Αν Τουρκία-Ρωσία αφήσουν ΗΠΑ-Δύση έξω από τη Συρία και πετάξουν τα κλειδιά;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuvsB6wl0MP9XCTvlXoouH6h1veYltJCH36wZYZcbfcbrOeWxc8o9zpLL3qX7Htu0sKTkL8YUdqNzV8ltZNXY3DDpcZM2w-59PgFCymiFphkseHNXwfcXr6Zw-MOv8OAQiVyCwnaofQ1M/s1600/TURKEY-ARMORED-SYRIA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuvsB6wl0MP9XCTvlXoouH6h1veYltJCH36wZYZcbfcbrOeWxc8o9zpLL3qX7Htu0sKTkL8YUdqNzV8ltZNXY3DDpcZM2w-59PgFCymiFphkseHNXwfcXr6Zw-MOv8OAQiVyCwnaofQ1M/s640/TURKEY-ARMORED-SYRIA.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Αλέξανδρου Δρίβα*</b><br />  Μια από τις ελάχιστες φορές που η γραφειοκρατική ”συναστρία” των ΗΠΑ έδωσε όφελος στην ελληνική και στην κυπριακή πλευρά, δεν έχει ακόμη αποδώσει τους καρπούς που θα μπορούσε.<br /> <br />  Ποιούς καρπούς ακόμη θα μπορούσε να έχει ήδη φέρει; Είναι μήπως κακές οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις; Απεναντίας. Είναι οι καλύτερες δυνατές. Παρόλα αυτά, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο των Ελληνοαμερικανικών Σχέσεων είναι το τρίγωνο-πλέγμα σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας, των ΗΠΑ και της Τουρκίας.<br /> <br /> Για να είμαστε ειλικρινείς, δύο ήταν τα σημαντικά θέματα που αναβάθμισαν την Ελλάδα στα μάτια των Αμερικανών αξιωματούχων. Ο κίνδυνος της φυγής της Ελλάδας από δομές της Ε.Ε σαν την ΕΖ (χωρίς να γνωρίζουμε τις συνέπειες) που θα είχε οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες για τις ΗΠΑ και το δεύτερο θέμα, ήταν (και είναι) η επιταχυνόμενη απομάκρυνση της Τουρκίας από θέσεις υπεράσπισης των αμερικανικών συμφερόντων.<br /> <br /> Ο Ερντογάν θέλει κομμάτι στη Συρία ώστε να παρατήσει μια και καλή τη Δύση<br /> <br /> Η παραφωνία αυτής της εξαιρετικής συναστρίας, ακούει στο όνομα του Αμερικανού Προέδρου η οποία όμως δεν πρόκειται να συνεχίζεται επ’ άπειρον, δεδομένων των ζητημάτων που εντάσσει στην αμερικανοτουρκική ατζέντα η πλευρά της Τουρκίας (επιβαρύνοντάς την και συσχετίζοντας κάθε ζήτημα με τους S-400). Ο χρόνος που κερδίζει ο Τραμπ (και επομένως και ο Ερντογάν) οφείλει να είναι γόνιμος και για την Ελλάδα η οποία οφείλει να δουλέψει πάνω στην επικοινωνία των συμφερόντων της στις ΗΠΑ.<br /> <br /> Γιατί πρέπει να γίνει αυτό; Ο πολιτικός ρεαλισμός είναι υπαρκτός. Πολλές φορές, όσοι βάλλουν κατά του ρεαλισμού, είναι γιατί μεταφράζεται με μη ορθολογικές πράξεις. Αυτό συμβαίνει όμως στην επιφάνεια και όχι στο βάθος των αποφάσεων. Για παράδειγμα, μας φαίνεται παράλογη η απόφαση του Τραμπ να τα βάλει με όλο το αμερικανικό κράτος προκειμένου να δώσει ”ανάσα” στον Σουλτάνο. Σίγουρα όμως, κάτι έχει να κερδίσει ο Τραμπ.<br /> <br /> Όλα είναι ζήτημα lobbying και το ”εθνικό συμφέρον” ερμηνεύεται αλλά και εξαργυρώνεται με αυτούς τους όρους. Το μόνο βέβαιο, είναι οτι τα lobbies είναι εκείνα που σηκώνουν και ρίχνουν αυτοκρατορίες. Η προεκλογική στρατηγική του Αμερικανού προέδρου, στηρίχθηκε στην υπόσχεσή του οτι θα αφήσει το αόρατο χέρι του καθαρού εθνικού συμφέροντος των ΗΠΑ, να πράττει χωρίς αόρατα χέρια ιδιωτικών συμφέροντων.<br /> <br /> Αν ο Τραμπ δεν τιμωρήσει την Τουρκία θα βλάψει τα ίδια τα αμερικανικά συμφέροντα. Δυστυχώς, αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει κάτι. Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα ανορθολογικών αποφάσεων ή για να είμαστε πιο ακριβείς με τη θεωρία λήψης αποφάσεων, από παραδείγματα αποφάσεων που λήφθηκαν με περιορισμένο ορθολογισμό.<br /> <br /> Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα αρκετό κόσμο και είναι το πιο σοβαρό απ’ όλα είναι οτι ο Ερντογάν έχει γίνει μύθος. Η φήμη του Τούρκου προέδρου έχει ανεξήγητα γίνει αυτεκπληρούμενη προφητεία, θρέφουσα τον ναρκισσισμό του. Ως γνωστόν, ο Ερντογάν θεωρεί οτι στον κόσμο υπάρχει αυτός, ο Πούτιν και άντε και ο Κινέζος ομόλογός του.<br /> <br /> Όλους τους άλλους ηγέτες και πολιτικούς, τους θεωρεί ανυπόληπτους. Όσους θεωρεί ανυπόληπτους, σπεύδουν για διαφορετικό λόγο ο καθένας, να τον δικαιώσουν. Ο Ταγίπ Ερντογάν έφτιαξε ένα πολύ μεγάλο παζάρι στον Τραμπ, γεμίζοντάς το με Boeing , με S-400 και με τον αφανισμό των Κούρδων. Ταυτόχρονα με όλα αυτά, το καλάθι το γεμίζει με τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου. Όλα αυτά, σχετίζονται με την αναγωγή του ονόματος του Ερντογάν σε μύθο.<br /> <br /> Ο Τούρκος πρόεδρος κάθε φορά που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, είτε το εφευρίσκει και το επινοεί για να παρουσιαστεί ως διακυβευτής και τελικά, καταλύτης, είτε λαμβάνει χώρα ένα ζήτημα που περιλαμβάνει κινδύνους και διακυβεύματα για την Τουρκία, διευρύνει τις συζητήσεις, αυξάνει τα ζητήματα και τα συσχετίζει κάνοντας τις διαπραγματεύσεις για την άλλη πλευρά, χρονοβόρες και στερούμενες οφθαλμοφανών διεξόδων.