ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Άγκυρα κορυφώνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο

Ellada simera 0 Αμυνα, Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 17:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34caq8ObqPOf8O6J3KS6mNj2g1_Br6OlFJwD-2SoKFrJgjwQTRlrqFyoPJN65ZxOuHwIN3_3sRK8UlpzuDClK6zRkpN9QghgrXpN51PdYbDKRtoyL5JveHw6LCxCU4BKBZBCkztKrSrg/s1600/elada_kypros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34caq8ObqPOf8O6J3KS6mNj2g1_Br6OlFJwD-2SoKFrJgjwQTRlrqFyoPJN65ZxOuHwIN3_3sRK8UlpzuDClK6zRkpN9QghgrXpN51PdYbDKRtoyL5JveHw6LCxCU4BKBZBCkztKrSrg/s1600/elada_kypros.jpg" /></a></div>
 
 
Της Κύρας Αδάμ 
 
Από την 1η Ιανουαρίου 2016 και για έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016 η Άγκυρα θα εφαρμόζει στην πράξη την πλέον επιθετική πολιτική της στο Αιγαίο, καθώς: 
<ul>
<li>ξεπερνά κάθε όριο παρανομίας σε βάρος της κυριαρχίας της Ελλάδας με τρείς αεροναυτικές ασκήσεις με πυρά σε τρείς περιοχές του Αιγαίου για έναν ολόκληρο χρόνο, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στα χρονικά,</li>
<li> δηλώνει ψευδέστατα παραποιώντας Διεθνείς Συνθήκες ότι όλα τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα και… αδέσποτα και γι’ αυτό απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα και,</li>
<li> καταργεί στην πράξη το Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ.</li>
</ul>
Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε την πεπατημένη, εκδίδοντας παντελώς αναποτελεσματικές διεθνείς αναγγελίες (ΝΟΤΑΜ) και εντελώς αδύναμες, με αποτέλεσμα η Άγκυρα κάθε φορά να διπλασιάζει ανεξέλεγκτα τις διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας. 
 
Και σαν να μην συνέβαινε τίποτα, η Αθήνα δια του ΥΠΕΞ συμμετείχε «κανονικά» στον 59ο γύρο «Διερευνητικών Επαφών» μεταξύ των δυο ΥΠΕΞ, στην Κωνσταντινούπολη, στις 22 Δεκεμβρίου, στις οποίες υποτίθεται ότι από το 2002 συζητείται «αποκλειστικώς» το θέμα της υφαλοκρηπίδας, δηλαδή το σύνολο των προβλημάτων. 
 
Επιπροσθέτως, η ελληνική κυβέρνηση δεν βρήκε ούτε μια λέξη ανακοίνωσης για να αντιδράσει στην έμπρακτη κατάργηση του Μνημονίου Παπούλια- Γιλμάζ, αφού η «κατάληψη» του Αιγαίου με τις τουρκικές ασκήσεις θα γίνονται για έναν ολόκληρο χρόνο με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα, στέλνοντας στον αγύριστο την πρόνοια του Μνημονίου για διακοπή των δραστηριοτήτων κατά τις εθνικές εορτές και το τρίμηνο του καλοκαιριού. 
 
Ομοίως, σύσσωμη η αντιπολίτευση δεν έχει πάρει χαμπάρι, ούτε έχει αντιδράσει στο ελάχιστο απέναντι στην πρωτοφανή τουρκική επιθετικότητα, εγκλωβισμένη όπως είναι στον «αγώνα» της εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. 
 
Αναλυτικότερα: 
 
Το χρονικό των «αερομαχιών» Ελλάδας Τουρκίας μέσω Διεθνών Αγγελιών (ΝΟΤΑΜ) ξεκίνησε στις 11 Δεκεμβρίου 2015, όταν η Αθήνα εξέδωσε, όπως είχε κάθε δικαίωμα, 4 ΝΟΤΑΜ για ισάριθμες αεροναυτικές ασκήσεις, με πυρά και χωρίς, στο Αιγαίο, για έναν μήνα (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2016).Όμως η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, που εξέδωσε τις ΝΟΤΑΜ, απεικονίζει με συντεταγμένες τa όρια (boundaries) του FIR Αθηνών, επιμένοντας ότι το FIR Αθηνών ορίζεται από τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας και τα ανατολικά της Ελλάδας, την στιγμή που η περιοχική συμφωνία 1950-52 του ICAO ορίζει το FIR Αθηνών- Κωνστ/λης μόνον από τα δυτικά σύνορα (frontiers) της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να έρχονται οι απανταχούσες τουρκικές ΝΟΤΑΜ και να δηλώνουν διεθνώς ότι το FIR είναι πλασματικό και χωρίς νομική βάση (σ.σ. Επιπροσθέτως η ίδια η ΥΠΑ δέχθηκε την διαγραφή των boundaries στη Γεν Συνέλευση του ICAO στις 19-27 Σεπτεμβρίου 2004...). 
 
Πριν αλέκτωρ λαλήσει, η Άγκυρα αντέδρασε με σφοδρότητα, ξεπερνώντας κάθε όριο παρανομίας σε βάρος της κυριαρχίας της Ελλάδας. 
 
Με τρία σήματα, μέσα στα Χριστούγεννα ζήτησε από την ΥΠΑ Ελλάδας να εκδώσει τρείς Διεθνείς Αγγελίες (ΝΟΤΑΜ) για εκτέλεση αεροναυτικών ασκήσεων με πυρά για ολόκληρο το 2016, με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα. Μετά από συντονισμό της ΥΠΑ με το ΥΠΕΞ αποφασίστηκε να δοθεί απάντηση στην Τουρκία σύμφωνα με την πάγια ακολουθούμενη πολιτική. Έτσι η ΥΠΑ απάντησε με τρία σήματα ότι δεν θα εκδώσει ΝΟΤΑΜ για την εκτέλεση των τουρκικών ασκήσεων και δεν μπορεί να διαθέσει τις περιοχές, με κύριο αιτιολογικό ότι αυτές καταλαμβάνουν ελληνική εθνική κυριαρχία. 
 
Η Τουρκία με επιθετική διάθεση εξέδωσε τρείς ΝΟΤΑΜ για εκτέλεση αυτών των τουρκικών ασκήσεων στις 24 Δεκεμβρίου, τις οποίες η ΥΠΑ με δικές της ΝΟΤΑΜ προειδοποίησης χαρακτήρισε άκυρες, ενώ η Τουρκία με νέες ΝΟΤΑΜ επέμεινε στην εκτέλεση των ασκήσεων. 
 
Πίσω από τις τρεις τουρκικές αγγελίες εντοπίζεται η τουρκική επεκτατική πολιτική της από το 1974, με συνεργούς το ΝΑΤΟ, ΕΕ,ΙΜΟ και το Eurocontrol, ενώ παράλληλα απεικονίζεται και η διαχρονική αναποτελεσματικότητα της Αθήνας να προασπίσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα στο Αιγαίο. 
 
Στον χάρτη απεικονίζονται με κόκκινο οι τρεις τουρκικές περιοχές ασκήσεων και τα 6νμ ελληνικά χωρικά ύδατα που αποτελούν ελληνική κυριαρχία, η οποία εμφανώς παραβιάζεται σε συγκεκριμένα σημεία. 
 
<a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/kyrada.jpg"><img height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEj_673FnmdPMi-eGPnXS0tiFTFK5ij4XOXxW746Hp7OgQgZU71Ba02qZGsxn-RuTjUY7JoHuscnsS7TCaxayP6upm82t7ezLaBWj4inY446nt3jXT-JbwYLbBP-oQZ2RDa5eDPOsTWYWDaF8wtOKg=" width="468" /></a> 
 
Οι τουρκικές ενέργειες ισοδυναμούν με κατάληψη και κατοχή ελληνικής κυριαρχίας, καθώς η Τουρκία ιδρύει στις περιοχές αυτές μόνιμα Πεδία Βολής σε ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο. 
 
Η τουρκική πολιτική δημιουργίας Πεδίων Βολής στις τρεις αυτές περιοχές, στο Αιγαίο ξεκίνησε το 1978, όταν η Άγκυρα ζήτησε από τον ΙΜΟ τη δημιουργία θαλασσίων Πεδίων Βολής, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε. Ωστόσο, λόγω ανεπάρκειας της Αθήνας, η Τουρκία πέτυχε τον Νοέμβριο του 2010 να συμπεριλάβει ο ΙΜΟ στο Διεθνές Εγχειρίδιο για τη θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση το μισό Αιγαίο, ως περιοχή της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να ενισχύεται σήμερα η νομιμοποίηση της παράνομης ίδρυσης των τουρκικών πεδίων Βολής- και μάλιστα το ένα για πρώτη φορά στην Σκύρο. 
 
Παραλλήλως, αυτά τα τουρκικά πεδία Βολής- περιοχές ασκήσεων, όσο διάστημα παραμείνουν ενεργά, κατ’ ουσίαν απαγορεύουν την επέκταση των χωρικών υδάτων πέραν των 6νμ, θέτουν στα άχρηστα την οριοθέτηση της ΑΟΖ, των θαλασσίων συνόρων, καθώς επίσης και την οριοθέτηση των Ζωνών Αλιείας και των περιοχών για θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση (SAR). 
 
Η Τουρκία ακόμα έσπευσε να αμφισβητήσει την ελληνικότητα των 19 νήσων στο Ανατολικό Αιγαίο, ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, αρχίζοντας από τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο μέχρι τη Μεγίστη, καθώς επίσης και χιλιάδες νησίδες και βραχονησίδες. Μόνον η περιοχή ανατολικά της Νάξου καταλαμβάνει τις νησίδες Αλατονήσι, Μελαντιούς, Πετροκάραβο και Χταπόδια. 
 
Επιπροσθέτως η Άγκυρα με δύο ξεχωριστές αγγελίες δήλωσε διεθνώς ότι βάση της Συνθήκης της Λωζάννης 1923 και Παρισίων 1947, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα και απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα. Αυτή η πολιτική της Άγκυρας ξεπερνά τα όρια τροφίμου φρενοκομείου, διότι καμία Συνθήκη δεν απαγορεύει τις πτήσεις και τις προσγειώσεις των ελληνικών στρατιωτικών αεροσκαφών στα νησιά του Αν Αιγαίου. 
 
Τουναντίον οι Συνθήκες προβλέπουν ότι «...Ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη απαγορεύεται να πετούν πάνω από την Ανατολία. Επίσης απαγορεύεται στα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη να πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά». 
 
Η Άγκυρα με την εφαρμοζόμενη πολιτική της, φαινομενικώς επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων, ενώ πίσω από αυτήν κρύβεται η προσπάθεια της Άγκυρας να «κατοχυρώσει» τη μη ελληνικότητα των νήσων. Και τούτο διότι με με βάση τη Σύμβαση του Σικάγο, άρθρο 3 τα ελληνικά στρατιωτικά αεροπλάνα δεν θα μπορούσαν να πετούν στα νησιά του Αν Αιγαίου μόνον αν αυτά δεν ήταν ελληνικά, αλλά…αδέσποτα, όπως τα θέλει η Άγκυρα. 
 
Δυστυχώς την ίδια πολιτική με την Άγκυρα εφαρμόζει και το ΝΑΤΟ, το οποίο εξέδωσε το 2006 διαταγή με την οποία απαγορεύει στα ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6νμ από τα νησιά του Αν Αιγαίου. Αλλά και το Eurocontrol αποδέχθηκε το 1998 ότι η κυριαρχία της Λήμνου είναι αμφισβητούμενη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. 
 
Τέλος, η Τουρκία με τις τρείς ασκήσεις της παραβιάζει κατάφωρα, μέχρι σημείου έμπρακτης κατάργησης του το Μνημόνιο Παπούλια- Γιλμάζ του 1988. 
 
Το Μνημόνιο στην πρώτη παράγραφο αναφέρεται στον σεβασμό της κυριαρχίας εκατέρωθεν, ενώ η Τουρκία στέλνει την ελληνική στα άχρηστα. Ομοίως στην παράγραφο 3 το Μνημόνιο απαγορεύει ασκήσεις κατά τις κύριες εθνικές και θρησκευτικές εορτές και την θερινή περίοδο από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Πάρα ταύτα, η Άγκυρα θα «ξεκουράζεται» από τις τρεις ασκήσεις μόνον τα Σαββατοκύριακα. 
 
Ωστόσο περιεργως η ΥΠΑ δεν αναγράφει στις ΝΟΤΑΜ της ότι παραβιάζεται το Μνημόνιο.. 
 
Οι σοβαρές και επικίνδυνες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την χρόνια αναποτελεσματικότητα και αδυναμία της πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, που ισοδυναμεί με πολιτική κουκουλώματος. Την επίλυση κάθε ελληνοτουρκικού προβλήματος οι ελληνικές κυβερνήσεις την μετέθεταν για αργότερα και..στους επόμενους, δηλαδή για κανέναν, με αποτέλεσμα η Τουρκία να δημιουργεί νέα, περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα που οδηγούν σε αδιέξοδο σε βάρος της Ελλάδας και κυρίως να έρχεται..όλο και πιο κοντά στην Ελλάδα- σήμερα να φτάνει και να περνά την Σκύρο.<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Άγκυρα κορυφώνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο

Της Κύρας Αδάμ Από την 1η Ιανουαρίου 2016 και για έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016 η Άγκυρα θα εφαρμόζει στην πράξη τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αραβική Άνοιξη στην Σαουδική Αραβία

Ellada simera 0 κόσμος 17:41

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieCg50RU93gnMu5tfR-sPIuQmOVizXxBrzYdso3aATmjQYtDLXtHIjRiwxSyWgVKaVNJj7cTOuyjLjA99iSI-kHwYVTAlO0Cj25jty5_AeJrsYCZJQPUlZj7BRQt8BXhK9GV6Q-s50bSA/s1600/trigwno%252Cturkey%252Ciran%252Csaudi+arabia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieCg50RU93gnMu5tfR-sPIuQmOVizXxBrzYdso3aATmjQYtDLXtHIjRiwxSyWgVKaVNJj7cTOuyjLjA99iSI-kHwYVTAlO0Cj25jty5_AeJrsYCZJQPUlZj7BRQt8BXhK9GV6Q-s50bSA/s1600/trigwno%252Cturkey%252Ciran%252Csaudi+arabia.jpg" /></a></div>
 Η <a href="http://www.reuters.com/article/us-saudi-iran-turkey-idUSKBN0UI1TD20160104" target="_blank">Τουρκία</a> δηλώνει ότι δεν μπορεί να πάρει το μέρος της Σαουδικής Αραβίας στο θέμα της εκτέλεσης του Σιίτη κληρικού και της κόντρας της με το Ιράν που ακολούθησε . Αν αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία συμμαχία Τουρκίας-Ιράν εναντίον της Σαουδικής Αραβίας, στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας, τα πράγματα είναι σκούρα για τους Σαουδάραβες. Να θυμίσω ότι τον Δεκέμβριο του 2015 η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε ότι θα δημιουργήσει μία συμμαχία κατά της τρομοκρατίας, με πάρα πολλές άλλες Αραβικές, αλλά και μη Αραβικές Σουνιτικές χώρες. Βλέπε παρακάτω άρθρο του BBC. Σε αυτές τις χώρες υποτίθεται ότι συμπεριλαμβάνονται και η Τουρκία και το Κατάρ, γιατί υποτίθεται ότι ο πρώτος στόχος είναι το Ιράν, και γιατί δεν μπορεί η Σαουδική Αραβία να μην καλέσει την Τουρκία. Θα ήταν σαν να ισχυριζόταν η Σαουδική Αραβία ότι η Τουρκία υποστηρίζει τον ISIS. Αλλά και η Τουρκία δεν θα μπορούσε εκ των προτέρων να αρνηθεί την οποιαδήποτε συμμετοχή της σε μία συμμαχία που ως στόχο ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι έχει την τρομοκρατία, γιατί θα ήταν σαν να αποδεχόταν την στήριξη της στον ISIS. Ο στόχος αυτής της Σουνιτικής συμμαχίας που προωθεί η Σαουδική Αραβία είναι σίγουρα πρώτα και πάνω απ’όλα το Ιράν, αλλά λειτουργεί και ανταγωνιστικά προς την Τουρκία. Αυτή η συμμαχία θα μπορεί να στρέφεται και κατά των Σουνιτών Ισλαμιστών που υποστηρίζονται από την Τουρκία, όπου τα συμφέροντα της Σαουδικής Αραβίας αποκλίνουν από αυτά της Τουρκίας, και οι δύο χώρες συγκρούονται. Αυτός είναι ο λόγος που αμέσως μετά την ανακοίνωση της συμμαχίας από την Σαουδική Αραβία, τον Δεκέμβριο του 2015, ο ISIS κήρυξε τον πόλεμο στην Σαουδική Αραβία. Βλέπε άρθρο του <a href="http://www.ibtimes.com/isis-vows-war-against-saudi-arabia-islamic-state-group-threatens-arab-monarchy-after-2232602" target="_blank">International Business Times.</a> Η Τουρκία και το Ιράν μπορούν να συνεργαστούν στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας, παρά τις διαφορές τους στην Συρία και το Ιράκ, και οι Τούρκοι να ξεσηκώσουν το Σουνιτικό στοιχείο της Σαουδικής Αραβίας, και οι Ιρανοί να ξεσηκώσουν το Σιιτικό της στοιχείο. Ένα 10-20% των Σαουδαράβων είναι Σιίτες. Αυτά μάλιστα σε μία στιγμή που η <a href="http://www.cnbc.com/2015/12/29/saudis-unveil-radical-austerity-programme.html" target="_blank">Σαουδική Αραβία</a> αναγκάζεται να προβεί σε μεγάλη μείωση των κοινωνικών παροχών, λόγω των χαμηλών τιμών πετρελαίου, κάτι που θα δημιουργήσει δυσφορία στο εσωτερικό της, και την κάνει ακόμη πιο ευάλωτη. Αν πράγματι συμβαίνει αυτό, αν πράγματι η Τουρκία και το Ιράν έχουν αποφασίσει να χτυπήσουν την Σαουδική Αραβία στο εσωτερικό της, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί κάποιοι αναλυτές μιλούν για την χειρότερη περίοδο της Σαουδικής Αραβίας μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους τον Σεπτέμβριο του 2001 (9/11), και την κρίση που ακολούθησε στις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας-ΗΠΑ. Να θυμίσω ότι 15 από τους 19 τρομοκράτες που έλαβαν μέρος στην επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ήταν Σαουδάραβες (βλέπε Independent παρακάτω), κάτι που οδήγησε στην αποχώρηση των Αμερικανικών βάσεων από την Σαουδική Αραβία το 2002, και την μεταφορά τους στο Κατάρ. Η κρίση αυτή στις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας-ΗΠΑ σίγουρα επηρέασε την συμπεριφορά των ΗΠΑ προς το Ιράν, αλλά και την απόφαση τους να χτυπήσουν τον Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ το 2003, κάτι που λειτούργησε ευεργετικά για το Ιράν και καταστροφικά για την Σαουδική Αραβία. Δεν λέω φυσικά ότι οι ΗΠΑ χτύπησαν τον Σαντάμ Χουσέιν για να εκδικηθούν την Σαουδική Αραβία. Αλλά δεν νομίζω να το είχαν κάνει αν δεν είχε πληγωθεί τόσο πολύ η σχέση τους με την Σαουδική Αραβία, λόγω της στροφής της Σαουδικής Αραβίας προς την Κίνα, και λόγω των πολλών Σαουδαραβικών επιθέσεων προς τις ΗΠΑ, με σκοπό να διώξουν τις Αμερικανικές βάσεις από την Σαουδική Αραβία. Για τις ΗΠΑ το να χτυπήσουν τον Σαντάμ είχε μόνο θετικά. Έβγαλαν από την μέση έναν διεθνή τρομοκράτη που χρηματοδοτούσε όποια τρομοκρατική οργάνωση κυκλοφορούσε, υποστήριξαν τους πλούσιους σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο συμμάχους τους Κούρδους που καταπίεζε ο Σαντάμ, αλλά και απελευθέρωσαν από τον Σαντάμ την Σιιτική πλειοψηφία του Ιράκ, την οποία καταπίεζε ο Σαντάμ, και η οποία στην συνέχεια μετατράπηκε σε σύμμαχο των ΗΠΑ. Επαναλαμβάνω όμως ότι παρά τα μεγάλα οφέλη που είχε για τις ΗΠΑ η ανατροπή του Σαντάμ, δεν νομίζω ότι θα το είχαν κάνει αν δεν είχαν πληγωθεί τόσο πολύ οι σχέσεις τους με την Σαουδική Αραβία. Όπως δεν το έκαναν μετά τον πόλεμο του 1991 και την εισβολή του Σαντάμ στο Κουβέιτ, όταν οι ΗΠΑ έφτασαν έξω από την Βαγδάτη αλλά δεν ανέτρεψαν τον Σαντάμ Χουσέιν. Οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι αν ανέτρεπαν τον Σαντάμ, την εξουσία στο Ιράκ θα έπαιρναν οι Σιίτες Ιρακινοί, που ήταν η πλειοψηφία στο Ιράκ, και θα άνοιγε στο Ιράν διάπλατα ο δρόμος προς το Ιράκ. Ενώ ο σοσιαλιστής Σουνίτης Άραβας Σαντάμ Χουσέιν μπορεί να μην είχε καλές σχέσεις με τους Ισλαμιστές Σουνίτες Άραβες του Περσικού Κόλπου, αλλά είχε πολύ χειρότερες σχέσεις με τους Ισλαμιστές Σιίτες Πέρσες του Ιράν, τους οποίους είχε πολεμήσει όλη την δεκαετία του 80, σε έναν από τους πιο αιματηρούς πολέμους της Μέσης Ανατολής. Αν λοιπόν οι Σαουδάραβες έχουν να αντιμετωπίσουν στο εσωτερικό τους Τούρκους και Ιρανούς, με παράλληλες μεγάλες μειώσεις κοινωνικών παροχών, κάτι στο οποίο δεν είναι συνηθισμένοι οι καλομαθημένοι Σαουδάραβες, χωρίς παράλληλα να έχουν την προστασία των ΗΠΑ, τότε υπάρχει η περίπτωση η Σαουδική Αραβία να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της την Αραβική Άνοιξη. Να θυμίσω ότι η Σαουδική Αραβία σε κάποιους από τους πολέμους της Αραβικής Άνοιξης ήταν στους επιτιθέμενους πχ Συρία, Ιράκ, Λιβύη, και σε κάποιους ήταν στους αμυνόμενους πχ Αίγυπτος, Υεμένη, Μπαχρέιν. Δεν λέω ότι όντως η Σαουδική Αραβία θα αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της την Αραβική Άνοιξη, και ούτε είμαι σε θέση να προβλέψω κάτι τέτοιο. Αλλά από το 2011 πάρα πολλοί αναλυτές αναρωτιούνται αν θα φτάσει η Αραβική Άνοιξη και στην Σαουδική Αραβία. Και νομίζω ότι το ερώτημα τίθεται ακόμη πιο έντονα τώρα. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTUUNZUCMbB5QfzoSXFInR11mmryvOOapM-ry7FfiVLCiTA3j9-1VOWT1J6OxMrmNCQnlwH0QUtp_ZBG1RTharzzwrm2usZuJGz31cAjH0KTE-TftQqKYdCaBTSMhVuBMAFtX019nEtFU/s1600/arab+spring.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTUUNZUCMbB5QfzoSXFInR11mmryvOOapM-ry7FfiVLCiTA3j9-1VOWT1J6OxMrmNCQnlwH0QUtp_ZBG1RTharzzwrm2usZuJGz31cAjH0KTE-TftQqKYdCaBTSMhVuBMAFtX019nEtFU/s640/arab+spring.JPG" /></a> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<a href="http://iakovosal.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Αραβική Άνοιξη στην Σαουδική Αραβία

Η Τουρκία δηλώνει ότι δεν μπορεί να πάρει το μέρος της Σαουδικής Αραβίας στο θέμα της εκτέλεσης του Σιίτη κληρικού και της κόντρας της με...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πετρελαϊκός πόλεμος σε εξέλιξη: Οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες

Ellada simera 0 Ενέργεια, κόσμος 17:01

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2IDjFot91l5BZ0B1BdZzaxiB9Nx1TTAJCbvgKi3Erb9-71o9nZ05SjyWC_xHrxuM3mvOxG_hD0J2jNoS6oLNg167nQGxAtqB8GiF5jxHQYuuIs84l-nxS2Q7o_aAhsriei7tuw82qlKE/s1600/petrelaikos_polemos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2IDjFot91l5BZ0B1BdZzaxiB9Nx1TTAJCbvgKi3Erb9-71o9nZ05SjyWC_xHrxuM3mvOxG_hD0J2jNoS6oLNg167nQGxAtqB8GiF5jxHQYuuIs84l-nxS2Q7o_aAhsriei7tuw82qlKE/s1600/petrelaikos_polemos.jpg" /></a></div>
 
Κατά το τελευταίο ενάμιση έτος η τιμή του πετρελαίου Brent έχει κατακρημνιστεί από τα $116 στα $36 το βαρέλι, φθάνοντας στα χαμηλότερα ύψη των τελευταίων 11 ετών. Η εξέλιξη αυτή προκαλεί οικονομικές δυσχέρειες τόσο στις πετρελαϊκές  εταιρείες όσο και στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες και είναι ικανή να πυροδοτήσει σοβαρές γεωπολιτικές εξελίξεις. 
 
Του Μιχάλη Διακαντώνη* 
 
Η ανάλυση αυτή εξετάζει διαδοχικά: τις πιθανές συνέπειες για τις πετρελαϊκές εταιρείες και τους κρατικούς προϋπολογισμούς, τη στρατηγική του OPEC και τις επιπτώσεις στις χώρες του Κόλπου, καθώς και τις προκλήσεις που αναμένεται να αντιμετωπίσουν η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία,  οι ΗΠΑ, το Ιράν και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. 
Τα Εταιρικά Κόστη Παραγωγής και η Ισορροπία των Κρατικών Προϋπολογισμών 
Η κατάκορυφη πτώση της τιμής του πετρελαίου, όπως είναι αυτονόητο, έχει προκαλέσει μεγάλα οικονομικά προβλήματα στις εταιρείες του κλάδου, πολλές από τις οποίες είτε λειτουργούν στο όριο του κόστους παραγωγής τους είτε αντιμετωπίζουν βραχυπρόθεσμες ζημιές που ελπίζουν να καλύψουν στο μέλλον από μία ενδεχόμενη ανάκαμψη της τιμής. Για να ανταπεξέλθουν σε αυτήν την εξέλιξη, οι εταιρείες έχουν αναγκαστεί να περικόψουν τις κεφαλαιακές τους δαπάνες, να «παγώσουν» νέα επενδυτικά σχέδια και να απολύσουν χιλιάδες υπαλλήλους τους. Οι αμερικανικές εταιρείες λόγω των προηγμένων τεχνολογιών που χρησιμοποιούν έχουν καταφέρει να μειώσουν σημαντικά τα κόστη και τον χρόνο εξόρυξης του πετρελαίου, αλλά η διεθνής συμβουλευτική εταιρεία  Wood Mackenzie υπολόγισε ότι οι κορυφαίες επιχειρήσεις του χώρου χρειάζονται το επόμενο έτος μια τιμή ίση τουλάχιστον με $66/βαρέλι προκειμένου να καλύψουν τις κεφαλαιακές και χρηματοδοτικές τους ανάγκες (η τιμή αυτή ήταν $81/β. για το 2015). Πιο συγκεκριμένα, το κόστος που αντιμετωπίζουν οι κύριοι παραγωγοί αμερικανικού πετρελαίου εκτείνεται σ’ ένα ευρύ φάσμα τιμών που ξεκινάει από το επίπεδο των $40/β. και μπορεί να ξεπερνάει και τα $80/β. ανάλογα με την ευκολία εξόρυξης του κοιτάσματος. 
Οι ρωσικές εταιρείες αντιμετωπίζουν χαμηλότερα κόστη (περίπου $30/β.), όπως και οι εταιρείες των χωρών του Κόλπου, προεξαρχούσης της Σαουδικής Αραβίας ( $10 δολ./β.) ενώ υψηλότερα απ’ τις παρούσες τιμές είναι τα κόστη για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη Βόρεια Θάλασσα, τον Καναδά, τη Βραζιλία και την Ανγκόλα. Τα οριακά κόστη εξόρυξης είναι ακόμη χαμηλότερα, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να υπολογιστούν οι ακριβείς τιμές που απαιτούνται απ’ τις εταιρείες, αν κανείς δεν συμπεριλάβει όλες τις κεφαλαιακές και δανειακές δαπάνες, καθώς και τον συνολικό όγκο παραγωγής κάθε χώρας. Είναι προφανές, ότι με τις παρούσες ή και χαμηλότερες τιμές οι περισσότερες εταιρείες θα έχουν ζημιές βραχυπρόθεσμα και προφανώς θα οδηγηθούν είτε σε περιορισμό της παραγωγής τους, είτε σε ανάκληση των νέων επενδυτικών τους σχεδίων είτε ακόμη και σε χρεωκοπία αν έχουν υψηλό βαθμό δανεισμού. Οι αριθμοί αυτοί αφορούν τα εταιρικά μεγέθη, καθώς όμως πολλά κράτη στηρίζουν μεγάλο μέρος της εθνικής τους οικονομίας στα πετρελαϊκά έσοδα, υπάρχει και μία άλλη σημαντική παράμετρος που θα πρέπει να εξεταστεί: H τιμή που πρέπει να αξίζει ένα βαρέλι πετρέλαιο ώστε οι χώρες αυτές να ισοσκελίζουν τον κρατικό προϋπολογισμό τους. Ενδεικτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία των ΔΝΤ/Economist Intelligence Unit/Bloomberg παρατίθενται οι ακόλουθες τιμές: 
<table><tbody>
<tr><td width="319">Χώρα</td><td width="319">Τιμή που Ισοσκελίζει τον Κρατικό Προϋπολογισμό</td></tr>
<tr><td width="319">Αλγερία</td><td width="319">$93</td></tr>
<tr><td width="319">Ανγκόλα</td><td width="319">$77</td></tr>
<tr><td width="319">Εκουαδόρ (Ισημερινός)</td><td width="319">$115</td></tr>
<tr><td width="319">Ιράν</td><td width="319">$70</td></tr>
<tr><td width="319">Ιράκ</td><td width="319">$76</td></tr>
<tr><td width="319">Κουβέιτ</td><td width="319">$52</td></tr>
<tr><td width="319">Λιβύη</td><td width="319">$208</td></tr>
<tr><td width="319">Νιγηρία</td><td width="319">$100</td></tr>
<tr><td width="319">Κατάρ</td><td width="319">$58</td></tr>
<tr><td width="319">Σαουδική Αραβία</td><td width="319">$96</td></tr>
<tr><td width="319">Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα</td><td width="319">$68</td></tr>
<tr><td width="319">Βενεζουέλα</td><td width="319">$120 έως 200</td></tr>
<tr><td width="319">Ρωσία</td><td width="319">$105     (εκτίμηση Deutsche Bank) 
$80-85 (εκτίμηση ρωσικής κυβέρνησης)</td></tr>
</tbody></table>
Απ’ τον ανωτέρω πίνακα,  γίνεται αντιληπτό ότι με την σημερινή τιμή του πετρελαίου, που αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω αν η παραγωγή στο Ιράν ξαναρχίσει σύντομα, τόσο οι χώρες του OPEC όσο και η Ρωσία δεν θα μπορέσουν να καλύψουν τις κρατικές τους δαπάνες μέσω των πετρελαϊκών τους εσόδων. Στο σημείο αυτό  θα πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι τα όρια «ασφαλείας» που θέτουν οι κρατικοί προϋπολογισμοί στην τιμή του πετρελαίου δεν είναι περιοριστικά, αλλά εξαρτώνται από: 1) την ακρίβεια των στατιστικών εκτιμήσεων, καθώς τα όρια αυτά δύναται να αλλάξουν σημαντικά ανάλογα με τα υπάρχοντα δεδομένα 2) απ’ τη δυνατότητα που έχουν τα κράτη να περιορίσουν τις κρατικές τους δαπάνες, χαμηλώνοντας έτσι τα όρια αυτά 3) απ’ τη δυνατότητα που διαθέτουν τα κράτη να υποτιμήσουν το νόμισμά τους έναντι του δολαρίου (όπως έπραξε η Ρωσία) προκειμένου να αντισταθμίσουν μέρος των απoλεσθέντων εσόδων. 
Η Στρατηγική του OPEC και οι Συνέπειες για τις χώρες του Κόλπου 
Η τιμολογιακή στρατηγική που ακολουθεί ο OPEC καθορίζεται κυρίως απ’ τον μεγαλύτερο παραγωγό του, που είναι η Σ. Αραβία. Η βασική εμπορική επιλογή των Σαουδαράβων είναι η διατήρηση ή και η αύξηση του μεριδίου τους στην αγορά πετρελαίου, έστω και αν αυτό συνεπάγεται μια αρκετά χαμηλότερη τιμή. Οι βασικοί «οδηγοί» αυτής της πολιτικής είναι: 1) η επιθυμία της Σ. Αραβίας να παραγκωνίσει τους αμερικανούς παραγωγούς, οι οποίοι λόγω των τεχνολογικών καινοτομιών μπορούν μελλοντικά να διεκδικήσουν μερίδιο της διεθνούς αγοράς πετρελαίου, αν καταφέρουν να εισέλθουν και να επιβιώσουν βραχυπρόθεσμα στον κλάδο 2) η προσπάθεια  παρεμπόδισης του Ιράν να επανακτήσει το μερίδιο αγοράς που κατείχε προ της άρσης των διεθνών κυρώσεων, ώστε να περιοριστεί η επιρροή του σιιτικού τόξου στην εγγύς περιοχή 3) η επιδείνωση των ισολογισμών των ρωσικών εταιρειών, ώστε να περιοριστούν οι επενδυτικές δαπάνες που μπορούν να οδηγήσουν στην εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων που θα επιτρέψουν στη Ρωσία να διατηρήσει τον σημαίνοντα ρόλο της στην αγορά πετρελαίου. Ρώσοι αναλυτές διαβλέπουν πίσω απ’ αυτή τη στρατηγική, την πρόθεση της Σ.Αραβίας να εντάξει μελλοντικά στο σχήμα του OPEC και την ίδια τη Ρωσία. Ο γενικός γραμματέας του OPEC, Abdalla Salem El-Badri, δήλωσε προσφάτως ότι «το καρτέλ πλέον δεν είναι αρκετά μεγάλο για να δρα από μόνο του και ότι ο οργανισμός δεν θα περιορίσει την παραγωγή αν δεν πραγματοποιηθούν διαπραγματεύσεις με χώρες μη-μέλη, ώστε να υπάρξει μια συλλογική προσπάθεια». Άλλωστε, αποτελεί πλέον κοινό μυστικό, ότι οι ποσοστώσεις στην παραγωγή που επιβάλει ο οργανισμός, έχουν περισσότερο προτρεπτικό χαρακτήρα και συχνά παραβιάζονται απ’ τα ίδια τα μέλη του. 
Η πολιτική αυτή, αν και έχει προκαλέσει οικονομική «αφαίμαξη» και στην ίδια την Σ. Αραβία (βλ. κατωτέρω), φέρεται να πλήττει περισσότερο κάποιες απ’ τις υπόλοιπες χώρες του οργανισμού (Βενεζουέλα, Ιράκ, Λιβύη, Νιγηρία) που έχουν υψηλότερα κόστη εξόρυξης, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στα πετρελαϊκά έσοδα και βρίσκονται σε καθεστώς πολιτικής αστάθειας ή εμφυλίου πολέμου. Οι χώρες του Κόλπου, πλήττονται και αυτές με τη σειρά τους, όμως το Κουβέιτ, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, διαθέτουν αποθεματικά που μπορούν να «αντέξουν» περισσότερα χρόνια σε χαμηλότερες τιμές σε σχέση με τη Σ. Αραβία, ενώ βασίζονται σε μικρότερο βαθμό (αν όχι μικρό) απ’ αυτην στα έσοδα απ’ το πετρέλαιο. Παρόλα ταύτα, πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, τονίζει ότι οι χώρες του Κόλπου, αναμένεται να γνωρίσουν σημαντική μείωση στα πετρελαϊκά τους έσοδα τους κατά τα ερχόμενα έτη, υψηλά δημοσιονομικά ελλείματα και συνεπώς θα πρέπει να περιορίσουν τις κρατικές δαπάνες τους, να διαφοροποιήσουν την παραγωγική τους βάση και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να αυξήσουν τα οικονομικά τους αποθεματικά και να διαμοιράσουν τα οφέλη του ενεργειακού πλούτου στις επερχόμενες γενεές.  
Οι Προκλήσεις για τη Ρωσία 
Οι ρωσικές εταιρείες ενέργειας εκτιμούν ότι η τιμή του πετρελαίου για τα επόμενα επτά έτη μπορεί  να κυμανθεί μεταξύ $40-60/β. Αν η τιμή κινηθεί προς το κάτω άκρο αυτού του διαστήματος, τότε η Ρωσία θα αντιμετωπίσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ήδη φέτος, το ΑΕΠ της συρρικνώθηκε περίπου 4%, τα πραγματικά εισοδήματα μειώθηκαν κατά 9%, ενώ το ρούβλι έχασε τη μισή του αξία σε σχέση με το δολάριο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Αν στα γεγονότα αυτά προστεθούν οι διεθνείς οικονομικές κυρώσεις λόγω Ουκρανίας, η διακοπή των εμπορικών σχέσεων με την Τουρκία, το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων στη Συρία αλλά και η χαμηλή τιμή του φυσικού αερίου, καταλαβαίνει κανείς ότι η κατάσταση για την ρωσική οικονομία αναμένεται ιδιαίτερα δύσκολη τα προσεχή έτη. Παρότι, προβλέπεται επιστροφή στην ανάπτυξη για το ερχόμενο έτος, αν οι τιμές του πετρελαίου παραμείνουν στα υπάρχοντα ή και σε χαμηλότερα επίπεδα, είναι πολύ πιθανόν η ύφεση να συνεχιστεί και τα ρωσικά αποθεματικά (περίπου $70 δις) να εξαντληθούν μέχρι τις αρχές του 2017, όπως δήλωσε και ο Ρώσος Υπουργός Οικονομικών, Anton Siluanov. Το κράτος στην περίπτωση αυτή, θα αναγκαστεί να περιορίσει δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες του ή να υποτιμήσει περαιτέρω το ρούβλι, προκαλώντας υψηλό πληθωρισμό. Η ρωσική κυβέρνηση αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση, έχει ήδη αυξήσει το φόρο εξόρυξης (ΜΕΤ) και έχει μειώσει τον εξαγωγικό δασμό, ώστε να αυξήσει τα κρατικά της έσοδα και να κάνει πιο φθηνό και ελκυστικό το ρωσικό πετρέλαιο στις ξένες αγορές. Ωστόσο, η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής θα εξαρτηθεί απ’ τη θέληση του σκληραγωγημένου ρωσικού λαού να υπομείνει εκ νέου σημαντικές οικονομικές στερήσεις αλλά και τη  δυνατότητα της χώρας να διαφοροποιήσει την παραγωγή της, υποκαθιστώντας αποτελεσματικά τις εισαγωγές της. 
Οι Προκλήσεις για τη Σαουδική Αραβία 
Η Σ. Αραβία αν και διαθέτει το χαμηλότερο κόστος παραγωγής ανά βαρέλι παγκοσμίως, διατηρεί πολύ υψηλές κρατικές δαπάνες. Τα κρατικά της έσοδα βασίζονται σε ποσοστό 90% στους υδρογονάνθρακες και γι’ αυτό η πτώση των τιμών του πετρελαίου προκάλεσε, σύμφωνα με το ΔΝΤ, ένα δημοσιονομικό έλλειμμα ίσο με 21.6% του ΑΕΠ το 2015, το οποίο θα είναι περίπου 19.4% για το 2016. Η ίδια ανάλυση τονίζει ότι αν οι τιμές του πετρελαίου παραμείνουν στα ίδια επίπεδα και οι κρατικές δαπάνες δεν περιοριστούν, τα χρηματικά αποθεματικά της χώρας θα εξαντληθούν εντός της επόμενης 5ετίας. Εν όψει αυτού του κινδύνου, η κυβέρνηση της Σ. Αραβίας αναμένεται να περιορίσει τις ενεργειακές επιδοτήσεις και τις δαπάνες στις δημόσιες υποδομές και στους μισθούς (αποτελούν το 11% του ΑΕΠ). Η μείωση των κρατικών δαπανών θα επηρεάσει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των Σαουδαράβων πολιτών, καθώς το 65% των εργαζομένων απασχολείται στον δημόσιο τομέα. Ομοίως, θα πληγεί και ο ιδιωτικός τομέας (ιδίως οι κατασκευές) στις οποίες το 87% των απασχολούμενων είναι αλλοδαποί. 
Η ιδιαίτερη πληθυσμιακή και θρησκευτική σύνθεση της Σ. Αραβίας (το 1/3 του πληθυσμού αποτελείται από ξένους εργαζόμενους και το 15% είναι Σιίτες που κατοικούν στις ανατολικές επαρχίες και στα σύνορα με την Υεμένη) αλλά και η έμμεση εμπλοκή της χώρας σε γειτονικές συγκρούσεις  (συνδράμει οικονομικά την Υεμένη έναντι των φιλο-ιρανών Σιιτών ανταρτών Χούθι, ενώ στο παρελθόν φέρεται να έχει υποστηρίξει φανατικές σουνιτικές ομάδες όπως η Αλ-Νούσρα) μπορούν να οδηγήσουν στo ξέσπασμα εξεγέρσεων. Συνεπώς, η Σ. Αραβία, λόγω της ισχυροποίησης του ρόλου του Ιράν και της συγκρότησης του ισλαμικού στρατιωτικού συνασπισμού κατά του ISIS, θα βρεθεί αντιμέτωπη μ’ ένα φιλοσιιτικό τόξο στα ανατολικά και στο Νότο αλλά ίσως και με το ISIS σε περίπτωση που αυτό «εκδιωχθεί» απ’ τη Συρία νοτιότερα. Οι εξελίξεις αυτές ενέχουν τον σοβαρό κίνδυνο πρόκλησης εδαφικών απωλειών για τη χώρα. Από καθαρά οικονομική σκοπιά, η Σ. Αραβία μπορεί να προβεί σε γενναίες περικοπές δαπανών (όπως έπραξε την δεκαετία του 80) και να δανειστεί μέσω της αγοράς ομολόγων (έχει μικρό εξωτερικό χρέος) αντιμετωπίζοντας έτσι τις χαμηλές τιμές πετρελαίου, όμως δεν έχει τη δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμά της το οποίο είναι προσδεδεμένο στο δολάριο. Τελικά, ο βαθμός προσαρμοστικότητας της σαουδαραβικής κοινωνίας στα νέα οικονομικά δεδομένα είναι αυτός που θα κρίνει τη διάρκεια και την αποτελεσματικότητα των μέτρων αυτών.  
Οι Συνέπειες για τις ΗΠΑ 
Όπως, αναφέρθηκε ανωτέρω, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να εισέλθουν δυναμικά τόσο στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου όσο και στην αγορά φυσικού αερίου, αφού έχουν πλέον αποκτήσει ενεργειακή αυτονομία και προχώρησαν στην άρση της απαγόρευσης εξαγωγών που διατηρούσαν για 40 χρόνια. Σε πρώτη φάση, η επίδραση των αμερικανικών εξαγωγών δεν αναμένεται να αυξήσει ιδιαίτερα την παγκόσμια προσφορά, ενώ αναλυτές του κλάδου τονίζουν ότι απ’ την άρση της απαγόρευσης θα διευκολυνθούν κυρίως οι παραγωγοί της Βόρειας Ντακότα. Αν και  χρόνο με το χρόνο, οι τεχνολογικές καινοτομίες μειώνουν το κόστος εξόρυξης ανά βαρέλι για τις αμερικανικές εταιρείες, θεωρείται δεδομένο ότι αρκετές από αυτές δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις χαμηλές τιμές που έχουν επιβληθεί απ’ την πολιτική του OPEC. Τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής ήδη έχουν αρχίσει να διαφαίνονται στους ισολογισμούς και τις μετοχικές αξίες των αμερικανικών εταιρειών που υποφέρουν μεγάλες απώλειες. Αν οι τιμές επανέλθουν σ’ένα ύψος τουλάχιστον 60-70δολ/β. τότε αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου θα πραγματοποιήσουν κέρδη και κυρίως θα μπορέσουν να επενδύσουν για να επεκτείνουν μελλοντικά τις δραστηριότητές τους. Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου προϋποθέτει, όμως, αυξημένη ζήτηση από την Ασία (κάτι αναμενόμενο σε μεσο-μακροπρόθεσμο επίπεδο), ευνοικές καιρικές συνθήκες και κυρίως μείωση της προσφοράς απ’ τον  OPEC. Ο περιορισμός της προσφοράς μπορεί να είναι αποτέλεσμα: 1) μιας ηθελημένης αλλαγής της εμπορικής στρατηγικής της Σ. Αραβίας (το λιγότερο πιθανό ενδεχόμενο) 2) άσκησης εξωτερικών πιέσεων προς αυτήν για προσαρμογή της πολιτικής της 3) πολιτικο-κοινωνικών αναταραχών και πολεμικών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και στη Β. Αφρική. Φυσικά, όλα αυτά θα πρέπει να συμβούν όσο το «παράθυρο ευκαιρίας» είναι ακόμη ανοικτό για τους αμερικανούς παραγωγούς, καθώς μακροπρόθεσμα πολλοί από αυτούς θα τεθούν εκτός αγοράς αν οι τιμές πετρελαίου συνεχίσουν να παραμένουν εξαιρετικά χαμηλές.  
Οι Συνέπειες για το Ιράν 
Το Ιράν αναμένεται να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου του τουλάχιστον κατά 500.000 βαρέλια/ημέρα για το επόμενο έτος, εφόσον η άρση των κυρώσεων προχωρήσει με ταχύ ρυθμό. Η εξέλιξη αυτή αυτή θα αυξήσει την εξωτερική ζήτηση, θα βελτιώσει τους όρους εμπορίου και θα συντείνει στην αύξηση του ιρανικού ΑΕΠ. Η παραγωγή αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω τα επόμενα έτη, ώστε να φθάσει το 1.5% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου μέχρι το 2020. Ωστόσο, το Ιράν αναμένεται να αντιμετωπίσει προβλήματα απ’ την πολιτική χαμηλών τιμών που επιβάλλει η Σ. Αραβία μέσω του OPEC. Όπως προαναφέρθηκε, οι Σαουδάραβες δεν επιθυμούν την επέκταση της σιιτικής επιρροής στην Μ. Ανατολή και θα κάνουν ότι μπορούν για να «εκδιώξουν» τους ιρανούς παραγωγούς απ’ την παγκόσμια αγορά πετρελαίου. Το θετικό στοιχείο σε αυτή την περίπτωση είναι, ότι λόγω των διεθνών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη χώρα τα προηγούμενα έτη, το Ιράν κατάρθωσε να διαφοροποιήσει επαρκώς την οικονομία του (μεταποίηση, κατασκευές, νέες τεχνολογίες κλπ.) ώστε μόνο το 15% του ΑΕΠ του να εξαρτάται απ’ τα πετρελαϊκά έσοδα. Τελικώς, το αποτέλεσμα που θα επιφέρει ο πετρελαϊκός πόλεμος στο Ιράν, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό απ’ το πόσο γρήγορα και για πόσο διάστημα θα αρθούν οι διεθνείς κυρώσεις, απ’ το πώς θα αντιδράσουν οι άλλες χώρες- παραγωγοί πετρελαίου, αλλά και απ’ το πώς θα μπορέσει να ανταποκριθεί η εγχώρια βιομηχανία πετρελαίου στις προκλήσεις που θα δημιουργηθούν σε διεθνές επίπεδο. 
Οι Προκλήσεις για τις Χώρες της της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής 
Η πτώση των τιμών του πετρελαίου αναμένεται να πλήξει σημαντικά τα κράτη της Λ. Αμερικής και της Αφρικής. Στη Βραζιλία, ο περιορισμός των πετρελαϊκών εσόδων θα προστεθεί στην ύφεση που κατέγραψε η οικονομία της για το 2015.  Η χώρα, που ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον υψηλό πληθωρισμό, τον αυξημένο ιδιωτικό δανεισμό, τα οικονομικά σκάνδαλα και την καθίζηση στον κατασκευαστικό τομέα, αναμένεται να δεχθεί περαιτέρω πιέσεις λόγω της ανόδου των επιτοκιών της Fed που θα προκαλέσουν εκροές επενδύσεων, σε μια χρονιά μάλιστα όπου φιλοξενεί του Ολυμπιακούς Αγώνες και συνεπώς κάθε κοινωνική αναταραχή θα προκαλούσε ζημιά στη διεθνή εικόνα της. Στη Βενεζουέλα, το κόμμα του Προέδρου Μαδούρο έχει χάσει πλέον την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, και η οικονομία της χώρας είναι αντιμέτωπη με τον χρόνιο υψηλό πληθωρισμό, ενά βαριά υποτιμημένο νόμισμα και την έλλειψη βασικών αγαθών ανάγκης. Η περαιτέρω πτώση των τιμών του πετρελαίου, σε μια χώρα που είναι αποκλειστικά εξαρτημένη απ’ το «μαύρο χρυσό», αναμένεται να περιορίσει τις δυνατότητες του κράτους για κοινωνικές δαπάνες σε εκπαίδευση, υγεία και άλλους ευαίσθητους τομείς, πυροδοτώντας νέες κοινωνικές αναταραχές που ίσως οδηγήσουν στην αντικατάσταση του Προέδρου. Στο Εκουαδόρ, αν και η κατάσταση της οικονομίας είναι πιο σταθερή σε σχέση με τη Βενεζουέλα, η πτώση της τιμής του πετρελαίου που αποτελεί το 50% της συνολικής αξίας των εξαγωγών της χώρας, μπορεί να οδηγήσει σε ύφεση τόσο για το 2015 όσο και για το 2016. Στη Λιβύη, που εξαρτά το 95% των εσόδων της απ’ το πετρέλαιο, η πτώση των τιμών θα διευρύνει το κοινωνικό χάος που επικρατεί στη χώρα λόγω του εμφυλίου. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι ο πετρελαϊκός τομέας της Λιβύης είναι πλήρως κατακερματισμένος, αφού οι πετρελαιοπηγές της Σύρτης ελέγχονται απ’ το ISIS, ενώ υπάρχουν δύο Εθνικές Εταιρείες Πετρελαίου, μία στο Τομπρούκ και μία στην Τρίπολη, που καθεμιά διεκδικεί ξεχωριστά τη νομιμότητα στη διεθνή αγορά πετρελαίου. Τέλος, στη Νιγηρία όπου βασίζει περίπου το 75% του κρατικού της προϋπολογισμού στο πετρέλαιο, η μείωση των εσόδων θα θέσει σε κίνδυνο τη θητεία του νεοεκλεγέντος Προέδρου Muhammadu Buhari, ο οποίος προεκλογικά υποσχέθηκε να περιορίσει τη διαφθορά και την κοινωνική ανισότητα που είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες στη χώρα. Αν σε αυτό προσθέσουμε το παρελθόν των εμφύλιων συγκρούσεων που διαθέτει  η χώρα, αλλά και τη δράση της ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Boko Haram, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το 2016 θα είναι ένα έτος σημαντικών προκλήσεων για τη Νιγηρία. 
Επίλογος: Η Πτώση της Τιμής του Πετρελαίου και η Διάρκεια της θα Καθορίσουν τις Επιπτώσεις 
Οι προβλέψεις  που κάνουν οι δρώντες της αγοράς για την μελλοντική τιμή του πετρελαίου διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Το «συντηρητικό» σενάριο των ρώσικων εταιρειών προβλέπει τιμές $40/β. έως το 2018 και τιμές κάτω από $50/β. μετέπειτα, ενώ η εκτίμηση της Goldman Sachs αναφέρει ότι η τιμή μπορεί να φτάσει και στα $20 δολ./β. το 2016 και να παραμείνει αρκετά χαμηλά έως το τέλος της επόμενης 10ετίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο ανταγωνισμός μεταξύ εταιρειών θα είναι σφοδρός και πολλοί παραγωγοί θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον κλάδο, ενώ αναμένεται να υπάρξουν και σοβαρές κοινωνικές αναταραχές σε πολλά κράτη, ιδιαίτερα στις χώρες της Λ. Αμερικής και της Αφρικής. Αναλυτές της αγοράς, θεωρούν ότι αν και η τιμή του πετρελαίου το πρώτο εξάμηνο του 2016 αναμένεται να μειωθεί, απ’ το τρίτο τρίμηνο του έτους θα αυξηθεί και πάλι, καθώς η μείωση των αποθεμάτων και της παραγωγής -λόγω εκτοπισμού κάποιων παραγωγών- θα ωθήσει τις τιμές υψηλότερα (κοντά στα $57/β.). Αντιθέτως, οι traders είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί και βλέπουν η πτώση να συνεχίζεται για ολόκληρο το έτος. Συμπερασματικά, αν οι τιμές κινηθούν σε επίπεδα αρκετά κάτω των 60 δολ./β. για τα επόμενα έτη, θα αποτελέσουν μεγάλη πρόκληση ακόμα και για μεγάλους παραγωγούς όπως το Ιράν, η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Σ. Αραβία. Αν πάλι οι τιμές κινηθούν στην περιοχή των $65-$80/β., τότε αρκετές εταιρείες θα μπορέσουν να επιβιώσουν και να επεκτείνουν τα επενδυτικά τους σχέδια. Γενικότερα, οι εταιρείς που θα μπορέσουν να μειώσουν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τα κόστη τους, θα κάνουν χρήση των νέων τεχνολογιών και θα έχουν την αμέριστη υποστήριξη των κυβερνήσεών τους, θα έχουν ένα αντικειμενικό προβάδισμα. Τελικά, ίσως τον αποφασιστικό ρόλο να διαδραματίσουν οι κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις που θα προκύψουν σε κάθε χώρα, είτε ως αποτέλεσμα απρόβλεπτων παραγόντων είτε ως αποτέλεσμα άσκησης στρατιωτικής και οικονομικής πίεσης απ’ τα κράτη, με βάση την ισχύ που καθένα απ’ αυτά διαθέτει στο διεθνές σύστημα. 
<ul>
<li>Οικονομολόγος/Διεθνολόγος, συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου, στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ) του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων</li>
</ul>
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Ο πετρελαϊκός πόλεμος σε εξέλιξη: Οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες

Κατά το τελευταίο ενάμιση έτος η τιμή του πετρελαίου Brent έχει κατακρημνιστεί από τα $116 στα $36 το βαρέλι, φθάνοντας στα χαμηλότερα ύψ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία έφερε την ανατροπή

Ellada simera 0 κόσμος 16:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpqCpC8w5Ylarg9HXNzsC_v75qQXzuGbvaB_WMqooct3sQAjQy-P-3MQgKQxoWKsqkoIjD4DzU8najKtXKgwYEtOALWOpPuB-j9zWBKRcGnYWFGuRQ6EYSBI0fGURKyjI52Dsc-Noi8zg/s1600/h+rwsia+efere+tin+anatropi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpqCpC8w5Ylarg9HXNzsC_v75qQXzuGbvaB_WMqooct3sQAjQy-P-3MQgKQxoWKsqkoIjD4DzU8najKtXKgwYEtOALWOpPuB-j9zWBKRcGnYWFGuRQ6EYSBI0fGURKyjI52Dsc-Noi8zg/s1600/h+rwsia+efere+tin+anatropi.jpg" /></a></div>
 
Η ανατροπή που μας άφησε ο παλιός χρόνος ολοκληρώνοντας τη θητεία του ήταν ότι η Ρωσία διεκδικεί ρόλο σε πλανητικό επίπεδο, όπως η ΕΣΣΔ, επεμβαίνοντας στο Μεσανατολικό. Αν η Ρωσία σταθεροποιήσει τη νικηφόρα επέμβασή της στη Μ. Ανατολή επιβάλλοντας λύση συμβατή με τα συμφέροντα της, οι ΗΠΑ δεν θα είναι πλέον η μοναδική Υπερδύναμη και ο Κόσμος θα γίνει πολυπολικός. Η ανάδυση περιφερειακών Δυνάμεων, όπως η Κίνα και, ως τώρα, η Ρωσία, περιπλέκει αλλά δεν ανατρέπει την απόλυτη, αν και όχι ανεξέλεγκτη, υπεροχή των ΗΠΑ. Αν, όμως, χάσουν την απόλυτη κυριαρχία τους στην κομβική περιοχή της Μ. Ανατολής, θα είναι η αρχή του τέλους της μονοκρατορίας τους. Εντός του 2016 θα δοθεί επαρκώς σαφής απάντηση. 
 
Απόστολος Αποστολόπουλος 
 
Τη νικηφόρα ρωσική επέμβαση ακολούθησε σχεδόν αμέσως, (συμπτωματικά;), η τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι με τις συνέπειές της σε όλη την Ευρώπη. Το κλίμα φόβου στις ΗΠΑ μετά την πτώση των «Δίδυμων Πύργων», μεταφέρθηκε στην Ευρώπη. Αλλά ενώ οι Αμερικανοί αποδέχθηκαν παθητικά την εισβολή στο Ιράκ, στην Ευρώπη ο κόσμος φαίνεται πολύ λιγότερο πρόθυμος να στηρίξει πολεμικές περιπέτειες στη Μ. Ανατολή. Οι «τρελές περιπέτειες» την εποχή της ευημερίας, το 2001, δεν γίνονται δεκτές με την ίδια ευκολία σήμερα, εποχή των ισχνών αγελάδων. Όταν μάλιστα η εκστρατεία του Τζ. Μπους αποδείχθηκε ότι στηρίζονταν σε ψεύδη, κατέληξε σε φιάσκο και άφησε πίσω της το ατελεύτητο χάος. 
 
Εχθρός, επίσημα, είναι οι Τζιχαντιστές αλλά ο κόσμος διακρίνει ότι ο πραγματικός αντίπαλος για τους ηγέτες της Δύσης είναι η Ρωσία του Πούτιν. Πολλοί τον μισούν αλλά όλοι υπολογίζουν πολύ προσεκτικά την απειλή του ότι από συμβατικούς πολέμους εκτός Ευρώπης, μπορεί να περάσουμε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα. Η αντιρωσική προπαγάνδα στη Δύση έχει οξυνθεί αλλά σε λάθος κατεύθυνση. Νομίζουν ότι παρουσιάζοντας τον Πούτιν ως επικίνδυνο τέρας (αλά Στάλιν) συσπειρώνουν τον κόσμο εναντίον της Ρωσίας, όπως στον Ψυχρό Πόλεμο. Αλλά τώρα δεν είναι περίοδος ευημερίας και του ιδεολογικού, αντικομμουνιστικού, αγώνα προς υπεράσπισή της. Ο Πούτιν γίνεται συμπαθής ως αντίπαλος ενός Δυτικού Κόσμου διεφθαρμένου, ανίκανου να τηρήσει την υπόσχεση περί ευημερίας, αδύναμου να νικήσει τον αντίπαλο επί του πεδίου των μαχών. Η εποχή των Σταυροφόρων έχει παρέλθει. Όχι επειδή η Ευρώπη γέμισε από δειλούς και μαλθακούς. Αλλά επειδή η Ευρώπη τελεί υπό την Αμερικανική κηδεμονία και ο μόνος ωφελημένος από ένα γενικευμένο πόλεμο, συμβατικό, θα είναι οι ΗΠΑ. Οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι πλέον Μεγάλες Δυνάμεις ώστε να διεκδικήσουν ισότιμα μερίδιο από πολεμικά κέρδη και ως κολαούζοι δεν αξίζει να ρισκάρουν για λίγα ψίχουλα. 
 
Σ’ αυτές τις συνθήκες, η Ρωσία αλωνίζει χωρίς να είναι ισχυρότερη από τους αντιπάλους της. Στην πραγματικότητα βρίσκεται σε αμυντική θέση και όλες της οι κινήσεις, πχ η προσάρτηση της Κριμαίας, έχουν στόχο να αποφύγουν τη θανάσιμη τανάλια που επίμονα σχεδιάζουν και εφαρμόζουν οι αντίπαλοί της, με πρωτομάστορα τις ΗΠΑ. Οι συνεχείς αναφορές της ρωσικής ηγεσίας για διεθνή συνεργασία (εναντίον των Τζιχαντιστών) είναι δημόσια παραδοχή ότι δεν διεκδικεί όλη την τούρτα και είναι πρόθυμη να συζητήσει το μερίδιό της. Αλλά αυτό σημαίνει ότι οι άλλοι θα αναγνωρίσουν δικαιώματα στη Ρωσία (ενώ τώρα δεν έχει κανένα κεκτημένο) και ότι θα της παραχωρήσουν κομμάτι από το γλυκό, ενώ τώρα το έχουν όλο δικό τους. Η μόνη πιθανότητα σχετικής ηρεμίας θα έρθει αν η Ρωσία επιβάλλει τη θέση της ως «η άλλη» Υπερδύναμη και επέλθει κάποια ισορροπία. 
 
Ενόψει της, ισχυρής, προοπτικής συνεννόησης Ρωσίας-ΗΠΑ (και ΕΕ), η Τουρκία έκανε ρελάνς καταρρίπτοντας το ρωσικό μαχητικό. Η Ρωσία μέσα σε δυο-τρεις μήνες έδειξε ότι είναι σχετικά εύκολο να ηττηθούν οι Τζιχαντιστές. Με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού η Τουρκία μετέφερε το κέντρο βάρους από το έλασσον ζήτημα των Τζιχαντιστών στην ουσιαστική αντιπαράθεση με τη Μόσχα. Στόχος, να δημιουργηθούν συνθήκες άμεσης αντιπαράθεσης Ρωσίας-ΗΠΑ/ΕΕ ώστε να αποκλειστούν συμφωνίες των γιγάντων σε βάρος των περιφερειακών τουρκικών συμφερόντων. Επιδίωξη δεν ήταν, όχι αναγκαστικά, ένας παγκόσμιος πόλεμος, αλλά μια συνολική διαπραγμάτευση, με την Τουρκία ισότιμο εταίρο στο τραπέζι του δούναι και λαβείν. Η τουρκική ενέργεια, όμως, ήταν τόσο προκλητική που θα εξέθετε όποιον υποστήριζε τον Ερντογάν. Όλοι προτίμησαν να πουν ότι η διαμάχη είναι διμερής, Ρωσίας-Τουρκίας, και ο Πούτιν, προσεκτικός, συνδράμει αυτή την άποψη. 
Μόλις ο Ερντογάν απέτυχε να φέρει σε αντιπαράθεση Ρωσία-ΗΠΑ, η Σ. Αραβία, με τους ίδιους στόχους και για τους ίδιους λόγους, εξωθεί στα άκρα εκτελώντας τον Σιίτη ιμάμη Νιμρ αλ Νιμρ με αποτέλεσμα την προβλεπόμενη μανιασμένη αντίδραση των απανταχού ομοθρήσκων του. Μέσω της άμεσης, καθολικής σύγκρουσης των τοπαρχών, Τουρκία και Σ. Αραβία επιδιώκουν σε μια αντιπαράθεση των Ισχυρών έτσι ώστε για να αποφευχθεί ένας γενικευμένος Πόλεμος να στηθεί ένα Μεγάλο Τραπέζι όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι θα μετάσχουν. Και χωρίς σενάρια συνομωσίας, τα ιδιαίτερα ζωτικά συμφέροντα των εν λόγω υποδεέστερων παικτών αρκούν για να φθάσουμε στο χείλος του γκρεμού. Αυτό είχε γίνει στην κρίση της Κούβας και αυτή την τακτική είχε υποδείξει ο Κίσσινγκερ για την επίλυση της διαμάχης Ελλάδας-Τουρκίας. 
 
Ας επαναλάβουμε ότι οι ρωσικές νίκες οδηγούν στην ίδρυση Κουρδικού Κράτους φιλικού στη Μόσχα και διαμελισμό της Τουρκίας ενώ καταστροφή των Τζιχαντιστών θα πλήξει θανάσιμα την Εξουσία της βασιλικής οικογένειας στη Σ. Αραβία, κυρίαρχη στην παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου. <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Ρωσία έφερε την ανατροπή

Η ανατροπή που μας άφησε ο παλιός χρόνος ολοκληρώνοντας τη θητεία του ήταν ότι η Ρωσία διεκδικεί ρόλο σε πλανητικό επίπεδο, όπως η ΕΣΣΔ, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσοτουρκική κρίση: Τα γεωπολιτικά συμφέροντα και τα σενάρια της επόμενης ημέρας

Ellada simera 0 Ανάλυση, κόσμος, Τουρκία 16:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJSc8AMb1k5BkioX8LOaFkd4YVSW2SB8ZVKbrOGVlnmYEmHIZWUe7Smr4YKE8yXlofRBd7ShAsDg9G10e-PwO94P3-P2l_xAXoDBpEdpDAyqF7iv6ZYJBNJpzJgPzz2v_ntSnTxrD75DI/s1600/erdogan_poytin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJSc8AMb1k5BkioX8LOaFkd4YVSW2SB8ZVKbrOGVlnmYEmHIZWUe7Smr4YKE8yXlofRBd7ShAsDg9G10e-PwO94P3-P2l_xAXoDBpEdpDAyqF7iv6ZYJBNJpzJgPzz2v_ntSnTxrD75DI/s1600/erdogan_poytin.jpg" /></a></div>
 
 
Η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας αποτελεί απόρροια των συγκρουόμενων εθνικών τους συμφερόν6ων στον πόλεμο της Συρίας που αναδείχθηκαν, ακόμα περισσότερο, από τη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή με στόχο την ενίσχυση του καθεστώτος της Δαμασκού. 
 
Του Γιώργου Ξ. Πρωτόπαππα Αναλυτής, Κέντρο Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων 
 
Οι δύο χώρες, μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού Su-24 από το τουρκικό μαχητικό F-16 στο έδαφος της Συρίας, υιοθέτησαν μία επικοινωνιακή πολιτική με στόχο να εκθέσουν η μία την άλλη, ως υπαίτια, στη διεθνή διπλωματική σκηνή. Οι τεταμένες ρωσοτουρκικές σχέσεις μπορούν να γίνουν κατανοητές μόνο μέσα από ένα ευρύτερο πλαίσιο πολιτικών που έχουν υιοθετήσει οι Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν, καθώς και μέσω των γεωπολιτικών και ενεργειακών ισορροπιών της Μέσης Ανατολής. 
 
Στρατηγικές αποδόμησης 
 
Η Μόσχα επικεντρώνεται στις μυστικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία (ISIS) για να αποδείξει ότι αυτό και η Άγκυρα έχουν αμοιβαία γεωπολιτικά και εμπορικά συμφέροντα. Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατηγόρησε την κυβέρνηση της Άγκυρας για «συνεργασία» με το ISIS, προσθέτοντας ότι ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν έχει προσωπικά οφέλη από το λαθρεμπόριο πετρελαίου με την ισλαμική εξτρεμιστική οργάνωση. 
 
