Η υπό διαμόρφωση νέα Γιάλτα και το μέλλον της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVtNmGLSfoaFpQag-a1P6tF3qN3q_4isarfIN1mB2WlNevPbysbBoIsRplCNJZryJsVZVNlyljt4DkhD_gI3NWjxx-mMM0lojc6YmoW2yckTDf4ThuNML3A380Cqu8j6gwGhyphenhyphenftziGPKw/s1600/gialta.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="364" data-original-width="728" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVtNmGLSfoaFpQag-a1P6tF3qN3q_4isarfIN1mB2WlNevPbysbBoIsRplCNJZryJsVZVNlyljt4DkhD_gI3NWjxx-mMM0lojc6YmoW2yckTDf4ThuNML3A380Cqu8j6gwGhyphenhyphenftziGPKw/s640/gialta.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Παντελής Σαββίδης </b><br /> Οι μεταπολεμικές σταθερές που διαμόρφωσαν, ως το 1989, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή μας συνεχίζουν να αμφισβητούνται και δεν θα διαμορφωθούν νέες πριν περάσουν αρκετά χρόνια. <br /> <br /> Ο καταλύτης των εξελίξεων είναι οι νέες τεχνολογίες, η εξέλιξη των οποίων δεν έχει ορατό τέλος. Ο κόσμος που διαμορφώνουν είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που γνωρίσαμε. <br /> Ο Μαρξ θεωρούσε πως η αλλαγή των μέσων παραγωγής (δηλαδή των μέσων που διαμορφώνουν οι νέες τεχνολογίες) θα οδηγήσει και σε αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων, άρα και σε αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας τους. Εν μέρει επαληθεύτηκε. Οι σύγχρονες, μεγάλες παραγωγικές μονάδες δεν κατέχονται από έναν επιχειρηματία, αλλά η μαρξική πρόταση της κοινωνικής ιδιοκτησίας τους απέτυχε παταγωδώς.<br /> <br /> Σίγουρα, όμως, οι τεχνολογικές αλλαγές θα αμφισβητήσουν τη δομή και τα όρια των εθνικών κρατών. Το εθνικό κράτος ήταν σύμφυτο των πρώτων φάσεων της αστικής επανάστασης και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ο νέος τρόπος παραγωγής θα απαιτήσει νέα κρατικές διαμορφώσεις. <br /> <br /> Υπάρχει μια αντίδραση σ’ αυτό, όπως διαφαίνεται στην Ιταλία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Μεγάλη Βρετανία, ακόμη και στις ΗΠΑ. Αλλά και στις ηγετικές ομάδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντίδραση λογική διότι οι κοινωνίες βλέπουν να αμφισβητείται ό,τι έχει διαμορφώσει μέχρι σήμερα το βίο τους. <br /> Η αντίφαση μεταξύ απαιτήσεων των νέων τεχνολογιών και της κοινωνικής αντίδρασης δεν θα αρθεί παρά μόνο αν υπάρξει αξιόπιστη πρόταση που θα την ξεπερνά. Μέχρι τότε η αντίφαση θα δημιουργεί κρίσεις. Σ’ αυτές βρισκόμαστε. <br /> <br /> Οι κρίσεις δεν είναι μόνο οικονομικές και κοινωνικές. Είναι και εθνικές. Τις τελευταίες ίσως τις εκτονώσει μια Νέα Γιάλτα, η οποία δεν βρίσκεται ακόμη κοντά. Άρα θα παραταθούν. <br /> Από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, έως τη Βρετανία, την Τουρκία, το Ισραήλ, το Ιράν, ακόμη και την Ελλάδα, οι χώρες αναζητούν μια νέα τοποθέτηση στη νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική. <br /> <br /> Σ’ αυτήν τη διαμάχη η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Τόσο στα Βαλκάνια όσο και στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο η Ελλάδα αποτελεί μια παράμετρο η οποία δεν είναι αυτόνομη και αυτοδύναμη, αλλά η εκάστοτε ηγεσία της θα πρέπει να φροντίσει με τους κατάλληλους ελιγμούς και συμμαχίες να μην απολέσει και άλλα η χώρα (ήδη μια απώλεια την είχε με τη Συμφωνία των Πρεσπών). <br /> <br /> Η Αθήνα δεν έχει πολλά περιθώρια να αποκλίνει στα μεγάλα αυτά γεωπολιτικά ζητήματα από την πολιτική των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν ακόμη και για τη συγκρότηση της κυβέρνησής της έχουν λόγο η Ουάσινγκτον, οι Βρυξέλλες αλλά και το Ισραήλ, αντιλαμβάνεστε πως το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο δεν καθορίζεται από την Αθήνα ή τη Λευκωσία, αλλά την Ουάσινγκτον. <br /> Η Αθήνα αναζήτησε νέες συμμαχίες την περίοδο της κρίσης αλλά έπεσε πάνω στο ρωσικό και το κινεζικό τείχος. Η περιπέτεια αυτή επιβεβαίωσε πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, και πως η χώρα θα πρέπει να προσαρμοστεί ώστε να λάβει μια καλή θέση στον μεταπολεμικό χώρο που τοποθετήθηκε. <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό μια ικανή πολιτική και τεχνοκρατική ηγεσία θα δημιουργούσε περιθώρια ευελιξίας. <br /> Ο βαλκανικός χώρος λίγο-πολύ πήρε μια μορφή με την κυριαρχία των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας. Η Τουρκία επιχείρησε, επίσης, και επιχειρεί να διαδραματίσει κάποιον ρόλο, αλλά όσο και να προβάλλεται, τα περιθώρια είναι περιορισμένα. Η Τουρκία έχει οθωμανικό παρελθόν στην περιοχή που δεν την ευνοεί στις ευρύτερες κοινωνικές μάζες των βαλκανικών χωρών, όσο και αν υπάρχουν δικοί της θύλακες και αργυρώνητες ηγεσίες που παίζουν προσωρινά το παιχνίδι της. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτέλεσαν οι αντιδράσεις στο μνημείο που στήθηκε στην Αλβανία για τα θύματα του πραξικοπήματος στην Τουρκία, το 2016, αλλά και άλλα γεγονότα τα οποία περνούν στα ψιλά των μέσων ενημέρωσης. <br /> <br /> Επιμένω στην Τουρκία διότι μας αφορά άμεσα, ως απειλή. Στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, η Άγκυρα επιχειρεί να τονίσει την καταλυτική παρουσία της διεκδικώντας ρόλο περιφερειακής δύναμης για να αποφύγει το διαμελισμό της από τον κουρδικό παράγοντα και τη συμμετοχή της στο ενεργειακό παιχνίδι από το οποίο κινδυνεύει να αποκλειστεί. Και τα δύο τα αντιμετωπίζει ως υπαρξιακά ζητήματα.<br /> <br /> Τον ίδιο ρόλο περιφερειακής δύναμης διεκδικεί και το Ισραήλ, το οποίο έχει την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ποιος θα κερδίσει δεν είναι δύσκολα προβλέψιμο. <br /> Για να αντιμετωπίσει τον κουρδικό κίνδυνο η Τουρκία επιχείρησε να εμπλέξει τη ΝΑΤΟ στη διαμάχη της, στα πρώτα στάδια της συριακής κρίσης, με τη Ρωσία, καταρρίπτοντας ρωσικό στρατιωτικό αεροπλάνο. Η αποτυχία της την οδήγησε στην αγκαλιά της Μόσχας διότι συνειδητοποίησε πως τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ επιδιώκουν τη δημιουργία κουρδικής οντότητας, στην αρχή, και κουρδικού κράτους στη συνέχεια. Η αμερικανική υπόσχεση για δημιουργία κουρδικού κράτους χρονολογείται από την εποχή του Γούντροου Ουίλσον. <br /> <br /> Η εμμονή της Άγκυρας στην αποτυχημένη συριακή πολιτική της δεν έχει να κάνει με την αναζήτηση επιρροής ή ενεργειακών πηγών, αλλά με έλεγχο των Κούρδων. Και εκεί αποτυχαίνει. Το παιχνίδι είναι περίπλοκο και η Άγκυρα έχει βρεθεί μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, δυνάμεις οι οποίες στο τέλος της διαδρομής θα έρθουν σε μια μεταξύ τους συμφωνία. Ποια θα είναι η μοίρα της Τουρκίας; Τα περιθώρια πάντως ελιγμών της στενεύουν, όπως έδειξε και ο βομβαρδισμός από τη ρωσική αεροπορία τουρκικού κονβόι που μετέφερε όπλα και άλλες ενισχύσεις στους τρομοκράτες συμμάχους της στο Ιντλίμπ. Η Τουρκία αναζητά από Αμερικανούς και Ρώσους μια ζώνη ασφαλείας στη βόρεια Συρία την οποία είναι αμφίβολο αν θα της προσφέρουν. <br /> <br /> Στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία βρίσκεται με την ενθάρρυνση της Ρωσίας, η οποία επίσης επιδιώκει παιχνίδι στην περιοχή. Εδώ θα δοθεί μια άλλη κρίσιμη μάχη. Με την παρότρυνση των ΗΠΑ η Ελλάδα συμμετέχει σε τριμερή συνεργασία με Κύπρο και Ισραήλ από τη μια και Κύπρο και Αίγυπτο από την άλλη. Στην πρώτη συνεργασία συμμετέχουν και οι ΗΠΑ αλλά είναι άδηλο ως πού θα επεκταθεί. Θα εξαρτηθεί από την Τουρκία και τη συμπεριφορά της, αλλά και το γενικότερο μοίρασμα στη Νέα Γιάλτα. <br /> <br /> Εν κατακλείδι, η Τουρκία, όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν αποκλείεται να απασχολήσει σοβαρά τις ισχυρές δυνάμεις όταν συνέλθουν στη Νέα Γιάλτα. Κίνδυνοι, βεβαίως, υφίστανται και για τον ελληνισμό. Μετά τις Πρέσπες, μια κακή συμφωνία στο Κυπριακό είναι επίσης ορατή.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η υπό διαμόρφωση νέα Γιάλτα και το μέλλον της Τουρκίας

