Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Εάν οι αποφάσεις του δεν επηρέαζαν με δραματικό τρόπο την Κύπρο και την Ελλάδα, ο Ταγίπ Ερντογάν θα ήταν πηγή γέλιου. Σας διαβεβαιώ, επειδή μελετώ τις δηλώσεις του, ότι ο άνθρωπος είναι για τα «σίδερα». Είναι μία διαταραγμένη προσωπικότητα, άρα είναι και επικίνδυνος.
Η ψυχοπαθητική περίπτωση του Προέδρου της Τουρκίας απασχολεί πολύ τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, αλλά όχι τους Ελληνες ηγέτες, οι οποίοι ζουν στο ψευτόκοσμό τους. Ο Κύπριος πρόεδρος είχε «επενδύσει» στον κ. Ερντογάν, είχε σπεύσει μάλιστα στην Άγκυρα μετά την απόρριψη του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν για να τον συναντήσει, νόμιζε ότι είχε να κάνει με ένα λογικό άνθρωπο, και τον τελευταίο (και πλέον) χρόνο έχει αντιληφθεί πως αδυνατεί να εμπιστευθεί τον Τούρκο Πρόεδρο. Η διαπίστωση δεν είναι μόνο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και άλλων Δυτικών ηγετών, ασχέτως εάν δεν εκδηλώνονται δημόσια για να μην ερεθίσουν περισσότερο τον κ. Ερντογάν. Είναι μία λανθασμένη τακτική που αποθρασύνει τον ισλαμιστή ηγέτη, και τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο.
Μιλώντας στον «Φιλελεύθερο» και απαντώντας στο ερώτημα εάν μπορεί να καταλήξει σε συμφωνία με τον κ. Ερντογάν, όπως πίστευε στο παρελθόν, ο κ. Αναστασιάδης έδωσε μία απάντηση που δείχνει και το δικό του αδιέξοδο: «Έχετε θέσει ορθά το ζήτημα. Είπατε κάποτε και με ρωτήσατε “με τον σημερινό Ταγίπ Ερντογάν μπορείτε;”» (σ.σ.: αναφέρεται σε σχετικό κείμενο αυτής της στήλης). Συνέχισε λέγοντας τα εξής: «Αυτό που πρέπει να προβληματίσει τον καθένα είναι πώς ο Ερντογάν, που ετύγχανε της στήριξης του Γκιουλέν, σήμερα είναι ο πρώτος πολέμιος του πολιτικού και πνευματικού του πατέρα. Θέλω να ελπίζω ότι θα επικρατήσει το καλώς νοούμενο συμφέρον της Τουρκίας και όχι το καλώς νοούμενο συμφέρον όσων κυβερνούν την Τουρκία. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και θα συμβάλει στην ειρήνη στην περιοχή, στην εξομάλυνση των σχέσεων (της Τουρκίας) με την Ελλάδα βεβαίως και πραγματικά θα δώσει επιτέλους μια απάντηση στην πολιτική Νταβούτογλου που από “τα μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες” φτάσαμε στο σημείο “στις μηδενικές σχέσεις με τους γείτονες”. Συνεπώς, υπάρχει απόσταση να διανυθεί, αλλά και δείγματα γραφής που πρέπει να καταγραφούν για να πει κανένας αν υπάρχει προοπτική ελπίδας για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, όπως εμείς επιθυμούμε τουλάχιστον, το κυπριακό πρόβλημα».
Η απάντηση του Προέδρου της Κύπρου είναι και απόδειξη του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται οι διάφοροι μεσολαβητές, ιδιαίτερα αυτός ο «πανέξυπνος» Νορβηγός, ο οποίος συνεχίζει να αγνοεί ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην κατοχική δύναμη. Μέσα μόνο σε μερικούς μήνες, έχει αναγάγει τη «σχολή Ντάουνερ» σε επιστήμη και προσπαθεί να εισαγάγει ως μέρος της διαπραγμάτευσης τα τουρκικά αιτήματα, είτε αφορούν το φυσικό αέριο, είτε την απαίτηση για έλεγχο όλης της Κύπρου.Ο κ. Αναστασιάδης ΔΕΝ μπορεί, ούτε επιτρέπεται, να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις εάν η Τουρκία δεν αποσύρει τον «Βάρβαρο» και τα υπόλοιπα πλοία της από την κυπριακή ΑΟΖ. Ακόμα και αν τα αποσύρει, ως οφείλει η Άγκυρα, ο Πρόεδρος της Κύπρου πρέπει να θέσει όρους που θα αφορούν τον τρόπο διεξαγωγής του διαλόγου.
Με λίγα λόγια, είναι αδύνατο να διαπραγματεύεται υπό εκβιασμό και απειλές. Τώρα, περισσότερο από τον καθένα, ο κ. Αναστασιάδης γνωρίζει ότι η αμερικανική επιρροή στον Ερντογάν είναι ανύπαρκτη. Διότι οι Αμερικανοί τού έδωσαν το δικαίωμα ώστε αυτός να τους αγνοεί, αλλά και να τους αμφισβητεί, αποδεχόμενοι τα τερτίπια του. Ο Τούρκος Πρόεδρος θέτει σε κίνδυνο τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα και αυτοί, αντί να τον τιμωρήσουν, ανατρέφουν τη λαιμαργία του απέναντι στην Κύπρο, αποδεχόμενοι όλα τα παράλογα και απαράδεκτα αιτήματά του. Δεν θα τους εκτιμήσει ποτέ και θα συνεχίσει να συμμαχεί με τους εχθρούς τους. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν για τη συνεργασία της Τουρκίας με τους τρομοκράτες. Έχουν αποδείξεις επίσης ότι όλες οι ενέργειες της Άγκυρας είναι στην ουσία αντι-αμερικανικές….
Έχετε φανταστεί την αντίδραση της Ουάσιγκτον στην περίπτωση που η Αθήνα και η Λευκωσία αποφάσιζαν να συνταχθούν με τη Μόσχα; Δεν θα έσωζε κανείς τον κ. Σαμαρά και τον κ. Αναστασιάδη. Στον κ. Ερντογάν δεν διαμαρτυρήθηκαν καν για τη βοήθεια και τις εξυπηρετήσεις του -έναντι αμοιβής βεβαίως- στη Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Έμειναν σαν χάννοι να βλέπουν από το CNN τα τεκταινόμενα, διότι η Τουρκία δεν ενημέρωσε καν τις ΗΠΑ για την ατζέντα των συνομιλιών. Έχει μεγάλη σημασία η σκέψη του κ. Αναστασιάδη για την αμερικανική επίδραση στα τουρκικά πράγματα, και πρέπει κανείς να αναλύσει ορθά τα λόγια του Προέδρου της Κύπρου.
Είπε: «Δεν θα επικεντρώσω την προσοχή μου στο ποιον από την πολιτική σκηνή της Τουρκίας οι Αμερικανοί μπορεί να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά. Αυτό το οποίο γνωρίζω είναι τη βούληση των Αμερικανών να εμπλακούν και να βοηθήσουν. Από εκεί και πέρα, υπήρξαν άλλες περιπτώσεις όπου υπήρξε απόλυτη αποτυχία στις προσπάθειες, όπως: μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με την επίσκεψη του Τζο Μπάιντεν, ακόμη και απλή αναφορά στην Αμμόχωστο δεν έγινε αποδεκτή. Επίσης, τα πρόσφατα απαράδεκτα γεγονότα παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων, καταπάτησης κάθε αρχής Διεθνούς Δικαίου ή και του Δικαίου Θαλάσσης και παρά το γεγονός ότι είναι εξόφθαλμο πως διαφωνούν οι Αμερικανοί, είτε λόγω συγκυριών είτε για διάφορους λόγους, η επιρροή τους μειώθηκε στο ελάχιστο, με αποτέλεσμα να μην έχουμε κανένα αποτέλεσμα».
Ο κ. Αναστασιάδης δεν χρειάζεται συμβουλές, γνωρίζει τι πρέπει να πράξει. Επίσης γνωρίζει τι θα συμβεί εάν επιστρέψει στο διάλογο χωρίς την πραγματική συμμόρφωση της Τουρκίας…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου