Αμερικανικό ινστιτούτο: Τι θα θα πράξει το ΝΑΤΟ σε πιθανή ελληνοτουρκική διένεξη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/parmenion_1.jpg?itok=EQxouRVr" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="480" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/parmenion_1.jpg?itok=EQxouRVr" width="800" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μόνοι μας θα αντιμετωπίσουμε τον νεο-οθωμανικό στρατιωτικό επεκτατισμό σε στεριά, αέρα και θάλασσα μέχρι να παρέμβουν αργότερα Γάλλοι και ΗΠΑ.</span></h3>Πραγματικά τρομερό δίλημμα έθεσε το ινστιτούτο atlantic council, για την πιθανότητα μιας ελληνοτουρκική διένεξης σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο, ειδικά μετά και την τωρινή προκλητική στάση των Τούρκων στην Κύπρο, με την περικύκλωση περιοχών από τουρκικά πολεμικά πλοία. <br /><br />“Σε μια τέτοια σύγκρουση, το ΝΑΤΟ θα βρεθεί σε μια πάρα πολύ δύσκολη θέση. Αναγνωρίζοντας αυτήν την πραγματικότητα, η συμμαχία δημιούργησε αρχικά έναν μηχανισμό αποσυμπίεσης για να αποφευχθεί η έξαρση νέων εντάσεων.<br /><br />Ωστόσο, αυτός ο μηχανισμός δεν βοήθησε τις δύο χώρες να αντιμετωπίσουν τις θαλάσσιες διαφορές τους και το ΝΑΤΟ απέφυγε να πάρει οποιαδήποτε πλευρά.<br /><br />Με αυτό το ελληνογαλλικό αμυντικό σύμφωνο όμως, η Γαλλία δεσμεύεται ουσιαστικά να πάρει την πλευρά της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης της ένοπλης σύγκρουσης», <a href="https://www.atlanticcouncil.org/blogs/new-atlanticist/greece-and-france-give-european-strategic-autonomy-a-shot/">δηλώνει ειδικός του ινστιτούτου.</a><br /><br />Μια πιθανή σύγκρουση μεταξύ των δύο μελών της Συμμαχίας δεν είναι ένα περίεργο σενάριο, αφού η Άγκυρα έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι θα εξετάσει μια πιθανή επέκταση των χωρικών υδάτων σε βάρος της Ελλάδος.<br /><br />Τον τελευταίο καιρό, η Τουρκία έχει επίσης επεκτείνει τις αξιώσεις της με βάση το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» στα ελληνικά νησιά, μη αναγνωρίζοντας υφαλοκρηπίδα ή το δικαίωμα αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αντίθετο με το διεθνές δίκαιο όπως ορίζεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, την οποία η Τουρκία δεν έχει υπογράψει)’, αναφέρει μεταξύ άλλων το ίδιο.<br /><br /><div>Σε μια τέτοια περίπτωση είναι όντως πιθανή η σύγκρουση Τουρκίας και Ελλάδος, με το ΝΑΤΟ να βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα κάνει το παραμικρό επί του πεδίου, για να την σταματήσει εάν και όποτε αυτή προκληθεί από την Τουρκία.<br /><br />Την ίδια περίοδο επισημαίνονται ραγδαίες εξελίξεις και ζυμώσεις που διενεργούνται εντός του τουρκικού βαθέως κράτους για την παραμονή ή όχι της χώρας εντός του ΝΑΤΟ, το οποίο δεν εξυπηρετεί πλέον τα τουρκικά συμφέροντα και αυτό είναι πασιφανές πιο πολύ από ποτέ.<br /><br />Ο <a href="https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/ellinotoyrkika/7037959_i-toyrkia-koynaei-mantili-sto-nato-toyrkos-apostratos">Τούρκος Ταξίαρχος ε.α. Nejat Eslen,</a> μέλος ενός εκ των πολλών τουρκικών THINK TANK στην χώρα αναφέρει επακριβώς την όλη διαδικασία που ξεκίνησε, ενώ τονίζει ότι η συμμαχία εξυπηρετεί πλέον χώρες σαν την Ελλάδα μόνο. <br /><br />Ο ίδιος είχε επισημάνει ότι “σήμερα, το ΝΑΤΟ είναι πιο σημαντικό για τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, που αποτελεί το νέο μέτωπο εναντίον της Ρωσίας, και την Ελλάδα, η οποία έχει γίνει η βάση συγκέντρωσης του ΝΑΤΟ, (παρά για την Τουρκία).<br /><br />Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί ότι σήμερα και ο πυρήνας του ΝΑΤΟ αποτελείται από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα.<br /><br />Στην πραγματικότητα, η συμμαχία είναι ένας από τους θεσμούς της νέας παγκόσμιας τάξης που καθιέρωσαν οι ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εξυπηρετεί πρωτίστως και πρωτίστως τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ”.<br /><br />Η Τουρκία που προσπαθεί να αγκαλιάσει τη Ρωσία και το Ιράν είναι η ίδια που δείχνει τους νεο-Οθωμανικούς χάρτες με την “Γαλάζια Πατρίδα”, οι οποίοι φυσικά δεν γίνονται αποδεκτοί στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Η ίδια Τουρκία που προσπαθεί να αγκαλιάσει τη Ρωσία και το Ιράν είναι η ίδια που εξακολουθεί να μιλάει για το μύθο της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />Δεν είναι σαφές πώς μια Τουρκία που έχει αυταρχικό καθεστώς και όπου δεν επιτρέπονται σχεδόν κριτικοί δημοσιογράφοι και όπου οι άνθρωποι φυλακίζονται για δεκαετίες για tweets, θα επιχειρήσει μια πιθανή ευθεία πρόκληση κατά της Ελλάδος, αλλά η όσφρηση είναι ότι ο Ερντογάν λόγω προβλημάτων θα επιχειρήσει "κάτι" μεταξύ Κρήτης και Κύπρου.<br /><br />Το ΝΑΤΟ έχει επιτρέψει ουσιαστικά στην Άγκυρα για χρόνια να γίνει πιο αυταρχική, συμπεριλαμβανομένης της δικαιολογίας της εισβολής της Άγκυρας στην Κύπρο, στην Συρία, την Λιβύη και τώρα ετοιμάζεται ίσως να κάνει το ίδιο ξανά στην κυπριακή και την ελληνική ΑΟΖ, αλλά θα βρεθεί μπροστά στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις που αναμένουν με καρτερία τον Τούρκο εχθρό, τόσο του ελληνισμού όσο και του ίδιου του ΝΑΤΟ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμερικανικό ινστιτούτο: Τι θα θα πράξει το ΝΑΤΟ σε πιθανή ελληνοτουρκική διένεξη;

Μόνοι μας θα αντιμετωπίσουμε τον νεο-οθωμανικό στρατιωτικό επεκτατισμό σε στεριά, αέρα και θάλασσα μέχρι να παρέμβουν αργότερα Γάλλοι και ΗΠ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος ΥΠΕΞ:" Η Τουρκία θα ανακηρύξει ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο"

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85_0.jpg?itok=qamRr4Ud" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία θα προβεί σε μονομερή κήρυξη ΑΟΖ τινάζοντας την ειρήνη στον αέρα</span></h3><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Σε νέες προκλητικές δηλώσεις προέβη το Σάββατο ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, λέγοντας ότι η Άγκυρα στον θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου που αυθαιρέτως θεωρεί ότι αποτελεί δική της υφαλοκρηπίδα θα κηρύξει και ΑΟΖ για να εξυπηρετήσει τους αλιείς της.<br /><br />Υφαλοκρηπίδα <br /><br />Με τον όρο Υφαλοκρηπίδα ορίζεται ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος πέρα από τα χωρικά ύδατα. Εκτός της υφαλοκρηπίδας το παράκτιο κράτος δεν έχει πλήρη κυριαρχία, αλλά ασκεί απλά κυριαρχικά δικαιώματα. Αυτά αφορούν αποκλειστικά την εξερεύνηση της υφαλοκρηπίδας και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων αυτής.<br /><br />Η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται σε απόσταση 200νμ από το σημείο που μετρώνται τα Χωρικά ύδατα (ΧΥ). Βασικό κίνητρο των διεθνών προσπαθειών οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας είναι η εκμετάλλευση υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πόρων ,υδρογονανθράκων κυρίως ( πετρέλαιο-φυσικό αέριο).<br /><br />Η Ελλάδα δικαίως ισχυρίζεται με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, ότι τα νησιά δικαιούνται υφαλοκρηπίδας , όπως και τα ηπειρωτικά εδάφη και η οριοθέτηση πρέπει να γίνει με βάση την αρχή της μέσης γραμμής -ίσης απόστασης που λαμβάνει ως βάση μέτρησης τα νησιωτικά παράλια της Ελλάδας και τα ηπειρωτικά παράλια της Τουρκίας.<br /><br />Η Τουρκία δεν δέχεται ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και η οριοθέτησή της με την Ελλάδα θα έχει ως βάση μέτρησης τα ηπειρωτικά παράλια των δύο χωρών.<br />ΑΟΖ<br /><br />Με τον όρο ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) εννοείται, η θαλάσσια ζώνη που περιλαμβάνει τον βυθό και το υπέδαφος του βυθού (υφαλοκρηπίδα) και την υπερκείμενη θαλάσσια στήλη σε μια απόσταση 200νμ από την ακτή.<br /><br />Μέσα στην ΑΟΖ το παράκτιο κράτος έχει αποκλειστικά δικαιώματα των πόρων του βυθού και του υπέδαφους, των αλιευμάτων που βρίσκονται στη θαλάσσια στήλη και των πηγών ενέργειας που βρίσκονται στην επιφάνεια της θάλασσας (κύματα και αέρας), όπως επίσης έχει τα δικαιώματα προστασίας του περιβάλλοντος της περιοχής.<br /><br />Το άρθρο 121 της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας που θεσπίστηκε το 1982 και με τον χρόνο απέκτησε και εθιμική ισχύ, προσδιορίζει με σαφήνεια το δικαίωμα των νησιών να έχουν ΑΟΖ, όπως και όλες τις υπόλοιπες θαλάσσιες ζώνες. Εξαιρούνται οι βράχοι που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζωή.<div><br />Η επιστολή Σινιρίογλου στον ΟΗΕ<br /><br />Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η Τουρκία τον Μάρτιο του 2018 είχε καταθέσει στον ΟΗΕ επιστολή αναφορικά με την υφαλοκρηπίδα της χώρας του στη ΝΑ Μεσόγειο.<br /><br />Συγκεκριμένα , με ημερομηνία 27 Μαρτίου 2018, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη, Φ. Σινιρίογλου, κατέθεσε επιστολή στα ΗΕ, με την οποία αμφισβητεί την αναφορά σε ύπαρξη «κοινών θαλασσίων συνόρων» μεταξύ των τριών χωρών Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου και επαναλαμβάνει τη μονομερή διεκδίκηση της χώρας του για δικαιώματά της επί όλης της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικά της Κύπρου και μέχρι την Κρήτη και την Ρόδο.<br /><br />Οι ρηματικές διακοινώσεις της, στις οποίες παραπέμπει η Τουρκία, αναφέρονται στη μονομερή και αυθαίρετη «οριοθέτηση» της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, που θεωρεί ότι πρέπει να γίνει στη βάση της μέσης γραμμής μεταξύ των τουρκικών και αιγυπτιακών ακτών, «εξαφανίζοντας» την ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα στην Μεσόγειο, ενώ υπάρχουν παραπομπές και στην παράνομη παραχώρηση δικαιώματος ερευνών στην τουρκική εταιρία ΤΡΑΟ, σε «Οικόπεδο» το οποίο επικαλύπτει την υφαλοκρηπίδα της Ρόδου και του Καστελόριζου.<br /><br />Η τουρκική επιστολή που δημοσιεύθηκε ως επίσημο έγγραφο της Γενικής Συνέλευση (Α/72/820 6 Απριλίου 2018) αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:<br /><br />"Σχετικά με την επιστολή που περιείχε την Τριμερή Διακήρυξη με ημερομηνία 13 Φεβρουαρίου 2018 εκφράζω της ενστάσεις της κυβέρνησής μου. Τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο δυτικά του μεσημβρινού 32°16''18"E εχουν καθορισθεί με τουρκικές ρηματικές διακοινώσεις και με σειρά επιστολών προς τον ΓΓ του ΟΗΕ και έχουν δημοσιευθεί στην Division for Ocean Affairs and the Law of the Sea καθώς και στο Law of the Sea Bulletin.<br /><br />Υπό το φως των ανωτέρω η αναφορά στα αποκαλούμενα «κοινά θαλάσσια σύνορα» στην προαναφερόμενη κοινή επιστολή, είναι άκυρη και αβάσιμη υπό τους ορούς του Διεθνούς Δίκαιου, περιλαμβανομένου του εθιμικού δικαίου.<br />Θα ήθελα να επαναλάβω ότι η Τουρκία έχει δεσμευθεί να προστατεύσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της στην υφαλοκρηπίδα της".</div><div><br />Που το πάει η Τουρκία;<br /><br />Ο Τούρκος ΥΠΕΞ είπε ότι «ενώ η κήρυξη υφαλοκρηπίδας είναι αρκετή για όλα τα πλούτη κάτω από τη θάλασσα, ιδιαίτερα για τους υδρογονάνθρακες, η κήρυξη αποκλειστικής οικονομικής ζώνης είναι σημαντική για την αλιεία».<br /><br />Επισημαίνοντας ότι αυτό ισχύει ήδη στον Εύξεινο Πόντο, ο κ. Τσαβούσογλου είπε, “Μπορούμε να το δηλώσουμε και στη Μεσόγειο. Εάν η αλιεία είναι ένας σημαντικός τομέας και προτεραιότητα για εμάς στη Μεσόγειο και υπάρχει τέτοια ανάγκη, θα γίνει. Πρέπει να ληφθούν και τα απαραίτητα μέτρα για αυτό, αλλά επειδή δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη στη Μεσόγειο, δεν έχει δηλωθεί αποκλειστική οικονομική ζώνη. Μπορεί όμως να γίνει», είπε.<br /><br />Επισημαίνουμε εδώ ότι λίγες ημέρες νωρίτερα η Ελλάδα νομοθετούσε για την παράνομη αλιεία εντός των ΧΥ της , με αφορμή το γεγονός ότι τουρκικά αλιευτικά έφθασαν να ψαρεύουν σχεδόν στις ακτές των νησιών μας.<br /><br />Τόνισε ακόμη ο Τούρκος ΥΠΕΞ ότι η Άγκυρα λαμβάνει κάθε μέτρο για την προάσπιση της υφαλοκρηπίδας της, όπως είπε ότι έκανε και προσφάτως, κατηγορώντας παράλληλα την Ελλάδα ότι εξέδωσε NAVTEX για να μπει στην τουρκική υφαλοκρηπίδα έστω για ένα χιλιόμετρο, μόνο και μόνο για να εισέλθει και όχι για να διεξαγάγει έρευνες.<br /><br />Επιπλέον ο κ. Τσαβούσογλου έκανε λόγο για μαξιμαλιστικές προσεγγίσεις από την κυπριακή κυβέρνηση και είπε ειρωνικά ότι τουλάχιστον δύο με τρεις φορές την ημέρα η Λευκωσία διαμαρτύρεται διεθνώς για την Τουρκία.<br /><br />Η Τουρκία με όλα αυτά θέλει να αποκλείσει την Ελλάδα από τα δικαιώματα της στην Α. Μεσόγειο, εγκλωβίζοντας την σε απόσταση μόλις 6νμ από τις ακτές των νησιών της. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να κάνει την Α. Μεσόγειο, "τουρκική λίμνη" υλοποιώντας τη "Γαλάζια Πατρίδα" και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος ΥΠΕΞ:" Η Τουρκία θα ανακηρύξει ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο"

