Η μεγάλη Ευρωαπειλή

<img border="0" height="330" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/511572e8a25e86c2f48ae9e6d73a1e6aapsida.jpg500.jpg" width="600" /><br /> <br /> <b><span style="color: #990000;">Εάν θέλει κανείς να διαπιστώσει πως θα διαλυθεί η Ευρωζώνη, οφείλει να μελετήσει την κατάσταση στην Ιταλία και στη Γαλλία – όπου, αργά ή γρήγορα, θα εκλεγεί μία εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση.</span></b><br /> <br /> Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στις διάφορες νίκες της γαλλικής ακροδεξιάς, σε όλες σχεδόν τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις – ενώ υπάρχει μία πολύ καλή ανάλυση σε μία αγγλική εφημερίδα (Είναι η κατάλληλη ώρα να στοιχηματίσουμε για την έξοδο της Γαλλίας και το γαλλικό φράγκο), η οποία επικεντρώνεται στο συγκεκριμένο θέμα.<br /> <br /> Ειδικότερα, το κόμμα της γαλλικής ακροδεξιάς, το οποίο μάλλον δεν είναι λιγότερο «επιθετικό» ή «επαναστατικό» από το αντίστοιχο στην Ελλάδα, αλλά απλά πιο έμπειρο, προσεκτικό και καλύτερα οργανωμένο, έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμα του αρκετά σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, ενώνοντας τα με τα καθαρά εθνικιστικά – υιοθετώντας σε κάποιο βαθμό μία «εθνικοσοσιαλιστική» ιδεολογία, η οποία φαίνεται ότι πείθει τους Γάλλους.<br /> <br /> Φαίνεται λοιπόν ότι πολλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι στο παρελθόν ψήφιζαν το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα, έχουν πλέον μετατοπισθεί – επιλέγοντας το «Εθνικό Μέτωπο» (Front National) της κυρίας Le Pen το οποίο, σε πανεθνικές δημοσκοπήσεις, έρχεται πρώτο, ξεπερνώντας τους σοσιαλιστές (Hollande) και τους δεξιούς (πρώην Sarkozy).<br /> <br /> Στο θέμα τώρα του ευρώ, το ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» έχει μία ξεκάθαρη θέση – εάν δεν πετύχουν οι σχεδιαζόμενες διαπραγματεύσεις του με τη Γερμανία. Θέλει ουσιαστικά να «απελευθερώσει» τη Γαλλία από «τα δεσμά των Βρυξελλών», υιοθετώντας ξανά το εθνικό νόμισμα – κατά περίεργο τρόπο δε, με απώτερο σκοπό να διασώσει το κοινωνικό κράτος, προς όφελος των Γάλλων.<br /> <br /> Ο τρόπος τώρα, με τον οποίο θα μπορούσε να γίνει εφικτό το παραπάνω, είναι αντικείμενο σοβαρών αναλύσεων μέσα στο κόμμα – αφού θεωρείται ότι, δεν πρόκειται να υπάρξει εναλλακτική λύση, επειδή η Γερμανία δεν θέλει να αλλάξει πολιτική.<br /> <br /> Με δεδομένο δε το ότι, η συνέχιση της ίδιας πολιτικής, η οποία δεν επιλύει τις ευρωπαϊκές ασυμμετρίες(πλεονάσματα της Γερμανίας εις βάρος των υπολοίπων κρατών), δεν επιτρέπει την περαιτέρω παραμονή της Γαλλίας στην Ευρωζώνη, η επιστροφή στο φράγκο θεωρείται υποχρεωτική – ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα ευρίσκεται στην εξουσία.<br /> <br /> Περαιτέρω, το ότι η θέση της Γερμανίας παραμένει αμετάβλητη, φαίνεται από τα σχέδια της – αφού τα οικονομικά ινστιτούτα της προβλέπουν αύξηση των πλεονασμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, η οποία θα φτάσει στα 200 δις € ή στο 7% του ΑΕΠ της χώρας, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Η ανάπτυξη της Γερμανίας δε, μετά από μία σημαντική κάμψη, θα συνεχισθεί ως είχε (διάγραμμα) – διευρύνοντας τις ασυμμετρίες.<br /> <br /> Συνεχίζοντας, όλα όσα ισχύουν για τη Γαλλία, ισχύουν και για την Ιταλία – η οικονομία της οποίας είναι περισσότερο βυθισμένη στην ύφεση και στην ανεργία, χωρίς να έχει καμία δυνατότητα και κανένα «εργαλείο», για να ξεφύγει από την κρίση. Επομένως, είναι θέμα χρόνου η εμφάνιση ενός αντίστοιχου «εθνικού μετώπου» – μίας ιταλικής εθνικιστικής ή εθνικοσοσιαλιστικής παράταξης δηλαδή, η οποία θα πάρει τα ηνία, με «σύνθημα» την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ.<br /> <br /> Ας μην ξεχνάμε δε ότι, τόσο η Γαλλία, όσο και η Ιταλία θα μπορούσαν να επιβιώσουν εκτός ευρώ – λιγότερο φυσικά η Ιταλία, λόγω του υψηλού δημοσίου χρέους της. Για την Ελλάδα βέβαια, η οποία εγκλωβίστηκε στο ευρώ μετά το εγκληματικό PSI, στο οποίο καταδικάσθηκε από μία πιθανότατα ενδοτική κυβέρνηση, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική – αν και θα μπορούσε να αλλάξει ανά πάσα στιγμή.<br /> <br /> <b>Ο ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ</b><br /> <br /> Οικονομικά στοιχεία Ιταλίας (*όπου η λέξη «prognose», η σημασία είναι «πρόβλεψη»). Aπό επάνω αριστερά προς τα δεξιά: Δημόσιο χρέος, Έλλειμμα, Μισθοί σε σύγκριση με το 2000, Δεκαετή επιτόκια, Αύξηση ΑΕΠ.<br /> <br /> Επιστρέφοντας στο θέμα μας, θεωρείται ότι η διάλυση της Ευρωζώνης θα προκληθεί είτε από τη Γαλλία, είτε από την Ιταλία – πιθανότατα από εθνικιστικές κυβερνήσεις, οι οποίες θα ενσωματώσουν τους σοσιαλιστές ψηφοφόρους. Η αιτία είναι το ότι, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όταν αναλάβουν την εξουσία, μιμούνται απλά την πολιτική των συντηρητικών (δεξιών) παρατάξεων – μη έχοντας το θάρρος να εφαρμόσουν ένα αποκλειστικά δικό τους πρόγραμμα.<br /> <br /> Διακοσμούν λοιπόν τις θέσεις τους με ορισμένα σοσιαλιστικά ημίμετρα, τα οποία φυσικά δεν διαφοροποιούν ούτε στο ελάχιστο τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία έχει πλέον κυριαρχήσει – με αποτέλεσμα να μην έχουν πια κανένα λόγο ύπαρξης. Πόσο μάλλον όταν τα υπερχρεωμένα σημερινά κράτη δεν προσφέρουν την «παραδοσιακή» δυνατότητα στους σοσιαλιστές – αυτήν του «μοιράσματος χρημάτων» δηλαδή στο λαό και ειδικά στους δημοσίους υπαλλήλους.<br /> <br /> Στα πλαίσια αυτά, το τέλος της δημοκρατίας φαίνεται καθαρά στο ορίζοντα, αντί για το αναμενόμενο από πολλούς φως στην άκρη του τούνελ. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις ελλειμματικές χώρες της Ευρώπης αλλά και στις πλεονασματικές – αφού στη Γερμανία προετοιμάζεται μία κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων, η οποία δεν θα διαφέρει σε τίποτα από μία δικτατορία της ελίτ.<br /> <br /> <b>Υστερόγραφο</b>: Πρόσφατο «μανιφέστο» Ευρωπαίων οικονομολόγων της «ομάδας των 17», προτείνει τηνελεγχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης. Η βασική τους θέση είναι η εξής:<br /> <br /> “Οι χώρες του νότου είναι βυθισμένες στην ύφεση – σε έναν καθοδικό σπειροειδή κύκλο. Δεν μπορούν να υποτιμήσουν τα νομίσματα τους, οπότε εξάγουν λιγότερα προϊόντα. Οι βόρειες χώρες υποχρεώνονται να χρηματοδοτούν το Νότο (ο οποίος απειλείται με κοινωνικές αναταραχές), με ατελείωτα πακέτα, με κίνδυνο να χρεοκοπήσουν και οι ίδιες. Ο Βοράς χάνει την εμπιστοσύνη τους στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Το ευρώ δεν ισχυροποιεί την Ευρώπη, αλλά την διαλύει”.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, σε μία δημοσκόπηση της γαλλικής τηλεόρασης (BMF TV), το 46% των ψηφοφόρων επιλέγει το «Εθνικό Μέτωπο» της κυρίας Le Pen – ενώ ακολουθεί ο επόμενος (F.Fillon), μόλις με 18%. Η δε αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος είπε τα εξής:<br /> <br /> “Πρέπει να βγούμε από την Ευρωζώνη, επειδή το ευρώ εμποδίζει όλες τις οικονομικές αποφάσεις στη χώρα μας – ενώ η Γαλλία είναι ένα κράτος που δεν μπορεί να υποτάσσεται στον «πατερναλισμό» των Βρυξελλών.<br /> <br /> Οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα έπρεπε να κληθούν από τη Γαλλία για να αποφασίσουν, ένα επιθυμούν την από κοινού έξοδο με τη Γαλλία ή να εργασθούν σε ένα σχέδιο ελεγχόμενης διάλυσης της Ευρωζώνης – εκτός εάν θέλουν να αφεθούν στη μοίρα τους, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της κατάρρευσης της Ευρωζώνης. Τη στιγμή που η Γαλλία θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, το ευρώ θα πάψει να υπάρχει. Αυτή είναι η τεράστια δύναμη της Γαλλίας. Τα θέλει να κάνει η Κομισιόν για να αντιταχθεί; Να στείλει τα τεθωρακισμένα (τανκς);”<br /> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η μεγάλη Ευρωαπειλή

Εάν θέλει κανείς να διαπιστώσει πως θα διαλυθεί η Ευρωζώνη, οφείλει να μελετήσει την κατάσταση στην Ιταλία και στη Γαλλία – όπου, αργά ή γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χρυσές «μπίζνες» στην Ελλάδα ετοιμάζουν οι Γερμανοί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://eu.greekreporter.gr/files/Mixelakhs_Fuchtel_Grhgorako-400x307-98_27.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://eu.greekreporter.gr/files/Mixelakhs_Fuchtel_Grhgorako-400x307-98_27.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Χρυσές «μπίζνες» στην Ελλάδα ετοιμάζουν οι Γερμανοί, χρησιμοποιώντας ως «γέφυρα» την <a href="http://www.grde.eu/el/">Ελληνογερμανική Συνέλευση</a>, το φορέα δηλαδή...<a href="http://www.blogger.com/null"></a> που δημιουργήθηκε προκειμένου να υπάρξει στενή συνεργασία μεταξύ δήμων και περιφερειών των δύο χωρών.<br /> Αν και επίσημα ως στόχος εμφανίζεται η ανταλλαγή εμπειριών και η προσφορά τεχνογνωσίας για τον εκσυγχρονισμό και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί να παραβλεφθεί η συστηματική βελτίωση των συνθηκών για υποψήφιους Γερμανούς επενδυτές έναντι οποιουδήποτε ανταγωνιστή τους.<br /> <br /> Κομβικό ρόλο διαδραματίζει ένα συντονιστικό γραφείο υπό την εποπτεία του Rolf Geinart, τέως δημάρχου της πόλης Sinsheim (μεταξύ Φρανκφούρτης και Στουτγκάρδης) και τέως προέδρου της τοπικής τράπεζας, ο οποίος εποπτεύει ένα δίκτυο περίπου 100 Γερμανών αυτοδιοικητικών και εμπειρογνωμόνων... <br /> <div> <br /> ....Αυτοί αναλαμβάνουν να εξετάσουν ελληνικά αιτήματα για επίλυση συγκεκριμένων ζητημάτων και να αναζητήσουν λύσεις προτείνοντας γερμανικές επιχειρήσεις και επενδυτές.<br /> <br /> Δέκα ημέρες πριν από την πραγματοποίηση της 4ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης (DGV IV), στις 22 και 23 Οκτωβρίου στο εκθεσιακό κέντρο της Νυρεμβέργης και έπειτα από δεκάδες ανταλλαγές επισκέψεων δημάρχων, επιχειρηματιών, υπουργών και τη διεξαγωγή ειδικών συνεδρίων σε όλη τη χώρα, αρκετές είναι οι ώριμες συμφωνίες, ενώ άλλες βρίσκονται στα σκαριά.<br /> <br /> <b>Ηλεκτρισμός από βιομάζα</b><br /> Ψηλότερα στον κατάλογο των προχωρημένων συνεργασιών βρίσκεται επένδυση που αφορά παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα στον Πεντάλοφο του Δήμου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, ύψους 12 εκατ. ευρώ. Το επενδυτικό σχήμα δημιούργησε την εταιρεία BIOGAS ENERGY S.Α., που αδειοδοτήθηκε προκειμένου να κατασκευάσει εντός του 2014 μονάδα δυναμικότητας 1,5 MW σε πρώτη φάση και 2,9 MW μετέπειτα. Η παραγωγή υπολογίζεται να ξεκινήσει τους πρώτους μήνες του 2015.<br /> <br /> Ιδιαίτερο ενδιαφέρον -τείνει να μετουσιωθεί σε συμφωνία- για συμμετοχή στην επένδυση έχει εκφραστεί από την πλευρά του Δήμου Detmold, καθώς και Γερμανών ιδιωτών επενδυτών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δήμαρχος Rainer Heller, εκ των ιδρυτικών μελών της Ελληνογερμανικής Επιτροπής Συνεργασίας, συνδέεται με μακροχρόνια φιλική σχέση με το δήμαρχο Ωραιοκάστρου Δημήτρη Σαραμάντο. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε παροχή «τεχνολογικής υποστήριξης» από τους Γερμανούς, προκειμένου να δοθεί λύση στο πρόβλημα συσσωρευμένης βιομάζας (κοπριές) της περιοχής.<br /> <br /> <b>Ο ΦΟΥΧΤΕΛ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ...</b></div> <div> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXjKwwlMojApTSYF0zUj8PmaDk5fVMHwmfnVmYUVfdqKYkNulGuAhAmjx7R7yQgydecqfUTLZuLE96MAt6jT8amxFKCWeqSQtyGcdB3OhuD3gdWC7b5ZWXQsiG9R3Zu-1T_BxYJjcb7r74/s1600/%CE%A6%CE%9F%CE%A5%CE%A7%CE%A4%CE%95%CE%9B+%CE%97+%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91+%CE%A3%CE%A4%CE%91+%CE%A7%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%91+%CE%A4%CE%9F%CE%A5.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXjKwwlMojApTSYF0zUj8PmaDk5fVMHwmfnVmYUVfdqKYkNulGuAhAmjx7R7yQgydecqfUTLZuLE96MAt6jT8amxFKCWeqSQtyGcdB3OhuD3gdWC7b5ZWXQsiG9R3Zu-1T_BxYJjcb7r74/s1600/%CE%A6%CE%9F%CE%A5%CE%A7%CE%A4%CE%95%CE%9B+%CE%97+%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91+%CE%A3%CE%A4%CE%91+%CE%A7%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%91+%CE%A4%CE%9F%CE%A5.jpg" /></a>Ανάλυση απορριμμάτων<br /> <br /> Αλλά και στη βόρεια Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη, υπό την «ομπρέλα» της διμερούς συνεργασίας και τη συμβολή Γερμανών εμπειρογνωμόνων, ξεκινάει ανάλυση του είδους των απορριμμάτων που παράγονται, ώστε να γίνει γνωστό το ποσοστό τού κάθε είδους (πλαστικό, γυαλί, χαρτί, υπολείμματα κ.λπ.) και να αξιοποιηθούν αναλόγως. «Δεν μπορείς να καλέσεις επενδυτή, αν δεν ξέρεις τι περιέχουν τα σκουπίδια σου» τονίζουν πηγές της Αυτοδιοίκησης, σημειώνοντας ότι «αν χρειαστεί, θα αξιοποιηθεί η καύση».<br /> <br /> <b>Καύση απορριμμάτων</b><br /> Χρυσά «ντιλ» προετοιμάζονται μεθοδικά και στον προσοδοφόρο τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων, με τη βαρύτητα να δίνεται στην ενεργειακή αξιοποίηση. «Μιλάμε για καύση», αναφέρει ξεκάθαρα παράγων της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης. «Για την ελληνική κοινωνία αποτελεί ταμπού, όμως στη Γερμανία υπάρχουν εργοστάσια σε κέντρα πόλεων». Σημειώνουμε ότι η καύση θεωρείται πανάκριβη και ιδιαιτέρως επιβαρυντική για το περιβάλλον μέθοδος.<br /> <br /> Για το ζήτημα αυτό συνεργάζονται εκπρόσωποι της γερμανικής επαρχίας Σβέμπις Χαλ, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Νάξου, της Ικαρίας και της Πελοποννήσου και επιστήμονες της σχολής Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Για τις έρευνες, καθώς και για τη συνολική διαχείριση των απορριμμάτων στη Γερμανία, έχει ενημερωθεί και το ΥΠΕΚΑ, στελέχη του οποίου πρόκειται να μεταβούν στην 4η Ελληνογερμανική Συνέλευση.<br /> <br /> <b>Βιολογικοί καθαρισμοί</b><br /> Αρκετά μακρύτερα, στο Δήμο Μεγαρέων, βρέθηκαν κατόπιν αιτήματος του δημάρχου Ιωάννη Μαρινάκη Γερμανοί ειδικοί στον τομέα των βιολογικών καθαρισμών. Το αντικείμενο της συνεργασίας αφορά τη βελτιστοποίηση λειτουργίας της εγκατάστασης, ώστε τα υγρά απόβλητα να χρησιμοποιούνται για άρδευση. Στη σχετική πρόταση που αναμένεται από τη γερμανική πλευρά «ενδέχεται να υποδεικνύονται εταιρείες που παρέχουν κατάλληλο εξοπλισμό, ώστε να δοθεί λύση», τονίζει ο συντονιστής της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Χρήστος Λαζαρίδης.<br /> <br /> <b>Κρασιά και «Ξινό Νερό»</b><br /> Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί από το Αμβούργο για τα κρασιά του Αμυνταίου και από το Βερολίνο για το «Ξινό Νερό» της Φλώρινας, που προέρχεται από τις πηγές οξυανθρακούχου ασβεστούχου φυσικού μεταλλικού νερού της περιοχής. <br /> <br /> Πέρα από τις εξαγωγές, Γερμανοί εμπειρογνώμονες που επισκέφτηκαν το χώρο εστίασαν το ενδιαφέρον τους και στη βελτίωση των υποδομών, με στόχο την αύξηση της παραγωγής. </div> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Χρυσές «μπίζνες» στην Ελλάδα ετοιμάζουν οι Γερμανοί

Χρυσές «μπίζνες» στην Ελλάδα ετοιμάζουν οι Γερμανοί, χρησιμοποιώντας ως «γέφυρα» την Ελληνογερμανική Συνέλευση , το φορέα δηλαδή... πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Άγκυρα διαρκώς διεκδικεί, η Αθήνα μονίμως υποχωρεί.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjslEURgTui9h28Cj0L_XgJGMib04qkDNVJoP-3bMajGgf2942cyc2xbqYeBBROjfhcAyoWtiGZW0_QqOk7AwUK3eXtaXy3qmFi4lD-kCP3l2NAR-nXJs0AQfj3GjFQMSQm3_j8bMAerbAi/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF424.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjslEURgTui9h28Cj0L_XgJGMib04qkDNVJoP-3bMajGgf2942cyc2xbqYeBBROjfhcAyoWtiGZW0_QqOk7AwUK3eXtaXy3qmFi4lD-kCP3l2NAR-nXJs0AQfj3GjFQMSQm3_j8bMAerbAi/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF424.jpg" /></a></div> <br /> <b>Όλοι οι απλοί Έλληνες πολίτες καθημερινά γινόμαστε θεατές του ίδιου έργου, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν οι παραστάσεις όσο αφορά τα Ελληνοτουρκικά την σημαντικότερη ίσως δεκαετία 1996-2006</b><br /> <br /> Κάποιοι αποδίδουν τις εντεινόμενες προκλήσεις της Άγκυρας στο πολιτικό παιγνίδι του Ερντογάν με το βαθύ κράτος και τους κεμαλιστές.<br /> <br /> Μέχρις ενός σημείου, αυτό ίσως είναι αληθές.<br /> <br /> Όμως το παρελθόν δείχνει ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας παραμένει αμετάβλητη.<br /> <br /> Κατωτέρω παραθέτομε τα γεγονότα που σημάδεψαν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά την δεκαετία (1996-2006). Από την καταγραφή τους προκύπτει ότι η Άγκυρα είχε και εξακολουθεί να έχη επιθετική πολιτική ενώ εμείς έχουμε σαφώς ειρηνικές διαθέσεις και συμβιβαζόμεθα συνεχώς.<br /> <br /> <b>-ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1996: ΚΡΙΣΙΣ ΣΤΑ ΙΜΙΑ</b><br /> Μετά την προσάραξη τουρκικού αλιευτικού στα Ίμια, Ελλάς και Τουρκία παρ’ ολίγο να εμπλακούν σε πόλεμο. Ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού συνετρίβη. Με μεσολάβηση των ΗΠΑ, η ελληνική Κυβέρνησις αναγκάσθηκε να υποχωρήση, υποστέλλοντας την ελληνική σημαία από τα Ίμια.<br /> <br /> <b>-ΙΟΥΛΙΟΣ 1997: ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ</b><br /> Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος συναντάται με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ της Μαδρίτης. Συνυπογράφεται κείμενο στο οποίο η Ελλάς αποδέχεται την ύπαρξη «ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Έκτοτε η Άγκυρα μιλάει για «γκρίζες ζώνες».<br /> <br /> <b>-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1997: ΑΠΟΧΩΡΗΣΙΣ ΓΙΛΜΑΖ</b><br /> Στην Σύνοδο του Λουξεμβούργου, η Τουρκία απαιτεί να παρακαθήση με τα υποψήφια προς ένταξη κράτη, ενώ η ίδια δεν έχει ανακηρυχθή υποψηφία. Η Ελλάς διαμαρτύρεται και ο Τούρκος Πρωθυπουργός Γιλμάζ αποχωρεί από την Διάσκεψη απειλώντας με ενσωμάτωση των Κατεχομένων της Κύπρου.<br /> <br /> <b>-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1998: ΑΠΟΣΥΡΣΙΣ ΤΩΝ S-300</b><br /> Η Ελλάς προβαίνει σε μία ακόμη υποχώρηση έναντι της Τουρκίας, κατόπιν εντόνων αμερικανικῶν πιέσεων. Αποφασίζεται να μην εγκατασταθούν οι ρωσικοί πύραυλοι S-300 στην Κύπρο και εγκαταλείπεται το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος-Κύπρου. Οι Τούρκοι επέτυχαν αυτό που ήθελαν.<br /> <br /> <b>-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1999: ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΟΤΣΑΛΑΝ</b><br /> Κάποιοι θεωρούν σκόπιμο να φέρουν παρανόμως στην Ελλάδα τον ηγέτη των Κούρδων Οτσαλάν, οι ελληνικές υπηρεσίες τον φυγαδεύουν στην πρεσβεία μας στην Κένυα από όπου απάγεται από τούς Τούρκους. Η υπόθεσις καταλήγει σε φιάσκο εις βάρος μας και η Άγκυρα θριαμβολογεί.<br /> <br /> <b>-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1999: ΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΕΛΣΙΝΚΙ</b><br /> Λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα και αφού είχε προηγηθή η «διπλωματία των σεισμών», η Ελλάς αποδέχεται στο Ελσίνκι την υποψηφιότητα της Τουρκίας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία εν τούτοις, ουδέποτε ετήρησε τούς όρους που συνυπέγραψε.<br /> <br /> <b>-ΜΑΪΟΣ 2000: ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΤΖΕΜ</b><br /> Υπό την αιγίδα της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλήν Ωλμπράιτ πραγματοποιείται στην Ουάσινγκτων συνάντησις των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας, Παπανδρέου-Τζεμ. Προκειμένου να εξομαλυνθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η Ελλάς κάνει νέα βήματα καλής θελήσεως.<br /> <br /> <b>-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2002: ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΝΑΝ</b><br /> Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ ανακοινώνει σχέδιο για την επίλυση του Κυπριακου και ο τότε εν δυνάμει Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογάν επισκέπτεται την Αθήνα. Παρά τα λόγια φιλίας, κατά την διάρκεια της επισκέψεώς του τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας.<br /> <br /> <b>-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2002: ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ</b><br /> Η Άγκυρα προβάλλει αντιρρήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το θέμα του Ευρωστρατού, ενώ οι Τουρκοκύπριοι απορρίπτουν το αρχικό Σχέδιο Αννάν, το οποίο οι Ελληνοκύπριοι είχαν αποδεχθή ως «βάση διαλόγου». Παρά την προκλητική στάση των Τούρκων, η Ελλάς πάλι δεν αντιδρά σθεναρώς.<br /> <br /> <b>-ΜΑΡΤΙΟΣ 2004: ΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΛΟΥΚΕΡΝΗΣ</b><br /> Οι Τουρκοκύπριοι επιτυγχάνουν την αλλαγή του αρχικού Σχεδίου Αννάν. Στην Λουκέρνη πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ διάσκεψις για το Κυπριακό, με την συμμετοχή Ελλάδος και Τουρκίας. Οι Ελληνοκύπριοι θα απορρίψουν το σχέδιο με δημοψήφισμα.<br /> <br /> <b>-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2004: ΕΝΤΑΞΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ</b><br /> Στην Σύνοδο των Βρυξελλών, η Ελλάς συναινεί και δίδεται στην Τουρκία ημερομηνία ενάρξεως ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Και τούτο, παρ’ ότι η Τουρκία δεν έχει τηρήσει τις υποχρεώσεις της περί καλής γειτονίας και ειρηνικής επιλύσεως των διαφορών της με τα κράτη-μέλη της ΕΕ.<br /> <br /> <b>-ΙΟΥΛΙΟΣ 2005: ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΙΣ</b><br /> Η Τουρκία, προκειμένου να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, υπογράφει το Πρωτόκολλο Τελωνειακής Ενώσεως με τα 10 νέα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Επειδή σε αυτά περιλαμβάνεται η Κύπρος, επισυνάπτει δήλωση ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.<br /> <br /> <b>-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2005: ΕΝΑΡΞΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ</b><br /> Παρ’ ότι η Τουρκία δεν έχει τηρήσει σχεδόν καμμία από τις υποχρεώσεις της έναντι της Ελλάδος, της Κύπρου αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην Σύνοδο του Λουξεμβούργου αποφασίζεται να αρχίσουν οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις. Ελλάς και Κύπρος δεν προβάλλουν βέτο.<br /> <br /> <b>-ΜΑΪΟΣ 2006: ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ</b><br /> Σύγκρουσις και πτώσις τουρκικού και ελληνικού μαχητικού στο Αιγαίο, κοντά στην Κάρπαθο. Ο Έλλην χειριστής χάνει την ζωή του και ο Τούρκος χειριστής διασώζεται από παραπλέον εμπορικό σκάφος. Τούρκοι στρατηγοί προκαλούν με δηλώσεις τους, ενώ η Αθήνα χαμηλώνει τούς τόνους.<br /> <br /> <b>-ΙΟΥΝΙΟΣ 2006: ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ</b><br /> Ο Ταγίπ Ερντογάν προβαίνει σε ωμές απειλές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλώνει ότι η Τουρκία δεν θα ανοίξη τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στους Κυπρίους και απειλεί ότι αν η Ευρωπαϊκή Ένωσις ασκήση πιέσεις, δεν θα διστάση να διακόψη τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.<br /> <br /> Απο τότε μέχρι σήμερα τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /> Η ένταση παραμένει, ένταση που προκαλείτε αδιάκοπα από ενέργειες της Τουρκίας (έρευνες για εντοπισμό πετρελαίου εντός της ελληνικής ΑΟΖ, υπερπτήσεις, παραβιάσεις ΕΕΧ, εικονικούς βομβαρδισμούς ελληνικών φρεγατών κ.λπ.), εγείρουν ερωτήματα και επιτρέπουν διαπιστώσεις.<br /> <br /> Και βεβαίως η ένταση φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την υποτιθέμενη πολιτική του νέου υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου για «μηδενικά προβλήματα με όλες τις γειτονικές χώρες περιλαμβανομένης και της Ελλάδας».<br /> <br /> Αυτό όμως που φαίνεται ακατανόητο από μια οπτική δεν είναι καθόλου έτσι από μια άλλη, διαφορετική θεώρηση. Η Τουρκία αισθάνεται την περίοδο αυτή ιδιαίτερα ενισχυμένη παρά τα εσωτερικά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και τις δυσκολίες στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της.<br /> <br /> Τα σημερινά αποτελέσματα των παρελθοντικών αυτών πολιτικών ολισθημάτων και οι Εθνικές υποχωρήσεις έχουνε ως εμφανές αποτέλεσμα την σταδιακή (επίσημη;) Τουρκοποίηση του Αιγαίου!<br /> <br /> Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Τούρκοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν συνεχίζουν να αναφέρονται περί Αιγαίου και θάλασσα ειρήνης αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ως Ελληνική.<br /> <br /> Σε ό,τι αφορά στις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο, ο Τούρκος πρωθυπουργός κατα την διάρκεια της επίσκεψης του στην Αθηνα τον Μάρτιο(2010) πρότεινε, να πετούν άοπλα τα μαχητικά. «Αυτά τα μαχητικά αν πρέπει να υπερίπτανται του Αιγαίου, δεν πρέπει να φέρουν πυραύλους ή άλλα όπλα. Να υπερίπτανται χωρίς αυτά. Τότε τα αεροσκάφη δεν θα είναι μαχητικά, αλλά ειρηνικά. Να υπερίπτανται άοπλα και έτσι να συμμετέχουν στις ασκήσεις» είπε.<br /> <br /> Για ποια μαχητικά ομιλεί; Για τα Ελληνικά που έχουν κάθε δικαίωμα να πετούν στο Αιγαίο ή τα τουρκικά; Τότε αν είνα αυτό να επεκταθεί και στα παράλια της Μικράς Ασίας...<br /> <br /> Για το θέμα της υφαλοκρηπίδας, ο Ερντογάν επανέλαβε το δόγμα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές μας» και σε αυτό το πλαίσιο πρόσθεσε: «Στο θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου ευελπιστώ ότι πρέπει να ξεκινήσει μια διαδικασία συζήτησης ώστε να καταλήξουμε σε ένα θετικό αποτέλεσμα».<br /> <br /> «Σ' αυτό το σημείο όμως, πρέπει να υπογραμμίσω κάτι: το πώς θα αντιληφθεί καθένας μας τη θάλασσα του Αιγαίου. Θα δούμε το Αιγαίο ως μια θάλασσα που μας χωρίζει ή μια θάλασσα που μας ενώνει; Ως πρωθυπουργός της Τουρκίας πιστεύω ότι το Αιγαίο πρέπει να μην είναι μια θάλασσα που μας χωρίζει. Να είναι μια θάλασσα που μας ενώνει και αν επικρατήσει αυτή η αντίληψη το Αιγαίο θα αποτελέσει μια θάλασσα ειρήνης. Και όταν συμβεί αυτό, ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία θα αντιμετωπίζει η μία την άλλη με καχυποψία. Και οι δύο χώρες έχουμε ανάγκη από αυτοπεποίθηση, αλληλεγγύη και ειρήνη» πρόσθεσε.<br /> <br /> Δηλαδή αν καταλάβαμε καλά να γίνει το Αιγαίο Ελληνοτουρκικό... και συνεχίζει αποκαλύπτοντας τις προθέσεις του: «Οι οικονομίες αλληλοσυμπληρώνονται» «Αν οι δύο χώρες συνεργαστούν, θα ωφεληθούμε αμοιβαία»<br /> <br /> <b>Από το καλοκαίρι του 2009 η Ελλάδα έχει ουσιαστικά απωλέσει τον θαλάσσιο έλεγχο του Αιγαίου. </b><br /> <br /> - Οι πολιτικές ηγεσίες, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., ακυρώνουν στην πράξη το ρόλο και τον λόγο ύπαρξης των ενόπλων μας δυνάμεων, χαρίζοντας τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου στην Τουρκία. Παρόμοιες συμπεριφορές των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε εποχές προ-1987 θα ήταν σίγουρη αιτία έναρξης πολέμου.<br /> <br /> - Έχουμε μπει στη φάση ολοκληρωτικής αμφισβήτησης των χωρικών μας υδάτων, αφού η απώλεια του ελέγχου του FIR Αθηνών είναι πλέον σε πολύ προχωρημένο στάδιο, ήδη από τις εποχές πως ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ΥΠ.ΕΞ., ενώ τελειωτικό χτύπημα σ’αυτό το θέμα το δεχτήκαμε την περίοδο των τελευταίων εκλογών .<br /> <br /> - Πρακτικά, είμαστε ήδη σε καθεστώς συγκυριαρχίας στο Αιγαίο. Όταν η Τουρκία θα θέσει ακόμα εντονότερα θέματα ελέγχου του FIR Αθηνών και αποστρατικοποίησης των νήσων, θα έχουμε μπει πλέον σε φάση πλήρους κυριαρχίας της Τουρκίας στο Αιγαίο.<br /> <br /> - Η άνεση με την οποία οι Τούρκοι επιχειρούν τις λεγόμενες διελεύσεις πολεμικών τους πλοίων, δηλαδή τις παραβιάσεις των χωρικών μας υδάτων, καθιστά την Ελλάδα έρμαιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια πρόκλησης θερμού επεισοδίου εις βάρος της.<br /> <br /> - Την καθιστά και έρμαιο σε περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει πόλεμο εναντίον της χώρας μας, αφού ένα πρώτο πλήγμα υπό αυτές τις συνθήκες -αφού οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν αφήνονται να υπερασπιστούν τη χώρα- θα ήταν συντριπτικό εις βάρος της Ελλάδος. Αυτό σε συνδυασμό με τη στρατηγική περικύκλωση της από την πλευρά της Αλβανίας.<br /> <br /> - Η Ελλάδα σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, είναι πλέον πιθανόν να εμπλακεί στρατιωτικά - εξ ανάγκης - και με την Αλβανία, αφού το τουρκικό, μαζί με το αλβανικό ναυτικό, αλωνίζουν μέχρι και στο Ιόνιο!<br /> <br /> - Όλα τα παραπάνω, κάνουν μια πιθανή προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης καταστροφική. Δεν έχουν καμία σχέση τα δεδομένα της δεκαετίας του ‘80 με τα σημερινά έτσι ώστε να περιμένουμε κάποια θετική εξέλιξη από μια τέτοια διαδικασία. Οι Τούρκοι κινούνται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε αν εμφανιστεί στο προσκήνιο μια τέτοια διαδικασία, να είναι η νομική επικύρωση ενός τετελεσμένου γεγονότος.<br /> <br /> - Η απόκρυψη τέτοιων περιστατικών όπως της φρεγάτας F490 Gaziantep και η παρουσία τουρκικού υποβρυχίου στο Ιόνιο όχι μόνο δε βοηθά την εθνικη ασφάλεια, αλλά ισοδυναμεί με προσπάθεια απόκρυψης της προδοσίας. Το γεγονός πως η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού αντί να ασχολείται με τις παραβιάσεις των Τούρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, δίνει τις στρατιωτικές εκτάσεις του για να κτιστεί τζαμί για τους (νόμιμους και παράνομους) μετανάστες είναι συμβολικό του καρκινώματος που διαλύει μέχρι και τις Ένοπλες Δυνάμεις.<br /> <br /> <b>Συμπέρασμα: Οι εκάστοτε κυβερνήσεις με την ανοχή της αντιπολίτευσης, συνεχίζουν με μεγάλη συνέπεια την πολιτική που εγκαινιάστηκε το 1996 με την κρίση των Ιμίων και έκτοτε ακολούθησαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, εκχωρώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στη Τουρκία.</b><br /> <br /> Εκ των παραπάνω προκύπτει ότι η απώλεια του θαλασσίου ελέγχου του Αιγαίου είναι γεγονός και ορίστε πως προετοιμάζουν την κοινή γνώμη να δεχθεί τις νέες παραχωρήσεις προς την Τουρκία.<br /> <br /> <b>Στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ των Αθηνών της 14ης-15ης, Αυγούστου 2010 δημοσιεύεται άρθρο του διευθυντού της Αλέξη Παπαχελά με τίτλο “Αλήθειες και ταμπού“. Επειδή το άρθρο παρουσιάζει ιδιαίτερο εθνικό ενδιαφέρον, το παραθέτω αυτούσιο παρακάτω:</b><br /> <br /> <b>Αλήθειες και ταμπού</b><br /> <br /> Tου Αλέξη Παπαχελά<br /> <br /> Ο πρωθυπουργός θα ήθελε πολύ να επιτευχθεί μια συμφωνία με την Τουρκία που θα ρύθμιζε τις ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες. Δεν είναι άλλωστε ο πρώτος, και ο Κ. Σημίτης και ο Κ. Καραμανλής οραματίσθηκαν κάτι ανάλογο. Φαίνεται πάντως πως έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, τις οποίες διεξάγει για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης ένας εξαιρετικά έμπειρος βετεράνος διπλωμάτης. Οπως πάντα, όμως, το ερώτημα είναι αν οι δύο κυβερνήσεις θα έχουν την πολιτική βούληση και ισχύ να προχωρήσουν σε μια συμφωνία. Ο κ. Παπανδρέου διατρέχει έναν σημαντικό κίνδυνο: να χάσει με μια τέτοια συμφωνία την επαφή με ένα κομμάτι του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη απομακρυνθεί ψυχικά από το κυβερνών κόμμα μετά το Μνημόνιο και το οποίο θα μπορούσε να γοητευθεί από το (βέβαιο) «Οχι» του κ. Σαμαρά. Ενα κομμάτι της κοινής γνώμης, που είναι ήδη θυμωμένο με το πολιτικό σύστημα, ενδέχεται να πεισθεί πως μια ελληνοτουρκική συμφωνία συνιστά μια «ταπείνωση» που συνδέεται με την οικονομική αδυναμία της χώρας. Η οικονομική κρίση, άλλωστε, πάντοτε ενισχύει τη ροπή προς τη συνωμοσιολογία.<br /> <br /> Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ μια δίκαιη και σοβαρή διευθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων αν οι πολιτικοί, οι ειδικοί και τα μέσα ενημέρωσης δεν μιλήσουν ειλικρινά για αυτά τα θέματα. Δύο γενιές Ελλήνων ανατράφηκαν με το μαξιμαλιστικό, λαϊκιστικό δόγμα που θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει παντού δίκιο. Οποιοι επιχείρησαν, όπως ο μακαρίτης Βύρων Θεοδωρόπουλος ή ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, να εκστομίσουν κάποια ψήγματα ρεαλιστικών προτάσεων, λοιδορήθηκαν. Πρέπει, όμως, κάποια ώρα να λεχθούν αλήθειες για το αν μπορείς να έχεις διαφορετικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο, αν το FIR είναι ζωτικός εθνικός χώρος ή διεθνής χώρος που η διεθνής κοινότητα έχει αναθέσει στην Ελλάδα να επιτηρεί, αν οι αποφάσεις για την υφαλοκρηπίδα λαμβάνονται με βάση την αρχή της αναλογικότητας κ. λπ., κ. λπ. Μέχρι τώρα το μονοπώλιο αυτής της συζήτησης έχει ένα λόμπι που απλώς επιχειρεί να βάλει τους έχοντες άλλη άποψη στην κατηγορία του μειοδότη ή του πράκτορα. Τώρα, όμως, που τελειώνει ο υστερικός λαϊκισμός της μεταπολίτευσης, καλό θα ήταν να σοβαρευθούμε και στη συζήτηση των εθνικών μας θεμάτων. Λιγότερο πατριώτης δεν είναι, άλλωστε, ο λιγότερο φωνακλάς ή μαξιμαλιστής, αλλά αυτός που φλερτάρει με την ανευθυνότητα και δεν καταλαβαίνει τα ρίσκα που εμπεριέχουν οι υπερβολές.<br /> <br /> Είναι, ακόμη, σημαντικό σε αυτήν τη διαδικασία να ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία μας και να δούμε πού μας οδήγησαν κινήσεις που φαινομενικά ήταν εντυπωσιακές. Τα μεγαλύτερα λάθη των τελευταίων 36 ετών ήταν, κατά σειρά, η αποχώρηση της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ, η άνευ λόγου πρόκληση της κρίσης του 1987 που οδήγησε τελικά σε απώλεια κυριαρχίας, καθώς από τότε η Ελλάδα μπορεί να κάνει έρευνες μόνο εντός των χωρικών της υδάτων και τέλος, η άλογη κλιμάκωση της κρίσης των Ιμίων με την τοποθέτηση επίσημης σημαίας χωρίς κανείς να σκεφθεί την επόμενη μέρα. Κάποιοι επιμένουν ακόμη και σήμερα πως το λάθος ήταν ότι δεν κάναμε πόλεμο το 1996 στα Ιμια. Οι πιο σώφρονες έχουν καταλάβει από τότε πως η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ελλάδα είναι να μην πέφτει σε παγίδες που μπορούν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση και σύγκρουση.<br /> <br /> Το παράδοξο με όλα τα παραπάνω είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των σοβαρών πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών κ. ά. συμφωνούν ότι είναι καιρός να λεχθούν αλήθειες και να σπάσουν μερικά ψευδή ταμπού. Συμφωνούν όμως πίσω από κλειστές πόρτες γιατί μόλις ανάψουν οι κάμερες επιδίδονται σε πατριωτικές κορώνες της δεκάρας, φοβούμενοι μήπως κατηγορηθούν για «προδοσία». Ο φόβος αυτής της ρετσινιάς, που είναι τόσο σύμφυτη με την αρνητική πλευρά του DNA μας, έχει εμποδίσει εδώ και χρόνια οιαδήποτε λογική συζήτηση για την εξωτερική μας πολιτική.<br /> <br /> <b>Αλλά, δυστυχώς, οι “κουτοέλληνες” δεν μασάνε</b><br /> <b><br /> </b> Συμφωνώ, κύριε Παπαχελά, μαζί σας στην διαπίστωση ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει διαφορετικό χωρικό εναέριο χώρο (10 ν.μ.) από χωρικό θαλάσσιο χώρο (6 ν.μ.). Δεν μας λέτε όμως, εσείς τι προτείνετε ; Μήπως προτείνετε να περιορίσουμε τον εθνικό εναέριό μας χώρο στα 6 ν.μ. , γιά να μην μπερδεύονται οι τούρκοι πιλότοι κατά τις καθημερινές πτήσεις τους στο Αιγαίο πέλαγος; Aν θέλετε, γίνετε πιό σαφής !<br /> <br /> Λυπάμαι , κύριε Παπαχελά, που μόνον σε αυτό το τελευταίο σημείο …μπόρεσα (υπό όρους) να συμφωνήσω μαζύ σας. Οι προτροπές σας και οι συμβουλές σας προς τους “κουτοέλληνες” είναι αδιέξοδες και δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική ανάλυση που είναι απαραίτητη γιά την χάραξη εθνικής Στρατηγικής. Μην υποπίπτετε στον πειρασμό της υπόδειξης εύπεπτων “τσιτάτων” και της υιοθέτησης της μισής αλήθειας. Ξαναδιαβάστε λιγάκι τον μεγάλο μας πολιτικό και ιστορικό Θουκυδίδη . Κάπου , δεν θυμάμαι που, γράφει : “…ευθύς δε μείζον τι επιταχθήσεσθε, ως φόβω και τούτο υπακούσαντες”.<br /> Όλοι οι Έλληνες πρέπει σύντομα πριν είναι πολύ αργά να το πάρουμε απόφαση, και να δούμε τα πράγματα διαφορετικά.<br /> <br /> Δυστυχώς, η διπλωματία φαίνεται ότι δεν έχει ως στόχο την προάσπιση του Εθνικού συμφέροντος και της Εθνικής μας κυριαρχίας αλλά το προσωπικό συμφέρον, όπως αυτό εννοείται, από την κάθε πλευρά…<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Η Άγκυρα διαρκώς διεκδικεί, η Αθήνα μονίμως υποχωρεί.

Όλοι οι απλοί Έλληνες πολίτες καθημερινά γινόμαστε θεατές του ίδιου έργου, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν οι...

Διαβάστε την συνέχεια

Αδωνις: Κορόιδεψε ακόμη και τη Γαύδο

<img alt="" class="imagefield imagefield-field_fotografia" height="345" src="http://www.dimokratianews.gr/sites/default/files/20f098_24.jpg?1382481031" width="600" /><br /> <br /> Ούτε ένας μήνας δεν έχει περάσει από τότε που ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης διατυμπάνιζε ότι βρέθηκε λύση στο πρόβλημα της ιατρικής περίθαλψης των κατοίκων της ακριτικής Γαύδου και το νησί έμεινε ξανά χωρίς γιατρό! Εδώ και λίγες ημέρες, ο φόβος και η ανασφάλεια έχουν επιστρέψει στις ψυχές των περίπου 80 ανθρώπων που ζουν στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, καθώς η «λύση» που έδωσε το υπουργείο Υγείας δεν ήταν παρά η απόσπαση ενός ειδικευόμενου γιατρού από τα Χανιά, που έμεινε στη Γαύδο για μόνο δύο εβδομάδες και επέστρεψε στη «βάση» του στις 15 Οκτωβρίου.<br /> <br /> «Η σχετική εξαγγελία έγινε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του υπουργού στο Νοσοκομείο Χανίων, στα τέλη Σεπτεμβρίου. Φαίνεται όμως ότι ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό τέχνασμα» λέει στη «δημοκρατία» η αντιδήμαρχος Γαύδου Ευαγγελία Καλλινίκου. Αρχικά, φάνηκε ότι υπουργός Υγείας τήρησε την υπόσχεσή του, καθώς στις 30 Σεπτεμβρίου ένας νεαρός γιατρός πέρασε το κατώφλι του αγροτικού ιατρείου του νησιού. «Μόνο που ο κ. Γεωργιάδης... ξέχασε να μας ενημερώσει ότι είχαμε περιθώριο 15 ημερών για να αρρωστήσουμε και αποφεύγει να απαντήσει στις συνεχείς εκκλήσεις μας για κάλυψη της θέσης του γιατρού, ώστε να μην κινδυνεύσουν παιδιά και ηλικιωμένοι» σημειώνει η ίδια.<br /> <br /> Την περασμένη Παρασκευή, ένα κοριτσάκι 2,5 ετών μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στην Κρήτη, με υψηλό πυρετό και πόνους στην κοιλιά. «εχουμε τέσσερα παιδιά εδώ, το μεγαλύτερο εννέα ετών. Ποιος νομίζει ότι μπορεί να παίζει με την ζωή τους; Στοιχίζει άραγε λιγότερο στο ελληνικό κράτος να στέλνει ελικόπτερα στη Γαύδο, αντί να δώσει κίνητρα σε νέους γιατρούς ώστε να στελεχώσουν το ιατρείο μας;» αναρωτιέται η κυρία Καλλινίκου.<br /> <br /> Γεράσιμος Κόντος<br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αδωνις: Κορόιδεψε ακόμη και τη Γαύδο

Ούτε ένας μήνας δεν έχει περάσει από τότε που ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης διατυμπάνιζε ότι βρέθηκε λύση στο πρόβλημα της ιατρικής ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανήσυχη η Τουρκία ενεργοποιεί τη συμφωνία για τα F-35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Turkey_F-35.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-87397" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Turkey_F-35.jpg" title="Turkey_F-35" /></a></div> <br /> <strong>Δημοσίευμα της έγκυρης εξειδικευμένης στα θέματα άμυνας αμερικανικής εφημερίδας «Defense News», αποκαλύπτει ότι οι Τούρκοι σκοπεύουν να ενεργοποιήσουν τον ερχόμενο Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο την παραγγελία για τα πρώτα δύο μαχητικά πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II, μια παραγγελία που είχαν ακυρώσει τον περασμένο Απρίλιο.</strong><br /> Ταυτόχρονα, ο επικεφαλής του υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας (<strong>SSM</strong>), <strong>Μουράτ Μπαγιάρ,</strong> που έκανε τις σχετικές δηλώσεις, προχώρησε πολύ περισσότερο, λέγοντας ότι <strong>η Άγκυρα παραμένει προσηλωμένη στην απόφαση προμήθειας 100 μαχητικών του τύπου</strong>. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την αρχική υπαναχώρηση, την απέδωσε σε «<strong>ψυχολογικούς</strong>» παράγοντες, αφού υποτίθεται η Άγκυρα δεν επιθυμούσε να προχωρήσει επειδή υπήρχε αριθμός αρνητικών δημοσιευμάτων και ήθελε να προηγηθούν άλλοι…<br /> <br /> Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στο F-35, αλλά <strong>«έκλεισε το μάτι» στους Αμερικανούς, λέγοντας ότι οι αμερικανικές υποψηφιότητες είναι οι επικρατέστερες (παρότι μίλησε και για Ευρωπαίους κατασκευαστές) για να προμηθεύσουν τον κινητήρα του μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς που θέλει να κατασκευάσει η Τουρκία (πρόγραμμα TF-X),</strong> σε συνεργασία με τη σουηδική Saab, κατασκευάστρια του μαχητικού τέταρτης γενιάς JAS-39 Gripen.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο θα καταλήξουν οι Τούρκοι σε απόφαση περί τα τέλη του έτους, είναι εάν πρώτα πρέπει να επιλέξουν κινητήρα για το μαχητικό και να «χτίσουν» τη σχεδίαση πάνω στις απαιτήσεις του, ή να το σχεδιάσουν πρώτα και να επιλέξουν κινητήρα στη συνέχει</strong><strong>α. </strong></span></div> </div> Καλού-κακού, έχουν ήδη <strong>έτοιμες τρεις σχεδιαστικές αντιλήψεις</strong> όπως αποκάλυψε ο Μουράτ Μπαγιάρ… Τα μαχητικό θα πρέπει να μπει <strong>σε παραγωγή το 2021</strong> και να ξεκινήσουν οι παραδόσεις περί το 2025. Πάντως, η χώρα να ξέρει <strong>στα 100 της χρόνια, το 2023,</strong> ότι το πέτυχε και αυτό…<br /> Η είδηση είναι εντυπωσιακή, αφού μάλλον <strong>αποκαλύπτει την πολιτική αξιοποίηση των εξοπλισμών και στη γείτονα χώρα</strong> για τη στήριξη της εξωτερικής πολιτικής της και εν τέλει της ίδια της ασφάλειάς της.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/TF-X_Turkey.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-87398" height="284" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/TF-X_Turkey.jpg" title="TF-X_Turkey" width="500" /></a><br /> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Η τρομακτική πίεση που υφίσταται η Τουρκία στις σχέσεις της με τη Δύση, σε όλα τα επίπεδα, οδήγησε στην απόφαση εσπευσμένης ενεργοποίησης της απόφασης προμήθειας των μαχητικών σε ένα συμβόλαιο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την αμερικανική κυβέρνηση από το να «υπερβεί τα όρια» στην άσκηση κριτικής απέναντι στην Άγκυρα.</strong></span></div> Εάν περιορίσουμε το φάσμα των μη φιλικών προς τη Δύση συμπεριφορών από την πλευρά της Τουρκίας, θα αναφερόμασταν στην απόφαση για την έναρξη διαπραγματεύσεων με στόχο την <strong>προμήθεια κινεζικού αντιαεροπορικού συστήματος</strong>. Κατά συνέπεια, η Άγκυρα ενεργοποιεί τη συμφωνία για τα F-35 με στόχο <strong>να κατευνάσει τα πνεύματα</strong> και την εξαιρετικά αρνητική διάθεση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.<br /> <!-- /metas --> <br /> Ως τελευταίο «όπλο», η Άγκυρα θα μπορούσε να εφεύρει κάποια δυσκολία, <strong>να ακυρώσει τη συμφωνία με τους Κινέζους </strong>και να πάει στην ευρωπαϊκή επιλογή της κοινοπραξίας <strong>Eurosam </strong>με το σύστημα <strong>ASTER</strong>, εκτός κι αν τα οράματα «σφίξουν» τόσο πολύ και ξαφνικά δούμε στο τουρκικό οπλοστάσιο να εντάσσονται οι <strong>αμερικανικοί Patriot…</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ανήσυχη η Τουρκία ενεργοποιεί τη συμφωνία για τα F-35

Δημοσίευμα της έγκυρης εξειδικευμένης στα θέματα άμυνας αμερικανικής εφημερίδας «Defense News», αποκαλύπτει ότι οι Τούρκοι σκοπεύουν να ε...

Διαβάστε την συνέχεια

ΜΙΤ-Mossad: Οι ψευδαισθήσεις του Δρ. Φιντάν & η πρόταση για κλιμάκωση…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/MIT_Mossad.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-87391" height="330" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/MIT_Mossad.jpg" title="MIT_Mossad" width="600" /></a></div> <br /> <strong>Σε πρωτοφανή επίπεδα σύγκρουσης μετά από πολλές δεκαετίες συγκεκαλυμμένης συνεργασίας, φθάνουν οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, αφού η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχωράει στον δικό της δρόμο, με πλήρη εγκατάλειψη της στρατηγικής του παρελθόντος και αναζητώντας συμμαχίες στο σουνιτικό Ισλάμ, με τη συνεργασία να φθάνει στα όρια της κατηγορίας για «κρατική χορήγηση» της διεθνούς τρομοκρατίας.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Μιχαήλ Βασιλείου</strong></span><br /> Το μέτωπο που ανοίγει η Τουρκία είναι τεράστιο, ενώ η συγκεκριμένη πληγή πολύ δύσκολα θα μπορέσει να επουλωθεί, αφού παρότι το κρατούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, <strong>αυτό που ίσχυε ήταν «ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος»</strong> και οι φαινομενικά αντίπαλοι, είχαν συνασπιστεί απέναντι σε κάθε μορφής κοινή απειλή, με αποκορύφωμα την επαύριον της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν, όταν και στοχοποιήθηκε επισήμως η σιιτική Τεχεράνη…<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Σύμφωνα με αποκαλύψεις του τουρκικού και του ισραηλινού Τύπου, το πρόσωπο της διεθνούς επικαιρότητας από την πλευρά της Τουρκίας, ο διαβόητος – πλέον – αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, ο Δρ. Χακάν Φιντάν, φέρεται από την τουρκική εφημερίδα «Yeni Safak» που διατηρεί στενές σχέσεις με το κυβερνών ισλαμικό κόμμα AKP, ότι σύντομα θα υποβάλλει εισήγηση στην κυβέρνηση Ερντογάν συνιστώντας την ακύρωση κάθε συμφωνίας που έχει γίνει στο παρελθόν με την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών, τη Mossad. </strong></span></div> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong><br /></strong></span></div> </div> Οι συμφωνίες αυτές έδιναν τη <strong>δυνατότητα σε πράκτορες της ισραηλινής υπηρεσίας να εισέρχονται σε τουρκικό έδαφος χωρίς διαβατήρια και χωρίς να διέρχονται από τον έλεγχο στο τελωνείο</strong>. Η πρόταση, πάντα σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, αποτελεί την αντίδραση της <strong>MIT</strong> που πίσω από την αρνητική δημοσιότητα που έχει συγκεντρώσει το όνομα του αρχηγού της, διακρίνει «<strong>ισραηλινό δάκτυλο</strong>».<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Fidan_MIT.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="size-full wp-image-87392 alignright" height="180" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Fidan_MIT.jpg" title="Fidan_MIT" width="300" /></a>Όχι ότι θα ήταν περίεργο ή παράλογο στον «μαγικό» κόσμο των μυστικών υπηρεσιών να συνέβαινε κάτι τέτοιο, απλά το επιχείρημα των Τούρκων πρακτόρων <strong>αποδυναμώνεται από το γεγονός ότι έχουν την ίδια… υποψία για οτιδήποτε τους συμβαίνει,</strong> κάτι το οποίο ανάγεται στη σφαίρα της <strong>ψυχολογίας</strong> και της <strong>ψυχιατρικής</strong>, με πιθανότερη διάγνωση το «<strong>κλασικό σύνδρομο καταδίωξης</strong>», που δε χρειαζόμασταν τη σημερινή είδηση για να διαπιστώσουμε ότι τους κατατρύχει.<br /> Την ίδια στιγμή που δηλώνουν με τον τρόπο αυτό «αδικημένοι», αναλογίζεται άραγε κανείς τι στην ευχή θα πρέπει να πουν <strong>στη Συρία, την Αίγυπτο και την Υεμένη, όπου η τουρκική υπηρεσία τροφοδοτεί με όπλα σουνιτικές εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις υπονομεύοντας ευθέως τα καθεστώτα</strong> για να πετύχει ο μεγαλομανής σε βαθμό παράνοιας (άλλος όρος της ψυχιατρικής) πρωθυπουργός της Τουρκίας, ο Ερντογάν <strong>την υλοποίηση του ισλαμο-εθνικιστικού του οράματος</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Mossad_Pardo.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-87393" height="276" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Mossad_Pardo-300x276.jpg" title="Mossad_Pardo" width="300" /></a>Η ισλαμική ατζέντα του Τούρκου πρωθυπουργού δεν μπορεί πλέον να συγκαλυφτεί, επιβεβαιώνοντας όσους τα προηγούμενα χρόνια <strong>προειδοποιούσαν για το αληθινό του πρόσωπα και στην Ελλάδα πλήθος πολιτικών διέβλεπαν έναν μεγάλο δημοκράτη και μεταρρυθμιστή</strong>.<br /> Το Ισραήλ φέρεται ενοχλημένο από αυτή την πρωτοβουλία της MIT, ωστόσο, δεν μπορεί παρά να κάνει μια σημαντική παρατήρηση. <strong>Για να το διαρρέουν στον φιλικό τους Τύπο ως «πρόθεση» και όχι αφού το κάνουν, παραπέμπει στο γνωστό «ανατολίτικο παζάρι» των Τούρκων,</strong> οι οποίοι με τη μέθοδο αυτή επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την τρομακτική πίεση που υφίστανται, να εμφανιστούν άκαμπτοι, ενώ <strong>ευελπιστούν ότι η άλλη πλευρά θα «τσιμπήσει»</strong> και θα επιχειρήσει μέσω διαπραγμάτευσης να μεταπείσει τους Τούρκους.<br /> Η ΜΙΤ και ο Φιντάν έχουν όμως ένα δίκιο να κάνουν τέτοιους υπολογισμούς, αφού <strong>η στάση των ισραηλινών τους διαβιβάζει το λάθος μήνυμα,</strong> ότι το εβραϊκό κράτος θα επιθυμούσε <strong>με κάθε τρόπο και κόστος</strong> να αποκατασταθεί σε κάποιο επίπεδο μια σχέση συνεργασίας, μια «<strong>détente</strong>» (ύφεση), ώστε να μην εξάπτονται τα πνεύματα και υποδαυλίζονται τα πάθη…<br /> Είναι απόλυτα κατανοητό ότι λόγω γεωγραφικής θέσης και όχι μόνο, <strong>η Τουρκία είναι αναμφισβήτητα μια κρίσιμη χώρα για την ισραηλινή ασφάλεια,</strong> καθώς επίσης και η ανάγκη του εβραϊκού κράτους να «σεβαστεί» και να μη διαταράξει άλλες κρίσιμες διπλωματικά χώρες, όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ που έκαναν τα πάντα για να πετύχουν την αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Από την άλλη όμως υπάρχει και ένα όριο «αξιοπρέπειας» το οποίο δεν πρέπει να παραβιάζεται, καθότι πέραν αυτού το μήνυμα το οποίο εισπράττει η άλλη πλευρά είναι αυτό της αδυναμίας και της πρόθεσης κατευνασμού έναντι κάθε κόστους, οπότε τροφοδοτείται η επιθυμία της να εκβιάσει και να προχωρά συνεχώς σε επίδειξη… ανεξαρτησίας και αδιαλλαξίας.</strong></span></div> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Turkey_Israel_Obama_Netanyahu_Erdogan.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-87394" height="322" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/10/Turkey_Israel_Obama_Netanyahu_Erdogan.jpg" title="Turkey_Israel_Obama_Netanyahu_Erdogan" width="450" /></a>Αν ψάξουν καλά στο – μη στρατιωτικό – οπλοστάσιό τους, θα διαπιστώσουν ότι έχουν <strong>πολύ περισσότερα «όπλα» να ανταποκριθούν σε αυτή την ομολογουμένως δύσκολη κατάσταση</strong> και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε χώρες «αντικατάστασης» της Τουρκίας, αλλά στη γκάμα των επιλογών για να «πείσουν» για όσα αυτοί επιθυμούν. Η Τουρκία δεν αλλάζει, ακόμα και να εκλείψει από το προσκήνιο ο Ερντογάν, <strong>το Ανατολικό Ζήτημα θα παραμένει ανοιχτό</strong>.<br /> <!-- /metas --> <br /> <strong>Δεν είναι λογικό να παίρνουν συγκεκριμένα ρίσκα στα σύνορά τους</strong> (βλ. πολιτική απέναντι στη Συρία, παρά τον εσωτερικό διχασμό που καταφανώς υφίσταται στο Ισραήλ για το δέον γενέσθαι) και να μη βλέπουν ότι σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση <strong>παρόμοιες σκέψεις θα οδηγούσαν σε μεγάλες ανατροπές και ανακατατάξεις</strong> που θα ξεκαθάριζαν μια αρρωστημένη κατάσταση η οποία μόνο σε αναφλέξεις θα μπορούσε να οδηγήσει, ασχέτως του ποιος θα βρίσκεται στο «τιμόνι».<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΜΙΤ-Mossad: Οι ψευδαισθήσεις του Δρ. Φιντάν & η πρόταση για κλιμάκωση…

Σε πρωτοφανή επίπεδα σύγκρουσης μετά από πολλές δεκαετίες συγκεκαλυμμένης συνεργασίας, φθάνουν οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, αφού...

Διαβάστε την συνέχεια

Ναυπηγεία - Υποβρύχια: Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε για τη κυβέρνηση.

<img alt="" height="330" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/POLITIKAPROSOPA/VENIZELOS/cache/venizelos_samaras-630x368.jpg" width="600" /><br /> <br /> <strong>Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ</strong><br /> <br /> Το θέμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των υποβρυχίων 214 άνοιξε για τα καλά και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να κλείσει όσες ανακοινώσεις κι αν βγουν από τη κυβέρνηση. <br /> <br /> Και δεν θα κλείσει για έναν απλούστατο λόγο πέρα από τις πολιτικές κομματικές στρατηγικές και καιροσκοπισμούς: Η συμφωνία Βενιζέλου του 2010 όχι μόνο απέτυχε να δώσει μια διέξοδο στο θέμα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αλλά αντιθέτως περιέππλεξε το ζήτημα ακόμη περισσότερο. <br /> <br /> Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές έχουν κλείσει! Και το τυπικό τέλος είναι θέμα χρόνου να ανακοινωθεί, αφού κανείς μα απολύτως κανείς δεν ασχολείται! <br /> <br /> Η μοναδική κυβερνητική ενασχόληση έχει να κάνει με το “πως θα καλμάρει ο Βενιζέλος”, “πως δεν θα δώσει συνέχεια ο Αβραμόπουλος” και “πως θα χειριστούμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για εξεταστική επιτροπή”. Μέχρι εκεί.<br /> <br /> Η μοναδική κυβερνητική ενασχόληση έχει να κάνει με το “πως θα καλμάρει ο Βενιζέλος”, “πως δεν θα δώσει συνέχεια ο Αβραμόπουλος” και “πως θα χειριστούμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για εξεταστική επιτροπή”. Μέχρι εκεί.<br /> Η ουσία του προβλήματος δεν συγκινεί! Τα υποβρύχια 214 που όλοι μας πληρώσαμε πάνω από 2 δις “σαπίζουν” με κόστος ζημιών που πολύ σύντομα θα αγγίξει και θα ξεπεράσει τα 100 εκατόμμυρια!<br /> <br /> 1300 εργαζόμενοι για τους οποίους υποτίθεται έγινε όλη η φασαρία το 2010 και για την εξασφάλιση των οποίων δώσαμε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στο Σάφα, είναιι απλήρωτοι εδώ και 19 μήνες.<br /> <br /> Κανείς δεν εξετάζει πια ούτε καν σενάρια λύσης για την κρίση που απειλεί να χαθούν δισεκατομμύρια Ελλήνων φορολογουμένων.<br /> <br /> Πέρα από τα ουσιώδη υπάχουν και οι πολιτικές - κομματικές στρατηγικές που πλέον δεν θα επιτρέψουν να κλείσει έτσι απλά το θέμα Ναυπηγεία -Υποβρύχια.<br /> <br /> •Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει ένα αδύναμο σημείο στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και δεν προκειται να εγκαταλείψει εύκολα τη στόχευσή του σ΄ αυτό.<br /> <br /> •Και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν “προσχωρήσει” σ΄ αυτή τη λογική. Ο Πάνος Καμμένος των Ανεξάρτητων Ελλήνων εμφανίστηκε λάβρος και δικαιωμένος.<br /> <br /> Όσο κι αν η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αποφύγει το θέμα Ναυπηγεία-Υποβρύχια είναι δεδομένο ότι πρέπει να δώσει απαντήσεις:<br /> <br /> •Στηρίζει η ΝΔ τη συμφωνία του 2010 την οποία ως αντιπολιτευση δεν ψήφισε; Κι αν ναι γιατί; Την θεωρεί επιτυχημένη;<br /> <br /> •Τι έχει πράξει στον ένα και πλέον χρόνο που ασκεί την εξουσία για το θέμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά;<br /> <br /> •Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του εξακολουθούν να θεωρούν την συμφωνία επιτυχία; Η αναγνώριση του λάθους δεν είναι ντροπή. Και ίσως να είναι μια καλή αρχή για την αναζήτηση λύσης έστω κι αυτή την ύστατη ώρα.<br /> <br /> Το κουρί της Πανδώρας άνοιξε στον Σκαραμαγκά . Και δεν μπορεί κανείς να παριστάνει ότι δεν το έχει καταλάβει. Το περιεχόμενό του δεν μπορεί να αφήσει κανενα αδιάφορο, όσο κι αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σφυρίζουν αδιάφορα.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ναυπηγεία - Υποβρύχια: Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε για τη κυβέρνηση.

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ Το θέμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των υποβρυχίων 214 άνοιξε για τα καλά και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ ετοιμάζεται να κτυπήσει το Ιράν μόνο του; - Ενδείξεις για επικείμενο πλήγμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/XARTES/cache/xartisiranisraelattack-630x378.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/XARTES/cache/xartisiranisraelattack-630x378.png" /></a></div> <br /> <b><span style="color: #990000;">ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ FOREIGN POLICY</span></b><br /> <strong>Υψηλές είναι οι πιθανότητες το Ισραήλ να προχωρήσει σε επίθεση εναντίον του Ιράν εκτιμά σε ανάλυσή του η έγκυρη αμερικανική έκδοση Foreign Policy και βέβαια δεν είναι το πρώτο δημοσίευμα στο διεθνή Τύπο που παρουσιάζει πληροφορίες που διαρρέει το Τελ Αβίβ ότι <em>"Θα προχωρήσει σε κτύπημα χωρίς τις ΗΠΑ".</em></strong><br /> <strong><em>"Καθώς Αμερικανοί και Ιρανοί διπλωμάτες προσπαθούν να βρουν μια κοινή γραμμή συνεννόησης η οποία θα τερματίσει και την ιστορική εχθρότητα μεταξύ των δύο χώρων, το Ισραήλ νιώθει ότι περιθωριοποιείται από το μεγαλύτερο σύμμαχό του: τις ΗΠΑ"</em></strong> γράφει το περιοδκό.<br /> Και συνεχίζει: <em>"Αν και οι συνομιλίες με το Ιράν βρίσκονται σε καλό, μπορεί το γεγονός αυτό να θέσει την Ουάσιγκτον σε σύντομο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα, <strong>κυρίως με το Ισραήλ το οποίο βλέπει το Ιράν σαν μια υπαρκτή και υπαρξιακή απειλή.</strong></em><br /> <em>Με τις νέες συνομιλίες να βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ του Ιράν και των δυτικών δυνάμεων για το πυρηνικό του πρόγραμμα θα μπορούσε το Ισραήλ να πραγματοποιήσει μια επίθεση ενός μεσανατολικού κράτους κάτι που θα το έφερνε σε  αντίθεση με τον παραδοσιακό του σύμμαχο;</em><br /> <em><strong>Μοιάζει απίθανο, αλλά ξανασκεφτείτε το. 32  χρόνια νωρίτερα η απάντηση ήταν ναι" .</strong></em><br /> <strong>Στις 7 Ιουνίου του 1981 η ισραηλινή Αεροπορία</strong> εξαπέλυσε την επιχείρηση Opera. Ένα σμήνος από μαχητικά αεροσκάφη F-16 πέταξαν σε απόσταση σχεδόν 1600 χλμ. πάνω περιοχές της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας για να βομβαρδίσουν ένα πυρηνικό αντιδραστήρα πλουτωνίου γαλλικής κατασκευής στα περίχωρα της Βαγδάτης, για τον οποίο οι Ισραηλινοί είχαν το φόβο ότι ο Saddam Hussein θα χρησιμοποιούσε για την παραγωγή πυρηνικών όπλων.<br /> Η επιχείρηση ήταν επιτυχής αλλά οι διεθνείς αντιδράσεις  σφοδρές.  <strong>Την επομένη της επίθεσης οι ΗΠΑ καταδίκασαν την επίθεση με το αιτιολογικό ότι είχε παραβιαστεί η αμερικανική νομοθεσία με τη χρησιμοποίηση αμερικανικού οπλισμού σε τρίτη χώρα. </strong><br /> Ο τότε εκπρόσωπος του State Department Dean Fischer είχε επαναλάβει την αμερικανική θέση πως ο αντιδραστήρας δεν αντιπροσώπευε πιθανή απειλή ασφάλειας για την περιοχή και  ο γραμματέας του Λευκού Οίκου Larry Speakes είχε δηλώσει πως ο πρόεδρος Roland Reagan είχε προσωπικά εγκρίνει την αποδοκιμασία της ισραηλινής επίθεσης.<br /> <strong>Το Ισραήλ όμως δεν διστάσει ούτε λεπτό τότε και αδιαφορώντας για τις διεθνείς αντιδράσεις να βομβαρδίσει ένα στόχο τον οποίο θεωρούσε ως απειλή για τη δική του ασφάλεια ακόμη και με το ρίσκο να προκαλέσει εμπλοκή των σχέσεών του με τις ΗΠΑ.</strong><br /> Και σημειώνει το περιοδικό:<br /> <strong><em>"Το ίδιο είναι πολύ πιθανό να μην διστάσει και σήμερα να κάνει, σε άλλη χώρα όμως. Όπως και η τότε επίθεση στο Ιράκ είχε καταδείξει, οι Ισραηλινοί βλέπουν την απόκτηση πυρηνικής τεχνολογίας από εχθρικά καθεστώτα ως μια υπαρξιακή απειλή και θα ρισκάρουν μια ρήξη των σχέσεών τους με τους παραδοσιακούς τους συμμάχους προκειμένου να την εξαλείψουν.</em></strong><br /> <strong><em>Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Roland Reagan ο οποίος ήταν ένοικος του Λευκού Οίκου όχι πάνω από 5 μήνες, είχε πλήρως αιφνιδιαστεί από την ισραηλινή επίθεση. Ο εκπρόσωπος της ισραηλινής κυβέρνησης Avi Pazner είχε σημειώσει αργότερα πως η εντονότατη κριτική που είχε υποστεί το Ισραήλ τότε δεν είχε καμία σχέση με άλλες ενέργειες ανάλογες που είχε πραγματοποιήσει στο παρελθόν και πως αυτή προερχόταν κυρίως από αρνητικές αναφορές που δίνονταν από την αμερικανική κυβέρνηση προς του δημοσιογράφους".</em></strong><br /> Ο Pazner είχε σημειώσει ακόμη πως η κριτική από τα αμερικανικά ΜΜΕ ήταν δριμεία. Οι  New York Times στην έκδοσή τους της 9^ης Ιουνίου είχαν αναφέρει: <strong><em>«Ήταν μια αδικαιολόγητη και κοντόφθαλμη επίθεση, Ακόμη και αν υποθέταμε ότι το Ιράκ ήταν έτοιμο να χρησιμοποιήσει τον εμπλουτισμό ουρανίου για την παραγωγή πυρηνικών όπλων».</em></strong><br /> <em>Η Washington Post είχε γράψει: <strong>«Οι Ισραηλινοί έκαναν ακόμη ένα λυπηρό λάθος… αντίθετο τόσο με τα δικά τους μακροπρόθεσμα συμφέροντα όσο και κατά ένα τρόπο με τα αμερικανικά συμφέροντα».</strong></em><br /> <em>Το αμερικανικό κοινό ήταν επίσης αντίθετο με τον ισραηλινό βομβαρδισμό. Στις 19 Ιουνίου μια δημοσκόπηση είχε δείξει ότι το 45% των ερωτηθέντων είχαν την άποψη ότι η επίθεση των Ισραηλινών δεν ήταν δικαιολογημένη. Σε άλλη δημοσκόπηση ένα μήνα αργότερα μόνο ένα 35% είχε δηλώσει ότι συμπαθούσαν το Ισραήλ πιο πολύ από ότι άλλα αραβικά κράτη. Αν και το 54% έκρινε το Ιράκ σχεδίαζε την παραγωγή πυρηνικών όπλων μόνο το 24% θεωρούσε την επίθεση δικαιολογημένη.</em><br /> <em>Η αντίδραση των αραβικών εθνών ήταν εύλογα σφοδρή απέναντι στην ισραηλινή επίθεση ακόμη και από χώρες παραδοσιακά ανταγωνιστικές του Ιράκ όπως το Κουβέιτ, η Συρία και το Ιράν οι οποίες είχαν καταδικάσει έντονα την επίθεση.</em><br /> <em>Πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA της εποχής έλεγαν πως υπήρχε ο κίνδυνος τα αραβικά να αποτραβηχτούν από τη συμμαχία τους με την Ουάσιγκτον και περάσουν στη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ.</em><br /> <em><strong>«Η ικανότητα της Ουάσιγκτον να συνασπίσει τις αραβικές χώρες εναντίον της ΕΕΣΔ ή να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Άραβες και Ισραηλινούς έχει δεχθεί καίριο πλήγμα»,</strong> έλεγε χαρακτηριστικά σε ένα μέρος της μια μελέτη.</em><br /> <em>Εντός της κυβέρνησης του Reagan οι γνώμες ήταν μοιρασμένες. Έξι χρόνια μετά (1975) την άρνηση του τότε Ισραηλινού πρωθυπουργού  Yitzhak Rabin να πάρει τις δυνάμεις του από το Σινά ήταν πολλοί αυτοί μέσα στην αμερικανική κυβέρνηση που έλεγαν ότι ήταν η ώρα το Ισραήλ να πάρει ένα μάθημα.</em><br /> <em>Αυτές οι φωνές – <strong>συμπεριλαμβανομένων και του μετέπειτα Αμερικανού προέδρου George H.W. Bush(!) του αρχιτέκτονα της ΝΤΠ </strong>–τότε αντιπροέδρου- αλλά και του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου και μετέπειτα υπουργού Εξωτερικών  James Baker – ανησυχούσαν (σ.σ. ή τουλάχιστον έτσι έλεγαν) , για την παραβίαση της συνθήκης του 1952 με τη χρησιμοποίηση αμερικανικής κατασκευής μαχητικών στην επίθεση. </em><br /> <em>Από την άλλη πλευρά της τράπεζας φωνές όπως ο τότε γραμματέας <strong>Alexander Haig</strong> και σύμβουλος εθνικής ασφάλειας <strong>Richard Allen</strong> επιθυμούσαν μόνο μια συμβολικού τύπου αμερικανική «τιμωρία» για τον εφησυχασμό της κοινής γνώμης.</em><br /> <em>Ύστερα  από αρκετές ημέρες διαβουλεύσεων ο Reagan πήρε μια φιλο-ισραηλινή θέση. Αργότερα θα έγραφε στα απομνημονεύματά του ότι έβλεπε με συμπάθεια την ισραηλινή θέση θεωρώντας ότι θα έπρεπε να δοθεί στο Ισραήλ το ελαφρυντικό της αμφιβολίας. Έδωσε εντολή στον Kirkpatrick να μην καταδικάσει το Ισραήλ, παρά μόνο την επίθεση, ενώ τα αμερικανικά μέτρα καταδίκης αφορούσαν  μόνο την καθυστέρηση μιας παράδοσης μιας παρτίδας αεροσκαφών F-16 στο Ισμαήλ που τότε είχε  υπό παραγγελία.</em><br /> <em>Ήταν αυτό που λένε στο «παρατρίχα» για το Ισραήλ που εκείνες τις ημέρες στηριζόταν περισσότερο στις ΗΠΑ από ότι στηρίζεται σήμερα. Το εβραϊκό κράτος είχε και άλλα θέματα να αντιμετωπίσει: Ήταν στα τελικά στάδια της εφαρμογής της συμφωνίας ειρήνευσης με την Αίγυπτο, αντιμετώπιζε προβλήματα στα σύνορα του με τη Συρία τα οποία εξελίχθησαν στον πόλεμο στο Λίβανο την επόμενη χρονιά, ενώ η οικονομία του υπέφερε από τριψήφιο πληθωρισμό.</em><br /> <em><strong>Παρά όμως τα μυριάδες ρίσκα το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε να δράσει κτυπώντας τον ιρακινό αντιδραστήρα του Osirak.</strong></em><br /> <em>Γιατί; Για πάνω από όλα οι ηγέτες του πίστεψαν ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράκ ήταν άμεση απειλή για την ασφάλειά τους. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός συνέχιζε να λέει μέχρι τις τελευταίες ημέρες του ότι εκείνη την εποχή βίωνε εφιάλτες ότι τα παιδιά του Ισραήλ θα πέθαιναν σε ένα δεύτερο, πυρηνικό αυτή τη φορά ολοκαύτωμα, εφιάλτες που ήταν καθήκον του να αποτρέψει.</em><br /> <em>Και το δόγμα “Begin” ο οποίος δημιούργησε  -ότι το Ισραήλ δε θα επιτρέψει σε κανένα άλλο μη φιλικό έθνος να έχει στην κατοχή του πυρηνικά όπλα- εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα στο ακέραιο.</em><br /> <em><strong>Αυτό που πολλοί διεθνείς παρατηρητές θεωρούν ως μη σημαντικό ήταν ένας απόλυτα πραγματικός παράγοντας στο μυαλό του Begin</strong>, ενός ανθρώπου είχε επιβιώσει από το Ολοκαύτωμα και που είχε χάσει και τους δύο γονείς του στο πόλεμο. Τα ίδια ιστορικά τραύματα και καθήκοντα είναι παρόντα και ανάμεσα στη σημερινή ισραηλινή ηγεσία. Και  ένα από τα ιστορικά πρίσματα που ο σημερινός πρωθυπουργός  Benjamin Netanyahu βλέπει τον κόσμο:</em><br /> <em><strong>«Είναι 1938 και το Ιράν είναι η Γερμανία»</strong>, έχει πει ο Netanyahu σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2006. «Ο Mahmoud Ahmadinejad (πρώην πρόεδρος του Ιράν) ετοιμάζει ένα ακόμη ολοκαύτωμα για το Ισραήλ», είχε προσθέσει.</em><br /> Αλλά δεν ήταν μόνο η επιδρομή στον ιρακινό αντιδραστήρα το μόνο επεισόδιο, των προληπτικών πληγμάτων του Ισραήλ. Το 2007 το Ισραήλ αποφάσισε να κτυπήσει  ξανά ένα αντιδραστήρα παρά την αντίθετη γνώμη των ΗΠΑ. Το προηγούμενο έτος  αμερικανικές και ισραηλινές υπηρεσίες είχαν ανακαλύψει ένα αντιδραστήρα ο όποιος κατασκευαζόταν μυστικά στη Συρία κάτω από βορειοκορεατική επίβλεψη.<br /> Για αρκετούς μήνες μετά την αποκάλυψή του το Ισραήλ και οι ΗΠΑ είχαν συνεργαστεί στενά στο πως θα επιτύγχαναν την καταστροφή του. Ήταν μόνο όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ George W. Bush είχε πει στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Ehud Olmert ότι οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει να πάνε το θέμα στα ΗΕ που η Ιερουσαλήμ αποφάσισε να κτυπήσει, αψηφώντας για την όποια αμερικανική αντίδραση. <br /> Τόσο στην περίπτωση του Ιράκ όσο και σε αυτή της Συρίας η ισραηλινή κυβέρνηση είχε εξαντλήσει όλα τα άλλα ενδεχόμενα πριν καταφύγει στην στρατιωτική επίθεση,<br /> Ο Begin είχε ξεκινήσει ένα σχέδιο δολιοφθορών στον ιρακινό αντιδραστήρα όταν το υπουργικό συμβούλιο είχε αποφασίσει πως η διπλωματία είχε κάνει τον κύκλο της, Ιρακινοί πυρηνικοί επιστήμονες είχαν δολοφονηθεί, Γάλλοι τεχνικοί είχαν υποστεί απειλές για τη ζωή τους, και κοντέινερ τα οποία περιείχαν σημαντικά μηχανικά απάρτια  για τον αντιδραστήρα μυστηριωδώς ανατινάσσονταν κατά την μεταφορά τους προς το Ιράκ.<br /> Τον Ιανουάριο όμως του 1981 μια επιτροπή εκτίμησης πληροφοριών είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι επιχειρήσεις δολιοφθοράς δεν ήταν πλέον αρκετές για την καθυστέρηση του περιγράμματος, συμπέρασμα το οποίο οδήγησε στην απόφαση της πραγματοποίησης του κτυπήματος.<br /> Το 2007 πάλι ο Olmert είχε επιχειρήσει να διαπραγματευθεί με τους Αμερικανούς ώστε να κάνουν αυτοί τη «βρώμικη» δουλειά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα και μόνο τότε αποφάσισε να δώσει την έγκριση για επίθεση,.<br /> Τίποτα δεν καταδεικνύει ότι η σκέψη του Netanyahu είναι πιο «αγνή» από αυτές του Begin ή του Olmert. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός γνωρίζει καλά την πρόσφατη ιστορία και γνωρίζει πως πόσο μικρό και β βραχύβιο ήταν το κόστος για το Ισραήλ των προηγούμενων ενεργειών του. Ξέρει επίσης πως το Ισραήλ εκτιμήθηκε αργότερα για την αποφασιστική στάση που κράτησε, καθώς ο ισραηλινός λαός παίρνει την απειλή από το Ιράν  πολύ σοβαρά και ότι το “δόγμα Begin”  εξακολουθεί να αντηχεί και σήμερα στο Ισραήλ όπως και τότε.<br /> Στις 15 Οκτωβρίου κατά τη διάκρεια των εορταστικών εκδηλώσεων για την 40^η επέτειο από τον πόλεμο του 1973 ο Ισραηλινός πρωθυπουργός είπε:<br /> «Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η σκέψη για τις διεθνείς αντιδράσεις στην  πραγματοποίηση μιας προληπτικής επίθεσης δεν ισοδυναμεί  με ένα στρατηγικό κτύπημα».<br /> Με τις  συνομιλίες να βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γενεύη μεταξύ των δυτικών δυνάμεων και του Ιράν και μάλιστα όσο αυτές βρίσκονται σε ένα σχετικά καλό σημείο, το Ισραήλ αντιμετωπίζει μια ακόμη πρόκληση: Θα έδειχνε εξαιρετικά αποκρουστικό στα μάτια της διεθνούς κοινότητας εάν αποφάσιζε τώρα ένα στρατιωτικό κτύπημα κατά του Ιράν, ιδίως τώρα που οι δυτικές δυνάμεις βλέπουν τις διαπραγματεύσεις αυτές ως μια ιστορική ευκαιρία για την επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής λύσης.<br /> Αλλά ο κίνδυνος μιας απομόνωσης για το Ισραήλ σε περίπτωση που αυτό θα επιτεθεί στο Ιράν μπορεί να είναι μικρότερος  από αυτόν που αντιμετώπισε το 1981. Τότε οι ΗΠΑ υποστήριζαν στον Saddam στον πόλεμο εναντίον του Ιράν και οι ευρωπαϊκές χώρες εξόπλιζαν τον Ιρακινό ηγέτη με όπλα και ήταν αναμεμειγμένοι στην κατασκευή του πυρηνικού του αντιδραστήρα.<br /> Περίπου 150 ευρωπαίοι τεχνικοί δούλευαν στον αντιδραστήρα κάτι που οδήγησε το Ισραήλ να πραγματοποιήσει την επίθεσή του την Κυριακή.  Παρόλα αυτά ένας 25χρονος Γάλλος τεχνικός σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού.<br /> Αν και το 1981 δεν υπήρχε κάποια διπλωματική προσπάθεια εν εξελίξει, σε ότι αφορά την ισραηλινή οπτική οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται μπορούν να καταλήξουν σε οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ένα καλό αποτέλεσμα θα ήταν αυτό που θα συμπεριλάμβανε μια ουσιαστική διαδικασία πιστοποίησης για επιτήρηση του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καθυστέρηση της πυρηνικής απειλής αποτρέποντας παράλληλα μια απευκταία πολεμική σύρραξη.<br /> Μια  κακή συμφωνία από την άλλη θα δώσει στο Ιράν την διπλωματική κάλυψη που χρειάζεται καθώς θα συνεχίσει να αναπτύσσεται ως απειλή για το Ισραήλ μια πιθανότητα που το εβραϊκό κράτος δεν πρόκειται να επιτρέψει.<br /> Το σημαντικό όμως είναι πως όλοι εκτιμούν πως είναι απίθανο η αμερικανική θέση επί του θέματος ότι θα είναι αποφασιστικός παράγοντας για την απόφαση που θα πάρει το Ισραήλ. Το διακύβευσα για το Ισραήλ είναι τόσο υψηλό όσο ήταν και το 1981 και η οπτική των πραγμάτων που διατηρούν σήμερα κορυφαίοι πολιτικοί ηγέτες είναι περίπου η ίδια με αυτή που είχαν και το 1981.<br /> <strong>Εν κατακλείδι είναι απίθανο ότι οι διαπραγματεύσεις με το Ιράν θα σταματήσουν τον Netanyahu από το να δώσει την εντολή για την πραγματοποίηση της επίθεσης. Ιδιαίτερα όταν διαπιστώσει ότι η διπλωματία έχει κλείσει τον κύκλο της.</strong><br /> <strong>Τουναντίον εάν υπάρχει ένα σενάριο το οποίο θα έσπρωχνε το Ισραήλ να έκανε την επίθεση αυτό θα ήταν η προοπτική μιας λύσης, μιας άμεσης λύσης των δυτικών κρατών με το Ιράν, αλλά μιας τέτοιας που θα οδηγούσε το Ισραήλ σε απομόνωση μη μπορώντας ταυτόχρονα η λύση αυτή θα δώσει οριστική απάντηση στο πρόβλημα ασφάλειας του εβραϊκού κράτους που πηγάζει από την Τεχεράνη». </strong><br /> <strong></strong><br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/LbMeaKTjGjE" width="420"></iframe><br /> Είναι όμως πολύ διαφορετικά τα μεγέθη: Το Ιράν του 2013 δεν είναι το Ιράκ του 1981 και οι πυρηνικές του εγκαταστάσεις είναι σπαρμένες σε όλη την χώρα. <br /> Μπορεί να υπερέχει συντριπτικά στην Αεροπορία το Ισραήλ και να είναι βέβαιο ότι μπορεί νε εκτελέσει την αποστολή χωρίς σημαντικές ή και με καθόλου απώλειες, αλλά το θέμα είναι τι αποτέλεσμα θα είχε μια τέτοια αποστολή και αν θα είναι σε θέση να αποτρέψει ένα ιρανικό ανταποδοτικό πλήγμα με μερικές δεκάδες δύσκολα ανασχέσιμους βαλλιστικούς πυραύλους...<br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το Ισραήλ ετοιμάζεται να κτυπήσει το Ιράν μόνο του; - Ενδείξεις για επικείμενο πλήγμα

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ FOREIGN POLICY Υψηλές είναι οι πιθανότητες το Ισραήλ να προχωρήσει σε επίθεση εναντίον του Ιράν εκτιμά σε ανάλυσή του η έγκ...

Διαβάστε την συνέχεια