Nέα «ναυμαχία», γεωπολιτικής επιρροής

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/03/DOC-20210326-10185979-1-768x480.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Διακόσια χρόνια από την Επανάσταση, η Ελλάδα γίνεται ξανά πεδίο ανταγωνισμού για την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων.</span></h3><b>Βασίλης Νέδος</b><br />Η Επανάσταση του 1821, καρπός του αγώνα των εξεγερμένων Ελλήνων ενάντια στον οθωμανικό ζυγό, επηρεάστηκε καθοριστικά από την παρέμβαση αλλά και τον ανταγωνισμό των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής εκείνης. Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η τσαρική Ρωσία επηρέασαν καθοριστικά την τύχη του έθνους στην επαναστατική περίοδο, πρακτικά υπέγραψαν τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της νεότερης Ελλάδας και στη συνέχεια ανταγωνίστηκαν για την επιρροή σε αυτό. Σήμερα, τις ημέρες αυτής της 200ής επετείου από την Επανάσταση, παρότι οι ισορροπίες έχουν εμφανώς αλλάξει, η Ελλάδα γίνεται ξανά πεδίο ανταγωνισμού για την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων της σημερινής εποχής, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Από τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827 μέχρι τον ανταγωνισμό των νέων μεγάλων δυνάμεων σήμερα, έχουν προστεθεί μόνο κάποιοι πρωταγωνιστές. Η θέληση για επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο και στις περιοχές που την πλαισιώνουν, από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, παραμένει η ίδια.<br /><br />Η 25η Μαρτίου ανέδειξε τη διάσταση της μάχης για την επιρροή στο πεδίο της ήπιας ισχύος (soft power). Οι Γάλλοι, με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν στο επίκεντρο, έκαναν μια τεράστια προσπάθεια ανάδειξης της παρουσίας στην περιοχή. Ο κ. Μακρόν παραχώρησε συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση, ενώ το επιμύθιο ότι «η δική σας ελευθερία είναι και δική μας» στο μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, έδειξε ότι, αν μη τι άλλο, οι Γάλλοι πήραν πολύ σοβαρά την υπόθεση της προετοιμασίας της προεδρικής παρουσίας. Αν και ο κ. Μακρόν δεν κατόρθωσε να παραστεί στην Αθήνα, η αναπλήρωσή του από την υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων Φλοράνς Παρλί, ενός προσώπου που είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο στην Ελλάδα λόγω της υπόθεσης προμήθειας των 18 Ραφάλ της γαλλικής αεροπορίας, είναι μία ακόμα ένδειξη για την έμφαση που έδωσε το Παρίσι στους εορτασμούς των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση.<br /><br />Εξίσου σημαντική ήταν και η προσπάθεια των Αμερικανών, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν εκπροσωπήθηκαν σε υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, το μήνυμα του προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ήταν μια ξεκάθαρη υπενθύμιση της στρατηγικής σχέσης με την Ελλάδα και, πολύ περισσότερο, η συνομιλία που ακολούθησε με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Η πρόσκληση του κ. Μπάιντεν στον πρωθυπουργό να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει ακόμα συνομιλήσει με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είναι άλλη μια ένδειξη της ατμόσφαιρας που επικρατεί στην Ουάσιγκτον. Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου για την επικοινωνία Μπάιντεν – Μητσοτάκη ήταν εξαιρετικά θετική για την Αθήνα, καθώς έκανε αναφορά για «περαιτέρω εμβάθυνση» των υφιστάμενων δεσμών, την αυξανόμενη αμυντική συνεργασία, καθώς και τον συντονισμό, μεταξύ άλλων για τον «συντονισμό» σε θέματα όπως η Κίνα και η Ρωσία. Η συνομιλία Μπάιντεν – Μητσοτάκη ήταν κάτι παραπάνω από θερμή και δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι καταγράφηκε λίγο μετά την ολοκλήρωση των συζητήσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Τουρκία, όπου, παρά τις αντιδράσεις πολλών μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, οι διατυπώσεις δεν ήταν αυτές που περίμενε η Αγκυρα. Σημειώνεται ότι ο κ. Μπάιντεν αναφέρθηκε ονομαστικά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε τρεις χώρες, την Κίνα, τη Ρωσία και την Τουρκία.<br /><br />Εντυπωσιακά προωθημένη, για τα δεδομένα των στρατηγικών σχέσεων των τελευταίων ετών, είναι και η απόφαση της Βρετανίας να εκπροσωπηθεί από τον διάδοχο του θρόνου, πρίγκιπα της Ουαλλίας Κάρολο, και τη σύζυγό του δούκισσα της Κορνουάλης Καμίλα. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει την πρόθεση του Λονδίνου να εκμεταλλευτεί ό,τι απομένει από την παλαιά αγγλική παράδοση στην Ελλάδα. Επίσης, η παρουσία του Ρώσου πρωθυπουργού Μιχαήλ Μισούστιν υπενθύμισε το σταθερό ενδιαφέρον της Μόσχας για την Ελλάδα, παρά τις υφιστάμενες διαφορές. Μάλιστα, ο κ. Μισούστιν επιστρέφοντας στη Ρωσία, έκανε και μια στάση για ιδιωτική επίσκεψη στο Αγιον Ορος, υπόμνηση των πνευματικών δεσμών που η Μόσχα θεωρεί ως το πιο ισχυρό όπλο επιρροής της στην Ελλάδα. Η Ρωσία θέλει στενότερες σχέσεις με την Ελλάδα και το προσπαθεί με πολλούς τρόπους.<br /><br />Παράδοξη, αλλά αναμενόμενη η μάλλον περιορισμένη γερμανική παρουσία, η οποία αρκέστηκε σε ένα μήνυμα του προέδρου της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ προς την ομόλογό του Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αναδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τη στρατηγική αμηχανία του Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα καθώς πλην του κ. Στάινμαγερ δεν υπήρξε μήνυμα από κάποιον κυβερνητικό αξιωματούχο. Η γερμανική «αφωνία» οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στο γεγονός ότι στο Βερολίνο βιώνουν την περίοδο «lame duck» της απερχόμενης καγκελαρίου, ως εκ τούτου προέχει η εσωστρέφεια. Η γερμανική απουσία έγινε ακόμα πιο εμφανής από το γεγονός ότι ένθερμο και εκτενές μήνυμα έστειλε ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε.<br /><br />Ωστόσο, η επέτειος των διακοσίων ετών φέρνει και νέους παίκτες στο προσκήνιο. Αυτό το Σαββατοκύριακο βρίσκεται στην Αθήνα για υψηλές επαφές ο υπουργός Αμυνας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Γουέι Φένγκε. Η στάση του Κινέζου στρατηγού στην Αθήνα είναι μέρος περιοδείας του στα Βαλκάνια και αποτελεί μια έμμεση αλλά εύγλωττη δήλωση του Πεκίνου ότι θα διατηρήσει το ενδιαφέρον και τα συμφέροντα της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή. Το ενδιαφέρον των Δυτικών αποτυπώθηκε σε αέρα και θάλασσα με τον ίδιο εύγλωττο τρόπο. Την ημέρα της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, πάνω από τον αττικό ουρανό πέταξαν όχι μόνο μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και τέσσερα γαλλικά Ραφάλ, τέσσερα F-16 και ένα ιπτάμενο τάνκερ KC-135 της αμερικανικής αεροπορίας αλλά και το βασιλικό «Voyager» της βρετανικής βασιλικής αεροπορίας. Την ίδια στιγμή, στον Πειραιά έμεναν δύο φρεγάτες, η ρωσική «Ναύαρχος Κασατόνοβ» και η γαλλική «Λαγκεντόκ». Τις προηγούμενες ημέρες το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Dwight D. Eisenhower» παρέμενε δεμένο στη ναυτική βάση της Σούδας, όπου και το επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός.<br /><br />Προσφορές<br /><br />Η 25η Μαρτίου έγινε, λοιπόν, αφορμή για μια νέα «ναυμαχία», γεωπολιτικής επιρροής αυτή τη φορά. Σε ειδικότερο επίπεδο η «ναυμαχία» αυτή αφορά το πρόγραμμα τεσσάρων νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) και την αναβάθμιση υφιστάμενων ΜΕΚΟ. Αν και το πρόγραμμα ύψους 5 δισ. ευρώ αφορά τη ναυπήγηση τεσσάρων νέων φρεγατών, άπαντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι όποιος επιλεγεί, θα έχει σημαντικό ρόλο και για τις επόμενες κύριες μονάδες επιφανείας του Π.Ν., δεδομένου ότι η παρούσα κατάσταση του ελληνικού στόλου χωράει σχεδιασμούς τριακονταετίας.<br /><br />Οι Γάλλοι προτείνουν τη φρεγάτα FDI (Belharra) και σε αυτό το πλαίσιο παραχωρούν ως ενδιάμεση λύση μια φρεγάτα κλάσης Cassard με την ονομασία «Jean Bart» και το αντιτορπιλικό κλάσης Georges Leygues με την ονομασία «Latouche-Tréville». Υπενθυμίζεται ότι η αποτυχία συμφωνίας ανάμεσα στην Αθήνα και στο Παρίσι για την αγορά δύο φρεγατών FDI αξίας 3,4 δισ. ευρώ οδήγησε το περασμένο καλοκαίρι στη λύση των 18 Ραφάλ. Αυτή τη φορά, πάντως, οι Γάλλοι έχουν προσαρμόσει την προσφορά τους, καθώς σε περίπου 4,1 δισ. ευρώ χωρούν τέσσερις φρεγάτες FDI. Οι Αμερικανοί κατέρχονται με την προσφορά τεσσάρων MMSC, ενός σχεδίου που έχει συγκεντρώσει αρκετή κριτική, παρότι η Lockheed Martin επισημαίνει ότι πλέον οι «παιδικές ασθένειες» του σκαριού έχουν ξεπεραστεί. Το ισχυρό χαρτί της αμερικανικής πρότασης αφορά την εμπλοκή των τοπικών ναυπηγείων, αλλά και τη δυνατότητα ένταξης της Ελλάδας στο πρόγραμμα συμπαραγωγής των νέων πλοίων του αμερικανικού ναυτικού «Constellation».<br />Οι υπόλοιπες φρεγάτες<br /><br />Από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» του 1821, η Βρετανία έχει μπει στον αγώνα με μια πολύ ανταγωνιστική πρόταση, τη νέα φρεγάτα που έχει επιλεγεί και ως Type 31 του βασιλικού ναυτικού, την Arrowhead 140 της Babcock. Η πρόταση της Babcock έχει εξαιρετικά χαμηλό κόστος ναυπήγησης και δίνει τη δυνατότητα προσθήκης ακόμα και αντιβαλλιστικών συστημάτων. Οι Ολλανδοί της Damen προτείνουν στην Αθήνα τη SIGMA 115, ένα σχέδιο το οποίο, επίσης, προκαλεί το ενδιαφέρον των στελεχών του Π.Ν., καθώς περιλαμβάνει και ενδιάμεση λύση τις φρεγάτες τύπου «Μ», που θεωρούνται από πολλούς ιδανικός διάδοχος των, επίσης, ολλανδικών «S» του Π.Ν. Με μια διπλή πρόταση για την παραχώρηση φρεγατών τύπου A200 ή Α300 κατέρχονται οι Γερμανοί, ενώ οι Ισπανοί συμμετέχουν στην κούρσα με την ισπανική F-110. Το ιταλικό ενδιαφέρον για ναυπήγηση τεσσάρων φρεγατών τύπου FREMM (Bergamini) μένει να γίνει πιο συγκεκριμένο, αν και δεν αποκλείεται τελικά η Ρώμη να μείνει εκτός κούρσας.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Nέα «ναυμαχία», γεωπολιτικής επιρροής

