Λιβύη: Ένας επικίνδυνος πόλεμος δίχως τέλος ενώ συρρέουν ξένοι μισθοφόροι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD44BxejPeboL3Nqdi6zsIRTo4_81LatYqG60FTFJrZMC6-mmZxe_0WcrLqEaKqaD0i22H1tTXeal6M2s8uFJvuz1Yil4brIE4X18vxplY9txyKJbbeafe7kydXRczYdj2FHuE9vtx31Y/s1600/%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CF%258D%25CE%25B7-%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="632" data-original-width="1024" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD44BxejPeboL3Nqdi6zsIRTo4_81LatYqG60FTFJrZMC6-mmZxe_0WcrLqEaKqaD0i22H1tTXeal6M2s8uFJvuz1Yil4brIE4X18vxplY9txyKJbbeafe7kydXRczYdj2FHuE9vtx31Y/s640/%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CF%258D%25CE%25B7-%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ένα νέο κύμα μισθοφόρων από το Σουδάν μάχεται στη Λιβύη, βαθαίνοντας τις ανησυχίες ότι η σύγκρουση στη χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής εξελίσσεται σε έναν δύσκολο διεθνή πόλεμο που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ένα μεγάλο μέρος της περιοχής. <br /><br />Οι ηγέτες δύο διαφορετικών ομάδων Σουδανέζων μαχητών οι οποίοι δραστηριοποιούνται στη Λιβύη δήλωσαν στην «Guardian» ότι μετρούν εκατοντάδες νέους μισθοφόρους τους τελευταίους μήνες. Και οι δύο ομάδες αγωνίστηκαν με τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης (LNA) με επικεφαλής τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ εναντίον της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης στην Τρίπολη. <br /><br />«Πολλοί νέοι άνδρες (έρχονται)… δεν έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε όλους αυτούς», δήλωσε ένας διοικητής που βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Λιβύης. Υπάρχουν τουλάχιστον 3.000 Σουδανοί μισθοφόροι που αγωνίζονται τώρα στη Λιβύη, πολύ περισσότεροι από προηγούμενες εκτιμήσεις. <br /><br />Νωρίτερα τον Δεκέμβριο, ο ΟΗΕ δήλωσε ότι η παρέμβαση των μαχητών από το Σουδάν στη Λιβύη αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλεια της χώρας. Ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ δήλωσε σε μια έκθεση 376 σελίδων στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι η παρουσία των Σουδανών έχει γίνει πιο έντονη το 2019 και μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω αστάθεια. <br /><br />Η Λιβύη, χώρα στην οποία επικρατεί χάος από το 2011 και την ανατροπή του Μουάμαρ Καντάφι, μετατράπηκε σε κέντρο διέλευσης εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που έφθασαν ή προσπαθούν ακόμη να φθάσουν στην Ευρώπη. <br /><br />Το 2014 ο Χαλίφα Χάφταρ, που στηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, άρχισε επιχείρηση εναντίον των τζιχαντιστικών οργανώσεων στη Βεγγάζη. Πολλοί αξιωματικοί από τις ανατολικές επαρχίες της Λιβύης εντάχθηκαν Εθνικό Στρατό της Λιβύης. <br /><br />Τον Δεκέμβριο του 2015, έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων, σχηματίστηκε μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και ο πρωθυπουργός Φάγιεζ αλ Σάρατζ κατάφερε να εγκατασταθεί στην Τρίπολη. Στην ανατολική Λιβύη όμως, η παράλληλη κυβέρνηση -που στηρίζεται από τον Χάφταρ – και το κοινοβούλιο δεν τον αναγνωρίζουν. <br /><br />Ο Χάφταρ ξεκίνησε μια αιφνιδιαστική στρατιωτική επίθεση τον Απρίλιο με στόχο την ανακατάληψη της Τρίπολης. Στη συνέχεια ωστόσο οι άνδρες του υποχώρησαν. Νωρίτερα αυτόν το μήνα, ο στρατηγός Χάφταρ δήλωσε ότι οι δυνάμεις του προετοιμάζονται για μια «αποφασιστική μάχη», προκειμένου να πάρουν τον πλήρη έλεγχο της πόλης. <br /><br />Αν και ο LNA και η ανατολική κυβέρνηση έχουν τη στήριξη της Γαλλίας, της Ρωσίας, της Ιορδανίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και άλλων βασικών αραβικών χωρών, η κυβέρνηση της Τρίπολης υποστηρίζεται από την Ιταλία<a href="https://www.naftemporiki.gr/k/italia-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1">, </a>την Τουρκία και το Κατάρ.<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Λιβύη: Ένας επικίνδυνος πόλεμος δίχως τέλος ενώ συρρέουν ξένοι μισθοφόροι

Ellada simera 0 20:09

Ένα νέο κύμα μισθοφόρων από το Σουδάν μάχεται στη Λιβύη, βαθαίνοντας τις ανησυχίες ότι η σύγκρουση στη χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής εξελίσσεται σε έναν δύσκολο διεθνή πόλεμο που θα μπορούσε να αποστ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

EastMed: Ο αγωγός που δημιουργεί τετελεσμένο υπέρ της Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGDAwnLMMxrIdT6pp2_k844ol31aGoaitBRBeqYDzl3VMaBSemGBU5VjuZ8JPcfGemR1MJmP-WfOpaMy7-Z1UXnBMkn8XbFrZKTWcvDA2Ad5sCJciL_9A9ttDFba_sP9vHmCbkEFlH9yg/s1600/eastmad.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGDAwnLMMxrIdT6pp2_k844ol31aGoaitBRBeqYDzl3VMaBSemGBU5VjuZ8JPcfGemR1MJmP-WfOpaMy7-Z1UXnBMkn8XbFrZKTWcvDA2Ad5sCJciL_9A9ttDFba_sP9vHmCbkEFlH9yg/s640/eastmad.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κατσανέβας Θεόδωρος</b><br /> Η κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού EastMed για τη μεταφορά του κοιτάσματος φυσικού αερίου Levathian από το Ισραήλ, μέσω των ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας στην Ιταλία και από εκεί στην Ευρώπη, κυοφορείται εδώ και περισσότερο από 8-9 χρόνια. Η εξοργιστική επιθετικότητα του Ερντογάν απέναντι στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ, με τελευταία πράξη την ενέργεια του να χαράξει μια παράλογη γραμμή ΑΟΖ που να περνά λοξά από τα νότια του Καστελλόριζου και ανατολικά της Ρόδου και της Κρήτης, επιτάχυνε τις σχετικές εξελίξεις. <br /><br />Έτσι, στις 2 Ιανουαρίου του 2020 υπογράφεται στην Αθήνα η Διακρατική Συμφωνία για τον East Med μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου από τους Πρωθυπουργούς Κυριάκο Μητσοτάκη, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και Νίκο Αναστασιάδη. Η συμφωνία, την οποία προβλέπεται να συνυπογράψει και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζιέπε Κόντε, βρίσκεται υπό την υψηλή προστασία των ΗΠΑ, των οποίων η Γερουσία έχει πρόσφατα ψηφίσει τον σχετικό νόμο EastMed Act, μαζί με την ακύρωση της πώλησης των F-35 στην Τουρκία και την άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο.<br /> <br />Πρόκειται για μια εξέλιξη τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας, που αλλάζει τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή υπέρ της Ελλάδας και της Κύπρου. Η υπόθεση του EastMed έχει τις ρίζες της στο 2010-11 όταν ανακαλύφθηκε στην ΑΟΖ του Ισραήλ το κοίτασμα Levathian. Πριν από επτά χρόνια, το 2012, αναφέρθηκα στο σημαντικότατο αυτό θέμα στο βιβλίο μου "Η απομυθοποίηση του ευρώ", (Εκδόσεις Λιβάνη, σελ 61-62), με προσεκτική διαχείριση απόρρητων στοιχείων που βρέθηκαν στη διάθεσή μου. <br /><br />Εκεί επισημαίνεται η σημασία του Καστελλόριζου για τον συγκεκριμένο υποθαλάσσιο αγωγό και το έντονο ενδιαφέρον του Ισραήλ για να ενωθεί η δική του ΑΟΖ με αυτήν της Κύπρου με την ΑΟΖ της Ελλάδας. Στο ίδιο βιβλίο παρατίθενται τα ακόλουθα που είναι σήμερα ποιο επίκαιρα από ποτέ: <br /><br />«Οι σημερινές διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες και ειδικότερα η όξυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, δύσκολα θα επιτρέψουν την αποκοπή της ΑΟΖ του Καστελλόριζου από την Ελλάδα. Οι Τούρκοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής και βλέπουν την Ελλάδα, μέσω της δημιουργίας κοινής ΑΟΖ, ως ενεργειακή διέξοδο προς την Ευρώπη. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας που αποτελούσε παλαιότερη διένεξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, έχει υπερκεραστεί από αυτήν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.