Ο νέος Κόλπος: Σαουδική Αραβία και Ιράν σε νέα τροχιά

<img height="360" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_605873723.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Ηλίας Τασόπουλος</b><br />Η είδηση των απευθείας επαφών μεταξύ της Τεχεράνης και του Ριάντ προκάλεσε έναν μίνι διπλωματικό σεισμό. Οι δύο πόλοι του ισλαμικού κόσμου θα γίνουν αισθητές σε όλη τη Μέση Ανατολή κι ευρύτερα. Ωστόσο, τα ζητήματα που τους χωρίζουν παραμένουν αρκετά και ίσως να αυξηθούν στο μέλλον.<br /><br />Όσο κι αν η διαμάχη μεταξύ Ιράν και Ισραήλ έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, τα κράτη της Αραβικής Χερσονήσου είχαν ταχθεί εξίσου εναντίον της Τεχεράνης. Πολλές φορές μάλιστα, αμερικάνοι αξιωματούχοι περιέγραφαν την τάση των βασιλείων του Κόλπου να τους καλούν για δράση εναντίον των μουλάδων της Τεχεράνης και να προσπαθούν να τους δεσμεύσουν να αναπτύξουν δυνάμεις στην περιοχή. Το Ριάντ πρωτοστατούσε βέβαια, ως στενός σύμμαχος της Ουάσιγκτον.<br /><br />Αντιστοίχως, το Ιράν θεωρούσε πάντα παράλογες τις απαιτήσεις των βασιλείων, δεδομένης της στρατιωτικής αδυναμίας τους, ενώ διαχρονικά στηλίτευσαν την εξάρτηση τους στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ασφάλεια τους. Οι έντονες θρησκευτικές διαφορές μεγέθυναν τις αντιθέσεις και τις διαφορές τους.<br /><br />Η μεταστροφή του Ριάντ, ειδικά σε μία περίοδο οικονομικής αδυναμίας της Τεχεράνης, μπορεί να εξηγηθεί από τη νέα αμερικανική διοίκηση. Ο Τζο Μπάιντεν είχε δεσμευθεί για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, αλλά και την ευρύτερη αποστασιοποίηση από τις διαμάχες της περιοχής.<br /><br />Η προσπάθεια επανενεργοποίησης της συμφωνίας του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης ήδη δείχνει τις διαθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλωστε, η προσέγγιση των προηγούμενων χρόνων ήταν αντιπαραγωγική, καθώς το Ιράν, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, προχωρούσε το πυρηνικό πρόγραμμα με γοργότερους ρυθμούς, ως αντίποινα για τις αλλεπάλληλες αμερικανικές κυρώσεις.<br /><br />Εάν και δεν είναι σαφές αν επικροτούν τέτοιες εξελίξεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες φροντίζουν να μην εμφανίζονται καν στις συνομιλίες. Γνωρίζουν πως η αναφορά και μόνο του ονόματος Αμερική θα ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά των Ιρανών.<br /><br />Η κατάληξη των συζητήσεων αφορά πολλούς παίκτες στο περιφερειακό παιχνίδι. Το Ιράκ εμφανίζεται ιδιαίτερα ενεργό στη διαμεσολάβηση μεταξύ τους. <br /><br />Όλο το προηγούμενο διάστημα Σαουδική Αραβία και Ιράν βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα, διοχετεύοντας εκατομμύρια στη Συρία και τον Λίβανο, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές. Στην Υεμένη αντιστοίχως. Η δέσμευση Μπάιντεν για διακοπή της αμερικανικής υποστήριξης της Σαουδικής Αραβίας είχε ηχηρή επίδραση στο Ριάντ.<br /><br />Βέβαια, οι διαφορές παραμένουν. Η οικονομική κατάρρευση στο Λίβανο είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Το Ιράν δεν πρόκειται να αναστείλει την υποστήριξη του στους αντάρτες της Υεμένης, ούτε η Σαουδική Αραβία θα αλλάξει την πολιτική της εκεί. Άλλωστε, οι συζητήσεις δεν έχουν οριστικό αποτέλεσμα.<br /><br />Όμως, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πλέον. Όπως δήλωσε χθες, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Σαΐντ Χατιμπζαντέχ, το Ιράν θέλει να φτάσει σε μία συνεννόηση για την περιοχή, σε δηλώσεις που προκάλεσαν το ενδιαφέρον από το Ισραήλ μέχρι την Ευρώπη και την Αμερική.<br /><br />Η αλλαγή αυτή μπορεί να είναι ενδεικτική και για μία ακόμα μετατόπιση στην περιοχή. Οι εκλογές του Άσαντ στη Συρία με προδιαγραμμένο αποτέλεσμα επικρίθηκαν σφοδρά από τη Δύση.<br /><br />Ωστόσο, το Ριάντ μπορεί να βρίσκεται πλέον πιο κοντά και σε έναν σύμμαχο της Τεχεράνης, τη Δαμασκό. Αν και μέχρι τώρα χρηματοδοτούσαν πλήθος αντικαθεστωτικών στη Συρία, τώρα στη Σαουδική Αραβία αισθάνονται πως ένα πακέτο χρημάτων ανοικοδόμησης για τη Συρία θα αυξήσει σημαντικά την επιρροή τους.<br /><br />Στηρίζοντας ωστόσο ένα καθεστώς όπως του Άσαντ, μάλλον θα δυσαρεστήσει τους συμμάχους του στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς η Δαμασκός αψηφά ανοιχτά πλέον τη Δύση. Ενδεχομένως, να δείχνει τι επιφυλάσσει πλέον η νέα ισορροπία.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο νέος Κόλπος: Σαουδική Αραβία και Ιράν σε νέα τροχιά

Ηλίας Τασόπουλος Η είδηση των απευθείας επαφών μεταξύ της Τεχεράνης και του Ριάντ προκάλεσε έναν μίνι διπλωματικό σεισμό. Οι δύο πόλοι του ι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ετοιμάζει εισβολή με 18.000 άνδρες στο ιρακινό Κουρδιστάν

<img height="393" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2021/05/turkish-army-630x387.jpg" width="640" /><br /><br />Η Τουρκία ετοιμάζει εισβολή στο ιρακινό Κουρδιστάν με μία δύναμη 18.000 ανδρών, γράφει στο Twitter η Ναντίν Μαένζα της αμερικανικής USCIRF (United States Commission on International Religious Freedom – Επιτροπή των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία), αναμεταδίδοντας ανάρτηση του Αμπντουλά Χαουέζ.<br /><br />«Σημαντικό: λόγος για 18.000 Τούρκους στρατιώτες που ετοιμάζονται να εισβάλουν στο ιρακινό Κουρδιστάν.<br /><br />»Ελπίζω ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ να χρησιμοποιεί τα πολλά διαθέσιμα εργαλεία για να απωθήσει την Τουρκία», γράφει η Ναντίν Μαένζα.<br /><br />«Μια αξιόπιστη πηγή που έρχεται σε καθημερινή επαφή με Φρουρούς των Χωριών: Αξιωματικοί του τουρκικού στρατού έχουν πει στους Κούρδους Φρουρούς Χωριών στην Τουρκία να προετοιμαστούν για μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση στο ιρακινό Κουρδιστάν με τη συμμετοχή περισσότερων από 18.000 στρατιωτών σύντομα», γράφει ο Αμπντουλά Χαουέζ.<br />Εμπροσθοφυλακή τζιχαντιστές και μισθοφόρους<br /><br />Από τις τουρκικές εισβολές στη βόρεια Συρία, δηλαδή στα εδάφη του συριακού Κουρδιστάν, γνωρίζουμε ότι το πιθανότερο είναι οι Τούρκοι να βάλουν εμπροσθοφυλακή σε αυτή τη φημολογούμενη εισβολή παραστρατιωτικές ομάδες φιλότουρκων τζιχαντιστών, Σύρων Τουρκμένων μισθοφόρων και Κούρδων δοσιλόγων, ώστε οι μεγάλες απώλειες να είναι μεταξύ αυτών των ατάκτων συμμοριτών και όχι στις τουρκικές τακτικές δυνάμεις.<div><br />Η Τουρκία θέλει εδώ και μία πενταετία να κατακτήσει το βόρειο Ιράκ<br /><br />Η Τουρκία επιδιώκει εδώ και μία πενταετία να εισβάλει στο βόρειο Ιράκ και να καταλάβει τα εδάφη του ιρακινού Κουρδιστάν και τη Μοσούλη (επαρχία Νινευή) με διάφορες προφάσεις, όπως είτε για να «πολεμήσει» ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, είτε για να εξαλείψει το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK).<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία εδώ και χρόνια έχει εξοπλίσει χιλιάδες Τουρκμένους μέσα στο βόρειο Ιράκ. Είχε εκπαιδεύσει και ιρακινο-τουρκμενικό «στρατό», την Χασχντ Αλ Ουατάνι, η οποία διατηρείται εν υπνώσει .<br /><br />Οι Τουρκμένοι είναι τουρκική φυλή που ζει στη βόρεια Συρία και στο βόρειο Ιράκ.<br /><br />Η Τουρκία από τους Τουρκμένους της Συρίας στρατολογεί τους μισθοφόρους που έστειλε στη Λιβύη και στο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Με Τουρκμένους έχει συγκροτήσει και τις ένοπλες συμμορίες που συνεργάζονται με τον τουρκικό κατοχικό στρατό στη βόρεια Συρία.<br /><br />Η Τουρκία χρησιμοποιεί τους Τουρκμένους στους πολέμους «δια αντιπροσώπων» που διεξάγει.<br /><br /></div><div>Τι είναι οι Φρουροί των Χωριών<br /><br />Οι Φρουροί των Χωριών είναι Κούρδοι ένοπλοι δοσίλογοι, που πληρώνονται από το τουρκικό κράτος, σαν τα ελληνικά «Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης (ΤΕΑ)», ένα ειδικό παραστρατιωτικό σώμα που συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1948, κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου με απόφαση του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ). Τα ΤΕΑ ήταν η συνέχεια των Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ) και των Μικτών Αποσπασμάτων Διώξεως (ΜΑΔ), που είχαν στελεχωθεί από άντρες δωσιλογικών και ακροδεξιών οργανώσεων, με δράση ήδη από την εποχή της Κατοχής.<br /><br /><img src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2021/05/turk-invasion.jpg" /><br /><br />Να σημειωθεί ότι το βόρειο Ιράκ – ιρακινό Κουρδιστάν περιλαμβάνεται στην επικράτεια της Μεγάλης Τουρκίας του τουρκικού Όρκου του Έθνους.<br /><br />Εάν η Τουρκία εισβάλει στο βόρειο Ιράκ, επιδιώκοντας την κατάκτηση του ιρακινού Κουρδιστάν, της Νινευή και του Κιρκούκ, είναι βέβαιο ότι θα πυροδοτήσει περιφερειακή σύγκρουση, εάν όχι και παγκόσμιο πόλεμο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία ετοιμάζει εισβολή με 18.000 άνδρες στο ιρακινό Κουρδιστάν

Η Τουρκία ετοιμάζει εισβολή στο ιρακινό Κουρδιστάν με μία δύναμη 18.000 ανδρών, γράφει στο Twitter η Ναντίν Μαένζα της αμερικανικής USCIRF (...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ιταμές προκλήσεις των Τούρκων, η ανεξήγητη ανοχή μας και η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/04/mitsotakis_erdogan_posterised.png"><img height="312" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/04/mitsotakis_erdogan_posterised-696x339.png" width="640" /></a><br /><br />Στα μέσα Απριλίου του 2005, ο τότε ΥΠΕΞ Π.Μολυβιάτης βρισκόταν σε επίσκεψη στην Τουρκία. Οι Τούρκοι “έστησαν” ένα ανόητο επεισόδιο στα Ίμια, όπου έστειλαν δύο ακταιωρούς τους για να διώξουν ένα αλιευτικό σκάφος. Το θέμα είχε προκαλέσει σάλο στον ελληνικό Τύπο, αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια επικοινωνιακή μπαρούφα των Τούρκων. Κάποιοι είχαν απαιτήσει και τη διακοπή της επίσκεψης Μολυβιάτη. Ο πολύπειρος ΥΠΕΞ τότε, διαχειρίστηκε το θέμα<br /><br />Δεν διαπιστώνουμε σε καμία περίπτωση τις ίδιες ή και εντονότερες αντιδράσεις σ΄ όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ειδικά ημέρες στα ελληνοτουρκικά. Οι προκλήσεις των Τούρκων είναι ιταμές! Δε μπορεί η Ελλάδα να ΄χει κάνει πολλά βήματα πίσω , να δέχεται ακόμη και την επίσκεψη Τσαβούσογλου στη Θράκη -κακώς την ενέκρινε- να γίνεται δεκτός ο Τούρκος ΥΠΕΞ από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την ίδια ώρα να έχουμε:<br /><br />•Τις προκλήσεις του Τσαβούσογλου στη Θράκη όπου μιλούσε διαρκώς για τουρκική μειονότητα<br /><br />•Τις μαζικές παραβιάσεις στο Αιγαίο<br /><br />•Την έξοδο στο Αιγαίο του σκάφους Tubitak Marmara<br /><br />Τίποτα απ΄ όλα αυτά που συνέβησαν μέσα σε λίγες ώρες, λίγο πριν ή και κατά τη διάρκεια των επαφών Τσαβούσογλου με πρωθυπουργό και ΥΠΕΞ δε φαίνεται να ΄έχουν συγκινήσει ούτε τα ΜΜΕ, αλλά ούτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.<br /><br />Πόσα αποθέματα ανοχής έχει ακόμη η Ελλάδα; Και γιατί πρέπει διαρκώς να τα χρησιμοποιεί; Για να πάρει μια ημερομηνία συνάντησης με τον Ερντογάν ο πρωθυπουργός; Την πήρε…Τι θα κάνει στις 14 Ιουνίου που θα τον συναντήσει στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ; Ποια είναι η στρατηγική μας; Η στόχευση μας; Ποιες είναι οι “κόκκινες γραμμές” μας; Υπάρχουν; Ή μήπως πάμε στη συνάντηση απλά για να πούμε ότι πήγαμε και “το προσπαθήσαμε”;<br /><br />«Η Τουρκία, πιεσμένη οικονομικά και διπλωματικά, ήρθε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, χωρίς η Ελλάδα να υποχωρήσει από τις πάγιες θέσεις της, κι αυτό μας δίνει το περιθώριο να αισιοδοξούμε για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης σε συνέντευξή του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR. <br /><br />Θα μας επιτρέψει ο κ.Βαρβιτσιώτης να διαφωνήσουμε. Αν θυμόμαστε καλά, πριν από την έξοδο του τουρκικού στόλου πέρυσι τον Ιούλιο, η Ελλάδα ορθώς δεν είναι καμία πρεμούρα να ξεκινήσει διαδικασία διαλόγου με την Τουρκία. Αυτό προέκυψε αμέσως μετά από την κλιμάκωση της κρίσης και είμασταν εμείς αυτοί που επιδιώξαμε την έναρξη διαλόγου. Αυτά για να μη ξεχνάμε ,γιατί όταν δε θυμόμαστε είναι αδύνατον να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο παρόντα χρόνο. Εμείς θελήσαμε διάλογο για να αποκλιμακωθεί η ένταση και ο Ερντογάν μας τον δίνει, αφού επί μήνες κάνει επίδειξη σημαίας σε περιοχές ελληνικών συμφερόντων.<br /><br />Πάει ο πρωθυπουργός στη συνάντηση με τον Ερντογάν για να κερδίσουμε χρόνο, θα πουν κάποιοι. Το επόμενο ερώτημα είναι για να τον κάνουμε τι; Να προετοιμαστούμε καλύτερα; Πως; Τα εξοπλιστικά παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ έχουν για τα καλά “κολλήσει”, με εξαίρεση ίσως τα Rafale. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία των φρεγατών που αντί να ΄χει τελειώσει, την πάμε πιο πίσω, γιατί η απόφαση δε φαίνεται να λαμβάνεται με αμιγώς επιχειρησιακά κριτήρια αλλά με τον ποιον θα ικανοποιήσουμε και ποιον δεν πρέπει να δυσαρεστήσουμε! Αν δεχτούμε ότι όλη αυτή η υποχωρητική στάση έναντι της Τουρκίας οφείλεται στο να κερδίσουμε χρόνο ,τότε πρέπει κάτι να κάνουμε για να τον εκμεταλλευθούμε. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.<br /><br />Συνεπώς ποιος είναι ο λόγος της επιδίωξης μας να συναντήσει ο κ.Μητσοτάκης τον κ.Ερντογάν. Να υπενθυμίσουμε ότι στη τελευταία συνάντηση που είχαν Μητσοτάκης-Ερντογάν, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά. Ας ελπίσουμε να μην επαναληφθεί.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι ιταμές προκλήσεις των Τούρκων, η ανεξήγητη ανοχή μας και η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν

Στα μέσα Απριλίου του 2005, ο τότε ΥΠΕΞ Π.Μολυβιάτης βρισκόταν σε επίσκεψη στην Τουρκία. Οι Τούρκοι “έστησαν” ένα ανόητο επεισόδιο στα Ίμια,...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος είναι ο άνθρωπος που πληρώνει τον Νετανιάχου με το ίδιο νόμισμα

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/Israel%20Lapid%20Bennett%202013%20AFP.jpg?itok=n_ZvXYHh" width="640" /><br /><b><br /></b><div><b>Άγγελος Ρούσσος<br /></b>Οαπερχόμενος πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, 71 ετών, προειδοποίησε ότι διακυβεύεται η ασφάλεια της χώρας εάν προχωρήσει μια κυβέρνηση ενότητας μεταξύ των υπερεθνικιστών του Naftali Bennett και του κεντρώουYair Lapid. Αποκαλώντας την «απάτη του αιώνα», προέτρεψε τους δεξιούς ψηφοφόρους να απορρίψουν τη συμφωνία.<br /><br />Προς το παρόν, η έκκληση του Νετανιάχου μοιάζει περισσότερο με μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει την ηγεσία του, που ποτέ άλλοτε δεν έφτασε τόσο κοντά στο τέλος στα περισσότερα από 11 χρόνια στην εξουσία.<br /><br />Ο μελλοντικός συνασπισμός, ο οποίος θα συμπεριελάμβανε τους Ισραηλινούς ακροδεξίους και τους Ισραηλινούς Άραβες, θα μπορούσε να απομακρύνει τον «Μπίμπι» μια για πάντα από την εξουσία και να τον θέσει σε νομικό κίνδυνο λόγω των προβλημάτων του με την δικαιοσύνη.<br /><br />Σύμφωνα με τους Times του Ισραήλ, η νέα κυβέρνηση του Bennett στοχεύει στην οικοδόμηση της «αλλαγής» και στο τέλος της εποχής του Netanyahu. «Θα κάνω τα πάντα για να σχηματίσω κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον φίλο μου Γιέρ Λαπίντ», είπε ο Μπενέτ. Παραδέχεται ωστόσο ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά σημειώνει ότι και οι δύο έχουν την ίδια αποφασιστικότητα να συνεργαστούν για το καλό της χώρας.<br /><br />Μιλώντας στο AsiaNews, ο Jeremy Milgrom, Ισραηλινός ραβίνος και μέλος της ΜΚΟ Ραβίνοι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δήλωσε ότι μέρος της ισραηλινής κοινής γνώμης είναι προσεκτικά αισιόδοξη ότι μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να συσταθεί «εντός της εβδομάδας». Αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσα μέλη του Κοινοβουλίου υποστηρίζουν το νέο εγχείρημα.<br /><br />Επί του παρόντος, «δεν υπάρχει βεβαιότητα σχετικά με τους αριθμούς. Είναι ήδη σαφές ότι ο Νετανιάχου θα κάνει τα πάντα για να αποτρέψει αυτό το σενάριο. Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο οποίος είναι κοντά στον απερχόμενο πρωθυπουργό, θα δοκιμάσει μερικά κόλπα για να σταματήσει την αλλαγή. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες από ό, τι στο παρελθόν ο Netanyahu να είναι εκτός κάδρου, αλλά τα παιχνίδια δεν έχουν τελειώσει ακόμα και δεν θα είναι εύκολο να τον ξεφορτωθούμε» τονίζει.<br /><br />Τα πρόσφατα γεγονότα - όπως ο πόλεμος στη Γάζα και οι εσωτερικές εκρήξεις βίας στο Ισραήλ (και στην Παλαιστίνη) - θα διαμορφώσουν τις μελλοντικές εξελίξεις. «Ο Νετανιάχου προσπάθησε να πείσει τους ανθρώπους ότι όλα ήταν υπό έλεγχο, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν», είπε ο Ραβίνος Μίλγκομ. «Επιπλέον, η διεθνής θέση του απερχόμενου πρωθυπουργού και της χώρας αποδυναμώνεται, ειδικά μετά την ήττα του Trump και την άφιξη στον Λευκό Οίκο του Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν». Οι θάνατοι, ειδικά των παιδιών, στη Γάζα είναι ένα πρόσθετο βάρος για το οποίο «ο Νετανιάχου πρέπει να αναλάβει την ευθύνη, γιατί αυτό που συνέβη τον τελευταίο μισό μήνα ήταν αποφευκτό, αλλά τίποτα δεν έγινε για να το αποτρέψει».<br /><br />Εκλογές στο Ισραήλ: Yair Lapid, ο άνθρωπος πίσω από τα παρασκήνια<br /><br />Πρωταγωνστικό ρόλο στην νέα κατάσταση παίζει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και πρόεδρος του ισραηλινού κόμματος Yesh Atid, Yair Lapid. <br /><br />Μπορεί ο Naftali Bennett να αναλάβει την πρωθυπουργία - τον πιο σημαντικό ρόλο στην ισραηλινή πολιτική – ωστόσο ο πραγματικός κινητήρας και ο εγκέφαλος πίσω από αυτήν την ιστορική εξέλιξη είναι ο Yair Lapid.<br />Η πιο προφανής συμβολή του Lapid σε αυτήν την εξέλιξη των δυνητικά ιστορικών συνεπειών είναι το γεγονός ότι ενώ το κόμμα του κέρδισε 17 κοινοβουλευτικές έδρες έναντι επτά της Yamina στον τελευταίο γύρο των εκλογών, προσφέρει στον Bennett την ευκαιρία να υπηρετήσει ως πρωθυπουργός πρώτος σε μια προγραμματισμένη εναλλαγή ρόλων μεταξύ των δύο ηγετών.<br /><br />Σε ηλικία 57 ετών, ο Lapid παίζει πλέον καθοριστικό ρόλο στην ισραηλινή πολιτική. Μπήκε στον πολιτικό χώρο ως διασημότητα μικρής κλίμακας - ένας παραγωγικός συγγραφέας και δημοφιλής αρθρογράφος για την εφημερίδα Yedioth Ahronoth, περιστασιακά ηθοποιός και τραγουδοποιός, παρουσιαστής τηλεόρασης και ειδήσεων.<br /><br />Αλλά αυτό που φάνηκε να είναι μια θεαματική καριέρα χωρίς πραγματική εστίαση ήταν στην πραγματικότητα ένα σχολείο προετοιμασίας για την επόμενη πολιτική καριέρα.<br /><br />Ο Lapid βρίσκεται επί του παρόντος σε αποστολή να θέσει τέρμα στον 12χρονο κανόνα του Netanyahu, τον οποίο θεωρεί επικίνδυνη καταστροφή. Ο ηγέτης του Ισραήλ με τη μεγαλύτερη θητεία, ο Νετανιάχου βρίσκεται τώρα σε δίκη για διάφορες κατηγορίες διαφθοράς. Αυτά έχουν αναφερθεί από τους αντιπάλους του ως ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους το Ισραήλ χρειάζεται έναν νέο ηγέτη, με το επιχείρημα ότι ο Νετανιάχου μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν νέο όρο για να νομοθετήσει την ασυλία για να προστατευθεί από τη νομική ευθύνη.<br /><br />Όμως ο Lapid κατάλαβε ότι μόνο ένας υποψήφιος από τη δεξιά πτέρυγα έχει την ευκαιρία να ηγηθεί μιας κυβέρνησης, ακόμη και αν την σχηματίζει ο ίδιος στα παρασκήνια.<br /><br />Τώρα, ο Lapid θα μπορούσε να εκπληρώσει το δια βίου όνειρό του για πρωθυπουργία στο δεύτερο μισό της θητείας της κυβέρνησης - εάν σχηματιστεί μια τέτοια κυβέρνηση.<br /><br />Εάν συμβεί, θα εκπληρώσει επίσης τη δέσμευσή του προς τον πατέρα του, τον Γιόσεφ Λαπίντ, κάποτε εξέχοντα δημοσιογράφο, επικεφαλής της ισραηλινής ραδιοτηλεοπτικής αρχής και του κεντρικού κόμματος Shinui.<br /><br />Ο πρώτος που προέβλεψε την πορεία του Lapid δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Netanyahu. Η πιθανότητα τον ανησυχούσε αρκετά ώστε οδήγησε το κόμμα του Likud να εγκρίνει νόμο για την επιβολή μιας περιόδου «ψύξης» για δημοσιογράφους που επιδιώκουν να μπουν στην πολιτική.<br />Ο Νετανιάχου είχε δίκιο. Ο Lapid χρησιμοποίησε τον χρόνο του on air για να μάθει την πολιτική, να επιτεθεί στο σύστημα και να ξεκινήσει την εκστρατεία του. Όταν εντάχθηκε για πρώτη φορά στην Knesset ως βουλευτής το 2013, ο Νετανιάχου τον συνεχάρη, κάπως σαρκαστικά. <br /><br />Η κοινωνική και πολιτική εμπειρία που έζησε ο Lapid με την πάροδο των ετών στα μέσα ενημέρωσης απέδωσε. Οι μαζικές κοινωνικές διαμαρτυρίες του 2011 από την ισραηλινή μεσαία τάξη, του χρησίμευσε ως τέλειο άλμα. Αυτοί ήταν ακριβώς οι άνθρωποι του, αυτοί που θα αποτελούσαν την ομάδα των ψηφοφόρων του. Ο Lapid είχε υψηλό στόχο από την αρχή, αλλά οι 19 έδρες που κέρδισε το ολοκαίνουργιο Yesh Atid στις εκλογές του 2013 αποτέλεσαν τεράστια πολιτική έκπληξη.<br /><br />Ο Lapid κατάφερε να δημιουργήσει ένα είδος «παν-ισραηλινού» κόμματος. Επέμεινε στον ορισμό του κόμματός του ως «κεντρώο με μια μικρή τάση προς τα δεξιά».Η πολιτική του πλατφόρμα όσον αφορά την κατοχή και τη σχέση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους μπορεί να συνοψιστεί σημειώνοντας ότι ζήτησε την προσάρτηση συστάδων παράνομων οικισμών στο Ισραήλ, προτείνοντας παράλληλα υποστήριξη για λύση δύο κρατών.<br /><br />Μετά την επιτυχία του το 2013, ο Lapid εντάχθηκε στην κυβέρνηση συνασπισμού του Νετανιάχου αφού του προσφέρθηκε η θέση του υπουργού Οικονομικών. Η προσφορά ήταν παγίδα, και το ήξερε - όμως ο Lapid δεν είχε άλλη επιλογή. Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος της εκστρατείας του ρωτώντας "πού πηγαίνουν τα χρήματα;", η προσφορά ήταν μια που δεν μπορούσε να αρνηθεί.<br /><br />Χωρίς εμπειρία, μπήκε σε ένα υπουργείο που δεν του άρεσε, και έχασε μεγάλο μέρος της δημοτικότητάς του. Το 2014, απομακρύνθηκε από τον Νετανιάχου, ο οποίος τον χαρακτήρισε εχθρό του.<br />Παρά την αποτυχημένη θητεία του, το Yesh Atid, που πολλοί είχαν προβλέψει ότι ήταν καταδικασμένο να καταρρεύσει, κέρδισε 11 έδρες στις εκλογές του 2015, μετατρέποντας ουσιαστικά τον Lapid σε έναν ενεργό και αποτελεσματικό επικεφαλής της αντιπολίτευσης.<br /><br />Στον πρώτο γύρο των εκλογών του 2019, δημιούργησε ένα μπλοκ με το νεοσύστατο Μπλε και Λευκό κόμμα του Gantz. Το κοινό μπλοκ διατήρησε 33 έδρες στις δύο εκλογές εκείνο το έτος - αλλά η συμμαχία διαλύθηκε τον Μάρτιο του 2020, όταν ο Gantz αποφάσισε απροσδόκητα να συμμετάσχει στον συνασπισμό του Netanyahu σε αντάλλαγμα για μια εναλλαγή στην πρωθυπουργία που ποτέ δεν υλοποιήθηκε.<br /><br />Το τελευταίο έτος στην αντιπολίτευση εξυπηρέτησε καλά τον Lapid. Ακόμα και οι πιο ένθερμοι αντίπαλοί του - δεν έχει πραγματικούς εχθρούς - παραδέχτηκαν ότι ωρίμασε και μεγάλωσε στον πολιτικό ρόλο.<br /><br />Καθώς η πολιτική αρένα του Ισραήλ οδηγήθηκε στο χάος, με τις διαδοχικές εκλογές να μην ορίζουν σαφή νικητή, ο Lapid διατήρησε την ηρεμία του, μια σπάνια ποιότητα στην εποχή του Νετανιάχου.<br /><br />Σε σχεδόν 11 χρόνια στην πολιτική, ο «καλός, ελαφρύς» μπορεί τώρα να γίνει πρωθυπουργός. Σε μια συστροφή της μοίρας, ο Νετανιάχου μπορεί να ήταν αυτός που επιτάχυνε την άνοδο του στην κορυφή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιος είναι ο άνθρωπος που πληρώνει τον Νετανιάχου με το ίδιο νόμισμα

Άγγελος Ρούσσος Οαπερχόμενος πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, 71 ετών, προειδοποίησε ότι διακυβεύεται η ασφάλεια της χώρας εάν προχωρήσει...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τσαβούσογλου στη Θράκη – “Χειρότερο είναι ο πονηρός και πλεονέκτης γείτονας”

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/tsavousoglou_thraki_sadik.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Χατζηδημητρίου Δημήτρης</b><br />«Οι λέξεις είναι τα πάντα» συνήθιζε να λέει ο Ναπολέων, ο οποίος δεν ήταν μόνο στρατιωτική ιδιοφυΐα, αλλά και μέγας τακτικιστής και χειραγωγός της βούλησης των ανθρώπων της εποχής του. Οι λέξεις δεν είναι απλοί φθόγγοι ή ιδεογράμματα στη σειρά. Δίνουν ψυχή στα πράγματα, αφηγούνται ιστορίες, επικυρώνουν ή διαστρέφουν ιδέες κι έννοιες κι εντέλει καθιερώνουν αναγκαίους κώδικες επικοινωνίας. Όπως έδειξε η επίσκεψη Τσαβούσογλου στη Θράκη, στην Άγκυρα το γνωρίζουν καλά.<br /><br />Στην καθημερινότητα μας, λοιπόν, οι λέξεις αποκτούν μια κοινωνική δυναμική, η οποία καθορίζει σχέσεις και καταστάσεις στην ιδιωτική σφαίρα. Στην πολιτική δε, όταν οι λέξεις βγαίνουν περίπατο είναι για να ενοποιήσουν ή να διχάσουν αμετάκλητα. Να προωθήσουν την ειρηνική συνύπαρξη, ή να επιβάλλουν μια κατάσταση ανάγκης, ως τα όρια του ανοικτού πολέμου. Οι λέξεις είναι ένας Ιανός, όπως θα το έλεγε ο Σέρβος γλωσσολόγος Ράνκο Μπουγκάρσκι και εξαρτάται από τους πολίτες-ακροατές τους ποια όψη του θα ήθελαν να δουν να κατισχύει.<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα έχει σημασία να σταθεί κανείς στις λέξεις που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, κατά την κυριακάτικη “ιδιωτική επίσκεψη” στην Θράκη, συνοδεία μιας κουστωδίας ομοεθνών του αξιωματούχων και δημοσιογράφων. Η επιμονή να ομιλεί διαρκώς και να αναφέρεται σε “Τούρκους” και “τουρκική κοινότητα” δεν επιβεβαιώνει απλώς την προσήλωσή του σε μια πάγια πολιτική της χώρας του, πριν ακόμη από την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης στην Λωζάννη (24-7-1923), αλλά εισάγει κι ένα νέο στοιχείο στην προβληματική του ζητήματος.<div><br />“Κοινότητα” αντί μειονότητα<br /><br />Η χρήση του όρου “κοινότητα”, αντί του μειονότητα, όπως είναι διεθνώς αποτυπωμένη η πραγματικότητα για τους μουσουλμάνους της Θράκης, υπενθυμίζει, σε όσους θέλουν να θυμούνται και δεν έχουν επιλεκτική μνήμη, το προηγούμενο της Κύπρου στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Με συστηματικές κι επίμονες προσπάθειες του συνταγματολόγου (και πρωθυπουργού της χούντας του 1970) Νιχάτ Ερίμ, η τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18% της Κύπρου αναβαθμίσθηκε σε κοινότητα.<br /><br />Ήταν το πρώτο βήμα, για να αναγνωρισθεί και να χρισθεί μια πληθυσμιακή μειοψηφία σε συνιδρυτικό στοιχείο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γεγονός που οδήγησε στην επιβολή ενός Συντάγματος ιδιότυπου “δικοινοτικού” χαρακτήρα, που με την σειρά του συνέβαλε καθοριστικά στην συγκρότηση ενός αναποτελεσματικού και μη λειτουργικού κράτους. Καθιερώθηκαν ειδικές πλειοψηφίες στην λήψη αποφάσεων και δικαίωμα veto στον Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο, ενώ παράλληλα ενίσχυσε όλες τις μορφές διαχωρισμού μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στο νησί.<br /><br />Περισσότερο κι απ΄ αυτά, η νεοπαγής Κυπριακή Δημοκρατία στερήθηκε του δικαιώματος εφαρμογής του δημοκρατικού κανόνα, όπως αυτό αναγνωρίσθηκε, λίγο μετά την “υιοθέτηση” του κυπριακού Συντάγματος, για τις πρώην αποικίες, από τον ΟΗΕ, με την περίπτωση της Ροδεσίας, ότι «το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης βασίζεται στην ισοψηφία και δεν υπάρχει ανεξαρτησία χωρίς την διακυβέρνηση της πλειοψηφίας».<br /><br />Είναι, ως προς αυτό, χαρακτηριστική η δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού Χάρολντ ΜακΜίλαν, στην τελετή λήξης της Διάσκεψης του Λονδίνου, τον Φεβρουάριο του 1959: «Η διευθέτηση αυτή είναι μια διευθέτηση που αναγνωρίζει τον ελληνικό χαρακτήρα της πλειοψηφίας του κυπριακού λαού. Αλλά, και ταυτόχρονα, μια διευθέτηση που προστατεύει τον εθνικό χαρακτήρα και την κουλτούρα της τουρκοκυπριακής κοινότητας».</div><div><br />Συλλογικό ή ατομικό<br /><br />Η Άγκυρα, όπως έχει δείξει η ζωή και η πραγματικότητα, αξιοποιεί την ύπαρξη μουσουλμάνων στα Βαλκάνια, με στρατηγική στόχευση που σε μια πρώτη φάση επιδιώκει την επέκταση επιρροής και σε μια δεύτερη την επέκταση κυριαρχίας. Στην Θράκη, εδώ και δεκαετίες, έχει επιτύχει –με την “συνδρομή” και της μυωπικής πολιτικής της Αθήνας– να ενισχυθεί ο “εθνικός” χαρακτήρας της εκεί μειονότητας.<br /><br />Η μειονότητα στη Θράκη αναγνωρίζεται από την Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, αλλά και την Σύμβαση περί Ανταλλαγής Πληθυσμών, ως θρησκευτική μειονότητα και μόνο, σε αντίθεση με τον εθνικό χαρακτήρα που αποδόθηκε στους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως και τον οποίον ουδέποτε αποδέχθηκε η Τουρκία. Η Άγκυρα επιμένει να μιλάει για Ρούμ/Ρωμιούς κι όχι Έλληνες.