Η ασπίδα

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/10/2020_MBST_007_B_004_002-scaled.jpg"><img height="1577" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/10/2020_MBST_007_B_004_002-scaled.jpg" width="2560" /></a><br /><b><br /></b><div><b>Aλέξανδρος Μαλλιάς<br /></b><i>«US-Greek defense deal dispels any notion of Washington’s so-called neutrality»</i> (Η ελληνοαμερικανική συμφωνία εξαφανίζει κάθε έννοια δήθεν ουδετερότητας της Ουάσιγκτον) ο τίτλος άρθρου στη Yeni Safak (Νέα Αυγή). Περιττό πλέον να χαρακτηρίζουμε μια τουρκική εφημερίδα φιλοκυβερνητική. Στη νέα Τουρκία ευδοκιμεί μόνον η αυταρχική ολιγαρχία των αρεστών. Η κριτική απέναντί της μάχεται για να επιβιώσει. Εντός και εκτός φυλακών και κρατητηρίων. Oπως και οι χιλιάδες φυλακισμένοι θεωρούμενοι ως αντιφρονούντες, αντικαθεστωτικοί, αντί, αντί… και βέβαια δημοσιογράφοι.<br /><br />Αποτελεί σύμπτωση άραγε το γεγονός ότι οι αυστηρότερες για την κατάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Τουρκία εκθέσεις προέρχονται από ευρωπαϊκούς θεσμούς, οργανώσεις και από τις ΗΠΑ; Κόλαφος οι ετήσιες εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Μην ξεχνάμε ότι αφορούν μια χώρα που θεωρεί ότι μπορεί να συνεχίσει να είναι μέλος του ΝΑΤΟ και (θεωρητικά) υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο νεποτισμός και η αυταρχική αντίληψη της ιδιοκτησιακής των κρατικών δομών, της οικονομίας, της δικαιοσύνης, της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης έχουν θέσει τη γειτονική Τουρκία εκτός του κύκλου των δημοκρατιών. Τον κύκλο που ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν όρισε ως προνομιακό πεδίο πολιτικής και συνεργειών των ΗΠΑ.<br /><br />Πλησιάζοντας προς την 100ή επέτειο της Συνθήκης της Λωζάννης, το κεμαλικό δόγμα «ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στον κόσμο (Yurtta sulh, cihanda sulh)» ανατρέπεται από την καθημερινή πραγματικότητα: «Κατάσταση πολιορκίας στη χώρα, σύγκρουση με όλους τους γείτονες». Η καθημερινή σημειολογική ανάλυση των λόγων συνοδεύεται από πράξεις της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο, και αναδεικνύει το αυθεντικά επιθετικό και αναθεωρητικό στρατιωτικοποιημένο δόγμα της Τουρκίας του προέδρου Ερντογάν.<br /><br />Σε περίπτωση εκδήλωσης στρατιωτικής επίθεσης, ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει –άρα επιβάλλει– το δικαίωμα εθνικής και συλλογικής αυτοάμυνας μέχρις ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει «τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση και διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας». Η ιστορία της Ελλάδος, παλιότερη και σύγχρονη (28 Οκτωβρίου 1940 και 6 Απριλίου 1941) υπενθυμίζει ότι δεν περιμέναμε κάποιο άρθρο 51 του Χάρτη για να «αμυνθούμε του πατρίου εδάφους». Το μέγεθος των στρατιωτικών δυνάμεων και η πληθυσμιακή υπεροχή του επιτιθέμενου και επίδοξου εισβολέα ουδέποτε αποτέλεσε το κρίσιμο για την αποφασιστικότητα των Ελλήνων μέγεθος. Από την εποχή των Μηδικών.<br /><br />Πώς ενεργεί ο ΟΗΕ σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης; Υπό την προϋπόθεση συμφωνίας των πέντε μονίμων μελών, η οποία δεν πρέπει να προεξοφλείται, μια πρώτη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας συνήθως περιέχει τέσσερα στοιχεία-προτάσεις: κατάπαυση του πυρός και εκεχειρία, αποχώρηση στρατιωτικών δυνάμεων, επιστροφή στη status quo ante κατάσταση, πρόσκληση για διάλογο. Η εμπειρία δείχνει ότι εδάφη που κατακτώνται στρατιωτικά πολύ δύσκολα επιστρέφονται ως μέρισμα της ειρήνης. Χρωματίζονται διαφορετικά ακόμη και στη περίπτωση ανάπτυξης (παρένθεσης) ειρηνευτικής δύναμης τρίτων. Η επιστροφή καταληφθέντων εδαφών προϋποθέτει το «εδαφικό ισοδύναμο» κατ’ αντιστοιχία της γεωπολιτικής αξίας των κατειλημμένων και όχι της έκτασής τους. Στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του Γιομ Κιπούρ τον Οκτώβριο 1973, το εδαφικό προγεφύρωμα των ισραηλινών στρατευμάτων στη δυτική όχθη του Νείλου αποτέλεσε τον καταλύτη για την κατάπαυση του πυρός και τη συμφωνία αποχώρησης της Αιγύπτου από τη Χερσόνησο του Σινά.<br /><br />Η απειλή πολέμου (casus belli) κατά της Ελλάδος προϋπήρχε μεν, αποτελεί δε σήμερα την αυθεντική και σταθερή έκφραση της πολιτικής της Τουρκίας του προέδρου Ερντογάν. Απουσιάζουν σταθερά από το λεξιλόγιο των εκφραστών της η ειρήνη, το διεθνές δίκαιο και η δέσμευση για ειρηνική επίλυση της διμερούς διαφοράς μας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Παράλληλα, εντελώς ξεχασμένες από τους «αρμόδιους» των Βρυξελλών –προσωπικότητες κατώτερες των διεθνών εξελίξεων και απαιτήσεων– και οι δεσμεύσεις που αυτοβούλως ανέλαβε έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης η Τουρκία τον Οκτώβριο 2005 ενόψει των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.<br /><br />Η Ελλάδα ενισχύεται, ετοιμάζεται και μεθοδικά προετοιμάζεται. Μεθοδικότερα ίσως απ’ ό,τι κάποιοι εντός των τειχών πιστεύουν. Η υβριδική επίθεση στα χερσαία σύνορά μας στον Εβρο και οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο απέκλεισαν οριστικά τον εφησυχασμό. Θα συνεχίσουμε να αιφνιδιάζουμε αναλαμβάνοντας διπλωματικές πρωτοβουλίες. Επενδύουμε στις ένοπλες δυνάμεις μας, που εκσυγχρονίζονται μετά σχεδόν μια δεκαετία. Αποκαθίσταται σταδιακά η ισορροπία, εάν δεχθούμε ότι είχε κλονισθεί.<br /><br />Παρότι θέλω να πιστεύω ότι στην πράξη υπάρχει, απορία εν τούτοις προκαλεί η απουσία ομοψυχίας για τη στήριξη της προσπάθειας αυτής από του βήματος της Βουλής. Το διαπιστώσαμε κατά την κυρωτική της ελληνογαλλικής συμφωνίας συζήτηση. Θα επαναληφθεί άραγε και κατά την κύρωση της ελληνοαμερικανικής και των συνοδευτικών αυτής κειμένων; Πολύ θα βοηθούσε την προβολή ισχύος αν ο πολιτικο-κομματικός συμψηφισμός αλληλοκατηγοριών και ευθυνών –ουδείς αλάνθαστος άλλωστε– θελήσει να εξαιρέσει την άμυνα και την πολιτική εθνικής ασφάλειας.<br /><br />Η «τέλεια συμφωνία» βρίσκεται μόνο στο πεδίο της ουτοπίας. Θα μπορούσαμε να την υπογράφαμε μόνοι μας χωρίς άλλον συμβαλλόμενο. Ομως, οι διαδοχικές συμφωνίες-ασπίδες που υπογράψαμε με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ είναι οι καλύτερες δυνατές στον συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο και υπό τις δεδομένες περιστάσεις. Ευχής έργο θα ήταν οι δεσμεύσεις ασφαλείας –σαφείς και ολοκληρωμένες– που περιλαμβάνονται στην επιστολή του υπουργού Εξωτερικών Τόνι Μπλίνκεν και στο έγγραφο της κοινής δήλωσης Δένδια – Μπλίνκεν για τον τρίτο ελληνοαμερικανικό στρατηγικό διάλογο να περιληφθούν ως παραρτήματα της προς κύρωση συμφωνίας.<br /><br />Ενισχύοντας την ασπίδα μας, ενισχύουμε την ειρήνη. Επένδυση στην ειρήνη είναι η σωστή, αποτρεπτική και αποτελεσματική προετοιμασία απόκρουσης κάθε απειλής. Το δίκαιο της ισχύος εφαρμόζεται μεταξύ ισχυρού και αδύναμου. Η ισχύς, όμως, του δικαίου υπάρχει μεταξύ ισοδύναμων.<br /><br />Προσπαθούμε ταυτόχρονα να πείσουμε ότι οι συμφωνίες στρατηγικής συνεργασίας που υπογράφουμε με τη Γαλλία και με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν στρέφονται εναντίον κανενός τρίτου. Εις μάτην εν τούτοις, εφόσον η ίδια η Τουρκία σπεύδει να τις αναλύσει εκτιμώντας ότι άμεσα την αφορούν. Το διαλαλεί με οργή, με λυμένα τα φρένα κυριολεκτικά. Οπως άλλωστε θεωρεί ότι την αφορούν, ερμηνεύοντας ότι την απειλούν:<br /><br />• Η ενδυνάμωση του ισχύος, κύρους και της αξιοπιστίας της Ελλάδος.<br /><br />• Η ενίσχυση της ελληνικής άμυνας απέναντι στην πολεμική απειλή της Τουρκίας.<br /><br />• Η άρνησή μας να διευκολύνουμε τα δημοσιευμένα άλλωστε επιθετικά σχέδιά της και να αυτο-αφοπλισθούμε αρχίζοντας από τα νησιά μας (αποστρατιωτικοποίηση).<br /><br />• Η «αδελφική», κατά δηλώσεις των ηγετών τους, συνεργασία Αιγύπτου – Κύπρου – Ελλάδος και, βέβαια, η καταλυτική σύμπραξη Ισραήλ – Ελλάδος – Κύπρου με τη συμμετοχή και στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />• Η στενή αμυντική συνεργασία της Ελλάδος με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Η ρήτρα «διμερούς αμυντικής συνδρομής» στη σημαντική συμφωνία με τα Εμιράτα ήταν ο προάγγελος σειράς αναλόγων που ακολούθησαν.<br /><br />• Τα υπό διεργασία νέα σχήματα πολυγωνικών συνεργασιών που δρομολογούνται.<br /><br />Η ελληνική διαδοχικών επιστρώσεων ασπίδα παίρνει μορφή. Θυμίζει την ασπίδα του ομηρικού Αίαντα: Το «φταβόδινο, χάλκινο σκουτάρι (ασπίδα) σαν πύργος φάνταζε στα χέρια του» «…σάκος ηΰτε πύργον χάλκεον επταβόειον…» (Ιλιάδα, Η, 220). Οχι εντελώς άδικα. Κοντά στην ομηρική Τροία (Ιλιον), στην Κίο (Γκιουλτσούκ) και στο Τσανάκαλε (Δαρδανέλλια) είναι οι σημαντικοί σταθμοί εκκίνησης του τουρκικού στόλου που στοχεύει στο Αιγαίο.<br /><br />Υπήρχε το ερώτημα ως προς τις προθέσεις της Ουάσιγκτον και την πιθανότητα ενεργού αποτρεπτικής παρέμβασής της προκειμένου να αποφευχθεί πολεμική σύγκρουση μεταξύ δύο παραδοσιακών συμμάχων της στο ΝΑΤΟ. Δεν γνωρίζω αν σήμερα έχει παύσει να τίθεται στην Ελλάδα. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι μετά τη συμφωνία-σταθμό με τη Γαλλία και τη συμφωνία στρατηγικής συνέργειας με τις ΗΠΑ –η οποία επεκτείνεται πολύ πέραν των θεμάτων στρατιωτικής ασφάλειας– το μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα μεταφέρθηκε εφεξής στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.<br /><br />Γνωρίζουμε την απάντηση. Δεν αρκεί;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ασπίδα

