H ιταλική εταιρεία ENI, κατόπιν «ισχυρής σύστασης» της κυβέρνησης της Ρώμης, αιτήθηκε από την... Τουρκία (!) την διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, εντός της τουρκολιβυκής ΑΟΖ (την οποία δεν αμφισβήτησε στον ΟΗΕ η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εντός των προβλεπομένων ημερομηνιών που δίνει ο Οργανισμός με αποτέλεσμα να νομιμοποιηθεί) δημιουργώντας εξαιρετικά αρνητικά τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας!
Η κίνηση είναι τουλάχιστον «βρώμικη», όπως ήταν πάντα το γεωστρατηγικό παιχνίδι της Ιταλίας στην Ανατολική Μεσόγειο, σε βάρος της Ελλάδας από την εποχή της αναγνώρισης της Αλβανίας και έπειτα, ανεξάρτητα κυβερνήσεων, πολιτευμάτων και καθεστώτων της Ρώμης.
Η Άγκυρα, έδωσε την άδεια, κι έτσι θα δούμε ιταλικά ερευνητικά, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας να κάνουν έρευνες με άδεια των... Τούρκων και όχι οπουδήποτε, αλλά στα νότια της Κρήτης, στο Λιβυκό Πέλαγος, εκεί που υποτίθεται ότι είναι «λιβυκή ΑΟΖ», ενώ είναι σαφές από τον παραπάνω χάρτη ότι είναι ώρα της ελληνικής ΑΟΖ που υποκλάπηκε από την τουρκολιβυκή συμφωνία του 2019.
Στους διπλωματικούς κύκλους θεωρείται ότι η ιταλική εταιρεία ENI πήρε την άδεια για τις έρευνες ως αντάλλαγμα, καθώς ήταν αυτή που «ενταφίασε» το κυπριακό πρόγραμμα γεωτρήσεων, όταν το πλωτό γεωτρύπανό της αποχώρησε από την κυπριακή ΑΟΖ μετά την τουρκική απειλή εμβολισμού και βύθισής του!
Η εξέλιξη είναι εξαιρετικά αρνητική για την Ελλάδα, καθώς ένας θεωρούμενος «εταίρος» στην ΕΕ, η Ιταλία, για άλλη μια φορά «άδειασε» την Αθήνα, προσεγγίζει την Τουρκία και εκθέτει την ανήμπορη ελληνική κυβέρνηση και τις αερολογίες της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της.
To τουρκολιβυκό Μνημόνιο που περιέχει την οριοθέτηση της ΑΟΖ, πρωτοκολλήθηκε την Πέμπτη 01/10/2020, μεταξύ της Τουρκίας και της αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης, στον ΟΗΕ, ενώ είχε κατατεθεί από τον Δεκέμβριο του 2019, χωρίς να υπάρξει μέχρι τότε η παραμικρή ελληνική αντίδραση στον Οργανισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αντί να καταγγελθεί από ελληνικής πλευράς πηγές του ΥΠΕΞ υποστήριζαν ότι «Η πρωτοκόλληση και δημοσίευση των πάσης φύσεως συμφωνιών που κατατίθενται από τα κράτη στη Γραμματεία του ΟΗΕ αποτελεί τυπική και τεχνική διαδικασία»!
Άρα ήταν «τυπικό» το ζήτημα! Ούτε καν να σκεφθούν ότι «Η ουσία περνάει μέσα από τους τύπους» στην διεθνή διπλωματία και ότι αναγνώριση του περιεχομένου από τα Ηνωμένα Έθνη το νομιμοποιούσε τύποις,
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η νυν έκπληξη είναι τέτοια που δεν υπάρχει η παραμικρή αντίδραση από το ελληνικό ΥΠΕΞ που φαντασιώνεται «συμφωνίες στρατηγικής συνεργασίας» ακόμα και με την...Βρετανία, την υπ'αριθμ. 1 γεωστρατηγική αντίπαλο στο Κυπριακό...
Δημοσίευση σχολίου