Ταξίδι στη Μόσχα. Μία κίνηση με περιεχόμενο.

<img height="442" src="https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2021/11/4d989d4d-ebbd-4916-992f-a55507e122fc-768x512.jpg" width="768" /><br /><br /><b>Λάμπρος Καλαρρύτης</b><br />Τα σύννεφα που μαζεύονται στον Εύξεινο Πόντο δεν είναι τα συνήθη που φορτώνουν από καιρού εις καιρόν στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης Δύσης – Ρωσίας, ρίχνουν ψιχάλες ή ασθενή γεωπολιτική βροχόπτωση και η κατάσταση εκτονώνεται μέχρι το επόμενο ψιχάλισμα ή έστω σύντομη μπόρα, όπως με την κατάληψη της Κριμαίας.<br /><br />Αυτή τη φορά τα σύννεφα είναι γεμάτα και βαριά. Συσσωρεύουν ύδατα τα οποία όταν αφεθούν μπορεί να προκαλέσουν την τέλεια καταιγίδα.<br /><br />Τους τελευταίους μήνες έχει ακουστεί τουλάχιστον τρεις φορές από πρόσωπα που μόνο τυχαία δεν είναι, η εκτίμηση ότι η Δύση οδεύει σε πόλεμο με τη Ρωσία. Δύο φορές ο Βρετανός νυν ΑΓΕΕΘΑ και μία ο Γάλλος πρώην ομόλογός του διατύπωσαν την άποψη ότι το σενάριο σύγκρουσης ΝΑΤΟ- Ρωσίας δεν είναι θεωρητικό. Αυτά δεν μπορεί να τα προσπεράσει κάποιος εύκολα, ούτε τις στρατιωτικές κινήσεις που γίνονται στην Ουκρανία και ευρύτερα γύρω από τον Εύξεινο.<br />Η υποψία των Δυτικών ότι η Μόσχα «κάτι ετοιμάζει» στην Ουκρανία, εννοώντας προφανώς κάτι πέραν της επιχειρησιακής υποστήριξης προς τους Ρώσους αυτονομιστές στον Ντονμπάς, κάπου εδράζεται.<br /><br />Τα εκατέρωθεν μηνύματα, αφενός με τις ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις οι οποίες ασκούν πίεση στη Ρωσία, αφετέρου με τις μετακινήσεις ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία, υπενθυμίζουν τις κόκκινες γραμμές των δύο πλευρών και μετρούν προθέσεις και κυρίως αποφασιστικότητα.<br /><br />Σε αυτό το εύφλεκτο πεδίο η Ελλάδα καλείται να τηρήσει μία σύνθετη και διόλου εύκολη ισορροπία. Η επικείμενη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Μόσχα στις 8 Δεκεμβρίου, με ψυχροπολεμικό φόντο, αποκτά ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα. <br /><br />Οι ελληνο-ρωσικές τα προηγούμενα χρόνια κατέρρευσαν υπό το βάρος των άγαρμπων χειρισμών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Η απέλαση Ρώσων διπλωματών από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά λόγω καταγγελλόμενης παρέμβασης της Μόσχας στα εσωτερικά της χώρας με αφορμή το Σκοπιανό, ήταν ίσως η χειρότερη στιγμή στην πρόσφατη ιστορία των δύο κρατών.<br /><br />Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να αποκαταστήσει την ισορροπία στις σχέση με τη Ρωσία στο πλαίσιο της διαχρονικής «ζυγισμένης» στάσης της Αθήνας η οποία χρονολογείται τουλάχιστον από τη μεταπολιτευτική περίοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. <br /><br />Η επιλογή του «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν εμπόδισε τον ιδρυτή της ΝΔ να διακρίνει την ανάγκη μία σταθμισμένης σχέσης για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων η στάση της Ρωσίας ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στο Κυπριακό.<br /><br />Αυτή η στάθμιση δεν αμφισβήτησε βέβαια ποτέ τον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας και τις υποχρεώσεις της ως μέλος του ΝΑΤΟ και ευρύτερα των ευρω-ατλαντικών δομών. Κάθε άλλο. Προσέδωσε όμως στην Ελλάδα μία ευελιξία και ευχέρεια προκειμένου να αποτρέπει αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό και όχι μόνο.<br /><br />Η σημερινή συγκυρία έχει επιπλέον ιδιαιτερότητες. Η Ελλάδα είναι αναβαθμισμένη γεωπολιτικά και επιχειρησιακά στον Δυτικό / ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό λόγω των εξελίξεων με την Τουρκία, η δε πρόσφατη Αμυντική Συμφωνία με τις ΗΠΑ και η αυξημένη παρουσία τους στη χώρα σφραγίζει ακριβώς αυτό, κάτι που συνεπάγεται αυξημένες υποχρεώσεις αλλά και πιο σύνθετη διαχείριση .<br /><br />Το πλέγμα συμμαχιών που έχει δομήσει και συνεχίζει να δομεί η κυβέρνηση και οι συνακόλουθοι εξοπλισμοί, ανοίγουν σημαντικές προοπτικές ουσιαστικής και εν πολλοίς πρωτόγνωρης αναβάθμισης της χώρας στον Δυτικό γεωπολιτικό και επιχειρησιακό καταμερισμό, λαμβανομένης πάντα υπόψιν της τρεπτότητας των καταστάσεων. Εξάλλου η Ελλάδα έχει εχέγγυα αξιοπιστίας ως σύμμαχος και εταίρος τα οποία δεν είχαν αξιολογηθεί και εκτιμηθεί στον βαθμό που θα έπρεπε τα προηγούμενα χρόνια.<br />Η κυβέρνηση έκρινε ότι τώρα που το ειδικό βάρος και ο ρόλος της Ελλάδας στο Δυτικό στρατόπεδο έχουν ενισχυθεί, ήρθε η ώρα να γίνουν διορθωτικές κινήσεις στην τραυματισμένη σχέση με τη Ρωσία, δίχως πάντα να τίθεται εν αμφιβόλω η βασική στρατηγική της δέσμευση και τοποθέτηση.<br /><br />Δεν έχει κανένα λόγο η Αθήνα να αφήνει την Άγκυρα να μονοπωλεί τους διαύλους με τη Μόσχα που ούτως ή άλλως με τον τρόπο που τους χειρίζεται εκβιάζοντας και πλειστηριάζοντας τη θέση της την έχουν φέρει στα πρόθυρα της ρήξης με τη Δύση.<br /><br />Η διαχείριση από ελληνικής πλευράς δεν είναι εύκολη. Οι ΗΠΑ εντάσσουν τη χώρα μας στον ανασχετικό δακτύλιο για τον περιορισμό της Ρωσίας και μάλιστα με στρατηγικό status εξ ου και η σημασία της βάσης στην Αλεξανδρούπολη η οποία από άποψη στρατηγικής κρισιμότητας εξελίσσεται σε δεύτερη Σούδα ή και σε «Σούδα plus». Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις κάθε λίγο για τον ρόλο της Ελλάδας στη Μαύρη Θάλασσα παρότι δεν έχουμε έξοδο εκεί.<br /><br />Επαναλαμβάνουμε, προφανώς και η Ελλάδα δεν πρόκειται να θολώσει ή να αμφισβητήσει τη θέση της στο Δυτικό στρατηγικό σύμπλοκο.<br /><br />Από την άλλη δεν μπορεί να έχει μηδενικές σχέσεις με τη Ρωσία, όπως εξελίχθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν και για αρκετούς ακόμα που δεν είναι του παρόντος.<br /><br />Υπ’ αυτή την έννοια το ταξίδι Μητσοτάκη στη Μόσχα είναι μια ορθολογική και επιβεβλημένη κίνηση δίχως να παραγνωρίζεται ο διαχρονικός κυνισμός της Μόσχας η οποία προκειμένου να εξυπηρετήσει τον σχεδιασμό της για δημιουργία ρήγματος στο ΝΑΤΟ εξέλιξε με τον γνωστό τρόπο τη σχέση με την Τουρκία. Υπενθυμίζεται η ειρωνική στάση της στην μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί όπως και ο ανταγωνισμός με το Φανάρι.<br /><br />Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Εύκολη δεν θα είναι. Υπάρχουν όμως οι προϋποθέσεις να είναι χρήσιμη.<div><br /></div><div><a href="https://www.pagenews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ταξίδι στη Μόσχα. Μία κίνηση με περιεχόμενο.

