Η τέχνη του πολέμου στην υπηρεσία της δασοπυρόσβεσης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp2r-xZZdLl_CtQYaMzkYf63_T1DzxsQ6l6lgi1OWOADSxF-_VbSsh0f5yyJQSJHeJbO6BztC4-ox9wSUkQQN0G6zoL091iIDxYx1ExAcoIwptiCJYmkQj-Fh8HXEMBW_3sAjekcdfdAo/s1600/dasopirosvesi-texni-polemou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp2r-xZZdLl_CtQYaMzkYf63_T1DzxsQ6l6lgi1OWOADSxF-_VbSsh0f5yyJQSJHeJbO6BztC4-ox9wSUkQQN0G6zoL091iIDxYx1ExAcoIwptiCJYmkQj-Fh8HXEMBW_3sAjekcdfdAo/s640/dasopirosvesi-texni-polemou.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κώστας Γρίβα</b>ς<br /> Η τραγωδία περνάει στην Ιστορία ως η πιο φονική πυρκαγιά στην ευρωπαϊκή ιστορία μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πιο φονική μοναδική πυρκαγιά στον πλανήτη τον 21ο αιώνα και μια από τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές της σύγχρονης Ελλάδας. Πέραν, λοιπόν, όλων των άλλων ευθυνών (διαχρονικών και τωρινών) και παθογενειών της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, που πρέπει να αναζητηθούν, να αποδoθούν και να θεραπευτούν, προκύπτει και η άμεση ανάγκη αλλαγής του μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενου μοντέλου δασοπυρόσβεσης-αεροπυρόσβεσης στην Ελλάδα.<br /> <br /> Επιδεικνύοντας μια μάλλον υπερβάλλουσα επιμονή σε μια φιλοσοφία «κάνουμε ό,τι κάναμε πάντα αφού αυτό λειτουργεί«, οι αρμόδιες υπηρεσίες εφάρμοζαν εδώ και περίπου 40 χρόνια το ίδιο μοντέλο δασοπυρόσβεσης στις βασικές του αρχές. Την σημερινή εικόνα συνθέτουν αεροπυροσβεστικά μέσα, τα οποία είναι συμπληρωματικά των χερσαίων. Η ανάπτυξη «στρατηγικών» αεροπυροσβεστικών ικανοτήτων θεωρείται από αδύνατη έως ανεπιθύμητη, ενώ περιορισμένη εφαρμογή είχαν βρει νέες τεχνολογίες στους αισθητήρες, τις επικοινωνίες και τη διαχείριση πληροφοριών. Όμως, αυτή δεν ήταν η μόνη επιλογή που υπήρχε. <br /> <br /> Στο μακρινό 1996 είχα ξεκινήσει να μελετώ τις αντιλήψεις του πληροφοριοκεντρικού (infocentric) και δικτυοκεντρικού (network centric) πολέμου, που τότε είχαν εμφανιστεί στο πλαίσιο της περιβόητης «Επανάστασης στις Στρατιωτικές Υποθέσεις» (RMA). Τότε, είχα έλθει σε επαφή με αρκετά άρθρα και μελέτες που υποστήριζαν ότι οι σχετικές μεθοδολογίες θα μπορούσαν να βρουν εφαρμογές και σε θέματα ασφάλειας. Τονιζόταν μάλιστα ότι ο πατέρας της αντίληψης του Δικτυοκεντρικού Πολέμου (NCW), ναύαρχος Arthur Cebrowski, είχε εμπνευστεί από τον τρόπο λειτουργίας της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης. <br /> <br /> Με πολύ απλοϊκό τρόπο, οι πληροφοριοκεντρικές επιχειρήσεις μπορούν να οριστούν ως ταχεία απόκτηση της πληροφορίας για το που βρίσκεται ο εχθρός-απειλή, ταχεία μετάδοση αυτής της πληροφορίας και ταχεία αξιοποίηση αυτής της πληροφορίας με την προσβολή του εχθρού-απειλής με σαρωτικά πλήγματα ακριβείας. Οι λέξεις κλειδιά είναι «ταχύτητα» έτσι ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν πιο μικρό χρονικό χάσμα από τη στιγμή που εντοπίζεται η απειλή μέχρι τη στιγμή που προσβάλλεται (sensor–to–shooter loop) και «σαρωτικό πλήγμα». Δηλαδή, η τελική εκμετάλλευση της πληροφορίας πρέπει να γίνεται με μέσα που να επιφέρουν αποφασιστικό πλήγμα στον εχθρό-απειλή. Για τον σκοπό αυτό αναπτύχθηκε μια ευρεία οικογένεια πυρομαχικών προσβολής ακριβείας (PGM). <br /> Ομίχλη της μάχης <br /> <br /> Επίσης, μεγάλη έμφαση δινόταν στην καταπολέμηση της «ομίχλης της μάχης» κατά Κλαούζεβιτς, δηλαδή στη δημιουργία μιας κοινής και ενιαίας (single and integrated) εικόνας, διαθέσιμης σε όλους τους εμπλεκομένους, όπου θα απεικονιζόταν η εξέλιξη των επιχειρήσεων. Κατά τους πρακτικούς Αμερικανούς, η εικόνα αυτή έπρεπε να ενημερώνει διαρκώς τους πάντες για τρία απλά πράγματα: «που είμαι εγώ, που είναι ο εχθρός, που είναι οι φίλοι μου» (‘where am I, where is the enemy, where are my buddies’), έτσι ώστε να χτυπιέται με ακρίβεια ο εχθρός και να προστατεύονται οι φίλοι. <br /> <br /> Για την υλοποίηση αυτής της φιλοσοφίας απαιτούνταν ένα πλέγμα αισθητήρων, μέσων συλλογής πληροφοριών, μετάδοσης πληροφοριών, μετατροπής των ακατέργαστων πληροφοριών σε κατανοητά «πακέτα» γνώσης και μέσων αξιοποίησης των πληροφοριών, το οποίο θα λειτουργούσε ως μια ενιαία και αδιαίρετη ενότητα. Το ακρωνύμιο C4ISR (Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance & Reconnaissance) εξέφρασε αυτή τη νέα φιλοσοφία και η χρήση του έγινε της μόδας μια εποχή και εν Ελλάδι, χωρίς ωστόσο να κατανοηθεί πλήρως η φιλοσοφία των πληροφοριοκεντρικών-δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων που τα δίκτυα C4ISR υπηρετούν. <br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, ήδη από τότε, είχαν εμφανιστεί απόψεις ότι παρόμοια πληροφοριοκεντρικά μοντέλα μπορούσαν να επιφέρουν επαναστατικές αλλαγές και σε αποστολές δασοπυρόσβεσης δεδομένου ότι ο γρήγορος εντοπισμός μιας εστίας φωτιάς και η γρήγορη προσβολή της είναι κρίσιμης σημασίας για τον έλεγχό της. Ακόμη και σε μια «ώριμη» πυρκαγιά, παρόμοιες μεθοδολογίες μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά, τόσο στην κατάσβεση όσο, κυρίως, στη διαχείριση της, έτσι ώστε να αποφευγχθούν ανθρώπινες απώλειες. <br /> Η πυρκαγιά δεν είναι νοήμων αντίπαλος <br /> <br /> Μάλιστα, πολλοί αναλυτές υποστήριζαν ότι η πληροφοριοκεντρική-δικτυοκεντρική φιλοσοφία επιχειρήσεων ενδείκνυται περισσότερο για την αντιμετώπιση απειλών όπως είναι οι δασικές πυρκαγιές από ότι σε έναν πόλεμο. Μια πυρκαγιά μπορεί να είναι εξαιρετικά απρόβλεπτη, αλλά δεν είναι ένας νοήμων αντίπαλος, ενάντια στη ζωντανή βούληση του οποίου πρέπει να μάχεσαι, όπως λέει ο Κλαούζεβιτς, με αποτέλεσμα η «ομίχλη του πολέμου» και η «τριβή» (friction). Δηλαδή, η ασάφεια στα τεκταινόμενα είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμηθεί από τα μέσα συλλογής και διαχείρισης πληροφοριών. <br /> <br /> Ούτε η πυρκαγιά έχει ικανότητες κυβερνοπολέμου ή ηλεκτρονικού πολέμου, ώστε να προσβάλει το δίκτυο C4ISR που διαθέτεις. Άρα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις σχετικά απλές, φθηνές και εμπορικά διαθέσιμες (COTS) τεχνολογίες για να το δημιουργήσεις. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια η δημιουργία παρόμοιων δικτύων διευκολύνεται σημαντικά. Το κόστος αισθητήρων, ρομποτικών συστημάτων, προγραμμάτων πληροφορικής (που θα διαχειρίζονται τις πληροφορίες και θα βγάζουν αλγορίθμους) και όλων των συναφών τεχνολογιών, έχει μειωθεί δραστικά, ενώ η τεχνολογία τους έχει βελτιωθεί. <br /> <br /> Επιπροσθέτως, οι δομές αυτές θα προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες και σε άλλους τομείς, όπως περιβαλλοντολογικό έλεγχο, έλεγχο θαλασσίων συνόρων, αποστολές έρευνας και διάσωσης, ακόμη και υποστήριξης των Ενόπλων Δυνάμεων σε καιρό πολέμου. <br /> Στρατηγικά δασοπυροσβεστικά αεροσκάφη <br /> <br /> Ωστόσο, όσον αφορά το θέμα της δασοπυρόσβεσης, τα πληροφοριακά αυτά πλέγματα δεν θα μπορούν να προσφέρουν το πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων τους, αν δεν υποστηρίζουν μια κατηγορία μέσων, τα οποία θα αξιοποιούν τις πληροφορίες που λαμβάνουν ώστε να προσβάλουν την πυρκαγιά με συντριπτικά πλήγματα. Τα μέσα αυτά θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως «στρατηγικά δασοπυροσβεστικά αεροσκάφη». Αυτά έχουν τη δυνατότητα να προσβάλουν την πυρκαγιά με πολύ μεγαλύτερο όγκο νερού από ότι μπορούν τα αεροσκάφη Canadair C-215 και CL-415 που διαθέτει σήμερα η Πολεμική Αεροπορία. <br /> <br /> Η Ελλάδα στο παρελθόν είχε νοικιάσει ρωσικά μεταγωγικά Iliushin Il-76 (κωδική ονομασία ΝΑΤΟ ‘Candid’), τα οποία μπορούν να εξαπολύσουν στη φωτιά 44 τόνους νερού, ενώ τα CL-215 και CL-415 μεταφέρουν πέντε τόνους νερού. Κάθε ένα Il-76 μπορεί να σβήσει ένα μέτωπο πυρκαγιάς μήκους περίπου 500 μέτρων και πλάτους 100. Άρα, τέσσερα τέτοια αεροσκάφη θα μπορούσαν να καλύψουν, με μια και μόνη ρίψη, το μήκους περίπου δύο χλμ πύρινο μέτωπο που εισέβαλε στο Μάτι. <br /> <br /> Στην περίπτωση που δεν θα μπορούσαν να το καταστείλουν πλήρως, θα έδιναν την ευκαιρία στις επίγειες δυνάμεις να προσβάλουν τα υπολείμματά του. Ή στη χειρότερη των περιπτώσεων θα το περιόριζαν και θα το επιβράδυναν, έτσι ώστε να μπορέσουν να διαφύγουν οι άνθρωποι που κινδύνευαν. Βέβαια, τα αεροσκάφη, δεν έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής στην Ελλάδα και παρόλα τα θετικά αποτελέσματα που επέτυχαν σε διάφορες πυρκαγιές, δεν παραγγέλθηκαν ξανά. <br /> <br /> Μια προβαλλόμενη αιτία για την απόρριψή τους ήταν η μονότονα επαναλαμβόμενη (και παντελώς ακατανόητη στον γράφοντα) επωδός, ότι «δεν κάνουν για το ελληνικό ανάγλυφο». Το ίδιο «επιχείρημα» προβάλλεται και ενάντια στο ρωσικό αμφίβιο πυροσβεστικό Beriev Be-200 που κουβαλάει 12 τόνους νερού. Προφανώς, λοιπόν, με βάση αυτήν την αντίληψη, το «ελληνικό ανάγλυφο» είναι ένα ατελείωτο φαράγγι της Σαμαριάς μέσα στο οποίο «μικρά και ευέλικτα» αεροπλάνα θα ρίχνουν μερικούς κουβάδες νερό. <br /> Γιατί όχι ρωσικά; <br /> <br /> Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι ακριβώς επειδή το ελληνικό ανάγλυφο είναι τόσο πλούσιο και διαφορετικό απαιτεί διάφορα είδη εναέριων μέσων και παρόμοια «στρατηγικά δασοπυροσβεστικά» μπορούν όντως να προσφέρουν τεράστιες υπηρεσίες σε πολλές περιπτώσεις. Γενικότερα, το ελληνικό σύστημα δασοπυρόσβεσης επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια μια απαξίωση στα μέσα αεροπυρόσβεσης που μπορούν να εξαπολύσουν μεγάλο όγκο νερού ενάντια στη φωτιά. <br /> <br /> Τέτοιο είναι το θηριώδες ρωσικό ελικόπτερο (κωδική ονομασία ΝΑΤΟ ‘Halo’), το οποίο κουβαλούσε 15 τόνους νερό (δηλαδή όσο τρία Canadair). Κατά περίεργο τρόπο όλα αυτά τα συστήματα είναι ρώσικης προέλευσης και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος αποφάσισε να παραδώσει τις διαδικασίες επιλογής ενοικιαζόμενων αεροπυροσβεστικών μέσων σε μια ΝΑΤΟϊκή υπηρεσία, τη NAMSA. <br /> <br /> Επιπροσθέτως, η τρέχουσα αντίληψη περί δασοπυρόσβεσης εν Ελλάδι αντιμετωπίζει τα αεροπορικά μέσα ως προέκταση των χερσαίων και συνακόλουθα δεν βλέπει με ιδιαίτερα καλό μάτι τη λειτουργία ενός δασοπυροσβεστικού μοντέλου, όπου τον πρώτο λόγο θα τον έχουν «στρατηγικά» αεροπορικά μέσα, με τα χερσαία συστήματα να αποτελούν τα συμπληρώματά τους και όχι το αντίθετο. Όμως, η ασύλληπτη καταστροφή στο Μάτι έδειξε ότι αυτό το μοντέλο τίθεται εν αμφιβόλω. <br /> <br /> Εδώ, βέβαια, μπορεί να εκφραστεί η άποψη ότι για τη συμφορά στο Μάτι έφταιγαν πρωτίστως η επικίνδυνη συνύπαρξη πεύκων και ανθρώπων, οι αυθαιρεσίες στη δόμηση, το κλείσιμο των ακτών κλπ. Αυτή, όμως, θα ήταν μια παραπλανητική μισή αλήθεια. Οι μηχανισμοί πυρόσβεσης πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτό που υπάρχει και όχι σε αυτό που θα έπρεπε, ή θα μπορούσε να υπάρχει. <br /> <br /> Και ας μην ξεχνάμε ότι δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια μεγαπυρκαγιά, σαν αυτές που κατέκαψαν την Πελοπόνησσο το 2007, αλλά μια μικρή σχετικά πυρκαγιά. Ένα παρόμοιο πληροφοριοκεντρικό σύστημα δίνει έμφαση στην ταχεία αντίδραση και τον αποφασιστικό «βομβαρδισμό» της πυρκαγιάς από αέρος. Επειδή παραλλήλως δημιουργεί μια ενιαία και καθαρή εικόνα των τεκταινομένων, διαθέσιμη σε όλες τις εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες, θα μπορούσε να μειώσει αποφασιστικά τις απώλειες και τις καταστροφές.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η τέχνη του πολέμου στην υπηρεσία της δασοπυρόσβεσης