<br /> <br />Τα νέα δεδομένα <br /><br />»Η ΑΟΖ είναι η θαλάσσια περιοχή πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι 200 ναυτικά μίλια, μέσα στα οποία το παράκτιο κράτος, ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας. Παράλληλα, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (Αρθρο 121, παράγραφος 2) ότι, όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ, οι οποίες, όπως και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού, καθορίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές. <br /><br /><img height="351" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/aoz-1.png" width="640" /><br /> »Ο χάρτης που παρατίθεται εδώ, οριοθετεί την ΑΟΖ της Ελλάδας και των γειτονικών χωρών με βάση το δίκαιο της θάλασσας. Με τα νέα δεδομένα καταργείται η γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και καθίστανται ανίσχυρα τα επιχειρήματα της Τουρκίας, ότι δηλ. τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου δε διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι επικάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Τη νέα σύμβαση για την ΑΟΖ μέχρι πρόσφατα (σημ. έτος 2012 ), έχουν επικυρώσει 157 χώρες, μεταξύ των οποίων η Κύπρος, η Ελλάδα, το Ισραήλ, η ΗΠΑ, η Ρωσία κ.λπ., με εξαίρεση την Τουρκία και τη Βενεζουέλα, επειδή οι χώρες αυτές έχουν μπροστά τους νησιά που δεν τους ανήκουν με συνέπεια τον περιορισμό της δικής τους ΑΟΖ. <br /><br />»Η βασική επιδίωξη της Τουρκίας, όπως φαίνεται από τους δύο χάρτες εδώ, είναι να αποκόψει την επαφή των ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ με αυτήν της Ελλάδας, πράγμα που πολύ δύσκολα θα γίνει ανεκτό, σύμφωνα με τη σημερινή διεθνή ισορροπία δυνάμεων. Το όλο ζήτημα είναι μείζονος σημασίας, αφορά άμεσα το οικονομικό και πολιτικό μέλλον της χώρας μας και ενισχύει τις όποιες δυνατότητές της για αυτοδύναμη ανάπτυξη στα πλαίσια των διεθνών γεωπολιτικών ισορροπιών». <br />Και η κατάληξη σήμερα <br /><br />Αυτά γράφηκαν στο βιβλίο που εκδόθηκε το 2012, αλλά και σε σχετικά άρθρα με προσεκτική διαχείριση των απόρρητων πληροφοριών που είχα στη διάθεσή μου, οχτώ ολόκληρα χρόνια πριν από σήμερα. Στο μεταξύ οι εξελίξεις έτρεχαν και είναι προφανές ότι έγιναν κρούσεις προς στην Τουρκία για να μην εμποδίσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την κατασκευή του αγωγού. <br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/aoz-2.slpress.gr_.png" /> <br /><br />Όμως, η γενικότερα συγκρουσιακή πορεία του Ερντογάν και ειδικότερα η παρανοϊκή ανακήρυξη της "λοξής" τουρκικής ΑΟΖ με αυτήν της Λιβύης, ακύρωσε τις προσπάθειες συνεννόησης που έκαναν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ μαζί του για τη διευθέτηση του αγωγού προς την Ευρώπη. Έτσι, τώρα ο EastMed αποτελεί γεγονός που αναγορεύει άτυπα την ένωση της ελληνικής ΑΟΖ με αυτήν της Κύπρου και του Ισραήλ, με κατοχύρωση της ελληνικότητας της υφαλοκρηπίδας του Καστελλόριζου. Και αυτό χωρίς οι ελληνικές κυβερνήσεις να έχουν ανακηρύξει επισήμως ΑΟΖ, όπως δικαιούται να κάνει η χώρα μας. <br /><br />Προς την κατεύθυνση αυτή μας είχε πρόσφατα προϊδεάσει μεταξύ άλλων και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρεϊ Πάιατ δηλώνοντας ότι κατοικημένα νησιά έχουν δική τους ΑΟΖ σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. Προφανώς, το Δίκαιο της Θάλασσας και γενικότερα το διεθνές δίκαιο, είναι περισσότερο ισχυρό όταν τυχαίνει να συμπλέει με τα συμφέροντα των ισχυρών! <br /><br />Τελικά, η προκλητική και άστοχη επιθετικότητα του Ερντογάν οδήγησε σε αυτό το ιστορικό γεγονός τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων. Πρόκειται για ένα από τα λίγα καλά νέα για τη χώρα μας, η οποία φτωχοποιείται από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και με την ανοχή τους εποικίζεται από τον προκλητικό ανατολικό μας γείτονα, με προοπτική την ισλαμοποίηση και τουρκοποίησή της. Ας ευχηθούμε τα καλά νέα να συνεχιστούν, έχοντας υπόψη την κλασική αρχή ότι "φίλος μας είναι ο εχθρός του εχθρού μας".<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

EastMed: Ο αγωγός που δημιουργεί τετελεσμένο υπέρ της Ελλάδας

Ellada simera 0 15:52

Κατσανέβας Θεόδωρος Η κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού EastMed για τη μεταφορά του κοιτάσματος φυσικού αερίου Levathian από το Ισραήλ, μέσω των ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας στην Ιταλία και από εκ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πολιτική κατευνασμού με τουρκικούς υποτίτλους: Υποστηρίζουν χωρίς ντροπή την κατοχική δύναμη

<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIefsu5cby-5m0X3GPkYaXWDBs-SAQHmO1_J1hDN-KsO1LirvWyoLCE6vvkd-8RLrVlXZcstmsd8MXXDRrl85oZLZr1eGZyW3gLQZxUccfB0KAykNjhjRQxdqf5wjMSc6j7LC_BKIB3W0/s1600/erdogan-tagip-turkey.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="742" data-original-width="1113" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIefsu5cby-5m0X3GPkYaXWDBs-SAQHmO1_J1hDN-KsO1LirvWyoLCE6vvkd-8RLrVlXZcstmsd8MXXDRrl85oZLZr1eGZyW3gLQZxUccfB0KAykNjhjRQxdqf5wjMSc6j7LC_BKIB3W0/s640/erdogan-tagip-turkey.webp" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ </b><br /> Το τι γράφεται και τι λέγεται τις τελευταίες ημέρες από τους φοβικούς δεν περιγράφεται. Το θέμα, βέβαια, είναι πως αυτές οι απόψεις έχουν επίδραση και στη διαχείριση κρίσιμων ζητημάτων. <br /> Είναι σαφές πως το θέμα σήμερα είναι η τουρκική επιθετικότητα και πώς αυτή αντιμετωπίζεται. Το ζητούμενο, για να αναζητήσει κανείς τους τρόπους αντιμετώπισης, είναι η αφετηρία. Και η αφετηρία καθορίζει και την πορεία, ενδεχομένως και την κατάληξη.<br /> <br /> Για παράδειγμα οι φοβικοί αναπτύσσουν μια λογική που οδηγεί σε μια προσέγγιση παράδοσης στις τουρκικές αξιώσεις. <br /> <br /> Διατυπώνονται, μεταξύ άλλων, τα εξής… επιχειρήματα: <br /> • «Δεν έπρεπε να γίνουν τριμερείς συναντήσεις επειδή ενοχλούν την Τουρκία». Τώρα, μάλιστα, που αντιδρά η Τουρκία θεωρούν πως δικαιώθηκαν, επιβεβαιώθηκαν και πιέζουν προς την κατεύθυνση «συμβιβασμού», όπως τον εννοεί η κατοχική δύναμη.<br /> • «Δεν έπρεπε να γίνουν οριοθετήσεις ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις γειτονικές της χώρες επειδή αυτό εξαγρίωσε την Τουρκία».<br /> • «Δεν έπρεπε να αρχίσουν οι ενεργειακοί σχεδιασμοί επειδή… ανεξέλεγκτη θα είναι η αντίδραση η κατοχικής Τουρκίας».<br /> <br /> Επιπροσθέτως των πιο πάνω, είναι γνωστό πως η κατοχική Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, την θεωρεί εκλιπούσα. <br /> <br /> Τι πρέπει με βάση την πιο πάνω λογική να κάνουμε; Να αποαναγνωριστούμε; <br /> <br /> Αυτό για κάποιους δεν είναι πρόβλημα. Στήριξαν και στο παρελθόν μια τέτοια προσέγγιση: Θα θυσίαζαν την Κυπριακή Δημοκρατία στον βωμό της όποιας λύσης. <br /> Την ίδια ώρα, πέραν και ανεξαρτήτως των προσεγγίσεων που εκφράζονται από τους οπαδούς της πολιτικής του κατευνασμού, δεν μπορεί παρά να ελεγχθούν και οι χειρισμοί που έγιναν διαχρονικά. Τα μεγάλα στρατηγικά ανοίγματα στηρίζονται από πολιτικές που αντέχουν, είναι πρωτίστως ανατρεπτικές και χαρακτηρίζονται από πρωτοβουλίες που βαθμηδόν οδηγούν στην υλοποίηση της στρατηγικής. Υπήρξαν λάθη, έγιναν κινήσεις του κουτουρού, δεν αξιολογήθηκαν ορθολογιστικά τα δεδομένα. Αυτά, όμως, δεν αποτελούν δικαιολογία για προσαρμογή στις τουρκικές αξιώσεις.<br /> <br /> Οι αντιδράσεις της Τουρκίας ήταν αναμενόμενες. Κι αυτό γιατί το στρατηγικό άνοιγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στα ενεργειακά και οι συνεργασίες με άλλες χώρες έθεταν και θέτουν την κατοχική Τουρκία εκτός του παιχνιδιού. Και ήταν αναμενόμενο πως αυτές οι αντιδράσεις στηρίζονται στην ίδια μεθοδολογία, αυτή που πάντα ξέρει να ασκεί διά της ισχύος. <br /> <br /> Συντελείται στην περιοχή αλλά και στον κόσμο μια ανακατανομή ισχύος. <br /> <br /> Η Άγκυρα προφανώς και γνωρίζει πως μέσα από αυτή την ανακατανομή είτε θα κερδίσει είτε θα χάσει. Είτε θα μεγαλώσει εδαφικά είτε όχι. Γι’ αυτό και επιστρατεύει τη στρατηγική τής ισχύος για να κερδίσει. Ακόμη και όταν ασκείται στο πεδίο της διπλωματίας είναι τη λογική της ισχύος που προτάσσει. <br /> Είναι σαφές πως δεν μπορεί να αγνοηθεί το στοιχείο του συσχετισμού δυνάμεως, ούτε και να υποβαθμιστεί. Δεν μπορεί, ωστόσο, αυτό το στοιχείο να προτάσσεται ως εργαλείο για συνθηκολόγηση με τουρκικούς όρους.<br /> <br /> Την ίδια ώρα, είναι πρόδηλο πως κανείς δεν θα πολεμήσει για εμάς. Ούτε θα παρουσιαστεί βασιλικότερος του βασιλέως. Δίνεται συνεχώς το μήνυμα πως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μόνη της σ’ αυτή την αντιπαράθεση με την Τουρκία. Η φραστική στήριξη δεν συνιστά εργαλείο αποτροπής. Αυτό οφείλαμε να το γνωρίζαμε και να διαμορφώνονταν πολιτικές. Υπάρχουν, όμως, πολλά και διαφορετικά συμφέροντα στην περιοχή, που μπορούν να αξιοποιηθούν. <br /> Η επιλογή σήμερα είναι η επιβολή τετελεσμένων διά της υλοποίησης σχεδιασμών ενεργειακών κι άλλων. Ταυτόχρονα θα πρέπει χωρίς ταμπού να υπάρξει ενίσχυση της αποτρεπτικής μας δύναμης.<br /> <br /> Οι πολιτικές του κατευνασμού κάθε άλλο παρά αποδίδουν. Αυτές οι πολιτικές σπρώχνουν Ελλάδα και Κύπρο στην αγκαλιά του νεοσουλτάνου.<br /> <br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πολιτική κατευνασμού με τουρκικούς υποτίτλους: Υποστηρίζουν χωρίς ντροπή την κατοχική δύναμη

Ellada simera 0 15:42

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Το τι γράφεται και τι λέγεται τις τελευταίες ημέρες από τους φοβικούς δεν περιγράφεται. Το θέμα, βέβαια, είναι πως αυτές οι απόψεις έχουν επίδραση και στη διαχείριση κρίσιμων ζητ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάχωμα στην πολιτική των κανονιοφόρων από τις χώρες της Αν. Μεσογείου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8UspR9PooAHnqH8A1oxCqlNQ-nXiXNScqXJ_0PXcRIM9oentPB5K3AfcdYdWSfmtLUIIEvyA5yxCAMafafU1ci0QyyBpLHw0SKgbyAzca0-TKbo2InjaacWATgnApf-QtVXbS4rYtzc4/s1600/E3CC09C5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="373" data-original-width="650" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8UspR9PooAHnqH8A1oxCqlNQ-nXiXNScqXJ_0PXcRIM9oentPB5K3AfcdYdWSfmtLUIIEvyA5yxCAMafafU1ci0QyyBpLHw0SKgbyAzca0-TKbo2InjaacWATgnApf-QtVXbS4rYtzc4/s640/E3CC09C5.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br />Αγωγός East Med, διαπραγμάτευση με Ιταλία και Αίγυπτο για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και διεύρυνση των Τριμερών σχημάτων με συμμετοχή και της Γαλλίας, συμπληρώνουν μια φορτωμένη διπλωματική ατζέντα τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου πριν από την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον και την συνάντηση του με τον πρόεδρο Τραμπ. <br /><br />Μετά από το διπλωματικός μαραθώνιο του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια σε χώρες οι οποίες είναι απολύτως αρνητικές στην προσπάθεια της Τουρκίας να εμπλακεί στην Λιβυκή κρίση, επεκτείνοντας την επιρροή της και προσδοκώντας ανταλλάγματα όπως εκείνο της υπογραφής του Μνημονίου που «δημιουργεί» θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, σειρά έχουν τώρα άλλες κινήσεις που αποτελούν ανάχωμα στην πολιτική των κανονιοφόρων στην Ανατολική Μεσόγειο. <br /><br />Στις 2 Ιανουαρίου θα γίνει η υπογραφή στην Αθήνα της διακυβερνητικής Συμφωνίας για τον αγωγό East Med με συμμετοχή των πρωθυπουργών Κυρ. Μητσοτάκη, Ν. Αναστασιάδη και Μ. Νετανιάχου, ενώ αργότερα θα προστεθεί και η υπογραφή της ιταλικής κυβέρνησης. Η επίσπευση της διαδικασίας υπογραφής γίνεται τόσο για να σταλεί, ενόψει και της επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, μήνυμα και προς τις ΗΠΑ, οι οπoίες έχουν εκφράσει την στήριξή τους στο έργο αυτό με την παρουσία και του Μ. Πομπέο στην προηγούμενη Τριμερή, και συγχρόνως να δοθεί στίγμα αποφασιστικότητας των τριών χωρών να προχωρήσουν στο σχέδιο αυτό ως εναλλακτική οδό μεταφοράς ενέργειας προς την Ευρώπη. Το Τελ Αβίβ έτσι διαψεύδει και εμπράκτως τα σενάρια που κινούνται από συγκεκριμένους κύκλους το τελευταίο διάστημα ότι αλλάζει ρότα και είναι έτοιμο να εγκαταλείψει τον αγωγό αυτό προς χάρη του αγωγού προς την Τουρκία. <br /><br />Η υπογραφή της Συμφωνίας στην Αθήνα αποτελεί και απάντηση στους ισχυρισμούς της Τουρκίας ότι βάσει της παράνομης Συμφωνίας με την Λιβύη, όπου «βαφτίστηκε» τουρκική όλη η ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο, ο αγωγός αυτός δεν μπορεί να τοποθετηθεί χωρίς την άδεια της Τουρκίας! <br /><br />Η Τουρκία από την πρώτη στιγμή επιδιώκει όχι μόνο να βάλει «χέρι» στους φυσικούς πόρους που δεν της ανήκουν αλλά και να εξασφαλίσει εκβιαστικά την μεταφορά των φυσικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου μέσω τουρκικού εδάφους με τρόπο που θα καταστήσει όλες τις χώρες της περιοχής που εξάγουν φυσικό αέριο, όμηρο των τουρκικών διαθέσεων. <br /><br />Στις 30 Δεκεμβρίου θα γίνει η συνάντηση των τεχνικών κλιμακίων με την Ιταλία, ώστε να ξεπερασθούν τα τεχνικής φύσης εμπόδια που υπάρχουν για την οριστικοποίηση της Συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών σε επικαιροποίηση της Συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας της δεκαετίας του ’70. <br /><br />Στις 8 Ιανουαρίου θα υπάρξει συνάντηση των τεχνικών κλιμακίων της Ελλάδας και της Αιγύπτου, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί πρόοδος ή να δοθεί πάντως το μήνυμα ότι οι δυο χώρες δεν αποδέχονται τις μονομερείς και αυθαίρετες κινήσεις της Τουρκίας. <br /><br />Παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν και τις αντιδράσεις που προέρχονται από την γραφειοκρατία του αιγυπτιακού ΥΠΕΞ, υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης καθώς το σημαντικό και για την Ελλάδα είναι η επίτευξη Συμφωνίας με την Αίγυπτο, που όσο κακή και να είναι πάντως θα παραπέμπει σε ελληνοαιγυπτιακά σύνορα, τα οποία έχει προσπαθήσει να ακυρώσει η Τουρκία. <br /><br />Σημαντική εξέλιξη είναι όμως η δρομολόγηση της διεύρυνσης της Τριμερούς Ελλάδας -Κύπρου – Αιγύπτου με τη συμμετοχή της Γαλλίας που θα πραγματοποιηθεί στο Κάιρο στις 4-5 Ιανουαρίου. <br /><br />Η Γαλλία θέλει να διατηρήσει τον παραδοσιακό ρόλο που έχει στην περιοχή, έχει εκφράσει ρητά την αντίθεσή της στις προσπάθειες για επέκταση της τουρκικής επιρροής στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Βόρειο Αφρική και συγχρόνως δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στην αμφισβήτηση των συμφερόντων του γαλλικού κρατικού κολοσσού TOTAL που δραστηριοποιείται όχι μόνο στην Λιβύη αλλά και στην Κυπριακή ΑΟΖ (σε Οικόπεδα που αμφισβητεί η Τουρκία) καθώς και στην Ελλάδα στα Οικόπεδα Νοτιοανατολικά της Κρήτης.<br /><br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ανάχωμα στην πολιτική των κανονιοφόρων από τις χώρες της Αν. Μεσογείου

Ellada simera 0 15:34

Του Νίκου Μελέτη Αγωγός East Med, διαπραγμάτευση με Ιταλία και Αίγυπτο για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και διεύρυνση των Τριμερών σχημάτων με συμμετοχή και της Γαλλίας, συμπληρώνουν μια φορτωμένη διπλ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι επόμενοι στόχοι της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTV-1xie7D4xSdv8dMltidR25a_Vyg0PWf1A5zRTXh0onfQ39oOcHib10EhWaNSQ8cp_QWe6nQs4YdsiCCBF5y-cKhKBwhb2gLHhmI06c7yJc4YbMubnujn8a8Dk84C8x_W1IuusRvbSA/s1600/erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="650" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTV-1xie7D4xSdv8dMltidR25a_Vyg0PWf1A5zRTXh0onfQ39oOcHib10EhWaNSQ8cp_QWe6nQs4YdsiCCBF5y-cKhKBwhb2gLHhmI06c7yJc4YbMubnujn8a8Dk84C8x_W1IuusRvbSA/s640/erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Βασίλη Κοψαχείλη* </b><br />Μετά τις πρόσφατες κινήσεις της αναθεωρητικής Τουρκίας με τη Λιβύη, η στρατηγική της Άγκυρας φαίνεται να βαδίζει πάνω σε δύο νέους άξονες. Αν η τουρκική στρατηγική πετύχει, τότε όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη θα έχει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας. <br /><br />Αραβική Άνοιξη 3; <br /><br />Ο πρώτος άξονας της τουρκικής στρατηγικής προωθεί την έναρξη της τρίτης φάσης της Αραβικής Άνοιξης [1], με την ενεργοποίηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για την εμπλοκή και άλλων κρατών της ευρύτερης περιοχής στο χάος της αστάθειας, με την Άγκυρα να εκμεταλλεύεται τις συνθήκες ώστε να παρεμβαίνει σε ρόλο broker της «ειρήνης» και άρα ελέγχου των αποφάσεων (βλέπε Κυπριακό, Κουρδικό, Συριακό, οσονούπω Λιβυκό, κλπ). <br /><br />Με τη νέα αυτή φάση, η Άγκυρα δεν θα μείνει μόνο στη Λιβύη, αλλά ενδεχομένως θα επιχειρήσει - ενόψει και των νέων πολιτικών εξελίξεων - την αποσταθεροποίηση του Λιβάνου και της Αλγερίας. <br /><br />Μια νέα αποσταθεροποίηση του Λιβάνου θα δώσει ερείσματα στους σκληροπυρηνικούς του Ιράν, ώστε να απομακρυνθεί η πιθανότητα γεφύρωσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ, και να προκαλέσει νέους πονοκεφάλους στο πολιτικά προβληματισμένο Ισραήλ, ώστε να αποδεχθεί πιο εύκολα μια λύση «να τα βρούμε» στο σχέδιο των ΗΠΑ για την περιοχή. <br /><br />Η αποσταθεροποίηση της Αλγερίας θα φέρει ενεργειακή ανασφάλεια στην Ευρώπη, πράγμα που από τη μία θα δώσει ερείσματα στους Ρώσους να πιέσουν τους Ευρωπαίους να πιέσουν με τη σειρά τους τις ΗΠΑ για ηπιότερη στάση σχετικά με τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης από τη Ρωσία, ενώ βραχυπρόθεσμα και παράλληλα θα καλυφθεί το ενεργειακό έλλειμμα της Ευρώπης από Αμερικανικό LNG. [2] <br /><br />Ενοποίηση Μεσογειακών και Μεσανατολικών κρίσεων… <br /><br />Ο δεύτερος άξονας της τουρκικής στρατηγικής θα αφορά την προσπάθεια της Άγκυρας να ενοποιήσει τις κρίσεις της Ανατολικής Μεσογείου (Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά και Παλαιστινιακό) με τις κρίσεις της Μέσης Ανατολής (καθεστωτικές, θρησκευτικές, ενεργειακές, ασφάλειας, κλπ). <br /><br />Με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα εμπλέκει στο χάος διαφορετικά και ανταγωνιστικά συμφέροντα πολλών δρώντων ταυτόχρονα, που θα περιπλέξουν σε τέτοιο βαθμό το σκηνικό ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα αντί όλοι να βλέπουν την Τουρκία ως μέρος του προβλήματος, να αρχίσουν να τη βλέπουν ως μέρος της λύσης προκειμένου να λυτρωθούν το συντομότερο από την αναταραχή! Φυσικά, καμία «λύση» δεν θα μπορεί από τα πράγματα πλέον να αγνοεί τα συμφέροντα της Τουρκίας, και η Τουρκία θα τα έχει πετύχει όλα αυτά… χωρίς F-35! Αρκεί να παίξει έξυπνα με την ψυχολογία και την καθημερινότητα των «αντίπαλων» λαών! <br /><br />Τα περιθώρια της Αθήνας <br /><br />Απέναντι στις τουρκικές κινήσεις η Αθήνα έχει κυρίως δύο επιλογές. <br /><br />Η μία επιλογή για την Αθήνα είναι να ακολουθήσει τη γραμμική στάση που έχει μέσα από τους διαύλους της διπλωματίας και να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά των ισχυρότερων συμμάχων της, ώστε από τη μία να κερδίσουμε χρόνο και από την άλλη να βάλουμε άλλους μπροστά να αναλωθούν με την αναθεωρητική Τουρκία. Αυτή η επιλογή όμως δεν μας δίνει μια μακροπρόθεσμα βιώσιμη προοπτική! <br /><br />Η δεύτερη επιλογή μας είναι να εφαρμόσουμε μια υβριδική στρατηγική ανάσχεσης και απομείωσης της τουρκικής ισχύος που τροφοδοτεί τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι αυτή η δεύτερη επιλογή, για πολλούς λόγους, δεν μπορεί να εκτεθεί δημόσια και στις λεπτομέρειές της, ωστόσο υπάρχει, και είναι η πλέον ενδεδειγμένη για την μακροπρόθεσμη και βιώσιμη αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού. <br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η στρατηγική μας θα πρέπει να έχει απαντήσεις τέτοιες για τα συμφέροντα των μεγάλων παικτών, που στο τέλος να επιλέξουν να παίξουν το χαρτί Ελλάδα έναντι του χαρτιού Τουρκία. <br /><br />[1] Θα μπορούσαμε μέχρι τώρα να χωρίσουμε την Αραβική Άνοιξη σε δυο φάσεις. Η πρώτη φάση, μεταξύ 2011-2013, ήταν ένα δομικό crash test για τα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής. Η δεύτερη φάση, μεταξύ 2014-2019, ήταν ένα crash test για τις κοινωνίες της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης. Αποτελεί εκτίμηση του γράφοντος ότι η τρίτη φάση πιθανότατα να είναι ένα crash test που θα αφορά ανατροπές στο σύστημα ασφάλειας και στα δεδομένα της ευρύτερης περιοχής. <br /><br />[2] Διακινδυνεύοντας μια εκτίμηση, θα έβλεπα μελλοντικά τη Ρωσία να ελέγχει τον ενεργειακό πλούτο της Λιβύης, τις ΗΠΑ να έχουν φιλόδοξα σχέδια για τον σχιστολιθικό πλούτο της Αλγερίας, και το Κατάρ να επικεντρώνεται στις Ασιατικές αγορές. Η Τουρκία ως χρήσιμος εταίρος θα ωφελείται πολλαπλά από την ειδική σχέση που θα διατηρεί και με τους τρείς, σε μια αέναη προσπάθεια εξισορρόπησης των Ρωσο-Αμερικανικών συμφερόντων, εκτός και αν αλλάξει κάτι σημαντικά στα συμφέροντα του Αμερικανικού συστήματος εξουσίας! <br /><br /><i><b>*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος</b></i><br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a>  <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι επόμενοι στόχοι της Τουρκίας

Ellada simera 0 15:26

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Μετά τις πρόσφατες κινήσεις της αναθεωρητικής Τουρκίας με τη Λιβύη, η στρατηγική της Άγκυρας φαίνεται να βαδίζει πάνω σε δύο νέους άξονες. Αν η τουρκική στρατηγική πετύχει, τότε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα & Κύπρος το πιο σημαντικό ΕΜΠΟΔΙΟ της Τουρκίας προτού “εφορμήσει” κατά της Δύσης…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFuuyN-FkUIGei4R2i7KHm7DKuovUeMhwLi0MRyBoFw56SA7257-iRioDRrzn9Jf3hJamJfGARurBLPp6P2KxFN0FSmZ2TWiFFFasOLaTP6luiw9KaucCgo_wxXCpAP3N75kkMa_f-EkI/s1600/GREECE-TURKE.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFuuyN-FkUIGei4R2i7KHm7DKuovUeMhwLi0MRyBoFw56SA7257-iRioDRrzn9Jf3hJamJfGARurBLPp6P2KxFN0FSmZ2TWiFFFasOLaTP6luiw9KaucCgo_wxXCpAP3N75kkMa_f-EkI/s640/GREECE-TURKE.png" width="640" /></a></div> <br />Και ήρθε η ώρα που τα ψέματα τελειώνουν… Η επικείμενη υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού EastΜed μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, στην οποία θα προσχωρήσει αμέσως μετά και η Ιταλία, αποτελεί πέρα από οτιδήποτε άλλο, ένα σημαντικό ανασχετικό ανάχωμα στον τουρκικό επεκτατισμό προς τη Δύση. Για τις μεγάλες δυνάμεις αποτελεί μέρος ενός παιγνίου που είναι ευρύτερο βέβαια και πολυδιάστατο. Έχει ενεργειακή διάσταση, οικονομική, γεωπολιτική και φυσικά σημειολογική. <br /><br />Γράφει ο <b>Στέργιος Θεοφανίδης </b><br /><br />Για τη Ρωσία είναι ζωτικής σημασίας η τροφοδότηση της Ευρώπης με φθηνή και άφθονη ενέργεια μέσω αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου. Παρά το γεγονός ότι η Γηραιά Ήπειρος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Κίνα, τη Νοτιοανατολική Ασία και ακόμα και αυτές τις ίδιες τις ΗΠΑ σε όρους παραγωγικότητας, παραμένει πρωτοπόρος στις νέες τεχνολογίες. <br /><br />Η Ρωσία επιδιώκει με κάθε τρόπο τη συνέχεια της τροφοδοσίας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, και όχι μόνο, και για την εξασφάλιση πολύτιμου συναλλάγματος για τη στήριξη της οικονομίας της. Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης, είναι ασφαλώς και ένα ισχυρότατο εργαλείο άσκησης επιρροής. <br /><br />Οι ΗΠΑ από την άλλη πλευρά καίγονται πρωτίστως να αποτρέψουν και φυσικά να εξαλείψουν ολοσχερώς αν είναι δυνατόν, τη ρωσική επιρροή στην Ευρώπη και δευτερευόντως να εξασφαλίσουν οικονομικά οφέλη μέσω της παροχής ενέργειας. Τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο εξυπηρετούνται μέσω του ΝΑΤΟ και πολλών άλλων μηχανισμών από τη δεκαετία του ‘60 και εντεύθεν και φυσικά διασφαλίζονται μέσω της μεγάλης τους επιρροής. <br /><br />Η επονομαζόμενη “Αραβική Άνοιξη” και ο πόλεμος στη Συρία από το 2011, ήταν αποτέλεσμα αυτών των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων (περιλαμβανομένων και των ευρωπαϊκών Γαλλίας, Αγγλίας και Γερμανίας…). <br /><br />Το ότι αυτός ο πόλεμος δεν τερματίστηκε εις βάρος της κυβέρνησης Άσαντ, απέβη προς το συμφέρον του Ελληνισμού. Και όταν λέμε “Ελληνισμού” εννοούμε Ελλάδας και Κύπρου. Για την Ελλάδα και την Κύπρο κυρίες και κύριοι, για τον Ελληνισμό δηλαδή, δεν τίθεται θέμα συμφερόντων, οικονομικών ή άλλου είδους, και επιρροής. Τίθεται θέμα επιβίωσης. <br /><br />Είναι ζήτημα επιβίωσης για την Ελλάδα και την Κύπρο η κατασκευή και λειτουργία του αγωγού EastMed. Είναι ζήτημα επιβίωσης η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στα “οικόπεδά” τους, χωρίς τουρκικές απειλές, επεμβάσεις και “διακανονισμούς” συνδιαχείρισης. Αν συρθούμε σε μία τέτοια εξέλιξη, ανοίγουμε μόνοι μας τους ασκούς του Αιόλου. Ανοίγουμε πρώτοι εμείς της “πόρτα του φρενοκομείου” όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου. <br /><br />Και αυτό γιατί η Τουρκία έχει καταστήσει επανειλημμένα σαφές και προς πάσα κατεύθυνση ότι ο Ελληνισμός (Ελλάδα-Κύπρος) αποτελεί το σημαντικότερο εμπόδιο στα σχέδια της για επέκταση προς τη Δύση. Αποτελεί εμπόδιο για την ανάδειξή της σε τοπική-περιφερειακή υπερδύναμη και μέσω της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στα “οικόπεδα” του Ελληνισμού. <br /><br />Οι απόπειρες που διενεργεί για την παράνομη δημιουργία και επιβολή ΑΟΖ με την μία από τις δύο κυβερνήσεις της Λιβύης, δεν έχουν μόνο ως στόχο την αρπαγή του πλούτου στο ζωτικό χώρο του Ελληνισμού. Έχουν ως στόχο και την αποκοπή των