Η Τουρκία, ο Ερντογάν και το Αιγαίο

<img height="299" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2021/12/erdogan_new-1-1024x412.jpg" width="748" /><br /><br /><div><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Εθνική υπόθεση «Γαλάζια Πατρίδα» για την Άγκυρα, παρά τα οικονομικά βάσανα<br />Είναι αρκετός καιρός τώρα, για την ακρίβεια κάποια χρόνια, που – αν πιστέψουμε τις αναλύσεις – η Τουρκία του Ερντογάν καταρρέει.</div><div><br />Αν και οι εν λόγω προβλέψεις διαψεύδονται πανηγυρικά, επανέρχονται σε κάθε ευκαιρία ως ευσεβείς πόθοι, όπως συμβαίνει τις τελευταίες μέρες με αφορμή τη νομισματική κρίση που συνταράσσει τη γειτονική χώρα.</div><div><br />Πέραν αυτών των ευσεβών πόθων, όμως, η πραγματικότητα, όπως το σύστημα εξουσίας που έχει δημιουργήσει ο Ερντογάν εδώ και μια 20ετία, είναι πιο σύνθετη. Κι αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος που αντιμετωπίζει αυτό το σύστημα εξουσίας, αυτός έχει να κάνει περισσότερο με τα βιολογικά προβλήματα του ηγέτη Ερντογάν και λιγότερο με τη νομισματική φουρτούνα.</div><div><br />Το ερώτημα, λοιπόν, που θα έπρεπε να απασχολεί (ειδικά την Αθήνα) δεν είναι αν και πώς ο Ερντογάν θα αντιμετωπίσει τη νομισματική κρίση που σαρώνει τη χώρα του, αλλά πώς θα εξελιχθεί το σύστημα εξουσίας που αυτός έχει οικοδομήσει, αν και όταν η βιολογία τον οδηγήσει στην έξοδο από την κεντρική πολιτική σκηνή ή απ’ αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο. </div><div>Συναφή με αυτό ερωτήματα είναι:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Πότε θα αρχίσει η μάχη διαδοχής στο κυβερνών κόμμα;</li><li>Πώς θα εξελιχθεί (θα διαφυλαχτεί) η ενότητα;</li><li>Ποιος θα εμφανιστεί στη θέση του Ερντογάν;</li><li>Τι θα αλλάξει στην εξωτερική πολιτική που αυτός έχει χαράξει;</li></ul>Σταθερός στόχος<br />Στα πρώτα τρία από τα πιο πάνω ερωτήματα κάθε απάντηση/πρόβλεψη είναι επισφαλής κι αυτό γιατί όσο ο Ερντογάν είναι όρθιος κανείς δεν μπορεί μέσα στο κυβερνών κόμμα να τον αμφισβητήσει και τίποτε (ούτε η τρέχουσα νομισματική κρίση) να τον εκθρονίσει.</div><div><br />Η απάντηση/πρόβλεψη στο τέταρτο ερώτημα («Τι θα αλλάξει στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας μετά τον Ερντογάν;») είναι, έχουμε την εντύπωση, πιο εύκολο να διατυπωθεί. Αρκεί γι’ αυτό να θυμηθούμε την 20ετή πορεία της Τουρκίας υπό την ηγεσία του Ερντογάν και του ιδιόμορφου ισλαμικού κόμματός του.</div><div><br />Αναζητώντας τη μελλοντική θέση της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή θα πρέπει κατ’ αρχάς να σημειώσουμε δύο πράγματα:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν έχει καταφέρει να τοποθετείται στο τραπέζι των ισχυρών (συμμετέχει στο G-20) διεκδικώντας αυτονομία στις επιλογές και αυξημένο περιφερειακό ρόλο.</li><li>Η τουρκική αντιπολίτευση είναι «παγιδευμένη» στην ατζέντα που έχει καθορίσει ο Ερντογάν στην εξωτερική πολιτική, παρά τις επιμέρους κριτικές για την αστάθεια που χαρακτηρίζει τις (πρώην) παραδοσιακές σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση, δηλαδή τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και λιγότερο το ΝΑΤΟ.</li></ul>Πού το πάει<br />Για να δούμε, λοιπόν, πού πηγαίνει η Τουρκία στο κοντινό μέλλον με ή χωρίς τον Ερντογάν θα πρέπει να έχουμε κατά νου πού ήταν πριν απ’ αυτόν και πού έχει φτάσει σήμερα.<br />Πριν από το 2002 και την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν το τουρκικό (βαθύ) κράτος εκφραζόταν από το στρατιωτικό/διπλωματικό κεμαλικό σύμπλεγμα, το οποίο ήταν ταυτόχρονα και βασικός πόλος συσπείρωσης των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που δρούσαν στη χώρα. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο που η τουρκική εξωτερική πολιτική έβλεπε την Ελλάδα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις πριν από το 2002, μπορεί να παρατηρήσει κανείς τα εξής:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>1973: Καταγράφονται οι πρώτες τουρκικές αμφισβητήσεις επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο (ανατολικό – βόρειο) Αιγαίο.</li><li>1974: Τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου.</li><li>1976: Το τουρκικό ερευνητικό «Χόρα» παραβιάζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα.</li><li>1987: Το τουρκικό ερευνητικό «Σισμίκ» συνεχίζει από εκεί όπου είχε σταματήσει μια δεκαετία πριν το «Χόρα».</li><li>1996: Κρίση των Ιμίων και επέκταση των τουρκικών διεκδικήσεων στο νότιο Αιγαίο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων.</li></ul>Είναι φανερό ότι το τουρκικό βαθύ κράτος (και) πολύ πριν από την εμφάνιση του Ερντογάν είχε διατυπώσει τις βλέψεις του σε βάρος τη Ελλάδας δημιουργώντας κρίσεις, οι οποίες κατέληγαν σε απτά διπλωματικά αποτελέσματα (Πρωτόκολλο της Βέρνης, Νταβός, Συμφωνία της Μαδρίτης), που «ροκάνιζαν» ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε ότι ομόφωνα η τουρκική Βουλή έχει διατυπώσει από το 1995 την απειλή πολέμου (casus belli) στην περίπτωση που η Ελλάδα προχωρήσει στην άσκηση του δικαιώματός της και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.</div><div><br />Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι εν λόγω ελληνοτουρκικές κρίσεις διευθετήθηκαν μέσα από διαμεσολαβήσεις (των ΗΠΑ κατά κύριο λόγο) σε μια περίοδο που η Τουρκία ήταν «δεμένη» στην εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον, ακρογωνιαίος λίθος του ΝΑΤΟ και με ανοιχτή την προοπτική ένταξής της στην Ε.Ε.</div><div><br />Μακριά από τη Δύση</div><div><br />Με την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν τίποτε από τα πιο πάνω δεν ισχύει.<br />-Το κόμμα του Ερντογάν απαγόρευσε το 2003 τη χρησιμοποίηση τουρκικού εδάφους για την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.<br /><ul style="text-align: left;"><li>Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις σήμερα βρίσκονται στο ναδίρ.</li><li>Η Τουρκία εμφανίζεται ως υπονομευτής της συνοχής του ΝΑΤΟ με την προώθηση της τουρκορωσικής στρατιωτικής συνεργασίας (S-400 και πυρηνικό πρόγραμμα με ρωσική βοήθεια και τεχνογνωσία).</li><li>Ο δρόμος προς την Ε.Ε. έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα ως επιλογή της Άγκυρας.</li></ul>Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει μια σαφής σύνδεση του κεμαλικού τουρκικού παρελθόντος με το «ερντογανικό» παρόν του τουρκικού κράτους κι αυτό είναι οι τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας, οι οποίες όχι μόνο παραμένουν στο τραπέζι, αλλά έχουν επεκταθεί στο σύνολο των ελληνοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων.</div><div><br />Οι πλόες του τουρκικού ερευνητικού «Ορούτς Ρέις» που ξεκίνησαν από το 2015 και κορυφώθηκαν το καλοκαίρι του 2020 με έρευνες στο όριο των 6 μιλίων από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο περιγράφουν την εθνική διακομματική τουρκική αποφασιστικότητα να διεκδικήσει την αλλαγή των Συνθηκών και τον ρόλο της περιφερειακής υπερδύναμης.</div><div><br />Ενδεχομένως η τρέχουσα νομισματική κρίση που μαστίζει την Τουρκία μπορεί να κοστίσει πολιτικά στον Ερντογάν και να δρομολογήσει εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Ακόμη κι αν αυτό συμβεί, ωστόσο, είναι φρούδες οι ελπίδες όσων θεωρούν ότι η Τουρκία υπό όποια ηγεσία θα αλλάξει προσανατολισμούς στην εξωτερική της πολιτική…<br /><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία, ο Ερντογάν και το Αιγαίο

Δημήτρης Μηλάκας Εθνική υπόθεση «Γαλάζια Πατρίδα» για την Άγκυρα, παρά τα οικονομικά βάσανα Είναι αρκετός καιρός τώρα, για την ακρίβεια κάπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική λογική και η ιστορική αλήθεια για τα νησιά του Αιγαίου

