Bloomberg: Ετοιμαστείτε για τουλάχιστον έναν χρόνο αχαλίνωτου Ερντογάν.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/f5/f54a53ef172047dab71c88d11d12a5d0.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="784" /><br /><br />Του<b> Bobby Ghosh</b><br />Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κήρυξε πρόσφατα την έναρξη της προεκλογικής περιόδου στη χώρα του, επιβεβαιώνοντας ότι οι εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές, θα διεξαχθούν τον Ιούνιο του 2023 και ότι θα επιδιώξει να επεκτείνει την πολιτική του κυριαρχία και σε μια τρίτη δεκαετία, μετά τις δύο κατά τις οποίες ήδη κυβερνά.<br /><br />"Πλέον, δηλώνω ότι θα είμαι ο υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας με το χρίσμα της Λαϊκής Συμμαχίας", είπε στους υποστηρικτές του στο λιμάνι της Σμύρνης, στο Αιγαίο Πέλαγος, την περασμένη εβδομάδα. Αναφερόταν στον κυβερνητικό συνασπισμό του ισλαμοσυντηρητικού Κόμματός Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), του οποίου ηγείται ο ίδιος και του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.<br />12 μήνες αναταραχής<br /><br />Οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι της Τουρκίας, μαζί με τους ίδιους τους Τούρκους, ίσως θα πρέπει να δέσουν τις ζώνες ασφαλείας τους εν όψει 12 μηνών αναταραχής. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμαστούν για ακόμη περισσότερο κύλισμα στη "λάσπη" και αντιφατικότητα από τον Ερντογάν, ακριβώς τη στιγμή που θα χρειάζονταν περισσότερο τη συνεργασία του για τον περιορισμό του ρωσικού τυχοδιωκτισμού.<br /><br />Δύσκολος συνομιλητής ακόμη και στις καλύτερες των εποχών του, ο Ερντογάν έχει γίνει ακόμα πιο καβγαυζής έναντι της Δύσης όσο γίνεται ολοένα και πιο πολιτικά ευάλωτος στο εσωτερικό της Τουρκίας. Το πολιτικό του κεφάλαιο βρίσκεται τώρα στη χαμηλότερη άμπωτη από τότε που ανέλαβε για πρώτη φορά τα ηνία στην Άγκυρα (τότε ως πρωθυπουργός) το 2003. Αυτός και το κόμμα του υποχωρούν σταθερά στις δημοσκοπήσεις τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς η οικονομία της Τουρκίας έχει πληγεί από έναν συνδυασμό της πανδημίας του κορονοϊού και των ερντογανικών οικονομικών πολιτικών.<br /><br />Αν και η τουρκική λίρα έχει καταρρεύσει και ο πληθωρισμός έχει εκτοξευθεί, ο Ερντογάν αντιστέκεται πεισματικά στις εκκλήσεις για αύξηση των επιτοκίων. "Η Τουρκία είναι και πάλι εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο. Ο υψηλός πληθωρισμός προκαλεί αποδυνάμωση της λίρας, γεγονός το οποίο οδηγεί σε ακόμη υψηλότερο πληθωρισμό", αναφέρει ο Ziad Daoud, επικεφαλής οικονομολόγος αναδυόμενων αγορών στο Bloomberg Economics. "Μια αύξηση των επιτοκίων θα έσπαγε αυτόν τον κύκλο, ωστόσο κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβεί".<div><br />Οι "μπαμπούλες" έχουν μειωθεί<br /><br />Με ελάχιστες προοπτικές οικονομικής ανάκαμψης που να μπορεί να προλάβει να επηρεάσει τις εκλογές του 2023, ο Τούρκος πρόεδρος πρέπει να βρει άλλους τρόπους για να υποστηρίξει την επανεκλογή του. Όλα τα πρώιμα σημάδια δείχνουν ότι θα βουτήξει με πάθος στο εγχειρίδιο του παλιού καλού λαϊκιστή, κάνοντας έκκληση στον εθνικιστικό σωβινισμό στο εσωτερικό και προειδοποιώντας τους ψηφοφόρους για την ύπαρξη ξένων εχθρών - πραγματικών και φανταστικών.<br /><br />Μερικοί από τους αγαπημένους του "μπαμπούλες" δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν: τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας ανάγκασαν τον Ερντογάν να ρίξει τους τόνους με τα αραβικά κράτη του Κόλπου, τα οποία συνήθιζε να ραπίζει ρητορικά, προκαλώντας ντελίριο στους οπαδούς του. Δεν μπορεί πλέον να απεικονίζει τις κυρίαρχες βασιλικές οικογένειες της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ως δόλιους αντιδραστικούς, την ώρα που τις παρακαλά για επενδύσεις και εμπορικές συμφωνίες.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει επίσης αμβλύνει τη ρητορική του κατά του Ισραήλ, χάρη σε μεγάλο βαθμό στη φιλία που έχει δημιουργήσει με τον Ισραηλινό ομόλογό του, Ισαάκ Χέρτσογκ.<br /><br />Οι παραπάνω εξελίξεις τον αφήνουν μονάχα με έναν διαθέσιμο αποδιοπομπαίο τράγο: τη Δύση. Έχει ήδη αρχίσει να εντείνει τη ρητορική του κατά των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Σε μια προσεκτικά "χορογραφημένη" συνάντηση με νεαρούς Τούρκους την περασμένη εβδομάδα, κατήγγειλε τη Δύση ως ψεύτρα και αναξιόπιστη. Έχει επιτεθεί εναντίον ενός άλλου παλαιού "σκιάχτρου", απαιτώντας από την Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος, προσθέτοντας ότι ο ίδιος "δεν αστειεύεται".</div><div><br />Θεωρίες συνωμοσίας<br /><br />Τους επόμενους μήνες, περιμένετε από τον Ερντογάν να παίξει πολύ με το μοτίβο της "διπροσωπίας" της Δύσης και να ενισχύσει τη θεωρία συνωμοσίας του ότι τα δεινά της Τουρκίας αποτελούν αποτέλεσμα μιας εκστρατείας σχεδιασμένης από "παγκόσμιους βαρόνους της πολιτικής και του χρήματος". Οι Τούρκοι, οι οποίοι στενάζουν κάτω από το διπλό βάρος του πληθωρισμού και της υποτίμησης του νομίσματός τους, θα ενθαρρυνθούν να κατηγορούν γι’ αυτό τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και όχι τον πρόεδρό τους.<br /><br />Εκτός από τη χρήση σταδιακά πιο αυστηρής ρητορικής, ο πρόεδρος της Τουρκίας θα είναι λιγότερο συνεργάσιμος στις συναλλαγές του με τη Δύση. Το βλέπουμε ήδη στην άρνησή του να υποχωρήσει στην επέκταση του ΝΑΤΟ: πλαισιώνοντας τις αντιρρήσεις του για τη Σουηδία και τη Φινλανδία ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας (τις κατηγορεί ότι φιλοξενούν Κούρδους τρομοκράτες), ο Ερντογάν μεγαλοποιεί την απειλή και παρουσιάζει την δυστροπία του ως πατριωτική αντίσταση απέναντι στον εκφοβισμό της χώρας του από εξωτερικές δυνάμεις.<br /><br />Δεν έχει νόημα να περιμένει κανείς λογική στάση από οποιονδήποτε πολιτικό ο οποίος βρίσκεται πολιτικά με την πλάτη στον τοίχο - και σίγουρα όχι από κάποιον που έχει αποφασίσει ότι η αδιαλλαξία είναι προς το συμφέρον του. Όσο απογοητευτικό κι αν είναι για τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και τους Ευρωπαίους ηγέτες, θα πρέπει να αναγνωρίσουν από πού προέρχεται και πού πάει ο Ερντογάν και να ενεργήσουν ανάλογα. Οι απειλές εναντίον του Τούρκου προέδρου δεν θα λειτουργήσουν, αφού το μόνο που θα επιτύχουν θα είναι να ενισχύσουν το αφήγημά του περί "ηρωικής περιφρόνησης των ξένων πιέσεων".<br /><br />Η καλύτερα τακτική εκ μέρους τους πιθανότατα είναι να του υποδείξουν ότι εάν η Τουρκία δεν καταστεί μέρος της γενικής δυτικής συναίνεσης, θα επινοήσουν άλλες λύσεις. Αυτό μπορεί να απαιτήσει από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ να οικοδομήσουν μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική ασφάλειας για τη Σουηδία και τη Φινλανδία εκτός συμμαχίας - τουλάχιστον μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, όταν είτε θα έχουν να κάνουν με έναν νέο πρόεδρο στην Τουρκία, είτε με έναν νικητή Ερντογάν ο οποίος δεν θα τους χρειάζεται πλέον ως μπαμπούλες για το εσωτερικό του ακροατήριο.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg: Ετοιμαστείτε για τουλάχιστον έναν χρόνο αχαλίνωτου Ερντογάν.

Του Bobby Ghosh Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κήρυξε πρόσφατα την έναρξη της προεκλογικής περιόδου στη χώρα του, επιβεβαιών...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία – Κατάρρευση οικονομίας: Φήμες για πρόωρες εκλογές και capital controls

<img height="393" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2022/06/turk_lira.jpg" width="724" /><br /><br />Το ενδεχόμενο επιβολής capital controls τέθηκε από τον Κεντρικό Τραπεζίτη της Τουρκίας σε σύσκεψη υπό τον Ταγίπ Ερντογάν με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών.<br /><br />Σενάρια για επιβολή capital controls στην Τουρκία και για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, προβάλλουν τουρκικά ΜΜΕ.<br /><br />Όπως μεταδίδει ο ΣΚΑΪ το εν λόγω ρεπορτάζ κάνει λόγο για προκήρυξη πρόωρων εκλογών εντός του Ιούλιου, παρότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ευνοϊκές για τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς τα πράγματα για την τουρκική οικονομία θα επιδεινωθούν δραστικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα.<br /><br />Η ίδια πηγή αναφέρει ότι στο «τραπέζι» της τουρκικής κυβέρνησης έπεσε και το ενδεχόμενο επιβολής capital controls έτσι ώστε οι πολίτες να μην μπορούν να διατηρούν στις τράπεζες συνάλλαγμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 65% των καταθέσεων στις τράπεζες είναι σε συνάλλαγμα, δηλαδή σε ευρώ ή δολάρια λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης.<br /><br />Το ενδεχόμενο επιβολής capital controls τέθηκε από τον Κεντρικό Τραπεζίτη της Τουρκίας σε σύσκεψη υπό τον Ταγίπ Ερντογάν με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών.<br /><br />Ο τραπεζίτης φέρεται να είπε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά αν δεν εφαρμοστούν κλιμακούμενα capital controls με τον υπουργό Οικονομικών να ζητεί προς το παρόν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν και ενδεχομένως να ληφθούν ορισμένα πιο ήπια μέτρα.<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία – Κατάρρευση οικονομίας: Φήμες για πρόωρες εκλογές και capital controls

Το ενδεχόμενο επιβολής capital controls τέθηκε από τον Κεντρικό Τραπεζίτη της Τουρκίας σε σύσκεψη υπό τον Ταγίπ Ερντογάν με τη συμμετοχή του...

Διαβάστε την συνέχεια

Το κλειστό κλαμπ των πέντε «αγίων» χωρών.

<img height="360" src="https://static.theprint.in/wp-content/uploads/2022/04/Ninan-22-april.jpeg?compress=true&quality=80&w=376&dpr=2.6" width="774" /><br /><br /><div>Εξακολουθώ να πιστεύω το ίδιο πράγμα που είχα γράψει την ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ότι δηλαδή αυτός ο πόλεμος είναι μια αχρείαστη αδελφοκτόνος εμφύλια σύρραξη της Ευρώπης (και μάλιστα της ορθόδοξης) και ότι είναι ουσιαστικά ο λάθος πόλεμος, στο λάθος μέρος, τον λάθος χρόνο, με τον λάθος εχθρό, που υποδαυλίστηκε από τους Αμερικανούς με προφανή σκοπό να αποκομίσουν οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη σε βάρος της Ευρώπης. </div><div><br /></div><div>Κάποιοι ωστόσο θα ρωτήσουν: «Ωραία, ο πόλεμος αυτός δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ. Τώρα όμως που ξεκίνησε τι πρέπει να γίνει; Δεν πρέπει να καταδικαστεί η Ρωσία ως ξεκάθαρος εισβολέας σε μία άλλη κυρίαρχη και ανεξάρτητη χώρα; Αν αυτά που κάνει η Ρωσία τα έκανε η Τουρκία ή κάποια άλλη χώρα, τι θα λέγαμε; Δεν θα έπρεπε να τα καταδικάσουμε;». Η απάντησή μου είναι ότι η Ρωσία δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα όπως η Τουρκία, το Πακιστάν, η Πολωνία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Βόρεια Κορέα, η Αυστραλία, ο Καναδάς ή η Βραζιλία, αλλά κάτι εντελώς ξεχωριστό που η παγκόσμια κοινότητα έχει συμφωνήσει σιωπηρά ότι θα πρέπει να κρίνεται με άλλα ηθικά μέτρα και σταθμά από αυτά που συνήθως αποδεχόμαστε για τα κράτη. Κι αυτό συμβαίνει είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε είναι σωστό είτε λάθος, είτε είναι δίκαιο είτε άδικο.</div><div><br />Τα τελευταία 77 χρόνια ζούμε σε έναν κόσμο ο οποίος είναι δομημένος πάνω στη βασική κοινή παραδοχή ότι οι πέντε μεγάλοι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία και Γαλλία) έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να αστυνομεύουν ουσιαστικά τον πλανήτη, να επιβάλουν το δίκαιο και να αποτρέπουν το ενδεχόμενο να ξαναζήσουμε μία παγκόσμια σύρραξη που θα είχε ολέθριες συνέπειες για όλους. Για να κατοχυρώσουν αυτή την εξαιρετική θέση τους, οι πέντε «παγκόσμιοι χωροφύλακες» χρειάζονταν φυσικά κάποια ισχυρή ηθική νομιμοποίηση, και έχουν ουσιαστικά «αγιοποιηθεί» μέσω της μεταπολεμικής προπαγάνδας η οποία φύτεψε στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο των κατοίκων όλου του πλανήτη την αντίληψη ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας Μεγάλος Δίκαιος Πόλεμος στον οποίο το Απόλυτο Καλό νίκησε το Απόλυτο Κακό. Δεν έχει σημασία αν αυτό το αφήγημα μπάζει από παντού και έχει πολλές γκρίζες σκιές. Όπως απόλυτα υποτίθεται πως ήταν όλα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι Απόλυτη είναι και η Μοναδική Αλήθεια με την οποία έχουν γαλουχηθεί γενιές ανθρώπων. Οι πέντε «παγκόσμιοι χωροφύλακες», αφού έγραψαν οι ίδιοι την Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όπως τους συνέφερε ως νικητές, έχουν περιβληθεί το φωτοστέφανο του «αγίου» και αυτό φυσικά δεν έχουν διάθεση να το απεμπολήσουν ποτέ διότι τους βολεύει μια χαρά.</div><div><br />Οι πέντε «άγιοι» έχουν θεσπίσει και διατηρήσει ειδικά προνόμια για τους εαυτούς τους. Είναι μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με δικαίωμα άσκησης βέτο, που σημαίνει ότι μόνο αυτοί μπορούν να κρίνουν τι είναι νόμιμο, δίκαιο και ηθικό και τι όχι, ακόμη κι αν όλος ο υπόλοιπος πλανήτης διαφωνεί μαζί τους – και αυτό υποτίθεται ότι γίνεται προκειμένου να συνεχίζεται η εύρυθμη λειτουργία του παγκόσμιου συστήματος και να διατηρείται η παγκόσμια ειρήνη. Το ότι οι πέντε αυτές χώρες συνεργάστηκαν ως σύμμαχοι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τους δίνει ακόμη και σήμερα το άλλοθι να αρνούνται σταθερά την εισδοχή κι άλλων μελών στο μικρό κλαμπ τους. </div><div><br /></div><div>Παρ’ ότι το οικονομικό μέγεθος και η παγκόσμια επιρροή χωρών όπως η Ινδία, η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Βραζιλία θα δικαιολογούσαν το να είναι κι αυτές μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι υπάρχοντες πέντε «άγιοι» ούτε καν δέχονται να ανοίξει η συζήτηση για διεύρυνση του κλαμπ τους επικαλούμενοι το ότι μόνο αυτές πολέμησαν μαζί κάποτε κατά της παγκόσμιας τυραννίας και του φασισμού και κατέβαλαν τις μεγαλύτερες θυσίες. Η μόνη χώρα που κατάφερε με πολύ έξυπνο τρόπο και πολλή δουλειά να μπει σφήνα στην πεντάδα των «αγίων» είναι το Ισραήλ. Παρ’ ότι δεν απολαμβάνει όλα τα προνόμια των πέντε «αγίων», έχει καταφέρει να «καθαγιαστεί» μέσω του αφηγήματος του Ολοκαυτώματος του εβραϊσμού που συνέβη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. «Δανειζόμενο» το βέτο των «αγίων» ΗΠΑ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ όποτε αυτό απαιτείται, το Ισραήλ είναι ουσιαστικά ένας άτυπος έκτος «άγιος». Λόγω ακριβώς αυτής της κοινώς αποδεκτής «αγιότητάς» του μπορεί να δολοφονεί επί 74 χρόνια δημοσιογράφους, ακτιβιστές, κυανόκρανους και γυναικόπαιδα χωρίς να λογοδοτεί και να τιμωρείται ποτέ.</div><div><br />Επομένως, δεν έχει καμία σημασία αν αυτά που πράττουν οι 5+1 «άγιοι» είναι σωστά ή λανθασμένα, δίκαια ή άδικα, ηθικά ή ανήθικα. Οτιδήποτε πράττουν είναι εξ ορισμού σωστό, δίκαιο και ηθικό, διότι ένας «άγιος» δεν μπορεί να τίθεται σε αμφισβήτηση. Όταν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ εισβάλουν στο Ιράκ επικαλούμενες ξεδιάντροπα ψεύδη, ή βασανίζουν αιχμαλώτους πολέμου, ή δολοφονούν αμάχους στο Αφγανιστάν επί 20 χρόνια, κανείς δεν τις επικρίνει για αυτό, διότι η «αγιότητά» τους απαγορεύει ακόμη και να σκεφθούμε ότι μπορεί να διαπράττουν ένα έγκλημα πολέμου. </div><div><br /></div><div>Ομοίως, όταν η Κίνα μακελεύει κόσμο στο Βιετνάμ το 1979 ή στην πλατεία Τιεν αν Μεν το 1989, δεν τολμά κανείς να την ψέξει. Όταν η Βρετανία σκοτώνει επί δεκαετίες Ιρλανδούς πατριώτες που μάχονται για την ενοποίηση της χώρας τους, ή όταν απαγχονίζει νεαρούς Κύπριους που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους, δεν επισύρει καμία διεθνή κατακραυγή διότι πολύ απλά είναι «αγία». Έτσι και σήμερα, η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν μπορεί να κριθεί με τα μέτρα που θα κρίναμε την εισβολή οποιασδήποτε μη «άγιας» χώρας σε μία άλλη, διότι η Ρωσία είναι μέλος της ομάδας των «αγίων». </div><div><br /></div><div>Με τις κυρώσεις που επέβαλε η Δύση στη Ρωσία παραβίασε ουσιαστικά τη συμφωνία κυρίων που έχει γίνει μεταξύ των πέντε «αγίων». Αυτό ακριβώς μας υπενθύμισε ο Πούτιν με τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 9ης Μαΐου στη Μόσχα για την επέτειο της νίκης επί του ναζισμού, ότι δηλαδή η Ρωσία διατηρεί στο ακέραιο το στάτους της «αγίας» και δεν δέχεται καμία αμφισβήτηση ως προς αυτό. Αν κάποιος το θεωρεί αυτό εξωφρενικό και απαράδεκτο, δεν έχει καμία σημασία. Για όσο διάστημα ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος θα εξακολουθεί να κυβερνά τις ζωές μας μέσω του κλειστού κλαμπ των πέντε «αγίων» χωρών, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις συνέπειές του.<br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το κλειστό κλαμπ των πέντε «αγίων» χωρών.

Εξακολουθώ να πιστεύω το ίδιο πράγμα που είχα γράψει την ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ότι δηλαδή αυτός ο πόλεμος είναι μια αχρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Έτοιμοι να πολεμήσουμε ξανά στην Ευρώπη: Η ώρα είναι τώρα, λένε πρώην και νυν αρχηγοί Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων .

<img height="402" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220620135347_Sanders-sas.jpg" width="777" /><br /><br />Οι ένοπλες δυνάμεις της Βρετανίας πρέπει να είναι έτοιμες και πρόθυμες να πολεμήσουν τη Ρωσία στην Ευρώπη, προειδοποίησε σήμερα πρώην αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου.<br /><br />Ο στρατηγός Sir Adrian Bradshaw, πρώην διοικητής των Βρετανικών Δυνάμεων, είπε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να βοηθήσει τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ να μην δώσουν στον Βλαντιμίρ Πούτιν «άνοιγμα » για να διευρύνει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε μια μάχη κατά της Δύσης.<br /><br />Η παρέμβαση του πρώην ανώτατου αξιωματικού έρχεται μετά από έκτακτη ανακοίνωση του νέου αρχηγού του Βρετανικού Στρατού.<br /><br />Ο στρατηγός Sir Patrick Sanders, ο οποίος ανέλαβε τη γενική διοίκηση την περασμένη εβδομάδα, προειδοποίησε τους στρατιώτες το Σαββατοκύριακο «είμαστε η γενιά που πρέπει να προετοιμάσει τον στρατό για να πολεμήσει ξανά στην Ευρώπη» καθώς η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πλήττει την παγκόσμια σταθερότητα.<br /><br />Ο Πούτιν και οι συνεργάτες του έχουν κάνει μια σειρά από απειλές να επιτεθούν σε δυτικές χώρες που παρέχουν υποστήριξη στο Κίεβο καθώς η Ουκρανία προσπαθεί να απωθήσει από τα εδάφη της τα ρωσικά στρατεύματα.<br /><br />Μιλώντας στο σημερινό πρόγραμμα του BBC Radio 4, ο Sir Adrian είπε: «Ναι, (ο στρατηγος Sanders) έχει απόλυτο δίκιο. Το θέμα είναι ότι, προετοιμαζόμενοι για τον πόλεμο σωστά, χτίζοντας πραγματικά ισχυρή αποτροπή, θα σταματήσουμε τον πόλεμο.<br /><br />«Ο Πούτιν μας έδειξε ότι είναι έτοιμος να αναλάβει το ρίσκο να επιδοθεί σε ανοιχτό πόλεμο στην Ευρώπη. Το κάνει αυτό στην Ουκρανία, με τρομερές, τρομερές συνέπειες ».<br /><br />Σε ένα συγκλονιστικό μήνυμα προς τα βρετανικά στρατεύματα, ο στρατηγός Sanders έγραψε την περασμένη εβδομάδα:<br /><br />«Είμαι ο πρώτος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου από το 1941 που αναλαμβάνει τη διοίκηση του Στρατού στη σκιά ενός χερσαίου πολέμου στην Ευρώπη που περιλαμβάνει μια ηπειρωτική δύναμη… Η κλίμακα της διαρκούς απειλής από τη Ρωσία δείχνει ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή ανασφάλειας.<br />«Είναι το μοναδικό μου καθήκον να κάνω τον Στρατό μας όσο πιο θανατηφόρο και αποτελεσματικό μπορεί να είναι. Η ώρα είναι τώρα και η ευκαιρία είναι δική μας να αδράξουμε ». <br /><br />Έρχεται καθώς ο Πούτιν απειλεί τις χώρες του ΝΑΤΟ και αυτή την εβδομάδα “έδειξε” τα πρώην σοβιετικά κράτη στην Ευρώπη δηλώνοντας: «Αποτελούν μέρος της ιστορικής Ρωσίας».<br /><br />Έκανε τα σχόλια ως απάντηση σε μια δραματική δήλωση του προέδρου του Καζακστάν Kassym-Jomart Tokayev, ο οποίος δήλωσε με εντυπωσιακό τρόπο ότι δεν αναγνωρίζει τις αυτοαποκαλούμενες λαϊκές δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ στην ανατολική Ουκρανία.<br /><br /> <iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/8kkJdC_5sos" width="704" youtube-src-id="8kkJdC_5sos"></iframe><br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="377" src="https://www.youtube.com/embed/Kjh2HjMCO4w" width="706" youtube-src-id="Kjh2HjMCO4w"></iframe><br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Έτοιμοι να πολεμήσουμε ξανά στην Ευρώπη: Η ώρα είναι τώρα, λένε πρώην και νυν αρχηγοί Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων .

Οι ένοπλες δυνάμεις της Βρετανίας πρέπει να είναι έτοιμες και πρόθυμες να πολεμήσουν τη Ρωσία στην Ευρώπη, προειδοποίησε σήμερα πρώην αρχηγό...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Νέος χάρτης-πρόκληση για τα νησιά. Για ποια ζητά να «αποστρατιωτικοποιηθούν».

<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdUoa1eE5YSVuRSYbocEwiIcF0I_MdKH6hqVkMoSPlI-sXVMNiRz2115N2BqbA20KeWJTfQC6KVZYlnHMX071cUcTa4z6bD2wfJp9lC6LhDfsT1b5s1XmPU9RkGTWzw2hwHIS0eZspnIrNMq11ym_lqTCoBQ2wrvf10ZQEgSGoF7VxDSBdwXacYkys/s998/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="998" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdUoa1eE5YSVuRSYbocEwiIcF0I_MdKH6hqVkMoSPlI-sXVMNiRz2115N2BqbA20KeWJTfQC6KVZYlnHMX071cUcTa4z6bD2wfJp9lC6LhDfsT1b5s1XmPU9RkGTWzw2hwHIS0eZspnIrNMq11ym_lqTCoBQ2wrvf10ZQEgSGoF7VxDSBdwXacYkys/w767-h384/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" width="767" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο χάρτης δημοσιεύτηκε στο επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu- Αποστολάκης: Η Τουρκία παίρνει...αέρα από τον Στόλτενμπεργκ</span>.</h3>Χάρτη του Αιγαίου -με τα ελληνικά νησιά- που αξιώνει η Τουρκία να αποστρατιωτικοποιηθούν δημοσίευσε το περασμένο Σάββατο το επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.<br /><br />Στον χάρτη οι Τούρκοι έχουν εντάξει τη Λέσβο, τη Λήμνο, τη Θάσο, τη Ρόδο και πολλά ακόμα νησιά.<br /><br />Δείτε τον χάρτη <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2022-06/7_5.jpg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2022-06/7_5.jpg?itok=_BvAFn9S" /></a><br /><br />Την ίδια ώρα, αίσθηση έχει προκαλέσει το δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Sabah ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να καταγγείλει την Ελλάδα για τη στρατιωτικοποίηση των νησιών στην επικείμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ προσκομίζοντας «ντοκουμέντα» ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων.<br /><br />Δεν διαψεύδει η τουρκική κυβέρνηση<br /><br />Ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Τουρκία, Μανώλη Κωστίδης, σχολίασε ότι το εν λόγω δημοσίευμα ούτε επιβεβαιώθηκε, ούτε και διαψεύσθηκε από την τουρκική κυβέρνηση.<br /><br />Πρόσθεσε ότι μένει να φανεί τι θα γίνει στο ΝΑΤΟ, ωστόσο πρόθεση της ότι πρόθεση της Τουρκίας είναι σε περίπτωση που θέσει η Ελλάδα ζητήματα στο ΝΑΤΟ να απαντήσει με τον δικό της τρόπο.<br /><br />Σχετικά με τα δύο πρόσωπα της Άγκυρας, που τη μια στέλνει δια των υπουργών της μηνύματα συνεννόησης και από την άλλη συνεχίζει τις προκλήσεις θέτοντας θέμα κυριαρχίας, ο Μανώλης Κωστίδης εξήγησε ότι δεν είναι η μοναδική περίπτωση που η Τουρκία κινείται με αυτό τον τρόπο.<br /><br />Έφερε ως παράδειγμα την υπόθεση της ένταξης τη Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, θέμα για το ποιο ο Τσαβούσογλου είπε πως οι δύο χώρες κάνουν τα πάντα για να μην μπουν και αυτή την ώρα ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν είναι στις Βρυξέλλες για διαπραγματεύσεις.<br />Η Τουρκία παίρνει...αέρα από τον Στόλτενμπεργκ- Το «ανατολίτικο παζάρι» του Ερντογάν και το «παιχνίδι» με τον Ακάρ<br /><br />Την ανησυχία του για την κλιμάκωση της έντασης από την Τουρκία εξέφρασε ο πρώην υπουργός Άμυνας και επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ευάγγελος Αποστολάκης, ειδικά μετά τις πληροφορίες ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα καταγγείλει την Ελλάδα στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για τα «στρατιωτικοποιημένα» νησιά. <br /><br />Όπως ανέφερε μιλώντας στον ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Σήμερα», η Τουρκία παίρνει…αέρα από τον Γενς Στόλτενμπεργκ. «Το τελευταίο γεγονός που μας έχει ενοχλήσει όλους και δίνει και αέρα στην Τουρκία να ανεβάζει την ένταση είναι η υποστήριξη που φαίνεται να έχει από το ΝΑΤΟ. Ο ίδιος ο γραμματέας της Συμμαχίας, ο κ. Στόλτενμπεργκ με τις δηλώσεις που έκανε δίνει τη δυνατότητα στον Ερντογάν να θέσει αυτά τα θέματα. Το πώς θα αντιδράσει το ΝΑΤΟ και πώς θα λειτουργήσει, εκτιμώ, με την ψυχραιμία που επιβάλλεται και με την ίδια λογική που λειτουργεί μέχρι σήμερα ότι δε θέλει να εμπλέκεται στα διμερή θέματα των μελών του», δήλωσε χαρακτηριστικά. <br /><br />Μάλιστα, ο κ. Αποστολάκης έκανε λόγο για «ανατολίτικο παζάρι» του Τούρκου προέδρου και δεν απέκλεισε το γεγονός η Τουρκία προκειμένου να επιτρέψει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, να «παζαρέψει» οτιδήποτε έχει σχέση με την Τουρκία και τους συμμάχους. «Ακόμα και για την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ θεωρώ ότι θα θέσει θέματα του Αιγαίου και εξοπλισμών. Μπορεί να ζητήσει να περάσουν τα F-16 και να κερδίσει κάτι στις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο», επισήμανε. <br /><br />Ερωτηθείς αν φοβάται για θερμό επεισόδιο το καλοκαίρι, απάντησε ότι το σενάριο αυτό υπάρχει πάντα. «Εγώ φοβάμαι πιο πολύ το ατύχημα, το οποίο θα τύχει εκμετάλλευσης. Επιθετική ενέργεια που θα έχει σκοπό να πάρει ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας δεν έχει πολλές πιθανότητες», σημείωσε. <br /><br />Αναφερόμενος στο 2020 που η Τουρκία είχε βγάλει στη Μεσόγειο το ερευνητικό Ορούτς Ρέις και την πιθανότητα αυτό να επαναληφθεί και φέτος, ο κ. Αποστολάκης σημείωσε ότι η ελληνική πλευρά δεν αντέδρασε, όπως έπρεπε. «Δε θέλω να κάνω σενάρια γιατί μπορεί να είναι διαφορετικά από αυτό που τελικά θα προκύψει. Όλα είναι πιθανά. Αυτό που είναι σημαντικό να μη βρίσκουμε δικαιολογίες που μας εφησυχάζουν, όπως όταν μπήκε το Ορούτς Ρέις που λέγαμε ότι δεν κάνει έρευνα γιατί το εμποδίζουν οι ήχοι από τα γύρω πλοία, πράγμα που δε στέκει. Από τη στιγμή που κάνει παραβίαση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, πρέπει να το παρεμποδίσεις και αυτό δεν έγινε», δήλωσε και πρόσθεσε ότι «δεν είμαι πολεμοκάπηλος, όμως πρέπει να ξέρει ο άλλος μέχρι που μπορεί να φτάσεις. Ό,τι χαθεί δεν το ξαναπαίρνεις εύκολα πίσω».<br /><br />Σε ό,τι αφορά στην αλλαγή στάσης του Τούρκου υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος μιλά για διάλογο, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ υπογράμμισε ότι «παίζεται ένα παιχνίδι που είναι συνεννοημένο. Ο ένας κάνει τον καλό και ο άλλος τον κακό και προσπαθούν να κρατήσουν μια ισορροπία για να μην εμφανίζονται ότι είναι μια κυβέρνηση άτεγκτη, η οποία δε συζητά, και από την άλλη θέλουν να δείχνουν μια κυβέρνηση που δεν υπαναχωρεί για να υπερασπιστεί αυτά που διεκδικεί». <br /><br />Ο ίδιος θεωρεί ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρώπη δεν ασκούν ιδιαίτερες πιέσεις στην Τουρκία, γεγονός που ο Ερντογάν το εκμεταλλεύεται. «Με τον πόλεμο να τρέχει, η Τουρκία συνεχίζει να έχει έναν ρόλο και για τους Αμερικάνους και για τη Δύση είναι πολύ σημαντικός και αυτό το ξέρει. Ξέρει ότι οι πιέσεις που θα δεχτεί δεν είναι μεγάλες ή είναι τέτοιες που μπορεί να τις αντέξει. Η Τουρκία παίζει μέσα και πατάει στα κενά των σχέσεων και των ισορροπιών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην περιοχή. Ξέρει ότι είναι σημαντικός εταίρος και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο», κατέληξε. <br /> <br />Φήμες για capital controls και εκλογές στην Τουρκία<br /><br />Να προλάβει τα χειρότερα που έρχονται τον χειμώνα, σε ότι αφορά στην οικονομία της Τουρκίας, θέλει η Ερντογάν, ο οποίος δεν αποκλείεται να προκηρύξει εκλογές εντός του επόμενου μήνα.<br /><br />Την ίδια ώρα οι φήμες για capital controls στην Τουρκία γίνονται εντονότερες κάθε ημέρα που περνάει.<br />Τι μεταδίδουν τα ΜΜΕ<br /><br />Το ενδεχόμενο επιβολής capital controls τέθηκε από τον Κεντρικό Τραπεζίτη της Τουρκίας σε σύσκεψη υπό τον Ταγίπ Ερντογάν με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών.<br /><br />Σενάρια για επιβολή capital control και για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, προβάλλουν τουρκικά ΜΜΕ.Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Τουρκία Μανώλης Κωστίδης, το εν λόγω ρεπορτάζ κάνει λόγο για προκήρυξη πρόωρων εκλογών εντός του Ιούλιου, παρότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ευνοϊκές για τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς τα πράγματα για την τουρκική οικονομία θα επιδεινωθούν δραστικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα.<br />Στόχος το… συνάλλαγμα<br /><br />Η ίδια πηγή αναφέρει ότι στο «τραπέζι» της τουρκικής κυβέρνησης έπεσε και το ενδεχόμενο επιβολής capital controls έτσι ώστε οι πολίτες να μην μπορούν να διατηρούν στις τράπεζες συνάλλαγμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 65% των καταθέσεων στις τράπεζες είναι σε συνάλλαγμα, δηλαδή σε ευρώ ή δολάρια λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης.<br /><br />Το ενδεχόμενο επιβολής capital controls τέθηκε από τον Κεντρικό Τραπεζίτη της Τουρκίας σε σύσκεψη υπό τον Ταγίπ Ερντογάν με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών.<br /><br />Ο τραπεζίτης φέρεται να είπε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά αν δεν εφαρμοστούν κλιμακούμενα capital controls με τον υπουργό Οικονομικών να ζητεί προς το παρόν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν και ενδεχομένως να ληφθούν ορισμένα πιο ήπια μέτρα.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Τουρκία: Νέος χάρτης-πρόκληση για τα νησιά. Για ποια ζητά να «αποστρατιωτικοποιηθούν».

Ο χάρτης δημοσιεύτηκε στο επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu- Αποστολάκης: Η Τουρκία παίρνει...αέρα από τον Στόλτενμπεργκ . Χάρτη τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος Ναύαρχος: Γεωπολιτικός μονόδρομος οι θάλασσες.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/mitsotakiserdogannato-1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="427" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/mitsotakiserdogannato-1.jpeg" width="774" /></a></div><div><br /></div>Πού ήταν το ΝΑΤΟ το 1964 και το 1967 όταν οι συμπατριώτες μας σφάζονταν σαν άγρια ​​ζώα στην Κύπρο;<br />"Η Άγκυρα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να καλέσει την Ελλάδα στο τραπέζι και στη συνέχιση της ειρήνης- Ο πόλεμος είναι ο πιο εύκολος- Σε καιρό ειρήνης, είναι το πιο δύσκολο να επιτευχθούν τα εθνικά συμφέροντα χωρίς μάχη" λέει ο απόστρατος Τούρκος Ναύαρχος Cem Gurdeniz<br /><br />"Τουρκοελληνικός πόλεμος στο Αιγαίο, το ΝΑΤΟ και Αμερικανικό ναυτικό", είναι ο τίτλος άρθρου-ανάλυσης του απόστρατου Τούρκου Ναύαρχου Cem Gurdeniz,, που φιλοξενεί τουρκικό ΜΜΕ και της οποίας τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα: <br /><br />"Ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της Τουρκίας στον 21ο αιώνα θα είναι προς τις θάλασσες, ανεξάρτητα από την ισχύ. Οι Τούρκοι έκαναν τις γύρω θάλασσες κέντρο βάρους για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του Ατατούρκ. Η Τουρκία έχει συνείδηση ​​της "Γαλάζιας Πατρίδας" . Αυτό προέκυψε ως αποτέλεσμα της συνάντησης της γεωπολιτικής μοίρας με το πνεύμα της εποχής. Δεν υπάρχει επιστροφή.<br /><br />Ο μοναδικός πλούτος μας: H δύναμη της Γεωγραφίας<br /><br />Η Τουρκία βρίσκεται στην τομή 3 ηπείρων (Ασία, Ευρώπη, Αφρική), 3 πλωτών οδών (Δούναβης, Νείλος, Δνείπερος/Δνείστερος), 3 ενδιάμεσων περιοχών (Βαλκάνια, Καύκασος ​​και Μέση Ανατολή). Είναι ένα κράτος που συνδέεται τόσο με τον Τουρκικό Κόσμο όσο και με την παλαιά αυτοκρατορική γεωγραφία με τις 3 θάλασσες (Κασπία, Ερυθρά Θάλασσα και Περσικό Κόλπο) στην περιφέρειά του. 65% των εισαγωγών και εξαγωγών της Ρωσίας. Είναι η πύλη προς τον Μέσο Διάδρομο στην Πρωτοβουλία Belt and Road της Κίνας.<br /><br />Η χρήση της γεωγραφικής μας θέσης<br /><br />Η εξαιρετική γεωπολιτική δύναμη της Τουρκίας, την οποία προσπάθησα εν συντομία να συνοψίσω παραπάνω, έχει χρησιμοποιηθεί από το 1945 για τον περιορισμό της Ρωσίας και της Κίνας υπό τη διοίκηση του Ατλαντικού συστήματος μέσω των Βάσεων του ΝΑΤΟ, του Ιντσιρλίκ και του Κιουρέτσικ. Η χερσαία διοίκηση του ΝΑΤΟ βρίσκεται στη Σμύρνη. Και κάποιοι κύκλοι στην Τουρκία είναι περήφανοι για αυτό!<br /><br />Το δράμα των οπαδών του ΝΑΤΟ<br /><br />Μέσω του ΝΑΤΟ και της θεσμοθέτησης της ήπιας δύναμης που δημιούργησε, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, η ακαδημαϊκή κοινότητα (που συχνά είναι απαραίτητο να είσαι ατλαντιστής για να ανέβεις σε αυτή τη δομή), οι ΜΚΟ και ένα σημαντικό μέρος των κρατικών θεσμών μπορούν να συμμετάσχουν στο ΝΑΤΟ ως μέλη, να είναι πολιτισμένοι, να διατηρούν τη λεγόμενη βασισμένη σε κανόνες, και την καπιταλιστική φιλελεύθερη τάξη<br /><br />Σύμφωνα με αυτούς που υπερασπίζονται αυτή τη νοοτροπία, το ΝΑΤΟ είναι σχεδόν αγιασμένο<br /><br />Στις διαδικασίες Ergenekon και Sledgehammer που έλαβαν χώρα πριν και μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, αν και προέκυψαν συνωμοσίες σχετικά με τη δομή της Gladio όπως η FETO, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί το ΝΑΤΟ στη χώρα μας.<br /><br />Λόγω της συσσώρευσης ήπιας δύναμης και ευαισθητοποίησης του ΝΑΤΟ τόσο στα μέσα ενημέρωσης, στον ακαδημαϊκό κόσμο και στο κράτος, έχουν προκύψει πολλά λάθη που θεωρήθηκαν σωστά.<br /><br />Για παράδειγμα, λένε ότι η έξοδος από το ΝΑΤΟ, δηλαδή η αποχώρηση από έναν στρατιωτικό οργανισμό, σπάει τον τουρκικό πολιτισμό και την ενσωμάτωσή του με τις δυτικές αξίες. Αυτοί οι λογικοί άνθρωποι δεν αμφισβητούν ότι δεν είμαστε αποδεκτοί στην ΕΕ, που είναι η κύρια πύλη του εκδυτικισμού για αυτούς. Γιατί το γάλα της Τουρκίας που θα αρμέξει ο ιμπεριαλισμός είναι η γεωγραφία της και το φτηνό αίμα της αν παγιδευτεί. Δεν ξέρουν ότι η Τουρκία έγινε δεκτή στην Ευρώπη μόνο με την πίεση των ΗΠΑ στην αμυντική διάσταση. Όπως είπε ο Foncu Soros, «Η καλύτερη εξαγωγή σας είναι ο στρατός σας».<br /><br />Για αυτές τις αποδοχές κανείς δεν αμφιβάλλει<br /><br />Για παράδειγμα, εάν η Τουρκία φύγει από το ΝΑΤΟ, είτε θα εισβάλει η Ρωσία είτε εάν η Νότια Κύπρος και το Ισραήλ γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, θα επιτεθούν στην Τουρκία μαζί με την Ελλάδα. Αυτά είναι μυαλά που δεν μπορούν καν να διαβάσουν τη δύναμη της Τουρκίας.<br /><br />Εξασφαλίζεται ότι αυτοί οι αστικοί θρύλοι διαδίδονται ως λειτουργία αντίληψης.<br /><br />Για παράδειγμα, μια ομάδα πολιτικών που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ μπορεί να πει ότι η Ρωσία, η οποία έχει καταλάβει την Ουκρανία, μπορεί να εισβάλει στο Καρς και στο Αρνταχάν. Ένας άλλος μύθος είναι ότι το ΝΑΤΟ ήταν η πιο επιτυχημένη συμμαχία στην ιστορία και νίκησε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας χωρίς να πυροβολήσει, λέει.<br /><br />Γιατί λοιπόν μια τόσο επιτυχημένη συμμαχία δεν μπορούσε να αποτρέψει τη σφαγή δεκάδων χιλιάδων Βόσνιων στη Γιουγκοσλαβία σε απόσταση 200 μιλίων; Γιατί δεν πέτυχε εναντίον των Αφγανών πολεμιστών που ζούσαν στην πέτρινη εποχή στο Αφγανιστάν και τράπηκαν σε φυγή;<br /><br />Σε άλλο παράδειγμα, λέγεται ότι 30 μέλη του ΝΑΤΟ χρησιμοποιούν το δικαίωμα αρνησικυρίας τους για να εμποδίσουν τον οργανισμό να λάβει αποφάσεις εναντίον τους.<br /><br />Τότε γιατί η Τουρκία δεν χρησιμοποίησε ποτέ αυτή τη δύναμη προς όφελός της; Γιατί δεν χρησιμοποίησε αυτή τη δύναμη όταν μπήκε στο ΝΑΤΟ το 1952, ενώ η ευθύνη Διοίκησης και Ελέγχου όλης της Μεσογείου και του Αιγαίου αφέθηκε στην Ελλάδα και μόνο η Μαύρη Θάλασσα δόθηκε σε εμάς; Γιατί στο σχέδιο του Ρότζερς δεν είπε όχι; <br /><br />Αυτές οι ερωτήσεις μπορεί να γίνουν<br /><br />Τότε ας θέσουμε απλώς το ερώτημα: "Πόσο έχει εξυπηρετήσει το ΝΑΤΟ τα εθνικά γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας;" Πού ήταν το ΝΑΤΟ το 1964 και το 1967, όταν οι συμπατριώτες μας σφάζονταν σαν άγρια ​​ζώα στην Κύπρο;<br /><br />Γράφτηκε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ LB Johnson στον İnönü στις 5 Ιουνίου 1964, «Αν πάτε στο νησί (Κύπρο) για να σώσετε τους συγγενείς σας, δεν θα σας προστατεύσουμε από τους Σοβιετικούς που θα το εκμεταλλευτούν για να εισβάλουν εναντίον σας… Επίσης, δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα αεροσκάφη, τα τανκς και τα πλοία που δωρίσαμεσε εσάς, στο νησί»<br /><br />Λοιπόν, το ΝΑΤΟ στάθηκε δίπλα μας στις κρίσεις της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου το 1975, το 1987; Πού βρισκόταν στην κρίση των χωρικών υδάτων του 1982; Δεν επεμβαίνουμε στα συνεχιζόμενα προβλήματα μεταξύ των δύο συμμάχων. Δηλαδή, πώς να εξηγήσουμε ότι υποστηρίζουν την Ελλάδα, την οποία αποδέχονται ως αναπόσπαστο μέρος του δυτικού πολιτισμού, αλλά κεκλεισμένων των θυρών;<br /><br />Από το στρατόπεδο του Λαυρίου κοντά στην Αθήνα, πρέπει να αγνοήσουμε την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που παρέχουν τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ στην οργάνωση PKK, η οποία έχει βγάλει όπλα και προκαλεί αιματοκύλισμα στη δημοκρατία από το 1984;<br /><br />Πώς μπορούμε να σκεφτούμε ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ, που είναι επίσημα στο πλευρό της Ελλάδας ενάντια στη Γαλάζια Πατρίδα στην Ανατολική Μεσόγειο, θα προστατεύουν και θα επιβλέπουν τα συμφέροντα της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟ;<br /><br />Το υπό τουρκική σημαία πλοίο La Rosalie -A που ανήκει στην Εταιρεία Αρκάς, κατά την Επιχείρηση Θαλάσσιας Ασφάλειας της ΕΕ "Ειρήνη" υπό τη διοίκηση του Έλληνα Ναυάρχου , δέχθηκε νηοψία από καταδρομείς γερμανικής φρεγάτας στην ανοιχτή θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου στις 22 Ο Νοέμβριος του 2020<br /><br />Εκεί σαν θαλασσοκλέφτες χωρίς την άδεια της Άγκυρας, απογύμνωσαν το προσωπικό, τους βασάνισαν ηθικά και η Τουρκία το χώνεψε αυτό;<br /><br />Ας τα παραλείψουμε όλα, παρά τη Συμφωνία Συμμαχίας του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, οι ΗΠΑ και η Γαλλία υπέγραψαν και βασίζουν διμερείς συμφωνίες άμυνας και συνεργασίας με την Ελλάδα και την ελληνοκυπριακή διοίκηση της Κύπρου κατά της Τουρκίας. Πού πρέπει να τοποθετήσουμε και τις δύο χώρες να προμηθεύουν επιθετικά όπλα, αεροπλάνα και πλοία στην Ελλάδα για να χρησιμοποιηθούν εναντίον των Τούρκων και της Τουρκίας;<br /><br />Παρά το γεγονός ότι οι δραστηριότητες που πραγματοποιούνται από το ΝΑΤΟ και τα μέλη της συμμαχίας ανοιχτά κατά της Τουρκίας εκατοντάδες φορές, έχουν διαπραχθεί εγκλήματα, μπορούμε να προχωρήσουμε πέρα ​​από την πράξη διαμαρτυρίας καλώντας τους πρεσβευτές του υπουργείου μας Εξωτερικών στο υπουργείο;<br /><br />Πώς μπορούν τα στομάχια και τα μυαλά των δήθεν διανοουμένων, που μπορούν ακόμα να γράφουν και να μιλούν υπέρ του ΝΑΤΟ και της δύσης παρά την ταπείνωση, να δεχτούν αυτές τις προσβολές και να κοιμηθούν άνετα;<br /><br />Η ψυχολογική σύνθεση αυτών των ανθρώπων θα πρέπει να είναι το αντικείμενο της διατριβής. Πώς αλλάζει η νοοτροπία της τουρκικής νομενκλατούρας, η οποία δεν συζητά καν την ιδέα της αποχώρησης από το ΝΑΤΟ και βλέπει την ένταξη στο ΝΑΤΟ ως το αμετάβλητο πεπρωμένο της Τουρκίας;<br /><br />Γιατί δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον γεωπολιτικό φύλακα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ βάζοντας τους στο περιθώριο;<br /><br /> Δεν βλέπουν πώς ο Ατατούρκ προστάτευε την τουρκική γεωπολιτική της τουρκικής γεωγραφίας χωρίς να εξαρτάται από τη Δύση; με το Μοντρέ Δεν καταλαβαίνουν πώς ο ιμπεριαλισμός έριξε τη σφήνα του Χατάι στο πλευρό του ένα χρόνο αργότερα για να εξασφαλίσει τον κόλπο Iskenderun μετά την ανακατάληψη των Τουρκικών Στενών;<br /><br />Ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του, είπε για την Κύπρο ''Προσοχή με αυτό το νησί, αν χαθεί, θα αποκλειστούν οι δρόμοι ανεφοδιασμού μας;<br /><br />Με αποφάσεις Μεγάλων κρατών, στη Συνθήκη της Λωζάνης και στη Συμφωνία του Παρισιού του 1947, η κυριαρχία 23 νησιών κοντά στην Ανατολία μεταβιβάστηκαν στην Ελλάδα με μη στρατιωτικό καθεστώς.<br /><br /> Τα 23 αυτά νησιά η Ελλάδα εξόπλισε, για να προστατεύσει τις περιοχές της θαλάσσιας δικαιοδοσίας της με το πρόσχημα της υπεράσπισης της γης αυτών από την Άγκυρα<br /><br />Παρόλο που ο Διοικητής του Ναυτικού του ΝΑΤΟ Βρετανός Ναύαρχος γνώριζε ότι η Τουρκία είχε θέσει σε ισχύ το 19ο Άρθρο της Σύμβασης του Μοντρέ τον Μάιο, είπε:<br /><br />"Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να μείνει μακριά από τη Μαύρη Θάλασσα για μεγάλο χρονικό διάστημα". <br /><br />Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει ότι δεν ανταποκρίνεται στην αλαζονική δήλωσή του και παραμένει σιωπηλός ? Με λίγα λόγια, κάποιοι χώροι συγκέντρωσης μέσα και έξω μας κοροϊδεύουν το μυαλό μας. Δεν πέφτουμε όμως σε αυτά τα ψέματα.<br /><br />Το ΝΑΤΟ είναι ενάντια στα Εθνικά μας συμφέροντα<br /><br />Συνοψίζοντας, η ΤΔΒΚ, η Γαλάζια Πατρίδα και τα Τουρκικά Στενά στοχοποιήθηκαν μέσω του ΝΑΤΟ.<br /><br />Τίποτα δεν άλλαξε. Το μόνο πράγμα που έχει αλλάξει είναι ότι η παρατεταμένη ρωσο-ουκρανική κρίση αποκάλυψε τη σημασία της Τουρκίας και των Τουρκικών Στενών ως πολλαπλασιαστή δύναμης και ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που το γνωρίζουν, έχουν σχεδόν εισέλθει σε μια περίοδο φιλοφρόνησης με Τουρκία.<br /><br />Σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση, η Τουρκία θα πρέπει, για μια φορά, να χρησιμοποιήσει το ΝΑΤΟ για τα πραγματικά γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας μέσω της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Πρώτα απ 'όλα, θα πρέπει να αναγνωριστούν τα σύνορά μας στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Μια λύση 2 κρατών πρέπει να γίνει αποδεκτή στην Κύπρο.<br /><br />Πρέπει να αφοπλιστούν τα νησιά του Αιγαίου και να διατηρηθεί το καθεστώς των έξι μιλίων.<br /><br />Η υποστήριξη του PKK από τα μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να σταματήσει.<br /><br />Αυτοί οι τομείς πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με διπλωματία κερκόπορτας.<br /><br />Πώς η Ελλάδα κατάφερε να κάνει τη Νότια Κύπρο πλήρες μέλος της ΕΕ, σκοτώνοντας κάθε είδους κανόνες διεθνούς δικαίου με την απειλή βέτο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ;<br /><br />Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε ότι μια χώρα όπως η πΓΔΜ πήρε το όνομά της ως Βόρεια Μακεδονία μετά από Ελληνικές απειλές για βέτο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ;<br /><br />Γραμμή παραδόξων<br /><br />Σήμερα, δυστυχώς, η Τουρκία βρίσκεται κάτω από την ίδια ομπρέλα στρατιωτικής συμμαχίας με αυτούς που θέλουν να διαλύσουν τη "Γαλάζια Πατρίδα της" και τα νοτιοανατολικά μας σύνορα. Υπάρχει μια σειρά από παράδοξα.<br /><br />Την περίοδο μεταξύ της διαδικασίας Εργκένεκον του 2007 και της απόπειρας πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του FETO του 2016, η Τουρκία έχει δεχθεί ανεπανόρθωτα πλήγματα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. <br /><br />Το Ναυτικό είναι πάντα ο στόχος<br /><br />Το Ναυτικό ήταν πάντα ο μεγαλύτερος στόχος. Όπως είπε ο Ατατούρκ στη συνομιλία του με τους αξιωματικούς στο καταδρομικό Hamidiye, εάν πρόκειται να καταστρέψετε την Ανατολία, θα καταστρέψετε πρώτα το ναυτικό, το οποίο επιβεβαίωσε αυτά τα γεγονότα.<br /><br />Αν η απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου είχε πετύχει, η Τουρκία θα είχε περιέλθει στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα και ως 51η πολιτεία των ΗΠΑ θα είχε ανοίξει όλες τις βάσεις της στις ΗΠΑ.<br /><br />Η αντίσταση ξεκίνησε ουσιαστικά πίσω από τα τείχη της Σηλίβρης και του Χασδάλ. Το FETO δέχτηκε ένα χαστούκι από το μίσος που ένιωθε το κοινό απέναντί ​​του στις 15 Ιουλίου. Αντί όμως για αυτήν την ευγενή μετα-αντιστασιακή χώρα, όπου επρόκειτο να εκτονωθεί, η πόλωση συνεχίστηκε προς άλλες κατευθύνσεις.<br /><br />Ο δυτικός ιμπεριαλισμός είναι ναύτης. Δεν θέλει δυνατούς αντιπάλους στη θάλασσα.<br /><br />Ο Ατλαντικός θέλει πάντα να πνίξει την Ασία στην ήπειρο.<br /><br />Ο Χάρτης της Σεβίλλης που υποστηρίζουν ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι η πιο απτή απόδειξη στραγγαλισμού.<br /><br />Όπως βιώθηκε στο πρόσφατο παρελθόν, ιδιαίτερα μεταξύ 2007-2016 και εν συνεχεία 2018-2020, οι πιέσεις και οι προειδοποιήσεις που θα γίνουν κατά της Τουρκίας μέσω του ναυτικού θα συνεχίσουν να δοκιμάζονται από το βασικό δίδυμο (Ελληνική Κύπρος και Ελλάδα).<br /><br />Στη συνέχεια, το μπροστινό μέρος εκτύπωσης θα μεγεθυνθεί. Δραστηριότητες όπως ασκήσεις, νέες αγορές όπλων, δηλώσεις συνεργασίας στη ναυτιλία και την ενέργεια, εκθέσεις προόδου της ΕΕ κατά της Τουρκίας, πολυάριθμες αμερικανικές δεξαμενές σκέψης και ερευνητικές εκθέσεις του Κογκρέσου και οι Πολεμικοί Αγώνες και οι απειλητικές δηλώσεις ορισμένων πολιτικών προσώπων στο μέτωπο του Ατλαντικού θα στοχεύουν την αλλαγή της τουρκικής βούλησης.<br /><br />Αν σήμερα έχει πέσει ο ρυθμός σε αυτή τη διαδικασία, ο λόγος είναι η κρίση Ουκρανίας-Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ χρειάζονται την Τουρκία περισσότερο από ποτέ. Η Τουρκία πρέπει να διασφαλίσει τα ζωτικά της συμφέροντα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο χρησιμοποιώντας αυτή την κατάσταση μέσω της διπλωματίας και του διεθνούς δικαίου. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα δίλημμα και στη Δύση.<br /><br />Γιατί δεν θέλουν η Τουρκία να αποκτήσει γεωπολιτικά κέρδη έναντι της Ελλάδας και της ΕΕ χρησιμοποιώντας την κρίση της Ουκρανίας.<br /><br />Η Τουρκία πρέπει να χρησιμοποιήσει σωστά αυτό το δίλημμα. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του πολέμου με την Ελλάδα.<br /><br />Σήμερα, οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία για να χτυπήσουν το ναυτικό και την αεροπορική δύναμη της Τουρκίας <br /><br />Αργότερα, η Τουρκία, η οποία δεν θα μπορέσει να υπάρξει στην Ανατολική Μεσόγειο, που είναι το κύριο κέντρο βάρους της "Γαλάζιας Πατρίδας", και δεν θα μπορέσει να προστατεύσει τα πλοία γεωτρήσεων της, θα αντιμετωπίσει εναντίον της μεγάλες εταιρείες υπό την προστασία της δυτικών πολεμικών ναυτικών.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, μια τέτοια κατάσταση θα πυροδοτήσει ελληνοτουρκικό πόλεμο και την κατάρρευση της νότιας πτέρυγας της συμμαχίας ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ δύο χωρών-μελών του ΝΑΤΟ<br /><br />Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να είχαν κάνει ένα σχέδιο για μια τέτοια κατάσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μεταφέρουν τις βάσεις Ιντσιρλίκ και Κουρετσίκ από την Τουρκία στην Ελλάδα και στην Ελληνοκυπριακή Διοίκηση, αλλά σίγουρα θα ταχθεί στο πλευρό της Ελλάδας στην ένοπλη σύγκρουση.<br /><br />Για το Dedeagac, την Κρήτη και άλλες 7 βάσεις δεν είναι μόνο στόχος η Ρωσία, αλλά και η Τουρκία.<br /><br />Ωστόσο, αυτές οι δυνάμεις δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ κατά της τουρκικής ηπειρωτικής χώρας. <br />Ο εχθρός στο Αμερικανικό σχέδιο είναι η Τουρκία<br /><br />Μέχρι το 2018, που η "Γαλάζια Πατρίδα" ήρθε στο προσκήνιο, οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν ανέφεραν ανοιχτά τη χρήση δυνάμης πυρός κατά της Τουρκίας κατονομάζοντας τη χώρα. Για να μην χάσει τελείως τα αμερικανικά συμφέροντα στην Τουρκία και τους Τούρκους φίλους του Ατλαντικού Συστήματος και του ΝΑΤΟ, εφάρμοζαν οι ΗΠΑ μια ευαίσθητη στρατηγική γλώσσας και έμμεσης στάσης.<br /><br />Μέχρι το καλοκαίρι του 2018, οι ΗΠΑ είτε χρησιμοποιούσαν συνεργατικά μέσα όπως το FETÖ και το Gladio για να δημιουργήσουν μια συνωμοσία/πίεση στις δραστηριότητες κατά της Τουρκίας (εκτός από το περιστατικό απόλυσης των Ειδικών Δυνάμεων στις 4 Ιουλίου 2003), είτε χρησιμοποιήθηκε μια γενική μέθοδος σε ΝΑΤΟ. και εθνικές ασκήσεις (όπως το Millennium Challenge 2000), όπου προσπάθησε να δώσει ένα μήνυμα στην Τουρκία μέσω γεωγραφίας, φτιαγμένων ονομάτων ή συμβόλων.<br /><br />Ναυτικός πόλεμος ΗΠΑ-Τουρκίας στο Αιγαίο<br /><br />Το Κεφάλαιο 15 της τρίτης έκδοσης του βιβλίου αναφοράς "Naval Operations and Fleet Tactics", που δημοσιεύεται από το USNI -United States Naval Institute από το 1986, ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2018 για πρώτη φορά στην ιστορία. Εκδόθηκε ως «Η Μάχη του Αιγαίου».<br /><br />Σε αυτό το επεισόδιο πολεμούν το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και το Τουρκικό. Στην πρώτη έκδοση της σειράς βιβλίων, ο φανταστικός Αμερικανο-Σοβιετικός ναυτικός πόλεμος βασίζεται σε έναν τεχνητό χάρτη και σενάριο. Στη δεύτερη έκδοση (1999), ο ναυτικός πόλεμος αντιμετωπίστηκε στα παράκτια ύδατα σε μια τεχνητή γεωγραφία, ενώ ο τουρκοαμερικανικός ναυτικός πόλεμος διατηρήθηκε ζωντανός χρησιμοποιώντας πραγματικούς χάρτες και πραγματικά γεγονότα στην τελευταία έκδοση.<br /><br />Σε ένα βιβλίο αναφοράς που εκδόθηκε από τις ΗΠΑ , είδε ξεκάθαρα ένα μέλος του ΝΑΤΟ ως εχθρό. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Είναι διπλωματική προσβολή. Τον πρόλογο του βιβλίου έγραψε και υπέγραψε ο τότε διοικητής του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.<br /><br />Ακόμη και σε σενάρια ασκήσεων του ΝΑΤΟ, αν και οι ειδικοί γνωρίζουν ποια είναι η χώρα στόχος, το όνομα αυτής της χώρας δεν αναφέρεται ποτέ άμεσα, χρησιμοποιείται ένα τεχνητό όνομα. Ένα σενάριο που σχεδόν προκαλεί έναν πόλεμο μιας άλλης χώρας του ΝΑΤΟ (Ελλάδα) εναντίον μιας χώρας του ΝΑΤΟ (Τουρκία) και στη συνέχεια δηλώνει ότι θα συμμετάσχετε στον πόλεμο στο πλευρό αυτής της χώρας με όλη τη στρατιωτική και πολιτική ισχύ της είναι, τουλάχιστον, σκανδαλώδης.<br /><br />Το σενάριο βασίζεται σε μη στρατικοπουημένα νησιά<br /><br />Βασίζεται στο γεγονός ότι η Τουρκία εμπόδισε την Ελλάδα να τοποθετήσει βαλλιστικούς πυραύλους στην Κύπρο και ότι, εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία, σκόπευε να καταλάβει τα νησιά Λήμνο, Λέσβο, Χίο, Σάμο και Κω, που συγκαταλέγονται στα 23 μη στρατιωτικά. νησιά όπου θα τοποθετηθούν παρόμοια όπλα.<br /><br />«Ένας ισχυρός εχθρός με φιλική ματιά», χρησιμοποιείται στο κείμενο για την Τουρκία<br /><br />Στο σενάριο τονίζεται ότι η κατεύθυνση της αμερικανικής δύναμης πυρός προς την τουρκική πατρίδα, εκτός από θαλάσσιους και εναέριους στόχους, θα ήταν καταστροφή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.<br /><br />Στη ναυτική εκστρατεία που πραγματοποιήθηκε στο Αιγαίο, μόνο η θαλάσσια πλευρά χρησιμοποιήθηκε ως περιοχή ένοπλων συγκρούσεων.<br /><br />Ο 6ος στόλος των ΗΠΑ στέλνει αρχικά καταδρομικά κλάσης Aegis εναντίον της τουρκικής αμφίβιας νηοπομπής και στόλου που κατευθύνονται προς την Κύπρο για να διασφαλίσει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Νότιας Κύπρου και να αποτρέψει την καταστροφή του Ελληνικού Ναυτικού. Η Τουρκία βυθίζει ένα από αυτά. Βυθίζουν επίσης το τουρκικό άρμα αποβίβασης (LST) με προορισμό το νησί. 700 άνθρωποι χάνονται με το πλοίο. Αργότερα, ο πόλεμος εξαπλώνεται στο Αιγαίο, όπου η Τουρκία τείνει να καταλάβει το μέτωπο του Βοσπόρου και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Να μην χάσουμε την Τουρκία τελείως<br /><br />Στόχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ είναι να καταστρέψει την τουρκική αμφίβια δύναμη μαζί με άλλα μαχητικά στοιχεία πριν φτάσουν στα νησιά. Για αυτό προσπαθούν να προσελκύσουν τουρκικά στοιχεία στην ανοιχτή θάλασσα βάζοντας ως δόλωμα 6 πλοία τύπου κορβέτας εναντίον τουρκικών πολεμικών πλοίων.<br /><br />Ενώ αυτά τα πλοία κρατούσαν απασχολημένους τους Τούρκους, 8 Phantom επιτέθηκαν<br /><br />Σκοπός ήταν να τελειώσουν τη δουλειά κατά του τουρκικού ναυτικού, που ξεκίνησε με πλοία επίθεσης και το καθένα μετέφερε 10 τακτικούς βαλλιστικούς πύραυλους. <br /><br />Αποσκοπεί έτσι στην καθιέρωση πλήρους θαλάσσιου ελέγχου έναντι της Τουρκίας, η οποία εμφανίζεται ως πολύ ισχυρός εχθρός στο σενάριο.<br /><br />Τονίζεται ότι ο ναυτικός πόλεμος στα παράκτια ύδατα απαιτεί διαφορετικές τακτικές, δόγματα και συστήματα μάχης και ανάγκη για νέους τύπους πλοίων και όπλα. Στο σενάριο αναφέρεται ότι στόχος είναι να μειωθεί ο κίνδυνος κάνοντας μόνο μια περιορισμένη επιχείρηση στη θάλασσα χωρίς να εξαπλωθεί ο πόλεμος στη στεριά.<br /><br />Έτσι, έχει στόχο να μην χαθεί εντελώς η Τουρκία και ταυτόχρονα να μην αυξηθούν οι απώλειες αμερικανικών πλοίων και ζωών. Στο σενάριο, γενικά δίνεται έμφαση στη χρήση πληροφοριακού πολέμου και μη επανδρωμένων συστημάτων.<br /><br />Ο στόλος παρουσιάστηκε ως υπερήρωας και βρέθηκε αμέσως αντιμέτωπος με το αριθμητικά ισχυρό τουρκικό ναυτικό. Το σενάριο ήταν ότι η πρόκληση κέρδισε την Ιαπωνία στο μέτωπο του Ειρηνικού του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σαν μια μάχη στο Midway. "Πιστεύω ότι η αιματοχυσία είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί η ειρήνη" <br /><br />Ενώ το σενάριο κάνει τον Αμερικανό Πρόεδρο γνήσιο Έλληνα θαυμαστή, το Αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας δεν παραμελεί την απειλή ότι θα γίνει μια πραγματική επιχείρηση κατά της Κύπρου και προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Η Ελλάδα είναι επίσης εγγυημένη ότι κανένα από τα νησιά της δεν θα καταληφθεί.<br /><br />Ένα άλλο αξιοσημείωτο σημείο στο σενάριο είναι ότι το αμερικανικό ναυτικό δεν μπορεί να πάρει μεγάλα ρίσκα έναντι του έμπειρου τουρκικού ναυτικού σε παράκτια ύδατα όπως το Αιγαίο και δεν μπορεί να ανεχθεί την απώλεια πλοίων. Για το λόγο αυτό, το αεροπλανοφόρο Τρούμαν δεν βρίσκεται εντός της εμβέλειας πυραύλων της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και των τουρκικών πλοίων.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, αξιολογούνται ότι κατευθυνόμενοι πύραυλοι όπως το Harpoon εναντίον πλοίων στα παράκτια ύδατα δεν θα είναι αξιόπιστοι λόγω της σκιάς της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών.<br /><br />Στο σενάριο, οι Ρώσοι χρησιμοποιήθηκαν και ως εργαλείο για να πείσουν τους Τούρκους. ''Πες στους Τούρκους. Μην εισβάλλετε στα νησιά.'' (Αυτό το κομμάτι μου ήταν πολύ αστείο υπό τις σημερινές συνθήκες.)<br /><br />Σύμβολα και μηνύματα<br /><br />Οι Αμερικανοί συνάδελφοί μας δεν αμέλησαν να δώσουν μηνύματα μέσω συμβόλων.<br /><br />Το όνομα του Διοικητή του Τουρκικού Ναυτικού, ο οποίος είναι φίλος του Αμερικανού Ναυάρχου από την αποστολή του ΝΑΤΟ στην Ιταλία και από το Ναυτικό Πολεμικό Κολέγιο στο Νιούπορτ του Ρόουντ Άιλαντ, είναι ναύαρχος Μεχμέτ Αμπντούλ.<br /><br />Ο συγγραφέας μπορεί να πιστεύει ότι δεν γνωρίζουμε ότι ο Αμπντούλ ήταν ένας όρος που χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί σε καρικατούρες και άρθρα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στα οποία οι Βρετανοί περιφρονούσαν τους Τούρκους στα ΜΜΕ.<br /><br />Το όνομα του άλλου συμβόλου δίνεται και εξηγείται ξεκάθαρα.<br /><br />Ένας από τους δύο διοικητές του στόλου είναι η συνταγματάρχης Stephanie Decatur. Το επώνυμο που δόθηκε στη γυναίκα αξιωματικό προέρχεται από τον πλοίαρχο του Ναυτικού Stephen Decatur, ο οποίος κατέλαβε ένα πολεμικό πλοίο το 1804 νικώντας τον Αλγερινό θείο, τη συνέχεια της Οθωμανικής Δυτικής Εστίας. <br /><br />Τρέχουσα απειλή Ναυαρίνου<br /><br />Το κεφάλαιο 15 του προαναφερθέντος βιβλίου υπερβαίνει κατά πολύ ένα απλό βιβλίο ναυτικών τακτικών. Δίνει το ξεκάθαρο μήνυμα ότι όταν η Τουρκία αντιμετωπίσει την ελληνική ναυτική δύναμη για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο, η αμερικανική δύναμη θα σταθεί άνευ όρων στο πλευρό της Ελλάδας και για αυτό, αν χρειαστεί, μπορεί να καταστρέψει το τουρκικό ναυτικό.<br /><br />Μπορούμε να συγκρίνουμε την κατάσταση με τις συνθήκες της Επιδρομής του Ναβαρίνου στην Πύλο το 1827. Αυτό το σενάριο, που δημοσιεύτηκε από το Ναυτικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, θα πρέπει να θεωρηθεί ως αντανάκλαση εχθρικής πρόθεσης προς τηνΤουρκία <br /><br />Προσοχή στο Αιγαίο<br /><br />Οι σελίδες δεν αρκούν για να αναδειξουμε το σενάριο και την τακτική όσον αφορά την περιοχή επιχείρησης του Αιγαίου. Ωστόσο, αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί είναι ότι τα τουρκικά υποβρύχια, που θα έχουν τον τελευταίο λόγο σε έναν πόλεμο, δεν αναφέρονται ποτέ στο σενάριο. Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στην αποφασιστικότητα της Τουρκίας να προστατεύσει την υφαλοκρηπίδα και τον αγώνα για πόρους υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο σε αυτό το σενάριο και στυλ κατάστασης, με πολλά υλικά λάθη και παραπληροφόρηση.<br /><br />Ωστόσο, το κύριο ζήτημα για σήμερα είναι η μάχη των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία είναι πολύ πιο σημαντική από την κατάσταση στο Αιγαίο.<br /><br />Κατά κάποιον τρόπο, στη μυθοπλασία, επιχειρήθηκε να δοθεί ένα μήνυμα που ευχόταν στην Τουρκία να βάλει σε δεύτερο πλάνο τον αγώνα για το μοίρασμα της δικαιοδοσίας της Ανατολικής Μεσογείου .<br /><br />Στο σενάριο, βλέπουμε ότι λήφθηκαν μέτρα για να αποτραπεί η πλήρης στροφή της Τουρκίας προς την Ευρασία και κυρίως τη Ρωσία. Για παράδειγμα, η χρήση υποβρυχίων ή η αεροπορική επίθεση στην ηπειρωτική χώρα δεν είναι επιθυμητή, καθώς θα προκαλέσει πάρα πολλά θύματα για να αποτρέψει την τουρκική αμφίβια δύναμη. Με άλλα λόγια, η πόρτα μένει ανοιχτή για να κερδίσει την τουρκική κοινή γνώμη.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα και η Νότια Κύπρος έχουν πράγματι οφέλη με αυτό το σενάριο. «Η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας έχει αυξηθεί πολύ, αν αναλάβετε το προβάδισμα τώρα, με την υποστήριξή μας, θα νικήσετε την Τουρκία και θα πετύχετε τους πολιτικούς σας στόχους σε ξηρά και θάλασσα». Δεν ξέρουμε αν θα πάρουν μέρος σε αυτό το φτηνό και πολύ επικίνδυνο σενάριο όσοι έφεραν μόνοι τους τη «μικρασιατική» καταστροφή με τα παρόμοια κίνητρα του ιμπεριαλισμού στο παρελθόν.<br /><br />Μαθήματα <br /><br />Ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια νέα γεωπολιτική φάση. Στον αγώνα μεταξύ Ασίας και ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ, η Ασία κερδίζει συνεχώς. Γιατί η Ασία βρίσκεται ξανά σε άνοδο μετά από 150 χρόνια. Οι ΗΠΑ παίρνουν θέση για το αναπόφευκτο τέλος. Η παλιά θέση της Τουρκίας στην οριακή ζώνη δεν θα παραμείνει ποτέ. Η Τουρκία πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί την υπέροχη γεωγραφία της για τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Δεν χρειάζεται καμία συμμαχία.<br /><br />Η Τουρκία δεν πρέπει να αποδυναμωθεί με το να παρασυρθεί σε μια πολεμική παγίδα με την Ελλάδα και μια Τουρκία της οποίας η ναυτική και αεροπορική δύναμη έχει υποστεί ζημιά δεν πρέπει να αφεθεί ξανά στα χέρια της Ουάσιγκτον.<br /><br />Οι ΗΠΑ αποίκησαν την Ελλάδα, την οποία κατέλαβαν ανοιχτά, χρησιμοποιώντας τουρκοελληνική εχθρότητα. Όταν οι ΗΠΑ μπαίνουν σε ένα μέρος, είναι δύσκολο να βγουν έξω. Σήμερα όμως καταρρέουν και οι ΗΠΑ. Δεν διαφέρει από την Αγγλία του 1919. Η Ελλάδα είναι ήδη ένα κατεστραμμένο, παραδομένο και αποικισμένο κράτος.<br /><br />Η Άγκυρα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να καλέσει την Ελλάδα στο τραπέζι και στη συνέχιση της ειρήνης. Ο πόλεμος είναι ο πιο εύκολος. Σε καιρό ειρήνης, είναι το πιο δύσκολο να επιτευχθούν τα εθνικά συμφέροντα χωρίς μάχη.<br /><br />Ενώ γιόρταζε τη δέκατη επέτειο της Δημοκρατίας, ο Έλληνας πρωθυπουργός Βενιζέλος επισκεπτόταν για πρώτη φορά την Τουρκία. Στη χοροεσπερίδα που πραγματοποιήθηκε στις αίθουσες της Τουρκικής Εστίας, περίεργοι Αμερικανοί δημοσιογράφοι περικύκλωσαν τον Μεγάλο Πρόγονό μας και ρώτησαν: «Εξοχότατε, όταν ξεκινήσατε τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, δεν είχατε μια δύναμη που θα μπορούσε να ονομαστεί δύναμη ενάντια στους μόνιμους στρατούς της Ελλάδα. Πώς κέρδισες τους Έλληνες; Ο Ατατούρκ απάντησε χωρίς δισταγμό: «Αυτό δεν είναι καθόλου σημαντικό. Αν θέλετε να μάθετε κάτι, ρωτήστε πώς έγινα φίλος με τους Έλληνες».<br /><br />Ας δώσουμε τις συμβουλές μας στους σημερινούς Αμερικανούς δημοσιογράφους.<br /><br />«Η φιλία της Τουρκίας με την Ελλάδα δεν μπορεί να συγκριθεί με την εχθρότητα της Τουρκίας».<br /><br />Επίλογος<br /><br />Από τα παραπάνω επισημαίνουμε την παραδοχή ήττας από τον Τούρκο Ναύαρχο στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο, όχι από την Ελλάδα αλλά από τις ΗΠΑ , οι οποίες με το πολεμικό ναυτικό τους θα συναιτήσουν τους Τούρκους και τον μεγαλοϊδεατισμό τους. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος Ναύαρχος: Γεωπολιτικός μονόδρομος οι θάλασσες.

Πού ήταν το ΝΑΤΟ το 1964 και το 1967 όταν οι συμπατριώτες μας σφάζονταν σαν άγρια ​​ζώα στην Κύπρο; "Η Άγκυρα πρέπει να χρησιμοποιήσει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι μας το λένε, εμείς δεν θέλουμε να τους πιστέψουμε!

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/urkainia-polemos-ellada.jpg" /><br /><br /><b>Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας προσφέρει τη δυνατότητα να αντλήσουμε χρήσιμα στοιχεία για την ελληνοτουρκική σύγκρουση. Πριν αναφερθούμε στην ελληνική στρατηγική, κρίνουμε σκόπιμο να εξετάσουμε τα στοιχεία του αιφνιδιασμού και της κινητοποίησης. Σήμερα είναι δύσκολο μία χώρα να κρύψει τις στρατιωτικές της προετοιμασίες, επειδή όλες οι κινήσεις εντοπίζονται. Εκείνο, όμως, που είναι δύσκολο να διαγνωσθεί είναι οι εχθρικές προθέσεις, τι πραγματικά σκοπεύει να πράξει ο αντίπαλος.<br /><br /><br />Ο Πούτιν είχε ανακοινώσει τις προθέσεις του ήδη από το 2007 και τις επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, ακόμη και τους τελευταίους μήνες πριν την εισβολή στην Ουκρανία, όταν οι στρατιωτικές προετοιμασίες της Ρωσίας ήταν πασίγνωστες, πολλοί σε Ευρώπη και Αμερική δεν πίστευαν ότι η πραγματική πρόθεση του Πούτιν ήταν να εισβάλει στην Ουκρανία, διότι δεν το θεωρούσαν λογικό, για την ακρίβεια σύμφωνο με τη δική τους λογική. Τον αντίπαλο όμως δεν μπορούμε να τον κρίνουμε με τα δικά μας κριτήρια, δηλαδή τι θα κάναμε εμείς αν ήμασταν στη θέση του, αλλά με τον τρόπο που σκέφτεται ο ίδιος.<br /><br />Επιπλέον, δεν είναι υποχρεωτικό ένα κράτος να δράσει όπως είχε δράσει τις προηγούμενες φορές. Επειδή μέχρι τον προηγούμενο Φεβρουάριο η Ρωσία στη Γεωργία, την Κριμαία και τη Συρία είχε χρησιμοποιήσει ελάχιστα στρατιωτικά μέσα, σε συνδυασμό με μη στρατιωτικά, στη Δύση αναπτύχθηκαν ολόκληρες θεωρίες ότι ο ρωσικός τρόπος πολέμου πλέον είναι υβριδικός. Μιλούσαν για το δόγμα Γερασίμοφ και διάφορα άλλα. Όλα αυτά βέβαια ανατράπηκαν εκ βάθρων, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία με μεγάλο μέρος της στρατιωτικής της ισχύος.<br /><br />Στην περίπτωση της Τουρκίας, τόσο ο Ερντογάν όσο και άλλοι αξιωματούχοι έχουν διακηρύξει τις προθέσεις τους προς όλες τις κατευθύνσεις και τελευταία μάλιστα με έμφαση. Το ότι η “Γαλάζια Πατρίδα” αποτελεί τον διακηρυγμένο στόχο και το εθνικό αφήγημα της Τουρκίας οφείλει να μη μας αφήνει περιθώρια αμφιβολιών. Καθησυχαστικές απόψεις που διακινούνται στο δημόσιο λόγο ότι οι δηλώσεις γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, ότι ο Ερντογάν έχει εκλογές ή είναι στριμωγμένος και διάφορα άλλα καταπραϋντικά, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.<br /><br />Βεβαίως η Τουρκία θα προβεί σε επιθετική ενέργεια όταν κρίνει την περίσταση ευνοϊκή και αυτό δεν μπορεί να προβλεφθεί. Εξάλλου, όπως και με τη Ρωσία, δεν είναι υποχρεωτικό μία επιθετική ενέργεια εκ μέρους της να ακολουθήσει το μοτίβο των Ιμίων, δηλαδή ενός θερμού επεισοδίου. Διότι στη δημόσια συζήτηση επικρατεί η αντίληψη ότι θα προηγηθεί ένα επεισόδιο, όπως η κατάληψη μίας βραχονησίδας, θα δημιουργηθεί κρίση, η οποία θα εξελιχθεί με τηλεφωνήματα πέραν του Ατλαντικού και θα καταλήξει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή σε πόλεμο. Δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να ακολουθήσει αυτό το μοτίβο, χωρίς να γνωρίζουμε και πώς ακριβώς θα ξεδιπλωθεί. Πάντως, όπως και στην περίπτωση της Ρωσίας, ο αιφνιδιασμός μπορεί να επιτευχθεί όχι με τη μυστικότητα, αλλά επειδή θα παρουσιάζεται πολύ φανερός και πολλοί δεν θα πιστεύουν ότι είναι αληθινός.<br /><br />Ο παράγοντας κινητοποίηση<br /><br />Ο πόλεμος είναι εθνικό εγχείρημα και η επιτυχημένη διεξαγωγή του απαιτεί τη διάθεση όλων των εθνικών πόρων, δεν είναι απλά μία υπόθεση του στρατού. Ο πόλεμος απαιτεί την αφοσίωση όλης της κοινωνίας και την εκμετάλλευση κάθε διαθέσιμης πηγής ισχύος. Προϋπόθεση βεβαίως για τα παραπάνω είναι η προετοιμασία της κοινωνίας. Οπωσδήποτε η ψυχραιμία είναι απαραίτητη, αλλά ο καθησυχασμός ότι δεν συμβαίνει τίποτε, μπόρα είναι θα περάσει, αντίκειται στην πολεμική προσπάθεια, εκτός και αν υπάρχει βεβαιότητα ότι δεν θα γίνει πόλεμος.<br /><br />Ένας πόλεμος, ακόμη και όταν έχει περιορισμένο ή αμυντικό πολιτικό σκοπό, όπως η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, απαιτεί την κινητοποίηση όλων των εθνικών πόρων. Ο πόλεμος είναι απρόβλεπτος και μπορεί να ξεκινήσει από μία κρίση, η οποία θα κλιμακωθεί, με απρόβλεπτες συνέπειες και διάρκεια. Οι χώρες της Δύσης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο διεξήγαγαν πολέμους επιλογής με μικρές επαγγελματικές δυνάμεις. Παρά ταύτα, ένας πόλεμος υψηλής έντασης μεταξύ δύο κρατών απαιτεί μεγάλες δυνάμεις και τεράστια κινητοποίηση.<br /><br />Η Ρωσία και η Ουκρανία, όπως διαπιστώνουμε, δεν προέβησαν σε εκτεταμένη κινητοποίηση και κινδυνεύουν να μείνουν από εφεδρείες, όσο ο πόλεμος παρατείνεται. Οι Ρώσοι μάλιστα, που προετοίμαζαν επί χρόνια την επίθεση, ανακάλυψαν ότι δεν μπορείς να διεξάγεις πόλεμο ευρείας κλίμακας με ένα στρατό ειρηνικής συνθέσεως. Σε τέτοιους πολέμους οι επαγγελματικοί στρατοί, οι οποίοι κατ’ ανάγκην είναι μικροί, φθείρονται εύκολα και είναι δύσκολο να αντικατασταθούν, αν δεν υπάρχει υποχρεωτική στράτευση.<br /><br />Οι απώλειες, σε υψηλής έντασης μηχανοκινήτους πολέμους μεταξύ περίπου ισοδυνάμων αντιπάλων είναι πολύ μεγάλες, σε αντίθεση με επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών. Η Ρωσία, παρότι έχει μέχρι τώρα μεγάλες απώλειες εμμένει στην επίτευξη των στόχων της. Αν και ο ρωσικός στρατός δεν είναι πλέον ο Κόκκινος Στρατός, συνεχίζει μία παράδοση αντοχής στις μεγάλες απώλειες, αν αναλογιστούμε ότι από τον Ιούνιο του 1941 έως τον Μάιο του 1945, ο τελευταίος βίωνε καθημερινά κατά μέσο όρο 20.000 νεκρούς. Και για να έχουμε μεγέθη πιο συγκρίσιμα με τα δικά μας, στις 19 ημέρες που διήρκεσε ο Πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ το 1973, οι Ισραηλινοί είχαν περίπου 150 νεκρούς την ημέρα και οι Άραβες πολύ περισσότερους.<div><br />Η ελληνική στρατηγική<br /><br />Η τουρκική απειλή έχει εκφραστεί ποικιλοτρόπως, σε όλους τους τόνους και ειδικά το τελευταίο διάστημα. Η απειλή χρειάζεται να αντιμετωπιστεί και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί με ξόρκια, “ψυχραιμία”, κατάρες ή με ευχές να μην τύχει η στραβή στη βάρδια μας. Το πώς θα εκδηλωθεί δεν γνωρίζουμε και επαναλαμβάνουμε ότι δεν είναι υποχρεωτικό να ακολουθήσει το μοτίβο του θερμού επεισοδίου τύπου Ιμίων. Είναι εξαιρετικής σημασίας το γεγονός ότι η χώρα άρχισε να εξοπλίζεται και τα τελευταία προγράμματα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, μετά την υπερδεκαετή εξοπλιστική “ξηρασία”.<br /><br />Εξάλλου, αν δεν υπήρχε η αποτρεπτική ισχύς των ενόπλων μας δυνάμεων, η Τουρκία πολύ πιθανόν να είχε αποπειραθεί κάποια σοβαρή ενέργεια εναντίον μας. Ωστόσο ο πόλεμος δεν είναι ένα άθροισμα οπλικών συστημάτων. Τα όπλα είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη επιτυχούς διεξαγωγής του πολέμου. Για να αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή, η χώρα χρειάζεται στρατηγική, για να μην αντιδρά σπασμωδικά και αποσπασματικά κάθε φορά.<br /><br />Η χώρα στερείται ενός οργάνου παραγωγής στρατηγικής, όπως θα ήταν το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, παρότι εδώ και χρόνια υποστηρίζεται η δημιουργία του –από ειδικούς και μη– και κανένα κόμμα δεν διαφωνεί. Οι πολιτικοί δίνουν την εντύπωση ότι προτιμούν να λαμβάνουν αποφάσεις με ένα κλειστό κύκλο συμβούλων και όχι μέσα από μία καθορισμένη διαδικασία, με ξεκάθαρους ρόλους και αρμοδιότητες και το κυριότερο, με τήρηση πρακτικών.<br /><br />Πάντως και χωρίς Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, η χώρα χρειάζεται στρατηγική με ορίζοντα που θα υπερβαίνει τη διάρκεια της θητείας μίας κυβέρνησης. Η τουρκική απειλή υπάρχει εδώ και χρόνια, θα συνεχίσει να ροκανίζει την εθνική μας κυριαρχία και δεν προβλέπεται να εκλείψει στο επόμενο διάστημα. Αν καταφέρνει δε να πετυχαίνει τους στόχους της με απειλές, δεν χρειάζεται να καταφύγει σε πόλεμο. Θεωρούμε πρωτίστως ότι η Ελλάδα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία, διότι μέχρι στιγμής η χώρα μας αντιδρά στις κινήσεις της Τουρκίας. Εκτιμούμε ότι δύο από τα ζητήματα που χρειάζεται η Ελλάδα να αναλάβει την πρωτοβουλία, μπορούν να είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων και η απαγόρευση των παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου.<br /><br />Βεβαίως και δεν εννοούμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αύριο, όταν μάλιστα έχουμε ανεχθεί τις παραβιάσεις για δεκαετίες και δεν έχουμε τολμήσει να αυξήσουμε το εύρος των χωρικών μας υδάτων επίσης για δεκαετίες. Για να υλοποιηθούν τέτοιες ενέργειες απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός και προετοιμασία για την επιλογή του κατάλληλου χρόνου. Αν δεν το πράξουμε όμως και περάσουν κι άλλες δεκαετίες, θα γίνουν σαν τις γερμανικές αποζημιώσεις, για τις οποίες ισχυριζόμαστε μεν ότι δεν έχουμε απεμπολήσει τα δικαιώματά μας, εν τούτοις σε λίγο θα συμπληρωθούν εκατό χρόνια από τη γερμανική κατοχή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Τούρκοι μας το λένε, εμείς δεν θέλουμε να τους πιστέψουμε!

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας προσφέρει τη δυνατότητα να αντλήσουμε χρήσιμα στοιχεία για την ελληνοτουρκική σύγκρουση....

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο θα αποτρέψει μία τουρκική επίθεση το ελληνογαλλικό σύμφωνο;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/makron_ee_gallia_ellada_tourkia_SLpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Ακόμα και οι ουκ ολίγοι στην Αθήνα που παραδοσιακά ψάχνουν τρόπο να δικαιολογήσουν την κατά καιρούς τουρκική επιθετική ρητορική, αυτές τις ημέρες έχουν σιωπήσει. Ο Ερντογάν, με τη σύμπραξη της αντιπολίτευσης και των Μίντια της Τουρκίας, έχει καλλιεργήσει ένα χωρίς προηγούμενο πολεμικό κλίμα κατά της Ελλάδας. Κι αυτό δεν μετριάζεται από το γεγονός ότι ο Ακάρ το έπαιξε “καλός μπάτσος”. Στην Άγκυρα είναι υποχρεωμένοι να υπολογίσουν –εκτός των άλλων– και το ελληνογαλλικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής.<br /><br />Αν και ο “σουλτάνος” έχει δείξει ότι δεν διστάζει να κάνει στροφή, εάν κρίνει ότι αυτό υπαγορεύει το συμφέρον του, θα του είναι δύσκολο να ρίξει τον εθνικιστικό-πολεμικό πυρετό που ο ίδιος έχει πυροδοτήσει. Κατά μία έννοια, έχει αυτοπαγιδευθεί στη ρητορική του, με την έννοια ότι η ντοπαρισμένη τουρκική κοινή γνώμη αναμένει αυτό το κλίμα να μετουσιωθεί κάποια στιγμή σε πράξεις, που θα αποφέρουν ορατά εθνικά κέρδη. Με τον υπερπληθωρισμό να ροκανίζει την πολιτική εκλογική επιρροή του, ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει πολλές επιλογές για να ελπίζει σε νίκη στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου 2023. Για την ακρίβεια, αυτό που του μένει είναι να ποντάρει στον τουρκικό εθνικισμό. Για να γυρίσει, όμως, το κλίμα υπέρ του δεν αρκούν τα λόγια. Απαιτούνται και έργα.<br /><br />Εδώ είναι που η ελληνοτουρκική διένεξη, εκτός από το πλαίσιο της πάγιας επεκτατικής στρατηγικής της Άγκυρας, εμπλέκεται και στη μάχη εξουσίας που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Τουρκία. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι τον Σεπτέμβριο κλείνει ένας αιώνας από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία είναι σταθερό στοιχείο της τουρκικής επιθετικής ρητορικής. Επειδή, μάλιστα, για την τουρκική εθνική ιδεολογία –ειδικά για τους νεοοθωμανούς– οι ιστορικοί συμβολισμοί έχουν και πολιτική διάσταση, το φθινόπωρο θα είναι μία πιο επικίνδυνη περίοδος.<br /><br />Η Ελλάδα έχει πολλά και μεγάλα προβλήματα, αλλά δεν είναι εύκολος στόχος, υπό την προϋπόθεση ότι θα παίξει σωστά τα “χαρτιά” της. Και έχει σημαντικά “χαρτιά”. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν κι αυτές πολλά και σοβαρά προβλήματα, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τις τουρκικές. Ακόμα και τώρα, που έχουμε παραλάβει μόνο λίγα Rafale από τα δρομολογημένα εξοπλιστικά προγράμματα, η δυνατότητα της Ελλάδας να καταφέρει καταστροφικά πλήγματα στην Τουρκία (όπως και αντιστρόφως) καθιστά έναν στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό του Ερντογάν απαγορευτικό.<div><br />Η “πόρτα του φρενοκομείου”<br /><br />Αυτό, όμως, ισχύει μόνο στην περίπτωση που η Άγκυρα πεισθεί πως η Αθήνα είναι αποφασισμένη να διαβεί την “πόρτα του φρενοκομείου” εάν οι Τούρκοι την ανοίξουν – για να θυμηθούμε την ιστορική φράση του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Ερντογάν δεν θέλει έναν γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο, επειδή ένας τέτοιος πόλεμος θα είναι αμοιβαία καταστροφικός και με αβέβαιη έκβαση. Εκτός αυτού, παρά τις μαζικές εκκαθαρίσεις, ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει απαλλαγεί από τον φόβο ότι οι Αμερικανοί θα χρησιμοποιήσουν την ελληνοτουρκική σύρραξη για να μεθοδεύσουν με κάποιον τρόπο την ανατροπή του.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, οι αντιδράσεις της Αθήνας από την κρίση στα Ίμια και μετά έχουν εδραιώσει στην Άγκυρα την εκτίμηση ότι εάν επιχειρήσει ένα μικρής κλίμακας επεκτατικό τετελεσμένο, η ελληνική αντίδραση θα περιορισθεί στο διπλωματικό επίπεδο, ή το πολύ-πολύ σε μία επιτόπου περιορισμένη στρατιωτική αντίδραση. Επειδή, όμως, οι Τούρκοι θα έχουν επιλέξει τον τόπο και τον χρόνο, θα έχουν το πλεονέκτημα.<br /><br />Αυτή η διάχυτη εκτίμηση για την απροθυμία της Αθήνας αυξάνει τον πειρασμό του Ερντογάν να προχωρήσει σε έναν στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό. Η Αθήνα, λοιπόν, έχει ισχυρό λόγο να διαψεύσει αυτή την τουρκική εντύπωση, στέλνοντας ξεκάθαρο επίσημο αποτρεπτικό μήνυμα ότι εάν η Τουρκία επιδιώξει επεκτατικό τετελεσμένο, η Ελλάδα θα απαντήσει και στρατιωτικά όχι μόνο στον τόπο που έχουν επιλέξει οι Τούρκοι, αλλά όπου συμφέρει την ίδια.<br /><br />Ανώτατοι Έλληνες αξιωματικοί έχουν δηλώσει ότι σε περίπτωση τουρκικού επεκτατικού τετελεσμένου, η ελληνική στρατιωτική αντίδραση δεν θα είναι “σημειακή”, δηλαδή δεν θα περιορισθεί στον τόπο και στο χρόνο που έχει επιλέξει η Άγκυρα. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, αλλά για να αποκτήσει αξιοπιστία ως αποτρεπτικό μήνυμα πρέπει να ειπωθεί από τον πρωθυπουργό και ακόμα καλύτερα να επικυρωθεί με ψήφισμα από τη Βουλή.<br /><br />Το ελληνογαλλικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής<br /><br />Εάν στην Άγκυρα θεωρήσουν ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να εμπλακεί στρατιωτικά, θα υπολογίσουν έναν πρόσθετο παράγοντα, που μέχρι πρότινος δεν υπήρχε στην εξίσωση. Αναφέρομαι στο ελληνογαλλικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής, που είναι ίσως πιο σημαντικό από την άποψη της αποτροπής κι από τα Rafale κι από τις φρεγάτες Belharra, επειδή ρητά προβλέπει τη στρατιωτική εμπλοκή της Γαλλίας σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα ζητάει εδώ και δεκαετίες από τις ΗΠΑ μία εγγύηση των ελληνικών συνόρων, αλλά το μόνο που έχει καταφέρει να αποσπάσει είναι κάποιες γενικές δηλώσεις αμφίβολης αξιοπιστίας. Το ελληνογαλλικό σύμφωνο –υπό προϋποθέσεις– αλλάζει ποιοτικά τις μέχρι πρότινος ορίζουσες στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Και οι προϋποθέσεις αφορούν στην ελληνική αποφασιστικότητα να απαντήσει στρατιωτικά εάν οι Τούρκοι επιχειρήσουν κάποιον στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι το επίσημο κείμενο του ελληνογαλλικού συμφώνου προβλέπει ότι «τα Μέρη παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».</div><div><br />Τα δύο μειονεκτήματα<br /><br />Το πρώτο μειονέκτημα είναι ότι το σύμφωνο ενεργοποιείται εάν οι δύο συμβαλλόμενες πλευρές από κοινού διαπιστώσουν ότι η μία από τις δύο χώρες δέχεται ένοπλη επίθεση στην επικράτειά της. Δεν υπάρχει δηλαδή αυτοματισμός. Προϋπόθεση για την ενεργοποίηση είναι η από κοινού διαπίστωση ότι υφίσταται επίθεση. Αυτή η αναφορά μπορεί ίσως να καθυστερήσει για λίγο τη γαλλική εμπλοκή, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπεκφυγή από το Παρίσι.<br /><br />Το δεύτερο μειονέκτημα είναι ότι το σύμφωνο δεν καλύπτει άμεσα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Εάν π.χ. οι Τούρκοι πραγματοποιήσουν σεισμικές έρευνες και πολύ περισσότερο γεώτρηση στα οκτώ μίλια από την ανατολική Κρήτη, λίγο έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και μέσα στην οριοθετημένη ελληνική ΑΟΖ, τυπικώς δεν θα έχει δεχθεί επίθεση η ελληνική επικράτεια, αλλά θα έχουν παραβιασθεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρξει γαλλική στρατιωτική συνδρομή. Από την άλλη πλευρά, όμως, εάν η Ελλάδα αντιδράσει στρατιωτικά για να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, η Τουρκία θα βρεθεί σε δίλημμα. Θα γνωρίζει ότι εάν εισέλθει σε στρατιωτική σύγκρουση, πιθανόν η σύγκρουση να γενικευθεί, οπότε εκ των πραγμάτων θα υπάρξει εκατέρωθεν επίθεση του ενός κράτους εναντίον της επικράτειας του άλλου.<br /><br />Κατ’ επέκταση, όπως προβλέπει το σύμφωνο, η Γαλλία θα είναι υποχρεωμένη να παρέμβει στρατιωτικά στο πλευρό της Ελλάδας με ό,τι σημαίνει αυτό για την Τουρκία και την έκβαση της σύρραξης. Με άλλα λόγια, εάν η Αθήνα επιδείξει αποφασιστικότητα, η ελληνική αποτροπή θα καταστεί πολύ πιο αξιόπιστη από όσο είναι σήμερα, υποχρεώνοντας την Άγκυρα να σκεφθεί πολύ πριν προχωρήσει σε τυχοδιωκτισμό.</div><div><br />Συγκλίνοντα συμφέροντα<br /><br />Θα ανταποκριθεί η Γαλλία σ’ αυτά που δεσμεύθηκε με την υπογραφή της; Θα εμπλακεί με στρατιωτικές δυνάμεις της στο πλευρό της Ελλάδας όταν απειληθεί εμπράκτως η ελληνική επικράτεια; Η συμβατική της δέσμευση είναι ισχυρή, το τί θα πράξει θα φανεί στην κρίσιμη στιγμή. Όπως θα δείξω αμέσως παρακάτω, το Παρίσι έχει συμφέρον να τοποθετήσει το ελληνογαλλικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής σε στρατηγικό πλαίσιο κι όχι να το εκλάβει σαν μία δέσμευση που ανέλαβε απλώς για να πουλήσει τις Belharra. Εξ ου και το σύμφωνο δεν έχει εξόφθαλμα “παραθυράκια” υπεκφυγής.<br /><br />Η ισχυρότερη εγγύηση είναι ότι Ελλάδα και Γαλλία έχουν συγκλίνοντα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Λόγω της μερικής αποχώρησης των ΗΠΑ από την περιοχή δημιουργείται ένα κενό. Το Παρίσι θέλει να το καλύψει και πάντως να μην αφήσει την Τουρκία να μετατραπεί σε ηγεμονική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Γαλλία έχει παραδοσιακά παρουσία και γεωστρατηγικό ενδιαφέρον.<br /><br />Η τουρκική παρέμβαση στη Λιβύη ήταν ένα αφυπνιστικό χαστούκι για το Παρίσι. Λόγω, λοιπόν, του δικού της ανταγωνισμού με την Τουρκία, έχει στρατηγικό συμφέρον να συνάψει στρατιωτική συμμαχία με Ελλάδα-Κύπρο, όπως και με άλλες χώρες της περιοχής (Αίγυπτος και Εμιράτα). Έτσι θα μπορεί να ανασχέσει τον τουρκικό επεκτατισμό, όπως εκφράζεται μέσα από το δόγμα για τη “Γαλάζια Πατρίδα”. Με άλλα λόγια, η δέσμευση των Γάλλων για αμυντική συνδρομή δυνητικά αλλάζει ριζικά και υπέρ της Ελλάδας τον συσχετισμό δυνάμεων στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Ενισχύει την ελληνική αποτροπή, αφού η Άγκυρα είναι υποχρεωμένη να σταθμίζει τον συσχετισμό στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, συνυπολογίζοντας και τη γαλλική παράμετρο.<br /><br />Εάν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά τους, οι Τούρκοι δεν πρόκειται να επιτεθούν εναντίον της ελληνικής επικράτειας. Είναι, λοιπόν, μάλλον απίθανο να δούμε μία αιφνιδιαστική τουρκική απόβαση σε ένα μεγάλο νησί του ανατολικού Αιγαίου. Θα συνεχίσουν, όμως, την συστηματική παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και θα απειλούν με χρήση στρατιωτικής βίας, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και κάτι μεγαλύτερο.<br /><br />Η μέχρι τώρα τακτική των Τούρκων είναι να δημιουργούν ένα επεκτατικό τετελεσμένο μικρής κλίμακας, με σκοπό να μπορεί να το “καταπιεί” η Αθήνα. Κι αυτό, όπως προανέφερα, επειδή δεν επιδιώκουν γενικευμένο πόλεμο. Επιδιώκουν να εγγράφουν επεκτατικές υποθήκες με διαδοχικές “μικρές νίκες”, όπως στα Ίμια, όπως με το casus belli, όπως με τις σεισμικές έρευνες σε δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.<br /><br />Τίποτα δεν δείχνει πως θα αλλάξουν τακτική, ειδικά τώρα που στην ελληνοτουρκική εξίσωση έχει προστεθεί και το ελληνογαλλικό σύμφωνο. Προφανώς, το τελευταίο που θα ήθελε η Άγκυρα είναι να υποχρεώσει τη Γαλλία να εμπλακεί στρατιωτικά υπέρ της Ελλάδας. Εκτός των παραπάνω, η υπογραφή του ελληνογαλλικού συμφώνου εγκαινιάζει μία νέα εποχή στην Ευρώπη, αφού οι διμερείς στρατιωτικές συμμαχίες είχαν ξεχασθεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο θα αποτρέψει μία τουρκική επίθεση το ελληνογαλλικό σύμφωνο;

