Ο θρίαμβος του Πούτιν στο Χαλέπι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8iR0Q7u_DRhgYaoRT-aIgqcZZQYprM1ipwGo6iZIgz-7FtVv7Qno3J71yj1ZdxflzEGltWMVFuYu-xUfQOXNuWIHAXIBPVBpwUliZggxvgDZqVqQV3srjI3vMsAG9V6I88ZLQIXZIfyU/s1600/thriambos+poytin+sto+xalepi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8iR0Q7u_DRhgYaoRT-aIgqcZZQYprM1ipwGo6iZIgz-7FtVv7Qno3J71yj1ZdxflzEGltWMVFuYu-xUfQOXNuWIHAXIBPVBpwUliZggxvgDZqVqQV3srjI3vMsAG9V6I88ZLQIXZIfyU/s1600/thriambos+poytin+sto+xalepi.jpg" /></a></div> <br /> <b>Mike Whitney</b>* , <a href="http://www.counterpunch.org/">Counter Punch</a> (ΗΠΑ), Réseau International (Γαλλία)<br /><i>«Αρχή του τέλους της τζιχαντιστικής παρουσίας στο Χαλέπι. Μετά από τέσσερα χρόνια πολέμου και τρομοκρατίας, οι άνθρωποι μπορούν να δουν επιτέλους την άκρη του τούνελ». <br /> - Edward Dark, Twitter, το Φεγγάρι της Αλαμπάμα (Moon of Alabama)</i><br /><br />Η τελευταία προσπάθεια να σταματήσει τη στρατιωτική επίθεση με επικεφαλής τη Ρωσία στο βόρειο τμήμα της Συρίας, στράφηκε προς αποτυχία την Τετάρτη, όταν ο Συριακός Αραβικός στρατός με την υποστήριξη των Δυνάμεων Εθνικής Άμυνας και με ρωσική αεροπορική κάλυψη, έσπασε την πολιορκία 40 μηνών γύρω από τα χωριά της Nubl Zahra στα βορειοδυτικά της επαρχίας του Χαλεπίου. <div> <br />Η κυβέρνηση Ομπάμα έλπιζε να προλάβει την επίθεση με μια ανασκευασμένη κατάπαυση του πυρός της τελευταίας στιγμής στις ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης. Αλλά όταν οι πληροφορίες που έλεγαν ότι συριακές θωρακισμένες μονάδες είχαν συντρίψει τις άμυνες της Αλ Νούσρα και ανάγκασαν τους τζιχαντιστές σε υποχώρηση, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ, Staffan de Mistura, ανέστειλε σιωπηρά τις διαπραγματεύσεις αναγνωρίζοντας ότι η αποστολή του είχε αποτύχει.<br /><br />Ο απεσταλμένος δήλωσε στους δημοσιογράφους, «Είπα από τη πρώτη μέρα ότι δεν θα μιλήσω για να μη πω τίποτα». Χρειαζόταν την άμεση βοήθεια των διεθνών χορηγών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που υποστηρίζουν τις αντίθετες άκρες ενός πολέμου που προσέλκυσε επίσης περιφερειακές δυνάμεις. (Reuters) <br /><br />Ο Staffan de Mistura στη συνέχεια ανακοίνωσε μια "προσωρινή παύση" των θνησιγενών διαπραγματεύσεων, οι οποίες είχαν μόλις ξεκίνησει επίσημα λίγες ώρες νωρίτερα. Οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης έπεισαν τον Ιταλοσουηδό διπλωμάτη για τη ματαιότητα να συνεχίσει δεδομένου ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις έφεραν μια λύση με στρατιωτικά μέσα.<br /><br />Μετά από μήνες επίπονης πορείας μέσα από τις εχθρικές θέσεις σε όλη τη χώρα, η ρωσική στρατηγική έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Κάνοντας μεγάλη πρόοδο στο πεδίο της μάχης, οι νομιμόφρονες επίγειες δυνάμεις έχουν ωθηθεί προς τα πίσω σχεδόν σε κάθε μέτωπο τους αηδιασμένος από το πόλεμο αντάρτες. Στα τουρκικά σύνορα, μια μεγάλη ζώνη είναι πλέον υπό τον έλεγχο του Συριακού Αραβικού στρατού, ενώ τα πανταχού παρόντα ρωσικά βομβαρδιστικά συνεχίζουν να προκαλούν σοβαρές ζημίες στους απελπισμένους ακτιβιστές αντι-Άσαντ. Η κεραυνοεπίθεση της Τετάρτης εναντίον των στρατηγικών πόλεων της Nubl Zahra ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Σπάζοντας τις βασικές γραμμές τροφοδοσίας προς την Τουρκία, σφύζοντας ταυτόχρονα τη θηλιά γύρω από τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, αυτός ο τολμηρός ελιγμός άφησε παγιδευμένους εκατοντάδες τρομοκράτες σε ένα καζάνι που σφυροκοπείται χωρίς τέλος.<br /><br />Η ομάδα του Ομπάμα παρακολουθεί τις εξελίξεις στο έδαφος με αυξανόμενη ανησυχία εδώ και δύο εβδομάδες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο υπουργός Τζον Κέρι συγκέντρωσε βιαστικά μια διπλωματική αποστολή για να οργανώσει έκτακτα τις ειρηνευτικές συνομιλίες στη Γενεύη, παρότι οι διάφοροι συμμετέχοντες δεν συμφωνούσαν να συμμετάσχουν. Μια αίσθηση πανικού ήταν ωρατή από την αρχή. <br /><br />Ο στόχος ήταν να μη επιτευχθεί ποτέ μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων ή μια έντιμη ειρήνη, αλλά (όπως σημειώνεται από το περιοδικό Foreign Policy ) να εφαρμοστεί ένα "ευρύ πάγωμα σε όλες της επαρχίας του Χαλεπίου, το οποίο θα αναπαραγόταν αργότερα σε άλλες περιοχές». Ο πραγματικός στόχος ήταν, φυσικά, να σταματήσει η αιμορραγία με όλους τους δυνατούς τρόπους και να αποφύγουν την αναπόφευκτη περικύκλωση του Χαλεπίου.<br /><br />Η επανανάκτηση της Nubl Zahra αφήνει τους τζιχαντιστές με ένα μόνο δρόμο για τη μεταφορά όπλων, τροφίμων και καυσίμων προς το αστικό οχυρό τους. Μόλις θα σπάσουν οι νομιμόφρονες δυνάμεις τον αποκλεισμό της Μπαμπ αλ Χάουα, στα βορειοανατολικά, ο βρόχος θα κλείσει, θα κλείσει ο κύκλος, το καζάνι θα χωριστεί σε μικρούς θύλακες εντός της πόλης, και οι τρομοκράτες θα πρέπει να παραδοθούν ή θα είναι αντιμέτωποι με σίγουρο αφανισμό. Ο θρίαμβος της Τετάρτης του συνασπισμού που ηγείται από τη Ρωσία είναι ένα σημάδι ότι αυτή η ημέρα μπορεί να είναι πιο κοντά από ό, τι περιμέναμε.<br /><br />Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι ο Michael O'Hanlon -το ηγετικό στέλεχος του Brookings Institute το οποίο σχεδίαζε να «αποδομήσει τη Συρία» με «μετριοπαθή στοιχεία» για να «παραγάγει αυτόνομες περιοχές»- συνιστά στον Ομπάμα και τον Κέρι «να μη συνεχίσουν την άκαρπη λογική των ειρηνευτικών συνομιλιών για τη Συρία, αλλά και να διερευνήσουν ένα συνομοσπονδιακή μοντέλο και να επιδιώξουν την ένταξη όσο το δυνατόν περισσότερων φορέων και των βασικών συμμάχων». <br /><br />Με άλλα λόγια, ο κύριος αρχιτέκτονας του σχεδίου των ΗΠΑ για τη βαλκανοποίηση της Συρίας σε μικρότερες περιοχές (υπό τον έλεγχο τοπικών πολιτοφυλακών, των πολέμαρχων και των τζιχαντιστών), πιστεύε ότι οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ήταν καταδικασμένες από την αρχή.<br /><br />Σύμφωνα με τον O'Hanlon, οι ΗΠΑ πρέπει να στρατολογήσουν 20.000 μαχητές με κατάλληλο πολιτικό μοντέλο για τη διατήρηση της κατοχής. Σύμφωνα με τον αναλυτή της Brookings, «κάθε κατάπαυση του πυρός που θα μπορούσε να διαπραγματευτεί ο Kerry ... θα βασιζόταν σε θεμέλια από άμμο, απλώς και μόνο επειδή οι « μετριοπαθείς » δυνάμεις που θα υποστήριζε θα ήταν πολύ πιο αδύνατες είτε από τον συριακό αραβικό στρατό είτε από το ΙΚ. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπήρξε κανένας τρόπος να επιβάλει την οριστική επίλυση και ούτε ο στρατός ικανός για να στηρίζει τη νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας.<br /><br />Τα σχόλια του O'Hanlon υποδηλώνουν ότι οι δυτικές ελιτ είναι βαθιά διχασμένες σχετικά με τη Συρία. Τα γεράκια υποστηρίζουν πάντα μεγαλύτερη παρέμβαση, μια μεγαλύτερη συμμετοχή των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και αμρικανικών και συμμαχικών στρατευμάτων στο έδαφος για να καταλάβουν την χώρα επ' αόριστον. Ωστόσο, η κυβέρνηση Ομπάμα θέλει να ελαχιστοποιήσει τη δέσμευσή της, ενώ προσπαθεί απεγνωσμένα να κατευνάσει τους επικριτές της.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα της Συρίας θα μπορούσαν να επανεμφανιστούν αργότερα, όταν ο Ομπάμα θα αποσυρθεί και θα ακολουθήσει ένας νέος πρόεδρος με πιο επιθετική στρατηγική. Μια σειρά από ισχυρούς ανθρώπους στο καταστημένο της σημερινής εξουσίας είναι πιο αποφασισμένη από ποτέ να βαλκανοποιήσει τη Συρία και να εγκαταστήσουν μια μαριονέτα των ΗΠΑ στη Δαμασκό. Αυτό δεν θα αλλάξει. Ο συνασπισμός υπό την ηγεσία της Ρωσίας διαθέτει ένα μικρό παράθυρο για να ολοκληρώσει τις επιχειρήσεις του, να εξαλείψει του τρομοκράτες και να αποκαταστήσει την ασφάλεια στη χώρα. Να τεθεί τέρμα στο πόλεμο, το συντομότερο δυνατόν, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα ασφαλές περιβάλλον έτσι ώστε οι Σύροι πρόσφυγες να επιστρέψουν στην πατρίδα τους (σ.μτφ. Αμήν!), είναι ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί η απειλή της κλιμάκωσης και να αποθαρρύνει τον μελλοντικό αμερικανικό τυχοδιωκτισμό. Αλλά ο Πούτιν θα πρέπει να δράσει γρήγορα για την επιτυχία αυτού του σχεδίου.</div> <div> <br /></div> <div> <strong><em>*MIKE WHITNEY</em> </strong><em>lives in Washington state. He is a contributor to <a href="http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/1849351104/counterpunchmaga">Hopeless: Barack Obama and the Politics of Illusion</a> (AK Press). Hopeless is also available in a <a href="http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/B007X497NM/counterpunchmaga">Kindle edition</a>. He can be reached at <a href="mailto:fergiewhitney@msn.com">fergiewhitney@msn.com</a>.</em> </div> <div> <br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ο θρίαμβος του Πούτιν στο Χαλέπι

Mike Whitney * , Counter Punch (ΗΠΑ), Réseau International (Γαλλία) «Αρχή του τέλους της τζιχαντιστικής παρουσίας στο Χαλέπι. Μετά από τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποια η σχέση της ΕΕ με τις ΗΠΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnKSCUnkM-xsv_bUfWJz1j9ItSUmbuL8Klms7y8snIbifbx6CE4t7odm7ZBT34o-qcTpRjIVil3Hj5E9fop-KBMXvdG7hjtbKVAO-aRHziKkOBfIdY74_lw7XLG_Zm8bArPs-6RiyY2XU/s1600/usa_eyrwpi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnKSCUnkM-xsv_bUfWJz1j9ItSUmbuL8Klms7y8snIbifbx6CE4t7odm7ZBT34o-qcTpRjIVil3Hj5E9fop-KBMXvdG7hjtbKVAO-aRHziKkOBfIdY74_lw7XLG_Zm8bArPs-6RiyY2XU/s1600/usa_eyrwpi.jpg" /></a></div> <br /> <a href="http://www.ecfr.eu/scorecard/2016/usa" target="_blank"><b>European Council on Foreign Relation</b></a><br /><br />To 2015, η Ευρώπη γνώρισε τόσο το κόστος όσο και τα οφέλη της αλλαγής των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ. Πιο σημαντικό, κατέβαλε ένα τίμημα για την εξάρτηση από τις ΗΠΑ για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή. Η Ευρώπη έχει εδώ και καιρό κοιτάξει στις ΗΠΑ ως εγγυητή της σταθερότητας στην περιοχή, αλλά ο πρόεδρος Barack Obama έχει περιορισμένη εμπλοκή των ΗΠΑ, σε μεγάλο βαθμό διότι δεν πιστεύει ότι η αστάθεια στην Συρία απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα με έναν τρόπο που να αξίζει το κόστος μιας μεγαλύτερης παρέμβασης ή ότι μια τέτοια παρέμβαση θα ήταν πιθανό να πετύχει. Αυτός ο μειωμένος ρόλος δεν συνοδεύτηκε από αυξημένη ευρωπαϊκή εμπλοκή στην περιοχή, ιδιαίτερα στην Συρία.<br /><br />Το αποτέλεσμα είναι ότι η ΕΕ είχε περιορισμένη προστασία εναντίον της απειλής που θέτει ο συριακός εμφύλιος πόλεμος σε ζωτικά της συμφέροντα. Τα πιο ορατά αποτελέσματα, ήταν η μαζική ροή προσφύγων το φθινόπωρο, και τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους στο Παρίσι. Η Ευρώπη βρίσκεται τώρα να εξαρτάται από τις ΗΠΑ σε μια στιγμή όπου πολλοί Αμερικανοί αναρωτιούνται εάν η σταθεροποίηση στην Μέση Ανατολή είναι δυνατή ή αξίζει τον κόπο. Η άβολη αλήθεια μπορεί να είναι ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή δεν διακυβεύονται στο βαθμό που το κάνουν τα ευρωπαϊκά.<br /><br />Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος και η προκύπτουσα διάχυση, δείχνει να επιδεινώνεται το 2016. Ελλείψει συντονισμένου σχεδίου από τις ΗΠΑ για να επηρεάσει τις εξελίξεις εκεί, η μεγάλη πρόκληση για την ευρωπαϊκή διπλωματία στα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι να επηρεάσει τις ΗΠΑ να δράσει με έναν τρόπο που επίσης προάγει τα συμφέροντα της ΕΕ. Μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ έχουν εστιάσει κυρίως στην ρωσική "γωνία” στην διπλωματία της στη Συρία και έχει περιθωριοποιήσει την Ευρώπη. Δυστυχώς, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι η ΕΕ έχει μια σαφή αίσθηση του ποια αμερικανική πολιτική θα προωθούσε τα στρατηγικά της συμφέροντα, πόσο μάλλον πώς να πείσει την Ουάσιγκτον να την αποδεχθεί.<br /><br />Οι ΕΕ και ΗΠΑ είναι περισσότερο σε συγχρονισμό για την Ρωσία και την Ουκρανία. Η Γερμανία ηγήθηκε μιας συναίνεσης εντός της ΕΕ για να διατηρηθούν οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, ενώ παράλληλα προωθούσε μια διπλωματική λύση, και οι ΗΠΑ όχι απλώς αποδέχθηκαν την ευρωπαϊκή πρόταση για την ηγεσία, αλλά επίσης την καλωσόρισαν και την διευκόλυναν. Οι ΗΠΑ ήταν ένας σταθερός υποστηρικτής των κυρώσεων και βοήθησε να ενισχυθεί η επίδραση του καθεστώτος των κυρώσεων της ΕΕ. Οι ΗΠΑ ήταν ένας παρατηρητής, όχι ένας συμμετέχων, στις διαπραγματεύσεις τύπου Νορμανδίας που κατέληξαν στην συμφωνία κατάπαυσης πυρός του Μινσκ. Εξαιτίας -εν μέρει- της ευρωπαϊκής επιμονής, η κυβέρνηση Obama απέρριψε την εσωτερική πίεση να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην ουκρανική κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, η Ευρώπη εξαρτάται από τις ΗΠΑ για να ενισχύσει την ρήτρα συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ -άρθρο 5- και να διαβεβαιώσει τα μέλη του Οργανισμού στην Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη. Ευτυχώς, η δέσμευση της Ουάσιγκτον στο ΝΑΤΟ, υπήρξε σταθερή.<br /><br />Στην αρνητική πλευρά, οι αμερικανικές θέσεις έχουν κατά καιρούς βλαβερές συνέπειες για την ευρωπαϊκή διπλωματία. Ορισμένες αμερικανικές διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών John Kerry στο Σότσι τον Μάιο, έστειλε αντιπαραγωγικά σήματα στην Μόσχα, κάτι που θα μπορούσε να είχε αποδειχθεί καταστροφικό για τις διπλωματικές προσπάθειες στην ουκρανική κρίση. Αντιθέτως, η επιθετικότητα του εσωτερικού αμερικανικού διαλόγου για την Ρωσία μπορεί να έχει ενθαρρύνει την Ευρώπη να λάβει μια πιο ήπια στάση για την αποτροπή της κλιμάκωσης.<br /><br />Με τις εκλογές του 2016 να πλησιάζουν, ο επόμενος πρόεδρος πιθανώς θα είναι κάποιος που επαναβεβαιώνει την αμερικανική ηγεσία σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει να δράσει πιο μονομερώς για την Ρωσία και την Ουκρανία, εάν η σύγκρουση φουντώσει και πάλι.<br /><br />Στο μεταξύ, ήταν μια χρονιά διαπραγματεύσεων σε όλα τα μέτωπα. Οι συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν κατέληξαν σε επιτυχία. Η συμφωνία δεν ήταν δημοφιλής στις ΗΠΑ, αλλά η κυβέρνηση Obama κέρδισε αρκετή στήριξη στο Καπιτώλιο για να αποτρέψει την αποτυχία της, και η συμφωνία στέκεται ως μια μεγάλη επιτυχία για την διατλαντική συνεργασία. Θα υπάρξουν διαφορές σχετικά με το πώς να προσεγγίσει το Ιράν στα επόμενα χρόνια, με τις ΗΠΑ να κινούνται προς την κατεύθυνση περιορισμού και τα κράτη-μέλη της ΕΕ και οι θεσμοί επιδιώκουν ευρύτερη συνεργασία.<br /><br />Οι διαπραγματεύσεις για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) -μια προγραμματισμένη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ- αποδεικνύονται δύσκολες και είναι απίθανο να ολοκληρωθούν το 2016. Η επερχόμενη αλλαγή στην κυβέρνηση είναι πιθανό να οδηγήσει σε μια αλλαγή της αμερικανικής θέσης, ανεξαρτήτως από το έαν εκλεγεί Δημοκράτης ή Ρεπουμπλικάνος. Αυτό, μαζί με όλες τις πιέσεις του πρώτου χρόνου του νέου προέδρου, θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις να συνεχιστούν μέχρι και το 2017. Η επιτυχία μέχρι το τέλος του 2016 θα απαιτήσει ταχεία πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, πέρα από τα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα.<br /><br />Η ακύρωση της συμφωνίας του Safe HArbor 2000 από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, η οποία προέβλεπε εγγυήσεις για την μεταφορά δεδομένων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, οδήγησε στην αυξημένη αβεβαιότητα για τις επιχειρήσεις, και ζητά την επαναδιαπραγματευσή της σύμφωνα με τις απαιτήσεις του δικαστηρίου.<br /><br />Το 2015, οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν έναν ενεργό ρόλο στο να ενθαρρύνουν την ευρωζώνη να κρατήσει την Ελλάδα ως μέλος και στο να πιέσουν το Ηνωμένο Βασίλειο να παραμείνει στην ΕΕ. Αυτό περιλάμβανε διπλωματικές παρεμβάσεις από την πλευρά της Ιταλίας και της Γαλλίας στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης και των διακηρύξεων για Brexit, καθώς και να αποκλείσει μια ξεχωριστή εμπορική συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο εάν αποχωρήσει. Αυτές οι παρεμβάσεις αντανακλούν μια ολοένα και αυξανόμενη ανησυχία στις ΗΠΑ, ότι η συνοχή και η ακεραιότητα της ΕΕ κινδυνεύει από λαϊκιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.<br /><br />Κάνοντας ένα βήμα πίσω, μια δραματική αλλαγή στην ατζέντα των σχέσεων ΕΕ-ΗΠΑ έχει λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι ΗΠΑ έχουν παραπονεθεί εδώ και δεκαετίες για το οτι η Ευρώπη αποτυγχάνει να μοιραστεί το βάρος της ηγεσίας αλλά τώρα είναι μια διαφορετική μορφή κατανομής της επιβάρυνσης. Οι ΗΠΑ είναι σχετικά μονωμένες από το κόστος των κυρώσεων, τους πρόσφυγες, και την τρομοκρατία, ενώ η Ευρώπη βρίσκεται στην γραμμή του πυρός. Στα επόμενα χρόνια, το ερώτημα θα είναι εάν η Ευρώπη μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την δική της ασφάλεια και εάν το πετύχει, εάν οι ΗΠΑ είναι εύκολο να το δεχθούν αυτό. Εάν η Ευρώπη δεν κάνει ή δεν μπορεί να κάνει περισσότερα, θα εξαρτηθεί από τις ΗΠΑ να αποφασίσουν εάν θα εμβαθύνουν την ενασχόλησή τους στην Ευρώπη, και με ποιους όρους.<div> <br /><a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ποια η σχέση της ΕΕ με τις ΗΠΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής

European Council on Foreign Relation To 2015, η Ευρώπη γνώρισε τόσο το κόστος όσο και τα οφέλη της αλλαγής των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ. Πι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η "απόσταση" της ΕΕ με το Ισραήλ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyA7FEdo2_XULpeLeXAT3KtGol-UPuWS3EwZPBIXGHegA1MiwfdpftmG8gCvygBX1EArW9ogPCPtoVLuPRDiZxgPUFd6UePxpoJ7jbMNtyu4IS5Y4GUNDDKez1UTsR7ku4ZqpU8ibY-Mc/s1600/israil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyA7FEdo2_XULpeLeXAT3KtGol-UPuWS3EwZPBIXGHegA1MiwfdpftmG8gCvygBX1EArW9ogPCPtoVLuPRDiZxgPUFd6UePxpoJ7jbMNtyu4IS5Y4GUNDDKez1UTsR7ku4ZqpU8ibY-Mc/s1600/israil.jpg" /></a></div> <br /> Η απόσταση έχει σημασία. Παρά την παγκοσμιοποίηση και τα εργαλεία επικοινωνίας του 21ου αιώνα, η νοητική και γεωγραφική απόσταση χωρίζει τις κοινωνίες και διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε άλλους ανθρώπους, περιοχές και κράτη.<div> <br /></div> <div> <b><a href="http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=62622" target="_blank"><span style="color: #990000;">Carnegie Europe</span></a></b><br />του <b>Menachem Klein</b><br /><br />Πάρτε για παράδειγμα την μέση ισραηλινή αντίληψη για την ΕΕ. Οι περισσότεροι Ισραηλινοί θεωρούν ότι η ΕΕ είναι μια αντί-ισραηλινή ένωση. Οι Ισραηλινοί όχι μόνο αγνοούν τις πολιτικές και οικονομικές συγκρούσεις των κρατών-μελών της ΕΕ, αλλά μπορούν επίσης να αγνοήσουν την πλούσια κοινωνική σύνθεση και τις τοπικές κουλτούρες των κρατών-μελών της ΕΕ. Βοηθούμενοι από έναν αντί-σημιτισμό που είναι βαθιά ριζωμένος στην ευρωπαϊκή ιστορία και εξακολουθεί να υπάρχει σε κάποιους, οι Ισραηλινοί αρέσκονται να υποστηρίζουν ότι τα κράτη της ΕΕ επιδιώκουν να ξεπλύνουν το ιμπεριαλιστικό παρελθόν τους, κατηγορώντας το Ισραήλ ότι είναι ένας βίαιος αποικιστής. Η Γερμανία, στο μυαλό των Ισραηλινών, απολαμβάνει το ειδικό καθεστώς ενός μονίμως υπόπτου. Οι Γερμανοί είναι υποχρεωμένοι να καλλιεργούν τα συναισθήματα τους για το Ολοκαύτωμα και την άνευ όρων υποστήριξή τους προς το Ισράηλ.<br /><br />Ούτε ο ευρωπαϊκός αντισημιτισμός ούτε η ευρωπαϊκή λύπη για τα εγκλήματα πολέμου της αποικιακής εποχής και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι καθαρή μυθοπλασία. Αλλά μέσα από το πρίσμα της απόστασης, οι Ισραηλινοί δίνουν σε αυτά τα στοιχεία ένα μέγεθος και ένα βάρος πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Οι Ισραηλινοί συγχέουν λανθασμένα τον αντίσημητισμό με την νόμιμη κριτική των ισραηλινών τακτικών βασισμένης στα διδάγματα που πήρε η Ευρώπη από το σκοτεινό παρελθόν της. Μια κοινή ισραηλινή αντίδραση στις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις από το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος, ήταν πως οι θηριωδίες θα οδηγήσουν τα κράτη της ΕΕ να εγκαταλείψουν τις λανθασμένες αρχές τους και να εγκρίνουν τις ισραηλινές μεθόδους και πρότυπα.<br /><br />Η απόσταση του Ισραήλ από τα ευρωπαϊκά πολιτιστικά, κοινωνικά και πολιτικά κέντρα, προκαλεί νοοτροπίες εβραϊκής-ισραηλινής πολιορκίας. Η άμεση εμπειρία των Ισραηλινών στο εσωτερικό είναι η αποξένωση και η απόρριψη από τις γειτονικές κοινωνίες. Και οι Ισραηλινοί τείνουν να επεκτείνουν αυτές τις νοοτροπίες για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι Ισραηλινοί θεωρούν τους εαυτούς τους μέρος της Δύσης, αλλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τη νοητική απόσταση από αυτήν.<br /><br />Η ΕΕ πλήττεται επίσης από τις εσφαλμένες εκτιμήσεις που βασίζονται στην απόφαση, και η προσέγγιση της ένωσης στο Ισραήλ μπορεί να περιγραφεί καλύτερα ως μπερδεμένη. Μια δημοφιλής ευρωπαϊκή αντίληψη για το Ισραήλ, είναι πως αποτελεί μια χώρα start-up, σα να μην επιδεινώνονται η ποιότητα των ανώτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του Ισραήλ, σε επίπεδο χαμηλότερο από αυτό των κορυφαίων δυτικών πανεπιστημίων.<br /><br />Οι παρελάσεις gay στο Τελ Αβιβ και στην Ιερουσαλήμ δημιουργούν την αίσθηση ότι το Ισραήλ είναι μια φιλελεύθερη χώρα, ακόμη κι αν τα βασικά αστικά δικαιώματα όπως ο γάμος, το διαζύγιο, υπόκεινται στα ορθόδοξα δικαστήρια των ραβίνων. Επιπλέον, το Ισραήλ αρνείται τον εβραϊκό θρησκευτικό πλουραλισμό. Η Εκκλησία -ή στην περίπτωση του Ισραήλ, η ορθόδοξη συναγωγή- και το κράτος, είναι εταίροι σε μια σχέση που μοιάζει με έναν καθολικό γάμο.<br /><br />ΤΟ Ισραήλ είναι γνωστό για τους δημοκρατικούς του θεσμούς. Ωστόσο, η χώρα δεν προσδιορίζεται ως φιλελεύθερη ή συνταγματική δημοκρατία, αλλά ως εβραϊκή και δημοκρατική, ένας ορισμός που αφήνει κανέναν να αναρωτιέται εάν το Ισραήλ στα αλήθεια είναι πιο κοντά στα δυτικά δημοκρατικά πρότυπα από τις ισλαμικές δημοκρατίες.<br /><br />Η μεγαλύτερη παρεξήγηση της ΕΕ είναι αυτή της ισραηλινής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών. Βοηθούμενη από την ψευδή διαδικασία ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης και το διεθνές δίκαιο, η ΕΕ εκλαμβάνει την ισραηλινή κυριαρχία επί των Παλαιστινίων ως στρατιωτική κατοχή που υποτίθεται ότι θα λήξει σύντομα με την ολοκλήρωση των ειρηνευτικών συνομιλιών που ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1990. Στα εγχειρίδια του διεθνούς δικαίου, η κατοχή είναι εξ ορισμού προσωρινή και επιβάλλεται αποκλειστικά από τις ένοπλες δυνάμεις. Είναι παράλογο να διευρύνει κανείς την έννοια της κατοχής και να συμπεριλάβει την εξουσία που διήρκεσε σχεδόν 50 χρόνια και που εκτός από έναν στρατό, περιλαμβάνει και έναν μεγάλο αστικό στρατό από περισσότερους από μισό εκατομμύριο εποίκους.<br /><br />Μια προσεκτική ματιά στις μεθόδους που χρησιμοποιεί το Ισραήλ για να υποτάξει τους Παλαιστινίους, αποκαλύπτει ένα μείγμα στρατιωτικής κατοχής, οικισμούς και μέσα εμπνευσμένα από το απαρτχάιντ. Δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης σε αυτό το σύστημα, ούτε υπάρχει μια αξιόπιστη πολιτική διαδικασία που να την διαβεβαιώνει. Μια τέτοια εξέταση δείχνει επίσης ότι η συνέχιση του καθεστώτος ουσιαστικά καλύπτει όλες τις περιοχές μεταξύ της Ιορδανίας και της Μεσογείου, βασισμένο στην αρχή της εβραϊκής εθνικής ανωτερότητας. Το φυσικό σύνορο που υπήρχε μεταξύ Ισραήλ και παλαιστινιακών εδαφών πριν από τον Ιούνιο του 1967, έγινε εικονικό.<br /><br />Το Ισραήλ εφαρμόζει διαφορετικά επίπεδα κρατικής εποπτείας, ελέγχου της ασφάλειας, γραφειοκρατικών κανόνων, αστικών δικαιωμάτων, σε πέντε παλαιστινιακές ομάδες: τους ισραηλινούς παλαιστινίους, που απολαμβάνουν πολιτικά και άλλα δικαιώματα, ωστόσο υφίστανται συστηματικά διακρίσεις λόγω της καταγωγής τους. Τους παλαιστινίους της Ιερουσαλήμ που έχουν καθεστώς διαμονής αλλά όχι ιθαγένεια, τους παλαιστίνιους που διαμένουν μεταξύ του ισραηλινού τείχους ασφαλείας και της Πράσινης γραμμής σε μια ειδική ζώνη ασφάλειας, της παλαιστινιακής αρχής που βρίσκεται στην υπόλοιπη δυτική όχθη, και που απολαμβάνει περιορισμένη αυτονομία με αντάλλαγμα να δρουν ως βοηθοί της ισραηλινής ασφάλειας, και τους παλαιστινίους της λωρίδας της γάζας, το έδαφος της οποίας είναι ουσιαστικά κατεχόμενο λόγω του ότι περιβάλλεται.<br /><br />Αυτό το σύστημα παρέχει στο Ισραήλ αποτελεσματικά εργαλεία για να διαχειριστεί την σύγκρουση και να διατηρήσει τους Παλαιστίνιους αδύναμους και διχασμένους. Επιπλέον, βοηθάει το Ισραήλ να ισχυρίζεται ότι η χώρα έληξε την εξουσία της στη λωρίδα της γάζας και τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της δυτικής όχθης, όπου άλλες περιοχές είναι μόνο σε προσωρινή κατοχή. Συγκεκριμένα, το Ισραήλ δεν θέλει η ΕΕ να γνωρίζει για την συμβίωση που υπάρχει μεταξύ του ισραηλινού κράτους και των εποίκων στη δημιουργία αυτού του καθεστώτος που βασίζεται στις εθνότητες.<br /><br />Επομένως, η ΕΕ εσφαλμένα θεωρεί τη διάλυση των εποικισμών ως το βασικό ζήτημα για την επίτευξη μιας λύσης δύο κρατών. Αντιθέτως, το θεμελιώδες ερώτημα είναι εάν οι νόμιμες ισραηλινές μέθοδοι διακυβέρνησης, μπορούν να εγκαταλειφθούν υπέρ των πρακτικών που ιδρύθηκαν στα συλλογικά και ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, του διεθνούς δικαίου και των δυτικοευρωπαϊκών προτύπων.<br /><br />Με βάση την λογική ότι το Ισραήλ και η ΕΕ συμμερίζονται τις αξίες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι το Ισραήλ επιχειρεί στο έδαφος για να τελειώσει την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, η ΕΕ έχει υπογράψει συμφωνίες συνεργασίες με το Ισραήλ, που έχουν μειώσει την απόσταση μεταξύ των δυο. Αλλά προσφάτως, όλο και περισσότεροι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ΕΕ και φορείς χάραξης πολιτικής, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα, η απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να περιορίσει την ελευθερία της λειτουργίας των ΜΚΟ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και η πολιτική της de facto προσάρτησης του μεγαλύτερου μέρους της δυτικής όχθης, διευρύνει την απόσταση μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ.<br /><br />Η ΕΕ ως εκ τούτου αντιμετωπίζει ένα στρατηγικό, πολιτικό και ηθικό δίλημμα. Μπορεί να αποστασιοποιηθεί από το Ισραήλ και να αφήσει την χώρα να συνεχίσει τις τωρινές της μεθόδους. Αντιστοίχως, το Ισραήλ μπορεί να χάσει τα οφέλη που απολαμβάνει στο πλαίσιο της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ- Ισραήλ που είναι σε ισχύ από το 2000. Εναλλακτικά, η ΕΕ μπορεί να καταστήσει αυτή την συμφωνία και άλλα οφέλη, να εξαρτώνται από το εάν το Ισραήλ θα αντιστρέψει τις πολιτικές του και εάν θα επαναδεσμευτεί στους κανόνες της ΕΕ.</div> <div> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank"><br /></a><a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η "απόσταση" της ΕΕ με το Ισραήλ

Η απόσταση έχει σημασία. Παρά την παγκοσμιοποίηση και τα εργαλεία επικοινωνίας του 21ου αιώνα, η νοητική και γεωγραφική απόσταση χωρίζει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι λόγοι άρνησης ρωσικής πτήσης Open Skies.Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6bj6GcWXPIE3qw79BmeMP21pQTx4qWXkDIuTPNcQH7o0A_T0ghEiSJyYSnlqA8MKtn2y-jm0HuA9qMBiZXMgD77NHB1mefoJm5omBx6T2oUkWTxTwvsRC1DSL4GmqEjovl8CzAkyPePk/s1600/h+toyrkia+etoimazete+gia+polemo+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="495" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6bj6GcWXPIE3qw79BmeMP21pQTx4qWXkDIuTPNcQH7o0A_T0ghEiSJyYSnlqA8MKtn2y-jm0HuA9qMBiZXMgD77NHB1mefoJm5omBx6T2oUkWTxTwvsRC1DSL4GmqEjovl8CzAkyPePk/s640/h+toyrkia+etoimazete+gia+polemo+stin+syria.jpg" width="640" /></a></div> <br />του<b> Γιεβγένι Κρούτικωφ</b><br /><br />Η πραγματική αιτία για την οποία η Τουρκία προχώρησε σε παραβίαση της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί» και απαγόρευσε τις πτήσεις επιθεώρησης από την ρωσική αεροπορία, είναι προφανής σε όλους: οι Τούρκοι κάτι κρύβουν. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτό είναι η προετοιμασία της για την έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων στις παραμεθόριες περιοχές της Συρίας. Καθώς ο συριακός στρατός έχει ουσιαστικά ακυρώσει όλο το σχεδιασμό της Άγκυρας, ο Ερντογάν φαίνεται ότι αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα. <br /><br />«Η άρνηση της Τουρκίας να πετάξουν οι Ρώσοι παρατηρητές συνιστά μια προσπάθεια απόκρυψης της παράνομης στρατιωτικής δραστηριότητάς της στα σύνορα με τη Συρία», δήλωσε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος του<b> <a href="http://www.vz.ru/politics/2016/2/4/792365.html" target="_blank">Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας</a></b> υποστράτηγος<b> Ίγκορ Κονασένκωφ</b>. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον ίδιο, το υπουργείο άμυνας δεν πρόκειται να αφήσει χωρίς τη δέουσα προσοχή και την προβλεπόμενη αντίδραση την παραβίαση των όρων της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί». Όταν μάλιστα, η Ρωσία εγκαίρως, στους προβλεπόμενους χρόνους σύμφωνα με τη Συνθήκη, είχε λάβει την άδεια για πτήσεις από την 1η μέχρι την 5η Φεβρουαρίου. Και τη Τετάρτη 3.2.16, ομάδα Ρώσων παρατηρητών βρέθηκε στο τουρκικό αεροδρόμιο του Εσκισεχίρ όπου παρέδωσε, όπως έπρεπε βάσει τη Συνθήκης, στους εκπροσώπους της Τουρκίας τη διαδρομή της αναγνωριστικής πτήσης. «Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του τουρκικού υπουργείου Αμύνης αρνήθηκαν την εκτέλεση της πτήσης στις περιοχές που γειτνιάζουν με τη Συρία, και επίσης υπεράνω των αεροδρομίων όπου που βρίσκονται οι αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Και μάλιστα χωρίς κάποιες σαφείς εξηγήσεις γι’ αυτό», συμπλήρωσε ο αντιστράτηγος. Υπενθύμισε μάλιστα ότι το <b>2015, στο πλαίσιο της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί», πραγματοποιήθηκαν πάνω από τη Ρωσία 32 πτήσεις από εκπροσώπους δυτικών χωρών,</b> σε διαδρομές που είχαν οριστεί από αυτές.<b> </b>Από αυτές <b>οι 4 εκτελέστηκαν από εκπροσώπους της Τουρκίας,</b> ενώ στις <b>2 από κοινού με αμερικανούς στρατιωτικούς.</b> Να σημειωθεί ότι μετά απ’ αυτές τις πτήσεις δεν υπήρξε κάποια παρατήρηση ή διαμαρτυρία για παράνομη στρατιωτική δραστηριότητα της Ρωσίας. Το πιθανότερο είναι η τουρκική πλευρά να συμφωνούσε στη διενέργεια της αναγνωριστικής πτήσης, εφόσον η Ρωσία δεν επέμενε στη επιθεώρηση των παραμεθόριων περιοχών και των δύο ειδικών αεροδρομίων του ΝΑΤΟ. Αλλά τότε θα ακυρωνόταν η θεμελιώδης αρχή της διαδικασίας της επιθεώρησης –η εμπιστοσύνη προς τη πλευρά που τη δεχόταν.<br /><br />Σε ό,τι αφορά στα αεροδρόμια του ΝΑΤΟ τα πράγματα είναι πιο απλά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μόνον μια βάση, το Ιντσιρλίκ, που το χρησιμοποιούν τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Αμερικανοί. Γενικά ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Τουρκία υφίσταται μια σύνθετη στρατιωτική συνεργασία. Ας θυμηθούμε την ιστορία με την εγκατάσταση πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές στο έδαφος της Τουρκίας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση της κρίσης της Καραϊβικής, αλλά και ότι μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, το Κογκρέσο των ΗΠΑ πάγωσε τη στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία με την Άγκυρα, παρά τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ. Μετά την άρση του εμπάργκο το 1978, οι ΗΠΑ στην πράξη έπαψαν να δραστηριοποιούνται στην άλλη αεροπορική βάση, αυτή της Σμύρνης (αν εξαιρέσουμε την παρουσία εκεί της 425ης Μοίρας), αλλά εκσυγχρόνισαν το Ιντσιρλίκ, που στρατηγικά στρεφόταν εναντίον της ΕΣΣΔ. Από την αρχή του πολέμου στο Ιράκ η βάση του Ιντσιρλίκ χρησιμοποιείτο για τη διενέργεια περιπολιών του εναέριου χώρου βορείως του 36ου παραλλήλου. Για το σκοπό αυτό αναπτύχθηκε εκεί η αμερικανική 39η πτέρυγα μάχης και έως 5 χιλιάδες επίγειο προσωπικό. Την ίδια ώρα, η Τουρκία άρχισε να χρησιμοποιεί τα Boeing KC, για τους δικούς της σκοπούς, βάσει, όπως φαίνεται, διμερούς συμφωνίας των δύο χωρών. Το καθεστώς λειτουργίας της Σμύρνης ως νατοϊκής βάσης, μετά την κυπριακή κρίση, αποκαταστάθηκε, και τώρα αποτελεί η έδρα συντονισμού των δραστηριοτήτων στο νοτιοανατολικό θέατρο πολέμου. Ωστόσο, όπως ήταν λογικό, η ρωσική πλευρά δεν ζήτησε να πετάξει πάνω από τη Σμύρνη, που είναι πολύ μακριά από την πολεμική ζώνη και τα 300, περίπου, τουρκικά αεροσκάφη που βρίσκονται εκεί επιχειρούν κυρίως εναντίον της Ελλάδος.<br /><br />Υπάρχει ακόμη μια βάση στο Ικόνιο, όπου έχουν αναπτυχθεί ένα σύστημα ραντάρ για παρακολουθήσεις σε μεγάλη ακτίνα δράσης. Συνολικά είναι τα τουρκικά αεροδρόμια που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από το ΝΑΤΟ σε ειρηνική περίοδο είναι 20 ενώ είναι περίπου 100 αυτά με δυνατότητα χρήσης σε καιρό πολέμου. Στις αεροπορικές βάσεις του Ερζερούμ, του Balikesir και του Ιντσιρλίκ βρίσκονται αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις στο έδαφος της Τουρκίας ο στρατός του ΝΑΤΟ διαθέτει μερικές εκατοντάδες πυρηνικές συσκευές ποικίλης ισχύος.<br /><br />Στα τέλη του 2014 η Τουρκία και οι ΗΠΑ συμφώνησαν για τη χρήση του Ιντσιρλίκ για<br />drones, στο πλαίσιο της υποστήριξης της επιχείρησης του δυτικού συνασπισμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Στη βάση επισήμως, μεταφέρθηκαν δύο drones «Reaper» (μετατροπή του «Predator»), αλλά πέρα από αυτό η υπόθεση δεν προχώρησε, καθώς η Άγκυρα για άγνωστους λόγους αρνήθηκε την μόνιμη εγκατάσταση στη βάση μεγάλου αριθμού drones. Προηγουμένως, στο Ιντσιρλίκ υπήρχαν ήδη 4 drones Predator τα οποία οι ΗΠΑ τα χρησιμοποιούσαν για συλλογή πληροφοριών από το Ιράκ και τη Συρία.<br /><br />Γενικά το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη βάση τα τελευταία χρόνια κυμαινόταν ανάλογα με το βαθμό δραστηριοποίησης που βρισκόταν η προετοιμασία των επιθετικών επιχειρήσεων στο Κουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών να κτυπηθεί το Ισλαμικό Κράτος στην Μοσούλη. Κατά τις περιόδους που η Ουάσιγκτον αρνιόταν να στηρίξει τους Κούρδους, έκανε χρήση των αεροσκαφών της από αεροπλανοφόρα στον Περσικό κόλπο. Αλλά όταν άρχιζε η συζήτηση για επίθεση στο ιρακινό Κουρδιστάν, εμφανιζόταν η ανάγκη για χρήση της βάσης που βρίσκεται εγγύτερα σε αυτό.<br /><br /><b>Από την πλευρά της η Τουρκία συστηματικά τορπίλιζε τις προσπάθειες των Αμερικανών να ενισχυθούν στο Ιντσιρλίκ, καθώς αυτό θα σήμαινε στενότερη συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους, που για την Άγκυρα είναι ο θανάσιμος εχθρός της.</b> Μπορούμε να υποθέσουμε ότι και στη συνέχεια η αμερικανική παρουσία στο Ιντσιρλίκ θα έχει συμβολικό χαρακτήρα, και η τουρκική αεροπορία θα συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τα αμερικανικά ιπτάμενα τάνκερ μη δίνοντας τίποτε σε αντάλλαγμα. Γι’ αυτό η άρνηση της Τουρκίας στην αναγνωριστική πτήση από τη ρωσική αεροπορία πάνω από το Ιντσιρλίκ μαρτυρεί όχι την «συμμαχική ανησυχία» για τις θέσεις των ΗΠΑ στην περιοχή αλλά το αντίθετο. Η τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί τη βάση του ΝΑΤΟ αποκλειστικά για τα δικά της συμφέροντα, ενώ με τη γνωστή ανατολίτικη πονηριά την εμφανίζει ότι λειτουργεί για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. <br /><br />Επίσης όχι μακριά από το Ντιγιαρμπακίρ (Τουρκικό Κουρδιστάν, Δυτική Αρμενία), σε μια έκταση πάνω από 46 τετραγωνικά χιλιόμετρα, βρίσκονται εγκατεστημένοι πολλά ραντάρ, σταθμοί έγκαιρης ειδοποίησης και δορυφορικές επικοινωνίες. Εκεί βρίσκεται το ισχυρότερο κέντρο παρακολούθησης του ΝΑΤΟ στη Τουρκία, που έχει ως αποστολή τον έλεγχο του εναέριου χώρου.<b> Από εκεί είναι δυνατή η παρακολούθηση όλης της λεκάνης της Μεσογείου και επίσης της κίνησης των πλοίων και των αεροσκαφών σε απόσταση αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων.</b> Εκεί λειτουργούν ισχυροί σταθμοί ραντάρ εξοπλισμένοι με συστήματα αυτόματης επεξεργασίας δεδομένων και ικανοί να λαμβάνουν πληροφορίες για εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων. <br /><br />Τέλος, στην περιοχή της Σινώπης, στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, βρίσκεται το κέντρο της ηλεκτρονικής κατασκοπείας του ΝΑΤΟ. Με την βοήθεια υπερσύγχρονων τεχνολογικά κεραιών αλλά και εξοπλισμού ανάλυσης στη Σινώπη γίνεται συστηματική παρακολούθηση όλων των ραδιοεπικοινωνιών που πραγματοποιούνται σε όλη την περιφέρεια. Αυτά είναι και τα ραντάρ που λαμβάνουν πρώτα τις πληροφορίες για τη δραστηριότητα των αεροπορικών δυνάμεων της Ρωσίας στη Συρία για τις εκτοξεύσεις των πυραύλων Κρουζ από την Κασπία και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Και αυτές οι θέσεις αποδεικνύεται ότι είναι κλειστές για τις ρωσικές επιθεωρήσεις, αν και τίποτε το τραγικό δεν προκύπτει από τη διενέργειά τους. Το ίδιο το καθεστώς της επιθεώρησης δεν προβλέπει έλεγχο των συχνοτήτων των ραντάρ ή της ισχύος τους. Τις περισσότερες φορές περιορίζεται σε μια οπτική καταγραφή των αντικειμένων της επιθεώρησης. Τι είναι αυτό λοιπόν που φοβίζει; <br /><br />Η παρακολούθηση ωστόσο της παραμεθόριας ζώνης με τη Συρία είναι άλλο ζήτημα. Εκεί και η απλή οπτική επιθεώρηση είναι αρκετή για να πείσει για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Βέβαια, πρέπει να επαναλάβουμε ότι η άρνηση της Τουρκίας στην πτήση ελέγχου φαίνεται τουλάχιστον αφελής, καθώς οι δορυφόροι που βρίσκονται σε τροχιά δεν πρόκειται να ζητήσουν την άδεια της Άγκυρας για να καταγράψουν τα όσα συμβαίνουν. Και τα στοιχεία δείχνουν ότι ο τουρκικός στρατός διαμορφώνει τα λεγόμενα ενδιάμεσα σημεία ανεφοδιασμού. Για να το πούμε με απλά λόγια, σύμφωνα με την παλιά θεωρία του ορεινού πολέμου και του πολέμου στη θάλασσα, το πλεονέκτημα τελικώς δεν το έχει αυτός που κατέλαβε το βουνό (ή το νησί) αλλά αυτός που πετυχαίνει να κινείται ταχύτατα μεταξύ των στρατηγικών σημείων. Για το λόγο αυτό και δημιουργούνται κινητά σημεία επιμελητείας, ώστε να αποτελέσουν ένα είδος υλικοτεχνικών βάσεων υποστήριξης για τα τμήματα που θα διενεργούν επιθέσεις. Και αυτός που δημιουργεί ένα τέτοιο σύστημα, είναι βέβαιο ότι ετοιμάζεται όχι για άμυνα αλλά για επίθεση. <br /><br />Μ’ άλλα λόγια, <b>υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο τουρκικός στρατός αν δεν είναι ήδη έτοιμος τότε σίγουρα ετοιμάζεται για επιθετικές επιχειρήσεις στις παραμεθόριες περιοχές της Συρίας.</b> Σ’ αυτό οφείλεται και η εκνευρισμένη στάση απέναντι στις ρωσικές πτήσεις επιθεώρησης. Τα δεδομένα που δίνουν οι δορυφόροι δεν συνηθίζεται να λαμβάνονται ως στοιχεία αδιαμφισβήτητα. Οι διεθνείς όμως πτήσεις επιθεώρησης συνιστούν επιχείρημα άλλης ισχύος. Οπότε για τη Τουρκία καλύτερα να μην υπήρχαν. Το ζήτημα μάλιστα δεν είναι που βρίσκονται οι ακριβείς θέσεις του τουρκικού πυροβολικού κοντά στα συριακά σύνορα – το να βρεθεί τρόπος αντιμετώπισής του είναι κάτι που μπορεί να γίνει, αν υπάρχει θέληση γι’ αυτό (και θέληση πρέπει να υπάρξει, λαμβάνοντας υπ όψιν τα περίεργα γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα). <br /><br /><b>Η ουσία είναι ότι για τη Τουρκία έφθασε η στιγμή της αλήθειας για το συριακό ζήτημα. Σύμφωνα με τον στρατηγικό σχεδιασμό,</b> τον οποίο η εφημερίδα «Vzgliad» περιέγραψε ήδη πριν από ένα μήνα, <b>τα συριακά στρατεύματα απελευθέρωσαν τους σιιτικούς και χριστιανικούς θύλακες στις επαρχίες Χομς και Χαλέπι, και ταυτόχρονα απέκλεισαν τις οδούς εφοδιασμού και επικοινωνίας των αντικαθεστωτικών με την επαρχία Ιντλίμπ και εν συνεχεία με τη Τουρκία.</b> Η ορμητική επίθεση στην επαρχία της Λαττάκειας επίσης αποκόπτει τους μαχητές από τα τουρκικά σύνορα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και γύρω από το Χαλέπι, στη λεγόμενη τουρκομανική ζώνη, η οποία έχει καταληφθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα κυβερνητικά στρατεύματα. Ως αποτέλεσμα η Άγκυρα χάνει τη δυνατότητα να επηρεάσει τις στρατιωτικές μονάδες και τους πολιτικούς σχηματισμούς των Κούρδων όχι μόνον στη Συρία, αλλά ακόμη και εντός του εδάφους της. Από την άλλη, οι τζιχαντιστές ήδη κάνουν λόγο για την μετάβασή τους σε «ανταρτοπόλεμο», που ουσιαστικά σημαίνει διεξαγωγή τρομοκρατικών επιθέσεων. Στην Άγκυρα εμφανίζεται ως απόλυτα λογική η πρόκληση μιας νέας σύγκρουσης, και αν είναι δυνατό σε αυτή να εμπλακούν η Ρωσία και το ΝΑΤΟ. Σε αυτή τη συγκυρία, η άρνησή της Τουρκίας στη ρωσική αεροπορική επιθεώρηση ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει. <span style="font-family: verdana, sans-serif; text-align: justify;">  </span><br /> <div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"> <span style="font-family: "verdana" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /> </span></div> <a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/" target="_blank">πηγή</a>

Οι λόγοι άρνησης ρωσικής πτήσης Open Skies.Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο

του Γιεβγένι Κρούτικωφ Η πραγματική αιτία για την οποία η Τουρκία προχώρησε σε παραβίαση της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί» και απαγόρευσε τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έκανε τη δοκιμή η Βόρεια Κορέα, άνω κάτω ο κόσμος…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD12E2cNwvU-W0ff1xRDZBIz2OqkyIWufRGvVbwwAtIGCRA0bWI54TyZ2DPvNw8sB6FrHKAni6Fp0y5PDN_bLegqn-3fi6bhLRG-T2MzDykR5Df31Y4lNPNfFbOJuX3rdNb-sY6JJ71b0/s1600/xersoniso+tis+koreas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD12E2cNwvU-W0ff1xRDZBIz2OqkyIWufRGvVbwwAtIGCRA0bWI54TyZ2DPvNw8sB6FrHKAni6Fp0y5PDN_bLegqn-3fi6bhLRG-T2MzDykR5Df31Y4lNPNfFbOJuX3rdNb-sY6JJ71b0/s640/xersoniso+tis+koreas.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong><i>Από τη στιγμή που διέρρευσε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες πιστεύουν ότι η δοκιμή του βορειοκορεατικού πυραύλου θα γινόταν τα ξημερώματα της Δευτέρας κατά τη διάρκεια του «σούπερμποουλ», φαίνεται πως ο ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ουν, αποφάσισε να τις… διαψεύσει!</i></strong><br /> <strong><i><br /></i></strong> Πριν από μερικές ώρες η Βόρεια Κορέα προχώρησε στην προαναγγελθείσα δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς, υπό την κάλυψη της υποτιθέμενης εκτόξευσης δορυφόρου στο διάστημα, με τη γνωστή γραφική παρουσιάστρια του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου (δεν υπάρχει και τίποτε άλλο…), να ανακοινώνει τα νέα στην τηλεόραση και τα στιγμιότυπα να δείχνουν Βορειοκορεάτες να παρακολουθούν την ανακοίνωση στο κέντρο της Πιονγκ Γιανγκ από γιγαντοοθόνη…<br /> <br /> <strong><i>Οι Βορειοκορεάτες ανακοινώνουν ότι έθεσαν με επιτυχία σε τροχιά έναν δορυφόρο τηλεπισκόπησης (Kwangmyongsong-4), όμως για την αξιολόγηση της δοκιμής και αν όντως τα κατάφεραν στο διαστημικό σκέλος της προσπάθειας, θα φανεί τις απόμενες ώρες και μέρες, όταν οι χώρες που διαθέτουν σχετικές δυνατότητες θα προχωρήσουν σε αξιολόγηση των στοιχείων που θα συλλεχθούν.</i></strong><br /> <strong><br /></strong> Η Εθνική Διοίκηση Διαστημικής Ανάπτυξης της Βόρειας Κορέας (North Korean National Aerospace Development Administration) ανακοίνωσε ότι δέκα λεπτά μετά την εκτόξευση ο δορυφόρος τηλεπισκόπησης Kwangmyongsong-4 είχε μπει σε τροχιά, ενώ ο ηγέτης ανακοίνωσε ότι η χώρα θα προχωρήσει σε περισσότερες εκτοξεύσεις στο μέλλον.<br /> <br /> <strong><i>Πιο ηχηρές ήταν οι καταδίκες από τις έμμεσα εμπλεκόμενες χώρες, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και τις ΗΠΑ που εμπλέκεται και με στρατεύματα στην εγγύηση της ασφάλειας των χωρών αυτών. Η Κίνα προσπαθεί να εμφανιστεί ως η φωνή της λογικής, καλώντας όλους τους εμπλεκόμενους να απόσχουν από κινήσεις που θα κλιμάκωναν την ένταση.</i></strong><br /> <strong><br /></strong> Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα συνεδριάσει εκτάκτως για να εξετάσει την δοκιμή και να τοποθετηθεί επ’ αυτής… Το θέμα απασχόλησε και το debate των Ρεπουμπλικάνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Ντόναλντ Τραμπ να δηλώνει ότι θα μιλήσει με τους Κινέζους που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο και τον Τζεμπ Μπους να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και του προληπτικού πλήγματος…<br /> <strong><i>Πρόκειται για δορυφόρο-απάτη υποστηρίζουν οι μυστικές υπηρεσίες της Νοτίου Κορέας, καθώς το βάρος του εκτμήθηκε σε 200 κιλά, το οποίο είναι διπλάσιο από αυτό της δοκιμής του 2012 (έλεγαν ότι ήταν επιτυχής αλλά επρόκειτο για μεγάλη αποτυχία). Ωστόσο, το σύνηθες βάρος των δορυφόρων κυμαίνεται από 800 κιλά μέχρι 1,5 τόνους…</i></strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/11/THAAD.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-89664" height="246" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/11/THAAD-300x246.jpg" title="THAAD" width="300" /></a><br /> Το ανησυχητικό είναι ο ισχυρισμός ότι η Βόρεια Κορέα διαθέτει πλέον την τεχνολογία για την ανάπτυξη διηπειρωτικών πυραύλων, ενώ φέρεται να προετοιμάζει και Πέμπτη πυρηνική δοκιμή, όπως αναφέρει το βρετανικό BBC στο θέμα που δημοσιεύει, επικαλούμενο πληροφορίες του νοτιοκορεατικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Yonhap.<br /> <br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: left;"> <i><b>Η Νότια Κορέα ανακοίνωσε ότι ξεκινά συζητήσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανάπτυξη στη χώρα συστήματος αντιβαλλιστικής άμυνας εννοώντας το σύστημα THAAD, το οποίο είχε στο παρελθόν απορρίψει για να αντιμετωπίσει τη βαλλιστική απειλή από τον βορρά. </b></i><br /> <i><b>Το σύστημα που θεωρείται εκ των κορυφαίων στον κόσμο, αρχικά ερμηνευόταν ως «Theater High Altitude Area Defense», για να αλλάξει στην πορεία και να μετατραπεί σε Terminal High Altitude Area Defense (THAAD).</b></i><br /> <i><b><br /></b></i></div> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Έκανε τη δοκιμή η Βόρεια Κορέα, άνω κάτω ο κόσμος…

Από τη στιγμή που διέρρευσε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες πιστεύουν ότι η δοκιμή του βορειοκορεατικού πυραύλου θα γινόταν τα ξημερώματα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άγριος εμφύλιος μεταξύ των εξτρεμιστών της μειονότητας στη Θράκη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO0ZeD4RUpyZXZAuZymZXZx0Vwx_s8b1TUw4SaSqwmOA4n6VyOwxPCPTqjIGidpkAPyPbK6X_YUdayRAOidFM6rvQA4Br4hSa0B_3tjHnnms2VujORE74KP1ZjsjLlp9wcJ9IxRfQYqf8/s1600/minares_xanthi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="399" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO0ZeD4RUpyZXZAuZymZXZx0Vwx_s8b1TUw4SaSqwmOA4n6VyOwxPCPTqjIGidpkAPyPbK6X_YUdayRAOidFM6rvQA4Br4hSa0B_3tjHnnms2VujORE74KP1ZjsjLlp9wcJ9IxRfQYqf8/s640/minares_xanthi.jpg" width="640" /></a></div> <span style="font-size: large;"><br /></span> <span style="font-size: large;">Στα «μαχαίρια» οι ομάδες Akinci και Sener</span><br /> <span style="font-size: large;"><br /></span> <strong>Απίθανα περιστατικά που περιλαμβάνουν μέχρι και απαγωγές – Αμήχανη η Άγκυρα παρακολουθεί τις εξελίξεις και προσπαθεί να διευθετήσει τις «εσωτερικές» διαφορές με προβοκατόρικες ενέργειες – Στημένη οργάνωση «Οι Φρουροί της Θράκης»</strong><br /> Ένας άγριος εμφύλιος μεταξύ των εξτρεμιστικών στοιχείων της μειονότητας στη Θράκη έχει ξεσπάσει εδώ και περίπου έξι μήνες λόγω της φημολογούμενης μετάθεσης του Γενικού Προξένου Κομοτηνής Ali Riza Akinci στη Βουλγαρία.<br /> Τα πνεύματα στους κόλπους των στελεχών της μειονότητας είναι τόσο οξυμένα που κορυφαίος παράγοντας ο οποίος διατηρεί άμεσες σχέσεις με το Προξενείο Κομοτηνής δεν δίστασε να προσεγγίσει ακόμη και τη ΦΩΝΗ  προκειμένου να ξεσκεπάσει τη δράση των τέως συνοδοιπόρων και ομοϊδεατών του. Μιας εφημερίδας, η οποία από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας της έχει αποκαλύψει πολλάκις τη δράση των εξτρεμιστών της μειονότητας και η οποία είναι ίσως η μοναδική εφημερίδα της Ροδόπης, της οποίας δεν είναι συνδρομητής το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής. Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει κανείς πόσο μεγάλο είναι πλέον το μίσος μεταξύ των δύο πλευρών.<br /> <div class="wp-caption alignnone" id="attachment_63613" style="width: 410px;"> <img alt="Ο νυν Πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή, Αλί Ριζά Ακιντζί" class="wp-image-63613 size-full" height="336" src="http://fonirodopis.gr/press/wp-content/uploads/2016/02/%CE%91%CE%9B%CE%99-%CE%A1%CE%99%CE%96%CE%91-%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%9D%CE%A4%CE%96%CE%99.jpg" width="400" /><br /> <div class="wp-caption-text"> <i>Ο νυν Πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή, Αλί Ριζά Ακιντζί</i><br /> <br /></div> </div> <strong>Στα «μαχαίρια» οι ομάδες Akinci και Sener</strong><br /> Οι σκληροπυρηνικοί της μειονότητας αυτή τη στιγμή είναι κυριολεκτικά χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, ένα του νυν Προξένου Ali Riza Akinci και ένα του πρώην Προξένου Ilhan Sener στο οποίο ανήκει γνωστός μειονοτικός δημοσιογράφος και άτομα του περιβάλλοντος του. Μάλιστα για τον δημοσιογράφο που φημολογείται ότι είναι το «μακρύ χέρι» του Sener στη Θράκη ο κορυφαίος παράγοντας της μειονότητας μας αποκάλυψε ότι διαχειρίζεται λογαριασμό με ψευδώνυμο στο facebook, μέσω του οποίου αναρτά συνεχώς αρνητικές δημοσιεύσεις και κατηγορίες κατά του νυν Προξένου Akinci.<br /> <br /> <div class="wp-caption alignnone" id="attachment_63614" style="width: 510px;"> <img alt="Ο πρώην Πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή, Ιλχάν Σενέρ" class="size-full wp-image-63614" height="335" sizes="(max-width: 500px) 100vw, 500px" src="http://fonirodopis.gr/press/wp-content/uploads/2016/02/%CE%99%CE%9B%CE%A7%CE%91%CE%9D-%CE%A3%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%A1.jpg" srcset="http://fonirodopis.gr/press/wp-content/uploads/2016/02/ΙΛΧΑΝ-ΣΕΝΕΡ-400x268.jpg 400w, http://fonirodopis.gr/press/wp-content/uploads/2016/02/ΙΛΧΑΝ-ΣΕΝΕΡ.jpg 500w" width="500" /><br /> <div class="wp-caption-text"> <i>Ο πρώην Πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή, Ιλχάν Σενέρ</i><br /> <br /></div> </div> Στο στρατόπεδο δε του τελευταίου ανήκουν κορυφαίοι παράγοντες της μειονότητας μεταξύ των οποίων ο ψευδομουφτής Ξάνθης, Αχμέτ Μετέ, αλλά και οι Χουσεϊν Ζεϊμπέκ και Αχμέτ Χατζηοσμάν. Μάλιστα οι τελευταίοι, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, με εσπευσμένο ταξίδι που πραγματοποίησαν στην Άγκυρα όπου είχαν επαφές με κυβερνητικά στελέχη της Τουρκίας κατόρθωσαν να επιτύχουν την παραμονή του Akinci στη Θράκη.<br /> <br /> <strong>Η υποτιθέμενη απαγωγή και η προβοκατόρικη ενέργεια</strong><br /> Όλως τυχαίως, μετά την αναβολή μετάθεσης Akinci και παραμονή της μειονοτικής επετείου της «29ης Ιανουαρίου», στενός συνεργάτης του Μετέ καταγγέλλει υποτιθέμενη απαγωγή, κατά την οποία χρησιμοποιείται η οργάνωση «Οι Φρουροί της Θράκης», ενώ αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι το περίεργο αυτό περιστατικό επιχειρήθηκε να αποσιωπηθεί στους κύκλους της μειονότητας.<br /> <br /> Συγκεκριμένα, την περασμένη εβδομάδα, ο Χουσεΐν Τζιχάν επισκέφθηκε τον Αχμέτ Μετέ, με τον οποίο διατηρεί συγγενική και φιλική σχέση, εκτελώντας συχνά και καθήκοντα οδηγού του. Κατά την αποχώρησή του τις βραδινές ώρες από την οικία του Μετέ στην Ξάνθη, ισχυρίστηκε ότι υπέστη ολιγόωρη απαγωγή από άγνωστους δράστες, οι οποίοι τον άρπαξαν και τον έβαλαν μέσα σε ένα όχημα όπου τον απείλησαν, τον εξύβρισαν και στη συνέχεια τον άφησαν ελεύθερο.<br /> Ο παθών κατήγγειλε το περιστατικό στις Αρχές, ισχυριζόμενος ότι οι δράστες τον τρομοκράτησαν δηλώνοντας ότι ήταν μέλη της οργάνωσης «Οι Φρουροί της Θράκης» που είχε αναλάβει την ευθύνη για την <span style="text-decoration: underline;"><strong>επίθεση στα νέα γραφεία του κόμματος ΚΙΕΦ στην Κομοτηνή</strong></span>.<br /> <br /> Είναι σαφές πλέον ότι η Άγκυρα, κατά την προσφιλή της τακτική, προσπαθεί να διευθετήσει τις «εσωτερικές» διαφορές που υφίστανται μεταξύ των στελεχών της μειονότητας <span style="text-decoration: underline;"><strong>με προβοκατόρικες ενέργειες και εφευρίσκοντας μία οργάνωση εθνικιστικής γραμμής</strong></span> («Οι Φρουροί της Θράκης»)  χρησιμοποιώντας την «όπως την βολεύει».<br /> <b>ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛ. ΓΛΕΡΙΔΗΣ</b><br /> <br /> <a href="http://fonirodopis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Άγριος εμφύλιος μεταξύ των εξτρεμιστών της μειονότητας στη Θράκη

Στα «μαχαίρια» οι ομάδες Akinci και Sener Απίθανα περιστατικά που περιλαμβάνουν μέχρι και απαγωγές – Αμήχανη η Άγκυρα παρακολουθεί τις ...

Διαβάστε την συνέχεια