Ενθουσιαστήκαμε με το Rafale, αλλά…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLyFGG_3EVXig21sOohPnkr2L4JoCeNUPncK5KMhvTVwDzyJPFxVzxQx9lKpCHAX9eiRiaLZABYhASWuCPoRg-Tp4DAFvDgDev3Izr66h461R5BrMCMjBZnItw_Rff6P0fEcDTVhR6EU/s936/rafal.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="936" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLyFGG_3EVXig21sOohPnkr2L4JoCeNUPncK5KMhvTVwDzyJPFxVzxQx9lKpCHAX9eiRiaLZABYhASWuCPoRg-Tp4DAFvDgDev3Izr66h461R5BrMCMjBZnItw_Rff6P0fEcDTVhR6EU/w640-h360/rafal.jpg" width="640" /></a></div><h2 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">To Rafale είναι ένα αεροσκάφος ανώτερο από οτιδήποτε υπάρχει αυτή την εποχή στην περιοχή μας και μπορεί να αποτελέσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αλλάζοντας τις ισορροπίες. </span></h2><br />Πέρα από τα προφανή, που είναι η επιχειρησιακή αξία του και η σύσφιξη των Ελληνογαλλικών αμυντικών σχέσεων, υπάρχει και το θέμα της τουρκικής αντίδρασης. Οι Τούρκοι φυσικά κάπως θα πρέπει να αντιδράσουν γιατί η ζυγαριά θα γείρει επικίνδυνα, και αυτή την εποχή οι επιλογές τους είναι περιορισμένες, η εξής μία: προμήθεια από τη Ρωσία Sukhoi ή/και S-400. Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις από την πλευρά των ΗΠΑ. <br /><br />Σε διπλωματικό επίπεδο δηλαδή, ενδέχεται η προμήθεια των Rafale να αποτελέσει τον καταλύτη που θα επιταχύνει τις εξελίξεις. <br /><br />Όλα αυτά φυσικά με την προϋπόθεση ότι η προμήθεια θα κλείσει. Γιατί πολλές φορές ήταν “κλεισμένη” υπόθεση, οι συντάκτες βιάστηκαν να μοιραστούν τη χαρά τους… και στο τέλος εκτέθηκαν, τόσο αυτοί όσο και τα μέσα τους. Από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει, από τις Belharra, τις Fremm, τα Eurofighter που είχαν πέσει και υπογραφές; Η λίστα είναι κυριολεκτικά τεράστια. <br /><br />Είναι δυνατόν να μην είναι κάποιος χαρούμενος που ένα τέτοιο αεροπλάνο θα ενταχθεί στην ΠΑ; Η προμήθεια του όμως δεν θα πρέπει να είναι ούτε συγχωροχάρτι ούτε η κάθαρση για το πως λειτουργεί διαχρονικά αυτή η χώρα. Γιατί το Rafale κάνει πρωτοσέλιδα και η κάθε κυβέρνηση θα κάνει μία τέτοια προμήθεια σημαία για να δείξει ότι ενδιαφέρεται για την άμυνα. <br /><br />Η άμυνα όμως δεν είναι 18 ή 20 ή 40 αεροπλάνα, είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα, και το μήνυμα που περνάει είναι ότι όλα γίνονται στο γόνατο, είναι πασαλείμματα, στο τέλος έχουν περισσότερο κόστος, που το πληρώνουμε όλοι. Ακόμα και αυτοί που δεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος, γιατί ακόμα και αυτοί αγοράζουν έστω μια φραντζόλα ψωμί, που ένα μεγάλο ποσοστό αυτής της αγοράς επιστρέφει στο κράτος. Ακόμα και ένας μαθητής του δημοτικού που αγοράζει τυρόπιτα στη καντίνα του σχολείου χρηματοδοτεί το κράτος και συνεπώς την άμυνα. Όλοι εμείς, οι χρηματοδότες, θα έπρεπε να απαιτούμε περισσότερο σεβασμό στο πως ξοδεύονται τα χρήματα μας. <br /><br />Επίσης, όλη αυτή η βιασύνη για νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα, ποιο άλλο μήνυμα περνάει εκτός το ότι υπάρχουν ελλείψεις τις οποίες τόσο καιρό κρύβαμε κάτω από το χαλί με δηλώσεις περί ισχυρών ενόπλων δυνάμεων και αυστηρών μηνυμάτων;<br /><br />Μήπως όμως την κοροϊδία αυτή την τραβάει ο οργανισμός μας; Μήπως μας βολεύει να κάνουμε τα στραβά μάτια; Γιατί το να πληροφορηθεί ο πολίτης την παλαιότητα των φρεγατών που τον προστατεύουν είναι κάτι πολύ εύκολο και με τα social media πλέον το να εγκαλέσει την πολιτική ηγεσία και τα ΜΜΕ επίσης. Μήπως είναι πιο βολικό να λέμε ότι είναι καλύτερα να φτιάξουμε νοσοκομεία και σχολεία παρά φρεγάτες; Και φιλενάδες θα βρίσκουμε πιο εύκολα και αυξάνονται οι πιθανότητες να προσληφθούμε σε κανένα από αυτά… Γιατί σιγά μη πάμε να δουλέψουμε σε φρεγάτα να θαλασσοπνιγόμαστε και να έχουμε τον Τούρκο να μας σημαδεύει…<br /><br />Η νέα αγορά του αιώνα δεν θα ήταν απαραίτητη αν προφανώς όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις κάνανε τις προμήθειες ανά πενταετία που τους αναλογούσαν, τώρα απλά θα συνεχίζαμε το πρόγραμμα και δεν θα τρέχαμε πανικόβλητοι. Γιατί αυτό ακριβώς είναι, μια κίνηση πανικού. Πότε ήταν η τελευταία φορά στα παγκόσμια χρονικά που μία κυβέρνηση αποφάσισε να αγοράσει μαχητικά αεροπλάνα και έκανε την επιλογή σε μερικές βδομάδες;<br /><br />Δηλαδή, ποιο είναι το όραμα για την ΠΑ του μέλλοντος; Ποιοι είναι υπεύθυνοι να συντάξουν το όραμα και τη στρατηγική; Θα μπορούσε να υποτεθεί ότι οι επιτελείς της αεροπορίας θα πρέπει να το κάνουν αυτό. Σίγουρα όμως θα πρέπει να έχουν μια συνεργασία με τους συναδέλφους τους του ναυτικού και του στρατού ξηράς, γιατί πολύ απλά θα πρέπει να είναι κατανοητό από όλους τι ανάγκες θα υπάρχουν μελλοντικά, ποιες από αυτές μπορούν να καλυφθούν από την ΠΑ και ποιες όχι, για να κανονίσουν και οι υπόλοιποι τις δικές τους προτεραιότητες. <br /><br />Η πολιτική ηγεσία φυσικά δεν γίνεται να είναι απούσα. Κάποιος πρέπει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο. Να δώσει κατεύθυνση στο στράτευμα. Για παράδειγμα, η πολιτική ηγεσία θα πει ότι το στράτευμα θα πρέπει να μπορεί να επιχειρεί στην Κύπρο, ή να είναι σε θέση να στείλει εκστρατευτικό σώμα στη Λιβύη και να κρατήσει το λιμάνι του Τομπρούκ. Επίσης θα πρέπει να θέσει και τα όρια του προϋπολογισμού, γιατί αν η ΠΑ ζητήσει 150 F-35 και το ΠΝ 15 FREMM… θα μείνουν με τα όνειρα…<br /><br />Είναι βασικό, οι ένοπλες δυνάμεις να είναι νοικοκυρεμένες. Να είναι ξεκάθαρες οι οικονομικές δυνατότητες και αντίστοιχα να κινούνται. Αν τινάξουμε την μπάνκα στον αέρα σε μια κούρσα εξοπλισμών, θα το κάνουμε μια φορά, άντε άλλη μία και μετά θα σκάσει η οικονομία και τότε θα έχουμε χάσει τον πόλεμο χωρίς να έχει πέσει σφαίρα. <br /><br />Φυσικά η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο και οι ανάγκες της είναι διαφορετικές. Οι οικονομικοί και δημογραφικοί περιορισμοί όμως είναι δεδομένοι, εμπρός λοιπόν πεδίο της δόξης λαμπρό να βρεθούν ασύμμετροι τρόποι αντιμετώπισης του κινδύνου. Αν η ΝΑΤΟική δομή και οργάνωση δεν μας βολεύει, μήπως θα είχε νόημα να σκεφτούμε κάτι άλλο; Νέες τεχνολογίες, νέο δόγμα, δομή, οργάνωση;<br /><br />Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες του ΝΑΤΟ που ξοδεύουν το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα, αλλά τα χρήματα δεν φτάνουν για προμήθειες! Με δεδομένο ότι η οικονομία έχει προβλήματα, αλλά είμαστε ακόμα μια πλούσια χώρα είναι ενδιαφέρον να δούμε πως γίνεται αυτό το μαγικό. Μήπως είναι Greek Statistic; Βλέπουμε ότι η μερίδα του λέοντος πάει σε μισθοδοσίες. Μήπως χρεώνουμε έξοδα στον προϋπολογισμό της άμυνας που οι άλλες χώρες όχι; όπως για παράδειγμα σε συντάξεις που θα έπρεπε να χρεώνονται αλλού; μήπως κόστη πολιτικής προστασίας (αεροπυρόσβεση, αεροδιακομιδές) πρέπει να πάνε αλλού; Μήπως μόλις αναλύσουμε τους αριθμούς καλύτερα μπορέσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να σχεδιάσουμε το μέλλον; Αν δεν μπορούμε να πληρώνουμε επαγγελματικό στρατό, τότε μήπως να εκπαιδεύσουμε την εφεδρεία και να μην είναι ικανή μόνο να καθαρίζει γόπες; <br /><br />Σε δέκα χρόνια, με τον ρυθμό που μειώνονται οι οροφές διεθνώς, η ΠΑ με 100 F-16 και 25 F-35 θα είναι μια από τις ισχυρότερες αεροπορίες στην Ευρώπη και θα έχει μόνο δύο τύπους μαχητικών να συντηρεί. Συνεπώς είναι ένα πολύ ορθολογικό σχέδιο.<br /><br />Θα είναι όμως ικανή μια τέτοια αεροπορία να επικρατήσει της τουρκικής; Πώς θα είναι η τουρκική αεροπορία σε δέκα χρόνια; Κάποιοι θα πρέπει να κάνουν αυτή την εκτίμηση και να πάρουν την ανάλογη ευθύνη. <br /><br />Το κύριο πρόβλημα με αυτόν τον σχεδιασμό είναι πως πρόκειται για μια εξαιρετική επιλογή για μια ΝΑΤΟική αεροπορία, δηλαδή για να πλαισιώσει τα αμερικανικά F-22, F-15, B-2, B-21 κτλ σε μια ΝΑΤΟική εκστρατεία. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα η πρώτη μας προτεραιότητα, γιατί ίσως χρειαστεί, τουλάχιστον το πρώτο καιρό, να πολεμήσουμε μόνοι μας.<br /><br />Και κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση το Rafale. H Ελλάδα έχει κάνει μία επένδυση σε πυραύλους κρουζ, Scalp, που τώρα φέρονται από τα λίγα Mirage 2000-5. O Scalp έκανε αυτά τα Mirage υπερ-πολύτιμα. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αποσυρθούν. Θα πρέπει να αποφασιστεί τι θα γίνει αυτή η επένδυση των Scalp. Θα πεταχτεί, θα αντικατασταθεί με κάτι άλλο ή θα γίνει προμήθεια νέων αεροπλάνων φορέων; <br /><br />Προφανώς το Rafale είναι μια πολύ καλή επιλογή, μεταφέρουν δύο πυραύλους αντί για έναν που φέρουν τα Mirage, και μπορούν να κάνουν τη δουλειά καλύτερα και με περισσότερη ασφάλεια για τα πληρώματα τους. Συνεπώς τα Rafale μπορούν να παίξουν το ρόλο των στρατηγικών βομβαρδιστικών μας, ρόλο που κανονικά θα αναλάμβαναν οι Αμερικάνοι. Περιττό είναι να αναφέρουμε το πόσο σημαντικό είναι αυτό, τόσο σε περίοδο επιχειρήσεων όσο και για αποτροπή. Κανένας στόχος στην τουρκική επικράτεια δεν είναι ασφαλής από τον συνδυασμό Rafale-Scalp (και της πρόσβασης στον κατασκοπευτικό δορυφόρο Helios 2 που ήδη έχουμε).<br /><br />Φυσικά δεν είναι η μοναδική επιλογή. Πολλές χώρες για παράδειγμα επενδύουν σε πυραύλους κρουζ που βάλλονται από το έδαφος… Εμείς μπορεί να αποφασίσουμε ότι καλύτερη λύση είναι να εκτοξεύουμε κρουζ από υποβρύχια ή φρεγάτες… Έτσι και αλλιώς οι οικονομικοί περιορισμοί είναι τέτοιοι, που μάλλον θα είναι πολυτέλεια να έχουμε πλατφόρμες εκτόξευσης πυραύλων κρουζ από το πυροβολικό, τις φρεγάτες, τα υποβρύχια και τα αεροπλάνα… Θα πρέπει να υπάρξει μια συνεργασία…<br /><br />To Rafale αν οπλιστεί με τον πύραυλο Meteor, τότε η ΠΑ αλλάζει εποχή και στη μάχη για την εναέρια επικράτηση. Πρόκειται για πύραυλο με μοναδικά χαρακτηριστικά που αλλάζει τις ισορροπίες. <br /><br />Το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι το ότι είναι σχεδόν ετοιμοπαράδοτα. Φυσικά αυτό δεν είναι τόσο πλεονέκτημα, όσο παραδοχή ότι άλλη μια φορά κάνουμε τις δουλειές μας στο γόνατο. <br /><br />Στις 16 Ιανουαρίου 1996 παραιτήθηκε ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λόγω προβλημάτων υγείας, και δύο μέρες αργότερα ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σημίτης. Ως νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έπρεπε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο για να γίνει πρόεδρος της κυβέρνησης. Στις προγραμματικές του δηλώσεις ανακοίνωσε περικοπές στην άμυνα. Μια περίεργη ανακοίνωση, ειδικά την δεδομένη στιγμή, γιατί ήδη τα Χριστούγεννα του 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στην Μικρή Ίμια. <br /><br />Λίγες μέρες αργότερα η Ελλάδα αγόραζε ότι οπλικό σύστημα ήταν άμεσα διαθέσιμο. Δεν αγόρασε ότι ταίριαζε καλύτερα στις ανάγκες, πλήρωσε κάτι παραπάνω και τα αντισταθμιστικά οφέλη ήταν τότε κάτι δευτερεύον γιατί καιγόμασταν… Δεν υπήρξαν καθόλου αντισταθμιστικά σε κάποιες αγορές, και όπου υπήρξαν ήταν αποσπασματικά, χωρίς σχέδιο πως θα μπορούσαν να είναι αλληλο-συμπληρωματικά και να βάλουν τις βάσεις για μια αμυντική βιομηχανία.<br /><br />Όλη αυτή η (αναγκαία) βιασύνη είχε ως συνέπεια και την στρέβλωση των διαδικασιών προμηθειών, με αποτέλεσμα κάποιοι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να πλουτίσουν. Ο τότε υπουργός Αμύνης μάλιστα καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για αυτό τον λόγο. <br /><br />Τι έμαθε η Ελλάδα από την κρίση των Ιμίων; Ευχόμαστε ότι οι στρατιωτικοί κάτι έμαθαν. Σχετικά με τις προμήθειες όμως ούτε η πολιτική ηγεσία, ούτε οι πολίτες φαίνεται να έμαθαν κάτι. Υπάρχει παντού η νοοτροπία ότι κάπου υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ όπου μπορούμε να αγοράσουμε ότι χρειαστούμε, όποτε το χρειαστούμε. Και όταν έρθει η κρίση, γιατί στη γειτονιά μας είναι σίγουρο ότι η κρίση θα έρθει, όπως θα έρθει ο σεισμός, πέφτουμε από τα σύννεφα μόλις μας λένε ότι πρέπει να περιμένουμε τέσσερα-πέντε χρόνια…<br /><br />Από τους σεισμούς έχουμε μάθει και έχουμε έναν από τους καλύτερους αντισεισμικούς κανονισμούς. Για τις προμήθειες των ενόπλων δυνάμεων δεν έχουμε μάθει. Έχουμε μια νομοθεσία που ουσιαστικά αποτρέπει τις προμήθειες! Και το πολιτικό σύστημα είναι βολεμένο και δεν την αλλάζει. Είναι βολεμένο γιατί κανείς δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του σε προμήθεια οπλικών συστημάτων.<br /><br />Ο Έλληνας πολίτης μόλις ακούσει για αγορά όπλων αμέσως αρχίζει τη συνωμοσιολογία και τις κατηγορίες για μίζες, αντί να εγκαλεί την ηγεσία για ποιο λόγο το ρισκάρει και δεν κάνει τα αυτονόητα για την προστασία της πατρίδας που είναι συνταγματική υποχρέωση της. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε πληρώσει τόσα εκατομμύρια για αεροπλάνα και να μη πετάνε γιατί γραφειοκρατικά δεν μπορεί να γίνει αγορά ελαστικών και τακακίων για τα φρένα, απαξιώνοντας τόσο τα αεροπλάνα, αλλά και τους πιλότους που δεν πετάνε και δεν εκπαιδεύονται.<br /><br />Φυσικά, ο ίδιος πολίτης μόλις στραβώσουν τα πράγματα θα απαιτεί κρεμάλες στους πολιτικούς που άφησαν τη χώρα απροστάτευτη και το ρισκάρισαν. Θα βρίζει τους πιλότους που δεν κατέρριψαν τους εχθρούς, και το γεγονός ότι τα αεροπλάνα δεν πέταγαν, οι πιλότοι δεν μπορούσαν να εκπαιδευτούν, δεν έχουν εκπαιδευτικά αεροπλάνα, δεν έχουν πυρομαχικά κτλ θα τους είναι αδιάφορο.<br /><br />Προφανώς υπάρχει μια έλλειψη κουλτούρας στην κοινωνία μας που οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο και αν δεν υπήρχε η τουρκική προκλητικότητα να μας ξυπνάει κάθε δέκα χρόνια, οι ένοπλες δυνάμεις μας θα ήταν στα επίπεδα της Ιρλανδίας.<br /><br />Το πρόβλημα είναι ότι οι Τούρκοι προκαλούν όταν και όποτε έχουν υπεροπλία και τότε δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές για την Ελληνική πλευρά. Είναι εύκολο να κατηγορηθεί μια κυβέρνηση για υποχωρητισμό και ηττοπάθεια, αλλά και αυτά είναι εύκολα όταν η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων δεν μπορεί να εγγυηθεί στην κυβέρνηση νίκη και αρχίζει τα μισόλογα και τις ιστορίες για ηρωικές θυσίες… <br /><br />Τα Rafale σίγουρα θα προσδώσουν πρωτόγνωρες δυνατότητες στην ΠΑ, και κανείς δεν θα έλεγε όχι αν του τα πρόσφεραν δωρεάν, αλλά αξίζουν το κόστος τους; Αν υποθέσουμε ότι το κόστος τους είναι γνωστό. Γιατί πρέπει να υπολογιστεί και το κόστος εκπαίδευσης και της εφοδιαστικής αλυσίδας και για τα ραντάρ, αισθητήρες, κινητήρες … Αυτά μπορεί να χρειαστούν χρόνια να οργανωθούν, και για μόνο 18 αεροπλάνα να είναι οικονομικά μια καταστροφή, ειδικά αν αναλογιστούμε τα προβλήματα με τα υπάρχοντα Μirage, που είναι και λιγότερο πολύπλοκα και με έναν κινητήρα αντί για δύο, και τα διαχρονικά προβλήματα με τους Γάλλους προμηθευτές. Μήπως με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο που θα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στη συνολική αμυντική δυνατότητα της χώρας; <br /><br />Αν τα Rafale είναι αναγκαία, τότε γιατί δεν τα είχαμε παραγγείλει πριν τη κρίση; Να είχαμε κάνει έναν φυσιολογικό διαγωνισμό, όπως τώρα οι Φινλανδοί ή και εμείς παλαιότερα όταν αγοράσαμε τα Leopard 2. Θα είχε γίνει ο διαγωνισμός και θα είχαν αποδείξει τις αρετές τους απέναντι στον ανταγωνισμό. Θα τα είχε καταφέρει τότε όμως; Το Eurofighter μπορεί να φέρει και αυτό Meteor και Storm Shadow που είναι η έκδοση του Scalp για τη Βρετανία, και τα F-35 που είναι στη διαδικασία πιστοποίησης του Meteor (μπορούν ήδη να φέρουν AIM-120D AMRAAM που είναι λίγο υποδεέστερος του Meteor), αλλά δεν έχουν πιστοποίηση για Scalp ή κάτι αντίστοιχο, έχουν όμως άλλες μεγαλύτερες αρετές αφού είναι 5ης γενεάς αεροπλάνο και όχι 4+, έχοντας επιπλέον και ανταγωνιστικό κόστος. <br /><br />Από αυτή τη διαδικασία θα είχε γίνει η καλύτερη οικονομοτεχνική επιλογή, τα αεροπλάνα θα ήταν εδώ τώρα και η βιομηχανία θα είχε κάποια αντισταθμιστικά οφέλη. <br /><br />Όπως εξελίσσεται η κατάσταση, αντί να μας παρακαλάει η Dassault να πουλήσει, παρακαλάμε εμείς τους Γάλλους! Υπάρχει το σενάριο να αγοράσουμε μεταχειρισμένα αεροπλάνα που θα χρειαστούν αναβάθμιση για να έρθουν στο επίπεδο των υπολοίπων καινούργιων, που τελικά θα μας κοστίσουν στο τέλος της ζωής τους περισσότερο από ότι τα καινούργια, να κοστίσουν περισσότερο από F-35 και χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη… <br /><br />Η αφέλεια του “θα το ρισκάρουμε” και ο μη προγραμματισμός μας δηλαδή, θα μας κοστίσει, και αφού θα πληρώσουμε, τουλάχιστον να κάνουμε τη δουλειά σωστά. Αν είναι να έρθουν και να πετάνε με Magic 2, χωρίς κράνη σκόπευσης Targo, χωρίς Meteor, MICA, χωρίς δυνατότητα δικτύωσης με τα F-16 κτλ τότε καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε το κονδύλι κάπου αλλού. Γιατί οι πονηριές με προμήθειες χωρίς FOS (συμβάσεις συντήρησης), άρματα χωρίς πυρομαχικά, υποβρύχια χωρίς πυραύλους, αεροπλάνα χωρίς συστήματα αυτοπροστασίας κτλ έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία στόχων για τον εχθρό, αλλά… η κυβέρνηση έκανε το καθήκον της .. αγόρασε αεροπλάνα. Αν τα αεροπλάνα αναγκαστούν να πάνε στη μάχη με βόμβες ελεύθερης πτώσης και τα πυροβόλα τους… είναι πρόβλημα κάποιων άλλων… Τα πυρομαχικά δεν φτιάχνουν πρωτοσέλιδα… <br /><br />Και δεν είναι μόνο τα αεροπλάνα και τα πυρομαχικά τους. Για να πετάξουν χρειάζονται πιλότους. Τώρα που είμαστε σε κρίση, προφανώς πιλότοι των Mirage θα πάνε στα Rafale μετά από μια ταχύρυθμη εκπαίδευση. Υποθέτουμε ότι θα πάνε στη Γαλλία, θα έρθει κάποιος simulator στην Ελλάδα, μπορεί να έρθουν και Γάλλοι στην Ελλάδα. Αλλά μακροπρόθεσμα; Μήπως θα είχε περισσότερο νόημα η αγορά εκπαιδευτικών αεροσκαφών παρά μαχητικών; <br /><br />Ο υπογράφων δεν είναι σε θέση να κρίνει την επάρκεια των πιλότων της ΠΑ. Από τη στιγμή που οι δεξιότητες τους δεν είναι θέμα DNA αλλά εκπαίδευσης, τότε προτιμώ έναν πολύ καλά εκπαιδευμένο και έμπειρο πιλότο σε Phantom παρά έναν μέτριο σε Rafale. Δεν είναι τυχαίο το ότι η ΠΑ έκανε άλμα όταν τα πρώτα πληρώματα των Phantom εκπαιδεύτηκαν σε τακτικές μάχης στις ΗΠΑ από βετεράνους του Βιετνάμ. <br /><br />Μία αεροπορία που έχει πρόβλημα με τα εκπαιδευτικά της μέσα εδώ και πολλά χρόνια και με πιλότους που οι ώρες πτήσης τους είναι κλάσμα αυτών που είχαν οι ομοιόβαθμοι τους στη δεκαετία του 80 και 90, τότε είναι πιθανόν να έχει πρόβλημα και στις επιχειρήσεις. Η αγορά Rafale όμως θα δημιουργήσει κύμα ενθουσιασμού, ένα εκπαιδευτικό όχι…<br /><br />Μια αεροπορία που δεν σέβεται τα στελέχη της θα έχει και προβλήματα επάνδρωσης. Οι πιλότοι της ΠΑ είναι άρρωστοι με τη δουλειά τους, μάλλον θα την έκαναν μόνο για ένα πιάτο φαΐ, διάολε θα πληρώνανε και από την τσέπη τους αν ήταν δυνατόν. Ξέρουν ότι είναι μέρος από το μικρό ποσοστό ανθρώπων που πραγματοποίησαν το παιδικό τους όνειρο. Και δεν είναι από άλλο πλανήτη, ξέρουν σε ποια χώρα ζουν. Ποια νομίζετε ότι θα είναι η γνώμη τους αν τη μία μέρα δεν έχουν αεροπλάνο διαθέσιμο να πετάξουν γιατί δεν ενδιαφέρθηκε η ηγεσία να αγοράσει ελαστικά, αν ετοιμάζονται να βομβαρδίσουν τον εχθρικό στόλο με βόμβες ελεύθερης πτώσης όπως στον Β΄ΠΠ και την άλλη μέρα τους αγοράζουν Rafale; <br /><br />Μήπως θα νιώσουν μια έλλειψη σεβασμού; Όλα τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια δεν υπήρχαν χρήματα και τώρα που άρχισαν τα ζόρια, μέσα στη κρίση του κορωνοιού μάλιστα βρέθηκαν; Ή έγινε κάποιο μαγικό ή κάποιος κοροϊδεύει κάποιον. Δεν έγινε φυσικά κάτι μαγικό, αλλά τα προεκλογικά επιδόματα είχαν πάντα προτεραιότητα. Οι ένοπλες δυνάμεις αποκτούν προτεραιότητα μόνο όταν βγάζουν ερευνητικό οι Τούρκοι, αλλά τότε είναι αργά… Ίσως αν είχαν προτεραιότητα στο ενδιάμεσο, και πιο φτηνά θα μας κόστιζε και οι Τούρκοι ίσως να μην έμπαιναν καν στον πειρασμό να βγάλουν ερευνητικό. <br /><br />Τα μνημόνια θα έπαιζαν ρόλο, αν τέτοια φαινόμενα δεν υπήρχαν και πριν από αυτά. Αλλά και τότε, μέσα στα μνημόνια, όποτε χρειάστηκαν λεφτά (για 13η σύνταξη πχ) βρέθηκαν. Και τέλος πάντων στις περήφανες διαπραγματεύσεις ας φρόντιζαν να βάλουν μια ρήτρα για τα έξοδα της άμυνας, να εξηγήσουν και να επιμείνουν ότι είμαστε μια ειδική περίπτωση στα σύνορα της Ευρώπης και ας τους προσκαλούσαν να στείλουν και αυτοί αεροπλάνα εδώ να κάνουν αναχαιτίσεις στα άγνωστα ίχνη που πετάνε στο FIR Athens. Στο κάτω κάτω δεν θα ήθελε κανείς να πάθει τίποτα μια πτήση της Lufthansa και τα υποθηκευμένα στο υπερταμείο θα προστάτευαν… <br /><br />Κάποιοι πιλότοι που θα έχουν χορτάσει και μπουχτίσει θα φτιάξουν το βιογραφικό τους για άλλες πολιτείες. Και οι αντικαταστάτες τους, για τους λόγους που γράψαμε πιο πάνω, θα έχουν ακόμα λιγότερες ώρες πτήσης… Οι πιλότοι, όπως κάθε εργαζόμενος, έχουν ανάγκη σεβασμού. Και ο σεβασμός δεν είναι να τους κάνουμε μετά θάνατον ανδριάντα και να τους ονομάσουμε ήρωες, αλλά να τους προσφέρουμε την εκπαίδευση και τα μέσα για να κάνουν τη δουλειά τους, ώστε μια εκπαιδευτική πτήση να μην έχει τίποτα το ηρωικό. Αν δεν πετάνε ή αν είναι ηρωικό το να πετούν με αεροπλάνα που το εκτινασσόμενο κάθισμα μπορεί να δουλεύει, μπορεί και να μη δουλεύει τότε θα πρέπει να είναι κατανοητό σε όλους μας ότι κάποια μέρα θα πρέπει να κοιτάξουν πρώτα τα παιδιά τους και την οικογένεια τους και καλά θα κάνουν. <br /><br />Είναι λάθος η επιλογή της κυβέρνησης; Υπό τις συνθήκες ίσως αποδειχτεί κίνηση ΜΑΤ, αλλά μήπως αν αποφεύγαμε αυτές τις συνθήκες θα ήταν μια καλύτερη επιλογή;<div><br /></div><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενθουσιαστήκαμε με το Rafale, αλλά…