<br /><br />Η Άγκυρα γνωρίζει ότι πολύ δύσκολα θα επιτύχει να αναγνωρισθεί “εθνικός” χαρακτήρας στους μουσουλμάνους της Θράκης και επιχειρεί μέσω της εκμετάλλευσης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι να επιτύχει τον “εθνικό αυτοπροσδιορισμό” της μειονότητας σαν “τουρκικής”. Στο Συμβούλιο της Ευρώπης έχουν αποτύχει όλες οι προσπάθειες για ένα συμφωνημένο περιεχόμενο στον ορισμό μιας πληθυσμιακής μειοψηφίας στην επικράτεια ενός Κράτους, ως “εθνικής μειονότητας”.<br /><br />Επίσης σε όλα τα κείμενα διεθνών οργανισμών, δεσμευτικά ή όχι, δεν προβλέπονται συλλογικά δικαιώματα στις μειονότητες, καθώς αναγνωρίζονται ατομικά δικαιώματα στα μέλη των μειονοτήτων, τα οποία μπορεί να ασκούνται και από κοινού, χωρίς όμως να καταλήγουν στην αναγνώριση συλλογικών δικαιωμάτων στην μειονότητα. Ενώ και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού είναι μια υπόθεση “ελεύθερης ατομικής επιλογής” και όχι συλλογικό.</div><div><br />Ο Τσαβούσογλου στη Θράκη<br /><br />Σύμφωνα με το Προαιρετικό Πρωτόκολλο του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα –έχει ενσωματωθεί στην ελληνική έννομη τάξη από το 1997– φορείς του δικαιώματος είναι τα μέλη της μειονότητας και η από κοινού δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος δεν το καθιστά συλλογικό, διότι είναι απαιτητό από άτομα κι όχι από ομάδες. Η Άγκυρα δεν φαίνεται να επιτυγχάνει και στην προσπάθεια της να “ομογενοποιήσει” και να εντάξει κάτω από την τουρκική ομπρέλα το σύνολο των μουσουλμάνων στην Θράκη, όπως έδειξε και η έντονη αντίδραση Πομάκων, που χαρακτήρισαν persona non grata τον Τσαβούσογλου, αποτρέποντάς τον να επισκεφθεί τα χωριά τους.<br /><br />Να σημειωθεί ότι η Αθήνα έχει αναγνωρίσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 (Κώστας Μητσοτάκης και μετέπειτα Κώστας Σημίτης) την τριφυή υπόσταση της μειονότητας, δηλαδή, τουρκογενείς, Πομάκους και Αθίγγανους. Κάτι όμως, που δεν εμπόδισε τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, σε επίσκεψη του στην περιοχή, να αναφερθεί σε «τουρκομουσουλμανική μειονότητα»… Τώρα, ο διάδοχός του επανέρχεται με αναβαθμισμένη ρητορική, κάνοντας λόγο για «τουρκική κοινότητα»!<br /><br />Επιβεβαιώνει έτσι την επιμονή της Άγκυρας στην κεμαλική αντίληψη, όπως διατυπώθηκε στον λεγόμενο Misak-I Milli/ Εθνικό Όρκο του 1920, ότι: «Στις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν με τους ξένους για το πολιτικό μέλλον της Δυτικής Θράκης πρέπει να δραστηριοποιηθούμε με σύνεση. Σκοπός ας είναι η Δυτική Θράκη να παραμείνει σε τουρκικά χέρια σαν ενιαίο σύνολο και σε κατάλληλο χρόνο να ενωθεί με την μητέρα-παρτίδα. Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε την απαλλοτρίωση του τουρκικού αυτού τμήματος. Οι αδελφοί μας της Δυτικής Θράκης, σε πρώτο βήμα, πρέπει να αγωνιστούν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία και την αυτονομία της Δυτικής Θράκης».<br /><br />Αυτά και ας θυμηθούμε τον Δημοσθένη, που μας υπενθυμίζει από τα βάθη του χρόνου: <i>«Οὐκ ἦν ἄρ’, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, χαλεπώτερον οὐδὲν ἢ γείτονος πονηροῦ καὶ πλεονέκτου τυχεῖν».</i></div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Τσαβούσογλου στη Θράκη – “Χειρότερο είναι ο πονηρός και πλεονέκτης γείτονας”

Χατζηδημητρίου Δημήτρης «Οι λέξεις είναι τα πάντα» συνήθιζε να λέει ο Ναπολέων, ο οποίος δεν ήταν μόνο στρατιωτική ιδιοφυΐα, αλλά και μέγας ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι “ιδιωτικές” επισκέψεις γιγαντώνουν το τουρκικό παρακράτος στη Θράκη

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/tsavosoglou_thraki-1.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Μαρτίδου Μελαχροινή</b><br />Πως ανέχεται η ελληνική Πολιτεία ο μουσαφίρης της στη Θράκη, υψηλόβαθμος πολιτικός της γείτονας, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου να απαξιώνει τους νόμιμους μουφτήδες του ελληνικού κράτους και να στηρίζει τους κήβδιλους; Ο συλλογισμός επεκτείνεται. Πως ανέχεται να επικροτεί το παρακράτος που λειτουργεί με την ανοχή της ελληνικής Πολιτείας στη Θράκη και που λυμαίνεται ασύστολα κονδύλια της Τουρκίας, υπηρετώντας το σκοπό της: την τουρκοποίηση της Βαλκανικής και την επέκταση της κυριαρχίας της μέσω του ισλάμ;<br /><br />Γιατί δεν εξήγησαν, ότι τα μειονοτικά σχολεία ως ιδιωτικά, στην ουσία με ιδιότυπο καθεστώς, μπορούν να τα επισκέπτονται μόνον κατόπιν άδειας της διαχειριστικής επιτροπής τους και του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, δημοσιογράφοι καθηγητές κι άλλοι επισκέπτες; Ποια είναι όμως η πραγματικότητα στην ελληνική Θράκη και ποσο την γνωρίζουν, όσοι ζουν μακριά και είναι εντεταλμένοι να την διαχειριστούν;<br /><br />Οι γνωρίζοντες το ξεκαθαρίζουν. Η μουσουλμανική μειονότητα δεν καταπιέζεται από το ελληνικό κράτος. Παλιά, σε εποχές χειραγώγησης της δημοκρατίας, ναι. Σήμερα όμως, αντιμετωπίζεται προνομιακά σε πολλούς τομείς, όπως η Εκπαίδευση και η Υγεία, αλλά ασφυκτιά από τους σκληροπυρηνικούς χαφιέδες του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής που προσπαθούν να την χειραγωγήσουν μέσω ιδιότυπων κυκλωμάτων ιμάμηδων, δασκάλων, αιρετών συμβούλων και άλλων ελεγχόμενων από αυτούς που καθορίζουν την τύχη και την παρουσία της.<div><br /></div><div><img height="404" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/%CE%9F-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%9C%CE%B5%CE%B2%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84-%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CF%88%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%86%CF%84%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%BB-%CE%99%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%91%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84-%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%85%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-DEB.jpg" width="640" /></div><div><i>Ο υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβουσογλου με τους δυο ψευτομουφτηδες Χαληλ Ιμπράμ και Αχμέτ Μετε υπό το βλέμμα της προεδρου του DEB.</i></div><div><i><br /></i>Η τουρκική προπαγάνδα στη Θράκη<br /><br />H εθνικιστική και θρησκευτική προπαγάνδα καλά κρατεί από τα ακριβοπληρωμένα μίσθαρνα όργανα της Άγκυρας, που στη Θράκη προσπαθούν να πετύχουν τον στόχο τους: την “τουρκοποίηση” της θρησκευτικής μειονότητας, προσεγγίζοντας τουρκογενείς, ρομά και πομάκους, με όλα τα μέσα. Με δέλεαρ, με εκβιασμούς και απειλές, με θρησκευτικά επιχειρήματα, με κουράν κουρσού, με χρηματισμό, με μεθόδους εναλλασσόμενες, αρκεί να ενσκήψουν…<br /><br />Από την άλλη πλευρά η ελληνική Πολιτεία αδιάφορη, για να μην πούμε άτολμη, να αντιμετωπίσει με πυγμή και με νομικά επιχειρήματα την ανώμαλη αυτή κατάσταση που είναι εν γνώση της, θα την οδηγήσει προ τετελεσμένων γεγονότων. Δεν μπορεί οι ψευτομουφτήδες να οργανώνουν εράνους, να εκπροσωπούν την μουσουλμανική μειονότητα της Ελλάδας στο εξωτερικό, σε διεθνή συνέδρια, σε υψηλόβαθμες συναντήσεις, όταν στην Ελλάδα δεν έχουν την παραμικρή δικαιοδοσία να τελέσουν ένα γάμο, μια κηδεία ή να αντιμετωπίσουν ένα διαζύγιο. Ενέργειες για τις οποίες έχουν την επισφάλεια και το αποκλειστικό καθήκον, μόνο οι νόμιμοι μουφτήδες Κομοτηνής, Ξάνθης και Διδυμοτείχου.<br /><br />Δεν μπορεί να φωτογραφίζονται με καμάρι με υπουργούς πρώτης γραμμής της γείτονος, όπως στην περίπτωση Τσαβούσογλου, να γίνονται προκλητικές αναρτήσεις και μετά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, οι κύριοι αυτοί να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη “δύναμη” και να εξαργυρώσουν την επιρροή τους στο ποίμνιο…</div><div><br /></div><div><img height="435" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%91%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84-%CE%A3%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%AE-%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-1.jpg" width="640" /><i>Στον τάφο του Αχμέτ Σαδίκ στην Κομοτηνή η απαραίτητη επίσκεψη.</i><br /><br />Οι νόμιμοι μουφτήδες σχεδόν αθέατοι. Θα τους δούμε μόνο στις επίσημες γιορτές του Ισλάμ, στα θρησκευτικά μπαϊράμ, να τους επισκέπτονται οι Αρχές για ευχές… Ο λόγος τους περιορισμένος έως ανύπαρκτος, αν και είναι οι άοκνοι εργάτες σε όλα τα θέματα που πρέπει να διαχειριστεί μια Μουφτεία. Σε πρώτη προβολή οι επονομαζόμενοι σύλλογοι αλληλοβοήθειας “Τούρκων” Δυτικής Θράκης, με ορμητήριο την Τουρκία και παραρτήματα στην Ευρώπη κυρίως στη Γερμανία, στάζουν χολή και όξο. Οργανώνουν συνέδρια παραπληροφόρησης σε μια προσπάθεια να δηλητηριάσουν τη διεθνή κοινή γνώμη για τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα.</div><div><br />Τι αποσιωπάται <br /><br />Το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι η πιο ευτυχισμένη μειονότητα, ότι η συνύπαρξή τους με το χριστιανικό στοιχείο γίνεται με αμοιβαίο σεβασμό, με ζεστές ανθρώπινες σχέσεις, με αλληλοκατανόηση και με συνθήκες απόλυτης ελευθερίας δυστυχώς αποσιωπάται. Αντιθέτως, δίνεται βήμα σε εξτρεμιστικά στοιχεία και ανακυκλώνονται οι απόψεις τους, που σκοπίμως καπελώνουν την αλήθεια.<br /><br />Το ότι στην ελληνική Θράκη λειτουργούν πάνω από 280 τεμένη, περισσότερα από 160 μειονοτικά δημοτικά σχολεία, ιεροσπουδαστήρια, γυμνάσια και λύκεια, αποσιωπάται. Όπως αποσιωπάται και το γεγονός, ότι υπάρχουν εκατοντάδες επιστήμονες, γιατροί δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, μηχανικοί, δημοσιογράφοι κ.α., οι οποίοι δραστηριοποιούνται με επιτυχία. Υπάρχουν επίσης, αλλά δεν αναφέρεται η δράση τους, πολιτιστικοί σύλλογοι, μειονοτικός Τύπος και sites, όπως και εκλεγμένοι βουλευτές, αντιπεριφερειάρχες, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, ΕΠΟΠ, δημόσιοι υπάλληλοι.<br /><br />Η συναισθηματική σχέση των τουρκοφρόνων μειονοτικών ας υπάρχει, αλλά η προσπάθεια απόλυτης συσχέτισης άλλων μειονοτικών ομάδων που διαφοροποιούνται, όπως οι Πομάκοι και οι Ρομά, γιατί να υφίσταται;. Ποιος ο λόγος να μην ισχύει η συνθήκη της Λωζάνης που την προσυπέγραψε η Τουρκία, αν και είναι γεγονός ότι την παραβίασε σε σχέση με την Ίμβρο και Τένεδο.</div><div><br /></div><div>Οι προκλήσεις Ερντογάν<br /><br />Ποιο μοντέλο υπηρετεί ο Ταγίπ Ερντογάν, όταν εμφανίζεται ως ο κυρίαρχος της ευρύτερης περιοχής; Τελευταία κινείται ως “σουλτάνος” που απειλεί τις μεγάλες δυνάμεις, που συκοφαντεί Ευρωπαίους ηγέτες, που παραμένει στο απυρόβλητο με μια συμπεριφορά, η οποία προκαλεί και δυναμιτίζει τον ουσιαστικό διάλογο με την Ελλάδα. Η στάση του έχει αποκλίνει κατά πολύ από το λεγόμενο “ισλαμοδημοκρατικό προφίλ” που είχε το 2004, στην πρώτη επίσκεψή του στη Θράκη.<br /><br />Σήμερα έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Όποιος αντιδρά γίνεται στόχος. Ακόμη και με υποψία αντίδρασης μπορεί να οδηγηθεί στη φυλακή. Στην ευρύτερη γειτονιά του, την νοτιοανατολική Μεσόγειο, επιχειρεί να έχει τον πρώτο λόγο. Προσπαθεί να επιβληθεί με κάθε τρόπο: εργαλειοποιώντας το μεταναστευτικό, παρεμβαίνοντας στρατιωτικά με διάφορες αφορμές τα νότια σύνορα της Τουρκίας, οργανώνοντας έρευνες σε ΑΟΖ που μόνος του κρίνει αμφισβητούμενες, παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο, κ.