Διακόσια χρόνια από την Επανάσταση, η Ελλάδα γίνεται ξανά πεδίο ανταγωνισμού για την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων. Βασίλης Νέδος Η Επανάστασ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετρώντας αντίστροφα για την επόμενη κρίση με την Τουρκία

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=ELLADATOURKIA.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Η «ανάπαυλα» των τελευταίων τριών μηνών στο μέτωπο της Ανατολικής Μεσογείου και η μετάθεση των αποφάσεων της Ε.Ε για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων για τον Ιούνιο, κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί κάποιου είδους κατευνασμός της τουρκικής επιθετικότητας. Απλώς και η Τουρκία έχει ανάγκη διαλειμμάτων στην άσκηση επί του πεδίου της επεκτατικής πολιτικής της, θεωρώντας ότι έτσι καθησυχάζονται οι ανησυχίες των «εχθρικών» δυνάμεων, διευκολύνονται οι υποστηρικτές της στην διεθνή σκηνή και τελικώς εξυπηρετούνται καλύτερα οι στρατηγικές επιδιώξεις της.<br /><br />Ο προσωρινός χαρακτήρας της «ανακωχής» δεν πρέπει να δημιουργήσει εφησυχασμό στην Αθήνα καθώς όταν λήξει αυτή η περίοδος, η Ελλάδα θα κληθεί υπό δύσκολες και πάλι συνθήκες να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα.<br /><br />Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας δεν αναστέλλεται, ούτε εγκαταλείπεται επειδή η Άγκυρα αποφάσισε, με την ίδια ευκολία με την οποία έστειλε το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και το Barbaros και το Yavuz στην κυπριακή ΑΟΖ, να τα αποσύρει, αφού πάντως θεωρητικά είχαν ολοκληρώσει την αποστολή τους.<br /><br />Διότι η αποκλιμάκωση στην οποία όλοι αναφέρονται δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια κίνηση τακτικής εκ μέρους της Τουρκίας καθώς ήταν η ίδια που προκάλεσε την κλιμάκωση και απέσυρε τα πλοία της όχι επειδή υπέκυψε στις διεθνείς αντιδράσεις και στις απειλές της Ε.Ε, αλλά επειδή ολοκληρώθηκε η αποστολή τους και επειδή η Τουρκία θεώρησε ότι πλέον η εντολή αποχώρησης των πλοίων θα καταγραφεί ως κίνηση η οποία πρέπει να... ανταμειφθεί. Είναι το γνωστό ανατολίτικο παζάρι το οποίο για έναν και πλέον αιώνα, κάνει με ιδιαίτερη επιτυχία η Τουρκία άλλοτε εκβιάζοντας, άλλοτε εμπαίζοντας και άλλοτε απειλώντας τον διεθνή παράγοντα.<br /><br />Και στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., είδαμε πλέον να μην τίθεται ως όρος για την συνέχιση των σχέσεων με την Τουρκία το γενικότερο πλαίσιο της συμμόρφωσης με το διεθνές δίκαιο και την διεθνή νομιμότητα, κατι που θα σήμαινε την αποκήρυξη του casus belli και εγκατάλειψης της αμφισβήτησης της ελληνικής -ευρωπαϊκής κυριαρχίας επί νησίδων και βραχονησίδων, ούτε η διακοπή της παράνομης κατοχής εδάφους ενός κράτους μέλους.<br /><br />Αλλά γίνεται αναφορά σε «προκλητικές κινήσεις και μονομερείς κινήσεις που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο». Αυτή η αναφορά είναι γενική καθώς όταν υπάρξει κάποια κίνηση εκ μέρους της Τουρκίας θα πρέπει να συμφωνηθεί μεταξύ των 27 κρατών μελών ότι πράγματι πρόκειται περί προκλητικής και μονομερούς ενέργειας που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο. Και σε αυτή την συζήτηση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βρεθούν πολλοί εταίροι που θα επινοήσουν πολλά επιχειρήματα προκειμένου να μην υπάρξει απόφαση.<br /><br />Οι «προκλήσεις και οι μονομερείς ενέργειες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο», είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία...<br /><br />Η εγκατάλειψη της αναθεωρητικής πολιτικής, αυτής που οδηγεί στις προκλήσεις, πρέπει να είναι η επιδίωξη της ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία.<br /><br />Για όσο διάστημα δεν υπάρχει τέτοια προσέγγιση θα πρέπει και η Αθήνα και η Λευκωσία να αντιληφθούν την προσωρινότητα αυτής της κατάστασης της «μη έντασης».<br /><br />Το αμέσως επόμενο διάστημα συγκεκριμένα και προγραμματισμένα γεγονότα θα είναι καθοριστικά για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Στις 14 Απριλίου έχει προγραμματισθεί η επίσκεψη του Ν. Δένδια στην Άγκυρα για την συνάντηση του με τον Μ. Τσαβούσογλου, θα πρόκειται για την πρώτη ουσιαστικά συνάντηση των δυο Υπουργών εξωτερικών μετά από 16 μήνες διαρκούς έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Θα διαπιστωθεί στην συνάντηση αυτή εάν υπάρχει διάθεση από τουρκικής πλευράς να δώσει μονιμότερο χαρακτήρα σε αυτή την αποκλιμάκωση και κυρίως στην μη επανάληψη εντάσεων. Και συγχρόνως θα καταστεί δυνατή μια ανασκόπηση των λίγων ομολογουμένως βημάτων που έχουν γίνει στις διερευνητικές με τον τρίτο γύρο πιθανότατα να έχει προηγηθεί της συνάντησης. Θα διερευνηθούν επίσης οι δυνατότητες μιας συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν η οποία πάντως δεν φαίνεται πιθανή στο άμεσο μέλλον.<br /><br />Σχεδόν δύο εβδομάδες αργότερα στις 27 Απριλίου ένα ακόμη crash test για τις σχέσεις με την Τουρκία θα είναι στην Γενεύη, στην Άτυπη Πενταμερή για το Κυπριακό. Το περιβάλλον εντός του οποίου θα συγκληθεί η Πενταμερής είναι δεδομένο. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για λύση του Κυπριακού αλλά για να χρησιμοποιεί το Κυπριακό για την διευκόλυνση των στρατηγικών επιδιώξεων της.<br /><br />Η προβολή της θέσης για λύση των δυο κρατών είναι το πρόσχημα προκειμένου να προωθηθεί η ανατροπή του μέχρι τώρα πλαισίου λύσης του Κυπριακού με την μετατροπή της «πολιτικής ισότητας» σε «κυριαρχική ισότητα» που οδηγεί έτσι σε χαλαρό συνομοσπονδιακό μοντέλο, το οποίο θα εξασφαλίσει στην Τουρκία μέσω των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων, τον έλεγχο όχι μόνο στο τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο αλλά και στο κατ΄ όνομα «ομοσπονδιακό».<br /><br />Ο κ. Ερντογάν δεν έχει την πολυτέλεια πλέον να αλλάξει πορεία, καθώς η πολιτική (και φυσική) επιβίωση του στηρίζεται ακριβώς στην διατήρηση αυτής της ακραίας εθνικιστικής και επεκτατικής πολιτικής, για την οποία η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα μεγάλα εμπόδια.<br /><br />Διότι ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Ερντογάν θέλει να εορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Τουρκικού Κράτους, με την επανίδρυση μιας ουσιαστικά Ερντογανικής Τουρκίας δεν συμβαδίζει με τις ειλικρινείς και ισότιμες σχέσεις με τους γείτονες, ούτε με αποδοχή του πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου που θεωρεί ότι εγκλωβίζει την Τουρκία γεωγραφικά και έτσι ακυρώνει τον ρόλο της ως Περιφερειακής δύναμης. Μιας Τουρκίας που είναι όπως είπε ο ίδιος ο κ. Ερντογάν στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων και γι αυτό κοιτάζει όχι μόνο προς την Δύση αλλά και προς την Ανατολή»…<div><br /></div><div><a href="s://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μετρώντας αντίστροφα για την επόμενη κρίση με την Τουρκία

Νίκος Μελέτης Η «ανάπαυλα» των τελευταίων τριών μηνών στο μέτωπο της Ανατολικής Μεσογείου και η μετάθεση των αποφάσεων της Ε.Ε για το μέλλον...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Κούρδοι, ο αγώνας τους και πως μπορεί να επηρεάσει τα ελληνοτουρκικά