δύο κέντρων του και την απομόνωσή τους. Κάτι που γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει και στον αφανισμό τους. <br /><br />Όλα αυτά είχατε τη δυνατότητα να τα διαβάσετε μέσα από συνεχείς, μακροσκελείς και εμπεριστατωμένες αναλύσεις που έχουμε παραθέσει στο DP το τελευταίο διάστημα. Αναλύσεις που μας οδηγούν στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι πλέον ο Ελληνισμός δεν έχει άλλα περιθώρια για πολιτικές κατευνασμού έναντι της Τουρκίας. <br /><br />Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει ως υπαρκτό πρόβλημα τις βλέψεις και τις διεκδικήσεις της γειτονικής χώρας. Ήρθε η ώρα να αναλάβει πραγματικά τις ευθύνες του δηλαδή. Και επειδή όταν αναφερόμαστε σε Ελληνισμό εννοούμε Ελλάδα και Κύπρο όπως προαναφέραμε, θα θέλαμε εδώ να σταθούμε επιγραμματικά στη σημαντική εξέλιξη της άρσης του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία. <br /><br />Αντιλαμβανόμαστε, και το έχουμε γράψει χιλιάδες φορές, ότι είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα σε ό,τι αφορά την πολιτική της έναντι της Τουρκίας και την άμυνά της. Στην ουσία πρέπει να απαλλαγούμε από κακές νοοτροπίες, ψευδαισθήσεις και εμμονές δεκαετιών. <br /><br />Είναι κάτι που δεν έχουμε κάνει παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις από την επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα… Το έχουμε κάνει όμως. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να το κάνουμε και με επιτυχία. Η συνέχεια είναι αυτό που δεν κατορθώσαμε ποτέ να διασφαλίσουμε. <br /><br />Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, θα πρέπει να στηρίξει έμπρακτα την ουσιαστική επανενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Στον βαθμό του δυνατού. Κατανοούμε τη δυσπιστία έναντι της ελλαδικής πλευράς από λάθη, παραλείψεις και κακούς χειρισμούς του παρελθόντος. Πάνω από όλα όμως αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε την ανάγκη να επισημάνουμε την ακόμα μεγαλύτερη σημασία και αξία της στενής συνεργασίας και της συνεννόησης. <br /><br />Η πρότασή μας για άμεσες ενέργειες προς την κατεύθυνση της δημιουργίας αυτόνομης αεροπορικής δύναμης στο νησί της Αφροδίτης, μέσω της απόκτησης αριθμού ή του συνόλου των μαχητικών F-16C/D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας, μεταφορικών C-130B και εκπαιδευτικών/ελαφρών επιθετικών T-6A Texan II, που πλέον επιτρέπει η άρση του αμερικανικού εμπάργκο, αφενός είναι οικονομικά και τεχνικά εφικτή για την Κυπριακή Δημοκρατία και αφετέρου θα επιτρέψει με πολλούς τρόπους την ενδυνάμωση της παρουσίας της αμυντικής μηχανής του Ελληνισμού στον υπό άμεση απειλή άξονα Κρήτης-Κύπρου. <br /><br />Παρά τα όποια μειονεκτήματα και τους κινδύνους που εμπεριέχει η διατήρηση μαχητικών αεροσκαφών στο νησί και σε τόσο μικρή απόσταση από τις νότιες ακτές της Τουρκίας, είναι άλλο να περιμένει η Κύπρος βοήθεια, μέσω της αποστολής αεροπορικών δυνάμεων, από την Ελλάδα (ή το Ισραήλ…) και άλλο να έχει την αυτόνομη δυνατότητα να απαντήσει άμεσα σε μία τουρκική επιθετική ενέργεια εν τη γενέσει της. Η Κύπρος οφείλει να οργανώσει και να εκσυγχρονίσει το δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου που ήδη διαθέτει, ώστε να μπορέσει να εντοπίσει έγκαιρα. <br /><br />Είναι άλλο να ζητά τη συνδρομή (κατ’ ουσία την επέμβαση) ξένων δυνάμεων (ευρωπαϊκών και μη) για την προστασία των οικοπέδων της και άλλο να γνωρίζει η Τουρκία ότι τα σκάφη της, είτε είναι πολεμικά είτε όχι, που πλέουν νότια του νησιού, υπάρχει η δυνατότητα να πληγούν σε ελάχιστον χρόνο από μαχητικά αεροσκάφη… <br /><br />Ή πυραυλικά συστήματα βεβαίως… Όταν υπάρχει η δυνατότητα, υπάρχει και ο φόβος, μαζί με την ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της δυνατότητας. Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα, ενθαρρύνεται η ασυδοσία και ο ανέξοδος τσαμπουκάς.<br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ελλάδα & Κύπρος το πιο σημαντικό ΕΜΠΟΔΙΟ της Τουρκίας προτού “εφορμήσει” κατά της Δύσης…

Ellada simera 0 15:17

Και ήρθε η ώρα που τα ψέματα τελειώνουν… Η επικείμενη υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού EastΜed μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, στην οποία θα προσχωρήσει αμέσως μετά και η Ιταλία, απ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια