Μήπως δεν είμαστε Τούρκοι αλλά...Ρωμιοί η Αρμένιοι;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKa4g7U9YFkVhLaSGdflxdKiL152GU0v8hX-RANqrhO04rd7HN_xs83Ij1C-MQtIQ6jwh-UNNxWJO_KuU1TTBpSbaJBdNNZO5DaQJdeOiYXq4Bo5HJtYDx7r90Ed4lzdRt7W8HxEPu-Lxc/s1600/%CE%9C%CE%AE%CF%80%CF%89%CF%82+%CE%B4%CE%B5%CE%BD+%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5+%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9+%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC...%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%AF+%CE%B7+%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%B9;.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKa4g7U9YFkVhLaSGdflxdKiL152GU0v8hX-RANqrhO04rd7HN_xs83Ij1C-MQtIQ6jwh-UNNxWJO_KuU1TTBpSbaJBdNNZO5DaQJdeOiYXq4Bo5HJtYDx7r90Ed4lzdRt7W8HxEPu-Lxc/s1600/%CE%9C%CE%AE%CF%80%CF%89%CF%82+%CE%B4%CE%B5%CE%BD+%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5+%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9+%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC...%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%AF+%CE%B7+%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%B9;.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b><span style="color: #990000;">Νίκος Χειλαδάκης</span></b><br /> <br /> Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε στην Τουρκία ένα άρθρο του γνωστού και επώνυμου Τούρκου αρθογράφου της τουρκικής εφημερίδας, Taraf, Ahmet Altan, επί τη ευκαιρία της δημόσιας συζήτησης που άνοιξε τελευταία ο ίδιος ο Ταΐπ Ερντογάν, για την μεγάλη τούρκο-οθωμανική ιστορική κληρονομιά. Σε αυτό το άρθρο ο Altan ομολογεί δημόσια ότι οι Τούρκοι δεν… είναι Τούρκοι, αλλά έχουν κοινή ελληνική και αρμενική καταγωγή.<br /> <br /> Ο Altan, αφού επικρίνει έντονα όλες τις δηλώσεις που έχουν γίνει τελευταία από διάφορους Τούρκους πολιτικούς ότι θα πρέπει οι Τούρκοι να επιστέψουν στην μεγαλόπρεπη οθωμανική τους κληρονομιά και αφού τις χαρακτηρίζει… «προγονικές παλάβρες», (Ecdadımız palavraları), δηλώνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας δεν έχουν καμία σχέση με τα τουρκικά φύλα που είχαν έρθει στη περιοχή από τον δέκατο και ενδέκατο αιώνα και μετά. Στο συγκλονιστικό αυτό άρθρο του Τούρκου δημοσιογράφου –αρθρογράφου, στην εφημερίδα Taraf, αναφέρεται ότι οι Οθωμανοί ίδρυσαν την πρώτη τους ηγεμονία το 1299, ενώ τα πρώτα τουρκικά φύλα είχαν έρθει στην Μικρά Ασία μετά το 1071. Σύμφωνα λοιπόν με τον Τούρκο αρθρογράφο, δεν μπορεί στη συνέχεια να εξαφανίστηκαν οι γηγενείς κάτοικοι που αριθμούσαν πολλά εκατομμύρια, εκτός και αν, όπως λέει μάλλον ειρωνικά, ο Αλπ Αρσλάν, o ηγέτης των πρώτων Σελτζούκων της Μικράς Ασίας, είχε φέρει μαζί του από την κεντρική Ασία… 70 εκατομμύρια κατοίκους. Τότε θα δικαιολογούνταν, όπως καταλήγει στο άρθρο του ο Altan, να λέμε ότι σήμερα είμαστε απόγονοι αυτών των πρώτων Τούρκων που είχαν έρθει στην Μικρά Ασία.<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2014/12/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF23.jpeg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiTXu61NSrPZ8_z_R9tieoXGnD6mUPdbKfXu4n8OEJttX6JiBi-lVAOagS7LsHjOufvm9VsCiHNAue71LUtem5Fx6NY2oRLpCA7ldRxAXRB1Ba3yetc_qZOWz_tvoUfXOLGG3X1opYyH29chydtwJV8NPjjyFkOvROIlpzyIXG-gtEFHOxvKsJVL5lBvVhEjOg6Rj3t=" /></a><br /> <br /> Αλλά ο Ahmet Altan δεν περιορίζεται να καταρρίψει τον μύθο της τουρκικής καταγωγής των σημερινών μουσουλμάνων κατοίκων της σύγχρονης Τουρκίας. Προχωρεί και σε έντονη κριτική κατά του Ισλαμιστή Ταϊπ Ερντογάν και του νεοοθωμανικού του επιτελείου, κατηγορώντας τους ότι βασίζονται σε μυθικές ιστορικές αναφορές που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μάλιστα δεν διστάζει να καταρρίψει και τον καλλιεργούμενο τελευταία μύθο για τους «ένδοξους – ήρωες», Τούρκους σουλτάνους. Ο Altan αναφέρει πως οι περισσότεροι σουλτάνοι ήταν ηγεμόνες νωθροί που ξόδευαν τον χρόνο τους στα χαρέμια, χωρίς να έχουν ιδέα τι γίνετε στην αυτοκρατορία. Άλλοι ήταν μέθυσοι, όπως ο περίφημος Σελίμ ο δεύτερος, γιος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, άλλοι άρρωστοι, ενώ άλλοι πέθαναν από το πολύ αλκοόλ, όπως ο Μουράτ ο Τέταρτος. Ο Τούρκος αρθρογράφος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αντί οι σημερινοί Τούρκοι να πιστεύουν ιστορικά ψεύδη, θα πρέπει να ξαναγράψουν την ιστορία τους και να ανακαλύψουν τις πραγματικές τους ρίζες. Όπως υποστηρίζει και αυτό είναι το συγκλονιστικό για ένα σύγχρονο Τούρκο δημοσιογράφο, οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας θα πρέπει να αποδεχτούν την… ελληνοαρμενική τους καταγωγή και να αναδείξουν ξανά τον πολιτιστικό πλούτο της Μικράς Ασίας, που έχει σαν βάση του τους λαούς που η σύγχρονη τουρκική ιστορία θέλει να διδάσκει ότι εξαφανίστηκαν, ως δια μαγείας, μετά την έλευση των τουρκικών φυλών.<br /> <br /> Η δημόσια αυτή ομολογία ενός επώνυμου Τούρκου αρθρογράφου, που έγινε σε μια μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, ότι δηλαδή οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας έχουν κοινή ελληνική –αρμενική και κουρδική καταγωγή, σίγουρα είναι άλλο ένα συγκλονιστικό επεισόδιο της μεγάλης συζήτησης για το «Kimlik Meselesi», δηλαδή της μεγάλης «Κρίσης Ταυτότητας» που διέρχεται η σημερινή Τουρκία που θέλει να προβάλλεται σαν υπερδύναμη, αλλά στην πραγματικότητα παρουσιάζεται σαν ένα οικοδόμημα που τρίζει συθέμελα.<br /> <br /> <b>Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος</b><br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnikosxeiladakis.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2014%2F12%2F%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF23.jpeg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiTXu61NSrPZ8_z_R9tieoXGnD6mUPdbKfXu4n8OEJttX6JiBi-lVAOagS7LsHjOufvm9VsCiHNAue71LUtem5Fx6NY2oRLpCA7ldRxAXRB1Ba3yetc_qZOWz_tvoUfXOLGG3X1opYyH29chydtwJV8NPjjyFkOvROIlpzyIXG-gtEFHOxvKsJVL5lBvVhEjOg6Rj3t=" -->

Μήπως δεν είμαστε Τούρκοι αλλά...Ρωμιοί η Αρμένιοι;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε στην Τουρκία ένα άρθρο του γνωστού και επώνυμου Τούρκου αρθογράφου της τουρκικής εφη...

Διαβάστε την συνέχεια

Καραμανλής 2005-2006,Ερντογάν 2012-2013. Ποιοι παρακολοθούσαν ποιόν και γιατί.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIbUmljO-GSJW0o8DvrZCBsYUxRb2zIiZcznjLVggIE4IBRSl8UgE7ycJP1fv6YyfXZCtKiqCZ19LbQ8ruWGx3I7IiV1Xtf5dHTnykqhoQzmfJVjbtumnmnfdo7KJqbsef4Pf3AJ4nPUki/s1600/karamanlhs+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIbUmljO-GSJW0o8DvrZCBsYUxRb2zIiZcznjLVggIE4IBRSl8UgE7ycJP1fv6YyfXZCtKiqCZ19LbQ8ruWGx3I7IiV1Xtf5dHTnykqhoQzmfJVjbtumnmnfdo7KJqbsef4Pf3AJ4nPUki/s1600/karamanlhs+erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Γράφει ο<b><span style="color: #990000;"> Νίκος Χειλαδάκης</span></b><br /> <br /> Το καλοκαίρι του 2012 είχε γίνει γνωστό πως τα τηλέφωνα του Έλληνα πρωθυπουργού, κ Καραμανλή, παρακολουθούνταν την περίοδο 2005-2006 από αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Οι τότε έρευνες του αρμόδιου εισαγγελέα «κόλλησαν» στην αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών, γιατί εκεί δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει ανάκριση για το μεγάλο αυτό θέμα που για πολλούς ήταν το πρώτο «βήμα» για να συρθεί η Ελλάδα στην συνέχεια στην μνημονιακή κατοχή. Σύμφωνα με τότε δημοσιεύματα του τύπου, ο εισαγγελέας εφετών Δ. Δασούλας, έδειχνε την αμερικανική πρεσβεία ως αυτουργό των παρακολουθήσεων του τέως πρωθυπουργού και άλλων αξιωματούχων της τότε κυβέρνησης, κατά την περίοδο 2004-2005. Οι ανακρίσεις όμως είχαν «κολλήσει» γιατί, όπως είχε δημοσιευτεί τότε ακόμα και αν ασκηθούν διώξεις δεν πρόκειται να υπάρξει αποτέλεσμα, καθώς οι εργαζόμενοι της πρεσβείας, (και κάθε πρεσβείας), καλύπτονται από διπλωματική ασυλία. Το ενδιαφέρον ήταν ότι οι παρακολουθήσεις αυτές σχετίστηκαν με σχεδιαζόμενη απόπειρα δολοφονίας του Έλληνα πρωθυπουργού. Όλα αυτά ξεκινούσαν με βασική αφορμή την προσέγγιση που είχε επιχειρήσει εκείνη την περίοδο ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαδίμηρο Πούτιν, κάτι που δεν του το συγχώρεσαν ποτέ οι Αμερικανοί «σύμμαχοι» μας. Η τότε φιλορωσική στροφή της Ελλάδας έπρεπε να ανακοπεί με κάθε μέσο, ακόμα και με την φυσική εξόντωση της τότε πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας, που αντιμετωπίζονταν από τους Αμερικανούς, (όπως πάντα), σαν μια αμερικανική αποικία μπανανίας. Το εκπληκτικό είναι πως όλη αυτή η ιστορία με τον Έλληνα πρωθυπουργό επαναλήφτηκε λίγα χρόνια αργότερα με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ταΐπ Ερντογάν, (ο οποίος είχε προχωρήσει τότε σε «απρόβλεπτες» για τους Αμερικανούς πολιτικές επιλογές και κυρίως ενάντια στα αμερικανικά συμφέροντα), με πολλές βέβαια διαφορές και διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά με το βασικό πλαίσιο να μοιάζει καταπληκτικά με την ελληνική περίπτωση.<br /> <br /> Στις 2 Μαρτίου 2014, σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα, Vatan, με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο, «ABD dünyayı Gölbaşı’ndan dinliyor!», δηλαδή, « Οι ΗΠΑ από το Gölbaşı παρακολουθούν τον κόσμο», ο πρόεδρος του Ιδρύματος Τούρκων Μηχανικών και Προγραμματιστών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Yılmaz Sönmez, αποκάλυπτε πως το μεγαλύτερο Κέντρο Παρακολούθησης των Αμερικανών σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκεται στο προάστιο Gölbaşı της Άγκυρας με ειδικό Κέντρο Εκπαίδευσης πρακτόρων της CIA, όπου όμως για να φοιτήσει κάνεις περνούσε από πολύ δύσκολες εξετάσεις. Όπως αποκαλύπτονταν στην συνέντευξη αυτή, οι Αμερικανοί έχουν τέσσερα μεγάλα κέντρα παρακολουθήσεων σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι στην Αγγλία, Νότιο Κορέα, Γερμανία και αυτό του Gölbaşı στην Τουρκία. Το Κέντρο αυτό κατασκευάστηκε σε συνεργασία με την τουρκική πολεμική βιομηχανία, Aselsan, που ειδικεύεται σε ηλεκτρονικές εφαρμογές. Το θέμα συζητήθηκε εκτενώς στην συνέντευξη αυτή γιατί σχετίστηκε με τις παρακολουθήσεις των κρυπτογραφικών τηλεφώνων του Τούρκου πρωθυπουργού, που αποκάλυψαν στις 17/12/2013 ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα υποκλοπών της Τουρκίας. Ο Τούρκος πρωθυπουργός κατήγγειλε τότε συνωμοσία ανατροπής του κατευθυνόμενη από το εξωτερικό. Δυστυχώς δεν έκανε το ίδιο πριν από λίγα χρόνια ο Έλληνας συνάδελφος του Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αν το έκανε τότε, πολύ πιθανόν δεν θα φτάναμε σήμερα σε αυτό το σημείο της άθλιας και προδοτικής μνημονιακής κατοχής της Ελλάδας. Ο Ερντογάν είχε εξοργιστεί γιατί διαπίστωνε πως λειτουργούσε ένας μηχανισμός παρακολουθήσεων μέσα σε τουρκικό έδαφος. Ο ανεξέλεγκτος αυτός μηχανισμός λειτουργούσε από το αμερικανικό Κέντρο παρακολουθήσεων στο προάστιο Gölbaşı της Άγκυρας, και μάλιστα, όπως υπαινίχτηκε, ο μηχανισμός αυτός κατευθυνονταν από τις ΗΠΑ, λειτουργούσε αποσταθεροποιητικά και συνδέονταν με το τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν. Το ενδιαφέρων εδώ ήταν ότι οι μηχανισμοί αυτοί, όπως και τα κρυπτογραφικά τηλέφωνα του Ερντογάν και του περιβάλλοντος του που καταγράφονται οι συνδιαλέξεις τους, ήταν παραγωγής των δυο μεγάλων τουρκικών πολεμικών βιομηχανιών, της Aselsan και της Tübitak. Εδώ έμπαινε το πρόβλημα του ρόλου της Aselsan στις παρακολουθήσεις πολίτικων προσώπων στην ίδια την Τουρκία, αλλά… και σε άλλες χώρες εκτός Τουρκίας. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα, ποια ήταν και αν υπήρχε κάποια σχέση όλων αυτών με τις παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων στην Ελλάδα.<br /> <br /> Πριν από λίγα χρόνια η Τουρκία είχε συγκλονιστεί από τις αλλεπάλληλες «αυτοκτονίες» κορυφαίων στελεχών της Aselsan. Πολλοί σήμερα στην Τουρκία συσχετίζουν τις αυτοκτονίες αυτές με την άκρως απόρρητη λειτουργία του Κέντρου του Gölbaşı. Επειδή οι αυτόχειρες είχαν γίνει κοινωνοί κάποιων απορρήτων υποκλαπέντων στοιχείων έπρεπε να… «αυτοκτονήσουν». Πραγματικά η ιστορία αυτών των αυτοκτονιών όπως θα δούμε παρακάτω είχε μεγάλο βάθος. Στις 4 Φεβρουαρίου του 2013, η τουρκική εφημερίδα Zaman αποκάλυπτε ότι στις 25 Ιανουαρίου 2013, δηλαδή περίπου πέντε μήνες πριν από τα γεγονότα του Γκεζί Παρκ, σκοτώνεται στην Άγκυρα με ένα πολύ περίεργο και ύποπτο, όπως χαρακτηρίστηκε και από τον τουρκικό τύπο, «δυστύχημα», ο 42 ετών ηλεκτρονικός μηχανικός, Hakan Öksüz. Η αυτοκτονία του Öksüz ήταν η τέταρτη κατά σειρά αυτοκτονία της Aselsan. Πριν από πέντε χρόνια στις 27 Ιανουαρίου 2007 γίνονταν γνωστό από δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Hürriyet, ότι βρέθηκε νεκρός στην περιοχή Gölbaşı, (όπου βρίσκεται το Αμερικανικό Κέντρο Παρακολουθήσεων), έξω από την Άγκυρα, ο εικοσιεξάχρονος ηλεκτρονικός –μηχανικός, Evrim Yançeken που δούλευε επίσης στην Aselsan. Το γεγονός αυτό ήταν το τρίτο κατά σειρά επεισόδιο αυτοκτονίας ανθρώπων που δούλευαν στην μεγαλύτερη τουρκική πολεμική βιομηχανία, την Aselsan, μέσα σε χρονικό διάστημα λιγότερο από έξη μήνες. Συγκεκριμένα στις 7 Αυγούστου του 2006, ένα πρωί κοντά στο αεροδρόμιο της Άγκυρας βρίσκεται νεκρός μέσα στο αυτοκίνητο του ο Hüseyin Başbilen, επί τρία χρόνια μηχανικός της Aselsan. Τρεις μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 17 Ιανουαρίου του 2007, ο επίσης μηχανικός της Aselsan, Ali Ünsem Ünal βρίσκεται νεκρός. Ο Ünal εργάζονταν στο ίδιο τμήμα που δούλευε ο Başbilen. Σύμφωνα πάντα με τις ανακοινώσεις της τουρκικής ασφάλειας, ο Ünal αυτοπυροβολήθηκε και αυτοκτόνησε χωρίς να γίνουν γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες για τα αίτια της αυτοκτονίας του. Ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της Hürriyet, Fatih Çekirge που ασχολήθηκε τότε με το θέμα, έγραφε στις 3 Φεβρουαρίου 2007 ότι όλες αυτές οι «αυτοκτονίες» είναι ανεξήγητες και το κυριότερο, όπως επισήμανε, σε καμιά από αυτές δεν υπήρξε κάποια σοβαρή μαρτυρία για να βγει ένα ασφαλές πόρισμα για τα τρία αυτά επεισόδια. Οι αυτοκτονίες αυτές μας φέρνουν στο νου, όσο και αν αυτό είναι σχετικό ή άσχετο, την αυτοκτονία του 39χρόνου Έλληνα, Κώστα Τσαλικίδη, σχεδιαστής δικτύου και διευθυντής τεχνολογίας της εταιρίας Vodafone, που αυτοκτόνησε στις 9 Μαρτίου του 2005. Ο Κώστας Τσαλικίδης είχε βρεθεί απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του στον Κολωνό. Η αυτοκτονία του σχετίστηκε με την επιχείρηση παρακολούθησης των τηλεφώνου του κ Καραμανλή και οι πληροφορίες που διέρρευσαν τότε τον ενέπλεκαν άμεσα. Η υπόθεση αυτή έκλεισε αφήνοντας πολλά αναπάντητα ερωτήματα.<br /> <br /> Όλα αυτά δείχνουν το πως λειτουργούσε μέσα στην Τουρκία ένα γιγάντιο ανεξέλεγκτο και ελεγχόμενο από τους Αμερικανούς σύστημα παρακολούθησης με την χρήση συστημάτων τελευταίας σούπερ-τεχνολογίας. Εκείνο όμως που θα πρέπει εμάς εδώ στην Ελλάδα να μας απασχολήσει περισσότερο, είναι το πόσο ευθύνεται αυτό το Κέντρο του Gölbaşı για παρακολουθήσεις τηλέφωνων πρωθυπουργών εκτός Τουρκίας, όπως, ο π.χ. του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού κ. Καραμανλή . Όπως αποκαλύφθηκε στην συνέντευξη της Vatan, το Gülbaşı είναι στην ουσία ένα μεγάλο παγκόσμιο δίχτυο παρακολουθήσεων που επιχειρεί τα τελευταία χρόνια την αποσταθεροποίηση πολλών καθεστώτων προς όφελος των αμερικανικών και δυτικών συμφερόντων. Για παράδειγμα, Συρία, Ιράκ, Γεωργία, Μολδαβία, Ουκρανία, ίσως και…<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Καραμανλής 2005-2006,Ερντογάν 2012-2013. Ποιοι παρακολοθούσαν ποιόν και γιατί.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Το καλοκαίρι του 2012 είχε γίνει γνωστό πως τα τηλέφωνα του Έλληνα πρωθυπουργού, κ Καραμανλή, παρακολουθούν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία υπενθυμίζει στην Αμερική την «Ημέρα της Κρίσεως»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3fc3EbAxi9HxQdm7M-ae4Gkg26_hPiaVsE6b5xfw9UmvnSwA56Lhvu_EbS2jMsMglMzqkcxaU87eLo-90iL76J35MuvHryLh2M89MMKYbHGO7jg-qoS0dZhuhygOLKBH3UIdERwDXt0iM/s1600/%CE%97+%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1+%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%C2%AB%CE%97%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82%C2%BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3fc3EbAxi9HxQdm7M-ae4Gkg26_hPiaVsE6b5xfw9UmvnSwA56Lhvu_EbS2jMsMglMzqkcxaU87eLo-90iL76J35MuvHryLh2M89MMKYbHGO7jg-qoS0dZhuhygOLKBH3UIdERwDXt0iM/s1600/%CE%97+%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1+%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%C2%AB%CE%97%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82%C2%BB.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Η Ρωσία κήρυξε ως κορυφαία προτεραιότητα για το 2015 την ανάπτυξη των πυρηνικών δυνάμεων</strong><br /> <br /> Ο Αρχηγός του Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Βαλέρι Γεράσιμοφ, δήλωσε ότι η κύρια προτεραιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας του το επόμενο έτος θα είναι η ανάπτυξη των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων, αλλά και η δημιουργία νέων μονάδων στην περιοχή της Αρκτικής.<br /> <br /> Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η ρωσική στρατιωτική δύναμη δεν χρειάζεται να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην ανάπτυξη νέων πυραύλων, αλλά στην βελτίωση του συστήματος αυτόματου ελέγχου καθώς και στη δημιουργία υψηλής ακρίβειας συμβατικών όπλων.<br /> <br /> «Η κύρια προτεραιότητα (για το 2015), φυσικά, είναι η κατάσταση και η εξέλιξη των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων», - δήλωσε ο στρατηγός Βαλέρι Γεράσιμοφ στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.<br /> <br /> Οι ικανότητες μάχης των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας για το έτος αυξήθηκαν κατά 1,3 φορές λόγω της αναβάθμισης της τεχνολογίας. Ο Αρχηγός του Επιτελείου πρόσθεσε ότι ο αριθμός των συμβασιούχων στρατιωτικών στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας το 2015 θα αυξηθεί κατά σχεδόν 20% σε 352.000 άτομα. Το 2014 ο αριθμός του έμμισθου στρατιωτικού προσωπικού ανήλθε σε 295.000 άτομα.<br /> <br /> Νωρίτερα, ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού δήλωσε ότι οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις θα προμηθευτούν το 2015 πάνω από 50 διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, καθώς δύο στρατηγικά υποβρύχια είναι να οπλιστούν με 20 διηπειρωτικούς πυραύλους Bulava. Οι στρατηγικές πυραυλικές δυνάμεις θα σχηματίσουν τέσσερα νέα συντάγματα - 12 πυραύλους (προφανώς Yars) το κάθε ένα. Ειδικότερα, οι στρατηγικές πυραυλικές δυνάμεις για το 2014 έλαβαν 38 διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Προβλημάτων, Κονσταντίν Σίβκοβ, η αναπτυξιακή προτεραιότητα των πυρηνικών δυνάμεων περιλαμβάνει την ανάπτυξη ολόκληρης της αλυσίδας, εξασφαλίζοντας την παραγωγή και τη χρήση των πυρηνικών όπλων.<br /> <br /> «Πρόκειται για τη διατήρηση ενός επιθυμητού επιπέδου ετοιμότητας μάχης των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων. Αυτό σημαίνει ότι η μαχητική δύναμη των ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων και των συστημάτων ελέγχου τους, προβλέπουν την εφαρμογή των εγγυημένων αντιποίνων που είναι σε θέση να προκαλέσουν απαράδεκτες ζημιές στον εχθρό σε οποιαδήποτε κατάσταση. Και αυτό είναι ένα πακέτο μέτρων», - λέει ο Σίβκοβ.<br /> <br /> Ο ίδιος εξήγησε ότι το σύστημα χειρισμού και ελέγχου των πυρηνικών όπλων θα πρέπει να είναι σε θέση να δώσει την εντολή της εξαπόλυσης των πυραύλων, ακόμη και μετά την καταστροφή όλων των θέσεων διοίκησης.<br /> <br /> Για να γίνει αυτό, υπάρχει ένα συγκρότημα αυτόματης εκτόξευσης των πυρηνικών πυραύλων σε περίπτωση πρόσκρουσης άλλων πυραύλων στο έδαφος της Ρωσίας. Δημιουργήθηκε στην ΕΣΣΔ και <a href="http://www.nytimes.com/1993/10/08/world/russia-has-doomsday-machine-us-expert-says.html">η Δύση το ονομάζει «νεκρό χέρι»</a>. Τώρα ,τα συστατικά του πρέπει να αναβαθμιστούν.<br /> <br /> Επιπλέον, είναι απαραίτητο να ενισχυθούν και να εκσυγχρονιστούν τα υπόγεια συγκροτήματα (αποθήκες) - θέσεις αεροσκαφών και θέσεις διοίκησης. Ειδικότερα, είναι απαραίτητο να βελτιωθεί το σύστημα προστασίας - η ανάπτυξη μιας αντιπυραυλικής άμυνας, όπως τόνισε ο Σίβκοβ.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον ίδιο, τα εκτιμώμενα αντίποινα για καταστρέψουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης, θα πρέπει να είναι πάνω από 50 ρωσικοί πύραυλοι με πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές. Σε αυτή την περίπτωση, η Συνθήκη για τον Περιορισμό των Στρατηγικών Επιθετικών Όπλων (START), η οποία υπεγράφη το 2010, θέλει τον μέγιστο αριθμό των πυραύλων στη Ρωσία και τις ΗΠΑ σε 700 μονάδες.<br /> <br /> Το 2015 αναμένεται να ξεκινήσει τις δοκιμές το τελευταία κινητό πυραυλικό συγκρότημα S-500 της Almaz-Antey. Υποτίθεται ότι αυτά τα σύμπλοκα μπορούν να καταστρέψουν οποιοδήποτε αντικείμενο που πετούν σε μία ταχύτητα μέχρι 7 km/s σε ύψος 250 χλμ. Επιπλέον, θα αναπτυχθοπυν δύο επιπλέον ραντάρ  τύπου Βορονέζ που μπορεί να εντοπίσουν βαλλιστικούς πυραύλους, και ιπτάμενα ραντάρ νέας γενιάς - AEW Α-100.<br /> <br /> Ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών Αξιολογήσων Αλέξανδρος Κονοβάλοφ πιστεύει ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η ανάπτυξη των πυρηνικών δυνάμεων δεν είναι το μόνο που χρειάζεται.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον ίδιο χρειάζεται επίσης η ανάπτυξη υψηλής ακρίβειας συμβατικών όπλων, τα οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορούν να αποτελέσουν αποτρεπτικό παράγοντα.<br /> <br /> «Για να δημιουργήσουμε νέα υψηλής ακρίβειας όπλα απαιτείται μια τελείως διαφορετική βιομηχανία, ιδιωτικά ηλεκτρονικά εξαρτήματα και πολλά άλλα πράγματα, τα οποία δεν έχουμε», - δήλωσε ο Κονοβάλοφ.<br /> <br /> Υπενθύμισε ότι τα όπλα ακριβείας εμφανίστηκαν για την ασφαλή καταστροφή των μικρών στόχων, όπως οι τρομοκρατικές ομάδες, και τώρα η ανάπτυξη τους δεν έχει τέλος. «Αν για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων υπάρχουν πολλές συμβάσεις, για τα όπλα αρίβειας δεν υπάρχουν», - είπε ο εμπειρογνώμονας.<br /> <br /> Σύμφωνα με τη δημόσια δεδομένα, στις αρχές του 2010 στη Ρωσία υπήρχαν περισσότερες από 300 χερσαίοι βαλλιστικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, σχεδόν 170 πύραυλοι σε υποβρύχια, και περίπου 1.000 αερομεταφερόμενοι πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν 450 χερσαίοι, 300 σε ναυτικές πλατφόρμες και περίπου 400 αερομεταφερόμενοι.<br /> <br /> <strong>Ρωσικοί χερσαίοι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πυραύλοι - μια αποτίμηση</strong><br /> <br /> Οι χερσαίοι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πυραύλοι (Intercontinental Ballistic Missile - ICBM) ήταν στο επίκεντρο των σοβιετικών/ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων από τότε που αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά. Στα πρώτα χρόνια η Σοβιετική Ένωση είχε μείνει λίγο πίσω από τον βασικό αντίπαλό της, τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε αυτό το είδος των όπλων, αλλά η ψαλίδα διαφοράς έκλεισε γρήγορα. Η Μόσχα επέλεξε χερσαία συστήματα ICBM ως το κύριο συστατικό του στρατηγικού στρατιωτικού σχεδιασμού της. Στη δεκαετία του 1960 δημιούργησε μεγάλο αριθμό στρατιωτικών μονάδων εξοπλισμένες με τους νέους χερσαίους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Οι μονάδες υπάγονταν στη νεοσυσταθείσα Διοίκηση Στρατευμάτων Στρατηγικών Βλημάτων (Ракетные войска стратегического назначения Российской Федерации - РВСН РФ, λατινικά: RVSN), μια διοίκηση η οποία είχε μια πολύ ιδιαίτερη θέση στις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.<br /> <br /> Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960 η RVSN είχε γίνει η κύρια απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες στον τομέα της πυρηνικής απειλής μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων. Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας τα ICBM γράφουν ουσιαστικά το τέλος της σοβιετικής αεροπορίας μεγάλου βεληνεκούς. Κάποιοι λένε ότι αυτό συνέβη επειδή στον Νικίτα Χρουστσόφ δεν άρεσαν τα αεροπλάνα, άλλοι υποστηρίζουν ότι υπήρχαν σοβαροί οικονομικοί λόγοι για μια τέτοια κίνηση. Μόλις πολύ πρόσφατα η ρωσική κυβέρνηση αποχαρακτήρισε το χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σκεπτικό πίσω από την απόφαση να επιλέξει πυραύλους αντί βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Σε αντίθεση με την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, η Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία έγινε σε μεγάλο βαθμό άνευ σημασίας ως στρατηγικό πυρηνικό συστατικό, και για το υπόλοιπο του 20ου αιώνα η παρουσία της στην πυρηνική τριάδα ήταν καθαρά πλασματική. Η μετέπειτα ανάπτυξη των στρατηγικών υποβρυχίων που είναι σε θέση να εκτοξεύσουν βαλλιστικούς πυραύλους (Submarine Launched Ballistic Missile -SLBM) δεν άλλαξε την κατάσταση. Τα συστήματα SLMB είχαν τελικά φτάσει στο ίδιο επίπεδο πολυπλοκότητας με τα χερσαίας εκτόξευσης βλήματα, αλλά για διάφορους λόγους, επιχειρησιακούς, τεχνικούς και υποδομές, τα SLBM έπαιζαν πάντα δευτερεύοντα και όχι απολύτως προβλέψιμο ρόλο στο σοβιετικό στρατιωτικό σχεδιασμό, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς. Τριάντα χρόνια αργότερα, όταν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε, η RVSN και τα ICBM εξακολουθούσαν να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη σοβιετική/ρωσική πυρηνική ικανότητα.