Τα διαρκή λάθη Μητσοτάκη και το πλαίσιο κυρώσεων

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/MITSOTAKIS-PUTIN.jpg"><img height="316" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/MITSOTAKIS-PUTIN.jpg" width="745" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης υιοθετεί, με πολύμηνη καθυστέρηση, σκληρή στάση έναντι της Ρωσίας, αλλά η -έως τώρα- πολιτική του στην κρίση της Ουκρανίας αναδεικνύεται στο πέμπτο λάθος του σε μείζονα ζητήματα διπλωματίας και εθνικής ασφάλειας.<br /><br />Το πρώτο λάθος σημειώθηκε στο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η κυβέρνηση διέθετε συγκεκριμένες πληροφορίες για την επικείμενη υπογραφή του και κορυφαίος υπουργός τις μετέφερε σε ξένο ομόλογό του, συμφωνώντας στην ανάληψη κοινής προληπτικής δράσης. Αντί όμως ο Πρωθυπουργός να περιοδεύσει επειγόντως σε πρωτεύουσες φίλων και συμμάχων χωρών, μήπως αποτρέψει το νέο μέτωπο στα νότια σύνορά μας, προτίμησε ένα ιδιωτικό ταξίδι στο Λονδίνο.<br /><br />Το δεύτερο λάθος αφορά την τραγική υποβάθμιση του Μεταναστευτικού με αποτέλεσμα την κρίση στον Έβρο που μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να επαναληφθεί στα χερσαία σύνορα ή τα νησιά. Τουλάχιστον, ο κ. Μητσοτάκης παραδέχθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι, αν γνώριζε προεκλογικά τις διαστάσεις του Μεταναστευτικού, δεν θα καταργούσε το αρμόδιο υπουργείο, οπότε και προχώρησε στην επανίδρυσή του.<br /><br />Το τρίτο λάθος εντοπίζεται στην, κατά καιρούς, ολιγωρία έναντι της κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας. Ο Πρωθυπουργός νόμιζε μάλιστα ότι, συναντώντας τον πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν στον ΟΗΕ, πετύχαινε μια «νέα αρχή». Πάλι, παραδέχθηκε, σε άλλη συνέντευξη, ότι έσφαλε, επειδή προεκλογικά ανέμενε να ασχοληθεί με την οικονομική πολιτική και όχι τα Ελληνοτουρκικά.<br /><br />Το τέταρτο λάθος καταγράφηκε στις καθυστερήσεις στα εξοπλιστικά προγράμματα. Εκ των υστέρων, η ολιγωρία καλύπτεται (επικοινωνιακά μόνο) με την υπερπροβολή των παραγγελιών νέων συστημάτων. Ωστόσο, το Σεπτέμβριο του 2020, ο Πρωθυπουργός είχε ειρωνευθεί τη σημασία της ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής με τη Γαλλία, ισχυριζόμενος ότι υπερκαλύπεται από το ανάλογο άρθρο 42.7 της Συνθήκης Ε.Ε. Ευτυχώς, άλλαξε θέση ένα χρόνο αργότερα.<br /><br />Το πέμπτο λάθος εξελισσόταν, μέχρι πρόσφατα, με τη βούληση του κ. Μητσοτάκη για προνομιακές σχέσεις με τον πρόεδρο Βλ. Πούτιν. Ο Πρωθυπουργός σχεδίαζε να παρευρεθεί στους εορτασμούς της Κόκκινης Πλατείας το Μάιο του 2020 για την επέτειο Νίκης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα ήταν ο μόνος ηγέτης δυτικής χώρας, αφού όλες οι άλλες αρνούνταν να εκπροσωπηθούν λόγω των γεγονότων στην Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία το 2014. Οι εκδηλώσεις ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας, αλλά -σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές- ο κ. Μητσοτάκης παρέμεινε ευτυχής, υπενθυμίζοντας την αρχική απόφασή του κατά τη συνάντηση με τον πρόεδρο Βλ. Πούτιν στις 8 Δεκεμβρίου 2021! Ίσως έκρινε ότι, με αυτόν τον τρόπο, θα έκαμπτε τη δυσπιστία του κ. Πούτιν έναντι της ελληνικής κυβέρνησης.<br /><br />Όπως αποκάλυψε η «δ» σε ανύποπτο χρόνο και ενώ το θέμα της Ουκρανίας κυριολεκτικά απουσίαζε από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζ. Πάιατ είχε παράσχει στο Μέγαρο Μαξίμου, πριν από τα τέλη Νοεμβρίου 2021, απόρρητη ενημέρωση για τις επερχόμενες εξελίξεις. Ασφαλώς, οι παραστάσεις και παροτρύνσεις των ξένων πρέσβεων δεν αποτελούν θέσφατα και τα στοιχεία των αρμόδιων υπηρεσιών δεν είναι πάντα ακριβή, αλλά η κυβέρνηση έφτασε στο άλλο άκρο. Έδωσε πίστη σε άλλες εκτιμήσεις, κυρίως του Βερολίνου, ότι τα στοιχεία της Ουάσιγκτον πιθανόν να ήταν λανθασμένα και τα κίνητρά της ιδιοτελή. Ως αποτέλεσμα, η ελληνική πλευρά επεδίωξε, στις συνομιλίες Μητσοτάκη-Πούτιν και στη συνάντηση της Μικτής Διϋπουργικής Επιτροπής Οικονομικής Συνεργασίας, διεύρυνση των διμερών συναλλαγών το 2022. Άλλωστε, μπορεί ο Πρωθυπουργός να μιλά σήμερα για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά το 2021 η κυβέρνηση ενέκρινε την εισαγωγή ποσοτήτων αυξημένων κατά 12%.<br /><br />Η αμερικανική πλευρά φέρεται να προέβη σε δεύτερη λεπτομερή ενημέρωση προς την κυβέρνηση στα τέλη Δεκεμβρίου, όπως επίσης και σε τρίτη πριν από τα μέσα Ιανουαρίου. Ούτε και με τα νεότερα στοιχεία (με ακριβείς προβλέψεις για το χρόνο της ρωσικής εισβολής) το Μαξίμου ευαισθητοποιήθηκε. Τώρα, ο κ. Μητσοτάκης, εκτεθειμένος έναντι των ΗΠΑ και απροετοίμαστος ως προς την ενεργειακή θωράκιση της χώρας, αναγκαστικά υπερθεματίζει στα δυτικά μέτρα κατά της Ρωσίας.<br /><br />Όμως πρόκειται για τακτική με ημερομηνία λήξης. Γιατί το επόμενο κρίσιμο ορόσημο αφορά τον τρόπο εφαρμογής των κυρώσεων και αξιοποίησης των εξαιρέσεων προς όφελος της εθνικής οικονομίας. Σε αυτό το σημείο θα κριθεί, εκ νέου, η αποτελεσματικότητα του Μαξίμου, καθώς οι συναλλαγές μέσω Swift θα απαιτούν μεν μεγάλο χρόνο και υψηλό κόστος, αλλά δεν θα διακοπούν πλήρως. Το ίδιο θα συμβεί με τις εταιρίες του ενεργειακού κλάδου που εξαιρούνται από τις άμεσες κυρώσεις, αλλά πλήττονται λόγω των περιορισμών στις διακρατικές τραπεζικές συναλλαγές. Γι’ αυτό και κυβέρνηση οφείλει να δράσει εγκαίρως, χωρίς επικοινωνιακές κορώνες.<div><br /><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα διαρκή λάθη Μητσοτάκη και το πλαίσιο κυρώσεων

Aλέξανδρος Τάρκας Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης υιοθετεί, με πολύμηνη καθυστέρηση, σκληρή στάση έναντι της Ρωσίας, αλλά η -έως τώρα- πολιτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουκρανία και οι διαφορές στα συμφέροντα Ρωσίας με Κίνα.