Aλέξανδρος Μαλλιάς «US-Greek defense deal dispels any notion of Washington’s so-called neutrality» (Η ελληνοαμερικανική συμφωνία εξαφανίζει...

Διαβάστε την συνέχεια

Η άλλη όψη της Νότιας Κορέας: σκληρή ισχύς και αμυντικά ντιλ στη Μεσόγειο.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/10/kor1.jpg"><img src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/10/kor1.jpg" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Τη Νότια Κορέα την γνωρίζουμε κυρίως μέσα από την κόντρα της με τον βόρειο γείτονά της (Πιονγιάνγκ εναντίον Σεούλ, Κιμ Γιονγκ Ουν εναντίον Μουν Τζε Ιν), αλλά και μέσα από τη διεθνώς καταξιωμένη πια βιομηχανία «ήπιας ισχύος» που εκείνη έχει καταφέρει να αναπτύξει – με κρατική υποστήριξη, να σημειωθεί – τα τελευταία χρόνια.<br /><br />Για τη νοτιοκορεατική «ήπια ισχύ» («soft power») έχουν ήδη γραφτεί πάρα πολλά, τα περισσότερα εξ αυτών διθυραμβικά. Και δικαίως: Η νοτιοκορεατική ταινία «Παράσιτα» έγινε το 2020 το πρώτο στα χρονικά μη-αγγλόφωνο φιλμ που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, και η νοτιοκορεατική τηλεοπτική σειρά «Squid Game» έγινε – πιο πρόσφατα – η πιο επιτυχημένη από άποψη τηλεθέασης σειρά που έχει προβληθεί μέχρι στιγμής στην πλατφόρμα του Netflix.<div><br />Soft power<br /><br />Όσο για τους – φαινομενικά «ακίνδυνους» και σε έναν βαθμό «απολίτικους» – αστέρες της κορεατικής ποπ μουσικής (K-pop), αξίζει να σημειωθεί πως κάποιοι εξ αυτών έχουν φτάσει στο σημείο τα τελευταία χρόνια ακόμη και να «συγκρουστούν» με ξένες δυνάμεις, όπως είναι η Κίνα, για λόγους που εκφεύγουν των ορίων της μουσικής διασκέδασης.<br /><br />Το νοτιοκορεατικό ποπ συγκρότημα BTS και οι… εκατομμύρια οπαδοί του (οι καλούμενοι και «BTS A.R.M.Y») έχουν, επί παραδείγματι, «συγκρουστεί» δημόσια με το Πεκίνο για τον ρόλο που είχε διαδραματίσει η Κίνα στον Πόλεμο της Κορέας ενάντια στη Νότια Κορέα (με τον κινεζικό προπαγανδιστικό μηχανισμό μάλιστα στην πορεία να χάνει και να εξαναγκάζεται σε οπισθοχώρηση… «Η Κίνα κάνει πίσω στη μάχη με τους οπαδούς της κορεατικής ποπ», έγραφε πριν από ακριβώς έναν χρόνο όχι κάποιο μουσικό έντυπο αλλά το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy), ενώ συγκεκριμένα οι BTS έχουν συνοδεύσει και τον Νοτιοκορεάτη πρόεδρο Μουν Τζε Ιν ως «ειδική απεσταλμένοι» στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/10/Kor2.jpg"><img height="367" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/10/Kor2-1024x587.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Hard power<br /><br />Αλλά και πέρα από τη δημοσιογραφικά πολυσυζητημένη νοτιοκορεατική ήπια ισχύ, η Σεούλ επενδύει παράλληλα αποφασιστικά και στο μέτωπο της σκληρής ισχύος («hard power»), απλώνοντας μάλιστα γέφυρες συνεργασίας και προς την πλευρά της Ανατολικής Μεσογείου (σε Ισραήλ, Αίγυπτο κ.ά.).<br /><br />Από τις 19 Οκτωβρίου έως και το περασμένο Σάββατο, 23 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε σε αεροπορική βάση στα περίχωρα της νοτιοκορεατικής πρωτεύουσας η μεγαλύτερη έκθεση αμυντικού υλικού που έχει διοργανωθεί ποτέ στην ασιατική χώρα. Ο λόγος για την Seoul International Aerospace and Defence Exhibition 2021 (Seoul ADEX 2021), μια έκθεση με πάνω από 440 εκθέτες από συνολικά 28 χώρες, στην οποία μάλιστα φέτος ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος Μουν Τζε Ιν θα έφθανε όχι με αυτοκίνητο αλλά… με μαχητικό αεροσκάφος (ένα νοτιοκορεατικό FA-50 Fighting Eagle) στέλνοντας έτσι σειρά από μηνύματα και φανερώνοντας διαθέσεις.<br /><br />Ενδεικτικές των διαθέσεων ήταν, άλλωστε, και οι φιλοδοξίες γιγάντωσης της νοτιοκορεατικής αμυντικής βιομηχανίας που εξέφρασε δημόσια ο Νοτιοκορεάτης ηγέτης.</div><div><br />Νέα οπλικά συστήματα<br /><br />Υπενθυμίζεται πως την περασμένη Άνοιξη, και τότε παρουσία του προέδρου Μουν Τζε Ιν, οι Νοτιοκορεάτες (Korea Aerospace Industries-ΚΑΙ) είχαν παρουσιάσει και το εγχώριας παραγωγής μαχητικό KF-21 Boramae/Fighting Hawk, ενώ τον περασμένο Σεπτέμβριο η Σεούλ προχώρησε και στην πρώτη επιτυχή δοκιμαστική εκτόξευση εγχώριας κατασκευής βαλλιστικού πυραύλου από υποβρύχιο (submarine launched ballistic missile-SLBM), κάτι που έχουν μέχρι σήμερα κάνει πολύ λίγες χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Κίνα, Ινδία, Βόρεια Κορέα).<br />Hanwha – ΚΑΙ – LIG Nex1<br /><br />Μεταξύ των πάνω από 440 εταιρειών που πήραν μέρος στην φετινή ADEX, βρίσκει κανείς «μεγάλα ονόματα» από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, τη Γαλλία, την Αυστραλία, τη Μεγάλη Βρετανία κ.ά. αλλά και δεκάδες εταιρείες από την ίδια τη Νότια Κορέα. Αξίζει να σημειωθεί πως στη λίστα του Defense News με τις 100 κορυφαίες αμυντικές βιομηχανίες για το έτος 2021 υπάρχουν μεταξύ άλλων και νοτιοκορεατικοί κολοσσοί: συγκεκριμένα η Hanwha (που κατασκευάζει κυρίως μηχανές για αεροσκάφη αλλά και το αυτοκινούμενο οβιδοβόλο K9 Thunder), η Korea Aerospace Industries (που κατασκευάζει αεροσκάφη όπως τα FA-50 και T-50 Golden Eagle αλλά και ελικόπτερα), και η LIG Nex1 (που κατασκευάζει κυρίως πυραύλους και τορπίλες).<br /><br />Αν και δεν συγκαταλέγονται στη σχετική λίστα του Defense News για το 2021, ναυπηγικοί νοτιοκορεατικοί κολοσσοί όπως είναι εκείνοι της Hyundai Heavy Industries, της Samsung Heavy Industries και της Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering επίσης αξίζουν μνείας.<br /><br />Η Νότια Κορέα ξεχωρίζει πια ως ένας από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς οπλικών συστημάτων στον κόσμο αλλά, ταυτόχρονα, και ως ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς. Η Σεούλ συμμετέχει, για παράδειγμα, στο πρόγραμμα συμπαραγωγής των αμερικανικών F-35 της (με την προοπτική να αποκτήσει συνολικά 60 τέτοια αεροσκάφη), αλλά παράλληλα εξάγει και δικά της οπλικά συστήματα, κυρίως πια σε χώρες όπως είναι μεταξύ άλλων η Ινδονησία, το Ιράκ και το Ηνωμένο Βασίλειο (αλλά και στην Τουρκία παλαιότερα: τα τουρκικά T-155 Fırtına και Altay αποτελούν επί παραδείγματι «κόπιες» των νοτιοκορεατικών K9 Thunder και K2 Black Panther αντίστοιχα).</div><div><br />Ντιλ με Ισραήλ και Αίγυπτο<br /><br />Εν έτει 2021 πια, Νότια Κορέα και Ισραήλ ενώνουν τις δυνάμεις τους για την ανάπτυξη νέων φονικών drones (loitering munitions), με τις εταιρείες Israel Aerospace Industries (IAI) και Korea Aerospace Industries (KAI) να υπογράφουν σχετικό μνημόνιο στις 20 Οκτωβρίου.<br /><br />Οι Νοτιοκορεάτες έχουν όμως παράλληλα συμφωνήσει να ενισχύσουν τη συνεργασία τους στον χώρο της άμυνας και των στρατιωτικών εξοπλισμών και με την Αίγυπτο του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι (ο Νοτιοκορεάτης υπουργός Άμυνας είχε επισκεφθεί το Κάιρο πίσω στα τέλη Αυγούστου όπου είχε επαφές όχι μόνο με τον Αιγύπτιο ομόλογό του αλλά και με τον ίδιο τον Σίσι, ενώ πιο πρόσφατα βρέθηκε στο Κάιρο όπου είχε επαφές με την αιγυπτιακή ηγεσία και ο πρόεδρος της νοτιοκορεατικής εθνοσυνέλευσης).</div><div><br />Ο Τσαβούσογλου στη Σεούλ<br /><br />Στη Νότια Κορέα πραγματοποίησε όμως πολυήμερη επίσημη επίσκεψη τις τελευταίες ημέρες (22-24 Οκτωβρίου) και ένας άλλος… γνώριμος της ελληνικής πλευράς… ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η άλλη όψη της Νότιας Κορέας: σκληρή ισχύς και αμυντικά ντιλ στη Μεσόγειο.

Γιώργος Σκαφιδάς Τη Νότια Κορέα την γνωρίζουμε κυρίως μέσα από την κόντρα της με τον βόρειο γείτονά της (Πιονγιάνγκ εναντίον Σεούλ, Κιμ Γιον...

