Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Παιχνίδια πολέμου και ειρήνης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzAVwz5VzM2iTiSrUN41cN7pobynX7CSACsrVv5LJx6tMBAhVmmCpp5yF-iVafx6JRkewg9BYjgp0hVifle6ciSkezKohpT9qeilvY1fPiQCCytq55qbjxfn65SlWUfgKdiSeClHwvXToP/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF393.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzAVwz5VzM2iTiSrUN41cN7pobynX7CSACsrVv5LJx6tMBAhVmmCpp5yF-iVafx6JRkewg9BYjgp0hVifle6ciSkezKohpT9qeilvY1fPiQCCytq55qbjxfn65SlWUfgKdiSeClHwvXToP/s640/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF393.jpg" width="600" /></a></div>
 
“Ο πόλεμος είναι η περιοχή του συμπτωματικού,  του απρόβλεπτου, του τυχαίου – αφού συνεχώς βρίσκει κανείς τα πράγματα εντελώς διαφορετικά, από αυτό που περιμένει” , είχε πει χαρακτηριστικά ο Clausewitz. 
 
<div style="text-align: justify;">
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Πρώσο στρατιωτικό, ο ναύαρχος των Η.Π.Α. K. Dempsey έγραψε το εξής πριν μερικές εβδομάδες: “Όταν αναλάβουμε δράση στη Συρία, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα επόμενα βήματα. Είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθεί η βαθύτερη εμπλοκή μας”.</div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη πλευρά, ο υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α. προσδιόρισε τι ακριβώς απασχολεί την υπερδύναμη, με τη φράση του “Εάν δεν επιτεθούμε στη Συρία, θα χάσουμε την αξιοπιστία μας σε ολόκληρο τον πλανήτη”. Η απάντηση, εκ μέρους μίας Αμερικανίδας καθηγήτριας (A. Simons), ήλθε σχεδόν αμέσως μετά: “Δεν κινδυνεύει η αξιοπιστία των Η.Π.Α., αλλά αυτή του προέδρου της. Πριν από ένα χρόνο τράβηξε με «ελαφρότητα» μία κόκκινη γραμμή, όσον αφορά τη χρήση χημικών όπλων – τώρα, προσπαθεί να διασώσει το κύρος του”.</div>
 
Περαιτέρω, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία δεν θα τελείωνε μετά από μία μικρή ή μεγάλη στρατιωτική επίθεση των Η.Π.Α. – αντίθετα, θα επεκτεινόταν στη γύρω περιοχή, αφού το συριακό καθεστώς θα προσπαθούσε να εκδικηθεί το Ισραήλ, την Τουρκία και το Λίβανο. Εκτός αυτού, τα αποτελέσματα τέτοιου είδους ενεργειών στο Ιράκ, στο οποίο μαίνεται ήδη ο πόλεμος, θα ήταν μάλλον καταστροφικά. 
 
Όσον αφορά δε ολόκληρη την «κρατική αρχιτεκτονική» της Μέσης Ανατολής (η οποία «οικοδομήθηκε» μετά τον 1ο παγκόσμιο Πόλεμο από τους Βρετανούς και τους Γάλλους, σαν πύργος στην αραβική άμμο, αφού δεν δόθηκε καμία σημασία στις φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές των εκεί λαών), θα μπορούσε άμεσα να καταρρεύσει – δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στον πλανήτη. 
 
Σε κάθε περίπτωση, κανένας δεν καταλαβαίνει γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος ενδιαφέρεται για τους 1.492 θανάτους από χημικά όπλα, τα οποία πουλήθηκαν στη Συρία από τις «ηθικότατες» βρετανικές επιχειρήσεις και όχι για τα πάνω από 110.000 θύματα του εμφυλίου πολέμου. 
 
<a href="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2013/09/%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2013/09/%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB.jpg" /></a> 
Από την άλλη πλευρά η Γερμανίδα καγκελάριος, η οποία θεωρείται ως η ισχυρότερη γυναίκα του πλανήτη, βίωσε, δυστυχώς για τη χώρα της, έναν ολοκληρωτικό εξευτελισμό στην Αγία Πετρούπολη – παρά το ότι μπορούσε να μιλάει στα ρωσικά με τον οικοδεσπότη. 
 
Αφού αρνήθηκε να υποστηρίξει τον κ.Obama, παρά το ότι συμφώνησαν μαζί του όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία), τασσόμενη με τη Ρωσία, την επόμενη ημέρα υπαναχώρησε άτακτα – αναδεικνύοντας τις τεράστιες αδυναμίες της, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική. 
 
Αμέσως μετά, σε μία συνέντευξη της, άσκησε κριτική (!) στις κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Κίνας, λέγοντας πως “Είναι λυπηρό το ότι τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα αρνούνται να υιοθετήσουν μία κοινή στάση με τους υπόλοιπους στο συριακό ζήτημα – γεγονός που «αδυνατίζει» το ρόλο του ΟΗΕ”. Την ίδια στιγμή όμως τόνισε ότι, η Γερμανία δεν πρόκειται να συμμετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις 
 
Αν και είναι γνωστό πως η καγκελάριος αποφεύγει πάντοτε τις σαφείς, καθαρές απαντήσεις, αφήνοντας ανέκαθεν «εξόδους κινδύνου» σε όλα όσα λέει, σε θέματα που αφορούν την παγκόσμια ειρήνη οφείλει προφανώς να είναι απολύτως σαφής – όπως, για παράδειγμα, ο αρχηγός της γερμανικής αντιπολίτευσης, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι, “Όσο τραγικό και αν ακούγεται, δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να φανταστώ καμία δράση, με τη βοήθεια της οποίας θα μπορούσε η διεθνής κοινότητα να σταματήσει το δράμα του συριακού λαού, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα”. 
 
Ολοκληρώνοντας, ο κ.Obama αυτοπαγιδεύτηκε, με την ατυχή έκφραση του περί κόκκινης γραμμής. Αυτή τη στιγμή προσπαθεί λοιπόν να ξεφύγει από την παγίδα με τεχνάσματα – όπως με τη δήθεν «ρητορική αναφορά» του υπουργού εξωτερικών στην καταστροφή των χημικών από τη Συρία, την οποία υιοθέτησε αμέσως η Ρωσία, βοηθώντας τον. 
 
Για να τα καταφέρει όμως πραγματικά να ξεφύγει, χωρίς υποτιμητικά τεχνάσματα, χωρίς να ενισχύει ανόητα τη Ρωσία, καθώς επίσης χωρίς να χάσει εντελώς το κύρος του, χρειάζεται την εμπιστοσύνη της Δύσης. 
 
Τη εμπιστοσύνη όμως αυτή την έχουν χάσει οι Η.Π.Α., από τα ψέματα του G.Bush, ο οποίος οδήγησε δόλια τη δύση στον πόλεμο του Ιράκ. Έκτοτε, είναι όλοι πάρα πολύ προσεκτικοί, όταν οι αμερικανικές υπηρεσίες αναφέρονται σε αποδείξεις – τόσο η διεθνής κοινότητα, όσο και οι ίδιοι οι πολίτες της υπερδύναμης. 
<a href="http://www.analyst.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Παιχνίδια πολέμου και ειρήνης

“ Ο πόλεμος είναι η περιοχή του συμπτωματικού, του απρόβλεπτου, του τυχαίου – αφού συνεχώς βρίσκει κανείς τα πράγματα εντελώς διαφορετικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επόμενη ημέρα της σχέσης Αθήνας – Ουάσιγκτον

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 16:04

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/img/eea5b3bd1bd5d5c62a1d22f78d3ba263ameriki-ellada.jpg500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/eea5b3bd1bd5d5c62a1d22f78d3ba263ameriki-ellada.jpg500.jpg" width="640" /></a></div>
 
Του Αλέξανδρου Μαλλιά,  πρώην Πρέσβη της Ελλάδος στη Ουάσιγκτον (2005-2009) 
 
Η επίσκεψη εργασίας του Πρωθυπουργού της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον  και οι συναντήσεις που είχε με τον Πρόεδρο Ομπάμα και τον Υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρρυ έρχονται να συμπληρώσουν ένα κενό. Την απουσία δηλαδή τακτικών υψηλού επιπέδου συναντήσεων και διαβουλεύσεων μεταξύ των δύο συμμάχων. Συνεπώς η επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο Λευκό Οίκο έπρεπε να γίνει. Ευτυχώς, έγινε  έστω με μια καθυστέρηση. Για τη οποία δημιουργήθηκαν εντυπώσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν την εικόνα του Πρωθυπουργού και της χώρας. 
 
Ας όψονται εκείνοι, βασιλικότεροι του βασιλέως, που είχαν σπεύσει  να αναγγείλουν τη παρουσία του κ. Αντώνη Σαμαρά στο Αμερικανό-Εβραϊκό Συνέδριο στις 4 Ιουνίου ,σε συνδυασμό με την -μη  καθορισμένη όπως τελικά αποδείχθηκε- συνάντηση του με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι ακόμη και σήμερα όλοι στις θέσεις τους. Το κενό αυτό είχε προσπαθήσει να καλύψει, σε κάποιο βαθμό βέβαια, ο υπουργός Δημήτρης Αβραμόπουλος τόσο με τη σημερινή του ιδιότητα όσο και με τη προηγούμενη του πρώην Υπουργού Εξωτερικών και Άμυνας. Είναι ο υπουργός, που έχει πραγματοποιήσει τις περισσότερες  σε αριθμό και ουσιαστικότερες σε περιεχόμενο επισκέψεις στις ΗΠΑ. 
 
Δεν είμαι οπαδός αμφιβόλου άλλωστε αποτελεσματικότητας πολιτικών αυτοματισμών και των συνακολούθων  διπλωματικών συνειρμών. Δεν πιστεύω, συνεπώς, ότι στο πρώτο μήνα της θητείας του ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός πρέπει να επισκέπτεται την Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα όμως οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ είναι πολύ σοβαρές για την Ελλάδα. Είναι επίσης σοβαρές για τη Ουάσιγκτον, καθόσον δεν αναλύονται αποκλειστικά και μόνο μέσα από το πρίσμα διμερών εκκρεμοτήτων και δράσεων. Επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό -σε πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι μπορούμε να φαντασθούμε- από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, την κρίση στην ευρωζώνη, τις εν δυνάμει επιπτώσεις της στις ευρω-ατλαντικές οικονομικές σχέσεις και στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. 
 
Επιπλέον, κατά τη τελευταία τριετία, η Ελλάδα τόσο ως σύμμαχος στο ΝΑΤΟ όσο και ως χώρος -υπογραμμίζω τη λέξη χώρος- έχει αποκτήσει  ιδιαίτερη επιχειρησιακή σημασία λόγω των απρόβλεπτων και πρωτοφανών σε έκταση και σε μελλοντικό χρονικό βάθος εξελίξεων στην Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική. Από το Γιβραλτάρ μέχρι και  τον Περσικό Κόλπο. 
 
Με κίνδυνο να φανώ αιρετικός, εκτός από ενοχλητικός, ριψοκινδυνεύω την εκτίμηση ότι η αξία των πάσης φύσεως διευκολύνσεων που παρέχονται στις πάσης φύσεως βάσεις (με συγχωρείτε «διευκολύνσεις») στη Σούδα και αλλού, έχει αποκτήσει το τελευταίο καιρό μη υπολογισμένη, τη στιγμή της υπογραφής των σχετικών συμφωνιών, υπεραξία . Τέτοιας μορφής που να επιτρέπει στη σημερινή Ελληνική κυβέρνηση -εάν υπάρχει βούληση και σχέδιο- να αντιπαρέρχεται χωρίς πολιτικό ή διπλωματικό κόστος τις ποικιλόμορφες ενθαρρύνσεις, προτροπές και νουθεσίες της Ουάσιγκτον για την πολιτική και θέση μας στο ”άλφα” ή ”βήτα” υψηλής για τα δικά μας συμφέροντα -όπως εμείς τα προσδιορίζουμε- θέμα. Επιπλέον, πριν από την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για την επέκταση των εγκαταστάσεων στη Σούδα, η ελληνική πλευρά – που αναμφίβολα διευκολύνεται από τη περιφερειακή συγκυρία- μπορεί και δικαιούται να ζητήσει  επιπλέον πολιτικά, οικονομικά και εξοπλιστικά ανταλλάγματα. Τα πολιτικο-οικονομικά είναι στη παρούσα συγκυρία πιο αναγκαία και απαραίτητα. 
 
Ρίχνω απλά μια ιδέα. Ενθυμείται κανείς τις επιστολές του Χένρυ Κίσινγκερ προς τονΔημήτριο Μπίτσιο; Προϊόν μιας συστηματικής, σταθερής ως προς τον στόχο και αξιοπρεπούς πολιτικής που ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έναντι της Ουάσιγκτον στα μεταπολιτευτικά χρόνια; Πρόσφατα ξαναδιάβασα τα πρακτικά μιας σημαντικής  -στη κυριολεξία- συνομιλίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον Πρόεδρο Τζέραλντ Φόρντ στις Βρυξέλλες, τον Μάιο 1975, στο περιθώριο της Συνάντησης Κορυφής του ΝΑΤΟ. Αξίζει να την μελετήσουν οι σημερινοί πολιτικοί μας ταγοί για να μαθαίνουν τι σημαίνει αξιοπρεπής στάση και πάνω απ’ όλα κύρος, σθένος και διαπραγματευτική δεινότητα. Θυμίζω μόνο ότι τα πράγματα και την εποχή εκείνη κάθε άλλο παρά ρόδινα ήσαν. Εκτός των άλλων, η Ελλάδα με προσωπική απόφαση του Πρωθυπουργού είχε αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. 
 