To Rafale είναι ένα αεροσκάφος ανώτερο από οτιδήποτε υπάρχει αυτή την εποχή στην περιοχή μας και μπορεί να αποτελέσει ανταγωνιστικό πλεονέκτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιοι θα ωφεληθούν από μία ελληνοτουρκική σύρραξη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimm5QBr0Pa8SBxZsn_Ia4KDa4kimDZR-eHfszOHym-00ZXKHAnwkkCEj45xW538tb2XiX8DndVOyEO9cuAgZFAF7KPRZmJ01kdIG2fcPROEYlkVlZqM-3V9xctnIWUxF3UDyw-EWddJDs/s1600/Tourkia_aigaio.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimm5QBr0Pa8SBxZsn_Ia4KDa4kimDZR-eHfszOHym-00ZXKHAnwkkCEj45xW538tb2XiX8DndVOyEO9cuAgZFAF7KPRZmJ01kdIG2fcPROEYlkVlZqM-3V9xctnIWUxF3UDyw-EWddJDs/s640/Tourkia_aigaio.png" width="640" /></a></div> <br /><b>Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης</b><br />Σε προηγούμενο άρθρο υποσχεθήκαμε να εξετάσουμε τις πιθανές συνέπειες μίας γενικευμένης ελληνοτουρκικής σύρραξης. Μία τέτοια σύρραξη θα οδηγήσει σε εκτεταμένες καταστροφές στις δύο χώρες, πιθανώς και στην Κύπρο. Η καταστρεπτική ισχύς των δύο οπλοστασίων είναι τέτοια που, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι μία χώρα καταφέρνει να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής δυνατότητας της άλλης, δεν μπορεί να της στερήσει πλήρως τη δυνατότητα ανταποδοτικού πλήγματος. Με άλλα λόγια, το όποιο κέρδος του "νικητή" θα είναι μικρότερο από τις ζημιές που θα υποστεί.<br /><br />Ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία έχουν τις αδιαπέραστες άμυνες που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ΗΠΑ και ΕΣΣΔ/Ρωσία. Οι βασικές υποδομές των δύο κρατών θα πληγούν, καθώς και εκατομμύρια άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από αυτές. Τα κράτη που θα προκύψουν δεν θα μοιάζουν με αυτά που γνωρίσαμε. Οι πόλεμοι στην ανατολική Μεσόγειο δεν γίνονται γιατί τους σχεδιάζει η Ελλάδα ή η Τουρκία, ούτε για λόγους που επικαλούνται οι εμπόλεμοι.<br /><br />Αν γίνει πόλεμος θα γίνει γιατί εξυπηρετεί στρατηγικές επιδιώξεις ισχυρών διεθνών κέντρων. Για να γίνουν ή για να σταματήσουν κρίσεις έχει στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί έναντι της Αθήνας η μέθοδος των "παραπλανητικών σημάτων". Τώρα "παραπλανητικά σήματα" μπορεί να αποσταλούν στην Τουρκία. Στο παρελθόν τέτοιος πόλεμος ήταν αδιανόητος. Δεν έγινε για να μην υποστεί ζημιά το ΝΑΤΟ. Δεν έγινε γιατί τα δύο κράτη ήταν υπό αμερικανικό έλεγχο.<br /><br />Όταν ο Ιωαννίδης διέταξε το 1974 τα Φάντομ και τα υποβρύχια να πάνε στην Κύπρο, διαπίστωσε ότι η CIA έδινε ή ακύρωνε τις εντολές. Σήμερα η Τουρκία δεν ελέγχεται όπως στο παρελθόν. Η Αμερική έχει μεγάλο πρόβλημα, μετά την αγορά των S-400. Ή θα βρει τρόπο να καταστρέψει το καθεστώς Ερντογάν (μπορεί με ελληνοτουρκικό πόλεμο) ή θα τον ξαναπάρει με το μέρος της.<br /><br />Σ' αυτή την περίπτωση θα πιέσει για ελληνικές παραχωρήσεις, ή προ της συγκρούσεως, ή παρεμβαίνοντας για να τη σταματήσει στο "κατάλληλο σημείο", εφόσον το καταφέρει. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν λέμε ότι αυτά θα τα κάνουν οπωσδήποτε οι Αμερικανοί, αλλά ότι θα τα εξετάσουν. Οι επίσημες δηλώσεις ελάχιστη σημασία έχουν. Και, last but not least, υπάρχει αύξηση της παγκόσμιας αστάθειας. Ζούμε σε διαφορετική εποχή, όπου τίποτα, περιλαμβανομένης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, υπό την παρούσα μορφή τους, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.<br /><br />Οι πιθανές συνέπειες μετά το "πυρ"<br /><br />Το σενάριο γενικής σύρραξης είναι ακραίο και πολλές δυνάμεις θα αντιταχθούν, αλλά δεν είναι αδύνατο. Κράτος που εμπλέκεται σε κρίση, όμως, πρέπει να εξετάζει όλα τα σενάρια, όχι μόνο όσα του αρέσουν. Όσα κάποιος προβλέπει πριν τον πόλεμο σπανίως αντιστοιχούν σ' αυτά που τελικά γίνονται. Αλλά επί τη βάσει των προπολεμικών προβλέψεων οι δυνάμεις καθορίζουν την πολιτική τους και οδηγούνται ή αποφεύγουν τον πόλεμο.<br /><br />Μια σύρραξη μπορεί να έχει τις εξής πιθανές συνέπειες:<br /><br />Πρώτον, οι εκτεταμένες καταστροφές στην Τουρκία θα υπονομεύσουν το καθεστώς Ερντογάν και θα διευκολύνουν την αντικατάστασή του από πιο φιλοδυτικό, οδηγώντας σε πιο αδύνατη Τουρκία, ίσως εξελισσόμενη σε τουρκο-κουρδική ομοσπονδία. Αυτό μπορεί να φαίνεται ευνοϊκό για εμάς, αλλά δεν θα είναι. Θα πιεστούμε για ελληνικές-κυπριακές παραχωρήσεις προς αυτή την Τουρκία, προκειμένου να την στηρίξουν.<br /><br />Δεύτερον, ο ελληνικός λαός θα δεχτεί συντριπτικό πλήγμα, που θα συμπληρώσει τις μεγάλες ήττες του. Από την επανάσταση του 1821, "αστραπή" στην ευρωπαϊκή νύχτα της Ιεράς Συμμαχίας έως την ισχυρότερη και μαζικότερη αναλογικά Εθνική Αντίσταση (1940-45), ο ελληνικός λαός επέδειξε ισχυρό αντιστασιακό πνεύμα. Μοιάζει τώρα με ξεθυμασμένο κρασί, αλλά οι ρίζες του δέντρου δεν κάηκαν ολότελα.<br /><br />Η εξουδετέρωση του ελληνικού λαού θα είναι στρατηγικό ατού για τις δυνάμεις που θέλουν να επικρατήσουν στη Μεσόγειο, αποκλείοντας οριστικά κάθε ανεξάρτητη ευρωπαϊκή και ρωσική επιρροή. Αν συμπέσει αυτό και με τα 200 χρόνια μιας Επανάστασης που έδειξε ότι τα ιδεώδη του Διαφωτισμού δεν πέθαναν στο Βατερλώ, τόσο το καλύτερο. Η Ελλάδα είναι επίσης παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα για ελευθερία. Στα ελληνικά γράφτηκαν για πρώτη φορά οι λέξεις ελευθερία, λόγος, δήμος και δημοκρατία. Η κατίσχυση επί των Ελλήνων στα τα χώματα που περπάτησε ο Περικλής, ο Θουκυδίδης και ο Πρωταγόρας θα είναι ο μεγαλύτερος ιδεολογικός θρίαμβος για τον αναδυόμενο ολοκληρωτισμό.<br /><br />Εμείς δεν αποδίδουμε σημασία σε όλα αυτά, αυτοί όμως αποδίδουν. Αν με πείτε συνωμοσιολόγο, σας προκαλώ να εξηγήσετε γιατί η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι μεγάλες τράπεζες πίσω τους δεν επέβαλαν στην Ελλάδα ένα σύνηθες νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα το 2010, αλλά ένα πρόγραμμα "καταστροφής κράτους-έθνους". Είναι πιθανό πριν ή μετά μια σύρραξη να περάσουμε από σενάριο "1974 από την ανάποδη". Να πάρουν την εξουσία δυνάμεις που θα πουν: "να πού μας έφτασε η Δημοκρατία σας" και οι οποίες θα κριθούν καταλληλότερες να συνοδεύσουν τον Ελληνισμό στην έξοδο από την Ιστορία.<div> <br />Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης<br /><br />Τρίτον, οποιαδήποτε σύρραξη στην Μέση Ανατολή, άρα και μια ελληνοτουρκική, θα θέσει σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια στο κινεζικό σχέδιο One Belt, Οne Road. Αυτή ήταν πιθανώς και μια σημαντική δεύτερη επιδίωξη όσων, τρεις φορές τα δύο τελευταία χρόνια, παρολίγον να προκαλέσουν ανάφλεξη με πόλεμο κατά του Ιράν. Πολλοί περιμένουν έναν πόλεμο κατά του Ιράν, αλλά είναι δύσκολο να γίνει. Πιθανώς δεν ισχύει αυτό για έναν ελληνοτουρκικό.<br /><br />Τέταρτον, η ΕΕ αντιμέτωπη με την επερχόμενη κοινωνικο-οικονομική κρίση λόγω κορονοϊού, δεν έχει εργαλεία και πολιτικές να αντιμετωπίσει πολεμική κρίση με εμπλοκή δύο μελών της. Θα δεχτεί σοβαρό, ίσως θανάσιμο πλήγμα. Δεν υποστηρίζω μια ημι-ολοκληρωτική αντικοινωνική δομή, υπό την κυριαρχία της Γερμανίας και των τραπεζών. Δεν θα στενοχωριόμουν εάν διαλυόταν. Αρκεί να πηγαίναμε σε καλύτερη ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων, όχι σε χειρότερη. Να φύγουμε από την ΕΕ αν έχουμε κράτος που στέκεται στα πόδια του. Όχι να σηκώνουμε το κεφάλι για να μας το κόψουν ευκολότερα.<br /><br />Δυστυχώς, δεν υπάρχει προς το παρόν σχέδιο για Ευρώπη κοινωνική, δημοκρατική, ανεξάρτητη. Σήμερα εντείνεται η διάθεση τμήματος της αμερικανικής άρχουσας τάξης και άλλων διεθνών δυνάμεων να σπρώξουν σε κατατεμαχισμό της ΕΕ σε μικρότερες, ευκολότερα διαχειρίσιμες οντότητες. Οντότητες που θα εξυπηρετήσουν τα αμερικανικά εμπορικά-στρατηγικά συμφέροντα και θα προστατεύσουν τον παγκόσμιο ρόλο του δολαρίου, κύριο μέσο χρηματοδότησης της αμερικανικής οικονομίας.<br /><br />Ευρωπαϊκή διάσπαση υπό τις παρούσες συνθήκες πιθανό να ενεργοποιήσει νεοσυντηρητικό σχέδιο για δημιουργία Μεσογειακής Ένωσης. Αυτή δεν θα ήταν εργαλείο συνεργασίας μεσογειακών κρατών, όσο ελέγχου και αποκλεισμού οποιασδήποτε ρωσικής ή ανεξάρτητης ευρωπαϊκής επιρροής.<br /><br />Από τότε που υπάρχει το νεώτερο ελληνικό εθνικό σχέδιο (1204), είναι σχέδιο αντι-σταυροφορικό, που στηρίχτηκε στην κοινότητα γεωπολιτικών συμφερόντων με τη Ρωσία και στις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, που ενέπνευσαν τον Ρήγα, τον Ανώνυμο και τον Κοραή. Θα είναι το τέλος του η μετατροπή μας σε βράχο-φρούριο απέναντι στη Ρωσία και στο Ισλάμ, με συρρικνούμενο και παρακμάζοντα ελληνικό πληθυσμό.</div> <div> <br />Για να επιζήσουμε δεν πρέπει να είμαστε δεδομένοι<br /><br />Πέμπτον, μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα είναι ασφαλώς πολύ ισχυρό πλήγμα στο ΝΑΤΟ κι αυτό είναι και το σημαντικότερο εμπόδιο για να συμβεί. Στο περιβάλλον Τραμπ κυκλοφορούν ιδέες μιας αναδόμησης των συμμαχιών και ο πρόεδρος έχει κάνει σχετικές αναφορές. Ο Μακρόν χαρακτήρισε «εγκεφαλικά νεκρό» το ΝΑΤΟ. Δύσκολα φαντάζεται κανείς ενδεχόμενη αποδόμηση της ΕΕ να αφήνει αλώβητο το ΝΑΤΟ. Η αποβολή της Τουρκίας από τη Συμμαχία, αν τελικά κριθεί αναγκαία, προσκρούει σε πολύ σοβαρά πολιτικά και θεσμικά εμπόδια. Μετά έναν πόλεμο όλα θα γίνουν δυνατά.<br /><br />Τι άραγε ήθελε να μας πει ο Φρίντμαν του Stratfor το 2010, όταν έγραφε ότι «οι Έλληνες δεν κατάλαβαν ότι δεν τους χρειαζόμαστε πια». Για να επιζήσουμε πρέπει να τον διαψεύσουμε, πρέπει να μην είμαστε δεδομένοι, προβλέψιμοι και βαθιά εξαρτώμενοι, όπως τώρα. Αν το κάνουμε, θα διατηρήσουμε και καλύτερες σχέσεις με την Αμερική, γιατί με τα διαρκή "Ναι" μάλλον θα τις χαλάσουμε για πάντα.<br /><br />Έκτον, αν η παρούσα κατάσταση γενικευόμενου χάους στον πλανήτη δεν προκύπτει ως αποτέλεσμα αυθόρμητης έκρηξης των ποικίλων αντιφάσεων, αλλά ανταποκρίνεται σε στρατηγική διεθνών κέντρων, τότε μια σύρραξη θα την ευνοήσει. Να προσθέσουμε και κάτι προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Δεν πιστεύουμε ότι οι παραχωρήσεις κυριαρχίας είναι ο τρόπος για να αποφύγουμε τον πόλεμο, μπορούν μάλιστα να τον φέρουν πιο κοντά.<br /><br />Η Αθήνα πρέπει να βρει τρόπο να αποφύγει και τη Σκύλλα του πολέμου και τη Χάρυβδη των παραχωρήσεων, κάνοντας ό,τι μπορεί για σταδιακή αποκλιμάκωση της αντιπαράθεσης, κάτι που είναι προς όφελος των καλώς εννοουμένων συμφερόντων των δύο κρατών. Ας αποκαταστήσουμε αφενός απευθείας επικοινωνία με την Άγκυρα (την είχαν μεταξύ τους ΗΠΑ και ΕΣΣΔ στο αποκορύφωμα της αντιπαράθεσής τους), αφετέρου τα παραδοσιακά κανάλια με δυνάμεις έξω από το ΝΑΤΟ που επέτρεψαν στο παρελθόν στην Ελλάδα να αντισταθεί και στην Κύπρο να επιβιώσει.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιοι θα ωφεληθούν από μία ελληνοτουρκική σύρραξη

Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης Σε προηγούμενο άρθρο υποσχεθήκαμε να εξετάσουμε τις πιθανές συνέπειες μίας γενικευμένης ελληνοτουρκικής σύρραξη...

Διαβάστε την συνέχεια

Στόλτενμπεργκ: Ο επίμαχος διάλογος με τον Έλληνα ΥΕΘΑ που τον εκθέτει διεθνώς

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTOxva3djGYr3i20FMaHIFJFvcqWFKuecrxZ78KjZX_CuYIAIUrBNlFUMF1nV0AVhF2lkWMu_8wss1HD_yi0wsXB5rNsUitjkSBWEa1X44ifCPoLa9RHrN76f5gLwCUhnLa2tWxrONiM0/s1600/%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="503" data-original-width="768" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTOxva3djGYr3i20FMaHIFJFvcqWFKuecrxZ78KjZX_CuYIAIUrBNlFUMF1nV0AVhF2lkWMu_8wss1HD_yi0wsXB5rNsUitjkSBWEa1X44ifCPoLa9RHrN76f5gLwCUhnLa2tWxrONiM0/s640/%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BA.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ηχηρή και άμεση ήταν, ωστόσο, η διάψευση της Αθήνας στην αιφνιδιαστική ανακοίνωση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ πως Ελλάδα και Τουρκία είναι έτοιμες για την έναρξη τεχνικού διαλόγου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ<br /><br />Ο διάλογος του υπουργού Αμύνης Νίκου Παναγιωτόπουλου με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ήρθε στο «φως» της δημοσιότητας.<br /><br />Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, αρχικές συζητήσεις γι’ αυτό το θέμα είχαν γίνει και την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ο κ. Στόλτενμπεργκ βρέθηκε στο Βερολίνο, όπου πέρα από τον Ν. Παναγιωτόπουλο συναντήθηκε και με την Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπαουερ.<br /><br />Το ζήτημα ήλθε στην επιφάνεια την Πέμπτη αργά το απόγευμα, όταν στην ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ αναρτήθηκε δήλωση του κ. Στόλτενμπεργκ, ο οποίος ενημέρωνε πως ύστερα από επικοινωνία του με τους ηγέτες Ελλάδας και Τουρκίας, «οι δύο σύμμαχοι συμφώνησαν να ξεκινήσουν τεχνικές συζητήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για να συσταθεί ένας μηχανισμός στρατιωτικής αποτροπής σύγκρουσης ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι περιστατικών και ατυχημάτων στην Ανατ. Μεσόγειο».<br /><br />Ηχηρή και άμεση ήταν, ωστόσο, η διάψευση της Αθήνας στην αιφνιδιαστική ανακοίνωση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ πως Ελλάδα και Τουρκία είναι έτοιμες για την έναρξη τεχνικού διαλόγου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο διάλογος<br />Τον σχετικό διάλογο αποκάλυψε ο ΣΚΑΙ:<br /><br />Παναγιωτόπουλος:<br /><br />Όσο παραμένουν σ’ αυτό το σημείο τόσα πλοία αυξάνεται ο κίνδυνος να γίνει κάτι λόγω υπερσυγκέντρωσης, κόπωσης και έντασης πολλών πλοίων σε μια τόσο περιορισμένη περιοχή.<br /><br />Στόλτενμπεργκ:<br /><br />Εντάξει. Τι μπορώ να κάνω;<br /><br />Παναγιωτόπουλος:<br /><br />Να μεσολαβήσεις ώστε να βρεθεί τρόπος να αποσύρει αμέσως ο Ερντογάν όλα τα πλοία.<br /><br />Στόλτενμπεργκ:<br /><br />Όλα τα πολεμικά;<br /><br />Παναγιωτόπουλος:<br /><br />Όλα τα πολεμικά.<br /><br />Στόλτενμπεργκ:<br /><br />Και το Ορούτς Ρέις;<br /><br />Παναγιωτόπουλος:<br /><br />Βεβαίως και το Ορούτς Ρέις. Αν αποσυρθούν τα πολεμικά, θα φύγει και αυτό, γιατί ποτέ δε βγαίνει χωρίς συνοδεία πολεμικών πλοίων.<br /><br />Ο Στόλτενμπεργκ μετά την αντίδραση της Αθήνας ανασκεύασε για όσα είπε.<br /><br />Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας σχολίασε το πρωί του Σαββάτου στον ΣΚΑΪ ότι δεν έπρεπε να γίνει αυτή η κίνηση από τον Στόλτενμπεργκ.<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Στόλτενμπεργκ: Ο επίμαχος διάλογος με τον Έλληνα ΥΕΘΑ που τον εκθέτει διεθνώς