Διαβάστε την συνέχεια

H Tουρκία έδωσε «άδεια» στην ιταλική ΕΝΙ για «έρευνες υδρογονανθράκων» νότια της Κρήτης!

<img src="https://www.defencenet.gr/sites/default/files/styles/article_primary/public/2021-10/turklibyaaoz2_2.jpeg?itok=C2ZshsJE" /><br /><br />H ιταλική εταιρεία ENI, κατόπιν «ισχυρής σύστασης» της κυβέρνησης της Ρώμης, αιτήθηκε από την... Τουρκία (!) την διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, εντός της τουρκολιβυκής ΑΟΖ (την οποία δεν αμφισβήτησε στον ΟΗΕ η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εντός των προβλεπομένων ημερομηνιών που δίνει ο Οργανισμός με αποτέλεσμα να νομιμοποιηθεί) δημιουργώντας εξαιρετικά αρνητικά τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας!<br /><br />Η κίνηση είναι τουλάχιστον «βρώμικη», όπως ήταν πάντα το γεωστρατηγικό παιχνίδι της Ιταλίας στην Ανατολική Μεσόγειο, σε βάρος της Ελλάδας από την εποχή της αναγνώρισης της Αλβανίας και έπειτα, ανεξάρτητα κυβερνήσεων, πολιτευμάτων και καθεστώτων της Ρώμης.<br /><br />Η Άγκυρα, έδωσε την άδεια, κι έτσι θα δούμε ιταλικά ερευνητικά, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας να κάνουν έρευνες με άδεια των... Τούρκων και όχι οπουδήποτε, αλλά στα νότια της Κρήτης, στο Λιβυκό Πέλαγος, εκεί που υποτίθεται ότι είναι «λιβυκή ΑΟΖ», ενώ είναι σαφές από τον παραπάνω χάρτη ότι είναι ώρα της ελληνικής ΑΟΖ που υποκλάπηκε από την τουρκολιβυκή συμφωνία του 2019.<br /><br />Στους διπλωματικούς κύκλους θεωρείται ότι η ιταλική εταιρεία ENI πήρε την άδεια για τις έρευνες ως αντάλλαγμα, καθώς ήταν αυτή που «ενταφίασε» το κυπριακό πρόγραμμα γεωτρήσεων, όταν το πλωτό γεωτρύπανό της αποχώρησε από την κυπριακή ΑΟΖ μετά την τουρκική απειλή εμβολισμού και βύθισής του!<br /><br />Η εξέλιξη είναι εξαιρετικά αρνητική για την Ελλάδα, καθώς ένας θεωρούμενος «εταίρος» στην ΕΕ, η Ιταλία, για άλλη μια φορά «άδειασε» την Αθήνα, προσεγγίζει την Τουρκία και εκθέτει την ανήμπορη ελληνική κυβέρνηση και τις αερολογίες της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της.<br /><br />To τουρκολιβυκό Μνημόνιο που περιέχει την οριοθέτηση της ΑΟΖ, πρωτοκολλήθηκε την Πέμπτη 01/10/2020, μεταξύ της Τουρκίας και της αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης, στον ΟΗΕ, ενώ είχε κατατεθεί από τον Δεκέμβριο του 2019, χωρίς να υπάρξει μέχρι τότε η παραμικρή ελληνική αντίδραση στον Οργανισμό.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι αντί να καταγγελθεί από ελληνικής πλευράς πηγές του ΥΠΕΞ υποστήριζαν ότι «Η πρωτοκόλληση και δημοσίευση των πάσης φύσεως συμφωνιών που κατατίθενται από τα κράτη στη Γραμματεία του ΟΗΕ αποτελεί τυπική και τεχνική διαδικασία»!<br /><br />Άρα ήταν «τυπικό» το ζήτημα! Ούτε καν να σκεφθούν ότι «Η ουσία περνάει μέσα από τους τύπους» στην διεθνή διπλωματία και ότι αναγνώριση του περιεχομένου από τα Ηνωμένα Έθνη το νομιμοποιούσε τύποις,<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό, ότι η νυν έκπληξη είναι τέτοια που δεν υπάρχει η παραμικρή αντίδραση από το ελληνικό ΥΠΕΞ που φαντασιώνεται «συμφωνίες στρατηγικής συνεργασίας» ακόμα και με την...Βρετανία, την υπ'αριθμ. 1 γεωστρατηγική αντίπαλο στο Κυπριακό...<div><br /></div><div><a href="https://www.defencenet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

H Tουρκία έδωσε «άδεια» στην ιταλική ΕΝΙ για «έρευνες υδρογονανθράκων» νότια της Κρήτης!

H ιταλική εταιρεία ENI, κατόπιν «ισχυρής σύστασης» της κυβέρνησης της Ρώμης, αιτήθηκε από την... Τουρκία (!) την διενέργεια ερευνών για υδρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Σόρος- Ερντογάν: Μια ιστορία αγάπης και μίσους!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/soros_erdogan.jpg"><img height="381" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/soros_erdogan.jpg" width="759" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Βαγγέλης Χωραφάς</b><br />Πριν από λίγες ημέρες οι πρεσβευτές 10 χωρών της Δύσης, συμμάχων της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Δανίας, της Φινλανδίας, της Νέας Ζηλανδίας, του Καναδά και των ΗΠΑ με κοινή τους ανοιχτή επιστολή την περασμένη Δευτέρα, τέταρτη επέτειο της αρχικής σύλληψης του Οσμάν Καβαλά, έκαναν λόγο για «σοβαρές σκιές στη λειτουργία της δημοκρατίας» στην Τουρκία.<br /><br />Απαντώντας ο Ταγίπ Ερντογάν, αποκάλεσε τον Οσμάν Καβαλά «απομεινάρι του Σόρος». Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο στενός σύμμαχος του Ερντογάν, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί. . Ήδη, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τους δέκα πρεσβευτές για να τους επιδώσει διάβημα διαμαρτυρίας για ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Τουρκίας, ενώ σε χωριστή ανακοίνωσή του τους κατηγόρησε για πολιτικοποίηση μιας δικαστικής υπόθεσης και άσκηση πιέσεων στο δικαστικό σώμα.<div><br />Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ<br /><br />Ωστόσο, κάποτε ο Ταγίπ Ερντογάν είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Τζορτζ Σόρος και το Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία.<br /><br />Το 2017 ο Αχμέτ Σεβέρ, σύμβουλος του πρώην προέδρου της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ, είχε αποκαλύψει ότι το 2003 κατά την διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, υπήρξε συνάντηση Ερντογάν-Σόρος, κατά την διάρκεια της οποίας ο Ερντογάν ζήτησε την στήριξη του Σόρος. «Εμείς είμαστε η ανοικτή κοινωνία στην Τουρκία. Υποστήριξε μας». Αυτό ήταν το επιχείρημα του Ερντογάν. Ο Egemen Bagis, ο Omer Celik, ο Hasan Kuneyt Zapsu (ο οποίος συντόνισε τις επαφές) και ο Οσμάν Καβαλά ήταν παρόντες σε αυτή την συνάντηση.<br /><br />Η υποστήριξη που ζητήθηκε από τον Σόρος αφορούσε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ. Για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε η Ανεξάρτητη Επιτροπή για την Τουρκία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τον Σόρος. Σε αυτή συμμετείχαν ο πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας και κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ Μάρτι Αχτισάαρι, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας και Ευρωπαίος Επίτροπος Χανς βαν ντερ Μπρουκ, η πρώην Ιταλίδα υπουργός Εξωτερικών Έμμα Μπονίνο και άλλοι. Όλοι αυτοί έκαναν συστηματικό lobbying υπέρ της έναρξης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ.<br /><br />Κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στην Κωνσταντινούπολη το 2005, ο Τζορτζ Σόρος έγινε δεκτός από τον Ταγίπ Ερντογάν και την κυβέρνηση του. Μεταξύ του 2001 και του 2008 το Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία δεν αντιμετώπισε κανένα νομικό πρόβλημα και χρηματοδότησε πολλές δραστηριότητες στην Τουρκία. Μάλιστα, αυτή την περίοδο, οι αντίπαλοι του Ερντογάν κατηγορούσαν το Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία ότι ήταν ερντογανικό. Στην Τουρκία ιδρύθηκε το παράρτημα «Ανεξάρτητη Επιτροπή της Ανοικτής Κοινωνίας» με επικεφαλής τον Can Paker, ο οποίος αποχώρησε το 2011.</div><div><br />Η ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ<br /><br />Καθώς οι ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας άρχισαν να βαλτώνουν και το καθεστώς Ερντογάν δεν μπορούσε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, τα θέματα που χρηματοδοτούσε ο Σόρος, όπως οι ελευθερίες, οι δημοκρατικές αξίες και τα δικαιώματα των μειονοτήτων, μετατράπηκαν σε αγκάθια για τον Ταγίπ Ερντογάν. Οι κρατικές πρωτοβουλίες διάλυσης της κοινωνίας των πολιτών από την κυβέρνηση, αυξήθηκαν μετά τα γεγονότα στο Γκεζί και έπληξαν και την Ανοικτή Κοινωνία. Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 2015, οι προσωπικές επαφές Ερντογάν-Σόρος σταμάτησαν.<br /><br />Οι κατηγορίες που αποδόθηκαν στον Οσμάν Καβαλά για υποκίνηση των διαδηλώσεων στο Γκεζί και την δημιουργία χάους και αναταραχής σε όλη τη χώρα, με ταυτόχρονη προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης-με λίγα λόγια ένα έγχρωμο πραξικόπημα-γρήγορα επεκτάθηκαν και στο Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία. Ο πρόεδρος του ιδρύματος Ali Hakan Altinay συνελήφθη και ανακρίθηκε. Ο Οσμάν Καβαλά (ο κόκκινος Σόρος) συνελήφθη το 2017 και έχει φορτωθεί αλλεπάλληλες καταδίκες για προσπάθεια ανατροπής του πολιτεύματος. Για την ακρίβεια, απαλλάχθηκε τον Φεβρουάριο του 2020 από την κατηγορία της υποκίνησης των διαδηλώσεων του Πάρκου Γκεζί το 2013, για να συλληφθεί εκ νέου λίγες ώρες αργότερα με την κατηγορία αυτή τη φορά της εμπλοκής του στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 κατά του Ερντογάν. Για την συγκεκριμένη κατηγορία ο εισαγγελέας έχει ζητήσει να του επιβληθεί ποινή ισόβιας κάθειρξης.<br /><br />Αποτέλεσμα αυτών των διώξεων ήταν η αποχώρηση του Ιδρύματος Ανοικτή Κοινωνία από την Τουρκία το 2018.</div><div><br />ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ TESEV <br /><br />Τα χρόνια της παρουσίας του στην Τουρκία, ο Τζορτζ Σόρος χρηματοδότησε μεταξύ άλλων και το Τουρκικό Ίδρυμα Οικονομικών και Κοινωνικών μελετών(TESEV). Στο ίδρυμα αυτό έκανε την πρακτική της η κόρη του Ταγίπ Ερντογάν, Σουμεϊγιέ.<br /><br />Το ίδρυμα αυτό έχει 300 ιδρυτικά μέλη. Την εποχή της ίδρυσης του ο Can Paker ήταν ο πρώτος πρόεδρος του. Το 2015 άφησε την θέση του μετά από υπόδειξη του Σόρος και ίδρυσε το Podem.<br /><br />O Hasan Cuneyt Zapsu πρώην σύμβουλος του Ερντογάν, στέλεχος του ΑΚΡ και πρώην μέλος του ΔΣ του TESEV, βρίσκεται επίσης στο Podem.<br /><br />Ο αρχηγός της κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι επίσης ιδρυτικό μέλος του TESEV, όπως και το στέλεχος του AKP Etem Sancak που διετέλεσε και μέλος του ΔΣ του TESEV.<br /><br />Και ο Οσμάν Καβαλά ήταν μέλος του TESEV. Μάλιστα έχουν έναν κοινό εξάδελφο με την Μεράλ Ακσενέρ του Καλού Κόμματος. Πολλοί αποδίδουν τις διώξεις του και σε αυτό τον παράγοντα.</div><div><br />ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ<br /><br />Μετά την ανάληψη της εξουσίας Ντόναλντ Τραμπ το 201ι και το πραξικόπημα στην Τουρκία το 2016, Τραμπ και Ερντογάν συνέπεσαν στις κατηγορίες κατά του Τζορτζ Σόρος. Ήταν ένα σημείο επαφής μεταξύ τους που είχε διάρκεια.<br /><br />Ο Ερντογάν με την δαιμονοποίηση του Σόρος ήθελε να δείξει στην Ουάσιγκτον, ποια ήταν η θέση του για την εξέλιξη του παγκόσμιου συστήματος και της παγκοσμιοποίησης.<br /><br />Με την πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ, ο Ερντογάν είναι υποχρεωμένος να αλλάξει το αφήγημα του για τον Οσμάν Καβαλά, Το αφήγημα στρέφεται πλέον προς το εσωτερικό και όχι προς το εξωτερικό.<br /><br />Το νέο αφήγημα έχει δύο συνιστώσες. Η πρώτη είναι ότι διαχρονικά ο ξένος παράγοντας και κυρίως η Δύση επιβουλεύεται την Τουρκία και απεργάζεται τον διαμελισμό της, πολύ περισσότερο τώρα που ο Ταγίπ Ερντογάν αναδεικνύει τη χώρα του σε διεθνή δύναμη. Η δεύτερη αφορά την πάντα υπάρχουσα αντίληψη στην Τουρκία περί “εσωτερικού εχθρού”, στην συγκεκριμένη περίπτωση η αποσταθεροποιητική πέμπτη φάλαγγα του Σόρος. Σε όλα αυτά, αν προστεθεί και μια δόση αντισημιτισμού, διαμορφώνει ένα τοπίο στο οποίο ο Καβαλά μπορεί να θεωρηθεί ότι “βρίσκεται πίσω από όλα”, σε μια συνωμοσία που συνενώνει ελίτ και καταπιεσμένες μειονότητες, δημιουργώντας ένα συμπαγές μπλοκ εκλογικής στήριξης του Ερντογάν.<br /><br />Η άμεση ή έμμεση εμπλοκή των Κιλιτσντάρογλου και Ακσενέρ σε προσωπικές σχέσεις ή διαδικασίες που σχετίζονταν με τον Σόρος, μειώνει το εύρος της κριτικής που θα μπορούσε να ασκήσει η αντιπολίτευση στον Τουρκο πρόεδρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σόρος- Ερντογάν: Μια ιστορία αγάπης και μίσους!

Γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς Πριν από λίγες ημέρες οι πρεσβευτές 10 χωρών της Δύσης, συμμάχων της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ολλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το φυσάνε και δεν κρυώνει-Τούρκος αναλυτής: Η Ελλάδα μπορεί να κάνει την τρέλα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/4-12-750x440.png?itok=9hL6yfzm" /><br /><br />Όταν η Ελλάδα επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά ύδατα, η Τουρκία θα επέμβει και η Ελλάδα τι θα πει τότε; Θα πει πως “Αυτό ήταν δικαίωμά μας αλλά όταν προσπαθήσαμε να το εφαρμόσουμε η Τουρκία μας επιτέθηκε” αναφέρει ο Τούρκος ειδικός Ιμπραήμ Κελές<br /><br />Μιλά ο ειδικός σε θέματα ασφάλειας και τρομοκρατίας Ιμπραήμ Κελές ο οποίος εκφράζει την ανησυχία του για το ενδεχόμενο η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα. Σύμφωνα με τα tourkikanea, τον ακούμε μεταξύ άλλων να λέει και τα εξής,:<br /><br />Αν λοιπόν η Ελλάδα κάνει μία τέτοια τρέλα, που μπορεί άραγε να την κάνει; Ναι μπορεί να την κάνει.<br />Διότι έχει πίσω της την Αμερική, τη Γαλλία και υπάρχουν όπως ανέφερε λίγο πριν και ο καθηγητής μας κύριος Μεχμέτ και οι διμερείς συμφωνίες. Στηριζόμενη σε αυτά μπορεί να το κάνει. Όταν η Ελλάδα επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά ύδατα, η Τουρκία θα επέμβει και η Ελλάδα τι θα πει τότε; Θα πει πως “Αυτό ήταν δικαίωμά μας αλλά όταν προσπαθήσαμε να το εφαρμόσουμε η Τουρκία μας επιτέθηκε”.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="328" src="https://www.youtube.com/embed/hQLWzhXsB9E" width="653" youtube-src-id="hQLWzhXsB9E"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το φυσάνε και δεν κρυώνει-Τούρκος αναλυτής: Η Ελλάδα μπορεί να κάνει την τρέλα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα.

Όταν η Ελλάδα επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά ύδατα, η Τουρκία θα επέμβει και η Ελλάδα τι θα πει τότε; Θα πει πως “Αυτό ήταν δικαίωμά μας ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παρολίγον «πολιτικός εμφύλιος» στην Τουρκία: Ο Τσαβούσογλου απείλησε με παραίτηση τον Ερντογάν

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/1-%CE%A4%CE%A3%CE%91%CE%92%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%9F%CE%93%CE%9B%CE%9F%CE%A5-%CE%95%CE%A1%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%93%CE%91%CE%9D-768x485.jpg?itok=kBuQJBpn" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Εάν οι πρέσβεις χαρακτηριστούν persona non grata, θα αναγκαστώ να αφήσω το υπουργείο», είπε ο Τσαβούσογλου στον Ερντογάν.</span></h3>Να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών φέρεται να απείλησε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, όταν εκείνος ανακοίνωσε ότι θα κηρύξει ανεπιθύμητους (persona non grata) δέκα δυτικούς πρέσβεις που ζήτησαν την απελευθέρωση του Οσμάν Καβαλά, όπως μετέδωσε η τουρκική έκδοση της Deutsche Welle.<br /><br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Τσαβούσογλου, που βρισκόταν στη Νότια Κορέα το Σάββατο, όταν ο Ερντογάν έκανε την επίμαχη δήλωση, φέρεται να ζήτησε στον Τούρκο πρόεδρο να καθυστερήσει τις αποφάσεις του έως τη Δευτέρα, οπότε και θα είχαν την ευκαιρία να το συζητήσουν πρόσωπο με πρόσωπο κατά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.<br /><br />«Εάν οι πρέσβεις χαρακτηριστούν persona non grata, θα αναγκαστώ να αφήσω το υπουργείο», είπε ο Τσαβούσογλου στον Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος του απάντησε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της DW που δεν παραθέτει την πηγή της ενημέρωσής του για το περιστατικό.<br /><br />Για το θέμα των δέκα πρέσβεων υπήρξαν επίσης παρεμβάσεις από μέλη του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), τα οποία προειδοποίησαν για τις συνέπειες που θα είχε η απόφαση αυτή στις διπλωματικές σχέσεις της Τουρκίας με χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Γαλλία και ο Καναδάς. Ζήτησαν να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση στο ζήτημα και στη συνέχεια έγιναν από την προεδρία και το υπουργείο Εξωτερικών επαφές με τις πρεσβείες με το μήνυμα πως δεν θα πρέπει να αναμειγνύονται στα εσωτερικά θέματα της Τουρκίας.<br /><br />Η απειλή Ερντογάν απασχόλησε τον διεθνή Τύπο και οδήγησε σε νέα κρίση τη λίρα που έφτασε σε ιστορικό χαμηλό την περασμένη Δευτέρα. Την ίδια ημέρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία επισημαίνει τη δέσμευσή της στο άρθρο 41 της σύμβασης της Βιέννης που αφορά τη μη ανάμειξη των διπλωματών στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών.<br /><br />Οι πρέσβεις των 10 χωρών είχαν εκδώσει κοινή δήλωση για το θέμα του Καβαλά στις 18 Οκτωβρίου αναφέροντας: «Λαμβάνοντας υπόψη τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το θέμα, καλούμε την Τουρκία να εξασφαλίσει την άμεση απελευθέρωση του».<br /><br />Ο Καβαλά είναι προφυλακισμένος εδώ και τέσσερα χρόνια χωρίς να έχει καταδικαστεί για τις κατηγορίες που του αποδίδονται για κατασκοπεία και για σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παρολίγον «πολιτικός εμφύλιος» στην Τουρκία: Ο Τσαβούσογλου απείλησε με παραίτηση τον Ερντογάν

«Εάν οι πρέσβεις χαρακτηριστούν persona non grata, θα αναγκαστώ να αφήσω το υπουργείο», είπε ο Τσαβούσογλου στον Ερντογάν. Να παραιτηθεί από...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορεί να αποπεμφθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ και πώς;