<br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/03/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82-42-scaled.jpg?fit=2560%2C1446&ssl=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="800" height="362" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/03/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82-42-scaled.jpg?fit=2560%2C1446&ssl=1" width="713" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η αντίδραση του Πεκίνου μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Γιατί το Πεκίνο δεν βλέπει με καλό μάτι την επιθυμία της Μόσχας να δημιουργήσει μια τάφρο γύρω από τον εαυτό της. Ποια είναι η κινεζική στρατηγική στην Ευρασία.</span></h3>του <b>Rodger Baker</b><br />Η Κίνα συνεχίζει να υποστηρίζει δημοσίως τη Ρωσία, παρά την εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Αλλά η σύγκρουση αναδεικνύει τα ανταγωνιστικά οράματα Πεκίνου και Μόσχας για το μέλλον της Ευρασίας, τα οποία θα συνεχίσουν να πιέζουν τη σχέση των δύο χωρών.<br /><br />Η Κίνα βλέπει την ηπειρωτική περιοχή ως ένα ευρύ πεδίο εμπορικών οδών που συνδέουν τον Ειρηνικό με τον Ατλαντικό. Ομως, η ρωσική διεκδίκηση εδραίωσης σφαίρας επιρροής κατά μήκος των δυτικών συνόρων της αμφισβητεί αυτή την άποψη, υπό τον κίνδυνο μιας πιο μόνιμης ρήξης μεταξύ Μόσχας και Ευρώπης. Η συζήτηση για τη νέα δυναμική του Ψυχρού Πολέμου υπονομεύει την ικανότητα της Κίνας να δημιουργεί οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς σε ολόκληρη την Ευρασία μέσω των επενδύσεών της σε υποδομές για το πρόγραμμα «Μια Ζώνη και Ενας Δρόμος».<br /><br />Ρωγμές στα θεμέλια<br /><br />Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών έχει αποφύγει να επικρίνει ευθέως τη Ρωσία για εισβολή στην Ουκρανία. Στην κάλυψη των γεγονότων από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης έχουν χρησιμοποιηθεί ακόμη και ορισμένα από τα επιχειρήματα της ίδιας της Ρωσίας προκειμένου να υποβαθμιστεί η στρατιωτική επέμβαση.<br /><br />Το Πεκίνο προσφέρει επίσης στη Μόσχα κάποιο «μαξιλάρι» έναντι των κυρώσεων, μέσω νέων συμφωνιών για αυξημένο εμπόριο ενέργειας και διευρυμένο αγροτικό εμπόριο. Όμως, αν και δεν είναι ανοιχτά επικριτική, η Κίνα απέφυγε να παράσχει ενεργή διπλωματική υποστήριξη στις στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας και στην αναγνώριση των αποσχισθεισών δημοκρατιών στην ανατολική Ουκρανία.<br /><br />Το Πεκίνο διατηρεί μακροχρόνιους δεσμούς με το Κίεβο (συμπεριλαμβανομένου του αμυντικού τομέα). Και οι Κινέζοι ηγέτες ανησυχούν για το προηγούμενο που δημιούργησε η Ρωσία με την παροχή ξένης υποστήριξης σε αποσχισθείσες επαρχίες (που, στην περίπτωση της Κίνας, θα μπορούσε να περιλαμβάνει μέρη όπως το Σιντζιάνγκ, το Θιβέτ ή ακόμα και η Ταϊβάν).<br /><br />Η ανάμεικτη αντίδραση του Πεκίνου αντανακλά μια βαθύτερη ανησυχία ως προς τη ευρύτερη σχέση του με τη Μόσχα. Ενώ υπάρχουν αρκετοί τομείς στρατηγικής ευθυγράμμισης μεταξύ των δύο γειτόνων, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβαίας ανησυχίας τους για τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξακολουθεί να υπάρχει και μια υποκείμενη δυσπιστία μεταξύ τους.<br /><br />Η Κίνα είναι μια ανερχόμενη ευρασιατική δύναμη, η Ρωσία παρακμάζει. Αυτό από μόνο του προκαλεί ανομοιομορφία στη σχέση τους - μια σχέση για την οποία η Μόσχα δυσανασχετεί, ενώ το Πεκίνο τη βλέπει με επιφύλαξη. Στο παρελθόν, η οικονομική δύναμη της Κίνας συμπλήρωνε τη στρατιωτική και ιστορική δύναμη της Ρωσίας σε ολόκληρη την Κεντρική Ασία, αφήνοντας περισσότερο χώρο για συνεργασία παρά για ανταγωνισμό. Αλλά η αυξανόμενη στρατιωτική ικανότητα και πολιτική επιρροή της Κίνας θέτουν υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή επιρροή της Ρωσίας στο εγγύς εξωτερικό.<br /><br />Η Μόσχα μπορεί να μην είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο οικονομικό μεγαλείο της Κίνας, αλλά συνεχίζει να χρησιμοποιεί ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση και τις σχέσεις ασφαλείας της για να προσπαθήσει να μετριάσει την κινεζική επιρροή. Ενώ το Πεκίνο το ανέχεται αυτό, διαιωνίζεται ένα αίσθημα δυσπιστίας.<div><br />Η εστίαση της Κίνας στην οικονομική δύναμη<br /><br />Στον πυρήνα της, η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων γειτόνων είναι τα διαφορετικά οράματά τους για το μέλλον της Ευρασίας. Η Ρωσία συνεχίζει να βλέπει τον εαυτό της υπό το πρίσμα μιας μαχόμενης δύναμης της ευρασιατικής ενδοχώρας, μιας δύναμης που πρέπει να χτίσει ένα κέλυφος γύρω της για να διασφαλίσει τη στρατηγική της ασφάλεια. Αυτό έχει να κάνει με τις διακριτές σφαίρες επιρροής και τη διαίρεση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης.<br /><br />Η Κίνα, από την άλλη πλευρά, βλέπει το μέλλον της Ευρασίας ως έναν τεράστιο διάδρομο εμπορίου - ένα σταυροδρόμι χερσαίων οδών που διευκολύνουν το σημερινό ευάλωτο σημείο του Πεκίνου στη θάλασσα, αναπροσανατολίζουν τις υπανάπτυκτες εσωτερικές επαρχίες μακριά από τους πλουσιότερους παράκτιους γείτονές τους και επιτρέπουν στη χώρα να χρησιμοποιήσει την οικονομική της βαρύτητα ως εργαλείο επιρροής και ασφάλειας σε όλη την Ασία, την Ευρώπη και ακόμη και στην Αφρική.<br /><br /><img height="640" src="https://static.euro2day.gr/media/inlinepics/mackinder-world-island-t.png" width="671" /><br /><br />Από πολλές απόψεις, το όραμα της Κίνας προσομοιάζει καλύτερα στην ανησυχία του Βρετανού γεωγράφου Sir Halford J. Mackinder για τη δυνητική δύναμη αυτού που ονόμασε Παγκόσμιο Νησί. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Mackinder είδε τη δυνατότητα της σύγχρονης τεχνολογίας (σιδηρόδρομος) να διασταυρωθεί και να συνδέσει την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική σε μια τεράστια υπερήπειρο.<br /><br />Μια ενιαία ευρασιατική δύναμη θα μπορούσε στη συνέχεια να αξιοποιήσει τους πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό των τριών ηπείρων και να μεταφέρει και στις θάλασσες αυτή τη συνδυασμένη δύναμη. Ούτε η Ρωσία ούτε η Γερμανία ούτε η Σοβιετική Ένωση –όλες οι υποψήφιες δυνάμεις της ενδοχώρας– συνέδεσαν ποτέ την Ευρασία, πόσο μάλλον το Παγκόσμιο Νησί. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο κόστος. Αλλά κυρίως συνέβη επειδή, στον 19ο και σε μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα, η επέκταση της πολιτικής εξουσίας συχνά συνδέθηκε με εδαφική διεύρυνση και καμία χώρα ή συνασπισμός δεν ήταν σε θέση να κατακτήσει και να ελέγξει την Ευρώπη και την Ασία.<br /><br />Στον 21ο αιώνα, η Κίνα αναζητά την πολιτική εξουσία μέσω οικονομικών και όχι στρατιωτικών εργαλείων. Το Πεκίνο δεν χρειάζεται να κατακτήσει τους γείτονές του ή τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Ευρασίας. Αντίθετα, μπορεί να επεκτείνει την επιρροή του μέσω του εμπορίου, της τεχνολογίας, των επενδύσεων και της ανάπτυξης υποδομών. Η Κίνα, λοιπόν, είναι μια σύγχρονη αυτοκρατορική δύναμη - μια δύναμη που αυξάνει την εμβέλειά της χωρίς να χρειάζεται να αυξήσει τη φυσική της επικράτεια.<br /><br />Στη Νότια Σινική Θάλασσα το Πεκίνο έχει χρησιμοποιήσει τον στρατό του ως εργαλείο καταναγκασμού για να υποστηρίξει τις τεράστιες εδαφικές του διεκδικήσεις και να καταλάβει αρκετές μη κατεχόμενες νησίδες. Αλλά η Κίνα έχει αποφύγει τις άμεσες στρατιωτικές αντιπαραθέσεις ή τη χρήση στρατιωτικής δύναμης για να αρπάξει εδάφη από άλλους στη στρατηγική πλωτή οδό.<br /><br /><img height="640" src="https://static.euro2day.gr/media/inlinepics/Asia-China-belt-and-road-main-map-obor-BRI-02252022.png" width="637" /><br /><br />Μόνο τα τελευταία 20 χρόνια περίπου το Πεκίνο άρχισε μια αναθεώρηση περί τα στρατιωτικά, ενόψει πιθανών μελλοντικών αναγκών για επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Ακόμη και έτσι, η Κίνα παραμένει μάλλον συντηρητική στη χρήση της στρατιωτικής της δύναμης ως εργαλείου εξωτερικής πολιτικής — ιδιαίτερα σε σύγκριση με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις, τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ή ακόμη και με χώρες της Δυτικής Ευρώπης όπως η Γαλλία. Το Πεκίνο έχει ένα μεγάλο όραμα δύναμης και επιρροής, αλλά επιδιώκει να το επιτύχει με μέσα που θα απέχουν από τον πόλεμο για όσο το δυνατόν περισσότερο.</div><div><br />Η εστίαση της Ρωσίας στη στρατιωτική ισχύ<br /><br />Συγκριτικά, η Ρωσία είναι ένα καταφύγιο του παρελθόντος, μια χώρα που χρησιμοποιεί τακτικά τον στρατό της ως εργαλείο καταναγκασμού και άσκησης επιρροής στο κοντινό της εξωτερικό. Η εισβολή της στη Γεωργία το 2008 για την υποστήριξη των εμπνευσμένων από τη Μόσχα αποσχιστικών κινημάτων επαναλήφθηκε και επεκτάθηκε στην επέμβαση στην Ουκρανία το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας. Και έχει φτάσει στα άκρα με την τρέχουσα εισβολή στην Ουκρανία, μια εισβολή που δεν περιορίζεται στους ελάχιστους στόχους της δημιουργίας φραγμών κατά μήκος του ρωσικού νότιου μετώπου, αλλά στοχεύει είτε στη «φινλανδοποίηση» της Ουκρανίας είτε στην επαναβεβαίωση της ρωσικής επιρροής και του ελέγχου στη χώρα.<br /><br />Η χρήση του στρατού από τη σύγχρονη Ρωσία για να αναδιαμορφώσει το κοντινό της εξωτερικό αντικατοπτρίζει τις ενέργειες της Σοβιετικής Ένωσης. Η Ρωσία χρησιμοποιεί τον στρατό ως εργαλείο καταναγκασμού για να δημιουργήσει τετελεσμένα (όπως με την προσάρτηση της Κριμαίας), και ως εργαλείο ωμής βίας (όπως με την τρέχουσα εισβολή στην Ουκρανία) για να αλλάξει ενεργά καθεστώτα στην περιφέρειά της.<br /><br />Ενώ η Κίνα μπορεί να εκτιμά τις ρωσικές ενέργειες που κρατούν τις Ηνωμένες Πολιτείες εστιασμένες στην Ευρώπη αντί στον Ινδο-Ειρηνικό, το Πεκίνο ανησυχεί ότι οι ενέργειες της Μόσχας μπορεί να ενισχύσουν εκ νέου τους ευρωατλαντικούς δεσμούς και να σπάσουν την ικανότητα της Κίνας να διατηρεί το εμπόριο στην Ευρώπη μέσω πρώην σοβιετικών εδαφών. Τα οικονομικά συμφέροντα της Κίνας σε όλη την Ευρασία θα τίθενται όλο και περισσότερο σε κίνδυνο από τις στρατιωτικές και πολιτικές ενέργειες της Ρωσίας, που κατακερματίζουν αντί να ενώνουν την υπερήπειρο.<br />Μια κλειστή εναντίον μιας ανοιχτής Ευρασίας<br /><br />Οι κινεζικές σιδηροδρομικές και οδικές συνδέσεις με την Ευρώπη βασίζονται στη διέλευση μέσω της Ρωσίας ή των χωρών στο κοντινό εξωτερικό της Ρωσίας. Εάν οι ρωσικές ενέργειες, οι δυτικές κυρώσεις και η δυναμική ασφαλείας οδηγήσουν σε μια ελαφρά εκδοχή του παλιού Σιδηρού Παραπετάσματος, το οικονομικό και πολιτικό πλεονέκτημα της Κίνας θα αρχίσει να παραπαίει και το Πεκίνο θα εξαρτηθεί και πάλι από τις θαλάσσιες οδούς, οι οποίες παραμένουν ευάλωτες στη ναυτιλιακή δύναμη των ΗΠΑ.<br /><br />Η Ρωσία μπορεί να είναι ικανοποιημένη ως ηπειρωτική δύναμη, αλλά η Κίνα βλέπει τις ηπειρωτικές της συνδέσεις ως μια πορεία προς την απόκτηση παγκόσμιας ισχύος. που πρέπει πρώτα να είναι ασφαλείς στη στεριά και στη συνέχεια να επεκταθούν στις θάλασσες. Η ένταση μεταξύ αυτών των δύο οραμάτων θα πιέσει τις σχέσεις του Πεκίνου με τη Μόσχα, καθώς οι ενέργειές τους έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους.<br /><br />Η Κίνα θέλει να ανοίξει τον χώρο, η Ρωσία θέλει να τον κλείσει. Εν ολίγοις, η προσπάθεια της Κίνας να γεφυρώσει την Ευρασία μπορεί να υπονομευθεί από την προσπάθεια της Ρωσίας να σκάψει μια τάφρο. Και σε κάποιο σημείο, αυτή η πρόκληση μπορεί να ωθήσει το Πεκίνο να θεωρήσει ότι το κόστος της συνεχιζόμενης στενής συνεργασίας του με τη Μόσχα υπερβαίνει τα οφέλη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η Ουκρανία και οι διαφορές στα συμφέροντα Ρωσίας με Κίνα.

Η αντίδραση του Πεκίνου μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Γιατί το Πεκίνο δεν βλέπει με καλό μάτι την επιθυμία της Μόσχας να δημιουργήσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν ετοιμάζεται να εισβάλει και στη Μολδαβία; Ο υποτακτικός Λουκασένκο τον… προδίδει

<img height="400" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220302095228_Untitled-2.jpg" width="724" /><br /><br />Είτε είναι γκάφα είτε συνειδητή απόφαση, η κίνηση του ηγέτη της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο να «αποκαλύψει» πως η Ρωσία σχεδιάζει να επιτεθεί και στη Μολδαβία έχει αυξήσει την ανησυχία στη Δύση.<br /><br />Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια συνάντησης του Λουκασένκο με το συμβούλιο ασφαλείας του, ο Λευκορώσος πρόεδρος βρέθηκε μπροστά σε έναν χάρτη στο οποίο περιγράφεται λεπτομερώς το σχέδιο μάχης της Ρωσίας στην Ουκρανία και το πλάνο για την κατάληψη βασικών πόλεων.<br /><br />Πέραν της πολεμικής «ανορθογραφίας» καθώς δεν είναι και το πιο δόκιμο για έναν επιτιθέμενο να παρουσιάζεται on air το σχέδιο επίθεσης ενώ ο πόλεμος είναι σε εξέλιξη, ο Λουκασένκο φαίνεται πως «πρόδωσε» και λεπτομέρειες του πλάνου που ακόμα δεν έχουν «ξεδιπλωθεί» στο πεδίο της μάχης.<br /><br />Συγκεκριμένα, ο Λουκασένκο παρουσίασε λεπτομερείς ρωσικές γραμμές επίθεσης προς την Ουκρανία, μερικές από τις οποίες υλοποιήθηκαν τις πρώτες μέρες της εισβολής, όπως οι δυνάμεις που έφθασαν στο Κίεβο από το βορρά και στη Χερσώνα από την Κριμαία.<br /><br />Αλλά «έδειξε» και αρκετές επιθέσεις που δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί, με μία από αυτές να αναλύει εισβολή στη Μολδαβία από το λιμάνι της Οδησσού, υποδηλώνοντας ότι η Ρωσία σχεδιάζει προέλαση στη γείτονα της Ουκρανίας. Παράλληλα, στο βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας ο Λουκασένκο μιλά για πυραυλικές επιθέσεις από τη Λευκορωσία εναντίον σημαντικών ουκρανικών στόχων.<br /><br /><div id="adman-display-fallback" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: Roboto; font-size: 19px; justify-content: center; letter-spacing: -0.475px; text-align: center;"><div class="mwayss_div" id="mwayss_div_8507923032" style="box-sizing: border-box; font-size: 0px; line-height: 0;"></div><div id="banner-25087" style="box-sizing: border-box;"></div></div><div id="adman-UID1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: Roboto; font-size: 19px; height: 0px; letter-spacing: -0.475px; overflow: hidden;"><div class="akamai-video video-js vjs-inpage-skin vjs-controls-disabled vjs-has-started vjs-user-inactive vjs-paused vjs-ended" id="adman-inpage-video-UID1" muted="true" playsinline="" preload="metadata" src="//static.adman.gr/inpage/blank.mp4" style="background-color: black; box-sizing: border-box; color: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 10px; height: 547.5px; padding: 0px; position: relative; user-select: none; vertical-align: middle; width: 730px;"><div style="box-sizing: border-box; font-family: Roboto;"></div><div class="vjs-control-bar" style="background-color: rgba(7, 20, 30, 0.7); box-sizing: border-box; cursor: pointer; font-family: Roboto; height: auto !important; inset: 0px; opacity: 1; position: initial; transition: visibility 0.1s ease 0s, opacity 0.1s ease 0s; visibility: visible;"><div class="vjs-remaining-time vjs-time-controls vjs-control" style="background: rgba(153, 153, 153, 0.4); bottom: 0em; box-sizing: border-box; display: none; float: left; font-size: 1em; height: auto !important; left: 0px; line-height: 3em; margin: 0.8em !important; outline: none; padding: 0px 0.6em !important; position: absolute; text-align: center; width: auto !important;"><div aria-live="off" class="vjs-remaining-time-display" style="box-sizing: border-box;"><span class="vjs-control-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); height: 1px; margin: -1px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; width: 1px;">Remaining Time</span>-0:00</div></div><div aria-live="polite" class="vjs-fullscreen-control vjs-control " role="button" style="bottom: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer !important; display: none; float: left; height: auto !important; margin: 0.8em !important; outline: none; padding: 2em !important; position: absolute !important; right: 0px; text-align: center; width: auto !important;" tabindex="0"><div class="vjs-control-content" style="box-sizing: border-box;"><span class="vjs-control-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); height: 1px; margin: -1px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; width: 1px;">Fullscreen</span></div></div><div aria-live="polite" class="vjs-mute-control vjs-control" role="button" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: none; float: right !important; height: auto !important; left: 0px !important; margin: 0.8em !important; outline: none; padding: 2em !important; position: absolute !important; text-align: center; top: 0px !important; width: auto !important;" tabindex="0"><div style="box-sizing: border-box;"><span class="vjs-control-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); height: 1px; margin: -1px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; width: 1px;">Mute</span></div></div></div></div></div><div id="pa_videoslider" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin: 0px auto; max-width: 800px;"></div><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1498673348183744518" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=HellasJournal&dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1498673348183744518&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fhellasjournal.com%2F2022%2F03%2Fgkafa-tou-loukasenko-i-emmesi-apili-apokalipse-schedio-gia-isvoli-poutin-sti-moldavia%2F&sessionId=de2fe2e94f0aafa5fba26c68079a9e70cd0bfbad&siteScreenName=HellasJournal&theme=light&widgetsVersion=2582c61%3A1645036219416&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 624px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><br />Ο «χάρτης του Λουκασένκο»<br /><br />Ο χάρτης που εμφάνισε ο Λουκασένκο χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα που ευθυγραμμίζονται με τις περιφέρειες διοίκησης του στρατού της Ουκρανίας, παρουσιάζοντας ρωσικές επιθέσεις από τη Λευκορωσία, κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της Ουκρανίας και από την κατεχόμενη Κριμαία. Εμφανίζεται ως στόχος το Κίεβο – μια επίθεση που διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή, με τις δυνάμεις να φεύγουν από το κατεχόμενο Ντόνετσκ και την Κριμαία και να κατευθύνονται στη Μελιτόπολη, την οποία έχει καταλάβει η Ρωσία.<br /><br />Αλλά φαίνονται επίσης επιθέσεις να χτυπούν την πόλη Ντίνπρο, η οποία δεν έχει καταληφθεί πιθανώς επειδή οι ρωσικές δυνάμεις συγκρατήθηκαν από τη σκληρή αντίσταση στο Χάρκοβο, το οποίο βρίσκεται κατά μήκος της διαδρομής. Μια άλλη επίθεση φαίνεται να κατευθύνεται προς την πόλη Τσερκάσι μέσω της πόλης Σούμι, όπου έχουν επίσης κρατηθεί οι ρωσικές δυνάμεις, ενώ μια τρίτη φαίνεται να αποσπάται από την επίθεση στο Κίεβο προς το Ζιτομίρ. Το στοιχείο που προκαλεί σύγχυση δείχνει στρατεύματα να επιτίθενται από το ουκρανικό λιμάνι της Οδησσού προς την Υπερδνειστερία, μια αποσχισθείσα περιοχή της Μολδαβίας που κατέχει η Ρωσία.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Πούτιν ετοιμάζεται να εισβάλει και στη Μολδαβία; Ο υποτακτικός Λουκασένκο τον… προδίδει

Είτε είναι γκάφα είτε συνειδητή απόφαση, η κίνηση του ηγέτη της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο να «αποκαλύψει» πως η Ρωσία σχεδιάζει να ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη ευκαιρία: Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο τώρα για να προλάβει η Ελλάδα τα σχέδια του Ερντογάν

<img height="407" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220302023620_AOZ-ELLADAS-KARYOTHS03.jpg" width="728" /><br /><br />Του <b>ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ</b><br />Ήρθε η ώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προλάβει τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδος οριοθετώντας την ΑΟΖ της Ελλάδας με την ΑΟΖ της Κύπρου! Μεγαλύτερη ευκαιρία από αυτή δεν θα βρούμε.<br /><br />Όπως πρόσφατα γράφτηκε: «¨Οσο εξελίσσονται οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις η προσοχή της Ελλάδας οφείλει να είναι στραμμένη στη γειτονιά της. Με τον επαναπροσδιορισμό των παγκόσμιων συνασπισμών και την αναδιάταξη δυνάμεων, η γειτνίαση με την Τουρκία και τα ανοιχτά ζητήματα απαιτούν περισσότερο από ποτέ επαγρύπνηση, σχεδιασμό, πρωτοβουλίες.»<br /><br />Ήρθε η ώρα να αναπτύξουμε μια πρωτοβουλία που θα προλάβει και θα ακυρώσει τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν για γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.<br /><br />Πρέπει να γίνει άμεσα σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να ανακοινώσει την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με την ΑΟΖ της Κύπρου βασισμένη στην Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).<br /><br />Έχουν περάσει 40 χρόνια από την δημιουργία της UNCLOS και 18 χρόνια από την ανακήρυξη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον αείμνηστο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και ήρθε η ώρα η πατρίδα μας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να λάβει την πρωτοβουλία που της δίνει η τραγωδία της Ουκρανίας. Όπως ανέφερε ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Να είμαστε και τώρα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Αλλά για να είμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορίας πρέπει να κατανοήσουμε σήμερα τι θα μπορούσε να σημάνει για τα ελληνοτουρκικά η κρίση στην Ουκρανία.<br /><br />Όλοι αναφέρουν ότι έχει αρχίσει η δημιουργία μιας νέας Ευρώπης και ιδιαίτερα μιας νέας Γερμανίας και διαφαίνεται, για πρώτη φορά, η διάθεση για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού και μιας κοινής αμυντικής πολιτικής.<br /><br />Η θέσπιση μιας οριοθετημένης ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο που είναι, ταυτόχρονα, και ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είναι το πρώτο τεστ για την Ευρώπη μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για τον τρόπο που θα αντιδράσει η ΕΕ στις απειλές της Τουρκίας για εισβολή στα νησιά ενός κράτους μέλους της καταπατώντας κάθε πρόβλεψη του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Ο Άγγελος Κωβαίος, σ’ ένα εξαιρετικό άρθρο του, με τίτλο «Γιατί ο Μητσοτάκης πρέπει να προλάβει τον Ερντογάν.» εξηγεί:<br /><br />«Με τον επαναπροσδιορισμό των παγκόσμιων συνασπισμών και την αναδιάταξη δυνάμεων, η γειτνίαση με την Τουρκία και τα ανοιχτά ζητήματα απαιτούν περισσότερο από ποτέ επαγρύπνηση, σχεδιασμό, πρωτοβουλίες. Προφανώς και είναι στρατηγικά επιβεβλημένη η στρατιωτική θωράκιση της χώρας, φυσικά και είναι υπό αυτήν την έννοια «αυτοσκοπός», όμως δεν αρκεί.»<br /><br />Όπως γράφει ο κορυφαίος κύπριος δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος:<br /><br />“Οι ραγδαίες εξελίξεις στο Ουκρανικό αγγίζουν εκ των πραγμάτων και το Κυπριακό, πέραν των άλλων επιπτώσεων που θα έχει η χώρα μας από τον πόλεμο, που βρίσκεται σε εξέλιξη από την περασμένη Πέμπτη, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Είναι προφανές πως ένα διεθνές ζήτημα, που βρίσκεται για χρόνια στην ατζέντα και για μακρά περίοδο δεν καταγράφει πρόοδο, εξελίξεις όπως αυτές που συμβαίνουν, ενδεχομένως να το βάλουν πιο βαθιά στο ράφι και στην ακινησία. Εκτός κι εάν διαμορφωθεί εκτελέσιμος σχεδιασμός δράσεων και πρωτοβουλιών.”<br />Όπως εξηγεί ο Κώστας Βενιζέλος φαίνεται ότι οι εξελίξεις στην Ουκρανία μπορούν να επαναφέρουν το Κυπριακό στην διεθνή πολιτική σκηνή. «Θα είναι ευκαιρία, μέσα στις σκληρές συζητήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, να τεθεί και το Κυπριακό σε μια σωστή βάση». <br /><br />Θα ήθελα να τονίσω ότι μας δίνεται μια μοναδική ευκαιρία για να εξουδετερώσουμε τις τουρκικές επιδιώξεις με την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας με Κύπρου.<br /><br />Χρειάζεται να προσέξουμε τι έγραψε ο Γιώργος Παπαχρήστος στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ:<br /><br />«Γιατί αυτό που επιχειρεί σήμερα ο πρόεδρος Πούτιν στην Ουκρανία, μας αφορά άμεσα. Και πολύ συγκεκριμένα. Ο αναθεωρητισμός της Ρωσίας δεν είναι μοναδικός. Έχει μιμητές. Με πρώτη τη γειτονική Τουρκία. Που επιμένει να αλλάξει το καθεστώς του Αιγαίου, της Θράκης και των νησιών, όπως αυτό καθορίστηκε από διεθνείς συνθήκες, και ειδικά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Επιζητεί να το προσαρμόσει στον μεγαλοϊδεατισμό και τις εξωπραγματικές επιδιώξεις της ηγεσίας της, στοχεύοντας στην παρωχημένη ιστορικά ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»<br /><br />Ήρθε η ώρα να ανατρέψουμε δεκαετίες τραγικών λαθών και τις ειρωνείες των Αμερικανών ότι οι Έλληνες είναι πάντα «reactive and never proactive”. Χρειάζεται η ελληνική διπλωματία να λάβει προδραστικές πρωτοβουλίες.<br /><br />Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Τουρκία ετοιμάζεται τελικά, μετά από 40 χρόνια, να προβεί σε μια επιθετική ενέργεια στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου παραβιάζοντας τις ΑΟΖ της Ελλάδας και Κύπρου και δοκιμάζοντας έτσι στην πράξη την εφαρμογή των αμυντικών συμφωνιών της Ελλάδας με την Γαλλία και τις ΗΠΑ.<br /><br />Πρέπει και μπορεί το δράμα της Ουκρανίας να λειτουργήσει αφυπνιστικά για την ελληνική διπλωματία και να μπορέσει να εξηγήσει στους ευρωπαίους εταίρους μας τον μεγάλο κίνδυνο στα νοτιοανατολικά σύνορα της ΕΕ. Μιλάμε για μια νέα Ευρώπη. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μεγάλη ευκαιρία: Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο τώρα για να προλάβει η Ελλάδα τα σχέδια του Ερντογάν