Η Τουρκία θα προβεί σε μονομερή κήρυξη ΑΟΖ τινάζοντας την ειρήνη στον αέρα Παναγιώτης Νάστος Σε νέες προκλητικές δηλώσεις προέβη το Σάββατο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι Belh@rra δεν είναι το νέο “Αβέρωφ”

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/belhara_gallia_SLpress.gr_.jpg" /><br /><b><br />Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Η συμφωνία με την Γαλλία προκάλεσε ενθουσιασμό και έφερε έναν αέρα αυτοπεποίθησης σε πολλά επίπεδα, επίσημα ή λιγότερο επίσημα, στην χώρα μας. Ως προς το περιεχόμενο του ενθουσιασμού ο παρονομαστής παρουσιάζει ενδιαφέρον. Σε πολλά υποστηρικτικά της συμφωνίας δημοσιεύματα και τοποθετήσεις διακρινόταν η ικανοποίηση για την συγκρότηση μιας συμμαχικής σχέσης πέρα από τις ήδη υπάρχουσες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή της ΕE. Είναι μια γενική έμμεση παραδοχή ότι οι υπάρχουσες συμμαχίες δεν προστατεύουν τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, ούτε προστατεύουν την επικράτεια και την κυριαρχία της.<br /><br />Ο ενθουσιασμός αυτός κάλυψε τις ενστάσεις που προκύπτουν από την ίδια την ουσία της συμφωνίας. Δεν αναφερόμαστε στα εύκολα και επικοινωνιακά, την πιθανολογούμενη αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Μαλί ή στην… Πολυνησία! Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη συμφωνία με κανένα για να βρεθούν Έλληνες στρατιώτες στην Σαουδική Αραβία. Όταν μετέχεις στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ περιμένεις κάτι τέτοια να σου συμβούν.<br /><br />Η ουσία βρίσκεται στο ερώτημα εάν η συμφωνία αυτή απαντά στις ανάγκες της Ελλάδας στην συγκυρία που έχει διαμορφωθεί και στο είδος των απειλών που καλείται να αντιμετωπίσει. Να ξεκινήσουμε από τον στρατιωτικό τομέα (τον πολιτικό θα τον αφήσουμε για άλλο δημοσίευμα). Η σχέση με την Γαλλία αποτυπώθηκε σε δύο μεγάλες παραγγελίες στρατιωτικού εξοπλισμού: Δεκαοκτώ συν έξι αεροσκάφη Rafale και τρεις, ίσως και μια ακόμα, φρεγάτες Belh@rra.<br /><br />Το τελικό ύψος της παραγγελίας ως προς το κόστος της παραμένει άγνωστο. Στη Βουλή ανακοινώθηκε ότι το κόστος των 18 πρώτων Rafale (τα 12 μεταχειρισμένα) θα αγγίξει τα 2,5 δισ. ευρώ, ενώ η πρόσθεση άλλων έξι θα διαμορφώσει το αρχικό κόστος σε 3,2 με 3,5 δισ. Αυτά προστίθενται στα 1,3 δισ. που θα κοστίσει η αναβάθμιση των F-16, στα 500 εκατομμύρια που κόστισε η αγνώστου αποτελέσματος και χρησιμότητας αναβάθμιση των P-3 και άλλα παρόμοια.<div><br />Βαρύ το κόστος<br /><br />Για τις φρεγάτες δεν υπάρχει συγκεκριμένος προσδιορισμός για το κόστος, πλην όμως αναμένεται να υπερβεί το ένα δισ. για κάθε πλοίο. Το άθροισμα μας δίνει ένα σύνολο 10 ίσως δισ. Συγκριτικά πρόκειται για δύο φορές τον ετήσιο προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας, αλλά ας μην σταθούμε σε αυτό. Το γεγονός είναι ότι το κόστος αυτό “φορτώνεται” σε μια οικονομία που από καιρό βρίσκεται στα όρια της.<br /><br />Αυτό έχει γενικές και ειδικές επιπτώσεις που σχετίζονται με την άμυνα. Τα χρήματα αυτά αποσπώνται από κοινωνικές λειτουργίες και ανάγκες, αλλά και από παραγωγικές τυχόν επενδύσεις. Αυτό προκαλεί ένα έμμεσο κοινωνικό κόστος, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει την δυσπραγία της ελληνικής κοινωνίας. Το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας επιτείνεται από ετούτη την αφαίμαξη πόρων, οι Έλληνες μειώνονται, γηράσκουν και ξενιτεύονται.<br /><br />Και τα τρία αυτά, να μην προσθέσουμε την δυσπραγία, υπονομεύουν την άμυνα της χώρας, δηλαδή την διάθεση και την ικανότητα των πολιτών της να την υπερασπιστούν. Σε πιο “τεχνικό” πεδίο τα γιγαντιαία αυτά ποσά “δεσμεύουν” την χώρα, με την έννοια ότι δεν μπορούν εύκολα να επαναληφθούν. Ήδη η πρόσθεση των κορβετών που αναγγέλθηκαν, αναβλήθηκε για μετέπειτα καιρούς. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η χώρα καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες –την αντιαεροπορική άμυνα περιοχής– σε βάρος όμως άλλων αναγκών, μερικές από τις οποίες είναι εξαιρετικά κρίσιμες.<br /><br />Οι πρόοδοι στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, λόγου χάρη, έχουν δώσει νέες διαστάσεις στο πυροβολικό ή στα μη επανδρωμένα στρατιωτικά μέσα (εναέρια, επίγεια, θαλάσσια). Για να ακολουθήσει μια χώρα τις εξελίξεις σε αυτό το πεδίο χρειάζονται, φυσικά, μεγάλες επενδύσεις. Με τις οικονομικές διαστάσεις της χώρας είναι αμφίβολο εάν στρατιωτικές δαπάνες του σημερινού ύψους μπορούν να επαναληφθούν στο ορατό μέλλον.<br /><br />Το ζήτημα της ναυτικής υπεροχής<br /><br />Ας σταθούμε, όμως, στο ζήτημα της ναυτικής υπεροχής. Η πρόσθεση των νέων φρεγατών θα γίνει στα 2025-6 όταν δηλαδή οι αρχαιότερες των ολλανδικών φρεγατών του στόλου θα έχουν πλέον ηλικία μισού αιώνα και οι νεότερες γερμανικές ΜΕΚΟ θα έχουν κλείσει τα 30 χρόνια υπηρεσίας. Σε σύντομο χρονικό ορίζοντα η σημερινή δύναμη των 13 φρεγατών θα περιοριστεί σε επτά με οκτώ, αργότερα ίσως σε τέσσερεις.<br /><br />Είναι άκρως αμφίβολο εάν η παραγγελία πλοίων που κοστίζουν περισσότερο από ένα δισ. το καθένα μπορεί να επαναληφθεί στο ορατό μέλλον. Καθώς το ίδιο πρόβλημα αφορά τα λοιπά σκάφη του στόλου, υποβρύχια, πυραυλάκατους κλπ., η επένδυση σε ακριβά πλοία τελικά θα μειώσει δραματικά τον αριθμό των μάχιμων πλοίων. Στο είδος της αναμέτρησης με την Τουρκία, ο αριθμός των πλοίων, όχι κατ’ ανάγκη η ποιότητά τους, έχει τη σημασία του.<br /><br />Η σημαντική σε αριθμούς πλοίων παρουσία του τουρκικού ναυτικού κάθε φορά που η Ελλάδα –ενίοτε μετά της Γαλλίας– ή η Κύπρος επιχειρούν σε ζώνες που η Τουρκία μονομερώς έχει “προσαρτήσει”, δεν γίνεται με πανάκριβα σκάφη, αλλά με ό,τι φθηνότερο κυκλοφόρησε στην αγορά, γαλλικές κορβέτες “Ντ’ Εστιέν ντ’ Ορβ” λόγου χάρη, μεταχειρισμένες, κατασκευής δεκαετίας 1970!<br /><br />Η τουρκική βιομηχανία και τεχνολογία είναι φυσικά σε θέση και να συντηρεί και να εκσυγχρονίζει παλιά μεταχειρισμένα πλοία, η ελληνική αντίστοιχη αναζητείται. Η συρρίκνωση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και η επικέντρωσή του σε ένα πυρήνα ακριβών πλοίων ενθαρρύνει την επιθετικότητα των γειτόνων και τους ανοίγει πλήθος δυνατοτήτων και ευκαιριών. Ας φανταστούμε μια κατάσταση τύπου Ιμίων, με την γείτονα να προβάλει κυριαρχία σε μικρά ελληνικά νησιά.<br /><br />Θα ήταν απλά αδιανόητο να πλησιάσει την ζώνη της κρίσης, 10-20 χλμ από τις τουρκικές ακτές, μια ελληνική φρεγάτα του κόστους της Belh@rra. Η απέναντι πλευρά θα μπορούσε να συγκεντρώσει στο σημείο πλήθος από τα “αναλώσιμης αξίας” πολεμικά της, ή εκείνο το “σύννεφο” των μικρών περιπολικών που με τόση ευκολία πλέον ναυπηγεί και εξάγει. Σε μια τέτοια περίπτωση η μόνη δυνατότητα της Ελλάδας θα ήταν η απειλή γενίκευσης του πολέμου. Στην ουσία δηλαδή η χώρα θα έχει χάσει την δυνατότητα κλιμακωτής αντίδρασης.</div><div><br />Τα “μαγικά” πλοία<br /><br />Η ιδέα των ακριβών “μαγικών” πλοίων έχει πολλές φορές γοητεύσει ναυαρχεία και κυβερνήσεις. Αυτού του είδους τα πλοία αποδείχθηκαν αναποτελεσματικό, να μην πούμε άχρηστο, όπλο. Οι στόλοι των Ντρέντνωτ πολέμησαν μόνο μια φορά σε όλον τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εκεί πάλι, στην Γιουτλάνδη, το κύριο μέλημα ήταν η αποφυγή της μάχης: ήταν πολύ ακριβά για να χαθούν. Το ίδιο με την κλάση Βίσμαρκ, ή με εκείνα τα τέρατα τύπου Γιαμάτο. Τα αμερικάνικα Αϊόβα τελικά χρησίμευσαν μόνο ως παράκτιες πυροβολαρχίες, αποστολή που μπορούσε επάξια να εκτελέσει το πιο γηραιό και ταλαιπωρημένο θωρηκτό του αμερικανικού οπλοστασίου.<br /><br />Οι δε Belh@rra δεν είναι ακριβώς “μαγικών δυνατοτήτων” πλοίο. Δεν έπεσε, ακόμα, στο μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ! Σε τελευταία ανάλυση είναι μόνο 4.500 τόνων. Τα TF-2000 της γείτονος ξεκίνησαν τον σχεδιασμό τους στους 7.000 τόνους, σήμερα βρίσκονται στους 8.500 και βαδίζουν προς τους 10.000. Θα πλέουν δε στις θάλασσες μερικούς μήνες μετά τις Belh@rra και θα είναι, ως προς τον αριθμό, οκτώ. Οι ναυτικοί ανταγωνισμοί είναι, το γνωρίζουμε, υπόθεση οικονομικών μεγεθών.<br /><br />Παρά τα πρόσφατα αιτήματα της Τουρκίας στις ΗΠΑ για απόκτηση 40 νέων F-16 της πιο εξελιγμένης εκδοχής και την αναβάθμιση άλλων 80, οι ελληνικές επενδύσεις στην αεροπορία δημιουργούν την εντύπωση, αν όχι υπεροχής, τουλάχιστον μεγάλων, συγκριτικά, δυνατοτήτων. Αλλά και σε αυτόν τον κλάδο παρατηρούμε το ίδιο πρόβλημα. Η Ελλάδα επενδύει σε “μαγικά” όπλα: στα 18+6 Rafale. Η δε Τουρκία επενδύει σε πλέγματα, σε συνδυασμό όπλων, δημιουργώντας ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων.<br />Πρώτον, καλύπτει το πιθανό πεδίο αναμέτρησης, το Αιγαίο και τον μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας χώρο, με ένα ικανό αντιαεροπορικό σύστημα, τους S-400. Με άκρως επικίνδυνη εμβέλεια των 200+ χλμ και κλιμακούμενες δυνατότητες σε μικρότερες αποστάσεις, το σύστημα αυτό δημιουργεί ζώνες υψηλού κινδύνου για οποιοδήποτε τύπο αεροπλάνου.<br />Δεύτερον, χρησιμοποιεί σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα μη επανδρωμένα οχήματα, πολλαπλασιάζοντας στόχους, απειλές και δυνατότητες κρούσης.<br />Τρίτον, αναπτύσσει βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλης εμβέλειας, σε τρόπο ώστε να μπορεί να πλήξει στόχους, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τα αεροπλάνα της.<br /><br /></div><div>Τα όπλα που χρειάζονται<br /><br />Με την μεθοδικότητα που ακολουθεί στις εξοπλιστικές λογικές της, η Τουρκία έχει δυνατότητες, εκτός από την επιλογή του σημείου έντασης, της λελογισμένης κλιμάκωσης και της εκ των προτέρων ακύρωσης των αντιδράσεων του αντιπάλου. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τις φρεγάτες Belh@rra, που είναι υποχρεωμένες να παρακολουθούν από μεγάλη απόσταση τα δρώμενα στο ανατολικό Αιγαίο (λόγου χάρη) έτσι και τα πολύ ακριβά Rafale, είναι αμφίβολο εάν μπορούν ακίνδυνα να δράσουν στις ίδιες περιοχές.<br /><br />Αντίθετα η γειτονική δύναμη μπορεί να πλήξει στόχους στρατηγικούς ή τακτικούς σχεδόν ακίνδυνα χρησιμοποιώντας, είτε μη επανδρωμένους φορείς, ή βαλλιστικούς πυραύλους. Τομείς στους οποίους η Ελλάδα απλά δεν υπάρχει. Θα το πούμε για μια ακόμα φορά. Η αντιμετώπιση των απειλών που προέρχονται από γειτονική χώρα, πολύ πιο ισχυρή δημογραφικά και οικονομικά και με γεωγραφικό επιπλέον πλεονέκτημα, δεν γίνεται με “μαγικά” πανάκριβα όπλα.<br /><br />Γίνεται με όπλα που απειλούν να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερο κόστος από όσο τα ίδια κοστίζουν και που αποτρέπουν την εχθρική επίθεση ακριβώς λόγω του κόστους που προκαλούν στον αντίπαλο, όταν αυτό είναι μεγαλύτερο από τα τυχόν οφέλη που αυτός θα αποκομίσει. Δεν είναι τα πανάκριβα Rafale και οι εκτός λογικής κόστους Belh@rra που θα πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα, ακόμα και στην περίπτωση που θα βρεθεί πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να τα “θυσιάσει” στον βωμό της υπεράσπισης επικράτειας και κυριαρχίας.</div><div><br />Η σύγκριση με το “Αβέρωφ”<br /><br />Να κλείσουμε το παρόν σημείωμα με μερικές διευκρινήσεις περί του θωρηκτού “Αβέρωφ” με το οποίο οι επιφανειακά “γνωρίζοντες” ιστορία συγκρίνουν την απόκτηση των Belh@rra. Το Αβέρωφ ήταν ένα καινούργιο πλοίο, με σημαντικό πλεονέκτημα ταχύτητας απέναντι των αντιπάλων του: 24 κόμβοι έναντι 15, των δύο μόνων αξιόμαχων τουρκικών θωρηκτών.<br /><br />Επωφελήθηκε των πολλών προβλημάτων που είχε ο οθωμανικός στόλος μετά τον ιταλο-οθωμανικό πόλεμο, τον αποκλεισμό, αλλά και τα πλήγματα που προκάλεσαν τα μικρά βουλγαρικά τορπιλοβόλα στα κύρια πλοία μάχης του οθωμανικού στόλου, καθώς αυτά προσπαθούσαν να αναχαιτίσουν την βουλγαρική προέλαση στην ανατολική Θράκη. Στις δύο ναυμαχίες έξω από τα Στενά το “Αβέρωφ” δεν είχε πρακτικά αντίπαλο.<br /><br />Τις μεγάλες όμως ζημιές και την δημιουργία επικίνδυνων τακτικών καταστάσεων δεν τις προκάλεσε ο “Αβέρωφ” στον Βαλκανικό πόλεμο. Το μικρό οθωμανικό καταδρομικό “Χαμιντιέ” τις προκάλεσε, το οποίο βύθισε σημαντικό αριθμό πλοίων, αναστάτωσε τις θαλάσσιες μεταφορές και δημιούργησε κλίμα ανασφάλειας στις θάλασσες στην θυελλώδη επιδρομή του στην Μεσόγειο, στις αρχές του 1913.<br /><br />Και φυσικά η τότε εποχή τίποτε το κοινό δεν έχει με σημερινούς συσχετισμούς και καταστάσεις. Οι τότε ελληνικές κυβερνήσεις είχαν την πρόθεση να πλεύσει ο ελληνικός στόλος πέρα από τα τρία (τότε) ή τα έξι μίλια των χωρικών υδάτων. Σήμερα;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι Belh@rra δεν είναι το νέο “Αβέρωφ”

Μαργαρίτης Γιώργος Η συμφωνία με την Γαλλία προκάλεσε ενθουσιασμό και έφερε έναν αέρα αυτοπεποίθησης σε πολλά επίπεδα, επίσημα ή λιγότερο επ...

Διαβάστε την συνέχεια

Με ποιον εξοπλισμό στα νησιά του Αιγαίου αποτρέπεται ο πόλεμος

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/ellinika-nhsia.png" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Όταν στις 13 Ιουνίου 1944 η ναζιστική Γερμανία εξαπέλυσε την πρώτη ιπτάμενη βόμβα V1 εναντίον βρετανικού εδάφους έθεσε τα θεμέλια για την αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής του πολέμου. Η V1 ήταν ένα αργοκίνητο και μάλλον ανακριβές όπλο, το οποίο προωθείτο από αυλοαεριωθητή. Περίπου το ένα τέταρτο από αυτές τις ιπτάμενες βόμβες δεν κατάφερε καν να φτάσει τις βρετανικές αρχές, ενώ πολλές καταρρίφθηκαν.<br /><br />Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Οι Γερμανοί βλέποντας την χαμηλή απόδοση της V1 σχεδίασαν τον πύραυλο V2, τον πρώτο βαλλιστικό πύραυλο παγκοσμίως. Λόγω της ανόδου του πυραύλου στο διάστημα πριν αρχίσει την κάθοδο προς τον στόχο με υπερηχητικές ταχύτητες, ο V2 δεν μπορούσε να καταρριφθεί, ούτε είχε ηχητικό στίγμα, ώστε να καλυφθούν όσοι βρίσκονταν στην περιοχή του στόχου.<br /><br />Σήμερα, η τεχνολογία έχει δώσει την δυνατότητα κατασκευής πολύ πιο προηγμένων πυραύλων (ιπταμένων βομβών) με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια πλήγματος. Έτσι δίνεται η δυνατότητα μακρινού πλήγματος χωρίς την αναγκαία χρήση πλωτής ή εναέριας πλατφόρμας-φορέα, όπως το αεροσκάφος. Αυτό και μόνο καθιστά αυτά τα όπλα ιδανικά ως όπλα αποτροπής ιδίως αν προβλέπεται μαζική χρήση τους.<br /><br />Από τα παραπάνω μπορούμε εύκολα να συνάγουμε ότι τα όπλα αυτού του είδους μπορεί να είναι ένα πολύ ισχυρό αποτρεπτικό χαρτί στη φαρέτρα της ελληνικής άμυνας. Η τοποθέτηση τέτοιων συστημάτων σε νησιά του Αιγαίου μπορεί να μειώσει την ανάγκη για μεγαλύτερα βεληνεκή. Για παράδειγμα, η Λήμνος απέχει 230 χιλιόμετρα από την αεροπορική βάση Μπαλίκεσιρ της τουρκικής αεροπορίας.<div><br />Αβύθιστα πυραυλοφόρα<br /><br />Η τεχνολογία είναι πλέον εφικτή για την μαζική παραγωγή τέτοιων όπλων από χώρες, ακόμη και από μη-κρατικές οντότητες. Το δε κόστος έχει πλέον περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό. Το μεγαλύτερο κόστος αποτελείται από την κατασκευή και τοποθέτηση συστημάτων πλοήγησης προς τον τελικό στόχο. Για τα περί κατασκευής και κόστους τέτοιων πυραύλων έχουμε αναφερθεί σε άλλο άρθρο.<br /><br />Η παραγωγή και τοποθέτηση πυραύλων, ή πυραύλων κρουζ σε νησιά του Αιγαίου προσφέρει την δυνατότητα –σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης– άμεσης συντριπτικής ανταπόδοσης εναντίον στρατηγικών στόχων στο εσωτερικό της Τουρκίας, χωρίς την δυνατότητα ισοδύναμης ανταπόδοσης. Ο λόγος είναι απλός: οι στρατηγικοί στόχοι στην τουρκική επικράτεια βρίσκονται στο δυτικό τμήμα της. Αντίθετα, οι στρατηγικοί στόχοι στην ελληνική επικράτεια, τους οποίους θα ήθελαν να πλήξουν οι Τούρκοι, βρίσκονται στην ηπειρωτική Ελλάδα.<br /><br />Οι τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες βρίσκονται στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης (π.χ. τα εργοστάσια της Bayrak), ενώ άλλες βρίσκονται στη Σακάρια (Otokar) στα περίχωρα της Άγκυρας (Roketsan). Οι μεγαλύτερες αεροπορικές βάσεις στη δυτική Τουρκία είναι στο Μπαλικεσίρ και στο Εσκισεχίρ. Οι κυριότερες ναυτικές βάσεις της Τουρκίας βρίσκονται στη Θάλασσα του Μαρμαρά και στα παράλια της Μικράς Ασίας. Όλες σχεδόν οι στρατηγικής σημασίας τουρκικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις βρίσκονται σε αποστάσεις έως 600 χλμ από τα νησιά του Αιγαίου, οι περισσότερες σε πολύ μικρότερες αποστάσεις.<br /><br /></div><div>Τι μπορεί να γίνει<br /><br />Τα πυραυλικά συστήματα που μπορούν να αναπτυχθούν μπορεί να ποικίλουν σε βεληνεκή για αντιμετώπιση διαφόρων απειλών. Επίσης, μπορεί να έχουν κινούμενες ή και σταθερές βάσεις. Η χρήση σταθερών θέσεων βολής μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται περίεργη και ενάντια στην αρχή της κίνησης, αλλά είναι άκρως αποτελεσματική υπό ορισμένες προϋποθέσεις.<br /><br />Τα περισσότερα υπό κατασκευή παγκοσμίως πυραυλικά συστήματα είναι εποχούμενα, ώστε να μπορούν να μετακινηθούν από και προς τα σημεία εκτόξευσης. Πολλά συστήματα έχουν ελαφρώς θωρακισμένα τμήματα, όπως την καμπίνα, για να παρέχουν προστασία από πιθανά πυρά αντι-πυροβολικού. Τα εποχούμενα συστήματα, εφόσον σχεδιάζονται εξ αρχής, ή τροποποιούνται προς τούτο, μπορεί και να τοποθετηθούν σε κοντέινερ τα οποία σύρουν ελκυστήρες και τράκτορες, ακόμη και πολιτικά οχήματα.<br /><br />Τα κοντέινερ μπορεί να φέρουν πολιτική βαφή, επιγραφές και εμπορικές επωνυμίες, γεγονός που τα καθιστά δυσδιάκριτα στην εχθρική αναγνώριση. Αυτό βέβαια δεν μειώνει την ανάγκη των υπολοίπων οχημάτων μιας πυροβολαρχίας να μπορούν να συνδέονται με τους εκτοξευτές για την διεύρυνση των πυρών, την διοίκηση και τις επικοινωνίες. Η εκτόξευση από σταθερές θέσεις είναι ακόμη και σήμερα πάγια τακτική για τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM). Οι πύραυλοι βρίσκονται σε υπόγεια βαριά θωρακισμένα σιλό με τεράστια καπάκια ώστε να αντέχουν σε οτιδήποτε εκτός από ένα άμεσο πυρηνικό πλήγμα.<br /><br />Στην ελληνική περίπτωση δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο ακριβά και περίπλοκα. Τα νησιά του Αιγαίου έχουν άφθονες έρημες εκτάσεις, αλλά και εγκαταλελειμμένα χωριά. Σ’ αυτά τα μέρη μπορούν να χτιστούν υπόγεια σιλό μικρών διαστάσεων, ή και να τοποθετηθούν σε εγκαταλελειμμένα και κατάλληλα τροποποιημένα κτίσματα. Αν μπορούσε η Ελλάδα να χτίσει με άκρα μυστικότητα τα οχυρά της Γραμμής Μεταξά μεταξύ 1936-1940, μπορεί να κάνει πιο εύκολα κι αυτό. Χωρίς βέβαια να βλέπουμε εργάτες να βγάζουν “σέλφι” μπροστά στα έργα και να τα κοινοποιούν στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης!</div><div><br />Τι πυραυλικά συστήματα χρειάζονται<br /><br />Όπως αρχικά είπαμε μια μίξη διαφόρων ειδών πυραύλων με πολλαπλά βεληνεκή θα ήταν η βέλτιστη λύση. Δηλαδή πύραυλοι με βεληνεκές 40-50 χλμ μπορούν να παρέχουν αμυντική κάλυψη των νησιών, ενώ πυροβολαρχίες πυραύλων μεγαλύτερου βεληνεκούς θα αποτελούν την δύναμη αποτροπής-κρούσης κατά τουρκικών στρατηγικών στόχων, αν και κάποιοι τουρκικοί στόχοι στρατηγικής σημασίας βρίσκονται εντός της εμβέλειας των πυραύλων με μικρότερα βεληνεκή. Ταυτόχρονα, βέβαια, άλλα πυραυλικά συστήματα θα προσφέρουν αντιαεροπορική κάλυψη.<br /><br />Για να πληγούν στόχοι στο βάθος της τουρκικής ενδοχώρας απαιτούνται πυραυλικά συστήματα με βεληνεκή 600 χλμ και πάνω. Τέτοια συστήματα μπορούν να πλήξουν από τα νησιά του Αιγαίου στόχους μέχρι και την Άγκυρα. Αναγκαστικά τα συστήματα αυτά είναι αρκετά πιο ογκώδη και φθάνουν σε μήκος αρκετά μέτρα. Αν, όμως, χρησιμοποιηθούν νέες τεχνολογίες (υπερηχητικοί αυλοωθητές-scramjet, υπεραντοτικές επιφάνειες) οι διαστάσεις περιορίζονται σημαντικά, τουλάχιστον σε μήκος.<br /><br />Οι αριθμοί που χρειάζονται εξαρτώνται από τους στόχους που επιδιώκουν δυνητικά να πλήξουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, καθώς και από την πιθανότητα κυκλικού σφάλματος (CEP), δηλαδή από την ενδεχόμενη απόκλιση του σημείου πρόσκρουσης του πυραύλου από τον στόχο. Το μέγεθος της απόκλισης αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τον τύπο κατεύθυνσης που διαθέτει το πυραυλικό σύστημα, πράγμα το οποίο εξαρτάται και από το κόστος.</div><div><br />Δεν είναι απαγορευτικό το κόστος<br /><br />Ένα πλέγμα τέτοιων συστοιχιών μπορεί να εκτοξεύσει ένα καταστροφικό μπαράζ τουλάχιστον χιλίων βλημάτων, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό ποσοστό από τους στόχους να καταστραφούν ολοσχερώς ή να υποστούν εκτεταμένες ζημιές που θα τους καταστήσουν μη-λειτουργικoύς για σημαντικό χρονικό διάστημα.<br /><br />Μπορεί να ακούγεται ότι τέτοια πυραυλικά συστήματα σε ικανό αριθμό κοστίζουν ακριβά, αλλά ίσως δεν είναι όσο νομίζουμε. Όσο μεγαλύτερη η παραγωγή τόσο μικρότερο το κόστος ανά μονάδα. Επίσης, νέες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν μειώσει τα κόστη κατασκευής πυραύλων ή συστημάτων κρουζ, με το ακριβότερο κομμάτι να είναι το ηλεκτρονικό σύστημα που θα κατευθύνει τον πύραυλο στον στόχο.<br /><br />Η μετατροπή των ελληνικών νησιών του Αιγαίου σε αβύθιστα πυραυλοφόρα, όπως παλαιότερα μιλούσαμε για αβύθιστα αεροπλανοφόρα, θα άλλαζε ριζικά τον συσχετισμό δυνάμεων στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Για την ακρίβεια, θα καθιστούσε απαγορευτική μία σύρραξη, επειδή το κόστος και για τις δύο χώρες θα ήταν εξαιρετικά υψηλό, πολλαπλάσιο από το όποιο επιδιωκόμενο κέρδος.<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα λειτουργούσε πλήρως κι αποτελεσματικά η αποτροπή. Αποτροπή όχι μόνο για έναν γενικευμένο πόλεμο, αλλά και για την πρόκληση ηθελημένου θερμού επεισοδίου, αφού σε συνθήκες ισορροπίας δυνάμεων αυτό θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε πολεμική σύγκρουση. Με άλλα λόγια, η πυραυλική τεχνολογία επιτρέπει πλέον τα ελληνικά νησιά, από αδύναμοι κρίκοι της ελληνικής άμυνας που ήταν παραδοσιακά, να μετατραπούν σε στρατηγικό πλεονέκτημα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Με ποιον εξοπλισμό στα νησιά του Αιγαίου αποτρέπεται ο πόλεμος

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Όταν στις 13 Ιουνίου 1944 η ναζιστική Γερμανία εξαπέλυσε την πρώτη ιπτάμενη βόμβα V1 εναντίον βρετανικού εδάφους έθεσε...

Διαβάστε την συνέχεια