Για την Ουάσιγκτον, λοιπόν, η Σούδα είναι θεμελιώδες ζήτημα συμφέροντος  και προτεραιοτήτων. Δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο για τον οποίο δεν ισχύει το ίδιο και για την Ελλάδα. Ναι, πιστεύω ότι η Σούδα εξυπηρετεί και τα ελληνικά συμφέροντα και σταθερά αναβαθμίζει τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής  Βόρειας Αφρικής (ΜΕΝΑ). Δεν θα ήθελα στο σημείο αυτό να αρχίσω ενα δημόσιο διάλογο για το περιεχόμενο και το χαρακτήρα των παρεχομένων  ”διευκολύνσεων”. Αν κάποιος επιμένει να αμφισβητεί τη στρατηγική τους σημασία και το τακτικό επιχειρησιακό χαρακτήρα τους, ας αρκεσθεί να αναζητήσει τα στοιχεία εμπλοκής τους όχι πολύ μακριά, αλλά στη διάρκεια της Λιβυκής κρίσης. Ας αναζητήσει επίσης τα στοιχεία για τη χρήση τους στο Αφγανιστάν και από τις αρχές του 2003 στο Ιράκ. 
 
Δεν διεκδικώ την αποκλειστικότητα της πατρότητας αυτής της επισήμανσης. Πρόκειται άλλωστε και για πρόσφατη δημόσια παραδοχή με επίσημη ανακοίνωση του Αμερικανικού Πενταγώνου, αναρτημένη ακόμη και σήμερα στην ιστοσελίδα του, για το περιεχόμενο των σημαντικών συνομιλιών των Υπουργών Άμυνας Τσακ Χέηγκελ καιΔημήτρη Αβραμόπουλου στο Πεντάγωνο στις 31 Ιουλίου 2013. Λίγες μέρες πριν την επίσκεψη του κ. Πρωθυπουργού στο Λευκό Οίκο. 
 
Το σχετικό απόσπασμα της ανακοίνωσης έχει ως εξής : 
 
”…Secretary Hagel thanked Minister Avramopoulos  for Greece’s continued hosting of U.S. forces at Naval Support Activity at Souda Bay. Souda Bay is a key enabler of US Strategic  objectives in the region ,the importance  of which became apparent during  the Operation United Protector in Libya…”. 
 
Ιδού και η  μετάφραση: «Ο Υπουργός  Χέηγκελ ευχαρίστησε τον Υπουργό Αβραμόπουλο για τη συνεχιζόμενη φιλοξενία της (…) στη Σούδα. Ο Κόλπος της Σούδας είναι  ένας συντελεστής-κλειδί για τους αμερικανικούς στρατηγικούς στόχους στη περιοχή, η σημασία της οποίας κατέστη εμφανής κατά την Επιχείρηση στη Λιβύη». 
 
Δεν με εκπλήσσει ή συναρπάζει το γεγονός ότι αυτή η περικοπή αποσιωπήθηκε ως δια μαγείας στην Ελλάδα. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και χθες, το ίδιο και προχθές. Στη τακτική μας να αποφεύγουμε να αξιοποιούμε με σύνεση, σχέδιο και πάνω από όλα με συνέπεια, τη σημασία και την αξία της Σούδας έχω ήδη επισημάνει και σε παλιότερο μου κείμενο. 
 
Κάτι ακόμη: το ελάχιστο που έχουν να κάνουν καθημερινά οι διακόσιες περίπου πρεσβείες στη Ουάσιγκτον είναι να καταγράφουν τις δηλώσεις και ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου, του Στέητ Ντιπάρτμεντ και του Υπουργείου Άμυνας. Ό,τι εμείς σκοπίμως διαχρονικά υποβαθμίζουμε, εκείνες το συγκρατούν. Άρα, προς ποία κατεύθυνση η διαχρονική δική μας «αιδήμων σιωπή»; Αν όχι μόνο για λόγους εσωτερικούς; 
 
Η ανάλυση μου είναι η ακόλουθη: 
 
Εκτιμώ ότι η Σούδα είναι η σημαντικότερη αμερικανική βάση σε ολόκληρη τη περιοχή με στρατηγικό και τακτικό επιχειρησιακό χαρακτήρα. Δεν είναι ορθό να τη συγκρίνουμε με τη αεροπορική βάση στο Ινσιρλίκ (Τουρκια). Η Σούδα είναι ταυτόχρονα ναυτική και αεροπορική . 
    
Η διόλου ευκαταφρόνητη σημασία του Ινσιρλίκ (επίσης με  μανδύα ΝΑΤΟ), αναδείχθηκε κυρίως κατά τις επιχειρήσεις στο Ιράκ. Η Σούδα είναι πιο κοντά στο σύνολο των εστιών ανάφλεξης, ανασφάλειας και ανατροπής (τα τρία ΑΛΦΑ ) στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής (MENA). Είναι βάση -κλειδί. 
    
Ουδείς γνωρίζει σήμερα ποία θα είναι η κατάληξη των ανακατατάξεων στη περιοχή της ευρύτερης γειτονιάς μας και σε ποιό βάθος χρόνου θα μπορούμε και πάλι να μιλάμε για προβλέψιμες εξελίξεις. Με σημερινά δεδομένα, από την Τυνησία μέχρι και τον Κόλπο είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις. Πάντως, θα χρειασθούν περισσότερο από δύο δεκαετίες. Οι εκτιμήσεις  αποτελούν  περισσότερο ευχές και λιγότερο επιλογές πολιτικής. Αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ. Πριν δύο χρόνια ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ακολούθησε τον Ταγίπ Ερντογάν στο δημόσιο αίτημα-ευχή να φύγει ο Μπουμπάρακ.                        
 
Πολύτιμο βοήθημα και οδηγός για όποιον θέλει να πληροφορηθεί τι ακριβώς καιΕξώφυλλοκυρίως γιατί τα πάντα αλλάζουν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αποτελεί το πρόσφατο βιβλίο του Στρατηγού Ιωάννη Παρίση «Η ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ  ΘΑΛΑΣΣΑ» (Εκδόσεις Λιβάνη). Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι το πληρέστερο σχετικό βιβλίο που έχω υπόψη μου. 
 
Άρα, η Ελλάδα τόσο σαν σύμμαχος του ΝΑΤΟ όσο και σαν χώρος -χρησιμοποιώ εσκεμμένα τον όρο, παρά το γεγονός οτι προκαλεί αντιδράσεις- ανεξάρτητα από τη περιδίνηση της στη βαθειά κρίση, είναι ένας πολύτιμος γεωστρατηγικός εταίρος. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, γεωγραφικά και επιχειρησιακά ίσως μάλιστα είναι ο πολυτιμότερος. Παρά τη κρίση και τις αδυναμίες της. 
 
Δεν χρειάσθηκε να περιμένουμε την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» για να διαπιστώσουμε πόσο ασύνδετες και βαθειά διχασμένες είναι οι αραβικές χώρες. Λυπάμαι αν στενοχωρήσω η απογοητεύσω κάποιους αλλά αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε «αραβικός κόσμος» είναι μια παράπλευρη, πιθανόν οριστική, απώλεια του σημερινού κύκλου εξεγέρσεων , επεμβάσεων και ανακατατάξεων. Ανακατατάξεις, που ενώ έχουν επί του παρόντος πολιτικό και πολιτειακό χαρακτήρα και εκφάνσεις, πιθανολογώ ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν και σε αλλαγές συνόρων στη Μέση Ανατολή, κυρίως αλλά  και στη Βόρειο Αφρική. 
 
Η ανάλυση που γίνεται  σήμερα για τη Αίγυπτο ή τη Συρία, για τη Λιβύη ή για τοΙράκ, αναδεικνύουν ολοένα και περισσότερο τις εθνοφυλετικές και θρησκευτικές διαφορές μέσα σε κάθε χώρα. Απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά η συγκολλητική ουσία που λέγεται «άραβας» και «αραβικός κόσμος». Η οποία βέβαια ποτέ δεν υπήρχε σε σχέση με τους Κούρδους. Η μέρα εκπλήρωσης τω ιστορικών τους στόχων δεν είναι μακριά. Η ανακάλυψη η μάλλον η αποκάλυψη όλων αυτών των εθνο-θρησκευτικών ομάδων εμφανίζεται ξαφνικά ως ερμηνεία και γενεσιουργός αιτία των αναφλέξεων, επαναστάσεων, ανατροπών και κρίσεων. Αναλόγως της περίπτωσης μιλάμε με όρους εμφυλίων συρράξεων, εθνικών ή θρησκευτικών εκκαθαρίσεων, ακόμη και γενοκτονίας (περιπτώσεις Ιράκ και Συρίας). Μας θυμίζει κάτι αυτό; Εμένα πάντως μου θυμίζει τις εξελίξεις της δεκαετίας  του 1990, που οδήγησαν στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και σε συγκεκριμένες περιοχές μόνιμης ανάφλεξης στο Καύκασο. Μου θυμίζει έντονα νεόκοπους προσδιορισμούς εθνοτικών ομάδων π.χ. τωνbosniacs. Σήμερα για παράδειγμα παρακολουθώντας την ανάλυση και την ειδησεογραφία βλέπω ολοένα και συχνότερα να χρησιμοποιείται για παράδειγμα ο όρος syriacs (οι ομιλούντες τη συριακή χριστιανοί της Μεσοποταμίας ή απλά οι Ασσύριοι χριστιανοί της Μεσοποταμίας). Δεν είναι νέος. 
 
Χρησιμοποιείται όμως με ασυνήθιστα μεγαλύτερη συχνότητα το τελευταίο δίμηνο-τρίμηνο σε σχέση με το παρελθόν ως φυλετικό-θρησκευτικός προσδιορισμός. Συμβουλεύτηκα πρόσφατα τη Wikipedia. Είδα αμέσως τι προσπάθεια γίνεται για την «εγκόλπωση» τους. Ας συγκρατήσουμε τον όρο. Θα τον βρίσκουμε μπροστά μας. 
 
Επιστρέφω στη ανάλυση των πλεονεκτημάτων της στρατηγικής θέσης της Ελλάδος. Ναι, η Σούδα και το σύνολο των διευκολύνσεων στη Κρήτη αναβαθμίζουν τη στρατηγική θέση της Ελλάδος . Η νέα φάση των σχέσεων μας με το Ισραήλ, που σημειωτέον  δρομολογήθηκε κυρίως από το Ισραήλ, χωρίς μεγάλη προσπάθεια από την Αθήνα, αρχίζει τώρα να αποκτά ουσία και περιεχόμενο. Όμως, αξίζει να σημειώσω ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές στο παρελθόν των σχέσεων της Αθήνας με το Ισραήλ, δεν αντηλλάγησαν τόσο βαριές κατηγορίες και χαρακτηρισμοί όπως αυτοί που εκτοξεύονται τη τελευταία τετραετία από την Άγκυρα και το Τελ-Αβίβ. Μεταξύ δηλαδή των «στρατηγικών εταίρων» στη Μέση Ανατολή. Η οξύτητα και πάνω από όλα το θρησκευτικό-πολιτικό βάθος της αντιπαλότητας προς το Ισραήλ που καλλιεργεί η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν έχει «δηλητηριάσει» μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης. Επίσης, έχει πια διαπεράσει και τις λεγόμενες «μόνιμες δομές» στη Τουρκία (Ένοπλες Δυνάμεις, Διπλωματική Υπηρεσία, ΜΙΤ). Με άλλα λόγια, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αύριο θα υπάρξει μια ενδεχόμενη αποκατάσταση σχέσεων στη κορυφή, δύσκολα, μα πολύ δύσκολα θα γίνει δεκτή και από τη τουρκική κοινή γνώμη. Επιπλέον, η κρίση των σχέσεων της Άγκυρας με το Κάιρο -που οφείλεται  και πάλι στο θρησκευτικο-πολιτικό πλέγμα της κυβέρνησης Ερντογάν και την απέχθεια του στη παρεμβατική πολιτική του στρατού στην Αίγυπτο και στην Τουρκία -αφαιρεί κάθε δυνατότητα στη Τουρκία να διαδραματίσει πρώτο ρόλο στο Παλαιστινιακό. Πέραν του γεγονότος, δηλαδή, ότι η Κυβέρνηση του Ισραήλ βλέπει, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, ως τη καλλίτερη δυνατή εξέλιξη την επέμβαση του στρατού στην Αίγυπτο. Προσωπικά θεωρώ ότι αρμόζει ο όρος «πραξικόπημα». 
 
Πιστεύω ότι θα ήταν σκόπιμο και χρήσιμο ο κ. Πρωθυπουργός ή έστω ο κ. Υπουργός Εξωτερικών, να περιλάβουν στις συναντήσεις τους και τη πανίσχυρη Αmerican Israeli Public Affairs Committee (AIPAC). Ανεξαρτήτως Προέδρων και Administration, το Αμερικανικό Κογκρέσο παραμένει η άτρωτη ασπίδα και ο πολιορκητικός κριός του Ισραήλ και των συμφερόντων του στην Ουάσιγκτον. Είναι αρκετά συνηθισμένο το φαινόμενο το Κογκρέσο -χάρις στην αποτελεσματικότητα και την εμβέλεια της ΑIPAC- να αναιρεί, αμβλύνει και ενδεχόμενα να ακυρώνει στη πράξη αποφάσεις η προθέσεις του εκάστοτε Προέδρου. Όταν αυτές δεν αρέσουν στο Ισραήλ. Επιπλέον, το Κογκρέσο  -τόσο η Γερουσία  όσο και η Βουλή των Αντιπροσώπων- αποτελούν αυτό που αποκαλώ την «υπεραξία» η «προστιθέμενη αξία» της Ελλάδος στην αμερικανική πρωτεύουσα. Σε βαθμό μάλιστα δυσανάλογα μεγάλο της εμβέλειας της χώρας μας. Δυστυχώς -να γιατί συνεχώς επισημαίνω την απουσία συνέχειας, θεσμικής οργάνωσης ανεξάρτητης από πρόσωπα και υπουργούς- τα τελευταία χρόνια περιορίσθηκε ή απέκτησε πυροσβεστικό χαρακτήρα μια σημαντική προσπάθεια που είχε γίνει τη τετραετία 2005 -2009 για τη παρουσίαση των θεμάτων μας και δη του ζητήματος των Σκοπίων στο Κογκρέσο. Η συμμετοχή και συμβολή της οργανωμένης Ομογένειας και μεμονωμένων προσωπικοτήτων ήταν καταλυτική. Κάτι ακόμη: Η διαχρονικά σταθερή στήριξη από πλευράς συγκεκριμένων εκπροσώπων του αμερικανικού λαού στη Γερουσία και στη Βουλή των θέσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας πρέπει να ιδωθεί μέσα από το πρίσμα της εξαιρετικής δουλειάς που κάνουν συγκεκριμένοι επιφανείς ομογενείς της Ελλαδικής και Κυπριακής ομογένειας. Σημειώνω ότι η Κυπριακή Ομογένεια, καίτοι ολιγάριθμη, είναι καλλίτερα οργανωμένη και αναμφίβολα πιο αποτελεσματική. Αν μη τι άλλο, οι περί τον κύριο Πρωθυπουργό θα αντελήφθησαν πώς πρέπει να κινούμαστε για να πετύχουμε το στόχο μας. Η γραπτή παρέμβαση και το κύρος ενός Γερουσιαστή, του Robert Menendez, προς τον Πρόεδρο Ομπάμα είχε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από τόσες συναντήσεις στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και με την Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Θέλω να ελπίζω ότι η Κυβέρνηση, και το Υπουργείο Εξωτερικών θα επαναφέρουν τις επαφές μας με το Κογκρέσο στη πρώτη προτεραιότητα. Επειδή πρόσφατα πάλι άκουσα το επιχείρημα για έλλειψη χρημάτων κλπ., θα ήθελα απλά να σημειώσω ότι η ετήσια δαπάνη που απαιτείται για τις υπηρεσίες συγκεκριμένης εταιρείας με άριστες προσβάσεις στο Κογκρέσο, είναι μικρότερη της δαπάνης που απαιτήθηκε για να «ξαναστηθεί» το γραφείο ενός Υπουργού. Η της δαπάνης για ενοικίαση αυτοκίνητων το 2011, για μια επίσκεψη στη Ουάσιγκτον. Αλλά στη σημερινή Ελλάδα και αυτά ακούγονται περίεργα. Κυρίως όμως ενοχλητικά. 
 
Με βάση τις πολύτιμες εμπειρίες από τη κρίση του Λίβανου το 2006, και της Λιβύης το 2011, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει ο κόμβος για επιχειρήσεις MEDEVAC(έκτακτες περιπτώσεις διάσωσης ασθενών και τραυματιών). Επίσης, ο «πλωτός ανθρωπιστικός διάδρομος» για τη μεταφορά αμάχων σε τρίτες χώρες. 
Επίσης η Αθήνα έχει κάθε συμφέρον να συζητήσει με το Ισραήλ σχέδια και πολιτικές συνέργειες στα Βαλκάνια και δη στην Αλβανία και στο Κόσοβο. Τόσο η σκοπιμότητα όσο και η χρησιμότητα είναι προφανείς. Η συνεργασία με το Ισραήλ θα αμβλύνει σε μεγάλο βαθμό αν δεν θα εξουδετερώσει την εμβέλεια των νέο-οθωμανικών επιρροών και επεμβάσεων και δη σε θέματα άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος. 
 
Τέλος, είναι καθόλα  σκόπιμο να  πραγματοποιηθεί μια επίσημη  επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Λευκό Οίκο. Θυμίζω ότι έχουν σχεδόν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια -είμαστε κοντά στα είκοσι- από τη τελευταία επίσκεψη του π. Προέδρου Κωστή Στεφανόπουλου στην Ουάσιγκτον (Μάιος 1996). 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η επόμενη ημέρα της σχέσης Αθήνας – Ουάσιγκτον

Του Αλέξανδρου Μαλλιά, πρώην Πρέσβη της Ελλάδος στη Ουάσιγκτον (2005-2009) Η επίσκεψη εργασίας του Πρωθυπουργού της Ελλάδος στην Ουάσι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική Δημοκρατία Δυτικής Θράκης – Υπερβολή ή πραγματική απειλή;

Ellada simera 1 Εθνικά Θέματα, Θράκη 15:59

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2012/11/thraki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2012/11/thraki.jpg" /></a></div>
 
Κώστα Πικραμένου*  
 
«Με τη βοήθεια του Αλλάχ, τη Μοσουλη και το Κιρκούκ (στο Ιράκ) και τα νησιά του Αιγαίου πίσω θα πάρω… Τη Θεσσαλονίκη και τη Δυτική Θράκη εντός των Τουρκικών συνόρων θα συμπεριλάβω» 
Mustafa Kemal AtatürkΚι ενώ η μνημονιακή Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα μείνει στην σύγχρονη Ιστορία ως αυτή που έκλεισε την (έστω και καχεκτική) Κρατική Αμυντική Βιομηχανία, δίνοντας τη χαριστική βολή στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, οι Τούρκοι πραγματοποίησαν την προηγούμενη εβδομάδα (30-31/8) δύο εκδηλώσεις μνήμης έντονου συμβολικού χαρακτήρα. <a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a>Όπως όλοι γνωρίζουμε η 30η Αυγούστου έχει καθιερωθεί ως εθνική εορτή καθώς τιμάται η ήττα του Ελληνικού Στρατού στην Ιωνία της Μικράς Ασίας, το καλοκαίρι του 1922, από τον τακτικό και άτακτο (τσέτες) στρατό των Κεμάλ – Ινονού… 
Την ίδια στιγμή φέτος «εορτάζονται» τα 100 χρόνια από την ίδρυση της «Τουρκικής Δημοκρατίας Δυτικής Θράκης» η οποία επιβίωσε για 59 ημέρες (Αυγουστος – Οκτωβριος 1913). 
Ιστορικό Πλαίσιο 
Με την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από τη Δυτική Θράκη, σε εφαρμογή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου 1913) που παραχώρησε την περιοχή στη Βουλγαρία, ο τοπικός πληθυσμός (Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι) επαναστάτησε (μεταξύ 16 και 19 Αυγούστου) και κατέλαβε τις πόλεις της Κομοτηνής (31 Αυγούστου) και Ξάνθης (1η Σεπτεμβρίου), καθώς και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολη (3 Σεπτεμβρίου 1913). 
Τότε ανακηρύχθηκε η Προσωρινή και αργότερα Αυτόνομη Κυβέρνηση της Δυτικής Θράκης με πρωτεύουσα τη Κομοτηνη.  Η Προσωρινή Κυβέρνηση απετελείτο από τους στρατιωτικούς Hadji Selim Samy Bey και Suleiman Askeri Bey, τους πολίτες Reshid Bey, Raif Effendi και Hafous Salih Effendi (αργότερα γερουσιαστή της Ελληνικής Δημοκρατίας), τον Έλληνα αρχιερατικό επίτροπο Μαρωνείας Νικόδημο (μετέπειτα μητροπολίτη Γρεβενών), τον Αρμένιο Migirditch Tabakian και τον Εβραίο Yaka Cassavi.  Γενικός Γραμματέας της ορίσθηκε ο Hafous Gali (αργότερα μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου), ενώ η στρατιωτική διοίκηση δόθηκε στον Eshref Bey Kushchubasi. 
Η υπογραφείσα μόνο από τη Βουλγαρία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως (29 Σεπτεμβρίου), ήρε και τα τελευταία εμπόδια και ο Βουλγαρικός Στρατός εισήλθε στην περιοχή (25-30 Οκτωβρίου 1913), θέτοντας τέλος στην Αυτόνομη Κυβέρνηση της Δυτικής Θράκης. 
<a href="http://www.news4all.gr/site/images/gnwmh/pikramenos/shmaia_tddth.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="shmaia tddth" border="0" class="alignleft" height="204" src="http://www.news4all.gr/site/images/gnwmh/pikramenos/shmaia_tddth.jpg" width="277" /></a>Για τον Τουρκικό εθνικισμό (Misak-ı Millî) η Δυτική Θράκη θεωρείται «χαμένο έδαφος». Με βάση τις αποφάσεις της τελευταίας ολομέλειας του Οθωμανικού Κοινοβουλίου (12/2/1920) το οποίο μετά την κατάληψη της Πόλης από τις Συμμαχικές Δυνάμεις  μετακόμησε στην Άγκυρα, το μέλλον της Δυτικής Θράκης πρέπει να αποφασιστεί με τοπικό δημοψήφισμα. Αυτό καταγράφεται στο Misak-ı Millî (Εθνικός Όρκος) και χρησιμοποιήθηκε ως το κύριο επιχείρημα της Τουρκικής Αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις της Συνθήκης της Λωζάνης (1922-1923). 
 
Η επίσημη σημαία της εφήμερης Τ.Δ.Δ.Θ 
<a href="http://www.news4all.gr/site/images/gnwmh/pikramenos/gkergkerioglou.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="gkergkerioglou" border="0" class="alignright" height="131" src="http://www.news4all.gr/site/images/gnwmh/pikramenos/gkergkerioglou.jpg" width="99" /></a>Η εκδήλωση στο YildizParkΗ εκδήλωση για τα «100 χρονια από την ανακύρηξη της ΤΔΔΘ» έλαβε χώρα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Κων/πολης και διοργανώθηκε από το «Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών Ευρασία», (ASAM). Στην εκδήλωση. συμμετείχαν πολιτικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, πολιτικοι επιστήμονες και μέλη Ινστιτούτων Στρατηγικών Μελετών οι οποίοι εν ολίγοις εξέφρασαν τις γνωστές «αλυτρωτικές» απόψεις για τη Μεγάλη Τουρκία από την Αδριατική μέχρι τη Κασπία Θάλασσα. Πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα η συμμετοχή του μυστικοσυμβούλου (γεωπολιτικής) του Τούρκου Πρωθυπουργου κ. Μουχαμετ Ταχα Γκεργκερλίογλου, γεγονός που προσθέτει ειδικό θεσμικό βάρος στην εν λόγω εκδηλωση. 
Γεωπολιτική αξία 
Η παρουσία μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη σε συνδυασμό με τον αραγή τουρκόφωνο πληθυσμό της Νότιας Βουλγαρίας (σε γεωγραφική συνέχεια) λειτουργεί ως η εμπροσθοφυλακή της νεο-οθωμανικής στρατηγικής για τα Βαλκάνια. Άλλωστε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέντ Νταβούτογλου στο βιβλίο του “Στρατηγικό Βάθος: Η θέση της Τουρκίας στον Κόσμο” περιγράφει γλαφυρά το μουσουλμανικό τόξο που εκτείνεται από τη Βοσνία στο Σαντζακ της Σερβίας και το Κόσοβο, καλύπτει τους Τούρκους των Σκοπίων αλλά και τους Τουρκόφωνους της Ν Βουλγαρίας και ολοκληρώνεται με τους Μουσουλμάνους της Δ.Θράκης ως τη ζωτική αρτηρία της Τουρκικής επιρροής στα Βαλκάνια. 
Για τους Τούρκους η Θράκη (Δυτική και Ανατολική) αποτελεί την έσχατη γραμμή άμυνας για την ασφάλεια της Κων/πολης. Η απόσταση Κήποι Έβρου – Κων/πολη καλύπτεται μόνο σε 3 ώρες καθώς η πεδιάδα της Ανατολικής Θράκης αποτελεί ιδανικό θέατρο επιχειρήσεων για τις τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες ταξιαρχίες του Δ Σώματος του ΕΣ. 
 <img alt="map tddth" height="246" src="http://www.news4all.gr/site/images/gnwmh/pikramenos/map_tddth.jpg" width="373" /> 
Σχεδιαγραμμα επιθετικής διαταξης των ΤΕΔ με βάση το σχέδιο Βαριοπούλα 
Καταληψη Έβρου – Θράκης 
Το σχέδιο Βαριοπούλα που ήρθε πριν από 2 χρόνια στο φως της δημοσιότητας προβλέπει επέλαση των Μ/Κ Ταξιαρχιών της 1ης Στρατιάς των ΤΕΔ με κατεύθυνση τον Βόρειο Έβρο από Ανδριανούπολη μέχρι Μεγάλο Δέρειο. 
Τα ορεινά χωριά της Ροδόπης και της Ξάνθης θα μπορούν να διαδραματήσουν ρόλο αερογέφυρας σε Τουρκικές μονάδες ειδικών δυνάμεων οι οποίες θα μετακινηθούν με μεταγωγικά αεροπλάνα (μοιρες αλεξιπτωτιστών) ή μεταφορικά ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού (καταδρομείς) προκείμενου να ανακόψουν την ενίσχυση των χερσαίων δυνάμεων του Δ’ ΣΣ με έδρα την Ξάνθη… 
Η Κοσοβοποίηση της Δυτικής Θράκης θα συνεχίζεται για όσο καιρό το Αθηναϊκό Κράτος συμμετέχει σε Συμβούλια Στρατηγικής Συνεργασίας με τους Νεο-οθωμανούς του Νταβούτογλου. 
Ευτυχώς προς το παρόν η Δυτική Θράκη βρίσκεται εκτός των απαιτήσεων του Μνημονίου.  Οψόμεθα… 
 
 
*Ο Κώστας Πικραμένος είναι σύμβουλος εξαγωγικών επιχειρήσεων – ειδικός σε θέματα economic intelligence. Συγγραφέας και αρθρογράφος 
<a href="http://freepen.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκική Δημοκρατία Δυτικής Θράκης – Υπερβολή ή πραγματική απειλή;

Κώστα Πικραμένου* « Με τη βοήθεια του Αλλάχ, τη Μοσουλη και το Κιρκούκ (στο Ιράκ) και τα νησιά του Αιγαίου πίσω θα πάρω… Τη Θεσσαλονίκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεχάσαμε τους Έλληνες της Συρίας

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Ελλάδα 15:49

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://olympiada.files.wordpress.com/2012/06/syrian-damascus-touma-13_n.jpg?w=400&h=299" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://olympiada.files.wordpress.com/2012/06/syrian-damascus-touma-13_n.jpg?w=400&h=299" width="600" /></a></div>
 
Δρ. Ευάγγελος Βενέτης 
Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής – ΕΛΙΑΜΕΠ, 
Αλήθεια είναι ότι μέσα στον ορυμαγδό των ειδήσεων για την οικονομική κρίση, αδιαφορούμε σε κάθε επίπεδο για το τι συμβαίνει εκτός Ελλάδας, και ιδιαίτερα στην γειτονιά μας, λ.χ. την Μέση Ανατολή. Βέβαια αυτό συνέβαινε και προ κρίσης, οπότε η οικονομία σήμερα δεν αποτελεί δικαιολογία. 
Απλώς αδιαφορούμε, εμείς οι Έλληνες, για διαφόρους λόγους (ας μην τους αναλύσουμε επί του παρόντος). Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της Συρίας. Επηρεασμένοι από την ξένη ειδησεογραφία για το θέμα αναλύουμε τις τρέχουσες εξελίξεις αλλά ξεχνούμε ότι στην Συρία σήμερα ζουν αδελφοί Έλληνες οι οποίοι χειμάζονται από τον εμφύλιο. Μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί καμία αναφορά ή έκταση από τα ελληνικά ΜΜΕ στο θέμα, πέραν ίσως της απαγωγής των δύο επισκόπων προ μερικών μηνών, απόρροια της διεθνούς ειδησεογραφίας για το θέμα. Δικαιούμαστε να ξεχνούμε, λοιπόν, τους Έλληνες της Συρίας; Σε καμία περίπτωση. 
Ως «Έλληνες» της Συρίας καθορίζονται οι κάτοικοι οι οποίοι α) Χριστιανοί Ορθόδοξοι ή άλλου δόγματος ομιλούντες ελληνικά, β) σουνίτες ή μπεκτασήδες μουσουλμάνοι δίγλωσσοι ομιλούντες ελληνικά (κρητική διάλεκτο) και αραβικά, και γ) αραβόφωνοι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν ελληνική καταγωγή και χρησιμοποιούν εν μέρει την ελληνική ως γλώσσας λειτουργίας τους ναούς. Εν ολίγοις, στην Συρία σήμερα υπάρχουν πληθυσμοί οι οποίοι παρουσιάζουν ένα από τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου Νεοέλληνα, δηλ. την ελληνική γλώσσα και την χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία. 
Σύμφωνα με το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, υπάρχουν στη Συρία σήμερα 1200 Έλληνες με ελληνικά διαβατήρια, οι περισσότεροι μέλη της ελληνικής κοινότητας από το 1913. Ο αριθμός όμως των Ελλήνων χωρίς ελληνικά διαβατήρια είναι πολλαπλάσιος χωρίς να υπάρχουν σαφή στοιχεία. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο αριθμός των Ελληνόφωνων Μουσουλμάνων των γνωστών ως «Τουρκοκρητικών» της Συρίας ανέρχεται σε 3.000-4.000 ενώ των Αραβόφωνων Χριστιανών είναι συγκεχυμένος. 
Ο ελληνικός πληθυσμός είναι διασκορπισμένος στα διάφορα αστικά κέντρα της χώρας, δηλ. την Δαμασκό, το Χαλέπι, την Λατάκεια, την Ταρτούς, την Χομς και την Χάμαα. Δεδομένου του ότι οι πόλεις αυτές είναι το κύριο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, καθίσταται σαφές ότι οι ανωτέρω πληθυσμοί είναι σε άμεσο κίνδυνο και χρειάζονται την ανθρωπιστική στήριξη της Ελλάδας τόσο της ελληνικής κυβέρνησης όσο και της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και των ιδιωτών σε επίπεδο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Παράλληλα τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης χρειάζεται αναδείξουν το θέμα προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν οι υπεύθυνοι και η ελληνική κοινή γνώμη. 
Το ελληνικό ΥΠΕΞ δεν έχει δεχθεί, επί του παρόντος, αιτήματα επαναπατρισμού από τους κατόχους ελληνικών διαβατηρίων. Ωστόσο το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει κλείσει, για πολιτικούς λόγους, την διπλωματική της αντιπροσωπεία στη Συρία, και αντιπροσωπεύεται πλέον μέσω γηγενών άμισθων προξένων, καθιστά την θέση της ελληνικής πολιτείας εξαιρετικά δυσχερή στο ενδεχόμενο ουσιώδους υποστήριξης των ελληνικών και χριστιανικών πληθυσμών της Συρίας. Γι’αυτό ο ρόλος της Εκκλησίας και των ΜΚΟ καθίσταται σημαντικός. 
Λόγω της κρίσιμης και επικίνδυνης κατάστασης στο εσωτερικό της Συρίας η ελληνική πολιτεία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Αρχιεπισκοπή Ελλάδας σε συνεργασία με τα συναρμόδια Ορθόδοξα Πατριαρχεία, χρειάζεται να συντονίσουν και να βοηθήσουν την δράση ελληνικών ΜΚΟ σε επίπεδο ανθρωπιστικής βοήθειας (υγείας και διατροφής) για τους κατοίκους των περιοχών αυτών. Ο μικτός (διγενής) χαρακτήρας των κατοίκων της περιοχής αλλά και το γεγονός ότι οι Έλληνες της Συρίας διαβιούν σε κοινά χωροταξικά σύνολα με τους λοιπούς κατοίκους της Συρίας εγγυάται το ότι αποδέκτες μίας τέτοιας βοήθειας θα είναι όχι μόνο οι ελληνικοί και χριστιανικοί πληθυσμοί της Συρίας αλλά και ευρύτερα ο συριακός πληθυσμός ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκείας. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα, ως έθνος κράτος καλείται, να αποδείξει ότι δεν ξεχνάει τα οικουμενικά παιδιά της αλλά και ότι είναι σε θέση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για την σταθεροποίηση της Συρίας σε επίπεδο ήπιας ισχύος. Το εγχείρημα δύσκολο αλλά ο στόχος εφικτός. 
 
*Συγγραφέας του Ο Ελληνισμός στο Σύγχρονο Ιράν (1837-2010), Αθήνα 2011. ISBN: 978-960-7498-85-1. 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ξεχάσαμε τους Έλληνες της Συρίας

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής – ΕΛΙΑΜΕΠ, Αλήθεια είναι ότι μέσα στον ορυμαγδό των ειδήσεων...

Διαβάστε την συνέχεια

Γερμανικό σχέδιο Μάρσαλ προτείνει για την Ευρώπη ο Πέερ Στάινμπρουκ

Ellada simera 0 Ευρώπη, Πολιτική 15:40

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//263357657ADB79B1093D68FAF1CA6144.jpg" imageanchor="1" style="background-color: transparent; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="330" src="http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//263357657ADB79B1093D68FAF1CA6144.jpg" width="600" /></a></div>
 
Προεκλογικό κατηγορώ του υποψήφιου καγκελαρίου κατά της Μέρκελ 
Βολές κατά της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ ότι αποκρύπτει από τους Γερμανούς τον βαθμό της κοινής ευθύνης που φέρει και η Γερμανία για το χρέος των χωρών της Ευρωζώνης, απηύθυνε ο Πέερ Στάινμπρουκ, ο υποψήφιος του ΣοσιαλΠροεκδημοκρατικού Κόμματος για την καγκελαρία.<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a>Ο Στάινμπρουκ επέκρινε την Μέρκελ για την πολιτική της όσον αφορά την επίλυση της κρίσης στην Ευρωζώνη και δήλωσε ότι η Γερμανία πρέπει να βοηθήσει τις ασθενέστερες χώρες. 
 
Στην διάρκειας 75 λεπτών προεκλογική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ στο πλαίσιο της τηλεοπτικής εκπομπής Wahlarena ("Εκλογική Αρένα") που μεταδόθηκε σε εθνική εμβέλεια και κατά την οποία ο υποψήφιος του SPD εκλήθη να απαντήσει σε ερωτήσεις πολιτών, ο Πέερ Στάινμπρουκ δήλωσε ότι η Γερμανία μπορεί να βοηθήσει τους γείτονές της στην Ευρωζώνη υπό το πνεύμα του αμερικανικού σχεδίου Μάρσαλ, το οποίο συνέβαλε στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Γερμανίας μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. 
 
«Βρισκόμαστε προ πολλού σε μια ένωση κοινής ευθύνης. Από το πρώτο ομόλογο της ελληνικής κυβέρνησης που αγοράστηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η συμμετοχή της Γερμανίας αντιστοιχεί στο 27%. Συνεπώς γιατί οι Γερμανοί πρέπει να βοηθούν (τους Έλληνες); Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι υπήρξαν φορές που εκείνοι βοήθησαν εμάς. Υπήρξε το σχέδιο Μάρσαλ και υπήρξαν χώρες που μας έτειναν το χέρι της φιλίας, μόλις λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο», τόνισε. 
Ο Στάινμπρουκ εξέφρασε την απογοήτευσή του για τη γνωμάτευση της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έγινε γνωστή από διαρροές, σύμφωνα με την οποία ο φόρος επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών δεν μπορεί να επιβληθεί εντός νομίμου πλαισίου. «Θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει ένα σχέδιο Μάρσαλ για τις χώρες αυτές», δήλωσε. 
ΒΗΜΑ 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γερμανικό σχέδιο Μάρσαλ προτείνει για την Ευρώπη ο Πέερ Στάινμπρουκ

Προεκλογικό κατηγορώ του υποψήφιου καγκελαρίου κατά της Μέρκελ Βολές κατά της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ ότι αποκρύπτει από τους Γερμα...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αλεπούδες της διπλωματίας θα νικήσουν τα γεράκια στην Συρία;

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 15:31

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJvMZjEwwHBSUsX-botq2rHmNsB07FxJytJ-N0TZF6BN-cJxnUQMwbckhP3iT7mmi3q-g52OnaRNX1z-tFP9DiC1cU1t8gKlQ7bHST6v-gG90eVDp2yZGPjnj4LZGI29lRKKo1Y5BnbrU/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJvMZjEwwHBSUsX-botq2rHmNsB07FxJytJ-N0TZF6BN-cJxnUQMwbckhP3iT7mmi3q-g52OnaRNX1z-tFP9DiC1cU1t8gKlQ7bHST6v-gG90eVDp2yZGPjnj4LZGI29lRKKo1Y5BnbrU/s640/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.png" width="640" /></a></div>
 
Πριν από λίγες ώρες ανέφεραν οι ΗΠΑ και συμφώνησε και η Ρωσία, να δοθούν τα όπλα χημικών υπό έλεγχο του ΟΗΕ έτσι ώστε να μην χρησιμοποιηθούν ξανά. Ήθελα να ήξερα ποια διπλωματική αλεπού το σκέφτηκε..,.. 
 
Αν εγκριθεί και από Συρία... τότε.. 
 
1) Ο Ομπάμα μετριάζει το ισχυρό διπλωματικό πλήγμα που δέχτηκε και αποφεύγει τον σκόπελο του Κογκρέσου με όποιο αντίκτυπο θα είχε αυτό στην προεδρία του. 
 
2) Ο Πούτιν κρατάει την βάση στην Ταρσό και ενισχύει και αυτός το προφίλ του, επειδή κράτησε θέση ισχύος δίπλα στους συμμάχους του. Ταυτόχρονα εμφανίζεται και συγκαταβατικός σε μια πολιτική λύση. 
 
3) Ο Ασσάντ κρατάει το πάνω χέρι ισχύος και διατηρεί τα κεκτημένα , ενώ την ίδια στιγμή οι "αντάρτες" βρίσκονται και πάλι στην ίδια θέση (οι μόνοι ουσιαστικά χαμένοι) 
 
4) Ο ΟΗΕ καλύπτει τα νώτα του όπως και όλη η κοινότητα παγκοσμίως , αφού τα "ανθρώπινα δικαιώματα" θα έχουν δικαιωθεί για μια ακόμη φορά.. (σ.σ. οι αποκεφαλισμοί κι εξανδραποδισμοί χωριών είναι μια άλλη κουβέντα) 
 
5) Οι δήθεν επίδοξοι εγκληματίες πολέμου των WMD (αν υπήρξαν ποτέ τέτοιοι) θα αντιληφθούν πως κανείς δεν ανέχεται χρήση Μαζικών όπλων καταστροφής. 
 
Όλοι έτσι θα είναι χαρούμενοι;... όχι φυσικά!.. Ούτε η Τουρκία θα είναι, ούτε το Ισραήλ, ούτε το Ιράν αφού η συνέχιση της κατάστασης εκεί θα συνεχιστεί. Για τους Τούρκους θα ενισχύσει το Κουρδικό.. για το Ισραήλ θα δυσκολέψει το θέμα Χεζμπολάχ.. και το Ιράν θα αντιληφθεί πως ο κλοιός σφίγγει και άλλο γύρω του. Όμως αυτοί είναι παράπλευρες απώλειες σε μια κατάσταση που δεν έχει καλή έκβαση μέχρι τώρα... 
 
Το ζήτημα φυσικά είναι αν το αλεπουδίσιο τρικ της διπλωματίας γίνει πραγματικότητα... προσωπική πεποίθηση είναι πως θα γίνει. 
 
Αλέξανδρος Νίκλαν 
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 
Owner of IISCA. 
<a href="http://www.geopolitics.com.gr/">πηγή</a>

Οι αλεπούδες της διπλωματίας θα νικήσουν τα γεράκια στην Συρία;

Πριν από λίγες ώρες ανέφεραν οι ΗΠΑ και συμφώνησε και η Ρωσία, να δοθούν τα όπλα χημικών υπό έλεγχο του ΟΗΕ έτσι ώστε να μην χρησιμοποιηθ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΣΥΡΙΑ: οι αμερικανικές επιφυλάξεις η ρωσική ρελάνς και η απειλή πολέμου που παραμένει.

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, κόσμος 14:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSJ7kf4TWkWmIErLZV_z9z4vnSoSz7ImHwQ6PaZ-ViO-u-rF81s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSJ7kf4TWkWmIErLZV_z9z4vnSoSz7ImHwQ6PaZ-ViO-u-rF81s" width="600" /></a></div>
 
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Φίλης 
 
1. Το ενδεχόμενο ανάληψης στρατιωτικής δράσης απομακρύνεται προσωρινά, αλλά παραμένει στο τραπέζι. 
Όροι Εκπλήρωσης: Καταγραφή και καταστροφή χημικού οπλοστασίου και υπογραφή της διεθνούς σύμβασης για τα χημικά όπλα. 
 
1. Η έγκριση του Κογκρέσου ενδέχεται στην πορεία να καταστεί εκ νέου αναγκαία για τον Αμερικανό πρόεδρο, ώστε η απειλή στρατιωτικών επιχειρήσεων να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό ατού πίεσης έναντι της Δαμασκού, προκειμένου <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> να αποδεχθεί συγκεκριμένους όρους. Επίσης, απαραίτητη, ώστε, αν η ρωσική πρωτοβουλία βαίνει προς αποτυχία ή προκύψει διάσταση σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών, να μπορεί να αναληφθεί στρατιωτική δράση σε βάρος του συριακού καθεστώτος. Εδώ, η αμερικανική ηγεσία θα μπορούσε να κερδίσει την ψηφοφορία στα δύο νομοθετικά σώματα, αν έθετε συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες –σε περίπτωση που <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> δεν τηρούνταν- η επέμβαση θα καθίστατο περίπου μονόδρομος. Η επ’ αόριστον αναβολή των ψηφοφοριών, ωστόσο, είναι μάλλον ένας πειστικός τρόπος ο Λευκός Οίκος να δείξει ότι προτίθεται να εξαντλήσει όλα τα διαπραγματευτικά περιθώρια, ενώ αν η ρωσική πρόταση αποδειχθεί ότι στερείται σοβαρότητας ή περιεχομένου, τότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες, κάτι που θα διευκολυνεί το έργο εξασφάλισης περισσότερων ψήφων μελών του Κογκρέσου για στρατιωτική δράση. 
 
2. Ο Αμερικανός πρόεδρος, δεδομένων των επιφυλάξεων του για τη σκοπιμότητα και τις συνέπειες μιας, έστω και περιορισμένης, πολεμικής επιχείρησης, αναζήτησε οδό διαφυγής αρχικά στο Κογκρέσο, αλλά τελικά αυτή του προσφέρθηκε από τη Μόσχα, ή εκ του πονηρού (ισχυρότερο ενδεχόμενο) ή κατόπιν συνεννόησης. Σε κάθε περίπτωση, είναι στριμωγμένος, είτε επιλέξει να επέμβει με περιορισμένη νομιμοποίηση σε εσωτερικό και εξωτερικό, είτε υιοθετήσει τη ρωσική πρόταση, γεγονός που θα προσδώσει στη Μόσχα αναβαθμισμένο ρόλο τόσο στη Συρία όσο και την ευρύτερη περιοχή. 
 
3. Η ρωσική ρελάνς -αν λάβει σάρκα και οστά-, θα καταδείξει τα αδύναμα επιχειρήματα από πλευράς ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα θα αναδείξει τη Ρωσία σε φωνή της λογικής, επιβεβαιώνοντας ότι εν τέλει δεν είχαν εξαντληθεί όλα τα διπλωματικά περιθώρια. Πιο υποψιασμένη από ότι στο Ιράκ και με περισσότερο χρόνο στη διάθεση της, η Μόσχα διεύρυνε το ακροατήριο της και κατάφερε να εξέλθει της απομόνωσης, στην οποία βρισκόταν μόλις πριν λίγες εβδομάδες ( βλ. Σύνοδο G8) και παρότι μεσολάβησε επίθεση με χημικά που οι περισσότεροι την καταλογίζουν στον Άσαντ, η θέση της απέναντι στον πόλεμο βρήκε μεγάλη απήχηση. Ενώ η φαινομενικά ορθολογική της πρόταση για αφοπλισμό του συριακού καθεστώτος φαίνεται, έστω και προσωρινά, να ανατρέπει τα δεδομένα. 
 
4. Εφόσον η επίθεση, εκτός από τιμωρητικό χαρακτήρα είχε και ανθρωπιστικό, η ηθική ρητορική των Ηνωμένων Πολιτειών σε περίπτωση μη επίθεσης αποδυναμώνεται αισθητά. Βέβαια, αν τελικώς προχωρήσει η καταστροφή των χημικών χωρίς τη χρήση βίας, αυτό θα συνιστά επιτυχία της διπλωματίας, παρότι αποτελεί κοινό τόπο ότι αυταρχικά καθεστώτα δεν πτοούνται παρά μόνο όταν η ίδια τους η επιβίωση τίθεται εν αμφιβόλω, είτε αυτό γίνεται με ειρηνικά μέσα, είτε με στρατιωτικά είτε μέσω της απειλής ανάληψης δράσης. 
 
5. Αν ο Άσαντ προβεί στις ενδεδειγμένες ενέργειες διάθεσης και καταστροφής του χημικού του οπλοστασίου, θα λάβει και ασυλία για τα εγκλήματα πολέμου που φέρεται να έχει διαπράξει; Έτσι θα δημιουργηθεί εμμέσως ένα αρνητικό προηγούμενο για την ατιμωρησία καθεστώτων αντίστοιχης λογικής και μεθόδων. 
 
6. Αν υποθέσουμε, ότι μέχρι σήμερα έχει γίνει περιορισμένη χρήση χημικών από το καθεστώς, η παράδοση του χημικού οπλοστασίου δεν θα αλλάξει τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της χώρας. Μάλιστα, ο Άσαντ -που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο διεθνές περιθώριο- θα πιστωθεί την αποδοχή της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας. 
 
7. Οι αντικαθεστωτικοί από την άλλη, για μία ακόμη φορά θα αισθανθούν την περιφρόνηση των συμμάχων τους, γεγονός που πιθανόν να ριζοσπαστικοποιήσει ένα κομμάτι τους –στη λογική ότι οι μετριοπαθείς απέτυχαν να συγκεντρώσουν την αναγκαία στήριξη από το εξωτερικό- θα τους καταστήσει περισσότερο βίαιους στις μεθόδους τους και δυνητικά εχθρικούς έναντι κρατών στων οποίων τη στήριξη προσέβλεπαν. Αυτό, θα ενισχύσει επί της ουσίας τον Άσαντ, διότι σε περίπτωση αποχώρησής του από την εξουσία, θα ενταθεί η ανησυχία για τις προθέσεις και την προβλεψιμότητα της όποιας διάδοχης κατάστασης. Το νέο καθεστώς αναμένεται να βάλει απέναντί του πολλούς από τους μέχρι σήμερα εταίρους του (λόγω αποδεδειγμένης αδυναμίας ή και απροθυμίας ουσιαστικής παρέμβασης τους στις εξελίξεις). 
 
8. Μένει να διαπιστωθεί κατά πόσο η ρωσική πρόταση είναι ρεαλιστική και υλοποιήσιμη. Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για την κατοχή από πλευράς Συρίας περίπου χιλίων τόνων χημικών τα οποία είναι διάσπαρτα σε πενήντα διαφορετικά σημεία ανά την επικράτεια, προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά για τη δυνατότητα πλήρους αφοπλισμού. Ασφαλώς, πρώτα θα πρέπει να διαπιστώσουμε το κατά πόσο η συριακή κυβέρνηση εννοεί τη συνεργασία της και υπό ποίους όρους. Για να μην μετεξελιχθεί η πρόταση της Μόσχας σε λεκτικό πυροτέχνημα ή φιάσκο πρέπει να ξεπεραστούν τεχνικές δυσκολίες που μοιάζουν σχεδόν ανυπέρβλητες και ασφαλώς να συμφωνηθούν εκ των προτέρων όλα τα βήματα υλοποίησης, αλλά και οι συνέπειες σε περίπτωση μη συμμόρφωσης- εδώ τόσο η Δαμασκός όσο και η Μόσχα θα θεωρήσουν ότι έτσι ανοίγεται παράθυρο στη ανάληψη στρατιωτικής δράσης. 
 