Λάμπρος Καλαρρύτης Τα σύννεφα που μαζεύονται στον Εύξεινο Πόντο δεν είναι τα συνήθη που φορτώνουν από καιρού εις καιρόν στο πλαίσιο της αντι...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικίνδυνη εξέλιξη: Η πρώτη πράξη μιας αλυσίδας ανατροπών που θα πρέπει να αφυπνίσει την χώρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://activenews.gr/wp-content/uploads/2021/11/2021-11-25_7-39-31-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="444" data-original-width="800" height="444" src="https://activenews.gr/wp-content/uploads/2021/11/2021-11-25_7-39-31-1.png" width="800" /></a></div><div><br /></div><div>Tου <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b></div>Η αιφνίδια και θεωρητικά μη αναμενόμενη επίσκεψη του ηγέτη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ στην Άγκυρα και φυσικά ο συνδυασμός αυτής της επίσκεψης με την δημιουργία ενός επενδυτικού ταμείου 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων που τίθεται στην διάθεση των προεδρικών επενδυτικών σχεδιασμών της Τουρκίας…<br /><br />Είναι μια εξέλιξη η οποία θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες και ιδιαίτερα τα γνωστά παπαγαλάκια (μέσα κι έξω από την χώρα μας) που συντήρησαν εμμονικά την άποψη περί της δήθεν απομονωμένης Τουρκίας η οποία οσονούπω θα οδηγείτο στην απόλυτη κατάρρευση, από τα απανωτά χτυπήματα των ισχυρών μας «συμμάχων»…<br /><br />Στην ρευστή και ανασυντασσόμενη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, είναι φανερό πως μια τέτοια κίνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτιμηθεί αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα την ισχυρή οικονομική της διάσταση. Πρόκειται για μία εξέλιξη που έχει πρωτίστως ένα ισχυρό γεωπολιτικό αποτύπωμα, το οποίο η πολιτική τάξη της χώρας μας, δεν δικαιούται σε καμία περίπτωση να το υποβαθμίσει.<br /><br />Υπήρξε παρασκήνιο;;;<br /><br />Είναι φανερό πως υπήρξε. Όταν μετά από μια δεκαετία ανεξέλεγκτης αντιπαλότητας, καταλήγεις με το «καλημέρα σας» σε μια συμφωνία με ευρύτερα στρατηγικά χαρακτηριστικά, χωρίς να έχει μεσολαβήσει ούτε καν για τα προσχήματα μια διερευνητική των προθέσεων συνάντηση, είναι φανερό ότι έχει προηγηθεί έντονο παρασκήνιο και ισχυροί διαμεσολαβητές που υπαγόρευσαν την σιωπηρή εκτόνωση των αντιθέσεων, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα λοιπών εχθρών και φίλων.<br /><br />Προφανώς, εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα το περιεχόμενο του παρασκηνίου που έχει προηγηθεί, ούτε βεβαίως την ταυτότητα των συντελεστών που έχουν μεσολαβήσει στην διαμόρφωσή του. Αξιολογώντας όμως τα θεμελιώδη αλλά και το «φαίνεσθαι» αυτής της συμφωνίας, μπορούμε να προβούμε με ασφάλεια σε ορισμένες βάσιμες και εξαιρετικά σημαντικές – κατά την γνώμη του γράφοντος – παραδοχές:<br /><br />Πρώτον: Η συγκεκριμένη εξέλιξη, δρομολογήθηκε με την ανοχή και την καθαρή στήριξη της Αμερικανικής πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας. Άλλωστε δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι τα ΗΑΕ υπήρξαν η πρώτη Αραβική χώρα που με την προτροπή των ΗΠΑ προσχώρησε στις συμφωνίες του Αβραάμ με το Ισραήλ και αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο.<br /><br />Δεύτερον: Στο βαθμό που επιβεβαιωθεί και τυπικά το σενάριο της ευθείας εμπλοκής των Αμερικανών στα τεκταινόμενα, τότε είναι φανερό πως η συνεκτική επαναπροσέγγιση των ΗΑΕ με την Τουρκία, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεωπολιτικό συμβάν, αλλά την πρώτη πράξη μιας αλυσίδας ανατροπών που βρίσκονται ήδη στα σκαριά και αυτή η προοπτική θα πρέπει να μας ανησυχήσει και κυρίως να απασχολήσει πάρα πολύ σοβαρά την Ελληνική στρατηγική σκέψη.<br /><br />Τρίτον: Στον βαθμό που με την σειρά του επιβεβαιωθεί ΚΑΙ αυτό το σενάριο και αρχίσει έτσι να διαφαίνεται μια δυναμική ευρύτερων ανατροπών και επαναπροσδιορισμού των συμπεριφορών αλλά και των περιφερειακών στρατηγικών, τότε είναι φανερό πως έχει ξεκινήσει ήδη να χορογραφείται μια ραγδαία αποδόμηση του «αντιτουρκικού μετώπου» και οι ευρύτερες προεκτάσεις μιας τέτοιας εξέλιξης, θα έχουν ευθεία και ουσιαστική επίπτωση στην φυσιογνωμία της επόμενης μέρας.<br /><br />Είναι αξιοσημείωτο…<br /><br />Και οφείλουμε να το καταγράψουμε ως γεγονός, το ότι υπάρχει και υποστηρικτικό παρασκήνιο που δείχνει να ευνοεί το αρνητικό σενάριο για πιθανολογούμενες ανατροπές σε όλο το εύρος γύρω από το οποίο επικεντρώνεται το αυξημένο Ελληνικό ενδιαφέρον. Η πρόσφατη σύλληψη του ζεύγους των Ισραηλινών πολιτών στην Κωνσταντινούπολη με την κατηγορία της κατασκοπείας, και η ραγδαία εργαλειοποίησή της μέσα σε μόλις ελάχιστα 24ωρα (ωσάν να ήταν προαποφασισμένη τακτική) για την επαναπροσέγγιση της νέας πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ με την Τουρκική πολιτική ηγεσία, ενδέχεται να αποκαλύπτει πως ο καπνός των φημών που διέρρεαν σκοπούμενα όλη την προηγούμενη περίοδο από τους Τούρκους επιτελείς, για την αναμενόμενη αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ των δύο χωρών, ενδέχεται να μην ήταν χωρίς φωτιά, ούτε και προϊόν της γνωστής Τουρκικής διπλωματικής κακοήθειας.<br /><br />Από την άλλη… Υπάρχει και ένα περιβάλλον χειρισμών, που επίσης διευκολύνει ανατροπές στο πλαίσιο της proxy αντίληψης των Αμερικανών για την διαχείριση των περιφερειακών προκλήσεων. Αξίζει άλλωστε να δείτε τι λέγαμε ήδη από τις 2 Νοεμβρίου, σε σχετικό μας άρθρο με αφορμή την συνάντηση Μπάιντεν – Ερντογάν.<br />Τότε… Και όταν όλοι πανηγύριζαν θεωρώντας πως ο Αμερικανός πρόεδρος τράβηξε τα αυτιά του Ερντογάν για την «άτσαλη και αντισυμμαχική» συμπεριφορά του, εμείς μεταξύ άλλων τονίζαμε πως: «Ο αδύναμος κρίκος αυτής της συνάντησης, ΔΕΝ ήταν ο Ερντογάν και η Τουρκία, αλλά ο Μπάιντεν και οι στρατηγικά μετέωρες ΗΠΑ, οι οποίες αγωνιούν στην προσπάθειά τους να συνθέσουν ένα παζλ ασφαλείας και ελεγχόμενης περιφερειακής σταθερότητας, μπροστά στην καθ’ όλα αβέβαιη ως προς την έκβασή της κορυφαία στρατηγική σύγκρουση στην οποία έχουν εμπλακεί, από ομολογουμένως περισσότερο αποδυναμωμένη – σε σχέση με το παρελθόν – θέση».<br /><br />Και ταυτόχρονα με αυτό επιμέναμε πως: «Στην συγκεκριμένη συνάντηση οι Αμερικανοί, δεν πήγαν για να μαλώσουν τον απείθαρχο Ερντογάν. Πήγαν αποφασισμένοι να ζητήσουν, σε ήπιους πλέον τόνους, την ενεργητική επανένταξη της Τουρκίας στην περιφερειακή τους στρατηγική, εκθέτοντάς της το ομολογουμένως διόλου φιλόδοξο Αμερικανικό όραμα για την επόμενη μέρα».<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα…<br /><br />Το οποίο ανακύπτει αντικειμενικά μετά και από την συγκεκριμένη εξέλιξη, είναι το: Ποιός είναι τελικά αυτός που διαμορφώνει τους όρους του παιχνιδιού και επιδρά καταλυτικά στην δυναμική του παρασκηνίου…<br /><br />Η δική μας απάντηση υπήρξε σαφής και απολύτως ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή. Είναι η ανάγκη των Αμερικανών… Είναι η δυσκολία τους να διαχειριστούν στρατηγικά την πολυπλοκότητα των προκλήσεων της νέας εποχής… Είναι εν τέλει η κατάντια μιας πρώην Υπερδύναμης που καταφεύγει σε φτηνούς τακτικισμούς προκειμένου να συγκαλύψει το σοβαρό στρατηγικό έλλειμμα που αποτυπώνεται στον σχεδιασμό της. Αυτό είναι που καθιστά ευάλωτους στις Τουρκικές απαιτήσεις, όλους εκείνους που επιμένουν να ακολουθούν τους Αμερικανούς στον αδιέξοδο περιφερειακό τους τακτικισμό. Και αυτήν την διαπίστωση οφείλουμε να την κρατήσουμε, διότι πάρα πολύ σύντομα θα την ξαναβρούμε μπροστά μας ως χώρα.<br /><br />Στις πολλές ενδιαφέρουσες αναγνώσεις…<br /><br />Που επιχειρούν να αναζητήσουν απαντήσεις στα τεκταινόμενα, υπάρχει μια προσέγγιση που θεωρεί ότι στο νέο επίπεδο της περιφερειακής ισορροπίας που θα αναζητηθεί, η Τουρκία θα πιεστεί για σιωπηρές παραχωρήσεις που θα καταστήσουν εν πολλοίς ανενεργό το Τουρκολυβικό μνημόνιο. Ο κίνδυνος να παγιδευτεί η χώρα μας στην περιδίνηση αυτής της αυταπάτης και να μην κάνει τίποτε που θα μπορούσε να ανακόψει όλα όσα διαφαίνονται είναι υπαρκτός. Γι’ αυτό και οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι…<br /><br />Η Τουρκία δεν πρόκειται να συναινέσει στην γεωπολιτική της αυτοκτονία. Ούτε τα ΗΑΕ έχουν την δυνατότητα να διαπραγματευτούν παραχωρήσεις της Τουρκίας για λογαριασμό των λοιπών συμμάχων τους. Η Τουρκία είναι ο επισπεύδων και ο εκβιαστής. Για την Τουρκία (με ή χωρίς Ερντογάν) το Τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι σημείο αναφοράς της νεο-οθωμανικής της μεγαλομανίας… Είναι το εφαλτήριο για την προώθηση του μεσογειακού της ονείρου από τα Δαρδανέλια και τις Μεσανατολικές ακτές μέχρι το Γιβραλτάρ… Είναι η tabula rasa πάνω στην οποία εγγράφει την στρατηγική της μπαμπεσιά έναντι όλων… Στην ανάγκη της εξυπηρέτησής του δόμησε το περιεχόμενο της Ισπανοτουρκικής συμφωνίας… Είναι ο παλλαπλασιαστής ισχύος του «γαλάζιου» αφηγήματός της. Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα το Τουρκολιβυκό μνημόνιο για τον Τουρκικό επιθετικό μεγταλοϊδεατισμό. Επομένως…<br /><br />Η Τουρκία, στο πλαίσιο του αναβαθμισμένου περιφερειακού ρόλου που διεκδικεί, μπορεί να αποδειχτεί διατεθειμένη να «θυσιάσει» το «τελειωμένο» Κουρδικό ζήτημα εάν εξασφαλίσει τους όρους που θα μπορούσαν να εκτονώσουν την δυναμική του ως απειλή για την γεωπολιτική της συνοχή, αλλά από το Τουρκολυβικό μνημόνιο δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω αν δεν βρεθούν οι δυνάμεις εκείνες που θα της τσακίσουν οριστικά και αμετάκλητα τα πόδια ώστε να μην συνεχίσουν να βρωμίζουν με την παρουσία τους τα νερά της Μεσογείου. Φυσικά η Ιφιγενειοποίηση του Κουρδικού στο πλαίσιο της υπερμαξιμαλιστικής αναθεωρητικής της ατζέντας, θα δημιουργήσει με την σειρά της καινούρια δεδομένα, νέες επικαιροποιημένες ιεραρχήσεις και προτεραιότητες, αλλά και έναν νέο γύρο ανταγωνιστικών στρατηγικών, και αυτό είναι κάτι που απαιτείται να μελετηθεί και δεν αρκεί απλώς να καταγράφεται.<br /><br />Κρίσιμα συμπεράσματα…<br /><br />Οι εξελίξεις πάντως, αν και μη αναμενόμενες, ενδέχεται να προσλάβουν την μορφή χιονοστιβάδας. Για όλους εμάς, αυτό που έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε, είναι το γεγονός ότι ο χρόνος δεν λειτουργεί αυτόματα υπέρ του διαφαινόμενου κλίματος και η δυναμική των γεωπολιτικών διεργασιών δεν μπαίνει στον αυτόματο πιλότο, επειδή απλώς καταδείξαμε την θέλησή μας να κινηθούν σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.<br /><br />Η Ελλάδα δυστυχώς δεν πρωταγωνίστησε στην σφυρηλάτηση πραγματικά στρατηγικών συμμαχιών μακράς πνοής και αρκέστηκε στην εντυπωσιοθηρική διαχείριση των περιφερειακών συνευρέσεων, την στιγμή που συγκεκριμένες δυνάμεις μόχθησαν και συνεχίζουν να μοχθούν για την επαναπεριθωριοποίησή της. Αυτό το έλλειμμα στην κυρίαρχη συστημική στρατηγική σκέψη, η πατρίδα μας θα το πληρώσει όσο οι Αμερικανοί θα αισθάνονται πως οι ίδιοι έχουν δεμένο τον γάιδαρο και η Ελλάδα επιμένει να κινείται με σοβαρά κενά και κραυγαλέες ανεπάρκειες στον στρατηγικό της σχεδιασμό.<br /><br />Γι΄ ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι στην Γεωπολιτική, πέρα και πάνω από τους όποιους στόχους και τις όποιες επιδιώξεις… Πέρα και πάνω από οτιδήποτε παρουσιάζεται ως περιγραφική απάντηση στο εθνικό στρατηγικό ερώτημα: «ΤΙ ΘΕΛΩ»… Τοποθετείται η ανάγκη να διαθέτουμε ως χώρα ξεκάθαρες απαντήσεις (πολιτικές, διπλωματικές και επιχειρησιακές) στο βασικό τακτικό ερώτημα: «ΠΩΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΩ». Και εδώ, δυστυχώς προκύπτουν πολλά και σοβαρά ζητήματα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθούμε.<br /><br />Τι μπορούμε να κάνουμε…<br /><br />Να εκβιάσουμε εξελίξεις… Χωρίς φοβικά σύνδρομα, αναποφασιστικότητα και προβλέψιμους τακτικισμούς. Και οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι… Η κυβέρνηση μπορεί να προσπαθεί να επενδύσει στο μέτωπο των εντυπώσεων με αποδέκτη το εσωτερικό ακροατήριο, αλλά η πραγματικότητα που επιμένει να είναι αμείλικτη, βροντοφωνάζει σε όλους τους τόνους ότι το εναπομείναν γεωστρατηγικό κεφάλαιο που υπήρξε αποτέλεσμα της αιφνίδιας γεωπολιτικής μας ενηλικίωσης, εξαντλείται και το εθνικό στρατηγικό απόθεμα επείγει να επαναφορτιστεί.<br /><br />Η προνομιακή εταιρική σχέση με την Γαλλία… Η κατ’ αρχήν θετική εξέλιξη με την επικεφαλής της Γερμανικής διπλωματίας στην πρώτη μεταμερκελική κυβέρνηση… Η φθίνουσα αλλά παρ’ όλα αυτά προσωρινά θετική διεθνής συγκυρία… Η προοπτική αιφνίδιας κατάρρευσης της Τουρκικής κυβέρνησης ή ακόμη και η πιθανότητα πολιτικής αποσταθεροποίησης της γείτονος… Και η προσδοκία να μην έχει επεκταθεί και πέραν των ΗΑΕ το όποιο προβληματικό παρασκήνιο θα μπορούσε να εκπλήξει δυσάρεστα… Είναι μερικές μόνο από τις ευνοϊκές προϋποθέσεις που υπάρχουν σήμερα, αλλά που η διάρκεια ζωής τους παραμένει εξαιρετικά αβέβαια έως και προβληματική.<br /><br />Η Ελλάδα δεν πρέπει να επαναλάβει το λάθος του 2016, όταν την μοιραία νύχτα που έπρεπε να επιβάλει τα αυτονόητα, περιορίστηκε σε κηρύγματα για την “δημοκρατία” που θα διασφάλιζε μακροημέρευση του δικτάτορα. Η πατρίδα μας εάν θέλει να ανακόψει τα σχέδια εκείνων που επιχειρούν να ανακόψουν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα του εξωστρεφούς προσανατολισμού της εξωτερικής της πολιτικής και να περάσει δυναμικά στην αντεπίθεση, οφείλει να παρέμβει στην καρδιά των εξελίξεων υπαγορεύοντας ατζέντα αναγκαστικής στήριξης και αλληλεγγύης από τους ισχυρούς της «συμμάχους» και οφείλει να το κάνει επιστρατεύοντας: Το Διεθνές Δίκαιο… Τα ιστορικά της Δίκαια… Το δικαίωμά της στην άσκηση αδιαπραγμάτευτης εθνικής κυριαρχίας… Και μια τακτική χειραφετημένης πρωταγωνιστικής δύναμης, που θα είναι ικανή να εμπνεύσει στρατηγικούς συμμάχους σε συστράτευση με στόχο στρατηγικές ανατροπές μακράς πνοής που να αποτυπώνονται στο πεδίο και όχι σε εφήμερους τακτικισμούς διαχείρισης της συλλογικής ομηρείας.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επικίνδυνη εξέλιξη: Η πρώτη πράξη μιας αλυσίδας ανατροπών που θα πρέπει να αφυπνίσει την χώρα

Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η αιφνίδια και θεωρητικά μη αναμενόμενη επίσκεψη του ηγέτη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ στην Άγκ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι η ΕΕ θα πάρει μέτρα κατά της Τουρκίας»

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan_mitsotakis_merkel.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan_mitsotakis_merkel-696x409.png" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Χρήστος Καπούτσης</b><br /><div> «Προειδοποιητικές» κατά τις Ελλάδας , περιέχει η γραπτή δήλωση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας, που συνεδρίασε υπό την Προεδρία του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Ταγίπ Ερτογάν, την οποία μάλιστα και κατηγορεί, ότι με την πολιτική της υπονομεύει την ειρήνη στην περιοχή. Συγκεκριμένα, το Τουρκικό Συμβούλιο Ασφαλείας, αναφέρει: «Οι δυνάμεις που ενθαρρύνουν την Ελλάδα καλούνται να λάβουν θέση υπέρ της ειρήνης και της δικαιοσύνης αφήνοντας κατά μέρος αυτές τις προσεγγίσεις που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή». Είναι προφανές ότι η δήλωση αφορά , χωρίς όμως να τις κατονομάζει, τις ΗΠΑ και την Γαλλία, χώρες με τις οποίες η Ελλάδα, υπέγραψε πρόσφατα ισχυρές αμυντικές συμφωνίες. <br /><br />Βρισκόμαστε την αφετηρία μιας περιφερειακής κρίσης μεγάλων διαστάσεων, με διαταραγμένη την ισορροπία περιφερειακών δυνάμεων, άρα και ισχύος, σε επίπεδο κρατών της περιοχής (από Κριμαία , Μαύρη Θάλασσα, Βαλκάνια, μέχρι Κρήτη, Κύπρο και Λιβύη), όπου απουσιάζουν επιδεικτικά, οι υπερεθνικοί μηχανισμοί επιτήρησης και επιβολής του Διεθνούς Δικαίου, ή ούτως ειπείν, της διεθνούς νομιμότητας.<br /><br />Σε αυτό λοιπόν το ανορθόδοξο και συγκρουσιακό περιβάλλον, η Τουρκία έχει αυτοβούλως αυτοανακηρυχθεί σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Η Τουρκία παραμένει μια αναθεωρητική και επιθετική δύναμη , που κινείται εκτός πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τα στρατιωτικά μέσα που διαθέτει ή απειλεί με την χρήση στρατιωτικής βίας, προκειμένου να υλοποιήσει τα νέο- οθωμανικά της οράματα, που έχει ενσωματώσει την εξωτερική και αμυντική πολιτική της.<br /><br />Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν είναι απόλυτα ειλικρινής όταν δηλώνει ότι η χώρα του δεν δέχεται τα «σύνορα που της επεβλήθησαν» και ότι «θα πάρει ζωές» για να την επαναφέρει στις ιστορικές της διαστάσεις (!), προτάσσοντας τα σχέδια της «Γαλάζιας Πατρίδας», δηλαδή την ανασύσταση της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου η Τουρκία θα έχει περιοχική πολιτική και θρησκευτική επιρροή. Η Τουρκία εμφανίζεται αυτάρεσκα και ως η προστάτιδα δύναμη των σουνιτών μουσουλμάνων , αλλά γενικότερα και των μουσουλμανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια και την Βόρεια Αφρική, εμπλεκόμενη σε στρατιωτικές συγκρούσεις και εμφύλιες ή θρησκευτικού χαρακτήρα συρράξεις . <br /><br />Η Τουρκία αξιοποιεί, την μεταβατική περίοδο της αμερικανικής διπλωματίας, το «φόβο» της ηγεσίας του ΝΑΤΟ για πιθανή διάλυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας αν «χαθεί» η Τουρκία, προμηθεύεται όπλα (ρωσικά S-400 που είναι ένα αντιαεροπορικό σύστημα κατευθυνόμενων βλημάτων. Αυτά τα συστήματα έχουν σχεδιαστεί, για να χτυπούν αναγνωριστικά αεροσκάφη, UAV, αεροσκάφη EW&C, τακτικά και στρατηγικά αεροσκάφη, βαλλιστικούς πυραύλους , και κάθε επιθετικό αεροπορικό όπλο) και «αγοράζει» πολιτική στήριξη από την Ρωσία και φυσικά, διεμβολίζει την Ε.Ε., συνάπτοντας στρατηγικής συμμαχίας σχέσεις, στον οικονομικό και στρατιωτικό τομέα με την Γερμανία και με την Ισπανία.<br /><br />Το νέο απόκτημα του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού το ελικοπτεροφόρο Anadolu , κατασκευάστηκε από κοινού στα ισπανικά ναυπηγεία Navantia και τα τουρκικά ναυπηγεία Sedef. Η Ισπανία, με την στρατιωτική συμφωνία που υπέγραψε με την Τουρκία, ακύρωσε στην πράξη την Κοινή Θέση 2008/944 ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της ΕΕ, που δεν επιτρέπει την εξαγωγή όπλων, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για διεθνείς επιθετικές ενέργειες. Ως γνωστόν, η Τουρκία απειλεί με casus belli που σημαίνει στη διπλωματία «αιτία πολέμου ή αφορμή πολέμου», την Ελλάδα. Έτσι η Τουρκία, «κατόρθωσε» να δημιουργήσει και προβλήματα εσωτερικής συνοχής στην Ε.Ε. με «θύμα» την κοινοτική ομοφωνία, αφού , είναι πολύ πιθανό, Ισπανία και Γερμανία, που έχουν ισχυρές συμφωνίες με την Τουρκία, στον στρατιωτικό και οικονομικό τομέα, να μην είναι πρόθυμες να συναινέσουν σε επώδυνα μέτρα κατά της Τουρκίας, ακόμη και στην περίπτωση που θα παραβιάζει ελληνικά και Κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα με την απειλή ή τη χρήση στρατιωτικής βίας. <br /><br />Θα είναι αφέλεια (τουλάχιστον), αν πιστεύουμε ότι η Ε.Ε., θα πάρει σοβαρά και επώδυνα μέτρα σε βάρος της Τουρκίας, δηλαδή θα ξεπεραστεί το κοινοτικό βέτο της Γερμανίας και της Ισπανίας, ακόμη και στην περίπτωση, που Τουρκία ολοκληρώσει την στρατιωτική κατάληψη της Κύπρου ή καταλάβει το Καστελόριζο ή την βραχονησίδα Πανάγια.<br /><br /> Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν ενεργό ανάμειξη στη Συρία, στη Λιβύη, το Αφγανιστάν, στο Β. Ιράκ και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και κατέχουν παράνομα τμήμα της Κύπρου. Οι προσωρινές στρατιωτικές «επιτυχίες» της Τουρκίας, είχαν ως αποτέλεσμα την έξαρση του τούρκικου εθνικισμού σε πολίτες , στρατιωτικούς και πολιτικούς, που είναι μάλιστα επενδεδυμένος και με τον μουσουλμανικό φανατισμό. Ο εθνικισμός, που είναι από τη φύση του επεκτατικός και ο θρησκευτικός φανατισμός είναι, μαζί με την στρατιωτική ισχύ, οι βασικές συνιστώσες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, που είναι κατά βάση αναθεωρητική και έχει πολύ συγκεκριμένους Στρατηγικούς στόχους.<br /><br />Η Τουρκία, είναι κράτος – ταραξίας με «ποινικό μητρώο» … Ωστόσο, η εργαλειοποίηση του προσφυγικού από τον σκληρό πυρήνα του συστήματος εξουσίας του Τ. Ερντογάν, η κακή κατάσταση της οικονομίας με την τουρκική λίρα να έχει υποτιμηθεί κατά 15%, καθώς και οι εμπρηστικές δηλώσεις σε βάρος της Ελλάδας των κορυφαίων Υπουργών Χ. Ακάρ και Μ. Τσαβούσογλου, αποτελούν ενδείξεις, ότι η Τουρκία βρίσκεται σε φάση περιδίνησης και δεν αποκλείεται, για πολιτικούς λόγους (εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας) να επιχειρήσει την «εξαγωγή» της εσωτερικής κρίσης, είτε στο Αιγαίο , είτε στην Κύπρο. Φυσικά, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος, η τουρκική υπερέκταση και ο αυξημένος βαθμός αστάθειας στις περιοχές όπου έχει η Τουρκία στρατιωτική παρουσία , να πυροδοτήσει μια αλληλουχία γεγονότων, που το πιθανότερο, είναι να έχουν δυσάρεστες εκπλήξεις, τόσο για τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, όσο και για το ίδιο το πολιτειακό καθεστώς της Τουρκικής Δημοκρατίας, με επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο, την επιδεινούμενη κακή κατάσταση της τουρκικής οικονομίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι η ΕΕ θα πάρει μέτρα κατά της Τουρκίας»