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/03/kourdoi.jpg"><img height="382" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/03/kourdoi-696x415.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κούρδων. Πως θα διαμορφώσει τις ισορροπίες στην Εγγύς Ανατολή και πως θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μια επιτυχής έκβασή του.</span></h3><b>Γράφει ο Κωνσταντίνος Γιανναδάκης</b><br />Μέλος του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ<br />Με αφορμή τον εορτασμό των 200 ετών από την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό ας κάνουμε μερικές συγκρίσεις με τον σημερινό αγώνα των Κούρδων. Το 1821 οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Πρωσία και Αυστρία καταδίκασαν την ελληνική εξέγερση. Όμως οι σφαγές του ελληνικού πληθυσμού από τους Οθωμανούς και το φιλελληνικό κίνημα που είχε αρχίσει να δημιουργείται στην Ευρώπη, καθώς και τα συμφέροντά τους στην περιοχή που είχαν αρχίσει να αλληλοσυγκρούονται και να αλλάζουν, μετέβαλαν την στάση τους, αντιμετωπίζοντας πλέον ευνοϊκά την προοπτική δημιουργίας ενός κυρίαρχου ελληνικού κράτους. Έτσι το 1827 Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη που καλούσε τις δύο εμπόλεμες πλευρές να διαπραγματευτούν για την δημιουργία ενός αυτόνομου ελληνικού κράτους. Η υψηλή πύλη όμως ενθαρρυμένη από τις στρατιωτικές της νίκες απέρριψε την πρόταση. Τότε οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους με τη βία. Σχημάτισαν κοινή ναυτική δύναμη και υπό τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν κατέπλευσαν στην Πύλο. Στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου τον Οκτώβριο του 1827 κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, επιταχύνοντας τις εξελίξεις για την απελευθέρωση των Ελλήνων και την δημιουργία του νεότερου ελληνικού κράτους (βλέπε <a href="https://iellada.gr/istoria/i-paremvasi-ton-megalon-dynameon-kai-i-naymahia-sto-nayarino">εδώ</a>). <br /><br />Όπως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τότε οι Έλληνες έτσι και στην σημερινή Τουρκία και την ευρύτερη Εγγύς Ανατολή, οι Κούρδοι διεξάγουν τον δικό τους εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Δυστυχώς γι’ αυτούς μέχρι σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις δεν ευνοούν την δημιουργία ανεξάρτητού Κουρδικού κράτους. Τηρούν την στάση που τηρούσαν οι μεγάλες δυνάμεις το 1821 απέναντι στους Έλληνες. Αυτό φάνηκε καθαρά παλαιότερα με την συμφωνία Sykes – Picot το 1916 και μετέπειτα με τη Συμφωνία των Σεβρών το 1920, που ενώ προέβλεπαν την δημιουργία Κουρδικού κράτους τελικά ήρθε η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 που ανέστειλε τα όνειρα των Κούρδων για δικό τους κράτος. Το ζήτημα επανήλθε στην επικαιρότητα από το 2003 με τον πόλεμο των Αμερικανών στο Ιράκ. Οι Κούρδοι βοήθησαν τους Αμερικανούς και αυτοί τους επέτρεψαν μια μερική αυτονομία στο βόρειο Ιρακ. Αργότερα με τον πόλεμο στη Συρία, οι Κούρδοι της Συρίας βοήθησαν τους Αμερικανούς να αντιμετωπίσουν το ISIS και οι Αμερικανοί τους επέτρεψαν μια μερική αυτονομία στη βορειοανατολική Συρία (βλέπε <a href="http://insideoutborders.com/2017/10/20/how-close-is-the-creation-of-a-kurdish-state/">εδώ</a>). Έτσι το βόρειο Ιρακ έγινε ο Μοριάς των Κούρδων και η βορειοανατολική Συρία έγινε η Ρούμελη.<br /><br /> Όμως στις μέρες μας βρισκόμαστε ακόμη πριν από το 1827 των Κούρδων, δηλαδή στην ημερομηνία που θα είναι ώριμες οι συνθήκες για να συμβάλουν αποφασιστικά οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας στην δημιουργία του Κουρδικού κράτους. Βρισκόμαστε όμως στην προετοιμασία αυτής της ενέργειας. Και οι λόγοι είναι οι ακόλουθοι: <br /><br />Μέσα στην τρέχουσα δεκαετία η Κίνα θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ και θα γίνει η πρώτη οικονομική δύναμη του πλανήτη. Βασικός παράγοντας που θα την καθιερώσει ως την πρώτη οικονομική υπερδύναμη είναι το project One Belt One Road. Το σχέδιο αυτό αποσκοπεί στην δημιουργία υποδομών πάνω στον παλιό δρόμο του μεταξιού, μέσω των οποίων η Κίνα θα εξάγει στην Ευρώπη τα προϊόντα της, ασκώντας παράλληλα πολιτική επιρροή στις χώρες από τις οποίες περνάει ο νέος δρόμος του μεταξιού. Ήδη στο σχέδιο έχουν ενταχθεί περισσότερες από 40 χώρες, οι οποίες κινδυνεύουν να περάσουν στην πολιτική επιρροή της Κίνας, δεδομένου ότι τους χορηγεί δάνεια για να προχωρήσουν σε κατασκευές απαραίτητων υποδομών όπως λιμάνια, γέφυρες, δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας, βιομηχανικές υποδομές κτλ. Ήδη ο αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν βλέποντας τον κίνδυνο είπε ότι όσο είναι αυτός πρόεδρος η Κίνα δεν θα γίνει η πρώτη οικονομική υπερδύναμη και κάλεσε την Μεγάλη Βρετανία να δημιουργήσουν ένα project αντίστοιχο του κινεζικού Belt and Road. <br /><br />Θα πείτε τι δουλειά έχει το Belt and Road της Κίνας με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων. Έχει και παραέχει. Η Τουρκία ρέποντας προς τον ευρασιανισμό και κάνοντας όνειρα να γίνει μία από τις πέντε μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις τις επόμενες δεκαετίες έχει θορυβήσει τις ΗΠΑ. Αν η Τουρκία αφεθεί τώρα να ενσωματωθεί στον άξονα Κίνας, Ρωσίας, Ιραν, Πακιστάν, ο άξονας αυτός θα ενσωματώσει και όλες τις κεντροασιατικές δημοκρατίες και η Αμερική δεν θα έχει καμία επιρροή από τα παράλια της Μικράς Ασίας έως την νότια σινική θάλασσα. <br /><br />Όσον αφορά στην εγγύς Ανατολή η επιρροή του Ιράν στη Συρία και το Ιράκ, η παρουσία της Ρωσίας στη Συρία και οι επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας στη βόρεια Συρία και το βόρειο Ιράκ, προβάλουν για τις ΗΠΑ ως ιδανική τη στιγμή για τη δημιουργία του Κουρδισταν. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: <br />Δημιουργεί έναν ισχυρό σύμμαχο πάνω στον νέο δρόμο του μεταξιού αποκόπτοντας την ροή του. <br />Διαχωρίζει τον ενιαίο γεωπολιτικό χώρο μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας – Ιράν. <br />Μειώνει την επιρροή του Ιράν στη Συρία και το Ιράκ, ενισχύοντας την άμυνα του προστατευόμενου τους Ισραήλ.<div><br />Δημιουργεί βάσεις στην καρδιά της ευρύτερης νέας Μέσης Ανατολής, ελέγχοντάς την αποτελεσματικά.<br />Ελέγχει τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου που τροφοδοτούν την Ευρώπη. <br />Το σημαντικότερο, μικραίνει την Τουρκία επαναφέροντάς την στο δυτικό μαντρί δαρμένη και ταπεινωμένη, ώστε να ξεχάσει τα περί νεοοθωμανισμού και να ενταχθεί στο δυτικό σύστημα ασφαλείας ως ένα κοσμικό κράτος που σέβεται τους γείτονές του και λύνει τις όποιες διαφορές μόνο στη βάση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας και όχι με το δίκαιο του ισχυρού. <br /><br />Η ώρα λοιπόν για τους Κούρδους, για την πραγματοποίηση της δικής τους «Ναυμαχίας του Ναυαρίνου» πλησιάζει και απλώς στην θέση της Ρωσίας θα είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες μαζί με την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία θα επέμβουν για να επιτύχουν αίσιο τέλος στον δικό τους εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. <br /><br />Η Ελλάδα μόνο να ωφεληθεί έχει από μια τέτοια εξέλιξη. Μια μικρότερη Τουρκία, με κατεστραμμένο στρατό και οικονομία, χωρίς στρατηγικό βάθος, υπό την εποπτεία των μεγάλων δυνάμεων και με ένα ισχυρό κουρδικό κράτος πλέον στα ανατολικά της, δεν θα ξανασηκώσει κεφαλι, απαλλάσοντας την περιοχή από έναν βάρβαρο που το μόνο που έχει «προσφέρει» στην ανθρωπότητα είναι διαδοχικές γενοκτονίες και που αντί για Ιστορία έχει ποινικό μητρώο, όπως είχε πει ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Κούρδοι, ο αγώνας τους και πως μπορεί να επηρεάσει τα ελληνοτουρκικά

Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κούρδων. Πως θα διαμορφώσει τις ισορροπίες στην Εγγύς Ανατολή και πως θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία στέλνει στρατιωτικές ενισχύσεις στην Ουκρανία

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/tsk_0.gif?itok=rd3jb4zv" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία ετοιμάζει σχέδιο 'Ναγκόρνο" για την Α.Ουκρανία προκαλώντας μεγάλη οργή στην Μόσχα.</span></h3><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />ΗΤουρκία είναι έτοιμη να παρέμβει στην έκρυθμη κατάσταση στο Ντονέτσκ και να βοηθήσει τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας κατά των ρωσόφωνων δυνάμεων, <b><a href="https://avia.pro/news/turciya-reshila-vmeshatsya-v-situaciyu-na-donbasse-i-pomoch-vsu-v-zahvate-dnr-i-lnr">σύμφωνα με το Aviapro.</a><br /></b><br />Η Άγκυρα σύμφωνα με την πηγή, είναι έτοιμη να παράσχει στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας πραγματική βοήθεια στη σύγκρουση στο Ντονένσκ και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ισχυρότατη στρατιωτική βοήθεια, τόσο σε μέσα όσο και σε Τούρκους συμβούλους.<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ Κιέβου και Άγκυρας ενισχύθηκαν με αφορμή την πιθανότητα πολέμου με την Ρωσία ακόμα πιο πολύ, κάτι που έχει προκαλέσει την οργή στην Μόσχα.<br /><br />“Ουκρανία και Τουρκία αναπτύσσουν ενεργά συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής βοήθειας. Η Άγκυρα έχει ανακοινώσει ότι δεν αναγνωρίζει την Κριμαία ως ρωσική επαρχία επίσημα. Η Άγκυρα είναι επίσης έτοιμη να παράσχει υποστήριξη στην Ουκρανία για ένταξη στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Εάν όμως οι Τούρκοι παρέμβουν στην επικείμενη πολεμική σύγκρουση στο έδαφος της Ουκρανίας, η κατάσταση μπορεί να είναι διφορούμενη για όλους τους συμμετέχοντες”, αναφέρει Ρώσος ειδικός.<br />Για αυτό και ο Ουκρανός Α/ΓΕΣ στρατηγός Oleksandr Syrsky, επισκέφθηκε πρόσφατα την Τουρκία τον Τούρκο ομόλογο του στο τουρκικό επιτελείο στην Άγκυρα.<br /><br />Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Ουκρανός αρχηγός του στρατού ζήτησε πολλά παραπάνω από την Τουρκία, μαζί με την αποστολή μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων, καθώς και την παρουσία Τούρκων επιτελών αξιωματικών με εμπειρία σε πολεμικές επιχειρήσεις, ειδικά του Ναγκόρνο και της Συρίας.<br /><br />Είναι προφανές, πως η επίσκεψη δεν είναι τυχαία, την στιγμή μάλιστα που λαμβάνουν χώρα στο Ντονέτσκ.<br /><br />Σίγουρα η Τουρκία έχει προμηθεύσει με επιπλέον παρτίδα Bayraktar την Ουκρανία, με το Κίεβο όπως φαίνεται να θέλει και άλλες ενισχύσεις.<br />Οι ειδικοί δεν αποκλείουν ότι με την υποστήριξη της Τουρκίας, η Ουκρανία θα μπορέσει να κτυπήσει καίρια τους Ρωσόφωνους. Είναι επίσης πολύ πιθανό οι Ρωσόφωνοι να υποστηριχθούν από τη Ρωσία εάν οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας ξεκινήσουν επίθεση μεγάλης κλίμακας.<br /><br />Εδώ και λίγες ημέρες, νέες παρτίδες στρατιωτικού εξοπλισμού έχουν παραδοθεί στους Σχηματισμούς και τις Μονάδες των ρωσόφωνων ανταρτών.<br /><br />Η Ρωσία όμως συνεχίζει να χρησιμοποιεί τις παραμεθόριες περιοχές, οι οποίες δεν ελέγχονται από την Ουκρανία, για την προμήθεια όπλων, πυρομαχικών και στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. <br /><br />Την ίδια στιγμή έχει γίνει γνωστό ότι και οι ΗΠΑ στέλνουν θωρακισμένα οχήματά στους Ουκρανούς με στόχο το Ντονέσνκ.<br />Σύμφωνα με πηγές ο αμερικανικός στρατός ενισχύει περαιτέρω τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας στέλνοντας θωρακισμένα οχήματα. Έτσι, πριν από λίγες ώρες, δημοσιεύθηκε μια φωτογραφία που δείχνει αμερικανικά θωρακισμένα οχήματα που παραδόθηκαν από τον ουκρανικό στρατό στο λιμάνι της Οδησσού.<br /><br />Σε φωτογραφία βλέπουμε έναν σημαντικό αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων που έφτασαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία, ενώ, αναμένεται και έτερη αμυντική βοήθεια ενόψει των εξελίξεων στην περιοχή.<br />Παρέμβαση των Κινέζων για την αμυντική σχέση Ουκρανίας-Τουρκίας <br /><br />"Η Ουκρανία έλαβε λάθος απόφαση όταν αποφάσισε να αγοράσει τουρκικά όπλα, όπως Φρεγάτες, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα και άλλα”, εκτιμούν Κινέζοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες που εξέφρασαν την άποψη τους στο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Sohu.<br /><br />Λόγω αυτού του εξοπλισμού, το Κίεβο σκοπεύει να ενισχύσει τις δυνατότητες μάχης των ναυτικών δυνάμεών του στη Μαύρη και την Αζοφική Θάλασσα. Σύμφωνα με Κινέζους αναλυτές, η ουκρανική ηγεσία έκανε ένα μεγάλο λάθος όταν αποφάσισε να υπογράψει τη συμφωνία της Άγκυρας.<br /><br />Οι Κινέζοι ειδικοί δηλώνουν ότι τα τουρκικά οπλικά συστήματα θα έχουν ναι μεν αποτελεσματική ισχύ, αλλά δύσκολα μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στον ρωσικό στρατό. Ο ρωσικός στρατός έχει στη διάθεσή του μια τεράστια γκάμα τρομερά φονικών όπλων για την εξουδετέρωση κάθε είδους απειλών.<br /><br />Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και δύσης στην Ουκρανία είναι πολύ επικίνδυνο αν γίνει πραγματικότητα να προκαλέσει δεκαπλάσια προβλήματα από ότι το Τσερνομπίλ το 1986, και αυτό οφείλουν όλες οι πλευρές να το λάβουν υπόψιν τους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία στέλνει στρατιωτικές ενισχύσεις στην Ουκρανία

Η Τουρκία ετοιμάζει σχέδιο 'Ναγκόρνο" για την Α.Ουκρανία προκαλώντας μεγάλη οργή στην Μόσχα. Γιώργος Μοτσάκος ΗΤουρκία είναι έτοιμη...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκβιάζει με μοντέλο Κριμαίας στην Κύπρο η Τουρκία – Ποια σενάρια προετοιμάζει

<img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/kypros_simaia.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Βενιζέλος Κώστας</b><br />Εκβιαστικά, η κατοχική Τουρκία διαμηνύει πως, εάν δεν γίνουν αποδεκτές οι αξιώσεις της στην Κύπρο, θα προχωρήσει σε ακραίες ενέργειες διά της επιβολής νέων τετελεσμένων επί εδάφους. Στις παρασκηνιακές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη ενόψει της άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης, η οποία χρονικά τοποθετείται στις 27 με 29 Απριλίου, στη Γενεύη, η Άγκυρα επιμένει στη λύση δυο κρατών. Επιδιώκει δηλαδή επί της ουσίας ένα μοντέλο συνομοσπονδίας, με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο του νησιού.<br /><br />Την ίδια ώρα, φαίνονται να αφήνονται να διαρρεύσουν από τουρκικής πλευράς κινήσεις που θα γίνουν, σε περίπτωση αδιεξόδου στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Αυτές οι διαρροές έχουν στόχο να δημιουργήσουν να σκηνικό εκφοβισμού, χωρίς, σε καμία περίπτωση, να αφήνεται να εννοηθεί ότι η Άγκυρα μπλοφάρει. Αντιθέτως, επεξεργάζεται διάφορα σενάρια.<br /><br />Πληροφορίες αναφέρουν ότι διά των Βρετανών έχει διαρρεύσει προς τη Λευκωσία πως οι πρώτες τουρκικές κινήσεις, σε περίπτωση κατάρρευσης της νέας πρωτοβουλίας, θα είναι η ολοκλήρωση των έργων στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου και ο εποικισμός της. Παραλλήλως θα επανέλθουν στην κυπριακή ΑΟΖ, ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα.<div><br />Τουρκικά σενάρια για την Κύπρο<br /><br />Η κατοχική Τουρκία προετοιμάζει όμως και το έδαφος, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για προσάρτηση των κατεχομένων. Αν και το σχέδιο της προσάρτησης δεν είναι εύκολο εγχείρημα, καθώς θα υπάρξουν διεθνείς αντιδράσεις, οι τουρκικοί σχεδιασμοί φαίνεται πως στηρίζονται στο μοντέλο της Κριμαίας. Σχεδιάζουν δηλαδή, να προχωρήσουν σε προσάρτηση, όπως έκανε η Ρωσία με την Κριμαία, επιδιώκοντας με κάθε τρόπο να μειώσουν τις αντιδράσεις, αλλά προετοιμαζόμενοι να τις απορροφήσουν.<br /><br />Η σύγκριση είναι βεβαιώς ατυχής, ενώ, μεταξύ άλλων, η Άγκυρα δεν έχει το βεληνεκές της Μόσχας για να απορροφήσει τους κραδασμούς από τις όποιες αντιδράσεις υπάρξουν σε πρώτο στάδιο. Ελέγχοντας πάντως τον πληθυσμό στα κατεχόμενα, καθώς καθορίζει διά των εποίκων πλειοψηφίες, στα σενάρια που εξετάζει η κατοχική Τουρκία, είναι και η διενέργεια δημοψηφίσματος για να “νομιμοποιήσει” την παράνομη ενέργεια. Σημειώνεται συναφώς, ότι το σχέδιο αυτό συνδέεται με τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια τουρκικού κράτους και υπενθυμίζεται ότι ο Ερντογάν έχει εξαγγείλει πως τότε η χώρα θα είναι μεγαλύτερη εδαφικά και θα αυξήσει την επιρροή της διεθνώς.<br /><br />Στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη, αλλά κυρίως στην επίσημη του Ιουνίου, η Άγκυρα θα επιχειρήσει να διασφαλίσει, ότι στο θέμα της πολιτικής ισότητας θα κατοχυρώνει τον έλεγχο του κράτους από αυτήν. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυριαρχική ισότητα, που προβάλλεται περισσότερο σήμερα θεωρώντας ότι η προηγούμενη εκδοχή ( πολιτική ισότητα) έχει ξεπερασθεί, θα παραμείνει στο τραπέζι μέχρι τέλους, όπως και το θέμα των δυο κρατών.<br /><br />Ωστόσο, η τουρκική πλευρά είναι πιθανό, ελισσόμενη, να μπει σε μια συζήτηση για να βρεθεί μια φόρμουλα, με την οποία, αρχίζοντας από μια διευρυμένη “πολιτική ισότητα”, θα οδηγεί την κατάσταση σε κυριαρχική ισότητα. Είναι σαφές, άλλωστε, πως ο στρατηγικός στόχος της κατοχικής Τουρκίας είναι ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου, που μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα μέσα από ένα συνομοσπονδιακό μοντέλο.</div><div><br />Η στάση της ελληνικής πλευράς<br /><br />Η Λευκωσία κινείται στη βάση μιας πεπατημένης πορείας. Δεν θέλει να κατηγορηθεί για το ενδεχόμενο αδιέξοδο, ενώ είναι προφανές ότι φοβάται την επόμενη ημέρα μιας αποτυχίας. Η ελληνική πλευρά στην Κύπρο ανησυχεί ιδιαίτερα για την Αμμόχωστο και αυτό φαίνεται πως θα την οδηγήσει σε μια “ευέλικτη” στάση, όπως συστήνει και το Λονδίνο. Μια υποχωρητική, δηλαδή, στάση.<br /><br />Όλα αυτά μάλιστα, την ώρα που στο εσωτερικό διαμορφώνεται “εμφυλιακό” κλίμα και οι δυο διαφορετικές σχολές σκέψης στο Κυπριακό διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Ιδιαίτερα επιθετικοί είναι οι κατευναστικοί, οι οπαδοί της όποιας λύσης, οι οποίοι συντονισμένα επικρίνουν την άλλη άποψη και τη δαιμονοποιούν, ενώ όσο πλησιάζουμε στην Πενταμερή τόσο πιο έντονες είναι οι αντιπαραθέσεις.<br /><br />ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, αν και αλληλοεπικρίνονται στα υπόλοιπα θέματα, ενόψει και των βουλευτικών εκλογών που χρονικά τοποθετούνται στις 30 Μαΐου, στο Κυπριακό ταυτίζονται. Το μεν ΑΚΕΛ κατηγορεί τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για την στάση του, ο δε ΔΗΣΥ κρατά αποστάσεις, αν και είναι κυβερνών κόμμα. Τα δυο κόμματα πιέζουν να γίνει αποδεκτή η πολιτική ισότητα, ένα ζήτημα που υποτίθεται έχει ξεκαθαρίσει από το 1991, όταν έκανε την υποχώρηση η ελληνική πλευρά.<br /><br />Σήμερα, όμως, σε σχέση με τότε, είναι σαφές πως εκείνο που καλείται να αποδεχθεί η Λευκωσία είναι αυτό που επιδιώκει η τουρκική πλευρά. Δηλαδή, να ελέγχει την λειτουργία του κράτους, έχοντας βέτο στις αποφάσεις. Συζητώντας μείωση των εξουσιών της κεντρικής κυβέρνησης με ενίσχυση της αυτονομίας των δυο συνιστώντων κρατιδίων, ευνοούν και αυτό, στο οποίο επιμένουν οι Τούρκοι. Δηλαδή, ότι προϋπόθεση για να ληφθεί μια απόφαση θα είναι να υπάρχει στην πλειοψηφία μια τουλάχιστον τουρκοκυπριακή ψήφος. Κοντολογίς, αποφάσεις θα λαμβάνονται μόνο εάν θέλει η τουρκική πλευρά. Διαφορετικά το κράτος θα παραλύει.</div><div><br />Η ευρωπαϊκή εμπλοκή<br /><br />Οι Βρυξέλλες επιλέγουν την τακτική του “μαστιγίου και του καρότου” για την Τουρκία, αν και είναι σαφές πως στο τέλος, με βάση την γερμανική συνταγή, η Άγκυρα μόνο δώρα μπορεί να περιμένει, ώστε να «παραμείνει κοντά στην Ένωση». Οι υποδείξεις στην έκθεση Μπορέλ, δεν αγγίζουν την κατοχική Τουρκία, η οποία έχει καλομάθει.<br /><br />Την ίδια ώρα, στις Βρυξέλλες θεωρούν πως η οικονομική κρίση στην Τουρκία και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το καθεστώς Ερντογάν, θα τον οδηγήσουν σε αναπροσαρμογή της στάσης του. Αυτό, όμως, λέγεται εδώ και χρόνια… αναμένοντας τον Ερντογάν να αλλάξει συμπεριφορά! Παραλλήλως, η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, αν και άρχισε επικριτικά με την Τουρκία, είναι ξεκάθαρο και από τις δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό να κρατήσουν την κατοχική δύναμη στο δυτικό μαντρί.<br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν, σε αντίθεση με εκείνη του προκατόχου του Τραμπ, δεν επιδιώκει μια συνεργασία με τους όρους Ερντογάν. Επιδιώκει όμως μια συνεργασία σε μια άλλη βάση, σύμφωνα με την οποία, καταρχήν η Τουρκία θα πρέπει να εγκαταλείψει τη Μόσχα και στη συνέχεια να μην προσεγγίσει το Πεκίνο. Και εάν η Άγκυρα τα πράξει αυτά, η Ουάσινγκτον θα είναι γενναιόδωρη!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκβιάζει με μοντέλο Κριμαίας στην Κύπρο η Τουρκία – Ποια σενάρια προετοιμάζει

Βενιζέλος Κώστας Εκβιαστικά, η κατοχική Τουρκία διαμηνύει πως, εάν δεν γίνουν αποδεκτές οι αξιώσεις της στην Κύπρο, θα προχωρήσει σε ακραίες...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Σουέζ, ο “Δρόμος του Μεταξιού” και η γεωπολιτική ανοησία των ΗΠΑ

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/rusia_cina_iran.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Τις τελευταίες εβδομάδες ζούμε μία από τις σπάνιες στιγμές της Ιστορίας όπου ένα τυχαίο συμβάν (το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ από το τεράστιο εμπορικό πλοίο EverGiven) προκύπτει ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, ώστε να έχει αποφασιστική επίδραση στα ιστορικά δρώμενα. Το τυχαίο αυτό συμβάν έχει προκαλέσει ήδη, άλλωστε, (ημι)παράλυση στο παγκόσμιο δίκτυο θαλασσίων επικοινωνιών.<br /><br />Όπως ακριβώς η αποκόλληση ενός μικροσκοπικού κομματιού αθηρωματικής πλάκας μπορεί να φρακάρει ένα πολύπλοκο δίκτυο αρτηριών και να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα, έτσι και το επεισόδιο του EverGiven έδειξε πόσο εύθραυστο είναι το θαλάσσιο δίκτυο επικοινωνιών. Και αυτό το τυχαίο(;) συμβάν έγινε τη στιγμή που οι ΗΠΑ, υπό τον νέο τους πρόεδρο, επιδεικνύοντας γεωπολιτική μικρόνοια που είναι σπάνια ακόμη γι’ αυτές, επέλεξαν να εγκαινιάσουν τον νέο Ψυχρό Πόλεμο, επιτιθέμενοι τόσο ενάντια της Ρωσίας όσο και ενάντια της Κίνας.<br /><br />Συνακόλουθα, δια μιας παράλογης πολιτικής “εναντίον όλων”, συνεχίζουν φιλότιμα να σπρώχνουν τις δύο μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις τη μία στην αγκαλιά της άλλης, καθιστώντας ολοένα και περισσότερο τη γεωπολιτική τους σύζευξη περίπου αναπόφευκτη. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει σε παλαιότερα κείμενά του, με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται το πρόπλασμα ενός γεωπολιτικού συμπλόκου, που αν εξελιχθεί, θα αποτελέσει την πρώτη υπέρ-υπερδύναμη (HyperPower) στην ιστορία της ανθρωπότητας, μιας και τα μεγέθη τους είναι απλά τεράστια.<div><br />Το Σουέζ και η συμφωνία Κίνας-Ιράν <br /><br />Η εξέλιξη αυτή έρχεται τη στιγμή που το οικονομικό κέντρο του κόσμου μετακινείται ταχύτατα προς Ανατολάς, ενώ το χάσμα στην αποτελεσματικότητα ως προς τη διαχείριση του κορωνοϊού μεταξύ Ανατολής και Δύσης και τα γεγονότα στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον, έχουν προκαλέσει συντριπτικό πλήγμα στο γόητρο της Δύσης.<br /><br />Εν παραλλήλω, πριν από μερικές μέρες είχαμε ένα ακόμη γεγονός που στην Ελλάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Συγκεκριμένα, η Τεχεράνη υπέγραψε ένα τεράστιο πακέτο συμφωνιών με το Πεκίνο για τα επόμενα 25 χρόνια, που ουσιαστικά εντάσσει και το Ιράν στο ευρασιατικό σύστημα Ρωσίας-Κίνας. Έτσι, ο άξονας Μόσχας-Πεκίνου μετατρέπεται σε τρίγωνο Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης, κλείνοντας μέσα του τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και δημιουργώντας μια πολύ μεγάλη γεωπολιτική “μάζα” στην Ευρασία, η βαρύτητα της οποίας απειλεί να ρυμουλκήσει προς την πλευρά της το σύνολο της ασιατικής περιφέρειας.<br /><br />Ενώ λοιπόν γίνονται όλα αυτά συμβαίνει και το ατύχημα στο Σουέζ, το οποίο υπενθυμίζει πόσο ευαίσθητοι και τρωτοί είναι οι θαλάσσιοι δρόμοι στην ευρασιατική περιφέρεια. Συνακόλουθα, καταδεικνύει, την κατάλληλη στιγμή, την ανάγκη για τη δημιουργία του νέου Δρόμου του Μεταξιού (Belt and Road Initiative). Δηλαδή, του δικτύου των αρτηριών που θα αλλάξει την ανθρωπογεωγραφία στο εσωτερικό της Ευρασίας και θα επιτρέψει στις ευρασιατικές χώρες να επικοινωνούν, χωρίς να εξαρτώνται (ή έστω χωρίς να εξαρτώνται τόσο) από τις θαλάσσιες επικοινωνίες, οι οποίες και ευαίσθητες είναι και ελέγχονται από τη ναυτική ισχύ των ΗΠΑ.<br /><br /></div><div>Το ευρασιατικό τρίγωνο<br /><br />Με άλλα λόγια, δημιουργείται ένα είδος πανευρασιατικού ενοποιητικού δικτύου που θα συνθέσει τις τρεις αυτές μεγάλες ευρασιατικές χώρες (Ρωσία-Κίνα-Ιράν), μαζί με αυτές που βρίσκονται στο εσωτερικό του τριγώνου. Έτσι αυτό το τρίγωνο τείνει να διαμορφωθεί σε μια ενιαία και αδιαίρετη γεωπολιτική οντότητα. Άρα, η ευρασιατική ενοποίηση μπορεί να επιταχυνθεί και από πιθανότητα να μετατραπεί σε βεβαιότητα τα επόμενα χρόνια, χάρη στην ευγενική χορηγία της Δύσης και στο τυχαίο γεγονός που συνέβη την κατάλληλη στιγμή.<br /><br />Έτσι λοιπόν, δημιουργείται, ή έστω υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί, το πρόπλασμα ενός ασύμμετρα διπολικού κόσμου: από τη μία η Δύση και από την άλλη η χαλαρή, πλην όμως διακριτή, γεωπολιτική συσπείρωση των ευρασιατικών κρατών. Αυτή η ευρασιατική συσπείρωση, πέρα από υπέρ-υπερδύναμη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η πρώτη “πολύ-δύναμη” (MultiPower) στην ιστορία της ανθρωπότητας.<br /><br />Αυτό υπό την έννοια ότι τα κράτη στο εσωτερικό της διατηρούν την αυτονομία και τη διακριτή τους γεωπολιτική ταυτότητα και παρουσία και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κάποια κεντρική-ηγεμονική Δύναμη. Την ίδια στιγμή, όμως, λειτουργούν μέσα σε ένα ενιαίο και διακριτικό γεωπολιτικό σχήμα με τις δικές του στοχοθετήσεις και λειτουργίες. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, ο ρόλος της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Σουέζ, ο “Δρόμος του Μεταξιού” και η γεωπολιτική ανοησία των ΗΠΑ

Γρίβας Κώστας Τις τελευταίες εβδομάδες ζούμε μία από τις σπάνιες στιγμές της Ιστορίας όπου ένα τυχαίο συμβάν (το κλείσιμο της διώρυγας του Σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν: Πρόσω ολοταχώς για νέο κανάλι Θάλασσας Μαρμαρά – Μαύρη Θάλασσα

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/01/Kanal-Istanbul-Turkey-Erdogan-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Η τουρκική κυβέρνηση προχωρά στα σχέδια δημιουργίας ενός τεραστίου καναλιού κόστους 9,2 δισ. δολαρίων που θα συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά. Η κίνηση έρχεται ένα χρόνο μετά την προκήρυξη διαγωνισμού για την ανακατασκευή δύο ιστορικών γεφυρών, οι οποίες θα περνάνε πάνω από το σχεδιαζόμενο φαραωνικό κανάλι του Ερντογάν, μήκους 45 χλιομέτρων.<br /><br />«Εγκρίναμε το σχέδιο «Kanal Istanbul» έγραψε το Σάββατο στο Twitter ο υπουργός Περιβάλλοντος Μουράτ Κουρούμ. Η κυβέρνηση λέει ότι θα διευκολύνει την ακτοπλοϊκή κίνηση στον Βόσπορο και θα αποτρέψει ατυχήματα ανάλογα αυτού που συνέβησαν στο Σουέζ.<br /><br />Όμως, όπως και άλλα μεγάλα έργα υποδομής που έχει «τρέξει» ο Ερντογάν στα 18 χρόνια διακυβέρνησής του, αντιμετωπίζει κριτική από όσους λένε ότι θα προκαλέσει περιβαλλοντικό χάος και θα μολύνει τις υδροφόρες πηγές γύρω από μία πόλη 15 εκατομμυρίων.<br /><br />Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ένας από τους πλέον δριμείς επικριτές του σχεδίου, δήλωσε μάλιστα ότι «το να ξοδεύει κανείς για το κανάλι ενώ η Τουρκία παλεύει με τον κορονοϊό είναι απίστευτο».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν: Πρόσω ολοταχώς για νέο κανάλι Θάλασσας Μαρμαρά – Μαύρη Θάλασσα

Η τουρκική κυβέρνηση προχωρά στα σχέδια δημιουργίας ενός τεραστίου καναλιού κόστους 9,2 δισ. δολαρίων που θα συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με τη ...

Διαβάστε την συνέχεια