<br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/NATO.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Αναφερόμενος στην ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, ο τότε ηγέτης της Αντνάν Μεντερές είχε χαρακτηρίσει την χώρα του “ραχοκοκαλιά” της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας. Σχεδόν 70 χρόνια μετά, η Τουρκία είναι ο “εχθρός εντός των τειχών”. Από σύμμαχος και πυλώνας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, έχει καταστεί άχθος για τη Δύση. Δημιουργεί προβλήματα και περιπλέκει την κατάσταση, απειλώντας να παρασύρει τη Συμμαχία σε κάποια από τις ριψοκίνδυνες περιπέτειες της.<br /><br />Πολλοί στη Δύση βλέπουν με ανησυχία τις πράξεις του Ερντογάν. Από όταν είχε αρνηθεί την διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων για να ανοίξουν βόρειο μέτωπο στο Ιράκ, οι ψίθυροι δυσαρέσκειας τώρα έχουν γίνει ιαχές αγανάκτησης. Δεν είναι απλά οι επιχειρήσεις σε Συρία, Αζερμπαϊτζάν, Λιβύη και Ιράκ, το bullying σε Ελλάδα και Κύπρο, οι προσβολές προς όλες της χώρες της περιοχής, οι ύβρεις κατά του Ισραήλ και της ΕΕ.<br /><br />Ούτε μόνο η καταστρατήγηση κάθε έννοιας κράτους δικαίου, δημοκρατίας και ατομικών ελευθεριών, η υπόθαλψη της τρομοκρατίας και η μετατροπή της χώρας σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και υπόθαλψης κάθε είδους υποκοσμικών δραστηριοτήτων. Τώρα φτάσαμε στο σημείο να απειλεί με απέλαση δέκα πρεσβευτές, μεταξύ αυτών και πρεσβευτές μεγάλων δυνάμεων.<br /><br />Κάποιοι στη Δύση, για τα δικά τους κρατικά ή προσωπικά συμφέροντα, κάνουν στραβά μάτια. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η Τουρκία αποτελεί καρκίνωμα για τη Δύση. Υπήρχαν, βέβαια, προβλήματα πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η εισβολή στην Κύπρο το 1974 δεν ήταν αμελητέα και προκάλεσε τεράστια προβλήματα. Στη δεκαετία του 1970, όμως, η Τουρκία δεν συγχρωτιζόταν με τη Ρωσία, ούτε επεδίωξε να υπονομεύσει τη Δύση με τον τρόπο που το έκανε πρόσφατα. Η ιδέα ότι μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ θα εγκατέλειπε τη Δύση για το Κρεμλίνο ήταν αδιανόητη στον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά αυτό σήμερα είναι γεγονός.<div><br />Αντιδράσεις και χειρισμοί<br /><br />Από το 2015, όταν φάνηκαν οι συνέργειες της Τουρκίας με το ISIS υπήρξαν φωνές για την αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Το κατεστημένο της Ουάσιγκτον τις αγνόησε. Τώρα, πέραν των προσπαθειών Αμερικανών γερουσιαστών, όπως οι Μενέντεζ και Ρούμπιο, να περιχαρακώσουν με κυρώσεις και αποστάσεις τις ΗΠΑ από τις πολιτικές Ερντογάν, πληθαίνουν επίσης και οι φωνές για την αποπομπή της Τουρκίας από την Συμμαχία, αν και φαντάζει νομικά αδύνατο. Στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο δεν περιέχεται πρόβλεψη για αποπομπή κράτους-μέλους, μόνο για εθελουσία έξοδο (άρθρο 13).<br /><br />Τον Οκτώβριο 2019, ο γερουσιαστής Έλιοτ Λ. Ένγκελ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, πρότεινε οι ΗΠΑ να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκδίωξης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Ο τότε Αμερικανός υπουργός Άμυνας Μαρκ Έσπερ είχε αποκαλύψει ότι προειδοποίησε την Τουρκία πριν από την εισβολή στη Συρία ότι εάν προχωρήσει στην επιχείρηση, «θα βλάψει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, και την παραμονή της στο ΝΑΤΟ».<br /><br />Αυτές οι απειλές δεν ήταν καινούργιες, αλλά πάντα προσκρούουν στην έλλειψη βούλησης και στο νομικό εμπόδιο. Μέχρι τώρα, τέτοια προβλήματα στο ΝΑΤΟ επιλύονται με διπλωματικά μέσα και πολιτική πίεση. Όπως το έθεσε ο <a href="https://www.stripes.com/theaters/europe/kick-turkey-out-of-nato-it-wouldn-t-be-easy-1.602661">Χόρχε Μπενίτεθ</a> του think tank Atlentic Council, το ΝΑΤΟ τείνει να «υπομένει τους εθνικούς ηγέτες που συμπεριφέρονται άσχημα μέχρι να επιστρέψει στην εξουσία μια κυβέρνηση που συνάδει με τις αξίες της Συμμαχίας».<br /><br />Αυτό το χειρισμό έκαναν σε πολλές περιπτώσεις, όπως όταν στην Πορτογαλία πήρε την εξουσία αριστερή κυβέρνηση σε “κομμουνιστοφοβίας”. Αλλά και στις περιπτώσεις δικτατοριών σε Ελλάδα και Τουρκία, έκαναν τα στραβά μάτια. Αυτό δεν σταμάτησε τον προβληματισμό για το εάν ένα κράτος-μέλος μπορεί να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ. Ποιες είναι οι επιλογές ελλείψει νόμιμης διαδικασίας αποβολής;<br /><br />ΝΑΤΟ και κοινές αξίες<br /><br />Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε όχι απλά σαν στρατιωτική συμμαχία, αλλά εξαρχής υπήρξαν και κοινές αξίες. Είναι κάτι που διατυπώνεται σαφώς στο προοίμιο και στο άρθρο 2 της Συνθήκης. Ο Καναδάς είχε προτείνει να μπει άρθρο για αποβολή κράτους-μέλους, για την περίπτωση εκλογής κομμουνιστικής κυβέρνησης και σύμπραξης με την Μόσχα κάποιου κράτους-μέλους. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Άτσεσον είχε αναφερθεί σ’ έναν τρόπο να λυθεί ένας τέτοιος “Γόρδιος Δεσμός”:<br /><br />«Αυτό το προσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, ξεκινά με ένα Προοίμιο, και ένας από τους σκοπούς αυτού του προοιμίου ήταν να δούμε αν θα μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να περιγράψουμε μια δημοκρατική μη κομμουνιστική χώρα. Ο σκοπός αυτού ήταν, εάν, για παράδειγμα, η Ιταλία γίνει μέλος μιας τέτοιας συνθήκης και μετά τυχαία γίνει κομμουνιστική, έχει δημιουργηθεί ένα ερώτημα στο μυαλό των ανθρώπων για το τι θα συμβεί τότε. Δεν θέλετε να υπάρχουν διατάξεις σε μια τέτοια Συνθήκη που να λένε ότι μπορείτε να τους διώξετε, γιατί αυτό δείχνει ότι είστε μάλλον αμφίβολοι γι’ αυτούς πριν ξεκινήσετε. Αλλά αν μπορείτε να περιγράψετε το είδος των στόχων που μοιράζονται όλες αυτές οι χώρες και μια από αυτές δεν θα πρέπει πλέον να επιδιώκει αυτούς τους στόχους, τότε τίθεται η βάση για έναν διαχωρισμό». (The Vandenberg Resolution and the North Atlantic Treaty: Hearings, Eightieth Congress, Second Session on S. Res. 239, p.93, έκδοση αμερικανικού δημοσίου)<br /><br />Η Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας ασχολήθηκε επίσης με το θέμα. Έλεγε τότε: «Η συνθήκη έχει επικριθεί σε ορισμένους κύκλους επειδή δεν περιέχει καμία διάταξη για την αποβολή ή την αναστολή των δικαιωμάτων ενός απείθαρχου μέλους που ενδέχεται να μην εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του ως αποτέλεσμα, για παράδειγμα, του να υποπέσει στον κομμουνισμό. Δεδομένης της φύσης του συμφώνου και της στενής κοινότητας συμφερόντων των υπογραφόντων κρατών, η Επιτροπή πιστεύει ότι μια τέτοια διάταξη θα ήταν τόσο περιττή όσο και ακατάλληλη».<br />Η Σύμβαση της Βιέννης<br /><br />Και εδώ έρχεται να ξεκαθαρίσει τα πράγματα η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών. Γνωστή ως “συνθήκη των συνθηκών”, θεσπίζει περιεκτικούς κανόνες, διαδικασίες και κατευθυντήριες γραμμές για τον τρόπο με τον οποίο ορίζονται, συντάσσονται, τροποποιούνται, ερμηνεύονται και γενικά λειτουργούν οι συνθήκες. Η Σύμβαση θεωρείται κωδικοποίηση του εθιμικού διεθνούς δικαίου και της κρατικής πρακτικής σχετικά με τις συνθήκες.<br /><br />Αν κάποια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, λοιπόν, δεν συμμορφώνεται με τις αρχές του, αυτό ισοδυναμεί με ουσιώδη παραβίαση της Συνθήκης κατά την έννοια του άρθρου 60 της Σύμβασης της Βιέννης, που ορίζει την “ουσιώδη παραβίαση”. Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ύπαρξη ουσιώδους παραβίασης, τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν το δικαίωμα, με ομοφωνία, να αναστείλουν τη λειτουργία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου εν όλω ή εν μέρει ή και να την τερματίσουν στις σχέσεις τους με το κράτος που πραγματοποιεί “ουδιώδη παραβίαση”. Με άλλα λόγια, αρκεί μια ομόφωνη απόφαση των υπολοίπων κρατών-μελών.<br /><br />Το κατά πόσον η Τουρκία παραβιάζει ουσιωδώς τις δεσμεύσεις της είναι ένα ζήτημα που θα αποφασιστεί από τα άλλα κράτη-μέλη. Όπως παρατήρησε ο <a href="https://www.ejiltalk.org/a-collective-failure-to-prevent-turkeys-operation-peace-spring-and-natos-silence-on-international-law/#more-17549">Γερμανός νομικός Κλάους Κρες</a>, οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στην Συρία συνιστούν έκδηλη παραβίαση της απαγόρευσης χρήσης βίας, παρά τα όσα προφασίστηκε η Τουρκία στον ΟΗΕ. Όπως ανέφερε σε άρθρο του, τα μόνα δυτικά κράτη που αναφέρθηκαν στο διεθνές δίκαιο ήταν η Κύπρος, η Ελλάδα, το Λιχτενστάιν και η Ελβετία. «Πρέπει να θεωρηθεί συλλογική αποτυχία να αποτραπεί το γεγονός ότι τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ απέφυγαν να αναφερθούν δημόσια στην απαγόρευση της χρήσης βίας πριν από την έναρξη της Επιχείρησης “Πηγή Ειρήνης”».<br /><br />Η εμπλοκή της Τουρκίας στη σύρραξη Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν ήταν μια ακόμη περίπτωση ανάμειξης της Τουρκίας σε εξωτερικούς πολέμους, όπως και η συμμετοχή της στην Λιβύη. Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποίησε εξοπλισμό που είναι στη διάθεση του ΝΑΤΟ. Σ’ αυτό το πλαίσιο οι απειλές του Ερντογάν και οι “φιλότιμες” προσπάθειες να “πνίξει” την Ευρώπη με Σύριους και Αφγανούς πρόσφυγες, μπορεί να ειδωθούν και ως πράξη άμεσα επιθετική που απειλεί την ενότητα και την αλληλεγγύη της Συμμαχίας. Δίνουν το δικαίωμα σε άλλα μέλη του ΝΑΤΟ να αναστείλουν ή να περιορίσουν τη στρατιωτική τους συνεργασία με την Τουρκία, ακόμη και χωρίς να δηλώνουν ότι η Τουρκία παραβιάζει ουσιαστικά τις συμβάσεις και τα θεμέλια της Συμμαχίας.<br /><br />Πρέπει και η Ελλάδα να αναδείξει τη νομική αυτή πλευρά και να αρχίσει τον προσεταιρισμό και άλλων συμμάχων με αυτή την προοπτική. Η πιθανότητα αποπομπής πρέπει να αρχίσει να συζητείται πλέον, και μάλιστα με βαρύτητα, ώστε τουλάχιστον η Τουρκία να πιεστεί, θεωρώντας ότι μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με πιθανή αποπομπή. Ίσως δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι οι φίλοι της Τουρκίας εντός της Συμμαχίας θα συνηγορήσουν ποτέ σε κάτι τέτοιο, αλλά και μόνο η συζήτηση μπορεί να αποβεί αντικίνητρο για τον Ερντογάν, ο οποίος όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την Δύση.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπορεί να αποπεμφθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ και πώς;