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/10/07/erdogan_akar.jpg"><img height="440" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/10/07/erdogan_akar-696x479.jpg" width="756" /></a><br /><br /><i> […] Ή θα έχουμε πόλεμο ή θα επικρατήσει η (δική μας) λογική…</i><br /><br />Στη φράση αυτή (που εκ πρώτης όψεως φαίνεται παιδιάστικη, αφελής, παρορμητική, ενώ στην πραγματικότητα είναι βαθυστόχαστη και υφέρπουσα εθνικιστική) κρύβεται η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, ο προσανατολισμός της Εξωτερικής πολιτικής της.<br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Τη φράση αυτή δεν την είπε κάποιος τυχαίος κάπου, κάποτε, αλλά ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ισμέτ Ινονού (διάδοχος του Κεμάλ στο Λαϊκό Κόμμα, πρωθυπουργός της Τουρκίας από τον Οκτώβριο του ’22 ως το ’37 και Πρόεδρός της μέχρι το 1950), κατά την αγόρευσή του στην Τουρκική Βουλή τον Ιούνιο του 1939. Αγόρευση που απεστάλη στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, για να αποκλείσει την οποιαδήποτε Μέση Λύση στις τότε ελληνοτουρκικές διαφορές.<br /><br />Ογδόντα δύο χρόνια μετά από εκείνην την εθνική τοποθέτηση του Τούρκου στρατιωτικού και πολιτικού, σε περίοδο ιδιαίτερης όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων και με σοβούσα την οικονομικοπολιτική κρίση στην Τουρκία, έγινε γνωστή προ ολίγων ημερών (19/11/’21) η επιστολή της προς τον ΟΗΕ, σε συνέχεια των δυο προηγούμενων με ημερομηνία 13 Ιουλίου και 30 Σεπτεμβρίου 2021.<br /><br />Επιστολή την οποία επέδωσε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στα ΗΕ (πρώην ΥΠΕΞ της το ’15) Φεριντούν Σινιρλίογλου και είναι ετεροχρονισμένα απαντητική των θέσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη στην 76η σύνοδο του ΟΗΕ (Σεπτέμβριο ’21). Εννοείται ότι η τουρκική επιστολή βρίθει κατηγοριών κατά της Ελλάδας, χωρίς να αφήνει απέξω την Κύπρο.<br /><br />Πρόκειται ουσιαστικά για έναν καταιγισμό τροχειοδεικτικών βολών ανθελληνικού μένους το οποίο πυροδοτείται κυρίαρχα από δύο θέματα: 1. Αυτό των στρατιωτικοποιημένων νησιών του Αιγαίου [με αφορμή το αίτημά της για την αποστρατιωτικοποίησή τους η Τουρκία κατηγορεί τη χώρα μας ως παραβάτιδα των Συνθηκών της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947)] κα 2. Το θέμα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μας με την Αίγυπτο (Αύγουστος 2020) για το οποίο καταγγέλλει την Ελλάδα ότι ”παραβίασε εγγενή δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο”.<br /><br />Εντύπωση προκαλεί επίσης η επιμονή της στον ισχυρισμό ότι δεν είναι ένα, αλλά πολλά τα προβλήματα που τη χωρίζουν απ’ την Ελλάδα. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι, αφού παραπέμπει ευθέως στην πρόθεση την οποία έχουν επανειλημμένα εκφράσει ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν και ο ΥΠΕΞ του Μεβλούτ Τσαβούσογλου για άνοιγμα της ατζέντας όλων των τουρκικών διεκδικήσεων όταν έρθει η ώρα της Χάγης.<br /><br />Της Χάγης στην οποία προσβλέπει με αδικαιολόγητη αισιοδοξία ο Έλληνας πρωθυπουργός, ως εάν το έχει βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε, τη στιγμή που οι μέχρι τώρα αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν ήταν ποτέ υπέρ των ελληνικών θέσεων όποιος κι αν ήταν ο εθνικός μας αντίδικος…<br /><br />Καθόλου τυχαίο δεν είναι επίσης το γεγονός ότι, κατά την στρεψόδικη συνήθειά της, η Τουρκία επιρρίπτει την αποκλειστική ευθύνη στη χώρα μας για την αδυναμία συνεργασίας και καλής γειτονίας μαζί της, ενώ την κατηγορεί παράλληλα:<br />Ότι παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες διασφάλισης ειρήνης και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br />Ότι αγνοεί την αρχή της δίκαιης οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, ”αν και αυτό επιτάσσει το διεθνές νομικό πλαίσιο” (μαθήματα πειθαρχίας στη διεθνή νομιμότητα από την μονίμως παραβιάζουσα τις Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις χώρα ) και..<br /> Ότι επιδιώκει μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των νομίμων συμφερόντων της Τουρκίας.<br /><br />Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Τουρκία διατείνεται υποκριτικά στην επιστολή της προς τον ΟΗΕ ότι στηρίζει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με βάση όμως την αρχή της… διχτόμησης, αφού κάνει λόγο για ελεύθερες διαπραγματεύσεις ”μεταξύ δύο εξίσου κυρίαρχων κρατών” αποκαλώντας τις μέχρι τώρα προσπάθειες με βάση το ομοσπονδιακό μοντέλο (βλ. Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία) ”αντιπαραγωγικές και καταδικασμένες να αποτύχουν”.<br /><br />Τα δεδομένα αυτά μας οδηγούν λογικά στα παρακάτω ασφαλή συμπεράσματα:<br /><br />1. Η Τουρκία, με τον ίδιο τρόπο που προσπαθεί να περάσει στα ελληνοτουρκικά ως επιχειρηματολογία τις ενταγμένες στη στρατηγική της ”Γαλάζιας Πατρίδας” θεωρίες περί ”γκρίζων ζωνών” και ”εγγυτέρων νήσων”, θέλει να περάσει “alla turca” στους Διεθνείς Οργανισμούς (προεξάρχοντος του ΟΗΕ) την εμμονή της στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.<br /><br /> Για να γίνει μάλιστα πιο πειστική, υποκρίνεται ότι υπερασπίζεται με σθένος της Διεθνείς Συνθήκες που χάραξαν τα σύνορα μεταξύ μας (Λωζάνης, 1923, και Παρισίων, 1947), ενώ ξέρει καλά πως οι ισχυρισμοί της περί αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών σκοντάφτουν στο άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ “περί νόμιμης άμυνας”.<br /><br />2. Επικαλείται κατά το δοκούν τη Συνθήκη της Λωζάνης (άρθρο 13) για τα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Λαγούσες, Σάμος και Ικαρία, για τα οποία πράγματι γίνεται λόγος περί ολικής αποστρατιωτικοποίησης, χωρίς ωστόσο να τίθεται περιορισμός σε πάσης φύσεως στρατιωτικό έργο (όπως το ραντάρ, για παράδειγμα) ή αεροπορικές βάσεις, ακόμα και σε οποιαδήποτε άλλη ειδική διαδικασία ελέγχου του αριθμού των ελληνικών και aστυνομικών δυνάμεων εκεί.<br /><br />Το σπουδαιότερο όμως είναι (και το γνωρίζει καλά αυτό ο εξ Ανατολών γείτονάς μας) ότι η Συνθήκη του Μοντρέ (1936), που ακολούθησε εκείνην της Λωζάνης, την υποκατέστησε στο θέμα αυτό επιτρέποντας τον επανεξοπλισμό των ελληνικών νησιών για λόγους αμυντικής προστασίας.<br /><br />Ας σημειωθεί επίσης, ότι τις ως άνω Συνθήκες τις συνυπέγραψε η Τουρκία. Την πρώτη δια χειρός Ισμέτ Ινονού (διαδόχου του Κεμάλ τον Οκτώβριο του ’22 στην αρχηγία του ”Λαϊκού Κόμματος, πρωθυπουργού μέχρι το ’37 και Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας μέχρι το ’50) και τη δεύτερη δια χειρός του πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα επί Μεταξά (1936), Ρουσσέν Εσρέφ, του οποίου διασώζεται η επιστολή προς τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό όπου εκφράζει τη ”σύμφωνη γνώμη της χώρας του για στρατικοποίηση των νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης ταυτόχρονα με τον εξοπλισμό των Στενών”. <br /><br />Τώρα θα μου πείτε πως αφήνει διεκδικούμενα τα υπόλοιπα νησιά, αφού δεν αναφέρονται στην επιστολή του Τούρκου πρέσβη. Ναι, αλλά δεν το κάνει τυχαία αυτό, γιατί θα θεωρείτο ”νομική αυθαιρεσία” αν διεκδικούσε την αποστρατιωτικοποίηση των Λαγουσών επειδή ανήκουν στην Ελλάδα και όχι της Ίμβρου (όπου εδρεύει Σύνταγμα Τούρκων Καταδρομών) και της Τενέδου (όπου εδρεύει Λόχος Τούρκων Καταδρομών) για τον λόγο ότι ανήκουν σ’ αυτήν.<br /><br />3. Στην περίπτωση τώρα των Δωδεκανήσων, αδίκως προσπαθεί η Τουρκία να υψώσει τους τόνους στην προσπάθειά της να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία σ’ αυτά, αφού παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων το 1947.<br /><br />Στη Συνθήκη αυτή, μάλιστα, αναφέρονται ονομαστικά – πέραν των νήσων Ρόδου, Σύμης, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψών, Κω, Αστυπάλαιας και Νισύρου – και οι νησίδες του συμπλέγματος της Μεγίστης/Καστελορίζου τις οποίες κατείχαν μέχρι τότε οι Ιταλοί.<br /><br />Τέλος, στις ως άνω τουρκικές αιτιάσεις που απαντήθηκαν ήδη με βάση τα ιστορικά καταγεγραμμένα στοιχεία δικαίωσης των θέσεών μας, ένας ακόμα αδιάψευστος μάρτυρας υπεράσπισης των δικαίων μας και αφερεγγυότητας των ισχυρισμών της Άγκυρας περί διακινδύνευσής της λόγω στρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών είναι η ύπαρξη της 4ης Στρατιάς (”Στρατιάς του Αιγαίου”) απέναντί τους.<br /><br />Της Στρατιάς που τη συγκροτεί ένας τεράστιος αποβατικός στόλος ο οποίος περιλαμβάνει – εκτός από πολεμικά πλοία με ελικόπτερα – και μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα και UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 και Bayraktar AKINCI TİHA) με τα οποία η Τουρκία σαρώνει τα ανατολικά μας σύνορα από τον Έβρο μέχρι το τελευταίο άκρο του Αιγαίου. Κι ύστερα ισχυρίζεται πως τη φοβίζουν οι κάνες των ελληνικών φυλακίων των νησιών μας…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η τουρκική λογική και η ιστορική αλήθεια για τα νησιά του Αιγαίου

 […] Ή θα έχουμε πόλεμο ή θα επικρατήσει η (δική μας) λογική… Στη φράση αυτή (που εκ πρώτης όψεως φαίνεται παιδιάστικη, αφελής, παρορμητική...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεω-οικονομικός “σεισμός”! Τι πάνε κάνουν τα Εμιράτα με Αθήνα και Άγκυρα και να πάρουν τα ηνία της περιοχής

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/17096609-6df0-4a10-84cd-5af48c2f9755.jpg?itok=dqCL8dPc" width="756" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το γεωπολιτικό παιχνίδι που θα μπορούσε να μεταμορφώσει τις αγορές φυσικού αερίου-Όχι μόνο θα μπορούσε να ανοίξει νέα υπερπεριφερειακά ενεργειακά έργα, αλλά θα ενισχύσει επίσης σημαντικά τη συνολική κατάσταση ασφάλειας.</span></h3><div><b>Άγγελος  Ρούσσος</b></div><div>Σύμφωνα με τον γνωστό αναλυτή για θέματα ενέργειας και γεωοικονομίας Cyril Widdershoven μια φαινομενική βελτίωση στις σχέσεις μεταξύ ΗΑΕ και Τουρκίας θα μπορούσε να είναι μια από τις πιο σημαντικές γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή εδώ και δεκαετίες.<br /><br />Εάν ο Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ καταφέρει να εκμεταλλευτεί την οικονομική κρίση της Τουρκίας, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσαν επιτέλους να αξιοποιηθούν και να σταλούν στην αγορά.<br /><br />Αν και αυτή είναι μια κατάσταση που κερδίζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν είναι σαφές εάν ο Ερντογάν θα είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλίσει την πρόοδο στην περιοχή.<br /><br />Ο αναλυτής εστιάζει στο γεγονός πως τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα, φαίνεται να είναι ανοδικά λόγω ορισμένων συνεχιζόμενων περιφερειακών εξελίξεων.<br /><br />Η απροσδόκητη αλλά πολύ επιτυχημένη επίσκεψη του πρίγκιπα διαδόχου του Άμπου Ντάμπι Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ στην Τουρκία και την Αίγυπτο μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες στην περιοχή, υποστηρίζει.<br /><br />Οι συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων που υπογράφηκαν μεταξύ Τουρκίας και ΗΑΕ, ειδικά οι μακροπρόθεσμες επενδυτικές συμφωνίες μεταξύ του τουρκικού κρατικού επενδυτικού ταμείου και εταιρειών των ΗΑΕ, όπως το Abu Dhabi Ports, φαίνεται να είναι ένα άνοιγμα σε μια νέα εποχή συνεργασίας στην περιοχή.<br /><br />Ο αναλυτής συμπληρώνει πάντως πως τα περιφερειακά παιχνίδια εξουσίας εξακολουθούν να αποτελούν μήλο της έριδος στο Άμπου Ντάμπι, το Κάιρο και την Αθήνα. Ενώ οι πηγές των τουρκικών μέσων ενημέρωσης είναι πολύ αισιόδοξες για την αντιληπτή σύσφιξη των σχέσεων Εμιράτων-Άγκυρας, άλλοι περιφερειακοί παράγοντες παρακολουθούν με ανυπομονησία να κατανοήσουν το πραγματικό αποτέλεσμα των συναντήσεων.<br /><br />Σύμφωνα με τον Cyril Widdershoven, η κίνηση του Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ δεν συνδέεται με μια σημαντική αλλαγή στην περιφερειακή γεωπολιτική, αλλά βασίζεται στη γεωοικονομία. Όταν εξετάζουμε τη δεινή κατάσταση της τουρκικής οικονομίας, τους υψηλούς ρυθμούς πληθωρισμού και τη συνεχιζόμενη βουτιά της τουρκικής λίρας, υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος αποσταθεροποίησης της Αυτοκρατορίας του Ερντογάν. Ο Cyril Widdershoven λέει πως ο Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ είναι μάστορας στον εντοπισμό και την κατανόηση καταστάσεων win-win. Η κίνηση να ανοίξουν απευθείας γραμμές προς την Τουρκία, ειδικά προς την ταλαιπωρημένη κυβέρνηση του ΑΚΡ του Ερντογάν, είναι σοφή. Η τουρκική οικονομία χρειάζεται απεγνωσμένα μετρητά, οι άμεσες ξένες επενδύσεις δεν χρειάζονται μόνο για τη στήριξη της συναλλαγματικής ισοτιμίας της λίρας, αλλά και για τα νεοσύστατα έργα του ΑΚΡ. Οι Άραβες επενδυτές είναι περισσότερο από πρόθυμοι να συμμετάσχουν στο συνεχιζόμενο ξεπούλημα τουρκικών περιουσιακών στοιχείων. Μεγάλης κλίμακας έργα ενέργειας, υποδομές και χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία είναι προς αρπαγή, σε πολύ χαμηλότερες τιμές από ό,τι πριν από ένα χρόνο. Ο Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ γνωρίζει επίσης ότι επενδύοντας στην Τουρκία, οι δεσμοί της Άγκυρας με άλλους θα υπονομευτούν.<br /><br />Το ταξίδι του στην Τουρκία γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον όταν το αντιλαμβάνεσαι ως μια συντονισμένη προσπάθεια γεωοικονομικών και στρατηγικών στρατιωτικών συμφερόντων των ΗΑΕ, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και, πιθανότατα, της Ελλάδας, λέει ο αναλυτής.<br /><br />Πριν πετάξει στην Τουρκία, έχουν γίνει συζητήσεις μεταξύ του Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ και του Αιγύπτιου προέδρου Σίσι, Ισραηλινών παικτών και της Ελλάδας. Τα ΗΑΕ κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως γέφυρα μεταξύ των δύο πλευρών στην Ανατολική Μεσόγειο εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση της Τουρκίας. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και ιδιαίτερα ο διάδοχος του Άμπου Ντάμπι, βρίσκονται πίσω από τις Συμφωνίες του Αβραάμ με το Ισραήλ, είναι μεγάλος επενδυτής στην Αίγυπτο και επιθυμεί να επενδύσει στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτοί οι παράγοντες σημαίνουν ότι ο Μοχάμεντ μπιν Ζάιεντ έχει γίνει ένας από τους κορυφαίους πρωταγωνιστές στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Οι επενδύσεις, η ασφάλεια και η ενέργεια συνδέονται μεταξύ τους εδώ, καθώς όλες οι διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες βασίζονται σε αυτά τα ζητήματα. Ενεργειακές εταιρείες, η ADNOC, η Mubadala του Άμπου Ντάμπι, ακόμη και οι αμυντικές της εταιρείες εμπλέκονται με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Ελλάδα. Το πλεονέκτημα για τα ΗΑΕ όσον αφορά τη συνεργασία και την υποστήριξη του East Med Gas Forum (EMGF), του οποίου θέλει να γίνει μέλος, είναι σαφή.<br /><br />Τεράστιες δυνατότητες <br /><br />Όχι μόνο θα μπορούσε να ανοίξει νέα υπερπεριφερειακά ενεργειακά έργα, αλλά θα ενισχύσει επίσης σημαντικά τη συνολική κατάσταση ασφάλειας. Η Mubadala και η AD Ports συμμετέχουν τώρα ακόμη και σε έργα και συζητήσεις με Ισραηλινούς ομολόγους τους. Η απόκτηση από την Mubadala μεριδίου 22%, 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στο ισραηλινό υπεράκτιο κοίτασμα φυσικού αερίου Tamar είναι μόνο ένα παράδειγμα.<br /><br />Φαίνεται τώρα ότι η κίνηση του Ζαιεντ για συνάντηση με τον Ερντογάν στην Άγκυρα θα πρέπει να αξιολογηθεί σύμφωνα με τις υπερπεριφερειακές φιλοδοξίες των Συμφωνιών των ΗΑΕ, του EMGF και των Αβρααμκών Συμφωνιών.<br /><br />Σφυρηλατώντας και ενισχύοντας τη συνεχιζόμενη συμμαχία Αν. Μεσογείου ανοίγοντας παράλληλα συζητήσεις και επενδύσεις στην Τουρκία, το Άμπου Ντάμπι όχι μόνο ανοίγει έναν δρόμο προς την επιτυχία αλλά θα μπορούσε επίσης να μετριάσει τις επιθετικές περιφερειακές φιλοδοξίες της Τουρκίας.<br /><br />Κοιτάζοντας το ζοφερό οικονομικό μέλλον της Τουρκίας, ο Ερντογάν καταλαβαίνει ότι δεν έχει την πολυτέλεια να απορρίψει τις προόδους των ΗΑΕ, και η πιο άμεση και ενεργή εμπλοκή του Άμπου Ντάμπι στις υποθέσεις της Τουρκίας είναι ένα πιθανό πλεονέκτημα. Η χρηματοοικονομική δύναμη των επενδυτικών κεφαλαίων των Εμιράτων δεν πρέπει να υποτιμάται, ειδικά σε καιρό κατάρρευσης της χρηματοπιστωτικής αγοράς, όπως βλέπουμε στην Άγκυρα. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αναγκάσουν τον Ερντογάν να υιοθετήσει μια λιγότερο αντίπαλη στάση απέναντι στην υπεράκτια εξερεύνηση φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Και για τις δύο πλευρές, θα μπορούσε να είναι μια πραγματική κατάσταση win-win. Μέρος των υπεράκτιων επιλογών φυσικού αερίου και LNG της Αν. Μεσογείου έχει χτυπήσει....τοίχο λόγω της ενεργειακής μετάβασης και της γεωπολιτικής. Αναλαμβάνοντας πολιτικούς κινδύνους ή μετριάζοντας μια πιθανή ελληνοαιγυπτιακή αντιπαράθεση με την Τουρκία, οι επενδυτές και οι φορείς θα μπορούσαν να παρακινηθούν να επιστρέψουν. Για την Άγκυρα και το EMGF αυτό θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει σε ένα μέλλον όπου η Τουρκία θα γίνει η κύρια αγορά LNG από την περιοχή.<br /><br />Πολιτικές πτυχές <br /><br />Λόγω της τουρκικής στρατιωτικής και πολιτικής παρέμβασης, ειδικά συνδεδεμένη με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο, οποιαδήποτε ενεργειακή σχέση μεταξύ των χωρών μπήκε στον πάγο. Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι ο Ζαιεντ και ο Ερντογάν συζήτησαν το μέλλον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας τις τελευταίες ημέρες και ότι τα οικονομικά θα μπορούσαν να τον πείσουν να αλλάξει τη στάση του, ενώ η Αίγυπτος και ενδεχομένως ακόμη και το Ισραήλ θα μπορούσαν στη συνέχεια να ακολουθήσουν τον Ζαιέντ στην επανασύνδεση με την Τουρκία. Ταυτόχρονα, η συνεχιζόμενη ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση άνοιξε νέες αγορές υγροποιημένου φυσικού αερίου και φυσικού αερίου αγωγών, οπότε η Τουρκία είναι πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα, εκτιμάει ο αναλυτής.<br /><br />Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει από τον Ζαιέντ, αλλά όλα εξαρτώνται από τους υποστηρικτές του Ερντογάν. Ο Ερντογάν θα πρέπει να αφαιρέσει την υποστήριξη των κομμάτων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην περιοχή, να αμβλύνει τις σχέσεις με τη Συρία του Άσαντ, να μειώσει την τουρκική στρατιωτική υποστήριξη προς το Κατάρ και να αφήσει το μέλλον της Λιβύης στους Λίβυους προτού μπορέσει να πραγματοποιηθεί μια πλήρους κλίμακας προσέγγιση.<br /><br />Ένα πράγμα είναι σαφές, ωστόσο, η γεωοικονομία γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός παράγοντας στην περιοχή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γεω-οικονομικός “σεισμός”! Τι πάνε κάνουν τα Εμιράτα με Αθήνα και Άγκυρα και να πάρουν τα ηνία της περιοχής

Το γεωπολιτικό παιχνίδι που θα μπορούσε να μεταμορφώσει τις αγορές φυσικού αερίου-Όχι μόνο θα μπορούσε να ανοίξει νέα υπερπεριφερειακά ενεργ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόσχημα οι 12 συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Κατάρ! Η...γκέλα θα γίνει με τις τράπεζες

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/resim2_19284067.jpg?itok=SeI8bsVS" width="744" /><br />Σύμπραξη και συμμαχία - Τι έγινε με την Σαουδική Αραβία και γιατί ναυάγησε η συνάντηση με Σαλμάν<br />Ολοκληρώθηκε προ ολίγου η συνάντηση των ηγετών Τουρκίας και Κατάρ. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Εμίρης του Κατάρ Ελ Θανί παραχώρησαν κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τις διμερείς επαφές των αντιπροσωπειών.<br /><br />Η συνάντηση, η οποία ήταν κλειστή για τον Τύπο, διήρκεσε περίπου 2 ώρες.<br />Υπογράφηκαν 12 συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Κατάρ: <br /><br />-Συμφωνία συνεργασίας μεταξύ του πρακτορείου Anadolu και του πρακτορείου ειδήσεων του Κατάρ<br /><br />-Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ του Προεδρικού Γραφείου Επενδύσεων και της Επιχειρηματικής Ένωσης Κατάρ<br /><br />-Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ της Προεδρίας Θρησκευτικών Υποθέσεων της Δημοκρατίας της Τουρκίας και του Υπουργείου Ιδρυμάτων και Ισλαμικών Υποθέσεων του Κράτους του Κατάρ στον Τομέα των Ιδρυμάτων και των Ισλαμικών Υποθέσεων<br /><br />-Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ του Τουρκικού Ινστιτούτου Προτύπων και του Οργανισμού Γενικής Τυποποίησης του Κατάρ στον τομέα της Τυποποίησης<br /><br />-Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ KOSGEB και Αναπτυξιακής Τράπεζας του Κατάρ<br /><br />-Πρόγραμμα εφαρμογής για τη συνεργασία στους τομείς της υγείας και των ιατρικών επιστημών μεταξύ της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της κυβέρνησης του κράτους του Κατάρ<br /><br />-Δεύτερο Πρόγραμμα Εφαρμογής στον Τομέα του Πολιτισμού για τα έτη 2022-2023 μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Δημοκρατίας της Τουρκίας και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού του Κράτους του Κατάρ<br /><br />-Πρώτο πρόγραμμα εφαρμογής μεταξύ της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της κυβέρνησης του κράτους του Κατάρ στον τομέα της νεολαίας και του αθλητισμού για τα έτη 2022-2023-2024<br /><br />-Μνημόνιο Συνεννόησης για τη Διαχείριση Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης μεταξύ της Δημοκρατίας της Τουρκίας (Υπουργείο Εσωτερικών, Προεδρίας Διαχείρισης Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης) και Υπουργείου Εσωτερικών του Κατάρ, (Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Άμυνας)<br /><br />-Πρωτόκολλο μεταξύ της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της κυβέρνησης του κράτους του Κατάρ σχετικά με την εφαρμογή της επιστολής προθέσεων για τη συνεργασία για την εκπλήρωση σημαντικών οργανισμών<br /><br />-Επιστολή προθέσεων για την καθιέρωση θεσμικής συνεργασίας μεταξύ του Φόρουμ Διπλωματίας της Αττάλειας και του Φόρουμ της Ντόχα<br /><br />-Μνημόνιο Κατανόησης για Συνεργασία στον Τομέα του Πρωτοκόλλου<br /><br />-Κοινή Δήλωση της Έβδομης Συνόδου της Ανώτατης Στρατηγικής Επιτροπής μεταξύ της Δημοκρατίας της Τουρκίας και του Κράτους του Κατάρ.<br /><br />Όπως αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντας το περιεχόμενο των συμφωνιών, αυτές είναι δευτερευούσης σημασίας.<br /><br />Το ζουμί όμως είναι αλλού... Μπορεί ο Τσαβούσογλου να θίχτηκε χθες όταν τον ρώτησαν αν οι Τούρκοι πήγαν στο Κατάρ για οικονομική ενίσχυση πλην όμως τα γεγονότα τον διαψεύδουν.<div>  <br />Ο Şahap Kavcıoğlu συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας του Κατάρ!! <br />Ο διοικητή της τουρκικής κεντρικής τράπεζας Σαχάπ Καβτσίογλου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας του Κατάρ.</div><div><br />Ο Şahap Kavcıoğlu συναντήθηκε συγκεκριμένα με τον Σείχη Bandar bin Mohamed bin Saud al-Thani, Πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας του Κατάρ και συζήτησαν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών στους τομείς χρηματοοικονομικών και τραπεζικών.<br /><br />Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Reuters κατά τη συνάντηση στο πλαίσιο της επίσκεψης του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Ντόχα, συζητήθηκαν οι σχέσεις των δύο χωρών στους χρηματοοικονομικούς και τραπεζικούς τομείς και τρόποι ενίσχυσης των σχέσεων αυτών.<br /> <br />Τουρκία-Σαουδική Αραβία : Πήγε να γίνει συνάντηση έκπληξη <br /><br />Στο περιθώριο της επίσκεψης Ερντογάν στο Κατάρ ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters έδωσαν χθες...σήμα ότι μπορεί να υπάρξει μια άμβλυνση στη γραμμή Τουρκίας-Σαουδικής Αραβίας, όπου οι εντάσεις ήταν υψηλές τα τελευταία χρόνια.<br /><br />Μετά τον θάνατο του δημοσιογράφου της αντιπολίτευσης Cemal Kaşıkçı,οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών είχαν φτάσει σε σημείο ρήξης. Ενώ οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ανέφεραν ότι η δολοφονία του Κασόγκι έχει σχέση με τον διάδοχο του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας Σαλμαν, το πρακτορείο ειδήσεων Reuters ανακοίνωσε ότι ο Σαλμαν και ο Ερντογάν, που θα μεταβούν στο Κατάρ την Τετάρτη, σχεδιάζουν να συναντηθούν.<br /><br />Μιλώντας στο πρακτορείο, αξιωματούχοι είπαν όμως ότι δεν μπορούσαν να ταιριάξουν με τα προγράμματα του Ερντογάν και του Σαλμάν, οι οποίοι ετοιμάζονταν να συναντηθούν για πρώτη φορά από το 2018.<br /><br />Το πρακτορείο ανέφερε ότι «ο Ερντογάν και ο Σαλμάν, ένας Τούρκος και ένας αξιωματούχος των χωρών του Κόλπου, κάνουν σχέδια να συναντηθούν στο Κατάρ». Μιλώντας στο πρακτορείο, ένας Τούρκος αξιωματούχος είπε, «Αλλά τα χρονοδιαγράμματα δεν αλληλεπικαλύπτονταν, επομένως δεν υπάρχει δυνατότητα συνάντησης αυτή την εβδομάδα. Αλλά μια συνάντηση είναι δυνατή σύντομα όταν τα χρονοδιαγράμματα αλληλεπικαλύπτονται. Καθώς επιλύονται τα περιφερειακά προβλήματα, θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες για συνεργασία», είπε.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, αξιωματούχοι του Κατάρ δήλωσαν ότι η επίσκεψη Ερντογάν και Σαλμάν στη Ντόχα ήταν καθαρά συμπτωματική.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πρόσχημα οι 12 συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Κατάρ! Η...γκέλα θα γίνει με τις τράπεζες

Σύμπραξη και συμμαχία - Τι έγινε με την Σαουδική Αραβία και γιατί ναυάγησε η συνάντηση με Σαλμάν Ολοκληρώθηκε προ ολίγου η συνάντηση των ηγε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κυβέρνηση Ράμα αρπάζει ελληνικές περιουσίες με μεθόδους Μεσοπολέμου

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/12/rama_meionotita_alvania_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Κολλάρος Βασίλης</b><br />Η πολιτική αρπαγής ελληνικών περιουσιών ειδικά στην παράκτια ζώνη της Βορείου Ηπείρου, έχει τις ρίζες της στο Μεσοπόλεμο. Μοναδικό κοινό σημείο, τότε και τώρα, η απομάκρυνση των ομογενών από τη γενέθλια γη της Βορείου Ηπείρου. Τα τελευταία χρόνια, τα Τίρανα ροκανίζουν αργά, αλλά σταθερά και συστηματικά τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας. Ειδικά, η κυβέρνηση Ράμα, αγνοώντας το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο και τα διεθνώς αναγνωρισμένα μειονοτικά δικαιώματα, έχει θέσει ξεκάθαρο στόχο την διάλυση της μειονότητας, μέσω της πληθυσμιακής συρρίκνωσης.<br /><br />Το 1921, η ελληνική μειονότητα της Βόρειας Ηπείρου αναγνωρίστηκε επίσημα από την αλβανική κυβέρνηση, ως εθνική και γλωσσική μειονότητα με δικαιώματα, αναγνωρισμένα από την Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ). Η αναγνώριση υπήρξε απόρροια της εισόδου της Αλβανίας στην ΚτΕ, τον Οκτώβριο 1921. Η ένταξη ενός κράτους σε αυτόν τον τότε νεοπαγή διεθνή οργανισμό, οποίος ευαγγελιζόταν και την προστασία των μειονοτήτων, δημιουργούσε για το αλβανικό κράτος υποχρεώσεις έναντι των Ελλήνων μειονοτικών. Παρ’ όλα αυτά, πολύ νωρίς, οι αλβανικές αρχές έδειξαν τις πραγματικές τους διαθέσεις. Όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τα αναγνωρισμένα μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων, αλλά έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο εκρίζωσής τους, πλήττοντας καθοριστικά τα θεμέλια του κοινοτικού τους βίου, δηλαδή την εκπαιδευτική και εκκλησιαστική τους ζωή.<br /><br />Ο τρόπος με τον οποίο η σημερινή αλβανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις ελληνικές ιδιοκτησίες μας γυρίζει νοερά στον Απρίλιο 1925, όταν τα Τίρανα επικαλούνταν διάφορα νομοθετικά διατάγματα για να απαλλοτριώσουν ιδιοκτησίες ομογενών. Μια τέτοια περίπτωση έλαβε χώρα στους Αγίους Σαράντα. Σε έγγραφο του ελληνικού Προξενείου Δυρραχίου προς το υπουργείο Εξωτερικών (14-4-1925), αναφερόταν ότι η τότε αλβανική κυβέρνηση είχε συστήσει Ειδική Επιτροπή για τον διακανονισμό της «ευρισκομένης περιουσίας του Κράτους» στη συγκεκριμένη πόλη.<br /><br />Σκοπός της εν λόγω Επιτροπής ήταν α) να καταγράψει τις κρατικές γαίες και β) να ελέγξει τα έγγραφα, βάσει των οποίων ορισμένοι, κατά βάση ομογενείς, εμφανίζονταν ιδιοκτήτες οικοπέδων. Βασικά, επρόκειτο για οικοδομές που ανεγέρθησαν σε τέσσερις διαφορετικές ιστορικές περιόδους: επί Τουρκοκρατίας, επί Αυτόνομης Πολιτείας, επί ιταλικής κατοχής και επί αλβανικής διοίκησης.<br /><br />Η αλβανική κυβέρνηση θεωρούσε, ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς των οικοδομών αυτών ήταν ρευστό, δεδομένου ότι οι κάτοχοί τους διέθεταν τίτλους ιδιοκτησίας αποκτημένους από ξένες αρχές, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις δεν διέθεταν καθόλου. Και ενώ η Επιτροπή ξεκίνησε τις εργασίες της με πνεύμα συνδιαλλαγής και διαφάνειας, πολύ γρήγορα φάνηκαν οι πραγματικές της σκοπιμότητες.<br /><br />Έγγραφο από τα αρχεία<br /><br />Σε έγγραφο του ελληνικού υποπροξενείου στους Αγίους Σαράντα (9-5-1925), αναφέρεται: «Τα οικόπεδα εθεωρούντο εθνική ιδιοκτησία και αι εκάστοτε κυβερνήσεις παρεχώρουν επί μισθώματι έδαφος εις τους μετ’ αυτών συναλλασσομένους ιδιώτας, οίτινες ιδίαις των δαπάναις οικοδομούν επί του παραχωρηθέντος αυτοίς εδάφους. Η Αλβανική Κυβέρνησις εμφανίζεται σήμερον ιδιοκτήτρια των οικοπέδων ως διάδοχος των προηγουμένων […] Οι Άγιοι Σαράντα κατέχονται καθ’ ολοκληρίαν σχεδόν υπό χριστιανών ομιλούντων την ελληνικήν. Νομίζει κανείς ότι ευρίσκεται εις ελληνικόν λιμένα. Οι Αλβανοί όμως μουσουλμάνοι, οίτινες έχουν την τελευταίαν λέξιν εν τη διακυβέρνησει της χώρας, ένα και μόνον σκοπόν προέθεντο: να εκδιώξουν τους χριστιανούς και να εγκαταστήσουν μωαμεθανούς. Να εκτουρκίσουν τους Αγίους Σαράντα […].<br /><br />»Η Αλβανική Κυβέρνησις απέστειλε την ρηθείσαν Επιτροπήν με τον ανομολόγητον σκοπόν να παρατείνη την σημερινήν κατάστασιν, ήτις εκνευρίζει τους χριστιανούς μη γνωρίζοντας τι τέξεται η επιούσα και μη δυναμένους συνεπώς να ρίψουν εις τας εργασίας των τα κεφάλαια, τα οποία είναι εις θέσιν να διαθέσουν. Και δύναται πολλά να κατορθώσουν διότι ακριβώς κέκτηνται πολλά […] Η Αλβανική Κυβέρνησις δεν επιθυμεί να διακανονίση αμφότερα τα ζητήματα διότι εν τοιαύτη περιπτώσει οι Άγιοι Σαράντα θα κατακλυσθούν από χριστιανικά κεφάλαια […]<br /><br />»Η Αλβανική Κυβέρνησις έχει εις χείρας της το κατάλληλον όπλον προς εξυπηρέτησιν της πολιτικής της, συνισταμένης τονίζω εις τούτο: να κουράση τους χριστιανούς εν τη αναμονή και ούτω απηυδησμένοι ούτοι από μιαν κατάστασιν πρωτοφανή ν’ αναγκασθούν να εγκαταλείψουν τας εργασίας των […] Κατόπιν δια τον ένα ή δια τον άλλον λόγον εφαρμοσθήσεται άλλος τρόπος εκποιήσεως των οικοπέδων, τρόπος διευκολύνων την αγοράν αυτών υπό μουσουλμάνων.<br /><br />»Δεν θα κουρασθώ να το επαναλαμβάνω ότι σκέψις και απόφασις των περί τον Μουφίτ Βέην (υπουργός Οικονομικών) υποκειμένων της εσχάτης υποστάθμης είναι να εκδιώξουν τους χριστιανούς από τους Αγίους Σαράντα. Δεν ανέχονται αυτοί να ακούουν ομιλουμένην παντού την ελληνικήν. Διότι είναι Τούρκοι και μόνον το φέσι τους λείπει. Και ο φθόνος των από της ιδικής των απόψεως δίκαιος τυγχάνει, καθόσον αναγκάζονται υπό των πραγμάτων να μεταχειρίζωνται εις τας εμπορικάς των δοσοληψίας την ελληνικήν γλώσσαν.<br /><br />»Ο Αχμέτ Ζώγου (Βασιλιάς της Αλβανίας) υπεσχέθη ισοπολιτείαν, καλήν συμπεριφοράν απέναντι των χριστιανών και διάφορα άλλα από φραστικής απόψεως ωραία πράγματα. Οι εδώ όμως χριστιανοί δεν ηυτύχησαν δυστυχώς να ίδουν εκπληρουμένας τας υποσχέσεις ταύτας […] Οι ενταύθα χριστιανοί αποτελούν μειονότητα απέναντι της οποίας η Αλβανική Κυβέρνησις ανέλαβεν ωρισμένας ρητάς υποχρεώσεις δια της από 2ας Οκτωβρίου 1921 “δηλώσεως” εις ην προέβη ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών ο τότε πρωθυπουργός Φάν Νόλη. Μεταξύ δεν των αναληφθεισών υποχρεώσεων περιλαμβάνεται αναμφιβόλως και η αφορώσα το δικαίωμα όπερ κέκτηνται οι αποτελούντες την μειονότητα ταύτην να εργάζωνται ελευθέρως τηρούντες τους νόμους του Κράτους».<br /><br /><div>Αντικατάστασις δια μουσουλμάνων<br /><br />Σε έγγραφο της ίδιας προξενικής αρχής προς το υπουργείο Εξωτερικών, λίγους μήνες μετά (10 Σεπτεμβρίου 1926), αναφερόταν ότι «η έξωσις τούτων και η τούτων αντικατάστασις δια μουσουλμάνων, όπως ενδομύχως επιθυμεί η Αλβανική Κυβέρνησις, ήθελεν αμέσως επιφέρει την αλλοίωσιν του ελληνικωκάτου χαρακτήρος της πόλεως ταύτης προσδίδουσα εις ταύτην μουσουλμανικήν χροιάν». Η ελληνική πλευρά θεωρούσε την εξαγορά των οικοπέδων από τους ομογενείς, ως την πιο συμφέρουσα λύση, δεδομένου ότι «μόνον δια της λύσεως ταύτης θα είναι δυνατόν να συγκρατήσωμεν τους Αγίους Σαράντα».<br /><br />Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 1926, η εν λόγω Επιτροπή εξέδωσε δημευτικές αποφάσεις για όσα ακίνητα ανεγέρθησαν επί ξένης κυριαρχίας της Αλβανίας, ενώ αφαιρούσε από τους ομογενείς το δικαίωμα να προβούν σε εξαγορά των ιδιοκτησιών τους. Ο Έλληνας υποπρόξενος στους Αγίους Σαράντα, Λ. Σκάρπας, ξεκαθάριζε ότι επιθυμία των Τιράνων ήταν η «κρατικοποίησις των επί ελληνικής κατοχής κτισθέντων οικοδομών». Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή αποφάσισε να παραβλέψει παντελώς τους υπάρχοντες τίτλους ιδιοκτησίας, να αγνοήσει το δικαίωμα των κατόχων να εξαγοράσουν τα οικόπεδά τους, αλλά και να επιβάλει υπέρογκα ενοίκια για τη χρήση της γης (Υποπροξενείο Αγίων Σαράντα προς Υπουργό Εξωτερικών, 9-2-1927).<br /><br />Η απώλεια της ιδιοκτησίας ανάγκασε αρκετούς ομογενείς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ενώ η κατάσταση αυτή είχε άμεσες συνέπειες στη συλλογική ζωή της μειονότητας, δεδομένου ότι «εάν επιτραπή ποτέ η λειτουργία ενταύθα ελληνικού σχολείου δεν θα υπάρξη ελληνόφωνος κοινότης να το υποστηρίξη» (Υποπρόξενος Αγίων Σαράντα προς Υπουργό Εξωτερικών, 19-3-1927). Αργότερα, τον Φεβρουάριο 1928, το ζήτημα φαίνεται να είχε βαλτώσει. Είναι η περίοδος που τα Τίρανα έχουν περάσει υπό τον έλεγχο της Ρώμης, η οποία ενίσχυε την αναβλητική πολιτική της αλβανικής πλευράς έναντι των ομογενών μας.</div><div><br />Θουκυδίδης και ελληνοαλβανικές σχέσεις<br /><br />Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η τότε αλβανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα επιχείρημα για να απαλλοτριώσει τις ελληνικές περιουσίες, που είναι αρκετά οικείο στη σημερινή κυβέρνηση Ράμα. Αυτό της ανάγκης αλλαγής του ρυμοτομικού σχεδίου των Αγίων Σαράντα. Ειδικότερα, σε αλληλογραφία μεταξύ της ελληνικής πρεσβείας στα Τίρανα με το Υπουργείο Εξωτερικών (27-1-1929) μεταφερόταν η είδηση ότι οι δημοτικές αρχές των Αγίων Σαράντα ενημέρωσαν τους ιδιοκτήτες επτά παραπηγμάτων ότι αυτά θα κατεδαφισθούν «δια λόγους εξωραϊσμού της πόλεως».<br /><br />Η κατεδάφιση ήταν εύλογο να γεννήσει υπόνοιες ότι επρόκειτο για πλάγια λύση στο ζήτημα των οικοδομών. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησαν, δυο χρόνια μετά, για να συρρικνώσουν περαιτέρω την ελληνική παρουσία στην πόλη. Τότε, ήταν το πρόσχημα διεύρυνσης «της κεντρικής οδού δεδομένου ότι εις αυτήν κείνται μόνον αι οικοδομαί των ημετέρων» (Υποπρόξενος Αγίων Σαράντα προς Υπουργείο Εξωτερικών, 9-6-1931).<br /><br />Τα προσχήματα, λοιπόν, που χρησιμοποιεί η σημερινή κυβέρνηση Ράμα για να απομακρύνει τους Έλληνες, δεν είναι καινούργια. Τότε, όπως και τώρα, η πολιτική αυτή αποσκοπεί, ώστε «ο ελληνικός ούτος πληθυσμός, εστερημένος της ακινήτου αυτού περιουσίας, κατεστραμμένος οικονομικώς και εν απογνώσει διατελών, θέλει εν τέλει διαρρεύση αντικαθιστάμενος υπό μουσουλμάνων Αλβανών της περιφερείας ή υπο των Τσάμηδων» (Σημείωμα περί του ζητήματος των οικοδομών των Αγίων Σαράντα, Υπουργείο Εξωτερικών, 8-2-1932).<br /><br />Ενδιαφέρον από διεθνολογικής σκοπιάς, έχει το γεγονός ότι την πολιτική αυτή ασκούσε και ασκεί ένα κράτος χωρίς ιδιαίτερο βάρος στη διεθνή, ευρωπαϊκή ή βαλκανική περιφέρεια. Εν ολίγοις, τα δικαιώματα των Ελλήνων συρρικνώνονται από την Αλβανία, η οποία δεν διαθέτει ισχύ, ικανή να την καταστήσει μετρήσιμο παίκτη του περιφερειακού συστήματος. Γεννάται, λοιπόν, εύλογα το ερώτημα: Τι εμποδίζει την (ισχυρότερη) Αθήνα να επιβάλει στα Τίρανα τη θουκιδίδεια εκδοχή των διεθνών σχέσεων, ότι ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του;<br /><br /><b><i>Πηγή εγγράφων: Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου και ελληνοαλβανικές σχέσεις. Έγγραφα από το Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου των Εξωτερικών (επιμέλεια: Βασίλειος Κόντης), τόμ. ΙΙ, ΙΙΙ, Βιβλιοπωλειον της Εστίας, Αθήνα 1997</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η κυβέρνηση Ράμα αρπάζει ελληνικές περιουσίες με μεθόδους Μεσοπολέμου

Κολλάρος Βασίλης Η πολιτική αρπαγής ελληνικών περιουσιών ειδικά στην παράκτια ζώνη της Βορείου Ηπείρου, έχει τις ρίζες της στο Μεσοπόλεμο. Μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θρίλερ με τον μαφιόζο Πεκέρ στα Εμιράτα. Ο κολλητός του Ερντογάν που έγινε εχθρός του

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/erogan-peker.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ο βαρώνος της τουρκικής μαφίας Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος αποκάλυπτε διάφορα στοιχεία για σχέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν με το οργανωμένο έγκλημα, φέρεται (σύμφωνα με αρχικές πληροφορίες του Al Jazeera) να έχει συλληφθεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το ειδησεογραφικό δίκτυο του Κατάρ, ωστόσο, δεν επιβεβαιώνει την σχετική είδηση. Επισημαίνεται, ότι ο Ερντογάν πραγματοποιεί διήμερη επίσκεψη στο Κάταρ, με στόχο την υπογραφή δεκάδων επενδυτικών συμφωνιών.<br /><br />Ο Πεκέρ έχει κηρύξει τον πόλεμο στο καθεστώς Ερντογάν από τον Ιούνιο 2021, ανεβάζοντας σειρά από βίντεο στο Youtube, στα οποία προέβαινε σε αποκαλύψεις για σκάνδαλα διαφθοράς του καθεστώτος. Τα είχε πλέον “σπάσει” με τον Τούρκο πρόεδρο, στον κύκλο του οποίου παλαιότερα ανήκε. Η σύλληψη του Πεκέρ (αν όντως έχει συμβεί) ενδέχεται να αποτελεί μέρος του “πακέτου” της επενδυτικής συμφωνίας των 10 δισ. δολαρίων που υπέγραψε τον περασμένο μήνα ο Ερντογάν, με τον πρίγκιπα-διάδοχο των Εμιράτων στην Τουρκία.<br /><br />Ο αρχιμαφιόζος, ο οποίος απελάθηκε τον περασμένο Ιανουάριο από τη Βόρεια Μακεδονία στο Κοσσυφοπέδιο, είχε βρεθεί στα Σκόπια με πλαστά έγγραφα. Το σκοτεινό του παρελθόν δείχνει συνεχή κάλυψη από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, που του επέτρεπαν να γλιστράει από τα χέρια της Δικαιοσύνης, ή να “πέφτει στα μαλακά”. Ο ίδιος, πάντως, εκτόξευε τότε απειλές κατά των επικριτών του Ερντογάν, δικαιώνοντας όσους λένε ότι «η Τουρκία δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο».<br /><br />Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Balkan Insight τουλάχιστον εννέα αστυνομικοί είχαν συλληφθεί στη Βόρεια Μακεδονία με την κατηγορία ότι ανήκουν σε εγκληματική ομάδα που εξέδωσε ψεύτικα διαβατήρια και έγγραφα ταυτότητας σε αλλοδαπούς πολίτες, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Πεκέρ. Η σχετική έρευνα διεξάγονταν σε συντονισμό με την Ιντερπόλ και το Γραφείο Ερευνών της Πρεσβείας των ΗΠΑ στα Σκόπια.<br /><br /><img height="384" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/peker-300x180.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Πεκέρ διέμενε εκεί με πλαστό διαβατήριο στο όνομα Ξαντίν Αντεμόφσκι. Απελάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο στις 18 Ιανουαρίου, αλλά οι αρχές των Σκοπίων δεν εξήγησαν γιατί ένας Τούρκος πολίτης απελάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο, όπως ο ίδιος ζήτησε, κι όχι στην Τουρκία. Ας σημειωθεί ότι οι Τούρκοι μπορούν να ταξιδεύουν στο Κοσσυφοπέδιο χωρίς βίζα.<div><br />Η δράση του Πεκέρ<br /><br />Στο παρελθόν, ο Πεκέρ ήταν τακτικός επισκέπτης στις επίσημες εκδηλώσεις του Τούρκου προέδρου. Οι φωτογραφίες του με τον Ερντογάν έχουν προκαλέσει αντιδράσεις, λόγω της εγκληματικής του φήμης. Ο Πεκέρ είχε επίσης δημοσιεύσει βιντεοσκοπημένες ομιλίες, στις οποίες απειλούσε οπαδούς του κινήματος Γκιουλέν (ορκίστηκε να τους κρεμάσει στις πλατείες), καθώς και τους “Ακαδημαϊκούς για την Ειρήνη”, μια ομάδα καθηγητών που είχε υπογράψει έκκληση για ειρηνική διευθέτηση του Κουρδικού. Ο Πεκέρ είπε ότι θα «λουστεί στο αίμα» τους. Μεταξύ 2014-2019, δημοσιογράφοι στην Τουρκία δέχτηκαν σωματική επίθεση από άντρες του Πεκέρ. Ωστόσο, δεν διώχθηκε ούτε για τις απειλές ούτε για τη βία.<br /><br /><img height="361" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/peker-erdogan-300x169.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Πεκέρ γεννήθηκε το 1971, στο Ανταπαζάρι, στην τουρκική επαρχία Σακάρια. Πέρασε πολύ χρόνο στη Γερμανία. Είναι γνωστός παντουρκιστής. Είχε δικαστεί για τη δολοφονία του λαθρέμπορου ναρκωτικών Αμπντουλά Τοπτσού, αλλά αθωώθηκε. Οι δύο άλλοι κατηγορούμενοι στην ίδια υπόθεση, που θεωρούνται υπάλληλοι του Πέκερ, καταδικάστηκαν σε ισόβια.<br /><br />Μετά από αυτό, κατέφυγε στη Ρουμανία και αναζητήθηκε, μεταξύ άλλων, για εκβιασμό, “προστασία”, εξαναγκασμό και υποκίνηση σε δολοφονία. Εκείνη την περίοδο ο Πεκέρ είχε συμφωνήσει με έναν υπουργό και ένα βουλευτή από το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Γιλμάζ να τους κάνει μια άγνωστη εξυπηρέτηση με αντάλλαγμα να φυλακιστεί μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα.<br /><br />Έτσι, στις 17 Αυγούστου 1998 ο Πεκέρ μετέβη στην Τουρκία και παραδόθηκε στις αρχές. Ομολόγησε την ενοχή του για τα εγκλήματα που τον κατηγορούσαν και κρίθηκε ένοχος για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, ο Πεκέρ είπε κάτι που ποτέ δεν ξεκαθάρισε: «Ένα παλαιότερο μέλος του Κοινοβουλίου μου έστειλε SMS που είπε ότι δεν πρέπει να συμπεριφέρομαι πολύ αλαζονικά. Θα ήθελα να σας πω (στο δικαστήριο) τα πάντα, γιατί εάν δεν το κάνω μπορεί να αυτοκτονήσω κάτω από ύποπτες συνθήκες». Οι εισαγγελείς ζήτησαν φυλάκιση τουλάχιστον 7,5 ετών, αλλά ο Πεκέρ καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες και 29 ημέρες! Απελευθερώθηκε στις 24 Μαΐου 1999.<br />Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή!<br /><br />Στις 12 Μαΐου 2005 συνελήφθη κατά την “Επιχείρηση Πεταλούδα”. Στις 31 Ιανουαρίου 2007 κρίθηκε ένοχος ως ηγέτης εγκληματικής οργάνωσης για ληστεία, πλαστογραφία και ψευδορκία. Καταδικάστηκε σε 14 χρόνια και πέντε μήνες. Στις 30 Μαΐου 2008, όντας φυλακισμένος, παντρεύτηκε την δικηγόρο του Οζγκέ Γιλμάζ. Ο Πεκέρ συμμετείχε στην υπόθεση “Εργκενεκόν”, στη συνωμοσία του βαθέος κεμαλικού κράτους κατά της κυβέρνησης Ερντογάν.<br /><br />Ο ταξίαρχος Βελί Κιουτσούκ, που καταδικάστηκε δις ισόβια για την υπόθεση και ο οποίος σχετιζόταν και με το “σκάνδαλο Σουσουρλούκ”, είπε το 2008 ότι ο Πεκέρ ήταν «γιος ενός φίλου». Ο Κιουτσούκ υπήρξε πράγματι φίλος του Αχμέτ Πεκέρ, πατέρα του μαφιόζου. Τον είχε προσλάβει το 1992 ως πράκτορα της υπηρεσίας πληροφοριών της στρατοχωροφυλακής της οποίας προΐστατο.<br /><br />Στις 5 Αυγούστου 2013 ο Πεκέρ καταδικάστηκε σε 10 χρόνια για την υπόθεση “Εργκενεκόν”. Ωστόσο, αυτός και κάποιοι άλλοι κατάδικοι αφέθηκαν ελεύθεροι λίγους μήνες αργότερα, το 2014, προφανώς έχοντας παίξει τον ρόλο τους ως πράκτορες του Ερντογάν. Σε τηλεφωνική συνομιλία στις 21 Ιουλίου 2004, ο Πεκέρ παραδέχτηκε πώς συμμετείχε σε δολοφονίες, με εντολή της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού.<br /><br />Η αστυνομική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Πεκέρ αναφερόταν σε ένα περιστατικό στις 12 Μαρτίου 1995, κατά τη διάρκεια του οποίου πυροβολήθηκαν τρία καφενεία και ένα ζαχαροπλαστείο με αυτόματο. Στο επεισόδιο είχε σκοτωθεί ο αλεβίτης θρησκευτικός ηγέτης Χαλίλ Καγιά και δεκάδες άλλοι είχαν τραυματιστεί. Ο Πεκέρ είχε επίσης στρατολογηθεί στην MIT από τον Γιαβούζ Ατάτς, ο οποίος ηγείτο του τμήματος εξωτερικών επιχειρήσεων της μυστικής υπηρεσίας. Ο Ατάτς παραιτήθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε παράσχει διπλωματικό διαβατήριο στον Αλαατίν Τσακιτζί, έναν άλλο ηγέτη της μαφίας και αντίπαλο του Πεκέρ στον υπόκοσμο.</div><div><br />Κηρύγματα μίσους<br /><br />Το όνομα του Πεκέρ εμφανίστηκε, επίσης, κατά τη διάρκεια έρευνας για απόπειρα δολοφονίας Κούρδων πολιτικών και του βραβευμένου με Νόμπελ Τούρκου συγγραφέα Ορχάν Παμούκ. Στις 13 Ιανουαρίου 2016 ο Πεκέρ είχε δηλώσει ότι οι ακαδημαϊκοί που υπέγραψαν το διάβημα για ειρήνη με τους Κούρδους θα σφαγιαστούν: «Θα αφήσουμε το αίμα σας να ρέει και θα παρακολουθούμε ενώ πνίγεστε στο αίμα σας». Γι’ αυτό το κήρυγμα μίσους αθωώθηκε τον Ιούλιο 2018.<br /><br />Στις παραμονές των τελευταίων δημοτικών εκλογών, όταν φαινόταν ότι τον Δήμο Κωνσταντινούπολης θα κέρδιζε ο Ιμάμογλου, ο Πεκέρ είχε δηλώσει αναφερόμενος στον κεμαλικό υποψήφιο: «Θα μπούμε και στις φυλακές, αφού κρεμάσουμε όποιον πιάσουμε στα δέντρα και στους ιστούς της σημαίας. Θα τους κρεμάσουμε και στις φυλακές. Θα τους κρεμάσουμε στους στύλους από το λαιμό». Το δικαστήριο τον αθώωσε, με την αιτιολογία ότι η επίμαχη δήλωση ήταν απλή έκφραση πατριωτικών απόψεων! Και πως να μην τον αθωώσει, όταν ο Ερντογάν έχει αγκαλιάσει δημοσίως πολλές φορές τον αρχιμαφιόζο.<br /><br />Την ίδια εποχή, ο Πεκέρ είχε δηλώσει στα εγκαίνια εστιατορίου στην Κωνσταντινούπολη για τις ίδιες εκλογές: «Ένα όπλο είναι ασφάλεια στα χέρια καλών ανθρώπων… Λένε ήδη ότι δεν θα αναγνωρίσουν το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο, ότι τα μέλη του κόμματος και οπαδοί θα βγουν στους δρόμους ανάλογα με τα αποτελέσματα των εκλογών… Η αστυνομία και ο στρατός μας είναι ισχυροί, αλλά και τα παιδιά αυτής της χώρας πρέπει να βγουν στους δρόμους για να προστατεύσουν το έθνος… Ως εκ τούτου, όσοι έχουν τα μέσα πρέπει να αποκτήσουν άδεια πυροβόλων όπλων και να τα έχουν έτοιμα».<br />Ανασύσταση των μαφιών<br /><br />Με νόμο του Ερντογάν απελευθερώθηκαν 90.000 κρατούμενους στην Τουρκία για να μειωθεί ο υπερπληθυσμός στις φυλακές. Οι θεωρούμενοι “εχθροί του καθεστώτος”, βέβαια, εξαιρέθηκαν. Αντίθετα αποφυλακίστηκαν δολοφόνοι, βιαστές, ναρκέμποροι και άλλοι εγκληματίες. Ένας από αυτούς ήταν ο διαβόητος μαφιόζος Αλαατζίν Τσακιντζί, γνωστός για τους στενούς του δεσμούς με τους Γκρίζους Λύκους.<br /><br />Οι άνδρες του Τσακιντζί άρχισαν να καταφέρονται εναντίον του Πεκέρ, λόγω του ανταγωνισμού στους κόλπους του οργανωμένου εγκλήματος. Η κόντρα των μαφιόζων απέκτησε και πολιτική διάσταση, δεδομένου ότι ο Πεκέρ ήταν διαπλεκόμενος με το κόμμα του Ερντογάν, ενώ ο Τσακιντζί με το κόμμα του Μπαχτσελί. Δεδομένου, όμως, ότι τα πολιτικά αφεντικά των αρχιμαφιόζων έγιναν σύμμαχοι, οι αντίπαλοι αρχιμαφιόζοι υποχρεώθηκαν να μην τραβήξουν το σκοινί. Στο κάτω-κάτω υπήρχε δουλειά και για τους δύο. Εκτός των άλλων, κάποιος πρέπει να ξεπλένει τις παράνομες δραστηριότητες των ισλαμιστικών συμμοριών που λυμαίνονται Συρία και Ιράκ.<br /><br />Ο Πεκέρ, ως εγκληματίας, ενεργούσε σαν “σκυλί” του Ερντογάν κάθε φορά που αυτός χρειαζόταν να “τρίξει τα δόντια” κάποιου. Δεδομένου ότι δεν συνδεόταν επίσημα με την Προεδρία, έκανε βρώμικη δουλειά, χωρίς να έχει τυπική ευθύνη ο “σουλτάνος”. Ο Πεκέρ, άλλωστε, λειτουργούσε και σαν σύνδεσμος με τζιχαντιστές στη Συρία. Τους έστελνε αλεξίσφαιρα γιλέκα και φορτία όπλων, ξεπλένοντας ταυτόχρονα τα κέρδη τους.<br /><br />Επειδή, όμως, ο αρχιμαφιόζος δεν είναι και συνηθισμένος με τις πολιτικές ισορροπίες, για κάποιον άγνωστο λόγο “πάτησε τον κάλο” του Αλμπαϊράκ. Η σύγκρουσή τους πήρε διαστάσεις σε βαθμό που ο Πεκέρ να τον κατηγορήσει δημοσίως πέρυσι ότι ήθελε τον αφανισμό του. Κι από ότι φαίνεται το εννοούσε, αφού μετά από αυτή τη δήλωση το έσκασε και κατέφυγε με ψεύτικο όνομα στη Βόρεια Μακεδονία. Κι όπως αναφέραμε στην αρχή, όταν αποκαλύφθηκε απελάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο κι όχι στην Τουρκία, προφανώς με τη σύμφωνη γνώμη του καθεστώτος Ερντογάν, του μέχρι πρότινος στενού του σύμμαχου.<br /><br />Από εκεί βρέθηκε στα Εμιράτα, από όπου, με τη σειρά βίντεο που προαναφέραμε, έβγαλε στη φόρα τα “άπλυτα” του καθεστώτος Ερντογάν, κατά τρόπο που έγινε ο Νο 1 εχθρός του. Προφανώς, τα Εμιράτα τον χρησιμοποίησαν την εποχή που βρίσκονταν σε εχθρική σχέση με την Άγκυρα, αλλά εδώ και αρκετό καιρό του συνέστησαν να σιωπήσει, όπως και έκανε. Και τώρα η μη επιβεβαιωμένη πληροφορία ότι συνελήφθη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θρίλερ με τον μαφιόζο Πεκέρ στα Εμιράτα. Ο κολλητός του Ερντογάν που έγινε εχθρός του

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ο βαρώνος της τουρκικής μαφίας Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος αποκάλυπτε διάφορα στοιχεία για σχέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σερβία: Οι εξορύξεις λιθίου, ο τενίστας Τζόκοβιτς και η θανάσιμη απειλή που έρχεται.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/Novak_Djokovic_Lithium_Serbia_Rio-Tinto-790x400.jpg" /><br /><br />Γράφει ο <b>Δρ. Σωτήρης Καμενόπουλος</b><br />Κύμα διαδηλώσεων σάρωσε πρόσφατα τη Σερβία. Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν κατά των σχεδίων εξόρυξης λιθίου την οποία σχεδιάζει η κυβέρνηση της Σερβίας. Διαδηλώσεις για τον ίδιο ακριβώς σκοπό πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Βερολίνο. Συμπαράσταση στα αιτήματα των διαδηλωτών εξέφρασε και ο παγκοσμίου φήμης Σέρβος τενίστας Djokovic. Ο Djokovic μοιράστηκε μια φωτογραφία της διαδήλωσης στο Instagram και σχολίασε: «ο καθαρός αέρας, το νερό και το φαγητό είναι κλειδιά για την υγεία. Χωρίς αυτό, κάθε λέξη για «υγεία» είναι ξεπερασμένη», έγραψε ο Djokovic.<br /><br />Όπως διαπιστώνουμε, και στη Σερβία έχει απολεσθεί η Κοινωνική Αποδοχή για τις εξορύξεις κρίσιμων ορυκτών (Social License to Operate). Διερωτάται κανείς πώς θα επιτύχει η ΕΕ την περίφημη πράσινη μετάβαση; Χωρίς κρίσιμα ορυκτά; Τότε γιατί βιάζεται και πηγαίνει άρον-άρον στην πράσινη μετάβαση;<br /><br />Το λίθιο, όπως και το κοβάλτιο, αποτελεί κρίσιμο ορυκτό για την πράσινη μετάβαση. Η ζήτηση σε ορυκτά απαραίτητα π.χ. στα αυτοκίνητα νέας – πράσινης – τεχνολογίας αυξάνει εκθετικά. Σήμερα αν παραγγείλει κάποιος ένα νέο αυτοκίνητο θα περάσουν περίπου 10-12 μήνες μέχρι να το παραλάβει. Γενεσιουργός αιτία αυτών των καθυστερήσεων είναι η έλλειψη κρίσιμων ορυκτών, η οποία με τη σειρά της οφείλεται στον 100% έλεγχο αυτών από την Κίνα (downstream και upstream = value chain).<br /><br />Λανθασμένα έχει επικρατήσει στα δυτικά συστημικά ΜΜΕ η άποψη ότι το πρόβλημα είναι η εφοδιαστική αλυσίδα. Το πρόβλημα στην εφοδιαστική αλυσίδα αποτελεί το αποτέλεσμα (το αιτιατό) του μεγάλου προβλήματος χειραγώγησης της αγοράς των κρίσιμων ορυκτών από την Κίνα. Οι μόνοι οι οποίοι θα έχουν 100% πρόσβαση σε υλικά για την κατασκευή αυτοκινήτων θα είναι… οι Κινέζοι. Οι οποίοι έχουν ήδη καταφέρει να πετάξουν εκτός παιγνιδιού και τις ΗΠΑ από το κοβάλτιο του Κογκό.<br /><br />Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ<br />Του χρόνου τέτοια εποχή (τέλος 2022) ο υπογράφων δεν θα εκπλαγεί εάν διαπιστωθούν καθυστερήσεις στις παραδόσεις νέων αυτοκινήτων οι οποίες θα ξεπερνούν τον ένα χρόνο (ίσως 2 χρόνια+). Δηλαδή, αν παραγγείλει κάποιος αυτοκίνητο το Δεκέμβριο του 2022 πιθανώς θα το παραλάβει το Δεκέμβριο του 2024.<br /><br />Η υποκειμενική μας εκτίμηση είναι ότι το φαινόμενο της καθυστέρησης παράδοσης των αυτοκινήτων λειτουργεί παρόμοια με το φαινόμενο συσσώρευσης καθυστερήσεων στις αεροπορικές πτήσεις. Όταν υπάρχει κάπου καθυστέρηση (σε ένα «σύστημα παραγωγής») τότε επηρεάζονται σωρευτικά όλες οι επόμενες πτήσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη μέχρι, αφού πρώτα μεγιστοποιηθεί η σωρευτική καθυστέρηση, στη συνέχεια το σύστημα «παραγωγής» εξομαλύνεται-ισορροπεί.<br /><br />Ακόμη και αν κάποιος π.χ. διαθέτει τα χρήματα για αγορά αυτοκινήτου τότε θα περιμένει. Εν τω μεταξύ, το ρίσκο που θα αναλάβει ο υποψήφιος αγοραστής δίνοντας προκαταβολή σε μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτου θα είναι τεράστιο: ποιος εγγυάται στον υποψήφιο αγοραστή ότι σε 1 ή και 2 χρόνια, μέχρι να παραλάβει το αμάξι των ονείρων του, δεν θα έχει πτωχεύσει ο dealer ή θα έχει πάρει τα λεφτά και θα αγνοείται;<br /><br />Αν αυτό δεν λέγεται πλήρης διάλυση-καταστροφή της αγοράς, τότε τί είναι; Αν τα παραπάνω επιβεβαιωθούν, τότε το μέλλον των Δυτικών, μη-κινεζικών, αυτοκινητοβιομηχανιών προβλέπεται ζοφερό. Δυστυχώς, αυτές είναι οι (πιθανές) σωρευτικές επιπτώσεις πολυετών και επίμονων λανθασμένων πράσινων πολιτικών στη Δύση.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σερβία: Οι εξορύξεις λιθίου, ο τενίστας Τζόκοβιτς και η θανάσιμη απειλή που έρχεται.

Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Καμενόπουλος Κύμα διαδηλώσεων σάρωσε πρόσφατα τη Σερβία. Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν κατά των σχεδίων εξόρυξης λιθίου...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς ΗΠΑ: Ιδού “η ρόδος” με την Τουρκία στην ΑΟΖ της Κύπρου, διότι οι “εμπρηστικές” ιδεοληψίες των Δημοκρατικών…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/HELLENIC-NAVY-HYDRA-CLASS-FRIGATES-790x400.png" /><br /><br />Του <b>ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ*</b><br /><div>Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και όποιος στην Ελλάδα δεν το κατανοεί είναι ακατάλληλος να καταλαμβάνει θέσεις εξουσίας. Στον γεωπολιτικό περίγυρο τα “σύννεφα” διαρκώς συσσωρεύονται και προς το παρόν δεν υπάρχει ελπίδα ουσιαστικής αποκλιμάκωσης. Οι παράμετροι του προβλήματος για την ελληνική ασφάλεια περιπλέκονται διαρκώς.<br /><br />Άλλη λύση πέραν της συστηματικής παρακολούθησης των εξελίξεων και της ανάλυσης του πως αυτές μας επηρεάζουν δεν υπάρχει. Με παράλληλη συνειδητοποίηση ότι “απόλυτοι φίλοι” δεν υπάρχουν. Κι εφόσον στα εξοπλιστικά αποφασίζουμε με γεωπολιτικά κριτήρια, ας τα λάβουμε υπόψη προτού είναι αργά.<br /><br />Το πρώτο δεδομένο είναι ότι η Τουρκία σε αυτές τις διεργασίες είναι άμεσα εμπλεκόμενο μέρος. Έχει λάβει θέσεις που της επιτρέπουν να πατάει σε δυο βάρκες ταυτόχρονα. Όσο επικίνδυνο κι αν είναι αυτό το παιχνίδι τήρησης ισορροπιών για την ίδια –μέχρι τώρα της έχει δημιουργήσει προβλήματα– της έχει αποδώσει.<br /><br />Οι Τούρκοι έχουν μέτωπο με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι ένα παιχνίδι αρπαγής θαλασσίων εκτάσεων που μπορούν να κρύβουν ενεργειακούς θησαυρούς, αλλά και σπάνιες γαίες και βέβαια αλιεία. Ταυτόχρονα, διά του ελέγχου των περιοχών αυτών, επιδιώκει να καταστεί κυρίαρχοι της Ανατολικής Μεσογείου, όπως κάποτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Οι χώρες της περιοχής έχουν αναπτύξει τη δική τους πολιτική αντιμετώπισης της απειλής. Δημιουργούν συμμαχίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, για να υπερασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα, όχι τα ελληνικά. Ούτε καν τα συμμαχικά, τα οποία τα θυμούνται εάν και εφόσον είναι συμβατά. Ακριβώς το ίδιο πρέπει να κάνει και η χώρα μας. Κι αν επιθυμεί να τύχει υποστήριξης στη δύσκολη στιγμή, θα πρέπει να είναι έτοιμη να προσφέρει τη δική της βοήθεια, ακόμα και τη στρατιωτική, στο πλαίσιο ξεκάθαρης συμφωνίας με συναφές περιεχόμενο.<br /><br />Με δεδομένο ότι η αρπακτική διάθεση της Τουρκίας δεν κάμπτεται, ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει να διαπιστωθεί εάν τα μεγάλα λόγια της αμερικανικής διπλωματίας θα συνοδευτούν από πράξεις, τώρα που οι ExxonMobil και Qatar Petroleum θα ξεκινήσουν γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Δηλαδή, εάν θα επιτραπεί στην εκτός ελέγχου Τουρκία να βραχυκυκλώνει επ’ άπειρον την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, δικαίωμα που αναγνωρίζει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.<br /><br />Οι θέσεις που έχει λάβει η Άγκυρα δεν είναι ασύμβατες με τη στρατηγικά μυωπική και ιδεολογικοποιημένη, αντιρωσική ατζέντα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Αυτή που έβαλε φωτιά στη Μεσόγειο, “παίζοντας” με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα πριν από αρκετά χρόνια. Το γεγονός αυτό εγείρει αμφιβολίες για το αν και κατά πόσον οι Αμερικανοί τελικά θα αντιδράσουν στην Κύπρο.<br /><br />Οι Τούρκοι εξοπλίζουν με οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροχήματα τους Ουκρανούς και διπλωματικά υποστηρίζουν τους Τατάρους της Κριμαίας, η οποία έχει προσαρτηθεί στη Ρωσία. Παράλληλα, όλως τυχαίως, με τον περίφημο χάρτη-σύμβολο του Παντουρκισμού, που χάρισε ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί (MHP) στον Ερντογάν, φρόντισαν στην πιο κρίσιμη στιγμή να υπενθυμίσουν έμμεσα στους Δημοκρατικούς, το πόσο συμβατή με τους αντιρωσικούς στόχους τους είναι η τουρκική εξωτερική πολιτική. Άρα, οι ΗΠΑ θα πρέπει να ξανασκεφθούν τη στάση τους.<br /><br />Όλα αυτά η Ελλάδα δεν μπορεί απλώς να τα παρακολουθεί χωρίς να αντιδρά και σε καθημερινή βάση σχεδόν να τυγχάνουν υπερπροβολής τα διάφορα χάπενινγκς, στα οποία πρωταγωνιστεί ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζέφρι Πάιατ με μια κουστωδία υπουργών, κυβερνητικών αξιωματούχων και στρατιωτικών ηγητόρων. Σ’ αυτά, στερεοτυπικά επαναλαμβάνεται η σημασία της αναβάθμισης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων σε πολλαπλά επίπεδα.<br /><br />Οι ελληνικές ανησυχίες πρέπει να διατυπώνονται και όχι απλά υπό τη μορφή παραπόνων “παιδιού προς τον κηδεμόνα του“. Τα ίδια ισχύουν και για άλλες δυνάμεις με φιλική στάση προς την Ελλάδα. Παράδειγμα η Ιταλία και το Ισραήλ. Όσον αφορά την Ιταλία, η ελληνική επιθυμία προσέλκυσής της σε έναν “άξονα” του ευρωπαϊκού Νότου, είναι και ορθή και αποδεδειγμένα επίκαιρη, ειδικά εάν συνυπολογιστεί και η υπογραφή του γαλλοϊταλικού συμφώνου.<br /><br />Το σύμφωνο αυτό προφανώς αφορά και την περιοχή της Μεσογείου, όμως το πραγματικό ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση της γερμανικής λογικής στα οικονομικά, η οποία σύντομα αναμένεται να εγείρει ζητήματα που αφορούν στο χρέος των χωρών της Ευρωζώνης, ειδικά των μεσογειακών. Αυτό είναι απόλυτα συμβατό και με τα ελληνικά συμφέροντα.<br /><br />Όταν όμως το ζήτημα έρχεται στη στάση της Ιταλίας απέναντι στην Τουρκία και την Ελλάδα, τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα. Ο Ιταλοί έχουν συμφέροντα στην Τουρκία, καθώς επίσης και στα Βαλκάνια. Φαντάζομαι δεν θα διέλαθε της προσοχής η διαφήμιση της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας κατά την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου. Όπως ειδικό ενδιαφέρον είχαν και οι αναφορές στη “Συμφωνία των Πρεσπών” και το μεταναστευτικό, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.<br /><br />Η Ιταλία είναι όντως πολύ κινητική στις σχέσεις της με την Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Η Αθήνα πρέπει στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων να θέσει διάφορα ζητήματα και όχι να σκέπτεται μόνο ανταλλάγματα για να πετύχει στενού πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος επιδιώξεις (π.χ. Ναυπηγεία Ελευσίνας, πρόγραμμα κορβετών).<br /><br />Όσον αφορά το Ισραήλ, στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών βρίσκεται υπό παρακολούθηση μια τάση διαφοροποίησης της πολιτικής του απέναντι στην Τουρκία. Μικρή αλλά ουσιαστική διαφοροποίηση, εφόσον δυνητικά θα μπορούσε να δώσει έστω επικοινωνιακό διέξοδο στον Ερντογάν. Ισχύει ότι η σταδιακή αποκατάσταση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας δεν είναι απαραίτητο να λάβει ανθελληνικό περιεχόμενο, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τις σχέσεις Εμιράτων-Τουρκίας. Η εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία έχει προϋποθέσεις, διαβεβαιώνει την Αθήνα και ο Ισραηλινός πρεσβευτής στην Αθήνα, Γιόσι Αμράνι.<br /><br />Στο ζήτημα της Ουκρανίας, ενώ επί Νετανιάχου υπήρχε ένα ευρύ πλαίσιο κατανόησης με τον Πούτιν, για την καινούργια κυβέρνηση του Ισραήλ φαίνεται να έχει ξεχωριστή βαρύτητα ο εβραϊκός παράγοντας της Ουκρανίας, μηδέ του προέδρου Ζελένσκι εξαιρουμένου. Αυτό ενισχύει την πολιτική της αμερικανικής πλευράς, ενώ την ίδια στιγμή είναι εμφανής η ψυχρότητα στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν!<br /><br />Εν ολίγοις, το Ισραήλ, που έχει αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο να κινηθεί στρατιωτικά ακόμα και μόνο του κατά του Ιράν, έχει εμπλακεί σε μια ευρεία διαπραγμάτευση με την Ουάσιγκτον για όλα τα θέματα. Μόνο τυχαία δεν είναι η παρουσία του επικεφαλής της Mossad στην Ουάσιγκτον. Η υπηρεσία έχει γνωστό ρόλο στην παρασκηνιακή διαμόρφωση της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Έχει επεξεργαστεί η Αθήνα όλες τις παραπάνω εξελίξεις και άλλες που για λόγους οικονομίας χώρου δεν αναφέραμε; Κι αν ναι προσπαθεί να διαπραγματευθεί με τους άλλους δρώντες, ώστε να διασφαλίσει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα; Δεν αρκεί μόνο να δίνεις, πρέπει να εξασφαλίζεις και ανταλλάγματα.<br /><br />Εν κατακλείδι, σε αυτό το σκηνικό, έρχεται η Ιαπωνία και ανακοινώνει μια ακόμη θεαματική αύξηση των εξοπλιστικών της δαπανών, επικαλούμενη τη συμπεριφορά της Κίνας. Μήπως η μεγάλη εικόνα αρχίζει να θυμίζει Μεσοπόλεμο; Μήπως υπάρχει κίνδυνος η έκρηξη κάποιων περιφερειακών μετώπων να δημιουργήσει ντόμινο εξελίξεων που θα συμπαρασύρει σε μία ψυχρή κρίση (μακάρι όχι θερμή) και κράτη που είναι μακριά μας; Ακραίο σενάριο; Μπορεί, αλλά δεν έχουμε την πολυτέλεια να το αγνοήσουμε.<br /><br />Και κάτι τελευταίο. Το κοινό στα ανωτέρω μέτωπα ενδιαφέροντος είναι η γνωστή, στρατηγικά μυωπική και ιδεολογικοποιημένη αντιρωσική ατζέντα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Γι’ αυτό τον λόγο έγινε και η αναφορά τόσο στην Κίνα όσο και στο ενδεχόμενο παγκόσμιας ανάφλεξης.<br /><br />Δεν κατανοούν στην Ουάσινγκτον ότι αυτή η πολιτική τους οδηγεί στη δημιουργία “άξονα” Ρωσίας-Κίνας, ο οποίος θα έχει και στρατιωτικό περιεχόμενο; Γιατί η Ουάσιγκτον σπρώχνει προς μία κατεύθυνση που οι Αμερικανοί δάσκαλοι της γεωπολιτικής ήθελαν πάση θυσία να αποτρέψουν; Τη συμμαχία δύο ισχυρότατων πόλων της Ευρασίας που θα κυριαρχήσει στην “παγκόσμια νήσο“.<br /><br />Κι αν υποτεθεί ότι οι ΗΠΑ διεκδικούν την Ινδία, πώς εξηγούν από την οπτική γωνία της AUKUS, την υπογραφή συμφωνίας δεκαετούς ανανέωσης της στρατιωτικής συνεργασίας Ρωσίας-Ινδίας, μαζί με την υπογραφή χρυσοφόρας συμφωνίας συμπαραγωγής των τυφεκίων AK-203;<br /><br />Ο Ινδός υπουργός Άμυνας έγραψε δυο tweets με σημασία. Το πρώτο αναφέρει: «Η Ινδία εκτιμά την ειδική και προνομιακή στρατηγική σχέση με τη Ρωσία» (India values its special and privileged strategic partnership with Russia). Γι’ αυτό εστιάσαμε στην ατζέντα των Δημοκρατικών…</div><div><b><i><br /></i></b></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προς ΗΠΑ: Ιδού “η ρόδος” με την Τουρκία στην ΑΟΖ της Κύπρου, διότι οι “εμπρηστικές” ιδεοληψίες των Δημοκρατικών…

Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ* Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και όποιος στην Ελλάδα δεν το κατανοεί είναι ακατά...

Διαβάστε την συνέχεια