Γράφει ο  Χρήστος Καπούτσης «Προειδοποιητικές» κατά τις Ελλάδας , περιέχει η γραπτή δήλωση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας, που συνεδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θρίλερ με τις εκλογές στη Λιβύη-Πάμε σε αναβολή τους; Ρωσική εμπλοκή και "θυσία" υποψηφίων

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/202009mena_libya_protests-scaled.jpg?itok=MdFCHkRZ" /><br /><br /><div><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Ο αποκλεισμός του γιού του Καντάφι και η ακύρωση της υποψηφιότητας του Χαφτάρ που επιχειρείται, είναι δεδομένο ότι πιθανότατα θα οδηγήσουν σε ακύρωση των Προεδρικών εκλογών, εάν και εφόσον ισχύσουν και δεν αρθούν<br /><br />Μόλις χθές η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή της Λιβύης έκρινε τις 98 υποψήφιους για την Προεδρία απορρίπτοντας τις αιτήσεις 25 εξ αυτών για διάφορους λόγους όπως «η διπλή υπηκοότητα» και «η ύπαρξη καταδικαστικής απόφασης»<br /><br />Εντός 48 ωρών θα εξεταστούν πιθανές ενστάσεις για τους υπόλοιπους 73 των οποίων εγκρίθηκε η υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές στη Λιβύη , ανακοίνωσε η επιτροπή.<br />Εάν δεν υπάρχει κώλυμα στην υποψηφιότητα, η λίστα θα οριστικοποιηθεί.<br /><br />Το "κόψιμο" του γιού του Καντάφι άνοιξε τον "ασκό του Αιόλου"<br /><br />Ο Σεϊφουλισλάμ, γιος του ανατραπέντος ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι, ήταν μεταξύ των ονομάτων που απέρριψε η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή της Λιβύης. Ως λόγος απόρριψης, ο Σεϊφουλισλάμ Καντάφι αναφέρθηκε ότι «έχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση και δεν μπορεί να προσκομίσει έγγραφο που να αναφέρει ότι η εν λόγω απόφαση αίρεται».<br /><br />Συγκεκριμένα η επιτροπή είπε ότι ο Καντάφι αποκλείστηκε επειδή Δικαστήριο της Τρίπολης τον καταδίκασε ερήμην σε θάνατο το 2015 για επίβλεψη εγκλημάτων πολέμου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης κατά του αείμνηστου πατέρα του το 2011.<br /><br />Το δικαστήριο επιβεβαίωσε τις τελικές καταδίκες μετά από δίκη μέσω βίντεο, καθώς ο Καντάφι κρατήθηκε στην πόλη Ζιντάν από μαχητές της πολιτοφυλακής που τον συνέλαβαν ενώ προσπαθούσε να φύγει από τη χώρα μετά την πτώση του πατέρα του. Ο 49χρονος αρνήθηκε οποιαδήποτε αδικοπραγία.<br /><br />Ο αποκλεισμός του Ζεϊντάν<br /><br />Ένα άλλο σημαντικό όνομα του οποίου η υποψηφιότητα απορρίφθηκε είναι ο Αλί Ζεϊντάν. Ο Ζεϊντάν, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός το 2012-2014 μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Καντάφι, εξακολουθεί να είναι πρόεδρος του Κόμματος Nida al-Kardabiye.<br />Ο Ζεϊντάν, πτυχιούχος στις πολιτικές επιστήμες και τις διεθνείς σχέσεις, ήταν στις τάξεις του «Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Λιβύης», το οποίο σχηματίστηκε στο εξωτερικό ενάντια στο καθεστώς Καντάφι το 1980.</div><div><br />Αποκλείεται και ο Χαφτάρ από τις εκλογές;<br /><br />Στρατοδικείο στην πόλη Misrata της Λιβύης καταδίκασε σε θάνατο τον Khalifa Haftar, αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων στα ανατολικά της χώρας, στην υπόθεση της επίθεσης στο Κολέγιο Αεροπορίας Misrata το 2019 .<br /><br />Σε δήλωση της Στρατιωτικής Εισαγγελίας της Μισράτα, αναφέρθηκε ότι ένας στρατιώτης της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή στο Κολέγιο Πολεμικής Αεροπορίας στην πόλη Μισράτα το 2019 από αεροπλάνο που ανήκε στις δυνάμεις του Χάφταρ.<br /><br />Στη δήλωση, ανέφερε ότι στο τέλος της δίκης για την υπόθεση που ξεκίνησε σχετικά με την επίθεση, ο αρχηγός του επιτελείου Abdurrezzak en-Nazuri, ο διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας Sakr al-Cerushi και ο ταξίαρχος Abdusselam al-Hasi, οι οποίοι ήταν μεταξύ των διοικητών των δυνάμεων που συνδέονται με τον Χαλίφα Χάφταρ, καταδικάστηκαν σε θάνατο.<br /><br />Στη δήλωση, ανέφερε επίσης ότι το Δικαστήριο είχε διατάξει την αποστράτευση του Χάφταρ και των διοικητών του από τη στρατιωτική θητεία και ότι η απόφαση εναντίον τους τους στέρησε οριστικά τα πολιτικά τους δικαιώματα.<br />Κάτι τέτοιο όπως προφανώς αντιλαμβάνεται κανείς του στερεί και το δικαίωμα να κατέβει στις εκλογές... <br /><br />Η αντίδραση της Ρωσίας<br /><br />Η Ρωσία θέλει να αναβάλει τις εκλογές «αφού αποκλείστηκε ο γιός του Καντάφι από την κούρσα».<br />Συγκεκριμένα ο πρεσβευτής της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Γκενάντι Κουζμίν, ζήτησε να αναβληθούν οι εκλογές στη Λιβύη λέγοντας ότι όσοι ζητούν την καθυστέρηση έχουν το δικαίωμα να ακουστούν.<br /><br />Απευθυνόμενος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την Τετάρτη, ο Κουζμίν είπε ότι η συμμετοχή εκπροσώπων από το πρώην καθεστώς στις εκλογές ενισχύει τις προοπτικές επιτυχίας της εκλογικής διαδικασίας.<br />Η ομιλία του Ρώσου αντιπροσώπου έρχεται μετά τον αποκλεισμό του Σαΐφ Καντάφι από την προεδρική κούρσα. <br />Σύμφωνα με αναλυτές, η Ρωσία ζήτησε την αναβολή των εκλογών αφού η HNEC απέκλεισε τον αγαπημένο της υποψήφιο, Σαΐφ Καντάφι.<br /><br />Το Bloomberg είχε αφήσει να εννοηθεί σε προηγούμενο ρεπορτάζ ότι ο Πούτιν αψηφά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη με τον γιο του Καντάφι.<br /><br />Η στάση της Γαλλίας<br /><br />Η Γαλλική Πρεσβεία στη Λιβύη ανανεώνει με δήλωσή της την πλήρη υποστήριξή της προς τη Μικτή Στρατιωτική Επιτροπή (5+5) για την εφαρμογή της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και την αποχώρηση μισθοφόρων και ξένων δυνάμεων.<br />Η πρεσβεία δήλωσε χαρούμενη που συμμετείχε με την αποστολή του ΟΗΕ σε συνάντηση της Ομάδας Εργασίας Ασφάλειας παρουσία των αξιωματικών της Μικτής Στρατιωτικής Επιτροπής (5 + 5), σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν στην επίσημη σελίδα της πρεσβείας.<br /><br />Στις προεδρικές εκλογές, που προγραμματίζεται να διεξαχθούν στις 24 Δεκεμβρίου, στη Λιβύη, εάν κανένας υποψήφιος δεν συγκεντρώσει πάνω από το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο, θα διεξαχθεί δεύτερος γύρος. <br />Οι διαφωνίες σχετικά με τους εκλογικούς κανόνες, συμπεριλαμβανομένης της νομικής βάσης της ψηφοφορίας και του ποιος θα πρέπει να είναι υποψήφιος, απειλούν να εκτροχιάσουν μια διεθνώς υποστηριζόμενη ειρηνευτική διαδικασία με στόχο τον τερματισμό μιας δεκαετίας φατριακού χάους και βίας.</div><div><br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Ο αποκλεισμός του γιού του Καντάφι και η ακύρωση της υποψηφιότητας του Χαφτάρ που επιχειρείται, είναι δεδομένο ότι πιθανότατα θα οδηγήσουν σε ακύρωση των Προεδρικών εκλογών, εάν και εφόσον ισχύσουν και δεν αρθούν.<br /><br />Άλλωστε οι δύο τους μαζί με τον νυν φιλότουρκο Πρωθυπουργό Ντμπέιμπε, είναι τα φαβορί για την Προεδρία στην περιπτωση που θα διεξαγόταν εκλογές στη χώρα.<br /><br />Τελειώνοντας υπενθυμίζουμε ότι και η υποψηφιότητα Ντμπέιμπε μπορεί να κριθεί παράνομη, αφού ο τελευταίος πριν αναλάβει τα καθήκοντα του ως μεταβατικός Πρωθυπουργός , είχε δεσμευθεί τόσο ο ίδιος όσο και τα μέλη της κυβέρνησής του ότι δεν θα κατέβαιναν ως υποψήφιοι για τις εκλογές.<br />Επιπρόσθετα θα έπρεπε 3 μήνες πριν τη διεξαγωγή των εκλογών να έχει παραιτηθεί από το αξίωμά του, κάτι το οποίο δεν έγινε.<br /><br />Οι εκλογές είναι όντως στον αέρα</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θρίλερ με τις εκλογές στη Λιβύη-Πάμε σε αναβολή τους; Ρωσική εμπλοκή και "θυσία" υποψηφίων

Παναγιώτης Νάστος Ο αποκλεισμός του γιού του Καντάφι και η ακύρωση της υποψηφιότητας του Χαφτάρ που επιχειρείται, είναι δεδομένο ότι πιθανότ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κολλητικός "ιός"! Σύμμαχοι και στην... αφραγκία Τουρκία-Πακιστάν! Πάει για κραχ το Ισλαμαμπάντ

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/72109_AP_19267560223983_1581583424242.jpg?itok=m5JI_MHx" width="751" /><br /><br />Στην Τουρκία κρεοπώλης ανέφερε ότι δεν αγοράζουν πλέον κρέας, διότι οι γυναίκες ζητούν κόκκαλα για να βάζουν στο φαγητό ώστε να μυρίζει κρέας<br /><br />Γράφαμε πρόσφατα πως πιάνει στασίδι το Πακιστάν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, αλλά από τα πολλά πάρε δώσε φαίνεται πως κόλλησε τον ιό της αφραγκίας! Τι κι αν όπως γράφαμε σε άλλο άρθρο πρόσφατα βρέθηκε και η πακιστανική Φρεγάτα PNS ALAMGIR απέναντι από τα Δωδεκάνησα, κατά πως φαίνεται εντός ων τειχών τα πράγματα πάνε...δράμα! <br /><br />«Το Πακιστάν ξεμένει από χρήματα. Η βιωσιμότητα της χώρας μας διακυβεύεται, δεν υπάρχουν χρήματα για τη διαχείριση του έθνους», λέει ο πρωθυπουργός Imran Khan. Ο πληθωρισμός πλήττει την οικονομία, έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 9,2% τον Οκτώβριο από το 2020, οι τιμές των καθημερινών ειδών είναι σε άνοδο.<br /><br />Μια αντίστοιχη εικόνα δηλαδή με αυτήν της Τουρκίας με τις εικόνες εξαθλίωσης... Και με τους Κυβερνητικούς βουλευτές στον πλανήτη τους να παρακινούν τον κόσμο: «Αντί για δυο κιλά, αγοράστε μισό κιλό κρέας»<br /><br />Τούρκοι πολίτες σχημάτισαν ουρές στα βενζινάδικα χθες προκειμένου να προλάβουν τις αλλαγές στις τιμές των τιμών, καθώς σήμερα αναμένονται αυξήσεις της τάξης του 10-15%.<br /><br />Σημειώνεται ότι η τιμή της βενζίνης στην Τουρκία είναι χαμηλότερη σε σχέση με την Ελλάδα και την Ευρώπη αφού η τουρκική κυβέρνηση δεν αυξάνει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, για να μην ξεφύγει ο πληθωρισμός. Συνεπώς κυμαίνεται στα 0,80 με 0,90.<br /><br />Χθες όπως προαναφέραμε είχαμε στην Τουρκία και την δραματική συνεδρίαση του τουρκικού συμβουλίου εθνικής ασφαλείας όπου καταγράφηκε η... "χατζάρα" λόγω οικονομίας <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κολλητικός "ιός"! Σύμμαχοι και στην... αφραγκία Τουρκία-Πακιστάν! Πάει για κραχ το Ισλαμαμπάντ

Στην Τουρκία κρεοπώλης ανέφερε ότι δεν αγοράζουν πλέον κρέας, διότι οι γυναίκες ζητούν κόκκαλα για να βάζουν στο φαγητό ώστε να μυρίζει κρέα...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς θα επηρεάσει τις ισορροπίες στην ΕΕ η συνθήκη Γαλλίας-Ιταλίας

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/makron_ntragi_gallia_italia_SLpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Ράπτης Μίνωας</b><br />Στη Ρώμη πάει σήμερα ο Γάλλος πρόεδρος για την υπογραφή της συμφωνίας φιλίας και συνεργασίας με την Ιταλία. Η διμερής συνθήκη αναμένεται να υπερβεί ή τουλάχιστον να αμβλύνει κατά καιρούς διπλωματικές εντάσεις μεταξύ των δύο κρατών. Αν και δεν έχουν ακόμα γίνει γνωστές λεπτομέρειες για το περιεχόμενο, οι μέχρι τώρα ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για καμπή κι όχι για συμφωνία ρουτίνας.<br /><br />Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η χρονική στιγμή της υπογραφής, μία μέρα μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης στην Γερμανία. Είναι προφανές πως όλοι μεγάλοι παίκτες στο ευρωπαϊκό γήπεδο προετοιμάζονται για τη νέα εποχή που ανοίγει η αποχώρηση της Μέρκελ. Και μάλιστα προετοιμάζονται για να περιορίσουν την υπέρμετρη επιρροή που είχε αποκτήσει το Βερολίνο. Σ’ αυτό το πλαίσιο εγγράφεται και η συμφωνία υπό την επίσημη ονομασία “Γαλλο-Ιταλική Συνθήκη Ενισχυμένης Συνεργασίας”.<br /><br />Σύμφωνα με πηγές του Ελυζέ «θα προωθήσει τη σύγκλιση των θέσεων της Γαλλίας και της Ιταλίας και τον συντονισμό των δύο χωρών σε θέματα που αφορούν στην ευρωπαϊκή και διεθνή εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την άμυνα, τη μεταναστευτική πολιτική, την οικονομία, την εκπαίδευση, την έρευνα τον πολιτισμό και τη διασυνοριακή συνεργασία». Η Ρώμη, από τη δική της μεριά, κάνει λόγο για συμφωνία με «σημαντική συμβολική αξία», βάζοντας μάλιστα ευθέως στο πλαίσιο που διαμόρφωσε τις συνθήκες για την υπογραφή της, το Brexit και την αποχώρηση της Μέρκελ από την καγκελαρία.<br /><br />Κοινός στόχος των δύο κρατών φαίνεται να είναι η αναβάθμιση του ρόλου τους στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Και επειδή δεν μπορεί να το κάνει το καθένα μόνο του έναντι της Γερμανίας, το επιχειρούν από κοινού. Για την ακρίβεια, όλα δείχνουν ότι το Παρίσι, χωρίς να εγκαταλείπει τον παραδοσιακό άξονα με το Βερολίνο, επιχειρεί να εξισορροπήσει την υπέρ της Γερμανίας μετατόπιση εκείνου του άξονα, δημιουργώντας ένα νέο άξονα με τη Ρώμη.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η προαναγγελθείσα από το 2017 “Συνθήκη του Κυρηνάλιου” (Quirinale Treaty) όπως ονομάστηκε, φαίνεται πως έπρεπε να ολοκληρωθεί πριν την επερχόμενη αποχώρηση του Σέρτζιο Ματαρέλα από την ιταλική προεδρία τον ερχόμενο Ιανουάριο, αλλά και πριν τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία την άνοιξη, δεδομένου ότι ο πρόεδρος Μακρόν αντιμετωπίζει δύσκολο προεκλογικό αγώνα.<br /><br />Γαλλο-ιταλικές συγκρούσεις<br /><br />Όπως προαναφέραμε, ως προς το περιεχόμενο της διμερούς συμφωνίας λίγα πράγματα είναι ήδη γνωστά. Έχει επιβεβαιωθεί πάντως ότι θα περιλαμβάνει έντεκα κεφάλαια που θα αφορούν μία σειρά από θέματα, μεταξύ αυτών η άμυνα, η εξωτερική πολιτική, η έρευνα και η ευρωπαϊκή συνοχή. «Οι δύο χώρες συνεργάζονται εδώ και καιρό, αλλά η γαλλο-ιταλική σχέση δεν είχε την ίδια ισχύ που είχε δώσει η Συνθήκη των Ηλυσίων στη γαλλο-γερμανική. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η συνθήκη αυτή αφορά στην οικοδόμηση της σχέσης και μια προσπάθεια να αγγίξει τέτοιο επίπεδο συνεργασίας, που ήταν από καιρό απαραίτητο», δήλωσε η Ματίλντ Σιουλά από το Παρίσι και το European Council on Foreign Relations.<br /><br /><div>Το σύμφωνο φαίνεται πως θα συμβάλλει καθοριστικά όχι μόνο απλά στην αναβάθμιση των διμερών σχέσεων, που μετά από μία περίοδο διπλωματικών τριβών, διανύουν τώρα τον «μήνα του μέλιτος» κατά τον Γάλλο ιστορικό, Μαρκ Λαζάρ. Οι διπλωματικές τριβές μεταξύ των δύο κρατών είχαν ενταθεί την περίοδο που στην Ιταλία συγκυβερνούσε το Κίνημα Πέντε Αστέρων με την Λέγκα. Ήταν τότε που ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Λουίτζι Ντι Μάιο συναντήθηκε με ηγετικό στέλεχος των Κίτρινων Γιλέκων, ενώ ο Ματέο Σαλβίνι, ως υπουργός Εσωτερικών, είχε καλέσει τον πρόεδρο Μακρόν να παραιτηθεί.<br /><br />Οι κινήσεις εκείνες είχαν προκαλέσει την οργή της Γαλλίας, που είχε ανακαλέσει προσωρινά τον πρέσβη της στην Ιταλία. Είχε χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο χωρών μεταπολεμικά. Ένα πρώτο βήμα βελτίωσης των διμερών σχέσεων ήταν η απόφαση του Γάλλου προέδρου τον περασμένο Απρίλιο για σύλληψη και έκδοση παλαιών στελεχών των Ερυθρών Ταξιαρχιών που είχαν διαφύγει προ δεκαετιών και ζούσαν στη Γαλλία. Ουσιαστικά, είναι η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Μάριο Ντράγκι που έφερε πολύ κοντά τη Ρώμη με το Παρίσι στο πλαίσιο ενός κοινού ευρωπαϊκού προσανατολισμού.<br /><br />Εύθραυστες ισορροπίες<br /><br />Ωστόσο, η γαλλο-ιταλική συμφωνία πατάει σε λεπτές ισορροπίες. Από την μία μεριά, δεν εκλείπουν οι φωνές στην Ιταλία που εκφράζουν ενστάσεις και ανησυχίες ότι η Ιταλία «αυτό-προσαρτάται στη Γαλλία σε επίπεδο βιομηχανικό και στρατηγικό», κατά τον οικονομολόγο Κάρλο Πελάντ. Αντίστοιχα, γαλλικές πηγές επισημαίνουν ότι η υπογραφή της συνθήκης με την Ιταλία δεν σημαίνει απομάκρυνση της Γαλλίας από τον άξονα με τη Γερμανία.<br /><br />«Υπάρχει μια ομοιότητα στην προσέγγιση, στις φιλοδοξείς, αλλά δεν θα έβγαζα απ’ αυτά το συμπέρασμα ότι υπάρχει μεγαλύτερη στρατηγική επιθυμία της Γαλλίας να αναθεωρήσει τις συμμαχίες της» δήλωσε στο Politico Eu αξιωματούχος της γαλλικής προεδρίας. Η δε Ματίλντ Σιουλά προσθέτει ότι η συμφωνία είναι σημαντική και σε συμβολικό επίπεδο, καθώς δείχνει ότι η ΕΕ δείχνει και έμπρακτα ότι λαμβάνει πλέον πιο σοβαρά υπ’ όψη της τις χώρες του Νότου.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, οι επερχόμενες εκλογές εντός του 2022 και από τις δύο μεριές των συνόρων θα κρίνουν πολλά και για την πορεία Γαλλίας και Ιταλίας, αλλά και για τις διμερείς τους σχέσεις. Είναι σαφές, πάντως, πως η εποχή της “γερμανικής Ευρώπης” αμφισβητείται πλέον εμπράκτως κι όχι μόνο σε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών, αλλά και κυβερνήσεων. Προφανώς, η γαλλο-ιταλική συνθήκη δεν είναι ευθέως ανταγωνιστική του γαλλο-γερμανικού άξονα, αλλά οπωσδήποτε εξισορροπεί το πλεονέκτημα που δια της διολισθήσεως είχε αποκτήσει το Βερολίνο ειδικά μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και την κρίση του ευρώ λίγο αργότερα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς θα επηρεάσει τις ισορροπίες στην ΕΕ η συνθήκη Γαλλίας-Ιταλίας

Ράπτης Μίνωας Στη Ρώμη πάει σήμερα ο Γάλλος πρόεδρος για την υπογραφή της συμφωνίας φιλίας και συνεργασίας με την Ιταλία. Η διμερής συνθήκη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανικό προπύργιο στην περιοχή η Ελλάδα. Έξοδος των ΗΠΑ από Τουρκία.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/ellada-periochi.gif" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Πληθαίνουν οι φωνές στις ΗΠΑ που απαιτούν την απόσυρση της στρατιωτικής παρουσίας τους από την Τουρκία. Οι ίδιες φωνές προτείνουν την Ελλάδα για την μεταφορά-μετεγκατάσταση, κατά τρόπο που θα την μετατρέψει σε αμερικανικό προπύργιο. Αναμφίβολα, για την Ουάσινγκτον η Τουρκία υπήρξε αξιόπιστος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, που λειτούργησε προς Βορρά ως στρατηγικό έρεισμα ενάντια στη Ρωσία και προς Νότο και Ανατολάς ως στρατηγικό έρεισμα δίπλα στα ασταθή αραβικά καθεστώτα και στο Ιράν.<br /><br />Η αεροπορική βάση των ΗΠΑ στο Ιντσιρλίκ φρουρούσε τον γεωπολιτικό άξονα της Ευρασίας για σχεδόν 70 χρόνια. Ή τουλάχιστον έτσι ήταν το επίσημο αμερικανικό αφήγημα. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Αμερικανοί πρόεδροι συνήθως έκαναν τα στραβά μάτια όταν αντιμετώπιζαν απαράδεκτη συμπεριφορά εκ μέρους της Τουρκίας εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων, Σύριων και Κούρδων, την καταστολή της θρησκευτικής ελευθερίας στο εσωτερικό την υποστήριξη ισλαμιστικών ομάδων στο εξωτερικό και την ολοένα και πιο αντιδυτική ρητορική της.<br /><br />Τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Μπορεί η αμερικανική ηγεσία να μην καθορίζει την Τουρκία ως εχθρό, εν τούτοις δεν την θεωρεί πλέον φίλο. Ο Ερντογάν έχει εκριζώσει κάθε τι φιλοδυτικό από τη χώρα του και έχει ξεκινήσει πολέμους σε πρώην οθωμανικά εδάφη, καθώς πλησιάζει η εκατονταετηρίδα από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στόχος του είναι να αναβιώσει κάποια διευρυμένη εκδοχή της τουρκικής κυριαρχίας στην περιοχή.<br /><br />Το ποσοστό αποδοχής του Ερντογάν έχει πέσει κατακόρυφα στο εσωτερικό εν μέσω οικονομικής κρίσης. Το πάθος του για κατακτήσεις, σε συνδυασμό με το εύθραυστο πολιτικό περιβάλλον της Τουρκίας, είναι συνταγή καταστροφής. Αυτό βλέπουν τώρα πολλοί στις ΗΠΑ και θεωρούν ότι πρέπει να δράσουν πριν είναι πολύ αργά. Τα επιχειρήματα για μια ισχυρή σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας η οποία θα κρατήσει την Τουρκία μακριά από τον ριζοσπαστικό Ισλάμ υποχωρούν. Αυτό που ήταν σαφές σε εμάς άρχισε να γίνεται σαφές και σε άλλους εταίρους και συμμάχους, δηλαδή ότι η Τουρκία ασκεί πιο ακραία ισλαμική πολιτική απ’ ό,τι φανταζόντουσαν.<div><br />Έξοδος από Τουρκία<br /><br />Στο πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, το πανίσχυρο JINSA (Εβραϊκό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής – Jewish Institute for National Security of America) δημοσίευσε μελέτη με τίτλο “Στο μέσο της διασταύρωσης: Μια νέα αμερικανική στρατηγική για την Ανατολική Μεσόγειο” (At the Center of the Crossroads: A New U.S. Strategy for the East Med). Αν και φωνές για μεγαλύτερη απομάκρυνση από τον “επιτήδειο ουδέτερο”, προϋπήρχαν στην Ουάσινγκτον, τώρα γίνεται λόγος για διαζύγιο από την πρώην “κολώνα της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ”.<br /><br />Τη σκυτάλη πήρε το έγκυρο και εξειδικευμένο σε αμυντικά θέματα Defence News, το οποίο φιλοξενεί άρθρο γνώμης πάνω σε γεωπολιτικά θέματα με τίτλο “Η Αμερική θα πρέπει να οραματιστεί ξανά την Ανατολική Μεσόγειο ως μια πλατφόρμα προβολής ισχύος σε πολλαπλά θέατρα” (America should re-envision the Eastern Med as a multi-theater power-projection platform).<br /><br />Μερικές ημέρες αργότερα, το ρεπουμπλικανικής απόχρωσης Responsible Statecraft δημοσίευσε άρθρο με τίτλο “Οκτώ λόγοι για τους οποίους οι ΗΠΑ πρέπει να εγκαταλείψουν την Τουρκία ως στρατιωτικό εταίρο” (Eight reasons why the U.S. should ditch Turkey as a military partner), ενώ ακόμη και η ιστοσελίδα θρησκευτικών ελευθεριών wng.org κινείται στο ίδιο πνεύμα.<br /><br />Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των δημοσιευμάτων είναι ότι καλούν για μια πλήρη αμερικανική έξοδο από την Τουρκία, ενώ όλα δείχνουν την Ελλάδα ως τον πιθανό αποδέκτη της συνολικής αμερικανικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ένα άλλο κοινό που έχουν είναι ότι όλα υπογράφονται από έγκριτους αναλυτές και πρώην υψηλόβαθμα στελέχη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και κρατικών υπηρεσιών.<br /><br />Αλλαγή πλεύσης<br /><br />Για να γίνει κατανοητή η μεταβολή, αναφέρουμε ότι στα τέλη Ιουλίου το επιδραστικότατο ινστιτούτο Carnegie Europe είχε δημοσιεύσει έκθεση με τίτλο: “Επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας” (Redefining the U.S.-Turkey Relationship). Στην έκθεση προσδιορίζονται πέντε κύριες κατευθύνσεις, προς τις οποίες πρέπει να κινηθούν οι ΗΠΑ.<br /><br />Καθώς οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στον ανταγωνισμό με την Κίνα στον Ινδικό-Ειρηνικό, η παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο υποχωρεί. Τα αμερικανικά στρατεύματα αναδιπλώνονται από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η στάση αυτή δημιουργεί την εντύπωση στη Μόσχα ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν σοβαρές προθέσεις σχετικά με την συλλογική άμυνα. Αυτές οι εξελίξεις δημιουργούν κενά που σπεύδουν να καλύψουν άλλες δυνάμεις (μεταξύ αυτών και η Τουρκία, το Ιράν και τρομοκρατικές ομάδες), αφήνοντας τους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή εκτεθειμένους.<br /><br />Οι νέες προσεγγίσεις έρχονται να μειώσουν τις αρνητικές επιπτώσεις της αμερικανικής υποχώρησης από την Μεσόγειο, τη “θάλασσα που είναι στο κέντρο της Γης”. Θεωρούν δηλαδή ότι οι ΗΠΑ μπορούν να μετριάσουν τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής της μερικής απόσυρσης και να αντισταθμίσουν τις μειώσεις σε γειτονικές περιοχές, χρησιμοποιώντας την Ανατολική Μεσόγειο ως πλατφόρμα προβολής ισχύος στα πολλαπλά θέατρα με τα οποία γειτνιάζει.</div><div><br />Η Ελλάδα ως αμερικανικό προπύργιο<br /><br />Μία τέτοια στρατηγική απαιτεί μέτρια ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων, η οποία μπορεί να επιτευχθεί αναδιατάσσοντας δυνάμεις από άλλες περιοχές προς την Ελλάδα. Έτσι, η Ελλάδα καθίσταται για τις ΗΠΑ κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής, από την οποία οι αμερικανικές δυνάμεις θα μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μέση Ανατολή, την Ερυθρά Θάλασσα, το Σαχέλ και το Κέρας της Αφρικής.<br /><br />Σύμφωνα λοιπόν με τη στρατηγική κατεύθυνση που προβάλλεται στα αρκετά σχετικά δημοσιεύματα, αλλά και με τα όσα δημοσίως πλέον λέει ο πρώην Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, η Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ελκυστική τοποθεσία και πιστός εταίρος. Η θέση της στην ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του λιμανιού βαθέων υδάτων στον κόλπο της Σούδας είναι ιδανική για προβολή ισχύος προς όλες τις κατευθύνσεις.<br /><br />Το γεγονός ότι η Αθήνα (και η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση) υποστηρίζει τον ρόλο των ΗΠΑ ως πάροχο ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, τροφοδοτεί τέτοιες απόψεις και κάνει πιο εύπεπτη στην Ουάσινγκτον την εγκατάλειψη της Τουρκίας. Κι αυτό, παρά τις φρενήρεις προσπάθειες που καταβάλουν οι λομπίστες της Άγκυρας να εκμεταλλευθούν τις υπαρκτές στο αμερικανικό κατεστημένο ψυχροπολεμικές αγκυλώσεις.<br /><br />Όλες οι μελέτες που τώρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τονίζουν –πέραν της πρόσφατης ελληνοαμερικανικής συμφωνίας– αφ’ ενός μεν την αναδυόμενη ενεργειακή σημασία της Ανατολικής Μεσογείου, αφ’ ετέρου τις τριαδικές συμφωνίες Ελλάδας-Κύπρου με άλλους σημαντικούς εταίρους των ΗΠΑ στην περιοχή: Ισραήλ, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, κλπ.<br />Κάποιοι αναλυτές δεν προτείνουν απλά μια μεταφορά στρατιωτικών μονάδων και υποδομών από την Τουρκία στην Ελλάδα, κάτι που από μόνο του πρέπει να εγείρει προβληματισμούς στην ελληνική πλευρά, αλλά και την μεταφορά μονάδων από την Δυτική Μεσόγειο (π.χ. Ισπανία) στην χώρα μας.<br /><br /></div><div>Συσσώρευση αμερικανικών δυνάμεων<br /><br />Σύμφωνα με τέτοια σενάρια οι ΗΠΑ πρέπει να διερευνήσουν την ανάπτυξη πρόσθετων αεροπορικών μοιρών και να μεταφέρουν στην Ελλάδα δύο αντιτορπιλικά με κατευθυνόμενους πυραύλους, που τώρα βρίσκονται στην Ισπανία. Εκτός από την εγκατάσταση περισσότερων αμερικανικών δυνάμεων στη Σούδα, η Ουάσιγκτον εξετάζει τις εκ περιτροπής αναπτύξεις σε ελληνικές βάσεις όπως η Αλεξανδρούπολη, η οποία είναι κατάλληλη για την πρόσβαση δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη.<br /><br />Μία τέτοια ανάπτυξη μπορεί να περιλαμβάνει παράκτια μαχητικά πλοία, πλοία διοίκησης και αμφίβιων επιχειρήσεων, αντιτορπιλικά και καταδρομικά κατευθυνομένων πυραύλων και πλοία ανεφοδιασμού. Παράλληλα με την Task Force 59 στα ύδατα της Μέσης Ανατολής, ο 6ος αμερικανικός στόλος πρέπει να χρησιμοποιήσει μη επανδρωμένα συστήματα για να ενισχύσει το δίκτυο πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Μια τέτοια συσσώρευση αμερικανικών δυνάμεων στην σχετικά μικρή ελληνική επικράτεια πρέπει να προβληματίζει την Αθήνα, καθώς διαφαίνεται ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι πλέον σενάρια, αλλά μετατρέπονται σε σχέδια για το προσεχές μέλλον. Όπως αναφέρει μελέτη του Γραφείου Κρατικού Προϋπολογισμού των ΗΠΑ (2004), «από τον Ψυχρό Πόλεμο, έχει αυξηθεί η εξάρτηση του υπουργείου Άμυνας (DOD) από προκαθορισμένα αποθέματα στρατιωτικού εξοπλισμού και προμηθειών, κυρίως επειδή δεν μπορεί πλέον να προγραμματίσει να έχει μεγάλη παρουσία στρατευμάτων».</div><div><br />Το κόστος και τα ανταλλάγματα<br /><br />Αυτό οδηγεί στο ερώτημα αν οι ΗΠΑ ήδη σχεδιάζουν νέες χρήσεις των βάσεών τους στην Ελλάδα, πέραν των χρήσεων που ήδη προβλέπονται από τις υφιστάμενες συμφωνίες. Η Λάρισα εξυπηρετεί τις επιχειρήσεις επιτήρησης σε Βόρειο Αφρική και Μαύρη Θάλασσα και θα συνεχίσει να το κάνει. Η Ελλάδα δηλαδή μπορεί να καταστεί και χώρος εκπαίδευσης και ανεφοδιασμού, καθώς και χώρος ταχείας συγκέντρωσης δυνάμεων για ανάληψη επιχειρήσεων στις γεωστρατηγικά κρίσιμες περιοχές με τις οποίες συνορεύει η Ανατολική Μεσόγειος.<br /><br />Μία τέτοια εξέλιξη θα μείωνε το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΗΠΑ στην Ευρώπη συνολικά, συγκεντρώνοντας τον κορμό των δυνάμεών τους σε έναν πόλο (Ελλάδα), από τον οποίο μπορούν να δράσουν αποτελεσματικότερα στην ευρύτερη περιοχή. Από την άλλη, μια τέτοια εξέλιξη έχει στρατηγικά αντίτιμα. Οι στόχοι για δυνητικά προληπτικά πλήγματα από τους αντιπάλους των ΗΠΑ πολλαπλασιάζονται. Το ίδιο και οι πιθανότητες για τρομοκρατικές επιθέσεις.<br /><br />Η Ελλάδα θα βρεθεί σε ακόμη δυσκολότερο δίλημμα, αν οι ΗΠΑ θελήσουν να μεταφέρουν τις περίπου πενήντα πυρηνικές βόμβες Β-61 που βρίσκονται ακόμη στο Ιντσιρλίκ. Στο παρελθόν υπήρχαν εγκαταστάσεις για αερομεταφερόμενα πυρηνικά (υπάρχουν ακόμη αν και είναι άγνωστο σε τι κατάσταση) στον Άραξο. Εκ των πραγμάτων, η Αθήνα θα κληθεί να αποφασίσει έως που είναι διατεθειμένη να φτάσει για να διευκολύνει τις ΗΠΑ σε αυτή την συζητούμενη γεωστρατηγική αναδιάταξη, που εκ των πραγμάτων αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας, δημιουργώντας όμως και πρόσθετους κινδύνους. Προφανώς, η απάντηση εξαρτάται και από το είδος των αμερικανικών ανταλλαγμάτων.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμερικανικό προπύργιο στην περιοχή η Ελλάδα. Έξοδος των ΗΠΑ από Τουρκία.

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Πληθαίνουν οι φωνές στις ΗΠΑ που απαιτούν την απόσυρση της στρατιωτικής παρουσίας τους από την Τουρκία. Οι ίδιες φωνές...

Διαβάστε την συνέχεια