9.α. Ποιοί και υπό ποιό καθεστώς/status θα προβούν στην καταγραφή και καταστροφή του χημικού οπλοστασίου; 
9.β. Θα βρίσκονται υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ, μιας ad hoc διεθνούς δύναμης ή κάποιου άλλου φορέα με επαρκή νομιμοποίηση; 
9.γ. Πώς διασφαλίζεται η εγκυρότητα και ανεξαρτησία τους, καθώς και ότι το αποτέλεσμα θα γίνει σεβαστό από όλες τις πλευρές; 
9.δ. Τί διαβεβαιώσεις θα λάβουν; Πόσο πειστικές θα είναι; Και πώς θα επιτευχθεί η νομιμοποίηση πλήθους ειδικών που απαιτούνται για την επιτυχία του εν λόγω εγχειρήματος; 
9.ε. Μπορεί οποιαδήποτε αρχή να βεβαιώσει ότι καταστράφηκε στην ολότητά του το συριακό χημικό οπλοστάσιο, χωρίς αμφιβολίες και αμφισβήτηση; Η κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι Ρώσοι θεωρούν περίπου βέβαιο ότι χημικά κατέχουν και οι αντικαθεστωτικοί. Θα απαιτήσουν τον αφοπλισμό τους και με ποιόν τρόπο. Τι θα συμβεί αν οι τελευταίοι αρνηθούν; 
9.στ. Πόσο εύκολο είναι να γίνει μεταφορά χημικών όπλων εν μέσω εμφύλιου σπαραγμού και μέσα από εμπόλεμες ζώνες; 
9.ζ. Σε περίπτωση που οι αποστολές δεχθούν επίθεση πόσο αποτρεπτική θα είναι για τη συνέχιση της διαδικασίας από τους υπόλοιπους; 
9.η. Αν, μάλιστα, υπό τη μορφή προβοκάτσιας λάβει χώρα επίθεση με χημικές ουσίες κατά τη διάρκεια ή κατόπιν της επιχείρησης ελέγχου των (όπου η μία πλευρά θα επιρρίπτει την ευθύνη στην άλλη), πόσο αυτό θα επηρεάσει την πορεία; 
9.θ. Δεδομένης της γεωγραφικής διάχυσης του χημικού οπλοστασίου, δεν διακινδυνεύεται αφενός η βίαιη αντίδραση από πλευράς των απογοητευμένων αντικαθεστωτικών, αφετέρου η πρόσβαση τους σε τοποθεσίες, οι οποίες μέχρι τώρα θεωρούνται μυστικές; 
 
10. Ο παράγων χρόνος είναι, επίσης, κομβικός. Σύμφωνα με πρώτες εκτιμήσεις θα χρειαστεί τουλάχιστον ενάμισης μήνας για την ουδετεροποίηση του χημικού οπλοστασίου. Από τη στιγμή που μαίνεται ο εμφύλιος και η επίτευξη κατάπαυσης του πυρός χάριν της καταστροφής του χημικού οπλοστασίου δε μοιάζει πιθανή, το διάστημα αυτό είναι μεγάλο και κρίσιμο. Για να μην υπάρξει εκτροχιασμός της συνολικής διαδικασίας, αξίζει συνεπώς να διερευνηθεί η προοπτική παράλληλης έναρξης και των συνομιλιών μεταξύ καθεστωτικών και αντικαθεστωτικών, ώστε χάριν αυτής να μετριαστεί η ένταση στο εσωτερικό της χώρας και να δοθεί η χρονική δυνατότητα στους ειδικούς να ελέγξουν πλήρως τις χημικές εγκαταστάσεις της χώρας. Η διασύνδεση των δύο διαδικασιών, όπου η πορεία αφοπλισμού των χημικών θα επιδρά στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων θα ήταν ένα μέσο ελέγχου των προθέσεων του συριακού καθεστώτος, αλλά και ένα δέλεαρ για τους αντικαθεστωτικούς προκειμένου αφενός να μην χάσουν την πίστη τους έναντι των διεθνών συμμάχων τους, αφετέρου να μην αποδυναμωθούν περαιτέρω τα μετριοπαθή στοιχεία που βρίσκονται στους κόλπους τους. Οι διαβουλεύσεις πρέπει να έχουν στόχο την ανάπτυξη μεταβατικής κυβέρνησης, στοιχείο που θα εκτονώσει τις πιέσεις έναντι του Άσαντ, θα κατοχυρώσει τη συμπερίληψη στο νεό σχήμα όλων των μερών χωρίς αποκλεισμούς και θα δώσει ένα κίνητρο στους αντικαθεστωτικούς να προσέλθουν στις συζητήσεις, εφόσον έχουν απωλέσει μία ακόμη ευκαιρία να «τελειώσει» τον Άσαντ ο διεθνής παράγοντας. Από την άλλη, για να μην τελματώσουν οι διαβουλεύσεις πριν καν αρχίσουν, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να ικανοποιηθεί και ο Άσαντ, ο οποίος θα ζητήσει εγγυήσεις για το μέλλον του και το ρόλο του αλεβιτικού στοιχείου. 
 
11. Είναι ενθαρρυντική η επανεργοποίηση του ΟΗΕ, ωστόσο, παραμένει ο κίνδυνος για μία ακόμη φορά να αποδειχθεί ένα φόρουμ ανταλλαγής απόψεων, πλήρως αναποτελεσματικό στη διαχείριση τέτοιας φύσης κρίσεων. Αργά η γρήγορα, θα τεθεί θέμα μεταρρύθμισης του, αν όχι ριζικής αναδιάρθωσης. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
 
12. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης. ΗΠΑ και ορισμένοι εκ των συμμάχων τους θεωρούν ότι η ρωσική πρόταση και η άμεση αποδοχή της Συρίας είναι απότοκο της κλιμάκωσης της απειλής για χρήση βίας, ενώ Μόσχα και Δαμασκός ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί ο αφοπλισμός να προχωρήσει υπό τη δαμόκλειο σπάθη της επέμβασης. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον, η οποία έχει ήδη απεμπολήσει σημαντικό κομμάτι της αξιοπιστίας της και συνακόλουθα του πρεστίζ της, δεν προβλέπεται να υποχωρήσει σε αυτό. Συνεπώς, αναμένουμε να δούμε κατά πόσο αυτή η διαφοροποίηση είναι ικανή να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
 
13. Τις επόμενες μέρες/εβδομάδες θα έχουμε παράλληλες ενέργειες προς την κατεύθυνση ισχυροποίησης των θέσεων έκαστης πλευράς, διατηρώντας όλα τα σενάρια ανοιχτά. Με ποδοσφαιρικούς όρους, η μεν Ρωσία θα παίζει καθυστερήσεις, θέλοντας να διατηρήσει το μηδέν, οι δε ΗΠΑ φουλ επίθεση με ανυπομονήσια να βάλουν γκολ. Η Μόσχα θα επικαλείται τις αντικειμενικά μεγάλες τεχνικές δυσκολίες για να κερδίσει επιπλέον χρόνο (κατά τον οποίο προσδοκά να δημιουργηθούν οι συνθήκες οριστικής αποφυγής χρήσης βίας ή ακόμη να πετύχουν τη δαιμονοποίηση της αντιπολίτευσης) και η Ουάσιγκτον θα πιέζει για άμεση έναρξη της διαδικασίας αλλά και ανάληψη ισχυρών δεσμεύσεων από πλευράς Άσαντ με συνεπαγόμενες συνέπειες σε περίπτωση μη εκπλήρωσης τους. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> 
 
14. Επειδή το ενδεχόμενο αφοπλισμού, παρότι βολικό για σχεδόν όλους πλην των αντικαθεστωτικών, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα προχωρήσει απρόσκοπτα, χωρίς διαφωνίες, κωλυσιεργίες, καθυστερήσεις που λόγω αμοιβαίας καχυποψίας μπορεί να τερματίσουν τις διεργασίες άνευ αντικρίσματος, θα λάβουν χώρα πληθώρα κινήσεων στη διπλωματική σκακιέρα. Θα είναι, όμως, προτεραιότητα ο τερματισμός της «χημικής» κρίσης (που απαιτεί μεθοδικά βήματα, συμπράξεις, καλή πίστη, και προσήλωση παρά τις δεδομένες αντιθέσεις), ή θα επικρατήσει ένας πόλεμος αντεγκλήσεων λόγω διιστάμενων απόψεων που τελικά θα οδηγήσει σε ναυάγιο; 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΣΥΡΙΑ: οι αμερικανικές επιφυλάξεις η ρωσική ρελάνς και η απειλή πολέμου που παραμένει.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Φίλης 1. Το ενδεχόμενο ανάληψης στρατιωτικής δράσης απομακρύνεται προσωρινά, αλλά παραμένει στο τραπέζι. Όρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενα βήμα πριν τον όλεθρο

Ellada simera 0 κόσμος 14:09

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4wi55X6lj4qe_22dtNAFibjllj0Msn4mBJIOWSKcZv4wOSbFTE-jlGF_f_tYuRmD7VCDCv-48GAgzPpYr_NwydXVgGgbIacgXYDdxwe-h7u74hCqbiYSWhOMXSkAzo10iwrIc6MvE4Pmj/s1600/olethros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4wi55X6lj4qe_22dtNAFibjllj0Msn4mBJIOWSKcZv4wOSbFTE-jlGF_f_tYuRmD7VCDCv-48GAgzPpYr_NwydXVgGgbIacgXYDdxwe-h7u74hCqbiYSWhOMXSkAzo10iwrIc6MvE4Pmj/s640/olethros.jpg" width="600" /></a></div>
 
Σε κατάσταση συναγερμού είχαν θέσει οι Ρώσοι τα πυρηνικά τους στις 2 Σεπτεμβρίου! 
 
Ένα βήμα πριν από μια γενικευμένη σύρραξη στην περιοχή της Α. Μεσογείου η οποία μπορεί να οδηγούσε μέχρι και σε ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο, βρέθηκαν Ρωσία και ΗΠΑ  από αποκαλύπτουν  δημοσιεύματα αμερικανικών ΜΜΕ.  
Πρόκειται για το συμβάν της 2ας Σεπτεμβρίου όταν ΗΠΑ και Ισραήλ είχαν την φαεινή ιδέα –και εν μέσω της κρίσης στη Συρία- να πραγματοποιήσουν δοκιμή του ισραηλινού αντι-βαλλιστικού συστήματος Arrow στην »καρδιά» της Μεσογείου. 
Ο λόγος; 
Κανείς είτε στην αμερικανική διοίκηση είτε στην ισραηλινή κυβέρνηση δεν σκέφτηκε μήπως θα έπρεπε να ειδοποιήσουν πριν τη Μόσχα ότι επίκειται δοκιμή του αντι-βαλλιστικού συστήματος και ότι οι πύραυλοι που εντόπισαν τα ρωσικά ραντάρ ήταν μέρος της δοκιμής αυτής και όχι επίθεση κατά της Συρίας ή κάπου αλλού. 
Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Ρώσος πρόεδρος να θέσει τις πυραυλικές δυνάμεις της Ρωσίας σε συναγερμό. 
Η ανευθυνότητα αυτή όμως που επέδειξαν Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ –πρωτοφανής για το επίπεδο και των δύο κρατών- παραλίγο να οδηγήσει τον πλανήτη στον Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο όπως εκτίμησαν αργότερα Ρώσοι αξιωματούχοι. 
Η δοκλιμή ως γνωστόν αφορούσε την εκτόξευση δύο βλημάτων στόχων Ankor από την κεντρική Μεσόγειο προς την ΑΑ. Μεσόγειο προκειμένου αυτοί να αναγνωριστούν και να καταρριφθούν από το σύστημα Arrow-3. 
Με τον εντοπισμό των δύο πυραυλικών ιχνών στα ρωσικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης η αντίδραση της Μόσχας ήταν άμεση: Το ρωσικό γενικό επιτελείο και νομίζοντας ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει την πραγματοποίηση προληπτικού κτυπήματος εναντίον της Συρίας 
Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία το ρωσικό ραντάρ εντοπισμού βαλλιστικών απειλών στο Armavir στην Μαύρη Θάλασσα – το οποίο παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση για βαλλιστικές απειλές από την Ευρώπη ή την Μέση Ανατολή εντόπισε την εκτόξευση των δύο Ankor δίνοντας ως κατεύθυνση τη Συρία; 
Το ρωσικό γενικό επιτελείο με την ανίχνευση της εκτόξευσης ενημέρωσε αμέσως τον πρόεδρο της χώρας Vladimir Putin ο οποίος έδωσε εντολή να τεθούν σε κατάσταση  συναγερμού οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και όλες οι στρατηγικές δυνάμεις συμπεριλαμβανομένων και των πυρηνικών πυραύλων. 
Μόνο όταν  έγινε γνωστό περί τίνος επρόκειτο ο συναγερμός ανεστάλη και οι Ρώσοι φανερά εκνευρισμένοι κατηγόρησαν το Ισραήλ πρακτικά για ανευθυνότητα. 
Ο  Ρώσος υφυπουργός Αμύνης Anatoly Antonov προχώρησε αμέσως σε δριμεία κριτική του Ισραήλ για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας άσκησης εν μέσω της κρίσης στη Συρία και σε μια τόσο ευαίσθητη από κάθε άποψη περιοχή. 
Ο Ρώσος υφυπουργός και αναφερόμενος στην περιοχή ως «πυριτιδαποθήκη» είχε προειδοποιήσει  ότι μια τέτοια κίνηση όπως μια άσκηση με βαλλιστικά βλήματα η οποία δεν είχε ανακοινωθεί από πριν θα μπορούσε να προκαλέσει εκρηκτικές καταστάσεις οδηγώντας σε πόλεμο. 
«Ένα σπίρτο είναι ικανό να ανάψει τη φωτιά που πιθανός θα μπορούσε να μεταδοθεί όχι μόνο στα γειτονικά κράτη αλλά και σε άλλες περιοχές επίσης», είχε  πει προσθέτοντας ταυτόχρονα με νόημα: «Σας υπενθυμίζω πως η Μεσόγειος είναι κοντά στα σύνορα της ρωσικής  Ομοσπονδίας». 
Οι Ρώσοι αργότερα περιέγραψαν το συγκεκριμένο περιστατικό με το σοβαρό συμβάν του 1995 όταν οι Νορβηγοί και χωρίς πρότερη προειδοποίηση είχαν εκτοξεύσει ένα μετεωρολογικό πύραυλο με τη Μόσχα να νομίζει ότι πρόκειται για πυραυλική επίθεση από τη Δύση. 
Το αμερικανικό Πεντάγωνο απάντησε απλά ότι η δοκιμή είχε προγραμματιστεί πριν από την συριακή κρίση! 
Ακόμη και οι Ιρανοί οι οποίοι εντόπισαν και αυτοί την εκτόξευση νόμισαν αρχικά ότι πρόκειται για εκτόξευση βαλλιστικών βλημάτων από ισραηλινά υποβρύχια Dolphin κάτι που μπορούσε να οδηγήσει σε γενικευμένο πόλεμο. Οι Ιρανοί εκτιμούν ότι η μη προαναγγελία της άσκησης δεν ήταν τυχαία αντίθετα ήταν στο πλαίσιο εκτίμησης των ρωσικών δυνατοτήτων έγκαιρης προειδοποίησης. 
Όπως σημειώνεται αν και ο ρωσικός Τύπος κάλυψε το γεγονός εκτενώς τα αμερικανικά μεγάλα ΜΜΕ δεν έδωσαν καμία σημασία στο συμβάν που σύμφωνα με τους Ρώσους θα μπορούσε να είχε προκαλέσει γενικευμένη σύρραξη στην περιοχή. 
Αυτό γιατί ακόμη και τώρα η προσοχή των αμερικανικών μεγάλων ΜΜΕ είναι στραμμένη στο Ισραήλ, στη Συρία το Ιράν και τη  Hezbollah αλλά δεν δίδεται καμία σημασία στον κίνδυνο ρωσικής αντίδρασης σε περίπτωση βομβαρδισμού της Συρίας. Απλά θεωρούν εκ προοιμίου όπως και ο γερουσιαστής John McCain  ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να αντιδράσει έτσι και αλλιώς. 
Αυτό που πολλοί στις ΗΠΑ αγνοούν είναι πως η Ρωσία διατηρεί σήμερα στη Μεσόγειο τουλάχιστον 16 πολεμικά σκάφη σε σταθερή ανάπτυξη. Τα αμερικανικά μεγάλα ΜΜΕ αναφέρουν την ύπαρξη των 5 αμερικανικών σκαφών Arleigh Burke δεν αναφέρουν όμως τίποτα για το ρωσικό Στόλο! 
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική 
 
Οι αμερικανικές εκτιμήσεις για το ρωσικό δόγμα: “Happy trigger” στα πυρηνικά 
«Η απόσταση που χωρίζει τις ναυτικές δυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσία δεν συνιστά καμία εγγύηση ότι μια επίθεση στη Συρία δεν θα εξελιχθεί σε ένα γενικότερο πόλεμο ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει και τη Ρωσία», εκτιμά το κέντρο αμυντικών σπουδών Langley Intelligence Group Network, ή Lignet. 
«Το δόγμα της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας έχει μια και μόνη λύση για την όποια τεχνολογική υπεροχή απολαμβάνουν οι ΗΠΑ στον στρατιωτικό τομέα: Κτυπάμε πρώτοι» αναφέρεται στην ίδια αναφορά του Lignet και συνεχίζετ: «Πράγματι το ρωσικό δόγμα της «από-κλιμάκωσης» μιλά για έγκαιρο τερματισμό  μιας περιφερειακής σύγκρουσης με τη χρήση πυρηνικών όπλων έναντι του αντιπάλου –- συνήθως τις ΗΠΑ- πριν τα χρησιμοποιήσει ο τελευταίος. Πρόκειται για μια ρωσική έκδοση του δόγματος των ΗΠΑ «σοκ και δέος». 
Μάλιστα το Lignet. Αναφέρει χαρακτηριστικά ως την υλοποίηση του συγκεκριμένου δόγματος το καταδρομικό Moskva το οποίο 16 βλήματα επιφανείας-επιφανείας N-12 το καθένα εκ των οποίων μεταφέρει κεφαλή των 350 kt. 
«Το ρωσικό Ναυτικό οπλισμένο με πυρηνικά βλήματα είναι πολύ πιο ικανό από το αμερικανικό Ναυτικό το οποίο έχει εφησυχάσει ότι η υψηλή τεχνολογία είναι ικανή να το καταστήσει άτρωτο από απειλές» καταλήγει η αναφορά. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ενα βήμα πριν τον όλεθρο

Σε κατάσταση συναγερμού είχαν θέσει οι Ρώσοι τα πυρηνικά τους στις 2 Σεπτεμβρίου! Ένα βήμα πριν από μια γενικευμένη σύρραξη στην περιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Β.Πούτιν αποκαλύπτει στους Αμερικανούς όσα τους κρύβει ο Πρόεδρος τους Μ.Ομπάμα

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, κόσμος 14:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.iapopsi.gr/wp-content/uploads/2013/06/POYTIN-553x330.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.iapopsi.gr/wp-content/uploads/2013/06/POYTIN-553x330.jpg" /></a></div>
 
<div style="text-align: center;">
ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ NEW YORK TIMES ΓΙΑ ΣΥΡΙΑ</div>
 
Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν με άρθρο του στην εφημερίδα «The New York Times» απευθύνεται στους Αμερικανούς πολίτες μία ημέρα μετά το διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να γίνει μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και ότι η όποια λύση θα πρέπει να βρεθεί μέσω του ΟΗΕ. Εξ’ ου και η πρωτοβουλία της Μόσχας να τεθεί υπό τη διεθνή κοινότητα το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας. 
Πρωτοβουλία, η οποία σύμφωνα με το BBC έχει φέρει τη Ρωσία ένα βήμα μπροστά από τις ΗΠΑ στην κρίση της Συρίας, ενώ αν πετύχει το σχέδιο «θα πρόκειται για μία μεγάλη διπλωματική νίκη του Βλαντιμίρ Πούτιν», εκτιμά ο Στίβεν Ροζενμπεργκ, ανταποκριτής στη Μόσχα. 
Στο άρθρο του στους ΝΥΤ με τίτλο «Μια έκκληση για επίδειξη σύνεσης από τη Ρωσία» ο Πούτιν επισημαίνει πώς «πιθανό χτύπημα από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Συρίας, παρά την έντονη αντίθεση πολλών χωρών και μεγάλων πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, συμπεριλαμβανομένου του Πάπα, θα οδηγήσει σε περισσότερα αθώα θύματα και σε κλιμάκωση, ενδεχομένως και σε εξάπλωση της σύγκρουσης πέρα από τα σύνορα της χώρας». 
Προειδοποιεί πως αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα «την αύξηση της τρομοκρατίας» και σημειώνει πως «κανείς δεν αμφιβάλλει ότι στη Συρία έγινε χρήση χημικών. Όμως, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι τα όπλα αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν από τον συριακό στρατό, αλλά από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης». 
Ο Πούτιν, ακόμη, αναλύει τους λόγους για τους οποίους η λύση στο συριακό θέμα πρέπει να βρεθεί μέσα από τη διπλωματία και όχι από τη βία, επισημαίνοντας πως «εξαρχής η Ρωσία έχει υποστηρίξει έναν ειρηνικό διάλογο». 
«Δεν προστατεύουμε τη συριακή κυβέρνηση, αλλά το διεθνές δίκαιο»,  απαντάει ο Ρώσος πρόεδρος σε όσους τον κατηγορούν ότι στηρίζει τον Άσαντ και υπογραμμίζει πως η όποια λύση πρέπει να βρεθεί μέσα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. 
«Πιστεύουμε ότι η διατήρηση του νόμου και της τάξης στον πολύπλοκο και ταραχώδη κόσμο του σήμερα είναι ένας από τους λίγους τρόπους, για να συγκρατήσουμε τις διεθνείς σχέσεις από το να διολισθήσουν στο χάος», λέει χαρακτηριστικά και τονίζει πως «η βία επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση αυτοάμυνας  ή μέσα από απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οτιδήποτε άλλο είναι απαράδεκτο σύμφωνα με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και θα αποτελούσε μια πράξη επιθετικότητας». 
«Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η στρατιωτική επέμβαση σε εσωτερικές συγκρούσεις σε χώρες του εξωτερικού έχει γίνει κοινός τόπος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι το μακροπρόθεσμο συμφέρον της Αμερικής; Αμφιβάλλω», σχολιάζει παρακάτω ο Πούτιν και προσθέτει πως «αν μπορούμε να αποφύγουμε τη βία εναντίον της Συρίας, αυτό θα βελτιώσει το κλίμα στις διεθνείς σχέσεις και θα ενισχύσει την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Θα είναι μια κοινή μας επιτυχία και θα ανοίξει την οδό για συνεργασία και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα». 
Ο Ρώσος πρόεδρος, ακόμη, λέει πως θα συνεχίσει τις επαφές με τον Αμερικανό πρόεδρο, ενώ αναφορικά με το διάγγελμα της Τρίτης από τον Ομπάμα επισημαίνει πως κανένα έθνος δεν είναι «εξαιρετικό» και πως «δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός μας δημιούργησε να είμαστε όλοι ίσοι». 
Την ίδια στιγμή το BBC αναφέρει πώς «η αποτροπή ενός αμερικανικού στρατιωτικού χτυπήματος σε έναν σημαντικό σύμμαχο στη Μέση Ανατολή, με την παράλληλη απομάκρυνση της απειλής των χημικών όπλων του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ: αυτό ήδη θεωρείται μεγάλη επιτυχία της Μόσχας». 
 
Υποστηρίζει επίσης πως αν η πρωτοβουλία της Μόσχας χαρακτηριστεί από επιτυχία θα «σώσει» και τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα καθώς δεν θα χρειαστεί να προχωρήσει σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, κίνηση που δεν βρίσκει υποστήριξη ούτε στο εσωτερικό των ΗΠΑ αλλά ούτε στο εξωτερικό. 
«Στο ζήτημα της Συρίας, η Ρωσία δείχνει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ ο πρόεδρος Ομπάμα δέχεται επικρίσεις ότι υπεκφεύγει, ότι τραβάει κόκκινες γραμμές και μετά αργεί να αναλάβει δράση, ο πρόεδρος Πούτιν ήταν τόσο αξιόπιστος και αμετακίνητος όσο τα τείχη του Κρεμλίνου: με συνέπεια αντιτίθεται σε ένα αμερικανικό χτύπημα» καταλήγει ο βρετανός ανταποκριτής. 
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Πούτιν στους «New York Times»: 
«Τα πρόσφατα γεγονότα σχετικά με τη Συρία με ώθησαν να μιλήσω απευθείας στον αμερικανικό λαό και τους πολιτικούς του ηγέτες. Είναι σημαντικό να το κάνω αυτό σε μια εποχή ανεπαρκούς επικοινωνίας μεταξύ των κοινωνιών μας. 
Οι σχέσεις μας έχουν περάσει από διάφορα στάδια. Σταθήκαμε ο ένας εναντίον του άλλου κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά υπήρξαμε και σύμμαχοι κάποτε, και μαζί νικήσαμε τους Ναζί. Ο παγκόσμιος διεθνής οργανισμός - τα Ηνωμένα Έθνη- δημιουργήθηκε τότε, για να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους καταστροφές. 
Οι ιδρυτές των Ηνωμένων Εθνών κατανόησαν ότι οι αποφάσεις που αφορούν στον πόλεμο και στην ειρήνη πρέπει να γίνονται μόνο με συναίνεση, και με τη συγκατάθεση της Αμερικής το βέτο των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας κατοχυρώθηκε στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Η βαθιά αυτή σοφία στήριξε τη σταθερότητα των διεθνών μας σχέσεων για δεκαετίες. Κανείς δεν θέλει τα Ηνωμένα Έθνη να έχουν την τύχη της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία κατέρρευσε, διότι δεν διέθετε πραγματική δύναμη. Αυτό είναι εφικτό, εάν οι ισχυρές χώρες παρακάμψουν τα Ηνωμένα Έθνη και αναλάβουν στρατιωτική δράση χωρίς εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. 
Πιθανό χτύπημα από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Συρίας, παρά την έντονη αντίθεση πολλών χωρών και μεγάλων πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, συμπεριλαμβανομένου του Πάπα, θα οδηγήσει σε περισσότερα αθώα θύματα και σε κλιμάκωση, ενδεχομένως και σε εξάπλωση της σύγκρουσης πέρα από τα σύνορα της χώρας. Χτύπημα της Αμερικής θα αυξήσει τη βία και θα εξαπολύσει ένα νέο κύμα τρομοκρατίας. 
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να υπονομεύσει τις πολυμερείς προσπάθειες για την επίλυση του ιρανικού πυρηνικού προβλήματος και την ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη, αλλά και να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα ολόκληρο το σύστημα του διεθνούς δικαίου και να διαταράξει την ισορροπία. 
Η Συρία δε μαρτυρά μία μάχη για τη δημοκρατία, αλλά μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε μια πολυθρησκευτική χώρα. Υπάρχουν μερικοί υπερασπιστές της δημοκρατίας στη Συρία, αλλά υπάρχουν περισσότεροι από αρκετοί μαχητές της Αλ Κάιντα και εξτρεμιστές όλων των ειδών που μάχονται την κυβέρνηση . Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έχει ορίσει ως τρομοκρατικές οργανώσεις την "Al Nusra Front" (Μέτωπο υποστήριξης προς το λαό της Μεγάλης Συρίας – συνεργάτης της Αλ Κάιντα) και την "the Islamic State of Iraq and the Levant" (Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Εγγύς Ανατολής - ομάδα που αποτελείται και υποστηρίζεται από μια ποικιλία από ομάδες ανταρτών), που πολεμούν στο πλευρό της αντιπολίτευσης. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση , που τροφοδοτείται με όπλα από ξένες χώρες προς την αντιπολίτευση, είναι μία από τις πιο αιματηρές στον κόσμο. 
Μισθοφόροι από τις αραβικές χώρες αγωνίζονται εκεί, όπως και εκατοντάδες στρατιώτες από τις δυτικές χώρες, ακόμη και από τη Ρωσία, ένα θέμα βαθιάς ανησυχίας για εμάς. Μήπως δεν επιστρέψουν στις χώρες μας με την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από τη Συρία; Μετά από όλα, μετά τις συγκρούσεις στη Λιβύη, οι εξτρεμιστές προχώρησαν στο Μάλι. Αυτό μας απειλεί όλους. 
Από την αρχή , η Ρωσία έχει υποστηρίξει έναν ειρηνικό διάλογο που επιτρέπει στους Σύρους να αναπτύξουν ένα συμβιβαστικό σχέδιο για το μέλλον τους. Δεν προστατεύουμε τη συριακή κυβέρνηση, αλλά το διεθνές δίκαιο. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και πιστεύουμε ότι η διατήρηση του νόμου και της τάξης στον πολύπλοκο και ταραχώδη κόσμο του σήμερα είναι ένας από τους λίγους τρόπους, για να συγκρατήσουμε τις διεθνείς σχέσεις από το να διολισθήσουν στο χάος. Ο νόμος εξακολουθεί να είναι ο νόμος, και πρέπει να ακολουθηθεί είτε μας αρέσει είτε όχι. Σύμφωνα με το ισχύον διεθνές δίκαιο, η βία επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση αυτοάμυνας  ή μέσα από απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οτιδήποτε άλλο είναι απαράδεκτο με βάση τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και θα αποτελούσε μια πράξη επιθετικότητας. 
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι στη Συρία έγινε χρήση χημικών. Όμως, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι τα όπλα αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν από τον συριακό στρατό, αλλά από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, για να προκαλέσουν την παρέμβαση ισχυρών ξένων προστατών τους , που θα πάρουν το μέρος των φονταμενταλιστών . Αναφορές ότι μαχητές ετοιμάζουν μια ακόμα επίθεση -αυτή τη φορά εναντίον του Ισραήλ- δεν μπορούν να αγνοηθούν . 
Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η στρατιωτική επέμβαση σε εσωτερικές συγκρούσεις σε χώρες του εξωτερικού έχει γίνει κοινός τόπος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι το μακροπρόθεσμο συμφέρον της Αμερικής; Αμφιβάλλω. Ολοένα και περισσότερα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο βλέπουν την Αμερική όχι ως μοντέλο δημοκρατίας , αλλά ως χώρα στηριζόμενη αποκλειστικά στην ωμή βία, που μαστορεύει συνασπισμούς υπό το σύνθημα "είτε είστε μαζί μας, είτε εναντίον μας". 
Αλλά η βία αποδείχθηκε αναποτελεσματική και περιττή . Το Αφγανιστάν παραπαίει, και κανείς δεν μπορεί να πει τι θα συμβεί όταν οι διεθνείς δυνάμεις αποσυρθούν. Η Λιβύη χωρίζεται σε φυλές και ομάδες. Στο Ιράκ ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται, με δεκάδες ανθρώπους να σκοτώνονται κάθε ημέρα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες πολλοί έκαναν μια αναλογία μεταξύ του Ιράκ και της Συρίας και ρώτησαν γιατί η κυβέρνησή τους θέλει να επαναλάβει τα τελευταία της λάθη. Ανεξάρτητα με το πόσο στοχευμένες είναι οι επιθέσεις ή πόσο εξελιγμένα τα όπλα, άμαχοι μεταξύ των θυμάτων είναι κάτι το αναπόφευκτο, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων και των παιδιών, τους οποίους οι επιθέσεις έχουν ως στόχο να προστατεύσουν. 
Ο κόσμος αντιδρά ζητώντας: Αν δεν μπορείτε να υπολογίσετε το διεθνές δίκαιο, τότε θα πρέπει να βρείτε άλλους τρόπους για να εξασφαλίσετε την ασφάλειά σας. Έτσι, παρατηρείται ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών που επιδιώκουν να αποκτήσουν όπλα μαζικής καταστροφής. Αυτό είναι λογικό: Αν έχεις μία βόμβα, κανείς δεν θα σε αγγίξει . 
Έχουμε μείνει στη συζήτηση για την ανάγκη για περιορισμό των πυρηνικών όπλων, όταν στην πραγματικότητα αυτό τίθεται προοδευτικά σε αμφισβήτηση. Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα της βίας και να επιστρέψουμε στο δρόμο της πολιτισμένης διπλωματικής και πολιτικής λύσης. 
Μια νέα ευκαιρία για να αποφευχθεί η στρατιωτική δράση έχει προκύψει τις τελευταίες ημέρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας θα πρέπει να επωφεληθούν από τη βούληση της συριακής κυβέρνησης να θέσει το χημικό οπλοστάσιο της υπό διεθνή έλεγχο και να το καταστρέψει. Κρίνοντας από τις δηλώσεις του προέδρου Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες το βλέπουν αυτό ως μια εναλλακτική λύση για στρατιωτική δράση. 
Χαιρετίζω το ενδιαφέρον του προέδρου για τη συνέχιση του διαλόγου με τη Ρωσία για τη Συρία. Πρέπει να εργαστούμε από κοινού για να μείνει αυτή η ελπίδα ζωντανή, όπως έχουμε συμφωνήσει με την Ομάδα των 8 κατά τη συνάντησή μας στη Βόρεια Ιρλανδία τον Ιούνιο, και να κατευθύνουμε τη συζήτηση πίσω προς τις διαπραγματεύσεις. 
Αν μπορούμε να αποφύγουμε τη βία εναντίον της Συρίας, αυτό θα βελτιώσει το κλίμα στις διεθνείς σχέσεις και θα ενισχύσει την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Θα είναι μια κοινή μας επιτυχία και θα ανοίξει την οδό για συνεργασία και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα. 
Η δουλειά και η προσωπική σχέση μου με τον πρόεδρο Ομπάμα χαρακτηρίζεται από την αυξανόμενη εμπιστοσύνη. Το εκτιμώ αυτό. Μελέτησα προσεκτικά την ομιλία του προς το αμερικανικό έθνος την Τρίτη. Και θα προτιμούσα να διαφωνήσω με την δήλωση που έκανε σχετικά με την αμερικανική ιδιαιτερότητα, δηλώνοντας ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι "που κάνει την Αμερική διαφορετική. Είναι αυτό που μας κάνει εξαιρετικούς". 
Είναι άκρως επικίνδυνο να ενθαρρύνει κανείς τους ανθρώπους να βλέπουν τους εαυτούς τους ως εξαιρετικούς, ανεξάρτητα από το κίνητρο. Υπάρχουν μεγάλες χώρες και μικρές χώρες, πλούσιοι και φτωχοί, εκείνοι με μακρά δημοκρατική παράδοση και εκείνοι που εξακολουθούν να βρίσκουν το δρόμο τους προς τη δημοκρατία. Οι πολιτικές όλων αυτών διαφέρουν πάρα πολύ. Είμαστε όλοι διαφορετικοί, αλλά, όταν ζητάμε τις ευλογίες του Κυρίου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός μας δημιούργησε να είμαστε όλοι ίσοι». 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Β.Πούτιν αποκαλύπτει στους Αμερικανούς όσα τους κρύβει ο Πρόεδρος τους Μ.Ομπάμα

ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ NEW YORK TIMES ΓΙΑ ΣΥΡΙΑ Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν με άρθρο του στην εφημερίδα «The New York Times» απευθύνεται στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε πολιτική αποδρομή η κυβέρνηση.

Ellada simera 0 Πολιτική 13:54

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFoSddGI-pwR-_Z5ZtodZwM7uaVZdruDXIM6N1lVBz7Twt3TtoKg15swSG-VfX7d9cAO69EtNHggmpUfG80_r2jh3wS7tTK7coc9fsN_lAx3dsksBGmu6JLKxm0vWJIVfoRtz8weotIYI/s1600/dimoskopisi2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFoSddGI-pwR-_Z5ZtodZwM7uaVZdruDXIM6N1lVBz7Twt3TtoKg15swSG-VfX7d9cAO69EtNHggmpUfG80_r2jh3wS7tTK7coc9fsN_lAx3dsksBGmu6JLKxm0vWJIVfoRtz8weotIYI/s320/dimoskopisi2.jpg" width="320" /></a></div>
 
Aλλάζουν οι συσχετισμοί: Σε 2 γκάλοπ μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ - Νέα άνοδος της ΧΑ. 
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά ένα μικρό, αλλά σαφές προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου σε δύο δημοσκοπήσεις και αυτό αποτελεί σίγουρα ένα "καμπανάκι" για την κυβέρνηση αφού η αξιωματικη αντιπολίτευση "παίρνει κεφάλι" ενώ ακόμα η χώρα δεν έχει εξέλθει από την θερινή ραστώνη ούτε έχουν γιγαντωθεί τα προβλήματα επιβίωσης των πολιτών κάτι που θα συμβεί τον ερχόμενο χειμώνα. 
Την ίδια στιγμή ο Λαϊκός Σύνδεσμος, παρά τους τόνους λάσπης που δέχεται κάθε του δραστηριότητα από τα ΜΜΕ εμφανίζει και πάλι δυναμική ανόδου. 
Το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue, για τον ΣΚΑΪ, δίνει πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου με 29% και η ΝΔ έρχεται δεύτερη με 28%. 
Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 13% (από 11%), το ΠΑΣΟΚ με 7%, το ΚΚΕ με 6,5%, οι ΑΝΕΛ με 5,5%, ενώ η ΔΗΜΑΡ μπαίνει ενδεχομένως οριακά στη Βουλή, καθώς λαμβάνει 2,5% με ποσοστό στατιστικού λάθους στο 1%. 
Στην παράσταση νίκης παραμένει μπροστά η ΝΔ με 46% και ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 40%, ωστόσο τα ποσοστά της ΝΔ είναι μειωμένα από το Βαρόμετρο του Ιουλίου και αντίθετα του ΣΥΡΙΖΑ αυξημένα, καθώς τότε είχαν λάβει 53% και 33% αντίστοιχα. 
Αναφορικά με τα πρόσωπα, καταλληλότερος πρωθυπουργός παραμένει ο Αντώνης Σαμαράς με 35% και ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας με 31%. Από τον Ιούνιο η δημοτικότητα του Αντώνη Σαμαρά παρουσιάζει πτώση, ενώ του Αλέξη Τσίπρα είναι σχεδόν σταθερή. 
Όσον αφορά τους πολιτικούς αρχηγούς όλων των κομμάτων, πρώτος σε δημοτικότητα έρχεται ο Αντώνης Σαμαράς (37% από 39% στο προηγούμενο Βαρόμετρο) ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας (36%, χωρίς μεταβολή), ο Φώτης Κουβέλης ( 33% από 34%), Πάνος Καμμένος (31% χωρίς μεταβολή), Δημήτρης Κουτσούμπας (22% από 21%), Ευάγγελος Βενιζέλος (21% από 26%) και Νίκος Μιχαλολιάκος (15% χωρίς μεταβολή). 
Σημειώνεται ότι κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς δεν συγκεντρώνει περισσότερες θετικές ψήφους από ότι αρνητικές. 
Τέλος, ενώ οι περισσότεροι ερωτηθέντες (60%) θεωρούν ότι δεν χρειάζονται πρόωρες εκλογές, σχεδόν το ίδιο ποσοστό (57%) πιστεύει ότι τελικά θα υπάρξει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. 
Προβάδισμα 1,5% του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου δείχνει και η δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρία Pulse, την οποία δημοσιεύει αύριο, Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα «Το Ποντίκι». 
Στο ερώτημα «αν γίνονταν σήμερα εκλογές τι θα ψηφίζατε;», το 20,5% των ερωτηθέντων απαντάει ΣΥΡΙΖΑ (σε σχέση με 21% τον Ιούλιο) και το 19% ΝΔ (19% τον Ιούλιο). 
Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 13,5% (13%), το ΠΑΣΟΚ με 7% (6.5%), το ΚΚΕ με 5% (5,5%), οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 4% (4%), και η ΔΗΜΑΡ με 3% (3%). Άλλο Κόμμα επέλεξε το 6% (7%), Λευκό/Αποχή 12% (11,5%) και Αναποφάσιστοι/ΔΑ (Δεν απαντώ) 10% (9,5%). 
Στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή επί των εγκύρων (χωρίς άκυρο/λευκό και με αδιευκρίνιστη αποχή) ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 23% (σε σχέση με 23,5% τον Ιούλιο) και η ΝΔ 21,5% (21,5% τον Ιούλιο). 
Ακολουθούν Χρυσή Αυγή με 15% (14,5%), ΠΑΣΟΚ με 8% (7,5%), ΚΚΕ με 6% (6,5%), Ανεξάρτητοι Έλληνες με 4,5% (4,5%) και ΔΗΜΑΡ με 3,5% (3,5%). Το Άλλο Κόμμα συγκεντρώνει 7% (7,5%) και Αναποφάσιστοι/ΔΑ 11,5% (11%). 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>