ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Σε βάρος της Ελλάδας η προστασία της Ευρώπης στο προσφυγικό

Ellada simera 0 Ελλάδα, Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 16:40

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIIVLWuzZT5_LxhUfKqWwba-IEHA88ykLCLfohk713o5Mi80FbaWqv1rX2U0rFLVRLla9MJUexNIQhyphenhyphen8puleBQj7OQ5RL63TJBU3BuBqKGar1KbLQE1rxg1Us4td22rXskdndwp_eGbnU/s1600/limeniko+skafos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIIVLWuzZT5_LxhUfKqWwba-IEHA88ykLCLfohk713o5Mi80FbaWqv1rX2U0rFLVRLla9MJUexNIQhyphenhyphen8puleBQj7OQ5RL63TJBU3BuBqKGar1KbLQE1rxg1Us4td22rXskdndwp_eGbnU/s1600/limeniko+skafos.jpg" /></a></div>
 
Οι τελευταίες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες επιμένουν ότι οι εταίροι και κυρίως το Βερολίνο είναι κάθετοι στην ανάγκη ενίσχυσης της φύλαξης των «εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», αφού, αυτή την στιγμή, ελάχιστα μπορούν να πιέσουν την Άγκυρα, που ανοιγοκλείνει κατά πως θέλει την κάνουλα των μεταναστευτικών -και όχι μόνον προσφυγικών- ροών προς την Ευρώπη. 
 
Της Κύρας Αδάμ 
<div>
 
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται, είναι εξαιρετικά δύσκολο για την ελληνική κυβέρνηση να προβάλει τις «ενστάσεις της» για την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της στην ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής και την υποχρεωτική συνεργασία της με τρίτες χώρες, όπως η Τουρκία, στη διαχείριση συνόρων. 
 
Ωστόσο, όλο το προηγούμενο διάστημα, η συμμετοχή της Αθήνας στη διαμόρφωση της πολιτικής για το προσφυγικό σε επίπεδο ευρωπαϊκών οργάνων και αποφάσεων, ήταν μηδαμινή αν όχι εντελώς απούσα, με αποτέλεσμα να έχει συμφωνήσει εκ των προτέρων σχεδόν σε όλα για τα οποία σήμερα διαμαρτύρεται. 
 
Και το κυριότερο, να έχει de facto αποδεχτεί μονομερώς τον καθορισμό και περιορισμό των ελληνικών θαλασσίων συνόρων με την Τουρκία στα 6 ναυτικά μίλια, ενώ αυτά ουδέποτε έχουν καθοριστεί και συμφωνηθεί με την Άγκυρα, ύστερα από διαπραγματεύσεις, όπως ορίζει το Διεθνές Δίκαιο. 
 
Πιο συγκεκριμένα: 
 
Στο Ανακοινωθέν του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, στο τέλος Νοεμβρίου, ομοφώνως οι πολιτικοί αρχηγοί κατέληξαν ότι: 
 
(η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αναγνωρίσει) «...ταυτοχρόνως ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα σύνορα αυτά καθορίζονται κυριάρχως από την Ελλάδα και φυλάσσονται κυριαρχως από την Ελλάδα. Άρα, οιαδήποτε συνεργασία κατά τη φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων νοείται μόνον μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκλειομένων κοινών περιπολιών με την Τουρκία υφ οιανδήποτε μορφή. Μια τέτοια συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ προϋποθέτει την ουσιαστική υποβοήθηση των ελληνικών αρχών από την FRONTEX, η οποία πρέπει να μετατραπεί σε πραγματική Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή...» 
 
Ξαφνικά, λοιπόν, και σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο «ξεπήδησαν» μονομερώς ελληνικά θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία 
 
Η φράση αυτή ανατρέπει απολύτως τα μέχρι τώρα ισχύοντα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς από το 1950 μέχρι πρότινος είναι επισήμως και διεθνώς γνωστό ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, (πλην ενός σημείου στις εκβολές του Έβρου, ενός σημείου ΒΑ στο Καστελόριζο και στην περιοχή των Δωδεκανησίων με βάση τη Συνθήκη του 1947),καθώς ουδέποτε οι δύο χώρες άνοιξαν διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό.. 
 
(Ο μη καθορισμός κοινών ελληνοτούρκικων συνόρων αναφέρεται σε πολλαπλά επίσημα κρατικά έγραφα και των δύο πλευρών 
 
Ενδεικτικώς αναφέρεται το ελληνικό έγγραφο στο ΝΑΤΟ 3 Αυγούστου1990 στο οποίο επισημαίνεται ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά και το ελληνικό άγραφο (Φεβρουάριος 2011) προς τον ΟΗΕ ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια Ε/Τ σύνορα, αλλά και η τουρκική ΝΟΤΑΜ Α240 με την οποία η Άγκυρα δηλώνει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, αλλά και το επίσημο τουρκικό εγχειρίδιο Αεροπορικών Πληροφοριών, σύμφωνα με το οποίο δεν υπάρχει κανένα είδος θαλασσίων συνόρων με την Ελλάδα.) 
 
Αλλά σε ποια ακριβώς «σύνορα» αναφέρονται οι πολιτικοί αρχηγοί; 
 
Η απάντηση ανιχνεύεται στη Σύνοδο Κορυφής της 15ης Οκτωβρίου, όπου επισημοποιήθηκε το Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας χωρίς καμία αντίρρηση της ελληνικής κυβέρνησης. 
 
Στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής γίνεται σαφής αναφορά στην «Ενίσχυση της προστασίας των εξωτερικών συνόρων» (μεταξύ άλλων) «...με πλήρη σεβασμό στις ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ των κρατών μελών... (και)... με την ενίσχυση των συζητήσεων για την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού συστήματος συνόρων και ακτοφυλακής...» 
 
Ο όρος «εθνικές αρμοδιότητες» στην περίπτωση των ελληνικών νήσων αναφέρεται στις αρμοδιότητες της ελληνικής ακτοφυλακής, η οποία επιχειρεί φύλαξη, μέσα στα όρια των σημερινών ελληνικών χωρικών υδάτων, δηλαδή στα 6νμ. 
 
Όμως τα σημερινά ελληνικά χωρικά ύδατα των 6νμ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συμπίπτουν με τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, τα οποία δεν έχουν συμφωνηθεί ούτε καν χαραχθεί. 
 
Επομένως, η «ταύτιση» των ευρωπαϊκών εξωτερικών θαλασσίων συνόρων με τα όρια άσκησης των ελληνικών εθνικών αρμοδιοτήτων, δηλαδή τα χωρικά ύδατα των 6νμ σημαίνει ότι εμμέσως και σιωπηλώς η Ελλάδα αποδέχεται μονομερώς ότι τα θαλάσσια σύνορα της με την Τουρκία είναι 6νμ, προκειμένου να «εξυπηρετηθούν» οι απολύτως πιεστικοί έναντι της Ελλάδας, αλλά έντρομοι πλέον εταίροι και κυρίως το Βερολίνο, απέναντι στην προσφυγική κρίση, καθώς δεν ελέγχουν τις προσφυγικές κάνουλες του κ Ερντογάν. 
 
Αυτή η μονομερής ελληνική αποδοχή για τα εξωτερικά σύνορα συμπεριλαμβάνεται στο κείμενο της Κομισιόν για την ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ακτοφυλακής και Συνόρων, που θα αποφασιστεί σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής. 
 
Ο μονομερής περιορισμός των ελληνικών θαλασσίων συνόρων στα 6νμ για τους σκοπούς της εξυπηρέτησης των προσφυγικών μηχανισμών «των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων», στην πράξη σημαίνει την κατάργηση της μέσης γραμμής στον καθορισμό των ελληνοτουρκικών θαλασσίων συνόρων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με απρόβλεπτες επιπτώσεις στην εθνική κυριαρχία, είτε αυτές αφορούν στο εύρος του FIR Αθηνών, αλλά και της περιοχής έρευνας και διάσωσης, στον καθορισμό της ΑΟΖ, αλλά ακόμα και στο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12νμ. 
 
Εξ άλλου, ο οικειοθελής περιορισμός των ελληνικών θαλασσίων συνόρων στα 6νμ, (όσα δηλαδή και τα σημερινά χωρικά ύδατα της χώρας) και η εγκατάλειψη της μέσης γραμμής για τον υπολογισμό των κοινών ελληνοτουρκικών συνόρων, επί της ουσίας. .πριμοδοτεί την Άγκυρα με αύξηση των χωρικών υδάτων της σε βάρος της Ελλάδας και φυσικά οδηγεί σε περιορισμούς και παραχωρήσεις στην ελληνική εθνική κυριαρχία. 
 
Μια πρώτη πρόγευση, όμως είχε ήδη η Αθήνα από τις αρχές Οκτωβρίου όταν παρουσιάστηκε από τους κκ Γιούνκερ και Ερντογάν το Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας. 
 
Σε αυτό το σχέδιο, με πονηρό τρόπο, η Άγκυρα αποκτούσε ξαφνικά το δικαίωμα να κάνει επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης σε απροσδιόριστη περιοχή «στη Θάλασσα του Αιγαίου»,(;) ενώ η σχετική αρμοδιότητα για SAR μέχρι τώρα έχει εκχωρηθεί διεθνώς στην Ελλάδα μέχρι τα ανατολικά όρια του FIR Αθηνών. 
 
Επιπροσθέτως, το Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας αναφέρεται σαφώς στην δέσμευση για « αναβάθμιση της συνεργασίας μεταξύ της τουρκικής και ελληνικής ακτοφυλακής» (το ίδιο ακριβώς είχε αναφέρει και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ Νταβούτογλου στην κοινή συνέντευξη τύπου στην Άγκυρα με τον Έλληνα πρωθυπουργό Α. Τσίπρα). 
 
Και όμως η ελληνική πλευρά ουδόλως αντέδρασε στο Σχέδιο Δράσης ΕΕ Τουρκίας, το οποίο υπερψήφισε μάλιστα στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου, στην οποία έδινε «αγώνα» μόνον για τα hot spot και την εγκατάσταση 50.000 προσφύγων στην Ελλάδα. 
 
Είναι άγνωστο ακόμα, πως η Αθήνα, χωρίς ενδελεχείς διαβουλεύσεις με τις Βρυξέλλες, και ορατά, για την ώρα ανταλλάγματα, συναίνεσε τόσο γρήγορα και απλά στον καθορισμό των «εξωτερικών συνόρων της ΕΕ» σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας της χωρίς να εξεταστούν προηγουμένως και άλλες, πιο «απλές» εναλλακτικές λύσεις. 
 
Όπως για παράδειγμα, η ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνόρων να επιχειρεί στα εξωτερικά όρια των τουρκικών χωρικών υδάτων, ώστε να περιορίζει τις βάρκες των λαθρεμπόρων και επομένως και τους αριθμούς προσφύγων προς τις ελληνικές – ευρωπαϊκές ακτές... 
<div>
 
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>
</div>

Σε βάρος της Ελλάδας η προστασία της Ευρώπης στο προσφυγικό

Οι τελευταίες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες επιμένουν ότι οι εταίροι και κυρίως το Βερολίνο είναι κάθετοι στην ανάγκη ενίσχυσης της φύλαξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ «άσος στο μανίκι» Ερντογάν με τη Ρωσία;

Ellada simera 0 Διπλωματία, Τουρκία 16:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKzYmoATP_c-J3dtnqtj3Q7D6nZi7nJqqU22rFO1R4t7tK8KehZTwd21fLYnzvSgi_yWX_wwjwpRS5r8TgzJ1RKYfCgvpBJI5sM1hBgUaKDAZiSRvQTHRXIvlKEsVj6s1tfls7AZUQ7Xk/s1600/erdogan.+ta+paizei+ola+gia+ola.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKzYmoATP_c-J3dtnqtj3Q7D6nZi7nJqqU22rFO1R4t7tK8KehZTwd21fLYnzvSgi_yWX_wwjwpRS5r8TgzJ1RKYfCgvpBJI5sM1hBgUaKDAZiSRvQTHRXIvlKEsVj6s1tfls7AZUQ7Xk/s1600/erdogan.+ta+paizei+ola+gia+ola.jpg" /></a></div>
 
Του Ζαχαρία Μίχα* 
 Μπορεί ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να πιέζεται ασφυκτικά από τη Ρωσία, όμως η «ανάγνωση» της μεγάλης εικόνας των εξελίξεων στην περιοχή δείχνει ένα σκηνικό για την τουρκική πλευρά το οποίο μπορεί να εξακολουθεί να είναι απόλυτα ρευστό, αφήνει όμως περιθώρια ελιγμών που θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να φέρουν αποτελέσματα που θα οδηγήσουν σε σταδιακή αλλαγής του σκηνικού. Η νέα «παράμετρος στη γεωπολιτική εξίσωση» εισήχθη από τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος, σε δηλώσεις προς τους δημοσιογράφους με την επιστροφή του από το Τουρκμενιστάν, θυμήθηκε την πάλαι ποτέ «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ. Σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ που φιλοξένησε η φιλοκυβερνητική «Yeni Safak», ο Ερντογάν είπε ότι η εξομάλυνση των σχέσεων με το εβραϊκό κράτος είναι πιθανή και από μια τέτοια ενδεχόμενη εξέλιξη ωφελημένη θα βγει ολόκληρη η περιοχή. Επανέλαβε βέβαια τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί από τουρκικής πλευράς, δηλαδή την άρση του αποκλεισμού της Γάζας, τη συμφωνία Άγκυρας – Τελ Αβίβ για την αποζημίωση των θυμάτων και τη δημόσια απολογία των Ισραηλινών. Τα παραπάνω αφήνουν μεγάλα περιθώρια διπλωματικών ελιγμών. Για παράδειγμα, η προσέγγιση των δυο πλευρών στο θέμα της αποζημίωσης είχε φέρει τις δυο πλευρές πολύ κοντά σε συμφωνία. Η «απολογία» είναι επίσης ένα θέμα που εναπόκειται στη διπλωματία να βρει την κατάλληλη διατύπωση, ενώ και το περίφημο εμπάργκο στη Γάζα θα μπορούσε να επιλυθεί με κάποια φόρμουλα. Προϋπόθεση όμως σε όλα τα ανωτέρω είναι η ύπαρξη πολιτικής βούλησης και αυτό σε τελική ανάλυση είναι το ζητούμενο. Διότι, μέχρι τώρα, η συμπεριφορά της τουρκικής πλευράς και του Ερντογάν προσωπικά δεν πρόδιδαν ιδιαίτερη επιθυμία εξομάλυνσης των σχέσεων, με κύριο χαρακτηριστικό τις εμπρηστικές δηλώσεις σε κάθε ευκαιρία, ιδίως στις προεκλογικές περιόδους με στόχο το εσωτερικό εκλογικό ακροατήριο και στις οποίες απαντούσαν οι Ισραηλινοί σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους. Στροφή Ερντογάν... Η αλλαγή στάσης του Ερντογάν εξηγείται υπό το φως της επιδείνωσης των σχέσεων με τη Ρωσία. Αφενός, στο εμπορικό επίπεδο και παρά τις τεταμένες σχέσεις, το Ισραήλ είναι στην πρώτη δεκάδα των εμπορικών εταίρων της Τουρκίας. Ενδεχομένως, την περαιτέρω ανάπτυξη του αμοιβαία επικερδούς διμερούς εμπορίου ο Ερντογάν να την αντιμετωπίζει πλέον ως μέρος των κινήσεων αναπλήρωσης των απωλειών από τη ρωσική αγορά, έστω κι αν αυτό δεν επεκταθεί εκ νέου σε «στρατηγικούς τομείς», όπως οι εξοπλισμοί. Ωστόσο, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία δεν θα πρέπει να οδηγήσει στον πρόωρο αποκλεισμό δυνητικών εξελίξεων στο προσεχές μέλλον. Ωστόσο, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, πιο πειστική μοιάζει η ερμηνεία ότι ενδεχόμενη απόπειρα προσεταιρισμού των Ισραηλινών από τουρκικής πλευράς κύριο στόχο θα έχει την αντιμετώπιση του προβλήματος ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Τουρκία, λόγω της κάθετης κλιμάκωσης της έντασης με τη Ρωσία. Εν ολίγοις, η αποκλιμάκωση και εξομάλυνση σε ένα μέτωπο που δυσαρεστούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες θα επιχειρηθεί από την Άγκυρα να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο ότι η Τουρκία παραμένει πιστό μέλος της «Δυτικής οικογένειας» και προώθησης της εικόνας της ως θεματοφύλακα των συμφερόντων της στην περιοχή... ...με το μάτι στους υδρογονάνθρακες Στο ενδεχόμενο της εξομάλυνσης των σχέσεων με τους Ισραηλινούς, οι Τούρκοι θα αύξαναν τις πιθανότητες να πλασαριστούν με πιο «φυσιολογικό» –από την επίδειξη στρατιωτικής ισχύος– τρόπο στις διευθετήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη ανάμεσα στις εμπλεκόμενες χώρες, με στόχο την έναρξη αξιοποίησης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία θα διεκδικήσει συμμετοχή στη νομή του πλούτου, αλλά και να προκριθεί τελικά ως η καταλληλότερη από οικονομική και γεωστρατηγική άποψη οδός διέλευσης προς τις δυτικές αγορές. Σε τελική ανάλυση, θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της δυσάρεστης για την Τουρκία εικόνα του ανεξέλεγκτου περιφερειακού δρώντα που αποτελεί μέρος του προβλήματος της περιοχής και όχι κάποιας λύσης. Όλα αυτά είναι όμως θεωρητικά, αφού τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο εκτιμώμενος τουρκικός σχεδιασμός είναι πολλά, καθώς οι εμπλεκόμενες πλευρές, με τους Ισραηλινούς πρώτους και καλύτερους, έχουν και αυτές να συνυπολογίσουν το δικό τους περιοριστικό πλαίσιο και τα δικά τους συμφέροντα, προασπίζοντας όσα έχουν πετύχει στις διμερείς τους σχέσεις... Η Τουρκία δεν έχει κανέναν λόγο να επιδεινώσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, ιδίως όταν φαίνεται ότι έχει εξευρεθεί «γλώσσα συνεννόησης» στο πρόβλημα της Συρίας, ώστε οι επιδιώξεις των δυο πλευρών να μην οδηγήσουν σε εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων και ανεπιθύμητες ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η Συρία δεν είναι όμως το μοναδικό κίνητρο των Ισραηλινών για την ανάπτυξη των σχέσεων με τη Μόσχα. Το μέτωπο του Ιράν Ένα ακόμα σημαντικό μέτωπο για την ισραηλινή διπλωματία είναι αυτό του Ιράν, μια χώρα στην οποία η Ρωσία ασκεί σημαντική επιρροή και αξιοποιεί τη σχέση της με την Τεχεράνη, αναλόγως της πορείας των σχέσεων Μόσχας - Ουάσιγκτον. Τα συμφέροντα Μόσχας - Τεχεράνης είναι αποκλίνοντα σε πολλά μέτωπα, όμως σε τακτικό επίπεδο συνεργάζονται έναντι του κοινού γεωπολιτικού αντιπάλου, των Ηνωμένων Πολιτειών, με τη Ρωσία να χρησιμοποιεί τις σχέσεις της με την Τεχεράνη για να πιέζει την Ουάσιγκτον, με άξονα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Κατά συνέπεια, οι δίαυλοι επικοινωνίας Ισραήλ-Ρωσίας θεωρούνται ζωτικής σημασίας για τους Ισραηλινούς. Η Μόσχα θεωρείται στο Τελ Αβίβ ως παράγοντας που μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της συμπεριφοράς της σιιτικής Χεζμπολάχ του Λιβάνου, η οποία στο παρελθόν έχει απειλήσει με στρατιωτικό πλήγμα πλατφόρμες άντλησης υδρογονανθράκων, κάτι που αποτελεί ένα ακόμα κίνητρο διατήρησης καλών σχέσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Ρωσία. Η Αίγυπτος Πρόβλημα θα μπορούσε να δημιουργηθεί και με την Αίγυπτο, καθώς το Κάιρο, υπό την ηγεσία του Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, εξακολουθεί να τηρεί σκληρή στάση απέναντι στην Τουρκία του Ερντογάν, εκτιμάται όμως ότι οι ενέργειες Ερντογάν στην προώθηση των στόχων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, σε συνδυασμό με την ιμπεριαλιστική της οπτική για τον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, βαρύνει περισσότερο ως απειλή εθνικής –και στη μία περίπτωση ιδιοτελώς πολιτικής– ασφαλείας στη σκέψη του Αιγύπτιου ηγέτη. Η τρέχουσα διένεξη Ισραήλ - Αιγύπτου αφορά την καταδίκη της δεύτερης στην καταβολή αποζημίωσης ύψους 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο για την αθέτηση των όρων διμερούς συμβολαίου του 2012 που αφορούσε στην προμήθεια του εβραϊκού κράτους με φυσικό αέριο και στα αντίποινα από αιγυπτιακής πλευράς με την αναστολή των διαπραγματεύσεων για την προμήθεια της Αιγύπτου με ισραηλινό φυσικό αέριο σε προνομιακές τιμές από τα νέα κοιτάσματα, εξαιτίας της ανακοίνωσης της ισραηλινής εταιρείας (IEC: Israel Electric Corp.) ότι θα προχωρήσει στην είσπραξη του ποσού. Η Κύπρος Το εβραϊκό κράτος επενδύει πλέον σημαντικά στον ρόλο της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ευρύτερο αμυντικό του σχεδιασμό και ακούει με προσοχή μέχρι στιγμής όσα έχει να διατυπώσει η νόμιμη κυπριακή ηγεσία, με ένα ενδεχόμενο άνοιγμα Ερντογάν να θέτει μια δύσκολη εξίσωση πολιτικής εξισορρόπησης για το Ισραήλ. Όλα αυτά ασφαλώς ισχύουν για όσο διάστημα βρίσκεται στην εξουσία η κυβέρνηση Νετανιάχου, αφού ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή στο Ισραήλ θα μπορούσε να επιφέρει αλλαγή δεδομένων και στην εξωτερική πολιτική. Όπως προκύπτει από τα προαναφερθέντα, η εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ δεν θα επέλθει εύκολα, καθώς κάθε πρόβλημα που βαίνει προς επίλυση θα επηρεάζει άλλα μέτωπα. Η εξισορρόπηση των συμφερόντων των χωρών της περιοχής κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση θα πρέπει να θεωρηθεί. Και μόνο όμως η έναρξη μιας διαδικασίας με στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ θα αποτελέσει μια σημαντική εξέλιξη, αφού θα αξιοποιηθεί από την πλευρά της τουρκικής ηγεσίας, τόσο για την ενίσχυση της ΝΑΤΟϊκής δέσμευσης στην ασφάλεια της Τουρκίας, ενώ θα θέσει σε κίνηση διπλωματικές διαδικασίες που θα ανακατέψουν την «τράπουλα» σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή.<div>
 <div style="text-align: justify;">
* Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ-ISDA)</div>
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Το Ισραήλ «άσος στο μανίκι» Ερντογάν με τη Ρωσία;

Του Ζαχαρία Μίχα* Μπορεί ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να πιέζεται ασφυκτικά από τη Ρωσία, όμως η «ανάγνωση» της μεγάλης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Θέση της Τουρκίας την Επόμενη Μέρα: Μεταξύ Λωζάννης και Σεβρών

Ellada simera 0 Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 16:28

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLCXzEwM16vF7mW3TnR73ABEvqkkRYCJ5C25sXYvwDwkH74l4S2U21jVqsWUFWoUTPxMXw9sdCYMvb22tdPIiND6RGmhzgHlyy7JBm2MWMBk5nq-UYyIFOI_4VGqMrhRnoUAX3j2ZbUEE/s1600/toyrkia+map.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLCXzEwM16vF7mW3TnR73ABEvqkkRYCJ5C25sXYvwDwkH74l4S2U21jVqsWUFWoUTPxMXw9sdCYMvb22tdPIiND6RGmhzgHlyy7JBm2MWMBk5nq-UYyIFOI_4VGqMrhRnoUAX3j2ZbUEE/s1600/toyrkia+map.jpg" /></a></div>
 
 
To άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Άμυνα και Διπλωματία», τον Απρίλιο του 2003, λίγο μετά την έναρξη της επιχείρησης ανατροπής του Σαντάμ από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο να ξαναδιαβαστεί δέκα χρόνια μετά, μια που αποτελεί στρατηγική πρόβλεψη αυτών που είναι σε εξέλιξη σήμερα στην Τουρκία!!! 
 
του Σάββα Καλεντερίδη 
Ιστορικό Πλαίσιο 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Η <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82">Συνθήκη του Κάρλοβιτς</a> (26 Ιανουαρίου 1699) αποτελεί για την τουρκική εθνικιστική πολιτική διανόηση το σημείο καμπής για τον τουρκισμό, αφού τότε αρχίζει για πρώτη φορά η καθοδική πορεία και η απώλεια εδαφών για την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τους Τούρκους, μετά τη θυελώδη εμφάνιση τους στα εδάφη της Ανατολίας το 1071 (Μάχη του Ματζικέρτ). Μετά τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς, η Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγείται από περιπέτεια σε περιπέτεια και από ήττα σε ήττα, ενώ... κατά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης (1821) και μέχρι το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων (1913), υποχρεώνεται να εγκαταλείψει το σύνολο σχεδόν των εδαφών που είχε καταλάβει από το 14ο αιώνα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXEoRY7dPVA0nMyoPDwRZYK0O0VsG4mizDEf_YedOI7ivYAMh0Zv7WRKlaBjbOg2LbKDc2Q-XdTDylkogV58fkI5_eQsEd8jf-K8OXnqhc2OTTmljk13Q5w5NLtL9zjv81QrbkLaKkNFA/s1600-h/Ottoman+Empire,+peak.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5286760942169278338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXEoRY7dPVA0nMyoPDwRZYK0O0VsG4mizDEf_YedOI7ivYAMh0Zv7WRKlaBjbOg2LbKDc2Q-XdTDylkogV58fkI5_eQsEd8jf-K8OXnqhc2OTTmljk13Q5w5NLtL9zjv81QrbkLaKkNFA/s400/Ottoman+Empire,+peak.gif" style="cursor: pointer; display: block; height: 286px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a>H άνοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σταμάτησε με την υπογραφή της Συνθήκης του Κάρλοβιτς 
 
Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, που αποτέλεσε την τελευταία μεγάλη περιπέτεια των Οθωμανών, υποχρέωσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τα βαλκανικά εδάφη να απωλέσει και τα λεγόμενα αραβικά εδάφη και να τοποθετηθεί στην «Κλίνη του Προκρούστη», στην οποία έμελλε να καθοριστεί η τύχη και ιστορική παρουσία στην Ανατολία των Τούρκων και των λοιπών μουσουλμανικών ετερογενών πληθυσμών, υπολειμμάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατοικούσαν στα εδάφη της υπό ίδρυση Τουρκικής Δημοκρατίας. 
 
Η "κλίνη του προκρούστη" 
Η Μυστική Συμφωνία του Λονδίνου ή «Σάικς-Πικώ» (<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Sykes-Picot_Agreement">Sykes - Picot</a>, 16 Μαΐου 1916), με την οποία Αγγλία και Γαλλία χώρισαν σε ζώνες επιρροής την ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης και της Χάιφας, της Ιορδανίας, της Συρίας και της Μοσούλης-Βαγδάτης-Βασόρας (περιοχή που είναι και το επίδικο της υπό εξέλιξη στρατιωτικής επιχείρησης των ΗΠΑ-Αγγλίας στην περιοχή), η <a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=152780&ct=82">Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων</a> (18 Ιανουαρίου-12 Μαΐου 1919) όπου το Ανώτατο Συμβούλιο των Συμμάχων αποφασίζει τη διάλυση και το μοίρασμα των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A3%CE%B5%CE%B2%CF%81%CF%8E%CE%BD">Συνθήκη των Σεβρών</a> (10 Αυγούστου 1920) με την οποία οι Τούρκοι περιορίζονται από τους Συμμάχους στα οροπέδια της Κεντρικής Ανατολίας, αποτελούν την «Κλίνη του Προκρούστη» για τα υπολείματα της άλλοτε κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqk0EkbqQuoUd1IVL5OXppmehKLPpEL1hdIq_TVR-b3_KPL6fTHfB7GDe8FUzp6jr0e8aDRZPs9eLQ65JPKwT8MaLG2jvsRaSuzVTIbcUivGM9_KpxT-yl87fLO2DCbWhYk0JhYzX-HDA/s1600-h/Ottoman+Empire,+decline.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5286761397009691442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqk0EkbqQuoUd1IVL5OXppmehKLPpEL1hdIq_TVR-b3_KPL6fTHfB7GDe8FUzp6jr0e8aDRZPs9eLQ65JPKwT8MaLG2jvsRaSuzVTIbcUivGM9_KpxT-yl87fLO2DCbWhYk0JhYzX-HDA/s400/Ottoman+Empire,+decline.gif" style="cursor: pointer; display: block; height: 278px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a>Ενώ η άνοδος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας σταμάτησε το 1699, η πτώση μπορούμε να πούμε ότι άρχισε με την απώλεια της Βεσσαραβίας, το 1812 και ολοκληρώθηκε με τη συνθήκη της Λοζάνης, το 1923 
 
Ειδικότερα με τη Συνθήκη των Σεβρών αποδιδόταν ιστορική δικαιοσύνη και αφαιρούνταν το βάρος της περίπου χιλιόχρονης επιβολής και καταπίεσης που άσκησαν οι τουρκομανικοί και τουρκικοί πληθυσμοί, επί των Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων και λοιπών αυτοχθόνων εθνοτήτων της περιοχής της Ανατολίας. 
Ο Πρέσβης Γ. Χριστόπουλος αναφερόμενος στη Συνθήκη των Σεβρών, γράφει: 
«Η Συνθήκη των Σεβρών ήτο έργον ηθικής αποκαταστάσεως και πολιτικής σκοπιμότητος. Οι νικηταί του 1918 ηδυνήθησαν να επανορθώσουν τα αμαρτήματα της Ευρώπης, που είχε θυσιάσει τον Ελληνισμόν και τον Χριστιανισμόν επί σειρά αιώνων. Η Συνθήκη περισσότερον από οιανδήποτε άλλην εμφανιζόταν, από γενικωτέρας απόψεως, ως πρώτη σοβαρά εκδήλωσις της Ευρωπαϊκής και Χριστιανικής συνειδήσεως και αλληλεγγύης. Απεδείκνυε συγχρόνως την πολιτική ωφελιμότητα της. Διότι, πιστώς εφαρμοζόμενη, έθετε τέρμα εις τους μακρούς απελευθερωτικούς πολέμους της Βαλκανικής, που επανειλημμένως επροκάλεσαν διεθνείς περιπλοκάς και τελικώς τον Παγκόσμιον Πόλεμον.» 
 
Η Συνθήκη της Λωζάννης ή άλλως η «Επιθετική Επιστροφή των Τούρκων» 
Η Συνθήκη των Σεβρών δεν εφαρμόστηκε ποτέ, κυρίως λόγω αδυναμίας των συμμαχικών χωρών που την υπέγραψαν να συνεννοηθούν και να ομονοήσουν σε θέματα που αφορούσαν διάφορες πτυχές του Ανατολικού Ζητήματος και της περιοχής. Από την άλλη πλευρά η Συνθήκη αυτή αποτέλεσε την κύρια αιτία της Μικρασιατικής Εκστρατείας που κατέληξε στη γνωστή τραγωδία για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Ενώ η Τουρκία, που ήταν με την πλευρά των ηττημένων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την ήττα των Ελλήνων στη Μικρά Ασία βρέθηκε να διαπραγματεύεται περίπου ως νικητής την παρουσία της στη Μικρασιατική Χερσόνησο με την Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ελλάδα, Ρουμανία και Σερβία. 
Η <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82">Συνθήκη της Λωζάννης</a> που αναθεωρεί τη θνησιγενή Συνθήκη των Σεβρών αποτελεί και τον τερματικό σταθμό της μακροχρόνιας πορείας της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που όπως προαναφέρθηκε άρχισε με τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς (1699). 
Με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, που κατά τους Τούρκους αποτελεί τη συμβολαιογραφική πράξη γέννησης της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι Τούρκοι και ο ηγέτης τους Μουσταφά Κεμάλ, υπό το πέπλο του νομιμοποιημένου κοσμικού και μόνο φαινομενικά δυτικότροπου καθεστώτος, εγκαθιστούν ένα ρατσιστικό μονοκομματικό πολιτικό σύστημα, το οποίο αναλαμβάνει τη διαχείρηση της τύχης των χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών που κατοικούσαν στην επικράτεια της νεότευκτης χώρας. 
 
Η Ανατολική Πολιτική των ΗΠΑ και η Συνθήκη της Λωζάννης 
Οι ΗΠΑ, από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, είχαν δείξει έντονο ενδιαφέρον για την περιοχή της Ανατολίας και πέρα από τις παραδοσιακές διπλωματικές σχέσεις, ανέπτυξαν έντονη εκπαιδευτική και ιεραποστολική δραστηριότητα στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Μερζιφούντα, την Καισαρεία, το Βαν, το Χαρπούτ, το Ντιγιάρμπακιρ και διάφορες περιοχές της μικρασιατικής χερσονήσου. Μάλιστα το Σεπτέμβριο του 1919 στο Συνέδριο της Σεβάστειας, οι ΗΠΑ, δια του στρατηγού Χάρμπορ, πρότειναν στους συνέδρους και τον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ την ίδρυση ένα αμερικανικού προτεκτοράτου στα εδάφη της Κεντρικής Ανατολίας, πρόταση που απορρίφθηκε από την πτέρυγα του Μουσταφά Κεμάλ. 
Από στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους δώδεκα μήνες, διάστημα που παρατηρείται και οι βαθειά σύγκρουση των τουρκοαμερικανικων σχέσεων με αφορμή την πολιτική των ΗΠΑ στο Βόρειο Ιράκ και το Κουρδικό, προκύπτει ότι οι ΗΠΑ ενοχλήθηκαν από το γεωπολιτικό τους αποκλεισμό από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκλεισμός που επικυρώθηκε με τη Συνθήκη της Λοζάννης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ δεν επικύρωσαν ποτέ ούτε την Συνθήκη της Λοζάννης, αλλά ούτε και την κατάργηση των διομολογήσεων, ενώ ο πρώτος πρέσβυς των ΗΠΑ τοποθετήθηκε στην Άγκυρα μόλις το 1927. Τον Ιανουάριο του 1927, κατά τη διάρκεια των ομιλιών που πραγματοποιόντουσαν στην Βουλή των Αντιπροσώπων, ο Upshow αναφερόμενος στη Συνθήκη της Λοζάννης είχε δηλώσει τα εξής: 
"Η συμφωνία αυτή είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής την οποία με μεγάλη εξυπνάδα ακολουθεί ένας δικτάτορας, ο οποίος είναι βάρβαρος όσο ο Ταμερλάνος, δόλιος όσο και ο Τρελός Ίβαν και πονηρός όπως ο Τζενγκίζ Χάν, ο οποίος κάθεται πάνω σε πυραμίδα από νεκροκεφαλές των θυμάτων του. Αυτό το τέρας επέβαλε στον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος ήταν κουρασμένος από τους συνεχιζόμενους πολέμους, μια διπλωματική συμφωνία η οποία υποτίμησε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. Σε κάθε σημείο του κόσμου αποκάλεσαν το γεγονός αυτό ως τουρκική νίκη. Και αφού επέβαλαν στα κοινοβούλια των χωρών του Παλαιού Κόσμου να αποδεχθούν την συνθήκη αυτή, στη συνέχεια, οι μεγάλες ομάδες του κεφαλαίου, ο ψυχρός και απολίτικος κόσμος του εμπορίου, ακόμη και ορισμένοι εκπρόσωποι της θρησκείας ανύψωσαν την Τουρκία στο τραπέζι των σύγχρονων και πολιτισμένων εθνών". 
Από την άλλη ο γερουσιαστής King δήλωνε πως "οι Τούρκοι είναι άνθρωποι αγράμματοι, φανατικοί και γεμάτοι μίσος" ενώ ο Hart, ο οποίος ήταν επιστήμονας και καθηγητής στο τμήμα των πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου Ηarvard θα έφερε στο προσκήνιο την άποψη του ότι "οι Τούρκοι δεν έχουν θέση στην Ευρώπη και στο περιβάλλον των πολιτισμένων χωρών". 
 
Η Επιχείρηση στο Ιράκ, ο Κεμαλισμός και η "Επόμενη Μέρα" 
Η Τουρκία και το μονοκομματικό κεμαλικό καθεστώς, παίζοντας καλά το διπλωματικό παιχνίδι και εκμεταλλευόμενο τις συγκυρίες της περιόδου του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και ενώ συνέχισε τις σκληρές αφομοιωτικές πολιτικές εναντίον χριστιανικών (Αρμένιοι, Έλληνες, Ασσύριοι) αλλά και μουσουλμανικών (Κούρδοι, Λαζοί, Τσερκέζοι, Άραβες κλπ) πληθυσμών, κατόρθωσε να διατηρηθεί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 40, κερδίζοντας μάλιστα τον τίτλο του "Επιτήδειου Ουδέτερου". Η ανατολή της δεκαετίας του '50 και ο "κομμουνιστικός κίνδυνος" του Ανατολικού Μπλοκ λειτούργησαν ως σωσσίβιο για τον κεμαλισμό. Έτσι παρά το πέρασμα στο πολυκομματικό σύστημα, ο κεμαλισμός και οι ολοκληρωτικές νοοτροπίες και πρακτικές συνέχισαν να κυριαρχούν στο πολιτικό σύστημα της γειτονικής χώρας, με ότι επιπτώσεις είχε και συνεχίζει να έχει το γεγονός αυτό στους ετερογενείς αλλόθρησκους και αλλόφυλους πληθυσμούς της Τουρκίας, αλλά και στις σχέσεις της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες. 
Ο κεμαλισμός, τρέφοντας έναν ορθόδοξο ρατσιστικό εθνικισμό στις αναλφάβητες και απαίδευτες πολιτικά λαϊκές μάζες στην Τουρκία, από τη μια πλευρά προσπάθησε να ολοκληρώσει το αφομοιωτικό έργο της οθωμανικής περιόδου και από την άλλη λειτούργησε σαν το κύριο ιδεολογικό βάθρο του νέου οθωμανικού οράματος, που ήθελε την επιθετική επιστροφή των Τούρκων στην Αλεξανδρέττα, την Κύπρο, τα Βαλκάνια, τον Καύκασο, τη Θράκη, το Αιγαίο, το Κιρκούκ και τη Μοσούλη....το Σινικό Τείχος!!!! 
Η επιχείρηση των ΗΠΑ στο Ιράκ, κατά την άποψη μας, -πέραν των άλλων διαστάσεων που ασφαλώς υπάρχουν- αποτελεί την αρχή μιας ετεροχρονισμένης διορθωτικής παρέμβασης στο γεωπολιτικό αποκλεισμό που υπέστη η Αμερική στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας τη δεύτερη δεκαετία 
του 20ου αιώνα. 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD3gKqZ-l7E2pUCGR1MEB08mlPD0JT2hLpiRkYcd7Czg7T7x16p8exbbdFgU0ncPa9lgKAxvuHF-cjHm-3l17xJio6LPT-483RLYf-yU2M6-HZ1RMt5_5lrQR5tMYIZXIH8LPBBGBKIQc/s1600-h/kurdistan+map.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5286763021288982130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD3gKqZ-l7E2pUCGR1MEB08mlPD0JT2hLpiRkYcd7Czg7T7x16p8exbbdFgU0ncPa9lgKAxvuHF-cjHm-3l17xJio6LPT-483RLYf-yU2M6-HZ1RMt5_5lrQR5tMYIZXIH8LPBBGBKIQc/s400/kurdistan+map.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 292px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a>Η επιχείρηση των ΗΠΑ στο Ιράκ, το 2003, έχει δρομολογήσει εξελίξεις οι οποίες θα θέσουν σε αμφισβήτηση ακόμα και αυτή την ηγεμονία των Τούρκων στην Ανατολία τον 21ο αιώνα, με τον κουρδικό παράγοντα να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία, λόγω ομοιογένειας και γενετικού δυναμισμού των κουρδικών πληθυσμών 
Η επιχείρηση στο Ιράκ, πέρα από τις τραγικές συνέπειες που θα έχει για τους λαούς της περιοχής, για τη διεθνή νομιμότητα, για τα συμφέροντα της ΕΕ και για μια σειρά από άλλα πολύ σοβαρά θέματα για την περιοχή και για το σύνολο της ανθρωπότητας, συνέπειες που δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς, θα έχει και δύο σοβαρότατες συνέπειες και για την ίδια την Τουρκία. Την ανάδειξη του Κουρδικού και την «άρση εμπιστοσύνης και της ασυλίας» που πρόσφερε στη διάρκεια του 20ου αιώνα η διεθνής κοινότητα και οι ΗΠΑ προς τους κεμαλιστές. 
Με την αυτονόμηση του Βορείου Ιράκ ή Νοτίου Κουρδιστάν θα αναδειχθεί διεθνώς πλέον το Κουρδικό Ζήτημα, εξέλιξη που θα φέρει την Τουρκία αντιμέτωπη με εντελώς καινούργιες καταστάσεις για την αντιμετώπιση του Κουρδικού και των λοιπών εθνοτικών προβλημάτων, που αποτελεί μακράν το σοβαρότερο ζήτημα για την Άγκυρα. 
Την ίδια στιγμή, η άρση της «εμπιστοσύνης και της ασυλίας» προς τους κεμαλιστές και το στρατό, φέρνει την Τουρκία και τον τουρκισμό προ του φάσματος της μεγάλης αλλαγής. 
Η Τουρκία την επόμενη μέρα καλείται να αλλάξει. 
-Να αλλάξει την πολιτική της και τη στάση της προς τους "άλλους" που κατοικούν στα εδάφη της Ανατολίας, όλους εκείνους που υπέστησαν τις γνωστές αφομοιωτικές πολιτικές και επί οθωμανικής περιόδου, αλλά και κατά την περίοδο της «Δημοκρατίας». 
-Να αλλάξει την πολιτική της και τη στάση της προς τη διεθνή κοινότητα και το διεθνές δίκαιο. 
-Να αλλάξει τη στάση της και τις πολιτικές της προς τις γειτονικές της χώρες. 
-Να αναγνωρίσει τις μαύρες σελίδες της ιστορίας της. 
Η θέση της Τουρκίας την Επόμενη μέρα θα είναι κάπου μεταξύ "Λωζάννης και Σεβρών". 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Θέση της Τουρκίας την Επόμενη Μέρα: Μεταξύ Λωζάννης και Σεβρών

To άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Άμυνα και Διπλωματία», τον Απρίλιο του 2003, λίγο μετά την έναρξη της επιχείρησης ανα...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναβιώνει η παλαιά σύγκρουση Ιράν-Τουρκίας στο Ιράκ, μετά την τουρκική εισβολή;

Ellada simera 0 Τουρκία 16:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRIQLd7ncBGyjW9r6HNEL1Xmfn56DrbWGCQr-cbuRo3iZioLcGFkDcfgaVdrNSwIeFhypN0-PXPY25dSQdX6cTp0e-dNWdGHItHA34XMBvq1Xz2hYp1ymCquu73B38UJF4Ys06y6ydoc0/s1600/toyrkika+m-60+sta+synora+syrias+kai+irak.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRIQLd7ncBGyjW9r6HNEL1Xmfn56DrbWGCQr-cbuRo3iZioLcGFkDcfgaVdrNSwIeFhypN0-PXPY25dSQdX6cTp0e-dNWdGHItHA34XMBvq1Xz2hYp1ymCquu73B38UJF4Ys06y6ydoc0/s1600/toyrkika+m-60+sta+synora+syrias+kai+irak.jpg" /></a></div>
 
Του Cengiz Candar 
 
Η τελευταία, αμφιλεγόμενη, ενέργεια της Τουρκίας να εισβάλει στο Ιράκ προκάλεσε την οργή του Ιρακινού πρωθυπουργού Αμπαντί και την επίσκεψη του ηγέτη του ιρακινού Κουρδιστάν, Μπαρζανί, στην Άγκυρα. 
 
Η Τουρκία είναι ήδη αγκιστρωμένη στην κρίση με τη Ρωσία η οποία μπορεί να κλιμακωθεί ιδιαίτερα επικίνδυνα. Έτσι το άνοιγμα ενός νέου μετώπου, αυτή τη φορά με τη Βαγδάτη, δεν φαίνεται και τόσο σοφή κίνηση, αλλά χρειάζεται να αξιολογηθεί στο ευρύτερο περιφερειακό πεδίο. 
 
Η τουρκική κίνηση στη με την ανάπτυξη δυνάμεων στη Μπασίκα, βόρεια της Μοσούλης, έχει μια λογική στο ευρύτερο περιφερειακό πλαίσιο στο οποίο ο άξονας Ρωσίας-Ιράν, με την συμμετοχή και της Βαγδάτης, επιβάλλεται στην Συρία. Ο άξονας αυτός είναι ελκυστικός και για τους Κούρδους της Συρίας του PYD-YPG, που αποτελούν την ισχυρότερη δύναμη έναντι του ΙΚ στην Συρία. 
 
Το ΡΚΚ και το YPG επίσης διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην απελευθέρωση της πόλης Σιντζάρ στο Ιράκ από το ΙΚ. Το Σιντζάρ ελέγχει την πλέον σημαντική οδό που συνδέει τη Ράκα με τη Μοσούλη, την πόλη προπύργιο των σουνιτών του Ιράκ έναντι της σιτικής πρωτεύουσας Βαγδάτης. Το ΙΚ κατέλαβε τη Μοσούλη τον Ιούνιο του 2014. 
 
Στα μάτια της Άγκυρας είναι ορατός ο άξονας Τεχεράνης-Δαμασκού, ο οποίος περνά και από τη Βαγδάτη. Ο άξονας αυτός ενισχύθηκε από τη ρωσική επέμβαση η οποία μπορεί να υπονομεύσει το τουρκικό περιφερειακό status ακόμα περισσότερο, μετά και το τελευταίο επεισόδιο με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικό μαχητικό. 
 
Καθώς το ενδεχόμενο απελευθέρωσης της Μοσούλης δείχνει όλο και πιο κοντινό η Τουρκία, έχοντας υπόψη τη γεωπολιτική κατάσταση, αποφάσισε να κινηθεί. Στην πραγματικότητα, η κίνηση αυτή μπορεί να ιδωθεί ως επανάληψη της τουρκοπερσικής σύγκρουσης του 16ου και 17ου αιώνα, με βασικό αίτιο τον θρησκευτικό διαχωρισμό, αφού ο τότε περσικός βασιλικός οίκος στράφηκε προς το σιιτικό Ισλάμ. Πέραν όμως της δογματικής διαφοροποίησης Τουρκία και Ιράν ήταν και τότε γεωπολιτικοί αντίπαλοι και ο ανταγωνισμός τους κυρίως αντανακλάτο στη Μεσοποταμία, το σημερινό Ιράκ. 
 
Η Βαγδάτη άλλαξε τότε χέρια πολλές φορές, καταλήγοντας τουρκική το 1638, μέχρι και το 1917 που κατελήφθη από τους Βρετανούς. Ο πόλεμος Τούρκων-Περσών έληξε το 1638 με την συνθήκη του Κασρ ε Σιρίν, η οποία οριοθετούσε τα όρια των δύο κρατών περίπου όπως και τα σημερινά με το σημερινό Ιράκ να επιδικάζεται στους Τούρκους. Αν και Τουρκία και Ιράν δεν έχουν ξαναπολεμήσει από τότε και αναγνωρίζουν το περιφερειακό status και τα προνόμια η μία δύναμη της άλλης, ο ανταγωνισμός τους συνεχίζεται σε άλλα πεδία, αλλά δεν ήταν ποτέ τόσο οξύς όσο αυτός μεταξύ των σιιτών και σουνιτών στο Ιράκ. 
 
Μετά την αμερικανική επέμβαση του 2003 οι σιιίτες για πρώτη φορά κυβέρνησαν τη Βαγδάτη, θέτοντας στο περιθώριο τους σουνίτες και ανοίγοντας τον δρόμο στον σουνιτικό εξτρεμισμό και σε οργανώσεις όπως η αλ Κάιντα Μεσοποταμίας που εξελίχθηκε σε Ισλαμικό Κράτος. 
 
Καθώς η Βαγδάτη έχει καταστεί δορυφόρος της Τεχεράνης, η συνθήκη για μια επαναπροσέγγιση Άγκυρας- Ερμπίλ ήταν επίκαιρη και γεωπολιτικά επιτακτική. Η ισλαμιστική κυβέρνηση Ερντογάν-Νταβούτογλου αποδείχθηκε όλο και περισσότερο ότι ήταν ο βασικός υποστηρικτής των σουνιτών στο Ιράκ και δρούσε ως μεσάζων μεταξύ των Κούρδων του Μπαρτζανί και των Αράβων σουνιτών, ειδικά αυτών της επαρχίας της Νινευή. 
 
Χάρη στην τουρκική υποστήριξη ο εκπρόσωπός τους,Οσάμα αλ Νουζαϊφί, εξελέγη εκπρόσωπος του ιρακινού κοινοβουλίου και με κουρδική υποστήριξη, την ώρα που ο αδερφός του είναι κυβερνήτης της εν λόγω επαρχίας από το 2009 μέχρι σήμερα. 
 
Με αυτά υπόψη δεν είναι πολύ δύσκολο να αναζητηθεί η λογική πίσω από την τελευταία τουρκική κίνηση στην περιοχή της Μοσούλης. Για την ακρίβεια την ημέρα που ο Μπαρτζανί πήγε στην Άγκυρα ο Ερντογάν εξήγησε ξεκάθαρα τα κίνητρα της τουρκικής κίνησης. Είπε ο Ερντογάν πως ο ίδιος ο Ιρακινός πρωθυπουργός είχε ζητήσει την τουρκική βοήθεια στην εκπαίδευση των Ιρακινών και το στρατόπεδο εκπαίδευσης στη Μπάσικα είχε δημιουργηθεί. 
 
«Που ήσασταν και τι κάνατε όταν κατασκευαζόταν το στρατόπεδο στη Μπάσικα; Δεν είχατε πει λέξη δεν είχατε αντιδράσει», είπε οργισμένος ο Ερντογάν. Ο Ερντογάν στην συνέντευξή του στο Al Jazeera κατηγόρησε το Ιράν και την ιρακινή κυβέρνηση για σιιτική πολιτική σε Ιράκ και Συρία και υπογράμμισε τις ανάγκες ασφαλείας των σουνιτών στην περιοχή. 
 
«Η Τουρκία είναι αντίθετη στην πολιτική του θρησκευτικού διαχωρισμού. Είναι ξεκάθαρο ποιοι εμπλέκονται σε αυτή. Ποιο; Το Ιράν και το Ιράκ. Σήμερα, δυστυχώς, το Ιράκ συνεργάζεται με το Ιράν στην πολιτική αυτή. Την ίδια συνεργασία έχουν και στην Συρία», είπε. 
 
«Αυτή την στιγμή, την ώρα που κάνουμε αυτή την κίνηση στη Μοσούλη τι θα γίνει με τους σουνίτες στην περιοχή; Υπάρχουν Άραβες σουνίτες, Τουρκομάνοι σουνίτες και Κούρδοι σουνίτες. Όλοι πρέπει να προστατευτούν, να εξοπλιστούν και να εκπαιδευτούν. Όλες οι κινήσεις της Τουρκίας σε αυτό στοχεύουν», ανέφερε. 
 
Ο Νταβούτογλου πρόσθεσε μια ακόμα γεωπολιτική διάσταση στην όλη υπόθεση, λέγοντας πως οι Τούρκοι στρατιώτες βρίσκονται στην Μπάσικα για την σταθερότητα της περιοχή καθώς «δεν θέλουμε έχουμε γείτονα το ΙΚ και για αυτό θέλουμε να ενισχύσουμε το Ερμπίλ». Πέραν της ανάγκης οι Κούρδοι του Ιράκ να λειτουργήσει ως ανάχωμα μεταξύ Τουρκίας και ΙΚ οι στενές σχέσεις η στενή συνεργασία της Άγκυρας με τους Κούρδους του Ιράκ της δίνει πλεονέκτημα για να καταστρέψει κάθε περίπτωση κουρδικής αυτονόμησης από συμμάχους του ΡΚΚ στη βόρεια και ανατολική Συρία που θα είναι αντίπαλοι τους παν-κουρδικού κινήματος του Μπαρτζανί. 
 
Υπάρχει και μια άλλη αντανάκλαση της αντιπαλότητας Τουρκίας-Ιράν στη Μεσοποταμία. Το Ιράν είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου στην Τουρκία και μετά την τουρκική κίνηση στη Μοσούλη ανακοίνωσε πως θα μειώσει στο μισό τις εξαγωγές φυσικού αερίου. Προφανώς η κίνηση της Τεχεράνης δεν ήταν τυχαία. 
 
Το φάντασμα της ιστορίας και η επανάληψη του τουρκοϊρανικού ανταγωνισμού στη Μεσοποταμία είναι παρόν, υπό τις νέες περιστάσεις και συνθήκες και τις συνεχώς εναλλασσόμενες περιφερειακές αλλαγές του 21ου αιώνα. 
<div>
 
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.al-monitor.com/pulse/originals/2015/12/turkey-iran-rivalry-in-mesopotamia-revisted.html#ixzz3u2nEXMBB 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a></div>

Αναβιώνει η παλαιά σύγκρουση Ιράν-Τουρκίας στο Ιράκ, μετά την τουρκική εισβολή;

Του Cengiz Candar Η τελευταία, αμφιλεγόμενη, ενέργεια της Τουρκίας να εισβάλει στο Ιράκ προκάλεσε την οργή του Ιρακινού πρωθυπουργού Αμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Μπορούμε να καταλάβουμε την Ρωσία σε λιγότερο από 7 ημέρες!

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 15:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1Z5I_tVAuQnZ2eSQXLu34MLVjdcTzBAjyFRm5TtUAlmBptnXPRnWJEUHSsHSFelWSrvD9gJxSv_KGKcYTHWOlLaxWNvPFAmIkBYanjrXyYREwIGRrfjtDi-3W3h8FdKjjzOoxa-Pe70/s1600/o+toyrkos+ypoyrgos+exwterikwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1Z5I_tVAuQnZ2eSQXLu34MLVjdcTzBAjyFRm5TtUAlmBptnXPRnWJEUHSsHSFelWSrvD9gJxSv_KGKcYTHWOlLaxWNvPFAmIkBYanjrXyYREwIGRrfjtDi-3W3h8FdKjjzOoxa-Pe70/s1600/o+toyrkos+ypoyrgos+exwterikwn.jpg" /></a></div>
 
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μίλησε για τη Ρωσία σε συνέντευξή του στην Corriere della Sera. «Η Ρωσία έχει θέσει τον εαυτό της σε μια γελοία κατάσταση και κανείς δεν πρέπει να πιστέψει σε αυτή τη χώρα» «Το δικό μας ήταν απλά ένα αλιευτικό σκάφος. Για μένα, η αντίδραση του Ρωσικού πολεμικού πλοίου ήταν υπερβολική. Η Ρωσία και η Τουρκία, πρέπει να αποκαταστήσουν τη σχέση εμπιστοσύνης που ήδη έχουν. Έχουμε ένα όριο στην υπομονή μας » Οι Ρώσοι είχαν προειδοποιηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, και δεν θέλαμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Παρόλο ότι συνεχίζουμε το δρόμο του διαλόγου , η Ρωσία κατηγορεί τον Πρόεδρό μας και την οικογένειά του. Η Ρωσία έχει θέσει τον εαυτό του σε μια γελοία κατάσταση και κανείς δεν πρέπει να πιστέψει σε αυτή τη χώρα. Εμείς γνωρίζουμε τις δυτικές κυρώσεις που επιβάλλονται στη Μόσχα. Είμαστε η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που δεν τις ακολουθούμε και αυτό όχι επειδή φοβόμαστε αλλά επειδή δίνουμε σημασία στη φιλία μεταξύ των δύο χωρών. » « Μετά τη συντριβή (…) του ρωσικού « Sukhoi-24 », η Ρωσία έχει λάβει κάθε δυνατή ευκαιρία για να υπονομεύσει την Τουρκία. Σίγουρα η δική μας κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως ώριμη και έμπειρη κυβέρνηση, αλλά η υπομονή μας έχει και όρια. Αντιμέτωποι με τις προσπάθειες της Ρωσίας, δεν έχουμε κανέναν φόβο, ούτε τύψεις. Δρούμε με μετριοπάθεια, ώστε οι σχέσεις μας να επιστρέψουν στην κανονικότητα. Αλλά αν χρειαστεί, μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι μπορούμε να καταλάβουμε τη Ρωσία σε λιγότερο από επτά ημέρες με το ΝΑΤΟ και τους περιφερειακούς μας συμμάχους « Παρόμοιες δηλώσεις έκανε και από την Τουρκική Τηλεόραση! 
<a href="http://on-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκία: Μπορούμε να καταλάβουμε την Ρωσία σε λιγότερο από 7 ημέρες!

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μίλησε για τη Ρωσία σε συνέντευξή του στην Corriere della Sera. «Η Ρωσία έχει θέ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΙΡΕΤΙΚΑ: Μην τελικά οδηγηθούμε σε… κουρδικό εμφύλιο

Ellada simera 0 Κουρδικό 15:46

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvvko1Uqvr1nLjeSbt44XAF4X5TdaCuRdMRDakZvQFf6jH9F7wX-wvlUBPDWKPP7CtJsDLyYPWVxGruuoGGc6JAnuibD2pNlRivu35DyTYOuJmRum1p5mJQ1ZpkQTW8YsCs9cXWoROUl8/s1600/koyrdiki+simaia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvvko1Uqvr1nLjeSbt44XAF4X5TdaCuRdMRDakZvQFf6jH9F7wX-wvlUBPDWKPP7CtJsDLyYPWVxGruuoGGc6JAnuibD2pNlRivu35DyTYOuJmRum1p5mJQ1ZpkQTW8YsCs9cXWoROUl8/s1600/koyrdiki+simaia.jpg" /></a></div>
 
Πολλοί φοβούνται (το συμμερίζομαι απόλυτα) ότι με το τέλος του πολέμου στη Συρία θα υπάρξει μία νέα ανάφλεξη στην περιοχή με τους Κούρδους. Ίσως και νωρίτερα… Οι περισσότεροι φαντάζονται ότι θα είναι με την Τουρκία, αλλά το πρόβλημα είναι περισσότερο μεταξύ των Κούρδων παρά με την όποια χώρα στην οποία είναι μειονότητα οι ίδιοι. 
 
 Ο φύλαρχος (γιατί ως φύλαρχος συμπεριφέρεται) Μπαρζανί, που ηγείται των Κούρδων του Ιράκ, στην προσπάθεια του να ξεφύγει από τον έλεγχο της Βαγδάτης τα έχει βρει με την Τουρκία, ώστε να βρει διέξοδο το πετρέλαιο της περιοχής τους στις διεθνείς αγορές χωρίς να δίνει λογαριασμό στην Βαγδάτη. 
Προφανώς το σχέδιό του είναι να δημιουργήσει στο Βόρειο Ιράκ την πρώτη κρατική οντότητα του Κουρδιστάν (ως κρατικό μόρφωμα ήδη υπάρχει) και με την πάροδο του χρόνου να εντάξει υπό την ηγεσία του όλες τις άλλες Κουρδικές περιοχές (Συρία, Τουρκία, Ιράν), ώστε στο τέλος να δημιουργηθεί το ενιαίο Κουρδιστάν υπό την ηγεμονία του. 
Φαίνεται όμως πως δεν συμφωνούν όλοι οι Κούρδοι με αυτά τα σχέδια και αρκετοί από αυτούς δεν διστάζουν να τον χαρακτηρίσουν προδότη λόγω των σχέσεων του με την Τουρκία. Είναι περισσότερο από πιθανό ότι μετά τη λήξη των εχθροπραξιών στην Συρία θα υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των διαφόρων Κούρδικων ομάδων για το ποιο και πως θα είναι το μέλλον τους. 
Εδώ υπάρχουν πολλά συγκρουόμενα συμφέροντα και μερικά από αυτά είναι ισχυρότερα από το Φυλετικό / Εθνικό αίσθημα των διαφόρων ομάδων Κούρδων, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν συγκρούσεις ή και να ξεσπάσει ένας νέος εμφύλιος, μεταξύ των Κούρδων αυτή τη φορά. 
Αυτό βέβαια, εάν γίνει, θα είναι προς μεγάλη ικανοποίηση της Τουρκίας αλλά ακόμα και της Αμερικής πιθανώς, γιατί αυτός ο εμφύλιος θα είναι μια πολύ βολική δικαιολογία για τις ΗΠΑ να τους πουλήσει για άλλη μια φορά χωρίς να εκτεθεί. 
 
Φοβάμαι ότι η περιοχή της Μέσης Ανατολής θα πάρει πάρα πολλά ακόμη χρόνια πριν ειρηνεύσει και οι εκτοπιζόμενοι από τις συγκρούσεις πληθυσμοί θα συνεχίσουν να προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Νομίζω ότι στο μεταναστευτικό, αυτή τη στιγμή βλέπουμε το πρώτο επεισόδιο και δυστυχώς έπονται πολλά επεισόδια ακόμα. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΑΙΡΕΤΙΚΑ: Μην τελικά οδηγηθούμε σε… κουρδικό εμφύλιο

Πολλοί φοβούνται (το συμμερίζομαι απόλυτα) ότι με το τέλος του πολέμου στη Συρία θα υπάρξει μία νέα ανάφλεξη στην περιοχή με τους Κούρδου...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέο τροχιοδεικτικό ΗΠΑ προς Άγκυρα με απόσυρση των F-15Ε…

Ellada simera 0 Τουρκία 15:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGmdl4-TtsQtdP1_TgBIKob6txt0b2hwwWZEsUlQU6pVU_MsMVgesMaFzULhErcBgOfhSqc1Xu3fUkG5bnVWaM9XWXYRr2rxrvtC8ApaKw7no6DQR9cJnaPLJYZLvP9TnekZ9tnPTroGg/s1600/f-15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGmdl4-TtsQtdP1_TgBIKob6txt0b2hwwWZEsUlQU6pVU_MsMVgesMaFzULhErcBgOfhSqc1Xu3fUkG5bnVWaM9XWXYRr2rxrvtC8ApaKw7no6DQR9cJnaPLJYZLvP9TnekZ9tnPTroGg/s1600/f-15.jpg" /></a></div>
 
Δεν έμειναν παρά έναν μήνα στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ τα αμερικανικά μαχητικά F-15Ε Strike Eagle και γίνεται γνωστό ότι οι Αμερικανοί τα αποσύρουν και μάλιστα μια μέρα μετά την άφιξη στη βάση του «αφεντικού» του Πενταγώνου, του υπουργού Άμυνας Άστον Κάρτερ. 
 
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 
Αν ενθυμούμαστε καλώς, τα μαχητικά αυτά αποτελούσαν τμήμα της προσπάθειας των ΗΠΑ να διαβεβαιώσουν εμπράκτως την Τουρκία για τη δέσμευση στην ασφάλειά της, μετά την όξυνση των πνευμάτων στην περιοχή, με την άφιξη ρωσικών μαχητικών πρώτης γραμμής, όπως τα Sukhoi Su-30SM. 
Τι έχει αλλάξει άραγε ώστε η Διοίκηση Ευρώπης των αμερικανικών δυνάμεων αποφάσισε την απόσυρσή τους και την ουσιαστική αντικατάστασή τους από τα εγγύς αεροπορικής υποστήριξης τύπου A-10; Μια πρώτη παρατήρηση που θα μπορούσε να γίνει είναι ότι τα πρώτα θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν με τα ρωσικά, ενώ τα δεύτερα είναι απολύτως εξειδικευμένα στην υποστήριξη των επιχειρήσεων κατά των εγκληματιών του ISIS. 
Άρα, επιχειρώντας να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη, αφενός οι ΗΠΑ «εξειδικεύουν» το αντικείμενο της αποστολής των μαχητικών τους ώστε να μην υπάρχουν παρανοήσεις στην Άγκυρα για τα περιθώρια άσκησης «παρακινδυνευμένης πολιτικής» (brinkmanship) με σκοπό το να παρασύρει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην αντιρωσική κατεύθυνση που επιθυμεί, καθώς διαπιστώνει ότι όσα σχεδίασε για την επόμενη ημέρα στη Μέση Ανατολή, πολύ απλά δεν της βγαίνουν. 
 
Αφετέρου όμως, πάντα στο ίδιο πλαίσιο, η αμερικανική ενέργεια θα μπορούσε να έχει αποτελέσει προϊόν διαπραγμάτευσης και εν τέλει συνεννόησης ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, με τελευταία επαφή αυτή στη Μόσχα, όπου ο Τζον Κέρι συνάντησε τον ομόλογό του Λαβρόφ, αλλά και τον πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος μάλιστα παρατήρησε χαμογελώντας… την κούραση του συνομιλητή του μετά από συνεχόμενα ταξίδια στο εξωτερικό, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. 
Να υποθέσουμε ότι το πραγματικό νόημα της αναφοράς Πούτιν στην αποκαλούμενη ως «διπλωματική γλώσσα», στην «καθομιλουμένη των διπλωματικών κύκλων (diplomatic jargon), είναι «σε καταλαβαίνουμε, άσε μας να σε βοηθήσουμε διότι μπορούμε και μάλιστα αποτελεσματικά»… Όσο περνούν οι μέρες, τόσο παγιώνεται η αντίληψη σε διπλωματικούς κύκλους ότι κάτι σημαντικό βρίσκεται σε εξέλιξη και θα το διαπιστώσουμε δια των εξελίξεων, λίαν συντόμως. 
Ό,τι είναι να γίνει, θα πρέπει να συμβεί γρήγορα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, έχει διαμηνύσει δια των πράξεών του, ότι απαλλαγμένος από τον βραχνά του πολιτικού κόστους που θα οδηγούσε σε προβλήματα επανεκλογής για μια δεύτερη θητεία, καθώς δεν δικαιούται να είναι και πάλι υποψήφιος, είναι αποφασισμένος να προωθήσει μια νέα détente ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ειρηνικής συνύπαρξης για την επόμενη δεκαετία, ασχέτως του ποιος θα είναι ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου. 
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σφόδρα πιθανό πλέον, όποιος «παρεκτρέπεται» στα διάφορα θέατρα εμπλοκής των αμερικανικών συμφερόντων θα λαμβάνει το κατάλληλο μήνυμα ώστε «να απλώνει τα πόδια του όσο είναι και το στρώμα» που διαθέτει. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η προβληματική συμπεριφορά ηγετών όπως ο Ερντογάν, είναι εξαιρετικά πιθανό να γυρίσει μπούμερανγκ. 
 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>