Παντελής Σαββίδης Οι μεταπολεμικές σταθερές που διαμόρφωσαν, ως το 1989, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή μας συνεχίζουν να αμφισβητο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναλυτές σε Ρ.Τ.Ερντογάν: «Υπάρχει μεγάλη κρίση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις - Mας οδηγείς σε ήττα στην Συρία»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUc8B-ZBjpULqOrouOootIm3y6nbfEETo8mELFQuRwGhDO71D4NZDE_8_KOgqzooC9Cjaz_xVcLu6HAKFAmJk0RwBKbPu9SLtZOw_D2WDzhwmmF0DebGT9TH4DnenvIvKdsmfFGKtWA_0/s1600/erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUc8B-ZBjpULqOrouOootIm3y6nbfEETo8mELFQuRwGhDO71D4NZDE_8_KOgqzooC9Cjaz_xVcLu6HAKFAmJk0RwBKbPu9SLtZOw_D2WDzhwmmF0DebGT9TH4DnenvIvKdsmfFGKtWA_0/s640/erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ενας ακόμη Τούρκος αναλυτής, ο Γκιοκχάν Μπατζίκ, σε άρθρο που δημοσιεύει με τίτλο «Bir bozgunun anatomisi», δηλαδή "Η ανατομία μιας ήττας", τονίζει πως υπάρχει μεγάλη θεσμική κρίση που σοβεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Υπό το πρίσμα αυτό, μιλά για μεγάλη ήττα που έρχεται από την Συρία.<br /> <br /> Είναι γεγονός πως με αφορμή τις καρατομήσεις Τούρκων στρατηγών, ο Ερντογάν δέχεται εισηγήσεις για αποχώρηση και από τα 12 παρατηρητήρια στην Ιντλίμπ.<br /> Ακολουθεί η μετάφραση:<br /> <br /> Αν κάναμε ανάλυση της πολιτικής που ακολούθησε η Τουρκία στο θέμα της Συρίας με βάση την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, θα μπορούσαμε να την συμπυκνώσουμε σε τέσσερις τίτλους:<br /> Η Τουρκία δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τον Άσαντ, όπως είχε σχεδιάσει και περίμενε. Όλες οι ένοπλες ομάδες που υποστήριξε, στο τέλος απέτυχαν.<br /> Ο καβγάς για την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία οδήγησε στη γέννηση μιας πολιτικής κουρδικής οντότητας.<br /> Ο στόχος της Τουρκίας να καταστεί σε βάθος χρόνου παράγοντας που θα επηρεάζει τις εξελίξεις στη Συρία, απέτυχε. Η Τουρκία υπάρχει στην περιοχή, όμως ακόμα και το παραμικρό βήμα των στρατιωτικών της μονάδων που είναι στη Συρία, γίνεται κατόπιν αδείας των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι οποίες καθορίζουν τα πάντα.<br /> Τελικά, η κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί στη Συρία δημιουργεί ένα πρόβλημα σε βάθος χρόνου για την Τουρκία, που θα προκαλέσει μεγάλη απώλεια ενέργειας και πόρων σε τομείς όπως είναι η οικονομία, η ασφάλεια και πολλοί άλλοι.<br /> <br /> Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Τουρκία στην κρίση της Συρίας είναι αντιμέτωπη με μια μεγάλη ήττα. Αν θέλουμε δε να αναζητήσουμε τις βαθιές ρίζες της ήττας, θα τις εντοπίσουμε σε δύο βασικές αιτίες:<br /> <br /> Τις επιλογές των ισλαμιστών στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και στη θεσμική κρίση που σοβεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΤΕΔ).<br /> <br /> Με άλλα λόγια, πίσω από την ήττα στη Συρία κρύβεται η αποτυχία και αναποτελεσματικότητα των πολιτικών και των ενόπλων δυνάμεων.<br /> <br /> Όσον αφορά την πολιτική, για πρώτη φορά οι ισλαμιστές παρέκκλιναν της παραδοσιακής εξωτερικής πολιτικής των κεμαλιστών, παραβιάζοντας δύο βασικές αρχές της.<br /> <br /> Όπως έχει αναφέρει και ο Baskın Oran, πρόκειται για τις βασικές αρχές της στατικότητας [σ.τ.μ.: σεβασμού των συνόρων] και του προσανατολισμού προς τη Δύση. Οι ισλαμιστές που χάραξαν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στην κρίση της Συρίας εφάρμοσαν μια αναθεωρητική και αντιδυτική πολιτική. Εγκατάλειψαν την πολιτική της στατικότητας και προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Άσαντ, εφαρμόζοντας μια ριζοσπαστική αναθεωρητική πολιτική.<br /> <br /> Αυτό ήταν μια μεγάλη ανατροπή, αφού η Τουρκία για πρώτη φορά προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση μιας γειτονικής χώρας χρησιμοποιώντας διπλωματικά μέσα και στρατιωτικά τμήματα.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, εγκατάλειψε την φιλοδυτική και προσπαθεί να εφαρμόσει μια φιλορωσική πολιτική. Η ανατροπή αυτή στην πολιτική της Τουρκίας στη Συρία έγινε γιατί οι ισλαμιστές πάντα θεωρούσαν ότι η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας είναι ευπροσάρμοστη, αποκομμένη από τον ισλαμικό κόσμο και υπό την επιρροή των δυνάμεων της Δύσης.<br /> <br /> Οι ισλαμιστές άδραξαν την ευκαιρία μετά την Αραβική Άνοιξη και έκαναν βήματα με βάση τη θεωρία που είχαν στο κεφάλι τους:<br /> <br /> Με βάση αυτήν υποστήριξαν διάφορες ομάδες ενόπλων από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία. Η Τουρκία πλέον είναι –διά της τεθλασμένης ή απευθείας– εμπόλεμο μέρος σε πολλές περιοχές.<br /> <br /> Αν εξεταστούν όλα αυτά, τότε προκύπτει ότι στη Συρία η Τουρκία εφάρμοσε την πολιτική των ισλαμιστών.<br /> <br /> Η δεύτερη βασική αιτία της ήττας της Τουρκίας είναι η κρίση στις ΤΕΔ. Η πιο σημαντική παράμετρος αυτής της κρίσης είναι ιδεολογική κρίση. Όλοι οι στρατοί ενεργούν με βάση το σύνταγμα της κάθε χώρας, έχουν όμως και ένα ιδεολογικό κίνητρο. Οι στρατοί δεν είναι οργανισμοί που δημιουργήθηκαν απλώς για να πολεμούν καλά, αλλά οργανισμοί που πρέπει να διαπαιδαγωγούνται με βάση ορισμένα εθνικά και επιχειρησιακά δόγματα. Σήμερα είναι ακαθόριστο το ιδεολογικό κίνητρο των ΤΕΔ.<br /> <br /> Από την άλλη πλευρά, όλος αυτός ο καβγάς για την αποκεμαλοποίηση των ΤΕΔ, προκάλεσε ένα σχίσμα στο σώμα.<br /> <br /> Το σχίσμα και οι ομαδοποιήσεις έχουν επηρεάσει τις προαγωγές και τις μεταθέσεις των αξιωματικών. Και όπως είναι φυσικό, το σχίσμα οδηγεί στην περιθωριοποίηση μιας μερίδας ικανών στελεχών των ΤΕΔ. Από την άλλη, ο καβγάς που έχει αρχίσει στις ΤΕΔ για το ποιος θα επικρατήσει, σε συνδυασμό με τα όσα επακολούθησαν του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016, τις έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση αναπηρίας. Κι αυτό είναι φανερό από την απογοητευτική εικόνα που εκπέμπουν οι ΤΕΔ στην κοινή γνώμη.<br /> <br /> Και η πιο σημαντική πλευρά στην σοβούσα κρίση στις ΤΕΔ, είναι ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία, ως αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν επιχειρησιακά δεδομένα.<br /> <br /> Οι ΤΕΔ στην κρίση της Συρίας χρησιμοποιήθηκαν ως όχημα για πολιτικούς σκοπούς. Έτσι, η συμμετρική και ασύμμετρη στρατηγική που ακολουθήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, ήταν αποτέλεσμα πολιτικών υπολογισμών, ορισμένες φορές ρομαντικών.<br /> <br /> Φυσικά και η εμπλοκή των ΤΕΔ στο παρελθόν σε κινήματα εναντίον των πολιτικών είναι κατακριτέα. Όμως στη νέα Τουρκία χάθηκε το μέτρο, και οι ΤΕΔ κατάντησαν εξ ολοκλήρου ένα όχημα των πολιτικών για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> Μια Τουρκία με κοινωνία που την πιο σοβαρή εξέλιξη την ξεχνά μέσα σε δύο ημέρες μπορεί να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ήττας, όμως αυτή η ήττα στη Συρία είναι η πρώτη σημαντική ήττα της μετά την ίδρυσή της, το 1923, και όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται ορατές σε όλους μας οι αρνητικές της συνέπειες.<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αναλυτές σε Ρ.Τ.Ερντογάν: «Υπάρχει μεγάλη κρίση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις - Mας οδηγείς σε ήττα στην Συρία»

Ενας ακόμη Τούρκος αναλυτής, ο Γκιοκχάν Μπατζίκ, σε άρθρο που δημοσιεύει με τίτλο «Bir bozgunun anatomisi», δηλαδή "Η ανατομία μιας ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα (Μέρος Β’)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8cZjDfwUEvwezmug3DRERHP8umW0D2ZwLQzOFd_DHWpePEQQ-4uw6ynZUxXroFjxfuPa-TCsxnS4NSrvqiwMv0zbs5ngpSnnwNsmrEYUsh6Unmjsixc1289tT4v6siF2A8LjBvCPfc6E/s1600/rosia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="423" data-original-width="630" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8cZjDfwUEvwezmug3DRERHP8umW0D2ZwLQzOFd_DHWpePEQQ-4uw6ynZUxXroFjxfuPa-TCsxnS4NSrvqiwMv0zbs5ngpSnnwNsmrEYUsh6Unmjsixc1289tT4v6siF2A8LjBvCPfc6E/s640/rosia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b> Μηνάς Στραβοπόδης*</b><br /> Περιπτωσιολογικές μελέτες (Case Studies)<br /> Αφού αναλύθηκε στο <a href="https://elladasimera.blogspot.com/2019/08/21.html" target="_blank"><b>πρώτο μέρος της ανάλυσης</b></a> το πλαίσιο, εντός του οποίου κινείται η Ρωσία στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων και αναλύθηκαν τα μέσα/εργαλεία άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής, στο σημείο αυτό θα εξεταστεί η αποτελεσματικότητα των μέσων/εργαλείων αυτών μέσα από εμπειρικά παραδείγματα, πριν εξαχθούν τα τελικά συμπεράσματα. Συγκεκριμένα, οι περιπτωσιολογικές μελέτες που επιλέχθηκαν από τον γράφοντα είναι τρεις: α) σχέσεις Ρωσίας-Σερβίας, β) σχέσεις Ρωσίας-Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και γ) σχέσεις Ρωσίας-Βόρειας Μακεδονίας.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ρωσίας στην Σερβία<br /> <br /> Η Σερβία λογίζεται ως ο πλέον αξιόπιστος σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή, το γεγονός αυτό καθρεφτίζεται και στην σχέση της Σερβίας με το ΝΑΤΟ. Σαφέστατα, οι σχέσεις μεταξύ Σερβίας και ΝΑΤΟ είναι πολύ ευαίσθητες μετά την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Το ΝΑΤΟ ήταν αυτό που εναντιώθηκε μαζί με τις υπόλοιπες γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, έναντι των βλέψεων και θέσεων της σημερινής Σερβίας. Έτσι, λοιπόν, το βεβαρυμμένο παρελθόν των δύο πλευρών έχει οδηγήσει την Σερβία πιο κοντά στην Ρωσία. Από την άλλη πλευρά η Ρωσία αξιοποίησε αυτό το παράθυρο ευκαιρίας στην περιοχή και σύναψε βαθιές φιλικές-συνεργατικές σχέσεις με την Σερβία. Η Σερβία αποτελεί τον ρωσικό μοχλό ισχύος στα Δυτικά Βαλκάνια, είναι το κράτος, που επιτρέπει στην Ρωσία την μονιμοποίηση της παρουσίας της στην περιοχή.