Ηχηρή και άμεση ήταν, ωστόσο, η διάψευση της Αθήνας στην αιφνιδιαστική ανακοίνωση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ πως Ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι ΗΠΑ στηρίζουν τον Ερντογάν; Άρθρο αποδόμησης της “χρήσιμης για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ” Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj63OTgfNj3NK4o_WqckorXo4PGDAHasFk0VwSQzjOpjLa7isAP4cRghsw282V_6Sl9Y7o8AJsAZDhQCrbz9H8oRJo9IWRS1Z0GDJd6f5iSGa7V2VKM3tSnwdCsxPvCziFYfToulM7KmFM/s1600/trump_erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj63OTgfNj3NK4o_WqckorXo4PGDAHasFk0VwSQzjOpjLa7isAP4cRghsw282V_6Sl9Y7o8AJsAZDhQCrbz9H8oRJo9IWRS1Z0GDJd6f5iSGa7V2VKM3tSnwdCsxPvCziFYfToulM7KmFM/s640/trump_erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br />Το επιχείρημα με το οποίο οι Αμερικανοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ακατανόητη υποστήριξη τους στον Ερντογάν, είναι ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και πολύ χρήσιμη για τη Συμμαχία και τα δυτικά συμφέροντα! Από που ακριβώς προκύπτει αυτό;<br /><br />O David Ignatius με άρθρο του στην Washington Post,αποδομεί με επιχειρήματα και γεγονότα αυτή την άποψη και αποδεικνύει ότι η Τουρκία όπως βαδίζει είναι πρόβλημα και εχθρός. Και για το ΝΑΤΟ και για τα δυτικά συμφέροντα.<br /><br />“Πόσο παράξενο είναι ότι η κυβέρνηση Τραμπ, η οποία ήταν τόσο ανθεκτική έναντι του Ιράν, διευκολύνει την άνοδο ενός άλλου επεκτατικού ισλαμικού κράτους που επιδιώκει περιφερειακή ηγεμονία – δηλαδή την Τουρκία”, γράφει.<br /><br />Και συνεχίζει:<br /><br />“Η Τουρκία είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπερασπίζεται τη δική του εκδοχή ισλαμιστικού φονταμενταλισμού. Αγκαλιάζει τρομοκράτες από τη Χαμάς. Απειλεί συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Ελλάδα, η Γαλλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο, ξεφεύγει από τις συνέπειες.<br /><br />Η Τουρκία και το Ιράν ξεκινούν προφανώς από πολύ διαφορετικά σημεία. Η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, υπήρξε εταίρος του ΝΑΤΟ και προπύργιο κατά της σοβιετικής-ρωσικής δύναμης. Ήταν επίσης ο βασικός στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ στον μουσουλμανικό κόσμο. Το Ιράν, αντιθέτως, αντιμετώπισε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως έναν άθλιο εχθρό από την επανάστασή του το 1979 και ήταν ο πιο σκληρός εχθρός του Ισραήλ.<br /><br />Αλλά η Τουρκία έχει αλλάξει υπό τον Ερντογάν, και όχι μόνο σ΄ ότι έχει να κάνει με την αυξανόμενη αντιπάθειά του έναντι του Ισραήλ. Σήμερα, οι ομοιότητες με το Ιράν των αγιατολάχ είναι τρομακτικές – και η διαφορετική μεταχείριση της κυβέρνησης Τραμπ για τις δύο χώρες είναι επίσης τρομακτική. Και οι δύο προωθούν ριζοσπαστικές εκδοχές του Ισλάμ σε μια εποχή που οι μετριοπαθείς φωνές αυξάνονται σε πολλές αραβικές χώρες, όπως τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος, η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία. Και οι δύο έχουν μια νοσταλγία για την αρχαία δόξα, της οθωμανικής και της περσικής αυτοκρατορίας. Και οι δύο εξάγουν αστάθεια. Και οι δύο χαίρονται να επιτίθενται στις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Το Κογκρέσο γίνεται όλο και πιο καχύποπτο για τον Ερντογάν και τα τελευταία δύο χρόνια μέλη του «έχουν παγώσει όλες τις μεγάλες πωλήσεις όπλων των ΗΠΑ» στην Άγκυρα, σύμφωνα με μια πρόσφατη ανάρτηση στο Defense News. Ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο οποίος λέγεται ότι είναι ολοένα και πιο αγχωμένος, έγραψε στο Twitter αυτή την εβδομάδα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα άρουν μερικώς το εμπάργκο όπλων στην Κύπρο και θα αυξήσουν τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας, ένα “χαλαρό” μέτρο κατά της Τουρκίας.<br /><br />Αλλά η διοίκηση του Τραμπ παραμένει η δύναμη του Ερντογάν. Όταν ο Τζέιμς Τζέφρι, ειδικός απεσταλμένος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη Συρία, επισκέφθηκε την Άγκυρα τον περασμένο μήνα, είπε καθησυχαστικά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν «στενοί σύμμαχοι της Τουρκίας και το αποδείξαμε σε πολλούς τομείς εκτός της Συρίας. “<br /><br />Για περιμένετε ένα λεπτό: Τι θα λέγατε να δούμε για το πως η Τουρκία αποδεικνύει την αξία της στις Ηνωμένες Πολιτείες;<br /><br />Το μυστικό του Ερντογάν είναι ότι χαϊδεύει επιμελώς το εγώ του Προέδρου Τραμπ. Πραγματοποιεί τακτικές κλήσεις προς τον Λευκό Οίκο και παίζει με την άποψη του Τραμπ για προσωπική διπλωματία. Ο Τραμπ καυχιόταν τον περασμένο μήνα ότι ένας «κορυφαίος ηγέτης» του ζήτησε να καλέσει τον Τούρκο πρόεδρο, λέγοντας του: « Είστε ο μόνος που σέβεται. . . . Είστε ο μόνος που θα ακούσει. “<br /><br />Η ομάδα του Ερντογάν “διαφημίζει” τη δυσαρέσκεια του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν. Τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης τον περασμένο μήνα επανέφεραν στη δημοσιότητα ένα σχόλιο που έκανε ο Μπάιντεν σε μια συνλεντευξη στους New York Times τον περασμένο Δεκέμβριο ότι το να παραδοθούν στον Ερντογάν και να εγκαταλειφθούν οι Σύριοι Κούρδοι (όπως έκανε ο Τραμπ πέρυσι) θα ήταν «το τελευταίο πράγμα που θα είχε κάνει”.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν είπε τον περασμένο μήνα ότι τα σχόλια του Μπάιντεν «βασίζονταν σε καθαρή άγνοια, αλαζονεία και υποκρισία».<br /><br />Αυτό που ανησυχεί ακόμη περισσότερο τους περιφερειακούς ηγέτες είναι η επιλογή του Ερντογάν, η οποία θυμίζει το Ιράν, να προβάλει τη στρατιωτική του δύναμη. Ένα γράφημα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων TRT απαριθμούσε 12 ξένες χώρες όπου υπάρχουν τουρκικά στρατεύματα: Βόρεια Κύπρος (σσ έτσι αναφέρει την κατεχόμενη Κύπρο στο άρθρο), Συρία, Ιράκ, Αζερμπαϊτζάν, Σομαλία, Κατάρ, Αφγανιστάν, Αλβανία, Λίβανος, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο και Σουδάν. Αυτή η λίστα δεν περιλαμβάνει τη Λιβύη, όπου ο Ερντογάν έστειλε χιλιάδες Τούρκους εκπαιδευμένους Σύριους μισθοφόρους για να υποστηρίξει την κυβέρνηση της Τρίπολης. Οι επικριτές λένε ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί επίσης το δίκτυο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για να προωθήσει τα σχέδια του.<br /><br />Οι περιφερειακές φιλοδοξίες του Ερντογάν αντικατοπτρίζουν αυτό που οι αναλυτές περιγράφουν ως «νεο-οθωμανική» επιθυμία για ηγεμονία πέρα ​​από τα τουρκικά σύνορα. Για να το πετύχει αυτό, έχει όπως εκτιμά το TRT 5.000 στρατεύματα να καταλαμβάνουν μια συνοριακή λωρίδα στη βόρεια Συρία και ακόμη 2.500 στο βόρειο Ιράκ.<br /><br />Καθώς ο Ερντογάν επιδιώκει επιρροή στον μουσουλμανικό κόσμο, ανταγωνίζεται το Ιράν στην παλαιστινιακή υπόθεση. Τον περασμένο μήνα, συναντήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με δύο εξέχοντες ηγέτες της Χαμάς, τον Ismail Haniyeh και τον Saleh al-Arouri, και οι δύο περιλαμβάνονται στον αμερικανικό κατάλογο τρομοκρατίας. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είπε ότι «αντιτίθεται έντονα» αλλά δεν έκανε καμία σημαντική ενέργεια.<br /><br />Η προστασία του Ερντογάν είναι ότι η χώρα του είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά αυτό έχει αρχίσει να ξεθωριάζει. Πέρυσι, παρά τις έντονες προειδοποιήσεις των ΗΠΑ, η Τουρκία αγόρασε το ρωσικό σύστημα S-400. Και τις τελευταίες εβδομάδες, αμφισβήτησε δύο συμμάχους του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και τη Γαλλία, στην προσπάθειά του να ασκήσει δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο. Όταν τα ΗΑΕ έστειλαν τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη για να δείξουν την υποστήριξη τους στην Ελλάδα, ένας Τούρκος αξιωματούχος απείλησε να τα καταρρίψει εάν πλησίαζαν τον τουρκικό εναέριο χώρο. Το ΝΑΤΟ έκανε ένα μικρό βήμα ,την Πέμπτη με πρόταση του Γενικού Γραμματέα Τζένς Στόλτενμπεργκ για συνομιλίες Ελλάδας-Τουρκίας.<br /><br />Ο Τραμπ δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί, αλλά δύο από τους αγαπημένους του εταίρους στη Μέση Ανατολή – τα ΗΑΕ και η Τουρκία του Ερντογάν – βρίσκονται κοντά σε πόλεμο. Ο Τραμπ καταγγέλλει τακτικά τον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ότι ήταν επιεικής με το Ιράν. Γιατί λοιπόν βοηθά την Τουρκία που απειλεί την περιφερειακή σταθερότητα;<br /><a href="https://www.washingtonpost.com/opinions/global-opinions/why-is-the-trump-administration-enabling-turkey/2020/09/03/491ecea6-ee02-11ea-b4bc-3a2098fc73d4_story.html" target="_blank"><b>Washington Post</b></a><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί οι ΗΠΑ στηρίζουν τον Ερντογάν; Άρθρο αποδόμησης της “χρήσιμης για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ” Τουρκίας

Το επιχείρημα με το οποίο οι Αμερικανοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ακατανόητη υποστήριξη τους στον Ερντογάν, είναι ότι η Τουρκία είν...

Διαβάστε την συνέχεια

Που φτάσαμε… Οι ξένοι ηγέτες παρακαλούν …γονατιστοί τον Ερντογάν: Δημιούργησαν ένα δράκο…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFUfTuitrTd572PvrOEqpD5kS_MPMBK2IJr7496rOxp-uLNdBSSSQ23tKOGFza6vZ1ZIf3mEs9PjMZvadJV2rn4pr0Sx8TKyQTGfX0HLedsCjOmfZGEYqZ42cIn_QB2rNDj6wyhLnyddM/s1600/ERDOGAN.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="797" data-original-width="1222" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFUfTuitrTd572PvrOEqpD5kS_MPMBK2IJr7496rOxp-uLNdBSSSQ23tKOGFza6vZ1ZIf3mEs9PjMZvadJV2rn4pr0Sx8TKyQTGfX0HLedsCjOmfZGEYqZ42cIn_QB2rNDj6wyhLnyddM/s640/ERDOGAN.webp" width="640" /></a></div> <br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Όλοι οι ξένοι θέλουν και πιέζουν για διάλογο, αλλά δεν είναι έντιμοι στην αντιμετώπιση της Ελλάδας. Υποστηρίζουν πως πρέπει να είναι δήθεν ανεξάρτητοι για να επιτύχει η μεσολάβηση τους. Και με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούν τους ταραξίες της Τουρκίας.<br /><br />Έτσι δεν χάθηκε το παιγνίδι του Κυπριακού; Δεχόταν το νησί την άνανδρη τουρκική επίθεση, και οι ξένοι εκβίαζαν τους Ελληνοκύπριους ηγέτες να υποχωρήσουν και να υπογράψουν τη θανατική τους ποινή…<br /><br />Από ζήτημα εισβολής και κατοχής έχει μετατραπεί σε μη θέμα. Φτάσαμε να ισχυρίζονται και κάποιοι εταίροι μας ότι έχουν περισσότερες ευθύνες οι Ελληνοκύπριοι. Και αυτό το άθλιο ψέμα το ενστερνίζονται και οι ελίτ στην Αθήνα και τη Λευκωσία. Το θύμα το παρουσιάζουν ως θύτη και δεν ντρέπονται.<br /><br />Ο τρόπος με τον οποίο δρα και αντιδρά η κατοχική δύναμη στο Αιγαίο και ειδικά στην περιοχή του Καστελόριζου, μου θυμίζει τα τετελεσμένα στην Κύπρο. Και επειδή πάθαμε αλλά δεν μάθαμε τόσα χρόνια, ας διδαχθούμε τώρα από τα λάθη μας. Όχι υποχωρήσεις. Η παραμικρή υποχώρηση στο Αιγαίο, θα έχει τεράστιες συνέπειες για τον Ελληνισμό. Με την Τουρκία δεν ισχύει «να δώσουμε το κατιτίς παραπάνω για να ησυχάσουμε»…<br />Οι Αμερικάνοι, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι, οι νατοϊκοί, όλοι τέλος πάντων, συστήνουν διάλογο. Και σίγουρα ο διάλογος δεν είναι κάτι κακό. Αντίθετα. Φτάνει να γνωρίζει αυτός που εμπλέκεται σε αυτόν, τα όρια του και να μην τα παραβιάζει. Την ειρήνη θέλουμε και υποστηρίζουμε. Αλλά δεν έχουμε γείτονα το …Λουξεμβούργο.<br /><br />Ξεκίνησαν να προσπαθούν πρώτα οι Αμερικανοί, αλλά δεν πέτυχαν το παραμικρό. Πραγματοποιήθηκαν οι τηλεφωνικές συνομιλίες του Προέδρου Τραμπ με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στον Ταγίπ Ερντογάν, αφού είχαν προηγηθεί οι συναντήσεις του υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο με τους ομολόγους του της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ο Τσαβούσογλου έφτασε μέχρι το Σάντο Ντομίνγκο για να τον συναντήσει και ο κ. Δένδιας ταξίδευσε μέχρι τη Βιέννη.<br /><br />Αλλά είχαμε και την ισχυρή τοποθέτησή του κ. Πομπέο μόλις προχθές -ακόμα και δεν μας ικανοποίησε διότι επιμένει να «ποντιοπιλακίζει» που έδωσε το έναυσμα, ή αν θέλετε το σινιάλο, για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.<br /><br />Ήταν απόλυτος ο κ. Πομπέο. Τα έβαλε τα πράγματα με τη σειρά: Αποκλιμάκωση και μετά διάλογος, και οπωσδήποτε όχι πόλεμος. Ζήτησε να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Πάλι ο κ. Ερντογάν αγνόησε την αμερικανική έκκληση. Και τι έχουν πράξει οι Αμερικανοί για να ξεπλύνουν την ντροπή; Διότι μην μου πουν οι ψεκασμένοι οπαδοί του Αμερικανού προέδρου ότι δεν τον πρόσβαλε ο Ερντογάν…<br /><br />Τι ακολούθησε;<br /><br />Η Καγκελάριος Μέρκελ τηλεφώνησε στον Ταγίπ Ερντογάν την Πέμπτη, από τον οποίο φαίνεται να εισέπραξε άρνηση για την αποκλιμάκωση και το διάλογο. Θυμίζω ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας -στη συνομιλία του με τον κ. Τραμπ- φέρεται να αποδέχθηκε μεν το διάλογο, αλλά ταυτόχρονα απαίτησε να συνεχίσει τη δραστηριότητά του το ερευνητικό Oruc Reis. Παράλογες οι σκέψεις και οι προτάσεις του Ερντογάν, χωρίς αμφιβολία. Αλλά ποιος Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να τις αποδεχθεί; Κανένας.<br />Αμέσως μετά την κ. Μέρκελ ακολούθησε ο ανεκδιήγητος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο οποίος ανακοίνωσε τη δημιουργία των τεχνικών επιτροπών, υπονοώντας ότι ξεκίνησε ουσιαστικά ο ελληνοτουρκικός διάλογος. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στο ατόπημα του νατοϊκού ηγέτη. δείχνει ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Κρατώντας μία επιφύλαξη, εύχομαι και ελπίζω να μην μας περιμένει κάποια έκπληξη.<br /><br />Τι λείπει από την πρωτοβουλία του κ. Στόλντενμπεργκ; Το βασικότερο στοιχείο όλων: Η απόσυρση των ναυτικών δυνάμεων για να ξεκινήσει ο διάλογος.<br /><br />Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ έδειξε να αγνοεί εντελώς τις ελληνικές θέσεις. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσαν πολλές φορές ότι του διαλόγου πρέπει να προηγηθεί η απόσυρση όλων των δυνάμεων και να τερματιστούν οι τουρκικές προκλήσεις.<br /><br />Το συμπέρασμα είναι ότι άρχισε μία μαζική προσπάθεια με στόχο να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Και από αυτές τις κινήσεις, βλέπουμε ότι συμμετέχουν οι πιο ισχυροί παράγοντες. Μόνο που υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Όλοι αυτοί μαζί, η Αμερική, η Γερμανία και το ΝΑΤΟ -μέχρι της στιγμής τουλάχιστον- δεν δείχνουν να μπορούν να επηρεάσουν τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας. Που φτάσαμε… Δημιούργησαν ένα δράκο και δεν μπορούν να τον ελέγξουν.<br />Και θα φτάσουμε στη σύνοδο κορυφής των ηγετών των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα μας πουν -επειδή δήθεν γίνονται προσπάθειες για το διάλογο- ότι δεν πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία…<br /><br />Ο καυγάς γίνεται για το …πάπλωμα, λένε οι “σοφοί” στα χωριά. Και το πάπλωμα στην περίπτωση του Καστελόριζου, είναι και τα τετελεσμένα στο πρότυπο της Κύπρου, αλλά και για να αποφύγει η Τουρκία τις κυρώσεις, που έπρεπε ήδη να είχαν επιβληθεί στην παραβατική κατοχική δύναμη.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Που φτάσαμε… Οι ξένοι ηγέτες παρακαλούν …γονατιστοί τον Ερντογάν: Δημιούργησαν ένα δράκο…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Όλοι οι ξένοι θέλουν και πιέζουν για διάλογο, αλλά δεν είναι έντιμοι στην αντιμετώπιση της Ελλάδας. Υποστηρίζουν πως π...