<br /> <br /> Δύσκολη κληρονομιά<br /> <br /> Τον Σεπτέμβριο του 1990, λίγο πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η RVSN αντιπροσώπευε το 56 % των σοβιετικών στρατηγικών συστημάτων παράδοσης (1.398 από 2.500) και το 64% των πυρηνικών κεφαλών (6.612 από 10.271). Το έτος 1990 ήταν επίσης η χρονιά όπου ο αριθμός των αναπτυγμένων κεφαλών ανήλθε σε ιστορικό ρεκόρ. Χερσαία ICBM λειτουργούσαν κατά το χρόνο 36 πυραυλικές μεραρχίες και ταξιαρχίες. Υπήρχαν επτά κύριοι τύποι στρατηγικών πυραύλων σευπηρεσία (SS-11, SS-13, SS-17, SS-19, SS-18, SS-24 και SS-25), καθώς και ένας μεγάλος αριθμός των διαφόρων παραλλαγών. Από άποψη ισχύος, δομής, πολυπλοκότητας και κόστους, η RVSN ήταν ένα κολοσσός. Στα νεότερα χρόνια, πολλοί πρώην ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος επέμειναν ότι η διοίκηση αντιπροσώπευε μόνο το 5-6 % των στρατιωτικών δαπανών κατά τα τελευταία έτη πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η δομή των σοβιετικών στρατιωτικών δαπανών εξακολουθεί να παραμένει στην κατηγορία του απόρρητου - αλλά ακόμα κι αν αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αληθείς, ένα τόσο χαμηλό ποσοστό δεν σημαίνει ότι η RVSN ήταν φθηνή. Μάλλον δείχνει πόσο τρομακτικά ακριβή ήταν ολόκληρη η σοβιετική στρατιωτική μηχανή και τα τεράστια χρηματικά ποσά που δαπανήθηκαν για άλλα πράγματα, όπως τα πυρηνικά όπλα, στρατιωτικά διαστημικά προγράμματα, πυραυλική άμυνα και αεράμυνα, Πολεμικό Ναυτικό, Πολεμική Αεροπορία, κλπ.<br /> <br /> Όταν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε, 334 βαλλιστικοί πυραύλοι μέσου βεληνεκούς (περίπου το 24% συνολικού αριθμού που είχαν αναπτυχθεί) αφέθηκαν πίσω στις νέες ανεξάρτητες Δημοκρατίες. Μία από τις αρχικές προτάσεις για την κατανομή των σοβιετικών πυρηνικών δυνάμεων στηρίχθηκε σε μια αφελή και προφανώς μη βιώσιμη λύση, με την οποία αυτές οι δυνάμεις (συμπεριλαμβανομένης της RVSN) θα λαμβάνουν τις διαταγές τους από την ενιαία στρατιωτική κεντρική διοίκηση της νεοσυσταθείσας Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών. Η ιδέα ήταν ότι κάθε πραγματική χρήση των πυρηνικών όπλων θα απαιτούσε μια συλλογική έγκριση όλων των χωρών της ΚΑΚ, και ότι τα ίδια τα όπλα θα ελέγχονται φυσικά από τα υπουργεία Άμυνας των νέων ανεξάρτητων κρατών.<br /> <br /> Όλα αυτά τα σχέδια ήταν μακριά από την πραγματικότητα. Μια κοινή στρατηγική πυρηνική δύναμη συνεπαγόταν αναγκαστικά έναν κοινό στρατό. Αυτό ήταν εντελώς έξω από το πλαίσιο. Για παράδειγμα , όταν ο πρώτος αναπληρωτής επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου στη Μόσχα, στρατηγός Μιχαήλ Κολέσνικοβ, ρωτήθηκε το 1992 για τους μηχανισμούς συνεργασίας με το Γενικό Επιτελείο της Ουκρανίας, η απάντησή του ήταν ειλικρινής και ξεκάθαρη: «Προς το παρόν, δεν υπάρχει συνεργασία». Ούτε υπήρξε τέτοια συνεργασία στα επόμενα χρόνια. Το καλύτερο που θα μπορούσε να αναμένεται υπό τις περιστάσεις ήταν να βρεθεί πολιτισμένα ένας μηχανισμός για την εξάλειψη των στρατηγικών πυρηνικών δυνατοτήτων αυτών των νέων ανεξάρτητων κρατών, οι οποίες είχαν κληρονομήσει σοβιετικά πυρηνικά όπλα. Μετά από πολλά διπλωματικά παζάρια, ένας τέτοιος μηχανισμός βρέθηκε. Στην Ουκρανία το 1992-1996 είχει αποσυναρμολογηθεί ολόκληρο το οπλοστάσιο από 176 πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων των UR-100N UTTKh (SS-19) και R-23 UTTKh (SS-24). Στο Καζακστάν αποσυναρμολογήθηκαν 104 βλήματα R-36 (SS-18), και 54 κινητοί πυραύλοι Topol (SS-25) που κληρονόμησε η Λευκορωσία λίγο νωρίτερα, μετακινήθηκαν στη Ρωσία.<br /> <br /> Ωστόσο, δύο δεκαετίες μετά έγινε σαφές ότι τα κύρια προβλήματα που αντιμετώπιζε η RVSN στις αρχές της μετασοβιετικής περιόδου έχουν να κάνουν με την απώλεια των υποδομών στα νέα ανεξάρτητα κράτη. Η αυτο-καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης είχε μετατρέψει, άμεσα και ριζικά, ολόκληρο το γεωπολιτικό σκηνικό, και άφησε τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις χωρίς λόγο ύπαρξης, δηλαδή χωρίς τον κύριο αντίπαλό τους. Υπήρξε μια ριζική στροφή από την παγκόσμια αντιπαράθεση προς την παγκόσμια εταιρική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρωτοφανείς κινήσεις είχαν ως αποτέλεσμα την πρόοδο στον αφοπλισμό, όπως η πλήρης κατάργηση των πυραύλων μέσου και μικρού βεληνεκούς, οι μεγάλες μειώσεις των συμβατικών δυνάμεων και των εξοπλισμών στην Ευρώπη. Σε ένα τέτοιο κλίμα η προφανής ερώτηση ήταν εάν η Ρωσία εξακολουθεί να χρειάζεται τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις; Και αν ναι, ποιες πρέπει να είναι αυτές στο μέγεθος και στο σχήμα τους; Πώς μπορεί η χώρα να πληρώσει για αυτό το μέγεθος σε καιρό ειρήνης; Μη στρατιωτικοί και στρατιωτικοί ειδικοί είχαν κάνει ριζοσπαστικές προτάσεις για τη μείωση της πυρηνικής δύναμης στο ένα δέκατο του αρχικού μεγέθους της, τη ρευστοποίηση της πυρηνικής τριάδας και να τεθούν όλα τα υπόλοιπα πυρηνικά όπλα σε αποθήκευση.<br /> <br /> Ακόμη και ο υπουργός Άμυνας, στρατηγός Πάβελ Γκράχεβ, είχε να πει για την RVSN κατά τη στιγμή: «Μερικοί από τους πυραύλους που παραμένουν στο έδαφος της Ρωσίας δεν είναι έτοιμοι για μάχη. Άλλοι είναι ακόμα σε επιχειρησιακή λειτουργία, αλλά δεν έχουν συγκεκριμένους στόχους. Οι γενικές κατευθύνσεις για αυτούς έχουν τεθεί, αλλά όχι συγκεκριμένοι στόχοι. Στη Λευκορωσία, στο Καζακστάν και την Ουκρανία, όλοι οι πύραυλοι έχουν αποσυναρμολογηθεί και μεταφέρθηκαν στο αποθεματικό δυναμικό. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με τη συγκατάθεση των προέδρων, και μόνο για αντίποινα. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτοί οι βομβαρδισμοί παραμένουν μια πραγματική δυνατότητα. Απλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένα πυρηνικό βλήμα θα μπορέσει ποτέ να ξεκινήσει από τη μία ήπειρο στην άλλη ...».<br /> <br /> Ενώ οι άνθρωποι συζητούσαν εάν θα πρέπει να στοχεύουν οι πύραυλοι ή όχι, η RVSN αγωνιζόταν με το νέφος της ρωσικής κοινωνικής επανάστασης στις αρχές του 1990 - συμπεριλαμβανομένων των απεργιών πείνας από τους αξιωματικούς του στρατού. Εν τω μεταξύ, το υπόλοιπο οπλοστάσιο ICBM παρέμενε πολύ δαπανηρό να διατηρείται, και το ρωσικό δημόσιο ταμείο απλά δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά αυτού του είδος των δαπανών. Το 1994 η κυβέρνηση χορήγησε λιγότερο από το 50% της ήδη σοβαρά μειωμένης κατανομής του προϋπολογισμού για την RVSN, με τους διοικητές της να παρακαλούν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση «για τουλάχιστον ένα ελάχιστα επαρκές επίπεδο χρηματοδότησης».<br /> <br /> Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι οι νέες στρατηγικές πυρηνικές περικοπές που συμφωνήθηκαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες σημειώθηκαν χωρίς καμία αντίσταση - και ίσως ακόμη και με κάποια ανακούφιση - μεταξύ των στρατιωτικών. Το 1991 η συνθήκη START-I, η οποία κληρονόμησε η Ρωσία από τη Σοβιετική Ένωση, είχε ήδη τεθεί σε ισχύ. Τον Ιανουάριο του 1993 οι δύο χώρες υπέγραψαν τη συνθήκη START-II που κατέληγε σε μια σοβαρή αναδιάρθρωση των ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων. Μείωσε σημαντικά την αναλογία της RVSN στη συνολική ρωσική πυρηνική ικανότητα και έθεσε αυστηρούς περιορισμούς για τη μελλοντική ανάπτυξη των χερσαίων πυραύλων.<br /> <br /> Δεν υπάρχει πραγματική επιλογή<br /> <br /> Παρ 'όλα αυτά, οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις εξακολουθούν να τυχαίνουν της προσοχής, και υπήρχε πολύ λίγος χρόνος για χάσιμο. Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, οι περισσότεροι από τους επτά βασικούς τύπους ICBM σε υπηρεσία είχαν ήδη φτάσει διάφορα επίπεδα απαξίωσης. Μερικοί από αυτούς τους πυραύλους, ειδικά τα βλήματα SS-11 και SS-13, είχαν ήδη παροπλιστεί. Μόνο τρεις τύποι ICBM ήταν ακόμα στην παραγωγή: Το βαρύ βλήμα σε έκδοση σιλό R-36M2, ο στερεών καυσίμων RT-23 UTTKh, ο οποίος εκτοξεύεται από σιλό ή σε μια άλλη έκδοση από μια κινητή πλατφόρμα σιδηρόρδομου, και το βλήμα Topol, τοποθετημένο σε τροχοφόρο πλαίσιο. Ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των R-36M2 και RT-23 UTTKh, η Yuzhnoye Research & Production Company (NPO Yuzhnoye), εδρεύει στην Ουκρανία. Οι παραδόσεις των δύο τύπων πυραύλων στο οπλοστάσιο της RVSN σταμάτησε σχεδόν αμέσως όπως η Ουκρανία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Τοβλήμα RT-2PM Topol ICBM σχεδιάστηκεαπότο Moscow Thermal Technology Institute (MIT). Παρέμεινε στην παραγωγή στο εργοστάσιο Votkinskiy Machinery Plant στη Ρωσία. Το 1990 η RVSN είχε 306 τέτοια βλήματα, ο αριθμός ανήλθε σε 333 το 1991, 351 το 1992 και κορυφώθηκε σε 369 το 1993.<br /> <br /> Το βλήμα Topol, ωστόσο, δεν ήταν πλέον απόλυτα επαρκές για τις απαιτήσεις της RVSN, όσον αφορά την απόδοση και τα χαρακτηριστικά. Οι στρατηγικές πυραυλικές δυνάμεις ήθελαν έναν πύραυλο με μεγαλύτερο βάρος, πιο ικανό να διεισδύει την πυραυλική άμυνα του αντιπάλου, και κατάλληλο για εκτόξευση από σιλό, καθώς και από κινητές πλατφόρμες. Η ανάγκη για αντικατάσταση του Topol έγινε φανερή ακόμη και πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή διάλυση ήρθε όταν η RVSN όχι μόνο ήταν μόνο στο απόγειο της δύναμής της, αλλά και στη μέση ενός ακόμη κύκλου ανανέωσης της τεχνολογίας. Ως εκ τούτου, εκτός από το μεγαλύτερο στον κόσμο πυραυλικό οπλοστάσιο, η Ρωσία κληρονόμησε τουλάχιστον πέντε νέους τύπους πυραύλων ICBM σε αρκετά προχωρημένο στάδιο Ε & Α.<br /> <br /> Ένας τέτοιος μεγάλος αριθμός νέων πυραύλων σε εξέλιξη ήταν το αποτέλεσμα ενός νέου γύρου των εντάσεων μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον από τα τέλη του 1970 - αρχές του 1980. Υπήρξε μια σειρά από κρίσεις λόγω των πυραύλων μέσου βεληνεκούς, στην Ευρώπη, στο Αφγανιστάν, κατά τη διάρκεια αρκετών «στρατηγικών επιθετικών πρωτοβουλιών» (MX και Midgetman ICBM, Trident-II SLBM και το βομβαρδιστικό Β-1), και τελικά λόγω της Πρωτοβουλίας Στρατηγικής Άμυνας (SDI) του Ρόναλντ Ρίγκαν. Εκ των υστέρων, η σοβιετική ηγεσία είχε σαφώς υπερεκτιμήσει την απειλή που τίθεται από το πρόγραμμα SDI των ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον είχε αντιδράσει παρόμοια υπερβολικά σε μερικά από τα σοβιετικά βήματα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα μια νέα κούρσα εξοπλισμών. Τα σοβιετικά αντίμετρα εναντίον του προγράμματος SDI πήραν χρόνο για να αναπτυχθούν, ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να ολοκληρωθεί ένας κατάλογος των απαιτήσεων για τα νέα οπλικά συστήματα. Ως εκ τούτου, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 όλα αυτά τα συστήματα δεν είχαν εισέλθει στο τελικό στάδιο της Ε & Α. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχαν πέντε νέα βλήματα που πλησίαζαν την παραγωγή:<br /> <br /> Ikar (R-36M3), μια σημαντική αναβάθμιση του βαρέους πυραύλου υγρών καυσίμων R-36M2v, με πολύ μεγαλύτερη ικανότητα αντιπυραυλικής άμυνας και ανθεκτικότητα στις επιδράσεις μια πυρηνικής έκρηξης. Ο πύραυλος έχει σχεδιαστεί από τη NPO Yuzhnoye (Ντιεπροπετρόφσκ, Ουκρανία).<br /> <br /> Yermak (RT-23M), μια σημαντική αναβάθμιση του πυραύλου στερεών καυσίμων RT-23 UTTKh, με πολύ μεγαλύτερη ικανότητα αντιπυραυλικής άμυνας και ανθεκτικότητα στις επιδράσεις μια πυρηνικής έκρηξης. Σχεδιάστηκε από τη NPO Yuzhnoye.<br /> <br /> Kuryer, νέος στερεών καυσίμων ICBM τοποθετημένος σε τροχοφόρο πλαίσιο, σχεδιασμένος από το MIT (Μόσχα). Ο πύραυλος είχε ήδη εισέλθει σε πτητικές δοκιμές.<br /> <br /> Albatros, νέος στερεών καυσίμων ICBM, με βάση ένα σιλό και μια κινητή έκδοση, εξοπλισμένα με κεφαλή ολίσθησης. Σχεδιάστηκε από την NPO Machine( μια εταιρεία που εδρεύει στο Reutov).<br /> <br /> Universal, νέος στερεών καυσίμων ICBM, σε έκδοση σιλό και μια κινητή έκδοση, που σχεδιάστηκε από τη NPO Yuzhnoye ( η έκδοση σιλό) και την MIT (η κινητή έκδοση) . Ο πύραυλος ήταν έτοιμος για να εισέλθει πτητικές δοκιμές.<br /> <br /> Εκ πρώτης όψεως, η ρωσική στρατιωτική ηγεσία φάνηκε να έχει μια πληθώρα νέων τύπων πυραύλων για να επιλέξει από αυτούς, αλλά τα φαινόμενα απατούν. Τα προγράμματα Ikar και Yermak είχαν ανασταλεί επισήμως ακόμη και πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, και δεν υπήρχε πιθανότητα να ξαναρχίσουν, όπως τα βασικά μοντέλα, R-36M2 και R-23 UTTKh, διακόπηκαν. Το Albatros αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα στο στάδιο του σχεδιασμού, και οι πιθανότητες φαινόταν λεπτές, ακόμη και πριν από το 1991. Ο συμπαγής Kuryer φαινόταν πολύ ελπιδοφόρος πίσω στο χρόνο, όταν η RVSN μπορούσε να αντέξει οικονομικά να λειτουργεί όλο το φάσμα των τύπων πυραύλων. Όμως, στις νέες συνθήκες δεν θα μπορούσε να είναι υποψήφιος για έναν τύπο ICBM. Τα ενεργειακά χαρακτηριστικά και η μάζα του ήταν ανεπαρκείς στοιχεία για να φέρει το είδος των πυρηνικών κεφαλών που απαιτούσε η στρατιωτική ηγεσία, ή για να καταστεί αρκετά ανθεκτικός για την πυραυλική άμυνα.<br /> <br /> Ο Universal είναι ένα ελαφρύ σύστημα ICBM. Ο κατάλογος των απαιτήσεων καταρτίστηκε (πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης) για να αντανακλά τους περιορισμούς της συνθήκης START-I. Η διατύπωση της συνθήκης άφησε επαρκή περιθώρια για ένα εντελώς νέο πύραυλο ως αναβάθμιση ενός υπάρχοντος.