Λυγερός Σταύρος Ακόμα και οι ουκ ολίγοι στην Αθήνα που παραδοσιακά ψάχνουν τρόπο να δικαιολογήσουν την κατά καιρούς τουρκική επιθετική ρητορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκακιέρα προκλήσεων… Αδιέξοδοι πειραματισμοί… Μοντέλα που καταρρέουν…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/strategy_chess.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="395" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/strategy_chess.jpg" width="780" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Η εξέλιξη της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης, επιβεβαιώνει καθημερινά την ιδιότητα που αποδώσαμε από την πρώτη στιγμή σε αυτήν την αντιπαράθεση, όταν πρώτοι και ίσως μόνοι, σπεύσαμε να την προσεγγίσουμε ως γενικευμένη συστημική ρήξη πολλαπλών επιπέδων και απρόβλεπτων διαστάσεων εις το διηνεκές…<br /><br />Επιβεβαιώνει επίσης ότι, τόσο κατά την κορύφωση των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο και κατά την διάρκεια της επιθετικής εργαλειοποίησής τους, στην οποία επιδόθηκε σύσσωμη η Δυτική Συμμαχία προκειμένου να προσδώσει «στρατηγικό βάθος» στον αντιρωσσικό της προσανατολισμό, όσο βεβαίως και σήμερα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια εναγώνια προσπάθεια όλων των ισχυρών δρώντων, οι οποίοι επιδιώκουν να την οδηγήσουν σε φάση ελεγχόμενης αποκλιμάκωσης, η διαχείριση αυτής της σύγκρουσης ΔΕΝ είναι γραμμική, ενώ οι προσδοκίες του συνόλου των εμπλεκομένων ΔΕΝ αντιστοιχίζονται με τα αποτελέσματα που καταγράφονται, ΟΥΤΕ στο πεδίο των επιχειρήσεων, ΟΥΤΕ βεβαίως ως γεωπολιτικό μέρισμα των επιλογών κανενός.<br /><br />Στην αποτίμηση των πρώτων ημερών του πολέμου, η Δυτική συμμαχία φάνηκε να κερδίζει το στοίχημα της αποκατάστασης της κλονισμένης της συνοχής και οι ΗΠΑ το στοίχημα της ηγεμονικής πρωτοκαθεδρίας στο περιβάλλον της ανασυγκροτημένης συμμαχίας. Ωστόσο, είχαμε προειδοποιήσει ότι ΚΑΙ αυτό το στοιχείο, καλό θα είναι να μην εκλαμβάνεται ως αδιασάλευτο κεκτημένο αφού ο τρόπος με τον οποίο συντελέστηκε αυτή η διεργασία, εμφανίστηκε να αγνοεί επιδεικτικά μια σειρά από συστημικά αδιέξοδα και ανατροφοδοτούμενες αντιθέσεις, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι «επένδυσε» συνειδητά σε αυτά τα αδιέξοδα και τις αντιθέσεις, στο πλαίσιο μιας κοντόφθαλμης προσπάθειας των Αμερικανών να επαναβεβαιώσουν την ηγεμονία τους στο περιβάλλον μιας κατάφορα ετεροβαρούς «συμμαχικής» σχέσης.<br /><br />Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι φτάνουμε στο απόγειο της Ρωσσο-Ουκρανικής σύγκρουσης και παρά τον τεράστιο όγκο των παρεμβάσεων στρατηγικού χαρακτήρα που έχουν συντελεστεί, στο πλαίσιο της προσπάθειας του Δυτικού κόσμου να επαναπροσδιορίσει μια υποτιθέμενα βιώσιμη γεωπολιτική περπατησιά με εργαλείο την γεωοικονομία, αυτό που καταγράφεται είναι η βίαιη κατάρρευση των θεμελιωδών μοντέλων πάνω στα οποία στηρίχτηκε το μεταψυχροπολεμικό οικοδόμημα, αναπαράγοντας πρωτίστως τα αδιέξοδά του. Έτσι…Το μοντέλο της Παγκοσμιοποίησης στην διάρθρωση του Διεθνούς Συστήματος…<div><br />Το μοντέλο του επιθετικού και άκρατου νεοφιλελεθερισμού στην Οικονομία. Και…<br />Το μοντέλο των πολιτικών «ηγετών» χαμηλών απαιτήσεων…<br /><br />Αντικαθίστανται στην πράξη από ένα μείγμα επικίνδυνων όσο και αδιέξοδων πειραματισμών, η εφαρμογή των οποίων προδιαγράφεται πως θα έχει ανυπολόγιστο κόστος, πριν απ’ όλα και κυρίως για τις αναπτυγμένες οικονομίες και κοινωνίες, με τα πολλά και σύνθετα αδιέξοδα.<br /><br />Κρίσιμο ζήτημα, είναι η ανετοιμότητα του Δυτικού κόσμου και εν τέλει η πανθομολογούμενη ανικανότητά του να ενσωματώσει με τρόπο λειτουργικό τις εμμονικές επιλογές στις οποίες κατέφυγε κατ’ απαίτηση των Αμερικανών, στην διαχείριση μιας καθημερινότητας με υψηλές παραδοσιακά απαιτήσεις.<br /><br />Οι αναπροσανατολισμοί οι οποίοι μοιραία θα τεθούν επί τάπητος, θα είναι ευρύτατοι, θα είναι πρωτίστως συστημικοί αλλά ΚΑΙ δομικοί και όλα δείχνουν πως οι «αναγκαίες» αλλαγές, εμφανίζονται στην πράξη ως ημιτελώς διατυπωμένες εξισώσεις για τις οποίες ΟΥΔΕΙΣ διαθέτει απάντηση.<br /><br />Η Γερμανία θα δεχτεί ισχυρά πλήγματα ως Οικονομική και βιομηχανική ναυαρχίδα της Ευρώπης και είναι φανερό πως όταν παρέλθει η περίοδος με τα «γλυκόλογα» και την αδιέξοδη αναζήτηση συμβιβασμών, θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να υιοθετήσει πολιτικές εκβιασμού έναντι όλων των υπόλοιπων, με πρόσχημα τον «εκσυγχρονισμό», την «μεταρρυθμισιολογία», την άναρχη εμπορική εξοπλιστική πολιτική και φυσικά την «πράσινη» μπίζνα.<br /><br />Ο στασιμοπληθωρισμός σημαδεύει ήδη ανεξίτηλα την κυρίαρχη ατζέντα των Ευρωπαϊκών Οικονομιών και είναι φανερό ότι τα ημίμετρα των επιδοτήσεων δεν μπορούν και δεν πρόκειται να μακροημερεύσουν.<br /><br />Οι Δυτικές κοινωνίες, εξ αιτίας των μη αναστρέψιμων συνεπειών που ενεργοποίησε η διαχείριση της πολεμικής σύγκρουσης, θα υποστούν την πρωτοφανή πίεση των παράπλευρων κρίσεων (Μεταναστευτική, επισιτιστική, ενεργειακή κλπ) και φυσικό συνεπακόλουθο των προσπαθειών της διαχείρισής τους, θα είναι η έξαρση του αυταρχισμού, αλλά και μια σειρά από θεσμικά ρυθμιστικά εκτρώματα που αναμένεται να ευνουχίσουν πλήρως την καθημερινότητα των ανθρώπων.<br /><br />Το συνδικαλιστικό κίνημα αν και θα πρέπει εκ των πραγμάτων να διαδραματίσει ρόλο καταλυτικό σε συνθήκες όπου θα επιχειρηθεί μια αλυσίδα εξαμβλωματικών παρεμβάσεων που θα τροποποιήσουν δραματικά την ζωή των ανθρώπων, φαίνεται πως δεν είναι ΟΥΤΕ έτοιμο και κυρίως ΟΥΤΕ πρόθυμο να ξαναδεί τον ρόλο του στις νέες συνθήκες, με τρόπο που να υπερβαίνει την παραδοσιακή συντεχνιακή λογική και να θέτει ευρύτερα ζητήματα, παρεμβαίνοντας με τρόπο ουσιαστικό στις εξελίξεις.<br /><br />Η νέα χρεοκρατία είναι προ των πυλών, και όλα δείχνουν πως το σχετικό έδαφος προετοιμάζεται, τόσο από την «νέα γενιά» υποχρεώσεων που «φιλοτεχνήθηκε» ως περιβάλλον συμμαχικής προσαρμογής στις απαιτήσεις των Αμερικανών, όσο και από τα προμηνύματα που άφησαν να διαφανούν οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ.<br /><br />Το μοντέλο του ΠΟΛΙΤΗ και το σημαντικό ειδικό βάρος που θα κληθεί να διαδραματίσει προκειμένου να αποτρέψει εκφυλιστικές πολιτικές αλλά και επιλογές ουσιαστικής παράδοσης της Εθνικής κυριαρχίας της χώρας του, συνδέεται ευθέως με την πολιτική ωριμότητα, την πολιτική ευσυνειδησία και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που οφείλει να διεκδικήσει στις εξελίξεις της επόμενης μέρας.<br /><br />Φαίνεται όμως ότι έχουμε θέματα. Μαζική πολιτική αποστράτευση… Ροπή στον αδιέξοδο λαϊκισμό περιφερόμενων σαλτιμπάγκων… Και όπως έδειξαν ΚΑΙ οι Γαλλικές εκλογές και κυρίως η πολιτική αποχή, το μοντέλο του πολίτη σε αυτές τις συνθήκες, συμβιβάζεται εύκολα με λογικές ψευδοτιμωρού, χωρίς να το απασχολεί και ιδιαίτερα η φυσιογνωμία της επιζητούμενης λύσης.<br /><br />Αυτό θα το πληρώσουμε… Θα αναδειχθεί σύντομα σε Αχίλλειος πτέρνα των κοινωνιών που θα παρατηρούν την κορυφαία στρατηγική σύγκρουση να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά στο κρίσιμο ερώτημα που λέει: Ποιοι ακριβώς πολιτικοί ηγέτες και τι ακριβώς θα μπορέσουν να διαχειριστούν… Δυστυχώς δεν θα υπάρχει απάντηση.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σκακιέρα προκλήσεων… Αδιέξοδοι πειραματισμοί… Μοντέλα που καταρρέουν…

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η εξέλιξη της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης, επιβεβαιώνει καθημερινά την ιδιότητα που αποδώσαμε από την πρώτη στιγμή σε αυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσία σε Τουρκία: Μπορείς στη Συρία μα μην το κάνεις, δεν θα σε πολεμήσω!

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/RUSSIA-TURKEY-SYRIA-790x400.jpg" /><br /><br />Η Ρωσία δεν αμφιβάλλει ότι ο τουρκικός στρατός έχει τη δυνατότητα να πετύχει να δημιουργήσει τη ζώνη ασφαλείας, που έχει προαναγγείλει στη βόρεια Συρία, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να πολεμήσει με την Τουρκία για το λόγο αυτό, ωστόσο προειδοποιεί την Άγκυρα ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα επιλυθούν τα υπάρχοντα προβλήματα, αλλά θα δημιουργηθούν νέα, γι’ αυτό και καλεί την τουρκική ηγεσία να αναθεωρήσει τις αποφάσεις της.<br /><br />Αυτά δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο «ΡΙΑ-Νόβοστι» ο ειδικός εκπρόσωπος του προέδρου της Ρωσίας για τη διευθέτηση του Συριακού Αλεξάντρ Λαβρέντιεφ, συνοψίζοντας τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνεδρίασης της «ομάδας της Αστανά» στο Καζακστάν, στο πλαίσιο της οποίας η Ρωσία, η Τουρκία και το Ιράν συζητούν τη συνεργασία τους στο Συριακό.<br /><br />«Απόφαση δεν έχει ληφθεί, η Τουρκία μόνο ανακοίνωσε την ετοιμότητά της να διεξαγάγει την επιχείρηση για την κατοχύρωση της ασφάλειάς της με τη δημιουργία ζώνης 30 χιλιομέτρων και την απελευθέρωση των περιοχών Μανμπίτζ και Τελ-Ριφάτ», είπε, σημειώνοντας ότι «η ίδια η επιχείρηση δεν θα επιλύσει τα προβλήματα, αλλά θα οδηγήσει στη δημιουργία νέων απειλών για την ασφάλεια της Τουρκίας, διότι ούτε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν ούτε οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις θα πάψουν να υπάρχουν και να ενεργούν κατά της Τουρκίας λόγω της διεξαγωγής αυτής της επιχείρησης».<br /><br />Οι δυνάμεις αυτές κατά τον Ρώσο υψηλόβαθμο διπλωμάτη «έτσι κι αλλιώς θα ελέγχουν αρκετά μεγάλη έκταση στη βορειοανατολική Συρία», γι’ αυτό «πιο ορθή οδός είναι η αναζήτηση ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος αυτού», καθώς η ρωσική πλευρά προειδοποίησε την τουρκική ότι διαφορετικά «μπορεί να προκληθεί ενίσχυση των αυτονομιστικών διαθέσεων των Κούρδων και να παρακινηθούν να αποκτήσουν κρατική υπόσταση, πράγμα που δεν είναι προς το συμφέρον ούτε της Συρίας ούτε της Τουρκίας ούτε του Ιράν ούτε του Ιράκ».<br /><br />«Η ρωσική αντιπροσωπεία κατέβαλε όλες τις προσπάθειες ώστε να προσπαθήσει να πείσει την τουρκική για τον αντιπαραγωγικό χαρακτήρα αυτού του βήματος, το οποίο μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες», είπε ο Λαβρέντιεφ, συμπληρώνοντας ότι η Τουρκία απορρίπτει κάθε είδους διαπραγματεύσεις με τους Κούρδους της περιοχής, τους οποίους όμως η Μόσχα προσπαθεί να πείσει «να έρθουν σε επαφή, να αναπτύξουν τις σχέσεις τους με τη Δαμασκό, να βρουν συμβιβαστικές λύσεις, να πετύχουν συμφωνίες για την αποκατάσταση της ενότητας της Συρίας, της ένταξης των συριακών δημοκρατικών δυνάμεων στον εθνικό συριακό στρατό», μια εξέλιξη, που η Μόσχα εκτιμά ότι θα μπορούσε «να αποτρέψει την εξέλιξη της κατάστασης βάσει του αρνητικού σεναρίου».<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ερωτηθείς εάν η Τουρκία θέτει κάποιους όρους για να μην πραγματοποιήσει την επιχείρησή της, ο κ. Λαβρέντιεφ δήλωσε ότι «ελπίζουμε πως ο πρόεδρος της Τουρκίας θα αποφύγει τη διεξαγωγή της λαμβάνοντας υπόψη και την αρνητική αντιμετώπισή της από όλα σχεδόν τα αραβικά κράτη. Ο αραβικός κόσμος δεν έχει συμφέρον ώστε άλλο ένα κομμάτι αραβικής γης να περάσει υπό τον έλεγχο ουσιαστικά της Τουρκίας» και ως προς τη στάση της Ρωσίας σε περίπτωση που η επιχείρηση ξεκινήσει, είπε ότι «η Ρωσία δεν σκοπεύει να πολεμήσει με τον τουρκικό στρατό και τις συριακές δυνάμεις, που βρίσκονται υπό την προστασία της Άγκυρας. Δεν έχουμε εκεί στρατιωτικές μονάδες. Η απάντησή μας είναι να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους Τούρκους για τη μη σκοπιμότητα αυτού του βήματος. Να καταλάβουν τα εδάφη μπορούν, αλλά το ποιες θα είναι οι συνέπειες για την περαιτέρω εξέλιξη της κατάστασης, είναι δύσκολο να προβλεφθεί».<br /><br />Ο Ρώσος διπλωμάτης δεν απέκλεισε μια απευθείας σύγκρουση τουρκικών και συριακών δυνάμεων, οι οποίες διαθέτουν στην περιοχή σχετικά μικρές οχυρώσεις και ενδεχομένως ο κυβερνητικός στρατός της Συρίας «να αναγκαστεί, εάν δεν αντισταθεί, να υποχωρήσει πίσω από τον αυτοκινητόδρομο Μ4».<br /><br />Μάλιστα ο είπε ότι δεν προβλέπεται αύξηση των ρωσικών δυνάμεων της περιοχής, εκτιμώντας ότι το τελευταίο διάστημα στις περιοχές, που ελέγχει η συριακή αντιπολίτευση παρατηρείται «ορισμένη αποκατάσταση και σταθεροποίηση της κατάστασης και αντιμετώπιση των εξτρεμιστικών ομάδων», γι’ αυτό και η ρωσική αεροπορία έχει μειώσει τα χτυπήματά της, εκτιμώντας ότι «μοναδική προβληματική περιοχή είναι το Ιντλίμπ, όπου από τους 18.000 ενόπλους μπορούν να χαρακτηριστούν μετριοπαθείς περίπου 11.500, ενώ 6.500 παραμένουν ένοπλοι ασυμβίβαστοι εξτρεμιστές, οι οποίοι δεν έχουν σε κάθε περίπτωση θέση εκεί».<br /><br />Ο Λαβρέντιεφ διέψευσε ότι υπήρξε οποιαδήποτε μείωση των ρωσικών δυνάμεων ή των εξοπλιστικών συστημάτων, της αντιαεροπορικής άμυνας και του ραδιοηλεκτρονικού πολέμου στη Συρία, λόγω της ρωσικής πολεμικής επιχείρησης στην Ουκρανία, χαρακτηρίζοντας προβλεπόμενη την εναλλαγή του προσωπικού στη Συρία.<br /><br />Ο Ρώσος διπλωμάτης διέψευσε επίσης τις πληροφορίες περί μεταφοράς ουκρανικών σιτηρών στη Συρία, λέγοντας ότι «τα βασικά αποθέματα βρίσκονται στις περιφέρειες Νικολάεφ και Οδησσού, στα λιμάνια των οποίων τα ρωσικά πλοία δεν έχουν πρόσβαση, διότι ελέγχονται από την Ουκρανία, στη Μαριούπολη δεν υπάρχουν αποθήκες σίτου» και «μόλις πριν από μία εβδομάδα αναχώρησε από το λιμάνι της Μαριούπολης το πρώτο πλοίο και μάλιστα τουρκικό, επομένως δεν μπορεί καν να γίνει λόγος για 100 χιλιάδες τόνους ουκρανικών σιτηρών».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσία σε Τουρκία: Μπορείς στη Συρία μα μην το κάνεις, δεν θα σε πολεμήσω!

Η Ρωσία δεν αμφιβάλλει ότι ο τουρκικός στρατός έχει τη δυνατότητα να πετύχει να δημιουργήσει τη ζώνη ασφαλείας, που έχει προαναγγείλει στη β...

Διαβάστε την συνέχεια