α.<br /><br />Ενδιαμέσως, ανασκουμπώνεται και σπεύδει να τοποθετηθεί υπέρ του διαλόγου Αθήνας και Άγκυρας, αφού στην τρέχουσα συγκυρία, και με τα οικονομικά αδιέξοδα της χώρας του, θα ήθελε να κερδίσει οικονομικά οφέλη από το επικείμενο Ευρωπαϊκό συμβούλιο. Την ίδια ώρα, και η χώρα μας θα ήθελε να διανύσει τη φετινή τουριστική σαιζόν με ηρεμία και όχι με απειλές και γεγονότα που θα δημιουργούσαν ανασφάλεια και ακυρώσεις.</div><div><br /></div><div>Περισσότερο αθόρυβα, χωρίς ιδιαίτερη προβολή, πέρασε η διμερής συνάντηση των υφυπουργών Εξωτερικών Κώστα Φραγκογιάννη και Σεντάτ Ονάλ στην Καβάλα. Μια συνάντηση που κινήθηκε σε θετικό κλίμα, πάνω σε συγκεκριμένη ατζέντα, με αιχμή τον τουρισμό, την κινητικότητα μεταξύ των χωρών κ.α. Την ηρεμία και την καλή γειτονία με όλες τις βαλκανικές χώρες, και με την Τουρκία, την θέλουν πολύ περισσότερο οι κάτοικοι της Θράκης, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, χωρίς να μπαίνουν στο στόχαστρο επιδιώξεων που μόνο αρνητικό αντίκτυπο θα έχουν. «Αφήστε μας να ζήσουμε ήρεμα και αγαπημένα όπως δεκαετίες τώρα» λένε.</div><div><br /><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι “ιδιωτικές” επισκέψεις γιγαντώνουν το τουρκικό παρακράτος στη Θράκη

Μαρτίδου Μελαχροινή Πως ανέχεται η ελληνική Πολιτεία ο μουσαφίρης της στη Θράκη, υψηλόβαθμος πολιτικός της γείτονας, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Ελληνοτουρκική άνοιξη” βλέπουν οι Γερμανοί… Εμείς να ανησυχούμε;

<img height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/GREECE-TURKEY-FLAGS-EXPLORATORY-758x400.jpeg" width="640" /><br /><br />Το θετικό κλίμα που αποτυπώθηκε κατά την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα φαίνεται να αιφνιδιάζει αρθρογράφους του γερμανικού τύπου. Αυτήν τη φορά, όπως επισημαίνουν οι περισσότεροι, δεν υπήρχαν “εκτροπές” μπροστά από τις κάμερες, η ατμόσφαιρα ήταν συμφιλιωτική. “Πολύ σύντομα επίκειται άλλη μια συνάντηση κορυφής ανάμεσα στον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και τον πρόεδρο Ερντογάν, στο περιθώριο της συνάντησης κορυφής του ΝΑΤΟ, 14 Ιουνίου”επισημαίνει το Spiegel στη διαδικτυακή του έκδοση.<br /><br />“Θα ήταν σημαντικό βήμα προς την ομαλοποίηση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις δύο αποξενωμένες χώρες. Από την ανάληψη των καθηκόντων του Μητσοτάκη οι δύο ηγέτες έχουν συναντηθεί μόνο μια φορά, πάλι στο περιθώριο νατοϊκής συνάντησης. Από τότε αυξήθηκαν οι εντάσεις ανάμεσα στις χώρες τους”.<br /><br />Αλλά και η Süddeutsche Zeitung διαπιστώνει “ύφεση στη Μεσόγειο”, όπως επιγράφει και το σχετικό ρεπορτάζ. Εις επίρρωση του τίτλου η εφημερίδα του Μονάχου κάνει επίσης αναφορά στην επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου. “Αλλά το πόσο θεμελιώδης παραμένει η διαμάχη (μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) φάνηκε από μια δήλωση του Τσαβούσογλου ξεκινώντας την επίσκεψη στην Αθήνα” σημειώνει ο αρθρογράφος. “Κατηγόρησε την Ελλάδα ότι εργαλειοποιεί την ένταξη στην ΕΕ ως μοχλό κατά της Τουρκίας και ότι η διαμάχη μόνο διμερώς μπορεί να επιλυθεί”.<br /><br />“Και οι δυο πλευρές ωφελούνται”<br /><br />Ο ανταποκριτής της Tageszeitung στην Κωνσταντινούπολη καταγράφει το συμφιλιωτικό κλίμα σε αυτήν την συνάντηση των δύο υπουργών Εξωτερικών που έγινε εμφανές και προς τα έξω, όχι μόνο από την ανακοίνωση συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, αλλά και από τον περίπατο Δένδια-Τσαβούσογλου από το μέγαρο Μαξίμου προς το υπουργείο Εξωτερικών για να εξαγγείλουν αργότερα στην κοινή συνέντευξη τύπου τις 25 προτάσεις στην προσπάθεια ενίσχυσης της διμερούς οικονομικής συνεργασίας. “Επρόκειτο για μια αλλαγή πλεύσης 180 μοιρών, τουλάχιστον ατμοσφαιρικά” διαπιστώνει ο Γερμανός αρθρογράφος.<br /><br />“Μετά από ένα ναδίρ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (…) τα σημεία των καιρών δείχνουν συμφιλίωση. Βέβαια από πλευράς περιεχόμενου δεν υπάρχει κάτι για το ποια θαλάσσια ζώνη επιτρέπεται να διεκδικείται από ποιον, αλλά έχει αλλάξει το πλαίσιο. Ιδιαίτερα εταίροι από τη δυτική πλευρά της Μεσογείου δεν θέλουν να γίνονται αντικείμενο εργαλειοποίησης. Η νέα κυβέρνηση της Λιβύης αναζητεί επαφές τόσο από την Τουρκία, όσο και από την Ελλάδα. Στο μεταξύ και η Αίγυπτος ξεκίνησε διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεών της με την Τουρκία και δεν θέλει άλλο να υποστηρίζει τις μαξιμαλιστικές θέσεις της Ελλάδας.<br /><br />Ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο Γερμανός αρθρογράφος επισημαίνει ότι έγινε τουλάχιστον μια αρχή. “Ενώ οι Τούρκοι στα παράλια του Αιγαίου χαίρονται που θα μπορούν σύντομα να ταξιδεύουν σε ελληνικά νησιά και οι ξενοδόχοι και εστιάτορες στη Ρόδο, Κω και Σάμο επίσης χαίρονται για τον ερχομό Τούρκων τουριστών, ο δρόμος προς μια πραγματική λύση είναι ακόμη μακρύς” διαπιστώνει (…) “Προς το παρόν καμιά από τις δύο πλευρές δεν είναι έτοιμη για συμβιβασμούς. Προς το παρόν τόσο η Ελλάδα, όσο και ο μεγάλος εξ Ανατολών γείτονάς της επενδύουν σε νέα πολεμικά πλοία. Ωστόσο, έγινε μια αρχή. Στο κάτω-κάτω και οι δύο πλευρές ξέρουν ότι ωφελούνται από μια πολιτική λύση”.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Ελληνοτουρκική άνοιξη” βλέπουν οι Γερμανοί… Εμείς να ανησυχούμε;

Το θετικό κλίμα που αποτυπώθηκε κατά την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα φαίνεται να αιφνιδιάζει αρθρογράφους του γερμα...

Διαβάστε την συνέχεια