<br /> <br /> Ως εκ τούτου, ήταν η μόνη πραγματική επιλογή που είχαν στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Ο πύραυλος τελικά έφθασε στο στάδιο της μαζικής παραγωγής, αν και όχι χωρίς προβλήματα, αρχικά ως ένας κοινός σχεδιασμός των MIT και NPO Yuzhnoye. Η ουκρανική εταιρεία ήταν υπεύθυνη όχι μόνο για την έκδοση σιλό, μέρος του έργου περιλαμβάνει και τους κινητήρες του πρώτου σταδίου, τα αντίμετρα πυραυλικής άμυνας, το φέρινγκ του ωφέλιμου φορτίου και το συγκρότημα πρωτότυπο για τις πτητικές δοκιμές. Στη θεωρία, η συνέχιση της συνεργασίας με την Ουκρανία δεν ήταν εντελώς αδιανόητη, και το θέμα είχε συζητηθεί σοβαρά σε κάποιο σημείο.<br /> <br /> Η συνεργασία αυτή δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Η ουκρανική πλευρά της ιστορίας δόθηκε από τη NPO Yuzhnoye στην επίσημη ιστορία της εταιρείας που δημοσιεύθηκε το 2004. Η ρωσική θέση μπορεί να βρεθεί στα ανεπίσημα απομνημονεύματα που δημοσιεύθηκαν από τον στρατηγό Αλεξάντρ Ριαζκίχ (αναπληρωτής διοικητής της RVSN το 1984-1993). Σύμφωνα με τη ρωσική θέση, η συνεργασία με την Ουκρανία έγινε εντελώς αδύνατη μετά από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, και για μια ολόκληρη σειρά από πολύ καλούς λόγους. Από την πλευρά της, η Yuzhnoye λέει ότι έκανε ό, τι θα μπορούσε ενδεχομένως - και ήταν έτοιμη να κάνει ακόμα περισσότερα - για να συνεχίσει να συνεργάζεται με τους Ρώσους για το πρόγραμμα Universal. Ο επικεφαλής σχεδιαστής της εταιρείας, Στανισλαβ Κονγιούκοβ, ζήτησε ακόμη και από τον Ρώσο Πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν να παρέμβει, αλλά εις μάτην. Το μόνο πράγμα που οι δύο χώρες συμφώνησαν τελικά ήταν ότι η ουκρανική πλευρά θα παραδώσει στον πρώην ρωσικό εταίρο τα τμήματα του έργου που είχαν ήδη ολοκληρωθεί.<br /> <br /> Topol-M αντί του Universal<br /> <br /> Το μοναδικό ινστιτούτο που απομένει για την ανάπτυξη τουUniversal, το ΜΙΤ της Μόσχας, ήταν τώρα επιφορτισμένο με την παραγωγή του μισο-ουκρανικού πυραύλου. Το πρώτο σύνταγμα οπλισμένο με 10 νέα ICBM σε σιλό άρχισε να λειτουργεί στην Τατισγιέβο, κοντά στο Σαρατόβ, στις 30 Δεκεμβρίου 1998. Για να συμμορφωθεί με τους όρους της συνθήκης START-I ο πύραυλος ορίστηκε ως Topol -M, μια αναβάθμιση του υπάρχοντος Topol (RS-12M VARIANT 2, χρησιμοποιώντας τη διατύπωση της συνθήκης). Η κινητή έκδοση του Topol-M πήρε πολύ περισσότερο χρόνο για να έρθει στην παραγωγή. Το πρώτο σύνταγμα οπλισμένο με αυτό το βλήμα ξεκίνησε να λειτουργεί στην Τεγκόνο (Περιφέρεια Ιβάνοβο) μόλις το 2006. Μέχρι το τέλος του 2012, δεκατέσσερα χρόνια μετά το ξεκίνημα της ανάπτυξης των πρώτων Topol-M, ο αριθμός των μονάδων που βασίζεται σε σιλό εκτιμάται στις 60. Υπάρχουν επί του παρόντος μόνο 36 κινητοί πύραυλοι σε υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένων 18 μονάδων Yars, που είναι μια τροποποίηση του Topol-M.<br /> <br /> Η ανάπτυξη του Yars, επίσης γνωστός ως Topol-MR, κατέστη δυνατή με τη λήξη της συνθήκης START-I, και από τη ρωσική και αμερικανική αποχώρηση από την START- II. Για τα επόμενα χρόνια το βλήμα Yars θα παραμείνει το μόνο ICBM στη μαζική παραγωγή στη Ρωσία. Όσον αφορά το σχεδιασμό και τα συστατικά του Yars, έχει πολλά κοινά με τον πύραυλο Bulava, το νέο σύστημα SLBM που σχεδιάστηκε επίσης από το MIT.<br /> <br /> Η Ρωσία ανακοίνωσε επίσημα ότι άλλες τρεις από τις υφιστάμενες μεραρχίες πυραύλων θα οπλιστούν με τους Yars. Πιο συγκεκριμένα, τα κινητά βλήματα Yars θα αντικαταστήσουν τους παλιούς Topol που σήμερα είναι σε υπηρεσία με τις μεραρχίες στο Ιρκούτσκ και Νοβοσιμπίρσκ. Στην Κοζέλσκ, η έκδοση σιλό του Yars θα αντικαταστήσει τον UR-100N UTTKh. Προς το παρόν, δεν είναι σαφές πόσο καιρό θα απαιτήσει το πρόγραμμα επανεξοπλισμού. Κρίνοντας από τα ήδη γνωστά στοιχεία για την ανάπτυξη του Topol-M , μόνο περίπου έξι ή επτά νέα βλήματα είχαν αναπτυχθεί κατά μέσο όρο ανά έτος. Ας θυμηθούμε ότι το 1985-1993, 369 κινητοί πυραύλοι Topol είχαν αναπτυχθεί στη Σοβιετική Ένωση / Ρωσία, το οποίο μεταφράζεται σε ένα μέσο ποσοστό από 41 βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς ανά έτος. Τα παλιά βλήματα Topol αποσύρονται τώρα σε παρόμοιο ποσοστό. Σύμφωνα με τις ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών στο πλαίσιο της συνθήκης START-I, κατά την τετραετή περίοδο από τα μέσα του 2005 έως τα μέσα του 2009, ο αριθμός των αναπτυγμένων μέσου βεληνεκούς βαλλιστικών πυραύλων SS-25 έπεσε από 294 σε 176 μονάδες.<br /> <br /> Τα σχέδια για τον επανεξοπλισμό της RVSN με το νέο στρατηγικό βλήμα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μια σειρά από παλιά προβλήματα. Αυτά περιλαμβάνουν τις συχνές διακοπές στη χρηματοδότηση, διαχειριστικά και διοικητικά ζητήματα (συμπεριλαμβανομένων των διαφορών πάνω από τη διαμόρφωση των τιμών), και τις δυσκολίες που σχετίζονται με την τεχνολογία. Πολλά από τα μηχανήματα παραγωγής στο εργοστάσιο Votkinskiy από καιρό χρειάζονται αντικατάσταση, αλλά μόνο που τώρα η εταιρεία έχει αρχίσει να αναπτύσσει ένα πρόγραμμα ανανέωσης της τεχνολογίας. Η κυβέρνηση έχει εξετάσει τη δυνατότητα της δημιουργίας μιας εντελώς νέας μονάδας για παράγει τους νέους πυραύλους, αλλά άφησε την τελική απόφαση για το υπουργείο Άμυνας. Προς το παρόν, στο υπουργείο δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται πολύ για την ιδέα αυτή.<br /> <br /> Ο Topol-M, ο οποίος χρησιμοποιείται, είναι κατά το ήμισυ της Ουκρανίας, μπορεί να γίνει ρωσικός, δεδομένου ότι ενδεχομένως θα μπορούσε - αλλά ο κατασκευαστής του εξακολουθεί να εξαρτάται από τους ξένους προμηθευτές τεχνολογίας, κατασκευαστικών στοιχείων και υλικών. Ο κατάλογος των εισαγωγών περιλαμβάνει στοιχεία του πλαισίου του βλήματος (όπως οι μη μεταλλικές ίνες), τα καύσιμα, τα ηλεκτρονικά, τα μέρη των εκτοξευτών, κλπ. Ο επικεφαλής σχεδιαστής στην MIT, ακαδημαϊκός Γιούρι Σολομόνοβ, ανησυχεί ότι μια τέτοια εξάρτηση από τις εισαγωγές θα συνεχίσει να αυξάνεται. Η RVSN ως σύνολο παραμένει, εξαρτάται όμως από ορισμένους τομείς της συνεργασίας με τους Ουκρανούς. Κρίνοντας από τις ετήσιες εκθέσεις των ουκρανικών επιχειρήσεων σε σχέση με το υλικό και τις τεχνολογίες που παρέχονται στη Ρωσία «στο πλαίσιο της συνεργασίας στην εξερεύνηση του διαστήματος και την ανάπτυξη και λειτουργία των διαστημοπλοίων και εξοπλισμού πυραύλων», οι εισαγωγές των διαφόρων εξαρτημάτων και υλικών από την Ουκρανία για τις ρωσικές στρατηγικές πυραυλικές δυνάμεις παραμένουν πολύ σημαντικές. Οι εισαγωγές αυτές είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση σε λειτουργία όλων των υπόλοιπων υγρών καυσίμων ICBM (R-36M UTTKh, R-36M2 και UR-100N UTTKh) και τους πυραύλους Topol που βρίσκονται ακόμη στο δυναμικό. Επιπλέον, εκθέσεις της ουκρανικής κυβέρνησης δείχνουν ότι η Ουκρανία συμμετέχει επίσης στην παραγωγή ενός άλλου νέου στρατηγικού πυραύλου, το σύστημα Sineva SLBM (3M37U2).<br /> <br /> Εν τω μεταξύ, το 20ετές μονοπώλιο του Topol-M έχει έρθει στο τέλος του. Οι περιορισμοί σχετικά με τους τύπους των ICBM που είχαν επιβληθεί προηγουμένως από την παλιά START και την SALT δεν υπάρχουν πια, όπως ο περιορισμός στον αριθμό των κεφαλών που επιτρέπεται κάθε βλήμα να μεταφέρει.<br /> <br /> Αυτό έχει ανοίξει νέες ευκαιρίες. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας αναζητεί ενεργά για τις καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για τα υπόλοιπα συστήματα ICBM υγρών καυσίμων, τα οποία έχουν από καιρό απαξιωθεί και είναι πολύ πιο πέρα από την προβλεπόμενη διάρκεια χρήσης τους. Αυτές οι προσπάθειες της Ρωσίας ωθούνται από τον πρόσφατο ενθουσιασμό των Αμερικανών για ένα παγκόσμιο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας. Δεν είναι ακριβώς μια δέσμη νέων ιδεών που ωθεί τη Ρωσία ως προς το πώς να αντιμετωπίσει την αμερικανική πυραυλική άμυνα. Πολλοί εμπειρογνώμονες, οι οποίοι γνωρίζουν ένα ή δύο πράγματα περισσότερο για την RVSN και τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της, προτείνουν μια ανάσταση κάποιων παλαιών σοβιετικών σχεδίων. Αυτά περιλαμβάνουν το συμπαγές ICBM Kuryer, καθώς και τον μέσου βεληνεκούς Skorost , συστήματα τα οποία θα μπορούσαν δυνητικά να εξουδετερώσουν την αμερικανική πυραυλική άμυνα στην Ευρώπη.<br /> <br /> Αξιόπιστες πηγές έχουν αναφέρει ότι έχουν ανατεθεί σοβαρά προγράμματα Ε & Α (όπως το Neizbezhnost και Molodets) και διεξάγονται μελέτες σκοπιμότητας της ανάπτυξης νέων τύπων πυραυλικών συστημάτων σταθερής θέσης και κινητά (σιδηρόδρομος). Σε ό, τι αφορά τα τελευταία, επικράτησε η κοινή λογική. Έχει αποφασιστεί ότι δεν υπάρχει λόγος να αναβιώσει αυτή η τεχνολογία. Η Σοβιετική Ένωση ήταν η μόνη χώρα που ανέπτυξε τέτοια συστήματα, τα οποία εξοπλίζονται με τον R-23 UTTKh.<br /> <br /> Όσον αφορά τα συστήματα σταθερής θέσης, η ρωσική κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως για το σχέδιο Ε & Α Sarmat, το οποίο έχει ως στόχο να αναπτύξει έναν μελλοντικό ICBM υγρών καυσίμων. Σε αυτό το σημείο είναι πολύ λίγα είναι γνωστά για το Sarmat. Το έργο είναι υπό την ηγεσία του ινστιτούτου Makeyev State Rocket Center. Το συγκρότημα Chemical Automation Design Bureau στο Βορονέζ (ο σχεδιαστής των ICBM υγρών καυσίμων UR-100N UTTKh και R-36M2) έχει επιφορτιστεί με τον εκσυγχρονισμό των κινητήρων του πυραύλου υγρών καυσίμων. Η OAO Avangard, που εδρεύει στην Σαφάνοβο (περιοχή Σμολενσκ), είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του κοντέινερ μεταφοράς και εκτόξευσης.<br /> <br /> Η ιδέα της επιστροφής σε ένα σχέδιο ICBM υγρών καυσίμων δεν είναι νέα. Έξι χρόνια πριν, ο επικεφαλής σχεδιαστής της NPO Machine, Γερβέρτος Γιεφρέμοβ, μίλησε για την «επείγουσα ανάγκη ανάπτυξης, ξεκινώντας από 2015-2016, για έναν νέο ισχυρό πύραυλο υγρών καυσίμων με μικτό βάρος εκτόξευσης περίπου 100 τόνων». Από τότε οι υποστηρικτές της τεχνολογίας πυραύλων υγρών καυσίμων σημείωσαν ορισμένα αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Οι εργασίες για το νέο σύστημα ICBM υγρών καυσίμων είναι τώρα μέρος του Κρατικού Εξοπλιστικού Προγράμματος 2020. Ωστόσο, τα επιχειρήματά τους υπέρ της τεχνολογίας παραμένουν σε μεγάλο βαθμό τα ίδια.<br /> <br /> Το κύριο επιχείρημα είναι το κόστος. Πράγματι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πύραυλοι υγρών καυσίμων είναι φθηνότεροι σε μαζική παραγωγή από τα σχέδια στερεών καυσίμων. (Για να υπογραμμιστεί αυτό, το 1983-1985 η τιμή αγοράς ενός πυραύλου UR-100N UTTKh ήταν 809.000 ρούβλια, ενώ ένα κύριο άρμα μάχης T- 80U κόστιζε 824.000 ρούβλια το 1980). Όμως, το κόστος λειτουργίας είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Είναι δύσκολο να εκφραστεί σε ρούβλια η πολύ μεγαλύτερη πολυπλοκότητα της λειτουργίας και της συντήρησης ενός ICBM υγρών καυσίμων, ή οι κίνδυνοι στο χειρισμό των τοξικών συστατικών των καυσίμων - κυρίως το επτύλιον. Εν τω μεταξύ, σε σύγκριση των πυραύλων υγρών καυσίμων από την NPO Yuzhnoye και NPO Machine σε σχέση με τους τέσσερις πυραύλους στερεών καυσίμων σχεδιασμένοι από το MIT, ο στρατηγός Αλεξάντρ Ριαζκίχ τονίζει την απλότητα και την αξιοπιστία της τεχνολογίας στερεών καυσίμων. Μιλά επίσης για την πολύ υψηλή τιμή που καταβάλλεται από το προσωπικό των στρατηγικών πυραυλικών δυνάμεων που εργάζονται με ουσίες όπως το επτύλιο και το τετροξειδίου του αζώτου.<br /> <br /> Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιείται τακτικά σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι οι πύραυλοι υγρών καυσίμων δεν μπορούν να επιτύχουν το είδος των επιδόσεων της τεχνολογίας στερεών καυσίμων. «Ο Topol μπορεί να μεταφέρει το πολύ τρεις κεφαλές, ενώ ένα βαρύ βλήμα μπορεί να μεταφέρει δέκα,» σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, σχολιάζοντας το νέο πρότζεκτ. Αυτό και μόνο αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα των βαρέων πυραύλων. Αλλά αν ο στόχος είναι να αναπτυχθεί ένας νέος 100 τόνων ICBM, τότε ένας τέτοιος πύραυλος είναι σε μια διαφορετική κατηγορία από τον ελαφρύ Topol, γι 'αυτό είναι άδικο να γίνουν άμεσες συγκρίσεις μεταξύ των δύο. Και δεύτερον, ας θυμηθούμε ότι η RVSN ήδη λειτουργεί ένα ICBM στερεών καυσίμων με βάρος εκτόξευσης περίπου 100 τόνους και μπορεί να μεταφέρει τις απαιτούμενες 10 κεφαλές. Το βλήμα είναι το R-23 UTTKh που μπήκε σε υπηρεσία το 1980. Σε ό, τι αφορά τις βασικές προδιαγραφές - δηλαδή μάζα, μέγεθος και βάρος - το R-23 UTTKh ταιριάζει με τον υγρών καυσίμων UR-100N UTTK. Το πρώτο άρχισε να αντικαταθιστά τον τελευταίο σε σιλό - και θα είχε αντικατασταθεί πλήρως αν δεν ήταν η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι δεν είναι ακριβώς σαφές γιατί η ρωσική κυβέρνηση επέλεξε να αναβαθμίσει τον υγρών καυσίμων UR-100 και όχι τον στερεών καυσίμων R-23.<br /> <br /> Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιείται από τους υποστηρικτές της τεχνολογίας στερεών καυσίμων είναι ότι οι Αμερικανοί την έχουν από καιρό επιλέξει αντί της αντίπαλης τεχνολογίας υγρών καυσίμων (για λόγους που περιλαμβάνουν την απροθυμία να εργαστούν με επτύλιο). Η βασική απάντηση του λόμπι υγρών καυσίμων είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν από καιρό ανακαλύψει το μυστικό για ένα φτηνό πύραυλο στερεών καυσίμων, ενώ η Ρωσία δεν έχει, και ως εκ τούτου, δεν έχει άλλη επιλογή (και προφανώς ποτέ δεν θα έχει) από το να χρησιμοποιεί ICBM υγρών καυσίμων. Είναι αλήθεια ότι η Σοβιετική Ένωση είχε μείνει πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην τεχνολογία στερεών καυσίμων από το 1960 - ως εκ τούτου, η προτίμησή της για πυραύλους υγρών καυσίμων. Πρέπει να πούμε ωστόσο ότι για 30 χρόνια η σοβιετική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία απαίτησε από τη σοβιετική βιομηχανία να κλείσει αυτό το τεχνολογικό χάσμα με τους Αμερικανούς.<br /> <br /> Η ανωτερότητα των πυραύλων στερεών καυσίμων, στην ισορροπία των χαρακτηριστικών, δεν ήταν ποτέ υπό αμφισβήτηση. Μόλις η σοβιετική χημική βιομηχανία είχε επιτύχει τις απαιτούμενες επιδόσεις των στερεών καυσίμων, η κυβέρνηση άρχισε να δίνει προτεραιότητα στην ανάπτυξη των πυραύλων στερεών καυσίμων. Αυτό επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως σε αυτό το άρθρο: Από τους επτά τύπους πυραύλων στην υπηρεσία της RVSN το 1990, τρεις ήταν πυραύλοι στερεών καυσίμων. Αλλά από τα πέντε νέα συστήματα ICBM στην ανάπτυξη, τα τέσσερα ήταν στερεών καυσίμων, και μόνο ένα στηρίχθηκε στην τεχνολογία υγρών καυσίμων. Η σοβιετική ηγεσία πήρε αυτό που ήθελε πάντα: Από τη δεκαετία του 1990 η RVSN ήταν σε θέση να αρχίσει να αντικαθιστά το υφιστάμενο οπλοστάσιο με νέα συστηματα ICBM στερεών καυσίμων (συμπεριλαμβανομένου του αναφερθέντος πυραύλου 100 τόνων). Αλλά αυτή η ευκαιρία χάθηκε.<br /> <br /> Είκοσι χρόνια μετά , η RVSN παραμένει το βασικό συστατικό των ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων, τόσο από την άποψη των οχημάτων παράδοσης, όσο και των πυρηνικών κεφαλών. Το μέλλον της ρωσικής πυρηνικής ικανότητας εξαρτάται από την επιλογή του σωστού δρόμου για την ανάπτυξη της εν λόγω διοίκησης. Οι Αμερικανοί ανακάλυψαν το μυστικό των φθηνών στερεών καυσίμων μισό αιώνα πριν. Δεν είναι ακριβώς σαφές γιατί η κυβέρνηση της Μόσχας δεν μπορεί να ωθήσει τη ρωσική βιομηχανία να επιτύχει επιτέλους αυτό τον στόχο. Υπάρχουν πάρα πολλά κενά στις εξηγήσεις που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής.<br /> <a href="http://www.defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Ρωσία υπενθυμίζει στην Αμερική την «Ημέρα της Κρίσεως»

Η Ρωσία κήρυξε ως κορυφαία προτεραιότητα για το 2015 την ανάπτυξη των πυρηνικών δυνάμεων Ο Αρχηγός του Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι δρόμοι του τουρκικού μαύρου χρήματος στην Θράκη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU7YsyQeMdQwSY0QjjAMJo5xpdexBPspHHuROJOjIThKcWZAo_KffD79iXQQuLqdag41JbbXFeslXvr1Khs0fHy8FcMpi4OVydcs9EKqorHy8b1CuqanhWYZ7tNixqArnwKq-bggiHp4WL/s1600/toyrkia+thraki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU7YsyQeMdQwSY0QjjAMJo5xpdexBPspHHuROJOjIThKcWZAo_KffD79iXQQuLqdag41JbbXFeslXvr1Khs0fHy8FcMpi4OVydcs9EKqorHy8b1CuqanhWYZ7tNixqArnwKq-bggiHp4WL/s1600/toyrkia+thraki.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Η τουρκική πολυπρόσωπη επίθεση που δέχεται η Ελληνική Θράκη, έχει καταγραφεί με ικανοποιητική τα τελευταία χρόνια. Οι μορφές της «ήπιας ισχύος» που προσπαθεί να επιβάλει η Άγκυρα επί ελληνικού εδάφους, είναι μεν πολυπρόσωπες αλλά έχουν έναν κοινό παρονομαστή, το χρήμα. Χρήμα που συνδυαζόμενο με λάθη και παραλείψεις της ελληνικής πλευράς, ιδιαίτερα στην περίοδο της ελληνικής οικονομικής κρίσης αποκτά πολλαπλή ισχύ και λειτουργεί καταλυτικά στην δημιουργία μίας «εικόνας υπερισχύος» της Τουρκίας μέσα στην Ελληνική Θράκη.<br /> <br /> <span style="color: #990000;"><b>Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής</b></span><br /> <span style="color: #990000;"><b><span style="color: black;">Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"</span> </b></span><br /> <br /> Αυτή η κινητήριος δύναμη των τουρκικών δραστηριοτήτων επί της Ελληνικής Θράκης, έχει καταγραφεί μέχρι τώρα να διακινείται μέσω της γνωστής τράπεζας τουρκικών συμφερόντων (λειτουργεί νόμιμα, σύμφωνα με σχετική άδεια που εξέδωσε η Ελληνική Τράπεζα της Ελλάδος) Ziraat Bank, η οποία και δίνει ιδιαίτερο βάρος στη χρηματοδότηση εξαγοράς γης και γενικότερα ακινήτων από μουσουλμάνους που κατοικούν στην Θράκη.<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOzJKrOLb-UF-3rt9uo6R1M_ABwN34igOEGg5Pu8f1rHUTobbRfG3w9sNmhtDELt6pp4cYRSYJFS7dYmPc6U0VIBnReZW90OXi8ZllS5AtvLVkpe7IkW4259w7cgQabtaO_nsFrpZeD67o/s1600/1-exofylo-thumb-large.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOzJKrOLb-UF-3rt9uo6R1M_ABwN34igOEGg5Pu8f1rHUTobbRfG3w9sNmhtDELt6pp4cYRSYJFS7dYmPc6U0VIBnReZW90OXi8ZllS5AtvLVkpe7IkW4259w7cgQabtaO_nsFrpZeD67o/s1600/1-exofylo-thumb-large.jpg" width="320" /></a></div> Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία παρέχονται - δανείζονται ποσά (ακόμη και για καταναλωτικά δάνεια που φτάνουν μέχρι το ύψος των 20.000 ευρώ), χωρίς εγγυητές, σε άνεργους νεαρούς μουσουλμάνους. Επίσης, είναι χαρακτηριστική η στόχευση σε χρηματοδοτήσεις – δανειοδοτήσεις που αφορούν την εξαγορά αγροτικών εκτάσεων έως και την αγορά ή ανέγερση κατοικιών από μουσουλμάνους της Θράκης.<br /> <br /> Πέρα από την καταγεγραμμένη (και με αποδείξεις εκ μέρους μας) δανειοδότηση, που γίνεται με προφορική ενημέρωση (και) στην Ελληνική γλώσσα, αλλά γραπτώς μόνο στην Αγγλική και στην Τουρκική (και όχι στην Ελληνική γλώσσα, όπως οφείλει πρώτιστα να χρησιμοποιεί η συγκεκριμένη Τράπεζα που ενεργεί εντός της Ελλάδας), η γενικότερη λειτουργία της Τράπεζας (η οποία διατηρεί το δικαίωμα να δανείζει ό,ποιον και με ό,ποιο επιτόκιο η ίδια επιθυμεί) θεωρείται σύννομη, όπως εξακριβώθηκε μετά από ελέγχους της αρμόδιας προϊσταμένης τραπεζικής αρχής, η οποία διαπίστωσε πως όλα βαίνουν σύμφωνα με το νόμο, αν και υπάρχει μία τάση προς την υλοποίηση επικίνδυνων τραπεζικών κινήσεων (δανειοδοτήσεις) που επικαλύπτονται από την υποθήκευση ακινήτων των δανειοδοτούμενων.<br /> <br /><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU71noxHp-6DSxXXqDGQcl8AhcvbEGvwodkXTDAw2tBM12SK3BElPu7GsAKG-wfcFBD_yQAu7e2VHUKHpI3gWHCd3oMskqSvJTCStC_33c24XlxUL3uZl99W6pgDzkX-IZE22QwTT5FlXm/s1600/komot_ziraat.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU71noxHp-6DSxXXqDGQcl8AhcvbEGvwodkXTDAw2tBM12SK3BElPu7GsAKG-wfcFBD_yQAu7e2VHUKHpI3gWHCd3oMskqSvJTCStC_33c24XlxUL3uZl99W6pgDzkX-IZE22QwTT5FlXm/s1600/komot_ziraat.jpg" width="320" /></a></div> Τα κεφάλαια που διακινεί εντός της Ελλάδας η Ziraat Bank δεν είναι ούτε υπερβολικά, ούτε μπορούν να χαρακτηριστούν ως προερχόμενα από ύποπτες πηγές (ξέπλυμα χρήματος κ.λ.π.). Όμως, τα χρηματικά κεφάλαια που διακινούνται στην Ελληνική Θράκη είναι υπέρογκα, αφού ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων (περίπου 3.500 σύμφωνα με πληροφορίες) συμπεριλαμβάνονται σε καταλόγους (payroll) του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αιτιολογήσουν την ποιότητα ζωής τους (ψευτομουφτήδες, ιμάμηδες, χοτζάδες, δάσκαλοι παράνομων σχολείων – νηπιαγωγείων, λειτουργία και δραστηριότητες διαφόρων συλλόγων που χρηματοδοτούν έως και σπουδές στην Τουρκία, διάφορα οικογενειακά τακτικά και έκτακτα επιδόματα κ.α.).<br /> <br /> Από πού και πως έρχονται, λοιπόν, στην Ελληνική Θράκη, αυτά τα τεράστια ποσά που χρηματοδοτούν δράσεις και «πάγιες ανάγκες», και μάλιστα σε σταθερή μηνιαία ροή;<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKfne5IIkDRD4oNPVCc4gQj7CJ7005PVHBnG3lJjN0MJEGaswshxYlmmpkeSHdnLZ6LS6aZVdurC4fjlj4UZhUgBGXf4N9NEWknHN8_tiedegAz7M-V9felK4bFRd5BKy5e2X8LbhmX65/s1600/sinora+ellados++tourkias+Kipoi.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKfne5IIkDRD4oNPVCc4gQj7CJ7005PVHBnG3lJjN0MJEGaswshxYlmmpkeSHdnLZ6LS6aZVdurC4fjlj4UZhUgBGXf4N9NEWknHN8_tiedegAz7M-V9felK4bFRd5BKy5e2X8LbhmX65/s1600/sinora+ellados++tourkias+Kipoi.jpg" width="320" /></a></div> Η απάντηση βρίσκεται στην νόμιμη ή στην μη επαρκώς ελεγχόμενη είσοδο «τούρκων τουριστών» (οι οποίοι εισέρχονται σχεδόν αποκλειστικά με ιδιωτικά αυτοκίνητα πολυτελείας, συνήθως αυξημένου κυβισμού, ενώ σπάνια μετακινούνται με την ήδη υπάρχουσα σταθερή λεωφορειακή σύνδεση Κωνσταντινούπολης - Θεσσαλονίκης ή Κωνσταντινούπολης - Κοσσόβου). Για την ακρίβεια, στο δικαίωμα των «τουριστών» να μεταφέρουν χρηματικά ποσά (10.000 – 15.000 €) που σκοπεύουν να «αφήσουν» στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των διακοπών τους (σημειώνουμε ότι η «τουριστική κίνηση» από την Τουρκία προς την Ελλάδα γίνεται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και θρησκευτικών περιόδων). <br /> <br /> Υπάρχουν όμως και «τουρίστες» (Τούρκοι, αλλά κυρίως τουρκόφρονες Βουλγαρικής υπηκοότητας από τη νότιο Βουλγαρία) που εισέρχονται στην Ελλάδα από την Βουλγαρία (ο σταθμός εισόδου στις Θέρμες Ν. Ξάνθης λειτουργεί τυπικά και χωρίς να έχει τη δυνατότητα έστω και τυπικών ελέγχων), μπορούν να μετακινούνται (είσοδος – έξοδος) αυθημερόν, έχοντας τη δυνατότητα να μεταφέρουν ό,τι επιθυμούν (αγαθά, εμπορεύματα, χρήματα κ.α.).<br /> <br /> Αυτοί οι «τουρίστες» διακινούν, λοιπόν, τα αναγκαία ποσά τροφοδότησης – χρηματοδότησης των καταγεγραμμένων προς υποστήριξη (μηνιαία βοηθήματα, έκτακτες ανάγκες) χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής η δυνατότητα διακοπής αυτής της παράνομης μετακίνησης ρευστού κεφαλαίου από την Τουρκία προς την Ελληνική Θράκη. Τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί στις μεθοριακές εισόδους του Έβρου ορισμένες περιπτώσεις εισαγωγής μεγάλων χρηματικών ποσών από τούρκους τουρίστες που είχαν προορισμό την Ελλάδα ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες.<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1fsu6i8aiOk4o-hMMC3w0_mvGdRKQlV4BRSo2OecH0HZz7UIZA_DEVM70pCsKnfOuOGAMHZcugrggv-ktCI4QICVKfL9vwjGk9RPS_d52OFDZjPRgoHhovjx26DbFTdxV1GDj_FCVErhT/s1600/36_big.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1fsu6i8aiOk4o-hMMC3w0_mvGdRKQlV4BRSo2OecH0HZz7UIZA_DEVM70pCsKnfOuOGAMHZcugrggv-ktCI4QICVKfL9vwjGk9RPS_d52OFDZjPRgoHhovjx26DbFTdxV1GDj_FCVErhT/s1600/36_big.jpg" title="Τελωνειακός Σταθμός Θερμών. Με χαρακτηριστικά περίπτερου κάποιοι θέλουν να πείσουν ότι ελέγχουν την είσοδο και έξοδο εμπορευμάτων, αγαθών και ανθρώπων" width="320" /></a></div> Παρά την πλήρη γνώση της υπάρχουσας κατάστασης και την σχετική επισήμανση από την πλευρά των αρμόδιων ελληνικών αρχών (τελωνειακών ή άλλων) που έχει γίνει προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής καμία απολύτως ουσιαστική ενέργεια προς την κατεύθυνση αποτροπής (ή έστω και ελαχιστοποίησης) του συγκεκριμένου «φαινομένου». Ιδιαίτερα η είσοδοι από την Βουλγαρία παραμένουν σε κατάσταση που δεν πλησιάζει καν το τυπικό σκέλος - προϋποθέσεις της ύπαρξής τους (σχεδόν μηδενική ικανότητα ουσιαστικού τελωνειακού ελέγχου), με αποτέλεσμα να υπάρχουν και ανεξέλεγκτες είσοδοι και έξοδοι κακοποιών στοιχείων που έχουν επιβαρύνει – αυξήσει την μικρο-εγκληματικότητα στην Ελληνική Θράκη, ενώ εκφράζονται έντονοι φόβοι και για διελεύσεις ατόμων «υψηλού ενδιαφέροντος» των διεθνών διωκτικών αρχών, αλλά και των μυστικών υπηρεσιών.<br /> <br /> Η θωράκιση της Θράκης, επί των συνόρων της, είναι μία αναγκαιότητα, απέναντι στην οποία οι «υπεύθυνοι» εθελοτυφλούν και μέσω της αδράνειάς τους επιτρέπουν την χρηματοδότηση δράσεων που βάλουν ευθέως κατά της ασφάλειας της περιοχής, η οποία αργά αλλά σταθερά μεταβάλλεται σε χώρο διέλευσης παράνομων στοιχείων ή προσώπων που εκτελούν συγκεκριμένου τύπου «εργασίες» κατά των εθνικών συμφερόντων.<br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjadvIFmIvUgISRBGkfti93FRcsp7TO_dEv7i_2iFrXdMCIgYbYvNP_qg5fT9KeIRUQaq9CeltyyQojX6sC06cugCMMpBG1hCDjMYDgmMHKrb7CW_EUgog9ug76xTwIB6sBpwcFFYAxKw9A/s1600/dsc02789.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjadvIFmIvUgISRBGkfti93FRcsp7TO_dEv7i_2iFrXdMCIgYbYvNP_qg5fT9KeIRUQaq9CeltyyQojX6sC06cugCMMpBG1hCDjMYDgmMHKrb7CW_EUgog9ug76xTwIB6sBpwcFFYAxKw9A/s1600/dsc02789.jpg" title="Το βαλιτσάκι του ψευτομουφτή Αμέτ Μετέ" width="320" /></a>Κάποιοι, θα πρέπει να κατανοήσουν, επιτέλους, πως η κατάσταση στη Θράκη έχει μεταβληθεί σε τέτοιο σημείο που ενδεχομένως η «αμυντική στάση» και η «ήπια αντιμετώπιση» ή η παρακολούθηση προσώπων, ομάδων και ενεργειών, δεν μπορούν να θεωρούνται ή να χαρακτηρίζονται ως επαρκείς μέθοδοι, ιδιαίτερα όσον αφορά την «ροή χρήματος» που σκοπό έχει να «επιβάλει» την Τουρκία ως τον οικονομικό παράγοντα της περιοχής.<br /> Απαιτείται, πλέον, η ανάληψη συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων και δράσεων συγκεκριμένων φορέων, ειδάλλως πολύ σύντομα η Θράκη θα μεταβληθεί σε θέατρο εξελίξεων στις οποίες θα απαιτούνται μέθοδοι που θα εγγίζουν την λύση του «γόρδιου δεσμού» και θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από όσα θα «επιλύσουν».<br /> <br /> <a href="http://grcitizen.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι δρόμοι του τουρκικού μαύρου χρήματος στην Θράκη

Η τουρκική πολυπρόσωπη επίθεση που δέχεται η Ελληνική Θράκη, έχει καταγραφεί με ικανοποιητική τα τελευταία χρόνια. Οι μορφές της «ήπιας...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι νούμερο ο Ταγίπ, αλλά οι πράξεις του επηρεάζουν Κύπρο και Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe76BbsdXpdq8G4rwJNxryPwzwb-RAQT_gHrviW0zqVCksvBYNQew3QonkCGIh6d4gCjm2fS14Htjy1JMq3jCeno0e8i46kzAX5IA3RdANbX24BpxJPHWBJ3RA48XQq-L9sg_9NO6-RbgZ/s1600/to+palati+toy+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe76BbsdXpdq8G4rwJNxryPwzwb-RAQT_gHrviW0zqVCksvBYNQew3QonkCGIh6d4gCjm2fS14Htjy1JMq3jCeno0e8i46kzAX5IA3RdANbX24BpxJPHWBJ3RA48XQq-L9sg_9NO6-RbgZ/s1600/to+palati+toy+erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</strong><br /> Εάν οι αποφάσεις του δεν επηρέαζαν με δραματικό τρόπο την Κύπρο και την Ελλάδα, ο Ταγίπ Ερντογάν θα ήταν πηγή γέλιου. Σας διαβεβαιώ, επειδή μελετώ τις δηλώσεις του, ότι ο άνθρωπος είναι για τα «σίδερα». Είναι μία διαταραγμένη προσωπικότητα, άρα είναι και επικίνδυνος.<span id="more-47271"></span><br /> Η ψυχοπαθητική περίπτωση του Προέδρου της Τουρκίας απασχολεί πολύ τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, αλλά όχι τους Ελληνες ηγέτες, οι οποίοι ζουν στο ψευτόκοσμό τους. Ο Κύπριος πρόεδρος είχε «επενδύσει» στον κ. Ερντογάν, είχε σπεύσει μάλιστα στην Άγκυρα μετά την απόρριψη του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν για να τον συναντήσει, νόμιζε ότι είχε να κάνει με ένα λογικό άνθρωπο, και τον τελευταίο (και πλέον) χρόνο έχει αντιληφθεί πως αδυνατεί να εμπιστευθεί τον Τούρκο Πρόεδρο. Η διαπίστωση δεν είναι μόνο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και άλλων Δυτικών ηγετών, ασχέτως εάν δεν εκδηλώνονται δημόσια για να μην ερεθίσουν περισσότερο τον κ. Ερντογάν. Είναι μία λανθασμένη τακτική που αποθρασύνει τον ισλαμιστή ηγέτη, και τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο.<br /> Μιλώντας στον «Φιλελεύθερο» και απαντώντας στο ερώτημα εάν μπορεί να καταλήξει σε συμφωνία με τον κ. Ερντογάν, όπως πίστευε στο παρελθόν, ο κ. Αναστασιάδης έδωσε μία απάντηση που δείχνει και το δικό του αδιέξοδο: «Έχετε θέσει ορθά το ζήτημα. Είπατε κάποτε και με ρωτήσατε “με τον σημερινό Ταγίπ Ερντογάν μπορείτε;”» (σ.σ.: αναφέρεται σε σχετικό κείμενο αυτής της στήλης). Συνέχισε λέγοντας τα εξής: «Αυτό που πρέπει να προβληματίσει τον καθένα είναι πώς ο Ερντογάν, που ετύγχανε της στήριξης του Γκιουλέν, σήμερα είναι ο πρώτος πολέμιος του πολιτικού και πνευματικού του πατέρα. Θέλω να ελπίζω ότι θα επικρατήσει το καλώς νοούμενο συμφέρον της Τουρκίας και όχι το καλώς νοούμενο συμφέρον όσων κυβερνούν την Τουρκία. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και θα συμβάλει στην ειρήνη στην περιοχή, στην εξομάλυνση των σχέσεων (της Τουρκίας) με την Ελλάδα βεβαίως και πραγματικά θα δώσει επιτέλους μια απάντηση στην πολιτική Νταβούτογλου που από “τα μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες” φτάσαμε στο σημείο “στις μηδενικές σχέσεις με τους γείτονες”. Συνεπώς, υπάρχει απόσταση να διανυθεί, αλλά και δείγματα γραφής που πρέπει να καταγραφούν για να πει κανένας αν υπάρχει προοπτική ελπίδας για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, όπως εμείς επιθυμούμε τουλάχιστον, το κυπριακό πρόβλημα».<br /> Η απάντηση του Προέδρου της Κύπρου είναι και απόδειξη του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται οι διάφοροι μεσολαβητές, ιδιαίτερα αυτός ο «πανέξυπνος» Νορβηγός, ο οποίος συνεχίζει να αγνοεί ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην κατοχική δύναμη. Μέσα μόνο σε μερικούς μήνες, έχει αναγάγει τη «σχολή Ντάουνερ» σε επιστήμη και προσπαθεί να εισαγάγει ως μέρος της διαπραγμάτευσης τα τουρκικά αιτήματα, είτε αφορούν το φυσικό αέριο, είτε την απαίτηση για έλεγχο όλης της Κύπρου.Ο κ. Αναστασιάδης ΔΕΝ μπορεί, ούτε επιτρέπεται, να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις εάν η Τουρκία δεν αποσύρει τον «Βάρβαρο» και τα υπόλοιπα πλοία της από την κυπριακή ΑΟΖ. Ακόμα και αν τα αποσύρει, ως οφείλει η Άγκυρα, ο Πρόεδρος της Κύπρου πρέπει να θέσει όρους που θα αφορούν τον τρόπο διεξαγωγής του διαλόγου.<br /> Με λίγα λόγια, είναι αδύνατο να διαπραγματεύεται υπό εκβιασμό και απειλές. Τώρα, περισσότερο από τον καθένα, ο κ. Αναστασιάδης γνωρίζει ότι η αμερικανική επιρροή στον Ερντογάν είναι ανύπαρκτη. Διότι οι Αμερικανοί τού έδωσαν το δικαίωμα ώστε αυτός να τους αγνοεί, αλλά και να τους αμφισβητεί, αποδεχόμενοι τα τερτίπια του. Ο Τούρκος Πρόεδρος θέτει σε κίνδυνο τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα και αυτοί, αντί να τον τιμωρήσουν, ανατρέφουν τη λαιμαργία του απέναντι στην Κύπρο, αποδεχόμενοι όλα τα παράλογα και απαράδεκτα αιτήματά του. Δεν θα τους εκτιμήσει ποτέ και θα συνεχίσει να συμμαχεί με τους εχθρούς τους. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν για τη συνεργασία της Τουρκίας με τους τρομοκράτες. Έχουν αποδείξεις επίσης ότι όλες οι ενέργειες της Άγκυρας είναι στην ουσία αντι-αμερικανικές….<br /> Έχετε φανταστεί την αντίδραση της Ουάσιγκτον στην περίπτωση που η Αθήνα και η Λευκωσία αποφάσιζαν να συνταχθούν με τη Μόσχα; Δεν θα έσωζε κανείς τον κ. Σαμαρά και τον κ. Αναστασιάδη. Στον κ. Ερντογάν δεν διαμαρτυρήθηκαν καν για τη βοήθεια και τις εξυπηρετήσεις του -έναντι αμοιβής βεβαίως- στη Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Έμειναν σαν χάννοι να βλέπουν από το CNN τα τεκταινόμενα, διότι η Τουρκία δεν ενημέρωσε καν τις ΗΠΑ για την ατζέντα των συνομιλιών. Έχει μεγάλη σημασία η σκέψη του κ. Αναστασιάδη για την αμερικανική επίδραση στα τουρκικά πράγματα, και πρέπει κανείς να αναλύσει ορθά τα λόγια του Προέδρου της Κύπρου.<br /> Είπε: «Δεν θα επικεντρώσω την προσοχή μου στο ποιον από την πολιτική σκηνή της Τουρκίας οι Αμερικανοί μπορεί να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά. Αυτό το οποίο γνωρίζω είναι τη βούληση των Αμερικανών να εμπλακούν και να βοηθήσουν. Από εκεί και πέρα, υπήρξαν άλλες περιπτώσεις όπου υπήρξε απόλυτη αποτυχία στις προσπάθειες, όπως: μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με την επίσκεψη του Τζο Μπάιντεν, ακόμη και απλή αναφορά στην Αμμόχωστο δεν έγινε αποδεκτή. Επίσης, τα πρόσφατα απαράδεκτα γεγονότα παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων, καταπάτησης κάθε αρχής Διεθνούς Δικαίου ή και του Δικαίου Θαλάσσης και παρά το γεγονός ότι είναι εξόφθαλμο πως διαφωνούν οι Αμερικανοί, είτε λόγω συγκυριών είτε για διάφορους λόγους, η επιρροή τους μειώθηκε στο ελάχιστο, με αποτέλεσμα να μην έχουμε κανένα αποτέλεσμα».<br /> Ο κ. Αναστασιάδης δεν χρειάζεται συμβουλές, γνωρίζει τι πρέπει να πράξει. Επίσης γνωρίζει τι θα συμβεί εάν επιστρέψει στο διάλογο χωρίς την πραγματική συμμόρφωση της Τουρκίας…<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Είναι νούμερο ο Ταγίπ, αλλά οι πράξεις του επηρεάζουν Κύπρο και Ελλάδα

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Εάν οι αποφάσεις του δεν επηρέαζαν με δραματικό τρόπο την Κύπρο και την Ελλάδα, ο Ταγίπ Ερντογάν θα ήταν πηγή γέλιου...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι συνέπειες της ρωσικής νομισματικής κρίσης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVN3Pcilw5navH26zrF3JwYpUxAPI68GoDC-G0mqu-8jjjHKtXzj6s0mTt0kJuLdaPSc4lGVovVyXvg7TgiuM0DkcJfgmxno-SvuW-xcIwHccKFNxojWP5ZEs_qoLELPjrLMX1WbmgnGsL/s1600/poytin2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVN3Pcilw5navH26zrF3JwYpUxAPI68GoDC-G0mqu-8jjjHKtXzj6s0mTt0kJuLdaPSc4lGVovVyXvg7TgiuM0DkcJfgmxno-SvuW-xcIwHccKFNxojWP5ZEs_qoLELPjrLMX1WbmgnGsL/s1600/poytin2.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #990000;"><b><a href="http://www.ecfr.eu/article/commentary_what_will_be_the_consequences_of_the_russian_currency_crisis385z" target="_blank">European Counsil on foreign Relations</a></b></span><br /> Η κατάρρευση του ρουβλίου στο τέλος του 2014 προκλήθηκε προφανώς από την πτώση στην τιμή του πετρελαίου. Ωστόσο, το ρωσικό νόμισμα έχει αποδυναμωθεί σε έναν ισχυρότερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο νόμισμα στον κόσμο, ακόμη και σε σχέση με τα νομίσματα άλλων οικονομιών, εξαρτημένων από το πετρέλαιο. Μόλις σε ένα μήνα, από τις 18 Νοεμβρίου μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου, το ρούβλι υποχώρησε 43%. Αυτό προκάλεσε δύο κύματα bank run και οδήγησε σε γενικότερο καταναλωτικό πανικό. Ως εκ τούτου, αυτό που συμβαίνει στην Ρωσία είναι μια πραγματική νομισματική κρίση. Ποιες ήταν οι αιτίες αυτής της κρίσης, και τι θα συμβεί στη συνέχεια;<br /> <br /> Η κρίση πραγματοποιήθηκε από τρεις τύπους παραγόντων: από παράγοντες της αγοράς, πολιτικούς παράγοντες και διαρθρωτικούς παράγοντες.<br /> <br /> Τα διαρθρωτικά προβλήματα της ρωσικής οικονομίας ήταν ήδη εμφανή από το 2012. Οι τιμές του πετρελαίου έφθασαν σε ιστορικά υψηλά το 2011 και παρέμειναν κοντά σε αυτά μέχρι το γ΄ τρίμηνο του 2014. Ωστόσο, η αντίδραση της ρωσικής οικονομίας σε αυτή την -οδηγούμενη από τις εξαγωγές- απροσδόκητη ροή χρημάτων, ήταν πολύ πιο διαφορετική από άλλες περιόδους, είτε στην περίοδο της οικονομικής ανάπτυξης μεταξύ 2004-2008 είτε στην περίοδο της ανάκαμψης μετά από την κρίση, 2010-2011.<br /> <br /> Στο δεύτερο μισό του 2011, τα αποθέματα της ρωσικής κεντρικής τράπεζας σταμάτησαν να αυξάνονται. Αυτό σήμαινε πως δεν υπήρχε επιπλέον ζήτηση για ρούβλια από τους εξαγωγείς ή επενδυτές (μέσω της πώλησης σκληρού νομίσματος). Μεταξύ του 2011-2013, οι καθαρές εκροές κεφαλαίων αντιστοιχούσαν στα 196,2 δισ. δολάρια. Την ίδια στιγμή, οι ρωσικές επιχειρήσεις και τράπεζες συνέχισαν να δανείζονται από το εξωτερικό: το 2012-2013, το ρωσικό εξωτερικό χρέος αυξήθηκε κατά 190 δισ. δολάρια, και τον Ιανουάριο του 2014, είχε φτάσει τα 728 δισ. δολάρια. Αυτό εν μέρει αποτυπώνει το τρέχον επιχειρηματικό μοντέλο στη ρωσική οικονομί: οι εταιρείες προτιμούν να κρατούν τα κέρδη τους στο εξωτερικό, ενώ υποστηρίζουν τις λειτουργίες τους στη Ρωσία μέσω δανεισμού. Αυτού του είδους η χρηματοδότηση του χρέους χρησιμοποιείται για να αντισταθμίσει το ρίσκο της απαλλοτρίωσης από το κράτος. Γενικά, αυτή δυναμική εμφάνισε ότι η αγορά δεν έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στο μέλλον της ρωσικής οικονομίας.<br /> <br /> Το 2012, όταν οι τιμές του πετρελαίου σταμάτησαν να αυξάνονται και η οικονομία επέστρεψε στα προ-κρίσης επίπεδα, η επενδυτική ανάπτυξη και η οικονομία ως σύνολο, επιβραδύνθηκε απότομα. Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, με μοχλό την αύξηση της κατανάλωσης (χρηματοδοτούμενη από τα αυξημένα έσοδα από τις εξαγωγές), σταμάτησε να έχει αποτέλεσμα. Κατά συνέπεια, το 2013 ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας, στο 1,3%, ήταν σημαντικά χαμηλότερος από εκείνον της παγκόσμιας οικονομίας και τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης των χωρών της CIS.<br /> <br /> Το 2013 η κεντρική τράπεζα ανακοίνωσε ότι προχωράει σε μια πολιτική με στόχο στον πληθωρισμό. Αυτό βασικά σήμαινε ότι η τράπεζα σκόπευε να παρεμβαίνει λιγότερο στην διαμόρφωση της ισοτιμίας, εστιάζοντας κατά κύριο λόγο στον στόχο του πληθωρισμού. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη υπό συνθήκες σταθερών εξαγωγών και αυξημένης εκροής καθαρών κεφαλαίων, οδήγησε στην συνολική υποβάθμιση του ρουβλίου. Ωστόσο, η υποτίμηση βοήθησε την οικονομία: ενώ το 2013 η βιομηχανική ανάπτυξη επιβραδύνθηκε σε χαμηλότερα του 1% μέχρι το πρώτο μισό του 2014 είχε επανέλθει στο 2,5%, τροφοδοτούμενη σχεδόν αποκλειστικά από τη δυναμική του μεταποιητικού κλάδου.<br /> <br /> Αλλά οι πολιτικές εντάσεις που προκλήθηκαν από την σύγκρουση στην Ουκρανία και η απότομη επιδείνωση στις σχέσεις με την Δύση, έχουν ενισχύσει τον σκεπτικισμό των αγορών για το μέλλον της ρωσικής οικονομίας. Η προσάρτηση της Κριμαίας και η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία, οδήγησαν σε πτώση το χρηματιστήριο και σε αυξημένες πιέσεις για το ρούβλι. Η Κεντρική Τράπεζα υποχρεώθηκε να στηρίξει το ρούβλι και διέθεσε 45 δισ. δολάρια για την υποστήριξη του νομίσματος μεταξύ Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2014.<br /> <br /> Το σημείο καμπής ήταν η επιβολή του τρίτου γύρου των δυτικών κυρώσεων, που απέκοψε τις ρωσικές επιχειρήσεις από τις χρηματοπιστωτικές αγορές παγκοσμίως. Μαζί με την πτώση των τιμών του πετρελαίου (βασικός παράγοντας της αγοράς), αυτό προκάλεσε τους παίκτες της αγοράς να επαναξιολογήσουν τους κινδύνους. Πριν από την επιβολή των κυρώσεων, η αναλογία του εξωτερικού χρέους ως προς τα ξένα συναλλαγματικά αποθέματα (στο 1,4), δεν ήταν ιδιαίτερα ανησυχητική. Αλλά το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις δεν μπορούσαν πλέον να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους στις εξωτερικές αγορές, κατέστησε αναγκαία την επανεξέταση του θέματος. Έγινε σαφές ότι με τα έσοδα από τις εξαγωγές να υποχωρούν εξαιτίας των χαμηλότερων τιμών του πετρελαίου, οι επιχειρήσεις θα συσσώρευαν υπερβολικά νομίσματα στους λογαριασμούς τους. Η προσφορά νομισμάτων στην αγορά από τους εξαγωγείς (πολλοί από τους οποίους είχαν επίσης μεγάλα χρέη) υποχώρησε κατακόρυφα, ενώ η ζήτηση από τις οφειλέτριες εταιρείες αυξήθηκε.<br /> <br /> Τον Οκτώβριο του 2014 η κεντρική τράπεζα υποχρεώθηκε να δαπανήσει άλλα 26 δισ. δολάρια για να υποστηρίξει το ρούβλι. Μετά από αυτό, έγινε προτεραιότητα η διατήρηση των αποθεματικών της χώρας. Έτσι το Νοέμβριο, η παρέμβαση της τράπεζας υποχώρησε στα 10 δισ. δολάρια. Επομένως όλοι οι παράγοντες υπήρχαν για μια νομισματική κρίση και για αυτό ο Ρώσος υπουργός Οικονομίας την χαρακτήρισε “την τέλεια καταιγίδα”. Η καταιγίδα σταμάτησε μόνο μετά από μια εγάλη αύξηση του επιτοκίου πό την κεντρική τράπεζα και από άτυπες πιέσεις στις εταιρείες, που είχε ως αποτέλεσμα μια ταχεία μείωση των συναλλαγών σε ξένο νόμισμα.<br /> <br /> Οι μελλοντικές εξελίξεις στην αγορά ξένου συναλλάγματος θα εξαρτηθούν από την τιμή του πετρελαίου. Εάν οι τιμές του πετρελαίου συνεχίσουν να υποχωρούν, η ένταση στην αγορά θα αυξηθεί ξανά. Ωστόσο, οι εβδομάδες πριν και μετά τις διακοπές για το Νέο Έτος, θα αξιοποιηθούν για να αποτρέψουν μια διαφαινόμενη τραπεζική κρίση, που προκλήθηκε από την αύξηση των επιτοκίων στο 17%. Σε ό,τι αφορά την οικονομία γενικότερα, η κρίσης θα εξαπλωθεί μέσω μιας απότομης αύξησης στην τιμή των εισαγωγών σε ρούβλια και του απότομου σοκ τιμών για τους καταναλωτές.<br /> <br /> Ο ρωσικός ετήσιος όγκος εισαγωγής αγαθών διαμορφώνεται σε περίπου 340 δισ. δολάρια, ενώ το μέγεθος όλης της ρωσικής αγοράς λιανικής διαμορφώνεται στα περίπου 750 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με την ρωσική στατιστική υπηρεσία, το 40% των αγαθών είναι για κατανάλωση, το 40% είναι ενδιάμεσα αγαθά και το υπόλοιπο είναι μηχανές και εξοπλισμός. Το μερίδιο των εισαγωγών στην καταναλωτική αγορά είναι περίπου 30%-40%. Έναν πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα ενδιάμεσα αγαθά (συστατικά και πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται στην εγχώρια παραγωγή), επομένως η αύξησή τους στην τιμή του ρουβλίου θα επηρεάσει μια μεγάλη γκάμα προϊόντων. Επιπλέον, ενώ τα δάνεια γίνονται λιγότερο προσβάσιμα, οι επιχειρήσεις θα είναι υποχρεωμένες να περάσουν το αυξημένο κόστος της παραγωγής στους καταναλωτές.<br /> <br /> Επομένως η διπλή υποτίμηση του ρουβλίου θα γίνει αισθητή στην αύξηση των τιμών και στην συρρίκνωση της κατανάλωσης. Σύμφωνα με το Gaidar Insitute for Economic Policy, αυτό θα προσθέσει τουλάχιστον 10-12 ποσοστιαίες μονάδες στον κανονικό πληθωρισμό, ο οποίος θα φθάσει το 15%-20%. Οι επιλογές υποκατάστασης των εισαγωγών είναι σχετικά περιορισμένες: μεγάλης κλίμακας υποκατάσταση των εισαγωγών θα απαιτήσει σημαντικές επενδύσεις και για την ώρα, οι πόροι για κάτι τέτοιο δεν υπάρχουν. Και μια πτώση της κατανάλωσης (ως αποτέλεσμα της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών) θα προκαλέσει πτώση της παραγωγής.<br /> <br /> Σύμφωνα με την πρβλεψη της κεντρικής τράπεζας για τον Οκτώβριο, το ΑΕΠ του 2015 θα υποχωρήσει 4,5%-4,8%. Αυτό είναι που αποκαλούν οι τράπεζες stress scenario, και προϋποθέτει ότι η τιμή του πετρελαίου θα παραμείνει στα 60 δολάρια το βαρέλι και ότι οι δυτικές κυρώσεις θα παραμείνουν. Στην πραγματικόητα, αυτό το σενάριο φαίνεται να είναι το πιο ρεαλιστικό. Οποιοδήποτε άλλο σενάριο θα περιελάμβανε είτε την άρση των κυρώσεων είτε μια άνοδο της τιμής του πετρελαίου στα 80-100 δολάρια το βαρέλι.<br /> <br /> Η ρωσική κυβέρνηση ήταν ξεκάθαρα απροετοίμαστη για μια τέτοια απότομη πτώση στην τιμή του πετρελαίου και για το χάος στις αγορές συναλλάγματος. Μόλις τώρα αρχίζει να σκέφτεται για μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης. Αυτό έγινε πολύ σαφές από την ετήσια συνέντευξη Τύπου του Putin, στις 18 Δεκεμβρίου. Ο πρόεδρος εξέφρασε σχεδόν την πεποίθησή του ότι οι τιμές του πετρελαίου θα αρχίσουν να αυξάνονται ξανά σε δύο χρόνια, ενισχύοντας την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμος να συζητήσεις τις επιλογές μιας μεγάλης προσαρμογής του δικού του μοντέλου κρατικού καπιταλισμού.<br /> <br /> Στην αρχή του 2015, η κυβέρνηση θα πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ της επιθυμίας να τονώσει την κατανάλωση και του κινδύνου του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η κρίση -η οποία σε κάποιο βαθμό είναι συνέχεια και ολοκλήρωση της προηγούμενης κρίσης του 2008-2009- θα επιφέρει μια οδυνηρή μείωση του εισοδήματος των πολιτών.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι συνέπειες της ρωσικής νομισματικής κρίσης

European Counsil on foreign Relations Η κατάρρευση του ρουβλίου στο τέλος του 2014 προκλήθηκε προφανώς από την πτώση στην τιμή του πετρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Εννέα πράγματα που πρέπει να προσέξουμε το 2015

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNwHJqlhBTbEz023nOmm1Y6bVWqan0Qx5W5BX0FiF4Ndf4N26cVtO5gmwBJPsLKQRO3nsQIPGvs4y3MYkZBhv89Yz6sKJljo5Jtnc_OnYf-Kcjc8vB_IO0bMCJL6Dakuxeyd_gPcpKPXLc/s1600/eyrwpi+2015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNwHJqlhBTbEz023nOmm1Y6bVWqan0Qx5W5BX0FiF4Ndf4N26cVtO5gmwBJPsLKQRO3nsQIPGvs4y3MYkZBhv89Yz6sKJljo5Jtnc_OnYf-Kcjc8vB_IO0bMCJL6Dakuxeyd_gPcpKPXLc/s1600/eyrwpi+2015.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b><span style="color: #990000;"><a href="http://openeurope.org.uk/blog/europe-in-2015/" target="_blank">Open Europe</a></span></b><br /> Η Ευρώπη το 2015 θα είναι γεμάτη με πολιτικό ρίσκο και αβεβαιότητα. Εκλογές, εύθραυστες κυβερνήσεις μειοψηφίας και άνοδος των λαϊκιστών, μπορεί να είναι τα βασικά ζητήματα. Εδώ είναι εννέα θέματα ζωτικής σημασίας που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.<br /> <br /> <strong>Το ραντεβού της Βρετανίας με την ιστορία.</strong>Το αποτέλεσμα των εκλογών τον επόμενο Μάιο είναι γελοία αβέβαιο. Υπάρχουν περίπου εννέα πιθανοί κυβερνητικοί σχηματισμοί, με διαφορετικές επιπτώσεις για το δημοψήφισμα σχετικά με την παραμονή ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. οποιαδήποτε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον David Cameron, συμπεριλαμβανομένου και ενός συνασπισμού με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, θα πρέπει να τηρήσει την υπόσχεσή της για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Μια κυβέρνηση των Εργατικών θα βάλει το δημοψήφισμα σε αναμονή, αλλά υπάρχουν σειρά επιλογών στο μεταξύ. Η συζήτηση για την Ευρώπη δεν θα φύγει, ό,τι και να γίνει.<br /> <br /> <strong>Τι συμβαίνει στην Αθήνα;</strong>Οι φόβοι του Grexit επέστρεψαν. Έχοντας αποτύχει να εκλέξει τον υποψήφιο για την προεδρία, η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε πρόωρες εκλογές στις 25 Ιανουαρίου. Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, προωθώντας πολιτικές που είναι ασύμβατες με την ιδιότητα του μέλους της ευρωζώνης (ενώ παραμένει θεωρητικά υπέρ του ευρώ). Ακριβώς πώς θα λειτουργήσει αυτό εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία, είναι ασαφές, αλλά είναι πιθανή κάποια μορφή αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, οδηγώντας σε ένα κλασικό chicken game μεταξύ των οφειλετών και των πιστωτών στην ευρωζώνη. Προσθέστε και τις συζητήσεις για μια πιστωτική γραμμή όταν τελειώσει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης τον Φεβρουάριο, και η Ελλάδα είναι ξανά το πιο κρίσιμο σημείο ανάφλεξης στην ευρωζώνη.<br /> <br /> <strong>Η Ισπανία στρίβει αριστερά</strong>Οι εκλογές στην Ισπανία είναι προγραμματισμένες για τον Δεκέμβριο του 2015 το αργότερο, εν τω μέσω περιφερειακών εντάσεων και μιας οικονομικής ανάκαμψης που δεν είναι ακόμη αισθητή από πολλούς ψηφοφόρους. Με το ακροαριστερό κόμμα Podemos –όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, υπέρ του ευρώ κατ’ όνομα, κατά του ευρώ στην πράξη- να συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις τη στήριξη του 20%, το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι μια εύθραυστη κυβέρνηση μειοψηφίας ή ένας αδύναμος κυβερνητικός συνασπισμός, που θα αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες για να τηρήσει την υπαγορευθείσα από την ΕΕ λιτότητα και τους στόχους του προϋπολογισμού. Με το Podemos πιθανώς να είναι ο νέος king maker στην ισπανική πολιτική σκηνή, να αναμένεται πιο συχνές και έντονες συγκρούσεις μεταξύ της Μαδρίτης και του Βερολίνου.<br /> <br /> <strong>Γαλλία/Ιταλία εναντίον Βρυξελλών</strong>Η Γαλλία και η Ιταλία το πιο πιθανό είναι να μην «πιάσουν» τους στόχους της Κομισιόν για το έλλειμμα στο επόμενο έτος, με κάποια διαφορά. Εάν η Κομισιόν και το Βερολίνο πιέσουν πολύ σκληρά, το πολιτικό κόστος θα είναι σοβαρό. Σκεφτείτε το Εθνικό Μέτωπο. Εάν είναι πολύ «ήπιοι», σημαίνει ότι το μπαράζ των νέων κανόνων της ευρωζώνης που αποκτήθηκαν σκληρά, είναι για το τίποτα. Στο μεταξύ, οι οικονομίες της Γαλλίας και της Ιταλίας φαίνεται ότι θα μείνουν στάσιμες, κάτι που με τη σειρά του θα τροφοδοτήσει την εγχώρια δυσαρέσκεια.<br /> <br /> <strong>Η προσωρινή βιασύνη της ΕΚΤ</strong>Η ΕΚΤ αναμένεται να προχωρήσει σε κάποιου είδους QE στις αρχές του επομένου έτους, εν τω μέσω ανησυχιών για τον αποπληθωρισμό και την έλλειψη ζήτησης. Είναι πιθανό να αυξήσει την εμπιστοσύνη της αγοράς βραχυπρόθεσμα, ιδιαίτερα δεδομένης της αβεβαιότητας σχετικά με την Ελλάδα. Για μια σειρά από λόγους ωστόσο –οι τράπεζες ακόμη συσσωρεύουν μετρητά και η Γερμανία είναι ο προορισμός του μεγαλύτερου κομματιού του QE- το εγχείρημα αυτό πιθανότατα θα έχει περιορισμένο αντίκτυπο και θα προκαλέσει απογοήτευση.<br /> <br /> <strong>Όλα στρέφονται γύρω από το Βερολίνο</strong>Η Γερμανία θα συνεχίσει να κυριαρχεί των ευρωπαϊκών ζητημάτων, αλλά η εσωτερική σύγκρουση στη χώρα μεταξύ των δίδυμων δεσμεύσεών της προς την Ευρώπη από την μία πλευρά και προς τα κεφάλαια από την άλλη, μπορεί να είναι περαιτέρω περίπλοκη εάν άλλες χώρες όπως η Ισπανία και η Ελλάδα αρχίσουν να πιέζουν σοβαρά εναντίον της λιτότητας. Επιπλέον, η προθυμία του Βερολίνου να λάβει κατηγορηματική στάση στην εξωτερική πολιτική, θα δοκιμάζεται συνεχώς από τη Ρωσία, ενώ η ίδια η Γερμανία μπορεί να είναι στα πρόθυρα μιας πιθανώς αρκετά δυσάρεστης συζήτησης για την μετανάστευση. Παρακολουθείστε εάν το Alternative fur Deutschland θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί αυτά τα συναισθήματα.<br /> <br /> <strong>Η άνοδος του λαϊκισμού στα σκανδιναβικά κράτη</strong>Η Σουηδία οριακά απέφυγε τις πρόωρες εκλογές, αλλά η συμφωνία για έναν ευρύ συνασπισμό που επιτεύχθηκε –με την οποία δόθηκαν εγγυήσεις για διακομματική στήριξη σε όλες τις προτάσεις του προϋπολογισμού μέχρι το 2022- ρισκάρει να αφήσει το κατά της μετανάστευσης κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών ως το μόνο de facto κόμμα της αντιπολίτευσης, ενισχύοντας την στήριξή του μακροπρόθεσμα. Η Δανία θα διεξάγει εκλογές, με πιο πιθανό αποτέλεσμα μια κεντροδεξιά κυβέρνηση μειοψηφίας, με την στήριξη του Δανέζικου Λαϊκού Κόμματος, που τάσσεται κατά της μετανάστευσης. Η πολιτική συναίνεση φαίνεται όλο και πιο δύσκολο να επιτευχθεί.<br /> <br /> <strong>Συνταγματική σύγκρουση</strong>Επιπλέον με την ισχύουσα αντιπαράθεση Βορράς-Νότου, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ECJ), είναι πιθανό να αποφασίσει υπέρ της αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ (ΟΜΤ), ενώ το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο έχει αποφανθεί πως είναι παράνομη. Αν και το QE μπορεί να παρακάμψει το ΟΜΤ, θέτει ένα πολύ περίπλοκο προηγούμενο καθώς η Bundesbank ίσως να μην έχει μια σαφή συνταγματική εντολή για να συμμετέχει σε ορισμένες λειτουργίες της ΕΚΤ. Επίσης, σε αντίθεση με το ΟΜΤ, το QE δεν το συνοδεύουν οικονομικοί όροι, που σημαίνει ότι το γερμανικό δικαστήριο μπορεί να το θεωρήσει για άλλη μία φορά παράνομο, μόλις επιβληθούν οι αναπόφευκτες αλλαγές. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επίσης θα αποφανθεί για βασικά ζητήματα που περιλαμβάνουν και το Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος των μεταναστών της ΕΕ να έχουν πρόσβαση σε επιδόματα.<br /> <br /> <strong>Οι άλλες εκλογές</strong>Είναι πιθανή η εκλογή και άλλων κυβερνήσεων αστικής πλατφόρμας, στην Πολωνία –αν και ακόμη κυβερνά το κόμματα Νόμος και Δικαιοσύνη- που σημαίνει ότι η Βαρσοβία θα συνεχίσει να είναι διεκδικητική έναντι της Ρωσίας και θα πιέσει εναντίον των αλλαγών στους κανόνες ελεύθερης μετακίνησης στην ΕΕ. Δεν θα υπάρξει πλειοψηφία για το ευρώ μετά από τις πολωνικές εκλογές. Η Πορτογαλία θα διεξάγει επίσης εκλογές, με κάποια δυνατότητα υπαναχώρησης από τη λιτότητα.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εννέα πράγματα που πρέπει να προσέξουμε το 2015

Open Europe Η Ευρώπη το 2015 θα είναι γεμάτη με πολιτικό ρίσκο και αβεβαιότητα. Εκλογές, εύθραυστες κυβερνήσεις μειοψηφίας και άνοδος τω...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος στην Τουρκία έβαλε στο μάτι το Κατάρ και γιατί;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcCXAjPI-51Zi8oXO2XRKVB-8qItFUjq2YRHs7e1HhXSbXz7vLgiY7BHphVuiT6Qt1wUOS3o0B9sWNhhUZLGuvgkDf9n614Nsopy9Bt_S8v7odicbVqIy-5zkgbsyVvXIcd6at2yBSynL/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF802.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcCXAjPI-51Zi8oXO2XRKVB-8qItFUjq2YRHs7e1HhXSbXz7vLgiY7BHphVuiT6Qt1wUOS3o0B9sWNhhUZLGuvgkDf9n614Nsopy9Bt_S8v7odicbVqIy-5zkgbsyVvXIcd6at2yBSynL/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF802.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Πυροβολισμοί ερρίφθησαν έξω από την πρεσβεία του Κατάρ στην Άγκυρα, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ένας φρουρός. Ο φρουρός ζήτησε από έναν άνδρα που στάθμευσε το αυτοκίνητό του έξω από το κτήριο της πρεσβείας να το μετακινήσει. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας δεύτερος άνδρας και άνοιξε πυρ κατά του φρουρού, τραυματίζοντάς τον. </strong><br /> Ο πρέσβης του Κατάρ έσπευσε να δηλώσει πως το περιστατικό δεν έχει σχετίζεται με την πρεσβεία, χαρακτηρίζοντάς το «μεμονωμένο», το οποίο δεν πρόκειται να βλάψει τις «αδερφικές σχέσεις Κατάρ – Τουρκίας». Στο ίδιο μήκος κύματος και οι τουρκικές αρχές προσπάθησαν υποβαθμίσουν το συμβάν, κάνοντας λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών.<br /> <strong>Περίεργο ξεκαθάρισμα! Μεταξύ ποίων; Δεν μας είπαν. Διότι θα έπρεπε να εξηγήσουν ποιος είναι τόσο βλαξ ώστε να… ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τον φρουρό, σε ένα σημείο όπου οι πιθανότητες εντοπισμού και σύλληψής του θα ήταν εξαιρετικά αυξημένες, κάτι που θα γνώριζε ακόμα και μικρό παιδί…</strong><br /> <strong><br /> </strong> Το Κατάρ αποτελεί τον μόνο σύμμαχο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και είναι η μόνη χώρα που, όπως και η Τουρκία, ενισχύει παντοιοτρόπως την ισλαμιστική τρομοκρατία. Το τελευταίο διάστημα όμως, το Εμιράτο «απιστεί» στο παραδοσιακό αρσενικό, τον Ερντογάν.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <strong>«Σαλιαρίζει» με την τρισκατάρατη Αίγυπτο του… άθεου στρατηγού Σίσι, που «καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες τον θεόσταλτο κολλητό του Ρετζέπ Ταγίπ, τον Μοχάμεντ Μόρσι και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Θέλουν, λέει, να αποκαταστήσουν τις διμερείς σχέσεις και μάλλον θα αφεθούν ελεύθεροι και τους τρεις δημοσιογράφους του Al Jazeera που τους έχει στη φυλακή εδώ κι ένα χρόνο η Αίγυπτος. Παράλληλα, φουντώνει η φημοσλογία που θέλει αποχώρηση των γραφείων της Χαμάς από τη Ντόχα, με προορισμό την Τεχεράνη.</strong></div> </div> <!-- /metas --> <br /> Μια σκέψη κάνουμε. Μήπως, λέμε μήπως, τίποτε καλόπαιδα της MIT έλαβαν εντολή να στείλουν μήνυμα στους εμίρηδες. Διότι όταν το μυαλό του ηγέτη αναλύει τα πάντα με βάση… το κοράνι, έχει ένα προβληματάκι να κατανοήσεις ότι σέβεσαι τουλάχιστον ένα κράτος που μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμο σε μια συγκυρία που το νόμισμά σου ακολουθεί… φιλότιμα το ρωσικό ρούβλι.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ποιος στην Τουρκία έβαλε στο μάτι το Κατάρ και γιατί;

Πυροβολισμοί ερρίφθησαν έξω από την πρεσβεία του Κατάρ στην Άγκυρα, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ένας φρουρός. Ο φρουρός ζήτησε από έναν...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς τα που θα πάει η Ρωσία το 2015; Θα συναντηθεί ξανά με την Ελλάδα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheF8WunEpkvef8ouaQ4UWaJalbm2gW4GBK6NwVNUxazRayoNYedHqYYWoJNry_xL6o8BQCrvtA_S2xFOVI-OEs8GBEnwoL2QMUN6leO_nc3W9UiuDXElbLXGDatBG86k19GkSQ5p32d6SF/s1600/poytin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheF8WunEpkvef8ouaQ4UWaJalbm2gW4GBK6NwVNUxazRayoNYedHqYYWoJNry_xL6o8BQCrvtA_S2xFOVI-OEs8GBEnwoL2QMUN6leO_nc3W9UiuDXElbLXGDatBG86k19GkSQ5p32d6SF/s1600/poytin.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το 2014 σημαδεύτηκε γεωπολιτικά από την υπόθεση της Κριμαίας και της αλλαγής ρότας της Μόσχας που δείχνει ότι εγκαταλείπει την όποια προσπάθεια να ξαναχτίσει γέφυρες με την Δύση και στρέφεται προς νέες συμμαχίες. Οι οποίες μας “αγγίζουν” αφού σ΄ αυτές πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει η Τουρκία.<br /> <br /> Η Ρωσία μπορεί να προσάρτησε την Κριμαία και να κράτησε την Σεβαστούπολη ,αλλά όλα έχουν ένα κόστος. Μια νέα εκδοχή του υποτίθεται “ξεχασμένου” Ψτχρού Πολέμου αναδύθηκε από την κρίση Ρωσίας - Ουκρανίας.<br /> <br /> Ο τραγικά λανθασμένος τρόπος με τον οποίο και η Δύση “χάϊδεψε” τους ακραίους ουκρανούς εθνικιστές δεν διευκόλυνε τα πράγματα. Η κατάληξη γνωστή. Η Μόσχα πήρε αυτό που ήθελε πληρώνοντας όμως ακριβό τίμημα από τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης. Η τραγωδία με την κατάρριψη του αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών επιβάρυνε δραματικά το ήδη άσχημο κλίμα.<br /> Πως θα πορευθεί η Ρωσία το 2015,μετά και από τις δυσκολίες που αρχίζει να αντιμετωπίζει η οικονομία της;<br /> <br /> Οι σχέσεις της με την Δύση δύσκολα θα εξομαλυνθούν. Φάνηκε καθαρά και στην Σύνοδο Κορυφής των G 20 στην Αυστραλία.<br /> <br /> Πολλά χρόνια μετά από την πτώση του Τείχους ένας ΓΓ του NATO ο Γενς Στόλτενμπεργκ, αποκαλεί ξανά τη Ρωσία αντίπαλο της συμμαχίας .<br /> <br /> Φυσιολογικά λοιπόν η Ρωσία αναζητά νέες συμμαχίες. Η ανακοίνωση Πούτιν από την Τουρκία -έχοντας δίπλα του τον Ερντογάν- <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> με την οποία ο αγωγός φυσικού αερίου South Stream γινόταν ιστορία είναι ενδεικτική των προθέσεων. Δεν ήταν εύκολο για τον Πούτιν να τα βρει με τον Ερντογάν αλλά φαίνεται ότι δεν έχει και πολλές επιλογές. Μπορεί οι δυο τους να είχαν τεράστιες διαφωνίες όπως για παράδειγμα στο θέμα της Συρίας, είναι όμως και οι δύο πολύ…μόνοι . Οι σχέσεις του Ερντογάν με την Δύση δεν είναι καλύτερες απ΄ αυτές που έχει ο Πούτιν. Το φυσικό αέριο που η Τουρκία χρειάζεται και ο Πούτιν μπορεί να της δώσει ήταν εύκολο να κάνει τις όποιες διαφωνίες να μπουν στην άκρη.<br /> <br /> Η προσέγγιση με την Κίνα είναι ο δεύτερος στόχος Πούτιν. Και σ΄ αυτή τη περίπτωση η ενέργεια έχει τον πρώτο λόγο. Περισσότερο φυσικό αέριο στο Πεκίνο θα είναι ο “πρεβευτής” του Πούτιν. <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Έχει σημφωνηθεί η προμήθεια της Κίνας με φυσικό αέριο από τον ανατολικό αγωγό «Ισχύς της Σιβηρίας» και να διπλασιαστεί ο όγκος του εφοδιασμού της χώρας αυτής από τη δυτική διαδρομή «Αλτάι». <br /> <br /> Ο Πούτιν ποντάρει πολλά στην συνεργασία που έχει ήδη προχωρήσει με χώρες της Λατινικής Αμερικής και τον “συνασπισμό” BRICS.<br /> <br /> Το καλοκαίρι που πέρασε ο Πούτιν ταξίδεψε σε Βραζιλία , Κούβα, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Νικαράγουα και <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Αργεντινή. Σημαντική είναι και η προσέγγιση με την Ινδία. <br /> <br /> Ο άλλος πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν εντός του 2015 έχει να κάνει με την λεγόμενη <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Ευρασιατική οικονομική ένωση. Ρωσία, Καζακστάν, Λευκορωσία και Αρμενία θα αρχίσουν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> από την 1η Ιανουαρίου “να εγγυηθούν την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, υπηρεσιών, κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού, να διεξάγουν συντονισμένη πολιτική σε βασικούς τομείς της οικονομίας: Στην ενέργεια, βιομηχανία, γεωργία και στις μεταφορές», όπως σημειώνει η Σύγχρονη Ρωσία.<br /> <strong><br /> Που είμαστε εμείς σε σχέση με την Ρωσία θα αναρωτηθείτε</strong>. Προς το παρόν στο πουθενά. Η Ελλάδα συμμετέχει στις κυρώσεις κατά την Μόσχας απόλυτα και χωρίς …αστερίσκους. Το πρόβλημά μας είναι ότι ένα μέρος του οπλοστασίου μας είναι ρωσικής προέλευσης. Από την εποχή που αποτελούσαμε την “βιτρίνα” των ρωσικών όπλων στην Δύση, εκνευρίζοντας το NATO και τελικά χωρίς να <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> κερδίσουμε όσα πιθανον αναμέναμε από την Μόσχα.Ωστόσο το πρακτικό πρόβλημα της συντήρησης των όπλων που αγοράσαμε θα είναι κάτι που διαρκώς θα μας απασχολεί όλο και πιο έντονα.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προς τα που θα πάει η Ρωσία το 2015; Θα συναντηθεί ξανά με την Ελλάδα;

Το 2014 σημαδεύτηκε γεωπολιτικά από την υπόθεση της Κριμαίας και της αλλαγής ρότας της Μόσχας που δείχνει ότι εγκαταλείπει την όποια προσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Οι χριστιανοί μεταξύ σφύρας και άκμονος

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY4knGfiy6Xl5VlG9Gw_RCz6v9e3UCZBoNEryowErUwmj3sGiV8FK2e83-1pGNhM8yEQJtg2cL3pC7DNRw-BDLbKCsePx-Dfb4Z8cK39n8Wnq_q-XZZMlKZK3L8xnEkDWpk-U_eDDfLUfk/s1600/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1.+%CE%9F%CE%B9+%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF+%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D+%CF%83%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%AC%CE%BA%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY4knGfiy6Xl5VlG9Gw_RCz6v9e3UCZBoNEryowErUwmj3sGiV8FK2e83-1pGNhM8yEQJtg2cL3pC7DNRw-BDLbKCsePx-Dfb4Z8cK39n8Wnq_q-XZZMlKZK3L8xnEkDWpk-U_eDDfLUfk/s1600/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1.+%CE%9F%CE%B9+%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF+%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D+%CF%83%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%AC%CE%BA%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="background-color: #f3f3f3; color: #666666; font-size: large;">Μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων στις φυλακές μαζί με πολιτικούς κρατούμενους.</span><br /> Έκθεση για τους χριστιανούς της Συρίας έδωσε στη δημοσιότητα το Συριακό Δίκτυο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (RSDH). Η έκθεση, που έχει τίτλο «Οι έγκλειστοι σύροι χριστιανοί ανάμεσα στην τυραννία των κυβερνητικών δυνάμεων και την τρομοκρατία των ριζοσπαστικών οργανώσεων», δημοσιοποιήθηκε μετά τα Χριστούγεννα για λόγους αλληλεγγύης προς τους δοκιμαζόμενους χριστιανούς στις γιορτές. <br /> <div> Στον πρόλογο επισημαίνει ότι πολλοί χριστιανοί όπως και μέλη άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων βρίσκονται ανάμεσα στους συγγραφείς, πολιτικούς, ακτιβιστές, δημοσιογράφους ή μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων οι οποίοι αποτελούν γύρω στο 90% του συνόλου των φυλακισμένων από το καθεστώς του <strong>Μπασάρ αλ-Άσαντ</strong>. Οι συντάκτες της έκθεσης εκφράζουν την λύπη τους ότι, επειδή η διεθνής κοινότητα αγνόησε επίτηδες την καταπίεση πρωτοφανούς αγριότητας του καθεστώτος, εμφανίστηκαν τελικά ακραίες οργανώσεις για να επιβεβαιώσουν τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις.  </div> <br /> <div> Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτει το Δίκτυο, οι κυβερνητικές δυνάμεις συνέλαβαν τουλάχιστον 450 χριστιανούς, μεταξύ των οποίων περίπου 30 γυναίκες. Σχεδόν το 40% αυτών _ 166 άνδρες και 19 γυναίκες _ αφέθηκαν ελεύθεροι. Από τους 265 που παραμένουν στη φυλακή, οι περισσότεροι θεωρούνται «κατ' ανάγκη αγνοούμενοι», δηλαδή φυλακισμένοι για τους οποίους κανείς δεν διαθέτει οποιαδήποτε πληροφορία. Σύμφωνα με τις δηλώσεις χριστιανών που απελευθερώθηκαν, οι φυλακισμένοι υποβάλλονται τακτικά σε βασανιστήρια. </div> <br /> <div> Όσον αφορά τις ακραίες οργανώσεις, το RSDH υπενθυμίζει ότι άμεσα ή έμμεσα εξανάγκασαν σε φυγή τον χριστιανικό πληθυσμό ορισμένων περιοχών που έπεσαν στα χέρια τους, όπως η Ράκα, το Ντεΐρ αλ-Ζορ, η Χασάκα και το Χαλέπι. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον ιησουίτη κληρικό Πάολο Νταλ Όλιο, που συνελήφθη στις 7 Ιουλίου 2013 από το Ισλαμικό Κράτος και έκτοτε αγνοείται η τύχη του, στον φραγκισκανό κληρικό Χάνα Μούσα που απήχθη στις 5 Οκτωβρίου 2014 αλλά απελευθερώθηκε τέσσερις μέρες αργότερα και στις ορθόδοξες μοναχές της Μααλούλα που απήχθησαν και στη συνέχεια ανταλλάχθηκαν με φυλακισμένους που κρατούσαν οι συριακές αρχές.   </div> <br /> <div> Το Δίκτυο υπενθυμίζει επίσης ότι οι επίσκοποι Μπούλος Γιαζίτζι και Γρηγόριος Γιοχάνα Ιμπραήμ είναι ανάμεσα στους δεκάδες χριστιανούς που απήχθησαν σε περιοχές που ελέγχει η αντιπολίτευση, όπως στην Ιντλίμπ και στο Χαλέπι. </div> <br /> <div> Το Δίκτυο ζητάει να τοποθετηθεί το ζήτημα των παράνομων συλλήψεων και του βασανισμού των κρατουμένων στην κορυφή των προτεραιοτήτων κάθε πολιτικής δράσης και διαπραγμάτευσης. Ζητάει επίσης να ασκηθούν ευθείες πιέσεις στη συριακή κυβέρνηση για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.<br /> <br /> <a href="http://www.tovima.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Συρία: Οι χριστιανοί μεταξύ σφύρας και άκμονος

Μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων στις φυλακές μαζί με πολιτικούς κρατούμενους. Έκθεση για τους χριστιανούς της Συρίας έδωσε στη δημοσιότητα...

Διαβάστε την συνέχεια