<br /> <br /> Εν τέλει, η άλλη πλευρά αποφεύγει την επίλυση και προτιμά να συνεχίσει ο Ταγίπ Ερντογάν να κάνει του κεφαλιού του, θεωρώντας οτι η Τουρκία θα το μετανιώσει στο τέλος και οτι όλα είναι ”καπρίτσια” και ”νάζια” της Τουρκίας. Η Τουρκία όμως δεν καταστρέφεται, συνεχίζει να κερδίζει έδαφος κάνοντας ακόμη πιο ασύμφορες τις διαπραγματεύσεις (πχ για τις ΗΠΑ, την Ελλάδα ή/και την Ε.Ε). Οι S-400 δεν είναι το πρώτο θέμα για την Τουρκία. Μέχρι τον Απρίλιο, ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει να κάνει τις δουλειές του. Το οτι είναι ταπεινωτικό να βάζει χρονοδιάγραμμα το αδύναμο μέρος μιας διαπραγμάτευσης στο αντίστοιχο ισχυρό, είναι είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.<br /> <br /> Το ζήτημα των Κούρδων άνοιξε πάλι για την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Αν η Ρωσία εμπλέκεται μια φορά στο θέμα των S-400 (με τους οποίους έκανε τη δουλειά της στη Συρία) στο θέμα των Κούρδων και στο μέχρι που θα φτάσει η Τουρκία εντός της Συρίας, εμπλέκεται πολλαπλάσιες φορές. Τι θα κάνει τελικά η Τουρκία αν όλα μείνουν έτσι όπως τα ανακοίνωσε ο Ερντογάν και σιωπηρά συμφώνησε ο Τραμπ;<br /> <br /> Τον Απρίλιο η Τουρκία θα μπορεί να έχει λειτουργικούς S-400 και να κάνει το κόστος στη Συρία για τις ΗΠΑ, πολύ μεγάλο. Η Τουρκία, έχοντας δέσει τα συμφέροντά της στην περιοχή και μην έχοντας να πάρει κάτι άλλο από τις ΗΠΑ και τη Δύση (ειδικά όταν εξομαλυνθεί η κατάσταση στη Συρία) θα ασχοληθεί με μεγάλα συμβόλαια ανασυγκρότησης και ανοικοδόμησης της περιοχής, θα τα μοιραστεί με τη Ρωσία και αφού το ζήτημα των προσφυγικών ροών θα έχει ολοκληρωθεί, θα κλειδώσει τη Δύση απ΄ έξω από τα συμφέροντά της και θα πετάξει το κλειδί.<br /> <br />  Τι θα φταίει τότε; Ό,τι φταίει και τώρα. Η Δύση συνεχίζει να παίρνει αψήφιστα την Τουρκία του Ερντογάν, έχοντας για παρηγοριά κάποια σενάρια ανατροπής του ή εκλογής κάποιου άλλου διαχειρίσιμου, μην βλέποντας πλέον την πολιτική πραγματικότητα της Τουρκίας η οποία θα παράγει ”Ερντογάν”. Η στάση άρνησης της πραγματικότητας, είναι τρόπος διαχείρισης ήττας και μάλιστα το πρώτο της στάδιο, καθώς η συνειδητοποίηση της ήττας, έρχεται αργότερα.<br /> <br /> <b><i>* Διεθνολόγος – Συντονιστής Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου (Τομέας Ρωσίας-Ευρασίας και Ν/Α Ευρώπης) στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.</i></b><br /> <a href="https://hellasjournal.com/2019/08/i-deili-dysi-kai-o-kindynos-gia-tis-ipa-na-paei-anoikto-mechri-ton-aprili-to-thema-me-tin-toyrkia/" target="_blank"><b>Hellas Journal</b></a><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αν Τουρκία-Ρωσία αφήσουν ΗΠΑ-Δύση έξω από τη Συρία και πετάξουν τα κλειδιά;

Του Αλέξανδρου Δρίβα*  Μια από τις ελάχιστες φορές που η γραφειοκρατική ”συναστρία” των ΗΠΑ έδωσε όφελος στην ελληνική και στην κυπριακή...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα-Τουρκία: Προληπτικό το πλήγμα; Αλήθεια, φοβόμαστε μη γελάσουμε έναν… πάντα δόλιο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5wuzJyOR2KHmZYmt7G9G1aNOVIfiKl3e_ONArcDx43w7vGrPfguNPf5dfrG5KJsyubLCwza4JycTIOnxRY-3gygu7Y4x3H6oPEOfPXIagk9TBr2PKGfgQsEkKQlg6K1gprYx4qK4eD-s/s1600/OYK_GR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5wuzJyOR2KHmZYmt7G9G1aNOVIfiKl3e_ONArcDx43w7vGrPfguNPf5dfrG5KJsyubLCwza4JycTIOnxRY-3gygu7Y4x3H6oPEOfPXIagk9TBr2PKGfgQsEkKQlg6K1gprYx4qK4eD-s/s640/OYK_GR.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το 1904 η Ιαπωνία ήταν μια περιφερειακή δύναμη β’ κατηγορίας στα μάτια των ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων. Το Ναυτικό της διέθετε έξι θωρηκτά βρετανικής προέλευσης, οκτώ θωρακισμένα καταδρομικά και αριθμό μικρότερων σκαφών. Η Ρωσία εκείνη την εποχή διέθετε το τρίτο σε μέγεθος Ναυτικό στον κόσμο. Διέθετε μια απέραντη αυτοκρατορία και ατελείωτες ανθρώπινες εφεδρείες. <br /> <br /> Ιαπωνία και Ρωσία είχαν σύγκρουση συμφερόντων στην Μαντζουρία. Οι Ιάπωνες προσπάθησαν να διαπραγματευτούν αλλά εισέπραξαν μόνο ταπεινώσεις καθώς χαρακτηρίζονταν «κίτρινοι πίθηκοι» δεν τους αναγνωριζόταν κανένα δικαίωμα έναντι των «Ευρωπαίων» Ρώσων. <br /> <br /> Οι Ιάπωνες τότε κτύπησαν αιφνιδιαστικά στην κύρια ρωσική βάση του Πορτ Άρθουρ. Ξεχνώντας τις τυπικότητες, έπληξαν τον αντίπαλο στόλο στην Άπω Ανατολή αιφνιδιαστικά κέρδισαν την ναυτική υπεροχή και