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ Ήρθε η ώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προλάβει τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδος οριοθετώντας την ΑΟΖ της Ελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα με τα Bayraktar στην Ουκρανία-Έστειλε η Τουρκία ή κι αυτό fake news;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/Ukraine-announced-plans-to-produce-unmanned-aerial-vehicles-Bayraktar.jpg?itok=jhcqV4-9" width="749" /><br /><br />Το σίγουρο είναι ότι εκτός του ψυχολογικού τομέα, και των γνωστών σε όλους psyops που λαμβάνουν χώρα στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Άγκυρα παίζει ένα πολύ βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι με Ρωσία και ΗΠΑ ταυτόχρονα<br /><br />Τελικά η Τουρκία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας όπως το σύνολο των χωρών του ΝΑΤΟ, ενώ προς το παρόν φέρεται να εφοδιάζει την Ουκρανία με drones, με δήλωση προς το παρόν του Ουκρανού υπουργού άμυνας.<br /><br /><br />Η είδηση περί τω νέων Bayraktar "παίζει" από χθες και κάποιοι όψιμοι "αναλυτές" έσπευσαν να την αναμεταδώσουν χωρίς βέβαια να την φιλτράρουν. <br /><br />Ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Oleksii Reznikov <a href="https://www.reuters.com/world/europe/ukraine-receive-more-missiles-turkish-drones-minister-says-2022-03-02/?rpc=401&">δήλωσε την Τετάρτη</a> ότι η χώρα του πρόκειται να παραλάβει πυραύλους Stinger και Javelin από το εξωτερικό, καθώς και αδιευκρίνιστο αριθμό τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar.<br /><br />Μάλιστα υπάρχουν μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες ότι τουρκικά bayraktar, ευρίσκονται ήδη σε ουκρανικό έδαφος, χωρίς όμως να έχουμε φωτογραφίες με ημερομηνία ή άλλο οπτικοακουστικό υλικό.<br /><br />Την είδηση της δήλωσης του μετέδωσε το Reuters μόνο που ένα τέτοιο δίκτυο ειδήσεων δεν θα τζόγαρε την φήμη του για να μεταδώσει fake news οπότε απλά μετέδωσε την δήλωση του Ουκρανού υπουργού και όχι την είδηση για τα drones. <br /><br />Περίπλοκο; <br /><br />Ο Ρέζνικοφ είπε ότι νέα όπλα και εξοπλισμός που αγοράστηκαν από το εξωτερικό από τον στρατό που αντιστέκεται στη Ρωσία θα φτάσουν σύντομα και ότι οι πύραυλοι Stinger και Javelin είναι καθ' οδόν, μαζί με UAV και SİHA από την Τουρκία.<br /><br />Επίσης οι ιδιοκτήτες της τουρκικής Baykar Makina, η οποία παράγει στρατιωτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2, ανακοίνωσαν ασυνήθιστα και απροσδόκητα την Παρασκευή την ανοιχτή υποστήριξή τους στην Ουκρανία. Ο Selçuk Bayraktar, ένας από τους ιδιοκτήτες της εταιρείας και γαμπρός του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έγραψε στο Twitter ότι καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία αγνοεί την κυριαρχία ενός ανεξάρτητου έθνους. Ο Selçuk εξέφρασε επίσης την υποστήριξή του προς "την Ουκρανία και την Κριμαία, την πατρίδα των Τούρκων αδελφών μας που αντιστέκονται στην κατοχή".<br /><br />Η δήλωση του Ουκρανού υπουργού για την νέα παρτίδα έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από δημοσιεύματα και βίντεο αμφιβόλου ακρίβειας για τις "τεράστιες επιτυχίες των τουρκικών drones στην Ουκρανία κατά ρωσικού εξοπλισμού". <br />Το σίγουρο είναι ότι εκτός του ψυχολογικού τομέα, και των γνωστών σε όλους psyops που λαμβάνουν χώρα στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Άγκυρα παίζει ένα πολύ βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι με Ρωσία και ΗΠΑ ταυτόχρονα.<br /><br />Οι ΗΠΑ δεν έκαναν έως τώρα, καμία νύξη για την ανακοίνωση της τουρκικής κυβέρνησης για μη συμμετοχή στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, προφανώς μη θέλοντας να ωθήσουν τα πράγματα, αφού οι Τούρκοι έκανα το χατίρι και έκλεισαν τα Στενά του Βοσπόρου.<br /><br />Επίσης η Τουρκία στέλνει, σύμφωνα πάντα με τον Ουκρανό ΥΠΑΜ, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα στην Ουκρανία, άγνωστο από ποια διαδρομή, ενώ υπάρχει πάντα η υπόνοια να είχαν παραδοθεί τα τουρκικά drone, πριν ξεκινήσει η ρωσική εισβολή πριν επτά ημέρες.<br /><br />Με λίγα λόγια με το ξεκίνημα ενός άγριου πολέμου στην Ουκρανία, και ενώ ολόκληρη η δύση υλοποιεί συγκεκριμένες κινήσεις περικύκλωσης της Ρωσίας, η Τουρκία βγαίνει αλώβητη, παραδίδει όπλα, ενώ αύριο-μεθαύριο θα μπορεί να “ξεπλένει” ρωσικά κεφάλαια, όπως ακριβώς έκανε και με το Ιράν, αλλά και τον ISIS, στην Συρία, χωρίς καμία επίπτωση.<br /><br />Από την άλλη πλευρά η Άγκυρα δια στόματος του υπουργού ενέργειας Φ.Ντομνέζ θα ξεκινήσει έρευνες και εξορύξεις σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο σε 1,5 μήνα περίπου, θέλοντας να νομιμοποιήσει την αποκαλούμενη “ Γαλάζια Πατρίδα”.<br /><br />Πρόκειται για ότι ακριβώς είχε πράξει και ο Μουσταφά Κεμάλ το 1940-45, όταν η χώρα του ήταν ουδέτερη και πουλούσε βωξίτη και άλλα μέταλλα σε Γερμανία και Αγγλία ταυτόχρονα, χωρίς να γίνει τίποτα.<br /><br />Η χώρα μας έστειλε αμυντική και ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, πήρε σαφή θέση υπέρ της Ουκρανίας, λόγω και των 150000 Ελλήνων της περιοχής, αλλά ενδέχεται να υποστεί άσχημες εξελίξεις στο Αιγαίο το επόμενο απροσδιόριστο διάστημα, λόγω της ειδικής μεταχείρισης της Τουρκίας του δικτάτορα Ερντογάν, που δεν έχει να ζηλέψει τον Πούτιν σε τίποτα απολύτως.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα με τα Bayraktar στην Ουκρανία-Έστειλε η Τουρκία ή κι αυτό fake news;

Το σίγουρο είναι ότι εκτός του ψυχολογικού τομέα, και των γνωστών σε όλους psyops που λαμβάνουν χώρα στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Άγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απροκάλυπτη συνεννόηση Μόσχας και Άγκυρας! Τουρκικό σχέδιο παρεμπόδισης διέλευσης πολεμικών σκαφών στα Στενά

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/bosporos.png?itok=AHQTVvg1" width="752" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το τουρκικό πολεμικό ναυτικό έλαβε κανόνες εμπλοκής στα Δαρδανέλια.</span></h3><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Κι ενώ σήμερα το Reuters και τα ουκρανικά μέσα επιβεβαιώνουν το χθεσινό ρεπορτάζ το παιχνίδι των Τούρκων συνεχίζεται...<br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Τουρκία απαίτησε από την Μόσχα να μην αποστέλλει ρωσικά πολεμικά στον Εύξεινο Πόντο μέσω των Στενών.<br /><br />“Η Ρωσία ματαίωσε την αποστολή τεσσάρων πολεμικών πλοίων της στη Μαύρη Θάλασσα μέσω των τουρκικών υδάτων έπειτα από αίτημα της Τουρκίας”, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με την απόφαση να λαμβάνεται πριν η Τουρκία κλείσει τον Βόσπορο λόγω της εισβολής της Μόσχας στην Ουκρανία.<br /><br />Αυτό δείχνει μια εσωτερική επικοινωνία Μόσχας και Άγκυρας σε ένα τέτοιο ζήτημα, και την συνεργασία των δύο πλευρών εις βάρος του ΝΑΤΟ.<br />Τουρκικό σχέδιο παρεμπόδισης πολεμικών πλοίων πριν φτάσουν στα Στενά του Βοσπόρου<br /><br />Πληροφορίες αναφέρουν ότι ένα σχέδιο έχει τεθεί από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό σχετικά με τα πολεμικά πλοία που διέρχονται από τα στρατηγικά Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων.<br /><br />Η κυβέρνηση στην Άγκυρα, εξουσιοδότησε το τουρκικό πολεμικό ναυτικό ώστε αυτό να παρεμποδίζει τα πολεμικά πλοία πριν από την είσοδό τους στα Στενά.<br /><br />Σύμφωνα με το σχέδιο με τίτλο «Κοινή Οδηγία Αεροπορικής και Πυραυλικής Άμυνας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων» (Türk Silahli Kuvvetleri Müşterek Hava ve Füze Savunma Yönergesi), το οποίο επικαιροποίησε τους κανόνες εμπλοκής το 2016, το τουρκικό ναυτικό εξουσιοδοτήθηκε να παρακολουθεί πολεμικά πλοία που διέρχονται από τα Στενά και να αποτρέπει την παραβίαση των άρθρων της Σύμβασης του Μοντρέ, να απαγορεύουν τα πλοία που παραβιάζουν την είσοδο στα στενά εξαρχής και να τα συνοδεύουν εάν αυτά είχαν καταφέρει να εισέλθουν σε αυτά.<br /><br />Οι κανόνες ισχύουν σε καιρό ειρήνης και σε περιόδους κρίσης κατά την προσφυγή στη βία από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και επιβάλλουν ορισμένους περιορισμούς στις ενέργειες των διοικητών και των σκαφών στο πεδίο, στον αέρα και στη θάλασσα.<br /><br />Για παράδειγμα, η οδηγία απαιτεί από τους διοικητές στο πεδίο να αναφέρουν κάθε περιστατικό στους ανωτέρους τους στην Άγκυρα, και να ενεργούν σύμφωνα με τις εντολές που δίνονται από την ηγεσία σε σενάρια όπως η παρεμπόδιση πολεμικού πλοίου ή η χρήση βίας εναντίον ξένου σκάφους.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει δώσει κανόνες εμπλοκής στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό.<br /><br />Η οδηγία 246 σελίδων, αντίγραφο της οποίας αποκτήθηκε από το Nordic Monitor, καθορίζει λεπτομερώς τους κανόνες και τους κανονισμούς για τη χρήση πυραύλων και στοιχείων αεράμυνας από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις για την προστασία των τουρκικών συμφερόντων επί των Στενών του Βοσπόρου.<br /><br />Καλύπτει επίσης τους κανόνες εμπλοκής για τους παραβάτες της Σύμβασης του Μοντρέ στα Στενά και στα τουρκικά χωρικά ύδατα.<br /><br />Η εντολή δόθηκε από τον Χουλουσί Ακάρ, και αντικατέστησε τις προηγούμενες οδηγίες.<br /><br />«Ξένα πολεμικά πλοία που διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν τους κανόνες της Σύμβασης του Μοντρέ μπλοκάρονται πριν εισέλθουν στα Στενά.<br /><br />Μετά την είσοδο τους στον Βόσπορο , αυτά τα πλοία θα συνοδεύονται ή θα παρακολουθούνται στενά κατά τη διέλευση τους, όταν διαπιστωθεί ότι μια κατάσταση είναι αντίθετη με τους κανόνες της Σύμβασης του Μοντρέ», αναφέρει η οδηγία.<br /><br />Το έγγραφο καθιστά σαφές ότι οι περιορισμοί στους κανόνες πολεμικής εμπλοκής στα Στενά έχουν αρθεί για τα κράτη που βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους, υποδηλώνοντας ότι το τουρκικό ναυτικό θα έχει ελεύθερο χέρι πλέον να ενεργήσει εναντίον ρωσικών και ουκρανικών πολεμικών πλοίων που διέρχονται από τα Στενά.<br /><br />Οι κανόνες εμπλοκής θα παραμείνουν σε ισχύ για τα μη εμπόλεμα μέρη σύμφωνα με τη μυστική οδηγία, πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία θα μπορούσε να επιλέξει να επιτρέψει σε συμμάχους του ΝΑΤΟ ή άλλους που θέλουν να στείλουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία μέσω των Στενών.<br /><br />Η οδηγία κάνει ρητά αναφορά στη Σύμβαση του Μοντρέ καθώς και στο διεθνές δίκαιο, λέγοντας ότι οι κανόνες εμπλοκής δεν θα παραβιάζουν τέτοιες συμφωνίες που είναι δεσμευτικές για την Τουρκία.<br /><br />Στο πλαίσιο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, η τουρκική στάση παραμένει μέχρι στιγμής διφορούμενη ως προς τον τρόπο επιβολής των κανόνων για τη διέλευση πολεμικών πλοίων εκτός από τη δήλωση ότι θα ασκούσε τα δικαιώματά της βάσει της Σύμβασης του Μοντρέ.<br /><br />Παρόλο που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου περιέγραψε τις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία ως πόλεμο στις 27 Φεβρουαρίου κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο CNN Türk, Τούρκοι αξιωματούχοι συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Ερντογάν ήταν επιφυλακτικοί στις ομιλίες τους, και αυτό μας λέει πολλά για την στάση της Τουρκίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Απροκάλυπτη συνεννόηση Μόσχας και Άγκυρας! Τουρκικό σχέδιο παρεμπόδισης διέλευσης πολεμικών σκαφών στα Στενά

Το τουρκικό πολεμικό ναυτικό έλαβε κανόνες εμπλοκής στα Δαρδανέλια. Γιώργος Μοτσάκος Κι ενώ σήμερα το Reuters και τα ουκρανικά μέσα επιβεβαι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο οικονομικός πόλεμος για την Ουκρανία έχει φόντο… την Κίνα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/rosia-ameriki-kina.jpg" width="750" /><br /><b><br />Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Ο πόλεμος επανεμφανίστηκε στην Ευρώπη. Η Ευρώπη –για να μιλήσουμε με όρους σεισμολογίας– έχει στο παρελθόν δώσει δύο παγκόσμιους πολέμους. Στο δε απώτερο παρελθόν της ιστορίας της έχει διακριθεί ως η πλέον πολεμόχαρη ήπειρος στην παγκόσμια ιστορία. Άρα, τίποτε το αναντίστοιχο με την ιστορία ως εδώ. Οι καιροί, όμως, έχουν αλλάξει και στο νέο σκηνικό προβάλουν ερωτήματα. Γιατί ένας μεγάλος ευρωπαϊκός πόλεμος και ένας ακόμα μεγαλύτερος οικονομικός πόλεμος ξέσπασε στα 2022;<br /><br />Το παιχνίδι των σκληρών ανταγωνισμών, εκείνων που καθορίζουν ποια δύναμη θα είναι κυρίαρχη στον καπιταλιστικό κόσμο, έχει μεταφερθεί στην Ασία, στις ακτές του Ειρηνικού. Η αιφνίδια και κατακλυσμιαία άνοδος της Κίνας στο παγκόσμιο οικονομικό, γεωπολιτικό και στρατιωτικό προσκήνιο είναι το γεγονός που ανέτρεψε τις ισορροπίες. Στα 1914 ο Μεγάλος Πόλεμος αφορούσε την διανομή του κόσμου ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Με εφαλτήριο το απίστευτα δυναμικό –στην πρώτη σταδιοδρομία του– καπιταλιστικό σύστημα, οι ευρωπαϊκές μητροπόλεις έθεσαν κάτω από την πολύμορφη κυριαρχία τους (στον ύστερο αποικισμό) ολόκληρο σχεδόν τον υπόλοιπο κόσμο. Για την ανακατανομή αυτής της κυριαρχίας σκοτώθηκαν οκτώ εκατομμύρια Ευρωπαίοι ως το 1918.<br /><br />Στα 1939 το διακύβευμα ήταν η θεραπεία των δεινών του προηγούμενου πολέμου. Η υπόσχεση του ναζισμού στις ελίτ της Ευρώπης ήταν η επάνοδος της ηπείρου στην κυρίαρχη θέση που είχε στον κόσμο ως τα 1913. Από αυτή την υπόσχεση ο ναζισμός άντλησε την διάχυτη γοητεία του – πολύ πέρα από την Γερμανία. Η “Νέα Ευρώπη” που γεννήθηκε στα 1940 είχε ως στόχο την θεραπεία της ασθένειας του μπολσεβικισμού και τον αγώνα ενάντια στην εξωευρωπαϊκή αγγλοσαξωνική πλουτοκρατία, τις ΗΠΑ υπονοούσε.<br /><br />Το 1945 η Ευρώπη ηττημένη πέρασε στην κηδεμονία της “αγγλοσαξωνικής πλουτοκρατίας” και του “μπολσεβικισμού”, σύμφωνα με το ναζιστικό λεξιλόγιο. Στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο μόνος κηδεμόνας της Ευρώπης έμειναν οι ΗΠΑ. Η Ευρώπη ήταν ο πλέον πιστός ακόλουθος της υπερατλαντικής υπερδύναμης στο πολύ σύντομο διάστημα της μονοκρατορίας της. Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος και η αιτία για ένα νέο ευρωπαϊκό πόλεμο που κρύβει ίσως πίσω του την δυναμική ενός νέου παγκόσμιου πολέμου;<div><br />Ο οικονομικός πόλεμος<br /><br />Δεν πρόκειται πλέον για αμιγώς ευρωπαϊκές υποθέσεις. Ο στόχος είναι η Κίνα. Για να νικηθεί η Κίνα πρέπει να περικυκλωθεί μέχρι ασφυξίας. Για να γίνει αυτό πρέπει να υποταγεί, να εξουδετερωθεί τέλος πάντων, η Ρωσία. Για το λόγο αυτό η επιθετική πολιτική της Δύσης κατά της Ρωσίας με την εξάπλωση του ΝΑΤΟ στα ανατολικά (Βουλγαρία, Ρουμανία, Βόρεια Μακεδονία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Αλβανία). Ώσπου φτάσαμε στην Ουκρανία.<br /><br />Η Ουκρανία ποτέ στη νεότερη ιστορία δεν υπήρξε ξεχωριστή ανεξάρτητη κρατική οντότητα. Στα τέλη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ανθούσαν οι πρωτοβουλίες δημιουργίας εθνών στη σκιά της διάλυσης των αυτοκρατοριών, το “εθνικό” της κίνημα (του Πετλιούρα) πνίγηκε σχεδόν στη γέννησή του, μη μπορώντας να αντιπαρατεθεί ούτε έστω στους αναρχικούς του Μαχνό. Την Ουκρανία ως ξεχωριστή οντότητα την δημιούργησε η Σοβιετική Ένωση και την προικοδότησε με επαρχίες και εδάφη με τρόπο, ώστε να μειωθεί το βάρος της Ρωσίας στο νέο σοσιαλιστικό κράτος.<br /><br />Για τον λόγο αυτό στην ανατολική ζώνη της χώρας το 92,7% του πληθυσμού είναι ρωσόφωνο, όπως είναι και το 84% στις νότιες περιοχές. Στο δυτικό τμήμα που προήλθε από την ένταξη στα 1939 και πάλι στα 1945 των κάτω από πολωνική κατοχή εδαφών, οι ρωσόφωνοι είναι μόλις 5%. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα μάλλον τεχνητό κράτος. Δεν είναι, βέβαια, το μόνο στην Ευρώπη των 52(!) κρατών.<br /><br />Η Ουκρανία υπήρξε το τελευταίο βήμα στην ασφυκτική περικύκλωση του στρατηγικά σημαντικού ευρωπαϊκού τμήματος της Ρωσίας. Η δρομολογημένη ένταξή της στο ΝΑΤΟ θα έφερνε το μέτωπο της αντιρωσικής συμμαχίας πολύ κοντά στη Μόσχα και στις λοιπές στρατηγικά καίριες περιοχές της Ρωσίας. Το πραξικόπημα, ή <a href="https://www.dw.com/el/5-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/a-4914237">“πορτοκαλί επανάσταση”</a>, στο Κίεβο άνοιξε το δρόμο. Η Ρωσία προειδοποίησε και αντέδρασε. Στα 2014 κατέλαβε την Κριμαία και στήριξε τις κρατικές οντότητες του Ντονμπάς. Δέχθηκε να συμβιβαστεί με βάση τις συμφωνίες του Μινσκ, οι οποίες, όμως, δεν τηρήθηκαν από το νέο καθεστώς του Κιέβου, όπως δεν είχαν τηρηθεί οι υποσχέσεις του ΝΑΤΟ στα 1990 για μη επέκτασή του προς Ανατολάς.<br /><br />Η πανδημία και η συνεπακόλουθη οικονομική κρίση μεγάλωσε τα χάσματα και όξυνε τους ανταγωνισμούς. Οι στόλοι του ΝΑΤΟ βρέθηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Γερμανία και Ιαπωνία “ελευθερώθηκαν” από τους περιορισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο Ζελένσκι έφερε στο προσκήνιο τόσο την είσοδο της χώρας του στο ΝΑΤΟ όσο και δια της βίας “απελευθέρωση” του Λουγκάσκ, του Ντονέτσκ και της Κριμαίας. Όταν οι δηλώσεις του Ζελένσκι έφτασαν ως την απόκτηση πυρηνικών όπλων από τη χώρα του, η Ρωσία επενέβη.</div><div><br />Δαιμονοποίηση της Ρωσίας<br /><br />Η δαιμονοποίηση της Ρωσίας ήταν επιλογή της Δύσης. Η εισβολή επανακαθόρισε τους όρους και πλέον όλα τα χαρτιά τοποθετήθηκαν στο τραπέζι. Για τη Δύση είναι μια ευκαιρία να “ματώσει” η Ρωσία, να παγιδευτεί σε μια πολεμική περιπέτεια και να συντριβεί οικονομικά. Ο υπολογισμός είναι σωστός: η Ρωσία δεν έχει οικονομική επιφάνεια και το μόνο πλεονέκτημά της είναι η στρατιωτική της ισχύς.<br /><br />Η επίλυση των προβλημάτων δια της στρατιωτικής ισχύος είναι εύκολο να ακυρώσει το όποιο δίκιο είχε αρχικά η Μόσχα. Ήταν ένας σωστός δυτικός υπολογισμός. Αυτή η ακύρωση μπορεί –το βλέπουμε– να γίνεται υπόστρωμα για την καλλιέργεια ενός ξέφρενου αντι-ρωσισμού. Αυτός, με τη σειρά του, θα ξυπνήσει τα αμυντικά ανακλαστικά στην ΕΕ ειδικά και θα δώσει στο ΝΑΤΟ την ενότητα και την αποφασιστικότητα που θα χρειαστεί στη νέα εποχή των συγκρούσεων. Το βλέπουμε να συμβαίνει.<br /><br />Έχει ηττηθεί η Ρωσία; Δύσκολο να το πει κανείς. Η σημερινή ομοθυμία των δυτικών κρατών δεν μπορεί να κρύψει τις βαθιές αντιθέσεις ανάμεσά τους. Ο εξοβελισμός και ο οικονομικός αποκλεισμός της Ρωσίας δεν πλήττει όλους το ίδιο στην ΕΕ. Μερικά κράτη ίσως βρουν τους οικονομικούς πόρους για να υποκαταστήσουν το ρωσικό αέριο, άλλα όχι. Και δεν είναι μόνο το αέριο και το πετρέλαιο. Η Ρωσία είναι βασικός προμηθευτής της παγκόσμιας ανάπτυξης στα σιτηρά, στον χαλκό, στο κοβάλτιο, στο αλουμίνιο. Θα πουλήσει πιθανόν σε Κίνα, Ινδία ή σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις. Η Ευρώπη από πού θα αγοράσει;<br /><br />Όσοι θεωρούν ότι με τον πόλεμο στην Ουκρανία η Ευρώπη έρχεται πιο κοντά στην πολιτική και στρατιωτική της ενοποίηση, μάλλον κάνουν λάθος. Οι ελλείψεις, η οικονομική κρίση, οι κοινωνικές ανακατατάξεις που προκαλούν τα προηγούμενα, διαφοροποιούν τις κοινωνίες, τις απομακρύνουν την μία από την άλλη, ενώ οξύνουν και τις εσωτερικές τους αντιθέσεις. Στην κορυφή ίσως χαιρετήσουν μια κάποια “ενοποίηση”, στην βάση θα πρόκειται για πολυτεμαχισμό της ηπείρου: οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό σε τελευταίο επίπεδο.</div><div><br />Νέα εποχή<br /><br />Εξάλλου μπαίνουμε σε νέα εποχή. Η Γερμανία, όπως και όλη η ΕΕ, θα εξοπλιστεί με προγράμματα μαμούθ. Τα διακόσια άρματα που σήμερα διατηρεί σε κατάσταση λειτουργίας θα πρέπει να γίνουν σύντομα δύο-τρεις χιλιάδες. Το κόστος αυτών των προγραμμάτων θα βαρύνει τα κονδύλια κοινωνικής πολιτικής και ανάπτυξης. Τα περίφημα προγράμματα της ΕΕ θα είναι το πρώτο θύμα. Χώρες όπως η Ελλάδα θα μείνουν με τα ωραία τους πεζοδρόμια, την αποβιομηχάνισή τους και το ασυνάρτητο παραγωγικό “πράσινό” τους μοντέλο. Η χώρα μας περιμένει σαν μάνα από τον ουρανό το Ταμείο Ανάκαμψης – ας κρατήσουν οι αναμένοντες μικρότερο καλάθι.<br /><br />Έπειτα, ολόκληρη η ευρωπαϊκή κοινωνία θα αλλάξει. Εξοπλισμοί σημαίνουν στρατιώτες, αυξημένη θητεία, εφεδρεία. Η Γερμανία έχει διάμεσο ηλικία τα 47,8 έτη(!) και 5% μουσουλμανικό πληθυσμό. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι βρίσκονται κοντά σε αυτά τα μεγέθη. Ποιος θα στρατευθεί; Ο πόλεμος είναι καταναλωτικό γεγονός, εκτός από υλικά καταναλώνει κι ανθρώπους. Μπορούν οι γερασμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες να θυσιάσουν την λειψή (δημογραφικά) νεολαία τους στο βωμό του γενικευμένου πολέμου;<br /><br />Επίσης, στρατιωτικοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών σημαίνει αναθεώρηση κάθε είδους ελευθεριών, περιορισμό ακόμα και αυτών των πολυδιαφημισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν ετοιμάζεσαι για πόλεμο με φιλελεύθερα πρότυπα, πρέπει να πειθαρχήσεις και την κοινωνία και τα πιστεύω της, την ιδεολογία της. Ο φανατισμός σε όλες τις μορφές του θα πάρει το μεγάλο μερίδιο σε αυτή τη νέα κατανομή. Ήδη στην χώρα μας “διώκεται” η “Λίμνη των Κύκνων”! Προάγγελος των όσων θα συμβούν.<br /><br />Να δούμε και κάτι τελευταίο. Η αθλιότητα και η ανυπαρξία της ελληνικής εθνικής πολιτικής υπόσχονται μείζονα δεινά στις επερχόμενες ταραγμένες εποχές. Η Ελλάδα συντάχθηκε χωρίς όρους και όρια με την δυτική επιθετική πολιτική. Έδωσε βάσεις, εγκαταστάσεις, προχώρησε σε διπλωματική ρήξη με την Ρωσία. Γεωγραφικά, η Ρωσία θα είναι πάντοτε γείτονας της Ελλάδας, ισχυρός γείτονας. Η ελληνική διπλωματία πέτυχε να έχει και τις δύο μεγάλες δυνάμεις της γειτονιάς της απόλυτα εχθρικές προς αυτήν. Στηρίζεται δε σε διαβεβαιώσεις μακρινών συμμάχων και εταίρων. Η Ουκρανία πολέμησε μόνη. Μας λέει τίποτα αυτό;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο οικονομικός πόλεμος για την Ουκρανία έχει φόντο… την Κίνα

Μαργαρίτης Γιώργος Ο πόλεμος επανεμφανίστηκε στην Ευρώπη. Η Ευρώπη –για να μιλήσουμε με όρους σεισμολογίας– έχει στο παρελθόν δώσει δύο παγκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μόνο 10 στους 27 της ΕΕ και 11 στους 30 το ΝΑΤΟ έστειλαν όπλα στην Ουκρανία και η Ελλάδα έσπευσε να ΄ναι ανάμεσα του!

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://thumbs.dreamstime.com/z/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82-38468284.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="748" height="358" src="https://thumbs.dreamstime.com/z/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82-38468284.jpg" width="688" /></a></div>Η μεγαλύτερη ανακρίβεια που διαδίδει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την επικίνδυνη απόφαση της να στείλει η Ελλάδα όπλα στην Ουκρανία, είναι πως «όλοι έστειλαν»! Είναι ψευδές και πλέον αποδεικνύεται με στοιχεία τα οποία εκτός από την επιπολαιότητα της κυβέρνησης καταδεικνύουν και την έλλειψη κοινής στρατηγικής σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε, καθώς και την υπερίσχυση των “επιτήδειων ουδέτερων” μέσα σε αυτούς τους Οργανισμούς: <br /><ul style="text-align: left;"><li>1. Επί συνόλου 27 μελών της Ε.Ε.. μόνο 10 παρείχαν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.</li><li>2. Επί συνόλου 30 μελών του ΝΑΤΟ μόνο 11 παρείχαν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.</li></ul>Για ποιο λόγο λοιπόν η Ελλάδα δεν επέλεξε το στρατόπεδο των ουδέτερων που είναι όπως φαίνεται από τα στοιχεία ισχυρότερο και θέτει σε μέγα ρίσκο την χώρα;<br />Τι ακριβώς έπαθαν ή μπορεί να πάθουν όσοι δεν έσπευσαν να στείλουν όπλα; Που είναι ο λαλίστατος Γ.Γ του ΝΑΤΟ για να σχολιάσει την άρνηση συμμετοχής της Τουρκίας στις κυρώσεις προς την Ρωσία και την απουσία της (ως 2ος μεγαλύτερος στρατός της Συμμαχίας) στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία;</div><div><br />Ο χάρτης με τις χώρες που έδωσαν όπλα στην Ουκρανία:<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/map_opla.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/map_opla.jpg" /></a><br /><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Μόνο 10 στους 27 της ΕΕ και 11 στους 30 το ΝΑΤΟ έστειλαν όπλα στην Ουκρανία και η Ελλάδα έσπευσε να ΄ναι ανάμεσα του!

Η μεγαλύτερη ανακρίβεια που διαδίδει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την επικίνδυνη απόφαση της να στείλει η Ελλάδα όπλα στην Ουκρανία, είν...

Διαβάστε την συνέχεια

«Μπορεί να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/04/nuclear-696x421.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="421" data-original-width="696" height="387" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2021/04/nuclear-696x421.jpg" width="709" /></a></div><br /><div>Γράφει ο <b>ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ</b></div>Είναι δυνατόν να γίνει ένας πυρηνικός πόλεμος; Η απάντηση είναι ναι, αφού πολλές χώρες κατέχουν πυρηνικά όπλα. Είναι πιθανόν; Η απάντηση είναι όχι. Είναι πιο πιθανό από ό,τι στο παρελθόν; Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες.<br /><br />Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποκάλυψε πώς οι ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις έχουν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού. Για να καταλάβουμε εάν η απειλή είναι σοβαρή ή όχι, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε το πώς οι Ρώσοι, και οι Σοβιετικοί πριν από αυτούς, αντιλαμβάνονται τον πυρηνικό πόλεμο.<br /><br />ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ<br /><br />Το σοβιετικό δόγμα βασίστηκε στο «δεύτερο πλήγμα»: τα πυρηνικά όπλα χρησιμοποιούνται ως αντίποινα, μόνο αν πρώτα τα χρησιμοποιήσουν οι αντίπαλοι. Ο τελευταίος διάσημος αρχιστράτηγος των σοβιετικών δυνάμεων, ο Νικολάι Ογκάρκοφ, είχε αναπτύξει παράλληλα και ένα δόγμα για «ταυτόχρονα πλήγματα».<br /><br />Η στιγμή του Ψυχρού Πολέμου που εμφανίστηκε μεγαλύτερος κίνδυνος πυρηνικού πολέμου, εκτός από τη γνωστή πυραυλική κρίση της Κούβας το 1962, ήταν η κρίση των ευρωπυραύλων, όταν το ΝΑΤΟ ανέπτυξε νέα οπλικά συστήματα (τους βαλλιστικούς πυραύλους Pershing 2 και τους πυραύλους κρουζ Gryphon) στη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και την Ιταλία. Σε εκείνη την περίπτωση, ο σοβιετικός συναγερμός έφτασε στο μέγιστο, αν και η κοινή γνώμη δεν το γνώριζε. Υπήρχαν όμως και άλλες κρίσεις που πέρασαν στη λήθη, ακόμη και τους τελευταίους μήνες της ΕΣΣΔ. Συναγερμός διατάχθηκε επίσης τον Αύγουστο του 1991, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του Γκορμπατσόφ.<br /><br />Στη μετασοβιετική εποχή, οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας τέθηκαν σε πολεμικό συναγερμό τουλάχιστον άλλες τρεις φορές: κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν το 1993, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος κατά του Γιέλτσιν το 1993 και στο περιστατικό του 1995. όταν ένας πύραυλος Northern Lights που εκτοξεύτηκε από τη Νορβηγία παρερμηνευόταν ως βαλλιστικός πύραυλος.<br /><br /><br />ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ<br /><br />Με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τα πράγματα έχουν αλλάξει μόνο εν μέρει. Το δόγμα δεν άλλαξε ποτέ επίσημα, ισχύει το «δεύτερο πλήγμα». Η χρήση στρατηγικών πυρηνικών όπλων κατά των δυτικών χωρών και των ΗΠΑ θεωρείται μόνο ως απάντηση σε μια επίθεση των ΗΠΑ στη Ρωσία. Όμως, στον τελευταίο εκσυγχρονισμό του δόγματος, προβλέπεται πυρηνική απάντηση και κατά της χρήσης συμβατικών όπλων. Αλλά το νόημα δεν αλλάζει: εάν οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ εξαπέλυαν συμβατικές επιθέσεις εναντίον ρωσικών στρατηγικών στόχων (όπως τα κεντρικά κέντρα διοίκησης και ελέγχου ή η πρωτεύουσα), η Ρωσία θα απαντούσε με πυρηνικά αντίποινα.<br /><br />Παράλληλα, το δόγμα για τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στο πεδίο της μάχης εξακολουθεί να είναι ασαφές. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε ένας Ρώσος πρόεδρος μπορεί να επιτρέψει τη χρήση τακτικών όπλων εναντίον ενός εχθρικού στρατού.<br /><br />Επισήμως θα έπρεπε να τα χρησιμοποιεί μόνο ως αντίποινα (μετά από μια εχθρική πυρηνική επίθεση) ή ως απάντηση σε μια απελπιστική κατάσταση στο έδαφος: αν οι ρωσικές δυνάμεις συντρίβονταν και υπήρχε ο κίνδυνος μια εισβολή στο ρωσικό έδαφος. <br /><br />Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο ουκρανικός στρατός, στην καλύτερη περίπτωση, είναι ικανός να αντέξει την επίθεση, αλλά δεν έχει την ικανότητα να συντρίψει τον εχθρό, ούτε να εισβάλει στη Ρωσία.<br /><br />ΚΑΠΟΙΑ ΑΚΡΑΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ<br /><br />Σύμφωνα με κάποιους Αμερικανούς ειδικούς, οι Ρώσοι μπορεί να μην έχουν κοινοποιήσει μια επιλογή προληπτικής χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα περίμεναν να χάσουν τη μάχη ή να δεχθούν εισβολή, αλλά αν εκτιμούσαν ότι ο πόλεμος γυρίζει προς το χειρότερο (επειδή διαρκεί πολύ ή δημιουργείται ένας μεγάλος συνασπισμός εχθρικών κρατών), θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα ή περισσότερα τακτικά πυρηνικά όπλα και να περιμένουν τον εχθρό να καθίσει αμέσως στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν αυτό ισχύει, ο πιο πιθανός στόχος θα ήταν η Ουκρανία. Αυτό είναι ένα πολύ απίθανο σενάριο, που δεν προέρχεται από ρωσικές πηγές, αλλά όχι αδύνατο.<br /><br />Υπάρχουν επίσης αναλυτές στη Δύση που θεωρούν ότι ο Πούτιν μπορεί να υιοθετήσει το «δόγμα του τρελού». Δηλαδή, εάν ο Πούτιν θέλει πραγματικά να δημιουργήσει πανικό και να αναγκάσει τις ΗΠΑ να ζητήσουν διαπραγματεύσεις και συνομιλίες, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ο στόχος μιας περιορισμένης πυρηνικής επίθεσης να είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ χωρίς πυρηνικά όπλα, όπως η Πολωνία οι Βαλτικές ή η Νορβηγία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πούτιν θα έπαιζε το χαρτί του «τρελού» και θα ανάγκαζε έναν εχθρό που δεν σκέφτεται πλέον να κλιμακώσει τα πυρηνικά αντίποινα να απαιτήσει αμέσως ειρήνη, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, για να αποφύγει περαιτέρω «τρελές» ενέργειες. Αυτή είναι μια ακόμη λιγότερο πιθανή υπόθεση, αλλά μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί.<br /><br />Για να ακυρωθούν όλα αυτά τα σενάρια, όσο ανορθολογικά και απίθανα και αν είναι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τις διαπραγματεύσεις. Διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Αλλά και διαπραγματεύσεις για να λυθούν τα θέματα ασφάλειας της Ρωσίας και ότι δεν θα υπάρξει κλιμάκωση από την πλευρά της Δύσης, η οποία έχει τα μέσα για καταστροφικά αντίποινα. Είναι όμως ο Τζο Μπάιντεν ικανός να το καταφέρει; Αυτό δύσκολα μπορείς να το περιμένεις από κάποιον που εκφράζεται με όρους όπως: «Η μόνη εναλλακτική στις κυρώσεις είναι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος». Αλλά οι πιθανότητες να συμβεί αυτός ο πόλεμος είναι μηδαμινές. Προς το παρόν.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Μπορεί να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας»;

Γράφει ο  ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ Είναι δυνατόν να γίνει ένας πυρηνικός πόλεμος; Η απάντηση είναι ναι, αφού πολλές χώρες κατέχουν πυρηνικά όπλα. Εί...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχει κι ο Ερντογάν τα δίκια του;

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.ethnos.gr/imgHandler/875/8ccc59a4-22f8-4dd2-9593-7d2f2c041569.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="800" height="315" src="https://cdn.ethnos.gr/imgHandler/875/8ccc59a4-22f8-4dd2-9593-7d2f2c041569.jpg" width="712" /></a></div></div><div><br /></div><b>Πάσχος Μανδραβέλης</b><br />Γράφαμε τις προάλλες ότι κυκλοφορούν πολλά καλαμπούρια σχετικώς με την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Το πιο διαδεδομένο είναι το «καταδικάζουμε την εισβολή, αλλά τι να έκανε και ο Πούτιν; Ενιωθε περικυκλωμένος. Γιατί δεν αποκήρυξαν ρητώς και κατηγορηματικώς οι δυτικοί ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ;».<br /><br />Συνεπώς, το συμπέρασμα είναι πως «έχει και ο Πούτιν τα δίκια του» και ίσως να πρέπει να ζητήσει αποζημιώσεις, διότι τώρα ξοδεύει πολλά για να κάνει δορυφόρο την Ουκρανία, κάτι που θα μπορούσε να πετύχει χωρίς αίματα και έξοδα. Οπως διαβάζουμε στο κύριο άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών: «Η υποκρισία των δυτικών κρατών είναι απαράμιλλη και αποδεικνύεται ξανά. Οι ΗΠΑ και οι μεγάλες δυτικές χώρες μπορούσαν κάλλιστα να εγγυηθούν στη Ρωσία πως δεν θα βάλουν στο ΝΑΤΟ την Ουκρανία ούτε θα εγκαταστήσουν στο έδαφός της πυρηνικά, αλλά δεν το έκαναν. Αντιθέτως, όλα τα προηγούμενα χρόνια επέκτειναν διαρκώς το ΝΑΤΟ, δημιουργώντας μια ασφυκτική περικύκλωση της Ρωσίας. Και όταν βεβαιώθηκαν ότι ο Πούτιν θα προχωρούσε στην εισβολή, δεν έκαναν, έστω την τελευταία στιγμή, καμία κίνηση για να του δώσουν τις διασφαλίσεις που ζητούσε, ώστε να αποτραπεί η βάρβαρη εισβολή σε μια ανεξάρτητη χώρα» (28.2.2022).<br /><br />Με αυτή τη λογική μπορούμε να καταλάβουμε και τον Ερντογάν. Μιλάει εδώ και καιρό για την «περικύκλωση της Τουρκίας» που ξεκινά από τον εξοπλισμό των νησιών Αιγαίου και φτάνει μέχρι τις «ελληνικές συμμαχίες κατά της Τουρκίας» (Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ, αραβικές χώρες κ.λπ.), όπως λένε διαρκώς οι Τούρκοι αξιωματούχοι.<br /><br />Συνεπώς, κάποιος αντιιμπεριαλιστής αρθρογράφος της Εσπερίας θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι έχει και ο Ερντογάν τα δίκια του: «Οι ΗΠΑ και οι μεγάλες δυτικές χώρες μπορούσαν κάλλιστα να εγγυηθούν στην Τουρκία πως θα αποτρέψουν τον εξοπλισμό των ελληνικών νησιών, αλλά δεν το έκαναν. Αντιθέτως, όλα τα προηγούμενα χρόνια πουλούσαν φρεγάτες στην Ελλάδα, δημιουργώντας μια ασφυκτική περικύκλωση της Τουρκίας. Και όταν βεβαιώθηκαν ότι ο Ερντογάν θα προχωρούσε στην εισβολή, δεν έκαναν, έστω την τελευταία στιγμή, καμία κίνηση για να του δώσουν τις διασφαλίσεις που ζητούσε, ώστε να αποτραπεί η βάρβαρη εισβολή σε μια ανεξάρτητη χώρα».<br /><br />Η Ελλάδα δεν εξοπλίζεται επειδή δεν ξέρει τι να κάνει τα λεφτά της ή επειδή θέλει να εισβάλει στην Τουρκία. Από την άλλη, όλες οι χώρες της πρώην ΕΣΣΔ δεν θέλουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ (κάποιες πρόλαβαν) επειδή ο οργανισμός έχει καλό μπουφέ στις δεξιώσεις ή θέλουν να περικυκλώσουν τη Ρωσία. Απλώς όλοι ανησυχούν για τους δικτατορίσκους της γειτονιάς, ανησυχία που η εισβολή στην Ουκρανία δικαίωσε.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έχει κι ο Ερντογάν τα δίκια του;

Πάσχος Μανδραβέλης Γράφαμε τις προάλλες ότι κυκλοφορούν πολλά καλαμπούρια σχετικώς με την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Το πιο διαδεδομέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ΔΕΝ θα της βγει σε καλό της Τουρκίας το “αλά Τούρκα” κλείσιμο των Στενών…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/Bosphorus-Russian-warship-790x400.jpg" width="746" /><br /><br />Του<b> Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται αισίως στην έβδομη ημέρα. Μετά την αποτυχία της επικράτησης με βάση το σενάριο εσωτερικής κατάρρευσης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς στρατιωτικής ισχύος, πλέον βρισκόμαστε σε νέα φάση. Η Ρωσία επιχειρεί με κάθε κόστος να επιτύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς, ακόμα κι αν χρειαστεί να ισοπεδώσει μεγάλα αστικά κέντρα, της πρωτεύουσας Κιέβου συμπεριλαμβανομένης. Το διεθνές κόστος της ρωσικής επιχείρησης δεν είχε υπολογιστεί ορθά από το Κρεμλίνο. Μέρος του διεθνούς κόστους είναι και το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου από την Τουρκία, μια απόφαση η οποία θα μας απασχολήσει σήμερα.<br /><br />Η Ρωσία δεν έχει περιθώριο υποχώρησης χωρίς μια πειστική επίδειξη ισχύος, όχι απέναντι στην ουκρανική ηγεσία, όσο στην αμερικανική και δευτερευόντως την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ίσως κόστος για τους Ρώσους, είναι ότι είναι αυτή καθαυτή η επίδειξη ισχύος αποτελεί καθοριστικό παράγοντα αφύπνισης της Ευρώπης που συνειδητοποιεί τον κίνδυνο. Εάν πάγιος γεωπολιτικός στόχος της Μόσχας ήταν το να απομακρύνει ψυχολογικά και ουσιαστικά τις δυο όχθες του Ατλαντικού, στην πράξη το αποτέλεσμα που έφερε είναι ακριβώς το αντίθετο. Και στον νέο Ψυχρό Πόλεμο θα πρέπει όλοι να πορευτούν με αυτό το δεδομένο.<br /><br />Η Τουρκία έλαβε την απόφαση να κλείσει τα Στενά του Βοσπόρου. Την απόφαση όμως την εκτέλεσε με τον γνωστό “αλά Τούρκα” τρόπο. Επιχειρώντας να ισορροπήσει σε δύο βάρκες. Αυτό είναι δυνατό όσο το αντικείμενο δεν αγγίζει τον σκληρό πυρήνα των συμφερόντων των εμπλεκομένων μερών (ΗΠΑ και Ρωσίας εν προκειμένω). Σύμφωνα με την πρόσφατη ρητορική Ερντογάν, η Τουρκία δεν προτίθεται να εγκαταλείψει ούτε τη Μόσχα ούτε την Ουάσιγκτον. Αυτή η θέση είναι συμβατή με την πάγια τα τελευταία χρόνια εξωτερική πολιτική του ισλαμιστικού καθεστώτος. Όμως, το επίμαχο ζήτημα των Στενών μπορεί προσεχώς να την οδηγήσει σε επικίνδυνο αδιέξοδο.<br /><br />Η Τουρκία έκλεισε τα Στενά, αφού πρώτα φρόντισε να καθυστερήσει τόσο, όσο να προλάβουν να περάσουν μονάδες επιφανείας του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και να επιστρέψουν από την ανατολική Μεσόγειο όπου είχαν αναπτυχθεί στις βάσεις τους. Με τον τρόπο αυτό όμως, σε επίπεδο εικόνας, η Τουρκία εμφανίζεται να έχει κάνει μια σημαντική εξυπηρέτηση στη Ρωσία. Κλείνοντας τα Στενά, επί της ουσίας διασφαλίζει ότι ο ρωσικός Στόλος δεν θα αντιμετωπίσει εχθρικά ΝΑΤΟϊκά πλοία.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Τονίζεται το “στο επίπεδο της εικόνας”, διότι εάν θεωρητικά η σύγκρουση κλιμακωνόταν τόσο που θα απειλούνταν Ρουμανία και Βουλγαρία που είναι ΝΑΤΟϊκές χώρες, η διάσταση του προβλήματος θα γινόταν εντελώς διαφορετική. Παράλληλα, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Με αυτά ως δεδομένα, συν τη νέα ψυχροπολεμική κατάσταση στην οποία έχουν εισέλθει οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης, η θέση για την Τουρκία περιπλέκεται.<br /><br />Όπως έχει αναφερθεί πρόσφατα σε άλλη παρέμβαση του υπογράφοντα, η ανασύσταση των “στρατοπέδων” θα περιορίσει τα περιθώρια κινήσεων των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η άσκηση ισορροπίας του Ερντογάν ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα θα καταστεί πολύ πιο προβληματική. Διότι πάγιος στόχος της πολιτικής αυτής είναι η απόσπαση όσο το δυνατόν περισσοτέρων ανταλλαγμάτων για την Τουρκία και από τις δυο πλευρές. Στην τουρκική σκέψη, Μόσχα και Ουάσιγκτον θα διαγκωνίζονται για το ποιος θα δώσει περισσότερα κίνητρα στην Άγκυρα για να εξασφαλίσουν την εύνοιά της.<br /><br />Σε συνθήκες Ψυχρού Πολέμου όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν η ανοχή των ΗΠΑ θα μπορούσε να είναι ίδια με τη σκανδαλώδη που έχουν επιδείξει απέναντι σε σωρεία τουρκικών αντισυμμαχικών συμπεριφορών. Η Τουρκία θα πιεστεί ασφυκτικά για να επιλέξει και μία οδός είναι η ίδια συνταγή που χρησιμοποιείται κατά των Ρώσων. Η οικονομική πίεση.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η αμυντική επένδυση των ΗΠΑ στον ελληνικό χώρο είχε και αυτή τη λογική. Εάν και εφόσον επέστρεφε ποτέ η Τουρκία στο δυτικό μαντρί, η έντονη παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα να απέτρεπε την τουρκική δυνατότητα εκ νέου χρήσης εκβιαστικών πρακτικών από την πλευρά της Άγκυρας. Έρχεται όμως σήμερα να δημιουργηθεί το προηγούμενο της παγκόσμιας κινητοποίησης για τη ρητορική και μέσω σκληρών κυρώσεων καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας σε ένα κυρίαρχο κράτος και δημιουργεί εμπόδια στους τουρκικούς στόχους απέναντι στην Ελλάδα. Όχι ασφαλώς εξ ορισμού ανυπέρβλητα.<br /><br />Το πρόβλημα για την Τουρκία δεν περιορίζεται όμως μόνο εκεί. Η Ουάσιγκτον δεν πείθεται για την ειλικρίνεια των προθέσεων της Άγκυρας, ιδιαίτερα από τη στιγμή της μη συμμετοχής στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, με το αιτιολογικό ότι επιθυμεί να διατηρήσει ανοιχτούς διαύλους και με τους δυο αντιμαχόμενους. Η τουρκική στάση εάν εξεταστεί με αμερικανικά και ΝΑΤΟϊκά “γυαλιά”, είναι προβληματική και θα οδηγήσει σε νέες συζητήσεις αναφορικά με τις πραγματικές πιθανότητες επιστροφής της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί.<br /><br />Όσο ιδεοληπτική και να είναι η προσέγγιση στην Ουάσιγκτον, δεν μπορεί να μην θυμηθούν το προηγούμενο του 2003. Την πρώτη κίνηση αποστασιοποίησης της Τουρκίας από τις ΗΠΑ, όταν αρνήθηκε τη διέλευση της “ψηφιακής” 4ης Μεραρχίας Πεζικού (4th Infantry Division) του αμερικανικού Στρατού από το έδαφος της Τουρκίας, ώστε να εισβάλλει στο Ιράκ από τα κουρδικά εδάφη. Η τουρκική ενέργεια είχε εξοργίσει τότε τους νεοσυντηρητικούς στην Ουάσιγκτον και θεωρείται ως η πράξη που ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.<br /><br />Φαίνεται πως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο νέος Ψυχρός Πόλεμος που έχει ήδη ξεκινήσει, θα αναζωπυρώσει τη συζήτηση για το μέλλον της Τουρκίας στην Ατλαντική Συμμαχία. Η Άγκυρα δεν δείχνει διατεθειμένη να βάλει νερό στο κρασί της και με την τήρηση ίσων αποστάσεων, όπως διακηρύσσει, πιστεύει ότι θα επωφεληθεί από τις νέες ισορροπίες για να επεκτείνει την επιρροή της στους τουρκογενείς πληθυσμούς της κεντρικής Ασίας και όχι μόνο. Αυτό είναι και το δέλεαρ που προσπαθεί να πουλήσει στη Δύση για να συνεχίσει να ανέχεται την αποκλίνουσα συμπεριφορά της.<br /><br />Η Τουρκία θα έχει θεωρητικά με το μέρος της την ισχυρή πιθανότητα ο νέος Ψυχρός Πόλεμος να παρουσιάζει διαφορές με τον παλιό, διότι η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να αντιστραφεί συνολικά με αποτέλεσμα την αυστηρή περιχαράκωση των δυο στρατοπέδων σε όλα τα επίπεδα. Ωστόσο, η ανοχή της τουρκικής συμπεριφοράς θα προκαλέσει τριγμούς εντός του οικοδομήματος της Ατλαντικής Συμμαχίας.<br /><br />Μένει όμως να αποδειχθεί πόσο ανθεκτική θα αποδειχθεί η Τουρκία στον νέο τύπο “πειθούς” που χρησιμοποιεί κατά προτεραιότητα πλέον η Δύση με στόχο τον συνετισμό αναθεωρητών και απείθαρχων. Τον οικονομικό πόλεμο…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ΔΕΝ θα της βγει σε καλό της Τουρκίας το “αλά Τούρκα” κλείσιμο των Στενών…

Του Ζαχαρία Μίχα Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται αισίως στην έβδομη ημέρα. Μετά την αποτυχία της επικράτησης με βάση το σενάρι...

Διαβάστε την συνέχεια