Η Τουρκία ισχυρίζεται, από την πλευρά της, ότι υπήρξε παραβίαση του εναέριού της χώρου και κατηγορεί τη Ρωσία για προπαγάνδα σοβιετικού στυλ. Η τουρκική στρατηγική χρησιμοποιεί την παραβίαση της κρατικής κυριαρχίας, για να αποδείξει ότι η ρωσική εμπλοκή στη Συρία δεν είναι ανιδιοτελής και ότι εξυπηρετεί τις –αυτοκρατορικές φιλοδοξίες- του Πούτιν για κυριαρχία στη Μέση Ανατολή. Η Μόσχα έχει, στο παρελθόν, επικρίνει σφοδρά τις αμερικανικές παρεμβατικές πολιτικές στη Μέση Ανατολή που έγιναν υπό το πρόσχημα της μη διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής (WMD), της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της αλλαγής καθεστώτων. 
 
Οι πρόεδροι Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν θεωρούνται από τη διεθνή κοινότητα δυο πανίσχυροι ηγέτες μέσα στις χώρες τους. Ελέγχουν τους κρατικούς μηχανισμούς, το στρατό, τις υπηρεσίες πληροφοριών, τα ΜΜΕ και χρησιμοποιούν τον εθνικισμό, για να διατηρούν υψηλά τα επίπεδα της δημοτικότητάς τους. 
 
Ο Πούτιν υπερασπίζεται τα δικαιώματα της ρωσικής διασποράς και επανέφερε τη Ρωσία στο status της μεγάλης δύναμης μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες απουσίας στη διαδικασία της λήψης αποφάσεων που αφορούν σημαντικά διεθνή θέματα. Ο Πούτιν επικρίνεται, συνεχώς, από δυτικές κυβερνήσεις για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του Τύπου. 
 
Ο Ερντογάν, από την πλευρά του, εξουδετέρωσε όλα τα παραδοσιακά προπύργια του κοσμικού κράτους στην Τουρκία και έγινε ένας «νέος σουλτάνος», ο οποίος επιδιώκει την ανασύσταση της «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». 
Ο ισλαμιστής πρόεδρος Ερντογάν έχει αυτοανακηρυχθεί «προστάτης» των καταπιεσμένων σουνιτικών μουσουλμανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής. Παράλληλα ο Ερντογάν έχει φυλακίσει πολλούς δημοσιογράφους, οι οποίοι εξέφρασαν διαφορετική άποψη κι έχει εκφοβίσει άλλους τόσους, για να ελέγχει τα τουρκικά ΜΜΕ. 
 
Ωστόσο οι εσωτερικές πολιτικές τω Πούτιν και Ερντογάν αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τη Δύση, η οποία φαίνεται να ακολουθεί πολιτική δύο μέτρων και σταθμών. Ο Πούτιν αποτελεί παραδοσιακό στόχο της Δύσης που τον επικρίνει για μη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχει επιβάλει στη χώρα του οικονομικές κυρώσεις (για τον ρόλο της στην Ουκρανική κρίση). Όμως, ο Ερντογάν, παρά τις τραγικές επιδόσεις της χώρας του στα ανθρώπινα δικαιώματα, αποφεύγει τις δυτικές επικρίσεις. Ιδιαίτερα τώρα που οι ευρωπαίοι ηγέτες εκτιμούν ότι η Τουρκία μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής κρίσης (αφού θα μπορούσε να περιορίσει την εισροή των προσφύγων στο ευρωπαϊκό έδαφος). 
 
Η συριακή «ενεργειακή αρένα» 
 
Ο πόλεμος της Συρίας έχει εξελιχθεί σε μία αρένα συγκρουόμενων γεωπολιτικών συμφερόντων για τη Ρωσία και την Τουρκία. Υποστηρίζουν αντίθετες πλευρές, τα καθεστώς της Δαμασκού και τους σουνίτες μαχητές αντίστοιχα. 
 
Η ρωσική στρατιωτική εμπλοκή αλλάζει σταδιακά την πορεία του πολέμου υπέρ του καθεστώτος του Άσαντ. Η Μόσχα είναι στενός σύμμαχός του και επιδιώκει να διασφαλίσει, με οποιοδήποτε κόστος, τα ρωσικά συμφέροντα σε μία μεταπολεμική Συρία, ιδίως τη ρωσική ναυτική βάση της Tartus που προσφέρει πρόσβαση στη Μεσόγειο Θάλασσα. 
 
Η Τουρκία, αντίθετα, είναι σφοδρός επικριτής του Μπασάρ αλ Άσαντ, υποστηρίζει τους σουνίτες αντάρτες (συμπεριλαμβανομένων και των ισλαμιστών εξτρεμιστών μαχητών) και θέλει, απεγνωσμένα, να αποφύγει τη δημιουργία ενός αυτόνομου συριακού κουρδικού κράτους που θα αφύπνιζε, ακόμα περισσότερο, τον αλυτρωτισμό στις τουρκικές νοτιοανατολικές κουρδικές επαρχίες και θα υπονόμευε σημαντικά τα ενεργειακά της συμφέροντα. 
 
Το ενεργειακό θεωρείται από ορισμένους αναλυτές και η βασική αιτία για το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των ξένων δυνάμεων που εμπλέκονται (είτε στρατιωτικά είτε με “proxy war”) είναι χώρες που εξάγουν φυσικό αέριο, έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα και επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν το συριακό έδαφος, για να περάσουν αγωγούς που θα διοχετεύουν φυσικό αέριο προς την ευρωπαϊκή αγορά, προερχόμενο από το σουνιτικό Κατάρ είτε από το σιιτικό Ιράν. 
 
Το Κατάρ, το 2009λ πρότεινε την κατασκευή ενός αγωγού για την παροχή φυσικού αερίου από τα αποθέματα του North Field, που, μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας, Συρίας και Τουρκίας, θα κατέληγε στην ευρωπαϊκή αγορά. Όμως ο Σύρος πρόεδρος Άσαντ απέρριψε το συγκεκριμένο σχέδιο και αποδέχτηκε, το 2011, την εναλλακτική πρόταση του αγωγού φυσικού αερίου Ιράν – Ιράκ – Συρία. 
 
Η Τουρκία θεωρεί ότι ο αγωγός του Κατάρ εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά και ενεργειακά της συμφέροντα, καθώς θα της έδινε την ευκαιρία να διαφοροποιήσει τις ενεργειακές της προμήθειες, να παρακάμψει το ρωσικό φυσικό αέριο και να εξελιχθεί σε ενεργειακό κόμβο μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. 
 
Η υλοποίηση του αγωγού του Κατάρ θα υπονομεύσει σοβαρά τα ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα στην Ευρώπη και το μονοπώλιο της Gazprom. Οι εξαγωγές της Gazprom ανήλθαν το 2014 στα 146,6 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στις χώρες της Ευρώπης. Οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες αντιπροσώπευαν περίπου το 80% των εξαγωγών της ρωσικής εταιρείας, ενώ οι κεντροευρωπαϊκές το 20%. Τα ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα απειλεί και ο προτεινόμενος αγωγός Ιράκ – Ιράν – Συρίας, αλλά η διαφορά έγκειται στο ότι η Μόσχα έχει, σε αυτή την περίπτωση, τη δυνατότητα να επηρεάσει κάποιες καταστάσεις. 
 
Οι περιοχές που ελέγχει το ISIS στη Συρία εμποδίζουν την ενοποίηση των συριακών κουρδικών περιοχών κατά μήκος των τουρκικών συνόρων. Η κυβέρνηση της Άγκυρας εκμεταλλεύεται την απειλή του ISIS και πιέζει και για τη δημιουργία μίας “buffer zone” από το Aleppo μέχρι την Kobani προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μελλοντική κατασκευή του σουνιτικού αγωγού φυσικού αερίου από το Κατάρ. Η δημιουργία ενός αυτόνομου συριακού κουρδικού κράτους ακυρώνει το σχέδιο του συγκεκριμένου αγωγού. 
 
Η Μόσχα μπορεί να χρησιμοποιήσει τους Σύρους Κούρδους μαχητές και το ΡΚΚ ως μοχλούς πίεσης απέναντι στην Τουρκία, καθώς έχει διατηρήσει στενούς δεσμούς με τις κουρδικές φυλές. Οι Σύροι Κούρδοι έχουν δική τους κυβέρνηση σε περιοχές της Βόρειας Συρίας και έχουν αποδείξει τη μαχητική αποτελεσματικότητά τους εναντίον του ISIS. 
 
Τέσσερα σενάρια 
 
Η εξέλιξη της κρίσης στις σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας περιλαμβάνει τα ακόλουθα τέσσερα σενάρια: 
 
<ul>
<li>Κλιμάκωση: Υπάρχει η πιθανότητα μελλοντικών συγκρούσεων μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας στην τουρκο-συριακή μεθόριο, εάν η Άγκυρα εξακολουθήσει να στηρίζει τους Σύρους Τουρκμένους και η Ρωσία συνεχίσει να βομβαρδίζει τις θέσεις των Τουρκμένων και άλλων Σύρων ανταρτών που θεωρούνται σύμμαχοι της Τουρκίας. Παράλληλα και πολιτικοί λόγοι μπορούν να οδηγήσουν σε μία κλιμάκωση της κρίσης, όπως το αν απαγορευτεί από το Βόσπορο η διέλευση ρωσικών πλοίων παρά τις διεθνείς συνθήκες για την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα Στενά.</li>
</ul>
 
 
<ul>
<li>Πάγωμα: Οι δύο πλευρές διατηρούν το ρήγμα, συνεχίζουν την παρούσα πολιτική ρητορική τους, αλλά αποφεύγουν ενέργειες που θα μπορούσαν να επιδεινώσουν περαιτέρω την κατάσταση. Στο πλαίσιο αυτό, η Ρωσία θα μπορούσε να αναστείλει τις πτήσεις κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων και η Τουρκία να σταματήσει να στηρίζει τους Τουρκμένους και να κλείσει τα σύνορά της, για να αποτρέψει την είσοδο στους μαχητές του ISIS, τη διακίνηση όπλων, πυρομαχικών και το λαθρεμπόριο.</li>
</ul>
 
 
<ul>
<li>Αναθέρμανση: Άγκυρα και Μόσχα, με τη διαμεσολάβηση μίας χώρας που εμπιστεύονται και οι δύο, να καταφέρουν να συμφωνήσουν σε τακτικές επαφές με στόχο τη σταδιακή αποκατάσταση των διμερών τους σχέσεων, τουλάχιστον, σε επίπεδο στρατιωτικών και διπλωματικών υπηρεσιών.</li>
</ul>
 
 
<ul>
<li>Αποκατάσταση: Προϋποθέτει συνάντηση κορυφής μεταξύ Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν. Οι δύο χώρες θα πρέπει να αποφασίσουν τη συνεργασία τους σε ένα ευρύ φάσμα στρατιωτικών και πολιτικών θεμάτων που θα αφορούν τη Συρία. Το συγκεκριμένο σενάριο προϋποθέτει και τη δημιουργία ενός υψηλού επιπέδου εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών, συνεπικουρούμενου και από τους μηχανισμούς συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.</li>
</ul>
 
Συμπεράσματα 
 
Ρωσία και Τουρκία φαίνεται να έχουν εμπλακεί σε ένα “chicken game”, χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ και την τακτική της προπαγάνδας, για να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα μέσα στο ναρκοπέδιο του συριακού πολέμου. 
Οι Πούτιν και Ερντογάν έχουν ασκήσει μία επιθετική ρητορική και έχουν αποφύγει να δείξουν σημάδια αδυναμίας και παραχωρήσεων. Η Μόσχα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το όπλο της «ενέργειας» προκειμένου να συνετίσει και να τιμωρήσει την Τουρκία, η οποία εισάγει από τη Ρωσία, περίπου, το 60% του φυσικού αερίου που χρειάζεται για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της. 
Ωστόσο, το ερώτημα που εγείρεται είναι, αν η Μόσχα είναι πραγματικά έτοιμη να το πράξει σε μία περίοδο που οι μειωμένες τιμές πώλησης του φυσικού αερίου και του πετρελαίου έχουν πλήξει την οικονομία της. 
 
Η κλιμάκωση της κρίσης δεν εξυπηρετεί ούτε τη μία ούτε την άλλη πλευρά. Οι ηγέτες των δύο χωρών καλούνται να επιδείξουν σύνεση διότι μία ενδεχόμενη σύγκρουσή τους μετά από ένα μη διαχειρίσιμο «θερμό» επεισόδιο, θα έχει οδυνηρές συνέπειες για τη Μέση Αναστολή και για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/">πηγή</a>

Ρωσοτουρκική κρίση: Τα γεωπολιτικά συμφέροντα και τα σενάρια της επόμενης ημέρας

Η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας αποτελεί απόρροια των συγκρουόμενων εθνικών τους συμφερόν6ων στον πόλεμο της Συρίας που αναδείχ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΕ: «Ειρηνιστικό» αφήγημα… και θα χάσουμε την Κύπρο

Ellada simera 0 κυπρος 16:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICYS1L3VlN-VvmOEy0p-3u4HegdatATC5DgRaZ3rsJgdXCkrPaYILo6K8ErIZYeSAw7S2wDWGUPeBvDhRZJiUdKfXaWHxCNILcOCtIjDvqI6j-jjzSC6cQ8e3_R7hH2PJti_LlGO11LM/s1600/kypros1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICYS1L3VlN-VvmOEy0p-3u4HegdatATC5DgRaZ3rsJgdXCkrPaYILo6K8ErIZYeSAw7S2wDWGUPeBvDhRZJiUdKfXaWHxCNILcOCtIjDvqI6j-jjzSC6cQ8e3_R7hH2PJti_LlGO11LM/s640/kypros1.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η Αλειβαθώ, η Αμαθώ και Ημιμαθώ  
τρεις μοίρες πλάθουνε στ΄ αδράχτι τους τη μοίρα μας. 
Κι εμείς ενεοί στα παραμύθια τους. 
Ανδρέας Παστελλάς 
 
<div style="text-align: left;">
Σε εποχές παρακμής και ήττας, και όταν ακόμα τα πράγματα φτάσουν να τρίζουν και να απειλούνται με κατάρρευση, όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολλοί δημοσιολόγοι, πολιτευτές και άλλοι παραμένουν αγκιστρωμένοι στα παραμύθια τους.</div>
 
Του Χρήστου Αλεξάνδρου (Πολιτικός Επιστήμονας-Ιστορικός) 
 
 Αυτό, πέραν του γεγονότος ότι τους βοηθά να κτίζουν την πολιτική ή πνευματικής τους καριέρα διαδίδοντας ψευδαισθήσεις, αποβαίνει άκρως επικίνδυνο για το σύνολο διότι η ρεαλιστική θέαση των πραγμάτων θολώνεται επικίνδυνα από ψευτοϊδεαλισμούς και ιδεολογήματα. 
Σε πολλά κυπριακά μυαλά αβγάτισε ιδιαίτερα το ιδεαλιστικό αφήγημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρήθηκε ως η καταγωγική βάση για την ίδρυση και την σταδιακή της «ενοποίηση». Το αφήγημα αυτό λέει περίπου τα εξής: ότι μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι λαοί και οι ηγεσίες επιτέλους κατανόησαν και πείστηκαν για τα αγαθά της ειρήνης και αποφάσισαν να προχωρήσουν βήμα –βήμα προς μια ενωμένη και ειρηνική ήπειρο προκειμένου να μην υπάρξει νέα σύγκρουση. 
Η αρχή έγινε μεν την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ) τα οποία οδήγησαν στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά (ΕΟΚ) και αργότερα στην βήμα-βήμα ενοποίηση. Έτσι, συνεχίζει το αφήγημα, το εγχείρημα πέτυχε μιας και η βούληση για ειρηνική συνύπαρξη υπερίσχυσε έναντι άλλων τυχόν μειοψηφικών απόψεων. Αποκορύφωμα αυτής της ειρηνιστικής έξαρσης ήταν το τέλος της ιστορικής γαλλο-γερμανικής διαμάχης με αποτέλεσμα τα δύο κράτη μαζί να αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της Ε.Ε. 
Αναμφίβολα οι λαοί και οι ηγεσίες μετά από ένα τέτοιο πόλεμο επιθυμούσαν την ειρήνη. Αυτό όμως είναι το πρώτο και εύκολο επίπεδο ερμηνείας για το γεγονός ότι δεν προέκυψε άλλος πόλεμος, κάτι το οποίο βολεύει τους ηθικιστές ειρηνοποιούς και για αυτό μένουν μέχρι εκεί. 
Η βούληση όμως από μόνη της, γενικά και αόριστα, δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτρέψει ένα νέο πόλεμο δεκαετίες μετά. Θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί: γιατί δεν άρκεσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η μεγαλύτερη και πιο πολύνεκρη μέχρι τότε σύγκρουση, ή οι πόλεμοι στην περιφέρεια για χάριν της αποικιοκρατίας, ώστε να ανανήψουν οι Ευρωπαίοι από τα αβυσσαλέα «πολεμοχαρή» τους πάθη και να «κατανοήσουν» τα αγαθά της ειρηνικής συνύπαρξης; 
Ασφαλώς πρόκειται περί αφέλειας μιας και τα πραγματικά αίτια είναι βαθύτερα. Όπως κατέδειξε ο ιδιοφυής Παναγιώτης Κονδύλης δεν προέκυψε άλλος πόλεμος στην Ευρώπη απλά γιατί αυτός που θα καταλάβαινε την ήπειρο δεν θα ήταν (εν δυνάμει τουλάχιστον) σε θέση να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο όπως συνέβαινε μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο. 
Για πρώτη φορά, οι μεγάλες δυνάμεις της υφηλίου ήταν πλέον εκτός Ευρώπης. Μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ανταγωνισμός των Ευρωπαίων για κυριαρχία στην γηραιά ήπειρο αντικατόπτριζε την δυνατότητα αυτού που θα το επιτύγχανε να ελέγξει όλο τον κόσμο, παίρνοντας πρώτα από όλα τις αποικίες των αντιπάλων. Πλην όμως, αφενός η ιστορική συγκυρία ήταν τέτοια που οδηγούσε άμεσα στο τέλος της την αποικιοκρατία και αφετέρου όπως λέχθηκε οι μεγάλες δυνάμεις ήταν πλέον εκτός της γηραιάς ηπείρου. 
Η Ευρώπη ήταν απλώς ένα από τα διακυβεύματα των νέων παγκόσμιων δυνάμεων, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, (οι οποίες αν και συμμετείχαν και στον Α΄ και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ανακάλυψαν τα αγαθά της ειρηνικής συνύπαρξης) και συνέχισαν να πολεμούν μεταξύ τους στην περιφέρεια δια «αντιπροσώπων», στο πλαίσιο του «ψυχρού πολέμου». 
Ένα μέρος του κυπριακού φαντασιακού λέει περίπου ότι αν εξευρωπαϊστούμε και άλλο και γίνουμε επιτέλους γνήσιοι Ευρωπαίοι τότε θα ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και τους εθνικιστικούς αταβισμούς, θα δούμε με άλλο μάτι το κυπριακό πρόβλημα και τότε θα κατανοήσουμε πόσο σπουδαία είναι η ειρήνη και η επανένωση, όπως το κατανόησαν οι Γάλλοι και Γερμανοί. 
Όλη η αφέλεια του παραπάνω ιδεολογήματος συμυκνώνεται στην προ μηνών δήλωση του Κύπριου Υπουργού των Εξωτερικών ότι όπως ο άνθρακας και ο χάλυβας αποτέλεσαν κινητήριες δυνάμεις ειρήνης στην Ευρώπη έτσι και το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο στην Ανατολική Μεσόγειο θα γίνουν μοχλοί επίλυσης συγκρούσεων και οικοδόμησης ειρήνης. 
 
Η αντιστοιχία των δύο περιπτώσεων είναι πραγματικά μηδενική και η δήλωση αποκαλύπτει την ασχετοσύνη του φορέα της ως προς το τι κινεί τις διεθνείς εξελίξεις. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο του Κασουλίδη αλλά και πολλών άλλων. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΕΕ: «Ειρηνιστικό» αφήγημα… και θα χάσουμε την Κύπρο

Η Αλειβαθώ, η Αμαθώ και Ημιμαθώ τρεις μοίρες πλάθουνε στ΄ αδράχτι τους τη μοίρα μας. Κι εμείς ενεοί στα παραμύθια τους. Ανδρέας Παστ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Η Τουρκία έχει από καιρό διαμελιστεί! Το γράφουν πλέον και οι Τούρκοι!

Ellada simera 0 Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 16:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwp0HVELKXj5mvvnaER7OIsL9E8ciJ8F7S2Zg7lnevTsEq6Q3y39HRErWN5GS641cr72om2yfNdSCuUxTsyl4P7jTojY4PvpTjp0oumHo0Y0skSHx4L1oaoOPe9qnZpzJeOXv6QYIWrwY/s1600/o+diamelismos+tis+toyrkias+exei+idi+ginei.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwp0HVELKXj5mvvnaER7OIsL9E8ciJ8F7S2Zg7lnevTsEq6Q3y39HRErWN5GS641cr72om2yfNdSCuUxTsyl4P7jTojY4PvpTjp0oumHo0Y0skSHx4L1oaoOPe9qnZpzJeOXv6QYIWrwY/s1600/o+diamelismos+tis+toyrkias+exei+idi+ginei.jpg" /></a></div>
 
Ο διαμελισμός της Τουρκίας είναι ο διαρκής εφιάλτης των ηγεσιών της πολλά χρόνια τώρα. Ερντογάν και Νταβούτογλου κάνουν ότι μπορούν για να ζήσουν τον εφιάλτη που απευχονται. “Η Τουρκία έχει από καιρό διαμελιστεί”. Όταν αυτό γράφεται σε τουρκική εφημερίδα είναι είδηση. Κι όμως έγινε. 
 
Το κείμενο στην εφημερίδα SOZCU το υπογράφει ο Μπεκίρ Τζιοσκούν και το έχει μεταφράσει ο Χαράλαμπος Καραγκιοζούδης. 
 
Έχετε διαμελιστεί προ πολλού… 
 
Πως γίνεται ο διαμελισμός μάστορα; 
Ανέβα στο αυτοκίνητο και αν δεν υπάρχουν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> από τον αέρα ελικόπτερα, από το έδαφος χιλιάδες αστυνομικοί και δεινοί σκοπευτές στις καμινάδες, πήγαινε σε μια πόλη της Νότιας Ανατολίας… 
Μπορείς να πας; 
Τη στιγμή που έφυγε και ο κοινοτάρχης σου… 
Τότε που είναι αυτό το μέρος; 
 
Άραγε είναι ένα μέρος όπου δεν συλλέγονται φόροι, δεν παρέχεται εκπαίδευση, τον έπαρχο τον απήγαγαν και υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας στους δρόμους; 
Ακόμα και στη Μυτιλήνη αν πας, κανείς δεν σε ενοχλεί… 
Πήγαινε φάε ψάρια, αριάνι, κάνε βόλτα και έλα… 
Όμως στο χώρο <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> που εσύ διαχειρίζεσαι, αν δεν υπάρχουν 5000 φρουροί ώστε να υπάρχει αποκλεισμός της περιοχής, δεν μπορείς να κάνεις βήμα.. 
Εάν δεν έχετε διαμελιστεί, τότε τι έχει μείνει… 
 
Λένε ότι δεν υπάρχει δάκτυλος του Αλλάχ, αλλά υπάρχει… 
Θα βγει από κάποιο μέρος.. 
Με το μυστηριώδη θάνατο δυο αστυνομικών στην Ούρφα και τις επιχειρήσεις που ξεκίνησαν σε μια στιγμή, έχει χαθεί η ευκαιρία για να αναιρέσετε την επιλογή (κατά τις εκλογές). 
Ξαφνικά η Τουρκία μετατράπηκε σε λίμνη αίματος και ξεκάθαρα έγινε αντιληπτό πως αυτό που λέγονταν «αν δεν δίνατε την ψήφο σας στο ΑΚΡ, θα χάνονταν η σταθερότητα», ιδού… Στο τέλος η εκλογή πάρθηκε πίσω αλλά η Τουρκία έφυγε… 
 
Η τελευταία κατάσταση έχει ως εξής: 
➢ Αυτοί που νόμιζαν ότι κέρδισαν, έχασαν… 
➢ Αυτοί που ήρθαν ως επιτυχημένοι, νικήθηκαν.. 
➢ Αυτοί που νόμισαν ότι έρχονται, έφυγαν… 
➢ Λες «μένω» αλλά τελείωσες… 
 
Στα άνανδρα και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ όσο και αν θέλουν να το αποκρύψουν, τα Γερμανικά ΜΜΕ το πέταξαν (η εφημερίδα Suddeutsche Zeitung): «Η Τουρκία έχει διαμελιστεί προ πολλού..» 
 
Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα του 2016 
Ή αυτό το έθνος πλέον θα ξυπνήσει, θα έρθει μέχρι την πόρτα και θα ζητήσει πίσω την πατρίδα, τη γη, την ηρεμία και την ειρήνη, ή όλοι μαζί θα περάσετε στην ιστορία… 
Ένας ψεύτικος δικτάτορας θα πέσει και πίσω απ’ αυτόν θα πέσει ένα έθνος … 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

"Η Τουρκία έχει από καιρό διαμελιστεί! Το γράφουν πλέον και οι Τούρκοι!

Ο διαμελισμός της Τουρκίας είναι ο διαρκής εφιάλτης των ηγεσιών της πολλά χρόνια τώρα. Ερντογάν και Νταβούτογλου κάνουν ότι μπορούν για ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Σαουδική Αραβία κατά Ιράν: Προς πολεμική σύγκρουση για ... να ανεβάσουν την τιμή του πετρελαίου!

Ellada simera 0 Ενέργεια, Ισλάμ, κόσμος 15:59

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgJHoA3AkYUK2-szRBjp9d_yoGprZDWHhWUf9uuA1IW6FFxNqMU-WFQgAVPZE0oTIyMWaBPnn8oSwcFYKJsiVIUn9TFHRA4G2H2J7qzIpmKAKQesutjgtSQyuRQHac-IJkQqru-tn-WwU/s1600/petrelaiopiges.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgJHoA3AkYUK2-szRBjp9d_yoGprZDWHhWUf9uuA1IW6FFxNqMU-WFQgAVPZE0oTIyMWaBPnn8oSwcFYKJsiVIUn9TFHRA4G2H2J7qzIpmKAKQesutjgtSQyuRQHac-IJkQqru-tn-WwU/s1600/petrelaiopiges.jpg" /></a></div>
 
Τι κρύβεται πίσω από την δολοφονία του Σιίτη ιερωμένου από το καθεστώς του Ριάντ. 
<div>
 
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου 
Ξεκίνησε η άνοδος των τιμών του πετρελαίου με αφορμή την δολοφονία από τη Σαουδική Αραβία του Σιίτη κληρικού Sheikh Nimr al-Nimr και τίθεται το ερώτημα για το εάν αυτή η ενέργεια ήταν προσχεδιασμένη από το Ριάντ και κέντρα εξουσίας πέραν του Ατλαντικού. 
 
Οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου κινούνται ανοδικά, υπό τη σκιά της αύξησης των εντάσεων στη Μέση Ανατολή, αλλά τα κέρδη τους περιορίζονται από τα αδύναμα οικονομικά στοιχεία της Κίνας, αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal. 
 
Η τιμή του αργού αυξήθηκε πάνω από 3% στις αρχές της σημερινής διαπραγμάτευσης, καθώς η εκτέλεση από τη Σαουδική Αραβία ενός αντικαθεστωτικού κληρικού πυροδότησε θρησκευτικές εντάσεις και προκάλεσε ανησυχία σχετικά με την προσφορά πετρελαίου στην περιοχή του κόσμου με τη μεγαλύτερη παραγωγή. 
 
Η άνοδος αυτή σταμάτησε, όταν ανακοινώθηκαν τα ασθενέστερα από το αναμενόμενο στοιχεία για την κινεζική μεταποίηση και η πτώση των ασιατικών χρηματιστηρίων επανέφερε στο προσκήνιο τις ανησυχίες για τη ζήτηση από τον δεύτερο μεγαλύτερο καταναλωτή πετρελαίου στον κόσμο. 
 
Γιατί όμως η Σ.Αραβία και οι ΗΠΑ θα "βολεύονταν" από μια αύξηση της τιμής του πετρελαίου αφού μέχρι σήμερα επεδίωκαν την μείωσή της. 
 
Η πτώση των τιμών του πετρελαίου χτυπά πρωτίστως τις αμερικανικές εταιρείες παραγωγής σχιστολιθικών υδρογονανθράκων αφού η τιμή του βαρελιού έχει πέσει χαμηλότερα από την τιμή παραγωγής του. 
 
Συνεπώς εάν αυτό οφείλεται σε αμερικανικές πιέσεις για να έρθει σε δύσκολη θέση η ρωσική οικονομία, τότε οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή πυροβολούν τα "πόδια" τους, διότι η Ρωσία διαθέτει πλεονάσματα για να ανταπεξέλθει, ενώ οι ΗΠΑ με το "γαλαξιακό" χρέος τους δεν θα αντέξουν για καιρό χωρίς την βασική πηγή εσόδων τους που είνια οι υδρογονάνθρακες. 
 
Οι αμερικανικές εταιρείες εξόρυξης έχουν δανειστεί τεράστια ποσά, και θέτουν σε κίνδυνο εκ νέου και το τραπεζικό σύστημα καθώς δεν μπορούν να τα αποπληρώοσυν πράγοντας πετρέλαιο με ζημία. 
 
Έντεχνα όλα τα δυτικά και εγχώρια ΜΜΕ προσπαθούν να περάσουν την εικόνα ότι οι ΗΠΑ είναι το "αφεντικό" ο πραγματικός κερδισμένος όμως είναι η Σ.Αραβία, και αυτή ορίζει το παιχνίδι, διότι τα δικά της κοιτάσματα επειδή είναι κοντά στις ακτές της παράγονται φθηνότερα και συνεχίζουν να έχουν μεγάλα κέρδη ακόμα και με χαμηλές τιμές. 
 
Με χαμηλές τιμές δημιουργείται πρόβλημα στις πρωτίστως στις ΗΠΑ οι οποίες παράγουν σχιστολιθικό πετρέλαιο με τιμή 85 δολάρια το βαρέλι, ενώ η τιμή πώλησης έπεσε στα 37 
 
Οι πτωχεύσεις αμερικανικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στους κλάδους πετρελαίου και φυσικού αερίου, σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve of Dallas ξεπερνούν κάθε προσδοκία και "ξεβρακώνουν" όσους πίστευαν ότι οι ΗΠΑ είναι το "αφεντικό" και ότι η ρωσική οικονομία δέχεται συντριπτικά πλήγματα. 
 
Τουλάχιστον εννέα αμερικανικές εταιρείες, των οποίων το συνολικό χρέος ξεπερνά τα δύο δισ. δολάρια, έχουν καταθέσει αίτηση για προστασία από τους πιστωτές τους κατά τη διάρκεια του δ' τριμήνου! 
 
«Οι χαμηλότερες τιμές πετρελαίου έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου των ΗΠΑ, εν μέρει γιατί βρίσκονται αντιμέτωπες με υψηλότερο κόστος παραγωγής σε σύγκριση με τους διεθνείς ανταγωνιστές τους», τονίζουν οι Navi Dhaliwal και Martin Stuermer, οικονομολόγοι στη Federal Reserve of Dallas και προσθέτουν «εάν οι χρεοκοπίες συνεχίσουν με αυτό τον ρυθμό, τότε θα έχουμε αρκετές και εντός του 2016». 
 
Παράλληλα οι δύο οικονομολόγοι στην έκθεσή τους υπογραμμίζουν ότι το συνολικό εργατικό δυναμικό στον κλάδο έχει υποχωρήσει κατά 70.000 εργαζόμενους. 
 
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην Σ.Αραβία η οποία λόγω της μείωσης κατά 60% της τιμής του αργού πετρελαίου από τα μέσα του 2014, με το βαρέλι να πωλείται σταθερά πλέον κάτω από τα 40 δολάρια, ο προϋπολογισμός της χώρας παρουσιάζει έλλειμμα ρεκόρ της τάξεως των 98 δισεκατομμυρίων δολαρίων. 
 
Παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ περίμενε πολύ περισσότερα (κοντά στα 130 δισ. δολάρια), ακόμα και τα 90 δισ. δολάρια που τελικά ανακοινώθηκαν είναι ιδιαίτερα μεγάλο ποσό για να το αντέξει η χώρα. 
 
Για να ανταπεξέλθει σ' αυτή την κρίσιμη κατάσταση, η κυβέρνηση ανέλαβε... δράση, ακολουθώντας την τυπική σ' αυτές τις περιπτώσεις οδό. Ανέβασε τις τιμές της βενζίνης προς τους καταναλωτές σε ποσοστό 40%. 
 
Για πρώτη φορά τα άλλοτε κραταιά και πάμπλουτα κράτη του Κόλπου αναγκάζονται να υιοθετήσουν μέτρα βαριάς και καθολικής φορολόγησης ώστε να αναταπεξέλθουν στην πτώση των τιμών του πετρελαίου, που έχει σαν αποτέλεσμα τα έσοδα να μην επαρκούν για να διατηρήσουν το άλλοτε πλουσιοπάροχο βίο των κρατών αυτών. 
 
Το Συμβούλιο για την Συνεργασία στον Κόλπο αποφάσισε την εισαγωγή ΦΠΑ στις χώρες τους για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων στρατιωτικών εξόδων τους και τα μειωμένα έσοδα από το πετρέλαιο στον προϋπολογισμό τους. 
 
Ο οργανισμός συνεργασίας της Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ, του Ομάν, του Μπαχρέιν, του Κατάρ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έφτασε σε αυτήν την απόφαση μετά και την αυξανόμενη εμπλοκή αυτών των χωρών σε στρατιωτικές αποστολές είτε άμεσα όπως στην Υεμένη, είτε κρυφά και έμμεσα όπως στην Συρία (μόνο η Σ.Αραβία έχει απελευθερώσει εκατοντάδες βαρυποινίτες που τους έστειλε στην μαρτυρική χώρα με σκοπό να πολεμήσουν κατά της νόμιμης συριακής κυβέρνησης), σε συνδυασμό με τις μειούμενες τιμές πώλησης του πετρελαίου που έχει οδηγήσει σε ελαττωμένα έσοδα. 
 
Η φορολογία, προκρίνεται ως η μόνη λύση για να μπορέσουν να συντηρηθούν οι κοστοβόροι προϋπολογισμοί των κρατών αυτών και ιδιαίτερα της πολύ "ακριβής διαβίωσης" της άρχουσας τάξης τους. 
 
Το μέτρο που θα εφαρμοσθεί ταυτόχρονα κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, με κοινή απόφαση και εφαρμογή, για να αποφευχθεί τυχόν λαθρεμπόριο από εκείνους που θα επιδιώξουν να επωφεληθούν από την διαφορά στους συντελεστές του φόρου, δεν θα βρει εφαρμογή, σύμφωνα με την απόφαση, στον τομέα της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, καθώς και σε 94 προϊόντα τροφίμων που εξαιρέθηκαν ήδη. 
<div>
 
Για όλους αυτούς τους λόγους ΗΠΑ και Σ.Αραβία χρειαζόντουσαν μια κακή "φωτιά" για να στείλουν την τιμή του "μαύρου χρυσού" σε ανοδική πορεία αποφεύγοντας τα... "ρεζιλίκια" της αλλαγής πολιτικής. 
 
Η "φλόγα" πάντως που άναψαν ήταν εύκολο να δημιουργηθεί καθώς το μίσος Σιιτών-Σουνιτών είναι μακραίωνο, και θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. 
 
Οι Σουνίτες και οι Σιίτες είναι οι δύο βασικές τάσεις του Ισλάμ. Το 85-90% είναι Σουνίτες και μόνο ένα 10-15% είναι Σιίτες (Shia) με τους περισσότερους Shias να ανήκουν στην παράδοση των Δώδεκα και οι υπόλοιποι να ανήκουν σε άλλα διαφορετικά γκρουπ. 
 
Το Ιράν κατά βάση είαι η μόνη σιιτική χώρα, ενώ το Ιράκ διαθέτει μια πλειοψηφία Σιιτών κατοίκων της τάξης του 60%. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι σιιτικό κράτος είναι και το Αζερμπαϊτζάν, κάτι που το κάνει αρεκτές φορές να έχει προστριβές με την Σουνιτική Τουρκία παρά το γεγονός ότι φυλετικά οι Αζέροι είναι Τούρκοι. 
 
Ένα μεγάλο αριθμό Σιιτών διαθέτει και το Πακιστάν (σε απόλυτη ποσότητα όχι στο σύνολο του πληθυσμού) 
 
Το ιστορικό της έχθρας μεταξύ των δύο ισλαμικώ κοινοτήτων βασίζεται στο "Σχίσμα" που έλαβε χώρα όταν ο προφήτης Μωάμεθ πέθανε το 632 δηιουργώντας αμφισβήτηση για το ποιος θα ήταν ο διάδοχός του. Αυτή η αμφισβήτηση εξαπλώθηκε σε διάφορα σημεία του αχανούς αραβικού κόσμου. 
 
Η έχθρα έγινε στέρεη και παντοτινή μετά τη μάχη της Karbala, στην οποία ο Hussein ibn Ali και η φατρία του εξοντώθηκαν και η σφοδρή επιθυμία για εκδίκηση διαίρεσε την ισλαμική κοινότητα. 
 
Οι οπαδοί του γαμπρού του Μωάμεθ, Αλή, ο οποίος είχε παντρευτεί την κόρη του Φατίμα, υποστήριξαν ότι ήταν αυτοί που θα έπρεπε να τον διαδεχθούν. Από την άλλη μεγάλη μερίδα πιστών υποστήριξαν ότι την θέση του Μωάμεθ θα μπορούσε να πάρει κάθε ενάρετος μουσουλμάνος, ανακηρύσσοντας ως πρώτο χαλίφη τον Αμπού Μπάκρ και έγιναν γνωστοί ως Αχλ αλ-Σούνα ουα αλ-Τζαμά'αχ (άνθρωποι της παράδοσης και της ενοποίησης), έτσι ώστε να ξεχωρίζουν από τους Σιίτες, οι οποίοι απέρριψαν τον Αμπού Μπακρ ως διάδοχο του Προφήτη Μωάμεθ, υπέρ του Αλή. 
 
Όσοι ακολούθησαν τον Αλή ονομάστηκαν "οπαδοί του Αλή", δηλαδή οι Σιίτες. Οι περισσότεροι όμως ακολούθησαν τον χαλίφη Αμπού Μπάκρ και τους διαδόχους του. Ο Αλή και ο γιος του ο Χουσείν, στην κούρσα της διαδοχής δολοφονήθηκαν. 
 
Η δολοφονία αυτή ξεκίνησε μία πολυετή σφαγή μεταξύ των μουσουλμάνων σε όλη τη Μέση Ανατολή, το τέλος της οποίας βρήκε ηττημένους τους σιίτες. Οι σουνίτες ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι ήταν πιο πιστοί στην παράδοση και το αληθινό πνεύμα του Μωάμεθ. 
Σήμερα υπάρχουν βασικές διαφορές στις θρησκευτικές πρακτικές, στα έθιμα, και παρόλο που χρησιμοποιούν το Κοράνιο, ωστόσο έχουν άλλες απόψεις πάνω στις προφορικές παραδόσεις, τις Χαντίθ, 
 
Η σεχταριστική βία επιμένει μέχρι και σήμερα από το Πακιστάν μέχρι και την Υεμένη και αποτελεί στοιχέιο τριβής στην Μέση Ανατολή. Σημειώνεται ότι ήδη έχουν υπάρξει βίαιες ένοπλες αντιπαραθέσεις που οι βάσεις του βρίσκονται πάνω σε αυτή την διαμάχη όπως η εξέγερση στο Μπαχρέιν, ο πόλεμος στο Ιράκ,η συριακή σύγκρουση. 
 
Είναι ενδιαφέρον να τονισθεί ότι ο Αλαουϊτισμός-Αλεβιτισμός είναι σιιτική αίρεση με χριστιανικές δοξασίες, και πολύ φιλική διάθεση απέναντι στην Ελληνορθοδοξία. Οι Αλλαουϊτες μεταξύ των οποίων ανήκει και ο Μ.Άσαντ πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό. 
 
Ακόμα και η σιιτική Χεζμπολάχ στις τάξεις της έχει χιλιάδες Ρουμ Ορθοντόξ μαχητές που τους προσκάλεσε ο ίδιος ο ηγέτης της οργάνωσης Χασάν Νασράλα. 
<div>
<a href="http://www.pronews.gr/">πηγή</a></div>
</div>
</div>