Η Μέση Ανατολή αναδιοργανώνεται

<img height="361" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/04/philia_forum.jpg" width="640" /><br /><br />Στην Αθήνα, στις 11 Φεβρουαρίου 2021, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, η Κύπρος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ελλάδα συμμετείχαν στο Φόρουμ της Φιλίας. Η Αίγυπτος κλήθηκε να εκπροσωπήσει τον Αραβικό Σύνδεσμο και η Γαλλία να εκπροσωπήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Ισραήλ γρήγορα ακολουθούσε.<br /><br />του <b>Τιερί Μεϊσάν</b><br /><br />Τα κράτη της Μέσης Ανατολής, που χωρίζονται όχι από τα ίδια, αλλά από τις δυνάμεις που αποίκισαν την περιοχή, αναδιοργανώνονται σύμφωνα με τη ίδια τη δική τους λογική. Φυσικά, αυτές οι νέες συμμαχίες είναι ακόμα εύθραυστες, αλλά οι Δυτικοί θα πρέπει να ζήσουν μαζί τους.<br /><br />Αυτό που καθιστά δύσκολη την κατανόηση της Μέσης Ανατολής είναι ότι περιλαμβάνει ένα πλήθος παικτών με διαφορετική λογική που, ανάλογα με τις περιστάσεις, σφυρηλατούν ή διαλύουν συμμαχίες. Συχνά πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε αυτήν την περιοχή πολιτικά, ότι ξέρουμε ποιοι είναι οι φίλοι και οι εχθροί. Αλλά όταν επιστρέψουμε στα ίδια μέρη μερικά χρόνια αργότερα, το τοπίο έχει αλλάξει δραματικά: μερικοί από τους παλιούς φίλους έγιναν εχθροί, ενώ μερικοί από τους παλιούς φίλους εύχονται το θάνατο μας.<br /><br />Αυτό συμβαίνει. Σε λίγους μήνες, όλα θα έχουν αλλάξει.<br /><br />1) Πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητό ότι ορισμένοι πρωταγωνιστές, οι οποίοι ζούσαν σε ερημικές περιοχές, οργανώθηκαν δυνάμει των γεγονότων σε φυλές. Η επιβίωσή τους εξαρτιόταν από την υπακοή τους σ’ έναν ηγέτη. Είναι ξένοι προς τη δημοκρατία και έχουν κοινοτικές αντιδράσεις. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στις σαουδαραβικές φυλές και της Υεμένης, στους Ιρακινούς Σουνίτες που προέρχονται από τις τελευταίες και από Κούρδους, με τις ισραηλινές και λιβανέζικες κοινότητες ή για τις φυλές της Λιβύης. Αυτοί οι άνθρωποι (εκτός από τους Ισραηλινούς) ήταν τα κύρια θύματα του στρατιωτικού σχεδίου των ΗΠΑ: της στρατηγικής Rumsfeld/Cebrowski για την καταστροφή των κρατικών δομών. Δεν καταλάβαιναν τι διακυβευόταν και τώρα στερούνται στέρεου κράτους για να τους υπερασπιστούν.<br /><br /><div> Μια δεύτερη κατηγορία παικτών καθοδηγείται από το προσωπικό τους συμφέρον. Δεν σκέφτονται παρά μόνο να κερδίσούν χρήματα και δεν αισθάνονται καμία συμπάθια για κανέναν. Προσαρμόζονται σε όλες τις πολιτικές καταστάσεις και πάντα καταφέρνουν να βρεθούν στο πλευρό του νικητή. Είναι εκείνοι που προμηθεύουν το σώμα των σκληροπυρηνικών συμμάχων των ιμπεριαλιστών όλων των αποχρώσεων που κυριάρχησαν στην περιοχή (πρόσφατα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετά οι αγγλικές και γαλλικές Αυτοκρατορίες, και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες).<br /><br /></div><div> 3) Τέλος, η τρίτη κατηγορία ενεργεί για να υπερασπιστεί το Έθνος της. Έχει το ίδιο θάρρος με τους φυλετικούς πληθυσμούς, αλλά είναι σε θέση να δει τα πράγματα ευρύτερα. Είναι εκείνη που, στη διάρκεια των χιλιετηρίδων, δημιούργησε τις έννοιες της Πόλης, και μετά του Κράτους. Τυπικά, αυτή είναι η περίπτωση των Σύρων που ήταν οι πρώτοι που σχημάτισαν κράτη και σήμερα πεθαίνουν για να κρατήσουν το ένα.<br /><br />Ιδωμένο από τη Δύση, πιστεύουμε συχνά ότι αυτοί οι άνθρωποι μάχονται για ιδέες: το φιλελευθερισμό ή το κομμουνισμό, την αραβική ή την ισλαμική ενότητα κ.λπ. Ωστόσο, αυτό είναι πάντα λάθος στην πράξη. Έτσι, οι κομμουνιστές της Υεμένης έχουν γίνει σχεδόν όλοι μέλη της Αλ Κάιντα. Πάνω απ ’όλα, κρίνουμε εκείνους τους ανθρώπους σαν να μην είναι ικανοί να είναι στο επίπεδό μας. Ωστόσο, είναι το αντίθετο: οι Δυτικοί, που ζουν σε ειρήνη εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα, έχουν χάσει την επαφή τους με απλές πραγματικότητες. Ο κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους και χρειαζόμαστε συμμαχίες για να επιβιώσουμε. Επιλέγουμε να ενταχθούμε σε μια ομάδα (φυλετική ή εθνική) ή να υφαίνουμε μόνοι μας ανάμεσα στους εχθρούς μας, εγκαταλείποντας τους φίλους και την οικογένειά μας. Φυσικά υπάρχουν οι ιδεολογίες, αλλά τις λαμβανόμαστε υπόψη μόνο μετά από τη τοποθέτηση μας απέναντι σε αυτές τις τρεις κατηγορίες.<br /><br />Μετά το τέλος του Β ’Παγκοσμίου Πολέμου, το πολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής είχε παγώσει γύρω από μερικές κρίσεις: την απέλαση των Παλαιστινίων από τη γη τους (1948), την αποδυνάμωση των αγγλικής και γαλλικής αυτοκρατοριών ενώπιον των ΗΠΑ και της «ΕΣΣΔ» (Σουέζ, 1956), την επιτήρηση του πετρελαίου του Κόλπου από τις ΗΠΑ (Κάρτερ, 1979), την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ και την ηγεμονία των ΗΠΑ (Καταιγίδα της Ερήμου, 1991), τη στρατηγική Rumsfeld/Cebrowski (2001) και τέλος την επιστροφή της Ρωσίας (2015).<br /><br />Όλα τα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα, συμπεριλαμβανομένης της ιρανικής επανάστασης ή της «Αραβικής Άνοιξης», δεν είναι παρά μόνο επιφαινόμενα σε αυτό το πλαίσιο. Κανένα δεν έχει δημιουργήσει νέες συμμαχίες. Αντίθετα, όλα ενίσχυσαν τις υπάρχουσες συμμαχίες για να προσπαθήσουν μάταια να δώσουν τη νίκη στον έναν ή στον άλλο.<br /><br />Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είχε αυτο-επιφορτωθεί ως μοναδικό του καθήκον στη Μέση Ανατολή να σταματήσει τον «ατελείωτο πόλεμο» των Ράμσφελντ/Τσεμπρόσκι, δεν είχε το χρόνο να ολοκληρώσει το σχέδιο του. Ωστόσο, κατάφερε να πείσει το Πεντάγωνο να σταματήσει τη χρήση των τζιχαντιστών ως μισθοφόρων στην υπηρεσία του (ακόμη και αν το Υπουργείο Άμυνας γυρίζει πίσω σήμερα). Προπαντός, ανέτρεψε τη σκακιέρα αμφισβητώντας την ορθότητα του παλαιστινιακού ζητήματος.<br /><br />Αντίθετα με ό, τι μπορεί να έχει πει κανείς με την πρώτη ματιά, δεν το έκανε για να ευνοήσει το Ισραήλ, αλλά για να λάβει υπόψη τα διδάγματα του παρελθόντος: οι Παλαιστίνιοι έχασαν διαδοχικά πέντε πολέμους εναντίον του Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έκαναν δύο προσπάθειες να μετεγκαταστηθούν και να κατακτήσουν βίαια νέα εδάφη (Ιορδανία και Λίβανο). Εντέλει, υπέγραψαν συμφωνία με το Ισραήλ (Όσλο). Υπό αυτές τις συνθήκες, πώς μπορούν ακόμα να μιλήσουν για τα αναφαίρετα δικαιώματά τους, όταν οι ίδιοι τα έχουν παραβιάσει;<br /><br />Είτε συμφωνούμε είτε όχι με αυτόν τον συλλογισμό, είναι σαφές ότι μοιράζεται στον κόρφο του αραβικού κόσμου, παρότι κανείς δεν το ομολογεί. Όλοι μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι οι δυνάμεις που υπερασπίζονται το παλαιστινιακό ζήτημα με λόγια, δεν κάνουν απολύτως τίποτα υπέρ αυτού, ότι πρόκειται για μια νομική στάση για να διατηρηθούν τα πράγματα ως έχουν, προς όφελός τους. Έτυχε ο πρόεδρος Τραμπ να καταφέρει να βάλει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και το Ισραήλ να υπογράψουν τις «Συμφωνίες του Αβραάμ». Οι χθεσινοί εχθροί συμφώνησαν να κάνουν ειρήνη. Αντίθετα με αυτά που πιστεύουμε, δεν ήταν πιο εύκολο για το Ισραήλ από ό, τι για τους Άραβες εταίρους του. Πράγματι, η ειρήνη αναγκάζει το Ισραήλ να μην είναι πλέον αποικιακό κράτος που κληρονομήθηκε από τη Βρετανική Αυτοκρατορία, αλλά ένα έθνος όπως τα άλλα που καλείται να ζήσει σε αρμονία με το περιβάλλον του.<br /><br />Αυτές οι αλλαγές, αν μπορούν να συνεχιστούν, θα χρειαστούν χρόνο. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ, αφενός, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, αφετέρου, θέτουν τώρα στον εαυτό τους ένα νέο ερώτημα: Δεν θα έπρεπε όλοι τους να προετοιμαστούν για έναν νέο κίνδυνο: τον επεκτατισμό της Τουρκίας και του Κατάρ;<br /><br />Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα ΗΑΕ και το Ισραήλ έχουν σχηματίσει συμμαχία με την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ η Σαουδική Αραβία και το Ιράν έχουν ξεκινήσει μυστικές συνομιλίες. Η Αίγυπτος (που εκπροσωπεί τον Αραβικό Σύνδεσμο της οποίας είναι μέλη μερικές από αυτές τις χώρες) και η Γαλλία (που εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας είναι μέλη ή εταίρες οι άλλες συμμετέχουσες χώρες) συμμετείχαν σε μια προπαρασκευαστική συνάντηση, το Φόρουμ της Φιλίας στην Αθήνα. Αυτή η πλήρης και βάναυση αντιστροφή των συμμαχιών γίνεται όσο πιο διακριτικά γίνεται. Αλλά γίνεται.<br /><br />Το πιο σημαντικό γεγονός είναι η στρατιωτική συμμαχία μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ από τη μια πλευρά, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας από την άλλη. Οι πλήρεις συμφωνίες δεν είναι γνωστές, ωστόσο γνωρίζουμε ότι οι Δυνάμεις της ισραηλινής Άμυνας θα εκπαιδεύσουν την ελληνική στρατιωτική αεροπορία για 1,65 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η Ελλάδα θα στείλει πυραύλους Πάτριοτ στη Σαουδική Αραβία και ότι τα ΗΑΕ ενδέχεται να παραχωρήσουν στην Ελλάδα ορισμένα από τα μαχητικά τους αεροπλάνα.<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και των Εμιράτων έχουν επισημοποιηθεί από τότε που άνοιξε το Ισραήλ μια δήθεν «εκπροσώπηση» σε γραφείο των Ηνωμένων Εθνών στο Αμπού Ντάμπι, ουσιαστικά σαν ανεπίσημη πρεσβεία. Ενώ οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας χρονολογούνται από τις μυστικές διαπραγματεύσεις τους το 2014-15.<br /><br />Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι η αντιπαλότητα Σουνιτών/Σιιτών είναι απόλυτα τεχνητή. Ας θυμηθούμε ότι το 1992, αντί να μισήσει η μία την άλλη, οι δύο χώρες πολεμούσαν μαζί υπό αμερικανική διοίκηση για να στηρίξουν τη μουσουλμανική Βοσνία-Ερζεγοβίνη εναντίον της ορθόδοξης Σερβίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Μέση Ανατολή αναδιοργανώνεται

Στην Αθήνα, στις 11 Φεβρουαρίου 2021, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, η Κύπρος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ελλάδα συμμετείχαν στο Φόρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γ. Φίλης: Οι Τούρκοι δεν είναι ιδιοκτήτες αλλά τζαμπατζήδες ενοικιαστές στην Κωνσταντινούπολη.

<center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="365" src="https://www.youtube.com/embed/kdihvG0nxc8" title="YouTube video player" width="680"></iframe></center> <div><br /></div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Γ. Φίλης: Οι Τούρκοι δεν είναι ιδιοκτήτες αλλά τζαμπατζήδες ενοικιαστές στην Κωνσταντινούπολη.

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Σε Πλήρη Αντίφαση οι Θέσεις της Κυβέρνησης για Φυσικό Αέριο, Έρευνες Υδρογονανθράκων και ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://laiki-enotita.gr/wp-content/uploads/2020/08/AOZ_VmdoHch.original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="503" data-original-width="800" height="402" src="https://laiki-enotita.gr/wp-content/uploads/2020/08/AOZ_VmdoHch.original.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Προφανώς «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», όπως θα παρατηρούσε ο φίλτατος Άμλετ.</span></h3> του <b>Κ. Ν. Σταμπολή</b><br /><div>Μετά τις πολύ θετικές εντυπώσεις που δημιούργησαν η πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Άγκυρα( 15/4) και οι δηλώσεις του ενώπιον του Τούρκου ομολόγου του, μέσω των οποίων μετέφερε στην τουρκική κυβέρνηση ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα για τις ελληνικές θέσεις σε ένα πλέγμα θεμάτων, από το Αιγαίο μέχρι το μεταναστευτικό και το μειονοτικό, τεράστια κατάπληξη προκάλεσαν οι δηλώσεις (<a href="https://www.energia.gr/article/177040/o-tyfonas-dendias-xanahtypa-tassetai-kata-ths-paragoghs-ydrogonanthrakon-sthn-ellada">εδώ</a>) του ίδιου υπουργού κατά την πρόσφατη επίσκεψη του (22/4) στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Συνοψίζοντας τις τουλάχιστον ατυχείς αυτές δηλώσεις, ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Δένδιας δήλωσε ευθαρσώς ότι η Ελλάδα, όντως μια «τουριστική χώρα», δεν επιθυμεί να προχωρήσει σε ερευνητικές εργασίες «τρυπώντας τον βυθό του Αιγαίου» για να αξιοποιήσει τα σοβαρά κοιτάσματα υδρογονανθράκων που διαθέτει ενώ απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο η Ελλάδα να καταστεί παραγωγός πετρελαίου ή φυσικού αερίου.</div><div><br />Οι δηλώσεις αυτές επιβεβαιώνουν την τελείως αρνητική θέση της κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη στο θέμα της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας που, υπό την επήρεια του ακτιβιστικού περιβαλλοντικού λόμπι (λ. χ. Greenpeace, WWF) τού έχει κηρύξει ανάθεμα. Έτσι, μετά την εσπευσμένη και με υψηλό κόστος απολιγνιτοποίηση - θέλοντας με αυτό τον τρόπο να επιβεβαιώσει τα «πράσινα» διαπιστευτήρια της προς την Ε. Επιτροπή- η κυβέρνηση προχωρά τώρα στο πάγωμα των ερευνών υδρογονανθράκων επιδιώκοντας την εκδίωξη των παραχωρησιούχων εταιρειών, σήμερα από την Δυτική Ελλάδα και αύριο από τις υπόλοιπες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και αυτές νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης.<br /><br />Απώτερος στόχος η οικιοθελής αποχώρηση των εταιρειών η οποία θα επιτευχθεί μέσω της δημιουργίας ενός απόλυτα εχθρικού περιβάλλοντος που δεν θα επιτρέψει την περαιτέρω δραστηριοποίηση τους και θα τις υποχρεώσει να αποχωρήσουν όπως- όπως χωρίς καν να διεκδικήσουν την παραμικρή αποζημίωση – όπως συνέβη στην περίπτωση της ισπανικής Repsol που ήδη αποχώρησε από τις παραχωρήσεις της σε Ιωάννινα και Ιόνιο. Σειρά τώρα έχουν τα ΕΛΠΕ, τα οποία έχουν αποφασίσει να επιστρέψουν στο Ελληνικό Δημόσιο, μέσω της ΕΔΕΥ, τις χερσαίες παραχωρήσεις τους σε ΒΔ Πελοπόννησο και Αιτωλοακαρνανία. Με το αρνητικό περιβάλλον να συνίσταται τόσο στην ανεξέλεγκτη κινητοποίηση «περιβαλλοντολόγων» ακτιβιστών, που επιδίδονται σε δολιοφθορές μηχανημάτων και θέτουν εμπόδια επι του πεδίου όσο και σε «φυτευτά» γραφειοκρατικά εμπόδια, με τις υπηρεσίες του ΥΠΕΝ να καθυστερούν εσκεμμένα τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις (1,5 χρόνο στα συρτάρια της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης - ΔΙΠΑ η εγκριθείσα άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το Κατάκολο δεν υπογράφεται από τον υπουργό). <br /><br />Όμως, η εγκατάλειψη των ερευνών υδρογονανθράκων και της προοπτικής αξιοποίησης των με οικονομικά επωφελή για την χώρα τρόπο, με τον κουτοπόνηρο τρόπο που έχει σκαρώσει η κυβέρνηση, δεν εξυπηρετεί καθόλου τα εθνικά συμφέροντα. Πρώτα απ’ όλα, δεν βοηθά στις διπλωματικές και άλλες ενέργειες που απαιτούνται για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανατολικά και δυτικά του ορίου που έχει συμφωνηθεί μέσω της τμηματικής συμφωνίας με την Αίγυπτο. Σε όλη την περιοχή νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε οριοθέτηση θαλασσίων τεμαχίων βάσει των προβλέψεων της Διεθνούς Συνθήκης για την Θάλασσα (UNCLOS) ήδη από το 2011 ενώ έχει εκχωρήσει συγκεκριμένες παραχωρήσεις σε εταιρείες (Οκτώβριος 2019). Κατά τα λεγόμενα του Υπουργού Εξωτερικών η Ελλάδα δεν πρόκειται να προχωρήσει σε οποιαδήποτε ερευνητική ενέργεια και, άρα, στην πράξη δεν έχει λόγο να υποστηρίζει σθεναρά ούτε τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν. μ. ούτε να επιθυμεί ολοκλήρωση της οριοθέτησης για ΑΟΖ στην υπόλοιπη περιοχή. <br /><br />Παρά τα όσα επιχείρησε να «μαζέψει» εκ των υστέρων το ΥΠΕΞ με διευκρινιστική του δήλωση ότι ο κ. Δένδιας δεν ανεφέρετο στις «υπάρχουσες διευθετήσεις για τις έρευνες», το μήνυμα προς την Τουρκία ήταν σαφέστατο: «Η Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να προχωρήσει σε περαιτέρω έρευνες ούτε να αξιοποιήσει τυχόν κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ευρίσκονται στους βυθούς των θαλασσών της». Εάν το μήνυμα αυτό δεν αποτελεί ανέλπιστο δώρο για την Άγκυρα, η οποία και έχει πολύ συγκεκριμένα σχέδια για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής διαθέτοντας (σε αντίθεση με την Ελλάδα) μια έμπειρη και καλά οργανωμένη εταιρεία (την ΤΡΑΟ), τότε ο κ. Υπουργός θα πρέπει να κοιταχτεί καλά στον καθρέπτη και να κάνει μια ενδοσκόπηση για τις ολέθριες επιπτώσεις των δηλώσεων του και εν γένει της στάσεως του σε ένα ευαίσθητο θέμα που δεν του επιτρέπεται να εκφράζει προσωπικές – ελπίζουμε - απόψεις.<br /><br />Γιατί η Τουρκία, και πάλι σε αντίθεση με την Ελλάδα, διεκδικεί θαλάσσιες ζώνες (όπως το έπραξε με το Τούρκο-Λιβυκό μνημόνιο) κινούμενη με άξονα τις πετρελαϊκές έρευνες, επιθυμώντας να αυξήσει τα βεβαιωμένα κοιτάσματα στο ερευνητικό της χαρτοφυλάκιο. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το δικό μας «επιτελικό κράτος», που θεωρεί ότι όλα τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων ανεξαιρέτως αποτελούν «παγιδευμένο πλούτο» (stranded assets) επειδή λόγω Κλιματικής Αλλαγής ουδείς πρέπει να τα αξιοποιήσει προκειμένου να προστατευθεί ο πλανήτης από τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου -με την Ελλάδα να θυσιάζει τις διεκδικήσεις της για την ΑΟΖ πρωτοστατώντας δήθεν στην παγκόσμια προσπάθεια για την μείωση των ρύπων του θερμοκηπίου! Η στάση αυτή φανερώνει και την βαθειά σύγχυση που επικρατεί στους κόλπους της κυβέρνησης, αφού αυτή αδυνατεί να αντιληφθεί τον κομβικό ρόλο των ερευνών στην διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Όμως, όλη η κυβέρνηση θα πρέπει και αυτή να κοιταχτεί στον καθρέφτη, αφού οι κινήσεις της και οι δεσμεύσεις της στο χώρο της ασκούμενης έως σήμερα ενεργειακής πολιτικής έρχονται σε πλήρη αντίφαση με θέσεις όπως αυτές που εκφράζονται από τον Υπουργό Εξωτερικών. Αναφερόμαστε ασφαλώς στην πολιτική της δέσμευση για προώθηση του σχεδίου κατασκευής του μεγάλου αγωγού East Med (εκτιμώμενης αξίας € 7,0 δισεκ.), όπως κατεγράφη με την υπογραφή στην Αθήνα επίσημης διακρατικής συμφωνία στις 2/1/2020 μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αλλά, και στην έγκριση, τελευταία, από την ΡΑΕ του 10ετους αναπτυξιακού σχεδίου του ΔΕΣΦΑ ύψους € 550 εκατ. για την επέκταση και ενίσχυση υποδομών για την προώθηση χρήσης φυσικού αερίου (βλ. <a href="https://www.energia.gr/article/176849/plhros-asymvath-h-kyvernhtikh-ehthrothta-stis-ereynes-ydrogonanthrakon-me-th-strathgikh-toy-desfa">εδώ</a>). Επίσης, υπάρχουν τα επενδυτικά σχέδια για την κατασκευή μέσα στα επόμενα χρόνια των δυο μονάδων FSRU σε Αλεξανδρούπολη (βλέπε Gastrade) και στους Αγίους Θεοδώρους (βλέπε Motor Oil), συνολικής αξίας € 600 εκατ., που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση – υποδομές άκρως απαραίτητες ώστε να μπορέσει να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση για αέριο τα επόμενα χρόνια (και λόγω απολιγνιτοποίησης), η οποία εκτιμάται ότι θα έχει διπλασιαστεί ως το 2025.<br /><br />Εδώ, όμως, υπάρχει ένας παραλογισμός, αφού δεν μπορεί από την μια πλευρά η κυβέρνηση να προωθεί έργα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ σε υποδομές φυσικού αερίου και από την άλλη πλευρά να μην επιθυμεί την αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων. Σε τελική ανάλυση, η πολιτική δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα, παραχωρώντας στην Τουρκία χώρο για έρευνες. <div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Σε Πλήρη Αντίφαση οι Θέσεις της Κυβέρνησης για Φυσικό Αέριο, Έρευνες Υδρογονανθράκων και ΑΟΖ

Προφανώς «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», όπως θα παρατηρούσε ο φίλτατος Άμλετ. του Κ. Ν. Σταμπολή Μετά τις πολύ θετικές ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λυσσαρίδης: Η CIA μου ζήτησε να «τελειώσω» τον Μακάριο

<a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2021/04/basos-lyssaridis.jpg?h=9830d6a7&itok=-lRrSIOX" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="800" height="314" src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2021/04/basos-lyssaridis.jpg?h=9830d6a7&itok=-lRrSIOX" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Βάσος Λυσσαρίδης θέλησε να αποκαλύψει ένα σημαντικό γεγονός που αφορούσε τον ρόλο των ΗΠΑ μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.</span></h3>Ο Βάσος Λυσσαρίδης έφυγε χθες από τη ζωή στα 100 χρόνια του. Υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας και το όνομα και η πολιτική του δράση υπήρξαν άρρηκτα συνδεδεμένα με την ίδρυση του κράτους και τις σημαντικές στιγμές του Κυπριακού. Ο Βάσος Λυσσαρίδης πριν λίγα χρόνια μιλώντας στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» θέλησε να αποκαλύψει ένα σημαντικό γεγονός που αφορούσε τον ρόλο των ΗΠΑ μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είχε ζητήσει να μην δημοσιευθούν τότε τα όσα είπε. Είχε σκοπό να τα γράψει ο ίδιος και αν δεν το έκανε έδωσε την άδεια στον δημοσιογράφο να τα δημοσιεύσει μετά τον θάνατό του.<br /><br />γράφει ο <b>Μανώλης Καλατζής</b><br /><br />H CIA και οι 500 χιλιάδες λίρες<br /><br />Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση των όσων είπε ο Βάσος Λυσσαρίδης για την προσέγγισή του από τους Αμερικανούς, οι οποίοι όπως υποστήριξε του πρόσφεραν χρήματα για να κάνει κόμμα, ενώ εμμέσως τον προέτρεψαν να «τελειώνει» με τον Μακάριο -του οποίου ήταν γιατρός- για να γίνει ο ίδιος Πρόεδρος.<br /><br />«Οι Αμερικανοί με πλησίασαν για να με κάνουν Πρόεδρο από το 1961… το 1961, με τον Μακάριο. Με κάλεσε κάποιος της CIA -ονομάζονται πολιτικοί σύμβουλοι της αμερικανικής πρεσβείας- και άρχισε να μου μιλάει για σοσιαλισμό. Από πότε η Αμερική είναι σοσιαλιστική; Δεν είχα κόμμα ακόμα. Λέω, πού με ξέρει αυτός; Απεδείχθη ότι με ήξερε από κει ώς εκεί. Μου λέει, ‘εμείς είμαστε εναντίον του κομουνισμού αλλά ξέρουμε ότι μόνο ο σοσιαλισμός είναι αντίβαρο… (ήταν η εποχή του Μπραντ, δεν θυμάμαι) και εδώ δεν υπάρχει σοσιαλιστικό κόμμα. Εμείς θα σου δώσουμε 500 χιλιάδες λίρες για να δημιουργήσεις ένα σοσιαλιστικό κόμμα και να βγάλεις εφημερίδα’. Εγώ σιωπώ και αυτός νομίζει πως είναι λίγα και μου λέει ‘πρώτη δόση οι 500 χιλιάδες λίρες’. Εγώ πάλι σιωπώ και σου λέει ‘θέλει κάτι άλλο αυτός’. Συνεχίζει ‘γιατί να μην είσαι εσύ Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας;’. Σου λέει ‘δεν είναι των λεφτών, είναι της φιλοδοξίας. ‘Πώς εσύ ανέχεσαι έναν ιερωμένο να είναι Πρόεδρος;’. Ε, δεν βάσταξα πια. Του λέω, ‘αυτός ο ιερωμένος είναι πελάτης μου, η υγεία του είναι στα χέρια μου και αφού αποφάσισα να γίνω Πρόεδρος, όχι με δημοκρατικές μεθόδους αλλά με τα λεφτά σας και την επιρροή σας, τι εύκολο για μένα είναι να τελειώνουμε’… ‘Ω με παρεξήγησες’ μου είπε και εγώ έφυγα χωρίς να τελειώσω το φαγητό μου.<br /><br />«Τα έδωσαν στον Γιωρκάτζη»<br /><br />Έφυγα και πήγα στον Μακάριο. Ήταν ο Γιώργος απέξω και μου είπε ότι κοιμάται. Κοιμάται, ή ξύπνιος, δεν ξέρω. Μπήκα μέσα, δεν κοιμότανε. Του λέω, ‘Μακαριώτατε αν ήσουν η αμερικανική πρεσβεία και θα πλησίαζες τους διαφόρους πολιτικούς, πότε θα με πλησίαζες εμένα;’. Μου λέει, ‘τελευταίο’. Του λέω, ‘και μετά το ΑΚΕΛ;’ ‘Και μετά το ΑΚΕΛ’ μου λέει. ‘Σίγουρα;’ ‘Σίγουρα’. ‘Σε πλησίασε κανένας μέχρι σήμερα από το περιβάλλον σου;’ Μου λέει ‘όχι’. ‘Αν οι Αμερικανοί πλησίασαν τον τελευταίο, τι γίνεται με αυτούς που δεν ήρθαν να σου πουν μία λέξη;’ ‘Σε πλησίασαν;’ με ρώτησε και του είπα την κουβέντα. ‘Να φωνάξεις τώρα τον Αμερικανό πρέσβη και να του πεις ότι είναι persona non grata. Καταλαβαίνεις τις έκανε; Πλησίασε τον γιατρό σου για να τον κάνει Πρόεδρο’. Και εγώ θα βιαζόμουν για να γίνω Πρόεδρος. Θα καρτερώ να πεθάνει; Άρχισε να περπατάει ο Μακάριος και του λέω ‘δεν θα κάνεις τίποτα’ και δεν έκανε τίποτα. Αυτές τις 500.000 λίρες τις έδωσαν στον Γιωρκάτζη. Είχαν εγκριθεί ήδη και έπρεπε κάπου να τα δώσουν».<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Λυσσαρίδης: Η CIA μου ζήτησε να «τελειώσω» τον Μακάριο

Ο Βάσος Λυσσαρίδης θέλησε να αποκαλύψει ένα σημαντικό γεγονός που αφορούσε τον ρόλο των ΗΠΑ μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Βάσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Πέμπτη Φάλαγγα της Τουρκίας στην Ελλάδα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/metanastes-1.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Οι μεταναστευτικές ροές που μέσω και της Ελλάδας πλημμύρισαν την Ευρώπη δεν περιείχαν μόνο πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες. Ανάμεσα τους βρέθηκαν και βρίσκονται άτομα με δόλιους σκοπούς. Ειδικά στην Ελλάδα κάποιοι εξ αυτών θα λειτουργήσουν σαν Πέμπτη Φάλαγγα. Πολλοί από όσους έφυγαν από τη Συρία, άλλωστε, ήταν μαχητές του ISIS και της Αλ Κάιντα που μετά την ήττα τους κατέφυγαν στην Τουρκία και κάποιοι εξ αυτών εκπαιδεύτηκαν εκεί.<br /><br />Αυτό δεν είναι ισχυρισμός. Αποκαλύφθηκε από το 2016 όταν η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών προειδοποίησε για το γεγονός την ΕΕ και την Ουάσινγκτον. Ήταν νωπές τότε οι εικόνες από τους βιντεοσκοπημένους αποκεφαλισμούς που είχαν σοκάρει τη διεθνή κοινή γνώμη. Τότε, που η Ευρώπη δεχόταν τρομοκρατικά πλήγματα, οι μυστικές της υπηρεσίες έψαχναν για ισλαμιστές τρομοκράτες και κατηχητές, όχι για κατασκόπους.<br /><br />Από τότε, η υφή των μεταναστευτικών ροών έχει αλλάξει. Η ήττα του ISIS και η κατάλυση του χαλιφάτου μαζί με την ανάκαμψη του καθεστώτος Άσαντ άλλαξε την ανθρωπογεωγραφία των μεταναστευτικών ροών τουλάχιστον από τη Συρία. Δεν έφευγαν άμαχοι για να γλυτώσουν από τις μάχες, αλλά –όπως προαναφέραμε– πολλοί τζιχαντιστές, αρκετοί εκ των οποίων ήταν και εκπαιδευμένοι τρομοκράτες.<br /><br />Παράλληλα, αφενός επιδοτώντας την Turkish Airlines, ώστε να παρέχει φτηνά εισιτήρια από μουσουλμανικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής, αφετέρου καταργώντας τη βίζα, η Άγκυρα προσέλκυσε ένα ισχυρό ρεύμα οικονομικών μεταναστών, το οποίο στη συνέχεια διοχέτευσε προς την Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Σταδιακά, λοιπόν, άρχιζαν να μειώνονται οι Σύριοι, Ιρακινοί και Αφγανοί και να έρχονται μουσουλμάνοι από την Αφρική. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, οι εκκαθαρίσεις οδήγησαν και πολλούς Τούρκους να εισέλθουν στην Ελλάδα.<br />Άντρες στρατεύσιμης ηλικίας<br /><br />Είναι προφανές ότι η τουρκική ΜΙΤ θα εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία για να στείλει μέσα στο μεταναστευτικό πλήθος και μεγάλο αριθμό ανθρώπων, τους οποίους έχει εκπαιδεύσει να παίξουν ρόλο κατασκόπου. Η κάλυψη του πρόσφυγα-μετανάστη, άλλωστε, είναι πειστική. Οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν εντοπίσει πράκτορες όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και άλλων κρατών, τα οποία έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τις μεταναστευτικές ροές. Μέχρι και η Ρουάντα έσπειρε δίκτυα πρακτόρων μέσω των ροών.<br /><br />Το φύλο, η οικογενειακή κατάσταση και η ηλικία των περισσοτέρων μεταναστών είναι ενδείξεις. Η μέση ηλικία των μεταναστών μεταξύ 2013 και 2019 ήταν τα 29 χρόνια, ενώ πάνω από 70% ήταν άντρες. Η μεγάλη πλειονότητα, δηλαδή είναι άντρες στρατεύσιμης ηλικίας. Αυτό από μόνο του είναι προβληματικό. Όσοι από αυτούς προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες ή κράτη που μαστίζονται από βία και ανομία ενδέχεται να έχουν συμμετάσχει σε εγκλήματα πολέμου ή σε πράξεις βίας και για μεταμορφώθηκαν σε πρόσφυγες-μετανάστες για να διαφύγουν.<br /><br />Η προέλευση μεταναστών από χώρες με πολύ διαφορετικά από τα δυτικά πολιτισμικά πρότυπα ως προς την βία, την συμπεριφορά προς τις γυναίκες, τον σεβασμό της περιουσίας και της διαφορετικότητας, την κοινωνική ευθύνη κ.α. προκαλεί προβλήματα στον κοινωνικό ιστό της χώρας υποδοχής. Αυτό ισχύει για τον κανόνα, αλλά υπάρχει και η εξαίρεση που αφορά στην εθνική ασφάλεια.<br /><br />Οι ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας δεν έχουν αμφιβολία ότι στις δομές φιλοξενίας ειδικά στα ακριτικά νησιά βρίσκονται στρατολογημένοι και εκπαιδευμένοι από την Τουρκία πράκτορες (κατά κανόνα σουνίτες ισλαμιστές όχι Τούρκοι). Αποστολή τους είναι ή να μεταδίδουν πληροφορίες γι’ αυτά που βλέπουν τριγυρίζοντας τα νησιά, ή και να παραμείνουν ανενεργοί, περιμένοντας να παίξουν ρόλο κατασκόπου ή και σαμποτέρ σε περίπτωση θερμής ελληνοτουρκικής κρίσης, ή σε περίπτωση που η Άγκυρα θελήσει να αποσταθεροποιήσει την τοπική κοινωνία.<br /><br />Τούρκοι πρόσφυγες<br /><br />Μετά το πραξικόπημα του 2016, λόγω των διώξεων, χιλιάδες Τούρκοι έχουν περάσει στην Ελλάδα, αιτούμενοι άσυλο. Κάποιοι εξ αυτών έχουν πλούσια καριέρα στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και υπηρεσίες ασφαλείας. Οι περισσότεροι εξ αυτών μπορεί να είναι πράγματι αντιφρονούντες, αλλά ανάμεσά τους βρίσκονται και πράκτορες της ΜΙΤ, όπως έχει καταγγελθεί δημοσίως και από γνωστούς Τούρκους αντιφρονούντες.<br /><br />Δεδομένου ότι οι Τούρκοι νέο-πρόσφυγες αριθμούν πάνω από 6.000 μπορούμε να συνάγουμε ότι ανάμεσα τους βρίσκονται τουλάχιστον δεκάδες αν όχι εκατοντάδες πράκτορες της ΜΙΤ, οι οποίο ναι μεν κατασκοπεύουν τους επικριτές του Ερντογάν, αλλά ταυτόχρονα κατασκοπεύουν με όποιον τρόπο και την Ελλάδα. Σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης πιθανότατα θα δράσουν και σε ρόλο σαμποτέρ.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές αρχές έχουν βρει φορτία όπλων, κυρίως λειόκανων, προερχομένων από Τουρκία. Πιθανότατα άλλα διέφυγαν. Δεν είναι γνωστό αν αυτά προορίζονταν για απόκρυψη και διανομή εν ευθέτω χρόνω σε διεισδύσαντες τζιχαντιστές ή Τούρκους πράκτορες, ή αν απλά ήταν για διακίνηση προς τρίτες χώρες. Πάντως η ικανότητα της Τουρκίας να διοχετεύσει όπλα μέσω λαθρεμπορίου στα Βαλκάνια είναι επιβεβαιωμένη από σχετικά περιστατικά και στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες.<div><br />Η Πέμπτη Φάλαγγα<br /><br />Στο πρόσφατο παρελθόν μετανάστες έχουν αποδεδειγμένα παίξει ρόλο προβοκάτορα στις δομές φιλοξενίας με σκοπό την πρόκληση ταραχών. Δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε στη διασάλευση της δημόσιας τάξης. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι τα δίκτυα πρακτόρων που μπορούν στην κρίσιμη στιγμή να μεταδώσουν με κινητά σε πραγματικό χρόνο κρίσιμες πληροφορίες για τις κινήσεις στρατιωτικών μονάδων και για τις θέσεις διασποράς των ελληνικών δυνάμεων ειδικά στα νησιά, ώστε να γίνουν στόχοι βομβαρδισμού. Δεν χρειάζεται καν να κρυπτογραφούνται τα μηνύματα, καθώς θα μεταδίδονται άμεσα σε γλώσσα άγνωστη και με χρήση απλών συνθηματικών. Ακόμη και αν οι ελληνικές υπηρεσίες υποκλέπτουν τα μηνύματα είναι απίθανο να βγάλουν εγκαίρως άκρη.<br /><br />Όπως έχει αποδειχθεί ρόλο κατασκόπου δεν παίζουν μόνο μετανάστες, αλλά και μέλη ξένων ΜΚΟ, οι οποίες λειτουργούν ακόμα ασύδοτες και συχνά σε συνεργασία με δουλεμπορικά κυκλώματα και τουρκικές υπηρεσίες. Τέτοια περιστατικά είναι αρκετά και πιστοποιημένα από τις αστυνομικές-λιμενικές αρχές, αλλά και από τις εισαγγελίες. Αν εν καιρώ ειρήνης μπορούν κάποιοι προβοκάτορες να προκαλούν με σχετική άνεση επεισόδια, ας αναρωτηθούμε τι μπορούν να κάνουν εν καιρώ πολέμου. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πιθανό να ανοίξουν ένα δεύτερο εσωτερικό μέτωπο, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της εξέγερσης. Αυτό ισχύει κυρίως για τα νησιά, αλλά λιγότερο και για τις δομές στην ενδοχώρα.<br /><br />Αδιάκριτες επιθέσεις εναντίον πολιτών στην ύπαιθρο θα δημιουργήσουν κλίμα φόβου και θα αποσπάσουν δυνάμεις για την καταδίωξη των ταραχοποιών. Μπορεί όμως και να ερημώσουν απομονωμένες περιοχές και να διαταράξουν την αγροτική οικονομία. Στο δωδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου του “Η τέχνη του Πολέμου”, με τίτλο “Η επίθεση με φωτιά”, ο Σουν Τσου γράφει: «Υπάρχουν πέντε τρόποι επίθεσης με φωτιά. Ο πρώτος είναι να κάψετε στρατιώτες στο στρατόπεδο τους. Ο δεύτερος να κάψετε εφόδια. Ο τρίτος να κάψετε τα καραβάνια επιμελητείας. Ο τέταρτος να κάψετε οπλοστάσια και ο πέμπτος να κάψετε αποθήκες».<br /><br />Η φωτιά είναι ένα απίθανα καταστρεπτικό μέσο και δίκαια ο Κινέζος στρατηγός την αναφέρει. Με κατάλληλη προετοιμασία ο εμπρησμός μπορεί να καταστεί ανεξέλεγκτος, ιδίως σε περιόδους σχετικής ξηρασίας, όπως οι καλοκαιρινοί μήνες, που είναι και οι πλέον πρόσφοροι για απρόσκοπτες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Στρατόπεδα, αεροπορικές βάσεις, αποθήκες, κλπ, μπορούν να καταστραφούν χωρίς απευθείας εχθρική επίθεση, αλλά με την δράση χρήση εμπρηστών που θα δράσουν οργανωμένα.</div><div><br />Καταστροφή υποδομών<br /><br />Η φωτιά μπορεί να κατακάψει στρατηγικές υποδομές, καταστρέφοντας την ηλεκτροδότηση, επικοινωνιακές δομές και περιουσίες. Μπορεί να δημιουργήσει προσφυγικές ροές Ελλήνων πολιτών που θα έχουν καταστεί άστεγοι, αφού ο οικισμός τους θα έχει καεί. Στο παρελθόν, όπως έχουν ομολογήσει δημοσίως και Τούρκος πρώην πρωθυπουργός (Γιλμάζ), αλλά και δράστες από το παρακράτος, η Άγκυρα προκάλεσε επανειλημμένως εμπρησμούς σε ακριτικά νησιά. Αν τα κατάφερε χωρίς να διαθέτει τους πράκτορες που διαθέτει σήμερα, φανταστείτε σε τι έκταση μπορεί να πλήξει τα νησιά σε περίπτωση σύρραξης.<br /><br />Η επίθεση εναντίον υποδομών, όχι τόσο μεγάλων και καλά φυλασσόμενων μονάδων, αλλά μικρών και διεσπαρμένων τμημάτων των δικτύων συγκοινωνιών, ύδρευσης, μεταφοράς ενέργειας, επικοινωνιών και ύδρευσης μπορούν να σπείρουν χάος στα μετόπισθεν και να προκαλέσουν αντιδράσεις ποικίλων διαστάσεων και αποχρώσεων, από θυμό και πολιτική αστάθεια μέχρι απόγνωση και ηττοπάθεια.<br /><br />Η τωρινή κατάσταση με συμμορίες του υπόκοσμου να διαπράττουν καθημερινές κλοπές υλικού του ηλεκτρικού δικτύου και να βυθίζουν κοινότητες στο σκοτάδι, ή να διακόπτουν την υδροδότηση λόγω καταστροφής ή κλοπής σωληνώσεων είναι ήδη ανυπόφορη. Ας φανταστούμε τέτοια γεγονότα να γίνονται ταυτόχρονα σε διάφορα σημεία της επικράτειας από οργανωμένους δολιοφθορείς που δρουν συντονισμένα υπό τις διαταγές του εχθρού. Φανταστείτε να πέφτoυν τα δίκτυα υποδομών, καθώς άλλα τμήματα καίγονται και άλλα καταστρέφονται, καθώς σιδηροδρομικές γραμμές αποσυναρμολογούνται, ή ταμιευτήρες νερού δηλητηριάζονται.<br /><br />Τα προβλήματα που δημιουργεί η παραμονή στην χώρα τόσων πολλών μεταναστών και προσφύγων δρα σαν πολλαπλασιαστής όλων των προβλημάτων της χώρας, μικρών και μεγάλων και εξ αντιδιαστολής ως πολλαπλασιαστής της τουρκικής επιθετικής ισχύος. Η δραστηριοποίηση κάποιων για την πρόκληση ανεξέλεγκτων καταστάσεων στα μετόπισθεν σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής της Τουρκίας με την Ελλάδα το πρόβλημα θα καταστεί οξύτατο. Γι’ αυτό και η λήψη δραστικών μέτρων από τώρα είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Πέμπτη Φάλαγγα της Τουρκίας στην Ελλάδα

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Οι μεταναστευτικές ροές που μέσω και της Ελλάδας πλημμύρισαν την Ευρώπη δεν περιείχαν μόνο πρόσφυγες και οικονομικούς ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Κυπριακό με λόγια Τούρκων – Η Άγκυρα διδάσκει γεωστρατηγική την Αθήνα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/kypros-1.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Η Πενταμερής Διάσκεψη επαναφέρει το Κυπριακό στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθώ με το εν εξελίξει διπλωματικό παίγνιο. Ας δραπετεύσουμε από τη συγκυρία, σε μία προσπάθεια να δούμε το “δάσος” κι όχι τα “δένδρα” όπως συνήθως. Θα “δώσω”, λοιπόν, τον λόγο σε Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι διαχρονικά μας λένε ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνονται το Κυπριακό. Μόνο οι αρμόδιοι σε Αθήνα και Λευκωσία –με λίγες εξαιρέσεις– αρνούνται με ιδεοληπτική εμμονή να “ακούσουν”.<br /><br />Για την Τουρκία, λοιπόν, το Κυπριακό ήταν πάντα πρώτα απ’ όλα ζήτημα γεωπολιτικής και κατ’ επέκταση γεωστρατηγικής. Ο έλεγχος όλης της Κύπρου ήταν κεντρική συνιστώσα στην εθνική στρατηγική της Τουρκίας να αναδειχθεί σε δύναμη με πρωτεύοντα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, πολύ πριν εμφανισθεί ο Ερντογάν στο πολιτικό προσκήνιο. Ο έλεγχος της Μεγαλονήσου δεν εξασφαλίζει στην Τουρκία μόνο τον έλεγχο των κρίσιμης σημασίας θαλασσίων οδών της περιοχής, αλλά και αυξάνει κατακόρυφα τη στρατηγική σημασία της για Δύση και Ανατολή. Παραθέτω, λοιπόν, δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, που δεν χρειάζονται σχόλια:<div><br />Αναλύοντας τη στρατηγική σημασία που έχει η Κύπρος για την Τουρκία, ο πρώην Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τουράν Γκιουνές έχει δηλώσει: «Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη όσο το δεξί χέρι για μια χώρα που ενδιαφέρεται για την άμυνά της, ή τα επεκτατικά της σχέδια. Αν δεν συγκρατήσουμε στη σκέψη μας αυτήν τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ειρηνευτική επιχείρηση της 20ής Ιουλίου (εισβολή), ή μάλλον είναι αδύνατον να καταλάβουμε την όλη κρίση στην Κύπρο. Πολλές χώρες, σε κάποιο βαθμό γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, θέλουν να δουν το Κυπριακό απλώς ως απότοκο της επιθυμίας μόνο να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα στο νησί» (Χουριέτ 20.7.1980).<div><br />Ο Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ έχει δηλώσει το Νοέμβριο 1983 στη Μιλιέτ: «Η Κύπρος είναι ένα νησί που διαπερνά την Τουρκία σαν μαχαίρι. Είναι εξαιρετικά ζωτική από την άποψη της ασφάλειάς μας. Αυτό το νησί δεν πρέπει να βρίσκεται σε εχθρικά χέρια. Η ύπαρξη των Τούρκων στη Βόρεια Κύπρο είναι μια εγγύηση προς την κατεύθυνση αυτή».</div><div><br />Ο πρωθυπουργός της εισβολής Μπουλέντ Ετσεβίτ, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στα Κατεχόμενα τρεις σχεδόν μήνες μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, δήλωσε: «Εάν η Κύπρος μοιραστεί ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αν γίνει οποιαδήποτε ενέργεια που θα οδηγούσε σε κάτι τέτοιο, θα φέρουμε με τα ίδια μας τα χέρια την Ελλάδα στα νότιά μας, τη στιγμή που στα δυτικά, στο Αιγαίο, έχουμε τόσα προβλήματα. Θα καθιστούσαμε, με τα ίδια μας τα χέρια, την Ελλάδα μια μεσανατολική χώρα και έτσι θα αυξάνονταν τα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες» (ΑΠΕ 10.2.1984).<br />Πέντε περίπου χρόνια αργότερα ο Ετσεβίτ διατηρούσε τις ίδιες ακριβώς απόψεις: «Εάν μια ομοσπονδιακή λύση δεν γίνει δεκτή, είναι φανερό ότι θα υπάρξουν δύο κράτη στη νήσο, τα οποία θα δηλητηριάζουν συνεχώς τις σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας, ή η νήσος θα διχοτομηθεί μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Η Τουρκία δεν έχει συμφέρον να φέρει την Ελλάδα και στο νότιο πλευρό της» (Αγών 25.3.1989).</div><div><br />Συμπληρωματικά παραθέτουμε απόσπασμα από τη μελέτη “Τουρκοελληνικές σχέσεις και Μεγάλη Ιδέα” της Διεύθυνσης Στρατηγικών Μελετών του τουρκικού Γενικού Επιτελείου: «Η περικύκλωση της σημερινής Τουρκίας, της οποίας ο πληθυσμός έφθασε τα 50 εκατομμύρια και η οποία κατέχει έναν ισχυρό στρατό, στον Νότο, με την άλωση της Κύπρου και τον αποκλεισμό των θαλασσίων οδών προς τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης, είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει δεκτό όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά και οποιοδήποτε κράτος που θα βρισκόταν στην κατάσταση αυτή» (Νέα 24.1.1986).</div><div><br />Σε συνέντευξή του (Μιλιέτ 23.7.1985) ο Ντενκτάς είχε δηλώσει ότι «ακόμα και αν η τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν υπήρχε, η Τουρκία πάλι δεν θα άφηνε την Κύπρο στην Ελλάδα».<br />Κατά τον κεντροαριστερό Τουρκοκύπριο πολιτικό Αλπάι Ντουρντουράν, η τουρκική πλευρά επιθυμεί να έχει δικαίωμα λόγου πάνω σ’ ολόκληρη την Κύπρο (Ορτάμ 18.4.1985).<br />Σαφέστατος ήταν και ο μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών Σοϊσάλ: «Δεν θέλουμε την Ελλάδα στη νότια πλευρά μας… Όσον καιρό η Κύπρος δεν θα αποτελεί βάση για επιθέσεις εναντίον της Τουρκίας, δεν υπάρχει πρόβλημα» (Σημερινή 28.8.1988).</div><div><br />Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κορυφαίος Τούρκος σχολιαστής Αλί Μπιράντ: «Η επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο δεν έγινε μόνο για τα μαύρα μάτια των Τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία επενέβη επίσης και για να προωθήσει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα» (Μιλιέτ 13.3.1984).</div><div><br />Ενδεικτική και η ανάλυση του Τούρκου στρατηγού Τζελίλ Γκιουρκάν (Κίπρις Πόστασι 20.12.1983), σύμφωνα με την οποία σε περιόδους ελληνοτουρκικής κρίσης ή πολέμου η Ελλάδα «θα δημιουργήσει απειλή για τα λιμάνια της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Σε μια τέτοια κατάσταση τα λιμάνια της Αλεξανδρέττας, της Μερσίνας και της Αττάλειας θα αποκτήσουν ζωτική σημασία για τις εισαγωγές-εξαγωγές και τον ανεφοδιασμό της Τουρκίας. Μια Κύπρος που θα βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο της αντίπαλης δύναμης θα μπορούσε με άνεση να κλείσει αυτά τα λιμάνια και έτσι να οδηγήσει την Τουρκία σε μια πολύ επικίνδυνη απομόνωση. Κατά συνέπεια, η Κύπρος θα πρέπει να βρίσκεται, με κάθε θυσία, σε χέρια που θέλουν το καλό της Τουρκίας. Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Από στρατιωτική σκοπιά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας η πιο ασφαλισμένη Κύπρος θα ήταν μια Κύπρος που θα βρισκόταν στο σύνολό της υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Η φόρμουλα της διχοτόμησης, που θα δημιουργούσε δύο ανταγωνιζόμενα χωριστά κράτη, ένα τουρκοκυπριακό στον Βορρά κι ένα ελληνοκυπριακό στον Νότο, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ιδεώδης λύση για την ασφάλεια της χώρας μας. Μια τέτοια λύση θα συνεπαγόταν τον τεράστιο κίνδυνο της επέκτασης του ήδη υφισταμένου θερμού χώρου επαφής και διαφωνιών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και κατά μήκος της Κύπρου».</div><div><br />Ο Τούρκος στρατηγός Οσμάν Νατζίν σε άρθρο του στην “Γκιουνές” (αναδημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο στις 22.8.1986) αναφέρει τους λόγους, για τους οποίους η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την Κύπρο: «Η Κύπρος αποτελεί θέμα παρεμπόδισης του Ελληνισμού… Η Κύπρος αποτελεί το πιο κοντινό και το πιο άμεσο θέμα ασφάλειας για την Τουρκία, διότι, κοντά στα άλλα, η νήσος προσφέρεται θαυμάσια για κατασκευή νέων και σύγχρονων αεροδρομίων. Ένα εχθρικό κράτος που θα εγκαθιστούσε τέτοιες βάσεις στη νήσο θα συνιστούσε μεγάλη απειλή για την Τουρκία».<br />Στην Γκιουνές (αναδημοσίευση στην ελληνοκυπριακή Εμπρός 28.5.1988) ο Ορχάν Ερκανλί (ως συνταγματάρχης πρωταγωνίστησε στο πραξικόπημα του 1960 στην Τουρκία) έγραψε ότι «για την Τουρκία το Κυπριακό δεν είναι απλώς ένα θέμα διασφάλισης των ζωών των τουρκικών γενεών που διαβιούν στη νήσο. Η στρατηγική ασφάλεια της Τουρκίας και τα συμφέροντά της στη Μεσόγειο δεν μπορούν να επιτρέψουν ολόκληρη η νήσος να τεθεί υπό τον έλεγχο της Ελλάδας. Το να επαναληφθεί για μία ακόμα φορά το λάθος που έγινε στο Αιγαίο θα ήταν ασυγχώρητο σφάλμα εκ μέρους της Τουρκίας».<br /><br /></div><div>Κοινοί παρονομαστές για Κυπριακό<br /><br />Η θεώρηση του Κυπριακού που περιγράφουν οι παραπάνω δηλώσεις δεν ήταν θεώρηση μόνο της κεμαλικής στρατογραφειοκρατίας, η οποία ήταν καθεστώς στην περίοδο που εξετάζουμε. Είναι και θεώρηση των νεοοθωμανών, που είναι πλέον το νέο καθεστώς στην Τουρκία. Κοινός παρονομαστής κεμαλιστών και νεοοθωμανών, άλλωστε, είναι η πολιτικοψυχολογική ανάγκη να αντιστρέψουν την ιστορική τάση συρρίκνωσης που βίωσαν, λόγω της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου είναι η δεύτερη επέκταση μετά την ενσωμάτωση της Αλεξανδρέττας λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Οι κοινοί αυτοί παρονομαστές επιβεβαιώνονται όχι μόνο από την πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν και από αποσπασματικές δηλώσεις στελεχών της, αλλά και από αυτά που ολοκληρωμένα έχει γράψει στο βιβλίο του “Στρατηγικό βάθος” ο αρχιτέκτονας της νεοοθωμανικής εξωτερικής πολιτικής Αχμέτ Νταβούτογλου (πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός της Τουρκίας) για την Κύπρο και το Κυπριακό. Το γεγονός ότι τώρα, σε αντίθεση με το παρελθόν, η Άγκυρα μιλάει για δύο κράτη έχει την εξήγησή του. </div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Το Κυπριακό με λόγια Τούρκων – Η Άγκυρα διδάσκει γεωστρατηγική την Αθήνα

Λυγερός Σταύρος Η Πενταμερής Διάσκεψη επαναφέρει το Κυπριακό στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθώ με το εν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στα κάγκελα με Μπάιντεν οι Τούρκοι… Αρμένιοι, αλλά και Κωνσταντινούπολη

<img height="396" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/04/210426234423_ERDOGAN-YPOURGIKO98-1024x633.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ</b><br />Πολεμικό κατά του Τζο Μπάιντεν ήταν το κλίμα στον τουρκικό Τύπο, προϊδεάζοντας ότι ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα εμφανιστεί λάβρος μετά τη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου:<br /><br />«Οι ΗΠΑ ήταν πάντα με τους εχθρούς μας», έγραφε η Yeni Safak. «Προετοιμασία για αντίποινα» ήταν ο τίτλος της Milliyet. «Η ιστορία και το δίκαιο είναι στο πλευρό μας» ,υποστήριζε η Hurriyet. «Οι ΗΠΑ παίζουν το τελευταίο τους χαρτί», σύμφωνα με την Aksam. «Δυσαρέσκεια για τις ΗΠΑ, αντίδραση στον Μπάιντεν» ,τόνιζε η Dunya.<br /><br />«Στενόμυαλο» χαρακτήριζε τον Μπάιντεν η Millat, ενώ η Sabah προτίμησε να επιτεθεί στους ηγέτες της αντιπολίτευσης ως «φίλοι του Μπάιντεν». Μοναδική εξαίρεση η αριστερή Evrensel που έγραφε απλώς ότι «δεν θα ζήσουμε με το 1915»!<br /><br />Όσο και αν ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος «βράζει», το περίεργο ήταν ότι σχεδόν επί 72 ώρες μετά το μήνυμα Μπάιντεν, είχε επιλέξει, τη σιωπή. Μέχρι και τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, είχε αφήσει όλους τους άλλους «να βγάλουν το φίδι από την τρύπα» εναντίον του Μπάιντεν.<br /><br />Και όμως, μετά τη συνεδρίαση, εμφανίστηκε αναπάντεχα ήπιος για… Ερντογάν . Απάντησε στον Αμερικανό πρόεδρο ως… καθηγητής Ιστορίας! : «Ο Μπάιντεν έκανε αβάσιμες και άδικες δηλώσεις. Αυτές οι δηλώσεις μας ενοχλούν πολύ» περιορίστηκε να πει ο Τούρκος πρόεδρος, προσθέτοντας: «Εγώ μιλώ με έγγραφα. Δεν μιλώ όπως ο κ. Μπάιντεν. Αφήστε τους να έρθουν και να εξετάσουν τα αρχεία” είπε ο Ερντογάν, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία.<br /><br />Η «κολοτούμπα» μεγάλη για Ερντογάν. Μεγάλο ήταν όμως το δίλημμά του: Να κλιμακώσει τη σύγκρουση για να ικανοποιήσει την εθνικιστική πτέρυγα στην Τουρκία ή να κρατήσει όσο γίνεται πιο χαμηλούς τόνους, σε μια περίοδο που η οικονομία είναι στα τάρταρα και χρειάζεται όσο τίποτα άλλο τις ξένες επενδύσεις;<br /><br />Και με την οικονομία να βυθίζεται! Τη λίρα να υποχωρεί δραματικά χθες, με το ευρώ να ανταλλάσσεται έως και με 10,27 λίρες και το δολάριο με 8,48. Σήμανε… οθωμανική υποχώρηση, λοιπόν ο Τούρκος Πρόεδρος.<br /><br />Το κλίμα που επικρατεί άλλωστε στην Άγκυρα, είχε εκφράσει νωρίτερα ο πολύ γνωστός δημοσιογράφος Μουράτ Μπαρντακσί, στη στήλη του στο Habertürk: «Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, ούτε να ντρεπόμαστε ή να θυμώνουμε επειδή ο Τζο Μπάιντεν αναφέρθηκε στα γεγονότα του 1915 ως ” γενοκτονία ” ! Δεν υπάρχει τέτοιο περιστατικό στην ιστορία μας για το οποίο να ντρεπόμαστε, ούτε ένα έγγραφο που θα μας κάνει να αισθανθούμε το ίδιο στα αρχεία μας»! Τι κι αν έχουν γραφτεί από εκατοντάδες ιστορικούς σε όλον τον κόσμο χιλιάδες τόμοι για την γενοκτονία των Αρμενίων. Αφού τα γεγονότα δεν έχουν καταγραφεί στα τουρκικά αρχεία, αλίμονο στα… γεγονότα.<br /><br />Οργή και για την «Κωνσταντινούπολη»<br /><br />Και δεν ήταν μόνο η λέξη «γενοκτονία» που εξόργισε την επίσημη Τουρκία, αλλά και το γεγονός ότι ο Μπάιντεν αποκάλεσε «Κωνσταντινούπολη» στο μήνυμά του την «Istanbul».<br /><br />Σε ένα άρθρο-παραλήρημα κατά του Αμερικανού Προέδρου, ο Μεχμέτ Μπαρλάς, ο κεντρικός σχολιαστής της Sabah , γράφει: «Ανίκανος να ανέβει από μόνος του τις σκάλες στο αεροπλάνο και ξεχνώντας ακόμη και τα ονόματα ων υπουργών του σε συνεντεύξεις Τύπου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν χαρακτήρισε τα γεγονότα του 1915 “Γενοκτονία” και ονόμασε «Κωνσταντινούπολη» την Istanbul».<br /><br />Για να …ισοφαρίσει τις ευθύνες, ο σχολιαστής της Sabah υπενθυμίζει τις σφαγές των Ινδιάνων στην Άγρια Δύση: «Επειδή αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει τι είναι η γενοκτονία γιατί έχει επιφανειακή γνώση για την ιστορία και τις εξελίξεις στα παγκόσμια γεγονότα, αναρωτήθηκε ποτέ τι έγιναν οι Τσερόκι που σφαγιάστηκαν το 1890 στην Καλιφόρνια;»<br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος, ο διευθυντής της ερντογανικής Yeni Safak,Ισμαήλ Καραγκιούλ εξαπολύει σφοδρή επίθεση στον Μπάιντεν και στην Αμερική: «Ένα κράτος που ιδρύθηκε με το αίμα εκατομμυρίων, δολοφονώντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ακόμη και τον 21ο αιώνα, ο ανίκανος ηγέτης μιας χώρας που δεν μπόρεσε να επιλέξει σωστά τον πρόεδρό της και έχει ταπεινωθεί στον κόσμο, δεν έχει την ηθική ικανότητα να αξιολογεί ένα γεγονός που συνέβη πριν από 100 χρόνια» γράφει ο διευθυντής της Yeni Safak.<br /><br />Ευρισκόμενος επίσης σε παραλήρημα, ο Καραγκιούλ απειλεί ότι «η Τουρκία θα αλλάξει τον άξονα της γης και αυτός είναι ο φόβος του Μπάιντεν και των υποστηρικτών του εκτός, αλλά και εντός της χώρας. Αυτό το είδαμε στο Καραμπάχ. Το έχουμε δει στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Μεσόγειο και το Αιγαίο. Θα δούμε σε πολλές ακόμη περιοχές και χώρες»!<br /><br />Απειλές για την Ελλάδα<br /><br />Το ψυχροπολεμικό αυτό κλίμα κυριάρχησε μεν και στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, που υποτίθεται ότι κεντρικό θέμα είχε την πανδημία που έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις.<br />Οι δύο λέξεις του Μπάιντεν “γενοκτονία” και “Κωνσταντινούπολη” μετέτρεψαν όμως σε ένα ριγκ κατά του… αόρατου εχθρού τη γιγαντιαία αίθουσα συνεδριάσεων στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα.<br /><br />Και αφού με την Αμερική είναι λίγο δύσκολο να τα βάλει στην πράξη η Τουρκία πέρα από την σκληρή ρητορική, τα βέλη στράφηκαν -που αλλού- στον βολικό ύποπτο- την Ελλάδα.<br /><br />«Το κυβερνών μέτωπο επισημαίνει ότι στο παρασκήνιο της χρήσης της φράσης «Κωνσταντινούπολη» από τον Μπάιντεν για την Istanbul, κρύβονται τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο» γράφει η Cumhuriyet.<br /><br />«Οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν τον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, που στοχεύει στην κατάληψη της Ανατολικής Μεσογείου και της Κύπρου.<br /><br />Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να απομακρύνουν την Τουρκία από τη Συρία και το Βόρειο Ιράκ, ενώ στηρίζουν την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ που απειλεί να οδηγήσει στη δημιουργία κράτους» γράφει η τουρκική εφημερίδα, επικαλούμενη κυβερνητικές πηγές.<br /><br />Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, «η κυρίαρχη πτέρυγα στο κυβερνών κόμμα θέλει να ανοίξει επίσης μια συζήτηση για την παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, βάζοντας στο τραπέζι επιλογές όπως η αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος, όπως παλιότερα η Ελλάδα και η Γαλλία».<br /><br />Στο κλίμα αυτό πρωτοστατεί και ο ακροδεξιός εθνικιστής εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί. «Ήμασταν εκεί και όταν δεν υπήρχε το ΝΑΤΟ και δεν θα είναι το τέλος του κόσμου αν αποχωρήσουμε από αυτή τη δομή» δήλωσε ο Μπαχτσελί.<br />Στο υπουργικό συμβούλιο ακούστηκαν επίσης φωνές υπέρ της διακοπής της λειτουργίας της Νατοϊκής βάσης του Ινσιρλίκ.<br /><br />Όπως λέει όμως ο Σονέρ Κατζαπτάι, ανώτερος συνεργάτης στο Washington Institute for Near East Policy, «ο Ερντογάν γνωρίζει πλέον ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, χρειάζεται τις Ηνωμένες Πολιτείες πολύ περισσότερο από ό,τι τον χρειάζεται η Ουάσιγκτον». Και αυτό φάνηκε στην ήπια δήλωσή του μετά το υπουργικό συμβούλιο.<br /><br />Τέλος η «Τουρκοφιλία» στο Στέητ Ντηπάρτμεντ<br /><br />Το πρόβλημα είναι ότι με την αποδοκιμασία των ψηφοφόρων στο πρόσωπό του να αυξάνεται συνεχώς λόγω της άσχημης κατάστασης της οικονομίας, ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να ελπίζει όμως μόνο στον εθνικιστικό παροξυσμό μήπως και αλλάξει το κλίμα στην κοινή γνώμη.<br /><br />Και στην ενίσχυση της συνεργασίας του με τη Ρωσία και την Κίνα. Και αν για την τουρκο-κινεζική συνεργασία δεν ανησυχεί και τόσο πολύ η Ουάσιγκτον, τη συμπόρευση της Αγκύρας με τη Μόσχα, δεν πρόκειται να την ανεχτεί.<br /><br />Και ο Μπάιντεν χρησιμοποιεί το Αρμενικό ως μοχλό, ελπίζοντας να αλλάξει συμπεριφορά ο Ερντογάν, περιορίζοντας τις αντιδημοκρατικές του ενέργειες στο εσωτερικό και τις στενές σχέσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, στο εξωτερικό.<br />«Η ουσία του ζητήματος είναι ότι δεν είναι μόνο ο Μπάιντεν θυμωμένος με τον Ερντογάν, αλλά σχεδόν ολόκληρη η αμερικανική κυβέρνηση.<br /><br />Πολλοί εντός και εκτός της διοίκησης Μπάιντεν βλέπουν τον Ερντογάν ως αυτοκράτορα που αποτελεί απειλή για τα αμερικανικά περιφερειακά συμφέροντα» λέει ο ο Σονέρ Κατζαπτάι και προσθέτει: «Ακόμη και στο Γραφείο Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων του Στέητ Ντιπάρτμεντ, το οποίο παραδοσιακά ασχολείται με την Άγκυρα, η τουρκοφιλία δεν είναι πλέον της μόδας.<br /><br />Το γενικό συναίσθημα στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ότι ο Ερντογάν ανταποκρίνεται καλύτερα στον Πούτιν» σημειώνει ο αναλυτής του Washington Institute for Near East Policy, ο οποίος έχει γράψει και την πολιτική βιογραφία του Τούρκου προέδρου.<br /><br />Ο Ερντογάν φυσικά και τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Γνωρίζει όμως ότι, αν για παράδειγμα, επέστρεφε τους πυραύλους S-400 στη Ρωσία, ο Πούτιν θα μπορούσε να επιβάλει αμέσως εμπορικές και τουριστικές κυρώσεις, διαβρώνοντας περαιτέρω την εκλογική βάση στήριξης του Ερντογάν. Ενώ τώρα του δίνει τη δυνατότητα παραγωγής στην Τουρκία του εμβολίου Sputnik κατά του κορονοϊού!<br /><br />Η κρίση θα φτάσει στη… Γενεύη<br /><br />Ο Μουράτ Γετκίν, πρώην διευθυντής της αγγλόφωνης Hurriyet, εκτιμά ότι «η διάσταση απόψεων μεταξύ Τουρκίας και ΝΑΤΟ, θα εμφανιστεί σύντομα στην Ελλάδα και το Κυπριακό, καθώς ο Μπάιντεν υποστήριξε ανοιχτά τις ελληνικές και κυπριακές θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /><br />Προβλέπει μάλιστα ότι η ατμόσφαιρα αυτή θα επηρεάσει την άτυπη σύνοδο 5+1 που ξεκινούν το απόγευμα στη Γενεύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.<br />Ήδη, τουρκικές εφημερίδες αναπαράγουν ευρέως, επίσης, δημοσίευμα της βρετανικής«Sunday Express», σύμφωνα με την οποία «υπουργοί του Ηνωμένου Βασιλείου σκέφτονται να αναγνωρίσουν επίσημα τη Βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος».<br /><br />Η εφημερίδα, που επικαλείται βρετανικές κυβερνητικές πηγές, ισχυρίζεται προκλητικά μάλιστα ότι «η επίλυση του προβλήματος θα βοηθούσε τους 300.000 Τουρκοκύπριους στη Βρετανία, των οποίων η χώρα αυτή τη στιγμή δεν είναι αναγνωρισμένη και θα επέτρεπε για πρώτη φορά απευθείας πτήσεις προς αυτήν».<br /><br />Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι οι «πληροφορίες» αυτές διαρρέουν παραμονές της άτυπης συνεδρίασης 5+1 για το Κυπριακό στη Γενεύη , στην οποία η Βρετανία-ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο ,παίζει δυστυχώς όλο και περισσότερο το παιγνίδι της Αγκύρας.<br /><br />Ο Τουρκοκύπριος κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, μιλώντας μάλιστα στη «Sunday Express», προέτρεψε την κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον να υποστηρίξει το σχέδιό του για «λύση δύο κρατών» στην Κύπρο.<br /><br />Με δεδομένη την αρνητική έως φιλοτουρκική στάση της Βρετανίας και κατά την προηγούμενη σύνοδο του 2017 στο θέρετρο Κρανς Μοντανά, οι οιωνοί μόνο καλοί δεν είναι για τον «συσχετισμό δυνάμεων» ,στην άτυπη σύνοδο της Γενεύης.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στα κάγκελα με Μπάιντεν οι Τούρκοι… Αρμένιοι, αλλά και Κωνσταντινούπολη

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ Πολεμικό κατά του Τζο Μπάιντεν ήταν το κλίμα στον τουρκικό Τύπο, προϊδεάζοντας ότι ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα εμφα...

Διαβάστε την συνέχεια