Γράφει ο Δρ. Σωτήρης Καμενόπουλος
Κύμα διαδηλώσεων σάρωσε πρόσφατα τη Σερβία. Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν κατά των σχεδίων εξόρυξης λιθίου την οποία σχεδιάζει η κυβέρνηση της Σερβίας. Διαδηλώσεις για τον ίδιο ακριβώς σκοπό πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Βερολίνο. Συμπαράσταση στα αιτήματα των διαδηλωτών εξέφρασε και ο παγκοσμίου φήμης Σέρβος τενίστας Djokovic. Ο Djokovic μοιράστηκε μια φωτογραφία της διαδήλωσης στο Instagram και σχολίασε: «ο καθαρός αέρας, το νερό και το φαγητό είναι κλειδιά για την υγεία. Χωρίς αυτό, κάθε λέξη για «υγεία» είναι ξεπερασμένη», έγραψε ο Djokovic.
Όπως διαπιστώνουμε, και στη Σερβία έχει απολεσθεί η Κοινωνική Αποδοχή για τις εξορύξεις κρίσιμων ορυκτών (Social License to Operate). Διερωτάται κανείς πώς θα επιτύχει η ΕΕ την περίφημη πράσινη μετάβαση; Χωρίς κρίσιμα ορυκτά; Τότε γιατί βιάζεται και πηγαίνει άρον-άρον στην πράσινη μετάβαση;
Το λίθιο, όπως και το κοβάλτιο, αποτελεί κρίσιμο ορυκτό για την πράσινη μετάβαση. Η ζήτηση σε ορυκτά απαραίτητα π.χ. στα αυτοκίνητα νέας – πράσινης – τεχνολογίας αυξάνει εκθετικά. Σήμερα αν παραγγείλει κάποιος ένα νέο αυτοκίνητο θα περάσουν περίπου 10-12 μήνες μέχρι να το παραλάβει. Γενεσιουργός αιτία αυτών των καθυστερήσεων είναι η έλλειψη κρίσιμων ορυκτών, η οποία με τη σειρά της οφείλεται στον 100% έλεγχο αυτών από την Κίνα (downstream και upstream = value chain).
Λανθασμένα έχει επικρατήσει στα δυτικά συστημικά ΜΜΕ η άποψη ότι το πρόβλημα είναι η εφοδιαστική αλυσίδα. Το πρόβλημα στην εφοδιαστική αλυσίδα αποτελεί το αποτέλεσμα (το αιτιατό) του μεγάλου προβλήματος χειραγώγησης της αγοράς των κρίσιμων ορυκτών από την Κίνα. Οι μόνοι οι οποίοι θα έχουν 100% πρόσβαση σε υλικά για την κατασκευή αυτοκινήτων θα είναι… οι Κινέζοι. Οι οποίοι έχουν ήδη καταφέρει να πετάξουν εκτός παιγνιδιού και τις ΗΠΑ από το κοβάλτιο του Κογκό.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Του χρόνου τέτοια εποχή (τέλος 2022) ο υπογράφων δεν θα εκπλαγεί εάν διαπιστωθούν καθυστερήσεις στις παραδόσεις νέων αυτοκινήτων οι οποίες θα ξεπερνούν τον ένα χρόνο (ίσως 2 χρόνια+). Δηλαδή, αν παραγγείλει κάποιος αυτοκίνητο το Δεκέμβριο του 2022 πιθανώς θα το παραλάβει το Δεκέμβριο του 2024.
Η υποκειμενική μας εκτίμηση είναι ότι το φαινόμενο της καθυστέρησης παράδοσης των αυτοκινήτων λειτουργεί παρόμοια με το φαινόμενο συσσώρευσης καθυστερήσεων στις αεροπορικές πτήσεις. Όταν υπάρχει κάπου καθυστέρηση (σε ένα «σύστημα παραγωγής») τότε επηρεάζονται σωρευτικά όλες οι επόμενες πτήσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη μέχρι, αφού πρώτα μεγιστοποιηθεί η σωρευτική καθυστέρηση, στη συνέχεια το σύστημα «παραγωγής» εξομαλύνεται-ισορροπεί.
Ακόμη και αν κάποιος π.χ. διαθέτει τα χρήματα για αγορά αυτοκινήτου τότε θα περιμένει. Εν τω μεταξύ, το ρίσκο που θα αναλάβει ο υποψήφιος αγοραστής δίνοντας προκαταβολή σε μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτου θα είναι τεράστιο: ποιος εγγυάται στον υποψήφιο αγοραστή ότι σε 1 ή και 2 χρόνια, μέχρι να παραλάβει το αμάξι των ονείρων του, δεν θα έχει πτωχεύσει ο dealer ή θα έχει πάρει τα λεφτά και θα αγνοείται;
Αν αυτό δεν λέγεται πλήρης διάλυση-καταστροφή της αγοράς, τότε τί είναι; Αν τα παραπάνω επιβεβαιωθούν, τότε το μέλλον των Δυτικών, μη-κινεζικών, αυτοκινητοβιομηχανιών προβλέπεται ζοφερό. Δυστυχώς, αυτές είναι οι (πιθανές) σωρευτικές επιπτώσεις πολυετών και επίμονων λανθασμένων πράσινων πολιτικών στη Δύση.
Δημοσίευση σχολίου