Ρωσία & Τουρκία αλλάζουν την γεωπολιτική της Μεσογείου: Τουρκική «Ναυτική Ομάδα Ταχείας Κρούσης» στην Καρπασία. Eνιαίο αμυντικό μέτωπο με Ταρτούς.

<a href="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/10/tourkikos-stolos.jpg"><img height="385" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/10/tourkikos-stolos.jpg" width="749" /></a><br /><br />Ισραήλ, Αίγυπτος έχουν σοβαρό πρόβλημα.<br />Σοβαρές γεωπολιτικές εξελίξεις φέρνει η νέα υπόγεια συμφωνία Ρωσίας και Τουρκίας για ενιαίο αμυντικό μέτωπο στην Αν Μεσόγειο εναντίον του Ισραήλ. Σκοπός είναι ο έλεγχος των θαλάσσιων οδών.<br /><br />Η Τουρκία ετοιμάζει ναυτική Βάση στην περιοχή της Καρπασίας η οποία θα συνοδεύεται, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, από «Ναυτική Ομάδα Ταχείας Κρούσης», που θα αποτελείται από σκάφη επιφανείας και θα αναβαθμίζει ακόμη περισσότερο την Άγκυρα στην περιοχή μας αναφέρει η simerini.sigmalive.com<br /><br /><br />Όπως προστίθεται: «Από τα στοιχεία που υπάρχουν, πρόκειται για προκεχωρημένο σταθμό που θέλει να εξασφαλίσει τον ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό της νοτιοανατολικής πτέρυγας της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’».<br /><br />Εκτός των πλοίων επιφανείας (από πυραυλακάτους, κορβέτες, φρεγάτες, drones θαλάσσης), στη Βάση της Καρπασίας, οι Τούρκοι προγραμματίζουν να στήσουν ραντάρ, αισθητήρες, πυραυλικά συστήματα και άλλα σύγχρονα μέσα συλλογής πληροφοριών για την επιτήρηση των θαλασσών και του εναέριου χώρου σε συνδυασμό με ήδη υπάρχοντα στην οροσειρά του Πενταδακτύλου.<br /><br /><br />Επειδή η Τουρκία διαθέτει τα μέσα, μπορεί να αποπερατώσει τη ναυτική Βάση στην Καρπασία, ακόμη και σε διάστημα δύο ετών, οπότε θα αλλάξει ακόμη περισσότερο η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας. Υπό αυτές τις συνθήκες, εκτιμάται ότι διαγράφεται άπαξ και διά παντός η περίπτωση επιστροφής της Χερσονήσου της Καρπασίας σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/TvYQtkS6SU8" width="683" youtube-src-id="TvYQtkS6SU8"></iframe><br /><br />Οι στρατηγικές επιπτώσεις<br /><br />Σύμφωνα με τις ίδιες στρατιωτικές πήγες, η τουρκική Ναυτική Βάση στην Καρπασία:Ελέγχει τον δίαυλο από το Σουέζ μέχρι την Αλεξανδρέττα με ό,τι αυτό σημαίνει, εάν λάβει κάποιος υπόψη τη σύνδεση της περιοχής με το Μπακού και τη διέλευση φυσικού αερίου ή/και με τους στρατιωτικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας στη Συρία.<div><br />Είναι συναφής: Α) Με την αναβάθμιση της ρωσικής Βάσης στην Ταρτούς, υπό την εξής έννοια: Συνιστά στρατηγική κίνηση που σχετίζεται με τα συριακά παράλια, διότι ενδέχεται μελλοντικά να υπάρχει απόληξη αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις αραβικές χώρες ή/και το Ιράν. Υπήρχαν τέτοιοι σχεδιασμοί πριν από τον πόλεμο στη Συρία και αποτελούσαν μιαν από τις αιτίες του. Β) Με την αναβάθμιση που θέλει να επιτύχει η Τουρκία στη νέα αρχιτεκτονική της ανατολικής Μεσογείου, ώστε να είναι σημαντικός και αναγκαίος δρων τόσο για το ΝΑΤΟ όσο και για τη Ρωσία, με την οποία συγκατοικεί στη Συρία. Η Άγκυρα δεν θα ήθελε στην περιοχή της να αφήσει τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα στη Ρωσία, αλλά να ενισχύσει τη θέση της έναντι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να μπορεί να εφαρμόζει καλύτερα την πολιτική του εκκρεμούς. Μια με τη Μόσχα, μια με την Ουάσιγκτον, αναλόγως των τουρκικών συμφερόντων.</div><div><br />Συνδέεται με τη Βάση στο Λευκόνοικο για «μη επανδρωμένα αεροσκάφη», που ανήκουν σε ένα ευρύτερο δίκτυο της Τουρκίας που επεκτείνεται από τη μια προς το Αιγαίο και από την άλλη προς τη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ο τουρκικός σχεδιασμός είναι εκ των πραγμάτων συναφής με τον εναέριο έλεγχο που θέλει να εμπεδώσει η Άγκυρα περιφερειακά. Όπως πρόσθετα επισημαίνεται από στρατιωτικές πηγές, η Βάση στο Λευκόνοικο δεν είναι παράξενο να αποτελέσει μελλοντικά χώρο στάθμευσης των υπό κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών «Kizilelma» («κόκκινο μήλο»), στα οποία οι Τούρκοι προσδοκούν να προσδώσουν υπερηχητικό χαρακτήρα με πυραύλους που θα έχουν βεληνεκές περί τα 100 χιλιόμετρα.<br />Ενισχύει τη λογική της τουρκικής λίμνης, που ξεκινά από τη Μαρμαρίδα και καταλήγει στην Αλεξανδρέττα.</div><div><br />Σχέσεις με Ισραήλ και Αίγυπτο<br /><br />Η μελλοντική Ναυτική Βάση στην Καρπασία έχει άμεση σχέση με τις οδούς των πετρελαίων και του φυσικού αερίου. Η ενίσχυση της Άγκυρας μέσω Κύπρου και δη της Καρπασίας συνδέεται με τον συμμαχικό ρόλο που έχει η Τουρκία με τη Μόσχα στη Συρία, αλλά και με τα θέματα της ενέργειας και μάλιστα του πυρηνικού σταθμού στο Άκουγιου.<br /><br />Όμως, αυτές οι τουρκικές κινήσεις στρέφονται σε βάρος των συμφερόντων του Ισραήλ και της Αιγύπτου, αλλά και της Συρίας, αφού η Άγκυρα θέλει την πλήρη κυριαρχία της μέσω της «Γαλάζιας Πατρίδας». Στην κούρσα των ανταγωνισμών μεταξύ των περιφερειακών δυνάμεων η ενίσχυση της Τουρκίας προκαλεί ανησυχίες και κόστος, τόσο στο Τελ Αβίβ όσο και στο Κάιρο.<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν επενδύει ενόψει εκλογών στα θέματα της ασφάλειας σε σχέση με την Ελλάδα, την οποία εμφανίζει ως απειλή για τη χώρα του μέσω των νησιών του Αιγαίου. Και απαιτεί την αποστρατιωτικοποίησή τους, για να μπορεί να εκμηδενίσει την πρώτη γραμμή αμύνης της Ελλάδας και το αποτρεπτικό νησιωτικό ναρκοπέδιο, που σχηματίζεται εκ των πραγμάτων έναντι των απειλών του τουρκικού στόλου. Έτσι προσδοκά να μεταφέρει την πρώτη γραμμή ελληνικής άμυνας έξω από την Εύβοια και στην Αθήνα.<br /><br />Η κυριαρχία της Άγκυρας είναι ήδη εμπεδωμένη στην περιοχή της Κύπρου, λόγω της έλλειψης από τη δική μας πλευρά, καθώς και από την Ελλάδα αεροναυτικών δυνάμεων σε τοπικό επίπεδο ή άλλων συμμαχικών όπως της Γαλλίας, η οποία έχει δείξει τη σαφή της πρόθεση να ελέγχει τον αεροναυτικό άξονα από το Σουέζ ώς το Γιβραλτάρ. Επί τούτου, όμως, θα πρέπει να ληφθούν από την Αθήνα και τη Λευκωσία στρατηγικές αποφάσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα εδραιωθεί μια στρατιωτική συμμαχία με το Παρίσι, που ενδεχομένως να πρέπει να συνοδευτεί με ναυτικές υποδομές από πλευράς Κύπρου.<br />Τα τετελεσμένα…<br /><br />Η κίνηση της Τουρκίας με τη Ναυτική Βάση στην Καρπασία δημιουργεί νέα τετελεσμένα:<br /><br />Στην επίλυση του Κυπριακού. Δεν είναι μόνο η Καρπασία που χάνεται, αλλά και το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης τελειώνει. Εκτός και αν θα είναι, για παράδειγμα, αποστρατιωτικοποιημένο το νέο πολιτειακό σύστημα της ομοσπονδίας, αλλά η Άγκυρα θα συνεχίσει να έχει Βάσεις στην Κύπρο, οπότε θα είμαστε δικέφαλο κράτος (δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη με πολιτική ισότητα), αλλά το σύστημα ασφάλειας της Κύπρου θα ανήκει στην Τουρκία.<br /><br />Γιατί; Διότι αυτή θα έχει τις Ένοπλες Δυνάμεις για την αντιμετώπιση των όποιων απειλών, εντός και εκτός ΝΑΤΟ, και της ασφάλειας των αγωγών και του φυσικού αερίου καθώς και του πετρελαίου. Υπό αυτές της συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η κυριαρχία και η εξωτερική πολιτική των κρατών είναι ανάλογη της ισχύος τους και των συμμαχιών τους, γίνεται αντιληπτό ότι θα δημιουργηθεί στην Κύπρο ένα τουρκικό προτεκτοράτο υπό τη ζώνη ευθύνης της Άγκυρας.<br /><br />Στον ευρύτερο γεωστρατηγικό χώρο από τα Βαλκάνια ώς τη Μέση Ανατολή. Η Άγκυρα δείχνει ότι οι απειλές της σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας δεν είναι μόνο λόγω των εκλογών αλλά ότι είναι αποτέλεσμα στρατηγικών αποφάσεων, των οποίων η υλοποίηση θα συνεχιστεί, ανεξαρτήτως εάν στην εξουσία θα είναι μετά το 2023 ο Ερντογάν ή οι Κεμαλιστές. Ο πλήρης έλεγχος της περιοχής της Κύπρου δίνει στην Άγκυρα ελευθερία κινήσεων σε ό,τι μπορεί να συμβεί στο Αιγαίο και τη δυνατότητα εκβιασμού της Ελλάδας μέσω Κύπρου, ειδικώς εάν η Τουρκία χάνει μια κρίση στο Καστελόριζο ή αλλού.</div><div><br />Η απουσία ναυτικών υποδομών<br /><br />Η απουσία ναυτικών στρατιωτικών υποδομών από την Κύπρο και ελληνικής μόνιμης παρουσίας αποδυναμώνει, όχι μόνο την αποτρεπτική ικανότητα της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας στο ενιαίο μέτωπο, όπως η Άγκυρα το καθορίζει από τη Θράκη ώς τη μεγαλόνησο. Και το εκδηλώνει στη στρατηγική της για τη «Γαλάζια Πατρίδα». Η τουρκική πολιτική δεν είναι θεωρητική, αλλά αποτυπώνεται στην πράξη μέσω της αλματώδους αναβάθμισης της πολεμικής της βιομηχανίας και κινήσεων όπως αυτές στο Καστελόριζο, στο λοιπό Αιγαίο, έξω από την Κρήτη με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς και στην Καρπασία.<br /><br />Η Άγκυρα στέλνει το μήνυμα της πρόθεσής της για συνεχή ανατροπή των γεωπολιτικών δεδομένων και της κούρσας των εξοπλισμών στη βάση μιας αναθεωρητικής στρατηγικής. Η πολεμική ρητορική του Ερντογάν, που έχει ως κύριους πολιτικούς σπόνσορες τους Κεμαλιστές, ξύπνησε την Αθήνα, η οποία αντιλήφθηκε ότι το ανισοζύγιο δυνάμεων με την Τουρκία τροφοδοτεί την απειλή και τις κρίσεις, αυξάνοντας ταυτοχρόνως τις πιθανότητες για την Άγκυρα να κερδίζει διά της σκιάς της ισχύος της. Στη Λευκωσία έχουν γίνει κάποια βήματα στον τομέα των εξοπλισμών, που δεν είναι όμως τέτοια ώστε να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει επαρκής ασφάλεια. Συμβαίνει δε αυτό, διότι δεν υπάρχει συγκροτημένη αποτρεπτική στρατηγική με την Ελλάδα στη βάση ενός ενιαίου σχεδιασμού με ειλημμένες εκ των προτέρων αποφάσεις για κοινούς τρόπους ενεργείας σε περίπτωση κρίσης.<br /><br />Η Ναυτική Βάση που προγραμματίζουν να φτιάξουν οι Τούρκοι στην Καρπασία μειώνει την απόσταση δράσης από το στρατηγικό σημείο του Σουέζ και προσφέρει δυνατότητα ελέγχου επί του στρατηγικού άξονα προς το Τσεϊχάν, αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο τη θέση της Τουρκίας. Ταυτοχρόνως βοηθά την Άγκυρα:<br /><br />1. Να συμμετέχει στον έλεγχο των τριών βασικών θαλάσσιων οδών από το Σουέζ προς την περιοχή της Λιβύης και από εκεί στο Γιβραλτάρ, προς το Αιγαίο και από εκεί προς τα Δαρδανέλλια, την Κωνσταντινούπολη και τη Μαύρη Θάλασσα και προς το Τσεϊχάν.<br /><br />Είναι, δε, εμφανής η ασπίδα που μπορεί να δημιουργήσει η Τουρκία σε συνεννόηση με τη Ρωσία και δη με τη Βάση στην Ταρτούς για να διασφαλίσει το Τσεϊχάν ως ύψιστο στρατηγικό χώρο.<br /><br />Συν του γεγονός ότι από τα παράλια της Συρίας θα ήταν δυνατό μελλοντικά να απολήξουν αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου. Με το μπλε χρώμα αποτυπώνονται τα όρια της «Γαλάζιας Πατρίδας» και με κόκκινη διακεκομμένη γραμμή η εμβέλεια των τουρκικών drones «Μπαϊρακτάρ».<br /><br /><img height="439" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2023/01/map11-1.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Ρωσία & Τουρκία αλλάζουν την γεωπολιτική της Μεσογείου: Τουρκική «Ναυτική Ομάδα Ταχείας Κρούσης» στην Καρπασία. Eνιαίο αμυντικό μέτωπο με Ταρτούς.

Ισραήλ, Αίγυπτος έχουν σοβαρό πρόβλημα. Σοβαρές γεωπολιτικές εξελίξεις φέρνει η νέα υπόγεια συμφωνία Ρωσίας και Τουρκίας για ενιαίο αμυντικό...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα 3 σενάρια πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. H Κυβέρνηση εθνικού σκοπού κατά των υποκλοπών… και η ακυβερνησία.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/c9978ea13c8caad1a9e68bfef3b87c8c_XL.jpg" width="724" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στους πολιτικούς κύκλους κυκλοφορούν 3 σενάρια τα οποία εμφανίζουν μικρές ή μεγαλύτερες πιθανότητες επιβεβαίωσης…</span></h3>Αρχές Απριλίου – 9 Απριλίου 2023 – ή τον Μάιο θα διεξαχθούν οι εκλογές στην Ελλάδα.<br />Οι τάσεις έχουν καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις και η σειρά των κομμάτων στην εκλογική αναμέτρηση με την Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) πρώτη, τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί και στην 3η θέση το ΠΑΣΟΚ… είναι αναμενόμενη εξέλιξη…<br />Αυτό που δεν είναι αναμενόμενο και παραμένει ασαφές είναι ποιος θα κυβερνήσει…<br /><br />Στους πολιτικούς κύκλους κυκλοφορούν 3 σενάρια τα οποία εμφανίζουν μικρές ή μεγαλύτερες πιθανότητες επιβεβαίωσης…<br /><br />Το ποιος θα κυβερνήσει τελικά θα εξαρτηθεί<br /><br />1)Από το ποσοστό που θα λάβει η Νέα Δημοκρατία.<br />Εάν η Νέα Δημοκρατία λάβει ποσοστό 32% στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση τότε η πιθανότητα αυτοδυναμίας μηδενίζεται.<br />Με 32% θα πρόκειται για σοβαρή πολιτική φθορά της ΝΔ και πολιτική ήττα για τον Μητσοτάκη.<br />Εάν η ΝΔ λάβει ποσοστό 36% - σενάριο όχι πιθανό – τότε οι πιθανότητες αυτοδυναμίας σε περίπτωση δεύτερου γύρου αυξάνονται κατακόρυφα για την Νέα Δημοκρατία…<br /><br />2)Το ποσοστό που θα κρατήσει το ΠΑΣΟΚ αφού από 15% τελικά φαίνεται να προσγειώνεται στο 10% με 11%<br /><br />3)Ο αριθμός των κομμάτων που θα εισέλθουν στην Βουλή, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι 7κομματική η βουλή καλή εξέλιξη για το κοινοβουλευτικό έργο κακή εξέλιξη για τα σχέδια Μητσοτάκη.<br /><br />4)Η είσοδος στην Βουλή του Εθνικού Κόμματος Έλληνες του Ηλία Κασιδιάρη.<br />Η είσοδος στην Βουλή των Ελλήνων θα αποτελέσει το μεγαλύτερο πλήγμα για την Νέα Δημοκρατία.<br />Θα αφαιρέσει τουλάχιστον 8 βουλευτές από τους 10 που θα λάβουν οι Έλληνες του Κασιδιάρη από την Νέα Δημοκρατία.<br />Θα αποτελέσει πολιτική ήττα για όσους αποφάσισαν να καταδικάσουν τον Κασιδιάρη αφού παραμένει στην φυλακή με την κατηγορία της ρητορικής μίσους.<br />Θα αναδείξει στο πολιτικό σκηνικό ότι η φυλάκιση Κασιδιάρη ήταν πολιτική σκευωρία.<br /><br />Τα τρία πολιτικά σενάρια<br /><br />Σενάριο συγκυβέρνησης της ΝΔ με άλλο κόμμα ή ομάδα βουλευτών<br /><br />Ένα σενάριο που κυκλοφορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί είναι της συγκυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είτε με το κόμμα Ελληνική Λύση του Βελόπουλου σενάριο όχι απίθανο αλλά απαιτεί δεύτερη εκλογική αναμέτρηση.<br />Οι εικασίες ότι θα πληρώσουν τον Βελόπουλο για να σχηματίσει κυβέρνηση με την ΝΔ είναι αστήρικτες αφού πολιτικά η Ελληνική Λύση θα έχει τελειώσει, όχι όμως και ο Βελόπουλος που θα ενσωματωθεί στην ΝΔ.<br />Οι φήμες ότι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπό τον Λοβέρδο θα αποχωρήσουν και θα συνεργαστούν με την ΝΔ θεωρούμε ότι δεν έχει πιθανότητες αφού θα πρόκειται για πολιτική ανηθικότητα χειρίστου είδους…<br />Εάν ο Λοβέρδος θέλει να συνεργαστεί με την ΝΔ δεν θα πρέπει να είναι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ.<br /><br />Σενάριο κυβέρνησης Εθνικού σκοπού για τις υποκλοπές<br /><br />Ένα σενάριο που έχει εξεταστεί – και σε επιχειρηματικούς κύκλους – είναι να σχηματιστεί κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση και Μέρα25 (άθροισμα 155 με 158 βουλευτές) οι οποίοι θα ερευνήσουν την υπόθεση των υποκλοπών.<br />Είναι ξεκάθαρο ότι το Μέγαρο Μαξίμου έχει ευθύνη για τις υποκλοπές και αποτελεί μείζονος σημασίας ζήτημα για την λειτουργία της Δημοκρατίας.<br />Το σενάριο κυβέρνησης Εθνικού σκοπού για τις υποκλοπές θα στοχοποιήσει προσωπικά τον Μητσοτάκη και το περιβάλλον του και θα δημιουργήσει τριγμούς στην Νέα Δημοκρατία.<br />Το σενάριο αυτό κερδίζει πολιτικούς πόντους σε διάφορους κύκλους…<br /><br />Σενάριο ακυβερνησίας<br /><br />Το σενάριο της ακυβερνησίας στηρίζεται στις εξής παραδοχές<br />Α)Ότι η ΝΔ παραμένει μακριά από την αυτοδυναμία και τον στόχο του 38% με 5κομματική βουλή.<br />Β)Ότι τα κόμμα που δυνητικά θα μπορούσαν να συνεργαστούν με την ΝΔ δηλαδή Ελληνική Λύση και το ΠΑΣΟΚ αρνηθούν να συνεργαστούν.<br />Γ)Υπάρξει και δεύτερος γύρος εκλογικής αναμέτρησης και παραμείνει το πολιτικό αδιέξοδο…<br />Το σενάριο της ακυβερνησίας δεν πρέπει να υποτιμηθεί…<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα 3 σενάρια πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. H Κυβέρνηση εθνικού σκοπού κατά των υποκλοπών… και η ακυβερνησία.

Στους πολιτικούς κύκλους κυκλοφορούν 3 σενάρια τα οποία εμφανίζουν μικρές ή μεγαλύτερες πιθανότητες επιβεβαίωσης… Αρχές Απριλίου – 9 Απριλίο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενόψει εκλογών στις 23/6 ο Erdogan… θέλει ειρήνη.Η Τουρκία θα αποσύρει τον στρατό από Βόρειο Συρία.Τι σημαίνει για την Ελλάδα;

<img height="362" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/e49deed1571863e2cabb6303348116b3_XL.jpg" width="768" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματα από τη Βόρεια Συρία θα ακολουθήσει συνάντηση Erdogan με Bashar al-Assad.</span></h3>Σε αντίθεση με όσους προβλέπουν πόλεμο… ο Erdogan ο τούρκος Πρόεδρος.... διέγνωσε ότι η ειρήνη πουλάει περισσότερο πολιτικά από ότι ο πόλεμος και ενόψει εκλογών στις 23 Ιουνίου 2023 στην Τουρκία… θα προβεί σε κινήσεις… εκτόνωσης....<br />Στις δημοσκοπήσεις ο Erdogan δεν πηγαίνει καλά αν και το AKP αρχίζει να ανακάμπτει...<br />Ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής τα βλέπουμε στην Βόρειο Συρία όπου σχεδιάζει να αποσύρει τον στρατός της η Τουρκία ενώ ο Erdogan είναι πιθανό με εμπλοκή του Putin του ρώσου Προέδρου να επιδιώξει και συνάντηση με τον Πρόεδρο της Συρίας Bashar al-Assad…<br />Η τριμερής συνάντηση των υπουργών εθνικής άμυνας της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Συρίας στην Μόσχα στην πρωτεύουσα της Ρωσίας όπου συμφωνήθηκε ένα πλαίσιο όπου θα οδηγήσει στην απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από την βόρειο Συρία αποτελεί…προπομπό νίκης της ρωσικής διπλωματίας που σχεδίασε την συνάντηση των τριών υπουργών άμυνας.<br /><br />Να σημειωθεί ότι η Ρωσία υποστηρίζει τον Πρόεδρο της Συρίας Bashar al-Assad…κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων του ISIS…<br />Επισημαίνεται ότι η ηγεσία της Συρίας εναντιώνεται στους Κούρδους που ζητούν αυτονομία στην Βόρειο Συρία και υποστηρίζονται από τον αμερικανικό παράγοντα.<div><br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/FlUCrmbXwAMlFvw.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Οι εικασίες του Politico<br /><br />Σε μια προσπάθεια να αποδυναμώσει τον Erdogan ενόψει των εκλογών στις 23 Ιουνίου 2023 στην Τουρκία το Politico προέβη σε μια ανάλυση την οποία θεωρούμε διάτρητη… ως προς τα σχέδια της Τουρκίας να διεξάγει πόλεμο με την Ελλάδα…<br />Η επιχειρηματολογία του Politico στηρίζεται σε εικασίες και λαμβάνει υπόψη την κλασσική πολεμική ρητορική του AKP για να συσπειρώσει τους οπαδούς… ενόψει εκλογών.<br />Το Politico παραγνωρίζει ότι ένας πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας θα έπληττε τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ ειδικά αυτή την περίοδο όπου η Βορειοατλαντική συμμαχία δοκιμάζεται στην Ουκρανία…<br />Ένας πόλεμος μεταξύ δύο κρατών μελών του ΝΑΤΟ θα αποτελούσε βόμβα στα θεμέλια της Συμμαχίας και προφανώς ο αμερικανικός παράγοντας δεν επιτρέψει να ξεφύγει ο έλεγχος…<br />Το εμποτισμένο με εικασίες άρθρο του Politico… έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα…<br /><br />Η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματα από τη Βόρεια Συρία θα ακολουθήσει συνάντηση Erdogan με Bashar al-Assad<br /><br />Η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματα από τη Βόρεια Συρία και να διακόψει την επιχείρηση κατά των Κουρδικών δυνάμεων…<br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει στρατεύματα από τη βόρεια Συρία μετά από μια τριμερή συνάντηση στη Μόσχα των υπουργών Άμυνας της Τουρκίας, της Συρίας και της Ρωσίας.<br />Η συμφωνία για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων φέρεται να προέκυψε μετά από συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα, όπου ο υπουργός Άμυνας της Συρίας Ali Mahmoud Abbas και ο Τούρκος ομόλογός του, Hulusi Akar, συζήτησαν για το θέμα της ασφάλειας με τον Ρώσο ομόλογό τους Sergey Shoigu..</div><div><br />Ο επικεφαλής του τουρκικού υπουργείου Άμυνας, σχολιάζοντας τις συνομιλίες, είπε ότι είναι δύσκολο να επιλυθούν όλα τα ζητήματα σε μία συνάντηση και ότι ο μόνος σκοπός της παρουσίας του τουρκικού στρατού στη Συρία είναι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας.<br />Η συριακή AlWatan Online ανέφερε, επικαλούμενη πηγές στη Δαμασκό, ότι η Τουρκία υποσχέθηκε να σεβαστεί την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.<br />Τα τρία εμπλεκόμενα κράτη συμφώνησαν να θεωρήσουν τους κουρδικούς σχηματισμούς του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν ως μαριονέτες των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ και ότι αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Συρία και την Τουρκία.<br />Στις 28 Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής του τουρκικού υπουργείου Άμυνας και ο υπουργός Άμυνας της Συρίας συναντήθηκαν στη Μόσχα.</div><div><br />Σύμφωνα με το Al Jazeera, τα εμπλεκόμενα μέρη συμφώνησαν να σχηματίσουν ειδικές επιτροπές εκπροσώπων άμυνας και πληροφοριών.<br />Οι νέες επιτροπές θα πρέπει να ξεκινήσουν τις εργασίες τους στα τέλη Ιανουαρίου στη Μόσχα και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν συναντήσεις στην Άγκυρα και τη Δαμασκό.<br />Οι υπουργοί κατέληξαν επίσης σε συμφωνία για τη διευκόλυνση της επιστροφής των Σύριων προσφύγων και συζήτησαν επίσης την παρουσία των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (μια στρατιωτική ένωση που περιλαμβάνει κουρδικά αποσπάσματα) στη βόρεια Συρία.<br />Με τη σειρά του, ο Erdogan δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων με τον Πρόεδρο της Συρίας Bashar al-Assad, «όταν έρθει η ώρα» και την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.</div><div><br />Η εφημερίδα Hurriyet έγραψε ότι η συνάντηση των δύο προέδρων θα μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση του Ρώσου Προέδρου Putin.<br />Στα μέσα Δεκεμβρίου, o Erdogan πρότεινε στον Ρώσο πρόεδρο να πραγματοποιήσει τριμερή συνάντηση με τη συμμετοχή του Assad. Στις 30 Δεκεμβρίου, μια σειρά διαδηλώσεων ξέσπασε στη συριακή πόλη al-Bab κατά της πιθανής συμφωνίας μεταξύ των κυβερνήσεων της Συρίας και της Τουρκίας.<br />Η ειρηνευτική διαδικασία που ξεκίνησε στη Μόσχα στα τέλη του 2022 μπορεί να είναι η πρώτη μεγάλη νίκη της ρωσικής διπλωματίας το 2023.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενόψει εκλογών στις 23/6 ο Erdogan… θέλει ειρήνη.Η Τουρκία θα αποσύρει τον στρατό από Βόρειο Συρία.Τι σημαίνει για την Ελλάδα;

Η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματα από τη Βόρεια Συρία θα ακολουθήσει συνάντηση Erdogan με Bashar al-Assad. Σε αντίθεση με όσους...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα drones του Ιράν στην κρίση της Ουκρανίας.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/12/IRAN-1.jpg"><img height="303" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/12/IRAN-1.jpg" width="752" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2022, σχεδόν οχτώ μήνες έπειτα από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία: Εκρήξεις συγκλονίζουν το Κίεβο. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ρωσικές δυνάμεις βάζουν στο στόχαστρο την ουκρανική πρωτεύουσα. Κάθε άλλο. Το έχουν ξανακάνει πολλάκις με πυραύλους cruise. Είναι όμως η πρώτη φορά που, όπως καταγγέλλεται, οι Ρώσοι χτυπούν την ουκρανική πρωτεύουσα με ιρανικά drones τύπου «καμικάζι». Με μη επανδρωμένα αεροχήματα, δηλαδή, ιρανικής κατασκευής -ανήκοντα στην κατηγορία των περιπλανώμενων πυρομαχικών (loitering munitions)- που δεν πλήττουν τον στόχο από απόσταση, αλλά «σκάνε» πάνω του και διαλύονται, καταστρέφοντας, ταυτόχρονα, αυτό πάνω στο οποίο προσέκρουσαν.Ρωσικός εκτοξευτής των ιρανικών Shahed-136 με την ονομασία, όπως τους αποδόθηκε από τη Μόσχα, Geran 2.<br /><br />Ουκρανοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι σπεύδουν να κατηγορήσουν το δίδυμο Μόσχας-Τεχεράνης γι’ αυτές τις επιθέσεις. Οι Ρώσοι, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν πως δεν έχουν προμηθευτεί ιρανικά drones. Οι Ιρανοί, στο ίδιο πνεύμα, διαμηνύουν πως δεν έχουν παράσχει τέτοια UAVs στις ρωσικές δυνάμεις.<div><br />Ρωσικές παραγγελίες<br /><br />Ωστόσο, σύμφωνα με δυτικά δημοσιεύματα, (κυρίως της Washington Post), η Ρωσία παρέλαβε περίπου 1.000 τέτοια drones από το Ιράν στα τέλη Αυγούστου και άρχισε να τα χρησιμοποιεί το Σεπτέμβριο, εξαπολύοντας επιθέσεις κατά της Οδησσού. Υπενθυμίζεται πως Αμερικανοί αξιωματούχοι είχαν προειδοποιήσει, ήδη από τον περασμένο Ιούλιο, για το ενδεχόμενο αγοράς ιρανικών αεροχημάτων από τις ρωσικές δυνάμεις.<br /><br />Ο επικεφαλής της κεντρικής διεύθυνσης πληροφοριών του ουκρανικού υπουργείου Άμυνας, Κίριλο Μπουντάνοφ, υποστηρίζει ότι η πρώτη παραγγελία που έκαναν οι Ρώσοι ήταν για 1.750 ιρανικά drones και ότι, έκτοτε, έχουν ακολουθήσει και άλλες. Σύμφωνα εξάλλου με τους New York Times, Ιρανοί εκπαιδευτές, προερχόμενοι από το σώμα των «Φρουρών της Επανάστασης», έχουν μεταβεί σε ρωσική στρατιωτική βάση στην Κριμαία με αποστολή να εκπαιδεύσουν τους Ρώσους στον χειρισμό τέτοιου τύπου μη επανδρωμένων αεροχημάτων.<br /><br />Επιβεβαιώνοντας τα σχετικά δημοσιεύματα (όχι μόνο των New York Times, αλλά και της Daily Mirror, του CNN κ.ά.), ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Κίρμπι, δήλωσε την Πέμπτη, 20 Οκτωβρίου, πως Ιρανοί έχουν όντως μεταβεί στην Κριμαία, για να εκπαιδεύσουν τους Ρώσους στον χειρισμό ιρανικών drones. «Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι το ρωσικό στρατιωτικό προσωπικό, που εδρεύει στην Κριμαία, πιλοτάρει ιρανικά UAVs με τα οποία πραγματοποιεί πλήγματα σε ολόκληρη την Ουκρανία, μεταξύ αυτών και επιθέσεις κατά του Κιέβου. Ιρανικό στρατιωτικό προσωπικό βρισκόταν στο έδαφος, στην Κριμαία, και βοήθησε σε αυτές τις επιχειρήσεις», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κίρμπι.<br /></div><div><br /></div><div>Η Δύση προειδοποιεί<br /><br />Λίγες ώρες νωρίτερα, την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, το θέμα των ιρανικών drones είχε συζητηθεί και στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, έπειτα από σχετικό αίτημα των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ την ίδια ώρα εντείνονταν οι συζητήσεις και στην Ε.Ε. για την επιβολή κυρώσεων κατά της Τεχεράνης.<br /><br />«Έχουμε πλέον άφθονες αποδείξεις ότι αυτά τα UAVs χρησιμοποιούνται για να χτυπηθούν Ουκρανοί άμαχοι και πολιτικές υποδομές στην Ουκρανία. Δεν θα διστάσουμε να επιβάλουμε κυρώσεις…», προειδοποίησε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νεντ Πράις, ενώ σε ανάλογο πνεύμα θα κινούνταν με δηλώσεις τους και πολλοί Ευρωπαίοι. Δυτικοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι το Ιράν, στέλνοντας τέτοιου τύπου drones στη Ρωσία για να τα χρησιμοποιήσει κατά της Ουκρανίας στον πόλεμο, παραβιάζει το ψήφισμα 2231 (του 2015) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ωστόσο, Μόσχα και Τεχεράνη επιμένουν να απορρίπτουν όλα όσα καταγγέλλονται σε βάρος τους. Η ρωσική πλευρά υπενθυμίζει, δε, ότι οι Δυτικοί έχουν ενισχύσει τις ουκρανικές δυνάμεις με drones (με αμερικανικά Switchblade, για παράδειγμα).<br /><br />Το πρακτορείο Reuters υποστηρίζει, επικαλούμενο ιρανικές πηγές, ότι η Τεχεράνη έχει ήδη συμφωνήσει να στείλει, το προσεχές διάστημα, στη Ρωσία και άλλα drones, αλλά και πυραύλους εδάφους-εδάφους. «Οι ΗΠΑ ανησυχούν ότι η Ρωσία επιδιώκει τώρα να αποκτήσει και άλλα όπλα από το Ιράν. Ανάμεσα σε αυτά, και πυραύλους εδάφους – εδάφους (surface-to-surface)», όπως δήλωσε ο κ. Κίρμπι στις 20 Οκτωβρίου.</div><div><br />Το γεωπολιτικό πλαίσιο<br /><br />Ωστόσο, η ρωσο-ιρανική συμπόρευση θα πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα και των γεωπολιτικών εξελίξεων που «τρέχουν» αυτήν την περίοδο διεθνώς. Όχι μόνο στο μέτωπο της Ουκρανίας, αλλά και εντός της ιδίας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Η Τεχεράνη έχει πια λόγους να ανησυχεί. Οι αραβοϊσραηλινές Συμφωνίες του Αβραάμ, που έγιναν πράξη τα περασμένα χρόνια με τη στήριξη των ΗΠΑ, προφανώς και δεν αρέσουν καθόλου στο σιϊτικό κατεστημένο του Ιράν που βλέπει τους ανταγωνιστές του (Άραβες σουνίτες και Ισραηλινούς) να «ενώνονται» με τις ευλογίες των ΗΠΑ.<br /><br />Οι διαπραγματεύσεις με τους Δυτικούς για την επαναφορά και αναβίωση της πυρηνικής συμφωνίας του 2015 (JCPOA) -μια αναβίωση που θα οδηγούσε παράλληλα και στη χαλάρωση των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης- έχουν, επίσης, περιέλθει σε αδιέξοδο. Και όλα αυτά, ενώ το Ιράν «φλέγεται» στο εσωτερικό με φόντο τις σαρωτικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που ακολούθησαν το θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί, της κουρδικής καταγωγής νεαρής Ιρανής που πέθανε στην Τεχεράνη αφού προηγουμένως συνελήφθη από την Αστυνομία Ηθών, επειδή δεν φορούσε επαρκώς σφιχτά την ισλαμική της μαντίλα.<br /><br />Από την πλευρά του Ιράν, η προσέγγιση με τη Ρωσία, στην παρούσα φάση, ίσως να βγάζει νόημα ως κίνηση αναζήτησης και εξασφάλισης στηριγμάτων απέναντι σε μια σειρά από άλλες «απειλές» που οξύνονται. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, κάνοντας μεγαλύτερα ανοίγματα προς τη Ρωσία, σε μια περίοδο αυξανόμενων εντάσεων λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, η Τεχεράνη κινδυνεύει να υπονομεύσει και κάθε προοπτική ιρανικής επαναπροσέγγισης με τη Δύση.<br /><br />Από την πλευρά της Μόσχας, τώρα, το ντιλ για την προμήθεια ιρανικών drones προφανώς και βγάζει νόημα. Έπειτα από οχτώ μήνες πολέμου, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν σε έναν βαθμό, όπως αναφέρεται, εξαντλήσει το πυραυλικό τους οπλοστάσιο το οποίο δεν μπορούν να αναπληρώσουν, στο ρυθμό και στους χρόνους που θα ήθελαν, λόγω των συνεχιζόμενων πολεμικών συγκρούσεων. «Καθώς η Ρωσία εξαντλεί το δικό της απόθεμα κατευθυνόμενων πυραύλων ακριβείας (precision-guided missiles) και δυσκολεύεται να προχωρήσει σε νέες αγορές και αντικαταστάσεις λόγω των κυρώσεων, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του Ιράν προσφέρουν μια εναλλακτική λύση μεσαίας εμβέλειας», σημειώνει σε ανάλυση της η Washington Post.Επιβεβαιώνοντας τα σχετικά δημοσιεύματα, ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Κίρμπι, δήλωσε, στις 20 Οκτωβρίου, πως Ιρανοί έχουν όντως μεταβεί στην Κριμαία, για να εκπαιδεύσουν τους Ρώσους στον χειρισμό ιρανικών drones.<br /><br />Με άλλα λόγια, οι αποθήκες με τα πυρομαχικά αδειάζουν και, ως εκ τούτου, οι Ρώσοι χρειάζονται ενισχύσεις από το εξωτερικό. Εάν δε αυτές οι ενισχύσεις είναι φθηνές και αποτελεσματικές, τόσο το καλύτερο. «Το γεγονός ότι η Ρωσία χρειάζεται πλέον ιρανικά όπλα λέει πολλά για την κατάσταση της ρωσικής βιομηχανίας. Αξιωματούχοι της Ε.Ε. βλέπουν την τεχνολογική παρακμή της Ρωσίας ως σημάδι ότι οι κυρώσεις που πλήττουν τον κλάδο της τεχνολογίας -στερώντας από τη Ρωσία σύγχρονα εξαρτήματα όπως μικροτσίπ- αποδίδουν», σημειώνει σε ανάλυσή του το Politico.<br /><br />Σύμφωνα με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι η προσφυγή της Ρωσίας σε ιρανικά όπλα ισοδυναμεί με «παραδοχή αποτυχίας» και «χρεοκοπία». Όπως συμβαίνει ωστόσο σε αυτές τις περιπτώσεις, η «αποτυχία» του ενός αναδεικνύει την «επιτυχία» κάποιου άλλου και αντιστρόφως.<br />Η ιρανική βιομηχανία drones<br /><br />Τα ιρανικά drones μπορεί να μην είναι το ίδιο ικανά με εκείνα του Ισραήλ ή των ΗΠΑ. Μπορεί, επίσης, να μην είναι τόσο «καλογυαλισμένα» ή «προβεβλημένα», όσο εκείνα της Τουρκίας, και να φαντάζουν «αυτοσχέδια», πλην όμως αποτελούν σημείο αναφοράς για τις εξελίξεις στον χώρο των μη επανδρωμένων αεροχημάτων ενώ πρωταγωνιστούν παράλληλα και σε μια σειρά από ανοιχτά μέτωπα συγκρούσεων κυρίως της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Επισημαίναμε, σχετικά, στο τεύχος 362 της «Α&Δ», τον Ιούλιο του 2022, σε άρθρο με τίτλο: «Με ‘περιπλανώμενα πυρομαχικά ο σύγχρονος πόλεμος των drones»: «…τα περιπλανώμενα πυρομαχικά (loitering munitions) είναι μια διασταύρωση μεταξύ πυραύλων και drones επιτήρησης-παρακολούθησης. Διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το μέγεθος και ως προς τις δυνατότητες: άλλα εξ αυτών μπορούν να περιπλανώνται (σ.σ.: loiter) μόνο για 15 λεπτά στον αέρα, και άλλα να πετούν για ώρες, φτάνοντας σε στόχους χίλια χιλιόμετρα μακριά. Φέρουν κάμερες με τις οποίες εντοπίζουν στόχους -είτε ανεξάρτητα και αυτόνομα είτε μεταδίδοντας εικόνες στον χειριστή τους- και πολεμικές κεφαλές που εκρήγνυνται κατά την πρόσκρουση. Συνήθως, έχουν μικρό θερμικό ίχνος (low radar, visual, and thermal signatures) που τα βοηθά να παρακάμπτουν τις αεράμυνες. Μπορούν να μεταφέρονται με οχήματα ή ακόμη και από μεμονωμένα άτομα»,<br /><br />Ειδικά για το Ιράν, γράφαμε τότε: «περιπλανώμενα πυρομαχικά χρησιμοποιούν κατά τρόπο αξιοσημείωτο, με διόλου ευκαταφρόνητη συχνότητα, και οι Ιρανοί (τα Shahed 136, Shahed 131, Ra’ad 85, Ababil)», Οι Ιρανοί παρουσιάζονται μάλιστα «να ‘μοιράζουν”’ σχετική τεχνογνωσία και στις υποστηριζόμενες, από την Τεχεράνη, ομάδες στην Υεμένη (Qasef και Samad drones), στους φιλοϊρανούς του Ιράκ, αλλά και στη Χαμάς στη Γάζα (Shehab drones)…»</div><div>Δυτικοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι το Ιράν, στέλνοντας drones στη Ρωσία για να τα χρησιμοποιήσει κατά της Ουκρανίας, παραβιάζει το ψήφισμα 2231 (του 2015) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. </div><div><br /></div><div>Το Shahed 136 ή Geran 2<br /><br />Πλέον, ολίγους μήνες μετά και με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, όλοι συζητούν για το ιρανικό «καμικάζι drone» Shahed 136 το οποίο στέλνουν οι Ρώσοι σε αποστολές εναντίον ουκρανικών στόχων. Ο λόγος για ένα drone το οποίο, ως μέρος πια του ρωσικού οπλοστασίου, έχει βαφτιστεί Geranium-2 ή Geran-2. Αν και νέο στον πόλεμο στην Ουκρανία, το Shahed προέρχεται από μια οικογένεια βλημάτων που κινούνται αργά και πετούν χαμηλά (slow, low-flying). Αυτά υπάρχουν από τη δεκαετία του 1980, και αναβαθμίζονται, κυρίως, με την ενσωμάτωση συστημάτων GPS τα οποία μπορεί να αγοράσει κανείς στο (σ.σ. site του κινεζικού κολοσσού του ηλεκτρονικού εμπορίου) Alibaba. Όπως σημειώνει το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, «το όνομα Shahed σημαίνει μάρτυρας στα περσικά»,.<br /><br />Οι Ιρανοί, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν ότι το Shahed μπορεί να πλήξει στόχους ακόμη και σε απόσταση 2.000 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με δυτικούς αναλυτές, ο εν λόγω ισχυρισμός είναι υπερβολικός, καθώς το εν λόγω drone μπορεί να πετάξει σε απόσταση όχι χιλιάδων, αλλά εκατοντάδων χιλιομέτρων. Το Shahed-136 έχει άνοιγμα πτερύγων περίπου 2,5 μ. Όσο για την τιμή του, κάθε τέτοιο drone παρουσιάζεται να κοστίζει γύρω στα 20.000 δολάρια, με αποτέλεσμα να θεωρείται σχετικά φθηνό και εύκολα «αναπληρώσιμο». Ενίοτε, τα πυρά που χρησιμοποιούνται για την κατάρριψη τέτοιων drones είναι ακριβότερα!<br /><br />Ωστόσο, σύμφωνα με την Washington Post, «για να επιτευχθεί ένα πλήγμα ισοδύναμο με εκείνο ενός πυραύλου cruise, χρειάζονται πολλά τέτοια drones» τα οποία είναι φθηνά και, ως εκ τούτου, μπορούν να αναπτυχθούν σε σμήνη (swarms). «Αν και κινούνται σχετικά αργά, πετούν χαμηλά και για αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για ορισμένα συστήματα αεράμυνας να τα εντοπίσουν και να τα καταρρίψουν, ειδικά, όταν αυτά είναι πολλά μαζί. Τα συστήματα εκτόξευσης γι’ αυτά τα drones μπορούν να τοποθετηθούν σε φορτηγά τα οποία μετακινούνται», όπως αναφέρεται.<br /><br />Η Τεχεράνη άρχισε να «επενδύει» σε drones αρκετά νωρίς, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με φόντο τότε τον πόλεμο Ιράν–Ιράκ (1980 – 1988), προσεγγίζοντας αρχικά τα μη επανδρωμένα αεροχήματα ως μέσα επίθεσης και επιτήρησης, παρακολούθησης και συλλογής πληροφοριών. Κάποια από τα πρώτα ιρανικά drones ήταν τα Mohajer-1 (πρώτη εμφάνιση το 1985) και Ababil-1 (πρώτη εμφάνιση το 1986). Αποκομμένη, σε έναν βαθμό, από τις διεθνείς αγορές λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979, η Τεχεράνη αναγκάστηκε να αναζητήσει τρόπους θωράκισης που θα μπορούσε να αναπτύξει και να συντηρήσει με εγχώρια μέσα, ανεξάρτητα από τις δυτικές αμυντικές βιομηχανίες.Την ίδια περίοδο που η ηγεσία της Τεχεράνης εξάγει drones στη Ρωσία, ολόκληρο το Ιράν «φλέγεται» από τις σαρωτικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που ακολούθησαν το θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί, η οποία πέθανε μετά τη σύλληψή της από την Αστυνομία Ηθών, επειδή δεν φορούσε επαρκώς σφιχτά την ισλαμική της μαντίλα.<br /><br /><br />Ασύμμετρα εργαλεία<br /><br />Ανατρέχοντας στο παρελθόν του προγράμματος μη επανδρωμένων αεροσκαφών του Ιράν, ο Μάικλ Ρούμπιν του American Enterprise Institute (AEI) υπενθυμίζει ότι οι Ιρανοί, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, για να μπορέσουν να αντισταθμίσουν τις προφανείς αδυναμίες τους έναντι των κατά πολύ ισχυρότερων δυτικών οπλικών συστημάτων, επένδυσαν σε άλλα μικρότερα και περισσότερο ευέλικτα «ασύμμετρα εργαλεία» (asymmetric tools). Συγκεκριμένα, σε ταχέα σκάφη, βαλλιστικούς πυραύλους και UAVs.<br /><br />Ειδικά σε ό,τι αφορά στα UAVs, οι Ιρανοί θα ξεκινούσαν από μια φαινομενικώς πολύ απλή και «αυτοσχέδια» αφετηρία, ενσωματώνοντας κάμερες και εκρηκτικά σε στοιχειώδη drones που, για να λειτουργήσουν, έπρεπε να βρίσκονται μέσα στο οπτικό πεδίο του χειριστή τους. Με την πάροδο του χρόνου, η ιρανική τεχνογνωσία θα σημείωνε σημαντική πρόοδο, με τις βιομηχανίες (Qods Aeronautics Industries και Iran Aircraft Manufacturing Industrial Company – HESA) να λανσάρουν πολλά διαφορετικά μοντέλα μη επανδρωμένων αεροχημάτων.<br /><br />Ο Μάικλ Ρούμπιν), σε μακροσκελή έκθεση που υπογράφει με τον τίτλο «Μια σύντομη ιστορία του ιρανικού προγράμματος drone» («A short history of the Iranian drone program»), αναφέρει, συνολικά, πάνω από 15 μοντέλα ιρανικών drones: Ayoub, Karrar, Ababil, Mohajer, Yasir, Sarir, Nazir, Raad, Siraf, Saegheh, Fotros, Kaman, Kian, Meraj, Hamaseh, Shahed, Sofreh Mahi.<br /><br />Ως ενδεικτική της σημασίας που είχαν δώσει από νωρίς οι Ιρανοί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα θα μπορούσε να ιδωθεί και η κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο «Mohājer» που είχε προβληθεί, πίσω στις αρχές του 1990, σε σκηνοθεσία του Εμπραχίμ Χαταμικιά. Με πρωταγωνιστή, τότε, έναν Ιρανό χειριστή drones που μάχεται εναντίον των Ιρακινών…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div>

Τα drones του Ιράν στην κρίση της Ουκρανίας.

Γιώργος Σκαφιδάς Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2022, σχεδόν οχτώ μήνες έπειτα από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία: Εκρήξεις συγκλονίζουν το Κίε...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία και Τουρκία ομονοούν «Το PKK είναι πράκτορας του Ισραήλ και των ΗΠΑ».

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibh6vFtSGGgHLiGImeyu5HCUqxqgLVBCMlvZHoP2gdqaq5lJl_kRc9zis7JkN07kkS6u87QcH-v3XNXbvqKP3T_7uv4ZxhMBBii8BfsiROW5godrdYd74XZRJw4d7m75zWMoD2dNFfRARv9e22rQ_ewDHlJc9OnFFBs7CIZiDRFqwJf-InDWp8eL7Q/s881/1.JPG"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibh6vFtSGGgHLiGImeyu5HCUqxqgLVBCMlvZHoP2gdqaq5lJl_kRc9zis7JkN07kkS6u87QcH-v3XNXbvqKP3T_7uv4ZxhMBBii8BfsiROW5godrdYd74XZRJw4d7m75zWMoD2dNFfRARv9e22rQ_ewDHlJc9OnFFBs7CIZiDRFqwJf-InDWp8eL7Q/w724-h356/1.JPG" width="724" /></a><br /><br /><div>Η Τουρκία και η Συρία ανακοίνωσαν νέες λεπτομέρειες την Κυριακή για την τριμερή συνάντηση μεταξύ των υπουργών Άμυνας της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Συρίας, η οποία αφορούσε την επιστροφή των Σύρων προσφύγων, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και την τουρκική στρατιωτική παρουσία στη βόρεια Συρία.<br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ επιβεβαίωσε τον σεβασμό της Τουρκίας για την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας κατά τη διάρκεια της συνάντησης, προσθέτοντας ότι επιδιώκει μόνο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.<br /><br />Ο Ακάρ εξήγησε επίσης στη συριακή πλευρά τον λόγο της παρουσίας του τουρκικού στρατού στο έδαφός της.<br /><br />Φήμες για αποχώρηση των Τούρκων από τη βόρεια Συρία<br /><br />Σύμφωνα με την αραβική «Μέση Ανατολή», αρκετά μέσα ενημέρωσης κοντά στο συριακό καθεστώς ανέφεραν ότι η Τουρκία συμφώνησε, μετά την τριμερή συνάντηση, να αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Συρία, εφόσον, βέβαια, επικρατήσει στη χώρα «πολιτική σταθερότητα».<br /><br />Τα μέσα ενημέρωσης επικαλούνται πηγές που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας αναφέροντας ότι η Τουρκία συμφώνησε να αποσύρει τις δυνάμεις της από τις περιοχές που κατείχε στη βόρεια Συρία, τονίζοντας ότι η Ρωσία, η Τουρκία και η Συρία συζήτησαν την εφαρμογή της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στη Μόσχα στις 5 Μαρτίου 2020, σχετικά με τον Διεθνή Αυτοκινητόδρομο Χαλέπι - Λαττάκεια-Μ4.<br /><br />PKK- «πράκτορας του Ισραήλ και των ΗΠΑ»<br /><br />Οι πηγές πρόσθεσαν ότι η συνάντηση κατέληξε σε συμφωνία μεταξύ των τουρκικών, ρωσικών και συριακών μερών ότι το απαγορευμένο PKK είναι «πράκτορας του Ισραήλ και των ΗΠΑ» και αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τη Δαμασκό και την Άγκυρα.<br /><br />Αναφερόμενη στη συνάντηση, η τουρκική Daily Sabah ανέφερε ότι ο Ακάρ εξήγησε ότι οι τρομοκρατικές ομάδες ελέγχουν το ένα τρίτο του συριακού εδάφους και ότι ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στη Συρία για να πολεμήσει τις Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG), το ISIS και άλλους τρομοκράτες.<br /><br />Η Άγκυρα ήθελε επίσης να αποτρέψει τη μαζική έξοδο Σύρων προς την Τουρκία, προσθέτοντας ότι οι αρχές προσπάθησαν να εξασφαλίσουν την ασφαλή και εθελοντική επιστροφή των Σύρων προσφύγων στην πατρίδα τους.<br /><br />Προσέγγιση Δαμασκού – Άγκυρας…<br /><br />Οι πηγές ανέφεραν ότι η πρόσφατη συνάντηση στη Μόσχα μεταξύ των υπουργών Άμυνας και των επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών της Τουρκίας, της Συρίας και της Ρωσίας συζήτησε έναν οδικό χάρτη για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού.<br /><br />Η συνάντηση εξέτασε τέσσερα βασικά ζητήματα: την ασφαλή και αξιοπρεπή επιστροφή των προσφύγων, την επιστροφή της περιουσίας στους ιδιοκτήτες τους κατά την άφιξή τους, τη διασφάλιση δίκαιων δικαστηρίων και την ολοκλήρωση των συνταγματικών τροποποιήσεων για τη διεξαγωγή ελεύθερων και δίκαιων εκλογών.<br /><br />Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε επίπεδο υπουργών Άμυνας και όχι σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών και το επόμενο βήμα στον οδικό χάρτη θα ήταν η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών μέσα στον Ιανουάριο.<br /><br />Επιστροφή των Σύρων προσφύγων λόγω …εκλογών στην Τουρκία<br /><br />Αντιμετωπίζοντας το διογκούμενο κύμα δυσφορίας του τουρκικού λαού για την παρουσία των Σύρων προσφύγων στη χώρα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου τόνισε την ανάγκη να διασφαλιστεί η ασφαλής επιστροφή των Σύρων προσφύγων, σημειώνοντας ότι το συριακό καθεστώς ήθελε να επιστρέψουν.<br /><br />Ο Τσαβούσογλου αποκάλυψε την ετοιμότητα της χώρας του να παραδώσει περιοχές υπό τον έλεγχό της στο συριακό καθεστώς «αν επιτευχθεί πολιτική σταθερότητα». Είπε ότι είναι δυνατό να καθιερωθεί κοινή δουλειά εάν δημιουργηθεί κοινό έδαφος μεταξύ Συρίας και Τουρκίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.<br /><br />Ο υπουργός υποστήριξε ότι η Τουρκία σέβεται την ενότητα και την κυριαρχία των συριακών εδαφών, προσθέτοντας ότι η παρουσία των τουρκικών δυνάμεων στη Συρία είναι για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, καθώς οι συριακές αρχές δεν μπορούν να εξασφαλίσουν σταθερότητα.<br /><br />Κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων στην Κωνσταντινούπολη τον Δεκέμβριο, η Ρωσία πρότεινε μια φόρμουλα βασισμένη στην απόσυρση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) με τα όπλα τους από τη Μανμπίτζ και το Άιν αλ Αράμπ στη βόρεια Συρία, που θα αντικατασταθεί από τις δυνάμεις του καθεστώτος.<br /><br />Η Τουρκία επιδιώκει να απομακρύνει τον κουρδικό πληθυσμό και να δημιουργήσει μια περιοχή ασφαλείας 30 χιλιόμετρα βαθιά μέσα στο συριακό έδαφος.<div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Συρία και Τουρκία ομονοούν «Το PKK είναι πράκτορας του Ισραήλ και των ΗΠΑ».

Η Τουρκία και η Συρία ανακοίνωσαν νέες λεπτομέρειες την Κυριακή για την τριμερή συνάντηση μεταξύ των υπουργών Άμυνας της Ρωσίας, της Τουρκία...

Διαβάστε την συνέχεια

Για “τουρκικούς λαγούς” κάνουν λόγο οι Κούρδοι. Τεράστια υποχώρηση του τουρκικού στρατού από το Όρος Ζαπ στο Βόρειο Ιράκ.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-01/24028434087_700a4edc1c_b.jpg?itok=DntAAZOK" width="712" /><br /><br />Το αναφέραμε εδώ και μήνες ότι οι “ξυπόλητοι” Κούρδοι αντάρτες με τα κατάλληλα φορητά όπλα και τακτικές “ξεφτίλισαν” τον Νεο-Οθωμανικό στρατό του Ερντογάν<br />Η αλήθεια και το καθεστώς Ερντογάν το οποίο απειλεί τόσο ξεδιάντροπα την Ελλάδα, δεν συμβαδίζουν μαζί, αφού οι Κούρδοι σκοτώνουν με εκρηκτικό ρυθμό Τούρκους στρατιώτες, ενώ τα βίντεο με παλαιότερες και νέες επιθέσεις των κουρδικών δυνάμεων πολλαπλασιάζονται.<br /><br />Προχθές ο Χουλουσί Ακάρ ανακοίνωσε με πομπώδη τρόπο ότι δήθεν “η επιχείρηση στο Ζαπ ( Βόρειο Ιράκ) τελείωσε.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Δηλώνοντας ότι η επιχείρηση «Claw-Lock», η οποία ξεκίνησε στις 17 Απριλίου στην περιοχή Zap εντός των συνόρων του Βορείου Ιράκ, δήθεν “ολοκληρώθηκε”, ο Ακάρ είπε: «Το έδαφος του Ζαπ είναι το πιο σκληρό και απότομο έδαφος στην ιρακινή πλευρά. Υπάρχουν βαθιές κοιλάδες, απότομες πλαγιές και πολλές σπηλιές. Κατά μία έννοια, αυτό το μέρος έχει μετατραπεί στη ζώνη δράσης του PKK. Οι πολέμαρχοι, οι λεγόμενοι αρχηγοί της τρομοκρατικής οργάνωσης έχουν εγκατασταθεί εκεί και έχουν τοποθετήσει κάθε μέρος της περιοχής με νάρκες.<br /><br />Σχεδόν 2.000 νάρκες, και σχεδόν 600 σπήλαια και καταφύγια καταστράφηκαν. Κανένα μέρος δεν είναι ασφαλές για τους Κούρδους τρομοκράτες. Η ανάσα των στρατιωτών μας είναι στην πλάτη των τρομοκρατών. Δεν λέμε «τέλειωσε η τρομοκρατία» μέχρι να εξουδετερωθεί ο τελευταίος τρομοκράτης. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι τέλους», κατέληξε ο ίδιος.<br /><br />Πρόκειται ουσιαστικά για δηλώσεις που παραπέμπουν στα περιβόητα παραμύθια της Χαλιμάς, ούτε οι Κούρδοι φυσικά νικήθηκαν, ούτε εξολοθρεύτηκαν οι βάσεις, απλά οι Τούρκοι υποχώρησαν λόγω δυσανάλογων απωλειών σε μέλη των δυνάμεων καταδρομών που σκοτώθηκαν εκεί.<br /><br />Η περιοχή αυτή στο Βόρειο Ιράκ που είναι μια τεράστια βάση των Κούρδων, θυμίζει την ρύση του Έλληνα Α/ΓΕΕΘΑ Ι. Βερυβάκη στον Αμερικανό Στρατηγό Σβάρτσκοπφ για την Βοσνία.<br /><br />“Η περιοχή έχει χίλιες πόρτες για να μπεις και καμία για να βγεις”, είχε δηλώσει ο Έλληνας Α/ΓΕΕΘΑ, υπερτονίζοντας τις τεράστιες απώλειες που έρχονταν αν υλοποιούνταν χερσαία αμερικανική εισβολή. <br /><br />Το ίδιο έπαθαν και οι Τούρκοι αφού έχαναν επίλεκτο προσωπικό στα Όρη Ζαπ με ρυθμό “πολυβόλου”, και έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν “νικητές και τροπαιούχοι” και να υποχωρήσουν αλλιώς θα είχαν ακόμη περισσότερα θύματα.<br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1609260996337565704" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOlsibGlua3RyLmVlIiwidHIuZWUiLCJ0ZXJyYS5jb20uYnIiLCJ3d3cubGlua3RyLmVlIiwid3d3LnRyLmVlIiwid3d3LnRlcnJhLmNvbS5iciJdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdGltZWxpbmVfMTIwMzQiOnsiYnVja2V0IjoidHJlYXRtZW50IiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9lZGl0X2JhY2tlbmQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3JlZnNyY19zZXNzaW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19zaG93X2J1c2luZXNzX3ZlcmlmaWVkX2JhZGdlIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19jaGluX3BpbGxzXzE0NzQxIjp7ImJ1Y2tldCI6ImNvbG9yX2ljb25zIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9yZXN1bHRfbWlncmF0aW9uXzEzOTc5Ijp7ImJ1Y2tldCI6InR3ZWV0X3Jlc3VsdCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbWl4ZWRfbWVkaWFfMTU4OTciOnsiYnVja2V0IjoidHJlYXRtZW50IiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19zZW5zaXRpdmVfbWVkaWFfaW50ZXJzdGl0aWFsXzEzOTYzIjp7ImJ1Y2tldCI6ImludGVyc3RpdGlhbCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2R1cGxpY2F0ZV9zY3JpYmVzX3RvX3NldHRpbmdzIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd192aWRlb19obHNfZHluYW1pY19tYW5pZmVzdHNfMTUwODIiOnsiYnVja2V0IjoidHJ1ZV9iaXRyYXRlIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19zaG93X2JsdWVfdmVyaWZpZWRfYmFkZ2UiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfZ292X3ZlcmlmaWVkX2JhZGdlIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19zaG93X2J1c2luZXNzX2FmZmlsaWF0ZV9iYWRnZSI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1609260996337565704&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fmesi-anatoli%2F7141762_gia-toyrkikoys-lagoys-kanoyn-logo-oi-koyrdoi-terastia-ypohorisi-toy&sessionId=4bf41aa3c81f8145f1a74a08e0878f83e31320f3&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=a3525f077c700%3A1667415560940&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 443px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Ο Έλληνας ειδικός Ν.Μιχαηλίδης αναφέρει στον λογαριασμό του σε κοινωνικό δίκτυο ότι “Ο τουρκικός στρατός κατοχής εκδιώχθηκε από το όρος Ζαπ κατόπιν συντριπτικής ήττας που υπέστη από τους Κούρδους αντάρτες. Ούτε τα drones τους έδωσαν νίκη. Τι σόι στρατός είναι αυτός; Ο δήθεν "2ος μεγαλύτερος" του ΝΑΤΟ...ξυπόλυτη κομπανία” . <br /><br />Η άποψη πως το Β.Ιράκ αποδείχθηκε σε νέο «Βιετνάμ» για την Τουρκία αποδείχθηκε τελικά στην πράξη, ειδικά μετά τις νέες απώλειες των Τούρκων στη μάχη κατά των Κούρδων.<br /><br /> Αποφασισμένοι για μάχες μέχρις εσχάτων είναι οι Κούρδοι μαχητές παντού, και δεν τρομάζουν από τη δύναμη του τουρκικού στρατού.<br /><br />Σύμφωνα με κουρδικό ΜΜΕ, “το έτος 2022 έχει σημαδέψει την ιστορία με πρωτοφανή παραδείγματα αντίστασης.<br />Με το τέλος του έτους 2022, βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι μιας ιστορικής διαδικασίας που ανοίγει την πόρτα στον δεύτερο αιώνα της κουρδικής δημοκρατίας, στον οποίο τίθενται κάθε είδους στόχοι για την επόμενη χρονιά.<br /><br />Μπορούμε να πούμε ότι το καθεστώς Ερντογάν, που είναι σύνθεση ισλαμικών και φασιστικών ιδεολογιών, και που βλέπει τον μόνο τρόπο να παρατείνει τη ζωή του τον τερματισμό του γενοκτονικού πολέμου στο Κουρδιστάν, άνοιξε την πόρτα σε μια μεγάλη ήττα για την επιβίωση του, εισβάλλοντας στο Βόρειο Ιράκ.<br />Οι αντάρτες, τους οποίους οι Τούρκοι πίστευαν ότι μπορούσαν να εξοντώσουν πολύ εύκολα, έχουν υποβληθεί σε μια τεράστια αλλαγή στην ποιότητά τους.<br /><br />Από αυτή την άποψη, μπορούμε να πούμε ότι από την έναρξη της τουρκικής εισβολής στις 14 Απριλίου 2022 από αέρος και στις 17 Απριλίου 2022 από το έδαφος, οι αντάρτες του Κουρδιστάν έδωσαν έναν ιστορικό αγώνα ενάντια στον τουρκικό στρατό, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το αήττητο της θελήσεως τους, ενάντια στον εκσυγχρονισμένο και αχαλίνωτο τεχνικό πόλεμο της εποχής μας.<br /><br />Το γεγονός ότι οι μονάδες του τουρκικού κατοχικού στρατού αναγκάζονται πλέον να τραπούν σε φυγή από κάποια σημεία και πανικοβάλλονται είναι μόνο ένα μέρος των αποτελεσμάτων αυτού του αγώνα”, καταλήγει η ανακοίνωση.<br /><br />Είναι «χαμένοι από χέρι οι Τούρκοι» από την απίστευτη ηρωική δράση των Κούρδων που «ματώνουν» συνεχώς τον τουρκικό στρατό, και μετά το Ιράκ σειρά πήρε η Συρία, στην οποία και εκεί χάνονται ζωές Τούρκων, τους οποίους τώρα η Άγκυρα θέλει να αποσύρει παζαρεύοντας. Γιατί άραγε;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Για “τουρκικούς λαγούς” κάνουν λόγο οι Κούρδοι. Τεράστια υποχώρηση του τουρκικού στρατού από το Όρος Ζαπ στο Βόρειο Ιράκ.

Το αναφέραμε εδώ και μήνες ότι οι “ξυπόλητοι” Κούρδοι αντάρτες με τα κατάλληλα φορητά όπλα και τακτικές “ξεφτίλισαν” τον Νεο-Οθωμανικό στρατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Politico: Ο Ερντογάν σχεδιάζει πόλεμο & καταστολή για να σώσει τον εαυτό του.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-01/erdogan-sultan.jpg?itok=7lBO1f-p" width="714" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μένει να δούμε πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει αυτή τη φορά όσον αφορά την πραγματική στρατιωτική δράση για να παίξει το εθνικιστικό χαρτί στον αγώνα του για επανεκλογή.</span></h3>Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σύρει τώρα τη χώρα του σε έναν περιττό πόλεμο και χειραγωγεί τα δικαστήρια εναντίον των αντιπάλων του, αφού κατέστρεψε την τουρκική οικονομία και εξαθλίωσε τη μεσαία τάξη, αναφέρει δημοσίευμα του Politico με τίτλο "Ο Ερντογάν σχεδιάζει πόλεμο, καταστολή για να σώσει τον εαυτό του".<br /><br />Και συνεχίζει το δημοσίευμα:<br /><br />Είναι μια αδίστακτη προσπάθεια του Ερντογάν να προσκολληθεί στην εξουσία το 2023 - την εκατονταετηρίδα της Τουρκικής Δημοκρατίας - και ας ελπίσουμε ότι θα αποτύχει.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, που πρόκειται να διεξαχθούν στις 23 Ιουνίου, είναι αναμφισβήτητα η πιο σημαντική —αν και σε καμία περίπτωση η δικαιότερη— ψηφοφορία στον κόσμο φέτος. Θα καθορίσει εάν αυτό το έθνος των 85 εκατομμυρίων πολιτών, στo σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, θα συνεχίσει να κινείται προς το δρόμο για να γίνει μια αυταρχική, επεκτατική δύναμη ή αν θα επιλέξει έναν πιο φιλελεύθερο, πλουραλιστικό δρόμο.<br /><br />Για πρώτη φορά από τότε που το συντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία το 2002, υπάρχει μια σοβαρή προοπτική πολιτικής αλλαγής. Ο πληθωρισμός τρέχει πάνω από 80% ετησίως, η τουρκική λίρα έχει πέσει κατακόρυφα έναντι του δολαρίου και η δημοτικότητα της κυβέρνησης έχει βυθιστεί καθώς οι οικονομικές δυσκολίες έχουν αυξηθεί.<br /><br />Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Ερντογάν — ο οποίος κυβέρνησε με ολοένα και πιο αυταρχικό χέρι μετά την τροποποίηση του συντάγματος για να δημιουργήσει ένα προεδρικό σύστημα κατά μέτρο — αντιμετωπίζει σοβαρά πολιτικά προβλήματα, με το AKP να λαμβάνει μόλις 30% υποστήριξη.<br /><br />Φυσικά, η απάντησή του υπήρξε χαρακτηριστικά βάναυση τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο.<br /><br />Παρά την αντίθεση τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από τη Μόσχα, ο Ερντογάν έχει τρομοκρατήσει με προετοιμασίες για την αποστολή τανκς στη Συρία, προσπαθώντας να απομακρύνει τις κουρδικές πολιτοφυλακές που συμμάχησαν με τη Δύση στον αγώνα κατά των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους, αλλά που η Άγκυρα θεωρεί ότι συνδέονται με το παράνομο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK). Φαίνεται αποφασισμένος να ολοκληρώσει μια ουδέτερη ζώνη στην άλλη πλευρά των νότιων συνόρων της Τουρκίας.<br /><br />Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί επίσης να χτυπήσει τη σύμμαχο του ΝΑΤΟ, Ελλάδα, εν μέσω διαφωνιών για τη γεώτρηση φυσικού αερίου, την Κύπρο και την υποτιθέμενη «στρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο – αν και το διεθνές οικονομικό και πολιτικό κόστος οποιασδήποτε τέτοιας ενέργειας το καθιστά εξαιρετικά απίθανο.<br /><br />Από τότε που ξεκίνησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο Ερντογάν έχει τοποθετήσει την Τουρκία ως τον απαραίτητο μεσολαβητή μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, βοηθώντας μεσολαβητές και φιλοξενώντας συνομιλίες μεταξύ των αρχηγών ασφαλείας των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Κατάφερε επίσης να υποστηρίξει την Ουκρανία - μεταξύ άλλων με στρατιωτικές πωλήσεις drone - διατηρώντας παράλληλα εμπορικούς και ενεργειακούς δεσμούς με τη Ρωσία και χωρίς να διακυβεύσει την προσωπική του σχέση με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ή να προκαλέσει την οργή της Δύσης.<br /><br />Εν τω μεταξύ, πίσω στην πατρίδα του, ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε ένα σύστημα δικαιοσύνης που δεν είναι αρκετά γνωστό για την ανεξαρτησία του για να προσπαθήσει να αποκλείσει τους πιο ισχυρούς πιθανούς αμφισβητίες του.<br /><br />Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου — μια δημοφιλής προσωπικότητα του κοσμικού κεντροαριστερού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), που θα μπορούσε να είναι ενοποιητικός υποψήφιος για την προεδρία της αντιπολίτευσης — μόλις καταδικάστηκε σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκιση και απαγόρευση από το δημόσιο για «προσβολή αξιωματούχοι». Προς το παρόν, οι εκκρεμείς προσφυγές της απόφασης έχουν ανασταλεί, αλλά ο Ερντογάν μπορεί να προσπαθήσει να επισπεύσει τη δικαστική διαδικασία, επομένως ο αντίπαλός του απαγορεύεται να είναι υποψήφιος.<br /><br />Επίσης, περισσότεροι από 100 πολιτικοί από το κύριο φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) παραμένουν υπό δίκη για φερόμενα τρομοκρατικά αδικήματα, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απαγόρευση του κινήματος. Το HDP δεν είναι μέρος της συμμαχίας των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, η οποία συγκροτεί μια κοινή εκλογική πλατφόρμα, που κυμαίνεται από τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά έως τη φιλελεύθερη κεντροδεξιά. Ωστόσο, θα μπορούσε να αναδειχθεί ως ο βασιλιάς εάν - όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις - ούτε το AKP ούτε η αντιπολίτευση κερδίσουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.<br /><br />Ο Ερντογάν, πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, δέχτηκε και ο ίδιος παρόμοια δικαστική παρενόχληση πριν θριαμβεύσει το ΑΚΡ το 2002. Καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση επειδή διάβασε ένα υποτιθέμενο ισλαμιστικό ποίημα, του απαγόρευσαν να είναι υποψήφιος για το αξίωμα και αναγκάστηκε να περιμένει πριν γίνει πρωθυπουργός.<br /><br />Ωστόσο, μένει να δούμε πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει αυτή τη φορά όσον αφορά την πραγματική στρατιωτική δράση για να παίξει το εθνικιστικό χαρτί στον αγώνα του για επανεκλογή.<br /><br />Σε 20 χρόνια, ο Ερντογάν έχει ξεφύγει από μια πολιτική «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» στην ανοιχτή ή λανθάνουσα σύγκρουση με τη Συρία, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και την Αρμενία. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, άρχισε μια προσέγγιση με αρκετούς από αυτούς τους αντιπάλους - εν μέρει επειδή η αποτυχία των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης που υποστηρίχθηκε από την Τουρκία τον ανάγκασε να προσαρμόσει την εξωτερική του πολιτική, αλλά και επειδή χρειάζεται απεγνωσμένα αραβικό και δυτικό κεφάλαιο για να στηρίξει της οικονομίας, που πλήττεται από την απερίσκεπτη πολιτική του να διατηρεί χαμηλά επιτόκια.<br /><br /><div>Ενώ η κοινή γνώμη είναι έντονα εθνικιστική στην Τουρκία, μια χερσαία εισβολή στη Συρία που θα πυροδοτούσε μια αντίδραση των ΗΠΑ ή της Ρωσίας, αναγκάζοντας την Άγκυρα να υποχωρήσει, θα μπορούσε να του φέρει μπούμερανγκ – όπως και η ωμή χρήση του δικαστικού σώματος για να παραγκωνίσει την αντιπολίτευση. Από την άλλη πλευρά, μια περιορισμένη διασυνοριακή επιχείρηση με λίγες τουρκικές απώλειες θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τους ψηφοφόρους, με τον ίδιο τρόπο που τα τακτικά πλήγματα του Ισραήλ στη Γάζα ως αντίποινα για τις επιθέσεις με πυραύλους της Παλαιστινιακής Χαμάς θεωρούνται αστυνομικές επιχειρήσεις και όχι πόλεμοι.<br /><br />Οι επόμενοι μήνες θα είναι έτσι γεμάτοι πολεμικές χειρονομίες, κυρίως για να σηματοδοτήσουν την 100η επέτειο από την ίδρυση μιας σύγχρονης, κοσμικής δημοκρατίας από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ πάνω από τις στάχτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Ο Ερντογάν θα θέλει να προβάλει την αποκατεστημένη επιρροή της Τουρκίας σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου οι μεσαίες δυνάμεις μπορούν να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή, καθώς οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι λιγότερο πρόθυμες ή λιγότερο ικανές να ενεργήσουν ως παγκόσμιοι αστυνομικοί. Αλλά μετά από επεμβάσεις στη Λιβύη και για υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας, μπορεί κάλλιστα να σταματήσει μια χερσαία επίθεση στη Συρία, εάν οι μεγάλες δυνάμεις συνεχίσουν να τον προειδοποιούν.<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς, είναι πιθανό να είναι θεατής και όχι δύναμη καταστολής ή αλλαγής. Το μπλοκ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, αλλά έχει χάσει την επιρροή της στην Άγκυρα, καθώς η διαδικασία ένταξης της χώρας στην ΕΕ είναι ετοιμοθάνατη και οι Βρυξέλλες πρέπει να εξαγοράζουν τακτικά την Τουρκία με βοήθεια για να κρατήσουν σχεδόν 4 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στο έδαφός της αντί να τους αφήσουν να πλημμυρίσουν την Ελλάδα.<br /><br />Η Δύση αναμφίβολα θα ανακουφιζόταν βλέποντας την πλάτη του Ερντογάν. Αλλά οι κυβερνήσεις αντισταθμίζουν τα στοιχήματά τους, διατηρούν ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας στον ισχυρό άνδρα στον Βόσπορο και προσφέρουν καταθλιπτικά λίγη δημόσια βοήθεια στην αντιπολίτευση, παρόλο που προσεύχονται σιωπηλά για μια πιο μετριοπαθή, φιλοδυτική Τουρκία τον Ιούνιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Politico: Ο Ερντογάν σχεδιάζει πόλεμο & καταστολή για να σώσει τον εαυτό του.

Μένει να δούμε πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει αυτή τη φορά όσον αφορά την πραγματική στρατιωτική δράση για να παίξει το εθνικιστι...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς προχωρά η τουρκο-συριακή επανασυμφιλίωση

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/50/5002d42b7cbb43a09a1680bad34e8bed.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="704" /><br /><br />Του<b> Κώστα Ράπτη</b><br />Το 2022 έληξε με έναν διπλωματικό σεισμό – που με τη σειρά του ολοκληρώνει έναν μεγαλύτερο χρονικό κύκλο δέκα ετών: η επανασυμφιλίωση της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν με τη Συρία του Μπασάρ αλ Άσαντ αποδεικνύεται ότι προχωρά, χάρη στη ρωσική διαμεσολάβηση, με ρυθμούς ταχύτερους του αρχικώς αναμενόμενου.<br /><br />Ήδη, από τον Αύγουστο, ο ισχυρός άνδρας της Άγκυρας έκανε γνωστό, μετά και από συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ότι η "αλλαγή καθεστώτος” στη Δαμασκό δεν αποτελεί πλέον στόχο του, ενώ στα μέσα Δεκεμβρίου περιέγραψε έναν οδικό χάρτη επαφών ο οποίος θα ξεκινούσε από το επίπεδο των αρχηγών των μυστικών υπηρεσιών των εμπλεκόμενων χωρών, θα αναβαθμιζόταν πολιτικά στο επίπεδο των υπουργών Άμυνας και κατόπιν των υπουργών Εξωτερικών, με ευκταία κατάληξη μια συνάντηση κορυφής των ηγετών.<br /><br />Οι αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας και της Συρίας είχαν κάνει την προεργασία τους πολύ διακριτικά. Και την περασμένη Τετάρτη συνόδευσαν στη Μόσχα τους υπουργούς Άμυνας των χωρών τους για την πρώτη πολιτική επαφή των δύο πλευρών μετά το ξέσπασμα της λεγόμενης "Αραβικής Άνοιξης” το 2011 και τη διακοπή των τουρκοσυριακών διπλωματικών σχέσεων το επόμενο έτος.<br /><br />Το ότι εν μέσω της ουκρανικής περιπέτειας ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού είχε το περιθώριο να φιλοξενήσει μια τέτοια συνάντηση δείχνει πόση σημασία εξακολουθεί να αποδίδει η Μόσχα στο συριακό μέτωπο (όπου εμπλέκεται στρατιωτικά από το 2015), αλλά και πόση σημασία αποδίδουν στον ρόλο της οι συνομιλητές της στην περιοχή.<br /><br />Όμως, μία ημέρα μετά, αποκαλύφθηκε ότι οι εξελίξεις τρέχουν όντως πολύ γρήγορα, καθώς ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε συνέντευξη Τύπου για το τέλος του έτους, έκανε γνωστό ότι προετοιμάζεται, μετά από πρόκληση του Ρώσου ομολόγου του Σεργκέι Λαβρόφ, αντίστοιχη τριμερής συνάντηση σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου, σε τρίτη χώρα.<br /><br />Και σαν να μην έφθαναν οι αποκαλύψεις της Πέμπτης, την Παρασκευή ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ γνωστοποίησε ότι κατά τις επαφές στη Μόσχα εξετάσθηκε ο συντονισμός επί του εδάφους των στρατιωτικών δυνάμεων της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Συρίας, σε επέκταση των κοινών περιπολιών που πραγματοποιούν οι δύο πρώτες πλευρές από το 2020.<br /><br />Την ίδια ημέρα, η (φιλοκυβερνητική) συριακή εφημερίδα”Αλ Ουατάν” υποστήριζε σε δημοσίευμά της ότι εξέλιπε το κυριότερο εμπόδιο στην τουρκο-συριακή επανασυμφιλίωση, καθώς η Τουρκία αναγνωρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και δεσμεύεται να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα εδάφη του συριακού Βορρά, τα οποία κατέχει συνεπεία των τεσσάρων εισβολών που έχει επιχειρήσει μετά το 2016.<br /><br />Μπορεί βεβαίως να θεωρήσει κανείς ότι η συριακή πλευρά προβάλλει προκαταβολικά στους συνομιλητές της τη δική της "κόκκινη γραμμή”, εμφανίζοντας ως επιτευχθείσα μία συναίνεση η οποία δεν είναι βέβαιο ότι έχει ακόμη προκύψει – ή ότι πρόκειται να τηρηθεί. Άλλωστε, η Δαμασκός ενδιαφέρεται να στείλει μήνυμα και προς τη ρωσική πλευρά ότι δεν επείγεται να κάνει προεκλογικά δώρα στον Ερντογάν χωρίς εγγυήσεις αποκατάστασης της συριακής εδαφικής ακεραιότητας.<br /><br />Αλλά η πορεία προς τις τουρκικές εκλογές του Ιουνίου είναι αυτή ακριβώς που καθιστά ιδιαίτερα "ευέλικτο” τον Τούρκο ηγέτη, ο οποίος, οικειοποιούμενος μιαν ιδέα που αρχικά διατύπωνε η κεμαλιστική αντιπολίτευση, επείγεται να εμφανίσει μία ακόμη "διπλωματική επιτυχία”. Κυρίως δε, να ανοίξει τον δρόμο για επαναπατρισμό των 3,6 εκατ. Σύρων προσφύγων στη Συρία – η παρουσία των οποίων προκαλεί όλο και πιο έντονη τη δυσφορία της τουρκικής κοινής γνώμης.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον περασμένο Μάιο ο Ερντογάν απειλεί με νέα, την πέμπτη κατά σειρά, εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία, με στόχο τους ένοπλους Κούρδους αυτονομιστές του PYD (συριακής θυγατρικής του ΡΚΚ). Η, δε, αιματηρή επίθεση της 13ης Νοεμβρίου στην οδό Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης, η οποία με συνοπτικές διαδικασίες αποδόθηκε στους "Κούρδους τρομοκράτες”, έδωσε την ευκαιρία για τουρκικές αεροπορικές επιδρομές στις κουρδοκρατούμενες συριακές περιοχές. <br /><br />Ωστόσο, η μονίμως προαναγγελλόμενη χερσαία επιχείρηση δεν έχει προκύψει, προφανώς γιατί δεν εξασφαλίσθηκε (παρά τις αγέρωχες διακηρύξεις της Άγκυρας ότι "δεν ζητά την άδεια κανενός”) η ανοχή είτε της Ουάσιγκτον είτε της Μόσχας. Αντιθέτως, η ρωσική διπλωματία φέρεται να ρυμούλκησε την Τουρκία σε ένα σχέδιο επανασυμφιλίωσης με τη Δαμασκό, που κύριο θεμέλιό του θα έχει τη Συμφωνία των Αδάνων του 1998.<br /><br />Η συμφωνία εκείνη προέκυψε αφότου η Τουρκία υποχρέωσε, υπό την απειλή πολέμου, το καθεστώς του Άσαντ πατρός να εκδιώξει από την επικράτειά της τον ηγέτη του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Επιτρέπει, δε, στην τουρκική πλευρά να προβαίνει σε "θερμή καταδίωξη” των Κούρδων ανταρτών νοτίως των συνόρων της.<br /><br />Φυσικά, αυτός που μένει έξω από την εξίσωση είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες διατηρούν στις κουρδοκρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας στρατιωτικές δυνάμεις (μόλις 900 ανδρών μετά τη μείωση του αριθμού τους από τον Ντόναλντ Τραμπ), θέσεις των οποίων απειλήθηκαν κατά τους πρόσφατους τουρκικούς βομβαρδισμούς. Η αμερικανική διπλωματία επιμένει να διαμηνύει ότι δεν είναι ώρα για αναγνώριση του Άσαντ (μολονότι έχουν προηγηθεί χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αλγερία) και ότι χρειάζεται μια πολιτική λύση του συριακού προβλήματος που θα περιλαμβάνει και την αντιπολίτευση.<br /><br />Αλλά τον ρόλο του "αναδόχου” της συριακής αντιπολίτευσης έχει αναλάβει προ πολλού η Τουρκία. Και φιλοδοξεί, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις Νταβούτογλου, να τον διατηρήσει – όσο και αν τα πρόσφατα ανοίγματά της προ τη Δαμασκό έχουν ήδη προκαλέσει διαδηλώσεις στις εκτός του ελέγχου της συριακής κυβέρνησης περιοχές.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πώς προχωρά η τουρκο-συριακή επανασυμφιλίωση

Του Κώστα Ράπτη Το 2022 έληξε με έναν διπλωματικό σεισμό – που με τη σειρά του ολοκληρώνει έναν μεγαλύτερο χρονικό κύκλο δέκα ετών: η επανα...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο αναγκαίες είναι για τις ΗΠΑ οι βάσεις τους στην Ελλάδα

<img height="318" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/12/souda-aeroplanoforo.jpg" width="783" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Μετά την υπερψήφιση στη Βουλή της επικαιροποιημένης ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας (MDCA – Mutual Defence Cooperation Agreement), οι ΗΠΑ παγιώνουν και επεκτείνουν την παρουσία τους στην Ελλάδα και με νέες στρατιωτικές βάσεις. Η Συμφωνία υπεγράφη για πρώτη φορά το 1990 με δεκαετή ισχύ, με δυνατότητα ετήσιας ανανέωσής της με ανταλλαγή ρηματικών διακοινώσεων έξι μήνες προ της λήξης της.<br /><br />Το Πρωτόκολλο Τροποποίησης της Συμφωνίας αναπροσαρμόζει το Παράρτημα που εξειδικεύει την εφαρμογή της. Οι ΗΠΑ αποκτούν και επισήμως μόνιμη στρατιωτική παρουσία, εκτός από τη Σούδα και σε άλλα τρία στρατηγικά σημεία της ελληνικής επικράτειας, στη Λάρισα, τον Βόλο και την Αλεξανδρούπολη. Οι βάσεις θεωρούνται πολύ μεγάλης σημασίας για τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, καθώς οι εντάσεις και οι τριβές με την Ρωσία αυξάνονται, η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε αναβρασμό, και η Βόρεια Αφρική και το Σαχέλ συνεχίζουν να αποτελούν εστίες αναταραχής.<br /><br />Αν και οι ΗΠΑ θεωρούν την Τουρκία γεωπολιτικά σημαντικότατη, οι ασταθείς σχέσεις μαζί της δεν επιτρέπουν στους Αμερικανούς να βασίζονται σ’ αυτήν για την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών αναγκών τους. Η άρνηση της Άγκυρας να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός της στον δεύτερο Πόλεμο του Κόλπου, αλλά και οι συνεχείς απειλές Ερντογάν για κλείσιμο της βάσης στο Ιντσιρλίκ (με έμμεσες απειλές ακόμη και αρπαγής των εκεί αποθηκευμένων πυρηνικών βομβών) δεν επιτρέπουν στις ΗΠΑ να θεωρούν ότι μπορούν να βασιστούν στην Τουρκία σε περίπτωση ανάγκης.<br /><br />Επιπλέον, η ανάγκη επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και την Βόρεια Αφρική αναγκάζει τις ΗΠΑ να διατηρούν ερείσματα σε δυτικότερες περιοχές, δηλαδή στην Ελλάδα, γεγονός που λόγω των ελληνοτουρκικών προβλημάτων αποκτά επιπλέον σημασία. Ποια είναι τα σημερινά και τα δυνητικά στρατιωτικά ερείσματα των ΗΠΑ στην Ελλάδα και τι προσφέρουν στους Αμερικανούς;<br /><br />Σούδα<br /><br />Επισήμως, η Σούδα είναι γνωστή στο ΝΑΤΟ ως βάση Υποστήριξης Ναυτικής Δραστηριότητας. Είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη ναυτική βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο. Διαθέτει το μοναδικό λιμάνι βαθέων υδάτων στη Μεσόγειο που είναι κατάλληλο και ικανό (αποβάθρα Κ-14) να συντηρήσει τα μεγαλύτερα αεροπλανοφόρα (supercarriers). Οι μόνες άλλες τέτοιες βάσεις που έχει το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είναι στο Norfolk, στο <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Puget_Sound">Puget Sound</a> (ΗΠΑ) και στο Ντουμπάι.<br /><br />Η ναυτική βάση στη Σούδα καταλαμβάνει έκταση 500 εκταρίων. Οι εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν πλωτή δεξαμενή, εργαστήρια, αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών. Ο Ναυτικός Σταθμός διοικείται από Πλοίαρχο ή Αρχιπλοίαρχο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η Forward Logistics Souda Bay βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Συμμαχικής Ναυτικής Διοίκησης (MARCOM). Στη βάση ελλιμενίζονται και ανεφοδιάζονται και πυρηνοκίνητα υποβρύχια. Από το 2007, η ναυτική βάση φιλοξενεί το ΝΑΤΟικό Ναυτιλιακό Κέντρο Επιχειρησιακής Κατάρτισης (ΝMIOTC), το οποίο βρίσκεται στο Βόρειο Τομέα της βάσης (Μαράθι).<br /><br />Η βάση βρίσκεται σε ένα στρατηγικό σημείο στην Ευρώπη. Ο κόλπος της Σούδας είναι ένας φυσικός σχηματισμός μήκους σχεδόν 10 μιλίων, προστατευμένος από λόφους. Η τοποθεσία είναι ιδεώδης, καθώς είναι κοντά σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, καθιστώντας την μια από τις πιο πολύτιμες αμερικανικές βάσεις στην Ευρώπη. Η πρωταρχική αποστολή της βάσης είναι η υποστήριξη των επιχειρήσεων του αμερικανικού Ναυτικού στην ευρύτερη περιοχή. Ταυτόχρονα το αεροδρόμιο της Σούδας δίνει την δυνατότητα μεταστάθμευσης αμερικανικών αεροσκαφών (μαχητικών, εναερίου ανεφοδιασμού και AWACS). Τα ιπτάμενα τάνκερ στη Σούδα διευκολύνουν τις ΗΠΑ, καθώς μπορούν να ανεφοδιάσουν εν πτήσει μαχητικά και βομβαρδιστικά που μεταβαίνουν στη Μέση Ανατολή ή στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Από το Οκτώβριο 2020, η Σούδα είναι η βάση του USS Hershel “Woody” Williams. Το τεράστιο αυτό πλοίο έχει ως αποστολή να παρέχει στις ΗΠΑ προκεχωρημένη ναυτική παρουσία προς την Αφρική και να είναι πολλαπλασιαστής ισχύος μέσω διακλαδικών επιχειρήσεων Ναυτικού και Πεζοναυτών. Μπορεί να χρησιμοποιείται ταυτόχρονα σαν πλωτή βάση για ανεφοδιασμό του αμερικανικού στόλου αλλά και σαν πλατφόρμα εφόδου και υποστήριξης αμφιβίων επιχειρήσεων. Οι δυνατότητές του επιτρέπουν την πλήρη υποστήριξη μιας μοίρας αεροπλανοφόρου για μεγάλο χρονικό διάστημα.<div><br />Λάρισα<br /><br />Στην αεροπορική βάση της Λάρισας, συγκεκριμένα στην 110 Πτέρυγα Μάχης, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ έχει αναπτύξει πολλά UAV όπως το MQ-9 Reaper, ικανά να κατασκοπεύουν από πολύ μεγάλο ύψος. Η τοποθεσία της Λάρισας στο κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας δίνει την δυνατότητα στα αμερικανικά drones να επιχειρούν με την ίδια ευκολία προς Αφρική, για την επιτήρηση των εκεί δραστηριοτήτων τζιχαντιστών, προς Βορρά για την επιτήρηση της Μαύρης Θάλασσας και των εκεί ρωσικών δραστηριοτήτων, αλλά και προς Ανατολάς για την απόκτηση εικόνας από περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.<div><br />Στεφανοβίκειο Βόλου<br /><br />Στο Στεφανοβίκειο είναι η βάση της ελληνικής 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού, η οποία χρησιμοποιείται για την μεταστάθμευση αεροκίνητων μονάδων και μαχητικών ελικοπτέρων του αμερικανικού στρατού από το 2018. Από τον Μάρτιο 2019, οι δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν μόνιμη παρουσία εκεί μαζί με ελληνικές δυνάμεις, με τις οποίες συνεκπαιδεύονται. Σ’ αυτές τις ασκήσεις συμμετέχει συχνά και το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Στις εγκαταστάσεις της ελληνικής Αεροπορίας Στρατού, οι Αμερικανοί έχουν εγκαταστάσεις και προσωπικό για τη συναρμολόγηση και αποσυναρμολόγηση ελικοπτέρων, τα οποία εκφορτώνονται στο λιμάνι του Βόλου. Ταυτόχρονα η εγγύτητα της βάσης με την 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα επιτρέπει να εκτελούνται ασκήσεις (και διακλαδικές) με την κάλυψη ελληνικών F-16, γεγονός που προσδίδει σ’ αυτές μεγαλύτερο ρεαλισμό. Η βάση προσφέρεται για εκπαίδευση των ελικοπτέρων, καθώς περιβάλλεται από εδάφη ποικίλης γεωμορφίας και ποικίλων θαλασσίων περιοχών. Ταυτόχρονα, προσφέρεται για απευθείας σύντομες πτήσεις προς την Αλεξανδρούπολη για περαιτέρω προώθηση προς τα ανατολικά Βαλκάνια και την Μαύρη Θάλασσα, αν προκύψει επιχειρησιακή ανάγκη.</div><div><br />Αλεξανδρούπολη<br /><br />H Αλεξανδρούπολη αποτελεί στρατηγική τοποθεσία για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Είναι ένας κόμβος μεταφοράς ενεργειακών πόρων σε όλα τα Βαλκάνια. Εκεί φτάνει αμερικανικό LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο). Διαθέτει εγκατάσταση αποθήκευσης LNG και μεταφοράς, μέσω αγωγού, φυσικού αερίου προς Βουλγαρία και Βαλκάνια, γεγονός που μετά τη διακοπή της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου απέκτησε κρίσιμη σημασία.<br /><br />Οι κυβερνήσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη, σε συνεργασία με την Ουάσιγκτον, συνεργάστηκαν για να μετατρέψουν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σε αμερικανική βάση. Ο πρώην Αμερικανός πρεσβευτής Πάιατ είχε επισκεφτεί την πόλη αρκετές φορές για να προωθήσει την εγκτάσταση της βάσης, η οποία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο –μεταξύ άλλων– στη συλλογή πληροφοριών στο Αιγαίο και κυρίως στη Μαύρη Θάλασσα. Το λιμάνι αποτελεί φυσικό σημείο εκφόρτωσης και μεταφοράς αμερικανικών δυνάμεων προς τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και τα Βαλκάνια, γεγονός που παρέχει την ικανότητα ταχύτερης επέμβασης προς Βορρά, όχι μόνο για ασκήσεις, αλλά και για επιχειρήσεις. Αυτό φάνηκε καθαρά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Σημειωτέον, ότι αμερικανικά ελικόπτερα είχαν μεταφερθεί μέσω Αλεξανδρούπολης μετά τις στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ “Carpathian Eagle” το 2017 και “Atlantic Resolve το 2019. Το 2017, η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει να δημιουργήσει μια βάση ελικοπτέρων με την κατασκευή πλατφόρμας συναρμολόγησης και διάλυσης ελικοπτέρων των ΗΠΑ. Άλλη τέτοια βάση υπάρχει μόνο στη Γερμανία. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα τις φιλοδοξίες των ΗΠΑ για το λιμάνι και τον αγωγό της πόλης και για τη στρατιωτική του χρήση, ειδικά μετά την επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας.</div><div><br />Περισσότερες βάσεις<br /><br />Στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Αράξου (Αχαΐα) υπάρχουν σχέδια για άνοιγμα μιας αμερικανικής βάσης που έκλεισε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ο στρατός των ΗΠΑ εξετάζει και το ενδεχόμενο να μεταφέρει τις 50 πυρηνικές κεφαλές από το Ιντσιρλίκ στον Άραξο, όπου στο παρελθόν οι ΗΠΑ είχαν αποθηκευμένα πυρηνικά. Στο Αιγαίο, οι ελληνικές κυβερνήσεις συζητούσαν την μίσθωση γης στη Σύρο για την κατασκευή νέας αμερικανικής ναυτικής βάσης. Σε Κάρπαθο και Κάλυμνο, οι Αμερικανοί μελετούν την κατασκευή βάσης αεροσκαφών και ελικοπτέρων, αλλά αυτό είναι για το μέλλον.<br /><br />Σε γενικές γραμμές το αμερικανικό στρατιωτικό αποτύπωμα στην Ελλάδα έχει αυξηθεί και αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω. Αν και καταλύτης είναι η επιδείνωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, αυτή δεν είναι ο μόνος λόγος. Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία προσφέρει γεωπολιτικά πλεονεκτήματα στην Ελλάδα, κυρίως επειδή δρα αποτρεπτικά στα όποια επιθετικά σχέδια της Τουρκίας. Ακόμη κι αν η Ουάσινγκτον δεν θέλει να εμπλακεί σε μια ελληνοτουρκική σύγκρουση, η ύπαρξη αμερικανικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη αποτελεί κατά κάποιο τρόπο εμποδίζει μία τουρκική επίθεση στη Θράκη.<br /><br />Από την άλλη, όμως, πρέπει να τονιστεί ότι η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, που μετά την ρωσική εισβολή έχει παροξυνθεί, καθιστά τις αμερικανικές βάσεις στόχους για ρωσικά πλήγματα και βέβαια οι Ρώσοι δεν είναι Τούρκοι. Τα ρωσικά τακτικά πυρηνικά όπλα μπορούν σε ακραία περίπτωση να χρησιμοποιηθούν για να τις καταστρέψουν. Η εγγύτητα της Ελλάδος προς την Ρωσία δίνει ελάχιστο χρόνο αντίδρασης, ακόμη κι αν με την πάροδο του χρόνου, οι βάσεις θωρακιστούν με αντιπυραυλικά συστήματα.<br /><br />Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η Ελλάδα έχει παραχωρήσει στους Αμερικανούς πολύτιμες γι’ αυτούς στρατιωτικές διευκολύνσεις. Δυστυχώς, είναι πικρή ιστορία το γεγονός ότι γι’ αυτές δεν έχει λάβει κανένα άξιο λόγου αντάλλαγμα…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Πόσο αναγκαίες είναι για τις ΗΠΑ οι βάσεις τους στην Ελλάδα

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Μετά την υπερψήφιση στη Βουλή της επικαιροποιημένης ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας (MDCA – Mutual Defence Coop...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι παράγοντες που ωθούν την Τουρκία σε κλιμάκωση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/10/07/erdogan_akar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="800" height="440" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/10/07/erdogan_akar.jpg" width="723" /></a></div><div><br /></div>Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ<br />Οι προκλήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο-Αν. Μεσόγειο διαδέχονται η μία την άλλη. Οι πολεμικές απειλές έγιναν συνήθεια. Οι παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου και οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά είναι καθημερινές. Ο συντονισμός της με την κυβέρνηση της Λιβυής μεγαλώνει. Δέκα μέρες μετά τη συνάντηση Καλίν-Μπούρα-Πέλτνερ στις Βρυξέλλες, η επιθετικότητα της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας συνεχίζει να κλιμακώνεται.<br /><br />Άλλωστε η Τουρκία θέλει την «ηγεσία» στην Αν. Μεσόγειο. Έτσι επιδιώκει τον έλεγχο των οδών Σουέζ-Βόσπορος-Μάλτα. Ζητά λεόντεια μερίδα από τους υδρογονάνθρακες και να γίνει ενεργειακός κόμβος. Χρειάζεται μακρινές βάσεις-ναυστάθμους. Διεκδικεί λόγο σε κάθε ζήτημα. Συνεπώς η διχοτόμηση του Αιγαίου, το Τουρκολυβικό μνημόνιο, η κατάληψη και η αποστρατιωτικοποίηση Ελληνικών νησιών είναι αξιώσεις που αφορούν αυτά τα ζητούμενα.<br /><br />Αν η Άγκυρα επιτύχει, τότε ο έλεγχος της από τρίτους θα ελαχιστοποιηθεί. Οι εξαγωγές της δε θα επιτηρούνται από ξένους στόλους. Η ενεργειακή της ασφάλεια και αυτάρκεια θα αυξηθούν, ενισχύοντας τη Λίρα. Η «ουδετεροποίηση» στρατηγικών γειτονικών ζωνών και οι θέσεις της σε διεθνή ζητήματα θα προωθηθούν. Οι Ρωσικές εξαγωγές και οι Ευρωπαϊκές εισαγωγές ενέργειας θα εξαρτηθούν κι’ άλλο από την ίδια. Έτσι ο βαθμός αυτονομίας της στο διεθνές στερέωμα θα γιγαντωθεί.<br /><br />Συνεπώς η Τουρκία θα ενισχυθεί στη διαπραγμάτευση της με τις μεγάλες δυνάμεις. Οι αντιθέσεις μεταξύ των τελευταίων θα αξιοποιούνται καλύτερα. Η διείσδυση του ΝΑΤΟ στην ασταθή περιοχή που περικλείει την Τουρκία, Βαλκάνια-Εύξεινος Πόντος-Καύκασος-Κεντρική-Ασία-Μέση Ανατολή-Βόρεια Αφρική, θα λειτουργήσει ως υπόστρωμα για τη δημιουργία μίας Τουρκικής σφαίρας επιρροής. Η ένωση των ισλαμικών, τουρκόφιλων και τουρανικών κυβερνήσεων και παρατάξεων του μετάοθωμανικού χώρου, της Κεντρικής Ασίας και του «ισλαμικού κόσμου» σε ένα νέο νέο-οθωμανικό γεωπολιτικό σχήμα με πυρήνα την Τουρκία θα διευκολυνθεί. Επακόλουθα η Άγκυρα θα καταστεί παγκοσμίως δρών.<br /><br />Προκύπτει λοιπόν ότι οι αξιώσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο συνδέονται με την αναζήτηση της «Στρατηγικής της Αυτονομίας». Μάλιστα αφορούν άμεσα δύο από τους τρεις πυλώνες της, την περιφερειακή «ηγεσία» και την αναβάθμιση της θέσης της διεθνώς, ενώ έμμεσα επιδρούν και στον τρίτο, την εσωτερική σταθερότητα -Χειραγώγηση της Λίρας και της ενεργειακής τροφοδοσίας από το εξωτερικό. Έπεται ότι η διεκδίκηση τους θα συνεχιστεί.<br /><br />Παράλληλα ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάδυση ενός πολυπολικού διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος θέτουν εν αμφιβόλω το υπάρχον διεθνώς status quo. Το ζήτημα της αλλαγής των συνόρων και της επαναξιολόγησης του διεθνούς δικαίου τίθεται στην ημερήσια διάταξη. Ο συγχρονισμός που παρατηρείται στην επιδείνωση όλων των εστιών έντασης δεν είναι τυχαίος. Αναμφίβολα η εποχή προσφέρεται για αναθεωρητισμό.<br /><br />Σε αυτό το φόντο η Τουρκία καλλιεργεί στη διεθνή σκηνή το «δίκαιο» των αξιώσεων της. Προετοιμάζει το έδαφος για τη διεθνή αποδοχή των τετελεσμένων που θα επιδιώξει, αν οι εξελίξεις ευνοήσουν τη στρατιωτική δράση. Άλλωστε συγκυρίες που να διευκολύνουν τέτοιου μεγέθους αλλαγές στο status quo είναι σπάνιο φαινόμενο. Διαφορετικά η Άγκυρα θα συνεχίσει τη ζύμωση των θέσεων της, προσβλέποντας σε πιο μακροπρόθεσμα οφέλη.<br /><br />Επίσης από τις διεθνείς εξελίξεις φαίνεται να ευνοούνται οι περιφερειακές δυνάμεις. Οι ανάγκες που δημιουργεί στη Δύση (ΗΠΑ, ΗΒ, ΕΕ) ο ανταγωνισμός και δη η ενεργειακή και νομισματική κόντρα με τη Ρωσία και την Κίνα απορροφούν τους πόρους και την προσοχή της. Οι εξελίξεις στο στρατιωτικό μέτωπο και οι κυρώσεις φθείρουν την ισχύ και το γόητρο της Ρωσίας. Συνακόλουθα μειώνεται η ικανότητα έλεγχου των άλλων κρατών και για τους δύο.<br /><br />Ως εκ τούτου οι διεθνείς αντιδράσεις στις Τουρκικές προκλήσεις περιορίζονται σε χάδια. Στην ανακοίνωση του state department για τις απειλές πολέμου του Τούρκου υπ. Εξ, η Τουρκία αναφέρεται μαζί με την Ελλάδα μόνο για να τονιστεί η σημασία τους για το ΝΑΤΟ, ενώ υπάρχουν γενικές προτροπές για αποκλιμάκωση και διπλωματική επίλυση των διαφορών! Προφανώς τέτοιες προσεγγίσεις ενθαρρύνουν τον Τουρκικό αναθεωρητισμό.<br /><br />Τέλος το status quo στην Αν. Μεσόγειο υπονομεύει και η στράτευση της Ελλάδας στο παζάρι ΗΠΑ-Τουρκίας. Σε αυτό η Άγκυρα προφανώς θέτει ζητήματα που άπτονται της Ελλάδας και της Κύπρου, έχοντας αναβαθμίσει τη θέση της λόγω και του ρόλου που μπορεί να παίξει στην προώθηση των Αμερικανικών σχεδιασμών στο Ουκρανικό και γενικότερα σε Ευρασία και Αφρική. Η εμπλοκή της Αθήνας μαζί της σε μυστικές συνομιλίες για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών γενικώς και με πυξίδα τις συμφωνίες με Αίγυπτο και Ιταλία διευκολύνει την επιτυχία της διαδικασίας. Σε αυτά τα πλαίσια η χρήση ή απειλή χρήσης στρατιωτικής ισχύος αξιοποιείται για τον εκβιασμό υποχωρήσεων ή τετελεσμένων, χρήσιμων και στη διευθέτηση των συμμαχικών σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας.<br /><br />Συνοψίζοντας, η κλιμάκωση των Τουρκικών προκλήσεων είναι απόρροια τεσσάρων παραγόντων. Της στρατηγικής της Τουρκίας. Της αποδυνάμωσης της διεθνούς «τάξης». Της ισχυροποίησης των περιφερειακών δυνάμεων. Της στράτευσης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ στη διαπραγμάτευση τους με την Τουρκία. Συνεπώς η εξέλιξη της Τουρκικής επιθετικότητας για τη νέα χρονιά θα εξελιχθεί κατά βάση ανάλογα με την πορεία αυτών των παραγόντων.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι παράγοντες που ωθούν την Τουρκία σε κλιμάκωση

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ Οι προκλήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο-Αν. Μεσόγειο διαδέχονται η μία την άλλη. Οι πολεμικές απειλές έγιναν συνήθει...

Διαβάστε την συνέχεια

«Αυτοί που έβαλαν φωτιά στη χώρα ήρθαν να κάνουν τους πυροσβέστες»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="429" src="https://www.youtube.com/embed/YNxneWNzVa8" width="743" youtube-src-id="YNxneWNzVa8"></iframe></div><div><br /></div>Αυτοί που έβαλαν τη φωτιά στη χώρα ήρθαν μετά να κάνουν τους πυσροσβέστες»! Με δυο λέξεις ο Κώστας Φράγκος, διηγείται τη σύγχρονη ιστορία της χώρας! Ο αρθρογράφος και συγγραφέας που υπογράφει τους ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΥΣ μιλά για όσους πτώχευσαν τη χώρα και δεν πλήρωσαν… Στη συνέντευξη του  θυμίζει όλα όσα κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε για τους εξοπλισμούς, αλλά και όσα ζούμε τώρα με τους εξοπλισμούς Μητσοτάκη.<br /><br />Δεν διστάζει να μιλήσει με ονόματα και διευθύνσεις και να αναφέρει ποιους θεωρεί τους τρεις πιο «ζημιογόνους» ΥΕΘΑ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Αυτοί που έβαλαν φωτιά στη χώρα ήρθαν να κάνουν τους πυροσβέστες»!

Αυτοί που έβαλαν τη φωτιά στη χώρα ήρθαν μετά να κάνουν τους πυσροσβέστες»! Με δυο λέξεις ο Κώστας Φράγκος, διηγείται τη σύγχρονη ιστορία τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεσανατολικό: “Η αυταπάτη της λύσης των δύο κρατών”

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/07/israel-palestinians-790x400.jpg" width="744" /><br /><br /><b> Bassam Tawil</b><div> GATESTONE INSTITUTE<br />Μερικές μέρες αφότου ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν επιβεβαίωσε τη δέσμευση της κυβέρνησης Μπάιντεν για τη «λύση των δύο κρατών», οι Παλαιστίνιοι απάντησαν απορρίπτοντας εκ νέου αυτή την άποψη και υποστηρίζοντας την πρόθεση για περισσότερη τρομοκρατία κατά του Ισραήλ. Η παλαιστινιακή απάντηση ήρθε μέσω μιας δημοσκόπησης της κοινής γνώμης που δημοσιεύθηκε στις 13 Δεκεμβρίου από το Παλαιστινιακό Κέντρο Έρευνας Πολιτικής και Δημοσκοπήσεων και μέσω δηλώσεων της παλαιστινιακής ισλαμιστικής ομάδας Χαμάς που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας.<br /><br />Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, διαπιστώθηκε ότι το 69% των Παλαιστινίων πιστεύει πως η «λύση των δύο κρατών» δεν είναι πλέον πρακτική ή εφικτή. Ένα άλλο 72% πιστεύει ότι οι πιθανότητες για δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ τα επόμενα πέντε χρόνια είναι ισχνές ή ανύπαρκτες. Με λίγα λόγια, οι Παλαιστίνιοι λένε στον Μπλίνκεν και στην κυβέρνηση Μπάιντεν ότι μπορούν να συνεχίσουν να έχουν τη φαντασίωση των δύο κρατών όσο επιθυμούν, αλλά ότι αυτοί προτιμούν τον «ένοπλο αγώνα» και την τρομοκρατία από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.<br /><br />Όταν ρωτήθηκαν για τα πιο αποτελεσματικά μέσα οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου κράτους, το 51% των Παλαιστινίων επέλεξε τον «ένοπλο αγώνα». Ένα άλλο 55% υποστήριξε την επιστροφή στις ένοπλες αντιπαραθέσεις και μια «ιντιφάντα» (εξέγερση) κατά του Ισραήλ. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το 72% του παλαιστινιακού λαού δήλωσε ότι είναι υπέρ της συγκρότησης τρομοκρατικών ομάδων όπως το Lions’ Den, τα μέλη του οποίου έχουν πραγματοποιήσει ένοπλες επιθέσεις εναντίον ισραηλινών στρατιωτών και αμάχων στη βόρεια Δυτική Όχθη τους τελευταίους μήνες.<br /><br />Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Μπλίνκεν είπε σε μια ομιλία του ενώπιον της Εθνικής Διάσκεψης της οργάνωσης J Street ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την «πραγμάτωση του διαρκούς στόχου των δύο κρατών». Πρόσθεσε: «Υποστηρίζουμε αυτό το όραμα διότι είναι ρεαλιστικό. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε, όπως είπε ο Πρόεδρος στο ταξίδι του στους Αγίους Τόπους φέτος το καλοκαίρι, ότι η λύση των δύο κρατών ─με βάση τις γραμμές του 1967 και με αμοιβαία συμφωνημένες ανταλλαγές─ παραμένει ο καλύτερος τρόπος για να πετύχουμε το στόχο μας να ζήσουν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια».<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Τον περασμένο μήνα, ο Μπλίνκεν επιβεβαίωσε τη φαντασίωση των δύο κρατών της κυβέρνησης Μπάιντεν ─ειδικά κατά μήκος των άκρως απροστάτευτων γραμμών ανακωχής του 1949, όπου οι μάχες εκείνη την εποχή έτυχε να σταματήσουν─ σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Τα αποτελέσματα πολλών δημοσκοπήσεων, μεταξύ των οποίων και της πιο πρόσφατης, καταδεικνύουν ότι ο Μπλίνκεν και η ομάδα του είτε αυτοεξαπατώνται είτε απλώς αδυνατούν να κατανοήσουν ή να δουν αυτό που θέλουν οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι: το θάνατο περισσότερων Εβραίων και τον αφανισμό του Ισραήλ.<br /><br />Αυτή δεν είναι η πρώτη δημοσκόπηση που δείχνει ότι η πλειοψηφία των Παλαιστινίων αντιτίθεται στη «λύση των δύο κρατών». Αυτό συμβαίνει επειδή διεκδικούν με έντονο τρόπο ένα παλαιστινιακό κράτος όχι δίπλα στο Ισραήλ, αλλά αντί του Ισραήλ. Επιπλέον, αυτή δεν είναι η πρώτη δημοσκόπηση που δείχνει ότι οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη Χαμάς, την τρομοκρατική ομάδα της οποίας ο καταστατικός χάρτης καλεί ανοιχτά για τζιχάντ (ιερό πόλεμο) και τον αφανισμό του Ισραήλ.<br /><br />Το καταστατικό της Χαμάς επικαλείται τον πνευματικό ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Χασάν αλ Μπάνα να αναφέρει: «Το Ισραήλ θα υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει έως ότου το Ισλάμ το αφανίσει, όπως αφάνισε και άλλους πριν από αυτό». Η αυξανόμενη δημοτικότητα της Χαμάς μεταξύ των Παλαιστινίων είναι ένα σαφές σημάδι ότι οι περισσότεροι από αυτούς ταυτίζονται με τον στόχο της ισλαμιστικής ομάδας να καταστρέψει το Ισραήλ.<br /><br />Όπως και η Χαμάς, αυτοί οι Παλαιστίνιοι θέλουν να αντικαταστήσουν το Ισραήλ με ένα ισλαμιστικό κράτος του οποίου τα σύνορα θα εκτείνονται από τον ποταμό Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, εάν οι νέες προεδρικές εκλογές της Παλαιστινιακής Αρχής πραγματοποιούνταν σήμερα, ο αγαπημένος Παλαιστίνιος συνομιλητής της κυβέρνησης Μπάιντεν, Μαχμούντ Αμπάς, θα λάμβανε το 36%, και ο ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, θα λάμβανε το 54%. Επιπλέον, το 75% δήλωσε ότι θέλει να παραιτηθεί ο 87χρονος Αμπάς.<br /><br />Θα ήταν καλή ιδέα εάν ο Μπλίνκεν είχε ακούσει τι είπαν ξεκάθαρα οι ηγέτες της Χαμάς τις προηγούμενες ημέρες κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων για τον εορτασμό της 35ης επετείου από την ίδρυση της οργάνωσής τους. Οι ηγέτες της Χαμάς επανέλαβαν τις απειλές τους να «ξεριζώσουν τον σιωνιστή εχθρό» από το Ισραήλ μέσω της τρομοκρατίας. Επαίνεσαν επίσης τις τρομοκρατικές ομάδες στις περιοχές της Δυτικής Όχθης που ελέγχονται από την Παλαιστινιακή Αρχή και πραγματοποιούν επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών.<br /><br />Με αφορμή την επέτειο, η Χαμάς εξέδωσε μια δήλωση στις 14 Δεκεμβρίου που ουσιαστικά αντικρούει τους ισχυρισμούς ορισμένων Δυτικών ότι έχει γίνει μια «μετριοπαθής» ομάδα που είναι έτοιμη να δεχτεί τη «λύση των δύο κρατών»: «Στην 35η επέτειο από την ίδρυσή του, το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης [Χαμάς] επιβεβαιώνει τα εξής: η Παλαιστίνη, από τον ποταμό της [Ιορδάνη] μέχρι τη Θάλασσά της [Μεσόγειο], είναι η γη του παλαιστινιακού λαού. Θα συνεχίσουμε να είμαστε ολοκληρωτικά προσκολλημένοι σε αυτήν, καθώς επίσης και στο νόμιμο δικαίωμά μας να την υπερασπιστούμε και να την απελευθερώσουμε με κάθε μέσο, κυρίως με ένοπλη αντίσταση».<br /><br />Εάν οι Παλαιστίνιοι ήθελαν πραγματικά το δικό τους κράτος δίπλα στο Ισραήλ, θα μπορούσαν να το έχουν πριν από πολλά χρόνια. Ωστόσο, ο Μαχμούντ Αμπάς και ο προκάτοχός του, Γιασέρ Αραφάτ, απέρριψαν όλες τις ειρηνευτικές προσφορές που έλαβαν από τους ισραηλινούς ηγέτες τα τελευταία 22 χρόνια, χωρίς καν μια αντιπροσφορά.<br /><br />«Ο παλαιστινιακός “απορριπτισμός” έβγαινε νικητής όποτε υπήρχε στην ατζέντα μια συγκεκριμένη διαίρεση, όπως αυτή που πρότεινε ο πρώην πρωθυπουργός Εχούντ Μπάρακ το 2000 ή εκείνη που πρότεινε ο πρώην πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ το 2007», δήλωσε ο Εφραίμ Ινμπάρ, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ. «Κάθε παλαιστινιακό κράτος θα είναι δυσαρεστημένο με τα σύνορά του και προτίθεται να χρησιμοποιήσει βία για να επιτύχει τους στόχους του».<br /><br />Η πρόταση του Μπαράκ προς τον Γιάσερ Αραφάτ περιελάμβανε την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους στο 92% περίπου της Δυτικής Όχθης και στο 100% της Λωρίδας της Γάζας, καθώς και την ίδρυση μιας παλαιστινιακής πρωτεύουσας στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Αραφάτ είπε όχι. Ο Ολμέρτ προσφέρθηκε να αποσυρθεί από το 93% της Δυτικής Όχθης, από ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας και από μεγάλα τμήματα της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ο Αμπάς είπε όχι.<br /><br />Ο Μπλίνκεν και οι σύμβουλοί του μπορούσαν να μάθουν πολλά από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος φιλοξένησε τη σύνοδο κορυφής για την ειρήνη το 2000 στην εξοχική του κατοικία στο Καμπ Ντέιβιντ. Σε αυτό, ο Αραφάτ απέρριψε τη γενναιόδωρη προσφορά που έλαβε από τον Μπαράκ. Όταν ο Αραφάτ είπε όχι, ο Κλίντον χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και είπε: «Οδηγείς τον λαό σου και την περιοχή στην καταστροφή».<br /><br />Από τότε, οι Παλαιστίνιοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εκπληρώσουν την προφητεία της Κλίντον. Συνεχίζουν να καταφεύγουν στην τρομοκρατία, να δοξάζουν τους τρομοκράτες και να στηρίζουν οικονομικά τις οικογένειές τους, καθώς και να υποστηρίζουν τη Χαμάς στο τζιχάντ της για να καταστρέψει το Ισραήλ. Όποιος υποστηρίζει την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, θα ανοίξει το δρόμο στους Παλαιστίνιους να χρησιμοποιήσουν τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας ως βάσεις εκτόξευσης για να επιτεθούν και να καταστρέψουν το Ισραήλ.<br /><br />Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται το Ισραήλ και οι Άραβες γείτονές του είναι ένα κράτος τρομοκρατίας ελεγχόμενο από το Ιράν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, που θα χρησιμοποιηθεί για να εξαπολύσει επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών και Αράβων. Ένα τέτοιο κράτος θα ήταν η τέλεια συνταγή πολέμου και όχι ειρήνης στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Σήμερα, είναι προφανές ότι η επιθυμία να εξολοθρευτούν οι Εβραίοι και να αφανιστεί το Ισραήλ παραμένει, για πολλούς Παλαιστίνιους, πιο σημαντική από την οικοδόμηση ενός κράτους που θα ζει με ειρήνη και ασφάλεια δίπλα-δίπλα με το Ισραήλ. Είναι καιρός η κυβέρνηση Μπάιντεν να συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι o Κλίντον αντιλήφθηκε πριν από περισσότερα από 20 χρόνια ότι ο «απορριπτισμός» των Παλαιστίνιων ηγετών παρασύρει τον παλαιστινιακό λαό και ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε ένα αιματηρό και αδιέξοδο μέλλον.<br /><br />Ο τρόπος για να αλλάξει το πρόβλημα η διεθνής κοινότητα ─αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ─ είναι επιμένοντας ότι οποιαδήποτε βοήθεια εξαρτάται αυστηρά από το εάν οι Παλαιστίνιοι εγκαταλείψουν τις εκκλήσεις τους για τρομοκρατία, οι οποίες τώρα μολύνουν ολόκληρη την παλαιστινιακή κοινωνία, ακόμη και στα σταυρόλεξα. Εάν υπάρξει οποιαδήποτε μη-συμμόρφωση, οι πληρωμές πρέπει να σταματήσουν. Όταν πηγαίνει κάποιος στην τράπεζα για να ζητήσει δάνειο, υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις∙ γιατί δεν γίνεται το ίδιο και στην περίπτωση που κάποιος ζητάει βοήθεια; Διαφορετικά, όλη η βοήθεια που δεν «εξαφανίζεται» χρησιμοποιείται ανοιχτά για χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, του τζιχάντ και της εξολόθρευσης των Εβραίων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μεσανατολικό: “Η αυταπάτη της λύσης των δύο κρατών”

 Bassam Tawil  GATESTONE INSTITUTE Μερικές μέρες αφότου ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν επιβεβαίωσε τη δέσμευση της κυβέρνησης...

Διαβάστε την συνέχεια