Διαβάστε την συνέχεια

“Η Ελλάδα επτά φορές μεγάλωσε αλλά τώρα κάποιοι θέλουν να την μικρύνουν”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ajPamjgoobG-NysHL4VEiQJQ3Aa7lxaTJTaS8Pq9lfwpEcRERXsjMW-XfuiEc9j9y6n3QGMVV8N4r3j5GxUF8bPg_5BruEeQRQXm0j63laoTPEueBVRI86KIIyccLK4VMemsb6jMIB4/s1600/Balkans-map.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ajPamjgoobG-NysHL4VEiQJQ3Aa7lxaTJTaS8Pq9lfwpEcRERXsjMW-XfuiEc9j9y6n3QGMVV8N4r3j5GxUF8bPg_5BruEeQRQXm0j63laoTPEueBVRI86KIIyccLK4VMemsb6jMIB4/s640/Balkans-map.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />Πρέπει να παραδεχτώ οτι την κεντρική ιδέα για αυτό το άρθρο την «έκλεψα» από τον διακεκριμένο Τούρκο δημοσιογράφο και συγγραφέα Μουσταφά Μπαλμπάι. Διατελέσας και βουλευτής του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος , ο Μπαλμπάι πριν μια δεκαετία είχε καταδικαστεί σε 34 χρόνια κάθειρξη από το καθεστώς Ερντογάν για συμμετοχή σε «απόπειρα ανατροπής» του Τούρκου προέδρου. Τελικά ο τούρκος δημοσιογράφος τη «γλύτωσε» μένοντας μόνο τέσσερα χρόνια στη φυλακή και φυσικά παραμένει αντίπαλος του Ερντογάν.Σε χθεσινό άρθρο του στην Cumhurriyet ο Μπαλμπάι,κάνει μια αναδρομή στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας,μετρώντας πόσες φορές αύξησε την επικράτειά της εδώ και δύο αιώνες από την ίδρυση του ελληνικού κράτους,μετά την Επανάσταση του 1821.Με αγώνες,θυσίες και διπλωματικές νίκες ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία στην αρχή και στη διάδοχό της Τουρκία,στη συνέχεια.<br /><br />«Επτά φορές μεγάλωσε η Ελλάδα από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους στις 24 Απριλίου 1830, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου» γράφει ο Μπαλμπάι,θυμίζοντας ότι η τότε Ελλάδα είχε έκταση μόλις 47.517 τετραγωνικών χιλιομέτρων.<div> <br />Ακολούθησε η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης της 8ης Απριλίου 1865, μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Αγγλίας, όπου τα Επτάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα και η έκτασή της αυξήθηκε στα 50.522 τετραγωνικά χιλιόμετρα.Μια αύξηση κατά 5,6%.</div> <div> <br />Στις 20 Ιουνίου του 1881 ,μετά την ήττα των Οθωμανών στον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878 ,με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης παραχωρήθηκαν στο ελληνικό κράτος η Θεσσαλία εκτός της Ελασσόνας και η περιοχή της Άρτας. Η έκτασή της Ελλάδας αυθήθηκε στα 67.270 km2 ή κατά 33,9%.</div> <div> <br />Μετά το τέλος των δύο Βαλκανικών πολέμων , με τις Συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου το 1913 η ελληνική επικράτεια στα 97.237 km2 ή κατά 44,6% και στη συνέχεια στα 108.610 km2 (αύξηση 5,6%) με την ενωσμάτωση του μεγαλύτερου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου και την Ενωση της Κρήτης.<br /><br />Με τη Συνθήκη του Νεϊγί στις 27 Νοεμβρίου 1919, η Δυτική Θράκη δόθηκε στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία και η έκταση της ελληνικής επικράτειας έφτασε στα 129.880 km2(αύξηση κατά 19,9%).<br />Χωρίς να υπολογιστεί η Συνθήκη των Σεβρών που υπεγράφη στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920 και διαμόρφωνε «την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ ,φτάσαμε το 1923 στην Λωζάνη,όπου ορίστηκαν τα σημερινά σύνορα της Τουρκίας. Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, με την συνολική έκταση της χώρας να φτάνει τα 132.562 km2 (αύξηση 2%).Σύμφωνα με την ιστορική συμφωνία «η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμωμένας ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λίψον, Σύμην, Κω, και Καστελόριζον ως και τας παρακειμένας νησίδας». Η ελληνική πλευρά διευκρίνιζε, κατά την υπογραφή, ότι με τον όρο «παρακείμενες» εννοούνται οι «υπό ιταλικήν κυριαρχίαν» κατά την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο.<br /><br />Σήμερα όμως ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν αμφισβητεί τόσο τη Συνθήκη της Λωζάνης όσο και των Παρισίων, θέλοντας στα όνειρά του να αναβιώσει την Οθωμανική αυτοκρατορία. Να μην ξεχνάμε ότι ο Τούρκος πρόεδρος παραμονές της επίσκεψής του στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2017 είχε πει προκλητικά ότι «υπάρχουν εκκρεμότητες και θέματα που δεν κατανοούνται σωστά στη Συνθήκη της Λωζάννης», για να λάβει την αυστηρή απάντηση διά στόματος του τέως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου: «Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν χρειάζεται ούτε διαπραγμάτευση, ούτε αλλαγές».</div> <div> <br />Κι όμως! Η φιλοερντογανική ισλαμοσυντηρητική εφημερίδα Yeni Safak έφτασε στην απίστευτη αθλιότητα να χαρακτηρίσει «πρόκληση» την προγραμματισμένη για τις 13 Σεπτεμβρίου επίσκεψη της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ,Κατερίνας Σακελαροπούλου στο Καστελόριζο ,επειδή κάλεσε μαζί της και ξένους πρεσβευτές χωρών μελών της ΕΕ.<br /><br />Οπως έγραφε ο Μαρξ στην 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη,<br /><i>«όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σα να λέμε, δύο φορές.τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη όμως σαν φάρσα».Και μόνο ως φάρσα μπορούν να χαρακτηριστούν οι νεο-Οθωμανικές αξιώσεις του Ερντογάν. Η Τουρκία είναι η μόνη παλιά αυτοκρατορία,που επιδιώκει να πάρει πίσω εδάφη και θάλασσες που κατείχε στις πρώην αποικίες της.Αλλωστε ,οι προκλητικές αξιώσεις του Τούρκου προέδρου δεν προέκυψαν με …παρθενογέννηση.Εδώ και δεκαετίες η Τουρκία επιδιώκει να θέσει υπό αμφισβήτηση τα δικαιώματα της Ελλάδας που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, «γκριζάροντας» και αμφισβητώντας την ελληνικότητα δεκάδων νησιών και βραχονησίδων και στη συνέχεια τα διεκδικεί ως δικά της με το γνωστό «ανατολίτικο παζάρι».</i></div> <div> <i><br /></i>Και αν όλα αυτά φαντάζουν ως φάρσα για πολλούς ,η τραγωδία είναι ότι κάποιοι Σύμμαχοι ,αλλά και ορισμένοι ντόπιοι δεν διστάζουν να «συζητούν» πιθανές υποχωρήσεις της Ελλάδας από τα δικαιώματά μας στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη, στο όνομα της υπέρβασης των προβλημάτων με την Τουρκία. Μπορεί η Αθήνα να διέψευσε δήλωση του ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ότι η Ελλάδα και η Τουρκία συμφώνησαν σε τεχνικές συνομιλίες για την αποκλιμάκωση των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο,αλλά η Άγκυρα έσπευσε να στηρίξει την «πρωτοβουλία» του «Πόντιου Πιλάτου», και κάλεσε την Αθήνα να κάνει το ίδιο. Την ίδια ώρα όμως η ελληνοτουρκική κρίση λόγω των ερευνών του σεισμογραφικού Oruc Reis έχει ήδη ξεπεράσει σε διάρκεια την κρίση με το σεισμογραφικό Χόρα, το 1976. Γιατί απλά η γειτονική χώρα έχει κάνει στροφή προς τον απολυταρχισμό στο εσωτερικό και τις επιθετικές διεκδικήσεις στο εξωτερικό ,καθώς το καθεστώς Ερντογάν αποτελεί πλέον ένα μείγμα νεοοθωμανισμού και φασιστικού εθνικισμού λόγω της συγκυβέρνησης του ΑΚΡ με τους ακροδεξιούς Γκρίζους Λύκους του Μπαχτσελί.</div> <div> <br />Η Τουρκία των Ερντογάν-Μπαχτσελί είναι σαφές ότι θα θέσει αργά ή γρήγορα σε ενδεχόμενο «τραπέζι διαλόγου»όλη την ατζέντα των διεκδικήσεων της – Γκρίζες ζώνες σε βραχονησίδες,αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου,Δυτική Θράκη.<br />Και όποιες υποχωρήσεις κι αν γίνουν από την ελληνική πλευρά,μόνο ως αδυναμία θα εκλαμβάνεται από τη Γείτονα.Το ερώτημα είναι: Υπάρχουν κάποιοι που θα αποδεχτούν να μικρύνει η Ελλάδα;<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Η Ελλάδα επτά φορές μεγάλωσε αλλά τώρα κάποιοι θέλουν να την μικρύνουν”

