Με προσεκτικά, αλλά αποφασιστικά βήματα, ο κ.
Ερντογάν ξηλώνει το
στρατιωτικό κατεστημένο της
Τουρκίας, το οποίο την κυβερνά ουσιαστικά εδώ και 90 περίπου χρόνια. Χωρίς να γνωρίζουμε τα παρασκήνια της υπόθεσης, φάνηκε πολύ εύκολο. Κι αυτό είναι που πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς στις κρίσεις. Θα εγκαταλείψουν αμαχητί οι στρατιωτικοί όλα τα προκλητικά προνόμια που έχουν; Ο χρόνος θα δείξει.
Όμως, αν στα πολιτικά δρώμενα φαίνεται ότι ελέγχει η κυβέρνηση την κατάσταση, η όξυνση της αντιπαράθεσης με τους Κούρδους, θα υποχρεώσει τον κ. Ερντογάν να επιδείξει πυγμή, γεγονός που φανερώνει και η τοποθέτηση στην ηγεσία του στρατεύματος ενός σκληροπυρηνικού στρατηγού της στρατοχωροφυλακής, φανατικού ισλαμιστή.
Εκεί όμως που έδωσε το μεγάλο βάρος, το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου, στην κατάληψη ηγετικής θέσης δηλαδή, μεταξύ των μουσουλμάνων όπου γης, δεν εμφανίστηκαν οι επιτυχίες που περίμεναν. Απεναντίας μάλιστα. Και δεν μπορούσε να συμβεί αλλιώς, διότι κάθε μεγαλοϊδεατισμός για να έχει ευτυχή κατάληξη, πρέπει να στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Οι Τούρκοι, έπεσαν οι ίδιοι θύματα της προπαγάνδας τους, ότι είναι δημιουργικός και παντοδύναμος λαός, και δεν θέλουν να καταλάβουν ότι όχι μόνον οι δυτικοί, αλλά και οι μουσουλμάνοι έχουν σχηματίσει διαφορετική εικόνα.
Ο λόγος είναι απλός, και σηματοδοτεί και τη διαφορά μεταξύ ελληνικού και τουρκικού τρόπου συμπεριφοράς. Όπου πήγαν ελληνικά στρατεύματα, από αρχαιοτάτων χρόνων, κέρδισαν τη φιλία των λαών. Όπου πήγαν οι Οθωμανοί, άφησαν πίσω τους καμένη γη και αρνητικές εντυπώσεις. Ο καθηγητής του Α.Π.Θ., κ. Χάσαν Μπατάουι έδωσε σε διάλεξή του δυο όρους: Άλλο πράγμα είναι ο αποικιστής και άλλο ο αποικιοκράτης.
Ο κ. Νταβούτογλου παρασύρει σε καταστροφή την Τουρκία. Διότι στηρίζει την όλη εξωτερική πολιτική σε μια επίπλαστη εικόνα ισχυρής Τουρκίας αφενός, και αφετέρου έχει ως πραγματικό όπλο μόνον τον ισλαμισμό. Οι μουσουλμάνοι όμως δεν αποτελούν μια ενιαία και αδιάσπαστη ενότητα. Απεναντίας, είναι διαιρεμένοι περισσότερο από τους δυτικούς. Και δεν μπορείς να κρατάς δυο καρπούζια σε ένα χέρι. Εγκαταλείποντας τη Δύση, θα πρέπει να περιμένουν και την απάντηση όσων βλάπτονται τα συμφέροντα.
Σύμφωνα με αποσπάσματα του βιβλίου που θα κυκλοφορήσει σύντομα, του πρώην Αρχηγού των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Iλκέρ Μπασμπούγ και είδαν το φως της δημοσιότητας, και έχει τίτλο «Το τέλος των τρομοκρατικών οργανώσεων», κατηγορείται η κυβέρνηση Ερντογάν, ότι διέπραξε το ολέθριο λάθος να απαγορεύσει τους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος για να ανοίξουν δεύτερο μέτωπο εναντίον του Ιράκ. Η άρνηση της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων των Αμερικανών με τους Κούρδους.
Σύμφωνα με την άποψη του Μπασμπούγ, εάν επιτρεπόταν στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος, δεν θα υπήρχε Κουρδικό, διότι η Τουρκία θα έλεγχε το Β. Ιράκ. Το χειρότερο, οι Αμερικανοί έχασαν την εμπιστοσύνη προς την Τουρκία. Ως γνωστόν οι Αμερικανοί, πέρα από την οικονομική βοήθεια των πέντε δισ. που πρόσφεραν στην Τουρκία, ήταν και η υπόσχεσή τους να πιέσουν την ε/κ πλευρά να αποδεχθεί το σχέδιο Ανάν. Αυτά τα ανέφερε ο Αμερικανός πρέσβης στη Άγκυρα, διαμαρτυρόμενος για τον αντιαμερικανισμό στην Τουρκία της τάξεως του 80%.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σημερινή» της Λευκωσίας, από τον τ/χη ε.α. Σάββα Πέτρου, καταγράφεται και άλλο λάθος, σύμφωνα με τον σύμβουλο της αμερικανικής Βουλής για θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής κ. Walid Phares. Είναι το όραμα των ισλαμιστών Ερντογάν, Γκιουλ και Νταβούτογλου να καταστεί η Τουρκία ηγέτιδα χώρα του μουσουλμανικού κόσμου. Για να το πετύχουν αυτό, έπρεπε να χαλάσουν τις καλές σχέσεις που είχαν με το Ισραήλ.
Ο κ. Walid Phares αναφέρει ότι εναπόκειται στην Ελλάδα, εάν κάνει σωστές εκτιμήσεις, να εκμεταλλευτεί την όξυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ και να αποκτήσει ένα στρατηγικό σύμμαχο το Ισραήλ, για να αναχαιτιστεί η Τουρκία σε Κύπρο, Αιγαίο και Βαλκάνια.
Να πούμε δε, ότι ΗΠΑ δεν βλέπουν με καλό μάτι και τη συμμαχία της Τουρκίας με Συρία και Ιράν, και έμμεσα με τη Hamas. Αυτή η κίνηση της Τουρκίας θέτει τις βάσεις για ίδρυση κουρδικού κράτους, που θα περιλαμβάνει το Β. Ιράκ, τη Ν.Α. Τουρκία και τη Νότια Συρία.