εξαπέλυσαν τις χερσαίες τους δυνάμεις στην Μαντζουρία πριν οι Ρώσοι συγκεντρώσουν τον τεράστιο όγκο τους. <br /> <br /> Οι Ρώσοι δεν συνήλθαν ποτέ από το πρώτο πλήγμα που δέχτηκαν. Το ηθικό τους στα ανώτερα κλιμάκια τουλάχιστον κατέρρευσε και ουδέποτε ανέκτησαν την πρωτοβουλία. Αποτέλεσμα ήταν η ντροπιαστικότερη ήττα της Ρωσίας στην λαμπρή ιστορία της και η απόλυτη συντριβή του πάλαι ποτέ πανίσχυρου στόλου της με κορωνίδα τη ναυμαχία της Τσουσίμα. <br /> <br /> Για να έρθουμε στο σήμερα και στην γειτονιά μας. Υπάρχει μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη που λέγεται Τουρκία. Μια δύναμη που πάσχει από το σύνδρομο του Γαργαντούα και όλο ζητά, όλο θέλει, όλο διεκδικεί. Υπάρχει και μια άλλη μικρή περιφερειακή δύναμη, με λιγότερους πόρους, με καλές ένοπλες δυνάμεις που όμως υπερσκελίζονται σε αριθμούς από τις τουρκικές και εσχάτως και ποιοτικά σε κάποια σημεία. <br /> <br /> Η μεγάλη δύναμη ζητά. Η μικρή απλώς αρνείται να αντιδράσει. Η μεγάλη δύναμη απειλεί να κάνει γεωτρήσεις στο Καστελόριζο. Η μικρή δύναμη δηλώνει πως θα απαντήσει… Με τι και πως; Ο γράφων κάποια στιγμή είχε έναν ιδιαίτερα έντονο διαδικτυακό διαξιφισμό με κάποιον Τούρκο αμυντικό αναλυτή ο οποίος, ορθά, επέμενε ότι βάσει συσχετισμού δυνάμεων, η Ελλάδα αδυνατεί να επικρατήσει στρατιωτικά της Τουρκίας. <br /> <br /> Ο ίδιος μάλιστα ορθότερα παρατήρησε ότι ανάλογο του Έπους του 1940 δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα για πάρα πολλούς λόγους, πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και φυσικά στρατιωτικούς. <br /> <br /> Αυτό που δεν μπόρεσε να αντικρούσει ήταν τι θα μπορούσε να συμβεί εάν μια ωραία ημέρα οι Έλληνες αντί να αποφασίσουν να πεθάνουν αποφάσιζαν ότι ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουν για χρόνια με την τουρκική απειλή. <br /> <br /> Τι θα μπορούσε να κάνει η αγκιστρωμένη ως τον λαιμό περιφερειακά Τουρκία αν γινόταν ένα νέο Πορτ Άρθουρ; Αν ξαφνικά κάμποσα πλοία της διακοσμούσαν τους βυθούς των ναυστάθμων της πριν καν μπορέσουν να αποπλεύσουν; <br /> <br /> Μα επιτρέπει κάτι τέτοιο η ηθική του πολέμου; Απαντάμε. Επιτρέπει κάποια ηθική τις τουρκικές ενέργειες; Υπάρχει από την πλευρά του εχθρού – γιατί να μασάμε τα λόγια μας – σεβασμός στην όποια έννοια δικαίου; <br /> <br /> Ο Λάμπρος Τζαβέλας έγραψε κάποτε στον Αλή Πασά: «Χαίρομαι ότι γέλασα έναν δόλιο». Η Τουρκία πάντα δόλια ήταν. Όποιος θέλει παραδείγματα, ας συνεχίσει την ανάγνωση… <br /> <br /> Ο Αττίλας ΙΙ δολιότητα ήταν. Τα 45 χρόνια προκλήσεων στο Αιγαίο, τα Ίμια, οι δολοφονίες του Ισαάκ και του Σολομού, του σμηναγού Ηλιάκη και τόσων άλλων, δολιότητες ήταν. Στον δόλιο δεν φέρεσαι με το γράμμα του νόμου… τον ξεσκίζεις με κάθε δυνατό τρόπο. <br /> <br /> Η Ελλάδα έχει όπλα απέναντι στον Ερντογάν. Τι θα γινόταν άραγε αν προχωρούσε και σε μια επίσημη υπογραφή συμμαχίας με Ισραήλ και Αίγυπτο; Τι θα γινόταν αν μια νύχτα χωρίς φεγγάρι περίεργες εκρήξεις συγκλόνιζαν τουρκικές βάσεις την ώρα που ο Ερντογάν θα εισέβαλε στην Συρία για τρίτη φορά; <br /> <br /> Μπορεί να γίνει και πως; Αυτό δεν είναι δική μας δουλειά να το πούμε. Γνωρίζουμε καλά τα περί “πολιτικής νομιμοποίησης” μιας ενέργειας και την ανάγκη “συμβατότητας” μιας επιλογής με το διεθνές περιβάλλον. <br /> <br /> Το ζήτημα όμως είναι η ορθολογική επιλογή τρόπου δράσης να μην είναι το αποτέλεσμα του “φοβικού συνδρόμου” με το οποίο αντιμετωπίζουμε παγίως τις τελευταίες δεκαετίες την Τουρκία. Διότι ενέργεια δίχως ρίσκο δεν υπάρχει, ενώ το ρίσκο είναι πολύ διαφορετικό ενίοτε για τη μία και την άλλη πλευρά. Σε συνάρτηση πάντα με τα αποδεκτά όρια συμπεριφοράς του αντιπάλου, τις “κόκκινες γραμμές” δηλαδή… <br /> <br /> Σίγουρα υπάρχουν αρχηγοί και επιτελείς, πολιτικοί και κυβερνήτες να αποφασίσουν. Να θυμούνται όλοι όμως, ότι ο συγκεκριμένος γείτονας, με την καταγεγραμμένη διαχρονικά συμπεριφορά, έχει στο DNA του τον καταναγκασμό, καθώς για λόγους έμφυτης ανασφάλειας και του δικού του φοβικού (βλ. υπαρξιακού) συνδρόμου που τον κατατρύχει, δεν κατάφερε να μάθει να μιλάει άλλη γλώσσα. <br /> <br /> Αυτό είναι και το πιο αδύνατο σημείο του. Δε χρειάζεται ολοκληρωτική ελλαδική κατίσχυση σε μια σύγκρουση για να δει τα χειρότερα σενάριά του να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του. Και αυτό το ξέρει καλά. Πάντα “σιγουράντζας” ήταν… Να το αναπτύξουμε; <br /> <br /> Εμείς απλώς μπορούμε να θυμίσουμε καταληκτικά, ότι ναι μεν ήταν άριστος πολεμιστής ο Αχιλλέας, αλλά το μυαλό του Οδυσσέα πήρε την Τροία, όχι το σπαθί των Μυρμιδόνων.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ελλάδα-Τουρκία: Προληπτικό το πλήγμα; Αλήθεια, φοβόμαστε μη γελάσουμε έναν… πάντα δόλιο;

Το 1904 η Ιαπωνία ήταν μια περιφερειακή δύναμη β’ κατηγορίας στα μάτια των ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων. Το Ναυτικό της διέθετε έξι θωρηκτά βρ...

Διαβάστε την συνέχεια

O Μητσοτάκης αντιμέτωπος με τις κινεζικές τακτικές του Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-VA4nLYONye9_bKc8vTcRMsxnw0VZANsmsWRjNcE1us2DSgmnuAwyY6jy1nojHNm8kuVq2WzHqUgkMwon8f_LZ0MVNldaqkLnD9WwyrEDoSMTmvm8xHc73NPhvxOV94SLntgzcztgOyE/s1600/mitsotakis_erdogan.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-VA4nLYONye9_bKc8vTcRMsxnw0VZANsmsWRjNcE1us2DSgmnuAwyY6jy1nojHNm8kuVq2WzHqUgkMwon8f_LZ0MVNldaqkLnD9WwyrEDoSMTmvm8xHc73NPhvxOV94SLntgzcztgOyE/s640/mitsotakis_erdogan.png" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Θόδωρος Καρυώτης</b><br />Την ώρα που η Ελλάδα φλέγεται από τις πυρκαγιές, η Τουρκία προωθεί μεθοδικά το σχέδιο της για τη "Γαλάζια Πατρίδα", ενώ η δική μας γαλάζια πατρίδα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Ο πρωθυπουργός επιβάλλεται να ασχοληθεί επειγόντως με την ΑΟΖ πριν είναι πολύ αργά. Ενώ φάνηκε στην αρχή ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση ήξερε που πατάει, σήμερα οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει πορεία. Έτσι, δεν θέλησε να μπλέξει με την Τουρκία, παραπέμποντας το ζήτημα για αργότερα. Αυτό, όμως, είναι ένα τραγικό λάθος. Ο Ταγίπ Ερντογάν προετοιμάζεται να δοκιμάσει τη νέα ελληνική κυβέρνηση και δεν γνωρίζω εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την πρόκληση. <br /><br />Όπως έχω επανειλημμένα γράψει, οι Τούρκοι αντιγράφουν τους Κινέζους στην Μεσόγειο και πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχει κανείς στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που να παρακολουθεί συστηματικά την παραβατική συμπεριφορά της Κίνας. Φαίνεται ότι μέχρι στιγμής, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την Κίνα και τους Τούρκους, που την ακολουθούν κατά πόδας, αντιγράφοντας τις μεθόδους της.<br /><br />Οι Κινέζοι συνεχίζουν να παραβιάζουν τις ΑΟΖ πέντε γειτονικών τους κρατών και πολλές φορές έχουν φτάσει να παραβιάζουν και τα χωρικά τους ύδατα. Οι Τούρκοι μελετούν τις κινεζικές κινήσεις και παρακολουθούν κυρίως τις αντιδράσεις των ΗΠΑ. Τα σκοτεινά σύννεφα συνεχίζουν να συσσωρεύονται πάνω από τον ορίζοντα της Σινικής Θάλασσας εξαιτίας των προκλητικών ενεργειών της Κίνας απέναντι στις υπεράκτιες επιχειρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, που δραστηριοποιούνται στις ΑΟΖ των γειτονικών κρατών.<br /><br />Η παραβίαση της UNCLOS από το Πεκίνο, η αδιαφορία του για την αρνητική απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου στη Χάγη πριν από τρία χρόνια, η στρατιωτικοποίηση των νησιών Spratly, οι απαγορεύσεις αλιείας σε αμφισβητούμενα ύδατα και η αχαλίνωτη οικολογική καταστροφή των κοραλλιογενών υφάλων καθιστούν απολύτως σαφές ότι ο απώτερος στόχος του Πεκίνου είναι ο πλήρης έλεγχος της θάλασσας. Αυτά βλέπει ο Ερντογάν και ζηλεύει. Οι Αμερικανοί υπεύθυνοι για τη χάραξη στρατηγικής βλέπουν μια γεωπολιτική καταιγίδα που εκτείνεται σε όλη τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. <div> <br />Ο στρουθοκαμηλισμός της Ουάσινγκτον <br /><br />Ανεξάρτητα από το πόσες ζωές Βιετναμέζων και Φιλιππινέζων αλιέων χάνονται στην θάλασσα ως αποτέλεσμα των επιθέσεων εναντίον παραδοσιακών αλιευτικών σκαφών από κινέζικα παραστρατιωτικά σκάφη, η Ουάσιγκτον δεν φαίνεται να νοιάζεται. Κρίνει ότι η παρέμβαση της δεν είναι προς το εθνικό της συμφέρον, σύμφωνα και με το δόγμα Τραμπ "η Αμερική πρώτα".<br /><br />Αυτό αποδεικνύεται από την αποτυχία της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας να επιβάλει κυρώσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Κίνα στο νομοσχέδιο των γερουσιαστών Marco Rubio (R-Fla.) και Ben Cardin (D-Md.), που προβλέπει την τιμωρία του κινεζικού καθεστώτος για τις "παράνομες" ενέργειές του στην διεκδίκηση θαλασσών που δεν του ανήκουν. <br /><br />Η Κύπρος συνεχίζει να "ματώνει", αλλά οι σύμμαχοί μας δεν ενδιαφέρονται να τιμωρήσουν την παράνομη επεκτατική πολιτική και τεράστια παραβίαση της UNCLOS από την Τουρκία. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ΗΠΑ του προέδρου Τραμπ δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τους Κινέζους και Τούρκους φίλους τους. Στην Ανατολική Μεσόγειο σταδιακά αυξάνεται η ένταση λόγω της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου της περιοχής, καθώς η Τουρκία ζυγίζει τις αντιδράσεις της Αιγύπτου, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ σε μια ενδεχομένως επικίνδυνη διαμάχη για τα πιθανά πλούτη των βυθών. <br /><br />Το διακύβευμα είναι τεράστιο. Η Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία εκτιμά ότι τα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή θα ανέλθουν σε 223 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Αυτό αρκεί για να μετατρέψει την περιοχή σε μία από τις σημαντικότερες πηγές φυσικού αερίου στον κόσμο δίνοντας στις χώρες παραγωγής μια σημαντική οικονομική ώθηση για αρκετές δεκαετίες. </div> <div> <br /></div> <div> <img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/08/AOZ_tourkis_slpress.gr_.png" /></div> <div> <i>1. Τουρκική ΑΟΖ (Πηγή: Global Marine Boundaries Database, General Dynamics, Herndon, Virginia, USA).</i> </div> <div> <br />Τι θα κάνει ο Κυριάκος; <br /><br />Όταν θα έρθει η ώρα να συζητήσουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Ταγίπ Ερντογάν, πρέπει ο Έλληνας πρωθυπουργός να επισημάνει στον Τούρκο πρόεδρο ότι, βάσει UNCLOS, αυτή είναι η ΑΟΖ της Τουρκίας, όπως φαίνεται στον διπλανό χάρτη. <br /><br />Ενώ ο επόμενος χάρτης 2 απεικονίζει την παράνομη "Γαλάζια Πατρίδα" που αντιγράφει το κινεζικό μοντέλο.<br /> Η Άγκυρα πιστεύει πως τώρα παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στην ΑΟΖ της Κύπρου και είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι. Περιφρονεί τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και υποστηρίζει ότι διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. <br /><br />Ο μόνος τρόπος να στηρίξει αυτόν τον ισχυρισμό είναι να επιμένει ότι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Το οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ, όμως, δείχνει ξεκάθαρα ότι η Κύπρος διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα. Επομένως η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, ούτε βέβαια με την Λιβύη. </div> <div> <br /></div> <div> <img height="379" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/08/aoz.png" width="640" />2. <i>Ο χάρτης της νέας Γαλάζιας Πατρίδας της Τουρκίας.</i> <br /><br />Το φάντασμα της ΑΟΖ συνεχίζει να καταδιώκει την Τουρκία. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Τουρκία θεωρεί την έννοια της ΑΟΖ τον μεγαλύτερο εχθρό της στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλά ξαφνικά συζητά την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Λιβύη, που θα αποτελέσει ένα τεράστιο πλήγμα για την Ελλάδα και την Κύπρο, εάν όντως πραγματοποιηθεί. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να προλάβουμε την ανεπανόρθωτη ζημιά και αυτός είναι να ενημερώσουμε τις ΗΠΑ και την ΕΕ ότι θα οριοθετήσουμε την ελληνική ΑΟΖ με την ΑΟΖ της Κύπρου. <br /><br />Το πρόβλημά μας όμως είναι ότι οι σύμμαχοί μας, και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί, θέλουν να λύσουν την ελληνοτουρκική διαφορά με συνεκμετάλλευση (συνδιαχείριση) του ορυκτού μας πλούτου με την Τουρκία. Ιδού μία άλλη καυτή πατάτα, που θα κληθεί να διαχειρισθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

O Μητσοτάκης αντιμέτωπος με τις κινεζικές τακτικές του Ερντογάν

Θόδωρος Καρυώτης Την ώρα που η Ελλάδα φλέγεται από τις πυρκαγιές, η Τουρκία προωθεί μεθοδικά το σχέδιο της για τη "Γαλάζια Πατρίδα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πολιτική της Κίνας απέναντι στη μουσουλμανική εθνότητα των Ουιγούρων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLSIRVmTg8lqccsJA9uj-I4DaO2OXM2lahPlz4ZBk2TZsTv4gUk9RsE-7f-vydNVtCKqXGWZoNZTic83qaJSY-etroFHn6YyACDe8Z5dcFU7HA3Yw8sNFP2VcAEOCt_StbhNIXXATJRYE/s1600/%25CE%259F%25CF%2585%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9+-%25CE%259A%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLSIRVmTg8lqccsJA9uj-I4DaO2OXM2lahPlz4ZBk2TZsTv4gUk9RsE-7f-vydNVtCKqXGWZoNZTic83qaJSY-etroFHn6YyACDe8Z5dcFU7HA3Yw8sNFP2VcAEOCt_StbhNIXXATJRYE/s640/%25CE%259F%25CF%2585%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9+-%25CE%259A%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2591.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Νικηταρά Μαρία Στεφανία*</b><br /> Η εθνότητα των Ουιγούρων (Uyghyr) βρίσκεται στην περιοχή της δυτικής Κίνας εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια. Πρόκειται για μία εθνότητα τουρκικής καταγωγής, με τοπική γλώσσα η οποία προσιδιάζει στα Ουζμπεκικά. Η πλειοψηφία των Ουιγούρων είναι Σουνίτες και κατοικούν στην περιοχή Xinjiang,η οποία είναι πλούσια σε κοιτάσματα και με στρατηγική σημασία για τις οικονομικές βλέψεις της Κίνας. Η εθνότητα έχει αποκτήσει ένα «αρχέγονο δικαίωμα κυριαρχίας» στην περιοχή, το οποίο μετουσιώθηκε σε ανεξαρτησία της περιοχής από το 1933 έως το 1949, με τη δημιουργία του «κράτους των Ουιγούρων».<br /> <br /> Έκτοτε, η Xinjiang περιήλθε στον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, ενώ το 1955 δόθηκε η δυνατότητα για τη δημιουργία της αυτόνομης περιοχής Xinjiang, ωστόσο χωρίς καμία ουσιαστική ελευθερία από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας. Γενικότερα, η κυβερνητική πολιτική που ακολουθήθηκε απέναντι στους Ουιγούρους στόχευε στη μετακίνηση των Κινέζων Χαν σε περιοχές όπου κατοικούσαν οι πρώτοι, καθώς επίσης στον περιορισμό άσκησης της θρησκείας και του πολιτισμού τους, σε συνδυασμό με απώλεια εδαφών. Τούτων δοθέντων, άμεση επίπτωση της εν λόγω πολιτικής ήταν η μεταβολή των δημογραφικών στοιχείων της περιοχής. Συγκεκριμένα, σε μία πρόσφατη απογραφή του πληθυσμού της Xinjiang τα νούμερα έδειξαν ότι το 45 % ήταν Ουιγούροι, ενώ το 40% ήταν Κινέζοι Χαν, με τους πρώτους να βρίσκονται κυρίως στην επαρχία.<br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι οι Ουιγούροι εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία στην περιοχή, ο ρόλος τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι έχει περιοριστεί, ενώ οι ευκαιρίες εργασίας μειώνονται, λόγω γλωσσικών διακρίσεων ενάντια σε αυτούς. Ειδικότερα, οι Κινέζοι Χαν έχουν μεγαλύτερη επαγγελματική ασφάλεια ακόμα και σε σχέση με Ουιγούρους οι οποίοι είναι κάτοχοι πτυχίου, διότι οι τελευταίοι είτε αντιμετωπίζουν δυσκολία στην εύρεση εργασίας είτε οι απολαβές τους είναι χαμηλότερες.<br /> <br /> <img height="426" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5d4bf51b260000b00f0469bf.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /> <br /> <i>Matteo Colombo via Getty Images</i><br /> <br /> Στην αναζήτηση εργασίας σημαντικό ρόλο παίζει η γνώση Μαρδαρινικών, τα οποία προτιμώνται σε σχέση με τη γνώση της τοπικής Ουιγουρικής γλώσσας, απομακρύνοντας, με αυτό τον τρόπο, την εθνότητα από τα πολιτιστικά της στοιχεία. Η εν λόγω μεταβολή έγινε αισθητή και στο πεδίο της εκπαίδευσης, καθώς το πανεπιστήμιο της Xinjiang, το οποίο ιδρύθηκε ως ένα δίγλωσσο πανεπιστήμιο (με διδασκαλία Μανδαρινικών και Ουιγουρικών), άρχισε σταδιακά να περιορίζει τη διδασκαλία των τελευταίων. Άλλη μία παραβίαση που υφίσταται η εν λόγω εθνότητα αφορά την άσκηση των θρησκευτικών της δικαιωμάτων, καθώς από το 2002 υπάρχει μία πολιτική που επιτρέπει μόνο τη χρήση κινέζικων ονομάτων και όχι ισλαμικών, όπως επίσης ένας κανόνας έχει απαγορεύσει στην περιοχή της Xinjiang την άσκηση οποιασδήποτε θρησκευτικής δραστηριότητας και, κατ’ επέκταση, διδασκαλίας του Ισλάμ στα σχολεία. Ειδικότερα παραδείγματα της παραπάνω πρακτικής αποτελούν η απαγόρευση της μπούρκας και των γενιών στους άνδρες, οδηγώντας ακόμα και στη σύλληψη των παραβαινόντων.<br /> <br /> Η παρακολούθηση των Ουιγούρων<br /> <br /> Η Κίνα εφαρμόζει μία πρακτική απέναντι στη συγκεκριμένη εθνότητα που καταστρατηγεί τα θεμελιώδη δικαιώματά τους. Συγκεκριμένα, υπάρχουν αναφορές για 28 κέντρα κράτησης, στα οποία κρατούνται περίπου ένα εκατομμύριο Ουιγούροι στην περιοχή Xinjiang. Αφορμώμενο από την επικρατούσα «ισλαμοφοβία» και τα διάφορα περιστατικά τρομοκρατίας παγκοσμίως αλλά και στην Κίνα, το Πεκίνο θεωρεί ότι από τη μουσουλμανική εθνότητα προέρχονται δυνάμει τρομοκράτες και στόχος του καθίσταται η εξάλειψη των «ακραίων πεποιθήσεων» τους. Τούτων δοθέντων, η Κίνα προσπαθεί με κάθε τεχνολογικό μέσο να επιτείνει την παρακολούθηση την εθνότητας, ώστε να αποτραπούν οποιεσδήποτε τρομοκρατικές ενέργειες. Ανάμεσα στα τεχνολογικά μέσα που χρησιμοποιεί η ασιατική χώρα συγκαταλέγονται η αναγνώριση προσώπου και φωνής, η σάρωση της ίριδας, η δειγματοληψία DNA και η ταυτοποίηση με εικόνες 3D. <br /> <br /> <img height="426" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5d4bf63b2600004f000469c3.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /> <br /> <i>ASSOCIATED PRESS</i><br /> <br /> Η ιστορία των κέντρων κράτησης και η σημερινή κατάσταση<br /> <br /> Από το 2015 έχουν καταγραφεί δορυφορικές εικόνες, στις οποίες φαίνονται εγκαταστάσεις σε περιοχές ερήμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πόλη Dabancheng κοντά στην πρωτεύουσα της περιοχής, στην οποία έχει δημιουργηθεί ένα κέντρο κράτησης πολύ μεγάλων διαστάσεων. Τα στοιχεία που αφορούν τα κέντρα κράτησης είναι αρκετά ανησυχητικά ως προς το ρόλο τους, καθώς κυβερνητικά έγγραφα αναφέρουν ότι τα εν λόγω «κέντρα επανεκπαίδευσης» χρειάζονται παρατηρητήρια, συρματοπλέγματα, σύστημα παρακολούθησης και δωμάτια φύλαξης. Ωστόσο, οι απτές αποδείξεις για την πρακτική της Κίνας είναι περιορισμένες.<br /> <br /> Αρχικά, πρόκειται για εγκαταστάσεις οι οποίες με δυσκολία γίνονται αντιληπτές από τους δορυφόρους, καθώς βρίσκονται σε ερήμους, ενώ παράλληλα η προσβασιμότητα σε αυτές καθίσταται δυσχερής. Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας είναι οι κρατούμενοι. Από το 2015, ελάχιστοι από όσους αφέθηκαν ελεύθεροι, επιβεβαίωσαν την εμπειρία και έδωσαν περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή. Μάλιστα, όπως είναι αναμενόμενο, αυτοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, με κύριο προορισμό την Τουρκία, λόγω της κοινής καταγωγής που έχουν.<br /> <i><br /> </i><br /> <i><img height="439" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5d4bf598260000b00f0469c1.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /> <br /> Umit Bektas / Reuters</i><br /> <br /> Για τους ανθρώπους που κρατούνται δεν υπάρχουν πληροφορίες, ενώ οι συγγενείς ανησυχούν ακόμα και για τη σωματική τους ακεραιότητα, καθώς υπάρχουν αναφορές από το 2018 για διεξαγωγή βασανιστηρίων και θανάτων.<br /> <br /> Παρ’ όλα αυτά, το αφήγημα που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση είναι ότι τα κέντρα κράτησης στοχεύουν στην επαγγελματική κατάρτιση των Ουιγούρων. Στην πραγματικότητα, τίθενται στο στόχαστρο ο πολιτισμός, η θρησκεία και ο τρόπος ζωής της εθνότητας, ενώ «προάγεται» ο δυτικός τρόπος ζωής, όπως είναι η κατανάλωση αλκοόλ, χοιρινού και το κάπνισμα. Πρόκειται για ένα συνδυασμό μέσων κατήχησης, είτε αυτά αφορούν στη νομική θεωρία, είτε στην καλλιέργεια τεχνικών ικανοτήτων και εκπαίδευσης στην Κινέζικη γλώσσα. Με τα κέντρα κράτησης η κυβέρνηση στοχεύει να μετακυλήσει τις αξίες της μουσουλμανικής κοινότητας στην αφοσίωση στο ΚΚΚ.<br /> Οι σχέσεις Κίνας και μουσουλμανικών χωρών<br /> <br /> Η πρακτική της Κίνας έχει οδηγήσει σε αντιδράσεις το μουσουλμανικό κόσμο. Οι σχέσεις, ωστόσο, των δύο πολιτισμών επηρεάζονται από διαφορετικούς παράγοντες. Η οικονομία φαίνεται να αποτελεί κοινό παρονομαστή, καθώς ο οικονομικός γίγαντας επηρεάζει τη στάση των άλλων χωρών, οι οποίες φοβούνται πως, εάν αντιδράσουν, θα χάσουν τα οφέλη της μεταξύ τους οικονομικής συνεργασίας. Από την πλευρά της Κίνας, η περιοχή της Xinjang αποτελεί κομβικό σημείο για την ολοκλήρωση του επενδυτικού σχεδίου «Onebelt, oneroad», λόγω αφενός της γεωστρατηγικής θέσης, καθώς συνορεύει με κράτη τα οποία θα αποτελέσουν δίοδο για την επένδυση, και αφετέρου λόγω των κοιτασμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Επομένως, είναι αναμενόμενο η Κίνα να ασκεί περισσότερο έλεγχο στην περιοχή. Από την πλευρά των μουσουλμανικών χωρών, η Τουρκία έχει ασκήσει περισσότερη πίεση στη διεθνή κοινότητα για το ζήτημα των Ουιγούρων, ως χώρα- δέκτης προσφύγων της μουσουλμανικής εθνότητας.<br /> <br /> <img height="460" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5d4bf69b3b00003900dae997.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /> <br /> <i>ASSOCIATED PRESS</i><br /> <br /> Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Erdogan, έχει αναφερθεί σε «γενοκτονία», ενώ και ο υπουργός εξωτερικών έχει ασκήσει παρόμοια πίεση σε δηλώσεις του. Παρ’ όλα αυτά, το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο ο μουσουλμανικός κόσμος και η διεθνής κοινότητα εν συνόλω θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη μεροληπτική πολιτική της Κίνας απέναντι στους Ουιγούρους. Δυστυχώς, τίθεται εν αμφιβόλω εάν η προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου μπορεί να υπερτερήσει σε σχέση με τα οικονομικά συμφέροντα που μοιράζονται οι χώρες. Το γεγονός ότι η Κίνα έχει τεράστια οικονομική δύναμη δεν θα πρέπει να αποτελεί άλλοθι για την πρακτική της, ούτε και για τη στάση των υπόλοιπων χωρών, ακόμα και διεθνών οργανισμών, όπως στην περίπτωση του ΟΗΕ που δεν έχουν ληφθεί μέτρα αντιμετώπισης απέναντι στις παραβιάσεις που διαπράττει.<br /> <br /> <b><i>*Δόκιμη ερευνήτρια στον Τομέα Ρωσίας, Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων </i></b><br /> <div> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η πολιτική της Κίνας απέναντι στη μουσουλμανική εθνότητα των Ουιγούρων

Νικηταρά Μαρία Στεφανία* Η εθνότητα των Ουιγούρων (Uyghyr) βρίσκεται στην περιοχή της δυτικής Κίνας εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια. Π...

Διαβάστε την συνέχεια

Nέα αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ | Ποιος ο ρόλος της Σούδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX8omWXj2wyZkr9xyQ9zOd6fDxLXRN9QZOgftUEu4xlspxNHQW0KMWS8c8ZQjNh8_DxXJDeiJ5WSMtReneAn0Mw_ZK3nqhnImboDrLOOlkF54RQSmhyNwFRGvuUI8HtsVVQpwiBWifII0/s1600/vasi-soudas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="463" data-original-width="810" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX8omWXj2wyZkr9xyQ9zOd6fDxLXRN9QZOgftUEu4xlspxNHQW0KMWS8c8ZQjNh8_DxXJDeiJ5WSMtReneAn0Mw_ZK3nqhnImboDrLOOlkF54RQSmhyNwFRGvuUI8HtsVVQpwiBWifII0/s640/vasi-soudas.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Για μυστικές διαπραγματεύσεις Αθήνας-Ουάσιγκτον προκειμένου Ελλάδα και ΗΠΑ να καταλήξουν σε μια νέα αμυντική συμφωνία, κάνει λόγο το «ΒΗΜΑ της Κυριακής». <br /> <br /> Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι διαπραγματεύσεις αφορούν τη ριζική αναθεώρηση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation Agreement- MDCA) του 1990, γνωστής ως «Συμφωνία για τις βάσεις” που θεωρείται σήμερα παρωχημένη λόγω των ραγδαίων εξελίξεων στην περιοχή. Μάλιστα οι πληροφορίες που επικαλείται η εφημερίδα θέλουν να εξετάζεται σε πρώτο χρόνο η επέκταση της MDCA σε οκτώ ή 10 χρόνια, ακολούθως δε επ’ αόριστο. <br /> <br /> Ο χρόνος υπογραφής της συμφωνίας τοποθετείται στο προσεχές φθινόπωρο και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο όπου και θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα αυτή τη φορά, ο δεύτερος γύρος των διαπραγματεύσεων (ο πρώτος πραγματοποιήθηκε στην Ουάσινγκτον τον περασμένο Δεκέμβριο). Μάλιστα, η επιτακτικότατα του θέματος ετέθη τόσο κατά την πρόσφατη του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια στην Ουάσινγκτον, όσο και κατά τις συνομιλίες που είχε πριν από λίγες εβδομάδες στην Αθήνα ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Φίλιπ Ρίκερ. <br /> <br /> Επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας που θα έρθει στην Αθήνα τον Οκτώβριο φαίνεται πως θα είναι ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. <br /> <br /> Είναι σαφές ότι μια επικαιροποίηση της MDCA θα σημάνει την περαιτέρω αναβάθμιση της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης. Η χώρα θα εντάσσεται στο ευρύτερο αμερικανικό στρατηγικό σχέδιο που θέλει την Ελλάδα ως κρίκο μιας αλυσίδας «μετωπικών κρατών” (front states) με την Πολωνία, το Ισραήλ και την Ελλάδα να διαμορφώνουν ένα «νοητό τόξο ανάσχεσης” σ’ ένα γεωπολιτικό περιβάλλον επιστροφής στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων. <br /> <br /> Τα σημεία ενδιαφέροντος και η Βάση της Σούδας <br /> <br /> Οι αεροπορικές βάσεις στρατού της Λάρισας, η βάση Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αποτελούν σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας τα αμερικανικά σημεία ενδιαφέροντος. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην βάση της Σούδας, του «διαμαντιού της Μεσογείου” όπως την αποκαλούν αμερικανικοί παράγοντες, με το ενδεχόμενο επέκτασης χρήσης της προβλήτας του Μαραθιού. Άξιον αναφοράς, ότι στον κόλπο της Σούδας βρίσκεται το Κρηπίδωμα Κ-14 (κατασκευασμένο με κονδύλια του ΝΑΤΟ), το οποίο αποτελεί το μοναδικό σημείο στη Μεσόγειο που μπορούν να σταθμεύσουν αμερικανικά αεροπλανοφόρα. <br /> <br /> Χωρίς βιασύνη ελέω Βουλής <br /> <br /> Σύμφωνα με το άρθρο 36 του Συντάγματος η συμφωνία αυτή μετά την υπογραφή της πρέπει να κυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Αυτός είναι και ο λόγος που στα πιθανά σενάρια «παίζει” και η συντηρητικότερη και προσεκτικότερη άποψη να μην υπάρξει βιασύνη, να ανανεωθεί για έναν ακόμη χρόνο η υπάρχουσα MDCA. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτό το διάστημα για εκτενέστερες και πιο ουσιαστικές αλλαγές που θα αντέξουν στον χρόνο. <br /> <br /> Τα ανταλλάγματα <br /> <br /> Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να επιδιώξει και σαφή και ουσιαστικά ανταλλάγματα, τόσο στρατιωτικής, όσο και αμυντικής φύσης, για την επικαιροποίηση της MDCA. Μάλιστα, από ορισμένους κύκλους έχει πέσει στο τραπέζι το επιχείρημα να διεκδικήσει η Ελλάδα μια συμφωνία που να ομοιάζει, στο μέτρο του εφικτού, με τη συμφωνία που διέπει τις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ισραήλ. <br /> <br /> Στα πιθανά σενάρια, θα μπορούσε να ήταν η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35 και η είσοδος στο πρόγραμμα συμπαραγωγής φρεγατών κλάσεως Freedom. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, η διαφαινόμενη εξαγορά των ναυπηγείων της Ελευσίνας από εταιρεία ελληνοαμερικανικών συμφερόντων θα μπορούσε ίσως «να κουμπώσει» σε έναν τέτοιο σχεδιασμό.<br /> <br /> <a href="https://www.kriti24.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Nέα αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ | Ποιος ο ρόλος της Σούδας

Για μυστικές διαπραγματεύσεις Αθήνας-Ουάσιγκτον προκειμένου Ελλάδα και ΗΠΑ να καταλήξουν σε μια νέα αμυντική συμφωνία, κάνει λόγο το «ΒΗΜ...

Διαβάστε την συνέχεια