Κώστας Γρίβα ς Η τραγωδία περνάει στην Ιστορία ως η πιο φονική πυρκαγιά στην ευρωπαϊκή ιστορία μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πιο φονικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία κυριαρχεί στην Ευρώπη μέσω Γαλλίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMIUOg-5XH8uiFkqJ8gDn3wirE9_LzJNEs4b7BW03RsCWKFLH9pxD09RJ0IWNZG3-nzjHJyNaSPn-d0Th2UaqH5tmNyLaLQigmM5kiP-MgtQt4pj-Wh30X-AE-813DlvThpmhkXPYHQnE/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMIUOg-5XH8uiFkqJ8gDn3wirE9_LzJNEs4b7BW03RsCWKFLH9pxD09RJ0IWNZG3-nzjHJyNaSPn-d0Th2UaqH5tmNyLaLQigmM5kiP-MgtQt4pj-Wh30X-AE-813DlvThpmhkXPYHQnE/s640/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Σταύρος Λυγερός</b><br /> Είναι κοινός τόπος ότι τα τελευταία χρόνια, δια της διολισθήσεως, η ΕΕ έχει αποκτήσει αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και μεταμοντέρνες αποικίες, όπως η Ελλάδα. Η οικονομική κρίση διευκόλυνε και επιτάχυνε αυτή την εξέλιξη, αλλά ταυτοχρόνως έβγαλε στην επιφάνεια τις αντιφάσεις και όξυνε τις αντιθέσεις. <br /> <br /> Στο υπόστρωμα της μείωσης των εισοδημάτων και της περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων, ήλθαν να προστεθούν οι κοινωνικές παρενέργειες από το προσφυγικό-μεταναστευτικό κύμα και την ισλαμική τρομοκρατία. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθεί μία μεγαλύτερη ή μικρότερη εκλογική εξέγερση των μικρομεσαίων στρωμάτων στην Ευρώπη. <br /> <br /> Τα κόμματα του ευρύτερου (νεο)φιλελεύθερου χώρου χάνουν έδαφος, το οποίο κερδίζει η κάθε είδους αντισυστημική ψήφος, αλλά και κόμματα που ενώ είναι συστημικά με κάποιον τρόπο διαχωρίζονται από τις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Στον ευρωπαϊκό Νότο, η αντισυστημική ψήφος τροφοδότησε περισσότερο αριστερά κόμματα, καθώς και ιδιότυπα κόμματα, όπως το κίνημα του Γκρίλο στην Ιταλία. Στον ευρωπαϊκό Βορρά, όμως, τροφοδότησε κατά κανόνα εθνικιστικά-ξενοφοβικά κόμματα. <br /> <br /> Η εκλογή Τραμπ και το κύμα στην Ευρώπη <br /> <br /> Η εκλογική αυτή εξέγερση επιβεβαιώθηκε και ευνοήθηκε και από την εκλογή του Τραμπ. Δεν είχε, ωστόσο, την έκταση για να εκλεγεί ο ακροδεξιός υποψήφιος Πρόεδρος Δημοκρατίας στην Αυστρία, για να κερδίσει το κόμμα του Βίλντερς την πρώτη θέση στην Ολλανδία και πολύ περισσότερο για να βρεθεί στην εξουσία η Λεπέν. Παρόλα αυτά όλοι αυτοί κέρδισαν έδαφος σε σχέση με το παρελθόν. <br /> <br /> Η τάση επιβεβαιώθηκε και στις γερμανικές εκλογές. Η ξενοφοβική και αντιευρωπαϊκή «Εναλλακτική για τη Γερμανία» εισήλθε θριαμβευτικά στη Βουλή και συνεχίζει την ανοδική τάση της. Το ίδιο συνέβη και με τους νεοφιλελεύθερους Ελεύθερους Δημοκράτες, οι οποίοι, ωστόσο, κέρδισαν επειδή ύψωσαν τη σημαία του οικονομικού εθνικισμού. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το πρόβλημα είναι μπροστά και όχι πίσω. <br /> <br /> Η διόγκωση του αντισυστημικού ρεύματος έχει τρεις συνέπειες: <br /> Πρώτον, συρρικνώνει τη “φιλελεύθερη συναίνεση”, η οποία μεταπολεμικά κυριαρχούσε στη Γηραιά Ήπειρο. <br /> Δεύτερον, αναπτύσσεται όχι ο παραδοσιακός ευρωσκεπτικισμός, αλλά ένα είδος ευρωάρνησης. Η τάση αυτή σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη κεφαλαιοποιείται πολιτικά κυρίως από τα ακροδεξιά-εθνικιστικά κόμματα, τα οποία περισσότερο ή λιγότερο έντονα θέτουν ζήτημα αποχώρησης τουλάχιστον από την Ευρωζώνη. <br /> Τρίτον, η μετάλλαξη της ΕΕ των εθνών σε “γερμανική Ευρώπη” έχει ως αποτέλεσμα την όξυνση των εθνικών αντιθέσεων και τη διάβρωση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Αυτά με τη σειρά τους προκαλούν την ανάπτυξη όχι μόνο της ευρωάρνησης, αλλά ταυτοχρόνως και αντιγερμανικού κλίματος. <br /> <br /> Η «γερμανική Ευρώπη» και οι αντιδράσεις <br /> <br /> Ήταν αναπόφευκτο. Τα στοιχεία αποδεικνύουν πως ο μεγάλος κερδισμένος από την καθιέρωση του ευρώ είναι η Γερμανία. Είναι η αναμφισβήτητη οικονομική υπερδύναμη στη Γηραιά Ήπειρο. Το Βερολίνο συμπεριφέρεται όλα αυτά τα χρόνια με έκδηλο οικονομικό εθνικισμό. Αναλόγως, μάλιστα, με το τι κάθε φορά την συμφέρει, άλλοτε κρύβεται πίσω από την ΕΕ και άλλοτε δρα μονομερώς ή με επιλεκτικές συμμαχίες. <br /> <br /> Το Brexit ήταν το πρώτο καίριο πλήγμα στην αλαζονική μακαριότητα του ευρωιερατείου. Η εκλογή του Τραμπ ήταν το δεύτερο όχι μόνο επειδή επιβεβαίωσε το ρεύμα, αλλά και επειδή απειλεί να ανατρέψει το παραδοσιακό πλαίσιο των ευρωαμερικανικών σχέσεων, όπως φάνηκε καθαρά και στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά και στο ζήτημα της επιβολής δασμών. <br /> <br /> Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος αμφισβητεί τη βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στρέφεται, μάλιστα, ευθέως εναντίον της Γερμανίας, κατηγορώντας την -όχι αδίκως- ότι εκμεταλλεύεται τους εταίρους της και χρησιμοποιεί το ευρώ για να συσσωρεύει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα. Το τρίτο πλήγμα ήταν οι εξελίξεις στην Ιταλία. Μετά την επικράτηση του “όχι” στο ιταλικό δημοψήφισμα, που σηματοδότησε την πτώση όχι μόνο του Ρέντσι, αλλά και της κυβέρνησης του κόμματός του, ήρθαν οι εκλογές και ο σχηματισμός της κυβέρνησης Κόντε από τους νικητές το Κίνημα των 5 Αστέρων και τη Λέγκα του Σαλβίνι. <br /> <br /> Αντιμέτωπη με το κλίμα ευρωάρνησης, με τις αντιθέσεις των κρατών-μελών, με την αμερικανική πίεση και με την άνοδο της αντισυστημικής ψήφου, η ΕΕ-Ευρωζώνη έχει περιέλθει σε κρίση. Είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού τα εσωτερικά ρήγματα. Η ομάδα του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία) δίνει σε σημαντικό βαθμό τον τόνο στην Ανατολική Ευρώπη. Οι λαοί αυτοί έχουν λιγότερα από 30 χρόνια που απέκτησαν την πραγματική ανεξαρτησία τους και είναι κατά κανόνα απρόθυμοι να παραδώσουν εθνική κυριαρχία στο ευρωιερατείο. Αλλά και ο ευρωπαϊκός Νότος εκδήλωσε μία δειλή τάση αυτονόμησης από τη γερμανική ηγεμονία, χωρίς, ωστόσο, αξιόλογη συνέχεια. <br /> <br /> Μόνο το Βερολίνο έχει σχέδιο <br /> <br /> Το Βερολίνο, όμως, είναι το μόνο που διέθετε σχέδιο για το αύριο της Ευρώπης. Γι’ αυτό και δεν δυσκολευόταν να επιβάλει τη θέλησή του. Οι μόνοι που δυνητικά μπορούν να προβάλουν αντίσταση είναι οι Γάλλοι. Εάν έβγαινε μπροστά, το Παρίσι θα έβρισκε πρόθυμους συμμάχους και κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να εξισορροπήσει τη Γερμανία. Από την εποχή του Σαρκοζί, όμως, το Παρίσι έχει επιλέξει να λειτουργεί σαν συμπλήρωμα του Βερολίνου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, σ’ αυτή τη γραμμή κινήθηκε ο Ολάντ. <br /> <br /> Ο Μακρόν εξέφρασε τη φιλοδοξία του να προωθήσει αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και κατέθεσε μετριοπαθείς προτάσεις, αλλά προσέκρουσε στην ουσιαστική άρνηση του Βερολίνου. Όσο, όμως, το Παρίσι θα κινείται κατ’ αυτό τον τρόπο, η Ιταλία του Ρέντσι και του Τζεντιλόνι δεν είχε το περιθώριο να σηκώσει κεφάλι. Αυτό ισχύει περισσότερο για την Ισπανία του σοσιαλιστή Σάντσεθ. <br /> <br /> Τώρα, όμως, που βρέθηκαν στην εξουσία αντισυστημικές δυνάμεις στην Ιταλία το παιχνίδι έχει λάβει ενδιαφέρουσα τροπή. Προς το παρόν υπάρχει μία ασταθής ισορροπία ανάμεσα στην κυβέρνηση Κόντε και στο ευρωιερατείο. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση του Μακρόν. Τα κριτήρια, με τα οποία συγκροτείται ο ευρωπαϊκός πυρήνας είναι πρωτίστως πολιτικά και δευτερευόντως οικονομικά. Χωρίς τη Γαλλία, το Βερολίνο δεν μπορεί να επιβάλει την πρωτοκαθεδρία του. Εξασφαλίζοντας τη σύμπλευση της Γαλλίας, το Βερολίνο μπορεί να εξασφαλίσει τη σύμπλευση της Ισπανίας και να εφαρμόσει πολιτικές πίεσης της νέας ιταλικής κυβέρνησης. <br /> <br /> Υποταγή μέσω προνομιακής μεταχείρισης <br /> <br /> Χωρίς τη Γαλλία και εν μέρει χωρίς την Ιταλία και την Ισπανία, η Γερμανία δεν μπορεί να διατηρεί τον ηγεμονικό ρόλο της. Γι’ αυτό και όταν κυβερνούσαν αυτές τις χώρες συστημικές δυνάμεις, το Βερολίνο τους πουλούσε ως αντάλλαγμα για την ευθυγράμμισή τους μαζί του μία προνομιακή μεταχείριση στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων. Αυτό έχει ήδη φανεί καθαρά σε διάφορες περιπτώσεις μέχρι τώρα. <br /> <br /> Προσεταιριζόμενη με τον προαναφερθέντα τρόπο τη Γαλλία, η Μέρκελ εδραιώνει το καθεστώς της «γερμανικής Ευρώπης». Όποια μικρότερη χώρα-μέλος τολμήσει να αντιδράσει απομονώνεται και αντιμετωπίζει έμμεσες κυρώσεις. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά ακύρωσε στην πράξη από τα πρώτα βήματά της την πρωτοβουλία για μία συνεννόηση των Νοτίων με σκοπό κοινές παρεμβάσεις στην ευρωπαϊκή σκηνή. <br /> <br /> Ταυτοχρόνως, απομονώνει την ομάδα του Βίζεγκραντ και εδραιώνει την υποστήριξη των παραδοσιακών συμμάχων της (Ολλανδία, Αυστρία, και Φινλανδία). Κατ’ αυτόν τον τρόπο διατηρεί στην κορυφή τον έλεγχο της ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, όμως, η αλαζονική γερμανική ηγεμονία εξωθεί τις κοινωνίες, κυρίως της ευρωπαϊκής περιφέρειας, σε περαιτέρω αντιδράσεις, οξύνοντας ουσιαστικά το πρόβλημα.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Γερμανία κυριαρχεί στην Ευρώπη μέσω Γαλλίας

Σταύρος Λυγερός Είναι κοινός τόπος ότι τα τελευταία χρόνια, δια της διολισθήσεως, η ΕΕ έχει αποκτήσει αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διπλωματία της κότας και του κόκορα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX67rM9jmH58apNxvGOdtLgKCzVyeD4EjRbYacToNHcNinBuEPDg2SsLNNNjYAnoV1Ev0-aAuidLU0ef23CP5Vu2-qYnVNIy1soLUohJ25yZxFaPKNkxMeiOP_wkNC2sUqz3ZglIQNndI/s1600/kotzias-imerida.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="276" data-original-width="610" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX67rM9jmH58apNxvGOdtLgKCzVyeD4EjRbYacToNHcNinBuEPDg2SsLNNNjYAnoV1Ev0-aAuidLU0ef23CP5Vu2-qYnVNIy1soLUohJ25yZxFaPKNkxMeiOP_wkNC2sUqz3ZglIQNndI/s640/kotzias-imerida.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Σάββας Καλεντερίδης</b><br /> Σε μια δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας, με την κυβέρνηση, το κράτος και το πολιτικό σύστημα να έχει τεράστιες ευθύνες για την εκατόμβη των νεκρών της πυρκαγιάς στο Μάτι τις οποίες με απίστευτο θράσος και υποκρισία αρνείται να αποδεχτεί και να αναλάβει, και επειδή ένα άλλο δράμα είναι σε εξέλιξη εδώ και μήνες στις φυλακές της Αδριανούπολης, παραθέτουμε μεταφρασμένο άρθρο της πολύ καλά ενημερωμένης δημοσιογράφου Ασλί Αϊντίντασμπας, ανταποκρίτριας της εφημερίδας Cumhuriyet στην Ουάσινγκτον, που μπορεί να μας φωτίσει και να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για το χειρισμό της υπόθεσης Μητρετώδη και Κούκλατζη.<br /> <br /> Το άρθρο αποδεικνύει ότι η Τουρκία αποσκοπεί να αποκομίσει τεράστια κέρδη μέσω της δίκης του πάστορα Μπράνσον, με ένα αστήρικτο κατηγορητήριο που επισύρει ποινή 20 ετών!<br /> <br /> Και όλα αυτά από μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, κι ενώ ήδη έχει πετύχει ανάλογα κέρδη σε αντίστοιχο παζάρι με τη Γερμανία.<br /> <br /> Άρα, όσοι περιμένουν την καλή βούληση ή την ελεημοσύνη του Ερντογάν, ειδικά εκείνοι που έχουν αποκηρύξει μετά βδελυγμίας τη διπλωματία της κότας, και επειδή η Ελλάδα δεν έχει να δώσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ στην Τουρκία, καλό είναι να ανακαλύψουν και να εφαρμόσουν τη διπλωματία του κόκορα.<br /> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <i>Να αφήσουν τα βρόμικα παζάρια που κάνουν στη Θράκη και να καλέσουν τον Τούρκο πρέσβη, δηλώνοντάς του ότι αν δεν τερματιστεί εντός δεκαημέρου η παράνομη κράτηση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, να τα μαζεύει και να φεύγει για Άγκυρα. Αυτή είναι υπερήφανη πατριωτική διπλωματία και όχι τα βρόμικα παζάρια στις πλάτες της Θράκης, ούτε τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες Ελλήνων ποντιακής καταγωγής, για να ικανοποιήσουμε αλλότρια αντεθνικά συμφέροντα</i>.</blockquote> <br /> <b>Πάρε τον πάστορα, δώσε την Halkbank </b>(της Ασλί Αϊντίντασμπας, στην εφ. Cumhuriyet)<br /> <div> <br /> Δεν είναι μυστικό ότι η υπόθεση του φυλακισμένου Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον έχει μετατραπεί σε ένα σκληρό παζάρι μεταξύ ΗΠΑ-Τουρκίας. Την Τετάρτη, με μια απόφαση-έκπληξη, ο Μπράνσον βγήκε από τη φυλακή και είναι πλέον σε κατ’ οίκον περιορισμό. Την ίδια στιγμή η μετοχή της Halkbank εκτοξεύθηκε στα ύψη, κερδίζοντας σε μία μέρα 16%. Οι αγορές δεν είναι ανόητες. Μυρίστηκαν ότι υπάρχει συμφωνία. Ο κατ’ οίκον περιορισμός του Μπράνσον μπορεί να σημαίνει την απελευθέρωση και έλευση στην Τουρκία, το φθινόπωρο, του φυλακισμένου για την υπόθεση Ζαράμπ, Χακάν Ατίλα, υψηλόβαθμου στελέχους της Halkbank. Nasıl mı? Anlatayım...<br /> <br /> Ο Μπράνσον βρίσκεται στη φυλακή δύο χρόνια με ένα κατηγορητήριο άλλα αντ’ άλλων, και με βάση μαρτυρίες προστατευόμενων μαρτύρων. Ζει στην Τουρκία επί 23 χρόνια ως πάστορας μιας εκκλησίας με μικρό αριθμό προτεσταντών. Όμως μετά το πραξικόπημα οι εισαγγελείς μας όρμησαν στην εκκλησία σαν ταύροι σε υαλοπωλείο, και συνέλαβαν τον πάστορα και τρεις πρόσφυγες Κούρδους της Συρίας με την κατηγορία της απόπειρας «ίδρυσης του Κουρδιστάν».<br /> <br /> Στην τελευταία συνεδρία της δίκης του, ένας προστατευόμενος μάρτυρας κατέθεσε ότι ο πάστορας εκτύπωσε Ευαγγέλιο με το λογότυπο του ΡΚΚ και υπέδειξε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ τα στρατόπεδα των Κούρδων της Συρίας, για να στείλουν εκεί οπλισμό. Για τέτοια δίκη μιλάμε. Όμως αυτά δεν έχουν σημασία.<br /> <br /> Ο ταλαίπωρος ο πάστορας έπεσε θύμα του παζαρέματος μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ.<br /> <br /> Ο Μπράνσον έγινε σύμβολο για τους συντηρητικούς χριστιανούς των ΗΠΑ, και από τη μια το Κογκρέσο και από την άλλη ο ΥΠΕΞ Πομπέο, που είναι κι αυτός ευαγγελικός, πίεζαν για την απελευθέρωσή του. Φυσικά πίεζε και ο Λευκός Οίκος. Η υπόθεση τείνει να μετατραπεί σε ένα δεύτερο «Εξπρές του μεσονυχτίου» για την Τουρκία, ενώ ο Τραμπ κάθε τρεις και μία ρωτάει τον Ερντογάν για τον Μπράνσον.<br /> <br /> Στην πραγματικότητα η Άγκυρα είναι έτοιμη να απελευθερώσει τον Μπράνσον, όμως θέλει ανταλλάγματα από την Ουάσινγκτον. Όπως αντιλαμβανόμαστε, η Τουρκία μοιάζει να έχει παγιδευτεί και επιδιώκει μια λύση παρόμοια με την υπόθεση του Ντενίζ Γκιουζέλ και τη Γερμανία.<br /> <br /> Πριν από την έναρξη της δίκης, τον Μάιο, οι Τούρκοι αξιωματούχοι είπαν στους Αμερικανούς ότι «μετά τις εκλογές τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα» για την υπόθεση Μπράνσον. Όσοι παρακολουθούν το θέμα, περίμεναν την απελευθέρωσή του μετά τις εκλογές.<br /> <br /> Με βάση τους διπλωματικούς κύκλους, υπήρχε μια προσδοκία ο Μπράνσον να αποφυλακιστεί στη συνεδρία της 18ης Ιουλίου και οι ΗΠΑ θα έστελναν τον Χακάν Ατίλα στην Τουρκία, ως αποτέλεσμα συμφωνίας των κυβερνήσεων των δύο χωρών.<br /> <br /> Όμως στις 18 Ιουλίου έγινε η έκπληξη. Άτομο στην Ουάσινγκτον, που είναι σε θέση να γνωρίζει, ισχυρίζεται ότι ενώ ήταν έτοιμο αεροσκάφος να παραλάβει τον Μπράνσον από τη Σμύρνη για τις ΗΠΑ, «η Τουρκία έβαλε στο τραπέζι νέα αιτήματα». Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς έγινε, ούτε πώς προέκυψε ο κατ’ οίκον περιορισμός… Είναι προφανές ότι το παζάρεμα συνεχίζεται.<br /> <br /> Ο κατάλογος των αιτημάτων της Άγκυρας είναι μακρύς:<br /> Δεν θέλει να έχει κυρώσεις για την προμήθεια των S-400.<br /> Θέλει να ξεπεραστεί το εμπόδιο του Κογκρέσου για την παραλαβή των F-35.<br /> Δεν θέλει να υποστεί σοκ η τουρκική οικονομία σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, με οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Halkbank που αναμένονται το φθινόπωρο.<br /> Θέλει να εξαιρεθεί των κυρώσεων που θα επιβληθούν το επόμενο διάστημα στο Ιράν.<br /> <br /> Αυτός είναι ο κατάλογος και η Τουρκία θέλει να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερα αιτήματά της, παζαρεύοντας τον Μπράνσον με την Ουάσινγκτον.<br /> <br /> Η επόμενη δικάσιμος του Μπράνσον είναι τον Οκτώβριο. Τις τελευταίες σκηνές του έργου θα τις δούμε όταν ο Αμερικανός πάστορας επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για να επιστρέψει στις ΗΠΑ και όταν ο Χακάν Ατίλα πετάξει για Τουρκία.<br /> <br /> <a href="http://www.pontos-news.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η διπλωματία της κότας και του κόκορα

Σάββας Καλεντερίδης Σε μια δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας, με την κυβέρνηση, το κράτος και το πολιτικό σύστημα να έχει τεράστιες ευθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετωπική Άγκυρας - Ουάσιγκτον: απειλές για κυρώσεις και σενάρια ανταλλαγής κρατουμένων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFc1b4AeiZTMEa78pU6E4fsaEqvucuEXsqUML1YniEUEo93g87gJOLpSOkYLSs5rhx7DryL-zJhJlqNvGVy7i0LTf51-ExBgn1Krj8Zq-7fJZl-oL2MaNgA0AaqizABzzDF0CZ_A6-V04/s1600/erdogan_trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="439" data-original-width="625" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFc1b4AeiZTMEa78pU6E4fsaEqvucuEXsqUML1YniEUEo93g87gJOLpSOkYLSs5rhx7DryL-zJhJlqNvGVy7i0LTf51-ExBgn1Krj8Zq-7fJZl-oL2MaNgA0AaqizABzzDF0CZ_A6-V04/s640/erdogan_trump.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Στα όρια της μετωπικής αντιπαράθεσης οδηγούνται οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις με αφορμή τα σκοτεινά παιγνίδια και τις μυστικές συμφωνίες για ανταλλαγή κρατουμένων, που θυμίζουν τον Ψυχρό Πόλεμο, επεισόδια που εκτυλίσσονται γύρω από την τύχη του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον που παραμένει κρατούμενος έστω και κατ' οίκον στην Τουρκία. <br /> <br /> Ο ίδιος ο Ντ. Τραμπ απείλησε με «σημαντικές κυρώσεις» εναντίον της Τουρκίας εάν δεν απελευθερώσει αμέσως τον Μπράνσον, ενώ σε ακόμη πιο απειλητικό και επιτακτικό τόνο ήταν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου Μ. Πενς που απαίτησε την απελευθέρωση του πάστορα «ΤΩΡΑ», απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση η Τουρκία θα υποστεί συνέπειες και θα της επιβληθούν σημαντικές κυρώσεις. <br /> <br /> Με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα, ακόμη κι αν η Τουρκία και η... «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη της προγραμμάτιζαν, μετά την απόφαση για κατ' οίκον περιορισμό, την απελευθέρωση του Α. Μπράνσον, τώρα πλέον δύσκολα ο κ. Ερντογάν θα δώσει το πράσινο φως καθώς θα εμφανισθεί ότι υποκύπτει στις απειλές και στις πιέσεις των ΗΠΑ. Όμως η ένταση της σύγκρουσης φαίνεται ότι έχει παρασκήνιο που θυμίζει κατασκοπευτικό σενάριο. <br /> <br /> Η Τουρκία και ο Ερντογάν φαίνεται ότι όχι μόνο αθέτησαν τις δεσμεύσεις που είχαν δώσει στους Αμερικανούς για την ομαλή έκβαση της δικαστικής υπόθεσης του Μπράνσον, αλλά δεν τήρησαν και την μυστική Συμφωνία που έρχεται στο φως και προέβλεπε την απελευθέρωση της Τουρκάλας ακτιβίστριας υποστηρίκτριας της Χαμάς, που κρατούνταν στο Ισραήλ, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση του Μπράνσον. <br /> <br /> Η υπόθεση ήρθε στο φως από την Washington Post επιβεβαιώθηκε από την ισραηλινή κυβέρνηση, και διαψεύδεται από την Άγκυρα, η οποία επιστρέφει δημοσιοποιώντας μέσω της φιλοκυβερνητικής Sabah ένα άλλο κατασκοπευτικό σενάριο. <br /> <br /> Σύμφωνα με αυτό ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Πομπέο ήταν σε μυστικές διαβουλεύσεις με τον Τούρκο ομόλογο του Μ. Τσαβούσογλου και τον αρχηγό της ΜΙΤ Χ. Φιντάν ώστε να μεταφερθεί ο Τούρκος τραπεζίτης και στενός συνεργάτης του Ερντογάν, Μεχμέτ Χακάν Αττίλα στην Τουρκία για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του για τις μυστικές συναλλαγές με το Ιράν από την τράπεζα του Halkbank και σε αντάλλαγμα να επιστρέψει στις ΗΠΑ ο Μπράνσον. <br /> <br /> Το τουρκικό σενάριο αναφέρει μάλιστα ότι ο Πομπέο βρέθηκε εκτεθειμένος καθώς ενώ επρόκειτο να γίνει αυτή η ανταλλαγή, ο αντιπρόεδρος Μ. Πενς εξαπέλυσε την επίθεση στην Τουρκία, πείθοντας και τον Ντ. Τραμπ να συμπράξει, έχοντας στο μυαλό του τις επαναληπτικές εκλογές του φθινοπώρου και το σημαντικό κοινό των Ευαγγελιστών, των οποίων μέλος είναι ο Άντριου Μπράνσον. <br /> <br /> Τουρκικές πηγές μάλιστα αναφέρουν ότι τη συμφωνία ανταλλαγής είχαν συζητήσει και ο στενός συνεργάτης του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν με τον Σύμβουλο Ασφαλείας των ΗΠΑ Τ. Μπόλτον. <br /> <br /> Παρά τις διαψεύσεις της Τουρκίας, αμερικανικές και ισραηλινές πηγές φαίνεται να επιβεβαιώνουν το σενάριο ότι η απελευθέρωση της Τουρκάλας ισλαμίστριας Εμπρού Οζκάν που είχε συλληφθεί στο Ισραήλ για τις σχέσεις της με την Χαμάς έγινε μετά από παρέμβαση του Λευκού Οίκου στον Νετανιάχου, καθώς η Άγκυρα είχε υποσχεθεί ως αντάλλαγμα την απελευθέρωση του Άντριου Μπράνσον. <br /> <br /> Παρά τα πυρά που αντάλλαξαν οι δυο πλευρές, ο Ερντογάν, ξέχασε τους υψηλούς τόνους που συνήθως χρησιμοποιεί και θέλοντας να αφήσει ανοικτό ένα παράθυρο για την διπλωματία, επέλεξε ένα απλό σχόλιο. Σχόλιο που έκανε σε λάθος ύφος και σε λάθος χώρο. Στην συνάντηση που είχε με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν στην Νότια Αφρική στο περιθώριο της Συνοδού των BRICS ο κ. Ερντογάν σχολίασε ότι «κάποιοι ζηλεύουν την καλή μας σχέση..». Σχόλιο που μάλλον οργή προκαλεί στην Ουάσιγκτον. <br /> <br /> Νωρίτερα είχαν αναλάβει να απαντήσουν με υψηλούς τόνους ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου που δήλωσε ότι η Τουρκία «δεν θα ανεχθεί ποτέ απειλές από κανέναν, ούτε δέχεται διαταγές, ο νόμος είναι για τον κάθε έναν και δεν θα υπάρξει καμία εξαίρεση», ενώ και ο εκπρόσωπος της Προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν κάλεσε την αμερικανική κυβέρνηση να «αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, εξαπολύοντας απειλές στην Τουρκία». Ο κ. Τσαβούσογλου μάλιστα επιχείρησε να βρει άκρη σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον ομόλογο του Πομπέο, η οποία μάλλον κατέληξε άδοξα, καθώς το στίγμα το δίνει φυσικά ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ. <br /> <br /> Στην Ουάσιγκτον ήδη το κλίμα είναι βαρύ και στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας ομάδα γερουσιαστών με επικεφαλής τον Δημοκρατικό Μπομπ Μενέντεζ πέτυχε να περάσει απόφαση σύμφωνα με την οποία θα αποκλεισθεί η πρόσβαση της Τουρκίας σε κονδύλια από διεθνείς οργανισμούς (στους οποίους έχουν λόγο οι ΗΠΑ) μέχρι την απελευθέρωση του πάστορα. <br /> <br /> Σε αυτό το κλίμα επίσης δυσκολεύει και η απόφαση που φαίνεται να είχε πάρει ο Ντ. Τράμπ να παρακάμψει τα ψηφίσματα Γερουσίας και Κογκρέσου και να προχωρήσει κανονικά η διαδικασία παράδοσης των F35. Όμως η πραγματική απειλή για την Τουρκία προκύπτει από την είδηση η οποία δημοσιοποιήθηκε ξαφνικά χθες. <br /> <br /> Εκπρόσωποι της SDF της αραβοκουρδικής οργάνωσης που στηρίζουν οι ΗΠΑ στην Τουρκία και έχουν βασική συνιστώσα τις δυνάμεις του YPG (που η Τουρκία θεωρεί ως ενεργούμενο του PKK) είχαν με τις ευλογίες των Αμερικανών και φυσικά των Ρώσων συνομιλίες στη Δαμασκό με τον πρόεδρο Μ. Ασάντ. Η είδηση αυτή κτύπησε συναγερμό στην Άγκυρα καθώς είτε αφορά στην παραχώρηση εδαφών από το SDF στις κυβερνητικές δυνάμεις για μια τελική επίθεση εναντίον των τζιχαντιστών, είτε αφορά την αφετηρία της συζήτησης για ένα μελλοντικό καθεστώς αυτονομίας των κουρδικών περιοχών στην μεταπολεμική Συρία, και τα δυο σενάρια είναι εφιαλτικά για τον κ. Ερντογάν. <br /> <br /> Και όλα αυτά ενώ την ίδια στιγμή που κορυφαίοι ισραηλινοί αξιωματούχοι, δεν αποκλείουν την συνεννόηση με τον Ασάντ (με την μεσολάβηση και των Ρώσων) προκειμένου να διασφαλίσουν τον περιορισμό της παρουσίας του Ιράν στο έδαφος της Συρίας και να αποτρέψουν την προσέγγιση της Χεζμπολάχ η των τζιχαντιστών στα σύνορα Ισραήλ-Συρίας.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μετωπική Άγκυρας - Ουάσιγκτον: απειλές για κυρώσεις και σενάρια ανταλλαγής κρατουμένων

Του Νίκου Μελέτη Στα όρια της μετωπικής αντιπαράθεσης οδηγούνται οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις με αφορμή τα σκοτεινά παιγνίδια και τις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε ποιον έκανε χάρη η Αθήνα και πως επωφελήθηκε στα ελληνορωσικά;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJJHxr4L9gaxViqVbJTzC_MmI0qat9kSf_kA_D5M3EUIbFZ0Rk0z1xORiYk4Ok0HC8gkJyVAZ5ZCRyf9qn-hxom8PI28q0o_sbBMHZx4sjNlNc6kiHOnVrcXYbmuQpTKvkO4fh8hXzE-0/s1600/TSIPRAS-POUTIN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="537" data-original-width="900" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJJHxr4L9gaxViqVbJTzC_MmI0qat9kSf_kA_D5M3EUIbFZ0Rk0z1xORiYk4Ok0HC8gkJyVAZ5ZCRyf9qn-hxom8PI28q0o_sbBMHZx4sjNlNc6kiHOnVrcXYbmuQpTKvkO4fh8hXzE-0/s640/TSIPRAS-POUTIN.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ποίο ακριβώς είναι το θέμα; Είναι σχεδόν αδύνατο να συγκεντρωθούν ακριβείς πληροφορίες που θα επιτρέψουν να αποσαφηνιστεί η κατάσταση και να πέσει φως στις πρόσφατες εξελίξεις στις ελληνορωσικές σχέσεις. <br /> <br /> Γράφει ο <b>Ανδρέας Ανδριανόπουλος</b><br /> <br /> Κατ’ αρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το κάδρο από τα μη έγκυρα σχόλια και τους αβάσιμους ισχυρισμούς. Σχολιαστές που σχεδόν πάντοτε στρέφονται κατά της Δύσης έχουν επιστρατευτεί άμεσα. Η ελληνική κυβέρνηση, υποστηρίζουν, προσπαθεί να κερδίσει πόντους στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Ωστόσο κανείς δεν έχει ζητήσει μια τέτοια επίδειξη αλληλεγγύης από την Αθήνα και υπό τις παρούσες συνθήκες η Ελλάδα δεν θα κερδίσει τίποτα από μια τέτοια συμπεριφορά. Με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και την αποδοχή προσχώρησης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη κερδίσει όσα θα μπορούσε από τους δυτικούς. <br /> <br /> Σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ κατηγορούν τη Γερμανία για τις καλές της σχέσεις με τη Ρωσία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Ιταλία και η Ουγγαρία, μεταξύ άλλων, φαίνεται να προσεγγίζουν τη Μόσχα, πως θα μπορούσε αλήθεια η Αθήνα να επωφεληθεί από αυτό; <br /> <br /> Παράλληλα γιατί η Ουάσινγκτον να πιέσει την Αθήνα να υιοθετήσει μια τέτοια εχθρική προς τη Ρωσία πολιτική; Τι θα περίμεναν οι Αμερικανοί να κερδίσουν την στιγμή που ο ίδιος ο πρόεδρός τους συμφωνεί με τον Πούτιν; Από την άλλη, όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις, η σχέση της Αθήνας με τη Μόσχα έχει σοβαρά πληγεί, χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρο όφελος για την Ελλάδα, με τον Πούτιν να μιλά για αντίποινα. <br /> <br /> Δεν πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι μερικούς μήνες πριν ακυρώθηκε συνάντηση μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων υπουργών που είχε στόχο την ενδυνάμωση της διμερούς οικονομικής συνεργασίας. Η εξήγηση που δόθηκε ήταν η παρουσία πολιτικών της Κριμαίας σε αυτή. Οι Ρώσοι πάντως υποστηρίζουν πως οι Έλληνες είχαν προειδοποιηθεί για την παρουσία τους και δεν είχαν αντιδράσει. Το επεισόδιο ξεπεράστηκε χωρίς επίσημες επιπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως υπήρξε θέμα. <br /> <br /> Η τελευταία εξέλιξη ήταν η απέλαση Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα. Η βασική αιτίαση αφορούσε πιθανή ρωσική προσπάθεια κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών ώστε να ακυρωθεί η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνουν δύο σχόλια. Μόνο η «Βόρεια Μακεδονία» μπορεί καταστήσει πλέον άκυρη την συμφωνία. <br /> <br /> Ακόμα και αν η ελληνική Βουλή απορρίψει την συμφωνία η χώρα θα γίνει αυτόματα μέλος του ΝΑΤΟ. Για να επιτευχθεί αυτό η κυβέρνηση των Σκοπίων πρέπει απλώς να ικανοποιήσει τους όρους της συμφωνίας που ορίζει το ΝΑΤΟ. Είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι η ρωσική διπλωματία δεν το γνωρίζει αυτό. Γιατί λοιπόν κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα πρέπει να αποσυρθεί από την συμφωνία; <br /> <br /> <br /> <br /> Όσον αφορά το ΝΑΤΟ είναι αμφίβολο πως οι Ρώσοι δεν αντιλαμβάνονται πως η στάση των ΗΠΑ και του προέδρους δεν συνιστά μεγαλύτερη απειλή για το ΝΑΤΟ από την ένταξη της ΠΓΔΜ στην συμμαχία. Μάλλον η Μόσχα ενδιαφέρεται πολύ λιγότερο από ότι πιστεύεται. <br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση πάντως υπάρχει ένα θέμα διαφορετικά δεν θα υπήρχαν απελάσεις. Όμως στις μεγάλες δυνάμεις υπάρχουν πολλά κέντρα αποφάσεων που πολλές φορές λειτουργούν εκτός της επίσημης πολιτικής. <br /> <br /> Αυτό συνέβη και στην Ελλάδα παλαιότερα όταν ένας απόστρατος αεροπόρος θέλησε να βομβαρδίσει την Αλβανία ή στην υπόθεση Οτσαλάν. Στις ΗΠΑ είναι συχνό το φαινόμενο πολλές υπηρεσίες να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες εν αγνοία της κεντρικής διοίκησης. Με τη Ρωσία τα ζήτημα της Ορθοδοξίας είναι επίσης πολύ σημαντικό. <br /> <br /> Γιατί όμως τα Κρεμλίνο πρέπει να θέσει μια καλή σχέση με την Αθήνα σε κίνδυνο για ένα χαμένο ζήτημα όπως αυτό της ΠΓΔΜ; Υπάρχουν άνθρωποι στη βόρεια Ελλάδα που έχουν συχνά εμπλακεί σε ζωτικής σημασίας για τη χώρα υποθέσεις χωρίς την παραμικρή έγκριση της κυβέρνησης ή σε σύμπνοια με τους στόχους της επίσημης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. <br /> <br /> Ορισμένοι εξ αυτών αναφέρονται στη Ρωσία ως η ορθόδοξη αδελφή δύναμη, χωρίς να έχουν τέτοια αρμοδιότητα. Από την άλλη υπάρχει και ο ρωσικός εναγκαλισμός με την Τουρκία τον τελευταίο καιρό και τον εφοδιασμό της με πυραύλους, ενώ παράλληλα αποδέχεται τις τουρκικές κινήσεις στην Συρία αν και γνωρίζει πως υπάρχει διαφορετική οπτική για το μέλλον της περιοχής. <br /> <br /> Είναι πιθανόν όλα τα ανωτέρω να οδήγησαν στην κρίση μεταξύ των δύο χωρών. Η Ρωσία από την άλλη ήταν πάντα ένας γρίφος. Κλειδί για τη λύση του είναι τα εθνικά της συμφέροντα. Όπως ανέφερε ο Τσόρτσιλ: «Οι Ρώσοι δεν σέβονται τίποτα περισσότερο από την ισχύ και δεν υποτιμούν τίποτα περισσότερο από την αδυναμία». <br /> <br /> Καμία χώρα δεν μπορεί να αναμένει κάτι θετικό χωρίς να κάνει τίποτα, απλώς ικετεύοντας και μη προσφέροντας πολιτικές. Αυτά τα λόγια ίσως εξηγούν την στάση της Ρωσίας έναντι άλλων χωρών και απέναντι παγκόσμιων προβλημάτων.<br /> <a href="https://www.strategic-culture.org/"><b>STRATEGIC CULTURE</b></a><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σε ποιον έκανε χάρη η Αθήνα και πως επωφελήθηκε στα ελληνορωσικά;

Ποίο ακριβώς είναι το θέμα; Είναι σχεδόν αδύνατο να συγκεντρωθούν ακριβείς πληροφορίες που θα επιτρέψουν να αποσαφηνιστεί η κατάσταση και...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέγα φιάσκο της τουρκικής ΜΙΤ… στη Μογγολία που κυνηγούσε “κακούς”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM6ZHwsCyDz0FV7g_WMJWBqvEKikso2VwxHihmlgakpK2_A2B8F9woZ3yWw9jYP3VsxNg879vECDJV8L8S1i9vs0GIqAlr4wiLtSc2-HAqmrcQKaNmPC8kqnejf-AxjCyvgNz9fTnFXBQ/s1600/mit-turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM6ZHwsCyDz0FV7g_WMJWBqvEKikso2VwxHihmlgakpK2_A2B8F9woZ3yWw9jYP3VsxNg879vECDJV8L8S1i9vs0GIqAlr4wiLtSc2-HAqmrcQKaNmPC8kqnejf-AxjCyvgNz9fTnFXBQ/s640/mit-turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Μογγολία εμπόδισε χθες Παρασκευή την απογείωση ενός αεροπλάνου που φέρεται να ανήκει στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία, αφού αρκετοί αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν ότι είδαν ενόπλους να απαγάγουν έναν άνδρα που φέρεται συνδέεται με την οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο η Άγκυρα θεωρεί τρομοκράτη. <br /> <br /> Σύμφωνα με πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, τουλάχιστον πέντε άνδρες απήγαγαν τον Βεϊσέλ Ακτσάι την Παρασκευή το πρωί στο σπίτι του στην Ουλάν Μπατόρ προτού τον βάλουν με τη βία σε ένα φορτηγάκι. <br /> <br /> Ο 50χρονος διευθυντής σχολίου φέρεται να συνδέεται με την οργάνωση του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα Γκιουλέν, τον οποίο η Άγκυρα κατηγορεί για την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Ο Ακτσάι δεν εμφανίστηκε στην εργασία του γεγονός που προκάλεσε την ανησυχία των συγγενών του, ανακοίνωσε η αστυνομία. <br /> <br /> Στο μεταξύ οι απαγωγείς του τον μετέφεραν στο διεθνές αεροδρόμιο Τζένκις Χαν της Ουλάν Μπατόρ, όπου ένα μικρό αεροσκάφος προσγειώθηκε περίπου στις 01:00 (τοπική ώρα, 08:00 ώρα Ελλάδας). <br /> <br /> Σύμφωνα με τον ιστότοπο flightradar24.com, που παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τις θέσεις των αεροσκαφών, το μικρό αεροπλάνο ανήκει στην Πολεμική Αεροπορία της Τουρκίας. <br /> <br /> Επί οκτώ ώρες γίνονται διαπραγματεύσεις μεταξύ των φερόμενων απαγωγέων και των αρχών της Μογγολίας, οι οποίες αρνούνταν να επιτρέψουν την απογείωση του αεροπλάνου. <br /> <br /> Την ώρα που οι μογγολικές αρχές κάλεσαν τους αξιωματούχους της τουρκικής πρεσβείας στη χώρα για εξηγήσεις, βουλευτές και διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο αεροδρόμιο για να ζητήσουν την απελευθέρωση του Ακτσάι. <br /> <br /> Ο Μπατσετσέγκ Μπατμούνχ, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Μογγολίας, προειδοποίησε τους αξιωματούχους της τουρκικής πρεσβείας ότι οποιασδήποτε προσπάθεια απαγωγής ενός προσώπου σε μογγολικό έδαφος αποτελεί «κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας» της χώρας. <br /> <br /> Από την πλευρά του ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου διέψευσε τις κατηγορίες αυτές στη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Μογγόλο ομόλογό του Τσογκτμπατάρ Ντάμντιν. <br /> <br /> Τελικά το τουρκικό αεροσκάφος απογειώθηκε στις 09:25 τοπική ώρα χωρίς τον Ακτσάι, όπως διαβεβαίωσε αξιωματούχος της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας της Μογγολίας στο Twitter. <br /> <br /> Ο Ακτσάι εμφανίστηκε δημοσίως τη νύκτα της Παρασκευή προς Σάββατο αφού υπεβλήθη σε ιατρικές εξετάσεις και ευχαρίστησε τους ανθρώπους που τον στήριξαν, τονίζοντας ότι «δεν γνωρίζει» τους απαγωγείς του. <br /> <br /> Ο Ακτσάι είναι γενικός διευθυντής του <b>Empathy Worldwide Educational Institution</b> το οποίο διαχειρίζεται τα σχολεία που ίδρυσε πριν 25 χρόνια στη Μογγολία το κίνημα του Γκιουλέν. Η Τουρκία έχει ζητήσει από τη Μογγολία να κλείσει τα τουρκικά αυτά σχολεία από το 2016. <br /> <br /> Εξάλλου οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες διεξάγουν τους τελευταίους μήνες πολλές επιχειρήσεις για να μεταφέρουν στην Τουρκία φερόμενους υποστηρικτές του Γκιουλέν που ζουν στο εξωτερικό. <br /> <br /> Η Άγκυρα ανακοίνωσε στις αρχές Απριλίου ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της έχουν επαναπατρίσει 80 ανθρώπους που συνέλαβαν σε 18 διαφορετικές χώρες. Την προηγούμενη εβδομάδα η απέλαση ενός Τούρκου μπλόγκερ από την Ουκρανία προκάλεσε την ανησυχία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). <br /> <b>ΑΠΕ-ΜΠΕ</b><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μέγα φιάσκο της τουρκικής ΜΙΤ… στη Μογγολία που κυνηγούσε “κακούς”!

Η Μογγολία εμπόδισε χθες Παρασκευή την απογείωση ενός αεροπλάνου που φέρεται να ανήκει στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία, αφού αρκετοί αυτ...

Διαβάστε την συνέχεια