Του Μιχάλη Ψύλου Πρέπει να παραδεχτώ οτι την κεντρική ιδέα για αυτό το άρθρο την «έκλεψα» από τον διακεκριμένο Τούρκο δημοσιογράφο και συ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γερμανία-Τουρκία: Επιβεβαιώνεται ο διαχρονικός γεωπολιτικός έρωτας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd6Ff4SHSlQOpEDSeXj0nho9bYH-cnM-8v_nXY4hlUVX5vk4Sm_v2Io9Lt3GF-cNwwi7GhxxP9MOdMi6tWmmHub4rRWudi07MrPdN6_OfNpriwx4Jx6a480js0XIqqXzl64_6wTB2s8QY/s1600/kaizers-ottomam.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd6Ff4SHSlQOpEDSeXj0nho9bYH-cnM-8v_nXY4hlUVX5vk4Sm_v2Io9Lt3GF-cNwwi7GhxxP9MOdMi6tWmmHub4rRWudi07MrPdN6_OfNpriwx4Jx6a480js0XIqqXzl64_6wTB2s8QY/s640/kaizers-ottomam.png" width="640" /></a></div> <br /><b>Μελάς Κώστας</b><br />Η επίμονη προσπάθεια του Βερολίνου να αποτρέψει την επιβολή αποτελεσματικών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας (λόγω της άρνησης να αποσύρει το Oruc Reis) επαναφέρει στο προσκήνιο τον διαχρονικό γεωπολιτικό έρωτα που συνδέει τη Γερμανία με τον οθωμανικό-τουρκικό παράγοντα. Τη σχέση αυτή την είδαμε τα τελευταία χρόνια με αφορμή την απόφαση του Ερντογάν να στείλει μαζικά χιλιάδες μετανάστες στον Έβρο και στα μικρασιατικά παράλια με σκοπό να περάσουν βιαίως στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Την βλέπουμε και σήμερα.<br /><br />Για τη μεταπολεμική Γερμανία (υπό μια έννοια και για την Γερμανική Αυτοκρατορία από την ίδρυσή της το 1871) οι οικονομικές σχέσεις αποτελούν έναν πολύ σημαντικό παράγοντα αλληλεξάρτησης σε διακρατικό επίπεδο. Στην αντίληψη των Γερμανών, η οικονομική ισχύς αποτελεί παράγοντα εξαιρετικής αποτελεσματικότητας, προκειμένου να εδραιωθεί η κυριαρχία τους επί άλλων χωρών. Ανεξαρτήτως αν για τη Γερμανία η κυριαρχία επιτυγχάνεται, τελικά, μέσω της πολιτικοστρατιωτικής ισχύος, όταν αυτή δεν είναι εφικτή, η οικονομική εξάρτηση των άλλων χωρών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να δημιουργηθούν οι όροι για την τελική κυριάρχηση.<br /><br />Οι γερμανοτουρκικές σχέσεις ανάγονται στην εποχή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και της αντίστοιχης Οθωμανικής (τέλος 19ου αιώνα) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Οι σχέσεις τους είναι πολιτικές, στρατιωτικές και οικονομικές. Οι δύο αυτοκρατορίες συμβίωναν εκείνη την περίοδο με βάση τη στρατηγική τους συμπληρωματικότητα, αλλά με διαφορετικές προοπτικές.<br /><br />Η νέα γερμανική αυτοκρατορία του Γουλιέλμου, ανερχόμενη δύναμη στην κεντρική Ευρώπη, προσπαθούσε να ανταγωνιστεί την Αγγλία και τη Γαλλία. Η άλλη αυτοκρατορία, ο "ασθενής της Ευρώπης", προσπαθούσε να αποφύγει τη διαφαινόμενη πολιτική και οικονομική κατάρρευση. Όμως, η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατείχε μια στρατηγική γεωγραφική θέση εκείνη την εποχή, επειδή είχε τον έλεγχο της διώρυγας του Σουέζ. Το 1896, ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος αρχίζει τη νέα αποικιακή πολιτική της Γερμανίας (μετά την αποπομπή του καγκελαρίου Μπίσμαρκ), προκειμένου η αυτοκρατορία "να βρει μια θέση στον ήλιο". Στο πλαίσιο αυτό δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την υποστήριξη της οποίας είχε ανάγκη.<br /><br />Το Orient Express συνέδεε τη Δυτική Ευρώπη με την Κωνσταντινούπολη από το 1889 και ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ δέχτηκε αίτημα από τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο να επεκταθεί η σιδηροδρομική γραμμή μέχρι τη Βαγδάτη, διαμέσου της Ανατολίας. Στόχος ήταν η μετέπειτα επέκταση μέχρι τη Βασόρα ώστε να φθάσει στον Περσικό Κόλπο και να υπάρχει πρόσβαση στην Ινδία. Στη Βασόρα θα κατασκεύαζε γερμανική ναυτική βάση, γεγονός που θα έφερνε σε δύσκολη θέση την Αγγλία.<br /><br />Η Γερμανία άνοιξε τις πόρτες της<br /><br />Παράλληλα, σχεδιάστηκε μια διακλάδωση προς την Δαμασκό που θα συνέχιζε μέχρι την Μεδίνα. Το δίκτυο θα εξυπηρετούσε τις οικονομικές βλέψεις της Γερμανίας στις περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά θα διευκόλυνε και την πρόσβαση στις γερμανικές αποικίες της Ανατολικής Αφρικής. Επίσης, θα είχε εύκολη πρόσβαση στις πρώτες ύλες που ήταν απαραίτητες στην αναπτυσσόμενη ραγδαία γερμανική βιομηχανία.<br /><br />Η αποδοχή του σχεδίου από τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ υποβοηθήθηκε από το γεγονός ότι η Γερμανία εμφανιζόταν σαν ισότιμος οικονομικός εταίρος που επιδίωκε μόνο οικονομικές συνεργασίες, σε αντίθεση με τους Άγγλους και Γάλλους που ασκούσαν αποικιακή πολιτική και διακρατούσαν το μεγαλύτερο ποσοστό του δημοσίου χρέους της χώρας. Η Γερμανία άνοιξε τις πόρτες της και έγινε ο πρώτος οικονομικός εταίρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη. Η συνεργασία αυτή μετατράπηκε σε στενή αμυντική συμφωνία, με αποτέλεσμα οι Οθωμανοί να συμμετάσχουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων.<br /><br />Θα πρέπει να ειπωθεί ότι οι Γερμανοί είχαν σημαντικό ρόλο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από την εποχή του Τανζιμάτ, στην προσπάθεια εκμοντερνισμού της από το μέσο του 19ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, είχαν ρόλο στην οργάνωση του οθωμανικού στρατού και γενικότερα στα αιτήματα εκσυγχρονισμού που προέβαλαν οι ανερχόμενες κοινωνικές κατηγορίες με αστικό και εθνικιστικό προσανατολισμό. Με τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου και οι δύο αυτοκρατορίες μετατράπηκαν σε Δημοκρατίες με τα γνωστά αποτελέσματα.<br /><br />Και πάλι προς την Τουρκία<br /><br />Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης της κοινωνίας και της οικονομίας της στράφηκε πάλι προς την Τουρκία. Ενώ Γαλλία, Αγγλία και οι Κάτω Χώρες είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν εργατική δύναμη από τις αποικίες τους, η Γερμανία στράφηκε αφενός προς την εργατική δύναμη των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου αλλά από το 1961 και προς την εργατική δύναμη της Τουρκίας. Μέχρι το 1969 περίπου 1.000.000 Τούρκοι εργάτες απασχολούνταν στις γερμανικές βιομηχανίες.<br /><br />Μέχρι το 2001, ο νόμος για την γερμανική υπηκοότητα βασίζονταν στην έννοια jus sanguinis. Τη χρονιά αυτή ο νόμος άλλαξε (μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Σρέντερ) και η πλειοψηφία των Τούρκων μεταναστών (περίπου 3,5 εκατομμύρια το 2010) έλαβαν γερμανική υπηκοότητα και το δικαίωμα ψήφου. Το γεγονός αυτό, όπως είναι ευνόητο, έδωσε μεγαλύτερο πολιτικό βάρος στην τουρκική μειονότητα από αυτό που είχε προηγουμένως.<br /><br />Η Γερμανία αποτελεί τον σπουδαιότερο προορισμό των τουρκικών εξαγωγών (το 2017 ανέρχονταν σε 17,4 δισ. δολάρια). Οι τουρκικές εξαγωγές στην Γερμανία συνίστανται σε οχήματα, διάφορα τμήματα και εξαρτήματα αυτοκινήτων και υφάσματα. Αντίστοιχα, οι κύριες εισαγωγές από τη Γερμανία είναι μηχανήματα, ηλεκτρονικά, οχήματα, φάρμακα, οπτικά και διάφορα τμήματα και εξαρτήματα για την κατασκευή κινητήρων αυτοκινήτων, καθώς και υλικό για σιδηροδρόμους. Επίσης, σημαντικές είναι οι εισαγωγές οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία. Τους οκτώ πρώτους μήνες του 2019 ανήλθαν σε 250,4 εκατ. ευρώ.<div> <br />80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις<br /><br />Ενώ, όπως είπαμε για την Τουρκία η Γερμανία αποτελεί την πρώτη χώρα για τις εξαγωγές της, για την Γερμανία αντίστοιχα η Τουρκία βρίσκεται στη 16η θέση. Ο όγκος των γερμανικών εξαγωγών το 2018 ανήλθε στα 22,8 δισ. δολάρια. Υπάρχει δηλαδή μια ασυμμετρία στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών σαφέστατα υπέρ της Γερμανίας.<br /><br />Επίσης, αυτή η ασυμμετρία φαίνεται και στον όγκο των Άμεσων Ξένων Επενδύσεων μεταξύ των δύο χωρών. Την περίοδο 2002-2018, η Γερμανία έχει τοποθετήσει Άμεσες Ξένες Επενδύσεις στην Τουρκία ύψους 9,469 δισ. δολάρια. Η Τουρκία, αντίστοιχα, έχει τοποθετήσει Άμεσες Ξένες Επενδύσεις ύψους 2,443 δισ. δολάρια, σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας.<br /><br />Πίσω από αυτές τις επενδύσεις υπάρχουν περίπου 80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Γερμανία, με ετήσιο τζίρο περίπου 52 δισ. ευρώ. Απασχολούνται περίπου 500.000 άτομα σε 50 διαφορετικούς οικονομικούς τομείς. Από την άλλη μεριά περίπου 7.500 γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην τουρκική επικράτεια.<br /><br />Ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών ανήλθε περίπου στα 40 δισ. δολάρια το 2017, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 1,5% του γερμανικού διεθνούς εμπορίου και το 10% του αντίστοιχου τουρκικού. Οι συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας το 2017 ανήλθαν σε περίπου 1,4 τρισ. δολάρια, ενώ οι τουρκικές εξαγωγές, αντίστοιχα, σε 156 δισ. δολάρια. Παράλληλα, η Γερμανία βλέπει πως η Ανατολική Μεσόγειος έχει αρχίσει να ανασυγκροτείται γεωπολιτικά.</div> <div> <br />Με όχημα την ΕΕ<br /><br />Οι Γερμανοί βλέπουν ότι αποκλείονται από τις εξελίξεις στη Μεσόγειο. Για άλλη μια φορά, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την ΕΕ ως όχημα για την υλοποίηση των επιδιώξεών τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση επιχειρούν να μπουν από το παράθυρο στη Λιβύη. Το Βερολίνο θεωρεί ότι το Παρίσι προσπαθεί να γίνει η κυρίαρχη ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο. Είναι αξιοσημείωτο ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία δεν ξεκίνησε με γερμανικές ευλογίες, καταδικάστηκε από το Βερολίνο. Μην ξεχνάμε πως η Γερμανία εκτός από έλλειψη φυσικών πόρων, έχει και έλλειψη μεγάλης ακτογραμμής.<br /><br />Επομένως, ο έλεγχος της Μεσογείου για τη Γερμανία είναι προτεραιότητα. Για να κάμψει την όποια αντίδραση της Ιταλίας ή και της Γαλλίας, η Γερμανία επιστρατεύει παζάρια που αφορούν την Ευρωζώνη και τη δημοσιονομική προσαρμογή. Η Γερμανία με άλλα λόγια, προσπαθεί να παρέμβει στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω των γνωστών "ειρηνικών πρωτοβουλιών". Στο πλαίσιο αυτό ανέλαβε και την αποτυχημένη πρωτοβουλία για τη Λιβύη στις αρχές του 2020.<br /><br />Σε όλο αυτό το σχεδιασμό η Τουρκία –στα μάτια των Γερμανών– αποτελεί παίκτη, με τον οποίο μπορούν να συνεργασθούν. Υπό το φως της ιστορίας, φαίνεται ότι έχουν σφυρηλατηθεί στενές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα. Μάλιστα, θα διακινδύνευα να πω ότι και το Βερολίνο και η Άγκυρα θα επιθυμούσαν οι σχέσεις τους να επανέλθουν σε εκείνες που ίσχυαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Κι αν κρίνουμε από τη σημερινή στάση του Βερολίνου, αυτό ήδη συμβαίνει.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γερμανία-Τουρκία: Επιβεβαιώνεται ο διαχρονικός γεωπολιτικός έρωτας

Μελάς Κώστας Η επίμονη προσπάθεια του Βερολίνου να αποτρέψει την επιβολή αποτελεσματικών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας (λόγω της άρνησης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν ο Ερντογάν πυροβόλησε την τουρκική αεροπορία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYaYIPEVDSi5JCP_SLtY1d5zOSh1xQKxIZB9GML9PGk4YZyPj64FJ7jH2RqN7JvqCBeGLImRrO7WMfXpQVgeW9Xn-Zs5BwHiepwvzYyIBcBxEN2ccKG7cFc_Q2GAiG_cRz0CaIQBPoViQ/s1600/Turkish+F-16.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="788" data-original-width="1260" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYaYIPEVDSi5JCP_SLtY1d5zOSh1xQKxIZB9GML9PGk4YZyPj64FJ7jH2RqN7JvqCBeGLImRrO7WMfXpQVgeW9Xn-Zs5BwHiepwvzYyIBcBxEN2ccKG7cFc_Q2GAiG_cRz0CaIQBPoViQ/s640/Turkish+F-16.webp" width="640" /></a></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <br />Η πολεμική αεροπορία δεν είναι φτηνή υπόθεση, όχι μόνο στο κόστος των εξοπλισμών. Όπως αναφέρει <a href="https://nationalinterest.org/blog/reboot/lessons-how-turkey-nearly-destroyed-its-own-air-force-168182">άρθρο του National Interest</a>, η εκπαίδευση μόνο ενός πιλότου F-35 στις ΗΠΑ, μπορεί να φτάσει το κόστος των 11 εκατομμυρίων δολαρίων! Σημειώνει ταυτόχρονα πως το αμερικανικό Πεντάγωνο είναι διατεθειμένο να δώσει παχυλά bonus, προκειμένου να έχει έμπειρους πιλότους πολεμικών αεροσκαφών.<br /><br />Επομένως, ένα καθεστώς που φυλακίζει τους ίδιους του τους πιλότους δεν σπαταλάει μόνο χρήματα, αλλά στερεί από τις ένοπλες δυνάμεις του ένα πολύτιμο έμψυχο υλικό. Αυτό είναι το πρόβλημα της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, που αναγκάζεται να πετάει τα F-16 της με "δανεικούς" πιλότους από το Πακιστάν! Η τουρκική πολεμική αεροπορία αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, η οποία έχει μέχρι και σήμερα πολλά ερωτηματικά.<br /><br />Σε αντίθεση με τα άψογα ενορχηστρωμένα πραξικοπήματα του τουρκικού στρατού στο πρόσφατο παρελθόν (με τελευταίο το "μεταμοντέρνο" πραξικόπημα του 1997, που οδήγησε στην παραίτηση τον τότε πρωθυπουργό Νετσμεττίν Ερμπακάν, πολιτικό μέντορα του Ερντογάν), το πραξικόπημα του 2016 περισσότερο θύμιζε "οπερέτα" με τα αναρίθμητα επιχειρησιακά λάθη που είχε.<br /><br />Το "ξήλωμα" του δικτύου Γκιουλέν<br /><br />Όλο και περισσότερο διεθνή μέσα ενημέρωσης και think tanks εξετάζουν το τουρκικό πραξικόπημα να ήταν στημένο από τον ίδιο τον Ερντογάν, προκειμένου να αποκτήσει εξουσίες σουλτάνου, που θα του επέτρεπαν να εκκαθαρίσει το "παράλληλο κράτος" του ιμάμη Γκιουλέν, ενός παλιού του συμμάχου και νυν ορκισμένου εχθρού του. Ο ίδιος ο Ερντογάν αποκάλεσε το πραξικόπημα «δώρο θεού».<br /><br />Το δίκτυο Γκιουλέν είχε επιρροή στην δικαιοσύνη, στα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και στις ένοπλες δυνάμεις. Χιλιάδες άνθρωποι απολύθηκαν, φυλακίστηκαν, κατέφυγαν στο εξωτερικό, ορισμένοι από αυτούς μόνο γιατί είχαν λογαριασμούς σε τράπεζες συνδεόμενες με τον Γκιουλέν, ή είχαν εγγράψει τα παιδιά τους σε εκπαιδευτικά ιδρύματα του δικτύου του ιμάμη.<br /><br />Ανάμεσα σε αυτούς πολλοί πιλότοι της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας (μεταξύ άλλων ο πιλότος που είχε καταρρίψει το ρωσικό μαχητικό το 2015 στην Συρία). Όταν ο Ερντογάν αποκατέστησε τις σχέσεις του με την Μόσχα, απέδωσε αυτό το πολεμικό επεισόδιο σε «προβοκάτσια γκιουλενιστή»!<div> <br />"Δανεικούς" πιλότους ψάχνει η Τουρκία<br /><br />Η τουρκική κυβέρνηση ψάχνει "δανεικούς" πιλότους στο εξωτερικό, αλλά εκτός του Πακιστάν, βρήκε κλειστές πόρτες στις ΗΠΑ. Το National Interest σημειώνει ότι η Ουάσιγκτον απέρριψε την πρόταση της Άγκυρας να στείλει Αμερικανούς πιλότους, ως εκπαιδευτές, στη Τουρκία. Παραθέτει διάταγμα της τουρκικής κυβέρνησης, με το οποία απειλούνται 330 πρώην πιλότοι με την ανάκληση της άδειας τους, εκτός εάν επιστρέψουν στο καθήκον της πολεμικής αεροπορίας για τέσσερα ακόμη χρόνια!<br /><br />Παραθέτει επιπλέον σχόλιο του Τούρκου στρατιωτικού αναλυτή Verda Ozer, σύμφωνα με τον οποίο η Τουρκία οδηγήθηκε στην αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400, προκειμένου να ενισχυθεί η αντιαεροπορική της άμυνα, που είναι πλέον έκθετη μετά τις εκκαθαρίσεις της τουρκικής αεροπορίας. Σε αυτό αυτό συνηγορεί και η πρόσφατη συμφωνία της Τουρκίας με την γαλλο-ιταλική Eurosam, για την προμήθεια αντιαεροπορικών πυραύλων μεγάλης εμβελείας.<br /><br />Όσον αφορά τους S-400, η προμήθεια τους οδήγησε σε ένταση της αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ενώ ταυτόχρονα είναι δύσκολο επιχειρησιακά να ενσωματωθεί ένα ρωσικό οπλικό σύστημα, με τον νατοϊκό εξοπλισμό που διαθέτει η Τουρκία. Όπως καταλήγει δηκτικά το National Interest, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για την γείτονα, αν δεν είχε φυλακίσει τους πιλότους της!<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν ο Ερντογάν πυροβόλησε την τουρκική αεροπορία

Η πολεμική αεροπορία δεν είναι φτηνή υπόθεση, όχι μόνο στο κόστος των εξοπλισμών. Όπως αναφέρει άρθρο του National Interest , η εκπαίδευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κωλοτούμπα Στόλτενμπεργκ, το ξέσπασμα Βέμπερ και η ενημέρωση Δένδια στον ΟΗΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZj94SqcxT5VgWCQLwIcnsnqO3mrZ6dWmlQoPtQ6QWT1sNDV1rrmxM6c8YVuvZNIzaRqBH-Sv_QYoxkVRlVWxLrRE9mb9GcbN-i4eskuYm8plTwiHbkckyxhED24PDjcqtlDrWqwS3EI8/s1600/Dendias_simaies.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZj94SqcxT5VgWCQLwIcnsnqO3mrZ6dWmlQoPtQ6QWT1sNDV1rrmxM6c8YVuvZNIzaRqBH-Sv_QYoxkVRlVWxLrRE9mb9GcbN-i4eskuYm8plTwiHbkckyxhED24PDjcqtlDrWqwS3EI8/s640/Dendias_simaies.jpg" width="640" /></a></div> <b><br />Σαρακινός Βαγγέλης</b><br />Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι αρχικές δηλώσεις του, ο Στόλτενμπεργκ διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για την έναρξη διαλόγου. Την ίδια ώρα ο Μάνφρεντ Βέμπερ επικρίνει τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Χάικο Μάας, για την “αφωνία” του απέναντι στην Τουρκία, το Βερολίνο εκτιμά ότι Αθήνα και Άγκυρα χρειάζεται να προσπαθήσουν περισσότερο και ο Σαρλ Μισέλ ρίχνει στο τραπέζι μια περίεργη πρόταση για διεθνή διάσκεψη. Εντωμεταξύ, ο Νίκος Δένδιας βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, όπου συναντήθηκε με τον ΓΓ του ΟΗΕ.<br /><br />Ο Έλληνας υπουργός ενημέρωσε τον Αντόνιο Γκουτέρες για τις τουρκικές προκλήσεις, οι οποίες απειλούν την ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Παραλλήλως, παρουσίασε λεπτομερώς στον ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών την συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών Ελλάδας και Αιγύπτου, ενώ αναφέρθηκε και στο Κυπριακό, εστιάζοντας στις νέες τουρκικές απειλές για εποικισμό των Βαρωσίων.<br /><br />Ο Νίκος Δένδιας επέδωσε στον κ. Γκουτέρες επιστολή του πρωθυπουργού, όπου παρουσιάζονται οι τουρκικές παραβιάσεις και ζήτησε να διαβιβαστεί και στον πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το θέμα της επιστολής προς τον ΓΓ του ΟΗΕ το αποκάλυψε ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατά την συνάντησή του το μεσημέρι της Παρασκευής στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Γιανγκ Γετσί, επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.<br /><br />Και στο Συμβούλιο Ασφαλείας<br /><br />Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο Νίκος Δένδιας είχε και τηλεφωνική συνομιλία με τον αμερικανικό υφυπουργό Εξωτερικών, Φίλιπ Ρίκερ, για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Σημειώνεται, ότι ο Ρίκερ είχε καταδικάσει προ ημέρων συνολικά την τουρκικές προκλητικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Το Σάββατο, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών θα συνομιλήσει με τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, η αστοχία του οποίου να ανακοινώσει, το βράδυ της Πέμπτης, έναρξη διαλόγου ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα έδωσε πρόσκαιρα σαθρά επιχειρήματα στην Τουρκία να επιδοθεί σε κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας. «Δεν έχουμε μελετήσει το έγγραφο και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσα να σας μιλήσω για δυσαρέσκεια ή ευαρέσκεια», επαναλαμβάνοντας όσα ανέφεραν χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργείου Εξωτερικών. Ότι δηλαδή «η Ελλάδα δεν διαπραγματεύεται με την Τουρκία και ότι διάλογος μπορεί να υπάρξει μόλις τα τουρκικά πλοία αποχωρήσουν από την ελληνική υφαλοκρηπίδα».<br /><br />Με αφορμή την κοινοποίηση της επιστολής Μητσοτάκη και στον πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο Νίκος Δένδιας ρωτήθηκε αν υπάρχουν σκέψεις για προσφυγή σε αυτό το Όργανο των Ηνωμένων Εθνών και απάντησε ότι αυτό είναι δικαίωμα κάθε κράτους μέλους. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «το πότε και κάτω από ποιες συνθήκες πρέπει να χρησιμοποιηθεί αυτή η δυνατότητα, είναι πάντα θέμα το οποίο αποφασίζεται υπό τις συνθήκες της συγκεκριμένης στιγμής».<div> <br />Αγοράζει χρόνο η ΕΕ <br /><br />Την ίδια ώρα στην Ευρώπη, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, υπεύθυνος για θέματα εξωτερικών υποθέσεων, Πήτερ Στάνο, μιλώντας στην ΕΡΤ1, τόνισε ότι η EE είναι έτοιμη να επιβάλει περιοριστικά μέτρα στην Τουρκία, εάν δεν προχωρήσει σε κινήσεις αποκλιμάκωσης. Εξέφρασε όμως την ελπίδα να μην χρειαστούν.<br /><br />Το μήνυμα ότι η ΕΕ θα επαναβεβαιώσει και στη Σύνοδο Κορυφής, στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου, την υποστήριξή της στην Ελλάδα και την Κύπρο έστειλε και ο Σαρλ Μισέλ σε συνέντευξη που έδωσε σε έξι ευρωπαϊκά πρακτορεία ειδήσεων. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είπε επίσης, ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα αποφασίσουν μια προσέγγιση «καρότου και μαστίγιου» έναντι της Τουρκίας.<br /><br />Πρότεινε, ωστόσο, και τη διεξαγωγή μιας πολυμερούς διάσκεψης για την εκτόνωση των εντάσεων στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, θα μπορούσε να περιλάβει «όλες τις χώρες που εμπλέκονται στις διάφορες συζητήσεις για τα θαλάσσια σύνορα» στην περιοχή και το ΝΑΤΟ. Είπε μάλιστα, ότι έχει αναφέρει ήδη αυτήν την ιδέα στην Αθήνα και την Άγκυρα, τις οποίες αναμένεται να επισκεφθεί πριν τη Σύνοδο Κορυφής.<br /><br />Εντωμεταξύ, στο Βερολίνο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ, αναφερόμενος στη συνομιλία που είχαν την Πέμπτη η Μέρκελ και ο Ερντογάν, τόνισε ότι στόχος των προσπαθειών της καγκελαρίου είναι να συμβάλλει στην αποκλιμάκωση, ώστε «να ξεκινήσει ένας διάλογος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για τα επίμαχα θέματα». Ο Ζάιμπερτ εκτίμησε μάλιστα, ότι η Αθήνα και η Άγκυρα πρέπει «να προσπαθήσουν περισσότερο» προς αυτή την κατεύθυνση, τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.<div> <br />Βέμπερ κατά Μάας<br /><br />Από τα παραπάνω γίνεται ακόμα πιο εμφανές ότι η Γερμανία δεν θέλει την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, επιδίωξε με κάθε τρόπο τη μετάθεση της σχετικής συζήτησης στα τέλη Σεπτεμβρίου, προκειμένου να υπάρξει ο απαραίτητος χρόνος να ασκηθούν πιέσεις ή να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα κάνουν την Ελλάδα να “σπάσει”.<br /><br />Η πολιτική των ίσων αποστάσεων του Βερολίνου, μπορεί να άλλαξε φραστικά μετά τη συνάντηση Μέρκελ-Μακρόν. Η παροιμιώδης όμως αφωνία του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Χάικο Μάας, μπροστά στο κρεσέντο των απειλών του Τσαβούσογλου, έκανε ακόμα και τον Μάνφρεντ Βέμπερ να …εκραγεί.<br /><br />Λίγο τα “ελληνικά Δίκαια”, λίγο η φιλία του με τον Μητσοτάκη, ίσως και λίγο παραπάνω το γεγονός ότι δεν έχει εκτελεστικές αρμοδιότητες, ο πρόεδρος του ΕΛΚ, ζήτησε μια περισσότερο σαφή στάση της Γερμανίας και της ΕΕ υπέρ της Ελλάδας. Κάλεσε μάλιστα τον Μάας να μην εκβιαστεί υπό τον φόβο μιας νέας προσφυγικής κρίσης και έκανε λόγο για οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία, ακόμα και για αναστολή της τελωνειακής συμφωνίας με την Άγκυρα «προκειμένου να αντιδράσουμε στις επιθέσεις του Ερντογάν», όπως είπε στο Spiegel.</div> <div> <br />Η “postιά” Στόλτενμπεργκ<br /><br />Στην προσπάθεια να αποφευχθεί η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία εντάσσουν κάποιοι αναλυτές και την χθεσινή “αστοχία” του ΓΓ του ΝΑΤΟ, ο οποίος ανακοίνωσε μέσω Twitter, την ύπαρξη συμφωνίας για την έναρξη διαλόγου ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα. Η ελληνική πλευρά διέψευσε ευθύς αμέσως, η Τουρκία, ωστόσο, επιδόθηκε σε έναν νέο γύρο προπαγάνδας, στοχοποιώντας την Ελλάδα ότι είναι αυτή που αρνείται τον διάλογο.<br /><br />Αν πάντως επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ να πόσταρε στο Twitter την ύπαρξη συμφωνίας για διάλογο, ενώ ο Έλληνας πρέσβης είχε εκφράσει ήδη αντιρρήσεις για το κείμενο που του ενεχείρισε, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σοβαρά.<br /><br />Πολύ περισσότερο, όταν πέρα από τις επισημάνσεις του Έλληνα μόνιμου αντιπροσώπου στο ΝΑΤΟ για «μη αποδεκτά φραστικά στοιχεία», το έγγραφο του Στόλτενμπεργκ παραλήφθηκε «με επιφυλάξεις» και δεν ήταν “εν γνώσει” του υπουργείου Εξωτερικών, όπως επιβεβαίωσε και ο Δένδιας από τη Νέα Υόρκη. Εξάλλου, για το ακριβές περιεχόμενο του εγγράφου Στόλτενμπεργκ, ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε την επόμενη ημέρα, από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνο Φλώρο, κατά την σύσκεψη που είχαν στο Μαξίμου.<br /><br />Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι σαφές ότι δεν ευοδώνεται, για την ώρα, το γερμανικό σχέδιο για έναρξη διαλόγου ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα. Η Τουρκία επιμένει στις παράλογες, και κυρίως παράνομες, αξιώσεις της και η Ελλάδα δεν μετακινείται από τις δύο βασικές προϋποθέσεις που θέτει. Ότι δηλαδή διάλογος μπορεί να γίνει μόνο στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και εφόσον τερματιστούν οι μονομερείς προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας. Και ίσως εδώ η πρόταση του Σαρλ Μισέλ για μια πολυμερή διάσκεψη έρχεται να λειτουργήσει ως βάση για μια νέα αναβολή της επιβολής κυρώσεων.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div>

Η κωλοτούμπα Στόλτενμπεργκ, το ξέσπασμα Βέμπερ και η ενημέρωση Δένδια στον ΟΗΕ

Σαρακινός Βαγγέλης Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι αρχικές δηλώσεις του, ο Στόλτενμπεργκ διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει συμφωνία ανάμε...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως εμείς απεμπολούμε το Αιγαίο μας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVw2cFp5bpEPup182SSuoj99nl4r0JOdGK8vs_Csl1n-nvZ4He0gHg6gxDhjrq6OsuSM-4RxpOg6RIngtmV2eb4QpSEm-GaiWrvUTeBXMBR7bg1S_otM8Jrf15bxmnW5_EluGS3TD97aA/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVw2cFp5bpEPup182SSuoj99nl4r0JOdGK8vs_Csl1n-nvZ4He0gHg6gxDhjrq6OsuSM-4RxpOg6RIngtmV2eb4QpSEm-GaiWrvUTeBXMBR7bg1S_otM8Jrf15bxmnW5_EluGS3TD97aA/s640/%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Οι τέσσερις κρίσεις στο ΑΙΓΑΙΟ, όλες με πρωταίτιο την Τουρκία, που έφεραν τις δυο χώρες στα πρόθυρα πολέμου.</span></h3> Όπως είναι γνωστό, με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης (1923), οι Μεγάλες Δυνάμεις, έδωσαν στην Τουρκία την Ανατολική Θράκη με τα Στενά και στην Ελλάδα το Αιγαίο με όλα τα νησιά του (εκτός Ίμβρου και Τενέδου), πιστεύοντας ότι έτσι, θα εξασφάλιζαν μια βιώσιμη ισορροπία μεταξύ των δυο κρατών.<br /><br />του <b>Παπανικολόπουλου Νικάλαου</b>, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)<br /><br /> Η ισορροπία αυτή, κατέστη εφικτή και διατηρήθηκε για 50 χρόνια. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν από το 1973, όταν στις 8 Ιουνίου του 1973 ξεκίνησαν εργασίες για την άντληση του πρώτου ελληνικού πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή Πρίνου Θάσου.<br /><br /> Το «σχέδιο» της Τουρκίας για την «άλωση» του Αιγαίου μπήκε τότε σε εφαρμογή… Δέλεαρ, τα κοιτάσματά του και όχι μόνο. Οι Τούρκοι ποικιλοτρόπως και με κάθε τόνο το επαναλαμβάνουν ξεκάθαρα πως στα 100 χρόνια της Συνθήκης της Λοζάνης, το 2023, το status quo στο ΑΙΓΑΙΟ πρέπει να αναθεωρηθεί, ονομάζοντας κατ’ ευφημισμό, τον επεκτατισμό τους αναθεώρηση. Από ότι διαφαίνεται, οι σημερινές Μεγάλες Δυνάμεις συνηγορούν. Η ορμή και η θρασύτητά των Τούρκων φτάνει μάλιστα, μέχρι και στην απαίτηση αλλαγής του ονόματος του Αιγαίου, του λίκνου του ελληνικού πολιτισμού, σε «Θάλασσα των νήσων» για να μη θυμίζει πλέον τίποτα το ελληνικό.<br /><br /> Οι τέσσερις κρίσεις στο ΑΙΓΑΙΟ, όλες με πρωταίτιο την Τουρκία, που έφεραν τις δυο χώρες στα πρόθυρα πολέμου, το 1976 με το υδρογραφικό «Χόρα», το 1987 με το ίδιο σκάφος – μετονομασμένο σε «Σισμίκ Ι», το 1996 με τα Ίμια και πρόσφατα με το ερευνητικό «Ορούτς Ρέις» δίνουν την Τουρκία προβάδισμα για την επίτευξη του στόχου της.<br /><br /> Εδώ και μισό αιώνα «κερδίζει» τον «πόλεμο του Αιγαίου» χωρίς μάχες και ναυμαχίες αλλά εκτοξεύοντας απειλές και δημιουργώντας κρίσεις. Μέσα από αυτές, μας σέρνει σε διάλογο και διαπραγματεύσεις και μετά από ένα «ανατολίτικο παζάρι» πάντα κάτι κερδίζει. Ας θυμηθούμε…<br /><br /> Η κρίση του Ιουλίου 1976, με το τουρκικό ερευνητικό «ΧΟΡΑ», έσυρε την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία όπου προέκυψε το «Πρωτόκολλο της Βέρνης» προβλέποντας αμοιβαία αποχή Ελλάδας και Τουρκίας από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, δηλαδή έξω από τα 6 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων και των δυο χωρών<br /><br /> Η κρίση του Μαρτίου 1987, με το ίδιο τουρκικό ερευνητικό μετονομασμένο σε «ΣΙΣΜΙΚ Ι», έσυρε και πάλι την Ελλάδα σε διάλογο που κατέληξε σε δυο Συμφωνίες :<br /><br />(ι) Τη «Συμφωνία του Νταβός», τον Ιανουάριο του 1988, όπου στο Νταβός της Ελβετίας, οι Πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ αποφάσισαν το «μη πόλεμο», συμφωνώντας να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να μην προκύψει άλλη μεταξύ τους κρίση, να συναντιούνται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο και να εγκαταστήσουν απευθείας τηλεφωνική γραμμή.<br /><br /> Η Συμφωνία επικυρώθηκε με την υπογραφή ‘Μνημονίου’ μεταξύ Παπούλια και Γιλμάζ στο οποίο προβλεπόταν οι ασκήσεις των δυο χωρών στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου που απαιτούσαν έκδοση NAVTEX ή NOTAM να μη διεξάγονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα καθώς και σε τουριστική περίοδο ή κατά τη διάρκεια θρησκευτικών και εθνικών εορτών των δυο χωρών.<br /><br />(ιι) Τη «Συμφωνία της Βουλιαγμένης», το Μάιο του 1988, όπου οι δύο Πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ, συναντήθηκαν στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» και αποφάσισαν να παγώσει κάθε έρευνα στο Αιγαίο έξω από τα χωρικά ύδατα των δύο χωρών…<br /><br /> Η κρίση των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, όπου με την αποδοχή της προτροπής Ρ. Χόλμπουργκ για αμοιβαία αποχώρηση, δώσαμε στους Τούρκους το δικαίωμα να δημιουργήσουν τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» σε όλο το Αιγαίο.<br /><br /> Ακολούθησε η «Συμφωνία της Μαδρίτης», όπου στα πλαίσια της εκεί Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις 8 Ιουλίου του 1997, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Τούρκος πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ υπέγραψαν κοινή δήλωση, γνωστή ως «Συμφωνία της Μαδρίτης», στην οποία, για πρώτη φορά, γινόταν αναφορά σε ’ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα’ της Τουρκίας στο Αιγαίο…<br /><br /> Η σημερινή κρίση με το ερευνητικό «Ορούτς Ρέις» από ότι φαίνεται θα καταλήξει και πάλι σε ένα διάλογο… <br /><br /> Και δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα ενός διαλόγου, μετά τις «κρίσεις», που μας κάνουν να ξεχνάμε σιγά σιγά ότι το ΑΙΓΑΙΟ είναι ελληνικό, αλλά είναι και οι δικές μας «θέσεις» και «συμπεριφορές» για αυτό. Ας τις θυμηθούμε…<br /><br /> Καμία ελληνική κυβέρνηση, από τον Οκτώβριο του 1973 και μετά, δεν τόλμησε να εκδώσει το προβλεπόμενο, από το άρθρο 139 του ΚΔΝΔ (Ν.Δ 187/73), Προεδρικό Διάταγμα για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων πέραν των 6 ναυτικών μιλιών.<br /><br /> Καμία ελληνική κυβέρνηση, από τον Ιούνιο του 1995 και μετά, δεν τόλμησε να εκδώσει το προβλεπόμενο, από το άρθρο «δεύτερο» του Νόμου 2321/1995, Προεδρικό Διάταγμα για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων πέραν των 6 ναυτικών μιλιών και δυνητικά μέχρι τα 12, όπως σαφώς προβλέπουν τα άρθρα 2, 3 και 121 παρ.1και 2 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 82) την οποία και επικυρώσαμε με τον ίδιο νόμο.<br /><br /> Και όταν μιλάμε για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων εξυπακούεται ότι απαιτείται απλά και μόνο η έκδοση ενός Προεδρικού Διατάγματος καθώς ήδη υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο (Ν.Δ 187/73 και Ν. 2321/95) και επίσης δεν απαιτούνται οι χρονοβόρες και πολύπλοκες διαδικασίες που απαιτούνται για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.<br /><br /> Την τελευταία διετία θυμήθηκαν το αυτονόητο που είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, και πάλι το θυμήθηκαν μόνο για το Ιόνιο. Στην τελετή παραλαβής – παράδοσης του Υπουργείου Εξωτερικών από τον κ. Νίκο Κοτζιά στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018 κυριάρχησε η προαναγγελία της επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα Διαπόντια νησιά έως και τα Αντικύθηρα. Επίσης, το επανέλαβε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, τέλη Αυγούστου 2020, κατά τη συζήτηση και κύρωση τελικά με νόμο των συμφωνιών οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο. <br /><br /> Τη διετία 1994-1995, με πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Μανώλη Μπεντενιώτη, ξεκίνησε ένα διυπουργικό πρόγραμμα από τα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Αιγαίου για την επιδότηση και την ενθάρρυνση του εποικισμού ακατοίκητων νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο. Το πρόγραμμα, προέβλεπε μικρές παρεμβάσεις (ένα εκκλησάκι, έναν ιστό σημαίας, μια δεξαμενή υδάτων και ένα μικρό λιμανάκι), με ταυτόχρονη στήριξη της χλωρίδας και της πανίδας. Το πρόγραμμα διεκόπη αιφνιδιαστικά και οριστικά με την ανάληψη της Κυβέρνησης Σημίτη, τον Ιανουάριο του 1996. <br /><br /> Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 υπήρχε ουσιαστική επιτήρηση του Αιγαίου και ειδικά των νησιών του Ανατ. Αιγαίου, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Ρόδο, με περιπολίες από αντιτορπιλικό του Πολεμικού Ναυτικού (κωδική ονομασία ΞΙΦΙΑΣ) που ουσιαστικά διατράνωνε την πλήρη και αδιατάρακτη ενότητα των θαλασσίων συνόρων από τον Έβρο μέχρι και το Καστελόριζο. Στη συνεχεία το αντιτορπιλικό αντικαταστάθηκε με πυραυλάκατο ή κανονιοφόρο και από το 2000 η επιτήρηση από σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού υποβαθμίστηκε, αφού με το Π.Δ 242/1999 (άρθρο 1 παρ. δ) ‘’η αστυνόμευση των θαλασσίων συνόρων’’ ανατέθηκε στο Λιμενικό Σώμα, αρμοδιότητα η οποία δεν προϋπήρχε (Ν.Δ 444/1970 και Π.Δ 259/1988). Η ‘’αστυνόμευση των θαλασσίων συνόρων’’ ως αρμοδιότητα του Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ επαναλαμβάνεται στο Ν.4150/2013 (άρθρο 5 παρ. στ) και στο Π.Δ 103/2014 (άρθρο 1 παρ. 2) με το οποίο καταργήθηκε το Π.Δ 242/1999.<br /><br /> Το Εθνικό Σύστημα Διαχείρισης και Πληροφοριών Κυκλοφορίας Πλοίων (National Vessel Traffic Management and Information System) Ν/VTMIS, με απλά λόγια μπορούμε να πούμε ότι είναι κάτι αντίστοιχο με τους πύργους ελέγχου, στη διαχείριση της εναερίου κυκλοφορίας και επιπλέον βελτιώνει την ανταπόκριση των αρμοδίων αρχών σε ποικιλόμορφα θαλάσσια συμβάντα (ατυχήματα, επιχειρήσεις έρευνας – διάσωσης, πρόληψη και αντιμετώπιση θαλάσσιας ρύπανσης κλπ)<br /><br /> Είναι απορίας άξιο πως το πρώτο Κέντρο Έλεγχου Θαλάσσιας Κυκλοφορίας (V.T.S) εγκαινιάστηκε και λειτουργεί από το Σεπτέμβριο του 2001, στο λιμάνι της Πάτρας (Ιόνιο) και όχι στο Αιγαίο με τις ιδιαιτερότητες σε θέματα εθνικά, λαθρομετανάστευσης και αυξημένης κυκλοφορίας.<br /><br /> Από το 1997, οι εκάστοτε Υπουργοί Εμπορικής Ναυτιλίας, εξαγγέλλουν ίδρυση και λειτουργία V.T.S για το Αιγαίο αλλά μέχρι σήμερα τίποτα. .<br /><br /> Το Μάρτιο του 2005, η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη υποδέχθηκε τον εκλεγέντα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, μιλώντας περί «αποδοχής μειωμένης εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια της διασφάλισης της ειρηνικής συνύπαρξης στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον»!<br /><br /> Τον Οκτώβριο του 2009, η λέξη ΑΙΓΑΙΟ εξαφανίστηκε από τους τίτλους των Υπουργείων της Ελληνικής Κυβέρνησης. Επανεμφανίστηκε στις κυβερνήσεις της περιόδου 2012-1014 και εξαφανίστηκε και πάλι από όλες τις επόμενες κυβερνήσεις.<br /><br /> Το 2010 καταργήθηκε ο θεσμός της «Ναυτικής Εβδομάδας», ένας θεσμός τιμή στη θάλασσα, την πηγή της ζωής που μαζί της συνδέθηκε και εξακολουθεί να συνδέεται η ιστορία της πατρίδας μας. Και με αυτό τον τρόπο, γυρίσαμε πλάτη στο Αιγαίο, το λίκνο του ελληνικού πολιτισμού με τα «ξύλινα τείχη», την επί επτά αιώνες θαλασσοκρατία του Βυζαντίου, το «θαύμα» του 1821 όπου τα «σιτοκάραβα» έγιναν «πολεμικά» και οι «εμποροκαπετάνιοι» «κυβερνήτες», τα κατορθώματα του θρυλικού «Αβέρωφ» και σήμερα με τις ένδοξες μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού και το φιλότιμο προσωπικό του Λιμενικού Σώματος.<br /><br /> Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην 4023/64557/16-5-2014 Απόφασή του «Καθορισμός όρων και προϋποθέσεων δικαιολογητικών και διαδικασίας για την έγκριση αδειών αλίευσης σε αλιευτικά σκάφη » (ΦΕΚ 1307 Β/22-5-2014) στο άρθρο 3 παρ. 3 αναφέρει : [ Η χρήση της άδειας αλίευσης στα διεθνή ύδατα, με το αλιευτικό εργαλείο «τράτα βυθού» απαγορεύεται στη γεωγραφική υποπεριοχή (GSA) 20, 22, 23 της ΓΕΑΜ ως εξής: (α) από 24-5-2014 μέχρι 15-7-2014 σε όλες τις περιοχές (β) από 16-7-2014 μέχρι 01-10-2014 και δυτικά του 25ου μεσημβρινού της υποπεριοχής 22. Περιοχές και χρονικές περίοδοι απαγόρευσης θα επανεξεταστούν, εφόσον συντρέχουν λόγοι, μετά το 2015.]. Υπόψη ότι ο 25ος μεσημβρινός είναι αυτός που επικαλούνται οι Τούρκοι καθώς διχοτόμει το Αιγαίο.<br /><br /> Στις 27 Νοεμβρίου 2019 ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος, σε συνέντευξή του πρότεινε «συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους» του εθνικού μας πλούτου και στις 2 Ιανουαρίου 2020 ο βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου δήλωνε πως «δεν είναι καθόλου κακό πράγμα η συνεκμετάλλευση με την Τουρκία».<br /><br /> Οι Τούρκοι, με τις «πλάτες» συμμάχων και εταίρων, επί μισό αιώνα διεκδικούν, με πάμπολλους τρόπους, την ανατροπή του status quo στο Αιγαίο. Επιζητούν τη διχοτόμηση ή τη συνεκμετάλλευσή του και δυστυχώς εμείς το απεμπολούμε*…<br /><br /> Ευελπιστούμε οι κυβερνώντες έστω και την ύστατη στιγμή να αναλογιστούν την ιστορική τους ευθύνη απέναντι στο ΑΙΓΑΙΟ, αυτό που ιδιαίτερα τους πρώτους χρόνους της ελληνικής αρχαιότητας υπήρξε ο φορέας των πολιτιστικών ρευμάτων, που ήρθαν στην Ελλάδα, για να διαμορφωθούν στο γραφικό φυσικό περιβάλλον της και να δώσουν τους πολύχυμους καρπούς τους, που και σήμερα συγκεντρώνουν το θαυμασμό της οικουμένης.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μήπως εμείς απεμπολούμε το Αιγαίο μας;

Οι τέσσερις κρίσεις στο ΑΙΓΑΙΟ, όλες με πρωταίτιο την Τουρκία, που έφεραν τις δυο χώρες στα πρόθυρα πολέμου. Όπως είναι γνωστό, με την υ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φοβού τον διάλογο… Τα 12 ν.μ. στο Αιγαίο λύνουν τα προβλήματα μας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv1ZzNDzfCLFdg6O1X3rPaseU43a1mGtCOkBp4Ha2S8ZwlnTLaFdrx2xeRcU9JEqxPuuSCj25-htpcgFltJwuxMchyphenhyphenNvf5YISxwsGlatHnvb6uLaicnkd0OS3eilhHX2OiEKVj8nm0lpE/s650/polemiko_naftiko.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="650" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv1ZzNDzfCLFdg6O1X3rPaseU43a1mGtCOkBp4Ha2S8ZwlnTLaFdrx2xeRcU9JEqxPuuSCj25-htpcgFltJwuxMchyphenhyphenNvf5YISxwsGlatHnvb6uLaicnkd0OS3eilhHX2OiEKVj8nm0lpE/w640-h384/polemiko_naftiko.jpg" width="640" /></a></div><br />Από το 1974 μέχρι το 2019, είχαμε τρεις μείζονες κρίσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η πιο σύντομη ήταν αυτή των Ιμίων στις 30 Ιανουαρίου 1996. Είχε διαρκέσει ένα 24ωρο. Η κρίση του Μαρτίου 1987 είχε διαρκέσει περίπου τέσσερις ημέρες. Η μακρύτερη κρίση ήταν με την έξοδο του ερευνητικού σκάφους «Σισμίκ» το 1976. Είχε διαρκέσει 18 ημέρες (οι έρευνες άρχισαν στις 29 Ιουλίου αλλά το «Σισμίκ» παραβίασε την ελληνική υφαλοκρηπίδα από τις 6 έως τις 15 Αυγούστου). Με αυτά τα δεδομένα, η φετινή κρίση του Αυγούστου, με το «Ορούτς Ρέις» και την αρμάδα των τουρκικών πολεμικών, που το προστατεύουν και κάνουν επίδειξη σημαίας πάνω από περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, είναι με δια-φορά η πλέον μακρόχρονη.<br /><br />του <b>Άγγελου Συρίγου</b><br /><br />Επιπλέον, δεν υπάρχουν ενδείξεις για αποκλιμάκωση. Ο Ερντογάν δείχνει χολωμένος από την υπογραφή και ακολούθως την κύρωση της συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου. Μοιάζει να ψάχνει απεγνωσμένα να πάρει κι εκείνος έναν «ρούμπο», όπως λέγαμε παιδιά, πριν αποσύρει τα πλοία του. Η ολοκλήρωση της τελευταίας τουρκικής NAVTEX συμπίπτει με τον χρόνο που η τουρκική κυβέρνηση δύναται να απαντήσει στο αίτημα της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου ΤΡΑΟ για έρευνα στις περιοχές του τουρκολιβυκού μνημονίου. Είναι πιθανόν να επιδιώκει μια τέτοια κίνηση ο Ερντογάν για να αποκλιμακώσει.<br /><br />Σε οποιαδήποτε περίπτωση, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα ξεκινήσουν συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών. Η ελληνική πλευρά επιθυμεί να επιστρέψει στο δοκιμασμένο σχήμα των διερευνητικών συνομιλιών που διεξήχθησαν από το 2002 έως το 2016. Δεν είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θα συναινούσε σε κάτι τέτοιο. Η θεματολογία των διερευνητικών, όμως, χρειάζεται προσοχή. Ιδίως κατά τις περιόδους 2002-04, 2009-2013 και 2015-16, το κύριο θέμα συζητήσεων ήταν η περιορισμένη ανά περιοχές επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων ως προϋπόθεση για την από κοινού παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι το πιο ισχυρό διπλωματικό όπλο της Ελλάδας. Κατοχυρώνεται χωρίς εξαιρέσεις (π.χ. για κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες, όπως από άγνοια εγράφη) στο άρθρο 15 της συμβάσεως για το δίκαιο της θάλασσας. Έχει ασκηθεί από όλα τα άλλα κράτη του κόσμου με ομοιόμορφο και απόλυτο τρόπο.<br /><br />Είναι κατ’ αρχήν λανθασμένη η αναζήτηση συμφωνίας με ένα άλλο κράτος για τον τρόπο εφαρμογής ενός δικαιώματος το οποίο ασκείται μονομερώς. Είναι διαφορετική η ενημέρωση και η τυχόν παροχή διευκολύνσεων (όχι μόνον προς την Τουρκία, αλλά και προς άλλα κράτη) για τη διεθνή ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο, και διαφορετική η διαπραγμάτευση με στόχο τη συναίνεση/συμφωνία της Τουρκίας για επέκταση των χωρικών υδάτων.<br /><br />Η διαπραγμάτευση είναι λανθασμένη ακόμη και από τη σκοπιά των οπαδών της απόψεως ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Μετά τη (συμφωνημένη) περιορισμένη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, η Τουρκία έχει κάθε συμφέρον να επιδιώκει την άμεση παραπομπή της οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδας στο δικαστήριο διότι:<br /><br />• Θα έχει αποτρέψει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στις περιοχές που την ενδιαφέρουν.<br /><br />• Θα έχει προδιαγράψει ότι οι περιοχές του Ανατολικού Αιγαίου που θα μείνουν εκτός χωρικών υδάτων κατά το μάλλον ή το ήττον θα της δοθούν κατά την οριοθέτηση από το δικαστήριο.<br />Επιπλέον, εάν υποτεθεί ότι η Ελλάδα προχωρεί σε περιορισμένη επέκταση των χωρικών της υδάτων και ακολούθως η Τουρκία δέχεται την παραπομπή της οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδας, παραμένει ένα βασικό ερώτημα: Πώς θα διασφαλισθεί ότι η Τουρκία δεν θα θέσει θέμα «γκρίζων ζωνών» κατά τη διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου (αμφισβητώντας κάποια από τα νησιά-σημεία βάσεως για τη μέτρηση της υφαλοκρηπίδας); Τέλος, τι θα γίνει όταν την επόμενη ημέρα της δικαστικής διευθετήσεως, η Τουρκία θέσει π.χ. θέμα αποστρατιωτικοποιήσεως των ανατολικών νησιών του Αιγαίου;<br /><br />Είναι σαφές ότι τυχόν απόφαση της Ελλάδος να μην επεκτείνει παντού στα 12 μίλια τα χωρικά της ύδατα, αλλά να αφήσει εκτός κάποιες περιοχές ανοικτής θάλασσας, είναι κίνηση μείζονος σημασίας η οποία θα συνέφερε πολλαπλώς την Τουρκία. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα θα πρέπει να διαπραγματευθεί για τα ανταλλάγματα αυτής της σημαντικής κινήσεως και να τα συνδέσει με το σύνολο των θεμάτων που θέτει η Τουρκία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνον με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου. Σε άλλη περίπτωση, θα έχει χάσει το βασικό της όπλο μένοντας «ανοικτή» στα πολλά υπόλοιπα θέματα που έχει ανακαλύψει κατά καιρούς η Τουρκία.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή<br /></a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<br /></div>

Φοβού τον διάλογο… Τα 12 ν.μ. στο Αιγαίο λύνουν τα προβλήματα μας

Από το 1974 μέχρι το 2019, είχαμε τρεις μείζονες κρίσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η πιο σύντομη ήταν αυτή των Ιμίων στις 30 Ιανουαρίου ...

Διαβάστε την συνέχεια