<br /> <br /> Ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα, η Ρωσία απέσυρε τα ειρηνευτικά στρατεύματα από τις περιοχές της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου. Η αλλαγή της πολιτικής της Ρωσίας φαίνεται και από την στήριξη που παρέχει στις θέσεις της Σερβίας σχετικά με την περιοχή του Κοσσυφοπεδίου.<br /> <br /> Πέραν όμως της κοινής θέσης στο ανωτέρω ζήτημα, η Ρωσία έχει συνάψει μια πολυδιάστατη στρατηγική σχέση με την Σερβία. Μέρος της στρατηγικής αυτής αποτελεί και η διπλωματία μέσω τραπεζών. Συγκεκριμένα το είδος αυτής της διπλωματίας παρέχει χρηματοδότηση ειδικού τύπου στον σερβικό πρωτογενή τομέα, ενώ παράλληλα προωθούνται οι εξαγωγές στην Ρωσία.<br /> <br /> Μία ακόμη ενέργεια που αποδεικνύει την στήριξη της Ρωσίας στην Σερβία και στον οικονομικό τομέα, πέρα από την ανωτέρω ενέργεια, σημειώνεται το 2012-13, όταν η Ρωσία διέσωσε την σερβική οικονομία από την πτώχευση, ξεπληρώνοντας σερβικά χρέη της τάξεως του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Επιπρόσθετα, έχουν διενεργηθεί διαπραγματεύσεις για ρωσικές επενδύσεις σε 71 σερβικά έργα, που αγγίζουν τα 7 δις ευρώ. Τέλος, με ρωσική χρηματοδότηση η Σερβία προχωράει σε έργα εκσυγχρονισμού των υποδομών της, κυρίως του σιδηροδρομικού δικτύου. Η ρωσική αυτή χρηματοδότηση είναι της τάξεως των 800 εκατομμυρίων ευρώ.<br /> <br /> Εκτός από την άμεση στήριξη και χρηματοδότηση που παρέχει το ίδιο το κράτος της Ρωσίας στην Σερβία, σημαντικό ρόλο σε αυτή την στρατηγική σχέση διαδραματίζει και η εταιρεία Gazprom, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή του αγωγού South stream, ο οποίος θα διαπερνούσε την Σερβία, ωστόσο το σχέδιο αυτό απέτυχε, όμως ενδέχεται να αντικατασταθεί από την επέκταση του Turkish Stream, ο οποίος επίσης ενδέχεται να διαπερνά την Σερβία και άρα η κατασκευή του αγωγού να μην αποτύχει πλήρως. Ταυτοχρόνως, η Gazprom έχει προχωρήσει στην αγορά των μετοχών του σερβικού ενεργειακού κολοσσού NIS, ενισχύοντας την επιρροή της Μόσχας στην περιοχή.<br /> <br /> Η στρατηγική σχέση των δύο κρατών δεν είναι μόνο οικονομική. Το 2011 δημιουργείται στην επικράτεια της Σερβίας το «Περιφερειακό Ανθρωπιστικό Κέντρο». Βασικός ρόλος του κέντρου αυτού είναι η πρόληψη ενάντια στις φυσικές καταστροφές, όταν αυτές προκύψουν. Ωστόσο, η σημαντικότητα του κέντρου αυτού έγκειται στο γεγονός ότι τα κράτη της Δύσης κατηγόρησαν τόσο την Σερβία, όσο και την Ρωσία πως δεν πρόκειται για ανθρωπιστικό κέντρο, αλλά για ρωσική στρατιωτική βάση στην σερβική επικράτεια. Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν έχει προς το παρόν αποδειχθεί.<br /> <br /> Ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι ότι από το 2013 η Σερβία αποτελεί παρατηρητής (καθεστώς παρατηρητή) στον Οργανισμό Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), που επί της ουσίας πρόκειται για το αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ. Το γεγονός αυτό έρχεται λίγο αργότερα να συμπληρώσει μια 15ετής συμφωνία για στρατιωτική συνεργασία των δύο κρατών. Στο πλαίσιο της συμφωνίας αυτής γίνεται και προσπάθεια από κοινού παραγωγής οπλικών συστημάτων. Παράλληλα, πραγματοποιούνται και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των δύο χωρών (π.χ. Slavic Brotherhood το 2016).<br /> <br /> Αυτή η αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Σερβίας προκαλεί φόβο και ανασφάλεια και άρα δίλημμα ασφαλείας στα γειτονικά κράτη, ιδίως δε στη Βοσνία. Το δίλημμα ασφαλείας οδηγεί κατά συνέπεια τα άλλα γειτονικά κράτη στη εμβάθυνση των σχέσεων τους με την Δύση και το ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ρωσίας στην Βοσνία/Ερζεγοβίνη (Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας)<br /> <br /> Μπορεί η Ρωσία να έχει την καλύτερη στρατηγική σχέση με την Σερβία στην περιοχή, ωστόσο η παρουσία της δεν σταματά εκεί. Ένα κράτος στο οποίο έχει η Ρωσία έντονη παρουσία είναι η Βοσνία Ερζεγοβίνη και πιο συγκεκριμένα στην μία από τις τρεις Δημοκρατίες που συγκροτούν την Βοσνία/Ερζεγοβίνη, την Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας (ΣΔΒ).<br /> <br /> Η Ρωσία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτή την ιδιόμορφη κατάσταση του κράτους της Βοσνίας, για να προκαλέσει ρήγμα, ακόμα και διάσπαση της Βοσνίας, ούτως ώστε να μπορεί να ασκήσει όσο το δυνατόν περισσότερη επιρροή. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής είναι ένας παράγοντας που ευνοεί τις βλέψεις της Ρωσίας και όποτε αναδυθεί τέτοιου είδους ευκαιρία, η Ρωσία προσπαθεί να την αξιοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Έτσι, εντός της Βοσνίας, η Ρωσία υποστηρίζει τις θέσεις της ΣΔΒ για να εντείνει την διάσταση απόψεων μεταξύ των βοσνιακών Δημοκρατιών.<br /> <br /> Όσον αφορά στην σχέση που έχουν τα δύο μέρη στον οικονομικό τομέα, η Ρωσία παραχώρησε δάνειο στην ΣΔΒ της τάξεως των 270 εκατομμυρίων για την κάλυψη ελλείμματος που είχε η ΣΔΒ, προκειμένου να μην χρειαστεί να ανανεωθεί η δανειακή σύμβαση που ήδη υπήρχε με το ΔΝΤ και άρα να περιοριστεί η δυτική επιρροή στην περιοχή. Επιπρόσθετα, είναι πολύ σημαντική η παρουσία της εταιρείας Zarubezhneft στον ενεργειακό τομέα. Οι πιο σημαντικές ενέργειες της εταιρείας αυτής είναι οι εξής: α) απόκτηση του διυλιστηρίου πετρελαίου και το εργοστάσιο παραγωγής ελαίου κινητήρα, τα οποία είναι στρατηγικής σημασίας καθώς είναι τα μοναδικά που διαθέτει η χώρα, β) εξαγορά του τοπικού λιανοπωλητή Nestro petrol, ο οποίος είναι επίσης μεγάλης σημαντικότητας για το κράτος καθώς αποτελεί το 35% των κρατικών πωλήσεων και γ) χορήγηση στην ΣΔΒ κοινοπραξία Zarubezhneft-NIS & Jadran – Naftagas (2011), πρόκειται για μια 28ετή παραχώρηση εκμετάλλευσης αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.<br /> <br /> Τέλος, όσον αφορά τον στρατιωτικό τομέα, η Ρωσία παρέχει χρηματοδότηση και στρατιωτικούς εξοπλισμούς για την ενδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων. Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία είναι σε θέση να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τον στρατό της ΣΔΒ.<br /> <br /> Ο ρόλος της Ρωσίας στη Βόρεια Μακεδονία<br /> <br /> Η πρόσφατα μετονομασθείσα Βόρεια Μακεδονία, είχε αποτελέσει μία από τις καλύτερες συμμάχους της Ρωσίας στην περιοχή. Στο σημείο αυτό επιβεβαιώνονται και οι καλές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και άκρας δεξιάς, καθώς όσον αφορά τη Βόρεια Μακεδονία οι σχέσεις τον δύο κρατών ήταν πολύ καλές, όσο στην πολιτική εξουσία της δεύτερης βρισκόταν ο Gruevski, ο οποίος υπαγόταν στον πολιτικό χώρο της άκρας δεξιάς με έντονα εθνικιστικά στοιχεία. Θέλοντας η Ρωσία να αξιοποιήσει αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, ανέπτυξε φιλικές-συνεργατικές σχέσεις με αυτό το κράτος με βασικό σκοπό τον περιορισμό του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. από την επικράτειά του. Έτσι, τα δύο κράτη σημείωσαν έντονη ανάπτυξη των διπλωματικών σχέσεων και στενές εμπορικές σχέσεις και επενδύσεις. Επιπλέον, εκμεταλλεύτηκε την προηγούμενη πολιτική εξουσία του κράτους για την προώθηση των ρωσικών θέσεων μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.<br /> <br /> Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η ενδυνάμωση της ρωσικής επιρροής και παρουσίας ευνοείται από την αποσταθεροποίηση στην περιοχή αφήνοντας εσωτερικά ζητήματα των κρατών σε εκκρεμότητα. Στην κατηγορία αυτή εντάσσεται και το ονοματολογικό, η διαφωνία που υπήρχε μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας για το όνομα της δεύτερης, που αποτελούσε το βασικό εμπόδιο για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στους δυτικό-ευρωπαϊκούς θεσμούς (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.). Η διαφωνία αυτή υπήρχε από το 1992 έως και το 2018.<br /> <br /> Η άνοδος στην πολιτική εξουσία της Βόρειας Μακεδονίας από μια κυβέρνηση διαφορετική από την προηγούμενη με σαφή δυτικό-ευρωπαϊκό προσανατολισμό, οδήγησε στην σταδιακή επιδείνωση των σχέσεων Ρωσίας-Βόρειας Μακεδονίας, καθώς η νέα αυτή κυβέρνηση δεν εξυπηρετούσε τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή. Αποκορύφωμα αυτής της επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών αποτέλεσε η ολοκλήρωση της συμφωνίας για το ονοματολογικό -συμφωνία των Πρεσπών- μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας στις 17/6/2018. Απόρροια της επίτευξης αυτής της συμφωνίας αποτέλεσε η ένταξη της δεύτερης στο ΝΑΤΟ αμέσως μετά την κύρωση της συμφωνίας από τα δύο εθνικά κοινοβούλια, ενώ ταυτόχρονα άνοιξε ο δρόμος για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε.<br /> <br /> Η συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε την βασική αιτία για την αποτυχία της στρατηγικής της Ρωσίας στην περιοχή, καθώς δεν μπόρεσε τελικά η Ρωσία, ούτε να ασκήσει έλεγχο αποτελεσματικό στην περιοχή, ούτε να περιορίσει την επιρροή της Δύσης και του ΝΑΤΟ στο κράτος αυτό. Έτσι, από τις ήδη λίγες περιοχές που η Ρωσία ήθελε να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή (Μαυροβούνιο, Σερβία, ΣΔΒ, Βόρεια Μακεδονία), το Μαυροβούνιο και η Βόρεια Μακεδονία εντάχθηκαν άμεσα στο ΝΑΤΟ, καθιστώντας την στρατηγική της Ρωσίας αποτυχημένη.<br /> Συμπεράσματα<br /> <br /> Στο σημείο αυτό είναι δυνατόν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα για τον ρόλο της Ρωσίας στο υποσύστημα των Δυτικών Βαλκανίων και πιο συγκεκριμένα για το πόσο αποτελεσματική ήταν εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, αλλά και τα μέσα για την διαμόρφωση και υλοποίηση αυτής.<br /> <br /> Παρατηρείται, λοιπόν, πως η ρωσική εξωτερική πολιτική έρχεται σε άμεση συνάρτηση με τις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης. Με άλλα λόγια, εάν οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης βρίσκονται σε ύφεση, τότε η Ρωσία δεν ασκεί επιθετική-παρεμβατική πολιτική στα Δυτικά Βαλκάνια, αντίθετα εάν οι σχέσεις των δύο πλευρών είναι τεταμένες, τότε η ρωσική πολιτική στο υποσύστημα των Δυτικών Βαλκανίων μεταβάλλεται και έρχεται σε αντίθεση με την δυτική πολιτική στην περιοχή. Η τελευταία μεταβολή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στην περιφέρεια των Δυτικών Βαλκανίων σημειώθηκε μετά το ξέσπασμα της Ουκρανικής κρίσης το 2014, γεγονός που επιβεβαιώνει την ανωτέρω παρατήρηση, καθώς καθιστά την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας εξαρτημένη μεταβλητή των σχέσεων Ρωσίας-Δύσης.<br /> <br /> Μέσα, λοιπόν, από αυτήν την μεταβολή της πολιτικής της Ρωσίας, η οποία δεν σημειώνεται μόνο στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά αντίθετα σημειώνεται και στην περιφέρειά της -ιδίως στην περίπτωση της Ουκρανίας-, αλλά και σε άλλες περιφέρειες, όπως η Μέση Ανατολή -χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολιτική της στην περίπτωση της Συρίας- παρατηρείται πως η Ρωσία, ιδίως μετά το 2014, επιχειρεί να αναβιβάσει την θέση και τον ρόλο της, τόσο στο υποσύστημα των Δυτικών Βαλκανίων, όσο και στην ευρύτερη περιφέρειά της. Βασική επιδίωξη της Ρωσίας είναι να ανακτήσει το κύρος μιας μεγάλης δύναμης και ταυτόχρονα να διαδραματίσει ρόλο αντάξιο μιας μεγάλης δύναμης. Ωστόσο, στο σημείο αυτό παρατηρείται πως η δράση της Ρωσίας είναι περιορισμένη σε όλες τις περιφέρειες στις οποίες επιχειρεί, καθώς η ισχύς της δεν της επιτρέπει να δρα με μεγαλύτερη άνεση. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση των Δυτικών Βαλκανίων.<br /> <br /> Για τους ανωτέρω λόγους, η Ρωσία έχει εστιάσει την στρατηγική της στα πεδία εκείνα που διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της, ιδίως δε, έναντι της Δύσης. Απόρροια αυτού αποτελεί η έμφαση που δόθηκε στην χάραξη της ρωσικής στρατηγικής στο πεδίο της ενέργειας, καθώς εκεί πλέον η Ρωσία έχει πλεονέκτημα. Δεν επικεντρώνεται πλέον στον ανταγωνισμό και στην άσκηση επιρροής μέσω στρατιωτικών μέσων, ιδίως σε περιφέρειες που βρίσκονται μακριά από τα σύνορά της, όπως τα Δυτικά Βαλκάνια, διότι στον στρατιωτικό τομέα το πλεονέκτημα το διαθέτει η Δύση. Η Ρωσία προσπαθεί, λοιπόν, με την ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης στρατηγικής, η οποία δίνει έμφαση στην ενέργεια, αλλά και σε άλλες ήπιες μορφές ισχύος, να υπερκεράσει το μειονέκτημά της. Όπως έγινε φανερό στην ανωτέρω ανάλυση η Ρωσία δεν δεσμεύει στρατό στα Δυτικά Βαλκάνια, αντίθετα χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει -ακόμη και μη συμβατικά- για να προκαλέσει αστάθεια στην περιοχή, γεγονός που την ευνοεί για την άσκησει περαιτέρω επιρροής -χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση Μαυρόβουνίου με την χρήση ασύμμετρων μέσων από πλευράς Ρωσίας.<br /> <br /> Παρόλα αυτά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πρέπει να τονιστεί πως η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια, εάν και ήταν σωστή η έμφαση στις ηπιότερες μορφές ισχύος, κρίνεται αναποτελεσματική. Τόσο η περίπτωση του Μαυροβουνίου, όσο και η περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας αποτελούν απόδειξη για την πλήρη αποτυχία της στρατηγικής της Ρωσίας, καθώς ο βασικότερος ρωσικός στόχος, που ήταν ο περιορισμός της επιρροής του ΝΑΤΟ και η ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στα κράτη αυτά, δεν εκπληρώθηκε, καθώς και τα δύο κράτη έγιναν κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ το 2016 και το 2019 αντίστοιχα. Στην περίπτωση της ΣΔΒ, η Ρωσική στρατηγική είχε επιτυχία, ωστόσο με πολύ περιορισμένα θετικά αποτελέσματα για την ίδια. Το βασικότερο επίτευγμα της Ρωσίας, όσον αφορά στην πολιτική της σε σχέση με την ΣΔΒ, είναι η χρηματοδότηση της ΣΔΒ, ούτως ώστε να μην ανανεωθεί η δανειακή σύμβαση της Βοσνίας με το ΔΝΤ. Κατά συνέπεια, στο κομμάτι αυτό υπήρχε ένας μικρός περιορισμός της δυτικής επιρροής στον οικονομικό τομέα. Τέλος, όσον αφορά την ρωσική στρατηγική σε σχέση με την Σερβία αυτή κρίνεται ως η πιο επιτυχημένη, καθώς η Ρωσία έχει καταφέρει να ασκεί πολύ μεγάλη επιρροή στο κράτος αυτό, ενώ συνάμα έχει αποτρέψει την διείσδυση του ΝΑΤΟ, όχι όμως και της Ε.Ε. Εάν και η Σερβία θεωρείται ως η καλύτερη και πιο αξιόπιστη σύμμαχος στην περιοχή, ωστόσο δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι και η Σερβία, χρησιμοποιεί εν μέρει την σχέση αυτή -που σαφέστατα είναι υπαρκτή- με την Ρωσία, για να αποκομίσει, όσο δυνατόν περισσότερα οφέλη από τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις που διεξαγάγει με την Ε.Ε.<br /> <br /> <b><i>*απόφοιτος του τμήματος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, μέλος της SAFIA και συντάκτης στην Off Line Post </i></b><br /> <div> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα (Μέρος Β’)

 Μηνάς Στραβοπόδης* Περιπτωσιολογικές μελέτες (Case Studies) Αφού αναλύθηκε στο πρώτο μέρος της ανάλυσης το πλαίσιο, εντός του οποίου ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «Orus Reis» θα έχει αεροπορική υποστήριξη και κατά τις έρευνες; Η Άγκυρα «καρφώθηκε» μόνη της…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimMwgzCwGV_p4ajrlI7FapNzEOgJ2ys57KL-cWol9PUD6__2RypaIP6GLnHQ2j7ClfAUmSn0DoTqqgKFa2KaouUw2KKexnD2dgPjgGssfHFgvzY7tLNQ8b0tFDLlFU7QLlh8rgcG8kYuo/s1600/greece_f-16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimMwgzCwGV_p4ajrlI7FapNzEOgJ2ys57KL-cWol9PUD6__2RypaIP6GLnHQ2j7ClfAUmSn0DoTqqgKFa2KaouUw2KKexnD2dgPjgGssfHFgvzY7tLNQ8b0tFDLlFU7QLlh8rgcG8kYuo/s640/greece_f-16.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> Διάχυτο είναι πλέον το άγχος της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας να υποστηρίξει από την μια τα όσα ζητά ο Ισλαμιστής πρόεδρος της χώρας, Ταγίπ Ερντογάν κι από την άλλη να τα βάζει με μια αεροπορία που παρά την οικονομική κρίση όλα αυτά τα χρόνια, διατηρεί την αεροπορική υπεροχή. <div> <br /></div> <div> Σύμφωνα με ανωτάτους της Πολεμικής Αεροπορίας, οι Τούρκοι συνάδελφοί τους δεν διάγουν τις πιο ήρεμες ημέρες στην καριέρα τους και ειδικά όταν έχουν να κάνουν με μια κυβέρνηση που βλέπει γύρο της, παντού φαντάσματα να την κυνηγούν. Άρα για να κερδίζουν κάθε μέρα την εμπιστοσύνη του «πολυχρονεμένου» τους, οφείλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω ώστε ν’ αποδείξουν την αφοσίωση τους. </div> <div> <br /></div> <div> Όσοι αξιωματικοί πετούν τα μαχητικά της Τουρκίας, γνωρίζουν πολύ καλά τι έχει συμβεί με συναδέλφους τους που ακόμη και για ένα λάθος βλέμμα την λάθος στιγμή, τους έστειλε στα μπουντρούμια της Άγκυρας, κατηγορούμενους ως γκιουλεντιστές. Αυτοί που έχουν μείνει «διαθέσιμοι» κάνουν τη δική τους προσπάθεια για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν είναι ελέφαντες… </div> <div> <br /></div> <div> Το στρατιωτικό support στα ενεργειακά σχέδια του Σουλτάνου </div> <div> <br /></div> <div> Η κάθοδος του «Orus Reis» στην Αν. Μεσόγειο, το πέρασμά του από το Αιγαίο και οι δεκάδες αερομαχίες αναδεικνύουν ότι η εντολή που είχαν οι πιλότοι της Τουρκίας ήταν να δείξουν ικανοί να υποστηρίξουν πρώτον τις λεκτικές απειλές του κυβερνητικού σχήματος της χώρας τους.</div> <div> <br /></div> <div>  Δεύτερον πως είναι ικανοί να εκτελέσουν επιχειρήσεις υποστήριξης σ’ ένα σεισμογραφικό, την από αέρος προστασία του δηλαδή, όχι μόνο κατά τον πλου του αλλά και το επόμενο διάστημα όταν λάβει εντολή για διεξαγωγή ερευνών. Το εγχείρημα αυτό δεν είναι ότι πιο εύκολο για την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, ειδικά όταν έχει να κάνει με την Ελληνική η οποία διαθέτει τη συνοχή που πρέπει να υπάρχει.</div> <div> <br /></div> <div> Το γεγονός ότι οι γείτονές μας προσπαθούν να πετύχουν τον λεγόμενο «κορεσμό δυνάμεων» δεν είναι επιτεύξιμο ακόμη κι αν για δυο Τουρκικά F-16- με τη χρήση ιπτάμενου τάνκερ- απαιτούνται τέσσερα ή και έξι μαχητικά αεροσκάφη από την χώρα μας λένε ιπτάμενοι των μαχητικών. </div> <div> <br /></div> <div> Κατά τη διάρκεια των αερομαχιών, υπήρξαν φορές σύμφωνα με ιπταμένους που βρέθηκαν σε αυτές, που οι Τούρκοι πιλότοι έδειχναν με «αεροπορικό τρόπο» ότι δεν ήθελαν να εμπλακούν σε σκληρές αερομαχίες, εγκαταλείποντας προς την ανατολή. Από την άλλη πλευρά υπήρχαν και οι πολύ νευρικοί, κυρίως όταν δεν τους έβγαιναν «τα κουκιά» κι έβλεπαν πως τα Ελληνικά μαχητικά «φορτώνουν» την περιοχή. </div> <div> <br /></div> <div> Επιπλέον η Πολεμική Αεροπορία εξέπεμψε ένα ακόμη μήνυμα, πράγμα που το έχει κάνει και στο παρελθόν με αποστολές στην Κύπρο, ότι τα Ελληνικά φτερά πετάνε ψηλά, πετάνε δυνατά, πετάνε όπου χρειαστεί για την προάσπιση της Εθνικής κυριαρχίας. Οι γείτονές μας δεν υπολόγισαν ούτε καν τη συμμαχική άσκηση που είχαν εγκαταλείποντας την, ενώ το Awacs που ήταν στην περιοχή έφυγε κι εκείνο, με το πλήρωμά του να γίνεται μάρτυρας της Τουρκικής προκλητικότητας εντός του Ελληνικού FIR . </div> <div> <br /></div> <div> Η επιφυλακή τώρα ξεκινά Μπορεί από την άσκηση «Καταιγίδα» που διεξήχθη τον περασμένο Ιούνιο και μετά, να μην σταμάτησε καμία μέρα η αυξημένη ετοιμότητα για το Πολεμικό Ναυτικό, όμως από τώρα και στο άμεσο μέλλον φαίνεται πως πρόκειται για ξεκινήσει ένα bras de fer για γερά νεύρα, που εκείνος που θα δείξει την μνημειώδη ψυχραιμία, θα στεφτεί νικητής. </div> <div> <br /></div> <div> Όμως απ’ εδώ και στο εξής η επιφυλακή έχει φανεί ότι αυξήθηκε και στην Πολεμική Αεροπορία κι αυτό έγινε κατανοητό από τις εξόδους που έγραψαν τις προηγούμενες ημέρες πολλά εκ των μαχητικών αεροσκαφών κυρίως από τις Πτέρυγες Μάχης, αλλά και τις Σμηναρχίες επιφυλακής. </div> <div> <br /></div> <div> Η συνηθισμένη επιφυλακή στις Πτέρυγες ήταν 60λεπτη, εκτός αυτής που είχε καθήκοντα readiness. Εδώ και αρκετές ημέρες διαβάζοντας το που το πηγαίνει η Άγκυρα, υπάρχουν ετοιμότητες σε περισσότερες αεροπορικές βάσεις, ετοιμότητες που δεν είναι μόνο επιπέδου ζεύγους μαχητικών αεροσκαφών. Εξού και οι ηχηρές απαντήσεις που δόθηκαν από την αρχή στους ιδιαίτερα προκλητικούς κι όχι απρόβλεπτους για την στρατιωτική ηγεσία του Ελληνικού πενταγώνου, γείτονές μας.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το «Orus Reis» θα έχει αεροπορική υποστήριξη και κατά τις έρευνες; Η Άγκυρα «καρφώθηκε» μόνη της…

Διάχυτο είναι πλέον το άγχος της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας να υποστηρίξει από την μια τα όσα ζητά ο Ισλαμιστής πρόεδρος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdxEVAErAsitrPVAsxMyeUuPObjFwWxLkopXHNF6ls7a-HTTaMLptpxd4y18HiouK56O8jspGxE42f2jyBM5XW1YWKYFYZUlJTUgm-Z2awH_PKvlJZqB3kXqhZj31GYMM4tXe3WNdxV8/s1600/poutin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="676" data-original-width="960" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdxEVAErAsitrPVAsxMyeUuPObjFwWxLkopXHNF6ls7a-HTTaMLptpxd4y18HiouK56O8jspGxE42f2jyBM5XW1YWKYFYZUlJTUgm-Z2awH_PKvlJZqB3kXqhZj31GYMM4tXe3WNdxV8/s640/poutin.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Μηνάς Στραβοπόδης*</b><br /> Εξωτερική Πολιτική της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια<br /> Το διεθνές σύστημα ήδη από το 2001 βρίσκεται σε ένα καθεστώς υπό μετάβαση, καθώς σε αυτό επέρχεται σταδιακά συστημική αλλαγή, διότι από μονοπολικό, γίνεται πολυπολικό. Η ισχύς των ΗΠΑ αμφισβητήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, γεγονός που οδήγησε στο να πληγεί η διεθνής εικόνα που είχε διαμορφώσει. Ταυτοχρόνως, κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία σημειώνουν πολύ μεγάλους και ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης, γεγονός που δημιουργεί την άνοδο μικρότερων πόλων ισχύος σε διάφορες περιφέρειες του διεθνούς συστήματος. Το σύστημα σε ένα πρώτο επίπεδο παραμένει μονοπολικό (στρατιωτική ισχύς), ωστόσο σε ένα δεύτερο επίπεδο τείνει να χαρακτηρίζεται πολυπολικό (οικονομική ισχύς).<br /> <br /> Βασικά χαρακτηριστικά του διεθνούς συστήματος του 21ου αιώνα είναι η περιπλοκότητα και η πολυμορφία. Το γεγονός αυτό έχει διαφοροποιήσει την σύσταση των διεθνών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα κράτη και κατ’ επέκταση έχει παρουσιαστεί η ανάγκη αναδιαμόρφωσης της στρατηγικής των κρατών, ούτως ώστε να μπορέσουν: α) να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους, β) να εξισορροπήσουν τους άμεσους ανταγωνιστές τους και γ) να καταφέρουν να καταστούν περιφερειακοί ηγεμόνες. Με την σωστή οριοθέτηση-ιεράρχηση των πολιτικών στόχων και σωστή αξιοποίηση των μέσων που διαθέτει το εκάστοτε κράτος, μπορεί να διαμορφωθεί μια υψηλή στρατηγική, η οποία θα έχει υψηλό επίπεδο προσαρμοστικότητας και αποτελεσματικότητάς. Έτσι, λοιπόν, έχει παρουσιαστεί η ανάγκη -στο πλαίσιο αναδιαμόρφωσης των κρατικών στρατηγικών- να γίνεται χρήση ηπιότερων μέσων/εργαλείων, ούτως ώστε να μπορεί το εκάστοτε κράτος να διαθέτει μια επιτυχημένη στρατηγική. Με άλλα λόγια, να γίνεται χρήση μέσων πέρα από τα παραδοσιακά στρατιωτικά μέσα, τα οποία πλέον αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που διαθέτουν τα κράτη.<br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό, η Ρωσία, για να μπορέσει να επιτύχει τους στόχους που έχει θέσει, με βασικότερο όλων την ανάσχεση της επιρροής της Δύσης στα Δυτικά Βαλκάνια και παράλληλα την άσκηση ρωσικής επιρροής στην ίδια περιοχή, έχει αναπτύξει μια πολυδιάστατη στρατηγική, η οποία αξιοποιεί όλο το εύρος των δυνατοτήτων της. Συγκεκριμένα, τα μέσα/εργαλεία που χρησιμοποιεί η Ρωσία στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων είναι τα εξής: α) Διπλωματία (πολιτική επιρροή), β) Οικονομία και Εμπόριο, γ) Ενέργεια, δ) Ένοπλες Δυνάμεις και ε) Θρησκεία και Πολιτισμός.<br /> <div> <br /> Διπλωματική προσέγγιση<br /> <br /> Η διπλωματία είναι το βασικότερο εργαλείο που διαθέτουν τα κράτη για να αναπτύξουν σχέσεις με τα υπόλοιπα κράτη με βασικό σκοπό την προώθηση και εκπλήρωση των εθνικών στόχων που έχει θέσει το εκάστοτε κράτος. Η διπλωματία αποτελεί εξαρτημένη μεταβλητή της ισχύος. Πάντα η διπλωματία, για να είναι επιτυχημένη, δηλαδή οι θέσεις του εκάστοτε κράτους να πείσουν την άλλη πλευρά και να γίνουν αποδεκτές, πρέπει το κράτος να διαθέτει ισχύ πολύ περισσότερη από την άλλη πλευρά, ούτως ώστε να καταφέρει να μεταβάλλει την συμπεριφορά της άλλης πλευράς, όπου εντός της νέας αυτής συμπεριφοράς θα κατοπτρίζεται η βούληση και οι θέσεις του πρώτου κράτους. <br /> <br /> Η Ρωσία την δεκαετία του 1990, λόγω ελλείματος ισχύος δεν είχε εγείρει καμία αξίωση για την περιοχή. Η μεταβολή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στο βαλκανικό υποσύστημα επήλθε κυρίως μετά την Ουκρανική κρίση το 2014. Το λανθάνον ρωσικό ενδιαφέρον για την εκεί περιφέρεια έγινε έντονα ενεργό από παθητικό, ιδίως δε στις χώρες με επίσημη θρησκεία την Ορθοδοξία και έντονο το σλαβικό στοιχείο. Έτσι, λοιπόν, μέσω της διπλωματίας η Ρωσία επιδίωξε τον περιορισμό της Δύσης στην περιοχή.<br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα, οι ενέργειες που ακολούθησε η Ρωσία ήταν τρεις: α) Προώθηση των Ρωσικών θέσεων για την περιφέρεια των Δυτικών Βαλκανίων μέσα από διάφορους διεθνείς θεσμούς συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). β) Ανάπτυξη στενών πολιτικών δεσμών στη βάση κοινών ιδεολογιών και πολιτισμικής συγγένειας σε χώρες όπως η Σερβία, η Βόρεια Μακεδονία, το Μαυροβούνιο και η Βοσνία (συγκεκριμένα η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας – ΣΔΒ). Τέλος, γ) ανάπτυξη των σχέσεων με πολιτικές δυνάμεις και ελίτ των κρατών αυτών, που έχουν έντονα φιλορωσικά αισθήματα. Συγκεκριμένα, οι τελευταίοι -επειδή συνήθως ελέγχουν όλα τα μέσα ενημέρωσης του εκάστοτε κράτους- προωθούν φιλορωσικές θέσεις μέσω του τύπου και της τηλεόρασης, με αποτέλεσμα η προπαγάνδα να έχει πολύ βασικό ρόλο ως μέρος της ανάπτυξης της διπλωματίας από μεριάς Ρωσίας σε αυτά τα κράτη.<br /> <br /> Οικονομική-εμπορική προσέγγιση<br /> <br /> Ιδίως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η οικονομία και το εμπόριο άρχισαν να έχουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στις διακρατικές σχέσεις. Βασική αιτία, ήταν η ραγδαία μετάδοση του φιλελεύθερου οικονομικού συστήματος (ελευθερία της αγοράς) σε ολόκληρο τον πλανήτη -πλέον και στα πρώην κομμουνιστικά κράτη. Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι την δεκαετία του 1990 ο ρόλος της οικονομίας και του εμπορίου αναβαθμίζεται και η σημαντικότητά τους γίνεται ακόμη πιο μεγάλη από ότι ήταν στο παρελθόν.<br /> <br /> Οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των κρατών αυξάνονται δραματικά. Αυτό γίνεται έκδηλο και στην περίπτωση των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων, όπου σημειώνεται τεράστια αύξηση των εμπορικών σχέσεων. Παράλληλα, σημειώνεται και μεγάλος αριθμός ρωσικών επενδύσεων στα Βαλκάνια. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο καθώς η Ρωσία με σωστή διάγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος εντοπίζει μια αναφυόμενη ευκαιρία και την αξιοποιεί για να επιτύχει τους τιθέμενους στόχους της στα Δυτικά Βαλκάνια. Καθώς η Ε.Ε. ταλανίζεται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και οι ΗΠΑ έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ασία (άνοδος Κίνας), τα Βαλκάνια αποτελούν ένα ανοιχτό πεδίο για επενδύσεις και οικονομική υποστήριξη. Η Ρωσία ως αναδυόμενη δύναμη, διαθέτει, τόσο τους πόρους, όσο και την πολιτική βούληση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή στον οικονομικό-εμπορικό τομέα.<br /> <br /> Αν και η Ρωσία επηρεάστηκε από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, οι επιπτώσεις στην ρωσική οικονομία ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που σημειώθηκαν σε κράτη της Δύσης. Η Ρωσία κατάφερε να ξεπεράσει πολύ γρήγορα τις επιπτώσεις της κρίσης. Πολύ σημαντικό ρόλο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών είχε η ενέργεια -πετρέλαιο και φυσικό αέριο.<br /> <br /> Πέρα όμως από τις εμπορικές σχέσεις και τις επενδύσεις, η Ρωσία έχει εξασφαλίσει την παρουσία της στα Δυτικά Βαλκάνια και μέσω του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η ρωσική κρατική τράπεζα Sberbank διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην περιοχή και μάλιστα έχει άμεση πρόσβαση σε: Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία. Η ρωσική παρουσία στα Δυτικά Βαλκάνια μέσω του χρηματοπιστωτικού τομέα έχει χαρακτηριστεί ως «η διπλωματία του ρουβλιού», η οποία αποτελεί μέρος της ευρύτερης οικονομικής στρατηγικής της Ρωσίας.<br /> Ο παράγοντας της ενέργειας<br /> <br /> Όπως το εμπόριο και η οικονομία έτσι και η ενέργεια με την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και πιο σημαντική στις διακρατικές σχέσεις. Η Ρωσία διαθέτει πολύ μεγάλα αποθέματα κοιτασμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Το γεγονός αυτό την κατατάσσει στα μεγαλύτερα κράτη-παραγωγούς του κόσμου μαζί με τα κράτη της Μέσης Ανατολής. Αυτό έχει ως απόρροια, η ενέργεια και συγκεκριμένα ο έλεγχος μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου να αποτελούν πολύ σημαντική μορφή ισχύος για τη Ρωσία στο σύγχρονο διεθνές σύστημα. Μάλιστα, οι ενεργειακοί πόροι της Ρωσίας είναι αυτοί που έχουν διαδραματίσει τον πιο σημαντικό ρόλο για την ανακατανομή ισορροπίας ισχύος του 21ου αιώνα που έχει καταστήσει την Ρωσία -εάν όχι μεγάλη δύναμη- μια εν δυνάμει μεγάλη δύναμη.<br /> <br /> Η παρουσία της Ρωσίας, τόσο στα Δυτικά Βαλκάνια, όσο και στο σύνολο των Βαλκανίων γενικότερα, για τις ενεργειακές εξελίξεις είναι πάρα πολύ έντονη. Πιο συγκεκριμένα οι εταιρίες Gazprom και Lukoil ενθαρρύνθηκαν ανοιχτά από το κράτος, για να επενδύσουν στις ενεργειακές βαλκανικές αγορές για την ισχυροποίηση του ρόλου της Μόσχας στην περιοχή.<br /> <br /> Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια πολύ σημαντικά αποτελέσματα συμφωνιών που προέκυψαν από συμφωνίες της Gazprom με διάφορα κράτη της Ευρώπης: α) επέκταση της πελατειακής βάσης β) δημιουργία νέου δικτύου αγωγών γ) δημιουργία αποθηκευτικών εγκαταστάσεων και δ) άμεση πρόσβαση στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης.<br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα για την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, σημειώνεται μια έντονη εξάρτηση των δεύτερων από την Ρωσία, καθώς τα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων εισάγουν ενέργεια για την κάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών σχεδόν εξ ολοκλήρου από την Ρωσία. Επίσης, οι συμφωνίες με την Ρωσία που θα καταστήσουν ορισμένα από αυτά τα κράτη, transit states, γεγονός που θα διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη της οικονομίας των κρατών αυτών, διότι θα αποτελούν ενδιάμεσα κράτη από τα οποία θα περνάνε αγωγοί που θα διακινούν ρωσικό φυσικό αέριο και οι οποίοι θα αποφέρουν μεγάλο αριθμό εσόδων στα κράτη αυτά.<br /> <br /> Κύριοι πυλώνες της στρατηγικής της Gazprom στα Βαλκάνια είναι οι εξής: α) Κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, ο οποίος θα διαπερνούσε το σύνολο των Βαλκανίων και θα έφτανε έως την κεντρική Ευρώπη. Ωστόσο, το πλάνο αυτό απέτυχε, αλλά τείνει να αντικατασταθεί εν μέρει με την προέκταση του αγωγού Turkish stream και β) την ιδιοκτησία του Σερβικού ενεργειακού κολοσσού Naftna Industrija Srbije (NIS).<br /> <br /> Κλείνοντας την υπό-ενότητα αυτή είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η ενεργειακή αυτή στρατηγική της Ρωσίας, η οποία είναι πάρα πολύ αποτελεσματική, καθώς προσδίδει τα μεγαλύτερα έσοδα στην ρωσική οικονομία, έχει προκύψει μετά την ενεργειακή μεταρρύθμιση του 2009 με πρωτοβουλία του προέδρου Putin. Συγκεκριμένα, η «Ενεργειακή Στρατηγική της Ρωσίας» θα ισχύσει έως το 2030 (τιθέμενο όριο). Η στρατηγική αυτή έθεσε συγκεκριμένους στόχους αντικειμενικούς σκοπούς, προτεραιότητες και κατευθυντήριες γραμμές. Κύριο πρωταγωνιστή καθιστούσε την Gazprom, η οποία όπως αναφέρθηκε επικεντρώθηκε στην δυτικό-ευρωπαϊκή αγορά για την εδραίωση της παρουσίας της και εκπλήρωση των ρωσικών στόχων.<br /> <br /> Στρατιωτική προσέγγιση<br /> <br /> Από την διαμόρφωση της στρατηγικής της Ρωσίας για τα Δυτικά Βαλκάνια δεν θα μπορούσε να λείψει ο στρατιωτικός παράγοντας, ο οποίος αποτελεί μέρος της ευρύτερης ρωσικής στρατηγικής στην περιοχή.<br /> <br /> Τον Δεκέμβριο του 2014 εγκαινιάστηκε το νέο στρατηγικό δόγμα της Ρωσίας, το οποίο είχε στον πυρήνα του την ιδέα πως η Ρωσία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ισότιμος συνομιλητής από τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις του συστήματος.<br /> <br /> Συγκεκριμένα το δόγμα αυτό διαθέτει πέντε βασικούς άξονες εντός των οποίων κινείται η Ρωσία: α) η Δύση είναι ο βασικός εχθρός-ανταγωνιστής της Ρωσίας, β) δεν υπάρχει σαφής διατύπωση των εξοπλιστικών στόχων, γ) υπάρχει για πρώτη φορά και εξωτερική και εσωτερική απειλή πολέμου, δ) δίνεται έμφαση στην ναυτική στρατηγική και στην δημιουργία ναυτικών βάσεων (πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερες θάλασσες) και ε) μεταφορά στρατιωτικών εντάσεων μακριά από τα σύνορά της.<br /> <br /> Στο πλαίσιο της ανωτέρω στρατηγικής η Ρωσία ενεπλάκη στον πόλεμο στην Συρία, ούτως ώστε να διατηρήσει την μοναδική ναυτική βάση που διαθέτει στην περιοχή και άρα να διατηρήσει την άμεση πρόσβασή της στην Μεσόγειο (ένας από τους λόγους εμπλοκής της Ρωσίας στην Συρία). Ωστόσο, η Ρωσία θέλοντας να εξασφαλίσει περαιτέρω πρόσβαση σε θάλασσες ενεπλάκη και στα Βαλκάνια. Όμως τα κράτη με τα οποία είχε/έχει καλύτερες σχέσεις (Σερβία, ΣΔΒ, Βόρεια Μακεδονία και Μαυροβούνιο) είναι ως επί το πλείστον κράτη που δεν έχουν πρόσβαση σε θάλασσα (με εξαίρεση το Μαυροβούνιο). Όλα τα παράκτια κράτη (π.χ. Αλβανία, Κροατία, Σλοβενία κτλ.) ελέγχονται από την Δύση (ΝΑΤΟ-Ε.Ε.). Τα μόνα κράτη στα οποία η Ρωσία είχε ανοιχτό πεδίο για δημιουργία ναυτικής βάσης ήταν το Μαυροβούνιο και η Μάλτα. Η Μάλτα απέρριψε κάθε σχέση με την Ρωσία και τον Putin. Όσον αφορά στο Μαυροβούνιο και αυτό απέρριψε πρόταση της Ρωσίας για εγκατάσταση ναυτικής βάσης στην επικράτειά του. Τότε εικάζεται πως έγινε απόπειρα πραξικοπήματος από πλευράς Ρωσίας στο Μαυροβούνιο, μέσω της χρήσης κυβερνό-επιθέσεων και διάφορων υβριδικών-ασύμμετρων απειλών. Ωστόσο, η απόπειρα αυτή απέτυχε και λίγο αργότερα (2016) το Μαυροβούνιο εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα η στρατηγική της Ρωσίας για εύρεση εδάφους για την δημιουργία ναυτικής βάσης στα Δυτικά Βαλκάνια να αποτύχει πλήρως.<br /> <br /> Έτσι, όσον αφορά στον στρατιωτικό τομέα, η Ρωσία επικεντρώθηκε στην ανάσχεση του ΝΑΤΟ στα κράτη του άμεσου ενδιαφέροντος της (Σερβία, ΣΔΒ και Βόρεια Μακεδονία), χωρίς βέβαια να έχει δεσμευμένα ρωσικά στρατεύματα στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Ο στρατιωτικός ρόλος της Ρωσίας στην περιοχή, περιορίζεται μόνο μέσω χρηματοδοτήσεων και εξοπλισμών των κρατών στην περιοχή (όπως θα δούμε στην συνέχεια) και όχι σε άμεση στρατιωτική επέμβαση, διότι κάτι τέτοιο είναι πέρα από τις δυνατότητές της -κίνδυνος στρατηγικής υπερεπέκτασης και στρατηγικής υπερεξάπλωσης.<br /> <br /> Ο ρόλος της θρησκείας και του πολιτισμού<br /> <br /> Τέλος, μια σημαντική διάσταση στην διαμόρφωση υψηλής στρατηγικής της Ρωσίας στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων είναι η αξιοποίηση της κοινής θρησκείας και του κοινού πολιτισμού. Τα δύο αυτά στοιχεία αποτελούν μια πολύ καλή αφορμή για την Ρωσία, ούτως ώστε αυτή να δικαιολογεί μια πιο παρεμβατική πολιτική στην περιοχή, για να εκπληρώσει την βαθύτερη αιτία που είναι η προσπάθεια απόκτησης περιφερειακής ηγεμονίας και άσκησης ρόλου μεγάλης δύναμης.<br /> <br /> Η Ρωσία διαθέτει εκτεταμένο πρόγραμμα θρησκευτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων στα Βαλκάνια, το οποίο αποτελεί και μέρος της επίσημης ρωσικής διπλωματίας.<br /> <br /> Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το ίδρυμα Russkiy Mir, το οποίο ιδρύθηκε το 2007 με προεδρικό διάταγμα με σκοπό να ασκεί τις εξής δραστηριότητές στα κράτη των Βαλκανίων: α) εκμάθηση ρωσικής γλώσσας, β) διενέργεια πολιτιστικών προγραμμάτων, γ) μαθήματα ρωσικής ιστορίας. Το ίδρυμα αυτό έχει παρουσία σε Σερβία , Βουλγαρία, Ελλάδα, Σλοβενία, Μαυροβούνιο και ΣΔΒ Πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΡΟΕ), η οποία αποτελεί το κοινό σημείο αναφοράς των δύο περιοχών με αφετηρία την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Επίσης ως σκοπό έχει: α) την προώθηση των Σλάβων ορθοδόξων σε διεθνές επίπεδο, β) την διαφοροποίηση από την Δύση, δημιουργώντας στην περιοχή τον δεύτερο πόλο, τον ορθόδοξο φιλο-ρωσικό, ο οποίος εναντιώνεται στον μουσουλμανικό φιλο-δυτικό πόλο γ) την αναβάθμιση της Ρωσίας, η οποία θα έχει το ρόλο του «Μεγάλου Αδερφού» στα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων, δ) την μη αποδοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο πολλές φορές έχει υποστηριχθεί από τις ΗΠΑ σαν επιμέρους διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών και ε) την ενδυνάμωση της επιρροής στην Σέρβικη και Κυπριακή Ορθόδοξη Εκκλησία.<br /> <br /> Τέλος, ιδιαίτερη μνεία από πλευράς Ρωσίας δίνεται στην θεωρία του πανσλαβισμού και στην φυλετική και ιστορική σχέση που έχουν αναπτύξει οι δύο πλευρές.<br /> <br /> <b><i>*απόφοιτος του τμήματος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, μέλος της SAFIA και συντάκτης στην Off Line Post</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Ρόλος της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια στον 21ο Αιώνα

Μηνάς Στραβοπόδης* Εξωτερική Πολιτική της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια Το διεθνές σύστημα ήδη από το 2001 βρίσκεται σε ένα καθεστώς υπό μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν «άδειασε» τους Τούρκους στην Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMgSyezk7AD4uT60EkcWRsQyMVGglCYOpswz-WJLdlvWUaOTBSwuj28-Gsm5OxQzsa6cA1QLtSZWSUMqhAcigkhXJXcMI4oALwgWBguBoDLcaZAyMM6mjd_4kQ_XdhIwjb_A3lybzOgrA/s1600/putin-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="460" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMgSyezk7AD4uT60EkcWRsQyMVGglCYOpswz-WJLdlvWUaOTBSwuj28-Gsm5OxQzsa6cA1QLtSZWSUMqhAcigkhXJXcMI4oALwgWBguBoDLcaZAyMM6mjd_4kQ_XdhIwjb_A3lybzOgrA/s640/putin-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Όλες οι μεγάλες δυνάμεις κοιτάνε τα συμφέροντα τους.δεδομένο. Αλλά οι ρώσοι είναι οι ποιο άπληστοι και ύπουλοι</span>.</h3> <b>Γράφη ο Αθ. Δρούγος</b><br />1)Ανήμερα της επετείου της Σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία το 1968 από την τρισάθλια κομπανία των Μπρέζνιεφ-Κοσύγκιν-Γκρομύκο , που τερμάτισε την άνοιξη της Πράγας του αείμνηστου Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ , η Τουρκία σίγουρα θα διαπιστώνει σήμερα το τι θα πει να είναι ‘σύμμαχός’ σου η Ρωσία. <br /><br />Κάτι που εμείς ως λαός, που έχουμε ανάμεσα στις μνήμες μας και τα Ορλωφικά της εγκατάληψης από τους διεφθαρμένους Τσάρους , το γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες. Τώρα δεν αναφέρομαι σε ορισμένους διαχρονικά οπαδούς της συνωμοσιολογίας και του «ξανθού γένους». Είναι εξωγήινοι στον πλανήτη των γήινων..και κάποιοι βρέθηκαν και στην Βουλή. <br /><br />2)»¨Εχουμε συμφωνία με τη Ρωσία» έλεγε σήμερα ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Τσαβούσογλου, αρνούμενος να παραδεχθεί την πραγματικότητα. Ότι η Ρωσία πέταξε στον γνωστό κάλαθο των αχρήστων τη συμφωνία της Αστάνα (ΙΡΑΝ-ΤΟΥΡΚΙΑ-ΡΩΣΙΑ) σε ότι αφορά το Ιντλίμπ, όπου ο στρατός του Άσαντ ανακατέλαβε για πρώτη φορά μετά το 2011 την στρατηγικής σημασίας κωμόπολη του Χαν Σειγκούν που ανοίγει πλέον την οδική επικοινωνία με την πόλη Χάμα. <br /><br />Με την πλήρη συνδρομή της Ρωσικής αεροπορίας από την βάση Αλ Χμέιμιμ και ενώ έχουν βρεθεί μπροστά σε ορατό κίνδυνο τα Τουρκικά παρατηρητήρια ως και οι στρατιωτικές φάλαγγες της Άγκυρας.Μιλάμε για την περιοχή που ο Τραμπ τον Απρίλιο του 2017 βομβάρδισε λόγω της επίθεσης με χημικά του ΄Άσαντ , που προκάλεσε 92 νεκρούς.Η Αμερικανική πολιτική στην Συρία-το έχω γράψει-είναι συνταγή για καταστροφή.Δυστυχώς οι ΗΠΑ στο Συριακό δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν. <br /><br />3)Οι Τούρκοι σήμερα θα έχουν λογικά συνειδητοποιήσει ότι ήταν λάθος να τα «σπάσουν» με τις ΗΠΑ πριν βάλουν στο χέρι τα F-35.Έπρεπε να είχαν ήδη στα χέρια τους μερικά αεροσκάφη, πριν επιταχύνουν την παραλαβή του Ρωσικού αντιπυραυλικού συστηματος S400.Αυτό ήθελε ο παμπόνηρος Ακάρ, αλλά Ερντογάν και Τσαβούσογλου ΄’ησαν βιαστικοί. <div> <br />4)Οι Ρώσοι, βλέποντας τη σημερινή μερική αποστασιοποίηση ανάμεσα σε Ουάσινγκτων και Άγκυρα, και ίσως αντιλαμβανόμενοι το ότι αυτή μπορεί να μην κρατήσει για πάντα έβαλαν το «μαχαίρι στην πληγή.’ Ο Ασάντ θα είναι πάντα ο μοναδικός σύμμαχός τους στον Αραβικό κόσμο. <br /><br />Η Τουρκία είναι ασφαλώς υπολογίσιμη αλλά προσωρινή δεδομένου επίσης του ότι η Άγκυρα δεν συμπλέει σε πολλά διεθνή ζητήματα με τη Μόσχα, πχ στο θεμα της Ουκρανίας.(εννοώ Κριμαία-Ντονμπάς-Τατάροι της Κριμαίας-/Τσετσενία κα).Δεν άρεσε καθόλου στην Ρωσία η πρόσφατη επίσκεψη του νέου Ουκρανού προέδρου στην Άγκυρα,αλλά ούτε και η πώληση 12 drones στο Κίεβο.(τύπου Μπαιρακτάρ) <br /><br />5)Τα τελευταία 3-4 χρόνια η Τουρκία είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα case study για τους σπουδαστές των διεθνών σχέσεων στα Πανεπιστήμια , αλλά κάτι τέτοια θέματα στις στρατιωτικές σχολές επιτελών δεν τα εκμεταλλευόμαστε σε τόπο και χρόνο (σε 4 κορυφαίες σχολές Επιτελών των ΗΠΑ ήδη με την έναρξη της νέας ακαδημαικής χρονιάς είναι στο πρώτο τετράμηνο..) <br /><br />Τα επόμενα βήματά της θα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα.(δεν θέλω να ανοίξω τώρα τα χαρτιά μου για τα επερχόμενα και για αυτά που συζητήθηκαν προ λίγων εβδομάδων σε διεθνές στρατιωτικό συμπόσιο στην Κωνσταντινούπολη….) Έχει τη δυνατότητα η Άγκυρα να υποστηρίξει άμεσα ή υβριδικά τους αντικαθεστωτικούς στο Ιντλίμπ; Έχει τη δυνατότητα, δεν ξέρουμε όμως αν έχει τη δύναμη και ειδικά τώρα να έρθει σε κάποιας μορφής σύγκρουση με την Μόσχα. <br /><br />6)Η ψυχολογική διάσταση είναι πολύ σημαντική και δεν πρέπει να αγνοείται. Όταν βρίσκεσαι σε πολεμική ρητορική -όπως συμβαίνει με τον Τούρκο πρόεδρο από το 2015- δηλαδή για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα έναντι πολλών εχθρών καιαντιπάλων του , κάπου κουράζεσαι και εσύ και λογικά θα κουράζεται και ο λαός σου. Ο καλός ηγέτης(όσο έξυπνος και να είναι) θα πρέπει να ασκεί προσεκτικό μάνατζμεντ στην ψυχική δύναμη του λαού, του στρατού αλλά και τη δική του.<br /><br /><a href="https://www.analystsforchange.org/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Πούτιν «άδειασε» τους Τούρκους στην Συρία

Όλες οι μεγάλες δυνάμεις κοιτάνε τα συμφέροντα τους.δεδομένο. Αλλά οι ρώσοι είναι οι ποιο άπληστοι και ύπουλοι . Γράφη ο Αθ. Δρούγος 1)Α...

Διαβάστε την συνέχεια

“Σεβασμός για την Ελλάδα”! Το Κίνημα που ξεκίνησε στη Γερμανία παλεύει…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJCfuzchpbJVtRMNQFuaYfUklj88BnMYRHnhJxM7FhPCL_OHhAjfa3OYtDLEpuF6Lnh5mKWJtw41RMqo8OYNc30nHiss6dr2_srDnKtzr26fo4Wy50AIzeebqJ0MSqzqZ4x9YeS1r6T78/s1600/Germany_Greece_Flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="858" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJCfuzchpbJVtRMNQFuaYfUklj88BnMYRHnhJxM7FhPCL_OHhAjfa3OYtDLEpuF6Lnh5mKWJtw41RMqo8OYNc30nHiss6dr2_srDnKtzr26fo4Wy50AIzeebqJ0MSqzqZ4x9YeS1r6T78/s640/Germany_Greece_Flags.jpg" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Παναγιώτης Κουπαράνης</b><br />Δεν ήταν λίγοι οι Γερμανοί που τα χρόνια της κρίσης είχαν εξοργιστεί με τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν η Ελλάδα και οι Έλληνες από τμήμα της γερμανικής κοινής γνώμης. Μια ομάδα αυτών των ανθρώπων ξεκίνησε το 2015 στο Βερολίνο την υπερκομματική πρωτοβουλία «Σεβασμός για την Ελλάδα», η οποία ένα χρόνο αργότερα μετατράπηκε σε εγγεγραμμένο σωματείο. Κοινό χαρακτηριστικό των μελών του είναι ότι θεωρούσαν άδικη, κοντόφθαλμη και αντικοινωνική τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης και της ΕΕ έναντι της Ελλάδας. Στην πορεία της ενασχόλησής τους με τα ελληνικά ζητήματα τα μέλη της οργάνωσης κυριολεκτικά ανακάλυψαν ότι ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία «υπάρχουν», όπως επισημαίνει η Χίλντε Σραμ, «λογαριασμοί που παραμένουν ανοιχτοί», δηλαδή οι κατοχικές οφειλές της Γερμανίας. <br /><br />Η Χίλντε Σραμ θεωρείται εμβληματική μορφή της εναλλακτικής Αριστεράς και του κινήματος ειρήνης στη Γερμανία και είναι από τα ιδρυτικά μέλη των Πρασίνων. Ήδη από πολύ νωρίς η 82χρονη σήμερα Σραμ έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για την αναγνώριση και την αποζημίωση των θυμάτων του ναζισμού. Το ενδιαφέρον της ειδικά για αυτό το θέμα προέκυψε από την ενασχόληση της με την ιστορία της δικής της οικογένειας: πατέρας της ήταν ο υπουργός Εξοπλισμών του Τρίτου Ράιχ Άλμπερτ Σπέερ. <br /><br />Πως ευαισθητοποιείς την κοινή γνώμη; <br /><br />Μέλη και υποστηρικτές του «Σεβασμού για την Ελλάδα» απορρίπτουν την επίσημη θέση των γερμανικών κυβερνήσεων πως δεν τίθεται θέμα γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων προς την Ελλάδα. Σύμφωνα με την Χ. Σραμ «η στάση αυτή είναι, πρώτον προσβλητική για τους Έλληνες και, δεύτερον, βασίζεται σε στερεότυπα, επειδή παραβλέπει ότι ακόμη και Γερμανοί πολιτικοί του συντηρητικού χώρου επανεξετάζουν στο μεταξύ τη θέση, ότι τα εγκλήματα της Βέρμαχτ και των Ες-Ες ήταν απλώς επακόλουθα του πολέμου. Αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Η Χίλντε Σραμ δέχεται ωστόσο την ένσταση, ότι αυτός ο προβληματισμός περιορίζεται σε ένα στενό κύκλο ανθρώπων στη Γερμανία, καθώς η συντριπική πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού ούτε καν γνωρίζει για τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα. <br /><br />Η ίδια δεν διαθέτει κάποια «πετυχημένη συνταγή» για το πώς θα μπορούσε να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη σε αυτό το ζήτημα. Η οργάνωση «Σεβασμός για την Ελλάδα» προσπαθεί να ενημερώσει τους Γερμανούς πολίτες μέσω εκδηλώσεων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Αυτό το διάστημα προβάλει το ντοκιμαντέρ του Χρύσανθου Κωνσταντινίδη «Μπαλκόνι – Τα εγκλήματα της Βερμαχτ στην Ελλάδα», που πραγματεύεται την καταστροφή του χωριού Λυγκιάδες από γερμανικά στρατεύματα το 1943. <br /><br />Επίσης διανέμει μια διακήρυξη που αναφέρεται στη γερμανική κατοχή, αλλά και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν. Στο τετρασέλιδο κείμενο που υπογράφουν δεκάδες επιστήμονες, συγγραφείς, καλλιτέχνες, πολιτικοί διατυπώνονται τρία συγκεκριμένα αιτήματα προς τη γερμανική κυβέρνηση: η επιστροφή του κατοχικού δανείου και των λύτρων που πλήρωσε η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης για την απελευθέρωση χιλιάδων Εβραίων από την καταναγκαστική εργασία, όπως επίσης και η δημιουργία ενός ταμείου για την ανάπτυξη στις περιοχές των μαρτυρικών χωριών. <br /><br />Τη συζήτηση θα πρέπει να την ξεκινήσουν βουλευτές <br /><br />Η έκθεση για τις ελληνικές διεκδικήσεις που ψηφίστηκε στις 17 Απριλίου από την ελληνική βουλή εκτιμά το ποσό των αποζημιώσεων για τις καταστροφές που υπέστη η χώρα στην περίοδο της γερμανικής κατοχής στα 290 δισεκατομμύρια ευρώ. Η κ. Σραμ θεωρεί ότι η απαίτηση σε αυτό το ύψος «δεν είναι ρεαλιστική». «Όμως», προσθέτει, «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να γίνει τίποτα». <br /><br />Δεδομένης της άκαμπτης στάσης της γερμανικής κυβέρνησης θεωρεί ότι θα πρέπει ένα από τα γερμανικά κόμματα, ενδεχομένως η Πράσινοι, να αναλάβει την πρωτοβουλία να θέσει το αίτημα των επανορθώσεων στη γερμανική βουλή. Έχοντας υπόψη προσωπικές εμπειρίες από την πολιτική της σταδιοδρομία η Χίλντε Σραμ υποστηρίζει ότι «ακόμη και αν το αίτημα απορριφθεί, θα έχει συνέπειες. Στην πολιτική συνήθως δεν πετυχαίνεις με την πρώτη αλλά αν καταβάλεις και δεύτερη και τρίτη προσπάθεια». <br /><br />Την πρόταση της κ. Σραμ υιοθετεί η βουλευτής των Πρασίνων Λίζα Μπάτουμ. Πράγματι, την πρωτοβουλία για να ξεκινήσει μια συζήτηση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία θα πρέπει να την αναλάβουν βουλευτές. <br /><br />Μια πρώτη συζήτηση στην Ελληνογερμανική Ομάδα Φιλίας της γερμανική βουλής έχει ήδη γίνει, επισημαίνει η Λίζα Μπάτουμ. Απομένει να αποφασίσει και η νέα ελληνική βουλή με ποια άτομα θα πλαισιωθεί η ανάλογη επιτροπή στην Αθήνα. Και εύχεται ότι αυτή η διαδικασία θα ολοκληρωθεί ως το φθινόπωρο, όταν θα επισκεφτεί με άλλους πράσινους βουλευτές την Αθήνα. Όπως και το κόμμα της η Λ. Μπάτουμ θεωρεί ότι οι ελληνικές απαιτήσεις δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο σύνολό τους από τη Γερμανία. <br /><br />Διαφορετική είναι η περίπτωση του Κατοχικού Δανείου, το οποίο θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να επιστραφεί. Το ζητούμενο δεν είναι όμως μόνο το πώς θα διευθετηθεί το θέμα των αποζημιώσεων, τονίζει Λίζα Μπάτουμ: «Θα πρέπει η αντιμετώπιση της κληρονομιάς του παρελθόντος να συνδεθεί με θετικές εικόνες του μέλλοντος. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά τόσο ο αριθμός των ανταλλαγών νέων, όσο και της αδελφοποίησης ελληνικών και γερμανικών δήμων. Ασφαλώς αυτό θα προκαλέσει μια αναβίωση των φαντασμάτων του παρελθόντος. Όμως, μόνο έτσι μπορείς να τα τιθασεύσεις». <br /><br />Το ενδιαφέρον της 34χρονης Λίζα Μπάτουμ για την Ελλάδα δεν προέκυψε τυχαία. Στα φοιτητικά της χρόνια σπούδασε δύο εξάμηνα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. <br /> <a href="https://www.dw.com/el/">DEUTSCHE WELLE</a><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Σεβασμός για την Ελλάδα”! Το Κίνημα που ξεκίνησε στη Γερμανία παλεύει…

Παναγιώτης Κουπαράνης Δεν ήταν λίγοι οι Γερμανοί που τα χρόνια της κρίσης είχαν εξοργιστεί με τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν η Ελλάδα και...

Διαβάστε την συνέχεια