Το 2014 σημαδεύτηκε γεωπολιτικά από την υπόθεση της Κριμαίας και της αλλαγής ρότας της Μόσχας που δείχνει ότι εγκαταλείπει την όποια προσπάθεια να ξαναχτίσει γέφυρες με την Δύση και στρέφεται προς νέες συμμαχίες. Οι οποίες μας “αγγίζουν” αφού σ΄ αυτές πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει η Τουρκία.
Η Ρωσία μπορεί να προσάρτησε την Κριμαία και να κράτησε την Σεβαστούπολη ,αλλά όλα έχουν ένα κόστος. Μια νέα εκδοχή του υποτίθεται “ξεχασμένου” Ψτχρού Πολέμου αναδύθηκε από την κρίση Ρωσίας - Ουκρανίας.
Ο τραγικά λανθασμένος τρόπος με τον οποίο και η Δύση “χάϊδεψε” τους ακραίους ουκρανούς εθνικιστές δεν διευκόλυνε τα πράγματα. Η κατάληξη γνωστή. Η Μόσχα πήρε αυτό που ήθελε πληρώνοντας όμως ακριβό τίμημα από τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης. Η τραγωδία με την κατάρριψη του αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών επιβάρυνε δραματικά το ήδη άσχημο κλίμα.
Πως θα πορευθεί η Ρωσία το 2015,μετά και από τις δυσκολίες που αρχίζει να αντιμετωπίζει η οικονομία της;
Οι σχέσεις της με την Δύση δύσκολα θα εξομαλυνθούν. Φάνηκε καθαρά και στην Σύνοδο Κορυφής των G 20 στην Αυστραλία.
Πολλά χρόνια μετά από την πτώση του Τείχους ένας ΓΓ του NATO ο Γενς Στόλτενμπεργκ, αποκαλεί ξανά τη Ρωσία αντίπαλο της συμμαχίας .
Φυσιολογικά λοιπόν η Ρωσία αναζητά νέες συμμαχίες. Η ανακοίνωση Πούτιν από την Τουρκία -έχοντας δίπλα του τον Ερντογάν- με την οποία ο αγωγός φυσικού αερίου South Stream γινόταν ιστορία είναι ενδεικτική των προθέσεων. Δεν ήταν εύκολο για τον Πούτιν να τα βρει με τον Ερντογάν αλλά φαίνεται ότι δεν έχει και πολλές επιλογές. Μπορεί οι δυο τους να είχαν τεράστιες διαφωνίες όπως για παράδειγμα στο θέμα της Συρίας, είναι όμως και οι δύο πολύ…μόνοι . Οι σχέσεις του Ερντογάν με την Δύση δεν είναι καλύτερες απ΄ αυτές που έχει ο Πούτιν. Το φυσικό αέριο που η Τουρκία χρειάζεται και ο Πούτιν μπορεί να της δώσει ήταν εύκολο να κάνει τις όποιες διαφωνίες να μπουν στην άκρη.
Η προσέγγιση με την Κίνα είναι ο δεύτερος στόχος Πούτιν. Και σ΄ αυτή τη περίπτωση η ενέργεια έχει τον πρώτο λόγο. Περισσότερο φυσικό αέριο στο Πεκίνο θα είναι ο “πρεβευτής” του Πούτιν. Έχει σημφωνηθεί η προμήθεια της Κίνας με φυσικό αέριο από τον ανατολικό αγωγό «Ισχύς της Σιβηρίας» και να διπλασιαστεί ο όγκος του εφοδιασμού της χώρας αυτής από τη δυτική διαδρομή «Αλτάι».
Ο Πούτιν ποντάρει πολλά στην συνεργασία που έχει ήδη προχωρήσει με χώρες της Λατινικής Αμερικής και τον “συνασπισμό” BRICS.
Το καλοκαίρι που πέρασε ο Πούτιν ταξίδεψε σε Βραζιλία , Κούβα, Νικαράγουα και Αργεντινή. Σημαντική είναι και η προσέγγιση με την Ινδία.
Ο άλλος πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν εντός του 2015 έχει να κάνει με την λεγόμενη Ευρασιατική οικονομική ένωση. Ρωσία, Καζακστάν, Λευκορωσία και Αρμενία θα αρχίσουν από την 1η Ιανουαρίου “να εγγυηθούν την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, υπηρεσιών, κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού, να διεξάγουν συντονισμένη πολιτική σε βασικούς τομείς της οικονομίας: Στην ενέργεια, βιομηχανία, γεωργία και στις μεταφορές», όπως σημειώνει η Σύγχρονη Ρωσία.
Που είμαστε εμείς σε σχέση με την Ρωσία θα αναρωτηθείτε. Προς το παρόν στο πουθενά. Η Ελλάδα συμμετέχει στις κυρώσεις κατά την Μόσχας απόλυτα και χωρίς …αστερίσκους. Το πρόβλημά μας είναι ότι ένα μέρος του οπλοστασίου μας είναι ρωσικής προέλευσης. Από την εποχή που αποτελούσαμε την “βιτρίνα” των ρωσικών όπλων στην Δύση, εκνευρίζοντας το NATO και τελικά χωρίς να κερδίσουμε όσα πιθανον αναμέναμε από την Μόσχα.Ωστόσο το πρακτικό πρόβλημα της συντήρησης των όπλων που αγοράσαμε θα είναι κάτι που διαρκώς θα μας απασχολεί όλο και πιο έντονα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου