Η κληρονομιά των Sykes – Picot 100 χρόνια μετά: από την δόμηση της Μέσης Ανατολής στην αποδόμησή της;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwq67xWMX58c5rUIeK1_JqOkac_w3T-Xmg6_Cs1pO2yKEIRehATBE2_VIVmKNCExpJY4gJkpycqd5F_4etKxCpjI-Mgg_JzounoSbHs_EaQka2vXOML7G8gKVeOtSbWvtDa7LA7mcJW38/s1600/Sykes+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+Picot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwq67xWMX58c5rUIeK1_JqOkac_w3T-Xmg6_Cs1pO2yKEIRehATBE2_VIVmKNCExpJY4gJkpycqd5F_4etKxCpjI-Mgg_JzounoSbHs_EaQka2vXOML7G8gKVeOtSbWvtDa7LA7mcJW38/s640/Sykes+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+Picot.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <b>Όταν ο Sharif της Μέκκας, Χουσεΐν, κήρυξε μαζικό τζιχάντ τον Ιούνιο του 1916, καλώντας τους Άραβες της χερσονήσου, του Ιράκ και της Εύφορης Ημισελήνου σε ξεσηκωμό κατά της «άπιστης» κυβέρνησης των Νεότουρκων, διάβαινε εν γνώσει του τον δικό του Ρουβίκωνα: εκείνος ο παλιός κόσμος δε θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος, αφού η διάρρηξη των δεσμών μεταξύ των δύο κύριων εθνοτικών συνιστωσών του ηγετικού μουσουλμανικού, ενεργοποίησε την διαδικασία πολιτικής χειραφέτησης των Αράβων από τους Οθωμανούς κυριάρχους τους</b>.</blockquote> <br /> <b>Πάνος Κουργιώτης</b><br /> <br /> Ωστόσο αυτό που δεν γνώριζε ήταν, ότι μόλις λίγες ημέρες πριν (19 Μαΐου) τόσο οι Βρετανοί, όσο και οι Γάλλοι δια των αντιπροσώπων τους Sykes και Picot αντίστοιχα, είχαν προβεί σε μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ τους με αντικείμενο τη νομή των αραβόφωνων, οθωμανικών εδαφών, μετά από μία πιθανή συντριβή της αυτοκρατορίας. Επομένως, επί ποιών ακριβώς θα ηγεμόνευε ο μετέπειτα «βασιλιάς της Χετζάζης» και ποιά θα ήταν η μεταπολεμική μορφή της αραβικής πολιτικής χειραφέτησης ; Μήπως αυτή μιας νέας σχέσης εξάρτησης από τις δυνάμεις της Entente; Εν πάση περιπτώσει, οι Sykes – Picot με τις παρασκηνιακές τους μεθοδεύσεις δημιούργησαν τη σύγχρονη Μέση Ανατολή, όπως την αναγνωρίζουμε σήμερα στους χάρτες. Αρχικά ως προτεκτοράτα εντός του συστήματος Εντολών της Κοινωνίας των Εθνών και στη συνέχεια ως ανεξάρτητα κράτη, οι νέες οντότητες επέδειξαν μία αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα στον χρόνο, παρά τα πλείστα εσωτερικά τους προβλήματα, τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και τους συχνούς πολέμους με το Ισραήλ. Μόνη (και τραγική) εξαίρεση υπήρξε η Εντολή της Παλαιστίνης, που απλώς «σβήστηκε από τον χάρτη», αλλά αυτή είναι μία περίπτωση, που δεν εμπίπτει στην εδώ ανάλυσή μας.<br /> <br /> Σήμερα, περίπου εκατό χρόνια μετά την υπογραφή της μυστικής συμφωνίας, οι κρατικοί δρώντες της Μέσης Ανατολής προετοιμάζονται για την αποφράδα μεν, γενέθλιο δε επέτειο – συνώνυμο της προδοσίας της Δύσης, εν μέσω συνθηκών αποδόμησης δύο εξ’ αυτών: της Συρίας και του Ιράκ. Υπαρξιακής σημασίας ερώτημα για τα κράτη αυτά παραμένει το αν θα καταφέρουν να συμπληρώσουν εκατό χρόνια ζωής ως ενιαίες οντότητες ή αν τελικά θα υποδεχτούν την επέτειο της χάραξης των συνόρων ως failed states. Και τα δύο (Γαλλική Εντολή της Συρίας 1920 – 1946 και Βρετανική Εντολή του Ιράκ 1920 – 1930) κληρονόμησαν από τους αρχιτέκτονες της σύγχρονης Μέσης Ανατολής το πρόβλημα της διοίκησης ανομοιογενών εθνικά και θρησκευτικά πληθυσμών, καθώς και τα αυτοκρατορικά εργαλεία διαχείρισης του προβλήματος αυτού. Πολύ απλά, οι δημιουργοί της Συρίας και του Ιράκ, έπραξαν αυτό για το οποίο τους ανατέθηκαν οι Εντολές: δίδαξαν στους κυβερνώμενους πως να κυβερνήσουν και τους ανέθεσαν την ευθύνη της βιωσιμότητας των κρατών τους. Ό,τι ακριβώς έπραξαν εκ νέου και οι Αμερικανοί στην περίπτωση των μη προνομιούχων σιιτών του Ιράκ, μετά την εισβολή τους το 2003.<br /> <br /> Δεκαετίες μετά το 1916, τα – ελεγχόμενα από μειονότητες – μπααθικά καθεστώτα προσπάθησαν να «παγώσουν» τις προνεωτερικές διαιρέσεις των κοινωνιών τους, μέσω του ριζοσπαστικού αραβικού εθνικισμού και μιας αυταρχικά επιβαλλόμενης, εκκοσμίκευσης και ανεξιθρησκίας, ωστόσο γρήγορα παλινδρόμησαν προς τις αποικιακές πολιτικές του Μεσοπολέμου. Επρόκειτο άραγε για μια νοσταλγία του ιμπεριαλισμού, που τόσο κατακεραύνωσαν οι Παναραβιστές; Οι δυνάμεις καταστολής που συγκρότησαν οι Γάλλοι στη Συρία (Troupes Speciales du Levant), στρατολογώντας Κιρκάσιους, Αρμένιους, Αλαουίτες, Δρούζους και Κούρδους ή τα βρετανικά παραστρατιωτικά τάγματα (Iraq Levies), που απαρτίζονταν από Τουρκμένους, Κούρδους και κυρίως μονοφυσίτες Ασσύριους, από πολύ νωρίς δηλητηρίασαν την διαδικασία εθνικής συγκρότησης, δημιουργώντας μια επικίνδυνη παράδοση ρεβανσισμών μεταξύ των κοινοτήτων, εντάσεων μέσα στους εθνικούς στρατούς και προσκόλλησης στη σέχτα ως μέσου προστασίας των πληθυσμών. Ειδικά κατά το διάστημα από την επιβολή του εμπάργκο στο Ιράκ το 1991 έως την πτώση του Σαντάμ, εξαϋλώθηκε κάθε έννοια εθνικής ενότητας στην χώρα , ενώ σε λιγότερο από μία δεκαετία θα ερχόταν και η σειρά της Συρίας. Έτσι λοιπόν σήμερα, οι σιιτικές, κουρδικές, ακόμη και χριστιανικές – στην περίπτωση των Ιρακινών χαλδαίων – πολιτοφυλακές, χρησιμοποιούνται από την Δαμασκό και τη Βαγδάτη με αμείωτη ένταση ενάντια σε ένα συρφετό από ένοπλες σουνιτικές ομάδες, διασπασμένες και αυτές ως προς τα κίνητρα ή την ιδεολογική τους κατεύθυνση. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη της καθεστωτικής συναίνεσης στην αποδόμηση των ίδιων των κρατών που κληρονόμησαν, ακόμη και αν οι συγκρούσεις διεξάγονται στο όνομα της ανάκτησης του «έθνους». Προφανώς εδώ υπάρχει μία αδυσώπητη αναντιστοιχία μεταξύ του μεταποικιακού κράτους και του «έθνους» που του αναλογεί.<br /> <br /> Βέβαια, σε μία τόσο σύνθετη και δυσεπίλυτη κρίση, οι απόπειρες αποδόμησης της Μέσης Ανατολής δε μπορούν να χρεωθούν αποκλειστικά στις επιδόσεις του ιρανορωσικού δορυφόρου (καθεστώς Μπασάρ αλ Άσαντ) και του αμερικανοϊρανικού (σιιτικές κυβερνήσεις του Ιράκ) ή του προκατόχου του (καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν). Αντιθέτως, υπάρχουν και άλλοι εξωγενείς παράγοντες, που αλληλεπιδρούν πεισματικά με σχήματα υπονομευτικά ως προς την έννοια του «έθνους», όπως η φυλή, η σέχτα, η κοινότητα της πίστης ή η αφοσιώση σε κάποιο «εμιράτο». Ειδικά υπό το βάρος των αποσταθεροποιητικών επιπτώσεων της εξαγωγής των αραβικών εξεγέρσεων του 2011 από τη βόρειο Αφρική στη Μέση Ανατολή και του εκφυλισμού τους σε πολυμέτωπες εμφύλιες συρράξεις, κάποια κράτη της περιοχής συνεχίζουν να εμπλέκονται ενεργά στην παραγωγή του χάους, διεκδικώντας διαπιστευτήρια περιφερειακής δύναμης και επιζητώντας μία μεταβολή του χάρτη των Sykes – Picot, παρά το γεγονός, ότι επίσημα εκφράζονται υπέρ της ακεραιότητας των υφιστάμενων συνόρων. Η μόνη δύναμη που καυχιέται, ότι κατήργησε τα αποικιακά σύνορα των Sykes-Picot, ενώνοντας την ανατολική Συρία με το δυτικό Ιράκ και τους συμπαγείς σουνιτικούς τους πληθυσμούς ένθεν κακείθεν είναι το ISIS, το οποίο δεν είναι βέβαια κράτος, άσχετα αν διατρανώνει την αξίωση του να γίνει, ενώ – τουλάχιστον σε επίπεδο επίσημων δηλώσεων – καμία αραβική, σουνιτική δύναμη δεν εγκρίνει την δράση του. Εκτός κι αν το ISIS έχει (ή είχε) αναλάβει ένα συγκεκριμένο έργο για λογαριασμό άλλων: την προετοιμασία ενός αμιγούς σουνιτικού θύλακα, που θα τέμνει κάθετα το φιλοϊρανικό μπλοκ από τη Μεσόγειο έως τη Βαγδάτη. <br /> <br /> Αυτοί οι μικρομεγαλοϊδεατισμοί των γειτόνων συνέβαλαν ιδιαίτερα στην μετατροπή της συριακής επικράτειας και του κοινωνικού της ιστού σε εστίες πολυεπίπεδων συγκρούσεων (Άσαντ εναντίον αντιπολίτευσης, αντιπολίτευση εναντίον ISIS, αντιπολίτευση εναντίον αντιπολίτευσης, Άραβες εναντίον Κούρδων, ISIS εναντίον Κούρδων, κ.α.), οι οποίες με τη σειρά τους προσβλέπουν στην παγίωση κάποιων – εν πολλοίς ρευστών ακόμα – μελλοντικών ζωνών επιρροής, έως ότου γίνει το τελικό ξεκαθάρισμα. Ουσιαστικά ό,τι έπραττε η τότε κυρίαρχη Συρία, εμπλεκόμενη στον εμφύλιο του μικρού Λιβάνου το 1975 (τον οποίο διχοτόμησε de facto από κοινού με τον αντίπαλό της, το Ισραήλ), τώρα το εισπράττει υπό τη μορφή παρεμβάσεων από την πλευρά της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας. Εν ολίγοις, η Συρία αποτελεί το αντικείμενο διαπραγμάτευσης ενός νέου Sykes – Picot, με τη μόνη διαφορά, ότι τώρα τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι τα ίδια τα πρώην αποικιακά δημιουργήματα και λοιπά προτεκτοράτα.<br /> <br /> Η Τουρκία για παράδειγμα, αντιμετωπίζει τον συριακό εμφύλιο ως μια ευκαιρία αναθεώρησης της μετά Sykes – Picot θέσης της στην πρώην αυτοκρατορική της επαρχία. Η προοπτική δημιουργίας της περιβόητης ασφαλούς ζώνης στη βόρεια Συρία φέρει μία αύρα ανασύστασης της οθωμανικής αραβοτουρκικής ενότητας και εξυπηρετεί έναν διττό στόχο: την ύπαρξη ενός αναχώματος στην κουρδική Rojava και την δημιουργία τετελεσμένων εν όψει ενός μελλοντικού διακανονισμού, οποτεδήποτε και αν προκύψει, μέσω της γονιμοποίησης ενός πρώτου κυτάρρου μεταβατικής πολιτικής οργάνωσης. Αρωγός αυτής της προσπάθειας παραμένει το μακρινό Κατάρ, το οποίο παρά το μικρό του μέγεθος, από το 2012 αναβαθμίστηκε γεωπολιτικά, εισερχόμενο σε έναν δαπανηρό ανταγωνισμό με τη Σαουδική Αραβία για την πατρωνία της υπό μετάβαση Αιγύπτου και Λιβύης. Οι δύο δυνάμεις αποτελούν προνομιακούς εταίρους της εξόριστης συριακής αντιπολίτευσης και θεωρούν, ότι μπορούν να πάρουν τη ρεβάνς για την ανατροπή του ισλαμιστή Μόρσι, δεδομένης της σχετικής απομόνωσης της Σαουδικής Αραβίας στο συριακό, εξαιτίας της επικέντρωσής της στο «Βιετνάμ» της Υεμένης και της συνεχιζόμενης καχυποψίας της απέναντι στην επαναπροσέγγιση ΗΠΑ – Ιράν.<br /> <br /> Από την άλλη, συλλογικά οι αραβικές μοναρχίες ανέλαβαν την διαχείριση του συριακού ζητήματος από τη θέση των πολιτικών νικητών της Αραβικής Άνοιξης. Έχοντας αναχαιτίσει την επανάσταση προ των πυλών των οίκων τους (Μπαχρέιν 2011), οι ελέω Θεού δυναστείες χρησιμοποιούν την αποσύνθεση της Συρίας ως φόβητρο στο εσωτερικό τους και άλλοθι για την ενίσχυση της απολυταρχίας τους. Σε περιφερειακό επίπεδο, η δυναστεία των Χασεμιτών, η οποία ανάγει την καταγωγή της στον οίκο του Προφήτη (Bani Hashem), παραδοσιακά ενδιαφερόταν να καρπωθεί ολόκληρη την κληρονομιά των Sykes – Picot, ακόμη και υπό αυστηρή βρετανική κηδεμονία: ο Χουσεΐν έγινε πράγματι για κάποιο διάστημα βασιλιάς, μέχρι να του αρπάξει ο ανταγωνιστικός οίκος των Σαούντ τη Χετζάζη το 1925, ο ένας του γιος ο Φάισαλ κυβέρνησε μόλις μετά βίας τη Συρία μεταξύ 1918 – 1920, και στη συνέχεια πήρε ως αποζημίωση τον θρόνο του Ιράκ μέχρι το 1958, όταν τον ανέτρεψαν νασεριστές αξιωματικοί και μόνον ο δεύτερος γιος ο Αμπντάλα κατάφερε να διατηρηθεί στην Υπεριορδανία, το βασίλειο που δημιούργησαν και του έδωσαν ως προίκα οι Βρετανοί το 1921.<br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLPT9PVvgcAVTJbi-yjEk_ryIGflLEh_aWdnSOviKSKqIyhHfPIFCsdqxyF8ZlD40ERGXkfGyAxKyX9KUEXSTVGtkMQpvjMmwWXZHNEAV_uC6z4Ovx_CxXeRd9wZ5LsqmE4IUuu2zwWkZk3E80S4xOVUaQpIIvOmg2gQ_TL_wQ_dhyphenhyphen=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLPT9PVvgcAVTJbi-yjEk_ryIGflLEh_aWdnSOviKSKqIyhHfPIFCsdqxyF8ZlD40ERGXkfGyAxKyX9KUEXSTVGtkMQpvjMmwWXZHNEAV_uC6z4Ovx_CxXeRd9wZ5LsqmE4IUuu2zwWkZk3E80S4xOVUaQpIIvOmg2gQ_TL_wQ_dhyphenhyphen=" /></a>Σήμερα οι Χασεμίτες, από κοινού με τους πρώην αντιπάλους τους Σαούντ, έχουν πάρει εν μέρει εκδίκηση από τα ριζοσπαστικά, αραβικά καθεστώτα, που τότε τους αποκήρυτταν ως «αντιδραστικούς» συνεργάτες της Δύσης, ενώ και αυτοί προσπαθούν να αντιστρέψουν τα δεδομένα των Sykes – Picot προς όφελος τους. Βρισκόμενη μεταξύ των δύο σημαντικότερων αντιϊρανικών δυνάμεων, του Ισραήλ, που επιθυμεί μία ασφαλή, αραβική διευθέτηση του συριακού και της Σαουδικής Αραβίας, που θεωρεί, ότι πρέπει να αποτελεί κύριο μέρος οποιουδήποτε διακανονισμού μαζί με την Τουρκία και το Κατάρ, ενώ ταυτόχρονα προβαίνει σε αντιπερισπασμούς (επαφές με Χαμάς, Ρωσία), η Ιορδανία ως όμορο κράτος επίσης δέχεται τεράστιους αριθμούς Σύρων προσφύγων και φαίνεται να διεκδικεί έναν ρόλο παρόμοιο με αυτόν της Τουρκίας. Σημαντικό ρόλο ως προς την αξίωσή της αυτή παίζει το γεγονός, ότι μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα από την θέση του μέλους του υπό σύσταση αραβικού ΝΑΤΟ. Επιπλέον, νομιμοποιείται να ζητά διαρκώς χρήματα και στρατιωτικό εξοπλισμό από την Δύση, λόγω της θέσης της ως νότιου αναχώματος του ISIS. <br /> <br /> Συνοψίζοντας, η κληρονομιά των Sykes – Picot εκατό χρόνια μετά, αποτελεί μία αναπόδραστη εμπειρία για όλα τα κράτη της περιοχής, στα οποία ούτως ή άλλως ιστορικά ανήκει. Οι ερμηνείες της βέβαια ποικίλουν, αναλόγως της θέσης του καθενός. Η αποδόμηση ενός κράτους παρουσιάζεται ως προϊόν μιας νεοαποικιοκρατικής συνωμοσίας από τις χρεοκοπημένες του ελίτ, παράλληλα όμως ερμηνεύεται και ως μία νεοηγεμονική προσδοκία ευρύτερης αναδόμησης της περιοχής, χάρη στις πρωτοβουλίες μετρίου βεληνεκούς δυνάμεων. Παραμένει άξιο απορίας το πως οι δυνάμεις αυτές θα αναλάμβαναν τους ίδιους ρόλους, αν δεν είχε προηγηθεί η μεσανατολική εκδοχή της Αραβικής Άνοιξης. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι η προσπάθεια αναδόμησης της Μέσης Ανατολής από τους πρώην αποικιοκρατούμενους, χωρίς την απαραίτητη αλλαγή πολιτικής αντίληψης, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Και αυτό διότι η αλαζονική εμμονή των σταθερών κρατών να χρησιμοποιούν τα ίδια παρωχημένα, αποσταθεροποιητικά εργαλεία εκτός του οίκου τους ήδη απελευθερώνει διαδικασίες, που υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες και τα μεγέθη τους. Εκτός και αν πράγματι πιστεύουν, ότι η Θεία Πρόνοια θα συνεχίσει να εγγυάται την ανοσία τους από την αμμοθύελλα.πηγή<br /> <a href="http://cemmis.edu.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fcemmis.edu.gr%2Fimages%2FFlashpoints%2Fthe_end_of_sykes_picot.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLPT9PVvgcAVTJbi-yjEk_ryIGflLEh_aWdnSOviKSKqIyhHfPIFCsdqxyF8ZlD40ERGXkfGyAxKyX9KUEXSTVGtkMQpvjMmwWXZHNEAV_uC6z4Ovx_CxXeRd9wZ5LsqmE4IUuu2zwWkZk3E80S4xOVUaQpIIvOmg2gQ_TL_wQ_dhyphenhyphen=" -->

Η κληρονομιά των Sykes – Picot 100 χρόνια μετά: από την δόμηση της Μέσης Ανατολής στην αποδόμησή της;

Ellada simera 0 19:19

Όταν ο Sharif της Μέκκας, Χουσεΐν, κήρυξε μαζικό τζιχάντ τον Ιούνιο του 1916, καλώντας τους Άραβες της χερσονήσου, του Ιράκ και της Εύφορης Ημισελήνου σε ξεσηκωμό κατά της «άπιστης» κυβέρνησης των Νε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία του Πούτιν βρίσκει πάντα τον τρόπο…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOsrcaAEOORekrlAn5eoVKS1CoI0ZMhmX3IGdx2nFEaKEyc-dB3l4R7MgNSInwZxG9_AXtgpm3nHHsP_WiPhQD4rjjIDvAT6O-Xqs15xcWjUaarx6FdV8jTcsW5OfMUmBo7BiPtmqkH14/s1600/poytin2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOsrcaAEOORekrlAn5eoVKS1CoI0ZMhmX3IGdx2nFEaKEyc-dB3l4R7MgNSInwZxG9_AXtgpm3nHHsP_WiPhQD4rjjIDvAT6O-Xqs15xcWjUaarx6FdV8jTcsW5OfMUmBo7BiPtmqkH14/s1600/poytin2.jpg" /></a></div> <br /> <br /> <strong>Η Ρωσία δεν πρόκειται να κάνει πίσω στην Συρία, όπως δεν έκανε και στην Ουκρανία.</strong><br /> Οι Αμερικανοί θέλουν να έχουν οι Ρώσοι το βλέμμα τους στραμμένο σε πολλά μέτωπα για να είναι πιο αντιμετωπίσιμοι, αλλά κατά τα φαινόμενα αυτό δεν ενοχλεί καθόλου την Μόσχα, η οποία ναι μεν δεν επιθυμεί την σύρραξη με το ΝΑΤΟ, μιας και οικονομικά έχει εκτοξευτεί, αλλά από τη άλλη είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να υπερασπιστεί στρατιωτικά τα όποια συμφέροντά της και το δείχνει.<br /> Έτσι σε αντιμετώπιση των ισλαμιστών-τζιχαντιστών, που η Δύση στρατολόγησε και εκπαίδευσε, προκειμένου να υπάρχει αφορμή επέμβασης στην Μέση Ανατολή αλλά και, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, κύματα μεταναστών να κατακλύσουν την Ευρώπη, δηλώνει στρατιωτικά «παρόν» στην Συρία στο πλευρό του Άσαντ, τον οποίο οι Αμερικανοί θέλουν να ανατρέψουν.<br /> Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ ανέφερε πως τα ρωσικά αεροπλάνα με προορισμό την Συρία, μεταφέρουν τόσο στρατιωτικό εξοπλισμό, βάσει συμφωνιών με την Δαμασκό, όσο και ανθρωπιστική βοήθεια. Η Μόσχα παραδέχθηκε επιπλέον πως έχει στείλει στην Συρία «στρατιωτικούς ειδικούς».<br /> Προσπαθώντας μάλιστα να δώσει το στίγμα της ρώσικης επέμβασης στη Συρία ο υπουργός Εξωτερικών της ομοσπονδίας, Σεργκεϊ Λαβράφ, ζήτησε με δηλώσεις του από τα αμερικανικά στρατεύματα να συνεργασθούν με τα ρώσικα στην Συρία, προκειμένου να αποφευχθούν «ατυχήματα».<br /> Εν ολίγοις ότι η Ρωσία «δεν μασάει» ούτε «χωρατεύει».<br /> Η τοποθέτηση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών καθιστά σαφές ότι η Ρωσία δεν παρατάει τα συμφέροντά της Συρία υποστηρίζοντας το καθεστώς Άσαντ κατά των αμερικανοκίνητων ισλαμιστών.<br /> Ακόμα και να κλείσει ο εναέριος χώρος προς την Συρία (ήδη η Βουλγαρία έκλιεσε τον δικό της υπακούοντας πλήρως στην Ουάσινγκτον), η «Αρκούδα» έχει κι άλλον τρόπο να στείλει στρατό στην Μέση Ανατολή…<br /> Άλλωστε με αεροπλάνα και πλοία η Ρωσία δεν μπορεί να στείλει επαρκή αριθμό στρατευμάτων στην εν λόγω περιοχή, μακριά από τα σύνορά της. Κάτι που μπορεί όμως να συμβεί οδικώς βάσει της τακτικής <em>Human Wave Attack), </em>από την Γεωργία την Αρμενία και μετά αναγκαστικά μέσω Τουρκίας,  η οποία στο θέμα «Συρία» έχει ταχτεί ανοιχτά στο πλευρό των ΗΠΑ.<br /> <div id="stcpDiv"> Το<strong> «The National Interest»</strong>, παρουσιάζει δικό του κατάλογο με αυτά που η Ρωσία προσπαθεί να πει στον κόσμο σε σχέση με την Συρία.<br /> Κατ “αρχάς, λέει, «το Κρεμλίνο σηματοδοτεί ότι σχεδιάζει να αναλάβει ενεργό ρόλο στον καθορισμό της ατζέντας στη Μέση Ανατολή – και όχι να δεχτεί παθητικά ένα αμερικανικό όραμα για το πώς θα έπρεπε να γίνει το μέλλον».<br /> Δεύτερον, «Ο Πούτιν καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχθεί την προεπιλεγμένη θέση της Ουάσινγκτον «ότι η καθαίρεση του προέδρου Άσαντ είναι μια πορεία προς μεγαλύτερη σταθερότητα μακροπρόθεσμα στη Μέση Ανατολή».<br /> Τρίτον, «Η Ρωσία είναι πιο σίγουρη για τη θέση της στην Ουκρανία», με «τη Μόσχα να διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος της μόχλευσης.»<br /> Τέταρτον, «Το Κρεμλίνο επιβάλλει τις κόκκινες γραμμές του. Ακριβώς όπως η Μόσχα δεν επέτρεψε στους αυτονομιστές του Donbass να αντιμετωπίσουν καταστροφική ήττα το περασμένο καλοκαίρι στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει αφήσει να εννοηθεί, ότι δεν θα καθίσει να επιτρέψει να ανατραπεί ο Μπασάρ Άσαντ ή να εκδιωχθεί από εξωτερική στρατιωτική δράση. »<br /> Και, τέλος, πέμπτο, «για τις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως η Αίγυπτος και το Αζερμπαϊτζάν, που τάχθηκαν κατά της ρωσικής πολιτικής στη Συρία, η απόφαση του Πούτιν να ανεβάσει τους τόνους, μπορεί να τους οδηγήσει να επανεξετάσουν το κατά πόσον η πορεία προς μια βιώσιμη λύση βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και σύντομα να αποσπαστεί η προσοχή τους από μια προεκλογική εκστρατεία, αλλά μέσω της Μόσχας.»<br /> <br /> <a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η Ρωσία του Πούτιν βρίσκει πάντα τον τρόπο…

Ellada simera 0 15:31

Η Ρωσία δεν πρόκειται να κάνει πίσω στην Συρία, όπως δεν έκανε και στην Ουκρανία. Οι Αμερικανοί θέλουν να έχουν οι Ρώσοι το βλέμμα τους στραμμένο σε πολλά μέτωπα για να είναι πιο αντιμετωπίσιμοι, αλλ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η σημαία του ISIS εμφανίστηκε στην Γερμανία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhkXs9uRgKwsJ0X0B67DFs8Od3TOnxIkvA-lh0VByM5cLxRbqifxu1YTUupa9l0K-k8z1bgw6e-TuLNoit8fM4TtIvDx0hTDjF85nP5loRHY99itxY_XvYYevsulS_5pYLYlh5vf5b4vk/s1600/h+simaia+toy+ISIS+stin+germania.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhkXs9uRgKwsJ0X0B67DFs8Od3TOnxIkvA-lh0VByM5cLxRbqifxu1YTUupa9l0K-k8z1bgw6e-TuLNoit8fM4TtIvDx0hTDjF85nP5loRHY99itxY_XvYYevsulS_5pYLYlh5vf5b4vk/s1600/h+simaia+toy+ISIS+stin+germania.jpg" /></a></div> <br /> Ήταν κοινό μυστικό. Ήταν μία αλήθεια που κανείς δεν ήθελε να την συζητήσει. Ήταν ένα γεγονός που τα συμφέροντα επέλεξαν (με την βοήθεια των ΜΜΕ) να «σπρώξουν κάτω από το χαλί». Η Συριακή κρίση μπορούσε να «διασκορπίσει» μαχητές του ISIS (τζιχαντιστές) στην καρδιά της Ευρώπης, απειλώντας την ειρήνη και την ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών.<br /> <br /> <b>Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ</b><br /> <br /> Μέχρι σήμερα, και παρά τα περιστατικά που συνέβησαν σε Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, ο φόβος δεν είχε επαληθευτεί. Μερικά εικασιτετράωρα, όμως μετά την αποδοχή της Μέρκελ και την είσοδο στη Γερμανία προσφύγων από τη Συρία, αποκαλύφθηκε πως μαζί με τους πρόσφυγες μπήκαν και τζιχαντιστές… επαληθεύοντας εκείνες τις πληροφορίες που ανέφεραν πως 4.000 τζιχαντιστές βρίσκονται μεταξύ των προσφύγων.<br /> Οι μαχητές του ISIS έκαναν την προ μηνών για είσοδο στην Ευρώπη μέσω των λαθρομεταναστών, απειλή πραγματικότητα, δημιουργώντας ρίγη στις ευρωπαϊκές αρχές ασφάλειας, που βλέπουν πια το «τέρας» μέσα στα σπίτια τους…<br /> <br /> Πληροφορίες αναφέρουν πως το μεγαλύτερο μέρος των τζιχαντιστών χρησιμοποιεί τα αραιά φυλασσόμενα σύνορα της Τουρκίας (η οποία διαθέτει άριστες σχέσεις με το ISIS) και στη συνέχεια κατευθύνονται προς τις πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το γιατί συμβαίνει αυτό, αναμένεται πως θα αποκαλυφθεί σύντομα και, ενδεχομένως, με τραγικό τρόπο…<br /> <br /> Η φωτογραφία που <a href="http://news360.com/article/311820821#" target="_blank"><b>δημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Λοιπόν, έτσι αρχίζει…</b>»</a>, είναι ενδεικτική της επόμενης ημέρας. Η Ευρώπη (και τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετεί η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ) βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο των ευθυνών της, αλλά και του δημιουργήματός της (μην ξεχνάμε τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες και την δράση τους στη Μέση Ανατολή, όπως και τις άριστες σχέσεις πολλών ευρωπαϊκών χωρών με την Τουρκία που έχει αποκαλυφθεί ότι είναι η χώρα που λειτουργεί απόλυτος υποστηρικτής του ISIS).<br /> <br /> Η εικόνα που διέρρευσε επιβεβαιώνει όλα τα δυσάρεστα σενάρια… «Λοιπόν, κάπως έτσι αρχίζει…» και είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι η Ελλάδα θα δεχτεί τεράστια πίεση για να σταματήσει ή να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος του τζιχάντ – ISIS στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη…<br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/ZV315xqbRK8?rel=0&controls=0&showinfo=0" width="640"></iframe><br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/LxIy6YbtmxI?rel=0&controls=0&showinfo=0" width="640"></iframe><br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η σημαία του ISIS εμφανίστηκε στην Γερμανία

Ellada simera 0 15:22

Ήταν κοινό μυστικό. Ήταν μία αλήθεια που κανείς δεν ήθελε να την συζητήσει. Ήταν ένα γεγονός που τα συμφέροντα επέλεξαν (με την βοήθεια των ΜΜΕ) να «σπρώξουν κάτω από το χαλί». Η Συριακή κρίση μπορο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Επιχειρηματίας - "φαντομάς" κατέβαλε 500.000 ευρώ στο Δημόσιο μετά τις αποκαλύψεις Φαλτσιανί για τη λίστα Λαγκάρντ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLQ858ceDCOuJzSbCHxm9MG3omvHexojjlXWD4CDOPM_Xur1c8O71fdYnEFNxayN_hft6lFUFOvlTpssj_STXBDproYFdTZq7jJHMK7D9qmZQXk64X0s_QuTN7G_jiqnKVDEEM66Cxh1s/s1600/toyblo+euro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLQ858ceDCOuJzSbCHxm9MG3omvHexojjlXWD4CDOPM_Xur1c8O71fdYnEFNxayN_hft6lFUFOvlTpssj_STXBDproYFdTZq7jJHMK7D9qmZQXk64X0s_QuTN7G_jiqnKVDEEM66Cxh1s/s1600/toyblo+euro.jpg" /></a></div> <blockquote class="tr_bq"> <b>Γιατι δεν τολμούν να αναφέρουν ούτε το όνομά του...όταν άλλους με παρόμοιες κατηγορίες τους προφυλάκιζαν στο άψε-σβήσε;</b></blockquote> Ποσό ύψους 500.000 ευρώ δήλωσε σήμερα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών ότι κατέβαλε στα δημόσια ταμεία, επιχειρηματίας ο οποίος αναφέρεται στον φάκελο με καταγγελίες περί εγκληματικής οργάνωσης, που διευκόλυνε σε διακίνηση και απόκρυψη παράνομων χρημάτων, στοιχεία που αποτέλεσαν την αιτία για πρόσφατη κατάθεση σε κλιμάκιο εισαγγελέων του πρώην στελέχους τεχνικών υπηρεσιών της HSBC Ερβέ Φαλτσιανί.<br /> <br /> Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ο εν λόγω επιχειρηματίας προσήλθε στην Εισαγγελία σήμερα, δύο ημέρες μετά την σχεδόν 10ωρη κατάθεση Φαλτσιανί στο Παρίσι ενώπιον τεσσάρων εισαγγελέων με επικεφαλής τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ηλία Ζαγοραίο και ζήτησε να εξοφλήσει ολόκληρο το ποσό που του καταλογίζεται ως φόρος από αδήλωτα εισοδήματα που φέρεται να εντοπίστηκαν μέσω των στοιχείων της "λίστας Λαγκάρντ".<br /> <br /> Το όνομα του συγκεκριμένου προσώπου περιλαμβάνεται στην λίστα καταθετών της HSBC στην Ελβετία, που προέρχεται από το σύνολο του υλικού που υπέκλεψε από την άλλοτε εργοδότρια του τράπεζα ο Ερβέ Φαλτσιανί. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας φέρεται και ως ένας από εκείνους που καταγγέλλονται πως έκαναν χρήση των διευκολύνσεων που, κατά τις καταγγελίες, παρείχε η ερευνώμενη "εγκληματική οργάνωση" σε όσους ενδιαφέρονταν να φοροδιαφύγουν και να αποκρύψουν παράνομα χρηματικά ποσά.<br /> <br /> Υπενθυμίζεται πως η συγκεκριμένη έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας κατέθεσε στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι ο Ερβέ Φαλτσιανί, αφορά στοιχεία που απέστειλε τον περασμένο Αύγουστο ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, σχετικά με πρόσωπα που οργανωμένα εξυπηρετούσαν όσους ενδιαφερόταν να "φυγαδεύσουν" χρήματα σε ασφαλές τραπεζικό περιβάλλον.<br /> <br /> Ο επιχειρηματίας, που σήμερα επισκέφθηκε την Εισαγγελία, είχε κληθεί από τους εισαγγελείς που ερευνούν τώρα την υπόθεση "εγκληματική οργάνωση" σε εξηγήσεις ως ύποπτος για το αδίκημα της φοροδιαφυγής. Φέρεται, μάλιστα, αρχικά να είχε ζητήσει προθεσμία για τις εξηγήσεις του, πλην όμως και μετά από συζήτηση με τους εισαγγελικούς λειτουργούς για την δυνατότητα ακαταδίωκτου σε περίπτωση επιστροφής χρημάτων, επανήλθε στην Εισαγγελία μετά την δημοσιότητα που έλαβε η υπόθεση με αφορμή την κατάθεση Φαλτσιανί.<br /> <br /> Ο επιχειρηματίας στοχεύει με την σημερινή του κίνηση να πετύχει τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου που προβλέπουν ότι αν επιστρέψει τα χρήματα δεν διώκεται.<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Επιχειρηματίας - "φαντομάς" κατέβαλε 500.000 ευρώ στο Δημόσιο μετά τις αποκαλύψεις Φαλτσιανί για τη λίστα Λαγκάρντ

Ellada simera 0 15:15

Γιατι δεν τολμούν να αναφέρουν ούτε το όνομά του...όταν άλλους με παρόμοιες κατηγορίες τους προφυλάκιζαν στο άψε-σβήσε; Ποσό ύψους 500.000 ευρώ δήλωσε σήμερα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών ότι κατέβαλε σ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα από το τρίτο μνημόνιο είναι οι ιδιωτικοποιήσεις!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_E3VZWEWx9sEzajj3quhZLNqY9wiBCevjbnmMRroKdpdmaCWOo2SQ1LLGjqQmF7FUlHiNXXYln9QTuSoPnq114z6ROUq8cJzED2vhQDYParODnt6e2NAlEerBQvLBwr0FDM1iOuXYqY/s1600/o+megaliteros+kindynos+gia+tin+ellada+sto+3o+mnhmonio+einai+oi+idiwtikopoihseis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_E3VZWEWx9sEzajj3quhZLNqY9wiBCevjbnmMRroKdpdmaCWOo2SQ1LLGjqQmF7FUlHiNXXYln9QTuSoPnq114z6ROUq8cJzED2vhQDYParODnt6e2NAlEerBQvLBwr0FDM1iOuXYqY/s1600/o+megaliteros+kindynos+gia+tin+ellada+sto+3o+mnhmonio+einai+oi+idiwtikopoihseis.jpg" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <b>Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα από το τρίτο μνημόνιο είναι οι ιδιωτικοποιήσεις σε ξένους, οι οποίες καθιστούν μία χώρα όμηρο των διεθνών ροών κεφαλαίου.</b></blockquote> Το βασικό χαρακτηριστικό των εξελίξεων στις αναπτυσσόμενες οικονομίες είναι οι ροές των ξένων κεφαλαίων – με τις αυξημένες εισροές να σηματοδοτούν την ανάπτυξη τους, ενώ με τις εκροές τις κρίσεις, στις οποίες βυθίζονται. Εν προκειμένω δεν πρόκειται για επενδυτικά κεφάλαια, όπως συνήθως περιγράφονται από τα ΜΜΕ, αλλά για κερδοσκοπικά – τα οποία τοποθετούνται βραχυπρόθεσμα σε αξιόγραφα κάθε είδους (μετοχές, ομόλογα κλπ.), έτοιμα ανά πάσα στιγμή να αποσυρθούν πανικοβλημένα, εάν υποθέσουν ή/και διαπιστώσουν κινδύνους.<br /> <br /> Υπενθυμίζοντας πως η Ευρωζώνη, άτυπα βέβαια, είναι ανάλογα χωρισμένη σε αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες χώρες, όπως ο υπόλοιπος πλανήτης, γεγονός που προκάλεσε τόσο τις ανισορροπίες στο εσωτερικό της, όσο και την κρίση χρέους, με βασική αιτία τις ροές των ξένων κεφαλαίων (<a href="http://www.analyst.gr/2015/09/12/i-thliveri-ipovathmisi/"><b>ανάλυση</b></a>), θεωρούμε πως η Κίνα, καθώς επίσης η Βραζιλία, δεν θα πάψουν να απασχολούν την παγκόσμια οικονομία το επόμενο χρονικό διάστημα.<br /> <br /> Αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιπες BRICS (Ρωσία, Ινδία, Νότια Αφρική) δεν αντιμετωπίζουν αντιστοίχου μεγέθους προβλήματα, όπως επίσης όλες εκείνες οι χώρες όπως, για παράδειγμα, η Τουρκία, οι οποίες εγγράφουν ελλείμματα στα ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών τους – λόγω του ότι δεν αναπληρώνονται πλέον με πλεονάσματα στα κεφαλαιακά τους ισοζύγια (εισροές ξένων κεφαλαίων).<br /> <br /> Πόσο μάλλον οι υπερχρεωμένες σε δολάρια, για τις οποίες η ημέρα της κρίσης πλησιάζει – όταν η Fed αποφασίσει να αυξήσει τα βασικά της επιτόκια, οδηγώντας σε ανοδική πορεία την ισοτιμία του αμερικανικού νομίσματος, με επί πλέον αποτέλεσμα την επιτάχυνση της<b><span style="color: #990000;"> <a href="http://www.analyst.gr/2015/09/09/allagi-epoxis-2/">επιστροφής των κεφαλαίων</a></span></b> στις Η.Π.Α.<br /> <br /> <b>Η Κίνα</b><br /> <br /> Ειδικά όσον αφορά την Κίνα, στην <a href="http://www.analyst.gr/2015/08/31/to-nomismatiko-oplo/"><b>κρίση</b></a> της οποίας έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, το μεγάλο της πρόβλημα είναι τα χρέη. Εν τούτοις, όχι εκείνα τα χρέη που αναφέρονται στους τίτλους των περισσοτέρων ΜΜΕ, τα δημόσια δηλαδή – όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, της Ιταλίας, των Η.Π.Α. κοκ.<br /> <br /> Αντίθετα, τα αρκετά πιο επικίνδυνα, τα ιδιωτικά, στα οποία δεν δίνεται η απαιτούμενη σημασία – παρά το ότι αποτελούν έναν πολύ αξιόπιστο δείκτη πρόβλεψης των κρίσεων που ακολουθούν. Στο επόμενο γράφημα, οι καμπύλες αναφέρονται στον όγκο των ιδιωτικών χρεών (νοικοκυριά και επιχειρήσεις, χωρίς το χρηματοπιστωτικό κλάδο), σε σχέση με το ΑΕΠ της κάθε χώρας.<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <img src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%9A%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CF%89%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%91%CE%95%CE%A0.png" /></div> <br /> Η πορτοκαλί καμπύλη στο γράφημα απεικονίζει το ιδιωτικό χρέος της Ιαπωνίας – στην οποία, τη δεκαετία του 1980, αυξήθηκε από το 140% του ΑΕΠ της στο 220%. Το γεγονός αυτό συνέβη όταν η χώρα ευρισκόταν στο δρόμο προς την κορυφή της παγκόσμιας οικονομίας – ενώ ολόκληρος ο πλανήτης πίστευε πως θα εκτοπίσει τις Η.Π.Α. από την πρώτη θέση, όπως πιστεύει για την Κίνα σήμερα.<br /> <br /> Αντί όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, η Ιαπωνία βίωσε μία γιγαντιαία επενδυτική φούσκα, χρηματοδοτούμενη με μεγάλες πιστώσεις – η οποία ουσιαστικά έσπασε το 1989 βίαια, όταν οι Η.Π.Α. την ανάγκασαν να ανατιμήσει το νόμισμα της.<br /> <br /> Κάτι ανάλογο συνέβη με τις Η.Π.Α. (σκούρα μπλε καμπύλη), με τη Μ. Βρετανία (πράσινη) και με την Ισπανία (γκρίζα), στις οποίες το ιδιωτικό χρέος αυξήθηκε κατακόρυφα μετά το 2000 – όπου δημιουργήθηκε μία τεράστια φούσκα στην αγορά ακινήτων, χρηματοδοτούμενη από πιστώσεις. Η φούσκα έσπασε τελικά το 2007, με την οικονομία να ανακάμπτει μετά το 2009 – με τη βοήθεια όμως του μηδενισμού των βασικών επιτοκίων, καθώς επίσης του μη συμβατικού, εξαιρετικά επικίνδυνου «φαρμάκου» των πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης (QE, συνολικά 375 δις λίρες στην Αγγλία).<br /> <br /> Η διακεκομμένη καμπύλη αφορά τη Ν. Κορέα, η οποία βίωσε ήδη μία τεράστια περιπέτεια λόγω του ιδιωτικού χρέους της το 1997/98 (ασιατική κρίση), ενώ η κόκκινη την Κίνα – στην οποία το ιδιωτικό χρέος εκτοξεύθηκε στα ύψη μετά το 2008. Το μέγεθος του είναι της τάξης του 200% του ΑΕΠ – γεγονός που σημαίνει πως είναι υψηλότερο από αυτό των Η.Π.Α. το 2007, ενώ πλησιάζει το αντίστοιχο της Ιαπωνίας του 1989.<br /> <br /> Εύλογα λοιπόν υποθέτει κανείς πως κάποια στιγμή θα εκραγεί η φούσκα που έχει δημιουργηθεί στην Κίνα,παρά το ότι το σύνολο σχεδόν των επενδυτών πιστεύει πως η κυβέρνηση της χώρας είναι σε θέση να την ελέγξει – κάτι που θα ακολουθήσει είτε με τη «βοήθεια» των Η.Π.Α., όπως συνέβη με την Ιαπωνία το 1989, αφού μάλλον δεν θα επιτρέψουν σε καμία χώρα να αμφισβητήσει την παγκόσμια ηγεμονία τους, είτε χωρίς.<br /> <br /> <b>Η Βραζιλία</b><br /> <br /> Η εταιρεία αξιολόγησης S&P υποβάθμισε τα ομόλογα του δημοσίου της Βραζιλίας σε επίπεδο σκουπιδιών (ΒΒ+ με αρνητικές προοπτικές, χωρίς να αποκλείει μία επόμενη υποβάθμιση) – με αιτιολογία την επιδείνωση των προοπτικών ανάπτυξης της χώρας, το έλλειμμα του εμπορικού της ισοζυγίου, το οποίο αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό όλων εκείνων των χωρών που έχει δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν το ΔΝΤ, επιβάλλοντας τους τις ιδιωτικοποιήσεις σε ξένους, καθώς επίσης την πολιτική αστάθεια.<br /> <br /> Το γεγονός αυτό σημαίνει πως η <a href="http://www.analyst.gr/2014/06/02/9446/"><b>Βραζιλία</b></a> θα συνεχίσει να υποφέρει από τις εκροές των ξένων κεφαλαίων, ότι θα δανείζεται με πολύ υψηλότερα επιτόκια, πως το νόμισμα της θα συνεχίσει να υποτιμάται, ενώ τα συναλλαγματικά της αποθέματα θα μειώνονται.<br /> <br /> Αμέσως μετά την υποτίμηση, το νόμισμα της σημείωσε μία νέα πτώση κατά 2,3% στα 3,87 σε σχέση με το δολάριο – ενώ προβλέπεται η διολίσθηση του στο 4,40 ή κατά 15% εντός δύο μόλις μηνών, επί πλέον στο 31% που έχασε από τις αρχές του έτους.<br /> <br /> Η επόμενη συνέπεια ήταν η πτώση του δείκτη του χρηματιστηρίου της κατά 2,1% – όταν στη διάρκεια του έτους έχει χάσει το 37% της αξίας του. Επίσης η άνοδος των CDS (ασφαλιστήρια κινδύνου), η οποία έφτασε στα ανώτατα επίπεδα της μετά το 2009 (γράφημα).<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <img src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/09/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-CDS.jpg" /></div> <br /> Περαιτέρω, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι, πιθανότατα η Βραζιλία θα αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία της, μετά το 1930 – υπολογίζοντας πως το ΑΕΠ της θα μειωθεί κατά 1,3% το 2015. Στον προϋπολογισμό της δε το πρωτογενές έλλειμμα τοποθετείται στα 7,2 δις € (30,5 δις Ρέαλ) – γεγονός που σημαίνει πως το δημόσιο θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τις διεθνείς αγορές.<br /> <br /> Η χρηματοδότηση της Βραζιλίας όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολη – κρίνοντας από τη ματαίωση μίας προγραμματισμένης δημοπρασίας ομολόγων, λόγω της εκρηκτικής ανόδου των επιτοκίων (το επιτόκιο των ομολόγων λήξης 2017 αυξήθηκε στο 15,29%). Για τα δεκαετή το επιτόκιο διαμορφώνεται στο 5,6%, ενώ η παραπάνω ματαίωση της δημοπρασίας είναι η δεύτερη κατά σειρά, εντός μίας εβδομάδας (<a href="http://www.zerohedge.com/news/2015-09-10/junked-brazil-falling-apart-seams-cancels-bond-auction"><b>πηγή</b></a>).<br /> <br /> Ολοκληρώνοντας η πολιτική κρίση στη χώρα, η πρόεδρος της οποίας στηρίζεται μόλις από το 8% του πληθυσμού με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ενοχοποιούμενη για διαφθορά σε σχέση με την κρατική πετρελαϊκή επιχείρηση (Petrobras), επιδεινώνει τις προοπτικές της – αν και οι βασική αιτία της προβλεπόμενης κατάρρευσης της οικονομίας της είναι οι χαμηλές τιμές της ενέργειας, οι οποίες αυξάνουν τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, επί πλέον στα άλλα της προβλήματα.<br /> <br /> <b>Επίλογος</b><br /> <br /> Κλείνοντας, θεωρούμε απαραίτητο να αναφέρουμε πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα από το τρίτο μνημόνιο (για το οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση συνεχίζει να ψεύδεται ισχυριζόμενη πως θα το διαπραγματευτεί ξανά, παρά το ότι οι δανειστές το αρνήθηκαν (<a href="http://www.wiwo.de/politik/europa/griechisches-hilfsprogramm-euro-staaten-lehnen-neuverhandlung-ab-/12313058.html"><b>πηγή</b></a>) <b>μέσω του <a href="http://www.analyst.gr/2015/03/19/o-anoitos-ollandos/">προέδρου του Euro Group</a></b>), είναι οι ιδιωτικοποιήσεις – ειδικότερα σε ξένους, με τις σημερινές εξευτελιστικές τιμές.<br /> <br /> Οι ιδιωτικοποιήσεις σε ξένους καθιστούν μία χώρα όμηρο των ροών κεφαλαίου, ενώ επιδεινώνουν το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της σε μεγάλο βαθμό – όπως συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία, το νόμισμα της οποίας έχει καταρρεύσει στο 3,46 σε σχέση με το ευρώ (<a href="http://www.analyst.gr/2015/06/10/to-drama-tis-tourkias/"><b>άρθρο</b></a>), από 2,95 πρόσφατα.<br /> <br /> Ο προβληματισμός αυτός συναντάται σε όλες εκείνες τις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες έχουν δεχθεί στο παρελθόν τη «βοήθεια» του ΔΝΤ – με αποτέλεσμα να βυθίζονται ξανά και ξανά σε κρίσεις, όπως φαίνεται καθαρά στην περίπτωση της <a href="http://www.analyst.gr/2010/04/09/9439/"><b>Βραζιλίας</b></a>.<br /> <br /> Οφείλουμε λοιπόν να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς επίσης στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μας, από ότι στο δημόσιο χρέος και στα ελλείμματα του προϋπολογισμού – γεγονός που δυστυχώς φαίνεται πως δεν είναι κατανοητό από τα πολιτικά κόμματα της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα να μην παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για το μέλλον.<br /> <b><span style="color: #990000;"><a href="http://www.analyst.gr/">www.analyst.gr</a></span></b><br /> <b><br /></b> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα από το τρίτο μνημόνιο είναι οι ιδιωτικοποιήσεις!

Ellada simera 0 15:04

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα από το τρίτο μνημόνιο είναι οι ιδιωτικοποιήσεις σε ξένους, οι οποίες καθιστούν μία χώρα όμηρο των διεθνών ροών κεφαλαίου. Το βασικό χαρακτηριστικό των εξελίξεων … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Σημαντική ρωσική ανάλυση του τι ζητά η χώρα του Πούτιν στη Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbZvTSGaNacIeOk4j3VHonmNqS5eci7I0kF9RnKCmjfZdXdfzQMrfiICBJ0EEeiRkdg-UFGI08ArNYYcHiQtXr8i-5aMuyqrlGQ4S2xS6bCEuT40irrAxGcMzbifChfXHZ6QCD3f0xo7c/s1600/%25CE%2592%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B9+%25CE%259D%25CE%25B1%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbZvTSGaNacIeOk4j3VHonmNqS5eci7I0kF9RnKCmjfZdXdfzQMrfiICBJ0EEeiRkdg-UFGI08ArNYYcHiQtXr8i-5aMuyqrlGQ4S2xS6bCEuT40irrAxGcMzbifChfXHZ6QCD3f0xo7c/s640/%25CE%2592%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B9+%25CE%259D%25CE%25B1%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <em><b>Η ενίσχυση των αποστολών, με όπλα και συμβούλους, της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς τη Συρία, είναι ένα από τα αμφιλεγόμενα ζητήματα στα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Αλλά τι πραγματικά συμβαίνει; </b></em></blockquote> <strong>Του Βιτάλι Ναούμκιν</strong><br /> <strong> ΠΗΓΗ: <a href="http://www.al-monitor.com/">http://www.al-monitor.com/</a></strong><br /> <strong>Απόδοση στα ελληνικά: Σωτήρης Δημόπουλος (<a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/">http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/</a>)</strong><br /> <span style="color: #003366;"><strong>Πρώτον, </strong></span>η Μόσχα δεν έκρυψε ποτέ ότι παρέχει στρατιωτική υλικο-τεχνική βοήθεια στη Δαμασκό. Α<strong>υτό συμβαίνει σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και σχεδόν αποκλειστικά στο πλαίσιο των υπογεγραμμένων συμβάσεων, όπως διαρκώς τονίζουν οι Ρώσοι αξιωματούχοι.</strong> Ταυτοχρόνως, όμως, στο παρελθόν, η Μόσχα δεν παρέδωσε όπλα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές στις σχέσεις της Δαμασκού με τους γείτονές της.<br /> Για παράδειγμα, προσφάτως, η Ρωσία <strong>απέρριψε </strong>σχέδια για την προμήθεια <strong>συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων S-300</strong> στη Συρία, μετά την σθεναρή αντίδραση του Ισραήλ, που πρόβαλε την αιτιολογία ότι τα συστήματα θα μπορούσαν να καλύψουν όλο το έδαφός του.<br /> <span style="color: #003366;"><strong>Δεύτερον,</strong></span> το ζήτημα της μάχης κατά του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) είναι στη πρώτη γραμμή. Οι ΗΠΑ και ένας αριθμός από τους συμμάχους του συνασπισμού είναι έτοιμοι να βομβαρδίσουν θέσεις του ΙΚ στη Συρία. Είναι γνωστό ότι <strong>η Ρωσία έχει ζητήσει τη σύσταση μιας ευρείας συμμαχίας με τη συμμετοχή παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων, </strong>για να διεξάγουν πόλεμο εναντίον αυτής της μάστιγας, την οποία η Ρωσία τη βλέπει ως <strong>άμεση απειλή για την εθνική της ασφάλεια</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/09/Russian-air-defence_systems-in-Syria.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-136805" height="294" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/09/Russian-air-defence_systems-in-Syria.jpg" title="Russian air-defence_systems-in-Syria" width="400" /></a><br /> Είναι αρκετό να πούμε ότι, μόνον από μια περιοχή της περιφέρειας του Βόλγα, που φημίζεται για την ανεκτικότητα των κατοίκων της, <strong>περισσότερα από 200 άτομα έχουν ήδη πάει για να πολεμήσουν στο πλευρό του ΙΚ</strong>. Για να μην πούμε και για τον <strong>Βόρειο Καύκασο</strong>. Ο στόχος του σχηματισμού μιας τέτοιας πλατιάς συμμαχίας έχει πολύ δρόμο ακόμη για να πραγματοποιηθεί.<br /> <span style="color: #003366;"><strong>Τρίτον,</strong></span> οι μετριοπαθείς δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης, που ηγούνται του πολέμου σε δύο μέτωπα, είναι <strong>πολύ πιο αδύναμες από τους τρομοκράτες και χάνουν έδαφος</strong>. Σύμφωνα με τους Ρώσους εμπειρογνώμονες, η αντιπολίτευση ελέγχει περίπου το 5% του συριακού εδάφους, ενώ σχεδόν η μισή χώρα είναι στα χέρια του ΙΚ. Υπό αυτές της συνθήκες <strong>η βοήθεια προς τη Δαμασκό αντιμετωπίζεται αποκλειστικά στο πλαίσιο του πολέμου ενάντια στους τζιχαντιστές</strong>.<br /> Ενώ η Μόσχα έχει ταχθεί εντελώς ανοιχτά τους τελευταίους μήνες υπέρ της εθνικής συμφιλίωσης και ανέπτυξε επαφές με πολλές ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, συνεχίζει να πιστεύει ότι η συριακή κυβέρνηση είναι ένας σύμμαχος για όσους μάχονται ενάντια στο ΙΚ και θεωρούν αυτή τη μάχη ως προτεραιότητα. Όπως είπε ένας Ρώσος αξιωματούχος στο Al-Monitor υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας: «<strong>Πιστεύουμε ότι δεν βοηθούμε τον πρόεδρο Άσσαντ τον ίδιον, αλλά το συριακό κράτος, του οποίου η νόμιμη κυβέρνηση βρίσκεται στη Δαμασκό</strong>».<br /> Σύμφωνα με αναφορές που δημοσιεύθηκαν, οι παροχές όπλων και εξοπλισμού από τη Ρωσία προς τη Συρία έχουν πραγματικά αυξηθεί. Κάποια ρωσικά ΜΜΕ, επικαλούμενα <strong>τον ειδικό διαχείρισης κρίσεων Γιούρι Λιάμιν –που δημοσιεύει κείμενά του στο imp-navigator-</strong>, αποκάλυψαν αύξηση του αριθμού των πλοίων που περνούν από την Μαύρη Θάλασσα τα στενά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.<br /> Ο Λιάμιν κάνει λόγο για τα <strong>αρματαγωγά-αποβατικά</strong> Novocherkassk, Azov, Karolev, Caesar Kunikov, Nikolay Filchenkov, όπως επίσης και, για πρώτη φορά, ένα εμπορικό πλοίο, το Alexander Tkachenko. Όπλα, εξοπλισμός, πυρομαχικά και προμήθειες παραδόθηκαν∙ εκπαιδευτές και σύμβουλοι εστάλησαν.<br /> Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην <strong>παράδοση 6 υπερηχητικών μαχητικών-αναχαιτιστικών αεροσκαφών MIG-31</strong> ως τμηματική εκπλήρωση της σύμβασης του 2007, σύμφωνα με τα τουρκικά πρακτορεία ειδήσεων.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/03/MiG-31.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-124747" height="267" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/03/MiG-31-1024x682.jpg" title="MiG-31" width="400" /></a><br /> Είναι σαφές ότι λόγω των χαρακτηριστικών τους <strong>αυτά τα αεροπλάνα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μάχη με το ΙΚ</strong> και αντ’ αυτού προορίζονται αποκλειστικά στην προστασία της εναέριου χώρου της χώρας εν όψει πιθανών εξωτερικών απειλών. Τα αεροσκάφη αυτά είναι σε θέση <strong>να ελέγχουν μια γραμμή μετώπου 800 έως 900 χιλιομέτρων</strong>.<br /> Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτές οι αναφορές δημιούργησαν ένα <strong>όργιο φημών σχετικά με την άμεση ανάμειξη της Μόσχα στην ένοπλη αντιπαράθεση</strong> με τους εξτρεμιστές Ισλαμιστές στη Συρία, κάτι που το Κρεμλίνο αρνείται.<br /> Όταν ένας δημοσιογράφος στο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ, που πραγματοποιήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου, στο Όστραβ Ρούσκι πλησίον του Βλαδιβοστόκ, ρώτησε <strong>εάν η Ρωσία είναι έτοιμη να πολεμήσει στη Μέση Ανατολή,</strong> ο πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν απάντησε ότι θα ήταν πρώιμο να αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό: «Εξετάζουμε διάφορες εκδοχές, αλλά αυτό που αναφέρατε δεν είναι στην ημερήσια διάταξη».<br /> Αυτές οι διαβεβαιώσεις, ωστόσο <strong>έχουν αποτύχει να καθησυχάσουν τις ανησυχίες της Δύσης,</strong> συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, όπως είπε ο υπουργός Εξωτερικών Τζων Κέρρυ στον ομόλογό του Σεργκέι Λαβρώφ σε τηλεφωνική τους συνομιλία στις 5 Σεπτεμβρίου.<br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: left;"> <strong><i>Σύμφωνα με την ανώνυμη πηγή, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί στις δυτικές αεροπορικές δυνάμεις επιτρέπεται να βομβαρδίζουν θέσεις του ΙΚ εντός της Συρίας, ενώ στη συριακή αεροπορία –εξοπλισμένη με ρωσικά όπλα- όχι. Ταυτοχρόνως, η ρωσική κοινή γνώμη είναι ευθέως αντίθετη σε μια ευθεία συμμετοχή του ρωσικού στρατού σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή.</i></strong></blockquote> Η Ρωσία ωστόσο παρέχει και μεγάλες ποσότητες ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Συρία. <strong>Η απόφαση της Βουλγαρίας να κλείσει τον εναέριο χώρο</strong> από την 1η έως 23η Σεπτεμβρίου για τα ρωσικά αεροσκάφη που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια προκάλεσε την αρνητική αντίδραση της Μόσχας.<br /> Για να φθάσουν στη Συρία υπάρχουν άλλοι αεροδιάδρομοι, αν και φαίνεται ότι <strong>η Ελλάδα έκανε δεκτό το αίτημα των ΗΠΑ να ακυρώσει την άδεια υπερπτήσεων για τα ρωσικά αεροσκάφη με προορισμό τη Συρία</strong> (στμ. εδώ ο συντάκτης του άρθρου είχε προφανώς ελλιπή πληροφόρηση). Η Ρωσία έχει απαιτήσει εξηγήσεις από τις κυβερνήσεις των κρατών αυτών και οι προσπάθειες να αποκλειστεί ένας αεροδιάδρομος μεταξύ Ρωσίας και Συρίας –τον οποίο οι δημοσιογράφοι αποκαλούν «Syria express»- είναι απίθανο να πετύχουν.<br /> Ένα άλλο καυτό ζήτημα συζήτησης στα παγκόσμια ΜΜΕ είναι <strong>η πιθανή δημιουργία μιας νέας, πλήρους ανάπτυξης, ναυτικής βάσης στη Συρία, </strong>πέραν της βάσης υποστήριξης στο Ταρτούς, όπου υπηρετούν 50 άνθρωποι. Επικαλούμενη στρατιωτικο-διπλωματική πηγή η εφημερίδα Argumenty Nedeli στις 3 Σεπτεμβρίου ανέφερε <strong>την πιθανότητα η Ρωσία να δημιουργήσει μια τέτοια βάση στην παραλιακή πόλη Jableh</strong> – που έχει πληθυσμό 80 χιλιάδες ανθρώπους, πλησίον της Λαττάκειας «προς όφελος του ναυτικού, της αεροπορίας και των δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων».<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/07/Pantsir_S1.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-51775" height="227" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/07/Pantsir_S1.jpg" title="Pantsir_S1" width="400" /></a><br /> Για ορισμένους αναλυτές αυτό το σχέδιο είναι εντελώς ανεδαφικό. Παρ’ όλα αυτά η εφημερίδα υποθετικά έθιξε για πρώτη φορά τη δυνατή ανάπτυξη σε αυτή τη βάση (εφόσον δημιουργηθεί) των πυραύλων <strong>Pantsir S1 και Bastion,</strong> των αντιαεροπορικών συστοιχιών <strong>Buk-M, </strong>ακόμη και των <strong>S-300PMU2</strong> οι οποίες –λαμβάνοντας υπόψη και τα αναχαιτιστικά αεροσκάφη που ήδη δόθηκαν στη Συρία και τέθηκαν σε δράση- θα μπορούσαν <strong>να ματαιώσουν κάθε σχέδιο επιβολής μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων</strong>.<br /> Δεν θα πρέπει να συνδέουμε τα σχέδια της Μόσχας στη συνέχιση της παροχής βοήθειας στη Δαμασκό με τα σχέδια της Τεχεράνης. <strong>Το Ιράν ακολουθεί την ανεξάρτητη πολιτική του στην συριακή κρίση, με γνώμονα τα δικά του εθνικά συμφέροντα.</strong> Η Ρωσία κάνει το ίδιο, ενώ λαμβάνει υπόψη της τις αναπτυσσόμενες σχέσεις της με τα Αραβικά Κράτη του Κόλπου.<br /> Αλλά θα μπορούσε η κλιμάκωση του πολέμου εναντίον του ΙΚ στη Συρία <strong>να επεκταθεί χωρίς τη δημιουργία μιας πλατιάς συμμαχίας των περιφερειακών και παγκοσμίων παικτών,</strong> και ακόμη τον απαραίτητο συντονισμό – ένα γεγονός που μπορεί μόνο να εμποδίσει την επιτυχία σε αυτή τη μάχη; Άλλα ερωτήματα που παίρνουν σειρά: πώς η εκδήλωση ενός νέου γύρου αντιπαραθέσεων θα επηρεάσει τις προοπτικές για μια ειρηνευτική διαδικασία στη Συρία;<br /> Η εντατικοποίηση του πολέμου από εξωτερικούς δρώντες –δυτικά κράτη και κάποιες περιφερειακές χώρες- με το ΙΚ και άλλες τρομοκρατικές ομάδες <strong>θα καθυστερήσουν την πρόοδο προς την εφαρμογή των διατάξεων του ανακοινωθέντος της Γενεύης της 30ης Ιουνίου 2012,</strong> για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου;<br /> Το γεγονός ότι προσφάτως η Ρωσία έχει δραματικά διευρύνει τις διπλωματικές επαφές της με διάφορες ομάδες της αντιπολίτευσης, όπως επίσης με Σύρους αξιωματούχους, Δυτικούς και Άραβες πολιτικούς και διπλωμάτες, <strong>επιβεβαιώνει ότι η Μόσχα έχει συμφέρον στην εξεύρεση μιας πολιτικής λύσης στη συριακή κρίση</strong>.<br /> Επί της βάσεως αυτής, υποστήριξε και το σχέδιο του διεθνούς μεσολαβητή Stefan de Mistura, ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για την κρίση στη Συρία. <strong>Αυτός θα είναι σε θέση να σταματήσει την αιματοχυσία στη Συρία;</strong><br /> <!-- /metas --> <br /> <em><strong>*Ο Βιτάλι Ναούμκιν είναι Διευθυντής του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και Πρόεδρος του Κέντρου Στρατηγικών και Πολιτικών Σπουδών στη Μόσχα.</strong></em><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σημαντική ρωσική ανάλυση του τι ζητά η χώρα του Πούτιν στη Συρία

Ellada simera 0 14:54

Η ενίσχυση των αποστολών, με όπλα και συμβούλους, της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς τη Συρία, είναι ένα από τα αμφιλεγόμενα ζητήματα στα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Αλλά τι πραγματικά συμβαίνει;… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: Η στρατιωτική ανάσχεση μια "τρύπα στο νερό" που απλά θα πνίξει περισσότερους!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYoZHfphZZ0r-pjI9grNcdUv4K-fJ3sqVXe6Wi9Lzedv2-jf7Y8YXNRgwHTaQGPKFnBcI8PC2XptIwxgGJV895jxG4eXsAgkPGBpA2QE6OU0UReoREa-nniTew16upeNWGR9c7CNA3BAs/s1600/mia+trypa+sto+nero+h+stratiwtiki+anasxesi+twn+metanastwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYoZHfphZZ0r-pjI9grNcdUv4K-fJ3sqVXe6Wi9Lzedv2-jf7Y8YXNRgwHTaQGPKFnBcI8PC2XptIwxgGJV895jxG4eXsAgkPGBpA2QE6OU0UReoREa-nniTew16upeNWGR9c7CNA3BAs/s1600/mia+trypa+sto+nero+h+stratiwtiki+anasxesi+twn+metanastwn.jpg" /></a></div> <br /> Μία τεράστια “τρύπα στο νερό”, μέσα στο οποίο άνθρωποι θα συνεχίζουν να πνίγονται άδικα ,έχοντας μάλιστα πληρώσει τους δουλέμπορους ακριβότερα θα είναι η “στρατιωτική επιχείρηση” που σχεδιάζουν οι Ευρωπαίοι για να αντιμετωπίσουν την βόμβα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.<br /> <br /> <strong>Θα σταματήσουν με “στρατιωτική δράση” πως τα φουσκωτά και τα σκάφη των δουλεμπόρων; Θα εμποδίσουν πως τους επιβαίνοντες να πηδάνε στη θάλασσα, μόλις εντοπιστούν από κάποιο πολεμικό πλοίο; Και θα κάνουν τι τα πληρώματα των πολεμικών; Θα τους αφήνουν να πνιγούν στη θάλασσα; Ή μήπως θα βουλιαζουν τα σκάφη των δουλεμπόρων;</strong><br /> <strong><br /> Κάποιος να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα.</strong> Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και σύνθετο απ΄ ότι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Δεν είναι δυνατόν οι Ευρωπαίοι ,απλά για να δείξουν ότι κάτι κάνουν να υιοθέτουν τις ανοησίες που υποστηρίζουν οι ακροδεξιοί σ΄ <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> όλη την Γηραιά ήπειρο.<br /> <br /> <strong>Μπορούν οι νηοψίες και άλλες “ναυτικές δραστηριότητες” να μειώσουν το τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας και Ιταλίας κυρίως;</strong> Όχι είναι η απάντηση. Θα κάνουν πιο δύσκολο το ταξίδι των μεταναστών,αυτό είναι αλήθεια. Αλλά η απελπισία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων που απλά θέλουν να πατήσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος <strong>δεν πρόκειται να “νικηθεί” από τα πολεμικά πλοία </strong>που θα πλεύσουν στη Μεσόγειο ως “μπαμπούλες”. Το επιπλέον πρόβλημα που θα προκαλέσουν στους απελπισμένους είναι ότι <strong>θα πρέπει να πληρώσουν ακριβότερα τους δουλέμπορους</strong> που είναι βέβαιο ότι λόγω…δυσκολιών θα ανατιμήσουν προς τα πάνω τα “τιμολόγιά” τους. Για ένα “ταξίδι” που όλο και συχνότερα πια αποδεικνύεται θανατηφόρο για όσους τους πληρώνουν για το οργανώνουν!<br /> <br /> Το αμερικανικό <strong>think tank Stratfor </strong>έχει γράψει σε ανάλυσή του εδώ και αρκετό καιρό για την βέβαιη αναποτελεσματικότητα των ναυτικών επιχειρήσεων κατά της μετανάστευσης. Επεσήμανε ότι είναι λάθος οι Ευρωπαίοι να συγκρίνουν τη σχετική επιτυχία που είχαν οι περιπολίες ναυτικών δυνάμεων κατά της πειρατείας στον κόλπο του Άντεν. Είναι τελείως διαφορετικό αυτό το πρόβλημα από το θέμα της μετανάστευσης. Οι ναυτικές περιπολίες κατά των πειρατών είχαν επιτυχία ,γιατί έκαναν το εγχείρημα των πειρατών τόσο ακριβό που τελικά αποδέχτηκαν ότι δεν συμφέρει να το συνεχίσουν με την ένταση που το έκαναν. Για να πάρουν τα χρήματα που ζητούσαν έπρεπε η επιχείρηση πειρατείας να ολοκληρωθεί με επιτυχία. Και οι επεμβάσεις πολεμικών πλοίων δεν το επέτρεπαν όλο και συχνότερα.<br /> <br /> <strong>Αντιθέτως οι δουλέμποροι </strong>απελπισμένων ανθρώπων πληρώνονται πολύ προν ξεκίνησουν τα “ταξίδια αυτοκτονίας” σε Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Αδιαφορούν τελείως αν οι μετανάστες θα πνιγούν και γι΄ αυτό τους “συμβουλεύουν” να πέφτουν στη θάλασσα μόλις εντοπιστούν! Δεν τους νοιάζει αν τα σκάφη τους βουλιάζουν ή χάνονται ,γιατί τα κέρδη που έχουν τους επιτρέπουν με άνεση να τα αντικαθιστούν άμεσα. <br /> <br /> Επιπλέον υπολογίζουν ότι η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν μπορεί να αντέξει άλλα τηλεοπτικά πλάνα με πτώματα μικρών παιδιών σε ακτές . Και θεωρούν περίπου βέβαιο ότι η “ναυτική εκστρατεία” των ευρωπαίων σύντομα θα περιοριστεί σε τυπική παρουσία ναυτικών δυνάμεων με την “λογική” που προαναφέραμε: να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε.<br /> <br /> <strong>Ίσως να είναι πιο ρεαλιστικό </strong>το σχέδιο που προβλέπει χερσαίες επιχειρήσεις στα “στρατηγικά σημεία” των δουλεμπόρων. Εκεί που έχουν τις “υποδομές” τους. Αλλά κι αυτό το σχέδιο δεν εξασφαλίζει το τέλος του προβλήματος που έχει πάρει διαστάσεις τραγωδίας. <br /> <br /> Όσο <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> σε χώρες όπως η Λιβύη και η Συρία κυρίως, αλλά και το Ιράκ και το Αφγανιστάν ,<strong>η ανθρώπινη ζωή εξακολουθεί να έχει “μηδενική αξία” </strong>, τα καραβάνια των απελπισμένων ανθρώπων δεν θα σταματήσουν να προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη. Δεν έχουν την πολυτέλεια να σταματήσουν να προσπαθούν. Και δεν τους ενδιαφέρει αν είναι ευπρόσδεκτοι. Το πρώτο ζητούμενο γι΄ <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> αυτούς είναι να κοιμηθούν ένα βράδυ χωρίς το φόβο ότι θα ξυπνήσουν στον άλλο κόσμο! Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Όλα τα υπόλοιπα τα αντιμετωπίζουν,ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Το πως θα περάσουν το φουρτουνιασμένο Αιγαίο, που θα αποβιβαστούν και που θα καταλήξουν είναι δευτερύοντα σε σχέση μ΄ αυτά που ζουν κάθε μέρα στην Συρία, τη διαλυμένη Λιβύη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. <br /> <br /> <strong>Ναι , ανάμεσα στους απελπισμένους “περνάνε” στην Ευρώπη και φανατικοί. Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει ή να το αρνηθεί. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί το άλλοθι και τη δικαιολογία μας για να συνηθίσουμε ότι κάθε μέρα στις θάλασσές μας θα επιπλέουν πτώματα πνιγμένων.</strong><br /> <br /> Συνεπώς η Ευρώπη καλό θα είναι να αναλάβει ουσιαστικές πρωτοβουλίες για το πως θα παρέμβει για “σβήσει φωτιές” σε περιοχές του πλανήτη από τις οποίες ξεκινούν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Από το να κοιτάνε οι βορειοευρωπαίοι -κυρίως- πως θα την “γλιτώσουν” και πάλι ,ας δεχτούν να παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που η Ευρώπη πάντα πρέπει να διεκδικεί στις διεθνείς εξελίξεις. Ας πιέσει με κάθε τροπο για την άμεση εξομάλυνση της κατάστασης στις περιοχές που έχουν και με δική της ευθύνη αποσταθεροποιηθεί . “Παράγοντας” κάθε μέρα όλο και περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: Η στρατιωτική ανάσχεση μια "τρύπα στο νερό" που απλά θα πνίξει περισσότερους!

Ellada simera 0 11:11

Μία τεράστια “τρύπα στο νερό”, μέσα στο οποίο άνθρωποι θα συνεχίζουν να πνίγονται άδικα ,έχοντας μάλιστα πληρώσει τους δουλέμπορους ακριβότερα θα είναι η “στρατιωτική επιχείρηση” που σχεδιάζουν οι Ευ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια