαση και κατασκευή μιας νέας πλατφόρμας γνωστή σε όλους (και στο ΠΝ) ως FFG (X), μια σύγχρονη φρεγάτα με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής. Ο μόνος χρήστης αυτών των πλοίων παγκοσμίως είναι η Σαουδική Αραβία (4 πλοία). Σε περίπτωση που το ΠΝ προχωρήσει στην απόκτηση 4 τέτοιων πλοίων θα βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση να είμαστε οι μοναδικοί χρήστες παγκοσμίως με ότι αυτό συνεπάγεται στο κόστος συντήρησης και αναβαθμίσεων στο μέλλον, καθόσον τα πλοία έχουν έναν εκτιμώμενο χρόνο ζωής 40-50 χρόνια. Καθιστούμε δηλαδή το ΠΝ μας όμηρο.<br /><br />Επιπρόσθετα, τα συγκεκριμένα πλοία δεν διαθέτουν ενσωματωμένες δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου (το λεγόμενο Hull mounted sonar) και ο οιοσδήποτε ισχυρισμός ότι αυτό μπορεί να καλυφθεί με την ύπαρξη άλλων συστημάτων (όπως τα Towed array sonar), αυτός δεν ευσταθεί σε μία θάλασσα όπως το Αιγαίο.<br /><br />Σε ότι αφορά την αναβάθμιση των υφιστάμενων φρεγατών ΜΕΚΟ, το ΠΝ εδώ και αρκετό καιρό είχε ξεκινήσει την διαδικασία ανταγωνιστικού διαλόγου, για ένα πρόγραμμα της τάξης των 160 εκ ευρώ, διαμορφώνοντας ένα αποδεκτό σχέδιο αναβάθμισης που θα εκτελείτο μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα στον ναύσταθμο του, απομειώνοντας σημαντικά τον χρόνο απουσίας των συγκεκριμένων πλοίων από την ενεργό υπηρεσία.<br /><br />Εάν δε κάποιος επικαλεσθεί λόγους επείγοντος, θα πρέπει να τονισθεί ότι ο ανταγωνιστικός διάλογος που είχε ξεκινήσει εδώ και 18 μήνες θα μπορούσε να είχε ήδη ολοκληρωθεί και να είχαν ήδη ξεκινήσει οι εργασίες στα πρώτα πλοία. Όμως η συγκεκριμένη διαδικασία σταμάτησε, χωρίς ποτέ να δοθεί κάποια εξήγηση εδώ και πολλούς μήνες, γεγονός που θέτει περισσότερες αμφιβολίες για τα πραγματικά αίτια.<br /><br />Η απόφαση το κονδύλι αναβάθμισης να αυξηθεί σε 500 εκ. ευρώ (χωρίς ιδιαίτερη εξήγηση), έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του επιπέδου των αναβαθμίσεων αλλά καθιστά πλέον επιτακτική την εισαγωγή των πλοίων σε ναυπηγείο και όχι στον ναύσταθμο του ΠΝ.<br /><br />Το Αμερικανικό Ναυτικό δεν γνωρίζει τον συγκεκριμένο τύπο πλοίου και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προσφέρει τις βέλτιστες τεχνικά οικονομοτεχνικές λύσεις. Είναι πολύ πιθανόν να αποταθεί σε κάποια αμερικανική εταιρεία, η οποία θα ξοδέψει πολλά κονδύλια μόνον για να αποκτήσει την απαραίτητη εξειδίκευση, πριν προχωρήσει στην αναβάθμιση.<br /><br />Επιπλέον τα ναυπηγεία στα οποία θα υλοποιηθεί η αναβάθμιση θα κερδίσουν (χωρίς λόγο) πολλά εκατομμύρια ευρώ (στην ουσία επιδοτεί το ελληνικό κράτος ιδιώτες επιχειρηματίες). Τέλος, ουδείς μπορεί να γνωρίζει κατά πόσον θα αυξηθεί ο απαιτούμενος χρόνος παραμονής στο ναυπηγείο για την αναβάθμιση τους με επακόλουθο την μείωση της διαθεσιμότητας πλοίων στο Αιγαίο και μάλιστα σε μια κρίσιμη συγκυρία.<br /><br />Συμπέρασμα:<br /><br />Είναι αντιληπτό απ΄όλα αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία ότι οιαδήποτε απόφαση υπέρ των πλοίων τύπου MMSC, της αντίστοιχης ενδιάμεσης λύσης και της αναβάθμισης των φρεγατών ΜΕΚΟ ασφαλώς και δεν θα ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για το ΠΝ και μάλιστα στο αστρονομικό ποσό των 5 δις ευρώ. Και αυτό γιατί:<br /><br />Τα πλοία υστερούν σημαντικά στον πόλεμο αεράμυνας περιοχής καθώς και στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο έναντι άλλων ευρωπαϊκών σχεδιάσεων<br /><br />Το Αμερικανικό Ναυτικό των ΗΠΑ αντιμετωπίζοντας πολύ σοβαρά προβλήματα στην επιχειρησιακή λειτουργία των πλοίων LCS (στα οποία στηρίζεται η σχεδίαση MMSC), έχει ήδη σταματήσει το πρόγραμμα ως οικονομικά ασύμφορο<br /><br />Ουδείς άλλος χρήστης, πλην της Σαουδικής Αραβίας (που έχει όμως άλλες επιχειρησιακές απαιτήσεις και φυσικά επιχειρεί σε άλλες θάλασσες και όχι στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο) δεν έχει ενδιαφερθεί ή αγοράσει τα συγκεκριμένα πλοία.<br /><br />Το Αμερικανικό ναυτικό προχωρά στην απόκτηση και κατασκευή μιας πραγματικά σύγχρονης φρεγάτας με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής γνωστή σε όλους (και στο ΠΝ) ως FFG (X).<br /><br />Τα πλοία της ενδιάμεσης λύσης είναι παρωχημένα, με χαμηλούς δείκτες διαθεσιμότητας και με δυσβάστακτο ετήσιο κόστος συντήρησης.<br /><br />Φαίνεται ότι το ΠΝ δεν εξέτασε καμία άλλη εναλλακτική λύση, ενώ γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολύ καλύτερες προτάσεις (τόσο σε επιχειρησιακό όσο και σε οικονομικό επίπεδο), που προσφέρουν μάλιστα και πολύ προσφορότερες ενδιάμεσες λύσεις (Ολλανδοί, Γερμανοί, Ιταλοί, ακόμα και οι Γάλλοι).<br /><br />Η εκτόξευση του κόστους του προγράμματος (πάνω από 1 δις ευρώ για κάθε φρεγάτα MMSC) καθιστά απαγορευτική την οιαδήποτε συζήτηση.<br />Η αναβάθμιση των φρεγατών ΜΕΚΟ, μπορούσε να έχει ήδη ξεκινήσει με την ολοκλήρωση του ανταγωνιστικού διαλόγου, που όμως διακόπηκε με ευθύνη του ΠΝ.<br /><br />Πέραν των ανωτέρω, η απόφαση για ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα αξίας άνω των 5 δις ευρώ (και μάλιστα σε περιόδους κρίσης), πρέπει να ληφθεί σταθμίζοντας όλα τα δεδομένα, (επιχειρησιακά, γεωστρατηγικά, οικονομικά και διπλωματικά), κάτι το οποίο δεν φαίνεται να έχει συμβεί στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ουδέποτε μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν προχώρησε σε απόφαση υλοποίησης ενός τόσο μεγάλου προγράμματος χωρίς να είναι σίγουρη ότι εξέτασε ενδελεχώς όλες τις παραμέτρους. Η διαδικασία του επείγοντος σε τέτοια αμυντικά προγράμματα μόνον προβλήματα δημιουργεί και τις περισσότερες φορές καταλήγει σε λανθασμένες αποφάσεις που δεσμεύουν την χώρα για πολλές δεκαετίες.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η απόλυτη αποδόμηση της “αμερικανικής πρότασης” των 5 δις για το ΠΝ που “μπάζει από παντού”!

Ποιος ή ποιοι θέλουν να επιβάλλουν στο Πολεμικό Ναυτικό που ποτέ μέχρι τώρα δεν εξετάστηκαν σοβαρά και είχαν αποκλειστεί με ισχυρά επιχειρήμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ομολογία Τούρκων: ''Η Ελληνική ΠΑ υπερέχει στο Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH_NMGMwf4veOia6UCyV7nE8U-sK8XJ2ep_ynuEdxEdGfh7FvAUZkE4j2G3aRYTzq8uYynORbLhPUolRo-7pFKvYId3URPpYE9vF_13uIZrUV-pLHE_aXU6TXoF49FLBFBceopyS8W7jE/s1000/Rafale.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH_NMGMwf4veOia6UCyV7nE8U-sK8XJ2ep_ynuEdxEdGfh7FvAUZkE4j2G3aRYTzq8uYynORbLhPUolRo-7pFKvYId3URPpYE9vF_13uIZrUV-pLHE_aXU6TXoF49FLBFBceopyS8W7jE/w640-h384/Rafale.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;">   <span style="font-weight: normal;"> Σενάρια ελληνοτουρκικής διένεξης από Τούρκους πάνω από το Αιγαίο</span></h3><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />ΟΤούρκος ειδικός Cem Doğut, περιγράφει τις δυνατότητες Ελλάδος-Τουρκίας σε ένα πιθανό σενάριο μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης, αποκαλύπτοντας τα πλεονεκτήματα της ελληνικής ΠΑ.<br /><br />Όπως φαίνεται, η Άγκυρα φοβάται ιδιαίερα της δυνατότητες της Ελληνικής ΠΑ, ειδικά μετά τις εξελίξεις σχετικά με τα αεροσκάφη F-35A και τα Rafale, τα οποία θα αλλάξουν εντελώς την ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στις δύο πλευρές.<br /><br />Συγκεκριμένα αναφέρει ότι “η ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο έχει κλιμακωθεί ραγδαία τις τελευταίες ημέρες. Στα προβλήματα θαλάσσιου και εναέριου χώρου από το παρελθόν προστέθηκε και αυτό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας (ΑΟΖ), μετατρέποντας την όλη κατάσταση σε ακόμα πιο κρίσιμη.<br /><br />Τα νέα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ανακαλύφθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο είναι επίσης σημαντικός παράγοντας στην εμφάνιση αυτών των προβλημάτων.<br /><br />Το σχέδιο της Ελλάδας για οριοθέτηση ΑΟΖ θα στερήσει από την Τουρκία από αυτούς τους πόρους και ακόμη χειρότερα, θα περιορίσει τις ακτές της σε Αιγαίο και Μεσόγειο.<br /><br />"Εάν η Τουρκία αποδεχτεί αυτές τις θέσεις της Ελλάδας, θα θέσει σε κίνδυνο την κυριαρχία της χώρας", τονίζει ο Τούρκος ειδικός, συνεχίζοντας: "Χωρίς να ευνοεί τον διάλογο, η στάση της Ελλάδας θέτει τις σχέσεις των δύο χωρών σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Οι ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις των δύο χωρών έρχονται αντιμέτωπες καθημερινά σε ένα στενό χώρο.<br /><br />Όπως μπορούμε να δούμε, υπάρχουν δύο αεροπορικές δυνάμεις που είναι αριθμητικά κοντά η μία στην άλλη. Σε μια πιθανή σύγκρουση, τα στοιχεία υποστήριξης αυτών των αεροσκαφών, η ικανότητα ελέγχου εντολών (C2), η εκπαίδευση και τα επίπεδα ετοιμότητας μάχης θα είναι οι καθοριστικοί παράγοντες σε μια τέτοια εξέλιξη καθώς και ο αριθμός των αεροσκαφών.<br /><br />Η υποδομή Command & Control (C2) έχει γίνει πιο κρίσιμη από ποτέ στις σημερινές αεροπορικές επιχειρήσεις στο πεδίο της μάχης.<br /><br />Η ανίχνευση και ο εντοπισμός εχθρικών στοιχείων από όσο το δυνατόν περισσότερο είναι εξαιρετικά σημαντική για την επιτυχή παρακολούθηση των εχθρικών αεροσκαφών. <br /><br />Δίκτυο αεράμυνας <br /><br />Κάθε χώρα στοχεύει να διατηρήσει τον εναέριο χώρο της υπό έλεγχο με το δικό της δίκτυο ραντάρ για να προστατευθεί όσο το δυνατόν περισσότερο.<br /><br />Επομένως, για τον λόγο αυτόν δημιουργήθηκαν σταθερές βάσεις ραντάρ σε στρατηγικά σημεία σε όλη τη χώρα.<br /><br />Οι βάσεις αυτές είναι σχετικά εύκολο να καταστραφούν επειδή είναι γνωστές οι τοποθεσίες τους, επομένως τα κινητά ραντάρ και τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης θα αποτελέσουν το κρίσιμο στοιχείο σε μια τέτοια εξέλιξη.<br /><br />Τα σταθερά και κινητά ραντάρ που έχει εγκαταστήσει η Ελλάδα σε δεκάδες νησιά του Αιγαίου και της Α. Μεσογείου επιτρέπουν στην Αθήνα την έγκαιρη ανίχνευση απειλών κατά της ηπειρωτικής χώρας.<br /><br />Για παράδειγμα χάρη στα συστήματα ραντάρ των S-300, η ​​Ελλάδα μπορεί να ανιχνεύσει το τουρκικό εναέριο χώρο βαθιά μέσα στην Ανατολία.<br /><br />Αυτή η ικανότητα αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή από τους ίδιους τους ρωσικούς πυραύλους των Ελλήνων. Εκτός από τα χερσαία ραντάρ, μια άλλη σημαντική ικανότητα της Ελλάδας είναι τα 4 αεροσκάφη EMB-145H (Airborne Early Warning and Command Control).<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία διατηρεί τις προετοιμασίες της ενάντια στις επιθέσεις της Ελλάδας στο υψηλότερο επίπεδο με το δικό της δίκτυο ραντάρ της.<br /><br />Η Τουρκία διαθέτει αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου τύπου E-7T (AEW & C) για να αντισταθμίσει τις ευπάθειες των επίγειων ραντάρ.<br /><br />Αυτά τα αεροσκάφη μπορούν να εντοπίσουν στόχους από πολύ μεγάλες αποστάσεις με το ραντάρ και το σύστημα ηλεκτρονικής υποστήριξης (ES).<br /><br />Το αεροσκάφος E-7T μπορεί να παρέχει μια «μεγάλη εικόνα» τόσο του εναέριου χώρου όσο και του θαλάσσιου περιβάλλοντος και να το μεταφέρει στα σχετικά κέντρα διοίκησης μέσω του Link-16 Tactical Data Link (TDL). <br /><br />Εναέριος ανεφοδιασμός-Συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου <br /><br />Τα εν λόγω αεροσκάφη της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας μπορούν να συνεχίσουν την αποστολή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα χάρη στην ικανότητα εναέριου ανεφοδιασμού.<br /><br />Για του λόγου το αληθές η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία έχει παρακολουθήσει την αποτελεσματικότητα του εναέριου συστήματος διοίκησης και ελέγχου στις μάχες στη Συρία.<br /><br />Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, πραγματοποιεί διάφορες δραστηριότητες εντός ελληνικού εδάφους με διάφορες διεθνείς ασκήσεις υψηλού επιπέδου για να αποκτήσει παρόμοιες δυνατότητες.<br /><br />Τα επτά αεροσκάφη εναερίου ανεφοδιασμού KC-135A που ε μετά την αναβάθμισή τους σε KC-135R έχουν την δυνατότητα να συνδράμουν σε συνδυασμένες επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ως γνωστόν τα μαχητικά αεροσκάφη και των δύο χωρών χρησιμοποιούν ένα σημαντικό μέρος του καυσίμου τους όταν αναχωρούν από τις βάσεις τους και φτάνουν στην περιοχή δράσης και αφού ολοκληρώσουν τις αποστολές τους, πρέπει να εξοικονομήσουν αρκετά καύσιμα για να επιστρέψουν σε αυτές.<br />Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ως αντιστάθμισμα αύξησε τον αριθμό των αεροσκαφών που χρησιμοποιούν εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου για να αντισταθμίσει αυτό το μειονέκτημα.<br /><br />Η Ελλάδα διαθέτει αρκετά μαχητικά F-16 Block 52+, που είναι ένας σημαντικός πολλαπλασιαστής δύναμης. <br /><br />Η ελληνική πλευρά χρησιμοποιεί επίσης το αεροδρόμιο του Καστελίου που βρίσκεται στην ανατολική Κρήτη καθώς και τα πολεμικά αεροδρόμια της σε Λήμνο και Σκύρο.<br /><br />Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία μπορεί να ανεφοδιάσει τα αεροσκάφη της σε αυτά τα αεροδρόμια, αλλά και γαλλικά και ισραηλινά μαχητικά σε καιρό ειρήνης. Ωστόσο, θα είναι λιγότερο πιθανό να υλοποιηθεί αυτή η διαδικασία σε πιθανή πολεμική σύγκρουση.<br /><br />Μια άλλη υποστήριξη που μπορεί να παράσχει η Γαλλία στην ελληνική πλευρά θα είναι η υποστήριξη αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής που μπορεί να προσφέρει χάρη στο πολεμικό ναυτικό της και τα πλοία του στην περιοχή. <br /><br />Αντιαεροπορική άμυνα <br /><br />Σε μια πιθανή πολεμική ελληνοτουρκική σύγκρουση, και οι δύο πλευρές έχουν γεωγραφικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, και ενώ το βάθος του τουρκικού εδάφους αποτελεί πλεονέκτημα για τις τουρκικές δυνάμεις, τα νησιά παρέχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Ελλάδα.<br /><br />Η Ελλάδα, η οποία έχει εξοπλίσει τα νησιά κοντά στην τουρκική ηπειρωτική χώρα με συστήματα Surface-to-Air Missile (SAM), που αποτελούν απειλή για την τουρκική πολεμική αεροπορία.<br /><br />Η ελληνική πλευρά έχει δημιουργήσει επίσης ένα πολυεπίπεδο δίκτυο αντιαεροπορικής άμυνας στην περιοχή, ενώ ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημα της τουρκικής πλευράς είναι η έλλειψη σύγχρονων συστημάτων αυτού του τύπου.<br /><br />Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, η Τουρκία άρχισε να επικεντρώνεται στην ανάπτυξη εγχώριων οπλικών συστημάτων. <br /><br />Η τουρκική αεροπορία εκπαιδεύεται ώστε οι πύραυλοι JSOW και SLAM-ER που αγοράστηκαν βάσει των προγραμμάτων PO-III και PO-IV και άλλα συστήματα πυραύλων να χρησιμοποιηθούν κατά των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας στα ελληνικά νησιά.<br /><br />Η τουρκική πλευρά ανέπτυξε επίσης εθνικά προγράμματα για τους πυραύλους SOM και KGK ως επιλογές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά ενάντια στην ελληνική αεράμυνα.<br /><br />Όταν ολοκληρωθεί επίσης το εθνικό πρόγραμμα GÖKTUĞ που αποτελεί μια νέα οικογένεια πυρομαχικών, θα είναι ένας σημαντικός πολλαπλασιαστής δύναμης για την τουρκική πολεμική αεροπορία.<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική πλευρά είναι εξίσου ικανή με την τουρκική πλευρά σχετικά με τις παραμέτρους ρίψης βομβών και πυραύλων αέρος-αέρος που χρησιμοποιούνται αυτήν τη στιγμή.<br /><br />Αν και είναι σχετικά εύκολο να ληφθούν μέτρα ενάντια σε αυτήν την κατάσταση, η κατασκευή τουρκικής; κατασκευής πυρομαχικών θα εξαλείψει το πλεονέκτημα της ελληνικής πλευράς. <br /><br />Αγορές ελληνικών αεροσκαφών από Γαλλία-ΗΠΑ <br /><br />Η αγορά όμως 18 μαχητικών Rafale της Ελλάδος από τη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία και ο εκσυγχρονισμός των αεροσκαφών F-16V είναι ένα σημαντικό βήμα για την αλλαγή της ισορροπίας ισχύος στην περιοχή.<br /><br />Τα αεροσκάφη Rafale θα αποτελέσουν ένα σημαντικό επίτευγμα για την Ελλάδα, χάρη στις δυνατότητες των ραντάρ AESA και των ραντάρ IRST που διαθέτουν, καθώς και των προηγμένων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (Electronic Warfare), σε συνδυασμό με τους πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς Meteor που είναι εξοπλισμένα.<br /><br />Η παρουσία επίσης πυραύλων Κρουζ SCALP EG και αντι-πλοϊκών πυραύλων AM39 Exocet στο οπλοστάσιο της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, είναι μια πολύ σοβαρή απειλή για την Τουρκία.<br /><br />Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την προμήθεια των F-35 JSF για την Ελλάδα μελλοντικά, τότε δυστυχώς, η ισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών θα αντιστραφεί εντελώς.<br /><br />Υπό τις τρέχουσες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, φαίνεται πολύ δύσκολο για την Τουρκία να αγοράσει αυτού του τύπου αεροσκάφη», καταλήγει μεταξύ άλλων ο ίδιος.<br /><br />Η Ελλάδα λοιπόν κινείται με τα νυν εξοπλιστικά προγράμματα σε σωστό δρόμο ειδικά όσο αφορά την πολεμική αεροπορία, ενώ σειρά παίρνει το ΠΝ και ο στρατός ξηράς, για να πεισθεί η τουρκική πλευρά ότι αν επιχειρηθεί οτιδήποτε στο Αιγαίο το τίμημα δεν θα είναι απλά βαρύ, αλλά τεράστιο και δεν θα επιδέχεται αμφισβήτηση.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ομολογία Τούρκων: ''Η Ελληνική ΠΑ υπερέχει στο Αιγαίο

    Σενάρια ελληνοτουρκικής διένεξης από Τούρκους πάνω από το Αιγαίο Γιώργος Μοτσάκος ΟΤούρκος ειδικός Cem Doğut, περιγράφει τις δυνατότητε...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρχισαν τα όργανα - TRT: ''Η Ρωσία κινείται εχθρικά κατά της Τουρκίας!''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsmujD9-ZD7_-7m3kVhNcL0BeEdqsisai6E_v8Ogz0ldzmOprps_dLUL-CxTvUjdkjCLERG_nwtcCYgA9xX3nVf09rWUYYcqRM9YM9oPPLkZLr4X8j0aqqaUNjh4b063hzqtLywNE9Mis/s1000/s400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsmujD9-ZD7_-7m3kVhNcL0BeEdqsisai6E_v8Ogz0ldzmOprps_dLUL-CxTvUjdkjCLERG_nwtcCYgA9xX3nVf09rWUYYcqRM9YM9oPPLkZLr4X8j0aqqaUNjh4b063hzqtLywNE9Mis/w640-h384/s400.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Το σενάριο ρήξης Τουρκίας και Ρωσίας πλησιάζει συνεχώς στο σημείο μηδέν αφού ο Ερντογάν αποφάσισε ότι είναι πανίσχυρος<br /><br />Ήταν αναμενόμενο και τώρα γίνεται όπως φαίνεται σιγά-σιγά πραγματικότητα. Μιλάμε για την αναμενόμενη σφοδρή ρήξη Μόσχας και Άγκυρας, σε επιβεβαίωση της ξαφνικής επίσκεψης του Λαβρώφ στην Αθήνα.<br /><br />Αυτή τη φορά η προπαγάνδα των τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης άγγιξε την Μόσχα κανονικά και με τον νόμο χωρίς περιστροφές. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η Ρωσία επιδεικνύει μια σχετική αυτοσυγκράτηση και ουδετερότητα παντού (Λιβύη και στην επικράτεια του Καραμπάχ), το τουρκικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι TRT ανακοίνωσε ουσιαστικά ότι η Ρωσία κινείται εχθρικά κατά της Τουρκίας σε μια τεράστια περιοχή. <br /><br />Αντιφάσεις προκύπτουν τακτικά μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας σε διάφορα θέματα. Ωστόσο, κάποια στιγμή η συνεχιζόμενη ένταση στις σχέσεις των δύο πλευρών παράδοξα, θα οδηγήσουν και στην οριστική ρήξη.<br /><br />Από την πλευρά της Μόσχας, η Άγκυρα είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της στην πορεία της ρωσικής επέκτασης στη Μέση Ανατολή και την περιοχή του Εύξεινου Πόντου.<br /><br />Με τη σειρά της η Τουρκία ανησυχεί σοβαρά για την “επικοινωνία” της Ρωσίας με τους Κούρδους και αρνείται να αναγνωρίσει την Κριμαία ως Ρωσική επαρχία.<br /><br />Ταυτόχρονα, οι δύο χώρες έχουν μάθει μέχρι τώρα, να επικοινωνούν μεταξύ τους και να τακτοποιούν τα αναδυόμενα ζητήματα σε δύο τύπους, σοβαρά και αμοιβαία αποδεκτά (συνεργασία).<br /><br />Κάποτε, η Άγκυρα δεν επέτρεψε την εξουδετέρωση της αποκαλούμενης συριακής αντιπολίτευσης, η οποία προκάλεσε μεγάλη ζημιά στη Μόσχα.<br /><br />Οι Ρώσοι επιτέθηκαν όμως πρόσφατα σε εγκαταστάσεις διύλισης πετρελαίου κοντά στην Jerablus (επαρχία Χαλεπίου) και κατέστρεψαν μια στρατιωτική βάση του συριακού εθνικού στρατού στο Idlib.<br /><br />Έτσι, η Ρωσία κατέστησε σαφές στην Τουρκία ότι είναι δυσαρεστημένη με τη δραστηριότητά της στον Υπερκαύκασο, την οποία θεωρεί ότι αποτελεί περιοχή των ζωτικών συμφερόντων της.<br /><br />«Από πότε έγινε η Τουρκία υπερδύναμη; Οι προκλητικές δηλώσεις κατά της Ρωσίας μπορεί να γίνουν αντιληπτές από τη Μόσχα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό, τι επιθυμούν τα τουρκικά ΜΜΕ. Αν η Άγκυρα διαπράξει ένα σοβαρό λάθος, απλά μπορεί να πάψει να υπάρχει σε λίγες ώρες. Ο Ερντογάν πρέπει να είναι πιο προσεκτικός και να παρακολουθεί τις δηλώσεις του», αναφέρει Ρώσος ειδικός με διασύνδεση με το Κρεμλίνο.<br /><br />Ρώσοι αναλυτές σημειώνουν ότι, “δεδομένου ότι η Τουρκία έχει επέμβει στο έδαφος της Λιβύης και του Καραμπάχ, η Ρωσία μπορεί να ξεκινήσει να βοηθά ανοικτά τον στρατό του Χαφτάρ και την Αρμενία, και στην περίπτωση αυτή το Ερεβάν όχι μόνο θα απελευθερώσει ξανά ολόκληρο το Καραμπάχ, αλλά μπορεί επίσης να καταλάβει και σημαντικό μέρος του εδάφους των Αζέρων ή ακόμα και της Τουρκίας”.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι η σχέση ή καλύτερα η λυκοφιλία Ερντογάν-Πούτιν αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε σχέση μίσους, κυρίως διότι ο Τούρκος πρόεδρος εκτιμά ότι είναι πολύ ισχυρός και μπορεί να απειλεί τους πάντες.<br /><br />Επισημαίνουμε επίσης ότι χθες η εθνική φρουρά των Ενόπλων Δυνάμεων του Κιργιστάν πραγματοποίησε τελετή παράδοσης στρατιωτικού εξοπλισμού, όπως ιματισμό , ορεινό εξοπλισμό και στρατιωτικά οχήματα από την Τουρκία, κάτι που χτύπησε καμπάνα στην Μόσχα για τον παντουρκικό σχέδιο της Μόσχας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άρχισαν τα όργανα - TRT: ''Η Ρωσία κινείται εχθρικά κατά της Τουρκίας!''

Το σενάριο ρήξης Τουρκίας και Ρωσίας πλησιάζει συνεχώς στο σημείο μηδέν αφού ο Ερντογάν αποφάσισε ότι είναι πανίσχυρος Ήταν αναμενόμενο και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία και Κατάρ κάθονται στο τραπέζι… σχέση πολυδιάστατη που εμπλέκει την ελληνική ασφάλεια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyk_vAdY8C1eqszTTaQRtymSlhqae30G0YRuXEpSxotxu3eZXSEeEqHseIRCi_xsmbb10wxOVFKhooxzPPsrC-MvncjCUGMxQNaH2btvrqaZBVZmlGNF84oEe8Dt4LTXjnxRBie35zDaQ/s790/Turkey_Qatar_Erdogan_Al-Thani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyk_vAdY8C1eqszTTaQRtymSlhqae30G0YRuXEpSxotxu3eZXSEeEqHseIRCi_xsmbb10wxOVFKhooxzPPsrC-MvncjCUGMxQNaH2btvrqaZBVZmlGNF84oEe8Dt4LTXjnxRBie35zDaQ/w640-h324/Turkey_Qatar_Erdogan_Al-Thani.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Μεγάλο ενδιαφέρον σε κάθε περίπτωση έχει η σύγκληση της Ανώτατης Επιτροπής Στρατηγικού Διαλόγου Τουρκία και Κατάρ. Οι συζητήσεις θα διεξαχθούν στην Αττάλεια, στις όχθες της Μεσογείου. Το ενδιαφέρον προκύπτει από πληροφορίες που θέλουν τους Καταριανούς να έχουν εγείρει ενστάσεις στην πολιτική μετωπικής σύγκρουσης που έχει επιλέξει ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν σε όλα τα μέτωπα…</div><br />Ενδεικτικό της σημασίας του διαλόγου ανάμεσα στις δυο χώρες, είναι ότι επικεφαλής των δυο αντιπροσωπειών, σύμφωνα με ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, είναι οι δυο υπουργοί Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου από την πλευρά της Τουρκίας και ο σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραχμάν μπιν Τζασίμ Αλ Θάνι, από την πλευρά του Κατάρ.<br /><br />Στο επίκεντρο των συζητήσεων θα βρεθούν οι “εξελίξεις σε περιφερειακά και διεθνή ζητήματα”, παρότι στην ανακοίνωση προτεραιότητα δίδεται στη διμερή οικονομική συνεργασία σε πολλά επίπεδα.<br /><br />Το Κατάρ έχει επενδύσει σε πολλές τουρκικές εταιρίες, ορισμένες εκ των οποίων στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, όπου έχει συνεταιριστεί με πρόσωπα του στενού κύκλου του Τούρκου προέδρου.<br /><br />Επίσης, το Εμιράτο θεωρείται συγκεκαλυμμένος χρηματοδότης πολλών εκ των στρατιωτικών περιπετειών του καθεστώτος Ερντογάν, αλλά και “αιμοδότης” της τουρκικής οικονομίας που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.<br /><br />Αυτό έχει συμβεί εξαιτίας της ανερμάτιστης και λαϊκιστικής οικονομικής πολιτικής του καθεστώτος, σε συνδυασμό με τις στρατιωτικές περιπέτειες σε πολλαπλά μέτωπα που έχουν αυξήσει το ρίσκο και έχουν κατακρημνίσει την τουρκική λίρα.<br /><br />Η Τουρκία και το Κατάρ εμβάθυναν θεαματικά τις σχέσεις τους το 2017 ως αποτέλεσμα του εμπάργκο που επέβαλαν στο Εμιράτο οι υπόλοιπες μοναρχίες του Κόλπου. Η Τουρκία, στο πλαίσιο της νεοθωμανικής πολιτικής του Ερντογάν, τοποθετείται με στρατεύματα σε σημεία που δίνουν την αίσθηση στρατηγικής περικύκλωσης της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Προσφέρει στρατιωτική βοήθεια διατηρώντας στρατεύματα και βάσεις και σε αντάλλαγμα απολαμβάνει πλουσιοπάροχης χρηματοδότησης. Εμμέσως δε, διά των δυνάμεων στο Εμιράτο, έχει ακόμα και δυνατότητα “εκβίασης των εξελίξεων”, υπό την έννοια των δυνατοτήτων να απειληθεί ακόμα και η καθεστωτική σταθερότητα…<br /><br />Το βασικό κοινό στοιχείο που φέρνει κοντά τις δυο χώρες, είναι η υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ηγετικό μέλος της οποίας είναι ο Ερντογάν, ενώ το Κατάρ είναι βασικός χρηματοδότης.Το θέμα αυτό θα βρεθεί επίσης στην ατζέντα σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις.<br /><br />Η διαφαινόμενη εκλογή του Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, θεωρητικά δημιουργεί ελπίδες για αναβίωση της πολιτικής Ομπάμα που την είχε φέρει στο προσκήνιο, αλλάζοντας αποφασιστικά τα δεδομένα στη Μέση Ανατολή και οδηγώντας σε πολλαπλές περιπέτειες…<br /><br />Το ζήτημα των σχέσεων του Κατάρ με την Τουρκία αφορά και την ελληνική ασφάλεια. Το Εμιράτο επιδιώκει ενεργά επενδυτική εμπλοκή με όπλο τα δισεκατομμύρια του επενδυτικού του ταμείου. Ωστόσο, πολλές από τις πρωτοβουλίες έχουν εγείρει στις αρμόδιες υπηρεσίες την υποψία απόπειρας απόκτησης πρόσβασης και σε περιοχές “ειδικού ενδιαφέροντος” για την ελληνική ασφάλεια.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Qatar Petroleum είναι εταίρος της αμερικανικής ExxonMobil στην προσπάθεια αξιοποίησης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η αναθεωρητική – εκβιαστική πολιτική της Τουρκίας είναι γνωστή. Το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι το παζλ ήταν και παραμένει εξαιρετικά πολύπλοκο…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία και Κατάρ κάθονται στο τραπέζι… σχέση πολυδιάστατη που εμπλέκει την ελληνική ασφάλεια

Μεγάλο ενδιαφέρον σε κάθε περίπτωση έχει η σύγκληση της Ανώτατης Επιτροπής Στρατηγικού Διαλόγου Τουρκία και Κατάρ. Οι συζητήσεις θα διεξαχθο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανικές εκλογές: Έξι εκλέκτορες μακριά από τη νίκη ο Μπάιντεν - Όλα τα βλέμματα στη Νεβάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcoxiSOhK2sWBSb77EmqKHedMVXFw09nVbN0kAFmTge2MEhZsYYarVqlyVqZRnwtpOwrCT6cRsjC0-BfYtLZ4WdICB5O5DoRzpDRTwCCifRZkFscRik8BnM90EdIfm6FVIgdsmRMxYNak/s963/trump_biden.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcoxiSOhK2sWBSb77EmqKHedMVXFw09nVbN0kAFmTge2MEhZsYYarVqlyVqZRnwtpOwrCT6cRsjC0-BfYtLZ4WdICB5O5DoRzpDRTwCCifRZkFscRik8BnM90EdIfm6FVIgdsmRMxYNak/w640-h360/trump_biden.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>Μίνα Αγγελίνη</b></div><div>Στο 75% η καταμέτρηση στη Νεβάδα, με τον Μπάιντεν 8.000 ψήφους μπροστά - Το τελικό αποτέλεσμα στην Πολιτεία δεν αναμένεται πριν την επόμενη εβδομάδα - Προβάδισμα Τραμπ σε Τζόρτζια, Βόρεια Καρολίνα, Πενσιλβάνια - Η Αριζόνα καταλήγει στον Δημοκρατικό υποψήφιο, που «έσπασε» το ρεκόρ ψήφων του Ομπάμα σε εθνικό επίπεδο<br />Συνεχίζεται για δεύτερη μέρα το θρίλερ των αμερικανικών εκλογών, με τον Δημοκρατικό υποψήφιο, Τζο Μπάιντεν, να χρειάζεται ουσιαστικά -και τυπικά- την επικράτηση σε μόλις μία Πολιτεία -με επικρατέστερη τη Νεβάδα- για να αναδειχθεί σε νικητή των αμερικανικών εκλογών.<br /><br />Έξι πολιτείες-«κλειδιά» μένουν ακόμη να ανακοινώσουν επίσημα, ολοκληρωμένα αποτελέσματα, καθώς εκεί η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων συνεχίζεται. Ανάμεσα σε αυτές η Αριζόνα, η Βόρεια Καρολίνα, η Τζόρτζια και η Πενσιλβάνια. Και αν η πρώτη κατέληξε στον Τζο Μπάιντεν, καθώς, με καταμετρημένο το 88% των ψήφων, η διαφορά φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη, στις άλλες τρεις Πολιτείες το προβάδισμα, έστω και μικρό, το έχει ο Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Στην Πενσιλβάνια, ωστόσο, η καταμέτρηση έχει ακόμα... δρόμο, καθώς, με καταμετρημένο το 89%, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος συγκεντρώνει ποσοστό 50,72%, με τον Δημοκρατικό αντίπαλό του να βρίσκεται στο 48,13%.<br /><br />Κάπως έτσι, η Πολιτεία της Νεβάδα είναι εκείνη που θα κρίνει την τελική έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης, με τον Μπάιντεν να συγκεντρώνει έως τώρα το 49,33% των ψήφων και τον Τραμπ να ακολουθεί από κοντά, στο 48,69% και σε απόσταση λίγο μικρότερη των 8.000 ψήφων. Η καταμέτρηση ωστόσο στην Πολιτεία συνεχίζεται με ρυθμούς... χελώνας, έχοντας φτάσει πλέον -και «κολλήσει» στο 75%.<br /><br />Σύμφωνα με τους New York Times, μάλιστα, αν και εντός της ημέρας αναμένονται τα αποτελέσματα από κομητείες όπως το Λας Βέγκας και το Ρίνο, η τελική ενσωμάτωση όλων των ψήφων δεν αναμένεται πριν από την επόμενη εβδομάδα!<br /><br />Σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, ο Δημοκρατικός υποψήφιος προηγείται στην κούρσα, έχοντας με το μέρος του 264 εκλέκτορες, ενώ ο Τραμπ 214. Αν πάρει λοιπόν και τη Νεβάδα των έξι εκλεκτόρων, φτάνει στον «μαγικό» αριθμό των 270 και αναδεικνύεται σε νικητή, ασχέτως του τι αναμένεται να ακολουθήσει μετά...<br /><br />Σε πανεθνικό επίπεδο, ο Μπάιντεν προηγείται με 50,4% έναντι 47,97% του Τραμπ.<br /><br />«Έσπασε» το ρεκόρ του Ομπάμα ο Μπάιντεν - Τον ψήφισαν πάνω από 70.000.000 Αμερικανοί<br /><br />Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, ένας υποψήφιος για την προεδρία συγκεντρώνει στις εκλογές πάνω από 70 εκατομμύρια ψήφους. Κι όμως: ο γηραιός Δημοκρατικός υποψήφιος, Τζο Μπάιντεν, κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 70,3 εκατομμύρια ψήφους, μέχρι στιγμής, όπως σχολιάζουν τα αμερικανικά ΜΜΕ. <br /><br />Προτού διαβεί το κατώφλι του Λευκού Οίκου -εάν λάβει τον μαγικό αριθμό των 270 εκλεκτόρων- έχει ήδη καταρρίψει το ρεκόρ του αριθμού των ψηφοφόρων που τον εμπιστεύτηκαν. Όπως επισημαίνει ο ιστότοπος «Politico», τo ρεκόρ προσέλευσης στις εκλογές αυτές ευνόησε τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ.<br /><br />Σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές, περίπου 160 εκατομμύρια Αμερικανοί άσκησαν φέτος το εκλογικό τους δικαίωμα στην κάλπη και με πρόωρη ή επιστολική ψήφο, σημειώνοντας ρεκόρ συμμετοχής εδώ και 120 χρόνια. <br /><br />Ο 77χρονος Τζο Μπάιντεν κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ του Μπαράκ Ομπάμα το 2008, όταν ο Αφροαμερικανός τότε υποψήφιος με τους Δημοκρατικούς κατάφερε να συγκεντρώσει 69,5 εκατομμύρια ψήφους. Κάτι λιγότερο από τους μισούς, έδειξαν την προτίμησή τους στον 77χρονο πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ.<br /><br />«Η απόδοση του Μπάιντεν είναι συγκλονιστική, λαμβάνοντας υπόψη τον ενθουσιασμό των ψηφοφόρων -ειδικά μεταξύ των νέων- αν συγκρίνουμε τον αριθμό των ψηφοφόρων που είχαν ψηφίσει τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ» σχολιάζει το Associated Press.<br /><br />Το προηγούμενο ρεκόρ προσέλευσης στην κάλπη ήταν το 2016, όταν περίπου 136 εκατομμύρια ψηφοφόροι άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα. Τότε ο Nτόναλντ Τραμπ είχε συγκεντρώσει 62,9 εκατομμύρια ψήφους και η πρώην υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, περίπου 65,8 εκατομμύρια ψήφους.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμερικανικές εκλογές: Έξι εκλέκτορες μακριά από τη νίκη ο Μπάιντεν - Όλα τα βλέμματα στη Νεβάδα

Μίνα Αγγελίνη Στο 75% η καταμέτρηση στη Νεβάδα, με τον Μπάιντεν 8.000 ψήφους μπροστά - Το τελικό αποτέλεσμα στην Πολιτεία δεν αναμένεται πρι...

Διαβάστε την συνέχεια