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Αναφερόμενος στην ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, ο τότε ηγέτης της Αντνάν Μεντερές είχε χαρακτηρίσει την χώρα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο άρχων της κολοτούμπας: Η… παλικαρίσια αναδίπλωση του Ερντογάν απέναντι στους 10 πρέσβεις

<img src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/10/211026083535_erdogan.jpg" /><br /><br />Μια ανάρτηση στο twitter για τον σεβασμό του άρθρου 41 της Σύμβασης της Βιέννης ήρκεσε στον Ερντογάν προκειμένου να ανακρούσει πρύμναν στο ζήτημα της απέλασης των 10 πρεσβευτών.<br /><br />Τη συγκεκριμένη δήλωση ανήρτησαν στο Twitter οι πρεσβείες των ΗΠΑ, Καναδά, Ολλανδίας και Νέας Ζηλανδίας, και υιοθέτησαν αργότερα, με retweet, οι πρεσβείες της Σουηδίας, της Νορβηγίας, της Φινλανδίας και της Δανίας.<br /><br />Η ανάρτηση ανέφερε ότι «σε απάντηση στα ερωτήματα σχετικά με τη δήλωση της 18ης Οκτωβίου» (ήταν η δήλωση των 10 πρσβειών για τον Οσμάν Καβαλά που εξόργισε τον Ερντογάν) οι ΗΠΑ σημειώνουν ότι παραμένουν συμμορφούμενες προς το άρθρο 41 της Σύμβασης της Βιέννης.<div><img height="386" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/10/211026082142_ankara-embassie.jpg" width="640" /></div><div><img height="338" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/10/211026083149_symvasi-viennis.jpg" width="640" /><br />Το 41ο άρθρο της συγκεκριμένης Σύμβασης του ΟΗΕ για τις Διπλωματικές Σχέσεις, που υπεγράφη το 1961 στη Βιέννη, περιλαμβάνει τρία εδάφια. Το πρώτο από αυτά, αναφερόμενο στα προνόμια και τις ασυλίες που χορηγούνται στους πρεσβευτές, διατυπώνει υπό το πνεύμα αιρέσως την υποχρέωση του διπλωματικού προσωπικού να σέβεται τους νόμους και τους κανονισμούς του κράτους υποδοχής, καθώς και το καθήκον τους να μην αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις του ίδιου κράτους.<br /><br />Το άρθρο 41 της Συμβασης της Βιέννης για τι Διπλωματικές Σχέσεις<br /><br />Αυτή τη γενική διατύπωση που αφορά κυρίως στα όρια των πρεσβευτών έναντι προνομίων και ασυλίας, αξιοποιίησε ο Ερντογάν προκειμένου να εγκαταλείψει τις απειλές του.<br /><br />Μάλιστα φρόντισε να «πουλήσει» στο εσωτερικό της χώρας του την εξέλιξη ως υποχώρηση των πρεσβειών λέγοντας:<br /><br />«Οι πρεσβευτές των δυτικών χωρών έκαναν ένα βήμα πίσω και θα είναι πλέον πιο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους. Το δικαστικό σύστημα της Τουρκίας δεν παίρνει εντολές από κανέναν. Δεν ανέχεται να του δίνει εντολές μια ομάδα πρεσβευτών».</div><div><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο άρχων της κολοτούμπας: Η… παλικαρίσια αναδίπλωση του Ερντογάν απέναντι στους 10 πρέσβεις

Μια ανάρτηση στο twitter για τον σεβασμό του άρθρου 41 της Σύμβασης της Βιέννης ήρκεσε στον Ερντογάν προκειμένου να ανακρούσει πρύμναν στο ζ...

Διαβάστε την συνέχεια